View
216
Download
0
Category
Preview:
DESCRIPTION
personality zomer 2012
Citation preview
58 dito
Soldaat van Oranjede musical
Soldaat van Oranje heeft veel levens. Eerst was er het boek van Erik Hazelhoff Roelfzema, toen
de in 1977 gemaakte film en nu is het al bijna twee jaar een kassucces als musical. Koningin
Beatrix noemde de voorstelling in de TheaterHangaar op vliegveld Valkenburg ook wel ‘docu-
mentair theater’. Het is het mooiste compliment dat producent Fred Boot kreeg voor Soldaat van
Oranje - De Musical. Een project van ruim negen miljoen euro dat na ruim anderhalf jaar nog altijd
volle zalen trekt en mogelijk de Verenigde Staten gaat veroveren.
‘Het concept zal in New York, Londen en zelfs Berlijn aanslaan’
FotograFie: JORiS VaN BENNEKOM
Theaterproducent Fred Boot over
soldaat van oranje.indd 58 11-07-2012 00:39:39
p de dag van de 566ste voorstelling treffen we Fred
Boot (1965) met een glimlach achter zijn bureau in
Amsterdam. Logisch, de bijna drie uur durende voor-
stelling zit inmiddels met ruim 620.000 bezoekers Ciske de Rat,
die andere oorspronkelijke Nederlandstalige succesmusical, op de
hielen. Soldaat van Oranje - De Musical draait in oktober 2012 twee
jaar, maar Boot sluit niet uit dat de productie daarna nog zal door-
lopen. “Onze voorstelling scoort het hoogste herhalingsbezoekper-
centage voor een theaterproductie ooit”, aldus de theaterprodu-
cent. “Velen hebben de voorstelling meermalen bezocht, sommigen
zelfs acht, negen keer of zelfs nog vaker. Ze nemen vrienden, ken-
nissen en hun opgroeiende (klein)kinderen mee. Mijn ouders zijn
beiden in de tachtig, mijn kinderen 11 en 9 jaar. Ze hebben de
voorstelling verschillende malen gezien. Soldaat van Oranje hoort
bij de opvoeding. Herman van Veen zei laatst: ‘Deze musical hoort
net zo bij Nederland als de Keukenhof.’”
Ook tijdens deze sportzomer zijn de voorstellingen al maanden uit-
verkocht. Hetzelfde geldt voor het restaurant met 160 couverts per
avond. In het bordes, gevestigd in de hangar, zijn inmiddels zo’n
duizend bedrijven met medewerkers en relaties ontvangen. “Juist
in een tijd waarin maatschappelijk ondernemen steeds belangrijker
wordt, slaat deze voorstelling aan”, concludeert Boot. Van de crisis
heeft deze theaterproducent met zijn circa 150 medewerkers geen
centje last. De investering van negen miljoen, gefinancierd door
Amerborgh Nederland, is nu terugverdiend.
Engelandvaarders
Voordat de elfhonderd bezoekers tijdens de voorstelling kennisma-
ken met Erik Hazelhoff Roelfzema en zijn Leidse medestudenten,
komen ze al in de juiste sfeer. Dat begint al bij de aankomst op
vliegveld Valkenburg, in het buitengebied bij Katwijk. Tijdens die
dramatische meidagen sloegen hier de eerste Duitse bommen in
en staken de gelande Duitse parachutisten door naar Den Haag,
waar destijds het zenuwcentrum van het Nederlandse leger was
gevestigd. Daarnaast groeide de in Nederlands-Indië geboren Erik
Hazelhoff Roelfzema in Wassenaar op, studeerde hij in Leiden en
vonden talloze landingen plaats op het strand in Katwijk. Allemaal
op een steenworp afstand van de hangar.
by ditoondernemen
dito 59
>>
Soldaat van Oranjede musical
O
soldaat van oranje.indd 59 11-07-2012 00:39:43
Voorafgaand aan de voorstelling is in de foyer van het theater een
expositieruimte ingericht over de Tweede Wereldoorlog met de titel
‘Morgen is vandaag, kun jij kiezen in oorlogstijd?’. Een wand ver-
schaft allerlei informatie over Engelandvaarders. Wie waren deze
mannen en vrouwen, wat inspireerde hen? Langs welke routes ont-
snapten zij uit het bezette Nederland? Daarnaast zijn allerlei per-
soonlijke verhalen uit bezet Nederland te zien en te beluisteren.
Telkens wordt de vraag gesteld welke keuze de bezoeker zelf zou
maken onder druk van de oorlog. Zouden we vandaag net zo held-
haftig zijn als de in 2007 overleden Soldaat van Oranje?
Megalomaan idee
Boot woonde nog bij zijn ouders in het Groningse Haren toen hij
Soldaat van Oranje voor het eerst zag. Het heldenepos was boven-
dien de eerste film die hij op de pas aangeschafte videorecorder op-
nam. “Ik was er idolaat van”, vertelt
hij. “Ik keek er zo vaak naar dat ik
de teksten zelfs uit mijn hoofd kon.
Ook het boek las ik talloze malen. So-
wieso fascineerde de oorlog mij. Mijn
moeder had een Jappenkamp overleefd. De broer van mijn vader,
een verzetsstrijder, is gepakt en in een concentratiekamp omge-
komen. Toen ik in de jaren negentig de pr deed voor Cyrano, de
Joop van den Ende-musical op Broadway, in New York woonde en
over Times Square liep, zag ik daar in mijn fantasieën een enorm
billboard hangen: ‘Soldier of Orange - The Musical’. Dat megalomane
idee werd een running gag.”
Boot leerde het vak acht jaar onder Joop van den Ende. Soldaat van
Oranje heeft Boot daar ook wel eens als idee voor een voorstelling
op een longlist gezet, maar uiteindelijk heeft hij gelukkig zijn ei-
gen idee zelf kunnen uitvoeren. Daarmee is het een geheel nieuwe
vorm van ‘theater maken’ geworden. Totaaltheater zou je het kun-
nen noemen, waarbij toneel, film, muziek en zang samenkomen in
een 360 graden draaiende theaterzaal. Op de vraag of het dan door
zijn oude werkgever anders zou zijn aangepakt, antwoordt hij wat
schuchter: “Tja, ik weet het niet.
Wellicht zou het bij Joop van den
Ende Theaterproducties eerder de al
bekende musicalvorm hebben aan-
genomen.” Sowieso is hij een ander
60 dito
‘Deze musical hoort net zo bij Nederland als de
Keukenhof ’
soldaat van oranje.indd 60 11-07-2012 00:39:54
type leider dan Joop van den Ende. Boot is minder directief, minder
‘bazig’. “Ik ben meer van management by democracy”, legt hij uit.
“Veel komt in overleg tot stand. Dat betekent dat het soms veel
tijd kost om een beslissing te nemen, maar als eenmaal een knoop
is doorgehakt, heeft die het draagvlak van iedereen. Wat overigens
niet wil zeggen dat ik de boel laat sudderen als er maar geen besluit
wordt genomen. Soms moet je natuurlijk wel gaan hakken.”
Totaaltheater
Op kolossale wanden zien we authentieke zwart-witbeelden, varië-
rend van NSB-marsen en strijdende Nederlandse soldaten tot mar-
cherende en zingende Duitse soldaten. Is de voorstelling eenmaal
begonnen, dan valt direct op dat deze afwijkt van de reguliere
musical. Het acteerpeil ligt beduidend hoger. Alles draait om het
waarachtige historische verhaal, om de karakters die gevormd wor-
den door de dilemma’s waarmee ze worden geconfronteerd. Niet om
de pracht en praal van de show, de liederen ontstaan als vanzelf.
Een reactie die Boot vaak hoort, zijn variaties op dit citaat: “Ik
haat musicals, veel te aanstellerig en te truttig, maar deze vond
ik gaaf.”
Niet alleen qua muziek is het rock-’n-roll, in alles is het veel stoerder,
authentieker. Eigenlijk is het totaaltheater. De majesteit schijnt het
na de première ‘documentair theater’ genoemd te hebben. Daarmee
heeft de producent zijn doel bereikt. “Ik wilde buiten de gebaande
paden van de traditionele musical blijven, zonder het bestaande
musicalpubliek tegen de kop te stoten. Ik wilde zeker iets nieuws
en onderscheidends maken, maar ook niet zo afwijkend dat mensen
het niet meer begrijpen. Maar het belangrijkste is het verhaal, dat
moest goed over het voetlicht komen. Daarom kozen we voor
by ditoondernemen
dito 61
‘De majesteit schijnt het documentair theater genoemd te hebben’
>>
soldaat van oranje.indd 61 11-07-2012 00:40:16
toneelacteurs, het acteren moest namelijk even belangrijk als het
zingen zijn.”
Aan elk detail is gedacht. Soldaat van Oranje is meer dan een musi-
cal, het is een merk, met nota bene een eigen merchandising. In de
huisstijl keert telkens weer de kroon met daaronder de hoofdletter V
terug. Deze staat bijvoorbeeld voor Victorie, Verliefdheid, Verraad,
Verzet, Vriendschap, Vaderlandsliefde en vliegveld Valkenburg. Ook
de kleur oranje komt keer op keer terug. Grappig genoeg voetbalt
Oranje op de avond van dit gesprek op het EK in Polen/Oekraïne te-
gen aartsvijand Duitsland en dat maakt bij Boot het nodige los: “Ik
vroeg acht jaar geleden Erik Hazelhoff Roelfzema persoonlijk om
toestemming voor de productie van deze musical. Toen was er het
3
2
1
dE favOriETEn
van frEd bOOT
Ondernemer
Mijn vader, zelf ondernemer. Het
huidige familiebedrijf wordt geleid door
mijn broer, NNZ Groep (internationaal
verpakkingsbedrijf).
nederlandse musicalster
Danny de Munk.
boek
Bidden voor Owen Meany, John irving
62 dito
soldaat van oranje.indd 62 11-07-2012 00:40:49
EK in Portugal en ook toen speelde Nederland tegen Duitsland (1-
1; red.). Ik vond het toen wel een goed idee om hem op die dag
te ontmoeten en samen naar die wedstrijd te kijken. Dat vond hij
toen wel een geestig idee. We hebben samen gejuicht toen Ruud
van Nistelrooij in de laatste minuten de gelijkmaker scoorde. Het
klikte in elk geval meteen.”
Stinkende bende
Via Hazelhoff Roelfzema kwam Boot ook in contact met de toen-
malig staatssecretaris van defensie Jack de Vries en opperbevel-
hebber der strijdkrachten b.d. Dick Berlijn, waardoor ze bij het
vinden van een locatie toegang
konden krijgen tot kazernes en
vliegvelden. “Toen ik met co-
producent Robin de Levita in de
hangar van vliegveld Valkenburg
stond, zagen we kale betonnen
muren en een stalen dak. Een
stinkende bende eigenlijk, maar
alles viel op zijn plaats. Dit was
het! Toen kwam ook het idee
van de draaiende tribune. Het
was bovendien onze enige mo-
gelijkheid; als we alles op een
groot podium hadden moeten
faciliteren, waren we zeker der-
tig à veertig miljoen euro kwijt
geweest. Desondanks werd het
toch een onderneming. We heb-
ben het voorgebouw met het
educatiecentrum aangebouwd.
Alles is gemaakt van pure, eer-
lijke materialen en kleuren die
aansluiten bij de omgeving,
zonder opsmuk. De vloer bijvoorbeeld moest van hout zijn. Als we
marmeren vloeren hadden aangelegd, had dat een totaal ander
gevoel gecreëerd en invloed gehad op hoe je de voorstelling, het
verhaal, beleeft.”
Mede door coproducent De Levita is Boot in contact gekomen
met enkele Amerikaanse producenten. “Ik denk dat het concept
sowieso in New York, Londen en zelfs in Berlijn zal aanslaan.
Het verhaal gaat over liefde, vriendschap, verraad, vrijheid, va-
derlandsliefde en het Koninklijk Huis. Vooral in de VS vinden ze
dat laatste geweldig. Waarom zou het verhaal van de Soldaat
van Oranje niet universeel genoeg zijn voor een internationale
versie en het musicalverhaal over de Franse revolutie, Les Misé-
rables, wel?”
Boots optimisme heeft iets aanstekelijks, hij combineert fana-
tisme met een grote mate van ontspannenheid. Dat had ontegen-
zeggelijk te maken met zijn beslissing om zich onder de vleugels
van papa Joop van den Ende te bevrijden en voor zichzelf te
beginnen. “Het is veel leuker om aan je eigen droomprojecten te
werken, om een omgeving te scheppen waarin creatieve geesten
iets moois kunnen creëren. Zelfstandig zijn, heerlijk vind ik dat.
Ik word er ontspannen van. Bovendien: de enige tegen wie je
schoppen kunt, ben jezelf.” n
by ditoondernemen
dito 63
Soldaat van Oranje - De Musical is gebaseerd op het
waargebeurde verhaal van een van de grootste verzetshelden
uit onze vaderlandse geschiedenis: Erik Hazelhoff
Roelfzema. aan het begin van de oorlog ontsnapt Erik naar
Engeland, van waaruit hij zendapparatuur naar Nederland
smokkelt en als piloot betrokken is bij bombardementen
op Duitsland. Hij wordt adjudant van koningin Wilhelmina
en ontvangt voor zijn verzetswerk al tijdens de oorlog
de Militaire Willemsorde, de hoogste koninklijke
onderscheiding.
soldaat van oranje.indd 63 11-07-2012 00:40:54
by ditospecial people
dito 103
>>
e stralende zon, die zomerse temperatuur, dat zachte
briesje. De kopvrouw van de Rabobank-damesploeg
verheugt zich al op de trainingsrit die later die dag
op het programma staat. “Fietsen,” zegt Marianne Vos (25) met
pretoogjes in de huiskamer, “daar geniet ik nog zo van. Die vrij-
heid, dat landschap waarin ik telkens weer nieuwe plekjes ontdek.
Dat is ook mijn ultieme drijfveer. Belangrijk! Als je iets graag doet,
is werk geen opoffering, dan gaat het moeiteloos.”
Balen als een stekker
Om aan de top te kunnen komen, en vooral te blijven, is uiter-
aard ook de wil nodig om alsmaar weer de beste te willen zijn.
Dat zit volgens Anton Vos, Mariannes twee jaar oudere broer, bij
zijn zus wel snor. “Ook op school had ze dat”, vertelt hij en pas-
sant aan tafel in de huiskamer. “Als ze een zeven kreeg terwijl ze
een negen had kunnen halen, baalde ze als een stekker. Ik was
al blij met een zes. Dus ik haalde havo en Marianne atheneum.
Ook ik vond wielrennen leuk. Maar als ik in het peloton een koers
uit reed, was dat al een overwinning op zich. Maar mijn zus wil
echt altijd het beste uit zichzelf halen en wordt daardoor sneller
boos op zichzelf dan op anderen. Ik weet het nog, ze was pas
8 jaar toen ze tijdens een criterium voorop lag. Maar toch werd
ze slechts vierde. ‘Mijn fiets rijdt zo
zwaar’, zei ze. Het bleek dat ze voor
het eerst in haar leven lek gereden
had. Toen Marianne hoorde dat ze
haar wiel had moeten wisselen, donderde ze de fiets woedend
over het hek.”
de perfecte taart
Ook is haar thuissituatie in het Brabantse dorpje Meeuwen cru-
ciaal. “Ik ben geen stadsmens”, vertelt de kampioene. “Ik stu-
deerde een poosje biochemie in Nijmegen. Toch niet echt een
wereldstad. Maar zelfs dat was me al te heftig. Die drukte, die
hectiek. Nee, ik hou ook niet van uitgaan en shoppen. Wel hou
ik ervan om voorafgaand aan een wedstrijd met de ploeg, zoals
laatst in het Italiaanse Varese, een kop koffie te doen op het ter-
rasje. Dan is het ook echt van: joh, morgen de drukte en de span-
ning, maar nu even lekker ontspannen. Onze job, hou ik dan ook
mijn ploeggenoten voor, is tegelijkertijd werk en hobby. Geniet
er dan ook van.”
Marianne vindt het fijn om na een training thuis te komen en
te rusten op de bank, terwijl haar moeder iets lekkers voor haar
kookt. “Die familie die achter je staat, heerlijk.” Vader Henk Vos
was jaren trainer en jeugdbegeleider van de wielerclub waarvan
zijn kinderen lid werden, moeder Conny ging altijd mee naar de
koersen. Af en toe wat aangeven, wielen wisselen, praatje maken.
“Wij vormen echt een team”, aldus moeder Conny bij het brengen
en inschenken van de koffie en thee.
“Het is nou ook niet zo extreem dat
Marianne zonder ons niet kan functi-
oneren. Maar ze heeft ons er ge-
Marianne Vos
Vier Europese titels, zeven wereldtitels en één gouden olympische plak. Wielrenster Marianne Vos rijgt de kampi-
oenschappen als de parels van een lange parelketting aaneen. Tijdens haar voorbereiding op de Olympische Spelen
in Londen troffen we de kopvrouw van de Rabobank-damesploeg bij haar thuis. Een inspirerende ontmoeting met
de spil van een familiebedrijf.
‘Bij de Rabobank-ploeg staat alles in het teken van snel, sneller, snelst’
d
‘Die familie die achter je staat, heerlijk’
FotograFie: AnTOn VOS
marianne vos.indd 103 11-07-2012 01:34:45
woon graag bij. Zo waren we vorig jaar bij het WK in Australië,
en straks gaan we met zijn allen naar de Olympische Spelen in
Londen.” Het familiesucces straalt ook af van het gezicht van
vader Henk: “Als trainer zeg ik wel eens: ‘Je moet je loopbaan
opbouwen zoals een kok een perfecte taart bakt waarvan elke
taartpunt belangrijk is. Mariannes carrière begint al op zo’n taart
te lijken. De ene punt staat voor talent, zoals aangeboren kracht
en lenigheid, de andere punt voor passie, weer een andere punt
voor de thuissituatie en de volgende punt, niet onbelangrijk, voor
het management.”
snel, sneller, snelst
Daarin maakte Vos afgelopen jaar een belangrijke stap. De veel-
voudig kampioene reed jarenlang in de ploeg Nederland Bloeit,
maar inmiddels is zij het boegbeeld van het Rabobank Woman’s
Team. “We vallen onder hun wielerploegen en dat heeft talloze
voordelen”, zegt ze. “Naast hogere budgetten kunnen we meelif-
ten op de enorme kennis, de knowhow en de faciliteiten van de
herenploeg. Zo deed ik laatst in Londen een windtunneltest bij de
F1 van McLaren. Dan werk je echt aan de details in je zithouding,
aan je type helm, noem maar op. Daardoor ga je tijdens een tijdrit
van dertig kilometer elke kilometer een seconde sneller. Dat is
toch een halve minuut aan de finish.
Daarnaast bezit de herenploeg alle
mogelijke data over bijvoorbeeld
koersen, etappes, materiaal en fiets-
typen. Enorme dossiers zijn dat.
Heb ik een vraag, dan zeggen ze niet ‘We kunnen dit of dat eens
proberen’, maar ‘Dit is toen en toen gebeurd, daarom doen we het
voortaan zo’.”
Marianne vervolgt: “Bij de Rabobank-ploeg zitten meer begelei-
ders dan renners: artsen, fysiotherapeuten, soigneurs, mecani-
ciens, materiaalontwikkelaars, chauffeurs, koks, mental coaches,
diëtisten en medewerkers pr/communicatie. En natuurlijk de trai-
ners, de ploegleiders en het management. Daardoor maken we ons
geen zorgen over kleding, voeding, massagespullen, vervoer en
hotels. Dat scheelt een enorme slok op een borrel. De Rabobank is
veruit de grootste sportinvesteerder van Nederland en daarbinnen
is de wielerploeg de duurste investering. De damesploeg zit met
haar budget in de top, met onder andere Garmin Cef Velo en HTC
Highroad. Niemand vraagt nu of ik prof ben. Bij de andere ploeg
vroegen ze wel eens: ‘Goh, leuk dat fietsen, maar wat doe je nou
voor werk? De Rabobank heeft in het cyclisme echt een reputatie.
Aan de andere kant: de druk ligt nu hoger. Niet alleen de druk van
het publiek, de media en de organisatie zelf, maar ook de druk
die ik mezelf opleg. Ik heb er echt jarenlang aan gewerkt, voor
gevochten, maar ik moet het nu dan laten zien. Bij de profes-
sionalisering hoort ook dat alles bij Rabobank over meer schij-
ven gaat. Het is een grotere organisatie, dus meer mensen, meer
beslissingslagen. Ze willen weten
wat er speelt, je verantwoordelijk-
heid wordt groter. Niet slecht, hoor,
maar anders. Alles staat in het te-
ken van snel, sneller, snelst.”
104 dito
‘Als de sfeer optimaal is, ga je automatisch voor de volle 200 procent’
3
2
1
de faVorieten
Van Marianne Vos
Boeken
Talloze sportbiografieën, maar ook
thrillers als Het Bernini Mysterie van
Dan Brown.
speelfilms
Miracle on Ice, de speelfilm over het
gouden Amerikaanse ijshockeyteam op
de Olympische Spelen in Lake Placid in
1980.
documentaire
‘Goud’, over ons dameshockeyteam dat in
2006 het WK hockey won.
marianne vos.indd 104 11-07-2012 01:35:02
olympische spelen
Voor Vos staat het vizier nu op de zomer. Op 29 juli en 1 augustus,
de data van de wegwedstrijd en de tijdrit van de Olympische Spelen
in Londen. “Alles moet dan helemaal tiptop in orde zijn. Vanwege
de gelimiteerde deelname verschijnen slechts zestig à zeventig
vrouwen aan de start van de wegwedstrijd. Het is geen abc’tje, ook
omdat ik dan niet in onze vertrouwde Rabobank-ploeg rijdt, maar
in een nationale ploeg.”
Maar, zo werpt de onwetende verslaggever tegen, Vos is toch niet
voor niets de veelvoudig kampioene? Het wordt toch een makkie? Na
een cynisch lachje vertelt Marianne: “Het nadeel van succes is dat de
concurrentie beter op je let. Ik moet bijvoorbeeld nu harder aanzet-
ten om te ontsnappen. Bovendien wordt de druk meer op onze ploeg
gelegd. Andere ploegen zien ook graag dat wij de koers controleren,
zodat zij daarvan kunnen profiteren. We moeten dan ook als een
team alsmaar beter blijven presteren, maar ook moet je zelf steeds
beter willen worden, blijven groeien. Ik ben nu veel beter dan enkele
jaren geleden. Met de vorm van toen had ik bijvoorbeeld de laatste
WK niet kunnen winnen.”
Ook het teamwerk wordt steeds belangrijker. “Ons team is echt in
elkaar gesmeed, de rensters zijn echt geselecteerd. We hebben bij-
voorbeeld klimmers, sprinters en klassiekerrijdsters. Verder moeten
de karakters bij elkaar passen, daarom is de winter ook zo belang-
rijk voor ploegen. Je krijgt dan de tijd om elkaar te leren kennen,
zodat je later tijdens de wedstrijden precies weet wat je aan elkaar
hebt, waardoor je met heel kleine aanwijzingen snel en efficiënt
met elkaar kunt communiceren.”
Gewoon vlammen
Vos benadrukt dat in het cyclisme, net als in het ondernemen, de
kwaliteit van de communicatie het verschil tussen winnen en ver-
liezen kan bepalen. “Om echt tot successen te kunnen komen, moet
je het lef hebben om snel en direct dingen met elkaar uit te praten.
Onenigheden, wrijvingen en onderlinge spanningen moeten niet te
lang blijven sudderen. Vrouwen onthouden alles beter dan mannen,
denk ik. Mannen verkopen elkaar bij wijze van spreken bij onenig-
heid een klap op de bek, maar zijn daarna alles vergeten. Maar
tussen vrouwen kunnen zaken die niet worden uitgepraat steeds
opnieuw worden opgerakeld. Daarom moet je kleine conflicten en
problemen snel de wereld uit helpen. Dat is ook iets waarop Jeroen
Blijlevens, onze ploegleider, hamert. Niet alleen het wedstrijdplan
en de koers zijn belangrijk, ook de evaluatie telt mee. Want hoe
ging het, wat kon beter en wat vond je bijvoorbeeld van het team,
de begeleiding en het materiaal? Maar ook: hoe waren de sfeer en
de onderlinge verstandhouding? Zelf vind ik het heel belangrijk dat
de sfeer optimaal is, dat de renners zich in het team goed voelen.
Dan ga je ook automatisch voor meer dan tweehonderd procent de
ploeg steunen. Je kunt niet zomaar als een individu in dezelfde
sponsortrui rondrijden. Ik zeg vaak: je moet het met zijn allen doen
en dat kan alleen als iedereen weet wat ze aan elkaar hebben. Maar
de basis van alles is en blijft de passie. Je moet ook niet te veel
in je hoofd blijven zitten, in de wedstrijd moet je alles loslaten en
gewoon vlammen.” n
by ditospecial people
dito 105
‘Ook bij de Rabobank-ploeg wordt winnen geen makkie’
Hollands Glorie
by dito
marianne vos.indd 105 11-07-2012 01:35:17
Recommended