ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΥ ΤΟ 794 και ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΩΜΑΙΟΙ

© Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Μετέφρασε από τα Αγγλικά ο Δ. Ν. Λόγγου.1. Οι Αρχαίοι Έλληνες Ρωμαίοι.2. Οι πρώτοι Ρωμαίοι Ιστορικοί έγραψαν στα Ελληνικά και όχι στα

Λατινικά. Γιατί;3. Οι πρώτοι Ρωμαίοι Ιστορικοί που έγραψαν στα Λατινικά.4. Εκφράσεις που φανερώνουν το ελληνικό υπόβαθρο των Λατίνων,

Ρωμαίων και Σαβίνων.

1) Οι Αρχαίοι Έλληνες Ρωμαίοι.

Αυτή καθ' αυτή η ύπαρξη των αρχαίων Ελλήνων Ρωμαίων αγνοείται εντελώς από τους ιστορικούς που εξακολουθούν να υποστηρίζουν το Ψέμα του Καρλομάγνου το 794 στο οποίο οφείλεται το ιστορικό δόγμα ότι η ρωμαϊκή γλώσσα ήταν και είναι τα Λατινικά. Παρόλο που οι πηγές μαρτυρούν ότι η πρώτη γλώσσα των Ρωμαίων ήταν τα Ελληνικά. Αυτή η πλαστογράφηση της ιστορίας από τον Καρλομάγνο το 794 έγινε στα πλαίσια της ανάγκης να αποκοπούν οι δυτικοί υπόδουλοι στους Φραγκο-λατίνους Ρωμαίοι από τους ελεύθερους Ρωμαίους της Ανατολής. Ο Φράγκος αυτοκράτορας Λουδοβίκος II (855-875) υποστηρίζει καθαρά το Ψέμα του Καρλομάγνου το 794 με τα ακόλουθα λόγια. Το 871 έγραφε στον αυτοκράτορα των Ρωμαίων Βασίλειο τον 1ο (867-885) τα εξής: "μας έχει δοθεί η διακυβέρνηση της Ρωμαϊκής �Αυτοκρατορίας λόγω της ορθοδοξίας μας. Οι Γραικοί έπαψαν να είναι αυτοκράτορες των Ρωμαίων λόγω της κακοδοξίας τους. Όχι μόνο εγκατέλειψαν την πόλη (Ρώμη) και πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, αλλά παράτησαν και τη Ρωμαϊκή εθνικότητα ακόμη και την Λατινική γλώσσα. Μετανάστευσαν σε άλλη πρωτεύουσα και απέκτησαν εντελώς διαφορετική εθνικότητα και γλώσσα."

Ας συγκρίνουμε αυτή τη φράγκικη ανοησία με την ιστορική πραγματικότητα και την πορεία μέσα από την οποία η Ρώμη έγινε Αυτοκρατορία ολόκληρου του Ελληνόφωνου κόσμου. Οι αρχαίοι Έλληνες Ρωμαίοι ήταν το αποτέλεσμα της ένωσης των ελληνόφωνων φυλών της Ιταλίας. Αυτές οι ελληνόφωνες φυλές ήταν οι εξής: Οι Αβοριγίτες που ήρθαν στην περιοχή της Ρώμης από την Αχαία της Ελλάδας, αρκετές γενιές πριν τον Τρωικό πόλεμο. Αυτοί οι Αβοριγίτες αφομοίωσαν στη φυλή τους ότι είχε απομείνει από τους Έλληνες Πελασγούς της Ιταλίας που είχαν αποδεκατιστεί από μια μυστηριώδη ασθένεια. Ο Porcius Cato είναι ο μοναδικός που αναφέρεται στην ιστορία των Πελασγών της Ιταλίας και στην ένωση τους με τους Αβοριγίτες στο De Origines, και επαναλαμβάνεται κατά λέξη από τον Διονύσιο. Οι Αβοριγίτες και οι Πελασγοί ενώθηκαν με μερικούς αποίκους από τη Τροία και έτσι προήλθαν οι αρχαίοι ελληνόφωνοι Λατίνοι της Alba Longa. Ένα τμήμα αυτών των ελληνόφωνων Λατίνων της Alba Longa, οδηγούμενο από τα αδέλφια Ρωμύλο και Ρώμο ίδρυσαν τη Ρώμη στους Λόφους του Παλατίνου και του Καπιτωλίου. Συνεργάστηκαν επίσης με μερικούς από τους Έλληνες Σαβίνες

της Ιταλίας που είχαν εγκατασταθεί στον γειτονικό Λόφο Quirinal. Οι Σαβίνες είχαν μεταναστεύσει στην Ιταλία από τη Λακωνία της νότιας Ελλάδας. Οι Ρωμαίοι συνέχισαν τη διαδικασία καθυποταγής και αφομοίωσης των υπόλοιπων Ελλήνων Λατίνων και Σαβίνων στο πολιτικό τους σύστημα.

Μερικοί Κέλτες από τον Δούναβη εισέβαλαν στη Βόρεια Ιταλία και πίεζαν τους Ετρούσκους που στράφηκαν προς τη Ρώμη για βοήθεια. Αλλά οι Κέλτες νίκησαν τον ρωμαϊκό στρατό που προσπάθησε να τους σταματήσει, προχώρησαν εναντίον της Ρώμης και σύντριψαν τον ρωμαϊκό στρατό εισβάλλοντας στη Ρώμη το 390 π.Χ. Κατέλαβαν ολόκληρη τη Ρώμη εκτός από τον απόκρημνο λόφο του Καπιτωλίου. Εκεί οι Ρωμαίοι είχαν συγκεντρώσει τη νεολαία τους και όλους τους θησαυρούς και τα έγγραφά τους. Οι γεροντότεροι παρέμειναν στα σπίτια τους. Οι Κέλτες αφού πήραν ικανοποιητική ποσότητα λύτρων αποσύρθηκαν. Για να εξασφαλιστούν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν τη Βόρεια Ιταλία. Επίσης οι Ρωμαίοι ενσωμάτωσαν στην επικράτεια τους , τους Έλληνες Ιταλούς της Μεγάλης Ελλάδας, τη Σικελία, Σαρδηνία και Κορσική. Αυτή ήταν η έκταση της ρωμαϊκής επικράτειας το 218 π.Χ.

Οι Καρχηδονιακοί πόλεμοι υπό την αρχηγία του Αμίλκα και ιδιαίτερα του Αννίβα, έγιναν η μεγαλύτερη απειλή για τη Ρώμη μετά τη Κελτική κατοχή. Ο Αννίβας εισέβαλε στην Ιταλία με τους περίφημους ελέφαντες του και με σύμμαχο τη Μακεδονία. Η Μακεδονία κυρίευσε τους έλληνες συμμάχους της Ρώμης. Η Ρώμη έφτασε μέχρι την Ισπανία στην προσπάθεια της να εκριζώσει τα φρούρια των Καρχηδονίων και τελικά πυρπόλησαν την ίδια τη Καρχηδόνα. Οι Ρωμαίοι πέρασαν στην Ελλάδα για να ελευθερώσουν τους Έλληνες συμμάχους τους από τη Μακεδονία και τελικά κατέλαβαν τη Μακεδονική Αυτοκρατορία και την ενσωμάτωσαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Επίσης η Ρώμη έσπευσε σε βοήθεια των συμμάχων της Γαλατών και Καππαδοκών και τους ελευθέρωσε από τον Βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη τον 6ο (121/120-63 π.Χ.) με αποτέλεσμα την ενσωμάτωση της Αρμενίας, Ασσυρίας και Μεσοποταμίας στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η οποία εκτεινόταν πλέον σχεδόν μέχρι τη Κασπία Θάλασσα . Κατ' αυτόν τον τρόπο η Μεσόγειος Θάλασσα έγινε λίμνη στο κέντρο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι Έλληνες Ρωμαίοι της Ιταλίας ήταν αυτοί που τελικά ένωσαν τις ελληνόφωνες φυλές σε ένα έθνος που χρησιμοποιούσε επίσης και τη Λατινική γλώσσα.

2) Οι πρώτοι Ρωμαίοι Ιστορικοί έγραψαν στα Ελληνικά και όχι στα Λατινικά. Γιατί;

Οι πρώτοι τέσσερις Ρωμαίοι χρονογράφοι που έγραψαν στα Ελληνικά ήταν οι Quintus Fabius Pictor, Lucius Cincius Alimentus, Gaius Acilius and Aulus Postumius Albinus.

Όπως θα δούμε το πρώτο κείμενο στα αρχαϊκά Λατινικά ήταν ο κώδικας των Δώδεκα Δέλτων που δημοσιεύθηκε το 450 π.Χ. αποκλειστικά για τους Πληβείους. Τα γένη των Ελλήνων συνέχιζαν να διατηρούν τους δικούς τους κρυφούς νόμους που αποστήθιζαν από την παιδική ηλικία. Αυτό συνέβη επειδή η παράδοση των ρωμαϊκών Λαϊκών νόμων στα Λατινικά ήταν

αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ της συνέλευσης των ευγενών και των αντιπροσώπων των πληβείων. Με τον καιρό τόσο πολλοί πληβείοι έμαθαν Ελληνικά που έγιναν τμήμα της διοίκησης των ελληνόφωνων επαρχιών.

3) Οι πρώτοι Ρωμαίοι Ιστορικοί που έγραψαν στα Λατινικά.

Σύμφωνα με τον Κικέρωνα ένας από τους πρώτους Ρωμαίους που έγραψαν πεζά κείμενα στα Λατινικά ήταν ο Sabine Claudius, Appius Caecus ο οποίος ήταν Ύπατος το 307 και το 296 π.Χ. Αυτός εκφώνησε λόγο στα Λατινικά στη Σύγκλητο εναντίον της σύναψης ειρήνης με τον Βασιλιά της Ηπείρου Πύρρο.

Ο πρώτος Ρωμαίος ιστορικός που έγραψε στα Λατινικά ήταν ο Porcius Cato (234-140 π.Χ.) και ο Lucius Cassius Hemina (γύρω στο 146 π.Χ.).

Λοιπόν ποια γλώσσα μιλούσαν και έγραφαν οι Ρωμαίοι αν όχι Ελληνικά;

Όλα τα προηγούμενα συμφωνούν μεταξύ τους στη γενική σκιαγράφηση των αρχών των Ρωμαίων. Η αιτία γι' αυτό είναι ότι βασίζονταν στις επίσημες ρωμαϊκές "Ιερές Δέλτους" τις οποίες οι ιστορικοί απλώς επαναλάμβαναν. Με άλλα λόγια ήταν αυτοί οι ίδιοι χρονογράφοι. Ωστόσο τίποτε δεν έχει σωθεί από αυτές τις Δέλτους/χρονικά εκτός των επαναλήψεων στους Ρωμαίους ιστορικούς. Αλλά λίγα από αυτά τα έργα έχουν διασωθεί, εκτός και αν παραμένουν κρυμμένα για να διευκολύνουν το Ψέμα του Καρλομάγνου.

Από Cato το Γαλλο-Ρωμαίων επαναστατών συνειδητοποίησε ότι οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες ήταν οι ίδιοι άνθρωποι. Τώρα, η συντριπτική πλειοψηφία των Γαλλο-Ρωμαίοι ήταν εκ νέου να αποκτήσει τον έλεγχο του οικοπέδου που χρησιμοποιείται για τόσους αιώνες από μια τυραννική Φράγκους μειοψηφία μόνο το 2% του πληθυσμού. Ο ενθουσιασμός για την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα και το μίσος για μια παπική Χριστιανισμού που χρησιμοποιείται από τους Φράγκους κατακτητή να υποτιμώ εντελώς το 85% του πληθυσμού οδήγησε ακόμα και να κάνει φυσικά τη θρησκεία πάνω από υπέρτατη θρησκεία υπερφυσικό. Παρά Cato; s ρόλο στη Γαλλική Επανάσταση μόνο αποσπάσματα του έργου του είναι δημόσια γνωστή. Αλλά δεδομένου ότι ο Διονύσιος της Αλικαρνασσού χρησιμοποίησε την ίδια χρονικά με την προαναφερθείσα Ρωμαϊκή ιστορικοί κάποιος πρέπει να χρησιμοποιήσει Διονυσίου για την ανοικοδόμηση αυτών των χαμένων ή κρυφές πηγές. Διονύσιος κάνει σαφή διάκριση μεταξύ των Ελλήνων ιστορικών οι οποίοι δεν χρησιμοποιούν Ρωμαϊκή χρονικά και τη Ρωμαϊκή ιστορικοί (και τον εαυτό του) που το κάνουν. Το τέχνασμα που χρησιμοποιείται από κάποιους ιστορικούς, που θέλουν να σβήσει την ελληνική θεμέλια της ρωμαϊκής ιστορίας, είναι να αναμίξετε το διαδόσεις ελληνική παράδοση για τη Ρώμη και τα 3 παραλλαγές Ρωμαϊκή την παράδοση για την ίδρυση της Ρώμης βρίσκονται σε δικό deltois hierais τους, δηλαδή ιερό δισκία , που ήταν προφανώς κατασκευασμένη από σκληρό υλικό, και στη συνέχεια να γελοιοποιήσει σωρό για το μείγμα οι ίδιοι δημιουργούν.

Μόνο μια σύντομη, αλλά ακριβή λογαριασμό περίληψη χρονικά Ιδρύματος αναφέρονται στο Λίβιος που παίρνει ως δεδομένο ότι η Ρώμη ιδρύθηκε ως μια ελληνική πόλη και το έθνος. Προφανώς αυτό συμβαίνει επειδή έγραψε την ιστορία

του στα λατινικά, ενώ τα χρονικά ήταν προφανώς στην ελληνική γλώσσα. Εκείνοι που έγραψε στα ελληνικά απλά αντιγράφονται αυτά που διαβάζουν στα ελληνικά. Ήταν η annalistic ιστορία της Hemina οποία έθεσε τα θεμέλια για τη γραφή ρωμαϊκή ιστορία στα λατινικά. Προφανώς, όμως, ο ίδιος και οι μιμητές του δεν κάνουν πλήρη χρήση όλων των ελληνικών κειμένων, όπως ομιλίες, έχουν στη διάθεσή τους. Ότι, εκείνοι που έγραψαν ιστορίες τους στα ελληνικά αντιγράψει απλώς τα ελληνικά κείμενα απευθείας από το χρονικά. Από την πρωτόγονη Ρωμαίοι ήταν Έλληνες γιατί θα πρέπει η επίσημη χρονικά να είναι σε αυτό που αποκαλούμε σήμερα Λατινική. Η πρωτόγονη Λατίνοι και οι Ρωμαίοι ήταν ένα μείγμα από ελληνικές Αρκάδων, Trojans, Πελασγούς και Λακεδαιμονίων Σαβίνες.

δ) Γλωσσικές ενδείξεις για το υπόβαθρο της ελληνικής Λατίνων, τους Ρωμαίους και Σαβίνες.

Εκτός από την περιγραφή που οι Ρωμαίοι κάνουν για τον εαυτό τους, υπάρχουν επίσης τις γλωσσικές ενδείξεις που επισημαίνουν σαφώς την ελληνική πραγματικότητα των αρχαίων Λατίνων, Ρωμαίοι και Σαβίνες.

Ο ισχυρισμός ότι το όνομα της Ρώμης π.χ. είναι απλά ένα τοπωνύμιο, το οποίο μπορεί να προκύψει ακόμη και από τους Ετρούσκους, είναι καθαρή ανοησία.

Το όνομα "Ρώμη" στα ελληνικά σημαίνει «δύναμη», «δύναμη», «καταπολέμηση του στρατού» και «τακτική ταχύτητα."

Το όνομα "Ρώμη" προέρχεται από δύο το ελληνικό ρήματα: «. Να κινηθεί με ταχύτητα και βία, για να βελάκια, βιασύνη, βιασύνη επάνω, ESP των πολεμιστών». 1) roomai που σημαίνει

Το όνομα "Ρώμη" προέρχεται επίσης από την ελληνική παθητικό ρήμα: 2) ronnymi που σημαίνει "για την ενίσχυση, σημειώσουν μεγάλη και πανίσχυρη» και «να βάλει εμπρός δύναμη, να έχει δύναμη και μπορεί.

Το πλησιέστερο λατινικό ρήμα ισοδύναμο είναι RUO, το οποίο συνδέεται με το ελληνικό ρήμα reo "να ρέει, να τρέχει, να επιταχύνει." Από όλες τις χρήσεις της Λατινικής ρημάτων ενεργητικής και παθητικής υπάρχει κανένας που έρχεται ακόμη και κοντά στην έννοια "της Ρώμης."

Ρωμαίοι, Λατίνοι και Σαβίνες συμφώνησαν ότι το όνομα Quiris (sing.) quiretes (πίν.) θα είναι κοινή ονομασία τους που λεξικά μεταφράζουν ως πολίτης. Όμως, οι Ρωμαίοι είχαν ένα όνομα για τους πολίτες, όπως η ελληνική, CIVITAS Πολίτες, δηλαδή. Αλλά τα ονόματα Quiris-quiretes προέρχονται από το ελληνικό όνομα κούρος-Κουρήτες που σημαίνει νέοι για την καταπολέμηση της ηλικίας και ως εκ τούτου πολεμιστές, "νέοι άνδρες, ESP. Νέους πολεμιστές,« Ιλιάδα 19. 193, 248. Έτσι, οι Ρωμαίοι, Λατίνοι και Σαβίνες αποκαλούσαν τους εαυτούς τους πρώτα "πολεμιστές" και αργότερα "πολίτες".

Είναι από την αρχική στρατιωτική δομή του ρωμαϊκού στρατού του quiretes ότι η πρώτη κυβέρνηση διαμορφώθηκε σε τριάντα curiae του 1000 οι άνδρες κάθε ομαδοποιούνται σε τρεις φυλές. .

Επειδή και οι τρεις ομάδες των Λατίνων Ρωμαίων, και Σαβίνες ήρθαν στην Ιταλία μέσω θαλάσσης από την Ελλάδα και τη Μικρά Ασία ήταν ναυτικοί πολεμιστής και θάλασσα ιδίο λαών. Είναι προφανές ότι για το λόγο αυτό, στους γάμους τους φώναξαν την ελληνική λέξη Θαλάσσιος, ναύτης, το γαμπρό και όχι το λατινικό όνομα Μαρίνος.

Από τους επτά λόφους της Ρώμης του Quirinal, στο λόφο του Άρη, ήταν αρχικά ότι του Σαβίνες. Ήταν εδώ ότι από τη ρωμαϊκή πολεμιστές του Ρωμύλου έκλεψε τις συζύγους τους από. Quiris δεν ήταν μόνο το όνομα Sabine για το δόρυ, αλλά και για το Θεό πολέμου τους. Κάλεσαν τον Θεό πολέμου τους "The Warrior" στην ελληνική γλώσσα τους και αργότερα στον Άρη.

Στη ρωμαϊκή παράδοση Ρωμύλος δεν πέθανε, αλλά ανέβηκε θεοποιήθηκε στον ουρανό χωρίς να αφήσει πίσω το σώμα του από τότε που ήταν ή έγινε ο Quirinus, ένας ή μία από τις θεού (α) του πολέμου.

Αυτά είναι μερικά από τα πλαίσια εντός των οποίων οι Ρωμαίοι σκέφτηκε και μίλησε για τον εαυτό τους. Κανείς ιστορικός έχει το δικαίωμα να αλλάξει αυτό. Τώρα αν αυτή η εκδοχή της ρωμαϊκής ιστορίας είναι σωστή ή όχι είναι εντελώς άλλο θέμα. Αλλά είναι γεγονός, ωστόσο, ότι οι Ρωμαίοι οι ίδιοι, οι Λατίνοι και οι ίδιοι το Σαβίνες οι ίδιοι πίστευαν και ήθελαν να πιστεύουν ότι είναι Έλληνες. Όχι μόνο αυτό, η ενωμένη Ρωμαϊκή έθνος των Λατίνων Ρωμαίων, και Σαβίνες, μιλούσαν τη δική τους κοινή ελληνική γλώσσα τους.

Τώρα, κάποιοι μελετητές μπορούν αναζήτηση πηγών που μπορούν να αποδείξουν το αντίθετο, δηλαδή για κάποιο λόγο οι Ρωμαίοι οι οποίοι δεν ήταν πραγματικά οι Έλληνες είχαν φτάσει να πιστεύουν ότι είναι Έλληνες. Και τι έγινε; Αυτό θα ήταν σαν να αποδείξει ότι μια μαύρη Αμερική δεν είναι μια αμερικανική επειδή είναι μαύρος.

Κάθε ρωμαϊκή γένος μερικές φορές ήταν που αποτελείται από αρκετές χιλιάδες Ρωμαίους το καθένα με επικεφαλής ένα αριστοκρατικό μέλος της συγκλήτου. Τα μέλη της gentis απομνημονεύσει τη νομοθεσία τους από την παιδική ηλικία και να διατηρούνται νόμους τους ένα μυστικό μεταξύ τους. Μια μορφή ιταλική γλώσσα ήταν αυτό των σκλάβων και των οικογενειών τους που επίσης εξελίχθηκε στην Λατινική διάλεκτο αναμιγνύεται με την ελληνική. Ήταν αυτές οι μη ελληνικές εξαρτώμενα ομιλία της Ρώμης ο οποίος ανάγκασε τελικά τους Ρωμαίους για να μειώσει τους νόμους τους σε γραπτή μορφή. Ήταν λόγω των βίαιων διαδηλώσεων των ιταλικών οικογενειών τους ότι οι Ρωμαίοι συνέταξε το κείμενο των νόμων σε πρωτόγονες Λατινική γύρω στο 450 π.Χ.. Το πρόβλημα ήταν σοβαρό, επειδή αυτά τα εξαρτώμενα άτομα δεν γνωρίζουν τους νόμους με την οποία τιμωρήθηκαν από τους Ρωμαίους δικαστές. Αντιμέτωποι με την εξέγερση αυτών των οικογενειών του γερουσία έστειλε μια αντιπροσωπεία στην Αθήνα για να αναζητήσουν μια λύση στο πρόβλημα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα σύνολο 10 κείμενα για τα χάλκινα πίνακες που τελικά έγινε το "Ο κώδικας των Δώδεκα πίνακες." Πίνακας 11 απαγόρευε το γάμο μεταξύ των μελών της γένη και τον υπόλοιπο πληθυσμό της Ρώμης, με άλλα λόγια μεταξύ αυτών των ελληνικής καταγωγής και εκείνων των μη ελληνικής καταγωγής.

Η προέλευση του προβλήματος ήταν ότι επί αιώνες τα μέλη των ελληνικών αποικιών είχαν αφομοιωθεί από τους βαρβάρους ανάμεσα στους οποίους ζούσαν. Αυτό λύθηκε

με τη θέση ότι τα γένη έπρεπε να παραμείνει ένα καθαρό αγώνα, έτσι ώστε οι προσφορές των ιερέων τους στους θεούς τους μπορεί να ακουστεί και ότι την αιγίδα να ληφθούν σωστά και σωστές απαντήσεις που έλαβε από τους θεούς κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τις νομικές, κοινωνικές και ειδικά των στρατιωτικών υποθέσεων. "Το βήμα της πλέμπα, Γάιος Canuleis, πρότεινε νομοσχέδιο σχετικά με την επιμειξίας των πατρικίων και plebians οποία η πατρικίους εκλαμβάνεται ως συμμετοχή των εξευτελισμό του αίματος τους και την υπονόμευση των αρχών inhering στο γένη, ή οι οικογένειες και μια πρόταση, με προσοχή υποβάλει την πρώτη από τις Κερκίδες, ότι πρέπει να είναι νόμιμο για ένα από τα πρόξενοι που θα επιλεγεί από την πλέμπα, έγινε μετά που μέχρι τώρα ότι εννέα Κερκίδες πρότεινε νομοσχέδιο, δίνοντας στον κόσμο τη δύναμη να επιλέξουμε τους προξένους, όπως θα μπορούσαν να το δοκούν από τις δύο ;;! την πλέμπα ή το πατρικίους Τι τεράστια συστήματα είχαν Γάιος Canuleis που με τα πόδια Είχε σκοπό να μολύνει τα γένη και να ρίξει την αιγίδα, τόσο των δημόσιων όσο και ιδιωτικών σε σύγχυση, ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι καθαρό, τίποτα αμόλυντος?, έτσι ώστε, όταν όλα τα διακρίσεις είχε εξαλειφθεί, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αναγνωρίσει ο ίδιος ή συγγενείς του. Για τι άλλο, που ζήτησε, ήταν το αντικείμενο της promiscuous γάμων, αν όχι ότι πληβείους και πατρικίους θα μπορούσε να σμίξει μαζί σχεδόν σαν τα θηρία; "

Αυτή η συζήτηση δεν ήταν για τα δικαιώματα μεταξύ πλουσίων και φτωχών φαίνεται από το ακόλουθο ανέκδοτο πει ο Γάιος Canuleis στην ίδια ομιλία, «Γιατί, προσεύχονται, δεν έχετε εισαγάγει έναν νόμο που δεν πρέπει να υπάρχει intermarrying μεταξύ πλουσίων και φτωχών";