3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 13 Ιουλίου 2014 • Αρ. φ. 1211 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

X. Γεωργούλας: Στη λογικήτου κατήφορου,ο αντιδημοκρατικός πάτοςΟ εξευτελισμός κάθε έννοιαςκοινοβουλευτικής νομιμότηταςαπό την κυβέρνηση. σελ. 5

...Γ. Κουζής:Νεοφιλελευθερισμόςκαι συνδικάταΣτο στόχαστρο ο θεσμόςτου συνδικάτου και το δικαίωμαστην απεργία. σελ 10

...Τ. Τύμπας: Τα πιοαπρόβλεπτα πιστόλιαΤα “όχι στα μεταλλαγμένα”,που είναι τελικά “ναι”. σελ 18

...Ν. Κουλούρης, ∆. Κόρος:Συγκαλυμμένηθανατική ποινήΌποιος σπέρνει (εκδικητικούς)ανέμους, θερίζει θύελλες(οργής). σελ 19

Α. Αβραμίδης:Για την ανατροπήτης ιδιωτικοποίησης της ∆ΕΗΗ αφύπνιση της κοινωνίας είναιαπαραίτητη προϋπόθεση. σελ 8

...Τζ. Κρέιρι: Κινητήρια δύναμητου καπιταλισμού, η λεηλασίαΟ αμερικανός ακαδημαϊκόςεξηγεί τι είναι και πώς φτάσαμεστο καθεστώς γενικευμένηςαϋπνίας. σελ 30-31

Παλαιστίνη:Μια πληγή πουδεν θέλουν να κλείσειΣτην κόψη του ξυραφιούολόκληρη η ΜέσηΑνατολή. σελ 13

Πολιτικήεπιστράτευση,Σύνταγμακαι η ΑριστεράTου Γιώργου Κατρούγκαλου

Το σύνταγμά μας δεν συν-δέει την πολιτική επι-στράτευση με την απερ-

γία. Τη ρυθμίζει σε άλλο άρθρο,ως εξαίρεση στον κανόνα της α-παγόρευσης αναγκαστικής ερ-γασίας, για να αντιμετωπιστούναπολύτως εξαιρετικές και έ-κτακτες ανάγκες, σχετικές μεθεομηνίες ή κινδύνους για τηδημόσια υγεία, θέματα προφα-νώς εντελώς άσχετα με τους ερ-γατικούς αγώνες.

Ειδικότερα, κατά το άρθρο 22παρ. 4 του συντάγματος η πολι-τική επιστράτευση (με τον τε-χνικό όρο «επίταξη προσωπι-κών υπηρεσιών») ορίζεται ως ε-ξής:

«Οποιαδήποτε μορφή ανα-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

Αυταρχικό κρεσέντοτης κυβέρνησης

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΕΙ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

Ο ακροδεξιός πυρήνας της Ν∆, που δίνει τον τόνο στην κυ-βερνητική πολιτική, φαίνεται πως έχει πεισθεί ότι μόνο με τονπροκλητικό αυταρχισμό και την αχρήστευση κάθε δημοκρατικήςδιαδικασίας μπορεί να κρατηθεί, για όσο χρόνο γίνεται, στηνεξουσία.

Η επίδειξη αυταρχισμού και η υπονόμευση στοιχειωδών κανό-νων της κοινοβουλευτικής πρακτικής, με την οποία αντιμετώ-πισε την πρόταση 120 και πλέον βουλευτών της αντιπολίτευσηςγια δημοψήφισμα με θέμα τη «μικρή ∆ΕΗ», επιβεβαιώνει τα αδιέ-ξοδα στα οποία οδηγείται όποιος προσπαθεί να παρακάμψει τηλαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατική λειτουργία.

Αυτό που φαντάζει ανεξήγητο για τον πολύ κόσμο, δηλαδή ηεπιμονή να αποκλείεται οποιαδήποτε προσφυγή στην λαϊκή ετυ-μηγορία, και μάλιστα με οποιοδήποτε πολιτικό κόστος, για τηνκυβέρνηση Ν∆-ΠΑΣΟΚ καταλήγει να γίνεται βασικός οδηγός γιαδράση.

Η πολιτική πειστικότητά της φτάνει, έτσι, στα όρια. Τη στιγμήακριβώς που έδινε τη μάχη για τη «μικρή ∆ΕΗ», δημοσκόπηση τηMRB διαπίστωνε για πρώτη φορά ότι το 50% των πολιτών δενσυμφωνεί με αυτό το σχέδιο της κυβέρνησης, έναντι του 34%που συμφωνεί. Επίσης, στην ίδια δημοσκόπηση, για πρώτη φοράαγγίζει το 70% η αποδοχή της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για κούρεματου χρέους και ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπό-λοιπου, ως ορθότερη λύση, έναντι του 20% που πιστεύει ότι ορ-θότερη λύση είναι η επιμήκυνση με μείωση του επιτοκίου. Αντί-στοιχα ποσοστά, μάλιστα, θεωρούν τις εναλλακτικές αυτές λύ-σεις όχι μόνο ορθές, αλλά και ρεαλιστικές.

Αντιμέτωπη με τέτοιου μεγέθους αδιέξοδα η δικομματική κυ-βέρνηση καταλήγει να γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη για τοπαρόν και το μέλλον του τόπου και η απαλλαγή από τα δεσμάπου σφυρηλατεί για τις λαϊκές τάξεις ακόμα πιο επιτακτική καιεπείγουσα.

Στόχοςοι μικρομεσαίοιΤι κρύβεται πίσω από το άνοιγματων καταστημάτων όλες τις Κυριακέςτου χρόνου; Συνέντευξη με την πανεπι-στημιακό Βάλια Αρανίτου.

Σελ. 16, 17

Τρόμος στουςπορτοκαλεώνεςΜιλούν στην «Εποχή» για την εργοδο-τική αυθαιρεσία πακιστανοίεργάτες, απεργοί και κάτοικοιτης Σκάλας Λακωνίας.

Σελ. 21

Έγκλημαστις παραλίεςΜη αναστρέψιμο έγκληματο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό.Συνέντευξη με την συντονίστρια τουWWF, Θεοδότα Νάντσου.

Σελ. 9

Νέα τραγωδίαστη Σάμο

∆ύο νεκροί και εικοσιδύοαγνοούμενοι είναι ο μέχρι

τώρα τραγικός απολογισμόςτου νέου ναυαγίου ανοιχτά

της Σάμου. Επιπλέον, έντεκαμετανάστες έχουν διασωθείκαι βρίσκονται στο νοσοκο-

μείο του νησιού προκειμένουνα τύχουν ιατροφαρμακευτι-κής περίθαλψης. Οι νεκροί

είναι πιθανότατα περισσότε-ροι καθώς μέχρι αργά το από-

γευμα τα σωστικά συνεργείαδεν μπόρεσαν να εντοπίσουν

τους ναυαγούς. Το Αιγαίο με-τατρέπεται, για άλλη μια

φορά, από θάλασσα ειρήνηςσε υγρό τάφο προσφύγων

που έρχονται στη χώρας μαςγια ένα καλύτερο αύριο.

Υπονόμευση της κοινοβουλευτικής πρακτικήςη άρνηση συζήτησης για το δημοψήφισμα

22 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3616702, 3619513 -3619514 • FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR

3801107200000072038528658ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Ηλεκτρονική ∆ιεύθυνση:epohigr@gmail.com

www.epohi.grΚωδικός εντύπου: 3341

γκα στι κής ερ γα σίας α πα γο ρεύε ται. Ει δι κοί νό μοιρυθ μί ζουν τα σχε τι κά με την ε πί τα ξη προ σω πι -κών υ πη ρε σιών σε πε ρί πτω ση πο λέ μου ή ε πι -στρά τευ σης ή για την α ντι με τώ πι ση α να γκών τηςά μυ νας της χώ ρας ή ε πεί γου σας κοι νω νι κής α νά -γκης α πό θε ο μη νία ή α νά γκης που μπο ρεί να θέ -σει σε κίν δυ νο τη δη μό σια υ γεία, κα θώς και τασχε τι κά με την προ σφο ρά προ σω πι κής ερ γα σίαςστους ορ γα νι σμούς το πι κής αυ το διοί κη σης γιατην ι κα νο ποίη ση το πι κών α να γκών.»

Η α να γκα στι κή ερ γα σία α πα γο ρεύε ται

Η α να γκα στι κή ερ γα σία, άλ λω στε, ρη τά α πα γο -ρεύε ται και α πό άλ λες διε θνείς συμ βά σεις (βλ., ι -δίως, τις δια τά ξεις του άρ θρου 4 παρ. 2 της ΕΣ -∆Α, του άρ θρου 8 του ∆ιε θνούς Συμ φώ νου για ταΑτο μι κά και Πο λι τι κά ∆ι καιώ μα τα και των ∆ΣΕ29, 87 και 105.) Συ νε πώς, η ε πι στρά τευ ση ή δητρεις φο ρές μέ σα σε έ να χρό νο α περ γών (της ΟΛ -ΜΕ, του με τρό και της ΓΕ ΝΟ Π-∆Ε Η) α πο τε λεί κα- τά φω ρη πα ρα βία ση του Συ ντάγ μα τος και των διε- θνών συν θη κών, ε φό σον ού τε θε ο μη νία υ πήρ χε,ού τε ά με σος κίν δυ νος για τη δη μό σια υ γεία.

Το πρό δη λο της α ντι συ νταγ μα τι κό τη τας προ κύ- πτει, άλ λω στε, και α πό το γε γο νός ό τι η πο λι τι κήε πι στρά τευ ση ε πι βάλ λει α πό λυ το πε ριο ρι σμόστην ά σκη ση του δι καιώ μα τος της α περ γίας, πουδιαρ κεί για αό ρι στο χρό νο, χω ρίς δη λα δή προσ- διο ρι σμέ νο ση μείο λή ξης της ι σχύος της, ε φό σονδεν συν δέε ται με συ γκε κρι μέ νο πραγ μα τι κό πε ρι -στα τι κό. Αυ τό ση μαί νει ό τι και σή με ρα, για πα ρά- δειγ μα, πά νω α πό έ να χρό νο α πό την ε πι στρά τευ -σή τους, οι ερ γα ζό με νοι στο με τρό δεν μπο ρούννα α σκή σουν το α περ για κό τους δι καίω μα, για ο -ποιο δή πο τε μά λι στα θέ μα!

Η συ γκε κρι μέ νη πο λι τι κή ε πι λο γή (την ο ποίαεί χε κα τα δι κά σει ως αυ ταρ χι κή ο ί διος ο πρω θυ -πουρ γός, ό ταν ή ταν το ΠΑ ΣΟΚ που ε πι στρά τευεα περ γούς) έ χει σα φή σκό πευ ση: να υ πο τά ξει κά -θε α ντί στα ση της κοι νω νίας, να ε πι βε βαιώ σειστην πρά ξη τη ρη το ρι κή του νε ο φι λε λεύ θε ρουμο νό δρο μου. Για αυ τό το λό γο έ χει ση μα σία η ορ- γά νω ση της α ντε πί θε σης της κοι νω νίας και γι’ αυ -τό α να φέρ θη κα πρό σφα τα στο δι καίω μα πο λι τι -κής α νυ πα κοής, σε σχέ ση με την ε πι στρά τευ σητων α περ γών της ∆Ε Η.

Η ε ξου σία θα νι κη θεί

Προ φα νώς, η α να φο ρά μου ή ταν ε πί της αρ χής.∆εν εί χα σκο πό να κα λέ σω α φ’ υ ψη λού –ό πωςγρά φτη κε- τους α περ γούς να σκί σουν τα δελ τίαε πι στρά τευ σης. Όταν η πλειο νό τη τα των ερ γα ζο -μέ νων εί ναι δια τε θει μέ νη να φτά σει μία δί καιησύ γκρου ση στα ά κρα, η ι στο ρία δεί χνει ό τι η ε -ξου σία θα νι κη θεί. Κα νέ νας ό μως δεν έ χει το δι- καίω μα, έ ξω α πό το χο ρό, να υ πο δεί ξει στους α -περ γούς τι θα κά νουν. Απο τε λεί η θι κή και πο λι -τι κή υ πο χρέω ση κά θε ερ γα ζο μέ νου, και κυ ρίωςτου ερ γα τι κού σω μα τείου, να ε κτι μή σει την κα τά -στα ση και να υιο θε τή σει κά θε φο ρά την πιο α πο -τε λε σμα τι κή στρα τη γι κή.

Η α ρι στε ρά, α πό την πλευ ρά της, έ χει τον δι κότης αυ τό νο μο πο λι τι κό ρό λο: να δεί χνει την ου -σία των πο λι τι κών συ γκρού σεων, να δια παι δα γω -γεί στον δρό μο του α γώ να, να ορ γα νώ νει την α ν-τί στα ση της κοι νω νίας. Η α νά πτυ ξη, άλ λω στε, ε -νός μα ζι κού, ρι ζο σπα στι κού και δυ να μι κού κι νή -μα τος α πο τε λεί α πο λύ τως α να γκαίο ό ρο για τηνε πι τυ χία της μελ λο ντι κής κυ βέρ νη σης της α ρι -στε ράς. Ρή ξεις μό νο α πό τα υ πουρ γι κά γρα φείαδεν φέρ νουν α πο τε λέ σμα τα.

* Ο Γ. Κα τρού γκα λος εί ναι κα θη γη τής Συ νταγ -μα τι κού ∆ι καίου και ευ ρω βου λευ τής του ΣΥ ΡΙ -ΖΑ.

Πο λι τι κήε πι στρά τευ ση,Σύ νταγ μακαι η Αρι στε ράΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Ντάλα μεσημέρι σε αποχαιρε-τήσαμε, λόγω του ωραρίουτων εργαζομένων στο Κοι-

μητήριο. Παρόλα αυτά ο αφόρητοςκαύσωνας δεν απέτρεψε την πολυ-πληθή παρουσία φίλων και συντρό-φων.

Πολλά ερωτήματα ταλανίζουν τονου. Τι θα έλεγες άραγε αν άκουγεςτους επικήδειους, που όλους εμάς,μας συγκίνησαν.

Πάλι θα έκανες τη γνωστή σουχειρονομία, που σήμαινε «άσε μαςτώρα, πάμε στο παρακάτω». Πολ-λοί/ες με έπιασαν για να μου πουνδακρυσμένοι ότι δεν ήξεραν τις πτυ-χές της έντονης πολιτικής και κυ-ρίως της κοινωνικής παρουσίαςσου, για τα ναρκωτικά, για τους με-τανάστες, για τα δικαιώματα τωνκρατουμένων, για τα παιδιά τηςΓάζας, που τα επισκέφτηκες για νατους δώσεις κουράγιο όταν έπε-φταν οι βόμβες δίπλα σου σαν τοχαλάζι.

Χαμηλών τόνων το προφίλ σου,σε αντίθεση με τον τσαμπουκά χα-ρακτήρα σου, στη δουλειά, στην ορ-γάνωση, στις συζητήσεις, στο σπίτι.Κάποια μου είπε ότι όταν ήσαστανστην πρώτη κοινοβουλευτικήομάδα του ΚΚΕ Εσωτερικού, σεέβλεπε σαν αγοροκόριτσο…

Ο τσαμπουκάς σου εκδηλώθηκεκαι στην αρρώστια σου. Ξεπέρασεςκατά πολύ τις τραγικές χρονικέςπροδιαγραφές, όπως πιστοποιού-σαν και οι γιατροί. Στο τέλος Μαρ-τίου μεταφέρθηκες επειγόντως στονοσοκομείο με προχωρημένη ση-ψαιμία. Γλίτωσες για δύο ώρες,είπαν οι εξαίρετοι γιατροί, ο καθη-γητής Γεωργούλιας και ο ογκολό-γος Κατσαούνης. Και σε αυτή τημάχη νίκησες, μαζί και τους για-τρούς, τόσο που η Άση, τις τελευ-ταίες ώρες, που ζήτησες ροδάκινοκαι παγωτό είπε «δεν είμαι σίγουρη,η Αννίτα μας συνέχεια μας εκπλήσ-σει».

Βγαίνοντας από τον πολύωρο-που ερχόταν πια συχνά- λήθαργοκαι σωματική καταστολή, παρα-μονή του φευγιού σου, ρώτησες«παίξαμε με την Κόστα Ρίκα; Τιέγινε;» Στον γιατρό που σε εξέτασε,είπες με ικανοποίηση, αλλά περισ-σότερο για αυτοντοπάρισμα και επι-βεβαίωση «γιατρέ, πήρα τρία κιλά».Πράγματι, πήρες κάποια λίγα κιλάπροσθέτοντας τα στα 37 που είχεςφτάσει με παραεντερική διατροφή,μέσω φλέβας, φαγητό που παρα-σκευάζαμε με σύριγγες και όχι μεκατσαρόλες και κουτάλες, μετά απόεκπαίδευση, στο σπίτι. Κρυφίως ογιατρός μάς είπε ότι είναι θέμαωρών. Και σ’ αυτό τον διέψευσες,κρατώντας πέντε ολόκληρες μέρες.

Σ’ όλη τη μακρά μαχητική πορείαστην αρρώστια σου μόνο δύο φορέςλύγισες, και αυτές προσωρινά. Καιτις δύο με ερωτηματικό. «Θα τα

βγάλω πέρα;» Και σε μια από τις τε-λευταίες μέρες, κρατώντας μου τοχέρι, ψιθύρισες «ήγγικεν η ώρα» μεσβησμένο, πια το ερωτηματικό.

Παρ’ όλες αυτές τις μαύρες εικό-νες, ρωτούσες τι έγινε στην Κεν-τρική Επιτροπή, ποιοι ψήφισαν έτσιή αλλιώς. Πώς πήγατε στηνΑΝΑΣΑ, θα προχωρήσουν οι «53»;.Έπαιρνες δύναμη και ρωτούσεςσυντρόφους της οργάνωσης τηςΚαλλιθέας, που τη θεωρούσες τοδεύτερο σπίτι σου. Μαχόταν, ωσάννα συμμετέχει, στις αντιπαραθέσειςεντός του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δε χάριζεκάστανα για την όποια ανεπάρκειαή προσωπικές απόψεις δικών μαςστα κανάλια. Χαιρόσουν ιδιαίτεραόταν σου λέγαμε ότι ρώτησε καιστέλνει χαιρετίσματα ο τάδε ή οδείνα.

Η απώλεια των μαλλιών προηγή-θηκε της αποσκελέτωσης σου,ωσάν τα παιδιά της Μπιάφρας. ∆ενήθελες όμως να το δείχνεις, ακόμακαι στον ασανσερτζή. Περιμέναμενα φορέσεις το μαντήλι και να σκε-πάσεις τα κοκαλιάρικα μπράτσασου. Νομίζω πως ήθελες η πορείασου να είναι καθόλα αξιοπρεπής.Και τις τελευταίες δυο ώρες πριντην αναχώρησή σου ζήτησες να σεπάω για μια ακόμα φορά στη τουα-λέτα και κρεμάστηκες σερνάμενηπάλι στο λαιμό μου, αγκαλιά σαν σεμακρόσυρτα μπλουζ.

Ήθελες να νικήσεις και το έδει-χνες αρπάζοντας κομμάτια ζωής,σχεδιάζοντας ταξίδια, διακοπές,εξόδους σε θερινούς κινηματογρά-φους, εντολές για, κυρίως, κυ-πριακά φαγητά, που τα υλικά παρα-

μένουν ακόμα στα ράφια. Την καλύτερη ευχή, όπως είπες,

στην έδωσε ο αστυνομικός του α΄ορόφου, που ζήτησε να σε δει ενθυ-μούμενος τους θυελλώδεις καυγά-δες σας. «Άντε να συγκρουστούμεξανά στις διαδηλώσεις», σε πείραξεκαι γέλασες πρόσχαρα.

Μόνο την τελευταία «Εποχή» δεδιάβασες. Αργότερα, είπες. Ούτεκαν τον «Αλιέα», για να ακούσω τηνκριτική και τις παρατηρήσεις σου,«μέτριος, καλός, σεξιστικός, αδιά-φορος, το παρατράβηξες», έλεγες,αν και πάντα συνέβαλες βρίσκοντάςμου τις καταλληλότερες λέξεις ήεντοπίζοντας μου γεγονότα σημαν-τικά. Τώρα, και τα άρθρα μου και ανσυνεχιστεί ο Αλιέας, θα είναιφτωχά.

Τι να σκεφτόσουν άραγε, ιδίωςτις τελευταίες βδομάδες; Ποιες ει-κόνες, φοβίες, ανασφάλειες, φαν-τασιώσεις για σένα και τους δικούςσου, ιδίως για την Όλγα. Πόσο μέ-τραγες τις πίκρες, τις προδοσίες,τις υποκρισίες, τις ασάφειες, τιςυπεκφυγές;

Μπα, μάλλον έβλεπες, μέχρι πουέφυγες ήρεμα, χωρίς πόνο, γέρνον-τας το κεφάλι, την ελπίδα για τοαύριο, που πάλευες ότι θα νικήσειςκαι θα καταφέρεις, για να το κάνειςπιο έγχρωμο, πιο έντονο, πιοόμορφο. Σαν τα θερινά σινεμά πουπεθύμησες.

Τα κατάφερες όμως. ∆εν πέρασεςαπαρατήρητη, δεν έφυγες χωρίςβαθιά σημάδια στο είναι μας.

Μάκης Μπαλαούρας

Ήγγικεν, τελικά, η ώρα…

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πυκνή, πολιτικά, η εβδομάδα πουτέλειωσε χθες, είναι ενδεχόμεναθεωρηθεί και ως ένας δεύτερος

σταθμός μετά απ’ αυτόν των ευρωεκλο-γών. Κυβέρνηση και σύμμαχοί της επέ-λεξαν, αυτοβούλως σχεδόν, τους πιο δύ-σκολους όρους για να περάσουν μια,ούτως ή άλλως, δύσκολη απόφασή ναιδιωτικοποιηθεί η ∆ΕΗ. Έτσι, έδωσανόλο το περιθώριο στην αντιπολίτευσηκαι στις δυνάμεις που διαφωνούσαν, νακινηθούν ακόμη πιο εύκολα, πιο αποτε-λεσματικά. Η κυβέρνηση, γεύτηκε μιαδεινή ήττα ευρύτερης σημασίας.

Γεννιέται, επομένως, ένα ερώτημα πουδεν έχει ως τώρα απαντηθεί. Γιατί τέτοιαεμμονή και άρνηση να κινηθεί μια διαδι-κασία, που στο τέλος, ήταν σαφές, θατην κέρδιζε; Στην ολομέλεια της Βουλήςη κυβέρνηση θα έπαιρνε την πλειοψη-φία. Το πρότεινε και ο πρόεδρος τηςΒουλής, ο κ. Β. Μεϊμαράκης. ∆εν το επέ-λεξε.

Ο πρώτος λόγος μοιάζει να είναι οφόβος των διαρροών. Σε μια συζήτησηγια ένα θέμα που δεν ρίχνει κυβερνήσειςόντως, μπορεί να ψηφίσουν «χαλαρά»διαφωνούντες βουλευτές. Όμως, κι αυτόδεν αρκεί. Ο αυταρχισμός και η επίδειξη«τσαμπουκά», ενόψει νομοσχεδίου γιατον αιγιαλό κ.τ.λ., ίσως είναι ένας ακόμηλόγος. Τρίτος λόγος, ίσως σοβαρότερος,είναι η ανάγκη επίδειξης νομιμοφροσύ-νης προς την τρόικα σε μια περίοδο που,όπως φαίνεται, η κυβέρνηση ποντάρεισχεδόν τα πάντα στις οικονομικές εξελί-ξεις με κεντρικό σημείο τη διαχείρισητου χρέους. Η στάση στο ζήτημα της∆ΕΗ εύκολα πείθει αγορές και τρόικα.Συμπληρωματικά, η κυβέρνηση μπορείνα υποτίμησε και τον αντίπαλο, ιδίωςτον ΣΥΡΙΖΑ.

Τρία προβλήματα...

Η κυβέρνηση απ’ αυτή τη μάχη βγήκεμε τρία προβλήματα. Το ένα, είναι ότιεπέδειξε έναν προκλητικό αυταρχισμόπου σόκαρε ως και τμήμα της ίδιας τηςΝ∆, όπως φάνηκε από τη στάση σημαι-νόντων στελεχών της, τα οποία για άλλημια φορά προσέκρουσαν πάνω στηνακροδεξιά πολιτική της κυβέρνησήςτους. Οι απειλές ότι θα αντικατασταθείσημαίνον στέλεχός της όπως ο κ. Παυ-λόπουλος, προκάλεσαν ρήγμα που δενμπορεί να καλυφθεί χωρίς κόστος. Τοδεύτερο, είναι ότι αχρηστεύθηκε ο έναςεταίρος, το ΠΑΣΟΚ, που σε ένα θέμαόπως η ∆ΕΗ, που θα περίμενε κανείς ναέχει αντιρρήσεις, εμφανίστηκε βασιλι-κότερο του βασιλέως, μην αποφεύγον-τας και τον αντικομουνισμό ακόμη. Επι-βεβαίωσε την έκθυμη αποδοχή του νεο-φιλελευθερισμού, τον οποίο και καθιστάυπόβαθρο της κεντροαριστεράς που πρε-σβεύει. Αλλά και το Ποτάμι έσπευσε ναστηρίξει την κυβέρνηση ξεχνώντας όλαόσα λέει περί συμμετοχής, δημοκρατίαςκτλ. Το τρίτο, είναι η διεύρυνση του με-τώπου εκείνων που αντέδρασαν στηνιδιωτικοποίηση της ∆ΕΗ, όπως φάνηκεμε πολλούς, πχ τον νυν διοικητή της∆ΕΗ κ. Αρθούρο Ζερβξό. Μιλώντας στοσυνέδριο του Economist επισήμανε τοενδεχόμενο να καταρρεύσει η ∆ΕΗ, ανπωληθεί η «μικρή ∆ΕΗ». Όσο για τηνκοινωνία, παρά τους τόνους λάσπης γιασυντεχνίες, διαφθορά κ.ά. ή τους εξω-ραϊσμούς και τα ψέματα, κατά την MRB,το 50% είναι εναντίον της κατάτμησηςκαι πώλησης της ∆ΕΗ.

...και ένα σφάλμα

Η ίδια η κυβέρνηση έκανε το σφάλμανα συνδέσει τη συγκέντρωση των 120βουλευτών με την εκλογή Προέδρου της∆ημοκρατίας, σαν κρυφό σχέδιο του ΣΥ-ΡΙΖΑ! Τελικά, το εμπέδωσε. Αποδείχ-θηκε ότι η κυβέρνηση όλα όσα έλεγεκατά καιρούς για διαθέσιμα «μαξιλαρά-κια», καλόν είναι να μην τα πολύπι-στεύει. Είναι η κίνηση της κοινωνίας, τε-λικά, ο καθοριστικός παράγοντας. Η αν-τιπολίτευση – πλην Χρυσής Αυγής –έκανε ένα βήμα συντονισμού. Και θαδούμε στο άμεσο μέλλον αν το ΚΚΕ θε-λήσει, για δεύτερη φορά, να ανοίξει χα-ραμάδα για να περάσουν τα επιχειρή-ματα της κυβέρνησης. Ο κόσμος, τηςΑριστεράς ιδίως, βλέπει. Τι θα βρει ωςπρόσχημα, όταν θα κληθεί να συνεννοη-θεί με άλλους, πχ, για τον αιγιαλό; Προςτο παρόν, η βλάβη του περιορίζεται στιςεμφανείς διαφορές μεταξύ των στελεχώντου στα πάνελ και τη Βουλή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει την ίδια πολι-τική όπως με τη ∆ΕΗ. ∆εν θα παραμελή-σει καμιά ευκαιρία να προωθήσει τη συμ-μαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνά-μεων, απαραίτητο όρο για τη νίκη κατάτης κυβέρνησης. Στη σύγκρουση για τη∆ΕΗ, με βάση και την αντιενωτική απο-καρδιωτική στάση πολιτικών δυνάμεωντης Αριστεράς, ενισχύθηκε η άποψη γιατην ανάγκη απόκτησης της αυτοδυνα-

μίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ως όρο για να υλο-ποιηθεί το πρόγραμμά του.

Σαμαράς «κατά» τρόικαςΟι οικονομικές εξελίξεις, υποστηρί-

ξαμε πιο πάνω, είναι ο τομέας που προ-σπαθεί να κτίσει την άμυνά της η κυβέρ-νηση. Αφενός, προέχει η τήρηση όλωντων δεσμεύσεων και εντολών έναντι τηςτρόικας. Είναι η προϋπόθεση να αρχίσειδιαπραγμάτευση για το χρέος το φθινό-πωρο που θα καταλήξει σε μια ευνοϊκήσυμφωνία που δίνει επιχειρήματα να αν-τιμετωπιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και στο προεκλο-γικό μπαλκόνι. Αφετέρου, επιλέγεται ηεξαγγελία από τώρα ενός οδικού χάρτηφορολογικών ελαφρύνσεων, για να επα-νασυνδεθεί η Ν∆ με τα κοινωνικά στρώ-ματα που έχει χάσει, ιδίως τους μεσαίουςκαι μικρούς.

Το σχέδιο, όπως φαίνεται, έχει συμ-φωνηθεί μεταξύ Βενιζέλου και Σαμαράκαι πλευρές της τακτικής που θα ακο-λουθήσουν έναντι της τρόικας, συζητή-θηκαν την Παρασκευή στο Μαξίμου σεσύσκεψη, όπου συμμετείχαν οι Βενιζέ-λος, Σαμαράς, Στουρνάρας, Χαρδούβε-λης. Αυτό που απασχολεί την κυβέρνησηείναι τα όρια μέσα στα οποία μπορεί νακινηθούν με ασφάλεια, όσον αφορά τηστάση της τρόικας. Εκ πρώτης όψεως οιαξιωματούχοι της που βρέθηκαν από τηνΠέμπτη στην Αθήνα εμφανίστηκαν αυ-στηροί ως προς τις εξαγγελίες της κυ-βέρνησης περί ελαφρύνσεων κτλ. Απε-

ναντίας, υπενθυμίστηκαν όλα τα μέτραπου έχουν συμφωνηθεί με το μνημόνιο –κάπου 600 – και τονίστηκε ότι πρέπει ναολοκληρωθούν τους επόμενους μήνες.

Πώς εξηγείται λοιπόν, παρ’ όλα αυτά,η κυβέρνηση να επιμένει στην «αποφα-σιστική» στάση, να κάνει συσκέψεις καινα μιλά για φοροελαφρύνσεις; Υπάρχειένα ζήτημα πολιτικού χρόνου και αντο-χών. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι εκπληρώ-νοντας τις δεσμεύσεις θα αποσπάσειένα, κάπως, ευρύ περιθώριο κινήσεωναπό την τρόικα. Ελπίζει, επίσης, ότι ηεφαρμογή των εντολών της τρόικας δενθα χειροτερεύσουν περαιτέρω τις σχέ-σεις της με φιλικά κοινωνικά στρώματα,την πολιτική επιρροή της. Είναι ένα παι-χνίδι σε τεντωμένο σχοινί, καταδικα-σμένο όμως να χαθεί.

Το συγκεχυμένο σχέδιο ενδεχομένωςεμπεριέχει και τις ξαφνικές εκλογές. Ναπροκύψει ένας Σαμαράς που θα ζητά δύ-ναμη από τον λαό για να «συγκρουστεί»με την τρόικα. Όλα είναι πιθανά, αλλάόχι και πιστευτά.

Παύλος ∆. Κλαυδιανός

Κινήσειςσε τεντωμένο σχοινίΧάνοντας την πρωτοβουλία κινήσεων, η κυβέρνηση δείχνει σημάδια πανικού

Ηπρώτη δημοσκόπηση μετά τις ευρωεκλογές, της MRBγια το Real.gr και το Mega, αποτυπώνει μια απολύτωςδυσμενή εικόνα για την πολιτική της κυβέρνησης. Όσον

αφορά τη ∆ΕΗ ειδικά το 50,1% απάντησε ότι δεν συμφωνεί μετο σχέδιο της κυβέρνησης, έναντι 34,6% που συμφωνεί. Η κυ-βέρνηση εμφανίζεται να εξαντλεί την πολιτική της πειστικό-τητα. Ενώ τον Οκτώβριο του 2013, με μετρήσεις της ίδιαςεταιρίας, το 67% δεν επιθυμούσαν προσφυγή στις εκλογές,τώρα δεν επιθυμεί μόνο το 41,3%. Συναφές, είναι και το εύ-ρημα για τον Πρόεδρο της ∆ημοκρατίας, καθώς το 45,1%απαντά ότι δεν πρέπει να εκλεγεί από την παρούσα Βουλήέναντι 36,1% που απαντούν θετικά. Όσον αφορά τον λεγόμενο«δείκτη αισιοδοξίας» το 88,7% πιστεύει ότι τα πράγματα θαπάνε χειρότερα έναντι 83,2% τον Οκτώβριο του 2013. Όσοναφορά την καταλληλότητα του πρωθυπουργού, επίσης ο κ. Σα-μαράς χάνει έδαφος. Τον Απρίλιο, μόλις, του 2014 ο κ. Σαμα-ράς απολάμβανε ένα 43,1% έναντι 28,7% του Α. Τσίπρα. Ενώτώρα τα αντίστοιχα νούμερα είναι 38,7%, 33,9%. Αποτέλεσμα

είναι ότι η υστέρηση της Ν∆ στην παράσταση νίκης μεγαλώνειενώ χάνει και το προβάδισμα στην πολιτική επιρροή που πα-ραδοσιακά η Ν∆ κρατούσε στις δημοσκοπήσεις της MRB. Συγ-κεκριμένα, στην παράσταση νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της Ν∆με 44% έναντι 32,5% ενώ τον Απρίλιο του 2014 αντίστοιχαήταν 41% και 32,5%. Στην πρόθεση ψήφου η Ν∆ λαμβάνει το19,8% και ο ΣΥΡΙΖΑ το 21,5% έναντι 21,8% και 20,8% αντίστοιχαστην έρευνα του Απριλίου (8 – 11) του 2014. Για τα υπόλοιπακόμματα τα νούμερα ήταν ως εξής (σε παρένθεση τα αντί-στοιχα νούμερα του Απριλίου του 2014): ΠΑΣΟΚ 6,3% (4,9%),ΑΝΕΛ 3,8% (4,1%), Χ.Α. 8,5% (8,1%), ∆ΗΜΑΡ 1,3% (2,8%), ΚΚΕ5,1% (6%), Ποτάμι 6,7% (8,2%), άλλο 7,1% (5,7%), αδιευκρίνιστη19,9% (17,6%). Ενδιαφέρον, επίσης, έχει η απάντηση που δίνε-ται για την ορθότερη λύση στη διαχείριση του χρέους. Συγκε-κριμένα, το 69,2% απάντησε ότι πρέπει να μειωθεί – κουρευ-τεί το κεφάλαιο και να μπει ρήτρα ανάπτυξης, ενώ το 20,9%υποστήριξε ότι πρέπει «να αντιμετωπιστεί με μείωση του επι-τοκίου και επιμήκυνση».

∆ΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ MRB

Η κυβέρνηση υπό ασφυκτική πίεση

Η ίδια η κυβέρνησηέκανε το σφάλμα να συν-δέσει τη συγκέντρωσητων 120 βουλευτών μετην εκλογή Προέδρουτης ∆ημοκρατίας, σανκρυφό σχέδιο του ΣΥ-ΡΙΖΑ! Τελικά, το εμπέ-δωσε. Αποδείχθηκε ότι ηκυβέρνηση όλα όσαέλεγε κατά καιρούς γιαδιαθέσιμα “μαξιλαράκια”,καλόν είναι να μην τα πο-λυπιστεύει.

“

Παρόν εγκλωβισμένοστο «πριν» και το «μετά»Τέσσερα χρόνια μετά από εκείνα τα αγανακτισμένα καλο-καίρια, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουνΤου Νίκου Τσαγκρή

Θυμάμαι εκείνα τα αγανακτισμένα καλοκαίρια με τις πλατείες της οργής,και τα ΜΑΤ των δακρυγόνων ψεκασμών. Τέσσερα καλοκαίρια μετά, και το«μετά» ολόιδιο με το «πριν»: «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μέ-

νουν», έλεγε ο Μανώλης Ρασούλης, και είναι κάπως έτσι. Ενώ στο επίπεδο τηςκοινωνίας εξακολουθεί να εκδηλώνεται μια αγωνιώδης και ασίγαστη επιθυμίααλλαγής, στο επίπεδο της κυβερνητικής πολιτικής όλα μένουν ίδια. Και χειρό-τερα. Κι ας πέρασαν χρόνια πολλά μέσα σε λίγες μέρες. Κι ας «θέρισαν» πλήθοςτα θηρία. Κι ας ποδοπάτησαν κι ας απαξίωσαν κι ας λεηλάτησαν. Κι ας οδήγησανστην αυτοκτονία χιλιάδες.

Κι ας αλλάξαμε δύο κυβερνήσεις, και μια τρίτη υπερκεράσαμε, κι ας αλλάξαμετο κομματικό τοπίο, κι ας γίναμε, εμείς οι αριστεροί, οι θετικοί πρωταγωνιστέςτου έργου, ο ελπιδοφόρος χορός της τραγωδίας:

«Νιώθουμε όπως οι επιστήμονες την εποχή του Μεσαίωνα», τραγουδάει ο κο-ρυφαίος του χορού: «∆ε λέμε βέβαια ότι η γη γυρίζει, αλλά λέμε κάτι εξίσου προ-φανές, ότι η λιτότητα καταστρέφει, και οι αντίπαλοι μάς στέλνουν στην Ιερά Εξέ-ταση των media που ελέγχουν. Είμαστε, όμως, βέβαιοι ότι στο τέλος ο ∆ιαφωτι-σμός θα νικήσει τον Μεσαίωνα και η ελπίδα το φόβο.»

Οι «αντίπαλοί» μας, οι πρόθυμοι πράκτορες του συστήματος των Βρυξελλών.Που λένε και ξαναλένε πως «περάσαμε τον κάβο», πως «τώρα τα πράγματα στηχώρα μας πάνε καλύτερα από πριν».

Αλλά, τότε, προς τι αυτή η πρεμούρα των νέων μας για το μετά και αυτή η νο-σταλγία των παλαιών μας για το πριν; ∆ιότι όπου κι αν εστιάσεις, φωτογραφίζειςτην επιθυμία του μέλλοντος. Ή τη νοσταλγία του παρελθόντος. Κάτι που μπορείνα σημαίνει ότι δεν βιώνουμε το «τώρα». Ή πως το βιώνουμε σαν ένα οδυνηρόδιάλειμμα ανάμεσα στο «πριν» και το «μετά»: δεν το γουστάρουμε, το μισούμε,θέλουμε να απαλλαγούμε απ’ αυτό. Να επιστρέψουμε στο «πριν» - να περάσουμεστο «μετά».

Το σκοτεινό παρόν

Το «τώρα» του κόσμου τούτου είναι η μιζέρια της φτώχειας και η μιζέρια τουπλούτου, ο φόβος του πολέμου κι ο φόβος της ειρήνης, το άγχος της ζωής και τοάγχος του θανάτου, ένα αβέβαιο και ανέλπιδο παρόν.

Το δικό μας «τώρα» δεν είναι καν το αβέβαιο και ανέλπιδο παγκόσμιο παρόν.Είναι ένα παρόν πιο αβέβαιο από κάθε παρελθόν, πιο ανέλπιδο από κάθε μέλλον.Ένα «τώρα» σκοτεινό, βρώμικο κι οδυνηρό, όπως το σκιτσάρισε ο Όσκαρ Λα-φοντέν, στο γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό ZDF:

- «H Άνγκελα Μέρκελ είναι η πόρνη των πλουσίων της Ευρώπης»- «Ο κόσμος πριν ήταν κανονικός. Τότε τα χρέη των φτωχών παραγράφονταν.

Σήμερα, εμείς διασώζουμε τους πλούσιους. Αυτό, όμως, είναι μια τρέλα!»- «Έχουμε σώσει μόνο τις τράπεζες, ενώ οι άνθρωποι βρίσκονται στο όριο της

φτώχειας. Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με συνθήκες Βαϊμάρης».

Το «μετά» θα είναι καλύτερο;

Κάπως έτσι. Κι ας είμαστε τέσσερα καλοκαίρια μετά από «εκείνα τα αγανακτι-σμένα καλοκαίρια με τις πλατείες της οργής, και τα ΜΑΤ των δακρυγόνων ψε-κασμών». Κι ας αλλάξαμε δύο κυβερνήσεις, και μια τρίτη υπερκεράσαμε, κι ας αλ-λάξαμε το κομματικό τοπίο, κι ας γίναμε, εμείς οι αριστεροί, οι θετικοί πρωτα-γωνιστές του έργου, ο ελπιδοφόρος χορός της τραγωδίας». Κι ας είμαστε βέβαιοιότι «στο τέλος ο ∆ιαφωτισμός θα νικήσει τον Μεσαίωνα και η ελπίδα τον φόβο».

Στην πραγματικότητα, ούτε ο «χορός», ούτε ο «κορυφαίος του χορού», κανέναςδεν είναι σε θέση να πει μετά βεβαιότητος ότι το «μετά» θα είναι καλύτερο απ’ το«τώρα», ούτε να προβλέψει ότι θα είναι ίδιο ή καλύτερο απ’ το «πριν».

Όμως, όπως και στην αρχαία τραγωδία, έτσι και στο συλλογικό, τον εθνικό μαςεφιάλτη, «χορός» είναι η λαϊκή πρωτοπορία που, αναπότρεπτα, κινείται προς ταεμπρός, με την ελπίδα να δρασκελίσει από το «τώρα» στο «μετά», απ’ το παρόνστο μέλλον.

Η τάση φυγής προς το μέλλον είναι ταυτόσημη με την ελπίδα, αυτό το τρισάθλιοχιμαιρικό αίσθημα που, ενίοτε, τρέφει αδράνεια και ασυνειδησία, και ενίοτε ανα-τροπές κι επαναστάσεις. Αυτό το αίσθημα - παράσιτο, που πάντα ζει μαζί μαςκαι πάντοτε πεθαίνει τελευταίο!..

Ωστόσο, αυτό που μετά βεβαιότητος μπορούμε να πούμε, είναι ότι το εξουσια-στικό μας «τώρα» παίζει μπάλα με την οικονομική ελπίδα των ανθρώπων, περισ-σότερο παρά ποτέ στην διάρκεια της ανθρώπινης Ιστορίας.

Και ότι στο «πριν» το παιγνίδι με την ελπίδα ήταν περισσότερο πολιτικό, ιδεο-λογικό, πολιτιστικό, παρά οικονομικό. Προσωπικά, θα προτιμούσα το «πριν» από

το «τώρα».Όσο για το«μετά», τι νασας πω, η ελ-πίδα πεθαίνειπάντα τελευ-ταία.

Από μιαομιλία του

προέδρου τουΣΥΡΙΖΑ

ΑλέξηΤσίπρα

Ενοχλούν οικαθαρίστριεςΦαίνεται ότι η συνεχιζό-

μενη παρουσία των αγω-νιζόμενων καθαριστριών έξωαπό το υπουργείο Οικονομι-κών έχει αρχίσει να ενοχλείπολύ. Αλλιώς δεν εξηγείται ηστάση των αστυνομικών πουεπιτέθηκαν απρόκλητα στιςκαθαρίστριες το απόγευμα τηςΠέμπτης και χτύπησαν την κ.Βασιλική Γκόβα, ενώ στη συ-νέχεια την συνέλαβαν καταθέ-τοντας μάλιστα και μήνυσηεναντίον της για δήθεν άσκησηβίας. Στο πλευρό των καθαρι-στριών έσπευσαν οι βουλευ-τές του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Κα-ραγιαννίδης, Βαγγέλης ∆ια-μαντόπουλος και Ζωή Κων-σταντοπούλου, η δικηγόροςκαι μέλος του τμήματος ∆ι-καιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑΙωάννα Κούρτοβικ και 4 μέλητου Συντονιστικού Αγώνα τωνκαθαριστριών του υπουργείουΟικονομικών, οι οποίοι προ-σήλθαν στη ΓΑ∆Α ζητώντας ναενημερωθούν για τα γεγονότα,αλλά και για τα επαναλαμβα-

νόμενα κρούσματα απρόκλη-της αστυνομικής βίας εναντίοντων αγωνιζόμενων καθαρι-στριών του υπουργείου Οικο-νομικών. Πολλές απαντήσειςδεν πήραν, αλλά και μόνο τογεγονός της παρουσίας τουςεκεί δείχνει ότι παρόμοιεςενέργειες δεν περνούν απαρα-τήρητες.

ΟποίασύμπτωσηΟ επιστημονικός υπεύθυ-

νος, βιολόγος στο Μου-σείο Φυσικής Ιστορίας Ηρα-κλείου που κλήθηκε να αιχμα-λωτίσει τον Σήφη -ε, όχι ποιονΣήφη, τον κροκόδειλο του Ρε-θύμνου, ντε- είναι μέλος τηςεπιστημονικής ομάδας πουαπό την αρχή έχει πλαισιώσειτον αγώνα ενάντια στην υδρό-λυση των χημικών του πολέ-μου εν πλω στη Μεσόγειο. Γιατον κροκόδειλο έσπασαν τατηλέφωνα, μέχρι και στις βου-νοκορφές τον γύρεψαν κανά-λια και σάιτ. Για τα χημικά,άκρα του τάφου σιωπή. Λες ναείναι μεγαλύτερη απειλή ο Ση-

Κοπ

τορα

πτικ

ή

Του

ΓΙΑΝ

ΝΗ

ΚΑΚΑ

ΡΩΝ

Η

44 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τελικά, ποιον εκ προσωπεί ο Θ. Παφίλης;

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας “δενκρατάει μητρώο”, γι’ αυτό και είδε τον ημιτε-λικό του Μουντιάλ με τον Μιχάλη Κωνσταντί-νου που άφησε τον ΠΑΟ (ομάδα του Τσίπρα) γιανα πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό.

Θα πρέ πει να έ γι νε πο λύ ε κτε τα μέ νη συ ζή τη ση(διά βα ζε, χα μός) στα η γε τι κά κλι μά κια του ΚΚΕσχε τι κά με τον «κίν δυ νο» να κα τα με τρη θεί η

πρό τα ση των βου λευ τών του για δη μο ψή φι σμα μα ζί μετην πρό τα ση των ο πορ του νι στών του ΣΥ ΡΙ ΖΑ. Αλλά κιάλ λη τό ση να γι νό ταν, μάλ λον δεν θα έ βγαι νε κα θα ρήγραμ μή.

Για τί; Για τί τα πράγ μα τα εί ναι, ό πως συ νή θως, λί γοπιο μπερ δε μέ να α πό την α πλου στευ τι κή λο γι κή του Πε -ρισ σού. ∆ί νο ντας υ περ βο λι κά με γά λο βά ρος στη δια -φο ρο ποίη ση της πρό τα σης του ΚΚΕ, η η γε σία του, δυ -στυ χώς, έ δι νε αρ κε τά ε πι χει ρή μα τα και στην κυ βέρ νη -ση, ή του λά χι στον το άλ λο θι για να ξε φύ γει α πό τη μέγ -γε νη των 120 και πλέ ον βου λευ τών, που ζη τού σαν να

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

συ γκλη θεί η ο λο μέ λεια, ώ στε να συ ζη τή σει για το δη μο -ψή φι σμα πε ρί «μι κρής ∆Ε Η».

Αυ τό ή ταν α να με νό με νο. Ανα με νό με νο, ό μως, δεν ή -ταν να πη γαί νει και να έρ χε ται η γραμ μή του κόμ μα τος,α νά λο γα με το ποιος την ε ξέ φρα ζε κά θε στιγ μή.

Ο κοι νο βου λευ τι κός εκ πρό σω πος Θ. Πα φί λης, πουπρώ τος το πο θε τή θη κε στο θε ρι νό τμή μα της Βου λήςγια το θέ μα, εί πε με σα φή νεια ό τι «δεν υ πάρ χει κα μίαδια κο λο γία η κυ βέρ νη ση να αρ νη θεί τη σύ γκλη ση τηςο λο μέ λειας της Βου λής, για να συ ζη τή σει το θέ μα», δη -λα δή ζή τη σε να συ νυ πο λο γι στούν οι βου λευ τές τουΚΚΕ.

Την ί δια μέ ρα, ό μως, στην ί δια συ νε δρία ση η πρό ε δροτης κοι νο βου λευ τι κής ο μά δας του ΚΚΕ, η Αλ. Πα πα ρή -

γα, μί λη σε πε ρί πολ λών και άλ λων τι νών, αλ λά για τηντα μπα κιέ ρα δεν εί πε κου βέ ντα. Ενώ χα ρα κτή ρι σε «νό -θο» το δη μο ψή φι σμα. Την άλ λη μέ ρα, ο «Ρι ζο σπά στης»δεν βρή κε χώ ρο για να πα ρα θέ σει την ε πί ση μη δή λω σητου Θ. Πα φί λη, πα ρό τι εί χε ρε πορ τάζ με στοι χεία α πότην ο μι λία του.

Η «πα ρά λει ψη» έ βγα ζε μά τι. ∆εν μπο ρού σε να πε ρά -σει α πα ρα τή ρη τη. Κά που θα συ ζη τή θη κε, κά ποιος θαπα ρε νέ βη και, τε λι κά, τη με θε πό με νη μέ ρα ο «Ρ» θυ μή -θη κε ό τι κά τι εί χε πει σχε τι κά ο κοι νο βου λευ τι κός εκ -πρό σω πος του κόμ μα τός του, ό ταν μί λη σε στη Βου λή.

Πλην, ό μως, για να μη φα νεί ό τι ε πι κρα τούν οι φι λο-ο πορ του νι στές, δί πλα α κρι βώς στην κα θυ στε ρη μέ νηδη μο σίευ ση της δή λω σης Πα φί λη, κα τα γρά φε ται α κέ -

ραια η πρό τα ση της Κ.Ο. του ΚΚΕ, α πό την ο ποία πρέ πεινα χτυ πη θείς α πό κά τω για να βγά λεις συ μπέ ρα σμα ωςπρος το ε πί δι κο – και πά λι ζή τη μα εί ναι αν θα βγει.

Θα πεί τε, ποιος εν δια φέ ρε ται για τον «ε σω τε ρι κό α -γώ να» ε ντός του ΚΚΕ; Ελά χι στοι, εί ναι α λή θεια. Ωστό σο,το κα κό που ή ταν να κά νουν οι ε γκέ φα λοι του Πε ρισ σούτο έ κα να ν: ά φη σαν πε ρι θώ ριο στους Μαρ κο γιαν νά κη -δες και τους Σα μα ρο-βε νι ζέ λους να…αμ φι βάλ λουν ανπρέ πει και μπο ρεί να συ νυ πο λο γι στούν οι βου λευ τέςτου ΚΚΕ στους 120. Άξιος ο μι σθός των «κα θα ρό αι μων».Να δού με, ό μως τι δι καιο λο γία θα βρουν, αν υ πάρ ξειπρό τα ση για δη μο ψή φι σμα και στην πε ρί πτω ση του νό -μου για τον αι για λό…

•

φαλιός από τα σημικά; Μάλ-λον, η τόση δημοσιότητα στοΣήφη επιχειρεί να στρέψει μα-κριά τα βλέμματα από το εναναμονή έγκλημα που συντε-λείται αυτές τις μέρες στις θά-λασσές μας. Η κοιλιά του κρο-κόδειλου όλα τα αλέθει -χωρίςπαρεξήγηση, Σήφη.

Σκίζει τοΠΕ∆Υ Σε όποιο κανάλι και αν στα-

θείς θα πετύχεις από μιαδιαφήμιση τηλεφωνικήςγραμμής για δωρεάν πρό-σβαση στις μονάδες υγείαςτου ΠΕ∆Υ, που ήταν και η τε-λευταία πράξη του Α. Γεωρ-γιάδη. Επειδή στην «Εποχή»πρώτα ζούμε και μετά καταγ-γέλλουμε, στείλαμε ανασφάλι-στη ρεπόρτερ μας να επιβε-βαιώσει τις παροχές υγείαςτου ΠΕ∆Υ. Αλλά τελικά η δω-ρεάν πρόσβαση αφορά μόνοτην είσοδο στα ιατρεία τουΠΕ∆Υ, καθώς οι γιατροί πα-ρέχουν μόνο συμβουλευτικήστους ανασφάλιστες, ενώ δενμπορούν να γράψουν φάρ-μακα ούτε εξετάσεις. Τελικάσκίζει το ΠΕ∆Υ, αγάπη μου.Και, όπως είπε ο γιατρός στηρεπόρτερ μας, μην πιστεύειςό,τι ακούς στην τηλεόραση.

27 μέρεςσε απεργίαπείναςΟπολιτικός πρόσφυγας

Μουσταφά Γιλμάζ πουέωλα προφυλακίστηκε γιασυμμετοχή σε εγκληματικήοργάνωση και συγκεκριμέναγια την υπόθεση της Χίου, συ-νεχίζει για 27η μέρα την απερ-γία πείνας. Η «δικαιοσύνη»όχι μόνο αρνείται να εξετάσειτο αίτημα του απεργού γιααποφυλάκισή του, αλλά τηνπροηγούμενη βδομάδα προ-φυλάκισε τρία ακόμα μέλη τηςΕπιτροπής Αλληλεγγύης γιατους πολιτικούς κρατούμε-νους στην Τουρκία και τοΚουρδιστάν, ο ένας εκ τωνοποίων κατηγορείται ότι πα-ρείχε αλληλεγγύη στους προ-φυλακισμένους συναγωνιστέςτου. Η κατάσταση υγείας τουΜ. Γιλμάζ κρίνεται κρίσιμηκαι για ό,τι του συμβεί θα ευ-θύνεται η κυβέρνηση και ειδι-κότερα το υπουργείο ∆ικαιο-σύνης.

Μαρ σέλ & Μι σέ λ

Στη λογική του κατήφορου,ο αντιδημοκρατικός πάτοςΟ εξευτελισμός κάθε έννοιας κοινοβουλευτικής νομιμότηταςαπό την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου

Μέχρι ποιο σημείο εξευτελισμούτης κοινοβουλευτικής διαδικα-σίας είναι διατεθειμένη να φτά-

σει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου;Κατάργησε σε πολύ σοβαρά θέματα τηΒουλή και νομοθετεί καταχρηστικά μεπράξεις νομοθετικού περιεχομένου·φέρνει σωρό νομοθετήματα εκατοντά-δων σελίδων για να ψηφιστούν με έναάρθρο από βουλευτές που ούτε προλα-βαίνουν να τα φυλλομετρήσουν· κλεί-νει την ολομέλεια και θέτει σε λειτουρ-γία τα ελεγχόμενα θερινά τμήματα, γιανα οδηγήσει σε παραγραφή εγκλήματαυπουργών· αναβάλλει χωρίς κανέναπρόσχημα επί μήνες αιτήματα τηςαξιωματικής αντιπολίτευσης για προημερησίας διάταξης συζητήσεις στηΒουλή· φέρνει στα θερινά τμήματαχωρίς καμία δικαιολογία κρίσιμα νομο-σχέδια που απαιτούν συζήτηση σε ολο-μέλεια· κάνει ό,τι μπορεί για να καταρ-γήσει το δικαίωμα των βουλευτών ναζητήσουν δημοψήφισμα· έρχεται σεσύγκρουση ακόμα και με τον πρόεδροτης Βουλής, που είναι στέλεχος της Ν∆,προκειμένου να μη συγκληθεί η ολομέ-λεια, όπως ορίζει το άρθρο 44 του συν-τάγματος για τα δημοψηφίσματα·αφαιρεί και προσθέτει –αναλόγως– τιςπροτάσεις για δημοψήφισμα με θέματη «μικρή ∆ΕΗ» όπως της κατέβει· δεντολμάει να ζητήσει τη γνωμοδότησητου Επιστημονικού Συμβουλίου τηςΒουλής, όπως υποδεικνύει ο πρόεδρόςτης· παραπέμπει σε τμήμα της Βουλήςνα αποφασίσει για το αν θα συγκληθείη ολομέλεια, δηλαδή για ένα θέμα πουμόνο η ολομέλεια μπορεί να αποφαν-θεί…

Ο πάτος του αυταρχισμού

Και όλα αυτά γιατί; Μόνο και μόνογιατί δεν θέλει να γίνει οποιαδήποτεσυζήτηση για τη «μικρή ∆ΕΗ» στηνολομέλεια της Βουλής, επειδή θεωρείότι αυτό θα καταγραφόταν σαν τακτικήήττα της. Γιατί μάλλον δεν θα έπρεπενα φοβάται ότι θα ληφθεί απόφαση γιαδημοψήφισμα, αφού μια τέτοια από-φαση απαιτεί 180 ψήφους.

Είναι ικανοί να καταρρακώσουν σετέτοιο βαθμό με μια τέτοια δικαιολο-γία, κάθε έννοια κοινοβουλευτικής νο-μιμότητας; Φαίνεται πως την κυβέρ-νηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν την αγγί-ζουν κάτι τέτοια ερωτήματα. Έφτασανστο σημείο να αναθέσουν στο δεξί χέριτου Σαμαρά να αναλάβει το θεάρεστοέργο να υπογραφεί από τον Πρόεδροτης ∆ημοκρατίας μες στη νύχτα ο νέοςνόμος για τη «μικρή ∆ΕΗ», ώστε να μηνμπορεί να τεθεί θέμα δημοψηφίσματος!

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που χαρακτηρί-ζουν «υπονόμευση των θεσμών» τηνάρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευ-σης να ψηφίσει νέο πρόεδρο πριν γί-νουν βουλευτικές εκλογές.

Ο πάτος της κατάργησης κάθε κοινο-βουλευτικής νομιμότητας ήταν πάντοτεη κατάληξη της λογικής του αυταρχι-σμού. Όσοι τον επιλέγουν, συνήθωςδεν μπορούν να κάνουν πίσω. ∆εν μπο-ρούν να ακούσουν τη φωνή της απλήςλογικής, τη φωνή του κ. Πρ. Παυλό-πουλου, όχι μόνο έγκυρου συνταγματο-λόγου, αλλά και ηγετικού στελέχουςτης Ν∆, που διακηρύσσει ότι οι προτά-σεις για δημοψήφισμα συναθροίζονταικαι ότι δεν μπορεί ένα θερινό τμήμα ναμιλήσει για λογαριασμό της ολομέλειαςτης Βουλής, αν θα συγκληθεί ή όχι:ένας μόνο όρος τίθεται από το σύν-ταγμα, η συγκέντρωση 120 βουλευτών.∆εν μπορούν να ακούσουν τον δικότους πρώην πρόεδρο της Βουλής, κ.Απ. Κακλαμάνη, που κι αυτός κινείταιστο ίδιο μήκος κύματος.

Άλλες εποχές…

Αυτή η εικόνα του εξευτελισμού τήςκοινοβουλευτικής διαδικασίας, μεπλήρη αδιαφορία για τα αποτελέσματαπου μπορεί να έχει, θυμίζει άλλες επο-χές, όταν το κοινοβούλιο μεταμορφω-νόταν σε παρασκευαστήριο τεχνητών

και συχνά εκβιασμένων πλειοψηφιών,προκειμένου να αποφευχθεί η προ-σφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Τέτοιαπαρασυνταγματικά και παρακοινοβου-λευτικά μαγειρεία, έχουμε να δούμεαπό την εποχή των Ιουλιανών.

Τότε, τουλάχιστον, κρίνονταν πολύσημαντικά ζητήματα, όπως ο αποφασι-στικός λόγος του παλατιού και των πα-ράκεντρων εξουσίας στην επιλογή τηςκυβέρνησης, κρίνονταν η δυνατότητατου εκλογικού σώματος να αποφασίζειγια λογαριασμό του. Μήπως θέλουν ναεπαναφέρουν στο προσκήνιο παρόμοιαδιλήμματα στη σημερινή συγκυρία;

Εκτός αν η διάλυση του κυβερνητι-κού στρατοπέδου μπροστά στο ενδεχό-μενο μιας εκλογικής κατάρρευσηςείναι τόσο σοβαρή, που φοβούνται ότιτα πάντα θα μπορούσαν να προκύψουνσαν αποτέλεσμα μιας συζήτησης καιψηφοφορίας στην ολομέλεια. Αν,όμως, έτσι έχουν τα πράγματα, οι άν-θρωποι αυτοί είναι διπλά επικίνδυνοι:όχι μόνο επειδή εφαρμόζουν μια κατα-στροφική για την οικονομία, την κοι-νωνία και τη δημοκρατία πολιτική,αλλά και επειδή δεν θα είναι σε θέση νααντιτάξουν την παραμικρή αντίστασηστις πιέσεις εξωτερικών και εσωτερι-κών παραγόντων για διαιώνιση και επί-ταση της «κατάστασης ανάγκης».

Χ. Γεωργούλας

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

Τελικά, ποιον εκ προσωπεί ο Θ. Παφίλης;

66 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ηπρόταση των κομμάτων της αντιπολίτευσης γιατη σύγκλιση της ολομέλειας της Βουλής σχε-τικά με το θέμα της ∆ΕΗ προκάλεσε αναταραχή,

διαγραφές και αποχωρήσεις στο εσωτερικό της∆ΗΜΑΡ. Ήδη, δύο μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδαςδεν συγκαταλέγονται πια στους 13 βουλευτές. Η εκ τουΠΑΣΟΚ προερχόμενη κ. Μάρκου αποχώρησε από τηνΚΟ εντασσόμενη στην ομάδα των «Ανεξάρτητων Βου-λευτών», όπως και ο Γ. Ψαριανός ο οποίος - παρά τηνέκπληξή που εξέφρασε για την απόφαση του προέδρουνα τον διαγράψει από την ΚΟ- ήδη είχε φύγει για άλλεςπολιτείες. Τη διαγραφή Ψαριανού ακολούθησαν νέεςτριβές, όπως και η αποχώρηση από την ΚΕ των ενταγ-μένων στη μειοψηφία του κόμματος Α. Παπαδόπουλουκαι Γ. Γεωργάτου (στελέχους και υποψηφίου ευρωβου-λευτή με τη ∆ΗΜΑΡ), αλλά και η αιχμηρή δήλωση τουΣ. Λυκούδη για ότι και η ξεχωριστή πρόταση του κόμ-ματος για δημοψήφισμα «δεν συμβάλλει στην εξέλιξητου θέματος με βάση τις δικές μας θέσεις». «Παρα-ταύτα, επειδή η ξεχωριστή πρόταση της ∆ΗΜΑΡ απο-τρέπει την εικόνα δορυφορικής σχέσης του κόμματοςως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για λόγους συναδελφι-κής αλληλεγγύης προς τους άλλους Βουλευτές της∆ΗΜΑΡ, προσυπογράφω την πρόταση», κατέληξε. Τηνανεξαρτητοποίηση της Μάρκου, ακολούθησε η άμεσηκαι δηκτική απάντηση της ηγεσίας: «Προφανώς, όλοι,συνεπώς και η βουλευτής κ. Μάρκου, έχουν δικαίωμανα επιλέγουν δρόμο και ψηφοφόρους. Σε σχέση πάν-τως με όσα οψίμως η ίδια καταλογίζει στη ∆ΗΜΑΡ γιαστερεότυπες και βαρετές εμμονές, είναι γεγονός ότιόντως έχουμε εμμονές με σταθερές αξίες της ανανεω-τικής αριστεράς. Θα συνεχίσουμε μάλιστα να τιςέχουμε», ενώ για το θέμα Ψαριανού, σημείωσε με αρ-κετή δόση ειρωνείας: «Η ∆ΗΜΑΡ εξάντλησε όλα τα πε-ριθώρια για την παραμονή του Γρηγόρη Ψαριανού στην

ΚΟ, παρά την έκδηλη περιφρόνηση που επιδεικνύειεδώ και πολύ καιρό στις διαδικασίες».

Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου

Υπάρχει η εκτίμηση ότι η αποχώρηση των στελεχώντης μειοψηφίας αποσαφηνίζει το πολιτικό τοπίο.Όμως αυτή η διαδικασία ταυτόχρονα εγκυμονεί κινδύ-νους καθώς απασφαλίζει ιδέες και απόψεις, χωρίς ναενοποιεί το χάσμα που υπάρχει. Η δυσκολία της∆ΗΜΑΡ να καθορίσει στρατηγική και να την υλοποι-ήσει με συνέπεια είναι εμφανής. Αυτό επιβεβαιώνεταικαι από τις δύο διαφορετικού περιεχομένου επιστολέςτης Αγ. Κωνσταντίνουπρος τις υπόλοιπες πολιτικές δυ-νάμεις (με ένα σχηματικό τρόπο γίνεται η διάκριση) τηςκεντροαριστεράς και προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ταυτόχρονηαποστολή των δύο επιστολών στις οποίες εμπεριέχον-ται εκτιμήσεις, θέσεις αλλά και προϋποθέσεις για την

έναρξη ενός σοβαρού διαλόγου και προς τις δύο πλευ-ρές εντάσσεται σε μια προσπάθεια της ηγεσίας της -καιυπό την πίεση της μειοψηφίας-, να ανακτήσει ηγεμο-νικό ρόλο στις διεργασίες και στις ζυμώσεις που διε-ξάγονται. Η επιλογή όμως αυτή αποκρύπτει δύο παρα-δοξότητες. Η πρώτη σχετίζεται με το γεγονός ότι ένακόμμα της τάξης του 1,2% που έλαβε στις τελευταίεςεκλογές, δεν μπορεί να καθορίζει την ατζέντα τηςόποιας συζήτησης. Η δεύτερη παραδοξότητα ήταν η τα-κτική υποχώρησης που εγκαινίασε η ηγεσία της∆ΗΜΑΡ, αφού οδήγησε στην ανάληψη της προηγούμε-νης πρωτοβουλίας από την ηγεσία της, εξαιτίας τηςπίεσης που άσκησαν στελέχη και κυρίως (πέντε στα 13)μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας η ηγεσία αποδέ-χτηκε τη συμβιβαστική λύση του Ν. Τσούκαλη να στα-λούν επιστολές προς όλες τις πλευρές. Εκτός των Σ.Λυκούδη και του Γ. Ψαριανού που είχαν ήδη δηλώσειεξαρχής ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν στην εύ-ρεση κοινού τόπου με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, για τησύγκλιση της ολομέλειας της Βουλής, εναντίον της κοι-

«ΗΚ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ δεν νομιμο-ποιεί με την παρουσία τηςκοινοβουλευτικές συνεδριά-

σεις παρασυναγωγής, που πλήττουν βά-ναυσα τη δημοκρατία και κουρελιάζουντο σύνταγμα και τον κανονισμό της Βου-λής. Η κυβέρνηση έχει επιβάλει στηχώρα μια βαθιά αντιδημοκρατικήεκτροπή. Τα κατοχυρωμένα δικαιώματατης μειοψηφίας δεν μπορεί να τίθενταιστην κρίση μιας περιστασιακής κοινο-βουλευτικής πλειοψηφίας, που είναι καιοικτρή μειοψηφία στο λαό. Αυτό είναιολοκληρωτισμός. Αυτή η κυβέρνησητρέμει το λαό. Τρέμει την προσφυγή στιςκάλπες. Φοβάται το δημοψήφισμα. Φο-βάται την κρίση και τη θέληση των πολι-τών. Βλέπει το λαό ως εχθρό. Αυτή η κυ-βέρνηση πρέπει να φύγει για να ανασά-νει ο τόπος, να ανασάνει η δημοκρατία».Με αυτή τη δήλωση του κοινοβουλευτι-κού εκπροσώπου, Παναγιώτη Λαφαζάνηπου έγινε στο περιστύλιο της Βουλής,παρουσία πολλών άλλων βουλευτών, οΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται μεκανέναν τρόπο να νομιμοποιήσει τη συν-ταγματική εκτροπή που επέβαλε η κυ-βέρνηση με την απόφασή της να παρα-πέμψει στο θερινό τμήμα της Βουλής τησυζήτηση για διεξαγωγή ή όχι του δημο-ψηφίσματος που ζήτησαν όλα τα κόμ-ματα της αντιπολίτευσης για το νόμο της«μικρής ∆ΕΗ». Όπως σημείωναν βου-λευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναιαπαράδεκτο να μην συγκαλείται η ολο-μέλεια από την στιγμή που το σύνταγμαπροβλέπει 120 υπογραφές για συζήτησηκαι 180 για έγκριση. «Επομένως, αυτόσημαίνει ότι απαιτείται ολομέλεια των300 και όχι θερινό τμήμα όπου υπάρχουνμόνο 100 βουλευτές».

Όσον αφορά την επιχειρηματολογίατης κυβέρνησης ότι το συγκεκριμένο νο-

μοσχέδιο είναι δημοσιονομικού και όχικοινωνικού χαρακτήρα και ως εκ τούτουδεν προβλέπεται δημοψήφισμα από τονΣΥΡΙΖΑ σημείωναν ότι «αυτά εκτός απόυπεκφυγές είναι και ενδεικτικά της κυ-βερνητικής ιδεολογίας και αντίληψης».

Πάντως, κοινή διαπίστωση όλων στονΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι οι χειρισμοί που έγινανστο ζήτημα της ∆ΕΗ ήταν άκρως επιτυ-χημένοι καθώς κατάφεραν να συγκροτή-σουν ένα ευρύ κοινωνικό και πολιτικόμέτωπο, ενώ με το αίτημα για δημοψή-φισμα, το κόμμα της αξιωματικής αντι-πολίτευσης ανέλαβε την πρωτοβουλίατων πολιτικών κινήσεων στριμώχνονταςτην κυβέρνηση που αναγκάστηκε να βρε-θεί απέναντι ακόμα και σε δικούς τηςβουλευτές που – επώνυμα ή ανώνυμα –δήλωναν ότι η στάση των Σαμαρά και Βε-νιζέλου ήταν ακατανόητη. Επιπλέον,στον ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούν με ιδιαί-τερη προσοχή τις διεργασίες που εξελίσ-σονται στη ∆ΗΜΑΡ, ενώ σημείωναν καιτην «περίεργη» όπως την χαρακτήριζανστάση του ΚΚΕ.

Στην Κουμουνδούρου, τέλος, σημει-ώνουν ότι η κυβέρνηση έχει πάρει έναναυταρχικό κατήφορο και υπογραμμίζουνότι η άρνηση για το δημοψήφισμα έρχε-ται να συμπορευθεί με τις αποφάσεις γιατην επιστράτευση των εργαζόμενων της∆ΕΗ, αλλά και τη στάση των αστυνομι-κών αρχών απέναντι στις κινητοποιήσειςτων καθαριστριών.

Και τώρα... αιγιαλοί

Επόμενη στάση, αγιαλοί. Αυτό θα μπο-ρούσε να είναι το σύνθημα στο επιτελείοτου ΣΥΡΙΖΑ, καθώς την επόμενη βδο-μάδα το νομοσχέδιο για τους αιγιαλούςαναμένεται να κυριαρχήσει στην ημερή-

Ηλεκτρισμένο τοπίο η ∆ΗΜΑΡΥπάρχει η εκτίμηση ότι η αποχώ-ρηση των στελεχών της μειοψη-φίας αποσαφηνίζει το πολιτικότοπίο. Όμως αυτή η διαδικασίαταυτόχρονα εγκυμονεί κινδύνουςκαθώς απασφαλίζει ιδέες καιαπόψεις, χωρίς να ενοποιεί τοχάσμα που υπάρχει.

“

ΣΥΡΙΖΑ

Η κυβέρνηση εφαρμόζει λογικές«αποφασίζομεν και διατάσσομεν»

Η συζήτηση για τη ΝεολαίαΣε δύο συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας συζητήθηκε, αυτή τη βδομάδα, το

ζήτημα της οργάνωσης Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η συζήτηση, που έγινε στη βάση εισή-γησης που ετοίμασε η Γραμματεία του Συντονιστικού της Οργάνωσης, διεξήχθη σεκαλό κλίμα και σε αυτήν διατυπώθηκαν απόψεις και αγωνίες για το παρόν και το μέλ-λον της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.

Στις δύο συνεδριάσεις που έγιναν συμφωνήθηκε όπως το κόμμα συνδράμει τόσο σεοργανωτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο προκειμένου η Νεολαία να καταφέρει ναανταποκριθεί στις απαιτήσεις της πολιτικής συγκυρίας, διατηρώντας παράλληλα καιτην αυτονομία της. Επιπλέον, προτάθηκε να διεξαχθεί εξειδικευμένη δημοσκόπησητης οποίας τα συμπεράσματα θα συζητηθούν και θα αναλυθούν το επόμενο διάστημαενώ αποφασίστηκε η έκδοση νεολαιίστικου εντύπου του οποίου την ευθύνη θα έχει ηΝεολαία του ΣΥΡΙΖΑ.

Εν τω μεταξύ, το 2ο εναλλακτικό camping της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ θα διεξαχθεί στοδιάστημα 2 με 10 Αυγούστου, στο Βαθύ Γυθείου. Με αυτήν την πρωτοβουλία, μεταξύάλλων, η Νεολαία θέλει να δείξει την πλήρη αντίθεσή μας με τα σχέδια ξεπουλήματοςτων παραλιών στα ιδιωτικά συμφέροντα. «Η υπόθεση των παραλιών πρέπει να γίνειυπόθεση των νέων, υπόθεση δική μας και αυτό το στίγμα θέλουμε να δώσουμε με τηφετινή διοργάνωση», σημειώνει στην ανακοίνωσή της η οργάνωση. Προκειμένου νααναδειχθεί μάλιστα το ζήτημα των παραλιών, οι νεολαίοι προγραμματίζουν ολοήμεροδράση στην Ελαφόνησο.

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Χθες ξεκίνησε η Κεντρική Πολιτική Επιτροπήτου ΠΑΣΟΚ και συνεχίζεται σήμερα, συζητώνταςκρίσιμα ζητήματα για το μέλλον του χώρου καιτης κεντροαριστεράς, αναζητώντας συγκλίσεις.Σε μια περίοδο μάλιστα που η παρουσία της τρόϊ-κας δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίεςστη συγκυβέρνηση, καθώς αναμένεται να πιέσειγια τη λήψη και άλλων επώδυνων για την ελλη-νική κοινωνία μέτρων, αν και το ΠΑΣΟΚ εμμένειστην κατηγορηματική άρνηση σε «τυχόν», όπωςαναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, «απαιτήσειςτης τρόικας για αλλαγή του νομοθετικού πλαι-σίου για τις απεργίες και τις συνδικαλιστικέςελευθερίες». Αλλά μια τέτοια δήλωση δεν φτάνεικαι σίγουρα δεν είναι αρκετή να καθησυχάσει τηνκοινωνία, αφού και άλλες -πάμπολλες φορές ει-πώθηκε κάτι τέτοιο, χωρίς όμως καμία συνέπειακαι άρα, σημασία.

Η συζήτηση αναμένεται να ανάψει το επόμενοδιάστημα, καθώς εντελώς διαφορετικές απόψειςδιατυπώνονται δημόσια. Προς το παρόν –λόγωτων αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών- στονάτυπο διαγκωνισμό ανάμεσα στη ∆ΗΜΑΡ και τοΠΑΣΟΚ- Ελιά, φαίνεται να επικρατεί η επιλογήτης ηγεσίας της Χαριλάου Τρικούπη, όμως δεναντιλαμβάνεται ότι ενδεχόμενα μπορεί να είναι ησειρά του σε έναν ενδεχόμενο εκλογικό κατα-ποντισμό για τους ίδιους ακριβώς λόγους πουίσχυσε στην περίπτωση της ∆ΗΜΑΡ. Η προσπά-θεια όμως του Βενιζέλου θα είναι να κατευνάσειτις διαφωνίες, καλύπτοντας όσο μπορεί, όλες τιςαποκλίνουσες πλευρές.

Η απόφαση του Πολιτικού συμβουλίου ήταν ηδιεξαγωγή ιδρυτικού συνεδρίου της δημοκρατι-κής Παράταξης στα μέσα Οκτωβρίου, την ίδιαστιγμή που πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίαςστις βασικές επιλογές της συγκυβέρνησης. Μετην άποψη της ηγεσίας συντάσσονταικαι άλλα στελέχη όπως οι Εύη Χριστο-φιλοπούλου, Ο. Κωνσταντινόπουλος,Π. Καψής, Α. ∆ρέττα, Κ. Σπηλιόπουλοςκαι Θ. Χειμωνάς, ενώ φαίνεται να κι-νούνται στην ίδια κατεύθυνση και οι Γ.Μανιάτης και Χ. Πρωτόπαπας.

Η εσωκομματική αντιπολίτευσηΣε εντελώς διαφορετικό κλίμα κινεί-

ται ο πρόεδρος της ΓΕΣΕΒΕ Γ. Καβαθάςμε την «Πρωτοβουλία των 1000» οοποίος τόνισε σε συνέντευξή του στοΚόκκινο την ανάγκη να χαραχτεί μια νέαοικονομική στρατηγική με κοινωνικόπρόσημο ενάντια στις νεοφιλελεύθερεςπολιτικές. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μετη δημιουργία ενός μετώπου και μιαςκυβέρνησης της αριστεράς, επεσήμανε.Σε συνεδρίαση μάλιστα που πραγματο-ποιήθηκε την Πέμπτη, επιβεβαιώθηκε ηριζική διαφωνία τους με τον κυβερνη-τικό εναγκαλισμό και τη Ν∆. Ιδιαίτερακρίσιμος παίκτης στο εσωκομματικότοπίο είναι η «Κίνηση των 75» και ο εκ-πρόσωπός της Μ. Καρχιμάκης, ο οποίοςστην Πολιτική Γραμματεία άσκησε δρι-μεία κριτική στην πολιτική της ηγεσίαςκαι στην Ελιά. Ταυτόχρονα, 6 μέλη τηςΚεντρικής Επιτροπής εκφράζουν τηνέντονη διαφωνία τους και δυσφορίατους για τις επιλογές ζητώντας ένα συ-νέδριο που θα στοχεύει στην αλλαγήπλεύσης του ΠΑΣΟΚ. Ο πρώην υπουρ-γός της κυβέρνησης, Π. Οικονόμου, κα-

τήγγειλε δημόσια τον Βενιζέλο, «για αντιδημο-κρατικές μεθοδεύσεις καλώντας τα μέλη τουκόμματος να ακυρώσουν αυτές τις πρωτοβουλίεςτου».

Ο προσωρινός ελιγμός Βενιζέλου προκειμένουνα εγκαταλειφθεί οριστικά και αμετάκλητα ηονομασία της Ελιάς και να αντικατασταθεί απότον όρο της μεγάλης δημοκρατικής παράταξηςαπλά περιόρισε τις αντιδράσεις, χωρίς να τιςαποσοβήσει εξολοκλήρου. Η Ελιά ήταν έναπρώτο, αλλά αναγκαίο βήμα, σχολίασαν κύκλοιτου ΠΑΣΟΚ. Όλα όμως παραμένουν ανοιχτά καιπολύ δύσκολα για το ΠΑΣΟΚ και τον Βενιζέλο.

Στάθης Κουτρουβίδης

ΠΑΣΟΚ

Όλα ανοιχτά και δύσκολα

Ο προσωρινός ελιγμός Βενι-ζέλου προκειμένου να εγκα-ταλειφθεί οριστικά και αμε-τάκλητα η ονομασία της Ελιάςκαι να αντικατασταθεί απότον όρο της μεγάλης δημο-κρατικής παράταξης απλά πε-ριόρισε τις αντιδράσεις,χωρίς να τις αποσοβήσει εξο-λοκλήρου.

“σια πολιτική διάταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κι-νηθεί σε παρόμοιο μοντέλο με την περί-πτωση της «μικρής ∆ΕΗ», καθώς οι αι-γιαλοί θεωρούνται κορυφαίο ζήτημα γιατην αξιωματική αντιπολίτευση που δια-κηρύσσει σε κάθε τόνο ότι «ούτε αυτή θαείναι μια εύκολη μάχη για την κυβέρ-νηση». Η καμπάνια που ήδη έχει ξεκινή-σει με εξορμήσεις και εκδηλώσεις σεόλη την Ελλάδα θα συνεχιστεί την Τε-τάρτη με μεγάλη κεντρική εκδήλωση τουκόμματος. Η εκδήλωση θα γίνει στο αί-θριο του Μουσείου Μπενάκη στις 7:30μ.μ με ομιλητή τον Αλέξη Τσίπρα. Στηνεκδήλωση, που θα πάρει τη μορφή συ-νάντησης διαλόγου και συντονισμούδράσης καλούνται κοινωνικές οργανώ-σεις και δίκτυα, επιστημονικούς φορείς,εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης, πολι-τικές δυνάμεις και κόμματα.

Στο κόμμα της ριζοσπαστικής αριστε-ράς ευελπιστούν ότι θα επιτύχουν τη μέ-γιστη κοινωνική και πολιτική συστρά-τευση, ενώ εκτιμούν ότι αυτή τη φορά ηκυβέρνηση θα «ζοριστεί για τα καλά»,καθώς πολλοί κυβερνητικοί βουλευτέςδεν θα είναι εύκολο να ψηφίσουν την εκ-ποίηση παραλιών που ανήκουν στηνεκλογική τους περιφέρεια. Σε μια πρώτησυζήτηση που έγινε για το θέμα στηνΚοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος,δεν αποκλείστηκε μάλιστα να ζητηθεί εκνέου δημοψήφισμα για το συγκεκριμένοδημοψήφισμα.

Αδάμος Ζαχαριάδης

Kοινή διαπίστωση στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότιοι χειρισμοί στο ζήτημα της ∆ΕΗ ήτανάκρως επιτυχημένοι καθώς κατάφεραννα συγκροτήσουν ένα ευρύ κοινωνικό καιπολιτικό μέτωπο, ενώ με το αίτημα γιαδημοψήφισμα, το κόμμα της αξιωματικήςαντιπολίτευσης ανέλαβε τηνπρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων

“

νής αυτής πολιτικής γραμμής στην κοινή συνεδρίασηκοινοβουλευτικής ομάδας και Εκτελεστικής Επιτροπήςτάχθηκαν εναντίον της πρότασης και οι Κ. Μάρκου, Θ.Ψύρρας και Μ. Ρεπούση. O Γ. Πανούσης στη δική τουπαρέμβαση ζήτησε από τον Φ. Κουβέλη να κάνει πράξητην παραίτησή του, ενώ για το μέλλον της ∆ΗΜΑΡ τό-νισε ότι χρειάζεται να δυναμώσει η ίδια η κεντροαρι-στερά και επομένως να συμβάλλει στην κυβερνώσα αρι-στερά. Στην πρόταση της ∆ΗΜΑΡ απάντησε αρνητικά,αν και ανεπίσημα το Ποτάμι, αλλά εισέπραξε θετικέςαπαντήσεις από το ΠΑΣΟΚ, την Κοινωνική Συμφωνίαγια την Ελλάδα, και το ΣΥΡΙΖΑ. Σε ένα τόσο σημαντικόζήτημα για την ελληνική οικονομία και τη στρατηγικήτης χώρας, και μάλιστα στο κατεξοχήν θεσμικό πεδίοτο κοινοβούλιο, η ∆ΗΜΑΡ επέλεξε την φυγή, αλλά προςτα πού;

Ελιγμός ή υποχώρηση;

Η άτακτη αυτή υποχώρηση αποτέλεσε την τελευταίαγραμμή άμυνας μπροστά στην πίεση των διαφωνούν-των, και μάλιστα, ύστερα από την επικοινωνία ανάμεσαστον Φ. Κουβέλη και στον Α. Τσίπρα. Ο ελιγμός αυτόςεντασσόταν στην προσπάθεια διασφάλισης του αυτό-νομου ρόλου της ∆ΗΜΑΡ, σχολίασαν στελέχη που ανή-κουν στο Αριστερό ∆ίκτυο, ενώ σε ένα τόσο σοβαρό ζή-τημα φάνηκε ξεκάθαρα η σύγκρουση Κουβέλη με τηνκυβέρνηση. Η υποχώρηση πάντως της ηγεσίας οδήγησεεπίσης στην ανάγκη να δοθούν περαιτέρω εξηγήσειςμέσα από Συνέντευξη Τύπου για τις τελευταίες παλινω-δίες. Η επιλογή αυτή όμως υποκρύπτει και δύο πολύσημαντικά προβλήματα. Πρώτον, ότι στο εσωτερικό τηςκοινοβουλευτικής ομάδας υπάρχουν πολλές διαφορε-τικές κατευθύνσεις, και δεύτερον, ότι υπάρχει ρήγμαανάμεσα στην ηγεσία της ∆ΗΜΑΡ και της κοινοβουλευ-τικής ομάδας, που ενδεχομένως να εντείνεται από τηνανάγκη πολιτικής επιβίωσης σε όλα τα επίπεδα.

Στάθης Κουτρουβίδης

88 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι όποιες διακοπές έγιναν, οφείλονται στηνσκοπιμότητα των ιδιωτών παραγωγών πουκράτησαν σβηστές τις 8 από τις10 μονάδεςτους το Σάββατο προσπαθώντας να φέρουντους απεργούς απέναντι στην κοινωνία και ναοδηγήσουν την κυβέρνηση σε αυταρχικέςεπιλογές όπως και τελικά έγινε.

“

Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσακαι ο ουρανός,ας ιδιωτικοποιηθεί το νερόκαι ο αέρας,ας ιδιωτικοποιηθεί η ∆ικαιοσύνηκαι ο Νόμος,ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικόσύννεφο,ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,…………………………Και μια και μπήκατε στον κόπο,ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και τηνπουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου(Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998)

Ηψήφιση του νόμου για την πώ-ληση σε ιδιώτες του 30% της ∆ΕΗκαι η παρεμπόδιση της συζήτη-

σης για την διενέργεια δημοψηφίσματοςστην Ολομέλεια αποκαλύπτουν το μέγε-θος της αυθαιρεσίας της κυβέρνησης καιτης εθελοδουλίας της στα ξένα πολυε-θνικά συμφέροντα. Αποτιμώντας ταμέχρι τώρα γεγονότα πρέπει να στα-θούμε :

1Στην ιδιαίτερα σημαντική αφύπνισητων τοπικών κοινωνιών στις περιο-

χές που δραστηριοποιείται η ∆ΕΗ μεκέντρο την ∆υτική Μακεδονία. Φαινό-μενο πρωτόγνωρο αλλά και εξηγήσιμο.Στη ∆υτική Μακεδονία τη ∆ΕΗ την έχουν«παντρευτεί», απασχολεί χιλιάδες εργα-ζόμενους, ζεσταίνει μέσω της τηλεθέρ-μανσης πόλεις και χωριά, έχει δεσμεύ-σεις για μετεγκαταστάσεις, απαλλοτριώ-σεις και αποκαταστάσεις εδαφών. Πε-ρισσότερο από όλα όμως η ∆ΕΗ ήτανκατά κανόνα συνεπής στις υποχρεώσειςπου αναλάμβανε και που την συνέπειααυτή δεν την είδαν ούτε από στους ιδιώ-τες που δραστηριοποιήθηκαν στην πε-ριοχή τους αλλά ούτε και στο κράτος τοίδιο. Επομένως για την ∆υτική Μακεδο-νία η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης της∆ΕΗ είναι εξαιρετικά σημαντική και ηυπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρατης στηρίζεται ανεξαρτήτως κομματικήςπροέλευσης. Αν γινόταν συζήτηση στηνΟλομέλεια θα έρχονταν σε πολύ δύ-σκολη θέση οι βουλευτές της πλειοψη-φίας που προέρχονται από την ∆υτ. Μα-κεδονία, την Άρτα, την ∆ράμα, την Κο-μοτηνή και την Μεγαλόπολη. Οι τροπο-λογίες προσπάθησαν να διασφαλίσουντα συμφέροντά τους όμως ελάχιστοι πι-στεύουν πλέον τις υποσχέσεις μιας κυ-βέρνησης που δεν σεβάστηκε όχι μόνονόμους αλλά και το ίδιο το Σύνταγμα.

2Στην επιστράτευση των εργαζομέ-νων, πράξη ανάλογη της αυθαιρεσίας

και της αντιδημοκρατικότητας της κυ-βέρνησης δείχνει και την αδυναμία τηςνα διαχειριστεί μια απεργία που δεν είχεούτε μεγάλα ποσοστά συμμετοχής αλλάούτε και δημιουργούσε κινδύνους στηνομαλή ηλεκτροδότηση. Με αιχμή στηνζήτηση ( σύμφωνα με τα στοιχεία τουΑ∆ΜΗΕ ) το Σάββατο 5/7 στα 6850MW

μόνο ως αστείο ακούγεται η κυβερνητικήαναφορά σε κινδύνους για την δημόσιαυγεία και την δημόσια ασφάλεια ότανυπάρχει εγκατεστημένη υπερδιπλάσιαισχύ και δυνατότητα εισαγωγών 1400MW. Οι όποιες διακοπές έγιναν, οφεί-λονται στην σκοπιμότητα των ιδιωτώνπαραγωγών που κράτησαν σβηστές τις 8από τις10 μονάδες τους το Σάββατο προ-σπαθώντας να φέρουν τους απεργούςαπέναντι στην κοινωνία και να οδηγή-σουν την κυβέρνηση σε αυταρχικές επι-λογές όπως και τελικά έγινε. Τι εμπι-στοσύνη μπορεί να έχει κανείς σε αυτούςπου ενώ εισέπραξαν 1.2 δις € τα 3 τε-λευταία χρόνια για να έχουν τις μονάδεςτους σε ετοιμότητα δεν ανταποκρίθηκανστην ελάχιστη έλλειψη που δημιουργή-θηκε;

3Στο συνδικαλιστικό κίνημα της ∆ΕΗπου παρά τον τραυματισμό του από

τα φαινόμενα διαφθοράς, κατόρθωσε ναδημιουργήσει στον λίγο χρόνο της απερ-

γιακής κινητοποίησης σημαντικά αποτε-λέσματα και να συμβάλλει στην κινητο-ποίηση των τοπικών κοινωνιών. Παρα-μένει όμως στην συντριπτική του πλει-οψηφία ( ΠΑΣΚΕ, ∆ΑΚΕ, ΣΑ∆ ) συναινε-τικό και συμβιβασμένο με την ιδιωτικο-ποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας όπωςαπό τις ντιρεκτίβες της ΕΕ προβλέπεται.

Η εκποίηση του ∆ημόσιου πλούτουπου λέγεται ∆ΕΗ και που δεν αφοράμόνο την «μικρή» ∆ΕΗ αλλά και τη πώ-ληση του Α∆ΜΗΕ, την πώληση του 17%των μετοχών της μητρικής που βρίσκον-ται στο ΤΑΙΠΕ∆, την πώληση σε τιμέςκόστους του 30% της παραγωγής από λι-γνίτες και υδατοπτώσεις σε άλλους προ-μηθευτές, κινητοποίησε όλα τα κόμματατης αντιπολίτευσης, συνδικάτα, φορείςτης τοπικής αυτοδιοίκησης, επιστημονι-κούς φορείς και πολύ κόσμο που παρα-κολουθώντας την επιχειρηματολογίαένθεν κακείθεν πείστηκε για την ανάγκηδιατήρησης της ∆ΕΗ ως δημόσιας επι-

χείρησης. Ταυτόχρονα δεν θέλει να ξα-ναζήσει μια ∆ΕΗ του παρελθόντος, υπη-ρέτρια των μεγάλων συμφερόντων, τωνκομματικών παραγόντων, του ρουσφε-τιού και των σκανδάλων. Αυτό τον προ-βληματισμό ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα ηαριστερά μπορεί να τον πλουτίσει με τηνστρατηγική της για την ηλεκτρενέργεια,να την φέρει σε κάθε πόλη και μπροστάσε κάθε πολίτη ευαισθητοποιώνταςακόμα περισσότερους και μετατρέπον-τας μια αντίθεση προς την ιδιωτικοποί-ηση σε μια θέση για μια ∆ΕΗ των λαϊκώναναγκών, μια ∆ΕΗ για την κοινή ωφέ-λεια, 100% δημόσια και ενιαία, κοινωνι-κοποιημένη, με τους εργαζόμενους πρω-ταγωνιστές και με δραστηριότητες πουθα βρίσκονται σε αρμονία με το περι-βάλλον.

Ανδρέας Αβραμίδης

∆ΕΗ

Η αφύπνιση της κοινωνίας προϋπόθεσηγια την ανατροπή της ιδιωτικοποίησης

Συνεχίστηκαν και αυτήν την εβδομάδα οι εκλογές για τηνανάδειξη νέων Πρυτανικών Αρχών στα Πανεπιστήμια.Παράλληλα, οι ενστάσεις που διατυπώνονται από την

πανεπιστημιακή κοινότητα δεν αφορούν τόσο την τωρινήεκλογική διαδικασία όσο εκείνη της προεπιλογής των υπο-ψηφίων Πρυτάνεων από τα Συμβούλια Ιδρυμάτων

Ο Μάκης Σπαθής, τέως αντιπρύτανης του ΕΜΠ ήταν έναςαπό τους ακαδημαϊκούς του οποίου η υποψηφιότητα δεν εγ-κρίθηκε. Το ερώτημα που δημιουργείται είναι αν η προεπι-λογή των υποψηφίων γίνεται με απόλυτη διαφάνεια, με βάσηδηλαδή τα επιστημονικά τους προσόντα, ή αν υπάρχουν πολι-τικά κριτήρια στη συγκεκριμένη διαδικασία. Ο καθηγητής τουΕΜΠ εκτιμά ότι η επιλογή των υποψηφίων γίνεται σαφέσταταμε πολιτικά κριτήρια. «Σε όλες τις περιπτώσεις αποκλείστη-καν άνθρωποι οι οποίοι ήταν αντίθετοι στο νόμο ∆ιαμαντο-πούλου - Αρβανιτόπουλου και στο ρόλο των ΣυμβουλίωνΙδρύματος στη διαδικασία της προεπιλογής. Αυτοί οι οποίοιαποκλείστηκαν ήταν κατά τεκμήριο αριστεροί. Στο Πολυτε-χνείο, στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων και Πά-τρας οι αποκλεισθέντες ήταν και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ». Οι ερω-τήσεις στις οποίες κλήθηκαν να απαντήσουν οι υποψήφιοιπρυτάνεις κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τους ενώπιοντων μελών του Συμβούλιου Ιδρύματος είχαν ξεκάθαρα πολι-τικό χαρακτήρα, σύμφωνα με τον Μάκη Σπαθή. «Οι ερωτήσειςκατά τη διάρκεια της συνέντευξης ανίχνευαν τις θέσεις τωνυποψηφίων για ζητήματα όπως η διαγραφή των φοιτητών, ηυιοθέτηση των δύο κύκλων σπουδών και η κατάλυση του πα-νεπιστημιακού ασύλου».

Οι αρμοδιότητες των Συμβουλίων Ιδρυμάτων

Μια από τις αρμοδιότητες των Συμβουλίων Ιδρυμάτωνείναι σύμφωνα με το νόμο ∆ιαμαντοπούλου και η επιλογή τωνυποψηφίων πρυτάνεων. Τα Συμβούλια Ιδρυμάτων είναι15μελή. Τα οκτώ μέλη προέρχονται από τον πανεπιστημιακόχώρο, ενώ τα υπόλοιπα επιλέγονται από άτομα εκτός της πα-νεπιστημιακής κοινότητας. Είναι συνήθως, επιχειρηματίες ή

ακαδημαϊκοί από ξένα πανεπιστήμια. Το Συμβούλιο Ιδρύματοςασκεί έλεγχο και εποπτεία μέσα στα Πανεπιστήμιο. Ο νόμος∆ιαμαντοπούλου του δίνει το δικαίωμα να επιλέγει τους υπο-ψήφιους πρυτάνεις. Όπως σημειώνει ο Μάκης Σπαθής, «αυτοίπρέπει να συμφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης. Απώ-τερος στόχος της διαδικασίας της προεπιλογής των υποψη-φίων, σύμφωνα με τον ίδιο είναι η συρρίκνωση των πανεπι-στημίων, η περικοπή των δαπανών και οι απολύσεις τωνυπαλλήλων και των καθηγητών. «Στόχος τους είναι να εφαρ-μοστεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο στα πανεπιστήμια. Για ναυλοποιηθεί αυτός, πρέπει οι διοικήσεις των πανεπιστημίων,οι πρυτάνεις και οι κοσμήτορες να είναι σύμφωνοι με τηνεφαρμογή της πολιτικής της συρρίκνωσης των πανεπιστη-μίων, δηλαδή του σχεδίου Αθηνά».

Οι συνέπειες της συρρίκνωσης του πανεπιστημίου γίνονταιαντιληπτές από τα έντονα φαινόμενα υπολειτουργίας τωνΙδρυμάτων όπου εφαρμόζεται το μέτρο της διαθεσιμότηταςτων διοικητικών υπαλλήλων. Η κατάσταση που επικρατείαυτή τη στιγμή στα πανεπιστήμια είναι ενδεικτική. Όσοι είχανβγει σε διαθεσιμότητα από την αρχή της χρονιάς πήγαιναν σταπανεπιστήμια και βοήθαγαν στη λειτουργία τους. Τώρα όμωςπου εφαρμόζεται η κινητικότητα και δεν προσέρχονται πιαφαίνεται το τεράστιο πρόβλημα. «Τα πανεπιστήμια δεν μπο-ρούν ούτε προγράμματα εξετάσεων να φτιάξουν. Κεντρικέςλειτουργίες έχουν σταματήσει. Οι γραμματείες των σχολώνκαι οι οικονομικές υπηρεσίες έχουν αποδεκατιστεί. Το Σε-πτέμβριο το πρόβλημα θα υπερδιογκωθεί. Τότε θα έρθουνστο προσκήνιο οι εργαζόμενοι, οι διοικητικοί υπάλληλοι καιφοιτητές. Υποτίθεται ότι από Σεπτέμβριο θα αρχίσουν και οιπερίφημες διαγραφές των φοιτητών οι οποίοι έχουν περάσειτα χρόνια φοίτησης», λέει στην «Εποχή» ο Μάκης Σπαθής.Όσον αφορά την προβλεπόμενη διαγραφή χιλιάδων φοιτη-τών ο ίδιος επισημαίνει ότι υπάρχει σαφής σκοπιμότητα πίσωαπό αυτό το μέτρο καθώς επιθυμούν να μειώσουν το δυνα-μικό στα Πανεπιστήμια, στοχεύοντας ουσιαστικά στην συγ-χώνευση τμημάτων και σχολών.

Αλέξανδρος Μαυρογένης

Η διαδικασία εκλογής Πρυτάνεωνπροκαλεί αντιδράσεις

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 99ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Τη συνέντευξη πήρε η Ζωή Γεωργούλα

Στην επιστολή που απέστειλε το WWFΕλλάδας στους έλληνες βουλευτές, ήδηαπό τις 5 Μαΐου, αναφερόμενοι στο νο-μοσχέδιο για τον αιγιαλό μιλάτε για «οι-κολογικά εγκληματική πρόταση». Τι σαςκάνει να το λέτε αυτό;

Εκκινώντας από το σκοπό του νομο-σχεδίου, όπως περιγράφεται στην εισα-γωγή του τότε υπουργού Οικονομικών κ.Στουρνάρα στο πλαίσιο της διαβούλευ-σης –περιορισμένου χρόνου- που έγινεστο opengov, δεν αναφέρεται πουθενά,πλην μιας γενικόλογης αναφοράς, στοσεβασμό του περιβάλλοντος. Αντίθετα,υπάρχει εκτενής αναφορά στην οικονο-μική αξία της παράκτιας ζώνης. Όλες οιδιατάξεις αυτού του νομοσχεδίου είναιεισπρακτικού χαρακτήρα. ∆εν υπάρχεικαμία προστατευτική για το περιβάλλονδιάταξη. Με αυτήν την έννοια, λοιπόν,ίσως το υπουργείο Οικονομικών μαςέκανε και «χάρη», αφού ανάλογου σκο-πού νομοθετήματα προτείνονται σωρη-δόν, είτε ως ολόκληρα νομοσχέδια είτεως διατάξεις κρυμμένες μέσα σε άσχετανομοσχέδια και περνάνε σχεδόν απαρα-τήρητα. Η στόχευση, όμως, αυτού τουνομοσχεδίου ήταν τόση ωμή που ο κό-σμος ξεσηκώθηκε.

Πιο συγκεκριμένα, αυτό το νομοσχέδιονομιμοποιεί αυθαίρετα: μέχρι σήμερα οαιγιαλός και η παράκτια ζώνη δεν αγγί-ζονταν ως προς τη νομιμοποίηση αυθαι-ρέτων. Με αυτό το νομοσχέδιο επιχειρεί-ται η νομιμοποίηση των υπαρχόντων αυ-θαιρέτων σε αυτές τις ζώνες. Επίσης,επιτρέπεται το μπάζωμα του θαλάσσιουχώρου: ορίζει ανάλογα με τη δυναμικό-τητα μιας επιχείρησης την επιχωμάτωσητης παραλίας, δηλαδή όσο πιο μεγάληεπιχείρηση τόσο πιο εκτεταμένο το μπά-ζωμα.

Επιπλέον, μέχρι σήμερα, υπήρχε νο-μικό πλαίσιο για τη χρήση του αιγιαλού,το οποίο ήταν ανεπαρκές, αλλά είχε κά-ποιες ασφαλιστικές δικλείδες για τηνπροστασία της παράκτιας ζώνης. ∆η-λαδή, με το υπάρχον νομικό πλαίσιοπροβλεπόταν η παραχώρηση της χρήσης-και όχι της ιδιοκτησίας- τμήματος τηςπαραλίας, ώστε κάποιος να την εκμε-ταλλευτεί εμπορικά πληρώνοντας ενοί-κιο στους δήμους, χωρίς να επιτρέπον-ται μόνιμες κατασκευές. Οριζόταν,όμως, απαραιτήτως η ύπαρξη ελεύθερηςζώνης για τους πολίτες μεταξύ των εμ-πορικών χρήσεων. Με αυτό το νομοσχέ-διο που προτείνεται τώρα αυτή η ελεύ-θερη ζώνη καταργείται. ∆ηλαδή, μπορείολόκληρη μια παραλία να καταληφθείαπό άκρη σε άκρη από ομπρέλες, ξα-πλώστρες, μπιτς μπαρ κ.λπ. και να μηνυπάρχει χώρος όπου μπορεί ο καθέναςμας να καθίσει ελεύθερα χωρίς να πλη-ρώνει ενοίκιο στον επιχειρηματία. Πα-ράλληλα, καταργείται ο κοινόχρηστοςχαρακτήρας του αιγιαλού, μέσω μιαςδιάταξης που προβλέπει ότι ο ιδιοκτήτηςτης επιχείρησης ή του ακινήτου που κα-ταλαμβάνει τμήμα του αιγιαλού μπορεί

να αφήσει σε κοινή χρήση μέρος τουχώρου που καταλαμβάνει. ∆ηλαδή ενα-πόκειται στον ιδιώτη αν θα αφήσει ή όχιμέρος του αιγιαλού σε κοινή χρήση.Υπάρχει ακόμη μία πτυχή του νομοσχε-δίου στην οποία δεν έχουμε εστιάσει αρ-κετά: τις παρόχθιες και παραλίμνιεςζώνες, διότι το νομοσχέδιο δεν αφοράμόνο την παραθαλάσσια ζώνη, αλλά καιεκείνη στις όχθες των ποταμών και τωνλιμνών. Εκεί, λοιπόν, ορίζεται ποιες λί-μνες θα έχουν προστατευόμενη ακτή,αφήνοντας εκτός προστασίας πάρα πολ-λές άλλες. Τέλος, αυτό που ορίζει ονόμος ως παραλία δεν είναι αυτό που εν-νοούμε οι πολίτες, αλλά αυτό που ο ιδιώ-της που εκμεταλλεύεται μέρος της πα-ραλίας οριοθετεί ως παραλία. Μέχρι σή-μερα, αυτή η οριοθέτηση ήταν υποχρεω-τική, με το νέο νομοσχέδιο είναι προαι-ρετική. Επιπλέον, το μέχρι σήμερα νο-μικό πλαίσιο έβαζε το όριο των 50 μέ-τρων για της οριοθέτηση παραλίας, ενώτο προτεινόμενο σχέδιο νόμου μειώνειαυτά τα μέτρα σε 10. Η παραλία, δη-λαδή, δεν αντιμετωπίζεται ως περιβαλ-λοντικό φαινόμενο αλλά ως μετρήσιμομέγεθος.

∆εν πρόκειται βέβαια για ελληνικήπρωτοτυπία, αυτή η λογική έχει ήδη δο-κιμαστεί στην Ισπανία, όπου ο διευθυν-τής της WWF απευθύνει έκκληση γιααπόσυρση του νομοσχεδίου αλλά και εγ-κατάλειψη της λογικής του.

Ο διευθύνων σύμβουλος του WWFΙσπανίας έστειλε ανοιχτή επιστολή στοντότε υπουργό Οικονομικών και στηνυπουργό Τουρισμού και έδωσε και σχε-τική συνέντευξη στο περιοδικό «HotDoc», όπου επισήμανε ότι η ίδια λογικήοδήγησε όχι μόνο σε μη προσβασιμότητα

των παραλιών για τους πολίτες, αλλάκατέστρεψε το 75% τουλάχιστον τηςισπανικής ακτογραμμής δομώντας τοανεξέλεγκτα. Σημειώνει εμφατικά, μάλι-στα, ότι κατέστρεψε το τουριστικό προ-ϊόν της Ισπανίας, αφού το πρώτο -κατάπλάτος- χιλιόμετρο παραλιακής ζώνηςστο 1/3 της ισπανικής ακτογραμμής είναιδομημένο. Φυσικά αυτό δεν έφερεέσοδα, αντίθετα η ξέφρενη δόμηση συ-νέβαλε στην κατασκευαστική φούσκα.

Nα σημειώσουμε ότι σύμφωνα με ευ-ρωπαϊκό πρωτόκολλο που έχει υπογρα-φεί ορίζονται ως παράκτια αδόμητηζώνη τα 100 μέτρα. Εμείς αυτή τη ζώνητην κάνουμε 10 μέτρα, τη στιγμή που εί-μαστε μια χώρα που έχει ανάγκη τις πα-ραλίες της ως πόλο έλξης.

Υπάρχει η μόνιμη κυβερνητική επωδόςπου χρίζει τους αντιδρώντες σε εχθρούςτης ανάπτυξης. Για ποια ανάπτυξη μι-

λάμε;Το μοντέλο ανάπτυξης που προωθεί το

υπουργείο Τουρισμού αφορά καινούρ-για, νεόδμητα τουριστικά χωριά. ∆εν εν-διαφέρεται για τα ήδη υπάρχοντα πουείναι εγκαταλελειμμένα σε όλη την Ελ-λάδα ή για τους μικροεπιχειρηματίεςπου φυτοζωούν. Θα μπορούσε το υπουρ-γείο να δώσει κίνητρα -ενδεχομένως καισε κοινωνικές επιχειρήσεις- να ανα-σκευαστούν οι παρατημένες υποδομέςγια υποδοχή τουριστών. Επίσης, οι και-νούργιες μονάδες χρειάζονται και και-νούργιο οδικό δίκτυο και μια σειρά υπο-δομές, όπως ΧΥΤΑ. Ποιος θα τα κατα-σκευάσει όλα αυτά; ∆εν προβλέπεται τί-ποτα πουθενά. Αυτό είναι ανάπτυξη;Εμείς και ως WWF Ελλάδας έχουμε κα-ταθέσει συνολική πρόταση την οποίαονομάζουμε «ζωντανή ελληνική οικονο-μία» με την οποία δείχνουμε ότι το μέλ-λον της Ελλάδας περνά μέσα από τηνπροστασία του φυσικού και πολιτισμι-κού της κεφαλαίου, μέσα από την τό-νωση της κοινωνικής επιχειρηματικότη-τας και κάνουμε μια σειρά προτάσεις. Ταπαρόμοιας λογικής νομοθετήματα, όπωςαυτό για τον αιγιαλό, στοχεύουν σε απο-στειρωμένο τουρισμό που αναπτύσσεταιμέσα σε γκέτο και ο οποίος έχει απο-δειχθεί ότι ως μοντέλο δεν συνεισφέρειπαρά σε οφέλη για λίγους. Επιπλέον, το2013 υπήρξε μια διάταξη στον επενδυ-τικό νόμο με την οποία προβλέπεται ότιλεφτά του δημοσίου θα επιδοτούν μεγά-λες τουριστικές μονάδες, τα αποστειρω-μένα χωριά δηλαδή, μέχρι και 50%. Αυτήείναι η ανάπτυξή τους.

Μα για ποια προτεραιότητα στο περι-βάλλον και τον τουρισμό να μιλήσουμεόταν αυτή την ώρα γίνεται υδρόλυση χη-μικών όπλων στη γειτονιά μας, στη Με-σόγειο, με την ανοχή και τη σιωπή τηςελληνικής κυβέρνησης;

Πράγματι, αλλά όσον αφορά το νομο-σχέδιο για τον αιγιαλό υπάρχει κάτιακόμα χειρότερο: δεν πρόκειται για επι-ταγές από κάποιους διεθνείς οργανι-σμούς, αλλά για νομοθέτημα που προ-τείνει η ίδια η ελληνική κυβέρνηση. ∆ενπρόκειται για δουλοπρέπεια, όπως θαέλεγε ίσως κάποιος, αλλά για εθνικόσχεδιασμό. Μιλάμε για τεράστιο έγ-κλημα που περνάει μέσα από την ελλη-νική βουλή. Επίσης, να ξέρουμε ότι ετοι-μάζεται να κατατεθεί και ανάλογο δα-σικό νομοσχέδιο, το οποίο στοχεύει νααποχαρακτηρίσει συνολικά τις περιοχέςφιλέτα. Χρειάζεται να είμαστε σε εγρή-γορση για να διαφυλάξουμε το σύνολοτης φυσικής κληρονομιάς της χώρας μαςπου το ετοιμάζουν για ξεπούλημα. Μαςαφορά όλους τώρα, γιατί αυτά τα εγκλή-ματα δεν θα μπορούν να αναστραφούνστο μέλλον.

Βάζετε μια πολύ σημαντική παράμετροεπισημαίνοντας ότι αυτά τα νομοθετή-ματα περνάνε από τη βουλή, και μάλιστααπό τα θερινά τμήματά της.

∆εν πρόκειται μόνο για επίθεση στοπεριβάλλον, αλλά και για επίθεση στηδημοκρατία.

∆εν πρόκειται για επιταγές από κάποιους διεθνείςοργανισμούς, αλλά για νομοθέτημα που προτείνει ηίδια η ελληνική κυβέρνηση. Μιλάμε για τεράστιοέγκλημα που περνάει μέσα από την ελληνική βουλή.

“

Μη αναστρέψιμο έγκλημα αν περάσει το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, λέει ησυντονίστρια περιβαλλοντικής πολιτικής του WWF, Θεοδότα ΝάντσουΤο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό αποτελεί μια επίθεση -που περιμένει τη σειρά της- ενάντια στο περιβάλλον, τηνπολιτιστική κληρονομιά αλλά και τη δημοκρατία, όπως εξηγεί εύγλωττα η συντονίστρια της ομάδας περιβαλλοντι-κής πολιτικής του WWF Ελλάδας, Θεοδότα Νάντσου, στην «Εποχή». Και επειδή τέτοιες επιθέσεις αναμένονται καιάλλες, επισημαίνει την ανάγκη να είμαστε σε εγρήγορση και συντονισμό για να τις αποτρέψουμε τώρα, γιατί αύριοθα είναι αργά για να αναστραφούν.

Οι παραλίεςδεν μετριούνται σε χρήμα

Κάτω από την ξενοδοχειακή μονάδα υπήρχε παραλία…

Κεντρικήεκδήλωση μεθέμα τα δημόσιααγαθάΗ Οργάνωση Μελών ΣΥΡΙΖΑ Κυψέλης– Πλ. Αμερικής οργανώνει κεντρικήεκδήλωση – συζήτηση με θέμα «Στοσφυρί η δημόσια περιουσία και τα δη-μόσια αγαθά (ενέργεια - νερό - δάση -αιγιαλός)», με ομιλήτρια τη βουλευτήΒ’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταν-τοπούλου, τη ∆ευτέρα 14 Ιουνίου, στις8μ.μ., στην πλατεία Κυψέλης.

1100 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΕΡΓΑΣΙΑ

Στοιχειώδες καθήκον αποτελεί ηαποτροπή της ουσιαστικής και πλήρουςκατάργησης της συλλογικής δράσηςστους χώρους δουλειάς. Παράλληλα,όμως, επιβάλλεται ο προβληματισμόςγια το γεγονός ότι το συνδικαλιστικόκίνημα αφέθηκε διαχρονικά στον κρατικόπαρεμβατισμό.

“

Του Γιάννη Κουζή*

Ηεργατική νομοθεσία «εκσυγχρονί-ζεται» υφιστάμενη μετάλλαξηστο περιεχόμενό της με την ενί-

σχυση της δυνατής πλευράς της εργα-σιακής σχέσης εκτοξεύοντας τους όρουςανισότητας που από τη φύση τους διέ-πουν τις σχέσεις εργασίας. Το σύστηματων συλλογικών συμβάσεων που, μεταξύάλλων, διαμορφώνει τον πυρήνα του μι-σθολογικού «κόστους», αποδιαρθρώνε-ται πλήρως. Παράλληλα, υποβαθμίζεταικαι ο ρόλος της συλλογικής έκφρασηςτης εργασίας, τα συνδικάτα, που στε-ρούνται πλέον της δυνατότητας να πα-ρεμβαίνουν, προκειμένου να ρυθμίσουνμε συλλογικούς όρους το περιεχόμενοτων εργασιακών σχέσεων και των μι-σθών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελ-λάδα των μνημονίων, μόνο το 20% τωνμισθών στον ιδιωτικό τομέα απορρέειαπό συλλογικές συμβάσεις, αντί του100% που ίσχυε μέχρι το 2012, οπότε καιολοκληρώθηκε η απορρύθμιση του συ-στήματος της συλλογικής διαπραγμά-τευσης και η αποσπονδύλωση του περιε-χομένου της. Με το 80% των μισθών ναπροκύπτει πλέον από ατομική διαπραγ-μάτευση μεταξύ εργαζόμενου και εργο-δότη, υπό την απειλή της ανεργίας καιτης ισορροπίας τρόμου που έντεχνα δια-τηρείται μεταξύ του 1,5 εκατομμυρίουανέργων και του 1,5 εκατομμυρίου εργα-ζόμενων στην ιδιωτική σφαίρα της οικο-νομίας, έχουμε σαν «επίτευγμα» τη με-σοσταθμική μείωση των μισθών κατά24% σε μια τετραετία.

Απαξίωση των συνδικάτων

Το πλήγμα για τα συνδικάτα είναι στο-χευμένο. Καταργείται η άμεση συμμε-τοχή τους στον καθορισμό του γενικούκατώτατου μισθού που ορίζεται πλέον μευπουργική απόφαση αντί της εθνικής γε-νικής συλλογικής σύμβασης. Οι κλαδι-κοί μισθοί ως απόρροια των κλαδικώνσυμβάσεων διαβρώνονται νόμιμα από τηδυνατότητα που παρέχεται στους εργο-δότες να υπογράφουν επιχειρησιακέςσυλλογικές συμβάσεις με δυσμενέστεροπεριεχόμενο από εκείνο των κλαδικώνσυμβάσεων ή και να μην τους εφαρμό-ζουν αν δεν είναι μέλη των εργοδοτικώνκλαδικών οργανώσεων που τις υπέγρα-ψαν. Επιπλέον, οι παρεμβάσεις στο σύ-στημα της μετενέργειας και η αποδό-μηση του ΟΜΕ∆ ενισχύουν τα σενάριαυπογραφής συλλογικών συμβάσεων μετους όρους του εργοδότη καταργώντας

κάθε έννοια συλλογικής αυτονομίας. Η νεοφιλελεύθερη επίθεση του κεφα-

λαίου στα συλλογικά εργασιακά δικαιώ-ματα δεν περιορίζεται στην αποδιάρ-θρωση των συλλογικών συμβάσεων πουείναι ένα βήμα για την υλοποίηση τουβαθύτερου στόχου που είναι η εξατομί-κευση των εργασιακών σχέσεων και τωνμισθών στη βάση της ατομικής διαπραγ-μάτευσης. Στο στόχαστρο βρίσκεται τοσυνδικάτο σαν θεσμός όταν αποθεώνε-ται η ατομικότητα σαν αξία και διασύρε-ται η συλλογική έκφραση. Το συνδικάτοθεωρείται στρέβλωση, υπόλειμμα μιαςάλλης εποχής, αντιπαραγωγικός και αν-τιαναπτυξιακός παράγοντας. Στις μέρεςμας δεν κινητοποιούνται και δεν απερ-γούν οι εργαζόμενοι, αλλά οι «συνδικα-λιστές» για προσωπικό όφελος. Αναδει-κνύονται και μεγεθύνονται αρνητικέςσυνδικαλιστικές πρακτικές, προκειμέ-νου να διασυρθεί η έννοια του συνδικα-λισμού στην ευρύτερη κοινή γνώμη δη-μιουργώντας το κατάλληλο έδαφος γιαγενικευμένη απαξίωση και ολοκληρω-τική επίθεση στα συλλογικά δικαιώματακαι στο συνδικαλισμό, θεσμό που σή-μερα είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίος.

Επίθεση στο συνδικαλισμό

Η επίθεση στα συλλογικά εργασιακάδικαιώματα επεκτείνεται με μέτρα πουσυμφώνησαν κυβέρνηση και τρόικα γιατους όρους οργάνωσης και λειτουργίαςτης συνδικαλιστικής και απεργιακήςδράσης. Ως προς τα συνδικαλιστικά δι-καιώματα επιχειρούνται περιορισμοί

στις διευκολύνσεις, προς τα συνδικαλι-στικά στελέχη, για την άσκηση των κα-θηκόντων τους καθώς και στην κατάρ-γηση της χρηματοδότησης των συνδικά-των από τους πόρους της πρώην Εργατι-κής Εστίας. Έτσι επιδιώκεται η μείωσητου χρόνου απαλλαγής των συνδικαλι-στικών στελεχών από την εργασία τους,προκειμένου να ασκήσουν τα καθήκοντάτους, βάζοντας εμπόδια στη συνδικαλι-στική δράση. Παράλληλα, καταργείται ηχρηματοδότηση των συνδικάτων από τιςκοινωνικές εισφορές του συνόλου τωνεργαζομένων (σε συνέχεια της κατάργη-σης της Εργατικής Εστίας, και των εργο-δοτικών αντίστοιχων εισφορών), εξέλιξηπου οδηγεί στην οικονομική ασφυξίατων συνδικάτων του ιδιωτικού τομέα καιτων λειτουργιών του. Πρόκειται για ευ-θεία επίθεση απέναντι στο συνδικαλισμόανεξάρτητα από το γεγονός ότι τα ίδια τασυνδικάτα δεν στράφηκαν εδώ καιπολλά χρόνια στην κατοχύρωση της οι-κονομικής τους αυτοδυναμίας με την ου-σιαστική ανάδειξη της συνδικαλιστικήςσυνδρομής, εξαρτώμενα από τη διαχεί-ριση των κοινωνικών πόρων της Εργατι-κής Εστίας, αρμοδιότητας του υπουρ-γείου Εργασίας και με δυνατότητα άσκη-σης εκβιασμών προς τα συνδικάτα.Ωστόσο, το άμεσο κλείσιμο της στρό-φιγγας της ροής των πόρων από την κυ-βέρνηση, δεν έχει ως στόχο την κατοχύ-ρωση της ανεξαρτησίας των συνδικάτων,αλλά την εκ του πονηρού καταστολή τηςδράσης τους.

Στόχος και το απεργιακό δικαίωμα

Σε σχέση με τον περιορισμό του απερ-γιακού δικαιώματος επιχειρείται η κα-θιέρωση του ποσοστού του 50%+ των εγ-γεγραμμένων μελών των συνδικάτων γιατη λήψη απόφασης κήρυξης απεργίας,αντί της πλειοψηφίας των παρόντων πουισχύει σήμερα σε περίπτωση ύπαρξηςαπαρτίας για τη σύγκληση του αρμόδιουοργάνου (πχ. γενικής συνέλευσης). Η

επιστροφή μετά από 31 χρόνια στη λο-γική του περιβόητου άρθρου 4 του νόμουγια τις «κοινωνικοποιημένες» επιχειρή-σεις αποτελεί ένα ακόμη εμπόδιο απέ-ναντι στην απεργία που συνεπάγεται τηνουσιαστική άρση του απεργιακού δι-καιώματος προσθέτοντας ένα ακόμη πε-ριορισμό, στους τόσους άλλους, σχετικάμε τη νόμιμη άσκησή του.

Τέλος, στο πλαίσιο της ισοδυναμίαςτων όπλων μεταξύ κεφαλαίου και εργα-σίας επαναφέρεται το δικαίωμα των ερ-γοδοτών στην ανταπεργία (lock- out)μετά τη ρητή του κατάργηση το 1982,ενισχύοντας υπέρμετρα την ισχυρήπλευρά του εργοδότη σε μια φύσει άνισησχέση όπως η σχέση εργασίας. Οι εργο-δότες με το δικαίωμα της ανταπεργίαςθα προβαίνουν στο κλείσιμο της επιχεί-ρησης ασκώντας πιέσεις στους απερ-γούς, θα ενισχύουν τους ανταγωνισμούςμεταξύ απεργών και μη απεργών και θαεπιτυγχάνουν μείωση του συνολικού κό-στους της επιχείρησης.

Στοιχειώδες καθήκον αποτελεί η απο-τροπή των παραπάνω σεναρίων πουαποσκοπούν στην ουσιαστική και πλήρηκατάργηση της συλλογικής δράσηςστους χώρους δουλειάς. Παράλληλα,όμως, επιβάλλεται ο προβληματισμόςγια το γεγονός ότι το συνδικαλιστικό κί-νημα αφέθηκε διαχρονικά στον έντονοκρατικό παρεμβατισμό για την καθιέ-ρωση των όρων εσωτερικής οργάνωσηςκαι λειτουργίας του καθώς και για τηνάσκηση της απεργίας. Αντιθέτως, δενδιεκδίκησε τη νομοθετική αναγνώρισηγενικών όρων άσκησης του συνδικαλι-στικού και απεργιακού δικαιώματος,ώστε να επαφίενται οι ειδικότερες πτυ-χές στην πλήρη αυτονομία της συλλογι-κής δράσης και να επιτυγχάνεται η απεμ-πλοκή των συνδικάτων από κακοπροαί-ρετους νομοθετικούς φραγμούς, εξαρτή-σεις και εκβιασμούς από την εκάστοτεκρατική εξουσία.

* Καθηγητής Εργασιακών Σχέσεωνστο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Nεοφιλελευθερισμός και συνδικάταΣτο στόχαστρο ο θεσμός του συνδικάτου και το δικαίωμα στην απεργία,ενώ αποθεώνεται η ατομικότητα

Η νεοφιλελεύθερη επίθεση στην εργασία που εκδηλώνεται κατά τις τελευταίεςδεκαετίες στο διεθνή και στον ελληνικό χώρο και εντείνεται κατά την περίοδοτης κρίσης, εκδηλώνεται με τη στόχευση του μεγάλου και πολυεθνικού κεφα-λαίου να καταργήσει ή να αφυδατώσει το ευρύ φάσμα εργασιακών και κοινωνι-κών δικαιωμάτων, απότοκο των κοινωνικών αγώνων και του άτυπου κοινωνικούσυμβολαίου που κυριάρχησε στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Η αντιμετώ-πιση της εργασίας και των δικαιωμάτων που την συνοδεύουν ως επαχθές κόστοςπου αποτελεί τροχοπέδη στην «ανάπτυξη» και στην «ανταγωνιστικότητα» επιβάλ-λει την απορρύθμιση των ατομικών και συλλογικών εργασιακών σχέσεων.

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 1111∆ΙΕΘΝΗ

Οπρό ε δρος Φρ. Ολά ντ και η κυ- βέρ νη ση του Μα νουέλ Βα λςβρί σκο νται, ό λο και πε ρισ σό -

τε ρο, σε δύ σκο λη θέ ση, σε α διέ ξο δο.Ο κυ βερ νη τι κός α να σχη μα τι σμός πουα κο λού θη σε με τά το ο δυ νη ρό α πο τέ -λε σμα για τους σο σια λι στές και τουςσυμ μά χους τους στην κυ βέρ νη ση, έ γι -νε για να α να κό ψει την κα τη φο ρι κήπο ρεία, αλ λά δεν έ φε ρε κα νέ να α πο -τέ λε σμα, α ντί θε τα ε πι δεί νω σε την κα- τά στα ση. Η κοι νω νι κή συν διά σκε ψηπου συ γκλή θη κε τε λευ ταία με τη συμ- με το χή των κοι νω νι κών ε ταί ρων (και -ρό εί χα με να το α κού σου με αυ τό), ερ- γο δο σίας και ερ γα ζό με νων, κα τέ λη ξεσε πλή ρη α πο τυ χία με τά την α πο χώ -ρη ση των συν δι κα λι στι κών ορ γα νώ -σεων CGT, Εργα τι κή ∆ύ να μη (FO) καιΑλλη λεγ γύη. Έτσι, η κυ βέρ νη ση δενέ χει κα νέ να άλ λο θι να συ νε χί σει την ί -δια πο λι τι κή για δή θεν διά λο γο καικοι νω νι κή συ ναί νε ση.

Η υ πο τα γή της στο νε ο φι λε λευ θε ρι -σμό εί χε σαν α πο τέ λε σμα η φτώ χειανα αγ γί ζει ό λο και με γα λύ τε ρο α ριθ μόπο λι τών. Το 14,3% των Γάλ λων, μεβά ση στοι χεία του 2011, ζουν κά τω α -πό τα ό ρια της φτώ χειας, ε νώ η α νερ -γία έ χει φθά σει στα 3,388 ε κατ., ύ ψοςρε κό ρ, τη στιγ μή που οι πιο πλού σιοιγί νο νται πλου σιό τε ροι. Ταυ τό χρο να, ογάλ λος πρό ε δρος και η κυ βέρ νη σηΒα λς συ νε χί ζουν την ί δια πο λι τι κή καισε ευ ρω παϊκό ε πί πε δο. Το ΣΚ α πο φά -σι σε να ψη φί σει τον Ζα ν-Κλο ντ Γιουν -κέ ρ, έ ναν α πό τους πρω τα γω νι στέςτης λι τό τη τας στην Ευ ρώ πη. Σε α ντάλ- λαγ μα αυ τής της στή ρι ξης, το Ευ ρω -παϊκό Λαϊκό Κόμ μα θα ψη φί σει γιατην ε πα νε κλο γή του γερ μα νού σο σιαλ- δη μο κρά τη Μάρ τιν Σουλ τς στην προ- ε δρία του ευ ρω κοι νο βου λίου. Για τηνε κλο γή Γιουν κέρ ε πι κα λού νται το ε πι -χεί ρη μα ό τι μπο ρεί να συμ βά λει στονε πα να προ σα να το λι σμό της πο λι τι κήςτης ΕΕ, χω ρίς να α να φέ ρουν τι πραγ- μα τι κά ε πι διώ κει να αλ λά ξει στην α -κο λου θού με νη οι κο νο μι κή πο λι τι κήτης Ευ ρώ πης ο Γιουν κέρ. Ίσως να αρ- κού νται στην υ πό σχε σή του ό τι ε πί -τρο πος Οι κο νο μι κών θα πρέ πει να α -να λά βει έ νας α πό το χώ ρο της κε ντρο- α ρι στε ράς, π. χ. ο πρώην υ πουρ γόςΟι κο νο μι κών της Γαλ λίας Πιερ Μο- σκο βι σί. Για τί πο τα ό μως δεν μπο ρείκα νείς να μι λή σει με βε βαιό τη τα. Τομό νο σί γου ρο εί ναι ό τι με την πο λι τι κήτου Μα νουέλ Βα λς και τους ρυθ μούςπου προ χω ρεί η κυ βέρ νη ση στην κα- τε δά φι ση της κοι νω νι κής α σφά λι σηςπρος ό φε λος του κε φα λαίου, γί νε ταιό λο και πιο πι θα νό να ε πα λη θευ τεί ηπρο φη τεία του ό τι «μπο ρεί η Αρι στε -ρά να πε θά νει».

«Να τε λειώ νου με μετον σο σια λι σμό α λά γαλ λι κά»

Ο πρω θυ πουρ γός α φαι ρεί έ τσι καιτα τε λευ ταία στοι χεία μιας κοι νω νι κήςπο λι τι κής α πό το Σο σια λι στι κό Κόμ -μα. Εξάλ λου, πο τέ δεν έ κρυ ψε, σε α ν-τί θε ση με τον Φραν σουά Ολά ντ, την ά -πο ψη που έ χει δια τυ πώ σει α πό το

2012 να τε λειώ νου με με την ι δέα του«σο σια λι σμού α λά γαλ λι κά» (σο σια λι -σμός με γαλ λι κά χρώ μα τα στη δε κα ε -τία ΄70 αρ χές ’80).

Την ά πο ψη αυ τή υ πο στη ρί ζει μό νομια μι κρή μειο ψη φία, το 5% των με -λών του ΣΚ, ό πως φά νη κε στις προ- κρι μα τι κές ε κλο γές για τον υ πο ψή φιοτου κόμ μα τος στις προ ε δρι κές ε κλο -γές. Έτσι, δεν εί ναι κα θό λου τυ χαίοπου η πρω θυ πουρ γο ποίη ση του Μα- νουέλ Βα λς βιώ θη κε α πό πα λιούς συ -ντρό φους σαν έ να νε ο φι λε λεύ θε ροπρα ξι κό πη μα, το ο ποίο συ νο δεύ τη κεα πό τη χά ρα ξη μιας πο λι τι κής που εί -χαν α κο λου θή σει άλ λοι η γέ τες στηνΕυ ρώ πη, ό πως Σρέ ντερ και Μπλέρ.

Ο Μα νουέλ Βα λς δεί χνει με τις ο μι -λίες του ό τι βιά ζε ται να ε πι τα χύ νει τιςδια δι κα σίες για την ε φαρ μο γή των νε- ο φι λε λεύ θε ρων με ταρ ρυθ μί σεων. Στοί διο μή κος κύ μα τος κι νεί ται και ο υ -

πουρ γός Οι κο νο μι κών Μι σέλ Σα πέν,ο ο ποίος δή λω σε ό τι «οι τρα πε ζί τεςεί ναι φί λοι μας, οι κα λύ τε ροι τρα πε -ζί τες». Η α πο τυ χία της κοι νω νι κήςσυν διά σκε ψης –στα γό να για την α -πο χώ ρη ση των συν δι κά των ή ταν η α -θέ τη ση της δέ σμευ σης της κυ βέρ νη -σης, με τά την α ξίω ση της ερ γο δο -σίας, να ε φαρ μό σει τα μέ τρα για ταβα ριά ε παγ γέλ μα τα στις αρ χές του2015 – κα θώς και οι κοι νω νι κοί α γώ -νες των σι δη ρο δρο μι κών, των πρό- σκαι ρα ερ γα ζό με νων στον πο λι τι σμόκαι σε με γά λα ερ γο στά σια, δεί χνουνό τι δεν εί ναι εύ κο λη υ πό θε ση η ε -φαρ μο γή και η α πο διάρ θρω ση τωνερ γα τι κών κα τα κτή σεων και κοι νω -νι κών δι καιω μά των.

Στο τέ λοςε νός ι στο ρι κού κύ κλου

Ο πρω θυ πουρ γός ό μως ε πι διώ κει ναξε μπερ δεύει με αυ τές τις ε νο χλη τι κέςι στο ρίες, αλ λά και τις δυ σκο λίες πουσυ να ντά στο ί διο του το κόμ μα, γι’ αυ -τό θέ λη σε να στεί λει έ να σα φές μή νυ -μα: «Αι σθά νο μαι ό τι φθά σα με στο τέ -λος ο ρι σμέ νων πραγ μά των, στο τέ λοςί σως ε νός ι στο ρι κού κύ κλου για τοκόμ μα μας». Το μή νυ μα ό μως αυ τό ε -κτι μά ται ό τι δεν γί νε ται α πο δε κτό α πότη με γά λη μά ζα των με λών του ΣΚ.Έτσι υ πάρ χουν πολ λές και έ ντο νες α -ντι δρά σεις. Πέ ρα α πό τους «ε πι κρι -τές» της πο λι τι κής του στη βου λή,τους «ε ξορ γι σμέ νους», εί ναι αρ κε τοίκαι αυ τοί που ζη τούν να πραγ μα το -ποιη θεί έ κτα κτο συ νέ δριο του κόμ μα -τος τον Οκτώ βριο. Για τί ε κτι μούν ό τιη ε πι κρά τη ση της πο λι τι κής Βα λς θαέ χει σαν συ νέ πεια να μπει τέρ μα σεμια προο δευ τι κή ε ναλ λα κτι κή πο λι τι -κή που θα συ γκρου στεί με την αυ ταρ -χι κή δε ξιά.

Οι συ νέ πειες μιας τέ τοιας ε ξέ λι ξηςθα εί ναι σο βα ρό τα τες για ό λη την Αρι- στε ρά. Πέ ρα α πό τις δια φω νίες πουεκ φρά ζο νται κα τά την ε πί ση μη πο λι -τι κή, τη συ γκρό τη ση ο μά δων, κι νή -σεων που εί χαν εκ δη λω θεί μέ χρι τώ -ρα, μια νέα πρω το βου λία υ πήρ ξε τιςτε λευ ταίες η μέ ρες α πό την ο μά δα«Αρι στε ρά Μέλ λον» με ε πι κε φα λής τηΜα ρί Νοέλ Λι νε μάν στέ λε χος του ΣΚ,και τον πρώην υ πουρ γό Πολ Ουι λέ. Ηπρω το βου λία αυ τή που εί χε με γά λη α -πή χη ση σε πο λι τι κά, συν δι κα λι στι κάστε λέ χη και στον ε πι στη μο νι κό κό -σμο, πραγ μα το ποίη σε ή δη την πρώ τητης δη μό σια συ ζή τη ση. Υπό σχε ται ό τιθα συ νε χί σει την προ σπά θεια, για ναβρε θούν κοι νά ση μεία σύ γκλι σης καιδρά σης σε μια ε πο χή με γά λων «α να τα -ρα χών».

Mπά μπης Κο βά νης

Γερμανία: Εξοπλιστικοί ανταγωνι-σμοί σε ψηφιακό επίπεδο∆ιάλειμμα από την διαχείρισητης υπόθεσης κατασκοπείας θα κάνειη Μέρκελ με τον τελικότου Μουντιάλ. σελ. 14

Παλαιστίνη:Μια πληγή πουδεν θέλουν να κλείσειΣτην κόψη του ξυραφιούολόκληρη η ΜέσηΑνατολή. σελ. 13ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΛΑΝΤ - ΒΑΛΣ

Ιδεολογικο-πολιτική μετατόπισητων γάλλων σοσιαλιστών “Η α πο τυ χία της κοι -

νω νι κής συν διά σκε -ψης και οι κοι νω νι κοία γώ νες των σι δη ρο -δρο μι κών, των πρό -σκαι ρα ερ γα ζό με νωνστον πο λι τι σμό και σεμε γά λα ερ γο στά σια,δεί χνουν ό τι δεν εί ναιεύ κο λη υ πό θε ση η ε -φαρ μο γή και η α πο -διάρ θρω ση των ερ -γα τι κών κα τα κτή -σεων και κοι νω νι κώνδι καιω μά των.

Μ. Βαλς: «Να τελειώνουμε με το σο-σιαλισμό α λα γαλλικά»

Τους θεωρούσαν τρελούς, αγωνίστηκαν, νίκησαν«Τα βάλαμε με τους δισεκατομμυριούχους μας έλεγαν ότι είμαστε τρελοί, αλλά τελικά η τρέλα μας δικαιώθηκε». Αυτά

ανέφερε μια εργάτρια στο πάρτι που στήθηκε στο εργοστάσιο για τη νίκη του κινήματος. Πρόκειται για το εργοστάσιο fro-lib που λειτουργεί στη Μασσαλία. Στο εργοστάσιο αυτό οι εργάτες άντεξαν τριάμισι χρόνια σκληρών αγώνων και συγ-κρούσεων με την πολυεθνική Univeler που είχε εξαγοράσει το εργοστάσιο frolib επεξεργασίας τσαγιού και βοτάνων, ταγνωστά ροφήματα βοτάνων Elephant. Η πολυεθνική Unilever άρχισε να συσκευάζει και το τσάι Lipton όμως η πολυεθνικήτο 2010 θεώρησε ότι εργατικό κόστος στη Γαλλία ήταν πολύ υψηλό, αποφάσισε να κλείσει το εργοστάσιο και να το με-τεγκαταστήσει στην Πολωνία αφήνοντας από 182 εργάτες στο δρόμο. Τότε, με τη στήριξη της CGT ξεκίνησε ο μακροχρό-νιος αγώνας των εργατών με την κατάληψη και την απαίτηση να συνεχίσουν με καθεστώς αυτοδιαχείρισης τη λειτουρ-γία του. Ο αγώνας αυτός που κράτησε 1336 μέρες, πέρασε από πολλές φάσεις, κατέληξε με τη νίκη των εργαζομένων. Έτσιθα το κρατήσουν και θα το λει-τουργήσουν μόνοι τους με καθε-στώς αυτοδιαχείρισης. Η Unileverθα τους καταβάλει 20 εκατομμύριαευρώ που αντιστοιχεί στην αποζη-μίωση δεδουλευμένων όσο και στοεπιπλέον κεφάλαιο εκκίνησης, πουθα ξεκινήσουν οι πάνω από 70 ενα-πομείναντες εργάτες και εργάτριεςαπό τις 10 Σεπτεμβρίου. Τώρα,αναζητούν νέους προμηθευτές καιαγοραστές στο πλαίσιο της κοινω-νικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Μετά από 3,5 χρόνια αγώνες,γιορτάζουν τη νίκη τους

1122 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014∆ΙΕΘΝΗ

Ο πόλεμος που ξεκίνησανπριν περίπου δύο χρόνια οιΡεπουμπλικάνοι, δείχνεινα έφθασε στο απόγειότου, με τον Τζον Μπένερνα ανακοινώνει ότι θαμηνύσει τον Ομπάμα γιακατάχρηση τουδικαιώματός του.

“www.torchantifa.org/free-jock.com

Λευ τε ριάστον Jock

Ξε κί νη σαν οι προ ε τοι μα -σίες για τη διε θνή η μέ ρα

δρά σης της 25ης Ιου λίου μεαί τη μα τη με τα φο ρά στην Αυ -στρα λία του Jock Palfreeman,ε νός αυ στρα λού α ντι φα σί σταπου ε κτίει 20ε τή ποι νή φυ λά -κι σης στην Βουλ γα ρία με τά α -πό μια δί κη που πολ λοί τηνχα ρα κτη ρί ζουν ως στη μέ νη. ΟJock τα ξί δευε στην Βουλ γα ρίαό ταν υ πε ρα σπί στη κε δύο ρο μάπου δέ χτη καν ε πί θε ση α πό μιαο μά δα νε ο να ζί, και στη μά χηπου α κο λού θη σε έ νας α πόδρά στες, γό νος οι κο γέ νειας μεμε γά λες πο λι τι κές δια συν δέ -σεις, βρέ θη κε νε κρός κά τω α -πό α διευ κρί νι στες συν θή κες.

www.detroitwaterbri -gade.org

Νε ρό για ό λους

Χι λιά δες άν θρω ποι έ -χουν υ πο γρά ψει την εκ -

στρα τεία που ξε κί νη σαν πολ -λές ορ γα νώ σεις του Ντι τρόιτε νά ντια στις δια κο πές της πα -ρο χής του νε ρού σε πε ρί που120.000 οι κο γέ νειες, που άρ -χι σαν να γί νο νται με πρό σφα -τη α πό φα ση του δη μάρ χου τηςπό λης σε ό σους έ χουν α πλή -ρω τους λο γα ρια σμούς για δύομή νες. Πα ράλ λη λα, συ νε χώςαυ ξά νε ται η αλ λη λεγ γύη στιςμε γά λες δια δη λώ σεις των πε -ρι θω ριο ποιη μέ νων τμη μά τωντου πλη θυ σμού για το κοι νω -νι κό δι καίω μα στο νε ρό, ε νώα κτι βι στές κα ταγ γέλ λουν ό τιη τι μή του αυ ξή θη κε κα τά119% μέ σα στα τε λευ ταίαχρό νια.

www.frackoffromania.word-press.com

Ενά ντιαστην ε ξό ρυ ξη

Με τη δια δή λω ση της∆ευ τέ ρας στην πύ λη

των ε γκα τα στά σεων τηςChevron, στην ο ποία συμ με τεί -χαν α κτι βι στές α πό ε πτά χώ -ρες, συ νε χί στη κε έ νας α πότους πιο ση μα ντι κούς πε ρι -βαλ λο ντι κούς α γώ νες που ε -ξε λίσ σε ται τα τε λευ ταία χρό -νια στην Ρου μα νία. Με διά φο -ρες δρά σεις ορ γα νώ σεις καικά τοι κοι προ σπα θούν ναμπλο κά ρουν τις γεω τρή σειςφυ σι κού α ε ρίου α πό σχι στό λι -θο που ε πι διώ κει η ε ται ρεία,με τά α πό πρό σκλη ση της ρου -μα νι κής κυ βέρ νη σης, η ο ποίαέ χει υ πο σχε θεί 50.000 νέεςθέ σεις ερ γα σίας για να κα τευ -νά σει τις α ντι δρά σεις.

∆η μή τρης Γκι βί σηςgivisisdim@yahoo.gr

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Σε δημοσκόπηση που δημοσίευσετο πανεπιστήμιο Quinnipiac (Κο-νέκτικατ-ΗΠΑ)1 στις 2 Ιουλίου, το

33% των ερωτηθέντων ψηφοφόρων θε-ωρεί τον Μπαράκ Ομπάμα, τον χειρό-τερο πρόεδρο από τον Β’ ΠαγκόσμιοΠόλεμο. Το ότι το 35% θεωρεί καλύ-τερο πρόεδρο τον Ρόναλντ Ρήγκαν δίνειτο τρέχον ποιοτικό στίγμα της αμερικα-νικής κοινής γνώμης.

Αντιμέτωπος με τουςΡεπουμπλικάνους

Οι απόψεις για τον Ομπάμα αποτυ-πώνουν τα αποτελέσματα της πολεμι-κής των συντηρητικών εναντίον μιαςσειράς αποφάσεων (ή μη-αποφάσεων)του προέδρου, με χρήση όλων των δια-θέσιμων μέσων και σε συνδυασμό με τηγενικότερη «κόπωση» και δυσαρέσκειατων πολιτών. Αποκαλυπτικές θα ήτανκαι οι απόψεις για το χρώμα του αμερι-κανού προέδρου, όπως αποδεικνύειπρόσφατος ρατσιστικός τίτλος τοπικήςεφημερίδας της Νέας Υόρκης. Αν δεναντιστραφεί το κλίμα, προβλέπονταιαρνητικά αποτελέσματα για τους ∆ημο-κρατικούς στις εκλογές για τη Βουλήτων Αντιπροσώπων και τη Γερουσία τοΝοέμβριο. Σε αυτή την περίπτωση, οΟμπάμα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τηνπλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών καιστα δύο νομοθετικά σώματα.

Όλα επιτρέπονται εκτός από εκείναπου απαγορεύει ρητά ο νόμος, σε ένακατεξοχήν φιλελεύθερο πολιτικό μον-τέλο, όπως των ΗΠΑ. Το Σύνταγμα τηςχώρας δεν απαγορεύει στον εκάστοτεπρόεδρο να εκδίδει εκτελεστικά δια-τάγματα (executive orders) που έχουνισχύ νόμου, τον οποίο όμως δεν έχουνυπερψηφίσει τα δύο σώματα του Κονγ-κρέσου. Σε κανονικές συνθήκες, ο πρό-εδρος βάζει την τελευταία και όχι τηνπρώτη και μοναδική υπογραφή στουςνόμους της χώρας. Ωστόσο, αρχής γε-νομένης από τον Τζορτζ Ουάσιγκτονκαι μηδενός εξαιρουμένου, οι αμερικα-νοί πρόεδροι έχουν το μεγαλύτερο ή μι-κρότερο μερίδιό τους σε εκτελεστικάδιατάγματα. Τι είδους ανώτατοι άρχον-τες θα ήταν διαφορετικά;

Ο πόλεμος που ξεκίνησαν πριν περί-που δύο χρόνια οι Ρεπουμπλικάνοι, δεί-χνει να έφθασε στο απόγειό του με τηνανακοίνωση του εκπροσώπου τους στηνΒουλή, Τζον Μπένερ, ότι θα μηνύσει

τον Ομπάμα για κατάχρηση του δικαιώ-ματός του. «Ας με μηνύσουν», απάντησεο πρόεδρος και δήλωσε ότι αφού εκεί-νοι δεν κάνουν «τίποτα», δεν θα απολο-γηθεί επειδή προσπαθεί να κάνει«κάτι».

Υπονομεύουν συστηματικά κάθεμεταρρύθμιση

Ο Λευκός Οίκος, το 2012, δέκα μήνεςμετά την επικράτηση των συντηρητι-κών, ξεκίνησε την εκστρατεία «∆ενμπορούμε να περιμένουμε», ως παρέμ-βαση στο αδιέξοδο που δημιουργούσετο Κογκρέσο στην επιχειρούμενη οικο-νομική ανάπτυξη της μεσαίας τάξης. ΟΜπαράκ Ομπάμα, μέχρι 20.6.2014, είχευπογράψει 182 εκτελεστικά διατάγματα(147 στην πρώτη θητεία και 35 στηνδεύτερη), λιγότερα από όλους σχεδόντους προκατόχους του μετά τον Β’ Παγ-κόσμιο Πόλεμο. Ο τεράστιος αριθμόςτων 923 που του αποδόθηκαν, δεν είναιπραγματικός. Πραγματική είναι η συ-σπείρωση των Ρεπουμπλικανών, όσοκαι η «αμφιθυμία» των ∆ημοκρατικώνκαι των προοδευτικών πολιτών γενικό-τερα λόγω κάποιων αντιφατικών ή αμ-φιλεγόμενων αποφάσεων του προ-έδρου.

Αυτονόητο είναι πως οι συντηρητικοίδεν ανησυχούν περισσότερο από άλ-λους για την δημοκρατία και τους θε-σμούς. Η κατηγορία που προσάπτουνστον Ομπάμα είναι ότι προωθεί τηνδική του ατζέντα, το οποίο από τηνγλώσσα της πολιτικής προπαγάνδας με-ταφράζεται ως «δεν αποδέχεται παθη-τικά την δική τους».

Υπονομεύουν συστηματικά κάθε επι-χειρούμενη προοδευτική μεταρρύθμισησε κοινωνικά, εργασιακά και οικονο-μικά θέματα και κατευθύνουν την κοινήγνώμη σε ακόμα δεξιότερες και συντη-ρητικότερες επιλογές. Έχουν εναντιω-θεί σθεναρά στις κοινωνικές δαπάνεςκαι στην Πράξη Προσιτής Περίθαλψης-Obamacare-, με αποκορύφωμα το «θρί-λερ» της ψήφισης του προϋπολογισμούαφού είχε προηγηθεί το κλείσιμο τωνκρατικών υπηρεσιών (Εποχή20.10.2013). Οι προτάσεις Ομπάμα το2012 για φορολογικές μεταρρυθμίσειςμε ελάχιστη φορολόγηση 30% σε εισο-δήματα πάνω από ένα εκατομμύριο, δενπέρασαν ποτέ τη διαβούλευση της Γε-ρουσίας, ενώ χρονίζει ο νόμος περί ίσης

αμοιβής για ίση εργασία.

Μόνος, με το στυλό του

Στο τέλος Ιανουαρίου 2009, με δια-τάγματα για κλείσιμο του κέντρου κρά-τησης του Γκουαντάναμο, ο νεοκλεγείςτότε πρόεδρος έδωσε «το μήνυμά του».Έκτοτε, μερικά μόνο από τα πλήγματαπου υπέστησαν οι συντηρητικοί είναι ηαύξηση κατώτατων μισθών από ομο-σπονδιακούς εργολάβους, η παύση απέ-λασης παιδιών, τα ίσα εργασιακά καικοινωνικά δικαιώματα των ομόφυλωνζευγαριών και βεβαίως οι αυστηρότεροιέλεγχοι για την κατοχή όπλων. Έντονεςεπικρίσεις δέχεται και για την πρό-σφατη ανταλλαγή του αμερικανού κρα-τούμενου στο Αφγανιστάν Μπο Μπέργ-κνταλ με απελευθέρωση πέντε «επικίν-δυνων τρομοκρατών».

Οι προοδευτικοί, από την πλευράτους, συχνά θεωρούν αναποτελεσματι-κές τις παρεμβάσεις Ομπάμα (διατάγ-ματα εναντίον των παρακολουθήσεων,μεταναστευτικό), ενώ τον επικρίνουνγια μετριοπάθεια σε περιβαλλοντικάκαι ενεργειακά θέματα (Keystone XL,Monsanto, πετρελαϊκές).

Το «σερί» του προέδρου συνεχίστηκεπάντως την ∆ευτέρα, με το εκτελεστικόδιάταγμα Εξαιρετικοί Εκπαιδευτικοί γιαΌλους, που επιβάλλει εκπαίδευση υψη-λής ποιότητας από καταρτισμένους εκ-παιδευτικούς ακόμα και σε μη προνομι-ούχα σχολεία και μαθητές, και τηνΤρίτη, με διάταγμα που επιβάλλει σεομοσπονδιακούς εργολάβους την πλη-ρωμή ίσων αμοιβών ανεξαρτήτωςφύλου και φυλής και ποινικοποιεί τηνμυστικότητα στις αμοιβές.

∆υστυχώς, ούτε ο Ομπάμα, ούτε οποι-οσδήποτε πρόεδρος μπορεί να διορθώ-σει τα πάντα μόνος του, μέσα σε ένα σύ-στημα δομημένο ώστε να καταπολεμάτα εχθρικά για την διαιώνισή του σώ-ματα και το οποίο, χωρίς ενδοιασμούς,οδηγεί ακόμα και στην καταστροφή γιανα εξασφαλίσει την επιβίωσή του.

Ελισάβετ Πετρίδου

Σημείωση:1 http://www.quinnipiac.edu/news-and-events/quinnipiac-university-poll/national/release-detail?Relea-seID=2056

ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ

Ανώτατος άρχων στοστόχαστρο των συντηρητικών

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 1133∆ΙΕΘΝΗ

Του Νίκου Σερβετά

Μία ακόμα κίνηση τακτικήςστη σκακιέρα της Μέσης Ανα-τολής, στις εξελίξεις της

οποίας μετά την Αραβική Άνοιξη εμ-πλέκονται όλο και περισσότερεςχώρες, και ένα ακόμα επεισόδιο ειςβάρος των Παλαιστινίων που τις τε-λευταίες ημέρες, μετά τους συνεχείςβομβαρδισμούς στη Γάζα, μετρούνπάνω από 100 νεκρούς, κυρίως άμα-χους, και εκατοντάδες τραυματίες.

«Αυτά εντυπωσιάζουν εσάς στη∆ύση, για μας είναι καθημερινότητα»,λέει στην Εποχή υψηλόβαθμος κρατι-κός υπάλληλος της Παλαιστίνης, οοποίος προς το παρόν θέλει να κρα-τήσει την ανωνυμία του, ας τον ονο-μάσουμε Α.Μ. Συνέχισε δε τη συζή-τηση μας, που έγινε μέσω διερμηνέα,λέγοντας: «Όσο η Αίγυπτος είναι

ισχυρή, επικρατεί ηρεμία στην πε-ριοχή και οι Παλαιστίνιοι νιώθουν πε-ρισσότερη ασφάλεια. Όσα γίνονταισήμερα στην Αίγυπτο έχουν αντί-κτυπο σε αρκετές χώρες. Οι ΑδελφοίΜουσουλμάνοι είναι ο καλύτεροςσύμμαχος γι’ αυτούς που θέλουν ναεπιβάλουν τα σχέδια τους για περιο-ρισμό των μουσουλμάνων σε 4-5κράτη. Όλοι έχουν καταλάβει τι ρόλοπαίζουν σήμερα. Κάθε φορά που πλη-σιάζουμε ώστε να πετύχουμε έναστόχο, πάντα κάτι συμβαίνει».

Είναι βέβαιον ότι η κυβέρνηση τουΤελ Αβίβ δεν είδε με καλό μάτι τηνπροσέγγιση της Χαμάς με τη Φατάχκαι τη δημιουργία, εκ μέρους των Πα-λαιστινίων, κυβέρνησης εθνικής ενό-τητας με τη συμμετοχή και της Αρι-στεράς, ούτε την αναγνώριση της Πα-λαιστίνης, ως «κράτος μη μέλος» απότον ΟΗΕ. Ούτε είδε με καλό μάτι το

γεγονός ότι οι πολιτικές κινήσεις στε-λεχών της Χαμάς, το τελευταίο διά-στημα, την καθιστούν, αν μη τι άλλο,έναν από τους επίσημους συνομιλη-τές, έστω κι αν δεν αναγνωρίζει τοκράτος του Ισραήλ. Το επιβεβαι-ώνουν πλέον όχι μόνον οι αναλύσειςαρθρογράφων, αλλά τα ίδια τα γεγο-νότα. Το ισχυρότατο επιχείρημα τουΝετανιάχου «δεν έχω συνομιλητή»έχει καταπέσει και, τόσο για τον ίδιοόσο και γι’ αυτά που εκπροσωπεί,έπρεπε να βρεθεί διέξοδος στο αδιέ-ξοδο της πολιτικής εφαρμογής τωνσχεδίων τους.

«Σημασία δεν έχει πώς ξεκίνησεένας πόλεμος. Ελάχιστα μετράειποιός τον άρχισε και πώς, όταν έχειςτη δυνατότητα να αλλάξεις τη ροήτων πραγμάτων. Σημασία στον πό-λεμο έχει ποιός έχει το σθένος να τονσταματήσει. Αυτός είναι ο πραγματι-κός ηγέτης. Εκτός κι αν το ζητούμενοδεν είναι η ασφάλεια των πολιτώνσου αλλά η διαχρονική ανασφάλειαστην οποία έχεις επενδύσει», γράφεισε ένα εκπληκτικό σημείωμα του οέμπειρος δημοσιογράφος, μόνιμα εγ-κατεστημένος στην Ιερουσαλήμ,Πάνος Χαρίτος.

«∆ύο χρόνια πριν την ΑραβικήΆνοιξη», συνεχίζει τη συζήτησή μας οΑ.Μ., «Παλαιστίνιοι αναρχικοί (σ.σ.παρά τις διευκρινιστικές ερωτήσειςμου επέμενε στον όρο) εκπαιδεύτη-καν στη Σερβία και τις ΗΠΑ και κα-τόπιν χρησιμοποιούνται όπου καιόπως τους χρειάζονται. Έχουν διαλύ-σει τρία κράτη, το Ιράκ, τη Λιβύη καιτην Υεμένη, έχουν κόψει εμάς τουςΠαλαιστίνιους στα δύο, έχουν γυρίσειτη Συρία σε πρωτόγονη κατάστασηκαι σ’ αυτό το δρόμο βαδίζει και η Αί-γυπτος...». ∆εν μπορώ να αμφισβη-τήσω, αλλά ούτε και να επιβεβαιώσωαυτά που λέει. Η πολυετής γνωριμίαμας, η ακρίβεια και η επαλήθευσηόλων των στοιχείων που μου έδωσεαυτά τα χρόνια είναι η μόνη εγγύησηπου έχω. Ελπίζω σε μία συνέντευξηπου θα γίνει γρήγορα, πριν αρχίσει η3η Ιντιφάντα και πριν η Χεζμπολάχ,του Λιβάνου πάρει θέση με όπλα στοπλευρό των Παλαιστινίων.

•

Έχουν διαλύσει τρία κράτη,το Ιράκ, τη Λιβύη και την Υε-μένη, έχουν κόψει εμάς τουςΠαλαιστίνιους στα δύο,έχουν γυρίσει τη Συρία σεπρωτόγονη κατάσταση και σ’αυτό το δρόμο βαδίζει και ηΑίγυπτος.

“∆ιαδήλωση συμπα-ράστασης προς τουςΠαλαιστίνιους κάνειο λαός της Υεμένης,τη στιγμή που υψη-

λοί αξιωματούχοιδιεθνών οργανισμών

και κρατών διεξά-γουν συνομιλίες

προκειμένου να βρε-θεί λύση για τους

ανθρώπους που βομ-βαρδίζονται στη

Γάζα. Απ’ ότι φαίνε-ται, όμως, όλα αυτάπροσκρούουν σε ει-

λημμένες αποφάσειςκαι σχέδια που

έχουν γίνει για τηνπεριοχή και για ταοποία ούτε οι λαοί

ούτε οι υψηλοίαξιωματούχοι έχουν

λόγο.

ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Μια πληγήπου δεν θέλουν να κλείσει

Αιτίεςκαι αφορμές«Ακούγεται κάπως κλισέ, αλλά το

ερώτημα ποτέ δεν ήταν αν θααναζωπυρωθεί το σπιράλ της βίαςστην Μέση Ανατολή αλλά το πότε. Τοτελικό λάκτισμα έδωσαν οι δολοφο-νίες τεσσάρων παιδιών. Τριών εφή-βων εποίκων που απήχθησαν και εκτε-λέστηκαν και ενός συνομηλίκου τουςΠαλαιστινίου που πυρπολήθηκε ζων-τανός, από επίσης συνομηλίκους τουόπως φαίνεται, για «εκδίκηση».

Η κύρια αφορμή, για άλλη μια φορά,υπήρξε η άκαρπη ολοκλήρωση ενόςακόμη γύρου διαπραγματεύσεων με-ταξύ Ισραηλινών - Παλαιστινίων, φυ-σικά υπό αμερικανική αιγίδα. Μπορεί οαμερικανός υπουργός Εξωτερικών,Τζον Κέρι, να μετέβη δεκάδες φορέςστην περιοχή κατά το εννεάμηνο Ιου-λίου 2013 – Απριλίου 2014, να είδε 34φορές τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Αμπάςκαι διπλάσιες τον Ισραηλινό πρωθυ-πουργό Νετανιάχου, όμως το τέλοςήταν προδιαγεγραμμένο. Όπως και οισυνέπειες. Όχι λόγω κάποιου καταρα-μένου πεπρωμένου. Αλλά λόγω τηςαμείλικτης, όπως πάντα, πραγματικό-τητας που λίγο σχετίζεται με τις επί-σημες δηλώσεις.

Η πραγματικότητα είναι ότι καθ’ όλητη διάρκεια και αυτών των συνομιλιώνη ισραηλινή πλευρά ουσιαστικά αρνή-θηκε να συζητήσει το οτιδήποτε ου-σιαστικό και δεν ολοκλήρωσε καν τονβασικό όρο έναρξης των διαπραγμα-τεύσεων, δηλαδή την απελευθέρωση104 Παλαιστινίων κρατουμένων, οιοποίοι κρατούνται πριν από το 1993και η απελευθέρωση τους είχε συμ-φωνηθεί άλλες δύο φορές. Η πραγμα-τικότητα, επίσης, είναι ότι αυτούς τουςεννιά μήνες, εγκρίθηκε η ανέγερσηάλλων 14.000 νέων κατοικιών στουςεποικισμούς της ∆. Όχθης και της ανα-τολικής Ιερουσαλήμ.”

(απόσπασμα από κείμενο της Ελέ-νης Μαυρούλη στο “Περιοδικό”).

“Η εκεχειρία δεν είναι στην ατζέντα”Στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών όπου έφτασε το θέμα της

Γάζας, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πίεσαν για να μην υπάρξει κα-ταδικαστική απόφαση για το Ισραήλ.

Ο παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς, σε αντίθεση με το 2009, κατάτην προηγούμενη ισραηλινή εισβολή στη Γάζα, επιχειρεί με προσφυγές σε διε-θνείς οργανισμούς να σταματήσει την ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση, υπο-σχόμενος ότι θα υπάρξει άμεση κατάπαυση του πυρός από τις ισλαμικές ορ-γανώσεις της Γάζας, κάτι που θα εγγυηθεί η Χαμάς.

Ο αιγύπτιος πρόεδρος Αλ Σίσι, που επιχείρησε να προωθήσει ένα σχέδιο κα-τάπαυσης του πυρός, μαζεύτηκε γρήγορα μόλις κατάλαβε πως δεν είναι η κα-τάλληλη στιγμή. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ότανστο υπουργικό συμβούλιο ρωτήθηκε επίμονα από υπουργούς του, που δέχον-ται τα παράπονα των πολιτών, τι ακριβώς σχεδιάζει κι αν διαπραγματεύεταικρυφά κάποιο σχέδιο εκτόνωσης της κρίσης, απάντησε: «Η εκεχειρία δεν είναιστην ατζέντα του Ισραήλ για την ώρα.»

Στο Ισραήλ, για πρώτη φορά στα χρονικά της ένοπλης αντιπαράθεσης με τηΓάζα, ο φόβος άγγιξε τους πολίτες της Ιερουσαλήμ, της Χάιφα και άλλων πό-λεων του βόρειου και κεντρικού Ισραήλ που μέχρι πρότινος, έβλεπαν τον πό-λεμο στην τηλεόραση.

Το να βιώνεις μια τέτοια κατάσταση σίγουρα δεν είναι ένα κάτι ευχάριστο.Απέχει, όμως, πολύ από τα όσα βιώνουν οι κάτοικοι της Γάζας. Περισσότερεςαπό 800 αεροπορικές επιδρομές ήταν η ισραηλινή απάντηση σε 230 παλαιστι-νιακές ρουκέτες. Κοντά 100 νεκροί από τη μια, 20 νεκρές αγελάδες από τηνάλλη. Οι τραυματίες γέμισαν τα νοσοκομεία της Γάζας και πλέον εξάγονταιστα νοσοκομεία της Αιγύπτου.

(απόσπασμα από σημείωμα του Πάνου Χαρίτου, στην ιστοσελίδα του)

1144 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014∆ΙΕΘΝΗ

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου, Βερολίνο

Ο ι πολιτικοί αναλυτές στη Γερμανία πιστεύουνακράδαντα ότι ένας από τους λόγους για τη συν-τριπτική εκλογική επικράτηση του Χέλμουτ Κολ

στις εκλογές του 1990 ήταν εκτός των άλλων και η ευ-φορία, που είχε καταλάβει τους συμπατριώτες τουμετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλου, πουείχε γίνει τότε στην Ιταλία. Έτσι κι αλλιώς έχει παρα-τηρηθεί από τότε και χάρις σε αμέτρητες δημοσκοπι-κές έρευνες, ότι οι επιτυχίες της εθνικής ομάδας στοποδόσφαιρο επηρεάζουν γενικότερα το κλίμα στηχώρα και αυξάνουν τα ποσοστά αισιοδοξίας στην κοι-νωνία.

Η Ανγκέλα Μέρκελ έχει κάθε λόγο να τρίβει τα χέριατης λοιπόν για την πρόκριση σε έναν ακόμα τελικό καιφυσικά έχει και κάθε δικαίωμα να ταξιδέψει σήμερα τοβράδυ και να υποστηρίξει ζωντανά την ομάδα της στοθρυλικό «Μαρακανά». Άλλωστε, το έχει κάνει πάραπολλές φορές τα τελευταία χρόνια και έχει κατοχυ-ρωθεί παγκοσμίως ως ποδοσφαιρόφιλη.

Εκτός από τη Μέρκελ τα χέρια της τρίβει και η γερ-μανική εταιρεία αθλητικών ειδών, που έχει σίγουρο τοκύπελλο, αφού τόσο η Γερμανία όσο και η Αργεντινή«εξοπλίζονται» από αυτήν και κατά συνέπεια οι πωλή-σεις της τους επόμενους μήνες αναμένεται να απογει-ωθούν.

Το καλοκαίρι μπαίνει λοιπόν με τους καλύτερους οι-ωνούς για την κυβέρνηση αλλά και την οικονομία τηςΓερμανίας. Αν δεν υπήρχε και η σκιά του σκανδάλουκατασκοπείας, που για μια ακόμα φορά επιβάρυνε τις

σχέσεις με τη μεγάλη σύμμαχο στην άλλη πλευρά τουΑτλαντικού, τότε όλα θα μπορούσαν να χαρακτηρι-στούν ρόδινα και στην καγκελαρία να ασχολούνται μετα επινίκια του Μουντιάλ και τις... βαλίτσες των δια-κοπών.

Τριγμοί στις σχέσεις με τις ΗΠΑ

Ωστόσο αυτού του είδους τα σκάνδαλα, που έχουνπολλαπλασιαστεί επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια, απότις παρακολουθήσεις του κινητού της κυρίας Μέρκελ,μέχρι τον έλεγχο της ηλεκτρονικής αλληλογραφίαςεκατομμυρίων πολιτών και τις πρόσφατες ιστορίεςκατασκοπείας που οδήγησαν και σε μια απέλαση βγαλ-

μένη από μυθιστορήματα της εποχής του ψυχρού πο-λέμου, φαίνεται να είναι ό,τι πιο καλοδεχούμενο μπο-ρούσε να προκύψει για εκείνους, που εδώ και καιρό θε-ωρούν ότι το Βερολίνο θα πρέπει να εγκαταλείψει καιτα τελευταία ψήγματα αυτοσυγκράτησης και να συμ-περιφέρεται ακόμα πιο επιδεικτικά ως υπερδύναμη γιανα διατηρεί τον σεβασμό των μεγάλων παικτών αυτούτου πλανήτη.

Ο γερμανικός τύπος κάνει λόγο για το χειρότερο επί-πεδο που πέρασε ποτέ η διατλαντική σχέση και παράτα σαρκαστικά σχόλια δεν κρύβει και την ανησυχία τουγια το τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά. Οι ίδιοι οι εκ-πρόσωποι της κυβέρνησης μπορεί να δήλωσαν ότι οικινήσεις αυτές προέρχονται από κάποιους «χαωτικούςτύπους» που «η ηλιθιότητά τους προκαλεί δάκρυα» και«από μυαλά κολλημένα στο χτες» αλλά η αλήθεια είναιότι βλέπουν και πίσω από τα προφανή στοιχεία τηςυπόθεσης. Λίγες μέρες μετά από την τηλεφωνική συ-νομιλία Μέρκελ-Ομπάμα, με θέμα υποτίθεται το συν-τονισμό της δράσης τους για το φλέγον θέμα της Ου-κρανίας γίνεται ολοφάνερο ότι ο ρόλος της Γερμανίαςστο παγκόσμιο σκηνικό τη φέρνει ολοένα και περισσό-τερο σε μια σχέση καχυποψίας με τις ΗΠΑ. Ορισμένοιμίλησαν μάλιστα και για έναν επερχόμενο «εξοπλιστικόανταγωνισμό» σε ψηφιακό επίπεδο, ο οποίος είναιάγνωστο πού μπορεί τελικά να καταλήξει. Την ίδιαστιγμή η υπόλοιπη Ευρώπη παρακολουθεί μάλλον αμή-χανη, με εξαίρεση ίσως τους Βρετανούς, που είναιγνωστό σε ποιό στρατόπεδο ανήκουν και σχολίασανμάλλον κυνικά το θέμα, ειρωνευόμενοι την «πτώσητων Γερμανών από τα σύννεφα»...

Εξοπλιστικοί ανταγωνισμοί σε ψηφιακό επίπεδο

∆ιάλειμμα από την διαχείριση της υπόθεσης κατασκοπείαςθα κάνει η Μέρκελ με τον τελικό του Μουντιάλ

∆εν έ χουν συ μπλη ρω θεί δύο μή νεςα πό τις ε κλο γές του Μαΐου, και ηνέα ιν δι κή κυ βέρ νη ση του ιν δουι-

στι κού ε θνι κι στι κού κόμ μα τος Μπα ρα -τί για Τζα νά τα (BJP), δεί χνει ό τι βα σι -κός στό χος της εί ναι η προώ θη ση τηςατ ζέ ντας των ντό πιων και των διε θνώνε πι χει ρη μα τι κών ο μί λων. Πριν λί γες η -μέ ρες, με δη λώ σεις του, ο πρω θυ πουρ -γός Να ρέ ντρα Μό ντι έ κα νε σα φές ό τισκο πεύει να πα ρα κάμ ψει τους ο ποι-ουσ δή πο τε πε ριο ρι σμούς τί θε νται α πότην ερ γα τι κή και πε ρι βαλ λο ντι κή νο μο- θε σία και ε μπο δί ζουν την κερ δο φο ρίατου κε φα λαίου, ε νώ με χο ντρο κομ μέ νασυν θή μα τα ό πως «ε λά χι στη κυ βέρ νη σηκαι μέ γι στη α πο τε λε σμα τι κό τη τα», ά -πλω σε το κόκ κι νο χα λί στους ε πεν δυ -τές α ναγ γέλ λο ντας μια σει ρά ευ νοϊκώνγια αυ τούς μέ τρων (ε πι δο τή σεις, φο ρο -λο γι κές ε λα φρύν σεις, κλπ) θεω ρώ νταςό τι έ τσι θα ε πι τα χυν θεί το ιν δι κό suc-cess story.

Συ νέ χεια των «με ταρ ρυθ μί σεων»

Πο λι τι κοί α να λυ τές θεω ρούν ό τι ηπο λι τι κή του BJP α πο τε λεί, σε με γα λύ -τε ρο και ε πι θε τι κό τε ρο βαθ μό, την συ- νέ χεια της πο λι τι κής που α κο λού θη σετα προ η γού με να χρό νια το Εθνι κό Κο γ-κρέ σο, που ε πι δίω ξε τις «με ταρ ρυθ μί -σεις» υ πέρ της α γο ράς και ξε κί νη σε μιαστε νή στρα τη γι κή συ νερ γα σία με τηνΟυά σιν γκτον. Ωστό σο, η οι κο νο μι κή α -νά πτυ ξη μειώ θη κε κά τω α πό 5% και ηιν δι κή οι κο νο μία βυ θί στη κε στον στα- σι μο πλη θω ρι σμό, με α πο τέ λε σμα ση- μα ντι κές με ρί δες του κε φα λαίου ναστρα φούν προς τον λαϊκι στή Μό ντι,που σε προ ε κλο γι κή συ νά ντη ση με τον

σύν δε σμο των βιο μη χά νων, υ πο σχέ θη -κε ό τι θα πά ρει σκλη ρά μέ τρα για τηνβελ τίω ση της δη μο σιο νο μι κής πει θαρ -χίας. Στην συ ζή τη ση για τον προϋπο -λο γι σμό, που γί νε ται αυ τές τις η μέ ρες,ο υ πουρ γός οι κο νο μι κών Αρούν Τζάτ- λει έ γι νε πε ρισ σό τε ρο σα φής για τουςστό χους του BJP, α φού εί πε ό τι η κυ- βέρ νη ση εί ναι μια με γά λη ε πι χεί ρη σηπου πρέ πει μό νο να κερ δί ζει, ε νώ κα- τα φέρ θη κε κα τά των φτω χών και τηςκοι νω νι κής πρό νοιας. Οι δη λώ σεις τουή ταν α πό λυ τα σύμ φω νες με την α ντί -λη ψη της ιν δι κής ε λίτ που θεω ρεί ό τιοι κοι νω νι κές δα πά νες εί ναι μια ά χρη -στη σπα τά λη, και ό τι οι πό ροι θα πρέ- πει να κα τευ θύ νο νται σε αυ τήν μέ σωδι κτύων δια πλο κής, ή μέ σω έρ γων υ -πο δο μής που θα ε πι τρέ ψουν την κερ- δο φο ρία α πό την εκ με τάλ λευ ση τωνερ γα ζο μέ νων και των φυ σι κών πό ρων.

Πα ράλ λη λα, μια σει ρά αυ ξή σεωνστις τι μές βα σι κών προϊό ντων και υ πη -ρε σιών έ χουν ξε ση κώ σει θύελ λα δια-

μαρ τυ ριών.

∆ιευ κο λύν σειςστους ε πι χει ρη μα τίες

Τε λευ ταία ή ταν η αύ ξη ση κα τά 15%στα ει σι τή ρια και στα ε μπο ρεύ μα τα τουσι δη ρό δρο μου, ε νός κύ ριου μέ σου με- τα φο ράς για τα γεωρ γι κά και βιο μη χα -νι κά προϊό ντα, που θα αυ ξή σει α κό μαπε ρισ σό τε ρο τον ή δη δι ψή φιο πλη θω -ρι σμό. Να ση μειω θεί ό τι το σι δη ρο δρο -μι κό δί κτυο της χώ ρας εί ναι σχε δόν κα- τε στραμ μέ νο και κα τά μέ σο ό ρο πε ρί -που 15.000 άν θρω ποι τον χρό νο σκο- τώ νο νται α πό σι δη ρο δρο μι κά α τυ χή μα -τα, ε νώ ο Μό ντι εί πε ό τι η κα τά στα σηθα βελ τιω θεί μό νο με την ι διω τι κο -ποίη ση του σι δη ρο δρό μου. Συγ χρό νως,σε συ ντο νι σμό με την κε ντρι κή κυ βέρ -νη ση, η το πι κή κυ βέρ νη ση του Ρατ ζα -στάν προ σπα θεί να πε ρά σει έ να νό μοπου θα ε πι τρέ πει στις με γά λες ε πι χει -

ρή σεις να προσ λαμ βά νουν με σύμ βα σηχα μη λό μι σθους ερ γα ζο μέ νους α ντί τωνμό νι μων, και πα ράλ λη λα θα μπο ρούννα α πο λύουν ό σους ερ γα ζό με νους θέ- λουν πα ρα κά μπτο ντας το α νώ τα το ό -ριο των 100 α πο λύ σεων τον χρό νο πουι σχύει σή με ρα. Τα συν δι κά τα α πει λούνμε κι νη το ποιή σεις, ε νώ ό λο και πε ρισ -σό τε ροι θεω ρούν ό τι σε α ντάλ λαγ ματης προ ε κλο γι κής στή ρι ξης το BJP κά -νει δώ ρα στους ε πι χει ρη μα τίες που πιέ- ζουν για αλ λα γή της ερ γα τι κής νο μο -θε σίας. Όπως συ νη θί ζουν οι α πα ντα -χού νε ο φι λε λεύ θε ροι, έ τσι και ο Μό ντι,ι σχυ ρί ζε ται ό τι ό λα γί νο νται στο ό νο ματης α νά πτυ ξης. Χα ρα κτη ρι στι κό αυ τήςτης α ντί λη ψης, εί ναι και η κυ βερ νη τι κήα πό φα ση να αυ ξη θεί κα τά 16 μέ τρα τού ψος του αμ φι λε γό με νου φράγ μα τοςΣάρ νταρ Σα ρο βάρ πά νω α πό τον πο τα -μό Ναρ μά ντα. Το έρ γο δό θη κε σε έ νανπρο σω πι κό φί λο του Μό ντι, ε νώ οι κά- τοι κοι α ντι δρούν και δε κά δες ορ γα νώ -σεις α να φέ ρουν ό τι πα ρα βιά ζε ται η πε- ρι βαλ λο ντι κή νο μο θε σία. Κυ βερ νη τι κοίπα ρά γο ντες λέ νε ό τι ε πό με νος στό χοςτους εί ναι η προώ θη ση των ε πεν δύ -σεων στην ε νέρ γεια, την ε ξό ρυ ξη καιτην κα τα σκευή πυ ρη νι κών σταθ μών, ε -νώ α κτι βι στές του α ντι πυ ρη νι κού κι νή -μα τος στο χο ποιού νται και κα τη γο ρού -νται ό τι σα μπο τά ρουν την α νά πτυ ξη.Πα ράλ λη λα, ο υ πουρ γός ά μυ νας δε- σμεύ θη κε α πέ να ντι στις βιο μη χα νίεςτου εί δους ό τι η Ινδία θα αυ ξή σει ση- μα ντι κά τις στρα τιω τι κές της δα πά νες,πα ρό λο που ή δη σή με ρα εί ναι ο με γα -λύ τε ρος ει σα γω γέ ας ό πλων στον κό -σμο.

∆η μή τρης Γκι βί σης

Ι Ν∆ΙΑ

Ακραία νε ο φι λε λεύ θε ρηη κυ βέρ νη ση

Ο πρω θυ πουρ γός,Να ρέ ντρα Μό ντι κά -νει ό,τι μπο ρεί προ- κει μέ νου να διευ κο- λύ νει τα ντό πια καιξέ να ε πι χει ρη μα τι κάσυμ φέ ρο ντα

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 1155∆ΙΕΘΝΗ

Την επόμενη Παρασκευή 18 καιΣάββατο 19 Ιουλίου στη Ρώμη,πολύ πιθανό, θα γίνει ένα ακόμη

βήμα του ψηφοδελτίου «Η άλλη Ευ-ρώπη με τον Τσίπρα» μετά από αυτότων ευρωεκλογών. Το πόσο, όμως, θααποδειχθεί και καθοριστικό στην κα-τεύθυνση δημιουργίας και ενός αριστε-ρού «πολιτικού υποκειμένου» για τηνΙταλία πρέπει να περιμένουμε να τοδούμε. Το βέβαιο είναι ότι το κλίμα,πράγματι, τείνει να γίνει θετικό.

Στην πανιταλική συνέλευση όλωντων δυνάμεων που στήριξαν το ψηφο-δέλτιο, δίκτυα, επιτροπές πολιτών,κόμματα, πρόσωπα κ.τ.λ., θα συζητη-θούν τόσο τα συμπεράσματα από τιςεκλογές, όπου ως γνωστόν εκλέχθηκαντρεις ευρωβουλευτές με ποσοστό4,03%, όσο και τα επόμενα βήματα πουπρέπει να γίνουν, ο προγραμματισμόςδράσης. Σχεδιάζεται να οριστεί και έναευρύ Συντονιστικό που θα συμπεριλαμ-βάνει όλες τις δυνάμεις, το οποίο μετάθα ορίσει και τη λειτουργική Γραμμα-τεία του. Παρών, με εισήγηση, θα είναικαι ο Αλέξης Τσίπρας. Ενδεχομένως σεπαράπλευρες εκδηλώσεις, θα βρεθούνκαι άλλοι ευρωπαίοι αριστεροί ηγέτεςόπως ο Πάμπλο Ιγκλέσιας από τοισπανικό «Podemos» («Μπορούμε»).

Οι προετοιμασίεςστο τελικό στάδιο

Σε ένα είδος προ-σύσκεψης πουέγινε στις αρχές της εβδομάδας για τηνπροετοιμασία της παν-ιταλικής συνέ-λευσης, την οποία κάποιοι ονομάζουναπό τώρα συστατική, τέθηκαν προςεξέταση όλα τα θέματα και ξεκαθάρι-σαν πώς θα εργαστούν για να φθάσουνμε επιτυχία στην πανιταλική της Παρα-σκευής στο θέατρο Βικτώρια. Θα αρχί-σει στις 18/7 αργά το απόγευμα σε δη-μόσια συνέλευση και θα συνεχιστεί τηνεπομένη όταν και θα μιλήσει και ο Α.Τσίπρας. Το απόγευμα, προγραμματί-ζεται να λειτουργήσουν θεματικά εργα-στήρια.

Τόσο η λειτουργία όσο και τα θέματαπου έχουν επιλεγεί για τα εργαστήριαπροϊδεάζουν, προοπτικά, περισσότεροαπό κάθε άλλο - άγνωστο πόσο δύ-σκολο θα αποδειχθεί και τι χρόνο θαχρειασθεί - για τη δημιουργία ενός πο-λιτικού υποκειμένου. Τα θέματα είναιτα εξής: το εισόδημα, το Ευρωπαϊκό

Σύμφωνο Σταθερότητας, το Ευρωπαϊκόσχέδιο ανάπτυξης, η επισφαλής εργα-σία, το κράτος πρόνοιας, το χρηματο-πιστωτικό σύστημα, ο αγώνας εναντίοντης κερδοσκοπίας, ο αγώνας για τηνεθνική κυριαρχία, για τους μετανάστεςστη Μεσόγειο, την ενέργεια και το πε-ριβάλλον, τη συμμετοχή και τα μον-τέλα δημοκρατίας.

Οι ομάδες εργασίας θα έχουν ωςστόχο να οργανώσουν καμπάνιες της«Άλλης Ευρώπης» το επόμενο εξά-μηνο, που συμπίπτει και με την ιταλικήπροεδρία. Θα συζητηθεί και θα αποφα-σισθεί, επίσης, εάν στο τέλος του έτουςπου συμπίπτει με τη Σύνοδο του Ευρω-παϊκού Συμβουλίου στη Ρώμη, θα ορ-γανωθεί μια ευρωπαϊκή διαδήλωση στομοντέλο, του ευρωπαϊκού και παγκό-σμιου κοινωνικού φόρουμ.

Στην προ-σύσκεψη επισημάνθηκεαπό ομιλητές ότι ο Ρέντσι μπορεί ναακύρωσε τη συζήτηση για την ανεργίατων νέων που είχε εξαγγείλει να γίνειστις 11 Ιουλίου στο Τορίνο, επειδήεξαγγέλθηκε αντί-εκδήλωση με πρωτο-βουλία του ψηφοδελτίου, αλλά αυτόδεν θα γίνεται εσαεί. Χρειάζεται δράση,συνεχής, τονίσθηκε. Η διαδήλωση συν-δικάτων όπως της FIOM και της«Άλλης Ευρώπης» για την ανεργία θαγινόταν την Παρασκευή, ενώ σχεδιά-ζονται κι άλλες δράσεις, ιδίως από τιςθεματικές. Για να πετύχει το διήμερο,από πλευράς συμμετοχής, αποφασί-στηκε να δουλέψουν όλες οι επιτρο-πές, δίκτυα, τοπικά συμβούλια, οι υπο-ψήφιοι, με ανοιχτές διαδικασίες, σύμ-φωνα με την ημερήσια διάταξη που κα-θόρισε το προεδρείο και μέσω Skype.

Η κρίση δεν άγγιξε τη βάση

Το κενό αδράνειας της Λίστας προ-έκυψε από διάφορες αιτίες όπως ηαναταραχή που προκάλεσε η μη παραί-τηση - παρά την προεκλογική δέ-σμευση - της Σπινέλι, το γεγονός ότι ηεπιτροπή των «εγγυητών» δεν έχειπλέον ρόλο εφόσον αυτός τέλειωνεστις εκλογές, καθώς και από διαφω-νίες κυρίως μεταξύ της Κομμουνιστι-κής Επανίδρυσης (Κ.Ε.) και του Κόμ-ματος της Αριστεράς, των ∆ικαιωμά-των και της Ελευθερίας (SEL). Η μενπρώτη επιθυμεί επίσπευση των εξελί-ξεων επειδή εκτιμά, ίσως, ότι με ευρω-βουλευτή δικό της και τη σχετική εύ-νοια της Σπινέλι, έχει πλεονέκτημα. Το

SEL, αντίθετα, καθυστερεί και εξ αιτίαςτων εσωτερικών διαφωνιών του πουέφτασαν έως στην αποχώρηση ομάδαςβουλευτών του και προσκόλληση στο∆ημοκρατικό Κόμμα του Ρέντσι. Κρίση,ωστόσο που δεν άγγιξε παρά ελάχιστατη βάση του κόμματος και τη στελέ-χωση που υποστηρίζει την προσπάθειανα ιδρυθεί ο ιταλικός ΣΥΡΙΖΑ με βάσητη λίστα για την «Άλλη Ευρώπη».

∆ιαφωνίες, όμως, εμφανίζονται καιγια θέματα λειτουργίας. Για παρά-δειγμα, πώς θα παίρνονται οι αποφά-σεις, τουλάχιστον στην αρχή; Παρά τιςαντιρρήσεις της ΚΕ που επιθυμούσε ναπαίρνονται με ψηφοφορία, πλειοψη-φικά, επικράτησε να υιοθετηθεί η ομο-φωνία, όπως και στο Φόρουμ, αλλά καιστα αρχικά βήματα του ΣΥΡΙΖΑ. «Εργα-ζόμαστε με όσα μας ενώνουν και μ’αυτά προχωράμε, χωρίς αποκλει-σμούς», είναι η αρχή που τους έχει με-ταφέρει, όπως οι ίδιοι λένε συχνά, καιο Α. Τσίπρας.

Οι παλιές και σχετικά πρόσφατες αν-τιπαραθέσεις μέσα στην αριστερά πουσυχνά οδήγησαν και σε διασπάσεις πα-ραμένουν ενεργές αν και εξασθενημέ-νες. Οι δυο βασικές είναι αυτή μέρουςτων διανοουμένων με τα οργανωμένακόμματα και αυτή της ΚομμουνιστικήςΕπανίδρυσης με το Κόμμα της Αριστε-ράς, των ∆ικαιωμάτων και της Ελευθε-ρίας (SEL) και το Κόμμα των ΙταλώνΚομμουνιστών. Η πρώτη δημιουργούσεδυσκολίες στην προεκλογική φάση, ηδεύτερη δημιουργεί τριβές τώρα, μερι-κές από τις οποίες φθάνουν και στηνΑθήνα για «διαιτησία».

Οι συσχετισμοί, όπως προέκυψαναπό τις ευρωεκλογές, είναι υπέρ τουSEL και καθώς η συμμετοχή αυτού τουκόμματος στην «Άλλη Ευρώπη» ήταννίκη της βάσης του και των μεσαίωνστελεχών του, αυτό δεν μπορεί να τοαγνοήσει κανένας. Η συζήτηση έχειφτάσει και στο εσωτερικό της ΚΕ και ηηγεσία δεν μπορεί να περάσει τηγραμμή της αντιπαλότητας παντού. ΟιΙταλοί Κομμουνιστές, που προεκλο-γικά ωθήθηκαν, κακώς, στη μη επί-σημη συμμετοχή, έχουν πλέον περιορι-σμένη επιρροή αλλά πάντως ο κόσμοςτους συμμετέχει στην «Άλλη Ευρώπη».

Οι «από κάτω» πιέζουνΑπό μια άποψη, ως συμπέρασμα θα

μπορούσαμε να πούμε, όλα είναι ανοι-χτά. Αλλά όσο η διαδικασία μεταφέρε-ται προς «τα κάτω» - προεκλογικά οι

πρωτοβουλίες ήταν από «τα πάνω» καιτο «τρέξιμο» από «τα κάτω» - η αισιο-δοξία αυξάνεται, η «Άλλη Ευρώπη» λο-γίζεται ως κατάκτηση, κρίσιμη αφετη-ρία. Τα οργανωμένα μέλη των κομμά-των «περικυκλώνονται» από τονκόσμο. Αυτό επιστρέφει στην ηγεσίαως εντολή τα βήματα να συνεχιστούνως τη δημιουργία «πολιτικού υποκει-μένου». Η αποσαφήνιση ότι το ∆Κ,πλέον, με τον Ρέντσι δεν έχει καθόλουενστάσεις για νεοφιλελεύθερες λύσειςκαι η στροφή – συνεργασία του Γκρίλομε την αγγλική άκρα δεξιά, διαμορφώ-νουν τους όρους για σταθεροποίησητης «Άλλης Ευρώπης» και γρήγορηάνοδο του «πολιτικού υποκειμένου»που θα τη διαδεχθεί. Η αποχώρηση απότο SEL των στελεχών που δεν ήθελαντην «Άλλη Ευρώπη» απομακρύνει έναακόμη εμπόδιο.

Αυτό γίνεται ευρύτερα αποδεκτό καιεκφράζεται με διάφορους τρόπους.Από διανοούμενους, από πολιτικούςτης Αριστεράς, από συνδικαλιστές. Ταονόματα είναι πολλά και τα άρθρα τουςεπίσης: Αζόρ – Ρόζα, Ζαγκρεμπέσκι,Κάμφορα, Καστελίνα, Μπερτινότι,Μπολόνια, Παρλάτο, Τρόντι, Φεραγ-κόλι κ.ά. Σε άρθρο του στο Μανιφέστοο Ινγκρόια, ο οποίος ήταν ο επικεφα-λής στο ψηφοδέλτιο της ΚΕ με ευρύτε-ρες δυνάμεις στις τελευταίες εθνικέςεκλογές, τονίζει την ανάγκη δημιουρ-γίας ενός νέου πολιτικού υποκειμένουαπό την «Άλλη Ευρώπη». Και προσθέ-τει ότι αυτό θα προκύψει με τα διδάγ-ματα από τα λάθη και της προσπάθειαςτου «Ουράνιου Τόξου» (στους συνδυα-σμούς του ήταν Ιταλοί Κομμουνιστές,ΚΕ, SEL και άλλοι) και της επόμενηςπου ήταν αυτός επικεφαλής (χωρίς τοSEL). Ο Στέφανο Ροντοτά, επίσης, μεάρθρα του παρεμβαίνει στην ίδια κα-τεύθυνση. Μάλιστα θα πάρει ενεργόμέρος στην Πανιταλική Συνέλευση στις18 – 19 και στο περιθώριό της θα δώσειμαζί με τον Α. Τσίπρα κοινή συνέν-τευξη για τη ∆ημοκρατία σήμερα στηνΕυρώπη της κρίσης και της λιτότητας.Ο γραμματέας της FIOM (ΟμοσπονδίαΜετάλλου) Λαντίνι επίσης έχει δηλώ-σει τη στήριξή του και αναμένεται επί-σης να συναντηθεί με τον Α. Τσίπραστα περιθώρια της Συνέλευσης.

∆ανάη Ψωμοπούλου

Όσο η διαδικασίαμεταφέρεται προς “τα κάτω”- προεκλογικά οιπρωτοβουλίες ήταν από “ταπάνω” και το “τρέξιμο” από“τα κάτω” - η αισιοδοξίααυξάνεται, η “Άλλη Ευρώπη”λογίζεται ως κατάκτηση,κρίσιμη αφετηρία.

“ΙΤΑΛΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Προς τη δημιουργία«πολιτικού υποκειμένου»

1166 ΤΟ ΘΕΜΑ Η ΕΠΟΧΗ 13 Ioυλίου 2014

Tη συ νέ ντευ ξη πή ρε ο Παύ λος Κλαυ δια νός

Αυ τή την ε βδο μά δα πα ρα κο λου θή σα με έ -να α κό μη ε πει σό διο του πο λέ μου, θα λέ γα -με, ε να ντίον της μι κρής ε πι χεί ρη σης, μετην υ πουρ γι κή πρά ξη για την κυ ρια κά τι κηαρ γία.

Η προ σπά θεια για το ά νοιγ μα των κα τα -στη μά των τις Κυ ρια κές φαί νε ται αρ χι κά α -πλό ζή τη μα, έ χει ω στό σο ση μα ντι κές οι κο -νο μι κές, κοι νω νι κές, πο λι τι κές, αλ λά και ι -δε ο λο γι κές α πο λή ξεις. Συν δέε ται με την α -πορ ρύθ μι ση της α γο ράς ερ γα σίας, τοστραγ γα λι σμό της μι κρής ε πι χεί ρη σης καιτε λι κά την υ πο τα γή στην προ σπά θεια τηςβίαιης α να κα τα νο μής του κε φα λαίου που ε -πι χει ρεί ται στην Ελλά δα. Μπο ρού με ναπού με ό τι πρό κει ται για μια ε πι χεί ρη ση σετρεις φά σεις: η πρώ τη έ γι νε τον Αύ γου στοτου 2013 ό που με τον Ν. 4177 ο ρί στη κε ό τιτο γε νι κό ά νοιγ μα θα ι σχύει μό νο για ε πτάΚυ ρια κές τον χρό νο, συ γκε κρι μέ να (δυο ταΧρι στού γεν να, α πό μία στις εκ πτώ σεις, μίατο Πά σχα). Για ό σα κα τα στή μα τα εί ναι κά -τω α πό 250 τε τρα γω νι κά, α πο φα σί ζει ο α -ντι πε ρι φε ρειάρ χης αν θα μεί νουν α νοι χτάκαι κά ποιες άλ λες Κυ ρια κές. Η συ ζή τη ση,βέ βαια, για το κυ ρια κά τι κο ά νοιγ μα έ χει ξε -κι νή σει πριν α πό πολ λά χρό νια – με την κυ -βέρ νη ση Μη τσο τά κη το 1993– και α σκή θη -κε, βαθ μιαία, με γά λη πίε ση. Οι μι κρο με -σαίοι ε πι χει ρη μα τίες, ό μως, μα ζί με τουςερ γα ζό με νους ε να ντιώ νο νταν. Πρό κει ταιγια την πε ρίο δο που υ πε ρί σχυε η ά πο ψητης με σαίας τά ξης, των μι κρο με σαίων.Ενώ, λοι πόν, κλεί νει μ’ ό λα αυ τά ο πό λε μοςτης Κυ ρια κής, έρ χε ται η δεύ τε ρη φά ση, τονΑπρί λη του 2014 ό ταν νο μο θε τούν τρεις –του ρι στι κές – πε ριο χές που θα εί ναι α νοι -χτά τα μα γα ζιά, α νε ξαρ τή τως με γέ θους, γιαό λο το χρό νο. Η υ πουρ γι κή α πό φα ση τε λι -κά του κ. Για κου μά του, η τρί τη φά ση προ -βλέ πει δώ δε κα πε ριο χές, α πό τις ο ποίες οιπε ρισ σό τε ρες δεν εί ναι καν του ρι στι κές!

Μα, υ πήρ χε ζή τη μα με τις του ρι στι κές;Όχι. Πα ρα δο σια κά, στις του ρι στι κές πε -

ριο χές σ’ ό λη την Ελλά δα τα κα τα στή μα ταεί ναι α νοι χτά συ νέ χεια τέσ σε ρις – πέ ντε μή -νες το χρό νο. Από το 2005, προ βλέ πε ται ό -τι οι του ρι στι κοί τό ποι μπο ρούν να λει τουρ -γούν Κυ ρια κή και η μέ ρες αρ γίας με τη σύμ -φω νη γνώ μη του Νο μάρ χη–Αντι πε ρι φε -ρειάρ χη, του υ πουρ γού Του ρι σμού και τωντο πι κών ορ γα νώ σεων. ∆εν α πο τέ λε σε, ε πο -μέ νως, ε μπό διο ο νό μος για το ά νοιγ μα τωνκα τα στη μά των σε του ρι στι κές πε ριο χές.Άρα το ε ρώ τη μα πα ρα μέ νει: για ποιο λό γοκαι ποιόν ε ξυ πη ρε τεί το ά νοιγ μα της Κυ ρια -κής; Αυ τό που φαί νε ται να τους εν δια φέ -ρει, εί ναι η Αττι κή και η ευ ρύ τε ρη ζώ νη τηςΘεσ σα λο νί κης, ό που έ χουν κά νει τις ση μα -ντι κές ε πεν δύ σεις των «εκ πτω τι κών χω -ριών» που μοιά ζει να μην έ χουν α πο δώ σειό σο υ πο λό γι ζαν.

Ποια τα κί νη τρα της ε πι λο γής αυ τού τουτύ που μέ γα-κα τα στη μά των;

Κυ ρίως οι κο νο μι κά. Το προ η γού με νοδιά στη μα έ γι ναν με γά λες ε πεν δύ σεις στον«α γρό» π.χ. δί πλα στο α ε ρο δρό μιο. Σε φθη -νά οι κό πε δα, έ χτι σαν «κου τιά» ή «α ξιο ποίη -σαν» με γά λους χώ ρους. Η α νά πτυ ξη αυ τούτου τύ που μέ γα-κα τα στη μά των συν δέε ταικαι με τη γνω στή α ντί λη ψη της ελ λη νι κήςα στι κής τά ξης για ε πεν δύ σεις που α πο δί -δουν γρή γο ρα και εύ κο λα κέρ δη. Έναςσυν δυα σμός ελ λη νι κών κα τα σκευα στι κώνκαι ξέ νων κε φα λαιού χων που ήλ πι ζαν ό τιη ελ λη νι κή κα τα να λω τι κή α γο ρά θα α ντα -πο κρι θεί. Έκα ναν τα πά ντα γι’ αυ τό. Τοκλεί σι μο, για ψύλ λου πή δη μα, των σταθ -μών του με τρό στο Κέ ντρο εί ναι το πιο σύ -

νη θες. Παρ ό λα αυ τά, οι κα τα να λω τι κές συ -νή θειες του Έλλη να δεν πε ρι λαμ βά νουνψώ νια σε κλει στούς, δαι δα λώ δεις χώ ρουςο πό τε η ε πι τυ χία αυ τών των ε πεν δύ σεωνμάλ λον εί ναι αμ φι σβη τή σι μη.

Το μέ τρο εκ κο λά φτη κεστην ερ γα λειο θή κη του ΟΟ ΣΑ

Η κρί ση ό ξυ νε το πρό βλη μα;Την κα τώ τε ρη των προσ δο κιών ε πι τυ χία

των ε πεν δυ τών στο ε μπό ριο του real-estateήρ θε να ε πι δει νώ σει η κρί ση. Πέ ρα α πό τημείω ση της κα τα να λω τι κής δα πά νης, άλ λα -ξε την κα τα να λω τι κή συ μπε ρι φο ρά και α -κό μα και τον τρό πο πλη ρω μής. Ενώ τη δε -κα ε τία 2000-2010 οι α γο ρές γί νο νταν με τιςπι στω τι κές κάρ τες και σε πολ λές δό σεις,τώ ρα δεν έ χουν πια οι κα τα να λω τές αυ τήτη δυ να τό τη τα, κυ ρίως για τί ο φεί λουν με -γά λα πο σά στις κάρ τες τους. Προ τι μούν έ -τσι να πά νε στο κο ντι νό κα τά στη μα και ψω -νί σουν α κό μα και με δό σεις, αλ λά και με τοτε φτέ ρι, πια, το ο ποίο ε πα νήλ θε. Έτσι, λοι -πόν, τα μα γα ζιά αυ τά τα mall του «α γρού»,δεν έ χουν την α παι τού με νη κί νη ση. Πό τεμπο ρεί να την α πο κτή σουν; Την Κυ ρια κή!Για τί τό τε βγαί νει ό λη η οι κο γέ νεια, καιμπο ρεί να ε πι σκε φτεί το εκ πτω τι κό χω ριό,το με γά λο mall ως εκ δρο μή. Επι χει ρή θη κε,λοι πόν, αρ χι κά με τις ε πτά Κυ ρια κές.

Τι εί ναι πί σω απ’ ό λες αυ τές τις προ φά -σεις, την ε πι μο νή;

Ομά δες συ γκε κρι μέ νων συμ φε ρό ντων.Το μέ τρο α να δεί χτη κε ξα νά α πό την ερ γα -λειο θή κη του ΟΟ ΣΑ, ε κεί το εκ κό λα ψαν.Ει πώ θη καν διά φο ρα για να υ πο στη ρι χθείτο κυ ρια κά τι κο ά νοιγ μα, πχ, ό τι στο ε ξω τε -ρι κό ό λα τα μα γα ζιά εί ναι α νοι χτά. Μπο ρεί,για πα ρά δειγ μα, στο Λον δί νο να υ πάρ χει έ -νας/δύο κε ντρι κοί δρό μοι με α νοι χτά μα γα -ζιά τις Κυ ρια κές, αλ λά η Αγγλία δεν εί ναιμό νο το Λον δί νο. Στην Αθή να οι του ρί στες

έρ χο νται για δια φο ρε τι κούς λό γους, υ περ -τε ρεί ο πο λι τι στι κός του ρι σμός, τα τα βερ -νά κια, η φύ ση, η ω ραία βόλ τα. Σε κά θε πε -ρί πτω ση ό μως τα μα γα ζιά στις του ρι στι κέςπε ριο χές εί ναι πα ντού α νοι χτά. Τε λι κά, πί -σω α πό αυ τή την ε πι μο νή κρύ βε ται μια ξε -κά θα ρα πο λι τι κή πρό θε ση: Μια με γά ληπρο σπά θεια να ξε μπερ δεύου με μ’ αυ τή τημι κρο με σαία ε πι χει ρη μα τι κό τη τα. Από κοι -νω νι κό και πο λι τι κό στή ριγ μα, τώ ρα γί νε -ται ε μπό διο.

Η ση μα σία στις ερ γα σια κές σχέ σεις

Στην οι κο νο μι κή συσ σώ ρευ ση, ό πως τησχε διά ζουν, ναι. Πο λι τι κά ό μως πώς θα α -πορ ρο φη θεί;

Το ε ρώ τη μα εί ναι εύ λο γο. Μή πως, θεω -ρούν, ό τι τα στρώ μα τα αυ τά έ χουν χα θείπο λι τι κά; Εί ναι α λή θεια ό τι, πλέ ον, ψη φί -ζουν πα ρα πά νω α πό τους μέ σους ό ρουςΑρι στε ρά αλ λά και Χρυ σή Αυ γή. Όμως τοπο λι τι κό πρό βλη μα υ πάρ χει για τί διαρ ρη -γνύουν τους δε σμούς τους με τα πα ρα δο -

σια κά τους στη ρίγ μα τα. Μην ξε χνά με ό τιτον ό ρο «μι κρο με σαίος», με ση μα σιο δο τή -σεις ευ ρύ τε ρες της οι κο νο μι κής, τον δη -μιούρ γη σε το ΠΑ ΣΟ Κ, ο Α. Πα παν δρέ ου.Έως τό τε λέ γα με με σαίες και μι κρές ε πι -χει ρή σεις. Από την άλ λη πλευ ρά, πρέ πεινα πού με και για τη ση μα σία που έ χει το μέ -τρο αυ τό και για τις ερ γα σια κές σχέ σεις,στην ε λευ θε ρία στην ερ γα σία και στην ε -λευ θε ρία στη μη ερ γα σία – πχ την Κυ ρια κή– διό τι τώ ρα υ πο χρεώ νε ται ο ερ γα ζό με νοςστο εκ πτω τι κό ή στο Mall να δου λέ ψει τηνΚυ ρια κή. Αν αρ νη θεί θα χά σει τη δου λειάτου. Επι δει νώ νε ται ταυ τό χρο να και η ερ γα -σία του ί διου του μι κρο με σαίου ε πι χει ρη μα -τία, η ποιό τη τα της ζωής του. Εξαν τλεί ταιψυ χι κά, α κό μα και σω μα τι κά. ∆εν του δί -νουν μπλοκ ε πι τα γών, δεν του δί νουν δά -νεια για κε φά λαια κί νη σης. Του στε ρούν τηδυ να τό τη τα πε ρί θαλ ψης, ε φό σον δεν εί ναιε νή με ρος έ να χρό νο στον Ο Α ΕΕ. Τώ ρα τουε πι βάλ λουν το ε ξαν τλη τι κό ω ρά ριο και αυ -ξη μέ να κό στη λει τουρ γίας, ε ξου θε νω τι κόα ντα γω νι σμό.

Οι ε πι πτώ σεις στους υ παλ λή λους του ε -μπο ρίου εί ναι προ φα νείς. Υπάρ χουν ό μωςκαι ευ ρύ τε ρα στο σύ νο λο της ερ γα σίας;

Με δε δο μέ νο το με γά λο μέ γε θος της α πα -σχό λη σης στο ε μπό ριο αλ λά και τις ποι κί -λες αλ λη λε πι δρά σεις που έ χει με μια σει ράάλ λες δρα στη ριό τη τες (τρα πε ζι κός το μέ ας,υ πη ρε σίες κ.ά.), κα θώς και τη γε νι κό τε ρηλει τουρ γία των πό λεων, οι αλ λα γές που θαε πέλ θουν στον χρό νο λει τουρ γίας των κα -τα στη μά των θα ε πη ρεά σουν ευ θέως τις ερ -γα σια κές σχέ σεις στο σύ νο λό τους.

Ποια η προο πτι κή αυ τών των αν θρώ πων;Ου σια στι κά με έ να βίαιο τρό πο, δή θεν εν

ο νό μα τι του κα τα να λω τή, με τα τρέ πο νται ό -λοι αυ τοί οι μι κροί ερ γο δό τες σε έ να στρα -τό α νέρ γων, οι ο ποίοι εν συ νε χεία, ως ερ -γα ζό με νοι υ ψη λής ει δί κευ σης, θα εί ναι«προς διά θε ση». Μι λά με, να ξέ ρε τε, για έ ναυ ψη λών γνώ σεων, ι κα νο τή των και ε παγ -γελ μα τι κών δε ξιο τή των δυ να μι κό. Εί ναι έ -να βίαιο ξε ρί ζω μα, συ νέ βη με τους α γρό τεςστην Αγγλία του Με γά λου Με τα σχη μα τι -σμού. Πε ρί που το 35% των ε μπο ρι κών ε πι -χει ρή σεων, πά νω α πό 100.000, έ κλει σαν.Από έ να σύ νο λο 320.000 το 2008, εί ναι α -νοι χτά σή με ρα 200.000 κά τι που φαί νε ταιπα ντού δια γυ μνού ο φθαλ μού. Επα να λαμ -βά νου με: αν ή θε λαν νέες ε πεν δύ σεις στοκέ ντρο υ πάρ χουν τό σα κε νά με γά λα κα τα -στή μα τα, ό πως το Άκρον - Ίλιον, το Ατε νέ,το Μι νιόν. Να α να ζωο γο νη θεί έ τσι και τοκέ ντρο. Για ποιον του ρι σμό μι λούν; Ποιοςθα περ πα τή σει την πό λη με κλει στά μα γα -ζιά;

Το δια θέ σι μο ει σό δη μαεί ναι δε δο μέ νο

Το Πι κέρ μι και η Ρα φή να, που συ μπε ρι -λαμ βά νο νται στη νέα λί στα, πού ε ντάσ σο -νται ά ρα γε;

Εί ναι, πράγ μα τι, πε ρίερ γο διό τι δεν συν -δέε ται με τί πο τε α πό ό σα λέ νε για να αι τιο -λο γή σουν τον ο ρι σμό των του ρι στι κών πε -ριο χών. Εί ναι το Πι κέρ μι του ρι στι κή πε ριο -χή ή μή πως το Κου κά κι; Το εκ πτω τι κό χω -ριό εί ναι στα Σπά τα. Εί τε, ε πο μέ νως, κά τιπρο ε τοι μά ζε ται και δεν το γνω ρί ζου με εί τεο δή μος Σπά των, ως συ νο ρεύων με τον Πι -κέρ μι – Ρα φή να δή μος, θα ζη τή σει ε πέ κτα -ση κι αυ τός αρ γό τε ρα …Ακό μη, α νοί γει ταμα γα ζιά και στο Κο λω νά κι. Για τί, ε φό σοντο Μο να στη ρά κι εί ναι α νοι χτό; Τι θα κά νειτο Πα γκρά τι, η Κυ ψέ λη; Θα ζη τούν κι αυ τάτώ ρα ε πέ κτα ση του μέ τρου;

Υπάρ χουν στοι χεία που συν δέ ο νται με ό -λα αυ τά τα μέ τρα;

Από ό λες τις α να λύ σεις και κα τα γρα φέςπου έ χουν γί νει προ κύ πτει ό τι εάν έ χει δου -λειά την Κυ ρια κή που α νοί γει – ό πως τονΝοέμ βριο – η προ η γού με νη και η ε πό με νηε βδο μά δα εί ναι ου σια στι κά νε κρές. Το δια -θέ σι μο ει σό δη μα του κά θε κα τα να λω τή εί -ναι δε δο μέ νο, δεν αυ ξά νει. Μά λι στα εάν ή -θε λαν να ε νι σχύ σουν τον του ρι σμό θα έ λε -γαν, πχ, να εί ναι α νοι χτά το α πό γευ μα.Άλλω στε, ό πως προ κύ πτει α πό σχε τι κή με -λέ τη του Ινστι τού του της Ε ΣΕΕ, η κα τα να -λω τι κή δα πά νη των του ρι στών εί ναι πο λύχα μη λή, 70 ευ ρώ κα τά μέ σο ό ρο την η μέ ρα,μα ζί με το ξε νο δο χείο για πέ ντε μέ ρες ή 350ευ ρώ συ νο λι κά. Για ποια ψώ νια μι λά με;

* Η Βά λια Αρα νί του, ε πί κου ρος κα θη γή τριαστο Πα νε πι στή μιο Κρή της δι δά σκει Πο λι τι -κή Οι κο νο μία.

Θέλουν να ξεμπερδεύουνμε τη μικρομεσαία επιχειρηματικότηταΣΣΥΥΝΝΕΕΝΝΤΤΕΕΥΥΞΞΗΗ ΜΜΕΕ ΤΤΗΗΝΝ ΠΠΑΑΝΝΕΕΠΠΙΙΣΣΤΤΗΗΜΜΙΙΑΑΚΚΟΟ ΒΒΑΑΛΛΙΙΑΑ ΑΑΡΡΑΑΝΝΙΙΤΤΟΟΥΥ**

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ;

Ποια τα επόμενα μέτρα άραγε; Θα συνεχιστεί η πολιτική πίε-σης πάνω στα μεσαία και μικρά στρώματα γενικά, όχι μόνο στοεμπόριο;

Θα επιμείνουν, με τον έναν ή το άλλον τρόπο, θα προχωρήσουνόσο μπορούν σε μια πλήρη απελευθέρωση, δηλαδή σε πλήρη απο-διοργάνωση. Έχουν προηγηθεί πολλά μέτρα. Για παράδειγμα, η φο-ρολόγηση από το πρώτο ευρώ, η υψηλή προκαταβολή κτλ. Αντι-θέτως, οι Α.Ε. ή οι ΕΠΕ έχουν πολλές απαλλαγές. Επίσης, η περιο-ρισμένη ρευστότητα και το ασφαλιστικό που είναι οξύ άμεσα καιμακροπρόθεσμα λόγω και των επι-πτώσεων από το κούρεμα των ομο-λόγων τους. Ένας πληθυσμός700.000 ανθρώπων στους οποίουςόχι απλώς ασκείται μια μεγάλη καισυνεχής πίεση αλλά τους συνθλίβει.

Ποια τα τεχνοκρατικά επιχειρή-ματα της κυβέρνησης;

Τα επιχειρήματα υπέρ αυτής τηςπολιτικής σχετίζονται με τις τιμές,δηλαδή τη πτώση με πρόσχημα τηναύξηση του ανταγωνισμού, στην τό-νωση του τζίρου της αγοράς ακόμακαι στην εν δυνάμει αύξηση της απα-σχόλησης. Σχετικά με τις τιμές αυτόπου προκύπτει από τις μελέτες είναιοι ανθεκτικές τιμές των τροφίμων, γεγονός για το οποίο υπο-πτεύεται κανείς τις λεγόμενες τριγωνικές συναλλαγές ως υπαί-τιες. Οι μικροί κάνουν εκπτώσεις, αντίθετα ακόμη και στο ταμείο.Σχετικά με τον τζίρο, το μέτρο δεν μπορεί να τονώσει την αγορά.Καταρχάς αυξάνει το λειτουργικό κόστος της επιχείρησης: το επι-πλέον 75% στο ημερομίσθιο, το επιπλέον ρεύμα κ.τ.λ. Ούτε νέεςπροσλήψεις θα γίνουν διότι απλούστατα θα επαναοργανωθεί το

υπάρχον προσωπικό και ένας αριθμός του θα εργάζεται την Κυ-ριακή - η ελαστικότητα της εργασίας είναι τεράστια, πλέον. Ο σκο-πός, λοιπόν, είναι άλλος: να στραγγαλιστεί η μεσαία επιχειρηματι-κότητα. Έχουν άλλη αφήγηση, ένα mega plan, για τον τόπο και τηνανάπτυξή του. Έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα παραγω-γικής ανασυγκρότησης. Από αυτή την άποψη, λοιπόν, το μνημόνιοπέτυχε, αυτό ήθελε να κάνει, να αποδιοργανώσουν τις κύριες αγο-ρές εργασίας, προϊόντων, υπηρεσιών. Να εγκατασταθούν εδώ

πολύ μεγάλες μονάδες σε συγκε-κριμένους τομείς οι οποίες προμη-θεύονται κατά κύριο λόγο από πα-ραγωγούς άλλων χωρών. Η μικρήεμπορική επιχείρηση, κατά βάση,προμηθεύεται από την εγχώρια πα-ραγωγή. Και στον τουρισμό ισχύειαυτό και πολύ πιο ακραία. Η ανα-διάρθρωση που επιχειρείται επο-μένως στο εμπόριο έχει αλυσιδω-τές επιπτώσεις και στους παραγω-γικούς κλάδους. Η Ελλάδα να είναι,κυρίως, διαμετακομιστικό κέντρομεταξύ χωρών του φθηνής εργα-σίας και Ε.Ε. και φθηνού - με νησί-

δες και πολυτελούς – τουρισμού. Και η ανεργία που προκύπτει από ένα τέτοιο σχέδιο;Το ανθρώπινο δυναμικό στην Ελλάδα είναι εξαιρετικής ποιότη-

τας με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Συγχρόνως, σε άλλες χώρεςτης Ε.Ε. καταγράφεται μείωση του ενεργού πληθυσμού και επο-μένως έλλειψη εργατικού δυναμικού. Γιατί στο μέγα Plan, τουσχεδίου στο οποίο αναφέρθηκα, να μην υπάρχει και η μετανά-στευση;

Το μέτρο δεν μπορεί να τονώσει την αγορά

1177ΤΟ ΘΕΜΑΗ ΕΠΟΧΗ 13 Ioυλίου 2014

Tη συ νέ ντευ ξη πή ρε ο Παύ λος Κλαυ δια νός

Αυ τή την ε βδο μά δα πα ρα κο λου θή σα με έ -να α κό μη ε πει σό διο του πο λέ μου, θα λέ γα -με, ε να ντίον της μι κρής ε πι χεί ρη σης, μετην υ πουρ γι κή πρά ξη για την κυ ρια κά τι κηαρ γία.

Η προ σπά θεια για το ά νοιγ μα των κα τα -στη μά των τις Κυ ρια κές φαί νε ται αρ χι κά α -πλό ζή τη μα, έ χει ω στό σο ση μα ντι κές οι κο -νο μι κές, κοι νω νι κές, πο λι τι κές, αλ λά και ι -δε ο λο γι κές α πο λή ξεις. Συν δέε ται με την α -πορ ρύθ μι ση της α γο ράς ερ γα σίας, τοστραγ γα λι σμό της μι κρής ε πι χεί ρη σης καιτε λι κά την υ πο τα γή στην προ σπά θεια τηςβίαιης α να κα τα νο μής του κε φα λαίου που ε -πι χει ρεί ται στην Ελλά δα. Μπο ρού με ναπού με ό τι πρό κει ται για μια ε πι χεί ρη ση σετρεις φά σεις: η πρώ τη έ γι νε τον Αύ γου στοτου 2013 ό που με τον Ν. 4177 ο ρί στη κε ό τιτο γε νι κό ά νοιγ μα θα ι σχύει μό νο για ε πτάΚυ ρια κές τον χρό νο, συ γκε κρι μέ να (δυο ταΧρι στού γεν να, α πό μία στις εκ πτώ σεις, μίατο Πά σχα). Για ό σα κα τα στή μα τα εί ναι κά -τω α πό 250 τε τρα γω νι κά, α πο φα σί ζει ο α -ντι πε ρι φε ρειάρ χης αν θα μεί νουν α νοι χτάκαι κά ποιες άλ λες Κυ ρια κές. Η συ ζή τη ση,βέ βαια, για το κυ ρια κά τι κο ά νοιγ μα έ χει ξε -κι νή σει πριν α πό πολ λά χρό νια – με την κυ -βέρ νη ση Μη τσο τά κη το 1993– και α σκή θη -κε, βαθ μιαία, με γά λη πίε ση. Οι μι κρο με -σαίοι ε πι χει ρη μα τίες, ό μως, μα ζί με τουςερ γα ζό με νους ε να ντιώ νο νταν. Πρό κει ταιγια την πε ρίο δο που υ πε ρί σχυε η ά πο ψητης με σαίας τά ξης, των μι κρο με σαίων.Ενώ, λοι πόν, κλεί νει μ’ ό λα αυ τά ο πό λε μοςτης Κυ ρια κής, έρ χε ται η δεύ τε ρη φά ση, τονΑπρί λη του 2014 ό ταν νο μο θε τούν τρεις –του ρι στι κές – πε ριο χές που θα εί ναι α νοι -χτά τα μα γα ζιά, α νε ξαρ τή τως με γέ θους, γιαό λο το χρό νο. Η υ πουρ γι κή α πό φα ση τε λι -κά του κ. Για κου μά του, η τρί τη φά ση προ -βλέ πει δώ δε κα πε ριο χές, α πό τις ο ποίες οιπε ρισ σό τε ρες δεν εί ναι καν του ρι στι κές!

Μα, υ πήρ χε ζή τη μα με τις του ρι στι κές;Όχι. Πα ρα δο σια κά, στις του ρι στι κές πε -

ριο χές σ’ ό λη την Ελλά δα τα κα τα στή μα ταεί ναι α νοι χτά συ νέ χεια τέσ σε ρις – πέ ντε μή -νες το χρό νο. Από το 2005, προ βλέ πε ται ό -τι οι του ρι στι κοί τό ποι μπο ρούν να λει τουρ -γούν Κυ ρια κή και η μέ ρες αρ γίας με τη σύμ -φω νη γνώ μη του Νο μάρ χη–Αντι πε ρι φε -ρειάρ χη, του υ πουρ γού Του ρι σμού και τωντο πι κών ορ γα νώ σεων. ∆εν α πο τέ λε σε, ε πο -μέ νως, ε μπό διο ο νό μος για το ά νοιγ μα τωνκα τα στη μά των σε του ρι στι κές πε ριο χές.Άρα το ε ρώ τη μα πα ρα μέ νει: για ποιο λό γοκαι ποιόν ε ξυ πη ρε τεί το ά νοιγ μα της Κυ ρια -κής; Αυ τό που φαί νε ται να τους εν δια φέ -ρει, εί ναι η Αττι κή και η ευ ρύ τε ρη ζώ νη τηςΘεσ σα λο νί κης, ό που έ χουν κά νει τις ση μα -ντι κές ε πεν δύ σεις των «εκ πτω τι κών χω -ριών» που μοιά ζει να μην έ χουν α πο δώ σειό σο υ πο λό γι ζαν.

Ποια τα κί νη τρα της ε πι λο γής αυ τού τουτύ που μέ γα-κα τα στη μά των;

Κυ ρίως οι κο νο μι κά. Το προ η γού με νοδιά στη μα έ γι ναν με γά λες ε πεν δύ σεις στον«α γρό» π.χ. δί πλα στο α ε ρο δρό μιο. Σε φθη -νά οι κό πε δα, έ χτι σαν «κου τιά» ή «α ξιο ποίη -σαν» με γά λους χώ ρους. Η α νά πτυ ξη αυ τούτου τύ που μέ γα-κα τα στη μά των συν δέε ταικαι με τη γνω στή α ντί λη ψη της ελ λη νι κήςα στι κής τά ξης για ε πεν δύ σεις που α πο δί -δουν γρή γο ρα και εύ κο λα κέρ δη. Έναςσυν δυα σμός ελ λη νι κών κα τα σκευα στι κώνκαι ξέ νων κε φα λαιού χων που ήλ πι ζαν ό τιη ελ λη νι κή κα τα να λω τι κή α γο ρά θα α ντα -πο κρι θεί. Έκα ναν τα πά ντα γι’ αυ τό. Τοκλεί σι μο, για ψύλ λου πή δη μα, των σταθ -μών του με τρό στο Κέ ντρο εί ναι το πιο σύ -

νη θες. Παρ ό λα αυ τά, οι κα τα να λω τι κές συ -νή θειες του Έλλη να δεν πε ρι λαμ βά νουνψώ νια σε κλει στούς, δαι δα λώ δεις χώ ρουςο πό τε η ε πι τυ χία αυ τών των ε πεν δύ σεωνμάλ λον εί ναι αμ φι σβη τή σι μη.

Το μέ τρο εκ κο λά φτη κεστην ερ γα λειο θή κη του ΟΟ ΣΑ

Η κρί ση ό ξυ νε το πρό βλη μα;Την κα τώ τε ρη των προσ δο κιών ε πι τυ χία

των ε πεν δυ τών στο ε μπό ριο του real-estateήρ θε να ε πι δει νώ σει η κρί ση. Πέ ρα α πό τημείω ση της κα τα να λω τι κής δα πά νης, άλ λα -ξε την κα τα να λω τι κή συ μπε ρι φο ρά και α -κό μα και τον τρό πο πλη ρω μής. Ενώ τη δε -κα ε τία 2000-2010 οι α γο ρές γί νο νταν με τιςπι στω τι κές κάρ τες και σε πολ λές δό σεις,τώ ρα δεν έ χουν πια οι κα τα να λω τές αυ τήτη δυ να τό τη τα, κυ ρίως για τί ο φεί λουν με -γά λα πο σά στις κάρ τες τους. Προ τι μούν έ -τσι να πά νε στο κο ντι νό κα τά στη μα και ψω -νί σουν α κό μα και με δό σεις, αλ λά και με τοτε φτέ ρι, πια, το ο ποίο ε πα νήλ θε. Έτσι, λοι -πόν, τα μα γα ζιά αυ τά τα mall του «α γρού»,δεν έ χουν την α παι τού με νη κί νη ση. Πό τεμπο ρεί να την α πο κτή σουν; Την Κυ ρια κή!Για τί τό τε βγαί νει ό λη η οι κο γέ νεια, καιμπο ρεί να ε πι σκε φτεί το εκ πτω τι κό χω ριό,το με γά λο mall ως εκ δρο μή. Επι χει ρή θη κε,λοι πόν, αρ χι κά με τις ε πτά Κυ ρια κές.

Τι εί ναι πί σω απ’ ό λες αυ τές τις προ φά -σεις, την ε πι μο νή;

Ομά δες συ γκε κρι μέ νων συμ φε ρό ντων.Το μέ τρο α να δεί χτη κε ξα νά α πό την ερ γα -λειο θή κη του ΟΟ ΣΑ, ε κεί το εκ κό λα ψαν.Ει πώ θη καν διά φο ρα για να υ πο στη ρι χθείτο κυ ρια κά τι κο ά νοιγ μα, πχ, ό τι στο ε ξω τε -ρι κό ό λα τα μα γα ζιά εί ναι α νοι χτά. Μπο ρεί,για πα ρά δειγ μα, στο Λον δί νο να υ πάρ χει έ -νας/δύο κε ντρι κοί δρό μοι με α νοι χτά μα γα -ζιά τις Κυ ρια κές, αλ λά η Αγγλία δεν εί ναιμό νο το Λον δί νο. Στην Αθή να οι του ρί στες

έρ χο νται για δια φο ρε τι κούς λό γους, υ περ -τε ρεί ο πο λι τι στι κός του ρι σμός, τα τα βερ -νά κια, η φύ ση, η ω ραία βόλ τα. Σε κά θε πε -ρί πτω ση ό μως τα μα γα ζιά στις του ρι στι κέςπε ριο χές εί ναι πα ντού α νοι χτά. Τε λι κά, πί -σω α πό αυ τή την ε πι μο νή κρύ βε ται μια ξε -κά θα ρα πο λι τι κή πρό θε ση: Μια με γά ληπρο σπά θεια να ξε μπερ δεύου με μ’ αυ τή τημι κρο με σαία ε πι χει ρη μα τι κό τη τα. Από κοι -νω νι κό και πο λι τι κό στή ριγ μα, τώ ρα γί νε -ται ε μπό διο.

Η ση μα σία στις ερ γα σια κές σχέ σεις

Στην οι κο νο μι κή συσ σώ ρευ ση, ό πως τησχε διά ζουν, ναι. Πο λι τι κά ό μως πώς θα α -πορ ρο φη θεί;

Το ε ρώ τη μα εί ναι εύ λο γο. Μή πως, θεω -ρούν, ό τι τα στρώ μα τα αυ τά έ χουν χα θείπο λι τι κά; Εί ναι α λή θεια ό τι, πλέ ον, ψη φί -ζουν πα ρα πά νω α πό τους μέ σους ό ρουςΑρι στε ρά αλ λά και Χρυ σή Αυ γή. Όμως τοπο λι τι κό πρό βλη μα υ πάρ χει για τί διαρ ρη -γνύουν τους δε σμούς τους με τα πα ρα δο -

σια κά τους στη ρίγ μα τα. Μην ξε χνά με ό τιτον ό ρο «μι κρο με σαίος», με ση μα σιο δο τή -σεις ευ ρύ τε ρες της οι κο νο μι κής, τον δη -μιούρ γη σε το ΠΑ ΣΟ Κ, ο Α. Πα παν δρέ ου.Έως τό τε λέ γα με με σαίες και μι κρές ε πι -χει ρή σεις. Από την άλ λη πλευ ρά, πρέ πεινα πού με και για τη ση μα σία που έ χει το μέ -τρο αυ τό και για τις ερ γα σια κές σχέ σεις,στην ε λευ θε ρία στην ερ γα σία και στην ε -λευ θε ρία στη μη ερ γα σία – πχ την Κυ ρια κή– διό τι τώ ρα υ πο χρεώ νε ται ο ερ γα ζό με νοςστο εκ πτω τι κό ή στο Mall να δου λέ ψει τηνΚυ ρια κή. Αν αρ νη θεί θα χά σει τη δου λειάτου. Επι δει νώ νε ται ταυ τό χρο να και η ερ γα -σία του ί διου του μι κρο με σαίου ε πι χει ρη μα -τία, η ποιό τη τα της ζωής του. Εξαν τλεί ταιψυ χι κά, α κό μα και σω μα τι κά. ∆εν του δί -νουν μπλοκ ε πι τα γών, δεν του δί νουν δά -νεια για κε φά λαια κί νη σης. Του στε ρούν τηδυ να τό τη τα πε ρί θαλ ψης, ε φό σον δεν εί ναιε νή με ρος έ να χρό νο στον Ο Α ΕΕ. Τώ ρα τουε πι βάλ λουν το ε ξαν τλη τι κό ω ρά ριο και αυ -ξη μέ να κό στη λει τουρ γίας, ε ξου θε νω τι κόα ντα γω νι σμό.

Οι ε πι πτώ σεις στους υ παλ λή λους του ε -μπο ρίου εί ναι προ φα νείς. Υπάρ χουν ό μωςκαι ευ ρύ τε ρα στο σύ νο λο της ερ γα σίας;

Με δε δο μέ νο το με γά λο μέ γε θος της α πα -σχό λη σης στο ε μπό ριο αλ λά και τις ποι κί -λες αλ λη λε πι δρά σεις που έ χει με μια σει ράάλ λες δρα στη ριό τη τες (τρα πε ζι κός το μέ ας,υ πη ρε σίες κ.ά.), κα θώς και τη γε νι κό τε ρηλει τουρ γία των πό λεων, οι αλ λα γές που θαε πέλ θουν στον χρό νο λει τουρ γίας των κα -τα στη μά των θα ε πη ρεά σουν ευ θέως τις ερ -γα σια κές σχέ σεις στο σύ νο λό τους.

Ποια η προο πτι κή αυ τών των αν θρώ πων;Ου σια στι κά με έ να βίαιο τρό πο, δή θεν εν

ο νό μα τι του κα τα να λω τή, με τα τρέ πο νται ό -λοι αυ τοί οι μι κροί ερ γο δό τες σε έ να στρα -τό α νέρ γων, οι ο ποίοι εν συ νε χεία, ως ερ -γα ζό με νοι υ ψη λής ει δί κευ σης, θα εί ναι«προς διά θε ση». Μι λά με, να ξέ ρε τε, για έ ναυ ψη λών γνώ σεων, ι κα νο τή των και ε παγ -γελ μα τι κών δε ξιο τή των δυ να μι κό. Εί ναι έ -να βίαιο ξε ρί ζω μα, συ νέ βη με τους α γρό τεςστην Αγγλία του Με γά λου Με τα σχη μα τι -σμού. Πε ρί που το 35% των ε μπο ρι κών ε πι -χει ρή σεων, πά νω α πό 100.000, έ κλει σαν.Από έ να σύ νο λο 320.000 το 2008, εί ναι α -νοι χτά σή με ρα 200.000 κά τι που φαί νε ταιπα ντού δια γυ μνού ο φθαλ μού. Επα να λαμ -βά νου με: αν ή θε λαν νέες ε πεν δύ σεις στοκέ ντρο υ πάρ χουν τό σα κε νά με γά λα κα τα -στή μα τα, ό πως το Άκρον - Ίλιον, το Ατε νέ,το Μι νιόν. Να α να ζωο γο νη θεί έ τσι και τοκέ ντρο. Για ποιον του ρι σμό μι λούν; Ποιοςθα περ πα τή σει την πό λη με κλει στά μα γα -ζιά;

Το δια θέ σι μο ει σό δη μαεί ναι δε δο μέ νο

Το Πι κέρ μι και η Ρα φή να, που συ μπε ρι -λαμ βά νο νται στη νέα λί στα, πού ε ντάσ σο -νται ά ρα γε;

Εί ναι, πράγ μα τι, πε ρίερ γο διό τι δεν συν -δέε ται με τί πο τε α πό ό σα λέ νε για να αι τιο -λο γή σουν τον ο ρι σμό των του ρι στι κών πε -ριο χών. Εί ναι το Πι κέρ μι του ρι στι κή πε ριο -χή ή μή πως το Κου κά κι; Το εκ πτω τι κό χω -ριό εί ναι στα Σπά τα. Εί τε, ε πο μέ νως, κά τιπρο ε τοι μά ζε ται και δεν το γνω ρί ζου με εί τεο δή μος Σπά των, ως συ νο ρεύων με τον Πι -κέρ μι – Ρα φή να δή μος, θα ζη τή σει ε πέ κτα -ση κι αυ τός αρ γό τε ρα …Ακό μη, α νοί γει ταμα γα ζιά και στο Κο λω νά κι. Για τί, ε φό σοντο Μο να στη ρά κι εί ναι α νοι χτό; Τι θα κά νειτο Πα γκρά τι, η Κυ ψέ λη; Θα ζη τούν κι αυ τάτώ ρα ε πέ κτα ση του μέ τρου;

Υπάρ χουν στοι χεία που συν δέ ο νται με ό -λα αυ τά τα μέ τρα;

Από ό λες τις α να λύ σεις και κα τα γρα φέςπου έ χουν γί νει προ κύ πτει ό τι εάν έ χει δου -λειά την Κυ ρια κή που α νοί γει – ό πως τονΝοέμ βριο – η προ η γού με νη και η ε πό με νηε βδο μά δα εί ναι ου σια στι κά νε κρές. Το δια -θέ σι μο ει σό δη μα του κά θε κα τα να λω τή εί -ναι δε δο μέ νο, δεν αυ ξά νει. Μά λι στα εάν ή -θε λαν να ε νι σχύ σουν τον του ρι σμό θα έ λε -γαν, πχ, να εί ναι α νοι χτά το α πό γευ μα.Άλλω στε, ό πως προ κύ πτει α πό σχε τι κή με -λέ τη του Ινστι τού του της Ε ΣΕΕ, η κα τα να -λω τι κή δα πά νη των του ρι στών εί ναι πο λύχα μη λή, 70 ευ ρώ κα τά μέ σο ό ρο την η μέ ρα,μα ζί με το ξε νο δο χείο για πέ ντε μέ ρες ή 350ευ ρώ συ νο λι κά. Για ποια ψώ νια μι λά με;

* Η Βά λια Αρα νί του, ε πί κου ρος κα θη γή τριαστο Πα νε πι στή μιο Κρή της δι δά σκει Πο λι τι -κή Οι κο νο μία.

Θέλουν να ξεμπερδεύουνμε τη μικρομεσαία επιχειρηματικότηταΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΒΑΛΙΑ ΑΡΑΝΙΤΟΥ*

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ;

Ποια τα επόμενα μέτρα άραγε; Θα συνεχιστεί η πολιτική πίε-σης πάνω στα μεσαία και μικρά στρώματα γενικά, όχι μόνο στοεμπόριο;

Θα επιμείνουν, με τον έναν ή το άλλον τρόπο, θα προχωρήσουνόσο μπορούν σε μια πλήρη απελευθέρωση, δηλαδή σε πλήρη απο-διοργάνωση. Έχουν προηγηθεί πολλά μέτρα. Για παράδειγμα, η φο-ρολόγηση από το πρώτο ευρώ, η υψηλή προκαταβολή κτλ. Αντι-θέτως, οι Α.Ε. ή οι ΕΠΕ έχουν πολλές απαλλαγές. Επίσης, η περιο-ρισμένη ρευστότητα και το ασφαλιστικό που είναι οξύ άμεσα καιμακροπρόθεσμα λόγω και των επι-πτώσεων από το κούρεμα των ομο-λόγων τους. Ένας πληθυσμός700.000 ανθρώπων στους οποίουςόχι απλώς ασκείται μια μεγάλη καισυνεχής πίεση αλλά τους συνθλίβει.

Ποια τα τεχνοκρατικά επιχειρή-ματα της κυβέρνησης;

Τα επιχειρήματα υπέρ αυτής τηςπολιτικής σχετίζονται με τις τιμές,δηλαδή τη πτώση με πρόσχημα τηναύξηση του ανταγωνισμού, στην τό-νωση του τζίρου της αγοράς ακόμακαι στην εν δυνάμει αύξηση της απα-σχόλησης. Σχετικά με τις τιμές αυτόπου προκύπτει από τις μελέτες είναιοι ανθεκτικές τιμές των τροφίμων, γεγονός για το οποίο υπο-πτεύεται κανείς τις λεγόμενες τριγωνικές συναλλαγές ως υπαί-τιες. Οι μικροί κάνουν εκπτώσεις, αντίθετα ακόμη και στο ταμείο.Σχετικά με τον τζίρο, το μέτρο δεν μπορεί να τονώσει την αγορά.Καταρχάς αυξάνει το λειτουργικό κόστος της επιχείρησης: το επι-πλέον 75% στο ημερομίσθιο, το επιπλέον ρεύμα κ.τ.λ. Ούτε νέεςπροσλήψεις θα γίνουν διότι απλούστατα θα επαναοργανωθεί το

υπάρχον προσωπικό και ένας αριθμός του θα εργάζεται την Κυ-ριακή - η ελαστικότητα της εργασίας είναι τεράστια, πλέον. Ο σκο-πός, λοιπόν, είναι άλλος: να στραγγαλιστεί η μεσαία επιχειρηματι-κότητα. Έχουν άλλη αφήγηση, ένα mega plan, για τον τόπο και τηνανάπτυξή του. Έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα παραγω-γικής ανασυγκρότησης. Από αυτή την άποψη, λοιπόν, το μνημόνιοπέτυχε, αυτό ήθελε να κάνει, να αποδιοργανώσουν τις κύριες αγο-ρές εργασίας, προϊόντων, υπηρεσιών. Να εγκατασταθούν εδώ

πολύ μεγάλες μονάδες σε συγκε-κριμένους τομείς οι οποίες προμη-θεύονται κατά κύριο λόγο από πα-ραγωγούς άλλων χωρών. Η μικρήεμπορική επιχείρηση, κατά βάση,προμηθεύεται από την εγχώρια πα-ραγωγή. Και στον τουρισμό ισχύειαυτό και πολύ πιο ακραία. Η ανα-διάρθρωση που επιχειρείται επο-μένως στο εμπόριο έχει αλυσιδω-τές επιπτώσεις και στους παραγω-γικούς κλάδους. Η Ελλάδα να είναι,κυρίως, διαμετακομιστικό κέντρομεταξύ χωρών του φθηνής εργα-σίας και Ε.Ε. και φθηνού - με νησί-

δες και πολυτελούς – τουρισμού. Και η ανεργία που προκύπτει από ένα τέτοιο σχέδιο;Το ανθρώπινο δυναμικό στην Ελλάδα είναι εξαιρετικής ποιότη-

τας με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Συγχρόνως, σε άλλες χώρεςτης Ε.Ε. καταγράφεται μείωση του ενεργού πληθυσμού και επο-μένως έλλειψη εργατικού δυναμικού. Γιατί στο μέγα Plan, τουσχεδίου στο οποίο αναφέρθηκα, να μην υπάρχει και η μετανά-στευση;

Το μέτρο δεν μπορεί να τονώσει την αγορά

Ηπαραίτηση του προέδρου της Εθνικής Συνομο-σπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) κ. Β. Κορ-κίδη από τις κομματικές θέσεις που κατείχε ως

στέλεχος της Ν∆ δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν ένατρέχον επεισόδιο στην αναταραχή που έχει προκαλέσειστο πολιτικό πεδίο η κρίση και η μνημονιακή πολιτική.Είναι κάτι παραπάνω από μια παραίτηση μέσα στις τόσεςπου έχουν σημειωθεί: είναι σημαντικό σημάδι των διαδι-κασιών που εξελίσσονται στο πεδίο της πολιτικής εκπρο-σώπησης διαφορετικών κοινωνικών συμφερόντων.

Ο ίδιος ο κ. Κορκίδης δεν άφησε αμφιβολίες περί αυτούμε το περιεχόμενο της δήλωσης που συνόδεψε την πα-ραίτησή του: «Θεώρησα ότι είναι θέμα ηθικής τάξης ναπαραιτηθώ για να μπορώ και πιο ελεύθερα να εκφράζομαικαι να εκπροσωπώ τους συναδέλφους μου». Παραμένον-τας, δηλαδή, εν ενερ-γεία στέλεχος της Ν∆ οκ. Κορκίδης θεωρεί ότιτου είναι αδύνατο ναεκπροσωπήσει τα συμ-φέροντα των συναδέλ-φων του, τα οποία θί-γονται καίρια από τηνκυβερνητική πολιτική:«Η κοροϊδία έχει ξεπε-ράσει κάθε υπομονήαπό την πλευρά των μι-κρομεσαίων και τωνεμπόρων», δήλωσε,και κατήγγειλε ότι ηκυβερνητική πολιτικήγια το ωράριο των κα-ταστημάτων δείχνει ότι«επικράτησε το ∆ΝΤκαι όχι η ελληνικήαγορά» στο σχεδιασμόγια την επίλυση μιαςυπαρκτής διαφοράς ανάμεσα σε μια κοινωνική ομάδα καιτις απαιτήσεις μιας μνημονιακής πολιτικής.

Η προγραφή του εμποράκου

Και δεν αρκέστηκε σ’ αυτό. Προχώρησε ένα βήμα πιοπέρα εκτιμώντας ότι η κυβερνητική απόφαση σημαίνειμετάθεση της στήριξης από την πλευρά των «μικρομε-σαίων και των εμπόρων» προς την πλευρά των πολυεθνι-κών μεγαθηρίων: «Στόχος είναι να συγκεντρωθεί το εμ-πόριο σε πέντε, έξι, δέκα μεγάλες επιχειρήσεις (…) αλλάμε αυτό τον τρόπο θα κλείσουν οι περισσότερες μικρομε-σαίες», δήλωσε.

Χωρίς απαιτήσεις επιστημονικής κοινωνικο-οικονομι-κής ανάλυσης ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ περιγράφει τα στοι-χεία μιας ταξικής σύγκρουσης που προκαλεί και μια αμ-φισβήτηση στο πεδίο της πολιτικής εκπροσώπησης: η Ν∆στη διαμάχη αυτή όχι μόνο δεν μπορεί να εκπροσωπήσειτα συμφέροντα των μεσοστρωμάτων, αλλά τοποθετείται,κατά την εκτίμηση των εκπροσώπων τους, με την πλευράτων αντίθετων προς τα δικά τους συμφερόντων, με τηνπλευρά των «πέντε, έξι, δέκα μεγάλων επιχειρήσεων».

Από τη φύση τους τα μεσοστρώματα μετεωρίζονταιακόμα και τις στιγμές της οξύτατης κρίσης, που απειλείνα τα εξοντώσει. Αυτή τη φορά, όμως, υπάρχει κι έναακόμα στοιχείο που δείχνει ότι η εμπιστοσύνη που είχανως τώρα στους «μεγάλους αδελφούς», τους μεγαλοα-στούς, αρχίζει να κλονίζεται σοβαρά: η ΕΣΕΕ, μαζι με τηΓΣΒΕΕ, ως εκπρόσωπο εργοδοτών, συμφώνησαν με τουςεκπροσώπους των υπαλλήλων τους, την ΟμοσπονδίαΙδιωτικών Υπαλλήλων, να καταθέσουν από κοινού προ-σφυγή στο ΣτΕ για την ακύρωση της υπουργικής απόφα-σης που «ανοίγει τα μαγαζιά της Κυριακές, για να κλείσειτους μαγαζάτορες φυλακή», σύμφωνα με το γνωστό σύν-θημα.

Με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις

Εκ πρώτης όψεως, μπορεί κάποιος να πει ότι πρόκειταιγια μια προβληματική πολιτική «ταξικής συνεργασίας»,που βάζει σε δύσκολη θέση τους μισθωτούς και τους εμ-φανίζει ως υποστηρικτές των συμφερόντων των αφεντι-κών τους. Θα μπορούσε να είναι και έτσι. Μόνο που οι μι-κρομεσαίοι σήμερα δεν έχουν ελπίδα ανάνηψης. Φαίνε-ται ότι αντιλαμβάνονται πια ότι το –μάλλον εγγύς– μέλ-λον τους είναι η οιονεί προλεταριοποίησή τους. Και προ-

σπαθούν, καθυστερημένα, να περισώσουν ό,τι μπορούν. Η «φυσική» τους αλλοτινή καταφυγή, το ΠΑΣΟΚ, έχει

καταντήσει χειρότερος κι από τη Ν∆ εχθρός τους. Οι ηγέ-τες του είναι οπαδοί της φυσικής επιλογής: ο ισχυρότε-ρος ας επικρατήσει! Και ορισμένες φορές, καταλαμβανό-μενοι από… μαρξιστικό οίστρο, μας διδάσκουν ότι έτσιείναι φυσικό να γίνεται, η ανάπτυξη των παραγωγικών δυ-νάμεων σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Και η «πρό-οδος» απαιτεί θυσίες. Και ανθρωποθυσίες.

Όταν οι κλασικοί του μαρξισμού μιλούσαν για αγοραίοεκχυδαϊσμό, κάτι τέτοια θα είχαν στο νου τους. Η «πρό-οδος» όπως την αντιλαμβάνονται οι οπαδοί του νεοφιλε-λεύθερου «εκσυγχρονισμού», είναι στηριγμένη επί πτω-μάτων. Στο πέρασμά της ξέρει να αφήνει πίσω ερείπια όχιμόνο κεφαλαιακά, αλλά και ανθρώπινα: παράπλευρες

απώλειες τις ονομά-ζουν.

Ανθρώπινο μέλλον

Και ο ΣΥΡΙΖΑ τιθέλει; Να σταματήσειαυτή την εξέλιξη, ναανακόψει τη φοράτων πραγμάτων, ναμας γυρίσει πίσω…Με έναν τέτοιο δεξιό-τατο λαϊκισμό θαέχετε ακούσει συχνάνα προσπαθούν να θο-λώσουν τα νερά και νακοιμίσουν τους προ-γραμμένους μικρομε-σαίους με την υπό-σχεση ότι θα φυλά-ξουν και γι’ αυτούςένα κομματάκι μέλλον

τα θηριώδη μονοπώλια. Και να ήθελε η Αριστερά να ανακόψει την ανάπτυξη των

παραγωγικών δυνάμεων, τη συσσώρευση και τη συγκέν-τρωση παραγωγικού δυναμικού, δεν θα μπορούσε. Εκείνοπου μπορεί, όμως, και οφείλει να κάνει, είναι να απο-σπάσει τη διαχείριση και την καθοδήγηση της τάσηςαυτής από τα χέρια του απάνθρωπου κεφαλαίου και νατην παραδώσει στα ίδια τα υποκείμενα της παραγωγικήςδιαδικασίας. Να κάνει τη διαδικασία αυτή ανθρώπινη, δη-λαδή ικανή να παίρνει υπόψη της τις ανάγκες των αν-θρώπων και όχι των κερδοσκόπων. Ικανή να μετατρέπειτον πόνο και το φόβο των ανθρώπων για το μέλλον τουςσε αίσθημα αισιοδοξίας για μια ασφαλή μετάβαση από τησημερινή κρίση στην υπέρβαση των αιτίων που την προ-καλούν.

Με ένα τέτοιο προσανατολισμό στην πολιτική του ο ΣΥ-ΡΙΖΑ, μπορεί και τις έωλες κατηγορίες για επιστροφή στοφαύλο παρελθόν να στομώσει, και στους απελπισμένεςσήμερα μικρομεσαίους να δείξει την προοπτική ένταξηςσ’ ένα ανθρώπινο μέλλον, όπου κανείς δεν θα χρειάζεταινα νοσταλγεί το παρελθόν του. Και για να εκπληρώσειαυτό το καθήκον, δεν χρειάζεται να απευθυνθεί σε κανέ-ναν παλιό πολιτικό εκπρόσωπο των άλλοτε «μη προνομι-ούχων». Χρειάζεται να εκπροσωπήσει ο ίδιος πολιτικά τιςπροσδοκίες τους για κατάργηση των προνομίων και τηνανάκτηση της δικαιοσύνης, της ισοτιμίας και της αλλη-λεγγύης.

Χ. Γεωργούλας

Ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ περιγράφειτα στοιχεία μιας ταξικής σύγκρου-σης: η Ν∆ στη διαμάχη αυτή τοπο-θετείται, κατά την εκτίμηση τωνεκπροσώπων τους, με την πλευράτων “πέντε, έξι, δέκα μεγάλωνεπιχειρήσεων”.

“

∆ηλωμένος εχθρός των μεσοστρωμάτων η Ν∆Η σημειολογία της παραίτησης Κορκίδη

1188 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΘΕΜΑΤΑ

Πολλές φορές οι αριθμοί από μόνοι τους δενλένε όλη την αλήθεια. Όμως, σίγουρα αποτυ-πώνουν ένα μεγάλο μέρος της πραγματικότη-

τας, πολύ περισσότερο όταν τα συμπεράσματα από τηνανάλυσή τους δεν μένουν αποσυνδεδεμένα από την κα-θημερινότητα.

Στην προκειμένη, μια έρευνα που για τα περισσότεραΜΜΕ πέρασε στα «ψιλά» έρχεται να εισφέρει στη λύσημιας απορίας: Πώς η κυβέρνηση κατάφερε να συγκρα-τήσει την ανεργία στο επίπεδο του 27,5% και πώς ταποσοστά της δεν ξεπέρασαν το 30%, όταν οι θέσεις ερ-γασίας συνεχώς μειώνονται;

Η απάντηση, φέρνοντας στην επιφάνεια ασπρόμαυ-ρες μνήμες από την Ελλάδα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πό-λεμο, παγώνει το αίμα: Η ανεργία συγκρατήθηκε καιδεν ξεπέρασε το 30% (αποτελεί ιστορικό υψηλό σεπαγκόσμιο επίπεδο και καταγράφηκε στη Βαϊμάρη, πριντην ανέλιξη του Χίτλερ) επειδή τουλάχιστον 200.000πολίτες της χώρας μετανάστευσαν από την έναρξητης κρίσης μέχρι σήμερα. Μάλιστα, για να επανέλθει ηανεργία στα μονοψήφια –προ κρίσεως και μνημονίων-ποσοστά, θα πρέπει τουλάχιστον 500.000 πολίτες ναφύγουν μακριά από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και640.000 πολίτες να αλλάξουν επαγγελματικό προσα-νατολισμό!

Τα συμπεράσματα αυτά δεν αποτυπώνονται σε ομι-λία βουλευτή της αντιπολίτευσης ή… κάποιου «στρα-τευμένου αντιμνημονιακού», αλλά σε μελέτη τη οποίαπραγματοποίησε η Endeavor Greece με την αποκλει-στική υποστήριξη του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος»και παρουσιάστηκε στο πλαίσιο διεθνούς συνεδρίου,στις 26 και 27 Ιουνίου 2014.

Με την έρευνα αυτή επιχειρείται να δοθεί μια απάν-

τηση στο ερώτημα: «Ποιος θα δημιουργήσει τις απαι-τούμενες θέσεις εργασίας»; Από τα στοιχεία τα οποίαπαρουσιάζονται, προκύπτουν ιδιαίτερα κρίσιμα -και,ταυτόχρονα, «μελανά»- συμπεράσματα για το παρόνκαι το μέλλον της ελληνικής αγοράς εργασίας και, κατ’επέκταση, για τις τύχες των 1,3 εκατ. ανέργων (!) μεβάση τα πρόσφατα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστι-κής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για τον Απρίλιο του τρέχοντοςέτους.

Τα βασικά συμπεράσματα

Με βάση, λοιπόν, τη συγκεκριμένη μελέτη, με τα ση-μερινά δεδομένα, η κατάσταση για την ελληνική αγοράεργασίας και τους ανέργους έχει ως εξής:

1) Από την έναρξη της κρίσης μέχρι σήμερα χάθη-καν 1.000.000 θέσεις εργασίας (974.905 συγκεκριμένα,από τον Απρίλιο του 2010 μέχρι και τον αντίστοιχομήνα του 2014, με βάση τα τελευταία στοιχεία ης ΕΛ-ΣΤΑΤ).

2) Από το σύνολο των θέσεων αυτών, τουλάχιστοντα 2/3 δεν πρόκειται να ανακτηθούν. Αυτό σημαίνειότι, οριστικά, από το ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίαςπου χάθηκαν από το 2010 και μετά, περίπου οι…666.000 δεν πρόκειται να ξαναδημιουργηθούν!

3) Από την έναρξη της κρίσης μέχρι σήμερα, περί-που 200.000 πολίτες μετανάστευσαν. Σημειωτέον,αυτό σημαίνει ότι εάν είχαν παραμείνει στην Ελλάδα(χωρίς να έχουν βρει δουλειά, αφού οι θέσεις εργα-σίας «εξαϋλώθηκαν») το ποσοστό της ανεργίας ήδη θαείχε ξεπεράσει το 32%, δηλαδή οι άνεργοι θα ήταν πε-ρισσότεροι από 1,6 εκατ. άτομα.

4) Το ποσοστό της μετανάστευσης στα «χρόνια τωνμνημονίων» αυξήθηκε κατά 300%.

5) Από το σύνολο των 200.000 πολιτών που αναγ-κάστηκαν να φύγουν από την χώρα, οι μισοί επέλεξανως προορισμό την Βρετανία και την Γερμανία.

6) Για να έχουν πιθανότητα να βρουν δουλειά, του-λάχιστον 640.000 άνεργοι θα πρέπει να αλλάξουνκλάδο και, επιπλέον, 500.000 πολίτες να φύγουν μα-κριά από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη (με το ενδε-χόμενο να πάνε ακόμη και εκτός συνόρων, να αφήνεταιστη μελέτη ανοικτό).

7) Από το σύνολο των επιχειρήσεων που έχουναπομείνει στη χώρα, μόλις το 9,5% έχει τη δυνατότητανα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας – συμπέρασμαλογικό με δεδομένο ότι στην πλειονότητα τους, ειδικάοι μικρομεσαίοι που αποτελούσαν, την «προ μνημο-νίου» περίοδο, την «ραχοκοκκαλιά» της ελληνικής οι-κονομίας, σήμερα πλέον «φυτοζωούν» επιχειρηματικά.

Νάσος Χατζητσάκος

∆εν είναι ανάπτυξη, είναι… μετανάστευση1,1 εκατ. πολίτες πρέπει να αλλάξουν κατοικία και εργασία αν θέλουν να έχουν ελπίδες να βρουν απασχόληση και να επιβιώσουν

Ηγενετική τροποποίηση οργανι-σμών (τεχνητή μετάλλαξη) σεεπιστημονικά εργαστήρια βιολό-

γων ή σε εργοστάσια πολυεθνικών τηςβιοτεχνολογίας λαμβάνει χώρα με χρήσημιας διάταξης που ονομάζεται gene gun(μεταφράζεται συνήθως ως «γονιδιακόπιστόλι» ή «γονιδιακό όπλο»). Αυτόφέρει ως βλήματα (σφαίρες-βόμβες) βιο-λογικές οντότητες με επιθυμητά χαρα-κτηριστικά που θα αντικαταστήσουν διατου βομβαρδισμού τις βιολογικές οντό-τητες με τα ανεπιθύμητα χαρακτηρι-στικά. Με βάση την ηγεμονεύουσα ιδεο-λογία, αυτό που γίνεται με τον βομβαρ-δισμό είναι ίδιο με μια παρέμβαση σε έναψηφιακό πρόγραμμα υπολογιστή. Μιαπαρέμβαση, δηλαδή, σε μια αλληλουχίαστην οποία γνωρίζουμε ακριβώς τι είναιαυτό που απορρίπτεται και τι είναι αυτόπου προστίθεται. Οπότε γνωρίζουμε μεαπόλυτη ακρίβεια την αλλαγή που προ-καλέσαμε. Μόνο που ο οργανισμός δενείναι υπολογιστικός αλγόριθμος. Κανέ-νας αξιόλογος βιολόγος ή βιοτεχνολό-γος, ακόμη και ο πιο φανατικός υπέρμα-χος της τεχνητής γενετικής τροποποί-ησης, δεν έχει στην πραγματικότητα τολ-μήσει να ισχυριστεί ότι γνωρίζει ακριβώςτι συμβαίνει όταν βομβαρδίζεται έναςοργανισμός με gene gun και συναφείςδιατάξεις.

Το βλήμα χτύπησε στόχο

Τα μαθηματικά και οι υπολογιστές τηςβαλλιστικής (βλητικής) ήταν πάντα στηναιχμή της εξέλιξης της επιστήμης καιτης τεχνολογίας στην καπιταλιστική κοι-νωνία. Επειδή υπήρχαν πάντα τόσααπρόβλεπτα που έπρεπε να υπολογι-στούν για να πέσει το βλήμα εκεί πουέπρεπε. Ο υπολογισμός της πραγματικήςτροχιάς του βλήματος από το όπλο μέχριτο στόχο ήταν ότι πιο δύσκολο κάθεφορά που έβγαινε ένα νέο όπλο ή ένανέο βλήμα (external ballistics). Εκεί όμωςπου όλοι σήκωναν (και σηκώνουν

ακόμη) πραγματικά τα χέρια ήταν στηβαλλιστική που είχε να κάνει με υπολο-γισμούς του πραγματικού αποτελέσμα-τος από τη στιγμή που το βλήμα χτύπησετο στόχο (terminal ballistics). Το αποτέ-λεσμα ήταν κάθε φορά μοναδικό και δια-φορετικό, καθώς υπεισέρχονταν οι ιδι-αιτερότητες του στόχου. Για τον ίδιολόγο, κάθε γενετική τροποποίηση ενόςοργανισμού με gene guns και τα συναφήπαράγει ένα μοναδικό αποτέλεσμα,άγνωστο στη διαφορετικότητά του.

Τα παραπάνω εξηγούν ελπίζω γιατί ταμεταλλαγμένα είναι εγγενώς μη υποκεί-μενα σε επαρκή πολιτικό έλεγχο. Η Ευ-ρωπαϊκή Ένωση μπορεί να μην ήθελε(σε σύγκριση με τις ΗΠΑ) τα μεταλλαγ-μένα, αλλά δεν ήξερε και τον τρόπο νατα ελέγξει επαρκώς. Κάποια στιγμή φά-νηκε να συμβιβάζεται με την απαίτησηνα συνοδεύονται τα μεταλλαγμένα απόταμπέλες που να δηλώνουν ότι έχειλάβει χώρα ένας βομβαρδισμός που πα-ρήγαγε ως συγκεκριμένο γεγονός τον με-τασχηματισμό-τροποποίηση του οργανι-

σμού (transformation event)1. Ούτελόγος φυσικά για απαίτηση για γνώσηγια τις συνέπειες του μετασχηματιστικούγεγονότος στο σύνολο των χαρακτηρι-στικών του οργανισμού (πόσο μάλλοντου οικοσυστήματός του). Και πώς ελέγ-χεται αν κάποιος οργανισμός έχει τρο-ποποιηθεί γενετικά από την ΕΕ; Με ερ-γαστήρια της ΕΕ που υποβάλουν τουςοργανισμούς σε έλεγχο. Εργαστήρια πουαπαιτούν πόρους που δεν διαθέτει συχνάη νεοφιλελεύθερη ΕΕ.

Mosanto κερνάει, Mosanto πίνει

Αλλά ακόμη και εκεί που υπάρχουν ταελεγκτικά εργαστήρια, αναπαράγεταιένα αξεπέραστο πρόβλημα: επειδή κάθεγενετική τροποποίηση έχει τη μοναδικό-τητά της, μπορεί να ελεγχθεί ένας οργα-νισμός μόνο ως προς γνωστές τροποποι-ήσεις. ∆εν υπάρχει τεχνολογία ελέγχουάγνωστης τροποποίησης. Ο έλεγχος δη-λαδή της ΕΕ αφορά μόνο τροποποιήσειςπου δηλώνουν οι εταιρείες. Η εταιρεία

δηλώνει μια τροποποίηση και η ΕΕ ελέγ-χει-επιβεβαιώνει ότι έλαβε χώρα. Τοπρόβλημα όμως είναι, προφανώς, οιαδήλωτες τροποποιήσεις. Ο ουσιαστικόςέλεγχος σε αυτές θα έπρεπε να στοχεύει.Οι τεχνικές ελέγχου της ΕΕ (οι οποίεςβασίζονται στην πολυδιαφημισμένηαλλά εν προκειμένω ανεπαρκή μοριακήτεχνική PCR) δεν επιτρέπουν όμως κάτιτέτοιο. Η όλη διαδικασία είναι τελικάαυτοαναφορική: επιβεβαιώνεται απλάό,τι επιλέξει να δηλώσει η ίδια εταιρεία.Mosanto κερνάει, Mosanto πίνει.

Στα έντυπα και τα blogs της αριστεράςκαι της οικολογίας γράφτηκαν πολλάγια την αρνητική πρωτοβουλία της πρό-σφατης ελληνικής προεδρίας, όπωςαυτή ευνοεί μια πολιτική της ΕΕ που θαμπορούσε να οδηγήσει σε ένα «ναι σταμεταλλαγμένα»2. Το πρόβλημα, όμως,είναι νομίζω ακόμη μεγαλύτερο, καθώς,όπως είδαμε, ακόμη και αν η ΕΕ επιμεί-νει τελικά στο «όχι στα μεταλλαγμένα»θα δυσκολευτεί να υλοποιήσει την πολι-τική της. Αυτό επειδή τα γονιδιακά πι-στόλια είναι ακραία απρόβλεπτα. Το με-γάλο τελικά πρόβλημα είναι ότι η τεχνο-λογία της τεχνητής μετάλλαξης αποτρέ-πει εγγενώς μια πολιτική που θα υλο-ποιεί το «όχι στα μεταλλαγμένα». Στηντεχνολογία της τεχνητής μετάλλαξης ητεχνοκρατία συναντιέται με τον καλύ-τερο μέχρι σήμερα φίλο της, η δημοκρα-τία με τον πιο επικίνδυνο εχθρό της.

Τέλης Τύμπας, αναπληρωτήςκαθηγητής Iστορίας της Tεχνολογίας

στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

1 Για περισσότερα σχετικά με το ‘transfor-mation event’ ως νέο αντικείμενο διακυβέρ-νησης της ΕΕ υπάρχουν οι σχετικές δημοσι-εύσεις του Javier Lezaun, ο οποίος εργάζεταιστο Institute for Science, Innovation and So-ciety του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

2 Για μια χρησιμότατη περιγραφή του σχε-τικού προβλήματος, βλέπε Ιωάννα Θεοδο-σίου, «Οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωσηγια τα μεταλλαγμένα», ‘Οικοτριβές’ Κυρια-κάτικής Αυγής, Ιούλιος 2014, τ.13, 6-7.

Τα πιο απρόβλεπτα πιστόλιαΤο “όχι στα μεταλλαγμένα”, που είναι τελικά “ναι”

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 1199ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Μέρα μεσημέρι δέχτηκε επίθεσημετανάστης οδηγός ταξί στηνΚαλλιθέα, την Τρίτη. Μεροκαμα-

τιάρης οικογενειάρχης με τρία παιδιά 7, 5και 4 ετών, ήρθε στην Ελλάδα πριντριάντα χρόνια, παιδί έξι ετών. Είναι οδη-γός ταξί και κάθε μέρα βάζει πετρέλαιοστη Revoil που βρίσκεται στη συμβολήτων οδών Σόλωνος και Θησέως, κοντάστην Α. Ελεούσα. Ζήτησε να χρησιμοποι-ήσει τον αέρα για να καθαρίσει το αυτο-κίνητό του και την ώρα που περιποιόταντο ταξί του, όπως κατέθεσε ο ίδιος στηναστυνομία, έφτασε ένα μηχανάκι απ’ τοοποίο κατέβηκαν δυο άντρες, οι οποίοιθέλησαν να τον διώξουν από το βενζινά-δικο. «Εδώ είναι Ελλάδα, να μάθεις να σέ-βεσαι τους Έλληνες», του είπαν και αφούτον έβρισαν, άρχισαν να τον γρονθοκο-πούν. Ήταν τόσο το μένος τους, που τοθύμα λέει πως διέβλεπε πρόθεση να τουκάνουν κακό, να τον σκοτώσουν. Στο με-ταξύ, βγήκαν ο ιδιοκτήτης και οι υπάλλη-λοι του βενζινάδικου και προσπάθησαν νατον βοηθήσουν. Σύμφωνα με δημοσίευμα

της «Εφημερίδας των Συντακτών», ο τα-ξιτζής αποφάσισε να απευθυνθεί στηναστυνομία, παρόλο που οι υπάλληλοι τουβεζινάδικου προσπάθησαν να τον αποτρέ-ψουν «“Ασ’ το”, μου λέγανε , “μην μπαίνειςστον κόπο, φύγε”. Εγώ όμως πήρα. Όταντο κατάλαβε ο ιδιοκτήτης, τσατίστηκε,μπήκε στο γραφείο του, πήρε κάπου τηλέ-φωνο και έβριζε δυνατά. Όσο περίμενα,ξαναφάνηκε ο ένας δράστης, αυτός πουοδηγούσε το μηχανάκι. “∆ε χρειάζεται ναπάρεις την αστυνομία, πάμε τώρα μαζίστο τμήμα”, μου είπε. ∆εν έδωσα σημασία.Πέρασε το δρόμο, έμεινε για λίγο στο διά-ζωμα της Θησέως και μετά μπήκε σ’ έναάλλο βενζινάδικο που βρίσκεται απέ-ναντι». Τελικά κατέθεσε μήνυση και πήγεστον ιατροδικαστή για την σχετική γνω-μάτευση.

Πληροφορηθήκαμε πως στο βενζινά-δικο υπάρχουν κάμερες, επίσης ο ένας εκτων δύο δραστών φορούσε μπλούζα τηςRevoil και ίσως έχει σχέση με την συγκε-κριμένη εταιρεία. Πάντως οι αυτόπτεςμάρτυρες είπαν ότι δεν γνωρίζουν τί-

ποτε(!).Η Καλλιθέα έχει γίνει συχνά στόχος

δράσης ακροδεξιών και φασιστικών στοι-χείων. Θυμίζουμε τους δυο εμπρησμούςάτυπων χώρων μουσουλμανικής λα-τρείας πριν από 4 περίπου χρόνια καιτους ξυλοδαρμούς αιγυπτίων εργατών.Ειδικά στην περιοχή των Τζιτζιφιών, έναμέρος της οποίας κατοικείται από μετα-ναστευτικούς πληθυσμούς πολύ χαμηλώνεισοδημάτων, υπάρχουν συχνά μαρτυρίεςγια βίαια επεισόδια εναντίον μεταναστώνπου δεν φτάνουν στην καταγγελία απόφόβο. Προφανώς θα πρέπει να υπάρξειπερισσότερο στοχευμένη κινητοποίησηεναντίον τέτοιων φαινομένων μίσους καιβίας και οπωσδήποτε να αναληφθεί απότο δήμο, τις δημοκρατικές δημοτικές πα-ρατάξεις με ευαισθησία σε θέματα ρατσι-σμού και βίας και την εκπαιδευτική κοι-νότητα της πόλης συστηματική προσπά-θεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησηςτης κοινωνίας και ειδικά των νέων.

Μ.Τ.

«Για να μάθεις να σέβεσαι τους Έλληνες»Άγριο επεισόδιορατσιστικής βίαςστην Καλλιθέα μεθύμα μετανάστηοδηγό ταξί

Tων Ν. Κου λού ρη και ∆. Κό ρου*

Με τά α πό μια πα ρα τε τα μέ νη πε- ρίο δο ε πι δεί νω σης των ό ρων λει- τουρ γίας των φυ λα κών, που α -

να γνω ρί ζε ται και κα ταγ γέλ λε ται α πότους κρα του μέ νους, ορ γα νώ σεις και πο -λι τι κούς - κοι νω νι κούς σχη μα τι σμούς υ -πε ρά σπι σης των δι καιω μά των [τους] καια πό τους ί διους τους θε σμι κούς στυ λο -βά τες της ποι νι κής κα τα στο λής και τουςμη χα νι σμούς πα ρα κο λού θη σης του «σω -φρο νι στι κού συ στή μα τος», η αέ ναη έ ντα -ση που το χα ρα κτη ρί ζει έ φθα σε σε ο ρια -κό ση μείο. Οι στε ρή σεις και οι πε ριο ρι -σμοί στο ό νο μα της α σφά λειας, α πό τημια πλευ ρά, και οι πα ρο χές και τα δι -καιώ μα τα στο ό νο μα της νο μι μό τη ταςκαι της κοι νω νι κής ε πα νέ ντα ξης, α πότην άλ λη, έ δω σαν μία α κό μη μά χη, πουα πο δεί χθη κε ά νι ση: η «ά γρια» φύ ση τηςφυ λα κής ε πι κρά τη σε της «πο λι τι σμέ -νης» εκ δο χής της και ε πι βε βαιώ θη κε πα -νη γυ ρι κά.

Η α πο θέω ση της α σφά λειας

Ενώ «το ευ νο μού με νο σω φρο νι στι κόσύ στη μα, στο ο ποίο θεω ρη τι κά α πο βλέ -πει ο νό μος, έ χει δώ σει τη θέ ση του στηνπρα κτι κή της α πλής “α πο θή κευ σης κρα -του μέ νω ν”» (Ευ ρω παϊκή Επι τρο πή γιατην Πρό λη ψη των Βα σα νι στη ρίων, δη μό -σια δή λω ση σχε τι κά με την Ελλά δα,15.3.2011), το υ πουρ γείο ∆ι καιο σύ νης,∆ια φά νειας και Ανθρω πί νων ∆ι καιω μά -των ε πι κα λεί ται α) πο σο τι κές και ποιο -τι κές με τα βο λές της ε γκλη μα τι κό τη τας«με εγ γε νή βιαιό τη τα και διά χυ τη ε πι κιν -δυ νό τη τα» που ε πη ρεά ζει και α ντα να κλάτό σο στον α ριθ μό του έ γκλει στου πλη θυ -σμού τό σο και στα ποιο τι κά του χα ρα -κτη ρι στι κά» και β) «ε πι δρο μι κές ε πι θέ -σεις κα τά κα τα στη μά των κρά τη σης προ -κει μέ νου να α πο δρά σουν κρα τού με νοι ι -διαί τε ρα ε πι κίν δυ νοι για τη δη μό σια τά -ξη και α σφά λεια».

Ενώ η κα τά στα ση των φυ λα κών πε ρι -γρά φε ται με ό ρους «σω φρο νι στι κής έ -κρη ξης» για την ο ποία «χρειά ζε ται με σο -πρό θε σμη συ γκρο τη μέ νη ποι νι κή καισω φρο νι στι κή πο λι τι κή με βά ση το τρί -πτυ χο: λι γό τε ροι κρα τού με νοι, μι κρό τε -ρος χρό νος ε γκλει σμού, ει δι κή μέ ρι μναγια ε ξαι ρε τι κές πε ρι πτώ σεις» (Συ νή γο -ρος του Πο λί τη, Ετή σια Έκθε ση 2013,σελ. 69), το Υ∆ ∆Α∆ α δια φο ρεί για τηνάμ βλυν ση των α πα ρά δε κτων και πα ρά -

νο μων συν θη κών κρά τη σης, που ι σο δυ -να μούν με α πάν θρω πη και ε ξευ τε λι στι κήμε τα χεί ρι ση, σύμ φω να με τη νο μο λο γίατου Ευ ρω παϊκού ∆ι κα στη ρίου ∆ι καιω μά -των του Ανθρώ που.

∆εν αρ κεί ται, ό μως, σ’ αυ τό: εκ με ταλ -λεύε ται η θι κούς πα νι κούς που καλ λιερ -γή θη καν α πό διά φο ρες πα ρά νο μες, ο ρι -σμέ νες φο ρές βίαιες, ε νέρ γειες κρα του -μέ νων που προ κά λε σαν α ντί ποι να α πότην πλευ ρά του κρά τους και εκ δη λώ σειςαυ το δι κίας α πό την πλευ ρά του προ σω -πι κού των φυ λα κών και ε πι τυγ χά νει τηνψή φι ση σχε δίου νό μου για την ί δρυ σηκα τα στη μά των κρά τη σης «υ ψί στης α -σφα λείας» (τύ που Γ). Οι ε νέρ γειες αυ τέςδεν προ βλη μά τι σαν ως εκ δη λώ σεις α πε -γνω σμέ νης α ντί δρα σης στα α διέ ξο δα τουε γκλει σμού. Αντι θέ τως, έ γι ναν ε πι χει ρή -μα τα για την α πο θέω ση της α σφά λειας.

Συ γκα λυμ μέ νη θα να τι κή ποι νή

Οι βα σι κές ρυθ μί σεις του νο μο σχε δίουαρ χι κά α φο ρού σαν τις προϋπο θέ σεις καιτις κα τη γο ρίες των κρα του μέ νων που θαε γκλείο νται στα κα τα στή μα τα τύ που Γβά σει του ποι νι κού ή του πει θαρ χι κού ι -στο ρι κού τους, τις δυ να τό τη τες των κρα -του μέ νων να προ σφύ γουν κα τά της το -πο θέ τη σής τους (αλ λά και του ί διου τουυ πουρ γού, ο ο ποίος α νά γε ται σε διά δι κο,με αρ μο διό τη τες και δι καιώ μα τα που θί -γουν την αρ χή της διά κρι σης των ε ξου -σιών), τον ε λά χι στο χρό νο πα ρα μο νήςτων κρα του μέ νων στα κα τα στή μα τα αυ -τά και τις α πε ριό ρι στες πα ρα τά σεις του,τη φρού ρη σή τους α πό ει δι κή υ πη ρε σία

της Ελλη νι κής Αστυ νο μίας με ε κτε τα μέ -νη ε πι χει ρη σια κή ευ χέ ρεια και ως προςτη χρή ση ό πλων, την κα τάρ γη ση των α -δειών και της η μιε λεύ θε ρης δια βίω σης(που ού τως ή άλ λως ως θε σμός πα ρα μέ -νει σχε δόν α νε νερ γός), τον α πο κλει σμόα πό την ερ γα σία με υ πο λο γι σμό πλα σμα -τι κού χρό νου έ κτι σης ποι νής και τις αυ -στη ρό τε ρες (και α να δρο μι κά, πα ρά τησυ νταγ μα τι κή α πα γό ρευ ση) προϋπο θέ -σεις χο ρή γη σης α πό λυ σης υ πό ό ρους.

Το νο μο σχέ διο προ κά λε σε ποι κί λες α -ντι δρά σεις ε πι στη μο νι κών φο ρέων, κοι -νω νι κών ορ γα νώ σεων και κομ μά των. Κυ -ρίως ό μως συ νά ντη σε την α ντί δρα ση τωνκρα του μέ νων, οι ο ποίοι ε πί 9 η μέ ρες διε -ξή γαν μα ζι κά α περ γία πεί νας, ζη τώ νταςνα μην ψη φι στεί έ νας νό μος ο ο ποίος θαέ βα ζε τα φό πλα κα στα δι καιώ μα τά τους,τα ο ποία ή δη εί ναι ι διαί τε ρα κα κο ποιη -μέ να στην ελ λη νι κή σω φρο νι στι κή δυ -στο πία, και θα ι σο δυ να μού σε, σύμ φω ναμε τα λε γό με νά τους, με συ γκα λυμ μέ νηθα να τι κή ποι νή.

Επι λε κτι κή ε ξου δε τέ ρω ση κρα -του μέ νων

Κα τά την ε πε ξερ γα σία και κα τά πλειο -ψη φία ψή φι ση του νο μο σχε δίου στο θε -ρι νό τμή μα της Βου λής, έ γι ναν αρ κε τέςτρο πο ποιή σεις, με τις ο ποίες ε πι χει ρή -θη κε να αμ βλυν θούν οι α ντι δρά σεις.Έτσι, πε ριο ρί στη κε ο κύ κλος των ε πι λέ -ξι μων για κα τα στή μα τα τύ που Γ΄ κρα -του μέ νων και μειώ θη καν τα κα τώ τα τα ό -ρια πα ρα μο νής τους σ’ αυ τά. Αυ τό έ γι νεμε τη συ νή θη –του λά χι στον με τά το

2001- πρα κτι κή, της ε πι λο γής συ γκε κρι -μέ νων ι διαί τε ρα «α πα ξιο λο γού με νων»(κα τά τις ευ με τά βλη τες δια θέ σεις τουνο μο θέ τη) πρά ξεων σε συν δυα σμό με τηδιάρ κεια των ποι νών που έ χουν ε πι βλη -θεί γι’ αυ τές. Πρό κει ται για άλ λη μιαδιεύ ρυν ση των μέ τρων δυ σμε νούς δια -κρι τι κής ποι νι κο σω φρο νι στι κής με τα -χεί ρι σης που βρί σκει πε δίο ε φαρ μο γήςσυ νή θως στις ά δειες και την α πό λυ ση υ -πό ό ρο, άρ χι σε με τους κα τα δί κους για ε -σχά τη προ δο σία και συ νε χί στη κε με τους«ε μπό ρους» ναρ κω τι κών, για να ε πε κτα -θεί στους δρά στες έ νο πλων λη στειών καιτα μέ λη ε γκλη μα τι κών ή τρο μο κρα τι κώνορ γα νώ σεων.

Οι αλ λα γές που έ γι ναν δεν δεί χνουνκα μιά δια φο ρο ποίη ση της φι λο σο φίαςτου νο μο θέ τη. Ο νό μος (πλέ ον) για τιςφυ λα κές τύ που Γ΄ εκ φρά ζει α ντι λή ψειςε πι λε κτι κής ε ξου δε τέ ρω σης των κρα του -μέ νων που θεω ρού νται ε πι κίν δυ νοι γιατη δη μό σια τά ξη και α σφά λεια της χώ -ρας, οι ο ποίοι θα ζουν υ πό συν θή κες α -δρά νειας, α νι σό τι μης με τα χεί ρι σης, βά -ναυ σης πει θαρ χι κής κα νο νι κο ποίη σηςκαι με σο βα ρό έλ λειμ μα ε πι κοι νω νίας μετο ευ ρύ τε ρο κοι νω νι κό πε ρι βάλ λον.

Οι ρυθ μί σεις του νό μου πα ρα πέ μπουνσε ε πο χές και πρα κτι κές κοι νω νι κής α -πο μό νω σης και ε ξό ντω σης των ε χθρώντου κα θε στώ τος. Με το ε ξαι ρε τι κά πε -ριο ρι στι κό κα θε στώς κρά τη σης που κα -θιε ρώ νουν, δη μιουρ γούν μια α κρω τη ρια -σμέ νη σω φρο νι στι κή νο μο θε σία, α πό -σπα σμα της ι σχύου σας αλ λά χω ρίς τα φι -λε λεύ θε ρα χα ρα κτη ρι στι κά της. Συ νι -στούν δη λα δή έ ναν «σω φρο νι στι κό εκ -τρο χια σμό», με τα τρέ πο ντας το ε ξαι ρε τι -κό σε κα νο νι κό και πα ρά γο ντας έ να σω -φρο νι στι κό α ντί-δί καιο. Οι νέες φυ λα κέςτύ που Γ΄ δεν εί ναι η α πά ντη ση του κρά -τους στην εν ε ξε λί ξει α πορ ρύθ μι ση τουε γκα τα λειμ μέ νου σω φρο νι στι κού συ στή -μα τος, εί ναι η α πο κά λυ ψη του εκ δι κη τι -κού προ σώ που της ποι νι κής κα τα στο -λής. Ως τέ τοια, μό νο ε ντά σεις και συ -γκρού σεις μπο ρεί να προ σθέ σει στα σω -ρευ μέ να δει νά του ε γκλει σμού για τουςκρα του μέ νους, το προ σω πι κό των φυ λα -κών και την κοι νω νία.

* Ο Ν. Κου λού ρης εί ναι ε πί κου ρος κα -θη γη τής στο τμή μα Κοι νω νι κής ∆ιοί -κη σης και Πο λι τι κής Επι στή μης, ∆.Π.Θρά κης και ο ∆. Κό ρος δι κη γό ρος καιυ πο ψή φιος δι δά κτωρ στο ί διο τμή μα.

ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΥΠΟΥ Γ

Όποιος σπέρνει (εκδικητικούς)ανέμους, θερίζει θύελλες (οργής)

2200 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όποιος είναι καλόςάνθρωπος και δεν θέλεινα κλέψει, δέχεται νακάνει αυτή τη δουλειά.Ζητάμε από το δήμο ναυπάρξει ένας τρόπος νατους πάρουν στιςεταιρείες ανακύκλωσηςκαι να είναι εργάτες.

“

«Αν βρίσκαμε οποιαδήποτεάλλη δουλειά, προφανώς καιθα την κάναμε, αλλά δεν

υπάρχει για εμάς. Κανείς δεν θέλει ναψάχνει μέσα στα σκουπίδια. Το κάνουμεγιατί δεν δεχόμαστε να βγούμε στη ζη-τιανιά ή να κλέψουμε. Είναι ο μόνος τί-μιος τρόπος να ζήσουμε», εξηγεί στηνΕποχή ο Φεριδού Μεμίς από το σωματείορακοσυλλεκτών, «Ερμής».

Κυνηγώντας τα «μεγάλασυμφέροντα» των ρακοσυλλεκτών

Σε ανθρώπους σαν τον Φεριδού, πουγια να επιβιώσουν ψάχνουν αντικείμεναμέσα στα σκουπίδια για να τα μεταπω-λήσουν και σε άλλους που αναζητούνανακυκλώσιμα υλικά μέσα στους κά-δους, ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης,Γιάννης Μπουτάρης, θεώρησε πως η κα-λύτερη λύση είναι να καταθέσει μήνυσηεναντίον τους. Λόγω οικονομικών ζη-μιών που προκαλούν στο δήμο, αλλά καιγια «αισθητικούς λόγους» που τον δυσα-νασχετούν, μηνύει «ομάδες ατόμων πουτελούν διακεκριμένες κλοπές κατ’ εξα-κολούθηση, κατ’ επάγγελμα και κατά συ-νήθεια, ενώ παράλληλα προκαλούν κα-ταστροφές και βλάβες στους κάδουςανακύκλωσης», χωρίς κανένα μέλημαγια το πώς αυτοί οι άνθρωποι θα επιβιώ-σουν και σε ποια άλλη ενασχόληση θααναγκαστούν να επιδοθούν.

Τα ίδια προβλήματα αντιμετώπιζαν επίχρόνια και οι ρακοσυλλέκτες στηνΑθήνα, όπου τους κυνηγούσε κάθε τόσοη αστυνομία όταν προσπαθούσαν να πω-λήσουν την πραμάτεια τους. Γι’ αυτό τολόγο το ’99 σύστησαν το σωματείο καιτους παραχωρήθηκε χώρος από το δήμογια να στεγάζεται το εβδομαδιαίο παζάριτους. «Σε αυτή τη δουλειά δεν υπάρχειωράριο. Ξυπνάμε πριν ακόμα ξημερώσει,ετοιμάζουμε ένα κολατσιό και προσπα-θούμε όλη μέρα να προλάβουμε να φτά-σουμε στα σκουπίδια πριν τα απορριμ-ματοφόρα, ώστε να βρούμε αυτό το κάτι,το αντικείμενο, που σε κάποιον φάνηκεάχρηστο και το πέταξε, αλλά σε εμάς θαεξασφαλίσει τα προς το ζην. Μπορεί ναείμαστε στο δρόμο και μες στα σκουπί-δια 10 και 15 ώρες την ημέρα, αναλόγωςτην τύχη, και μαζεύουμε τα πάντα, από

βιβλία και δίσκους, μέχρι ποτήρια καιρούχα, οτιδήποτε μπορείς να φαντα-στείς. Τα φυλάμε σε μια αποθήκη καιτην Κυριακή τα πουλάμε στο παζάρι μας,Μαρκόνι 20 και Ιερά Οδό. Πάλι ανάλογατην τύχη, μπορεί να βγάλουμε από 20ευρώ μέχρι και 100. Κανείς μας προφα-νώς δεν ζει άνετα, απλά δεν έχουμε άλληεπιλογή» περιγράφει την καθημερινό-τητα ενός ρακοσυλλέκτη ο ΦεριδούΜεμίς.

Η «ανάπτυξη» αύξησετους ρακοσυλλέκτες

Μια καθημερινότητα που όλοι και πε-ρισσότεροι άνθρωποι καλούνται και εξα-ναγκάζονται να επιλέξουν λόγω της οι-κονομικής κρίσης και της ισοπέδωσηςπου βίωσαν πολλά σπίτια. Μία δουλειάπου ενέχει πολλούς κινδύνους, καθώςπέρα από την επιβάρυνση της υγείαςτους από τα σκουπίδια, έχουν σημειωθείκαι τραγικά περιστατικά όπου έχουντραυματιστεί θανάσιμα από απορριμμα-τοφόρα που δεν είχαν προσέξει την πα-ρουσία τους. Τώρα μπορεί να προστεθείακόμα ένας κίνδυνος, αυτός της σύλλη-ψής τους από την αστυνομία. Παλαι-ότερα η εικόνα ενός ανθρώπου να ψά-χνει να βρει αντικείμενα μέσα στα σκου-πίδια περιοριζόταν σε συγκεκριμένες πε-ριοχές και κοινωνικές ομάδες, τώραμόνο λίστα αναμονής που δεν υπάρχειγια μια θέση στο παζάρι, όπως επιβεβαι-ώνει το σωματείο. «Αν είχαμε εγγραφέςθα είχαμε φτάσει σε απίστευτο σημείο.Λόγω της κρίσης είναι πολλοί που στρέ-φονται σε αυτόν τον τρόπο επιβίωσηςκαι ζητούν μία θέση στο παζάρι μας,αλλά δυστυχώς δεν έχουμε τόσο χώρο,ώστε να μπουν όλοι».

Η ίδια αύξηση σημειώνεται και στοπληθυσμό αυτών που ασχολούνται κυ-ρίως με τα ανακυκλώσιμα υλικά, και κυ-ρίως τα μέταλλα, και αποτελούν τονκύριο στόχο της μήνυσης του Μπουτάρη.«Πριν την κρίση ήταν πολύ λίγοι, ούτε το5% των μεταναστών δεν ασχολιόταν μεαυτό. Έπειτα, όμως, αυξήθηκε το ποσο-στό και άρχισαν ακόμα και Έλληνες ναασχολούνται με αυτό» σύμφωνα με τονΤζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρο της Πακιστα-νικής Κοινότητας που έχει συνομιλήσει

αρκετές φορές μαζί τους. Τα ωράρια εδώδιαφέρουν, καθώς φτάνουν τις 10 και 15ώρες και αυτοί, αλλά σπαστά, γνωρίζον-τας ποιες ώρες πρέπει να πάνε σε ποιουςκάδους που πετούν οι επιχειρήσεις ταυλικά που θα τους φανούν χρήσιμα. Ενώπολλές φορές είναι και οι ίδιες οι επι-χειρήσεις που έρχονται σε συνεννόησημαζί τους και τους τα δίνουν για να τουςβοηθήσουν στην επιβίωσή τους. Τα χρή-ματα, όμως, είναι λιγότερα και η εκμε-τάλλευση μεγαλύτερη, καθώς το εμπόριοτων μετάλλων, κυρίως, λειτουργεί με με-σάζοντες. «Οι άνθρωποι με τα καροτσά-κια πηγαίνουν τα μέταλλα στα σκραπα-τζίδικα στον Ελαιώνα, ή και σε μικρό-τερα σε άλλες περιοχές, και παίρνουν 17

λεπτά το κιλό για το σίδηρο. Έπειτα οιιδιοκτήτες των σκραπ το πουλάνε 20 και30 λεπτά στα χυτήρια και το μεγάλο κέρ-δος το έχουν πάλι οι επιχειρηματίες καιτα εργοστάσια», εξηγεί ο Ν. στην«Εποχή».

«Όποιος είναι καλός άνθρωπος καιδεν θέλει να κλέψει, δέχεται να κάνειαυτή τη δουλειά. Ζητάμε από το δήμο ναυπάρξει ένας τρόπος να τους πάρουνστις εταιρείες ανακύκλωσης και να είναιεργάτες. Με τη μήνυση κατά τους, τομόνο που γίνεται είναι να τους απαγο-ρεύουν το δικαίωμα στη ζωή», τονίζειστην πολιτεία ο Τζαβέντ Ασλάμ.

Τζέλα Αλιπράντη

Αναζητώντας στα σκουπίδιαελπίδα για ζωήΟ δήμαρχος Θεσσαλονίκης διώκει τους ρακοσυλλέκτες για κλοπές!

Το θέμα δεν είναιοι φτωχοδιάβολοιΗΑνοιχτή Πόλη τόσο της Θεσσαλονίκης, όσο και της Αθήνας, καλεί το δήμο να

μην τα βάζει με τον πιο αδύναμο κρίκο αυτής της αλυσίδας, αλλά να ελέγξειτα μεγάλα συμφέροντα που κρύβονται από πίσω. «∆εν είναι το θέμα οι φτωχοδιά-βολοι που προσπαθούν να ζήσουν με αυτόν τον τρόπο. Ο Μπουτάρης αν δεν θέλεινα έχει ζημίες ο δήμος θα έπρεπε να μην είχε υπογράψει τη λεόντεια σύμβαση μετην Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακυκλώσιμων, που όλα τα έξοδα πάνε στοδήμο και όλες οι επιχορηγήσεις στην εταιρεία», επαναπροσδιορίζει το πρόβλημα οΤριαντάφυλλος Μηταφίδης, επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης της Θεσ/νικης.

«Το φαινόμενο των ανθρώπων με τα καροτσάκια που ψάχνουν για ανακυκλώσιμαυλικά είναι λογικό και αυτονόητο σε μια περίοδο κρίσης που η ζήτηση από το κύ-κλωμα του μετάλλου είναι μεγάλη. Ο έλεγχος θα πρέπει να γίνει στους ιδιοκτήτεςτων παράνομων σκραπατζίδικων και όχι στους φουκαράδες που μαζεύουν σκου-πίδια. Λύση για αυτόν τον πληθυσμό αποτελεί η ενσωμάτωσή τους σε κάποιο βαθμό

στην τυπική λειτουρ-γία της ανακύκλωσης,παραδείγματος χάρινμε τη σύσταση συνε-ταιρισμού να συνεργά-ζονται με το επίσημοσύστημα, εξασφαλί-ζοντας έτσι και καλύ-τερες συνθήκες υγιει-νής και ασφάλειας»προτείνει ο ΧάρηςΚωνσταντάτος απότην Ανοιχτή Πόλη Αθή-νας.

•

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 2211ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Είμαστε και εμείςάνθρωποι, όχι δούλοι, όχιζώα, άνθρωποι.∆ουλεύουμε χωρίςσταματημό και το μόνοπου ζητάμε είναι να μαςπληρώνουν.

“

«Μένουμε σε κοτέτσια, αποθή-κες ή παραπήγματα μέσαστους πορτοκαλεώνες.

Χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα, χωρίς τουα-λέτα. Κοιμόμαστε ο ένας πάνω στονάλλον, σε αυτοσχέδια κρεβάτια από χαρ-τόκουτα ή καφάσια. ∆ουλεύουμε 14-16ώρες τη μέρα για 20 ευρώ μεροκάματοκαι κάθε μέρα φοβόμαστε ότι θα έρθει ηαστυνομία, θα μας χτυπήσει, θα μαςπάρει τα χαρτιά ή θα μας στείλει φυ-λακή». Οι μαρτυρίες των πακιστανών ερ-γατών στα πορτοκάλια Λακωνίας είναισυγκλονιστικές, αλλά δυστυχώς όχιπρωτάκουστες. ∆εκάδες χιλιάδες μετα-νάστες έρχονται με καραβιές, κυνηγημέ-νοι από τη χώρα τους, για να δουλέψουνστα χωράφια, ελπίζοντας να επιβιώσουν.Η Μανωλάδα δεν είναι, τελικά, η εξαί-ρεση, αλλά ο κανόνας, που εφαρμόζεταιπαντού και μόνο όταν οι εργαζόμενοι αν-τιδράσουν μαθεύονται οι συνθήκες ζωήςτους, και ύστερα από λίγο γίνονται καιπάλι σκιές, που βλέπουμε περνώντας μετο αυτοκίνητο από κάποιο χωράφι.

Ο δήμαρχος οργάνωσεαντιδιαδήλωση

Την περασμένη Παρασκευή [4/7], η πα-κιστανική κοινότητα της Σκάλας Λακω-νίας κατέβηκε σε τριήμερη απεργία λέ-γοντας φτάνει πια στην αστυνομική αυ-θαιρεσία. «Κάθε Παρασκευή, μέρα πλη-ρωμής, η αστυνομία μπουκάρει στα σπί-τια μας ή μας σταματάει στο δρόμο καιμας ρίχνει πολύ ξύλο. Κάθε βδομάδαπαίρνουν δέκα από εμάς και τους στέλ-νουν στα στρατόπεδα. Για να φοβη-θούμε. Για να είμαστε δούλοι. Όμως, εί-μαστε και εμείς άνθρωποι, όχι δούλοι,όχι ζώα, άνθρωποι. ∆ουλεύουμε χωρίςσταματημό και το μόνο που ζητάμε είναινα μας πληρώνουν. Κάναμε απεργία γιανα πάμε στην αστυνομία και να απαιτή-σουμε τα δικαιώματά μας.», μας λέει ερ-γάτης στα πορτοκάλια περιγράφονταςτο κύριο αίτημα της απεργίας. Την περα-σμένη Κυριακή τουλάχιστον 800 εργάτεςπραγματοποίησαν πορεία προς το Α.Τ.Ευρώτα για να επιδώσουν ψήφισμα όπουκαταγγέλλουν την αστυνομική αυθαιρε-σία και απαιτούν να σταματήσουν οιαθρόες συλλήψεις και η κακομεταχεί-ριση. Στο δρόμο από την πλατεία του δη-μαρχείου προς το τμήμα ήρθαν αντιμέ-τωποι με αντιδιαδήλωση, που πραγματο-ποιούσε ο δήμαρχος Ευρώτα, ΓιάννηςΓρυπιώτης, μαζί με παραγωγούς καιακροδεξιούς. «Ο δήμαρχος ήταν σε πα-

ροξυσμό. Έβριζε τους Πακιστανούς χυ-δαία και ζητούσε από τους αστυνομικούςνα τους συλλάβουν και να τους χτυπή-σουν», μας περιγράφει κάτοικος της πε-ριοχής, από τους λίγους Έλληνες πουβρέθηκαν στην πορεία των εργατών.«Είχε φέρει το πυροσβεστικό και φώ-ναζε στον οδηγό να κλείσει το δρόμο.Όταν εκείνος αρνήθηκε, ο δήμαρχος ξά-πλωσε στο δρόμο και καλούσε την αστυ-νομία να συλλάβει τους “βρωμοπακιστα-νούς”. Αντί να προσπαθήσει να διαχειρι-στεί την κατάσταση, δημιουργούσε με-γαλύτερο πρόβλημα.» «Η αστυνομία συγ-κράτησε το δήμαρχο να μην μας επιτε-θεί. Μαζί του ήταν φασίστες και αφεν-τικά», λέει ο Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδροςτης Πακιστανικής Κοινότητας. «Φώναζε“Συντρίψτε τους, λιώστε τους”, ενώ επι-τέθηκε με σεξιστικές και χυδαίες εκ-φράσεις εναντίον της δικηγόρου, ΕλένηςΦωτάκου, που ήταν μαζί με την αντιπρο-σωπεία ώστε να επιδώσουν το ψήφι-σμα», συμπληρώνει άλλος κάτοικος τηςπεριοχής, που βρέθηκε αλληλέγγυοςστους απεργούς διαδηλωτές.

Ο Γ. Γρυπιώτης, που εκλέχτηκε δή-μαρχος για τρίτη φορά, κατέβηκε στιςεκλογές ως ανεξάρτητος υποψήφιος, μετη συνεργασία του ∆ικτύου Πολιτών Ευ-ρώτα, στο οποίο συμμετέχουν μέλη τουτοπικού ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ Ευρώτα θασυνεδρίαζε την περασμένη Παρασκευήτο βράδυ –η συνέλευση δεν είχε ολοκλη-ρωθεί μέχρι τη στιγμή που γράφονταιαυτές οι γραμμές- ώστε να δει πώς θααντιμετωπίσει αυτές τις φαιδρές καιάκρως ξενοφοβικές συμπεριφορές.Όμως, το θέμα δεν μένει στην απαράδε-κτη στάση του δημάρχου, αλλά πρέπεινα αντιμετωπιστεί συνολικά. Γι’ αυτό ητοπική οργάνωση θα καλέσει τους φο-ρείς της περιοχής και την πακιστανικήκοινότητα σε συνάντηση, ώστε να ανα-δειχθεί το θέμα στη σωστή του βάση.Πώς δηλαδή οργανωμένα συνεργείαφέρνουν τους ανθρώπους αυτούς στηνπεριοχή ως δούλους, τους στοιβάζουν σεαποθήκες ζητώντας τους 50 ευρώ νοίκιτο μήνα, τους λιώνουν στη δουλειά καιδεν τους πληρώνουν.

Όσον αφορά τη στάση του δημάρχουπροσπαθήσαμε επανειλημμένα να έρ-θουμε σε επικοινωνία μαζί του, ώστε νααντικρούσει τις καταγγελίες των απερ-γών και των κατοίκων της περιοχής,αλλά -σύμφωνα με τη γραμματέα του-ήταν «συνεχώς απασχολημένος». Πάν-τως στο report24 δήλωσε «Θα συνεχί-σουμε να φωνάζουμε είτε για τη ”νομι-

μοποίησή” τους είτε για την απομά-κρυνση στοιχείων που δεν τηρούν τις νό-μιμες διαδικασίες», ενώ όσον αφορά τηνοργάνωση αντιδιαδήλωσης υποστήριξεότι η πορεία των απεργών έγινε χωρίςτην άδεια του δήμου. Λες και χρειάστηκεποτέ «άδεια» για διαδήλωση...

Κλίμα τρομοκρατίας

Ο δήμος Ευρώτα δεν είναι η πρώτηφορά που κυνηγά τους μετανάστες.Όπως μας λέει κάτοικος της περιοχήςπέρσι, κατά τη διάρκεια συναυλίας στηνπλατεία, εκπρόσωποι του δήμου έδιωξαντους Πακιστανούς που κάθονταν πίσωπίσω για να ακούσουν τη συναυλία.Άλλη φορά έδιωξαν μετανάστες πουείχαν κατασκηνώσει στο γήπεδο της πε-ριοχής, χωρίς να τους παρέχει ένα κατά-λυμα, καθώς δεν έχει τη δυνατότητα νατο κάνει, από τη στιγμή που κανείς τουςδεν έχει χαρτιά. Άλλη, όμως, φορά ορ-γάνωσε δωρεάν εμβολιασμό, καθώςείχαν παρατηρηθεί κρούσματα ελονο-σίας, στον οποίο δεν προσήλθαν οι με-τανάστες, υπό το φόβο της σύλληψης.«Υπάρχει κλίμα τρομοκρατίας από τηναστυνομία, κυρίως. Οι μετανάστες ζουνκαθημερινά με το φόβο ότι θα έρθει ησειρά τους για το στρατόπεδο συγκέν-τρωσης», τονίζει άλλος κάτοικος. Καιπράγματι, ο φόβος περνά ακόμα και τηγραμμή του τηλεφώνου. Μιλώντας με ερ-γαζόμενο καταλάβαινε κανείς ότι δύ-σκολα κάποιος θα περιγράψει τις συν-

θήκες εργασίας και ζωής που του έχουνεπιβληθεί. «Κάναμε απεργία για να στα-ματήσει το ξύλο από την αστυνομία. Οδήμαρχος τώρα είναι κοντά μας. Και τααφεντικά πληρώνουν πάντα. Όσα τε-λάρα βγάλουμε, τόσα λεφτά θα πάρουμε.Μένουμε στα κοτέτσια, για να είμαστεκοντά στο χωράφι, αν συμβεί κάτι ναπρολάβουμε. Αν πέσει χαλάζι να μαζέ-ψουμε τα πορτοκάλια ή αν πιάσει φωτιάνα τη σβήσουμε». Όμως, ένας άλλος ερ-γάτης περιγράφει τις ίδιες εικόνες μεδιαφορετική ματιά: «Μας βάζουν ναζούμε στα χωράφια και μετά δεν μαςπληρώνουν. Λένε ότι δεν πειράζει ναπληρωθούμε αργότερα, αφού δεν έχουμεέξοδα γιατί μένουμε στην αποθήκη. ∆ου-λεύω 16 ώρες τη μέρα. Μαζεύω 77 τε-λάρα πορτοκάλια για 20 ευρώ. Είμαι πα-λιός και ξέρω τη δουλειά. Ο καινούριοςθα βγάλει 40 τελάρα και θα πάρει 12ευρώ μεροκάματο».

Νέα τριήμερη απεργία

Την περασμένη βδομάδα γράφτηκεπως οι μετανάστες καταγγέλλουν ότιείναι υπό διωγμό από όλη την τοπικήκοινωνία. Ότι τους απαγορεύεται να κά-τσουν στην πλατεία, να πάνε στη θά-λασσα, να πάνε στο κουρείο. «Υπάρχουνκαι τέτοιες ακραίες συμπεριφορές», μαςλέει κάτοικος της περιοχής, «όμως είναιμεμονωμένες. Είναι άδικο να στιγματι-στεί ολόκληρη η κοινωνία ως ρατσι-στική. Ζούμε αρμονικά, άλλωστε αυτοίκρατάνε την περιοχή ζωντανή». «Υπάρ-χουν φασίστες που θα μας διώξουν. ∆ενθα μας αφήσουν ούτε στην πλατεία νακάτσουμε. Υπάρχουν και κάτοικοι πουθα μας πουν καλημέρα. ∆εν είναι όλοιφασίστες», συμπληρώνει εργάτης τηςπεριοχής.

Από αύριο ξεκινά πάλι τριήμερη απερ-γία, με τα ίδια αιτήματα, καθώς τίποταδεν έχει αλλάξει. «Ζητάμε να μην μαςχτυπά η αστυνομία και να πληρωνόμα-στε. Τίποτε άλλο. Μετά θα φτιάξουμε τηζωή μας», προσθέτει ο εργάτης. Όμως,την περασμένη βδομάδα οι μεγαλοπαρα-γωγοί προσέλαβαν ρουμάνους απεργο-σπάστες, καθώς έπρεπε να παραδώσουνπαραγγελία. Γι’ αυτό καλούν τους συνα-δέλφους τους να έρθουν μαζί τους στοναγώνα. «Όλοι μαζί να παλέψουμε. Πριναπό εμάς οι Ρουμάνοι ζούσαν στα χωρά-φια και πιο πριν οι Αλβανοί. Γιατί να μηνείμαστε όλοι μαζί;», αναρωτιέται.

Ιωάννα ∆ρόσου

ΣΚΑΛΑ ΛΑΚΩΝΙΑΣ

Στους πορτακαλεώνεςσπέρνουν τον τρόμοΜιλούν στην “Εποχή” πακιστανοί εργάτες, απεργοί και κάτοικοι της περιοχής

2222 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Το εργατικό κίνημα οφείλεινα βάλει τη δική τουαντιφασιστική “σφραγίδα”.Και από αυτή την άποψηείναι ιδιαίτερα σημαντικόςο ρόλος που καλείται ναδιαδραματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ,όσον αφορά τηναντιμετώπιση της ΧρυσήςΑυγής.

“

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογώνέδειξαν ότι το νεοναζιστικό μόρ-φωμα της Χρυσής Αυγής έχει στα-

θεροποιηθεί πολιτικά και εκλογικά. Στιςευρωεκλογές που διεξήχθησαν στις 25του Μάη η Χρυσή Αυγή έλαβε περίπου το9,4% των ψήφων καταλαμβάνοντας τηντρίτη θέση. Οι δομικές μεταβολές πουεπήλθαν στο κομματικό και πολιτικό σύ-στημα, λόγω της οικονομικής κρίσης καιτης διαχείρισής της, είχαν ως αποτέλε-σμα τη σταδιακή σταθεροποίηση του νε-οναζιστικού μορφώματος σε υψηλά πο-σοστά. Η κοινωνική, πολιτική και εκλο-γική «συνέχεια» της Χρυσής Αυγής δημι-ουργεί τις συνδηλώσεις για μία σύζευξηδιχαστικού και αντιμεταναστευτικού πο-λιτικού λόγου και κατασταλτικής «πρά-ξης». Αυτή η πολιτική-κατασταλτική σύ-ζευξη που αποκρυσταλλώνεται κύριαστο κοινωνικό πεδίο συμφύεται οργα-νικά με τις επιδιώξεις και τους στόχουςτης κυρίαρχης αστικής τάξης.

Πολιτική και ιδεολογική σύγκλιση

Ο μείζων κυβερνητικός εταίρος, τοκόμμα της Νέας ∆ημοκρατίας, προσπά-θησε όλο το προηγούμενο διάστημα ναπροσεταιριστεί τους ψηφοφόρους τηςΧρυσής Αυγής. Αυτή η επιδίωξη δημι-ούργησε τομές στο κομματικό-πολιτικόσύστημα, στο βαθμό που διαμορφώθη-καν οι όροι για μια προσίδια πολιτικήκαι ιδεολογική σύγκλιση μεταξύ Ν.∆ καιΧρυσής Αυγής. Και δεν εννοούμε ότιξαφνικά το κόμμα της Ν.∆ έγινε φιλονα-ζιστικό.

Η προσίδια σύγκλιση μεταξύ Ν.∆ καιΧρυσής Αυγής εκφράζεται σε δύο πεδία:1) Στην υιοθέτηση ανοιχτά ή συγκεκα-λυμμένα κάποιες φορές, ενός αντιμετα-ναστευτικού και μισαλλόδοξου πολιτι-κού λόγου που ενοχοποιεί τους μετανά-στες για τα «δεινά» που έχει επιφέρει ηοικονομική-καπιταλιστική κρίση. Ο συγ-κεκριμένος πολιτικός λόγος τείνει νακαταστεί οργανική «σταθερά» των δύοκομμάτων. 2) Στον αυξημένο ρόλο πουαποδίδουν τα παραπάνω κόμματα στασώματα ασφαλείας. Η ανάδυση ενόςιδιότυπου «αυταρχικού κρατισμού» αλάελληνικά, περιλαμβάνει και εντάσσει αρ-μονικά και οργανικά την νεοναζιστικήΧρυσή Αυγή. Τα σώματα ασφαλείαςστρέφονται στην ανοιχτή καταστολή τωνλαϊκών και εργατικών αγώνων συντασ-σόμενα με τις επιδιώξεις της εκτελεστι-κής εξουσίας και της κυρίαρχης τάξης.Εξάλλου, σε αυτό το πλαίσιο η ΧρυσήΑυγή έχει καταφέρει να διεισδύσει στοχώρο των σωμάτων ασφαλείας, κάτι πουαποδεικνύεται περίτρανα από τα υψηλάποσοστά που λαμβάνει στα εκλογικάτμήματα στα οποία ψηφίζουν ένστολοι.

Ίσως το πλέον χαρακτηριστικό στοι-χείο της έμμεσης και άμεσης σύγκλισηςΝ.∆-Χρυσής Αυγής να είναι η υπόθεσηΜπαλτάκου. Αν εξετάσουμε την περί-πτωση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής

στην «ολότητά» της, θα δούμε ότι έχει δι-ευρύνει τα όρια απεύθυνσής της, όχιμόνο σε κοινωνικές τάξεις ή μερίδες τά-ξεων, αλλά και στους μηχανισμούς τουαστικού κράτους. Η αυξημένη επιρροήτης στα σώματα ασφαλείας, οι συνομι-λίες υπόδικων στελεχών της με σημαντι-κούς κυβερνητικούς αξιωματούχους, πα-ράγει τους όρους για την οργανική πρόσ-δεση της Χρυσής Αυγής με το αστικόκράτους, αφενός μεν στο πεδίο της κα-ταστολής και της στοχοποίησης μετανα-στών, αριστερών και συνδικαλιστών,αφετέρου δε στο πεδίο των στρατηγικώνεπιδιώξεων του αστικού κράτους και τηςκυρίαρχης αστικής τάξης, στρατηγικέςεπιδιώξεις που σχετίζονται με την δο-μική «υπέρβαση» της κρίσης προς όφε-λος της και εις βάρος των εργαζομένων.

Καταρρίπτεταιη «αντισυστημικότητα»

Σε αυτό το συνολικό και «ολικό»πεδίο, η οργανική σύμφυση της ΧρυσήςΑυγής με μερίδες του κυρίαρχης αστικήςτάξης αλλά και με μηχανισμούς του αστι-κού κράτους, έχει ως αποτέλεσμα τηνπροσίδια «καρτελοποίηση» και κρατικο-ποίηση του νεοναζιστικού μορφώματοςτο οποίο και επιδιώκει την δημιουργίαπολιτικών «προγεφυρωμάτων» στοεσωτερικό του κρατικού πυρήνα. Ηκρατικοποίησή της, η ένταξή της στοευρύτερο πλαίσιο του «αυταρχικούκρατισμού», ο «κρυφός» διάλογος πουαναπτύσσει με σημαίνοντα κυβερνητικάστελέχη, αποκαλύπτουν και καταρρί-πτουν συνάμα τον μύθο της «αντισυστη-μικής» πολιτικής δύναμης, η οποία «αν-τιπαλεύει» το «διεφθαρμένο» κομματικόκαι πολιτικό σύστημα.

Πόση «αντισυστημικότητα» κρύβει ηστοχοποίηση μεταναστών και αριστερώνεργαζομένων; Η υποβολή ερωτήσεωνστο κοινοβούλιο υπέρ των συμφερόντωντου εφοπλιστικού κεφαλαίου, το οποίοαπολαμβάνει 60 φοροαπαλλαγές; Προ-φανώς, η επόμενη ερώτηση που θα κα-ταθέσει η εγκληματική οργάνωση τηςΧρυσής Αυγής θα αφορά την «αναγκαιό-τητα» διατήρησης αυτών των φοροαπαλ-λαγών… Οι ρίζες που έχει αποκτήσει τονεοναζιστικό μόρφωμα στο εσωτερικότων κρατικών μηχανισμών αποδει-κνύουν και καταδεικνύουν τον δεδομένο«συστημικό» της χαρακτήρα. Πρόκειταιγια ένα ανοιχτά φιλοναζιστικό μόρφωμαπου υμνεί ότι πιο μαύρο και αντιδρα-στικό γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, ενώστο ίδιο πλαίσιο υπερασπίζεται την βαρ-βαρότητα του καπιταλιστικού τρόπουπαραγωγής.

Μάχη ενάντια στο ναζισμό

Ο ναζισμός και ο φασισμός δεν δύναν-ται να ξεφύγουν από την καπιταλιστική«πεπατημένη». Ιστορικά άλλωστε,υπήρξε μία σχέση αλληλεπίδρασης και

ώσμωσης μεταξύ αστικής τάξης και φα-σισμού-ναζισμού. (Βλ. την στήριξη πουπαρείχαν μερίδες της γερμανικής αστι-κής τάξης στο ναζιστικό κόμμα του Χίτ-λερ). Η εργατική τάξη, που έχει πληγείσε μεγάλο βαθμό από τη διαχείριση τηςκρίσης προς όφελος του κυρίαρχουμπλοκ εξουσίας, οφείλει να δίνει καθη-μερινά την μάχη ενάντια στο νεοναζι-στικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.

Μάχη που πρέπει έχει διάρκεια καιποιοτικό «βάθος» και εύρος ώστε νααποτραπεί αφενός η περαιτέρω κοινω-νική «διείσδυσή» της και η διάχυση τουφασιστικού και ρατσιστικού δηλητηρίουστα λαϊκά στρώματα, αφετέρου να τε-θούν οι όροι για την οριστική κοινωνική,πολιτική και ιδεολογική εξάλειψή της.Το εργατικό κίνημα οφείλει να κινηθείμε στόχο να αποτρέψει τη δημιουργίασωματείων από τη Χρυσή Αυγή, σωμα-τεία που θα λειτουργούν ως ιμάντες στή-ριξης και πολλαπλασιασμού της δύνα-μης και της ισχύος των εργοδοτών.

Αν κάποτε το ταξικό-εργατικό κίνημαεστίαζε τη δράση του στην επιδίωξη μη«εκκόλαψης του αυγού του φιδιού»,τώρα πρέπει να μετατοπίσει τους στό-χους της δράσης του. Το «αυγό του φι-διού» έχει ήδη εκκολαφτεί και εκχύει τοφασιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο

στις συνειδήσεις πολλών εργαζομένων.Η «ποιοτική» μετατόπιση της «μάχης»από το κοινωνικό στο πολιτικό πεδίο, ήμάλλον ή σύνδεση κοινοβουλευτικών καικοινωνικών τρόπων αντιμετώπισης τουνεοναζιστικού μορφώματος της ΧρυσήςΑυγής, θα συμβάλλει και στην οριστικήεξάλειψη της. Όμως, πριν και πάνω απόόλα χρειάζεται η καθημερινή και συστη-ματική εργατική κινητοποίηση και δρα-στηριοποίηση από «τα κάτω». Μία κινη-τοποίηση που θα διεξάγεται παντού.Στους χώρους εργασίας, στους χώρουςεκπαίδευσης της νεολαίας, ώστε η«ζώσα» κοινωνία να αποκτήσει αντιφα-σιστικά αντανακλαστικά.

Το εργατικό κίνημα οφείλει να βάλειτη δική του αντιφασιστική «σφραγίδα».Και από αυτή την άποψη είναι ιδιαίτερασημαντικός ο ρόλος που καλείται να δια-δραματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όσον αφορά τηναντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής. Ρόλοςπου σχετίζεται με πολιτική διαπάλη μετο νεοναζιστικό μόρφωμα καθώς και μετην υπεράσπιση των συμφερόντων τωνεργαζομένων.

Σίμος Ανδρονίδης,υποψήφιος διδάκτορας ΑΠΘ

H μαύρη απειλή της Χρυσής Αυγής

∆ευ τέ ρα 14 Ιου λίου

* Εκδή λω ση του ΣΥ ΡΙ ΖΑ Θή βας, στις 8 μ.μ., στον ό ρο φο του κέ ντρου «Τζά κι», με θέ μα τις τε -λευ ταίες πο λι τι κές ε ξε λί ξεις

Τρί τη 15 Ιου λίου

* Συ νέ ντευ ξη τύ που, με α φορ μή τα 40 χρό νια α πό το πρα ξι κό πη μα ε να ντίον του Μα κα ρίου καιτην τουρ κι κή ει σβο λή στην Κύ προ, διορ γα νώ νει η Επι τρο πή για το έ τος Κύ πρου, στις 12.30 μ.,στο Σπί τι της Κύ πρου (Ξε νο φώ ντος 2Α, Σύ νταγ μα). Θα πα ρου σια στεί η ∆ια κή ρυ ξη για το Έτος Κύ -πρου 2014 και το πρό γραμ μα δρά σης.

Τε τάρ τη 16 Ιου λίου

* Πα ρου σία ση του βι βλίου του Georges Labica «Η βία; Ποια βία;», στις 8 μ.μ., στον κή πο τουΣυλ λό γου Ελλή νων Αρχαιο λό γων (Ερμού 134-136). Μι λούν οι Γ. Λιε ρός, ∆. Μπε λα ντής, Κ. Ρά -πτης.

* Ανοι χτή συ νέ λευ ση συλ λο γι κο τή των και α ντι φα σι στών για την ο ρι στι κο ποίη ση των δρά -σεων και των εκ δη λώ σεων που θα ορ γα νω θούν στη διάρ κεια του Αντι φα σι στι κού Σε πτέμ βρη,στις 8 μ.μ., στο στέ κι της Εργα τι κής Λέ σχης Κε ρα τσι -νίου ∆ρα πε τσώ νας (Λεωφ. ∆η μο κρα τίας & Μια ού λη 1,πλα τεία Λα ού).

* Εκδή λω ση με θέ μα «Με ταλ λαγ μέ να: Η θα νά σι μηα πει λή της Ε.Ε. και των πο λυε θνι κών στους λα ούς»διορ γα νώ νει η Αρι στε ρή Πα ρέμ βα ση στη Στε ρεά Ελλά -δα, στις 7 μ.μ., στη Λα μία (πλα τεία Αλέ κου Κο ντό που -λου). Μι λούν οι Στ. Ντού ρος, Π. Ρά γκου και Γ. Μέλ λιος.

∆ευ τέ ρα 21 Ιου λίου

** Οι «Φί λοι του Σω τή ρη Πέ τρου λα» και η Ε ΜΙΑΝ θακα τα θέ σουν, στις 8 μ.μ., λί γα λου λού δια στη συμ βο λήΕδουάρ δου Λω και Στα δίου. Όπως κά θε χρό νο, αλ λά ε -φέ τος τα Ιου λια νά εί ναι και μια πη γή α να στο χα σμούκαι σχο λια σμού της ε πι και ρό τη τας.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ εκδηλώσεων“

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 2233ΙΣΤΟΡΙΑ

Του Χρήστου Κεφαλή*

Ολόγος του Άρη Βελουχιώτη στηΛαμία και η επιστολή του σταμέλη της ΚΕ του ΚΚΕ1 συμπυ-

κνώνουν το ρεαλιστικό επαναστατικόπνεύμα και την πρακτική επαφή με τηζωή που δεν διέθετε επαρκώς η κομμα-τική διανόηση. Ο Άρης πρόβλεψε μεθαυμαστή ακρίβεια τις εξελίξεις, κριτι-κάρισε τα λάθη της ηγεσίας και διατύ-πωσε την επαναστατική γραμμή τηςοποίας η υλοποίηση θα έδινε τη νίκη στοεαμικό κίνημα. Σε όλα αυτά δικαιώθηκεπλήρως από την ιστορία.

Οι εκάστοτε ηγεσίες του ΚΚΕ προσπά-θησαν να εμφανίσουν ότι η στάση τουΆρη, παρά την ιστορική δικαίωσή της,ήταν αντικομματική, γιατί παραβίασετην κομματική πειθαρχία. Με αυτό τοεπιχείρημα η ηγεσία Παπαρήγα προ-έβηκε τον Οκτώβριο του 2011 στην πο-λιτική, δήθεν, αποκατάσταση του Άρη,αλλά όχι και στην κομματική. Σύμφωναμε τη σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ: «Ηδιαφωνία του Άρη με τη Συμφωνία τηςΒάρκιζας δε δικαιώνει τη στάση του απέ-ναντι στη συλλογική θέση του Κόμματοςκαι την παραβίαση από αυτόν της κομ-ματικής πειθαρχίας… Η στάση του αυτή,που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδηαρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτι-σμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θά-νατο αποκατάσταση και της κομματικήςτου ιδιότητας»2.

Το υπέρτατο καθήκον και ο Λένιν

Αυτές οι νεοσταλινικές εκτιμήσειςείναι ριζικά λαθεμένες και αντιμαρξιστι-κές. Βασίζονται σε μια φετιχοποίησητων οργανωτικών αρχών που αντιβαίνειπλήρως στην κομμουνιστική ιδεολογία.Ο ίδιος ο Λένιν τόνιζε πάντα ότι «η επα-ναστατική σκοπιμότητα είναι ανώτερηαπό τον τυπικό δημοκρατισμό»3. Αυτόσημαίνει ότι υπέρτατο κριτήριο της στά-σης των κομμουνιστών δεν είναι η συμ-μόρφωση με την κομματική γραμμή,αλλά το αντικειμενικό συμφέρον τουεπαναστατικού κινήματος. Και σημαίνειακόμη ότι όταν η γραμμή είναι λαθεμένηκαι αυτά τα δυο συγκρούονται σε στιγμέςκαθοριστικές για την τύχη της επανά-στασης, ο δημοκρατικός συγκεντρωτι-σμός, τόσο στο σκέλος της εγγύησης τωνδικαιωμάτων της μειοψηφίας όσο καιστο σκέλος της υποταγής της μειοψη-φίας στην πλειοψηφία, μπορεί και πρέ-πει αν είναι αναγκαίο να παραμερίζεταικαι να παραβιάζεται.

Ο Λένιν τόνιζε κατηγορηματικά καιαυτή τη δεύτερη άποψη: «Αν όμως υπάρ-χουν ριζικές και βαθιές διαφωνίεςαρχών… μήπως αυτές δεν δικαιολογούνακόμη και τις πιο έντονες φραξιονιστι-κές εκδηλώσεις… μήπως αυτό δεν δι-καιολογεί κάποτε ακόμη και τη διά-σπαση; Φυσικά και τη δικαιολογεί, ότανοι διαφωνίες είναι πραγματικά εξαιρε-τικά βαθιές και αν δεν μπορεί να επι-τευχθεί με άλλο τρόπο η διόρθωση της

λαθεμένης πολιτικής του Κόμματος»4.Και ο Λένιν δεν έλεγε μόνο αυτά, μα πα-ραμονές του Οκτώβρη είχε υποβάλει τηνπαραίτησή του από την Κεντρική Επι-τροπή, επικαλούμενος τις ταλαντεύσειςτης πλειοψηφίας στο θέμα της κατάλη-ψης της εξουσίας: «Βλέποντας πως η ΚΕούτε καν απάντησε στις επίμονες υπο-δείξεις που έκανα», έλεγε, «είμαι υπο-χρεωμένος να βάλω ζήτημα αποχώρησήςμου από την ΚΕ και το κάνω αυτό διατη-ρώντας την ελευθερία να κάνω ζύμωσηστη βάση του Κόμματος και στο συνέ-δριο του Κόμματος. Γιατί έχω την ακλό-νητη πεποίθηση ότι “αν περιμένουμε”…χαντακώνουμε την επανάσταση»5. Μεδυο λόγια, ο Λένιν αναγνώριζε, σταλόγια και στην πράξη, ότι η παραβίασητης πειθαρχίας είναι απόλυτα δικαιολο-γημένη όταν το απαιτεί το συμφέρον τηςεπανάστασης.

Κομματική και ιστορική δικαίωση

Η στάση του Άρη είναι έτσι δικαιω-μένη όχι μόνο ιστορικά αλλά και κομμα-τικά. Ανταποκρίνεται πλήρως στο λενι-νιστικό πρότυπο, γιατί απέναντι στον τυ-πικό δημοκρατισμό, τη συμμόρφωση μετην κομματική γραμμή, υπεράσπισε τηνεπαναστατική σκοπιμότητα, να ανατρα-πεί η Βάρκιζα για να σωθεί το κίνημααπό την καταστροφή. Και έσπασε τηνκομματική πειθαρχία μόνο αφού κατέ-βαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να διορ-θωθούν τα λάθη με συζήτηση και πειθώ.Τότε ο Άρης απευθύνθηκε, όπως και οΛένιν είχε προειδοποιήσει ότι θα κάνει,στην κομματική βάση και τα στελέχη.Και το έκανε αυτό απέναντι σε μια ηγε-σία που η ίδια βίαζε συστηματικά τις κα-ταστατικές αρχές και αποφάσιζε ερήμηντης ΚΕ τα καίρια ζητήματα του κινήμα-τος, από τη διεξαγωγή της μάχης του ∆ε-κέμβρη ως τη συμφωνία της Βάρκιζας: ηομολογία του Ιωαννίδη ότι το ∆εκέμβρηόλες οι αποφάσεις πάρθηκαν παρασκη-νιακά από τον Σιάντο «χωρίς απόφασητου Πολιτικού Γραφείου, έστω του Πο-

λιτικού Γραφείου που νάναι όλοι μαζί…χωρίς να ξέρει η Κεντρική Επιτροπή ότιγίνεται εμφύλιος πόλεμος»6 είναι από-λυτα αποκαλυπτική. Όσο για τη μετέ-πειτα στάση της ζαχαριαδικής ηγεσίας,που κατάγγειλε τον Άρη σαν «δειλό» και,αργότερα, στην 3η Συνδιάσκεψη του1950, ακόμη και σαν «πράκτορα», ισοδυ-ναμεί με το να καταδίκαζαν οι Μπολσε-βίκοι τον Λένιν όταν παραιτήθηκε σαν«προδότη», και μετά, αφού κατέστρεφαντο κίνημα, να διαπίστωναν ότι αυτόςέφταιγε που χάθηκε η επανάσταση.

Σε κάθε πραγμάτευση της ιστορίας τουΚΚΕ πρέπει να τονίζεται το ζήτημα αυτό,γιατί το παράδειγμα του Άρη και τωνεκάστοτε ηγεσιών, ιδιαίτερα της ηγεσίαςΖαχαριάδη, ορίζουν δυο αμοιβαία απο-κλειόμενα πρότυπα, ανάμεσα στα οποίαείναι αναγκαία μια επιλογή. Και η μαρξι-στική ανάλυση δείχνει ότι το παράδειγματου Άρη όχι μόνο δεν αντιβαίνει σε καμιάκομματική αρχή, αλλά αποτελεί το κο-

ρυφαίο παράδειγμα κομματικής, κομ-μουνιστικής στάσης σε όλη την ιστορίατου ΚΚΕ, ένα μέτρο και για τις υπόλοι-πες περιπτώσεις. Το ότι ο Ζαχαριάδης,π.χ., δεν κράτησε μια αντίστοιχη στάσηστην κρίσιμη περίοδο μετά την επι-στροφή του, το 1945, όταν κρίνονταν οιτύχες του κινήματος αρκεί από μόνο του,ακόμη και να μην υπήρχε τίποτε άλλο,για να δείξει ότι δεν ήταν κατάλληλοςγια αρχηγός του Κόμματος. Και η μηαναγνώριση της στάσης του Άρη από τιςμετέπειτα ηγεσίες αποτελεί επίσης αδιά-ψευστο τεκμήριο ανεπάρκειας.

Το γράμμα του Άρη

Ιδιαίτερα η ηγεσία Παπαρήγα, με τηναπόφασή της για τη μη κομματική απο-κατάσταση του Άρη, απαρνήθηκε γιαδεύτερη φορά, οριστικά και αμετάκληταπλέον, το εαμικό κίνημα, το οποίο η ζα-χαριαδική ηγεσία είχε απαρνηθεί με τηναποκήρυξη του Άρη και την επιμονή τηςστα λάθη της. Αυτό που είπαν με τη συγ-κεκριμένη ανακοίνωση είναι ουσιαστικάότι καλή είναι η επανάσταση και οι κομ-ματικές αρχές αλλά εμείς είμαστε ακόμηκαλύτεροι. Ότι δεν είναι η επανάστασημέτρο της ύπαρξής μας, αλλά εμείς εί-μαστε το μέτρο της επανάστασης. Καιότι αυτό που λέμε εμείς είναι το σωστό,όχι γιατί ανταποκρίνεται στην πραγματι-κότητα και σε αρχές, αλλά για το λόγοκαι μόνο ότι το λέμε εμείς.

Απέναντι στην ξιπασμένη εθελοτυφλίατης ηγεσίας του ΚΚΕ ο Άρης τόνισεσωστά ότι τα καθήκοντα της επανάστα-σης πρέπει να προσεγγίζονται με σοβα-ρότητα και αντικειμενικότητα. Στο μεγά-λης ιστορικής αξίας γράμμα του προς ταμέλη της ΚΕ του ΚΚΕ ανέλυσε με ακρί-βεια τα σχέδια της αντίδρασης και τιςπροοπτικές της κατάστασης μετά τηΒάρκιζα. Ο Άρης επισήμανε ότι η ήττααυτή έριχνε πίσω το κίνημα και ότι τοΕΑΜ και το ΚΚΕ θα έχαναν γρήγορα σεεπιρροή. Προειδοποίησε τους τυφλούςηγήτορες ότι η μόνη περίπτωση να αντι-στραφεί αυτή η πορεία ήταν με ένανάμεσο αναπροσανατολισμό σε μια επα-ναστατική πολιτική, πριν η αντίδραση,με τη συνδρομή των Εγγλέζων, μπορέσεινα εδραιώσει την εξουσία της: «Αργό-τερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θαχρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπουςκαι σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό.Μην αφήνετε να θρονιαστεί η αντίδρασηοριστικά»7.

Σημειώσεις1. Περιέχονται στη Μαρξιστική Σκέψη, τόμ. 14, σελ.

310-324 και 325-327 αντίστοιχα.2. «Για την πολιτική αποκατάσταση του Άρη Βελου-

χιώτη (Θανάση Κλάρα)»,http://www.kke.gr/istoria/gia_thn_politikh_apokata-stash_toy_arh_beloyxioth_thanash_klara?morf=1.

3. Λένιν, Άπαντα, εκδ. ΣΕ, τόμ. 42, σελ. 246.4. Λένιν, Άπαντα, τόμ. 42, σελ. 275.5. Λένιν, Άπαντα, τόμ. 34, σελ. 283.6. Μαρξιστική Σκέψη, τόμ. 14, σελ. 436.7. Στο ίδιο, σελ. 327.

*Ο Χρήστος Κεφαλής είναι μέλος της ΣΕτης Μαρξιστικής Σκέψης.

Κυκλοφορεί ο τόμος 14 της Μαρξιστικής Σκέψης. Αφιερώνεται στην ιστορία του ΣΕΚΕ και του ΚΚΕ, περίοδος 1918-1957, περιλαμβάνοντας αναλύσεις συνεργατών του περιοδικού, ντοκουμέντα και πηγές. Ο αναγνώστης θα βρει κεί-μενα για τη συγκρότηση του ΣΕΚΕ, την πορεία του ΚΚΕ στη δεκαετία του ’20 και του ’30, το ΕΑΜ, τον εμφύλιο και τημετεμφυλιακή περίοδο, για αντιπροσωπευτικές μορφές της περιόδου και για τη δημοκρατία στο κόμμα και στο κίνημα.Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται ντοκουμέντα από τους ιστορικούς πρωταγωνιστές: Ά. Βελουχιώτης, Γ. Πετσό-πουλος, Κ. Σιαπέρας, Κ. Καραγιώργης, Ν. Ζαχαριάδης, Γ. Ιωαννίδης, ∆. Μπάτσης, η αλληλογραφία Στάλιν-Τσόρτσιλ γιατην Ελλάδα και τα πρακτικά από το Εθνικό Συμβούλιο του ΣΕΚΕ στα 1924. Παρουσιάζουμε εδώ ένα απόσπασμα από τοάρθρο του Χρήστου Κεφαλή “Μερικά ζητήματα της ιστορίας του ΚΚΕ”, σελ. 244-247. Πληροφορίες: Εκδόσεις Τόπος,info@motibo.com, βιβλιοπωλείο 210 3221580.

Η επαναστατική παρακαταθήκητου Άρη Βελουχιώτη

Ο Άρης πρόβλεψε μεθαυμαστή ακρίβεια τιςεξελίξεις, κριτικάρισε ταλάθη της ηγεσίας καιδιατύπωσε τηνεπαναστατική γραμμή τηςοποίας η υλοποίηση θαέδινε τη νίκη στο εαμικόκίνημα. Σε όλα αυτάδικαιώθηκε πλήρως απότην ιστορία.

“

2244 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Συνάντησα τον Στέλιο Ελληνιάδη σεένα μουσικό αφιέρωμα που είχεοργανώσει για τον Άκη Πάνου. Το

άνοιγμα της εκδήλωσης είχε κρατήσειπάνω από μια ώρα(!) κατά την οποία οΣτέλιος, γοητευτικός ομιλητής και στε-νός φίλος του μεγάλου συνθέτη, ξεδί-πλωσε την ταραγμένη ζωή, τον ιδιαίτεροχαρακτήρα και την ανεκτίμητη προ-σφορά του στο λαϊκό τραγούδι. Τον ξα-ναείδα την επόμενη μέρα να καταγράφει,ακούραστα, με την κάμερά του την κη-δεία του συντρόφου μας Γιάννη Μπανιάκι όταν στο ξόδι του τραγουδούσαμεεπαναστατικά τραγούδια, παρενέβη δια-κριτικά λέγοντας: «Πείτε και κανέναλαϊκό, η “∆ραπετσώνα” ταιριάζει». ΟΣτέλιος μου έδωσε την εικόνα του κλα-σικού Κωνσταντινουπολίτη: κοινωνικός,ευρυμαθής, παραμυθάς, πολυμήχανοςκαι πονηρούλης, με αστική κουλτούραμπολιασμένη με έντονα λαϊκά χαρακτη-

ριστικά. Από το βιβλίο του «Μικρά νυ-χτερινά», των εκδόσεων «Ντέφι» πουέβγαζαν παλιότερα και το σπουδαίοομώνυμο μουσικό περιοδικό, διαπί-στωσα τις βαθιές του γνώσεις για τολαϊκό τραγούδι και τη βιωματική τουσχέση με τη νύχτα και τα κέντρα διασκέ-δασης. Από τις σελίδες των κειμένωντου προκύπτει ένας άνθρωπος της πα-ρέας και του γλεντιού, δοτικός και ταξι-διάρης, με σηκωμένες πάντα τις κεραίεςτου να παρατηρεί και να αποκρυσταλλώ-νει αξιοσημείωτες λεπτομέρειες των κοι-νωνικών συμβάντων.

Aπ’ ό,τι μαθαίνω, έστησε πρόσφαταστην πλατεία Βικτωρίας τη λέσχη «∆ρό-μοι φιλίας και πολιτισμού» με μεγάλησυμμετοχή κόσμου, όπου οργανώνονταιποικίλες εκδηλώσεις όπως, για παρά-δειγμα, ποιητικές βραδιές στις οποίεςαπαγγέλλουν τα ποιήματά τους καθημε-ρινοί άνθρωποι της γειτονιάς! Καμιά

σχέση, δηλαδή, με την κυρίαρχη, απο-στειρωμένη και κρυόκωλη, πλειοψηφίατων στελεχών της αριστεράς που ασκούνπολιτική παγιδευμένοι στην αυτάρκειατης «αυθεντίας» τους.

Πριν από τις πρόσφατες εκλογές, ανά-μεσα στα πολλαπλά ατοπήματα των μη-χανισμών του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε και η πε-ρίπτωση της Σουλεϊμάν Σαμπιχά. Τότεδιάβασα στον «∆ρόμο της Αριστεράς» τοκείμενο του Στέλιου Ελληνιάδη με τίτλο«Μια τσιγγάνα στον ΣΥΡΙΖΑ παραλίγο».Η επιχειρηματολογία του άρθρου ήτανφορτισμένη και βιωματική κι αναδείκνυεμια βαθιά γνώση των προβλημάτων τωντσιγγάνων πέρα από αποστασιοποιημέ-νες, υπαινικτικές κι από καθέδρας προ-σεγγίσεις, όπως αυτή που είδαμε απότον υποψήφιο ευρωβουλευτή του ΣΥ-ΡΙΖΑ ∆ημήτρη Χριστόπουλο. Στο άρθροτου ο Στέλιος τονίζει εύστοχα: «Η πραγ-ματική υπεράσπιση των μειονοτήτωνπάσης φύσεως θέλει σκληρή και μακρό-χρονη δουλειά χωρίς ανταμοιβή και προ-νόμια, πολύ πέρα από τα γραφεία και τιςέδρες και, κυρίως, χωρίς γάντια», ενώκαταλήγει με πικρό χιούμορ: «∆εν απο-κλείεται η “πολιτική ορθότητα” να απαι-τήσει να τραγουδάμε εφεξής όλα τα τρα-γούδια που μιλάνε για τσιγγάνους αντι-καθιστώντας τη λέξη τσιγγάνος και τσιγ-γάνα με τη λέξη ρομ ή ρομά! ∆ηλαδή, για

παράδειγμα, Τρελέ ρομά και Ρίξε ρομάτα χαρτιά». Τελικά, ανεξάρτητα με τηνπολιτική προσέγγιση ενός ιδιαίτερα σύν-θετου ζητήματος όπως είναι η μειονό-τητα της Θράκης, το θλιβερό αποτέλε-σμα ήταν ότι μια γυναίκα, μια τσιγγάναέγινε βορά στον πολιτικό και τηλεοπτικόλάκκο των λεόντων, διασύρθηκε, απο-σύρθηκε και ξεχάστηκε.

Τέτοια γεγονότα, επαναφέρουν στηνεπιφάνεια ένα, πάντα επίκαιρο, δίλλημα:λαϊκή αριστερά ή αριστερά των πανεπι-στημιακών «σαλονιών» της διανόησης;∆υστυχώς, στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ επι-κρατεί κατά κράτος το δεύτερο σκέλοςτου διλήμματος. Πολιτικά πρόσωπα πουδεν διαθέτουν κανένα λαϊκό στοιχείο,περίκλειστοι σε έναν αυτάρεσκο μικρό-κοσμο και μακριά από τα κοινωνικάπροβλήματα, επιδίδονται σε ασκήσειςεπί χάρτου και καθορίζουν τις πολιτικέςεπιλογές του κόμματος. Τι μέλλον,όμως, μπορεί να έχει μια αριστερά απο-κομμένη από το λαϊκό αίσθημα, πουαπευθύνεται στον απλό κόσμο από κα-θέδρας αποπνέοντας διδακτισμό κι αυ-θεντία; Ένα από τα πολλά στοιχήματαπου έχει να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ναγίνει λαϊκή αριστερά κι ίσως αυτό ναείναι και το δυσκολότερο…

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Η αριστερά ή θα είναι λαϊκή ή δεν θα είναι αριστερά

Το περασμένο Σάββατο πέ-θανε, χτυπημένος από τονκαρκίνο, ο σύντροφός μας

πατριώτης και φίλος Άγγελος∆ανιάς, σε ηλικία 75 χρονών. ΟΆγγελος υπήρξε από τους αν-θρώπους εκείνους που συναντάςσυχνά στον κόσμο της Αριστε-ράς, τους αθόρυβους, συγκατα-βατικούς και απλούς, που δενμπορείς να μαντέψεις, ως εκ τού-του, την πλούσια, γεμάτη κινδύ-νους διαδρομή τους. Νά ’ξερες,για παράδειγμα, για τον Άγγελοότι νέος, στις αρχές της δεκαε-τίας του ’60, στο κίνημα των οι-κοδόμων εντάχθηκε στο σωμα-τείο και στις παράνομες οργανώ-σεις του ΚΚΕ, όπως και στη νό-μιμη οργάνωση της νεολαίας τηςΕ∆Α και μετά στη νεολαία Λαμ-πράκη. Ότι δεν προσπέρασε τοιστορικό συμβάν της επιβολήςτης Χούντας «σηκώνοντας τουςώμους» της ανημπόριας. Αλλάεκεί, μαζί με τον Μήτσο Κου-τσούνη και τους άλλους συντρό-φους οικοδόμους και συντρό-φισσες εργάτριες έστηναν τοΑΕΜ και το κόμμα, κάτω από τημύτη των συνταγματαρχών. Ότι,όταν μπορούσε, παρότρυνε γιασυμμετοχή και δράση, είτε αυτοίήταν νέοι για να πάνε μαζί ναδουν το Γούντστοκ, είτε εργά-τριες να φτιάξουν σωματείο είτεχωριανοί να φτιάξουν πυρήνατου ΚΚΕ Εσωτερικού στο Με-σινό, είτε να φτιάξουν τον Συνα-σπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ στην Πε-τρούπολη. Ότι δούλεψε όσο κα-νένας άλλος για να ζήσει την οι-κογένειά του.

Στο νεκροταφείο Πετρούπο-λης, τη ∆ευτέρα το μεσημέρι, τοναποχαιρέτησαν φίλοι, σύντρο-

φοι, γείτονες και συγγενείς. Εκμέρους της οργάνωσης του τοπι-κού ΣΥΡΙΖΑ, τον αποχαιρέτησε οΝίκος Σακούτης, υποψήφιος δή-μαρχος στις τελευταίες εκλογές.Σημείωσε, μεταξύ άλλων:

«Είμαστε όλοι εδώ για να σεσυντροφέψουμε στο τελευταίοσου ταξίδι. Σ’ όλη την πορεία τηςζωής σου ήσουν στρατευμένος,όπως πολλοί άνθρωποι της γε-νιάς σου που γεννήθηκαν κι έζη-σαν σε πολύ δύσκολους καιρούς.Από την πατρίδα σου τη Ζά-κυνθο, όπου γεννήθηκες το 1939,έφυγες αρκετά νωρίς, όπως καιπολύ νωρίς συμμετείχες στουςαγώνες της Αριστεράς για μιακαλύτερη κοινωνία. (...)

Αποτέλεσες ένα από τα ιδρυ-τικά μέλη του Συνασπισμού καιμέχρι σήμερα ένα από τα ενεργάκαι πάντα παρόντα μέλη του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Στην Πετρούπολη έφτασεςτο 1983 και εδώ έφτιαξες τη δικήσου οικογένεια, μεγάλωσες τιςκόρες σου, τη Νικολέτα και τη∆ιονυσία, τους έδειξες και τουςέμαθες το δρόμο του αγώνα καιτης συμμετοχής.

Εμείς σε γνωρίσαμε συμμετο-χικό και ανιδιοτελή στους μι-κρούς και μεγάλους αγώνες τουκαιρού μας. Πρόθυμο να διεκπε-ραιώσεις κάθε δουλειά, γελαστό

και συλλογικό. Στα 75 σου χρό-νια και παρά το γεγονός ότι τα-λαιπωριόσουν με την υγεία σου,έδειχνες απίστευτη διάθεση καιενδιαφέρον για ενεργό ρόλο.Ήσουνα πάντα εκεί, στα γραφείαμας, στις συζητήσεις μας, σταπερίπτερα του ΣΥΡΙΖΑ, για ναμοιράσεις υλικό, να βοηθήσειςτην όποια καμπάνια του κόμμα-τος, να ενημερώσεις.

Κάπως έτσι θα σε θυμόμαστε.Ειδικά τα πρωινά, όταν θα πρέ-πει να γίνει μια συλλογική δου-λειά και θά ’μαστε μάλλον λίγοι.

Θά ’σαι μαζί μας, γιατί τέτοι-ους συντρόφους χρειαζόμαστε.Συλλογικούς και πάντοτε παρόν-τες. Και σου χρωστάμε να είμα-στε κι εμείς έτσι. Γιατί το απαι-τούν οι καιροί και η μνήμη σου.Καλό ταξίδι, σύντροφέ μας.»

Λίγα λόγια, στη συνέχεια,είπαν δύο ακόμα σύντροφοί του:Ο Κώστας Μαγκούτας τον απο-χαιρέτησε εκ μέρους των συν-τρόφων οικοδόμων της δεκαε-τίας του ’60. Ο Παύλος Κλαυδια-νός εκ μέρους των ζακυνθινώνσυντρόφων και φίλων.

Η «Εποχή» εκφράζει τα συλλυ-πητήριά της στις κόρες του, τησύντροφό του και τις αδερφέςτου.

•

ΑΓΓΕΛΟΣ ∆ΑΝΙΑΣ

∆ίνοντας νόημα στη δράση

ΠροσφοράΗ ∆ημοτική Κίνηση Πολιτών Καλλιθέας στη μνήμη της Αννίτας Μι-

χαηλίδου, που έφυγε τόσο βιαστικά από κοντά μας αφήνοντας μεγάλοκενό, προσφέρει στην «Εποχή» 75 ευρώ. Επίσης, 75 ευρώ προσφέρει ηΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας, 100 ευρώ ο Σπύρος Αργυρός και η Μαίρη Ανε-μογιάννη, 50 ευρώ ο Τάσος Κομιτόπουλος και 200 ευρώ η ΚατερίναΧαιρέτη.

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Oλοι εμείς, οι εξαντλημένοι ε-μείς, που ήρθαμε από το που-θενά και κρατήσαμε σαν φυλα-

χτό το σημείο προέλευσης. Οι μεγάλοιενθουσιασμένοι και οι μεγάλοι αρνη-τές, είπαν, εμείς που δεν κατοικήσαμετις μεγάλες λέξεις και στύψαμε όλοντον ενθουσιασμό απ’ τα μαντήλια, γε-μίζοντας αυριανά βαρέλια. Οι μεγαλω-μένοι ανάμεσα στο έντυπο μηδέν καιτο τηλεοπτικό τίποτα, μαθαίνοντας τηγλώσσα απ την πιο βουβή στιγμή, ότανανοίγεις την τηλεόραση και κανείς ε-κεί μέσα δεν μιλάει μόνο σε κοιτούνσιωπηλοί πίσω από ένα συλλογικό ση-κωμένο φρύδι.

Εμείς που κουρδίσαμε ώρες δρεπα-νηφόρες, ξενιτεμένοι στα μεταπτυχια-κά, διαδικτυακοί και ενσύρματοι, σεφτηνές μετακινήσεις, φτηνές πτήσειςκαι ακριβές άρσεις. Η γενιά του κανα-πέ, της αδιαφορίας και του playsta-tion, είπαν. Εξαντλημένοι από το φρο-ντιστηριακό απόγευμα και το πανελ-λήνιο πρωινό, εμείς που αποστηθίσα-με, αντιγράψαμε και διαγράψαμε. Πουόλο και συχνότερα αρεσκόμαστε ναπαραφράζουμε: εμείς «που πετάξαμετα ρολόγια μας από την ταράτσα γιανα ρίξουμε την ψήφο μας υπέρ της αι-ωνιότητας έξω απ τον Χρόνο και ξυ-πνητήρια πέφταν κάθε μέρα στα κε-φάλια μας καθ’ όλη την επόμενη δεκα-ετία». Που περπατήσαμε τον ∆εκέμ-βρη, τις πλατείες, τις ατελείωτες πο-ρείες ψάχνοντας ακόμη εκείνο εκεί τοτραγούδι.

Οι μεγαλωμένοι στις χρηματιστηρια-κές υποσχέσεις και στα επιχορηγού-μενα χθες, χαμένοι σήμερα στην ιδιω-τική μας ματαιοδοξία, σε δουλειές χω-ρίς μισθό, όταν η εργασία είναι και αυ-τή απλά μια εμπειρία. Εμείς που ανε-βήκαμε στο κεφάλι μας, για να δούμετι ύψος έχει το αύριο και τι ήχο κάνειη πτώση. Που κοιμηθήκαμε με τα πα-ράθυρα ανοιχτά και όλο το σπίτι μετα-

νάστευσε κάπου έξω. Που στρίψαμετσιγάρα, ατελείωτα τσιγάρα, μέχρι ναξημερώσει. Εμείς που απειλήσαμε, συ-νταχθήκαμε και φωνάξαμε, περιμένο-ντας πια, απλά περιμένοντας, ακούγο-ντας υποσχέσεις, ακούγοντας τον ήχοτης ιδιότυπης σύγχρονης νεολαγνείας,γεμάτη ενοχές για τα κακόμοιρα ταπαιδιά, τα παιδιά που σε τίποτα δενφταίνε, τα παιδιά που –να συμπληρώ-σουμε- τα καλομάθαμε και τα ήθελανόλα έτοιμα.

Εμείς που γράψαμε κείμενα γεμάταΕμείς, μπας και βγούμε για λίγο απότον ενικό εαυτό μας. Που είδαμε τελι-κά την αυτοϋπονόμευση ως ύστατοκαταφύγιο.

Έχω την αίσθηση πως το πράγμαδεν πάει και τόσο καλά. Κάπου στοδρόμο το τρέξιμο κουτσάθηκε και κά-που σκορπίσαμε. Άλλοι στο αγκομα-χητό της επιβίωσης, άλλοι στην μονα-ξιά της ματαιοδοξίας, άλλοι στη συ-στολή της αδυναμίας και της εσω-στρέφειας και άλλοι απλώς κάπου.Μα οι καιροί προσφέρουν τον εαυτότους με τρόπο επιτακτικό και το ΤΩ-

ΡΑ έχει την τάση να γράφεται με κε-φαλαία. Έρχεται πάντοτε μία στιγμήόπου οι κουβέντες, οι συζητήσεις, τααρθράκια σαν αυτό είναι καλό να στα-ματούν. Είναι στιγμές που ο καιρόςπλησιάζει συμπυκνωμένος και αν δεντον αντιληφτείς αυτός σε προσπερνάχλευάζοντας. ∆εν μπορείς να υπολογί-σεις, να προσχεδιάσεις ή να εκβιάσειςαυτή τη συνάντηση. Μόνο να την κα-λωσορίσεις ή να την αφήσεις να πα-ρέλθει. Και έχω την αίσθηση πως οκαιρός αυτός πλησιάζει απειλητικά. Οκαιρός του νέου δεσμού, της νέας συ-νάντησης, του νέου πλήθους. Ο και-ρός για νέα ομαδικότητα, νέα συλλο-γικότητα, νέες μαζικές χειρονομίες.Για δημιουργία ειλικρινή, νέα και επι-τακτική, όμοια με την επιτακτικότητατων καιρών. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν,από αυτή την ανησυχία της έλευσης.Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στο δρόμο.

(Σημείωση προς ενδιαφερόμενους:Πάρτε μαζί σας και καμία ζακέτα. Τομέλλον έχει πολλή υγρασία.)

tsalapatis.blogspot.gr

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 2255ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ο Τίτο ζει Του Πάνου Τριγάζη*

Ολόκληρο βιβλίο θα μπορούσε ναγράψει κανείς επισκεπτόμενος τηνπόλη του Σαράγεβο, η οποία χαρα-

κτηρίζεται και «Ιερουσαλήμ των Βαλκα-νίων». Πολλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και στε-λέχη κοινωνικών οργανώσεων, βρεθή-καμε στην πρωτεύουσα της Βοσνίας-Ερ-ζεγοβίνης για τις πολύμορφες εκδηλώ-σεις ειρήνης «Σαράγεβο 2014» (6-9 Ιου-νίου) με αφορμή τα 100 χρόνια από τηνέναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εντυ-πωσιάστηκα από το γεγονός ότι -σύμ-φωνα με πολλούς Βόσνιους συνομιλητέςμου- ο αείμνηστος πρόεδρος της ενιαίαςΓιουγκοσλαβίας, Στρατάρχης Τίτο, διατη-ρεί την αίγλη του μέσα σε όλους τουςλαούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Και δενθα μπορούσαμε να μην τον θυμηθούμε, δε-δομένου ότι ο Τίτο υπήρξε εκ των ιδρυ-τών του Κινήματος των Αδεσμεύτωνχωρών και εκ των πρωτεργατών τουαγώνα για την ειρήνη, στα δύσκολα χρόνιατου ψυχρού πολέμου.

Θα σταθώ σε ορισμένες εικόνες που χα-ράχτηκαν στη μνήμή μου από την επί-σκεψη στο Σαράγεβο.

Εικόνα πρώτη: Οι τρύπιοι τοίχοι σεπολλά κτίρια από τις σφαίρες του εμφυ-λίου πολέμου του 1992-94.

Εικόνα δεύτερη: Στο κέντρο της πόληςυπάρχει μνημείο για τον επί πολλές δε-καετίες πρόεδρο της ενιαίας Γιουγκοσλα-βίας, Τίτο. ∆εδομένου ότι το κράτος τηςΒοσνίας-Ερζεγοβίνης χαρακτηρίζεται«μικρή Γιουγκοσλαβία», οι εμπειρίες συμ-βίωσης στη χώρα του Τίτο έχουν ιδιαί-τερη αξία και σήμερα.

Εικόνα τρίτη: Οι επιβάτες του ελληνι-κού «πούλμαν ειρήνης» προσήλθαν στοχώρο της εναρκτήριας εκδήλωσης μεμικρή πορεία, κρατώντας πανό πουέγραφε «Εuropean Left». Παράλληλα, η αν-τιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν προλάβαινενα δέχεται συγχαρητήρια αντιπροσω-πειών από όλον τον κόσμο, για τη μεγάληνίκη του κόμματος στις πρόσφατες ευ-ρωεκλογές.

Εικόνα τέταρτη: Θετικότατη απήχησηείχαν σε όλες τις ξένες αντιπροσωπείεςτα δυό κοινά εργαστήρια που οργάνωσαν ηελληνική και η τουρκική αποστολή ειρή-νης, με θέματα «Ειρήνη στα Βαλκάνια καιευρωπαϊκή ασφάλεια» και «Αγώνες γιατην ειρήνη και πρωτοβουλίες αποστρα-τιωτικοποίησης για τη Μ. Ανατολή».

Εικόνα πέμπτη: Η Βοσνία-Ερζεγοβίνηείναι μια βαθύτατα διχασμένη χώρα. Οιπληγές της διάλυσης και των πολέμωντης Γιουγκοσλαβίας παραμένουν ανοι-χτές. Ωστόσο, υπάρχουν ελπίδες για τομέλλον του μικρού αλλά σημαντικούαυτού κράτους των Βαλκανίων. Τον περα-σμένο Φλεβάρη, έγιναν μεγάλες νεολαι-ίστικες διαδηλώσεις και όπως μας είπε οέλληνας πρέσβης στο Σαράγεβο, κ Κ.Γάδης, οι διαδηλωτές κρατούσαν πλακάτπου έγραφαν «δεν είμαι Κροάτης, δενείμαι Σέρβος, δεν είμαι Βοσνιάκος, είμαιάνεργος».

Εικόνα έκτη: Στη διάρκεια των πρόσφα-των καταστροφικών πλημμυρών πουέπληξαν τόσο τη Σερβία όσο και τη Βοσ-νία -Ερζεγοβίνη, σημειώθηκε έκρηξη αλ-ληλεγγύης ανάμεσα στους κατοίκους τηςΒοσνίας είτε επρόκειτο για Σέρβους είτεγια Κροάτες είτε για μουσουλμάνους.Ακόμα ένα ελπιδοφόρο μήνυμα συνύπαρ-ξης.

Τελικό συμπέρασμα: Τα Βαλκάνια δενπρέπει και δεν μπορεί να είναι η «πίσωαυλή» της Ευρώπης.

* Ο Π. Τριγάζης είναι συντονιστής τουΤμήματος ∆ιεθνών Σχέσεων και Θεμά-των Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος τουΕυρωπαϊκού ∆ικτύου για την Ειρήνηκαι τα Ανθρώπινα ∆ικαιώματα.

ΜΙΚΡΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΥΣ

Εμείς οι λίγοι

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοιτρελλοί της γηςΜε τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστέςκαι οι τραγικοί ερωτευμένοι.Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μαςΚι ολλούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μαςΚι σ’ όλους με τους έρωτες αυτής αγαπούμε.Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοικι οι μεγάλοι αρνητές.Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλοκι δεν είμάστε τίποτα απΑυτόν τον κόσμοΟι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μαςένα πέλαγο.Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.

Είμαστε οι προάγγελοι του χάουςΓιώργος Μακρής

2266 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΘΕΑΤΡΟ

Τη συνέντευξη πήρε η Μαρώ Τριανταφύλλου

Οι «Ικέτιδες» παίζονται πολύ σπάνια –ομο-λογώ ότι προσωπικά τις έβλεπα για πρώτηφορά στη σκηνή. Έχοντας μια ομάδα νέωνκαι ως εκ τούτου άπειρων ηθοποιών, πώςαποφασίσατε να αναμετρηθείτε με ένα δύ-σκολο και πλούσιο κείμενο, το οποίο μάλισταπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών, πρα-κτικά δηλαδή μπροστά σε κοινό μάλλοναπαιτητικό.

Η επιλογή δεν ήταν δικιά μου, ήταν των κο-ριτσιών και αυτό για μένα είναι πολύ ωραίο.Όλες τους ήταν μαθήτριές μου. Είχαμε πάεισε μια συναυλία με μερικές από τις κοπέλεςκαι εκεί που ακούγαμε μουσική τους πρό-τεινα να βρουν ένα έργο να το κάνουμε μαζί.Εν τη αθωότητι και τη ορμή των νιάτων, λίγοκαιρό μετά μου πρότειναν τις Ικέτιδες του Αι-σχύλου. Και μάλιστα στη μετάφραση του Γρυ-πάρη… Παρόλο που ενείχε ένα ρίσκο -η με-τάφραση είναι ποιητική και δύσκολη αλλάπολύ ουσιαστική- μου άρεσε η ιδέα να ανεβά-σουμε αυτό το έργο στη συγκεκριμένη μετά-φραση. Απ’ την αρχή ήταν δεδομένο ότιήθελε πολλή δουλειά. Ξεκινήσαμε από τονΟκτώβριο, δηλαδή είχαμε 5 μήνες προετοι-μασίας. ∆ουλέψαμε πρώτα το λόγο, το ίδιο τοκείμενο ως προς το πλούσιο περιεχόμενό του,

έπειτα αρχίσαμε να ασχολούμαστε με την εκ-φορά. Όλα τα κορίτσια έμαθαν ολόκληρο τοκείμενο απ’ έξω. ∆εν ήταν μοιρασμένοι οι στί-χοι.

Άρα, σε κάθε παράσταση η κάθε ηθοποιόςλέει άλλο μέρος του κειμένου, έτσι που η πα-ράσταση να αλλάζει συνεχώς;

Στα χορικά, γιατί οι ρόλοι είναι μοιρασμέ-νοι. Αρχική πρόθεση ήταν τίποτε να μην είναιμοιρασμένο, αλλά ένα μήνα πριν από τηνέναρξη, διαπιστώσαμε ότι αυτό θα χρειαζόταντουλάχιστον ένα τρίμηνο δουλειάς ακόμη.Έτσι μοιράστηκαν οι ρόλοι αλλά στα χορικάοι ηθοποιοί δρουν ελεύθερα. Βασικό μας μέ-λημα ήταν να φτάσει καθαρός και ολόκληροςο λόγος του Αισχύλου στους θεατές μέσα απότη μετάφραση του Γρυπάρη. Άλλωστε ο προ-σεκτικός θεατής καταλαβαίνει γρήγορα ότι ηερμηνεία -και όχι η απαγγελία- αυτής της με-τάφραση αποτελεί μέρος της πρότασής μας.

Επηρεάζει την ανάγνωση το γεγονός ότιόλοι οι ρόλοι παίζονται από γυναίκες;

Υπάρχουν κομμάτια του έργου -μονόλογοιτου βασιλιά, π.χ.- που θα μπορούσαν να ει-πωθούν από ανθρώπους κάθε φύλου και ηλι-κίας. Θα ήθελα να φτάσει κάποια στιγμή πουστην παράσταση να μην υπάρχουν ρόλοι,αλλά ο λόγος να εκφέρεται από ανθρώπουςπου θα μεταφέρουν τις αλήθειες του ποιητή.Θέλει να δουλέψουμε πολύ ακόμα, η παρά-στασή μας θέλει κι άλλη προετοιμασία για ναφτάσει στο σημείο που θέλουμε.

Ειδικά στο τέλος, φωτίσατε ιδιαιτέρως τοθέμα της προσφυγιάς.

Το ίδιο το έργο μας πηγαίνει προς τα εκεί.Ο Αισχύλος εδώ συζητάει πάρα πολλά ζητή-ματα: τη δημοκρατία, τα δικαιώματα των γυ-ναικών, τα διλήμματα των κυβερνώντων, τονκοινωνικό αντίκτυπο που έχουν οι αποφάσειςτων κυβερνώντων, το ρόλο του ηγέτη και την

ηθική δύναμη που πρέπει να έχει, το δίκιο καιτο άδικο, τη θεία τιμωρία…

∆ουλέψατε με μαθήτριές σας. Θα πρέπει ναήταν μια πολύ ειδική εμπειρία…

Θεωρώ ότι ήταν μια συνέχιση της διδασκα-λίας, όχι σκηνοθεσία. Για μένα ήταν πολύωραίο που το φεστιβάλ δέχτηκε να στεγάσειτην έρευνά μας, δίδαξα τις 9 κοπέλες και στοτέλος δημιουργήσαμε την παράσταση. Άλλω-στε, η σκηνοθεσία δεν είναι η δουλειά μου.Είμαι ηθοποιός πάνω απ’ όλα και τα τελευ-ταία χρόνια διδάσκω, κάτι που το θεωρώ επί-σης δουλειά μου και μ’ αρέσει πολύ. Πιστεύωστους νέους ανθρώπους. Πρέπει να τους δί-νουμε το χρόνο να δουν τι θέλουν και τι μπο-ρούν, να μην τους βιάζουμε. Πρέπει κι εκείνοινα θέλουν να προσπαθήσουν πολύ. Το επάγ-γελμά μας δεν έχει οικονομική άνεση, είναιαβέβαιο, αλλά αυτό που θέλεις το προσπα-θείς, και σε κρατάει ζωντανό, πας με την ελ-πίδα ότι θα καταφέρεις. Η αβεβαιότητα δενπρέπει να μας σταματά.

Γιατί θελήσατε να δείξετε αυτή τη δουλειάσας στο Φεστιβάλ; Τι σας πρόσφερε -σε όλατα επίπεδα- η συμμετοχή σας;

Πρώτα –πρώτα είχαμε τη σιγουριά ότι θαγίνει η δουλειά και όλοι θα πάρουμε μιααμοιβή, μπορεί όχι μεγάλη, αλλά πάντως θαυπάρχει. Είχαμε επίσης ηθική υποστήριξη καιτην απαραίτητη προβολή. Για το Φεστιβάλήταν ένα ρίσκο: νέες, άγνωστες ηθοποιοί καιδεν είχαν καμιά σιγουριά για το αποτέλεσμα.Κι όμως μας δέχτηκαν. Ξέρετε, εκτιμώ πολύτον Γιώργο Λούκο. Βρίσκεται σε μια υψηλήκαλλιτεχνική θέση αλλά δεν έχει οίηση, δενφέρει τη θέση του στη συζήτησή του μαζί σου,πράγμα σπάνιο.

Θα ξαναπαιχτεί η παράσταση;Ίσως τον Σεπτέμβριο, πάλι στο χώρο του

Φεστιβάλ, το συζητάμε… Αν ταιριάξουν ημε-ρομηνίες και υποχρεώσεις…

Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον;Το μόνο σίγουρο είναι η συμμετοχή μου

στην ταινία του Γιώργου Ζώη «Stage Fright»(Ο φόβος της σκηνής). Αφορμή για το σενά-ριο είναι η εισβολή των Τσετσένων εξτρεμι-στών σε θέατρο της Μόσχας πριν από μερικάχρόνια. Είναι η πρώτη του ταινία και χαίρο-μαι πολύ για τη συμμετοχή μου. Τα γυρίσματαθα γίνουν Ιούλιο και Αύγουστο. Επίσης θαπάμε στο Φεστιβάλ της Αβινιόν με τον Κυ-κλισμό του Τετραγώνου του ∆ημήτρη ∆ημη-τριάδη, που είχε παρουσιαστεί με επιτυχίαπέρυσι.

Στην παράσταση τα σκηνικά και κοστούμιαήταν του Άγγελου Μέντη, τη κίνηση είχεεπιμεληθεί η Ζωή Χατζηαντωνίου καιέπαιζαν οι: Ναζίκ Αϊδινιάν, Ασπασία-ΜαρίαΑλεξίου, Νικόλ ∆ημητρακοπούλου, Με-λίσσα Κωτσάκη, ∆ήμητρα Μητροπούλου,Ιωάννα Μιχαλά, Κέλλυ Παπαδοπούλου,Ιωάννα Πιατά και Ανδρομάχη Σπανέλλη.

Η αβεβαιότηταδεν πρέπει να μας σταματά

ΑΠΟ

ΤΗ

Ν Π

ΛΕΥΡ

Α ΤΟ

Υ Θ

ΕΑΤ

ΗΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΣΤΕΡΓΙΟΓΛΟΥΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΤΩΝ ΙΚΕΤΙ∆ΩΝ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ

Οι «Ικέτιδες» του Αισχύλου παίζονται σπάνια και είναι κρίμα, γιατί πρόκειται για μια από τις σπουδαιότερες τραγωδίες πουέχουν φτάσει ως εμάς, όπου ο μεγάλος ποιητής πραγματεύεται σημαντικά και δύσκολα θέματα: τη δημοκρατία, τα όριατης εξουσίας, τα δικαιώματα των γυναικών… Πριν από δυο εβδομάδες, ωστόσο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, ο ηθο-ποιός Χρήστος Στέργιογλου με μια ομάδα νέων γυναικών ηθοποιών -όλες μαθήτριές του άρτι αποφοιτήσασες- τόλμησε

να ανεβάσει τη συγκεκριμένη τραγωδία. Στην παλιά, ποιητική, αλλά ακριβώς γι’ αυτό δύσκολη, μετάφραση του Γρυπάρηκαι σε μια εκδοχή που έφερνε πάνω στη σκηνή τη μελέτη του κειμένου και έδειχνε στους θεατές πώς δούλεψε η συγ-

κεκριμένη ομάδα για να προσεγγίσει το κείμενο. Μια παράσταση σε εξέλιξη, σαν μάθημα που δουλεύεται συνεχώςμέχρι να αποκαλυφτούν οι μυστικές γωνιές του κειμένου και να πάρει μια τελική μορφή, που ποτέ δεν θα είναι τε-λική. Όλ’ αυτά μας έκαναν να συζητήσουμε με τον Χρήστο Στέργιογλου για το πείραμα αυτό.

Πιστεύω στους νέους ανθρώπους. Πρέπει νατους δίνουμε το χρόνο να δουν τι θέλουν καιτι μπορούν, να μην τους βιάζουμε. Πρέπει κιεκείνοι να θέλουν να προσπαθήσουν πολύ.“

Ο Χρήστος Στέργιογλου.

Σκηνή από την παράσταση«Ικέτιδες» του Φεστιβάλ Αθηνών.

Ιώ Τσοκώνα«Το Πέρα των ΕλλήνωνΣτην Κωνσταντινούπολητου χθες και του σήμερα»Εκδόσεις ΜεταίχμιοΑπρίλιος 2014

Ακόμη σήμερα, η Κωνσταντινούπο-λη μας απασχολεί. Όχι σαν μίασημαντική πόλη του σύγχρονου

κόσμου, η μεγαλύτερη της γείτονος χώ-ρας, ούτε σαν ένας επίλεκτος ταξιδιωτι-κός προορισμός. Αλλά σαν να πρόκειταιγια μία δική μας πόλη. ∆εν μας ενδιαφέ-ρει όπως το Παρίσι ή το Λονδίνο, ούτε,όμως, με τον τρόπο της Αλεξάνδρειας ήμε εκείνον της “χαμένης πατρίδας”, σαντην Σμύρνη. Θα λέγαμε πως μας απα-σχολεί όπως η Θεσσαλονίκη. Τουλάχι-στον αυτό το συμπέρασμα προκύπτει α-πό τον αριθμό των βιβλίων γύρω από αυ-τήν, που εκδίδονται τα τελευταία χρόνια.Κι αυτό, παρόλο που όλοι οι μύθοι της έ-χουν, προ πολλού, ξεφτίσει. Από την χι-λιόχρονη πρωτεύουσα του Βυζαντίου α-πομένουν κάποιες σχεδόν παραμυθικέςονομασίες, όπως Βασιλεύουσα, Θεο-φρούρητος, Βασιλίδα των πόλεων. Μαζίέχουν χαθεί και οι θρύλοι της, ούτε σταπαιδικά βιβλία δεν διασώζονται ίχνητους. “Χρωματισμένους ζεστά από ταμητρικά χείλη” είχαν ακούσει οι άνθρω-ποι της ηλικίας του Άγγελου Τερζάκηγια τα εφτά μισοτηγανισμένα ψάρια στοΜπαλουκλί και για την βουλιαγμένη στηθάλασσα του Μαρμαρά άγια Τράπεζα τηςΑγια-Σοφιάς. Με δεσπόζοντα, τον θρύλογια τον μαρμαρωμένο βασιλιά.

Μέσα στους αιώνες, η Κωνσταντινού-πολη αλλάζει ονομασίες. Βυζαντίς, Au-gusta Antonioni, Nova Roma, Μεγαλό-πολις και Επτάλοφος, η επί σχεδόν εν-νιακόσια χρόνια πρωτεύουσα του Βυζα-ντίου, “το καύχημα των ζώντων υπό τηντου ηλίου ανατολήν”, που έπεσε την 29ηΜαΐου 1453, “την τελευταία μέρα του κό-σμου για την χριστιανική ∆ύση”. Η Πό-λη, με το κεφαλαίο πι, χωρίς έτεροπροσδιοριστικό. Κέντρο του κόσμου πα-ρέμεινε και για τους νέους δικαιούχουςτης, που εξάλειψαν το όνομα Κωνστα-ντινούπολη από τον χάρτη, ονοματο-ποιώντας στη θέση του τη φράση “ειςτην Πόλιν”, τουρκιστί Ιστανμπούλ. Όσογια τους έκπτωτους νομείς της, η Κων-σταντινούπολη στάθηκε η κεντρομόλος,έστω και ανομολόγητα, ψυχή της Μεγά-λης Ιδέας για τα κοντά 80 χρόνια, πουαυτή τους νανούρισε. Από την 14η Ιαν.1844, που ο Ιωάννης Κωλέττης σοφίστη-κε και εκστόμισε από τα έδρανα της Βου-λής αυτήν την ηχηρή αλλά και κρυπτικήέκφραση, μέχρι την Καταστροφή του1922. “Γεννηθήκαμε κάτω από τον αστε-ρισμό της Μεγάλης Ιδέας και ζήσαμε τηνΚαταστροφή περισσότερο σαν ταπείνω-ση”, έγραφαν εκείνοι της γενιάς του ’30.

Οι παλαιότεροι, της γενιάς του 1880,όταν για πρώτη φορά “πατούν τη Σταμ-πούλ”, όπως ο Ανδρέας Καρκαβίτσας, τη∆ευτέρα, 4 του Γενάρη 1893, θλίβονται,που τη θέση του αναστηλωμένου από τονΜέγα Κωνσταντίνο Σταυρού τον έχει πά-λι πάρει το μισοφέγγαρο. “Και ποιος η-ξέρει για πόσον καιρόν ακόμη”, αναρω-τιόταν. Πατριώτης, συνεπαρμένος με τοόραμα της Μεγάλης Ιδέας, είναι σίγου-ρος ότι θα συμβεί κάποτε. Ο Καρκαβί-τσας έρχεται προσκυνητής περαστικόςστην Πόλη, δεν γνωρίζει την ελληνικήκοινότητα της Κωνσταντινούπολης, ού-τε στρέφει σε αυτήν τις προσμονές του.Αντιθέτως, ο ΚωνσταντινουπολίτηςΣταύρος Βουτυράς, 24 χρόνια μεγαλύτε-ρός του, κι αυτός θερμός πατριώτης,μπορεί να μην ντύνεται στο χακί αλλάπολεμάει σε ένα εξίσου δύσκολο μετερί-ζι, όπως θα έλεγαν οι σημερινοί διανοού-μενοι που διασκεδάζουν με εκείνουςτους γραφικούς πατριώτες. Ο Βουτυράςεκδίδει την εφημερίδα, ο «Νεολόγος».Ίσως, “το πιο εκφραστικό δημοσιογρα-

φικό όργανο των Ελλήνων της Πόληςστο δεύτερο μισό του 19ου”, όταν θάλλειη Μεγάλη Ιδέα. Αυτό, σύμφωνα με τον ι-στορικό Κωνσταντίνο Σβολόπουλο, πουδίνει στην ελληνική κοινότητα “την πρω-τοπορία στα γράμματα και τις επιστήμεςυπό την οθωμανική αυτοκρατορία”. “Κο-λυμβήθρα δια την αναγέννησιν της Ανα-τολής” αποκαλεί ο Βουτυράς στην εφη-μερίδα του, εν έτει 1873, τους Ρωμιούςτης Πόλης.

Ο Καρκαβίτσας και ο Βουτυράς πέθα-ναν και οι δυο σε κακή κατάσταση, απόφυματίωση του λάρυγγα ο πρώτος, τυ-φλός και πάμφτωχος ο δεύτερος. Μόλιςπου πρόλαβαν ναμάθουν τα κακάμαντάτα, το ανεπί-τευκτο της Μεγά-λης Ιδέας. Ο Σταύ-ρος Βουτυράς, τονοποίο έχουμε αρ-κετές φορές μνη-μονεύσει, στάθηκεη αφορμή να ξε-χωρίσουμε ένα α-πό τα καινούριαβιβλία για τηνΚωνσταντινούπο-λη. Θα πρέπει ναομολογήσουμεπως η παραπομπήτης συγγραφέωςσε σχετικό κείμε-νό μας κολάκεψετην λανθάνουσαφιλαυτία μας.Ασχέτως αν μαςστενοχώρησε, κα-θώς μας αναφέρειως ανήκοντες στοπρώτο φύλλο.Απόλυτα δικαιο-λογημένη, με τοαρχίγραμμα τουμικρού ονόματος, που έχουμε επιλέξειως υπογραφή, από το φόβο πως τα δι-σύλλαβα θηλυκά υποκοριστικά στερού-νται σοβαρότητας. Όπως και να έχει,πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της ΙούςΤσοκώνα, το πιο πρόσφατο σε μία σειράαπό ενδιαφέροντα βιβλία συγγραφέωνποικίλης προέλευσης, ηλικίας και άρα,προοπτικής.

Επιλεκτικά, θα μπορούσαμε να αναφέ-ρουμε το φιλόδοξο οδοιπορικό του Αλέ-ξανδρου Μασσαβέτα στην Κωνσταντι-νούπολη, “την Πόλη των Απόντων”, πουσημαίνει όλων των “Άλλων”, τουτέστινΕλλήνων, Λεβαντίνων, Εβραίων, Αρμε-νίων, Ρώσων. Το βιβλίο απέσπασε τοΒραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας για τηνεκδοτική σοδειά του 2011. Επίσης, τοπαλαιότερο αστυνομικό του Κωνσταντι-νουπολίτη Πέτρου Μάρκαρη, «Παλιά,πολύ παλιά», που, κατ’ εξαίρεση, δια-δραματίζεται στην γενέτειρά του. Την ί-δια χρονιά, το 2008, είχε κυκλοφορήσεικαι το μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθού-λη, αυτός γεννημένος στην Αλεξανδρού-πολη με καταγωγή από την ΑνατολικήΘράκη, «Κωνσταντινούπολη των ασεβώνμου πόθων». Το 2012, εκδόθηκαν δυο α-κόμη ενδιαφέροντα μυθιστορήματα. Τομεταμοντέρνας σύλληψης, «Απόπειρασυνάντησης», της Ισμήνης Καρυωτάκη,που πλέκεται γύρω από την Κωνσταντι-νούπολη αλλά μνημονεύει μόνο τηνΙστανμπούλ, και το βραβευμένο μπέστσέλερ του Θωμά Κοροβίνη, το «’55».Όπως δηλώνει ο τίτλος, εστιάζει στονΣεπτέμβριο του 1955, όταν οι Τούρκοι ε-ξαπέλυσαν το μεγάλο πογκρόμ εναντίονόσων Ρωμιών απέμεναν.

Τέλος, πέρυσι, εκδόθηκε το αυτοβιο-γραφικό, «Η πόλη που γεννήθηκα.Ιστανμπούλ 1926-1946», του Μάριο Βίτ-τι. Αυτός είναι από Ιταλό πατέρα και Ρω-μιά μητέρα, “με σημαντικούς Φαναριώ-τες προγόνους από την πλευρά της μητέ-ρας της και καλοστεκούμενους Καππα-δόκες από την πλευρά του πατέρα της”.Τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής του

στην Πόλη τα έζησε στο Πέραν ή και Πέ-ρα, τουρκιστί Μπέγιογλου. Περιοχή, πουάρχισε να παίρνει αυτοδύναμη υπόστασημετά την Άλωση, με την εγκατάσταση σεαυτήν των ευρωπαϊκών πρεσβειών. Εκείέζησε τα αντίστοιχα πρώτα δέκα επτάχρόνια της ζωής του ο Γιώργος Θεοτο-κάς, γι’ αυτό και στο μυθιστόρημά του,«Ο Λεωνής», περιγράφει με τόση ζωντά-νια τον δημοτικό κήπο του Ταξιμιού. Καιακόμη παλαιότερα, τον 19ο αι., εκεί βρέ-θηκε στα δεκατέσσερά του ο Ευρυτάνας∆ημήτριος Παπαδόπουλος, αρχικά ωςμαθητής και έμεινε κοντά τριάντα χρό-νια. Το μυθιστόρημά του, από τα πρώτα

μπέστ σέλερ τηςδεκαετίας του1920, «Η Ωραίατου Πέραν», πουεξέδωσε με τοψευδώνυμο Τυμ-φρηστός, συναρ-πάζει τις ρομα-ντικές ψυχές μετον τραγικό έρω-τα της ωραίαςΕρμιόνης για τονφτωχό Αιμίλιο,αλλά και με ταειδυλλιακά τοπίαμέσα στα οποίαεκτυλίσσεται.

Αυτό «Το Πέ-ρα των Ελ-

λήνων» παρου-σιάζει η Τσοκώ-να, όπως το έζη-σε αυτή τα δέκαοκτώ πρώτα χρό-νια της ζωής της.80 χρόνια μετάτον Τυμφρηστό,60 μετά τον Θεο-τοκά και κοντά40 μετά τον Βίτ-

τι, καθόσον γεννημένη το 1964. Ο Κορο-βίνης γράφει τον πρόλογο στο βιβλίο τηςμε την οικειότητα του οικογενειακού φί-λου. Θεσσαλονικιός αυτός, φιλόλογοςστη Μέση Εκπαίδευση, δίδαξε κοντά μίαδεκαετία, από το 1988 μέχρι το 1996, στοΖάππειο και το Κεντρικό Παρθεναγωγείοτης Κωνσταντινούπολης. Στον πρόλογότου αναφέρει δυο άλλα μέλη της οικογέ-νειας, τη μητέρα της συγγραφέως Ολυμ-πία, διευθύντρια της Αστικής Σχολής Κο-ντοσκαλίου, και τον αδελφό της, Αριστο-τέλη, σήμερα καθηγητή του Ζωγραφείου,με συγγραφική δράση. Και τα δυο αδέλ-φια μας είναι γνωστά από τα δημοσιεύ-ματά τους στο περιοδικό «Κινστέρνα».Στο βιβλίο, υπάρχει ιδιαίτερο κεφάλαιο,με τίτλο «Ο “Άρης” και η “Ιώ”», σε ανω-φερή τα ονόματα, καθώς γίνεται λόγοςγια την προέλευσή τους. Με πλάγιο τρό-πο, η συγγραφέας διανθίζει τις αναμνή-σεις της με μύθους και ιστορικά στοι-χεία. Στο πρώτο κεφάλαιο, συστήνεταιως κόρη δασκάλων, αφιερώνοντας το βι-βλίο στον πατέρα της. Λησμονεί να ανα-φέρει το όνομά του, τον ζωντανεύει ό-μως ως δάσκαλο στα Ταταύλα. Ενώ, σεένα άλλο κεφάλαιο, δίνει το λιγότερογνωστό ιστορικό του σχολείου της μητέ-ρας της, όπου φοίτησε και η ίδια. Η αφή-γηση ξετυλίγεται με χρονολογική τάξη,διατηρώντας έναν ανάλαφρα ευφρόσυνοτόνο. Όλα συμβαίνουν μέσα σε μία αγα-πημένη οικογένεια και σε μία ευημερού-σα κοινότητα. Τα δυσάρεστα, ωστόσο,δεν μένουν στα παραλειπόμενα. Αναφέ-ρονται στις επιμέρους ιστορικές ανα-δρομές, με τον ενδεικνυόμενο για έναπαρόμοιο βιβλίο τρόπο· ακριβόλογα καιχωρίς δραματικούς τόνους. Τα Σεπτεμ-βριανά, οι απελάσεις του ’64, μετά τιςταραχές μεταξύ Ελληνοκυπρίων καιΤουρκοκυπρίων, και πάλι το ’74.

Η ιστορία της Τσοκώνα ξεκινά από τοΦανάρι όπου γεννήθηκε, το Πατριαρχείοόπου βαφτίστηκε και τη Μεγάλη του Γέ-νους Σχολή, όπου ήταν μαθητής ο αδελ-φός της. Στο Φανάρι ήταν το σπίτι των

γονιών της μητέρας της, που την κακό-μαθαν μεν με τα χάδια τους, όπως γρά-φει, αλλά έπλασαν με τις ιστορίες τουςμία Ελληνίδα γνησιότερη από τις συνο-μήλικές της Ελλαδίτισσες. Όταν αυτό τοξύλινο σπίτι, πλάι στο Μετόχι του ΑγίουΤάφου, κάηκε, η μικρή Ιώ παραθέριζεστην Πρώτη, στα Πριγκηπόνησα. Την ι-στορία του και τη φρίκη της φωτιάς τηνπεριγράφει ο αδελφός της σε βιβλίο του.Οι δικές της αναμνήσεις γίνονται πιοζωηρές με την εγκατάσταση της οικογέ-νειας στο διαμέρισμα του Τζιχανγκίρ,προάστιου του Πέρα. Αυτή ήταν η πρώτηγειτονιά και του Μασσαβέτα, οπότε οιπεριγραφές των δυο συγγραφέων για τιςπολυκατοικίες και τις γειτονιές τουςβαίνουν παραλήλως. Κεντρικό σημείοκαι στις δυο αφηγήσεις είναι ο Ίσιος ήΜεγάλος ∆ρόμος του Πέρα. Από τα πρώ-τα ιδρύματα που παρουσιάζει η συγγρα-φέας είναι το Ζωγράφειο, που λειτουρ-γεί μέχρι σήμερα έστω και με 40 μαθη-τές. Ακολουθούν το Ζάππειο, που ήταντο σχολείο της και τα υπόλοιπα σχολείατου Πέρα. Ως κατακλείδα, περιγράφειτην αγαπημένη της Πρώτη, το νησί τους.Στις παιδικές αναμνήσεις, αναμιγνύο-νται ιστορικές πληροφορίες, όπως εκεί-νο το μεγάλο λευκό κιονόκρανο στην α-λάνα έξω από την Παιδόπολη ή το νησίως τόπος εξορίας τα βυζαντινά χρόνια.

Η Τσοκώνα, αφού ολοκληρώνει, σε έ-να πρώτο μέρος του βιβλίου, τις αναμνή-σεις των παιδικών και εφηβικών χρό-νων, αποπειράται μία συστηματική πα-ρουσίαση “του Πέρα των Ελλήνων”, κρα-τώντας έτσι στο ακέραιο την υπόσχεσητου τίτλου. Με πληρότητα, αλλά χωρίςκαταγραφικό φιλολογισμό, παρουσιάζεισυστηματικά αξιοθέατα και Ιδρύματα.Είναι πολύτιμη αυτή η περιγραφή, γιατίτις λεπτομέρειες που έχει συγκρατήσει ημνήμη, ο ερευνητής δεν τις εντοπίζει, ό-σο κι αν κοπιάσει. Μεταφράστρια σήμε-ρα από τα ελληνικά στα τουρκικά, πλου-τίζει περαιτέρω την αφήγησή της. ∆ίνειτο προβάδισμα στα κινηματογραφικά έρ-γα και τις αίθουσες, χάρις στην “μανιώ-δη σινεφίλ” μητέρα, ακολουθούν ένα ε-κτενές κεφάλαιο για τις εκκλησίες καιμικρότερα, για τα προξενεία και τα θέα-τρα, αυτά χάρις και στον θεατρόφιλο πα-τέρα. Ιδιαίτερα κεφάλαια αφιερώνονταιστα αξιοθέατα, την πλατεία Ταξίμ, το κο-σμοπολίτικο Σταυροδρόμι και τον Γαλα-τά. Η συγγραφέας δεν λησμονεί να ανα-φερθεί στον ελληνικό Τύπο, καθώς καισε ορισμένες προσωπικότητες του Πέρα,αλλά και σε κάποιους γραφικούς τύ-πους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η αναφοράτης στην όγδοη Τέχνη, τη φωτογραφία.Κατά μία εκδοχή, επειδή η Κωνσταντι-νούπολη δεν είχε πολλούς ντόπιους ζω-γράφους, πλήθυναν οι φωτογράφοι. Απότο 1850 και ύστερα, στον Ίσιο ∆ρόμο α-νοίγουν φωτογραφεία. Πρώτος ο Βασι-λάκης Καργόπουλος, μετά ο γιος τουΚωνσταντίνος, αλλά κυρίως, ο ΑχιλλέαςΣαμαντζής και ο γαμπρός του Ευγένιος∆αλέζιος, τους οποίους πρωτογνωρίσα-με πέρυσι με την έκθεση των φωτογρα-φιών τους στην Αγιορείτικη Εστία τηςΘεσσαλονίκης. Η παρουσίαση από τηνΤσοκώνα του Σαμαντζή συνιστά μία μο-ναδική μαρτυρία γι’ αυτόν τον ερασιτέ-χνη φωτογράφο, “αστό, πολύγλωσσο καικοσμοπολίτη”. Το 1936 εγκαταστάθηκεστην Αθήνα, όπου και πέθανε το 1942,τυφλός και σε κακή οικονομική κατά-σταση, όπως ο Βουτυράς. Αυτός δέκαχρόνια νεότερος, στα 72. Το βιβλίο εικο-νογραφείται με 30 από τις συνολικά 120φωτογραφίες που τράβηξε επί τούτου οφίλος της συγγραφέως, φωτογράφοςΣαμί Σολμάζ.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1059 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 2277ΒΙΒΛΙΟ

Η Πόλη μιας Πολίτισσας

2288 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014MOYΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

lianam@otenet.gr

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Κyklos ensembleυ πό τον Θ. Κου ρε ντζή

ΟΘεό δω ρος Κου ρε ντζής, ο κο ρυ φαίος έλ λη νας μαέ στρος, ο μα- θη τής του θρυ λι κού Ilya Musin που ο δά σκα λός του εί χε πει

για ε κεί νο ν: «Εί χα πο λύ τα λα ντού χους μα θη τές σαν τον Gergiev καιτον Temirkanov και μια μό νο διά νοια: τον Θεό δω ρο Κου ρε ντζή», οδιευ θυ ντής ορ χή στρας που κα τά φε ρε να στρέ ψει τα φώ τα τωνΜΜΕ α πό τις λα μπε ρές ευ ρω παϊκές και α με ρι κα νι κές αί θου σες στηΣι βη ρία -τον τό πο με άλ λα λό για που φα ντά ζει με αυ το ε ξο ρία δί -χως ό μως να εί ναι, και ό που ε πέ λε ξε για να γεν νή σει, στην α πο -μό νω σή του, μου σι κή- κα τα φθά νει στο α θη ναϊκό κα λο καί ρι. Για ναδιευ θύ νει για πρώ τη φο ρά έ να ελ λη νι κό σύ νο λο μου σι κής: το Κy-klos ensemble.Ένα σύ νο λο α πο τε λού με νο α πό δια κε κρι μέ νους σο- λί στ -ε ντός και ε κτός των τει χώ ν- που έ χει κα τα φέ ρει, στο σύ ντο -μο διά στη μα της πα ρου σίας του, βα σί ζο ντας την ύ παρ ξή του στηνέν νοια της α ντα πο δο τι κό τη τας και μέ νο ντας μα κριά α πό τις συ νή -θεις πρα κτι κές και πε πα τη μέ νες, να δια γρά ψει μια α στρα φτε ρήπο ρεία ευ ρέως (μου σι κού) φά σμα τος α πο λαμ βά νο ντας το θαυ μα -σμό τό σο του Τύ που ό σο και του κοι νού. Μα ζί τους ο τε νό ρος KeithBernard Stonum που έ χει εν θου σιά σει με τη ζε στή, πλού σια φω νήτου και την πο λυ ποί κι λη σκη νι κή του πα ρου σία. Στο πλαί σιο τουΦε στι βάλ Αθη νών, θα ερ μη νεύ σουν το σπα ρα κτι κό α ρι στούρ γη ματου γερ μα νι κού Ρο μα ντι σμού: το Χει μω νιά τι κο Τα ξί δι (1827) τουΦρα ντς Σού μπερτ (1797-1828). Τον α κρο γω νιαίο λί θο του ρε περ -το ρίου του λι ντ, ό πως ε πα νερ μη νεύε ται ευ φυώς μέ σα α πό τη με τα- μο ντέρ να, ό σο και βα θύ τα τα εκ φρα στι κή με τα γρα φή του Hans Zen-der για σύ νο λο δω μα τίου (1993).

∆ευ τέ ρα 14 και Τρί τη 15 Ιου λίου, στις 9μ.μ., στο Μέ γα ρο Μου- σι κής. Τι μές ει σι τη ρίω ν: 25, 20, 10 (φοι τη τι κό), 5 ευ ρώ (α νερ γίας,ΑμεΑ).

20ό ∆ιε θνές Φε στι βάλΧο ρού Κα λα μά τας

Το ∆ιε θνές Φε στι βάλ Χο ρού Κα λα μά τας, φέ τος, συ μπλη ρώ νειτα 20 του χρό νια. 20 συ νε χή χρό νια, κα τά τα ο ποία συ νέ βα λε

ση μα ντι κά στη γνω ρι μία και α νά πτυ ξη του σύγ χρο νου χο ρού στηνΕλλά δα και κα τέ λα βε μια δια κρι τή θέ ση στην καλ λι τε χνι κή ζωήτης χώ ρας, αλ λά και διε θνώς.

Το ε πε τεια κό 20ό ∆ιε θνές Φε στι βάλ Χο ρού Κα λα μά τας, που θαπραγ μα το ποιη θεί α πότις 17 έως τις 24 Ιου- λίου και διορ γα νώ νε -ται α πό το ∆ιε θνές Κέ -ντρο Χο ρού Κα λα μά -τας (∆Ι.ΚΕ.ΧΟ.), α νοί -γει με το NederlandsDans Theater 2 σε μιασυ νά ντη ση με την υ -ψη λή τε χνι κή, την εκ-

φρα στι κό τη τα, την ποιη τι κό τη τα. Το πα γκο σμίως γνω στό σχή μαα πό την Ολλαν δία μας συ στή νει την ο μά δα των νεώ τε ρων δε ξιο τε -χνών του, 17 έως 23 ε τών, που ι δρύ θη κε το 1978. Ο χο ρο γρά φοςPaul Lightfoot που α νέ λα βε α πό το 2011 τα η νία της ο μά δας με τάτην ε πί 36 χρό νια ε μπνευ σμέ νη καλ λι τε χνι κή διεύ θυν ση του Jii Ky-lian, ση μα το δο τεί τη συ νέ χεια του ι στο ρι κού συ γκρο τή μα τος. Χο- ρο γρα φίες: Alexander Ekman, Jii Kylian, Sol Leon και Paul Light-foot. Χο ρεύου ν: Luke Cinque-White, Olivier Coeffard, Spencer Dic-khaus,

Clement Haenen, Chuck Jones, Gregory Lau, David Ledger, LunaMertens,

Imre van Opstal, Xanthe van Opstal, Devi Selly, Yukino Takaura,Fernando Troya, Casia Vengoechea, Clara Villalba, Richel Wieles,Katarina van den Wouwer.

Πέ μπτη 17 και Πα ρα σκευή 18 Ιου λίου, στις 10μ.μ., στο Μέ γα ροΧο ρού. Τι μές ει σι τη ρίω ν: 20 ευ ρώ, 15, 12 (φοι τη τι κό / μειω μέ νο)και 10 (πε ριο ρι σμέ νης ο ρα τό τη τας).

«Με τρο νό μος», τεύ χος 52

Μά νος Χατ ζι δά κις20 χρό νια με τάΣτις 15 Ιου νίου συ μπλη ρώ θη καν 20 χρό νια α πό το θα νά του του Μά νου Χατ ζι δά κι

(1994), του συν θέ τη που με γά λω σε, και θα συ νε χί σει να με γα λώ νει, γε νιές Ελλή νωνμε το έρ γο του. Και αν πρέ πει να στα θού με σε κά τι εί ναι η συ νέ πεια με τα ξύ ό σων έ -

λε γε και ό σων έ πρατ τε. Οι δη μό σιες πα ρεμ βά σεις του δεν ή ταν άλ λο α πό τον τρό πο πουθα πρέ πει να λει τουρ γεί έ νας ζω ντα νά σκε πτό με νος άν θρω πος. «Επει δή ό μως η σκέ ψη έ -χει γί νει εί δος πο λυ τε λείας στον και ρό μας… φα ντά ζω σαν φι λό σο φος», έ λε γε. «Φα ντα -στεί τε σε τι κα τά ντια φτά σα με να φα ντά ζω ε γώ σαν φι λό σο φος, ε νώ έ χω, α πλού στα τα,κοι νό νου». Όταν σχο λία ζε, το έ κα νε ως πο λί της και ό χι ως Χατ ζι δά κις. Κι αυ τό που τονεν διέ φε ρε ή ταν να εί ναι χρή σι μος πο λί της. Το α -φιέ ρω μα του Με τρο νό μου δεν θα στα θεί στη μου- σι κή του Χατ ζι δά κι αλ λά στη σκέ ψη του, στο λό γοτου, στους ποιη τές που συ νερ γά στη κε, με ξε χω ρι -στή θέ ση το Νί κο Γκά τσο, και στους στί χους πουέ γρα ψε ο ί διος. Και πριν απ’ ό λα αυ τά μια ε κτε νήέ ρευ να για τις κοι νω νι κο πο λι τι κές και αι σθη τι κέςα να ζη τή σεις ε νός α νή συ χου νέ ου στην Αθή να τηςΚα το χής και της Απε λευ θέ ρω σης, για τον Μά νοΧατ ζι δά κι της Ε ΠΟΝ. Από τα εν δια φέ ρο ντα και συ- ναρ πα στι κά πε ριε χό με να ξε χω ρί σα με: «Μά νος Χα-τ ζι δά κις: Βιο γρα φι κό ση μείω μα σε πρώ το πρό σω -πο», Αλέ ξης Βά κης & Ιά σο νας Χαν δρι νός: «Ο Μά νοςΧατ ζι δά κις της Ε ΠΟΝ», Μί κης Θε ο δω ρά κης: «Ο εμ- φύ λιος, ο Μά νος και ε γώ», Μά νος Χατ ζι δά κις: «Ημου σι κή εί ναι μια υ πό θε ση η ο ποία α φο ρά έ ναν κό -σμο ε πε ξερ γα σμέ νο», μια -α δη μο σίευ τη στο με γα -λύ τε ρο μέ ρος της- συ νέ ντευ ξη, στον Νί κο Σερ βε -τά. Το κα λαί σθη το artwork ε ξω φύλ λου και α φιε -ρώ μα τος υ πο γρά φει ο Πέ τρος Πα ρά σχης.Ο

Ι Μ

ΟΥ Σ

Ι ΚΕΣ

ΑΝΑ Γ

ΝΩ

ΣΕΙΣ

ΤΗ

Σ «

ΕΠ

Ο ΧΗ

Σ»

Τα τρο με ρά παι διά α πό το Λί βερ που λ, εί δω λα μιας νε ο λαίας που πα ρα λη ρού σε αλ λά και ι διο -φυείς μου σι κοί που πει ρα μα τί στη καν και ε ξε λί χθη καν ταυ τό χρο να με τα ρεύ μα τα της ε πο χήςτους, έ μει ναν μα ζί δέ κα χρό νια αλ λά ζο ντας το ρου της μου σι κής ι στο ρίας. Τα τρα γού δια τους

δεν ση μά δε ψαν μό νο την ι στο ρία της μου σι κής αλ λά και την προ σω πι κή ι στο ρία πολ λών ε κα τομ μυ -ρίων α κρα τών και έρ χο νται ξα νά στην ε πι και ρό τη τα με έ ναν άλ λο τρό πο που ε νι σχύει την δια χρο νι -κό τη τα τους. Η Κα με ρά τα και ο Μίλ τος Λο γιά δης μας προ σκα λούν σ’ έ να μου σι κό τα ξί δι με με γά λεςε πι τυ χίες τον θρυ λι κών Σκα θα ριών, σε ε νορ χή στρω ση του Νί κου Πλα τύ ρα χου η ο ποία ε μπλου τί ζει τατρα γού δια με το με γα λείο του συμ φω νι κού ή χου, δια τη ρώ ντας α νε ξί τη λο το μο να δι κό ύ φος και τηδυ να μι κή τους. Το «ρό λο» των τεσ σά ρων Σκα θα ριών α να λαμ βά νουν οι τρα γου δι στές: Κώ στας Βα σι -λιά γκος, ∆ώ ρος ∆η μο σθέ νους, Βα σί λης Γισ δά κης, Στιβ Κόκ κας, ε νώ special guest θα εί ναι το α γα πη -μέ νο συ γκρό τη μα της νε ο λαίας Μέ λιsses.

Την Πέ μπτη 17 Ιου λίου, στις 9μ.μ., στο Ωδείο Ηρώ δου Αττι κού. Τι μές ει σι τη ρίω ν: 30 ευ ρώ, 15, 10(φοι τη τι κό), 5 (κάρ τα α νερ γίας, ΑμεΑ).

Οι Μου σι κές προ τά σεις συ νυ πο γρά φουν τοκεί με νο – έκ κλη ση του συ νά δελ φου Γιώρ γουΜο νεμ βα σί τη που α φο ρά το πα ρόν και τομέλ λον της Κα με ρά τα και έ χει ως ε ξής:

« Όπως ί σως γνω ρί ζε τε η δο ξα σμέ νη και στο ε -ξω τε ρι κό Κα με ρά τα - Ορχή στρα των Φί λων τηςΜου σι κής πρό κει ται να πραγ μα το ποιή σει την Πέ -μπτη 17 Ιου λίου συ ναυ λία, στο Ηρώ δειο, α φιε -ρω μέ νη στους θρυ λι κούς Beatles, ε νταγ μέ νη στοπρό γραμ μα του Φε στι βάλ Αθη νών.

Εκεί νο το ο ποίο μάλ λον δεν γνω ρί ζε τε εί ναι ό -τι για την Κα με ρά τα, δεν εί ναι μια α πλή συ ναυ -λία, αλ λά μια ι διαί τε ρη συ ναυ λία, η ο ποία θα βο -η θή σει το σπου δαίο αυ τό μου σι κό σύ νο λο να ξε- πε ρά σει κά ποια α πό τα σο βα ρά οι κο νο μι κά προ- βλή μα τα τα ο ποία α ντι με τω πί ζει τον τε λευ ταίοκαι ρό. Μειώ νε ται έ τσι η χα ρά της διε θνούς κα τα -ξίω σής του, μια και τό σο το δη μό σιο ό σο και οι ι -διω τι κοί φο ρείς α δια φο ρούν για την ο φει λό με νηυ πο στή ρι ξη της Ορχή στρας, που α πο τε λεί τού τεςτις δύ σκο λες ε πο χές έ να α πό τα ση μα ντι κό τε ραε ξα γώ γι μα πο λι τι στι κά α γα θά μας.

Μι κρές α πο δεί ξεις γι’ αυ τό α πο τε λούν α φε νόςμεν τα διε θνή ε γκώ μια για το πλέ ον πρό σφα το η -χο γρά φη μα της Κα με ρά τας -το μπα λέ το «Τα Πλά- σμα τα του Προ μη θέ α» του Λού ντβιχ βαν Μπε τό -

βεν, που εκ δό θη κε α πό την ι στο ρι κή και πο λυ δύ -να μη δι σκο γρα φι κή ε ται ρεία DECCA- α φε τέ ρουδε η συμ με το χή της, στις 2 Αυ γού στου, στο πε ρί -φη μο Φε στι βάλ Μου σι κής Proms του BBC, πουπραγ μα το ποιεί ται κά θε χρό νο στο Λον δί νο. Ση- μειώ στε ό τι εί ναι το πρώ το ελ λη νι κό μου σι κό σύ- νο λο το ο ποίο ε κλή θη να συμ με τέ χει πο τέ στην υ -πε ραιώ νια ι στο ρία του θε σμού αυ τού -ι δρύ θη κετο 1895!- που θεω ρεί ται ως το ση μα ντι κό τε ρο α -πό τα με γά λα Φε στι βάλ Μου σι κής του κό σμου.

[…] Θυ μί ζου με ό τι στο ε ξω τε ρι κό η Κα με ρά ταεμ φα νί ζε ται με το ό νο μα Armonia Atenea. Κα τό -πιν αυ τών, ό πως α ντι λαμ βά νε στε, η πα ρου σίασας στη συ ναυ λία του Ηρω δείου, στην ο ποία αρ- χι μου σι κός θα εί ναι ο πο λύ πει ρος Μίλ τος Λο γιά -δης, δεν θα α πο τε λέ σει α πλώς μια ε πι βρά βευ σητης Κα με ρά τας για τα ό σα σπου δαία προ σφέ ρει,δεν θα α πο τε λέ σει για ε σάς, μό νο μια ό μορ φημου σι κή βρα διά, στην ο ποία θα α πο λαύ σε τε σε ό -μορ φες ερ μη νείες τα α ει θα λή, δια χρο νι κά τρα- γού δια των Beatles, που κα τέ κτη σαν πριν 50 χρό- νια την κο ρυ φή του μου σι κού κό σμου και πα ρα -μέ νουν α κό μη ε κεί. Θα α πο τε λέ σει και μια ση μα -ντι κή α ρω γή σε αυ τό το υ πέ ρο χο μου σι κό σύ νο λο,που α ξί ζει, πά ση θυ σία να συ νε χί σει το δη μιουρ -γι κό του έρ γο.»

Η Κα με ρά τασυ να ντά

τους Beatles

Η Κα με ρά τα α ξί ζει και πρέ πει να συ νε χί σει

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 2299ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

Εχουμε, άραγε, απωλέσει κά-ποιες από τις ανθρώπινες ιδιό-τητές μας; Η σύγχρονη ζωή στις

μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου, ηαποξένωση και η απαιτητική καθημε-ρινότητα μάς έχουν μεταλλάξει σεβαθμό που να μη νοιαζόμαστε για τοτι συμβαίνει έξω από την κλειδαμπα-ρωμένη μας πόρτα; Κολυμπούμε στηθάλασσα της αδιαφορίας, την οποίααποδεχόμαστε με τη δικαιολογία τηςάγνοιας, κι όταν η άγνοια δεν είναιπειστική, ούτε για μας τους ίδιουςπου υποκρινόμαστε, τότε ρίχνουμετην ευθύνη στις αισθήσεις μας, στηνακοή και την όραση; ∆εν βλέπουμε,δεν ακούμε άρα δεν γνωρίζουμε.Θύτες και θύματα ενός καταρρέοντοςκόσμου, μιας παρακμάζουσας κοινω-

νίας.Το 1964, η 28χρονη Κίτι Γκενοβέζε

δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι της,στη Νέα Υόρκη. ∆ύο εβδομάδες μετάτη δολοφονία, ένα άρθρο σε εφημε-ρίδα, αποκάλυψε την αδιαφορία πουεπέδειξαν οι γείτονες της άτυχης γυ-ναίκας, οι οποίοι δεν αντέδρασαν στιςφωνές της. Οι περισσότεροι, μάλιστα,υποστήριξαν πως δεν είδαν ούτεάκουσαν τίποτε. Η κοινωνική ψυχο-λογία ονόμασε το φαινόμενο «Σύν-δρομο Γκενοβέζε» και σχετίζεται μεαυτό που ονομάζεται «διάχυση της ευ-θύνης».

Βασισμένο στο παραπάνω περιστα-τικό είναι το μυθιστόρημα του ΝτιντιέΝτεκουάν, «Πώς πεθαίνουν οι γυναί-κες;» (Est-ce ainsi que les femmes me-urent?). Με τη σειρά του ο σκηνοθέτηςΛουκάς Μπελβό, μετέφερε την ιστο-

ρία στον κινηματογράφο. Η ταινία «38μάρτυρες» (38 temoins), μεταφέρει τηδράση από τη Νέα Υόρκη στη Χάβρη,το μεγάλο γαλλικό λιμάνι στη Μάγχη,στη δεξιά όχθη των εκβολών του Ση-κουάνα. Βέβαια, η γεωγραφία δεν έχειιδιαίτερη σημασία, όσο το ίδιο το γε-γονός, το οποίο θα μπορούσε να είχεσυμβεί -και έχει συμβεί- σε οποιοδή-ποτε μέρος του κόσμου.

Η ταινία ξεκινά με τη Λουίζ να επι-στρέφει στο σπίτι της από ταξίδι.Μόλις φθάνει, διαπιστώνει πως ακρι-βώς απέναντι από το παράθυρό τουσπιτιού της, έγινε την προηγούμενηνύχτα ένας φόνος. Μια 20χρονη φοι-τήτρια δολοφονήθηκε. Οι έρευνες τηςαστυνομίας δεν οδηγούν πουθενάκαθώς οι 38 γείτονες που ερωτώνταιλένε πως δεν είδαν ούτε άκουσαν τί-ποτε. Ανάμεσά τους και ο Πιέρ, μνη-στήρας της Λουίζ, ο οποίος εργάζεταιως καπετάνιος στο λιμάνι και υπο-στηρίζει πως κοιμόταν βαθιά. Στο με-ταξύ, μια δημοσιογράφος από τοπικήεφημερίδα, η Σιλβί Λοριό, ερευνά τηνυπόθεση. Όμως, ο Πιέρ βασανίζεταιαπό τύψεις επειδή ξύπνησε από τιςκραυγές της κοπέλας και δεν έκανετίποτε για να τη βοηθήσει και αποφα-σίζει να πει την αλήθεια στην αστυνο-μία. Όμως όλοι οι γείτονες και οι γει-τόνισσες στρέφονται εναντίον του,του γυρίζουν την πλάτη όταν τον συ-ναντούν, πετάνε πέτρες στα τζάμια,τον απειλούν. Κι αυτό επειδή όλοιάκουσαν και κανείς δεν αντέδρασε.Αλλά προτιμούν να κάνουν πως δενξέρουν, δεν είδαν και δεν άκουσαν.Επειδή νιώθουν ένοχοι, επειδή η ευ-θύνη τους είναι συλλογική, επειδήαποκρύπτουν το γεγονός της αδιαφο-ρίας τους, επειδή υποκρίνονται μα-ζικά. Κι έτσι στρέφονται εναντίονεκείνου ο οποίος αποκαλύπτει τηναλήθεια, ο οποίος ξεσκεπάζει τη συλ-

λογική απόκρυψη. Και εδώ τίθεται το θέμα, το οποίο

θέτει και ο σκηνοθέτης. Μπορεί η δι-καιοσύνη να παρέμβει και να κατηγο-ρήσει κάποιον επειδή δεν έκανε κάτιγια να βοηθήσει σε μια κατάστασηανάγκης; Η δημοσιογράφος προσπα-θεί να κινήσει νομική διαδικασία απο-καλύπτοντας τη μαζική απόκρυψη. Οεισαγγελέας, κυνικός και πραγματι-στής, προσπαθεί να την πείσει πωςδεν μπορεί να το κάνει και πως η αν-θρώπινη αδιαφορία δεν είναι κάτικαινούργιο. Και ενώ η δημοσιογρά-φος είναι έτοιμη να μη δημοσιεύσει τοάρθρο το οποίο ενοχοποιεί τους 38μάρτυρες, ο Πιέρ την πιέζει να τοκάνει επειδή θεωρεί πως αυτός είναι ομοναδικός τρόπος για να λυτρωθείαπό τις τύψεις που τον κατατρώγουν.

Μια θαυμάσια ματιά στην κοινωνίατης αποξένωσης και της αδιαφορίας,η οποία όμως οδηγεί και στην αποσά-θρωση των ανθρώπινων σχέσεων, κοι-νωνικών αλλά και ατομικών. ΟΜπελβό σκηνοθετεί με επιμέλεια, σαννα διενεργεί αστυνομική έρευνα. Είναιρεαλιστής δεν πέφτει θύμα ενός μελόσυναισθηματισμού, ούτε γίνεται διδα-κτικός. Παρατηρεί, διερευνά, προ-σπαθεί να εισχωρήσει στις ψυχές τωνανθρώπων, να πάρει απαντήσεις κιόχι να εκμαιεύσει αυτές που επιθυμεί.Μια ταινία αληθινή που θα μας κάνεινα κοιτάξουμε τους εαυτούς μας. Κάτιπου το χρειαζόμαστε επειδή, αν θέ-λουμε να δούμε αισιόδοξα το μέλλον,είμαστε υποχρεωμένοι να ανακαλύ-ψουμε την αλληλεγγύη, την ανθρω-πιά, το νοιάξιμο.

Εξαιρετικός ο Ιβάν Ατάλ στον πρω-ταγωνιστικό ρόλο.

strakersan@gmail.com,kersanidis.wordpress.com

«38 ΜΑΡΤΥΡΕΣ»

∆εν είδαν, δεν άκουσαν,δεν ξέρουν!

«Το 24ωρο μιας ξανθιάς» (Walk of shame) του Στίβεν Μπριλ: Ηφιλόδοξη δημοσιογράφος Μέγφκαν, για να κερδίσει μια καλήδουλειά, πρέπει μέσα σε μερικές ώρες να καταφέρει να συναν-τήσει το νέο της αφεντικό. Ανιαρή κωμωδία.

«3 μέρες διορία» (3 days toy kill) του Εμ Σι Τζι: Ο μυστικός πρά-κτορας Ίθαν πάσχει από ανίατη ασθένεια και αναλαμβάνει μιαεπικίνδυνη αποστολή με αντάλλαγμα μια πειραματική θεραπεία.

«Ο απρόβλεπτος κος Σπίβετ» (The young and prodigiousT.S.Spivet) του Ζαν Πιέρ Ζενέ: Ο 10χρονος Τ.Σ.Σπίβετ ζει με τηνπαράξενη οικογένειά του σε ένα απομονωμένο ράντζο στη Μον-τάνα. Ο μικρός είναι ένα παιδί θαύμα που ασχολείται με διάφο-ρες εφευρέσεις και τώρα καλείται να παραλάβει ένα βραβείοαπό ένα ίδρυμα. Μια τρυφερή και παράξενη ταινία από το δημι-ουργό της «Αμελί».

«Ο κύκλος των αναμνήσεων» (The railway man) του ΤζόναθανΤεπλίτζκι: Ο Έρικ Λόμαξ εργάστηκε ως αιχμάλωτος πολέμουτων Ιαπώνων στην κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμήςστην Άπω Ανατολή. Η αιχμαλωσία του άφησε πολλά τραύματακαι η νεαρή Πάτι που τον ερωτεύτηκε αποφασίζει να κάνει ό,τιπερνά από το χέρι της για να τον βοηθήσει να γλυτώσει απότους εφιάλτες του.

«Ο θυρωρός» (Mientras duermes) του Χαούμε Μπαλαγκουέρο: ΟΣέζαρ είναι θυρωρός σε μια πολυκατοικία στη Βαρκελόνη καιγνωρίζει πολλά για τους ενοίκους της. Θρίλερ τρόμου.

Σινεφίλ

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ

Το αριστούργημα που γύρισε ο Ζαν Ρενουάρ, το 1931, είναιένα φιλμ ανελέητο, ένα μελόδραμα κυνισμού και ανηθικότη-τας, με θύμα το Μορίς Λεγκράντ, έναν μεσήλικα υπάλληλο σετράπεζα με χόμπι τη ζωγραφική, ο οποίος παντρεύτηκε μιαπλούσια χήρα. Όμως, λίγο μετά, θα γνωρίσει τον πραγματικόέρωτα στο πρόσωπο της νεαρής Λουλού. Η Λουλού δεν τοναγαπά αλλά τον εμπαίζει, μαζί με τον εραστή της τον Ντεντέ.Επιπλέον τον εκμεταλλεύονται, αφού πουλούν τους πίνακέςτου με σκοπό να πάρουν τα χρήματα. Και ενώ ο Μορίς ταλα-νίζεται, εμφανίζεται ο νεκρός σύζυγος της συζύγου του κι έτσιμένει ελεύθερος για να ζήσει τον έρωτά του με τη Λουλού.

Όμως θα την πιάσει στο κρεβάτι με τον Ντεντέ, θα αντιληφθεί το παιχνίδι που του παίζουν και θαφθάσει στο έγκλημα. Από κει και έπειτα, η ζωή του οδηγείται στην κατάπτωση.

Αυτό είναι το στόρι της ταινίας «Η σκύλα» (Le chienne), της δεύτερης ομιλούσας ταινίας του Ρε-νουάρ, η οποία ξέφευγε από τη μέχρι τότε αντίληψη του κινηματογραφημένου θεάτρου. Ο κορυ-φαίος γάλλος σκηνοθέτης παραδίδει μαθήματα κινηματογράφου με μια ταινία πολύ τολμηρή γιατην εποχή της, σκληρή και ρεαλιστική με θέμα τα ανθρώπινα πάθη. Ένα εξπρεσιονιστικό φιλμνουάρ, εκλεπτυσμένο και κεντημένο με κυνική ειρωνεία. Και ένα έγκλημα εκδίκησης που δεν τι-μωρείται και μοιάζει δικαιωμένο.

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα το οποίο στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο θέ-ατρο των Ζορζ νε Λα Φουσαρντιέρ και Αντρέ Μουεζί-Όν.

Ο Ζαν Ρενουάρ είναι ένας από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του κινηματογράφου ο οποίοςδιέσχισε σαν ογκόλιθος σχεδόν πενήντα χρόνια του γαλλικού (και του αμερικανικού) κινηματο-γράφου. Γιος του ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ, πέρασε στην αθανασία για τηνπροσφορά του ως σκηνοθέτη της 7ης τέχνης, χωρίς να συνθλιβεί κάτω από το μεγάλο όνομα τουπατέρα του.

Με ένα απόλυτα προσωπικό στιλ, ανάμεσα στο λυρικό και το ρεαλιστικό, ήταν ο πρώτος που πα-ρουσίασε συστηματικά το ύφος που οι ιστορικοί ονομάζουν «ποιητικό ρεαλισμό». Τιμήθηκε με τοΧρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας για την ταινία του «Οι σκλάβοι της γης». Με 40 ταινίες στοενεργητικό του, απέσπασε μερικά από τα μεγαλύτερα βραβεία παγκοσμίως, ειδικά στα ευρωπαϊκάφεστιβάλ.

«Η ΣΚΥΛΑ»Κυνισμός και ανηθικότητα

3300 Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014ΘΕΩΡΙΑ

Πώς μπορούμε να ορίσουμε το σύ-στημα του «24/7»;

Χρησιμοποιώ αυτήν τη διατύπωση πε-ρισσότερο για τη δηλωτική της δύναμη,παρά για τη θεωρητική της ακρίβεια. Το24/7 αναφέρεται σε έναν αστερισμό δια-δικασιών που προσιδιάζει στο σύγ-χρονο κόσμο μας, ο οποίος χαρακτηρί-ζεται από μια αδιάκοπη παραγωγή: ησυσσώρευση, η κατανάλωση, ο χρόνοςπου αφιερώνουμε στην επικοινωνία,στα ηλεκτρονικά παιχνίδια... Είτε είμα-στε στην εργασία μας, είτε σε διακοπές,είναι αδύνατον να βρούμε στιγμές κενέςαπό δραστηριότητες, να αποσυνδε-θούμε. Πρόκειται για ένα χρόνο ομοι-ογενή, στον οποίο δεν υπάρχει καμιάανάπαυλα, καμία ησυχία, καμία στιγμήξεκούρασης ή απόσυρσης. Πρόκειται,επίσης, για μια κατάσταση στην οποίαείμαστε μονίμως εκτεθειμένοι, ένανκόσμο χωρίς σκιά, όπου τίποτα δενμπορεί να κρυφτεί ή να παραμείνειιδιωτικό.

Σε αυτόν το χρόνο δίχως χρόνο, κάθεστιγμή, κάθε κοινωνική σχέση αποτιμά-ται σε χρήμα, έτσι ώστε τα πάντα στιςζωές μας να είναι μετατρέψιμα στιςαξίες της αγοράς. Και ο ύπνος, το τε-λευταίο προπύργιο απέναντι στηνπλήρη εδραίωση του καπιταλισμού 24/7αποσαθρώνεται, λεηλατείται για να δη-μιουργηθεί ένα καθεστώς γενικευμένηςαϋπνίας. Στο τέλος, δεν θα μας απομέ-νει παρά να αγοράζουμε ύπνο.

Πού εντοπίζονται οι ρίζες αυτού τουνέου καπιταλισμού;

Προς τα τέλη του 18ου αιώνα, στηνεποχή των πρώτων εργοστασίων κλω-στοϋφαντουργίας που κατασκευάστη-καν για να λειτουργούν εικοσιτέσσεριςώρες. Επρόκειτο για μια πρωτοφανήκαινοτομία και μια πρώιμη πρόκλησηστις μεγάλες χρονικότητες του αγροτι-κού κόσμου, που βασίζονταν στους φυ-σικούς κύκλους και το ρυθμό των επο-χών. Τον 19ο αιώνα, οι σύγχρονοι μη-χανισμοί κυκλοφορίας και ροής, είτεπρόκειται για τους σιδηροδρόμους είτεγια τα καλώδια του τηλέγραφου, κατα-σκευάστηκαν για να διευκολύνουν αυτόπου ο Μαρξ αποκαλούσε «σταθερή συ-νέχεια» της οικονομικής εξάπλωσηςκαι συσσώρευσης.

Στον 21ο αιώνα, αυτή η αρχή κυκλο-φορίας και αδιάκοπης δραστηριότηταςείναι σχεδόν πανταχού παρούσα. Ο κό-σμος μας μοιάζει με ένα σύμπαν στοοποίο όλες οι λάμπες είναι αναμμένεςχωρίς να υπάρχει πλέον κάποιος διακό-πτης για να τις σβήσει. Κατά τη διάρ-κεια των τελευταίων δεκαπέντε ετών,

αναδύθηκε ένα παράδειγμα, μια ισχυρήαπαίτηση προς τα ανθρώπινα όντα νααναδιοργανώσουν τη ζωή τους για ναπροσαρμοστούν σε αυτή τη συνέχεια.Προφανώς, αυτή η φάση αντιστοιχείστο νεοφιλελευθερισμό και το τέλοςτου οργανωμένου καπιταλισμού. ∆ια-γράφεται έτσι ένα είδος βιο-ρύθμισης,στην οποία ο χρόνος που αφιερώνεταιστην ξεκούραση, στην υγεία και το ευζην γίνεται πολύ ακριβός για να μπορέ-σει να βρει μια θέση στην παγκόσμια οι-κονομία.

Τι αποκαλύπτει αυτή η χρονικότηταστην οποία ο ύπνος δέχεται επίθεση;

Ο σκοπός μου σε αυτό το βιβλίο δενείναι να υποστηρίξω ότι ο ύπνος βρί-σκεται σε κίνδυνο, αλλά μάλλον ναδείξω ότι ο ύπνος αποκαλύπτει μιαασυμβατότητα ανάμεσα στη ζωή τωνανθρώπων και τη λογική του 24/7 τωναγορών και των δικτύων. Εδώ και δε-καετίες, οι μεταμοντέρνοι επαναλαμβά-νουν ότι κάθε πτυχή της ζωής κατα-σκευάζεται ιστορικά και ότι δεν υπάρ-χει ουσιαστική λειτουργία που δεν επι-δέχεται αλλαγή ή τεχνολογική παρέμ-βαση. Μεταμορφωνόμαστε, τρόποντινά, σε μετα-υβρίδια. Αντιθέτως, πι-στεύω ότι ο ύπνος συνιστά το καθορι-στικό παράδειγμα ενός στοιχείου απα-ραίτητου για την ανθρώπινη ζωή, τοοποίο δεν θα μπορούσαμε ποτέ να επα-νεφεύρουμε ή να τροποποιήσουμε. Ηγνώση ότι αυτό το μικρό διάστημα τουανθρώπινου χρόνου μπορεί να ξεφύγειαπό τον έλεγχο και τις δυνάμεις της οι-κονομίας αποτελεί μια πηγή αισιοδο-ξίας. Αυτός ο χρόνος του ύπνου μπορείνα ψαλιδιστεί, αλλά ποτέ δεν μπορεί ναελεγχθεί ή να υποστεί μια ορθολογικο-ποίηση.

Φρενίτιδα συσσώρευσης

Ποιοί είναι οι κίνδυνοι του 24/7;Είναι πολλαπλοί και δυνάμει κατα-

στροφικοί. Ο νεοφιλελεύθερος κόσμοςμας χαρακτηρίζεται, μεταξύ άλλων, απόμια έλλειψη σεβασμού προς κάθεμορφή διατήρησης και συντήρησης. Αςπάρουμε το παράδειγμα του τροπικούδάσους στο εθνικό πάρκο Yasuni στονΙσημερινό, τη γη ενός ιθαγενούς πληθυ-σμού, το υπέδαφος της οποίας είναιπλούσιο σε αργό πετρέλαιο. Όταν η κυ-βέρνηση πρότεινε να μην υπάρξουν γε-ωτρήσεις εάν συγκεντρωθεί ένα συνο-λικό ποσό τουλάχιστον 3 δισεκατομμυ-ρίων δολαρίων (2,2 δισεκατομμυρίωνευρώ) για να αντισταθμιστούν οι θυσίεςπου σχετίζονται με τα εισοδήματα από

το πετρέλαιο, οι πιο πλούσιοι οργανι-σμοί του πλανήτη συνέλεξαν μονάχαμερικά εκατομμύρια δολάρια. Το δί-δαγμα είναι το εξής: εάν υπάρχουν απο-θέματα προς εκμετάλλευση ή εξόρυξη,όποια και αν είναι η φύση τους και ανε-ξάρτητα από το σημείο όπου βρίσκον-ται, θα αποτελέσουν αντικείμενο εκμε-τάλλευσης. Αυτό το ξέφρενο σύστημαλειτουργεί σε όλη την επικράτεια τουπλανήτη: έχουμε να κάνουμε με μιαφρενίτιδα λεηλασίας και συσσώρευσηςείτε πρόκειται για τις υδραυλικές ρωγ-ματώσεις, είτε για τα ορυχεία γαιάν-θρακα, τις υπεράκτιες γεωτρήσεις, τηβιομηχανική γεωργία και τη μόλυνσητων ωκεανών και των ποταμών. Αυτή ηλογική της αρπαγής των αποθεμάτωναπαιτεί μια δραστηριότητα χωρίς δια-κοπή. Και, προφανώς, επιταχύνει επί-σης την παγκόσμια θέρμανση του πλα-νήτη.

Έχουμε την τάση να θεωρούμε ότιέχουμε εισέλθει σε μια νέα εποχή, μιαεποχή των εικονικών και αποϋλοποι-ημένων κόσμων με τις ψηφιακές τεχνο-λογίες, τη ρομποτική και τη βιολογικήμηχανική, ωστόσο η κινητήρια δύναμητου καπιταλισμού του 21ου αιώνα έγ-κειται στη λεηλασία της γης και τωνπρώτων υλών.

Τέλος, αυτές οι χρονικότητες είναι

Κινητήρια δύναμη του καπιταλισμού, η λεηλασίαΜε αφορμή το βιβλίο του με τίτλο “Ο ύστερος καπιταλισμός και το τέλος τουύπνου”1 ο καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης και Αισθητικής του ΠανεπιστημίουΚολούμπια, Τζόναθαν Κρέιρι περιγράφει -στη συνέντευξή του στην ΑναστασίαΒέκριν, που δημοσιεύθηκε στη εφημερίδα “Liberation”, στις 20.6.2014- τη φρε-νίτιδα της νέας χρονικότητας με το σύνθημα 24/7 (εικοσιτέσσερις ώρες τηνημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα). Παράλληλα, εξηγεί πώς η βαθμιαία κατα-πάτηση του χρόνου, που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του καπιταλισμού,διέπει την καθημερινότητα όλων μας και πώς αυτό το ξέφρενο σύστημα, πουλειτουργεί σε όλη την επικράτεια του πλανήτη με πρόταγμα τη λεηλασία και τησυσσώρευση, υπονομεύει τη δημοκρατία.

Ο κόσμος μας μοιάζειμε ένα σύμπαν στοοποίο όλες οι λάμπεςείναι αναμμένες χωρίςνα υπάρχει πλέονκάποιος διακόπτης γιανα τις σβήσει.Προφανώς, αυτή ηφάση αντιστοιχεί στονεοφιλελευθερισμό καιτο τέλος τουοργανωμένουκαπιταλισμού.∆ιαγράφεται έτσι έναείδος βιο-ρύθμισης.

“

Η προσωπική υπομονή καιη μέριμνα για τον άλλονπου είναι απαραίτητες γιακάθε μορφή άμεσηςδημοκρατίας έχουνολοκληρωτικάυπονομευθεί από αυτό τοσύστημα. Η αναμονή, ηπαράκαμψη είναι στοιχείαπροβληματικά, καθώς οκαπιταλισμός είναιασύμβατος με τηναμοιβαιότητα ή τησυνεργασία.

“

Ο ΑΚΑ∆ΗΜΑΪΚΟΣ ΤΤΖΖΟΟΝΝΑΑΘΘΑΑΝΝ ΚΚΡΡΕΕΪΪΡΡΙΙ ΕΞΗΓΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΑΫΠΝΙΑΣ

Η ΕΠΟΧΗ 13 Ιουλίου 2014 3311ΘΕΩΡΙΑ

ολέθριες για την κοινωνική ζωή. Επι-βάλλουν την ψευδαίσθηση ενός χρόνουδίχως αναμονή, την ψευδαίσθηση τουστιγμιαίου στην απαίτηση πρόσκτησηςκαι ιδιοποίησης ανεξάρτητα από τη φυ-σική παρουσία του άλλου και από κάθεέννοια ευθύνης. Η προσωπική υπομονήκαι η μέριμνα για τον άλλον που είναιαπαραίτητες για κάθε μορφή άμεσηςδημοκρατίας -το να ξέρεις να ακούςτους άλλους και να περιμένεις τη σειράσου για να μιλήσεις- έχουν ολοκληρω-τικά υπονομευθεί από αυτό το σύστημα.Η αναμονή, η παράκαμψη είναι στοι-χεία προβληματικά, καθώς ο καπιταλι-σμός είναι ασύμβατος με μια κοινωνικήσυμπεριφορά που συνεπάγεται το μερι-σμό, την αμοιβαιότητα ή τη συνεργασία.

Μπορεί κανείς να αντισταθεί;Η απάντηση διαφέρει ανάλογα με τον

τόπο όπου βρισκόμαστε. Αυτή η μορφήκαπιταλισμού είναι σαφώς πιο κατα-στροφική για τους κατοίκους του νότουτου πλανήτη. Στην Ευρώπη και τη Βό-ρεια Αμερική παρατηρεί κανείς την εκ-δήλωση αντιστάσεων γύρω από στρατη-γικές άρνησης ή εξόδου. Αλλά κάθεαποτελεσματική αντίσταση προϋποθέ-τει τη επινόηση νέων μορφών ζωής. Καιπριν αυτές αναδυθούν, πρέπει να ξανα-σκεφτούμε ριζικά τις ανάγκες και τιςεπιθυμίες μας. Μια τέτοια κίνηση προ-ϋποθέτει να σταματήσουμε να αγορά-ζουμε όλα αυτά που μας παρουσιάζουνως ανάγκες και να αποκηρύξουμε τορόλο του καταναλωτή. Σημαίνει, επί-σης, να απαρνηθούμε τον καταστρε-πτικό χαρακτήρα της κουλτούρας τουεκατομμυριούχου, την τοξικότητα όλωντων εικόνων και των φαντασμάτων τουυλικού πλούτου. Για εκείνους από εμάςπου έχουμε παιδιά, προϋποθέτει ακόμηνα εγκαταλείψουμε όλες τις αδύνατεςκαι απεγνωσμένες προσδοκίες πουπροβάλουμε για την επαγγελματικήτους πρόοδο και να τους προτείνουμε,αντιθέτως, το όραμα ενός μέλλοντος τοοποίο μπορούν να κατοικήσουν και ναμοιρασθούν. Όλα αυτά δεν είναι,ωστόσο, παρά η αρχή, τα προλεγόμενα,σε ένα πολιτικό πρόγραμμα πιο σημαν-τικό.

Απενεργοποίηση του εαυτού

Στην Ευρώπη, βρίσκονται σε εξέλιξηπρωτοβουλίες με στόχο την επιβρά-δυνση και την προώθηση βιώσιμωνδράσεων. Τι συμβαίνει στις ΗΠΑ;

Ανεξαρτήτως προθέσεων, αυτές οιπρωτοβουλίες δεν είναι παρά προσωρι-νές λύσεις ή στρατηγικές διαχείρισης,

προκειμένου οι άνθρωποι να αποδεχ-θούν καλύτερα τον καταπιεστικό καιεπισφαλή χαρακτήρα της ζωής τους.Χωρίς έναν πιο ευρύ μετασχηματισμότου συστήματος, είναι αναποτελεσματι-κές ή καταδικασμένες στην αποτυχία.Ας πάρουμε για παράδειγμα το life hac-king: τέτοια κόλπα και εργαλεία για τημεγιστοποίηση της καθημερινότηταςδεν έχουν καμία σχέση με το γεγονόςτης δημιουργίας ενός δεσμού, αλλά εν-τάσσονται μάλλον σε προσωπικές στρα-τηγικές για τη βελτίωση της κοινωνικήςδιαβίωσης και της προσίδιας επιτυχίας.Το ίδιο ισχύει και για το mindfulness,αυτόν τον τύπο διαλογισμού που στο-χεύει στη μείωση του άγχους και είναιπολύ της μόδας στα στελέχη της SiliconValley: και εδώ πρόκειται για ένα μέσοεπικέντρωσης στην ιεραρχική ανέλιξηστην εταιρεία.

Το 24/7 σηματοδοτεί το τέλος της αν-θρώπινης κλίμακας, το τέλος κάθε κοι-νωνικού δεσμού. Θα μπορούσε, αντιθέ-τως, να ευνοήσει το ανθρώπινο στοιχείοκαθιστώντας το πιο προσβάσιμο;

Τα μέσα ενημέρωσης και οι εταιρείεςυψηλής τεχνολογίας μας λένε, βεβαίως,ότι το να είσαι αδιάκοπα συνδεδεμένοςείναι ένα καλό πράγμα. Πρόκειται γιαμια διαδεδομένη ιδέα που αναμφίβολα

οφείλεται σε μια παραμόρφωση τηςγλώσσας. Οι ψηφιακές «συνδέσεις»έχουν πολύ λίγο να κάνουν με τις αν-θρώπινες σχέσεις και περισσότερο μεμια εθιστική χρήση προγραμμάτων καιυπηρεσιών επικοινωνίας, στην οποία οιανθρώπινες επαφές περιορίζονται σεεπαναληπτικές και ομοιογενείς διαδι-κασίες που υπαγορεύονται από τηνπροτροπή στην προβολή και τη διαχεί-ριση του εαυτού. Το γεγονός ότι είσαισυνδεδεμένος γίνεται συνεπώς κάτι τοφαντασματικό, όπου η «διαχείριση»ενός φίλου δεν απέχει πολύ από τη δια-χείριση ενός τραπεζικού λογαριασμού.

Η αλλοίωση της λέξης «μοιράζομαι»είναι ακόμη χειρότερη. Το να μοιράζε-σαι περιορίζεται στην ανάρτηση χαμο-γελαστών ψηφιακών ταυτοτήτων τιςοποίες δημιουργούμε για τον εαυτό μας,μέσα από προκατασκευασμένα μοντέλακαι περιεχόμενα που αποτιμώνται σεχρήμα, και οι οποίες απενεργοποιούντη συνείδηση του εαυτού, μια συνεί-δηση απαραίτητη για έναν πραγματικό

μερισμό και μιαν αληθινή προσοχήπρος τους άλλους. Μας προτρέπουν,επίσης, να «μοιραζόμαστε» προς όφε-λος όλων των διεργασιών 24/7, όπως τοdata mining, που αναλύει τις πληροφο-ρίες των βάσεων δεδομένων και των κα-ταναλωτικών μας συνηθειών και τοοποίο επιτηρεί έτσι πολύ περισσότεροτις ζωές μας από την NSA ή τις υπηρε-σίες πληροφοριών.

Πώς μπορούμε να κατακτήσουμε καιπάλι την καθημερινότητά μας;

∆εν υπάρχει έτοιμη απάντηση. Εντού-τοις, είμαι απολύτως αντίθετος με εκεί-νους που ισχυρίζονται ότι ο πυρήναςτης καθημερινότητάς μας έχει, τρόποντινά, μετατοπισθεί προς το διαδίκτυοκαι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.Αυτό που πάντοτε χαρακτήριζε τη ζωή,σύμφωνα με τον Μορίς Μπλανσό, τονΧενρί Λεφέβρ και άλλους, είναι ότι ηρουτίνα, η πλήξη και η συνήθεια εξε-λίσσονται απροσδόκητα.

Στον πυρήνα της καθημερινής ζωήςυπάρχει κάτι που διαφεύγει, κάτι τοασύλληπτο, το οποίο τα μέσα κοινωνι-κής δικτύωσης εξαλείφουν ολοκληρω-τικά. Πώς μπορεί η καθημερινότητα νασυνδέεται με όλες εκείνες τις στιγμέςόπου κάθε χειρονομία, κάθε κλικ εγ-γράφεται, αποθηκεύεται και αναλύεταιμε σκοπό την πρόβλεψη των επιλογώνκαι των επιθυμιών μας;

Για αυτόν το λόγο επέλεξα ως προμε-τωπίδα σε αυτό το δοκίμιο ένα απόσπα-σμα από ένα ποίημα του Οντέν στοοποίο αναφέρει πως εάν εγκαταλεί-ψουμε το μερισμό και την αμοιβαιότηταενός κοινού βιόκοσμου, τότε «μετατρέ-πουμε την ημέρα σε ένα σκιάχτρο», σεμια ημέρα ημιτελή και ψεύτικη, και«τον κοινό μας κόσμο σε μια ακαταστα-σία χωρίς τέλος».

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Τσαλακός

Σημείωση

1. Το βιβλίο του Τζόναθαν Κρέιρι, «Ούστερος Καπιταλισμός και το τέλοςτου ύπνου», κυκλοφορεί από τις εκ-δόσεις Λιβάνη (2014).

Κινητήρια δύναμη του καπιταλισμού, η λεηλασία

O ύπνος συνιστά τοκαθοριστικόπαράδειγμα ενόςστοιχείου απαραίτητουγια την ανθρώπινη ζωή,το οποίο δεν θαμπορούσαμε ποτέ νατροποποιήσουμε. Ηγνώση ότι αυτό τομικρό διάστημα τουανθρώπινου χρόνουμπορεί να ξεφύγει απότον έλεγχο τηςοικονομίας αποτελεί μιαπηγή αισιοδοξίας.

“

To top 5του Μουντιαλ

Τελειώνει σήμερα το 20ο Παγκόσμιο ΚύπελλοΠοδοσφαίρου αφήνοντας πίσω του μαγικέςστιγμές για τους φίλους του ποδοσφαίρου. Είναιγενικώς αποδεκτό ότι ήταν ένα από τα εντυπω-σιακότερα που έγιναν ποτέ ενώ σχεδόν κάθεπαιχνίδι έδινε αφορμή για να γραφτούν ωραίεςποδοσφαιρικές και όχι μόνο ιστορίες. Η “Εποχή”,αναμένοντας τον σημερινό μεγάλο τελικό, θυ-μάται τις πέντε καλύτερες στιγμές της διοργά-νωσης.

Ο Σαμαράς παρηγορείτον ΜπαρίΤο παιχνίδι ήταν από αυτά που λέμε «ζωής και

θανάτου». Η Ελλάδα ήθελε μόνο νίκη ενώ ηΑκτή Ελαφαντοστού περνούσε στον επόμενο γύροκαι με ισοπαλία. Οι έλληνες διεθνείς προηγούν-ται νωρίς με γκολ του Ανδρέα Σάμαρη αλλά οΓουίλφιντ Μπόνι ισοφαρίζει σε 1-1. Το ρολόι έχειδείξει ΄90 και ο Σαμαράς κερδίζει αμφισβητού-μενο πέναλτι. Ακολουθεί μίνι σύσκεψη των διε-θνών και ο παίκτης της Σέλτικ αναλαμβάνει τηνπιο κρίσιμη εκτέλεση πέναλτι της ιστορίας τουελληνικού ποδοσφαίρου. Απέναντί του στέκεταιο τερματοφύλακας της Ακτής, ΜπουμπακάρΜπαρί ο οποίος, προσπαθεί να επηρεάσει ψυχο-λογικά τον Σαμαρά με διάφορα τρικς πριν τηνεκτέλεση. Ο Σαμαράς, με ψύχραιμη εκτέλεση,στέλνει τη μπάλα στη δεξιά γωνιά του Μπαρί καιτην Ελλάδα στους «16» του Μουντιάλ για πρώτηφορά στην ιστορία της. ∆ευτερόλεπτα αργότεραόταν διαιτητής σφυρίζει τη λήξη ο Μπαρί ξεσπάεισε λυγμούς. Ο Σαμαράς αφήνει τους πανηγυρι-σμούς με τους συμπαίκτες του και σπεύδει να πα-ρηγορήσει τον Ιβοριανό τερματοφύλακα, αποδει-κνύοντας πως ακόμα και σε τέτοιες στιγμές, η συ-ναδελφικότητα και η αλληλεγγύη μπορούν ναυπερνικήσουν.

Το δάγκωματου Σουάρες και ησυγχώρεση του ΚιελίνιΟυρουγουάη -Ιταλία στο τελευταίο παιχνίδι

των ομίλων και ο Λουίς Σουάρες δαγκώ-νει αψυχολόγητα τον ώμο του Ιταλού αμυντι-κού Τζότζιο Κιελίνι. Ο Ιταλός διαμαρτύρεται,δείχνοντας στον διαιτητή το σημάδι στον ώμοτου, την ώρα που ο Ουρουγουανός επιθετικόςπέφτει στο έδαφος κρατώντας το στόμα του.Με το τέλος του παιχνιδιού ξεσπά θύελλα αν-τιδράσεων κατά του Σουάρες και η ΦΙΦΑ τοντιμωρεί με την εξοντωτική ποινή των 9 αγω-νιστικών εκτός γηπέδων και μεγάλο χρημα-τικό πρόστιμο. Η εταιρίες που έχουν συμβό-λαια με τον Σουάρες, σε μια επίδειξη ψευτοη-θικισμού απειλούν με διακοπή συμβολαίουτον Ουρουγουανό την ώρα που στο Μοντεβι-δέο ξεσπούν διαμαρτυρίες ακόμα και από τονΠρόεδρο της χώρας. Ο μεγαλύτερος υπερα-σπιστής του Σουάρες αποδεικνύεται ο ίδιος οΚιελίνι ο οποίος σε δηλώσεις του χαρακτηρί-ζει την ποινή «υπερβολική», ζητά από τηνπαγκόσμιο ομοσπονδία να την αναθεωρήσεικαι απαντά στο απολογητικό μήνυμα τουΣουάρες, «περασμένα, ξεχασμένα».

Η Ολλανδία και τα πέναλτιΗΟλλανδία ήταν το μεγάλο φαβορί απέναντι στην έκπληξη του τουρ-

νουά, Κόστα Ρίκα αλλά τα δοκάρια και ο εξαιρετικός τερματοφύλα-κας, Κέιλορ Νάβας έστειλαν το ματς στη διαδικασία των πέναλτι. Εκεί, οΟλλανδός προπονητής Φαν Χάαλ κάνει αλλαγή τον τερματοφύλακα Σίλε-σεν (που δεν έχει αποκρούσει ποτέ πέναλτι στην καριέρα του) και περνάστον αγώνα τον Κρουλ. Στη διαδικασία των πέναλτι ο Κρουλ αποκρούει δύοφορές και στέλνει την Ολλανδία στους «4». Ο Λουίς Φαν Χαάλ αποθεώνε-

ται από τον παγκόσμιο Τϋπο για την έμπνευσή του αλλάλίγες μέρες μετά θα τηνπάθει από ένα «δικότου παιδί». Στον ημιτε-λικό με την Αργεντινή οΡομέρο - που ο ΦανΧάαλ τον είχε αναδείξειστην Άλκμααρ – πιάνειδύο πέναλτι των Ολ-λανδών και γίνεται οήρωας της ομάδας του.Η Ολλανδία αποδει-κνύει ότι δεν έχει πάρειτυχαία τον τίτλο της αι-ώνιας «looser».

Το 7-1 της ΓερμανίαςΠαιχνίδι και σκορ που θα μνημο-

νεύεται για πολλές δεκαετίες δενθα μπορούσε να λείπει από το top-5 τουΜουντιάλ. Στον πρώτο ημιτελικό συγ-κρούονται Βραζιλία και Γερμανία. ΣτηΒραζιλία επικρατεί παροξυσμός καθώςτο όνειρο όλων είναι να σηκώσουν τηνκούπα μέσα στο Μαρακανά ενώ η απώ-λεια του Νε μάρ δείχνει να συσπειρώνειόλη την ομάδα μπροστά στον μεγάλοστόχο. Λιγότερο όμως από 30 λεπτάμετά την έναρξη του αγώνα τα όνειρα των Βραζιλιάνων μετατρέπονται σε εφιάλτη καθώςβρίσκονται πίσω στο σκορ με 0-5. Οι τηλεοπτικές κάμερες δείχνουν πλάνα από τις κερκί-δες με οπαδούς να κλαίνε, οι βραζιλιάνοι διεθνείς έχουν καταρρεύσει ψυχολογικά με απο-τέλεσμα να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο και οι Γερμανοί δείχνουν ότι θα είναι αμεί-λικτοι μέχρι τέλους. Το παιχνίδι τελειώνει με το εκκωφαντικό 7-1, την μεγαλύτερη ήτταστην ιστορία της εθνικής Βραζιλίας και ολόκληρο το στάδιο γιουχάρει τους διεθνείς πουκλαίνε απαρηγόρητοι στο κέντρο του γηπέδου. Ο μέσος της Γερμανίας, Μεσούτ Οζίλ πάν-τως, έσπευσε, μέσω twitter να στείλει μήνυμα συμπαράστασης στους Βραζιλιάνους. «Έχετεμια όμορφη χώρα, υπέροχους ανθρώπους και φανταστικούς ποδοσφαιριστές. Ένα τέτοιοπαιχνίδι δεν μπορεί να σας καταστρέψει την τιμή σας ».

Αδάμος Ζαχαριάδης

Το πριμνα πάει στη ΓάζαΗΑλγερία κατάφερε να προκριθεί για πρώτη φορά στην

ιστορία της στους «16» του Μουντιάλ και αν και έχασεαπό την Γερμανία κατάφερε, με την εμφάνισή της, να κερ-δίσει πολλές συμπάθειες. Η απόφαση όμως των διεθνώνποδοσφαιριστών της να χαρίσουν το πριμ που θα πάρουνστους κατοίκους της Γάζας έκανε την εθνική ομάδα τηςχώρας ίσως την πιο αγαπητή ομάδα του τουρνουά. Τηναπόφαση ανακοίνωσε, μέσω της ιστοσελίδας του -ο επι-θετικός της ομάδας, Ισλάμ Σλιμανί. «Οι κάτοικοι τηςΓάζας χρειάζονται (τα χρήματα) περισσότερο από εμάς»έγραψε στη σελίδα του ο Σλιμανί. Σύμφωνα με δημοσιεύ-ματα του αλγερινού Τύπου, το χρηματικό έπαθλο των Αλ-γερινών ποδοσφαιριστών ανέρχεται σε περίπου 6,5 εκα-τομμύρια ευρώ. Πάντως, αν και επισήμως δεν έχει ακόματοποθετηθεί, είναι πιθανόν η ΦΙΦΑ να τιμωρήσει την αλ-γερινή ομοσπονδία καθώς δεν επιτρέπει τη σύνδεση οποι-ουδήποτε είδους πολιτικού μηνύματος με το ποδόσφαιρο.