Upload
vodung
View
213
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
UCHWAŁA Nr XLVIII/1297/10
SEJMIKU WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO
z dnia 28 czerwca 2010 r.
w sprawie przyj ęcia projektu uchwały dotyczącej obszarów chronionego krajobrazu
Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm. 1), uchwala się, co następuje:
§ 1. Przyjmuje się projekt uchwały w sprawie obszarów chronionego krajobrazu, który
stanowi załącznik do niniejszej uchwały.
§ 2. Projekt uchwały, o którym mowa w § 1 podlega uzgodnieniu z Regionalnym Dyrektorem
Ochrony Środowiska w Bydgoszczy.
§ 3. Wykonanie uchwały powierza się Zarządowi Województwa Kujawsko-Pomorskiego.
§ 4. Uchwała wchodzi w Ŝycie z dniem podjęcia.
1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone: w Dz. U. Nr 215, poz. 1664 i z 2010 r., Nr 76, poz. 489
UZASADNIENIE
do uchwały Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego w sprawie przyjęcia projektu
uchwały dotyczącej wyznaczenia obszarów chronionego krajobrazu.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody
(Dz. U. z 2009 roku Nr 151 poz. 1220) obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny
chronione ze względu na wyróŜniający się krajobraz o zróŜnicowanych ekosystemach,
wartościowe ze względu na moŜliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką
i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.
Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody
(Dz. U. z 2009 roku Nr 151 poz. 1220) wyznaczenie obszaru chronionego krajobrazu
następuje w drodze uchwały sejmiku województwa, która określa jego nazwę, połoŜenie,
obszar, sprawującego nadzór, ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy
właściwe dla danego obszaru chronionego krajobrazu lub jego części, wybrane spośród
zakazów wymienionych w art. 24 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony. Likwidacja lub
zmiana granic obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze uchwały sejmiku
województwa, po zaopiniowaniu przez właściwe miejscowo rady gmin, z powodu
bezpowrotnej utraty wyróŜniającego się krajobrazu o zróŜnicowanych ekosystemach
i moŜliwości zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem.
Zgodnie z art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody
(Dz. U. z 2009 roku Nr 151 poz. 1220) projekty uchwał sejmiku województwa, o których
mowa w ust. 2, wymagają uzgodnienia z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony
środowiska.
Obszary chronionego krajobrazu zostały utworzone rozporządzeniami:
Nr 11/2005 Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 9 czerwca 2005r.
(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 72, poz. 1375 z dnia 15 czerwca 2005r.),
Nr 12/2005 Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 9 czerwca 2005r.
(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 72, poz. 1376 z dnia 15 czerwca 2005r.),
Nr 13/2005 Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 9 czerwca 2005r.
(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 72, poz. 1377 z dnia 15 czerwca 2005r.),
zmienione rozporządzeniami:
Nr 3/2009 Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 14 kwietnia 2009 r.
(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 36, poz. 778 z dnia 17 kwietnia 2009 r.),
Nr 4/2009 Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 14 kwietnia 2009 r.
(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 36, poz. 779 z dnia 17 kwietnia 2009 r.),
Nr 5/2009 Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 14 kwietnia 2009 r.
(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 36, poz. 780 z dnia 17 kwietnia 2009 r.).
Przedmiotowy projekt uchwały sejmiku wprowadza zmiany w zakazach na terenach
obszarów chronionego krajobrazu, to jest:
- zmienia się zakazy dotyczące wydobywania piasku i Ŝwiru poprzez wprowadzenie
odstępstwa zakazu jego wydobywania z udokumentowanych złóŜ wyznaczonych
w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na
podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, na
obszarze do 2 ha i przy wydobywaniu nie przekraczającym 20 tys. m3 rocznie. Eksploatacja ta
nie moŜe powodować zmian stosunków wodnych i zagroŜeń dla chronionych ekosystemów,
a brak negatywnego oddziaływania na środowisko został wykazany w sporządzonym raporcie
o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko dla wszystkich obszarów oraz odstępstwo
jego wydobywania bez ograniczeń obszarowych dla jednostek wsi:
- Nowy Dwór i Chełmonie gmina Kowalewo Pomorskie,
- Kamionki DuŜe, gmina Łysomice.
Uwzględnione zmiany w zakresie zakazów umoŜliwiają wydobywanie piasku i Ŝwiru.
Dla zabezpieczenia przestrzennej ciągłości obszarów chronionego krajobrazu jako istotnych
funkcjonalnie korytarzy ekologicznych, teren po wydobyciu piasku i Ŝwiru winien być
poddany procesowi rekultywacji. Stosownie do art. 20, art. 21 w związku z art. 5 ustawy
z 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych właściwy miejscowo starosta
zobowiąŜe uprawnionego do wydobywania piasku lub Ŝwiru do rekultywacji gruntów
powydobywczych celem przywrócenia wartości przyrodniczych a w szczególności walorów
krajobrazowych dla zachowania ciągłości przestrzennej obszaru chronionego krajobrazu jako
korytarza ekologicznego.
Załącznik
do uchwały Nr XLVIII/1297/10 Sejmiku Województwa
Kujawsko-Pomorskiego z dnia 28 czerwca 2010 r.
PROJEKT
UCHWAŁA NR ………………….
SEJMIKU WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO
z dnia ………………………………….. 2010r.
w sprawie obszarów chronionego krajobrazu
Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody
(Dz.U. z 2009r. Nr 151, poz. 1220, Nr 215, poz. 1664 i z 2010r. Nr 76, poz. 489), uchwala
się, co następuje:
§ 1. Nazwy, połoŜenie, obszar, ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów, opisy
granic obszarów chronionego krajobrazu w województwie kujawsko-pomorskim
określają załączniki nr 1 - 29 do uchwały.
§ 2. 1. Na obszarach, o których mowa w załącznikach nr 1-29 do uchwały, wprowadza się
następujące zakazy:
1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień
i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złoŜonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz
wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką
i łowiecką;
2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego
ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko;
3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydroŜnych i nadwodnych, jeŜeli nie
wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa
ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub
naprawy urządzeń wodnych;
4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym
kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a takŜe minerałów i bursztynu;
5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac
związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub
utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych;
6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeŜeli słuŜą innym celom niŜ ochrona przyrody
lub zrównowaŜone wykorzystanie uŜytków rolnych i leśnych oraz racjonalnej gospodarce
wodnej lub rybackiej;
7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych;
8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek,
jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów
słuŜących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej.
2. Zakaz o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy realizacji nowych lub rozbudowy
i modernizacji istniejących przedsięwzięć, mogących znacząco oddziaływać na środowisko,
dla których przeprowadzona procedura oddziaływania na środowisko wykazała brak
niekorzystnego wpływu na przyrodę obszarów.
3. Zakaz wymieniony w ust. 1 pkt 4 i 5 nie dotyczy wydobywania piasku i Ŝwiru
z udokumentowanych złóŜ wyznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, na obszarze do 2 ha i przy wydobywaniu nie
przekraczającym 20 tys. m3 rocznie. Eksploatacja ta nie moŜe powodować zmian stosunków
wodnych i zagroŜeń dla chronionych ekosystemów, a brak negatywnego oddziaływania na
środowisko został wykazany w sporządzonym raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na
środowisko, a nadto nie dotyczy wydobywania piasku i Ŝwiru z obszarów:
1) wsi Nowy Dwór i Chełmonie, gmina Kowalewo Pomorskie,
2) wsi Kamionki DuŜe, gmina Łysomice.
4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy zbiorników antropogenicznych
o powierzchni do 1 ha, cieków wodnych stanowiących budowle i urządzenia melioracyjne,
terenów przeznaczonych pod zabudowę, dla których szerokość strefy zakazu zabudowy
wyznacza się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, przypadków budowy
obiektów budowlanych, gdy w wyznaczonej strefie znajduje się zespół istniejącej
zabudowy, które mają uzupełniać, bądź do których będą przylegać nowo planowane
obiekty.
5. Zakaz, o którym mowa w ust 1 pkt 8 nie dotyczy:
1) miasta Golub-Dobrzyń, w zakresie lokalizowania obiektów budowlanych w pasie
szerokości 20 m od linii brzegów rzek i jezior, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz
obiektów słuŜących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej;
2) miasta Brodnicy na odcinku lewobrzeŜnym rzeki Drwęcy od cieku wodnego na działce
nr 40/2 do działki nr 11, prawobrzeŜnym od grobli przeciwpowodziowej przy ulicy
Ogrodowej do mostu na ulicy Sienkiewicza oraz przy południowej części jeziora
Niskie Brodno po stronie wschodniej od działki 8/27 wzdłuŜ linii brzegowej do
działki nr 1/2 po stronie zachodniej jeziora Niskie Brodno, w zakresie lokalizowania
obiektów budowlanych w pasie szerokości 5,0 m od linii brzegów rzek i jezior,
z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów słuŜących prowadzeniu racjonalnej
gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej.
§ 3. Nadzór nad obszarami sprawuje Zarząd Województwa Kujawsko-Pomorskiego.
§ 4. Uchwała wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od daty ogłoszenia w Dzienniku
Urzędowym Województwa Kujawsko-Pomorskiego.
ZAŁĄCZNIK Nr 1
Śliwicki Obszar Chronionego Krajobrazu
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie Obszar
(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów
1.
Śliwicki Obszar Chronionego Krajobrazu
Leśny Gmina: Śliwice, Osie, Cekcyn, Lniano, Lubiewo Powiat: świecki, tucholski
26 487 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk kompleksu Borów Tucholskich.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Jest to jeden z największych obszarów chronionych połoŜonych na terenie Borów
Tucholskich. Krajobraz równiny sandrowej z pagórkami morenowymi i nielicznymi
wydmami. Powierzchnia ogólna 265 km², w tym lasy 192,2 km², wody 2,8 km², tereny
rolnicze 70 km².
Niewielki udział wód powierzchniowych obniŜa nieco walory rekreacyjne. Bardzo
dobre warunki dla zbierania runa leśnego. Na terenie jednostki znajduje się rezerwat przyrody
„Cisy Staropolskie”.
3. Granice.
Granica obszaru biegnie od miejscowości Szlachta /województwo pomorskie/
generalnie na południowy – wschód wzdłuŜ granicy województw kujawsko-pomorskiego
i pomorskiego aŜ do bagna Kaczate /na północ od bagna Grzybna/. Stąd północno –
zachodnią granicą Wdeckiego Parku Krajobrazowego na południowy – zachód, a następnie
jego granicą zachodnią wzdłuŜ rzeki Prusiny przez Tleń, Wierzchy koło jeziora Wierzchy
szosą Tleń – Lniano do wsi Brzemiona. Stąd najpierw około 1 km na północny – zachód
następnie południowy – zachód i południowy – wschód do szosy Osie – Lniano i koło
Mszanej i doliny cieku Mukrz na południowy – zachód na odległość około 1 km na północ od
Lniana. Stąd około 2,7 km na zachód potem na południe drogami polnymi po wschodnim
brzegu Jeziora Ostrowite przez wieś Ostrowite i południowym brzegiem Jeziora Święte przez
Błądzim na południowy – zachód i zachód do Rykowiska. Stąd na północ, częściowo wzdłuŜ
linii PKP Bydgoszcz – Wierzchucin, a następnie na północny – zachód koło przysiółka
Karpaty drogami leśnymi do Leśn. Skrajna /ok. 1,5 km na północ od Wełpina/ do połączenia
ze wschodnią granicą otuliny, następnie parku i znowu otuliny – do połączenia z punktu
wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
Wschodni Obszar Chronionego Krajobrazu Borów Tucholskich
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie Obszar
(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów
2.
Wschodni Obszar Chronionego Krajobrazu Borów Tucholskich
Leśny Gmina: Warlubie, Nowe, Dragacz, Świecie, JeŜewo Powiat: świecki
26 140
racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk kompleksu Borów Tucholskich.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar połoŜony jest równieŜ na terenie Borów Tucholskich na obszarze sandru.
Charakteryzuje się znacznym udziałem wód powierzchniowych o duŜych walorach
przyrodniczych, krajobrazowych i rekreacyjnych. Ogólna powierzchnia: 190,49 km², w tym
lasy 161, 15 km², wody 1,47 km², tereny pozostałe 27, 87 km². Na terenie obszaru znajdują
się 2 rezerwaty przyrody: „Osiny” i „Kuźnica”.
3. Granice.
Granica bierze początek koło bagna Wylatki przy wschodniej granicy Wdeckiego
Parku Krajobrazowego przy granicy z województwem pomorskim. Dalej biegnie granicą
między województwami generalnie na wschód do okolic Kamionki. Stąd na południe do linii
PKP Bydgoszcz – Gdańsk i wzdłuŜ wschodniego i południowego brzegu Jeziora Czarne na
zachód do drogi do Lipinek, część szosą do Nowego na zachód i koło Płochocinka na
południowy – zachód drogami leśnymi do Borowego Młyna, stąd na północny – zachód do
wsi Lipinki i stąd drogą polną na południowy – zachód do Góry Skrzynia. Stąd na północ,
wzdłuŜ wschodniej granicy z województwem pomorskim.
ZAŁĄCZNIK Nr 3
Świecki Obszar Chronionego Krajobrazu
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
3. Świecki Obszar Chronionego Krajobrazu
leśny Gmina: Świecie, JeŜewo, Drzycim Powiat: świecki
2 516
racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Wysoczyzny Świeckiej.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar ten połoŜony jest na terenie Równiny Świeckiej – rozciętej doliną rzeki Wdy –
o duŜych walorach krajobrazowo – estetycznych. Na terenie obszaru znajduje się zbiornik
w Gródku. Rzeka Wda posiada zlewnię chronioną. W rejonie Jeziora Deczno – walory
wypoczynkowe. Powierzchnia ogólna 32 km², w tym: lasy 23,56 km², ok. 0,44 km² wód
i około 8 km² pozostałych terenów – głównie rolnych i osadniczych.
3. Granice.
Granica obszaru bierze początek około 0,8 km od Zakładu Rolnego Rowienica, stąd na
wschód wzdłuŜ południowej granicy Wdeckiego Parku Krajobrazowego do okolic ferm
hodowlanych Pólko. Stąd około 2 km na południowy – wschód szosą Osie – Świecie do
północnego fragmentu Krąplewic Nowych i dalej drogami polnymi na południe przez
Osłowo, Belno Stare, Starszewy aŜ do Sulnówka w południowej części Jeziora Deczna. Stąd
na północny – zachód i zachód przez tory PKP Bydgoszcz – Gdańsk szosą w kierunku
Drzycimia i po przekroczeniu rzeki Wdy koło Wyrwy Młyn około 0,7 km na północ potem na
wschód, częściowo wzdłuŜ Wdy, a następnie na północny – zachód wzdłuŜ jej doliny do
Dólska. Stąd na zachód i północ włączając wąwozy doliny Wdy koło Zakładu Rolnego
Lubocień do torów PKP Laskowice – Wierzchucin i dalej na północny – zachód do
Drzycimia około 1 km przed wsią – skąd dalej na północny – wschód do Zakładu Rolnego
Rowienica i połączenia z punktem wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 4
Nadwiślański Obszar Chronionego Krajobrazu
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
4.
Nadwiślański Obszar Chronionego Krajobrazu
lądowy Gmina: Świecie, Pruszcz, Bukowiec Powiat: świecki
1 795 ochrona roślin metodami biologicznymi, ochrona zieleni wiejskiej oraz kształtowanie zróŜnicowanego krajobrazu rolniczego przez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŜnych, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewach li ściastych.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Podobszar obejmuje krawędź wysoczyzny doliny Wisły o miąŜszości 0,5 – 1,0 km od
okolic Gruczna do Fordonu /górnego/. Obejmuje – podobnie jak pozostałe fragmenty obszaru
numer 6 – liczne wąwozy z wartościowym drzewostanem i incydentalnie występującą
roślinnością stepową /kserotermiczną/. W okolicach JaruŜyna i Mariampola – istnieje
moŜliwość występowania zjawisk geodynamicznych o duŜym natęŜeniu.
W granicach obszaru utworzono dwa rezerwaty przyrody p.n.: „Ostnicowe parowy
koło Gruczna” i „Parów Cieleszyński”.
Powierzchnia ogólna około 18 km² w tym lasy i inna zieleń średnia i wysoka 3 km².
Pozostałe tereny głównie rolne – 15 km.
3. Granice.
Granica podobszaru bierze początek koło Dworzyska, przy drodze krajowej
Bydgoszcz – Gdańsk, dalej na południe drogą lokalną i szosą przez Dworzysko, Gruczno /pod
Skarpą w Dolinie Wisły/ Topolno, Grabowo „Dolny” Kozielec, „Dolny” Trzęsacz, Strzelce
Dolne. Stąd na północny – zachód około 1 km do JaruŜyna i na północ drogą lokalną przez
Strzelce Górne, Gądecz do Włók. Dalej na wschód i północny – wschód drogą gruntową
przez Kozielec, Rudki, Topolno do drogi krajowej Bydgoszcz – Gdańsk do Gruczna
„górnego”. Stąd na zachód przez Małociechowo, Bagniewo do torów PKP, dalej na północny
– wschód do Parlina. Stąd na południowy – wschód do szosy do Gdańska i na północny –
wschód do punktu wyjściowego.
ZAŁĄCZNIK Nr 5
Obszar Chronionego Krajobrazu Zalewu Koronowskiego
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
5.
Obszar Chronionego Krajobrazu Zalewu Koronowskiego
wodny i leśny
Gminy: Koronowo, Gostycyn, Lubiewo, Osielsko, Sicienko Miasto: Bydgoszcz Powiat: bydgoski, tucholski
28 687
zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych i sztucznych, płynących i stojących) wraz z pasem otaczającej roślinności, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej w Dolinie Brdy, zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŜliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Charakteryzuje się wybitnymi walorami przyrodniczymi i turystycznymi.
Analizowana jednostka połoŜona jest na obszarze Doliny Brdy, do której od wschodu
przylega Równina Świecka, od zachodu natomiast Pojezierze Krajeńskie.
Malowniczość przyrodniczo – krajobrazowa tego obszaru wynika z występowania na
jego powierzchni doliny rzeki Brdy, Zbiornika Koronowskiego, znacznej ilości jezior, lasów
oraz urozmaiconego ukształtowania hipsometrycznego powierzchni.
Na ogólną powierzchnię jednostki wynoszącą 286,87 km² przypada 221,55 km² lasów
oraz występuje duŜy udział wód – 14,53 km². Tereny /na ogół rolne i osadnicze, w tym
miejscowość Koronowo/ zajmują 51,79 km².
3. Granice.
Granica obszaru rozpoczyna się na północy w miejscowości Gostycyn, skąd biegnie
na wschód, wzdłuŜ południowej granicy otuliny Tucholskiego Parku Krajobrazowego – do
Bysławka. Stąd drogą umocnioną do Klonowa. WzdłuŜ torów PKP /Więcbork – Terespol/
około 1,2 km, a następnie na południe po wschodnim brzegu Jeziora Suskiego drogami
okolnymi do wsi Sucha, następnie na południe wschodnim skrajem wsi Cierplewo do Glinek.
Około 1,5 km na południe od Glinek granica skręca na wschód włączając obręb obszaru tzw.
Las Świekatowski. Omijając wschodni brzeg Jeziora Zamkowego granica biegnie na
południowy – wschód w kierunku Serocka, skręca najpierw na południowy – zachód, potem
południe i omijając Nw. Jasiniec w odległości około 1 km na południe od wsi biegnie
równolegle do drogi umocnionej Tuszyny – Serock w kierunku południowego - zachodu. Po
przekroczeniu drogi Koronowo – Włóki granica biegnie na południe i południowy – wschód
koło Leśn. Nowy Mostek, przez BoŜenkowo Drugie /Ostrowo/ i BoŜenkowo do Łach granicy
Obszaru Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa, którą na południe, po czym po północnej
stronie kolejowych zakładów naprawczych około 1 km na południowy – zachód, a następnie
na północ granicą północną miasta do rzeki Brdy, która na południe ulicą Opławiecką do
drogi kołowej Bydgoszcz – Koronowo. Wspomnianą drogą przez Tryszczyn, Gościeradz do
Koronowa. Stąd około 1 km na wschód, a następnie siecią dróg polnych zachodnim skrajem
masywów leśnych około 6 km na północny – zachód /na wschód od Nowego Dworu/, koło
Zakładu Rolnego Iwiekowo dalej na północny – zachód, a następnie południowy – zachód, aŜ
do torów PKP Pruszcz – Bagienica – Koronowo. WzdłuŜ torów około 0,5 km na północny –
zachód i następnie na północ i północny – wschód, południowo – wschodnią granicą Obszaru
Chronionego Krajobrazu Rynny Jezior Byszewskich, przez Kadzionkę, w odległości około
1,5 km na wschód od Mąkowarska, wschodnią granicą Obszaru Chronionego Krajobrazu
Doliny rzeki Sępolenki przez Pruszcz do drogi kołowej w kierunku Gostycyna, którą do
połączenia z punktu wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 6
Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny rzeki Kamionki
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
6.
Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny rzeki Kamionki
wodny Gminy: Kęsowo, Gostycyn Powiat: tucholski
1 000 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona rzeki Kamionki wraz z pasem otaczającej roślinności
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar obejmuje dolinę Kamionki – wraz z otaczającymi ją łąkami, szuwarami,
a w części zachodniej takŜe lasami – wciętą w dość bogato urzeźbioną Wysoczyznę
Krajeńską, charakteryzującą się krajobrazem młodo glacjalnym.
Powierzchnia obszaru około 10 km 2, w tym lasy i grunty rolne po około 50%.
3. Granice.
Około 0,5 km na południe od wsi Niwy od granicy z województwem
zachodniopomorskim granica biegnie na wschód drogami leśnymi przez Orzełek do
północnej części miejscowości Kamienia Kraj. Stąd na północ obejmując Jezioro Mochel
i dalej przez DuŜą Cerkwicę, DroŜdŜenicę /równolegle do rzeki Kamionki/ Pamiętowo do
Przyrowy. Stąd na południe i na południe od Gostycyna do zachodniej granicy Obszaru
Chronionego Krajobrazu Zalewu Koronowskiego. Stąd od Kamienicy z powrotem na zachód
– włączając mały kompleks leśny – drogami polnymi przez Witkowo, a na północ od
Teklanowa na północny – zachód, przez Zalesie, Mł. Cerkwicę do południowej części
Kamienia Krajeńskiego. Stąd szosą przez Płocicz, Witkowo do granicy z województwem
zachodniopomorskim i dalej na północ do punktu wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 7
Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny rzeki Sępolenki
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie Obszar
(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów
7.
Obszar Chronionego Obszaru Doliny rzeki Sępolenki
wodny Gmina: Koronowo, Gostycyn Powiat: bydgoski, Tucholski
650 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona rzeki Sępolenki wraz z pasem roślinności okalającej.
2. PołoŜenie i charakterystyka .
Obszar obejmuje morfologiczną dolinę rzeki – wciętej w Pojezierze Krajeńskie oraz
liczne jeziora /m.in. Sępoleńskie, Lutowskie, Juchacz/ oraz kompleksy leśne na pograniczu
województwa zachodniopomorskie – porastające równiny sandrowe.
Powierzchnia: ok. 0,65 km2.
3. Granice.
Granica obszaru bierze początek na północy przy granicy z województwem
zachodniopomorskim koło wsi Gaj. Dalej biegnie na południe drogą 4,5 km do szosy do
Lutówka.
Od Lutówka drogami polnymi na południe od Dziechowa wzdłuŜ północnego brzegu
Jeziora Sępoleńskiego do Sępólna. Stąd na południowy – zachód od ulicy Chojnickiej na
południe potem na południowy – wschód przez Sikorz, drogami polnymi przez Komierówko,
Komierowo, Ciosek – doliną morfologiczną rzeki Sępolenki, przez Motyl do okolic stacji
PKP Pruszcz – Bagienica. Stąd na południe koło leśn. Wapienna z powrotem na zachód przez
Łakomowo, Dziedno /pod krawędzią doliny Sępolenki/ do Obodowa. Stąd drogą Sępólno –
Koronowo przez Niechorz do Sępólna i dalej na zachód przez Wiśniewkę, Lutowo /drogami
polnymi/ do szosy Lutowo – Lipka. Następnie do Iłowa, szosa do Jazdrowa.
Stąd około 1,5 km na północ potem południe przez Adamowo do zachodu. Część
Sypniewa skąd linią PKP na zachód do Dorotowa. Stąd /nieco na południe/ do granicy
w województwie wielkopolskim. Granicą z województwem wielkopolskim, a następnie
granicą z województwem zachodniopomorskim do punktu wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 8
Obszar Chronionego Krajobrazu Ozów Wielowickich
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie Obszar
(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów
8.
Obszar Chronionego Krajobrazu Ozów Wielowickich
lądowy Gmina: Sośno Powiat: sępoleński
815
ochrona unikatowych form geomorfologicznych (ozów), prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewach li ściastych.
2. PołoŜenie i charakterystyka .
Obszar obejmuje fragment Pojezierza Krajeńskiego, charakteryzuje się
występowaniem młodego krajobrazu polodowcowego, a szczególnie unikatowymi formami
pozytywnymi tzw. Ozami. Granice rejonu wymagają ewentualnej korekty wyniku
szczegółowego kartowania geomorfologicznego. Powierzchnia zaproponowanego obszaru:
8,15 km2, głównie tereny rolne/i częściowo osiedleńcze w okolicach Sośna/.
3. Granice.
Od szosy Wielowicz – Szynwałd granica biegnie na wschód drogami polnymi do Sośna.
Południowym ograniczeniem wsi do szosy do Wąwelna i po około 0,8 km na zachód do linii
PKP. Następnie na północny – zachód potem przez Szynwałd – Wybudowanie do
Wielowicza i na północ do punktu wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 9
Obszar Chronionego Krajobrazu Rynny Jezior Byszewskich
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie Obszar
(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów
9.
Obszar Chronionego Krajobrazu Rynny Jezior Byszewskich
wodny Gminy: Koronowo, Sicienko, Mrocza Powiat: bydgoski, nakielski
1 800
zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych, płynących i stojących) wraz z pasem otaczającej roślinności, tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia bioróŜnorodności biologicznej.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar leŜy na terenie Pojezierza Krajeńskiego i stanowi klasyczny przykład
znakomicie wykształconej i zachowanej formy polodowcowej na NiŜu Polskim, z licznymi
jeziorami o dość dobrej jakości wód. Zarówno forma polodowcowa jak i jej funkcja
turystyczna zasługują w pełni na ochronę, a szczególnie zasoby wodne zgromadzone w jej
największych zagłębieniach. Wydzielony obszar zajmuje łączną powierzchnię 18 km2
z czego: na lasy przypada zaledwie 4 km2 powierzchni, wody zajmują 3,33 km2 i pozostałe
tereny/na ogół o intensywnej gospodarce rolnej/ 10,67 km2. Szerokość obszaru – mieści się
w zasadzie w granicach morfologicznych rynny.
3. Granice.
Granica obszaru biegnie od zachodniego brzegu Jeziora Krzywe na południowy –
wschód, następnie na południowy – zachód do Buszkowa – drogami polnymi wzdłuŜ rynny
jeziornej – na wysokości północnego brzegu Jeziora Piekło. Stąd około 1,3 km na południowy
– wschód i wzdłuŜ zachodniego brzegu Jeziora śabno na północ do północnego – zachodu
Dworu i po wschodniej stronie Jeziora śabno do Salna. Stąd do Byszewa i dalej na
południowy – zachód przez Gogolińskim Młyn, Wierzchucinek, Trzemiętowo – Kolonię,
obejmując Jezioro Słupowskie, po czym ponownie na wschód przez Zakład Rolny Słupowo,
Wierzchucice i wzdłuŜ Jezior Wierzchucińskich przez wieś Wierzchucin Królewski, Lucie do
Kadzionki i do połączenia z zachodnim brzegiem Jeziora Krzywe w punkcie wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 10
Obszar Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa Rekreacyjnego miasta Bydgoszczy
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie Obszar
(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów
10.
Obszar Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa Rekreacyjnego Miasta Bydgoszczy
leśny i lądowy
Miasto: Bydgoszcz, Gmina: Osielsko Powiat: bydgoski
2 640
ochrona roślin metodami biologicznymi w celu ochrony istniejących ujęć wód podziemnych, prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, polegającej na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewach liściastych.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar łączy się w dość zwarty i ciągły system ekologiczny ze strefami ochronnymi
krawędzi dol. Wisły /na północnym – wschodzie/ i obszarem Zalewu Koronowskiego na
zachodzie i północy. Obejmuje strefę krawędziową Równiny Świeckiej – oddzielającej ją od
Kotliny Toruńsko-Bydgoskiej. Obszar obejmuje częściowo terasę pradoliny, w obrębie której
zlokalizowane są ujęcia wód podziemnych dla miejscowości Bydgoszczy oraz Leśny Park
Kultury i Wypoczynku, liczne zespoły ogrodów działkowych, rejon ogrodu botanicznego
i obszary sportów zimowych. Charakteryzuje go wielorakość form morfologicznych. Obszar
stanowi tereny źródliskowe m.in. Strugi Myślęcińskiej, Zacisze, Strugi Rynkowskiej. Rejon
charakteryzuje intensywna penetracja turystyczna codzienna i świąteczna oraz znaczne
naraŜenie na degradację siedlisk leśnych i powierzchni ziemi. Powierzchnia 34 km2, w tym
lasy 24 km2 tereny pozostałe /rolne i części osiedleńcze miejscowości Bydgoszczy/ -
10,00 km2.
3. Granice.
Granica obszaru bierze początek około 0,8 km na północ od stacji PKP Rynkowo,
dalej na wschodnią i południową część w Niemcz, Myślęcinek /przez drogę krajową
Bydgoszcz – Gdańsk/ drogami polnymi i leśnymi do połączenia z Nadwiślańskim Obszarem
Chronionego Krajobrazu na południe od JaruŜyna. Dalej wzdłuŜ południowej granicy
Nadwiślańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu i od Gośniewic, Zofina do północnej
części Fordon. Dalej na zachód ulicą pod skarpą przez Przylesie i dalej na południe około
1 km, a potem na zachód drogami leśnymi na północnej stronie stacji wodociągów, do
przystanku PKP Rynkowo – wiadukt i dalej na północ do stacji Rynkowo.
ZAŁĄCZNIK Nr 11
Obszar Chronionego Krajobrazu Wydm Kotliny Toru ńsko – Bydgoskiej
część wschodnia i zachodnia
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie Obszar
(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów
11.
Obszar Chronionego Krajobrazu Wydm Kotliny Toruńsko -Bydgoskiej część wschodnia i zachodnia
leśny
Gmina: Nowa Wieś Wielka, Białe Błota, Solec Kujawski, Bydgoszcz Gniewkowo Powiat: bydgoski Inowrocławski
28 100
racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Puszczy Bydgoskiej oraz ochrona wydm, pól wydmowych dla zachowania ich stateczności.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Jednostka połoŜona jest w większości w granicach najwyŜszej /72 – 75 m n.p.m/
terasy Pradoliny Wisły, pokrytej jednym z największych w Polsce pól wydmowych.
Wysokość względna wydm wynosi średnio 10-25 m i dochodzi do 30-45 m.
Obszar jednostki pokrywają zwarte kompleksy borów świeŜych i częściowo suchych z sosną
jako gatunkiem panującym.
Omawiany obszar stanowi strefę masowego wypoczynku mieszkańców aglomeracji
bydgosko-toruńskiej i pełni waŜną rolę w turystyce codziennej i świątecznej. W skład
jednostki wchodzą dwa podobszary.
3. Granice
Część Zachodnia
Podobszar ten obejmuje podstawowy fragment Kotliny w granicach powiatu bydgoskiego.
Jego powierzchnia ogólna wynosi 246 km2 w tym lasy 231,5 km2, wody /przede wszystkim
Jeziora Jezuickie/ - 1,50 km2, tereny pozostałe – głównie rolne 13 km2, leśny rezerwat
przyrody „ŁąŜyn”.
Część Wschodnia
Podobszar stanowi fragment głównej jednostki krajobrazowej i obejmuje część połoŜoną
w okolicach Gniewkowa i Suchatówki. LeŜy w strefie wypoczynku świątecznego
mieszkańców miejscowości Torunia.
Powierzchnia 35 km2 w tym lasy 33,21 km2, wody 0,29 km2, tereny pozostałe 1,5 km2.
Część Zachodnia
Granica podobszaru bierze początek przy skrzyŜowaniu obwodnicy południowej Bydgoszczy
z drogą Bydgoszcz – Nakło /przez Potulice/. Tą drogą na wschód przez Prądy około 0,5 km
na południe, potem północny – wschód południowym skrajem dz. Miedzyń do linii PKP
/Bydgoszcz – Inowrocław/ i przed Trzcińcem na wschód drogami leśnymi południowym
skrajem dz. Kapuściska, „Zachem” do stacji PKP Emilianowi. Dalej obwodnicą na wschód,
następnie szosą Bydgoszcz – Solec – Toruń do granicy z województwem Toruńskim. Granicą
obu województw do Osieczka. Stąd na zachód skrajem wydm i lasów wzdłuŜ Zielonej Srugi
do leśn. Chojnaty. Stąd na południe i południowy – zachód do Chrośnej. Stąd na południowy
– zachód i południe oraz zachód przez Dąbrowę Wlk., Nw Wioskę, Dobromierz do Prądocina.
Południowym skrajem Jeziora Jezuickiego do szosy Bydgoszcz – Inowrocław i na nw /przez
Brzozę/, Obwodnicą przez Ciele, Białe Błota i północnym skrajem Osiedla do torów PKP
Bydgoszcz – Szubie i po około 2,5 km na północ do Obwodnicy i nią do Lisiego Ogona
i punktu wyjścia.
Część Wschodnia
Granica podobszaru bierze początek na styku z granicą z województwem toruńskim /na
południowy – wschód od wsi Glinno Wlk./. Granicą województwa na wschód do Suchatówki
i dalej na południe koło Warzyna, następnie na północny – zachód przez Suchatówkę,
Zajezierze /północną częścią miejscowości Gniewkowa/ na zachód, następnie Godziębę około
2,5 km na północ do punktu wyjścia koło Glinna Wlk.
ZAŁĄCZNIK Nr 12
Nadnotecki Obszar Chronionego Krajobrazu
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
12.
Nadnotecki Obszar Chronionego Krajobrazu
leśny i lądowy
Gmina: Sadki, Nakło n/Notecią Powiat: nakielski
2 500
ochrona roślin metodami biologicznymi, w przypadku stwierdzonego obniŜenia poziomu wód gruntowych niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej zaleca się melioracje nawadniające, prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, polegającej na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk występujących na pograniczu Pojezierza Krajeńskiego i Doliny Środkowej Noteci.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar połoŜony jest na granicy Pojezierza Krajeńskiego i Doliny Środkowej Noteci.
W strefie kontaktu tych jednostek fizyczno-geograficznych wykształciły się wysokie walory
krajobrazowe, potęgowanie znacznymi deniwelacjami /dochodzącymi w okolicach Dębowej
Góry – 193 m npm – w granicach województwa wielkopolskiego/ do 140 m. Na terenie
obszaru znajduje się rezerwat przyrody „Borek”.
Ochrony wymagają równieŜ – poza strefą krawędziową – łąki nadnoteckie. Powierzchnia
ogólna 25 km2, lasy 13 km2, tereny pozostałe /głównie łąki/ 12 km2.
3. Granice.
Począwszy od punktu około 1,5 km na zachód od Mrozowa, granica biegnie szosą
Bydgoszcz – Piła na wschód. Od Mrozowa drogą polną do Samostrzela włączając w granice
obszaru wąwozy na wschód. WzdłuŜ krawędzi pradoliny Noteci i przed Lubaszczem granica
skręca z powrotem na zachód pod skarpą, przez Anieliny, Łodzie i częściowo wzdłuŜ torów
PKP /Bydgoszcz – Piła/ biegnie od okolic stacji PKP Samostrzel. Stąd na południowy –
zachód przez Borek, kanałami pradoliny do kanału ŁoboŜonki i stąd na południowy – zachód
do granicy z województwem wielkopolskim. Stąd na północ do punktu wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 13
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior śędowskich
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp.
Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
13.
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior śędowskich
wodny i leśny
Gmina: Szubin, śnin Powiat: Ŝniński
1000
zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych, płynących i stojących) wraz z pasem otaczającej roślinności, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŜliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŜliwości migracji duŜych ssaków, ochrona typowego krajobrazu Pojezierza (jezior rynnowych) ochrona wód jezior przed zanieczyszczeniem z powodu znikomej szaty roślinnej.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Jednostka obejmuje ciąg jezior z największymi: Sobiejuskim, śędowskim, Wąsoskim,
Gąbińskim, Dobrylewskim - połoŜonych w części w dolinie rzeki Gąsawki. Wymienione
jeziora leŜą w rynnie wciętej w Pojezierze Gnieźnieńskie –stanowiącej typowy krajobraz
pojezierza.
Strefy brzegowe jezior pozbawione na ogół szaty leśnej, co obniŜa walory estetyczno –
krajobrazowe i funkcjonalne rynny. Powierzchnia obszaru 10 km2, w tym lasy 1,5 km2, wody
3,46 km2, tereny pozostałe – głównie uŜytki rolne około 5,04 km2.
3. Granice.
Od północnego biegu Jeziora Gąbińskiego granica biegnie około 2,2 km przez wieś
Gąbin do Chomętowa. Stąd na północny – wschód przez część wsi do przesmyku między
jeziorami Wąsoskim i śędowskim i dalej na południe przez śędowo i Dobrylewo do drogi
w poprzek doliny Rzeki Gąsawki /około 1,1 km na północ od Jeziora DuŜego śnińskiego/.
Stąd około 0,9 km na zachód, a następnie na północ linią PKP śnin – Szubin i przez
Wilczkowo, Dobrylewo, śędowo, Chomętowo i Gąbin do punktu wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 14
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior śnińskich
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
14.
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior śnińskich
wodny i leśny
Gmina: śnin, Gąsawa, Barcin Powiat: Ŝniński
9 017
zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych i sztucznych, płynących i stojących) wraz z pasem roślinności okalającej, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŜliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŜliwości migracji duŜych ssaków.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar obejmuje dwa systemy jezior, usytuowanych w granicach Pojezierza
Gnieźnieńskiego /lub tzw. śnińskiego/ - róŜniących się zasadniczą fizjonomią: rynnę
zachodnią – z jeziorami DuŜym i Małym śnińskim, Weneckim, Biskupińskim, Gąsawskim
i in. charakteryzują płaskie brzegi i niski stopień lesistości. Natomiast rynna wschodnia –
charakteryzuje się wyŜszym stopniem lesistości brzegów, głębszym wcięciem rynny
i wyŜszymi walorami krajobrazowymi i przydatnością dla wypoczynku. Zachodnia rynna
spełnia natomiast rolę obszaru wskazanego do ochrony równieŜ ze względów kulturowo-
historycznych /Biskupin, Gąsawa, śnin, Wenecja/.
W obręb jednostki wchodzi takŜe fragment miejscowości śnina, stanowiący integralną część
rynny jeziornej. Powierzchnia ogólna 90,17 km2, w tym lasy 32 km2, wody 16,3 km2, tereny
rolne i miejskiej 41,87 km2.
3. Granice.
Północna granica obszaru pokrywa się z południową Obszaru Chronionego Krajobrazu Jezior
śędowskich i zaczyna się na linii PKP śnin – Szubie – biegnąc na wschód około 0,9 km,
następnie na południe przez Wilczkowi po wschodnim brzegu Jeziora DuŜego śnińskiego,
wzdłuŜ szosy Januszkowo – śnin, dalej ulicą Gnieźnieńską przez Podgórzan, Godawy, dalej
na południowy – wschód drogą umocnioną na Łysinie. Stąd 1,4 km na południowy - wschód
do Komnatowa. Stąd około 0,5 km na wschód potem na północ wzdłuŜ lasu w okolice Leśn.
Balczewo. Dalej na wschód do zachodniego brzegu Jeziora Ostrowieckiego, skąd na północ
przez ChomiąŜę KsięŜą aŜ do północnego brzegu Jeziora Kierzkowskiego. Stąd na południe
przez Wójcie, Szczepanowo po wschodniej stronie kompleksu leśnego i koło wsi
Słaboszewko na zachód do wsi Obudno, Laski Wlk., ChomiąŜę Szlachecką do miejscowości
Drewno, skąd na północny – zachód przez Oćwiekę do południowego brzegu Jeziora
Gąsawskiego. Stąd na zachód przez Gąsawę, Biskupin, Gomółkowo, BoŜejewiczki do drogi
krajowej Rogowo – śnin/Poznań-Bydgoszcz/, którą na północ do śnina, dalej wzdłuŜ rzeki
Gąsawki i dalej linią PKP na Północ do punktu wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 15
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior Rogowskich
1. Opis granic i powierzchni obszaru
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie Obszar
(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów
15.
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior Rogowskich
wodny i leśny
Gminy: Rogowo, śnin Powiat: Ŝniński
1 700
zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych i sztucznych, płynących i stojących) wraz w pasem roślinności okalającej, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŜliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŜliwości migracji duŜych ssaków.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar obejmuje ciąg jezior rynnowych z największymi Rogowskim, Zioło
i Wolskim. O wydzieleniu obszaru zdecydowały względy ochronne: niezbędne
przeciwdziałaniu dalszej degradacji Jez. Zioło /wody poniŜej III kl. czystości/ oraz
pozostałych akwenów naraŜonych za eutrofizację wód, spowodowaną spływem związków
mineralnych i organicznych z obszarów rolnych. Obszar posiada fragmenty przydatne dla
rekreacji. Powierzchnia ogólna 17 km2, w tym lasy 3,5 km2, wody 7 km2, tereny pozostałe
6,5 km2.
3. Granice.
Granica obszaru bierze początek ok. 0,8 km na północ od północnego brzegu Jeziora
Kaczkowskiego, skąd około 1 km na południowy wschód do Zakładu Rolnego Kaczkowo,
stąd szosą ze śnina przez Wolę, Izdebko II do drogi Czewujewo-Izdebna I, potem na
południowy wschód do Rogowa i drogą krajową Poznań-Bydgoszcz. Następnie na wschód
Jeziora Lubieckiego do wsi Lubcz. Stąd wzdłuŜ południowego brzegu jeziora na południowy
zachód w kierunku wsi Foton, skąd na północ przez Ostrów do granicy z województwem
wielkopolskim. Następnie przez Jezioro Zioło, potem na północ od Zakładu Rolnego Rzym
na północ-równolegle do Jeziora Rogowskiego i Wolskiego przez Szkółki, Wiewiórczyn
i Kaczkowo do połączenia z punktu wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 16
Obszar Chronionego Krajobrazu Lasów Balczewskich
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp.
Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie Obszar
(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony
ekosystemów
16.
Obszar Chronionego Krajobrazu Lasów Balczewskich
leśny Gminy: Inowrocław, Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo Powiat: inowrocławski
2 400 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk, w tym ochrony pól wydmowych w jednym kompleksie wód Ŝyznych czarnych ziem Kujawskich.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar nie jest jednolity geograficzni i przyrodniczo. Obejmuje kompleks leśny –
borów świeŜych i suchych porastających wydmy i pola wydmowe okolic Rejny, Niemojewa
i Radojewic, w obrębie którego, znajdują się dwa rezerwaty przyrody: „Rejna” i „Balczewo”.
Jest to jedyny kompleks leśny wśród Ŝyznych czarnych ziem kujawskich. Stanowi on
przedmiot penetracji świątecznej mieszkańców Inowrocławia. Obszar ten integralnie łączy się
wąskim korytarzem wzdłuŜ Kanału Parchańskiego z systemem rozległych mokradeł i bagien
tzw. „Gąskich” i „Ostrowskich” – spełniających waŜną rolę w retencji wodnej tego fragmentu
Kujaw. Pokryte są one siedliskami wilgotnymi i bagiennymi. Drzewostany tworzą: olcha,
topola, sosna, świerk, wierzba. Powierzchnia ogólna 24 km2, w tym lasy 15,93 km2, wody
0,07 km2, tereny pozostałe około 8 km2.
3. Granice.
Granica obszaru rozpoczyna się na północ od wsi Ostrowo i obejmuje tzw. Błota
Ostrowskie, biegnąc na południe po wschodniej stronie tzw. Błota Wąskiego, potem od
południowej części wsi Błota – przebiega równolegle do Kanału Parchańskiego /w odległości
ok. 100 m/ i około 1 km na wschód od Marcinkowa skręca na wschód – ciągle wzdłuŜ Kanału
Parchańskiego i koło wsi Brudnia skręca na południe biegnąc do wsi Pieranie. Stąd drogami
polnymi na zachód przez Niemojewo w okolice wsi Balczewo /obejmując cały kompleks
leśny okolic Balczewa/ i dalej na północ do Kanału Parchańskiego, którym na północ do
punktu wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 17
Obszar Chronionego Krajobrazu Lasów Miradzkich
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp.
Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
17.
Obszar Chronionego Krajobrazu Lasów Miradzkich
leśny Gmina: Strzelno, Jeziora Wielkie, Mogilno Powiat: mogileński
6 300 czynna ochrona ekosystemu realizowana w ramach racjonalnej gospodarki leśnej, polega na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk rejonu Pojezierza Gnieźnieńskiego.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar leŜy na terenie Pojezierza Gnieźnieńskiego. Relatywnie wysoki stopień
lesistości tego fragmentu Pojezierza tłumaczyć naleŜy obecnością pól sandrowych –
zbudowanych z utworów sypkich, a w konsekwencji słabych gleb. W obrębie obszaru
znajduje się rezerwat „Czapliniec Ostrowo”, a takŜe rozległe Jezioro Ostrowskie. Obecność
tych dwóch elementów sprawia, iŜ omawiany obszar stanowi centrum rekreacji. Powierzchnia
63 km2, w tym lasy 49,67 km2, wody 2,33 km2, tereny pozostałe 11 km2.
3. Granice.
Granica obszaru bierze początek koło Leśniczówki Kurzbiela przy drodze kołowej
Strzelno – Orchowo. Stąd biegnie na wschód przez Strzelno Klasztorne następnie na południe
drogami leśnymi i krawędzią lasu do linii PKP Mogilno – Inowrocław aby koło wsi Wrony
skręcić na południe i po około 3 km przejść przez wieś Pomiany. Następnie na południowy
zachód, krawędzią lasu do wsi Bartodziejewice, skąd wschodniego brzegu Jeziora
Wójcińskiego około 2,5 km do granicy z województwem wielkopolskim. Stąd generalnie na
północny zachód w okolice wsi Bielsko – granica biegnie drogami polnymi oraz granicą gmin
Strzelno i Mogilno, wzdłuŜ lasu na północ i północny wschód do wsi Cieńcisko. Stąd na
północ do połączenia z punktem wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 18
Obszar Chronionego Krajobrazu Wydmowy na południe od Torunia
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
18.
Obszar Chronionego Krajobrazu Wydmowy na południe od Torunia
leśny Gmina: Wielka Nieszawka Powiat: toruński, Miasto: Toruń
15 697 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Kotliny Toruńskiej.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar Chronionego Krajobrazu Wydmowy na południe od Torunia połoŜony jest na
południowo – zachodnim krańcu powiatu toruńskiego. Ponad 99,8% powierzchni obszaru
występuje na terenie gminy Wielka Nieszawka, a jedynie niewielki północny jego skrawek
wkracza na teren miasta Torunia / 21,6 ha/. Obszar ten połoŜony jest między znaczącymi
ciągami komunikacyjnymi /drogowo – kolejowymi/, które ograniczają jego zasięg: Toruń –
Włocławek od wschodu oraz Toruń – Bydgoszcz od północy. Jedynie ciąg komunikacyjny
Toruń – Inowrocław przecina omawiany obszar w jego części centralnej.
Pod względem geograficzny cały obszar połoŜony jest w południowej części
szerokiego rozszerzenia pradoliny Wisły zwanego Kotlinką Toruńsko – Bydgoską.
Charakteryzuje się ona występowaniem potęŜnego kompleksu wydm śródlądowych, na
terasach pradoliny Wisły.
3. Granice.
W wyniku analizy walorów przyrodniczych i źródeł zagroŜeń ustalono granice obszaru, które
oparto o wyraźne naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice administracyjne.
Granica północna biegnie od granicy z powiatem bydgoskim wzdłuŜ linii kolejowej Toruń-
Bydgoszcz, następnie duktem leśnym rozpoczynającym się między oddziałami nr 23 i 37
prosto do odcinka ujściowego Strugi Zielonej, dalej wzdłuŜ Strugi Zielonej i Kanału
Nieszawskiego, a następnie wzdłuŜ wału przeciwpowodziowego i południowej krawędzi
doliny Strugi Zielonej do wsi Kąkol, gdzie skręca na wschód drogą, omijając od południa
wsie Kąkol i Cierpice do rozwidlenia z drogą Toruń-Bydgoszcz, aŜ po granice
administracyjne miasta Torunia. Tu skręca na południe wzdłuŜ linii kolejowej Toruń-
Inowrocław do skrzyŜowania z ul. Glinki, gdzie skręca na północ i wzdłuŜ kompleksu
wysokich wydm dochodzi do linii kolejowej Toruń-Włocławek.
Granica wschodnia przebiega wzdłuŜ linii kolejowej Toruń-Włocławek, a następnie
administracyjną granicą z powiatem aleksandrowskim dochodzi do rzeczki TąŜyny.
Granica południowa przebiega wzdłuŜ TąŜyny, a następnie tzw. „drogą słuŜewską”
w kierunku zachodnim, by skręcić w kierunku południowo-zachodnim drogą śródleśną
w kierunku wsi Warzyn. Końcowy odcinek przebiega w kierunku zachodnim w kierunku wsi
Suchatówka wzdłuŜ granicy administracyjnej z powiatem inowrocławskim.
Zachodnią granicę stanowi w całości granica administracyjna z powiatem inowrocławskim.
NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru w kierunku zachodnim mają charakter otwarty
i posiadają swoje przedłuŜenie na obszarze powiatu bydgoskiego. Punkty stykowe tych granic
zostały uzgodnione przez Wojewódzkich Konserwatorów Przyrody w Bydgoszczy i Toruniu
notatką słuŜbową z dnia 22.05.1991r. Natomiast odpowiednie organy byłego województwa
włocławskiego nie przejawiały zainteresowania przedłuŜeniem granic obszaru w kierunku
Aleksandrowa i Ciechocinka. Stąd zamknięcie obszaru granicami przebiegającymi
od wschodu i południa wzdłuŜ granic administracyjnych z powiatem aleksandrowskim.
Granice obszaru chronionego krajobrazu opisane powyŜej obejmują teren
o powierzchni 15.697 ha.
Powierzchnia obszaru charakteryzuje się duŜą zwartością, czytelnością w przebiegu
granic. Prawie w całości pokryta jest lasami, bądź wrzosowiskami /99,4%/ i prawie w całości
leŜy w obrębie jednej jednostki administracyjnej – w gminie Wielka Nieszawka /99,8%/.
ZAŁĄCZNIK Nr 19
Obszar Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędziowej Kotliny Toru ńskiej
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
19.
Obszar Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędzio-wej Kotliny Toruńskiej
leśny Gminy: ZłaWieś Wielka, Łubianka, Łysomice, Powiat: toruński, Miasto: Toruń
11 811 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Kotliny Toruńskiej, Pojezierza Chełmińskiego.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Ponad 61,5% powierzchni obszaru występuje na terenie gminy Zławieś Wielka,
a pozostała jego część połoŜona jest na terenach gmin Łubianka i Łysomice oraz miasta
Torunia. Obszar ten rozciąga się między linię kolejową Toruń – Olsztyn na wschodzie aŜ po
zachodni skraj powiatu toruńskiego bezpośrednio sąsiadujący z terenami gminy Dąbrowa
Chełmińska. Od południa ogranicza obszar droga krajowa Toruń – Bydgoszcz, natomiast
północną granicę stanowi strefa krawędziowa Kotliny Toruńskiej. Charakteryzuje się ona
głębokimi i długimi rozcięciami, tzw. dolinami bocznymi.
3. Granice.
W wyniku analizy walorów przyrodniczych i źródeł zagroŜeń ustalono granice obszaru, które
oparto o wyraźne naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice administracyjne.
Granica północna biegnie od granicy z powiatem bydgoskim wzdłuŜ drogi polnej Bolumin –
Skłudzewo, następnie na północ drogą lokalną Skłudzewo-Gierkowo, by skręcić na wschód
i przeciąć kompleks leśny duktem w oddziale nr 31. WzdłuŜ wschodniej ściany lasu i drogą
polną dochodzi do wsi Rzęczkowo, skąd polnymi drogami obejmując strefę krawędziową
dochodzi do Zamku Bierzgłowskiego. Stąd wzdłuŜ drogi lokalnej Zamek Bierzgłowski-
Łubianka i linii kolejowej Toruń-Unisław, oraz polnymi drogami omijając wieś Leszcz
dochodzi do północnej ściany kompleksu leśnego dochodzi do linii kolejowej Toruń-Olsztyn.
Wschodnią granicę stanowią fragmenty linii kolejowych Toruń-Olsztyn i Toruń-Sierpc.
Południową granicę stanowi skraj lasu na północ od miejskiego składowiska odpadów,
następnie granice administracyjne Torunia, aŜ do linii kolejowej Toruń-Unisław. Obejmując
teren Barbarki duktami leśnymi dochodzi do dawnej bocznicy kolejowej Toruń Północ-
Polchem. Na północ od Przysieka wzdłuŜ ściany lasu, kanału melioracyjnego i polnej drogi
dochodzi do drogi krajowej Toruń-Bydgoszcz. WzdłuŜ tej drogi zbliŜa się do
Złejwsi Wielkiej, gdzie wzdłuŜ ściany lasu, polnej drogi i Kanału Górnego skręca na północ.
Na gruntach Złejwsi Małej i Toporzyska zbliŜa się bardzo do północnej granicy, by wzdłuŜ
Kanału Górnego i brzegu Wisły dojść do zachodniej granicy administracyjnej z powiatem
bydgoskim.
Zachodnią granicę stanowi w całości granica administracyjna z powiatem bydgoskim.
NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru w kierunku zachodnim mają charakter otwarty
i posiadają swoje przedłuŜenie na obszarze powiatu bydgoskiego. Punkty stykowe tych granic
zostały uzgodnione przez Wojewódzkich Konserwatorów Przyrody w Bydgoszczy i Toruniu
notatką słuŜbowa z dnia 22.05.1991r.
Granice obszaru chronionego krajobrazu opisane powyŜej obejmują teren
o powierzchni 11.811 ha.
Powierzchnia obszaru charakteryzuje się duŜą rozciągłością ze względu na strefę
krawędziową, jedynie w centralnej części obszar znacznie się rozszerza ze względu na
włączenie w jego zasięg terenów projektowanego ujęcia wód podziemnych dla miasta
Torunia.
Obszar charakteryzuje się duŜym pokryciem lasami 56,3%.
ZAŁĄCZNIK Nr 20
Obszar Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędziowej Doliny Wisły
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
20.
Obszar Chronionego Krajobrazu Obszaru Strefy Krawędziowej Dolny Wisły
lądowy
Gminy: Grudziądz, Rogoźno, Radzyń Chełmiński, Gruta, Chełmno, Stolno, PłuŜnica Powiat: grudziądzki, Powiat chełmiński, Powiat wąbrzeski
11 542
ochrona istniejących form geomorfologicznych i naturalnego ukształtowania skarpy wiślanej w obrębie Kotliny Grudziądzkiej, Doliny Kwidzyńskiej, Pojezierza Chełmińskiego, ochrona roślin metodami biologicznymi, ochrona zieleni wiejskiej oraz kształtowanie zróŜnicowanego krajobrazu rolniczego przez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŜnych, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewów liściastych.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Rozciąga się ona na przestrzeni ok. 35 km. Poza strefą krawędziową basenów doliny
Wisły: Chełmińskiego i Grudziądzkiego obszar obejmuje dodatkowo kompleks leśny
otaczający Jezioro Rudnickie oraz znaczny kompleks leśny na północ od Dusocina /przy
granicy z województwem pomorskim/. Obszar występuje na terenie 7 jednostek
administracyjnych: 6 gmin i 1 miasta /Grudziądz/. Przez obszar przebiega szereg dróg
o znaczeniu krajowym, a takŜe dwie linie kolejowe jednotorowe niezelektryfikowane: Toruń
– Grudziądz – Kwidzyn i Jabłonowo – Grudziądz – Laskowice.
3. Granice.
W wyniku analizy walorów przyrodniczych i źródeł zagroŜeń ustalono granice obszaru, które
oparto o wybrane naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice administracyjne.
Granica północna stanowi granice administracyjna z województwem pomorskim.
Granica wschodnia biegnie skrajem kompleksu leśnego na północ od Dusocina, a następnie
granicą gmin Grudziądz i Rogóźno dochodzi do drogi Grudziądz-Gardeja, by drogami
polnymi i ścianą lasu dojść do drogi Owczarki - Białochowo, skąd znowu polnymi drogami
i duktami leśnymi dochodzi od linii kolejowej Grudziądz-Kwidzyn i znowu drogami
lokalnymi dochodzi do Osy. Stąd drogą polną i wzdłuŜ cieku dochodzi do drogi Nicwałd-
Owczarki, by znowu drogami polnymi i wzdłuŜ ściany lasu poprzez zakład rolny Wielkie
Lniska dojść do drogi Mełno - Grudziądz. Dalej przebiega ciągle w kierunku południowym
polnymi i lokalnymi drogami poprzez wsie Stary Folwark, Skarszewy, Dąbrowie dochodzi do
drogi Paparzyn - Radzyń Chełmiński, gdzie wyraźnie kieruje się na zachód drogami polnymi
obejmując liczne dolinki boczne znowu osiąga drogę Paparzyn - Radzyń Chełmiński, skąd
poprzez wsie Gorzuchowo i śarnowo dochodzi do wsi Klęczkowo. Przebieg granicy zmienia
się na północ-zachodni, gdyŜ opiera się tu o drogę Stolno - Grudziądz.
Granica południowa opiera się o granicę Chełmińskiego Parku Krajobrazowego.
Granica zachodnia rozpoczyna się od krótkiego odcinka wzdłuŜ granicy administracyjnej
z powiatem świeckim. Dalej wzdłuŜ cieków dróg polnych i lokalnych oraz ściany lasu
poprzez wsie: Gogolin, Ruda, Wałdowo Szlacheckie kieruje się na północ obejmując Jezioro
Prudnickie i kompleks lasu komunalnego Grudziądza, by znowu skierować się na zachód
wzdłuŜ rzeki Maruszy. Od wsi Marusza omijając Węgrowo, Wielkie Tarpno i Owczarki
polnymi i lokalnymi drogami dochodzi do Osy. Po krótkim odcinku wzdłuŜ Osy polnymi
i lokalnymi drogami wzdłuŜ ściany lasu omijając wsie: Lisie Kąty i Mokre opiera się o drogę
lokalną Zakurzewo -Wielki Wełcz skąd wzdłuŜ polnych dróg, cieków i ściany lasu dochodzi
do granicy administracyjnej z województwem pomorskim.
NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru na południu i północy mają charakter otwarty
i posiadają swoje przedłuŜenie na obszarach województwa pomorskiego i powiatu
świeckiego.
Punkty stykowe tych granic zostały uzgodnione przez Wojewódzkich Konserwatorów
Przyrody:
- w Bydgoszczy i Toruniu notatką słuŜbową z dnia 22.05.1991 r.
- w Elblągu i Toruniu notatką słuŜbową z dnia 08.07.1991 r.
Opisane powyŜej granice obszaru chronionego krajobrazu zajmują teren o powierzchni
11.542 ha.
Powierzchnia obszaru charakteryzuje się duŜą rozciągłością ze względu na strefę
krawędziową doliny Wisły, jedynie w rejonie Grudziądza obszar znacznie rozszerza poniewaŜ
włączono w jego zasięg kompleks lasu komunalnego Grudziądza wraz z Jeziorem Rudnickim.
Obszar charakteryzuje się znacznym pokryciem lasami 42%.
ZAŁĄCZNIK Nr 21
Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Osy i Gardęgi
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
21.
Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Osy i Gardęgi
lądowo-leśny Gminy: Gruta, Rogoźno, Łasin, Świecie n. Osą, Jabłonowo Pomorskie, Powiat brodnicki, Powiat grudziądzki
16 355 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Pojezierza Chełmińskiego i Pojezierza Brodnickiego; ochrona rzeki Osy i Gardęgi wraz z pasem roślinności okalającej, ochrona form krajobrazowych (jamy, wąwozy).
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Osy i Gardęgi rozciąga się on z zachodu na
wschód na powierzchni ok. 30 km.
Poza strefą krawędziową dolin: Osy i Gardęgi obszar obejmuje dodatkowo kompleks wokół
nadleśnictwa Jamy, gdzie przechodzi w obręb województwa oraz teren wokół jeziora PłowęŜ,
gdzie łączy się z obszarem Brodnickiego Parku Krajobrazowego.
Omawiany obszar przebiega przez 5 jednostek administracyjnych /gmin/. Przez obszar
przebiega droga krajowa Grudziądz - Łasin - Ostróda oraz drogi wojewódzkie: oraz
powiatowe: Łasin - Gruta - Radzyń Chełmiński, Jabłonowo - Świecie n/Osą i Biskupiec n/Osą
- Radzyń Chełmiński.
3. Granice.
W wyniku analizy walorów przyrodniczych i źródeł zagroŜeń ustalono granice obszaru, które
oparto o wyraźne naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice administracyjne.
Granicę zachodnią stanowi styk z Obszarem Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędziowej
Doliny Wisły, a dalej przebiega drogą do Kłódki Szlacheckiej skąd polnymi ścieŜkami
dochodzi do drogi Rogóźno – Szembruk. W Szembruku skręca się na zachód drogi Łasin –
Gardeja, następnie skrajem lasu i drogą lokalną poprzez Gubiny, wzdłuŜ cieku Czerwona
Woda i polnymi drogami we wsi Zarośle łączy się po raz kolejny z Obszarem Chronionego
Krajobrazu Strefy Krawędziowej Doliny Wisły.
Granica północna przebiega pierwotnie granicą administracyjną z województwem
pomorskim, aŜ do drogi polnej Pawłowo - Szynwałd, skąd drogami lokalnymi obejmując
Wydrzno dochodzi do drogi Łasin – Gardeja. W Szembruku skręca na południe
i ścieŜkami polnymi oraz drogą lokalną dochodzi do Rogóźna - Zamku. Stąd drogami
polnymi i lokalnymi poprzez wsie: Szczepanki, Hermanowo, Bogdanki, Mędrzyce, Szarnoś,
Koralewo, Lisnowo i Partęczyny.
Granica wschodnia przebiega wzdłuŜ granicy powiatu grudziądzkiego.
Granica południowa przebiega drogami przez Rywałdzik i PłowęŜ do Nowej Wsi, które
stanowią granicę Brodnickiego Parku Krajobrazowego. Następnie skrajem łąki, drogami
polnymi i lokalnymi zbliŜa się do Świecia n/Osą. Tu skręcając na południe drogami polnymi
i lokalnymi obejmuje niewielki kompleks leśny na południe od Nowego Młyna dochodzi do
wsi Kitnówko. Stąd drogą Jabłonowo – Świecie n/Osą zbliŜa się do tej miejscowości od
strony zachodniej, gdzie wyraźnie skręca na zachód drogami lokalnymi przez Słup dochodzi
do wsi Orle. Dalej przebiega drogami polnymi omijając jez. Salno dochodzi do Dąbrówki
Królewskiej skąd obejmując bagno „Przepadlisko” łączy się z wschodnią granicą Obszaru
Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędziowej Doliny Wisły.
NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru na północnym-zachodzie mają charakter
otwarty i posiadają swoje przedłuŜenie na obszarze województwa pomorskiego.
Punkty stykowe tych granic zostały uzgodnione przez Wojewódzkich Konserwatorów
Przyrody w Elblągu i Toruniu notatką słuŜbową z dnia 08-07-1991r.
Opisane powyŜej granice obszaru chronionego krajobrazu obejmują teren
o powierzchni 16.355 ha.
Powierzchnia obszaru charakteryzuje się duŜą rozciągłością ze względu na strefę
krawędziową doliny Osy i Gardęgi. Jedynie na północnym-zachodzi znacznie się rozszerza
ze względu na włączenie w jego zasięg kompleksu leśnego wokół nadleśnictwa Jamy.
Obszar charakteryzuje się znacznym pokryciem lasami -19,5%.
ZAŁĄCZNIK Nr 22
Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Drwęcy
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
22.
Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Drwęcy
wodno-lądowy
Gminy: Bartniczka, Brzozie, Brodnica, Bobrowo, Jabłonowo Pomorskie, Osiek, Golub-Dobrzyń, Radomin, Dębowa Łąka, Ciechocin, Kowalewo Pomorskie, Wąpielsk, Lubicz, Obrowo, Łysomice, Zbiczno Powiaty: brodnicki, toruński, golubsko – dobrzyński, rypiński, Miasto: Toruń, Brodnica, Golub-Dobrzyń
56 848 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona doliny rzeki Drwęcy wraz w pasem roślinności okalającej, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewów liściastych, racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk w obrębie Doliny Drwęcy.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Trzonem obszaru jest dolina środkowej i dolnej Drwęcy rozciągająca się na przestrzeni
ok. 85 km, między granicą z województwem warmińsko - mazurskim na północ od Nowego
Miasta Lubawskiego, aŜ po Wisłę w rejonie wsi Złotoria.
Dolina Drwęcy mająca charakter pradoliny oddziela Pojezierze Brodnickie od Garbu
Lubawskiego a następnie Pojezierze Chełmińskie od Dobrzyńskiego.
Poza Doliną Drwęcy obszar obejmuje tereny odgałęziające się od niej i bezpośrednio z doliną
związane: rynnę jeziora Bachotek, rynnę jezior Wysokie i Niskie Brodno, rynnę jezior
Wądzyńskich, dolinę Strugi Rychnowskiej, dolinę rzeki Ruziec z rynnami jezior
Nowogrodzkie i Słupno oraz dolinę Rypienicy. Jest to największy obszar chronionego
krajobrazu w województwie .
Przez obszar przebiegają liczne drogi o znaczeniu krajowym i wojewódzkim, a takŜe
linie kolejowe jednotorowe. Rejony miast są prawdziwymi korytarzami infrastruktury
technicznej przecinającymi obszar chronionego krajobrazu.
3. Granice.
W wyniku analizy walorów przyrodniczych i źródeł zagroŜeń ustalono granice
obszaru, które oparto o wyraźne naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice
administracyjne.
Granicę zachodnią stanowi prawy brzeg rzeki Wisły.
Granica północna biegnie drogami polnymi oraz duktami leśnymi przez dzielnicę Torunia,
Kaszczorek, dochodzi do Lubicza Dolnego. Stąd częściowo wzdłuŜ linii kolejowej Toruń –
Sierpc i drogami polnymi dochodzi do Jedwabna, dalej wzdłuŜ drogi Jedwabno – Rogówko
oraz drogami polnymi przez grunty wsi Gronowo, drogą wzdłuŜ lasu na zachód od Jeziora
Kamionkowskiego, przekracza autostradę A-1, drogami gruntowymi doprowadza do Strugi
Toruńskiej, którą na północ do linii kolejowej ChełmŜa – Kowalewo Pomorskie. Linią
kolejową na wschód. Następnie drogami polnymi przez grunty wsi: Nowy Dwór, Wielkie
Rychnowo i Wielka Łąka dochodzi do Pruskiej Łąki, skąd drogą Pruska Łąka –
Gospodarstwo Rolne Szewa i polną droga dochodzi do ściany lasu, wzdłuŜ której polnych
dróg przebiega przez grunty wsi: Chełmonie, po granicy lasu na południe od wsi Chełmoniec,
Gajewo i Skępsk. Dalej wzdłuŜ drogi Słuchaj – Golub-Dobrzyń dochodzi do Lisewa, skąd
drogami polnymi przez grunty wsi Owieczkowo i Soligóra dochodzi do drogi Toruń –
Olsztyn w Dylewie, a następnie drogami polnymi i granicą gminy przez Soligórę, Gałczewo
dochodzi do Nowej Wsi. Dalszy przebieg opiera się o ścianę kompleksu leśnego /tu łączy się
z Obszarem Chronionego Krajobrazu „Zgniłka-Wieczno-Wronie”/ i znowu drogą Toruń –
Olsztyn i drogi polne przez grunty wsi Wrocki, Cieszyny, Pusta Dąbrówka, Słoszewy,
Niewierz, Chojno, Bobrowo, Wądzyń i Miliszewy dochodzi do Brodnickiego Parku
Krajobrazowego. Stąd drogą Czekanowo – Grzybno, drogami polnymi opiera się częściowo o
drogę Toruń – Olsztyn, dochodzi do Mszana a dalej drogą Mszano – Szabda po raz kolejny
przecina drogę Toruń – Olsztyn, duktem leśnym między oddziałami 228, 229 leśnictwa
Szabda opiera się o linię kolejową Golub-Dobrzyń – Brodnica. Następnie omija wieś
Kruszynki i biegnie wzdłuŜ linii kolejowej Jabłonowo – Brodnica, od Kruszyn Szlacheckich
drogami polnymi dochodzi w Najmowie do granicy Brodnickiego Parku Krajobrazowego.
WzdłuŜ drogi Zbiczno – Brodnica i drogami polnymi omijając Karbowo opiera się o ścianę
lasu i po raz kolejny dochodzi do granicy Brodnickiego Parku Krajobrazowego. Od
Pokrzydowa-Wybudowania ścianą lasu i drogami polnymi omijając Jajkowo, Kuligi
i Pokrzydowo opiera się o granicę z województwem warmińsko-mazurskim.
Granica wschodnia prowadzi drogami polnymi poprzez grunty wsi Brzozie Lubawskie
i Augustowo dochodzi do Brzozia i Zembrza, gdzie łączy się z granicą Górznieńsko-
Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego.
Granica południowa rozpoczyna się we wsi Pólko skąd drogą Brodnica – Działdowo przez
GrąŜawy i Łaszewo zbacza na drogi polne omijając wsie Stare Świerczyny, Cielęta
i Podgórz. Następnie opiera się o linie kolejową Rypin – Brodnica i drogami polnymi
dochodzi do Gorczenicy, skąd aŜ do Obórek opiera się o drogę Rypin – Brodnica. Drogami
polnymi przez grunty wsi Warpalice, Tomaszewo, Wrzeszewo i ŁapinóŜ opiera się
o wąskotorową linię kolejową Brodnica – Ostrowite. Następnie wzdłuŜ drogi ŁapinóŜ –
Radziki DuŜe i polnymi drogami dochodzi do Półwieska Małego, a drogami polnymi omija
Sokołowo. Dalej droga Sokołowo – Dulsk i częściowo drogami polnymi przekracza granice
z gminą Zbójno na linii Wilczewko – RuŜe. Pojawia się znowu wzdłuŜ drogi Sitno –
Węgiersk, omijając wieś Węgiersk przez Macikowo przy granicy z gminą Zbójno w kierunku
na jez. Sitno. Z kolei pojawia się na drodze Działyń – Rudaw skąd drogami lokalnymi
poprzez Nową Wieś, Kujawy, Ciechocin i Małyszce, a następie drogami polnymi przez
grunty wsi Sęk, Lelitowo, Józefowo, Mierzynek dochodzi do Lubicza Górnego. Końcowy
odcinek przebiega wzdłuŜ drogi Lubicz Górny – Złotoria, skąd polną drogą dochodzi do
brzegu Wisły.
NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru na północnym wschodzie mają charakter
otwarty i posiadają swoje przedłuŜenie na terenach województwa warmińsko-mazurskiego.
Punkty stykowe tych granic zostały uzgodnione przez Wojewódzkich Konserwatorów
Przyrody:
- w Olsztynie i Toruniu notatka słuŜbową z dnia 11.10.1991r.
- we Włocławku i Toruniu notatka słuŜbową z dnia 24.01.1992r.
Opisane powyŜej granice obszaru chronionego krajobrazu zajmują teren
o powierzchni aŜ 56.848 ha.
Obszar charakteryzuje się duŜą rozciągłością nie tylko ze względu na samą dolinę
Drwęcy, ale na liczne jej odgałęzienia i doliny: Strugi Rychnowskiej, Ruźca
i Rypienicy oraz rynny jezior Wądzyńskich, Niskiego i Wysokiego Brodna. NaleŜy równieŜ
zwrócić uwagę na liczne połączenia obszaru z obszarami parków krajobrazowych:
Brodnickiego i Górznieńsko-Lidzbarskiego.
Obszar charakteryzuje się znacznym pokryciem lasami – 36,7%.
ZAŁĄCZNIK Nr 23
Obszar Chronionego Krajobrazu Kompleksu Torfowiskowo-Jeziorno-Leśnego
„Zgniłka-Wieczno-Wronie”
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu
PołoŜenie Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
23.
Obszar chronionego Krajobrazu Torfowiskowo – Jeziorno – Leśny „Zgniłka – Wieczno – Wronie”
lądowo-leśny
Gminy: Wąbrzeźno, Dębowa Łąka, PłuŜnica, Kowalewo Pomorskie, ChełmŜa Powiaty: wąbrzeski, golubsko-dobrzyński, toruński
11 140
racjonalna gospodarka leśna polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona roślin metodami biologicznymi, melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodno-błotnych oraz obszarów źródliskowych cieków, w przypadku stwierdzonego obniŜenia poziomu wód gruntowych niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej - zaleca się melioracje nawadniające.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obejmuje on zespół jezior na zachodzie, obszar leśny między Wroniem i Nielubrem
oraz Bagno Zgniłka tworzące kompleks w kształcie litery „U”. Cały ten kompleks poprzez
dolinę Strugi Wąbrzeskiej łączy się z doliną Drwęcy.
Omawiany obszar połoŜony jest na terenie 5 jednostek administracyjnych /gmin/.
Przez obszar przebiegają: droga krajowa Toruń – Olsztyn, drogi wojewódzkie Stolno –
Wąbrzeźno, Wąbrzeźno – ChełmŜa, Golub – Dobrzyń – Wąbrzeźno oraz linia kolejowa
zelektryfikowana dwutorowa Toruń – Wąbrzeźno – Iława.
3. Granice.
W wyniku analizy walorów przyrodniczych i źródeł zagroŜeń ustalono granicę
obszaru, które oparto wyraźnie o naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice
administracyjne.
Granica północna przebiega wzdłuŜ drogi PłuŜnica-Wąbrzeźno. Następnie skręca na południe
drogami polnymi omijając gospodarstwo rolne Bartoszyce i obejmując od wschodu ośrodek
wypoczynkowy w Przydworzu oraz drogami dochodzi do Ryńska. Stąd drogą polną obejmuje
kem w Sosnówce kierując się na północ drogami polnymi i wzdłuŜ cieków dochodzi do wsi
Trzcianek. Dalej drogą, granicą administracyjną gmin PłuŜnica i Wąbrzeźno oraz drogami
polnymi dochodzi do drogi Nowa wieś Królewska – Stanisławki, którą przebiega na krótkim
odcinku. Następnie drogą polną i poprzez Stanisławki wzdłuŜ działu wodnego obejmuje teren
źródliskowy Strugi Wąbrzeskiej skąd krótkim odcinkiem drogi Stanisławki – Jarantowice
i drogą polną dochodzi do drogi Radzyń Chełmiński – Wąbrzeźno. To juŜ jest początek
granicy wschodniej, ciągnący się dalej drogami polnymi poprzez grunt wsi Cymbark, Łabędź
po raz kolejny opiera się o drogę PłuŜnica – Wąbrzeźno. Stąd drogami polnymi poprzez
Nielub, Czystochleb przekracza Strugę Wąbrzeską i dalej drogami polnymi poprzez grunty
wsi: Wałyczek, Wielkie Radowiska, Anielewo i Wielkie Pułkowo dochodzi do drogi Toruń –
Brodnica, gdzie łączy się z Obszarem Chronionego Krajobrazu Dolina Drwęcy.
Granica południowa początkowo opiera się o kompleks leśny, poprzez który łączy się
z Obszarem Chronionego Krajobrazu Doliny Drwęcy, polną drogą dochodzi do Lipnicy, skąd
droga przez Małe Pułkowo, wzdłuŜ granicy administracyjnej gmin: Kowalewo Pomorskie
i Dębowa Łąka i polną drogą przez Małe Radowiska przekracza linie kolejową Toruń –
Olsztyn. Dalej drogami polnymi omijając Pływaczewo i poprzez Sabłonowo dochodzi do
Orzechówka, skąd droga i działem wodnym osiąga Orzechowo. Następnie drogą poprzez
Węgorzyn dochodzi do Zajączkowa.
Granica zachodnia drogami polnymi z Zajączkowa omijając Orłowo opiera się o ślad dawnej
linii kolejowej ChełmŜa – Mełno, w PłuŜnicy łączy się z granicą północną obszaru.
Opisane powyŜej granice obszaru chronionego krajobrazu obejmują teren
o powierzchni 11 140,0 ha.
NaleŜy podkreślić, Ŝe granice obszaru mają bardzo urozmaicony przebieg. Wynika
to z konieczności połączenia róŜnorodnych terenów: obrzeŜa jezior, kompleksów leśnych,
terenów bagiennych i doliny cieków. Nadają one obszarowi kształt litery „U”.
Na południowym wschodzie granice posiadają swoje przedłuŜenie na Obszar
Chronionego Krajobrazu Doliny Drwęcy.
Obszar charakteryzuje się średnim pokryciem lasami – 23,3%.
ZAŁĄCZNIK Nr 24
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Głuszyńskie
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu
PołoŜenie Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
24.
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Głuszyńskie
wodno - leśny Gminy: Piotrków Kujawski, Topólka, Bytoń Powiat: radziejowski
5. 985 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk i form krajobrazowych Wysoczyzny Kujawskiej, zachowanie róŜnorodnej roślinności leśnej, łąkowej, torfowiskowej, bagiennej i wodnej, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych, płynących i stojących) wraz z pasem roślinności okalającej, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Pod względem fizyczno-geograficznym obszar ten połoŜony jest na obszarze
Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego. Pod względem geomorfologicznym leŜy w obrębie
Wysoczyzny Kujawskiej. Rzeźba powierzchni, charakteryzująca się duŜym urozmaiceniem
jest efektem rzeźbotwórczej działalności lądolodu, wód lodowcowych oraz postglacjalnych
procesów erozyjnych. Budowę geologiczną omawianego obszaru stanowią przede wszystkim
róŜnofrakcyjne piaski i Ŝwiry. Lokalnie, zwłaszcza w północno-wschodniej części występują
równieŜ pisaki zaglinione i gliny. Większość zagłębień terenowych wypełniona jest młodymi,
holoceńskimi utworami pochodzenia organogenicznego. Głównym elementem
hydrograficznym omawianej strefy jest Jezioro Głuszyńskie zajmujące powierzchnię ponad
600 ha. Jest to klasyczne jezioro rynnowe, charakteryzujące się wydłuŜonym kształtem,
duŜymi i zróŜnicowanymi głębokościami oraz bardzo urozmaiconą linią brzegową.
Uzupełnienie sieci wodnej stanowią jeziora, Czarny Bród i Chalno rzeka Zgłowiączka
/fragment górnego odcinka/ oraz system stawów drobnych oczek wodnych i cieków.
Zasadniczym składnikiem szaty roślinnej są lasy zajmujące powierzchnię 576 ha.
Uzupełnienie stanowią waŜne, zwłaszcza z ekologicznego punktu widzenia, kompleksy
łąkowo-bagienne.
Warunki klimatyczne omawianego terenu są typowe dla tej części Kujaw. Średnia roczna
temperatura wynosi około 8,00C. Średnie temperatury miesięcy najzimniejszego
i najcieplejszego wynoszą odpowiednio -2,50C dla stycznia oraz 18,00C dla lipca.
Podstawy utworzenia strefy krajobrazu chronionego na tym obszarze są następujące:
- Jezioro Głuszyńskie stanowi obszar źródłowy rzeki Zgłowiączki
- wody jeziora posiadają I-wszą klasę czystości, stanowią przyszłościowy rezerwuar czystej
wody dla celów rolniczych i komunalnych
- okolice jeziora posiadają wyjątkowe walory krajobrazowe
- w skład strefy wchodzi spory kompleks leśny Lasu Orle, mający ogromne znaczenie
ekologiczne dla prawie bezleśnych Kujaw.
3. Granice.
Poczynając od południa granica biegnie od miejscowości Władysławowo duktem poprzez
kompleks Lasów Orle do miejscowości Kamieńczyk. Następnie drogą polną poprzez
miejscowości Olszak i Kamieniec do wsi Chalno gdzie po przekroczeniu Zgłowiączki granica
dochodzi do szosy Topólka – Orle. Tutaj skręca w lewo i dochodzi do skrzyŜowania z drogą
na Rybiny Leśne. Wspomnianą drogą granica biegnie w kierunku na wieś Opielankę i dalej
na Kolonię Iłowo. Począwszy od Kolonii Iłowo poprzez Świerczynek aŜ do wsi Czarnocice
granica przebiega grzbietami wyniesień terenowych bądź krawędziami zagłębień.
Z Czarnocic granica biegnie w kierunku wsi Raciny na Kolonię StróŜewo. W tej ostatniej
miejscowości granica skręca na południe i biegnie drogą poprzez wsie StróŜewo, Dąbrówka,
Głuszyn, Kolonia Głuszyn i Stefanowo aŜ do Potołówka. Z Potołówka granica biegnie wzdłuŜ
krawędzi rynny w kierunku północno – zachodnim do miejscowości Świesz. Tutaj zawraca
biegnąc szosą przez Lubsin Huby do Wzgórza Jaźwica. Następnie wzdłuŜ dróg polnych
i krawędzi leśnych do przysiółka Malina w rejonie linii kolejowej Śląsk – Porty.
We wspomnianej miejscowości granica zawraca w kierunku wschodnim biegnąc pograniczem
łąk i lasów do wsi Bycz. Na skrzyŜowaniu dróg granica skręca w kierunku południowym do
kompleksu leśnego lasu Orle.
ZAŁĄCZNIK Nr 25
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Skępskie
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
25.
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Skępskie
wodno - leśny
Gminy: Skępe, Lipno, Powiat: lipnowski
10 405
zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk obrębu kompleksu leśnego Skępe oraz ochrona fragmentu Wysoczyzny Dobrzańskiej, w tym obszarów źródliskowych rzeki meandrującej Mień, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych, płynących i stojących) wraz z pasem roślinności okalającej, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Obszar strefy krajobrazu chronionego Jezior Skępskie leŜy w obrębie Wysoczyzny
Dobrzyńskiej we wschodniej części Zandru Skrwy.
Budowę geologiczną stanowią tutaj przede wszystkim róŜnofrakcyjne pisaki ułoŜone
horyzontalnie. W zagłębieniach występują równieŜ osady pochodzenia organogenicznego.
Jedynie lokalnie w zachodniej części strefy występują nieco frakcji pylastych w postaci
zaglinionych pisaków. Rzeźba powierzchni charakteryzuje się stosunkowo małymi spadkami
co stwarza pewną monotonię. OŜywienie do orografii wprowadzają zagłębienia rynnowe
wypełnione na ogół wodami jezior oraz dolina rzeki Mień.
W kompleksie leśnym na południu występują równieŜ formy eoliczne wykształcone w postaci
nieduŜych wydm.
Oś hydrograficzna omawianego terenu stanowi rzeka Mień. Przepływa ona przez cały
kompleks Jezior Skępskich oraz system stawów.
Największym jeziorem jest Jezioro Skępskie Wielkie zajmujące powierzchnię około 120 ha.
Głównym składnikiem szaty roślinnej są lasy zajmujące powierzchnię około 400 ha. Są to
w przewaŜającej części bory sosnowe, głównie suche.
Istotnym elementem flory są równieŜ Łąki. Koncentrują się one głównie w południowej
części strefy oraz w rejonie wielkich stawów w okolicy wsi Wólka /Łąki Hałacie/.
Warunki klimatyczne są w zasadzie reprezentatywne dla tej części Wysoczyzny
Dobrzyńskiej. Charakteryzują się nieco niŜszą temperaturą średnią aniŜeli np. na Kujawach.
Wartości roczne średnich temperatur wynoszą tutaj około 7,50C. Nieco niŜsze są równieŜ
temperatury miesięcy najzimniejszego i najcieplejszego. Wynoszą one odpowiednio -3,00C
dla stycznia oraz 17,50C dla lipca.
Podstawy utworzenia strefy krajobrazu chronionego na tym obszarze są następujące:
- Jezioro Łąkie wraz kompleksem Jezior Skępskich stanowi obszar źródłowy rzeki Mień,
- ochrona duŜego kompleksu leśnego porastającego luźne gleby piaszczyste,
- ochrona duŜych powierzchni wodnych przed degradacją,
- dolina rzeki Mień na odcinku poniŜej Jezior Skępskich posiada nieprzeciętne walory
widokowe,
- teren posiada ogromne znaczenie ekologiczne dla tej części województwa kujawsko-
pomorskiego,
- występują liczne obiekty o duŜych wartościach kulturowych.
3. Granice.
Granica obszaru chronionego bierze swój początek we wsi Karnkowo. Następnie
biegnie w kierunku wschodnim do wsi Wioska. Tutaj skręca na północ i przecinając tory
kolejowe linii Lipno – Sierpc biegnie wzdłuŜ dróg polnych do zachodniego krańca Jeziora
Łąkie. Utrzymując północno – wschodni kierunek granica otacza od północy wspomniane
jezioro gdzie przecina kompleks leśny biegnie w kierunku przysiółka Turka. Zaraz za wsią
granica skręca na południowy wschód biegnąc w kierunku szosy Lipno – Sierpc.
W tym miejscu ponownie skręca się na wschód i dochodzi do granicy województwa. Wspólna
granica, województwa i strefy krajobrazu chronionego utrzymuje się w zasadzie do
miejscowości Boguchwała, jedynie we wsi Kurowo granica strefy nie pokrywa się z granicą
województwa, gdyŜ biegnie drogą wiodącą przez wieś. W miejscowości Boguchwała granice
się rozdzielają. Granica strefy skręca w kierunku zachodnim biegnąc wzdłuŜ krawędzi lasów
do wsi Huta, a następnie poprzez duŜy kompleks leśny do wsi Suradówek. Tutaj skręca na
północny – wschód i poprzez Suradowo wzdłuŜ kompleksu łąk i krawędzi lasu zmierza do
wsi Łępiczyzna. Po przyjęciu ponownie kierunku zachodniego granica biegnie drogą poprzez
Wierzbiek do wsi Głódowo. W tym miejscu nieco odchyla się na północ i biegnie wzdłuŜ
krawędzi lasu, dochodzi do miejsca po torach kolejki buraczanej. Tu skręca na północ do
Podgłodowa. Przed wsią granica zmienia kierunek na wschodni i biegnie wzdłuŜ krawędzi
lasów i łąk oraz odchyląc się ku północy dochodzi do wsi Karnkowo.
ZAŁĄCZNIK Nr 26
Obszar Chronionego Krajobrazu Źródła Skrwy
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj
ekosystemu PołoŜenie
Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
26.
Obszar Chronionego Krajobrazu Źródła Skrwy
lądowo - wodny
Gmina: Skwrilno Powiat: rypiński
5. 178 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Równiny Urszulewskiej, ochrona krajobrazu jeziora Urszulewskiego i źródlisk rzeki Skrwy w bezpośrednim sąsiedztwie Górznieńsko - Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Morfologicznie całość strefy leŜy w obrębie Zandru Skrwy.
Budowę geologiczną tworzą róźnofrakcyjne piaski oraz holoceńskie utwory organogeniczne.
Orograficznie teren jest dosyć jednorodny i tylko w zachodniej części wykazuje większe
zróŜnicowanie.
Dominantą jest tutaj rozmyta rynna Jeziora Urszulewskiego.
Głównym elementem hydrograficznym jest wspomniane wyŜej jezioro, będące trzecim co do
wielkości zbiornikiem wodnym w województwie /powierzchni 294 ha/. Ponadto na obszarze
strefy znajduje się drugie duŜe jezioro Skrwilno. Jest to główny zbiornik z którego wypływa
rzeka Skrwa.
Szatę roślinną tworzą przede wszystkim lasy. Zajmują one stosunkowo duŜą powierzchnię –
2479 ha., co stanowi prawie 50% omawianego obszaru. Ponadto waŜny ekologicznie
i znaczący terytorialnie element stanowią kompleksy łąk i bagien.
Pod względem klimatycznym warunki są takie ja w przypadku strefy krajobrazu chronionego
Jezior Skępskich. Większe będzie natomiast zróŜnicowanie mikroklimatyczne z uwagi na
wpływ duŜych powierzchni leśnych oraz kompleksów łąkowo-bagiennych.
Podstawy utworzenia strefy krajobrazu chronionego na tym obszarze są następujące:
- cały rejon stanowi obszar źródliskowy rzeki Skrwy,
- Jezioro Urszulewskie wraz z rynną tworzy bardzo malowniczy krajobraz,
- kompleksy leśne stanowią bardzo waŜny czynniki ekologiczny dla tej części województwa
3. Granice.
Ze wsi Skrwilno granica biegnie drogą do miejscowości Okalewo. Zaraz za wsią skręca na
wschód i przecinając kompleks leśny dochodzi do granicy województwa. Tutaj skręca na
południe i biegnie w kierunku wsi Szczawno. Po minięciu wspomnianej osady, utrzymując
zasadniczy południowy kierunek, granica biegnie wzdłuŜ wschodniej krawędzi kompleksu
leśnego dochodzi do Zambrzycy. Następnie biegnie wzdłuŜ drogi, dochodzi do rzeki
Urszulewki, gdzie przyjmuje kierunek zachodni zgodny z biegiem cieku. W odległości ca 300
od Jeziora Urszulewskiego granica skręca na południe i biegnie krawędzią łąk nadbrzeŜnych,
dochodzi do szosy Rypin – Sierpc. Biegnąc wschodnim skrajem drogi granica strefy dochodzi
do wsi Urszulewo. Z Urszulewa granica biegnie generalnie na północ, z lokalnymi
odchyleniami na zachód i wschód, dochodzi do Warszawki. Tutaj skręca na południowy –
wschód i biegnie wzdłuŜ kompleksów łąkowych, dociera do wsi Ruda. Następnie ze wsi Ruda
granica biegnie drogą prowadzącą do Skrwilna, gdzie osiąga punkt wyjścia.
ZAŁĄCZNIK Nr 27
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Modzerowskie
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu
PołoŜenie Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
27.
Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Modzerowskie
wodny Gmina: Izbica Kujawska, Powiat: włocławski
1 508 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk Pojezierza Kujawskiego, ochrona jezior rynnowych Modzelewskiego i Długiego oraz bagien, ochrona kilku kompleksów leśnych olsów, lasów łęgowych, grądów i dębów.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Opisywana strefa znajduje się w południowej części województwa na obszarze gminy
Izbica Kujawska. Pod względem geomorfologicznym leŜy ona w obrębie Wysoczyzny
Kujawskiej. Rzeźba terenu wykazuje tutaj duŜe urozmaicenie, tak obrębie samej strefy jak
i terenach okolicznych. WiąŜe się to głównie z występowaniem młodo glacjalnych form
takich jak pagórki morenowe i rynny. Dominantą orograficzną jest rynna Jeziora
Modzerowskiego wcinająca się w otaczający teren na głębokość ponad 20 m. Budowę
geologiczną reprezentują głównie takie utwory jak róŜno frakcyjne piaski oraz Ŝwiry,
natomiast w licznych zagłębieniach występują holoceńskie osady pochodzenia
organogenicznego. Głównym elementem hydrograficznym opisywanej strefy jest Jezioro
Modzerowskie. Stanowi ono klasyczny przykład jeziora rynnowego i tworzy wraz
z znajdującym się w sąsiedztwie Jeziorem Brdowskim obszar źródłowy rzeki Noteć.
Głównym elementem trwałej szaty roślinnej są lasy. Zajmują one stosunkowo niewielką
powierzchnię 242 ha co stanowi zaledwie 1/7 powierzchni strefy. Pod względem
klimatycznym warunki zbliŜone są do średnich dla tej części Kujaw. Temperatury powietrza
w skali rocznej zamykają się średnią w granicach 8,0°C. Średnie miesięcy najzimniejszego
i najcieplejszego wynoszą odpowiednio -2,5°C oraz 18,0°C. Dominują wiatry z sektora
zachodniego stanowiące ponad 40% wszystkich kierunków.
Roczna suma opadów nie przekracza wartości 500 mm.
Podstawy utworzenia strefy krajobrazu chronionego na tym obszarze są następujące:
- cały rejon stanowi obszar źródliskowy rzeki Noteć,
- Jezioro Modzerowskie stanowi bardzo interesujący element morfologiczny i krajobrazowy
w tej części województwa,
- kompleksy leśne/ jedne z nielicznych w południowej części województwa/ wymagają ścisłej
ochrony.
3. Granice.
Zachodnia i południowa część strefy krajobrazu chronionego wyznaczona jest przez
granice województwa kujawsko – pomorskiego i wielkopolskiego. Wschodnia granica bierze
początek od punktu przecięcia granicy województwa oraz drogi Szatanowo – Smielnik.
Po przebiegnięciu około 1,5 km w kierunku północnym granica strefy skręca na wschód od
Mieczysławowa. Z Mieczysławowa odchylając się na północ granicy dochodzi do
Chociszewa. Z Chociszewa granica dochodzi do Przypiórowa Komorowskiego, gdzie sięga
na wschód osiągając wieś Długie. Tutaj na krótkim odcinku odchyla się na północ i biegnie
wzdłuŜ drogi do szosy Izbica Kuj. – Brdów. Nie osiągając skrzyŜowania z wymienioną szosą
ponownie na zachód w kierunku wsi Grochowiska. Po ominięciu wsi granica strefy biegnie
wzdłuŜ drogi Izbica Kuj. – Mchówek, przecina Noteć. Po przejściu rzeki, w odległości około
100 – 150 m od brzegu skręca na południe osiągając granicę województwa.
ZAŁĄCZNIK Nr 28
Obszar Chronionego Krajobrazu Drumliny Zbójeńskie
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu
PołoŜenie Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
28.
Obszar Chronionego Krajobrazu Drumliny Zbójeńskie
lądowo - leśny
Gminy: Zbójno, Chrostkowo, Brzuze, Kikół Powiaty: golubsko – dobrzyński, lipnowski
7 085 ochrona: unikatowych form polodowcowych (drumliny), zbiorników wód powierzchniowych, ochrona niewielkich powierzchni higrofilnych lasów w Dolinie Drwęcy.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Geomorfologicznie leŜy w obrębie Wysoczyzny Dobrzyńskiej. Budowę geologiczną
tworzą tutaj przede wszystkim gliny i gliny piaszczyste a lokalnie w zagłębieniach utwory
pochodzenia organogenicznego. Rzeźba powierzchni jest wyjątkowo urozmaicona. WiąŜe się
to przede wszystkim z występowaniem unikalnych form polodowcowych jakimi są drumliny.
Te ciekawe o dość tajemniczej genezie formy tworzą ciągi bochenkowatych pagórków
o róŜnym kierunku przebiegu.
Sieć hydrograficzną tworzą przede wszystkim trzy jeziora : Wojnowskie, Sitno i Zbójeńskie.
Uzupełnienie stanowi cały system drobnych rowów, cieków i drobnych oczek wodnych.
Szata roślinna jest bardzo uboga. Dotyczy to zwłaszcza lasów, które zajmują łączną
powierzchnię 117 ha. Ubóstwo lasów jest wynikiem intensywnych wyrębów i uzyskiwania
w ten sposób terenów dla rolnictwa o glebach charakteryzujących się wysokimi klasami
bonitacyjnymi.
Pod względem klimatycznym warunki na opisywanym terenie zbliŜone są do średnich jakie
panują na Wysoczyźnie Dobrzyńskiej. Większe jest natomiast zróŜnicowanie
mikroklimatyczne. WiąŜe się ono przede wszystkim z bardzo urozmaiconą rzeźbą terenu.
Podstawy utworzenia strefy krajobrazu chronionego na tym obszarze są następujące:
- główną i jedyną przyczyną utworzenia strefy krajobrazu chronionego jest konieczność
zachowania unikalnych walorów krajobrazowych i dydaktycznych niezwykle rzadkich form
polodowcowych jakimi są drumliny.
3. Granice.
Począwszy od wsi Działyń granica biegnie drogami polnymi w kierunku Wielgiego.
Z Działynia poprzez Klonowo, przecinając szosę Zbójno – Kikół granica strefy osiąga
północne fragmenty wsi Zajezierze. Następnie poprzez Stalmierek i Kontrewersę dochodzi do
Stalmierza. Ze Stalmierza biegnie przez wsie Głęboczyce i Lubianki oraz wschodnie brzegi
Jeziora Oborowskiego i dochodzi do wsi Okonin. Tutaj skręca na północny – zachód
w kierunku wsi RuŜe, przecinając po drodze szosę relacji Kikół – Rypin. Z RuŜy granica
strefy biegnie krawędzią doliny rzeki RuŜe. Na wysokości wsi Frankowo Dulskie odchyla się
w kierunku północnym, aby następnie zawrócić Łukiem do miejscowości Sitno. Z Sitna
początkowo biegnie północnym skrajem jeziora o tej samej nazwie i dochodzi do granicy
województwa. Współnym przebiegiem z granicą administracyjną utrzymuje się do
miejscowości Ciechanówek. Tutaj granica strefy zawraca w kierunku południowo –
wschodnim i zmierza do punktu wyjścia, w miejscowości Działyń.
ZAŁĄCZNIK Nr 29
Obszar Chronionego Krajobrazu Niziny Ciechocińskiej
1. Opis granic i powierzchni obszaru.
Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu
PołoŜenie Obszar (ha)
Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów
29.
Obszar Chronionego Krajobrazu Niziny Ciechocińskiej
leśny Miasta: Ciechocinek, Nieszawa. Gminy: Aleksandrów Kuj., Bobrowniki, Czernikowo, Fabianki, Lipno, Lubanie, RaciąŜek, Kikół, Waganiec Powiat: aleksandrowski
36 814 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Kotliny Płockiej, Kotliny Toruńskiej, Pojezierza Dobrzyńskiego, ochrona monokulturowych lasów sosnowych (mikroklimat Ciechocinek) oraz krajobrazu nadwiślańskiego, ochrona rzeki Wisły, ŁąŜyny i Mieni wraz z pasem roślinności okalającej głównie lasów li ściastych.
2. PołoŜenie i charakterystyka.
Pod względem geomorfologicznym obszar omawianej strefy krajobrazu chronionego
połoŜony jest w obrębie Kotliny Toruńskiej, stanowiącej fragment Pradoliny Wisły.
Budowę geologiczną tej części województwa stanowią przede wszystkim osady akumulacji
rzecznej takie jak piaski, Ŝwiry i lokalnie drobnofrakcyjne mady. W części północno –
zachodniej występują równieŜ utwory wtórne pochodzenia eolicznego.
Rzeźba powierzchni charakteryzuje się na ogół niewielkimi spadkami i w przewaŜającej
większości jest płaska. Jedynie rejony przykrawędziowe Wysoczyzny Kujawskiej oraz
fragmenty wydmowe w północni – zachodniej części strefy charakteryzują się duŜą
malowniczością, wynikającą z duŜych deniwelacji terenowych.
Osią hydrologiczną opisywanego terenu jest rzeka Wisła. W części północno – zachodniej
przepływa rzeka TąŜyna stanowiąca lewobrzeŜny dopływ Wisły. Uzupełnienie sieci
hydrograficznej stanowi cały system drobnych cieków i rowów.
Trwałym i bardzo waŜnym składnikiem szaty roślinnej Niziny są lasy. Zajmują one łączną
powierzchnię 1150 ha. Są to przede wszystkim bory sosnowe mające ogromne znaczenie dla
mikroklimatu Ciechocinka. Pod względem klimatycznym obszar strefy krajobrazu
chronionego wchodzi w skład dzielnicy rolniczo – klimatycznej środkowej. Jest to obszar
zaliczany do cieplejszych regionów Pasa Wielkich Dolin i kraju. Średnia roczna temperatura
powietrza waha się w granicach 8,0 – 8,5°C. Uśrednione temperatury miesięcy
najcieplejszego/ lipiec/ i najzimniejszego /styczeń/ wynoszą odpowiednio 18,5°C oraz -2,5°C.
Roczna suma opadów waha się w granicach 500 mm. Dominującym kierunkiem wiatrów jest
kierunek zachodni, stanowiący 40% wszystkich kierunków. Charakterystycznym elementem
klimatycznym opisywanego terenu jest stosunkowo duŜy udział cisz wynoszący dla
Ciechocinka 20%. Bardzo interesującym i decydującym o funkcji terenu, jest mikroklimat
ciechociński. Jest to zjawisko powstałe w wyniku połączenia naturalnych predyspozycji
z działalnością człowieka /budowa i eksploatacja tęŜni solankowych/. Podstawy utworzenia
strefy krajobrazu chronionego na tym obszarze są następujące:
- ochrona unikalnych walorów mikroklimatycznych Ciechocinka i jego najbliŜszych okolic,
- ochrona piękna nadwiślańskiego krajobrazu, posiadającego cechy bardzo zbliŜone do
naturalnych.
3. Granice.
Poczynając od miejscowości Białe Błota, granica biegnie na południe w kierunku
Aleksandrowa Kuj., omijając od strony wschodniej miasto, dochodzi do linii kolejowej
Włocławek – Toruń. Biegnąc wschodnią stroną torów granica dochodzi do wsi Probostwo
Dolne. Tutaj skręca na wschód i przechodząc przez Wisłę dociera do jej prawego brzegu.
Następnie biegnąc wzdłuŜ tego brzegu dochodzi do wsi Łęg Witoszyn, gdzie na jednym
z duktów skręca w kierunku wschodnim. Przekracza drogę Włocławek – Bobrowniki,
następnie idąc drogami poprzez wieś Rachcin i kompleks leśny dochodzi do Łochocina. Tutaj
skręca w kierunku północnym i biegnie drogami poprzez wsie Lisek, Barany, Mętowizna
i Komorowo dociera do miejscowości Maliszewo. We wspomnianej wsi przekracza rzekę
Mień i dociera do linii kolejowej Lipno – Toruń na wysokości wsi Jankowo. Dalej granica
biegnie zachodnim skrajem torów aŜ do Czernikowa. Tutaj zmienia kierunek na południowo
– zachodni i w rejonie wsi Zimny Zdrój dochodzi do gminy z powiatem toruńskim.