Os animais son organismos heterótrofos, é dicir, necesitan tomar materia orgánica xa elaborada para crear a súa propia e obter enerxía.

Os nutrientes son as substancias (orgánicas e inorgánicas) que toman os seres vivos e son útiles para as súas células.

 

◦ Proceso dixestivo. Transformar os alimentos en substancias máis sinxelas que o noso organismo poida utilizar: nutrientes.

◦ Proceso respiratorio. Tómase o osíxeno do contorno e expúlsase o CO2.

◦ Transporte. Reparto dos nutrientes e o osíxeno a todas as células do organismo, e recollida das substancias de refugo que producen as células.

◦ Metabolismo. Os nutrientes e o osíxeno entran en cada célula para fabricar enerxía e materia.

◦ Excreción. É a eliminación de todas as substancias de refugo daniñas para o organismo.

A función de nutrición consta das seguintes etapas:◦ Inxestión. É a captación dos alimentos do medio

externo. Ademais, os animais deben captar o osíxeno pola respiración xa que son aerobios.

◦ Dixestión. Transformación do alimento en nutrientes. Intracelular: a célula captura e transforma o nutriente. Extracelular: acontece no apararello dixestivo

◦ Absorción. Absorción e distribución dos nutrientes a todas as células do organismo.

◦ Exección. Eliminación dos produtos de refugo.

Recto

Moega

Boche

Farinxe Apéndices

Páncreas

Dixestión extracelular. O aparello dixestivo presenta un tubo dixestivo

completo con boca, farinxe, esófago, estómago e intestino. Ás veces moega e boche.

Conta con diversas glándulas: glándulas salivares, fígado e páncreas.

Os animais necesitan osíxeno para realizar as súas funcións vitais. A respiración pode ser:

◦ Respiración celular: A enerxía obtéñena da oxidación das moléculas orgánicas nas mitocondrias. Este proceso require osíxeno e libera dióxido de carbono.

◦ Respiración externa ou ventilación: A respiración celular necesita un intercambio continuo de gases entre o medio externo e a célula. Pode ser cutánea, traqueal, branquial ou pulmonar.

Animais ligados a medio acuáticos ou ambientes moi húmidos.

Os gases pasan aos líquidos internos a través da pel. A pel debe estar húmida grazas á secreción de

numerosas glándulas mucosas. A densa rede de capilares encárgase de distribuír os

gases ás células. Anélidos e anfibios.

Sistema interno de tubos húmidos e ramificados, as traqueas, que abastecen de gases a cada unha das células.

As traqueas abren ao exterior polos espiráculos. O movemento do aire polas traqueas débese ás

contracciones dos músculos abdominales do corpo do organismo.

É propia dos artrópodos terrestres.Espiráculo

Células dos tecidos

As branquias son prolongacións das paredes do corpo cara ao exterior moi replegadas e capilarizadas.

Obrigan ao animal a estar en continuo movemento para que a auga pase a través delas e extráiase o osíxeno.

Crustáceos, algúns anélidos, peces, cágados e insectos.

É o sistema respiratorio máis eficaz.

Pulmóns: Cavidades internas, de paredes moi finas e vascularizadas.

Propia de gasterópodos, anfibios, reptiles, aves e mamíferos.

O aparello circulatorio consta de:◦ Un líquido circulante que transporta

sustancias polo organismo. O sangue, en anélidos e vertebrados. A hemolinfa, en moluscos e

artrópodos. A hidrolinfa, en equinodermos.

◦ Uns condutos ou vasos, por onde circula devandito líquido.

◦ Un mecanismo propulsor, o corazón, que fai circular o líquido.

Aparello circulatorio aberto

Aparello circulatorio pechado

O líquido circulante entre e sae dos vasos para intercambiar substancias

Un corazón con orificios impulsa ao líquido

3. O sangue repártese polo corpo para intercambiar substancias

2. O sangue vai

ás branquias

onde recolle o osíxeno

1. O corazón impulsa ao sangue

O sangue volve dos

órganos cara ó corazon

Propio de artópodos e moluscos

Propio de anélidos, cefalópodos e vertebrados

Proceso polo que se eliminan as substancias de refugo (amoníaco, sales, auga e CO2)

RilUréter Vexiga

urinaria

Uretra

Tubo dixestivo

Túbulos de Malpighi

Glándula verde

Aparello excretor dos insectos

Aparello excretor dos crustáceos

Aparello excretor dos vertebrados

A relación consiste en captar os cambios que se producen na contorna e poder reaccionar ante eles.

Os cambios que se producen no medio son os estímulos.

As reaccións producidas polo organismo son as respostas.

Estruturas que recollen a información do medio e a envían aos sistemas de coordinación.

Formados por células illadas ou agrupados formando órganos dos sentidos.

criptas

Liña lateral ocelosantenas

SISTEMA NERVIOSO

SISTEMA ENDÓCRINO

Células/órganos Neuronas GlándulasMensaxeiro utilizado

Impulsos nerviosos Hormonas

Vía de transporte Nervios Líquido circulanteDuración da resposta

Curta Longa

Velocidade da resposta

Rápida Lenta

A finalidade da reprodución é a perpetuación das especies, producindo individuos semellantes aos seus proxenitores.

Hai dous tipos:Reprodución asexual.Reprodución sexual.

Dous individuos de distinto sexo.

As células sexuais denomínanse gametos.

Os gametos orixínanse nas gónadas.

Xeralmente, con dimorfismo sexual.

REPRODUCIÓN ALTERNANTE HERMAFRODITISMO

Cada individuo posúe os dous tipos de gónadas.

Alternan a reprodución sexual e asexual.

Fecundación externa Fecundación interna

Unión dos gametos para formar un cigoto. A división do cigoto da lugar ao embrión.

É necesario a cópula. No interior do aparato

feminino.

No exterior do aparato feminino.

Conxunto de cambios desde que se forma o cigoto ata que nace o individuo, por eclosión ou parto.

Desenvolvemento directo

Desenvolvemento indirecto

As crías son semellantes ao adulto.

Conxunto de procesos que se producen desde o nacemento ata a fase adulta.

As crías son distintas, denomínanse larvas e pasan por un proceso de metamorfose.

Metamorfose sinxela Metamorfose complexa

A larva transfórmase en adulto sen pasar pola fase de inactividade. Só experimenta mudas.

A larva sofre varias mudas e convértese na crisálide que pasa por un período de inactividade antes de converterse en adulto.

Anélidos, moluscos, crustáceos, equinodermos e algúns insectos.

Algúns insectos e anfibios.