Mów do rekrutera jego językiemAgata Zimowska, Samsung R&D Poland

8

NetworkingNatalia Stępień, Renata Zagórda-Awdziejczyk, Volvo Polska Sp. z o.o.

10

A do jakiej firmy wysłałem CV?Anna Gorgól, Vienna Finanse

12

Zanim wyślesz CV, czyli jak sprawić, aby Twoje mocne strony naprawdę miały mocWork Service S.A.

14

Ocena do poprawkiAleksandra Penza, Getin Noble Bank

16

Doing business in PolandMartin Hofman Laursen, Frankie’s

18

Korzyści z pracy w korporacjiDominika Jadach-Łaguna, Capgemini Sp. z o.o.

20

Praca w korporacji - od pracoholizmu do idei Work-Life BalancePiotr Krupa, KRUK S.A.

22

Jak źle wypaść podczas rekrutacji, czyli kilka prostych metod

Anna Skowron, Euro Bank SA

25

10 rad jak podnieść swoją karierę na wyższy poziom w 2013Wojciech Paździor, Active Strategy

27

Pokoleniowa zmiana wartyMagdalena Szymkowiak, Hays Poland

30

7 sposobów na dobry start w firmieRoma Głowacka, PwC

32

Stażem po zatrudnienieMonika Cichocka, Grupa Money.pl

34

Gry na platformy mobilne - jak zacząć?Paweł Rohedler, Matylda Siuta, Techland Sp. z o.o.

36

Regularne oszczędzanie kluczem do sukcesuŁukasz Dybek, Marcin Płuciennik, Szkoła Inwestowania

38

Dzień dobry, czy jest jakaś praca?Paulina Rąpała, ING Bank Śląski

40

Praktyczne wskazówki dla studenta, czyli jak znaleźć pierwszą pracę?Maria Pacanowska, AmRest Holdings SE

5

CV uszyte na miarę pracodawcyIwona Mitros, Grafton Recruitment Polska Sp. z o.o.

42

Gdzie czeka na Ciebie praca? 43

Przewodnik po Karierze zbiór materiałów, których zadaniem jest przygotowanie

Was do targów pracy Wrocław Career EXPO. Do współredagowania zaprosiliśmy

współpracujące z nami firmy i media. Artykuły, które tu znajdziecie - mamy nadzieję

- poszerzą Wasze wiadomości dotyczące rynku pracy, procesów rekrutacyjnych,

przybliżą najczęściej popełniane błędy w żmudnym i trudnym procesie planowania

indywidualnej ścieżki kariery. Nie jest to łatwe zadanie, dlatego przygotowanie

Przewodnika wiązało się z pewnym ryzykiem. Mamy tego świadomość, jednak

ufamy, że garść wiedzy, którą w przystępny sposób starają się przekazać Wam tu

HR-rzy i inni specjaliści, będzie dla Was rzeczywistą wartością i pomoże rozwiać

wiele z Waszych wątpliwości.

Owocnej i przyjemnej lektury!

zespół Career EXPO Poland

na nieotrzymanie wymarzonej pracy

Iwona Mitros, Grafton Recruitment Polska Sp. z o.o.

32

Mów do rekrutera jego językiemAgata Zimowska, Samsung R&D Poland

8

NetworkingNatalia Stępień, Renata Zagórda-Awdziejczyk, Volvo Polska Sp. z o.o.

10

A do jakiej firmy wysłałem CV?Anna Gorgól, Vienna Finanse

12

Zanim wyślesz CV, czyli jak sprawić, aby Twoje mocne strony naprawdę miały mocWork Service S.A.

14

Ocena do poprawkiAleksandra Penza, Getin Noble Bank

16

Doing business in PolandMartin Hofman Laursen, Frankie’s

18

Korzyści z pracy w korporacjiDominika Jadach-Łaguna, Capgemini Sp. z o.o.

20

Praca w korporacji - od pracoholizmu do idei Work-Life BalancePiotr Krupa, KRUK S.A.

22

Jak źle wypaść podczas rekrutacji, czyli kilka prostych metod

Anna Skowron, Euro Bank SA

25

10 rad jak podnieść swoją karierę na wyższy poziom w 2013Wojciech Paździor, Active Strategy

27

Pokoleniowa zmiana wartyMagdalena Szymkowiak, Hays Poland

30

7 sposobów na dobry start w firmieRoma Głowacka, PwC

32

Stażem po zatrudnienieMonika Cichocka, Grupa Money.pl

34

Gry na platformy mobilne - jak zacząć?Paweł Rohedler, Matylda Siuta, Techland Sp. z o.o.

36

Regularne oszczędzanie kluczem do sukcesuŁukasz Dybek, Marcin Płuciennik, Szkoła Inwestowania

38

Dzień dobry, czy jest jakaś praca?Paulina Rąpała, ING Bank Śląski

40

Praktyczne wskazówki dla studenta, czyli jak znaleźć pierwszą pracę?Maria Pacanowska, AmRest Holdings SE

5

CV uszyte na miarę pracodawcyIwona Mitros, Grafton Recruitment Polska Sp. z o.o.

42

Gdzie czeka na Ciebie praca? 43

Przewodnik po Karierze zbiór materiałów, których zadaniem jest przygotowanie

Was do targów pracy Wrocław Career EXPO. Do współredagowania zaprosiliśmy

współpracujące z nami firmy i media. Artykuły, które tu znajdziecie - mamy nadzieję

- poszerzą Wasze wiadomości dotyczące rynku pracy, procesów rekrutacyjnych,

przybliżą najczęściej popełniane błędy w żmudnym i trudnym procesie planowania

indywidualnej ścieżki kariery. Nie jest to łatwe zadanie, dlatego przygotowanie

Przewodnika wiązało się z pewnym ryzykiem. Mamy tego świadomość, jednak

ufamy, że garść wiedzy, którą w przystępny sposób starają się przekazać Wam tu

HR-rzy i inni specjaliści, będzie dla Was rzeczywistą wartością i pomoże rozwiać

wiele z Waszych wątpliwości.

Owocnej i przyjemnej lektury!

zespół Career EXPO Poland

na nieotrzymanie wymarzonej pracy

Iwona Mitros, Grafton Recruitment Polska Sp. z o.o.

32

PRAKTYCZNE WSKAZÓWKI DLA STUDENTA

W Polsce w dzisiejszych czasach trudno o gwarancję stałego

zatrudnienia. Wielu z nas staje w obliczu trudnej sytuacji

ekonomicznej i musi dokonywać trudnych wyborów, między

innymi decydując się na wyjazd za granicę w poszukiwaniu

pracy zarobkowej. Niejeden absolwent uczelni wyższej musi się

zmierzyć z takim wyzwaniem i z trudną rzeczywistością - czyli

rozpoczęciem procesu długotrwałego poszukiwania pierwszej

pracy, które często okazuje się nieefektywne, pomimo

rozesłania niezliczonej ilości CV i pisania coraz to nowych wersji

listów motywacyjnych. Nasze działania pozostają bez echa... Co

można zrobić, aby zapobiec takiemu zjawisku? Poniżej

zamieszczam parę wskazówek, które powinny ułatwić proces

poszukiwania pracy osobie, która stawia pierwsze kroki na

rynku pracy. Przede wszystkim warto zacząć od inwestycji

w siebie już w trakcie studiów. Jest wiele sposobów, dzięki

którym możesz połączyć studiowanie ze zdobywaniem cennego

doświadczenia. Takie działania to na przykład:

5

Maria PacanowskaJunior Recruitment Specialist

AmRest Holdings SE

ie jest dla nas nowością rosnący wskaźnik bezrobocia w Europie. Najbardziej

uderzające jest to, że obecnie największe bezrobocie dotyka przede wszystkim młodych

ludzi, którzy posiadają wyższe wykształcenie, ale mają niewielkie doświadczenie

zawodowe lub jego całkowity brak.

Z wykształcenia filolog angielski, obecnie

pracuje w branży HR i wspiera zespół

rekrutacji AmRest w prowadzeniu

procesów rekrutacyjnych. Odpowiada

między innymi za kontakty z portalami

pracy czy z biurami karier oraz za

organizację targów pracy na uczelniach

wyższych.

czyli jak znaleźć pierwszą pracę?N

Szkolenia i warsztaty na uczelni

Aktywne uczestnictwo w różnego rodzaju szkoleniach,

warsztatach, kursach językowych i doszkalających z różnych

obszarów to klucz do sukcesu. Kompetencje, jakie uda nam się

uzyskać podczas takich wydarzeń, pozwolą nam się rozwijać,

wzbogacą naszą wiedzę i ułatwią poszukiwanie pierwszej pracy

w przyszłości.

Organizacje studenckie

Aby zwiększyć swoje możliwości na rynku pracy można również

zapisać się do organizacji studenckiej, koła naukowego, czy

zostać wolontariuszem; brać udział w różnego rodzaju

wydarzeniach i w ten sposób zdobywać doświadczenie.

PRAKTYCZNE WSKAZÓWKI DLA STUDENTA

W Polsce w dzisiejszych czasach trudno o gwarancję stałego

zatrudnienia. Wielu z nas staje w obliczu trudnej sytuacji

ekonomicznej i musi dokonywać trudnych wyborów, między

innymi decydując się na wyjazd za granicę w poszukiwaniu

pracy zarobkowej. Niejeden absolwent uczelni wyższej musi się

zmierzyć z takim wyzwaniem i z trudną rzeczywistością - czyli

rozpoczęciem procesu długotrwałego poszukiwania pierwszej

pracy, które często okazuje się nieefektywne, pomimo

rozesłania niezliczonej ilości CV i pisania coraz to nowych wersji

listów motywacyjnych. Nasze działania pozostają bez echa... Co

można zrobić, aby zapobiec takiemu zjawisku? Poniżej

zamieszczam parę wskazówek, które powinny ułatwić proces

poszukiwania pracy osobie, która stawia pierwsze kroki na

rynku pracy. Przede wszystkim warto zacząć od inwestycji

w siebie już w trakcie studiów. Jest wiele sposobów, dzięki

którym możesz połączyć studiowanie ze zdobywaniem cennego

doświadczenia. Takie działania to na przykład:

5

Maria PacanowskaJunior Recruitment Specialist

AmRest Holdings SE

ie jest dla nas nowością rosnący wskaźnik bezrobocia w Europie. Najbardziej

uderzające jest to, że obecnie największe bezrobocie dotyka przede wszystkim młodych

ludzi, którzy posiadają wyższe wykształcenie, ale mają niewielkie doświadczenie

zawodowe lub jego całkowity brak.

Z wykształcenia filolog angielski, obecnie

pracuje w branży HR i wspiera zespół

rekrutacji AmRest w prowadzeniu

procesów rekrutacyjnych. Odpowiada

między innymi za kontakty z portalami

pracy czy z biurami karier oraz za

organizację targów pracy na uczelniach

wyższych.

czyli jak znaleźć pierwszą pracę?N

Szkolenia i warsztaty na uczelni

Aktywne uczestnictwo w różnego rodzaju szkoleniach,

warsztatach, kursach językowych i doszkalających z różnych

obszarów to klucz do sukcesu. Kompetencje, jakie uda nam się

uzyskać podczas takich wydarzeń, pozwolą nam się rozwijać,

wzbogacą naszą wiedzę i ułatwią poszukiwanie pierwszej pracy

w przyszłości.

Organizacje studenckie

Aby zwiększyć swoje możliwości na rynku pracy można również

zapisać się do organizacji studenckiej, koła naukowego, czy

zostać wolontariuszem; brać udział w różnego rodzaju

wydarzeniach i w ten sposób zdobywać doświadczenie.

76

Kolejnym krokiem jest poznanie potencjalnych pracodawców na

lokalnym rynku pracy, a więc uczestnictwo w targach pracy,

które umożliwi nam poznanie oczekiwań przyszłych

pracodawców i pomoże nam ukierunkować nasze działania na

objęcie konkretnego stanowiska.

Targi pracy i znajomość rynkuCo robić, aby zwiększyć swoją samoświadomość i poznać własne preferencje zawodowe?

Na tym etapie pomocne będzie wypisanie wszystkich pytań, które najbardziej nas nurtują i próba udzielenia na te pytania odpowiedzi.

Zastanowienie się nad tym, co tak naprawdę mnie interesuje i jak chcę, aby moje życie wyglądało w przyszłości, a także, co muszę zrobić,

(jakie sobie wyznaczyć cele), aby to osiągnąć. Pomocna tutaj będzie analiza SWOT, która pomoże nie tylko w poznaniu samego siebie, ale

również wskaże kierunek/cel, do którego chcemy dążyć. Analiza SWOT ułatwi podjęcie decyzji poprzez określenie zalet, wad naszych

własnych wyborów. Taka analiza może być złożona i składać się z kilku części, tak jak w przykładzie poniżej:

Praktyki i staże

Odbywanie praktyk i staży w obszarach, które nas interesują,

będzie później pomocne w trakcie poszukiwania pracy. Okres

studiów to idealny czas, aby poznać to, co nas interesuje oraz

gdzie i na jakim stanowisku chcielibyśmy pracować. Praktyki

i staże mają nam pomóc określić nasze preferencje i rodzaj

wykonywanej pracy w przyszłości. Podczas takiego

stażu/praktyki zdobywamy praktyczną wiedzę i doświadczenie

w różnych obszarach. Są to między innymi: obsługa klienta,

praca zespołowa, praca indywidualna, praca projektowa,

zorientowanie na biznes i wiele innych rzeczy, które sprawią, że

znalezienie po studiach pracy będzie łatwiejsze.

Personal branding i networking

Oprócz inwestycji w siebie podczas studiów ważne jest

budowanie własnego wizerunku na rynku pracy. Można go

budować poprzez aktywne uczestnictwo w różnych projektach

organizowanych przez pracodawców, zdobywanie pierwszych

kontaktów z tymi pracodawcami podczas targów pracy, a także

poprzez odbywanie praktyk i staży u tych pracodawców.

Tworzenie takich profesjonalnych kontaktów określamy mianem

networkingu. W tym celu możemy założyć konto na jednym

z portali biznesowych takich jak Goldenline lub LinkedIn co

sprawi, że nasza osoba stanie się bardziej widoczna,

rozpoznawalna na rynku pracy.

Samoświadomość

Obecna sytuacja na rynku pracy zmusza nas do wzmożonej

aktywności i zaangażowania w poszukiwanie pracy - już na

etapie życia studenckiego. To od nas bezpośrednio zależy, co

będziemy robić w przyszłości i czy sami chcemy sterować swoją

karierą, czy zdamy się na los i pozwolimy, aby przypadek rządził

naszym życiem. Dlatego też trzeba być świadomym tego, jaki

cel w życiu chce się osiągnąć i co należy robić, aby go

zrealizować.

Otwartość na nowe doświadczenia i zdobywanie

wiedzy

Aby odnaleźć swoją wymarzoną pracę należy być

przygotowanym na początkowe trudności i błędy, które się

pojawią w trakcie jej szukania. Jednak nie należy się zniechęcać

i po prostu trzeba szukać dalej. Okres studiów to dobry czas na

odnalezienie swojej ścieżki kariery i przygotowanie się do jej

poszukiwania po zakończeniu nauki. Na pewno warto też

sięgnąć do literatury, czy pójść do biblioteki, księgarni, zajrzeć

do Internetu i poczytać artykuły na temat poszukiwania pracy

i różnych sposobów ułatwiających ten proces. Cenne jest

zapoznanie się z książkami dotyczącymi samorozwoju

i poradnikami motywacyjnymi.

Jak już poznasz lepiej swoje własne preferencje i będziesz

wiedział/-a, w jakim kierunku chcesz podążać, wtedy będziesz

mógł/-a stworzyć swój własny plan działania, który doprowadzi

Cię do wyznaczonego przez Ciebie celu - w tym przypadku do

wymarzonej pracy. Plan ten może powstać w oparciu

o wskazówki, które tu zostały zawarte i powinien być

wzbogacony o Twoje własne przemyślenia i wnioski.

Życzę owocnego poszukiwania pracy i wytrwałości w realizacji

wyznaczonych celów!

I analiza: Kim jestem? Jakie są moje wady, zalety?

Jakie umiejętności mogę wykorzystać w swojej

przyszłej pracy, co może stwarzać dla mnie problem?

S T R E N G H T S

O P P O R T U N I T I E S

W E A K N E S S E S

T H R E A T S

Jestem otwarty

Jestem kreatywny

Mam zdolności manualne

Lubię pracować z innymi

Mam dużo pomysłów, które są ciekawe i podobają się

innym

Nie mam problemów z nawiązywaniem kontaktów

z innymi

Szybko się uczę dzięki mojej otwartości

Nie lubię rutyny

Nie lubię pracować indywidualnie

Mam problemy z realizacją swoich planów

Mogę czuć się demotywowany pracą rutynową

i samodzielną

Mogę mieć problem z dotrzymywaniem terminu zadań

mocne strony

słabe strony

szanse

zagrożenia

II analiza: Jakie są moje potrzeby, kim tak naprawdę

jestem? Jakie są moje zainteresowania, co mi sprawia

przyjemność? Czego nie lubię robić i co może być

potencjalnie dla mnie problemem w pracy?

S T R E N G H T S

O P P O R T U N I T I E S

W E A K N E S S E S

T H R E A T S

Lubię pracę z komputerem

Lubię pracę kreatywną

Tworzę strony internetowe

Interesuję się sztuką

Mógłbym pracować jako fotografi

Mógłbym pracować jako specjalista marketingowy

Mógłbym pracować jako web designer

Nie lubię rutyny

Nie lubię pracować w zespole

Mam problemy z zadaniami analitycznymi

Nie chciałbym pracować jako księgowy

Nie chciałbym pracować z liczbami

mocne strony

słabe strony

szanse

zagrożenia

W wolnym czasie fotografuję

Mam problem z dotrzymywaniem terminów

Nie chciałbym pracować cały czas w grupie

76

Kolejnym krokiem jest poznanie potencjalnych pracodawców na

lokalnym rynku pracy, a więc uczestnictwo w targach pracy,

które umożliwi nam poznanie oczekiwań przyszłych

pracodawców i pomoże nam ukierunkować nasze działania na

objęcie konkretnego stanowiska.

Targi pracy i znajomość rynkuCo robić, aby zwiększyć swoją samoświadomość i poznać własne preferencje zawodowe?

Na tym etapie pomocne będzie wypisanie wszystkich pytań, które najbardziej nas nurtują i próba udzielenia na te pytania odpowiedzi.

Zastanowienie się nad tym, co tak naprawdę mnie interesuje i jak chcę, aby moje życie wyglądało w przyszłości, a także, co muszę zrobić,

(jakie sobie wyznaczyć cele), aby to osiągnąć. Pomocna tutaj będzie analiza SWOT, która pomoże nie tylko w poznaniu samego siebie, ale

również wskaże kierunek/cel, do którego chcemy dążyć. Analiza SWOT ułatwi podjęcie decyzji poprzez określenie zalet, wad naszych

własnych wyborów. Taka analiza może być złożona i składać się z kilku części, tak jak w przykładzie poniżej:

Praktyki i staże

Odbywanie praktyk i staży w obszarach, które nas interesują,

będzie później pomocne w trakcie poszukiwania pracy. Okres

studiów to idealny czas, aby poznać to, co nas interesuje oraz

gdzie i na jakim stanowisku chcielibyśmy pracować. Praktyki

i staże mają nam pomóc określić nasze preferencje i rodzaj

wykonywanej pracy w przyszłości. Podczas takiego

stażu/praktyki zdobywamy praktyczną wiedzę i doświadczenie

w różnych obszarach. Są to między innymi: obsługa klienta,

praca zespołowa, praca indywidualna, praca projektowa,

zorientowanie na biznes i wiele innych rzeczy, które sprawią, że

znalezienie po studiach pracy będzie łatwiejsze.

Personal branding i networking

Oprócz inwestycji w siebie podczas studiów ważne jest

budowanie własnego wizerunku na rynku pracy. Można go

budować poprzez aktywne uczestnictwo w różnych projektach

organizowanych przez pracodawców, zdobywanie pierwszych

kontaktów z tymi pracodawcami podczas targów pracy, a także

poprzez odbywanie praktyk i staży u tych pracodawców.

Tworzenie takich profesjonalnych kontaktów określamy mianem

networkingu. W tym celu możemy założyć konto na jednym

z portali biznesowych takich jak Goldenline lub LinkedIn co

sprawi, że nasza osoba stanie się bardziej widoczna,

rozpoznawalna na rynku pracy.

Samoświadomość

Obecna sytuacja na rynku pracy zmusza nas do wzmożonej

aktywności i zaangażowania w poszukiwanie pracy - już na

etapie życia studenckiego. To od nas bezpośrednio zależy, co

będziemy robić w przyszłości i czy sami chcemy sterować swoją

karierą, czy zdamy się na los i pozwolimy, aby przypadek rządził

naszym życiem. Dlatego też trzeba być świadomym tego, jaki

cel w życiu chce się osiągnąć i co należy robić, aby go

zrealizować.

Otwartość na nowe doświadczenia i zdobywanie

wiedzy

Aby odnaleźć swoją wymarzoną pracę należy być

przygotowanym na początkowe trudności i błędy, które się

pojawią w trakcie jej szukania. Jednak nie należy się zniechęcać

i po prostu trzeba szukać dalej. Okres studiów to dobry czas na

odnalezienie swojej ścieżki kariery i przygotowanie się do jej

poszukiwania po zakończeniu nauki. Na pewno warto też

sięgnąć do literatury, czy pójść do biblioteki, księgarni, zajrzeć

do Internetu i poczytać artykuły na temat poszukiwania pracy

i różnych sposobów ułatwiających ten proces. Cenne jest

zapoznanie się z książkami dotyczącymi samorozwoju

i poradnikami motywacyjnymi.

Jak już poznasz lepiej swoje własne preferencje i będziesz

wiedział/-a, w jakim kierunku chcesz podążać, wtedy będziesz

mógł/-a stworzyć swój własny plan działania, który doprowadzi

Cię do wyznaczonego przez Ciebie celu - w tym przypadku do

wymarzonej pracy. Plan ten może powstać w oparciu

o wskazówki, które tu zostały zawarte i powinien być

wzbogacony o Twoje własne przemyślenia i wnioski.

Życzę owocnego poszukiwania pracy i wytrwałości w realizacji

wyznaczonych celów!

I analiza: Kim jestem? Jakie są moje wady, zalety?

Jakie umiejętności mogę wykorzystać w swojej

przyszłej pracy, co może stwarzać dla mnie problem?

S T R E N G H T S

O P P O R T U N I T I E S

W E A K N E S S E S

T H R E A T S

Jestem otwarty

Jestem kreatywny

Mam zdolności manualne

Lubię pracować z innymi

Mam dużo pomysłów, które są ciekawe i podobają się

innym

Nie mam problemów z nawiązywaniem kontaktów

z innymi

Szybko się uczę dzięki mojej otwartości

Nie lubię rutyny

Nie lubię pracować indywidualnie

Mam problemy z realizacją swoich planów

Mogę czuć się demotywowany pracą rutynową

i samodzielną

Mogę mieć problem z dotrzymywaniem terminu zadań

mocne strony

słabe strony

szanse

zagrożenia

II analiza: Jakie są moje potrzeby, kim tak naprawdę

jestem? Jakie są moje zainteresowania, co mi sprawia

przyjemność? Czego nie lubię robić i co może być

potencjalnie dla mnie problemem w pracy?

S T R E N G H T S

O P P O R T U N I T I E S

W E A K N E S S E S

T H R E A T S

Lubię pracę z komputerem

Lubię pracę kreatywną

Tworzę strony internetowe

Interesuję się sztuką

Mógłbym pracować jako fotografi

Mógłbym pracować jako specjalista marketingowy

Mógłbym pracować jako web designer

Nie lubię rutyny

Nie lubię pracować w zespole

Mam problemy z zadaniami analitycznymi

Nie chciałbym pracować jako księgowy

Nie chciałbym pracować z liczbami

mocne strony

słabe strony

szanse

zagrożenia

W wolnym czasie fotografuję

Mam problem z dotrzymywaniem terminów

Nie chciałbym pracować cały czas w grupie

P.

MÓW DO REKRUTERA JEGO JĘZYKIEM

Oczywiście najpierw powinieneś dokładnie przemyśleć wiele

kwestii:

- na jakie stanowisko chcesz aplikować?

- jaki zakres zadań Cię interesuje?

- jakie masz oczekiwania i która firma może je spełnić?

- jakie oczekiwania będzie miał pracodawca?

Jeśli to już zrobiłeś, to przed Tobą kolejny ważny etap

w procesie zdobycia nowej pracy: przygotowanie do rozmowy

kwalifikacyjnej. Pomimo wielu poradników dostępnych w sieci,

nadal nie wszyscy potrafią się do niej odpowiednio

przygotować. Aby to dobrze zrobić, warto zastosować starą

zasadę sztuki sprzedaży: „mów do klienta jego językiem”.

Wśród rekruterów dużą popularność zdobył tzw. model STAR.

Jest to dość dobra metoda na zbadanie faktycznych zachowań

kandydata w konkretnych sytuacjach. Dzięki temu wartość

diagnostyczna odpowiedzi jest znacznie lepsza niż w przypadku

roces rekrutacji jest jednym z tematów żywo dyskutowanych na różnego rodzaju

forach związanych z pracą. Temat na pewno budzi wiele skrajnych emocji od oburzenia

zachowaniem rekruterów, po zadowolenie z przeprowadzonej rozmowy. Nie patrzmy

teraz na te negatywne emocje. Zróbmy wszystko, żebyś dostał tę pracę, o której marzysz.

innego rodzaju pytań. Nazwa tego modelu jest akronimem

angielskich słów situation, task, action, result. Pod każdą literą

kryją się pytania o określony obszar jakiegoś zadania.

S

T

A

R

sytuacja (situation)

zadanie, cel (task)

działanie (action)

rezultat (result)

Zastanów się: Czy chciałbyś uzyskać to samo wrażenie

u rekrutera po rozmowie z Tobą? W sytuacji, w której zależy Ci

akurat na tej, a nie innej pracy?

Jeśli odpowiedź brzmi tak, to przypomnij sobie również:

Przede wszystkim sprawdza się on w badaniu wielu obszarów,

np. motywacji, reagowania w sytuacjach trudnych, sposobu

organizowania pracy i określania priorytetów, podejmowania

wyzwań, współpracy w zespole i wielu innych.

Na pewno zostaniesz poproszony o podanie przykładów

konkretnych sytuacji, w których miałeś do zrealizowania jakieś

zadanie. Powinieneś już mieć przemyślane pewne sytuacje,

dzięki temu na pewno wywrzesz o wiele lepsze wrażenie.

Ponadto pamiętaj, że w odpowiadaniu na pytania warto również

zastosować model lejka: zaczynaj od najbardziej ogólnego

opisu danej sytuacji, stopniowo przechodź do szczegółów,

zakończ konkretnymi przykładami. Jest wówczas mniejsze

prawdopodobieństwo, że opowiesz za mało lub za dużo (ani

jedna, ani druga sytuacja nie jest dobra).

Czego możesz się spodziewać osobach stosujących

podczas rozmowy kwalifikacyjnej ten model?

Do czego stosuje się model STAR?

A teraz przypomnij sobie...

S Przy realizacji którego zadania pracowało Ci się

najlepiej?

Na czym to zadanie polegało? Jaki był cel do

osiągnięcia? Jaki cel wskazał Twój szef, a jaki Ty sobie

założyłeś?

T

A Jakie konkretne zadania musiały być wykonane? Za

które to właśnie Ty odpowiadałeś? Które z nich

najłatwiej Ci przyszły, a którym musiałeś poświęcić

więcej uwagi? Co wtedy myślałeś, czułeś? Jak kolejno

wyglądały kroki, które podjąłeś? Co dokładnie zrobiłeś

w danej sytuacji? Z jakimi przeszkodami spotkałeś się

podczas realizacji zadań? Co wtedy zrobiłeś?

R Jaki był wynik Twoich prac? Dlaczego taki, a nie inny?

I co jest równie ważne: jak dzisiaj wykonałbyś to

zadanie? Co byś zmienił?

Oszczędzisz wiele pracy rekruterowi, jeśli odpowiesz na te

pytania samodzielnie, bez potrzeby ich zadawania.Teraz pewnie

zapytasz: „A niby dlaczego? To jego praca, ma zadawać pytania,

a ja mam na nie odpowiedzieć. Niech się trochę wysili!”.

Oczywiście masz rację, to jest jego praca! Wróćmy jednak na

chwilę do wspomnianej wcześniej sztuki sprzedaży. Przypomnij

sobie najlepszą obsługę klienta, z jaką się kiedykolwiek

spotkałeś. Czy nie było to tak, że obsługujący robił dokładnie to,

czego od niego oczekiwałeś, jakby zgadywał Twoje potrzeby,

wiedział o co zapytasz, jaki będzie Twój następny ruch? Z jakim

wrażeniem wyszedłeś? Jak długo pamiętałeś o tak dobrej

obsłudze?

S najtrudniejszą sytuację w Twoim doświadczeniu

zawodowym/akademickim; najciekawsze zadanie,

nad którym miałeś okazję pracować; sytuację,

w której zaproponowałeś ciekawe rozwiązanie;

zadanie, w którym napotkałeś najwięcej trudności;

zadanie, podczas realizacji którego nauczyłeś się

najwięcej; sytuację, w której miałeś zadanie,

w którym samodzielnie musiałeś ustalić priorytety.

Na czym dokładnie polegało to zadanie? Jaki był cel? T

A Jakie działania podjąłeś?

R Jakie były rezultaty?

Jeśli będziesz miała/miał przemyślane takie kwestie na pewno

dostaniesz dodatkowe punkty za:

- przygotowanie do rozmowy;

- przemyślenie swoich działań, błędów;

- samoświadomość.

Ponadto, jeśli Twoje odpowiedzi będą jasno, logicznie z siebie

wynikały sprawisz wrażenie osoby poukładanej,

zorganizowanej.

Zatem do dzieła! Skoro już wiesz, jak, mów do rekrutera jego

językiem!

98

Agata ZimowskaKoordynator HR

Samsung R&D Poland

Zajmuje się rekrutacją i selekcją oraz

innymi obszarami HR. Ma duże

doświadczenie w projektowaniu

i prowadzeniu szkoleń, w tym także

z rekrutacji i selekcji zarówno od strony

kandydata jak i pracodawcy.

P.

MÓW DO REKRUTERA JEGO JĘZYKIEM

Oczywiście najpierw powinieneś dokładnie przemyśleć wiele

kwestii:

- na jakie stanowisko chcesz aplikować?

- jaki zakres zadań Cię interesuje?

- jakie masz oczekiwania i która firma może je spełnić?

- jakie oczekiwania będzie miał pracodawca?

Jeśli to już zrobiłeś, to przed Tobą kolejny ważny etap

w procesie zdobycia nowej pracy: przygotowanie do rozmowy

kwalifikacyjnej. Pomimo wielu poradników dostępnych w sieci,

nadal nie wszyscy potrafią się do niej odpowiednio

przygotować. Aby to dobrze zrobić, warto zastosować starą

zasadę sztuki sprzedaży: „mów do klienta jego językiem”.

Wśród rekruterów dużą popularność zdobył tzw. model STAR.

Jest to dość dobra metoda na zbadanie faktycznych zachowań

kandydata w konkretnych sytuacjach. Dzięki temu wartość

diagnostyczna odpowiedzi jest znacznie lepsza niż w przypadku

roces rekrutacji jest jednym z tematów żywo dyskutowanych na różnego rodzaju

forach związanych z pracą. Temat na pewno budzi wiele skrajnych emocji od oburzenia

zachowaniem rekruterów, po zadowolenie z przeprowadzonej rozmowy. Nie patrzmy

teraz na te negatywne emocje. Zróbmy wszystko, żebyś dostał tę pracę, o której marzysz.

innego rodzaju pytań. Nazwa tego modelu jest akronimem

angielskich słów situation, task, action, result. Pod każdą literą

kryją się pytania o określony obszar jakiegoś zadania.

S

T

A

R

sytuacja (situation)

zadanie, cel (task)

działanie (action)

rezultat (result)

Zastanów się: Czy chciałbyś uzyskać to samo wrażenie

u rekrutera po rozmowie z Tobą? W sytuacji, w której zależy Ci

akurat na tej, a nie innej pracy?

Jeśli odpowiedź brzmi tak, to przypomnij sobie również:

Przede wszystkim sprawdza się on w badaniu wielu obszarów,

np. motywacji, reagowania w sytuacjach trudnych, sposobu

organizowania pracy i określania priorytetów, podejmowania

wyzwań, współpracy w zespole i wielu innych.

Na pewno zostaniesz poproszony o podanie przykładów

konkretnych sytuacji, w których miałeś do zrealizowania jakieś

zadanie. Powinieneś już mieć przemyślane pewne sytuacje,

dzięki temu na pewno wywrzesz o wiele lepsze wrażenie.

Ponadto pamiętaj, że w odpowiadaniu na pytania warto również

zastosować model lejka: zaczynaj od najbardziej ogólnego

opisu danej sytuacji, stopniowo przechodź do szczegółów,

zakończ konkretnymi przykładami. Jest wówczas mniejsze

prawdopodobieństwo, że opowiesz za mało lub za dużo (ani

jedna, ani druga sytuacja nie jest dobra).

Czego możesz się spodziewać osobach stosujących

podczas rozmowy kwalifikacyjnej ten model?

Do czego stosuje się model STAR?

A teraz przypomnij sobie...

S Przy realizacji którego zadania pracowało Ci się

najlepiej?

Na czym to zadanie polegało? Jaki był cel do

osiągnięcia? Jaki cel wskazał Twój szef, a jaki Ty sobie

założyłeś?

T

A Jakie konkretne zadania musiały być wykonane? Za

które to właśnie Ty odpowiadałeś? Które z nich

najłatwiej Ci przyszły, a którym musiałeś poświęcić

więcej uwagi? Co wtedy myślałeś, czułeś? Jak kolejno

wyglądały kroki, które podjąłeś? Co dokładnie zrobiłeś

w danej sytuacji? Z jakimi przeszkodami spotkałeś się

podczas realizacji zadań? Co wtedy zrobiłeś?

R Jaki był wynik Twoich prac? Dlaczego taki, a nie inny?

I co jest równie ważne: jak dzisiaj wykonałbyś to

zadanie? Co byś zmienił?

Oszczędzisz wiele pracy rekruterowi, jeśli odpowiesz na te

pytania samodzielnie, bez potrzeby ich zadawania.Teraz pewnie

zapytasz: „A niby dlaczego? To jego praca, ma zadawać pytania,

a ja mam na nie odpowiedzieć. Niech się trochę wysili!”.

Oczywiście masz rację, to jest jego praca! Wróćmy jednak na

chwilę do wspomnianej wcześniej sztuki sprzedaży. Przypomnij

sobie najlepszą obsługę klienta, z jaką się kiedykolwiek

spotkałeś. Czy nie było to tak, że obsługujący robił dokładnie to,

czego od niego oczekiwałeś, jakby zgadywał Twoje potrzeby,

wiedział o co zapytasz, jaki będzie Twój następny ruch? Z jakim

wrażeniem wyszedłeś? Jak długo pamiętałeś o tak dobrej

obsłudze?

S najtrudniejszą sytuację w Twoim doświadczeniu

zawodowym/akademickim; najciekawsze zadanie,

nad którym miałeś okazję pracować; sytuację,

w której zaproponowałeś ciekawe rozwiązanie;

zadanie, w którym napotkałeś najwięcej trudności;

zadanie, podczas realizacji którego nauczyłeś się

najwięcej; sytuację, w której miałeś zadanie,

w którym samodzielnie musiałeś ustalić priorytety.

Na czym dokładnie polegało to zadanie? Jaki był cel? T

A Jakie działania podjąłeś?

R Jakie były rezultaty?

Jeśli będziesz miała/miał przemyślane takie kwestie na pewno

dostaniesz dodatkowe punkty za:

- przygotowanie do rozmowy;

- przemyślenie swoich działań, błędów;

- samoświadomość.

Ponadto, jeśli Twoje odpowiedzi będą jasno, logicznie z siebie

wynikały sprawisz wrażenie osoby poukładanej,

zorganizowanej.

Zatem do dzieła! Skoro już wiesz, jak, mów do rekrutera jego

językiem!

98

Agata ZimowskaKoordynator HR

Samsung R&D Poland

Zajmuje się rekrutacją i selekcją oraz

innymi obszarami HR. Ma duże

doświadczenie w projektowaniu

i prowadzeniu szkoleń, w tym także

z rekrutacji i selekcji zarówno od strony

kandydata jak i pracodawcy.

N.

NETWORKING

Networking pomaga:

- zwiększyć efektywność, poprawić i wzmocnić kanały

komunikacji;

- usuwać blokady polityczne;

- tworzyć nowe pomysły i możliwości;

- uzyskać szerszy obraz sytuacji zarówno wewnątrz jak i na

zewnątrz organizacji.

Networking bazuje na fakcie, że dzielenie pomysłów, informacji

i źródeł dostarczy nam o wiele więcej możliwości dla rozwoju niż

kiedy pozostalibyśmy izolowani w małych grupach. Dzielenie się

Renata

Zagórda-AwdziejczykSenior HR Business Partner

VOLVO Polska Sp. z o.o.

A b s o l w e n t k a U n i w e r s y t e t u

Wrocławskiego. Wieloletnie doświadczenie

zwiazane z zarządzaniem zasobami

ludzkimi zdobywała w consultingu

a następnie w firmach produkcyjnych.

Zawodową pasją jest praca i rozwój

młodych talentów organizacji.

etworking to długofalowe, świadome i zaplanowane działanie, podczas którego

celowo pracujemy nad tym, by budować i dbać o pozytywne relacje z otoczeniem. Sieć

kontaktów daje nam dostęp do osób, informacji oraz innych zasobów w sposób

nieformalny. Dobry networking bazuje na ocenie samego siebie i tego co możesz

zaoferować, jak również ocenie innych i tego co mogą nam dać w zamian.

informacją daje ogromną siłę. Wspierając osoby z Twojej sieci

kontaktów pomagasz sobie w długoterminowy sposób.

Networking to podstawa efektywnego zarządzania w dzisiejszej

organizacji. Managerowie, którzy w profesjonalny sposób

tworzą sieć kontaktów posiadają dostęp do osób, informacji

i zasobów pomagających rozwiązywać problemy oraz tworzyć

nowe możliwości.

Natalia StępieńJunior HR Business Partner

VOLVO Polska Sp. z o.o.

Ukończyła Szkołę Wyższą Psychologii

Społecznej. Swoją karierę zawodową

rozpoczęła od prowadzenia programów

praktyk studenckich, zajmowała się

procesami rekutacyjnymi na stanowiska

specjalistyczne i managerskie. Obecnie

odpowiedzialna za doradztwo dla kadry

managerskiej w obszarze zarządzania

zasobami ludzkimi.

Budowanie Twojej sieci kontaktów

Budując Twoją własną sieć kontaktów rozważ wiele różnych

startegii. Nie koncentruj się jedynie na pozyskaniu

'właściwych'osób do Twojej sieci, patrz szerzej, w przeciwnym

razie możesz stracić kluczowe kontakty, które naprawdę mogą

pomóc.

Uczestnicz w spotkaniach związanych z Twoją

profesją

Wiele organizacji prowadzi spotkania ukierunkowane na

networking i łączenie sił. Często na Twojej uczelni specyficzne

grupy zawodowe mają takie spotkania. Uczestnicz w nich

i przyzwyczajaj się do poznawania nowych ludzi oraz wymiany

informacji.

Zapraszaj innych i siebie

Spróbuj zaprosić kogoś na kawę lub obiad raz w tygodniu – być

może osobę, którą poznasz na spotkaniu biznesowym. Cel

takiego spotkania to wysłuchanie osoby, która potencjalnie

będzie częścią Twojej sieci oraz pomysł – jak można jej pomóc.

Rób notatki

Bądź pewny, że zapisałeś najważniejsze rzeczy z rozmowy:

kluczowe lub nieistotne informacje, które pomogą Ci

zapamiętać fakty.

Bądź źródłem informacji

To zależy od tego jakim typem osoby jesteś, ale jeśli zwrócisz

uwagę na to co się dzieje oraz będziesz uważnie słuchał

otaczających Cię osób możesz być cenną częścią zespołu, która

dostarcza i pozyskuje informacje od innych.

Niezbędne umiejętności

Bądź towarzyski

Ale nie musisz być duszą towarzystwa. Uczestnicząc

w spotkaniach lub konferencjach w nowej pracy oraz na

spotkaniach towarzyskich rozmawiaj z nieznajomymi. Każdy

chce tworzyć nowe sieci znajomości oraz poznawać nowych

i interesujących ludzi – lecz większość ludzi nie lubi kiedy

przekracza się ich strefę komfortu.

Wywiązuj się z obietnic

Każdy z nas bardziej lub mniej chce pomagać innym. Nie obiecuj

zbyt wiele, jeśli to przekracza Twoje możliwości. Zastanów się

jak możesz pomóc innym w rozsądny sposób. Nazwiskiem lub

pomysłem? Informacją? Cokolwiek obiecasz – miej pewność, że

jesteś w stanie się z tego wywiązać – większość osób tego nie

robi. A to oznacza, że staniesz się wartościowym kontaktem

o który należy zabiegać.

Słuchaj!

To strategiczna i najsilniejsza broń. Słuchaj! Nie traktuj rozmów

innych osób jako nieistotnych. Słuchając aktywnie, będziesz

zdumiony jak wiele możesz się nauczyć i dowiedzieć.

Przyłączenie się do rozmowy i niesłuchanie zajmuje tyle samo

czasu co aktywne słuchanie. Dobry networker słucha około 2/3

czasu – jeśli będziesz tak robić – potencjalny kontakt będzie Cię

uważać za interesującego i sympatycznego – a to dobry

początek znajomości.

Networking online

Media społecznościowe (m.in. LinkedIn/Facebook/Twitter)

– tam znajduje się cały świat z wieloma korzyściami,

przygodami oraz pułapkami. Z całą jednak pewnością

budowanie sieci online jest użyteczne, satysfakcjonujące oraz

pomaga zbudować i utrzymać oraz śledzić Twoje kontakty.

Pamiętaj jednak, że warto zachować oficjalną formę

wiadomości. W przypadku gdy chcesz wyrazić swoją prywatną

opinię – zrób to na prywatnym profilu.

Networking - zasadyNetworking to nie tylko zbieranie wizytówek i poszukiwanie

możliwości rozwoju swojej kariery lub biznesu. To również

możliwość wspierania innych i poszukiwania wspólnych

korzyści.

Co powinieneś robić:

uważnie słuchać innych

prosić innych o pomoc

koncentrować się na zapamiętywaniu imion

być pomocnym nawet jeśli nie zauważasz w tym

natychmiastowych korzyści

systematycznie dbać o kontakty

zawsze mieć ze sobą właściwe wizytówki

zajmować miejsce przy nieznajomych na spotkaniach

Czego nie powinieneś robić:

być niecierpliwym

tracić z pola widzenia swoje cele

oczekiwać zbyt wiele od innych

ukrywać swoje plany

pozostawać obojętnym na różnice kulturowe

kontaktować się z ludźmi jedynie w razie potrzeby

obiecywać i nie dotrzymywać deklaracji

próbować stosować networking w sposób który nie zgadza

się z Twoimi zasadami

1110

N.

NETWORKING

Networking pomaga:

- zwiększyć efektywność, poprawić i wzmocnić kanały

komunikacji;

- usuwać blokady polityczne;

- tworzyć nowe pomysły i możliwości;

- uzyskać szerszy obraz sytuacji zarówno wewnątrz jak i na

zewnątrz organizacji.

Networking bazuje na fakcie, że dzielenie pomysłów, informacji

i źródeł dostarczy nam o wiele więcej możliwości dla rozwoju niż

kiedy pozostalibyśmy izolowani w małych grupach. Dzielenie się

Renata

Zagórda-AwdziejczykSenior HR Business Partner

VOLVO Polska Sp. z o.o.

A b s o l w e n t k a U n i w e r s y t e t u

Wrocławskiego. Wieloletnie doświadczenie

zwiazane z zarządzaniem zasobami

ludzkimi zdobywała w consultingu

a następnie w firmach produkcyjnych.

Zawodową pasją jest praca i rozwój

młodych talentów organizacji.

etworking to długofalowe, świadome i zaplanowane działanie, podczas którego

celowo pracujemy nad tym, by budować i dbać o pozytywne relacje z otoczeniem. Sieć

kontaktów daje nam dostęp do osób, informacji oraz innych zasobów w sposób

nieformalny. Dobry networking bazuje na ocenie samego siebie i tego co możesz

zaoferować, jak również ocenie innych i tego co mogą nam dać w zamian.

informacją daje ogromną siłę. Wspierając osoby z Twojej sieci

kontaktów pomagasz sobie w długoterminowy sposób.

Networking to podstawa efektywnego zarządzania w dzisiejszej

organizacji. Managerowie, którzy w profesjonalny sposób

tworzą sieć kontaktów posiadają dostęp do osób, informacji

i zasobów pomagających rozwiązywać problemy oraz tworzyć

nowe możliwości.

Natalia StępieńJunior HR Business Partner

VOLVO Polska Sp. z o.o.

Ukończyła Szkołę Wyższą Psychologii

Społecznej. Swoją karierę zawodową

rozpoczęła od prowadzenia programów

praktyk studenckich, zajmowała się

procesami rekutacyjnymi na stanowiska

specjalistyczne i managerskie. Obecnie

odpowiedzialna za doradztwo dla kadry

managerskiej w obszarze zarządzania

zasobami ludzkimi.

Budowanie Twojej sieci kontaktów

Budując Twoją własną sieć kontaktów rozważ wiele różnych

startegii. Nie koncentruj się jedynie na pozyskaniu

'właściwych'osób do Twojej sieci, patrz szerzej, w przeciwnym

razie możesz stracić kluczowe kontakty, które naprawdę mogą

pomóc.

Uczestnicz w spotkaniach związanych z Twoją

profesją

Wiele organizacji prowadzi spotkania ukierunkowane na

networking i łączenie sił. Często na Twojej uczelni specyficzne

grupy zawodowe mają takie spotkania. Uczestnicz w nich

i przyzwyczajaj się do poznawania nowych ludzi oraz wymiany

informacji.

Zapraszaj innych i siebie

Spróbuj zaprosić kogoś na kawę lub obiad raz w tygodniu – być

może osobę, którą poznasz na spotkaniu biznesowym. Cel

takiego spotkania to wysłuchanie osoby, która potencjalnie

będzie częścią Twojej sieci oraz pomysł – jak można jej pomóc.

Rób notatki

Bądź pewny, że zapisałeś najważniejsze rzeczy z rozmowy:

kluczowe lub nieistotne informacje, które pomogą Ci

zapamiętać fakty.

Bądź źródłem informacji

To zależy od tego jakim typem osoby jesteś, ale jeśli zwrócisz

uwagę na to co się dzieje oraz będziesz uważnie słuchał

otaczających Cię osób możesz być cenną częścią zespołu, która

dostarcza i pozyskuje informacje od innych.

Niezbędne umiejętności

Bądź towarzyski

Ale nie musisz być duszą towarzystwa. Uczestnicząc

w spotkaniach lub konferencjach w nowej pracy oraz na

spotkaniach towarzyskich rozmawiaj z nieznajomymi. Każdy

chce tworzyć nowe sieci znajomości oraz poznawać nowych

i interesujących ludzi – lecz większość ludzi nie lubi kiedy

przekracza się ich strefę komfortu.

Wywiązuj się z obietnic

Każdy z nas bardziej lub mniej chce pomagać innym. Nie obiecuj

zbyt wiele, jeśli to przekracza Twoje możliwości. Zastanów się

jak możesz pomóc innym w rozsądny sposób. Nazwiskiem lub

pomysłem? Informacją? Cokolwiek obiecasz – miej pewność, że

jesteś w stanie się z tego wywiązać – większość osób tego nie

robi. A to oznacza, że staniesz się wartościowym kontaktem

o który należy zabiegać.

Słuchaj!

To strategiczna i najsilniejsza broń. Słuchaj! Nie traktuj rozmów

innych osób jako nieistotnych. Słuchając aktywnie, będziesz

zdumiony jak wiele możesz się nauczyć i dowiedzieć.

Przyłączenie się do rozmowy i niesłuchanie zajmuje tyle samo

czasu co aktywne słuchanie. Dobry networker słucha około 2/3

czasu – jeśli będziesz tak robić – potencjalny kontakt będzie Cię

uważać za interesującego i sympatycznego – a to dobry

początek znajomości.

Networking online

Media społecznościowe (m.in. LinkedIn/Facebook/Twitter)

– tam znajduje się cały świat z wieloma korzyściami,

przygodami oraz pułapkami. Z całą jednak pewnością

budowanie sieci online jest użyteczne, satysfakcjonujące oraz

pomaga zbudować i utrzymać oraz śledzić Twoje kontakty.

Pamiętaj jednak, że warto zachować oficjalną formę

wiadomości. W przypadku gdy chcesz wyrazić swoją prywatną

opinię – zrób to na prywatnym profilu.

Networking - zasadyNetworking to nie tylko zbieranie wizytówek i poszukiwanie

możliwości rozwoju swojej kariery lub biznesu. To również

możliwość wspierania innych i poszukiwania wspólnych

korzyści.

Co powinieneś robić:

uważnie słuchać innych

prosić innych o pomoc

koncentrować się na zapamiętywaniu imion

być pomocnym nawet jeśli nie zauważasz w tym

natychmiastowych korzyści

systematycznie dbać o kontakty

zawsze mieć ze sobą właściwe wizytówki

zajmować miejsce przy nieznajomych na spotkaniach

Czego nie powinieneś robić:

być niecierpliwym

tracić z pola widzenia swoje cele

oczekiwać zbyt wiele od innych

ukrywać swoje plany

pozostawać obojętnym na różnice kulturowe

kontaktować się z ludźmi jedynie w razie potrzeby

obiecywać i nie dotrzymywać deklaracji

próbować stosować networking w sposób który nie zgadza

się z Twoimi zasadami

1110

Z

A DO JAKIEJ FIRMY WYSŁAŁEM CV?

Proces rekrutacji w branży ubezpieczeniowej jest pracochłonny,

żmudny i często pozbawiony spektakularnych efektów. Po

prostu jest to ciężka, codzienna praca menadżerów

i dyrektorów. Sytuacja ta wynika z dwóch przyczyn:

- po pierwsze, zapisy ustawy o ubezpieczeniach determinują

szkolenie, egzamin licencyjny Komisji Nadzoru Finansowego

oraz podjęcie przez kandydata własnej działalności

gospodarczej, a zatem jest to umowa o współpracę z zakładem

ubezpieczeń;

- po drugie, zdecydowana większość zakładów ubezpieczeń

proponuje wynagrodzenie prowizyjne (system motywacyjny)

dla sieci sprzedaży oraz różnorodne premie – zwykle za

określone wyniki w sprzedaży.

Branża ubezpieczeniowa to rynek pracownika. To my ciągle

poszukujemy ludzi do pracy, to my wymyślamy sposoby, jak

zachęcić, pozyskać, zainteresować ludzi ciekawą, aczkolwiek

trudną na początku pracą.

Anna GorgólDyrektor Oddziału

Vienna Finanse

acznę przewrotnie. Połowa z osób, które rozsyłają w weekend CV do kilku,

kilkunastu lub kilkudziesięciu firm, nie wie nawet, gdzie to CV ląduje. Zabawne? Raczej

denerwujące!

Z branżą finansowo-ubezpieczeniową

związana od kilkunastu lat, od dwunastu na

stanowiskach kierowniczych. Przeprowadziła

setki rozmów rekrutacyjnych, zbudowała

kilka zespołów. Praca z ludźmi to

odpowiedzialność, ale i wielka satysfakcja.

Wykłada na uczelniach, publikuje w obszarze

finansów osobistych i rekreacji. Prywatnie

ciekawa świata i ludzi podróżniczka,

pasjonatka ashtanga jogi i zdrowej kuchni.

Proces rekrutacji rozpoczyna się właściwie od „burzy mózgów”

w celu stworzenia oryginalnego, dobrego, przyciągającego

uwagę ogłoszenia. Zwykle jest w tym ogłoszeniu informacja

o sposobie zatrudnienia (umowa- zlecenie, free lancer, inny)

o wymaganiach, o oferowanej pomocy w rozwoju oraz

o motywacyjnym systemie wynagrodzeń lub o wynagrodzeniu

prowizyjnym. Pracodawcy w zakresie sprzedaży produktów

finansowych i ubezpieczeniowych rzadko proponują umowę

o pracę.

Szanowni Poszukujący Pracy:

1. Przeczytajcie uważnie ogłoszenie rekrutacyjne.

2. Zastanówcie się zanim klikniecie „wyślij” czy rzeczywiście

interesuje was rozwój osobisty, zdobywanie wiedzy i nowe

doświadczenie w tej akurat branży.

3. Sprawdźcie, czego dotyczy praca - jakie oferuje możliwości,

jaki wachlarz produktów w ofercie ma firma, gdzie znajduje się

biuro.

4. Jeśli piszecie w CV o umiejętnościach i kompetencjach

- przygotujcie się na ich obronę. Doświadczony rekruter szybko

zweryfikuje rzeczywiste umiejętności.

5. Nie bójcie się mówić prawdy o powodach częstych zmian

pracy. W branży ubezpieczeniowej to często atut, a nie zarzut.

6. W ostatnim czasie zaobserwowano zjawisko lekceważącego

traktowania pracodawców - potencjalni kandydaci nie

przychodzą na wcześniej umówione spotkania rekrutacyjne. Co

ciekawe, dotyczy to również kandydatów na stanowiska

kierownicze. Umawiając się na spotkanie rekrutacyjne

- przychodźcie na nie! Może ta rozmowa będzie początkiem

wielkiego sukcesu i przygody życia? Nie będziesz wiedzieć jak

nie zaczniesz działać. Zacytuję w tym miejscu trenera biznesu

Miłosza Brzezińskiego: „Żeby coś zmienić w swoim życiu,

musisz coś zmienić w swoim życiu”.

Dzisiejszy rynek pracy jest wobec młodzieży z wyżu

demograficznego rynkiem pracodawcy. To on dyktuje warunki

finansowe, otoczenie biznesowe, stanowiska, premie, awanse

lub ich brak. Potocznie mówi się o dzisiejszych absolwentach:

„pokoleniem 1000 zł”. Bo tyle średnio na etacie oferuje rynek

pracy człowiekowi po studiach.

Praca w branży ubezpieczeniowej to zarobki bez limitu. Ani

górnego, ani dolnego. Można śmiało powiedzieć, że praca ta

bardzo mocno weryfikuje kandydatów w świetle ich twórczych

zapisów w CV: o kreatywności, pracowitości, chęci zdobywania

wiedzy, doświadczenia, chęci rozwoju, dyspozycyjności,

odporności na stres. To przecież praca dla odważnych, to praca

dla tych, którzy chcą coś zmienić w swoim życiu, którzy chcą

założyć i rozwinąć własną firmę. Czy są lepsze warunki do

rozpoczęcia własnej działalności, gdy nie musisz na początek nic

innego inwestować niż tylko swój własny intelekt

i pomysłowość? Gdy dostęp do wiedzy, doświadczenia, narzędzi

pracy, systemów IT, marketingu - a więc całego otoczenia

biznesowego jest do twojej dyspozycji? Gdy ty sam decydujesz,

ile czasu poświecisz na pracę a ile na inne przyjemności, gdy ty

sam decydujesz, kiedy dostajesz awans, a więc zarabiasz

więcej i pozostajesz nadal wolnym człowiekiem.

Na koniec zadam pytanie: Szanowny Poszukujący Pracy, czy

masz odwagę podjąć decyzję aby pracować w branży

ubezpieczeniowej czy nadal pozostać bezrobotnym?

1312

Dzisiejszy rynek pracy jest wobec młodzieży z wyżu demograficznego rynkiem pracodawcy. To on dyktuje warunki finansowe, otoczenie biznesowe, stanowiska, premie, awanse lub ich brak.

Z

A DO JAKIEJ FIRMY WYSŁAŁEM CV?

Proces rekrutacji w branży ubezpieczeniowej jest pracochłonny,

żmudny i często pozbawiony spektakularnych efektów. Po

prostu jest to ciężka, codzienna praca menadżerów

i dyrektorów. Sytuacja ta wynika z dwóch przyczyn:

- po pierwsze, zapisy ustawy o ubezpieczeniach determinują

szkolenie, egzamin licencyjny Komisji Nadzoru Finansowego

oraz podjęcie przez kandydata własnej działalności

gospodarczej, a zatem jest to umowa o współpracę z zakładem

ubezpieczeń;

- po drugie, zdecydowana większość zakładów ubezpieczeń

proponuje wynagrodzenie prowizyjne (system motywacyjny)

dla sieci sprzedaży oraz różnorodne premie – zwykle za

określone wyniki w sprzedaży.

Branża ubezpieczeniowa to rynek pracownika. To my ciągle

poszukujemy ludzi do pracy, to my wymyślamy sposoby, jak

zachęcić, pozyskać, zainteresować ludzi ciekawą, aczkolwiek

trudną na początku pracą.

Anna GorgólDyrektor Oddziału

Vienna Finanse

acznę przewrotnie. Połowa z osób, które rozsyłają w weekend CV do kilku,

kilkunastu lub kilkudziesięciu firm, nie wie nawet, gdzie to CV ląduje. Zabawne? Raczej

denerwujące!

Z branżą finansowo-ubezpieczeniową

związana od kilkunastu lat, od dwunastu na

stanowiskach kierowniczych. Przeprowadziła

setki rozmów rekrutacyjnych, zbudowała

kilka zespołów. Praca z ludźmi to

odpowiedzialność, ale i wielka satysfakcja.

Wykłada na uczelniach, publikuje w obszarze

finansów osobistych i rekreacji. Prywatnie

ciekawa świata i ludzi podróżniczka,

pasjonatka ashtanga jogi i zdrowej kuchni.

Proces rekrutacji rozpoczyna się właściwie od „burzy mózgów”

w celu stworzenia oryginalnego, dobrego, przyciągającego

uwagę ogłoszenia. Zwykle jest w tym ogłoszeniu informacja

o sposobie zatrudnienia (umowa- zlecenie, free lancer, inny)

o wymaganiach, o oferowanej pomocy w rozwoju oraz

o motywacyjnym systemie wynagrodzeń lub o wynagrodzeniu

prowizyjnym. Pracodawcy w zakresie sprzedaży produktów

finansowych i ubezpieczeniowych rzadko proponują umowę

o pracę.

Szanowni Poszukujący Pracy:

1. Przeczytajcie uważnie ogłoszenie rekrutacyjne.

2. Zastanówcie się zanim klikniecie „wyślij” czy rzeczywiście

interesuje was rozwój osobisty, zdobywanie wiedzy i nowe

doświadczenie w tej akurat branży.

3. Sprawdźcie, czego dotyczy praca - jakie oferuje możliwości,

jaki wachlarz produktów w ofercie ma firma, gdzie znajduje się

biuro.

4. Jeśli piszecie w CV o umiejętnościach i kompetencjach

- przygotujcie się na ich obronę. Doświadczony rekruter szybko

zweryfikuje rzeczywiste umiejętności.

5. Nie bójcie się mówić prawdy o powodach częstych zmian

pracy. W branży ubezpieczeniowej to często atut, a nie zarzut.

6. W ostatnim czasie zaobserwowano zjawisko lekceważącego

traktowania pracodawców - potencjalni kandydaci nie

przychodzą na wcześniej umówione spotkania rekrutacyjne. Co

ciekawe, dotyczy to również kandydatów na stanowiska

kierownicze. Umawiając się na spotkanie rekrutacyjne

- przychodźcie na nie! Może ta rozmowa będzie początkiem

wielkiego sukcesu i przygody życia? Nie będziesz wiedzieć jak

nie zaczniesz działać. Zacytuję w tym miejscu trenera biznesu

Miłosza Brzezińskiego: „Żeby coś zmienić w swoim życiu,

musisz coś zmienić w swoim życiu”.

Dzisiejszy rynek pracy jest wobec młodzieży z wyżu

demograficznego rynkiem pracodawcy. To on dyktuje warunki

finansowe, otoczenie biznesowe, stanowiska, premie, awanse

lub ich brak. Potocznie mówi się o dzisiejszych absolwentach:

„pokoleniem 1000 zł”. Bo tyle średnio na etacie oferuje rynek

pracy człowiekowi po studiach.

Praca w branży ubezpieczeniowej to zarobki bez limitu. Ani

górnego, ani dolnego. Można śmiało powiedzieć, że praca ta

bardzo mocno weryfikuje kandydatów w świetle ich twórczych

zapisów w CV: o kreatywności, pracowitości, chęci zdobywania

wiedzy, doświadczenia, chęci rozwoju, dyspozycyjności,

odporności na stres. To przecież praca dla odważnych, to praca

dla tych, którzy chcą coś zmienić w swoim życiu, którzy chcą

założyć i rozwinąć własną firmę. Czy są lepsze warunki do

rozpoczęcia własnej działalności, gdy nie musisz na początek nic

innego inwestować niż tylko swój własny intelekt

i pomysłowość? Gdy dostęp do wiedzy, doświadczenia, narzędzi

pracy, systemów IT, marketingu - a więc całego otoczenia

biznesowego jest do twojej dyspozycji? Gdy ty sam decydujesz,

ile czasu poświecisz na pracę a ile na inne przyjemności, gdy ty

sam decydujesz, kiedy dostajesz awans, a więc zarabiasz

więcej i pozostajesz nadal wolnym człowiekiem.

Na koniec zadam pytanie: Szanowny Poszukujący Pracy, czy

masz odwagę podjąć decyzję aby pracować w branży

ubezpieczeniowej czy nadal pozostać bezrobotnym?

1312

Dzisiejszy rynek pracy jest wobec młodzieży z wyżu demograficznego rynkiem pracodawcy. To on dyktuje warunki finansowe, otoczenie biznesowe, stanowiska, premie, awanse lub ich brak.

N

Każdego roku współpracujemy z ponad 100 000 osób

poszukujących pracy, wspomagając ich w odkrywaniu

i rozwijaniu swoich umiejętności. Pomagamy im znaleźć

odpowiednie i satysfakcjonujące zatrudnienie. Pochodzą

z różnych środowisk. Są to studenci, absolwenci, emeryci,

doświadczeni profesjonaliści, chcący się przekwalifikować lub

szukający nowych wyzwań zawodowych.

Work Service S.A.

im znajdziesz pracę stworzoną dla siebie, musisz wiedzieć co i jak sprzedać.

Zapoznaj się z naszymi wskazówkami, które pomogą Ci odkryć Twoje atuty i pokażą jak je

skutecznie zaprezentować potencjalnemu pracodawcy, wyróżniając Cię na tle kandydatów

do posady. Poświęć chwilę i odpowiedz sobie na poniższe pytania. Zaczynamy!

wysłanych przez Ciebie aplikacji zaniża lub zawyża Twoje

kompetencje i kwalifikacje. Zaoszczędzi to czas – zarówno Twój,

jak i pracodawcy. Poza tym, jak wiadomo, nieosiągnięcie

sukcesu potrafi być demoralizujące. Dlatego też ważne jest, byś

jasno określił swoje mocne strony i to, w jaki sposób chcesz je

rozwijać. Przeanalizujmy typowy przykład. Przy ogłoszeniu

o pracę wymagana jest doskonała znajomość języka

angielskiego w mowie i piśmie. Nie sprawdzasz swojego

poziomu wiedzy za pomocą żadnego testu (np.. on-line).

Bazujesz jedynie na dyplomach uzyskanych w toku

edukacyjnym. W dokumentach aplikacyjnych stwierdzasz, że

władasz nim biegle. A co jeśli podczas rozmowy kwalifikacyjnej

rekruter zacznie ją prowadzić w języku obcym? Czy będziesz

w stanie przeprowadzić ją na takim poziomie, jaki zdeklarowałeś

w swoim CV? Jeśli nie, natychmiast zachwiana zostanie Twoja

wiarygodność i najprawdopodobniej stracisz szanse na

zatrudnienie. Nawet jeśli rozmowa kwalifikacyjna będzie

prowadzona w języku ojczystym, w trakcie zatrudnienia Twoje

ZANIM WYŚLESZ CV... czyli jak sprawić,aby Twoje mocne strony naprawdę miały moc

Jakie mam zdolności? Co potrafię?

Szczerza i obiektywna ocena swoich atutów to trudna sztuka.

Jednak zanim będziesz mógł się w pełni skoncentrować na

poszukiwaniu konkretnej posady i przygotowaniu skutecznego

listu motywacyjnego i CV, musisz wiedzieć, co konkretnie masz

do zaoferowania swojemu potencjalnemu pracodawcy i w jakim

stopniu pokrywa się to z Twoimi wyobrażeniami co do ścieżki

kariery. Jeśli pominiesz ten krok, może się okazać, że dziesiątki

kompetencje językowe nie raz zostaną wystawione na próbę.

Co, jeśli podczas ważnego spotkania biznesowego

z międzynarodowymi klientami nie będziesz w stanie podjąć

rozmowy? W takiej sytuacji pracodawca automatycznie

dostrzeże, że podałeś fałszywe informacje i nadużyłeś jego

zaufania. W najgorszym wypadku możesz przyczynić się do

stracenia ważnego dla Twojego pracodawcy klienta! W liście

motywacyjnym powinieneś szczerze opisać swoje słabości

językowe, np...: „Moja znajomość języka angielskiego

w czytaniu i rozumieniu ze słuchu nie odzwierciedla Państwa

oczekiwań. Jestem jednak przekonany, że na przestrzeni

3 miesięcy jestem w stanie osiągnąć wymagany poziom.

Aktywnie uczestniczę w kursach podnoszących kwalifikacje

z języka angielskiego”. Oczywiście możesz także uczciwie

określić swój stopień zaawansowania, obniżając jednocześnie

swoje szanse na rozmowę kwalifikacyjną i zatrudnienie. Wnioski

na przyszłość – zrób tekst językowy i w swoich dokumentach

aplikacyjnych podaj rzeczywisty poziom zaawansowania.

Przybliż także swoje plany na podnoszenie kwalifikacji

w przyszłości. Pamiętaj: bazuj na rzeczywistym stanie rzeczy,

a nie na intuicji. Dostępnych jest wiele testów językowych,

choćby on-line, które obiektywnie zbadają Twoje kompetencje

w wielu dziedzinach, jak np. języki obce czy wiedza techniczna,

jak również na polu trudnych do zmierzenia czynników, takich

jak: kreatywność, praca w zespole, samodzielność, zdolności

interpersonalne itp. Testy psychologiczne mogą pokazać, że

jesteś osobowością zdolną do pracy w zespole, a nie na

samodzielnym stanowisku. Na podstawie wyników takich

testów łatwiej będzie Ci zawęzić poszukiwania pracy, do

stanowisk, które odpowiadają zarówno Twoim umiejętnościom,

jak i typowi osobowości. Im lepiej poznasz samego siebie, tym

wiarygodniej zaprezentujesz się potencjalnemu pracodawcy.

Równie istotna jest analiza własnych doświadczeń i osiągnięć,

zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym. Nie bój się

pytać swoich krewnych, przyjaciół i współpracowników o swoje

mocne i słabe strony. Ich obiektywizm i konstruktywna krytyka

będą dla Ciebie bardzo pomocne.

dziedzinie masz największe szanse na odniesienie sukcesu.

Analiza SWOT pomoże Ci poznać i zrozumieć jakie wartościowe

cechy posiadasz i dlaczego warto je podkreślić w CV i liście

motywacyjnym. Na stronie internetowej www.workservice.pl

w części dla pracowników znajdziesz kilka ćwiczeń pomocnych

do przeprowadzenia własnej analizy SWOT. Jeżeli brak

praktycznego doświadczenia zawodowego uniemożliwia Ci

odróżnienie swoich mocnych stron od słabych, rozważ

rozpoczęcie swojej kariery od zatrudnienia tymczasowego i

zdobądź cenne doświadczenie.

Kim jestem?

Wielu z nas, stawiając swoje pierwsze kroki na ścieżce kariery,

nie zdaje sobie sprawy, jak ważna jest analiza swoich słabych

i mocnych stron. Jak istotne jest określenie celu i sumienne

dążenie do jego osiągnięcia. Mając jasno obrany kierunek

i znając swoje silne strony, umieścisz się w centrum mapy

sukcesu. Rozpoznanie i szlifowanie własnych atutów czyni

z Ciebie lepszy „produkt” dla przyszłych pracodawców. Jeśli nie

jesteś świadom własnych umiejętności, w jaki sposób chcesz

przekonać pracodawcę, by zatrudnił właśnie Ciebie?

Przeprowadzenie osobistej analizy SWOT jest wysoce zalecane.

Szczera refleksja nad swoimi kompetencjami jest równie

ważna, jak samo doświadczenie zawodowe. Stanowi także

cenne źródło informacji i umożliwia podjęcie konkretnych

działań na drodze do samorozwoju. Znając swoje słabe i mocne

strony, łatwiej Ci będzie ustalić na jakim stanowisku i w jakiej

Czego chcę?

Najkrótszą drogą do osiągnięcia pełnego sukcesu zawodowego

i prywatnego jest dokładne wytyczenie sobie celu, do którego

konsekwentnie będziesz dążył. Nie wiedząc, czego tak naprawdę

szukasz i oczekujesz, trudno Ci będzie ocenić czy masz szansę na

pracę w upragnionym zawodzie i czy odpowiada ona Twoim

kompetencjom, silnym stronom i osobowości. Na dzisiejszym

rynku pracy panuje powszechne przekonanie, że w związku

z dużą konkurencją na rynku, należy przyjąć każdą dobrą ofertę

pracy. Nawet jeśli nie odpowiada ona naszym oczekiwaniom

i jest „nie po drodze” do osiągnięcia wytyczonych celów. Jest

w tym wszystkim trochę słuszności, bo przecież żadna praca nie

hańbi i każda dostarcza nam nowych doświadczeń i wyzwań,

niezależnie od tego czy nam to pasuje czy nie. Niemniej jednak

należy być w pełni świadomym konsekwencji, jakie niesie za

sobą podejmowanie pracy w przypadkowych miejscach.

Najprawdopodobniej się rozczarujesz i odejdziesz,

a pracodawca po raz kolejny poniesie koszty rekrutacji szukając

zastępstwa na Twoje stanowisko. Skrupulatnie przejrzyj wyniki

powyższych ćwiczeń i wybierz pracę, które najbardziej pokrywa

się z Twoimi oczekiwaniami. Są tacy, dla których samo

znalezienie pracy jest celem samym w sobie i bez względu na to

gdzie znajdą zatrudnienie, będą szczęśliwi. Masz jednak wybór.

Możesz pracować na wymarzonej posadzie, w firmie, do której

wniesiesz coś nowego, a pracodawca będzie szczęśliwy, że

zatrudnił takiego pracownika! Etap poszukiwania pracy daje Ci

wolność wyboru, by znaleźć branżę, środowisko i kulturę

korporacyjną, w których będziesz się czuł pewnie i gdzie będzie

Ci się chciało pracować.

Kiedy już znasz swoje mocne strony i ambicje życiowe, musisz

zdecydować, co jest dla Ciebie najważniejsze w kwestii

zadowolenia osobistego. Jakie czynniki oprócz wynagrodzenia

grają pierwsze skrzypce? Czy będziesz przestrzegał misji firmy?

Czy kariera w spółce o ugruntowanej pozycji rynkowej da Ci

więcej satysfakcji niż budowanie nowego przedsiębiorstwa od

podstaw? Czy jesteś gotowy zarabiać mniej, ale za to pracować

w firmie prorodzinnej, która zapewnia opiekę i rozwój

personalny? Czy jesteś głodny nowych wyzwań i ciągłego

rozwoju czy też chcesz się jedynie doskonalić w jednym fachu?

Czy ta konkretna posada pomoże Ci w realizacji Twojej osobistej

misji na najbliższe 5 lub 10 lat? Czy będziesz się spełniał

zawodowo i robił to, co lubisz robić i robisz najlepiej?

Klasyfikowanie osobistych wartości i zestawienie ich z ofertą

pracy ma zasadnicze znaczenie w wyborze pracy, która zapewni

Ci satysfakcję i pomoże osiągnąć wytyczone cele.

1514

N

Każdego roku współpracujemy z ponad 100 000 osób

poszukujących pracy, wspomagając ich w odkrywaniu

i rozwijaniu swoich umiejętności. Pomagamy im znaleźć

odpowiednie i satysfakcjonujące zatrudnienie. Pochodzą

z różnych środowisk. Są to studenci, absolwenci, emeryci,

doświadczeni profesjonaliści, chcący się przekwalifikować lub

szukający nowych wyzwań zawodowych.

Work Service S.A.

im znajdziesz pracę stworzoną dla siebie, musisz wiedzieć co i jak sprzedać.

Zapoznaj się z naszymi wskazówkami, które pomogą Ci odkryć Twoje atuty i pokażą jak je

skutecznie zaprezentować potencjalnemu pracodawcy, wyróżniając Cię na tle kandydatów

do posady. Poświęć chwilę i odpowiedz sobie na poniższe pytania. Zaczynamy!

wysłanych przez Ciebie aplikacji zaniża lub zawyża Twoje

kompetencje i kwalifikacje. Zaoszczędzi to czas – zarówno Twój,

jak i pracodawcy. Poza tym, jak wiadomo, nieosiągnięcie

sukcesu potrafi być demoralizujące. Dlatego też ważne jest, byś

jasno określił swoje mocne strony i to, w jaki sposób chcesz je

rozwijać. Przeanalizujmy typowy przykład. Przy ogłoszeniu

o pracę wymagana jest doskonała znajomość języka

angielskiego w mowie i piśmie. Nie sprawdzasz swojego

poziomu wiedzy za pomocą żadnego testu (np.. on-line).

Bazujesz jedynie na dyplomach uzyskanych w toku

edukacyjnym. W dokumentach aplikacyjnych stwierdzasz, że

władasz nim biegle. A co jeśli podczas rozmowy kwalifikacyjnej

rekruter zacznie ją prowadzić w języku obcym? Czy będziesz

w stanie przeprowadzić ją na takim poziomie, jaki zdeklarowałeś

w swoim CV? Jeśli nie, natychmiast zachwiana zostanie Twoja

wiarygodność i najprawdopodobniej stracisz szanse na

zatrudnienie. Nawet jeśli rozmowa kwalifikacyjna będzie

prowadzona w języku ojczystym, w trakcie zatrudnienia Twoje

ZANIM WYŚLESZ CV... czyli jak sprawić,aby Twoje mocne strony naprawdę miały moc

Jakie mam zdolności? Co potrafię?

Szczerza i obiektywna ocena swoich atutów to trudna sztuka.

Jednak zanim będziesz mógł się w pełni skoncentrować na

poszukiwaniu konkretnej posady i przygotowaniu skutecznego

listu motywacyjnego i CV, musisz wiedzieć, co konkretnie masz

do zaoferowania swojemu potencjalnemu pracodawcy i w jakim

stopniu pokrywa się to z Twoimi wyobrażeniami co do ścieżki

kariery. Jeśli pominiesz ten krok, może się okazać, że dziesiątki

kompetencje językowe nie raz zostaną wystawione na próbę.

Co, jeśli podczas ważnego spotkania biznesowego

z międzynarodowymi klientami nie będziesz w stanie podjąć

rozmowy? W takiej sytuacji pracodawca automatycznie

dostrzeże, że podałeś fałszywe informacje i nadużyłeś jego

zaufania. W najgorszym wypadku możesz przyczynić się do

stracenia ważnego dla Twojego pracodawcy klienta! W liście

motywacyjnym powinieneś szczerze opisać swoje słabości

językowe, np...: „Moja znajomość języka angielskiego

w czytaniu i rozumieniu ze słuchu nie odzwierciedla Państwa

oczekiwań. Jestem jednak przekonany, że na przestrzeni

3 miesięcy jestem w stanie osiągnąć wymagany poziom.

Aktywnie uczestniczę w kursach podnoszących kwalifikacje

z języka angielskiego”. Oczywiście możesz także uczciwie

określić swój stopień zaawansowania, obniżając jednocześnie

swoje szanse na rozmowę kwalifikacyjną i zatrudnienie. Wnioski

na przyszłość – zrób tekst językowy i w swoich dokumentach

aplikacyjnych podaj rzeczywisty poziom zaawansowania.

Przybliż także swoje plany na podnoszenie kwalifikacji

w przyszłości. Pamiętaj: bazuj na rzeczywistym stanie rzeczy,

a nie na intuicji. Dostępnych jest wiele testów językowych,

choćby on-line, które obiektywnie zbadają Twoje kompetencje

w wielu dziedzinach, jak np. języki obce czy wiedza techniczna,

jak również na polu trudnych do zmierzenia czynników, takich

jak: kreatywność, praca w zespole, samodzielność, zdolności

interpersonalne itp. Testy psychologiczne mogą pokazać, że

jesteś osobowością zdolną do pracy w zespole, a nie na

samodzielnym stanowisku. Na podstawie wyników takich

testów łatwiej będzie Ci zawęzić poszukiwania pracy, do

stanowisk, które odpowiadają zarówno Twoim umiejętnościom,

jak i typowi osobowości. Im lepiej poznasz samego siebie, tym

wiarygodniej zaprezentujesz się potencjalnemu pracodawcy.

Równie istotna jest analiza własnych doświadczeń i osiągnięć,

zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym. Nie bój się

pytać swoich krewnych, przyjaciół i współpracowników o swoje

mocne i słabe strony. Ich obiektywizm i konstruktywna krytyka

będą dla Ciebie bardzo pomocne.

dziedzinie masz największe szanse na odniesienie sukcesu.

Analiza SWOT pomoże Ci poznać i zrozumieć jakie wartościowe

cechy posiadasz i dlaczego warto je podkreślić w CV i liście

motywacyjnym. Na stronie internetowej www.workservice.pl

w części dla pracowników znajdziesz kilka ćwiczeń pomocnych

do przeprowadzenia własnej analizy SWOT. Jeżeli brak

praktycznego doświadczenia zawodowego uniemożliwia Ci

odróżnienie swoich mocnych stron od słabych, rozważ

rozpoczęcie swojej kariery od zatrudnienia tymczasowego i

zdobądź cenne doświadczenie.

Kim jestem?

Wielu z nas, stawiając swoje pierwsze kroki na ścieżce kariery,

nie zdaje sobie sprawy, jak ważna jest analiza swoich słabych

i mocnych stron. Jak istotne jest określenie celu i sumienne

dążenie do jego osiągnięcia. Mając jasno obrany kierunek

i znając swoje silne strony, umieścisz się w centrum mapy

sukcesu. Rozpoznanie i szlifowanie własnych atutów czyni

z Ciebie lepszy „produkt” dla przyszłych pracodawców. Jeśli nie

jesteś świadom własnych umiejętności, w jaki sposób chcesz

przekonać pracodawcę, by zatrudnił właśnie Ciebie?

Przeprowadzenie osobistej analizy SWOT jest wysoce zalecane.

Szczera refleksja nad swoimi kompetencjami jest równie

ważna, jak samo doświadczenie zawodowe. Stanowi także

cenne źródło informacji i umożliwia podjęcie konkretnych

działań na drodze do samorozwoju. Znając swoje słabe i mocne

strony, łatwiej Ci będzie ustalić na jakim stanowisku i w jakiej

Czego chcę?

Najkrótszą drogą do osiągnięcia pełnego sukcesu zawodowego

i prywatnego jest dokładne wytyczenie sobie celu, do którego

konsekwentnie będziesz dążył. Nie wiedząc, czego tak naprawdę

szukasz i oczekujesz, trudno Ci będzie ocenić czy masz szansę na

pracę w upragnionym zawodzie i czy odpowiada ona Twoim

kompetencjom, silnym stronom i osobowości. Na dzisiejszym

rynku pracy panuje powszechne przekonanie, że w związku

z dużą konkurencją na rynku, należy przyjąć każdą dobrą ofertę

pracy. Nawet jeśli nie odpowiada ona naszym oczekiwaniom

i jest „nie po drodze” do osiągnięcia wytyczonych celów. Jest

w tym wszystkim trochę słuszności, bo przecież żadna praca nie

hańbi i każda dostarcza nam nowych doświadczeń i wyzwań,

niezależnie od tego czy nam to pasuje czy nie. Niemniej jednak

należy być w pełni świadomym konsekwencji, jakie niesie za

sobą podejmowanie pracy w przypadkowych miejscach.

Najprawdopodobniej się rozczarujesz i odejdziesz,

a pracodawca po raz kolejny poniesie koszty rekrutacji szukając

zastępstwa na Twoje stanowisko. Skrupulatnie przejrzyj wyniki

powyższych ćwiczeń i wybierz pracę, które najbardziej pokrywa

się z Twoimi oczekiwaniami. Są tacy, dla których samo

znalezienie pracy jest celem samym w sobie i bez względu na to

gdzie znajdą zatrudnienie, będą szczęśliwi. Masz jednak wybór.

Możesz pracować na wymarzonej posadzie, w firmie, do której

wniesiesz coś nowego, a pracodawca będzie szczęśliwy, że

zatrudnił takiego pracownika! Etap poszukiwania pracy daje Ci

wolność wyboru, by znaleźć branżę, środowisko i kulturę

korporacyjną, w których będziesz się czuł pewnie i gdzie będzie

Ci się chciało pracować.

Kiedy już znasz swoje mocne strony i ambicje życiowe, musisz

zdecydować, co jest dla Ciebie najważniejsze w kwestii

zadowolenia osobistego. Jakie czynniki oprócz wynagrodzenia

grają pierwsze skrzypce? Czy będziesz przestrzegał misji firmy?

Czy kariera w spółce o ugruntowanej pozycji rynkowej da Ci

więcej satysfakcji niż budowanie nowego przedsiębiorstwa od

podstaw? Czy jesteś gotowy zarabiać mniej, ale za to pracować

w firmie prorodzinnej, która zapewnia opiekę i rozwój

personalny? Czy jesteś głodny nowych wyzwań i ciągłego

rozwoju czy też chcesz się jedynie doskonalić w jednym fachu?

Czy ta konkretna posada pomoże Ci w realizacji Twojej osobistej

misji na najbliższe 5 lub 10 lat? Czy będziesz się spełniał

zawodowo i robił to, co lubisz robić i robisz najlepiej?

Klasyfikowanie osobistych wartości i zestawienie ich z ofertą

pracy ma zasadnicze znaczenie w wyborze pracy, która zapewni

Ci satysfakcję i pomoże osiągnąć wytyczone cele.

1514

N.

OCENA DO POPRAWKI

Wyobraź sobie, że stoisz w długiej kolejce w Urzędzie

Pocztowym. Po 20 minutach czekania masz wrażenie, że świat

się na ciebie uwziął. W końcu nadchodzi Twoja kolej... o, akurat

dwa okienka zostają zwolnione i stoisz przed wyborem, do

którego z nich podejść. W jednym spostrzegasz

uśmiechniętego, ale zajętego jeszcze kilkoma paczkami

pracownika poczty. W drugim okienku okrutnie naburmuszoną

kobietę. Mimo, że zależy Ci na czasie, najprawdopodobniej

podejdziesz do okienka numer jeden i odwzajemnisz uśmiech.

Czyżby uśmiech Cię przyciągnął? I tak, i nie.

Aleksandra PenzaStarszy Specjalista ds. Rozwoju

Zasobów Ludzkich

Getin Noble Bank

ie macie czasem wrażenia, że niektórzy kierowcy są zwyczajnie złośliwi,

sprzedawcy opryskliwi a klienci wredni? No właśnie. Każdy z nas czasem tak uważa. Ale nie

każdy wie, jak często to wrażenie jest wynikiem dalekich od prawdy uproszczeń, które

funduje nam nasz mózg. Podobne procesy zachodzą podczas rozmowy rekrutacyjnej, na

co zatem uważać?

Absolwentka Psychologii Uniwersytetu

Wrocławskiego. Od ponad 5 lat związana

z branżą HR. Aktualnie odpowiedzialna za

działania employer brandingowe. Poza

godzinami pracy realizuje się poprzez

taniec i odkrywanie nowego powołania

w pieczeniu ciast.

strony. Cudzy uśmiech pozwala wnioskować, że kryje się za nim

jakaś trwała cecha, a nawet cały ich zespół. A więc, że

uśmiechająca się osoba jest z natury miła, sympatyczna,

otwarta na ludzi i chętnie budująca pozytywne relacje. Taka

ocena przychodzi nam tym łatwiej, im bardziej zachowanie

obserwowanej osoby nie pasuje do okoliczności. Dla przykładu

uśmiech kasjerki przy zatłoczonej kasie tuż przed świętami jest

sprzeczny z oczekiwaniami. Dlatego, widząc ją zadowoloną,

łatwiej przypiszemy wrodzoną życzliwość jej, niż schludnej

recepcjonistce w eleganckim kurorcie. W końcu w przypadku tej

drugiej bycie miłą i uprzejmą dla hotelowych gości postrzegamy

jako obowiązek w pracy. Podobny efekt możecie uzyskać

podczas pierwszego kontaktu z osobą rekrutującą Was do pracy.

Sytuacja spotkania rekrutacyjnego jest oceną kompetencji

kandydata, zatem wiąże się ze stresem lub choćby z niewielką

obawą przed oceną. Jeśli wchodząc na rozmowę przywitasz się

z uśmiechem, rekruter z większym prawdopodobieństwem

Pierwsze wrażenie

Wiktor Hugo uważał, że uśmiech jest jak słońce, które spędza

chłód z naszej twarzy. Niewątpliwie, jednak gdy ktoś się do nas

uśmiecha nie oznacza to wyłącznie chwilowej życzliwości z jego

przypisze Ci cechy osoby miłej, sympatycznej, otwartej na

innych ludzi. Empatia za cenę złota

Zawód szufladkuje

Jeżeli wystarczyłby tylko uśmiech to otrzymałbyś ofertę pracy

od ręki, jednak na ocenę Twojej osoby składa się cała masa

innych czynników. Najważniejszymi są kwalifikacje,

kompetencje i motywacja do pracy. Każda rozmowa

rekrutacyjna będzie charakteryzowała się innym przebiegiem,

ponieważ w zależności od stanowiska pracy firma będzie

poszukiwała u Ciebie różnych cech. Ponadto nie możesz

zapominać, iż zawód, jaki wykonujesz, przekłada się na

schematy myślenia u innych, spostrzegających Twoje

zachowania ludzi. Posłużmy się przykładem prosto z branży

finansowej: pracownik banku obsługujący klientów może być

kojarzony z takimi cechami jak: komunikatywność, nastawienie

na ludzi, opanowanie. Dla odmiany analitykowi z back office’u

w sposób naturalny przypiszemy: rzetelność, sumienność czy

logiczną analizę faktów.

Łączenie cech osoby z zawodem, jaki wykonuje, przychodzi

nam dość łatwo. Winny temu jest w nieco szerszym rozumieniu

tego zjawiska tzw. podstawowy błąd atrybucji. Co to oznacza?

Każdy z nas ma skłonność do przypisywania cudzych zachowań

czynnikom wewnętrznym, przy niedocenianiu roli sytuacyjnych

wyznaczników tych zachowań. Mówiąc jeszcze prościej: często,

zanim w ogóle pomyślimy o okolicznościach i szerszym

kontekście sytuacji, zdążymy ocenić charakter osoby w centrum

wydarzeń i przypisać jej stałe cechy. Albo wady, albo zalety.

W postrzeganiu zazwyczaj od razu oceniamy charakter innych.

Dopiero później przyglądamy się okolicznościom.

Wszystkiemu winien aktor

Posłużmy się przykładem z życia zawodowego. Przerwa

obiadowa w pracy. Janek, chłopak, którego słabo znamy,

pokrzykuje na kolegę. Najprawdopodobniej wyjdziemy

z założenia, iż Janek jest agresywny. Również bardzo możliwe

jest to, że w swojej ocenie zupełnie nie zwrócimy uwagi na

powód jego zachowania. I nawet jeśli to jego kolega

sprowokował Janka celowo, choćby stawiając brudny kubek

z kawą na ważne dokumenty, prawdopodobnie w naszej ocenie

pominiemy ten fakt. Dlaczego?

Fritz Heider, austriacki psycholog uważany za ojca teorii

atrybucji, twierdził, że spostrzeganie innych ludzi odbywa się

zawsze w jakimś polu percepcyjnym, w którym spostrzegana

osoba jest figurą a sytuacja – tłem. Ponieważ skupiamy większą

uwagę na „figurze” a nie na „tle”, będziemy upatrywać przyczyn

agresywnego zachowania w cechach charakteru Janka. Tło,

czyli zniszczone dokumenty będą niestety mniej ważne

w naszym postrzeganiu, choć są przecież kluczowe dla

obiektywnej oceny. A co jeżeli w tej samej sytuacji przyjdzie

nam tłumaczyć zachowanie nie tylko innej osoby, ale też

i swoje?

Wyobraźmy sobie rozmowę zdenerwowanego klienta z doradcą

w placówce bankowej. Podczas wymiany zdań pojawiło się sporo

krzyków, zdecydowanie więcej po stronie klienta, choć doradca

chwilami także nie mógł opanować nerwów. Zgodnie

z przedstawioną wyżej teorią, doradca pomyśli o kliencie: „co za

agresywny facet”. O sobie: „ale mnie sprowokował”. Z wielką

dozą prawdopodobieństwa klient wyjdzie z placówki

w analogicznym przeświadczeniu: o wadach doradcy i o tym, że

sam znalazł się w bardzo stresującej sytuacji. Wytłumaczenie

takiego zachowania jest proste. W kontaktach społecznych

występuje tzw. asymetria atrybucji aktora i obserwatora.

Z perspektywy klienta obserwatorem był on sam, a doradca

aktorem. Z perspektywy doradcy – odwrotnie. Jednak żaden

z nich nie ocenił motywu udziału w sprzeczce tak samo dla obu

uczestników. Tego właśnie dotyczy asymetria atrybucji: ludzie

mają skłonność do wyjaśniania cudzych zachowań poprzez

cechy danej osoby, natomiast zachowania własne wyjaśniają

raczej czynnikami zewnętrznymi. Powołując się na przykład

doradcy, można uznać, że poprzez taką oceną sytuacji chroni on

w pewien sposób swoją samoocenę – „ja nie jestem agresywny,

tylko ten facet mnie sprowokował”.

Niezależnie od wniosków i teorii psychologicznych, czy sytuacja

ma miejsce w pracy, sklepie czy podczas rozmowy

rekrutacyjnej, czasem warto zmienić schemat i wykorzystać

własne pokłady empatii, wczuć się w rolę drugiego człowieka

i zadać sobie pytanie „co ta druga osoba ode mnie oczekuje”.

W gruncie rzeczy wszyscy spostrzegamy świat za pomocą

prostych mechanizmów. Warto korzystać z nich świadomie.

Inne pułapki w postrzeganiu ludzi

Błąd Pigmaliona polega na tym, że oceniający ma fałszywe

i negatywne zdanie o ocenianej osobie, dlatego też swoim

zachowaniem może wywołać u ocenianego dane zachowanie,

które ma potwierdzić to zdanie.

Błąd dogmatyzmu – silna niechęć do zmian lub podważania

własnych sądów i ocen; również silna wiara w słuszność

własnych poglądów i przekonań.

Efekt aureoli polega na przenoszeniu oceny z jednej cechy czy

zachowania osoby na inne; jeśli jedna cecha zostanie oceniona

pozytywnie, to występuje tendencja do przypisywania tej

osobie innych pozytywnych cech.

Efekt Horna jest przeciwieństwem efektu aureoli; polega na

przenoszeniu cech negatywnych.

Efekt pierwszeństwa, zwany też efektem pierwszego

wrażenia, polega na tym, że na ogólną ocenę osoby większy

wpływ mają informacje uzyskane jako pierwsze; tym samym

błędy popełnione jako pierwsze mają większy wpływ na ocenę,

niż błędy popełnione później.

1716

N.

OCENA DO POPRAWKI

Wyobraź sobie, że stoisz w długiej kolejce w Urzędzie

Pocztowym. Po 20 minutach czekania masz wrażenie, że świat

się na ciebie uwziął. W końcu nadchodzi Twoja kolej... o, akurat

dwa okienka zostają zwolnione i stoisz przed wyborem, do

którego z nich podejść. W jednym spostrzegasz

uśmiechniętego, ale zajętego jeszcze kilkoma paczkami

pracownika poczty. W drugim okienku okrutnie naburmuszoną

kobietę. Mimo, że zależy Ci na czasie, najprawdopodobniej

podejdziesz do okienka numer jeden i odwzajemnisz uśmiech.

Czyżby uśmiech Cię przyciągnął? I tak, i nie.

Aleksandra PenzaStarszy Specjalista ds. Rozwoju

Zasobów Ludzkich

Getin Noble Bank

ie macie czasem wrażenia, że niektórzy kierowcy są zwyczajnie złośliwi,

sprzedawcy opryskliwi a klienci wredni? No właśnie. Każdy z nas czasem tak uważa. Ale nie

każdy wie, jak często to wrażenie jest wynikiem dalekich od prawdy uproszczeń, które

funduje nam nasz mózg. Podobne procesy zachodzą podczas rozmowy rekrutacyjnej, na

co zatem uważać?

Absolwentka Psychologii Uniwersytetu

Wrocławskiego. Od ponad 5 lat związana

z branżą HR. Aktualnie odpowiedzialna za

działania employer brandingowe. Poza

godzinami pracy realizuje się poprzez

taniec i odkrywanie nowego powołania

w pieczeniu ciast.

strony. Cudzy uśmiech pozwala wnioskować, że kryje się za nim

jakaś trwała cecha, a nawet cały ich zespół. A więc, że

uśmiechająca się osoba jest z natury miła, sympatyczna,

otwarta na ludzi i chętnie budująca pozytywne relacje. Taka

ocena przychodzi nam tym łatwiej, im bardziej zachowanie

obserwowanej osoby nie pasuje do okoliczności. Dla przykładu

uśmiech kasjerki przy zatłoczonej kasie tuż przed świętami jest

sprzeczny z oczekiwaniami. Dlatego, widząc ją zadowoloną,

łatwiej przypiszemy wrodzoną życzliwość jej, niż schludnej

recepcjonistce w eleganckim kurorcie. W końcu w przypadku tej

drugiej bycie miłą i uprzejmą dla hotelowych gości postrzegamy

jako obowiązek w pracy. Podobny efekt możecie uzyskać

podczas pierwszego kontaktu z osobą rekrutującą Was do pracy.

Sytuacja spotkania rekrutacyjnego jest oceną kompetencji

kandydata, zatem wiąże się ze stresem lub choćby z niewielką

obawą przed oceną. Jeśli wchodząc na rozmowę przywitasz się

z uśmiechem, rekruter z większym prawdopodobieństwem

Pierwsze wrażenie

Wiktor Hugo uważał, że uśmiech jest jak słońce, które spędza

chłód z naszej twarzy. Niewątpliwie, jednak gdy ktoś się do nas

uśmiecha nie oznacza to wyłącznie chwilowej życzliwości z jego

przypisze Ci cechy osoby miłej, sympatycznej, otwartej na

innych ludzi. Empatia za cenę złota

Zawód szufladkuje

Jeżeli wystarczyłby tylko uśmiech to otrzymałbyś ofertę pracy

od ręki, jednak na ocenę Twojej osoby składa się cała masa

innych czynników. Najważniejszymi są kwalifikacje,

kompetencje i motywacja do pracy. Każda rozmowa

rekrutacyjna będzie charakteryzowała się innym przebiegiem,

ponieważ w zależności od stanowiska pracy firma będzie

poszukiwała u Ciebie różnych cech. Ponadto nie możesz

zapominać, iż zawód, jaki wykonujesz, przekłada się na

schematy myślenia u innych, spostrzegających Twoje

zachowania ludzi. Posłużmy się przykładem prosto z branży

finansowej: pracownik banku obsługujący klientów może być

kojarzony z takimi cechami jak: komunikatywność, nastawienie

na ludzi, opanowanie. Dla odmiany analitykowi z back office’u

w sposób naturalny przypiszemy: rzetelność, sumienność czy

logiczną analizę faktów.

Łączenie cech osoby z zawodem, jaki wykonuje, przychodzi

nam dość łatwo. Winny temu jest w nieco szerszym rozumieniu

tego zjawiska tzw. podstawowy błąd atrybucji. Co to oznacza?

Każdy z nas ma skłonność do przypisywania cudzych zachowań

czynnikom wewnętrznym, przy niedocenianiu roli sytuacyjnych

wyznaczników tych zachowań. Mówiąc jeszcze prościej: często,

zanim w ogóle pomyślimy o okolicznościach i szerszym

kontekście sytuacji, zdążymy ocenić charakter osoby w centrum

wydarzeń i przypisać jej stałe cechy. Albo wady, albo zalety.

W postrzeganiu zazwyczaj od razu oceniamy charakter innych.

Dopiero później przyglądamy się okolicznościom.

Wszystkiemu winien aktor

Posłużmy się przykładem z życia zawodowego. Przerwa

obiadowa w pracy. Janek, chłopak, którego słabo znamy,

pokrzykuje na kolegę. Najprawdopodobniej wyjdziemy

z założenia, iż Janek jest agresywny. Również bardzo możliwe

jest to, że w swojej ocenie zupełnie nie zwrócimy uwagi na

powód jego zachowania. I nawet jeśli to jego kolega

sprowokował Janka celowo, choćby stawiając brudny kubek

z kawą na ważne dokumenty, prawdopodobnie w naszej ocenie

pominiemy ten fakt. Dlaczego?

Fritz Heider, austriacki psycholog uważany za ojca teorii

atrybucji, twierdził, że spostrzeganie innych ludzi odbywa się

zawsze w jakimś polu percepcyjnym, w którym spostrzegana

osoba jest figurą a sytuacja – tłem. Ponieważ skupiamy większą

uwagę na „figurze” a nie na „tle”, będziemy upatrywać przyczyn

agresywnego zachowania w cechach charakteru Janka. Tło,

czyli zniszczone dokumenty będą niestety mniej ważne

w naszym postrzeganiu, choć są przecież kluczowe dla

obiektywnej oceny. A co jeżeli w tej samej sytuacji przyjdzie

nam tłumaczyć zachowanie nie tylko innej osoby, ale też

i swoje?

Wyobraźmy sobie rozmowę zdenerwowanego klienta z doradcą

w placówce bankowej. Podczas wymiany zdań pojawiło się sporo

krzyków, zdecydowanie więcej po stronie klienta, choć doradca

chwilami także nie mógł opanować nerwów. Zgodnie

z przedstawioną wyżej teorią, doradca pomyśli o kliencie: „co za

agresywny facet”. O sobie: „ale mnie sprowokował”. Z wielką

dozą prawdopodobieństwa klient wyjdzie z placówki

w analogicznym przeświadczeniu: o wadach doradcy i o tym, że

sam znalazł się w bardzo stresującej sytuacji. Wytłumaczenie

takiego zachowania jest proste. W kontaktach społecznych

występuje tzw. asymetria atrybucji aktora i obserwatora.

Z perspektywy klienta obserwatorem był on sam, a doradca

aktorem. Z perspektywy doradcy – odwrotnie. Jednak żaden

z nich nie ocenił motywu udziału w sprzeczce tak samo dla obu

uczestników. Tego właśnie dotyczy asymetria atrybucji: ludzie

mają skłonność do wyjaśniania cudzych zachowań poprzez

cechy danej osoby, natomiast zachowania własne wyjaśniają

raczej czynnikami zewnętrznymi. Powołując się na przykład

doradcy, można uznać, że poprzez taką oceną sytuacji chroni on

w pewien sposób swoją samoocenę – „ja nie jestem agresywny,

tylko ten facet mnie sprowokował”.

Niezależnie od wniosków i teorii psychologicznych, czy sytuacja

ma miejsce w pracy, sklepie czy podczas rozmowy

rekrutacyjnej, czasem warto zmienić schemat i wykorzystać

własne pokłady empatii, wczuć się w rolę drugiego człowieka

i zadać sobie pytanie „co ta druga osoba ode mnie oczekuje”.

W gruncie rzeczy wszyscy spostrzegamy świat za pomocą

prostych mechanizmów. Warto korzystać z nich świadomie.

Inne pułapki w postrzeganiu ludzi

Błąd Pigmaliona polega na tym, że oceniający ma fałszywe

i negatywne zdanie o ocenianej osobie, dlatego też swoim

zachowaniem może wywołać u ocenianego dane zachowanie,

które ma potwierdzić to zdanie.

Błąd dogmatyzmu – silna niechęć do zmian lub podważania

własnych sądów i ocen; również silna wiara w słuszność

własnych poglądów i przekonań.

Efekt aureoli polega na przenoszeniu oceny z jednej cechy czy

zachowania osoby na inne; jeśli jedna cecha zostanie oceniona

pozytywnie, to występuje tendencja do przypisywania tej

osobie innych pozytywnych cech.

Efekt Horna jest przeciwieństwem efektu aureoli; polega na

przenoszeniu cech negatywnych.

Efekt pierwszeństwa, zwany też efektem pierwszego

wrażenia, polega na tym, że na ogólną ocenę osoby większy

wpływ mają informacje uzyskane jako pierwsze; tym samym

błędy popełnione jako pierwsze mają większy wpływ na ocenę,

niż błędy popełnione później.

1716

o.

DOING BUSINESS IN POLAND

The Polish people are both a hard-working and well-educated

nation. In addition to this, the geographical location of the

country along with its huge potential for human resources

development, gives the country great business

possibilities.What is more, the western European and Polish

sense of humor, mentality and cultural traditions show many

similarities, which facilitate the opportunities for a cooperation

between all the countries. On the other hand there still is the

diversity in the way we do business. In this article I will focus on

the resemblances and differences between Denmark and

Poland.

To show an example of one of the main differences in the way

we do business in Denmark and in Poland I would like to delve

into the way we close deals.

ver the past decade Poland witnessed a tremendous economic and social leap.

Poland has come much closer to rest of the Western Europe for the benefit of everybody.

Furthermore, a business-friendly climate, offices that operate in a dynamic way and are

willing to assist foreign investors on the Polish market build the base for an easier way to

do business in Poland.

When you do business in larger Polish cities you are likely to

meet many business partners who are comfortable doing

business in English. Poles tend to be a bit reserved, frank and to

the point, they are mimicking American business stereotypes.

First of all, one point of interest related to Polish negotiation style

is that it is almost always assumed that whatever the initial offer,

a negotiation process will take place.Secondly, private

companies in Poland have made a great progress in all aspects of

business, they are easier to deal with and more efficient, but it

will of course take some time before they will fully adapt to the

highest standards. Legal systems in Eastern Europe, as well as in

on the other parts of the continent, is based on the Roman code.

Former Accountant Manager in Danske Bank.

Advising some of the largest companies in Denmark

in financially and strategic decisions. Currently CEO

at Frankie's.

Martin Hofman LaursenCEO

Frankie’s

Closing a deal

Unfortunately, in Poland verbal agreements are not as highly

valued as in Denmark. The Danish business environment is to

a high extend build on trust, which makes decisions and process

much faster. In Poland the written word is binding. Any, even the

documents not of the main importance must be rubber-

stamped and signed. Furthermore, when you are negotiating in

Poland, you can not always be sure that you actually are in

contact with the person that is able to make the final decision.

On the other hand, in Denmark a much higher degree of

responsibility is allocated to the employees in private

companies. It affects the efficiency of the countries and the

possibility to have a higher GNP.

We are more alike than we think

Even though we both have some differences in the way we do

business it is my believe that we are more alike than we realize.

A survey made by Charlene M. Solomon and Michael S. Schell

shows the connections between Poland and Denmark.

Egalitarian/Hierarchical

When it comes to the level of hierarchical structure we find,

which is not surprising, that the Poland’s level is higher than

Denmark, but in my opinion, the following decade will change

this.

Group focus

Group focus describes whether people identify themselves as

part of a group or by their individual responsibility and whether

work would be a collective output or a series of individual

contributions. At this point Poland and Denmark are very

similar; both countries are more oriented towards the individual

way of approaching work and business.

Relationships

Both countries do not find it very important to build a long term

relationship and to get to know each other well before starting

a business together.

Communication Styles

The communication style is very different between Poland and

Denmark. In Denmark we have a much more direct way of

speaking, while in Poland the communication style is still very

formal and based on showing respect to your business partner.

Change Tolerance

Neither Poland nor Denmark is very eager to make big changes

in their lives, but when it is necessary and the value of such

movement is visible we do it. The fact that Poland has the same

level of tolerance to changes as Denmark, clearly shows the

progress that Poland has made during the last 10-15 years.

Motivation/Work-Life Balance

Balancing work and achieving social status are important

factors for both countries, but there has been set a limit when

private life and social values are weighed higher than work life.

Again the approach is the same in Poland and Denmark.

1918

o.

DOING BUSINESS IN POLAND

The Polish people are both a hard-working and well-educated

nation. In addition to this, the geographical location of the

country along with its huge potential for human resources

development, gives the country great business

possibilities.What is more, the western European and Polish

sense of humor, mentality and cultural traditions show many

similarities, which facilitate the opportunities for a cooperation

between all the countries. On the other hand there still is the

diversity in the way we do business. In this article I will focus on

the resemblances and differences between Denmark and

Poland.

To show an example of one of the main differences in the way

we do business in Denmark and in Poland I would like to delve

into the way we close deals.

ver the past decade Poland witnessed a tremendous economic and social leap.

Poland has come much closer to rest of the Western Europe for the benefit of everybody.

Furthermore, a business-friendly climate, offices that operate in a dynamic way and are

willing to assist foreign investors on the Polish market build the base for an easier way to

do business in Poland.

When you do business in larger Polish cities you are likely to

meet many business partners who are comfortable doing

business in English. Poles tend to be a bit reserved, frank and to

the point, they are mimicking American business stereotypes.

First of all, one point of interest related to Polish negotiation style

is that it is almost always assumed that whatever the initial offer,

a negotiation process will take place.Secondly, private

companies in Poland have made a great progress in all aspects of

business, they are easier to deal with and more efficient, but it

will of course take some time before they will fully adapt to the

highest standards. Legal systems in Eastern Europe, as well as in

on the other parts of the continent, is based on the Roman code.

Former Accountant Manager in Danske Bank.

Advising some of the largest companies in Denmark

in financially and strategic decisions. Currently CEO

at Frankie's.

Martin Hofman LaursenCEO

Frankie’s

Closing a deal

Unfortunately, in Poland verbal agreements are not as highly

valued as in Denmark. The Danish business environment is to

a high extend build on trust, which makes decisions and process

much faster. In Poland the written word is binding. Any, even the

documents not of the main importance must be rubber-

stamped and signed. Furthermore, when you are negotiating in

Poland, you can not always be sure that you actually are in

contact with the person that is able to make the final decision.

On the other hand, in Denmark a much higher degree of

responsibility is allocated to the employees in private

companies. It affects the efficiency of the countries and the

possibility to have a higher GNP.

We are more alike than we think

Even though we both have some differences in the way we do

business it is my believe that we are more alike than we realize.

A survey made by Charlene M. Solomon and Michael S. Schell

shows the connections between Poland and Denmark.

Egalitarian/Hierarchical

When it comes to the level of hierarchical structure we find,

which is not surprising, that the Poland’s level is higher than

Denmark, but in my opinion, the following decade will change

this.

Group focus

Group focus describes whether people identify themselves as

part of a group or by their individual responsibility and whether

work would be a collective output or a series of individual

contributions. At this point Poland and Denmark are very

similar; both countries are more oriented towards the individual

way of approaching work and business.

Relationships

Both countries do not find it very important to build a long term

relationship and to get to know each other well before starting

a business together.

Communication Styles

The communication style is very different between Poland and

Denmark. In Denmark we have a much more direct way of

speaking, while in Poland the communication style is still very

formal and based on showing respect to your business partner.

Change Tolerance

Neither Poland nor Denmark is very eager to make big changes

in their lives, but when it is necessary and the value of such

movement is visible we do it. The fact that Poland has the same

level of tolerance to changes as Denmark, clearly shows the

progress that Poland has made during the last 10-15 years.

Motivation/Work-Life Balance

Balancing work and achieving social status are important

factors for both countries, but there has been set a limit when

private life and social values are weighed higher than work life.

Again the approach is the same in Poland and Denmark.

1918

Rynek pracy oferuje wiele możliwości. Jednak każda praca ma

swoje wady i zalety. Najnowsze badania pokazują, że młodzi

ludzie największą uwagę w pracy przywiązują do dużych

możliwości rozwoju i zbierania jak największego doświadczenia.

Co zaskakujące, w tym samym badaniu praca w dużej

korporacji spadła na jedno z ostatnich miejsc. Młodzi, spragnieni

ciekawych doświadczeń ludzie najchętniej znaleźliby

wspomniane możliwości w średnich i mniejszych

przedsiębiorstwach, ponieważ pracę w korporacji wyobrażają

sobie jako mechaniczne wykonywanie stale tej samej

czynności, a siebie jako ledwo zauważalny trybik w wielkim

mechanizmie. Z drugiej jednak strony, kiedy absolwent

rozpoczyna swoją pierwszą pracę w niewielkim

przedsiębiorstwie, które zatrudnia kilkadziesiąt osób, często

zdarza się, że bardzo szybko zauważa fakt, że w takim miejscu

Dominika Jadach-ŁagunaSpecjalista ds. Rekrutacji i Administracji

Capgemini Sp. z o.o.

ażdy absolwent po zakończeniu studiów staje przed jednym z ważniejszych

pytań w swoim życiu – co dalej? Własna działalność? Stanowisko w niewielkim

przedsiębiorstwie? A może w dużej międzynarodowej korporacji? Pomysłów jest dużo,

wątpliwości jeszcze więcej, a decyzja może zaważyć na kierunku przyszłej kariery.

Z wykształcenia filolog - germanista. Od 3 lat związana

z obszarem HR. Obecnie odpowiedzialna za rekrutację

na stanowiska specjalistyczne z branży IT

K

pracy możliwości rozwoju są ograniczone i z czasem szuka

kolejnej pracy. Warto więc zmierzyć się z mitem, jak wygląda

funkcjonowanie dużej, międzynarodowej firmy. Co takiego

może dać nam korporacja, a czego nie znajdziemy w małych

przedsiębiorstwach?

Korporacyjne plusy

Po pierwsze szkolenia, szkolenia, szkolenia. Możemy wybierać

w szkoleniach zewnętrznych, wewnętrznych i coraz

modniejszych ostatnio e-learningach, czyli interaktywnych

szkoleniach on-line. Świadomość konieczności podnoszenia

kwalifikacji pracowników jest w korporacjach znacznie większa,

gdyż zdają sobie one sprawę z tego, że wykwalifikowani

pracownicy mają zasadniczy wpływ na sukces i pomyślność

realizowanych zadań. W wielu przypadkach można nawet starać

się o podnoszenie swoich kwalifikacji poprzez studia

KORZYŚCI Z PRACY W KORPORACJI

Możliwości, wątpliwości

podyplomowe czy studia MBA. A w związku z tym, że korporacje

to w dzisiejszych czasach międzynarodowe środowisko pracy,

szkolenia językowe są praktycznie standardem.

Po drugie, każdy pracownik może liczyć na jasną i sprecyzowaną

ścieżkę kariery. Korporacja wyznacza cele i wymaga

zaangażowania w wykonywaną pracę, ale spełnienie tych

warunków owocuje później osiąganiem kolejnych szczebli

w karierze zawodowej. Wielkość przedsiębiorstwa generuje

większą ilość miejsc pracy, co oznacza, że na awans nie trzeba

czekać do momentu, aż kolega zajmujący wyższe stanowisko

postanowi zmienić pracę. Wyższe stanowiska natomiast wiążą

się najczęściej ze wzrostem wynagrodzenia, ale również

odpowiedzialności oraz wpływu na funkcjonowanie

przedsiębiorstwa, co z kolei stwarza nowe możliwości rozwoju.

Ponadto korporacje najczęściej oferują bardzo bogate pakiety

socjalne. Prywatna opieka medyczna jest normą w większości

dobrze prosperujących firm niezależnie od ich wielkości.

Natomiast takie „bonusy” jak dofinansowanie do zajęć

sportowych, bony do sklepów i salonów odnowy czy wyjazdy

i n t eg ra c y j n e o f e r u j ą zwyk l e m i ęd z yna r odowe

przedsiębiorstwa.

Tylko dla „kołnierzyków”?

Co zatem zniechęca do korporacji? Korporacja większości ludzi

kojarzy się z bezdusznym molochem, sztywną atmosferą,

brakiem indywidualizmu czy krawatami i białymi kołnierzykami.

Pewnie znajdziemy przykłady potwierdzające tą tezę. Jednak

nowoczesne korporacje coraz częściej nie wymagają

codziennego noszenia „mundurków” biznesowych. Tzw.

„business dress-code” obowiązuje w sytuacjach bezpośrednich

kontaktów z klientami, co dla wielu pracowników nie jest

codziennością. Atmosfera pracy jest koleżeńska i oparta na

wzajemnym szacunku. Nie używa się form „pan”, „pani” między

pracownikami i zawsze można liczyć na wzajemną pomoc

zarówno kolegów, jak i kadry zarządzającej. Nikomu nie zależy

na tym, by spędzać 1/3 doby w niemiłej atmosferze. Ponadto

pracownicy mają szansę rozwijania swoich zainteresowań, czy

to poprzez dodatkowe, pozabiznesowe projekty, czy poprzez

systemy grantowe wspierające działalność charytatywną.

Dzięki temu nawiązują między sobą znajomości i przyjaźnie,

które pielęgnują również poza biurem.

Praca w kryzysie

Praca w korporacji ma jeszcze jedną, bardzo istotną zaletę.

Wielkość firmy pozytywnie wpływa na stabilność zatrudnienia.

Osoby zatrudnione w dużych, międzynarodowych firmach

zwykle mogą mniej martwić się o to, że panujący kryzys

zatrzęsie ich miejscem pracy w posadach. Dzieje się tak przede

wszystkim dlatego, że są to firmy o dobrej pozycji rynkowej

i dużym kapitale, który pozwala przetrwać trudne chwile.

Ponadto siłą korporacji jest zwykle fakt, że dużo łatwiej jest się

im przebić na rynku i zdobywać kolejne projekty, właśnie ze

względu na ich wielkość i renomę. Mniejsze przedsiębiorstwa

często muszą walczyć o każde, nawet najmniejsze zlecenie. Nie

znaczy to, że korporacji kryzys nie dotyka. Oczywiście co jakiś

czas media donoszą o upadku dużej firmy, ale pomyślmy o ilu

upadkach małych firm wcale się nie pisze.

Czy ta stabilność nie jest jednak okupiona brakiem życia

rodzinnego? Wbrew obiegowej opinii, w korporacjach też

pracują ludzie, a zaangażowanie w pracę nie musi zawsze

oznaczać nocowania w biurze. Po zmroku zapalone światła

w biurowcach możemy obserwować niezależnie od wielkości

firmy, przeważnie kiedy zbliża się termin zakończenia projektu

(co nie zdarza się jednak codziennie) lub w zimie - kiedy dzień

jest krótki. Ale przecież na każdego z nas, już niedługo, po

wyjściu z pracy będzie czeka upragniona wiosna :)

2120

Osoby zatrudnione w dużych, międzynarodowych firmach zwykle mogą mniej martwić się o to, że panujący kryzys zatrzęsie ich miejscem pracy w posadach. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że są to firmy o dobrej pozycji rynkowej i dużym kapitale.

Rynek pracy oferuje wiele możliwości. Jednak każda praca ma

swoje wady i zalety. Najnowsze badania pokazują, że młodzi

ludzie największą uwagę w pracy przywiązują do dużych

możliwości rozwoju i zbierania jak największego doświadczenia.

Co zaskakujące, w tym samym badaniu praca w dużej

korporacji spadła na jedno z ostatnich miejsc. Młodzi, spragnieni

ciekawych doświadczeń ludzie najchętniej znaleźliby

wspomniane możliwości w średnich i mniejszych

przedsiębiorstwach, ponieważ pracę w korporacji wyobrażają

sobie jako mechaniczne wykonywanie stale tej samej

czynności, a siebie jako ledwo zauważalny trybik w wielkim

mechanizmie. Z drugiej jednak strony, kiedy absolwent

rozpoczyna swoją pierwszą pracę w niewielkim

przedsiębiorstwie, które zatrudnia kilkadziesiąt osób, często

zdarza się, że bardzo szybko zauważa fakt, że w takim miejscu

Dominika Jadach-ŁagunaSpecjalista ds. Rekrutacji i Administracji

Capgemini Sp. z o.o.

ażdy absolwent po zakończeniu studiów staje przed jednym z ważniejszych

pytań w swoim życiu – co dalej? Własna działalność? Stanowisko w niewielkim

przedsiębiorstwie? A może w dużej międzynarodowej korporacji? Pomysłów jest dużo,

wątpliwości jeszcze więcej, a decyzja może zaważyć na kierunku przyszłej kariery.

Z wykształcenia filolog - germanista. Od 3 lat związana

z obszarem HR. Obecnie odpowiedzialna za rekrutację

na stanowiska specjalistyczne z branży IT

K

pracy możliwości rozwoju są ograniczone i z czasem szuka

kolejnej pracy. Warto więc zmierzyć się z mitem, jak wygląda

funkcjonowanie dużej, międzynarodowej firmy. Co takiego

może dać nam korporacja, a czego nie znajdziemy w małych

przedsiębiorstwach?

Korporacyjne plusy

Po pierwsze szkolenia, szkolenia, szkolenia. Możemy wybierać

w szkoleniach zewnętrznych, wewnętrznych i coraz

modniejszych ostatnio e-learningach, czyli interaktywnych

szkoleniach on-line. Świadomość konieczności podnoszenia

kwalifikacji pracowników jest w korporacjach znacznie większa,

gdyż zdają sobie one sprawę z tego, że wykwalifikowani

pracownicy mają zasadniczy wpływ na sukces i pomyślność

realizowanych zadań. W wielu przypadkach można nawet starać

się o podnoszenie swoich kwalifikacji poprzez studia

KORZYŚCI Z PRACY W KORPORACJI

Możliwości, wątpliwości

podyplomowe czy studia MBA. A w związku z tym, że korporacje

to w dzisiejszych czasach międzynarodowe środowisko pracy,

szkolenia językowe są praktycznie standardem.

Po drugie, każdy pracownik może liczyć na jasną i sprecyzowaną

ścieżkę kariery. Korporacja wyznacza cele i wymaga

zaangażowania w wykonywaną pracę, ale spełnienie tych

warunków owocuje później osiąganiem kolejnych szczebli

w karierze zawodowej. Wielkość przedsiębiorstwa generuje

większą ilość miejsc pracy, co oznacza, że na awans nie trzeba

czekać do momentu, aż kolega zajmujący wyższe stanowisko

postanowi zmienić pracę. Wyższe stanowiska natomiast wiążą

się najczęściej ze wzrostem wynagrodzenia, ale również

odpowiedzialności oraz wpływu na funkcjonowanie

przedsiębiorstwa, co z kolei stwarza nowe możliwości rozwoju.

Ponadto korporacje najczęściej oferują bardzo bogate pakiety

socjalne. Prywatna opieka medyczna jest normą w większości

dobrze prosperujących firm niezależnie od ich wielkości.

Natomiast takie „bonusy” jak dofinansowanie do zajęć

sportowych, bony do sklepów i salonów odnowy czy wyjazdy

i n t eg ra c y j n e o f e r u j ą zwyk l e m i ęd z yna r odowe

przedsiębiorstwa.

Tylko dla „kołnierzyków”?

Co zatem zniechęca do korporacji? Korporacja większości ludzi

kojarzy się z bezdusznym molochem, sztywną atmosferą,

brakiem indywidualizmu czy krawatami i białymi kołnierzykami.

Pewnie znajdziemy przykłady potwierdzające tą tezę. Jednak

nowoczesne korporacje coraz częściej nie wymagają

codziennego noszenia „mundurków” biznesowych. Tzw.

„business dress-code” obowiązuje w sytuacjach bezpośrednich

kontaktów z klientami, co dla wielu pracowników nie jest

codziennością. Atmosfera pracy jest koleżeńska i oparta na

wzajemnym szacunku. Nie używa się form „pan”, „pani” między

pracownikami i zawsze można liczyć na wzajemną pomoc

zarówno kolegów, jak i kadry zarządzającej. Nikomu nie zależy

na tym, by spędzać 1/3 doby w niemiłej atmosferze. Ponadto

pracownicy mają szansę rozwijania swoich zainteresowań, czy

to poprzez dodatkowe, pozabiznesowe projekty, czy poprzez

systemy grantowe wspierające działalność charytatywną.

Dzięki temu nawiązują między sobą znajomości i przyjaźnie,

które pielęgnują również poza biurem.

Praca w kryzysie

Praca w korporacji ma jeszcze jedną, bardzo istotną zaletę.

Wielkość firmy pozytywnie wpływa na stabilność zatrudnienia.

Osoby zatrudnione w dużych, międzynarodowych firmach

zwykle mogą mniej martwić się o to, że panujący kryzys

zatrzęsie ich miejscem pracy w posadach. Dzieje się tak przede

wszystkim dlatego, że są to firmy o dobrej pozycji rynkowej

i dużym kapitale, który pozwala przetrwać trudne chwile.

Ponadto siłą korporacji jest zwykle fakt, że dużo łatwiej jest się

im przebić na rynku i zdobywać kolejne projekty, właśnie ze

względu na ich wielkość i renomę. Mniejsze przedsiębiorstwa

często muszą walczyć o każde, nawet najmniejsze zlecenie. Nie

znaczy to, że korporacji kryzys nie dotyka. Oczywiście co jakiś

czas media donoszą o upadku dużej firmy, ale pomyślmy o ilu

upadkach małych firm wcale się nie pisze.

Czy ta stabilność nie jest jednak okupiona brakiem życia

rodzinnego? Wbrew obiegowej opinii, w korporacjach też

pracują ludzie, a zaangażowanie w pracę nie musi zawsze

oznaczać nocowania w biurze. Po zmroku zapalone światła

w biurowcach możemy obserwować niezależnie od wielkości

firmy, przeważnie kiedy zbliża się termin zakończenia projektu

(co nie zdarza się jednak codziennie) lub w zimie - kiedy dzień

jest krótki. Ale przecież na każdego z nas, już niedługo, po

wyjściu z pracy będzie czeka upragniona wiosna :)

2120

Osoby zatrudnione w dużych, międzynarodowych firmach zwykle mogą mniej martwić się o to, że panujący kryzys zatrzęsie ich miejscem pracy w posadach. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że są to firmy o dobrej pozycji rynkowej i dużym kapitale.

Piotr KrupaSpecjalista ds. Personalnych

KRUK S.A.

Psycholog z siedmioletnim doświadczeniem

w obszarze HR. Od 1,5 roku związany

z Grupą Kapitałową KRUK, gdzie zajmuje

się szeroko pojętym obszarem zasobów

ludzkich – od rekrutacji, poprzez

przeprowadzanie sesji AC/DC, employer

branding, rozwój pracowników, po kwestie

doradcze dla kadry menedżerskiej

związane z zarządzaniem zespołem. To co

uważa za najważniejsze w pracy HR-owca

to współpraca i budowanie relacji.

P.

Warto zauważyć, że na przestrzeni lat zmieniał się stosunek

zarówno pracowników do pracodawcy-korporacji, jak

i pracodawcy do pracownika. W chwili obecnej korporacje

wprowadzają rozwiązania mające na celu zapewnienie swoim

pracownikom balans pomiędzy pracą, a życiem osobistym, aby

odejść od dawnych skojarzeń z „wyścigiem szczurów”

prowadzącym wprost w sidła pracoholizmu.

Pracoholizm to mówiąc krótko uzależnienie od pracy. Termin ten

został wprowadzony przez profesora psychologii Wayne E.

Oatesa w 1971 roku. W swojej książce opisał analogię pomiędzy

zachowaniami pracoholików w stosunku do pracy, a alkoholików

w stosunku do alkoholu. W Polsce jest to zjawisko stosunkowo

młode, które pojawiło się wraz ze zmianą „realnego socjalizmu”

na „realny kapitalizm”, czyli na początku lat 90. XX wieku,

raca w dużej korporacji jest zazwyczaj przedmiotem pożądania świeżo

upieczonych absolwentów. Nic w tym dziwnego – jest to świetna okazja do zdobycia

cennych doświadczeń zawodowych, a niejednokrotnie może okazać się trampoliną

w karierze zawodowej.

podczas gdy w USA czy krajach Europy Zachodniej ma o wiele

dłuższe korzenie. W momencie, gdy gospodarka nakazowo-

rozdzielcza, zastąpiona została przez gospodarkę

konkurencyjną, zdecydowanie wzrosła w naszym kraju wartość

pracy. Rozpoczął się „wyścig szczurów”, który wygrać można

tylko poświęcając pracy każdą wolną chwilę. Nie mieć czasu na

nic poza pracą, być ciągle aktywnym, zajętym, zapracowanym

- to wizerunek człowieka sukcesu. Ma to jednak swoją ciemną

stronę. Osoby takie są tak zaabsorbowane pracą zawodową, że

nie znajdują czasu na kontynuację swoich dotychczasowych

zainteresowań, dla rodziny, przyjaciół czy też na sen

i odpoczynek. Nie jest jednak tak, że każdy, kto długo pracuje

jest pracoholikiem, co więcej, nie każdy pracoholik pracuje dużo.

Jeśli chodzi o przyczyny pracoholizmu, to można je podzielić na

dwie grupy: społeczne oraz osobowościowe.

Spośród przyczyn społecznych należy wyróżnić:

PRACA W KORPORACJIod pracoholizmu do idei Work-Life Balance

Czym w ogóle jest pracoholizm?

rodzaj wykonywanej pracy - praca kreatywna,

ciekawa, przynosząca widoczne efekty, wykonywana przez

osoby ambitne, wykształcone, pracowite, z dużym

poczuciem obowiązku, a jednocześnie z zaniżoną

samooceną i trudnościami w kontaktach z ludźmi może

prowadzić do nałogowej pracy;

czas aktywności zawodowej - szczególnie tam, gdzie

mogą być przekraczane normy czasowe aktywności

zawodowej, np. w pracy managerów;

duży zakres obowiązków i odpowiedzialności

- im większy tym większe ryzyko pracoholizmu;

działania organizacji wspierające pracoholizm

- zagospodarowanie czasu wolnego (wypełnianie wolnego

czasu weekendowymi imprezami integracyjnymi),

wprowadzanie rywalizacji jako ważnej wartości,

a pozbawienie środowiska pracy relacji społecznych;

stan cywilny - szczególnie narażone są osoby stanu

wolnego;

stres w miejscu pracy - pracoholizm staje się sposobem

adaptowania do trudnych, stresujących warunków pracy.

Do przyczyn osobowościowych pracoholizmu należą:

wygórowane ambicje

skłonności do perfekcjonizmu

wrażliwość na opinie innych

potrzeba ciągłego potwierdzania się

chęć zaspokajania poczucia własnej wartości

rozwiązywanie konfliktów osobistych poprzez ucieczkę

w aktywność zawodową

u mężczyzn szczególnie potrzeba dominacji, agresji

i osiągnięć

osobowość typu A - charakteryzuje się ona: potrzebą

kontroli, potrzebą osiągnięć, niską samooceną, nadmiernym

pędem do działania i rywalizacji, agresywnością,

wygórowanymi ambicjami, niecierpliwością i skłonnością do

pośpiechu, potrzebą dominacji, nierealistycznym poczuciem

natychmiastowej konieczności wykonywania zadań

Na występowanie zjawiska pracoholizmu wpływają również

różnice geograficzne, kulturowe oraz społeczne. W Japonii ze

względu na przepracowanie będące skutkiem aktywności

zawodowej trwającej od 60 do 70 godzin tygodniowo (tzw.

Karoshi), śmierć ponosi rocznie około 10000 pracowników.

Z kolei w USA uzależnieniu od aktywności zawodowej sprzyja

traktowanie pracy jako narzędzia do zaspokajania rosnących

potrzeb konsumpcyjnych, mnożonych przez marketing

i reklamę, a także wizja bezrobocia oraz przewartościowywanie

działań związanych ze sferą zawodową. W Europie Zachodniej

czynnikami spustowymi uzależnienia od pracy wydają się być

rosnąca konkurencja na rynku pracy oraz coraz bardziej

rozpowszechniana w przedsiębiorstwach rywalizacja.

Długotrwały stan przeciążenia organizmu, którym niewątpliwie

jest pracoholizm, pociąga za sobą konsekwencje w sferze

podmiotowej i społecznej, mogą mu także towarzyszyć liczne

symptomy fizjologiczne i behawioralne. Objawy fizjologiczne to

m. in.: zmęczenie, bóle głowy, niestrawność, bóle i wrzody

żołądka, biegunka, nadmierna potliwość, bóle w klatce

piersiowej, zawroty głowy, skrócenie oddechu, tiki nerwowe,

alergie. Do objawów behawioralnych można zaliczyć:

nieumiejętność zrelaksowania się, problemy ze snem,

niecierpliwość, zdenerwowanie, hiperaktywność, problemy

z koncentracją uwagi, zmienne nastroje, problemy

z zapamiętywaniem, szybkie nudzenie się realizowanym

zadaniem. Do psychologicznych zespołów wywołanych przez

uzależnienie od pracy należą histeria taśmy produkcyjnej,

której przyczyną jest przeciążenie monotonną pracą oraz

wypalenie zawodowe, które polega na spadku energii

u pracownika, a charakterystycznymi objawami są:

wyczerpanie emocjonalne, nadmierna depersonalizacja, brak

satysfakcji z pracy.

Tym, co charakteryzuje pracoholików jest zaburzenie proporcji

między życiem zawodowym a prywatnym. Przyjmowane przez

pracoholików zobowiązania wobec rodziny czy przyjaciół są

łamane w obliczu wymagań dotyczących pracy. Na rozmowy

o codziennych sprawach nie mają oni czasu ani ochoty.

Następuje rozluźnienie więzi małżeńskiej, co często staje się

przyczyną rozwodów, a także więzi z dziećmi, co

w konsekwencji prowadzi w późniejszym czasie do problemów

wychowawczych.

Również w zespole pracowniczym osoby uzależnione od

czynności zawodowych nie funkcjonują prawidłowo. Praca jest

dla nich ważniejsza niż relacje społeczne, w związku z czym

często popadają w konflikty, nie cieszą się poważaniem

współpracowników. Ze względu na wysokie wymagania wobec

siebie oraz perfekcjonizm, również od innych oczekują pracy

ponad siły, wprowadzają atmosferę pośpiechu. Pracoholik w roli

szefa jest nadmiernie krytyczny, nietolerancyjny, nie dostrzega

potrzeb innych, a jego pracownicy nie mogą się spodziewać od

niego wsparcia i zrozumienia. Ma trudności z delegowaniem

zadań, a nad wszystkimi działaniami chce mieć szczegółową

kontrolę.

Jak widać, te destrukcyjne skutki pracoholizmu mają wpływ nie

tylko na osobę nim dotkniętą, ale są również niekorzystne dla

pracodawcy. Powyższe stwierdzenia wskazują bowiem, że

pracownik-pracoholik to osoba mniej efektywna, mniej

kreatywna, do tego mająca trudności w sferze relacji

z pozostałymi członkami zespołu, czy zarządzania ludźmi kiedy

mówimy o osobie na stanowisku kierowniczym.

Czym to grozi?

2322

Piotr KrupaSpecjalista ds. Personalnych

KRUK S.A.

Psycholog z siedmioletnim doświadczeniem

w obszarze HR. Od 1,5 roku związany

z Grupą Kapitałową KRUK, gdzie zajmuje

się szeroko pojętym obszarem zasobów

ludzkich – od rekrutacji, poprzez

przeprowadzanie sesji AC/DC, employer

branding, rozwój pracowników, po kwestie

doradcze dla kadry menedżerskiej

związane z zarządzaniem zespołem. To co

uważa za najważniejsze w pracy HR-owca

to współpraca i budowanie relacji.

P.

Warto zauważyć, że na przestrzeni lat zmieniał się stosunek

zarówno pracowników do pracodawcy-korporacji, jak

i pracodawcy do pracownika. W chwili obecnej korporacje

wprowadzają rozwiązania mające na celu zapewnienie swoim

pracownikom balans pomiędzy pracą, a życiem osobistym, aby

odejść od dawnych skojarzeń z „wyścigiem szczurów”

prowadzącym wprost w sidła pracoholizmu.

Pracoholizm to mówiąc krótko uzależnienie od pracy. Termin ten

został wprowadzony przez profesora psychologii Wayne E.

Oatesa w 1971 roku. W swojej książce opisał analogię pomiędzy

zachowaniami pracoholików w stosunku do pracy, a alkoholików

w stosunku do alkoholu. W Polsce jest to zjawisko stosunkowo

młode, które pojawiło się wraz ze zmianą „realnego socjalizmu”

na „realny kapitalizm”, czyli na początku lat 90. XX wieku,

raca w dużej korporacji jest zazwyczaj przedmiotem pożądania świeżo

upieczonych absolwentów. Nic w tym dziwnego – jest to świetna okazja do zdobycia

cennych doświadczeń zawodowych, a niejednokrotnie może okazać się trampoliną

w karierze zawodowej.

podczas gdy w USA czy krajach Europy Zachodniej ma o wiele

dłuższe korzenie. W momencie, gdy gospodarka nakazowo-

rozdzielcza, zastąpiona została przez gospodarkę

konkurencyjną, zdecydowanie wzrosła w naszym kraju wartość

pracy. Rozpoczął się „wyścig szczurów”, który wygrać można

tylko poświęcając pracy każdą wolną chwilę. Nie mieć czasu na

nic poza pracą, być ciągle aktywnym, zajętym, zapracowanym

- to wizerunek człowieka sukcesu. Ma to jednak swoją ciemną

stronę. Osoby takie są tak zaabsorbowane pracą zawodową, że

nie znajdują czasu na kontynuację swoich dotychczasowych

zainteresowań, dla rodziny, przyjaciół czy też na sen

i odpoczynek. Nie jest jednak tak, że każdy, kto długo pracuje

jest pracoholikiem, co więcej, nie każdy pracoholik pracuje dużo.

Jeśli chodzi o przyczyny pracoholizmu, to można je podzielić na

dwie grupy: społeczne oraz osobowościowe.

Spośród przyczyn społecznych należy wyróżnić:

PRACA W KORPORACJIod pracoholizmu do idei Work-Life Balance

Czym w ogóle jest pracoholizm?

rodzaj wykonywanej pracy - praca kreatywna,

ciekawa, przynosząca widoczne efekty, wykonywana przez

osoby ambitne, wykształcone, pracowite, z dużym

poczuciem obowiązku, a jednocześnie z zaniżoną

samooceną i trudnościami w kontaktach z ludźmi może

prowadzić do nałogowej pracy;

czas aktywności zawodowej - szczególnie tam, gdzie

mogą być przekraczane normy czasowe aktywności

zawodowej, np. w pracy managerów;

duży zakres obowiązków i odpowiedzialności

- im większy tym większe ryzyko pracoholizmu;

działania organizacji wspierające pracoholizm

- zagospodarowanie czasu wolnego (wypełnianie wolnego

czasu weekendowymi imprezami integracyjnymi),

wprowadzanie rywalizacji jako ważnej wartości,

a pozbawienie środowiska pracy relacji społecznych;

stan cywilny - szczególnie narażone są osoby stanu

wolnego;

stres w miejscu pracy - pracoholizm staje się sposobem

adaptowania do trudnych, stresujących warunków pracy.

Do przyczyn osobowościowych pracoholizmu należą:

wygórowane ambicje

skłonności do perfekcjonizmu

wrażliwość na opinie innych

potrzeba ciągłego potwierdzania się

chęć zaspokajania poczucia własnej wartości

rozwiązywanie konfliktów osobistych poprzez ucieczkę

w aktywność zawodową

u mężczyzn szczególnie potrzeba dominacji, agresji

i osiągnięć

osobowość typu A - charakteryzuje się ona: potrzebą

kontroli, potrzebą osiągnięć, niską samooceną, nadmiernym

pędem do działania i rywalizacji, agresywnością,

wygórowanymi ambicjami, niecierpliwością i skłonnością do

pośpiechu, potrzebą dominacji, nierealistycznym poczuciem

natychmiastowej konieczności wykonywania zadań

Na występowanie zjawiska pracoholizmu wpływają również

różnice geograficzne, kulturowe oraz społeczne. W Japonii ze

względu na przepracowanie będące skutkiem aktywności

zawodowej trwającej od 60 do 70 godzin tygodniowo (tzw.

Karoshi), śmierć ponosi rocznie około 10000 pracowników.

Z kolei w USA uzależnieniu od aktywności zawodowej sprzyja

traktowanie pracy jako narzędzia do zaspokajania rosnących

potrzeb konsumpcyjnych, mnożonych przez marketing

i reklamę, a także wizja bezrobocia oraz przewartościowywanie

działań związanych ze sferą zawodową. W Europie Zachodniej

czynnikami spustowymi uzależnienia od pracy wydają się być

rosnąca konkurencja na rynku pracy oraz coraz bardziej

rozpowszechniana w przedsiębiorstwach rywalizacja.

Długotrwały stan przeciążenia organizmu, którym niewątpliwie

jest pracoholizm, pociąga za sobą konsekwencje w sferze

podmiotowej i społecznej, mogą mu także towarzyszyć liczne

symptomy fizjologiczne i behawioralne. Objawy fizjologiczne to

m. in.: zmęczenie, bóle głowy, niestrawność, bóle i wrzody

żołądka, biegunka, nadmierna potliwość, bóle w klatce

piersiowej, zawroty głowy, skrócenie oddechu, tiki nerwowe,

alergie. Do objawów behawioralnych można zaliczyć:

nieumiejętność zrelaksowania się, problemy ze snem,

niecierpliwość, zdenerwowanie, hiperaktywność, problemy

z koncentracją uwagi, zmienne nastroje, problemy

z zapamiętywaniem, szybkie nudzenie się realizowanym

zadaniem. Do psychologicznych zespołów wywołanych przez

uzależnienie od pracy należą histeria taśmy produkcyjnej,

której przyczyną jest przeciążenie monotonną pracą oraz

wypalenie zawodowe, które polega na spadku energii

u pracownika, a charakterystycznymi objawami są:

wyczerpanie emocjonalne, nadmierna depersonalizacja, brak

satysfakcji z pracy.

Tym, co charakteryzuje pracoholików jest zaburzenie proporcji

między życiem zawodowym a prywatnym. Przyjmowane przez

pracoholików zobowiązania wobec rodziny czy przyjaciół są

łamane w obliczu wymagań dotyczących pracy. Na rozmowy

o codziennych sprawach nie mają oni czasu ani ochoty.

Następuje rozluźnienie więzi małżeńskiej, co często staje się

przyczyną rozwodów, a także więzi z dziećmi, co

w konsekwencji prowadzi w późniejszym czasie do problemów

wychowawczych.

Również w zespole pracowniczym osoby uzależnione od

czynności zawodowych nie funkcjonują prawidłowo. Praca jest

dla nich ważniejsza niż relacje społeczne, w związku z czym

często popadają w konflikty, nie cieszą się poważaniem

współpracowników. Ze względu na wysokie wymagania wobec

siebie oraz perfekcjonizm, również od innych oczekują pracy

ponad siły, wprowadzają atmosferę pośpiechu. Pracoholik w roli

szefa jest nadmiernie krytyczny, nietolerancyjny, nie dostrzega

potrzeb innych, a jego pracownicy nie mogą się spodziewać od

niego wsparcia i zrozumienia. Ma trudności z delegowaniem

zadań, a nad wszystkimi działaniami chce mieć szczegółową

kontrolę.

Jak widać, te destrukcyjne skutki pracoholizmu mają wpływ nie

tylko na osobę nim dotkniętą, ale są również niekorzystne dla

pracodawcy. Powyższe stwierdzenia wskazują bowiem, że

pracownik-pracoholik to osoba mniej efektywna, mniej

kreatywna, do tego mająca trudności w sferze relacji

z pozostałymi członkami zespołu, czy zarządzania ludźmi kiedy

mówimy o osobie na stanowisku kierowniczym.

Czym to grozi?

2322

Co więc zrobić, aby nie wpaść w sidła uzależnienia od pracy?

Z pomocą przychodzi nam zyskująca coraz większą popularność

filozofia Work-Life Balance. Mówimy tu o popularności nie tylko

wśród pracowników, ale również wśród pracodawców. Idea

Work-Life Balance ma wpłynąć na zniwelowanie tych

negatywnych czynników i zapewnienie pracownikowi stanu

zadowolenia ze swojego życia zawodowego. Po co? Odpowiedź

jest banalnie prosta: zadowolony pracownik to efektywny

pracownik. Duża odpowiedzialność w tym procesie spoczywa na

pracodawcy, gdyż to on wpływa na wprowadzenie w firmie idei

Work-Life Balance. W zamian za nieco wysiłku w tym zakresie,

pracodawca może liczyć na:

Work-Life BalanceIdea Work-Life Balance może być więc pojmowana różnie. Moim

zdaniem optymalną formą, do której warto dążyć aby utrzymać

równowagę pomiędzy pracą a życiem osobistym może być 10

prostych zasad:

większe zainteresowanie wśród potencjalnych kandydatów,

a dzięki temu łatwiejszy dostęp do specjalistów, którzy będą

chcieli pracować u pracodawcy mającego dobrą opinię;

zwiększenie motywacji, lojalności oraz produktywność

pracowników;

zmniejszenie poziomu stresu w pracy, co również wiąże się

ze zwiększeniem wydajności pracowników;

identyfikowanie się pracownika z firmą.

praca z domu;

elastyczny czas pracy;

niepełne wymiary godzin;

Czym jednak ów Work-Life Balance jest? Zazwyczaj identyfikuje

się go z rozwiązaniami takimi jak:

udogodnienia dla rodziców małych dzieci;

restrykcje i zaostrzenia wobec godzin nadliczbowych;

zapewnianie opieki nad dziećmi organizowane przez

pracodawców;

dodatkowe szkolenia rozwijające kompetencje

organizacyjne;

dodatkowe dni wolne dla rodziców.

W ekstremalnych przypadkach, kiedy Work-Life Balance

utożsamia się z oddzielaniem i izolowaniem pracy i życia

osobistego, może przybrać skrajną formę w postaci:

pracuję tylko wymaganą liczbę godzin;

nie rozmawiam o pracy w domu;

nie rozmawiam o domu w pracy;

nie poświęcam innych dni niż robocze nic związanego

z pracą;

nie biorę pracy do domu;

wyłączam telefon służbowy w domu, a prywatny w pracy;

nie jeżdżę na wyjazdy służbowe konsumujące czas wolny.

Zasadniczo celem ogłaszania rekrutacji przez organizację jest

zatrudnienie osoby, która w największym stopniu spełnia

oczekiwania pracodawcy, czyli jest najbliższa ideału.

Analogicznie nadrzędnym celem kandydata biorącego udział

w procesie rekrutacji powinno być zdobycie posady, która

będzie najbliższa wymarzonej pracy. Obserwacje kolejnych

procesów rekrutacji skłaniają mnie jednak do rewizji poglądów.

Niektórzy kandydaci na poszczególnych etapach procesów

rekrutacji sygnalizują rekruterom, że nie są zainteresowani

podjęciem pracy, a ich metody bywają bardzo wyszukane Aby

wskazówki ekspertów mogły być użyteczne prześledźmy ich

aktywność na poszczególnych etapach procesu ;-)

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

we wszystkim co robię zachowuje umiar i rozsądek

szanuję i słucham odczuć moich bliskich

rozmawiam o pracy w domu

dotrzymuję obietnic złożonych bliskim

dom i bliscy są dla mnie ważni także w godzinach

pracy

poświęcam pracy tyle czasu, ile akceptują moi bliscy

wyjazdy służbowe są elementem mojej pracy

w pracy prowadzę rozmowy prywatne,

z zachowaniem umiaru

poświęcam czas w dni wolne na pracę, gdy wymaga

tego sytuacja

w domu prowadzę tylko rozmowy służbowe tego

warte

Anna SkowronEuro Bank SA

Z wykształcenia pedagog. W Eurobanku

pracuje od dwóch lat. Odpowiada przede

wszystkim za rekrutację pracowników

do oddziałów bankowych w całej Polsce

oraz centrali banku we Wrocławiu.

JAK ŹLE WYPAŚĆ PODCZAS REKRUTACJIczyli kilka prostych metod na nieotrzymanie wymarzonej pracy obacz, jak przez całe lata robią to najlepsi i zdecyduj samodzielnie, czy taka rola

kandydata jest dla Ciebie odpowiednia.

Niezależnie od tego w jaki sposób Work-Life Blance byśmy nie

określali, myślę, że zawsze, czy to w pracy, czy w życiu

osobistym, powinniśmy zachować zdrowy rozsądek, czego

sobie i wszystkim życzę.

Z

Stworzenie CV

W CV nie zamieszczaj danych kontaktowych - genialne

w swojej prostocie, nawet jeśli jesteś kandydatem

idealnym nikt się z Tobą nie skontaktuje

Nie uwzględniaj dat zatrudnienia – wątpliwości same

zaczną się nasuwać

Nie opisuj zakresu obowiązków, wystarczy sama nazwa

stanowiska np. analityk, programista. Przy tak szerokim

haśle nikt nie będzie wiedział jakie są Twoje kwalifikacje

i aplikacja zostanie pominięta

Poda j n i ep rawdz iwe i n f o rmac je o swo i ch

doświadczeniach – zaprocentuje ujemnie podczas

kolejnych etapów rekrutacji

Przesyłanie aplikacji

w odpowiedzi na ogłoszenie

Śledząc oferty pracy wysyłaj swoje CV absolutnie wszędzie,

niezależnie od profilu firmy, jej lokalizacji oraz nazwy

2524

Co więc zrobić, aby nie wpaść w sidła uzależnienia od pracy?

Z pomocą przychodzi nam zyskująca coraz większą popularność

filozofia Work-Life Balance. Mówimy tu o popularności nie tylko

wśród pracowników, ale również wśród pracodawców. Idea

Work-Life Balance ma wpłynąć na zniwelowanie tych

negatywnych czynników i zapewnienie pracownikowi stanu

zadowolenia ze swojego życia zawodowego. Po co? Odpowiedź

jest banalnie prosta: zadowolony pracownik to efektywny

pracownik. Duża odpowiedzialność w tym procesie spoczywa na

pracodawcy, gdyż to on wpływa na wprowadzenie w firmie idei

Work-Life Balance. W zamian za nieco wysiłku w tym zakresie,

pracodawca może liczyć na:

Work-Life BalanceIdea Work-Life Balance może być więc pojmowana różnie. Moim

zdaniem optymalną formą, do której warto dążyć aby utrzymać

równowagę pomiędzy pracą a życiem osobistym może być 10

prostych zasad:

większe zainteresowanie wśród potencjalnych kandydatów,

a dzięki temu łatwiejszy dostęp do specjalistów, którzy będą

chcieli pracować u pracodawcy mającego dobrą opinię;

zwiększenie motywacji, lojalności oraz produktywność

pracowników;

zmniejszenie poziomu stresu w pracy, co również wiąże się

ze zwiększeniem wydajności pracowników;

identyfikowanie się pracownika z firmą.

praca z domu;

elastyczny czas pracy;

niepełne wymiary godzin;

Czym jednak ów Work-Life Balance jest? Zazwyczaj identyfikuje

się go z rozwiązaniami takimi jak:

udogodnienia dla rodziców małych dzieci;

restrykcje i zaostrzenia wobec godzin nadliczbowych;

zapewnianie opieki nad dziećmi organizowane przez

pracodawców;

dodatkowe szkolenia rozwijające kompetencje

organizacyjne;

dodatkowe dni wolne dla rodziców.

W ekstremalnych przypadkach, kiedy Work-Life Balance

utożsamia się z oddzielaniem i izolowaniem pracy i życia

osobistego, może przybrać skrajną formę w postaci:

pracuję tylko wymaganą liczbę godzin;

nie rozmawiam o pracy w domu;

nie rozmawiam o domu w pracy;

nie poświęcam innych dni niż robocze nic związanego

z pracą;

nie biorę pracy do domu;

wyłączam telefon służbowy w domu, a prywatny w pracy;

nie jeżdżę na wyjazdy służbowe konsumujące czas wolny.

Zasadniczo celem ogłaszania rekrutacji przez organizację jest

zatrudnienie osoby, która w największym stopniu spełnia

oczekiwania pracodawcy, czyli jest najbliższa ideału.

Analogicznie nadrzędnym celem kandydata biorącego udział

w procesie rekrutacji powinno być zdobycie posady, która

będzie najbliższa wymarzonej pracy. Obserwacje kolejnych

procesów rekrutacji skłaniają mnie jednak do rewizji poglądów.

Niektórzy kandydaci na poszczególnych etapach procesów

rekrutacji sygnalizują rekruterom, że nie są zainteresowani

podjęciem pracy, a ich metody bywają bardzo wyszukane Aby

wskazówki ekspertów mogły być użyteczne prześledźmy ich

aktywność na poszczególnych etapach procesu ;-)

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

we wszystkim co robię zachowuje umiar i rozsądek

szanuję i słucham odczuć moich bliskich

rozmawiam o pracy w domu

dotrzymuję obietnic złożonych bliskim

dom i bliscy są dla mnie ważni także w godzinach

pracy

poświęcam pracy tyle czasu, ile akceptują moi bliscy

wyjazdy służbowe są elementem mojej pracy

w pracy prowadzę rozmowy prywatne,

z zachowaniem umiaru

poświęcam czas w dni wolne na pracę, gdy wymaga

tego sytuacja

w domu prowadzę tylko rozmowy służbowe tego

warte

Anna SkowronEuro Bank SA

Z wykształcenia pedagog. W Eurobanku

pracuje od dwóch lat. Odpowiada przede

wszystkim za rekrutację pracowników

do oddziałów bankowych w całej Polsce

oraz centrali banku we Wrocławiu.

JAK ŹLE WYPAŚĆ PODCZAS REKRUTACJIczyli kilka prostych metod na nieotrzymanie wymarzonej pracy obacz, jak przez całe lata robią to najlepsi i zdecyduj samodzielnie, czy taka rola

kandydata jest dla Ciebie odpowiednia.

Niezależnie od tego w jaki sposób Work-Life Blance byśmy nie

określali, myślę, że zawsze, czy to w pracy, czy w życiu

osobistym, powinniśmy zachować zdrowy rozsądek, czego

sobie i wszystkim życzę.

Z

Stworzenie CV

W CV nie zamieszczaj danych kontaktowych - genialne

w swojej prostocie, nawet jeśli jesteś kandydatem

idealnym nikt się z Tobą nie skontaktuje

Nie uwzględniaj dat zatrudnienia – wątpliwości same

zaczną się nasuwać

Nie opisuj zakresu obowiązków, wystarczy sama nazwa

stanowiska np. analityk, programista. Przy tak szerokim

haśle nikt nie będzie wiedział jakie są Twoje kwalifikacje

i aplikacja zostanie pominięta

Poda j n i ep rawdz iwe i n f o rmac je o swo i ch

doświadczeniach – zaprocentuje ujemnie podczas

kolejnych etapów rekrutacji

Przesyłanie aplikacji

w odpowiedzi na ogłoszenie

Śledząc oferty pracy wysyłaj swoje CV absolutnie wszędzie,

niezależnie od profilu firmy, jej lokalizacji oraz nazwy

2524

stanowiska. Ignoruj informację o wymaganiach:

2 latach doświadczenia na podobnym stanowisku (brak

doświadczenia na pewno nie będzie przeszkodą)

Doświadczenie w sprzedaży kredytów hipotecznych

(wystarczy, że sam taki kredyt właśnie wziąłeś)

Znajomość SQL (wszystkiego można się nauczyć

w przyszłości)

Biegła znajomość języka angielskiego (podstawy są

kluczowe, a poza tym wszyscy kochają Kalambury)

Rozmowy telefoniczne

Odpowiednio złe poprowadzenie rozmowy uwolni Cię od

konieczności przechodzenia przez kolejne wyczerpujące etapy

rekrutacji.

Wszystkie telefony od nieznajomego nadawcy odbieraj

złowieszczym, gburowatym tonem - pierwsze wrażenie

jest istotne, może ktoś się wystraszy i przerwie połączenie

Wymyśl pretekst, dla którego nie możesz rozmawiać,

nawet jeśli rozmowa ma potrwać 3 min, np. nie mogę

rozmawiać bo: „gotuję obiad”, „jestem na mieście”,

„jestem zmęczony”. Wymówkę podkreśl odległym

terminem ponownego kontaktu np. „proszę zadzwonić do

mnie za 3 dni, tylko nie za wcześnie” – rekruter potraktuje

to jako brak motywacji i nigdy więcej nie zadzwoni

Przejmij kontrolę nad rozmową. Zanim padną pierwsze

pytania zapytaj o to, co najbardziej Cię interesuje, np.

„zanim porozmawiamy, to ja muszę wiedzieć ile płacicie”.

Zapytaj też od razu o: godziny pracy, benefity, powód

ogłoszonej rekrutacji, zespół, w którym będziesz

pracował. Ewentualnie możesz przedstawić swoje

oczekiwania, których spełnienie warunkuje kontynuacje

rozmowy – rekruter uzna, że współpraca z Tobą może być

dla przełożonego zbyt dużym wyzwaniem

Na pytania odpowiadaj lakonicznie, jednym słowem.

Zapytany o dotychczasowy zakres obowiązków

odpowiedz „robiłem różne rzeczy”. Zapytany o powód

przesłania aplikacji - odpowiedz „bo widziałem

ogłoszenie” lub „bo szukam roboty” – rozmówca niczego

od Ciebie nie wyciągnie, jego wątpliwości będą się

spiętrzać i nie zaryzykuje zaproszeniem na spotkanie

Rozmowy telefoniczne

Nie przesyłaj zadania w terminie – będzie to świadczyło

o braku terminowości, a żaden pracodawca nie lubi

spóźnialskich pracowników

Zakwestionuj wykonanie zadania np. „posiadam

odpowiednie kwalifikacje i wiem, że potrafię wykonać to

zadanie, ale nie zamierzam przedstawiać swojego know

how, tym bardziej na wczesnych etapach rekrutacji”

– brak chęci współpracy nigdy nie jest w cenie

Wykonaj zadanie niedbale – może znajdzie się ktoś, kto

wykona je wzorowo, wówczas to jego będą męczyć

w kolejnych etapach procesu

Termin spotkania bezpośredniego

Pamiętaj! Żaden zaproponowany termin nie będzie dla

Ciebie odpowiedni. Dla pewności poprzyj to mało

wiarygodnymi wymówkami – sukces gwarantowany,

kandydat niedostępny oznacza kandydat niezatrudniony

Spotkania rekrutacyjne

Jeżeli jakimś cudem, mimo zastosowania powyższych porad,

zostałeś zaproszony na rozmowę bezpośrednią, głowa do góry,

na pewno jeszcze zdołasz zniechęcić do siebie przyszłego

pracodawcę!

Spóźnij się – będzie to zapowiedź regularnego spóźniania

do pracy

Ubierz brudne buty i jeansy, pogniecioną koszulkę, miej

brudne włosy – po takim pierwszym wrażeniu wszyscy

będą się długo otrząsać

Nie przygotowuj się na spotkanie, nie czytaj informacji

o firmie

Nie pamiętaj nazwy stanowiska, na które aplikujesz, ani

tym bardziej informacji na ten temat zawartych

w ogłoszeniu. Kiedy Cię o to zapytają powiedz „nie wiem,

ale może państwo mi coś opowiedzą?”

Na wszelkie pytania odpowiadaj lakonicznie, pomagaj

sobie zwrotami „nie wiem”, „nie pamiętam”, „poproszę

o inne pytanie”

Nie nawiązuj kontaktu wzrokowego z rozmówcą

N a r z e k a j n a p o p r z e d n i c h p r a c o d a w c ó w

i współpracowników

Przedstaw listę swoich żądań np. „ja mieszkam daleko,

zagwarantujcie mi transport do pracy”

Podaj bardzo wysokie oczekiwania finansowe, bez

możliwości ich negocjacji

Jeżeli w kolejnym procesie rekrutacji zastosujesz się do

powyższych, wielokrotnie przetestowanych zaleceń,

z pewnością nikt nie będzie Cię kłopotał składając ofertę pracy.

Sukces gwarantowany! :)

Wojciech PaździorCareer Coach

Active Strategy

Od ponad 11 lat zarządza karierą.

Inspiruje i wspiera osoby chcące czerpać

pełną satysfakcję z pracy i życia. Do swojej

pracy wnosi pasję, determinację, myślenie

strategiczne i humor. Jest zapraszany do

współpracy przez globalne firmy. Rozwijał

kadrę m. in: Allegro, Cadbury-Wedel,

Credit Suisse, Fiat, Hewlett-Packard,

Oracle, Siemens, Volkswagen.

10 RAD JAK PODNIEŚĆ SWOJĄ KARIERĘ

Nie musisz robić wszystkich dziesięciu, każda z nich może

pomóc Ci zrobić skok w poziomie satysfakcji jaki czerpiesz

z pracy. Możesz też wykonać wszystkie. Wtedy jestem w 100%

pewien, że za rok będziesz w zupełnie innej sytuacji niż dzisiaj.

Są tylko dwa warunki skuteczności:

koncentracja - podejmij pełne zobowiązanie i stale

przypominaj sobie o nim, motywuj się, możesz poprosić

o pomoc znajomych,

konsekwencja - mimo przeszkód realizuj swój cel, ucz się

i wyciągaj wnioski z błędów, które na pewno się pojawią

i koryguj cel. Wykorzystaj je jako okazja do znalezienia jeszcze

lepszej strategii dojścia do Twojego celu.

Zacznijmy przygodę, oto moich 10 sprawdzonych wskazówek

rozwoju kariery:

hcesz, żeby ten rok przyniósł Ci ekscytację, satysfakcję i rozwój? Masz ochotę

wpuścić powiew świeżości do swojej pracy? Masz okazję poznać 10 wskazówek, które sam

wykorzystałem przynajmniej raz i idealnie się sprawdziły.

na kolejny poziom w 2013C

1. Zrób „inwentaryzację”

Oceń swoją satysfakcję z obecnej pracy i życia, wróć do

przeanalizowania swoich:

wartości - co najbardziej cenisz w życiu?

talentów - jakie są Twoje schematy myślenia i działania?

pasji - co Cię ekscytuje?

kompetencji - co wiesz i potrafisz?

Zastanów się na ile Twoja obecna kariera jest do nich

dopasowana? Jeśli Twoja kariera nie pokrywa się z którymś

z tych czterech obszarów, poszukaj sposobów na zmianę tej

sytuacji. Moim zdaniem, zdecydowanie najgorszą sytuacją jest

niezgodność kariery z wartościami. Powoduje to najczęściej

silny konflikt wewnętrzny i może być powodem dużego stresu,

czy nawet wypalenia zawodowego. Jeśli Twoje wartości i zasady

2726

stanowiska. Ignoruj informację o wymaganiach:

2 latach doświadczenia na podobnym stanowisku (brak

doświadczenia na pewno nie będzie przeszkodą)

Doświadczenie w sprzedaży kredytów hipotecznych

(wystarczy, że sam taki kredyt właśnie wziąłeś)

Znajomość SQL (wszystkiego można się nauczyć

w przyszłości)

Biegła znajomość języka angielskiego (podstawy są

kluczowe, a poza tym wszyscy kochają Kalambury)

Rozmowy telefoniczne

Odpowiednio złe poprowadzenie rozmowy uwolni Cię od

konieczności przechodzenia przez kolejne wyczerpujące etapy

rekrutacji.

Wszystkie telefony od nieznajomego nadawcy odbieraj

złowieszczym, gburowatym tonem - pierwsze wrażenie

jest istotne, może ktoś się wystraszy i przerwie połączenie

Wymyśl pretekst, dla którego nie możesz rozmawiać,

nawet jeśli rozmowa ma potrwać 3 min, np. nie mogę

rozmawiać bo: „gotuję obiad”, „jestem na mieście”,

„jestem zmęczony”. Wymówkę podkreśl odległym

terminem ponownego kontaktu np. „proszę zadzwonić do

mnie za 3 dni, tylko nie za wcześnie” – rekruter potraktuje

to jako brak motywacji i nigdy więcej nie zadzwoni

Przejmij kontrolę nad rozmową. Zanim padną pierwsze

pytania zapytaj o to, co najbardziej Cię interesuje, np.

„zanim porozmawiamy, to ja muszę wiedzieć ile płacicie”.

Zapytaj też od razu o: godziny pracy, benefity, powód

ogłoszonej rekrutacji, zespół, w którym będziesz

pracował. Ewentualnie możesz przedstawić swoje

oczekiwania, których spełnienie warunkuje kontynuacje

rozmowy – rekruter uzna, że współpraca z Tobą może być

dla przełożonego zbyt dużym wyzwaniem

Na pytania odpowiadaj lakonicznie, jednym słowem.

Zapytany o dotychczasowy zakres obowiązków

odpowiedz „robiłem różne rzeczy”. Zapytany o powód

przesłania aplikacji - odpowiedz „bo widziałem

ogłoszenie” lub „bo szukam roboty” – rozmówca niczego

od Ciebie nie wyciągnie, jego wątpliwości będą się

spiętrzać i nie zaryzykuje zaproszeniem na spotkanie

Rozmowy telefoniczne

Nie przesyłaj zadania w terminie – będzie to świadczyło

o braku terminowości, a żaden pracodawca nie lubi

spóźnialskich pracowników

Zakwestionuj wykonanie zadania np. „posiadam

odpowiednie kwalifikacje i wiem, że potrafię wykonać to

zadanie, ale nie zamierzam przedstawiać swojego know

how, tym bardziej na wczesnych etapach rekrutacji”

– brak chęci współpracy nigdy nie jest w cenie

Wykonaj zadanie niedbale – może znajdzie się ktoś, kto

wykona je wzorowo, wówczas to jego będą męczyć

w kolejnych etapach procesu

Termin spotkania bezpośredniego

Pamiętaj! Żaden zaproponowany termin nie będzie dla

Ciebie odpowiedni. Dla pewności poprzyj to mało

wiarygodnymi wymówkami – sukces gwarantowany,

kandydat niedostępny oznacza kandydat niezatrudniony

Spotkania rekrutacyjne

Jeżeli jakimś cudem, mimo zastosowania powyższych porad,

zostałeś zaproszony na rozmowę bezpośrednią, głowa do góry,

na pewno jeszcze zdołasz zniechęcić do siebie przyszłego

pracodawcę!

Spóźnij się – będzie to zapowiedź regularnego spóźniania

do pracy

Ubierz brudne buty i jeansy, pogniecioną koszulkę, miej

brudne włosy – po takim pierwszym wrażeniu wszyscy

będą się długo otrząsać

Nie przygotowuj się na spotkanie, nie czytaj informacji

o firmie

Nie pamiętaj nazwy stanowiska, na które aplikujesz, ani

tym bardziej informacji na ten temat zawartych

w ogłoszeniu. Kiedy Cię o to zapytają powiedz „nie wiem,

ale może państwo mi coś opowiedzą?”

Na wszelkie pytania odpowiadaj lakonicznie, pomagaj

sobie zwrotami „nie wiem”, „nie pamiętam”, „poproszę

o inne pytanie”

Nie nawiązuj kontaktu wzrokowego z rozmówcą

N a r z e k a j n a p o p r z e d n i c h p r a c o d a w c ó w

i współpracowników

Przedstaw listę swoich żądań np. „ja mieszkam daleko,

zagwarantujcie mi transport do pracy”

Podaj bardzo wysokie oczekiwania finansowe, bez

możliwości ich negocjacji

Jeżeli w kolejnym procesie rekrutacji zastosujesz się do

powyższych, wielokrotnie przetestowanych zaleceń,

z pewnością nikt nie będzie Cię kłopotał składając ofertę pracy.

Sukces gwarantowany! :)

Wojciech PaździorCareer Coach

Active Strategy

Od ponad 11 lat zarządza karierą.

Inspiruje i wspiera osoby chcące czerpać

pełną satysfakcję z pracy i życia. Do swojej

pracy wnosi pasję, determinację, myślenie

strategiczne i humor. Jest zapraszany do

współpracy przez globalne firmy. Rozwijał

kadrę m. in: Allegro, Cadbury-Wedel,

Credit Suisse, Fiat, Hewlett-Packard,

Oracle, Siemens, Volkswagen.

10 RAD JAK PODNIEŚĆ SWOJĄ KARIERĘ

Nie musisz robić wszystkich dziesięciu, każda z nich może

pomóc Ci zrobić skok w poziomie satysfakcji jaki czerpiesz

z pracy. Możesz też wykonać wszystkie. Wtedy jestem w 100%

pewien, że za rok będziesz w zupełnie innej sytuacji niż dzisiaj.

Są tylko dwa warunki skuteczności:

koncentracja - podejmij pełne zobowiązanie i stale

przypominaj sobie o nim, motywuj się, możesz poprosić

o pomoc znajomych,

konsekwencja - mimo przeszkód realizuj swój cel, ucz się

i wyciągaj wnioski z błędów, które na pewno się pojawią

i koryguj cel. Wykorzystaj je jako okazja do znalezienia jeszcze

lepszej strategii dojścia do Twojego celu.

Zacznijmy przygodę, oto moich 10 sprawdzonych wskazówek

rozwoju kariery:

hcesz, żeby ten rok przyniósł Ci ekscytację, satysfakcję i rozwój? Masz ochotę

wpuścić powiew świeżości do swojej pracy? Masz okazję poznać 10 wskazówek, które sam

wykorzystałem przynajmniej raz i idealnie się sprawdziły.

na kolejny poziom w 2013C

1. Zrób „inwentaryzację”

Oceń swoją satysfakcję z obecnej pracy i życia, wróć do

przeanalizowania swoich:

wartości - co najbardziej cenisz w życiu?

talentów - jakie są Twoje schematy myślenia i działania?

pasji - co Cię ekscytuje?

kompetencji - co wiesz i potrafisz?

Zastanów się na ile Twoja obecna kariera jest do nich

dopasowana? Jeśli Twoja kariera nie pokrywa się z którymś

z tych czterech obszarów, poszukaj sposobów na zmianę tej

sytuacji. Moim zdaniem, zdecydowanie najgorszą sytuacją jest

niezgodność kariery z wartościami. Powoduje to najczęściej

silny konflikt wewnętrzny i może być powodem dużego stresu,

czy nawet wypalenia zawodowego. Jeśli Twoje wartości i zasady

2726

moralne kłócą się z tym co robisz zawodowo lub w jaki sposób to

robisz, uciekaj jak najszybciej.

Jeśli chcesz zrobić prawdziwy skok, a nie drobny krok, skróć czas

pracy o 1-2 godziny dziennie jednocześnie wypracowując

kluczowe rezultaty w swojej pracy. Dodatkowy czas poświęć na

inną z 10 rad.2. Zdecyduj czego chcesz

Wszelka zmiana wymaga podjęcia prawdziwej decyzji. Nie

wystarczy powiedzieć sobie "chciałbym...", "fajnie by było,

gdyby...", "myślę o tym, żeby...", "spróbuję...". Decyzja to pełne

zobowiązanie i poświęcenie się temu zobowiązaniu. Zdecyduj co

Ty osiągniesz: awans, podwyżka, zmniejszenie liczby godzin

pracy, nowy projekt, szerszy/inny zakres odpowiedzialności,

zmiana firmy?

Bądź szczery sam ze sobą. Polecam też zapisać sobie to czego

chcesz i wracać do tego. Skłoni Cię to do myślenia czy to jest

rzeczywiście dla Ciebie ważne i jeśli tak, to jak do tego dojść.

Nasz mózg jest zbudowany tak, że nie znosi bezczynności, ciągle

pracuje, ciągle myśli. Kiedy nie dasz mu świadomie wybranego

tematu do przemyślenia, wybierze sobie sam.

3. Zaktualizuj swoje resume

Podkreśl w nim to czego chcesz. Dotyczy to tradycyjnego CV, ale

także tych internetowych, tworzonych za pomocą

LinkedIn.com, Goldenl ine.pl , Profeo.pl . Pamiętaj

o dopracowaniu 3 kluczowych punktów:

1. Osiągniętych rezultatów i sukcesów na pełnionych

stanowiskach;

2. Twoich kompetencji i talentów, które łatwo przenieść na inne

pole lub branżę;

3. Referencji od przełożonych, klientów i współpracowników

(na portalach możesz o nie poprosić).

Nie zapomnij też o tych prywatnych profilach na Facebook.com

lub Nasza-Klasa.pl. Pracodawcy naprawdę je sprawdzają. Albo

ogranicz ich widoczność albo usuń wszystko to, czego nie

chciałbyś pokazać pracodawcy.

4. Zwiększ swoją efektywność

Poznaj i wykorzystuj w praktyce przynajmniej jedną

zasadę/technikę efektywności osobistej. Skup się na

najważniejszych działaniach, które doprowadzą do

najważniejszych, z punktu widzenia przełożonego/firmy,

wyników. Możesz wykorzystać m.in.:

> zasadę Pareto

> macierz Eisenhowera

> ustalanie priorytetów

> planowanie tygodniowe

> ustalanie celów

> optymalizowanie wszystkich spotkań firmowych

5. Zainicjuj lub zaangażuj się

w przynajmniej jeden ekscytujący projekt

Poszukaj w organizacji projektu, który doda Ci energii, który

będzie dla Ciebie wyzwaniem i pozwoli Ci się rozwijać. Dołącz do

niego. Jeśli żadnego nie ma, pomyśl i w ciągu miesiąca

zaproponuj taki. Niech to będzie coś, czym będziesz się chciał

zająć od razu po przyjściu do biura.

Znajdź czas na taki projekt nawet jeśli nie dostaniesz za to

pieniędzy. Potraktuj to jako okazję do uczenia się, zabawy

i inspiracji.

6. Wybierz jedną umiejętność

i opanuj ją do mistrzostwa

Osiągnij mistrzostwo w jednym obszarze, a inne także

poszybują w górę. Może to być konkretna technologia,

narzędzie, na którym pracujesz w firmie, metodyka zarządzania

projektami lub też umiejętność miękka tj.: praca w grupie,

moderowanie dyskusji, kreatywne myślenie, przywództwo,

wystąpienia, negocjacje, zamykanie sprzedaży i inne. Czytaj tak

dużo jak tylko możesz, słuchaj audiobooków w drodze do

i z pracy.

Ważne, żebyś od razu sprawdzał w praktyce to, czego się

nauczysz. Cichy głos za uchem będzie Ci pewnie szeptał „nie rób

tego, nie ryzykuj, przecież do tej pory robisz to dobrze”. Nie

pozwól, żeby Cię powstrzymał. Zawsze można wykonywać

swoją pracę lepiej i zawsze ucząc się nowych kompetencji musi

być moment testowania i ćwiczenia.

Zapytaj o wskazówki kilka osób z Twojego zespołu, pracownika

HR, z którym masz częsty kontakt lub który Cię rekrutował.

Porozmawiaj też z Twoim szefem, ale też znajomymi spoza

miejsca pracy. Możesz zacząć tak: "postanowiłem rozwijać się

w zarządzaniu zespołem i szukam dobrych praktyk, co Twoim

zdaniem mógłbym robić, żeby być w tym lepszy?". Wysłuchaj

uważnie, nie komentuj, a na końcu podziękuj i obiecaj, że

przemyślisz wskazówki. Nie musisz wszystkich wdrażać,

wybierz najbardziej pasujące do Twojej sytuacji.

7. Pomóż komuś osiągnąć sukces

Znajdź w swojej organizacji osobę, w której widzisz duży

potencjał. Najlepiej młodszą stażem od Ciebie. Wybierz osobę,

z którą lubisz pracować i masz dobry kontakt.

Zacznij ją uczyć, dzielić się własnymi doświadczeniami,

motywować. Poleć jej literaturę, jeśli masz pożycz. Wskaż jej do

kogo może pójść ze swoimi pytaniami. Utrzymaj skupienie tej

osoby na własnym rozwoju i osiąganiu, a lepiej przekraczaniu

oczekiwanych od niej wyników.

Zostań jej nieoficjalnym mentorem i coachem. Promuj tę osobę

w organizacji, chwal publicznie.

8. Znajdź swojego mentora

Pracuj nad sobą i swoimi wynikami z inną osobą. Poszukaj kogoś

w pracy, wśród znajomych lub profesjonalistów. Poproś

o systematyczne spotkania. Rozmawiajcie o Twoich

wątpliwościach, pytaniach, planach i pomysłach. Szukaj innego

punktu widzenia, żeby podejmować bardziej obiektywne

i świadome decyzje.

Może to też być Twój autorytet, do którego nie masz dostępu,

ale który osiągnął sukces w interesującym Cię polu. Obserwuj

go, słuchaj, czytaj jego wypowiedzi, kopiuj jego rytuały

i strategie działania. Oczywiście kopiuj mądrze, bo zdarza się, że

to, co działało kilkanaście lat temu, może zupełnie nie pasować

do Ciebie i obecnych realiów.

Certyfikowanych coachów znajdziesz na www.icf.org.pl oraz

przeszukując portale Goldenline.pl, LinkedIn.com,

DobryCoach.pl itp.

9. Rozwiąż problem w organizacji

Znajdź problem, który dotyczy większości osób w Twoim

otoczeniu i doprowadź do jego rozwiązania. Może to być

poważna sprawa lub nawet błahostka, ale taka, na którą

narzeka wiele osób w firmie. Wymyśl kilka rozwiązań, popytaj

innych jak chcieliby to rozwiązać. Jeśli możesz sam to

rozwiązać, zrób to. Jeśli nie, znajdź osobę decyzyjną, opisz jej

krótko sytuację i problemy jakie ona stwarza. Zaproponuj trzy

rozwiązania z rekomendowanym najlepszym z nich. Jeśli

potrzebny jest budżet, uzasadnij korzyści z wydania tych

pieniędzy. Pozyskaj wsparcie innych osób z zespołu/firmy.

Doprowadź do rozwiązania tego problemu.

10. Szukaj systematycznie inspiracji

Utrzymuj świeżość umysłu i motywację. Czytaj książki

i artykuły, słuchaj audiobooków i wywiadów, oglądaj światowe

autorytety, szukaj nowości z branży. Rozmawiaj z kolegami

z pracy i znajomymi. Wybierz się przynajmniej na jedno

szkolenie, to pozwoli Ci poćwiczyć w bezpiecznych warunkach

nowe umiejętności.

Znajdź w Twoim mieście otwarte konferencje i spotkania

rozwojowe. Są różne grupy tematyczne np..: International

Coach Federation, Junior Chamber International, Project

Management Institute, Toastmasters. Spotkania organizują też

biura karier, izby gospodarcze, uczelnie i biura cooworkingowe.

Znajdź w każdym tygodniu czas na rozwój i inspirację, min. 30

minut dziennie. Po roku będziesz miał ponad 150 godzin uczenia

się, a to jest więcej niż wiele osób ma po 5 latach studiów.

Mój najgorszy scenariusz to ten, w którym po przeczytaniu 10

rad stwierdzisz, że wrócisz do nich kiedyś i nigdy tego nie

zrobisz. Oszczędź sobie czasu i zwiększ szansę na zadowolenie

z 2013 roku – wybierz teraz przynajmniej jedną wskazówkę.

Zapisz ją w notatniku, kalendarzu lub komputerze. Dodaj kilka

swoich pomysłów od czego możesz zacząć i kiedy. Zrób to teraz.

Życzę wiele satysfakcji i sukcesów w tym roku.

2928

moralne kłócą się z tym co robisz zawodowo lub w jaki sposób to

robisz, uciekaj jak najszybciej.

Jeśli chcesz zrobić prawdziwy skok, a nie drobny krok, skróć czas

pracy o 1-2 godziny dziennie jednocześnie wypracowując

kluczowe rezultaty w swojej pracy. Dodatkowy czas poświęć na

inną z 10 rad.2. Zdecyduj czego chcesz

Wszelka zmiana wymaga podjęcia prawdziwej decyzji. Nie

wystarczy powiedzieć sobie "chciałbym...", "fajnie by było,

gdyby...", "myślę o tym, żeby...", "spróbuję...". Decyzja to pełne

zobowiązanie i poświęcenie się temu zobowiązaniu. Zdecyduj co

Ty osiągniesz: awans, podwyżka, zmniejszenie liczby godzin

pracy, nowy projekt, szerszy/inny zakres odpowiedzialności,

zmiana firmy?

Bądź szczery sam ze sobą. Polecam też zapisać sobie to czego

chcesz i wracać do tego. Skłoni Cię to do myślenia czy to jest

rzeczywiście dla Ciebie ważne i jeśli tak, to jak do tego dojść.

Nasz mózg jest zbudowany tak, że nie znosi bezczynności, ciągle

pracuje, ciągle myśli. Kiedy nie dasz mu świadomie wybranego

tematu do przemyślenia, wybierze sobie sam.

3. Zaktualizuj swoje resume

Podkreśl w nim to czego chcesz. Dotyczy to tradycyjnego CV, ale

także tych internetowych, tworzonych za pomocą

LinkedIn.com, Goldenl ine.pl , Profeo.pl . Pamiętaj

o dopracowaniu 3 kluczowych punktów:

1. Osiągniętych rezultatów i sukcesów na pełnionych

stanowiskach;

2. Twoich kompetencji i talentów, które łatwo przenieść na inne

pole lub branżę;

3. Referencji od przełożonych, klientów i współpracowników

(na portalach możesz o nie poprosić).

Nie zapomnij też o tych prywatnych profilach na Facebook.com

lub Nasza-Klasa.pl. Pracodawcy naprawdę je sprawdzają. Albo

ogranicz ich widoczność albo usuń wszystko to, czego nie

chciałbyś pokazać pracodawcy.

4. Zwiększ swoją efektywność

Poznaj i wykorzystuj w praktyce przynajmniej jedną

zasadę/technikę efektywności osobistej. Skup się na

najważniejszych działaniach, które doprowadzą do

najważniejszych, z punktu widzenia przełożonego/firmy,

wyników. Możesz wykorzystać m.in.:

> zasadę Pareto

> macierz Eisenhowera

> ustalanie priorytetów

> planowanie tygodniowe

> ustalanie celów

> optymalizowanie wszystkich spotkań firmowych

5. Zainicjuj lub zaangażuj się

w przynajmniej jeden ekscytujący projekt

Poszukaj w organizacji projektu, który doda Ci energii, który

będzie dla Ciebie wyzwaniem i pozwoli Ci się rozwijać. Dołącz do

niego. Jeśli żadnego nie ma, pomyśl i w ciągu miesiąca

zaproponuj taki. Niech to będzie coś, czym będziesz się chciał

zająć od razu po przyjściu do biura.

Znajdź czas na taki projekt nawet jeśli nie dostaniesz za to

pieniędzy. Potraktuj to jako okazję do uczenia się, zabawy

i inspiracji.

6. Wybierz jedną umiejętność

i opanuj ją do mistrzostwa

Osiągnij mistrzostwo w jednym obszarze, a inne także

poszybują w górę. Może to być konkretna technologia,

narzędzie, na którym pracujesz w firmie, metodyka zarządzania

projektami lub też umiejętność miękka tj.: praca w grupie,

moderowanie dyskusji, kreatywne myślenie, przywództwo,

wystąpienia, negocjacje, zamykanie sprzedaży i inne. Czytaj tak

dużo jak tylko możesz, słuchaj audiobooków w drodze do

i z pracy.

Ważne, żebyś od razu sprawdzał w praktyce to, czego się

nauczysz. Cichy głos za uchem będzie Ci pewnie szeptał „nie rób

tego, nie ryzykuj, przecież do tej pory robisz to dobrze”. Nie

pozwól, żeby Cię powstrzymał. Zawsze można wykonywać

swoją pracę lepiej i zawsze ucząc się nowych kompetencji musi

być moment testowania i ćwiczenia.

Zapytaj o wskazówki kilka osób z Twojego zespołu, pracownika

HR, z którym masz częsty kontakt lub który Cię rekrutował.

Porozmawiaj też z Twoim szefem, ale też znajomymi spoza

miejsca pracy. Możesz zacząć tak: "postanowiłem rozwijać się

w zarządzaniu zespołem i szukam dobrych praktyk, co Twoim

zdaniem mógłbym robić, żeby być w tym lepszy?". Wysłuchaj

uważnie, nie komentuj, a na końcu podziękuj i obiecaj, że

przemyślisz wskazówki. Nie musisz wszystkich wdrażać,

wybierz najbardziej pasujące do Twojej sytuacji.

7. Pomóż komuś osiągnąć sukces

Znajdź w swojej organizacji osobę, w której widzisz duży

potencjał. Najlepiej młodszą stażem od Ciebie. Wybierz osobę,

z którą lubisz pracować i masz dobry kontakt.

Zacznij ją uczyć, dzielić się własnymi doświadczeniami,

motywować. Poleć jej literaturę, jeśli masz pożycz. Wskaż jej do

kogo może pójść ze swoimi pytaniami. Utrzymaj skupienie tej

osoby na własnym rozwoju i osiąganiu, a lepiej przekraczaniu

oczekiwanych od niej wyników.

Zostań jej nieoficjalnym mentorem i coachem. Promuj tę osobę

w organizacji, chwal publicznie.

8. Znajdź swojego mentora

Pracuj nad sobą i swoimi wynikami z inną osobą. Poszukaj kogoś

w pracy, wśród znajomych lub profesjonalistów. Poproś

o systematyczne spotkania. Rozmawiajcie o Twoich

wątpliwościach, pytaniach, planach i pomysłach. Szukaj innego

punktu widzenia, żeby podejmować bardziej obiektywne

i świadome decyzje.

Może to też być Twój autorytet, do którego nie masz dostępu,

ale który osiągnął sukces w interesującym Cię polu. Obserwuj

go, słuchaj, czytaj jego wypowiedzi, kopiuj jego rytuały

i strategie działania. Oczywiście kopiuj mądrze, bo zdarza się, że

to, co działało kilkanaście lat temu, może zupełnie nie pasować

do Ciebie i obecnych realiów.

Certyfikowanych coachów znajdziesz na www.icf.org.pl oraz

przeszukując portale Goldenline.pl, LinkedIn.com,

DobryCoach.pl itp.

9. Rozwiąż problem w organizacji

Znajdź problem, który dotyczy większości osób w Twoim

otoczeniu i doprowadź do jego rozwiązania. Może to być

poważna sprawa lub nawet błahostka, ale taka, na którą

narzeka wiele osób w firmie. Wymyśl kilka rozwiązań, popytaj

innych jak chcieliby to rozwiązać. Jeśli możesz sam to

rozwiązać, zrób to. Jeśli nie, znajdź osobę decyzyjną, opisz jej

krótko sytuację i problemy jakie ona stwarza. Zaproponuj trzy

rozwiązania z rekomendowanym najlepszym z nich. Jeśli

potrzebny jest budżet, uzasadnij korzyści z wydania tych

pieniędzy. Pozyskaj wsparcie innych osób z zespołu/firmy.

Doprowadź do rozwiązania tego problemu.

10. Szukaj systematycznie inspiracji

Utrzymuj świeżość umysłu i motywację. Czytaj książki

i artykuły, słuchaj audiobooków i wywiadów, oglądaj światowe

autorytety, szukaj nowości z branży. Rozmawiaj z kolegami

z pracy i znajomymi. Wybierz się przynajmniej na jedno

szkolenie, to pozwoli Ci poćwiczyć w bezpiecznych warunkach

nowe umiejętności.

Znajdź w Twoim mieście otwarte konferencje i spotkania

rozwojowe. Są różne grupy tematyczne np..: International

Coach Federation, Junior Chamber International, Project

Management Institute, Toastmasters. Spotkania organizują też

biura karier, izby gospodarcze, uczelnie i biura cooworkingowe.

Znajdź w każdym tygodniu czas na rozwój i inspirację, min. 30

minut dziennie. Po roku będziesz miał ponad 150 godzin uczenia

się, a to jest więcej niż wiele osób ma po 5 latach studiów.

Mój najgorszy scenariusz to ten, w którym po przeczytaniu 10

rad stwierdzisz, że wrócisz do nich kiedyś i nigdy tego nie

zrobisz. Oszczędź sobie czasu i zwiększ szansę na zadowolenie

z 2013 roku – wybierz teraz przynajmniej jedną wskazówkę.

Zapisz ją w notatniku, kalendarzu lub komputerze. Dodaj kilka

swoich pomysłów od czego możesz zacząć i kiedy. Zrób to teraz.

Życzę wiele satysfakcji i sukcesów w tym roku.

2928

M..

Kim są, co ich wyróżnia i co sprawiło, że trzeba było utworzyć

nowy termin na ich określenie? Warto przyjrzeć się Pokoleniu Y

zwanym inaczej „Pokoleniem Millenium” lub „Babyboomers”,

ponieważ już za kilka lat będzie ono stanowiło prawie połowę

wszystkich pracowników świata, a w niektórych firmach już dziś

stanowi większość. Aż jedna czwarta specjalistów z branży HR

uważa rosnącą liczbę tych pracowników za jedno

z największych wyzwań, przed jakim staną w 2013 roku [1].

Pokolenie Millenium to nikt inny, jak osoby urodzone między

1980 a 1999, które wydają się mieć odmienny system wartości

i oczekiwań niż starsze pokolenia. Przyklejono im łatkę

nielojalnych, kwestionujących autorytety, niepotrafiących

dogadać się z niewiele starszymi, trzydziestokilkuletnimi

szefami gotowymi pracować po kilkanaście godzin na dobę. Jak

edia ciągle dostarczają nam nowych informacji dotyczących pokoleń Y, Z i C.

Tymczasem niewielu z nas jest w stanie narysować wyraźną granicę między tymi

pokoleniami, jak i dokładnie je scharakteryzować. Nie da się ukryć, że w tej kwestii panuje

niezły bałagan pojęciowy. Spróbujmy jednak przyjrzeć się bliżej tej sprawie i dowiedzieć

się, kim właściwie są ludzie pokolenia Y, o których coraz głośniej w mediach.

podkreślają specjaliści, firmy muszą, a może raczej powinny,

zmienić system zarządzania, żeby być gotowym na przyjęcie

tych młodych, uzdolnionych i bardzo wymagających

pracowników, bo nie sposób już ich ignorować. Niestety,

niewiele jest pomysłów na tę zmianę, co zapewne wynika

z braku wiedzy na temat Millenijnych. Zatem zacznijmy od

początku, co ich wyróżnia?

Mówi się, że Pokolenie Y to pokolenie klapek i iPhonów. Trafne

porównanie, w którym klapki symbolizują niechęć młodych do

pracy według sztywnych korporacyjnych etykiet dotyczących

dress code, natomiast iPhone - chęć ciągłego kontaktu ze

światem. Są to ludzie wychowani w świecie nowych technologii,

nie ma dla nich życia bez Internetu, laptopa czy smartfona.

Studiowali za granicą, ich znajomości rozciągają się po całym

Magdalena SzymkowiakDelivery Team Leader

Hays Poland

Absolwentka wydzia łu Socjologi i na

Uniwersytecie Wrocławskim, oraz studiów

podyplomowych na Birback University w

Londynie. Doświadczenie w Human Resources

zdobywała podczas pracy na stanowisku

Starszego Specjalisty ds. Rekrutacji na kraje

Europy Zachodniej, co pozwoliło jej na

o b s e r wa c j ę p r z em i an s p o ł e c z ny ch

wpływających na strukturę rozkładu sił na

rynku pracy. Obecnie pracuje w Hays Poland.

POKOLENIOWA ZMIANA WARTY

[1] Badania dotyczące branży HR zaprezentowane 12 września 2012 przez Pracuj.pl podczas konferencji „Wyzwania HR” we Wrocławiu.

świecie, nie przywiązują się do jednego miejsca i pewnie dlatego

pracodawcy tak bardzo się ich obawiają.

Babyboomersi dobrze znają swoją wartość na rynku pracy

i wiele wymagają od firmy, której ofertę przyjmą. Przede

wszystkim muszą realizować swoje pasje. Nie żyją by pracować,

lecz pracują by żyć i realizować swoje pasje. Pracodawcy często

twierdzą, że młodzi są niecierpliwi, mają nierealistyczne

potrzeby, małą tolerancję dla korporacyjnego porządku,

a jednocześnie oczekują, że będą mieć wpływ na kluczowe

decyzje. Chcą szybko awansować, ale nie czują się przywiązani

do swojego miejsca pracy [2]. Brak im lojalności i są gotowi

zmienić pracę na inną, jeśli tylko jest lepiej płatna lub widzą

w niej szansę rozwoju. Skupiają się głównie na swoich

potrzebach, nie na potrzebach organizacji. To rynek pracy ma

się dostosować do nich, nie oni do już istniejących norm.

Wychowani w rodzącym się kapitalizmie, obserwowali jak ich

rodzice ciężko pracowali na korporacyjny sukces, często

pracując w jednym miejscu przez „całe” życie. Dlatego dla

Millenijnych najważniejszy jest tzw. work-life balance, czyli

równowaga między życiem prywatnym a pracą. Lubią też

widzieć efekty swojej pracy i być za to doceniani, nie tylko

finansowo. Dodatkowe benefity jak prywatna opieka medyczna,

karta wstępu do klubów sportowych, pakiet indywidualnie

dobranych szkoleń, kursy językowe czy studia podyplomowe, są

dla nich podstawą do rozważenie oferty.

Pokolenie Y od kołyski uczone było indywidualności i otwartego

wyrażania siebie i swoich opinii. Uważają, że ich podstawowym

atutem jest znajomość języków obcych, wykształcenie często

zdobyte za granicą, inwestują w swoją edukację i rozwój, stąd

też są lepiej wykształceni od generacji X. Zdolność adaptacji do

zmian i ciągła chęć wprowadzania innowacji jest przez

pracodawców bardzo ceniona. Są elastyczni i odważnie

podejmują nowe wyzwania.

Jakiej pracy zatem szukają? Najbardziej kuszące są

międzynarodowe korporacje dzięki możliwości uczestniczenia

w projektach, zagranicznych wyjazdach, szkoleniach oraz

oferujące wysoką samodzielność w działaniu (praca z domu).

Jest jeszcze jeden ważny aspekt, który biorą pod uwagę przy

wyborze oferty pracy – social media. W badaniach

przeprowadzonych przez Cicso Systems, aż 56% respondentów

odpowiedziało, że nie podjęłoby pracy w organizacji, która nie

pozwalałaby swobodnie korzystać z dostępu do social media

[3]. Aż dla 24% dostęp do social media byłby kluczowym

faktorem podczas podejmowania decyzji. Mało tego, większość

oczekuje, że firma, w której podejmą pracę, będzie obecna

w „sieci”, a jej employeer branding będzie na najwyższym

poziomie. Bardzo ważna dla Pokolenia Y jest atmosfera w pracy i

zgodność wykonywanych zadań z własnymi zainteresowaniami.

Liczą na zindywidualizowane podejście do ich rozwoju. Bardzo

ważne jest marketingowe podejście do oferty dla igreków.

No dobrze, a co jeśli mamy już na pokładzie przedstawicieli

pokolenie Y? Czym i jak ich motywować? Oprócz klasycznych

narzędzi motywowania – awans, finanse (podwyżki, premie),

bardzo istotna dla Y jest jasność sprecyzowanych celów. Muszą

rozumieć powierzone im zadania i znać szerszy kontekst ich

zastosowania. Ponadto znać swoje miejsce w organizacji i mieć

jasno sprecyzowaną ścieżkę kariery. Możliwość uczestniczenia

w nowych projektach, nowe wyzwania, których osiągnięcie

wiąże się z uzyskaniem prestiżu, uznania i poczucie

wykonywania bardzo ważnych zadań. Istotne również jest

otrzymywanie informacji zwrotnej od przełożonego. Czasami

zwykłe „dziękuję” i pochwała naszego igreka sprawi, że poczuje

się on doceniony. Mądry menedżer będzie potrafił wybrać

i przeanalizować pomysły młodego pracownika, a ich

implementacja będzie miała niewiarygodną moc motywacyjną.

Pamiętajmy, że pokolenie Y ma bardzo wygórowane poczucie

wyjątkowości i optymistycznie widzi swoją przyszłość.

Pokolenie Y dopiero rozpoczęło swój szturm na rynek pracy,

więc tak naprawdę nie wiadomo jakie zmiany przyniesie tak

duża grupa ludzi z nowymi oczekiwaniami. Jednak warto być

czujnym na wszelkie sygnały dochodzące od młodych

pracowników. Pracodawcy potrzebują Pokolenia Y, alby nadążyć

za zmieniającą się jak w kalejdoskopie biznesową

rzeczywistością. Wiele cech, które są postrzegane jako

negatywne, może okazać się pozytywnymi, jeśli popatrzy się na

nie z odpowiedniej perspektywy i stworzy odpowiednie warunki

pracy, które pomogą Milenijnym funkcjonować zgodnie z ich

żywiołem. Najważniejszy jednak dla kadry zarządzającej

powinien być fakt, że nie każdy urodzony w tym przedziale

pasuje do profilu Pokolenia Y. Pamiętajmy, że podział ten jest

głównie oparty na wychowaniu, a nie na naturze. Zatem

obserwujmy uważnie zachodzące zmiany, ponieważ możemy

być świadkami pokoleniowej zmiany warty na rynku pracy.

Jakie jest Pokolenie Y?

[2] GM Solution.

[3] Cisco Connected World – roczny raport. Badania przeprowadzone na grupie ponad 2800studentów z 14 krajów.

3130

M..

Kim są, co ich wyróżnia i co sprawiło, że trzeba było utworzyć

nowy termin na ich określenie? Warto przyjrzeć się Pokoleniu Y

zwanym inaczej „Pokoleniem Millenium” lub „Babyboomers”,

ponieważ już za kilka lat będzie ono stanowiło prawie połowę

wszystkich pracowników świata, a w niektórych firmach już dziś

stanowi większość. Aż jedna czwarta specjalistów z branży HR

uważa rosnącą liczbę tych pracowników za jedno

z największych wyzwań, przed jakim staną w 2013 roku [1].

Pokolenie Millenium to nikt inny, jak osoby urodzone między

1980 a 1999, które wydają się mieć odmienny system wartości

i oczekiwań niż starsze pokolenia. Przyklejono im łatkę

nielojalnych, kwestionujących autorytety, niepotrafiących

dogadać się z niewiele starszymi, trzydziestokilkuletnimi

szefami gotowymi pracować po kilkanaście godzin na dobę. Jak

edia ciągle dostarczają nam nowych informacji dotyczących pokoleń Y, Z i C.

Tymczasem niewielu z nas jest w stanie narysować wyraźną granicę między tymi

pokoleniami, jak i dokładnie je scharakteryzować. Nie da się ukryć, że w tej kwestii panuje

niezły bałagan pojęciowy. Spróbujmy jednak przyjrzeć się bliżej tej sprawie i dowiedzieć

się, kim właściwie są ludzie pokolenia Y, o których coraz głośniej w mediach.

podkreślają specjaliści, firmy muszą, a może raczej powinny,

zmienić system zarządzania, żeby być gotowym na przyjęcie

tych młodych, uzdolnionych i bardzo wymagających

pracowników, bo nie sposób już ich ignorować. Niestety,

niewiele jest pomysłów na tę zmianę, co zapewne wynika

z braku wiedzy na temat Millenijnych. Zatem zacznijmy od

początku, co ich wyróżnia?

Mówi się, że Pokolenie Y to pokolenie klapek i iPhonów. Trafne

porównanie, w którym klapki symbolizują niechęć młodych do

pracy według sztywnych korporacyjnych etykiet dotyczących

dress code, natomiast iPhone - chęć ciągłego kontaktu ze

światem. Są to ludzie wychowani w świecie nowych technologii,

nie ma dla nich życia bez Internetu, laptopa czy smartfona.

Studiowali za granicą, ich znajomości rozciągają się po całym

Magdalena SzymkowiakDelivery Team Leader

Hays Poland

Absolwentka wydzia łu Socjologi i na

Uniwersytecie Wrocławskim, oraz studiów

podyplomowych na Birback University w

Londynie. Doświadczenie w Human Resources

zdobywała podczas pracy na stanowisku

Starszego Specjalisty ds. Rekrutacji na kraje

Europy Zachodniej, co pozwoliło jej na

o b s e r wa c j ę p r z em i an s p o ł e c z ny ch

wpływających na strukturę rozkładu sił na

rynku pracy. Obecnie pracuje w Hays Poland.

POKOLENIOWA ZMIANA WARTY

[1] Badania dotyczące branży HR zaprezentowane 12 września 2012 przez Pracuj.pl podczas konferencji „Wyzwania HR” we Wrocławiu.

świecie, nie przywiązują się do jednego miejsca i pewnie dlatego

pracodawcy tak bardzo się ich obawiają.

Babyboomersi dobrze znają swoją wartość na rynku pracy

i wiele wymagają od firmy, której ofertę przyjmą. Przede

wszystkim muszą realizować swoje pasje. Nie żyją by pracować,

lecz pracują by żyć i realizować swoje pasje. Pracodawcy często

twierdzą, że młodzi są niecierpliwi, mają nierealistyczne

potrzeby, małą tolerancję dla korporacyjnego porządku,

a jednocześnie oczekują, że będą mieć wpływ na kluczowe

decyzje. Chcą szybko awansować, ale nie czują się przywiązani

do swojego miejsca pracy [2]. Brak im lojalności i są gotowi

zmienić pracę na inną, jeśli tylko jest lepiej płatna lub widzą

w niej szansę rozwoju. Skupiają się głównie na swoich

potrzebach, nie na potrzebach organizacji. To rynek pracy ma

się dostosować do nich, nie oni do już istniejących norm.

Wychowani w rodzącym się kapitalizmie, obserwowali jak ich

rodzice ciężko pracowali na korporacyjny sukces, często

pracując w jednym miejscu przez „całe” życie. Dlatego dla

Millenijnych najważniejszy jest tzw. work-life balance, czyli

równowaga między życiem prywatnym a pracą. Lubią też

widzieć efekty swojej pracy i być za to doceniani, nie tylko

finansowo. Dodatkowe benefity jak prywatna opieka medyczna,

karta wstępu do klubów sportowych, pakiet indywidualnie

dobranych szkoleń, kursy językowe czy studia podyplomowe, są

dla nich podstawą do rozważenie oferty.

Pokolenie Y od kołyski uczone było indywidualności i otwartego

wyrażania siebie i swoich opinii. Uważają, że ich podstawowym

atutem jest znajomość języków obcych, wykształcenie często

zdobyte za granicą, inwestują w swoją edukację i rozwój, stąd

też są lepiej wykształceni od generacji X. Zdolność adaptacji do

zmian i ciągła chęć wprowadzania innowacji jest przez

pracodawców bardzo ceniona. Są elastyczni i odważnie

podejmują nowe wyzwania.

Jakiej pracy zatem szukają? Najbardziej kuszące są

międzynarodowe korporacje dzięki możliwości uczestniczenia

w projektach, zagranicznych wyjazdach, szkoleniach oraz

oferujące wysoką samodzielność w działaniu (praca z domu).

Jest jeszcze jeden ważny aspekt, który biorą pod uwagę przy

wyborze oferty pracy – social media. W badaniach

przeprowadzonych przez Cicso Systems, aż 56% respondentów

odpowiedziało, że nie podjęłoby pracy w organizacji, która nie

pozwalałaby swobodnie korzystać z dostępu do social media

[3]. Aż dla 24% dostęp do social media byłby kluczowym

faktorem podczas podejmowania decyzji. Mało tego, większość

oczekuje, że firma, w której podejmą pracę, będzie obecna

w „sieci”, a jej employeer branding będzie na najwyższym

poziomie. Bardzo ważna dla Pokolenia Y jest atmosfera w pracy i

zgodność wykonywanych zadań z własnymi zainteresowaniami.

Liczą na zindywidualizowane podejście do ich rozwoju. Bardzo

ważne jest marketingowe podejście do oferty dla igreków.

No dobrze, a co jeśli mamy już na pokładzie przedstawicieli

pokolenie Y? Czym i jak ich motywować? Oprócz klasycznych

narzędzi motywowania – awans, finanse (podwyżki, premie),

bardzo istotna dla Y jest jasność sprecyzowanych celów. Muszą

rozumieć powierzone im zadania i znać szerszy kontekst ich

zastosowania. Ponadto znać swoje miejsce w organizacji i mieć

jasno sprecyzowaną ścieżkę kariery. Możliwość uczestniczenia

w nowych projektach, nowe wyzwania, których osiągnięcie

wiąże się z uzyskaniem prestiżu, uznania i poczucie

wykonywania bardzo ważnych zadań. Istotne również jest

otrzymywanie informacji zwrotnej od przełożonego. Czasami

zwykłe „dziękuję” i pochwała naszego igreka sprawi, że poczuje

się on doceniony. Mądry menedżer będzie potrafił wybrać

i przeanalizować pomysły młodego pracownika, a ich

implementacja będzie miała niewiarygodną moc motywacyjną.

Pamiętajmy, że pokolenie Y ma bardzo wygórowane poczucie

wyjątkowości i optymistycznie widzi swoją przyszłość.

Pokolenie Y dopiero rozpoczęło swój szturm na rynek pracy,

więc tak naprawdę nie wiadomo jakie zmiany przyniesie tak

duża grupa ludzi z nowymi oczekiwaniami. Jednak warto być

czujnym na wszelkie sygnały dochodzące od młodych

pracowników. Pracodawcy potrzebują Pokolenia Y, alby nadążyć

za zmieniającą się jak w kalejdoskopie biznesową

rzeczywistością. Wiele cech, które są postrzegane jako

negatywne, może okazać się pozytywnymi, jeśli popatrzy się na

nie z odpowiedniej perspektywy i stworzy odpowiednie warunki

pracy, które pomogą Milenijnym funkcjonować zgodnie z ich

żywiołem. Najważniejszy jednak dla kadry zarządzającej

powinien być fakt, że nie każdy urodzony w tym przedziale

pasuje do profilu Pokolenia Y. Pamiętajmy, że podział ten jest

głównie oparty na wychowaniu, a nie na naturze. Zatem

obserwujmy uważnie zachodzące zmiany, ponieważ możemy

być świadkami pokoleniowej zmiany warty na rynku pracy.

Jakie jest Pokolenie Y?

[2] GM Solution.

[3] Cisco Connected World – roczny raport. Badania przeprowadzone na grupie ponad 2800studentów z 14 krajów.

3130

Roma GłowackaRecruitment & Attraction Senior Specialist

PwC

rema, niepewność, kłębiące się w głowie pytania: ,,Jak tam będzie? Czy dam

sobie radę?” W pierwszych dniach czy też tygodniach pracy, możemy poczuć się albo jak

bohaterzy serialu ,,Lost”. Skorzystajcie z naszych porad, aby dowiedzieć się, co zrobić,

żeby pierwsze dni w nowej firmie okazały się ciekawą przygodą, a nie koszmarem.

Absolwentka wydziału zarządzania i marketingu.

Doświadczenie zdobywała w firmach takich jak Valeo,

Arval (Grupa BNP Paribas), Randstad, Aviva – pracując

w obszarach marketingu, Public Relations,

komunikacji korporacyjnej oraz zarządzania zasobami

ludzkimi. Interesuje się kinematografią rosyjską

i literaturą francuską.

T

7 SPOSOBÓW NA DOBRY START W FIRMIE

1

2

3„Uśmiechnij się do świata, a świat

uśmiechnie się do Ciebie” (Ewa Foley)

Nastaw się pozytywnie. Przyjmij założenie, że będzie

dobrze. Ludzie lubią przebywać w towarzystwie

uśmiechniętych osób – to na pewno pomoże Ci

przełamać pierwsze lody.

Autoprezentacja

Pamiętaj, ze pierwszego dnia praktyki/pracy nie

tylko Ty poznajesz firmę. Twój opiekun, przełożony,

koledzy z zespołu z pewnością będą chcieli bliżej Cię

poznać. Bądź przygotowany na pytania o to co

studiujesz, jak spędzasz wolny czas itp.

Relacje to podstawa

Od pierwszej chwili buduj relacje z kolegami

i koleżankami. Zainteresuj się nimi. Zapytaj ich o to

czym się zajmują w firmie, jak do niej trafili. Zapisz

imiona osób w Twoim dziale/sekcji – bo z pewnością

nie zapamiętasz ich pierwszego dnia. Nie obawiaj się

prosić, żeby ktoś Ci przypomniał jak ma na imię.

Bądź miły i życzliwy, a wróci to do Ciebie z nawiązką.

4 „Działanie jest podstawowym kluczem do

każdego sukcesu” (Pablo Picasso)

Jeżeli zlecono Ci jakieś zadanie i je skończyłeś

- zapytaj w czym jeszcze możesz pomóc. Nawet

jjeżeli to Twoje pierwsze dni w firmie, na pewno znajdzie się coś

takiego co możesz zrobić.

Pamiętaj, że nie dowiesz się wszystkiego, ani po tygodniu, ani

po miesiącu pracy w nowej firmie. Daj sobie czas, daj sobie

prawo do popełniania błędów i nie obawiaj się prosić o pomoc.

Każdy z pracowników firmy, do której trafiłeś był kiedyś na

Twoim miejscu.

Zatem głowa do góry i ruszaj na spotkanie z przygodą! A my

trzymamy kciuki!

5

6

7

Im więcej będziesz wiedzieć – tym mniej

będziesz się bać

Poszukaj wiedzy

...na temat historii firmy, procesów, projektów,

specyfiki działania poszczególnych działów, sekcji.

Zadawaj pytania. Dużo pytań. Notuj, bo to pomoże

Ci uporządkować pozyskaną wiedzę.

Informacja zwrotna

Pytaj o to czy dobrze wykonałeś zadanie. Proś

o uwagi swojego przełożonego, kolegów. Nie

obawiaj się bycia ocenianym przez innych – tylko

w ten sposób dowiesz się czy robisz coś dobrze czy

źle.

3332

Pamiętaj, że nie dowiesz się wszystkiego, ani po tygodniu, ani po miesiącu pracy w nowej firmie. Daj sobie czas, daj sobie prawo do popełniania błędów i nie obawiaj się prosić o pomoc.

Roma GłowackaRecruitment & Attraction Senior Specialist

PwC

rema, niepewność, kłębiące się w głowie pytania: ,,Jak tam będzie? Czy dam

sobie radę?” W pierwszych dniach czy też tygodniach pracy, możemy poczuć się albo jak

bohaterzy serialu ,,Lost”. Skorzystajcie z naszych porad, aby dowiedzieć się, co zrobić,

żeby pierwsze dni w nowej firmie okazały się ciekawą przygodą, a nie koszmarem.

Absolwentka wydziału zarządzania i marketingu.

Doświadczenie zdobywała w firmach takich jak Valeo,

Arval (Grupa BNP Paribas), Randstad, Aviva – pracując

w obszarach marketingu, Public Relations,

komunikacji korporacyjnej oraz zarządzania zasobami

ludzkimi. Interesuje się kinematografią rosyjską

i literaturą francuską.

T

7 SPOSOBÓW NA DOBRY START W FIRMIE

1

2

3„Uśmiechnij się do świata, a świat

uśmiechnie się do Ciebie” (Ewa Foley)

Nastaw się pozytywnie. Przyjmij założenie, że będzie

dobrze. Ludzie lubią przebywać w towarzystwie

uśmiechniętych osób – to na pewno pomoże Ci

przełamać pierwsze lody.

Autoprezentacja

Pamiętaj, ze pierwszego dnia praktyki/pracy nie

tylko Ty poznajesz firmę. Twój opiekun, przełożony,

koledzy z zespołu z pewnością będą chcieli bliżej Cię

poznać. Bądź przygotowany na pytania o to co

studiujesz, jak spędzasz wolny czas itp.

Relacje to podstawa

Od pierwszej chwili buduj relacje z kolegami

i koleżankami. Zainteresuj się nimi. Zapytaj ich o to

czym się zajmują w firmie, jak do niej trafili. Zapisz

imiona osób w Twoim dziale/sekcji – bo z pewnością

nie zapamiętasz ich pierwszego dnia. Nie obawiaj się

prosić, żeby ktoś Ci przypomniał jak ma na imię.

Bądź miły i życzliwy, a wróci to do Ciebie z nawiązką.

4 „Działanie jest podstawowym kluczem do

każdego sukcesu” (Pablo Picasso)

Jeżeli zlecono Ci jakieś zadanie i je skończyłeś

- zapytaj w czym jeszcze możesz pomóc. Nawet

jjeżeli to Twoje pierwsze dni w firmie, na pewno znajdzie się coś

takiego co możesz zrobić.

Pamiętaj, że nie dowiesz się wszystkiego, ani po tygodniu, ani

po miesiącu pracy w nowej firmie. Daj sobie czas, daj sobie

prawo do popełniania błędów i nie obawiaj się prosić o pomoc.

Każdy z pracowników firmy, do której trafiłeś był kiedyś na

Twoim miejscu.

Zatem głowa do góry i ruszaj na spotkanie z przygodą! A my

trzymamy kciuki!

5

6

7

Im więcej będziesz wiedzieć – tym mniej

będziesz się bać

Poszukaj wiedzy

...na temat historii firmy, procesów, projektów,

specyfiki działania poszczególnych działów, sekcji.

Zadawaj pytania. Dużo pytań. Notuj, bo to pomoże

Ci uporządkować pozyskaną wiedzę.

Informacja zwrotna

Pytaj o to czy dobrze wykonałeś zadanie. Proś

o uwagi swojego przełożonego, kolegów. Nie

obawiaj się bycia ocenianym przez innych – tylko

w ten sposób dowiesz się czy robisz coś dobrze czy

źle.

3332

Pamiętaj, że nie dowiesz się wszystkiego, ani po tygodniu, ani po miesiącu pracy w nowej firmie. Daj sobie czas, daj sobie prawo do popełniania błędów i nie obawiaj się prosić o pomoc.

ok w rok absolwenci próbujący pierwszy raz swoich sił na rynku pracy przekonują

się, że wiedza teoretyczna zdobyta na uczelni nie gwarantuje pracy w wymarzonym

miejscu. Dzisiaj już nie tylko od absolwentów, ale i studentów w trakcie nauki oczekuje się

doświadczenia, które będą potrafili zastosować w codziennym życiu zawodowym.

R

STAŻEM PO ZATRUDNIENIE

Monika CichockaHR Biznes Partner

Grupa Money.pl

Z wykształcenia psycholog. W obszarze zarządzania

zasobami ludzkimi od 8 lat. Pierwsze doświadczenia

zawodowe zdobywała w międzynarodowych

projektach, pracując dla agencji doradztwa

personalnego w Polsce oraz w krajach Beneluksu.

W Grupie Money.pl od ponad 4 lat, odpowiedzialna jest

za współtworzenie polityki personalnej firmy

w obszarze rekrutacji, rozwoju i motywowania

pracowników, świadczeń pracowniczych oraz

komunikacji wewnętrznej.

Staże i praktyki zawodowe, które przedsiębiorcy oferują

studentom i absolwentom są idealnym rozwiązaniem

umożliwiającym pracodawcy pozyskanie ambitnego

i zdeterminowanego pracownika. Stażystom natomiast dają

niepowtarzalną okazję do weryfikacji zdobytych w czasie

studiów umiejętności w sytuacji realnej konfrontacji z życiem

firmy - prawdziwymi oczekiwaniami pracodawcy i faktycznymi

wyzwaniami, jakie stawia codzienna praca w danej organizacji.

Czy jednak każdy staż to szansa na zatrudnienie? Co zrobić by

nie zostać etatowym stażystą, a rzeczywiście przekuć

zaangażowanie i poświęcony czas w owocny okres próbny, który

będzie trampoliną do wymarzonego etatu?

Poniżej kilka ważnych wskazówek w drodze do zdobycia

zatrudnienia.

1. Szukaj firm, które organizują programy stażowe ujęte

w konkretne ramy. Jeśli firma określa przejrzyste

zasady przyjmowania na staż i stosuje jasne reguły

dotyczące jego przebiegu, w których na wejściu

informuje o możliwościach zdobycia zatrudnienia po

zakończeniu stażu, możesz liczyć na to, że czas

spędzony u pracodawcy nie będzie zmarnowany.

2. Planuj swoją karierę i szukaj stażu już w czasie studiów

- lepiej jeśli zapukasz do drzwi firmy jako

entuzjastyczny student drugiego roku niż jeśli

zaczniesz rozglądać się za stażem trzy lata później jako

absolwent. Dlaczego? Kiedy będziesz pukał do drzwi

jakiejś firmy jako absolwent będziesz spóźniony

- stażyści, którzy zrobili to wcześniej w czasie studiów,

będą już mieli doświadczenie.

3. Przygotuj swoje CV - jeśli nie posiadasz jeszcze

doświadczenia zawodowego, które mógłbyś umieścić

w CV, nie umieszczaj informacji, które są nieprawdziwe

lub przesadzone - pracodawcy naprawdę nie oczekują

kilkunastu lat doświadczenia zawodowego od

dwudziestolatka. Nieprawdziwe lub przejaskrawione

CV może Cię zdyskwalifikować już na etapie wstępnej

selekcji.

4. Napisz list motywacyjny - inaczej niż w przypadku

oferty pracy, aplikowanie na staż wymaga bardziej niż

doświadczenia, precyzyjnej i szczerej motywacji

- nawet jeśli nie posiadasz tego pierwszego, Twoje

chęci są tutaj najważniejsze - napisz o nich i postaraj

się przekonać do siebie pracodawcę.

5. Ubiegając się o staż, przygotuj się do rozmowy

kwalifikacyjnej! To, że nie walczysz jeszcze o konkretne

stanowisko pracy, nie oznacza, że potencjalny

pracodawca zastosuje dla Ciebie taryfę ulgową.

Rozmowa kwalifikacyjna to zawsze możliwość zdobycia

przewagi nad innymi, jeśli tylko poświęci się czas na

przygotowanie się do niej, poznanie firmy i branży,

w której ona działa.

6. Zastanów się, czy posiadasz cechy, które są

wartościowe z punktu widzenia pracodawcy - dla niego

idealny stażysta to taki, który:

> szybko się uczy, potrafi słuchać i efektywnie

korzystać ze wskazówek, które otrzymuje podczas

stażu; staże są krokiem w przygotowaniu do przyszłej

kariery zawodowej, a pracodawcy poszukują

pracowników, którzy potrafią stosunkowo szybko

rozwinąć swoje umiejętności;

> rozumie zasady funkcjonowania firmy (niezależnie

od profilu organizacji i stanowiska osoba, która

oczekuje, że staż będzie przypominał zajęcia na

uczelni, nie jest osobą, której szukają pracodawcy),

łatwo nawiązuje kontakty i łatwo aklimatyzuje się

w codziennym życiu firmy - potrafi pozytywnie

zaznaczyć swoją obecność w organizacji;

> jest rzetelny i można na nim polegać - fakt, że

pracodawcy często oferują elastyczne godziny pracy

dostosowane do planu zajęć na uczelni, nie oznacza, że

pracodawca nie będzie oczekiwał by stażysta pojawiał

się na czas, pracował solidnie, skupiał się na swoich

zadaniach i nie opuszczał wyznaczonych godzin pracy

bez stosownego uzasadnienia.

Propozycja zatrudnienia po zakończonym stażu to dowód na to,

że stażysta poważnie podchodzi do swojej kariery zawodowej

i potrafi efektywnie wykorzystać czas spędzony na stażu

pracując zgodnie ze stawianymi mu oczekiwaniami,

a pracodawca potrafi z szacunkiem tę pracę ocenić i nagrodzić.

Jeśli oferta zatrudnienia nie padnie, nie musi to jednak

oznaczać, że stażysta do danej pracy się nie nadaje lub pracował

niewystarczająco mocno by ją otrzymać. W wielu przypadkach

liczba wakatów jest ograniczona i pracodawca musi dokonać

wyboru, podobnego jak w przypadku każdej rekrutacji i wybrać

najlepszego kandydata.

Niezależnie jednak od tego czy staż zakończy się zatrudnieniem,

zawsze powinniśmy go traktować w kategorii sukcesu:

> jeśli mamy zastrzeżenia do organizacji, w której odbyliśmy

staż, czy stanowiska, to sukcesem będzie fakt, że mieliśmy

szansę sprawdzić dla jakiej firmy/na jakim stanowisku nie

chcielibyśmy pracować w przyszłości;

> jeśli pracodawca był z nas zadowolony, ale z braku wakatów

po zakończonym stażu nie zostaliśmy zatrudnieni sukcesem

będzie otrzymanie od pracodawcy oferty pracy, jeśli taki wakat

się pojawi w przyszłości - pracodawca już nas przetestował

i będzie o nas pamiętał;

> jeśli nie ma żadnych realnych szans na zatrudnienie w firmie,

w której odbyliśmy staż sukcesem będzie zdobyte

doświadczenie, które możemy wnieść do innej firmy.

Podsumowując, zawsze sprawdzajmy firmy, w których

ubiegamy się o staż pod kątem informacji dotyczących

programu stażu, zadań, które będą stażystom postawione czy

realnych szans na zatrudnienie po zakończonym stażu. Pytajmy

o to w biurach karier, szukajmy informacji na stronach

internetowych danych firm, dowiadujmy się od znajomych,

którzy już takie staże odbyli.

3534

Niezależnie od tego czy staż zakończy się zatrudnieniem, z a w s z e p o w i n n i ś m y g o traktować w kategorii sukcesu.

ok w rok absolwenci próbujący pierwszy raz swoich sił na rynku pracy przekonują

się, że wiedza teoretyczna zdobyta na uczelni nie gwarantuje pracy w wymarzonym

miejscu. Dzisiaj już nie tylko od absolwentów, ale i studentów w trakcie nauki oczekuje się

doświadczenia, które będą potrafili zastosować w codziennym życiu zawodowym.

R

STAŻEM PO ZATRUDNIENIE

Monika CichockaHR Biznes Partner

Grupa Money.pl

Z wykształcenia psycholog. W obszarze zarządzania

zasobami ludzkimi od 8 lat. Pierwsze doświadczenia

zawodowe zdobywała w międzynarodowych

projektach, pracując dla agencji doradztwa

personalnego w Polsce oraz w krajach Beneluksu.

W Grupie Money.pl od ponad 4 lat, odpowiedzialna jest

za współtworzenie polityki personalnej firmy

w obszarze rekrutacji, rozwoju i motywowania

pracowników, świadczeń pracowniczych oraz

komunikacji wewnętrznej.

Staże i praktyki zawodowe, które przedsiębiorcy oferują

studentom i absolwentom są idealnym rozwiązaniem

umożliwiającym pracodawcy pozyskanie ambitnego

i zdeterminowanego pracownika. Stażystom natomiast dają

niepowtarzalną okazję do weryfikacji zdobytych w czasie

studiów umiejętności w sytuacji realnej konfrontacji z życiem

firmy - prawdziwymi oczekiwaniami pracodawcy i faktycznymi

wyzwaniami, jakie stawia codzienna praca w danej organizacji.

Czy jednak każdy staż to szansa na zatrudnienie? Co zrobić by

nie zostać etatowym stażystą, a rzeczywiście przekuć

zaangażowanie i poświęcony czas w owocny okres próbny, który

będzie trampoliną do wymarzonego etatu?

Poniżej kilka ważnych wskazówek w drodze do zdobycia

zatrudnienia.

1. Szukaj firm, które organizują programy stażowe ujęte

w konkretne ramy. Jeśli firma określa przejrzyste

zasady przyjmowania na staż i stosuje jasne reguły

dotyczące jego przebiegu, w których na wejściu

informuje o możliwościach zdobycia zatrudnienia po

zakończeniu stażu, możesz liczyć na to, że czas

spędzony u pracodawcy nie będzie zmarnowany.

2. Planuj swoją karierę i szukaj stażu już w czasie studiów

- lepiej jeśli zapukasz do drzwi firmy jako

entuzjastyczny student drugiego roku niż jeśli

zaczniesz rozglądać się za stażem trzy lata później jako

absolwent. Dlaczego? Kiedy będziesz pukał do drzwi

jakiejś firmy jako absolwent będziesz spóźniony

- stażyści, którzy zrobili to wcześniej w czasie studiów,

będą już mieli doświadczenie.

3. Przygotuj swoje CV - jeśli nie posiadasz jeszcze

doświadczenia zawodowego, które mógłbyś umieścić

w CV, nie umieszczaj informacji, które są nieprawdziwe

lub przesadzone - pracodawcy naprawdę nie oczekują

kilkunastu lat doświadczenia zawodowego od

dwudziestolatka. Nieprawdziwe lub przejaskrawione

CV może Cię zdyskwalifikować już na etapie wstępnej

selekcji.

4. Napisz list motywacyjny - inaczej niż w przypadku

oferty pracy, aplikowanie na staż wymaga bardziej niż

doświadczenia, precyzyjnej i szczerej motywacji

- nawet jeśli nie posiadasz tego pierwszego, Twoje

chęci są tutaj najważniejsze - napisz o nich i postaraj

się przekonać do siebie pracodawcę.

5. Ubiegając się o staż, przygotuj się do rozmowy

kwalifikacyjnej! To, że nie walczysz jeszcze o konkretne

stanowisko pracy, nie oznacza, że potencjalny

pracodawca zastosuje dla Ciebie taryfę ulgową.

Rozmowa kwalifikacyjna to zawsze możliwość zdobycia

przewagi nad innymi, jeśli tylko poświęci się czas na

przygotowanie się do niej, poznanie firmy i branży,

w której ona działa.

6. Zastanów się, czy posiadasz cechy, które są

wartościowe z punktu widzenia pracodawcy - dla niego

idealny stażysta to taki, który:

> szybko się uczy, potrafi słuchać i efektywnie

korzystać ze wskazówek, które otrzymuje podczas

stażu; staże są krokiem w przygotowaniu do przyszłej

kariery zawodowej, a pracodawcy poszukują

pracowników, którzy potrafią stosunkowo szybko

rozwinąć swoje umiejętności;

> rozumie zasady funkcjonowania firmy (niezależnie

od profilu organizacji i stanowiska osoba, która

oczekuje, że staż będzie przypominał zajęcia na

uczelni, nie jest osobą, której szukają pracodawcy),

łatwo nawiązuje kontakty i łatwo aklimatyzuje się

w codziennym życiu firmy - potrafi pozytywnie

zaznaczyć swoją obecność w organizacji;

> jest rzetelny i można na nim polegać - fakt, że

pracodawcy często oferują elastyczne godziny pracy

dostosowane do planu zajęć na uczelni, nie oznacza, że

pracodawca nie będzie oczekiwał by stażysta pojawiał

się na czas, pracował solidnie, skupiał się na swoich

zadaniach i nie opuszczał wyznaczonych godzin pracy

bez stosownego uzasadnienia.

Propozycja zatrudnienia po zakończonym stażu to dowód na to,

że stażysta poważnie podchodzi do swojej kariery zawodowej

i potrafi efektywnie wykorzystać czas spędzony na stażu

pracując zgodnie ze stawianymi mu oczekiwaniami,

a pracodawca potrafi z szacunkiem tę pracę ocenić i nagrodzić.

Jeśli oferta zatrudnienia nie padnie, nie musi to jednak

oznaczać, że stażysta do danej pracy się nie nadaje lub pracował

niewystarczająco mocno by ją otrzymać. W wielu przypadkach

liczba wakatów jest ograniczona i pracodawca musi dokonać

wyboru, podobnego jak w przypadku każdej rekrutacji i wybrać

najlepszego kandydata.

Niezależnie jednak od tego czy staż zakończy się zatrudnieniem,

zawsze powinniśmy go traktować w kategorii sukcesu:

> jeśli mamy zastrzeżenia do organizacji, w której odbyliśmy

staż, czy stanowiska, to sukcesem będzie fakt, że mieliśmy

szansę sprawdzić dla jakiej firmy/na jakim stanowisku nie

chcielibyśmy pracować w przyszłości;

> jeśli pracodawca był z nas zadowolony, ale z braku wakatów

po zakończonym stażu nie zostaliśmy zatrudnieni sukcesem

będzie otrzymanie od pracodawcy oferty pracy, jeśli taki wakat

się pojawi w przyszłości - pracodawca już nas przetestował

i będzie o nas pamiętał;

> jeśli nie ma żadnych realnych szans na zatrudnienie w firmie,

w której odbyliśmy staż sukcesem będzie zdobyte

doświadczenie, które możemy wnieść do innej firmy.

Podsumowując, zawsze sprawdzajmy firmy, w których

ubiegamy się o staż pod kątem informacji dotyczących

programu stażu, zadań, które będą stażystom postawione czy

realnych szans na zatrudnienie po zakończonym stażu. Pytajmy

o to w biurach karier, szukajmy informacji na stronach

internetowych danych firm, dowiadujmy się od znajomych,

którzy już takie staże odbyli.

3534

Niezależnie od tego czy staż zakończy się zatrudnieniem, z a w s z e p o w i n n i ś m y g o traktować w kategorii sukcesu.

B.

Prognozy są jeszcze bardziej kuszące i, co ciekawe, równie

obiecujące zarówno dla światowego rynku gier komputerowych

(przewiduje się, że w 2017 roku jego wartość osiągnie 70

miliardów dolarów), jak i gier na platformy mobilne. Już w 2014

roku wartość rynku gier przeznaczonych na same tablety ma

przekroczyć 3 miliony dolarów. Tworzenie gier na telefony

komórkowe i inne urządzenia przenośne jest atrakcyjne

z punktu widzenia procesu produkcji, który jest krótszy, tańszy

i bezpieczniejszy niż w przypadku dużych produkcji

konsolowych. Gry mobilne wydają się więc idealnym poligonem

doświadczalnym dla twórców stawiających pierwsze kroki

w branży gier.

Od czego zatem powinniśmy zacząć?

ranża elektronicznej rozrywki to jedna z najbardziej dynamicznie rozwijających

się gałęzi przemysłu na świecie. Wartość rynku gier komputerowych w 2011 roku w Polsce

szacowana była na niemal 700 milionów złotych, natomiast w perspektywie całego świata

– na 52 miliardy dolarów.

Podobnie jak w przypadku innych przedsięwzięć biznesowych,

punktem wyjścia powinna być analiza rynku, czyli ciągłe

odpowiadanie sobie na pytania, w co gracze najchętniej grają

i jakie gry kupują. Śledzenie trendów, szukanie referencji

i „podglądanie” sprawdzonych (lub wartych rozwijania)

rozwiązań grywalnościowych i technologicznych to najlepsze

źródło inspiracji i zarazem jedno z najważniejszych działań

każdego developera gier. Nie należy też wyważać otwartych

drzwi, dlatego kolejnym ważnym aspektem jest korzystanie ze

sprawdzonych rozwiązań i doświadczeń innych developerów.

Wiedzy najlepiej szukać w Internecie, gdzie nie brakuje

inspirujących historii, tutoriali, artykułów o grach (gamedev.net,

gamasutra.com), a także ludzi, czyli for i grup dyskusyjnych.

Paweł RohlederSenior Mobile Game Producer

Techland

Jego pasją jest tworzenie gier

k o m p u t e r o w yc h . N i e u s t a n n i e

poszukuje efektu synergii w połączeniu

nauki, techniki, sztuki i biznesu dla

tworzenia możliwie najlepszej rozrywki

elektronicznej.

Matylda SiutaRecruitment Specialist

Techland

Psycholog z wykształcenia i zamiłowania.

Rekruter i HRowiec, na co dzień

spotykający studentów i absolwentów

wyższych uczelni, szukający pola

efektywnej współpracy pomiędzy

edukacją a biznesem. Wykładowca i trener

kompetencji miękkich w drodze do

doktoratu.

GRY NA PLATFORMY MOBILNEjak zacząć?

Warto też szukać realnego kontaktu z profesjonalnymi

developerami gier – podczas eventów i konferencji branżowych

w Polsce (WGK, IGK, GameDay, Poznań Game Arena, etc.) i za

granicą (GDC, GDCE). Poza wartościowymi prezentacjami swoją

wiedzę można poszerzyć w trakcie dyskusji w kuluarach,

podczas których można nie tylko wymienić się doświadczeniami,

ale także nawiązać cenne kontakty na przyszłość. Dodatkowo

warto śledzić różnego rodzaju inicjatywy firm developerskich,

które mają na celu wspieranie rozwoju adeptów sztuki

tworzenia gier. Przykładem tego typu działania może być Kurs

Level Designu zorganizowany w 2012 roku przez Techland

w ramach Akademii Twórców Gier. Przy kilku największych

Politechnikach w Polsce funkcjonują również koła naukowe

powiązane z tworzeniem gier, które niejednokrotnie zapraszają

na gościnne wykłady i warsztaty praktyków materii tworzenia

gier (przykładem jest koło Tk Games przy Politechnice

Wrocławskiej). Tego typu społeczności – jeśli dobrze zarządzane

i animowane – także mają szansę stać się nieocenioną platformą

wymiany wiedzy, doświadczenia i kontaktów.

Zróżnicowane źródła pozyskiwania wiedzy i własne

(hobbistyczne) sukcesy i porażki na koncie to świetne podstawy

do skorzystania z doświadczeń dużej firmy i bardzo dobry

moment na odbycie praktyk. Wielu developerów w Polsce

– między innymi Techland – oferuje taką możliwość, co

przekłada się na kilka konkretnych korzyści dla młodych

deweloperów. Przede wszystkim, praktyki dają szansę

zobaczenia, jak naprawdę wygląda proces produkcji gier

(zarówno na platformy mobilne, jak i klasy AAA), jakie wyzwania

generuje i jak sobie z nimi radzić. Poza tym, bliska współpraca

z wyznaczonym na czas praktyk opiekunem – mentorem i praca

nad konkretnym zadaniem, umożliwiają nabycie praktycznych

umiejętności w wybranym obszarze (programowanie, grafika,

level design etc.).

Angażując się w kolejne aktywności, trzeba pamiętać jednak

o tym, że nic nie rozwija bardziej niż własne doświadczenia na

polu tworzenia gier. Autorski, nawet niewielki, projekt

„garażowy” z kolegami – zapaleńcami wnosi doświadczenie

zawodowe znacznie cenniejsze umiejętności niż przerobienie

tutoriala, nie wspominając o „rozgryzaniu” zagadnień

teoretycznych, które – choć niejednokrotnie pasjonujące

– często nie przystają do problemów, z jakimi stykamy się

w praktyce. Podczas realizacji własnych projektów rozwijamy

się na każdym polu – tworząc, wymyślając, projektując

i wdrażając rozwiązania. Uczymy się więc na przykład

rozsądnego wyboru narzędzi i technologii (przewidując

konsekwencje ich zastosowania dla ewentualnych dalszych

planów związanych z rozwojem gry) czy też korzystania

z gotowych frameworków, t.j.: Unity, UDK, GameMaker oraz

narzędzi, t.j.: Trello, SVN, Perforce, Visual Studio Express, GIMP,

Blender. W tym samym czasie czas uczymy się też

współpracować z zespołem tak, aby (mniej lub bardziej)

efektywnie realizował postawione zadania.

Podobnie jak przy okazji innych przedsięwzięć, również przy

realizacji projektu: gra, niezwykle ważne jest ustalenie

osiągalnych celów naszego działania. Skończony projekt małej

gry jest stukrotnie bardziej wartościowy niż projekt dużej gry

ukończony w 99%. Tylko w przypadku ukończenia gry mamy

szansę dotarcia do odbiorców, np. poprzez publikację jej

w sklepach elektronicznych (AppStore czy GooglePlay)

i uzyskania realnych opinii dotyczących naszego produktu. Wiele

pierwszych projektów nie doczekuje tego etapu – zwykle

wskutek zaniedbań poczynionych w początkowych etapach

projektów: okazują się one zbyt pracochłonne, kosztowne lub

nieciekawe. Często towarzyszy temu rozczarowanie i niechęć do

dalszych działań – pamiętajmy, że to także ważne i cenne

doświadczenie! „Wiem już, czego nie zepsuć – następnym

razem ten etap pójdzie mi dwa razy szybciej.” :) Nic nie uczy

więcej, niż porażka. Szczególnie własna.

Podsumowując, tworzenie gier komputerowych to świetna

zabawa, ale jednocześnie równie ciężka praca. Warto jednak

pamiętać, iż pomoc jest na wyciągnięcie ręki – wystarczy po nią

sięgnąć i realizować swoje marzenia tworzenia fantastycznych

gier komputerowych, które stanowią nowoczesną formę sztuki

i są źródłem niesamowitej rozrywki dla nas wszystkich!

3736

B.

Prognozy są jeszcze bardziej kuszące i, co ciekawe, równie

obiecujące zarówno dla światowego rynku gier komputerowych

(przewiduje się, że w 2017 roku jego wartość osiągnie 70

miliardów dolarów), jak i gier na platformy mobilne. Już w 2014

roku wartość rynku gier przeznaczonych na same tablety ma

przekroczyć 3 miliony dolarów. Tworzenie gier na telefony

komórkowe i inne urządzenia przenośne jest atrakcyjne

z punktu widzenia procesu produkcji, który jest krótszy, tańszy

i bezpieczniejszy niż w przypadku dużych produkcji

konsolowych. Gry mobilne wydają się więc idealnym poligonem

doświadczalnym dla twórców stawiających pierwsze kroki

w branży gier.

Od czego zatem powinniśmy zacząć?

ranża elektronicznej rozrywki to jedna z najbardziej dynamicznie rozwijających

się gałęzi przemysłu na świecie. Wartość rynku gier komputerowych w 2011 roku w Polsce

szacowana była na niemal 700 milionów złotych, natomiast w perspektywie całego świata

– na 52 miliardy dolarów.

Podobnie jak w przypadku innych przedsięwzięć biznesowych,

punktem wyjścia powinna być analiza rynku, czyli ciągłe

odpowiadanie sobie na pytania, w co gracze najchętniej grają

i jakie gry kupują. Śledzenie trendów, szukanie referencji

i „podglądanie” sprawdzonych (lub wartych rozwijania)

rozwiązań grywalnościowych i technologicznych to najlepsze

źródło inspiracji i zarazem jedno z najważniejszych działań

każdego developera gier. Nie należy też wyważać otwartych

drzwi, dlatego kolejnym ważnym aspektem jest korzystanie ze

sprawdzonych rozwiązań i doświadczeń innych developerów.

Wiedzy najlepiej szukać w Internecie, gdzie nie brakuje

inspirujących historii, tutoriali, artykułów o grach (gamedev.net,

gamasutra.com), a także ludzi, czyli for i grup dyskusyjnych.

Paweł RohlederSenior Mobile Game Producer

Techland

Jego pasją jest tworzenie gier

k o m p u t e r o w yc h . N i e u s t a n n i e

poszukuje efektu synergii w połączeniu

nauki, techniki, sztuki i biznesu dla

tworzenia możliwie najlepszej rozrywki

elektronicznej.

Matylda SiutaRecruitment Specialist

Techland

Psycholog z wykształcenia i zamiłowania.

Rekruter i HRowiec, na co dzień

spotykający studentów i absolwentów

wyższych uczelni, szukający pola

efektywnej współpracy pomiędzy

edukacją a biznesem. Wykładowca i trener

kompetencji miękkich w drodze do

doktoratu.

GRY NA PLATFORMY MOBILNEjak zacząć?

Warto też szukać realnego kontaktu z profesjonalnymi

developerami gier – podczas eventów i konferencji branżowych

w Polsce (WGK, IGK, GameDay, Poznań Game Arena, etc.) i za

granicą (GDC, GDCE). Poza wartościowymi prezentacjami swoją

wiedzę można poszerzyć w trakcie dyskusji w kuluarach,

podczas których można nie tylko wymienić się doświadczeniami,

ale także nawiązać cenne kontakty na przyszłość. Dodatkowo

warto śledzić różnego rodzaju inicjatywy firm developerskich,

które mają na celu wspieranie rozwoju adeptów sztuki

tworzenia gier. Przykładem tego typu działania może być Kurs

Level Designu zorganizowany w 2012 roku przez Techland

w ramach Akademii Twórców Gier. Przy kilku największych

Politechnikach w Polsce funkcjonują również koła naukowe

powiązane z tworzeniem gier, które niejednokrotnie zapraszają

na gościnne wykłady i warsztaty praktyków materii tworzenia

gier (przykładem jest koło Tk Games przy Politechnice

Wrocławskiej). Tego typu społeczności – jeśli dobrze zarządzane

i animowane – także mają szansę stać się nieocenioną platformą

wymiany wiedzy, doświadczenia i kontaktów.

Zróżnicowane źródła pozyskiwania wiedzy i własne

(hobbistyczne) sukcesy i porażki na koncie to świetne podstawy

do skorzystania z doświadczeń dużej firmy i bardzo dobry

moment na odbycie praktyk. Wielu developerów w Polsce

– między innymi Techland – oferuje taką możliwość, co

przekłada się na kilka konkretnych korzyści dla młodych

deweloperów. Przede wszystkim, praktyki dają szansę

zobaczenia, jak naprawdę wygląda proces produkcji gier

(zarówno na platformy mobilne, jak i klasy AAA), jakie wyzwania

generuje i jak sobie z nimi radzić. Poza tym, bliska współpraca

z wyznaczonym na czas praktyk opiekunem – mentorem i praca

nad konkretnym zadaniem, umożliwiają nabycie praktycznych

umiejętności w wybranym obszarze (programowanie, grafika,

level design etc.).

Angażując się w kolejne aktywności, trzeba pamiętać jednak

o tym, że nic nie rozwija bardziej niż własne doświadczenia na

polu tworzenia gier. Autorski, nawet niewielki, projekt

„garażowy” z kolegami – zapaleńcami wnosi doświadczenie

zawodowe znacznie cenniejsze umiejętności niż przerobienie

tutoriala, nie wspominając o „rozgryzaniu” zagadnień

teoretycznych, które – choć niejednokrotnie pasjonujące

– często nie przystają do problemów, z jakimi stykamy się

w praktyce. Podczas realizacji własnych projektów rozwijamy

się na każdym polu – tworząc, wymyślając, projektując

i wdrażając rozwiązania. Uczymy się więc na przykład

rozsądnego wyboru narzędzi i technologii (przewidując

konsekwencje ich zastosowania dla ewentualnych dalszych

planów związanych z rozwojem gry) czy też korzystania

z gotowych frameworków, t.j.: Unity, UDK, GameMaker oraz

narzędzi, t.j.: Trello, SVN, Perforce, Visual Studio Express, GIMP,

Blender. W tym samym czasie czas uczymy się też

współpracować z zespołem tak, aby (mniej lub bardziej)

efektywnie realizował postawione zadania.

Podobnie jak przy okazji innych przedsięwzięć, również przy

realizacji projektu: gra, niezwykle ważne jest ustalenie

osiągalnych celów naszego działania. Skończony projekt małej

gry jest stukrotnie bardziej wartościowy niż projekt dużej gry

ukończony w 99%. Tylko w przypadku ukończenia gry mamy

szansę dotarcia do odbiorców, np. poprzez publikację jej

w sklepach elektronicznych (AppStore czy GooglePlay)

i uzyskania realnych opinii dotyczących naszego produktu. Wiele

pierwszych projektów nie doczekuje tego etapu – zwykle

wskutek zaniedbań poczynionych w początkowych etapach

projektów: okazują się one zbyt pracochłonne, kosztowne lub

nieciekawe. Często towarzyszy temu rozczarowanie i niechęć do

dalszych działań – pamiętajmy, że to także ważne i cenne

doświadczenie! „Wiem już, czego nie zepsuć – następnym

razem ten etap pójdzie mi dwa razy szybciej.” :) Nic nie uczy

więcej, niż porażka. Szczególnie własna.

Podsumowując, tworzenie gier komputerowych to świetna

zabawa, ale jednocześnie równie ciężka praca. Warto jednak

pamiętać, iż pomoc jest na wyciągnięcie ręki – wystarczy po nią

sięgnąć i realizować swoje marzenia tworzenia fantastycznych

gier komputerowych, które stanowią nowoczesną formę sztuki

i są źródłem niesamowitej rozrywki dla nas wszystkich!

3736

P.

Przez setki lat najpopularniejszą metodą oszczędzania było

zakopywanie zgromadzonego majątku głęboko pod ziemią,

jednak ten sposób już dawno odszedł w zapomnienie.

W dzisiejszych czasach takie zachowanie możemy uznać za

irracjonalne i śmieszne, jednak inteligencja finansowa w tym

zakresie nie rozwinęła się na tyle, aby ludzie zaczęli dostrzegać

problem związany z nierozsądnym gospodarowaniem

pieniędzmi.

rzez oszczędzanie rozumiemy wyrzeczenie się bieżącej konsumpcji na rzecz

przyszłych korzyści. Powyższa definicja jest bardzo podobna do tej, jaką możemy

przypisać inwestowaniu.

Według badania przeprowadzonego przez fundację

Kronenberga ok. 10% naszych rodaków regularnie oszczędza

[1]. Co nami kieruje? Po co to robimy? Niektórzy oszczędzają do

przysłowiowego „pierwszego”, inni – aby w przyszłości

zrealizować jakiś większy zakup, na przykład dom, samochód

lub aby wyjechać na wakacje. Są też tacy, którzy oszczędzają,

by zapewnić sobie i rodzinie bezpieczeństwo – odłożyć środki na

„czarną godzinę” lub „na starość”. Oszczędzanie jest więc

REGULARNE OSZCZĘDZANIEkluczem do sukcesu

Postawy Polaków wobec oszczędzania

[1] Postawy Polaków wobec oszczędzania, raport Fundacji Kronenberga przy Citi Handlowy, Pentor, październik 2010 – dostępny na:

www.citibank.pl/poland/kronenberg/polish/files/oszczedzanie2010.pdf.

pojęciem dobrze znanym nam wszystkim.

Wszystko wydaje się być piękne w teorii, jednak praktyka nie

jest tak kolorowa. Czemu tak się dzieje? Badanie „Barometr

finansowy ING” [2] wykazało, że Polacy nie znają się na

finansach – i tu zapewne leży przyczyna tego, dlaczego jeszcze

nie jesteśmy bogaci.

Pocieszający może być fakt, że blisko 93% Polaków ma

świadomość potrzeby zmian w sposobie zarządzania

oszczędnościami. Tak duża liczba osób deklarujących chęć

lepszej organizacji w zakresie własnych finansów wynikać może

z obawy o niską emeryturę. Jeżeli chodzi o strukturę

oszczędności Polaków, głównym prowodyrem jest, uwaga konto

bankowe oraz lokata [1].

Dlaczego nasza wiedza w tym zakresie jest taka uboga?

Większość z nas odkłada decyzję o inwestowaniu na później lub

tłumaczy się brakiem czasu na gospodarowanie budżetem

domowym. Są też tacy, którzy nie wiedzą, od czego zacząć bądź

nie wiedzą, gdzie szukać pomocy w tym zakresie. Jednak nie

taki diabeł straszny, jak go malują: otóż regularnie odkładając

nawet niewielkie kwoty – w dłuższym horyzoncie czasowym

możemy dorobić się fortuny!

Jak zacząć?

Należy powiedzieć sobie przede wszystkim, że każdy sposób

oszczędzania jest dobry – nieważne, w jakiej formie będziesz

gromadził(a) kapitał, ważne, aby nie wydawać wszystkiego.

Nie odkładaj decyzji o inwestowaniu – każdy dzień jest ważny,

a im wcześniej zaczniemy, tym szybciej możemy uzbierać

większą kwotę pieniędzy.

Inwestuj systematycznie – nawet małe kwoty, oszczędzane

i inwestowane regularnie, mogą dać ogromne zyski w długim

horyzoncie czasowym. Cud? Nie – procent składany, który

Albert Einstein nazwał największym matematycznym

odkryciem w historii i najpotężniejszą siłą we Wszechświecie.

Inwestuj długoterminowo – długi horyzont inwestycyjny

może dać największe zyski przy minimalnych nakładach.

Są to najważniejsze przesłanki, aby zdać sobie sprawę z tego,

jak ważne dla każdego z nas jest oszczędzanie. Dzięki temu

możemy dojść do niezależności finansowej, a więc stać się

rentierem. Jest to taka sytuacja, w której nie musimy pracować

dla pieniędzy. Po prostu – każdego miesiąca na nasze konto

wpływa tyle pieniędzy, że jesteśmy w stanie z nich pokryć

wszystkie nasze wydatki.

[2] www.wyborcza.biz/finanse/1,105684,8926605,Polacy_nie_znaja_sie_na_finansach.html.

Łukasz DybekKierownik Oddziału

Szkoła Inwestowania

Marcin PłuciennikDoradca ds. Inwestycji

Szkoła Inwestowania

3938

Należy powiedzieć sobie przede wszystkim, że każdy sposób o szcz ę d z a n i a je s t do b r y – nieważne, w jakiej formie będziesz gromadził kapitał, ważne, aby nie wydawać wszystkiego.

P.

Przez setki lat najpopularniejszą metodą oszczędzania było

zakopywanie zgromadzonego majątku głęboko pod ziemią,

jednak ten sposób już dawno odszedł w zapomnienie.

W dzisiejszych czasach takie zachowanie możemy uznać za

irracjonalne i śmieszne, jednak inteligencja finansowa w tym

zakresie nie rozwinęła się na tyle, aby ludzie zaczęli dostrzegać

problem związany z nierozsądnym gospodarowaniem

pieniędzmi.

rzez oszczędzanie rozumiemy wyrzeczenie się bieżącej konsumpcji na rzecz

przyszłych korzyści. Powyższa definicja jest bardzo podobna do tej, jaką możemy

przypisać inwestowaniu.

Według badania przeprowadzonego przez fundację

Kronenberga ok. 10% naszych rodaków regularnie oszczędza

[1]. Co nami kieruje? Po co to robimy? Niektórzy oszczędzają do

przysłowiowego „pierwszego”, inni – aby w przyszłości

zrealizować jakiś większy zakup, na przykład dom, samochód

lub aby wyjechać na wakacje. Są też tacy, którzy oszczędzają,

by zapewnić sobie i rodzinie bezpieczeństwo – odłożyć środki na

„czarną godzinę” lub „na starość”. Oszczędzanie jest więc

REGULARNE OSZCZĘDZANIEkluczem do sukcesu

Postawy Polaków wobec oszczędzania

[1] Postawy Polaków wobec oszczędzania, raport Fundacji Kronenberga przy Citi Handlowy, Pentor, październik 2010 – dostępny na:

www.citibank.pl/poland/kronenberg/polish/files/oszczedzanie2010.pdf.

pojęciem dobrze znanym nam wszystkim.

Wszystko wydaje się być piękne w teorii, jednak praktyka nie

jest tak kolorowa. Czemu tak się dzieje? Badanie „Barometr

finansowy ING” [2] wykazało, że Polacy nie znają się na

finansach – i tu zapewne leży przyczyna tego, dlaczego jeszcze

nie jesteśmy bogaci.

Pocieszający może być fakt, że blisko 93% Polaków ma

świadomość potrzeby zmian w sposobie zarządzania

oszczędnościami. Tak duża liczba osób deklarujących chęć

lepszej organizacji w zakresie własnych finansów wynikać może

z obawy o niską emeryturę. Jeżeli chodzi o strukturę

oszczędności Polaków, głównym prowodyrem jest, uwaga konto

bankowe oraz lokata [1].

Dlaczego nasza wiedza w tym zakresie jest taka uboga?

Większość z nas odkłada decyzję o inwestowaniu na później lub

tłumaczy się brakiem czasu na gospodarowanie budżetem

domowym. Są też tacy, którzy nie wiedzą, od czego zacząć bądź

nie wiedzą, gdzie szukać pomocy w tym zakresie. Jednak nie

taki diabeł straszny, jak go malują: otóż regularnie odkładając

nawet niewielkie kwoty – w dłuższym horyzoncie czasowym

możemy dorobić się fortuny!

Jak zacząć?

Należy powiedzieć sobie przede wszystkim, że każdy sposób

oszczędzania jest dobry – nieważne, w jakiej formie będziesz

gromadził(a) kapitał, ważne, aby nie wydawać wszystkiego.

Nie odkładaj decyzji o inwestowaniu – każdy dzień jest ważny,

a im wcześniej zaczniemy, tym szybciej możemy uzbierać

większą kwotę pieniędzy.

Inwestuj systematycznie – nawet małe kwoty, oszczędzane

i inwestowane regularnie, mogą dać ogromne zyski w długim

horyzoncie czasowym. Cud? Nie – procent składany, który

Albert Einstein nazwał największym matematycznym

odkryciem w historii i najpotężniejszą siłą we Wszechświecie.

Inwestuj długoterminowo – długi horyzont inwestycyjny

może dać największe zyski przy minimalnych nakładach.

Są to najważniejsze przesłanki, aby zdać sobie sprawę z tego,

jak ważne dla każdego z nas jest oszczędzanie. Dzięki temu

możemy dojść do niezależności finansowej, a więc stać się

rentierem. Jest to taka sytuacja, w której nie musimy pracować

dla pieniędzy. Po prostu – każdego miesiąca na nasze konto

wpływa tyle pieniędzy, że jesteśmy w stanie z nich pokryć

wszystkie nasze wydatki.

[2] www.wyborcza.biz/finanse/1,105684,8926605,Polacy_nie_znaja_sie_na_finansach.html.

Łukasz DybekKierownik Oddziału

Szkoła Inwestowania

Marcin PłuciennikDoradca ds. Inwestycji

Szkoła Inwestowania

3938

Należy powiedzieć sobie przede wszystkim, że każdy sposób o szcz ę d z a n i a je s t do b r y – nieważne, w jakiej formie będziesz gromadził kapitał, ważne, aby nie wydawać wszystkiego.

O

Osoby, z którymi rozmawiałam kwestionowały sens

uczestniczenia w targach pracy, „bo nic ciekawego i tak się nie

dowiem, ponad to, co na stronie karierowej”. Przez chwilę

pomyślałam, że skoro studenci tak postrzegają targi pracy, to po

co my, jako pracodawcy w ogóle na nie jeździmy? Czyż nie

łatwiej byłoby zawrzeć „wszystkie” informacje w Internecie? Od

razu przypomniały mi się moje ostatnie targi, na których byłam.

Zrozumiałam, że często studenci sami nie zdają sobie sprawy,

czego szukają i czego chcieliby się w ogóle podczas takich

targów dowiedzieć, co niestety dobitnie obrazuje tytułowe

pytanie, które miałam okazję już tyle razy usłyszeć.

Myślę, więc Drogi Kandydacie, że przed wyjściem z domu na

takie wydarzenie, warto odpowiedzieć sobie na kilka pytań,

dobrze się przygotować i pokazać pracodawcy, że nie szukasz

„jakiejś” pracy.

statnio miałam przyjemność prowadzić prezentację oraz dyskusję na temat

budowania wizerunku pracodawcy ze studentami pewnej warszawskiej uczelni. Temat

oczywiście wzbudził spore zainteresowanie wśród przyszłych HR-owców. Natomiast moje

zainteresowanie wzbudziły zaskakujące komentarze i pytania.

Z tymi filozoficznymi pytaniami zapewne nie raz się zmierzałeś.

Przygotowując się do targów, zastanów się, w jaki sposób

chcesz zaprezentować swoją osobę podczas pierwszego

kontaktu.

Pracodawcy na targach dużo łatwiej będzie Ci zaproponować

konkretny program lub ofertę pracy, jeśli będzie wiedział, co

studiujesz, jakie masz doświadczenie i w jakim kierunku chcesz

rozwijać swoją karierę.

Firma chce poznać Ciebie, tak samo, jak Ty ją. Dlatego przede

wszystkim sam sobie odpowiedz na te pytania, żeby wiedzieć,

gdzie i czego szukać na targach.

Paulina RąpałaAsystent ds. R mployer-

Brandingu

ING Bank Śląski

A b s o l w e n t k a U n i w e r s y t e t u

Ekonomicznego w Katowicach.

Z employer brandingiem i rekrutacją

związana od trzech lat.Uwielbia targi

pracy i kontakt ze studentami.

ekrutacji i E

DZIEŃ DOBRY, CZY JEST JAKAŚ PRACA?

Kim jestem? Dokąd zmierzam?

Przed wyjściem na targi odwiedź stronę organizatorów

i sprawdź, jakie firmy będą uczestniczyć w tym wydarzeniu.

Zazwyczaj na stronie znajdziesz informacje, czym zajmuje się

dana firma, na jakie stanowiska obecnie prowadzi rekrutacje.

Zaznacz sobie firmy, które w szczególności Cię interesują,

odwiedź ich strony internetowe i zapoznaj się z oferowanymi

możliwościami. Sprawdź podstawowe rzeczy, jak forma

i terminy aplikacji. Zastanów się, jakich informacji jeszcze

potrzebujesz, co w szczególności chciałbyś się dowiedzieć

o danej firmie i najlepiej zapisz sobie pytania na kartce. Będąc

na targach w pierwszej kolejności udaj się właśnie do tych

pracodawców i pytaj, o to, co jest dla Ciebie ważne, co może Ci

pomóc w procesie rekrutacji, a potem także przy podjęciu

decyzji, czy właśnie w tej firmie chcesz pracować. Rekruter na

pewno zauważy, że jesteś osobą, która nie znalazła się na

targach przypadkowo i wie, czego szuka.

Poznaj wystawców

Zbieraj informacje i kontakty

...nie gadżety. Niestety zmorą wszystkich wystawców

i organizatorów są tzw. „łowcy gadżetów”, którzy chodzą od

stoiska do stoiska zbierając, co tylko się nawinie, tworząc

sztuczny tłok przy stoisku i po prostu przeszkadzając zarówno

przedstawicielom firm, jak i innym uczestnikom targów, którzy

starają się zdobyć konkretne informacje.

Długopis czy notatnik może być miłym upominkiem, który

zaproponuje Ci osoba na stoisku, żebyś pamiętał o danej firmie.

Jednak najcenniejszą rzeczą, którą możesz wynieść z targów są

kontakty i szczegółowe informacje o firmie, dlatego notuj

wszystkie zdobyte informacje i kontakty w przewodniku

targowym.

Prezentacja swojej osoby

Coraz częściej na targach firmę reprezentują nie tylko osoby

odpowiedzialne za budowanie wizerunku firmy czy rekruterzy,

ale także menedżerowie będący przyszłymi przełożonymi

poszukiwanych na targach pracowników. Jest to więc pierwsza

okazja do zaprezentowania swojej osoby jako idealnego

kandydata.

Bądź przygotowany, żeby opowiedzieć kilka słów o sobie

i pomimo tego, że dzisiaj wiele firm przyjmuje CV głównie na

skrzynkę mailową lub prosi o wypełnienie własnych aplikacji on-

line, warto przygotować swój życiorys i zabrać ze sobą na targi.

Wartościowa rozmowa i ciekawe CV z pewnością pomogą

rekruterowi zapamiętać z całych targów właśnie Ciebie.

Bądź otwarty

Odwiedzając stoiska poszczególnych firm, staraj się nie myśleć

stereotypami. Być może to, czego szukasz, jest tam, gdzie się

tego nie spodziewasz. Finansista może znaleźć zatrudnienie

zarówno w firmie konsultingowej, jak i w branży FMCG.

Programowanie to nie tylko informatyczni giganci, ale także

banki. Chodzi o to, by nie zamykać się w obrębie własnych

wyobrażeń, ale docierać do informacji u źródła. Dotyczy to także

wszelkich opinii, które „zasłyszeliśmy” od innych osób na temat

danego pracodawcy. Warto zastanowić się na ile są to

wiarygodne informacje i jeśli dotyczą one istotnej dla nas

kwestii, to może warto także zweryfikować je u źródła

- pracodawcy, zanim skreślimy go ze swojej listy?

Czy naprawdę szukam

„jakiejkolwiek” pracy?

Zanim zdecydujesz się wyruszyć pomiędzy kolejnymi stoiskami

pracodawców, a tym bardziej zanim zadasz firmie tytułowe

pytanie, zastanów się raz jeszcze czy naprawdę szukasz

jakiejkolwiek pracy. Kryzys, kryzysem, ale czy nie warto

poświęcić kilka chwil i zastanowić się, co dla Ciebie jest ważne

w pracy i właśnie o te rzeczy pytać podczas targów? Rozwój,

pieniądze, atmosfera, wyzwania, a może po prostu, żeby biuro

było blisko domu? Pytając o „jakąś” pracę, przekazujemy tyle o

tym, co dla nas ważne, czego potrzebujemy i szukamy, co

wchodząc do salonu samochodowego, chcąc kupić „jakiś”

samochód. Wysyłamy także informację potencjalnemu

pracodawcy, że jesteśmy „jakimś” kandydatem, a przecież nie

o to w tym wszystkim chodzi.

4140

O

Osoby, z którymi rozmawiałam kwestionowały sens

uczestniczenia w targach pracy, „bo nic ciekawego i tak się nie

dowiem, ponad to, co na stronie karierowej”. Przez chwilę

pomyślałam, że skoro studenci tak postrzegają targi pracy, to po

co my, jako pracodawcy w ogóle na nie jeździmy? Czyż nie

łatwiej byłoby zawrzeć „wszystkie” informacje w Internecie? Od

razu przypomniały mi się moje ostatnie targi, na których byłam.

Zrozumiałam, że często studenci sami nie zdają sobie sprawy,

czego szukają i czego chcieliby się w ogóle podczas takich

targów dowiedzieć, co niestety dobitnie obrazuje tytułowe

pytanie, które miałam okazję już tyle razy usłyszeć.

Myślę, więc Drogi Kandydacie, że przed wyjściem z domu na

takie wydarzenie, warto odpowiedzieć sobie na kilka pytań,

dobrze się przygotować i pokazać pracodawcy, że nie szukasz

„jakiejś” pracy.

statnio miałam przyjemność prowadzić prezentację oraz dyskusję na temat

budowania wizerunku pracodawcy ze studentami pewnej warszawskiej uczelni. Temat

oczywiście wzbudził spore zainteresowanie wśród przyszłych HR-owców. Natomiast moje

zainteresowanie wzbudziły zaskakujące komentarze i pytania.

Z tymi filozoficznymi pytaniami zapewne nie raz się zmierzałeś.

Przygotowując się do targów, zastanów się, w jaki sposób

chcesz zaprezentować swoją osobę podczas pierwszego

kontaktu.

Pracodawcy na targach dużo łatwiej będzie Ci zaproponować

konkretny program lub ofertę pracy, jeśli będzie wiedział, co

studiujesz, jakie masz doświadczenie i w jakim kierunku chcesz

rozwijać swoją karierę.

Firma chce poznać Ciebie, tak samo, jak Ty ją. Dlatego przede

wszystkim sam sobie odpowiedz na te pytania, żeby wiedzieć,

gdzie i czego szukać na targach.

Paulina RąpałaAsystent ds. R mployer-

Brandingu

ING Bank Śląski

A b s o l w e n t k a U n i w e r s y t e t u

Ekonomicznego w Katowicach.

Z employer brandingiem i rekrutacją

związana od trzech lat.Uwielbia targi

pracy i kontakt ze studentami.

ekrutacji i E

DZIEŃ DOBRY, CZY JEST JAKAŚ PRACA?

Kim jestem? Dokąd zmierzam?

Przed wyjściem na targi odwiedź stronę organizatorów

i sprawdź, jakie firmy będą uczestniczyć w tym wydarzeniu.

Zazwyczaj na stronie znajdziesz informacje, czym zajmuje się

dana firma, na jakie stanowiska obecnie prowadzi rekrutacje.

Zaznacz sobie firmy, które w szczególności Cię interesują,

odwiedź ich strony internetowe i zapoznaj się z oferowanymi

możliwościami. Sprawdź podstawowe rzeczy, jak forma

i terminy aplikacji. Zastanów się, jakich informacji jeszcze

potrzebujesz, co w szczególności chciałbyś się dowiedzieć

o danej firmie i najlepiej zapisz sobie pytania na kartce. Będąc

na targach w pierwszej kolejności udaj się właśnie do tych

pracodawców i pytaj, o to, co jest dla Ciebie ważne, co może Ci

pomóc w procesie rekrutacji, a potem także przy podjęciu

decyzji, czy właśnie w tej firmie chcesz pracować. Rekruter na

pewno zauważy, że jesteś osobą, która nie znalazła się na

targach przypadkowo i wie, czego szuka.

Poznaj wystawców

Zbieraj informacje i kontakty

...nie gadżety. Niestety zmorą wszystkich wystawców

i organizatorów są tzw. „łowcy gadżetów”, którzy chodzą od

stoiska do stoiska zbierając, co tylko się nawinie, tworząc

sztuczny tłok przy stoisku i po prostu przeszkadzając zarówno

przedstawicielom firm, jak i innym uczestnikom targów, którzy

starają się zdobyć konkretne informacje.

Długopis czy notatnik może być miłym upominkiem, który

zaproponuje Ci osoba na stoisku, żebyś pamiętał o danej firmie.

Jednak najcenniejszą rzeczą, którą możesz wynieść z targów są

kontakty i szczegółowe informacje o firmie, dlatego notuj

wszystkie zdobyte informacje i kontakty w przewodniku

targowym.

Prezentacja swojej osoby

Coraz częściej na targach firmę reprezentują nie tylko osoby

odpowiedzialne za budowanie wizerunku firmy czy rekruterzy,

ale także menedżerowie będący przyszłymi przełożonymi

poszukiwanych na targach pracowników. Jest to więc pierwsza

okazja do zaprezentowania swojej osoby jako idealnego

kandydata.

Bądź przygotowany, żeby opowiedzieć kilka słów o sobie

i pomimo tego, że dzisiaj wiele firm przyjmuje CV głównie na

skrzynkę mailową lub prosi o wypełnienie własnych aplikacji on-

line, warto przygotować swój życiorys i zabrać ze sobą na targi.

Wartościowa rozmowa i ciekawe CV z pewnością pomogą

rekruterowi zapamiętać z całych targów właśnie Ciebie.

Bądź otwarty

Odwiedzając stoiska poszczególnych firm, staraj się nie myśleć

stereotypami. Być może to, czego szukasz, jest tam, gdzie się

tego nie spodziewasz. Finansista może znaleźć zatrudnienie

zarówno w firmie konsultingowej, jak i w branży FMCG.

Programowanie to nie tylko informatyczni giganci, ale także

banki. Chodzi o to, by nie zamykać się w obrębie własnych

wyobrażeń, ale docierać do informacji u źródła. Dotyczy to także

wszelkich opinii, które „zasłyszeliśmy” od innych osób na temat

danego pracodawcy. Warto zastanowić się na ile są to

wiarygodne informacje i jeśli dotyczą one istotnej dla nas

kwestii, to może warto także zweryfikować je u źródła

- pracodawcy, zanim skreślimy go ze swojej listy?

Czy naprawdę szukam

„jakiejkolwiek” pracy?

Zanim zdecydujesz się wyruszyć pomiędzy kolejnymi stoiskami

pracodawców, a tym bardziej zanim zadasz firmie tytułowe

pytanie, zastanów się raz jeszcze czy naprawdę szukasz

jakiejkolwiek pracy. Kryzys, kryzysem, ale czy nie warto

poświęcić kilka chwil i zastanowić się, co dla Ciebie jest ważne

w pracy i właśnie o te rzeczy pytać podczas targów? Rozwój,

pieniądze, atmosfera, wyzwania, a może po prostu, żeby biuro

było blisko domu? Pytając o „jakąś” pracę, przekazujemy tyle o

tym, co dla nas ważne, czego potrzebujemy i szukamy, co

wchodząc do salonu samochodowego, chcąc kupić „jakiś”

samochód. Wysyłamy także informację potencjalnemu

pracodawcy, że jesteśmy „jakimś” kandydatem, a przecież nie

o to w tym wszystkim chodzi.

4140

Iwona MitrosMarketing Coordinator

Grafton Recruitment Polska Sp. z o.o.

E k s p e r t w o b s z a r z e m a r k e t i n g u

rekrutacyjnego z ponad sześcioletnim

doświadczeniem. Szczególną pasją darzy

tematykę social media, public relations oraz

employer brandingu. W pracy wyróżnia się

kreatywnością i perfekcjonizmem.

CV, czyli inaczej życiorys, to podsumowanie naszego

doświadczenia. Warto zatem modyfikować CV pod kątem

wymagań zawartych w danym ogłoszeniu rekrutacyjnym.

W przypadku aplikowania na stanowisko w dziale marketingu,

dobrze jest podkreślić te doświadczenie i umiejętności, które są

wymagane na tym stanowisku i mogą przyciągnąć oko

rekrutera. Są to np. współpraca z agencjami, przygotowywanie

wizualizacji czy opracowywanie kampanii marketingowej. Jeżeli

w tym samym czasie aplikujemy na stanowisko sprzedażowe to

lepiej skupić się na doświadczeniach związanych

z nawiązywaniem kontaktów z klientami, negocjacjami czy

realizacją planów sprzedażowych, edukacji, osiągnięć

i dodatkowych kwalifikacji. Podobnie wygląda sytuacja

w przypadku stanowiska asystentki. Czasami oferta dotyczy

osób wspierających jedną osobę z zarządu a czasami mówimy

o wsparciu działu finansowego. Inne umiejętności, a więc nieco

inaczej je akcentujmy. Pamiętaj przy tym, że w jeżeli w danym

momencie aplikujesz na kilka ofert pracy w ramach jednego

obszaru to nie ma konieczności pisania CV od początku. Jednak,

jak pokazują statystyki, życiorysu nie aktualizujemy nawet po

kilku miesiącach, a to już błąd.

Skąd wiadomo, czego oczekuje od nas pracodawca? Na

początku warto dokładnie przeczytać opis stanowiska oraz

sekcję z kluczowymi wymaganiami. Następnym krokiem jest

zapoznanie się z profilem branżowym pracodawcy – zapewne

poszukuje kandydatów, którzy mają doświadczenie w tej lub

pokrewnej branży. Na podstawie takiej szybkiej analizy można

wyróżnić te punkty, które są zgodne z naszym doświadczeniem

i wymaganiami stawianymi przez firmę. Należy jednak

pamiętać, aby nie przepisywać słowo w słowo tego ogłoszenia,

ani nie koloryzować CV. Braki w doświadczeniu zostaną przecież

szybko odnotowane przez rekrutera podczas rozmowy

kwalifikacyjnej.

W ramach tego poszukiwane są osoby ze zróżnicowanym

doświadczeniem oraz wykształceniem. Czymś co łączy

wszystkich pracowników tej branży oraz potencjalnych

kandydatów jest znajomość języków obcych, od tych bardziej

popularnych jak: angielski, niemiecki, francuski, włoski czy

hiszpański po te rzadsze, ale w ostatnim czasie cieszące się

coraz większą popularnością: holenderski, duński, szwedzki,

fiński, flamandzki, turecki czy portugalski. Centra

outsourcingowe obsługują klientów w ponad 30 językach

z całego świata w obszarze: call center, księgowość i finanse, IT,

dlatego bardzo ceniona jest znajomość praktycznie każdego

języka obcego.

Skupiska centrów zlokalizowane są głównie w dużych miastach

ze względu na łatwość dotarcia do potencjalnych zasobów

ludzkich. Ośrodki akademickie w porozumieniu z niektórymi

pracodawcami przygotowują ofertę dydaktyczną kierując się

obecnym i przyszłym zapotrzebowaniem rynku.

Charakterystyczne dla tej branży jest bardzo często brak

wymaganego doświadczenia od kandydatów. Na stanowiska

„juniorskie” poszukiwani są absolwenci kierunków pokrewnych,

ale nie jest to zawsze wymóg, oraz kierunków filologicznych.

Przyszły kandydat na stanowisko Księgowy/a nie musi wcale

skończyć finansów i rachunkowości. Ważne aby znał język/i,

w ramach których obsługiwał będzie klientów z danych krajów.

Poszukiwani są kandydaci z umiejętnościami takimi jak:

budowanie długotrwałych relacji, analityczne myślenie,

samodzielne rozwiązywanie problemów czy gotowość do pracy

w międzynarodowym i wielokulturowym środowisku.

Pracodawca zatrudniając kandydata bez doświadczenia

i wykształcenia kierunkowego inwestuje w takiego pracownika,

aby mógł efektywnie pracować na danym stanowisku.

Wiodącym kierunkiem poszukiwań jest branża finansowa,

w ramach której pracę można otrzymać w ramach stanowisk:

księgowa/młodsza księgowa (AP, AR, GL), analityk finansowy,

specjalista ds. podatków, specjalista ds. administracji

finansowej, specjalista ds. administracji personalnej.

W przypadku branży finansowo – księgowej ścieżka

kariery najczęściej wygląda następująco:

Absolwent otrzymuje propozycję pracy na stanowisku młodszy

księgowy (AP/AR) – nie musi mieć doświadczenia ani studiów

kierunkowych aczkolwiek zawsze są one mile widziane. Po roku

do dwóch ma szansę awansować na księgowego do działu

GDZIE CZEKA NA CIEBIE PRACA?

uż na początku naszej drogi rekrutacyjnej czeka na nas pierwsze wyzwanie

w postaci przygotowania CV skrojonego na miarę danego pracodawcy. Oferty pracy różnią

się zakresami obowiązków oraz wymaganiami a także samą branżą firmy. Co zrobić aby

zwrócić uwagę rekrutera, który na każdą aplikację poświęca tylko chwilę? Czy warto

stworzyć jedno uniwersalne CV czy raczej kilka różnych?

J

O

księga główna (GL), aby po ok. 3 latach mieć wybór, albo

rozwijać się dalej jako samodzielny księgowy albo iść w stronę

analizy finansowej. Kolejnym etapem jest stanowisko team

leadera. Oczywiście w międzyczasie wskazane są dodatkowe

szkolenia kierunkowe. Bardzo często pracownicy przygotowują

się do uzyskania certyfikatu ACCA lub CIMA.

W ramach branży IT poszukiwani są kandydaci na takie

stanowiska jak: Helpdesk, programista C/C++, Java, MS

Access, administrator systemu, specjalista Business Objects

czy Web Developerzy.

Ścieżka rozwoju absolwenta w ramach branży IT

przebiega zazwyczaj następująco:

Osoba bez doświadczenia i wykształcenia otrzymuje szansę na

pracę jako specjalista ds. wsparcia obsługi klienta w tzw. I linii

wsparcia, następnie może awansować na II i/lub III linię

wsparcia (II i III linia udostępniają już dostęp do systemu

i możliwość jego konfiguracji). Jeżeli taki kierunek rozwoju jej

odpowiada powinna pomyśleć o studiach/szkoleniach w tym

kierunku. Pracodawcy oczywiście wspierają takie działania

i pomagają swoim pracownikom ale pamiętajmy, że to od

naszego zaangażowania będzie uzależniona dalszy rozwój.

Kolejny szczebel rozwoju to stanowisko Software Engineer czyli

już programowanie konkretnych rozwiązań. Na pracę

w mniejszym zakresie ale mogę też liczyć graficy, konsultanci

Siebel, specjaliści Excel, specjaliści ds. badań marketingowych.

Na początku każdy pracownik, który rozpoczyna swoją karierę

w branży SSC a nie ma odpowiednich kwalifikacji kierunkowych,

może liczyć na pakiet szkoleń, które pomogą mu w realizacji

zamierzonych celów.

Taka ścieżka kariery na pewno wskazana jest jako dobry start

dla osób dopiero kończących studia. Bardzo dużo w mediach

ostatnio mówi się o wysokim bezrobociu wśród absolwentów.

Tego typu organizacje zatrudniają osoby bez doświadczenia.

Oczywiście trzeba spełnić kilka wymagań, jak znajomość

języków obcych ale dla absolwentów filologii, którzy nie mają

jeszcze pomysłu na siebie, centra usług wspólnych to super

szansa.

O tych najlepszych walka zaczyna się już na początku studiów.

Firmy bacznie obserwują uczelnie oraz ich dynamiczne

podejście do aktualnych potrzeb rynku. Wybierają miasta gdzie

jest potencjał w postaci najlepszych absolwentów.

4342

CV USZYTE NA MIARĘ PRACODAWCY

d kilku lat Polska zajmuje czołowe miejsce jako kraj lokowania się firm w ramach

tzw. centrów usług wspólnych (SSC/BPO). Ta branża stała się już właściwie polską

specjalnością. Kto ma szansę dostać tam pracę i jakie są perspektywy rozwoju osób, które

już tam pracują?

J

Iwona MitrosMarketing Coordinator

Grafton Recruitment Polska Sp. z o.o.

E k s p e r t w o b s z a r z e m a r k e t i n g u

rekrutacyjnego z ponad sześcioletnim

doświadczeniem. Szczególną pasją darzy

tematykę social media, public relations oraz

employer brandingu. W pracy wyróżnia się

kreatywnością i perfekcjonizmem.

CV, czyli inaczej życiorys, to podsumowanie naszego

doświadczenia. Warto zatem modyfikować CV pod kątem

wymagań zawartych w danym ogłoszeniu rekrutacyjnym.

W przypadku aplikowania na stanowisko w dziale marketingu,

dobrze jest podkreślić te doświadczenie i umiejętności, które są

wymagane na tym stanowisku i mogą przyciągnąć oko

rekrutera. Są to np. współpraca z agencjami, przygotowywanie

wizualizacji czy opracowywanie kampanii marketingowej. Jeżeli

w tym samym czasie aplikujemy na stanowisko sprzedażowe to

lepiej skupić się na doświadczeniach związanych

z nawiązywaniem kontaktów z klientami, negocjacjami czy

realizacją planów sprzedażowych, edukacji, osiągnięć

i dodatkowych kwalifikacji. Podobnie wygląda sytuacja

w przypadku stanowiska asystentki. Czasami oferta dotyczy

osób wspierających jedną osobę z zarządu a czasami mówimy

o wsparciu działu finansowego. Inne umiejętności, a więc nieco

inaczej je akcentujmy. Pamiętaj przy tym, że w jeżeli w danym

momencie aplikujesz na kilka ofert pracy w ramach jednego

obszaru to nie ma konieczności pisania CV od początku. Jednak,

jak pokazują statystyki, życiorysu nie aktualizujemy nawet po

kilku miesiącach, a to już błąd.

Skąd wiadomo, czego oczekuje od nas pracodawca? Na

początku warto dokładnie przeczytać opis stanowiska oraz

sekcję z kluczowymi wymaganiami. Następnym krokiem jest

zapoznanie się z profilem branżowym pracodawcy – zapewne

poszukuje kandydatów, którzy mają doświadczenie w tej lub

pokrewnej branży. Na podstawie takiej szybkiej analizy można

wyróżnić te punkty, które są zgodne z naszym doświadczeniem

i wymaganiami stawianymi przez firmę. Należy jednak

pamiętać, aby nie przepisywać słowo w słowo tego ogłoszenia,

ani nie koloryzować CV. Braki w doświadczeniu zostaną przecież

szybko odnotowane przez rekrutera podczas rozmowy

kwalifikacyjnej.

W ramach tego poszukiwane są osoby ze zróżnicowanym

doświadczeniem oraz wykształceniem. Czymś co łączy

wszystkich pracowników tej branży oraz potencjalnych

kandydatów jest znajomość języków obcych, od tych bardziej

popularnych jak: angielski, niemiecki, francuski, włoski czy

hiszpański po te rzadsze, ale w ostatnim czasie cieszące się

coraz większą popularnością: holenderski, duński, szwedzki,

fiński, flamandzki, turecki czy portugalski. Centra

outsourcingowe obsługują klientów w ponad 30 językach

z całego świata w obszarze: call center, księgowość i finanse, IT,

dlatego bardzo ceniona jest znajomość praktycznie każdego

języka obcego.

Skupiska centrów zlokalizowane są głównie w dużych miastach

ze względu na łatwość dotarcia do potencjalnych zasobów

ludzkich. Ośrodki akademickie w porozumieniu z niektórymi

pracodawcami przygotowują ofertę dydaktyczną kierując się

obecnym i przyszłym zapotrzebowaniem rynku.

Charakterystyczne dla tej branży jest bardzo często brak

wymaganego doświadczenia od kandydatów. Na stanowiska

„juniorskie” poszukiwani są absolwenci kierunków pokrewnych,

ale nie jest to zawsze wymóg, oraz kierunków filologicznych.

Przyszły kandydat na stanowisko Księgowy/a nie musi wcale

skończyć finansów i rachunkowości. Ważne aby znał język/i,

w ramach których obsługiwał będzie klientów z danych krajów.

Poszukiwani są kandydaci z umiejętnościami takimi jak:

budowanie długotrwałych relacji, analityczne myślenie,

samodzielne rozwiązywanie problemów czy gotowość do pracy

w międzynarodowym i wielokulturowym środowisku.

Pracodawca zatrudniając kandydata bez doświadczenia

i wykształcenia kierunkowego inwestuje w takiego pracownika,

aby mógł efektywnie pracować na danym stanowisku.

Wiodącym kierunkiem poszukiwań jest branża finansowa,

w ramach której pracę można otrzymać w ramach stanowisk:

księgowa/młodsza księgowa (AP, AR, GL), analityk finansowy,

specjalista ds. podatków, specjalista ds. administracji

finansowej, specjalista ds. administracji personalnej.

W przypadku branży finansowo – księgowej ścieżka

kariery najczęściej wygląda następująco:

Absolwent otrzymuje propozycję pracy na stanowisku młodszy

księgowy (AP/AR) – nie musi mieć doświadczenia ani studiów

kierunkowych aczkolwiek zawsze są one mile widziane. Po roku

do dwóch ma szansę awansować na księgowego do działu

GDZIE CZEKA NA CIEBIE PRACA?

uż na początku naszej drogi rekrutacyjnej czeka na nas pierwsze wyzwanie

w postaci przygotowania CV skrojonego na miarę danego pracodawcy. Oferty pracy różnią

się zakresami obowiązków oraz wymaganiami a także samą branżą firmy. Co zrobić aby

zwrócić uwagę rekrutera, który na każdą aplikację poświęca tylko chwilę? Czy warto

stworzyć jedno uniwersalne CV czy raczej kilka różnych?

J

O

księga główna (GL), aby po ok. 3 latach mieć wybór, albo

rozwijać się dalej jako samodzielny księgowy albo iść w stronę

analizy finansowej. Kolejnym etapem jest stanowisko team

leadera. Oczywiście w międzyczasie wskazane są dodatkowe

szkolenia kierunkowe. Bardzo często pracownicy przygotowują

się do uzyskania certyfikatu ACCA lub CIMA.

W ramach branży IT poszukiwani są kandydaci na takie

stanowiska jak: Helpdesk, programista C/C++, Java, MS

Access, administrator systemu, specjalista Business Objects

czy Web Developerzy.

Ścieżka rozwoju absolwenta w ramach branży IT

przebiega zazwyczaj następująco:

Osoba bez doświadczenia i wykształcenia otrzymuje szansę na

pracę jako specjalista ds. wsparcia obsługi klienta w tzw. I linii

wsparcia, następnie może awansować na II i/lub III linię

wsparcia (II i III linia udostępniają już dostęp do systemu

i możliwość jego konfiguracji). Jeżeli taki kierunek rozwoju jej

odpowiada powinna pomyśleć o studiach/szkoleniach w tym

kierunku. Pracodawcy oczywiście wspierają takie działania

i pomagają swoim pracownikom ale pamiętajmy, że to od

naszego zaangażowania będzie uzależniona dalszy rozwój.

Kolejny szczebel rozwoju to stanowisko Software Engineer czyli

już programowanie konkretnych rozwiązań. Na pracę

w mniejszym zakresie ale mogę też liczyć graficy, konsultanci

Siebel, specjaliści Excel, specjaliści ds. badań marketingowych.

Na początku każdy pracownik, który rozpoczyna swoją karierę

w branży SSC a nie ma odpowiednich kwalifikacji kierunkowych,

może liczyć na pakiet szkoleń, które pomogą mu w realizacji

zamierzonych celów.

Taka ścieżka kariery na pewno wskazana jest jako dobry start

dla osób dopiero kończących studia. Bardzo dużo w mediach

ostatnio mówi się o wysokim bezrobociu wśród absolwentów.

Tego typu organizacje zatrudniają osoby bez doświadczenia.

Oczywiście trzeba spełnić kilka wymagań, jak znajomość

języków obcych ale dla absolwentów filologii, którzy nie mają

jeszcze pomysłu na siebie, centra usług wspólnych to super

szansa.

O tych najlepszych walka zaczyna się już na początku studiów.

Firmy bacznie obserwują uczelnie oraz ich dynamiczne

podejście do aktualnych potrzeb rynku. Wybierają miasta gdzie

jest potencjał w postaci najlepszych absolwentów.

4342

CV USZYTE NA MIARĘ PRACODAWCY

d kilku lat Polska zajmuje czołowe miejsce jako kraj lokowania się firm w ramach

tzw. centrów usług wspólnych (SSC/BPO). Ta branża stała się już właściwie polską

specjalnością. Kto ma szansę dostać tam pracę i jakie są perspektywy rozwoju osób, które

już tam pracują?

J

AmRest Holdings SE jest największą niezależną firmą prowadzącą sieci restauracji w Europie Środkowo-Wschodniej. Od prawie 20 lat spółka rozwija portfolio wyśmienitych marek, liderów w swoich kategoriach, takich jak KFC, Pizza Hut, Burger King oraz Starbucks. Działamy w oparciu o franczyzę i współpracę typu joint venture.

Od 2011 roku AmRest jest właścicielem marki La Tagliatella, która rozwijana jest zarówno przez restauracje będące własnością spółki, jak i działające na zasadzie franczyzy. Obecnie restauracje tego włoskiego konceptu możemy znaleźć w Hiszpanii, Francji, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Chinach i Indiach.

Niedawno w wyniku nabycia większościowego pakietu udziałów w firmie Blue Horizon AmRest stał się również właścicielem dwóch doskonale prosperujących, chińskich marek: Blue Frog i KABB (łącznie 11 restauracji).

Na główna siedzibę naszej firmy wybrano Wrocław, skąd zarządzamy prawie 700 restauracjami w segmencie restauracji szybkiej obsługi (Quick Service Restaurants) i restauracji z obsługą kelnerską (Casual Dining Restaurants). Każdego dnia ponad 15.000 pracowników AmRest, poprzez naszą kulturę „WSZYSTKO JEST MOŻLIWE!” dostarcza wybornych smaków oraz wyjątkową obsługę w przystępnej cenie.

Nie wahaj się! Dołącz do nas! Aplikuj na: praca@amrest.eu lub odwiedź naszą stronę internetową: www.amrest.eu

Szukasz wyjątkowej pracy?dołącz do AmRest!

Studenci mają możliwość elastycznego połączenia zajęć na uczelni i pracy. Wystarczy tylko wybrać, w której restauracji chcesz podjąć zatrudnienie (KFC, Pizza Hut, Starbucks, czy może Burger King) i przekazać jej menadżerowi swoje CV lub aplikować online przez stronę internetową.

• Pracownicy restauracji

Aż 80% naszych menadżerów wyłaniamy w drodze wewnętrznego awansu. Jesteśmy jednak też otwarci na kandydatów z zewnątrz. Absolwentom oraz dyspozycyjnym studentom ostatnich lat, z doświadczeniem w gastronomii i zarządzaniu zespołem proponujemy pracę na stanowiskach menadżerskich w naszych restauracjach.

• Menadżerowie restauracji

Jeśli jesteś osobą z doświadczeniem zawodowym lub absolwentem i interesuje Cię praca w międzynarodowym środowisku, zapraszamy Cię do regularnego odwiedzania naszych stron internetowych. W centrali AmRest na Placu Grunwaldzkim we Wrocławiu zatrudniamy ponad 200 osób i nadal poszukujemy nowych talentów do naszego zespołu.

• Pracownicy centrali biura we Wrocławiu

• Praktyki i staże

W AmRest rekrutujemy na trzy grupy stanowisk:

Nasza oferta dla studentów obejmuje również praktyki letnie do poszczególnych działów: księgowości, finansów, IT, działu prawnego, projektowego, HR oraz zespołów marketingu wszystkich naszych marek.

AmRest Holdings SE jest największą niezależną firmą prowadzącą sieci restauracji w Europie Środkowo-Wschodniej. Od prawie 20 lat spółka rozwija portfolio wyśmienitych marek, liderów w swoich kategoriach, takich jak KFC, Pizza Hut, Burger King oraz Starbucks. Działamy w oparciu o franczyzę i współpracę typu joint venture.

Od 2011 roku AmRest jest właścicielem marki La Tagliatella, która rozwijana jest zarówno przez restauracje będące własnością spółki, jak i działające na zasadzie franczyzy. Obecnie restauracje tego włoskiego konceptu możemy znaleźć w Hiszpanii, Francji, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Chinach i Indiach.

Niedawno w wyniku nabycia większościowego pakietu udziałów w firmie Blue Horizon AmRest stał się również właścicielem dwóch doskonale prosperujących, chińskich marek: Blue Frog i KABB (łącznie 11 restauracji).

Na główna siedzibę naszej firmy wybrano Wrocław, skąd zarządzamy prawie 700 restauracjami w segmencie restauracji szybkiej obsługi (Quick Service Restaurants) i restauracji z obsługą kelnerską (Casual Dining Restaurants). Każdego dnia ponad 15.000 pracowników AmRest, poprzez naszą kulturę „WSZYSTKO JEST MOŻLIWE!” dostarcza wybornych smaków oraz wyjątkową obsługę w przystępnej cenie.

Nie wahaj się! Dołącz do nas! Aplikuj na: praca@amrest.eu lub odwiedź naszą stronę internetową: www.amrest.eu

Szukasz wyjątkowej pracy?dołącz do AmRest!

Studenci mają możliwość elastycznego połączenia zajęć na uczelni i pracy. Wystarczy tylko wybrać, w której restauracji chcesz podjąć zatrudnienie (KFC, Pizza Hut, Starbucks, czy może Burger King) i przekazać jej menadżerowi swoje CV lub aplikować online przez stronę internetową.

• Pracownicy restauracji

Aż 80% naszych menadżerów wyłaniamy w drodze wewnętrznego awansu. Jesteśmy jednak też otwarci na kandydatów z zewnątrz. Absolwentom oraz dyspozycyjnym studentom ostatnich lat, z doświadczeniem w gastronomii i zarządzaniu zespołem proponujemy pracę na stanowiskach menadżerskich w naszych restauracjach.

• Menadżerowie restauracji

Jeśli jesteś osobą z doświadczeniem zawodowym lub absolwentem i interesuje Cię praca w międzynarodowym środowisku, zapraszamy Cię do regularnego odwiedzania naszych stron internetowych. W centrali AmRest na Placu Grunwaldzkim we Wrocławiu zatrudniamy ponad 200 osób i nadal poszukujemy nowych talentów do naszego zespołu.

• Pracownicy centrali biura we Wrocławiu

• Praktyki i staże

W AmRest rekrutujemy na trzy grupy stanowisk:

Nasza oferta dla studentów obejmuje również praktyki letnie do poszczególnych działów: księgowości, finansów, IT, działu prawnego, projektowego, HR oraz zespołów marketingu wszystkich naszych marek.

Wrocław Career EXPO 20139 kwietnia

Hala Stulecia

rejestracja: www.careerexpo.pl

Kolejne edycje już wkrótce!

Wrocław Career EXPO 20139 kwietnia

Hala Stulecia

rejestracja: www.careerexpo.pl

Kolejne edycje już wkrótce!