URBANISMOPara os romanos, a cidade por excelencia foi Roma. Por iso, ás cidades novas dotáronas dos servizos e dos edificios públicos que tanto os enorgullecían; pero non seguiron a planificación urbana de Roma, que era caótica.As novas cidades acostumaban ter unha estrutura similar; construíanse segundo o plano dos campamentos militares. A cidade organizábase arredor de dúas grandes rúas perpendiculares, que eran os eixes da cidade: o cardo máximo, de orientación N-S, e o decumano máximo, de orientación E-OU.No punto de intersección das dúas rúas ou moi próxima, situábase o foro, ampla praza que concentraba, os edificios máis importantes da cidade e a actividade política, xurídica, relixiosa e comercial. Paralelas ós dous eixes sinalados, construíanse as demáis rúas. Unha muralla grosa e alta rodeaba a zona urbana.Os grandes edificios lúdicos, como o teatro, o anfiteatro e o circo, edificábanse nas aforas.

Restos da cidade de Timgad

(Arxelia)

Campamento Romano

As pontes romanas son construcións que forman

parte das calzadas. Construíanse cando a calzada

había de cruzar ríos ou valgadas profundas. Tiñan

gran consistencia, porque eran de pedra.

Na súa construción utilizábase o arco con bóvedas

de grandes perpiaños. Os piares que soportaban

os arcos acostumaban ter un tallamar,

arredondado ou en forma de proa.

Moitas das pontes que construíron os romanos en

Hispania aínda se utilizan hoxe, como a de

Córdoba.

Ponte de Córdoba

OS ACUEDUCTOS ROMANOS

Os acueductos son unha creación dos romanos. Utilizáronos para facerchegar a auga dun manancial ou dun río ás cidades, onde era almacenada e depurada nuns grandes depósitos. Os acueductos son obras monumentais formadas por unha serie de arcos, unidos lateralmente, sobre os cales hai un canle polo que corre a auga que servirá para abastecer a unha poboación.Os acueductos poden ter unha ringleira de arcos, como o de Lodosa(Navarra); dúas ringleiras de arcos, como o de Tarragona ou o de Segovia; e tres ringleiras de arcos, como o de Mérida (Badaxoz) ou o do Gard, chamado Pont du Gard (a Provenza, Francia).

Acueducto de

Pont du Gard

Acueducto de Navarra Acueducto de Tarragona

Acueducto de Badaxoz

Os arcos de triunfo son monumentos conmemorativos edificados para perpetuar o recordo dun personaxe importante ou dunha vitoria militar.

Tamén se construían para sinalar o límite de dous territorios.A estrutura non sempre é igual: hainos dun só paso ou van abovedado

en forma de arco, ou de tres pasos. Sé dispón de tres pasos, o central é de maior tamaño para que por el pasen os carros.

Os arcos de triunfo acostumaban estar adornados con relevos, columnas (independentes ou apoiadas) e esculturas. No frontón, a parte alta do

monumento, acostumábase esculpir unha inscrición coa explicación do motivo polo que se edificara.

Consérvanse numerosos arcos de triunfo en bo estado, como: o de Tito, o de Septimio Severo e o de Constantino en Roma; o de Bará (Tarragona)

e o de Medinaceli (Soria), en España.

Arco de Medinaceli

AS VÍAS DE COMUNICACIÓN

ROMANAS

Os romanos construíron unha extraordinaria rede de calzadas que conectaban con Roma cos puntos máis afastados do seuImperio. En Hispania, as calzadas facilitaron a comunicación do interior da Península Ibérica cos principais peiraos do Mediterráneo (Barcelona, Tarragona, Cartaxena ou Cádiz) e a conexión co sur de Galia, co cal se potenciou enormemente o comercio e a relación entre os hispanos e os habitantes doutras rexiónsmediterráneas. Por exemplo, unha viaxe en barco desde Tarragona a Ostia, porto de Roma, realizábase só en catro días.

A Vía Appia(Roma)

AS VÍAS PRINCIPAIS

ROMANAS

De Roma saían varias vías (Appia, Latina, Flaminia, Asalaria…) que, a través dunha complexa

rede de calzadas principais e secundarias, conectábana con todos os puntos do Imperio. Podía

dicirse que a frase “Todos os camiños levan a Roma” era apropiada.

Hispania conectábase a través dos Pirineos co sur de Galia pola Vía Augusta e a Vía Aquitana.

Entre as vías hispanas importantes destacaban a citada Vía Augusta, que bordeaba a costa

mediterránea ata Cartago Nova (Cartaxena) e de alí desviábase ata Acci (Guadix, Granada) e a

Vía Argéntea (ou da Prata), que unía Gades (Cádiz) con Astúrica Augusta (Astorga, León).

Algunhas das vías activas na época romana perderon importancia na Idade Media; pero outras

adquiriron gran protagonismo, como a Vía Aquitana, que ía de Iulióbriga (Logroño) a Burdeos,

pasando por Pompaelo (Pamplona) e Roncesvalles. Esta vía, no século XI, converteuse no eixe

do Camiño de Santiago.

Vía Augusta

Vías Romanas En Hispania Vías Romanas en Roma

Vías Romanas En Europa