Jest taki smutek, który przychodzi wtedy,kiedy za bardzo przywiązujemy się do siebiei do przedmiotów…

Wtedy, kiedy gniewamy się na ludzi,o których myślimy, że za mało nas cenią…

Mamy żal, że na świecie jest tak okropniei że to właśnie nam źle się powodzi…

A przecież jest tyle drzew i kwiatów,takie mnóstwo ptaków i motyli, łąk i lasów…

Tyle cudownych rzeczy wokół nas,które tylko czekają na to,by uzdrowić człowieka z jego smutku.

Naucz się nazywać po imieniu drzewa i kwiaty,ptaki i ryby, w imię Boga.

Otwórz swojego ducha dla światła,otwórz swoje serce dla radości.