,,Nance, wat denk je van een dag-boek op internet’’, vraagt tante Fie,mijn 73-jarige buurvrouw dieernstige behoefte voelt haar zielen-roerselen met de rest van de wereldte delen. ,,Je bedoelt een blog’’,reageer ik. ,,Ja.’’ ,,En waar ga je danover schrijven’’, wil ik weten. ,,Overmijn rol als mantelzorger’’, klinkttante Fie kordaat. ,,En de eenzaam-heid die je overvalt als je partnerdement wordt.’’ ,,Denk je nu echtdat mensen dat willen lezen? Mis-schien durft niemand dan nog oudte worden’’, reageer ik iets onaardi-ger dan bedoeld. ,,Ben je gek kind,ik maak er iets moois van. En als jijnu eens als journalist wat voor-werk voor me doet, dan lees ikjouw stuk en weet ik hoe ik datinternetdagboek moet gaan aan-pakken.’’ ,,Ze moet in elk geval zuiver enoprecht zijn en blijven. Schroomniet om persoonlijk te worden’’,adviseert community specialistMarion Strumpel, de grondlegger

van Blog Socie-ty dat een breednetwerk heeftopgebouwdmet meer dan4000 gepassio-neerde schrij-vers, fotografenen andere ico-nen op socialmedia oftewelinfluencers.Blog Society iseen intermedi-air en brengtadverteerder eninfluencersamen.,,We richtenons niet op deallergrootste

influencers, maar op de mensen diemet hun content maandelijks vanaf5000 unieke bezoekers en meertrekken. Ook wel micro-influencersgenoemd, maar die term vind ikeigenlijk te onaardig klinken en

niet passend. Jij bent op zoek naarbloggers die vanuit hun persoonlij-ke levenssfeer verhalen delen methun publiek. Persoonlijk houd ikwel van die mensen die niet schrij-ven en fotograferen om er rijk vante worden maar omdat ze vooralgraag hun kennis, ervaring ofexpertise willen delen. Dat kanoverigens helend werken, hoor ikwel eens van onze bloggers terug.Ze zijn dan bijvoorbeeld gaanschrijven omdat ze allerlei per-soonlijke issues hadden of juist eenoplossing voor een vroeger pro-bleem hadden gevonden en hunlevensstijl hebben aangepast. Naeen tijdje bloggen blijkt dat ze zichstukken beter zijn gaan voelen.Onder andere dankzij die uitlaat-klep. Doordat ze hun verhaal eer-lijk delen, krijgen ze ook purereacties terug. Vaak blijkt dat zeandere mensen die ook in deknoop met zichzelf zitten, kunnenhelpen. De lezer vindt herken-ning.’’

Ikbenirisniet.nlIris ter Haar, ook aangesloten bijwww.blogsociety.nl, studeerde in2016 af in positieve psychologie &technologie. Sindsdien blogt zefulltime en kan ze (als een van deweinigen) prima leven van haarplatform www.ikbenirisniet.nl.Haar werk rust op drie pijlers:groen leven, gezond eten en per-soonlijke groei. De ene keer deeltze tip, de andere keer een verhaalover haar persoonlijke strijd tegeneen ernstige angststoornis.Voor haar masterscriptie verdieptezij zich in Nederlandstalige blogsvan mensen met chronische licha-melijke klachten. ,,In de gesprek-ken die ik voor mijn onderzoekheb gehad werd vooral het positie-ve effect van de sociale functie vanbloggen benoemd.’’Dit sluit aan op verschillende Ame-rikaanse onderzoeken die vertellendat bloggen absoluut een remedietegen eenzaamheid kan zijn. Iris:,,Zeker voor mensen met een chro-nische ziekte is dat belangrijk,omdat zij immers sneller in eensociaal isolement terecht kunnenkomen.’’ Met andere woorden lievetante Fie, dat idee om te gaanschrijven over jouw moeilijke situ-atie is zo gek nog niet.Volgens Iris verschillen de talrijkeblogs over gezondheid behoorlijkvan elkaar. ,,Ik kwam uit op - grof-

weg - drie verschillende types’’, legtze op haar eigen website uit.,,Blogs die geheel in het teken vande ziekte staan, blogs die een com-binatie maken van verschillendeonderwerpen waarbij ziek zijn éénvan die onderwerpen is en blogswaarbij het hoofdthema iets andersis en waarbij er maar zo heel nu endan over ziekte wordt geschreven.Ook was het opvallend dat bijnaalle blogs (93 procent) werdenbijgehouden door vrouwen.’’De ziekten waarover het meestwordt geblogd zijn volgens Iris: deziekte van Lyme, het chronischvermoeidheidssyndroom en fibro-myalgie.

MeetbaarHoeveel mensen in ons land zichpsychisch, geestelijk en lichamelijkgezond proberen te bloggen ismoeilijk meetbaar. Nu veranderthet bloglandschap ook voortdu-rend. Iris had berekend dat er zo’nkleine 200 bloggers moeten zijn

die over een ziekte of aandoeningvertellen.Charlie Poortvliet uit Soest was/iseen van hen. Charlie-RobinsonPoortvliet (nu 32) liep twaalf jaargeleden door een tekenbeet deziekte van Lyme op. Met ernstigegevolgen. Het is allemaal na telezen op www.charliepoortvliet.nl.,,Wat bijzonder dat je me juist nubelt. Ik was namelijk serieus vanplan om snel eens een update teplaatsen. Ik moet spaarzaam metmijn energie omgaan en begin ditjaar ben ik een eigen bedrijf inwebdesign begonnen. Dus ik moetkeuzes maken. Ik heb jarenlangintensief over mijn ziekteprocesgeblogd, begon in 2013 toen ikdagenlang met hoge koorts op bedlag. Toen kwam er ook nog eensteelbalkanker bij. Dat bloggenwerd een uitlaatklep. Op een gege-ven moment haalde ik de krantenen de televisie met mijn blogs. Datmensen me serieus namen met dieafschuwelijke ziekte, werkte voor

mij absoluut helend. In elk gevalwerd ik er psychisch een stuk betervan. En het contact met lotgenotenwas gewoon louterend. Er zijn heelwat lyme-patiënten die over hunziekteproces schrijven. Toch is erover deze ziekte naar mijn idee nogte weinig bekend. Reden om mijnwebsite zeker niet op te geven. Elkjaar worden ruim één miljoen men-sen door een teek gebeten. Tweevan de honderd krijgen daardoorde ziekte van Lyme, 27.000 mensenper jaar. De meeste zoeken op inter-net naar oplossingen. Ik heb be-schreven hoe ziek je van zo’n teken-beet kunt zijn en wat je zoal aantherapieën kunt vinden.’’Op een gegeven moment wildeCharlie niet meer zo intensief metzijn ziekte bezig zijn. ,,Eind vorigjaar heb ik de knop omgezet. Ikbesloot te stoppen met alle behan-delingen en te accepteren dat ikwaarschijnlijk nooit helemaal beterword. Een heftig proces, hoor. Doeje niet zomaar. Maar ik wilde mijn

focus te verleggen van ’behandelenen genezen’ naar ’voldoening uithet leven halen’. Binnenkort ver-schijnt een update op mijn sitewaarin ik beschrijf hoe me datvergaat.’’

Negatieve reactiesOp de vraag of hij nog een tip heeftvoor onze beginnende bloggertante Fie reageert hij met: ,,Je moetook voorbereid zijn op negatievereacties en op post waarop je eigen-lijk niet zit te wachten. Na eeninterview in een groot landelijkdagblad kreeg ik in twee dagen tijdmeer dan 140 reacties. Ik was eengrote aansteller, ik moest eens lerenbidden, waarom ik het wondermid-del uit de Himalaya niet uitpro-beerde en meer van dat soort on-gein waar ik in die deplorabeletoestand echt niet op zat te wach-ten. Tja, tante Fie, moet daar ooktegen kunnen. Maar wellicht valthet voor haar wel mee omdat alz-heimer toch een hele andere tak

van sport is.’’

erikavandebilt.comErika van de Bilt uit Heemskerknoemt zichzelf een calculerendeblogger. ,,Ik bewaak mijn grenzen,want ik heb een doel. Mijn adagi-um is momenteel: de zorg is ziek.En mijn missie is de zorg beter temaken. Dus ik denk goed na voor-dat ik publiekelijk ga tieren enklagen. Ik hoef niet al mijn ruitenin te gooien.’’Erika werd in 2003 moeder vanLotte, een zorgintensief kind. Lotteheeft de aangeboren vorm vanmyotone dystrofie en een hersenbe-schadiging. Daardoor is de nu 15-jarige ernstig meervoudig beperkt.Dat het moment nadert waarop hetgezin afscheid moet gaan nemenvan Lotte, beschrijft Erika ook. Netals hoe moeilijk is om de tweegezonde jongens die na Lotte kwa-men zoveel mogelijk een normaalgezinsleven te geven.,,Tegenwoordig deel ik mijn erva-

ringen ook op lotjeenco.nl, eenplatform door en voor ouders meteen zorgintensief kind. Zo is mijnbereik nog groter geworden. Wild-vreemde mensen herkennen zichin mijn verhalen. Op de een ofandere manier vinden ze dat ik deproblematiek goed verwoord. Ikben er zelf verbaasd over. Ik wildevooral vanuit mijn ervaringsdes-kundigheid bloggen om een bij-drage te leveren aan een beterzorgsysteem. Al vrij snel na degeboorte van Lotte liepen we tegenmuren op. Vrees niet, ik waak er-voor een zeurkous te worden. Ookdat is een tip voor tante Fie: nietgaan zaniken.’’

Nancy Ubert

Blog je blij en gezond

Wat drijft die blog-gers toch dieschaamteloos hunlichamelijke en

geestelijke sores met de buitenwe-reld delen? Helpt schrijven somstegen eenzaamheid, gaan ze zichstukken beter voelen door de reac-ties die ze op hun stukken krijgenof dienen ze maatschappelijk doel?

’Ik was een groteaansteller, ik

moest eens lerenbidden en

waarom ik hetwondermiddel uitde Himalaya niet

uitprobeerde’

LDN 23 WOENSDAG 8 AUGUSTUS 2018

Fit 7

Achtergrond

WOENSDAG 8 AUGUSTUS 2018 LDN 22

6 Fit

Achtergrond

Bovendien werkte Cato-Margo (47) voordatze ernstig ziek werd als regisseur en zorgdeze ook voor fraaie montages en heldere voi-ce-overs. Begin 2017 dacht ze nog dat ze een longont-steking had. ,,Een dag na het bloedonder-zoek belde mijn huisarts me op dat ik memet spoed moest melden in het ziekenhuis.Samen met mijn man ging ik daarheen. Wewaren vrij laconiek, hadden geen flauw ideewat er werkelijk aan de hand was. Een halfjaar eerder was mijn moeder overleden aankanker. In een maand tijd. Toen we haaroncoloog zagen binnenkomen, was dat eenhele vreemde gewaarwording. Ik dacht nogeven heel naïef dat ze ons gedag kwam zeg-gen...’’Niet veel later werd Cato-Margo opgenomenin het AMC. Diagnose: leukemie en been-mergkanker. ,,De achtbaan was geopend. Ikheb zeventien weken in het ziekenhuis gele-gen. Kreeg de ene na de andere chemokuuren een beenmergtransplantatie die uiteinde-lijk mijn leven heeft gered. Om vrienden enfamilieleden op de hoogte te houden enruimte te hebben om over leukere dingen tepraten dan hoe het met me gaat begon ikvideo’s te maken. Aanvankelijk dacht ik nogdat niemand daarop zat te wachten maar hettegendeel is waar. Ik heb onbekende volgers,lotgenoten, die me om advies vragen. Dankrijg ik een appje met de vraag: ’Heb jij datnou ook, van die zweertjes in je mond’. Ikbreng mijn eigen proces in beeld en helpdaar anderen, ook mensen die niet ziek zijn,mee. Dat geeft een heel bijzonder gevoel.Bovendien voelt het bevrijdend om ervarin-gen te delen. Zo heb ik ook gevlogd over hetoverlijden van mijn ziekenhuismaatje.’’www.youtube.com/user/catomargo

Vlog kan ook Cato-Margo Peekel uit Laren blogt niet overhaar ziekteproces maar vlogt erover. ,,Ik bendyslectisch. Schrijven zou voor mij een opga-ve zijn en dat kun je er in mijn geval niet bijhebben.’’

De blog alstoegangspoorttot een andere

wereld.FOTO PIXABAY