थमोऽकः । ोक १.१ नषैरयेभलुलतमकरदो मधुकरैः करैरदोरतछुरत इव संभनमुकुलः । वधां सं नो नयनसुभगामय सदसः कणः पुपाणां हरचरणयोरजलरयम् ॥ १.१ ॥ अप च ोक १.२ कालन्ाः पुलनेषु केलकुपतामुसृय रासे रसं गछतीमनुगछतोऽुकलुषां कंसषो राधकाम् । तपादतमानवेशतपदयोूतरोमोते रुणोऽनुनयः सनदयताय पुणातु वः ॥ १.२ ॥ अप च ोक १.३ ः सेम देया कमदमत भयासंमाचासुरभः शाताततवसारैः सकरणमृषभिवणुना सिमतेन । आकृयां सगवैरपशमतवधूसंमैदैयवीरैः सानदं देवताभमयपुरदहने धूजटः पातु युमान् ॥ १.३ ॥ *नान्ते** ।सूधारः। अलमतसगेन । ोक १.४ वणाजलपुटपेयं वरचतवाभारतायममृतं यः । तमहमरागमकृणं कृणैपायनं वदे ॥ १.४ ॥ *समतादवलोय** तवतः परषदेसराः वायं नः कंचदित । ोक १.५ कुसुमाजलरपर इव कयते कायबध एषोऽ । मधुलह इव मधुबदूिवरलानप भजत गुणलेशान् ॥ १.५ ॥ तददं कवेमृगराजलमणो भटनारायणय कृतं वेणीसंहारं नाम नाटकं योुमुता वयम् । तद कवपरमानुरोधाोदाकथावतुगौरवाा नवनाटकदशनकुतूहलाा भवरवधानं दयमानमयथये । *नेपये** भाव वयतां वयताम् । एते खवायवदुराया पुरषाः सकलमेव शैलूषजनं याहरित । वयतामपरहयमानमातोवयासादका वधयः । वेशकालः कल तभवतः पाराशयनारदतुबुरजामदयभृतभमुनवृदारकैरनुगयमानय भरतकुलहतकायया वयं तपनदौयय देवकसूनोपाणेमहाराजदुयोधनशबरं त थातुकामयेत ।
