ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΞΙΟΥΠΟΛΗΣ

ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

“Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ”

Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΕ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ

Επιμέλεια εργασίας: Γαροπούλου Άννα Αμπράζη Δήμητρα Αθανασιάδης Γιάννης Γεωργίντσης Δημήτρης

Επιβλέπουσα Καθηγήτρια : κα. Γαϊτανίδου Ευθυμία

Σχολικό Έτος 2014-2015

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος………………………………………………..3

Ανατολή……………………………………………….. 4

Η γνώμη αυτών των γυναικών……………………… 6

Ενδυμασία και γάμος………………………………... 7

Χριστιανισμός– Μουσουλμανισμός και γυναίκα…. 9

Δύση……………………………………………..…….. 11

Από την αρχαιότητα………………………..………... 12

Επίλογος……………………………………………..... 14

Βιβλιογραφία………………………………………..... 15

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η εργασία αυτή πραγματοποιήθηκε με την επίβλεψη της κυρίας Γαϊτανίδου και

εντάσσεται στο πλαίσιο του μαθήματος ερευνητικής εργασίας της Β’ λυκείου το

σχολικό έτος 2014-2015, με θέμα την ενδυμασία των γυναικών στις χώρες της

Ανατολής και της Δύσης αντίστοιχα.

Κύριος σκοπός της εργασίας είναι

Α Η ευαισθητοποίηση των μαθητών-τριών

Β) Να προβληματιστούν τα παιδιά για παγίωνες αντιλήψεις

Γ) Να διεκδικήσουν ισότονη αντιμετώπιση και για τα δύο φύλα

Δ) Να αντιμετωπίσουν την οποιαδήποτε διάκριση

Η κύρια φιλοδοξία της συγκεκριμένης εργασίας είναι να αποκαλύψει τις έρευνες

που αφορούν το συγκεκριμένο θέµα και να εμβαθύνει σε τέτοιο σηµείο έτσι ώστε

η το τελικό συμπέρασμα που θα προκύψει να έχει καλύψει όλες τις πλευρές.

Μέσα από την παρουσίαση των δεδομένων και γενικά των απόψεων που

επικρατούν σχετικά µε την θέση της γυναίκας θα καταλήξουµε να

διαμορφώσουμε µια ευρύτερη γνώµη για τον ρόλο της και τις προοπτικές της στις

δύο κοινωνίες και συγκεκριμένα για τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν όσον

αφορά την ενδυμασία τους.

ΑΝΑΤΟΛΗ

Η ενδυμασία των γυναικών στην Ανατολή είναι τελείως διαφορετική από αυτή της

Δύσης. Εκεί , οι Ιουδαϊκές παραδόσεις επιβάλουν στις γυναίκες να φορούν ένα

κάλυμμα κεφαλιού όταν κυκλοφορούν δημοσίως, που πολλές φορές κάλυπτε

ακόμη και ολόκληρο το πρόσωπο, αφήνοντας έξω μόνο τα μάτια. Τα πιο γνωστά

είναι το tsador,το niqab και η μπούρκα

Σχετικά με το παραπάνω, και παρόλο που επικρατεί η αντίληψη ότι το Κοράνι

(ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων) είναι αυτό που προβλέπει την επιβολή της

μπούρκας στις γυναίκες, ωστόσο, σύμφωνα με τον Τατζ Χαργκέι, «Η μπούρκα

είναι μια μάσκα και ουδέποτε υπήρξε μέρος του Ισλάμ. Είναι απολύτως αδύνατο

να βρει κανείς αναφορά στην μπούρκα ή τη νικάμπ στο Κοράνι. Στο μεταξύ, και η

χιτζάμπ [ η μαντίλα] κάνει την εμφάνισή της στο Κοράνι οκτώ φορές, αλλά, και

πάλι, πουθενά δεν αναφέρεται σε σχέση με το κεφάλι της γυναίκας.» Στην

πραγματικότητα Το Ισλάμ δεν επινόησε το κάλυμμα του κεφαλιού. Ωστόσο, το

Ισλάμ το επιδοκίμασε. Το Κοράνι παροτρύνει τους πιστούς άντρες και γυναίκες,

να καλλιεργήσουν και να φυλάξουν τη σεμνότητά τους και παρακινεί τις πιστές

γυναίκες να επεκτείνουν το κάλυμμα του κεφαλιού τους, ώστε να καλύπτεται ο

λαιμός και το στήθος. Συγκεκριμένα αναφέρεται σε αυτό: “Να πεις στους πιστούς

να χαμηλώνουν τα βλέμματά τους και να προφυλάσσουν τη σεμνότητα τους.

Αυτό τους κάνει να γίνονται πιο αγνοί για τον εαυτό τους. Και ο ΑΛΛΑΧ γνωρίζει

όλα όσα κάνουν. .Και να πεις στις πιστές να χαμηλώνουν τα βλέμματά τους και

να προφυλάσσουν τη σεμνότητα τους και να καλύπτουν τα θέλγητρα τους, εκτός

των εξωτερικών και να ρίχνουν το πέπλο πάνω από τα στήθη τους και να μην

εκθέτουν τις ομορφιές τους εκτός στον άντρα τους ή στον πατέρα τους ή στον

πατέρα του ανδρός τους ή στα παιδιά τους ή στα παιδιά του ανδρός τους ή στ’

αδέρφια τους ή στα παιδιά των αδερφών τους ή στα παιδιά των (θηλυκών)

αδερφών τους ή στις εμπιστευόμενες γυναίκες τους ή στις σκλάβες τους που το

δεξί τους χέρι εξουσιάζει ή στους άρρενες υπηρέτες τους που είναι ελεύθεροι

από φυσικές ανάγκες ή στα μικρά παιδιά που δεν διακρίνουν σεξουαλικά ηδονή.

Να μη κτυπούν με τα πόδια τους για να σύρουν την προσοχή στις κρυμμένες

ομορφιές τους. Ω εσείς οι πιστοί, μετανοήστε και επιστρέψτε στον ΑΛΛΑΧ για να

επιτύχετε”.

Την γενικότερα επικρατέστερη αντίληψη σχετικά με την ενδυμασία των γυναικών

στην Ανατολή συνοψίζει περιεκτικά ο Αλλάμα Μουχάμμεντ Ιμπν Σάλιχ Ιμπν

Ουθάιμιν, ο οποίος είπε:

«Το χιτζάμπ είναι για τις γυναίκες να καλύπτουν ό,τι είναι απαγορευμένο γι’ αυτές

να αποκαλύπτουν. Καλύπτουν ό,τι πρέπει να καλύπτουν. Το πρώτο από τα

σημεία του σώματος που πρέπει να καλύπτουν είναι το πρόσωπο. Είναι η πηγή

του πειρασμού και η πηγή των ανθρώπων να την επιθυμούν. Έτσι λοιπόν πρέπει

να καλύπτει η γυναίκα το πρόσωπο της μπροστά στους άντρες που δεν της είναι

μάχραμ (π.χ. ο πατέρας, ο σύζυγος, ο αδερφός κ.α.). Όσο γι’ αυτούς που λένε ότι

το χιτζάμπ είναι να καλύπτουν το κεφάλι, τους ώμους, τη μέση, τα πόδια, κ.α. ενώ

επιτρέπεται να αποκαλύπτουν το πρόσωπο και τα χέρια τους, είναι ένας πολύ

παράξενος ισχυρισμός. Και αυτό επειδή είναι γνωστό ότι η πηγή του πειρασμού

και του κοιτάγματος είναι το πρόσωπο. Πώς μπορεί κάποιος να λέει ότι η Σαρία

απαγορεύει την αποκάλυψη των ποδιών των γυναικών ενώ τις επιτρέπει να

αποκαλύπτουν το πρόσωπο τους? Όλοι γνωρίζουν ότι ο πειρασμός από την

αποκάλυψη του προσώπου είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ ότι στην αποκάλυψη των

ποδιών. Όλοι επίσης γνωρίζουν ότι το πιο βασικό για έναν άντρα να δει σε μία

γυναίκα, είναι το πρόσωπο. Υπάρχουν δηλώσεις από τους συντρόφους του

προφήτη, τους ιμάμηδες και τους μεγάλους λογίους του Ισλάμ που δείχνουν ότι

είναι υποχρεωτικό για μία γυναίκα να καλύπτει όλο το σώμα της μπροστά σε

άντρες, όπως και το πρόσωπο της .Ανάμεσα στον σύζυγο όμως και στη σύζυγο

δεν υπάρχουν ‘σύνορα’ και μπορούν να κοιτάξουν ελεύθερα ο ένας στο σώμα του

άλλου.»

Μια ακόμη άποψη παρουσιάζει ο Ραβίνος Μ. Μπράυερ στο βιβλίο του « Η

Ιουδαία γυναίκα στη Ραβινική Γραμματεία», ο οποίος παραθέτει διάφορα

διάσημα αρχαία ρητά Ραβίνων όπως, «Δεν είναι συνήθεια των θυγατέρων του

Ισραήλ να βγαίνουν με ακάλυπτα τα κεφάλια τους» και «Καταραμένος ας είναι ο

άντρας που αφήνει τα μαλλιά της συζύγου του ακάλυπτα… μια γυναίκα που

αφήνει να φανούν τα μαλλιά της φέρνει φτώχεια.» Ο ίδιος αναφέρει επίσης πως,

η Καλύπτρα των Ιουδαίων γυναικών δεν ήταν πάντα σημάδι σεμνότητας. Η

καλύπτρα παρίστανε την αξιοπρέπεια και την ανωτερότητα των αριστοκρατικών

γυναικών. Αντιπροσώπευε επίσης το απροσπέλαστο μιας γυναίκας, ως

αγιασμένη ιδιοκτησία του συζύγου της .Η καλύπτρα σήμαινε τον αυτοσεβασμό ,

και την κοινωνική θέση μιας γυναίκας. Οι γυναίκες χαμηλότερων κοινωνικών

τάξεων φορούσαν , συχνά πέπλα, για δώσουν την μιας υψηλότερης θέσης. Το

γεγονός ότι η καλύπτρα είναι σημάδι αριστοκρατίας, ήταν ο λόγος που στην

παλιά Ιουδαϊκή κοινωνία, δεν επιτρεπόταν στις ιερόδουλες να καλύπτουν τα

μαλλιά τους. Ωστόσο, οι ιερόδουλες συχνά φορούσαν ένα ειδικό μαντήλι για να

δείχνουν σεβαστές.

Η ΓΝΩΜΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Όσο παράξενη και αν φαίνεται σε κάποιον άνθρωπο με διαφορετική νοοτροπία

και συνήθειες η συγκεκριμένη αντίληψη, ωστόσο για αυτές τις γυναίκες δεν είναι

κάτι άλλο, παρά μόνο τρόπος ζωής. Στην πραγματικότητα και εάν το

επεξεργαστούμε λίγο παραπάνω θα κατανοήσουμε πως, είναι λογικό μια

γυναίκα, η οποία έχει μεγαλώσει σε μια τέτοια κοινωνία, να δέχεται και να

συμβιβάζεται με αυτή την ιδιαιτερότητα. Έχοντας μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον

στο οποίο όλες οι γυναίκες έχουν την ίδια ενδυμασία και δεν υπάρχει καμία

διαφοροποίηση, είναι εύκολο για κάθε γυναίκα της Ανατολής να ακολουθήσει την

παράδοση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ομολογία μιας μουσουλμάνας αδερφή

από την Αυστραλία. Η Γιασμίν δήλωσε: “Το σώμα μου είναι κάτι που μου ανήκει

και δεν έχω να δώσω σε κανέναν λογαριασμό για το τι φοράω. Η μπούρκα είναι

κομμάτι της θρησκείας μου και το ότι τη φοράω δεν με κάνει λιγότερο άνθρωπο”

Επιπρόσθετα, υπάρχει μια βαθιά φιλαρέσκεια πίσω από τη δήλωση γυναικών

που καλύπτουν με μαύρο ύφασμα την ύπαρξή τους ,από το νύχι ως το φρύδι,

από τον ώμο ως το αστράγαλο: «όταν κυκλοφορούσα ακάλυπτη, οι άντρες με

κοιτούσαν προκλητικά». Βέβαια για να αντιληφθεί μια γυναίκα οποιαδήποτε

οπτική πρόκληση, θα πρέπει πρώτα να αναζητήσει το βλέμμα του θαυμαστή. Θα

πρέπει να θεωρεί εαυτόν αξιοθαύμαστο, διαφορετικά δεν θα αντιλαμβανόταν τα

βλέμματα. Ομιλούν βεβαίως για βλέμματα, όχι για κάτι παραπάνω .Στην Αίγυπτο

αυξάνονται διαρκώς εκείνες που επιλέγουν το νικάμπ ,την ισλαμική στολή που

εξαφανίζει όχι μόνο το πρόσωπο αλλά και το σουλούπι των γυναικών. Θα

περίμενε κανείς ότι με τον δεδηλωμένο σεβασμό στη θρησκευτική παράδοση οι

μουσουλμάνες ησυχάζουν. Κι όμως. Αν και η Ισλαμική «φιλοσοφία», ότι είναι

πάντοτε καλύτερο ν’ ασφαλίζουμε αντί να λυπόμαστε και αν και το Κοράνι

μεριμνά τόσο πολύ για την προστασία των σωμάτων των γυναικών και τη φήμη

των γυναικών, που ένας άντρας ο οποίος θα τολμήσει να κατηγορήσει άδικα μια

γυναίκα για έλλειψη αγνότητας θα τιμωρηθεί αυστηρώς, όπως ακριβώς αυτό

αναφέρει “Όσοι κατηγορούν ενάρετη γυναίκα για μοιχεία και δεν προσάγουν

τέσσερις μάρτυρες βεβαίωσης, τιμωρείστε τους με ογδόντα μαστιγώματα. Ο

ισχυρισμός τους απορρίπτεται ολοσχερώς καθότι είναι βλέμματα αλλά και για

φραστικές επιθέσεις και αγγίγματα. Το Αιγυπτιακό Κέντρο για τα δικαιώματα της

Γυναίκας πραγματοποίησε μια έρευνα που έδειξε ότι το 80% των Αιγυπτίων

έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση. Και η έκπληξη ήταν ότι οι περισσότερες

φορούσαν μαντίλα.

ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΓΑΜΟΣ

Ιδιαίτερη είναι η ενδυμασία της νύφης, ειδικά στην Ινδική παράδοση παρουσιάζει

εξαιρετικό ενδιαφέρον. Στην ενδυμασία της νύφης είναι η ενδυμασία “Punjabi”, η

νύφη συνηθίζεται να φοράει μια σειρά από κόκκινα βραχιόλια ελεφαντοστού, τα

οποία της τα έχει προσφέρει ο αδερφός της μητέρας της. Τα βραχιόλια αυτά

θεωρούνται καλός οιωνός, τόσο για τη νύφη όσο και για το νέο σπιτικό. ∆εν είναι

λίγες οι κοινότητες που συνηθίζουν να καλύπτουν τα χέρια των γυναικών με ένα

ιερό ύφασμα, το οποίο θεωρείται ότι ξορκίζει το κακό και το κακό μάτι. Ένα

Ιρανικό γαμήλιο προβλέπει ότι ο γαμπρός θα αγόραζε το ύφασμα που θα τύλιγε

τη γυναίκα του. Αυτό το φόρεμα αποτελούνταν από 10 πόδια υφάσματος που θα

τύλιγε γύρω από τη νύφη. Κατά τη διάρκεια της τελετής είναι έθιμο για μια

χαρούμενη γυναίκα να κρατάει ένα ημιδιαφανές σάλι πάνω από το κεφάλι του

ζευγαριού. Η ζωγραφική του σώματος με άργιλο και άλλες φυσικές χρωστικές

ουσίες υπάρχει στους περισσότερους αν όχι σε όλους τους ανατολικούς

πολιτισμούς, συχνά «φορεμένη» κατά τη διάρκεια τελετών και επιζεί ακόμα με

αυτή την αρχαία μορφή μεταξύ γηγενών ανθρώπων στην Αυστραλία, στα νησιά

του Ειρηνικού και σε μέρη της Αφρικής. Μια μορφή ζωγραφικής σωμάτων

γνωστή με το όνομα Mehndi, χρησιμοποιώντας τις χρωστικές ουσίες φτιαγμένες

από henna ήταν και ασκείται ακόμα στην Ινδία και στη Μέση Ανατολή, ειδικά στις

νύφες. Από τη δεκαετία του 90, το Mehndi έχει γίνει δημοφιλές μεταξύ των

νεαρών γυναικών στο δυτικό κόσμο. Από τη δεκαετία του 60 η ζωγραφική

σωμάτων έγινε μόδα και στις δυτικές χώρες. Ωστόσο, παρουσιάστηκε με

διαφορετικούς τρόπους καθώς γίνεται κυρίως σε γυμνά σώματα παρά σε

πρόσωπα.

Χριστιανισμός - Μουσουλμανισμός και Γυναίκα

Ας δούμε, όμως, ποια είναι στάση των θρησκειών και ιδιαίτερα της

Μουσουλμανικής θρησκείας και του Χριστιανισμού απέναντι στο γυναικείο φύλο.

«Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός. κεφαλή δε

της γυναικός, ο ανήρ. κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός. Πάσα δε γυνή

προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή, καταισχύνει την

κεφαλήν εαυτής.. Διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την κεφαλήν αυτού,

επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού. η γυνή είναι δόξα του ανδρός. Διότι ο ανήρ

δεν είναι εκ της γυναικός αλλά η γυνή εκ τους ανδρός. επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ

δια την γυναίκα, αλλ´ η γυνή δια τον άντρα» (Α´ Κορινθίους )

Εδώ και αιώνες, και στην αρχή της εμφάνισης του χριστιανισμού υπήρχε η

συνήθεια οι γυναίκες να φορούν κάλυμμα κατά τις δημόσιες εμφανίσεις τους.

Μόνο οι υπόπτου ηθικής γυναίκες δεν κάλυπταν το κεφάλι τους. Μερικές δε

χριστιανές που νόμισαν ότι ανήκαν σε μια θρησκεία που κήρυσσε την ισότητα

των ανθρώπων αποτόλμησαν να βγάλουν την ώρα των συναθροίσεων της

Εκκλησίας το κάλυμμα από το κεφάλι τους, γεγονός που τρόμαξε τους

περισσότερο προσηλωμένους στη σεμνοτυφία χριστιανούς. Τότε ο Παύλος

φρόντισε με το παραπάνω απόσπασμα να επαναφέρει στην τάξη τις γυναίκες

που τόλμησαν να βγάλουν το μαντήλι, τους έδειξε ποια είναι η θέση τους. Και

αυτό δεν είναι το μόνο απόσπασμα του Παύλου που δείχνει πως ήθελε ο

χριστιανισμός τη γυναίκα. Στην ίδια επιστολή λέει «Αι γυναίκες σας ας σιωπώσιν

εν ταις εκκλησίες. διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να

υποτάσσονται, καθώς και ο νόμος λέγει. (Α´ Κορινθίους ιδ´ 34-35).

Μερικοί αιώνες χωρίζουν αυτά τα γεγονότα, αλήθεια ποιο είναι το νήμα που τα

συνδέει; Ο Χριστιανισμός σήμερα εμφανίζεται διαφορετικός. Τι είναι αυτό που

κάνει μια θρησκεία να «ανοίγει» και να «κλείνει» την ηθική της «υπόσταση» για

τα δύο φύλα;

Η θρησκευτική αντίληψη για την κατωτερότητα της γυναίκας και η μείωση της

αξιοπρέπειάς της αναδύεται και από τα κείμενα για την προέλευσή της, όπως η

διήγηση που αναφέρει ότι η πρώτη γυναίκα η Εύα δημιουργήθηκε από το Θεό

για να μην είναι ο άντρας μόνος και στεναχωριέται, για να έχει να ασχολείται ο

Αδάμ.

Τον ίδιο μύθο για τη δημιουργία της γυναίκας αναφέρει και το Κοράνι των

μουσουλμάνων και το ιουδαϊκό Θωρ και τα άλλα ιερά βιβλία των διαφόρων

θρησκειών και υποστηρίζουν ότι η γυναίκα απ´ την καταγωγή της είναι κατώτερη

ύπαρξη, που δημιουργήθηκε ύστερα από τον άντρα και υποτάσσεται σ´ αυτόν.

«εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκει μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός,

αλλά να ησυχάζει. Διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα, και ο Αδάμ δεν

ηπατήθη. αλλ´ η γυνή απατηθείσα έγινε παραβάτις.». (Α´ Τιμόθεον β´ 9-5)

Οι γυναίκες μετά το Θεό πρέπει να φοβούνται τον άντρα! Αυτό είναι το κλισέ και

του Χριστιανισμού και του Ισλαμισμού. «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους

άνδρας σας ως εις τον Κύριον. διότι ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός καθώς και

ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος. Αλλά

καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας

υποτάσσονται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα» (Προς Εφεσίους).

Στο Μαρόκο για μια γυναίκα που δεν είναι καλυμμένη χρησιμοποιείται η έκφραση

«αριάνα», δηλαδή γυμνή. Στην Αλγερία πριν λίγα χρόνια αρκετοί βουλευτές

βρέθηκαν να αντιδικούν για το μήκος της βέργας με την οποία πρέπει να δέρνει ο

άνδρας τη γυναίκα του.

ΔΥΣΗ

Η γυναίκα στη δύση κατέχει µια ευνοϊκότερη θέση από τις γυναίκες στην

Ανατολή. Η γυναίκα σε αυτή τη µερία της Γης απολαμβάνει τα αγαθά της

ισότητας των δυο φύλων, φοράει ρούχα που της αρέσουν και την κολακεύουν

χωρίς να πρέπει να λογοδοτήσει για τίποτα. Στις δυτικές χώρες οι γυναίκες

αρέσκονται στο να περιποιούνται τον εαυτό τους. Φροντίζουν το μακιγιάζ τους, τα

µαλλιά τους, τα ρούχα τους και γενικά τον καλλωπισµό τους για να είναι

ευπαρουσίαστες. Άλλωστε, είναι γνωστό πως το ντύσιµο χρησιμοποιείται

ιδιαιτέρως για να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο. Η ενδυμασία των γυναικών

βέβαια εξαρτάται από την οικονοµική τους ευχέρεια. Έτσι εύπορες γυναίκες

ντύνονται µε ακριβά ενδύµατα ενώ άλλες µε χαµηλή οικονοµική επιφάνεια

φορούν φθηνότερα και πιο απλά ρούχα. Το ντύσιµο µιας γυναίκας εξαρτάται από

διάφορους παράγοντες οι οποίοι το διαφοροποιούν και το κάνουν µμοναδικό. Οι

παράγοντες αυτοί είναι κυρίως θρησκευτικοί. Έτσι, µια γυναίκα στην Ανατολή

είναι αναγκασμένη να κυκλοφορεί µε μπούρκα είτε µε οτιδήποτε άλλο που

καλύπτει ολόκληρο του σώµα της αντίθετα στη ∆ύση είναι ελεύθερη να φορέσει

τα ρούχα που επιθυµεί αναδεικνύοντας το σώµα της. Ακόμα και στης μέρες μας

παρατηρείται μεγάλη διαφορά στο ντύσιμο των γυναικών της Ανατολής από

αυτές της Δύσης αλλά ακόμα και στην ίδια κοινωνία καθώς συμβιώνουν γυναίκες

με διαφορετική ενδυμασία, έτσι ενώ κάποιες γυναίκες φοράνε αποκαλυπτικά

ρούχα κάποιες άλλες είναι υποχρεωμένες να φοράνε την μπούρκα παντού. Η

ποικιλία των χρωμάτων και η φωτεινότητά των ρούχων στης γυναίκες στην Δύση

εξωτερικεύει τον ψυχικό τους ανέφελο κόσµο και υπάρχει συνεχείς αναζήτηση

της πρωτοτυπίας που ταυτίζεται µε το προοδευτικό , ενώ το παλιό θεωρείται

συντηρητικό επίσης οι πνευματικές τους αναζητήσεις, τα υπαρξιακά προβλήματα

δηλώνονται µε πλήθος μικροαντικειμένων και υιοθετούν κάποια πρότυπα άλλον

γυναικών που βλέπουν στην τηλεόραση στον κινηματογράφο στα περιοδικά που

ντύνονται ακόμα πιο ωραία και διαφορετικά και προσπαθούν να μοιάσουν σε

αυτές .Οι γυναίκες που ασχολούνται με την μόδα γιατί συχνά δεν ξέρουν ποιες

είναι νιώθουν την ανάγκη να προσελκύσουν την προσοχή των άλλων.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ…

Αν και δεν έχει διατηρηθεί κάποιο ρούχο μέχρι τις μέρες μας, αντλούμε

πληροφορίες από άλλα ευρήματα όπως αγάλματα, αγγεία και άλλες

καλλιτεχνικές απεικονίσεις. Τα ρούχα ήταν, σχεδόν αποκλειστικά, χειροποίητα

φτιαγμένα στο σπίτι και χρησιμοποιούνταν και ως κλινοσκεπάσματα ή στρωσίδια.

Παρά την γενική αντίληψη ότι τα ρούχα ήταν όλα λευκά, στην πραγματικότητα,

σύμφωνα με ίχνη χρωμάτων σε αγάλματα και από συμπεράσματα βάσει

αγγείων, τα υφάσματα που φορούσαν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αρκετά έντονα

χρώματα και τα ρούχα ήταν περίτεχνα διακοσμημένα. Άνδρες και γυναίκες

φορούσαν ένα εσωτερικό ρούχο, είτε τον πέπλο είτε τον χιτώνα, και ένα

εξωτερικό, το ιμάτιο. Ο πέπλος ήταν από πιο βαρύ ύφασμα, μάλλινος συνήθως

ενώ ο χιτώνας ήταν ελαφρύτερος, από λινό ύφασμα. Εφάρμοζαν στο σώμα με

την βοήθεια πόρπης ή/και ζώνης. Αν τραβούσε κανείς το πέπλο προς τα πάνω

κάτω από την ζώνη, το άνω μέρος φαινόταν σαν ξεχωριστή μπλούζα και αυτό

λεγόταν κόλπος. Επίσης μπορούσε να φορεθεί ένα πχ Δωρικός χιτώνας πάνω

από έναν Ιωνικό δημιουργώντας ένα δημοφιλές (μοδάτο) αποτέλεσμα για τις

γυναίκες της εποχής. Ο χιτώνας των ανδρών ήταν συνήθως πιο κοντός, έφτανε

το πολύ μέχρι το γόνατο. Το στροφίον, είδος εσωρούχου, και

το επίβλημα (εσάρπα) μπορούσαν να φορεθούν και εξωτερικά. Οι επίσης άνδρες

φορούσαν ένα καπέλο, τον πέτασο, ενώ οι γυναίκες φορούσαν πιο συχνά ένα

διάδημα (διά + δένω) το στεφάνι. Έξω από την οικία τους

φορούσαν σανδάλια από δέρμα, μπότες και άλλα υποδήματα, ενώ μέσα

κυκλοφορούσαν περισσότερο ξυπόλυτοι αν και υπήρχε και υπόδημα που

χρησίμευε όπως οι σημερινές παντόφλες.

Οι Ρωμαίοι επηρεάστηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό και στον τομέα της

ενδυμασίας. Τα ρούχα τους ήταν παρόμοια με τα ελληνικά. Η ενδυμασία

στο Βυζάντιο διατήρησε ορισμένα στοιχεία από την ελληνορωμαϊκή παράδοση,

αλλά δέχτηκε και ανατολικές επιδράσεις, καθώς και την επίδραση της

χριστιανικής θρησκείας. Γενικά, η βυζαντινή ενδυμασία χαρακτηρίζεται από

επισημότητα και μεγαλοπρέπεια.

Η μεσαιωνική ενδυμασία στη Δυτική Ευρώπη συνδύαζε στοιχεία από τη

ρωμαϊκή φορεσιά με άλλα, που προέρχονταν από τα γερμανικά φύλα που είχαν

κατακτήσει τη Δύση. Οι γυναίκες φορούσαν δύο μακριά φορέματα, το ένα πάνω

από το άλλο. Οι άντρες συνήθιζαν να φορούν ένα κοντό πουκάμισο και

παντελόνια. Από τότε καθιερώθηκαν τα φορέματα για τις γυναίκες και τα

παντελόνια για τους άντρες.

Στην Αναγέννηση (15ος-16ος αι.) τα ενδύματα ήταν πολυτελή και έδιναν

όγκο στο σώμα. Κατά το 17ο αιώνα συνηθίζονταν πολλές δαντέλες και φιόγκοι

στα ρούχα, καθώς και περούκες στο κεφάλι για άντρες και γυναίκες.

Κατά το 18ο αιώνα η ενδυμασία χαρακτηριζόταν από κομψότητα, χάρη και

απαλά χρώματα. Κατά το19ο αιώνα, οι άντρες υιοθέτησαν το -αγγλικής

προέλευσης- κοστούμι, που παρέμεινε, με μικρές αλλαγές, μέχρι σήμερα η κύρια

αντρική ενδυμασία. Οι γυναίκες φορούσαν κρινολίνο και καπέλο.

Κατά τον 20ό αιώνα σημειώθηκε μεγάλη αλλαγή στην ενδυμασία. Η εξέλιξη

της τεχνολογίας (συνθετικά υλικά, μαζική παραγωγή έτοιμων ρούχων), οι

κοινωνικές αλλαγές και ο νέος τρόπος ζωής δημιούργησαν έναν πιο απλό τρόπο

ντυσίματος. Οι γυναίκες δανείζονται στοιχεία της αντρικής ενδυμασίας, όπως τα

παντελόνια, κόβουν κοντά τα μαλλιά τους και κονταίνουν τις φούστες τους.

Θέλουν να δείξουν έτσι τον καινούργιο ρόλο τους στην κοινωνία. Οι άντρες

τολμούν ένα πιο άνετο και χαρούμενο ντύσιμο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μετά από 4 μήνες δουλειάς και ανταλλαγής απόψεων καταλήξαμε στο ότι η

επιλογή του θέματος μας δικαίωσε καθώς αποδείχτηκε πιο ενδιαφέρον από τις

αρχικές μας εκτιμήσεις και προσδοκίες. Μας δόθηκε η ευκαιρία πέρα από το να

διατρέξουμε ιστορικά κάποιες περιόδους που σηματοδότησαν αλλαγές στον

ενδυματολογικό κώδικα των γυναικών, αλλά και πώς ο τρόπος ένδυσης των

γυναικών υπαγορεύεται από το Ισλάμ. Καθότι μεγαλωμένοι σε μια ευρωπαϊκή

χώρα, χωρίς περιορισμούς, ιδιαιτέρους τουλάχιστον ως προς την ενδυμασία μας,

τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια της τάξης μας αιφνιδιαστήκαμε, ανά στιγμές

σοκαριστήκαμε από τους περιορισμούς και κυρίως τις κυρώσεις που υφίστανται

γυναίκες στις μουσουλμανικές χώρες, αν τολμήσουν να παραβιάσουν τους

κείμενους κανόνες.

Ολοκληρώνοντας, νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας στην

καθηγήτρια που μας επέβλεψε, συντόνισε και καθοδήγησε την προσπάθεια μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

http://lyk-galat.att.sch.gr/autosch/joomla15/images/stories/PROJECT/ 2013-14/BTETR/ERGBTER/A2.pdf

http://lyk-iteas.fok.sch.gr/projects/B2b_woman.pdf

http://eagainst.com/articles/burca-politismikes-sigkrouseis/