Embed Size (px)
Citation preview
Γράμματα
• Μισέλ ντε Μονταίν (1533-1592) – Δοκίμια• Μινγκουέλ ντε Θερβάντες (1547-1616) - Δον Κιχώτης • Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (1564-1616) θεατρικά (Άμλετ,
Μάκβεθ, Οθέλλος). • Νικολό Μακιαβέλλι (1469-1527) - Ο Ηγεμόνας
Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Οι κυριότεροι επιστήμονες της Αναγέννησης
• Νικόλαος Κοπέρνικος (1473-1543), Πολωνός αστρονομία• Ιωάννης Κέπλερ (1571-1630), Γερμανός αστρονομία• Θεόφραστος Παράκελσος (1493-1551), Ελβετός
ιατρική, φαρμακολογία
• Αντρέ Βεσάλ (1514-1564), Φλαμανδός ιατρική, ανατομία
• Φραγκίσκος Βάκων (1561-1626), Άγγλος επιστήμη-φιλοσοφία: συνέδεσε την επιστήμη με τη φιλοσοφία
Νικόλαος Κοπέρνικος Γιοχάνες Κέπλερ, ο «Νομοθέτης του ουρανού»
Τέχνη
Τη μεγαλύτερη ανάπτυξη γνώρισε η γλυπτική και κυρίως η ζωγραφική, η οποία
• δεν διστάζει πλέον να απεικονίζει το γυμνό ανθρώπινο σώμα
• προβάλλει μύθους της αρχαιότητας και τη φύση παράλληλα με το θρησκευτικό συναίσθημα των ανθρώπων
• οι καλλιτέχνες προχωρούν περισσότερο, εφαρμόζοντας την προοπτική, δηλ. δίνοντας την αίσθηση του βάθους στις απεικονίσεις, και την τεχνική της φωτοσκίασης.
Οι Τρεις Μάγοι, νωπογραφία στο παρεκκλήσι των Μάγων στο Palazzo Medici-Riccardi, Φλωρεντία, 1459-1461.
Σ. Μποτιτσέλι - Αλληγορία της Άνοιξης (περ. 1482). Στο κέντρο της σύνθεσης δεσπόζει η μορφή της Αφροδίτης, ενώ πάνω από το κεφάλι της, ο Έρωτας ρίχνει τα βέλη του με τα μάτια δεμένα.
Στο αριστερό τμήμα του πίνακα διακρίνονται οι τρεις Χάριτες και ο Ερμής. Στο δεξί άκρο, ο Ζέφυρος κυνηγά τη νύμφη Χλωρίδα, δίπλα από την οποία βρίσκεται η θεά των λουλουδιών
Φλώρα.
Οι Πύλες του Παραδείσου του Γκιμπέρτι (1425–1452)
Αυτοπροσωπογραφία με κόκκινη κιμωλία, περ. 1512 - 1515
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι (1452-1519), ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της Αναγέννησης, είναι ταυτόχρονα και αξιόλογος επιστήμονας (αρχιτέκτονας, μηχανικός, εφευρέτης), ενσαρκώνοντας έτσι τον οικουμενικό άνθρωπο.
Η Παναγία των βράχων (Virgin of the Rocks), Λούβρο Παρίσι. Δείχνει το ενδιαφέρον του Ντα Βίντσι για τη φύση.
Ο Μυστικός Δείπνος (1498)—Convent of Sta. Maria delle Grazie, Μιλάνο, Ιταλία
Προσωπογραφία του Μιχαήλ Άγγελου από τον Τζακοπίνο ντελ Κόντε (1535) όταν ήταν 60 ετών
Μιχαήλ Άγγελος – Pieta (Θρήνος - Αποκαθήλωση) 1499.
Ο επιβλητικός Μωυσής του Μιχαήλ Άγγελου. Το άγαλμα λαξεύτηκε το 1513 για τον τάφο του πάπα Ιουλίου Β΄ και είναι τοποθετημένο στο μαυσωλείο του Σαν Πιέτρο ιν Βίνκολι στη Ρώμη.
Δευτέρα Παρουσία, νωπογραφία, 13,7μ. x 13,2μ., Βατικανό, Καπέλα Σιξτίνα.
Ο Μιχαήλ Άγγελος σχεδίασε τον τρούλο του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη (αποπερατώθηκε μετά το θάνατό του).
Ραφαήλ (Σάντσιο) – Stanza della signatura – Δωμάτιο των υπογραφών, Βατικανό 1510
Τισιάνο – Η αρπαγή της Ευρώπης (1562).
Άλμπρεχτ Ντίρερ - Αυτοπροσωπογραφία, 1498, Museo del Prado, ελαιογραφία σε ξύλο
Ιερώνυμος Μπος
Ο Πύργος της Βαβέλ (1563), Πίτερ Μπρέγκελ ο πρεσβύτερος, Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης, Βιέννη
Γάμος χωρικών (1568), Ελαιογραφία σε σανίδι
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco)Αυτοπροσωπογραφία(;) (π. 1590-1600), Λάδι σε μουσαμά, 52,7x46,7 εκ., Νέα Υόρκη, Μητροπολιτικό Μουσείο
El Espolio – Ο διαμερισμός των ιματίων του Χριστού, 1577-9, λάδι σε μουσαμά, 285 x 173 εκ., Τολέδο, Καθεδρικός Ναός
Ταφή του κόμη του Οργάθ (1586-88), Λάδι σε μουσαμά, 480x360 εκ., Τολέδο, Άγιος ΘωμάςO πίνακας περιλαμβάνει δύο διακριτές περιοχές. Στο κάτω μέρος της σύνθεσης απεικονίζεται η κηδεία του κόμη, ενώ στο άνω μέρος, που συμβολίζει τον παράδεισο, η ψυχή του μεταφέρεται από έναν άγγελο, έχοντας πάρει τη μορφή ενός παιδιού. Σύμφωνα με ένα θρύλο, τη στιγμή της ταφής τού κόμη εμφανίστηκαν ως εκ θαύματος ο Άγιος Στέφανος και ο Άγιος Αυγουστίνος. Έχει υποστηριχθεί πως ορισμένες μορφές του πίνακα απεικονίζουν επιφανείς προσωπικότητες του Τολέδου. Ειδικότερα, μία από τις μορφές στη δεξιά πλευρά του πίνακα ταυτίζεται με τον Αντόνιο δε Κοβαρούμπιας, συγκρίνοντας με την προσωπογραφία του, την οποία φιλοτέχνησε ο Γκρέκο το 1600.
Η Πέμπτη Σφραγίδα της Αποκαλύψεως (1608-14, λάδι σε μουσαμά, 222,3 x 193 εκ., Νέα Υόρκη, Μητροπολιτικό Μουσείο.Ο Γκρέκο δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον πίνακα, που προοριζόταν για το νοσοκομείο Ταβέρα. Μοτίβα του έργου χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από τον Πικάσο για τον πίνακα Δεσποινίδες της Αβινιόν.
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος - Ο Χριστός μεταφέρει το Σταυρό (1580)
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος – Καταιγίδα στο Τολέδο
Γύριζα όλη μέρα στα στενά δρομάκια του Τολέδου, οσμιζόμουν θειάφι, σαν να 'χε πέσει κεραυνός, σαν να 'χε διαβεί λιόντας και μύριζε θεριό ο αγέρας, τρεις και πάνω αιώνες ύστερα από το πέρασμά σου. Τι τρομάρα, τι χαρά να περπατάς και να νιώθεις μία μεγάλη ψυχή να καταχτυπάει τα φτερά της από πάνω σου!
Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο
