1

Επιτρ

οπή

Γιού

νκερ

Ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

«Η Ευρώπη είναι ζήτημα καρδιάς»

Ζαν-Κλοντ ΓιούνκερΠρόεδρος της Ευρωπαϊκής ΕπιτροπήςΣτρασβούργο, 22 Οκτωβρίου 2019

2

2014 – 2019 | Επιτροπή Γιούνκερ

Signor Presidente,

Κύριε πρόεδρε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου,

Αξιότιμα μέλη,

Σήμερα συμπληρώνονται ακριβώς πέντε χρόνια από την ημέρα που το Ευρωπαϊκό

Κοινοβούλιο έδωσε στην Επιτροπή μου ψήφο εμπιστοσύνης, χωρίς ποτέ να την

ανακαλέσει. Είναι αλήθεια ότι, μερικές φορές, οι σχέσεις μας υπήρξαν δύσκολες

αλλά πάντοτε κόσμιες· ταραχώδεις αλλά εντός λελογισμένων πλαισίων. Και θα

ήθελα να σας ευχαριστήσω γι’ αυτό από καρδιάς. Γιατί είναι ανεξάλειπτη η τιμή για

καθέναν που περιβάλλεται με την εμπιστοσύνη αυτού του Σώματος και μπορεί να

βασίζεται στη στήριξη των ευρωπαίων βουλευτών, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την

ευρωπαϊκή δημοκρατία. Βλέπω στην αίθουσα πολλά γνωστά πρόσωπα. Πολλοί

από εσάς έχουν γίνει φίλοι μου —όχι μόνο σε διοργανικό επίπεδο αλλά εφ’ όρου

ζωής, και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας γι’ αυτό.

Όπως, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρόεδρο Τουσκ. Ήμασταν σαν δίδυμα

αδέλφια. Ακόμη και τα δίδυμα μπορούν μερικές φορές να διαφωνούν. Είχαμε

όμως την ευφυία να κρύβουμε τις διαφωνίες μας. Πιθανώς, αποτελεί έκπληξη

για εσάς το γεγονός ότι είχαμε ενίοτε διαφωνίες. Ήθελα, λοιπόν, να ευχαριστήσω

τον Ντόναλντ για την αμέριστη συμπαράστασή του και για τη φιλία του που

θα συνεχιστεί και με τιμά. Οι φιλίες —λέξη που χρησιμοποιούμε αδιακρίτως—

σπανίζουν στον χώρο της πολιτικής. Μάλιστα, σπανίζουν ακόμη περισσότερο μέσα

στην ίδια πολιτική οικογένεια, αλλά χωρίς τον Ντόναλντ δεν θα είχα μπορέσει να

κάνω όσα κατάφερα να επιτύχω.

Η Ευρώπη είναι ζήτημα καρδιάς

3

Και επειδή απευθύνομαι για τελευταία φορά σ’ εσάς, θα ήθελα, επίσης, να ευχηθώ

καλή επιτυχία στην κ. φον ντερ Λάιεν. Είναι το άτομο που χρειαζόμαστε επικεφαλής

της Επιτροπής και το οποίο, με τη σειρά του, χρειάζεται την ενθάρρυνση και τις

ευχές μας. Καλή τύχη, Ούρσουλα!

Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τα μέλη της Επιτροπής μου. Γιατί, χωρίς τη

βοήθειά τους, δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα. Πρόκειται για άνδρες και γυναίκες

οι οποίοι, τόσο μεμονωμένα όσο και συλλογικά, υπηρέτησαν επάξια την Ευρώπη,

και τους ευχαριστούμε. Muchas gracias, obrigado, merci, vielen Dank!

Όταν ανέλαβα τα καθήκοντά μου το 2014, η Ευρώπη ήταν πράγματι αποδυναμωμένη

και η αλληλεγγύη μας είχε υποστεί πολλά πλήγματα και είχε διαρραγεί. Το 2014 η

Ευρώπη δεν ήταν και ιδιαίτερα δημοφιλής· γι’ αυτό έκανα λόγο για την Επιτροπή

της τελευταίας ευκαιρίας. Δεν εννοούσα όμως την ίδια την Επιτροπή, αλλά μια

Επιτροπή στην υπηρεσία της Ευρώπης που τότε δεν λειτουργούσε σωστά, μια

και το 2014 βρισκόμασταν σε σημείο καμπής για το μέλλον της ηπείρου μας.

Επομένως, ήταν ευθύνη όλων μας να υλοποιήσουμε την τελευταία ευκαιρία που

παρουσιαζόταν μπροστά μας.

Επέλεξα —μαζί με τους συναδέλφους και τις συναδέλφους μου— να

διαμορφώσουμε μια πολιτική Επιτροπή. Ήθελα τα μέλη της Επιτροπής να είναι

αιρετοί και αιρετές εκπρόσωποι — και πράγματι ήταν. Εκτός από τον βρετανό

επίτροπο —και είχα δύο βρετανούς επιτρόπους, ο ένας καλύτερος από τον άλλο—,

όλα τα μέλη της Επιτροπής ήταν εκλεγμένα, είτε σε εθνικό είτε σε ευρωπαϊκό

επίπεδο. Ήθελα τα μέλη της Επιτροπής να είναι γνωστά πρόσωπα—τόσο στη χώρα

τους όσο και στην Ευρώπη. Κάλεσα, λοιπόν, τους επιτρόπους και τις επιτρόπους

να μην περιχαρακωθούν στις Βρυξέλλες, να μην απομονωθούν πίσω από τα τείχη

4

2014 – 2019 | Επιτροπή Γιούνκερ

του Berlaymont, αλλά να κυκλοφορούν, να εξηγούν, να συζητούν με εκλεγμένους

και εκλεγμένες εκπροσώπους και να έχουν διάλογο με το ευρύ κοινό, δηλαδή με

τους πολίτες.

Κατά τη διάρκεια των πέντε αυτών ετών διοργανώσαμε 1 815 διαλόγους με τους

πολίτες και οι επίτροποι επισκέφθηκαν τα εθνικά και τα περιφερειακά κοινοβούλια

911 φορές.

Στην αρχή της θητείας μου, σας υποσχέθηκα ότι η Επιτροπή θα εστιάσει την

προσοχή της στα ουσιώδη στοιχεία, ότι «θα είναι μεγάλη στα μεγάλα ζητήματα».

Επίσης, είχα —είχαμε όλοι— την επιθυμία να τεθεί ένα τέλος στον νομοθετικό

πληθωρισμό που χαρακτήριζε μέχρι τότε τη δράση της Επιτροπής. Και το

επιτύχαμε, καθώς υποβάλαμε κατά 83 % λιγότερες νομοθετικές πρωτοβουλίες

σε σχέση με τις προηγούμενες Επιτροπές. Αποσύραμε 142 νομοθετικές προτάσεις

και εκσυγχρονίσαμε 162 υφιστάμενες νομοθετικές πράξεις. Ποιος τα έχει

καταφέρει καλύτερα; Καταβάλαμε κάθε δυνατή προσπάθεια να υλοποιήσουμε όσα

υποσχεθήκαμε, αλλά αυτό δεν στάθηκε ικανό να ανακόψει τον εξακοντισμό της

κατηγορίας ότι η Επιτροπή είναι υπερβολικά πολυπράγμων και ασχολείται με τα

πάντα. Οι προκαταλήψεις είναι βαθιά ριζωμένες στην Ευρώπη. Ενώ έχουν αλλάξει

τα πάντα, εμείς κάνουμε σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.

Όταν εμφανίστηκα ενώπιόν σας, είχα τρεις λέξεις-κλειδιά που ήθελα να διαπνέουν

τη συμπεριφορά της Επιτροπής: ανάπτυξη, απασχόληση και επενδύσεις.

Διανύουμε το 25ο συναπτό τρίμηνο ανάπτυξης. Γνωρίσαμε επτά χρόνια ανάπτυξης

στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δημιουργήσαμε 14 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Η

ανεργία βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2000. Σήμερα, 241 εκατομμύρια

Ευρωπαίοι έχουν εργασία, κάτι που μεταφράζεται σε ποσοστό απασχόλησης 73,9 %.

Η Ευρώπη είναι ζήτημα καρδιάς

5

Το σχέδιο Γιούνκερ έχει δημιουργήσει επενδύσεις ύψους 439 δισ. ευρώ. Στην

αρχή, όταν υπήρχε η αίσθηση ότι το σχέδιο αυτό θα αποτύγχανε, ότι θα επρόκειτο

απλώς για κενές εξαγγελίες, γινόταν λόγος για «το σχέδιο Γιούνκερ». Τώρα που

αποτελεί επιτυχία, μιλάμε για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων. Έτσι

είναι η ζωή. Χάρη σ’ αυτό το σχέδιο, δημιουργήθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο

θέσεις εργασίας.

Επιπλέον, δώσαμε μια άλλη ερμηνεία στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης,

προσδίδοντας μεγαλύτερη ευελιξία σε ορισμένες διατάξεις του. Και το πράξαμε σε

πείσμα της βούλησης πολλών κρατών μελών που δεν είχαν ποτέ εγκρίνει επίσημα

τις γραμμές ευελιξίας με τις οποίες εμπλουτίσαμε το Σύμφωνο Σταθερότητας και

Ανάπτυξης. Το αποτέλεσμα όμως είναι απτό: τα ελλείμματα μειώθηκαν από το

6,6 % στο 0,7 %.

Αυτή η συνετή, μελετημένη και έξυπνη ευελιξία του Συμφώνου Σταθερότητας και

Ανάπτυξης μας έδωσε τη δυνατότητα να δηλώσουμε παρόντες όταν η Ισπανία, η

Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ελλάδα ζήτησαν τη στήριξή μας.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, κατά τη διάρκεια της θητείας μου γνώρισα απογοητεύσεις

και επιτυχίες. Απογοητεύσεις γιατί, παρά τις προσπάθειές μας, δεν καταφέραμε να

προωθήσουμε την επανένωση της Κύπρου. Χαμένος χρόνος, και σ’ αυτήν την

υπόθεση.

Δεν μπορέσαμε να συνάψουμε συνθήκη με την Ελβετία, παρά τις πολυάριθμες και

ακάματες προσπάθειές μας.

Δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε την τραπεζική ένωση. Όχι όμως επειδή

η Επιτροπή δεν υπέβαλε προτάσεις, αλλά λόγω ή εξαιτίας των κρατών μελών,

6

2014 – 2019 | Επιτροπή Γιούνκερ

τα οποία δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια. Όμως, αν δεν ολοκληρώσουμε την

τραπεζική ένωση, όπως πρέπει, καθιστώντας την οικονομική και νομισματική ένωση

μια τραπεζική ένωση όπως συμβαίνει με τις νομισματικές ενώσεις σε ολόκληρο

τον κόσμο, δεν θα είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε στον επόμενο κλυδωνισμό—

είτε αυτός προέρχεται από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό.

Μεταξύ αυτών που πρέπει να υλοποιήσουμε είναι η αδήριτη υποχρέωση που θα

πρέπει να αναλάβουμε για τη θέσπιση ενός συστήματος εγγύησης των καταθέσεων.

Χωρίς εγγύηση των καταθέσεων, δεν μπορεί να υπάρξει Τραπεζική Ένωση, και

χωρίς ολοκληρωμένη Τραπεζική Ένωση, δεν μπορεί να υπάρξει Οικονομική και

Νομισματική Ένωση. Πρέπει να είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε σ’ αυτές τις

προκλήσεις.

Ωστόσο, παρά την πολύπλευρη κρίση που βιώσαμε την τελευταία πενταετία,

γνωρίσαμε και επιτυχίες. Δεν τολμώ να πω «επιτεύγματα», γιατί δεν θέλω να κάνω

επίδειξη αυταρέσκειας, παρότι αισθάνομαι αυτή την επιθυμία. Γνωρίσαμε λοιπόν

επιτυχίες.

Πρώτα απ’ όλα, θέλω να αναφέρω την κοινωνική διάσταση της Ευρωπαϊκής

Ένωσης (ΕΕ). Ο ευρωπαϊκός πυλώνας κοινωνικών δικαιωμάτων, αντιδημοφιλής

για δεκαετίες ολόκληρες, μπόρεσε να εγκριθεί κατά τη διάρκεια της δικής μας

θητείας. Θυμάμαι ότι είχα μιλήσει γι’ αυτό το θέμα κατά την πρώτη μου εμφάνιση

ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά τη διάρκεια της λουξεμβουργιανής

Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ, όταν ήμουν νεαρός υπουργός Εργασίας.

Προτού καν εγκριθεί ο πυλώνας κοινωνικών δικαιωμάτων, είχαμε

επαναδρομολογήσει την οδηγία για την απόσπαση των εργαζομένων. Και αντίθετα

με τις προσδοκίες, καταφέραμε να οδηγήσουμε το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο

Η Ευρώπη είναι ζήτημα καρδιάς

7

σε συμφωνία. Νομίζω, πάντως, ότι συνιστά επιτυχία της παρούσας Επιτροπής το

γεγονός ότι ανήγαγε σε αρχή την ιδέα ότι η ίδια θέση και η ίδια εργασία πρέπει να

αμείβονται με τον ίδιο μισθό. Το διακύβευμα ήταν η αξιοπρέπεια των εργαζομένων.

Εξάλλου, αν πιστεύουμε ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε την Ευρώπη, να της

εξασφαλίσουμε ευημερία, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη όσων εργάζονται, απατώμαστε

οικτρά. Η Ευρώπη πρέπει επίσης να είναι η Ευρώπη των εργαζομένων.

Μια ακόμη επιτυχία νομίζω ότι είναι η Ελλάδα. Αναφέρομαι σ’ αυτό το θέμα

γιατί με είχε απασχολήσει και ανησυχήσει σοβαρά. Ξαναδώσαμε στην Ελλάδα

την αξιοπρέπεια που της αρμόζει. Υπερβολικά συχνά και για υπερβολικά μεγάλο

διάστημα ποδοπατήσαμε την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, και αυτό που θέλησα

ήταν να αποκαταστήσουμε την τάξη πραγμάτων αποδίδοντας ξανά σ’ αυτόν τον

λαό τους τίτλους ευγενείας που του αξίζουν.

Επιχειρήθηκε να εμποδιστεί η Επιτροπή να ενεργήσει υπέρ της Ελλάδας. Θυμάμαι

τις μακρές νύκτες που περάσαμε προσπαθώντας να επιλύσουμε το ελληνικό

πρόβλημα με τις κυβερνήσεις Σαμαρά, Τσίπρα και τώρα Μητσοτάκη —αν και

εκείνος δεν είχε έρθει ακόμη στα πράγματα. Πολλές κυβερνήσεις δεν ήθελαν να

αναμειχθεί η Επιτροπή σ’ αυτήν την υπόθεση. Θα θυμάμαι πάντα τα τηλεφωνήματα

που δέχθηκα από αρκετούς πρωθυπουργούς οι οποίοι που μου είπαν: «Να κοιτάς

τη δουλειά σου. Είναι δική μας δουλειά, των κρατών μελών, να ασχοληθούμε με

το ελληνικό ζήτημα.» Ενώ εγώ είχα την αφελή, αλλά σωστή, πεποίθηση ότι έπρεπε

να τηρήσουμε τη Συνθήκη. Και η Συνθήκη ορίζει ότι η Επιτροπή είναι υπεύθυνη

για το γενικό συμφέρον της Ευρώπης. Ήταν πράγματι προς το γενικό συμφέρον

να αποφευχθεί η αποσύνθεση της ευρωζώνης· άρα ήταν σωστό να κάνουμε αυτό

που κάναμε.

8

2014 – 2019 | Επιτροπή Γιούνκερ

Η Αφρική — μάλιστα. Ως Ευρωπαίοι, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους πρώτους

γείτονές μας: είναι Αφρικανοί. Πρόκειται για μια ήπειρο που χρειάζεται την

αλληλεγγύη μας. Αλλά όχι απλώς τη φιλανθρωπία μας. Η φιλανθρωπία αποτελεί

αρχέγονο αντανακλαστικό των Ευρωπαίων, ενώ σήμερα το ζητούμενο είναι να

οικοδομηθεί μια πραγματική εταιρική σχέση μεταξύ της Αφρικής και της Ευρώπης.

Η πραγματοποίηση επενδύσεων στην Αφρική, η δημιουργία θέσεων εργασίας

στην Αφρική —αυτή θα πρέπει να είναι η επωδός μας, και όχι να βλέπουμε την

Αφρική μόνο μέσα από το πρίσμα της προσφυγικής κρίσης. Η προσέγγιση των

σχέσεών μας με την Αφρική με μοναδικό γνώμονα τους πρόσφυγες προσβάλλει

την τιμή των Αφρικανών. Ας κάνουμε στην Αφρική αυτό που πρέπει να κάνουμε,

ώστε να πάψουν οι αναξιοπαθούντες να βγαίνουν στους ωκεανούς.

Το προσφυγικό, τώρα. Επιτυχία ή όχι; Ο απολογισμός είναι πιο θετικός απ’ ό,τι

πιστεύουμε, αλλά θα ήταν ακόμη καλύτερος αν το Συμβούλιο είχε ακολουθήσει,

όπως έκανε το Κοινοβούλιο, όλες τις προτάσεις που είχε υποβάλει η Επιτροπή προς

εξέταση από τον συννομοθέτη: μια πρώτη δέσμη τον Μάρτιο του 2015 σχετικά

με τη μετεγκατάσταση και μια δεύτερη δέσμη τον Απρίλιο του 2016 σχετικά με

τη μεταρρύθμιση του συστήματος του Δουβλίνου. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι χάρη

στην Ευρώπη καταφέραμε να διασώσουμε 760 000 ζωές στη Μεσόγειο. 760 000

λιγότεροι νεκροί χάρη στη δράση που ανέλαβε η Ευρώπη.

Τον Μάρτιο του 2015 είχα εξαγγείλει τα μέτρα που θα λαμβάναμε για τους

πρόσφυγες. Και το Κοινοβούλιο με χειροκρότησε όρθιο. Είχα πει τότε: «Σήμερα με

χειροκροτάτε· είστε όμως σίγουροι ότι σε δύο χρόνια από τώρα θα εξακολουθείτε

να με χειροκρατάτε;» Τα χειροκροτήματα ήταν λιγότερο ηχηρά τα χρόνια που

ακολούθησαν, γιατί, σε πολλές χώρες, η εσωτερική πολιτική υπερίσχυσε της

στοιχειώδους αλληλεγγύης που θα έπρεπε να επιδείξουμε.

Η Ευρώπη είναι ζήτημα καρδιάς

+

Ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το διεθνές εμπόριο, αν και δεν το περίμενα όταν ανέλαβα

επικεφαλής της Επιτροπής. Δύσκολος τομέας και εξαιρετικά αμφιλεγόμενος σε

όλες τις χώρες μας, με —συχνά— βάσιμα επιχειρήματα κατά της εσπευσμένης

σύναψης εμπορικών συμφωνιών.

Όμως αλλάξαμε αυτό το πνεύμα. Έχουμε συνάψει 15 διεθνείς εμπορικές συμφωνίες.

Σήμερα έχουμε εμπορικές συμφωνίες με 72 χώρες, κάτι που αντιπροσωπεύει το

40 % του συνολικού πλούτου. Οι εμπορικές συμφωνίες μάς βοηθούν να είμαστε

παρόντες στη διεθνή σκηνή σε μια στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες στρέφουν

την πλάτη τους στην πολυμερή προσέγγιση και, ως εκ τούτου, στην αλληλεγγύη

με τους άλλους.

Οφείλουμε επίσης να μιλήσουμε για τον ρόλο της Ευρώπης στον κόσμο. Η

μεγαλύτερη επιτυχία της Ευρώπης, η μεγαλύτερη προσφορά της, παραμένει το

γεγονός ότι μπορέσαμε να διαφυλάξουμε την ειρήνη στην Ευρώπη.

Όλο αυτό ακούγεται τόσο αυτονόητο, αλλά δεν είναι. Σήμερα διεξάγονται 60

πόλεμοι ανά τον κόσμο. Ουδεμία πολεμική σύρραξη διεξάγεται στο έδαφος της

Ευρωπαϊκής Ένωσης —έδαφος, το οποίο αποτέλεσε το σκηνικό των πιο αιματηρών

πολεμικών συγκρούσεων κατά τους περασμένους αιώνες, ακόμη και κατά τον

τελευταίο αιώνα.

Η ειρήνη δεν είναι αυτονόητη. Και θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτήν!

Έχω πλέον επίγνωση του γεγονότος ότι δεν μπορούμε να εξάψουμε τον

ενθουσιασμό των νέων για το γεγονός ότι η Ευρώπη διαφυλάσσει την ειρήνη—

έτσι πιστεύουμε. Αλλά, οφείλουμε επίσης, όταν μιλάμε με νέους, να μιλάμε για το

αιώνιο ευρωπαϊκό ηπειρωτικό δίλημμα μεταξύ πολέμου και ειρήνης. Αρκεί να ρίξει

10

2014 – 2019 | Επιτροπή Γιούνκερ

κανείς μια ματιά στην άμεση γειτονιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να δει πόσο

επισφαλής είναι η διεθνής κατάσταση και, μαζί με αυτήν, πόσο εύθραυστη είναι και

η κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρέπει να μιλήσουμε στους νέους για τον πόλεμο και την ειρήνη. Σε 20 χρόνια

δεν θα υπάρχουν πλέον Ευρωπαίοι των οποίων οι παππούδες ή οι προπαππούδες

γνώρισαν τον πόλεμο. Πρέπει, λοιπόν, να μιλάμε γι’ αυτό, διαφορετικά θα

λησμονήσουμε τι σημαίνει πόλεμος. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μιλώ

πάντοτε στους νέους για τον πόλεμο και την ειρήνη.

Αυτό δεν αρκεί όμως ως εξήγηση. Πρέπει να εξηγήσουμε στους νέους την Ευρώπη

και από την προοπτική του μέλλοντος.

Ποιο είναι άραγε το μέλλον της Ευρώπης; Είμαστε η μικρότερη ήπειρος. Οι

περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν το γνωρίζουν καν. Είμαστε πολύ μικροί ως ευρωπαϊκή

ήπειρος. Η πολιτική είναι το στοιχείο εκείνο με το οποίο πρέπει να συνεκτιμάται

η δημογραφία και η γεωγραφία. Δεν υπάρχει πολιτική που να μην συνεκτιμά τη

γεωγραφία και τη δημογραφία.

Εκλείπουμε. Δεν θα εξαφανιστούμε, αλλά γινόμαστε όλο και λιγότεροι. Στις αρχές

του 20ού αιώνα, οι Ευρωπαίοι αποτελούσαν το 20 % του παγκόσμιου πληθυσμού.

Στα τέλη του τρέχοντος αιώνα, οι Ευρωπαίοι θα αποτελούν μόλις το 4 % επί

συνόλου 10 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Η οικονομική μας δύναμη θα μειωθεί. Σε λίγα χρόνια ούτε ένα κράτος μέλος της

ΕΕ δεν θα είναι πλέον μέλος της ομάδας G7.

Όποιος, εν όψει αυτών των μη αναστρέψιμων εξελίξεων, εξακολουθεί να

πιστεύει ότι ήρθε τάχα η ώρα να ασχοληθούμε λιγότερο με την Ευρώπη, ώστε να

επανέλθουμε σε εθνικές υποδιαιρέσεις, πλανάται πλάνην οικτράν.

Η Ευρώπη είναι ζήτημα καρδιάς

11

Ευρώπη σημαίνει ειρήνη. Ευρώπη σημαίνει όμως και δύναμη, ενόψει της

απομειούμενης επιρροής που ασκούμε στον κόσμο.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει επίσης να στραφούμε σε πιο αξιόπιστους

κανόνες και τρόπους λήψης αποφάσεων για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

Τάσσομαι για άλλη μια φορά υπέρ της λήψης αποφάσεων στο Συμβούλιο για

ζητήματα εξωτερικής πολιτικής με ειδική πλειοψηφία. Όχι για όλα τα ζητήματα,

αλλά όταν πρόκειται η Ευρώπη να πάρει θέση.

Βίωσα μια ιδιαίτερη εμπειρία στην Ουάσιγκτον. Στις 25 Ιουλίου του περασμένου

έτους ήμουν προσκεκλημένος του προέδρου Τραμπ, για να μιλήσω για την

αποτροπή του εμπορικού πολέμου που διαγραφόταν μπροστά μας, πράγμα που

πετύχαμε μάλιστα. Πώς το πετύχαμε αυτό; Ο κ. Τραμπ μου περιέγραψε σε μια

μακρά εισαγωγή, κατά την προσφιλή του συνήθεια, με ποιους είχε ήδη συναντηθεί

σε εκείνο το γραφείο και τι είχε πει στους συνομιλητές του: καγκελάριους

—υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι— πρωθυπουργούς, προέδρους.

Και μου είπε: «Έχω εξηγήσει ήδη τα πάντα σε εκείνους».

Του απάντησα: «Δεν αρκεί αυτό. Πρέπει να τα εξηγήσεις και στην Ευρώπη.»

Και στη συνέχεια μου αποκρίθηκε: «Γιατί αυτό;»

Και του εξήγησα: «Επειδή η Επιτροπή είναι η μόνη αρμόδια για θέματα εμπορίου.

Όλα όσα λένε οι άλλοι —όσο σοβαρά και αν είναι— δεν μετράνε. Αυτό που μετράει

εδώ είναι αυτό που λέει ο πρόεδρος της Επιτροπής εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής

Ένωσης.»

Αυτό τον εντυπωσίασε πολύ και εμένα ακόμα περισσότερο. Επειδή όταν ένας

Λουξεμβούργιος πηγαίνει στην Ουάσιγκτον και λέει: «I am the man!» —είναι

ανήκουστο.

12

2014 – 2019 | Επιτροπή Γιούνκερ

Συμπέρασμα

Επομένως, τα συμπεράσματα.

Αποχωρώ από το αξίωμά μου —όχι θλιμμένος, αλλά όχι και υπέρμετρα ευτυχής—

με την αίσθηση ότι κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες.

Και αν όλοι κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες, κάποια πράγματα θα ήταν καλύτερα.

Είμαι υπερήφανος που επί μακρόν —ιδίως τα τελευταία πέντε χρόνια— αποτέλεσα

ένα μικρό μέρος ενός ευρύτερου συνόλου, που είναι πιο σημαντικό από όλους

εμάς.

Φροντίστε την Ευρώπη. Και πολεμήστε με όλες σας τις δυνάμεις τους ανόητους

και στενόμυαλους εθνικισμούς!

Ζήτω η Ευρώπη!

32