Teorija Promene Gestalt pristup

13.januar- 16.mart 2008.Teorija Promene Gestalt pristupGestalt terapeuti veruju u Heraklitovu ideju promene koja je pored toga to je permanentna i ciklina.Ciklinost promena se ogleda u aktivnostima i iskustvu zapoinjanja i zavravanja kontakta sa sredinom.To je neizbena ciklina priroda ljudske prirode.Heraklit nam takoe govori i o ciklinoj prirodi promene i mira, homeostaze i organizmike samoregulacije, formiranja i restrukturacije celine.Ciklus je kompaktna iskustvena integracija, pomirenje, usaglaenost izmeu permanentnosti i degeneracije. ovek postoji kroz cikluse ili celine iskustva. Heraklit potuje neophodnost injenice da nae iskustvo postoji kroz strukturiranje i destrukturiranje koji su povezani u ciklinu konfiguraciju koja se stalno i neogranieno ponavlja.U gestalt radu takoe vidimo ne statinu prirodu koncepata koji su evolutivni,stalno evolviraju, kreativni su i u neprestanoj su promeni od senzacija do postajanja.Ciklus iskustva gestalt formacije i destrukcije je od Herklita intrinzina kodifikacija cikline prirode ljudskog bia i promene ljudskih evolvirajuih celina. Gestaltistiki pristup veruje u homeostazu i dis-ekvilibrijum koji tei evolutivnim kreativnim promenama i prepoznaje de-strukciju kao neophodni element kreativne adaptacije i transformacije od nivoa pojedinanog ciklusa do celine polja. injenica da smo u stalnom procesu promene u fizikom i psiholokom univerzumu lei u srcu svega to doivljavamo i uimo.

Jedna od znaajnih aspekata cikline prirode promene je praznina koja moe biti polodna ili ne-plodna ali uvek je deo pokreta i promene. Iz praznine, nastaje novo..Iz mraka..Posle praznine dolazi prasak novog, i nastajenje nove egzistencije. Moda tako dolazi i odlazi ivot...

O ovome moramo uiti a ne samo terapeutizirati, ne samo pojedince i grupe ve' i velike sisteme koji srljaju u haos ne potujui sve elemente procesa.Proces promene je konstantan i ono to nas zanima je kako getalt psihoterapija utie i podrava promenu u pravcu iscelivanja, rasta i integracije?Koncepti koje emo razmatrati u vezi sa procesom promene su : 1.paradoksalna teorija promene, 2.organizmika samo regulacija naspram nastojanja terapeuta da izazove promenu,

3.svesnost,

4.kreativna adaptacija,

5.teorija polja,

6.dijalog.1.Paradoksalna teorija promeneIako Perls nije izriito da teoriju promene , baza u paradoksu u mnogim njegovim idejama i praksi moe se lako prepoznati. Promena se dogaa kroz prihvatanje onog dela selfa koji smo odbijali .Jedino kroz takvo prihvatanje unutranja energija koja je ukljuena u evoluciju selfa moe biti osloboena.Paradox u ovoj teoriji promene ili rasta delimino se razreava kada shvatimo da je prihvatanje onoga to jeste samo po sebi radikalno drugaiji stav prema selfu, koji pribavlja neophodan impetus ka self-transcendenciji.Drugim reima ne moemo zapoeti proces postajanja dok ne doivimo u potpunosti bivanje. Ovo je u sutini humanistika doktrina samo-aktualizacije koja je od strane njenih eksponenata procenjena kao beskrajan nikad-zavreni proces personalnog otkrivanja i nastajanja.Glavni stimulus ovog procesa psiholoke i spiritualne evolucije je svesnost koja moe biti razvijana samo kroz fokusiranje na nae sadanje iskustvo.Perlsov terapeutski naglasak i podravanje klijenta da bude vie u kontaktu sa ovde i sada iz momenta u moment je posledica njegovog vrstog uverenje da promena nastaje is takvog posveivanja i ostajanja sa mislima i oseanjima koja za posledicu ima otkrie dubokih istina ljudskog bia.Transcendiranje limitirajuih okolnosti ljudskog ivota mogua je samo ukoliko holistiki, potpuno razumemo one okolnosti koje su do njih dovele.

Perls je smatrao da e svaka namera dovesti do suprotnog .Razumevanje ovog stava moe objasniti ta se dogaa kada se terapeut suoava sa otporom klijenta dok bezuspeno pokuava da mu pomogne..Perlsova dijalektika pozicija da sila razvija kontra-silu, objanjava njegov stav da se ne usmeravamo na promenu klijentovog ponaanja.Zato se klijent podrava da se identifikuje sa onim to jeste te u konanosti kreira sopstvenu kontra-silu novog.

S obzirom da ljudsko bie sadri bezbroj polarnosti traganje za onim aspektom kroz koji e se promena dogoditi je individualno i pripada kreatinvom procesu.Postajui vie svesnim ema i impulsa koji ve postoje a kojima nije posveeno dovoljno panje koja bi ih u potpunosti artikulisala i usvojila od strane organizma, svesno i sa odgovornou, antitetiki i potencijalno, oslobaajui impulsi mogu se generisati.S obzirom da je Gestalt Psihoterapija humanistika i holistika i prihvata koncept polarnosti , gestalt procedure su zainteresovane za oba ili sve polove klijentove linosti te za njihovu integraciju. Gestalt tehnike su dizajnirane da poveaju klijentove mogunosti da postanu potpunija i creativnija ljudska bia. Prihvatanje i ispoljavanje polarnosti je prerekvizit da se dostigne gestalt ideal centriranosti.Mnoge od ovih ideja lako je povezati po slinosti sa onim u Istonjakoj filozofiji:paradox, ne-intencionalnost, ne-napor, biti, polarnost, centriranje, prihvatanje.Gestalt tehnike i paradoxParadox je axsiomatski prisutan u gestalt tehnikama.Tehnike su u stvari fraze karakteristine po tome to pozivaju klijenta da se: identifikuje sa, postane ono to je predhodno odbijao, prihvati ili ostane sa neeljenim mislima ili oseanjima, ili namerno naglaavanje ili preuveliavanje elemenata selfa koji se ne prihvataju.Sve ove tehnike ili fraze imaju za cilj da klijent aktivno konfrontira u sebi ono emu se opire.Objekt izbegavanja ,obino asociran sa neprijatnou ili katastrofom, postaje peradoxsalno objekt koji se prigrli a ne izbacuje.Identifikacija sa

Da bismo iscelili patnju moramo je doiveti u potpunosti(Prust). Ovo verovanje prisutno je u eksperimentima gde se od klijenta trai da eksperimentie bez linog cenzurisanja.Npr.:bavei se sa onim to klijent ne prihvata pozivamo ga da odigra ili odglumi te delove, dramatizujui implicitno, te ono to je bilo ne-svesno postaje realno i explicitno.Dijalog sa odcepljenim delovima selfa moe dovesti do re-asocijacije i nove celine .

E: Dijalog sa simptomom:Zahtevati od uesnika da obrate panju na bol,tenziju ili aspekt koji ne prihvataju. Da dozvole punu svesnost simptoma,da ga pojaaju i na kraju postanu simptom.Tada se iz uloge simptoma kreira dijalog sa sobom, osobom koja jesu.Ovakvi dijalozi oslobaaju anksioznost povezanu sa potiskivanjem i potencijalno olakavaju pomirenje linog konflikta te psiholoku fragmentaciju.(ego funkcija)Ostati sa Ponekad se pitamo da li ukoliko imamo simptom koji je bolan i neprijatan ili karakteristike koje su nepoeljne, da li je poeljno da ih se otarasimo?Svakako!!Ali direktno odbacivanje i procena da nam to ne pripada ili da nam drugi trebaju pomoi da se reimo neprijatnost najee nee uroditi plodom. Jedino to radi je indirektan put . Ostati sa bolom,nelagodom,konfuzijom i zastojem,dovodi do asimilacije ometajueg materijala sadranog u simptomu.Kroz prisustvo pasivno aktivnog selfa, u saradnji sa poljem , koje organizam doivljava kao plodnu prazninu, rekonstruie se i ukazuje novo reenje, jasnoa i uspodtavlja se ponovo oseaj kontinuiteta iskustva (middle- mode, kreativna stanja selfa) .Ova vrsta psiholokog povlaenja indirektno omoguava postizanje najviih terapeutskih ciljeva samo-podrke, jer u povratku iz tog prostora individua donosi evidenciju o postojanju individualno/kolektivnog izvora podrke za ivot.(middle-mode)E: U trijadama klijent-terapeut-observer , klijent pokuava da uz pomo terapeuta ostane u kontaktu sa onim to svesno eli da izbegne.Za ovu priliku to moe biti neprijatna situacija ili bolno iskustvo. Diskutovati ta se dogodilo.

Preuveliavanje potisnutih elemenata SelfaParadoksalna logika gestalt metodologije ogleda se u injenici da getalt terapeut poziva klijente da se preplave unutranjim sadrajima.Prihvatanje iskustava ide korak dalje kada zahtevamo od klijenta da uveliava ili preteruje one aspekte kojih bi eleo da se odrekne u potpunosti.Ovakav pristup pribavlja bazu za promenu.Ili kako to Zinker kae metaforino : ako letimo pema severu dovoljno dugo,jug postaje pravac leta.

Gestalt terapeuti poklanjaju panju disfunkcionalnim polarnim aspektima selfa zbog svog uverenja da ako pomognemo osobi da bude u kontaktu sa jednim od tih aspekata ili ih ak uveliamo, ovaj proces u stvari doapne i donese u fokus komplementarni ,nevidljivi, suprotan pol osobe.Klijenti tako mogu doiveti da se histerian smeh kojim prate svoju problematinu priu moe pretvoriti u autentian pla koji je do tada bio potiskivan.Tek nakon ovog iskustva klijent moe osetiti stvarno oslobaanje od tenzije koju je kreirao kao sopstveni izlaz.

(Onima koji su zainteresovani za istraivanje ovo i dalje ostaje zanimljiva tema: istraivanje paradoksalne intervencije u procesu voenom gestalt psihoterapijskim pristupom).Paradoksalna teorija promene je centralna za teoriju promene u getalt terapiji.Arnold Beisser je autor teksta u kome istie da je: paradox u tome da smo sve vie udaljeniji od promene ukoliko pokuavamo da budemo ono to nismo.Tek onda kada se organizam identifikuje sa onim to jeste , kada prihvate ma koji aspekt koji se pojavi iz momenta u moment , uslov za integraciju i rast je ispunjen .U stvari je to komplikovani pokret koji klijent moe doiveti kao pokret u nazad , to u tom trenutku i jeste u odnosu na potrebu za promenom i gledanjem , fokusiranjem , u neto drugo , razliito od onoga to jeste i to se doivljava kao neprihvatljivo za organizam..Dakle bie mora da se u potpunosti fokusira i doivi ono to jeste , da se identifikuje sa istim , da postane.Tek u procesu potpunog poklapanja sa onim to jeste , koji je na neki nain vezan za doivljaj : obrela sam sa u tome ili obresti se u neem , i pri tome ostati u tome bez reakcije , samo doivljavati... bez prosuivanja ,( potpuno je ovde relativno i ne odnosi se na bice ve na deo selfa ), pojavljuje se svesnost , lako i bez napora , skoro nezavisno od ma kakve nae namere da zapone novi pokret koji moe i ne mora , dovesti do promene. Ona , promena nije cilj ve posledica predhodnog procesa . Proces je ovde nedovoljno suptilna re da oznai pokret due o kome je re. Kada se on potisne , neizraajan a vaan i enja usmeri ka onome to nismo, a sa ime bismo eleli da se identifikujemo , bie gubi kontakt sa stvarnom potrebom , kreativnim izborom i ivotnom radosti .

Ova teorija zasniva koncept zdravlja, funkcionalnosti i kreativnosti na identifikaciji sa celovitim selfom i maksimalnim korienjem istog u to je mogue veoj meri, kroz proces osveivanja i integracije unutar selfa , izmeu selfa i sredine i polja i boga.Paradoksalna teorija promene je usko vezana za vane gestalt koncepte : fenomenologiju, teoriju polja , dijaloki egzistencijalizam i Zen.Gestaltistiki pristup promeni je usmeren na svesnost pacijenta uz pomo dijalokog kontakta .Iako se ovaj dijalog nelako uspostavlja i zahteva vestinu i odluku uesnika da u njemu uestvuju,njegova je zasluga u formiranju svesnosti i rasta koji povratno utiu na promenu.to vie pokuavamo da budemo onaj ko nismo sve vie ostajemo isti.Promena i rast zahteva sisteme podrke, a pokuavanje da postanemo onaj ili ono sto nismo nije samo podravajue.Najjai sistem podrke organizmu je identifikacija sa onim u emu jesmo u odreenom kontekstu.(Naravno tom prilikom svesnost mora da se njie izmeu onoga to jeste u sadanjem kontekstu i onoga to jeste u nekom drugom kontekstu, da ne bi dolo do preplavljivanje i razvoja oseanja stida.) Dakle identifikacija sa onim sto jeste znai znati ono u emu jesmo: aktuelno iskustvo, ponaanje, situaciju.Kako se nae stanje stalno menja u vremenu, identifekacija sa onim to jeste ukljuuje identifikaciju sa tokom i prerastanjem stanja, jednog u drugo, imajui poverenje u pokret i promenu. Biti podran u odreenom trenutku znai znati sopstvene potrebe, mogunosti, sredinu, obaveze itd.

Kada terapeut vodi ili isceljuje klijenta, terapeut u stvari gura ili pritiska klijenta da bude razliit. to je vie klijent usmeren ka cilju sve vie e sutinski ostajati isti.U ovom sluaju klijent se ne bori protiv sopstvenog otpra ka promeni onoga to je kreirao u predhodnim procesima organizmike regulacije, ve dodatno i sa nametanjem terapeuta. Ovo poslednje opiranje je zdravo.

Postoji i drugi razlog zato terapeutovo guranje i elja ne dovode do promene. Jedan od naina da se izae na kraj sa gurajuim teraeutom je da se introjektuje potreba terapeuta.Klijent moe spolja da se sloi ili da se buni ali u oba sluaja je u opasnosti da proguta ono to terapeut predlae.

Ako se osoba slae uz komformizam to nee biti u skladu sa autonomijom i samopodrkom.Terapeutovo guranje obino daje poruku:nisi dovoljan sa tim to jesi.Ovakav terapeut moe da pokazuje dobre namere, i to naravno terapeutove.Kada vidimo rapidne promene,one mogu zadovoljiti narcizam terapeuta ali ne i razvoj klijenta.Guranje moe dovesti do otkria, ali ne i naina na koji se transformacija moe dogoditi bez terapeuta.

Postoji i obrnuti proces u paradoksu.to vie neko nastoji da ostane isti sve se vie osoba menja u skladu sa promenjivom sredinom.Pitanje je kako radimo sa klijentima koji su zaustavljeni i postaju sve gori u odnosu na svoj ivot i sredinu, ako ne guramo?

Metod koji koristimo sa ovom klijentima je i dalje : dijalog, svesnost i eksperimentisanje. Naravno da ovo zahteva ne samo strpljenje nego i veru u koncept te iskustvo iz toga proizalo kod terapeuta.Guranje dovodi do relacije koja je u zastoju.Terapeut ne preuzima svoj deo odgovornosti za svoj deo u interakciji.Ako je terapeut frustriran deo odgovornosti je njegov a rad na kotransferu neophodan.Ako je deo nae teorije horizontalni ja-ti odnos ,koliko je god mogue i kad je mogue, terapeut tretira klijenta ravnopravno.Klijentov otpor je nefunkcionalan samo kad je nesvestan i kada nije deo kreativne adaptacije.Otpor ka terapeutu i Gestalt terapiji moe biti funkcionalan. Naa pozicija je da osvestimo proces tako da organizam regulie sebe u ovde i sada koristei kontakt i svesnost dok je sa terapeutom.Mnogo je vanije da klijent prepozna svoje procese i doivi ih kao svoje svesne izbore ili ne?.Pokuaj da se oni eliminiu ne dovodi do promene. Njihovo upoznavanje se mora obaviti u tempu koji odgovara klijentu. Naravno da ovde ima etikih pitanja o tome da li je ja-tiodnos kako ga ovde prezentiramo mogu u terapiji, ili kreemo od ja-to i dolazimo do ovog na izgled idealnog mesta sa koga spontano ja-to izanja ponovo.E: Podelite iskustvo iz uloge klijenta ili terapeut kada se dogaalo guranje.ta ste oseali?Kakvo je iskustvo kada toga nje bilo?ta ste tada oseali?

Ortodoksno ukoliko ne radimo na svesnosti i dijalogu ne potujemo

klijenta.Respektovanje klijenta takoe znai biti precizniji u proceni stvarnih kapaciteta klijenta. Paradoksalna teorija promene je u supronosti sa katarzom, slamanjem otpora i korienjem tehnika, te karizmom terapeuta, da klijent doe na mesto koje je bolje.Ova teorija podrazumeva veoma kompleksan trening terapeuta.Od terapeuta se oekuje dobro razumevanje teorije,iskustvo i klinika praxa te lino iskustvo.U Gestalt terapiji postoji interes za terapijski odnos koji postaje prostor promene.Buberovo: isceljivanje kroz susret je davanje znaaja kontaktu kao agentu promene u kome ne postajemo ja ciljajui sebe . Naglasak je ne na selfu ve na dijalogu i pojavljivanju selfova na granici kontakta. Postajemo ja ulazei u odnoenje. Prezentirajui se drugi nas tretiraju i vide kao ti. Tretirajui ih i videi ih kao ti, postajemo vie ja.2.Organizmika samo regulacija/organizacija u polju organizam sredina

Gestalt teorija promene bazira se na verovanju da ljudsko bice ima sposobnost da se samo-regulie ili organizuje na nain da dostigne najbolje mogue prilagoavanje unutar onoga to mu je dato kontekstom u kojem ive.Sledee verovanje je da je ljudsko bie inherentno okrenuto ka rastu i u tome nerazdvojivo od sredine/polja.Po Gestalt terapiji ljudi se mogu razumeti samo u odnosu na kontekst u kome postoje, raaju se, rastu, deterioriraju i umiru.Promena ili stagnacija je dakle dogaaj polja.S toga je gestalt teorija polja esencijalna za razumevanje gestalt teorije promene.S obzirom da smo teoriju polja razmatrali na jednom od predhodnih susreta, ovoga puta emo je samo povezati sa fenomenom promene.-Promena je funkcija celog polja / konteksta u kome osoba ivi.Svesnost , kao osnovni proces u terapiji mora biti usmerena i obuhvatati celi kontext klijentovog ivota i terapije:sazrevanje, porodicu, kulturu, posao. Odsustvo promene pripada polju klijent/terapeut.

-Pomena ma gde u polju utie na sve subsisteme u polju.Elementi polja su meuzavisni i subordinisani celini polja i regulisani su svojom funkcijom u celini polja.Promena jednog dela dovodi do promene u svim ostalim delovima polja.U polju terapeut/klijent promena u jednom dovee do promene u drugom.( transfer-kontratransfer)-Promena se dogaa u vremenu i prostoru i kao funkcija vremena i prostora, strukture i dinamike.-Sve observacije su sa odreenog mesta,vremena i perspektive.Sva realnost je interpretacija i nema spoznajne objektivne realnosti.Terapeut nije objektivan niti neinterpretativan.Sve se dogaa u odreenom vremenu i prostoru i sve observacije su iz odreenog vremena i prostora i preplicu se u njima.Hijerarhija polja daje nam mogunost da klijenta vidimo iz razliitih perspektiva.Svesnost koja je neophodna za organizmiku samoregulaciju ponekad se repetitivno ne razvija ili je spreena da se razvije.Tada se ono to je nuno da postane figura ne razvija iz pozadine.Ono to se osea i ono to je potrebno ne moe da se razvije, ponekad je figura bleda, ili ih ima mnogo,i uvid se ne moe dogoditi a nekad se figura zadrava predugo i ne dozvoljava narednim potrebama da se razviju. Kada spontano ponaanje nije doekano sa ljubavi i podrkom , nariito u detinjstvu, ovaj prirodni mehanizam je prekinut doivljajima stida i krivice.U terapiji se sreemo sa pitanjem mogunosti promene bez oseanja da potvrujemo da kljijent nije u redu i da iniciramo i ponovo pokrenemo oseanje krivice , stida i anxioznosti?Gestalt terapeuti moraju biti svesni posledica ovih mogunosti i metodolokih pristupa te stavova za vreme terapijskog procesa.U ovom smislu vano je primenjivati teoriju polja, dijalog, svesnost i eksperiment. Stid je najvea zapreka procesu promene i ako terapeut koristi humor, poruuje da ima superiorno znanje u odnosu na klijenata, izlae klijenta pre nego je za to spreman ili je emocionalno povuen ili intruzivan vrlo je lako da e izazvati oseanje stida kod klijenta. Ako terapeut pokuava da znake stida tretira kao slabost i pomae klijentu da postane snaniji ovo e okidati klijentov oseaj neadekvatnosti.Ovo su trenuci u kojima je paradoksalna teorija promene blagotvorna i za klijenta i za terapeuta, koji daje klijentu njegovu kompetentnost nazad,u procesu pronalaenja novih mogunosti te promene u atmosferi egzistancijalnog dijaloga.3.SvesnostDa bismo razumeli Gestalt teoriju promene moramo razumeti nain na koji je koncept svesnosti prisutan u Gestalt terapiji. Uveemo ovu temu priseajui se klasinog eksperimenta : kontinuum svesnosti.Ovo je svima dobro poznat eksperiment i svima je takoe dobro poznato da je doivljaj skoro uvek nov i donosi novu svesnost, nova izbegavanja a ponekad snane uvide.Ovaj eksperiment , da se podsetimo, sastoji se u fokusiranju na zavravanje sledee reenice: Sada sam svesna .......Sada sam svesna.......Nakon par minuta zavravajui ovu reenicu stvarno, autentino i u kontaktu, uesnici izvetavaju o poveanju potovanja za stalno menjajuu svesnost a s toga i egzistanciju. Kada se usmerimo na jedan element polja na fokus ima tendenciju da se pomera na drugi u neizbeno ponavljajuem ritmu. Kada u potpunosti formiramo figuru ona postaje pozadina.U svom radu: Ego hunger and aggresion Perls navodi svoje uverenje da:...elan vital, ivotna energija energizira organizam, a odrava se kroz ula, sluajui, krui se.....miii nas nose u pokret ka svetu , koji dotiemo, kontaktiramo , kreiramo, menjamo.

Svesnost je relacioni koncept, to je proces selfa koji se dogaa pri mesobnom suoavanju individue i ostatka polja. Svesnost je o drugo(m)sti i drug(i)ost je deo naina na i sadraja nae svesnosti.

Svesnost je:

-senzorna

-afektivna

-kognitivna.

Ukljuuje :

-posmatranje sebe i drugih-pravljenje izbora

-odgovornost.

U ovom smislu svesnost se koristi u irem znaenju nego u originalnoj literaturi Perlsa i Goodmana. Refleksija i racionalni aspekti svesnosti takoe su deo terapijskog procesa promene. U predhodnom smislu razlikujemo dve vrste procesa kojima moemo dodati i trei a koji se odnosi na uvid. Svesnost u originalnom smislu znai svetlost koja sija unutar osobe, unutranji svedok onoga to se doivljava u ovde i sada, slobodan od upetljnosti u proces.U drugom sluaju svesnost se odnosi na proces o onome to mogu ili sam doivela/o. Ako uzmemo u obzir metaforu prve pozicije, svetlost, i prostornu dimenziju tj., distancu u odnosu na dogaaj iz druge pozicije, dobiemo tree iskustvo svesnosti, svetlost koja iznenada obasjava do tada ne-osvetljeno u nama uvid.Uvid o i uvid jeste opisuje razliku kognitivnog i celovitog uvida , od kojih poslednji, izgleda intenzivnije, uestvuje u terapijskoj promeni i promeni ponaanja. S toga su intelektualni uvidi poetak, a eksperimentalna iskustva u tarapiji i uvidi nastali iz njih na drugom kraju uspenog procesa promene u terapiji.Svesnost se realizuje kroz:

-kontakt - nismo u kontaktu sa nekim/neim ako nismo sveni -oseaje npr.:sluanje, receptori udaljenog; dodirivanje,kuanje,mirisanje, receptori bliskog; i intuicija. Senzorni podaci se koriste da nas orijentiu i organizuju nae unutranje procese (nagone, potrebe, impulse, apetite) i naa iskustva o polju ili sredinskim uticajima.-uzbuenje emocionalno ili fizioloko priatno ili neprijatno

-formiranje figure je proces koji je neophodno razumeti da bismo objasnili teoriju promene i znaenja u gestalt terapijskom procesu. Figurom se smatra proces koji je u fokusu nae panje, koji se istie za nas u odnosu na ostatak polja koji predstavlja pozadinu.Ta pozadina, koja je u krajnjoj liniji sve to nije figura, predstavlja u uem smislu individualni kontekst a u irem je deo kolektivnog konteksta/pozadine. Pozadina je takoe polje u svakom smislu te rei. Znaenje se formira u odnosu izmeu figure i pozadine,tj., promena konteksta promenie znaenje figure za uesnika koji je, naravno, svestan tog odnosa.Tako npr., simptom klijenta ima potpuno drugo znaenje u odnosu na jedan kontekst nego u odnosu na dugi, te je odgovornost, naroito dijagnostika, terapeuta da paljivo prikuplja i razume to iri kontext u kome se simptom kreira i manifestuje. to je pronaeni kontext adekvatniji simptomu/figuri, otkriveno znaenje ima karakter uvida te promene iz tog procesa proizale.Traganje za kontextom , istraivanje pozadine , putovanje po poljima klijentovim i terapeutovim , izgleda je neophodna na putu do promene.Tekui proces formiranja i destrukcije figre je centralni deo procesa svesnosti.To je konstantno menjajui proces zasnovan, u funkcionalnoj verziji, na dominantnoj potrebi koju organizam zadovoljava u kontaktu i skladu sa sredinom. Rast koji proizilazi iz ovog iskustva onemoguen je ukoliko doe do prekidanja ovog toka u bilo kojoj fazi iskustva odnosa organizma i sredine. Promena je onda posledica otkrivanja onoga to prekida i ponovnog uspostavljanja organizmike samo-organizacije i kreativne adaptacije.

4.Kreativna adaptacija

Ljudi reaguju na razliite stimuluse ili konformiranjem ili kreiranjem promene u polju kao posledice akcije u polju.Poslednje s odnosi na samo-regilaciju i kreativnu adaptaciju.Odgovori koji su posledica navike i pod uticajem introjekata razlikuju se od onih koji nastaju dok je organizam u kontaktu i svestan potreba svojih i polja.Gestalt koncept kreativne adaptacije je baza za terapiju koja je zasnovana na teoriji polja.Sledei su aspekati kreativne adaptacije:-telesna participacija, utelovljenost-eksperimentisanje

-meusobno odnoenje

-odgovor i odgovornost

-samo-prepoznavanje.

Iako se ovo predavanje odnosi na teoriju promene i esto se pri tome misli na promenu kod klijenata ovde se postavlja pitanje da li je doslo vreme da se promena dogodi i u samoj psihoterapiji kako bi pratila sve drastinije i strmoglave tehnoloke i druge promene u polju .Polju koje se menja i postaje globalno zajedniko kontekst u kome se promena u jednom delu polja automatski odraava na promenu u svim elementima.ta se dogaa sa psihoterapijom ako lociramo stres manje u linoj biografiji pojedinca a vie u injenicama ekonomskog dispariteta, dominantnih predrasuda, rata, dajui opis iskustva o onome to se dogaa u polju u celini? Naravno da ova ideja nije nova i da ju je Jung svakako uveo sa idejom kolektivnog nesvesnog i kolektivnog svesnog te arhetipovima koji govore o prisustvu implicitnih kolektivnih potencijala.Gestalt terapeutima takoe nije nepoznato da je dobrobit pojedinca vezana za kvalitet odgovora koji pojedinac kreira u odnosu na stalno promenjivo polje.U tom smislu pojedincu trba omoguciti u terapiji da se: naui kako da uspostavlja ekvilibrijum sa razliitim poljima kojih je deo a koja se konstantno i znaajno menjaju; pojedinac je deo zajednice i razliitih organizacija i kao takav se mora posmatrati u tom kontekstu; razmatrati kako ljudi postiu ili sabotiraju naine bavljenja sa promenjivim okolnostima i mogunostima koje su im na raspolaganju.Kao to smo rekli ranije mi postojimo kao deo polja. Mi smo deo njegovih pokreta i sila i pritisaka. Samo sa naim prisustvom mi utiemo na druge u naem polju do izvesne mere. Aktivirajui sopstveno prisustvo kroz npr., izraavanje svoje volje mi utiemo ili nameravamo da utiemo i menjamo polje na vie znaajan nain. Na reciproan nain mi smo pod uticajem i menjamo se kao posledica tuih manifestacija.

Perls i Goodman uvode termin kreativne adaptacije da bi opisali tekui proces ivljenja unutar i bivanja delom polja.Sav kontakt je kreativna adaptacija organizma i sredine..Uz pomo kreativne adaptacije , promene i rasta, organizam ivi i preivljava u polju. Na ivot je vie nego adaptacija. Nazivajui je kreativnom adaptacijom odreujemo da je prilagoavanje aktivan proces i pristup postojeim strukturama koje kreativno alterniramo manifestujui orijentaciju i manipulaciju u stalnom procesu kontakta i povlaenja.Tako realnost postaje polje ljudske kreacije i prilagoavanja.Odnosi u polju su reciproni i uzajamni i dok pokazujemo sposobnost da nainimo promenu u polju moramo biti spremni na sobstveno menjanje pod uticajem pola.Osoba sa mora neprekidno menjati da bi preivela u stalno menjajuem polju.Kada je osoba fiksirana u starom nainu aktivnosti i reagovanja manje je sposobna da se sui sa preivljavanjem i napredkom. Sutina terapije koja je okrenuta polju je zainteresovanost za stalno promenjivo polje , stalno promenjivih individua u kome je sposobnost kreativne adaptacije neophodna za zdravu dobrobit u kompleksnom svetu.Iako posmatramo pet osnovnih karakteristika kreativnog prilagoavanja one se uzajamno preplicu i podeljeni su vie u edukativne svrhe:

telesnu participaciju,eksperimentisanje,odgovoranje i odgovornost, meusobno odnosenje, samo-prepoznavanje1.Kreativna adaptacija zahteva telesnu participaciju. Istina bia koju ono pronalazi u procesu organizmike samo organizacije i kreativne adaptacije mora se iveti sa celokupnim biem, ukljuujui somatski i senzorni ivot koji su u saglasju sa mislima i oseanjima. Ljudsko telo se konstantno menja pod uticajem procesa u polju .Ove promene se moraju uvaiti i na njih reagovati jer nas telo obavetava o odnosu selfa i polja, lakoi ili tekoi, otvaranju ili zatvaranju. Erozija ivota sa telom ja vrlo obeshrabrujua.iveti U TELU ima odreene posledice i zahteva konstantni ekvilibrijum izmeu organizma i sredine.Oni koji vebaju nisu nuno u svom telu na nain na koji se o tome ovde govori.Za mnoge koji vebaju telo je jednostavno nastavak posmatranja tela mehaniki . Mnogi sistemi vide telo kao neophodnost, da bi sistem funkcionisao. Nae telo sve ree osea i sve su rea iskustva koja su bila poznata naim precima. Sa ubrzavanjem i virtualizacijom sveta kontakt funkcije imaju sve manje prakse u ljudskom iskustvu. iveti u telu i sa telom ljudi su pozvani da se vrate u harmoniju sa sobom kao fizikim biima, kroz telesnu prisutnost i osetima. I dok samo retke zajednice sebi mogu priutiti revitalizaciju i dobrobit za mnoge druge kolektivno izbivanje iz tela ima za posledicu desenzitizaciju, poremeaje ishrane, gubitak vitalnosti, medikamentizaciju i obestelovljeni ivot. Ove strategije su najbolje mogua kreativna adaptacija za situaciju u kojoj ivimo, ali daleko tunija od one koja i ukluuje telesno postojanje.E:Diskutujte opravdanst i neophodnost rada na telu ulima, senzitizaciji bia, ne samo u sluaju individualnog rada sa klijentima ve i sa organizacijama gde se ta otuenost najvie osea i promovie.EksperimentisanjeOvde govorimo o eksperimentisanju kao sposobnosti da uvaavamo sadanju situaciju na nain da se fino usaglaavamo, eksperimentiui u svakom trenutku u kome je svaka misao i akcija znaajna i osea se u polju.Iako u nama postoji radoznalost za novo i tenja za poznatim, eksperimentisanje je namenjeno otvaranju i iznalaenju novih mogunosti, kreativnih odluka, rizika sa neobinim, i kapacitetom da odustanemo kad je neophodno od onoga od ega smo zavisni i vezani. Osoba procenjuje ta jeste u postojeem polju , razlikuje izmeu alternativa sa svesnou, i daje sledeem momentu odgovarajuu priliku. Eksperimentisanje je ivljenje. Terapeuti se suoavaju sa izazovom da klijentima omogue dovoljno podrke da na mesto poznatih , repetitivnih, ema ponaanja daju dovoljno podrke za eksperimentisanje. Individue sreu sadanjost sa onom to su kreirali na osnovu predhodnog iskustva. Reprezentacije predhodnog se stalno sreu u sadanjosti. Za one koji su bili povreeni tada, proces pravljenja razlike sa onim sto je sada je kritian deo oporavka.Ovo je zahtev ne samo za traumatizovane ve i za ostale. Razlikovati sadanjost od proslosti projekciju od percepcije.Suoeni sa rapidnim promenama zadatak nam je da neprekidno pravimo izbore i diskriminiramo.Cena naih narastajuih opcija je gubitak jednostavnosti i neposredne direktnosti.U mnotvu svega, izbor postaje sam za sebe umetnost, akt eksperimentisanja. Sa komplikovanim poljem, habitualna tendencija koja se manifestuje u fiksiranim i opsesivno kompulsivnim tendencijama, fiksiranim reakcijama ,nefleksibilnim procedurama, skuenim umovima,lako preplavljuje nau mogunost da potujemo polje i sadanjost.Zbog toga je edukativni i eksperimentalni aspekt ja-ti odnosa u terapiji, sa svim populacijama i vrstama kljijenata neophodan, da bi se struktura balansirala sa inovacijom, izborom i diskriminacijom.Odgovaranje i odgovornostU odnsou na mogunost promene i mogunost promene kreativna adaptacija poziva na odgovaranje i odgovornost.Ljudi mogu biti vrlo produktivni.odgovarati izazovoma preiveti svuda i na svakom mestu.Na drugom deli kontinuuma oseaju se pespomoni , rtve i to mee postati stanje njihovog ivota.esto se ljudi nalaze u situaciji da se morju zatvoriti i odrei svojih odgovornosti.Ovaj odgovor je takoe odgovor na prebikiranost.Sve od navedenih karakteristika kreativne adaptacije pa i odgovaranje i odgovornost nije fiksirani nivo mogunosti ve se menja.Ljudi se oseaju uhvaeni u zamku.Terapijski rad je usmeren i na otvaranje mogunosti da je izlazak iz klopke mogu.Sa masivnnom tehnolokom promenom baza ljudskog ivota je potpuno promenjena.Neke od mogunosti ljudske inicijative su u porastu npr. zbog korienja novih naina komunikacije dok su druge u padu kao na primer nezavisnost, ljudska odgovornost.Meusobni odnosiMeusobni odnosi od trivijalnih do intimnih ispunjavaju ljudski ivot. Komuniciranje sa nepoznatim i razliitim postaje znaajna oblast ljudske kompetentnosti dananjice. Rezultat tog odnoenja je posledica onoga to polje kao celina ima da ponudi .Problemi u meuodnoenju su retko u funkciji jedne osobe kao to esto vidimo u radu sa porodicama i parovoma.Tamo gde ima respekta za individualne razlike i atmosfera je prijateljska ljudi su podrani da dobro funkcioniu.I obratno.Sposobnost da komuniciramo je uvek funkcija organizacije polja kao celine.

injenica da je polje ovako vano zahteva u cilju ljudske razmene, razvoj globalnog polja jer je efekat na ljude znaajan i presudan. I dok tehnologija i komercijalna presija narastaju u svetu a mobilnost zposlenih postaje ekonomski zahtev na globalnom tritu, tradicionalne zajednice i mree koje njima odgovaraju bivaju razruene. Razbijanje porodica i odvajanje lanova porodice dovode do rastapanja familijarnih izvora kontinuiteta i intimnosti. Mogunosti da druge znamo i da nas znaju kroz dui period vremena su manje.

U pokuaju da se nadoknadi tradicionalni sistem podrke u cilju ljuske potebe da komunicira kao ljudsko bie, u procesu je nova kolektivna kreativna adaptacija. ivot preko weba ili terapeutske grupe postaje substitut za ono to nestaje. Globalna promena uticajnih polja menja kontekst u kome se terapija dogaa i vano je da terapeuti imaju to u vidu radei kako sa pojedincima tako i posebno sa kolektivima.U tom smislu rad u radnim organizacijama ima smisla i ako se samo radi na linom razvoju.Samo-upoznavanjeOvo se odnosi na samo-spoznaju ali i znanje o sebi. Efikasna orijentacija zahteva da se bude svestan sopstvene pozicije u polju imajui direkciju i oseajui koherentnost i kontinuitet. Psihoterapeuti se esto sreu sa klijentima koji se ne mogu prepoznati u smislu u kome se ovde govori.Ogromne mogunosti, tehnoloka razvratnost, komercijalni pritisak, sve vea edukativna oekivanja, bombardovanje reklamama, nesigurnost koja prati rapidne socijalne promene delovi su nae kolektivne realnosti u kojoj individua mora da pronalazi svoju egzistenciju u sadanjosti. Pronalaenje smisla je kompleksno i dogaa se na mnogo nivoa i poznavanje ovog procesa deo je line odgovornosti u procesu samospoznaje.ta se dogaa sa samo-spoznajom u globalnoj zajednici? Naa bia su uzdrmana obavezom da hendluje mnotvo paralelnih realnosti i brojne mogunosti. Pomeramo se u vremenu bez pauze, od telefonskog poziva iz june Afrike do e-mail-a iz Rusije, do teniskog kluba, do tv programa,do planova za sledee putovanje, do ruka uz put, teretane, ka sve uurbanijem ivotu.U isto vreme nema podrke za bie, za tiinu za etnju , za odmor za prijatelje, za povlaenje za odmorom od daljih konstantnih stimulacija.

E: Kao psihoterapeuti mi znamo da esto pomae ohrabrivanje da se ue i ostane u konfuziji dok se pre-ureivanje ne dogodi spontano. Ponekad je prianje pria ili doivljaj da smo primljeni od drugog ono to nam je najpotrebnije.Ispririajte neku svoju skoranju priu.elja da se trai znaenje i direkcija ostaje, ukljuujui i spiritualna traganja.Naravno , i za ovo u skladu sa promenama, postoji instantna, vikend, retreat ili terapijska grupa, ponuda.Ne moemo se oteti pitanju da li su ovo opcije za privilegovane koji pronalaze nove puteve dok je velika veina drugih zaronjena i gui se u sve vie otuenom svetu.Postoji drugi aspekt samo-prepoznavanja. Kako se self i polje nerazdvojivi, self prepoznavanja ukljuuje itav proces otkrivanja sila koje operiu u polju.To znai ulaenje u skrivene dinamike i zapetljanosti kroz lojalnosti koje su nesvesne te prolaze neprepoznate ukljuujui one iz naih porodica iz kojih potiemo.Na irem planu, ideoloki i politiki okviri razmiljanja takoe postaju deo nas.Ne primeujemo kako ostaju u nama kao neistraeni, neprimetni a uticajni introjekti.E:Dakle, uznapredovalo samo prepoznavanje podrava razvoj politike svesti i edukacije. Nesposobnost da se prepoznamo na ovaj nain kolektivno i individualno umanjuje ljudsku inteligenciju u najirem smislu. Edukacija o samoprepoznavanju ,svesnost o tome ta se dogaa, ukljuuje trening u samo-otkrivanju i verovatno promenu u polju, ili promenu polja i tempa.Gestalt ima dugu tradiciju u osveivanju procesa i podravanju integracije.

Iako sasvim lino odabrani, jer i kako bi drugaije, tek u narasloj mogunosti individualno dolazi do izaaja. Ovi elementi kreativnog prilagoavanja menjaju polje znaajno:odgovaramo na izazove polja, odnosimo se znaajno sa drugima u polju, podravamo tekue prepoznavanje sebe u promenjivom polju, odnosimo se preme svetu potujui injenicu da smo u telu, eksperimentiemo sa stalno promenjivim poljem.Ovi i drugi ne spomenuti aspekti kreativne adaptacije pomau ljudskim zajednikim problemima sa kojima se susreemo: beznae, nemo, otuenost, problemi u vezama razliite prirode, konfizija direkcije, fokusa, doivljaja sebe, iskrivljene reakcije na esencijalne telesne procese, (jelo,sex,spavanje), automatsko ponaanje, zavisnost od neeg tako da su druge opcije u ivotu smanjene. Kada psihoterapija pribavi kroz edukativnu ulogu i poveanje svesnosti, druge moginosti: biti sposoban, posezati i ko-kreirati mogu postati koncensus terapija, doivotne edukacije (zar i ovo nije ludilo postizanja ili bivanja u kojoj ranija generacija ezne a mlaa ivi tu novinu kao prirodno okruenje), razvoja zajednice i holistikog zdravalja.

Ovo je u skladu sa originalnom teorijom o kreativnoj adaptaciji po kojoj je psihologija studija kreativne adaptacije, a abnormalana psihologija je studija prekida ili inhibicije ili drugih prepreka u toku kreativne adaptacije.

Svakako ima tu ogranienja:

Ovoh pet karakteristika mogu postati introjekti, da se shvate kao individualna dobra a ne funkcije polja, naivnost da svesnost moe biti ikakav izazov za narastajuu i sve vie pritiskajuu tehnologiju i politiku.Iako naizgled male, fukusirane,repetitivne akcije u polju mogu doprineti socijalnim promenama.Nadamo se.5.Teorija polja

Kako je teorija polja bila tema jednog od naih prvih susreta u ovom kontekstu emo je ukljuiti samo ukratko. Ova teorija je u stvari nain gledanja na: svet , njegovu organizaciju , funkcionisanje i promenu koja se dogaa. Kako smo u ovom tekstu fokusirani na procese promene naveemo samo principe teorije polja koji su integralni deo teprije promene.1.Promena je funkcija celog polja/konteksta u kome osoba ivi. Zbog toga je rad na svesnosti o polju usmeren na irok kontekst koji ukljuuje postojea hijerarhijska polja kojima klijent direktno i svesno pripada , ukljuujui i terapijski kontekst, kao i poljima kojih je manje svestan poev od predaka do uticaja globalnog polja ljudske zajednoce te spiritualnih polja. Gestalt terapeut je zainteresovan za sve ove faktore koji determiniu pravce ljudske promene. Promena ili nedostatak promene su posledica celokupnog polja klijent/terapeut.2.Promene jednog sub-sistema polja utiu na sve preostale elemente polja. Promene u jednom lanu para, porodice ili grupe utiu na sve ostale lanove. Izmenjena svest ili uvid do koga dolazi jedan lan grupe redefinie nain postojanja ovog lana. Negov povratak u pripadajue grupe i prisustvo u njima je drugaije te je i odgovor (svestan ili ne) ostalih lanova grupe drugaiji. Konstantnost i repetitivnost novog naina bivanja jednog lana dovodi do usklaivanja (manje ili vie vidljivog) sa istim, od strane ostalih lanova pripadajuih istim poljima. Nekada su ova usklaivanja nevidljiva i spora nakad zbunjujue neposredna i vibrantna.U polju terapeut klijent dinamika je ista. Promena u jednom izazvae promene u drugom.Ova injenica ima nekoliko znaajnih posledica . Jedna se manifestuje u procesu transfera/kontratransfera/kotransfera te procesa promene koji nastaje u tako nastalom interaktivnom polju. Druga se odnosi na vanost kvaliteta i saraja, relativno nezavisnih ivota klijenta i terapeuta, i dogaaja koji, iako udaljeni, sa ovakvom perspektivom, postaju prisutni u terapijskom radu te inioci promene.3.Polje postoji u sada i ovde koje sadri tamo i tada u oba smera, prolost i budunost. Kako prolost i budunost utii na tekue polje, ili bolje reeno ono to naa self organizacija doivljava kao prolost i budunost, sadraji i procesi iz ovih smerova znaajni su u terapijskom procesu i terapijskoj promeni. Svesnost se dogaa ovog trenutka, figura se formira u ovom trenutku kao seanje, plan, opaanje, prolost se smenjuje u budunost u ovom trenutku ali svesnost se ne dogaa nuno. Idealno, ono to je najnunije postaje fokus i svesnost, te organizam postaje voen, nahranjen i transformisan. Zato je znaajan princip biti u ovde i sada sa stanovita promene , jer ne biti u kontaktu sa potrebama organizam/sredina, iz bilo kojih razloga i na bilo koji nain, znnai zaustaviti rast i promenu. 4.Proces se odnosi na dinamiku promene u vremenu i prostoru. Promena nije samo promena strukture (prostorna promena u kojoj se fenomen vidi kao definisana solidna struktura-stvar a ne dogaaj ) niti samo promena dinamike ( promena u vremenu) .Promena se dogaa kao kao posledica celog polja i dogaa se kroz vreme i prostor.5.Sva posmatranja su iz odreenog vremena,mesta i perspektive. Ovo je fenomenoloko stanovite u kome je sva realnost interpretirana i ne postoji objektivna realnost, istina ili objektivna ne-realnost ili ne-istina. Niti je ijedna svesnist samo subjektivna jer svaka

svesnost ukazuje na neto, organizovana je ili usmerena oko neeg.Terapeut prema tome nema niti subjektivan niti neinterpretativan stav ve integrie i predstavlja oba, kao posledicu posmatranja fenomena u odreenom vremenu i prostoru.Ovaj aspekt teorije polja posebno je znaajan kod rada na mehanizmima kreativne adaptacije organizma (prijekcija,introjekcija...), paradoxa (potvrivanja onoga ono to jeste) kod svih uesnika terapijskog procesa.6.DijalogOvo je tema o kojoj je bili rei u naem predavanju o Dijalogu i Ja-Ti odnosu, tako da emo samo ukratko napomenuti i ponoviti elemente dijaliga neophodne za proces promene.Promena se dogaa u kontaktu sa sredinom, tj., u kontaktu izmeu klijenta i terapeuta u dijalogu koji nije iskljuivo cilju orijentisan, ve posebno u onim fazama kada se ospostavlja Ja-Ti odnos pri punom i neposednom kontaktu i fino-vibrirajuoj self-organizaciji svih uesnika (middle-mode). Kvalitet kontakta i odnosa klijent/terapeut u mnogome definie i omoguava terapijsku promenu ukoliko odnos ima karakeristike egzistencijalnog-dijaloga. Karakteristike egzistencijalnog dijaloga navedene i diskutovane od strane M.Bubera i kasnije izmeu ostalih i pisaca Gestalt literature, su sledee: Inkluzija : doivljavanje realnosti klijenta uz zadravanje sopstvene autonomije,te promene do kojih ovako iskustvo dovodi, prisustvo sa sadanjim iskustvom : autentina razmena ovako steenog novog iskustva koje je realno i u funkciji klijentovih potreba, konfirmacija : ime se potvruje egzistencija klijenta i terapeuta, te njihiv rast i promena. Konfirmacija podrava samo-prepoznavanje i prihvatanje koje se nalazi u centru paradoksalne teorije promene, preputanje onome to je izmeu: postaje prepoznavanje onoga to je kreirano izmeu terapeuta i klijenta, emu sa daju rei,to se prepoznaje kao ono to jeste, a ne ono emu se tei, a to dovodi do promene svih uesnika u procesu.Kako je o ovome detaljno bilo rei ranije neemo se zadravati na detaljnijem objanjenjuDa li se Gestalt Psihoterapija menja?Od svog nastanka do danas Gestalt terapija se menjala i ostala otvoren sistem za stalnu kreativnu adaptaciju u profesionalnom i globalnom polju.

Ekstremna individualnost po cenu drugih postala je prepoznavanje meusobne poveazanosti i zavisnosti u polju.

Perlsov anti-intelektualizam prerastao je u potovanje i interes za inteligencijom, uenjem i akademskom kredibilnou usaglaenom sa senzornom ivahnosti i emotivnom ekspresijom.

Grandioznost Gestalt terapije u odnosu na druge pravce zamenjena je postovanjem drugih pristupa.

Poslednjih godina uvodi se istraivanje gestalt psihoterapije i njenih teorijskih i metodolokih koncepata.Takoe se registruje promena u okviru edukacija gde je sve vie obavezno zastupljeno kvalitativno istraivanje psihoterapijskog procesa.

Gestalt tehnike evolviraju ka odnoenju, dijalogu i kreativnosti i ja-ti odnosu koji menja sve uesnike.

Ovde i sada princip se proiruje i obuhvata prolost i budunost kroz seanje,imaginaciju, planiranje i sadanje funkcije.

Gestalt terapija ukljuuje proces dijagnostikovanja i procene klijenata odgovorno i kad je u interesu klijenta.

Odnosi izmeu pozadine ili onoga to je izvan svesnosti prihvata se kao slian sa konceptom nesvesnog dok se zadravaju razlike koje ne prihvataju regiju koja je permanentno nesvesna ili nemogua za dosezanje svesnosti...

Gestalt teraija nije samo kratka terapija ve ju je mogue koristiti i u dugogodinjem radu sa klijentima.

Gestalt terapija je vie usmerena na odnos terapijski nego na demonstraciju tehnika.

Iskustva u radu sa kreatorima gestalt terapije ne-retko bi sa kosila se etikim principima i granicama koje su dnas ustanovljene i prihvaene od gestalt terapeuta irom sveta u vidu etikih kodova u okviru profesionalnih udruenja i institucija.

Intenzivna analiza psihoterapijskog procesa u cilju razumevanja ljudskih ema promene Zato kod nekih klijenata dolazi da znaajnih promena a kod nekih ne? Zato neki klijenti idu na bolje a neki na gore? Bez odgovora na ova pitanja ne moemo imati stvarnu naunu bazu u psihoterapiji. Postoji u psihoterapiji kao to smo videli itavo teorijsko bogatstvo u razumevanju i objanjenju procesa promene ali malo istraivake evidncije na nivou i u cilju orijentacije za selekciju tretmana, dobrih intervancija i unapreivanja prakse. Psihoterapijska istraivanja su neophodna a tema promene dovoljno znaajna da se na nju usmerimo i na ovaj nain. Slede sugestije kako izraditi neke istraivake programe u intenzivnoj analizi ema promene.Mogue faze programa:

1.definisanje epizoda sa kritikim obrtom,tj.,promenom od strane istraivakog tima koji moe biti terapeut-klijent-observer/istraiva.Tim identifikuje i analizira epizode sa fenomenima promene u cilju otkrivanja klijentovih mehanizama promene i terapeutovih intervencuja koje do njih dovode.Nakon definicije epizoda sa promenom istraivai se sloe oko:

- znaka da se promena dogodila (klijent-terapeut-observer se sloe oko najproduktivnijeg dela seanse i on se analizira),

-pitanja koja se postavljaju su naivna i jednostavana:sta se dogodilo?ta te je navelo da tako odgovori?ta te je navelo da misli da je ba to neophodno za klijenta?

-ova pitanja se postavljaju do god se ne postigne sledee:ta je znek da klijent treba i hoe na neemu da radi?ta je cilj intervancije?ta je uspena solicija za tu seansu?

-definiu se intervancije koje su do promene dovele kako od strane klijenata tako i od strane eksperata

-definiu se koraci i reenja klijentovog problema(npr., reenje konflikta unutranjeg ili spoljanjeg)

2.aplikacija modela na razliite individue, odnose, i na neuspene seanse.3.verifikacija modela klijentovih mehanizama i terapeutskih intervancija koristei druge grupe ispitanika.Koriste se pri istraivanju audio i video zapisi kao i seanje o procesu neposredno po zavretku seanse kako od strane klijenta tako i terapeuta.

E: studentima se moe dati da rade u trijadama i da sami istrae elemente promene istraujue epizode sa znaajnim uvidima u toku krae eksperimentalne seanse.Istraivanja:

Nada kao pratei proces u procesu promene

U ovoj prezentaciji odluili smo s da prezentiramo ukratko rezultate rada istraivanja Snyder, Parenteau, Shorey, Kahle, Berg, objavljenog 2002 godine u International Gestalt Journal. Synder je sa kolegama pokusao da odgovori na pitanje da li nada doprinosi psihoterapijskoj promeni naroito kada se koristi gestalt psihoterapija.Pri tom se nadanje razlae na : kapacitet da osoba proizvede puteve ka cilju kao da demonstrira motivaciju da koristi te puteve .Ovo nas podsea na definiciji: procesa selfa kroz funkciju identiteta u kontekstu i ego funkcije selfa.to bi znailo da kada su ove funkcije osnaene dolazi do promene.Kako se ovo moe primeniti i da li je u sklau sa procesnim i dijalokim pristupom?

Cinjenica da se radi o cilju je teorijski komplikovana kao sto smo u poetku diskutovali. U praksi moramo pronai naine da radimo ka ciljevima dijaloki i procesno.Stadijumi razvoja u toku terapijskog procesaU svom istraivanju Margaret Korb istrauje terapeutske korake i proces razvoja klijenta u toku terapijskog procesa voenog gestalt psihoterapijskom metodom.Ona navodi sledee korake:1.Fokusiranje na postojee ponaanje

2.Fokusiranje na nezavrene poslove i stare traume

3.Fokusiranje na centralne koncepte 4.Fokusiranje na ivotne odluke

5.Fokusiranje na novo ponaanje.

Magaret Korb smatra da je do ovih promena mogue doi uz razvoj sistema podrke kod klijenta koji prua oseanje adekvatnosti i vrednosti klijenta te omiguava implicitnu potrebu za integracijom selfa. Pecotic Lidija Ph.DGptim@maltanet.netLiteratura:

1. Ansel L. Woldt & Sarah M.Toman ( 2005 ): Gestalt Therapy ,Sage Publication

2. Bertram Muller (1997)The Total Therapeutic Context; Gestalt Review,1(2) 94-1093. Greenberg Rice (1984):Patterns of change,The Guilford press

4. Lidija Pecotic (1994) : Krotini obrt u psihoterapijskom procesu voenom Gestalt psihoterapijskom metodom- istraivanje .Doktorska disertacija,Filozofski fakultet, Beograd.

5. Lidija Pecotic(2006) : Theory of the field and healing Gestalt approach, www.gptim.org6. Malcolm Parlet (2000):Creative Adjustment and the global field,British Gestalt journal ,2000,v9,15-27

7. Perls Fritz (1969)Ego, hunger and Aggression. Vintage Books, New York

8. Petruska Clarkson (1989) : Gestalt Counselling in Action.Sage,London

9. Seltzer F.Leon (1989) : The role of Paradox in Gestalt theory and Technique, The Gestalt Journal, vol. VII

10. Snyder,Parenteau,Shorey,Kahle,Berg,( 2002) : Hope as proces in change,International Gestalt Journal.

11. Yontef,G.M.(1999)Awarenes,Dialog , Proces,

12. Zinker,J (1987)Creative proces in Gestalt Therapy.Vintage Books,New York.

Appndix 1Arnold Beisser, M.D.

Although brief, the Paradoxical Theory of Change

is, outside of the works of Frederick Perls, the most

frequently referenced article in the body of Gestalt

therapy literature. Written in 1970, it originally

appeared in Fagan and Shepherds Gestalt Therapy

Now, a Harper Colophon Book. It appears here with

the kind permission of the authors widow.

For nearly a half century, the major part of his professional

life, Frederick Perls was in conflict with the psychiatric

and psychological establishments. He worked uncompromisingly

in his own direction, which often involved fights with

representatives of more conventional views. In the past few

years, however, Perls and his Gestalt therapy have come to find

harmony with an increasingly large segment of mental health

theory and professional practice. The change that has taken

place is not because Perls has modified his position, although

his work has undergone some transformation, but because the

trends and concepts of the field have moved closer to him and

his work.THE PARADOXICAL THEORY OF CHANGE

Perlss own conflict with the existing order contains the

seeds of his change theory. He did not explicitly delineate this

change theory, but it underlies much of his work and is

implied in the practice of Gestalt techniques. I will call it the

paradoxical theory of change, for reasons that shall become

obvious. Briefly stated, it is this: that change occurs when one

becomes what he is, not when he tries to become what he is not.

Change does not take place through a coercive attempt by the

individual or by another person to change him, but it does

take place if one takes the time and effort to be what he is

to be fully invested in his current positions. By rejecting the

role of change agent, we make meaningful and orderly change

possible.

The Gestalt therapist rejects the role of changer, for

his strategy is to encourage, even insist, that the patient be

where and what he is. He believes change does not take place

by trying, coercion, or persuasion, or by insight, interpretation,

or any other such means. Rather, change can occur when

the patient abandons, at least for the moment, what he would

like to become and attempts to be what he is. The premise is

that one must stand in one place in order to have firm footing

to move and that it is difficult or impossible to move without

that footing.

The person seeking change by coming to therapy is in

conflict with at least two warring intrapsychic factions. He is

constantly moving between what he should be and what he

thinks he is, never fully identifying with either. The Gestalt

therapist asks the person to invest himself fully in his roles,

one at a time. Whichever role he begins with, the patient soon

shifts to another. The Gestalt therapist asks simply that he be

what he is at the moment.

The patient comes to the therapist because he wishes

to be changed. Many therapies accept this as a legitimate

objective and set out through various means to try to change

him, establishing what Perls calls the topdog/under-dog

dichotomy. A therapist who seeks to help a patient has left the

egalitarian position and become the knowing expert, with the

patient playing the helpless person, yet his goal is that he and

the patient should become equals. The Gestalt therapist

believes that the topdog/under-dog dichotomy already existswithin the patient, with one part trying to change the other,

and that the therapist must avoid becoming locked into one

of these roles. He tries to avoid this trap by encouraging the

patient to accept both of them, one at a time, as his own.

The analytic therapist, by contrast, uses devices such as

dreams, free associations, transference, and interpretation to

achieve insight that, in turn, may lead to change. The behaviorist

therapist rewards or punishes behavior in order to

modify it. The Gestalt therapist believes in encouraging the

patient to enter and become whatever he is experiencing at

the moment. He believes with Proust, To heal a suffering one

must experience it to the full.

The Gestalt therapist further believes that the natural

state of man is as a single, whole being not fragmented into

two or more opposing parts. In the natural state, there is

constant change based on the dynamic transaction between

the self and the environment.

Kardiner has observed that in developing his structural

theory of defense mechanisms, Freud changed processes into

structures (for example, denying into denial). The Gestalt

therapist views change as a possibility when the reverse occurs,

that is, when structures are transformed into processes. When

this occurs, one is open to participant interchange with his

environment.

If alienated, fragmentary selves in an individual take on

separate, compartmentalized roles, the Gestalt therapist

encourages communication between the roles; he may actually

ask them to talk to one another. If the patient objects to this

or indicates a block, the therapist asks him simply to invest

himself fully in the objection or the block. Experience has

shown that when the patient identifies with the alienated

fragments, integration does occur. Thus, by being what one is

fully one can become something else.

The therapist, himself, is one who does not seek

change, but seeks only to be who he is. The patients efforts to

fit the therapist into one of his own stereotypes of people, such

as a helper or a top-dog, create conflict between them. The

end point is reached when each can be himself while still

maintaining intimate contact with the other. The therapist,

too, is moved to change as he seeks to be himself with anotherperson. This kind of mutual interaction leads to the possibilitythat a therapist may be most effective when he changes most,

for when he is open to change, he will likely have his greatest

impact on his patient.

What has happened in the past fifty years to make this

change theory, implicit in Perlss work, acceptable, current,

and valuable? Perlss assumptions have not changed, but

society has. For the first time in the history of mankind, man

finds himself in a position where, rather than needing to

adapt himself to an existing order, he must be able to adapt

himself to a series of changing orders. For the first time in the

history of mankind, the length of the individual life span is

greater than the length of time necessary for major social and

cultural change to take place. Moreover, the rapidity with

which this change occurs is accelerating.

Those therapies that direct themselves to the past and

to individual history do so under the assumption that if an

individual once resolves the issues around a traumatic

personal event (usually in infancy or childhood), he will be

prepared for all time to deal with the world; for the world is

considered a stable order. Today, however, the problem

becomes one of discerning where one stands in relationship

to a shifting society. Confronted with a pluralistic, multifaceted,

changing system, the individual is left to his own devices

to find stability. He must do this through an approach that

allows him to move dynamically and flexibly with the times

while still maintaining some central gyroscope to guide him.

He can no longer do this with ideologies, which become

obsolete, but must do it with a change theory, whether explicit

or implicit. The goal of therapy becomes not so much to

develop a good, fixed character but to be able to move with

the times while retaining some individual stability.

In addition to social change, which has brought

contemporary needs into line with his change theory, Perlss

own stubbornness and unwillingness to be what he was not

allowed him to be ready for society when it was ready for him.

Perls had to be what he was despite, or perhaps even because

of, opposition from society. However, in his own lifetime he

has become integrated with many of the professional forces in

his field in the same way that the individual may becomeintegrated with alienated parts of himself through effective

therapy.

The field of concern in psychiatry has now expanded

beyond the individual as it has become apparent that the most

crucial issue before us is the development of a society that

supports the individual in his individuality. I believe that the

same change theory outlined here is also applicable to social

systems, that orderly change within social systems is in the

direction of integration and holism; further, that the social

change agent has as his major function to work with and in an

organization so that it can change consistently with the

changing dynamic equilibrium both within and outside the

organization. This requires that the system become conscious

of alienated fragments within and without so it can bring them

into the main functional activities by processes similar to

identification in the individual. First, there is an awareness

within the system that an alienated fragment exists; next that

fragment is accepted as a legitimate outgrowth of a functional

need that is then explicitly and deliberately mobilized and

given power to operate as an explicit force. This, in turn. leads

to communication with other subsystems and facilitates an

integrated, harmonious development of the whole system.

With change accelerating at an exponential pace, it is

crucial for the survival of mankind that an orderly method of

social change be found. The change theory proposed here has

its roots in psychotherapy. It was developed as a result of

dyadic therapeutic relationships. But it is proposed that the

same principles are relevant to social change, that the individual

change process is but a microcosm of the social change

process. Disparate, unintegrated, warring elements present a

major threat to society, just as they do to the individual. The

compartmentalization of old people, young people, rich

people, poor people, black people, white people, academic

people, service people, etc., each separated from the others by

generational, geographical, or social gaps, is a threat to the

survival of mankind. We must find ways of relating these

compartmentalized fragments to one another as levels of a

participating, integrated system of systems.

The paradoxical social change theory proposed here is

based on the strategies developed by Perls in his Gestalttherapy. They are applicable, in the judgment of this author,

to community organization, community development and

other change processes consistent with the democratic

political framework.Appendix 2Theory of the field and healing Gestalt approachRome,may2006. We will start this presentation by looking at the terms cure and heal. The word cure usually refers to: restoration of health, remedy something harmful or disturbing, to remove or to clean and also to preserve. For the word healing the meaning refers to : wholeness, to make something whole, to go against impairment. Also we find in literature that some use heal as a synonym of cure, while others distinguish between this two. The word cure generally is accepted to mean the transformation from illness to heath and it refers to the idea that therapy provides something like cure, and when it is finished the person can expects to be objectively cured. It is in the nature of life to present human beings with obstacles, sometimes in the form of illness, and these obstacles, if not excessive, provide us with an opportunity for reflection on inappropriate forms of adjustment so that we have a chance to discover more adequate attitudes and make more corresponding adjustments. However, it seems that changes are valid for a limited period of time after which the problem may again present itself.

Over time, the integration of problematic experiences can be seen as a continuous process that can lead to continuous unfolding of the human being towards wholeness. Therapists attitude towards cure and healing may assist the patient to accept that neurotic conditions could be potentially a positive factor in life and human transformation and growth. To cure, or to be clean of, or to remove, in a medical sense is very difficult in psychotherapy so we will use for this presentation the word heal in the sense that it is mentioned.

Alchemy of healing

One of the working titles for this presentation was alchemy of healing .Once it was introduced we would like to give some ideas about alchemy in our discussion on healing. We are using it as a metaphor for what this work is focused on, and this is: the experience of therapist and client in complexity of the interaction in the client/therapist field. The Philosophy and practice of alchemy concerns itself with transformation of substance through holistic approach. It held that for the work to be effective there must be no separation between soul, spirit, substance and the body. The alchemist also anticipated what modern physicists have called the principle of determinacy namely that the result of ones experiment or laboratory activity are determined by the approach and orientation of the experimenter and any transformation depends on, and includes, the interaction of body, soul, spirits of both subjects. From this point of view alchemical transformation and healing are similar. Healing has as a consequence a restoration and transformation which enables the process of growth trough aware response in the field.(4,p6). To heal therefore is to restore the function of the contact boundary in the organism/environment field; it is by means of creative adjustment, change, and growththat the complicated organic unities live on in the larger unity of the field. F.Perls et al. are mentioning that correspondingly the therapist is focused on the interruption, inhibitions or other accidents in the course of creative adjustment.

The concept of field

The concept of field is central to Gestalt therapy and generates a whole range of consequences on perspective of Self. Contemporary Gestalt therapy is open to holistic thinking that derives from the new cosmology , modern physics ,biology and astronomy.

Adopting a concept of field and unitary field means that the ways of thinking about symptoms, dysfunction, disease , diagnosis and the healing will necessarily have to integrate manifestation and consequences of the field from which independence is impossible. The question is : the quality, way and the degree to which selforganisation is influenced and dependent of the field.

The therapist with the field perspective operates with the presumption that every observed phenomenon arises not from one influence that can be singled out, but from an interaction of many influences working together independently. Some or all of the factors may affect what is happening; what is certain is that they will be operating together .(8,p19) Once the therapist and client find themselves in the therapeutic relationship, the complexity of the field that they are creating is humbling. We exist each in our local field ,we also have multiple roles, identification and affiliation and each of these mentioned is necessary defined in the relational terms. In taking part in the collective effort we are creating some kind of shared field of overlapping fields and spheres of involvement with others in non-mechanical way. In this way formed field begins to manifests its own organisation , activity and property.

One of the main questions is: what is the felt experience of/in the field, created by client/therapist contacting , in the process of transformation and healing ?How this experience come about , what it consist of? Haw it can be referred to ,addressed, articulated, verbally or non-verbally ,and how we inboard on the vessel of healing?

Answer to these questions runs the risk of not doing the justice to the complexity of phenomena concerned ,so we will be offering ideas for continuing discussion not answers.

When we speak about field, we usually speak about the qualities of the field which we all experience.We experience the organisation of the field, the contemporaneity, singularity, change of process, relevancy, predictability, the complexity, unpredictability. When therapists/client meet they bring their hierarchically organised fields which

interconnect and form new field which has its own autonomy, dynamic and phenomenology. All information are present but they are the back ground and we are not aware of it, but through consequences. The dynamics of the therapist/client field very often form the figures that bring into awareness an intensified representation of mutual projection or/and identification of experiences activated by the nature and uniqueness of

the participants encounter and their personal similarities and differences . These projections and identification which are happening in the client-therapist field partly belong to the new meeting , partly are of the individual past and partly belong to the influences arriving across both space and time ,from the past (at this point we are using R.Sheldrakes hypothesis of morphic resonance*).In this complexity the background of the experience grow to embrace not only freshness of the new but shadows of the past individual and collective.

In the healing process of creative awareness (4 , p 16) and integration therapist and client are involved in complex interaction .The general field effect of the therapist denying this processes is radiated to the client and his recovery. The constant supervision of the work is necessary and supportive. While therapists personal field cannot be avoided or excluded in I-Thou relationship, its elements can be used according to the context , identity and activity of therapist .

Client/therapist experiences provide psychological aspects of similar to previous experiences, and therefore must be potentized,i.e brought to the active force and realize latent power of. To bring these experiences in the active state and realise latent power of means to : perceive and articulate them, not necessarily concretely, but in more soulful state by being in a middle mode, aware, neither active nor passive, spontaneous and engaged .Therapists will bring the latent power of experience through consciously retroflecting from his potentially contaminating impulses or emotions brought by being with client, suffering them, or experiencing them, and thereby incubating their potential meaning in found context that fits to the experience and makes the new figure for the client.

Such invisible vibration often not communicated verbally affects the field, trough the resonance of change and the new organisation of the field. Anger, pain, fear, loss, helplessness on the therapists side need to be processed, held and worked through softly. In the middle mode of the full contact, in the moments of transforming the event in the field into experiences, client and therapists are engaged in the situation ,experiencing similarities and differences organising elements of the field into new mining fool wholes.

The ego and id function are balanced in the client/therapist but also in the corresponding field .Id of the organisms involved ,and of the field created , moving from unity to differentiation , emerges trough metaphors, images and phenomena , in the form of poetry connecting overlapping and distant fields. With receptiveness of the id and simultaneous presence of the ego aggressiveness in the field , the new may unfold.

_________* the term morphic field includes morphogenetic, behavioural, social, cultural, and mental fields. Morphic fields are shaped and stabilized by morphic resonance from previous similar morphic units, which were under the influence of fields of the same kind

Morphic resonance is the influence of previous structures of activity on subsequent similar structures of activity organized by morphic fields. Trough morphic resonance, formative causal influences (the hypothesis that organisms or morphic units at all levels of complexity are organized by morphic fields, which are themselves influenced and stabilized by morphic resonance from all previous similar morphic units) pass trough or across both space and time, and these influences are assumed not to fall off with distance in space or time, but they come only from the past.In general , morphic units closely resemble themselves in the past and are subject to self-resonance from their own past.(10, p 371)This, most probably is an altered state of consciousness , distinct aspect of self which partakes of qualities of both id and ego function. Therapist steps back from any needs, actions, theories, taking the phenomenological posture, does not lose the contact with its centeredness and experience and observes the client state from within/out himself .

The risk of this process lies in a therapist claiming too much for himself, either from the sense of genuine caring or because of his need to show his importance. A therapist needs to be aware of his power and need to heal, his sense of his own woundidnes and pain, and awareness of his capacity to intrude. If the therapist is identified with the power to heal it takes from the clients resources and separates the therapist from hierarchy of the fields and awareness of ultimate and mysterious field.

Creativity and adjustment

Creativity and adjustment are polar and mutually necessary.(4,p 7) We will stop at this quote to discuss the presence of polar aspects in process of healing and consequences for the therapy practice .Healing incorporates two polar sides, favourable and unfavourable: Spontaneity is seizing on, and glowing and growing with, what is interesting and nourishing in the environment. (Unfortunately, the adjustment of much psychotherapy, the conforming to the reality-principle, is the swallowing of a stereotype.).(4,p 7)

So, whenever we are aware of favourable side of healing, the opposite is present: creativity/adjustment , movement/stillness , success/failure In order to keep away from that embarrassing feeling of the inaptitude in the presence of opposite therapists use well-known action and split them : failure from success.(11,p 3) Although we declare that the solution , change , novelty , creativity , transformation is not the aim but the consequence of assessment/intervention/awareness of therapy, healing is very often ,in expectation of client/therapist , connected with change, transformation , and favourable in polarities. It is also a matter of becoming. Becoming in turn can be a process of transition, from the possible to the actual; from actual to the possible.

But what is opposite? Constant, fixed, settled, steady on the other side of becoming is being. Heidegger describes confrontation and mutual limitation of Being and Becoming . What is becoming is not yet; what is, need not to become. What Is, in real sense, resist any pressure of the Becoming.(11,p3) This dilemma and conflict are significant experience of therapeutic process and personality function.

What is the dynamic of Being and Becoming? The old generate the new, being brings becoming. But this continuity does not happen peacefully, because the Old experiences the transformation as a treat to which it reacts by, swallowing every new offspring.

The new revolutionary forces oppose this reactionary and conservative phase in a

confrontation without compromise(11,p4) One of the two must die.

Psychologically speaking, experiences of healing and transformation trough it, are closely connected with aggression and destruction within client/therapist field and (at this stage) corresponding function of the egoThe process of creative adjustment to new material and circumstances always involves a phase of aggression and destruction ,for it is by approaching and altering old structures that the unlike is made like. When a new configuration comes into being, both the old achieved habit of the contacting organism and the previous state of what is approached and contacted are destroyed in the interest of the new contact. Such destruction of the status quo may arouse fear , interruption , and anxiety , the greater in proportion as one is neurotically inflexible , but the process is accompanied by the security of the new invention experimentally coming into being. Here as everywhere the only solution of a human problem is experimental inventionwhere disturbing energy flows into the new figure.(4,p 9)

The split between polar aspects of one phenomenon: new/old, self-preserving/grooving , being/becoming interrupts the figure/ground formation of both , therapist and client in the process of healing.

What are the consequences of this split for therapeutic processes? The most immediate problem of this split in psychotherapy is the fact that it is not aware of the other pole but it is projected outside mostly in an attempt to invalidate what does not belong to the action, dynamic, creativity, impetus, novelty.

In Gestalt therapy the presence in the now and paradox theory of change can support therapist to fight polarity of stagnation/ action. We should not lose the sight of the fact that polar aspects will sabotage and even more, slow down the pace. The central problem is that mind acts so fast in connection with the gravity that ground cannot be touched easily. When therapist makes it move too fast , want too much , he is most probably in the contratransference of splitting being from becoming.

How to reconcile the polarity in our understanding of the healing? How to hold the polarities in harmony in the therapy process and of the therapy process? This integrative aspect of the healing seems to require slightly different process from that of aggressing and destroying old. As examples of progressive integration Perls et al frequently refer to creative art as a spontaneity in it is recognized as central in health; in a successful therapeutic session the curative insight is marked by its spontaneityHis (artists) awareness is in a kind of middle mode, naider active nor passive, but accepting the conditions , attending to the job , and growing toward the solutionit is the sensory-motor integration , the acceptance of the impulse , and attentive contact with new environmental material that result in valuable workcan the same middle mode of acceptance and growth operate in adult life in more serious concerns? We believe so.(4,p 23)

The middle mode, a creative impartiality , underlying self or soul contains in itself all the middles of things and is thus nearest to each.Therefor no psychological problem can be solved nor can it be made to disappear from scene .Psyche seems more interested in the movement and integration of its phenomena then in resolution of the problems.Healing via ego needs to be balanced with a creative impartiality of the soul which can hold the tension between the two, and continuously integrate logical absurd and experiential truth.

Only paradox comes anywhere near to comprehending the fullness of life. Both opposites are equivalent, of the same importance in maintaining integrity of phenomena to which they both belong.

Self regulationIn the last part of this presentation I would like to refer to the gestalt term of the self-regulation. The traditional term of gestalt therapy which describes the dynamic of individuals interacting with environment. Self-regulation implies that we live and attend to homeostatic balance. Introduced by the American psychologist Cannon homeostasis from the Greek for same-state is the term for any process that modifies an existing condition and initiates other processes that function in a regulatory manner to re-establish the initial condition. So homeostasis is conservative in the nature and maintains the old. Hunter Beaumont in the British Gestalt Journal proposed that we use instead the term self organization - term that assumes un evolving system ,reaching the balance intrapersonal, interpersonal or transpersonal. Unfolding of an organism, growth and transformation is not just response to novelty in the organism environment field , but inherent to the organism itself. There is an inherent trust to become or unfold within self-organizing systems in the field. There is implicit principle which direct towards manifestation on explicit level which is visible in biological regulation of the organism. Since this exists on mental, emotional and spiritual level then organismic self-organization, once interrupted, or inhibited in the course of creative adjustment, create abnormality and symptoms. Once re-established and achieved a strong gestalt is itself the cure for the figure of contact is not a sign of, but is itself the created integration of experience.(4,p 10)

So ,it is as Hunter Beaumont mentioned,(6,p 98) an inherent trust to become and unfold, thus this is the force which participated equally in: unfolding , but also may upset existing balances (since they resist becoming) and heal what is disturbed or upset. In the process of healing and restoring the self-organization, in tune with the growth intent, through creative adjustment, the organism will be transformed into forms different from pre - morbid state because there is a tendency towards constant growth. We cannot go back to what was . We always move to something that is slightly different .

On the other hand if (it is also is in tune with the growth intent ) existing state of health is not any more in tune with needs to grow the disturbance of existing state of health can

happen in order to provide growth and transformation. Healing in this case is interruption of homeostasis.

Gestalt approach loves looking at what really is and it is willing to sacrifice concepts, preconceptions, and beliefs in order to honour the perception of novelty.

Fritz Perls had a wonderful sentence. There is no end to integration. The old man until the end of his life was interested in dealing with: nature, creation and what is.

Thank you

Pecotic Lidija PhD

gptim@maltanet.net

References:

1.Arthur S Reber((2001)Dictionary of Psychology;Pinguin Reference

2.Bertram Muller (1997)The Total Therapeutic Context; Gestalt Review,1(2) 94-109

3.Edward C Whitmont(1993)The Alchemy of Healing;Nort Atlantic Books

4.F.Perls,R.Hefferline,P.Goodman(1994)Gestalt therapy;The Gestalt Journal Press

5.John C Gunzburg(1997)Heaaling trough Meating;Jessica Kingsley Publishers,Pensylvania

6.Judith Hemming(1998)In the field of the soul;Hunter Beaumont interviewed by J.Hemming;British Gestalt Journal

7.Keneth R Evans(1994).Healing Shame: A Gestalt perspective 24.no.2,103-108;Transaktional Analysis Journal

8.Malcolm Parlet : Creative Adjastment and global field(2000)The British Gestalt Journal

9.Poul Goodman : (1991)Nature Heals;Gestalt Journal Publication

10.Rupert Sheldrake(1995)The presence of the past;Park Street Press

11.Velimir Popovic(2003)Is Change Changeable?Lectures at GPTI Malta

PAGE 29