I L

ice

um

Og

óln

ok

szta

łcą

ce

im

. M

ari

i S

kło

do

ws

kie

j-C

uri

e w

So

ko

łow

ie P

od

las

kim

5-6/2018/151-152

Leżę sobie w parku na trawie,

leżę sobie w mieście Warszawie. Ważka mi usiadła

na dłoni, dzwonią gdzieś nad Wisłą tramwaje,

leci w górze biały szybowiec, widzi różne miasta

i kraje. W trawie są biedronki i mlecze.

Leżę sobie w Polsce na świecie.

Wawiłow, Latem

Niezapomnianych, ciekawych i bezpiecznych wakacji całej społeczności szkolnej życzy redakcja „Kujona”

W NUMERZE: • FIT CZY KIT? • NOWE PRAKTYKI KULTUROWE POD LUPĄ • INTRYGUJĄCE PRACE KASI • ZWIEDZAJCIE MUZEA!

Fot. ZIELONA SZKOŁA 2018 - ITALIA

Słowo "fit" dość często obija się o moje uszy. Ostatnio jedna z koleżanek po-chwaliła się, że zmienia swoją dietę I bę-dzie "fit". Inna zaś, oglądając w mediach społecznościowych sławne trenerki i trene-rów personalnych, stwierdziła, że też chce zostać taką "fitnessiarą". Natomiast będąc kilka dni temu ze znajomymi w galerii han-dlowej i zamawiając jedzenie z McDonal-da, jeden z nich żartobliwie wtrącił: "ale my fit jesteśmy". "Fit" jest wszędzie, ale co to tak właściwie znaczy? "Fit" z języka angielskiego oznacza "wysportowany" oraz "w dobrej formie".

Żyjemy w czasach, w których

króluje trend na bycie fit.

Wiąże się to z posiadaniem idealnej figury i zdrowym odżywianiem. Wyrzeźbio-ny brzuch, lekkostrawne kanapeczki z ciemnym pieczywem i zieleniną - to jest to! Szczególnie "fit" rozbrzmiewa na ustach naiwnych nastolatków i młodych, dorosłych ludzi, ale zdarza się, ze nawet seniorzy próbują naślado-wać młodszych, podążają za modą. Zazwy-czaj jest to związane właśnie z pragnieniem posiadania idealnej figury. Moda na bycie "fit" nadeszła wraz z rozwojem technologii. Media nieustannie propagują bycie fit. W telewizji transmito-wane są programy o odchudzaniu, zdro-wym żywieniu, o fitness. Wciągnięci w oglądanie widzowie nagle odczuwają po-trzebę zmiany diety, pracy nad swoim cia-łem.

Grubsze osoby, patrząc w lustro, myślą pewnie o tym sławnym umię-śnionym chłopaku z programu i mówią sobie w myślach: "Też chcę taki być.". Jedząc rano śniadanie, żałują, że nie mają czasu na przygotowanie tak zdro-wego posiłku, jak w telewizji śniada-niowej, w której gotowała gościnnie modelka. Wpisując w wyszukiwarkę inter-netową hasło "fit", wyskakuje masa najlepszych siłowni, sklepów z odżyw-kami, rankingi najlepszych fit produk-

tów, porad ludzi siedzą-cych w tej całej fitnes-sowej branży. Dziew-czyny oglądają szczupłe supermodelki, które pokazują światu w me-diach społecznościo-wych, jak się odżywiają, ćwiczą i dbają o sylwet-kę. Chłopcy natomiast podziwiają facetów z wielkimi mięśniami, zażywających masę suplementów, a często także sterydów. Wszędzie może-my spotkać fit produkty w supercenach. Na pół-kach marketów stoi peł-

no przekąsek, koktajli, obiadków - a na nich napisy: fit, fitness, light, zero.

Wielu ludzi kupuje te produkty, ślepo wierząc w magiczne właściwości

fit płatków, w których rzekomo nie ma cukru i pustych kalorii.

W telewizji rozbrzmiewają reklamy fit posiłków, fit leków na odchudzanie, a nawet leków, których skutkiem ubocz-nym jest utratą wagi.

FIT - HIT? Okiem felietonisty

C.d. s. 3 -2-

W Internecie jest wiele stron fitnesso-wych, z których każdy ma możliwość zamó-wienia wszystkiego, co związane z byciem fit, a nawet zakupienia porad trenera personalnego, który ułoży dietę i zleci najlepsze ćwiczenia. Niestety, bycie fit, podobnie jak większość rze-czy dzisiaj kosztuje sporo pieniędzy.

Moda na fit na pierwszy rzut oka wydaje się niegroźna, lecz w rzeczywistości

może okazać się niebezpieczna. Wraz z trendem na fit wzrasta brak akceptacji samego siebie. Dlaczego? Ludzie zaczęli za tym podążać, ponieważ większość nie chce odstawać od reszty. Każdy chce widzieć w so-bie atrakcyjną osobę. Ludzie zaczęli także oce-niać innych przez pryzmat wyglądu zewnętrz-nego, zapominając często o tym, co tak napraw-dę ważne - wnętrzu człowieka. Jednym ze skut-ków całej tej mody są na przykład choroby ta-kie jak: fitoreksja, bulimia, anoreksja. Dbanie o idealną sylwetkę staje się nałogiem i może cią-gnąć za sobą poważne konsekwencje.

Wszystko jest dla ludzi, lecz wypada zachować umiar

i zdrowy rozsądek.

Każdy człowiek jest inny i powinniśmy nau-czyć się akceptacji tego, jacy jesteśmy. Czy warto odmawiać sobie najmniejszego cukierka i być przez to nieszczęśliwym tylko po to, by być jak fitnessiara z YouTube lub trener z programu telewizyjnego? Niech każdy sam odpowie sobie na to pytanie.

M.T., II A

Rys. Kasia z I C

-3-

Internet to medium postrzegane i oceniane różnie. Jeżeli jednak rozsąd-nie z niego korzystamy, to może stać się niepowtarzalną szansą rozwoju i tym właśnie jest dla młodych twórców filmów/filmików. Z perspektywy po-czątkującego twórcy mogę stwierdzić, że nie trzeba ukończyć specjalnej szko-ły i nie trzeba szukać sponsora, by zro-bić film! Telefon ma dziś przecież każ-dy, a w internecie zamieszczono mnó-stwo poradników na ten temat. A nasze filmy - oczywiście amatorskie - mu-szą bronić się same! Młodzi filmowcy ponadto tworzą w sieci liczne społecz-ności, które kształcą się same. Zaobser-wowałem ciekawe zjawisko -”efekt przywiązania” - kiedy ktoś osiąga suk-ces, nie opuszcza grupy, „przytrzymuje furtkę do lepszego świata” - poucza i daje wskazówki.

Kino amatorskie nie jest doskonałe, ale czyni to je

wyjątkowym i unikatowym.

Nie ma tu nastawienia na zysk, każde „dzieło” jest powołane do wyrażenia emocji. Młodego filmowca nie ograni-cza kontrakt, nie ma on nic do strace-nia. Dobrym przykładem jest tu Michał Tylka - „reżyser” filmu „Fanatyk”. Posłużył się on, krążącą w internecie od lat historią ojca, którego chorobli-wą pasją było wędkowanie. Opowieść w założeniu ma śmieszyć (poprzez absurd). „Fanatyk” to jednak coś wię-cej - ukazując ojca, który je obiad w pontonie, i syna, który siedzi sam w swoim pokoju - pokazuje tragiczne skutki zaniedbania dzieci.

Za scenariusz Tylka w ramach kon-kursu otrzymał 50 tysięcy złotych. Młody reżyser zyskał wielką szansę - kontrakt z platformą Showmax, wej-ście do świata elit i fundusze na pro-dukcję kolejnego.

Przykład „Fanatyka” pokazuje, że dla zdolnych amatorów

internet stał się bramą do świata profesjonalistów.

Kiedy ktoś szuka osoby do ekipy fil-mowej, nie pyta o ukończone studia, tylko o poprzednie projekty. Dzięki sieci kino amatorskie ma rację bytu, a w czasach powszechnej komercjaliza-cji może konkurować z wielkimi pro-dukcjami - kiedy pieniądze nie mają znaczenia, emocje są na pierwszym miejscu, a ekspresja jest autentyczna i szczera.

P. K.

JAK OCENIACIE NOWE PRAKTYKI ORAZ NOWE MOŻLIWOŚCI TWORZENIA KULTURY?

-4-

„Ostatnio bardzo częstym zjawi-skiem w internecie jest całkowite upublicz-nianie własnego życia na portalach społecz-nościowych. Tak zwani blogerzy dokumen-tują praktyczne wszystko: co robią, z kim, gdzie… na social mediach takich jak You-Tube, Instagram, Snapchat…, często na prowadzonym blogu…. Współcześni inter-netowi „celebryci” potrafią (w Polsce) ze-brać ponad milion obserwatorów na porta-lach społecznościowych. Pokazu-ją, co w danej chwili robią, co jedzą, jakie ubranie wkładają. Normą jest propagowanie określo-nych marek… Popularniejsi „ludzie z internetu” coraz częściej zapraszani są do udziału w pro-gramach telewizyjnych , udziela-nia wywiadów, występów w tele-wizji śniadaniowej. Często wypo-wiadają się na tematy, o których nie mają pojęcia. Najczęściej in-fluencerzy nie posiadają żadnej stałej pracy ani nawet wyższego wykształcenia, żyją z współpracy z firmami oraz reklam, w których już na masową skalę występują. Ale czy naprawdę warto obserwo-wać każdy filmik czy zdjęcie, które wrzuci do internetu czło-wiek, tak naprawdę nieróżniący się niczym od nas?

W dzisiejszych czasach każdy może coś nagrać i udostępnić to w sieci.

Dlaczego więc to robią i zyskują popular-ność? A ludzie tak chętnie ich obserwują? Ich życie tylko wydaje się nam ciekawsze, bo mogą się zaprezentować tak, jak tylko to sobie wymyślą, niekoniecznie prawdziwie.

Zanim wrzucimy coś do internetu, możemy sprawić, czy wszystko wy-gląda korzystnie. W prawdziwym życiu nie da się odtworzyć danej sytuacji, aby przypadła ona do gustu wszystkim, w internecie natomiast mamy szerokie pole do popisu i możemy być kimkolwiek chcemy. Ale czy warto?

A.K. 1D

JAK OCENIACIE NOWE PRAKTYKI ORAZ NOWE MOŻLIWOŚCI TWORZENIA KULTURY?

Rys. Kasia, I C

-5-

Nową praktyką kulturową w cią-gu ostatnich lat stała się aplikacja „Snapchat”. Służy ona do kontaktu ze znajomymi, ale nie tylko, bo dzięki niej możemy śledzić także życie naszych idoli czy różnych sławnych osób. Produkt ten szerzy się już od ok.5 lat, coraz więcej osób zaczyna się nim interesować i po prostu z niego korzy-stać. Producent cały czas udoskonala aplikację, dodając nowe funkcje oraz poprawiając wszystkie błędy po to tylko, żeby przyciągnąć jak najwięcej osób. Aplikacja na początku służyła tylko do wysyłania ,,snapów”, czyli zdjęć z możliwością napisania na nich tekstu oraz czatowania z osobami, które mamy dodane do znajomych. Na prze-strzeni czasu „Snapchat” bardzo się roz-winął. Pojawiły się nowe funkcje, takie jak rozmowy, wideorozmowy, dodawa-nie „snapów” na my story, czyli na swój dzień, te zdjęcie widzą wszyscy, a nie tak jak wcześniej pojedyncze osoby, ale ta funkcja nie znika. Pojawiła się możliwość nagrywania filmików na po-czątku 10-sekundowych, a teraz już ponad- jednominutowych. (…) Jest także „snapmapa”, dzięki której widzi-my, gdzie są nasi znajomi. Dzięki pu-blicznym stories widzimy, co dzieje się w świecie gwiazd i wielu innych osób korzystających z aplikacji. Uważam, że aplikacja jest bardzo dobrym pomysłem. Dzięki niej możemy uchwycić ciekawe momenty z naszego życia. Możliwość komunikacji z wieloma osobami tylko podkreśla jej wartość. Dzięki temu, że zdjęcia i treści znikają po 24 godzinach, grono fanów cały czas się powiększa.

B. Z.

JAK OCENIACIE NOWE PRAKTYKI ORAZ NOWE MOŻLIWOŚCI TWORZENIA KULTURY?

Opracowanie numeru: Katarzyna Popowska, Anna Kornatowska, Piotr Kacprzyk, Bartłomiej Zawadzki, Michał Turos pod kierunkiem p. Doroty Bartnik i p. Małgorzaty Kacprzyk.

Rys. Kasia z I C

-6-

//www.google.com/

Największa i jednocześnie najlepiej rozpo-znawalna impreza kulturalna w stolicy, czyli NOC MUZEÓW, cieszy się ogromną popularnością od 2004 roku. Placówki biorące udział w wydarzeniu to miejsca związane m.in. ze sztuką, kulturą, historią, i jako organizatorzy imprezy za-pewniają ciekawą i bogatą rozrywkę, a także poka-zują swoje często na co dzień zamknięte korytarze. Główną rolą miasta jest wspieranie wszyst-kich działań promocyjnych Nocy Muzeum, w tym opracowanie i druk informatora, organizacja bez-płatnego transportu, przygotowanie i obsługa punktu informacyjnego. Noc Muzeów jest imprezą ogólnoeuropejską, jednak w Polsce – inaczej niż w pozostałych krajach Europy – biorą w niej udział nie tylko placówki związane z kulturą. Niemniej to właśnie do muzeów ustawiają się największe kolejki. Popularyzacja zbiorów sztuki to zadanie ambitne i ważne. Noc Muzeów ma w sobie lekkość – przez wzgląd na swoją specyfikę odbywa się w pewnej szczegól-nej i niepowtarzalnej atmosferze.

Przyjmuje się, że muzea wielkomiejskie mają za zadanie reprezentować całokształt kultury pol-skiej, a muzea regionalne mają za zadanie odzwier-ciedlać głównie duchową treść środowiska lokalne-go, w którym powstały. Wyróżnia się trzy podstawo-we funkcje muzeów: ochronną, edukacyjną i este-tyczną.

Mamy nadzieję, że rozpoznajecie znane war-szawskie muzea na zdjęciach. Mamy nadzieję, że ich zwiedzanie jest już za Wami. Jeśli nie, to w wakacje koniecznie nadróbcie zaległości, chociaż i ponowna wizyta z pewnością będzie pełna wrażeń.

MUZEA

-7-