View
560
Download
5
Category
Preview:
Citation preview
SU
• Canlılığın devamı için meydana gelen bütün biyokimyasal olaylar sulu ortamda gerçekleşir
Canlılığın devamı için organizmanın gereksinim duyduğu vazgeçilmez faktördür.
• Bir çok organizmanın %70’den fazlası sudan oluşur.
• Su ve onun iyonlaşma ürünleri olan H ve OH;
proteinlerin
nükleik asitlerin,
lipidlerin,membranların ve birçok diğer hücre bileşenlerinin yapı ve biyolojik özelliklerini tayin eder
SUYUN CANLIDA
• Hücrenin içinde• Hücrenin dışında (hücreler arasında veya
damar ve kanalların içinde)
Pek çok madde sulu bir ortam olan sitozolde çözünür.
Hücredışı vücut sıvıları da K+, Cl-, Mg+2 gibi serbest iyonlar ve iyonize
olabilen gruplara sahip moleküller ve makromoleküller içerir.
İKİ FORMU VARDIR:
BAĞLI SU SERBEST SU
HİDRAT SUYU
İyonlara, proteinlere, karbohidratlara vb. Makromoleküllere H köprüleriyle bağlı su
İNTERMOLEKÜLER SU
Lifler, zarlar arasında kalmış, akıcılığını yitirmiş su
Kan, lenf, omurilik sıvısı vb. vücut sıvılarındaki akışkan su
Organizma gereksinimi olan suyun çok büyük bir kısmını dışarıdan alır:
EKSOJEN SU !!!!!Suyun bir kısmı da metabolik
reaksiyonlar sırasında(özellikle organik moleküllerdeki H2 nin Oksitlenmesiyle)
üretilir:ENDOJEN SU !!!!!
(METABOLİZMA SUYU)
Endojen su yenilen gıda maddelerinin özelliğine bağlıdır.
Örneğin,
100 g proteinin oksidasyonundan ~34 g,
100 g karbohidrattan ~56 g,
100 g yağdan ise ~109 g su açığa çıkar.
Ortalama bir hesapla organizmadaki oksidasyonlar sırasında her 100 kaloriye karşılık 10-15 ml endojen su elde edildiği hesaplanmıştır.
Suyun fiziksel özellikleri
• Katı fazdan sıvı faza geçmesi için yüksek miktarda enerjiye ihtiyaç vardır
• Sıvı fazdan katı faza geçmesi için yüksek miktarda enerji kaybetmesi gerekir.
• Suyun buharlaşması için yüksek miktarda enerjiye ihtiyaç vardır .44 kJ mol-1
• Bilinen diğer sıvılara kıyasla erime ve kaynama noktası yüksektir
• Bu özellikler su molekülleri arasında kuvvetli bir çekim olduğunu göstermektedir
• Bu çekim molekülün dipolar özelliğinden ileri gelir
• Polar :Yüklü grup
• Dipol :Polar molekül
• Hidrofilik: Suyu seven
• Hidrofilik bileşik : Suda çözünebilen madde
• Hidrofobik : Sudan kaçan
• Hidrofobik bileşik : Suda çözünemeyen madde
Su, bir dipoldür. Oksijenin 6 dış elektronundan ikisi hidrojen ile kovalent bağ oluşturur. Diğer dört elektron bağ oluşturmaz ve iki çift oluşturur. Bu çiftler kısmi negatif yükün bir odağıdırlar ve hidrojen atomları kısmen pozitif yüklü hale gelir. Pozitif ve negatif yükler birbiriyle hidrojen bağları oluşturur
Dipol • Ametal atomları arasında elektron ortaklaşması
ile oluşan bağa ‘’kovalent bağ’’ denir.Bu bağ aynı atomlar arasında ise tam kovalent bağ,farklı ametal atomları arasında ise polar kovalent bağ denir.
• Polar moleküllere “dipol” denir. Elektrik yükü (q) ile yüklerin ağırlık merkezleri arasındaki uzaklığın (r) çarpımı “dipol moment”ini verir. Birimi, elekrostatik yük birimi x santimetre yâni debyedir.
Su polar bir moleküldür
Dipol moment polarite kavraminin kantitatif olcumudür,Kimyada, elektrikçe kutuplu olan moleküllerin kutupları arasındaki elektrik yükünü ifâde etmede kullanılan bir terimdir
Kantitatif değer büyüdükçe sudaçözünürlük artar.Bazı moleküllerin dipol momentleri;
HF=1,19HCl=1,08HBr=0,80HI=0,42CO=0,12ClF=0,88NaCl=9,00CsCl=10,42su=1,85amonyak=1,47
Carbon Dioxide
P-Dichlorobenzene
Carbon monoxide
Water
O-Dichlorobenzene
Glycine
O=C=ODipole moment
0
0
C O
OH
H1.83
ClCl
Cl
Cl
0.12
Dipole moment of some molecules
NH3+-CH2-COO-
2.59
16.7
• Su molekülünün dipolar yapısı ,su molekülleri arasında çekim kuvveti oluşmasına neden olur
• Bu tip elekrostatik çekim kuvvetine Hidrojen bağı denir
• Su tetrahedral konfigürasyonda olmasından dolayı ,herbir su molekülü dört komşu su molekülü ile H bağı yapar
• H bağları kovalent olmayan zayıf etkileşimler arasındadır
Donor Acceptor Bond length
- O - H O 0.28 + 0.01H
- O - H O = C 0.28 + 0.01
N - H O H
0.29 + 0.01
N - H N 0.31 + 0.01
N - H S 0.37
N - H O = C 0.29 + 0.01
Water-water
Water-organic molecules
Proteins,Nucleic acids
Hydrogen Bondings in Biomolecules
SUYUN VE HİDROJEN BAĞININ SUYUN VE HİDROJEN BAĞININ ÖZELLİKLERİÖZELLİKLERİ
Suyun katı sıvı ve gaz hallerine dönüşümünde
Çözücü olarak olarak görevinde önemlidir
Suyun katı sıvı gaz halleri
Sıvı fazda moleküllerin yerleşimi H-
bağlarının rastgele olması nedeniyle
düzensizdir. Su donduğunda H-bağları
kafes şeklinde su molekülleri oluşturur.
Su molekülleri arasında oluşan hidrojen bağları, oda sıcaklığında suyun sıvı halde bulunmasını ve kristal su (buz) için karakteristik olan aşırı düzenli moleküllerin oluşmasını sağlar.
Buz içinde her bir su molekülü
maksimum 4 hidrojen bağı
oluşturur. Böylece düzenli bir kristal
kafes şekli oluşur. Oysa oda
sıcaklığı ya da atmosferik basınç
altındaki sıvı fazda her bir su
molekülü ortalama 3,4 H bağı
oluşturur. Buzdaki kristal kafes
yapısı, sıvı sudaki aynı sayıda su
moleküllerinden daha fazla yer
kapladığı için buz, sıvı haldeki
sudan daha az yoğundur ve bu
nedenle suyun üzerinde kalmaktadır
Yoğunluk sıcaklığa bağlıdır: Katı su (buz) sıvı sudan daha az yoğundur. Bu özellik göllerin üstten itibaren donmasına neden olur, böylece balıkların yaşamasına olanak sağlar.
• Buz su üzerinde bir
örtü oluşturarak
sucul yaşamın
devamlılığını sağlar
Sıvıların çoğu donduklarında
, yapılarında bulunan
moleküller birbirine daha çok
yakınlaşır . Su donduğunda
ise moleküller birbirinden
uzaklaşır ve sıvı haldekine
göre daha fazla yer kaplar .
Bu nedenle buzun
yoğunluğu , yani ağırlığı sıvı
haldeki suya göre azalır ve
buz suda yüzer.
Buzda su molekülleri hidrojen bağları aracılığı ile rijit durumdadır
Su molekülleri hareket ederken hidrojen bağları sürekli olarak yıkılır
Gaz durumunda su hidrojen bağı oluşturmaz
Katı su (buz) Sıvı su Gaz su
Bir çözücü olarak su
Önemli bir çözücüdür .Hücre sitoplazmasında metabolik olayların gerçekleşmesini sağlar
• Hidroksi ve sülfidril grubu içeren bileşikler ile aminler esterler ve ketonlar H bağları oluşturarak suda çözünürler
Suda kolaylıkla çözülen bileşenlere hidrofilik denir. Bunun tersine, kloroform ve benzen gibi nonpolar çözücülerde çözülen bileşenlere hidrofobik adı verilir. Amfipatik bileşenler polar (ya da yüklü) ve nonpolar bölgeler içerirler. Amfipatik bileşenler su ile karıştırıldığında iki zıt durumla karşılaşır: polar ya da yüklü hidrofilik bölge solventle etkileşir ve çözülmeye gider, ancak nonpolar hidrofobik bölge tam tersi bir davranışla su ile etkileşmekten kaçınır.
• Su birçok organik çözücünün aksine iyonik bileşikler için de önemli bir çözücüdür.Bunda suyun yüksek dielektrik sabitesi önemli rol oynar.
• Anyon ve katyonlar adeta su mantosu giyerler
Tuzun suda çözünmesi
Na+
....
....
.. ..
....
....
....
.. .. ....
....
......
..
Cl-..
..
....
....
.. ..
....
....
....
.. ..
....
....
Na+
....
....
.. ..
....
....
....
.. .. ....
....
......
..Cl-
....
....
....
.. ..
....
....
....
.. ..
....
....
....
....
....
....
....
Su, solusyonları veya çözeltileri oluşturur
• Bir solüsyon iki ya da daha fazla bileşenin homojen olarak
karışımından meydana gelir.
• Solvent + Solute Solusyon
• Çözücü + Çözen Çözelti
• Şekerli su, tuzlu su, Cola
Solvent
• Çözücü ajan (çözgen)
• Su
• Metan
Solüt
• Çözünen bileşen
• Tuzlu sudaki tuz
• Şekerli sudaki şeker
Bazı gazlarda suda çözünebilir
• Alifatik ve aromatik hidrokarbonlar ile onların türevleri su ile H bağları oluşturamadığı için suda çözünmezler Örneğin Sıvı ve katı yağlar ile mumlar suda çözünmez.Bunlara hidrofobik bileşikler denir
Non-polar biyomoleküller su-su etkileşimlerine engel olurlar, ancak su-solut etkileşimi oluşturamazlar. Bunun sonucu olarak da nonpolar moleküller suda çözülmezler. Sıvı solüsyonlarda nonpolar moleküller birlikte kümeler oluştururlar.
Fatty acidDetergent
Phospholipid
Hydrophylic groups
WATER
liposome
Micelles
WATER
SUYUN BİYOLOJİK GÖREVLERİ
• Hücre içi ve hücre dışı sıvılarda İyi bir çözücü
• Hidrolazlar gibi enzimler için substrat
SU İLE İLGİLİ İKİ REAKSİYON TİPİ
• Isı düzenleyici görevi vardır
Vücut Sıcaklığının Ayarlanması
Glikozoksidasyonu
ısı
Deri yüzeyiter, buharlaşma
kan – sıcak su
Kan – ılık suAkciğerler
Isı
Soluk alıpverme
• Su sıcaklık değişimine dirençlidir – yavaş yavaş ısınır ve yavaş yavaş ısı kaybeder
• 4.184 J g-1 C-1
• Bu olay vücut sıcaklığının belirli bir sıcaklık aralığında tutulmasını sağlar
• Metabolik artıkların ve toksik maddelerin atılımı için taşıyıcı
• Besin maddelerinin taşınması kimyasal enerjinin oluşumu
• Kaslarda ve eklemlerde kayganlık sağlar (göz kırpmak)
• O2 ve CO2 in dokularda ve akciğerlerde değişimi
• Göze şekil ve esneklik verir
• Görme olayında yansıtıcı ortam olarak rol oynar
• İnce barsak ta emilim
• Böbreklerde emilim
• Vücut bölgeleri arası taşıma
• Bazı salgıların üretiminde – sindirim
• Hormonların hedef dokuya iletilmesi
• Vücut sıcaklığının korunmasında
• Belirli oranda proton ve hidroksit iyonlarına ayrılır
• Bu olay pH sisteminin oluşmasına neden olur
• Biyolojik sistemler pHya duyarlıdır (kan pHsı 7.4)
• Tampon sistemler kullanılır (bicarbonate tampon sistemi)
ASİTLER BAZLAR
Proton vericiler Proton alıcılar
Kuvvetli bir asitin dissosiyasyonu (ör. HCl):
HCl H+ + Cl-
Tamamen iyonlarına ayrışır. Dolayısıyla:
[H+] ≅ [HCl]
Kuvvetli bir bazın dissosiyasyonu (ör. NaOH):
NaOH Na+ + OH-
Tamamen iyonlarına ayrışır. Dolayısıyla:
[OH-] ≅ [NaOH]
Oysa biyokimyada temel moleküllerin çoğu
ZAYIF ASİT veya ZAYIF BAZdır.
Zayıf asitlerde, asit ile konjuge bazı (tekrar asit oluşturmak için proton kabul
eden iyon) arasında sabit bir denge vardır.
HCOOH H+ + HCOO-
Asit
(Formik asit)
konjuge baz
Konjuge bazların –OH içermesi gerekmez. Bu maddeler sudaki H+’ları
bağlayarak OH- konsantrasyonunu artırırlar.
Bir asit ne kadar kuvvetliyse, konjuge bazı o kadar zayıftır. Yani, bir asit proton
vermeye ne kadar eğilimli ise, onun konjuge bazı proton alıp yeniden asit
oluşturmaya o denli az eğilimlidir.
Bazı zayıf asitler ve konjuge bazları
NÖTRAL BİR MOLEKÜL
Ancak su da kısmen iyonlaşır ve hem zayıf bir asit hem de zayıf
bir baz gibi davranır:
H2O + H2O H3O+ + OH-
hidronyum hidroksil
Proton verici
Proton alıcı
Sudaki H+ lar çok hareketlidir. 10-15 saniyede bir başka bir su
molekülüne atlarlar ve sulu çözeltide asla serbest
dolaşmazlar.
BASİT GÖSTERİLİŞ:
H2O H+ + OH-
Aslında bu proton hidrate durumdadır, yani 1 veya daha fazla sayıda su ile ilişkidedir:
H3O+, H5O2+ , H7O3
+
Kdenge =
[H+] [OH-]
[H2O]
Saf suyun 25 oC’daki konsantrasyonu 55.5 M’dır.
Kdenge x 55.5 = [H+] [OH-]
Suyun iyonlarına ayrışma oranı çok az olduğu için sabit kabul edilir.
Saf suyun 25 oC’daki Kdenge = 1.8 x 10-16
Ksu = 1.8 x 10-16 x 55.5 = 1 x 10-14 = [H+] [OH-]
Ksu = 10-14 M2 = [H+][OH-]
Suyun dissosiyasyon
sabiti
M = Molar konsantrasyon (mol/l)
Saf su için:
[H+] = [OH-] = 10-7 M
(İnsan vücudunun sıcaklığında (37oC) nötral çözeltide H+] = [OH-] = 1.6 x 10-7 M
Ksu = Suyun disosiyasyon (iyonlaşma) sabiti
(Ka = Asitlik sabiti de denir)
[H+] = 10-7 ⇒ pH = -log10-7 = 7NÖTRAL ÇÖZELTİ
[H+][OH-] = 10-14
[OH-] = 10-7 ⇒
pOH = -log10-7 = 7
[H+]>[OH-]VEYApH<pOH
10-7 gibi çok küçük konsantrasyon terimlerinden
kurtulmak için Sörensen’in pH ve pOH kavramını
kullanıyoruz:
M<1 olan asit ve baz çözeltilerinde:
pH = -log[H+] ve pOH = -log[OH-]
[H+] ne kadar küçükse pH o kadar büyüktür.
Bir asitin dissosiyasyonu farklı düzeylerde olabilir:
HA+ H+ + A
HA H+ + A-
HA- H+ + A-2
Konjuge bazlar. Yükleri daima asitin yükünden bir eksik.
Hepsini HA H+ + A- şeklinde göstereceğiz.
Asitin Dissosiyasyon Sabiti:
Ka=[H+] [A-]
[HA]
Ka ne kadar büyükse, asitin iyonlaşma eğilimi o kadar fazladır; yani, asit o kadar
kuvvetlidir.
pKa = -logKa
pKa ne kadar küçükse,
asit o kadar kuvvetlidir.
pKa veya Ka değerlerini incelediğimizde:
Hangi asidin daha zayıf, hangisinin daha kuvvetli olduğunu rahatlıkla görebiliriz.
Vücut sıvılarının çoğu için pH
6.5-8.0 arasında değişir.
FİZYOLOJİK pH ARALIĞI !!!
Biyolojik açıdan önemli pek çok molekül zayıf asidik ve
bazik gruplar içerir.
Örneğin, büyük protein molekülleri yüzeylerinde hem asidik (ör. karboksilat) hem de bazik (ör. amino) gruplar taşır.
Bu grupların fizyolojik pH aralığında veya çok yakınında
pH değişimlerine verdiği cevap İŞLEV açısından çok
büyük önem taşır.
Ör. pekçok enzimin katalitik etkinliği belli grupların
iyonizasyonuna bağlıdır.
Çok sayıda iyonize olabilen Çok sayıda iyonize olabilen gruba sahip moleküllergruba sahip moleküller
AMFOLİTLER
POLİAMFOLİTLER
POLİELEKTROLİTLER
Hem asidik hem de bazik pKa değerlerine sahip gruplar içeren bir
moleküle AMFOLİT denir.Örnek:
Glisin Proteinlerin yapısında yer alan bir
α-amino asittir:
Karboksilat grubunun pKa’sı 2.3
Amino grubunun pKa’sı 9.6’dır.
Glisini çok asidik bir çözeltide (ör. pH 1.0) çözündürürsek
hem amino hem de karboksilat grubu protonlanır
ve molekül net +1 yük kazanır:
pH artırılırsa aşağıdaki gibi proton ayrışımı olur:
pH 1.0 6.0 14.0
Net yük
+1 0 -1
Aynı sayıda pozitif ve negatif yüklü grup içeren amfolite
ZWİTTERİYON denir.
Net yükün 0 olduğu pH değeri İZOELEKTRİK NOKTA (pI)
olarak adlandırılır.
Proteinler gibi büyük moleküllerde çok sayıda asidik
ve bazik grup bulunur.Böyle moleküllere
POLİAMFOLİT
Asidik gruplar baskınsa pI düşüktür.Bazik gruplar baskınsa pI yüksektir.
Kimyasal bir olayın gerçekleşmesi için öncelikle reaksiyona girecek moleküllerin karşılaşması ve belli bir süre birarada tutulması gerekir. İşte bu etkileşimi sağlayan en önemli faktör difüzyondifüzyon olayıdır.
DİFÜZYONDİFÜZYON
SULU ORTAMDA MOLEKÜLLERİN HAREKETİSULU ORTAMDA MOLEKÜLLERİN HAREKETİ
Atomlar ve moleküller hızlı hareket eden enerjili
partiküllerdir. Titreşim ve dönüm hareketleri yaptıklarından kinetik enerjiye, taşıdıkları elektronlar
nedeniyle de potansiyel enerjiye sahiptirler.
Atomların ve moleküllerin bu rastgele hareketleri sırasında meydana gelen çok önemli olaylardan biri de difüzyondur. İki molekül bağlanmadan önce, birbirlerine değecek kadar yakınlaşmalı, adeta birbirleriyle çakışmalıdırlar. Bu yakınlaşma moleküllerin termal hareketlerinin bir sonucu olan difüzyondifüzyon ile sağlanır.
Sıvı ortamda rastgele hareket eden belli bir molekül için difüzyon, başlangıç noktasından belli bir
uzaklığa hareket edebilme anlamını taşır.
Yüksek konsantrasyondan düşük konsantrasyona doğru rastgele bir hareketle DAĞILMA DAĞILMA da denilebilir.
Dağılma tamamlandığında dinamik denge kurulmuş olur.
Küçük moleküllerin sitoplazma içindeki difüzyon hızları, sudaki difüzyon hızlarına yakındır. Örneğin ATP vb. büyüklükteki moleküller 0.2 saniyede, bulundukları
noktadan 10 µm (küçük bir hayvan hücresinin çapına eşdeğer) uzağa
difüzlenebilmektedirler.
Oysa makromoleküller çok daha ağır hareket ederler. Bu moleküllerin
hareket kısıtlılığı, sadece difüzyon hızlarının düşük olmasından değil, aynı zamanda sitoplazmadaki diğer
makromoleküllerin sterik (yerleşimsel) engellemesinden de
kaynaklanmaktadır.
Sitoplazmada makromoleküllerin genel görünümü
Eğer iki sulu çözelti, sadece su moleküllerinin geçişine izin veren bir membran (zar) ile birbirinden ayrılmışsa, su molekülleri, kendi konsantrasyonlarının düşük olduğu yere (katı molekül konsantrasyonunun yüksek olduğu çözeltiye) doğru hareket eder. Bu olaya osmoz denir. Su moleküllerinin yoğun tarafa geçebilmesi, buna karşılık katı moleküllerin aksi tarafa geçemeyişi bir süre sonra zar üzerinde bir basınç yaratır. Zardan geçemeyen moleküllerin zar üzerinde yarattığı bu basınca osmotik basınç denir ve bu basınç nedeniyle zar suyun bulunduğu yöne doğru genişler.
OSMOZ OSMOZ (suyun pasif difüzyonu)
Sitoplazmadaki osmotik basınç 6-7.7 atm arasındadır.Bu basıncı yaratan çözünmüş madde konsantrasyonuna sahip çözeltilere İZOTONİK ÇÖZELTİİZOTONİK ÇÖZELTİ denir.
0.155 M (veya % 0.8-0.9) NaCl (SERUM FİZYOLOJİK)
0.155 M NaH2PO4
0.3 M glukoz
0.3 M üre
Hipotonik çözelti:Hipotonik çözelti: Normal vücut hücreleri ve kandan daha düşük konsantrasyonda çözünmüş madde içeren çözelti.
İzotonik çözelti :İzotonik çözelti : Normal vücut hücreleri ve kan ile aynı konsantrasyonda çözünmüş madde içeren çözelti.
Hipertonik Hipertonik çözelti :çözelti : Normal vücut hücreleri ve kandan daha yüksek konsantrasyonda çözünmüş madde içeren çözelti.
Suyun Ozmotik Basıncı
• Ozmotik basınç hayvan ve bitki hücrelerinin şekil ve entegrasyonunu sağlar
• Hücre sitoplazmasının bir ozmotik basıncı vardır.
• Bu basınç hücre çevresindeki (dışı) değişimlerden etkilenir
Bitki ve Hayvan Hücresinde Ozmatik Basınç
Kırmızı Kan Hücreleri ve Ozmotik Basınç
VÜCUT SIVISININ KAYBIVÜCUT SIVISININ KAYBI
1. İdrar
2. Feçes
3. Ter
4. Fizyolojik (laktasyon, gebelik)
En önemli su metabolizması bozuklukları, su kayıpları (dehidratasyonlar), fazla su alımının yarattığı su zehirlenmeleri ve suyun çeşitli sıvı kompartımanları arasında paylaşılmasının bozukluğu sonucu ortaya çıkan ödem ve şok gibi olaylardır.
Hayatınızı bir düşünün: Yemek yemeden 6 hafta yaşayabilirsiniz ama su içmeden bir haftadan fazla yaşamanız mümkün değildir. İnsanlar vücut suyunun % 10’unu kaybettiklerinde yaşamları tehlikeye girer, % 20’sini kaybettiklerinde ise ölüm kaçınılmazdır. Ortalama insan vücudunda 38-46 litre kadar su bulunur.
Sağlıklı yaşam için ne kadar su? Sağlıklı bireyler günde belirli yollarla vücuda aldıkları sıvıları kaybederler.Deriden terleme yoluyla 500 ml, akciğerlerle solunum yoluyla 300 ml, böbreklerden idrarla 1500 ml ve barsaklardan 200 ml
olarak kayıptır.Topladığınızda 2500 ml yani ortalama 8-10 su bardağı sıvı
anlamına gelir.
TOPLAM VÜCUT TOPLAM VÜCUT SIVISISIVISI
İNTRASELLÜLER SIVI (ISS)İNTRASELLÜLER SIVI (ISS)
Toplam vücut sıvısının 2/3’sini oluşturur.
Major katyonu K+’dur.
EKSTRASELLÜLER SIVI (ESS)EKSTRASELLÜLER SIVI (ESS)
Toplam vücut sıvısının 1/3’ünü oluşturur.
Major katyonu Na+2dur
İnterstisyel sıvıİnterstisyel sıvı
ESS’nin ¾’ünü oluşturur
PlazmaPlazma
ESS’nin ¼’ünü oluşturur
Ortalama ağırlıkta (70 kg) bir kişide toplam su miktarı yaklaşık 40 litre (vücut ağırlığının %57’si) kadardır. Vücut sıvıları su ve su içinde çözünmüş maddeleri içerir.
•
İnterstisyel sıvı
Ekstrasellüler sıvı
İntrasellüler İntrasellüler sıvısıvı
İntrasellüler:İntrasellüler: hücre içindeki sıvıhücre içindeki sıvıEkstrasellüler: hücre dışındaki sıvıEkstrasellüler: hücre dışındaki sıvıİnterstisyel: doku hücrelerini çevreleyen sıvıİnterstisyel: doku hücrelerini çevreleyen sıvıPlazma: kanın sıvı kısmıPlazma: kanın sıvı kısmı
Plazma
Hücre içerisinde potasyum ve fosfat
İnterstisyel sıvıda sodyum ve klorür
Plazmada sodyum ve klorür
VÜCUT SIVILARINDAKİ İYONLAR
İntrasellüler
Sitoplazma
EkstrasellülerPlazmaLenfatik sıvıSerebrospinal sıvıİdrar
Sindirim sıvıları
Yaşamın sürdürülebilmesi için gerekli reaksiyonlar
Destek ürünlerinin, atıkların ve bilginin taşınması
Besinlerin yıkımı
VÜCUT SIVILARI
Vucut sıvıları arasındaki ilişkiler kapillerde olur
İnterstisyel sıvı ile plazma İnterstisyel sıvı ile plazma arasındaki değişimler arasındaki değişimler hidrostatik ve onkotik hidrostatik ve onkotik (osmotik) basınca (osmotik) basınca bağlıdır. Hidrostatik bağlıdır. Hidrostatik basınç ve osmotik basınç basınç ve osmotik basınç ters yönde etkilidir. ters yönde etkilidir. Hidrostatik basınç etkin Hidrostatik basınç etkin olduğunda sıvıyı zarın olduğunda sıvıyı zarın öteki tarafına iter, öteki tarafına iter, osmotik basınç ise zarın osmotik basınç ise zarın öteki tarafından sıvıyı öteki tarafından sıvıyı kendi tarafına çeker. kendi tarafına çeker. Normalde kanın hidrostatik ve onkotik Normalde kanın hidrostatik ve onkotik
basıncı interstisyel sıvınınkinden çok basıncı interstisyel sıvınınkinden çok
daha yüksek olduğu için madde ve gaz daha yüksek olduğu için madde ve gaz
alışverişinde önem kazanırlar.alışverişinde önem kazanırlar.
Herhangi bir su kitlesinde, suyun yüzeyindeki basınç atmosfer basıncına
eşittir, fakat yüzeyden aşağıya doğru her 13.6 mm mesafede basınç 1 mm Hg
yükselir. Suyun ağırlığından kaynaklanan bu basınca hidrostatik basınç denir.
Kapiller yatağının artere yakın bölümünde hidrostatik basınç yüksektir (35
mmHg), sıvı damardan dokuya geçer. Venüle yakın kapiller bölümünde
osmotik basınç ön plana geçer ve doku sıvısını damara çeker. Bu arada doku
sıvısının elektrolitleri ve küçük moleküllü proteinleri de damara girer.
Ekstrasellüler ve intrasellüler sıvıların normal hacim ve
bileşimlerinin devamlılığı yaşamın sürdürülebilirliği
açısından büyük önem taşır.
Bu sürdürülebilirlikte rol alan üç tip homeostasis bulunur:
Hacim=Sıvı dengesi (ödem, dehidratasyon,
hiperemi)
Elektrolit dengesi (hipo-hipernatremi, hipo-
hiperkalemi, hipo-hiperkalsemi ….)
Asit-baz dengesi (asidoz, alkaloz)
Vücut sıvılarının bu özelliklerindeki bozukluklar
sonucunda çeşitli patolojik tablolar ortaya çıkar
ÖDEM:ÖDEM: Hücre içi sıvının artışı ve seröz boşluklarda sıvı
birikimi
DEHİDRATASYON:DEHİDRATASYON: Vücuttaki su miktarının normalin
altına düşmesi
hiperemi
ödemödem
Recommended