Embed Size (px)
Citation preview
Το πουρνάρι είναι ένα είδος αείφυλλης σκληρόφυλλης δρυός με ευρεία εξάπλωση γύρω από τη Μεσόγειο. Οφείλει την ονομασία του στους κόκκους ερυθρού χρώματος που σχηματίζουν οι προνύμφες.Το πουρνάρι φύεται ως αειθαλής θάμνος ή μικρό δέντρο ύψους 1-6 (-10) m.
Φύεται από την Ιβηρική χερσόνησο και το Μαρόκο στα δυτικά μέχρι τις ακτές της Μικράς Ασίας και της Παλαιστίνης στα ανατολικά.
Τα βελανίδια του πουρναριού χρησιμοποιούνται στην ιατρική ως στηπτικά. Επίσης το πουρνάρι χρησιμοποιείται για βόσκηση αιγών
Ο σχίνος είναι αειθαλής θάμνος με πολύ μεγάλη εξάπλωση στον Μεσογειακό χώρο .
). Το είδος αναπτύσσεται σε χαμηλότερα υψόμετρα και σε παραθαλάσσιες περιοχές. Συχνά το σχίνο αποκτά και δενδρώδη μορφή και μερικες φορες μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 5 μέτρα. Οι καρποί του είναι μικροί, σφαιρικοί με έντονο κόκκινο χρώμα. Η περίοδος ανθοφορίας του σχίνου είναι από Μάρτιο έως και Ιούνιο.
Ο ΣΚΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΕΙΘΕΛΗΣ ΘΑΜΝΟΣ , ΠΟΥ ΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ,ΕΝΩ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΤΑ ΔΥΟ – ΤΡΙΑ ΜΕΤΡΑ , ΕΧΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΚΛΑΔΙΑ ΓΕΡΜΕΝΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ ΚΙ Ο ΚΟΡΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΟΧΟΝΤΡΟΣ
Τα κλαδιά του κρέμονται, τα άνθη του είναι μικρά, λευκά και σχηματίζουν ταξιανθίες και οι καρποί του είναι κόκκινου χρώματος. Στο Περού από τους καρπούς παρασκευάζεται παραδοσιακό αλκοολούχο ποτό. Οι καρποί του σχίνου έχουν δυνατό άρωμα και πιπεράτη γεύση και σε πολλές περιοχές στη νότια Αμερική χρησιμοποιούνται τριμμένοι σαν υποκατάστατο του πιπεριού. Γι αυτό μία άλλη ονομασία του φυτού είναι πιπερόδεντρο.
Οι σημύδες είναι φυλλοβόλα δένδρα ή θάμνοι με χαρακτηριστικό λευκό κορμό και κρεμάμενα κλαδιά. Τα φύλλα τους είναι πλατιά και οδοντωτά. Έχουν πράσινο χρώμα που το φθινόπωρο γίνεται κίτρινο. Είναι ψυχρόβιο είδος και φυτεύεται σε μεγάλα υψόμετρα της Βορείου Ελλάδας (Ροδόπη).Αναπτύσσονται σε ηλιόλουστες θέσεις και υγρά αλλά στραγγιζόμενα εδάφη. Φυτεύονται μεμονωμένα ή και σε δενδροστοιχίες. Τα τυπικά είδη πολλαπλασιάζονται με σπόρους, ενώ οι ποικιλίες με εμβόλια. Το ύψος τους φτάνει τα 20 – 25 μέτρα.
Για μερικές παραδόσεις είναι ένα από τα αγαπημένα δέντρα των Νηρηίδων, και ξεκουράζονται στην σκιά τους την Άνοιξη. Επίσης συμβολίζει τον Ήλιο και την Σελήνη. Κάποιες δοξασίες αναφέρουν ότι η Σημύδα είναι η μητέρα της Βελανιδιάς. Για άλλες όμως παραδόσεις, είναι το σπίτι κακόβουλων αερικών, που καμιά φορά αγγίζουν τους περαστικούς με τα κλαδιά, αφήνοντας ένα λευκό σημάδι στο σώμα στο σημείο που ακούμπησαν, και λέγεται ότι ο άνθρωπος αυτός τρελαίνεται.
ΚΟΥΤΣΟΥΠΙΑΚΟΥΤΣΟΥΠΙΑ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Ένα τόσο όμορφο δέντρο και στη δική του γλώσσα, την ελληνική, και να έχει ένα τόσο κακόηχο
όνομα. Ήταν κάτι που πάντα το ενοχλούσε . Οι Γάλλοι το λένε Arbre de Judée δέντρο του Ιούδα, αλλά και οι Άγγλοι με το Judas tree όπως και οι Γερμανοί με το Judasbaum εννοούν το ίδιο, παραπέμπουν στην παράδοση των ρωμαιοκαθολικών ότι το δέντρο από το οποίο κρεμάστηκε ο Ιούδας ήταν κουτσουπιά. Παρά το όνομα που τόσο το αδικεί και οι έλληνες ποιητές αρνούνται να οχρησιμοποιήσουν τη λέξη, οι ανθισμένες κουτσουπιές είναι ένα εξαιρετικό θέαμα Άνοιξης. Οι κουτσουπιές έχουν ωραιότατο φύλλο σε σχήμα καρδιάς και το μήνα Μάρτιο που κάνουν την εμφάνισή τους τα καινούρια φύλλα μαζί με τα άνθη - μερικά από τα οποία βγαίνουν απευθείας από τον κορμό - προσφέρουν στο βλέμμα ευχαρίστηση.
στη γλώσσα των βιολόγων είναι ένα πλάσμα με το όνομα Cercis siliquastrum
Ανήκει στην οικογένεια Leguminosae (Caesalpiniaceae) και είναι θάμνος ή μικρό δέντρο ύψους μέχρι 10 μ. Έχει φύλλα εναλλασσόμενα, κυκλικά - νεφροειδή, με μακρύ μίσχο. Τα άνθη εκφύονται σε ομάδες κατευθείαν από τα κλαδιά ή και το βλαστό. Έχουν ροδόχρωμη, ζυγόμορφή, ψυχόμορφη στεφάνη. Ο καρπός (χέδρωπας) είναι κοκκινοκαστανός, πεπιεσμένος. Βρίσκεται σε θαμνώνες, σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα. Είναι είδος της Μεσογείου, το οποίο εξαπλώνεται σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και στα νησιά του Β. Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους. Καλλιεργείται ως καλλωπιστικό.
Η Κουτσουπιά (επιστ. Κέρκις η κερατονιοειδής) είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο δέντρο της Μεσογειακής και της ελληνικής υπαίθρου, που ξεχωρίζει κάθε άνοιξη στους αγρούς με τα πυκνά μωβ άνθη της. Η κουτσουπιά είναι φυλλοβόλο δέντρο που φτάνει σε ύψος τα 5 μέτρα. Η περίοδος ανθοφορίας της είναι από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι και τα τέλη Απριλίου. Αναπτύσσεται τόσο στην παραθαλάσσια όσο και στην ορεινή ζώνη. Φυτεύεται συχνά σε πάρκα στις πόλεις ως καλλωπιστικό φυτό.Είναι το μόνο φυτό που παράγει μόνο του λίπασμα.
Τις άλλες εποχές του χρόνου, η παρουσία της δεν αιχμαλωτίζει τη ματιά κανενός, ιδιαίτερα στον τόπο μας που η πυκνή και πλούσια βλάστηση, καλύπτει το τοπίο. Όμως, κάθε που φεύγει ο Μάρτης και καλωσορίζουμε τον Απρίλη, εκείνη στολίζεται με τα πιο φανταχτερά ανθάκια της και μαγνητίζει το βλέμα κάθε περαστικού.. Ξεφυτρώνει σε κάθε στροφή του δρόμου, σε κάθε μονοπάτι δύσβατο, ανάμεσα στο πράσινο όργιο του βουνού ή στους ασημόγκριζους μελαγχολικούς ελαιώνες... Εντυπωσιακή, χαρούμενη και γιορτινά ντυμένη, διαλαλεί και εκείνη με τη σειρά της τον ερχομό της άνοιξης, καταδεικνύει περίτρανα το απαράμιλλο μεγαλείο της πλάσης... Η λόγος για την κουτσουπιά, ένα δέντρο αυτοφυές στην Ελλάδα, με μια χαρακτηριστική και πανέμορφη ρόδινη κόμη κάθε που ανθοφορεί..
Και τί παράξενο και αντιφατικό.. Από τούτο το δέντρο λέγεται πως διάλεξε να κρεμαστεί ο Ιούδας, για αυτό και αναφέρεται συχνά με το όνομά του, "το δέντρο του Ιούδα"..
Βασίλειο: Φυτά (Plantae)Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα
(Magnoliophyta) Ομοταξία: Δικοτυλήδονα
(Magnoliopsida)Τάξη: Κυαμώδη (Fabales)Οικογένεια: Καισαλπινιοειδή
(Caesalpiniaceae)Γένος: Κέρκις (Cercis)Είδος: Κέρκις η κερατονιοειδής
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΑΓΚΑΣ
Η ρίγανη είναι αρωματικό ποώδες, πολυετές, ιθαγενές και θαμνώδες φυτό της Μεσογείου και της Κεντρικής Ασίας. Στην Ελλάδα η ρίγανη είναι αυτοφυής και βρίσκεται σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές.Χρησιμοποιείται κυρίως στην μαγειρική αλλά και σπανιότερα αναφέρεται ως εξαιρετικό φάρμακο κατά του βήχα. Χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στη χωριάτικη σαλάτα.Η συλλογή της ρίγανης γίνεται κατά την ανθοφορία του φυτού, τα άνθη αυτά ξεραίνονται σε ειδικά υπόστεγα ή ξηραντήρια και στη συνέχεια τρίβονται και κοσκινίζονται.Είναι το βασικότερο καρύκευμα των χωρών της Μεσογείου και βασικό συστατικό της Ελληνικής, αλλά και της Ιταλικής κουζίνας.Στις Η.Π.Α η κατανάλωση της ρίγανης αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια και έτσι άρχισε η καλλιέργεια της σε διάφορες περιοχές του νότου αλλά και στο Μεξικό.
ρίγανη
ΜΠΡΙΖΟΛΕΣ ΜΕ
!!!!!!!!!!ΡΙΓΑΝΗ!!!
ΦΑΓΗΤΑ ΜΕ!ΡΙΓΑΝΗ
…. ΑΡΝΙ!!!!!!ΡΙΓΑΝΑΤΟ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ :ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πρόκειται για φυτό φρυγανώδες και πολύκλαδο, με όρθιους βλαστούς που φύονται από τη βάση. Είναι, συνεπώς, θάμνος, με ύψος 30 έως 80
εκατοστά. Έχει γκριζοπράσινα φύλλα, στενά ως λογχοειδή. Οι ανθοφόροι βλαστοί καταλήγουν σε ταξιανθία τύπου στάχεος.
H αγαπημένη μας λεβάντα είναι δημοφιλής από την εποχή της αρχαίας Ρώμης, χάρη στα ευωδιαστά λιλά άνθη της, στο υπέροχο αιθέριο έλαιο
που περιέχουν και τη μεσογειακή γκρίζα εμφάνισή της.H λεβάντα είναι ιθαγενές φυτό της Μεσογείου και της Mέσης Ανατολής, και ευρέως διαδεδομένο σε όλον τον κόσμο. Είναι γνωστή από την αρχαιότητα για τα αρωματικά άνθη της και τις φαρμακευτικές ιδιότητές της. Έχει γκρίζα ή γκριζοπράσινα φύλλα, συχνά οδοντωτά, και αρωματικούς σπάδικες με μωβ, λιλά, λευκά ή ροζ άνθη. Επειδή καλλιεργείται πολλά χρόνια, έχουν
δημιουργηθεί πολλές νέες ποικιλίες από τα αρχικά είδη, και ως φυτό εμφανίζει πολλές παραλλαγές.
Ιστορικά, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν λεβάντα για άρωμα νερό της μπανιέρας τους, και κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της
Αναγέννησης, ήταν συχνά σπαρμένα στα πατώματα των κάστρων σπίτια και δρόμους για να κρατήσει μακριά τα έντομα και τη μάσκα μυρωδιές. Το
όνομα προέρχεται από την lavare ρίζα που σημαίνει, «για να πλύνετε."
Η λεβάντα είναι ένα πολύ όμορφο φυτό και πιστεύω πως μπορεί να μας χρησιμεύσει σε πολλά χρήσιμα πράγματα.
