Download pdf - Koontz, Dean - Phobia

http://slidepdf.com/reader/full/koontz-dean-phobia 2/726
ρ γ α τ ο υ συγγραφα που εκδθηκαν στη σειρ BELL Best Seller:
Φων απ' το Σκοτδι (ως Leigh Nichols) Ο Εφιλτης Παραφυλει
Αστραπ Εφιλτες του Μ εσονυχτου
Νχτες Τρμου Το Κρησφγετο
Ο ΣωσαςΧειμωνιτικο Φεγγρι ν τ α σ η
Φαντσματα Χωρς Επιζσαντες
Ττλος πρωτοτπου: «False M emory»
Copyright © 1999 by Dean Koontz All rights reserved throughout the world.
Για την ελληνικ γλσσα: © 2 0 0 1 Χ Α ΡΛ Ε Ν Ι Κ Ε Λ Λ Α Σ Ε Κ Δ Ο Τ Ι Κ Η Α . Β . Ε . Ε .
Μετφραση: Μιχλης Μακρπουλος Επιμλεια: Γιργος Κυριακπουλος Διρθωση: Ευαγγελα Μαλακο
Κυρικος Μιχελγκωνας Σχεδιασμς εξωφλλου: γγελος Αναστασιδης
8/15/2019 Koontz, Dean - Phobia
Ο Ντιν Ρ . Κουντζ γεννθηκε στο βερετ της Πενσ ιλβ-
ν ια κα ι μεγλωσε σ το Μ π ν τφ ο ρν τ . ρ χ ι σ ε ν α γ ρ φ ε ιμικρ διηγματα σε ηλικα μλις οχτ χρνων. Το 1965, σ π ο υ δ α σ τ ς α κ μ η σ το Κ ο λ γ ι ο Σ π ε ν σ μ π ο υ ργ κ , β ρα - βετηκε γ ια μ ια νουβ λα του απ το Atlantic Monthly. T o πρτο του βιβλο , Star Quest, εκδθηκε το 1968 . Απ τ- τε χε ι δημοσιεσει περισστερα απ εξντα ργα, χρη- σ ι μ ο π ο ι ν τα ς π ο λ λ ς φ ο ρ ς δ ι φ ο ρα ψ ε υ δ ν υ μ α . Σ τ ι ς λστες των μπεστ σλερ μπκε για πρτη φορ το 1979 με το μυθιστρημ του The Key to Midnight, το οποο υ- πγραψε ως Leigh Nichols , κα ι απ ττε κθε νος τ τ- λος του ανεβα νε ι στ ι ς πρτες θσε ι ς . χε ι χαρακτηρι -
στε ως «ο π ιο δημοφιλς συγγραφας αγωνας της Αμε-ρικς», εν το People γραψε γ ι ' αυτν : «χε ι τη δνα- μη να σου κβει το α μα» . Διακρνεται γ ια την ικαντη- τ του να δημιουργε ατμοσφαιρικς σκηνς , π ιστευτος χαρακτρες κα ι απλυτα αληθοφανε ς καταστσε ι ς , μ - σα απ τ ι ς οπο ες εξερευν τον τρμο που λο ι υπο - πτευμαστε τ ι καραδοκε μλις να βμα π ιο πρα απ την συχη καθημεριντητα της ζως μας . Τα ργα του - χουν μεταφραστε σε σαρντα γλσσες κα ι χουν που- λσει συνολικ πνω απ δ ιακσια εκατομμρια ανττυ- πα σε λο τον κσμο. Ο συγγραφας ζε ι με τη σζυγο του, Γκρντα , στη Ν- τ ια Καλ ιφρν ια .
Η πστη σου στη δουλει μου, πριν απ πολ καιρ
-κα ι τσα χρν ια τρα- με εμψχωσε
ταν το χρειαζμουν περισστερο. Και στην
Τζιν Μρπεθ . Η εκδοτικ μας σχση
εναι η μακρτερη στη σταδιοδρομα μου,
πργμα που αποτελε απδειξη της εξαιρετικς υπομον ς σου,
της ευγνε ις σου και της ανοχς σου
προς τους ανητους
Η ΑΥΤΟΦΟΒΙΑ ε να ι μ ια υπαρκτ δ ιαταρ αχ της προ- σωπικτητας. Ο ρος χρησιμοποιεται για να περιγρψει τρε ις δ ιαφορετικς καταστσεις : (1 ) το να φοβσαι να
μενεις μνος· (2) το να φοβσαι τι εσαι εγωιστς· (3)το να φοβσαι τον εαυτ σου. Η τρτη περπτωση εναι η σπανιτερη απ' λες.
στη σελνη και στα λουλοδια.. . - Ο Κ Υ Ο
Τα μουστκια της γτας,τα ενωμνα δχτυλα του σκλου μου που κολυμπ: Ο Θες βρσκεται στις λεπτομρειες .
- Τ Ο Β Ι ΒΛ Ι Ο Π Ο Υ Μ Ε Τ Ρ Α ΕΙ Τ Ο Υ Σ Κ Α Η Μ Ο Υ Σ
Στον αληθιν κσμο, πως στα νειρα, τποτε δεν εναι ακριβς ,τι φα νετα ι . - Τ Ο Β Ι Β Λ ΙΟ Π Ο Υ Μ Ε Τ Ρ Α Ε Ι Τ Ο Υ Σ Κ Α Η Μ Ο Υ Σ
Η ζω εναι μια ανελητη κωμωδα.Σ' αυτ γκειται η τραγω δα της. Μ Α Ρ Τ Ι Ν Σ Τ Ι Λ Γ Ο Υ Ο Τ Ε Ρ
Κ Ε Ν Η Τ Η Ν ΤΡ ΙΤ Η Τ Ο Υ Γ ΕΝ Α ΡΗ , τ α ν λ λ α ξ ε γ ι α π ν τ α
η ζω της, η Μρτιν Ρουντς ξπνησε με πονοκφαλο, υ- στρα την πιασ αν ξινλες στο στομχι ταν κατ πιε δο α- σπιρνες μαζ με χυμ γκριπφρουτ, κανε το μαλλ της να χλι μαρο χρησιμοποιντας κατ λθος το σαμπουν του Ντσιιν αντ για το δικ της, σπασε να νχι , καψε τη φρυγανι της, ανακλυψε μια στρατι μυρμγκια στο ντου- λπι κτω α π' το νεροχτη, τους επιτθηκε γρ ια και τα ξ- κανε μ' να εντομοκτνο σπρι, με την δια μανα που η Σι- γκορνι Γουβερ εχε εξοντσει μ' να φλογοβλο κτι ε- ξωγινα μαμονια σε μια παλιτερη ταινα, μζεψε τα μι-
κροσκοπικ κουφρια με χαρτοπετστες και τα ριξε με τε-λετουργικ σοβαρτητα στο σκουπιδοτενεκ σιγοτραγου- δντας το Ρκβιεμ του Μ τσαρτ και, τλος, δχτηκε να τη- λεφνημα απ τη μητρα της, τη Σαμπρνα, που προσευχ- ταν ακμη, στερα απ τρα χρνια, να διαλυθε ο γμος της Μρτι. Παρ' λα αυτ, δεν παψε οτε στιγμ να βλ- πει με κφι -ακμη και με ενθουσιασμ- τη μρα που εχε μπροστ της, γιατ εχε κληρονομσει απ' το συχωρεμνο τον πατρα της, τον Ρμπερτ Γουντχουζ, τον «Γελαστ Μπομπ» πως τον λεγαν, μια αισιδοξη φση, τη θαυμα- στ ικαντητα να τα βγζει πρα και μια βαθι αγπη για τη ζω, συν τα γαλ ζια του μτια, τα κα τμαυ ρα μαλλι του και τα σχημα δχτυ λα των ποδι ν του.
Σ' ευχαριστ, μπαμπ. Αφο πεισε τη μητρα της -που πντα ευελπιστοσε-
πως ο γμος της παρμενε ευτυχισμνος, η Μρτι φρεσε να πτσινο μπουφν κι βγαλε το σκλο της, τον Βαλ -- να γκλντεν ριτρβε ρ-, γ ια την πρωιν του βλτα. Βμα β- μα, ο πονοκφ αλος της σβησε.
Πνω στην ακνη του καθριου ανατολικο ουρανο, ολιος τρχιζε νυσ τρια φω τς. Στα δυτικ, μως, να ψ υχρ αερκι απ τη θλασσα σπρωχνε απειλητικς μζες μελα- νν νεφν.
Ο σκλος κοταζε ανσυχα τον ουραν, οσμιζταν επι- φυλακτικ τον αρ α κ αι τντωνε τα κρεμαστ του αυτι στο θρισμα των φλλων των φοινικιν που τ' ανδευε ο α- ρας. Ο Βαλς ξερε, ολοφνερα, πως ερχταν καταιγδα.
ταν προς και παιχνιδιρης σκλος. Οι δυνατο χοι τον φβιζαν, μως, θαρρες και ταν στρατιτης σε μια προηγομενη ζω και τον καττρεχ αν οι θμησες απ πεδ α μαχν που σαρνονταν απ τα πυρ των κανονιν.
Ευτυχς γι ' αυτν, η κακοκαιρα στην Καλιφρνια σπ- νια συνοδευταν α π μπουμπουνητ. Συνθω ς η βροχ πε- φτε απροειδοποητα, συρζοντας στους δρμους, ψιθυρζο- ντας μσ' απ τις φυλλωσις, κι αυτο ταν χοι που γαλ- νευα ν τον Βαλ.
Τα περισστερα πρωιν η Μρτι τον βγαζε βλτα για καμι ρα στις στενς αλες της Κορνα Ντελ Μαρ, μως κθε Τρτη και Πμπτη εχε μια ειδικ υποχρωση που πε- ριριζε τον περ πατ ο τους σε μλις δεκαπν τε λεπτ. Ο Βα-
λς μοιαζε να 'χει να ημερολγιο μες στο τριχωτ του κε-φλι, γιατ στη βλτα της Τρτης και της Πμπτης δεν χασο- μεροσε ποτ, αλλ ξαλ φρω νε κοντ στο σπτι.
Αυτ το πρωιν, μλις να τετργω νο απ το σπτι τους, στη χορταριασμνη κταση ανμεσα στο πεζοδρμιο και την κρη του δρμου, ο σκλος κοταξε συνεσταλμνα τρι- γρω, σκωσε διακριτικ το δεξ του πδι και ως συνθως κανε τα τσσα του σαν να ντρεπ ταν π ου δεν ταν μνος.
Λιγτερο απ να τετργωνο παραπρα, ετοιμστηκε να κνει την λλη μισ πρωιν του δουλει, ταν τον τρ- μαξε νας κρτος απ την εξτμιση ενς διερχμενου α- πορριμματοφρου. Μαζετηκε πσω απ μια μεγλη φοινι- κι και κοταξε προσεκτικ πρτα απ τη μια μερι του κορμο κα ι στερ α α π την λλη, ββαιος πω ς το τρομακτι- κ χημα θα εμφανιζταν ξαν.
«Μη φοβσαι», τον καθησχασε η Μρτι . «φυγε το μεγλο κακ σκουπιδιρικο. λα καλ. Το πεδο εναι ε- λεθερο τρα για να κν εις κακ».
Ο Β αλς δεν πεστηκε. Συνχισε να 'ναι ανσυχος. Η Μρτι ταν προικισμνη με την υπομον του Γελα-
στο Μπομπ, ειδικ σ' ,τι εχε να κνει με τον Βαλ, που
τον αγαποσε σχεδν σο θ' αγαποσε κι να παιδ της, ανεχε παιδ . τα ν τρυφερ ς κι μορφος· με ανοιχτ χρυσ αφ χρμα, στολισμνος με λευκχρυσες τρχες στα πδια, με πλλευκ ες στον πισιν και με πλοσια ουρ.
Φυσικ, ταν καθ ταν τσι ο σκλος για να κ νει την α- νγκ η του, η Μ ρτι δεν τον κοταζε ποτ, γιατ το ζο νιω- θε αμηχανα, σαν καλγρια σε μπαρ με γυμνστηθες. Περι- μνοντας, του σιγοτραγουδοσε το «Time in a Bottle», του Τζιμ Κρος, που τον γαλνευε πντα .
Στην αρχ της δετερης στροφς, να ξαφνο ργος δια- πρασε τη ραχοκοκαλι της βουβανοντς τη. Δεν ταν απ τις γυνακες που δνουν βση στα κακ προαισθματα, αλ- λ, καθς ανβαινε η παγερ ανατριχλα ως το σβρκο της, την πλημμρισε μια ασθηση επικεμενου κινδνου.
Στρφηκε, χοντας την ασθηση τι θα αντκριζε κ- ποιον να της επιτθεται, να αυτοκνητο να ρχεται κατα- π νω της. μω ς ταν μονχη, δεν φαιν ταν ψυχ στον συ- χο δρμο.
Τποτε φονικ δεν χμηξε καταπνω της. Τα μνα πργ- ματα που σλευαν ταν αυτ που ανδευε ο νεμος. Τα δ- ντρα και ο ι θμνοι τρεμολιαζαν. Μερικ ξερ καφετι
φλλα γλιστροσαν στο οδστρωμα. Γιρλντες απ ασημιβροχ και χριστουγεννιτικα φωτκια , απομεινρια των γιορτν, θριζαν και κροτλιζαν κτω απ το πρστεγο ε- νς γειτονικο σπιτιο.
Η Μ ρτι ξεφσηξε, ανσυχη ακμη, αλλ νιθοντας συ- νμα και ανητη. Ακογοντας την ανσα της να βγανει σφυριχτ ανμεσα απ' τα δντια της, κατλαβε πως εχε το σαγ νι της σφιγμν ο.
Μλλον την καττρεχε ακμη το νειρο που την εχε ξυ- πνσει λγο μετ τα μεσνυχτα, αυτ που εχε δει και κ- ποιες λλες νχτες τον τελευταο καιρ. Εκενος ο ντρας, ο καμωμνος απ νεκρ, σπια φλλα, μια εφιαλτικ φι- γο ρα που στροβιλιζταν μαινμενη.
στερα η ματι της πεσε στη μακρστενη σκι της, που απλωνταν στο κοντοκουρεμνο χορτρι , κατβαινε απ' το πεζοδρμιο και εκτεινταν στο ραγισμνο οδστρω- μα. Ανεξγ ητα, η ανησ υχα της γινε πανικ ς.
κ α ν ε να βμα πσω, στερα λλο να, και φυσικ ο - σκιος της κινθηκε μαζ της. Μονχα ταν κανε και τρτο βμα προς τα πσω, συνειδητοποησε πως αυτ η σιλουτα μπροστ της ταν που τη φ βιζε.
Γελοο. Π ιο παρ λογ ο κι απ τ' νειρο της. Ο σκιος, -μως, εχε κτι παρξ ενο: μια οδοντωτ παραμρ φωσ η, κτι απειλητικ.
Η καρδ ι της βροντοχτπησε , σαν γροθ ι πνω σε πρτα.
Τα σπτια και τα δντρα, που τα λγχιζαν οι πρωινς η- λιαχτδες, σχημτιζαν επσης παραμορφωμνες σιλουτες στη γη, μως οι δικο τους μακρστενοι και στρεβλο σκιοι δεν τη φβιζαν - μο ν χα ο δικς της.
Καταλβαινε πως ο φβος της ταν παρλογος, μως αυτ η γνση δεν απλυνε την ανησυχα της. Βρισκταν
στα πρ θυρ α του τρμου. Ο σκιος μοιαζε να πλλεται στον αργ ρυθμ της καρ-
δις της. Κοιτζοντς τον, ο τρμος την πλημμρ ισε. Η Μρτι σφλισε τα μτια και πσχισε να ξαναβρε τον
αυτολεγχο της. Για μια στιγμ, νιωσε τσο ελαφρι, που της φνηκε
πως θα τη σρωνε ο αρας και θα την παρσερνε μακρι απ ' τη θλασσα, μαζ με τα σννεφ α που κινονταν ασταμ- τητα, αδυσπητα, προς την λο και πιο μικρ λωρδα του κρυσταλλνιου γαλανο ουρανο. Παρνοντας μερικς απα-
νωτς βαθις ανσες, μως, νιωσε να αποκτ ξαν το β-ρος της, σταδιακ. ταν τλμησε να ξανακοιτξει τον σκιο της, δεν της
φνηκε να χει πια κτι ασυνθιστο. Αναστναξε ανακου- φισμνη.
Η καρδι της εξακολουθοσε να χτυπ δυνατ, τρα - μως η αιτα δεν ταν ο παρλ ογος τρ μος, αλλ μια ελογη ανησυχ α για τους λγους που προκ λεσα ν αυτ το αλλκο- το συμβν. Δεν εχε ξανανι σει ποτ πριν κτι αντστοιχο.
Ο Βαλς εχε σηκσει απορημνα το κεφλι και την κοταζε καλ καλ.
Η Μ ρτι εχε αφσ ει το λουρ του να πσε ι. Τα χρια της ταν μουσκεμνα στον ιδρτα. Σκοπισε
τις χο φτες της στο μπλουτζν της. ταν συνειδητοποησε πως το ζο εχε κνει την ανγκη
του, βαλε το δεξ της χρ ι σ' να πλαστικ σακουλκι για τα περιττματα του σκλου, χρησιμοποιντας τ ο σαν γντι. Σα ν καλ γειτνισσα που ταν, μζεψε προσεκτικ το «δωρκι» του Βαλ, γρισε το σακουλκι το μσα ξω, το στριψε για να κλεσει καλ και το δεσε με διπλ κμπο .
Ο σκλος την κοταζε δειλ.
«Αν τολμσεις ποτ ν' αμφισβητσεις την αγπη μου, α- γρι μου», επε η Μρτι, «φρντισε να θυμηθες πως αυτ το κνω κθε μρα».
Ο Βαλς φαιν ταν ευγνμων. , σως, απλς ανακου- φισμνος.
Κνοντας αυτ τη συνηθισμνη, ταπειν δουλει, νιω- σε να ξαναβρσκει την πνευματικ της ισορροπα. Το γαλ- ζιο σακουλκι και το ζεστ του περιεχμενο την επανφε- ραν για τα καλ στην πραγματικτητα. Το αλλκοτο συμ- βν εξα κολουθοσε να την ανησυχ ε και να τη σαστζει, αλ-
λ δεν τη φβιζε πια.
Ο ΣΚΙΤ ΚΑΘΟΤΑΝ ΨΗΛΑ στη στγη, με φντο τον σκοτει- ν ουραν- εχε παραισθσεις και θελε ν' αυτοκτονσει. Τρα χοντρ κορκια καναν κκλους πντ* ξι μτρα πνω απ ' το κεφλι του λες και τον β λεπαν δη σαν ψο φμι.
Κτω, ο Μ δεργουελ στεκε στο δρομκι, με τα μεγλα του χρια σφιγμνα σε γροθις δπλα στους γοφος του. Αν και δεν εχε το πρσωπο του στραμμνο προς το δρμο, η οργ του ταν ολοφνερη απ τη στση του. θελε να σπσει κνα κεφ λι .
Ο Ντστι πρκαρε το βαν του στο πεζοδρμιο, πσω α- π να περιπολικ με το σμα της ιδιωτικς εταιρεας φ- λαξης που εχε αναλβει αυτ την περιοχ με τις ακριβς, καγκελφραχτες κατοικες της. νας ψηλς νστολος στε- κταν δπλα στο αυτοκνητο, κατορθνοντας να φανεται ταυτχρονα αυταρχικς και περιττς.
Το τρ ιροφ ο σ πτι, στη στγη του οποου ο Σκιτ Κλφιλντ σκεφτταν να επιβεβαισει μπρακτα τη θνηττητ του, - ταν να κτρωμα χιλων τετραγωνικν μτρων και τεσσρων εκατομμυρων δολαρων. Κμποσα μεσογειακ στυλ -μο- ντρνο ισπανικ, κλασικ τοσκανικ, νεοκλασικ ελληνικ
και πριμο Τκο Μ πε λ- εχαν συσσωρευτε το να πνω στ'λλο, απ ναν αρχιτκτονα που εχε θλια εκπαδευση, - σως σπουδαα ασθηση του χιομορ. Μ σα σε μια απ ραντη κταση, που οι οξυκρυφες στγες με τα καμπυλωτ κερα- μδια ταν χαοτικ κατασκευασμνες πλι πλι και παρα- φορτωμνες με καπνοδχους, φριχτς απομιμσεις κωδω νο- ατασων με θλους, ο μοιρος ο Σκιτ ταν σκαρφαλωμνος στην κορυφαα οριζντια δοκ της ψηλτερης στγης, δπλα στο πιο επιβλητικ σχημ ο απ' αυτ τα κω δωνοστσ ια.
Ο φλακας, σως γιατ ταν αββ αιος για το ρλο του σ'
αυτ την κατσταση κι νιωθε την ανγκη να κνει κτι,ρτησε: «Μπορ να σα ς βοηθσω, κριε;» «χω πρει την εργολαβα γ ια τον ελαιοχρωματισμ
του σπιτιο», αποκρθηκε ο Ντστι. Ο ηλιοκαμνος φλακας ετε ταν καχποπτος απναντι
στον Ντστι ετε εχε εκ φσεως την τση να λοξοκοιτζει, και το πρσωπο του ταν τσο ρυτιδιασμνο, που μοιαζε μ' αυτς τις τσακιστς γιαπωνζικες φιγορες απ χαρτ, τα οριγκμι. «Εργολαβα για τον ελαιοχρωματισμ, ε;» επε δσπιστα.
Ο Ν τστι φοροσε βαμβακερ παντελνι , πουλβερ και μπουφν ντνιμ, λα λευκ, κι να σπρο καπελκι που - γραφε ΕΛΑΙΟΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟΙ ΡΟΟΥΝΤΣ πνω απ το γε- σο, κι λα αυτ θα 'πρεπε λογικ να επιβεβαινουν τον ι- σχυρισμ του. Σκφτηκε να ρακ σε ι τον καχ ποπ το φλακ α αν λυμανονταν τη γειτονι τποτε επαγγελματες διαρρ- κτες μεταμφιεσμνοι σε ελαιοχρωματιστς , υδραυλικος κα ι καπνοδοχοκαθαριστς , μως ε πε απλς , «Λγομα ι Ντστιν Ρουντς», κι δειξε την επιγραφ στο καπλο του. «Αυτς εκε π νω εναι στο συν εργεο μου».
«Συνεργεο;» Ο φλακας συνοφρυθηκε. «τσι το λτε
εσες;»Μπορε να σρκαζε, μπορε απλς να μην του ταν ε- κολο να κουβεντιζει.
«Οι περισστεροι εργολβοι το λνε συνεργεο, ναι», ε- πε ο Ντστι, κοιτζοντας ψηλ τον Σκιτ, που του κονησε το χρι. «Εμες λγαμε το δικ μας δναμη κρσσεως, μως αυ- τ τρμαζε μερικος ιδιοκττες, ακουγταν πολ επιθετικ, κι τσι τ ρα το λμε συνερ γεο πω ς λοι οι υπλοιποι».
«Α», κανε ο φλακας. Τα μτια του στνεψαν ακμη περισστερο. Μ πορε να προσπαθοσε να καταλβει για τι πργμα μιλοσε ο Ντστι, να πσχιζε να αποφασσει αν θα του δινε δεν θα του δινε μια γροθι crto στμα.
«Μην ανησυχες , θα τον κατεβσουμε τον Σκιτ», τον διαβεβαωσε ο Ντοτι.
«Ποιον;» «Αυτν που θλει να πηδξει», δ ιευκρνισε ο Ντστι
προχωρ ντας στο δρομκι προς τον Μ δεργουελ. «Λες να πρπει να καλσω την Πυροσβεστικ;» ρτησε
ο φλακας ακολουθντας τον. «Μπα. Δ εν πρκειται ν' αυτοπυρποληθε προτο πηδξει». «Εναι καλ γειτονι αυτ».
«Καλ; Διβολε, εναι τλεια».«Μια αυτοκτονα θα αναστατσ ει τους κατοκους». «Θα μαζψουμε τα χυμνα εντσθια, θα βλουμε σε μια
σακολα τ ' απομεινρια, θα ξεπλνουμε το αμα κι οτε που θα προ υν χαμ πρ ι τι συνβη».
Ο Ντστι νιωθε ανακοφιση κι κπληξη που δεν εχαν μαζευτε γετονες για να παρακ ολουθσουν το δρμα. Τσο νωρς, μπορε να τρωγαν ακμη ψωμκια με χαβιρι και να πιναν σαμπνια και πορτοκαλδα με χρυσ κπελλα. Ευτυχς, οι πελτες του Ντστι -οι Σρενσον-, στων οπο- ων τη στγη ερωτοτροποσε ο Σκιτ με το Θνατο, καναν διακοπς στο Λονδνο.
Ο Ντστι επε: «Καλημρα, Νεντ». «Κθαρμα», αποκρθηκε ο Μδεργουελ. «Εγ;» «Αυτς», επε ο Μδεργουελ δεχνοντας τον Σκιτ πνω
στη στγη. Με ψος να ενενντα και βρος εκατν εκοσι κιλ, ο
Νεντ Μδεργουελ ταν δεκαπντε εκατοστ ψηλτερος και γρω στα σαρντα πντε κιλ βαρτερος απ τον Ντστι. Τα χ ρια του, ακμη κι αν ταν π δια μεταμοσχευμνα απ
λογα Κλαντσντιλ, δεν θα ταν πιο μυδη. Φοροσε νακοντομνικο μπλουζκι , αλλ δχως μπουφν απ πνω, παρ τον ψυχρ αρα - ο Μδεργουελ μοιαζε να μη σκοτ- ζεται ποτ για τον καιρ περισστερο απ' σο θα νοιαζταν να γρανιτνιο γαλμα του μυθικο γιγντιου ξυλοκπου Πολ Μπνιαν.
Χτυπντας το τηλφωνο που ταν στερεωμνο στη ζνη του, ο Μδεργουελ επε: «Να πρει ο διολος, αφεντικ, π ει να ς αινας που σου τηλεφνησα. Πο σουν;»
«Μου τηλεφνησες πριν απ δκα λεπτ κι αυτ που
κνω απ ττε εναι να περνω με κκκινο και να πατωμαθητς στις διαβσεις». «Το αντατο ριο ταχτητας σ' αυτ εδ την κοιντητα
εναι σαρντα χιλιμετρα την ρα», επισμανε με σοβαρ φος ο φλακας.
Αγριοκοιτζοντας τον Σκιτ Κλφιλντ , ο Μδεργουελ κονησε τη γρ οθι του. «Θ ε μου, πσο θ α 'θελα να ρξω σ' αυτ τον αλτη μια ξεγυρισμνη γροθ ι».
«Εναι μπερ δεμνο πα ιδ», επε ο Ντστι. «Εναι νας μ αστουρωμνος ηλθιος», διαφνησε ο Μ-
δεργουελ.
«Τρα τελευταα εναι καθαρς».«Εναι νας βρομιρης». «Τι μεγαλ καρ δος π ου εσαι, Νεντ». «Το σημαντικ εναι πως εγ χω μυαλ και δεν πρκει-
ται να μπλεχτ με ναρκωτικ και να τα σκατοω, κι οτε θ- λω γρω μου αυτοκαταστρ οφικος τπους σα ν αυτν εδ».
Ο Νεντ, ο επισττης του συνεργεου, ταν οπαδς του Ορθο Δρμου. Αυτ το απθανο αλλ διογκομενο κνη- μα, που οι οπαδο του ταν απ φηβοι ως το πολ τρια- ντρηδες -περισ στε ροι ντρες παρ γυνα κες- , απαιτοσε απ' αυτος να απχουν απ τα ναρκωτικ, την υπερβολικ
κατανλωση οινοπνεματος και το περιστασιακ σεξ. Α- κουγαν δυνατ ροκ-εν-ρολ, χρευαν σαν τρελο και πρ - βαλλαν την αυτοσυγκρτηση και τον αυτοσεβασμ. Μπορε κποιοι εκπρσωποι του κατεστημνου να τους εχαν απο- δεχτε σαν παρδειγμα προς μμηση, αν οι οπαδο του Ορ- θο Δρμου δεν απεχθνονταν το σστημα και τα δο κ- ρια κμματα. Καμι φορ, σε κποιο κλαμπ, σε κποια συ- ναυλα, ταν ανακλυπταν να ναρκομαν ανμεσ τους, τον σπαζα ν στο ξλο δχως να τηρσουν οποιοδποτε πρ- σχημα, μια τακτικ που επσης εξασφλιζε τον αποκλεισμ
τους απ το πολιτικ κατεστημνο.Ο Ντστι συμπαθοσε και τον Μδεργουελ και τον Σκιτ, αλλ για διαφορετικος λγους τον καθνα. Ο Μ- δεργουελ ταν ξπνιος, αστεος και αξιπιστος -αλλ εκο- λος στο να κατακρνει. Ο Σκιτ ταν προς και γλυκς -αλ- λ μλλον καταδικασμνος σε μια χαρη ζω μσα στη μαλθακτητα, που οι μρες θα κυλοσαν σκοπα και οι νχτες θα ταν γεμ τες μοναξι.
Απ τους δο, ο Μδεργουελ ταν σαφς καλτερος υ- πλληλος. Αν ο Ντστι ενεργοσε αποκλειστικ βσει των καννων που πρπει ν' ακολουθε ο ξυπνος επιχειρηματας, θα εχε διξει εδ και καιρ τον Σκιτ απ το συ νεργεο.
Η ζω θα ταν εκολη αν βασλευε η κοιν λογικ· κ- ποιες φ ορς, μως, η εκολη οδς δεν φανετα ι να εναι και η ορθ.
«Μλλον θα βρξει», επε ο Ντστι. «Γιατ του επες λοιπν, κατ' αρχ ν, ν' ανβ ει στη στγη;»
«Δεν του επα ν' ανβει στη στ