Nasze życie, jak dzień w ogrodzie -

Nasze życie, jak dzień w ogrodzie -

niby to samo, lecz wciąż się zmienia …

niekiedy smutek cieniem się położy …

a czasem uśmiech buzię opromienia.

Nieraz za chmurą skryje się słońce,

wszystko wydaje się szare, ponure ...

z rąk wszystko leci, nic się „nie klei " …

głowa się zmaga z niewidzialnym murem.

Wystarczy jednak piękna muzyka ...

czyjaś obecność w nuty wpleciona ...

już oczy blaskiem radosnym płoną

i dusza w piersi tańczy ... szalona.

Gdy noc się kończy i brzask nadchodzi

ze snu się budzą dobre anioły ...

już kombinują, co by tu zrobić,

kim.44-urwis_wawa

by dzień wstał jasny, ciepły, wesoły ...

Nasze życie, jak dzień w ogrodzie -niby to samo, lecz wciąż się zmienia …niekiedy smutek cieniem się położy,a czasem uśmiech buzię opromienia....Nieraz za chmurą skryje się słońce,wszystko wydaje się szare, ponure ...z rąk wszystko leci, nic się "nie klei" …głowa się zmaga z niewidzialnym murem..Wystarczy jednak piękna muzyka ... czyjaś obecność w nuty wpleciona ...już oczy blaskiem radosnym płonąi dusza w piersi tańczy … szalona....Gdy noc się kończy i brzask nadchodzize snu się budzą dobre anioły ...już kombinują, co by tu zrobić,by dzień wstał jasny, ciepły, wesoły ...

Obrazy : Olga Kost (www.krakart.com) autor wiersza i prezentacji : kim.44-urwis _wawa