Η δεύτερη κλίση περιλαμβάνει ονόματα: αρσενικά και θηλυκά σε: -ος ουδέτερα σε: -ον συνηρημένα σε: -ους αττικόκλιτα αρσενικά και θηλυκά σε: -ως, ουδέτερα σε: -ων  

Παρατηρήσεις: Τα αρσενικά και τα θηλυκά της β' κλίσης έχουν τις ίδιες καταλήξεις στον ενικό και στον πληθυντικό. Τα ουδέτερα σχηματίζουν στον ενικό και στον πληθυντικό τρεις πτώσεις όμοιες: την ονομαστική, την

αιτιατική και την κλητική.

ασυναίρετα ουσιαστικά 

καταλήξεις ασυναίρετων της β' κλίσηςΕνικός Αρσενικά Θηλυκά Ουδέτερα

ον.γεν.δοτ.αιτ.κλ.

-ος-ου-ῳ-ον-ε

-ον-ου-ῳ-ον-ον

Πληθυντικός

ον.γεν.δοτ.αιτ.κλ.

-οι-ων-οις-ους-οι

-α-ων-οις-α-α

 

Παραδείγματα αρσενικών και θηλυκών

αρσενικά

  (οξύτονα) (παροξύτονα) (προπαροξύτονα)

ὁτοῦτῷτὸνὦ 

θε-ὸςθε-οῦθε-ῷθε-ὸνθε-ὲ

λόγ-οςλόγ-ουλόγ-ῳλόγ-ονλόγ-ε

ἄνθρωπ-οςἀνθρώπ-ουἀνθρώπ-ῳἄνθρωπ-ονἄνθρωπ-ε

οἱτῶν

θε-οὶθε-ῶν

λόγ-οιλόγ-ων

ἄνθρωπ-οιἀνθρώπ-ων

τοῖςτοὺς

ὦ 

θε-οῖςθε-οὺςθε-οὶ

λόγ-οιςλόγ-ουςλόγ-οι

ἀνθρώπ-οιςἀνθρώπ-ουςἄνθρωπ-οι

θηλυκά

(οξύτονα) (παροξύτονα) (προπαροξύτονα)

ἡτῆςτῇτὴνὦ 

ὁδ-ὸςὁδ-οῦὁδ-ῷὁδ-ὸνὁδ-ὲ

νῆσ-οςνήσ-ουνήσ-ῳνῆσ-οννῆσ-ε

κάμηλ-οςκαμήλ-ουκαμήλ-ῳκάμηλ-ονκάμηλ-ε

αἱτῶνταῖςτὰςὦ 

ὁδ-οὶὁδ-ῶνὁδ-οῖςὁδ-οὺςὁδ-οὶ

νῆσ-οινήσ-ωννήσ-οιςνήσ-ουςνῆσ-οι

κάμηλ-οικαμήλ-ωνκαμήλ-οιςκαμήλ-ουςκάμηλ-οι

 

Παρατηρήσεις Τα οξύτονα (αυτά που τονίζονται στη λήγουσα) και τα παροξύτονα (αυτά

που τονίζονται στην παραλήγουσα) διατηρούν τον τόνο τους σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή,π.χ. θεός, ὁδός, λόγος, νῆσος 

Τα προπαροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην προπαραλήγουσα) στη γενική και δοτική του ενικού και στη γενική, τη δοτική και την αιτιατική του πληθυντικού κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσαπ.χ. ἄνθρωπος,  κάμηλος

 

 

 

Παραδείγματα ουδέτερων

  (οξύτονα) (παροξύτονα) (προπαροξύτονα)

τὸτοῦτῷτὸὦ 

φυτ-ὸνφυτ-οῦφυτ-ῷφυτ-ὸνφυτ-ὸν

δῶρ-ονδώρ-ουδώρ-ῳδῶρ-ονδῶρ-ον

μυστήρι-ονμυστηρί-ουμυστηρί-ῳμυστήρι-ονμυστήρι-ον

τὰτῶντοῖςτὰὦ 

φυτ-άφυτ-ῶνφυτ-οῖςφυτ-άφυτ-ά

δῶρ-αδώρ-ωνδώρ-οιςδῶρ-αδῶρ-α

μυστήρι-αμυστηρί-ωνμυστηρί-οιςμυστήρι-αμυστήρι-α

 

Παρατηρήσεις 

Η κατάληξη -α των ουδετέρων είναι βραχύχρονη. Τα οξύτονα (αυτά που τονίζονται στη λήγουσα) και τα παροξύτονα (αυτά

που τονίζονται στην παραλήγουσα) διατηρούν τον τόνο τους σε όλες τις πτώσεις στην ίδια συλλαβή,π.χ. φυτόν, δῶρον 

Τα προπαροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην προπαραλήγουσα) στη γενική και δοτική του ενικού και πληθυντικού κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσαπ.χ. μυστήριον