Embed Size (px)
DESCRIPTION
Citation preview
De tweeling was al heel vroeg op. Ze zitten samen op Ilse‟s kamer met het poppenhuis te spelen. Al
zitten ze eigenlijk vooral op de poppen te sabbelen.
Challengefields 3
Zodra Esmay wakker is gaat ze naar de kinderen toe en pakt ze Ilse op. “Hallo meid. Jij bent ook al zo
groot geworden!” Ze zet Ilse meteen op het potje. En daarna gaat ze haar leren praten.
“Mama.”
“Ja! Goed zeg, slimme meid!”
Maar na het leren praten is Ilse helemaal uitgeput en Esmay legt haar in bed. Milan is inmiddels al een
tijdje aan het spelen aan de speeltafel.
Esmay zet ook hem op het potje. Milan valt op het potje al haast in slaap en Esmay legt hem snel in zijn
bed.
Dan gaat Esmay naar beneden. Ze heeft nog niet ontbeten en maakt dus gauw wat klaar. „Hmm…
Daar was ik echt aan toe.‟
Later die dag zit het hele gezin boven. Kristof schaakt, Ilse speelt met wat blokjes en Esmay en Milan
oefenen woordjes.
“Fesje.”
“Bijna. Flesje.”
“Flesje.”
“Ja, dat is goed!”
Milan vindt het leren praten niet erg, maar hij is toch erg blij als hij met Ilse kan gaan spelen. Esmay
gaat even bij Kristof zitten. “Ik ga zo werken. Zorg je dat de kinderen op tijd in bed liggen?”
“Waar zie je me voor aan?” vraagt Kristof plagend.
“Wil je dat wel weten?”
“Misschien niet. Moet jij je niet gaan omkleden?”
“Ja, goed idee. Tot vanavond!”
“Veel plezier op je werk!”
Wanneer Esmay naar buiten loopt, staat er een man naar de limousine te kijken, die snel omkijkt bij het
geluid van de deur.
“Is die limousine voor u?”
“Ja, die is voor mij. Soms vind ik het wat overdreven, maar mij zal je niet horen klagen.” zegt Esmay en
ze stapt in.
Kristof ruimt de schaakstukken op en gaat staan.
“Milan, Ilse, tijd om te gaan slapen. Zeg maar welterusten.”
Na kort geprotesteerd te hebben staan Ilse en Milan toch op. Maar als Kristof Ilse wilt oppakken, roept
ze: "Nee papa! Eerst knuffel!"
Daarop loopt ze naar Milan en neemt hem in haar armen. Hij knuffelt haar meteen terug.
"Truste Milan."
"Truste Ilse."
Laat op de avond stapt Esmay vrolijk uit de limousine. Werken aan de top is erg leuk. Maar dat is niet
de enige reden waarom ze zo blij is. Ze had al een vermoeden, maar door een flinke schop in
haar buik weet ze het zeker. Ze is weer zwanger.
Vlug gaat ze naar binnen. Daar vliegt ze Kristof in de armen. "Kristof! We krijgen weer een baby!"
"Echt? Dat is geweldig!" roept Kristof meteen. Dan bukt Kristof naar Esmay's buik. "Hallo kleintje. Kom jij
binnenkort naar buiten om met je broer en zus te spelen?"
"Ilse en Milan zullen het ook geweldig vinden, een broertje of zusje. Dat weet ik zeker!"
Tamara zit al in bad wanneer de zon net op is. Dat houdt het kleintje in haar buik wat rustiger. Ze voelt
zich bont en blauw vanbinnen. „Dit wordt echt een actief kindje.‟ Na het bad hoort ze geluiden uit
het kindergedeelte komen.
“Mama!” roept Lily blij wanneer ze Tamara ziet.
“Goedemorgen Lily. Kom, even aankleden en dan mag je mee naar buiten.”
Challengefields 1
Dat klinkt natuurlijk als muziek in Lily‟s oren en ze werkt ook erg mee, zodat ze snel met haar moeder
naar buiten mag, naar de wiebellama. “Goed vasthouden. Voorzichtig zijn, hè?”
Tamara kijkt even of Lily het zelf kan en wanneer het goed gaat, laat ze zich op het bankje vallen.
“Papa! Ik ben op lama aan rijden!” roept Lily als Luuk naar buiten komt.
“Dat zie ik. Wat ga je hard!”
“Lama is heel snel!”
Luuk gaat bij Tamara op het bankje zitten. “Gaat het een beetje?”
“Ja hoor, al is dit kleintje veel actiever dan Lily was. Hij of zij put me erg uit. En ik voel me opgeblazen.”
“Je bent nog even mooi als altijd. Misschien zelfs mooier.”
“Echt waar?”
“Ja, dat meen ik. Kom eens hier.” zegt Luuk en hij gaat tegen Tamara aan zitten, met zijn arm om haar
heen.
Even kijken ze samen naar Lily. Dan trekt Luuk Tamara bij zich op schoot. “Je bent de allerliefste en
allermooiste vrouw die ik ken.” zegt hij zachtjes.
“Laat je moeder dat maar niet horen.” plaagt Tamara.
Luuk lacht even. Dan drukt hij Tamara stevig tegen zich aan. “Helaas voor haar, maar ik spreek de
waarheid.”
Dan laat hij zonder woorden weten dat hij echt meent wat hij zegt. Ze gaan helemaal in hun gezoen
op en vergeten Lily even. Maar Lily is het daar niet mee eens.
“Mama, papa! Niet doehoen, bah!”
Lachend houden haar ouders op met zoenen, vooral als er nog iemand laat merken het er niet mee
eens te zijn. “Voelde je dat?” vraagt Tamara.
“Ja, dat was een flinke trap, zeg.”
“Papa, kom nou. Ik plasje doen.”
Luuk staat op en helpt Tamara even overeind. Dan pakt hij Lily van de grond.
“Ik breng jou even naar het potje.”
“Ik ga ook naar boven. Slapen. Ik ben nu alweer op.”
Lily is blij als ze boven is en erg opgelucht dat ze op het potje kan gaan zitten.
Luuk loopt na Lily in bij het potje gezet te hebben naar de slaapkamer. Daar kijkt hij een tijdje bezorgd
naar Tamara. „Het valt haar best zwaar, het zwanger zijn. Ik hoop dat ze niet veel vaker zwanger
hoeft te zijn… Een jongen is nodig voor die Challenge, maar dit is niet te doen voor haar.‟ Om zijn
gedachten te verzetten gaat hij schilderen.
Verder is het erg rustig in huis. Christine moet naar haar werk. En Joey gaat na een tijdje achter de
computer te hebben gezeten naar zijn kleindochter, die al uitgebreid zit te gapen.
“Kom, jij gaat je bed in.”
Lily valt meteen als een blok in slaap.
‟s Avonds gaat Tamara aan de tekentafel werken. Luuk is het er eigenlijk niet mee eens, maar Tamara
weigert op bed te blijven.
“Probeer jij maar eens op bed te liggen, met pijn in je buik, zonder afleiding.”
Daar durft Luuk niks tegenin te brengen en hij schildert stilletjes door tot de telefoon gaat.
“Met Luuk.”
“…”
“Hoi Esmay. Hoe is het?”
“…”
“Nee, ze is nog niet bevallen.”
“…”
“Volgens mij ben jij ongeduldiger dan ik!”
Hoofdschuddend hangt hij even later op.
“Volgens mij wil ze gewoon zelf graag bevallen en haar kleintje vasthouden.” zegt Luuk tegen Tamara.
“Ze zou haar tijd beter moeten besteden. Met eten bijvoorbeeld. Over eten gesproken, zou jij wat
willen maken?” vraagt Tamara zo onschuldig mogelijk.
Luuk vindt dat geen probleem. Hij is allang blij dat hij iets voor zijn vrouw kan doen. Hij had ook eten
voor zijn ouders gemaakt, maar die bleken al te slapen. Na het eten gaat Luuk met Tamara naar
boven en gaat met haar op bed liggen. Zo houdt ze rust, maar is ze toch niet alleen.
Zachtjes wrijft Luuk over Tamara‟s schouder. “Gaat alles nog goed?”
“Nou, eigenlijk… Volgens mij ga ik bevallen!” zegt Tamara en ze staat op van het bed. En inderdaad,
de bevalling is begonnen. Luuk raakt minder in paniek dan de vorige keer, maar hij kan nog steeds
niet veel doen om Tamara te helpen.
Ook zonder hulp gaat het Tamara toch prima af en ze houdt al gauw haar tweede kindje vast. “Kijk
Luuk! Is hij niet prachtig?”
“Inderdaad prachtig… Wacht, hij? We hebben een zoon?”
“Jazeker. Een mooi kereltje. Ons kereltje.”
Tamara legt hem voorzichtig bij Luuk in de armen, die verwonderd naar zijn zoon kijkt. “Een zoon. Onze
kleine Ruben.”
Luuk is zo trots als een pauw. Hij neemt Ruben mee naar beneden om hem een flesje te geven terwijl
Tamara naar Lily gaat.
„Een zoon. Gelukkig. Ik had Tamara hier niet nog een keer doorheen laten willen gaan. En nu hebben
we een knul die de familielijn kan doorzetten.‟
“Kijk maar, daar is papa, met je broertje Ruben.” zegt Tamara wanneer Luuk binnenkomt. Hij loopt
naar zijn meiden toe.
“Broertje Ruben. Dan ik grote zus?”
“Ja, nu ben je een grote zus.”
Lily werpt een tijdje nieuwsgierige blikken op Ruben. Dan kijkt ze op naar haar vader.
“Ruben mijn broertje. Ik Ruben beschermen!”
Tamara en Luuk schieten in de lach.
“Is goed hoor, Lily. Jij mag je broertje beschermen.” zegt Tamara. Dan brengt ze Lily naar bed.
Luuk gaat met Ruben naar de jongenskamer en legt hem in een wiegje. “Zo ventje, ga maar lekker
slapen. Papa‟s kleine stamhouder.”
Vroeg in de ochtend ligt Luuk naar Tamara te kijken, die in zijn armen ligt te slapen. “Lieverd,” zegt Luuk
zachtjes en hij drukt een kus op Tamara‟s voorhoofd. “Als je nog wilt douchen voor je gaat, moet
je nu wakker worden.”
“Hmm…”
“Tamara?”
“Ja, ik word al wakker…”
Zo snel mogelijk neemt ze een frisse douche om goed wakker te worden. Dan gaat ze als de bliksem
naar de limousine, die al ongeduldig staat te toeteren.
Joey is ook al vroeg op. Hij staat in de tuin naar het grasveld te staren. „Ja, ik wil echt iets anders. Dit
moet een gelukkige plek zijn.‟
“Pap? Pap, wat doe je hier buiten?” Verschrikt draait Joey zich om.
“Wat zei je, Luuk?”
“Ik vroeg wat je hier doet.”
“Nadenken.”
“Waarover? En kan dat niet gewoon binnen?”
“Ik dacht na over waarom we deze plek hadden vrijgehouden.”
“O…” zegt Luuk zachtjes.
“Ja. En ik denk eigenlijk dat we iets anders moeten verzinnen.”
“Iets anders? Hoe bedoel je dat?”
“Precies zoals ik het zeg. Ik wil hier niet begraven worden.”
“Maar…”
“Nee, geen gemaar. Jij en de kinderen en onze verdere nakomelingen moeten hier gelukkig kunnen
leven. En hoe kan dat met een kerkhof in de tuin?”
“Daar heb je een punt. Heb je ook al over een oplossing nagedacht?”
“Ja, eigenlijk wel. Ik dacht erover een tweede kavel te kopen. Een kavel die gebruikt kan worden als
begraafplaats voor de mensen uit Challengefields.”
“Dat is best een goed idee.”
“Je oude vader kan zijn hersens soms ook nog gebruiken.”
“Daar twijfel ik niet aan. Wil je dat ik op zoek ga naar een geschikte kavel?”
“Graag, dat zou ik fijn vinden.”
En dus gaat Luuk meteen naar de computer. „Nee… Dat is veel te groot… Die is te dichtbij, dan
kunnen we net zo goed geen kavel kopen… O, die. Die is wel geschikt.‟
“Pap, ik heb een kavel gekocht meteen laten aanpassen. Wil je gaan kijken?”
“Ja.. Ik ga even tegen je moeder zeggen dat we weg zijn.”
Na even naar Christine te zijn geweest, stapt Joey bij Luuk in de auto en vertrekken de mannen.
“Hier is het.” zegt Luuk na een stuk rijden en hij stopt de wagen. Joey stapt meteen uit. “Hoe vind je
het?” vraagt Luuk zachtjes als Joey een tijdje stil blijft.
“Heel mooi, jongen. Een mooie rustplaats...” Samen lopen Luuk en Joey naar de rand van het meer en
staren ze over het water. “Bedankt Luuk.” zegt Joey na een korte stilte.
“Geen probleem pap. Ik kan begrijpen dat je dit prettiger vindt.”
“Ja, ik vind dit veel fijner.”
Joey geeft Luuk een stevige knuffel en dan gaan ze weer naar huis.
Eenmaal thuis gaat Luuk meteen naar boven, naar Lily. Zodra ze hem ziet strekt ze blij haar armen uit.
“Papa!” Luuk pakt haar op een geeft haar een knuffel.
“Nou meisje, ik moet zo werken. Ben je straks een beetje lief voor mama?”
“Ik ben altijd lief.”
“Ja, ja! Je bent een boefje. En straks ben je een grote boef. Je wordt een grote meid.”
“En ik mag taart.”
Lachend zet Luuk Lily weer neer. “Zeker. Nou, dag meisje, wordt vanavond maar mooi groot.”
Dan vertrekt hij naar zijn werk.
Hij is niet de enige die niet bij Lily‟s verjaardag kan zijn. Ook Joey en Christine moeten werken. Maar
gelukkig is Tamara er wel. “Hallo meisje. Ik zal je even aankleden en dan mag je gaan opgroeien.”
Buiten Tamara is Dodo de enige getuige van Lily‟s verjaardag. Al heeft hij meer aandacht voor zijn
eten. Lily maakt het allemaal niks uit. Ze blaast vrolijk de kaarsjes uit.
Tamara zet haar op de grond en Lily kijkt even vragend naar haar moeder. Maar dan voelt ze getintel
in haar benen. Ze schiet de lucht in en groeit een flink stuk. “Wauw. Mama, kijk eens hoe groot ik
ben!”
“Je bent zeker groot. En nu mag je dus ook helemaal boven slapen. Daar staat ook een kast met
andere kleding.”
Lily schrokt een stuk taart naar binnen en racet dan naar boven. Eenmaal op de bovenste verdieping
kijkt ze rustig rond. „Een viool? Gaaf!‟ Ook staat er een boekenkast en een tafel om huiswerk te
maken. Die vindt ze minder interessant en ze gaat snel haar kamer in.
De roze kamer vindt Lily super, net zoals de kleding die in de kast ligt. Ze kleedt zich snel om naar iets
wat ze meer bij haar vindt passen.
Helemaal hyper stormt Lily de trap weer af naar haar moeder, om te vertellen dat ze de kamer heel
mooi vindt. Maar dan kom Tamara met Ruben uit de keuken en is Lily afgeleid. “Ruben! Kijk, ik ben
nu groter dan eerst. Nu kan ik nog beter op je letten.”
Lily geeft Ruben nog voorzichtig een kusje en dan brengt Tamara hem naar bed. Even weet ze niet
wat ze moet doen, maar dan stormt Lily op Christine af, die net thuiskomt. “Zo, jij bent gegroeid!”
zegt Christine.
“Uhu, nu kan ik zelf overal komen. En ik mag naar school!”
Lily ploft op de bank met een boek. Ze wil nog wachten op haar vader en opa. Gelukkig hoeft ze niet
al te lang te wachten, de mannen komen al snel thuis.
“Ik vind toch dat dit pak mij beter staat.” zegt Luuk plagend.
“Mocht je willen!”
Dan komt Lily naar buiten gerent en vliegt ze haar vader om de nek.
“Jullie zijn thuis!”
“Ja, en jij bent groot geworden! En heel mooi.”
“Dat is zeker, je bent een prachtige meid.” zegt Joey. Hij voelt zich echt een trotse grootvader.
“Moet jij eigenlijk niet in bed liggen?” vraagt Luuk.
“Jawel. Maar ik wilde jullie nog zien.” legt Lily uit.
“Oké. Maar dan ga je nu wel naar boven.”
“Is goed papa.” zegt Lily. Ze geeft haar vader en opa een kus en gaat naar haar kamer. Daar stapt ze
in bed en valt direct in slaap.
“Ga nou maar slapen. Je moet echt je rust houden.” zegt Kristof. Hij trekt Esmay overeind en duwt haar
zachtjes de slaapkamer in.
“Ik ga al. Nu blij?”
“Nee, want ik zie je liever vrolijk.”
Esmay zucht even. “Sorry. Het zijn de hormonen, denk ik.”
“Het geeft niet. Slaap lekker, schat.”
Challengefields 3
Kristof blijft nog even bij Esmay kijken tot ze in slaap is. Dan gaat hij zachtjes piano spelen, tot hij Milan
hoort roepen. “Hallo ventje, lekker geslapen?”
“Ja. Papa, jij Ilse halen. Ze wil ook uit.”
En alsof het afgesproken is, begint Ilse om haar vader te gillen.
“Volgens mij heb je gelijk.” zegt Kristof terwijl hij Milan snel aankleedt.
Dan haast hij zich naar de andere kamer en tilt hij Ilse uit bed. “Ik ben er al.”
“Papa mij aankleden?”
“Natuurlijk meid.”
Hij zet Ilse aangekleed en wel bij Milan neer, die al aan het tekenen is. Kristof gaat aan de balletbarre
staan oefenen. Zo kan hij trainen en op de kleintjes letten. „Ik ben blij dat ze vanavond opgroeien.
Ze zijn super, maar een tweeling is toch best wel zwaar.‟
Later die dag zet Esmay de taarten klaar. „Wat worden ze snel groot… Maar ik heb binnenkort een
ander kleintje om te vertroetelen.‟
Ze haalt Ilse van boven. “Word jij zo een grote meid?”
“Ja! Ja, heel groot!”
Esmay loopt naar de keuken met Kristof, die Milan draagt, achter zich aan. Maar plots zet Esmay Ilse op
de grond. “Esmay? Wat is er?”
“De baby! De baby komt!”
Geschrokken zet Kristof ook Milan op de grond. “Rustig ademhalen, schat. Je doet het prima.” Ilse en
Milan zitten ineengedoken op de grond, bang doordat hun moeder zo aan het schreeuwen is.
Maar al snel houdt het schreeuwen op.
“Een meisje!” roept Esmay blij wanneer ze haar derde kindje vasthoudt. “We hebben een tweede
dochter.” Kristof kijkt alleen maar toe, helemaal stilgevallen.
“Hier Kristof, hou haar maar vast.”
Vertederd krijgt Kristof zijn spraakvermogen weer terug.
“Hallo Lis. Wat lijk je op je moeder en zus.” Dan kijkt hij op. “Waarom geef je haar meteen aan mij?”
“Nou… Volgens mij zit er nog iets in mijn buik!”
“Wat!? Nog een baby!?”
Dat het een tweeling is blijkt wel wanneer Esmay nog een kleintje krijgt. “En een jongen! Nietwaar, Sil?
Je bent een mooi ventje. En je bent een dubbelganger van Milan.”
Trots knuffelen Esmay en Kristof het kleintje wat ze vasthouden. En ook Ilse en Milan knuffelen elkaar.
“Wij zijn grote broer en grote zus.” zegt Milan vrolijk.
Lis en Sil worden snel in bed gelegd, zelfs al zouden Kristof en Esmay nog best wel even met ze willen
knuffelen. Maar het is nu toch echt tijd voor het opgroeien van Ilse en Milan.
Ilse is de oudste en mag daarom als eerste haar kaarsjes uitblazen. Milan doet dat vlak na zijn
tweelingzus.
Beide peuters worden op de grond gezet. Al snel staat Ilse te trillen op haar benen, voordat ze de lucht
in springt. En ze komt neer als een leuke meid. “Wow… Dit is gaaf! Kom op Milan, gewoon
springen!” roept Ilse enthousiast.
Milan luistert meteen naar zijn tweelingzus en komt neer als een vrolijk jochie. “Opgroeien is zeker
gaaf! En nu taart!”
Al snel zit de oudste tweeling met hun ouders aan tafel. “Mam? Krijgen we een cadeautje?” vraagt Ilse
verlegen.
“Een cadeau? Heb je dat wel verdiend?” zegt Esmay, met moeite haar gezicht in de plooi houdend.
Wanneer Ilse geschrokken opkijkt, begint Esmay te lachen. “Natuurlijk krijg je iets voor je
verjaardag. Is een nieuwe kamer goed genoeg?”
Een nieuwe kamer vindt Ilse prima en nadat ze de taart opheeft stormt ze dan ook meteen de trap op
en haar kamer in. „Wauw, mijn kamer is een kasteel!‟
In haar kast hangt wat andere kleding. Ilse trekt meteen een ander setje aan, iets wat ze veel leuker
vindt staan.
Milan is even blij met zijn kamer. „Een onderwater kamer!‟ Ook hij kleedt zich om in een andere outfit.
En voordat hij iets anders kan gaan doen, komt Ilse zijn kamer binnengestormd.
“Wauw, jouw kamer is net zo cool als de mijne! Mijn kamer is een paars kasteel!”
“Een kasteel? Dan kunnen we tegen draken vechten!”
“En hier kunnen we zeemonsters vangen!” Ze ratelen nog even door, tot Kristof vanaf beneden roept
dat het tijd is om te gaan slapen.
“We gaan al, pap! Slaap lekker, Ilse.”
“Jij ook, broertje.”
Zodra Ilse de kamer zijn kamer uit is, doet Milan zijn pyjama aan en stapt hij in bed. En Ilse doet
hetzelfde.
Alle kinderen zijn snel in dromenland. Maar hun ouders zijn dat nog lang niet…
Larissa en Cisko zijn beiden begonnen met een hobby. Nu ze beide al een levenswens vervuld hebben
- Larissa zelfs twee – en met een zoon die al bijna op de leeftijd is dat hij naar school mag, blijft er
een hoop vrije tijd over. Cisko heeft zich gestort op bloemschikken. Niet een stoere hobby, maar
leuk vindt hij het zeker. En Larissa is begonnen met naaien. Al komt ze nu nog niet veel verder dan
pannenlappen maken.
Challengefields 4
Maar buiten de tijd die er aan de hobby‟s wordt besteed, hebben ze ook nog beiden een baan, waar
ze veel plezier in hebben. En natuurlijk heeft Marnix nog de nodige aandacht nodig.
“Heb je lekker geslapen?”
“Ja. Buiten is het wit.”
“Dat is sneeuw. Ik zal je even warm aankleden, dan kunnen we naar buiten.”
Marnix wil maar wat graag kijken wat sneeuw nou eigenlijk is en kijkt zijn ogen uit wanneer ze naar
buiten gaan. Terwijl Larissa een sneeuwengel maakt, loopt Marnix verwonderd door de tuin.
Al snel ontdekt hij dat het erg leuk is om in de sneeuw te spelen. En ook dat sneeuw erg koud is als je
het in je mond stopt.
Dus hij houdt het maar op gewoon spelen, en kijken hoe zijn moeder een sneeuwpop maakt. Wanneer
Larissa haar duivelse sneeuwpop af heeft, pakt ze Marnix op.
“Laten we maar weer naar binnen gaan. Ik wil niet dat je onderkoelt raakt!”
Hoewel het spelen in de sneeuw leuk is, Marnix is toch blij wanneer hij weer lekker warm binnen zit,
waar hij vrolijk muziek kan maken. Een tijdje later moet Larissa naar haar werkt. Lachend sprint ze
naar de carpool. „Brr, het is veel te koud voor zo‟n outfit!‟
Omdat Cisko en Larissa een tijdje tegelijk werken, is er een oppas ingehuurd. Maar veel doet ze
eigenlijk niet. Op Marnix werpt ze alleen zo nu en dan een vluchtige blik.
Cisko is ook erg blij wanneer hij weer thuis is. Hij vindt het maar niks om zijn zoon bij een vreemde achter
te laten. De oppas stuurt hij meteen naar huis, die is niet meer nodig. Dan tilt hij zijn zoon op.
“Nou Marnix, heb je zin om een grote jongen te worden?”
“Ja! Net zo groot als jou, papa!”
“Daar moet je nog iets langer voor wachten.”
“Goed zo, blaas ze maar allemaal uit.” Cisko zet Marnix op de grond en zegt: “Nu moet je het zelf
doen.”
Maar dat is voor Marnix geen probleem. Even wiebelt hij op zijn benen, maar dan springt hij omhoog.
En hij komt neer als een knap ventje. “De vloer is toch al een stuk verder weg.” Marnix draait zich om
naar zijn vader en geeft hem een knuffel. “Ik ben nog niet zo groot al jij, maar wel al een heel stuk
groter.”
“Dat is zeker! En je kamer is verbouwd, want in dat kleine bedje paste je niet meer.”
“Ik ga kijken!”
“Cool! Een piratenkamer!” roept Marnix wanneer hij in zijn kamer rondkijkt. “En mijn bed is een schip!”
Blij gebruikt hij zijn bed even als trampoline.
Hij kleedt zich snel even om en kijkt dan weer verder in zijn kamer. „Boeken… Oh, maar deze boeken
zijn wel leuk!‟
Vrolijk rent Marnix naar zijn vader. “Papa! Mijn kamer is super!”
“Je moeder en ik dachten al dat je een piratenkamer wel leuk zou vinden. Maar nu moet je wel je bed
in, morgen is je eerste schooldag.”
“Oké, tot morgen pap.”
“Slaap lekker Marnix.”
Met nog steeds een grote glimlach op zijn gezicht stapt Marnix zijn bed in. Pas laat op de avond komt
Larissa thuis.
„Het is nog steeds ijzig. Gelukkig heb ik wel promotie. Hopelijk hoef ik deze outfit niet meer aan…
Absoluut niet mijn ding.‟
Eenmaal binnen loopt ze eerst naar Marnix. „Wat is hij groot geworden! Mijn zoon, al zo groot…‟ Met
een trots gevoel stapt ze even later naast Cisko in bed.
De ochtend van haar eerste schooldag is Lily al vroeg op. Zachtjes loopt ze naar Ruben. Hij slaapt nog.
"Hé broertje." fluistert ze. "Zal je vandaag een grote jongen zijn? Ik moet naar school, dus ik kan niet op
je letten. En ik zal blij zijn wanneer je groot genoeg ben om met mij mee naar school te gaan. Nu
moet ik alleen."
Challengefields 1
Stilletjes wandelt Lily naar de keuken. Daar krijgt ze een kus van Tamara. Dan zegt ze: "Veel plezier op
school, lieverd. Ik zie je vanmiddag.”
"Dag mama."
Lily kijkt haar moeder na en gaat dan bij haar vader aan tafel zitten voor het ontbijt. Stilletjes neemt ze
een paar kleine hapjes. Luuk merkt meteen dat er iets is.
"Zenuwachtig voor school."
"Een beetje..."
"Je hoeft je niet druk te maken. Ik weet zeker dat het heel gezellig wordt. Je komt bij Milan, Ilse en
Marnix in de klas. En familie staat altijd voor elkaar klaar."
Glimlachend kijkt Lily op. "Bedankt papa."
Een stuk vrolijker dan toen ze opstond, stapt Lily de schoolbus in.
De volwassenen die thuis zijn brengen de dag rustig door. Luuk speelt met Dodo, Christine werkt verder
aan haar schilderij en Joey kletst bij met wat vrienden.
„s Middags, wanneer het buiten wat warmer is, doen Joey en Luuk wat klusjes in de tuin. Eerst snoeien
ze de heg. Ook moeten er wat bladeren opgeveegd worden. "Toch jammer dat je vanavond
moet werken."
"Ja, ik baal echt dat ik geen vrij kan krijgen. Ik had graag mijn kleinzoon en volgende stamhouder zien
opgroeien... Gelukkig komen er nog meer verjaardagen."
En dus gaat Joey gewoon naar zijn werk.
Zodra de tuin aan kant is, ploft Luuk op de bank neer. Hij besluit op Lily te wachten, die bijna uit school
komt. Wanneer Lily thuis komt, stormt ze op haar vader af.
"Papa! Je had gelijk! School was superleuk!"
"Ja? Heb je kennis gemaakt met je nichtje en neefjes?"
"Uhu! Milan en Marnix zijn samen heel grappig en Ilse is heel gezellig. Mag ik ze hier uitnodigen?"
"Vandaag niet meer. Het is al 3 uur geweest en vanavond groeit Ruben op. Maar morgen ben je vrij. Ik
wil best wel aan hun ouders vragen of ze hier mogen komen spelen."
"Echt waar? Bedankt papa!" roept Lily en ze vliegt haar vader om de nek.
"Uhm... Wil je me ook helpen met mijn huiswerk?" Dat doet Luuk graag voor zijn dochter.
Tamara komt thuis met een promotie. Daarmee bereikt ze de top van de Commercie en dus haar
tweede levenswens.
Na een vlugge douche zet Tamara de taart voor Ruben klaar. Niet veel later staat Luuk met Ruben bij
die taart. De jongste van Velds wordt enthousiast toegejuicht door zijn zus, moeder en oma.
Luuk blaast de kaarsjes uit en Ruben kijkt met grote ogen toe. Dan vliegt Ruben de lucht in.
En Luuk vangt een vrolijke peuter op. "Hij lijkt flink op jou, Tamara!"
"Maar hij heeft jouw neus."
"Ach, hij is tenminste niet kaal." grapt Christine.
Toch neemt Luuk hem mee naar de kinderkamer voor een andere outfit en een ander kapsel.
En natuurlijk krijgt Ruben een flesje breinmelk. Tamara neemt hem mee naar boven om hem op het
potje te zetten.
"Gewoon blijven zitten."
Ruben heeft meteen door wat de bedoeling van het potje is.
Tamara wilt Ruben weer oppakken, maar Lily, die net binnen komt lopen, zegt: "Wacht even mam."
Ruben strekt zijn armpjes uit naar zijn zus.
"Li! Li!"
Lily lacht en hurkt bij Ruben neer.
"Ik ga slapen. Ga jij ook je bed in?"
"Albei slape?"
"Ja, we gaan allebei slapen." Lily geeft hem een kusje. "Tot morgen, Ruben."
"Dah Li!"
Lily stapt uitgeput haar bed in, met haar gedachten al bij de volgende dag. En Tamara stopt Ruben in
bed.
"Welterusten jongen."
Ruben zwaait nog even naar zijn moeder en is dan snel naar dromenland.
Vrolijk maakt Ilse haar bed op. Ze heeft enorm veel zin in de eerste schooldag. Net als Milan. Aan het
ontbijt kletsen ze vrolijk over alles wat ze zullen leren en iedereen die ze gaan ontmoeten.
"Ik vind het nog steeds heel gaaf dat we bij Marnix en Lily in de klas komen."
"Zeker wel!" roept Milan enthousiast. "Dan kunnen we in de pauze gezellig met elkaar spelen. En we
moeten allemaal bijna even ver met de schoolbus."
Challengefields 3
"Tot vanmiddag. Veel plezier op school." zegt Kristof, die naar zijn werk gaat.
"Bedankt pap." zegt de tweeling in koor, waarna ze een giegelbui krijgen.
Ook Esmay wenst ze veel plezier, terwijl ze met Sil op haar arm naar de kinderkamer loopt.
Vrolijk stappen Milan en Ilse na het ontbijt de schoolbus in. Pas als de oudste tweeling een tijdje op
school is en de jongste tweeling eindelijk helemaal verzorgd is, kan Esmay aan haar eigen ontbijt.
Maar na het eten voelt ze zich niet beter. Integendeel zelfs, ze is nogal misselijk geworden.
'Dat ontbijt is niet goed gevallen...'
Na haar kommetje in de vaatwasser te hebben gezet, wil Esmay even rustig gaan computeren. Maar
helaas voor haar denken Lis en Sil daar anders over en komt er een hoop geschreeuw uit de
kinderkamer. Allebei willen ze een schone luier.
Snel verschoont ze de luiers, iets waar ze steeds handiger mee wordt. Dan voelt ze weer een vlaag van
misselijkheid opkomen.
'Bah... Maar... Misschien komt dit niet door het ontbijt, maar heeft het een andere reden. Misschien ben
ik weer zwanger. Al ben ik eerder nooit zo misselijk geweest.'
Haar misselijkheid onderdrukkend gaat Esmay in de keuken aan de slag. Die avond zou het
schoolhoofd van de particuliere school langskomen en ze wil goed voorbereid zijn. En ook lust ze
zelf wel al wat. Dan gaat ze een tijdje gamen. Ze heeft echt behoefte aan wat ontspanning, die
ze nu wel krijgt.
Tenminste tot Ilse en Milan weer thuis komen.
"Hallo! Hoe was het op school? Ik ga meteen afsluiten."
"Het was heel leuk!" roept Milan meteen. "We hebben Lily en Marnix ontmoet en in de pauze hebben
we allemaal samen gespeeld."
"En Lily wil dat we een keertje allemaal bij haar komen spelen, op de speelplaats achter haar huis." valt
Ilse in. "Oh mam, kan je me helpen met mijn huiswerk? Dat is best wel lastig."
"Is het goed als ik je na het eten help? Lis en Sil hebben zo een flesje nodig en het duurt niet lang
voordat het schoolhoofd er is."
Ilse kijkt even naar moeder, die al weer afgeleid wordt door het vrolijke geklets van Milan. Dan loopt ze
chagrijnig de trap op. 'Ik doe het zelf wel.' Koppig probeert ze zelf haar werk te maken.
'Stomme baby's. Mama heeft nergens anders tijd meer voor. En als ze groter zijn moeten ze leren lopen
en praten en dan hebben mam en pap nog minder tijd.'
Milan ploft daarin tegen bij zijn moeder op de bank om verder te vertellen over de schooldag.
"Hallo, ik ben weer thuis. Milan, hoe was het op school?" vraagt Kristof wanneer hij binnenkomt.
"Heel leuk!"
"Mooi zo. Ik ga me even omkleden voordat het schoolhoofd er is."
Niet veel later staat dat schoolhoofd voor de deur. "Fijn dat u kon komen."
Eerst geeft Kristof een rondleiding door het huis. Daarna staat er een bordje kreeft op het programma.
Esmay speelt ondertussen wat rustige muziek op de piano. Het schoolhoofd is duidelijk onder de
indruk. Ilse en Milan krijgen dan ook een plaatsje op de particuliere school.
Kristof gaat dan ook vrolijk met Milan naar boven om hem te helpen met zijn huiswerk. Ilse negeert haar
vader en Milan. Stug schaakt ze door. 'Als hij om hulp vraagt, kan het wel meteen.'
"Bedankt pap." zegt Milan wanneer zijn huiswerk af is en hij geeft zijn vader een knuffel. "Zo is het
inderdaad niet moeilijk."
"Geen probleem, jongen. Ga je zo je bed in?"
"Ja, ik ga meteen. Welterusten."
Kristof stapt ook even naar Ilse.
"Ga jij ook zo slapen?"
"Ja hoor." mompelt ze.
Kristof negeert de onaardige toon in haar stem en gaat naar beneden. Eigenwijs blijft Ilse nog zitten.
Kristof geeft de kleintjes allebei nog een flesje. Dan stapt hij bij Esmay in bed. En pas heel laat stapt ook
Ilse helemaal uitgeput haar bed in.
De familie Nova is al vroeg op. Cisko maakt snel een ontbijtje klaar. Marnix heeft moeite met rustig op
zijn stoel zitten en zit de hele tijd te wiebelen en te tikken. "Marnix, kan je even rustig doen?" vraagt
Larissa dan ook na een tijdje.
"Sorry mam, maar ik kan er niks aan doen!"
"Ben je zo zenuwachtig?"
Challengefields 4
"Een beetje, maar ik ben vooral heel nieuwsgierig."
"Naar de lessen? Je gaat een hoop leren."
"Nou, ik wil eigenlijk liever de anderen uit mijn klas ontmoeten."
Larissa giechelt zachtjes. "Niet iedereen is zo dol op leren, lieverd."
Vrolijk fluitend stapt Marnix om acht uur de schoolbus in. En niet veel later vertrekt Cisko naar zijn werk.
Larissa hoeft pas laat te werken en nadat het huishouden gedaan is, gaat ze weer pannenlappen
maken. Daar wordt ze steeds beter in.
„s Middags zit Larissa aan de thee wanneer Marnix uit school komt. Hij gaat even bij zijn moeder zitten.
"Hoe was het op school?"
"Leuk! Iedereen is heel gezellig en we hebben een hoop plezier in de klas."
"En de lessen? Zijn die toch een beetje leuk?"
"Nou, ik vond die eigenlijk niet zo leuk... Alleen het lezen vind ik niet erg om te doen. Dat zijn leuke
verhalen."
"Dat had ik al verwacht. Vraag straks maar aan je vader of hij je wil helpen met je huiswerk. Ik wil het
ook wel doen, maar ik denk dat je je vader erg blij maakt door het aan hem te vragen."
Niet veel later wisselen Cisko en Larissa elkaar af. Marnix geeft zijn vader een dikke knuffel en vraagt
hem ook meteen om hulp bij zijn huiswerk.
En Cisko vindt dat inderdaad, zoals Larissa al had verwacht, fantastisch om te doen. Na het avondeten
besluit Marnix te gaan schilderen. Zijn moeder gebruikt de ezel toch niet meer, nu ze een
naaimachine heeft.
Gapend loopt Cisko al vroeg naar zijn bed. "Ik ga slapen. Ga jij ook zo je bed in?"
"Ja pap, ik ga zo. Slaap lekker."
"Jij ook."
Niet veel later gaat hij dan ook naar zijn kamer.
Laat op de avond komt Larissa pas thuis. Maar wel met een promotie en daarmee haar 3e
levenswens. Ze stapt uitgeput haar bed in en kruipt tegen de warme Cisko aan.
"Zeg maar papa."
"Uhu, wil nie!"
"Papa." Ruben houdt zijn lippen stijf op elkaar. Maar Luuk geeft niet op en na een tijdje werkt Ruben
toch mee.
"Beer."
"Ja, je kan het wel!"
Challengefields 1
Ook al lukt het praten nu, Ruben is erg blij als hij met zijn zus mag gaan spelen. Dat vindt hij veel leuker
dan woordjes leren. Na het ontbijt hangt Luuk, zoals beloofd, aan de telefoon.
Zuchtend komt Esmay overeind. "Kristof? Kristof, wordt eens wakker."
"Hmm, hoezo?" mompelt Kristof ongeïnteresseerd en hij trekt de deken een stukje omhoog.
"Omdat we weer een kindje verwachten. Ik ben zwanger." zegt Esmay na een flinke schop in haar buik.
Challengefields 3
Kristof is door die woorden klaarwakker en laat Esmay zien hoe blij hij ermee is. Met een glimlach die
niet meer van haar gezicht te krijgen is maakt Esmay het ontbijt klaar.
"Ilse, Milan, ik moet jullie wat vertellen." zegt Esmay wanneer iedereen aan tafel zit.
"Wat is er dan?" vraagt Ilse.
Esmay kijkt even naar Kristof, die bemoedigend knikt. "Jullie krijgen nog een broertje of zusje. Ik ben
weer zwanger."
"Echt waar? Gefeliciteerd!" roept Milan enthousiast. Ilse kijkt haar tweelingbroer verbaast aan.
'Hij is er blij mee? Nou, ik niet. Sil en Lis zijn al van die huilende en stinkende baby's. En nu komt er nog
zo'n mormel bij.'
Dan gaat de telefoon en Kristof neemt op. "Met Kristof."
"..."
"Hé Luuk! Hoe is het?"
"..."
"Ik denk dat ze het wel willen, maar ik zal het voor de zekerheid even vragen. Milan, Ilse, willen jullie bij
Lily gaan spelen?"
"Ja!" roept de tweeling in koor en ze beginnen meteen door elkaar heen te ratelen.
"Ik denk dat je dat wel gehoord hebt." zegt Kristof lachend in de telefoon. "En het geeft Esmay en mij
wat rust. Rust heeft Esmay zeker nodig, nu ze weer zwanger is."
"..."
"Ja, alweer."
Kristof kletst nog even door met Luuk en de kinderen gaan vrolijk kletsend naar hun nichtje toe.
"Goeiemorgen, met Larissa."
"..."
"Broertje! Leuk dat je belt! Hoe is het met Ruben, het kleine stamhoudertje?"
"..."
"Van mij mag het. Maar wordt het niet te druk bij jou thuis?"
"..."
Challengefields 4
"Oké. Marnix, je mag bij Lily gaan spelen. Heb je daar zin in?"
"Ja! Natuurlijk! Dat wil ik zeker!" roept Marnix en hij springt meteen van de bank af. "Ik ga meteen mijn
jas aandoen!"
"Hij komt eraan." zegt Larissa weer in de hoorn. En al snel wandelt Marnix de deur uit.
Niet veel later wordt Lily naar beneden geroepen. Als ze haar nichtje en neefjes ziet, geeft ze een gil
en rent ze naar hun toe. "Jullie mochten allemaal komen!" roept ze blij en ze geeft Ilse een knuffel.
Dan keert ze zich ook naar Milan en Marnix, die elkaar al flink lopen te plagen. "Zullen we naar buiten
gaan?" Dat vinden ze allemaal een goed idee.
Challengefields 1
"Hou je vast!" roept Lily en ze begint te rennen om het rad aan het draaien te krijgen.
Als het rad snel genoeg draait springt Lily er zelf ook op. Uitgelaten gillen en lachen de kinderen.
"Whoehoe!"
"Yeah!"
Als ze te duizelig worden gaan ze van het rad af en rennen ze rond tussen de andere speeltoestellen.
Uiteindelijk ploffen ze met zijn allen op de grond neer, nog vrolijk lachend en nahijgend. "Lily, dit was
een super idee." zegt Ilse.
"Vind ik ook." valt Milan haar bij.
"Ik vind het ook heel gezellig dat jullie hier zijn. Het is lang zo leuk niet om alleen te spelen in zo'n
speeltuin."
"Maar je hebt toch een broertje?" vraagt Marnix.
"Ja, maar hij is nog te klein om hier echt te kunnen spelen. Hij kan nog niet eens lopen."
"Nee, die kleintjes kunnen helemaal niks, alleen huilen als ze iets nodig hebben." zegt Ilse een beetje gefrustreerd.
"Ik vind ze best wel schattig." zegt Milan. "Maar ik weet niet of ik zelf kinderen wil. Ze kunnen flink stinken als ze een schone luier nodig hebben!"
"Enig kind zijn is ook niet alles." zegt Marnix. "Jullie hebben altijd iemand in de buurt om mee te spelen."
Ze kletsen nog even verder over de voor- en nadelen van broertjes en zusjes, tot Lily roept: "Kijk, daar is
oma met Ruben, mijn broertje."
Christine zet Ruben op de wiebellama. "Goed vasthouden, knul. Dan kan oma even gaan zitten. Je
bent niet alleen groter geworden, maar ook een stuk zwaarder."
Al snel is Lily opgestaan om bij haar broertje te kijken. "Hé Ruben, is het leuk?"
"Li!" roept Ruben blij en hij laat zich van de wiebellama vallen.
"Gaat het? Heb je pijn?" vraagt Lily bezorgd. Maar die bezorgdheid verdwijnt als Ruben lachend naar
haar opkijkt.
"Kom je mee? Dan kan je Ilse, Marnix en Milan ontmoeten." En natuurlijk komt Ruben achter zijn zus aan.
Ruben kijkt een beetje nerveus naar de vreemde gezichten en blijft dicht bij zijn zus. Maar als Marnix
naar hem toekomt en tegen hem begint te praten, verschijnt er een grote lach op zijn gezicht.
"Hallo Ruben, ik ben Marnix."
"Nix?"
"Bijna." zegt Marnix lachend.
Nadat Ruben iedereen heeft ontmoet, komt Luuk naar buiten. "Kom kleine man, we kunnen hier
makkelijk even oefenen met lopen."
In het begin snapt Ruben het niet echt. "Niet lopen, kruipen leuker."
Tot hij doorkrijgt dat het lopen veel sneller gaat. "Kijk papa, ik lopen!"
"Dat doe je zeker!"
De kinderen rennen ondertussen weer door de tuin. Marnix en Milan zijn aan het stoeien.
Lily duwt Ilse op de schommel. "Even over daarnet. Bedoelde je dat je liever helemaal geen broertjes
of zusjes had gehad?" vraagt Lily.
"Nou, ik kan niet zonder Milan, hij is mijn tweelingbroer. Maar Sil en Lis zijn alleen maar vervelend. En nu
is mam zwanger van nog een baby..."
"Helaas kan je er weinig aan doen... Het is de keuze van je ouders, een groot gezin."
"Ja, maar leuk vind ik het niet."
Luuk is naar zijn werk en aangezien Ruben nog buiten wilde blijven, is het Tamara die hem komt halen.
"Ik weet dat het leuk is om buiten te spelen, maar nu moet je toch echt naar bed."
"Nee, ik wil met Li spelen!"
"Sorry Ruben, maar nee. Jij komt mee naar binnen."
Tamara brengt Ruben naar bed en ondanks zijn protest, vallen zijn ogen al snel dicht.
"Blijven jullie eten?" vraagt Lily aan de rest.
"Wij moeten naar huis." zegt Milan. "Sil en Lis groeien op. Mam en pap willen dat we dan thuis zijn."
Ilse rolt met haar ogen. "Alsof er niet nog een berg verjaardagen komen."
"Ik moet ook thuis zijn voor het eten." zegt Marnix. "Er komt een schoolhoofd voor de parte.. particuliere school langs."
"Wij zijn al toegelaten." zegt Ilse.
"En hier komt morgen een schoolhoofd langs." reageert Lily.
"Maar dan zie ik jullie na het weekend op onze nieuwe school." zegt Lily en ze geeft iedereen een
knuffel.
"In onze nieuwe uniformen." voegt Milan er aan toe.
Dan loopt Lily mee naar de voordeur en zwaait haar neefjes en nichtje uit, haar vrienden.
Na het avondeten, waar ze iedereen vertelde over hoe geweldig ze het vond dat ze het zo gezellig
had gehad, gaat Lily boven viool spelen. Het klinkt eerst nog niet geweldig, maar al snel wordt het
wat beter. Alleen houdt ze het niet lang vol. Uitgeput van de hele dag spelen stap Lily al vroeg in
bed.
- Einde Hoofdstuk 1.9 -
