OYΦ!OI AΠIΘANEΣ IΣTOPIEΣ

TOY APH

Xρήστος Mπουλώτης

EIKONOΓPAΦHΣH

Φωτεινή Tίκκου

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 7

Eκδόσεις Πατάκη – Σύγχρονη λογοτεχνία για παιδιά και για νέουςΣειρά: KολιμπρίXρήστος Mπουλώτης Oυφ! – Oι απίθανες ιστορίες του ΆρηEικονογράφηση: Φωτεινή TίκκουΣχεδιασμός εξωφύλλου: Παύλος BατικιώτηςΔιορθώσεις: Mάγδα TικοπούλουDTP: Nίκη AντωνακοπούλουCopyright© για την εικονογράφηση Σ. Πατάκης ΑEEΔE (Eκδόσεις Πατάκη), 2010Copyright© Σ. Πατάκης ΑEEΔE (Εκδόσεις Πατάκη) και Xρήστος Mπουλώτης, 2010Πρώτη έκδοση από τις Εκδόσεις Πατάκη, Aθήνα, Mάιος 2011KET 7040 KEΠ 505/11ISBN 978-960-16-3999-4

ΠANAΓH TΣAΛΔAPH (ΠPΩHN ΠEIPAIΩΣ) 38, 104 37 AΘHNA,

THΛ.: 210.36.50.000, 210.52.05.600, 801.100.2665 – ΦAΞ: 210.36.50.069

KENTPIKH ΔIAΘEΣH: EMM. MΠENAKH 16, 106 78 AΘHNA, THΛ.: 210.38.31.078

YΠOKΑΤΑΣΤΗMA BOPEIAΣ EΛΛAΔAΣ: KOPYTΣAΣ (TEPMA ΠONTOY – ΠEPIOXH B΄ KTEO)

570 09 KAΛOXΩPI ΘEΣΣAΛONIKHΣ, ΤΗΛ.: 2310.70.63.54, 2310.70.67.15 - FAX: 2310.70.63.55

Web site: http://www.patakis.gr • e-mail: info@patakis.gr, sales@patakis.gr

Tο παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας(N. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευμα-τικής ιδιοκτησίας. Aπαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του εκδότη κατά οποιονδήποτετρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαρα-γωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορ-φή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

Θέση υπογραφής δικαιούχου δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας,εφόσον αυτή προβλέπεται από τη σύμβαση.

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 8

Στον Aντώνη και την Tίνα,την Λίλα και τον Φώτη

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 9

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 10

ΠEPIEXOMENA1. Mε λένε Άρη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13

2. Mοναχοπαίδι θα πει... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

3. Oυφ και φου και λίγη δυσλεξία . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27

4. O κουραμπιές που ήρθε απ’ το διάστημα . . . . . . . . . . . . . . 32

5. Kατουρημένο αγγελάκι κι ένα ποίημα . . . . . . . . . . . . . . . . 40

6. Προσοχή στις κουτσουλιές και τις βρισιές! . . . . . . . . . . . . . 47

7. Σπάιντερμαν και οικονομική κρίση . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56

8. O μανάβης μας ο κύριος Oδυσσέας,

ο άλλος Oδυσσέας κι ένας τρίτος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65

9. Xειμερινοί κολυμβητές . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74

10. Tι θα γίνω, άμα μεγαλώσω . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83

11. Tα κρυφά παιχνίδια του θείου Στέφανου. . . . . . . . . . . . . . 89

12. Tο φιλαράκι μου ο Mινώταυρος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96

13. Ένας ζωντανός συγγραφέας στο σχολείο μας. . . . . . . . . . 102

14. Oι εφιάλτες του ύπνου και του ξύπνου. . . . . . . . . . . . . . . 109

15. Πειράματα και ταχυδακτυλουργικά . . . . . . . . . . . . . . . . . 115

16. Tα αγόρια δε μασάνε τσίχλες. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 124

17. Για έναν νυχοκόπτη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 131

18. Kαι οι κροκόδειλοι έχουν τις μαϊμούδες τους . . . . . . . . . 137

19. H νύχτα με τον Σπάιντερμαν . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142

20. Ένα τραγούδι ραπ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 146

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 11

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 12

ΕΜΕΝΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΠΟΥ

μένουμε στο ίδιο σπίτι είμαστε, μαζί με μένα, έξι: oπαππούς μου ο Άρης, που έχω και τ’ όνομά του καιείναι σούπερ παππούς και παλιός μαθηματικός, οσκύλος μου ο Έντι, ένα καφετί, πανέξυπνο λυκόσκυ-λο που το μαζέψαμε αδέσποτο απ’ το δρόμο, ότανεγώ ήμουν πολύ βρέφος, κι ακόμη η μαμά μου, ηγιαγιά μου, που είναι η γυναίκα του παππού μου καιμαμά του μπαμπά μου.

Τη γιαγιά και τον μπαμπά τούς είπα τελευταίουςόχι γιατί δεν τους αγαπάω, αλλά, να, τους άλλουςτους αγαπάω μερικές φορές μια γραμμούλα παραπά-νω. Τον μπαμπά μου τον φοβάμαι κιόλας, γιατί είναιβουτηγμένος συνέχεια στα χαρτιά του κι όλο έχει τα

13

1. Mε λένε Άρη

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 13

νεύρα του, κι άμα τον ρωτάω κάτι, μου απαντάει πά-ντα κοφτά μ’ ένα «ναι» ή μ’ ένα «όχι» ή μου κάνεινόημα με το χέρι του να τον αφήσω αμέσως ήσυχο,γιατί πνίγεται στη δουλειά. Σπάνια μόνο λέει πιοπολλά ο μπαμπάς μου.

Η μαμά μου όμως καμαρώνει που ο μπαμπάς εί-ναι «υψηλό στέλεχος» σε τεχνική εταιρεία, κι ας κα-βγαδίζουνε συχνά. Την ακούω πολλές φορές να λέειπως παντρεύτηκε το μεγάλο έρωτα της ζωής της. Κιεγώ λέω τότε από μέσα μου «μπράβο, μαμά» κι άλ-λοτε πάλι λέω «καλά να πάθεις».

Εγώ όμως τον λυπάμαι κάπως τον μπαμπά, γιατί,όπως και να το κάνουμε, μπαμπάς μου είναι και πο-λύ καιρό τώρα δεν τον έχω δει να γελάει, όπως, αςπούμε, ο μπαμπάς του συμμαθητή μου του Ευθύμη.

Είναι πολύ σοβαρός ο μπαμπάς μου, σαν κάτιπαλιά κάδρα που έχει κρεμασμένα η μαμά μου δί-πλα στη βιβλιοθήκη κι όλο τα ξεσκονίζει και δεί-χνουν ασπρόμαυρους τους γονείς της, που δεν τουςγνώρισα ποτέ εγώ, αφού βιάστηκαν να πεθάνουνπριν γεννηθώ.

Αυτά τα κάδρα, τώρα, είναι επίσης μέλη της οι-κογένειάς μας. Άρα, στο σπίτι μας είμαστε σύνολοοκτώ, δηλαδή έξι ζωντανοί και δύο σοβαρά κάδρα.

14

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 14

Στην πραγματικότητα όμως, αν θέλετε να ξέρετε,είμαστε εννιά, αφού η οικογένειά μου έχει και τοναπίθανο θείο Στέφανο, παρ’ όλο που δε μένει σπίτιμας αυτός. Ο θείος Στέφανος είναι ο μικρός αδελ-φός του μπαμπά μου, κι είναι κι αυτός σούπερ, σαντον παππού, και πολύ άτομο – θα σας πω άλλη φο-ρά γι’ αυτόν τον θείο Στέφανο. Τα πιο ωραία πράγ-ματα τα ζω μαζί του. Πολύ τον θαυμάζω τον θείοΣτέφανο και θα ήθελα να τον είχα για μπαμπά, αλ-λά δεν πειράζει, αφού είμαι ο μόνος ανιψιός του καιμ’ έχει κάτι σαν γιο του. Εξάλλου, τον μπαμπά σουποτέ δεν τον διαλέγεις εσύ. Μόνο οι μαμάδες τονδιαλέγουν.

Απ’ τη μαμά μου δεν έχω κανέναν θείο, γιατί εί-ναι μοναχοπαίδι η μαμά μου, σαν κι εμένα δηλαδή.Κι όλο της το κοπανάει ο μπαμπάς, άμα τον νευριά-ζει.

Όλο «κακομαθημένη» την ανεβάζει, «κακομα-θημένη» την κατεβάζει, σαν να είναι μεγάλη αμαρ-τία δηλαδή το ότι γεννήθηκε μοναχοπαίδι. Ή πάλιτης λέει «σαν τον γιο σου είσαι».

Κι όταν τα έχει με μένα, γυρνάει ανάποδα τα πράγ-ματα και λέει:

«Ίδιος η μάνα σου κι εσύ, κακομαθημένος».

15

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 15

Τελικά, αυτό το «κακομαθημένος» το πιπιλάειστο στόμα του σαν καραμέλα ο μπαμπάς, λες και δενυπάρχει άλλη πιο έξυπνη βρισιά.

Για τη γιαγιά μου δεν έχω να πω και πολλάπράγματα. Πονεμένη ιστορία η γιαγιά μου. Από τότεπου έπαθε ένα ελαφρύ εγκεφαλικό μένει κολλημένημπροστά στην τηλεόραση και όλο μασουλάει πατα-τάκια, παρ’ όλο που δεν κάνουν καλό ούτε στην ηλι-κία της ούτε στην υγεία της – το λέει ο γιατρός της, κι

16

η οικογένειά μου

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 16

όλοι το λένε δηλαδή. Μα εκείνη δεν ακούει κανέ-ναν κι άμα της κάνουν παρατήρηση ή της τα παίρ-νουνε τα πατατάκια, πατάει τα κλάματα, κι έτσι περ-νάει πάντα το δικό της. Καμιά φορά, όταν χαλάει ητηλεόραση, μιλάει κιόλας η γιαγιά μου.

Παλιά το σπίτι μας ήτανε διαμέρισμα, τώρα μονοκα-τοικία με κήπο και με σιντριβάνι, που έχει στη μέσηένα μεταλλικό μικρό αγόρι που κρατάει στην αγκα-λιά του όρθια μια μεγάλη πάπια. Μεγάλη επιτυχίααυτό το αγόρι, γιατί είναι ολόγυμνο, ούτε ένα τοσοδάβρακί ούτε τίποτα. Και τινάζει νερό με το πουλάκιτου μακριά, σαν να κατουράει. Το πιο πολύ νερό τι-νάζεται, πάντως, απ’ το ανοιχτό στόμα της πάπιας. Τοσιντριβάνι μας δηλαδή είναι ένα πουλάκι και μιαπάπια, που είναι κι αυτή πουλί, αληθινό πουλί.

Κανένας όμως απ’ τους συμμαθητές μου και τιςσυμμαθήτριές μου που έρχονται στο σπίτι μας δενκοιτάζουνε το στόμα της πάπιας. Όλοι καρφώνουνπονηρά τα μάτια τους στο πουλάκι του αγοριού πουπετάει νερό, προπάντων τα κορίτσια. Και τι δε λένετότε, που ντρέπομαι να τα επαναλάβω δηλαδή. Λένεκι ένα σωρό μυστικά στο αυτί κι αρχίζουνε τότε ταχάχανα – καμιά φορά παρασύρουνε κι εμένα.

17

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 17

Η μαμά μου νευριάζει όταν μας βλέπει να χαχα-νίζουμε έτσι, γιατί αυτό το σιντριβάνι, λέει, είναι έργοτέχνης κι είναι γερμανικό, το παραγγείλαμε, λέει,κατευθείαν απ’ τη Γερμανία και δεν ήτανε καθόλου,μα καθόλου φτηνό. Τα φτηνά πράγματα, έτσι κι αλ-λιώς, τα σιχαίνεται η μαμά μου. Και ό,τι φτιάχνει ηΓερμανία είναι, λέει, πράγματα με ποιότητα. Και ναμη γελάτε, μου είπε αυστηρά, γιατί κι ο μπαμπάςέκανε μεταπτυχιακά στη Γερμανία, γι’ αυτό έγινε τό-σο σπουδαίο στέλεχος στην τεχνική εταιρεία πουδουλεύει – τα μεταπτυχιακά είναι όταν δε χορταίνειςμε ένα πτυχίο και θέλεις κι άλλα, για να βρεις μιαμέρα καλύτερη δουλειά.

Εγώ όμως αυτό που ξέρω είναι πως η τεχνικήεταιρεία μού πήρε εμένα τον μπαμπά μου και τονέκανε κάτι σαν ρομπότ. Μπορεί να φταίει λίγο κιαυτή η Γερμανία. Μπορεί όμως κι ο μπαμπάς απόμικρός να ρομπότιζε κάπως από μόνος του. Τ’ αγα-πημένα, πάντως, παιχνίδια του ήταν τα ρομποτάκια,έτσι μου είπε ο θείος Στέφανος. Τα ρομπότ είναι απ’τα παιχνίδια που δε με τραβάνε καθόλου εμένα.

Σαν ρομπότ είναι κι ο σπασίκλας της τάξης μας, οΚωνσταντίνος, που τσαντίζεται πολύ όταν τον φωνά-

18

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 18

ζουμε απλά Κώστα ή Κωστάκη, γιατί το όνομά τουβγαίνει, λέει, κατευθείαν απ’ τον Μεγάλο Κωνστα-ντίνο, τον πολύ παλιό αυτοκράτορα του Βυζαντίου,που μια μέρα θα το μάθουμε κι αυτό στην ιστορία. Ημεγάλη πλάκα εδώ είναι που το επίθετό του είναι,παρακαλώ, Μικράκης. Κωνσταντίνος Μικράκηςδηλαδή. Και πολύ το φχαριστιόμαστε όλοι που τοεπίθετο του Κωνσταντίνου είναι σαν να τον κοροϊ-δεύει που μεγαλοπιάνεται και μας το παίζει σπου-δαίος αυτός ο… Μικράκης.

Κι ούτε που τον παίζουμε στα διαλείμματα, γιατί,όπως όλοι οι σπασίκλες του κόσμου, είναι και πολύζαβολιάρης και θέλει, σώνει και καλά, πάντα να κερ-δίζει. Πρωταθλητής στη ζαβολιά, σας λέω. Αφού,όταν τον πιάνουνε οι ζαβολιές –μπλιαχ!–, γίνεταιόλος πράσινος και κίτρινος, δηλαδή πότε πράσινοςκαι πότε κίτρινος.

Τις προάλλες που έκανα πάρτι, μου είπε η μαμάμου πως έπρεπε να καλέσω οπωσδήποτε και τονΚωνσταντίνο, γιατί δε γινότανε, μου είπε, να λείπει οκαλύτερος μαθητής της τάξης.

Ουφ! Πάλι μου την έσπασε η μαμά μου με τιςτυπικούρες της. Εγώ όμως της είπα ψέματα πως αυ-τός ο Κωνσταντίνος Μικράκης είχε πολλή ανεμο-

19

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 19

βλογιά και πως θα ήταν κρίμα να μας κολλούσε τώ-ρα και σπυράκια.

Εξάλλου, ο Ευθύμης, που είναι ο κολλητός μουστην τάξη κι εντάξει άτομο, μου το ξεκαθάρισε εμέναπως, άμα σκάσει μύτη στο πάρτι ο Μικράκης, εκείνοςθα γίνει στη στιγμή λαγός, γιατί δεν τη γουστάρει τησπασικλίαση, που είναι κάτι σαν κολλητική αρρώ-στια. Κι εγώ βέβαια δεν μπορούσα με τίποτα να φα-νταστώ το πάρτι μου δίχως τον Ευθύμη και τη συμ-μαθήτριά μου τη Μαρία, βέβαια, που είναι η μεγάλημου συμπάθεια.

20

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 20

Αχ, τη σκέφτομαι συνέχεια τη Μαρία, ακόμη καιμες στην τάξη. Κι όταν τη σκέφτομαι, γίνομαι τότεπολύ αφηρημένος μαθητής, κι όπως στα καρτούν,βγαίνουνε τότε απ’ το κεφάλι μου κάτι ροζ καρδού-λες, που δυστυχώς φαίνεται ότι τις βλέπει η δασκάλαμας, η κυρία Ευρυδίκη, γιατί μου φωνάζει αυστηρά:

«Άρη, πού ταξιδεύει πάλι ο νους σου… Συγκε-ντρώσου, παιδάκι μου».

21

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 21

2. Mοναχοπαίδι θα πει...

22

ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ ΘΑ ΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

και τα πιο ακριβά σπορτέξ, μόλις τα ζητήσεις. Ναέχεις ένα ολόκληρο δωμάτιο μόνο δικό σου. Να τρωςκι όλες τις φράουλες με σαντιγί χωρίς να σου λέει ημαμά «φτάνει, άσε τις μισές για το αδελφάκι σου»,όπως την έπαθε δηλαδή ο συμμαθητής μου ο Ευθύ-μης, που έχει δυο αδελφούς κι από πάνω τώρα καιμία αδελφή και όλο διαίρεση πρέπει να κάνει ο κα-κομοίρης στα παιχνίδια και σ’ όλα τ’ άλλα – για ναπω την καθαρή αλήθεια, τον λυπάμαι τον Ευθύμη.

Εγώ, ευτυχώς, μέχρι στιγμής τη γλίτωσα. Είμαιμοναχοπαίδι! Κι απ’ ό,τι ρώτησα τη μαμά μου, έξωέξω, κατάλαβα πως δε σκοπεύει καθόλου να κάνειδεύτερο παιδί. Το καταχάρηκα.

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 22

Για καλό και για κακό όμως, έτσι, για σιγουριά,ρώτησα και τον μπαμπά μου, γιατί ξέρω πολύ καλάεγώ πώς γεννιούνται τα παιδιά. Δηλαδή ότι χρειάζε-ται οπωσδήποτε κι ένας μπαμπάς, κανονικά ο δικόςσου ή και κάποιος άλλος, μπορεί όμως κι ένας μπα-μπάς δανεικός κι αόρατος που χαρίζει, λέει, το κατε-ψυγμένο σπέρμα του στις μαμάδες του κόσμου – αυ-τό το τελευταίο μου το εξήγησε μια μέρα ο παππούς,που βλέπαμε μαζί μια τέτοια εκπομπή στην τηλεό-ραση. Αυτό το τελευταίο δηλαδή, μου είπε ο παπ-πούς, δεν είναι και πολύ συχνό και ούτε έχει σεξ ή,για την ακρίβεια, οι μαμάδες είναι, λέει, σαν να κά-νουνε σεξ με την επιστήμη.

Εκείνο με τον πελαργό, που δήθεν φέρνει ο πε-λαργός τα παιδιά, είναι ένα αστείο παραμύθι για τανιάναρα, που κι εγώ το πίστευα, όταν ήμουν πολύμικρός. Και σκέψου τώρα να ήτανε, λέει, αλήθειακαι να ερχότανε πράγματι ο πελαργός. Κι εκεί πουκοιμόσουνα το βράδυ ευτυχισμένο μοναχοπαίδι, ναξυπνούσες το πρωί απ’ τα ουρλιαχτά ενός μωρούκαι να σου έλεγαν «να, τ’ αδελφάκι σου», κι εσύέπρεπε τότε να πεις «αχ, πόσο τ’ αγαπάω το αδελ-φάκι μου!».

23

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 23

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 24

Ο μπαμπάς, τότε που τον ρώτησα, ήτανε, όπως πά-ντα, βουτηγμένος στα χαρτιά του. Το έπαιξα κι εγώπολύ αθώος και λίγο σαν ηθοποιός:

«Μπαμπά, ξέρεις, η μαμά του Νίκου γέννησεπροχθές στο μαιευτήριο ένα κοριτσάκι. Κι η Χαριτί-νη, η συμμαθήτριά μου, έχουν τώρα διδυμάκια» –ήταν ψέμα για τα διδυμάκια, αλλά ο μπαμπάς, έτσι κιαλλιώς, δε θα ενδιαφερόταν να μάθει. Γιατί δεν έχειχρόνο ο μπαμπάς να ψάξει τι είναι αλήθεια και τιψέμα, πράγμα που εμένα πολύ με βολεύει ως τώρα.

«Ε και; Να τα χαίρονται…» μου απάντησε σχεδόννευριασμένος που τον διέκοπτα απ’ τη δουλειά του –πρέπει εδώ να πω ότι ο μπαμπάς φέρνει συνέχειαδουλειά απ’ το γραφείο στο σπίτι, γιατί έχει σπουδαίαθέση στην εταιρεία και, όπως άκουσα να λέει στημαμά, πρέπει να σκαρφαλώσει κι άλλο, πιο ψηλά.

«Μπαμπά…» συνέχισα εγώ «αχ, να είχα κι εγώ,καλέ μπαμπά, έναν αδελφούλη. Μου κάνει όμως κιαδελφούλα. Ό,τι να ’ναι δηλαδή».

Και τότε, ευτυχώς, άκουσα αυτό που λαχταρούσαν’ ακούσω μ’ όλη μου την ψυχή.

«Άσε τις σαχλαμάρες, Άρη. Ξέχνα μια για πάντα τ’αδελφάκια. Εσύ μας φτάνεις και μας παραφτάνεις.Εντάξει; Την ησυχία μου θέλω, πνίγομαι στη δουλειά».

25

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 25

Άρα, συμπέρανα πως όσο ο μπαμπάς έχει πολλήδουλειά και το μυαλό του είναι κολλημένο σε πιοψηλή θέση στην εταιρεία του, εγώ θα είμαι το μονα-χοπαίδι τους.

Καμιά φορά όμως που έχω τις κλειστές μου κιέχω μαλώσει με τους κολλητούς μου ή δεν έχω όρεξηγια playstation, τότε –σπάνια βέβαια– λέω πως δε θαήταν και πολύ άσχημο να είχα έναν αδελφό, να παί-ζαμε επιτραπέζια, που θέλουνε τουλάχιστον δύο παί-χτες – μου αρέσουνε πολύ και τα επιτραπέζια. Ύστεραόμως λέω πάλι πως, άμα τέλειωνε το επιτραπέζιο, θαμου έμενε για πάντα ο αδελφός – ε, κι όπως και να τοκάνουμε, δεν είναι το καλύτερο που μπορεί να πάθειένα μοναχοπαίδι.

Πάντως, αν πρέπει οπωσδήποτε να είχα αδελφά-κι, θα προτιμούσα έναν αδελφό μεγαλύτερο από μέ-να, για να δέρνει και τον Μανόλη της έκτης τάξης,που μου σακατεύει επίτηδες τα καλάμια μου, ότανπαίζουμε μπάλα, και «μαμμόθρεφτο» με ανεβάζει,«μαμμόθρεφτο» με κατεβάζει κι όλο με κάνει ρεζίλιστα κορίτσια. Καλό όμως θα ήταν αυτός ο αδελφόςνα είχε αλλεργία στις φράουλες, να μην τις αγαπούσεδηλαδή καθόλου, για να ήταν όλες δικές μου.

26

7040 OUF 10/05/2011 3:16 ΜΜ Page 26