Φύλλο Νο 256

23 Νοέμβρη 2011

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Μέρες Φλεβάρηστην Ταχρίρ

12

Απεργίες ενάντια σε εφεδρεία και προϋπολογισμό

4

Η κρίση στην ΕΕ

8-9

Ακροδεξιέςπροκλήσειςκαι φασιστικόςκίνδυνος

11, 15

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Τέλος εποχής: Ή αυτοί ή εμείς!

Η κρίση σαρώνει Ελλάδα και Ευρώπη

Η κρίση σαρώνει την ευρωζώνη. Χτύπησε ήδη την Ιταλία και απειλεί άμεσα τη Γαλλία, σπέρνοντας τον πανικό στον πυρήνα της ΕΕ. Τα ευρωεπιτελεία, σε κατάσταση πανικού, συζη-τούν μέτρα που μέχρι χθες απέρριπταν ως αδια-νόητα. Το ευρωομόλογο και το τύπωμα χρήματος από την ΕΚΤ φαντάζουν για την πλειοψηφία ως μοναδική διέξοδος. Μέχρι τη σύνοδο κορυφής στις 9 Δεκεμβρίου, λένε, θα πρέπει να έχουν πείσει τη Μέρκελ για την αναγκαία στροφή. Κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ότι μπροστά σε

τόσο βαθιά κρίση οι ευρωηγεσίες θα ενοποιηθούν. Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πειστικά ότι τα μέτρα, που συζητούν, θα είναι στοιχειωδώς απο-τελεσματικά αναχώματα απέναντι στην κρίση, ή θα αποδειχθούν ασπιρίνες…Όμως όλοι γνωρίζουν ότι ξεκινάει μια νέα μεγάλη αντεργατική επίθεση σε ευρωπαϊκή κλίμακα.Τα ευρωομόλογα και ή κάποιου τύπου «κεϊνσια-νή» στροφή της ΕΚΤ συνδυάζονται με προγράμ-ματα άγριας και διαρκούς λιτότητας για όλες τις χώρες-μέλη.

Το αντίτιμο για τη «χαλάρωση» των ιδρυτικών συμφωνιών της ευρωζώνης είναι η θεσμοθέτηση πρωτοφανών εξουσιών της Κομισιόν απέναντι στους λαούς, στις κυβερνήσεις, στα κοινοβούλια των χω-ρών-μελών. Οι έννοιες της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας, ακόμα και στην πιο στρεβλή-αστική εκδοχή τους, μπαίνουν σε ραγδαία υποβάθμιση.Απέναντι σε αυτή την ιστορική πρόκληση υπάρχουν μόνο οι δυνάμεις των «από κάτω». Το εργατικό κίνη-μα, η νεολαία, η Αριστερά. Οι συνθήκες διαμορφώ-νονται διλημματικά: Ή αυτοί, ή εμείς.

Οι ανάγκες μας

πάνω από

τα κέρδη τους

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Της Μυρτώς Σιδέρη

«Ψ ω μ ί - Π α ι δ ε ί α -Ελευθερία, η χούντα δεν τελεί-

ωσε το ’73» φώναξαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές σε όλη την Ελλάδα τη μέρα της επε-τείου της εξέγερσης του Πο-λυτεχνείου. Μόνο στην Αθήνα οι διαδηλωτές έφτασαν τους 40.000. Η ζωντάνια και ο δυ-ναμισμός που έλειπε από τον τριήμερο εορτασμό ( λόγω και της υποβάθμισης του από το ΜΑΣ), ο οποίος ολοκληρώθηκε με την απουσία των επισήμων και της Διαμαντοπούλου, εκ-δηλώθηκε στην πορεία.

Είναι φανερό πλέον ότι, μετά τα γεγονότα των παρελάσεων, η πολιτική ηγεσία γνωρίζει ότι δεν έχει ούτε την αποδοχή, αλλά ούτε και την ανοχή του κόσμου. Χαρακτηριστικό των φετινών εκδηλώσεων ήταν ο αντιμνη-μονιακός και αντικυβερνητικός χαρακτήρας τους, που αποτυ-πώθηκε τόσο στα συνθήματα όσο και στα πανό των μπλοκ που συμμετείχαν στις πορείες.

Τριάντα οχτώ χρόνια μετά την εξέγερση ενάντια στη χούντα

των συνταγματαρχών, οι συν-θήκες έρχονται να μας υπενθυ-μίσουν ότι το Πολυτεχνείο τώρα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι και μαθητές συγκεντρώθηκαν στη Σταδίου όχι μόνο για να τιμήσουν τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου, αλλά και για να δηλώσουν ανοιχτά την αντίθε-σή τους στις αστικές πολιτικές, που καταργούν τις κοινωνικές κατακτήσεις και καταπατούν την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία.

Συνθήματα«Έξω οι φασίστες από τα υπουργεία, η χούντα δεν τε-λείωσε το ’73», «ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, η συναί-νεσή σας στο λαό δεν πιάνει» και «Εμπρός λαέ, μην τους φο-βηθείς, ήρθε η ώρα της ανα-τροπής» ήταν τα συνθήματα που ακούγονταν από τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων, των σχολείων, του κινήματος «Δεν Πληρώνω», της ΟΛΜΕ, του «Κυριακάτικου Σχολείου Μετα-ναστών», αλλά και της ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ (ίσως το πιο μαζικό μπλοκ στην πορεία), καθώς ανέβαιναν τη Βασ.Σοφί-

ας, κατευθυνόμενοι προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία, ενώ «Ποτέ ξανά φασισμός» έγραφε το πανό του 4ου Λυκείου του Ν.Ηρακλείου που πορευόταν μαζί με τους Φοιτητές-τριες ενάντια στο Σύστημα. Τα πε-ρισσότερα πανό «μιλούσαν» για ανατροπή της κυβέρνησης και της τρόικας, διαγραφή του χρέους και καλούσαν το λαό σε ταξική πάλη, ρήξη και αγώνες.

ΚαταστολήΙσχυρή ήταν η παρουσία των δυνάμεων καταστολής, που είχαν κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας από το βράδυ της Τετάρτης. Τα πρώτα επεισόδια σημειώθηκαν στην πλαϊνή είσο-δο της Βουλής, όταν απαγόρευ-σαν στο Σύλλογο Εξορισθέντων να ακολουθήσει την πορεία της σημαίας. Στη συνέχεια, όταν η πορεία περνούσε από την Αμε-ρικανική Πρεσβεία, τα ΜΑΤ έκαναν ξανά χρήση χημικών, αναγκάζοντας τους διαδηλωτές να φύγουν στα γύρω στενά.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκά-λεσε φέτος στους διαδηλωτές η επιλογή της ΠΑΣΠ, φοιτητι-κής παράταξης του ΠΑΣΟΚ, να πραγματοποιήσει ξεχωριστή

πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία, με την αιματοβαμ-μένη σημαία του Πολυτεχνείου υπό την προστασία των ΜΑΤ. Η αποδοκιμασία κάθε λογής εκ-προσώπων του κόμματος που έφερε την τρόικα στη Ελλάδα φαίνεται να έχει οξυνθεί και στους φοιτητικούς χώρους.

Το κλίμα αυτό δεν υπήρχε όμως μόνο στην Αθήνα. Στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο, στην Πάτρα, στην Κομοτηνή, στα Τρίκαλα, στο Βόλο και στην Κέρκυρα βγήκαν στο δρόμο οι δι-αδηλωτές για να γιορτάσουν την επέτειο του Πολυτεχνείου, αλλά να στείλουν ταυτόχρονα και ένα μήνυμα αντίστασης στους «από πάνω». Συνθήματα κατά της και-νούργιας κυβέρνησης και της τρόικας έδωσαν παλμό στις πο-ρείες μνήμης της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973.

Βέβαια και εδώ δεν έλλειψε η κρατική καταστολή κατά των διαδηλωτών και τα επεισόδια μικρής έκτασης. Ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο και την Πάτρα έγινε εκτεταμένη χρήση χημικών από την αστυ-νομία, δημιουργώντας μία εμπόλεμη κατάσταση.

óôá óýíôïìá...Τα ΜΜΕ βιάστηκαν να φιλοτεχνή-

σουν για τον Παπαδήμο την εικόνα του «ισχυρού πρωθυπουργού», στηριζόμε-να κυρίως στα 255 «ναι» που πήρε στη Βουλή. Ισχυριστήκαμε ότι η κυβέρνησή του θα αποδειχθεί πιο αδύναμη από του ΓΑΠ. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η εκλογή του ως πρωθυπουργού προ-κάλεσε αύξηση της δημοτικότητας του Παπαδήμου μόνο κατά 7% (από το 48% στο 55%). Στις αντίστοιχες «στιγμές», τα νούμερα του ΓΑΠ είχαν αύξηση 26% (στο 82%), του Καραμανλή αύξηση 20% (στο 79%) και του Σημίτη αύξηση 35% (στο 85%)…

N N N

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ιδίου, το πρόγραμμα του Παπαδήμου «συνο-ψίζεται» στα εξής: Αποκρατικοποιήσεις, περιορισμός του δημόσιου τομέα, πά-ταξη της φοροδιαφυγής και προώθηση των «διαρθρωτικών» αλλαγών. Αυτά ως προϋποθέσεις για την «παραμονή της χώρας στο ευρώ». Και πρέπει, λέει, να τα κάνει ως τις 19 Φεβρουαρίου…

N N N

Παρεμπιπτόντως, αίφνης, βρεθήκανε λεφτά –και μάλιστα πολλά– αλλά μόνο για τις τράπεζες. Ο Βενιζέλος, μετά από αίτημα του Προβόπουλου, διπλασία-σε(!) το διαθέσιμο κονδύλι για «εγγυ-ήσεις» προς τις τράπεζες στα 60 δισ. ευρώ! Συνολικά, από το ξέσπασμα της κρίσης, έχουν διατεθεί προς τις τράπε-ζες 155 δισ. ευρώ, ενώ ακόμα 40 δισ. προβλέπονται ως «αντίδωρο» για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Το άθροισμα, περίπου 200 δισ., ισούται με τα δύο τρί-τα του δημόσιου χρέους…

N N N

Άψογο το θάψιμο του ΓΑΠ από τον Ψυχάρη. Με το δηλητηριώδες editorial στο «Βήμα», ο επικεφαλής του ΔΟΛ χα-ρακτηρίζει ως ιστορική την απόφαση(;) του ΓΑΠ να παραδώσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ(;;) και να ανοίξει ο ίδιος, ομαλά, το δρόμο για τη διαδοχή του. Το μόνο ερώτημα που παραμένει, είναι: ο ΓΑΠ τα ξέρει όλα αυτά, ή αποφασίζουν άλλοι πριν από αυτόν;

N N N

Η συμμετοχή του Μ. Αντώναρου στην ομάδα των «φιλελεύθερων» ανταρ-τών στη ΝΔ ηχεί ως καμπάνα συναγερ-μού για το Σαμαρά. Γιατί, ως γνωστόν, ο Αντώναρος είναι ο εξ απορρήτων και απολύτως έμπιστος «φίλος» του Κ. Κα-ραμανλή…

N N N

Παρεμπιπτόντως, ο Σαμαράς δέχεται, λέει, να υπογράψει «δέσμευση» προς το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (δηλαδή προς τους Μέρκελ, Σαρκοζί, Γιούνκερ κ.λπ.), αλλά όχι προς την ΕΕ. Δούλεμα κανονι-κό…

N N N

Στο ίδιο θέμα, ο λεβέντης Καρατζαφέ-ρης του ΛΑΟΣ δήλωνε προ ημερών ότι η μπέσα και το φιλότιμο των πολιτικών ηγετών δεν πρέπει να αμφισβητούνται, προτρέποντας τον Σαμαρά να αρνηθεί να υπογράψει. Μετά τη συνάντηση με την τρόικα, εξίσου λεβέντικα, ζητά από το Σαμαρά να υπογράψει στα γρήγορα, για να «τσεπώσουμε» την 6η δόση…

N N N

Η Αλ. Παπαρήγα, με δηλώσεις στο Real FM, προέβλεψε ότι η Ελλάδα σύ-ντομα θα βρεθεί «με τις κλωτσιές εκτός ευρώ» και υπογράμμισε ότι η επιστροφή στη δραχμή θα ωφελήσει μόνο κάποιους κερδοσκόπους που «θα θησαυρίσουν». Το δίλημμα, κατέληξε, δεν πρέπει να εί-ναι για τις λαϊκές δυνάμεις το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή;»…

Πολυτεχνείο 2011: Μήνυμα συνέχισηςτου αγώνα ενάντια σε κυβέρνηση και μνημόνιο

Τη μέρα της επετείου για την εξέγερση του Πολυτεχνείου οι δυνάμεις καταστολής αποφάσι-σαν να εισβάλουν στο χώρο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με πρόφαση τον πετροπόλεμο που γινόταν με τα ΜΑΤ. Παρά το γεγονός ότι ο πρύτανης Γ.Μυλόπουλος είχε δηλώσει ότι η αστυνομία είχε συμφωνήσει να μην εισέλθει στο πανεπιστήμιο χωρίς να πά-ρει την έγκριση των πρυτανικών αρχών, τα ΜΑΤ εισέβαλαν χωρίς κανένα δισταγμό, κυνηγώντας τους φοιτητές μέχρι την αίθου-σα τελετών και ρίχνοντας χημι-κά. Βέβαια αυτό δεν άργησε να

γίνει γνωστό και τότε οι φοιτη-τές, με πορεία διαμαρτυρίας, κατήγγειλαν την καταπάτηση του ασύλου και ζήτησαν να φύ-γει η αστυνομία από τη σχολή.

Αυτό όμως δεν είναι το μο-ναδικό συμβάν καταπάτησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 8 Νοέμβρη, στη Νομική Αθη-

νών διμοιρία των ΜΑΤ μαζί με τη δημοτική αστυνομία είχαν κυνηγήσει μετανάστες στο προαύλιο της σχολής, το οποίο προστατεύεται από το άσυλο. Η αντίδραση των φοιτητών ανάγκασε τους αστυνομικούς να φύγουν από το χώρο του ασύλου. Τα γεγονότα αυτά συμβαίνουν μετά την ψήφιση

του νόμου Διαμαντοπούλου το καλοκαίρι από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, με το οποίο καταργήθηκε νομικά το άσυλο.

Η κατάργηση του ασύλου λοιπόν δεν προβλέπει μόνο την απαγόρευση των κοινω-νικών αντιστάσεων, αλλά και την επιδρομή φασιστικών ομά-δων ενάντια σε μετανάστες, οι οποίοι δεν μπορούν πλέον να προστατέψουν τον εαυτό τους. Επειδή όμως το πανεπιστημια-κό άσυλο είναι κοινωνική κατά-κτηση, πρέπει να προστατευτεί όχι μόνο από την πανεπιστημι-ακή κοινότητα, αλλά από ολό-κληρη την κοινωνία.

Κάτω τα χέρια από το άσυλο

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011 η άποψή μας

Ο ι, τάχα, ιστορικές αποφάσεις της 27ης Οκτωβρίου είναι ήδη

νεκρές, πριν καν φτάσουν στη φάση της υλοποίησής τους, όπως άλλωστε οι αντίστοιχες της 21ης Ιουλίου που είχαν προ-ηγηθεί.

Η φούσκα του χρέους έσκασε στην Ιταλία. Και πρό-κειται για χρέος πάνω από 1,9 τρισ. ευρώ, δηλαδή για κάτι μεγαλύτερο από το άθροι-σμα των χρεών της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογα-λίας και της Ιρλανδίας μαζί. Την ίδια στιγμή οι «αγορές» στρέφονται κατά της Γαλ-λίας και του Βελγίου, ενώ υποβαθμίζονται γερμανικές τράπεζες και τίθεται σε ερω-τηματικό η ανθεκτικότητα των καλύτερων φίλων της Μέρκελ, όπως η Αυστρία, η Ολλανδία, η Φινλανδία… Η «μετάδοση» του ιού της κρί-σης από τα PIIGS στον, τάχα, υγιή κορμό της ΕΕ έχει ήδη συντελεστεί (βλ. σελ. 8-9).

Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες θα κληθούν σε νέα σύνοδο κο-ρυφής, στις 9 Δεκέμβρη, για να πάρουν –και πάλι– «ιστο-ρικές» αποφάσεις. Μπαρόζο, Γιούνκερ και Βαν Ρομπάι θα παρουσιάσουν τις μεταβλητές της «μεγάλης λύσης», που θα επιχειρεί, λέει, να ελέγξει την κρίση του χρέους (ευρωομό-λογα, τύπωμα χρήματος, νέος ρόλος ΕΚΤ), αλλά που σε κάθε περίπτωση θα τερματίζει την «ιερότητα» της Συνθήκης του Μάαστριχτ προκειμένου να σώσει την ευρωζώνη.

Κανείς δεν μπορεί σήμερα να προβλέψει αν οι ευρωπαϊ-κές ηγεσίες θα κατορθώσουν να συμφωνήσουν σε μέτρα μεγαλύτερων φιλοδοξιών από ό,τι οι ασπιρίνες σε περίπτωση καρκίνου.

Όμως τα αντίτιμα είναι δεδο-μένα:

– Μια μακρά περίοδος πα-νευρωπαϊκής λιτότητας διαρ-κείας, όπου οι αξίες που γνώρι-σε η εργατική τάξη μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (μισθός, σύνταξη, ασφάλιση κ.λπ.) θα τεθούν σε σοβαρή αμφισβή-τηση.

– Μια πρωτοφανής θεσμο-θέτηση κεντρικών εξουσιών της ευρωγραφειοκρατίας που, στο όνομα της «πολιτικής ενο-ποίησης», θα αποκτά δικαιώ-ματα καθορισμού του προϋπο-λογισμού και των οικονομικών πολιτικών των χωρών μελών.

Τα βήματα αυτά θα έχουν τε-ράστιες πολιτικές συνέπειες σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα

η «τρικομματική» κυβέρνηση, υπό τον αγαπημένο «τεχνο-κράτη» των τραπεζών Λ. Πα-παδήμο, επιβλήθηκε μετά τις δυσκολίες και τις δυστοκίες 4-5 ημερών. Στην Ιταλία η αντίστοι-χη κυβέρνηση, υπό τον επίσης αγαπημένο «τεχνοκράτη» των τραπεζών κ. Μόντι, επιβλήθη-κε με πιο συνοπτικές διαδικα-σίες. Αύριο;

Ο Λ. Παπαδήμος θα μας καλέσει σε σκληρές θυσίες, προκειμένου «να παραμείνει η χώρα στη ζώνη του ευρώ». Στη ζώνη που αποδεικνύεται θανά-σιμη παγίδα για τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Η απάντηση που πρέπει να του δοθεί θα πρέπει να είναι σα-φής: Τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα είναι αδιαπραγμά-τευτα, η Αριστερά θα αγωνιστεί για την πλήρη ανατροπή των πολιτικών λιτότητας. Στην κα-τεύθυνση αυτή δεν δεχόμαστε κανέναν εκβιασμό: Το σύνθη-μα «καμιά θυσία για το ευρώ» είναι πολεμική γραμμή τόσο

ενάντια στις ευρωηγεσίες, όσο και ενάντια στην εγχώρια τρι-κομματική κυβέρνηση και τον αρχιτραπεζίτη Πρωθυπουργό. Η επιβολή αυτής της πολιτικής θα κριθεί ασφαλώς στη δύναμη του κινήματος: στους αγώνες, στις απεργίες, στις καταλήψεις που έρχονται. Όμως η στήρι-ξή της έχει και προϋποθέσεις κεντρικής πολιτικής μάχης. Γι’ αυτό η ΔΕΑ τάσσεται με έμ-φαση υπέρ της συμπαράταξης της Αριστεράς (του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ…) με στόχο τη δημιουργία ενός μα-ζικού και ριζοσπαστικού πόλου που θα μπορεί να αντιπαραθέ-σει στα εκβιαστικά διλλήματα που έρχονται (ευρώ ή δραχμή;) τη μοναδική απελευθερωτική για τον κόσμο προοπτική: Ανα-τροπή του καπιταλισμού, διεκ-δίκηση του σοσιαλισμού.

Η απάντηση αυτή φαντά-ζει σε πολλούς ως «ιστορική». Όμως ιστορικής σημασίας είναι και οι συνθήκες που δια-μορφώνονται γύρω μας.

Τέλος της εποχής του Μάαστριχτ

Η κυβέρνηση Παπαδήμου «δεν είναι ειδικού σκοπού, αλλά κανονική κυβέρνηση», δηλώνει από τις στήλες του «Βήματος» ο εκπρόσωπος του αρχιτραπεζίτη-πρωθυπουργού και υπουργός Επικρατείας –πρώην σύμβουλος του ΓΑΠ– Γ.Σταυρόπουλος. Η αγιοποίηση του Παπαδήμου από τα εγχώρια ΜΜΕ και η ειδική με-ταχείριση από τις μεγάλες ευρω-παϊκές δυνάμεις ενισχύουν την εικόνα ότι ο Παπαδήμος «ήρθε για να μείνει» και ότι η δέσμευση για εκλογές στις 19 Φλεβάρη είναι μάλλον στον αέρα.

Η προοπτική αυτή, που φαί-νεται να έχει πολλούς υποστη-ρικτές ανάμεσα στους βιομή-χανους και τους τραπεζίτες, προϋποθέτει μια κλιμάκωση των πιέσεων πάνω στα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, μια απειλή «ρευστοποίησης» απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Ο Αντ. Σαμαράς ήδη αντιμετω-πίζει τις πιέσεις για την «υπογρα-φή» ως προϋπόθεση, τάχα, για την καταβολή της 6ης δανειακής δόσης. Η τακτική του Σαμαρά είναι ακραία δημαγωγική: Έχει

δεσμευτεί σε όλους τους τόνους και σε όλα τα σημεία της πολιτι-κής που απαιτούν οι δανειστές, άρα η άρνησή του, τάχα, να «υπο-γράψει» είναι με το μάτι αποκλει-στικά στην κάλπη. Όμως ο διε-θνής παράγοντας και τα εγχώρια ΜΜΕ δείχνουν ότι δεν ανέχονται τέτοιες «πολυτέλειες». Το ξέσπα-σμα της αντιπαράθεσης μεταξύ των «φιλελεύθερων» βαρόνων (Μητσοτάκης, Βαρβιτσιώτης, Σπηλιωτόπουλος, Χατζηδάκης) με την υποστήριξη του Μ.Αντώ-ναρου, έμπιστου φίλου του Κ. Καραμανλή, και των πρωτοπαλί-καρων της «λαϊκής πατριωτικής Δεξιάς» (Φ. Κρανιδιώτης, Γ. Μα-νώλης κ.ά.) είναι ενδεικτική των περιπετειών που περιμένουν την ηγεσία της ΝΔ στις εβδομάδες που έρχονται…

Στο ΠΑΣΟΚ, ο Γ.Παπανδρέου δεν έχει επισήμως δηλώσει πρό-θεση να αποχωρήσει από την κομματική ηγεσία. Όμως οι «φι-λικές» εφημερίδες (με πρώτο το Συγκρότημα του ΔΟΛ) σπεύδουν να του απονείμουν εύσημα, να τον εντάξουν στο ιστορικό πα-ρελθόν και να τον υποχρεώσουν

να «ανοίξει το δρόμο για τη δια-δοχή». Πριν στεγνώσει το μελάνι στα δημοσιεύματα, προέκυψε η δημόσια άρνηση της πασοκικής τρόικας (Λοβέρδος, Διαμαντο-πούλου, Ραγκούσης) να ανεχθεί οποιονδήποτε ηγετικό ρόλο του ΓΑΠ, η υποψηφιότητα του Μ.Χρυσοχοΐδη(!) και το άνοιγμα της συζήτησης για τα σενάρια «διαρχίας» μέσα στο φιλοπα-πανδρεϊκό στρατόπεδο. Με τον Βενιζέλο σιωπηλό, για την ώρα, κανείς δεν θα δεχόταν να στοιχη-ματίσει ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ θα φτάσει ενιαίο στη σκληρή δο-κιμασία της κάλπης…

Τα ευρωεπιτελεία, αλλά και η ντόπια κυρίαρχη τάξη θα ήθελαν ένα πολιτικό προσωπικό απαλ-λαγμένο από τις αντιφάσεις και τις αμφισημίες των μεγάλων πο-λιτικών κομμάτων. Δεν πρόκειται ασφαλώς για κριτική ποιότητας, σοβαρότητας κ.λπ. Άλλωστε δεν διστάζουν να αξιοποιούν ακόμα χειρότερους σαλτιμπά-γκους (όπως ο «κωλοτούμπας» της ακροδεξιάς ή η Ντόρα του ακραιφνούς νεοφιλελευθερι-σμού…). Πρόκειται για δυσανε-

ξία απέναντι ακόμα και στην πιο στρεβλή έκφραση κάποιων λαϊ-κών διαθέσεων που μπορούν να διαπερνούν τα μεγάλα κόμματα. Παρόλη όμως την ολοφάνερη υποβάθμιση του κοινοβουλευτι-σμού και της (έστω προσχημα-τικής) αστικής δημοκρατίας, οι κυρίαρχες τάξεις και οι δανειστές θα χρειαστούν αργά ή γρήγορα εκλεγμένη κυβέρνηση. Και εκεί θα χρειαστούν τα «μεγάλα κόμ-ματα», το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που, σήμερα, τα πιέζουν, τα εκβιά-ζουν και τα στραπατσάρουν.

Δεν έχουμε κανένα λόγο συ-μπάθειας για τις περιπέτειες του ΓΑΠ, του Σαμαρά και των επιτελείων τους. Ο Καρατζα-φέρης, εκφράζοντας τους βα-θύτερους φόβους των «από πάνω», προειδοποίησε ότι, αν η Αριστερά συμπαραταχθεί, τότε στις σημερινές συνθήκες θα απειλούσε την κυριαρχία των «μεγάλων κομμάτων» και θα άνοιγε το ενδεχόμενο να μετα-τραπεί η Ελλάδα σε μια «Κούβα της ανατολικής Μεσογείου». Να μια προοπτική για την οποία αξίζει να εργαστούμε…

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ: Πορεία «ρευστοποίησης»;

Προϋπολογισμός απίστευτης

ταξικής σκληρότητας

Την απόλυτη αλήθεια για τις πραγματικές προθέσεις της τρικομματικής κυβέρνησης και της τρόικας αποκαλύπτει το σχέδιο για τον προϋπολογισμό του 2012, που ήδη κα-τατέθηκε στη Βουλή και θα ψηφιστεί με διαδικασίες fast truck μέχρι τις 7 Δεκέμβρη.

Πρόκειται για ένα μανιφέστο απίστευτης ταξικής σκληρότητας, το οποίο προβλέ-πει:

– Πρόσθετα μέτρα λιτότητας (μείωση μι-σθών, συντάξεων, επιδομάτων, υπερωρι-ών κ.λπ.) της τάξης των 10 δισ. ευρώ.

– Εγκατάλειψη του όποιου «κοινωνικού κράτους» στη μηδενική χρηματοδότη-ση. Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση, τα ταμεία και τα νοσοκομεία θα κληθούν από το 2012 να λειτουργήσουν «με βάση τις δικές τους δυνάμεις».

– Έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις τουλάχι-στον 6 δισ. ευρώ που για να συγκεντρω-θούν –στις σημερινές τιμές του ΧΑΑ– προϋποθέτουν κούρσα ξεπουλήματος των δημόσιων επιχειρήσεων.

– Άγρια φοροεπιδρομή. Μετά τη φοροκα-ταιγίδα του 2011, οι φόροι για το 2012 προ-βλέπονται αυξημένοι κατά 7,1%. Όμως, ασφαλώς, αυτή η φοροεπιδρομή θα έχει μεγάλες ανισότητες. Οι φόροι εισοδήμα-τος των φυσικών προσώπων (δηλ. κυρίως των μισθωτών) θα αυξηθούν κατά 29,1%! Αντίθετα, οι φόροι πάνω στις επιχειρήσεις θα μειωθούν κατά 12,7%. Σημειώνεται ότι η φορολόγηση των ακινήτων (που αφορά τις μικροϊδιοκτησίες, αφού οι μεγάλες πε-ριουσίες γνωρίζουν τους τρόπους απαλ-λαγής μέσω off shore κ.λπ.) θα αυξηθεί κατά 217%!

– Μαζική στροφή στην ελαστικοποίηση της εργασίας. Σύμφωνα με την εισηγη-τική έκθεση του προϋπολογισμού, στην Ελλάδα ο δημόσιος τομέας «χαρακτηρί-ζεται από υψηλή εργασιακή ασφάλεια», χαρακτηριστικό που οι τρικομματικοί υποστηρικτές του Παπαδήμου θεωρούν αρνητικό και δεσμεύονται να το ανατρέ-ψουν.

– Επισήμως καταγεγραμμένη ανεργία στο 17,7%, που σημαίνει ότι στην πραγμα-τική ζωή θα ξεπερνά κατά πολύ το 20%...

Παρ’ όλα αυτά ο προϋπολογισμός του 2012 οδηγεί σε μια ακόμα χρονιά ύφεσης κατά 2,8% (από 5,5% φέτος). Το ετήσιο ΑΕΠ θα συρρικνωθεί γύρω στα 212 δισ. ευρώ, έναντι 218 δισ. ευρώ το 2011 και 240 δισ. του 2009.

Ο προϋπολογισμός αυτός αποτελεί μια πραγματική κήρυξη πολέμου ενάντια στους μισθωτούς και τις λαϊκές τάξεις. Οι ντόπιες κυρίαρχες τάξεις και οι πολιτικές δυνάμεις που τις εκπροσωπούν, πήραν το μήνυμα των Βρυξελλών: πριν καν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί θεσμοθετήσουν τον έλεγχο των προϋπολογισμών από την Κομισιόν, σπεύδουν να αποδείξουν ότι οι εσωτερικές δυνάμεις ευθυγραμμίζονται ευκόλως.

Το εργατικό κίνημα και η Αριστερά οφεί-λουν να σηκώσουν το γάντι αυτής της κήρυξης πολέμου. Ο προϋπολογισμός πρέπει να ανατραπεί μαζί με όσους τον εισηγούνται ή σχεδιάζουν να τον στηρί-ξουν.

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Του Θοδωρή Πατσατζή

Α πό τη Δευτέρα 28 Νοέμβρη πάνω από 10.000 εργαζό-μενοι στο δημόσιο τίθενται

σε καθεστώς εργασιακής εφεδρεί-ας, δηλαδή απολύονται. Οι πρώτες απεργίες έχουν ήδη ξεκινήσει. Για να παρθεί πίσω το μέτρο απαιτείται μα-ζικός ξεσηκωμός.

Ποιοι μπαίνουν στην εφεδρεία;Περίπου 4.000 μόνιμοι υπάλληλοι με 35 χρόνια υπηρεσίας, που έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους, συνταξιοδοτούνται απευθείας. Από εκεί και μετά ξεκινάνε τα προβλή-ματα. Τα πρώτα αφορούν τους υπαλ-λήλους που έχουν συμπληρώσει 33 χρόνια υπηρεσίας και τα 53 έτη ζωής. Οι συγκεκριμένοι απολύονται και τίθε-νται σε διαθεσιμότητα με το 60% του μισθού τους. Συμψηφισμένο μάλιστα με την αποζημίωσή τους, όπως ανα-φέρεται στις διαπιστωτικές πράξεις που υποχρεούνται να συμπληρώσουν οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων.

Η συνέχεια δίνεται με τους υπαλ-λήλους που εργάζονται σε φορείς και οργανισμούς του δημοσίου οι οποίοι συγχωνεύονται άμεσα ή καταργούνται και μεταφέρονται σε νέους οργανι-σμούς που δημιουργούν τα υπουργεία. Για παράδειγμα το Ινστιτούτο Γεωλογι-κών Μελετών (ΙΓΜΕ) συγχωνεύεται με το Εθνικό Κέντρο Περιβαλλοντικής και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΚΠΑΑ). Από τους 388 και 10 εργαζόμενους αντίστοι-

χα, σε καθεστώς εφεδρείας μπαίνουν 200 εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ.

Η μεγάλη σφαγή στην πρώτη δόση έρχεται για τους εργαζόμενους αορί-στου χρόνου, όπου κανείς δεν γνωρί-ζει αν και πότε θα πάρουν σύνταξη, αφού μπουν στην προσυνταξιοδο-τική εφεδρεία. Κι αυτό γιατί, εκτός από την προϋπηρεσία τους, για να πάρουν σύνταξη χρειάζεται να προ-σμετρηθούν και οι μέρες ασφάλισής τους. Στις αρχές του 2012, με την ψήφιση του νόμου που προβλέπει τη μείωση των δομών του κράτους κατά 30%, θα συνεχιστεί η κατάργη-ση οργανικών θέσεων και οι απολύ-σεις ακόμη και μόνιμων υπαλλήλων.

Υπεύθυνες δηλώσειςΤο θράσος της κυβέρνησης δεν έχει τελειωμό. Μόνη της πρόθεση είναι να εφαρμόσει όσο πιο γρήγορα γίνεται την πολιτική που επιβάλλουν οι ντό-πιοι μεγαλοκαπιταλιστές σε συνερ-γασία με την τρόικα. Έτσι έφτασε στο σημείο να απειλήσει τους εργαζόμε-νους αορίστου χρόνου ότι, αν δεν συ-μπληρώσουν την υπεύθυνη δήλωση που θα δηλώνει τα χρόνια προϋπηρε-σίας τους σε άλλον εργοδότη, δεν θα τους αναγνωριστούν τα χρόνια αυτά ως συντάξιμα. Κάτι που δεν προβλέ-πεται από κανένα νόμο, ούτε από το τελευταίο πολυνομοσχέδιο. Με το ίδιο θράσος χρειάζεται να τους απα-ντήσουν οι εργαζόμενοι και όλοι μας, αλλιώς η ζωή μας θα γίνει κόλαση.

Αν με τις τωρινές εφεδρείες και συγ-χωνεύσεις τα δρομολόγια των αστικών

συγκοινωνιών θα μειωθούν τουλάχι-στον κατά 30%, αφού περίπου 510 ερ-γαζόμενοι μπαίνουν σε καθεστώς εφε-δρείας, φανταστείτε τι μας περιμένει από το 2012 με τις νέες εφεδρείες και τη μείωση των δομών του κράτους.

ΑντιστάσειςΟι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει να αντι-στέκονται είτε ανα χώρο είτε –που είναι και το σημαντικότερο– συντονίζοντας την κοινή δράση τους (βλέπε δίπλα στήλη). Οι εργαζόμενοι σε μετρό, τραμ και ηλεκτρικό πραγματοποίησαν στάση εργασίας και στην κοινή σύσκε-ψη αποφάσισαν 24ωρες επαναλαμβα-νόμενες απεργίες, που πρέπει να τις επικυρώσουν τα ΔΣ των σωματείων τους. Κινητοποιήσεις ανακοίνωσαν οι εργαζόμενοι στους δήμους, που αρνούνται να καταθέσουν τις υπεύ-θυνες δηλώσεις, ενώ 24ωρη απεργία πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ. Οι εργαζόμενοι στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων καλούν με ψή-φισμά τους στις κινητοποιήσεις του συντονιστικού. Αποφάσισαν κανένας εργαζόμενος να μην υπογράψει τη δή-λωση και καλούν τις συνδικαλιστικές τους ενώσεις να εμποδίσουν την απο-στολή των υπεύθυνων δηλώσεων.

Οι κινητοποιήσεις και η προσπάθεια να μη σταλούν οι δηλώσεις χρειάζεται να απλωθούν σε κάθε χώρο. Είναι ο κα-λύτερος τρόπος για να πιεστούν οι ηγε-σίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να δώσουν άμεσα συνέχεια στη γενική απεργία της 1ης Δεκέμβρη. Είναι ο μόνος τρόπος να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους.

Δεν θα περάσουν εφεδρείες και απολύσεις

Αναγκαίος ο μαζικός ξεσηκωμός

Του Θοδωρή Πατσατζή

Μ ε κοινή απόφασή τους η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ καλούν σε 24ωρη γενική απερ-γία την Πέμπτη 1 Δεκέμβρη. Η απεργία

από εθιμοτυπική χρειάζεται να γίνει αφετηρία νέου ξεσηκωμού ενάντια στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και τρόικας.

Ο προϋπολογισμός, που θα καταθέσει αυτή η κυβέρνηση για το 2012, βάζει το κερασάκι στην πιο πικρή τούρτα που έχουμε γευτεί οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και η νεολαία τα τελευταία χρόνια. Όμως δεν είναι μόνο η επικύρωση του κλεισίματος νοσοκομείων και σχολείων και η επικύρωση της φο-ροκαταιγίδας για τα λαϊκά στρώματα που επιβάλλει ο προϋπολογισμός του 2012. Ήδη ξεκίνησε η διαδι-κασία της εργασιακής εφεδρείας και η εφαρμογή του δήθεν ενιαίου μισθολόγιου ακόμη και σε χώ-ρους που δεν είναι στο στενό δημόσιο τομέα. Ήδη με τα μνημόνια και τα συνεχή μέτρα μέσω του εκβι-ασμού που μας ασκούν για τις δόσεις των δανείων, σκοπεύουν να καταργήσουν τις συλλογικές συμβά-σεις και να αφήσουν χιλιάδες εργαζόμενους εκτός της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών, χωρίς επί της ουσίας ασφαλιστικά δικαιώματα. Σκοπεύουν να μας αφήσουν χωρίς βασικά κοινωνικά αγαθά όπως το ρεύμα και το νερό, είτε μέσω του χαρατσιού, κυ-ρίως όμως μέσω της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ.

Απεργία υπό πίεσηΟι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όσο και αν θέλη-σαν να αποδυναμώσουν τη μαζική έκφραση οργής των εργαζομένων στη μεγαλειώδη 48ωρη γενική απεργία του Οκτώβρη, δεν μπορούν να μην πιέζονται και να μην προχωρούν σε γενική απεργία, όταν η αγα-νάκτηση του κόσμου είναι καθημερινή. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν σε αυτό οι κινητοποιήσεις που άρχισαν να ξεσπάνε τις τελευταίες μέρες ενάντια στην εφε-δρεία, αλλά και ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ.

Ως στόχο για τη 1 Δεκέμβρη έχουν τον προϋπο-λογισμό, γιατί δεν θέλουν να αλλάξει το κλίμα που επικράτησε στους εργασιακούς χώρους –ως ένα βαθμό απογοήτευσης λόγω της μη συνέχειας των κινητοποιήσεων– μετά τη 48ωρη του Οκτώβρη. Όμως η μαγιά των αγωνιστών που γεννήθηκαν από τις καταλήψεις των χώρων πριν τη 48ωρη και η Αρι-στερά μπορούν να δώσουν συνέχεια σε αυτή τη γε-νική απεργία. Με ενημέρωση των εργαζομένων, με συμμετοχή και αλληλεγγύη στους αγώνες που κά-νουν οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ ενάντια στο χαράτσι, αλλά και οι επιτροπές και οι συνελεύσεις στις γει-τονιές. Συνεχίζοντας τη συμπαράσταση στους ερ-γαζόμενους της Χαλυβουργίας. Έτσι μπορούμε να ξανακατεβάσουμε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στο δρόμο, κλείνοντας τις μηχανές. Με απαίτηση την συνέχιση των κινητοποιήσεων, ώσπου να πέσει η κυβέρνηση των τραπεζιτών. Απαιτώντας από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να κηρύξει και νέα γενική πο-λιτική απεργία διαρκείας, για να τα καταφέρουμε.

Γενική απεργία την Πέμπτη 1 Δεκέμβρη

Να τη μετατρέψουμε

σε διαρκείας

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Τ ο Συντονιστικό ενάντια στη διάλυση κοινωφελών δημοσίων φορέων, στις εφεδρείες-απολύσεις και το νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο έχει κάθε λόγο

να εντείνει και να επεκτείνει τη δράση του. Οι πρώτες εφεδρειακές απολύσεις εργαζομένων υπολογίζει η μνημονιακή κυβέρνηση να ξεκινήσουν από Δευτέρα 28 Νοέμβρη. Το ενιαίο μισθολόγιο «τρέχει» ήδη.

Την Πέμπτη 24 Νοέμβρη προγραμματίστηκαν απεργιακές κινητοποιήσεις, ώστε να «προχωρήσουμε από το πρωί σε καταλήψεις και “μπλοκάρισμα” των Διευθύνσεων προσωπικού, προκειμένου να μη στείλουν τις πρώτες λίστες προσυνταξιοδοτικής εφεδρείας-απόλυσης. Στη 1 μμ θα πραγματοποιήσουμε συγκέντρωση στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στο Σύνταγμα (κάτω πλατεία)», όπως αναφέρεται στην πρόσφατη ανακοίνωση του Συντονιστικού. Την Παρασκευή 25 Νοέμβρη, τελευταία προθεσμία για την αποστολή των κατάπτυστων λιστών, θα γίνει ανάλογο «μπλοκάρισμα» των Διευθύνσεων

προσωπικού και των γραφείων των Διοικήσεων.

Με ευθύνη του Συντονιστικού θα οργανωθεί Επιτροπή Αγώνα Εφέδρων-Απολυμένων, με στόχο να μη διώξουν κανένα από τη δουλειά του. Στο μεταξύ, η προτροπή του Συντονιστικού είναι κανένας συνάδελφος και καμιά συναδέλφισσα να μη διευκολύνουν τις διοικήσεις, συμπληρώνοντας υπεύθυνες δηλώσεις για την προϋπηρεσία. Καθώς η κυβέρνηση των τραπεζιτών ετοιμάζει τα επόμενα και σφοδρότερα πλήγματα, με τις περαιτέρω απολύσεις και ανεξέλεγκτες μετακινήσεις σε όλο το φάσμα του δημοσίου και με μεγαλύτερες και συνεχείς μειώσεις στους μισθούς μας, το Συντονιστικό καλεί όλα τα σωματεία του στενού και ευρύτερου δημοσίου να συσπειρωθούν και να δράσουν από κοινού.

Η συμπαράσταση και αλληλεγγύη του Συντονιστικού σε κάθε φορέα, η παρουσία όλων των σωματείων στις κοινές κινητοποιήσεις, αλλά και στους αγώνες κάθε σωματείου, μόνο ελπίδα και νικηφόρα προοπτική μπορεί να προσδώσει. Ούτως ή άλλως ό,τι γίνει, θα γίνει για όλους μας. Καλύτερα να νικήσουμε και καλύτερα τώρα!

Κινητοποιήσεις του Συντονιστικού

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Πανευρωπαϊκή στάσηΠανευρωπαϊκή στάση εργασί-ας πραγματοποιούν οι λιμενερ-γάτες την Τετάρτη 23 Νοέμβρη. Η προσπάθεια είναι να σταλεί μήνυμα σε όλες τις κυβερνή-σεις της ΕΕ ότι οι εργαζόμενοι δεν δέχονται να είναι τα θύ-ματα της οικονομικής κρίσης, που δημιούργησε ο καπιταλι-σμός. Η στάση διοργανώνεται από την ευρωπαϊκή ομοσπον-δία των Λιμενεργατών IDC, με αιτήματα την κατοχύρωση του θεσμού των συλλογικών συμ-βάσεων και των κανονισμών εργασίας, την παραμονή των λιμανιών στο δημόσιο τα λιμά-νια, την υπεράσπιση όλων των θέσεων εργασίας. Στην Ελλάδα θα συμμετάσχουν η Ομοσπον-δία εργαζομένων στα λιμάνια της χώρας και η Ένωση Λιμε-νεργατών. Κατά τη διάρκεια της στάσης εργασίας θα πραγ-ματοποιηθεί συγκέντρωση στα κεντρικά γραφεία του Οργανι-σμού Λιμένος Πειραιώς.

ΜΜΕΣτάσεις εργασίας και απεργίες πραγματοποιούν οι εργαζό-μενοι σε δημόσια και ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πραγματοποιούν 48ωρη απεργία οι εργαζόμε-νοι στην εφημερίδα «Ελευ-θεροτυπία», διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τριών μηνών, Αυγούστου, Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου. Επίσης η ΕΣΗΕΑ προκήρυξε 4ωρη στάση εργα-σίας στην ΕΡΤ τη Δευτέρα 21 Νοέμβρη. Η στάση εργασίας πραγματοποιήθηκε ενάντια στην προσπάθεια επιβολής της εργασιακής εφεδρείας, αλλά και της απόφασης οι δη-μοσιογράφοι της ΕΡΤ να εντα-χθούν σε καθεστώς ενιαίου μι-σθολογίου. Οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ αποφάσισαν σε γενι-κή συνέλευση να δουλεύουν

στο εξής με ωράριο δημοσίων υπαλλήλων, αφού η συγκυ-βέρνηση του μνημονίου τους εντάσσει στο μισθολογικό καθεστώς φτωχοποίησης που εφαρμόζεται για τους εργαζό-μενους στο δημόσιο.

Χτύπημα στα ΒΑΕ Νέο χτύπημα περιμένει δε-κάδες χιλιάδες εργαζόμενους στα μισθολογικά, κυρίως όμως στα ασφαλιστικά τους δικαιώ-ματα. Στα τέλη του Νοέμβρη αναμένεται να ανακοινωθούν οι λίστες με τα επαγγέλματα που θα τεθούν εκτός της λί-στας των Βαρέων και Ανθυγι-εινών Επαγγελμάτων. Η ισχύς μάλιστα του νέου καθεστώτος θα είναι αναδρομική από την 1η του Νοέμβρη. Χιλιάδες ερ-γαζόμενοι θα χάσουν κι άλλο μέρος του μισθού τους και θα αναγκαστούν να δουλέψουν 5 χρόνια περισσότερο για να βγουν στη σύνταξη.

Ταχυμεταφορές

Κοινή παρέμβαση πραγματο-ποίησαν στα μέσα του Νοέμ-βρη το κλαδικό Σωματείο Ερ-γαζομένων στις Ταχυδρομικές, Ταχυμεταφορικές Επιχειρήσεις Νομού Αττικής (ΣΕΤΤΕΑ) με τη συνέλευση βάσης εργαζομέ-νων οδηγών δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) στο κατάστημα της Γενικής Τα-χυδρομικής, στην οδό Φαβιέ-ρου στην Αθήνα. Στόχος τους είναι να μην περάσει η προσπά-θεια ανατροπής των συμβάσε-ων, που έχουν υπογράψει οι εργαζόμενοι εκεί.

Παραστάσεις διαμαρτυρίαςΤο Σωματείο Μισθωτών Εκπαι-δευτικών Θεσσαλονίκης διορ-γάνωσε παράσταση διαμαρτυ-ρίας, το Σάββατο 19 Νοέμβρη, μπροστά στο φροντιστήριο Μπαχαράκης στην Καλαμαριά. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την ανάκληση της απόφασης της εργοδοσίας για τη μη επανα-πρόσληψη του εκπαιδευτικού Γ. Παπαγιάννη, την ανάκληση του εξώδικου που έστειλε η εργοδοσία στο σωματείο και στον εκπαιδευτικό και την έγγραφη καταδίκη από τους εργοδότες του «εσωτερικού κειμένου» που κυκλοφόρησε μέσα στο φροντιστήριο και το οποίο περιείχε απαράδεχτους χαρακτηρισμούς και για το σωματείο και για τον Γ. Παπα-γιάννη.

ΔΕΗΤην απόφασή του να προχω-ρήσει σε 48ωρες επαναλαμβα-νόμενες απεργίες επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά το ΔΣ της ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ. Στόχος τους εί-ναι να σταματήσουν την προ-σπάθεια της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ, ξεκι-νώντας από την πώληση των λιγνιτικών μονάδων. Την από-φασή αυτή αναγκάστηκε να θυμηθεί η πλειοψηφία του ΔΣ της ΓΕΝΟΠ μετά τις δηλώσεις που έκανε ο υπουργός Ενέργει-ας για ενεργοποίηση της διαδι-κασίας πώλησης τεσσάρων μο-νάδων και την επαναφορά του σχεδίου πολυδιάσπασης της ΔΕΗ σε θυγατρικές εταιρείες.

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζήςνέα από τους εργατικούς χώρους

Της Γιώτας Λαζαροπούλου, προέδρου Συλλόγου

Εργαζομένων Εθνοdata

Διαχωρισμό των υπηρεσιών Πληροφορικής και Τηλεπικοι-νωνιών έχει ανακοινώσει ότι θα κάνει η Διοίκηση της Εθνοdata, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι περίπου 100 ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι της εταιρείας θα πρέπει να αλλάξουν εργοδότη. Ο νέος άμεσος εργοδότης θα είναι το ΕΚΕΤΕ ΑΕ (Εκπαιδευ-τικό Κέντρο Εθνικής Τράπεζας ΑΕ). O έμμεσος θα παραμείνει ο ίδιος, δηλαδή η Εθνική Τράπεζα (ΕΤΕ). Ως ενοικιαζόμενοι μπο-ρούν πολύ άνετα να «αλλάζουν» εργοδότη, ενώ εκτελούν τα ίδια καθήκοντα, έχουν τους ίδιους προϊσταμένους και προσέρχο-νται στον ίδιο χώρο εργασίας.

Όσοι μετακινηθούν στο ΕΚΕΤΕ δεν θα έχουν πλέον καμία συν-δικαλιστική κάλυψη, αφού δεν υπάρχει εκεί σωματείο. Οι Δι-οικήσεις της Εθνοdata και της ΕΤΕ από τη μια αποδυναμώ-νουν το νεοσύστατο Σύλλογο Εργαζομένων στην Εθνοdata, αφαιρώντας του το 1/3 περίπου των εγγεγραμμένων μελών και από την άλλη μεταφέρουν ερ-γαζόμενους εκεί όπου η ερ-γοδοσία θα μπορεί να ενεργεί χωρίς τις «ενοχλητικές» αντι-δράσεις του σωματείου. Χω-ρίς να έχει να αντιμετωπίσει συλλογικά οργανωμένους ερ-γαζόμενους και με τις διασυν-δέσεις, «τα μέσα», να παίζουν τον πρώτο ρόλο.

Κρίνοντας από το τι συμβαί-νει στις υπόλοιπες εταιρείες από όπου η Εθνική δανεί-

ζεται προσωπικό (μειώσεις μισθών, προσλήψεις εργαζο-μένων με τετράωρο κ.ά.) και οι οποίες δεν έχουν σύλλογο, δεν μένει κανείς λόγος εφη-συχασμού.

Τη Δευτέρα 21/11/2011, η «με-ταβατική» κυβέρνηση απο-φάσισε να στηρίξει με νέο πα-κέτο 30 δισ. (!) τις Τράπεζες. Εμείς πρέπει με κάθε τρόπο να στηρίξουμε την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου μας: «Δεν υπογρά-φουμε καμία μετακίνηση σε άλλη εταιρεία». Έτσι θα βρού-με συμμάχους στους χιλιάδες εργαζόμενους, συνταξιού-χους, άνεργους, μαθητές, φοιτητές, που με κάθε τρόπο διαδηλώνουν: «Δεν χρωστά-με-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώ-νουμε».

Όχι στις μετακινήσεις προσωπικού στην ΕΤΕ

Του Θοδωρή Πατσατζή

Σ υμπληρώνουν 25 μέρες απεργίας οι 400 εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργί-

ας στον Ασπρόπυργο. Η εργοδοσία κρατάει αδιάλλακτη στάση, αλλά σε αντιστάθμισμα εξαπλώνεται ένα μεγάλο κύμα συμπαράστασης στον αγώνα τους.

Οι 400 εργάτες στην Ελληνική Χαλυβουργία ξεκίνησαν την απερ-γία τους στις 31 Οκτώβρη. Αιτία ήταν οι 34 απολύσεις που πραγμα-τοποίησε η εργοδοσία, προσπαθώ-ντας να τρομοκρατήσει τους εργα-ζόμενους και να τους αναγκάσει να δεχτούν την εκ περιτροπής εργα-σία ή τη μείωση του ωραρίου τους από 8ωρο σε 5ωρο, με μειώσεις μι-σθών που θα αγγίζουν το 35-40%.

Η εργοδοσία προσπαθεί να εφαρ-μόσει κατά γράμμα την πολιτική των μνημονίων, τα οποία οδηγούν στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες ερ-γαζόμενους στον ιδιωτικό, αλλά και στο δημόσιο τομέα με την εφεδρεία και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Κι όλα αυτά παρά το γε-γονός ότι η εταιρεία είναι κερδοφό-ρα και έχει αυξήσει κατακόρυφα την παραγωγή της τα τελευταία 2 χρό-νια. Από 160.000 τόνους το 2009 σε 266.000 τόνους σήμερα.

Τις προθέσεις της εργοδοσίας έχουν σταματήσει ως τώρα δύο πα-ράγοντες. Πρώτα η πολυήμερη απερ-γία των εργατών που έχει τσακίσει ως τώρα τις απειλές της εργοδοσίας για 180 απολύσεις ακόμη, αλλά και για λοκ-άουτ, κλείσιμο δηλαδή του ερ-γοστασίου. Οι εργαζόμενοι, εκτός από την καθημερινή φρουρά στο εργοστάσιο, έχουν πραγματοποιήσει συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας και στη Βουλή.

Τον δεύτερο παράγοντα είχαμε χρόνια να τον δούμε στην Ελλάδα. Τον θυμηθήκαμε για λίγο πέρσι με την ταξική αλληλεγγύη που εκφράστηκε στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας, τώρα όμως παίρνει πιο σημα-

ντικές διαστάσεις, γιατί εκφράζεται απέναντι σε σωματείο εργαζομένων που πραγματοποιεί πολυήμερο αγώ-να. Ήδη η ΕΙΝΑΠ και τα σωματεία εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ και του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» έχουν προσφέρει από 500 ευρώ στους ερ-γαζόμενους. Μικρότερες, αλλά πολύ σημαντικές προσφορές έχουν γίνει από το Συντονιστικό Οργανισμών και Φορέων του Δημοσίου και τα σωμα-τεία των ΕΛΠΕ, των Συνταξιούχων Δημοσίου, των Ελλήνων Ηθοποιών, των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Επίσης από την Ομοσπονδία Λογιστών, ερ-γατικές παρατάξεις της Αριστεράς, συλλόγους γονέων και κηδεμόνων και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Επί-σης υπάρχει μια σειρά ψηφισμάτων από συλλόγους και σωματεία όπως η Ένωση Μονίμων και Δόκιμων Λιμε-νεργατών ΟΛΠ, αλλά και από Ομο-σπονδίες και πραγματοποιήθηκε συναυλία αλληλεγγύης στην πύλη του εργοστασίου. Στο πλευρό των εργαζομένων έχουν ταχθεί και πολ-λά εργατικά κέντρα από την επαρχία. Εργαζόμενοι από τη Λάρισα πρόσφε-ραν γάλατα, ενώ τις επόμενες μέρες αναμένεται να συγκεντρωθούν και νέες χρηματικές προσφορές από σω-ματεία.

Στο χωρό της αλληλεγγύης έχουν μπει και μια σειρά φοιτητικοί σύλλο-γοι που επίσης συγκέντρωσαν πάνω από 2.000 ευρώ για τους εργαζό-μενους, ενώ σε πάρα πολλές σχολές έχουν βγει ψηφίσματα συμπαράστα-σης. Η προσπάθεια αυτή χρειάζεται να εξαπλωθεί τις επόμενες μέρες σε κάθε χώρο δουλειάς, στις γειτονιές, στις λαϊκές συνελεύσεις. Να εκφρα-στεί με κάθε τρόπο η έμπρακτη αλ-ληλεγγύη μας στους εργαζόμενους της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Η νίκη τους θα είναι νίκη όλων μας. Η αυτο-πεποίθηση που θα δώσει στον κόσμο της εργασίας, μπορεί να πυροδοτή-σει μια σειρά κινητοποιήσεων που θα μπορέσουν να οδηγήσουν στην ανα-τροπή της πολιτικής των μνημονίων, που προσπαθούν να επιβάλλουν η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και η τρόικα.

Χαλυβουργία: 25 μέρες απεργία Μαζικό κίνημα συμπαράστασης

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Απέναντι στην ενοποίηση των δυνάμεων του συστήματος

Συμπαράταξη της Αριστεράς

για την ανατροπήΤου Γρηγόρη Δεμέστιχα

Η Αριστερά, συνολικά, μπαίνει σε ένα καινού-ριο τοπίο. Σε μια μάχη

καθοριστικής σημασίας. Η κυ-βέρνηση Παπαδήμου ήταν ση-μείο καμπής. Όσοι δίστασαν να τοποθετηθούν καθαρά (Δη.Αρι.) τοποθετούνται σε άλλο στρατό-πεδο. Οι προοπτικές τους είναι στη μετεξέλιξη της σοσιαλδημο-κρατίας όταν –και αν– τελειώσει η κρίση και όταν ανοίξει η μετα-παπανδρεϊκή σελίδα στο ΠΑΣΟΚ (αν ή όπως συμβεί κάτι τέτοιο).

Αδύναμη κυβέρνησηΗ κυβέρνηση Παπαδήμου, αν και στηρίζεται από τρία κόμματα και την «πλατιά» πλειοψηφία των 255 στη βουλή, θα είναι μια αδύναμη κυβέρνηση. Πιο αδύναμη από την κυβέρνηση του ΓΑΠ και τις κυβερνήσεις Καραμανλή. Θα έχει να διαχειριστεί τα θέματα στα οποία απέτυχε και κατέρρευσε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Να επιβάλει τα χαράτσια, να επιβάλει τις εφε-δρείες-απολύσεις στο δημόσιο, να μειώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, να επιβάλει το δρακό-ντειο προϋπολογισμό. Στα θέμα-τα αυτά θα έρθει σε άμεση «επα-φή» με τη δύναμη που ανέτρεψε τον ΓΑΠ: την οργή και τις κινη-τοποιήσεις του κόσμου. Αυτή είναι η πρώτη δοκιμασία που θα έχει να ξεπεράσει η Αριστερά: να κινητοποιηθεί αμέσως, να μην αφήσει ούτε μία μέρα «χάριτος» στην κυβέρνηση, να οργανώσει αντιστάσεις, να επιβάλει νίκες. Γι’ αυτό τα μέτωπα ενάντια στα χαράτσια και στις εφεδρείες γίνο-νται πολύ σημαντικά.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου θα έχει να κινηθεί σε πιο δύσκολες συνθήκες απ’ ό,τι ο ΓΑΠ. Διεθνώς,

η κρίση βαθαίνει. Η ΕΕ γίνεται πλέ-ον λάκκος με λιοντάρια. Ο παράγο-ντας αυτός ενοποιεί τις δυνάμεις του συστήματος, που, για την ώρα τουλάχιστον, διαλέγει να δώσει τη μάχη του γύρω από την κυβέρ-νηση του πρώην αρχιτραπεζίτη. Αυτό σημαίνει ότι η Αριστερά, στη σύγκρουσή της με την κυβέρνηση Παπαδήμου, μπαίνει υποχρεωτι-κά σε σύγκρουση με το σύστημα συνολικά. Τα μεσοδιαστήματα και οι μεταβατικές περίοδοι έχουν τελειώσει. Η φράση του Καρατζα-φέρη ότι, αν η τρικομματική κυ-βέρνηση αποτύχει, τότε «η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε Κού-βα της ανατολικής Μεσογείου» είναι ενδεικτική των μεγεθών του διακυβεύματος της περιόδου.

ΕυρωζώνηΓια να βγει πέρα η σύγκρουση αυτή, θα χρειαστεί καθαρές απα-ντήσεις στα ζητήματα της Ευρώ-πης και του ευρώ. Στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεπεραστούν οι αυτα-πάτες για τις δυνατότητες μεταρ-ρύθμισης της ΕΕ που κουβαλά η ηγεσία του ΣΥΝ, να ξεπεραστεί κάθε τάση «ευελιξίας», προκειμέ-νου τάχα να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντί-στοιχα, πρέπει να ξεπεραστούν οι τάσεις να ανάγεται η πρόταση για αποδέσμευση από την ΕΕ και έξο-δο από το ευρώ σε λυδία λίθο για κάθε πρόβλημα, σε διαχωριστι-κή γραμμή μέσα στην Αριστερά. Πολύ περισσότερο, σε μια περίοδο που η έξοδος από το ευρώ μπορεί να προέλθει με πρωτοβουλία της Μέρκελ και του Σαρκοζί ή να γίνει σύνθημα τμημάτων της αστικής τάξης με στόχο την ανασυγκρό-τηση του ελληνικού καπιταλισμού στις νέες συνθήκες της κρίσης. Ας μην ξεχνάμε ότι φράσεις όπως «παραγωγική ανασυγκρότηση της

χώρας», «εξαγωγική πολιτική», «επανάκτηση του όπλου της νο-μισματικής πολιτικής» (δηλαδή των υποτιμήσεων) δεν είναι ουδέ-τερες. Μπορεί να γίνουν σημαίες μιας ακραία αντεργατικής και αντι-λαϊκής πολιτικής, συντεταγμένες μιας περιόδου μεγάλης φτωχοποί-ησης, όπως έχει συμβεί σε άλλες χώρες ή άλλες εποχές.

Τα συνθήματα «Καμιά πειθαρ-χία απέναντι στην ΕΕ – Καμιά θυσία για το ευρώ» μπορούν να αποτελέσουν βάση ενοποίησης μιας αποφασιστικής δράσης με στόχο την ανατροπή των προ-γραμμάτων λιτότητας, που απο-τελούν την «ψυχή» της αστικής πολιτικής. Υπό την προϋπόθεση ότι τα εννοούμε ειλικρινά και όχι ως φύλλα συκής για να κρύψου-με μια τάση συμφιλιωτισμού με τις ευρωηγεσίες.

ΜέτωπαΣτις νέες συνθήκες η ενότητα στη δράση γίνεται αυτονόητη παραδοχή για όποιον θέλει να παλέψει πραγματικά. Η τάση για την ενότητα συμπαρασύρει τη μεγάλη πλειοψηφία του ανέ-νταχτου δυναμικού, ακόμα και μεγάλο τμήμα της βάσης των οργανωμένων δυνάμεων της Αριστεράς. Έτσι, όχι τυχαία, η αναφορά σε διαφόρων ειδών «μέτωπα» έχει γίνει της μόδας.

Στον ΣΥΡΙΖΑ η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη έχει αποδεχτεί την έννοια του «μετώπου» για την ανατροπή του μνημονίου και των κυβερνήσεων που τα στηρίζουν. Όμως η ηγεσία του ΣΥΝ «κατανο-εί» αυτή την πρόταση κάπως ιδιό-μορφα: Ως ένα εκλογικό μέτωπο με πασοκογενείς δυνάμεις που οδηγεί τάχα σε υψηλά ποσοστά. Το λάθος είναι στον εκλογοκε-ντρικό χαρακτήρα της άποψης.

Επίσης, στην «αναβάθμιση» διαφόρων πασοκογενών παρα-γόντων σε «συνιστώσα» ενός με-τώπου, χωρίς καμία εγγύηση για τη μετεκλογική συμπεριφορά τους, χωρίς καμία δέσμευση για ουσιαστική ρήξη με την πολιτική της σοσιαλδημοκρατίας. Το δια-λυτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ «πείραμα Μητρόπουλου» στις περιφερει-ακές εκλογές δεν αποκλείεται να επαναληφθεί –με μεγαλύτερες συνέπειες– στις επερχόμενες κοι-νοβουλευτικές εκλογές.

ΚΚΕΣτο χώρο του ΚΚΕ η συζήτηση εί-ναι πιο απλοϊκή: Το κόμμα κάνει πολλά και διάφορα μέτωπα με συμμετοχή των… κομματικών δυ-νάμεών του. Αυτή η πολιτική έχει φτάσει ήδη στα όριά της και θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρα-κολουθήσουμε προσεκτικά κάθε προσπάθεια ξεπεράσματός της.

Δυστυχώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πρόσφατη Πανελλαδική Συν-διάσκεψή της αποφάσισε μια ανάλογη πολιτική. Ορίζοντας το αναγκαίο μέτωπο ως «αντικαπιτα-λιστικό-επαναστατικό», οδηγείται σε μια αντίληψη συνεργασίας με τον… εαυτό της. Κι εδώ δεν λεί-πουν οι αντιφάσεις: Γιατί στη βάση οι σύντροφοι αυτοί είναι πράγματι μέσα στις μετωπικές προσπάθειες αντίστασης. Θα χρειαστεί τόλμη και ωριμότητα για να δώσουν τις αντίστοιχες απαντήσεις και στο κεντρικό πολιτικό –ακόμα και στο εκλογικό– πεδίο.

Τελευταία κυκλοφορούν πολ-λές ιδέες για «πλατύτερα» μέτω-

πα, που συνήθως συνοδεύονται και με τον προσδιορισμό «εθνι-κό». Η κίνηση του Μίκη Θεοδω-ράκη, του Καζάκη, η «ευελιξία» της ΚΟΕ κ.λπ. τροφοδοτούν αυτήν τη συζήτηση. Αυτή η «με-τα-αριστερή» τοποθέτηση είναι απόλυτα λαθεμένη. Ένα μέτω-πο «απελευθέρωσης» από τους ξένους, ακόμα κι αν έχει δεχτεί τους προσδιορισμούς της δημο-κρατίας και της λαϊκής κυριαρ-χίας, δεν έχει καμία σαφή προ-οπτική. Μπορεί να κινηθεί από τα όρια της ακροδεξιάς μέχρι τα ομιχλώδη περί ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού…

ΣυμπαράταξηΣε αυτήν τη συζήτηση η ΔΕΑ έχει επιμείνει στην πρόταση για τη συμπαράταξη της Αριστεράς. Πρόταση με στόχο τη συγκρό-τηση εδώ και τώρα ενός πόλου ισχυρότερης κινηματικής αντί-στασης. Πρόταση με στόχο τη συγκρότηση ενός πολιτικού πό-λου –ακόμα και εκλογικού– ως εναλλακτική λύση για τον κόσμο απέναντι στη σαπίλα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πρόταση με στόχο τη συγκρότηση ενός πόλου προο-πτικής: Γιατί ο σοσιαλισμός είναι η μοναδική απάντηση που με σο-βαρότητα μπορεί να δοθεί απένα-ντι στη σήψη του καπιταλισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Οι αντίπαλοί μας αρχίζουν να διαισθάνονται αυτό τον κίνδυνο και να μιλούν για αυτό. Ίσως έτσι μας βοηθήσουν για τις αναγκαί-ες πολιτικές πρωτοβουλίες στην ιστορική συγκυρία που έρχεται.

«Πίστευες ότι Το Κεφάλαιο του Μαρξ ήταν τόσο δύσκολο οσο και τα... κινέζικα; Ε, λοιπόν, ορίστε η διασκευή αυτού του κλασικού έρ-γου σε γιαπωνέζικο manga. Με βάση μια ιστορία απλή – ένας μικρο-τυροκόμος δημιουργεί το εργοστάσιό του – το κόμικς περιγράφει τί είναι ο καπιταλισμός.». Κάπως έτσι αρχίζει τον πρόλογό του ο Ολιβιέ Μπεζανσενό – στέλεχος του Νέου αντικαπιταλιστικού Κόμματος στη Γαλλία – για το νέο βιβλίο των εκδόσεων ΚΨΜ «Το κεφάλαιο» σε διασκευή manga (γιαπωνέζικη μορφή κόμιξ). Με τρόπο που θυμίζει τη μέθοδο που χρησιμοποίησε ο Μαρξ για να αναλύσει το «θαύμα» του καπιταλισμού, οι δημιουργοί διαλέγουν τους βασικούς τους χαρακτήρες μέσα από τη ζωή. Ο σκληρά εργαζόμενος μεσοαστός

που γίνεται βιομήχανος, ο αδίστακτος επενδυτής –τραπεζίτης που βλέπει την ευκαιρία για γρήγορο κέρδος, αλλά φυσικά και οι εργά-της που πρωτοστατεί στην αντίσταση στην εκμετάλλευση. Φράσεις του Κεφαλαίου εμφανίζονται σαν φυσικά συμπεράσματα των ηρώ-ων, ενώ στο δεύτερο μέρος του βιβλίου (βασισμένο στο δεύτερο και τρίτο τόμο του Κεφαλαίου), ο Μαρξ και ο Ένγκελς εμφανίζονται σαν ξεναγοί στη «μαγική» μετατροπή του χρήματος σε παντοδύναμο ον με δική του ζωή και – φυσικά – στην κρίση υπερπαραγωγής.

Η συναρπαστική ιστορία του είναι τόσο επίκαιρη όσο και το ίδιο το αρχικό έργο του Μάρξ, σήμερα πάνω από 140 χρόνια από την έκδοση του πρώτου τόμου.

Εικονογραφημένο το «Κεφάλαιο» του Καρλ Μαρξ

κίνημα • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Του Γιώργου Βούρου

Μ ε μεγάλη επιτυχία έγινε στο Αιγάλεω, την Κυριακή 20/11, η δεύτερη λαϊκή συ-

νέλευση γειτονιάς ενάντια στα χαρά-τσια στην περιοχή του Νέου Αιγάλεω (Νταμαράκια).

Με βάση την απόφαση της Λαϊκής Συνέλευσης Αιγάλεω «Δεν χρωστά-με – Δεν πληρώνουμε τα χαράτσια – Αντιστεκόμαστε» ξεκίνησε ήδη πριν ένα μήνα η προσπάθεια οργά-νωσης συνελεύσεων στις γειτονιές, με την πρώτη στις Εργατικές Πολυ-κατοικίες. Στόχος ήταν η οργάνωση των κατοίκων, για να μη μείνει καμιά οικογένεια χωρίς ρεύμα και να μην πληρώσουμε ούτε ένα ευρώ για τα χαράτσια τους. Η πρώτη συνέλευση έγινε στις εργατικές πολυκατοικίες με επιτυχία, συγκεντρώνοντας πάνω από 80 γείτονες στην πρώτη συνά-ντηση. Στις συναντήσεις που έγιναν στη συνέχεια, συμμετείχαν και οργα-νώθηκαν δεκάδες ακόμη κάτοικοι.

Εμπνευσμένοι απ’ την επιτυχία της πρώτης προσπάθειας, έγινε παρέμ-βαση στη λαϊκή αγορά της γειτονιάς «Νταμαράκια» και περιοδείες στους κεντρικούς δρόμους και στα στενά πόρτα- πόρτα.

Την Κυριακή, η μικρή πλατεία της γειτονιάς γέμισε με περισσότερους

από 120 γείτονες που στέκονταν μέχρι έξω στο πεζοδρόμιο. Οι αρχικοί ενδοι-ασμοί για τις συνέπειες της μη πληρω-μής έδωσαν πολύ γρήγορα θέση στην αγανάκτηση και την οργή ενάντια στο χαράτσι και συχνά γενικότερα για την όλη πολιτική του μνημονίου.

Όταν αναφέρθηκε ότι στη γειτονιά μας είχε γίνει ήδη επανασύνδεση του ρεύματος σε μια φτωχή μητέρα 2 παι-διών, 4 μήνες απλήρωτη καθαρίστρια στα σχολεία του δήμου, ο κόσμος ξέ-σπασε σ’ ένα συγκινητικό χειροκρότη-μα διαρκείας.

Επίσης υπήρχαν ερωτήσεις για το πρακτικό μέρος: Πώς θα σταματή-σουμε τις διακοπές ρεύματος; Τι συ-νεργασία θα έχουμε με τους τεχνίτες της ΔΕΗ; Θα υπάρχει κάλυψη από το Δήμο; Και πολλές άλλες.

Αυτό που έγινε ξεκάθαρο από τις ομι-λίες του κόσμου ήταν ότι η αλληλεγγύη και η ενότητά μας είναι τα κύρια όπλα μας και η μόνη εγγύηση για την επιτυ-χία του αγώνα μας.

Στο τέλος συγκεντρώθηκαν δεκάδες τηλέφωνα και οικονομική ενίσχυση για την κάλυψη των εξόδων, για τα υλικά που χρειάζονται.

Ορίστηκε νέο ραντεβού για την Κυ-ριακή 27/11, 11:30 πμ στο ίδιο μέρος (πλατεία Κλεισθένους, Ιερολοχιτών & Δημοσθένους).

Κλιμακώνεται η δράση των Επιτροπών Αγώνα και των Λαϊκών Συνελεύσεων ενάντια στα χαράτσια

Του Παύλου Τσεκούρα, μέλους της Επιτροπής Αγώνα

Π ολύ σημαντική και ελπιδοφό-ρα για τη συνέχεια του αγώνα είναι η δημιουργία και η δρά-

ση της Επιτροπής Αγώνα Κατοίκων Πα-ραλίας Πατρών ενάντια στα χαράτσια.

Ξεκίνησε από πρωτοβουλία τριών ανθρώπων αρχικά με επιφυλάξεις. Μέσα σε δυο βδομάδες δημιουργή-θηκε η Επιτροπή Αγώνα Παραλίας που συγκεντρώνει στις συνελεύσεις της πάνω από 300 άτομα. Αυτό δείχνει ότι οι συνθήκες είναι πιο ώριμες από ποτέ για πλατιές συσπειρώσεις και κι-νητοποιήσεις των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού.

Πραγματοποιήθηκαν ήδη 4 συνε-λεύσεις στις γειτονιές της περιοχής και στις 16/11, ημερομηνία λήξης των λογαριασμών της περιοχής, έγινε αυτοκινητοπομπή προς τη ΔΕΗ που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στους δρό-μους της Πάτρας.

Στη διοίκηση της ΔΕΗ διαμηνύσαμε: - Δεν πληρώνουμε χαράτσια, γιατί δεν χρωστάμε σε κανέναν.

- Θα κρατήσουμε τα τελευταία μας ευρώ για τις ανάγκες των παιδιών και των γερόντων μας.

- Θα θεωρήσουμε κάθε απόπειρα δι-ακοπής ηλεκτρικών παροχών σαν εχθρι-κή-εγκληματική ενέργεια κατά του λαού και θα την αντιμετωπίσουμε σαν τέτοια.

Στις συνελεύσεις προσέρχονται άνθρωποι κυρίως χωρίς αναφορές και εμπειρίες από συλλογική και πο-λιτική δράση. Δείχνουν εμπιστοσύνη και ζητούν ενημέρωση. Δηλώνουν την αποφασιστικότητα και την τόλμη τους να παλέψουν συνολικά ενάντια στο καθεστώς και το μνημονιακό πα-κέτο που μας επιβάλλει η κυβέρνηση «φρανκενστάιν».

Συγκεντρώθηκαν πάνω από 250 φωτο-τυπημένοι λογαριασμοί ΔΕΗ στα τραπε-ζάκια της επιτροπής, τους οποίους επι-στρέψαμε στη ΔΕΗ ως απαράδεκτους.

Δημιουργήθηκε δίκτυο επικοινωνίας και ενημέρωσης και παράλληλα υπάρ-χει επαφή με τις επιτροπές άλλων περι-οχών της Πάτρας.

Η δημιουργία και η ανάπτυξη της επιτροπής στηρίχτηκε στην επίμονη και σταθερή δουλειά. Διακινήσαμε πόρτα- πόρτα πάνω από 1.000 τρικάκια που προπαγάνδιζαν την ανυπακοή και την αντίσταση στα χαράτσια και καλού-σαν τον κόσμο στις συνελεύσεις.

Κάναμε δεκάδες συζητήσεις από τις οποίες προκύπτει ότι ο κόσμος θέλει να αγωνιστεί, αρκεί να τον εμπνεύσει ο αγώνας και κάποιος να κερδίσει την εμπιστοσύνη του.

Ότι έτσι μόνο σπάει ο φόβος του μπροστά στις απειλές και τον τρόμο που σπέρνει η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Ότι η συλλογική δράση οδηγεί σε νίκες. Ότι είναι αναγκαία η ανάπτυξη δικτύου αλληλεγγύης και υποστήριξης ανέρ-γων και εργαζομένων που χτυπιούνται από την αντιλαϊκή πολιτική.

Παραλία Πάτρας: Το ΟΧΙ στα χαράτσια είναι στιγμή του αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια

Του Αντώνη Σπανολιού, μέλους της «Πρωτοβουλίας Πολιτών Βάρης-Βούλας-

Βουλιαγμένης Ενάντια στα Χαράτσια»

Α ναπτύσσεται και στους δήμους της Νότιας Αττι-κής το κίνημα άρνησης πληρωμής του χαρατσιού του «ειδικού τέλους» ακινήτων. Κοινό χαρακτη-

ριστικό είναι η αθρόα και αυθόρμητη συμμετοχή πολιτών που είτε αδυνατούν να πληρώσουν άλλα χαράτσια, είτε αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι στην κοροϊδία των αλλε-πάλληλων «έκτακτων» εισφορών.

Στη Γλυφάδα έγινε τη Δευτέρα 14/11 συνέλευση που την κάλεσε η «Επιτροπή Κατοίκων ενάντια στο Μνημόνιο και τις Αντιλαϊκές Πολιτικές». Αντίστοιχα, την Τρίτη 15/11 έγινε στη Βούλα συνέλευση κατοίκων και συνάντηση με μαζικούς φορείς, συλλόγους και δημοτικές παρατάξεις, που συγκάλεσε η «Πρωτοβουλία Πολιτών Βάρης-Βού-λας-Βουλιαγμένης Ενάντια στα Χαράτσια». Ακολούθησαν εξορμήσεις στις γειτονιές και των δύο δήμων, με διανομή προκηρύξεων, κουβέντα με τον κόσμο, καλέσματα από ντουντούκες και ανάρτηση πανό.

ΓλυφάδαΤη Δευτέρα 21/11 πραγματοποιήθηκε στη Γλυφάδα συνε-δρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου η «Επιτροπή Κατοίκων Γλυφάδας» έθεσε το αίτημα συζήτησης προ ημερήσιας διάταξης της σύμπραξης του δήμου στο κίνη-μα άρνησης πληρωμής των χαρατσιών. Το αίτημα υποστή-ριξαν και οι δημοτικές παρατάξεις «Αριστερή Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία Γλυφάδας» και «Λαϊκή Συσπείρωση». Στο Δημοτικό Συμβούλιο συμμετείχαν δεκάδες πολίτες που απαίτησαν τη θετική απόφαση του ΔΣ και, αγαναχτισμένοι, έγιναν μάρτυρες διαδικαστικών και νομικίστικων υπεκφυ-γών εκ μέρους των παρατάξεων του δημάρχου Κόκκορη και της δεξιάς (Βαρβιτσιώτη).

Ωστόσο, η πίεση τόσων πολλών ανθρώπων και η ένταση με την οποία απαιτούσαν την κάλυψη του δήμου στα αφό-ρητα προβλήματα που έχουν αποκτήσει με τα μνημόνια, ανάγκασαν την πλειοψηφία του ΔΣ, εκτός από τη φραστική «συμπαράσταση», να δηλώσει πως θα παραστεί στη δίκη της 2ας Δεκέμβρη, στο ΣτΕ, υπέρ των δικηγορικών συλλόγων και της αντισυνταγματικότητας του μέτρου. Για το συγκεκριμένο δήμο αυτό αποτελεί «κατόρθωμα»!

ΒούλαΤην ίδια μέρα δεκάδες πολίτες από Βάρη-Βούλα-Βουλιαγ-μένη (ΒΒΒ) συγκεντρώθηκαν μπροστά στο δημαρχείο, με κάλεσμα της «Πρωτοβουλίας». Εγκρίθηκε ψήφισμα που θα υποβληθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο, απαιτώντας την προ ημερησίας διάταξης συζήτηση του θέματος, στη συ-νεδρίαση της Τετάρτης 23/11, και τη συμμετοχή του δήμου στον αγώνα των πολιτών. Οι πολίτες θα συμμετάσχουν στη συνεδρίαση και θα απαιτήσουν τη θετική ανταπόκριση του ΔΣ. Παράλληλα, συνεχίζεται η καμπάνια ενημέρωσης και η συλλογή υπογραφών.

Την Τρίτη 22/11 οι επιτροπές Γλυφάδας και ΒΒΒ οργάνωσαν δυναμική κινητοποίηση στο κατάστημα της ΔΕΗ στη Γλυφά-δα και κάλεσαν τους πολίτες σε μαζική συμμετοχή σ’ αυτές.

ΝότιαΝα πιέσουμε τα

Δημοτικά Συμβούλια

Νέα ΙωνίαΣτη Νέα Ιωνία συνεχίζεται η προσέλευση του κόσμου που δεν μπορεί και δεν θέλει να πληρώσει το χαράτσι της ΔΕΗ (ΕΕΤΗΔΕ) και καταθέτει τις αποδείξεις πληρω-μής από τα ΑΤΜ. «Πάνω από 1.500 δημότες έχουν έρθει στο δημαρχείο, ενώ συνεχίζονται τα μαζικά εξώδικα στη ΔΕΗ που δηλώνουν ότι το ρεύμα είναι πληρωμέ-νο και ότι η ΔΕΗ δεν έχει δικαίωμα να κόψει το ρεύμα. Δημότες βοηθούν εθελοντικά, αλλά χρειαζόμαστε και άλλο κόσμο», μας είπε η Όλγα Κατημερτζή, αντιδήμαρ-χος Ν. Ιωνίας, και συμπλήρωσε ότι υπάρχει η σκέψη για κάλεσμα σε συγκέντρωση στο κατειλημμένο κτίριο της ΔΕΗ στη Μεσογείων.

Αιγάλεω: Μαζική συμμετοχή του κόσμου

Νέα ΣμύρνηΤου Γιάννη Κόνια

Την Κυριακή 20/11 πραγματο-ποιήθηκε στη Ν.Σμύρνη, με πρω-τοβουλία της Λαϊκής Συνέλευσης Πλατείας, εντυπωσιακή συγκέ-ντρωση-συζήτηση με τη συμμε-τοχή περίπου 400 κατοίκων. Απο-φασίσαμε ότι «Δεν πληρώνουμε το χαράτσι» και ότι δεν θα μείνει «Κα-νένα σπίτι χωρίς ρεύμα».

Θα βρεθούμε ξανά:

- Την Πέμπτη 24/11 στις 8:00 το πρωί στο Δημαρχείο Ν. Σμύρνης, για να απαιτήσουμε να ενεργοποιηθούν άμεσα οι διαδικασίες πρακτικής και νομικής υποστήριξης των δημοτών, που δεν μπορούν ή αρνούνται να πληρώσουν το χαράτσι, σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση του Δημοτι-κού Συμβουλίου στις 16/11.

- Την Κυριακή 27/11 στις 11:00 το πρωί σε νέα μεγάλη λαϊκή συνέλευ-ση στον κινηματογράφο Σπόρτινγκ (ή σε άλλο μεγαλύτερο δημόσιο χώρο της πόλης μας), για να συζητή-σουμε τα επόμενα βήματα.

- Την Παρασκευή 2/12 το πρωί έξω από το Συμβούλιο της Επικρατείας (Πανεπιστημίου 47-49), όταν θα δι-κάζεται η προσφυγή ενάντια στο χα-ράτσι της ΔΕΗ.

Μέχρι τότε ενημερώνουμε τους συμπολίτες μας και οργανωνόμα-στε σε κάθε σπίτι, σε κάθε πολυκα-τοικία, σε κάθε γειτονιά!

Με δογματική λιτότητα, εσωτερικές έριδες, αλλά χωρίς διέξοδο ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός

8 • οικονομία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Η Ιταλία έχει ανάγκη να δανειστεί 200 δισ. ευρώ έως τα τέλη Μάρτη. Από τις αρχές Νοέμβρη αντιμετώ-

πισε δυσκολία να δανειστεί φτηνά καθώς οι «αγορές» τής ζητούσαν επιτόκια πάνω από 7% για τα δεκαετή ομόλογά της. Αμέσως άρχισαν να ενεργοποιούνται παρόμοιοι οι-κονομικοί μηχανισμοί με αυτούς που ίσχυ-σαν και στην περίπτωση άλλων «άτακτων» χωρών της ευρωζώνης. Σε πολιτικό επίπε-δο κινητοποιήθηκαν άμεσα οι πραξικοπη-ματικές διαδικασίες που λειτούργησαν και στην Ελλάδα με το τραπεζικό κεφάλαιο να επιβάλει τον άνθρωπό του, στη θέση του πρωθυπουργού, χωρίς βέβαια να ερωτη-θεί ο λαός. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην 11μελή κυβέρνηση του Μόντι δεν συμμετέ-χουν καν πολιτικοί. Θα πει κανείς ότι για την απομάκρυνση Μπερλουσκόνι δεν λυπήθη-κε κανείς. Όμως στις περισσότερες περι-πτώσεις πραξικοπημάτων, φασισμών και δικτατοριών στην Ευρώπη, το μέχρι τότε ενεργό πολιτικό προσωπικό είχε ήδη απα-ξιωθεί στα μάτια των μαζών, ώστε οι ακό-μη πιο αντιδραστικές δυνάμεις να εγκαθι-δρυθούν «φυσιολογικά». Και επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μόντι εξήγγειλε ότι θα επαναφέρει χαράτσια που είχε καταργήσει ακόμη και ο Μπερλουσκόνι!

Η ιταλική περίπτωση αποδεικνύει και πάλι ότι το πρόβλημα δεν το δημιουργεί το σπά-ταλο κράτος ή οι υψηλοί μισθοί. Ναι, το χρέ-ος έχει αυξηθεί και έχει φτάσει τα τελευταία χρόνια στο 120% του ΑΕΠ. Όμως το πρόβλη-μα για τις αγορές (η λεγόμενη φερεγγυότητα του κράτους) είναι ο παρονομαστής του κλά-σματος, δηλ. το ΑΕΠ, το οποίο από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, αναπτύσσεται με ρυθ-μούς κοντά στο 1% ετησίως. Τώρα πια στην Ιταλία δεν υπάρχουν επενδύσεις και η κατα-νάλωση έχει κυριολεκτικά καταρρεύσει. Μία από τις βασικές αιτίες δεν είναι οι υψηλοί μι-

σθοί, αλλά ακριβώς το ανάποδο: οι αυξήσεις στο πραγματικό λαϊκό εισόδημα είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, χαμηλότερες και από αυτές της Γερμανίας. Για να διατη-ρήσουν το βιοτικό τους επίπεδο τα ιταλικά νοικοκυριά έχουν αυξήσει το δανεισμό τους φτάνοντάς τον στο 45% του ΑΕΠ. Κι όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ιταλική άρχουσα τάξη απαντά στο πρόβλημα με μεγαλύτερες δόσεις του… προβλήματος, δηλ. με επιβολή προγράμματος επιπλέον λιτότητας. Όμως στην οικονομία και την πολιτική δεν λειτουρ-γεί η ομοιοπαθητική. Όπως γνωρίζουμε καλά και από την περίπτωση της Ελλάδας, η λιτότητα θα σπρώξει την Ιταλία σε ύφεση και αυξήσει το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ.

«Ψωροκώσταινα»;Η Ιταλία έχει πολύ μεγάλη και πολύ βαριά βιομηχανία όλων των ειδών. Η οικονομική και πολιτική ισχύς του ιταλικού καπιταλι-σμού αντανακλάται στη συμμετοχή στην ομάδα των 8 ισχυρότερων του πλανήτη, στη διαβόητη G8. Το πρόβλημα δεν είναι συνεπώς η έλλειψη παραγωγικής βάσης τα οποία ακούγονται και για την Ελλάδα (θεω-ρίες τύπου «δεν παράγουμε τίποτε»), αλλά είναι πολύ πιο βαθύ. Πρόκειται, όπως είπα-με και παραπάνω, για συστημική κρίση που

Είναι η ανταγωνιστικότητα το πρόβλημα;

Η ευρωζώνη μοιάζει να μπαίνει σε ένα στάδιο διαλυτικής κρίσης. Όλες οι συμφωνίες του παρελθόντος, ακόμη και οι πιο πρόσφατες είτε τινάζονται στον αέρα είτε χάνουν την επικαιρότητά τους, καθώς τα οικονομικά και πολιτικά δεδομένα αλλάζουν ραγδαία. Τα πετυχημένα παραδείγματα του παρελθόντος επίσης τινάζονται στον αέρα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Ιρλανδίας –την οποία μας παρουσίαζαν ως επιτυχημένο υπόδειγμα των νεοφιλελεύθερων μέτρων αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους. Τώρα αποδεικνύεται ότι οι θυσίες πήγαν –και εκεί– χαμένες, καθώς ο ιρλανδικός λαός πληροφορείται ότι η δεξιά κυβέρνησή του συμφώνησε να προχωρήσει σε μείωση των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα κατά 12%, δηλ. σε 40.000 «αποχωρήσεις» μέχρι το 2015, σε αύξηση του ΦΠΑ κατά 2 μονάδες (στο 23%) και στην επιβολή άλλων 200 μέτρων λιτότητας προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του εκεί μνημονίου.Αλλά τα προβλήματα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού δεν περιορίζονται πια μόνον στην λεγόμενη περιφέρεια. Τώρα στο μάτι του κυκλώνα μπαίνει η καρδιά της ηπείρου. Πρώτα η Ιταλία, η οποία γνωρίζει και αυτή τοκογλυφικά επιτόκια στις διεθνείς αγορές και οδηγείται σταδιακά σε λύσεις τύπου τρόικας. Μετά και η Γαλλία, η πιστοληπτική ικανότητα της οποίας απειλείται από τους διεθνείς «οίκους αξιολόγησης». Η εξέλιξη αυτή υπονομεύει ραγδαία τη μοναδική στενή συμμαχία που υπήρχε εντός Ε.Ε., τον πολιτικο-οικονομικό άξονα που προσπάθησε να οικοδομήσει ο Σαρκοζί με το Βερολίνο, καθώς πλέον τα συμφέροντα γίνονται όλο και περισσότερο αντιτιθέμενα.Στο μόνο που συμφωνούν οι εκπρόσωποι των Ευρωπαίων καπιταλιστών είναι ότι για την κρίση πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα φτωχά στρώματα. Για να περισωθούν τα κέρδη των λίγων πρέπει να καταβάλλει φόρο αίματος η τεράστια πλειονότητα του ευρωπαϊκού πληθυσμού.Σε αυτή τη βάση δεν απεμπολούνται μόνον οι οικονομικές κατακτήσεις του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος, αλλά και οι στοιχειώδεις δημοκρατικές κατακτήσεις (στο όνομα των οποίων ένα μέρος της Αριστεράς επέμενε στη συμμετοχή στην Ε.Ε.). Η Κομισιόν βάζει ως απαρέγκλιτη προϋπόθεση για την έκδοση ευρωομολόγων (τα οποία πολλοί αγάπησαν και στην Ελλάδα) το καθεστώς «επιτροπείας» των δημοσιονομικά «άτακτων» χωρών. Παράλληλα τα συνταγματικά πραξικοπήματα των τραπεζιτών σε Ελλάδα και Ιταλία, έχουν τη στήριξη όλου του φάσματος των αστικών κομμάτων σε κάθε χώρα και είναι ίσως μόνον η αρχή, μιας αντιδημοκρατικής στροφής στην ήπειρο όπου γεννήθηκε η δημοκρατία.

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Ο γνωστός Αμερικανός σχολια-στής Πολ Κρούγκμαν έγραφε στα τέλη Οκτώβρη: «Αν δεν

ήταν τόσο τραγική, η τρέχουσα ευρωπαϊ-κή κρίση θα ήταν αστεία, με μια αίσθηση μαύρου χιούμορ. Καθώς το ένα σχέδιο δι-άσωσης καταρρέει μετά το άλλο, οι πολύ σοβαροί άνθρωποι της Ευρώπης –που είναι, αν αυτό είναι δυνατό, πιο πομπώ-δεις και αυτάρεσκοι και από τους Αμερι-κανούς ομολόγους τους– συνεχίζουν να εμφανίζονται ολοένα και πιο γελοίοι».

ΧρέοςΟ Κρούγκμαν εξηγούσε στη συνέχεια πώς οι διάφοροι μηχανισμοί στήριξης (ο EFSF και οι πιθανοί διάδοχοί του) είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν εξαιτίας του γεγονότος ότι σε αυτούς συμμε-τέχουν ως δανειστές οι χώρες (όπως η Ιταλία και η Γαλλία πλέον) που πιθανόν θα χρειαστεί να προσφύγουν οι ίδιες σε δανεισμό για να «σωθούν». Εξ ου και το «γελοίοι». Ο Αμερικανός σχολιαστής επέμεινε, όπως κάνουν πολλοί άλλοι αναλυτές, ότι το πρόβλημα στην ευρω-ζώνη είναι η έλλειψη κεντρικής διακυ-βέρνησης και συνεπώς η αδυναμία (ή η ιδεολογική αγκύλωση) να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δανείζοντας τις χώρες, ουσιαστικά δηλ. τυπώνοντας νέο νόμισμα. Ο Κρούγκμαν αντιπαραβάλλει τις ΗΠΑ και την Ιαπω-νία, οι οποίες, παρά το τεράστιο δημό-σιο χρέος τους, μπορούν να δανείζονται σε χαμηλά επιτόκια. Ωστόσο δεν απαντά

σε τρία πράγματα: Πρώτον, γιατί αυτοί οι δύο οικονομικοί γίγαντες δεν κατόρ-θωσαν να σταματήσουν την παγκόσμια κρίση και γιατί, ειδικά η Ιαπωνία παραμέ-νει εδώ και δεκαετίες σε ύφεση. Δεύτε-ρον, γιατί πλέον οι «οίκοι αξιολόγησης» άρχισαν να βάζουν στο στόχαστρό τους την πιστοληπτική ικανότητα των ΗΠΑ. Τρίτον, γιατί ενώ πολύ σωστά λοιδορεί τις διαρκείς διχογνωμίες των Ευρωπαί-ων εκπροσώπων των καπιταλιστών (δηλ. των κυβερνήσεων), μοιάζει να αγνοεί τις διαρκείς εσωτερικές διενέξεις των εκπροσώπων των Αμερικανών καπιταλι-στών, κυρίως όπως αυτές εκφράζονται μέσα από τη σύγκρουση Δημοκρατικών-Ρεπουμπλικάνων για το χρέος.

Στην πραγματικότητα η κρίση δημόσι-ου χρέους στην Ελλάδα και την Ευρώπη αποτελεί μόνον σύμπτωμα της βαθιάς συστημικής κρίσης που πλήττει από το 2008 όλες τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού (δηλ. της κρίσης υπερ-συσσώρευσης κεφαλαίου). Την εξήγηση του γιατί η κρίση γνωρίζει τέτοια όξυνση στη «Γηραιά Ήπειρο» δίνει πολύ περιε-κτικά ο καθηγητής Γ. Μηλιός λέγοντας: «Η κρίση έπληξε εκείνες τις περιοχές και εκείνες τις χώρες στις οποίες η προσή-λωση στον “ρυθμιστικό ρόλο” των χρη-ματαγορών και στη σκανδαλώδη φορο-ασυλία του κεφαλαίου και του πλούτου ήταν εντονότερη και δογματικότερη».

Οι άρχουσες τάξεις συμφωνούν στο ότι όλο το κόστος της κρίσης πρέπει να φορτωθεί στις κυριαρχούμενες τάξεις. Και σε αυτή την πολιτική η Ευρώπη έχει γίνει εδώ και χρόνια πρωτοπόρα. Όμως

οι εκπρόσωποι των αφεντικών δεν φαί-νεται έχουν καμία συναινετική λύση και στα τέσσερα σημεία αντιπαράθεσης: Χρειάζεται ενιαία Ευρώπη ή Ευρώπη δύο ταχυτήτων; Χρειάζεται ή όχι ενιαία δια-κυβέρνηση; Πρέπει ή όχι να προχωρήσει η έκδοση ευρωομολόγων; Αρκούν ή όχι οι πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχί-ας, δηλ. οι περικοπές και οι σφιχτοί προ-ϋπολογισμοί;

ΔιαφωνίεςΗ μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πο-λιτική έχει οδηγήσει σε αποτυχία. Και αυτό το παραδέχεται ο κατ’ εξοχήν αρ-μόδιος, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Μ. Μπαρόζο, ο οποίος δήλωσε στο Ευρω-κοινοβούλιο: «Δυστυχώς δεν υπάρχει η οικονομική ανάπτυξη που επιδιώξαμε, η ύφεση επιδεινώνεται, η κατανάλωση

Πρόκειται για συστημική κρίση που χτυπάει τις χώρες όχι επειδή έχουν, δήθεν, στρεβλή ανάπτυξη και διαρθρωτικά προβλήματα, αλλά επειδή είναι καπιταλιστικές

Σε διαρκή και διαλυτική κρίση η ευρωζώνη

Με δογματική λιτότητα, εσωτερικές έριδες, αλλά χωρίς διέξοδο ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός

οικονομία • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

σθοί, αλλά ακριβώς το ανάποδο: οι αυξήσεις στο πραγματικό λαϊκό εισόδημα είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, χαμηλότερες και από αυτές της Γερμανίας. Για να διατη-ρήσουν το βιοτικό τους επίπεδο τα ιταλικά νοικοκυριά έχουν αυξήσει το δανεισμό τους φτάνοντάς τον στο 45% του ΑΕΠ. Κι όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ιταλική άρχουσα τάξη απαντά στο πρόβλημα με μεγαλύτερες δόσεις του… προβλήματος, δηλ. με επιβολή προγράμματος επιπλέον λιτότητας. Όμως στην οικονομία και την πολιτική δεν λειτουρ-γεί η ομοιοπαθητική. Όπως γνωρίζουμε καλά και από την περίπτωση της Ελλάδας, η λιτότητα θα σπρώξει την Ιταλία σε ύφεση και αυξήσει το ποσοστό του χρέους επί του ΑΕΠ.

«Ψωροκώσταινα»;Η Ιταλία έχει πολύ μεγάλη και πολύ βαριά βιομηχανία όλων των ειδών. Η οικονομική και πολιτική ισχύς του ιταλικού καπιταλι-σμού αντανακλάται στη συμμετοχή στην ομάδα των 8 ισχυρότερων του πλανήτη, στη διαβόητη G8. Το πρόβλημα δεν είναι συνεπώς η έλλειψη παραγωγικής βάσης τα οποία ακούγονται και για την Ελλάδα (θεω-ρίες τύπου «δεν παράγουμε τίποτε»), αλλά είναι πολύ πιο βαθύ. Πρόκειται, όπως είπα-με και παραπάνω, για συστημική κρίση που

χτυπάει τις χώρες όχι επειδή έχουν, δήθεν, στρεβλή ανάπτυξη και διαρθρωτικά προ-βλήματα, αλλά επειδή είναι καπιταλιστικές.

Παρεμπιπτόντως η θεωρία του «δεν παράγουμε τίποτε», «είμαστε ψωροκώ-σταινα», δεν ισχύουν ούτε για την Ελλάδα. Η Ελλάδα παράγει ετησίως προϊόντα και υπηρεσίες αξίας 28.500 δολ. κατά κεφαλή (στοιχεία του ΔΝΤ ακόμη και το 2010), δηλ. 305 δισ. το χρόνο κατέχοντας τη 32η θέση στη λίστα των πλουσιότερων κρατών του κόσμου. Ο καταμερισμός εργασίας στον οποίο συναίνεσαν οι Έλληνες καπιταλιστές οδήγησε βέβαια σε επικέντρωση σε τομείς που η Ελλάδα είχε «συγκριτικό πλεονέκτη-μα», όπως λένε οι αστοί οικονομολόγοι (εν-νοώντας τομείς όπου οι καπιταλιστές μπο-ρούν να αποκομίσουν περισσότερα κέρδη). Τα 3/4 του προϊόντος που παράγεται στην Ελλάδα είναι αλήθεια ότι προέρχεται από τον τριτογενή τομέα, τις υπηρεσίες. Η βιο-μηχανική παραγωγή αποτελεί μόνο το 21% του ΑΕΠ. Είναι λίγο αυτό; Κάθε άλλο: στη Γερμανία την «καρδιά» της ευρωπαϊκής βι-ομηχανίας, η βιομηχανική παραγωγή απο-τελεί μόλις το 27% του ΑΕΠ. Στη Βρετανία το 24%. Βέβαια υπάρχει μία χώρα της ευρω-ζώνης που παράγει πολλά στα εργοστάσιά

της, καθώς η βιομηχανική παραγωγή απο-τελεί το 46% (!) του ΑΕΠ. Ποια είναι αυτή; Η Ιρλανδία. Αλλά αυτό, όπως ξέρουμε, δεν έσωσε ούτε την ίδια από την κρίση, αλλά ούτε και τους εργαζόμενους από τις βάρ-βαρες πολιτικές περικοπών.

Η στροφή στις υπηρεσίες δεν ήταν ελ-ληνική ιδιαιτερότητα. Την είχε εισάγει η Θάτσερ, η οποία περιορίζοντας τη βαριά βιομηχανία, μετέτρεψε το Λονδίνο στην καρδιά του παγκόσμιου χρηματοπιστωτι-κού συστήματος. Στην Ελλάδα οι κυβερ-νήσεις Μητσοτάκη και Σημίτη κατάφεραν να μετατρέψουν την Αθήνα στον χρηματο-πιστωτικό κόμβο των Βαλκανίων. Οι τρά-πεζες, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, τα τυχερά παιχνίδια, τα σούπερ μάρκετ, οι ασφαλιστικές εταιρείες των Βαλκανίων πέρασαν σε πολύ μεγάλο βαθμό στα χέρια Ελλήνων καπιταλιστών. Και το ευρώ έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή την επιτυχία.

Εξάλλου αν το ευρώ ήταν το κύριο μέρος του προβλήματος, τότε η κρίση θα περιορι-ζόταν στην ευρωζώνη. Η επαναλαμβανόμε-νη κρίση στην Ουγγαρία –που δεν συμμετέ-χει στο ευρώ– και η εκ νέου προσφυγή της δεξιάς κυβέρνησης της χώρας στο ΔΝΤ, δεί-χνουν ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο ευρύ

και δεν περιορίζεται στο ενιαίο νόμισμα. Η ανθρώπινη τραγωδία που έχει εγκαταστα-θεί μόνιμα σε χώρες όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία κ.α. με τις τερατώδεις πολιτικές λιτότητας, περικοπών και απολύσεων, κα-ταδεικνύει επίσης ότι και εκτός ευρώ ο ευ-ρωπαϊκός καπιταλισμός βρίσκεται σε βαθιά κρίση, ακριβώς γιατί είναι καπιταλισμός.

Όμως, τώρα που ο κυκλώνας έκανε απειλη-τική την εμφάνισή του στα γαλλικά παράλια,

είναι σαφές ότι η κρίση πλέον θα αγκαλιάσει ολόκληρη τη «γηραιά ήπειρο» χτυπώντας και τον πυρήνα της. Είναι παράλογο, συνεπώς, όλα αυτά που συμβαίνουν να αποτελούν σχέδιο του Βερολίνου (όπως ισχυρίζονται πολλοί) προκειμένου να καταστραφεί η αντα-γωνιστικότητα, και συνακόλουθα ολόκληρη η οικονομία, των υπόλοιπων Ευρωπαίων, δηλ. των άμεσων συμμάχων του, αλλά και των κύριων πελατών της βιομηχανίας του.

Είναι η ανταγωνιστικότητα το πρόβλημα;

οι εκπρόσωποι των αφεντικών δεν φαί-νεται έχουν καμία συναινετική λύση και στα τέσσερα σημεία αντιπαράθεσης: Χρειάζεται ενιαία Ευρώπη ή Ευρώπη δύο ταχυτήτων; Χρειάζεται ή όχι ενιαία δια-κυβέρνηση; Πρέπει ή όχι να προχωρήσει η έκδοση ευρωομολόγων; Αρκούν ή όχι οι πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχί-ας, δηλ. οι περικοπές και οι σφιχτοί προ-ϋπολογισμοί;

ΔιαφωνίεςΗ μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πο-λιτική έχει οδηγήσει σε αποτυχία. Και αυτό το παραδέχεται ο κατ’ εξοχήν αρ-μόδιος, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Μ. Μπαρόζο, ο οποίος δήλωσε στο Ευρω-κοινοβούλιο: «Δυστυχώς δεν υπάρχει η οικονομική ανάπτυξη που επιδιώξαμε, η ύφεση επιδεινώνεται, η κατανάλωση

μειώνεται, οι δείκτες της ανεργίας σ’ όλη την Ευρώπη θα επιδεινωθούν». Ταυτό-χρονα ο Μπαρόζο επιτέθηκε στα κράτη που υιοθετούν «ακραίες οικονομικές συμπεριφορές», φωτογραφίζοντας τη Γερμανία και δηλώνοντας: «Δεν είναι δυ-νατόν να επιμένεις μόνο στη δημοσιονο-μική πειθαρχία και να παραβλέπεις την αλληλεγγύη». Ο Μπαρόζο πρότεινε, ως εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση χρέους, την επιβολή δικαιότερης φορολογίας στους Ευρωπαίους πολίτες, τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτι-κών συναλλαγών και την έκδοση ευρωο-μολόγων –ειδικά το τελευταία σε άμεση σύγκρουση με το Βερολίνο.

Η Μέρκελ επιμένει στην αναγκαιό-τητα αλλαγής των συνθηκών, ώστε να προβλέπονται αυστηρές ποινές στις δη-μοσιονομικά «ασύνετες» χώρες, που να

φτάνουν έως και την παραπομπή τους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εφόσον δεν καταφέρνουν να περιορίσουν τα ελλείμ-ματα και το χρέος τους. Η Μέρκελ υπο-στηρίζει την προοπτική μιας οικονομικής διακυβέρνησης στην ευρωζώνη η οποία θα έχει λόγο στη διαμόρφωση των εθνι-κών προϋπολογισμών προκειμένου να «φρενάρει» τις δημόσιες δαπάνες, αλλά και να υλοποιεί «διαρθρωτικές μεταρρυθ-μίσεις», π.χ., αρπαγή δημόσιου πλούτου μέσω ιδιωτικοποιήσεων. «Η Γερμανία θα ήταν έτοιμη να εκχωρήσει μέρος της κυ-ριαρχίας της προκειμένου να ενισχυθεί το ευρώ και η αξιοπιστία του σε διεθνές επίπεδο», είπε σε συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο. Μπορεί να πρόκειται για δημα-γωγική δήλωση, αφού δεν έχει σε ποιον να παραχωρήσει κυριαρχία το Βερολίνο, ωστόσο δείχνει τη δογματική νεοφιλε-

λεύθερη εμμονή στη δημοσιονομική και νομισματική σταθερότητα με κάθε κόστος. Ωστόσο, ακριβώς επειδή, όπως λέει και ο Μπαρόζο, οι μέχρι σήμερα πολι-τικές έχουν αποτύχει, οι εκπρόσωποι του γερμανικού κεφαλαίου δεν συμφωνούν ούτε μεταξύ τους. Δεν είναι μόνον οι δι-αφωνίες των σοσιαλδημοκρατών. Τώρα στους αμφισβητίες της πολιτικής Μέρ-κελ έχει προστεθεί και η Deutsche Bank, η οποία, συμφωνώντας με τον Ομπάμα, ζητά να υλοποιηθούν δύο πράγματα: η έκδοση ευρωομολόγου και η μαζική επα-ναγορά κρατικών χρεών από την ΕΚΤ.

Φυσικά τώρα, με την προοπτική υπο-βάθμισης της φερεγγυότητας της Γαλλί-ας ρηγματώνεται επικίνδυνα και ο άξονας Βερολίνου-Παρισιού. Η Γερμανία επιμέ-νει ότι δεν θα επιτρέψει να γίνει η ΕΚΤ μια τεράστια «κακή τράπεζα», ωστόσο η Γαλ-λία έχει άλλα σχέδια. «Εμπιστευόμαστε την ΕΚΤ ότι θα πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσει τη σταθερότη-τα στην ευρωζώνη», είπε η εκπρόσωπος της γαλλικής κυβέρνησης και προσέθε-σε εμφατικά: «Εκτιμούμε ότι η διαφορά απόδοσης μεταξύ γαλλικών και γερμα-νικών ομολόγων δεν δικαιολογείται». Με άλλα λόγια, το Παρίσι ζητεί εμμέσως από την ΕΚΤ να αγοράσει και γαλλικά ομόλογα για να μειωθούν τα spread.

ΑδιέξοδοΟ ιταλικός και ιδιαίτερα ο γαλλικός κρί-κος της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η αιτία του προβλήματος δεν ήταν οι «τε-μπέληδες» Έλληνες ούτε τα διαρθρω-

τικά προβλήματα και η κακοδιαχείριση στο νότο. Η απειλή υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας του Παρισιού από τη Moody’s υποδεικνύει ότι το πρό-βλημα είναι τουλάχιστον πανευρωπαϊκό και αφορά την ίδια τη λειτουργία του καπιταλισμού. Ταυτόχρονα θέτει βρα-δυφλεγή βόμβα στα θεμέλια όλων των μελλοντικών πολιτικών διάσωσης των χρηματοπιστωτικών θεσμών της ευ-ρωζώνης. Ο λόγος είναι ότι αν η Γαλλία χάσει τον υψηλό βαθμό πιστοληπτικής ικανότητας, τότε το ίδιο θα συμβεί αυ-τόματα και στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (EFSF), δηλ. δεν θα μπορεί να δανείζεται φτηνά ούτε ο υποτιθέμενος «διασώστης». Θα επαληθευτεί δηλ. η πρόβλεψη του Κρούγκμαν.

Το αδιέξοδο βρίσκεται στο γεγονός ότι, ακόμη κι αν βρεθούν τα ποσά που όλοι απαιτούν από τη Γερμανία, προκειμένου να στηριχτούν οι πληττόμενες από τους κερδοσκόπους χώρες, τα επιτόκια που χρε-ώνουν αυτοί οι κερδοσκόποι δεν πρόκειται να μειωθούν. Γιατί τα χρήματα που θα δια-τεθούν μπορεί να διασώσουν προς στιγμήν τη ρευστότητα των χωρών (βλ. έκτη δόση στην Ελλάδα), αλλά δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκαταστήσουν τη φερεγγυότη-τα, καθώς –ακριβώς εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας που επιβάλλονται– η ύφεση θα βαθαίνει, τα ΑΕΠ των χωρών θα συρρικνώ-νονται και το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ θα παραμένει πάντα υψηλό (π.χ. στο πρό-γραμμα για την Ελλάδα προβλέπεται ότι, αν όλα πάνε τέλεια, τότε το 2020 το χρέος θα είναι στο 120% του ΑΕΠ, έναντι 115% όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 2009!).

Σε διαρκή και διαλυτική κρίση η ευρωζώνη

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6977248750 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος 6985749304

● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι 6974972217

● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ. Δημήτριος-

Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Η κατασυκοφάντηση των δημοσίων υπαλλήλων, η λυσσαλέα επίθεση

στις εντυπωσιακές απεργίες της ΠΟΕ-ΟΤΑ και η προπαγάνδα της «πράσινης ανάπτυξης» έρχονται και δένουν τώρα άριστα, αποκαλύ-πτοντας τον αρχικό σχεδιασμό και τη μεθοδικότητα επιβολής του: οι χρυσοφόροι τομείς του δημοσίου θα περάσουν στα αδίστακτα χέρια των ιδιωτών και στην προκειμένη περίπτωση τα σκουπίδια.

Στην Ιταλία θησαυρίζει η μαφία από τη διαχείριση των σκουπιδιών και στην Ελλάδα, με τη βοήθεια των μνημονιακών κομμάτων και κυβερνήσεων, προς το παρόν προ-ετοιμάζονται συστηματικά οι Μπό-μπολας και Κόκκαλης.

Τα «ευαίσθητα περιβαλλοντολο-γικά» ΜΜΕ (βλέπε ΣΚΑΪ) συμμε-τέχουν και συντονίζουν ημερίδες, που αδιαμφισβήτητο στόχο έχουν την παράδοση ολόκληρης της αλυ-σίδας διαχείρισης απορριμμάτων (από την αποκομιδή έως την τελική

επεξεργασία) στους ιδιώτες-επιχει-ρηματίες.

Το αρχικό σχέδιο, με τον «Καλλι-κράτη», προέβλεπε και τη συμμε-τοχή των δήμων στην όλη διαδι-κασία, μέσω της δημιουργίας του ΦοΣΔΑ (Φορέας Συλλογικής Δια-χείρισης Απορριμμάτων). Όμως, η απληστία των «επιχειρηματικών ιδιωτικών συμφερόντων», με τη συνεργασία Παπακωνσταντίνου-Κουκουλόπουλου-φιλικών ΜΜΕ, πετάει εντελώς απ’ έξω τους δή-μους, τροποποιώντας ακόμα και τον νεοφιλελεύθερο «Καλλικράτη».

Η καθυστέρηση που επέδειξε η ΕΣ-ΔΚΝΑ (Ενιαίος Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής) στο να δημιουργήσει το ΦοΣΔΑ (όπως όριζε ο «Καλλικράτης») στην αρχή του 2011, κατά την εξέλιξη της «μά-χης της Κερατέας» μάλιστα, απο-δεικνύεται πως δεν έγινε καθόλου τυχαία. Δεν ήθελαν τους δήμους να εμπλακούν στη διαδικασία των απορριμμάτων, ώστε να μπορέσουν να φάνε ολόκληρη την πίτα μόνοι τους.

Έτσι υπολογίζουν, με ΣΔΙΤ, να φτιάξουν 4 εργοστάσια «επε-

ξεργασίας» σκουπιδιών, που θα συγκεντρώνουν το σύνολο των απορριμμάτων, θα βασίζονται ελάχιστα στη διαλογή στην πηγή, στην ανακύκλωση και την κομπο-στοποίηση (που είναι ασύγκριτα φιλικότερες προς το περιβάλλον) και κυρίως θα δουλεύουν με τη μερική ή την ολική καύση σύμ-μεικτων απορριμμάτων (με παρα-γωγή διοξινών, που είναι τοξικές ουσίες για τους ανθρώπους και τα ζώα), αλλά και με σύγχρονη παρα-γωγή αμύθητου πλούτου για τους επιχειρηματίες.

Για να χρηματοδοτηθούν τα εργο-στάσια επεξεργασίας των ιδιωτών, θα χρησιμοποιούν επιχορηγήσεις του κράτους (αυτό θα κάνουν οι ΣΔΙΤ), αλλά και τα χρήματα που θα πληρώνουμε οι δημότες (μέσω του διπλασιασμού ή τριπλασιασμού των δημοτικών τελών) για να μα-ζεύουν τα σκουπίδια μας ιδιωτικά συνεργεία και όχι οι εργάτες των δήμων.

Αυτή τη στιγμή κάθε τόνος σκου-πιδιών στοιχίσει στους δήμους 45 ευρώ. Όπως δήλωσε, όμως, ο Θ. Κατρής (πρόεδρος του ΣΕΒΙΑΝ/Σύν-

δεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Ανα-κύκλωσης-Ενεργειακής Αξιοποίησης και διευθύνων σύμβουλος της «ΗΛΕ-ΚΤΩΡ» του Μπόμπολα) σε πρόσφατη ημερίδα: «Τα 45 ευρώ ανά τόνο είναι κόστος απαγορευτικό για να γίνουν επενδύσεις. Φθάνει μόνο για έξοδα κεφαλαίου. Με το ελληνικό ομόλογο να έχει απόδοση 20%, ο επιχειρηματί-ας θέλει να έχει τουλάχιστον κέρδος 30% για να αναλάβει το ρίσκο». Του-λάχιστον 3 δισ. ευρώ αναμένουν ως τζίρο για τα επόμενα 25 χρόνια.

Οι απαιτήσεις όμως του κυρίου Κατρή συνεχίστηκαν: «…τα έργα στην Κερατέα να διαχωριστούν από εκείνα σε άλλες περιοχές, που είναι

ώριμα, και στο χρόνο εκμετάλλευ-σης να μην υπολογιστεί ο χρόνος κατασκευής των έργων».

Η ΠΟΕ-ΟΤΑ, η Πανελλήνια Ομο-σπονδία των εργαζομένων στους δήμους, πραγματοποιεί 4ωρη στάση εργασίας για τους εργα-ζόμενους στους Φο.Δ.Σ.Α. Η επί-θεση, που θα δεχθούν οι εργα-ζόμενοι με τις ιδιωτικοποιήσεις, θα είναι σφοδρή. Οι ολιγόωρες καταλήψεις και στάσεις εργασίας, όπως ήδη έχουν αποφασίσει κά-ποιοι σύλλογοι και η Ομοσπονδία, μπορούν να είναι μια καλή αρχή αν συνδυαστούν με την επιμονή στην κλιμάκωση των αγώνων.

Σκουπίδια-θησαυροί για τους ιδιώτες Δημοτικά τέλη φωτιά για τους δημότες

πολιτική • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Του Σπύρου Αντωνίου

Ο διευθυντής της «Καθη-μερινής», Αλέξης Πα-παχελάς, ένας από τους

φανατικότερους υποστηρικτές του αστικού κόσμου, τόνιζε τον περασμένο Μάρτιο, σε άρθρο του για την ακροδεξιά, ότι η «συναίνε-ση» και η «υπεύθυνη στάση» του Καρατζαφέρη εξηγούν την «πολιτι-κή του επιτυχία». Πριν λίγες μέρες και μετά την ορκωμοσία Παπαδή-μου, ο Καρατζαφέρης ήταν καλε-σμένος στην τηλεοπτική εκπομπή του ίδιου μεγαλοδημοσιογράφου. Εκτός από την τραγελαφική του προσπάθεια να παρουσιαστεί ως ο κύριος ρυθμιστής του πολιτι-κού παιχνιδιού, ο θαυμαστής του δικτάτορα Μεταξά έθεσε ξεκά-θαρα τις διαχωριστικές γραμμές για λογαριασμό του κεφαλαίου: «Ξεχάστε τα κόμματα όπως τα ξέρατε. Δεν υπάρχουν τώρα οι τε-ράστιες διαφορές μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Είμαστε οι ευρωπαϊ-στές εναντίον των κομουνιστών».

«Λαγός»Η συμμετοχή των ακροδεξιών του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση του μνημονιακού μπλοκ δεν ήταν έκπληξη. Μπροστά στα αδιέξο-δα του αστισμού, ακόμα και οι ακραίες εκδοχές του αποτελούν πολύτιμο στήριγμα. Άλλωστε, αυτό το κομμάτι της αντίδρα-σης προπαγάνδιζε συστηματικά την «εθνική ενότητα» και είχε μιλήσει πρώτο για τον «σωτήρα» Παπαδήμο, λειτουργώντας ως «λαγός» για το ίδιο το σύστημα. Συγχρόνως ανέλαβε να διεγείρει τα πιο συντηρητικά αντανακλα-στικά της κοινωνίας μέσα από μια επιθετική ρητορική ενάντια στους εργατικούς αγώνες, τους μετανάστες, την Αριστερά, απο-τελώντας βασικό πυλώνα στήρι-ξης των μνημονιακών πολιτικών. Γι’ αυτές του τις υπηρεσίες στο σύστημα και την ανταπόκρισή του στο κάλεσμα για συσπείρω-ση του αστικού μπλοκ, το ΛΑΟΣ βρέθηκε με έναν υπουργό, έναν αναπληρωτή και δύο υφυπουρ-γούς στην κυβερνητική εξουσία.

Με χαρακτηριστικό παράδειγ-μα τον Μ. Βορίδη, που ανέλαβε Υπουργός Μεταφορών (δημόσια έργα και χοντρά «πακέτα»), αποδει-κνύεται ότι η αστική δημοκρατία συγχωρεί «νεανικές τρέλες», όπως το να είσαι πρόεδρος της νεολαίας της ΕΠΕΝ ή ηγέτης του ελληνικού παραρτήματος του Λεπέν. Τα τσε-κούρια και τα στιλέτα ενός νεοναζί μεταμορφώθηκαν σε χρυσές πένες που υπογράφουν υπουργικές απο-φάσεις. Από κοντά και ο τηλε-βιβλι-οπώλης Άδωνις, πνευματικό παιδί του Πλεύρη και κυνηγός μετανα-

στών, ανέλαβε τον τομέα της ναυ-τιλίας για να «σώσει» το εφοπλιστι-κό κεφάλαιο που «υποφέρει»… από τη μηδενική φορολόγηση.

Η διαδρομή του κόμματος Κα-ρατζαφέρη από τις περιθωρια-κές συνάξεις βασιλοφρόνων και θρησκόληπτων ως το Μαξίμου δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο. Και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι φασίστες συμμετέχουν σε κυ-βερνητικούς συνασπισμούς. Στην Ιταλία, οι νεοφασίστες του Φίνι και η Λέγκα του Βορρά αποτελούσαν οργανικό κομμάτι των κυβερνήσε-ων Μπερλουσκόνι, επιβάλλοντας μια σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική. Ακόμα και εκτός κυβέρ-νησης (π.χ. το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία) διαποτίζουν την πολι-τική των ευρωπαϊκών κυβερνητι-κών κομμάτων. Αυτά με τη σειρά τους μετατοπίζουν την πολιτική τους προς τα δεξιά, υιοθετώντας αντικοινωνικές κατευθύνσεις, τις οποίες πρώτοι έχουν θέσει στη «δημόσια ατζέντα» ακροδεξιοί σχηματισμοί. Ο Καρατζαφέρης και τα στελέχη του διασπείρουν τα πιο αντιδραστικά ιδεολογήμα-τα, κάτι σαν δημόσια «μεγάφωνα» των καπιταλιστών, για τα κέρδη των οποίων οδηγείται στη φτώχεια και την ανεργία η πλειοψηφία της κοινωνίας. Είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα στο μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, στη δήθεν «διστακτική» ΝΔ και στη «φιλελεύθερη» Ντόρα.

Από την εποχή της κυβέρνη-σης Καραμανλή, ο Καρατζαφέ-ρης επανέφερε σποραδικά και σε τακτά χρονικά διαστήματα την περίπτωση Παπαδήμου ως ανα-γκαίου «οδοστρωτήρα» μισθών και συντάξεων και «εκτόνωσης» της λαϊκής δυσαρέσκειας. Εδώ και καιρό δηλαδή άρχιζαν να προ-ετοιμάζουν την κοινή γνώμη ότι δεν υπάρχει ομαλή πολιτική λύση στη συστημική κρίση. Θα έρθουν οι «ειδικοί», οι «τεχνοκράτες» που ξέρουν τι θα κάνουν. Δεν πρόκει-ται φυσικά για μαντική ικανότητα του Καρατζαφέρη, αλλά για στρα-

τηγική επιλογή ντόπιων και ξένων τοκογλύφων, που προανήγγειλε ο αγαπημένος καλεσμένος των τη-λεοπτικών παραθύρων.

ΑντιδράσειςΠαρά τη συνωμοσία σιωπής από τα εγχώρια ΜΜΕ που έκαναν «γαρ-γάρα» την ακροδεξιά πτέρυγα της κυβέρνησης «εθνικής ευθύνης», ευ-ρωπαϊκές εφημερίδες όπως η «Bild», η «Suddeutsche Zeitung», η «Die Welt», η «Le Monde» κ.ά. τόνισαν στα ρεπορτάζ τους τον ξενοφοβικό και αντισημιτικό λόγο του ΛΑΟΣ, καθώς και τις σχέσεις του με την ευ-ρωπαϊκή ακροδεξιά και τα χουντικά κατάλοιπα στη χώρα. Σε πολιτικό επίπεδο, πέρα από την αυτονόητη καταδίκη του γεγονότος από όλο το φάσμα της Αριστεράς, από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας προ-έκυψε μόνον η επιστολή αντίθεσης 101 στελεχών του κόμματος, η ανα-φορά του Χ.Πολυζωγόπουλου για «πολιτικό ατόπημα» και η καταγγε-λία ενός βουλευτή της μειονότητας από τη Θράκη (Τ. Μάντατζι) που δεν ανέχθηκε το «χέρι- χέρι». Όσο για τις όψιμες δημοκρατικές ευαισθη-σίες του Καστανίδη, ας πρόσεχε τις παρέες του, όταν ψήφιζε μαζί με το ΛΑΟΣ νόμους όπως αυτός για τα ΑΕΙ, που αποτέλεσε πρόβα της συ-γκυβέρνησης. Επίσης, το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), παρότι υποταγμένο πλήρως στο νεοφιλε-λευθερισμό, αρνήθηκε να στείλει συγχαρητήρια επιστολή στη νέα κυβέρνηση, υπογραμμίζοντας ότι

«η είσοδος της Άκρας Δεξιάς στην ελληνική κυβέρνηση είναι για τους σοσιαλιστές ένα σοκ».

ΕφεδρείαΤα κυβερνητικά αξιώματα ήταν η κατάληξη μιας προσεκτικής προ-σπάθειας παρουσίασης της κοι-νοβουλευτικής ακροδεξιάς ως «υπεύθυνης» πολιτικής δύναμης, που παλεύει για το «κοινό καλό», μέσα από τις αμέτρητες ώρες προβολής των εξυπνακισμών του αρχηγού της από τα ΜΜΕ. Ένα κόμμα του 5%, πραγματικό συνονθύλευμα χουντικών, νε-οφασιστών και ρατσιστών, που χρησιμοποιεί έναν υπέρμετρα λαϊκίστικο και μισαλλόδοξο λόγο, πλασάρεται πλέον ως «ισότιμος» κυβερνητικός εταίρος. Η τακτι-κή της άρχουσας τάξης να επι-στρατεύει τις πιο αντιδραστικές της εφεδρείες, όταν βρίσκεται σε κρίση, δεν είναι κάτι καινούργιο. Σε παλαιότερες ιστορικές περιό-δους, ο καπιταλισμός κατέφυγε ακόμα και στον ανοιχτό φασισμό για να επιβιώσει. Στη σημερινή πολιτική συγκυρία αξιοποιεί τους «κουστουμαρισμένους» νοσταλ-γούς αυτών των περιόδων, για να στηρίξει αφενός την αντεργα-τική του επίθεση και αφετέρου την καταστολή της κοινωνικής αντίστασης, που εκφράζεται με τις απεργίες, τις καταλήψεις, τα κινήματα ανυπακοής.

Νεοφιλελευθερισμός και ρατσισμόςΑφού ψήφισε και με τα δυο χέρια το πρώτο μνημόνιο, συμβάλλο-ντας στις απολύσεις, τα χαρά-τσια, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ., το ΛΑΟΣ προωθεί και «νέες» ιδέες ισοπέδωσης των εργατικών δικαι-ωμάτων: κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και αποζημιώσεων, «ειδικές οικονομικές ζώνες», όπου θα δουλεύουμε σαν δουλοπάροι-κοι, χωρίς καμιά νομοθεσία και χωρίς φορολογία των κερδών, ολοκληρωτικό ξεπούλημα του

δημόσιου πλούτου. Φυσικά, τόσο ο ΓΑΠ, όσο και ο Παπαδήμος δεν περίμεναν τους προπαγανδιστές του Τηλεάστυ για να υιοθετήσουν πολιτικές άγριας λιτότητας, αλλά αποδεικνύεται ξεκάθαρα πόσο ολόψυχα στην υπηρεσία της κυρί-αρχης τάξης βρίσκεται ο βασιλιάς της «κωλοτούμπας» Καρατζαφέ-ρης, ο οποίος κατά τα άλλα που-λάει φιλολαϊκό προφίλ.

Την ίδια στιγμή, χρησιμοποιώ-ντας το χαρτί του ρατσισμού, του εθνικισμού και της καταστολής των κινητοποιήσεων των εργαζο-μένων και της νεολαίας, οι επίγο-νοι των συνταγματαρχών και των ταγματασφαλιτών καλλιεργούν φοβικά σύνδρομα, θέλοντας να στρέψουν τη φυσιολογική κοινω-νική οργή κατά των μεταναστών. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η προϋπόθεση που έβαλε ο Καρα-τζαφέρης για συμμετοχή στο μαύ-ρο κυβερνητικό μπλοκ: την κατάρ-γηση του νόμου για την ιθαγένεια.

Επιδιώκουν, αντί για ψωμί, να φάμε «εθνική υπερηφάνεια» και εχθρεύονται τις δυναμικές διαμαρτυρίες του κόσμου, που απειλούν τη «δημοκρατική ομα-λότητα». Οι αναφορές στο όνομα της Μακεδονίας, στα πετρέλαια και το φυσικό αέριο του Αιγαίου και στην ανάγκη επιβολής αυταρ-χικών καταστάσεων «νόμου και τάξης», ώστε «όλοι μαζί» να δου-λέψουμε για τη «σωτηρία» του ελληνικού καπιταλισμού, εκτός από την ψηφοθηρία, πριμοδο-τούν τις επιδιώξεις των «από πάνω» για αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων από την επίθεση που δέχονται και τον πε-ριορισμό δημοκρατικών δικαιω-μάτων και ελευθεριών.

Ο ίδιος ο Καρατζαφέρης έχει τονίσει επανειλημμένα ότι βρι-σκόμαστε σε πόλεμο. Προφα-νώς υπονοεί την ταξική πάλη που αγριεύει. Επίσης οριοθέτησε ποια δύο πολιτικά στρατόπεδα εκπροσωπούν το κεφάλαιο (αστι-κά κόμματα) από τη μια και τις δυνάμεις της εργασίας (Αριστε-ρά) από την άλλη.

Ήρθε η ώρα να «σηκώσουμε το γάντι». Απέναντι στη μαζική εξαθλίωση που μας ετοιμάζει η κυβέρνηση των «προθύμων», το εργατικό κίνημα και η Αρι-στερά έχουν μόνο μια επιλογή. Την άμεση ανατροπή και αυτής της κυβέρνησης. Είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος για να στα-ματήσουμε τους φασίστες που σηκώνουν ξανά κεφάλι, είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την υπεράσπιση των αναγκών ντό-πιων και μεταναστών εργαζομέ-νων, των ανέργων, των συνταξι-ούχων, της νεολαίας.

Οι εργαζόμενοι στη φτώχεια,το ΛΑΟΣ στα υπουργεία

Η ακροδεξιά πλασάρεται ως «υπεύθυνη» πολιτική δύναμη

Οι νοσταλγοί του φασισμού, ως εφεδρεία του συστήματος, είναι βασικό στήριγμα της αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Ε νώ  οι  ηρωικοί  Σύριοι εξεγερ-μένοι μάχονταν ενάντια στο καθε-στώς για μήνες, τα αραβικά κρά-τη και οι δυτικοί ιμπεριαλιστές παρακολουθούσαν τα γεγονότα ελπίζοντας είτε η εξέγερση να συντριβεί είτε ο Άσαντ να προ-χωρήσει σε κάποιες μεταρρυθμί-σεις που θα αποκαθιστούσαν την ομαλότητα. Μετά από 8 μήνες η κατάσταση στη Συρία θυμίζει τη Λιβύη, έχει φτάσει στο σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή: ο δικτάτορας έχει εξαπολύσει ένα μακελειό που τον καθιστά ανίκα-νο να συνεχίσει να κυβερνά όπως πριν και η σύγκρουση παίρνει χαρακτηριστικά ένοπλης αντιπα-ράθεσης που αποσταθεροποιούν ακόμα περισσότερο την περιοχή.

Ένοπλη σύγκρουσηΟ Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που φημολογείται πως έχει φτά-σει να αριθμεί 10.000-15.000 στρατιώτες, πρόσφατα προχώρη-σε σε μια εντυπωσιακή επιθετική ενέργεια, την επίθεση στο κτίριο μιας από τις διαβόητες στρατιω-τικές υπηρεσίες του καθεστώτος, κοντά στη Βαγδάτη. Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης, ασύνδετες προς το παρόν με το ένοπλο κίνη-μα, βρίσκονται σε διαμάχη για το αν πρέπει να πάρουν τα όπλα ή αν αυτό θα αποξενώσει τους στρατι-ώτες που παραμένουν πιστοί στο καθεστώς. Αλλά στις πόλεις που βρίσκονται σε διαρκή πολιορκία αυτή η επιλογή είναι πολυτέλεια.

Ο Άσαντ εξακολουθεί να διατηρεί την υποστήριξη της άρχουσας τά-ξης, αλλά και μερίδας του πληθυ-σμού στα αστικά κέντρα. Καθώς οι κατώτεροι φαντάροι που αυτο-μολούν είναι σουνίτες (όπως και

η πλειοψηφία του πληθυσμού), κραδαίνει προς την αλαουτική μει-ονότητα την απειλή σεχταριστικής βίας για να τη συσπειρώσει και να την αξιοποιήσει στην καταστολή της εξέγερσης. Τη στιγμή που απο-μονώνεται διπλωματικά, παίζει το χαρτί της ξένης συνωμοσίας για να συσπειρώσει τους υποστηρικτές του, όπως φαίνεται από τις επιθέ-σεις οπαδών του καθεστώτος στις πρεσβείες του Κατάρ, της Γαλλίας, της Σ. Αραβίας, της Τουρκίας. Σε αυτό το τοπίο, μια σειρά δυνάμεις επιχειρούν να αξιοποιήσουν την εξέγερση προς όφελός τους. Αλλά ο δυτικός ιμπεριαλισμός δεν πρω-ταγωνιστεί σε αυτή την κούρσα. Οι ΗΠΑ επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά την υποχώρηση της δύναμής τους σε σχέση με το παρελθόν. Πα-ρακολουθούν πιο διστακτικά από όλους τις εξελίξεις, καθώς δεν μπο-ρούν να σηκώσουν μια νέα στρατι-ωτική εκστρατεία και τρέμουν ένα

ενδεχόμενο «μπούμερανγκ» (τις αντιδράσεις της Χεζμπολάχ, του Ιράν, αλλά και των ίδιων των Σύρι-ων, κάτι που δεν αποκλείει τη με-ταφορά της σύγκρουσης προς το Ισραήλ). Πιο δραστήριες δείχνουν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις. Η αγγλική κυβέρνηση, και πολύ περισσότε-ρο η γαλλική (που παραδοσιακά τρυπώνει σε ό,τι κενό αφήνουν οι ΗΠΑ), επιχειρούν να προσεγγίσουν μερίδες της συριακής αντιπολίτευ-σης. Όμως και οι Ευρωπαίοι ιμπερι-αλιστές ούτε μπορούν, ούτε είναι σίγουροι αν θέλουν ακόμα να ανα-λάβουν στρατιωτική δράση.

Στον ΟΗΕ η Ρωσία ασκεί μέχρι τώρα βέτο σε κάθε καταδικαστι-κή προς το συριακό καθεστώς απόφαση. Η Συρία είναι από τους καλύτερους πελάτες της ρωσικής πολεμικής βιομηχανίας, ενώ η στρατιωτική βάση που φιλοξενεί στη θάλασσά της είναι η πλησιέ-

στερη που έχει η Ρωσία σε περι-οχή έξω από την παλιά Σοβιετική Ένωση. Επίσης, μετά την ανοχή που έδειξε η Ρωσία στην επέμ-βαση στη Λιβύη, θα είναι μεγάλο πλήγμα για το προφίλ του Κρεμλί-νου μια δεύτερη υποχώρηση στις πιέσεις των δυτικών.

Περιφερειακές δυνάμειςΤο μεγάλο παιχνίδι γίνεται ανάμε-σα στις περιφερειακές δυνάμεις. Η Τουρκία φιλοξένησε το ιδρυτικό συνέδριο μιας από τις «ομπρέλες» της αντιπολίτευσης, ανέχεται την παρουσία του Ελεύθερου Συρι-ακού Στρατού στο έδαφός της και χρησιμοποιεί την πιο σκληρή γλώσσα απέναντι στον Άσαντ. Πρόσφατα, άνοιξε τη συζήτηση για τη δημιουργία ενός «μαξιλα-ριού» ασφαλείας για τους αμάχους από τον τουρκικό στρατό μέσα σε συριακό έδαφος. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η πιο οργανωμέ-νη δύναμη της αντιπολίτευσης, ισχυρίζονται πως οι Σύριοι δεν θα ανεχτούν δυτική επέμβαση, αλλά θα δέχονταν μια επέμβαση της Τουρκίας. Η Τουρκία βλέπει μια μεγάλη ευκαιρία: να επιβεβαιώ-σει το ρόλο της ως περιφερειακή δύναμη με μια ενέργεια που θα ικανοποιεί και τη Δύση και σημα-ντική μερίδα της αραβικής κοινής γνώμης, να αποκτήσει ρόλο στη Συρία μετά τον Άσαντ. Αλλά ζυγί-ζει και το ενδεχόμενο της αντίδρα-σης του Ιράν, τη δυσαρέσκεια που μπορεί να προκαλέσει στα αρα-βικά κράτη που ήδη τη βλέπουν με καχυποψία, όπως και το κατά πόσο η Δύση θα υποδεχτεί μια τουρκική «λύση» σε μια χώρα που συνορεύει με το Ισραήλ.

Στο παιχνίδι μπαίνουν και τα αραβι-

κά καθεστώτα, με αποκορύφωμα την αναστολή της παρουσίας της Συρίας στον Αραβικό Σύνδεσμο. Πρωταγωνιστής στην απομόνωση της Συρίας είναι το Κατάρ, που επι-χειρεί από καιρό να αναδειχτεί σε προστάτη των εξεγέρσεων, για να υποσκελίσει τη Σαουδική Αραβία. Όμως η Σαουδική Αραβία, άτυπη ηγέτης της αντεπανάστασης στον αραβικό κόσμο μέχρι τώρα, συμ-μετέχει επίσης στο παιχνίδι, συνο-μιλώντας με μερίδες της αντιπο-λίτευσης. Οι Σαούντ βλέπουν την αδυναμία και την αλλαγή πολιτικής γραμμής από τις ΗΠΑ, πιέζονται από τη δράση του Κατάρ και προ-σαρμόζουν την πολιτική τους. Στην περίπτωση του μπααθικού καθε-στώτος –συμμάχου του μεγάλου τους αντιπάλου Ιράν– βλέπουν «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Αλλά και για τα αραβικά καθεστώτα οι κίνδυνοι της μετά τον Άσαντ εποχής είναι μεγάλοι (π.χ., οι Σαούντ δεν θα ήθελαν να δουν την Αδελφότητα να ισχυροποιείται στη Συρία), και γι’ αυτό προς το παρόν όλοι προτιμούν να ασκούν πιέσεις στο καθεστώς για μια «ομαλή» επίλυση της κρίσης.

Οι ξένες δυνάμεις, δυτικές και αρα-βικές, θα εντείνουν τις προσπάθειές τους να προωθήσουν τη δικιά τους ατζέντα, που είναι διαφορετική από τις ελπίδες των Σύριων εξεγερμέ-νων. Η κλιμάκωση της αντίστασης με απεργίες, η ενίσχυση των επανα-στατικών, αντιιμπεριαλιστικών δυ-νάμεων γίνεται επείγουσα ανάγκη για την ανατροπή του Άσαντ από τα κάτω, που θα ανοίξει το δρόμο για μια καλύτερη προοπτική για τους Σύριους, διαφορετική από αυτήν που επεξεργάζονται στο Παρίσι, στην Άγκυρα, στη Μόσχα, στην Ντόχα και στην Ουάσινγκτον.

Παιχνίδι γύρω από τη Συρία

Του Πάνου Πέτρου

Σ την Αίγυπτο, όλη η ένταση, που έβραζε ανάμεσα στο κίνημα και το Συμβούλιο

των στρατηγών, ξέσπασε σε ανοι-χτή σύγκρουση. Την Παρασκευή 18 Νοέμβρη, ελάχιστες μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, έγινε μια μεγάλη διαδήλωση ενάντια στις προσπάθειες του Συμβουλίου να διατηρήσει σημαντικές εξου-σίες στο πολιτικό σύστημα. Στο τέλος της, μερικοί διαδηλωτές, οι «τραυματίες της επανάστασης του Φλεβάρη», έμειναν στην Τα-χρίρ και δέχτηκαν βίαιη επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής. Η επίθεση γύρισε μπούμερανγκ στο καθεστώς. Δεκάδες χιλιάδες κα-τέβηκαν την επόμενη μέρα στην πλατεία-σύμβολο και το σύνθη-μα «Ο λαός απαιτεί την ανατροπή του καθεστώτος» αντήχησε ξανά στον αέρα. Η νέα κατασταλτική

επίθεση, με τόνους δακρυγόνων και πλαστικές σφαίρες, μετέτρεψε το κέντρο του Καΐρου σε πεδίο μά-χης με νεκρούς και τραυματίες για δύο συνεχόμενες μέρες. Η έντα-ση στην Ταχρίρ ήταν μεγαλύτερη και από τη «μάχη της καμήλας» το Φλεβάρη, σύμφωνα με τον αιγυπτιακό Τύπο. Την Κυριακή, φοιτητές και οργανωμένοι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων κατέβη-καν στην Ταχρίρ και μαζί με τους χιλιάδες συγκεντρωμένους κατά-φεραν να απωθήσουν τις δυνάμεις καταστολής και να «ανοίξουν» την πλατεία για δεκάδες χιλιάδες δια-δηλωτές που επιχειρούσαν να συ-γκεντρωθούν εκεί.

Είναι η πιο ανοιχτή σύγκρου-ση ανάμεσα στο κίνημα και τους στρατηγούς, καθώς για πρώτη φορά τόσο μαζικά κυριαρχεί το σύνθημα για παραίτηση του επι-κεφαλής του Συμβουλίου των στρατηγών και για ανατροπή των

εξουσιών του στρατού. Μετά τις 18 μέρες που έριξαν τον Μουμπά-ρακ, υπήρξαν πολλές διαδηλώ-σεις, απεργίες και συγκρούσεις με το καθεστώς, αλλά αυτή τη φορά οι διαδηλωτές περιγράφουν το δι-ήμερο των συγκρούσεων ως «19η και 20ή μέρα της επανάστασης». Διαδηλώσεις συμπαράστασης έγι-

ναν στο Κάιρο, την Αλεξάνδρεια και δεκάδες άλλες πόλεις και πολ-λές από αυτές κατέληξαν σε επιθέ-σεις στα αστυνομικά τμήματα.

Μετά τις εκτεταμένες συ-γκρούσεις του Σαββάτου, 18 πολιτικές δυνάμεις ανακοίνω-σαν πως θα παραμείνουν στην Ταχρίρ μέχρι την παραίτηση της

κυβέρνησης και την ικανοποίη-ση μιας σειράς αιτημάτων ενά-ντια στην εξουσία του Στρατιω-τικού Συμβουλίου. Οι δυνάμεις αυτές καλούν κάθε πολιτική δύ-ναμη και κίνημα να οργανώσει καταλήψεις σε όλη τη χώρα και να αναγεννηθεί η επανάσταση της 25ης Γενάρη. Πολλές οργα-νώσεις ανακάλεσαν την προε-κλογική τους εκστρατεία για να υποστηρίξουν την κατάληψη της Ταχρίρ.

Καθώς η «Ε.Α.» πήγαινε στο τυπογραφείο, οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις συνεχίζονταν, με τους νεκρούς να είναι δεκάδες, αλλά τις πλατείες να μένουν κα-τειλημμένες. Η κυβέρνηση υπέ-βαλλε την παραίτησή της, αλλά δεν είχε γίνει ακόμα δεκτή από τους στρατηγούς. Από την Ταχρίρ καλούνταν «πορεία του ενός εκα-τομμυρίρου» ενώ έχει ανοίξει η συζήτηση για γενική απεργία.

Μέρες «Φλεβάρη» στην Ταχρίρ: Κάτω η εξουσία του στρατού!

Τοπικές και διεθνείς δυνάμεις «ζυγίζουν» τις επιλογές τους

Αλληλεγγύη στη συριακή εξέγερση από την πλατεία Ταχρίρ.

(Διαβάστε στο www.dea.org.gr την ανακοίνωση των Επαναστα-τών Σοσιαλιστών της Αιγύπτου)

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Οι ιδέες δεν καταστέλονταιΕνώ ο Ομπάμα υπόσχεται να ακούσει τα αιτήματα του Occupy (με τις εκλογές του 2012 να πλησιάζουν), οι τοπικές κυβερνήσεις έχουν εξαπολύσει κύμα καταστολής ενάντια στις καταλήψεις σε μια σειρά πόλεις, που κορυφώθηκε με τη βίαιη εκκένωση στη Νέα Υόρκη, το «κέντρο» του κινήματος. Οι εικόνες αστυνομικής βίας έκαναν τον γύρο του κόσμου και προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις μέσα στις ΗΠΑ. Στις 17 Νοέμβρη, όταν το κίνημα έκλεισε δύο μήνες ζωής, μαζικές διαδηλώσεις, με τη στήριξη πολλών συνδικάτων, απάντησαν στην καταστολή. Το νέο σύνθημα του Occupy που αποτυπώ-νει τη δυναμική του κινήματος είναι «Δεν μπορείς να εκκενώ-σεις μια ιδέα που ήρθε ο καιρός της». Το πιο σημαντικό είναι πως αυτό το σύνθημα γίνεται πράξη. Ο ιός των καταλήψεων περνάει στα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπου στήνονται κατασκηνώσεις και συνελεύσεις που συγκεντρώνουν χιλιά-δες φοιτητές, παρά τις επιθέσεις της αστυνομίας. Από τους φοιτητές του κατειλημμένου Χάρβαρντ που δηλώνουν πως «το πανεπιστήμιο του 1% πρέπει να γίνει πανεπιστήμιο για το 99%» μέχρι τις συνελεύσεις και τις επιθέσεις της αστυνομίας στο εμβληματικό Μπέρκλεϊ μύρισε αέρας 1968...

Τύμπανα πολέμουΗ αντι-ιρανική υστερία συνεχίζεται αμείωτη. Μετά τη φήμη πως το Ιράν σχεδίαζε τη δολοφονία του Σαουδάραβα πρέσβη στις ΗΠΑ (που από μόνη της ακούγεται «περίεργη», αλλά αποδεικνύεται αστήριχτη και από δημοσιογράφους), στο επίκεντρο βρίσκεται και πάλι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Οι απειλές δεν έρχονται σε τυχαία στιγμή: οι ΗΠΑ αποχωρούν από το Ιράκ, αφήνοντας ένα κενό εξουσίας που θα καλύψει πιθανότατα το Ιράν, τη στιγμή που η αραβική άνοιξη δημιουργεί προβλήματα στο Ισραήλ. Ο πόλεμος είναι μια δύσκολη επιλογή βέβαια. Οι ΗΠΑ έχουν πολύ σοβαρότε-ρα προβλήματα για να ανοίξουν ένα τέτοιο μέτωπο (μετά την αποστολή 5.000 πεζοναυτών στην Αυστραλία, ο Ομπάμα ομολόγησε πως ο Ειρηνικός Ωκεανός και η νοτιανατολική Ασία είναι ζωτικού ενδιαφέροντος, δείχνοντας την Κίνα), ενώ στο Ισραήλ οι αντιρρήσεις των στρατιωτικών επιτελείων για χτύπημα στο Ιράν είναι κάτι πρωτοφανές και δείχνει την αδυναμία του σιωνιστικού κράτους. Παρ’ όλα αυτά, με τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ να δηλώνει λίγο πολύ στο Ισραήλ «κάντε ό,τι καταλαβαίνετε...» και τους σιωνιστές να αισθά-νονται την πίεση να επανεπιβεβαιώσουν το ρόλο τους στην περιοχή, δεν θέλει και πολύ να γίνει η Μέση Ανατολή κόλαση.

Εκλογές στην ΙσπανίαΟι Σοσιαλιστές υπέστησαν τη σοβαρότερη ήττα στους μετά την πτώση του Φράνκο στην Ισπανία και μία ακόμα «κυβέρνηση της κρίσης» κατέρρευσε στην Ευρώπη. Η ήττα του ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος ήταν η πιο χαρακτηριστική των συνεπειών της κρίσης και της κατάρ-ρευσης των «μεσοβέζικων» σοσιαλδημοκρατικών λύσεων. Η κυβέρνηση Θαπατέρο επιχείρησε περισσότερο από κάθε άλλη «ομογάλακτή» της να σώσει την τιμή της σοσιαλδημο-κρατίας όταν ξέσπασε η κρίση. Αλλά απέτυχε και γρήγορα βρέθηκε στο δρόμο της διαρκούς λιτότητας. Τα δύσκολα είναι μπροστά. Η ήττα των Σοσιαλιστών φέρνει στην εξουσία το ακόμα πιο «πρόθυμο» για μνημονιακές πολιτικές δεξιό Λαϊκό Κόμμα και τον «θαυμαστή της Μέρκελ» Ραχόι. Το ευχάριστο είναι πως εκφράστηκε σε ένα βαθμό και η από τα αριστερά απόρριψη των Σοσιαλιστών. Η Ενωμένη Αριστερά, υιοθετώντας μια πιο σκληρή γραμμή απέναντι στους Σοσιαλιστές σε σχέση με το παρελθόν, ανέβηκε από το 3,8% στο 6.9%, ανακόπτοντας τη διαρκή της πτώση και σημειώνοντας το καλύτερο αποτέλεσμα από το 1996.

Κουβέιτ: Ντου στο κοινοβούλιοΔιαδηλωτές στο Κουβέιτ που διαμαρτύρονταν για ένα σκάνδαλο διαφθοράς κορυφαίου υπουργού εισέβαλαν στο κοινοβούλιο της χώρας, όπου παρέμειναν για αρκετή ώρα. Ο σεΐχης της χώρας, που διαλύει το κοινοβούλιο και την κυβέρνηση για ψύλλου πήδημα, αυτήν τη φορά υπε-ρασπίστηκε σθεναρά την κυβέρνηση, καθώς τα καπρίτσια του είναι σοβαρότεροι λόγοι να διαλυθεί μια κυβέρνηση από τη δράση του «όχλου», στη «δημοκρατικότερη» χώρα της περιοχής. Ο εμίρης φρόντισε να προειδοποιήσει «ευγενικά» τους διαδηλωτές ότι «ενέργειες σαν κι αυτή κάνουν τη δημοκρατία ανεπιθύμητη στο λαό μας». Τέτοια ξεσπάσματα σε χώρες όπως το Κουβέιτ κάνουν τους Σαούντ στη Σαουδική Αραβία να ιδρώνουν...

Τ ο τέλος του Μπερ-λουσκόνι έχει μια δόση ειρωνείας: Ο

άνθρωπος που κυριάρχη-σε πάνω στα ερείπια των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων ως «πετυχημένος άνθρωπος της αγοράς» οδη-γήθηκε σε αποστράτευση από τις αγορές ως αποτυχη-μένος, ως εκφραστής του «ανίκανου πολιτικού συστή-ματος», και υποχρεώθηκε να παραδώσει την εξουσία σε έναν τεχνοκράτη. Το υπόβα-θρο αυτής της εξέλιξης είναι το θηρίο της οικονομικής κρίσης που είχε προκαλέσει εδώ και μήνες την κρίση του μπερλουσκονισμού. Από τα κάτω, η οργή ξεχείλιζε και εκφράστηκε με μια σειρά εργατικούς, φοιτητικούς και κοινωνικούς αγώνες. Από τα πάνω, ο Μπερλουσκόνι είχε χάσει από καιρό την εμπιστο-σύνη μιας πολύ σημαντικής μερίδας της ιταλικής άρχου-σας τάξης (με ηγέτη τον Μο-ντετζέμολο, τον πανίσχυρο πρώην πρόεδρο του ιταλικού συνδέσμου βιομηχάνων Κον-φιντούστρια, που καθοδηγεί τις ζυμώσεις για ανασύν-θεση της Δεξιάς), αλλά και των ευρωπαϊκών ηγεσιών. Το ανοιχτό ξέσπασμα της κρί-σης χρέους μετέτρεψε τους προβληματισμούς σε πανικό και ο καβαλιέρε οδηγήθηκε άρον άρον εκτός κυβέρνη-σης.

Χιλιάδες άνθρωποι που αγωνίστηκαν εναντίον του γέμισαν τους δρόμους της Ρώμης για να πανηγυρίσουν δικαιολογημένα. Όμως ο Μπερλουσκόνι δεν έπεσε από ένα κύμα μαζικών κι-νητοποιήσεων, έστω κι αν υπήρξαν τέτοιες και έπαιξαν το ρόλο τους. Η πτώση του ήταν αποτέλεσμα της ανικα-νότητάς του να ικανοποιήσει απόλυτα τις απαιτήσεις των ευρωηγεσιών και τις ανάγκες των Ιταλών βιομηχάνων και τραπεζιτών.

Κυβέρνηση τεχνοκρατώνΗ κυβέρνηση που τον διαδέ-χτηκε είναι ένα πραγματικό τερατούργημα: Ο Μάριο Μό-ντι, άνθρωπος των αγορών με παρελθόν στις Βρυξέλλες, εί-ναι φανατικός υποστηρικτής της πολιτικής Μαρκιόνε. Ο Μαρκιόνε είναι ο διαβόη-τος μάνατζερ της Fiat, που θεωρείται πρόδρομος από τον ιταλικό επιχειρηματικό κόσμο, καθώς έχει κηρύξει πόλεμο στο συνδικαλισμό, εφαρμόζοντας ωμά τον εκ-βιασμό «εργασιακές σχέσεις Πολωνίας ή η μονάδα κλεί-νει και πάει στην Πολωνία». Η σύνθεση της κυβέρνησης Μόντι, γεμάτη τεχνοκράτες,

χωρίς να έχει εκλεγεί ούτε ένας από όσους συμμετέ-χουν από τον ιταλικό λαό, είναι επίσης ενδεικτική: Ο ίδιος κράτησε το Υπουργείο Οικονομικών και έδωσε το Υποδομών και Οικονομικής Ανάπτυξης στο διευθύνοντα σύμβουλο μιας από τις με-γαλύτερες ιταλικές τράπεζες. Το Εξωτερικών ανέλαβε ο Ιταλός πρέσβης στις ΗΠΑ, το Άμυνας ο πρόεδρος της αμυ-ντικής επιτροπής του ΝΑΤΟ, ενώ τα υπόλοιπα υπουργεία ανέλαβαν ακαδημαϊκοί από ελίτ πανεπιστήμια (της καθο-λικής εκκλησίας, της Κονφι-ντούστρια). Στον 21ο αιώνα η Ιταλία επιστρέφει στην επο-χή της αριστοκρατίας. Είναι μια πολεμική κυβέρνηση, που στόχο έχει να ξηλώσει κατακτήσεις που φτάνουν όχι μόνο στο 1968-69, αλλά στο μεταπολεμικό Σύνταγμα-«κοινωνικό συμβόλαιο» του 1948.

ΥποστήριξηΟ εκφυλισμός της πολιτι-κής από τον Μπερλουσκόνι και η θολή αντι-πολιτική ή στενά αντι-μπερλουσκονική διάθεση μπορεί να δημιουρ-γήσουν αυταπάτες για το θετικό τάχα ρόλο των τεχνο-κρατών. Οι ύμνοι των ΜΜΕ στο «σοβαρό» Μόντι που «θα καθαρίσει τη χώρα» δεν θα αρκούσαν να το πετύχουν αυτό. Ο πρόεδρος της δημο-κρατίας, Ναπολιτάνο, πρώην κομμουνιστής και βετεράνος παρτιζάνος, παίρνοντας πάνω του το ζήτημα της διαδοχής, έδωσε μια επιπλέον ηθική και ιδεολογική νομιμοποίηση στον Μόντι (υπήρξαν ακό-μα και πανηγυρισμοί για τον Ναπολιτάνο που «έριξε τον Μπερλουσκόνι», ενώ ο πρό-εδρος απλώς υπάκουσε στα κελεύσματα της ιταλικής και διεθνούς άρχουσας τάξης και παρέδωσε την εξουσία απευ-θείας στα χέρια τους).

Το Δημοκρατικό Κόμμα, γεμάτο «υπευθυνότητα» (υποστηρίζει την άγρια λι-

τότητα και η αντιπολίτευση στον Μπερλουσκόνι περι-οριζόταν στο ότι «είναι ανί-κανος να εμπνεύσει εμπι-στοσύνη στην Ευρώπη») και τρέμοντας μια εκλογική αναμέτρηση που είναι ικα-νό να χάσει, υποστηρίζει ένθερμα τη νέα κυβέρνηση και ζητά να εξαντλήσει τη θητεία της. Ανάλογη στάση κρατά ο «τρίτος πόλος» (οι καθολικοί κεντρώοι Καζίνι και Ρουτέλι με τον νεοφα-σίστα Φίνι), που ελπίζει στο μεσοδιάστημα να επωφελη-θεί από την κρίση του Μπερ-λουσκόνι και να αναδειχθεί η νέα δύναμη στην κεντροδε-ξιά, στα πρότυπα της παλιάς Χριστιανοδημοκρατίας. Ο ηγέτης του κόμματος Αρι-στερά-Οικολογία-Ελευθε-ρία έχει δείξει ανοχή ως και υποστήριξη σε μια «έκτακτη κυβερνητική λύση», έστω κι αν υποχρεώθηκε αργότερα να στραφεί σε λίγο πιο αντι-πολιτευτικούς τόνους. Αντί-στροφα, ο Ντι Πιέτρο της Ιταλίας των Αξιών κατάγγει-λε αρχικά τη νέα κυβέρνηση, αλλά γρήγορα πιέστηκε να ευθυγραμμιστεί και να την υπερψηφίσει. Η Λίγκα του Βορρά, αντιμέτωπη με την υποχώρηση των ποσοστών της και «απαλλαγμένη» από την ευθύνη διατήρησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη βουλή, που την έφθειρε τον τελευταίο χρόνο, το γύ-ρισε στην αντιπολίτευση (ο Μπόσι ανέστησε τη «βουλή της Παδανίας», σκληραίνο-ντας την ακροδεξιά τοπικι-στική ρητοτική).

ΑριστεράΕυτυχώς η αντιπολίτευση στους τεχνοκράτες δεν θα μονοπωληθεί από την ακρο-δεξιά. Η ριζοσπαστική και η αντικαπιταλιστική Αριστερά καλούν σε εκλογές, κινητο-ποιήσεις και αντίσταση στην κυβέρνηση των τραπεζιτών. Παραμένουν αδύναμες και κατακερματισμένες, αλλά, σηκώνοντας το γάντι στην πρόκληση της κυβέρνησης

Μόντι και στο ζήτημα του δημόσιου χρέους προβάλλο-ντας την αναγκαία εργατική απάντηση στην κρίση, έχουν μια ευκαιρία να ανασυγκρο-τηθούν.

Το κίνημα αντίστασης έδειξε τα καλύτερα αντανα-κλαστικά σε αυτή την κα-τεύθυνση. Τη μέρα που ορ-κιζόταν η κυβέρνηση Μόντι δεκάδες χιλιάδες φοιτητές κατέβηκαν στους δρόμους 50 πόλεων. Τα συνθήματα απαιτούσαν «την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν» και στρέφο-νταν ενάντια στις τράπεζες και στην κυβέρνηση των τεχνοκρατών. Στις περισσό-τερες πόλεις οι διαδηλώσεις κατέληξαν έξω από τράπε-ζες ή έξω από τα πανεπι-στήμια στα οποία δίδασκαν οι νέοι υπουργοί. Η μεγά-λη διαδήλωση του Μιλάνο δέχτηκε επίθεση από την αστυνομία όταν επιχείρησε να φτάσει στο πανεπιστήμιο Μποκόνι (που είχε πρόεδρο τον Μόντι).

ΑνατροπέςΗ κρίση στην Ιταλία είναι ακόμα στην αρχή. Καταρχάς η οικονομική, όπου σύντομα θα αποδειχθεί πως οι τεχνο-κράτες δεν είναι σωτήρες, γιατί το πρόβλημα είναι η ίδια η κρίση του συστήματος που υπηρετούν. Η περιβόητη πια «ηρεμία» των αγορών δεν δι-ατηρήθηκε ούτε τη μέρα της ορκωμοσίας και στη θέση της ήρθε ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το μέλλον της Ιταλίας και της Ευρωζώ-νης. Αλλά και η πολιτική, για την οποία οι γραφειοκράτες δεν έχουν απαντήσεις και όλα δείχνουν πως η Ιταλία επιστρέφει στα χρόνια της δι-αρκούς πολιτικής αστάθειας. Σε αυτό το ρευστό μέλλον η ελπίδα βρίσκεται στο ισχυ-ρό ιταλικό εργατικό κίνημα, που απέναντι σε μια ιστορι-κής κλίμακας επίθεση έχει να ανασύρει τις δικές του ιστο-ρικές παραδόσεις.

Η Ιταλία σε κρίσηΜετά το τέλος του Μπερλουσκόνι, οι τεχνοκράτες στην κυβέρνηση

Οι Ιταλοί φοιτητές «υποδέχονται» τον Μάριο Μόντι.

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Εκδηλώσεις ΦΕΣ για το Πολυτεχνείο

Σε διάφορες πόλεις (Αθήνα, Πάτρα, Ηράκλειο, Φλώρινα, Λαμία, Θεσσαλονίκη) πραγματο-ποιήθηκαν εκδηλώσεις των ΦΕΣ για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Συζητήσαμε για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το ρόλο της Επαναστατικής Αριστεράς, αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις σήμερα. Στην Αθήνα μαζεύτηκαν φοιτητές από πολλές σχολές, ενώ στη Φλώρινα και τη Λαμία συμμετεί-χαν καινούργια άτομα και έγιναν συζητήσεις για την τωρινή πολιτι-κή κατάσταση και τις δράσεις που πρέπει να γίνουν.

ΚέρκυραΣε επίσχεση εργασίας προχώρη-σαν οι εργαζόμενοι στη φοιτητική λέσχη του Ιόνιου Πανεπιστήμιου, επειδή παραμένουν απλήρωτοι (από τον ιδιώτη που έχει τη λέσχη) για πάνω από 4 μήνες. Ο υπεύθυ-νος πληρώνεται κανονικά από το

πανεπιστήμιο, αλλά και από τους φοιτητές που δεν δικαιούνται δω-ρεάν σίτιση. Να σημειωθεί επίσης ότι αυξήθηκε η τιμή από 1,2 σε 1,5 ευρώ, με δικαιολογία την αύξηση του ΦΠΑ.

ΘεσσαλονίκηΟ νόμος Διαμαντοπούλου προβλέπει ότι κάθε φοιτητής έχει περιθώριο δύο επιπλέον χρόνια (ν+2) για να τελειώσει τη σχολή του, χωρίς να λαμβάνονται φυσικά υπόψη οι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει. Με βάση όμως το καταστατικό κάποιων τμημάτων αυτό γίνεται σχεδόν ακατόρθωτο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το τμήμα της Αγγλικής Φιλολογίας στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με το καταστατικό της σχολής, κάθε φοιτητής έχει τη δυνατότητα να δηλώσει έξι μαθήματα ανά εξάμη-νο. Βέβαια, αν τα μαθήματα αυτά δεν περαστούν το αντίστοιχο εξά-μηνο, πρέπει να δηλωθούν ξανά για την εξεταστική του Σεπτεμβρί-ου, για την οποία όμως τίθεται το όριο των οχτώ μαθημάτων. Αυτή η διαδικασία σε συνδυασμό με τις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και τις προόδους περιπλέκουν τα πράγματα για τους φοιτητές που εργάζονται, για παράδειγμα, και γίνεται σχεδόν ακατόρθωτο να τελειώσουν τη σχολή σε δύο επιπλέον χρόνια.

Πρωτοβουλίες ενάντια στην εφαρμογή του νόμου

Το Πανελλαδικό Συντονιστικό της ΑΡΕΝ (Αριστερή Ενότητα) θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύ-ριακο 26 και 27 Νοεμβρίου. Είναι μια κρίσιμη χρονική περίοδος τόσο για την πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και για ολόκληρη την κοινωνία. Τα πανεπιστήμια έρχονται αντιμέτωπα με την εφαρμογή του νόμου Διαμα-ντοπούλου και οι εργαζόμενοι με τα χαράτσια, την εργασιακή εφεδρεία και το ενιαίο μισθο-

λόγιο. Για τους λόγους αυτούς οι «Φοιτητές/τριες Ενάντια στο Σύστημα» θέλουν να δείξουν τη σπουδαιότητα της σύστασης Πρωτοβουλιών για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία με κοινό αγώνα φοιτητών, καθηγητών και διοικη-τικών υπαλλήλων, προκειμένου να μπλοκαριστεί ο νόμος, όπου πάει να εφαρμοστεί. Επίσης να ρίξουμε και αυτή την κυβέρνηση με απεργιακές κινητοποιήσεις μαζί με τους εργαζόμενους.

Ο κοινός αγώ-νας φοιτητών, καθηγητών, εργαζομένων μπορεί να μπλοκάρει το νόμο-πλαίσιο

Του Γιώργου Κοκκινάρη

Η προσπάθεια της Διαμα-ντοπούλου να ορίσει 5με-λείς επιτροπές για την ανά-

δειξη του Διοικητικού Συμβουλίου των «νέων» ιδρυμάτων έχει πέσει στο γκρεμό. Αντιστάσεις σε σχολές σε όλη την Ελλάδα έχουν μπλοκά-ρει στην πράξη την εφαρμογή του νόμου και δηλώνουν ότι με αγώνα ο νόμος θα ανατραπεί μαζί με τη νέα κυβέρνηση.

Στο Βόλο στις 15/11, οι σύλλογοι ΔΕΠ, ΕΤΕΠ, ΕΕΔΙΠ του Πανεπιστη-μίου Θεσσαλίας κάλεσαν σε συμ-βολική περικύκλωση, ενώ μετά πραγματοποιήθηκε μαζική εκδή-λωση (500 άτομα), όπου πολλές τοποθετήσεις έθιξαν το θέμα της επίθεσης για κατάργηση της δη-μόσιας παιδείας. Τις δράσεις αυτές στήριξαν φοιτητικοί σύλλογοι και καθηγητές πρωτοβάθμιας και δευ-τεροβάθμιας εκπαίδευσης. Την ίδια

μέρα έγινε περικύκλωση και στην Αθήνα.

Στις 21/11, με πρωτοβουλία της Επιτροπής Αγώνα εργαζομένων του ΕΚΠΑ, άρχισε 4ήμερη κατάληψη των Διοικητικών Κτιρίων ενάντια στην εργασιακή εφεδρεία.

Στην Πάτρα, την Παρασκευή 18/11, μπλοκαρίστηκε με μαζική πα-ράσταση φοιτητών και καθηγητών η συνέλευση της 5μελούς εφορευ-τικής επιτροπής. Οι εκλεκτοί της Αννούλας τελικά δεν τόλμησαν να

εμφανιστούν. Σημαντικό ήταν ότι η Πρωτοβουλία Αγώνα για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία ενημέρωσε και κινητοποίησε γρήγορα και άμεσα όλη την πανεπιστημιακή κοινότη-τα. Η κινητοποίηση στηρίχθηκε με ψήφισμα του ΔΣ του Συλλόγου ΔΕΠ, με το οποίο καταδικάζεται η παράνομη δράση της 5μελούς επι-τροπής.

Η προετοιμασία αγώνα για την ανατροπή του νόμου, αλλά και της κυβέρνησης και του μνημο-νίου είναι απαραίτητη. Ο συντο-νισμός των τμημάτων της εκπαί-δευσης μέσω Επιτροπών Αγώνα Εργαζομένων και Φοιτητών και μέσω της Πρωτοβουλίας Αγώνα για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία θα βοηθήσει να μαζικοποιηθούν οι κοινοί αγώνες εργαζομένων και φοιτητών, διαλύοντας οποιαδή-ποτε μνημονιακή κυβέρνηση και τους νόμους της.

νέα από τις σχολές

Πανελλαδικό Συντονιστικό της ΑΡΕΝ

Επιμέλεια: Μυρτώ Σιδέρη

Του Γιάννη Καρούσου

Τ ο πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας στη Λαμία, όπως και όλα τα άλλα ιδρύματα

πανελλαδικά, υφίσταται όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, μιας και δεν είναι αποκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνία, τις μειώσεις, τις περικοπές, τις εφεδρείες και τις απολύσεις. Συγκεκριμένα στο πανε-πιστήμιό μας, στο τμήμα Πληροφο-ρικής με εφαρμογές στη Βιοϊατρική, υπάρχουν μόνο 9 μόνιμοι καθηγη-τές (ΔΕΠ) και όλοι οι υπόλοιποι εί-ναι συμβασιούχοι (ΠΔ 407). Όμως φέτος η κυβέρνηση δίνει ελάχιστες πιστώσεις γι’ αυτές τις θέσεις. Το τμήμα χρειαζόταν οκτώ θέσεις συμ-βασιούχων, όμως η χρηματοδότη-ση πλέον φτάνει μόνο για τέσσερις και για τα δύο τμήματα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα συνολικά 18 μα-θήματα να μη διδάσκονται αυτό το εξάμηνο, ενώ στο εαρινό δεν θα μπορούν να διδαχτούν 38 μαθήμα-τα και άρα το εξάμηνο θα είναι κου-τσουρεμένο.

Το επόμενο στάδιο είναι το ορι-στικό λουκέτο του πανεπιστημίου.

Ήδη μέσα από διαμαρτυρίες και κινήσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των μαθημάτων, ανακα-λύψαμε ότι προβλέπεται κλείσιμο και συγχώνευση. Στις συζητήσεις που είχαμε σαν φοιτητικός σύλ-λογος με στελέχη του Υπουργείου Παιδείας μας είπαν ότι πλέον βάσει του νέου νόμου δεν έχουν δικαι-οδοσία αυτοί ούτε για την πλήρη χρηματοδότηση ούτε για τις συγ-χωνεύσεις. Και εδώ φανερώνεται αυτό που ίσως πολλοί φοιτητές της σχολής δεν έχουν καταλάβει ακόμη, δηλαδή το πόσο μεγάλο κακό έχει κάνει και θα κάνει στα πανεπιστήμια ο νέος νόμος πλαίσιο. Πρόκειται για μια πολύ βασική αλλαγή, το σπρώξι-μο στην ιδιωτική χρηματοδότηση ή τα κλεισίματα, κάτω από την ταμπέ-λα που λέγεται «αυτοδιοίκητο».

Όπως με τον Καλλικράτη στους δήμους, έτσι και τα πανεπιστήμια πρέπει πλέον να βρίσκουν τα χρή-ματα για την επιβίωση τους μόνα τους. Σε αυτή την κατεύθυνση μά-λιστα είπαν πως σαν πανεπιστήμιο πρέπει είτε να βρούμε άλλα τμήμα-τα που κλείνουν και να τα πείσου-με να έρθουν στη Λαμία, ώστε να

μη φύγουμε, είτε να πάμε εμείς σε άλλη πόλη! Αυτό είναι μεγάλο πρό-βλημα ειδικά για εμάς τους φοιτη-τές, γιατί πολλοί διαλέξαμε σχολή και βάσει γεωγραφικού σημείου, που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να πάμε αβίαστα στη Θεσσαλονίκη. Έτσι πολλά παιδιά είναι πολύ πιθα-νόν να παρατήσουν τις σπουδές τους, γιατί δεν έχουν τη δυνατότη-τα να πάνε σε άλλη πόλη.

Η σχολή μας γενικά δεν συμ-μετείχε σε κινητοποιήσεις στο παρελθόν και δεν χαρακτηρίζε-ται από αγωνιστικότητα, γι’ αυτό είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή τα παιδιά κινητο-ποιούνται και αγωνίζονται, καθώς βιώνουν το πρόβλημα. Είναι όμως πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε με δυναμικές κινητοποιήσεις και να μην αφήσουμε άλλους να δια-πραγματεύονται το μέλλον μας. Χρειαζόμαστε πιο συχνές Γενικές Συνελεύσεις και να μη φοβηθούμε να καταλάβουμε τη σχολή μας. Άλ-λωστε τη σχολή την κλείνει ήδη η Διαμαντοπούλου. Τι έχουμε να φο-βηθούμε; Ο μόνος χαμένος αγώ-νας είναι αυτός που δεν δίνεται!

Υποβάθμιση και λουκέτο στο ΑΕΙ Λαμίας

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ23 Νοέμβρη 2011

Νεοναζί: Δολοφόνοι με εθνική φανέλα...

Οι αστυνομικοί που συνόδευσαν τους Κούρδους κρατούμενους Γιώργο Ουνάν και Ηλία Ριβόν στο Εφετείο, αφού τους έκλεισαν σε ένα δωμάτιο και τους ξυλοκόπησαν άγρια, τους έδεσαν πισθά-γκωνα και τους μετέφεραν στο μεταγωγών, όπου συνέχισαν να χτυπούν τους κρατούμενους πάντα δεμένους. Μετά τους επέστρεψαν στο Κορυδαλλό όπως ήταν υποχρεωμένοι, και ο ένας κατέληξε στο νοσοκομείο με σπασμένα πλευρά, ενώ ο άλλος βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Μέχρι και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι αναγκάστηκαν να κάνουν μηνυτήρια αναφορά στους αστυνομικούς λόγω της κατάστασης στην οποία παρέλαβαν τους κρατούμενους.

N N N

Σχεδόν διπλάσιοι μετανάστες μπήκαν φέτος στην Ευρώπη λόγω της τεταμένης κατάστασης στη Β.Αφρική, σύμφωνα με τα στοιχεία της Frontex. Ειδικά το Μάρτιο έφτασαν 20.000 πρόσφυγες, από τους οποίους οι 17.000 σε Ιταλία και Μάλτα. Σύμφωνα μάλιστα με τον εκτελεστικό διευθυντή της Frontex, Gil Arias Fernandez, ο στόχος όσων μπαίνουν στην Ελλάδα από τον Έβρο δεν είναι να παραμείνουν στη χώρα, αλλά να φτάσουν σε χώ-ρες όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Ολλανδία, όπου πιστεύουν ότι μπορούν να βρουν ευκολό-τερα δουλειά και να έχουν γενικότερα καλύτερη προοπτική. Κατά τα άλλα θα πλημμυρίσουμε...

N N N

Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει πετύχει ιστορικό ρεκόρ, έχοντας απελάσει στη διάρκεια της θητείας της πάνω από 400.000 ανθρώπους, προκαλώντας μόνιμη διάλυση χιλιάδων οικογενειών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι παράνομοι μετανάστες δεν εντοπίζονται για χρόνια και στο μεταξύ έχουν δημιουργήσει οικογένειες και έχουν αποκτήσει παιδιά που καταγράφονται ως Αμερικανοί πολίτες. Μόνο το τελευταίο εξάμηνο μετρήθηκαν πάνω από 5.100 παιδιά απελαθέντων μεταναστών που έχουν αποκοπεί από τους γονείς τους και βρίσκονται σε κρατικούς παιδικούς σταθμούς, που λειτουργούν ως ανάδοχες οικογένειες. Ευτυχώς που το 2008 ο Ομπάμα εξελέγη εκφράζοντας την αλλαγή κλίματος στην αμερικάνικη κοινωνία και τη δίψα για «αλλαγή»...

N N N

Ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης, στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές», ζήτησε από τον πρώην γραμματέα της χουντικής νεολαίας της ΕΠΕΝ και νυν υπουργό μεταφορών Μάκη Βορίδη να αυτοπροσδιοριστεί. Και ο Βορίδης αυτοπροσ-διορίστηκε ως «εθνικοφιλελεύθερος». Φαίνεται πως η ακροδεξιά του 2011 προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Άλλωστε οι φασίστες μια ζωή συμπλήρωμα του συστήματος ήταν. Τώρα θ’ αλλάξουν;

N N N

«Στους φασίστες χαρίσατε υπουργεία, και στους εργαζόμενους χαράτσια κι ανεργία», ήταν ένα από τα πετυχημένα συνθήματα που φωνάχτηκε δυνατά από τα μπλοκ της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και της ΔΕΑ, στην πορεία του Πολυτεχνείου στην Αθήνα. Το σύνθημα ξανακούστηκε από εργαζόμε-νους της ΓΕΝΟΠ και υποστηρικτές της κατάληψης του κτιρίου της ΔΕΗ, στην οδό Μεσογείων.

N N N

Το ενδεχόμενο να παραχωρήσει αποζημιώ-σεις ύψους 10.000 ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων των 10 δολοφονιών, που διέπραξε νεοναζιστική συμμορία, εξετάζει η κυβέρνηση της Γερμανίας. Καλά όλα αυτά με τη γερμανική κυβέρνηση, αλλά τι γίνεται με το «τέλος του πολυπολιτισμού» που διακήρυξε δημόσια η Μέρκελ; Και οι νεοναζί τα ίδια λένε...

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Θανάση Κούρκουλα

Η αποκάλυψη συμμορίας Γερμανών νεοναζί, που τα τελευταία χρόνια δολοφόνησαν τουλάχιστον 10 Έλ-

ληνες και Τούρκους μετανάστες ιδιοκτήτες μικρομάγαζων και μια αστυνομικό, τάραξε τα νερά της γερμανικής κοινωνίας και σό-καρε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Επίσης, σύμφωνα με DVD που βρέθηκε, η ομά-δα αυτή είχε διαπράξει και τη βομβιστική επίθεση στην Κολωνία το 2004 (από την οποία είχαν τραυματιστεί 22 άτομα, κυρί-ως Τούρκοι). Λίγους μήνες μετά τη μαζική δολοφονία δεκάδων μελών του Εργατικού Κόμματος στη Νορβηγία από τον Μπρέι-βικ, η υπόθεση της οργάνωσης «Υπόγειοι Εθνικοσοσιαλιστές» αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως οι εγκληματικές ιδεολογίες, την ώρα της κρίσης, γεννούν αδίστακτους εγκληματίες και δεν πρόκειται για μεμονω-μένες «ψυχιατρικές» περιπτώσεις.

Χρυσή Αυγή: Συμμορία νεοναζί με εγκληματική προϊστορίαΗ δολοφονική δράση των νεοναζί στην Ελ-λάδα δεν είναι καινούρια. Όμως η δημοσι-οποίησή της έχει ιδιαίτερη αξία. Ειδικά την ώρα που φασιστικές οργανώσεις επιχει-ρούν, ντυμένοι με το προσωπείο του «αγνού πατριώτη», να απευθυνθούν σε ευρύτερα ακροατήρια, μετατρέποντας την οργή απέ-ναντι στο σύστημα σε φασιστική δράση εναντίον μεταναστών «εγκληματιών» και αριστερών «προδοτών». Η συμμορία της Χρυσής Αυγής είναι ένα από τα πιο χαρα-κτηριστικά παραδείγματα. Η εγκληματική προϊστορία «στελεχών» της οργάνωσης στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000, περιλαμβάνει καταδίκες και πο-λυετείς καθείρξεις, με πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις του «υπαρχηγού» Ανδρου-τσόπουλου (για απόπειρα δολοφονίας του συνδικαλιστή φοιτητή Κουσουρή) και του «ταμία» Κουσουμβρή (για επιθέσεις σε μέλη του ΣΕΚ, της ΔΕΑ και ληστεία τράπε-ζας). Και οι δύο αποχώρησαν από τη Χρυσή Αυγή, καθώς η ηγεσία της αποφάσισε να τους αφήσει εκτεθειμένους, προστατεύο-ντας το προσωπείο νομιμότητας της οργά-νωσης. Το ίδιο επιχείρησε ο Μιχαλολιάκος το 2005, με την «αναστολή λειτουργίας» της Χρυσής Αυγής μετά τον τραυματισμό αντιφασιστών που διαδήλωναν έξω από τα τότε γραφεία της οργάνωσης στην οδό Σολωμού, από τα σκάγια καραμπίνας που πυροβολούσε μέσα από το ορμητήριο των

νεοναζί. Βεβαίως η «ευγενής» δράση της Χρυσής Αυγής δεν ανεστάλη, αλλά συνε-χίστηκε μέσα από την ομάδα εθνικιστών φιλάθλων της «Γαλάζιας Στρατιάς» και την κυκλοφορία της φυλλάδας τους.

2009 – 2011: Από τον Άγιο Πα-ντελεήμονα στη Νίκαια...Πρωινές και μεταμεσονύκτιες εκπομπές παραχώρησαν τα τελευταία χρόνια άπλετο τηλεοπτικό χρόνο σε «αγανακτισμένους κατοίκους» του Αγίου Παντελεήμονα, πα-ρουσιάζοντάς τους ως ακομμάτιστους Έλληνες που υποφέρουν από εγκλήματα «λαθρομεταναστών». Αλλεπάλληλες αντι-φασιστικές συγκεντρώσεις στην περιοχή, δεκάδες καταγγελίες αντιρατσιστικών, με-ταναστευτικών οργανώσεων και κινήσεων δικαιωμάτων που κατήγγειλαν δολοφονι-κές επιθέσεις νεοναζί δεν απασχόλησαν αρ-κούντως τα μεγάλα ΜΜΕ. Χρειάστηκαν οι περιοδείες και οι επιθέσεις της Χρυσής Αυ-γής εναντίον των Αλαβάνου και Πορτάλιου στις τελευταίες δημοτικές εκλογές για να ξεκινήσει να αποκαλύπτεται το ποιόν των «αγανακτισμένων» σε ευρύτερα ακροατή-ρια. Τηλεαστέρες «κάτοικοι», στην πραγμα-τικότητα μέλη και υποστηρικτές της Χρυ-σής Αυγής, είναι σήμερα κατηγορούμενοι τόσο για αυτά τα γεγονότα, όσο και για δολοφονικά μαχαιρώματα σε μετανάστες, όπως στον άτυχο Αφγανό που τον τραυ-μάτισαν δίπλα στην καρδιά τον περασμένο Σεπτέμβρη και η υπόθεσή του δικάζεται στις 12 Δεκέμβρη 2011. Όμως η κάλυψη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής από την περιβό-ητη «επιτροπή κατοίκων Αγίου Παντελε-ήμονα» είχε προλάβει να κάνει τη δουλειά της, επιτρέποντας στο συνδυασμό του Μι-χαλολιάκου να εκμεταλλευτεί την απουσία υποψήφιου δημάρχου του Λά.Ο.Σ. και να εκλέξει για δημοτικό σύμβουλο τον «φύ-ρερ» της οργάνωσης στην Αθήνα. Την ίδια στιγμή, στα ψιλά των εφημερίδων πέρασε η είδηση της προφυλάκισης του Χρήστου Ρήγα, πρωτοπαλίκαρου της Χρυσής Αυγής και υποψήφιου περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας, για υπόθεση διπλής δολοφονίας στους κύκλους του υποκόσμου. Ο Χρή-στος Ρήγας ήταν ο ίδιος που είχε συλληφθεί πριν από δύο χρόνια για παράνομη οπλοφο-ρία μέσα στο μπαρ –στέκι φασιστών– που διατηρούσε μέχρι πρόσφατα στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Σήμερα η συμμορία επιχειρεί την επέκταση της δράσης της σε νέες περιοχές, από τη Λούτσα ως τη Νίκαια και από το Παγκράτι ως τον Ασπρόπυργο και το Περιστέρι. Οι Έλληνες νεοναζί επι-

διώκουν να αποποιηθούν τη στάμπα του «μαχαιροβγάλτη» και να αυτοπροβληθούν ως «αντιμνημονιακό» παρακλάδι της ελλη-νικής ακροδεξιάς. Να επωφεληθούν από το γεγονός ότι γραβατωμένοι εκπρόσωποι του φασιστικού χώρου στρογγυλοκάθονται σε υπουργικά γραφεία και να αντλήσουν εκλογικά οφέλη από την ακροδεξιά δεξα-μενή στις επόμενες εκλογές. Όπως φάνηκε μάλιστα πρόσφατα στη Νίκαια, η νέα κυ-βέρνηση αποδείχτηκε ιδιαίτερα πρόθυμη να εμποδίσει αντιφασιστική συγκέντρωση 1.000 ανθρώπων να πορευτεί στους δρό-μους της Κοκκινιάς, καθώς δεκάδες δι-μοιρίες ΜΑΤ δημιουργούσαν υγειονομική ζώνη γύρω από τη μνημείο των πεσόντων του ιστορικού Μπλόκου της Κοκκινιάς, όπου είχαν το θράσος να συγκεντρωθούν 100 νεοναζί.

Αντιφασιστική πάλη στην εποχή των μνημονίωνΗ απόπειρα μετατροπής της Χρυσής Αυ-γής από περιθωριακή οργάνωση σκίνχεντ σε νεοναζιστικό κόμμα με πανελλαδικό δίκτυο υποστηρικτών και τοπικές ρίζες δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Όμως στην περίοδο κρίσης που διανύουμε, τα ΜΜΕ, οι μνημονιακές κυβερνήσεις και η ΕΛ.ΑΣ. έχουν αποδείξει περίτρανα πως δεν προ-τίθενται να δημιουργήσουν ιδιαίτερα προβλήματα στους νεοναζί, το αντίθετο μάλιστα. Γι’ αυτό η μαζική αντιφασιστι-κή δράση απέναντι στις φασιστικές προ-κλήσεις και η αποκάλυψη της εγκλημα-τικής δράσης των νοσταλγών του Χίτλερ έχει ιδιαίτερη σημασία. Δεν είναι τυχαίο πως οι νεοναζί δημιουργούν πυρήνες εκεί όπου η δράση της Αριστεράς είναι υποβαθμισμένη και όπου δεν υπάρχουν απαντήσεις στις επιθέσεις τους. Την ώρα αυτή, χιλιάδες και χιλιάδες εργαζομένων και νέων παλεύουν για να ανατρέψουν τα μνημόνια και τα χαράτσια της νέας κυ-βέρνησης. Οι αγώνες του επόμενου δια-στήματος έχουν τη δύναμη να περιθωρι-οποιήσουν τους φασίστες με την μπότα και να απονομιμοποιήσουν τους φασί-στες με τη γραβάτα. Αρκεί να υπάρχει δια-κριτό μέτωπο απέναντί τους και σύνδεση του κινήματος με την πάλη απέναντι στις φασιστικές προκλήσεις. Παρά τις «αντι-μνημονιακές», «διαχειριστικές», «πατρι-ωτικές» και λοιπές μεταμφιέσεις τους, οι φασίστες εξακολουθούν να έχουν απώτε-ρο στόχο το χτύπημα των εργατικών αγώ-νων και της Αριστεράς, προσφέροντας στο σύστημα τις καλύτερες υπηρεσίες...

ΜΑΤ και Χρυσή Αυγή επιτίθονται μαζί σε αντιφασίστες το 2008.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

23 Νοέμβρη 2011

Φοβισμένη η κυβέρνηση από τις αντιδράσεις για το χαράτσι

Της Κατερίνας Παρδάλη

Ο ι μαζικές αντιδράσεις απέναντι στο «χαράτσι» που εξαπλώνο-νται ταχύτατα σε όλη την Ελλά-

δα, φτάνοντας μέχρι και τα πιο απομονω-μένα χωριά και νησιά, η κατάληψη της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ στη Μεσογείων, η απόφαση του Πρωτοδικείου Καλαμάτας που πάγω-σε τη διακοπή ρεύματος, οι αντιδράσεις ακόμα και μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, έχουν πονοκεφαλιάσει τη συγκυβέρνηση Μνημονίου-Τρόικας.

Απειλές και υποχωρήσειςΟ Βενιζέλος παραπαίει ανάμεσα σε απει-λές και μικρές υποχωρήσεις. Το υπουρ-γείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι «παγώ-νουν» προσωρινά οι διακοπές ρεύματος, μέχρι να απαλλάξει κάποιες κατηγορίες συμπολιτών μας, που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν. Τελικά η απαλ-λαγή αφορά ακραίες περιπτώσεις και καλύπτει απειροελάχιστους (όσοι έχουν αναπηρία 80% και άνω, ανεξαρτήτως της αιτιολογίας, καθώς και όλοι όσοι τελούν υπό κάθε είδους μηχανική υποστήριξη). Πρόκειται για υποκριτική ευαισθησία. Βέβαια δεν δεσμεύονται να διορθώσουν ούτε τα λάθη υπερτιμολόγησης ! «Πλη-ρώστε και μετά βλέπουμε» είναι η εντολή.

Από την άλλη, να σημειωθεί ότι καταρ-γείται η δυνατότητα διακανονισμού των λογαριασμών (πληρωμή σε δόσεις) της ΔΕΗ, που είχε χαρακτήρα επιβίωσης για τα λαϊκά στρώματα. Γιατί, όπως καταγγέλ-λει η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, η τροπολογία για το χαράτσι δεν προβλέπει την πληρωμή του ρεύματος σε δόσεις. Έτσι, τουλάχιστον 320.000 καταναλωτές, που μέχρι σήμερα

πλήρωναν με δόσεις το λογαριασμό του ηλεκτρικού, θα βρεθούν χωρίς ρεύμα.

Το μέγεθος της κατακραυγής για το άδικο μέτρο που στερεί από τους πιο φτωχούς το ρεύμα –και τη θέρμανση– που είναι κοινωνικό αγαθό, προκάλεσε αντιδράσεις ακόμα και σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

ΑντιδράσειςΈτσι, 14 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, επώνυ-μα και με επιστολή τους, ζήτησαν την ελάφρυνση των μέτρων (παρόλο που τα ψήφισαν με τα μνημόνια και το μεσοπρό-θεσμο) και συγκεκριμένα να μην πλήττο-νται οι πιο φτωχοί και όσοι έχουν σπίτι κάτω από 80 τμ. Η ΝΔ δεν τολμάει να το υπερασπίσει. Ο Αντώνης Σαμαράς δηλώ-νει ότι δεν συμφωνεί με το χαράτσι, ενώ ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ (Μιχελάκης) δήλωσε ότι, όταν γίνουν κυβέρνηση στις 19 Φλεβάρη, θα το καταργήσουν. Μόνο το ΛΑΟΣ υπεραμύνεται του χαρατσιού και ζητάει τον… αποκεφαλισμό των δη-μάρχων που αντιστέκονται.

Όμως μια πιθανή μαζική απειθαρχία στη «ληστεία» προκαλεί εφιάλτες σε κυβέρνηση και «εταίρους». Γι’ αυτό ο Υπουργός Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλος, απάντησε με απειλές, στην απόφαση του Πρωτοδικείου Καλαμάτας και κάλεσε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να προ-σφύγει κατά της απόφασης, υποστηρίζο-ντας ότι εκδόθηκε «καθ’ υπέρβαση της δι-καιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων»!

Όμως οι απειλές δεν έπιασαν και φού-ντωσαν οι αντιδράσεις και όχι μόνο οι κινηματικές. Σχεδόν όλοι οι δικηγορικοί σύλλογοι της χώρας, όπως και ομάδες δικηγόρων, τάχθηκαν αφιλοκερδώς στις υπηρεσίες των δήμων και των πολιτών

που δεν πληρώνουν το χαράτσι. Μαζικές προσφυγές στα διοικητικά δικαστήρια, ασφαλιστικά μέτρα στο Ειρηνοδικείο, εξώδικα στη ΔΕΗ κατατίθενται καθημερι-νά και ταυτόχρονα ομάδες κατοίκων προ-χωρούν σε παρεμβάσεις, διαμαρτυρίες και αποκλεισμούς γραφείων της Επιχείρησης.

ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗΗ Ομοσπονδία Ηλεκτροτεχνιτών Ελ-λάδας με ανακοίνωσή της καλεί όλους τους ηλεκτροτεχνίτες να προσφερθούν εθελοντικά και να επανασυνδέσουν το ρεύμα σε όποιο σπίτι φτωχού και άνερ-γου συνανθρώπου μας κοπεί η παροχή ρεύματος, ενώ από το βράδυ της Κυρια-κής 20/11, συνδικαλιστές της ΔΕΗ έχουν καταλάβει το κέντρο έκδοσης εντολών διακοπής ρεύματος στη Μεσογείων θέ-τοντας εκτός λειτουργίας το πληροφο-ριακό σύστημα «Ερμής», με αποτέλεσμα να μπλοκαριστεί η είσπραξη λογαρια-σμών μέσω διαδικτύου ή ΑΤΜ.

Στο πλευρό των εργαζομένων βρίσκο-νται εκατοντάδες αλληλέγγυοι, η επιτροπή «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώ-νουμε», επιτροπές και συνελεύσεις κατοί-κων και όλα τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς (η Α. Παπαρήγα και ο Α. Τσί-πρας έδωσαν το παρών στην κατάληψη). Παρά τις κυβερνητικές και εισαγγελικές απειλές για επέμβαση των ΜΑΤ, οι εργα-ζόμενοι της επιχείρησης μένουν αμετα-κίνητοι στη στάση τους να αποτελέσουν τμήμα του κινήματος ανυπακοής ενάντια στα ληστρικά χαράτσια. Με κλιμάκωση και συντονισμό των δράσεων κατά του χαρατσιού της ΔΕΗ, να τους τρομάξουμε ακόμα περισσότερο. Καθολική άρνηση πληρωμών για να το πάρουν πίσω!

Ο αγώνας ενάντια στα χαράτσια της ΔΕΗ εξαπλώνεται μέρα με τη μέρα σε πόλεις, χωριά και γειτονιές.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν πληρώνουν το χαράτσι, γιατί δεν έχουν, δεν μπορούν, αλλά και δεν θέλουν να πληρώνουν απανωτούς φόρους, έκτακτες εισφορές και χαράτσια που στόχο έχουν να ρουφήξουν και τα τελευταία ψίχουλα μισθών και συντάξεων που μας έχουν μείνει. Ήδη πολλές οικογένειες αδυνατούν να πληρώσουν όχι μόνο το χαράτσι, αλλά και το ίδιο το ρεύμα.

Κανένας δεν μπορεί να ανεχτεί ότι την ίδια στιγμή που οι επιχειρηματίες και οι τραπεζίτες απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές και ζουν μέσα στην άνεση, εμείς οι πολλοί θα πρέπει να πληρώνουμε τα σπασμένα, να κρυώνουμε και να ζούμε στο σκοτάδι.

Τους απαντάμε ότι η παιδεία, η υγεία, το ρεύμα και το νερό δεν είναι εμπορεύματα. Ανήκουν στο λαό. Ανήκουν σε όλους εμάς.

Επιτροπή «Δεν χρωστάμε - Δεν πουλάμε - Δεν πληρώνουμε»Κάτοικοι, οικογένειες, νεολαίοι, συνταξιούχοι, πολυκατοικίες ολόκληρες, λαϊκές συνελεύσεις και επιτροπές εδώ και καιρό έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους με ομαδικές προσφυγές, με διαδηλώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας σε δημοτικά συμβούλια, σε γραφεία της ΔΕΗ, επανασυνδέοντας το ρεύμα εκεί που έχει κοπεί (βλ. σελ. 7). Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ από την άλλη έχουν δηλώσει ότι είναι αντίθετοι στο χαράτσι και ότι δεν θα αφήσουν κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα.

Ο αγώνας ενάντια στα χαράτσια χρειάζεται να εξαπλωθεί σε ακόμα περισσότερες γειτονιές και εργασιακούς χώρους. Η Επιτροπή Σωματείων Κινήσεων Συνελεύσεων «Δεν χρωστάμε- Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» προσπαθεί να συνεισφέρει στο συντονισμό όλων των επιτροπών. Για να έχει αποτέλεσμα ο αγώνας μας, είναι απαραίτητη η όσο το δυνατόν πλατύτερη ενότητα, η αλληλεγγύη και η συνεργασία, για να δώσουμε συντονισμένα αυτή τη μάχη. Καλούμε κάθε εργαζόμενο, κάθε άνεργο, κάθε άνθρωπο, που δεν θέλει και δεν μπορεί να πληρώσει, να παλέψει συλλογικά με τα σωματεία, τις συνελεύσεις κατοίκων, τους γείτονές του.

• Καλούμε όλες τις κινήσεις, συνελεύσεις, επιτροπές, σωματεία εργαζομένων και όλο τον κόσμο που αντιδρά στα χαράτσια, στις 2 Δεκέμβρη έξω από το Συμβούλιο της Επικρατείας (9πμ – Πανεπιστημίου 47-49), όπου θα συζητηθεί η προσφυγή του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών ενάντια στο χαράτσι.

• Επίσης, την ίδια μέρα στις 6μμ, στο Πολυτεχνείο, η επιτροπή «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» καλεί όλες τις κινήσεις σε συνέλευση, για την οργάνωση της συνέχισης του αγώνα.

• Συγκέντρωση διαμαρτυρίας - συμπαράστασης πραγματοποιούν την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011 και ώρα 13:00, η Ομάδα Πρωτοβουλίας Δήμων της Αττικής, στο Μηχανογραφικό Τμήμα της ΔΕΗ (Μεσογείων 190-194).

Η συγκέντρωση, στην οποία θα συμμετάσχουν οι Δήμοι Ελληνικού - Αργυρούπολης, Σαρωνικού, Περιστερίου, Πετρούπολης, Νέας Ιωνίας, Νίκαιας-Αγίου Ιωάννη Ρέντη, Βύρωνα, Χαϊδαρίου κ.α., έχει σκοπό να δηλώσουν οι δήμοι τη συμπαράσταση τους στους υπαλλήλους της ΔΕΗ και παράλληλα να εκφράσουν την έντονη διαμαρτυρία αλλά και αγανάκτηση τους για το ειδικό τέλος ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

• Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το δημαρχείο της Αθήνας, την Πέμπτη 24/11 στις 5μμ, καλούν η «Ανοιχτή Πόλη» (ΣΥΡΙΖΑ) και η «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ)», με σκοπό να συνταχθεί το δημοτικό συμβούλιο της πόλης στο δίκτυο των δήμων που αντιστέκονται στο χαράτσι της ΔΕΗ.

Ανυποχώρητος αγώνας