Barbara Rosiek

BARBARA ROSIEK

Barbara Rosiek- ur. 25 czerwca 1959r. w Częstochowie, jest ona polską pisarką, poetką oraz psychologiem klinicznym.Studiowała psychologię. Od czternastego roku życia pisała pamiętnik, który w 1985 zadebiutował jako autobiografia Rosiek pod tytułem „Pamiętnik narkomanki”.

W 2002 roku została wyróżniona Srebrnym Medalem Cambridge.

Pani Rosiek Tobie powie

Jak narkotyki potrafią zawrócić w

głowie…

Książki Pani Barbary: Pamiętnik narkomanki (1985) Kokaina Byłam schizofreniczką Alkohol, prochy i ja W poszukiwaniu ducha (2007) Kokaina. Zwierzenia narkomanki Poganiacze Chleba (2008) Życie w hospicjum (2010) Oddział otwarty (2012)

PAMIĘTNIK NARKOMANKIPamiętnik narkomanki to książka opisująca okres życia Barbary od 14 do 30 roku życia. Jest on napisany w

formie pamiętnika. Autorka przedstawia w nim swoje zmagania z

uzależnieniem od narkotyków, początkami schizofrenii, brakiem

porozumienia z rodzicami oraz rówieśnikami.

Wszystko zaczęło się od wagarów. Basia, wzorowa uczennica pierwszy raz poszła na wagary w Dzień Wagarowicza. W

knajpce spotkała Filipa. Wiedziona ciekawością dała zaprowadzić się do domu kolegi, gdzie dostała pierwszy zastrzyk.

Potem były kolejne. Basia stała się hipiską. Przestała chodzić do szkoły. Myślała, że może przestać ćpać, przecież nie jest

jeszcze narkomanką, ale zaczęły się kłopoty. Kilkanaście razy trafiła do szpitala. W końcu przeniesiono ją do szpitala, gdzie

stwierdzono schizofrenię. Przeniosła się do sanatorium, gdzie kilka lat przebywała na odwyku. Później trafiła do MONAR-u

najlepszego ośrodka dla narkomanów w Polsce. Nie chciała się przyznać, że przez ten cały czas brała. Alfa- największy z

narkomanów zmusił ją do kradzieży w aptekach i wylądowała w więzieniu. Gdy wyszła, wszyscy znajomi-

narkomani już nie żyli. Zaczęła studiować psychologię. Dostała psa, którego nazwała Cezar. Był jej najlepszym

przyjacielem. Gdy skończyła studia zaczęła normalne życie, ale nigdy nie wróciła do punktu wyjścia.

Nałóg, narkotyki i Barbary łzy…

Barbara stała się hipiską, ponieważ jej towarzystwo, przez które wpadła w nałóg

nazywało się hipami. Nosili oni długie włosy, rzemyki, koraliki.

Ich hasłem przewodnim było:My sister is morfina.

BOHATEROWIE: Basia- główna bohaterka, narkomanka. Filip- narkoman, jako pierwszy podał Basi narkotyk. Umarł w

wieku 26 lat. Alfa- narkoman, Basia go nie lubiła, pociął ją (pokaleczył),

popełnił samobójstwo w więzieniu. Iga- przyjaciółka Barbary, umarła podczas sezonu w wieku 18

lat. Anna- terapeutka z Warszawy, z którą korespondowała Basia Marzena- koleżanka, którą Rosiek poznała na odwyku. Cezar- pies Basi. Marek Kotański- pseudonim Kotan, założyciel MONAR-u

(Młodzieżowy Ruch przeciwko Rozpowszechnianiu Narkomanii).

Książka wprowadza czytelnika w brutalny świat nałogu, świat rządzący się swoimi

prawami, gdzie ciało staje się towarem, za który można kupić upragnioną działkę,

wprowadza w świat pozbawiony miłości i zrozumienia.

Kokaina

Byłam schizofreniczką Zapis codziennych zmagań z życiem i

próba rozrachunku z brutalną przeszłością kobiety chorej na

schizofrenię. Poruszająca historia człowieka, którego cierpienie i choroba psychiczna popychają ku samobójstwu.

Alkohol, prochy i jaKolejna książka Barbary Rosiek, w której autorka przedstawia

trudną drogę wychodzenia z nałogu alkoholowego. Stanowi przestrogę dla wszystkich, którzy nie wiedzą, czym może

stać się przysłowiowy kieliszek. "Kiedyś pijałam gin z tonikiem, później koniak z coca-colą, teraz spiryt z sokiem

pomarańczowym."

W POSZUKIWANIU DUCHA

„Ale psychologia także przydaje się w życiu. Inaczej po prostu kończy się na pierwszej próbie samobójczej -

skutecznej. Pytam. l jeszcze wróciłam. Dlaczego? Czas na zdjęcie maski. Pragnę już iść bardzo daleko, za horyzont, który nigdy się nie kończy. W Kosmos. To tylko pasja w zdobywaniu słów. Nocą nadchodzi

inny wymiar lęku.”

Poganiacze chleba"Czuję narastającą w sobie siłę. Wyszłam z

raka duszy. Co za ulga!!! Nie neguję dotychczasowej twórczości. Jest piękna, tylko smutna. Jest w niej dużo zdrowych i

pozytywnych myśli..."

Życie w hospicjum"Życie w hospicjum" - najnowsza powieść Barbary Rosiek - to

głęboka, poruszająca i prawdziwa książka o sensie życia, istnienia, przemijania, umierania, bycia z drugim

człowiekiem w chorobie, cierpieniu, bezgranicznym bólu bez nadziei na wyleczenie.

Autorka pokazuje także bezmiar ludzkiej głupoty, egoizmu, braku empatii i zrozumienia. Stojąc na stanowisku, że

pacjent przede wszystkim do końca trwa przy chorym. Czy uda jej się dotrwać do końca przy najbliższych?

ODDZIAŁ OTWARTY"Oddział otwarty" kolejna powieść Barbary Rosiek o

życiu, chorobie, przemijaniu, próbie odnalezienia własnego miejsca w rzeczywistości... jakby

równoległej.Jestem "wyklęta” bo mówię, że schizo to własny wybór na życie, bycie w lęku, by szantażować

otoczenie. Więc piszę tę książkę, gdzie nikt mnie nie zbanuje.

Chyba, że czytelnicy, po ukazaniu się książki.

Ważne cytaty z książek: Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia. Najwięcej życia ma w sobie Śmierć! Ach, te bezsenne noce, kiedy w ciemnościach na wyciągnięcie dłoni dotykam

swego lęku. Bo nie wystarcza dla mnie tylko urodzić się i umrzeć, muszę zbyt często

umierać. I ja, wielka, ważna gówniara, która była sama dla siebie idolem. Nie sztuka dać się pokochać, sztuką jest odpowiedzieć miłością na miłość. Przemilczany problem nie istnieje. Mogli nas jedynie spacyfikować lekami, ale myśmy i tak wracali z nową duszą

wypełnioną całym Wszechświatem. Dlaczego każdy koniec nie miałby być szczęśliwy?

Barbara Rosiek na jednym z spotkań w kontrowersyjnej fryzurze!

Po naszej prezentacji dobrze wiecie,

Że narkotyki to najgorsze śmiecie! Swój rozum miejcie, nałogom się

nie dajcie.Po narkotyki przenigdy nie

sięgajcie!

KONIEC!!!Wykonały: Julia Gaik i

Aneta Gajda