View
1.113
Download
2
Category
Preview:
DESCRIPTION
Practica la sintaxis: Mejor si descargas el archivo.
Citation preview
Omnis homines, qui sese student praestare ceteris animalibus, summa ope niti decet, ne vitam silentio transeant veluti pecora, quae natura prona atque ventri oboedientia finxit. Sed nostra omnis vis in animo et corpore sita est: animi imperio, corporis servitio magis utimur; alterum nobis cum dis, alterum cum beluis commune est.
C. SALLVSTIVS CRISPVS
Q U I S E S E S T U D E N T P R A E S T A R EO r a c ió n d e R e la tivo
O M N IS H O M IN E SA c us. S uje to
S U M M A O P E N IT IInfin itivo p r e se nte d e l ve r b o d e p o ne nte N ito r
q ua e na tur a p r o na f ix itO r a c ió n d e r e la tivo
V e luti p e c o r aO r .S ub . C o m p a r a tiva
N e vita m s ile n tio tr a nse a ntO r . S ub o r d ina d a fina l
D E C E T
Omnis homines,[ qui sese student praestare ceteris animalibus], summa ope niti decet, [ne vitam silentio transeant] [veluti pecora][, quae natura prona atque ventri oboedientia finxit].
DECL.
Sed nostra omnis vis in animo et corpore sita est: animi imperio, corporis servitio magis utimur; alterum nobis cum dis, alterum cum beluis commune est.
C. SALLVSTIVS CRISPVS
1. Animi...Corporis: gen. partitivos dependientes de magis.
2. Imperio, servitio: dat. De finalidad: “para, de cara a...”
3. Alterum...alterum: “Uno...otro”
DECL.
Plerique, [cum aut aere alieno aut magnitudine tributorum aut iniuria potentiorum premuntur], sese in servitutem dicant nobilibus: in hos eadem omnia sunt iura, [quae dominis in servos]. Sed de his duobus generibus alterum est druidum, alterum equitum.
Oración principal
Oración subordinada temporal
Oración de relativoDistribución: uno...otro
Nominativo plural neutro
CAESAR
DECL.
COMPENDIO DE FLEXIÓN NOMINAL
TEMES EN A (1) TEMES EN O (2) ATEMÀTICS/ I (3) TEMES EN U (4) TEMES EN E (5)
SG PL SG(m) SG (n) PL(m) PL(n) SG (mf) SG (n) PL(mf) PL (n) SG(mf) SG(n) PL(mf) PL(n) SG PL
NOM A AE US/R UM I A VAR2 VAR ES (I)A US U US UA ES ES
VOC A AE E/I1/R UM I A VAR2 VAR ES (I)A US U US UA ES ES
ACU AM AS UM UM OS A EM VAR ES/IS (I)A UM U US UA EM ES
GEN AE ARUM I ORUM IS (I)UM US UUM EI ERUM
DAT AE IS O IS I IBUS UI IBUS EI EBUS
1 Vocativo en –I para todos los nominativos en -IUS 2 Los temas en consonante suelen añadir –S en la raíz, siempre que no acabe en –L,-R,-N. La –S final, al combinarse con la vocal radical, comporta los siguientes cambios: TEMAS EN GUTURAL: G,C+S = X: REX, REGIS. DUX, DUCIS. TEMAS EN BILABIAL: P,B,M+S = X: PLEBS, PLEBIS. OPS, OPIS, HIEMS, HIEMIS TEMAS EN DENTAL: D,T+S = S: MILES, MILITIS. PES, PEDIS TEMAS EN LÍQUIDA: L,R no añaden S: CONSUL, CONSULIS, HONOR, HONORIS TEMAS EN NASAL: N no añade S y, además, desaparece a final de palabra: LEO, LEONIS, VIRGO, VIRGINIS, FORTITUDO, FORTITUDINIS TEMAS EN SIBILANTE: S pasa a –R en posición intervocálica, circunstancia que provoca confusiones con los temas en –R: FLOS, FLORIS
Volver
CONSTRUCCIÓN DE INFINITIVO
TRADUCCIÓN
Verbo principal+QUE+ac. Sujeto+infinitivo como pres. o imperf.
Los verbos siguientes pueden llevar Const.Inf. en función de Sujeto
• Expresiones impersonales como decet, opportet, licet, opus est (“Es conveniente, preciso, necesario, lícito, etc.) y, en general, cualquier expresión formada por SUM+ ATRIBUTO
Volver
Singular Plural
Masc Fem Neut Masc Fem Neut
NomQUI QUAE QUOD QUI QUAE QUAE
AcuQUEM QUAM QUOD QUOS QUAS QUAE
GenCUIUS CUIUS CUIUS QUORUM QUARUM QUORUM
DatCUI CUI CUI QUIBUS QUIBUS QUIBUS
AblQUO QUA QUO QUIBUS QUIBUS QUIBUS
QUI, QUAE, QUOD Volver
NE
CONJUNCIÓNCon verbo en subjuntivo
COMPLETIVA(QUE NO)
Con verbos de temor: QUE
FINAL(PARA QUE NO)
Volver
Las obras escritas por CAYO SALUSTIO CRISPO (86-36 a.C.) son de gran importancia para el conocimiento del período de las guerras sociales. La Conjuración de Catilina y la Guerra de Yugurta, así como las Historias narran tanto los hechos ocurridos como cuestiones políticas, económicas, psicológicas de los personajes, ambientales, etc., intentando componer una historia filosófica y objetiva en la línea del ateniense Tucídides. Sabemos que fue expulsado del Senado por inmoral (50 a.C.) y que fue reintegrado en su cargo por César al año siguiente. Precisamente será César uno de sus principales valedores: nombrado por el dictador procónsul de Numidia, se enriqueció de manera descarada. La muerte de César motivó la retirada de Salustio de la política y el inicio de su actividad literaria.
C. SALLVSTIVS CRISPVS
Volver
Recommended