1

BANJA LUKA COLLEGE

BANJA LUKA

Miloša Obilića 30.

SEMINARSKI RAD IZ PREDMETA

„OSNOVE INFORMACIONIH TEHNOLOGIJA”

MOJA BIOGRAFIJA

Student: Nada Zemić Profesor: dr Rade Tanjga

Broj indeksa: 194/12

Banja Luka, januar 2013.god.

2

Sadržaj:

Biografija ......................................................................................................................................... 2

O meni ......................................................................................................................................... 3 Moja porodica ............................................................................................................................. 6 Moje rodno mjesto ...................................................................................................................... 8 Život u Bugarskoj ........................................................................................................................ 9 Grad u kojem danas živim ......................................................................................................... 11

Istorija ........................................................................................................................................ 11 Geografija .................................................................................................................................. 13

Privreda ..................................................................................................................................... 14 Kultura ....................................................................................................................................... 14

Biografija

3

O meni

Zovem se Nada Zemić, rođena sam 09.02.1972. godine u Bihaću. U istom gradu sam

pohađala Osnovnu školu “AVNOJ”. Pošto mi je otac bio oficir tadašnje JNA, prekomandovan je

u Brežice u R.Sloveniju, tako da se moj život nastavlja u ovom malom gradiću. U Brežicama

sam završila srednju školu i počela raditi kao pripravnik u Domu zdravlja te iste 1990. Zbog

nemilih događaja, koji su zadesili našu državu 1991. godine morali smo napustiti Sloveniju i

doselili smo se u Banjaluku. 1992. godine sam napustila Banjaluku i otišla u R.Bugarsku, gdje

sam provela 10 godina. U Bugarskoj sam se vjenčala i 2000. godine sam postala majka jedne

djevojčice. Pošto je suprug banjalučanin, želja za povratkom je bila prevelika, te smo se vratili u

Banjaluku 2002. godine, gdje i danas živimo.

Sl. 1. Peti rođendan Sl. 2. Brat i ja

Mogu reći da sam imala lijepo i bezbrižno djetinstvo, koje sam provodila u mom rodnom

gradu Bihaću i nezaboravne raspuste kod bake i dede na Plitvičkim jezerima.

4

Nacionalni park Plitvička jezera od obale je udaljen manje od 200 km. Kroz šumovit planinski

kraj, jedno ispod drugog niže se šesnaest prekrasnih Plitvičkih jezera kristalne modrozelene boje.

Visoki slapovi koji nastaju prelijevanjem vode iz viših jezera u niže, svojom ljepotom ostavljaju

posjetitelje bez daha. Kombinacija kopnene i primorske klime rezultirale su ugodno toplim

ljetom i zimom koja obiluje snijegom, a proljetno zelenilo i jesenski splet boja privlače

posjetitelje već dugi niz godina. Tako su Plitvička jezera destinacija koju možete posjećivati kroz

sva četiri godišnja doba, i uvijek ćete imati dojam da ste prvi put tamo.

Jezera su podijeljena u dvije skupine: gornja jezera (12) okružena golemom šumom veća su i

mirnija, dok se donja 4 nalaze podno 70 metara visokih litica, a okružena su nižom vegetacijom.

Plitvička jezera pružaju posjetiteljima kilometre uređenih staza za šetanje koje velilkom većinom

u obliku drvenih mostića nadvisuju površinu jezera i vijugavo spajaju obalu s obalom. Kako je

šumska vegetacija u toplom dijelu godine iznimno bujna zbog utjecaja primorske klime, a

kontinentalni geografski položaj Plitivicama obavezno priskrbljuje obilan snijeg u zimskom

periodu, nacionalni je park posjećen u sva godišnja doba.

Sl.3. Plitvička jezera zimi Sl.4. Plitvička jezera ljeti

Grad moje mladosti

Najljepše godine života, lude godine, srednju školu, prve ljubavi, razočarenja, prvo radno mjesto

vežu me za mali gradić u Sloveniji. U Brežicama sam stekla najbolje prijatelje, s kojima sam i

danas u kontaktu i sada se družimo kao porodični ljudi. Na domak Brežica su Čateške toplice,

gdje smo provodili dane na bazenima i naravno bogat noćni život.

Opština Brežice je jedna od opština Donjeposavske regije u državi Sloveniji. Sjedište je

istoimeni grad Brežice.

Opština Brežice se nalazi u krajnje jugoistočnom dijelu Slovenije, bliže Zagrebu (oko 30km)

nego Ljubljani (oko 100km). Pošto je opština Brežice najniže postavljena posavska opština u

državi ona je najniža u kontinentalnom dijelu Slovenije. Središnji dio opštine je ravnica, koju

5

obrazuju rijeke Sava, Krka i Sotla. Na jugu se nalazi planina Gorjanci, a na sjeveru pobrđe

Gorjansko.

U opštini vlada umjereno kontinentalna klima.

Najvažniji vodotok u opštini je rijeka Sava, a poslije nje rijeke Krka i Sotla, koje se u Savu

ulijevaju na području opštine. Grad Brežice se nalazi na ušću Krke u Savu.

Opština Brežice je srednje gusto naseljena.

Sl.5. Glavna ulica u Brežicama

Sl.6. Tvrđava Brežice

Sl. 7. Čateške toplice

6

Moja porodica

Moju užu porodicu čine suprug, kćerka, majka, otac i brat.

Sl. 8. Supruga i ja Sl. 9. Kćerka

Sl. 10. Porodica Sl. 11. Brat

7

Sl. 12. Najbolji prijatelji

Roditelji su mi Biga (Stevana) Milan, rođen 30.11.1946.godine u mjestu Plitvička jezera

(R.Hrvatska), i Biga Smilja, djevojačko prezime Rapaić, rođena 03.01.1951.godine u mjestu

Ličko Petrovo Selo, opština Korenica (R.Hrvatska).

Sl. 13. Roditelji

Moji roditelji su u braku 42 godine. Otac je bio na vojnoj akademiji u Zadru i kad je

dosao na jedan ljetni raspust upoznao je moju majku. Po završetku akademije vjenčali su se i

stekli mene i mog brata. Moj brat je mlađi, zato sam ja njegova podrška i do dan danas, mada

već dugi niz godina živimo daleko jedno od drugog. Moji roditelji i brat žive u Beogradu, tako

da moja djevojčica uživa u raspustima koje provodi kod bake i dede.

8

Moje rodno mjesto

Sl. 14. Bihać Sl. 15. Bihać

Bihac je glavni grad i gravitacijsko srediste Unsko Sanskog Kantona, a ujedno je i upravni,

privredni, prosvjetni, zdravstveni i kulturni centar. Zahvaljujuci izuzetno povoljnom

geoprometnom polozaju Bihac je uvijek bio raskrsnica vaznih putnih pravaca. Dosavsi u

Bihacku kotlinu stari Rimljani su se posebno zadivili ljepoti rijeke koju su nazvali Una - jedina.

Ljepota ove jedinstvene rijeke pociva na istom fenomenu koji je Plitvicka jezera ( udaljena

30 km ) uvrstio medju svjetske prirodne rijetkosti, a svjetsku nagradu za ocuvanje te ljepote

dobilo je ekolosko drustvo "Unski Smaragdi". Una je pogodna za plivanje, veslanje, kajakasenje,

rafting, ribolov, a sumovita okolina obiluje ugodnim lovistima i terenima za zimske sportove.

Posto se Bihac nalazi na sukobljavanju zracne mase mediteranskih i kontinentalnih

karakteristika, slovi kao najpogodniji grad u Europi za jedrilicarski sport. Veliki balneoski znacaj

imaju termalne vode u Gati, malom mjestu udaljenom 17 km od grada. Podrucje Bihaca i

njegove okoline nastanjeno je jos od pradavnih vremena, o cemu svjedoce brojni arheoloski

nalazi, ostaci prahistorijskih naselja i srednjovjekovnih gradova. Prvi pisani trag o Bihacu postoji

u povelji ugarsko-hrvatskog kralja Bele IV od 26. februara 1260. godine.

U povelji se navodi kao grad koji postoji, pa je bez sumnje nastao ranije.Godine 1262. Bihac je

proglasen slobodnim kraljevskim gradom, a 1271. spominje se kao slobodna gradska opstina.U

drugoj polovini XIII stoljeca Bihac je imao visoku okruglu kulu i mnogo kuca, crkava i

samostana. Spominje se sedam crkava, od kojih je najveca bila crkva sv.Antuna (danasnja

dzamija Fethija). Kasnije je grad utvrdjen dvostrukim odbrambenim zidinama, sa okruglim i

cetverouglim tornjevima. Ispod samih gradskih zidina nalazio se vodeni odbrambeni pojas, sa

drvenim mostovima ispred gradskih kapija.Na glagoljskoj listini sa kraja XIV vijeka sacuvan je

pecat srednjovjekovnog Bihaca, na kojem su tri kule. Na srednjoj kuli je zastava sa natpisom

S.CIVITATIS BIHIGIENSIS. Isti motiv ima i grb Bihaca .Kroz cijeli period vladavine Austro-

Ugarske, a i u vrijeme predratne Jugoslavije, Bihac se vrlo sporo razvijao. Drugi svjetski rat

zatekao ga je gotovo bez ikakve industrije.Tek u razdoblju poslije drugog svjetskog rata pocinje

nagli razvoj ovog grada. Ostvario je privredni i socijalni preobrazaj i uspon znacajni nego u svim

prohujalim stoljecima. Danas je malo sacuvanih ostataka drevnog Bihaca. Dio srednjovjekovnih

zidina, dzamija Fethija, Kapetanova kula, jarak (dio vodenog odbrambenog pojasa oko grada) i

ostaci podzemni hodnika ostali su nam kao spomenici na minule vjekove.

9

Život u Bugarskoj

Od 1992. – 2002. sam sa sadašnjim suprugom provela u Bugarskoj. Tri godine smo živjeli u

Burgasu, velikoj Bugarskoj luci. U blizini Burgasa se nalazi veliko i poznato ljetovalište Sunčev

breg i stari grad Sozopol. Zatim smo se preselili u Sofiju, glavni grad Bugarske, gdje smo se

vjenčali i doživjeli najsretniji dan u našem životu – rođenje naše kćerke Ines.

Burgas (bugarski: Бургас) je četvrti grad po veličini u Bugarskoj ( drugi na moru sa 229

250 stanovnika) i turističko središte na Crnomorskoj obali. Grad je središte istoimene bugarske

oblasti.

Grad se nalazi na najzapadnijoj točci Crnog mora, u velikom Zaljevu Burgas, sa kopna je

okružen jezerima; Vаja, Аtanasovsko i Маndrensko. Burgas je najveća i najvažnija bugarska

morska luka. Danas je ključno gospodarsko, kulturno i turističko središte jugoistočne Bugarske,

sa međunarodnom zračnom lukom koja povezuje brojna turistička naselja na južnoj obali

Bugarske.

Sl.15 Sunčev breg Sl. 17 Burgas

Sl. 18 Sozopol

10

Grad Sofija (bugarski: София), u podnožju planine Vitoše, ima 1.376.461 stanovnika (2010.) i

glavni je grad Bugarske. Kako je osnovana prije sedam tisuća godina, Sofija je drugi najstariji

glavni grad u Europi. U povijesti je imala više imena, a ostaci starog grada su i danas vidljivi.

Sofija svoj razvoj u velikoj mjeri duguje tome što se nalazi u središtu Balkana. Smještena je na

zapadu Bugarske, u sjevernom podnožju planine Vitoše, u dolini također imena Sofija, koja je sa

svih strana okružena planinama. To je najveća dolina u Bugarskoj, sa površinom od 1.186

četvornih kilometara. Prosječna nadmorska visina iznosi 550 m.

Do grada vode tri planinska klanca, kojima su još od anitičkih vremena prolazile važne ceste,

povezjući tako Jadransko more i Srednju Europu sa Crnim morem. Gradom teku brojne rijeke,

primjer su Vladaiska i Perlovska. Sofija je poznata po brojnim mineralnim i termalnim izvorima.

Tijekom dvadesetog stoljeća sagrađena su mnoga umjetna akumulacijska jezera.

Slike Sofije:

Sl. 19. Parlament Sl. 20. Crkva Aleksandar Nevski

Sl. 21. Nacionalni dvorac kulture Sofija

11

Grad u kojem danas živim

Banja Luka (službeni naziv: Grad Banja Luka) je grad u zapadnom dijelu Bosne i

Hercegovine, smješten na rijeci Vrbas. Po veličini je drugi grad u cijeloj BiH, a mnogi ga

smatraju jednim od njenih najljepših gradova. Upravno je središte Republike Srpske, te privredni

i kulturni centar ovog dijela Bosanske Krajine.

Istorija

U 1. vijeku nove ere Rimljani su osvojili područje Banja Luke, koje je tada bilo naseljeno

uglavnom pripadnicima mezejskih Ilira. Ovo područje je u potpunosti bilo u sastavu rimske

privincije Ilirikum, a današnji grad Banja Luka bio je smješten na putnom pravcu, koji je vodio

od Dalmacije do Panonije, odnosno od Salone do današnje Bosanske Gradiške. Današnja tvrđava

Kastel u centru grada u to vrijeme koristila se kao rimska vojna utvrda.

Slaveni su naselili Balkan i područje današnje Banje Luke u 6. i 7. vijeku nove ere, a u ovo doba,

iz kojeg generalno postoji veoma malo pisanih tragova, sagrađeno je nekoliko tvrđava u dolini

rijeke Vrbas. Najranije slavensko naselje zvalo se također Vrbas, koje se prvi put spominje 1320.

godine. Banja Luku kao naseljeno mjesto pod ovim imenom prvi put pominje 1494. godine

hrvatsko-ugarski kralj Vladislav. Samo ime znači "Banova livada", a potiče od riječi "ban" i

"luka" (što je značilo područje blizu vode). Ne zna se o kojem se banu i livadi radi.

Bosanski franjevci su naselili područje Banje Luke još u 14. vijeku,

te su u naselju Petričevac, nedaleko od centra grada, 1378. godine

izgradili i prvi franjevački samostan u ovom dijelu Bosne. Osmansko

doba [uredi]

Osmanska vojska pod vodstvom Gazi Husrev-bega osvaja Banja Luku 1521. godine.

Grad se time počeo razvijati već 1528. godine sa izgradnjom naselja Gornji Šeher. Banja Luka je

kao grad vrlo brzo rasla i 1533. godine postaje glavni grad Bosanskog sandžaka (kasnije

Bosanskog pašaluka). Glavni graditelj Banje Luke je bez sumnje bio Ferhat-paša Sokolović,

bliski rođak Mehmed- paše Sokolovića, jednog od najznačajnijih bosanskih velikana i jednog od

najuticajnijih ljudi tog doba u cijelom Osmanskom carstvu. Najvažniji doprinos Ferhat-paše

Banjoj Luci bila je džamija Ferhadija, sa kojom je također utemeljena prvobitna vodovodna

infrastruktura Banje Luke koja je služila njenom bržem urbanom razvitku. Novac za konstrukciju

džamije je dobijen od kapare za zarobljenog austrijskog komandira, a iznosio je 30.000 dukata.

Drugi važan objekat izgrađen nedugo nakon Ferhadije je Arnaudija džamija, napravljena na

drugom kraju ulice u odnosu na Ferhadiju. Između ove dvije monumentalne gradske džamije

gradska uprava je forsirala trgovinu i podizanje zanatskih dućana, koji su u to vrijeme stimulisali

ekonomski razvoj grada. Iz ovog vremena potiče i gradnja Banjalučke sahat-kule, koja je

izgrađena nedaleko od Ferhadije, čime se ovaj dio grada nedaleko od Kastela zaokružuje kao

posebna historisjko-urbana cjelina, danas poznata pod imenom Stari Grad Banje Luke.

12

Sl. 22. Dzamija Ferhadija i Sahat kula

Srpske pravoslavne crkve su se prvobitno uglavnom gradile na područjima koja se danas

smatraju okolinom Banje Luke, a njihova povećana gradnja počinje sredinom 19. vijeka sa

dolaskom pravoslavnih Srba iz Hercegovine. U istom periodu na širem prostoru grada

naseljavaju se i Sefardski Jevreji, te katolički red Trapisti, koji su znatno doprinijeli ranom

industrijskom razvoju grada izgradnjom velikog mlina, pivare, ciglane, fabrike vunenih tkanina,

pilane i hidroelektrane.

Sl. 23. Pravoslavna crkva Sl. 24. Samostan Trapisti

Modernizacija Banje Luke počela je kratko prije pada Osmanskog carstva, odnosno dolaska

Austro-Ugarske na područje Bosne i Hercegovine 1878. Prvi telegraf je izgrađen 1866. godine, a

1873. otvorena je i pruga od Banje Luke do Dobrljina. Nakon Prvog svjetskog rata Banja Luka je

postala centar Vrbaske banovine, te je nastavila svoj razvoj. Tokom ovog vremena izgrađeni su

Banski dvor, općina, gradski muzej i učiteljska škola. Za vrijeme Drugog svjetskog rata grad je

1941. okupirala njemačka vojska i on je ušao u sastav Nezavisne Države Hrvatske. U isto

vrijeme grad postaje jedan od glavnih centara partizanskog otpora, da bi 22. aprila 1945. godine

grad bio u potpunosti i oslobođen. Do 1963. godine, na prostoru današnje općine Banja Luka,

postojale su još tri općine: Bronzani Majdan, Ivanjska i Krupa na Vrbasu, one su zatim ukinute i

pripojene općini Banja Luka.

13

27. oktobra 1969. godine Banja Luku je pogodio snažan zemljotres, u kojem je veliki broj

stambenih objekata bio u potpunosti srušen. Nakon generalne rekonstrukcije, koja je uslijedila

poslije zemljotresa, kao i izgradnjom novih stambenih naselja u Banjoj Luci je došlo do manje

promjene u demografskoj slici stanovništva.

Sl. 25. Banja luka 1969 Sl. 26. Banja luka 1969

Do 1991. godine Banja Luka je imala 150.000 stanovnika, te je bila drugi po veličini grad u

Bosni i Hercegovini i najveća općina u Bosni i Hercegovini.

Geografija

Banja Luka je podignuta sa obje strane rijeke Vrbasa, na mjestu gdje ova rijeka iz svojih klisura,

tjesnaca i klanaca gubi osobine gorske rijeke i ulazi u niziju kroz koju pravi svoj put ka ušću u

Savu. Vrbas teče sredinom grada i na gradskom području prima pritoke: Suturliju, Crkvenu i

Vrbanju. Središnji dio grada leži na nadmorskoj visini od 163 m, okružen tercijarnim

brežuljcima. Okolina Banje Luke bogata je raznovrsnom šumskom divljači, a rijeke ribom, što je

doprinijelo razvoju lova i ribolova.

Sl. 27. Rijeka Vrbas

14

Prostrano područje grada nije u srazmjeri sa brojem stanovnika koji ga naseljavaju. Prateći tok

Vrbasa grad se razvijao nizvodno, a stambena naselja koja su se gradila poslije Drugog svjetskog

rata i zemljotresa 1969. razvijala su se u širinu prema brdima koja okružuju Banju Luku, ispod

kojih su nikle moderne višespratnice.

Privreda

Do 1992. godine Banja Luka je bila snažan privredni centar u zemlji, sa 63.000 zaposlenih i

razvijenom privrednom, te posebno industrijskom strukturom. Privredni razvoj grada bio je

zasnovan na razvoju industrije, uz dominaciju sekundarnog sektora, u kojem je bilo angažovano

54% ukupnog broja zaposlenih.

Kultura]

Zahvaljujući svojoj dugoj i vrijednoj historiji grad Banja Luka ima veoma bogato i raznoliko

kulturno naslijeđe. U gradu se nalazi nekoliko muzeja, od kojih treba izdvojiti Muzej Bosanske

krajine, Etnografski muzej (osnovan 1930. godine), te Muzej savremene umjetnosti Republike

Srpske.

Muzej savremene umjetnosti RS

Kulturnu ponudu u gradu čine i dvije pozorišne kuće sa vrijednom tradicijom: Narodno i Dječije

pozorište, kao i nekoliko kulturno-umjetničkih društava. Najistaknutiji folklorni ansambli koji

čine amatersku kulturnu scenu grada su CKUDM "Veselin Masleša" Banja Luka, RKUD

"Pelagić" (1927) i KUD "Čajavec".

Gradska biblioteka, osnovana 26. aprila 1936. godine, nastavlja knjišku tradiciju dotadašnjih

gradskih i nacionalnih čitaonica. Jednu od njih osnovao je još 1866. godine veliki prosvjetitelj

Vaso Pelagić, koja vremenom dobija važnu ulogu u akademskoj zajednici i cjelokupnoj javnosti

Banja Luke. U prvih trideset godina svoga rada biblioteka je skupila oko 92.000 knjiga i proširila

svoju djelatnost, osnivajući čitaonicu i dječije odjeljenje tokom 1950-ih godina. Biblioteka danas

15

broji fond od 200.000 knjiga, publikacija i periodike. Tokom 1980-ih postaje članicom

Univerziteta u Banjoj Luci, a danas slovi kao Narodna i Univerzitetska biblioteka.

Sl. 28. Narodno pozorište RS

Sl. 29. Narodna i Univerzitetska biblioteka RS

Jedno od značajnih kulturnih mjesta u gradu je i Banski dvor, koji danas djeluje kao kulturni

centar. Građen je u periodu između 1929. i 1932. godine kao rezidencijalni prostor bana Vrbaske

banovine i u te svrhe korišten sve do 1941.

Sl. 30. Banski dvor

16

U poslijeratnom periodu zgrada je korištena kao upravno sjedište, da bi od 1955. godine prerasla

u Dom kulture. Dom kulture sadrži reprezentativnu koncertnu salu, galeriju, prostorije entiteske

televizije i restoran.

Nedaleko od Doma kulture je i gradsko banjalučko izlazište Parkić, te veleljepna Gospodska

ulica, koja još čuva šarm proteklih vremena.

U strogom centru grada, na obali rijeke Vrbas, nalazi se i banjalučki Kastel, dobro očuvano

rimsko vojno utvrđenje (castra), unutar kojeg se i odvijao život rimskog vojnog naselja na

gradskom području današnje Banje Luke. Kastel je posebna gradska atrakcija Banja Luke, na

kojem se tokom ljetnih mjeseci održavaju mnogobrojni koncerti, što gradu daje specifičan šar

Slike Kastela

Sl. 31. Kastel Sl. 32. Kastel