រឿងខ្លី រទេះ និងគោ

រទ េះ និងទោ 1

ការផ្សាយរបស់សមូហកមមប៉ា កកាខ្មមរ 2

ខ្ផ្សែកមួយននការផ្សាយសាកល្បងរបស់សមូហកមមប៉ា កកាខ្មមរ

©រក្សាសិទ្ធិគ្រប់បបបយ៉ា ង២០១១ [email protected]

http://khmerpen.blogspot.com

3 និពនធទោយ ឡឹក ជំទោរ

ររឿងខ្លី

និពធនរោយ ឡឹក ជរំោរ

ថ្ងៃរនេះរពេះសុរយិាបរចេញករំៅយា៉ា ងខ្ល ងំររបៀបបីដូចជាខឹ្ងនឹងផផនដី។ រៅកណ្តា លរាជធានីភនរំពញរតា រសទើរផែរឆេះផសបករៅរ ើយ។

រពលឈប់ចរំភលើងសាុបមាងៗខ្ញុ រំសទើរផែររមិំនបាន ចហំាយរតា និងផផែងផដលភាយរចញពីរងផដលមិនបានរែួែពិនិែយបរចេករសសរែឹមរែូវ ។ ខ្ញុ ំពាយាមសមលឹងរមើលររប់រចក លកតាមដងវងិីរងំឡាយផដលពូរបើកកង់បីបានោខំ្ញុ ំឆ លងកាែ់។ សួនចារមួយចនួំនកនុងរាជធានីឥឡូវបានផកលមអជាងមីរសទើ រផែចមិំនបានរៅរ ើយសួនចារផដលខ្ញុ ំធាល ប់ស្គា ល់មុនរពលរចញរៅររៀនរោេះក៏បានបាូររ ម្ េះងមីផដរ។

ពូរបើកកង់បីពនយល់ខ្ញុពីំមូលរ ែុរផែងៗថ្នការផ្លល ស់បាូ ររ ម្ េះថ្នសីកផនលងរងំរោេះតាមផែគាែ់បានដឹង...។ សីតាងំសខំ្ន់ៗរបស់រាជធានីខ្លេះក៏បានរោេះដូររៅជាការស្គងសង់សណំង់អគារខ្ពស់ៗ សនទឹមនឹងការផ្លល ស់បាូ ររនេះរយើងរ ើញរៅតាមសួនចារមួយចំនួនរែូវបានផកលមអជាងមី រ ើយកស្គងរូបសណំ្តកវរីៈជន និងអនករបាជញលបរីបស់ផខ្មរផងផដរ... នឹករិែបារមភផែពីរជារវាសោរបស់ផខ្មររភលច រតា រភលចធុកំលិនលូ។ ខ្ញុ ំក៏សររមចចុេះពីរងែូចរោេះ សំរៅហាងការ វមួយកផនលងរៅតាមដងមហាវងីិ។ ហាងការ វមួយរោេះមានការែុបផែយា៉ា ងរបណីែផដលនឹកស្គម នមិនរែូវ។ ខ្ញុ ំឆៃល់នឹងការរចោរបស់ហាងការ វរោេះផមនផសន


... រមើលរៅមាា ងរោេះរ ើញផែកាច់ផខ្មរផដលរចោតាមផបបបោទ យរសី...រៅចកំណ្តា លហាងដ៏មានផ្លសុកភាពរនេះ មានរូបសំណ្តករពេះបាសជ័យវរ មន័សី៧ រធវើអពីំងមផកវកនុងផភនន ភ័ក្តកាញញឹមរបកបរោយសសពិធរាជធម៌។ ខ្ញុសំររមចរៅការ វមកផឹក។

“បងរបុសអរចជើញការ វ...” សមាីបុរសរលើកការ វមកមាន ក់រនេះខ្ញុ ំធាល ប់ឮពីមុនមក។

ខ្ញុក៏ំសួររៅរររពលផដលររផបរខ្នងរចញ៖ “រ អ៎ ! បងរបុសឈប់សិន!” ឮខ្ញុ ំរៅ ររងាកមករកមាេ ស់សរមលងរសទើររលេះក៖ “រ អ៎ ! រោករឺមុនី ផមនរស?” ររសទុេះមកចប់ថ្ដខ្ញុរំងំអណំរ៖ “មុនីឯងផបលកររចើនណ្តស់ រៅរៅរសុករររបផ លជារវល់ខ្ល ងំរ ើយ!” “រស! ខ្ញុ នឹំករសុក នឹកផរសនឹកពុកផម៉ាបងបអូនរពករសើបផបបរនេះ ចុេះឯងវញិមករធវើការរៅសីរនេះយូររ ើយផមនរស?” សំណួររបស់ខ្ញុ មិំនរធវើឱ្យវសិ្គលផដលជាមិែារួមថ្នន ក់កាលខ្ញុសិំការៅរសុកផខ្មររោេះរឆលើយែបភាល មៗរស។

“វសិ្គលឥឡូវឯងមានររៀនែរៅសីណ្តឬរស?” ខ្ញុបំផនែមសំណួរងមីមួយរសៀែោក់មិែាចស់។ “មុនីឯងជាមនុសែមានសំណ្តងផមនផសនផដលបានបនាការសិការៅឯបររសសរោេះ ខ្ញុ រំពលរនេះគាម នសល់អវីរសៀែរសររតពីសមបកខ្លួន និង


រ ម្ េះឱ្យរររៅ...” ខ្ញុ ំមិនយល់នូវអវី ផដលវសិ្គលនិយាយរចញមករល់ផែរស្គេះ... ខ្ញុ មិំនបនាសនួំររសៀែរសមានផែរបមូលចមៃល់រងំរណ្តេះមកពិចរណ្ត... កាលរៅែូចៗររួស្គរវសិ្គលជាររួស្គរមួយផដលមានជីវភាពធូរធាជាងររួស្គរខ្ញុ ំរៅរសៀែ។ ឪពុកមាា យរបស់ររមានសិបបកមមសមូនកអមឆ្ន ងំមួយយា៉ា ងធ ំនិងមានសរសេះដឹកឆ្ន ងំជាររចើនផដលរចោកាច់កបូរផបបផខ្មរយា៉ា ងស្គអ ែ រពមរងំរគារឡើងកលអៗជាររចើនកាលសរមាប់អូស ររសេះ ។ ចុេះរពលរនេះរ ែុអវីបានជាររមករធវើជាអនករែ់ែុ រៅហាងការ វរនេះរៅវញិ? ចមៃល់របស់ខ្ញុ ំក៏បានបករស្គយររកាយរពលផដលវសិ្គលរៅបាូ រសរមលៀកបំក់ក់ឈុែបររមើហាងការ វរចញ។ ររអងាុយនិយាយរោយផខ្ែផភនកសមលឹងរៅឆ្ៃ យផសនឆ្ៃ យ៖ “...ររឿងរា៉ា វរបស់ខ្ញុ ំផវងឆ្ៃ យណ្តស់មុនី... វាជាររឿងមួយផដលកូនផខ្មររងំអស់រែូវឈឺចប់នូវអវី ផដលជារករមែករបស់ខ្លួ នរ ើយរែូវបាែ់បង់រចញពីថ្ដផខ្មរររក់េះផែរបាក់ដុោល រោេះ។ ដូចឯងបានរ ើញរស្គប់រ ើយ ហាងរនេះជាហាងរបស់បររសស... ររជួលផខ្មរឱ្យររប់ររងឱ្យររសិញយករសពយសមបែាិផដលជារករមរកែរបស់បងបអូនរៅតាមជនបសមកផកថ្ចនែុបផែងោក់តាងំតាមហាងការ វឬ រភាជនីយ៍ោា ន តាមភូមិររិេះធំៗ កនុងសីរកុង។ រ ើយរបស់របរររបើរបាស់មួយចនួំនរែូវបានពួកររផកថ្ចនផ្លែ់ថ្នន ពំ័ណ៌រ ើយោរំចញរៅលក់រៅបររសស។ នឹកដល់ររឿងរនេះខ្ញុឈឺំចិែារសទើរផែមិនចង់រស់ មិនចង់រ ើញអវីៗផដលជារបស់ផខ្មររ ើយសែិែកនុង


កណ្តា ប់ថ្ដបររសសរោេះរស... រររកសីុរលើកាលផខ្មរ រកងចរំណញពីភូមិបញ្ញដ កូនផខ្មរររប់រូប... សមាល ញ់ដឹងរស ខ្ញុ ំអងាុយរកើែសុការ ូែឈប់ររៀនររក់េះផែឪពុករបស់ខ្ញុ ំលក់មុខ្របររបស់គាែ់ឱ្យរៅអនកដថ្ស។ ររសេះដ៏របណីែផដលជារកររបស់រោកតាខ្ញុ រំែូវបានគាែ់លក់ឱ្យឈមួញកណ្តា លមួយរកុម បានែថ្មលមិនប៉ាុោម នដុោល រ រ ើយផបរមកសិញរគាយនាដឹកកអមឆ្ន ងំជនួំសររសេះរគាវញិ។ រគាយនាដឹកកអមឆ្ន ងំរងំរោេះមិនអាចររបៀបជាមួយររសេះរគាបានរឡើយ ងវីរបើររសេះវាមិនផមនជាយានសំរនើបក៏រោយ ផែវាជាមរែកដ៏សខំ្ន់របស់រខ្មរជាែិ រ ើយវាជាកមមសិសធិបញ្ញដ របស់ផខ្មរសុសធៗ ។ ររសេះជាឧបករណ៍ររបើរបាស់ផខ្មរផដលផខ្មរបានផលិែវារចញមកសរមាប់ជីវែិរបចថំ្ងៃ ររសេះមិនបានបផំ្លល ញបរសិ្គែ នសូមបបីនាិច។ ររសេះមិនបានបរចេញផផែងកខ្វក់បពុំលបរសិ្គែ ន រ ើយរគាវញិមិនបានចក់ររបងដូចរងយនារសៀែផង។ “ឯងរិែបានរែឹមរែូវណ្តស់វសិ្គល... រែើមានកូនផខ្មរប៉ាុោម នោក់ផដលមានសសែនៈដូចឯងរនេះ?” ខ្ញុកំាែ់ការពនយល់របស់វសិ្គល។ វសិ្គលរមើលមកខ្ញុ ំររដកដរងហើមផវងរ ើយនិយាយបនា៖ “ររកាយរពលផដលឪពុករបស់ខ្ញុ ំលក់ររសេះរោេះមក មានររសេះរគាផខ្មរជាររចើនរសៀែផដលជារករមរែកដូនតារបស់អនករសុកខ្ញុ ំរែូវបានលក់ដូរដូចជាររួស្គររបស់ខ្ញុ ំអីចឹងផដរ... ររសេះបានោយំកមកសីរកុងរដើមបផីកថ្ចនខ្ែ់ព័ណ៌ផកផរបផបបបងមី រ ើយយកមកតាងំបងាហ ញរភញៀវ រៅតាមភូមិររិេះ សណ្តា គារ ឬហាងោោកនុងរាជធានី...” និយាយរួចវសិ្គល


ោក់មុខ្ចុេះ។ ខ្ញុ ំររកាករចញពីកផនលងអងាុយរួចរដើរតាមផអបជញ្ញជ ងំហាងការ វមួយរោេះ។ វសិ្គលររកាករដើរតាមររកាយខ្ញុ ំរ ើយចងអុលរៅរលើជញ្ញជ ងំផដលររលមអរោយឧបករណ៍រផែងៗរបស់ររសេះ ររនិយាយរងំអួលរដើមក៖

“មុនីរអើយ... កង់ររសេះផដលធាល ប់ផែបររលើដី រលើងនល់តាមភូមិកររសុកផរស រពលរនេះរែូវបានររយកមកពយួរតាមជញ្ញជ ងំ និងបចឈររៅតាមរបងយា៉ា ងសងាហ នឹមផដលធាល ប់ផែោក់រៅរលើកអាចមា៉ាអាចមបុ ីរពលរនេះរែូវបានររយកមកចងពយួរជាប់នឹងជញ្ញជ ងំរៅវញិ... ររសេះផដលធាល ប់ផែដឹករភារផលរបស់បងបអូ នរបជាកសិកររោេះ រពលរនេះរស្គប់ផែរុ ំររស្គបរោយរភលើងព័ណ៌ មា៉ា សីុនរែជាក់។ ររសេះរងំរនេះមិនបានរែូវករំៅថ្ងៃ ខ្យល់ រភលៀងផាររសៀែរស។ ររសេះមិនបានរៅជួបជិែជាមួយរូដ៏កមែែ់របស់ររផដលធាល ប់ផែអូសររឱ្យផ្លល ស់សីររប់កផនលងរោេះរស... ររសេះរភលចនូវអវីរងំអស់ ររសេះកពុំងផែពាយាមបរំភលចជាែិករំណើ ែរបស់ខ្លួនរ ើយ...ខ្ញុ ំរខ្ល ចចិែានឹកអាណិែអាចមា៉ា អាចបីុំផដលវារស់រៅករំក់ឯកាគាម នរូ ធាល ប់ផែរៅណ្តមកណ្តរៅែរែុកោមុំខ្ររសេះ រពលរនេះជីវែិរបស់ពួកវារងំពីរហាក់ដូចជាគាម នន័យ វាមិនរែូវបានររបបំ៉ានរសៀែរស ររក់េះររផលងរែូវការររបើវាែរៅរសៀែ ពួកវាថ្មៃ៉ាៗរង់ចផំែអនលូ ងរបស់រពជឈឃាែផែប៉ាុរណ្តណ េះ...”

“កាែ់ចិែាខ្លេះរៅវសិ្គល ខ្ញុ ំក៏មិនរសួលកនុ ងចិែាប៉ាុោម នផដរ រពលផដលឯងរិែផបបរនេះ រែើរៅមាន រករមរែកផខ្មរអវីខ្លេះរសៀែផដលរែូវកាល យ


ជារបស់ជូញដូររោេះ?” ខ្ញុយំកថ្ដសេះស្គម វសិ្គលរស្គល។ វសិ្គលញញឹមែូចសៃប់រួចផបរមុខ្រចញរ ើយនិយាយបនា៖

“មានររចើនរាប់មិនអស់ ផដលរែូវបានបផំ្លល ញ និងកពុំងនឹងោ ំរចញរៅបររសស...! របផ លជាឯងបានដឹងរួចរ ើយរមើល៍រៅ បររសសរសឡាញ់បំផុែអវីជារបស់ផខ្មរ អវីៗផដលរកើែរចញរំនិែថ្ចនរបឌិែរបស់ផខ្មរ ផដលជាស្គន ថ្ដរបស់ផខ្មរ ពួកររចង់បានរងំអស់ សូមបផីែកូនែាល់ងមសរមាប់បុករររឿងសល រខ្ន សរកាសដូងឆ្ល ក់ជារូបសនាយ ផដលជារកររោកយាយរបស់ខ្ញុក៏ំររសុសិំញយកផដរ” វសិ្គលសមៃរំ ើយបនា៖

“មុនដបូំងពួកររពាយាមរបមូលយកអវីៗផដលជាអែាសញ្ញដ ណរបស់ផខ្មរ រររឿងសមាា ល់ជាែិផខ្មរ ររកាយមកររបបំាែ់ជាែិផខ្មររងំមូលផែមាង...”

“ផមនរ ើយមុនី! រាប់ចប់តាងំពីការរសលៀកក់ក់រឡើងរៅ... រពលរនេះកុថំ្នរឡើយរករមរែកធដុំ ំសូមបផីែ ូលផ្លមូងផដលជាសរមលៀកបកំ់ក់ដ៏របណីែរបស់ផខ្មររោេះ រពលរនេះោរផីខ្មរមួយចនួំនកពុំងបរំភលចរ ើយពួកោងបានយក ូលផ្លមូងរៅររបើ របាស់ខុ្សផបបបងផខ្មររងំរសុង ។ ខ្លេះក៏ថ្ចនរចញជាសំពែ់រ ៉ាូបកនុងរូបផបបស្គច់រកណ្តែ់ ូល ខ្លេះក៏កាែ់រខ្ចមុខ្រខ្ចររកាយ ពិបាកផភនកផមនផសនរពលរ ើញមាងៗ”

“របើនិយាយពីររឿងការរសលៀកក់ក់ ការថ្ចនម៉ាូដវញិ ររថ្ចនរ ូែរលងរ ើញអវីជាផខ្មររៅរ ើយ។ រពលមានបុណយរបថ្ពណីជាែិមាងៗចូលវែាចូលវា៉ា រពលរនេះរររសទើរផែមិនចង់រោេះមួករចញពីកាលរៅ


រ ើយ។ ខ្លេះរសលៀករខ្ចូលវែាអារាម រររភលចអស់រ ើយ ូលផ្លមូងអាវបា៉ា ក់រោេះ របផ លជាពួករររភលចខ្លួនឯងជាផខ្មររ ើយរមើល៍រៅ...”

“វសិ្គលរ ែុអវីបានជាឯងមកអងាុយជាមួយរភញៀវរៅវញិ របើមិនរពញចិែារធវើការរៅសីរនេះរស រោេះផលូ វឯងអាចរចញរៅបាន!!!” ជនបររសសមាន ក់វយ័ក់ក់កណ្តា លមនុសែនិយាយភាស្គផខ្មរមិនសូវចាស់ សាីឱ្យវសិ្គល។ ខ្ញុ ូំែលុយោក់រលើែុរួចោវំសិ្គលរដើររចញ៖

“រតាេះវសិ្គលរៅជាមួយខ្ញុ .ំ.. រៅរធវើការជាមួយខ្ញុ ក៏ំបាន” រយើងរងំពីររៅរងកង់បីជិេះរមើលជុវំញិរាជធានីដ៏កសំែ់...

រមា៉ា ងរបផ លរបាមួំយោៃ ចរៅរ ើយ... វសិ្គលនិងខ្ញុ ំក៏បនារៅ ូបអីរលងរៅឯររែើយមាា ង។

“វសិ្គលឯងញុអីំកូមមង់រៅ...” “ សឹកដូងបានរ ើយ! ខ្ញុ ំមានអារមមណ៍មិនសូវលអរស្គេះោៃ ច

រនេះ” និយាយដល់ររឿងសឹកដូងខ្ញុ ំនឹកដល់អនុសាវរយ៍ីរវាងវសិ្គលនិងមាេ ស់ចកំារដូងរកអូប។ ខ្ញុ រំចលសណួំររៅវសិ្គលមាងរសៀែ។

“យា៉ា ងរម៉ាចរ ើយមាេ ស់ចកំារដូងផផអមរបស់ឯងរោេះ... ថ្ងៃណ្តបានោោំងចូលររាងការវុយី?” សំនួររនេះរធវើឱ្យវសិ្គលរបផលងដរងហើមយា៉ា ងធំរចញពីសួែ៖

“មុនីរអើយ! ថ្នអាចមា៉ាអាចមបុវីាជាសែវ ផែខ្ញុ វំញិមានវបិបែាិដូចគាននឹងពួកវាផដរ... វារែូវរក់ែ់ពីររសេះររក់េះផែររសេះរែូវបានររសិញយកមកសីរកុង ចំផណករូរសន ៍របស់ខ្ញុ ំក៏ រ ែូវមករស់រៅររកាមរភលើងព័ណ៌


បរចេញស្គច់បងាហ ញរាងរៅសីរកុងផដរ...” ខ្ញុែំក់សលុែនឹងអវីផដលវសិ្គលនិយាយរចញមកជាខ្ល ងំ។ ខ្ញុ រំកវកីាលែិចៗមុននឹងសមលឹងមុខ្មិែា។

“រ ែុអវីបានជាមានររឿងរនេះរកើែរឡើង ររួស្គររបស់ោងក៏គាម នខ្វេះខ្ែអវីផដរ?”

“ផមនរ ើយោងគាម នអវីរែូវខ្វេះខ្ែរស... ផែររក់េះផែការរភលើែរភលើនជាមួយសមាភ រៈនិយមរោេះ ោងរភលចការររៀនសូរែរ ើយមករធវើជាកមមកា រនីិរៅររាងចរករៅភនរំពញរនេះ។ មិនបានប៉ាុោម នផងរស្គប់ផែមានជនបររសសចូលសាីដណាឹ ងររៀបការជាមួយោង... ររក់េះផែដុោល ររបស់ជនសក់រក មរោេះរធវើឱ្យោងរភលចបុរសអនកផរសដូចជារូបខ្ញុ ំ រភលចរសុកករំណើ ែផដលធាល ប់រស់សុខ្ស្គនារភលចផរសងលុកផដលធាល ប់សទូងរបណ្តងំគានរភលចនងា័លធាល ប់ភជូ ដីឱ្យ ោងរភលចរងំររសេះកមែែ់ផដលធាល ប់ដឹកោងរៅផរស... ”

“ឥឡូវវសិ្គលមានដឹងថ្នោងរស់រៅសីណ្តរស?” “ជាងពីរឆ្ន កំនលងមករ ើយផដលអនកផទេះរបស់ោងមិនបានសសួល

ដណឹំងពីនិមល... ខ្ញុ ក៏ំមិនដឹងផដរថ្នោងរស់រៅជាមួយបាីបររសសរោេះឬអែ់រស... ឬមួយោងរគាន់ផែជាសនិំញដូចជាររសេះ រ ើយរែូវលក់ដូរបនាក៏មិនដឹង! ឯងដឹងរសរោយស្គរពិភពរោកជួបវបិែាិរសដាកិចេរោេះ បណ្តាររាងចរកស រគាសមួយចនួំនរៅរសុករយើងរែូវបានបិសរវ រ”

“របើររាងចរករែូវបិសរវ រផបបរោេះរែើកមមករកមមការនីិររាងចរករងំរោេះបានអវីរចកឆ្ន ងំ រ ើយពួករររៅរធវើការរកលុយឯណ្តរដើមបផីាែ់ផាង់


ជីវភាពររួស្គរ?” “ររកាយរពលផដលររាងចរកបានបិសពួកររក៏មិនបានរែឡប់រៅ

ផទេះសផមបងរសុកករំណើ ែវញិផដរ ររក៏បាូ ររបរងមីឬ...?” “របរងមីអវីរៅក៏អាចរកបានងាយខ្ល ងំរមល៉ាេះ?” “រឺរបរអែ់រដើមសុន នឹងណ្ត!... របរផដលយករូបសមផសែជាសុននុេះ

អី!” របរយារចុងររកាយរបស់វសិស្គលរនេះរ ើយផដលរធវើឱ្យខ្ញុយំល់កាន់ចាស់នូវផនែ់រនិំែរបស់ផខ្មរ និងចរែិផដលមិនអាចសសួលយកបានរបស់កូនផខ្មរជំោន់ងមីមួយចំនួន។ ខ្ញុ ំធាល ប់រ ើញជនបររសសផដលរររធវើផបបរនេះ ពួកររមិនបានរិែដល់បញ្ញហ ខ្ម សរអៀន របថ្ពណីសំរនៀមសមាល ប់ រស្គប់ផែថ្ងៃរនេះអវីៗផដលខ្ញុបំានរិែរោេះវាបាននឹងកពុំងរតាងជាប់ជាមួយកូនផខ្មររៅវញិ...

យប់កាន់ផែររៅណ្តស់រៅរ ើយផដរ ខ្ញុ ក៏ំបបួលមិែាចស់របស់ខ្ញុបំនារៅហាងមួយ ហាងចុងររកាយរនេះជាហាងផឹកសីុមានរសីរកមងកដំររសៀែផង។ មិនរន់ផែចូលរកែុបានអងអុយផងរស្គប់ផែរសីរកមងៗរសលៀកក់ក់រខ្ចរលើររកាមរមើលរៅរួរឱ្យរពឺសមបុររដើរមកស្គវ រមន៍។

“បង...!!! ចង់ពិស្គអវីផដរ” ពុររធ រអើយមាន ក់ៗរសលៀកក់ក់ពិបាករមើលផមនផសន មិនដឹងជាកូនរៅនរណ្តរររស ឱ្!អនិចេ រសិលធម៌ផខ្មរ។

“របៀរអងារ...” ខ្ញុ កូំមមង់រស្គមកផឹក។ ចផំណកវសិ្គលផភនករបស់រររថំ្ពររប់រជុងមិនដឹងជារករមើលនរណ្តរស។

“ឯងរករមើលអវីវសិ្គល... រតាេះរលើកផកវរឡើងកាែ់ស្គញ”


“ឯងរលើកមុនចុេះមុនីគាន មិនសូវបិុនរស...” វសិ្គលជល់ផកវរ ើយោក់ចុេះវញិ។

“មុនី! រោេះជានិមលរសរែើ ឯងចោំងបានរស? ” វសិ្គលរ ើញនិមលកពុំងអងអុយជល់ផកវកដំរបុរសចណំស់សក់លាយអាចម៍ខ្ល បីោក់រៅែុមាា ងរសៀែ ោងមិនបានរ ើញវសិ្គលនិងមុនីរស។ និមលសែិែកនុងសំរលៀកបំក់ក់អាវរសាើងរសទើ រផែរ ើញស្គច់ជាមួយនឹងសំពែ់ក់ក់ កណ្តា លរលល សក់រក ម រកវលិធ ំថ្ដរឆវងរបស់បុរសចណំ្តស់មាន ក់រោេះរកៀកកោងជាប់។

“គាន ចណំ្តោំងមិនបានរសរវុ ើយ... ផ្លែ់ផរកមផងមរមស៉ា និងរសលៀកក់ក់ផបបរនេះរៅរមើលមិនស្គា ល់រល់ផែរស្គេះ” រ ែុអវីបានជាោងមករៅសីរនេះរៅវញិ... រពលរនេះោងឈលក់នឹងសឹកមា៉ា សីុន វរងវងនឹងរភលើងព័ណ៌រ ើយ ររក់េះផែរបាក់ដុោល ររធវើឱ្យអវីៗផ្លល ស់បាូ រអស់។ ោងរភលចផរសចមាា រ រភលចមអមផរស រភលចកណ្តា ប់រសូវងមី រភលចអនុសាវរយ៍ីររកាមរដើមពុររ រភលចបាយកចេ ប់ ោងរបាេះរចលរប ុកកប់ផដលធាល ប់ថ្នឆ្ៃ ញ់ពិស្គរោេះរ ើយ...!

អាចំមា៉ាអាចមបុរីអើយឯងគាម នវាសោនឹងរៅផកបរររសេះរសៀែរស

រពលរនេះររសេះរភលចពួកឯងរ ើយ...!!! .........................



ខ្ផ្សែកមួយននការផ្សាយសាកល្បងរបស់សមូហកមមប៉ា កកាខ្មមរ

©រក្សាសិទ្ធិគ្រប់បបបយ៉ា ង២០១១ [email protected]

http://khmerpen.blogspot.com

Documents

រឿងខ្លី រទេះ និងគោ