Ανατροφή των νέων Οἱ Πέρσαι τοὺς νέους παρὰ τοῖς δημοσίοις διδασκάλοις ἐπαίδευον ἐν κοινοῖς διδασκαλείοις. Οἱ διδάσκαλοι τῶν Περσῶν σοφοὶ καὶ χρηστοὶ πολῖται ἦσαν. Τοὺς φαύλους ἐν ταῖς συνηθείαις νέους ἰσχυρῶς ἐκόλαζον. Διὸ δικαιοσύνην ἐμάνθανον καὶ πονηροῦ ἢ αἰσχροῦ ἔργου ἀπεῖχον. Τὴν δ’ ἀδικίαν ἔφευγον καὶ τὴν φιλίαν ἐθεράπευον· ἡ γὰρ τῶν δικαίων φιλία ἀγαθῶν πηγή ἐστιν, ἡ δὲ τῶν ἀδίκων ἀπατηλός καὶ οὐ μόνιμος. Οὕτω οἱ νέοι τῶν Περσῶν ὕστερον αγαθοὶ μὲν καὶ φιλόστοργοι, φιλόκαλοι δὲ καὶ φιλότιμοι πολῖται ἦσαν. Καὶ τὴν ἀχαριστίαν δὲ τῶν νέων ἐκόλαζον οἱ Πέρσαι· τοὺς γὰρ ἀχαρίστους ἀδίκους ἐνόμιζον οὐ μόνον περὶ φίλους, ἀλλὰ καὶ περὶ θεούς. Πρὸς δὲ οἱ νέοι ἐν μετρίᾳ διαίτῃ διῆγον. ῾Η Περσία. ῾Η Περσία πεδινὴ καὶ παμφόρος χώρα ἐστί. Πληθύει δὲ ποταμῶν καὶ λιμνῶν, ἔνθα οἱ ἁλιεῖς ἰχθῦς ἁλιεύουσιν. ᾽Εν τοῖς πεδίοις οἱ μὲν γεωργοί τοῖς βουσὶ τοὺς ἀγροὺς ἀροῦσιν, οἱ δὲ νομεῖς ἀγέλας βοῶν καὶ ἵππων νέμουσι, πολλαχοῦ δὲ καὶ γρᾶες βουκόλοι εἰσί. Οἱ βασιλεῖς τῆς Περσίας μεθ’ ἱππέων εἰς τὰς σατραπείας ἤλαυνον, οι δ’ ιερεῖς τοῦ ἄστεως συμπρούπεμπον τοις βασιλεῦσι καὶ βοῦς τοῖς θεοῖς ἔθυον· οἱ δ’ ἐν αὐταῖς κάτοικοι ὑπεδέχοντο τοὺς βασιλέας καὶ προσεκόμιζον αὐτοῖς δῶρα, βοῦς καὶ ἵππους χρυσοχαλίνους. Καὶ οἱ πτωχοὶ δὲ τῶν ὑπηκόων, χαλκεῖς, σκυτεῖς καὶ βουκόλοι, προσέφερον ὅπλα, τυρὸν καὶ τρωκτά.῾Ο δὲ βασιλεύς, ὅτε εἰς τὴν πόλιν ἐπανῆγεν δῶρα ὁμοίως διὰ πρέσβεων ἔπεμπε τοῖς σατράπαις καὶ τοῖς σπουδαίοις τῶν κατοίκων-. Τρόπαιον Νίκης. Ἄγωμεν, ὦ νέοι, εἰς τὴν ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ γέφυραν. ᾽Ενταῦθα, ὅταν ἀναβλέψωμεν εἰς τὸ ὑπὲρ τοῦ ποταμοῦ ἄκρον, χαίρομεν ἐπὶ τῇ τοῦ πολέμου τελευτῆ τρόπαιον γὰρ ἐν τῆ κορυφῇ ἐστι, στήλη λιθίνη καὶ Νίκη, ἵνα τοῖς ἐκγόνοι μνήμην παρέχῃ τῆς τῶν προγόνων ἀρετῆς. Καὶ ἐν μὲν τῆ στήλῃ ἐπιγραφή ἐστιν, ἵνα τὰς τοῦ πολέμου μάχας ὑπομιμνήσκῃ, ἡ δὲ Νίκη στέφανον ἔχει ἐπὶ τῆ κεφαλῇ.
