“…ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΣΤΗ ΓΗ”

Διασκευή του Αδριανού Γ. Μουταβελή, Δάσκαλου στην Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση (Mentosa, 2009)

Μια φορά κι έναν καιρό, καθώς ο Θεός κοιτούσε από κει ψηλά τα δημιουργήματά Του, παρατήρησε πως ο άνθρωπος είχε ξεφύγει “απ’ το κατ’ εικόνα και ομοίωση”. Η ύπαρξη του ανθρώπινου όντος, έμοιαζε να χάνει το σκοπό της…

Η βία κυριαρχούσε στη γη

Αδριανός Γ. Μουταβελής

Οι πόλεμοι έμοιαζαν ατελείωτοι

Αδριανός Γ. Μουταβελής

Ο πόνος ήταν καθημερινός

Αδριανός Γ. Μουταβελής

Η εγκατάλειψη συνηθισμένη

Αδριανός Γ. Μουταβελής

Στον κόσμο που είχε πλάσει, βασίλευε η απομόνωση

Κυριαρχούσε η φτώχεια και η εκμετάλλευση

βασίλευε η αδιαφορία…

…η έλλειψη της έννοιας του καθήκοντος

Αδριανός Γ. Μουταβελής

Γι’ αυτό το λόγο, τότε, κάλεσε τους αγγέλους του και τους είπε: -Για κοιτάξτε τους ανθρώπους, μου φαίνεται πως χρειάζονται την βοήθειά μας!-Τι μπορούμε να κάνουμε Θεούλη μας, εμείς είμαστε ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ!-Νομίζω ότι θα έπρεπε ίσως να κατεβείτε στη γη…

-Εμείς; ρώτησαν οι άγγελοι γεμάτοι δέος και φόβο.

– Ναι, εσείς. Εσείς είστε οι εκλεκτοί μου. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να το κάνει! Κανείς άλλος δεν έχει την ικανότητα να τους βοηθήσει!

-Δημιούργησα τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή μου. Έδωσα σε όλους ιδιαίτερες ικανότητες.Κάθε έναν, τον έκανα τοσο ίδιο με τον άλλο και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό!

Κάποιοι απ’ αυτούς θα δημιουργούσαν πλούτη για να τα μοιραστούν με τους φτωχούς. Άλλοι, θα είχαν καλή υγεία για να φροντίζουν τους αρρώστους…

Κάποιοι θα ήταν σοφοί και άλλοι, πολύ απλοί, ώστε να μπορέσουν όλοι να μοιραστούν αισθήματα αγάπης, θαυμασμού και σεβασμού.

Οι καλοί θα έπρεπε να προσεύχονται για εκείνους που έπρατταν σα να ήταν κακοί, οι υπομονετικοί να ανέχονται τους νευρικούς…

…

-Δηλαδή Θεούλη μας, τι ακριβώς θα πρέπει κάνουμε, ρώτησαν ανήσυχοι οι άγγελοι..

-Μιας και οι άνθρωποι ξέχασαν ότι τους έκανα διαφορετικούς για να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον …

Να κατεβείτε εσείς, με εμφανείς διαφορές και κοινή αποστολή

-Εσύ, λέει σε έναν άγγελο, θα έχεις τέλεια μνήμη και αυτοσυγκέντρωση….

Θα είσαι τυφλός…

-Εσύ… θα είσαι πολύ ξεχωριστός στο σώμα σου και πολύ δημιουργικός όταν εκφράζεσαι…

Θα έχεις αναπηρία στα άκρα

Εσύ… θα έχεις καταπληκτικές σκέψεις, θα γράψεις βιβλία, θα γίνεις ποιητής.

Θα έχεις εγκεφαλική παράλυση

Εσένα… θα σου δώσω το δώρο της αγάπης και θα είσαι ο εκφραστής της, θα υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εσένα σε όλη τη γη, και δεν θα υπάρχει καμία φυλετική διάκριση ανάμεσά σας, γιατί το πρόσωπο, τα μάτια σας, τα χέρια και το σώμα σας θα είναι ίδια, σα να ήσασταν όλοι αδέρφια

Θα έχεις σύνδρομο Down

Εσύ … θα ζεις στη γη, αλλά το μυαλό σου θα παραμείνει στον ουρανό, θα προτιμάς να ακούς τη δική μου φωνή από αυτή των ανθρώπων…

Θα έχεις αυτισμό

Εσένα… τα οστά σου θα είναι πολύ ευάλωτα, και εύθραστα, όμως, η εξυπνάδα και η χαρά σου δεν θα συγκρίνονται με κανενός άλλου…

Θα έχεις ατελή οστεογένεση

Στο τελευταίο αγγελάκι είπε:

-Θα είσαι εργατικός όπως κανείς άλλος, θα σου λείπουν τα χέρια και θα τα κάνεις όλα με τα πόδια και το στόμα…

Τότε, οι άγγελοι ένοιωσαν ικανοποιημένοι που θα βοηθούσαν τους ανθρώπους, όμως τους προκαλούσε τεράστια θλίψη το ότι θα έπρεπε να αποχωριστούν τον ουρανό προκειμένου να εκπληρώσουν την αποστολή τους:

-Πόσο θα ζήσουμε μακριά από τον ουρανό;

-Πόσο καιρό θα είμαστε μακριά Σου;;

-Μην ανησυχείτε! Θα είμαι πάντα δίπλα σας.

Άλλωστε, αυτό θα κρατήσει μόνο για μια ανθρώπινη ζωή. Μετά θα είστε και πάλι εδώ, στον ουρανό!

-Κι έτσι κατέβηκαν και κατεβαίνουν συνέχεια στη γη…

Κάθε ένας έρχεται στη μήτρα μιας μητέρας

Με τη γέννησή τους τους προξενούν φόβο και άγχος. Προκαλούν και δέχονται πολύ πόνο.

Κάποιοι γονείς, δεν τα καταφέρνουν, αρνούνται την αποστολή...

Κάποιοι άλλοι ρίχνουν ευθύνες ο ένας στον άλλο…

…και πολλοί περισσότεροι δακρύζουν με αγάπη, και αποδέχονται την ΕΥΘΥΝΗ…

Την ΕΥΘΥΝΗ να τα ανθρέψουν…

Την ΕΥΘΥΝΗ να τα εκπαιδεύσουν…

Την ΕΥΘΥΝΗ να τα καθοδηγήσουν στη ζωή…

Κι έτσι ο άνθρωπος συνεχίζει να μαθαίνει από αυτό το δύσκολο μάθημα που στέλνει ο Ουρανός με τ’ αγγελάκια Του

Και θα συνεχίσουν να κατεβαίνουν οι άγγελοι στη γη,

και θα συνεχίσουν να έρχονται ώσπου να δείξουμε ανθρωπιά στους συνανθρώπους μας…

…Μέχρι να κατανοήσουμε και να αποδεκτούμε, ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί!

Κι αν είναι αλήθεια αυτό που έλεγε ο γερο-πατέρας μου, ότι δηλαδή όλα τα παραμύθια στην πραγματικότητά τους είναι αληθινά,

μου φαίνεται πως ίσως είναι ώρα να δώσουμε ακόμα περισσότερη αγάπη στα

αγγελάκια μας!

Αδριανός Γ. Μουταβελής

“…ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΣΤΗ ΓΗ”

Διασκευή του Αδριανού Γ. Μουταβελή, από Mentosa, Al., 2009, Instituto Mexicano del Seguro Social