SYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ … · upadku lub udaru mechanicznego. Tabela 201. Deklaracja oraz informacje producenta - emisja elektromagnetyczna SYSTEM URZĄDZEŃ

INSTRUKCJA UŻYWANIA

SYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6

Warianty: PHYSIOTER D60 MADYN D61 INTER D64 STIM D65 TENS D67

Opcje: PHYSIOTER D60 MADYN D61MADYN D61&STIMMADYN D61&TENSMADYN D61&STIM&TENS

INTER D64INTER D64&STIMINTER D64&TENSINTER D64&STIM&TENS

STIM D65STIM D65&TENS

TENS D67

MARP Electronic Sp. z o.o.

Ul. Pachońskiego 9, 31-223 Kraków

Tel.: +48 (12) 415-87-29, fax: +48 (12) 415-86-80

www.marp.pl, [email protected]

Szanowni Państwo,

Dziękujemy za zakup aparatu nowej serii D6.

Mamy nadzieję, że urządzenie to spełni wszelkie Państwa oczekiwania

i stanie się narzędziem codziennej pracy.

Instrukcja używania systemu urządzeń do elektroterapii z funkcją diagnostyczną serii D6Strona 5 z 126

Spis treści1. Bezpieczna praca z systemem urządzeń do elektroterapii z funkcją diagnostyczną serii D6...........................................................................................................................................11

1.1. Ostrzeżenia przed zagrożeniami i deklaracje producenta.........................................................................................111.2. Znaczenie symboli ostrzegawczych znajdujących się na tylnej ściance urządzenia................................................151.3. Wskazania i przeciwwskazania................................................................................................................................15

1.3.1. Wskazania..........................................................................................................................................................151.3.2. Przeciwwskazania..............................................................................................................................................16

1.4. Czyszczenie i dezynfekcja........................................................................................................................................161.5. Przeglądy..................................................................................................................................................................171.6. Środki ostrożności....................................................................................................................................................171.7. Informacja o nastawach parametrów i programach terapeutycznych.......................................................................17

2. Ogólne dane aparatów serii D6.......................................................................................................................................212.1. Klasyfikacja i nazewnictwo......................................................................................................................................212.2. Przeznaczenie i zastosowanie...................................................................................................................................212.3. Dane techniczne........................................................................................................................................................212.4. Generowane prądy i ich podział...............................................................................................................................222.5. Elementy składowe...................................................................................................................................................232.6. Elementy wyposażenia.............................................................................................................................................242.7. Wygląd zewnętrzny..................................................................................................................................................242.8. Klawiatura i jej elementy..........................................................................................................................................242.9. Elementy ścianki tylnej.............................................................................................................................................252.10. Elementy wyświetlacza..........................................................................................................................................25

3. Obsługa aparatu serii D6.................................................................................................................................................263.1. Przemieszczanie się po menu ekranowym...............................................................................................................263.2. Zmiana wartości parametrów opisujących przebieg terapeutyczny.........................................................................273.3. Nastawianie czasu zabiegu.......................................................................................................................................283.4. Wybór aktywnej komórki pamięci...........................................................................................................................28

4. Przygotowanie aparatu serii D6 do pracy......................................................................................................................294.1. Rozpakowanie i podłączenie....................................................................................................................................294.2. Załączenie aparatu, wybór trybu pracy.....................................................................................................................29

5. Tryb terapii.......................................................................................................................................................................315.1. Łączenie obwodu pacjenta i rozmieszczanie elektrod..............................................................................................315.2. Przebiegi lecznicze – wybór i nastawianie parametrów...........................................................................................32

5.2.1. Tryb CC i tryb CV.............................................................................................................................................335.3. Przebiegi lecznicze – zapamiętywanie i odczyt często używanych ustawień..........................................................335.4. Programy zabiegowe................................................................................................................................................335.5. Zestawy własne.........................................................................................................................................................355.6. Rozpoczęcie i zakończenie zabiegu..........................................................................................................................365.7. Przełączanie się pomiędzy wyjściami......................................................................................................................37

6. Edycja zestawów własnych..............................................................................................................................................386.1. Tworzenie nowego zestawu własnego......................................................................................................................386.2. Edycja istniejącego zestawu własnego.....................................................................................................................396.3. Edycja parametrów przebiegu wchodzącego w skład zestawu własnego................................................................40

7. Elektrodiagnostyka: wyznaczanie krzywej I/t...............................................................................................................417.1. Rozmieszczenie elektrod..........................................................................................................................................417.2. Przełączenie aparatu w tryb automatycznej elektrodiagnostyki...............................................................................417.3. Procedura wyznaczania krzywej I/t..........................................................................................................................41

8. Pomiar stanu elektrod......................................................................................................................................................439. Sygnalizacja stanów awaryjnych....................................................................................................................................44

9.1. Rozwarcie w obwodzie pacjenta..............................................................................................................................449.2. Przekroczenie dopuszczalnej wartości prądu...........................................................................................................449.3. Brak podłączonych przewodów do mikroprądów....................................................................................................449.4. Brak podłączonych przewodów do pomiaru rezystancji elektrod............................................................................449.5. Brak podłączonych przewodów do elektroterapii....................................................................................................459.6. Sygnalizacja zajętości drugiego obwodu pacjenta...................................................................................................459.7. Przekroczenie dopuszczalnej temperatury pracy urządzenia...................................................................................45

10. Zestawienie przebiegów.................................................................................................................................................49


10.1. Prąd galwaniczny....................................................................................................................................................4910.2. Prąd galwaniczny przerywany................................................................................................................................4910.3. Prąd diadynamiczny MF.........................................................................................................................................5010.4. Prąd diadynamiczny DF.........................................................................................................................................5010.5. Prąd diadynamiczny CP..........................................................................................................................................5110.6. Prąd diadynamiczny CP – ISO...............................................................................................................................5110.7. Prąd diadynamiczny LP..........................................................................................................................................5210.8. Prąd diadynamiczny RS..........................................................................................................................................5210.9. Prąd diadynamiczny MM.......................................................................................................................................5310.10. Prąd impulsowy średniej częstotliwości MF........................................................................................................5310.11. Prąd impulsowy średniej częstotliwości DF.........................................................................................................5410.12. Prąd impulsowy średniej częstotliwości CP.........................................................................................................5410.13. Prąd impulsowy średniej częstotliwości CP - ISO...............................................................................................5510.14. Prąd impulsowy średniej częstotliwości LP.........................................................................................................5510.15. Prąd impulsowy średniej częstotliwości RS.........................................................................................................5610.16. Prąd impulsowy średniej częstotliwości MM.......................................................................................................5610.17. Prąd impulsowy trójkątny.....................................................................................................................................5710.18. Prąd impulsowy prostokątny................................................................................................................................5710.19. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią trójkątną - unipolarną.......................................................5810.20. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią trójkątną – bipolarną........................................................5810.21. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią sinusoidalną – unipolarną................................................5910.22. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią sinusoidalną – bipolarną..................................................5910.23. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią prostokątną – unipolarną..................................................6010.24. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią prostokątną – bipolarną....................................................6010.25. Tonoliza trójkątna – unipolarna............................................................................................................................6110.26. Tonoliza trójkątna – bipolarna..............................................................................................................................6210.27. Tonoliza sinusoidalna – unipolarna......................................................................................................................6310.28. Tonoliza sinusoidalna – bipolarna........................................................................................................................6410.29. Tonoliza prostokątna – unipolarna.......................................................................................................................6510.30. Tonoliza prostokątna – bipolarna.........................................................................................................................6610.31. Prąd neofaradyczny..............................................................................................................................................6710.32. Prąd Kotza (rosyjska stymulacja).........................................................................................................................6710.33. Prąd falujący.........................................................................................................................................................6810.34. Prąd Traberta (2/5)................................................................................................................................................6810.35. Prąd interferencyjny wg Nemeca..........................................................................................................................69

10.35.1. W jaki sposób prąd interferencyjny wg Nemeca oddziałuje na tkanki pomiędzy elektrodami?...................6910.36. Prąd interferencyjny izoplanarny..........................................................................................................................71

10.36.1. W jaki sposób prąd interferencyjny izoplanarny oddziałuje na tkanki pomiędzy elektrodami?...................7210.37. Prąd interferencyjny dipolowy.............................................................................................................................74

10.37.1. W jaki sposób prąd interferencyjny dipolowy oddziałuje na tkanki pomiędzy elektrodami?.......................7410.38. Prąd interferencyjny dwupolowy..........................................................................................................................7710.39. Przebieg typu TENS asymetryczny......................................................................................................................7710.40. Przebieg typu TENS symetryczny........................................................................................................................7810.41. Przebieg typu TENS symetryczny interwałowy...................................................................................................7810.42. Przebieg typu TENS falujący...............................................................................................................................7910.43. Przebieg typu TENS burst....................................................................................................................................7910.44. Mikroprąd unipolarny...........................................................................................................................................8010.45. Mikroprąd bipolarny.............................................................................................................................................80

11. Programy terapeutyczne................................................................................................................................................8111.1. Arteriosclerosis (2).................................................................................................................................................8111.2. Arthrosis (2)............................................................................................................................................................8111.3. Arthrosis (4)............................................................................................................................................................8211.4. Bolesne menstruacje (4).........................................................................................................................................8211.5. Bóle fantomowe (2)................................................................................................................................................8311.6. Ból głowy ostry (2).................................................................................................................................................8311.7. Ból głowy ostry (4).................................................................................................................................................8411.8. Ból głowy chroniczny (2).......................................................................................................................................8411.9. Ból głowy chroniczny (4).......................................................................................................................................8511.10. Bóle pooperacyjne (2)...........................................................................................................................................8511.11. Bóle pooperacyjne (4)...........................................................................................................................................85

© MARP Electronic Sp. z o.o.OI.DT.10 Wydanie 4Data wydania: 05.2007


11.12. Bursitis (2)............................................................................................................................................................8611.13. Bursitis (4)............................................................................................................................................................8611.14. Cellulitis (2)..........................................................................................................................................................8611.15. Cellulitis (4)..........................................................................................................................................................8711.16. Chondromolacja rzepki (2)...................................................................................................................................8711.17. Chondromolacja rzepki (4)...................................................................................................................................8711.18. Choroba Burgera (2).............................................................................................................................................8811.19. Choroba Raynauda (2)..........................................................................................................................................8811.20. Choroba Raynauda (4)..........................................................................................................................................8811.21. Chromanie przestankowe (2)................................................................................................................................8811.22. Dystrofia pourazowa (2).......................................................................................................................................8911.23. Dystrofia pourazowa (4).......................................................................................................................................8911.24. Epicondylitis Lateralis (2)....................................................................................................................................8911.25. Epicondylitis Lateralis (4)....................................................................................................................................9011.26. Herpes Zoster (2)..................................................................................................................................................9111.27. Herpes Zoster (4)..................................................................................................................................................9211.28. Hypertonia m. trapezius (2)..................................................................................................................................9211.29. Hypertonia m. trapezius (4)..................................................................................................................................9311.30. Ischias stan ostry (2).............................................................................................................................................9311.31. Ischias stan ostry (4).............................................................................................................................................9411.32. Ischias (2)..............................................................................................................................................................9411.33. Ischias (4)..............................................................................................................................................................9511.34. Krwiak (2).............................................................................................................................................................9511.35. Krwiak (4).............................................................................................................................................................9611.36. Lumbalgia (2).......................................................................................................................................................9611.37. Lumbalgia (4).......................................................................................................................................................9711.38. Lumbalgia stan ostry (2).......................................................................................................................................9711.39. Lumbalgia stan ostry (4).......................................................................................................................................9711.40. Mialgia (2)............................................................................................................................................................9811.41. Mialgia (4)............................................................................................................................................................9811.42. MTP powierzchowny (2)......................................................................................................................................9811.43. MTP głęboki (2)...................................................................................................................................................9911.44. Naciągnięcie MCL kolano (2)..............................................................................................................................9911.45. Naciągnięcie ACL kolano (4).............................................................................................................................10011.46. Neuralgia (2).......................................................................................................................................................10011.47. Neuralgia (4).......................................................................................................................................................10011.48. Nietrzymanie moczu (2).....................................................................................................................................10111.49. Nietrzymanie moczu (4).....................................................................................................................................10111.50. Obrzęk świeży (2)...............................................................................................................................................10211.51. Obrzęk świeży (4)...............................................................................................................................................10311.52. Obrzęk chroniczny (2)........................................................................................................................................10311.53. Osłabienie mięśni brzucha (4)............................................................................................................................10411.54. Owrzodzenia, rany (2)........................................................................................................................................10411.55. Pęcherz atoniczny (2).........................................................................................................................................10411.56. Pęcherz atoniczny (4).........................................................................................................................................10411.57. Samoistne porażenie n. facialis...........................................................................................................................10411.58. Przykurcz Dupuytrena (2)...................................................................................................................................10411.59. Przykurcz po unieruchomieniu (2).....................................................................................................................10511.60. Przykurcz po unieruchomieniu (4).....................................................................................................................10511.61. Reedukacja mięśni (2)........................................................................................................................................10511.62. RZS (2)...............................................................................................................................................................10611.63. RZS kolana (4)....................................................................................................................................................10711.64. Scoliosis (2)........................................................................................................................................................10711.65. Skręcenie st. skokowego (2)...............................................................................................................................10811.66. Spastyczność (2).................................................................................................................................................10911.67. Stymulacja krążenia (2)......................................................................................................................................10911.68. Tendosynovitis (2)..............................................................................................................................................10911.69. Trening mięśni fazowych Kotza (2)...................................................................................................................10911.70. Trening mięśni tonicznych Kotza (2).................................................................................................................11011.71. Zapalenie stawu barkowego (2)..........................................................................................................................110


11.72. Zapalenie st. barkowego (4)...............................................................................................................................11111.73. Zerwanie wł. mięśnia (2)....................................................................................................................................11111.74. Zerwanie wł. mięśnia (4)....................................................................................................................................11211.75. Zespół Sudecka (2).............................................................................................................................................11211.76. Zespół Sudecka (4).............................................................................................................................................11211.77. Złamanie (2)........................................................................................................................................................112

12. Od teorii do praktyki...................................................................................................................................................11512.1. Prąd galwaniczny..................................................................................................................................................11512.2. Prąd galwaniczny przerywany..............................................................................................................................11512.3. Tonoliza................................................................................................................................................................11512.4. Prąd impulsowy trójkątny.....................................................................................................................................11512.5. Prąd impulsowy prostokątny................................................................................................................................11612.6. Prąd Traberta........................................................................................................................................................11612.7. Prądy przemienne średniej częstotliwości – interferencyjne................................................................................11612.8. Prądy falujące średniej częstotliwości..................................................................................................................11812.9. TENS....................................................................................................................................................................11812.10. Mikroprądy.........................................................................................................................................................11912.11. Elektrodiagnostyka układu nerwowo - mięśniowego.........................................................................................120

12.11.1. Krzywa I/t i współczynnik akomodacji.......................................................................................................12012.11.2. Terapia odnerwionych mięśni......................................................................................................................122

13. Notatki...........................................................................................................................................................................123


CZĘ

ŚĆ P

IER

WSZ

A

BEZPIECZNA PRACA Z SYSTEMEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII

Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6


1. Bezpieczna praca z systemem urządzeń do elektroterapii z funkcją diagnostyczną serii D6

1.1. Ostrzeżenia przed zagrożeniami i deklaracje producenta

Uwaga! Ewentualna wymiana bezpiecznika musi być dokonywana po wyjęciu wtyczki przewodu zasilającego z gniazda sieciowego. Wyłączenie aparatu za pomocą wyłącznika nie wystarczy. Przepalony bezpiecznik można wymienić WYŁACZNIE na bezpiecznik tego samego typu.

Aparat może być obsługiwany WYŁĄCZNIE przez wykwalifikowany personel – fizjoterapeuta licencjat lub technik. Personel przeprowadzający zabiegi powinien być przeszkolony w zakresie obsługi urządzenia. W żadnym wypadku pacjent nie może obsługiwać urządzenia samodzielnie.

Uwaga! Prosimy o uważne zapoznanie się z instrukcją. Producent nie ponosi żadnej odpowiedzialności za szkody powstałe w wyniku niezgodnego z instrukcją posługiwania się aparatem.

Otwieranie obudowy urządzenia może spowodować niebezpieczne dla życia porażenie prądem elektrycznym. Powoduje również utratę gwarancji. Wszelkie naprawy i regulacje urządzenia wiążące się z koniecznością otwarcia obudowy mogą być dokonywane wyłącznie w serwisie ZEM MARP Electronic Sp. z o. o. – dane teleadresowe znajdują się na pierwszej stronie okładki.

Uwaga! Elektryczne urządzenia medyczne wymagają szczególnych środków ostrożności w dziedzinie kompatybilności elektromagnetycznej (EMC) i muszą być instalowane oraz włączane do użytku zgodnie z informacjami podanymi poniżej.

UWAGA! Przenośne urządzenia do komunikacji bezprzewodowej mogą wpływać na ELEKTRYCZNE URZĄDZENIA MEDYCZNE

UWAGA! Praca w pobliżu (w odległości do 2.8 m) telefonu komórkowego może powodować niestabilność wyjścia stymulatora.

UWAGA! Praca w pobliżu (np. 1 m) urządzenia do terapii mikrofalami lub falami krótkimi może powodować niestabilność wyjścia stymulatora.

UWAGA! Stosowanie akcesoriów i kabli innych niż opisane w niniejszej instrukcji może skutkować zwiększoną emisją lub zmniejszoną odpornością urządzenia.


UWAGA! Urządzenie nie powinno być używane w bezpośrednim sąsiedztwie innego elektrycznego sprzętu medycznego ani położone jedno na drugim i jeśli taka sytuacja wystąpi to należy obserwować pracę urządzenia, aby stwierdzić brak zaburzeń w konfiguracji, w jakiej to urządzenie będzie wykorzystywane.

UWAGA! Jednoczesne połączenie PACJENTA do URZĄDZEŃ chirurgicznych HF może skutkować poparzeniami po stronie elektrod STYMULATORA oraz prawdopodobne uszkodzenie stymulatora.

UWAGA! Maksymalne wartości wyjściowe dopuszczalne dla elektrod zalecanych przez producenta do pracy ze stymulatorem wynoszą 120mA lub 90V (wartość szczytowa).

UWAGA! Nie używać urządzenia w pomieszczeniach do terapii z użyciem tlenu, hydroterapii oraz w pomieszczeniach gdzie może występować palny lub wybuchowy gaz

UWAGA! Gęstości skuteczne prądu dla którejkolwiek elektrody przekraczające 2 mA/cm2

mogą wymagać specjalnej uwagi użytkownika.

Przewidywany czas użytkowania urządzenia wynosi 10 (dziesięć) lat.Urządzenie podlega corocznemu przeglądowi technicznemu wykonywanemu przez producenta. Przegląd urządzenia należy przeprowadzić niezwłocznie w przypadku zalania, upadku lub udaru mechanicznego.

Tabela 201. Deklaracja oraz informacje producenta - emisja elektromagnetycznaSYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 jest przeznaczony do pracy w środowisku elektromagnetycznym opisanym poniżej. Odbiorca bądź użytkownik SYSTEMU URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 powinien upewnić się, że pracuje on w takim właśnie środowisku.

Testy na emisyjność Zgodność Środowisko elektromagnetyczne - informacje

Emisja w zakresie RF zgodnie z CISPR 11

Grupa 1 SYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 wytwarza energię w zakresie RF jedynie jako następstwo funkcji wewnętrznych. Dzięki temu emisja w zakresie RF jest znikoma i jest mało prawdopodobne by powodowała interferencję w swoim najbliższym otoczeniu.

Emisja w zakresie RF zgodnie z CISPR 11

Klasa B SYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 jest odpowiedni do pracy we wszelkich placówkach, włączając pomieszczenia mieszkalne i pomieszczenia bezpośrednio podłączone do sieci niskiego napięcia, która zasila budynki mieszkalne.

RF - częstotliwość z odcinka spektrum elektromagnetycznego, która jest pomiędzy dolnym zakresem częstotliwości radiowych fal długich a zakresem podczerwieni; częstotliwość użyteczna do transmisji radiowej. Za granice ogólnie przyjmuje się 9 kHz i 3 000 GHz



Tabela 202. Deklaracja oraz informacje producenta - odporność elektromagnetycznaSYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 jest przeznaczony do pracy w środowisku elektromagnetycznym opisanym poniżej. Odbiorca bądź użytkownik SYSTEMU URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 powinien upewnić się, że pracuje on w takim właśnie środowisku.

Testy odporności Poziom testowy IEC 60601 Spełniany poziom Środowisko elektromagnetyczne - informacje

Wyładowania elektrostatyczne (ESD) zgodnie z IEC 61000 - 4 - 2

+/- 6kV rozładowanie dotykowe +/- 8kV rozładowanie powietrzne

+/- 6kV rozładowanie dotykowe +/- 8kV rozładowanie powietrzne

Podłoga powinna być drewniana, betonowa lub z płytek ceramicznych. Jeśli podłogi są pokryte materiałem syntetycznym, względna wilgotność powinna wynosić, co najmniej 30%.

Stany przejściowe i impulsy zgodnie z IEC 61000 - 4 - 5

+/- 2 kV dla linii zasilających +/- 1 kV dla linii we/wy

+/- 2 kV dla linii zasilających+/- 1 kV dla linii we/wy

Jakość głównej sieci zasilającej powinna być typowa dla pomieszczeń biurowych lub szpitalnych.

Zaburzenia udarowe zgodnie z IEC 61000 - 4 - 5

+/- 1 kV tryb różnicowy+/- 2 kV tryb łączny

+/- 1 kV tryb różnicowy +/- 2 kV tryb łączny Jakość głównej sieci zasilającej powinna być

typowa dla pomieszczeń biurowych lub szpitalnych.

Zapady napięcia, krótkie przerwy i zmiany napięcia zasilającego w liniach zasilających zgodnie z IEC 61000 - 4 - 11

< 5% UT (> 95% zapad napięcia UT) przez 0,5 cyklu 40% UT (60% zapad napięcia UT) przez 5 cykli 70% UT (30% zapad napięcia UT) przez 25 cykli < 5% UT (> 95% zapad napięcia UT) przez 5 sekund

< 5% UT (> 95% zapad napięcia UT) przez 0,5 cyklu 40% UT (60% zapad napięcia UT) przez 5 cykli 70% UT (30% zapad napięcia UT) przez 25 cykli < 5% UT (> 95% zapad napięcia UT) przez 5 sekund

Jakość głównej sieci zasilającej powinna być typowa dla pomieszczeń biurowych lub szpitalnych. Jeśli użytkownik SYSTEMU URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 wymaga ciągłego zasilania podczas przerw w dostawie głównej sieci zasilającej, zaleca się, aby SYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 był zasilany z zasilacza UPS lub baterii.

Pole magnetyczne o częstotliwości sieci zasilającej zgodnie z IEC 61000 - 4 - 8

3A/m

Pole magnetyczne o częstotliwości sieci zasilającej powinno być na poziomie charakterystycznym dla zwykłego umiejscowienia w środowisku biurowym bądź szpitalnym.

Uwaga UT jest zmiennym napięciem (AC) sieci energetycznej przed zastosowaniem poziomu testującego. RF - częstotliwość z odcinka spektrum elektromagnetycznego, która jest pomiędzy dolnym zakresem częstotliwości radiowych fal długich a zakresem podczerwieni; częstotliwość użyteczna do transmisji radiowej. Za granice ogólnie przyjmuje się 9 kHz i 3 000 GHz

Tabela 204. Deklaracja oraz informacje producenta - odporność elektromagnetycznaSYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 jest przeznaczone do pracy w środowisku elektromagnetycznym opisanym poniżej. Odbiorca bądź użytkownik SYSTEMU URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 powinien upewnić się, że pracuje ono w takim właśnie środowisku.

Test odporności Poziom testu IEC 60601 Poziom zgodności Środowisko elektromagnetyczne - informacje

Przenośne urządzenia do komunikacji bezprzewodowej oraz telefony komórkowe nie powinny być używane w mniejszej odległości od SYSTEMU URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6, w tym również okablowania, niż zalecany minimalny dystans wyliczony z równań stosowanych do częstotliwości pracy nadajnika.

Zalecany minimalny dystans

Zaburzenia elektromagnetyczne w zakresie przewodzone RFzgodnie z IEC 61000 - 4 - 6

Vrms 150 kHz do 80 MHz

3 Vrms d=1,2√P

Zaburzenia elektromagnetyczne w zakresie promieniowane RFzgodnie z IEC 61000 - 4 - 3

3 V/m80 MHz do 1 GHz

3 V/m d=1,2√P 80 MHz do 800 MHz

d=2,3√P 800 MHz do 2,5 GHz


Tabela 204. Deklaracja oraz informacje producenta - odporność elektromagnetyczna

Gdzie P jest maksymalną wartością mocy wyjściowej nadajnika w watach (W) zgodnie z informacją od producenta nadajnika, a d jest zalecanym, minimalnym dystansem w metrach (m).

Moc zaburzeń elektromagnetycznych pochodzących ze stałych nadajników fal RF, ustalonych w warunkach miejscowych (a), powinna być niższa niż poziom zgodności dla każdego zakresu częstotliwości (b). Interferencja może zachodzić w pobliżu urządzeń oznaczonych przez poniższy symbol:

Uwaga 1: Dla 80 MHz i 800 MHz przyjmuje się wyższy zakres częstotliwości.Uwaga 2: Podane informacje nie stosują się w każdej sytuacji. Na propagację fal elektromagnetycznych mają wpływ absorbcja i odbicia od powierzchni, obiektów oraz osób.

(a) Moce pól pochodzących od określonych nadajników takich jak stacje bazowe telefonii komórkowej, przekaźniki radiowe, radio amatorskie, transmisja radiowa na falach AM i FM oraz transmisja TV nie dają się teoretycznie przewidzieć z dokładnością. Aby oszacować środowisko elektromagnetyczne należy rozważyć badanie warunków miejscowych. Jeśli zmierzona moc pola w miejscu gdzie pracuje SYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 przekracza odpowiedni poziom zgodności, powinno sprawdzać się czy SYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 pracuje normalnie. Jeśli zaobserwuje się niewłaściwą pracę, może okazać się niezbędne poczynić odpowiednie kroki zapobiegawcze takie jak przestawienie bądź przeniesienie SYSTEMU URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6. (b) Dla częstotliwości spoza zakresu 150 kHz do 80 MHz, moc pola nie powinna być większa niż 3 V/m.

RF - częstotliwość z odcinka spektrum elektromagnetycznego, która jest pomiędzy dolnym zakresem częstotliwości radiowych fal długich a zakresem podczerwieni; częstotliwość użyteczna do transmisji radiowej. Za granice ogólnie przyjmuje się 9 kHz i 3 000 Ghz

Tabela 206 Zalecany minimalny dystans między przenośnymi urządzeniami do komunikacji bezprzewodowej a SYSTEMEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6SYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 jest przeznaczone do pracy w środowisku elektromagnetycznym, w którym zaburzenia elektromagnetyczne RF są kontrolowane. Odbiorca bądź użytkownik SYSTEMU URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 może zapobiegać interferencji elektromagnetycznej poprzez zachowywanie minimalnego dystansu między przenośnymi urządzeniami do komunikacji bezprzewodowej (nadajnikami) a SYSTEMEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6 zalecanego poniżej, zgodnie z maksymalną mocą wyjściową urządzeń komunikacyjnych.

Podana maksymalna moc nadajnika

[W]

Minimalny dystans odpowiedni dla częstotliwości nadajnika[m]150 kHz do 80 MHz

d = 1,2√P

80 MHz do 800 MHz

d = 1,2√P

800 MHz do 2,5 GHz

d = 2,3√P0,01 0,12 0,12 0,230,1 0,38 0,38 0,731 1,2 1,2 2,310 3,8 3,8 7,3100 12 12 23

Dla nadajników o maksymalnej mocy wyjściowej niewyróżnionej powyżej, zalecany minimalny dystans d w metrach (m) może być oszacowany przy użyciu równania odpowiedniego dla częstotliwości nadajnika, gdzie P jest podaną przez producenta nadajnika jego mocą maksymalną w watach (W).Uwaga 1: Przy 80MHz i 800MHz przyjmuje się wyższy zakres częstotliwości.Uwaga 2: Podane informacje nie stosują się w każdej sytuacji. Na propagację fal elektromagnetycznych mają wpływ absorbcja i odbicia od powierzchni, obiektów oraz osób.

RF - częstotliwość z odcinka spektrum elektromagnetycznego, która jest pomiędzy dolnym zakresem częstotliwości radiowych fal długich a zakresem podczerwieni; częstotliwość użyteczna do transmisji radiowej. Za granice ogólnie przyjmuje się 9 kHz i 3 000 GHz



1.2. Znaczenie symboli ostrzegawczych znajdujących się na tylnej ściance urządzenia

Konieczne porównanie z dokumentacją towarzyszącą.

Klasa izolacji II

Typ izolacji części aplikacyjnej BF

Urządzenie wyłączone

Urządzenie załączone

1.3. Wskazania i przeciwwskazania

1.3.1. Wskazania

Prąd galwaniczny (usprawnia krążenie, zmniejsza ból)

1. Neuralgia2. Zaburzenia krążenia

3. Zmiany zwyrodnieniowe w stawach4. Bóle mięśniowe

Prąd galwaniczny przerywany o częstotliwości 8000 Hz

Prąd Traberta (usprawnienie krążenia, zmniejszenie bólu, obniżenie napięcia mięśniowego)

1. Zmiany zwyrodnieniowe w stawach2. Stany pourazowe

3. Bóle mięśniowe4. Zaburzenia wegetatywne

5. Neuralgie6. Zaburzenia krążenia obwodowego

7. Wzmożenie napięcia mięśniowego

Prąd galwaniczny impulsowy niskiej częstotliwości o trójkątnym i prostokątnym kształcie impulsu

1. Elektrodiagnostyka 2. Krzywa I/t

3. Elektrostymulacja mięśni

Prądy interferencyjne średniej częstotliwości (zmniejszenie bólu, normalizacja równowagi wegetatywnej, usprawnienie krążenia)


1. Stany pourazowe

2. Zmiany zwyrodnieniowe w stawach3. Przykurcze wynikające z unieruchomienia

4. Neuralgia5. Bóle mięśniowe

6. Wzmożone napięcie mięśniowe7. Zaburzenia krążenia

Prądy średniej częstotliwości falujące (skurcze mięśni, usprawnienie krążenia, reapsorbcja obrzęku)

1. Wzmocnienie siły mięśniowej

2. Obrzęk3. Krwiak

4. Trening siły mięśniowej

Prąd TENS (zmniejszenie bólu, usprawnienie krążenia)

1. Zaburzenia krążenia2. Bóle pooperacyjne

3. Bóle chroniczne i ostre4. Obrzęk

5. Krwiak

1.3.2. Przeciwwskazania

1. Pacjenci z wszczepionym rozrusznikiem serca2. Infekcje i procesy zapalne w stanie ostrym

3. Zakrzepowe zapalenie żył4. Zagrożenie zatorem

5. Choroby z możliwością krwawień6. Ciąża (rejon brzucha i dolnego odcinka kręgosłupa)

7. Zaburzenia czucia8. Ból o nieznanej etiologii

9. Aktywny nowotwór w obszarze leczenia10. Gruźlica

11. Choroby przebiegające z gorączką12. Uszkodzenia skóry

13. Powierzchowne implanty metalowe14. Miażdżyca zarostowa tętnic w okresie II b - IV wg Fontaine’a

15. Nie wolno stosować elektroterapii przez mózg16. Nie wolno stosować elektroterapii, jeżeli w pobliżu działają urządzenia o wysokiej częstotliwości (diatermia krótkofalowa lub mikrofalowa)

17. Implanty przewodzące

18. Nie należy dokonywać zabiegów w centralnym układzie nerwowym i krwionośnym19. Nie stosować aparatu, gdy występują ponadnormalne ruchy mięśniowe

20. Podczas stosowania aparatu nie wolno przekraczać progu bólu21. Aparatu nie należy stosować u osób stosujących środki przeciwbólowe

Aparat powinien być stosowany zgodnie z przeznaczeniem, stanem wiedzy i zasadami etyki lekarskiej.

1.4. Czyszczenie i dezynfekcja

W miarę potrzeby należy oczyszczać aparat z kurzu i zabrudzeń. Czyszczenia dokonujemy po wyjęciu wtyczki przewodu zasilającego z gniazda sieciowego. Wystarcza do tego zwilżona czystą wodą ściereczka, w przypadku silniejszego zabrudzenia nasączona wodą z mydłem. Nie należy stosować silnie działających środków chemicznych. Nie



wolno dopuścić do dostania się kropel wody do wnętrza obudowy. Grozi to uszkodzeniem aparatu oraz porażeniem elektrycznym po włączeniu zasilania.

Jeżeli zachodzi potrzeba dezynfekcji aparatu, należy zrobić to poprzez przetarcie wacikiem nasączonym spirytusem (zalecany środek – INCIDUR SPRAY). Dotyczy to również powierzchni elektrod zabiegowych.

Wskazane jest używanie indywidualnych woreczków wiskozowych do zakładania na elektrody. Jeżeli zajdzie konieczność ich sterylizacji należy je wyprać, wygotować w autoklawie i wysuszyć. Można również sterylizować je w sterylizatorze parowym w temperaturze 121° lub stosować się do instrukcji ich wytwórcy.

1.5. Przeglądy

Aparat należy oddawać do przeglądu nie rzadziej niż raz do roku, a zawsze w przypadku zalania, upadku lub udaru mechanicznego. Pierwszy przegląd należy przeprowadzić niezwłocznie po upływie terminu gwarancji.

1.6. Środki ostrożności

Należy zachować szczególną ostrożność podczas ewentualnego wykonywania zabiegów z użyciem obu obwodów zabiegowych i dwóch prądów jednoobwodowych. Może wówczas wystąpić przepływ prądu skrośnego pomiędzy elektrodami obu obwodów. Szczególnie niewskazane jest, aby taki układ obwodów i ich elektrod doprowadził do przepływu prądu skrośnego przez klatkę piersiową pacjenta.

1.7. Informacja o nastawach parametrów i programach terapeutycznych

Nastawy parametrów, wbudowane zestawy terapeutyczne i sposób ich użycia stanowią jedynie przykład, a ich zastosowanie w leczeniu pacjenta należy skonsultować z lekarzem.

CZĘ

ŚĆ D

RU

GA

DANE TECHNICZNE, KONSTRUKCJA I OBSŁUGA SYSTEMU URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII

Z FUNKCJĄ DIAGNOSTYCZNĄ SERII D6

W tej części znajdują się informacje na temat danych technicznych wszystkich aparatów serii, opisy ich elementów oraz wyposażenia, opis sposobu komunikacji za pośrednictwem klawiatury i menu ekranowego, lista generowanych przebiegów wraz z podziałem na grupy itp.


2. Ogólne dane aparatów serii D6

2.1. Klasyfikacja i nazewnictwo

System urządzeń do elektroterapii z funkcją diagnostyczną serii D6

Warianty: PHYSIOTER D60 MADYN D61 INTER D64 STIM D65 TENS D67

Opcje: PHYSIOTER D60 MADYN D61MADYN D61&STIMMADYN D61&TENSMADYN D61&STIM&TENS

INTER D64INTER D64&STIMINTER D64&TENSINTER D64&STIM&TENS

STIM D65STIM D65&TENS

TENS D67

2.2. Przeznaczenie i zastosowanie

Aparaty należące do serii D6 różnią się między sobą rodzajem generowanych przebiegów oraz ilością i zastosowaniem wbudowanych programów terapeutycznych, a co za tym idzie również możliwościami terapii różnych schorzeń. Różnice te zaznaczone są w instrukcji, dlatego wskazane jest jej uważne prześledzenie dla maksymalnego wykorzystania zalet aparatu danego typu.

Aparaty serii D6 są urządzeniami przeznaczonymi do wykonywania zabiegów elektroterapii prądami wszystkich typów. Ponadto możliwa jest automatyczna elektrodiagnostyka, czyli wyznaczanie krzywej I/t. Funkcjonalność aparatów zwiększa możliwość zapamiętywania nastawionych parametrów zabiegu i ich późniejszego odtwarzania. Do terapii typowych schorzeń można użyć jednego z wbudowanych programów terapeutycznych, składających się z kilku wykonywanych kolejno zabiegów. Co więcej, możliwe jest tworzenie i zapamiętywanie własnych programów terapeutycznych. Dzięki przejrzystemu menu ekranowemu, obsługa aparatu serii D6 jest maksymalnie uproszczona. Zachowana została ogólna koncepcja obsługi aparatów firmy MARP Electronic poprzednich generacji (seria D5X oraz „stara” seria D6), zatem ich użytkownicy mogą bez problemów rozpocząć pracę z nowym aparatem.

2.3. Dane techniczne

Jeżeli nie zaznaczono inaczej, dane są wspólne dla wszystkich aparatów serii.

Zasilanie ∼ 230V / 50Hz

Rodzaj ochrony przed porażeniem elektrycznym - klasa izolacji

II

Stopień ochrony przed porażeniem elektrycznym – typ izolacji BF

Pobór mocy 25 W

Wymiary [mm] (wys. × szer. × głęb.) 105 × 255 × 202

Masa 1.9 kg

Ilość wyjść 2

Generowane przebiegi Zależnie od typu urządzenia, zestawienie znajduje się w dalszej części tego rozdziału, a szczegółowy opis – w rozdziale „Przebiegi generowane przez aparaty serii D6”.

Programy terapeutyczne Zestaw zależny od typu urządzenia – spis w rozdziale „Programy terapeutyczne”.

Pamięci ustawień własnych 40

Zestawy własne 8, każdy złożony z maksymalnie pięciu zabiegów.


2.4. Generowane prądy i ich podział

Gru

pa p

rądó

w

Rodzaj prądu D60

D61

D61

&St

im

D61

&TE

NS

D61

&St

im&

TEN

S

D64

D64

&St

im

D64

&TE

NS

D64

&St

im&

TEN

S

D65

D65

&TE

NS

D67

1) Prąd galwaniczny X X X X X X X X X X XPrąd galwaniczny przerywany X X X X X X X X X X X

Prąd

y di

adyn

amic

zne

Diadynamiczny – MF X X X X XDiadynamiczny – DF X X X X XDiadynamiczny – CP X X X X XDiadynamiczny – CP - ISO X X X X XDiadynamiczny – LP X X X X XDiadynamiczny – RS X X X X XDiadynamiczny – MM X X X X XPrąd impulsowy średniej częstotliwości – MF X X X X XPrąd impulsowy średniej częstotliwości – DF X X X X XPrąd impulsowy średniej częstotliwości – CP X X X X XPrąd impulsowy średniej częstotliwości – CP - ISO X X X X XPrąd impulsowy średniej częstotliwości – LP X X X X XPrąd impulsowy średniej częstotliwości – RS X X X X XPrąd impulsowy średniej częstotliwości – MM X X X X X

Prąd

y im

puls

owe

Prąd impulsowy śr. cz. z obw. trójkątną unipolarną X X X X X X XPrąd impulsowy trójkątny X X X X X X XPrąd impulsowy prostokątny X X X X X X XPrąd impulsowy śr. cz. z obw. trójkątną bipolarną X X X X X X XPrąd impulsowy śr. cz. z obw. sinusoidalną unipolarną X X X X X X XPrąd impulsowy śr. cz. z obw. sinusoidalną bipolarną X X X X X X XPrąd impulsowy śr. cz. z obw. prostokątną unipolarną X X X X X X XPrąd impulsowy śr. cz. z obw. prostokątną bipolarną X X X X X X X

Tono

liza

Tonoliza trójkątna - unipolarna X X X X X X XTonoliza trójkątna – bipolarna X X X X X X XTonoliza sinusoidalna – unipolarna X X X X X X XTonoliza sinusoidalna – bipolarna X X X X X X XTonoliza prostokątna - unipolarna X X X X X X XTonoliza prostokątna – bipolarna X X X X X X X

Prąd

y śr

. cz

.

Prąd neofaradyczny X X X X XPrąd Kotza (rosyjska stymulacja) X X X X X X X X X X XPrąd falujący X X X X X X X X X X XPrąd Traberta X X X X X X X X X X X

Prąd

y in

terf

eren

cyjn

e Prądy interferencyjne wg Nemeca X X X X XPrąd interferencyjny izoplanarny X X X X XPrąd interferencyjny dipolowy X X X X XPrąd interferencyjny dwupolowy

X X X X X

Tera

pia

TEN

S Prąd typu TENS symetryczny X X X X X X XPrąd typu TENS asymetryczny X X X X X X XPrąd typu TENS symetryczny – interwałowy X X X X X X XPrąd typu TENS – falujący X X X X X X XPrąd typu TENS – burst X X X X X X X

2) Mikroprąd unipolarny X X X X X X X X X X X XMikroprąd bipolarny X X X X X X X X X X X X

1) Prądy galwaniczne,2) Mikroprądy.

Szczegółowy opis wszystkich generowanych przebiegów znajduje się w części trzeciej instrukcji, w rozdziale „Przebiegi generowane przez aparaty serii D6”.



Opis typowych zastosowań wielu z wymienionych powyżej prądów i terapii oraz ich oddziaływania na organizm znajdziecie Państwo w części czwartej instrukcji – „Od teorii do praktyki”.

2.5. Elementy składowe

Nazwa Symbol Wymiary,(jeśli dotyczy)

Uwagi

Przewód elektroterapii PE - 1 Długość = 2m Oznaczenia polaryzacji i numeracja wyjść na rysunku poniżej.

Przewód mikroprądów PM - 1 Długość = 2m Oznaczenia polaryzacji na rysunku poniżej.

Przewód pomiarowy PP - 1 Długość = 2m Polaryzacja nieistotna. Oba wtyki w kolorze czarnym.

Kabel zasilający do serii D6 KAB - zas - D60 Długość = 2m


2.6. Elementy wyposażenia

Nazwa Symbol Wymiary, (jeśli dotyczy)

Uwagi

Elektroda silikonowo – węglowa PG980/4 60 x 80 mm

Woreczek wiskozowy PG980S Do elektrody PG980/4

Opaska PG935/10 1000 x 100 mm

Elektroda punktowa EP - 1 φ1cm

2.7. Wygląd zewnętrzny

2.8. Klawiatura i jej elementy

1.Skala automatycznej elektrodiagnostyki. 2.Wyświetlacz LCD3.Przycisk anulowania / powrotu w górę menu4.Przycisk potwierdzenia / wejścia na niższy poziom menu.5.Typ urządzenia.6.Sygnalizacja prądu w obwodach wyjściowych.7.Przycisk wyboru wyjścia.8.Przycisk zmniejszania czasu zabiegu.9.Przycisk zwiększania czasu zabiegu.10.Przycisk zatrzymania zabiegu.11.Przycisk rozpoczęcia zabiegu.12.Przycisk przejścia do kolejnego parametru przebiegu.13.Przycisk zmniejszania wartości parametru. 14.Przycisk zwiększania wartości parametru.15.Przycisk przejścia do poprzedniego parametru przebiegu.16.Przycisk odczytu z pamięci.17.Przycisk zapisu do pamięci.18.Przycisk zmniejszania indeksu aktywnej komórki pamięci.19.Przycisk zwiększania indeksu aktywnej komórki pamięci.20.Przycisk statusu.



2.9. Elementy ścianki tylnej

1. Wyłącznik zasilania.2. Gniazdo przewodu zasilającego.3. Gniazdo bezpiecznika

sieciowego.4. Otwory wentylacyjne.5. Tabliczka znamionowa z

numerem fabrycznym.6. Gniazdo przewodów elektrod.7. Otwory wentylacyjne.

2.10. Elementy wyświetlacza

We wszystkich urządzeniach serii D6 wyświetlacz zorganizowany jest w ten sam sposób. Na rysunku poniżej widoczny jest wyświetlacz w typowym stanie pracy wraz z opisem widocznych elementów. Opisy wyświetlacza w innych stanach pracy (wybór trybu pracy itp.) znajdują się w odpowiednich miejscach dalszej części instrukcji.

1.Symbolicznie przedstawiony kształt generowanego przebiegu.2.Nazwa generowanego przebiegu.3.Numer aktywnego wyjścia.4.Numer aktywnej komórki pamięci.5.Sygnalizacja włączenia generacji.6.Czas pozostały do końca zabiegu.7.Parametry generowanego przebiegu.


3. Obsługa aparatu serii D6

3.1. Przemieszczanie się po menu ekranowym

Wszystkie aparaty serii D6 umożliwiają wybór trybu pracy, aktywnego wyjścia, generowanego przebiegu, programu zabiegowego lub programu użytkownika za pomocą menu ekranowego. Jest to rozgałęziona struktura zbliżona koncepcją i sposobem obsługi do menu, jakie można spotkać w wielu urządzeniach elektronicznych powszechnego użytku, np. w telefonach komórkowych. We wszystkich aparatach serii struktura menu jest identyczna Obsługa aparatu serii D6 za pomocą menu jest bardzo prosta i intuicyjna. Należy zapamiętać, że:

1. Wyboru jednej z kilku równorzędnych pozycji z tego samego poziomu menu dokonujemy przyciskami strzałek (na schemacie klawiatury mają one numery 12 i 15).

2. Akceptacji dokonanego wyboru i przejścia na niższy poziom drzewa menu dokonujemy za pomocą przycisku ENTER (4).

3. Anulowania zaakceptowanego przyciskiem ENTER wyboru i przejścia na wyższy poziom drzewa menu dokonujemy za pomocą przycisku ESC (3).

Przykład. Na ekranie wyboru trybu pracy, jaki ukazuje się zaraz po włączeniu aparatu i jego autoteście, wybieramy tryb pomiaru stanu elektrod i akceptujemy dokonany wybór. Na pierwszym rysunku pokazany jest stan początkowy. Strzałka kursora znajduje się po lewej stronie pozycji „Terapia”:

Naciskając trzykrotnie klawisz „strzałka w prawo” (12) wybieramy pozycję „Pomiar elektrod”:

Akceptujemy wybór naciskając przycisk ENTER. Jako że w tym przykładzie naszym celem nie jest faktyczny pomiar i nie podłączyliśmy odpowiedniego przewodu do gniazda wyjściowego, ukaże się komunikat błędu:

Naciskając przycisk ESC a później strzałkę w lewo (15) możemy wrócić do stanu początkowego.

Nieco inaczej dokonuje się wyboru pozycji z listy. Tak jak poprzednio akceptacji wyboru dokonujemy przyciskiem ENTER zaś jego anulowania i wyjścia na wyższy poziom menu przyciskiem ESC. Różnica polega na tym, że zwykle przed wyborem pożądanej pozycji z listy zachodzi konieczność jej przewinięcia. Dokonuje się tego przyciskami „ - ” (przewinięcie w dół, na schemacie klawiatury odpowiada mu numer 13) oraz „+” (przewinięcie w górę, na schemacie nr 14) Wątpliwości powinien wyjaśnić przykład:



Chcemy wybrać mikroprąd unipolarny z listy indywidualnych przebiegów leczniczych. Ponieważ przebiegi są pogrupowane, wcześniej musimy wybrać z listy grupę mikroprądów. Po dokonaniu w opisany wcześniej sposób trybu terapii wybieramy pozycję „Przebieg leczniczy”:

Po dokonaniu akceptacji przyciskiem ENTER ukaże się lista grup prądów:

Naciskając przycisk „ - ” przewijamy listę w dół, aż do ustawienia grupy mikroprądów naprzeciwko strzałki i napisu „ENTER”. Teraz naciskając przycisk ENTER akceptujemy wybór.

3.2. Zmiana wartości parametrów opisujących przebieg terapeutyczny

Każdą wartość opisującą przebieg terapeutyczny zmieniamy w ten sam sposób, z użyciem przycisków:1. „ - ” (zmniejszenie wartości, na schemacie klawiatury odpowiada mu numer 13) 2. „+” (zwiększenie wartości, na schemacie nr 14).

Aby wybrać konkretny parametr do dokonania zmiany należy przesunąć kursor (czarny migający prostokąt) na odpowiadający mu znak „=”. Dokonuje się tego podobnie jak opisanego wcześniej wyboru pozycji na tym samym poziomie menu, – czyli przyciskami strzałek (na schemacie klawiatury odpowiadają im numery 12 i 15).

W przykładzie poniżej nastawiamy wartość częstotliwości w mikroprądzie unipolarnym. Na rysunku poniżej widzimy stan początkowy:

Teraz naciskając dwukrotnie naciskając przycisk „strzałka w prawo” ustawiamy kursor na parametrze „częstotliwość” jak to jest pokazane poniżej


Następnie naciskając kilka razy przycisk „+” (lub też naciskając i przytrzymując go w tej pozycji) zwiększamy wartość parametru do wymaganej:

Aby szybko zwiększyć lub zmniejszyć wartość danego parametru należy nacisnąć i przytrzymać w tej pozycji przycisk „+” lub „ - ”. Po kilku sekundach można zauważyć, że prędkość zmiany wartości znacznie wzrasta. Aby wrócić do wolniejszego nastawiania wystarczy na chwilę puścić przycisk i nacisnąć go ponownie. Natomiast precyzyjnego, „ostatecznego” nastawiania dokonuje się przez powtarzane i krótkotrwałe naciśnięcia przycisku „+” lub „ - ” bez jego przytrzymywania.

3.3. Nastawianie czasu zabiegu

Czas zabiegu różni się od innych parametrów tym, że do jego nastawiania są przewidziane niezależne przyciski na klawiaturze aparatu (na schemacie klawiatury mają numery 8 i 9). Do zmniejszania i zwiększania czasu zabiegu służą odpowiednio „ - ” i „+” po obu stronach napisu „TIME”. Do zmiany czasu zabiegu nie jest potrzebne przemieszczanie kursora, obowiązują natomiast opisane wcześniej (ramka na końcu poprzedniego podrozdziału) reguły dotyczące szybkiego i precyzyjnego nastawiania.

3.4. Wybór aktywnej komórki pamięci

Korzystanie z pamięci ustawień użytkownika opisane jest w dalszej części instrukcji, tu należy jedynie zauważyć, że podobnie jak czas zabiegu, numer pamięci użytkownika zmienia się korzystając z niezależnych, przeznaczonych do tego celu przycisków. Na schemacie klawiatury mają one numery 18 („ - ” – zmniejszenie numeru komórki pamięci) oraz 19 („+” – zwiększenie numeru).



4. Przygotowanie aparatu serii D6 do pracy

4.1. Rozpakowanie i podłączenie

Po wyjęciu aparatu z opakowania fabrycznego należy:

1. Ustawić aparat na płaskiej gładkiej powierzchni, w miejscu suchym, niezakurzonym, z dala od źródeł ciepła. Unikać wystawiania na bezpośrednie światło słoneczne.

2. Upewnić się czy wyłącznik sieciowy znajduje się w pozycji „wyłączone”, jeżeli nie – należy go w tę pozycję przełączyć.3. Podłączyć przewód sieciowy do gniazda z tyłu obudowy.4. Wtyk przewodu sieciowego włączyć do gniazda ściennego 230 V.5. Podłączyć (zależnie od czynności, którą mamy zamiar wykonać) przewód do elektroterapii, mikroprądów lub przewód

do pomiaru rezystancji elektrod do gniazda z tyłu obudowy.

Po wykonaniu powyższych czynności aparat jest gotowy do pracy.

Po otwarciu opakowania należy obejrzeć zarówno sam aparat jak i jego wyposażenie i sprawdzić czy zestaw jest kompletny i nieuszkodzony. Szczególnie ważne jest sprawdzenie czy do urządzenia dołączono Dziennik Aparatu zawierający kartę gwarancyjną (powinien być w foliowej „kieszeni” z boku pudełka). Bez Dziennika Aparatu ewentualne naprawy będą realizowane odpłatnie.

UWAGA! Jeżeli aparat serii D6 przez dłuższy czas znajdował się w niskiej temperaturze (np. podczas transportu), przed włączeniem zasilania konieczne jest pozostawienie urządzenia w temperaturze pokojowej i odczekanie około godziny dla wyrównania się temperatur i uniknięcia kondensacji wilgoci.

4.2. Załączenie aparatu, wybór trybu pracy

Po wykonaniu czynności opisanych w poprzednim punkcie można włączyć aparat za pomocą wyłącznika sieciowego. Na ekranie ukaże się następujący obraz:

W prawym dolnym rogu widocznego powyżej ekranu można zauważyć ciąg znaków „D60V30”. Jest to (czysto przykładowy w tym wypadku) numer wersji oprogramowania urządzenia. Należy odczytywać go jako „Program dla D60 w wersji 3.0”. Warto go zapamiętać lub zanotować – podczas ew. kontaktu z serwisem mogą być Państwo zapytani o ten numer.

Po kilku sekundach obraz ten zostanie zastąpiony przez następny:

Wyboru trybu pracy dokonuje się za pomocą przycisków „strzałka w lewo” (12) i „strzałka w prawo” (15), jak to już opisano wcześniej. Do wyboru są następujące możliwości:

1. Terapia – przygotowanie do rozpoczęcia zabiegu przy użyciu:


• pojedynczego przebiegu leczniczego z nastawami parametrów wprowadzonymi bezpośrednio przez użytkownika lub odczyt przebiegu leczniczego wraz z nastawami parametrów z jednej z komórek pamięci urządzenia,

• wbudowanego programu zabiegowego przeznaczonego do leczenia konkretnego schorzenia,• programu zabiegowego zdefiniowanego przez użytkownika.

2. Edycja – utworzenie nowego programu użytkownika lub wprowadzanie zmian do jednego z istniejących programów.3. Elektrodiagnostyka – dokonanie elektrodiagnostyki układu nerwowo – mięśniowego, czyli wyznaczanie krzywej I/t.4. Pomiar stanu elektrod – sprawdzenie stopnia zużycia elektrod silikonowo - węglowych.

Wszystkie wymienione tryby pracy opisane są w czterech dalszych rozdziałach instrukcji.



5. Tryb terapii

5.1. Łączenie obwodu pacjenta i rozmieszczanie elektrod

Przed rozpoczęciem terapii należy prawidłowo połączyć obwód pacjenta i rozmieścić na jego ciele elektrody. Przestrzegać należy przy tym kilku prostych reguł, umożliwiających bezpieczną i efektywną pracę:

Obwód pacjenta łączymy przy WŁĄCZONYM ZASILANIU APARATU, ale przy WYŁĄCZONEJ GENERACJI PRZEBIEGU. Zarówno do indywidualnego przebiegu leczniczego jak i programu wbudowanego lub programu użytkownika, innymi słowy – do terapii dowolnego rodzaju oprócz mikroprądów, do wyjścia aparatu musi być podłączony przewód do elektroterapii PE - 1. Z kolei w przypadku mikroprądów musi to być przewód PM - 1. Próba załączenia generacji wówczas, gdy podłączony jest przewód przeznaczony do innego zastosowania spowoduje wyświetlenie komunikatu o błędzie omówionego w „Sygnalizacja stanów awaryjnych”.

Mając na uwadze powyższe zalecenia i środki ostrożności można już przystąpić do łączenia obwodu pacjenta:

Wtyczki „bananki” przewodu pacjenta umieszczamy w gniazdach elektrod. Należy uważać na kolory przewodów a co za tym idzie – obwód wyjściowy (opis powyżej).Wtyczkę zbiorczą przewodu pacjenta umieszczamy w gnieździe aparatu (na rysunku płytki tylnej urządzenia jest ono oznaczone numerem 6)Elektrody należy mocno i pewnie zamocować w wybranych miejscach za pomocą opasek. Dla polepszenia przewodzenia prądu można użyć podkładek z gazy nasączonych roztworem soli fizjologicznej.Po połączeniu obwodu należy sprawdzić raz jeszcze prawidłowość połączeń.

Aparat jest gotowy do pracy. Można teraz przejść do trybu terapii naciskając przycisk ENTER. Po wybraniu trybu terapii pojawia się ekran wyboru wyjścia. Użytkownik ma możliwość zdecydowania, w którym obwodzie ma nastąpić generacja przebiegu:

W tym przypadku oprócz opisanego wcześniej sposobu wyboru jednej z możliwości dostępnych jako równorzędne na tym samym poziomie menu, (czyli używając przycisków „strzałka w lewo” i „strzałka w prawo”, na schemacie klawiatury – 12 i 15) można wybrać aktywne wyjście za pomocą przycisku CH (na schemacie klawiatury ma on numer 7) – jego naciskanie powoduje zmianę wybranego wyjścia. Akceptacji wyboru dokonujemy naciskając ENTER. Ukaże się ekran wyboru rodzaju zabiegu:

Po wybraniu wyjścia mamy z kolei możliwość wyboru jednego z trzech rodzajów zabiegu. Są to:

1. Przebieg leczniczy – pojedynczy zabieg, wszystkie jego parametry ustawione są na początku na wartości minimalne a użytkownik musi nastawić samodzielnie wymagane wartości,

2. Program zabiegowy – przeznaczony do terapii konkretnego schorzenia, początkowe wartości parametrów zaprogramowane fabrycznie, (lecz z możliwością ich zmieniania przez terapeutę). Program zabiegowy może się składać z więcej niż jednego przebiegu leczniczego, kolejne przebiegi włączane są po sobie całkowicie automatycznie,


3. Zestaw własny – program zabiegowy skomponowany z dostępnych przebiegów leczniczych przez samego użytkownika.

Wyboru dokonuje się w sposób identyczny jak opisany poprzednio – przejścia między rodzajami następują po naciśnięciu przycisków „strzałka w lewo” (12) i „strzałka w prawo” (15) zaś potwierdzenia dokonuje się przyciskiem ENTER. Po jego naciśnięciu ukazuje się lista zabiegów (lub programów) dostępnych w ramach wybranego rodzaju zabiegu. W następnych podrozdziałach opisane jest wybieranie i posługiwanie się poszczególnymi rodzajami zabiegów.

5.2. Przebiegi lecznicze – wybór i nastawianie parametrów

W wypadku wybrania i zaakceptowania pozycji „Przebieg leczniczy”, na ekranie ukazuje się najpierw lista rodzajów prądów:

…a następnie lista prądów w ramach grupy. Oczywiście obie listy różnią się w zależności od tego, na jakim aparacie pracujemy:

Przewijając listę za pomocą przycisków „+” i „ - ” ustawiamy pożądany przebieg naprzeciwko strzałki, a następnie naciskamy klawisz ENTER. Po wyborze przebiegu można przystąpić do nastawiania parametrów; ekran przykładowego przebiegu leczniczego pokazany jest poniżej:

Za pomocą przycisków „strzałka w lewo” i „strzałka w prawo” przechodzimy pomiędzy parametrami – aktywny parametr oznaczony jest przez kursor w miejscu znaku „=”. Zmiany wartości danego parametru dokonuje się za pomocą przycisków „+” i „ - ”.

Próba wybrania z listy przebiegów leczniczych przebiegu dwukanałowego (np. prądu interferencyjnego wg Nemeca) w sytuacji, gdy w drugim kanale już jest wybrany jakiś przebieg, spowoduje wyświetlenie ostrzeżenia. Jego ekran jest przedstawiony w rozdziale „Sygnalizacja stanów awaryjnych”.

Nastawienie wartości amplitudy jest możliwe dopiero po załączeniu generacji prądu, (czyli po naciśnięciu przycisku START) – ma to na celu uchronienie pacjenta przed negatywnymi skutkami nagłego skoku prądu na elektrodach.

Po nastawieniu parametrów aparat jest gotów do zabiegu.



5.2.1. Tryb CC i tryb CV

Na szczególną uwagę zasługuje możliwość pracy aparatów serii D6 w dwóch trybach: stałego prądu (CC – constant current) oraz stałego napięcia (CV – constant voltage) Przełączenia między trybami dokonuje się przyciskiem STATUS. Różnica polega na parametrze, który jest stabilizowany – dla CC jest utrzymywana stała wartość prądu, dla CV – napięcia.

Tryb CV dostępny jest tylko dla prądów generowanych w jednym kanale (a więc np. nie dla prądów interferencyjnych).Tryb CV służy do pracy kontaktowej, np. przy jednoczesnym wykonywaniu elektroterapii i terapii ultradźwiękowej. W danej chwili jest możliwe korzystanie z trybu CV tylko na jednym z wyjść.

5.3. Przebiegi lecznicze – zapamiętywanie i odczyt często używanych ustawień

Parametry przebiegu, który jest często używany możemy zapisać w pamięci urządzenia. Co można dzięki temu osiągnąć:

1. W przypadku indywidualnych przebiegów leczniczych unikamy konieczności żmudnego nastawiania wszystkich parametrów przebiegu od nowa, przy każdym użyciu danego przebiegu.

2. Z zapamiętanych w ten sposób przebiegów można utworzyć własny program zabiegowy.

Jak dokonuje się zapamiętania nastaw przebiegu leczniczego:

1. Należy wybrać przebieg terapeutyczny i nastawić wszystkie jego parametry w sposób opisany w poprzednich rozdziałach niniejszej instrukcji.

2. Należy wybrać komórkę pamięci, w której chcemy zapisać ustawienia. Dokonuje się tego przyciskami „MEMORY +” (zwiększanie numeru komórki, na schemacie klawiatury ma on numer 19) i „MEMORY - ” (zmniejszanie, 18). Numer aktywnej komórki pamięci wyświetlony jest w prawym dolnym rogu wyświetlacza w postaci PAM#(numer) – np. PAM#5 oznacza piątą komórkę pamięci.

3. Zapisu ustawień w aktywnej komórce dokonuje się naciskając przycisk WRITE (na schemacie klawiatury odpowiada mu numer 17). UWAGA! Nie ma ostrzeżenia przed nadpisaniem już istniejącego zapisu.

Odczyt zapamiętanych nastaw przebiegu leczniczego jest procesem odwrotnym:

1. W identyczny jak przy zapisie sposób należy wybrać komórkę pamięci, z której chcemy dokonać odczytu. 2. Odczytu ustawień dokonuje się naciskając przycisk READ (na schemacie klawiatury nr 16).

1. Tak zapisu jak i odczytu można dokonać wyłącznie przy wstrzymanej generacji. 2. Wskazane jest zanotowanie krótkich informacji o zapamiętanym przebiegu – służą do tego dwie

ostatnie strony instrukcji przeznaczone na notatki.3. Zarówno zapis jak i odczyt możliwy jest, gdy aktywne jest dowolne wyjście.

5.4. Programy zabiegowe

Oprócz indywidualnych zabiegów z parametrami ustawianymi manualnie, aparat serii D6 umożliwia korzystanie z wbudowanego banku programów. Aby rozpocząć pracę w oparciu o programy terapeutyczne należy, znajdując się w menu TERAPIA wybrać kursorem pozycję „Program zabiegowy”:


…i potwierdzić wybór przyciskiem ENTER. Znajdziemy się wówczas w menu programów zabiegowych aparatu, na początku listy (oczywiście lista różni się w każdym aparacie serii. Spis wszystkich programów znajduje się w rozdziale „Programy terapeutyczne”). W prawym górnym rogu wyświetlony jest numer wyjścia, dla którego dokonujemy wyboru – w tym wypadku jest to wyjście nr 1:

Przewijając listę należy ustawić nazwę wybranej jednostki chorobowej tak, by wskazywała ją strzałka kursora. Na rysunku poniżej jest wybrany czternasty na liście aparatu INTER D64 program zabiegowy – „Choroba Burgera - 2”:

Wybór akceptujemy naciskając przycisk ENTER – w sposób identyczny jak wybór indywidualnego programu zabiegowego.

Ekran, który zostanie wyświetlony zawiera listę przebiegów możliwych do zastosowania dla danej jednostki chorobowej. Są to niezwiązane ze sobą, alternatywne przebiegi, które można zastosować w terapii danego schorzenia:

Teraz przy pomocy przycisków „+” (14) i „ - ” (13) wybieramy przebieg ustawiając jego nazwę naprzeciwko napisu ENTER oraz strzałki, a następnie wciskamy przycisk ENTER. Ukaże się wtedy ekran zabiegu z wprowadzonymi początkowymi nastawami (Na rysunku poniżej – interferencja 2 - polowa):

Terapię, identycznie jak w przypadku indywidualnego przebiegu terapeutycznego, rozpoczyna się naciskając przycisk START, a następnie nastawiając żądaną wartość prądu.

W ramach programów terapeutycznych mogą wystąpić zestawy zabiegowe składające się z kilku terapii. Przykładem jest trzeci podprogram (nie można go już z racji złożoności nazwać przebiegiem) programu terapeutycznego „Krwiak - 4”:



Jak widać, nazwa trzeciego podprogramu składa się z dwóch nazw przebiegów. Znaczy to, że i sam podprogram składa się z (w tym wypadku) dwóch przebiegów. Uruchamia się go jak każdy inny - naciskając przycisk START, a następnie nastawiając żądaną wartość prądu. Przebiegi będą się przełączać automatycznie, a przy prawej krawędzi ekranu wyświetlana będzie ilość pozostałych jeszcze do wygenerowania przebiegów w postaci grupy znaków „>” – jak na rysunku poniżej. Amplituda z przebiegu na przebieg będzie utrzymywana na tym samym poziomie:

W przykładzie powyżej do wykonania pozostał jeszcze jeden zabieg (oprócz aktualnie wykonywanego, – czyli interferencyjnego izoplanarnego) symbolizuje pojedynczy znak „>” przy prawej krawędzi ekranu. Przejście do kolejnego zabiegu sygnalizuje przerywany dźwięk. Taki sam dźwięk towarzyszy zakończeniu ostatniego z zabiegów składających się na dany program.

5.5. Zestawy własne

W tym rozdziale omówione jest jedynie posługiwanie się zestawami własnymi. Ich tworzenie opisuje rozdział „Edycja zestawów własnych”

Wybór zestawu własnego przebiega identycznie jak zestawu zaprogramowanego fabrycznie i polega na wybraniu go z wyświetlonej listy, która ukazuje się po wybraniu opcji „Zestaw własny” w menu „Terapia”:

Po akceptacji opcji za pomocą przycisku ENTER ukazuje się lista zestawów własnych:

Wybierzmy zestaw pierwszy akceptując wybór przyciskiem ENTER. Ukażą się nazwy zabiegów składających się na wybrany zestaw (tutaj nazwy są przykładowe, odpowiadają jednak opisowi z rozdziału „Edycja zestawów własnych”):


Kolejne naciśnięcie przycisku ENTER przenosi użytkownika do ekranu ustawiania parametrów pierwszego w zestawie przebiegu – w tym wypadku prądu Kotza:

Uruchomienia terapii dokonuje się naciskając przycisk START, a następnie nastawiając żądaną wartość prądu. Przebiegi będą się przełączać automatycznie, a przy prawej krawędzi ekranu wyświetlana będzie ilość pozostałych jeszcze do wygenerowania przebiegów w postaci grupy znaków „>”. Amplituda z przebiegu na przebieg będzie utrzymywana na tym samym poziomie. W przykładzie (rysunek powyżej) do wykonania pozostały jeszcze dwa zabiegi (oprócz aktualnie wykonywanego). Przejście do kolejnego zabiegu sygnalizuje przerywany dźwięk. Taki sam dźwięk towarzyszy zakończeniu ostatniego z zabiegów składających się na dany program – identycznie jak w przypadku wbudowanych zestawów terapeutycznych.

Na co warto zwrócić uwagę w powyższym przykładzie: na ostatnim ekranie wyświetlone są parametry prądu Kotza. Jest to przebieg jednowyjściowy. Skąd zatem oznaczenie „Wy1i2” informujące o zajętości obu wyjść? Bierze się ono stąd, że ostatni (trzeci) w zestawie jest dwuwyjściowy prąd interferencyjny Nemeca. To właśnie obecność w zestawie przynajmniej jednego przebiegu dwuwyjściowego powoduje, że cały zestaw oznaczony jest jako dwuwyjściowy.

5.6. Rozpoczęcie i zakończenie zabiegu

Rozpoczęcie terapii przebiega identycznie zarówno w przypadku indywidualnych przebiegów jak i zestawów terapeutycznych, tak wbudowanych jak stworzone przez użytkownika. Dokonuje się go naciskając przycisk START, a następnie nastawiając pożądaną wartość amplitudy. Można zaobserwować, że dzieje się wtedy kilka rzeczy jednocześnie:

1. Rozlega się sygnał dźwiękowy,2. Na wyświetlaczu napis STOP zmienia się na START,3. Rozpoczyna się odliczanie czasu pozostałego do końca zabiegu,4. Włącza się animacja zobrazowania przebiegu na wyświetlaczu.5. Po zwiększeniu wartości amplitudy zapala się dioda sygnalizująca przepływ prądu w obwodzie (lub obwodach)

pacjenta.

Jeśli włączony został program terapeutyczny sygnalizowane są dodatkowo:

6. Zmiana kolejnych składających się na niego zabiegów – dźwiękiem i znikaniem kolejnych znaków „>” przy prawej krawędzi wyświetlacza.

7. Zakończenie ostatniego zabiegu – sygnał dźwiękowy o czasie trwania dwukrotnie dłuższym niż ten sygnalizujący zmianę zabiegu.

Po zakończeniu całego zabiegu, (czyli po upływie nastawionego czasu zabiegu w przypadku indywidualnego przebiegu lub też po ukończeniu generacji wszystkich przebiegów składających się na zestaw) prąd w obwodzie (obwodach) pacjenta zostanie automatycznie łagodnie zmniejszony do zera. Zgaśnie dioda (lub diody) sygnalizująca przepływ prądu i zatrzyma się animacja. Zabieg jest zakończony.

Zabieg może zostać przerwany w dowolnej chwili przez naciśnięcie przycisku STOP na klawiaturze. Powoduje to NATYCHMIASTOWE odłączenie obwodu pacjenta, a nie stopniowe zmniejszanie amplitudy prądu. Wznowienia terapii można dokonać przez naciśnięcie przycisku START.



5.7. Przełączanie się pomiędzy wyjściami

Zarówno w trybie ustawiania parametrów jak i podczas generacji przebiegu w jednym lub obu kanałach możliwe jest przełączenie aktywnego wyjścia za pomocą przycisku CH (na schemacie klawiatury ma on numer 7). Obowiązują przy tym następujące reguły:

1. Niektóre przebiegi lecznicze z definicji wymagają użycia dwóch wyjść (najbardziej oczywisty przykład to prąd interferencyjny Nemeca). Oznaczone są one napisem „Wy1i2” w prawym górnym rogu wyświetlacza. Przykład – na rysunku poniżej:

2. W przypadku jednowyjściowych przebiegów leczniczych możliwa jest terapia dwustanowiskowa – wybierając na każdym wyjściu inny przebieg można jednocześnie prowadzić dwie różne terapie.

3. Do momentu wyboru przebiegu lub zestawu na wyjściu innym niż aktywne w danej chwili, naciskając przycisk CH przenosimy się do menu wyboru rodzaju zabiegu.

4. Po dokonaniu wyboru przebiegu lub zestawu na wyjściu innym niż aktywne w danej chwili, naciskając przycisk CH przełączamy się pomiędzy wyjściami.

5. Niektóre programy terapeutyczne zawierają przebiegi dwuwyjściowe, czyli wymagają generacji prądu na dwie pary elektrod. Oznaczone jest to cyfrą „4” po nazwie programu. W ich przypadku przełączanie się pomiędzy wyjściami nie jest możliwe. Na ekranach ustawiania parametrów każdego z przebiegów wchodzących w skład takiego zestawu wyświetlany jest wtedy napis „Wy1i2”, nawet, jeśli sam w sobie przebieg jest jednowyjściowy. Przykład poniżej (prąd Kotza jest jednowyjściowy, tu towarzyszy mu oznaczenie, o którym była mowa):

6. Gdy na jednym z wyjść generowany jest przebieg jednowyjściowy na drugim nie da się włączyć przebiegu dwuwyjściowego. Wyświetlany jest wtedy odpowiedni komunikat – szczegóły w rozdziale "Sygnalizacja stanów awaryjnych".


6. Edycja zestawów własnych

6.1. Tworzenie nowego zestawu własnego

W aparacie serii D6 możliwe jest utworzenie ośmiu własnych programów zabiegowych, z których każdy może składać się z od jednego do pięciu przebiegów leczniczych. Aby utworzyć własny program należy wykonać następujące czynności:

1. Zastanowić się, z jakich przebiegów ma składać się tworzony program terapeutyczny, jakie mają być ich parametry oraz kolejność. Wskazane jest sporządzenie krótkiej notatki zawierającej ww. dane.

2. Przejść do listy wyboru pojedynczego przebiegu terapeutycznego. Wybrać przebieg – będzie to pierwszy z przebiegów składających się na tworzony zabieg.

3. Ustawić jego parametry.4. Zapisać je w wolnej komórce pamięci. Sposób ustawiania parametrów i zapisu do pamięci omówiony jest w rozdziale

„Przebiegi lecznicze – wybór i nastawianie parametrów”.5. Czynności opisane w trzech ostatnich punktach powtórzyć dla pozostałych przebiegów składających się na tworzony

zabieg. 6. Teraz należy przejść do ekranu wyboru trybu pracy i wybrać pozycję „Edycja”:

7. Po zaakceptowaniu wyboru przyciskiem ENTER ukaże się ekran przedstawiony poniżej:

8. Z ośmiu zestawów należy wybrać ten, który poddawać będziemy edycji. Niech będzie to zestaw numer 1, a docelowo chcemy w nim mieć kolejno: prąd Kotza, prąd galwaniczny przerywany i prąd interferencyjny wg Nemeca (przyjmijmy, ze uprzednio zapisaliśmy je do pierwszej drugiej i trzeciej komórki pamięci). Zatem akceptujemy edycję zestawu nr 1 naciskając przycisk ENTER. Po wykonaniu tej czynności na ekranie pojawi się lista przebiegów składających się na dany zabieg – jak na rysunku poniżej. Tutaj lista jest jeszcze pusta:

9. Kolejny krok to wybranie poszczególnych zabiegów, z których będzie składał się zestaw. Poszczególne zabiegi znajdują się w komórkach pamięci, do których uprzednio je zapisaliśmy. A zatem naprzeciwko słowa ENTER i strzałki ustawiamy zabieg nr 1. W nawiasie widać nr odpowiadającej mu komórki pamięci (początkowo jest to #00).

10. Za pomocą przycisków „MEMORY +” i/lub „MEMORY - ” zmieniamy ww. numer. Wraz z numerami komórek zmieniają się nazwy zawartych w nich przebiegów. Jeżeli w danej komórce nic nie ma, pojawia się ponownie napis „Brak terapii”. W ten sposób należy wybrać odpowiedni zabieg. Na rysunku poniżej jest wybrany prąd Kotza z pierwszej komórki:



11. Wybieramy zabieg nr 2 i odczytujemy zawartość komórki pamięci, w której jest zapisany drugi przebieg (prąd galwaniczny przerywany z komórki nr 2), oraz zabieg nr 3 dokonując odczytania prądu interferencyjnego wg Nemeca z komórki nr 3.

12. Zapisanie gotowego zestawu własnego następuje po naciśnięciu przycisku WRITE, co sygnalizowane jest krótkim dźwiękiem.

Po wykonaniu tych czynności zestaw własny jest gotowy.

6.2. Edycja istniejącego zestawu własnego

Edycja już istniejącego zestawu własnego przebiega w sposób bardzo podobny do tworzenia nowego. Powiedzmy, że chcemy wymienić trzeci element utworzonego w poprzednim podrozdziale zestawu nr, 1 czyli prąd interferencyjny wg Nemeca na prąd interferencyjny dipolowy.

1. Pierwszym krokiem jest oczywiście zapamiętanie prądu interferencyjnego dipolowego z wymaganymi ustawieniami w wolnej komórce pamięci (dla przykładu posłużmy się komórką nr 9). Sposób ustawiania parametrów i zapisu do pamięci omówiony jest w rozdziale „Przebiegi lecznicze – wybór i nastawianie parametrów”. Po wykonaniu tej czynności można przejść do trybu edycji:

2. … a następnie wybrać zestaw własny do edycji:

3. Teraz przewijamy listę elementów zestawu pierwszego na pozycję trzecią:

4. Kolej na wybranie przyciskami „MEMORY +” i/lub „MEMORY - ” komórki nr, 9 w której jest zapisany prąd interferencyjny dipolowy:


5. Zapisanie gotowego zestawu własnego następuje po naciśnięciu przycisku WRITE, co sygnalizowane jest krótkim dźwiękiem.

Po wykonaniu tych czynności zmodyfikowany zestaw własny jest gotowy do użycia.

6.3. Edycja parametrów przebiegu wchodzącego w skład zestawu własnego

Edycja parametrów przebiegu wchodzącego w skład zestawu własnego polega w istocie na edycji parametrów przebiegu zapisanego w komórce pamięci. Można to zrobić na dwa sposoby.

W trybie edycji zestawu własnego:

1. Wchodząc do ekranu ustawiania parametrów przebiegu przez naciśnięcie przycisku ENTER wtedy, gdy wyświetlona jest lista przebiegów składających się na dany zestaw.

2. Zmieniając jeden lub więcej parametrów.3. Dokonując zapisu zmian przyciskiem WRITE.4. Następnie wracając do listy zabiegów zestawu przyciskiem ESC.

Lub też w trybie terapii:

1. Dokonując odczytu z komórki pamięci składającej się na dany zestaw,2. Zmieniając wartość parametru lub parametrów, 3. Zapisując zmiany w tej samej komórce pamięci.

Proszę zwrócić uwagę na ostatni punkt: oznacza on, że:

Należy zachować uwagę dokonując zapisu do pamięci. Można przez nieuwagę całkowicie zmienić zestaw własny wówczas, gdy nadpisze się jedną z komórek pamięci, które są w nim wykorzystane.



7. Elektrodiagnostyka: wyznaczanie krzywej I/t

Przed pierwszym wykonaniem opisanych dalej czynności zalecane jest dokładne zapoznanie się z materiałem teoretycznym związanym z wyznaczaniem krzywej I/t, który znajduje się w rozdziale „Elektrodiagnostyka układu nerwowo – mięśniowego” w części instrukcji zatytułowanej „Od teorii do praktyki”

7.1. Rozmieszczenie elektrod

1. W przypadku zastosowania techniki jednobiegunowej, katodę (elektroda punktowa) należy umieścić w punkcie motorycznym mięśnia, anodę o większym rozmiarze proksymalnie w pewnej odległości od badanego mięśnia.

2. Mięsień z częściowym lub całkowitym odczynem zwyrodnienia nie reaguje na pobudzenie w punkcie motorycznym, należy więc zastosować technikę dwubiegunową (katoda ułożona dystalnie, anoda proksymalnie na badanym mięśniu).

7.2. Przełączenie aparatu w tryb automatycznej elektrodiagnostyki

Aby rozpocząć wyznaczanie krzywej I/t, należy przejść do menu wyboru trybu pracy, gdzie (w sposób opisany wcześniej) należy wybrać pozycję „Elektrodiagnostyka”:

Kolejnym krokiem (po zaakceptowaniu wyboru przyciskiem ENTER) jest wybranie typu krzywej I/t, (czyli kształtu impulsu, którym będzie pobudzane zakończenie nerwowe). Do wyboru jest impuls o kształcie prostokątnym i trójkątnym:

Ukaże się ekran roboczy wyznaczania krzywej I/t taki jak przedstawiony na rysunku poniżej, z ustawioną samoczynnie pierwszą wartością czasu Ti (1000ms). W środkowej części górnego wiersza wyświetlacza widoczny jest przedstawiony symbolicznie kształt impulsu wybranego przed chwilą do wyznaczania krzywej I/t:

Na obrzeżu wyświetlacza naniesione są podziałki ułatwiające odczyt wartości na wykresie: na osi poziomej zobrazowany jest czas trwania impulsu (w milisekundach), zaś na pionowej - wartość natężenia prądu powodującego minimalny skurcz mięśnia (w miliamperach). Proszę zwrócić uwagę, że obie podziałki są logarytmiczne a nie liniowe.

7.3. Procedura wyznaczania krzywej I/t

Kolejność działań podczas wyznaczania krzywej I/t:


1. Ustawienie czasu impulsu. Jest dokonywane automatycznie przez aparat, wartości są ustawiane kolejno według skali logarytmicznej - 1000, 500, 100, 50, 10, 5, 1, 0.5, 0.1, 0.05ms. Zmiana następuje po zaakceptowaniu poprzedniego wyniku (wartości natężenia prądu dla impulsu wywołującego minimalny skurcz mięśnia – zob. dalsza część opisu). Czas trwania impulsu (oznaczony Ti) jest widoczny na wyświetlaczu.

2. Należy teraz ustawić wartość prądu dla impulsu o danym czasie trwania. Dokonuje się tego naciskając przyciski „+” (14) oraz „ - ” (13), bieżącą wartość można obserwować na wyświetlaczu, opisana jest jako AMP(I).

3. Kolejnym krokiem jest wyzwolenie impulsu (dokonuje się go przez naciśnięcie przycisku START) i obserwacja skurczu mięśnia, oraz ewentualna korekta wartości natężenia prądu i powtarzanie obu tych czynności aż do ustalenia natężenia prądu powodującego minimalny skurcz mięśnia. Wyzwolenie impulsu sygnalizowane jest krótkim dźwiękiem. Gdy powtarzanie czynności opisanych w poprzednim punkcie da w efekcie wartość natężenia prądu powodującego minimalny skurcz mięśnia (dla impulsu o danym czasie trwania), należy zaakceptować wynik przez naciśnięcie przycisku ENTER. Otrzymaliśmy w ten sposób parę czas impulsu – wartość natężenia prądu, a zatem pierwszy punkt krzywej I/t. Zostanie on zaznaczony na wykresie widocznym na wyświetlaczu:

Nastąpi również automatyczne ustawienie następnej wartości czasu impulsu. Teraz należy powtórzyć opisane wcześniej czynności aż do wyznaczenia wartości natężenia prądu odpowiadających wszystkim czasom trwania impulsów. W trakcie tej operacji na wyświetlaczu będą pojawiały się kolejne wyznaczone i zaakceptowane punkty:

4. Po zaakceptowaniu wartości prądu powodującego minimalny skurcz mięśnia dla impulsu o najkrótszym czasie trwania (0.05 ms) i naciśnięciu przycisku ENTER, nastąpi aproksymacja krzywej I/t wraz z wyświetleniem jej na wykresie, wyliczenie i wyświetlenie wartości reobazy, chronaksji, oraz czasu użytecznego (w zależności od tego, jaki typ krzywej I/t wybrano - dla impulsów prostokątnych lub trójkątnych):

Wskazane jest zanotowanie wyznaczonych wartości. Wyznaczanie krzywej I/t oraz powiązanych z nią parametrów zostało zakończone. Naciśnięcie przycisku ESC spowoduje powrót do ekranu wyboru typu krzywej I/t.



8. Pomiar stanu elektrod

Wraz z kolejnymi wykonanymi zabiegami pogarszają się parametry elektrod – rośnie ich rezystancja. Zużyte elektrody należy wymienić – wykonywanie zabiegów przy ich użyciu może spowodować u pacjenta nieprzyjemne odczucia lub nawet poważne poparzenia skóry pod elektrodami.

Pomiar stanu zużycia elektrod wykonuje się specjalnie do tego celu przeznaczonymi przewodami w kolorze niebieskim. Jeden z przewodów podłącza się do elektrody a drugi – do elektrody punktowej. Pomiar przeprowadza się przykładając i lekko dociskając elektrodę punktową do powierzchni elektrody silikonowej, tak jak jest to przedstawione na rysunku poniżej:

1. Przewody do pomiaru stanu elektrod (w kolorze niebieskim).2. Elektroda punktowa.3. Badana elektroda silikonowo – węglowa.

Uwaga: pomiaru dokonuje się po stronie elektrody stykającej się z powierzchnią ciała pacjenta! Wskazane jest dokonanie pomiaru w więcej niż jednym punkcie.

Zmierzona wartość rezystancji nie powinna przekroczyć 300 Ω w dowolnym punkcie. Urządzenie pozwala na pomiar rezystancji w zakresie 0 – 6990 Ω.

Poniżej przedstawiony jest wyświetlacz aparatu serii D6 podczas dokonywania pomiaru stanu zużycia elektrod:


9. Sygnalizacja stanów awaryjnych

Aparat serii D6 rozpoznaje i sygnalizuje następujące stany awaryjne:

9.1. Rozwarcie w obwodzie pacjenta

Uszkodzenie przewodów lub elektrod oraz rozwarcie w obwodzie pacjenta sygnalizowane jest przerywanym sygnałem dźwiękowym: 1 s – dźwięk, 1 s – cisza. Generacja prądu jest wstrzymywana, a na wyświetlaczu ukazuje się następujący komunikat:

Po naciśnięciu dowolnego przycisku następuje powrót do ekranu przebiegu terapeutycznego. Wznowienia generacji prądu (po usunięciu przyczyny rozwarcia, czyli np. po poprawieniu przylegania elektrod) dokonuje się naciskając przycisk START – zliczanie czasu jest wznawiane od momentu przerwania zabiegu.

9.2. Przekroczenie dopuszczalnej wartości prądu

Przekroczenie dopuszczalnej wartości prądu w obwodzie pacjenta sygnalizowane jest przez wyświetlenie ekranu przedstawionego poniżej:

Należy wówczas skontaktować się z serwisem firmy ZEM MARP Electronic – adres i telefony podane są na dole pierwszej strony okładki.

9.3. Brak podłączonych przewodów do mikroprądów

W momencie wybrania zabiegu mikroprądów i naciśnięcia przycisku START dokonywane jest sprawdzenie czy do wyjścia podłączone są odpowiednie przewody. Jeżeli tak nie jest, na ekranie ukazuje się następujący komunikat:

9.4. Brak podłączonych przewodów do pomiaru rezystancji elektrod

Próba dokonania pomiaru elektrod bez podłączonego przewodu przeznaczonego do tego celu kończy się wyświetleniem następującego ekranu:



9.5. Brak podłączonych przewodów do elektroterapii

Próba wykonania zabiegu elektroterapii bez podłączonych właściwych przewodów prowadzi do pojawienia się ekranu przedstawionego poniżej:

9.6. Sygnalizacja zajętości drugiego obwodu pacjenta

Przeprowadzanie zabiegów niestandardowo, przy użyciu przebiegów typowo dwuelektrodowych z użyciem dwóch kanałów dla jednego pacjenta może wywołać niekontrolowany przepływ prądów skrośnych. Próba wybrania przebiegu, gdy drugi obwód jest już aktywny daje w efekcie następujący ekran ostrzegawczy:

9.7. Przekroczenie dopuszczalnej temperatury pracy urządzenia

Zbyt wysoka temperatura pracy urządzenia mogąca spowodować jego uszkodzenie, jest sygnalizowana pojawieniem się ekranu:

Należy wówczas wyłączyć urządzenie i odczekać około 10 minut. W przypadku, gdy sytuacja będzie się powtarzała należy skontaktować się z serwisem firmy ZEM MARP Electronic. Dane teleadresowe znajdziecie Państwo na dole pierwszej strony okładki.



CZĘ

ŚĆ T

RZE

CIA

GENEROWANE PRZEBIEGII WBUDOWANE PROGRAMY TERAPEUTYCZNE

Ta część instrukcji zawiera zestawienie wszystkich przebiegów generowanych przez aparaty serii D6, oraz wszystkie dostępne w nich programy terapeutyczne. Ponieważ instrukcja jest wspólna dla całej serii, proszę koniecznie zwrócić uwagę na oznaczenia „”. Umieszczone w tabeli z nazwami wszystkich aparatów serii sygnalizują, w którym konkretnie urządzeniu dany przebieg czy program jest dostępny.

Wbudowane zestawy terapeutyczne i sposób ich użycia stanowią jedynie przykład, a ich zastosowanie w leczeniu pacjenta należy skonsultować z lekarzem.


10. Zestawienie przebiegów

10.1. Prąd galwaniczny

Występuje w: PHYSIOTER D60

MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.2. Prąd galwaniczny przerywany


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

Skrót Nazwa Zakres Opis i uwagiCZAS Czas zabiegu 0 - 99 min. Czas, jaki pozostał do zakończenia zabiegu.

AMP Amplituda przebiegu 0 - 60 mA Zakres amplitudy wyjściowej.


AMP Amplituda przebiegu 0 - 60 mA Zakres amplitudy wyjściowej.

Ti Czas trwania impulsu 0,119 ms

Tp Czas trwania przerwy 6,25 us

Wartości Ti oraz Tp odpowiadają częstotliwości 8 kHz.


10.3. Prąd diadynamiczny MF


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.4. Prąd diadynamiczny DF


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67



CC, CV Tryb pracy - CC – tryb stałego prądu, CV - stałego napięcia.

BASIS Składowa stała przebiegu wyjściowego

0 - 25 mA Dla trybu CC

0 – 50 V Dla trybu CV bez obciążenia, max prąd pod obciążeniem (DOSIS+BASIS) = 70 mA.

DOSIS Składowa zmienna przebiegu wyjściowego

0 – 50 mA Dla trybu CC

0 - 50 V Dla trybu CV bez obciążenia, max prąd pod obciążeniem (DOSIS+BASIS) = 70 mA.

Polar Polaryzacja wyjścia + lub - Polaryzacja dodatnia lub ujemna.











10.5. Prąd diadynamiczny CP


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.6. Prąd diadynamiczny CP – ISO


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67





0 - 50 V Dla trybu CV bez obciążenia, max prąd pod obciążeniem (DOSIS+BASIS) = 70 mA..













ISODYNAMIA Isodynamia 50 – 95 % Określa stosunek amplitud składowej MF do DF (MF=ISODYNAMIA x DF)



10.7. Prąd diadynamiczny LP


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.8. Prąd diadynamiczny RS


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67





















10.9. Prąd diadynamiczny MM


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.10. Prąd impulsowy średniej częstotliwości MF


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67





0 - 50 V Dla trybu CV bez obciążenia, max prąd pod obciążeniem = 90 mA.

CZĘST Częstotliwość 2, 4, 8 kHz Możliwość wyboru jednej z trzech wartości.












10.11. Prąd impulsowy średniej częstotliwości DF


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.12. Prąd impulsowy średniej częstotliwości CP


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

















10.13. Prąd impulsowy średniej częstotliwości CP - ISO


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.14. Prąd impulsowy średniej częstotliwości LP


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67






ISODYNAMIA Isodynamia 50 – 95 % Określa stosunek amplitud składowej MF do DF (MF=ISODYNAMIA x DF)











10.15. Prąd impulsowy średniej częstotliwości RS


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.16. Prąd impulsowy średniej częstotliwości MM


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

















10.17. Prąd impulsowy trójkątny


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.18. Prąd impulsowy prostokątny


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67



AMP Amplituda przebiegu 0 - 60 mA Dla trybu CC


Ti Czas trwania impulsu 0.1 ms – 9.9 s

Tp Czas trwania przerwy 0.5 ms – 9.9 s

Wartości Ti oraz Tp odpowiadają częstotliwości 8 kHz. Zawsze spełniony jest warunek: 10s>Ti+Tp>1ms

Tzb Czas zbocza 0 – 20 % Czas narastania i opadania zbocza



AMP Amplituda przebiegu 0 - 100 mA Dla trybu CC


Ti Czas trwania impulsu 0.1 ms – 9.9 s

Tp Czas trwania przerwy 0.5 ms – 9.9 s

Wartości Ti oraz Tp odpowiadają częstotliwości 8 kHz. Zawsze spełniony jest warunek: 10s>Ti+Tp>0,6ms


10.19. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią trójkątną - unipolarną


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.20. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią trójkątną – bipolarną


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67




AMP Amplituda przebiegu 0 – 100 mA Dla trybu CC


Tzał Czas załączenia obwiedni 5 ms – 990 ms Czas trwania grupy impulsów

Twył Czas przerwy pomiędzy grupami impulsów

5 ms – 5 s Czas trwania przerwy pomiędzy grupami impulsów











10.21. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią sinusoidalną – unipolarną


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.22. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią sinusoidalną – bipolarną


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67


















10.23. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią prostokątną – unipolarną


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.24. Prąd impulsowy średniej częstotliwości z obwiednią prostokątną – bipolarną


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67



















10.25. Tonoliza trójkątna – unipolarna


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67



AMP 1 Amplituda przebiegu(wyjście 1)






Tzał Czas załączenia 5 ms – 990 ms Czas trwania grupy impulsów

Top Czas opóźnienia 5 ms – 4 s Czas opóźnienia

Tp Czas przerwy pomiędzy grupami impulsów



10.26. Tonoliza trójkątna – bipolarna


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67















10.27. Tonoliza sinusoidalna – unipolarna


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67














10.28. Tonoliza sinusoidalna – bipolarna


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67















10.29. Tonoliza prostokątna – unipolarna


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67














10.30. Tonoliza prostokątna – bipolarna


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67















10.31. Prąd neofaradyczny


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.32. Prąd Kotza (rosyjska stymulacja)


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67





CZĘST Częstotliwość 10 – 500 Hz

Tzał Czas załączenia 25 ms – 60 s Czas trwania grupy impulsów

Twył Czas wyłączenia 25 ms – 60 s Czas trwania przerwy pomiędzy grupami impulsów

Tnar Czas narastania 0 – 99% Tzał Czas narastania zbocza grupy impulsów

Topd Czas opadania 0 – 99% Tzał Czas opadania zbocza grupy impulsów

Ti Czas trwania impulsu 100 us – 5 ms Czas trwania pojedynczego impulsu w grupie





AM Częstotliwość obwiedni 50 – 100 Hz Wynika z modulacji amplitudy


Twył Czas wyłączenia 100 ms – 100s Czas trwania przerwy pomiędzy grupami impulsów

Tzb Czas zbocza 0 – 50% Tzał Czas narastania i opadania zbocza grupy impulsów


10.33. Prąd falujący


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.34. Prąd Traberta (2/5)


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67






AM Częstotliwość obwiedni 50 – 100 Hz Wynika z modulacji amplitudy


Twył Czas wyłączenia 100 ms – 100s Czas trwania przerwy pomiędzy grupami impulsów

Tzb Czas zbocza 0 – 50% Tzał Czas narastania i opadania zbocza grupy impulsów






10.35. Prąd interferencyjny wg Nemeca

(Powyżej przedstawione są ogólne parametry przebiegu sinusoidalnie zmiennego składającego się na prąd interferencyjny. Mechanizm powstawania wypadkowego oddziaływania jest wyjaśniony dalej.)


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.35.1. W jaki sposób prąd interferencyjny wg Nemeca oddziałuje na tkanki pomiędzy elektrodami?

Aby zrozumieć, w jaki sposób powstaje wypadkowe oddziaływanie prądu interferencyjnego wg Nemeca na organizm, należy wiedzieć, że:

1. Na sumaryczne oddziaływanie składa się wypadkowa oddziaływań dwóch interferujących przebiegów.2. Interferujące przebiegi są prądami sinusoidalnie zmiennymi, o różnych częstotliwościach.3. W dowolnym punkcie powierzchni ograniczonej elektrodami wypadkowe oddziaływanie może być rozpatrywane jako

suma chwilowych wartości obydwu interferujących przebiegów.

Dla uproszczenia załóżmy, że elektrody rozmieszczone są na ciele pacjenta na bokach kwadratu, w miejscu w przybliżeniu płaskim. Rozważmy punkt znajdujący się wewnątrz tego umownego kwadratu. Jak kształtuje się oddziaływanie prądu Nemeca w tym punkcie? Jest to suma dwóch (różniących się częstotliwością) przebiegów sinusoidalnych.


AMP Amplituda przebiegu 0 – 90 mA Zakres amplitudy wyjściowej.

AMF Różnica częstotliwości 0 – 200 Hz Różnica w częstotliwościach interferujących przebiegów

SPEKTRUM Spektrum 0 – 200 Hz Zakres zmian częstotliwości

Tprz Czas przemiatania 1 – 100 s Czas przemiatania

Tzb Czas trwania zbocza 0 – 99% Tprz Czas trwania zbocza


Przebieg na wyjściu nr 1.

Przebieg na wyjściu nr 2 (aby przekonać się, że jego częstotliwość jest inna niż przebiegu powyżej, proszę porównać wartość na końcu osi czasu).

Suma przebiegów na wyjściach 1 i 2.

Różnica częstotliwości przebiegów na powyższych rysunkach jest znacznie zawyżona, a same częstotliwości zmniejszone dla lepszej czytelności. W rzeczywistości interferują przebiegi o częstotliwościach 4000 Hz oraz (maksymalnie) 4000 Hz+200 Hz (AMF) + 200 Hz (SPEKTRUM) = 4400 Hz.

Na rysunkach poniżej pokazana jest cała powierzchnia mieszcząca się pomiędzy elektrodami (to kwadrat, o którym była mowa) z zaznaczoną „trasą” przemieszczania się chwilowego maksimum sumy amplitud obu oddziałujących przebiegów. Proszę pamiętać, że rzeczywiste oddziaływanie jest o wiele bardziej skomplikowane, rysunki te są wyłącznie poglądowe.

Sytuacja po jednym pełnym okresie prądu na wyjściu 1 … i po dwóch



Punkt maksymalnego oddziaływania zakreśla skomplikowaną krzywą.

Po pewnym czasie punkt maksymalnego oddziaływania wraca do położenia początkowego i zaczyna poruszać się po tym samym torze.

Dodatkowo aparaty serii D6 posiadają możliwość regulowania zmian częstotliwości przebiegu generowanego na wyjściu nr 1 w funkcji czasu. Funkcja ta nazywana jest przestrajaniem częstotliwości a zmiany przedstawia wykres poniżej:

Działanie: 1. jeżeli AMF, SPEKTRUM i Tzb są większe

od zera, mamy do czynienia z najprostszą interferencją (temu stanowi odpowiadają rysunki powyżej,

2. jeżeli ww. wielkości są różne od zera – częstotliwość przebiegu na wyjściu nr 1 zmienia się od bazowej (4 kHz) + AMF do bazowej + AMF + SPEKTRUM w czasie przemiatania Tprz. Dodatkowo można ustawić, jaki procent czasu przemiatania ma zajmować samo narastanie – jest to czas zbocza Tzb, będący procentem Tprz.

10.36. Prąd interferencyjny izoplanarny

(Powyżej przedstawione są ogólne parametry przebiegu sinusoidalnie zmiennego składającego się na prąd interferencyjny. Mechanizm powstawania wypadkowego oddziaływania jest wyjaśniony dalej.)



MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.36.1. W jaki sposób prąd interferencyjny izoplanarny oddziałuje na tkanki pomiędzy elektrodami?

Aby zrozumieć, w jaki sposób powstaje wypadkowe oddziaływanie prądu interferencyjnego izoplanarnego na organizm, należy wiedzieć, że:

Na sumaryczne oddziaływanie składa się wypadkowa oddziaływań dwóch interferujących przebiegów.

Interferujące przebiegi są prądami sinusoidalnie zmiennymi, o takich samych częstotliwościach, przesuniętymi w fazie o 90 stopni.

W dowolnym punkcie powierzchni ograniczonej elektrodami wypadkowe oddziaływanie może być rozpatrywane jako suma chwilowych wartości obydwu interferujących przebiegów.

Dla uproszczenia załóżmy, że elektrody rozmieszczone są na ciele pacjenta na bokach kwadratu, w miejscu w przybliżeniu płaskim. Rozważmy punkt znajdujący się wewnątrz tego umownego kwadratu. Jak kształtuje się oddziaływanie prądu izoplanarnego w tym punkcie? Jest to suma dwóch (przesuniętych w fazie o 90°) przebiegów sinusoidalnych.










Przebieg na wyjściu nr 2 (aby przekonać się, że jego częstotliwość jest inna niż przebiegu powyżej, proszę porównać wartość na końcu osi czasu).

Suma przebiegów 1 i 2.


Na rysunkach poniżej pokazana jest cała powierzchnia mieszcząca się pomiędzy elektrodami (to kwadrat, o którym była mowa) z zaznaczoną „trasą” przemieszczania się chwilowego maksimum sumy amplitud obu oddziałujących przebiegów.

Jak widać, linia chwilowego maksimum sumarycznego przebiegu tworzy regularny okrąg.


Działanie:

Jeżeli AMF, SPEKTRUM i Tzb są większe od zera, mamy do czynienia z najprostszą interferencją (temu stanowi odpowiadają rysunki powyżej,

Jeżeli ww. wielkości są różne od zera – częstotliwość przebiegu na wyjściu nr 1 zmienia się od bazowej (4 kHz) + AMF do bazowej + AMF + SPEKTRUM w czasie przemiatania Tprz.

Dodatkowo można ustawić, jaki procent czasu przemiatania ma zajmować samo


narastanie – jest to czas zbocza Tzb, będący procentem Tprz.

Synchronizacja parametrów przebiegów jest taka, że zmiana parametrów wymienionych powyżej powoduje zmianę „średnicy” okręgu wypadkowego oddziaływania w strefie między elektrodami. Zmienia się ona od zera do wartości amplitudy w czasie Tprz z prędkością zależną od czasu trwania zbocza Tzb.

10.37. Prąd interferencyjny dipolowy


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.37.1. W jaki sposób prąd interferencyjny dipolowy oddziałuje na tkanki pomiędzy elektrodami?

Aby zrozumieć, w jaki sposób powstaje wypadkowe oddziaływanie prądu interferencyjnego dipolowego na organizm, należy wiedzieć, że:

1. Na sumaryczne oddziaływanie składa się wypadkowa oddziaływań dwóch interferujących przebiegów.2. Interferujące przebiegi są prądami sinusoidalnie zmiennymi, o takich samych częstotliwościach, nieprzesuniętymi w

fazie.3. W dowolnym punkcie powierzchni ograniczonej elektrodami wypadkowe oddziaływanie może być rozpatrywane jako

suma chwilowych wartości obydwu interferujących przebiegów.

Dla uproszczenia załóżmy, że elektrody rozmieszczone są na ciele pacjenta na bokach kwadratu, w miejscu w przybliżeniu płaskim. Rozważmy punkt znajdujący się wewnątrz tego umownego kwadratu. Jak kształtuje się oddziaływanie prądu dipolowego w tym punkcie? Jest to suma dwóch (różniących się amplitudą) przebiegów sinusoidalnych.




AMF Różnica częstotliwości

0 – 200 Hz Różnica w częstotliwościach interferujących przebiegów




Trot Czas rotacji 0 – 99 s Czas rotacji wypadkowego maksimum oddziaływania prądów.

K Kąt rotacji 0 - 350° Kąt rotacji wypadkowego maksimum oddziaływania prądów, mierzony od linii łączącej elektrody wyjścia nr 1 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.



Przebieg na wyjściu nr 2 (jego częstotliwość jest taka sama jak na wyjściu nr 1).

Suma przebiegów 1 i 2.


Na rysunkach poniżej pokazana jest cała powierzchnia mieszcząca się pomiędzy elektrodami (to kwadrat, o którym była mowa) z zaznaczoną „trasą” przemieszczania się chwilowego maksimum sumy amplitud obu oddziałujących przebiegów. Za pomocą regulacji amplitudy obu przebiegów można regulować kąt rotacji (pomiędzy osią poziomą a wektorem wypadkowego oddziaływania obydwu przebiegów).


Sytuacja, gdy obie amplitudy są równe. Kąt = 45 stopni. Sytuacja, gdy amplituda na wyjściu 2 wynosi 50% amplitudy na wyjściu 1. Kąt = 22.5 stopnia.


Działanie:

jeżeli AMF, SPEKTRUM i Tzb są większe od zera, mamy do czynienia z najprostszą interferencją (temu stanowi odpowiadają rysunki powyżej,

jeżeli ww. wielkości są różne od zera – częstotliwość przebiegu na wyjściu nr 1 zmienia się od bazowej (4 kHz) + AMF do bazowej + AMF + SPEKTRUM w czasie przemiatania Tprz. Dodatkowo można ustawić, jaki procent czasu przemiatania ma zajmować samo narastanie – jest to czas zbocza Tzb, będący procentem Tprz.

Synchronizacja parametrów przebiegów jest taka, że zmiana parametrów wymienionych powyżej powoduje zmianę długości wektora wypadkowego oddziaływania w strefie między elektrodami. Zmienia się ona od zera do wartości amplitudy w czasie Tprz z prędkością zależną od czasu trwania zbocza Tzb. Ponadto dla prądu interferencyjnego dipolowego można ustawić automatyczną rotację wypadkowego wektora oddziaływania w zadanym czasie.



10.38. Prąd interferencyjny dwupolowy


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

Prąd ten jest zbliżony do prądu Nemeca pod względem parametrów, różnica polega na tym, że cała interferencja zachodzi wewnątrz urządzenia, a na wyjście trafia wypadkowy przebieg. Uwaga: prąd ten jest dostępny jedynie na wyjściu nr 1.

10.39. Przebieg typu TENS asymetryczny


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67











CZĘST Częstotliwość 1 – 200 Hz Częstotliwość




Ti Czas trwania impulsu 10 – 300 us Czas trwania impulsu


10.40. Przebieg typu TENS symetryczny


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.41. Przebieg typu TENS symetryczny interwałowy


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67





















10.42. Przebieg typu TENS falujący


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.43. Przebieg typu TENS burst


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67






Tzał Czas załączenia 1 – 100 s Czas załączenia grupy impulsów

Twył Czas wyłączenia 1 – 100 s Czas przerwy pomiędzy grupami impulsów

Tzb Czas trwania zbocza 0 – 50% Tzał Czas trwania zbocza (procent czasu załączenia)







Fwyb Częstotliwość wybuchów 1 – 10 Hz Częstotliwość wybuchów



10.44. Mikroprąd unipolarny


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67

10.45. Mikroprąd bipolarny


MADYN D61

MADYN D61&STIM

MADYN D61&TENS

MADYN D61&STIM&TENS

INTER D64

INTER D64&STIM

INTER D64&TENS

INTER D64&STIM&TENS

STIM D65

STIM D65&TENS

TENS D67




CZĘST Częstotliwość 0,5 – 1000 Hz Częstotliwość

Ti Czas trwania impulsu 1 ms – 1 s Czas trwania impulsu



CZĘST Częstotliwość 0,5 – 1000 Hz Częstotliwość

Ti Czas trwania impulsu 1 ms – 1 s Czas trwania impulsu


Nr Używany przebieg oraz jego parametry

Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11. Programy terapeutyczne

11.1. Arteriosclerosis (2)

1. Prąd CPczas: 25 min.

Katodę należy ułożyć na łydce leczonej kończyny, anodę przykręgosłupowo w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, po stronie schorzenia. Natężenie należy zwiększyć do poziomu silnej reakcji czuciowej. Zabiegi powinno być wykonywane 3 razy w tygodniu.

2. Prąd i.ś.cz. CPczęstotliwość: 4 kHzczas: 25 min.

Katodę należy ułożyć na łydce leczonej kończyny, anodę przykręgosłupowo w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, po stronie schorzenia. Natężenie należy zwiększyć do poziomu silnej reakcji czuciowej. Zabiegi powinno być wykonywane 3 razy w tygodniu.

3. Prąd Trabertaczas: 15 min.

Dwie duże elektrody należy ułożyć na kręgosłupie w pozycji Traberta, El 2 dla kończyn górnych, El 3 lub El 4 dla kończyn dolnych (terapia segmentarna). Natężenie prądu zwiększa się do poziomu tolerancji.

11.2. Arthrosis (2)

1. prąd DFczas: 2 min. prąd LP czas: 6 min. (automatyczna zmiana polaryzacji w połowie zabiegu).

Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do uzyskania poziomu reakcji czuciowej (przyjemne mrowienie). Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości stawu.

2. prąd DFczas: 2 min.prąd CP - ISO czas: 8 min. (automatyczna zmiana polaryzacji w połowie zabiegu).

Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do uzyskania reakcji czuciowej (przyjemne mrowienie). Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości stawu.

3. prąd i. ś. cz. DFczas: 2 min.prąd i. ś. cz. LP czas: 6 min. (automatyczna zmiana polaryzacji w połowie zabiegu)częstotliwość: 4 kHz.

Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do uzyskania do poziomu reakcji czuciowej (przyjemne mrowienie). Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości stawu.

4. prąd i. ś. cz. DFczas: 2 min. prąd i. ś. cz. CP - ISO czas: 8 min. (automatyczna zmiana polaryzacji w połowie zabiegu), częstotliwość: 4 kHz.

Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do uzyskania reakcji czuciowej (przyjemne mrowienie). Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości stawu.


Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do poziomu tolerancji. Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości stawu.

6. IF - 2AMF: 100 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 10 s, Tzb: 50%czas: 10 min.

Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do uzyskania reakcji czuciowej (przyjemne mrowienie). Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości stawu. Przez zastosowanie prądu średniej częstotliwości terapeutyczne oddziaływanie obejmuje również tkanki głębiej położone.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

7. IF - 2AMF: 50 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 6 sTzb: 30%czas: 20 min.

Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do uzyskania reakcji czuciowej (przyjemne mrowienie). Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości stawu. Przez zastosowanie prądu średniej częstotliwości terapeutyczne oddziaływanie obejmuje również tkanki głębiej położone.

8. Mikroprąd: faza 1:czas impulsu: 2 msczęstotliwość: 250 Hznatężenie: 300 µAczas 15 min.Mikroprąd: faza 2:czas impulsu: 100 ms, częstotliwość: 1 Hz, natężenie: 100 µA, czas 10 min.

Elektrody należy umieścić lokalnie, po obu stronach bolesnego stawu.

11.3. Arthrosis (4)

1. IF - IzoplanarAMF: 100 Hzspektrum: 50 Hz, czas przemiatania: 5 sTzb: 30%czas: 15 min.

Elektrody z kanału A i z kanału B należy tak umieścić wokół bolesnego stawu, aby płynący prąd z obu kanałów krzyżował się w tkankach. Stosując prąd średniej częstotliwości Izoplanar uzyskujemy 100% modulacji we wszystkich tkankach objętych jego działaniem tj. w obszarze między elektrodami. Natężenie prądu należy zwiększać do uzyskania reakcji czuciowej.

2. IF - IzoplanarAMF: 50 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 3 sTzb: 10%czas: 20 min.




4. krok 1: IF - Izoplanar AMF: 50 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 4 sTzb: 10%czas: 10 min. krok 2: IF - DipolautoAMF: 50 Hzczas rotacji: 5 sczas: 10 min.

Elektrody z kanału A i z kanału B należy tak umieścić wokół bolesnego stawu, aby płynący prąd z obu kanałów krzyżował się w tkankach. Stosując prąd średniej częstotliwości Izoplanar uzyskujemy 100% modulacji we wszystkich tkankach objętych jego działaniem tj. w obszarze między elektrodami. Natężenie prądu należy zwiększać do uzyskania reakcji czuciowej w pierwszym kroku. W czasie trwania kroku 2 pojawią się rytmiczne skurcze mięśni.

11.4. Bolesne menstruacje (4)

1. TENS ciągły asymetrycznyczas impulsu: 60 µs częstotliwość: 100 Hzczas: 30 min.

Elektrody należy ułożyć przykręgosłupowo na poziomie L3 (kanał A) i S2 (kanał B), jeżeli ból promieniuje w kierunku pleców. Jeżeli ból jest zlokalizowany głównie nad kością łonową, jedną parę elektrod (kanał A) należy ułożyć w przednio - bocznej części brzucha po lewej i po prawej stronie, poniżej pępka, drugą parę (kanał B) po lewej i po prawej stronie powyżej przednio - górnej kresy kości biodrowej. Natężenie należy zwiększyć do uzyskania silnego, niebolesnego wrażenia mrowienia.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

2. TENS burst symetryczny czas impulsu: 150 µs częstotliwość: 100 Hz częst. wybuchów: 4 Hz czas: 20 min.

Elektrody należy ułożyć przykręgosłupowo na poziomie L3 (kanał A) i S2 (kanał B), jeżeli ból promieniuje w kierunku pleców. Jeżeli ból jest zlokalizowany głównie nad kością łonową, jedną parę elektrod (kanał A) należy ułożyć w przednio - bocznej części brzucha po lewej i po prawej stronie, poniżej pępka, drugą parę (kanał B) po lewej i po prawej stronie powyżej przednio - górnej kresy kości biodrowej. Natężenie należy zwiększyć do uzyskania rytmicznych skurczów mięśniowych.

11.5. Bóle fantomowe (2)

1. TENS asymetrycznyczas impulsu: 40 µsczęstotliwość: 100 Hzczas: 20 min.

Elektrody należy umieścić na bolesnym punkcie spustowym związanym z nerwem obwodowym i segmentem rdzenia kręgowego, unerwiającym bolesny obszar. Natężenie należy zwiększać do uzyskania silnego, niebolesnego wrażenia mrowienia.

2. TENS symetrycznyczas impulsu: 200 µsczęstotliwość: 4 Hzczas: 15 min.

Elektrody należy umieścić na bolesnym punkcie spustowym związanym z nerwem obwodowym i segmentem rdzenia kręgowego, unerwiającym bolesny obszar. Natężenie należy zwiększać do uzyskania silnych, niebolesnych skurczów mięśni.

11.6. Ból głowy ostry (2)

1. krok 1: prąd DF czas: 1 min.krok 2: prąd LPczas: 6 min. (automatyczna zmiana polaryzacji po 3 minutach).

Elektrodę czynną - katoda umieszczamy na n. occipitalis po stronie bólu, elektrodę bierną - anoda na łopatce po stronie stymulacji. Natężenie zwiększamy do uzyskania silnej, niebolesnej reakcji mrowienia, odczuwanej w obszarze unerwienia (skóra potylicy).

2. krok 1: prąd i. ś. cz. DF czas: 1 min.krok 2: prąd i. ś. cz. LP częstotliwość: 4 kHzczas: 6 min. (automatyczna zmiana polaryzacji po 3 minutach)

Elektrodę czynną - katoda umieszczamy na n. occipitalis po stronie bólu, elektrodę bierną - anoda na łopatce po stronie stymulacji. Natężenie zwiększamy do uzyskania silnej, niebolesnej reakcji mrowienia, odczuwanej w obszarze unerwienia (skóra potylicy).

3. prąd Trabertaczas: 15 min.

Elektrody należy umieścić w pozycji Traberta El 1. Natężenie prądu zwiększamy do poziomu tolerancji.

4. IF - 2 AMF: 100 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 12 sTzb: 50 %czas 15 min.

W przypadku leczenia bólu wynikającego ze wzmożonego napięcia mięśni w odcinku szyjnym, dwie małe elektrody należy umieścić w obustronnie pod kością potyliczną, w miejscu gdzie znajdują się nn. occipitalis. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania silnego, niebolesnego wrażenia mrowienia.

5. TENS asymetrycznyczas impulsu: 50 ms częstotliwość: 100 Hzczas: 30 min.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

6. TENS asymetrycznyczas impulsu: 50 µsczęstotliwość: 80 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 5 sTzb: 60%czas: 20 min.


7. Mikroprąd faza 1: czas impulsu: 10 msczęstotliwość: 50 Hznatężenie: 200 µAczas: 15 min.faza 2: czas impulsu: 50 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 50 µAczas: 5 min.

Terapia jest mniej skuteczna, jeżeli pacjent przyjmuje duże ilości leków przeciwbólowych. Elektrody należy ułożyć na wysokości C1 i C7, wzdłuż wyrostków kolczystych.

11.7. Ból głowy ostry (4)

1. IF - Dipolautomatyczna rotacjaAMF: 100 Hzczas rotacji: 3 sczas: 10 min.

Elektrody umieszczone są na najbardziej bocznie położonej lewej i prawej części mięśnia czworobocznego, dwie następne umieszczone są po obu stronach, na najbardziej przyczaszkowej części tego samego mięśnia, lub lekko na zewnątrz. Należy pamiętać o podłączaniu elektrod do odpowiednich kanałów, aby zachować zasadę krzyżowania się przepływu prądu w tkankach. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania niebolesnej reakcji ruchowej.

2. TENS asymetrycznyczas impulsu: 50 msczęstotliwość: 100 Hzczas: 30 min.

Elektrody umieszczone są na najbardziej bocznie położonej lewej i prawej części mięśnia czworobocznego (kanał A), dwie następne umieszczone są po obu stronach, na najbardziej przyczaszkowej części tego samego mięśnia, lub lekko na zewnątrz (kanał B). Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania niebolesnej reakcji ruchowej.

3. TENS asymetrycznyczas impulsu: 50 µs częstotliwość: 80 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 5 sTzb: 60%czas: 20 min.

Elektrody umieszczone są na najbardziej bocznie położonej lewej i prawej części mięśnia czworobocznego (kanał A), dwie następne umieszczone są po obu stronach, na najbardziej przyczaszkowej części tego samego mięśnia, lub lekko na zewnątrz (kanał B). Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania silnej, niebolesnej reakcji czuciowej.

11.8. Ból głowy chroniczny (2)

1. krok 1: prąd DF czas: 1 min. krok 2: prąd CP ISOczas: 8 min. (automatyczna zmiana polaryzacji po 4 minutach).


2. Krok 1: prąd i. ś. cz. DFczas: 1 min. Krok 2: prąd i. ś. cz. CP ISO częstotliwość: 4 kHzczas: 8 min. (automatyczna zmiana polaryzacji po 4 minutach)





Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67


Elektrody należy umieścić w pozycji Traberta El 1. Natężenie prądu zwiększamy do poziomu tolerancji. 3x w tygodniu.

4. TENS burstczas impulsu: 50 µs częst. wewnętrzna: wybuchu: 100 Hzczęstotliwość wybuchów: 4 Hzczas: 20 min.

Dwie małe elektrody należy umieścić obustronnie pod kością potyliczną, w miejscu gdzie znajdują się nn. occipitalis. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania silnych, niebolesnych skurczów mięśniowych.

5. TENS falujący czas impulsu: 200 µsczęstotliwość: 10 HzTzał: 3 sTwył: 3 sTzb: 30% czas: 20 min.

Dwie małe elektrody należy umieścić obustronnie pod kością potyliczną, w miejscu gdzie znajdują się nn. occipitalis. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania niebolesnego skurczów mięśniowych, wywołujących u pacjenta wrażenie masażu.


Elektrody można ułożyć w punktach spustowych odcinka szyjnego i mięśnia czworobocznego. Lokalizacji dokonuje się za pomocą elektrod punktowych. Natężenie zwiększamy do uzyskania silnego, niebolesnego skurczu.

11.9. Ból głowy chroniczny (4)

1. IF - Dipolautomatyczna rotacjaAMF: 15 Hzczas rotacji: 10 sczas: 20 min.

Elektrody umieszczone są na najbardziej bocznie położonej lewej i prawej części mięśnia czworobocznego, dwie następne ułożone są po obu stronach, na najbardziej przyczaszkowej części tego samego mięśnia, lub lekko na zewnątrz. Należy pamiętać podłączeniu elektrod do odpowiednich kanałów, aby zachować zasadę krzyżowania się przepływu prądu w tkankach. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania niebolesnej, silnej reakcji ruchowej.

11.10. Bóle pooperacyjne (2)

1. Mikroprąd faza 1: czas impulsu: 20 ms częstotliwość: 10 Hz natężenie: 100 µA czas 15 min.faza 2: czas impulsu: 100 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 40 µAczas 10 min.

Elektrody należy umieścić wokół bolesnego miejsca lub blizny w taki sposób, aby mikroprąd płynął w obszarze dolegliwości.

11.11. Bóle pooperacyjne (4)


Jeżeli jest to możliwe elektrody układa się proksymalnie i dystalnie wokół bolesnej blizny. Natężenie prądu zwiększa się do uzyskania reakcji czuciowych. Preferowane jest stosowanie elektrod sterylnych lub indywidualnych, samoprzylepnych



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.12. Bursitis (2)


Przykładowe ułożenie elektrod przy zapaleniu kaletki maziowej stawu barkowego. Elektrody należy ułożyć na przedniej i tylnej części stawu barkowego. Natężenie zwiększamy do poziomu uzyskania silnej reakcji czuciowej

11.13. Bursitis (4)

1. IF - DipolmanualAMF: 50 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 1 sTzb: 10%czas: 15 min.

Przykładowe ułożenie elektrod przy zapaleniu kaletki maziowej stawu barkowego. Elektrody z kanału A należy ułożyć na przedniej i tylnej części stawu barkowego. Elektrody z kanału B na mięśniu naramiennym w bocznej części ramienia i w zagłębieniu nad wyrostkiem barkowym, na wstępującej części mięśnia czworobocznego. Natężenie prądu należy zwiększać do poziomu reakcji czuciowych. W tym momencie poprzez manualne ustawienie rotacji, pacjent odczuwa przepływ prąd w dotkniętym obszarze.


Elektrody z kanału A należy ułożyć na przedniej i tylnej części stawu barkowego. Elektrody z kanału B na mięśniu naramiennym w bocznej części ramienia i w zagłębieniu nad wyrostkiem barkowym, na wstępującej części mięśnia czworobocznego. Natężenie prądu należy zwiększać do poziomu silnych reakcji czuciowych.

11.14. Cellulitis (2)

1. krok 1: prąd DFczas: 2 min. krok 2: CP ISO czas: 8 min. (automatyczna zmiana polaryzacji po 4 minutach).

Dwie duże elektrody tak należy ułożyć, aby stymulowane były mięśnie leżące w obszarze leczenia. Natężenie zwiększamy do wywołania reakcji ruchowej w postaci wyraźnych skurczów mięśniowych.

2. Krok 1: prąd i. ś. cz. DF czas: 2 min.krok 2 prąd i. ś. cz. CP ISO częstotliwość: 4 kHzczas: 8 min. (automatyczna zmiana polaryzacji po 4 minutach)

Dwie duże elektrody tak należy ułożyć, aby stymulowane były mięśnie leżące w obszarze leczenia. Natężenie zwiększamy do wywołania reakcji ruchowej w postaci wyraźnych skurczów mięśniowych.

3. prąd falujący ś. cz. 4000HzAM: 50 HzTzał: 10 sTwył: 12 sTzb: 20 %czas: 18 min.

Dwie duże elektrody tak należy ułożyć, aby stymulowane były mięśnie leżące w obszarze leczenia. Natężenie zwiększamy do wywołania reakcji ruchowej w postaci silnych skurczów mięśniowych. Terapia za pomocą tego prądu jest przyjemniejsza w odczuciach pacjenta.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.15. Cellulitis (4)

1. IF Dipolautoczęstotliwość: 50 Hzczas rotacji: 5 sczas: 20 min.

Cztery elektrody układa się w taki sposób, aby zachować zasadę krzyżowania się prądu z dwóch kanałów oraz stymulować mięśnie leżące w obszarze leczenia. Natężenie zwiększamy do uzyskania wyraźnych, rytmicznych skurczów mięśniowych.

11.16. Chondromolacja rzepki (2)

1. krok 1: prąd DFczas: 2 min.krok 2: prąd CPczas: 6 min. (automatyczna zamiana polaryzacji w połowie czasu zabiegu).

Elektrody należy ułożyć poprzecznie. Natężenie zwiększamy do poziomu uzyskania reakcji czuciowej.

2. krok 1: prąd i. ś. cz. DFczas: 2 min.krok 2 prąd i. ś. cz. CPczęstotliwość: 4 kHzczas: 6 min.(automatyczna zamiana polaryzacji w połowie czasu zabiegu)

Elektrody należy ułożyć poprzecznie. Natężenie zwiększamy do poziomu uzyskania reakcji czuciowej.

3. TENS burst czas impulsu: 50 µsczęst. wewnętrzna: 80 Hzczęst. wybuchów: 4 Hz czas: 20 min.

Elektrody należy ułożyć poprzecznie. Natężenie zwieszamy do poziomu uzyskania reakcji ruchowej, do progu tolerancji.

11.17. Chondromolacja rzepki (4)


Elektrody należy ułożyć wokół stawu kolanowego tak, aby objąć stymulacją zajęty chorobowo obszar i zachować zasadę krzyżowania się prądu płynącego w tkankach. Natężenie należy zwiększać do uzyskania silnej reakcji czuciowej i niebolesnej wibracji.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.18. Choroba Burgera (2)


Anodę należy ułożyć na kręgosłupie, na poziomie Th10 - L2, katoda podzielona specjalnym kabelkiem rozdzielającym na dwie części, ułożona jest na lewym i prawym pośladku. Natężenie prądu zwiększamy do progu tolerancji.


Jedną elektrodę należy ułożyć na kręgosłupie na poziomie Th10 - L2, drugą trzy centymetry poniżej, poprzecznie powyżej szpary pośladkowej. Natężenie zwiększamy do poziomu silnych reakcji czuciowych.

11.19. Choroba Raynauda (2)

1. Prąd Trabertaczas: 15 min. Kanał A

Dwie duże elektrody układa się na kręgosłupie w pozycjach Traberta, El 2 dla kończyn górnych, El 3 lub El 4 dla kończyn dolnych (terapia segmentarna). Natężenie prądu zwiększa się do poziomu tolerancji.


Jedna elektroda ułożona jest na punkcie Ho – Gu, druga na bocznej części zgięcia łokciowego. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej.

3. TENS burstczas impulsu: 200 µsczęst. wewnętrzna: 100 Hzczęst. wybuchów: 4 Hzczas: 15 min.

Jedna elektroda ułożona jest na punkcie Ho – Gu, druga na bocznej części zgięcia łokciowego. Natężenie zwiększa się do poziomu silnej, lecz komfortowej reakcji ruchowej.

11.20. Choroba Raynauda (4)


Kanał A: jedna elektroda ułożona jest na punkcie Ho – Gu, druga na bocznej części zgięcia łokciowego. Kanał B: jedna elektroda ułożona jest na dłoniowej powierzchni nadgarstka po stronie łokciowej (punkt stymulacyjny nerwu łokciowego), druga w dolnej części pachy, przyśrodkowo do tętnicy pachowej Natężenie zwiększa się do poziomu silnej, lecz komfortowej reakcji ruchowej.

11.21. Chromanie przestankowe (2)


Dwie duże elektrody układa się na kręgosłupie w pozycji Traberta, El 3 lub El 4 dla kończyn dolnych (terapia segmentarna). Natężenie prądu zwiększa się do poziomu tolerancji.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.22. Dystrofia pourazowa (2)


W przypadku leczenia kończyn dolnych jedną elektrodę należy ułożyć na najwyższym punkcie grzebienia biodrowego, drugą elektrodę na bocznej części pośladka. W przypadku leczenia kończyn górnych jedną elektrodę należy ułożyć na mięśniu dźwigacz łopatki,a drugą na bocznej części grzebienia łopatki. Natężenie prądu zwiększa się do uzyskania wrażenia mrowienia (reakcja czuciowa). W razie zmniejszenia odczuć należy ponownie zwiększyć amplitudę prądu.

2. TENS burstczas impulsu: 200usczęst. wewnętrzna: 100 Hzczęst. wybuchów: 4Hzczas: 20 min.

W przypadku leczenia kończyn dolnych jedną elektrodę należy ułożyć na najwyższym punkcie grzebienia biodrowego, drugą elektrodę na bocznej części pośladka. W przypadku leczenia kończyn górnych jedną elektrodę należy ułożyć na mięśniu dźwigacz łopatki,a drugą na bocznej części grzebienia łopatki. Natężenie prądu zwiększa się do uzyskania silnej, lecz niebolesnej reakcji ruchowej.

11.23. Dystrofia pourazowa (4)

1. TENS asymetrycznyczas impulsu: 20 µs częstotliwość: 120 Hzczas: 30 min.

W przypadku leczenia kończyn dolnych elektrody z kanału A należy ułożyć przykręgosłupowo na poziomie Th10 - L2. Jedna elektroda z kanału B umieszczona jest na najwyższym punkcie grzebienia biodrowego, a druga na bocznej części pośladka. W przypadku leczenia kończyn górnych elektrody z kanału A należy ułożyć przykręgosłupowo na poziomie Th4 - Th9 (obniżenia napięcia nerwów układu sympatycznego). Elektrody z kanału B należy ułożyć na specyficznych punktach stymulacyjnych w bruździe mięśnia dwugłowego ramienia po stronie przyśrodkowej (nerwy pośrodkowy i łokciowy) i bocznej (nerw promieniowy). Natężenie prądu należy zwiększyć do uzyskania silnej reakcji czuciowej.


W przypadku leczenia kończyn dolnych elektrody z kanału A należy ułożyć przykręgosłupowo na poziomie Th10 - L2. Jedna elektroda z kanału B umieszczona jest na najwyższym punkcie grzebienia biodrowego, a druga na bocznej części pośladka. W przypadku leczenia kończyn górnych elektrody z kanału A należy ułożyć przykręgosłupowo na poziomie Th4 - Th9. Jedna elektroda z kanału B umieszczona jest na mięśniu dźwigacz łopatki, a druga na bocznej części łopatki. Można również stosować pozycje ułożeniowe wg Kaada, jedna elektroda na punkcie Ho - Gu, druga na punkcie stymulacyjnym nerwu łokciowego, po dłoniowej stronie nadgarstka. Natężenie prądu należy zwiększyć do uzyskania silnej, niebolesnej reakcji ruchowej.

11.24. Epicondylitis Lateralis (2)


Jedna elektrodę należy ułożyć na nadkłykciu przyśrodkowym/bocznym kości ramieniowej, a drugą na przebiegu długości mięśnia (zginacze stawu łokciowego). Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej.


Jedna elektrodę należy ułożyć na nadkłykciu przyśrodkowym/bocznym kości ramieniowej, a drugą na przebiegu długości mięśnia (zginacze stawu łokciowego). Natężenie zwiększa się do poziomu silnej reakcji czuciowej.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67


Jedna elektrodę należy ułożyć na nadkłykciu przyśrodkowym/bocznym kości ramieniowej, a drugą na przebiegu długości mięśnia (zginacze stawu łokciowego). Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej.

4. TENS burstczas impulsu: 100 µs częst. wewnętrzna: 100 Hz częst. wybuchów: 4 Hzczas: 10 min.

Jedna elektrodę należy ułożyć we wgłębieniu na końcu bocznym kresy łokciowej, a drugą we wgłębieniu powyżej wyrostka łokciowego. Natężenie należy zwiększać do uzyskania silnej, niebolesnej reakcji ruchowej.

5. Mikroprąd faza 1:czas impulsu: 2 ms, częstotliwość: 200 Hz, natężenie: 500 µAczas 15 min.faza 2: czas impulsu: 100 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 50 µAczas 5 min.

Jedna elektroda znajduje się na bliższym przyczepie m. brachio - radialis, druga elektroda części przedramienia (m. extensor carpi radialis longus).

11.25. Epicondylitis Lateralis (4)

1. IF - IzoplanarAMF: 80 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 10 s Tzb: 70%czas: 10 min.

Elektrody z kanału A należy ułożyć w obrębie nadkłykcia bocznego kości ramieniowej i wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Elektrody z kanału B należy ułożyć w obrębie nadkłykcia przyśrodkowego kości ramieniowej i głowy kości promieniowej. Natężenie należy zwiększyć do uzyskania reakcji czuciowej.


Elektrody z kanału A należy ułożyć w obrębie nadkłykcia bocznego kości ramieniowej i głowy kości łokciowej. Elektrody z kanału B należy ułożyć w obrębie nadkłykcia przyśrodkowego kości ramieniowej i wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Natężenie należy zwiększyć do uzyskania silnej reakcji czuciowej. rozmiar elektrod należy dobrać stosownie do wielkości leczonego obszaru.

3. TENS burstczas impulsu: 100 µsczęst. wewnętrzna: 100 Hz częst. wybuchów: 4 Hzczas: 10 min.

Elektrody z kanału A należy ułożyć w obrębie nadkłykcia bocznego kości ramieniowej i wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Elektrody z kanału B należy ułożyć w obrębie nadkłykcia przyśrodkowego kości ramieniowej i głowy kości łokciowej. Natężenie należy zwiększyć do uzyskania silnej reakcji czuciowej.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.26. Herpes Zoster (2)

Herpes Zoster jest chorobą bardzo zaraźliwą, należy więc zachować wszelkie środki ostrożności w czasie elektroterapii1. prąd CP

czas: 8 min. (automatyczne odwrócenie polaryzacji w połowie zabiegu).

Leczenie składa się z dwóch, następujących po sobie aplikacji (odpowiednio za Bernardem). Pierwsza obejmuje działanie na zwój kręgowy, który jest źródłem schorzenia. Elektrody ułożone są na kręgosłupie powyżej i poniżej poziomu zwoju kręgowego. Natężenie prądu zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej. Następnie układa się elektrody w zajętych dermatomach w taki sposób, aby wykwity skórne znajdowały się między elektrodami. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej. Zastosowanie prądu CP powoduje zmniejszenie obrzęku korzenia nerwowego i dolegliwości bólowych. Jeżeli dermatom jest całkowicie pokryty wykwitami skórnymi należy katodę ułożyć na skórze w części grzbietowo - przyśrodkowej zajętego dermatomu. Anoda jako elektroda bierna powinna być ułożona dowolnie w odpowiedniej odległości poza deramatomem. W tym przypadku zmiana polaryzacja nie jest konieczna. Terapię należy kontynuować do zakończenia dolegliwości bólowych.

2. prąd i. ś. cz. CPczęstotliwość: 4 kHzczas: 8 min. (automatyczne odwrócenie polaryzacji w połowie zabiegu)


Jeżeli nie występują zaburzenia czucia, elektrody należy ułożyć w zajętych dermatomach w taki sposób, aby wykwity skórne znalazły się pomiędzy elektrodami. W razie zaburzeń czucia elektrody należy ułożyć poniżej i powyżej zajętego dermatomu. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej. Terapię należy kontynuować do zakończenia dolegliwości bólowych.


Jeżeli nie występują zaburzenia czucia, elektrody należy ułożyć w zajętych dermatomach w taki sposób, aby wykwity skórne znalazły się pomiędzy elektrodami. W razie zaburzeń czucia elektrody należy ułożyć poniżej i powyżej zajętego dermatomu. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej. Terapię należy kontynuować do zakończenia dolegliwości bólowych.


W razie wystąpienia neuralgii poopryszczkowej (dolegliwości bólowe utrzymujące się 30 dni od zniknięcia wykwitów skórnych), nie stosuje się ułożenia elektrod w zajętym dermatomie, gdy można w ten sposób spowodować zwiększenie dolegliwości bólowych. Elektrody należy ułożyć przykręgosłupowo w sąsiednich segmentach. W obszarze bólu nie wystąpi wrażenie mrowienia). Natężenie zwiększa się do uzyskania reakcji ruchowej.

6. Mikroprąd faza 1:czas impulsu: 1 msczęstotliwość: 200 Hz natężenie: 400 µAczas: 15 min.faza 2: czas impulsu: 100 ms częstotliwość: 1 Hz natężenie: 50 µAczas 5 min.

Elektrody należy w taki sposób umieścić wokół zmian skórnych, aby płynął przez nie mikroprąd.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.27. Herpes Zoster (4)

Herpes Zoster jest chorobą bardzo zaraźliwą, należy więc zachować wszelkie środki ostrożności w czasie elektroterapii1. TENS asymetryczny

czas impulsu: 20 µsczęstotliwość: 100 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 6 sTzb: 50%czas: 30 min. (kanał A+B)

Jeżeli nie występują zaburzenia czucia, elektrody należy ułożyć w zajętych dermatomach w taki sposób, aby wykwity skórne znalazły się pomiędzy elektrodami. W razie zaburzeń czucia elektrody należy ułożyć poniżej i powyżej zajętego dermatomu. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej. Terapię należy kontynuować do zakończenia dolegliwości bólowych. Ze względu długotrwałość schorzenia terapia prądami TENS jest bardziej preferowana niż prąd CP.

2. TENS burst czas impulsu: 50 µsczęst. wewnętrzna: 200 Hz częst. wybuchów: 10 Hz czas: 15 min.(kanał A+B).

Terapia w neuralgii poopryszczkowej bez zmniejszonego czucia. Kanał A: para elektrod ułożona w dermatomie powyżej zajętego segmentu. Kanał B: para elektrod ułożona w dermatomie poniżej zajętego segmentu. Natężenie zwiększa się do uzyskania niebolesnych skurczów mięśniowych. Jeżeli występują zaburzenia czucia, elektrody należy ułożyć na przedniej powierzchni klatki piersiowej, stosując zasadę przedstawioną powyżej.

11.28. Hypertonia m. trapezius (2)


Jedna elektroda na punkcie motorycznym mięśnia czworobocznego, druga elektroda przykręgosłupowo na poziomie C6 - C7. Natężenie zwiększa się do uzyskania reakcji ruchowej.


Elektrody ułożone na przebiegu mięśnia (część wstępująca). Natężenie zwiększa się do uzyskania silnej reakcji czuciowej i ruchowej.

3. TENS symetryczny modulowany czas impulsu: 160 µs częstotliwość: 20 Hzspektrum: 80 HzTprz: 1 sTzb: 30%czas: 15 min.


4. TENS falujący czas impulsu: 300 µs częstotliwość: 150 HzTzał: 6 sTwył: 6 sTzb: 30%czas: 15 min.





Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.29. Hypertonia m. trapezius (4)

1. IF - DipolautoAMF: 100 Hzczas rotacji: 3 sczas: 12 min.

Elektrody umieszczone są na najbardziej bocznie położonej lewej i prawej części mięśnia czworobocznego, dwie następne umieszczone są po obu stronach, na najbardziej przyczaszkowej części tego samego mięśnia, lub lekko na zewnątrz. Należy pamiętać o podłączaniu elektrod do odpowiednich kanałów, aby zachować zasadę krzyżowania się przepływu prądu w tkankach. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania rytmicznych skurczów mięśniowych.



3. TENS falującyczas impulsu: 150 µsczęstotliwość: 20 HzTzał: 4 sTwył: 5 sTzb: 30%czas: 15 min.


4. TENS symetryczny modulowanyczas impulsu: 300 µs częstotliwość: 50 HzTprz: 1 sSPEKTRUM: 0HzTzb: 30%czas: 15 min.


11.30. Ischias stan ostry (2)


Jedna elektroda ułożona jest na punkcie stymulacyjnym nerwu kulszowego, połączenie pośladka i górnej części uda, druga na punkcie stymulacyjnym nerwu piszczelowego w dole podkolanowym. Natężenie należy zwiększać do poziomu reakcji czuciowej.

2. TENS symetrycznyczas impulsu: 50 µsczęstotliwość: 100 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 10 sTzb: 50%czas: 20 min.

Jedną elektrodę należy ułożyć przykręgosłupowo po stronie bólu, na poziomie L5 - S1. Drugą elektrodę należy umieścić na punkcie stymulacyjnym nerwu piszczelowego w dole podkolanowym. Natężenie należy zwiększyć do poziomu reakcji czuciowej.

3. TENS symetrycznyczas impulsu: 40 µsczęstotliwość: 100 Hz, czas: 20 min.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67



5. Mikroprąd faza 1: czas impulsu: 2 msczęstotliwość: 200 Hznatężenie: 600 µAczas 15 min.faza 2: czas impulsu: 100 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 60 µAczas 10 min.

Jedna elektroda ułożona jest przykręgosłupowo na poziomie L5 po stronie bólu, druga na punkcie stymulacyjnym nerwu kulszowego lub na punkcie stymulacyjnym n. piszczelowego w dole podkolanowym lub nad kostką boczną.

11.31. Ischias stan ostry (4)


Elektrody z kanału A ułożone są przykręgosłupowo na poziomie L5 - S1. Elektrody z kanału B na punkcie stymulacyjnym nerwu kulszowego i nerwu piszczelowego w dole podkolanowym. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej.

2. TENS asymetryczny modulowany czas impulsu: 40 µsczęstotliwość: 100 Hzczas: 20 min.

Kanał A: jedna elektroda ułożona jest przykręgosłupowo po stronie bólu na poziomie L5 - S1, druga na punkcie stymulacyjnym nerwu kulszowego. Kanał B: jedna elektroda ułożona jest na punkcie stymulacyjnym nerwu piszczelowego w dole podkolanowym, druga nad kostką boczną. Natężenie zwiększa się po poziomu reakcji czuciowej.

11.32. Ischias (2)



2. TENS burst symetrycznyczas impulsu: 150 µsczęst. wewnętrzna: 100 Hzczęst. wybuchów: 4 Hzczas: 15 min.

Jedną elektrodę należy ułożyć przykręgosłupowo po stronie bólu, na poziomie L5 - S1. Drugą elektrodę należy umieścić na punkcie stymulacyjnym nerwu piszczelowego w dole podkolanowym. Natężenie należy zwiększyć do poziomu reakcji czuciowej.

3. TENS symetrycznyczas impulsu: 200 µs częstotliwość: 2 Hz spektrum: 8 Hzczas przemiatania: 5 sTzb: 20%czas: 12 min.

Jedną elektrodę należy ułożyć przykręgosłupowo po stronie bólu, na poziomie L5 - S1. Drugą elektrodę należy umieścić na punkcie stymulacyjnym nerwu piszczelowego w dole podkolanowym. Natężenie należy zwiększyć do uzyskania silnych, lecz niebolesnych skurczów mięśniowych.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67




Jedną elektrodę należy ułożyć przykręgosłupowo po stronie bólu, na poziomie L5 - S1. Drugą elektrodę należy umieścić na punkcie stymulacyjnym nerwu piszczelowego w dole podkolanowym. Natężenie należy zwiększyć do uzyskania silnej, niebolesnej reakcji ruchowej.

11.33. Ischias (4)

1. TENS burstczas impulsu: 150 µsczęst. wewnętrzna: 100 Hzczęst wybuchów: 4 Hzczas: 15 min.

Kanał A: jedna elektroda ułożona jest przykręgosłupowo po stronie bólu na poziomie L5 - S1, druga na punkcie stymulacyjnym nerwu kulszowego. Kanał B: jedna elektroda ułożona jest na punkcie stymulacyjnym nerwu piszczelowego w dole podkolanowym, druga nad kostką boczną. Natężenie zwiększa się do uzyskania silnej, niebolesnej reakcji ruchowej.

2. TENS symetrycznyczas impulsu: 200 µs częstotliwość: 2 Hzspektrum: 8 Hzczas przemiatania: 5 sTzb: 90%czas: 12 min.


Kanał A: jedna elektroda ułożona jest przykręgosłupowo po stronie bólu na poziomie L5 - S1, druga na punkcie stymulacyjnym nerwu kulszowego. Kanał B: jedna elektroda ułożona jest na punkcie stymulacyjnym nerwu piszczelowego w dole podkolanowym, druga nad kostką boczną. Natężenie zwiększa się do uzyskania silnych, niebolesnych skurczów mięśniowych.

11.34. Krwiak (2)

1. prąd falujący 4000 HzAM: 100 HzTzał: 3 sTwył: 3 sTzb: 20%czas: 10 min.

Elektrody należy ułożyć wokół krwiaka, jeżeli jest to możliwe naprzeciw znajdujących się pod nim mięśni. Natężenie zwiększamy do uzyskania widocznych skurczów mięśniowych. Stosując tego typu terapię zwiększamy szybkość przepływu krwi i absorpcję niepotrzebnych produktów przemiany materii

2. prąd falujący 4000 HzAM: 50 HzTzał: 8 sTwył: 16 sTzb: 20%czas: 16 min.

Elektrody należy ułożyć wokół krwiaka, jeżeli jest to możliwe naprzeciw znajdujących się pod nim mięśni. Natężenie zwiększamy do uzyskania widocznych skurczów mięśniowych. Stosując tego typu terapię zwiększamy szybkość przepływu krwi i absorpcję niepotrzebnych produktów przemiany materii.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.35. Krwiak (4)


Elektrody należy ułożyć wokół krwiaka, jeżeli jest to możliwe naprzeciw znajdujących się pod nim mięśni. Należy zachować zasadę krzyżowania się w tkankach prądu płynącego z dwóch niezależnych obwodów. Natężenie zwiększamy do uzyskania widocznych skurczów mięśniowych. Stosując tego typu terapię zwiększamy szybkość przepływu krwi i absorpcję niepotrzebnych produktów przemiany materii.



3. krok 1: Izoplanarczęstotliwość: 50 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 1 sTzb: 0%czas 5 min.krok 2: Dipolautoczęstotliwość: 50 Hzczas rotacji: 3 sczas: 15 min.



Elektrody należy ułożyć wokół krwiaka. Optymalną stymulacją jest lokalizacja nerwów skórnych związanych z obszarem, gdzie występuje krwiak. Natężenie zwiększamy do uzyskania widocznych skurczów mięśniowych. Stosując tego typu terapię zwiększamy szybkość przepływu krwi i absorpcję niepotrzebnych produktów przemiany materii.

11.36. Lumbalgia (2)

1. IF - 2AMF: 100 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 10 sTzb: 80%czas 15 min.

Duże elektrody należy ułożyć przykręgosłupowo na poziomie Th 10 - L 2. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej.

2. Prąd Trabertaczas 15 min.

Elektrody należy ułożyć na kręgosłupie w pozycji Traberta El 3 lub El 4. Natężenie zwiększa się do progu tolerancji.


Elektrody należy ułożyć jednostronnie przykręgosłupowo na poziomie Th 10 i L 2. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej.

4. TENS falującyczas impulsu: 40 µsczęstotliwość: 100 HzTzał: 4 sTwył: 6 sTzb: 30%czas: 20 min.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.37. Lumbalgia (4)

1. IF Dipolautoczęstotliwość: 50 Hzczas rotacji: 8 sekundczas: 20 min.

Elektrody ułożone są poza kręgosłupem, wokół bolesnego obszaru mięśni, w taki sposób, aby prąd płynący z dwóch niezależnych obwodów krzyżował się w tkankach. Natężenie zwiększamy do uzyskania komfortowo odczuwanych skurczów mięśni grzbietu. uzyskujemy w ten sposób obniżenie napięcia mięśniowego i poprawienie krążenia. Odczucia pacjenta często porównywane są do wrażenia masażu.

2. IF Izoplanarczęstotliwość: 50 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 3 sTzb: 10%czas: 20 min.

Elektrody ułożone są poza kręgosłupem, wokół bolesnego obszaru mięśni, w taki sposób, aby prąd płynący z dwóch niezależnych obwodów krzyżował się w tkankach. Natężenie zwiększamy do poziomu reakcji czuciowych i wrażenia wibracji.


Elektrody należy ułożyć przykręgosłupowo. Jedna para na poziomie Th10 - Th12, druga para na poziomie L1 - L2. Natężenie należy zwiększać do uzyskania reakcji ruchowej, poniżej progu bólu.

11.38. Lumbalgia stan ostry (2)

1. Mikroprąd faza 1:czas impulsu: 2 msczęstotliwość: 200 Hznatężenie: 600 µAczas 15 min.; faza 2:czas impulsu: 100 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 60 µAczas 10 min.

Elektrody należy ułożyć w taki sposób, aby prąd płynął w obszarze dolegliwości bólowych.

11.39. Lumbalgia stan ostry (4)


Elektrody ułożone są poza kręgosłupem, wokół bolesnego obszaru mięśni, w taki sposób, aby prąd płynący z dwóch niezależnych obwodów krzyżował się w tkankach. Natężenie zwiększamy do poziomu reakcji czuciowej.


Elektrody ułożone są poza kręgosłupem, wokół bolesnego obszaru mięśni, w taki sposób, aby prąd płynący z dwóch niezależnych obwodów krzyżował się w tkankach. Natężenie zwiększamy do poziomu reakcji czuciowej.

3. IF Dipolautoczęstotliwość: 100 Hzczas rotacji: 5 sekundczas: 15 min.

Elektrody ułożone są poza kręgosłupem, wokół bolesnego obszaru mięśni, w taki sposób, aby prąd płynący z dwóch niezależnych obwodów krzyżował się w tkankach. Natężenie zwiększamy do uzyskania komfortowych skurczów mięśniowych.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

4. IF Izoplanarkrok1: AMF: 200Hzczas 3 minutykrok 2: IF Dipolautoczęstotliwość: 140 Hzczas rotacji: 4 sczas: 10 min.

Elektrody ułożone są poza kręgosłupem, wokół bolesnego obszaru mięśni, w taki sposób, aby prąd płynący z dwóch niezależnych obwodów krzyżował się w tkankach. Natężenie w kroku 1 zwiększamy do poziomu reakcji czuciowej, a w kroku 2 komfortowych skurczów mięśniowych.

11.40. Mialgia (2)

1. Prąd falujący 4000HzAM: 100 HzTzał: 4 sTwył: 4 sTzb: 30%czas: 15 min.

Elektrody należy ułożyć na przebiegu brzuśca mięśnia. Natężenie zwiększamy aż do uzyskania widocznych, komfortowych dla pacjenta skurczów mięśniowych.


Elektrody należy ułożyć na przebiegu brzuśca mięśnia. Natężenie zwiększamy aż do uzyskania widocznych, komfortowych dla pacjenta skurczów mięśniowych.

11.41. Mialgia (4)


Elektrody należy tak ułożyć, aby działaniem prądu objęta była cała grupa mięśniowa, zachowując zasadę krzyżowania się prądu płynącego w tkankach z dwóch niezależnych obwodów. Natężenie zwiększamy aż do uzyskania widocznych, komfortowych dla pacjenta skurczów mięśniowych.


Elektrody należy tak ułożyć, aby działaniem prądu objęta była cała grupa mięśniowa, zachowując zasadę krzyżowania się prądu płynącego w tkankach z dwóch niezależnych obwodów. Natężenie zwiększamy aż do uzyskania widocznych, komfortowych dla pacjenta skurczów mięśniowych.

11.42. MTP powierzchowny (2)

3. prąd DFczas: 3 min.

Powierzchowne punkty spustowe znajdują się głównie w skórze strefy objętej zmianami chorobowymi, ale mogą znajdować się również w innych miejscach, dystalnie od obszaru bólu. Niska oporność w stosunku do tkanek otaczających pozwala je łatwo zlokalizować. Dla lokalizacji i stymulacji punktów spustowych należy stosować elektrody punktowe. Elektroda bierna zamykająca obwód jest odpowiednio większa i umieszczona w pewnej odległości od obszaru stymulacji. Jeżeli pacjent poczuje promieniowanie w obszarze dotkniętym zmianami chorobowymi, oznacza to, że zlokalizowany został powierzchowny punkt spustowy i należy rozpocząć terapię. Natężenie relatywnie wysokie do produkcji nieprzyjemnego bolesnego, odczucia, które powinno zniknąć po około 5 - 10 sekundach. Jeżeli bolesne odczucia nie zmniejszą się, należy przerwać stymulacje i znaleźć inny punkt.

2. prąd i. ś. cz. DFczęstotliwość: 4 kHzczas: 3 min.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

3. prąd DFczas: 3 min.

Powierzchowne punkty spustowe znajdują się głównie w skórze strefy objętej zmianami chorobowymi, ale mogą znajdować się również w innych miejscach, dystalnie od obszaru bólu. Niska oporność w stosunku do tkanek otaczających pozwala je łatwo zlokalizować. Dla lokalizacji i stymulacji punktów spustowych należy stosować elektrody punktowe. Elektroda bierna zamykająca obwód jest odpowiednio większa i umieszczona w pewnej odległości od obszaru stymulacji. Jeżeli pacjent poczuje promieniowanie w obszarze dotkniętym zmianami chorobowymi, oznacza to, że zlokalizowany został powierzchowny punkt spustowy i należy rozpocząć terapię. Natężenie relatywnie wysokie do produkcji nieprzyjemnego bolesnego, odczucia, które powinno zniknąć po około 5 - 10 sekundach. Jeżeli bolesne odczucia nie zmniejszą się, należy przerwać stymulacje i znaleźć inny punkt.

4. Mikroprąd bipolarnyczas impulsu: 20 msczęstotliwość: 5 Hznatężenie: 40 µAczas: 15 min.

Elektrody punktowe należy umieścić na wybranych punktach spustowych.

11.43. MTP głęboki (2)

1. IF - 2 - polowaAMF: 100 HzTzb: 0%Tprz: 1sczas: 3 min

2. IF - 2 - polowaAMF: 1 Hzspektrum: 4 HzTzb: 0%Tprz: 1sczas: 3 min

3. IF - 2 - polowaAMF: 2 HzTzb: 0%Tprz: 1sczas: 3 min

11.44. Naciągnięcie MCL kolano (2)

1. IF - 2AMF: 50 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 6 sTzb: 50 %czas: 15 min.

Jedną elektrodę o mniejszych wymiarach należy ułożyć podłużnie na więzadle MCL, drugą większą na mięśniach uda (grupa mięśni przywodzicieli). Natężenie prądu zwiększa się do uzyskania wrażenia silnego mrowienia i wibracji. Celem zabiegu jest działanie przeciwbólowe i usprawnienie mechanizmów krążenia.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.45. Naciągnięcie ACL kolano (4)

1. IF - 4 IzoplanarAMF: 50 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 6 sTzb: 50%czas: 15 min.

Elektrody należy ułożyć wokół kolana w taki sposób, aby prąd płynący z dwóch niezależnych obwodów krzyżował się w tkankach między elektrodami.


Jedną parę elektrod należy ułożyć powyżej przyśrodkowej strony podstawy rzepki i poniżej głowy strzałki. Drugą parę elektrod należy ułożyć powyżej bocznej strony podstawy rzepki i poniżej kłykcia przyśrodkowego piszczeli. Natężenie zwiększa się do uzyskania reakcji ruchowej, poniżej progu bólu.

11.46. Neuralgia (2)


Elektrody należy ułożyć w taki sposób, aby bolesny obszar, zlokalizowany na obwodzie znajdował się między elektrodami. Natężenie prądu zwiększa się do poziomu reakcji czuciowych (stymulowanie włókien czuciowych i modulowanie bólu przez mechanizm „bramki kontrolnej”)


3. Mikroprąd faza 1:czas impulsu: 2 msczęstotliwość: 250 Hznatężenie: 600 µAczas: 15 min.faza 2: czas impulsu: 200 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 40 µAczas: 15 min.

Elektrody należy umieścić w taki sposób wokół bolesnego miejsca, aby mikroprąd płynął w obszarze dolegliwości.

11.47. Neuralgia (4)

1. TENS asymetrycznyczas impulsu: 40 µsczęstotliwość: 80 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 2 sTzb: 50%czas: 30 min. (Kanał A+B).

Elektrody z kanału A należy ułożyć przykręgosłupowo, po stronie bólu, poniżej i powyżej poziomu podrażnionego korzenia nerwowego. Elektrody z kanału B należy ułożyć w taki sposób, aby bolesny obszar, zlokalizowany na obwodzie znajdował się między elektrodami. Natężenie prądu zwiększa się do poziomu reakcji czuciowych (stymulowanie włókien czuciowych i modulowanie bólu przez mechanizm „bramki kontrolnej”).

2. TENS symetrycznyczas impulsu: 200 µsczęstotliwość: 5 Hzczas: 20 min.(Kanał A+B).

Elektrody z kanału A należy ułożyć przykręgosłupowo, po stronie bólu, poniżej i powyżej poziomu podrażnionego korzenia nerwowego. Elektrody z kanału B należy ułożyć w taki sposób, aby bolesny obszar, zlokalizowany na obwodzie znajdował się między elektrodami. Natężenie prądu zwiększa się do poziomu silnej, niebolesnej reakcji ruchowej, dzięki czemu zwiększa się produkcję endorfin.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.48. Nietrzymanie moczu (2)

1. TENS falującyczas impulsu: 150 µsczęstotliwość: 60 HzTzał: 3 sTwył: 6 sTzb: 60%czas: 1,5 min.

Do tego rodzaju stymulacji preferowane jest zastosowanie elektrody wewnętrznej. Sesja lecznicza składa się z 5 serii. Kolejną serię rozpoczyna się w momencie zgłoszenia gotowości przez pacjenta. W przypadku zwiększania siły mięśniowej natężenie: prądu należy zwiększać do poziomu reakcji ruchowej, do progu tolerancji. Jeżeli celem zabiegu jest usprawnienie wrażeń czuciowych w stymulowanych mięśniach, natężenie: prądu należy zwiększać do poziomu silnej reakcji czuciowej, poniżej progu motorycznego.

11.49. Nietrzymanie moczu (4)


Elektrody należy ułożyć przyśrodkowo do lewej i prawej guzowatości kulszowej, pacjent leży na plecach, kończyny dolne zgięte, w rozkroku. Elektrody nie mogą się dotykać. Dla komfortu pacjenta należy zasłonić krocze. Celem zabiegu jest stymulacja cienkich, włókien autonomicznych unerwiających zwieracz zewnętrzny i inne małe mięśnie tego rejonu. Natężenie zwiększamy do poziomu silnej reakcji czuciowej. W sesji terapeutycznej proponujemy łączyć powyższą terapię ze stymulacją mięśni miednicy.


Elektrody należy ułożyć przyśrodkowo do lewej i prawej guzowatości kulszowej, pacjent leży na plecach, kończyny dolne zgięte, w rozkroku. Elektrody nie mogą się dotykać. Dla komfortu pacjenta należy zasłonić krocze. Celem zabiegu jest stymulacja cienkich, włókien autonomicznych unerwiających zwieracz zewnętrzny i inne małe mięśnie tego rejonu. Natężenie zwiększamy do poziomu silnej reakcji czuciowej. W sesji terapeutycznej proponujemy łączyć powyższą terapię ze stymulacją mięśni miednicy.

3. Prąd falujący 4000HzAM: 60 HzTzał: 3 sTwył: 6 sTzb: 50%czas: 1,5 minuty

Elektrody należy ułożyć przyśrodkowo do lewej i prawej guzowatości kulszowej, pacjent leży na plecach, kończyny są w rozkroku. Elektrody nie mogą się dotykać. Dla komfortu pacjenta należy zasłonić krocze. Celem zabiegu jest stymulacja włókien ruchowych mięśni miednicy. Natężenie zwiększamy do uzyskania silnej reakcji ruchowej w rejonie stymulacji. Program leczniczy można połączyć z programem 45a lub 45b. Zabieg powtarzany 5 razy.

4. Krok 1: IF - IzoplanarAMF: 1 Hzspektrum: 99 Hzczas przemiatania: 10 sTzb: 50%czas: 15 min. Krok 2: Falujący ś. cz.AM: 60 HzTzał: 3 sTwył: 6 sTzb: 50%czas: 1,5 minutypowtarzany 5 razy

Jedną elektrodę z kanału A należy umieścić przyśrodkowo do guzowatości kulszowej lewej kończyny dolnej, drugą po przeciwnej stronie pachwiny. Jedną elektrodę z kanału B należy umieścić przyśrodkowo do guzowatości kulszowej prawej kończyny dolnej, drugą po przeciwnej stronie pachwiny. Natężenie prądu w czasie kroku 1 należy zwiększać do uzyskania reakcji czuciowej w miednicy. W kroku 2, natężenie: zwiększamy do uzyskania silnej, niebolesnej reakcji ruchowej. W czasie skurczu wywołanego przez elektrostymulację pacjent również powinien czynnie napinać mięśnie.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.50. Obrzęk świeży (2)

1. krok 1: prąd DF czas: 1 min.krok 2: CP ISO czas: 8 min. (automatyczna zmiana polaryzacji po 4 minutach).

Elektrody należy tak ułożyć, aby pomiędzy nimi znajdował się leczony obszar. Natężenie należy zwiększyć do poziomu reakcji czuciowej.

2. krok 1: prąd i. ś. cz. DFczas: 1 minutakrok 2 prąd i. ś. cz. CP ISOczas: 8 min.(automatyczna zmiana polaryzacji po 4 minutach).

Elektrody należy tak ułożyć, aby pomiędzy nimi znajdował się leczony obszar. Natężenie należy zwiększyć do poziomu reakcji czuciowej.


Elektrody należy tak ułożyć, aby pomiędzy nimi znajdował się leczony obszar. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania reakcji czuciowej. Poprzez odpowiedni dobór parametrów stymulacja nerwów czuciowych ma działania przeciwbólowe i odruchowe na nerwy układu sympatycznego, obniżając napięcie w małych tętniczkach. Elektrostymulację świeżego obrzęku można połączyć z kąpielą w zimnej wodzie (staw skokowy, dłonie), co zwiększa skuteczność terapii.


Elektrody należy tak ułożyć, aby pomiędzy nimi znajdował się leczony obszar. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania reakcji czuciowej. Poprzez odpowiedni dobór parametrów stymulacja nerwów czuciowych ma działania przeciwbólowe i odruchowe na nerwy układu sympatycznego, obniżając napięcie w małych tętniczkach. Elektrostymulację świeżego obrzęku można połączyć z kąpielą w zimnej wodzie (staw skokowy, dłonie), co zwiększa skuteczność terapii.


Elektrody należy tak ułożyć, aby pomiędzy nimi znajdował się leczony obszar. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania reakcji czuciowej. Poprzez odpowiedni dobór parametrów stymulacja nerwów czuciowych ma działania przeciwbólowe i odruchowe na układ sympatyczny, obniżając jego napięcie w małych tętniczkach. Elektrostymulację świeżego obrzęku można połączyć z kąpielą w zimnej wodzie (staw skokowy, dłonie), co zwiększa skuteczność terapii.

6. Mikroprąd faza 1: czas impulsu: 1 msczęstotliwość: 500 Hznatężenie: 500 µAczas: 10 min. faza 2: czas impulsu: 200 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 30 µAczas: 10 min.

Elektrody należy umieścić wokół opuchlizny.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.51. Obrzęk świeży (4)


Elektrody należy ułożyć wokół obszaru, gdzie występuje obrzęk, zachowując zasadę krzyżowania się w tkankach prądu płynącego w dwóch niezależnych obwodach. Natężenia zwiększa się do uzyskania reakcji czuciowej.


Elektrody należy ułożyć wokół obszaru, gdzie występuje obrzęk, zachowując zasadę krzyżowania się w tkankach prądu płynącego w dwóch niezależnych obwodach. Natężenie zwiększa się do uzyskania reakcji czuciowej.

3. IF - IzoplanarAMF: 90 Hz spektrum: 10 Hzczas przemiatania: 15 sTzb: 90%czas: 15 min.

Elektrody należy ułożyć wokół obszaru, gdzie występuje obrzęk, zachowując zasadę krzyżowania się w tkankach prądu płynącego w dwóch niezależnych obwodach. Natężenia zwiększa się do uzyskania reakcji czuciowej.

11.52. Obrzęk chroniczny (2)


Elektrody należy tak ułożyć, aby pomiędzy nimi znajdował się leczony obszar. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania reakcji czuciowej. Poprzez odpowiedni dobór parametrów stymulacja nerwów czuciowych ma działania przeciwbólowe i odruchowe na układ sympatyczny, obniżając jego napięcie w małych tętniczkach. Elektrostymulację chronicznego obrzęku można połączyć z kąpielą w ciepłej/gorącej wodzie (staw skokowy, dłonie), co zwiększa skuteczność terapii.

2. IF - 2AMF: 1 Hzspektrum: 9 Hzczas przemiatania: 3 sTzb: 10 %czas: 20 min.

Elektrody należy tak ułożyć, aby pomiędzy nimi znajdował się leczony obszar, przy czym jedna z elektrod znajduje się na przebiegu mięśni działających na staw z obrzękiem. W przypadku działania na stopę lub staw skokowy, jedna elektroda ułożona jest na przedniej części stopy, a druga na brzuścu mięśnia trójgłowego łydki. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania reakcji ruchowej. Stymulacja nerwów ruchowych aktywuje działanie pompy mięśniowej, przez co zwiększa się krążenie w obszarze występowania obrzęku. Elektrostymulację chronicznego obrzęku można połączyć z kąpielą w ciepłej/gorącej wodzie (staw skokowy, dłonie), co zwiększa skuteczność terapii.

3. Prąd falujący 4000HzAMF: 50 Hzspektrum: 40 HzTzał: 4 sTwył: 10 sTzb: 20%czas: 15 min.

Elektrody należy tak ułożyć, aby pomiędzy nimi znajdował się leczony obszar, przy czym jedna z elektrod znajduje się na przebiegu mięśni działających na staw z obrzękiem. W przypadku działania na stopę lub staw skokowy, jedna elektroda ułożona jest na przedniej części stopy, a druga na brzuścu mięśnia trójgłowego łydki. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania reakcji ruchowej. Stymulacja nerwów ruchowych aktywuje działanie pompy mięśniowej, przez co zwiększa się krążenie w obszarze występowania obrzęku. Elektrostymulację chronicznego obrzęku można połączyć z kąpielą w ciepłej/gorącej wodzie (staw skokowy, dłonie), co zwiększa skuteczność terapii.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.53. Osłabienie mięśni brzucha (4)


Elektrody należy ułożyć na ścianie mięśni brzucha w taki sposób, aby prąd płynący w dwóch kanałach A i B krzyżował się w tkance. Natężenie zwiększa się do uzyskania rytmicznych skurczów mięśni brzucha. Dzięki zastosowaniu relatywnie niskiej częstotliwości podwyższana jest toniczna aktywność stymulowanych mięśni.

11.54. Owrzodzenia, rany (2)


Elektrody należy umieścić w taki sposób wokół owrzodzenia lub rany, aby mikroprąd płynął w tym obszarze.

11.55. Pęcherz atoniczny (2)

1. Prąd impulsowy trójkątnyczas impulsu: 250 msczas przerwy 750 msczas: 30 min.

Katodę należy umieścić powyżej spojenia łonowego, anodę na kości krzyżowej. Rozmiar każdej elektrody powinien wynosić około 200 cm2. Natężenie należy zwiększać do poziomu reakcji czuciowej, mięśnie nie powinny kurczyć się.

11.56. Pęcherz atoniczny (4)

1. IF - NemecAMF: 1 Hzspektrum: 99 Hzczas przemiatania: 3 sTzb: 30%czas: 30 min.

Dwie elektrody wielkości około 50 cm2 należy umieścić po każdej stronie powyżej spojenia łonowego, dwie kolejne wielkości około 100 cm2 na pośladkach po obu stronach stawu krzyżowego. Niezależne obwody prądu powinny być tak podłączone, aby interferencja w leczonych tkankach. Natężenie zwiększamy powyżej poziomu reakcji czuciowej.

11.57. Samoistne porażenie n. facialis


Po stronie porażonej jedna elektroda ułożona jest na szczycie łuku jarzmowego, druga elektroda jest ułożona z tyłu za płatkiem ucha, między wyrostkiem sutkowatym a tylną krawędzią żuchwy. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej.


Po stronie porażonej jedna elektroda ułożona jest na szczycie łuku jarzmowego, druga elektroda jest ułożona z tyłu za płatkiem ucha, między wyrostkiem sutkowatym a tylną krawędzią żuchwy. Natężenie zwiększa się do uzyskania reakcji ruchowej.

11.58. Przykurcz Dupuytrena (2)

1. prąd galwaniczny przerywany8000 Hzczas: 20 min.

Prąd ten można zastosować do jonoforezy hialuronidazy. Elektroda czynna – anoda (mniejsza) na przykurczonej tkance, elektroda bierna - katoda (większa) na ramieniu. Natężenie prądu zwiększamy do poziomu reakcji czuciowej.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.59. Przykurcz po unieruchomieniu (2)


Elektrody należy umieścić po obu stronach leczonego stawu. Prąd średniej częstotliwości stymuluje głęboko położone mięśnie, więzadła i torebkę stawową. Natężenie należy zwiększać do poziomu tolerancji.


Zabieg stosuje się dla skróconych mięśni w wyniku wzmożonego napięcia lub w wyniku sztywności tkanki łącznej. W wyniku stymulacji uzyskujemy poprawę krążenia i zmniejszenie napięcia mięśnia. Elektrody należy umieścić na brzuścu mięśnia w części dystalnej i proksymalnej. Natężenie zwiększamy do poziomu uzyskania reakcji ruchowej. W czasie stymulacji, gdy mięsień nie kurczy się (Twył), wydłużany jest przez czynny skurcz antagonistów. Nie należy stosować dodatkowej siły zewnętrznej, aby nie uszkodzić tkanki łącznej.

3. Prąd KotzaAM: 100 HzTzał: 5 sTwył: 5 sczas 20 min.

Zabieg stosuje się dla skróconych mięśni z powodu wzmożonego napięcia lub sztywności tkanki łącznej. W wyniku stymulacji uzyskujemy poprawę krążenia i zmniejszenie napięcia mięśnia. Elektrody należy umieścić na brzuścu mięśnia w części dystalnej i proksymalnej. Natężenie zwiększamy do poziomu uzyskania reakcji ruchowej. W czasie stymulacji, gdy mięsień nie kurczy się (Twył), wydłużany jest przez czynny skurcz antagonistów (ruch pacjenta). Nie należy stosować dodatkowej siły zewnętrznej, aby nie uszkodzić tkanki łącznej.

11.60. Przykurcz po unieruchomieniu (4)


Elektrody należy tak ułożyć, aby objąć leczony staw i zachować zasadę krzyżowania się prądu płynącego w tkankach. Stosując w terapii prąd średniej częstotliwości działamy na tkanki głęboko położone tj. torebkę stawową, więzadła i mięśnie. Natężenie należy zwiększyć do progu tolerancji.

11.61. Reedukacja mięśni (2)

1. Prąd neofaradycznyczas impulsu: 1 msczas przerwy 19 msczęstotliwość: 50 HzTzał: 5 sTwył: 15 sTzb: 80%czas: 3 x 5 min.

Elektrody należy umieścić na przebiegu brzuśca leczonego mięśnia w części dystalnej i proksymalnej. Rozmiar elektrod dostosowany jest w zależności od wielkości stymulowanego mięśnia. Rodzaj stymulacji należy wybrać odpowiednio do kondycji mięśnia i celu terapii. Stymulując mięśnie prądem faradycznym falującym można zastosować metodę jednobiegunową umieszczają elektrodę czynną (katoda) w punkcie stymulacyjnym nerwu, który unerwia ruchowo dany mięsień lub grupę mięśni.

2. Prąd neofaradycznyczas impulsu: 1 msczas przerwy 19 msczęstotliwość: 50 HzTzał: 8 sTwył: 32 sTzb: 20%czas: 15 min.

3. IF - 2AMF: 80 HzTprz: 20sTzb: 10 %czas: 16 min.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

4. IF - 2AMF: 50 HzTprz: 32sTzb: 10 %czas: 16 min.

5. IF - 2AMF: 50 HzTprz: 32sTzb: 50%czas: 2 x 10 min.

11.62. RZS (2)


Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do poziomu tolerancji. Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości leczonego stawu.


Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do poziomu reakcji czuciowych. Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości leczonego stawu.


Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do poziomu silnej reakcji czuciowych i niebolesnego wrażenia wibracji. Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości leczonego stawu.

4. IF - 2MF 50 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 5 sTzb: 20%czas: 20%czas: 20 min.

Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do poziomu silnych reakcji czuciowych i niebolesnego wrażenia wibracji. Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości leczonego stawu.


Elektrody powinny być ułożone w taki sposób, aby prąd płynął przez cały staw objęty procesem chorobowym. Natężenie prądu zwiększane jest do poziomu reakcji ruchowej. W czasie zabiegu widoczne są delikatne skurcze mięśniowe. Dobór rozmiaru elektrod zależy od wielkości leczonego stawu.

6. Mikroprąd faza 1: czas impulsu: 2 msczęstotliwość: 250 Hznatężenie: 300 µAczas: 15 min.faza 2: czas impulsu: 100 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 50 µAczas 10 min.

Rozmiar elektrod należy dopasować do wielkości leczonego stawu. Elektrody należy umieścić wokół bolesnego stawu w taki sposób, aby prąd płynął w obszarze dolegliwości.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.63. RZS kolana (4)

1. IF - IzoplanarAMF: 100 Hzspektrum: 100 Hzczas przemiatania: 20sTzb: 50 %czas: 15 min.

Elektrody należy ułożyć wokół stawu kolanowego tak, aby objąć stymulacją jak największy obszar i zachować zasadę krzyżowania się prądu płynącego w tkankach. Natężenie należy zwiększać do uzyskania silnej reakcji czuciowej i wrażenia wibracji.

2. IF - IzoplanarAMF: 100 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 6 sTzb: 50 %czas: 15 min.

Elektrody należy ułożyć wokół stawu kolanowego tak, aby objąć stymulacją jak największy obszar i zachować zasadę krzyżowania się prądu płynącego w tkankach. Natężenie należy zwiększać do uzyskania silnej reakcji czuciowej i niebolesnej wibracji.


Elektrody należy ułożyć wokół stawu kolanowego tak, aby objąć stymulacją jak największy obszar i zachować zasadę krzyżowania się prądu płynącego w tkankach. Natężenie należy zwiększać do uzyskania silnej reakcji czuciowej i wibracji.

4. IF - IzoplanarMF 1Hzspektrum: 14 Hzczas przemiatania: 2 sTzb: 10%czas: 20 min.

Elektrody należy ułożyć wokół stawu kolanowego tak, aby objąć stymulacją jak największy obszar i zachować zasadę krzyżowania się prądu płynącego w tkankach. Natężenie należy zwiększać do uzyskania delikatnej reakcji ruchowej. Jeżeli u pacjenta pojawią się silniejsze skurcze należy zmniejszyć natężenie: prądu.

11.64. Scoliosis (2)

1. Prąd Kotza2500 HzAM: 50 HzTzał: 12 sTwył: 8 sczas: 15 min.

Leczeniem za pomocą elektroterapii obejmuje się skoliozy o małym kącie skrzywienia do 15 stopni, bez rotacji kręgów. Małe, najlepiej samoprzylepne elektrody należy ułożyć w następujący sposób: jedna elektroda w pozycji cranial na wklęsłej części krzywizny, druga elektroda caudal na wypukłej części krzywizny. Obie elektrody ułożone są blisko kręgu szczytowego skrzywienia. Natężenie należy zwiększać do uzyskania silnego, bezbolesnego skurczu. Celem elektroterapii jest obniżenie napięcia mięśni. Zabiegi należy wykonywać 5 razy w tygodniu, przez dwa tygodnie. Następnie należy rozpocząć wzmacnianie mięśni.

2. Prąd Kotza2500 HzAM: 50 HzTzał: 10 sTwył: 50 sczas: 20 min.

Leczeniem za pomocą elektroterapii obejmuje się skoliozy o małym kącie skrzywienia do 15 stopni, bez rotacji kręgów. Małe, najlepiej samoprzylepne elektrody należy ułożyć w następujący sposób: jedna elektroda w pozycji cranial na wklęsłej części krzywizny, druga elektroda caudal na wypukłej części krzywizny. Obie elektrody ułożone są blisko kręgu szczytowego skrzywienia. Natężenie należy zwiększać do uzyskania silnego, bezbolesnego skurczu. Celem zabiegu jest wzmocnienie siły mięśniowej. Zabiegi należy wykonywać 5 razy w tygodniu przez trzy tygodnie, z przerwami 8 - 12 tygodni. Elektrostymulacja nie zastępuje ćwiczeń czynnych pacjenta, lecz wspomaga ich skuteczność.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.65. Skręcenie st. skokowego (2)

1. krok 1: DFczas: 1 min.krok 2: CP ISOczas: 8 min.(automatyczna zmiana polaryzacji po 4 minutach).

Elektrody należy ułożyć po przyśrodkowej i bocznej stronie stawu skokowego, tak, aby leczony obszar znajdował się między elektrodami. Natężenie zwiększamy po poziomu reakcji czuciowy

2. krok 1: prąd i. ś. cz. DFczas: 1 minutakrok 2: CP ISO 8 min. (automatyczna zmiana polaryzacji po 4 minutach), częstotliwość: 4 kHz.

Elektrody należy ułożyć po przyśrodkowej i bocznej stronie stawu skokowego, tak, aby leczony obszar znajdował się między elektrodami. Natężenie zwiększamy po poziomu reakcji czuciowych.





5. TENS asymetrycznyczęstotliwość: 80 Hzczas impulsu: 40 µsspektrum: 70 Hzczas przemiatania: 5 sTzb: 70%czas: 15 min.

Jedną elektrodę należy ułożyć między kostką boczną a ścięgnem Achillesa, w jej górnej części, drugą elektrodę poniżej kostki bocznej, proksymalnie w stosunku do piątej i czwartej kości śródstopia. Natężenie zwiększamy do uzyskania silnej reakcji czuciowej.

6. TENS burstczas impulsu: 200 µs, symetryczny, częstotliwość wewnętrzna: 100 Hz, częstotliwość wybuchów: 5 Hz, czas: 15 min.

Jedną elektrodę należy ułożyć między kostką boczną a ścięgnem Achillesa, w jej górnej części, drugą elektrodę poniżej kostki bocznej, proksymalnie w stosunku do piątej i czwartej kości śródstopia. Natężenie zwiększamy do uzyskania reakcji ruchowej (skurcze mięśniowe, poniżej progu bólu).

7. Mikroprąd faza 1: czas impulsu: 5 msczęstotliwość: 200 Hznatężenie: 400 µAczas: 15 min.faza 2:czas impulsu: 200 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 50 µAczas: 15 min.

Rozmiar elektrod należy dopasować do wielkości leczonego stawu. Elektrody z kanału A i kanału B należy umieścić wokół bolesnego stawu w taki sposób, aby prąd płynął w obszarze dolegliwości.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.66. Spastyczność (2)


Elektrody należy ułożyć dystalnie i proksymalnie na brzuścu mięśnia lub grupy mięśniowej antagonistycznej do mięśni spastycznych. Natężenie zwiększamy powoli do uzyskania skurczu stymulowanych mięśni. Dzięki wzajemnemu oddziaływaniu uzyskuje się czasowe zmniejszenie spastyczności w mięśniach spastycznych.

11.67. Stymulacja krążenia (2)


Elektrody należy ułożyć na odpowiednim poziomie kręgosłupa, związanym z unerwieniem sympatycznym obszaru, w którym występuje deficyt ukrwienia. Dla kończyn górnych poziom Th4 - Th9 dla kończyn dolnych Th10 - L2. Stosując modulację częstotliwości w zakresie 80 - 150 Hz, zmniejsza się aktywność w nerwach układu sympatycznego (cienkie, niemielinizowane włókna nerwowe A, C) zaopatrujących małe tętniczki. Natężenie zwiększa się do poziomu silnej reakcji czuciowej.

11.68. Tendosynovitis (2)


Jedna elektroda ułożona na ścięgnie, jeżeli to jest możliwe poza pochewką ścięgna, druga na przebiegu mięśnia. Natężenie prądu zwiększamy do poziomu reakcji czuciowej. W stanie ostrym reakcja ruchowa nie jest pożądana.


Jedna elektroda ułożona na ścięgnie, jeżeli to jest możliwe poza pochewką ścięgna, druga na przebiegu mięśnia. Natężenie prądu zwiększamy do poziomu reakcji czuciowej. W stanie ostrym reakcja ruchowa nie jest pożądana.


Jedna elektroda ułożona na ścięgnie, jeżeli to jest możliwe poza pochewką ścięgna, druga na przebiegu mięśnia. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania delikatnej reakcji ruchowej.

11.69. Trening mięśni fazowych Kotza (2)

1. Prąd Kotza 2500 HzAM: 100 HzTzał: 5 sTwył: 15 sTzb: 20%czas: 10 min.

Elektrody należy ułożyć proksymalnie i dystalnie na brzuścu trenowanego mięśnia. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania silnego skurczu mięśniowego. Zabiegi należy wykonywać co najmniej trzy razy w tygodniu w połączeniu z innymi zabiegami fizjoterapeutycznymi (ćwiczenia).



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.70. Trening mięśni tonicznych Kotza (2)

1. Prąd Kotza 2500 HzAMF: 50 HzTzał: 10 sTwył: 50 sTzb: 20%czas: 10 min.

Elektrody należy ułożyć proksymalnie i dystalnie na brzuścu trenowanego mięśnia. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania silnego skurczu mięśniowego. Zabiegi należy wykonywać co najmniej trzy razy w tygodniu w połączeniu z innymi zabiegami fizjoterapeutycznymi (ćwiczenia).

11.71. Zapalenie stawu barkowego (2)


Elektrody należy ułożyć na przedniej i tylnej części stawu barkowego tak, aby prąd płynął przez cały staw. Działając prądem średniej częstotliwości stymulujemy tkanki głębiej położone. Natężenie należy zwiększyć do poziomu silnych reakcji czuciowych.








Elektrody należy ułożyć na przedniej i tylnej części stawu barkowego. Natężenie prądu zwiększamy do uzyskania reakcji czuciowej i wrażenia wibracji.

6. Mikroprąd faza 1:czas impulsu: 1 msczęstotliwość: 250 Hznatężenie: 500 µAczas 15 min.; faza 2: czas impulsu: 200 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 60 µAczas 10 min.

Elektrody należy w taki sposób umieścić wokół stawu barkowego, aby mikroprąd płynął w obszarze dolegliwości.




Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&S

tim

D6

1&

TEN

SD

61&

Sti

m&

TEN

SD

64

D6

4&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64&

Sti

m&

TEN

SD

65

D6

5&

TEN

SD

67

11.72. Zapalenie st. barkowego (4)


Elektrody z kanału A należy ułożyć na przedniej i tylnej części stawu barkowego. Elektrody z kanału B na mięśniu naramiennym w bocznej części ramienia i w zagłębieniu nad wyrostkiem barkowym, na wstępującej części mięśnia czworobocznego. Natężenie zwiększa się do poziomu reakcji czuciowych.


Elektrody z kanału A należy ułożyć na przedniej i tylnej części stawu barkowego. Elektrody z kanału B na mięśniu naramiennym w bocznej części ramienia i w zagłębieniu nad wyrostkiem barkowym, na wstępującej części mięśnia czworobocznego. Natężenie zwiększa się do uzyskania bezbolesnych skurczów mięśniowych.


Elektrody z kanału A należy ułożyć na przedniej i tylnej części stawu barkowego. Elektrody z kanału B na mięśniu naramiennym w bocznej części ramienia i w zagłębieniu nad wyrostkiem barkowym, na wstępującej części mięśnia czworobocznego. Natężenie zwiększa się do uzyskania wyraźnych, bezbolesnych skurczów mięśniowych.

4. TENS symetrycznyczas impulsu: 40 µsczęstotliwość: 100 Hzspektrum: 50 Hzczas przemiatania: 6 sTzb: 50 %czas: 20 min.

Jedną parę elektrod należy ułożyć od przodu i od tyłu stawu, we wgłębieniu poniżej wyrostka barkowego. Drugą parę na przyczepie mięśnia naramiennego na bocznej części ramienia i powyżej wyrostka barkowego, lub na punkcie Ho – Gu między pierwszą i drugą kością śródręcza. Natężenie zwiększamy do uzyskania reakcji czuciowej. Ten rodzaj terapii proponujemy w przypadku występowania silnych dolegliwości bólowych. Stymulacja włókien czuciowych zmniejsza ból dzięki mechanizmowi „bramki kontrolnej” i stymulacji enkefalin w rdzeniu kręgowym.

5. TENS burst czas impulsu: 150 µsczęst. wewnętrzna: 100 Hzczęst. wybuchów: 4 Hzczas: 20 min.

Jedną parę elektrod należy ułożyć od przodu i od tyłu stawu, we wgłębieniu poniżej wyrostka barkowego. Drugą parę na przyczepie mięśnia naramiennego na bocznej części ramienia i powyżej wyrostka barkowego, lub na punkcie Ho – Gu między pierwszą i drugą kością śródręcza. Natężenie zwiększamy do uzyskania silnych, bezbolesnych skurczów mięśniowych. TENS burst wpływa na zwiększenie produkcji endorfin.

11.73. Zerwanie wł. mięśnia (2)


Elektrody należy ułożyć na przebiegu uszkodzonych włókien mięśniowych, dystalnie i proksymalnie. Natężenie zwiększamy do uzyskania silnego wrażenia mrowienia w stanie ostrym, przechodząc do lekkich, rytmicznych skurczów w czasie dalszego leczenia.


Elektrody należy ułożyć na przebiegu uszkodzonych włókien mięśniowych, dystalnie i proksymalnie. Natężenie zwiększamy do uzyskania rytmicznych, bezbolesnych skurczów mięśniowych.


Elektrody należy w taki sposób umieścić wokół bolesnego miejsca, aby mikroprąd płynął w obszarze dolegliwości.



Sposób stosowania

D6

0D

61

D6

1&

Sti

mD

61

&TE

NS

D6

1&S

tim

&TE

NS

D6

4D

64&

Sti

mD

64&

TEN

SD

64

&S

tim

&TE

NS

D6

5D

65&

TEN

SD

67

11.74. Zerwanie wł. mięśnia (4)


Elektrody należy tak ułożyć, aby objąć uszkodzenie mięśnia i zachowana była zasada krzyżowania się prądu płynącego w tkankach. Natężenie zwiększamy do uzyskania delikatnych, rytmicznych skurczów.

2. Krok 1: IF - IzoplanarAMF: 100 Hzczas 5 min.krok 2: IF - Dipolauto 80 Hzczas rotacji: 3 sczas: 10 min.

Elektrody należy tak ułożyć, aby objąć uszkodzenie mięśnia i zachowana była zasada krzyżowania się prądu płynącego w tkankach. Natężenie zwiększamy do uzyskania wrażenia mrowienia w kroku 1 i delikatne, rytmiczne skurcze w kroku 2.

11.75. Zespół Sudecka (2)


Przy leczeniu kończyn górnych jedną elektrodę należy umieścić na mięśniu dźwigacz łopatki, a drugą na bocznej części grzebienia łopatki. Przy leczeniu kończyn dolnych jedną elektrodę należy umieścić na najwyższym punkcie grzebienia biodrowego, a drugą na bocznej części pośladka. Natężenie zwiększa się do uzyskania wrażenia mrowienia i wibracji.

11.76. Zespół Sudecka (4)

1. TENS asymetrycznyczas impulsu: 50 µsczęstotliwość: 150 Hzczas: 12 min. (kanał A+B)

W przypadku leczenia kończyn dolnych jedną parę elektrod (kanał A) należy umieścić przykręgosłupowo na poziomie Th10 - L2, natomiast jedną elektrodę z kanału B należy umieścić na najwyższym punkcie grzebienia biodrowego, a drugą na bocznej części pośladka. W przypadku leczenia kończyn górnych jedną parę (kanał A) elektrod należy umieścić przykręgosłupowo na poziomie C8 - Th9, natomiast jedną elektrodę z kanału B należy umieścić na mięśniu dźwigacz łopatki, a drugą na bocznej części grzebienia łopatki. Natężenia zwiększa się do uzyskania wrażenia mrowienia i wibracji.

11.77. Złamanie (2)

1. Mikroprąd faza 1: czas impulsu: 1 msczęstotliwość: 400 Hznatężenie: 100 µAczas 15 min. faza 2: czas impulsu: 100 msczęstotliwość: 1 Hznatężenie: 40 µAczas 15 min.

Elektrody należy umieścić w taki sposób, aby mikroprąd płynął przez miejsce złamania.


CZĘ

ŚĆ C

ZWA

RTA

OD TEORII DO PRAKTYKI

Ta część instrukcji zawiera poszerzony opis wybranych przebiegów i terapii możliwych do wykonania za pomocą aparatów serii D6.


12. Od teorii do praktyki.

Aparaty serii D6 dostarczają wiele rodzajów prądów niskiej i średniej częstotliwości stosowanych współcześnie w elektroterapii. Dzięki umożliwieniu ręcznego ustawiania parametrów ilość kombinacji programów stosowanych leczniczo jest wprost ogromna, z możliwością indywidualnego dostosowania dla każdego pacjenta. W tej części instrukcji opisane zostały prądy generowane przez należące do serii urządzenia.

Skutki terapeutyczne przy zastosowaniu prądów o jednym kierunku przepływu zależą głównie od właściwego dostosowania polaryzacji (biegun dodatni i ujemny) elektrody w miejscu zabiegu. Działając na tkanki pobudliwe prądem galwanicznym, nie wywołujemy ich pobudzenia. Pod katodą (biegun ujemny) uzyskuje się obniżenie progu pobudliwości (depolaryzacja błon komórkowych), a pod anodą (biegun dodatni) podwyższenie progu pobudliwości (hyperpolaryzacja błon komórkowych). Dlatego też, aby zmniejszyć odczucie bólu w czasie zabiegu prądem galwanicznym skuteczniejsza jest anoda, w przypadku zwiększenia krążenia większy efekt występuje pod katodą. Stosując w celu zmniejszenia bólu i usprawnienia krążenia prądy diadynamiczne i prąd Traberta najlepsze wyniki zostaną uzyskane pod katodą (biegun ujemny). W tym wypadku anoda jest elektrodą bierną, a skutki terapeutyczne działania prądu są pod nią mniejsze. Jeżeli chcemy uzyskać podobnie silny efekt pod obiema elektrodami należy w czasie zabiegu zmienić polaryzację. Ze względu na skutki działania prądu galwanicznego, jak również prądów impulsowych o jednym kierunku przepływu, należy bardzo dokładnie zabezpieczyć pacjenta przed uszkodzeniem skóry wskutek reakcji elektrochemicznych zachodzących pod elektrodami. Odpowiednia grubość (2 – 3 mm) zwilżonych w ciepłej wodzie podkładów wiskozowych lub gazowych, umieszczonych między skórą a elektrodą, zabezpiecza pacjenta przed pieczeniem i uszkodzeniem skóry.

12.1. Prąd galwaniczny

Prąd galwaniczny w czasie swego przebiegu charakteryzuje się stałym natężeniem i kierunkiem przepływu. Stosowany jest do galwanizacji anodowej i katodowej, ze względu na skutki terapeutyczne pod biegunem dodatnim i ujemnym, kąpieli elektryczno - wodnych. Zjawiskiem niekorzystnym przy stosowaniu tego prądu jest fakt występowania pieczenia.

12.2. Prąd galwaniczny przerywany

Prąd galwaniczny przerywany jest to prąd stały przerywany z częstotliwością 8000Hz. Uzyskany w ten sposób prąd o jednym kierunku przepływu, z czasem przerwy 5 us i czasem impulsu 125 us, cyklem pracy 95%, ma takie samo praktyczne zastosowanie jak prąd galwaniczny. Największa korzyść wynika z faktu, iż jest on lepiej tolerowany przez pacjentów. Impulsowy prąd średniej częstotliwości 8000Hz stwarza podobne możliwości wykorzystania w terapii jak prąd galwaniczny. Może być stosowany również do zabiegu galwanizacji, przyspieszenia zdrowienia ran, usprawnienia krążenia obwodowego.

12.3. Tonoliza

Elektrostymulacja, podobnie jak ciepło lub zimno w połączeniu z ćwiczeniami może być skutecznym narzędziem terapeutycznym czasowo zmniejszającym spastyczność. Spastyczność powstaje wskutek uszkodzenia lub dysfunkcji centralnego układu nerwowego. W wyniku braku centralnej regulacji pobudzenia wrzecion mięśniowych występuje przewaga napięcia w mięśniach zginaczach oraz osłabienie i rozciągnięcie mięśni prostowników. Stymulacja dwukanałowa jest jedną z wielu metod torowania prioreceptywnego w celu przywrócenia fizjologicznej równowagi pobudzenia. Działanie tonolizy polega na stymulowaniu mięśni spastycznych krótkim impulsem o kształcie trójkąta o wysokim natężeniu, co wywołuje ich skurcz, a następnie rozluźnienie. W momencie rozkurczu mięśni antagonistycznych (zginacze) stymuluje się serią impulsów modulowanych w amplitudzie mięśnie antagonistyczne (prostowniki). Naprzemienna odpowiedź zginaczy i prostowników przetorowuje ponownie odruchowy mechanizm wzajemnego unerwienia i przywraca czasowo równowagę fizjologiczną. W stanach cięższych można zastosować tonolizę bipolarną. Czas opóźnienia dla kończyn dolnych wynosi od 50 do 60ms, a dla kończyn górnych od 20 do 30ms. Czas trwania stymulacji w obrębie danego stawu wynosi 20 minut. Zabieg wykonuje się raz dziennie, przeciętnie 20 - 30 zabiegów w serii.

12.4. Prąd impulsowy trójkątny

Przerywany prąd galwaniczny o trójkątnym kształcie impulsu stosowany jest w diagnostyce i terapii, szczególnie w przypadku zaburzeń pobudliwości. W diagnostyce prąd ten stosuje się do wyznaczania krzywej I/t i współczynnika


akomodacji, natomiast leczniczo do uzyskania skurczów odnerwionych mięśni (porażenie wiotkie) i stymulacji mięśni gładkich.

12.5. Prąd impulsowy prostokątny

Przerywany prąd galwaniczny o prostokątnym kształcie impulsu może być stosowany w diagnostyce i terapii do pobudzania skurczów mięśni niewykazujących zaburzeń pobudliwości, tzn. mięśni zdrowych lub nieznacznie uszkodzonych. W diagnostyce prąd ten stosuje się do wyznaczania krzywej I/t, wyznaczania wartości reobazy i chronaksji.

12.6. Prąd Traberta

Prąd Traberta jest to przerywany prąd galwaniczny o prostokątnym kształcie impulsu i stałych parametrach: czas impulsu 2ms, czas przerwy 5ms, częstotliwość około 143Hz. Prąd Traberta zwany również prądem „dwa - pięć” lub Ultra Reiz, działa silnie bodźcowo, zmniejszając odczucie bólu, szczególnie kilka godzin po stymulacji. Efekt ten stanie się silniejszy, jeżeli zabiegi będą powtarzane codziennie. Prąd Traberta działa również bardzo korzystnie na poprawę krążenia, dzięki wywoływaniu drżenia mięśniowego oraz w wyniku hamowania zwiększonej tonicznej aktywności układu sympatycznego. Wpływ na wegetatywny układ nerwowy zwiększa się przez specyficzne ułożenie elektrod na kręgosłupie (EL1 - EL4).

Pozycja katody zależy od celu terapii. Odpowiednio za Trabertem czas terapii zawsze wynosi 15 minut. Natężenie prądu zwiększa się do progu tolerancji, pacjent odczuwa silne wrażenie mrowienia i wibracji. Jeżeli wystąpi adaptacja, natężenie prądu powinno być zwiększone. Chcąc zabezpieczyć pacjenta przed pieczeniem należy stosować odpowiednio grube (2–3mm) i dobrze zwilżone podkłady pod elektrody.

12.7. Prądy przemienne średniej częstotliwości – interferencyjne

Prądy interferencyjne są to prądy średniej częstotliwości (4000Hz) zmodulowane w amplitudzie z małą częstotliwością. Terapeutyczne zastosowanie prądów średniej częstotliwości zapoczątkował austriacki lekarz Hans Nemec. Terapia interferencyjna polega na równoczesnym aplikowaniu na ciało pacjenta prądów z dwóch niezależnych obwodów, które nieznacznie różnią się częstotliwością. W wyniku nałożenia się prądów w tkance pacjenta (interferencji) powstaje nowy rodzaj prądu. Nazwa prąd interferencyjny, choć używana od lat nie określa prawidłowo tego typu prądu. Jego właściwa nazwa powinna brzmieć „niską częstotliwością amplitudowo modulowany sinusoidalnie zmienny prąd średniej częstotliwości”. Określenie to jest jednak zbyt długie, skomplikowane i niepraktyczne w codziennym zastosowaniu. Dlatego też dalej w tekście będziemy posługiwać się zwyczajowo przyjętą nazwą prąd interferencyjny. Oporność pojemnościowa tkanek zmniejsza się w miarę zwiększania częstotliwości stosowanego prądu. Działając na skórę prądem o częstotliwości 4000Hz, z związku z jej zmniejszonym oporem, tkanki głębiej położone mogą być łatwiej stymulowane. Pod elektrodami zachodzą te same procesy chemiczne (brak bieguna negatywnego i pozytywnego). Pobudzenie włókien nerwowych za pomocą prądów średniej częstotliwości następuje w wyniku sumowania, zwanego też efektem Gildemaistera. Wymagane jest zaistnienie kilku okresów prądu zmiennego, aby doszło do oczekiwanego stopnia pobudzenia (zjawisko Gildemaistera). W czasie aplikacji symetrycznego prądu zmiennego średniej częstotliwości wpływ negatywnej połowy okresu (efekt katodowy) powoduje rozluźnienie błon komórkowych (lokalne ujemne naładowanie), natomiast podczas działania anodowej połówki fali naładowanie ujemne wygasa. Teoretycznie dzięki równej wartości względem linii zerowej nie powinien powstawać jakikolwiek stan pobudzenia. W praktyce efekt katodowy jest silniejszy, gdyż anodowe wzmocnienie wymaga



pod względem termochemicznym dłuższego czasu niż katodowe rozluźnienie. Dochodzi więc do asymetryczności, po katodowej połowie fali pozostaje nadwyżka depolaryzacji na błonie komórkowej i jest gromadzona aż do wytworzenia potencjału akcyjnego. Prądy interferencyjne średniej częstotliwości charakteryzują następujące parametry:

1. AMF (amplitudowo modulowana częstotliwość) odnosi się do różnicy w częstotliwości prądów między dwoma obwodami. Wybieramy taką wartość tego parametru, jaką chcemy uzyskać w tkance w zależności od celów leczniczych.

2. Spektrum, jest to różnica między najwyższą a najniższą wartością AMF, np. AMF 10Hz, spektrum 50Hz, oznacza, że częstotliwość zmienia się w zakresie od 10Hz do 60Hz i wraca z powrotem do 10Hz.

3. Czas przemiatania (Tprz) jest to czas, w którym zachodzą zmiany częstotliwości. Niska wartość czasu przemiatania powoduje, że stymulacja ma agresywniejszy charakter. Wyższa wartość czasu przemiatania powoduje, że terapia ma łagodny charakter.

4. Czas opadania (Tzb) określa, w jakim procencie czasu przemiatania zachodzą zamiany częstotliwości od AMF do AMF+spektrum. Tzb 100% oznacza, że zmiany częstotliwości zachodzą stopniowo, przez cały czas przemiatania. Tzb 10% oznacza, że zmiany częstotliwości zachodzą gwałtownie (10% z czasu przemiatania).

5. Kąt określony w stopniach, występuje tylko w IF - Dipol, pozwala terapeucie wybrać kierunek działania bodźca w tkance pacjenta.

Parametry dobiera się w zależności od stanu pacjenta i ostrości jego dolegliwości. W stanach ostrych wskazane jest stosowanie AMF powyżej 100Hz, spektrum 10 - 50Hz, czas przemiatania relatywnie długi (powyżej 5 sekund), czas zbocza powyżej 50%, zabiegi można powtarzać 2 razy dziennie, stosując relatywnie krótki czas trwania zabiegu. W stanach o umiarkowanym nasileniu symptomów wskazane jest stosowanie częstotliwości w zakresie 10 - 50Hz, spektrum 10 - 50Hz, krótki czas przemiatania (1 - 2 sekundy), czas zbocza poniżej 50%, zabiegi z relatywnie długim czasem trwania można stosować 3 - 4 razy w tygodniu. INTER D 64 proponuje terapeutom dwie metody terapii interferencyjnej: dwupolową i czteropolową. Spośród technik czteropolowych urządzenie zawiera klasyczną interferencję Nemeca, IF - Izoplanar, IF - Dipol. W klasycznej interferencji 100% modulacja amplitudy zachodzi w dwóch uprzywilejowanych kierunkach, na dwusiecznej kątów utworzonych przez linie łączące środki elektrod zabiegowych. Mimo korzystnych właściwości tego prądu posiada on ograniczoną wartość terapeutyczną w związku z bardzo czasochłonnym układaniem elektrod i kalkulowaniem, gdzie zajdzie stuprocentowy efekt terapeutyczny i czy obejmie on obszar zmieniony chorobowo. W prądzie IF - Izoplanar głębokość modulacji wynosi 100% w każdym miejscu między elektrodami, bodziec elektryczny jest jednakowy we wszystkich kierunkach. Stwarza to możliwość wykorzystania tej metody w stymulacji dużych powierzchni objętych zmianami chorobowymi i leczenia trudnych do zlokalizowania zmian chorobowych, szczególnie w stanie ostrym. Jest to najłagodniejszy sposób terapii ze wszystkich technik czteropolowych. W prądzie IF - Dipol, 100% modulacji amplitudy zachodzi tylko w jednym kierunku o kształcie wektora. W kierunku prostopadłym do wektora modulacja ma wartość zero. Metoda statyczna stosowana jest do lokalizacji i leczenia zmienionych chorobowo tkanek o przebiegu podłużnym (nerw kulszowy, mięśnie prostowniki lub zginacze nadgarstka). W czasie wyszukiwania optymalnego ustawienia wektora należy manualnie zmieniać jego pozycję, poprzez dostosowanie ustawienia kątowego. Po dokładnym ustawieniu właściwej pozycji wektora (pacjent odczuwa mrowienie wzdłuż przebiegu nerwu lub skurcz mięśni) i zanotowaniu ułożenia elektrod, należy rozpocząć terapię. Zastosowanie automatycznej rotacji pozwala uzyskać efekt obniżenia wzmożonego napięcia mięśniowego i usprawnienie krążenia, szczególnie w obszarze krzyżowania się mięśni biegnących w różnych kierunkach. Dłuższy czas rotacji charakteryzuje się silniejszym działaniem niż krótki czas rotacji. Prąd IF - 2 jest to dwupolowy prąd średniej częstotliwości, który w literaturze określany jest również jako premodulowany prąd interferencyjny. Interferencja między dwoma obwodami prądu powstaje wewnętrznie w urządzeniu. Modulacja amplitudy zachodzi tylko w jednym obwodzie (liniowa superprojekcja lub liniowa interferencja). Główną korzyścią wynikającą z techniki dwupolowej jest jej łatwość zastosowania. Właściwości interferencji liniowej niewiele różnią się od interferencji prostopadłej. Zasady kalkulowania częstotliwości, modulacja amplitudy i AMF są takie same. Więcej uwagi wymaga omówienie zmian natężenia prądu i głębokości modulacji. W interferencji liniowej maksymalna amplituda jest sumą dwóch oryginalnych amplitud Imax=2I. Gęstość jest większa pod elektrodami niż w tkankach głębiej położonych. W przypadku techniki czteropolowej maksymalne natężenie pod elektrodami jest nieznacznie niższe. Różnica ta nie ma większego znaczenia w terapii, gdyż generalnie pacjenci dobrze tolerują ten rodzaj prądu. Głębokość modulacji jest 100% we wszystkich kierunkach. Prąd ma wartość maksymalną wzdłuż linii łączących elektrody i wartość zero w kierunku prostopadłym do tych linii. Technika dwupolowa jest prostsza w użyciu ze względu na dużą łatwość objęcia działaniem leczniczym małego obszaru zmienionego chorobowo. Stosowanie wysokiego natężenia prądu nie powoduje niebezpieczeństwa uszkodzeń elektrochemicznych skóry.


12.8. Prądy falujące średniej częstotliwości.

Prąd falujący średniej częstotliwości jest to dwupolowy prąd interferencyjny, gdzie interferencja zachodzi wewnętrznie w elektrostymulatorze, zmodulowany do niskiej częstotliwości. Prąd ten jest często porównywany z falującym prądem neofaradycznym, lecz jest bardziej przyjazny dla pacjenta, gdyż nie ma komponentu galwanicznego i nie wywołuje w czasie stymulacji zmian elektrochemicznych pod elektrodami. Nasze urządzenie oferuje użytkownikom dwa rodzaje falujących prądów średniej częstotliwości, różniące się częstotliwością prądu nośnego. Jeden prąd ma częstotliwość 4000Hz, drugi 2500Hz, zwany dalej prądem Kotza lub rosyjską stymulacją. Prąd falujący o częstotliwości nośnej 4000Hz powoduje zmniejszenie odczuć bólowych, usprawnia krążenie i wywołuje skurcze mięśni. Skurcze mięśniowe wyzwolone przez zmodulowaną do niskiej częstotliwość nośną 2500Hz, są silniejsze niż skurcze wyzwolone przez częstotliwość 4000Hz. Dr Kotz, wykładowca medycyny sportowej Akademii w Moskwie, jako pierwszy zastosował do stymulacji mięśni prawidłowo unerwionych prądu zmiennego średniej częstotliwości 2500Hz. Jest odbierany przez pacjenta bez uczucia dyskomfortu, gdyż jest to prąd dwufazowy i nie występuje polaryzacja pod elektrodami. W swej praktyce dr Kotz stosował ten prąd do stymulacji mięśni osłabionych u pacjentów z protezami i w treningu rosyjskich kosmonautów. Prąd Kotza zmodulowany do częstotliwości 50Hz wyzwala silny skurcz mięśnia lub grupy mięśni poprzez aktywację grubych zstępujących włókien nerwowych. Dzięki zablokowaniu cienkich wstępujących włókien nerwowych ma również działanie przeciwbólowe w obszarze stymulacji. Kotz proponuje w celu uzyskania silnych skurczów stosowanie czasu trwania impulsu 10 s, a optymalny czas impulsu powinien wynosić 50 s, czyli stosunek 1:5. Podstawową zasadę stymulacji prądem Kotza przedstawia następująca reguła: czas impulsu 10 s, czas przerwy 50 s, 10 skurczów. Natężenie prądu powinno być zwiększane do poziomu uzyskania silnych kontrakcji mięśnia (powyżej poziomu ruchowego do granicy tolerancji). Zabiegi należy wykonywać 5 razy w tygodniu, przez kilka tygodni w zależności od celu terapii. Urządzenie STIM D 65 daje możliwość wyboru modulacji częstotliwości (AMF), czas skurczu (Tzał), czasu przerwy (Twył) oraz kształtu obwiedni (Tzb) i dostosowanie do indywidualnych potrzeb pacjenta i celu terapii (poprawa krążenia i metabolizmu, obniżenie napięcia mięśniowego, wzrost siły i wytrzymałości mięśni, technika treningowa w sporcie). Elektrostymulacja prądem Kotza może być również stosowana w leczeniu płaskostopia i skolioz o niewielkim kącie skrzywienia (do 15 stopni, bez rotacji kręgów). Połączenie elektroterapii z ćwiczeniami leczniczymi zwiększa skuteczność terapii i skraca czas powrotu do zdrowia i sprawności pacjenta.

12.9. TENS

TENS (przezskórna elektryczna stymulacja nerwów) jest to aplikacja elektrod na skórę, której głównym celem jest zmniejszenie bólu przez selektywną stymulację nerwów. Wobec faktu, że w innych rodzajach prądów, takich jak diadynamiczne, Traberta czy średniej częstotliwości również nerwy stymulowane są przez skórę, nazwa TENS została zarezerwowana tylko dla określonego rodzaju prądu. TENS jest to dwukierunkowy prąd zmienny. Impuls składa się z fazy pozytywnej i negatywnej o jednakowej powierzchni (symetryczny) lub o różnej powierzchni, lecz zrównoważonym ładunku. Brak komponentu galwanicznego powoduje brak występowania reakcji elektrochemicznych w skórze (nie ma polaryzacji). Prąd o charakterze dwufazowym jest bardzo dobrze tolerowany przez pacjenta w czasie leczenia i pozwala na stosowanie wyższej amplitudy prądu. TENS stosowany jest do objawowego leczenia bólu, zarówno w przewlekłych zespołach bólowych, jak i w stanach ostrych. Działanie przeciwbólowe polega na aktywacji mechanizmów systemu nerwowego, które kontrolują odczucia bólowe. Skutki terapeutyczne uzyskane w wyniku stymulacji TENS można wyjaśnić opierając się na teorii „bramki kontrolnej” i teorii „bodziec powoduje zniesienie czucia bólu” (SPA). Według teorii „bramki kontrolnej” istnieje różnica w szybkości przewodzenia grubymi włóknami nerwowymi typu A i cienkimi włóknami nerwowymi typu C. Selektywna stymulacja włókien typu A wywiera efekt pobudzający na istotę galaretowatą (SG) na szczycie tylnego słupa rdzenia kręgowego. Ten z kolei za pomocą mechanizmu ujemnego sprzężenia zwrotnego jest w stanie hamować presynaptyczne przekazywanie impulsów z receptorów bólowych do komórek transmitujących T. „Bramka” zostaje zamknięta z powodu wysokiej aktywności włókien typu A dla przepływu informacji bólowej cienkimi włóknami nerwowymi typu C. Działanie na ten mechanizm modulowania informacji bólowej jest bardziej skuteczny, jeżeli stosowany TENS ma odpowiednio dobrane parametry do selektywnej stymulacji włókien nerwowych typu A: krótki czas impulsu max 100 us, wyzwolony przez częstotliwość od 50 do 100Hz, niskie natężenie prądu wywołujące wrażenie mrowienia, długi czas zabiegu od 30 minut do kilku godzin.. W organizmie ludzkim produkowane są naturalne substancje tłumiące ból zwane opiatami. Produkowane są przez przysadkę mózgową (betaendorfiny) i w substancji galaretowatej rdzenia kręgowego (enkefaliny). Produkcja endorfin jest pobudzana dzięki selektywnej stymulacji cienkich włókien nerwowych typu C. Stymulacja jest możliwa dzięki zastosowaniu TENS o parametrach: długi czas impulsu od 100 us do 500 us, wyzwalane przez częstotliwość mniejszą niż 10Hz, najwyższe tolerowane natężenie prądu wywołujące skurcze mięśniowe, czas zabiegu ograniczony od 20 do 45 minut ze względu na możliwość wyczerpania produkcji endorfin i znużenia mięśni. Skuteczność terapii za pomocą TENS zależy nie tylko od doboru odpowiednich elektrod, ale również od ich prawidłowego umieszczenia. Elektrody można układać lokalnie,



obejmując nimi obszar dolegliwości, przykręgosłupowo oraz w specyficznych punktach stymulacyjnych (punkty stymulacyjne nerwu, motoryczne, spustowe, akupunkturowe). Dobór określonego rodzaju TENS i jego parametrów uzależniony jest od subiektywnego określenia przez pacjenta poziomu natężenia bólu na przykład na skali VAS (0 - 10), gdzie 0 wskazuje brak bólu, 10 ból bardzo silny, nieznośny. Jeżeli pacjent określa swój ból na skali w zakresie 1 - 3, można stosować w terapii TENS ciągły zwany Hi - Fi lub Brief Intense TENS; 4 - 7 TENS Burst (wybuchowy) lub TENS niskiej częstotliwości; 8 - 10 TENS ciągły wysokiej częstotliwości. TENS D 67 jest zdolny do wytwarzania prądów TENS z trzema różnymi formami pulsów, mianowicie symetryczny, asymetryczny i symetryczny interwałowy. TENS ciągły jest bardzo powszechnie stosowany w elektroterapii. Jeżeli celem zabiegu jest selektywna stymulacja włókien nerwowych typu A, należy wybrać odpowiednio krótki czas impulsu do 100 us, powtarzany z częstotliwością wyższą niż 50Hz. Natężenie prądu w czasie zabiegu zwiększa się do poziomu reakcji czuciowej (wrażenie mrowienia). Ta forma TENS zwana TENS - em tradycyjnym lub wysokiej częstotliwości powinna być stosowana u pacjentów o silnych dolegliwościach bólowych (stan ostry). Jeżeli celem zabiegu jest wytwarzanie endorfin należy wybrać odpowiednio długi czas impulsu 100 - 300 us, powtarzany z niską częstotliwością 1 - 5Hz. Ten rodzaj TENS zwany jest TENS - em niskiej częstotliwości. Brief Intense TENS można utworzyć przez połączenie długiego czasu impulsu z wysoką częstotliwością i najwyższym tolerowanym natężeniem prądu, wywołującym skurcze mięśniowe. Wprowadzając spektrum, czyli zmiany częstotliwości w zaprogramowanym zakresie, zapobiegamy powstawaniu adaptacji. Dodatkowy parametr czas przemiatania (Tprz) pozwala ustalić czas, w którym następują zmiany częstotliwości. Niska wartość czasu przemiatania czyni bodziec bardziej agresywnym niż ten, gdzie ustalono jego wysoką wartość. TENS Burst (wybuchowy) jest to bardzo specyficzne połączenie TENS - u niskiej i wysokiej częstotliwości. Składa się z serii impulsów powtarzanych z częstotliwością 2Hz. Wewnętrzna częstotliwość impulsów w wybuchu wynosi 100Hz, każdy wybuch zawiera 7 impulsów. W elektrostymulatorze istnieje możliwość regulacji ilości wybuchów na sekundę (1 - 10Hz) i czasu trwania impulsu (100 - 300 us). Częstotliwość wewnętrzną wybuchów można ustawić w zakresie 80 - 200Hz. W czasie zabiegu stosuje się odpowiednio wysokie natężenie prądu, w celu uzyskania skurczów mięśniowych i wytwarzania endorfin w centralnym układzie nerwowym. Efekt zmniejszenia odczuć bólowych pojawia się po upływie około 20 minut i utrzymuje się kilka godzin po zabiegu. Ten rodzaj stymulacji jest raczej agresywny, więc zasadniczo nie powinien być stosowany w stanach ostrych. TENS falujący składa się z wybuchów impulsów modulowanych w amplitudzie. Urządzenie TENS D 67 stwarza możliwości swobodnego dostosowania czasu trwania falowania (Tzał), przerwy między falowaniem (Twył), częstotliwości powtarzania impulsów z indywidualnie, w zależności od celu zabiegu dobranym czasem jego trwania. Prąd ten, podobnie jak prąd neofaradyczny i falujący średniej częstotliwości może być stosowany zarówno do stymulacji mięśni jak również zmniejszenia odczuć bólowych. Wymienione powyżej cele lecznicze zostaną osiągnięte z zależności od czasu trwania impulsu, częstotliwości i amplitudy prądu. Częstotliwość 50Hz, czas impulsu 100 - 150 us i wysokie natężenie prądu stwarza warunki do wywołania komfortowych skurczów tężcowych (stymulacja szybkich i wolnych włókien mięśniowych). W czasie stymulacji TENS - em falującym pacjent nie ma odczucia dyskomfortu, dlatego też może być stosowany w leczeniu schorzeń ginekologicznych i układu moczowego. W tych przypadkach można stosować na wrażliwe błony śluzowe elektrody wewnętrzne. TENS falujący znajduje zastosowanie w leczeniu nietrzymania moczu w wyniku osłabienia mięśni dna miednicy i zwieracza odbytu.

12.10. Mikroprądy

MENS (mikroamperażowa elektryczna stymulacja nerwów), Micro - TENS lub LIDC (prąd stały o niskim natężeniu) jest to przerywany prąd stały o niskim natężeniu. Prąd ten charakteryzuje się zastosowaniem natężenia prądu mierzonego w mikroamperach (10 - 800 uA). W tradycyjnej elektroterapii natężenie prądu określa się w miliamperach. Amplituda mikroprądu jest tak mała, że w czasie stymulacji nie jest on odczuwany przez pacjenta. Współczesne urządzenia wytwarzają mikroprądy w postaci impulsowej jednokierunkowej lub dwukierunkowej. Bezpieczną i komfortową terapię mikroprądem stosuje się w kontroli bólu ostrego i chronicznego, w celu przyspieszenia regeneracji tkanek, zwiększenia tempa gojenia ran i zrostu kości. W czasie stymulacji mikroprądem nie występują efekty uboczne i powikłania.

Mechanizm działania mikroprądu nie jest jeszcze dokładnie wyjaśniony. Jedna z hipotez mówi o tym, że przywraca on biologiczną, elektryczną równowagę tkanek niezbędną do pobudzenia procesów gojenia. Zewnętrzna powierzchnia błony komórkowej posiada ładunek pozytywny, a wewnętrzna negatywny. Spoczynkowa różnica potencjałów wynosi około 50 mV. Kiedy komórka jest uszkodzona potencjał w tej części staje się bardziej negatywny, dlatego też prąd płynie do tego obszaru. Zjawisko to zmierzył Matteucci (1938) i Bois – Reymond (1843), a prąd nazwano „prądem uszkodzenia”. Jest on generowany zarówno w czasie uszkodzenia pojedynczej komórki, jak również tkanek. Doświadczalnie stwierdzono, że natężenie „prądu uszkodzenia” mieści się w zakresie od 10 do 30uA, więc jest to mikroprąd. Uważa się, że „prąd uszkodzenia” wspomaga procesy gojenia komórek i tkanek w żywym organizmie, dlatego też nieinwazyjnie aplikowany mikroprąd może uzupełniać i popierać naturalne funkcje „prądu uszkodzenia”. Eksperymentalne badania potwierdziły, że


dzięki zastosowaniu mikroprądów zwiększa się produkcja ATP, synteza protein i aktywny transport aminokwasów i dzięki temu wspomagane są procesy regeneracji komórek i tkanek w żywym organizmie. Elektrony, jako integralna część wielu skomplikowanych reakcji zachodzących w żywym organizmie, pełnią również funkcję transportującą dla ATP. Kalkulacje wskazują, że w czasie aplikacji mikroprądem o natężeniu 10 uA powstaje 6.3 x 1012 elektronów na sekundę. Ten przepływ elektronów działa na reakcje chemiczne w żywym organizmie.

Przeciwbólowego działania mikroprądu nie można wyjaśnić za pomocą mechanizmów „bramki kontrolnej”, czy teorii zwiększania produkcji endogennych substancji tłumiących ból, jak to ma miejsce w przypadku zastosowania prądów, których poziom natężenia określa się w miliamperach. Uważa się, że działanie przeciwbólowe mikroprądu można wyjaśnić za pomocą następujących hipotez:

1. Mikroprąd rozprzestrzenia się wzdłuż naczyń krwionośnych mających mały opór elektryczny. Dzięki przepływowi elektronów usprawnia się w naczyniach włosowatych krążenie krwi. Równocześnie przyspiesza się rozpad kwasu mlekowego i substancji bólowych (np. bradykinina, histamina). Produkty rozpadu są również szybciej eliminowane dzięki zwiększonemu przepływowi krwi. Zmniejszenie dolegliwości bólowych następuje bezpośrednio po stymulacji. Na podstawie badań klinicznych proponuje się następujące parametry lecznicze mikroprądu: natężenie 300 uA lub wyższe, czas impulsu 1 - 50 ms, częstotliwość 200 Hz lub wyższa.

2. W połączeniu z powyższym procesem wytwarzane jest ATP i zachodzi synteza protein, co przyspiesza proces zdrowienia tkanek, a naturalną jego konsekwencją jest zmniejszenie dolegliwości bólowych. W tym przypadku konieczny jest dłuższy czas terapii, aby uzyskać powyższe efekty kliniczne. Proponuje się następujące parametry lecznicze mikroprądu: natężenie 10 uA - 200 uA, czas impulsu 200 ms lub dłuższy, częstotliwość 0.3 - 1.0 Hz.

Mikroprąd może powodować reakcje niepożądane w postaci pieczenia lub zaczerwienienia u pacjentów z wrażliwą skórą. W takim przypadku należy przerwać leczenie, a pacjenta skierować do lekarza dermatologa. Po wyleczeniu podrażnień można kontynuować leczenie ostrożnie dawkując amplitudę mikroprądu. Terapia MENS jest przeciwwskazana u pacjentów z rozrusznikiem serca, w czasie infekcji, u pacjentów z gorączką powyżej 38 st. C, u kobiet ciężarnych, na brzuch w czasie menstruacji, w obszarze głowy, u dzieci poniżej 3 roku życia. Polaryzację elektrody czynnej należy dostosowywać w zabiegach podobnie jak w stymulacji wysokonapięciowej. W przypadku stosowania mikroprądu w postaci dwukierunkowej polaryzacja nie ma znaczenia w czasie zabiegu.

Terapia MENS zawiera zwykle dwie następujące po sobie fazy leczenia. W fazie pierwszej głównym celem jest szybkie zmniejszenie dolegliwości bólowych, w fazie drugiej - przyspieszenie procesu gojenia tkanek objętych procesem chorobowym. Czas zabiegu wynosi od 15 do 30 minut. Faza pierwsza trwa 15 minut, faza druga od 5 do 10 minut. Ilość sesji leczniczych należy dostosować do stanu leczonej tkanki. Zabiegi można wykonywać raz dziennie w ciągu 10 dni do 1,5 miesiąca. Po uzyskaniu zamierzonych efektów terapeutycznych wskazane jest kontynuowanie leczenia jeszcze przez 5 - 10 dni. W przypadku szczególnie ostrych dolegliwości bólowych terapię mikroprądem można łączyć z TENS - em. W takiej sytuacji w fazie pierwszej elektroterapii stosuje się TENS, w fazie drugiej mikroprąd o parametrach przyspieszających zdrowienie tkanki. W czasie zabiegów można stosować elektrody płaskie, które układa się wokół miejsc zmienionych chorobowo (lokalnie) oraz elektrody punktowe do stymulacji specyficznych punktów stymulacyjnych.

12.11. Elektrodiagnostyka układu nerwowo - mięśniowego

12.11.1. Krzywa I/t i współczynnik akomodacji

Pobudliwość obwodowych nerwów ruchowych bada się poprzez zastosowanie bodźca elektrycznego w postaci impulsowego prądu trójkątnego lub prostokątnego i określenie aktywności jednostek motorycznych. Dzięki elektrodiagnostyce można określić normalne i nienormalne reakcje neuro - mięśniowe na bodziec elektryczny oraz diagnozować i prognozować tempo zdrowienia w zaburzeniach neuromięśniowych systemu lokomocyjnego. Zależność między wartością natężenia prądu (I) a czasem trwania bodźca (t) prostokątnego i trójkątnego wywołującego reakcję tkanki pobudliwej, przedstawiona graficznie jako krzywa I/t pozwala określić stan badanego mięśnia. Natężenie prądu wywołujące reakcję w mięśniu w postaci skurczu progowego zmienia się w zależności od czasu trwania bodźca elektrycznego. Im krótszy czas impulsu, tym wyższe należy zastosować natężenie prądu, aby uzyskać reakcje w postaci skurczu progowego. Krzywą I/t oznacza się dla się impulsów prostokątnych i trójkątnych o czasie trwania od 0.01ms do 1000ms. W przypadku zastosowania techniki jednobiegunowej, katodę (elektroda punktowa) należy umieścić w punkcie motorycznym mięśnia, anodę o większym rozmiarze proksymalnie w pewnej odległości od badanego mięśnia. Mięsień z częściowym lub całkowitym odczynem zwyrodnienia nie reaguje na pobudzenie w punkcie motorycznym, należy więc zastosować technikę



dwubiegunową (katoda ułożona dystalnie, anoda proksymalnie na badanym mięśniu). W czasie badania ustawiamy czas impulsu o kształcie prostokątnym w zakresie od 0.01 do 1000ms, kolejno według skali logarytmicznej 1000, 500, 100, 50, 10, 5, 1, 0.5, 0.01ms zwiększając odpowiednio natężenie prądu do uzyskania progowego skurczu mięśnia. Uzyskane wartości natężenia prądu dla kolejnych impulsów należy zaznaczyć na wykresie, na którym naniesione są w skali logarytmicznej wartości czasu i natężenia. Z połączenia punktów otrzyma się wykres krzywej I/t obrazujący stan pobudliwości badanego mięśnia. Procedurę należy powtórzyć z zastosowaniem impulsu o kształcie trójkątnym. Krzywa I/t dla mięśni prawidłowo unerwionych, dla impulsów prostokątnych przebiega stromo z góry do dołu w lewej części wykresu, w miarę wzrastania czasu impulsu przebiega coraz bardziej poziomo i równolegle do osi czasu (t).

50

20

10

5

2

10,1 1 10 100 1000 t [ms]

I [mA] Chronaksja

Reo

baza

Krzywa I/t dla impulsów trójkątnych w swej lewej części nie różni się od wykresu dla impulsów prostokątnych. Wraz ze wzrostem czasu impulsu krzywa przebiega bardziej ku górze. Wykres krzywej dla mięśni odnerwionych jest przesunięty w prawo i ku górze z mniej stromym spadkiem w zakresie krótszych impulsów. Na bodźce o bardzo krótkim czasie trwania mięsień odnerwiony nie reaguje. Wykres krzywej dla mięśni częściowo odnerwionych charakteryzuje się występowaniem węzła w przedziale długich czasów impulsu o kształcie trójkątnym.

Krzywa it

1

10

100

0,01 0,1 1 10 100 1000

Czas [ms]

I [m

A] a

bc

Krzywe I/t dla mięśnia: a–zdrowego, b–częściowo odnerwionego, c–całkowicie odnerwionego.

Na impuls prostokątny reagują tylko mięśnie prawidłowo unerwione. Badając pobudliwość mięśnia impulsem prostokątnym można określić dodatkowo następujące parametry i odczytać je z wykresu krzywej I/t:

1. reobaza, jest to natężenie prądu niezbędne do wywołania minimalnego, odczuwalnego skurczu mięśniowego przy czasie impulsu 1000ms, wartość reobazy mieści się w zakresie od 2 do 18mA dla różnych mięśni.

2. chronaksja, jest to wskaźnik pobudliwości nerwu i mięśnia mierzony czasem impulsu koniecznym do wywołania progowego skurczu mięśnia przy natężeniu równym podwójnej reobazie. Normalne wartości chronaksji są mniejsze od 1ms.


3. czas użyteczny, jest to minimalny czas impulsu do wywołania skurczu progowego dla wartości natężenia prądu równej reobazie.

Badając pobudliwość mięśnia impulsem trójkątnym można określić dodatkowo następujące parametry i odczytać je z wykresu krzywej I/t:

1. wartość progowa akomodacji, jest to najmniejsza wartość natężenia prądu o czasie trwania impulsu 1000ms, konieczna do wywołania minimalnego skurczu.

2. optymalny czas trwania impulsu, jest to czas impulsu konieczny do uzyskania progowego skurczu przy zastosowaniu minimalnego natężenia prądu. Prawidłowe odczytanie tej wartości z wykresu krzywej I/t jest wskazaniem dla optymalnej elektroterapii mięśni odnerwionych.

W ocenie pobudliwości układu nerwowo - mięśniowego bardzo przydatne jest obliczenie współczynnika akomodacji. Akomodacja jest to właściwość przystosowywania się błony komórkowej nerwów i mięśni do wolno narastającego impulsu elektrycznego. Natężenie prądu potrzebne do wywołania minimalnego skurczu mięśnia impulsem trójkątnym jest wyższe niż impulsem prostokątnym. Współczynnik akomodacji definiowany jest jako stosunek wartości progowej akomodacji do wartości reobazy. Określa on ile razy większego natężenia prądu należy użyć do uzyskania minimalnego skurczu mięśnia przy zastosowaniu impulsu trójkątnego o czasie trwania 1000ms, w stosunku do impulsu prostokątnego o tym samym czasie trwania. Dla zdrowych tkanek wartość ta mieści się w zakresie między 2 a 6. Niższe wartości wskazują degenerację nerwów, wyższe wartości spotyka się w przypadkach nerwicy wegetatywnej.

Dzięki informacjom uzyskanym poprzez analizę krzywej I/t dla impulsu prostokątnego i trójkątnego terapeuta może wykryć obecność lub brak pobudliwych włókien nerwowych w mięśniu, wykrywać sygnały reinerwacji, monitorować proces leczenia oraz określić wartość reobazy, chronaksji, czas użyteczny i wartość progową akomodacji, a także optymalne wartości parametrów do elektroterapii.

12.11.2. Terapia odnerwionych mięśni

Celem stymulacji mięśni odnerwionych (uszkodzenie dolnego neuronu ruchowego) jest zapobieganie atrofii i zwłóknienia tkanki mięśniowej. Parametry do elektroterapii mięśni odnerwionych należy dobrać z krzywej I/t. Chcąc wywołać selektywny skurcz mięśnia odnerwionego należy stosować impuls o kształcie trójkąta.

Przerwa między impulsami powinna stanowić, co najmniej podwojoną wartość zastosowanego czasu impulsu. Zwykle wynosi 2000 sekund. Natężenie zwiększa się od poziomu reakcji ruchowej do progu tolerancji. Czas pojedynczej sesji leczniczej zależy od ilości wykonywanych skurczów (20 - 30 w jednej sesji, 2 - 3 razy dziennie). Leczenie należy przerwać w razie wystąpienia objawów zmęczenia mięśnia lub grupy mięśniowej. Elektrostymulacja ma wartość tylko wtedy, jeżeli jest szansa reinerwacji, aby przygotować tkankę mięśniową do normalnego funkcjonowania. lub przygotować do funkcjonalnej stymulacji.



13. Notatki

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................


......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................



......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................


......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................................


Documents

SYSTEM URZĄDZEŃ DO ELEKTROTERAPII Z FUNKCJĄ … · upadku lub udaru mechanicznego. Tabela 201. Deklaracja oraz informacje producenta - emisja elektromagnetyczna SYSTEM URZĄDZEŃ