ΣEΛ. 2Aπό μήνα σε μήνα (εικόνες και σχόλια επικαιρότητας

από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

και τον Αντώνη Περιβολάκη)

ΣEΛ. 3«Τα Περιττά»από την Βαρβάρα Περάκη

Eδώ στο Nότο από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις, από τον Μιχάλη Νικολακάκη

ΣEΛ. 5Κρίση ή Ανάπτυξη; Πρόστιμα ή Επενδύσεις; Αυτογνωσία ήΥποκρισία; Πολεοδομικά Αυθαίρετα και Οικοδομικός Συνεταιρισμός Πολυτέκνων Γράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου

ΣEΛ. 6«Τα Ασήμαντα»από τον Γιώργο Κοκκινάκο

ΑνεπαισθήτωςΓράφει η Βούλα Καντεράκη

ΣEΛ. 7Η Συνωμοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 8 SHIP TO ΓΑΥΔΟΣγράφει ο Γιώργος Γώγουλος

ΣEΛ. 9“Να προστατέψουμε το Λαφονήσι” Πρωτοβουλία Χανιωτών

ΣEΛ. 10«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»από τον Μιχάλη Δαρμαράκη

ΣEΛ. 12-13Συνέντευξη με τονΜάνο Δανέζη, Καθηγητή Αστροφυσικής

ΣEΛ. 14Παραμύθι δίχως τέλοςαπό την Μαρία Κρέτση

"ΤΕΧΝΗ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, Άνθρωπος και Μηχανή"-2010

ΣEΛ. 15«Το Νησί» στο δρόμο για την τηλεόραση …

ΣEΛ. 16Τροχιοδεικτικά Πυράαπό τον Κώστα Γυπαράκη

Με τη φωνή των γονιών Γράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη

ΣEΛ. 18"επί γραμμής"από τον Βασίλη Παπαστάμο

Βιβλιόραμα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσεις από τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»

από τον Γιώργο Τσίμα

«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα” από τον Πέτρο Λυμπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος” από τον Νίκο Χατζηιωάννου

«Φασκόμηλο με μέλι» σερβίρει η Θεοδοσία Δασκαλάκη

Yes, man!!!!

ΦΥΛΛΟ 92XANIA

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010) (

www.pyxida.gr

www.pyxida.gr

Τα ΜΜΕ και εκλογές

Εν όψει εκλογών διάφορα δήθεν αθώα, περιηγητικά , δημο-σιοσχετίστικα δημοσιεύματα τα οποία είναι ατεκμηρίωτα,συχνά παραπλανητικά και μακριά από την πραγματικότητα

δηλώνουν είτε άγνοια και ανικανότητα, είτε μεθοδική προπα-γάνδα.Σχόλια, δημοσιεύματα, εσχάτως και κατευθυνόμενες πληροφο-ρίες είναι σίγουρο ότι ουδεμία σχέση έχουν με την δημοσιογρα-φία. Όσοι-ες υπηρετούν αυτή τη σχολή θα πρέπει να θυμούνταιότι όλα έχουν αρχή, μέση, τέλος.

Καλή μας συνέχεια!!!Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Οι μετανάστες καθαρίζουν τον τόπο τους

Την Κυριακή 18 Ιουλίου με απόφαση της συνέλευσης των με-ταναστών του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης που ζουν και ερ-γάζονται στην περιοχή των Καλυβών Αποκορώνου, μια ομάδα

αποτελούμενη από 15 μετανάστες, πραγματοποίησε εθελοντικήδράση καθαρισμού του κεντρικού δρόμου, της πλατείας και τηςπαραλίας των Καλυβών.Η ανταπόκριση των κατοίκων στις Καλύβες που ήταν ανάλογη τηςθετικής εικόνας που παρουσίασαν οι μετανάστες της περιοχής,έδειξε ότι η τοπική κοινωνία πήρε το μήνυμα της εθελοντικήςαυτής δράσης, που όπως έλεγαν οι αφίσες που ανακοίνωναν τηνπρωτοβουλία αλλά και το γραπτό μήνυμα ( HYPERLINK"http://fmkritis.wordpress.com/" \t "_blank" http://fmkritis.word-press.com/) που μοίραζαν οι μετανάστες σε κάτοικους και επι-σκέπτες, ήταν : "αυτός ο τόπος μας χωράει όλους, αξίζει να τονκρατήσουμε καθαρό από σκουπίδια και ρατσισμό"Το άπλωμα του χεριού από την κοινότητα των μεταναστών στιςΚαλύβες, επέφερε την "χειραψία" με τους ντόπιους, και όλουςμας... ακόμα πιο κοντά.

Μ.Φ.

Οι αλλαγές των εννοιών

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ « Εκπαίδευσης» και «Παιδείας»;Νομίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουμε πως ηέννοια της «Εκπαίδευσης» έχει να κάνει με ένα πιο συγκε-

κριμένο κύκλο δεξιοτήτων και ικανοτήτων που πρέπει να πάρει έναςάνθρωπος προκείμενου να είναι ικανός να ασκήσει για μεγάλο διά-στημα μια λιγότερο ή περισσότερη εύκολη δραστηριότητα είτε αυτήείναι επαγγελματική, είτε στρατιωτική, είτε αθλητική κ.λπ. Από τηνάλλη «Παιδεία» είναι το σύνολο των επιστημονικών, γνωστικών καιπολιτισμικών στοιχείων που πρέπει να λάβει ένας νέος άνθρωποςπροκειμένου να μπορέσει αν λειτουργήσει ομαλά στην κοινωνία πουανήκει ή που θα ενταχθεί. Και οι δύο είναι συνεχιζόμενες και αέναεςδιαδικασίες αλλά η πρώτη είναι πιο ειδική και παρέχεται συνήθως σεειδικούς χώρους ενώ η δεύτερη παρέχεται καθημερινά και από πολ-λούς παράγοντες: σχολεία, βιβλία, τύπο, Διαδίκτυο, τηλεόραση…Συζητούσα πρόσφατα με έναν Πανεπιστημιακό δάσκαλο που έκανετην πού εύστοχη παρατήρηση ότι η ατσαλάκωτη υπουργός Παιδείας(και δια βίου μάθησης, να μην ξεχάσω) κυρία Διαμαντοπούλου απο-φεύγει με πολύ έντεχνο τρόπο τη χρήση του όρου «Παιδεία» ενώδεν φείδεται καθόλου της χρήσης του όρου «Εκπαίδευση». Προφα-νώς, καθώς οι έννοιες μεταβάλλονται αργά με τρόπο που να μην τιςπολυπαίρνουμε χαμπάρι επιχειρούν είτε να ταυτίσουν στις συνει-δήσεις μας τις δύο έννοιες, είτε, ακόμα χειρότερα, να κρατήσουνγια το σχολείο μόνο το ρόλο της Εκπαίδευσης (χειριστές δηλαδή θααποφοιτούν όλοι) μιας που το ρόλο της Παιδείας τον έχουν αναλά-βει εδώ και χρόνια τα υπέροχα κανάλια μα, μια σημαντική μερίδα τουΤύπου και η show biz. Όπως η έννοια της «αξιοπρέπειας» απέναντιστις προκλήσεις των Τούρκων αντικαταστάθηκε με την ισοδύναμη… «επιθετικά ειρηνευτική προσέγγιση» από τον υφυπουργό εξωτε-ρικών κύριο Δρούτσα. Δεν θα προλαβαίνουν οι εκδοτικοί οίκοι να εκ-δίδουν καινούρια λεξικά, έτσι γρήγορα που χάνουν το νόημά τους οιλέξεις. Τουλάχιστον ελπίζω η κυρία Διαμαντοπούλου να αποστέλ-λει τις σχετικές ενημερώσεις για τις λεξικογραφικές μεταβολέςστα πολυπληθή τμήματα Νεοελληνικής γλώσσας των ξένων Πα-νεπιστημίων για τα οποία φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως –πλάκα κάνουμε (για το «πολυπληθή» και για το «ενδιαφέρον»)

Α.Π.

Πρωτοβουλίες γειτονιάς

Τελικά η κρίση βγάζει και καλά αποτελέσματα καμία φορά. Η«Πυξίδα» το τελευταίο διάστημα έχει αναφερθεί σε αυτά, ωςκαινούριες δυνατότητες που ανοίγονται για την αποκατά-

σταση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων που μένουν στην ίδιαγειτονία. Κοινό στοιχείο: η αλληλεγγύη. Στην Αθήνα, μια πρω-τεύουσα στην οποία ζουν άνθρωποι όλων την οικονομικών κατη-γοριών, το κίνημα της γειτονιάς έχει ξεκινήσει. Μεπροεξάρχοντες τους κατοίκους των Εξαρχείων βέβαια και αμέ-σως μετά, τους κατοίκους των Πετραλώνων, του Θησείου, τουΚορυδαλλού και άλλων γειτονιών οι κάτοικοι αρχίζουν και δημι-ουργούν πρωτοβουλίες γειτονιάς προκειμένου να αντιμετωπίσουνκάποιες πλευρές της κρίσης. Μαζεύονται στην αρχή κάποιοι«πρωτοπόροι» σε πλατείες και συζητάνε τα προβλήματα της γει-τονιάς, από την καθαριότητα μέχρι το πώς θα βοηθήσουν άνερ-γους και αναξιοπαθούντες. Το καλό στην υπόθεση είναι ότιπροφανώς τώρα πια συμμετέχουν άνθρωποι όλων των πολιτικώναποχρώσεων. Αρκετές φορές οι συζητήσει αυτές που είναι πάνταανοιχτές δίνουν όχι μόνο απρόσμενα καλά αποτελέσματα για τηναλληλοστήριξη και την αλληλοβοήθεια των γειτόνων αλλά κατα-λήγουν σε υπέροχα ρεφενέ τσιμπούσια και πάρτυ. Αξίζει να τονί-σουμε ότι οι πρωτοβουλίες είναι εν τω γεννάσθαι και …ακαπέλωτες. Καλή συνέχει και καλή επέκταση αυτών των πρω-τοβουλιών παντού…

Α.Π.

2ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύμε

τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα,

σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας βρείτε στα

παρακάτω σημεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήματα Δίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεμά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

EΔEM, ΑΝΕΚΔOΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΔΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ)

Άλλα σημεία:

ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣOΔOΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

ΔPAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EKΔ. ΣABBAΛA (ZΩOΔ. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EKΔ. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙΔΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ:

ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»

ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣ

ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ

«ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364

e-mail: info@pyxida.gr

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ

KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣ

ΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ

ΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣ

MYPTΩ KONTOMΙTAKH

ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ

NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ

ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣ

ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ

ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ

ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ

ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo

τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

Εκλογές Δήμος Χανίων

• Ο νομάρχης και υποψήφιος δήμαρχος Χανίων Γρηγόρης Αρ-χοντάκης φαίνεται ότι έχει το πλεονέκτημα διαχείρισης σεσχέση με τις εξελίξεις που συμβαίνουν δεξιά και αριστερά του.Έτσι εμφανίστηκε με ένα πολυσυλλεκτικό ψηφοδέλτιο και τηνστήριξη 4 περιφερειακών δημάρχων και δείχνει να κινείταισ΄ένα πεδίο που φαίνεται σαν να διαμορφώνεται με την συμ-βολή συμμάχων αλλά και αντιπάλων για τα δικά του μέτρα. Μένεινα φανεί αν είναι όντως έτσι.• Ο νυν δήμαρχος Χανίων κινείται αφανώς. Έχοντας δίπλα τομεγαλύτερο μέρος της ομάδας του, κάποιες νέες παρουσίες,το χρίσμα της ΝΔ αλλά και του επίτιμου δείχνει να καταστρώνειένα εκλογικό σχέδιο που θα πατάει στα πεπραγμένα της θη-τείας του.• Ο κύριος Σκουλάκης μας υποσχέθηκε εκπλήξεις. Κάνονταςπροσπάθειες να συσπειρώσει το μηχανισμό ενός κόμματος τοοποίο πιστεύει ότι οι Χανιώτες του οφείλουν (;) την δημαρχείαπροχωρά. Αποτελεί ζητούμενο ποιους θα συσπειρώσει κομμα-τικά και φυσικά σε ποιο βαθμό θα στηριχθεί από όσους μέχριπριν μερικές μέρες  φώναζαν ότι ένα από αγκάθια του νομούείναι ο βουλευτής.• Το ΚΚΕ πιστό στην τακτική του προχωρά τον μοναχικό δρόμοτης καταγραφής με τον κ. Παπαντωνάκη ως υποψήφιο.• Τέλος  ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγοι Πράσινοι και μια σειρά απόανένταχτοι πολίτες την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμέςδιαβουλεύονται για την δημιουργία ενός σχήματος συνεργασίας.Η αλήθεια είναι ότι «θέλει δουλειά πολλή…». Αλήθεια είναι επί-σης ότι η αριστερά είναι πίσω από τις εξελίξεις!!!

Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Κουλιεράκης - Σκουλάκης (2)

Παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον την διαδικασία μέσω τηνοποίας απέσπασε το χρίσμα ο βουλευτής Χανίων του ΠΑΣΟΚΜανώλης Σκουλάκης και παράλληλα απέσυρε την υποψηφιό-τητα του ο Γιάννης Κουλιεράκης. Έχοντας πλέον δεδομένα απόαυτή την διαδρομή αποτυπώνουμε ερωτήματα.. 1. Κατά την εγκύκλιο του κυρίου Ξυνίδη : «Το ΠΑΣΟΚ δεν προ-σέρχεται στις εκλογές απλά για να καταγράψει κομματικές δυ-νάμεις. Επιδιώκουμε την ευρύτερη δυνατή συμπαράταξη μεόλες τις δημιουργικές και προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.Όσοι επιλεγούν να είναι υποψήφιοι με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ,πρέπει να διαθέτουν το ήθος ώστε να διαχειριστούν δημοκρα-τικά, έντιμα και με διαφάνεια τις τοπικές υποθέσεις, τις ικανό-τητες για να εργαστούν αποτελεσματικά και τη δυνατότητα νακινητοποιήσουν όλες τις ζωντανές δυνάμεις των τοπικών κοι-νωνιών…». Δηλαδή επιλέγουμε βουλευτή για υποψήφιο;2. Αλήθεια η πρωτοβουλία που ξεκίνησε από τον κ. Κουλιεράκηως ελπιδοφόρα και ανεξάρτητη εξάντλησε την δυναμική και τιςόποιες ελπίδες στο ότι δεν πήρε χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ; Και ηδυναμική; Και η κοινωνία ; Ή μήπως η κοινωνία είναι οι μηχανι-σμοί του ΠΑΣΟΚ;3.Όσοι αρχικά (δημόσια ή ιδιωτικά) συντάσσονταν  με τον κ.Κουλιεράκη διακηρύσσοντας την ανάγκη ανανέωσης και συ-στράτευσης δυνάμεων  μιλώντας παράλληλα για κατεστημένατώρα θα συνταχθούν με τον κύριο Σκουλάκη για το καλό τουτόπου σαν να μην τρέχει τίποτα;4. Τέλος , ομελέτα γίνεται χωρίς να  σπάσουν τα αυγά;

Ματθαίος Φραντζεσκάκης

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 20103

Στις δημοτικές εκλογές η αναντιστοιχία μεταξύκομματικών προτεραιοτήτων και δυσφορίας τηςφοβισμένης κοινωνίας φαίνεται πως θα λάβει

γκροτέσκες διαστάσεις. Η θυμωμένη αποστασιοποί-ηση από τις κομματικές στοιχίσεις δε συνεπάγεται βέ-βαια κατ’ ανάγκην ριζικές αλλαγές στα δημοτικά μαςπράγματα. Αποτελεί όμως μια ευκαιρία να τσαλακωθείο κομματικός πελατειακός έλεγχος της αυτοδιοίκησης.Τα μεγάλα κόμματα, διαισθανόμενα τον κίνδυνο απο-δοκιμασίας, ίσως αποφύγουν όπου μπορούν την ακριβήκαταγραφή δυνάμεων, επικαλούμενες έναν κατ’ επί-φαση σεβασμό των τοπικών κοινωνιών ή καταφεύγον-τας σε υποψηφιότητες-χυλούς χωρίς στίγμα. Άλλωστε,η κομματική ταυτότητα δεν είναι ασύμβατη με την«απολίτικη» κενή πολυσυλλεκτικότητα, όπως απέδει-ξαν μιντιακές περσόνες  που έχουν αναδειχθεί δή-μαρχοι . Αν έτσι κινηθούν τα κόμματα, θα διαπράξουνμεγάλο σφάλμα ερμηνεύοντας την πολιτική κρίση ωςαίτημα αποπολιτικοποίησης. Αντίθετα, χρειαζόμαστεουσιαστικότερη πολιτική και πρέπει να την επιβάλουνοι πολίτες.Επαγγελματικές ενώσεις και ειδικοί επιστήμονες πρέ-πει να μιλήσουν. Το κομματικό μούδιασμα ανοίγει πεδίολαμπρό προσφέροντας ευκαιρία να εκτεθούν οι συν-τεταγμένες μιας άλλης πολιτικής. Και πάντως, όποιοι κι αν διεκδικήσουν την εκλογή,πρέπει να λάβουν εγκαίρως το μήνυμα: δημαρχία δενμπορεί πλέον να σημαίνει λαμπερές τελετές εγκαι-νίων, πιλάφια και πολυδάπανες επιχειρήσεις εξυπη-ρέτησης πελατειακών σχέσεων χωρίς κανέναουσιαστικό αντικείμενο συχνά.

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Καλοκαίρι ζεστό, καυτό, ενίο-τε νοσηρό, κατ΄ άλλουςπαιγνιδιάρικο, για τους αι-

σιόδοξους, πάντως τραυματισμέ-νο κι αυτό σημαίνει μ΄ εξουδετε-ρωμένες ελπίδες επούλωσης τωνπολύχρωμων ακούσιων πληγώνμας.Ο Μαθιός ζητάει το κείμενο γρή-γορα, εγώ διανύω περίοδο ανευ-θυνότητας, αδράνειας, ηθελημένηςκώφωσης και πειραματίζομαι απο-στασιοποίηση από τα τρέχοντα, για-τί φοβάμαι και υιοθετώ αυτιστικήσυμπεριφορά.Προσπαθώ να βιώσω, όπως και άλ-λοι 10-11 εκατομμύρια έλληνες μιαεπιβεβλημένη κατάσταση ως άσκη-ση υποχρεωτικής τιμωρίας και ναδιασχίσω την απόσταση που μουαναλογεί με ανασφάλεια, άγχος,φόβο, αβεβαιότητα μαζί με αρνητι-κά συναισθήματα.Κρύβω τα άγχη μου, τα συζητάωλίγο, ενώ σήμερα τα κοινοποιώ γιανα μην τα επαναλαμβάνω.Μόνη αθώα – όσο διασώζεται- κιαυτή, η θάλασσα. Έχει κάνει κι αυτήτις ζημιές της, αλλά μάλλον δεν τοξέρει.Την κοιτάζω, της μιλάω, εννοείται

σιωπηλά, - για να μην παραμιλάωστην παραλία - , την κολυμπώ, παί-ζω μαζί της μαζί με την φίλη μου τηΜαρία, τεσσάρων χρονών και ξα-ναγίνομαι για λίγο παιδί.Φτιάχνουμε δρομάκια στην άμμο καιμια δική μας μικρή λίμνη, ανάμεσαστα βραχάκια, φιλοξενεί τις κρυφέςμας κουβέντες για αστερίες, κα-βουράκια και νεογέννητους αχι-νούς. Με πάει στο σπίτι της και μουδείχνει το κρεβάτι της με τα δυο ξύ-λινα πρόβατα στη ράχη του, με ξε-ναγεί στον κουκλίστικο κόσμοτης κι επινοεί ένα δικό της παιγνίδιστο τάβλι.Η Μαρία με θεωρεί φίλη της, έστωκι αν απέχουμε περίπου 48 χρόνια.Είναι κι αυτό μια ελπίδα. Μοιράζε-ται τις σκέψεις της μαζί μου και γε-λάει μ΄ένα τραγανό γέλιο, καλύ-τερο απ΄ όλες τις μουσικές του κό-σμου.Η Μαρία είναι ένα μικρό θαλασσι-νό κορίτσι που παίζει ανέμελα στηνάμμο με παιγνίδια που κουβαλάνετη λογική ενός σκληρού πολιτισμού.Φέρνει μια παιδική ταμειακή μηχα-νή και ψεύτικα χαρτονομίσματα γιανα παριστάνει την ταμία. Δεν έχειαίσθηση ούτε της αξίας των χρη-μάτων αλλά ούτε της ανταλλακτικήςτους σημασίας. Απλά θέλει ναπουλάει πλαστικά καλαμποκάκια,

κρέμες, ζελέ και άλλα παρόμοια.Της φτάνει να μοιράζεται, να δίνεικαι να επικοινωνεί.Η εποχή της αθωότητας διασώζε-ται μέσα από μικρά θαύματα με με-γάλα μάτια και έστω και απατηλάεμείς δοκιμάζουμε γεύσεις αλμυ-ρής ζωής που αντιστέκεται στην ορ-γανωμένη προσπάθεια να αδει-άσουν τις ψυχές και το μυαλό μας.Η Μαρία, που με περιμένει σε μιαπαράλια, κάπου στο Μαράθι, θυ-μώνει όταν ο αέρας της παίρνει τηνψάθα της, κλαίει εύκολα όταν απει-λείται η ηρεμία της, έχει ένανπροσδιορισμένο κόσμο και τα δια-μαντένια δάκρυα της με μια κου-βέντα γίνονται εύκολα κραυγέςχαράς.Η γλώσσα των παιδιών, ο κόσμοςτων παιδιών το καλοκαίρι είναι μιαπρόταση αντίστασης στη λύπη πουαπλώνεται επικίνδυνα. Όταν όλα εί-ναι τόσο βαριά, γεμάτα ψέματα καιθλίψη και πολύ θυμό, όταν όλα μαςκουράζουν χωρίς τη θέληση μας,όταν όλοι γύρω μας είναι τόσο στε-ναχωρημένοι, όταν οι «μισές» ζωέςμας δηλητηριάζονται, τότε η ευχή«καλό καλοκαίρι» είναι ζωή, ανάσα,ελπίδα.Η Μαρία, η φίλη μου, χωρίς να τοξέρει, προστατεύει την υγειά μας.Εκεί την ώρα που ρουφάω τον κα-θημερινό ήλιο, αυτή διατυπώνειτην άλλη πλευρά της ζωής καλών-τας με να ζήσω ένα καλοκαίρι πλή-ρες, αληθινό, γλυκό, ανοιχτό όπουοι μόνοι ήχοι που θα μπορώ ναακούω είναι ο ήχος της θάλασσας,το κάλεσμα της και το βουητό τηςπαραλίας, ασαφές, απροσδιόρι-στο, ασυνείδητο.Αυτό είναι το καλοκαίρι που δι-καιούμαστε, που σε καλεί «ναβρεις μια άλλη θάλασσα, μια άλληαπαλοσύνη», κατά τον Νίκο Γκάτσο.

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

Καλοκαιρινά παιχνίδια

Γράφειη Βαρβάρα

Περάκη

Προς τιςδημοτικές 

εκλογές

Δείτε

το αναλυτικό

πρόγραμμα

των φετινών

εκδηλώσεων

στο 

www.pe-kritis.gr 

4ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

Zidane

Το 1970 έπαιξε για πρώτη φορά στουςγερμανικούς κινηματογράφους η ται-νία, «Το ποδόσφαιρο όπως ποτέ δεν

το ξανάδατε». Η ταινία αυτή είναι έναςαγώνας ποδοσφαίρου της Manchesterunited, με τις κάμερες του γερμανού σκη-νοθέτης Hellmuth Costard να είναι εστια-σμένες στον βορειοιρλανδόποδοσφαιριστή George Best. Ο Best, πουσυχνά αποκαλούνταν και το «πέμπτο σκα-θάρι» εξαιτίας του κουρέματός του, θεω-ρείται σήμερα από πολλούς ο πρώτοςποδοσφαιρικός αστέρας, με τη ζωή του

οποίου ασχολούν-ταν ορδές βρετα-νώνδημοσιογράφωνκαι αρθρογράφωνκουτσομπολίστι-κων εφημερίδων.

Όπως πολλοί μουσικοί αστέρες της γενιάςτου, που βρέθηκαν ξαφνικά να χάνουν τηνατομικότητά τους τη στιγμή ακριβώς πουγίνονταν το κέντρο της αυτοαναφορικήςπραγματικότητας των μέσω ενημέρωσης, ηκαριέρα του από τις αρχές της δεκαετίαςτου ’70 πήρε την κατιούσα λόγω των κατα-χρήσεων (αντιμετώπιζε προβλήματα αλ-κοολισμού). Ο Best βέβαια φόραγε τη κόκκινη φανέλατης Manchester united μία εποχή που οιήρωες, οι επαναστάτες, οι μεγάλοι ηγέτεςκαι οι διανοούμενοι φύτρωναν σαν τα μα-νιτάρια. Ήταν μία εποχή που παρόλο πουτο ποδόσφαιρο ήταν παρασάγγας λιγότεροεκλεπτυσμένο από σήμερα, η δύναμη τουκαινούργιου μέσου, της τηλεόρασης, γεν-νούσε άθελα της ήρωες και πρώτυπαόπως ο Eusebio, ο Beckenbauer και ο BobyCharlton (Ο πρώτος τελικός παγκοσμίουπρωταθλήματος ποδοσφαίρου που αναμε-ταδόθηκε ζωντανά ήταν αυτός του 1954).Μία ίδια περίπου παραγωγή παρουσίασανστο κοινό το 2006 και οι HYPERLINK"http://www.allmovie.com/artist/douglas-gordon-473935" \o "Douglas Gordon" Dou-glas Gordon και HYPERLINK

"http://www.allmovie.com/artist/phillipe-parreno-473934" \o "Phillipe Parreno"Phillipe Parreno , με το ντοκιμαντέρ«Ζιντάν: ένα πορτρέτο του 21 αιώνα».Στη ταινία αυτή 16 κάμερες έχουν βαλ-θεί να καταγράψουν κάθε βήμα καικάθε ανάσα του Γαλλοαλγερινούαθλητή σε ένα αγώνα του 2005 μεταξύτης Ρεάλ Μαδρίτης και της Βιγιαρεάλ.Η αφαιρετική μουσική επένδυση τηςταινίας έγινε από τους σκωτσέζους φα-νατικούς ποδοσφαιρόφιλους Mogwai,και το τελικό αποτέλεσμα θυμίζει πε-ρισσότερο ένα πελώριο βιντεοκλίπ μίαςμπάντας που φημίζεται για τις μακρό-συρτες μελαγχολικές τις συνθέσεις,παρά ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή τουΖιντάν.Τα πλάνα της ταινίας αντιπαραβάλουνδιαρκώς τα τηλεοπτικά πλάνα τουαγώνα από την οθόνη μίας τηλεόρα-σης, με τα πλάνα των ίδιων των σκηνο-θετών πάνω στον Ζιντάν. Για 90 λεπτάπαρακολουθούμε τον αθλητή να κου-τσοτρέχει, να ιδρώνει, να σκαλίζει αμή-χανα το χορτάρι , να φτύνει, να αγχώνεται,να σκουπίζεται, να αγωνιά και πάλι να φτύ-νει, χωρίς κανένα προφανή για τον ακρο-ατή της ταινίας σκοπό. Τεράστιεςπινακίδες δίπλα του διαφημίζουν δημη-τριακά Kellog’s ενώ αυτός ευλαβικά ακο-λουθεί τις οδηγίες του προπονητή του τιςνεκρές στιγμές του αγώνα.Σε σπάνιες στιγμές κατά τη διάρκεια τηςταινίας περνάνε σαν λεζάντες αποσπά-σματα από συνεντεύξεις του ποδοσφαιρι-στή σχετικά με το πως ο ίδιος βιώνει τουςαγώνες, πόσο επιλεκτική είναι η ακοή τουόταν είναι μέσα στο γήπεδο πως συχνάακούει μέσα του τη φωνή του εκφωνητήτης γαλλικής τηλεόρασης που μετέδιδεαγώνες ποδοσφαίρου στα παιδικά του χρό-νια να περιγράφει τις ίδιες του τις πρά-ξεις, πως συχνά αισθάνεται ότι ότανμπαίνει στο γήπεδο κάποιος έχει ήδη γρά-ψει το σενάριο στο οποίο θα πρωταγωνι-στήσει. Όπως παρατηρεί σε ένα σημείο

του αγώνα: «Το παιχνίδι, το γεγονός δεντο βιώνω ή θυμάμαι απαραιτήτως σε‘πραγματικό χρόνο’. Οι αναμνήσεις μουαπό τα παιχνίδια … είναι κατακερματισμέ-νες.»Στο ημίχρονο, μας κατακλύζουν πλάνα απόάλλα γεγονότα που συνέβαιναν την ίδιαστιγμή σε άλλα σημεία του πλανήτη, ση-μαντικά ή ασήμαντα. Τι κάνει το συγκεκρι-μένο γεγονός τόσο σημαντικό; Τι κάνειτόσες κάμερες και τόση προσοχή να είναιστραμμένη σε ένα αθλητικό γεγονός, σεένα άνθρωπο που για κλάσματα δευτερο-λέπτων αγγίζει μία μπάλα; Η ταινία εντέλει μεταμορφώνει το πιο κοινότυπο γε-γονός, ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, σε μίακλειστοφοβική ωδή στη μοναξιά. «Θυμάμαινα παίζω σε ένα άλλο τόπο, σε ένα άλλοχρόνο που κάτι εκπληκτικό συνέβη. Κά-ποιος μου πάσαρε τη μπάλα και πρινακόμα την αγγίξω ήξερα ακριβώς τι θασυμβεί. Ήξερα ότι θα σκοράρω. Ήταν ηπρώτη και τελευταία φορά που αυτό μουσυνέβη.»

Η ταινία, εν τέλει, τίποταδεν κάνει για να περιορίσειτο μύθο γύρω από τονπρώην άσσο της Real. Εναντιθέσει, τον μεταμορφώ-νει από υπεράνθρωπο σερομαντικό ήρωα. Ο Zidane,από βιονικός υπερποδο-σφαιριστής, γίνεται κατά τηδιάρκεια της ταινίας έναςσκοτεινός ιππότης που βα-σανίζεται με τις αγωνίεςτου, τα πάθη του και τιςανασφάλειες του, και πέ-φτει στο τέλος μαχόμενοςστο πεδίο της μάχης. Σανήρωας του Hemmingwayπου καταστρέφεται στοτέλος του βιβλίου, ο Zidaneαποβάλλεται σε ένα τσαμ-πουκά στο τέλος τουαγώνα, αφού πια η ομάδατου έχει κερδίσει. Ο ήρωαςκερδίζει και καταστρέφεται

ταυτόχρονα από την ίδια του τη θέληση.Μου ήρθαν όλα αυτά αυτές τις μέρες πουβλέπαμε μπάλα κι άκουγα κάθε εκφωνητή,κάθε αρθρογράφο, κάθε φίλο μου, καιακόμα τον ίδιο μου τον εαυτό, να μουρμου-ρίζουμε για το πως το τελευταίο μουντιάλδεν ήταν αρκετό. Πως καμία ομάδα δενήταν πραγματικά μαγευτική, πως οι άμυνεςέπνιγαν την φαντασία και πως οι αγώνεςπου βλέπαμε δεν ανταποκρίνονταν σε μίαποδοσφαιρική Ιθάκη με τις ομάδες να σκο-ράρουν 9 γκολ συνολικά σε κάθε ματς καινα αλλάζει 3 φορές η ομάδα που προηγεί-ται σε κάθε αγώνα. Μα πάνω από όλαάκουγα αυτή την μουρμούρα που αναζη-τούσε ήρωες και απογοητευόταν όταν παί-κτες όπως ο Messi ή ο Rooney δεν ήταν οιήρωες που θα έπρεπε να ήταν, και πωςέχει περάσει δήθεν ανεπιστρεπτί η εποχήτων μεγάλων μπαλαδόρων.Αλλά φίλοι μου μην ανησυχείτε. Δεν πέ-ρασε. Οι ήρωες εξάλλου είναι μία κοινω-νική αναγκαιότητα.

Γράφειo Mιχάλης

Nικoλακάκης

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 20105

Μέσα στον προηγούμενο μήνα,έφτασε στη Διεύθυνση Πολεοδο-μίας της Νομαρχίας Χανίων μια εγ-κύκλιος που «ξάφνιασε» με το

περιεχόμενό της. Με απλά λόγια, το Υπουρ-γείο Περιβάλλοντος & Κλιματικής Αλλαγής,διέτασσε την υπηρεσία να εξετάσει μέσα σεσυγκεκριμένο χρονικό διάστημα – έως το φε-τινό Οκτώβριο - όλες τις οικοδομικές άδειεςπου εκδόθηκαν από αυτήν το 2009 και ο αύξωναριθμός τους λήγει στο πέντε (5). Κάτι σα νασου πέφτει ο λήγοντας, μα τούτη τη φορά τολαχείο δε είναι κατ’ ανάγκη για καλό. Κι αυτόγιατί, πέρα από το γεγονός ότι ο φάκελος τηςαδείας θα ελεγχθεί εντός της υπηρεσίας γιατη νομιμότητα της διαδικασίας «στα χαρτιά»,στη συνέχεια θα ακολουθήσει και επιτόπιοςέλεγχος στην οικοδομή από ειδικό συνεργείοτης Πολεοδομίας, με σκοπό να διαπιστωθείεάν η άδεια έχει εφαρμοσθεί σωστά και να επι-βάλλει πρόστιμα για τις πιθανές νομικές απο-κλίσεις ή τις αυθαιρεσίες που διεπράχθησαν,τόσο κατά την έκδοση, όσο και κατά την εφαρ-μογή της.

Κάτι ανάλογο έγινε ήδη ή θα γίνει σε όλες τιςΠολεοδομίες της χώρας, με διαφορετικό λή-γοντα αριθμό σε κάθε περίπτωση, αλλά τηνίδια πρόθεση και πρακτική. Η «πρόθεση» ει-δικά στον έλεγχο της εφαρμογής του παρα-πάνω μέτρου είναι κάπως συζητήσιμη, αφούένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των παραπάνωυπό έλεγχο οικοδομικών αδειών θα ελεγχθείεπιπρόσθετα από το Σώμα Ελεγκτών Επιθεω-ρητών Δημόσιας Διοίκησης, μετά το πέρας τηςδιαδικασίας από τις Πολεοδομίες, με σκοπό ναδιαπιστωθεί αν οι παραπάνω υπηρεσίες έπρα-ξαν τα νόμιμα στο έργο τους, ελέγχοντας μετον τρόπο αυτό, τους ίδιους τους ελέγχοντες.

Είναι φανερό ότι επί του θέματος θα υπάρξουνδιάφορες τοποθετήσεις από τις οποίες ξεχω-ρίζουν δύο βασικές κατηγορίες. Εκείνες τωνπολιτών που δεν τους αφορά διόλου το παρα-πάνω μέτρο οπότε θα το κρίνουν ακαδημαϊκάκαι εκείνων που θα θιγούν από την εφαρμογήτου, οπότε και η κρίση τους φυσικά θα εμπε-ριέχει το υποκειμενικό «βάρος» της εμπλοκήςτους με τις κυρώσεις του νόμου. Οι πρώτοιείναι πιθανό να διαπιστώσουν θετικά στοιχείαστην όλη ενέργεια του Υπουργείου. Κατά πρώ-τον, μια προσπάθεια πάταξης της αυθαίρετηςδόμησης δεν μπορεί παρά να κριθεί θετικά, ει-

δικά από την πλευρά των πολιτών που δυσκο-λεύονται να αποδεχτούν όλα εκείνα τα κτί-σματα που κατέστρεψαν προστατευόμενεςπεριοχές απίστευτου φυσικού κάλλους όπως οΣταυρός ή ο Κουρνάς. Επιπρόσθετα, έναςέλεγχος στις υπηρεσίες ελέγχου είναι καλο-δεχούμενος, με την έννοια ότι γρασάρει μεαξιοπιστία τα κρατικά γρανάζια που ενδεχομέ-νως κάποιες φορές υποβοηθούνται με λιπαν-τικά διαφθοράς. Τέλος, ως εισπρακτικόςμηχανισμός δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αχρεί-αστος ειδικά με την παρούσα κρίση και φυσικάμε το σκεπτικό ότι τα όποια πρόστιμα ή οι προ-σαυξήσεις, θα επιβληθούν σε ανθρώπους οιοποίοι θα είναι αποδεδειγμένα παραβάτες.

Η «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού», οι ιδιο-κτήτες δηλαδή που θα ελεγχθούν κι ενδεχο-μένως πληρώσουν λόγω αυθαιρεσιών, θαέχουν να πουν τα χειρότερα. Πρώτον, οι υπόέλεγχο παραβάτες είναι άνθρωποι που έχουνβγάλει κάποια οικοδομική άδεια, έστω κι αναυτή δεν είναι η νομιμότερη. Πρακτική δυστυ-χώς καθόλου άγνωστη στη χώρα μας, αφού ονοικοκύρης, κι εφόσον τα πηγαίνει καλά μετους γείτονες, όταν αποφασίσει να πάρει τηναπόφαση ζωής να χτίσει κάνει και «το κάτι πα-ραπάνω του», προς τα πάνω, κάτω, δεξιά ήαριστερά. Δεν θα ελεγχόταν ποτέ, εκτός κι ανείχε καταγγελία εις βάρος του, αλλά εάν δενυπήρχε τέτοιος κίνδυνος, γιατί να το σκεφτεί;Τώρα για πρώτη φορά το κράτος – που πάν-τως ανέκαθεν είχε την δικαιοδοσία να πραγ-ματοποιεί ελέγχους αυτεπάγγελτα – ελέγχειοικοδομικές άδειες και οικοδομές χωρίς κα-ταγγελία. Δεν θα παραπονεθεί άραγε ο θιγό-μενος γι αυτή την ασυνέχεια; Άραγε θαυπάρξει συνέχεια στο μέτρο ή θα είναι φωτο-βολίδα; Η ίδια πλευρά, είναι πιθανό να ισχυρι-στεί ότι το μέτρο δε θα χαρακτηρισθεί απόαπόλυτη διαφάνεια, αλλά γενικά θα δημιουρ-γήσει μεγάλο βάθος και προοπτική πελατει-ακών σχέσεων, δηλαδή διαφθοράς. Εν τέλει,τι θα απαντούσατε εσείς για το όλο θέμα εάνκάποιος ισχυρίζονταν ότι αποτελεί την πιο αυ-ταπόδεικτη εφαρμογή της ρήσης «κάθε μέτροτο οποίο θα αποτυγχάνει εισπρακτικά, θα συμ-πληρώνεται με ένα άλλο, αντίστοιχου Δημοσι-οοικονομικού οφέλους...».Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν διαφωνούμεμε το συγκεκριμένο μέτρο. Δεν διαφωνεί φυ-σικά και η ίδια η υπηρεσία της Διεύθυνσης Πο-λεοδομίας, η οποία έχει ήδη προετοιμασθεί για

την κατά γράμμα εφαρμογή του, ορίζονταςομάδες ελεγχόντων για κάθε άδεια, ομάδες οιοποίες δεν θα περιλαμβάνουν κανένα απότους αρχικούς ελέγχοντες της ΟικοδομικήςΑδείας. Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύει και τηδιάθεσή της να συμμετέχει αρμοδίως σε έναμέτρο το οποίο δεν πάσχει επί του τύπου, πά-σχει εντούτοις επί της ουσίας και εδώ είναι ηένστασή μας.

Κατ’ αρχήν με εκνευρίζει ως πολίτης η φορομ-πηχτική διάθεση, κι αυτή είναι εμφανέστατη, ηπιο δυνατή διάσταση του μέτρου. Η οικοδομήαποτελεί έναν από τους βασικότερους παρά-γοντες ανάπτυξης, οπότε μοιραία θα αποτελείκι ένα από τους βασικότερους παράγοντες πα-ραβατικότητας. Αυτή η απλή σκέψη αρκεί γιανα σχεδιαστεί ένα εισπρακτικό μέτρο μέσα σεένα γραφείο. Πολλή γνώση θέλει ότι εάν αρ-χίσω να ελέγχω πόρτα – πόρτα, ένα στα δύοκτίσματα θα έχουν μικρότερες ή μεγαλύτερεςπαραβάσεις; Όμως το ερώτημά είναι το εξής:Εάν τα πιο προφανή εισπρακτικά μέτρα τελει-ώσουν τότε τι θα βρεθεί για να συμπληρώσειτο προσδοκώμενο Δημοσιοοικονομικό όφελος;Μήπως θα αρχίσουμε από τα πιο συναφή, π.χ.να ελέγξουμε όλες τις άδειες που έχουν εκ-δοθεί και να δημιουργήσουμε ένα «κράτοςπροστίμων»; Νομότυπο θα είναι και αυτό.Μήπως όμως καταλήξουμε να φορολογούμεκαι τα κολονάτα ποτήρια κάθε σπιτιού, τιςμπάλες μπάσκετ, τα ζευγάρια 12ποντων τα-κουνιών; Σαρκαστικό ίσως αλλά εάν θελή-σουμε να «βγάλουμε από τη μύγα ξύγκι»μπορούμε να το κάνουμε ως κράτος ξεπερ-νώντας κάθε όριο, εντούτοις ας έχουμε στομυαλό μας τις συνέπειες.

Συνεχίζοντας, θα πρέπει να μπολιαστούμε μεμεγάλη ποσότητα υποκρισίας για να διαπι-στώσουμε αναπτυξιακές συνιστώσες στομέτρο. Η προστιμοποίηση θα στεγνώσει λίγοπερισσότερο την αγορά, μοιραία λόγω μεγέ-θους θα θίξει κάτι παραπάνω τα λαϊκά στρώ-ματα και το κεφάλαιο θα πάρει μια ακόμαρεβάνς απέναντι στις κατακτήσεις των τελευ-ταίων εκατό ετών όπου –είναι θέμα αν το θυ-μόμαστε πια- ο καπιταλισμός και ηνεοφιλελεύθερη οικονομία δεν ήταν κατάαποκλειστικότητα, οι μοναδικές υπαρκτές θε-ωρίες του πλανήτη, όπως σήμερα.

Η διάθεση για ανάπτυξη θα μπορούσε να απο-

δειχθεί από το κράτος με πολλούς τρόπους.Αναφερόμενοι στον τίτλο του άρθρου και τονΟικοδομικό Συνεταιρισμό των Πολυτέκνωνμπορεί κανείς να διαπιστώσει μια χρυσή ευ-καιρία. Πάνω από 500 στρέμματα που θα μπο-ρούσαν να φιλοξενήσουμε τα διπλάσια σπίτιακαι να δώσουν υγιείς συνθήκες διαβίωσης σεανθρώπους η αμοιβή των οποίων για τη συ-νεισφορά τους στο δη-μογραφικό πρόβληματης χώρας δεν είναιάλλη από το «να κοιμί-ζουν τα παιδιά τους σεχαρτόκουτες…» όπωςανέφερε κάποιος από αυτούς. Χρυσή ευκαι-ρία και παράλληλα τζάμπα. Εγκεκριμένοιχώροι, αγορασμένα τεμάχια, εξαιρετικοί οικι-στικοί όροι, ευπαθής ομάδα, κοινωνική αλλη-λεγγύη, οικοδομική δραστηριότητα, ανάπτυξηγια τον τόπο, επίλυση ενός προβλήματοςτριάντα και βάλε χρόνων. Κι όλα αυτά περιμέ-νουν μια έγκριση Πολεοδόμησης από τοΥπουργείο. Γιατί άραγε; Αν δεν τους δώσειςχώρο να κάνουν κάτι τότε θα το κάνουν όπουμπορούν. Εάν τους δώσεις το χώρο να εγκα-τασταθούν τότε θα μπορέσεις να ελέγξεις τηνεφαρμογή των κανόνων που έχεις θέσει. Αφή-νοντάς τους στο «τίποτα», δεν τους εξαναγ-κάζεις να παρανομήσουν και νααυθαιρετήσουν για τη φαμίλια τους; Είναιαυτό, απλά κρατική υποκρισία, ή κάτι πιο βαθύ;

Σκέφτομαι πόσους τέτοιους θα συναντήσωστο τυχαίο δείγμα των αδειών που θα ελεγχ-θούν. Τρέμω πραγματικά όταν θα πρέπει νατους μιλήσω για Πολεοδομικές παραβάσειςκαι η αυτογνωσία μου θα φτάσει στα όρια τηςδικής μου υποκρισίας. Όταν στην πρώτη τουςαναφορά για τον οικοδομικό τους συνεταιρι-σμό, θα πρέπει να απαντήσω με νόμιμα πρό-στιμα, πίσω από τα οποία θα κρύβονται οιελεγκτές δημόσιας διοίκησης. Θλίβομαι ότι θαπρέπει να δεχτώ ότι κάποιοι – έστω λίγοι – θακαταστραφούν μαζί με κείνους που πραγματικάπρέπει να τιμωρηθούν για τις αυθαιρεσίεςτους που ήταν αποτέλεσμα νεοπλουτισμού καιέπαρσης κι όχι εξασφάλισης μια πιο ανθρώπι-νης στέγης. Κρίση κι Ανάπτυξη, Πρόστιμα καιΕπενδύσεις, Αυτογνωσία ή Υποκρισία. Βλέπειςπως, «…η λαμαρίνα όλα τα σβήνει…»; ΚαλόΚαλοκαίρι.

Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

Κρίση ή Ανάπτυξη; Πρόστιμα ή Επενδύσεις; Αυτογνωσία ή Υποκρισία;

Πολεοδομικά Αυθαίρετα και Οικοδομικός Συνεταιρισμός Πολυτέκνων

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

6ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Να σκεφτούμε πάνω στον τρόπο που σκεφτόμαστε

…….κείνο που μας προσάπτουνε τα χελιδόνια-η άνοιξη που δεν φέραμε-

είναι ακριβώς η αγνότητά μας.(Οδ. Ελύτης,Μ Νεφέλη)

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του καπιταλισμού, τοσύστημα δεν ήταν πιο ευάλωτο. Η συγκέν-τρωση και η συγκεντροποίηση του κεφαλαίουέγινε τόσο μεγάλη που το σύστημα πλέον «δεν

δουλεύει». Οι πολλοί δενέχουν χρήματα λόγω τηςσυγκέντρωσης, δεν αγο-ράζουν, δεν καταναλώ-νουν, το σύστημα δενπαράγει προϊόντα και

υπάρχει πρόβλημα. Κατάλληλος πολίτης για τοσύστημα είναι ο υπερκαταναλώνων πολίτης. Ηεντροπία σε πλανητικό επίπεδο έχει αυξηθεί,χώρες ολόκληρες καταρρέουν, πληθυσμοίαπειλούνται με φτώχεια, πείνα, και αναξιοπρέ-πεια. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Νέα προβλή-ματα στις «ανεπτυγμένες» βιομηχανικά χώρεςαναδύονται. Εγκληματικότητα, ναρκωτικά, τρο-χαία, ψυχικά προβλήματα, καρδιοπάθειες καιόποια τελοσπάντων πολιτογραφούνται ως νο-σήματα του πολιτισμού. Ακανθώδη και δυσεπί-λυτα. Εν τούτοις ενώ συμβαίνει αυτό σε οικονομικό-κοινωνικό επίπεδο, ποτέ άλλοτε ο καπιταλι-σμός ως ιδεολογία δεν ήταν τόσο πανίσχυρος.Παρά τον ληστρικό, ανελέητο χαρακτήρα τουχρηματιστηριακού κεφαλαίου, παρά την ασύ-δοτη καταλήστευση του πληθυσμού, των φυσι-κών πόρων, των ενεργειακών πηγών, ηκαπιταλιστική ηγεμονία είναι πλήρης. Εναλλα-κτική του καπιταλισμού ιδεολογία και πολιτικόπρόταγμα δεν υπάρχει και η καπιταλιστική βαρ-βαρότητα προβάλλεται περίπου ως μονόδρο-μος, ως αναγκαιότητα, ως κάτι το φυσικό. Οιπολίτες δεν φαίνεται να αμφισβητούν το καπι-ταλιστικό μοντέλο, τον τρόπο ζωής, το αξιακότου σύστημα, τις προτεραιότητές του και όταν

ακόμη διαμαρτύρονται, διαμαρτύρονται μόνονγια το μειούμενο εισόδημά τους, χωρίς άλλες«επεξεργασίες».Φαίνεται πως ο καπιταλισμός, πριν φανερώσειτα αδιέξοδά του, κατέστρεψε τον ψυχισμό τωνανθρώπων. Διαμόρφωσε ένα ανθρωποείδωλο,επιθετικό, μοναχικό, ενεργοβόρο, καταναλω-τικό, αλαζονικό, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς συλ-λογικότητα, χωρίς εναγώνια ερωτήματα.Διαμόρφωσε δηλαδή έναν ανθρωπολογικό τύπομε τα χαρακτηριστικά κυρίως της κυριαρχικό-τητας που εδράζεται βέβαια στο ζωώδες καιενστικτώδες πεδίο του ανθρώπου. Καλλιέρ-γησε την λαιμαργία, την συσσώρευση, την απο-θηκευτικότητα σε βάρος όλων των άλλωνχαρακτηριστικών του ανθρώπου.Έτσι ο άνθρωπος φενακισμένος στην συνεί-δηση και αλλοτριωμένος στην κοινωνική τουσυμπεριφορά, δεν θέλει ή δεν μπορεί να επε-ξεργαστεί ένα μοντέλο κοινωνικής οργάνωσηςπου να θεωρεί τον άνθρωπο ως κοινωνικό υπο-κείμενο, όπως πραγματικά είναι. Δεν θέλει ναθέσει ως προτεραιότητα ότι ο ολοκληρωθείςκαι ολοκληρούμενος άνθρωπος εντός του κοι-νωνικού συνόλου οφείλει να επιστρέψει στηκοινωνία. Μπορεί ο άνθρωπος να δομήσει κοι-νωνία, πιο ελεύθερη, πιο δημοκρατική, πιο αν-θρώπινη. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα δενείναι μονόδρομος. Αρκεί να θέσει νέα προτάγ-ματα στην πολιτική και να επεξεργαστεί πιοκαλά φρέσκες ιδέες στην θεωρία. Έτσι θα αρ-χίσει να λύνεται το σημερινό κοινωνικό παρά-δοξο της ηγεμονίας της ιδεολογίας τουκαπιταλισμού. την ίδια στιγμή που ως οικονο-μικό σύστημα κλυδωνίζεται. Με άλλα λόγια οσημερινός άνθρωπος πρέπει να αρχίσει νασκέπτεται τον τρόπο που σκέπτεται…

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ «Αν ασκηθείς να σε πετυχαίνουν πρώτα τα δικά σου χλευαστικά βέλη, ο

πόνος που θα σου προκαλέσουν τα έξωθεν σχεδόν μηδενίζεται.

Εχω εξακριβώσει με πολλά και εξαντλητικά πειράματα ότι είμαι άνθρωπος

των δυο τριών στίχων ή έστω της μισής παραγράφου. Κι όμως βρίσκομαι

εδώ ως ομιλήτρια. Αυτό σίγουρα είναι δάκτυλος της γνωστής μικρής πι-θανότητας που διαδίδει ότι μπορεί να ανατρέψει το κραταιό απίθανο.

Μιλώ για τη θρυλικά μικρή εκείνη πιθανότητα που μας πείθει να πάρουμε

λαχείο, ότι θα κερδίσουμε, θα πλουτίσουμε, και θα μείνει φτωχός ο νόμος

των πιθανοτήτων, ότι ο άνθρωπος θα αγαπήσει τελικά την εντελώς δια-

φορετική ζωή του, απ΄ αυτήν που ονειρεύτηκε, ότι η επιστήμη όπου να’ναι θα εφαρμόσει τη θεϊκή της αποκάλυψη για τη θεραπεία της ζωής από

την αιώνια ανόσο του θανάτου, έστω κι αν έρθει σε ιστορική σύγκρουσημε τα μεγάλα συμφέροντα του χώματος, ότι ο έχων δύο λόγους να ευτυ-

χεί, θα δώσει σίγουρα τον έναν σ’ εκείνον που έχει πολλούς λόγους να

δυστυχεί, ναι, εννοώ αυτήν ακριβώς τη ρομαντική μικρή πιθανότητα που

βαθύτερα είναι ο Ιησούς κάθε ασθενικής μας ελπίδας. Απλώς τον απο-σιωπούμε για να μη σταυρωθεί. Απορώ βέβαια πώς δεν παρενέβη να με

εμποδίσει η αυτογνωσία. Ενώ αυστηρά την ασκώ. Φαίνεται ότι ο πήχης

που βυθίζουμε για να μετρήσουμε την αλήθεια μας δε φτάνει κάτω κάτω,

στο βυθό της. Προσκρούει όμως σε κάποια βραχώδη απαγόρευση πουυψώνει η ίδια μας η προνοητική αυτοσυντήρηση. Σα να κινδυνεύει η ισορ-

ροπία της να αποκαλυφθεί ότι το ένα της πόδι πατάει στην αιχμή της βα-

ραθρώδους σαθρότητας του είναι μας και το άλλο στη στέρεη

μυστικότητα του αγνώστου. Επομένως, η αυτογνωσία είναι μόνο η επό-μενη δειλή στάθμη μετά τον πρώτο ρηχό βυθό μας;

Μπορεί, λοιπόν, για λόγους αυτοσυντήρησης να κρατάει και η ποίηση

αδιαφανή την ακραία φύση της, από πού δηλαδή πηγάζει η ευπαθής επιρ-ροή της επάνω μας… Κι αυτή η αδιαφάνεια είναι, ίσως, που υφαίνει με

νήμα φευγαλέο τη μυθώδη διάσταση της ποίησης. Το μυθώδες δεν είναι

γήινο. Το συνέλαβε η υπερβολή μυρίζοντας τον κρίνο της μαγείας. Το δε

άρωμα της μαγείας έρχεται θροΐζοντας από χίλια διαφορετικά σημεία έτσιπου να μην μπορείς να το εντοπίσεις. Γι’ αυτό και δεν εξατμίζεται ποτέ

το μυστήριο της ποίησης».

(απόσπασμα από τον Έρανο σκέψεων για την ανέγερση τίτλου υπέρ της αστέγου αυτής ομι-

λίας, που είναι το κείμενο που εκφώνησε η Κική Δημουλά στην Αρχαιολογική Εταιρεία στις

26 Ιανουαρίου 2009)

για την αντιγραφή

Βούλα Καντεράκη

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 20107

Τα καλοκαίρια που οι λαοί του κόσμου παίζουν μπάλα είναι συνή-θως πιο όμορφα από τα υπόλοιπα. Είναι συναρπαστικό και μόνο σανιδέα ότι άνθρωποι από 32 χώρες μαζεύονται και παίζουν ένα παιχνίδιπου παρακολουθεί όλος ο πλανήτης. Στην πράξη βέβαια, τα πράγματαείναι λίγο διαφορετικά. Το μουντιάλ που τελείωσε στην Αφρική απέδειξεόλα αυτά που ξέραμε και φανταζόμασταν αλλά ποτέ δεν θέλαμε να πι-στέψουμε. Η διαδικασία της παγκοσμιοποίησης λειτουργεί για το ποδό-σφαιρο σαν λαιμητόμοςπου οδηγεί διαμέσου τηςαποστείρωσης και τηςομογενοποίησής του,στην ουσιαστική απενερ-γοποίηση του διαδραστι-κού του χαρακτήρα καιτην αυτοκατάργησή του ως θέαμα. Το «ωραίο παιχνίδι» δεν υφίσταταιπλέον. Κι αν αυτό είναι κάτι που υποψιάζεσαι παρακολουθώντας τις διά-φορες «διεθνείς ταξιαρχίες» να προελαύνουν στο Champions League,εκεί που οι ομάδες είναι ομοιογενείς και αποτελούνται από παίκτες τηςίδιας φυλής γίνεται απόλυτα ορατό. Άσχετα από πού ξεκίνησε, το πο-δόσφαιρο είναι άθλημα άρρηκτα δεμένο με τη δυτική νοοτροπία και ηαναγωγή της Ευρώπης σε σπίτι όλων των αξιόλογων ποδοσφαιριστώνκατέληξε στην παραγωγή «ευρωπαίων» από την Αφρική, τη ΛατινικήΑμερική και την Ασία. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Μέσι και ο Λουίς Φαμ-πιάνο είναι το άλλοθι για όλους τους υπόλοιπους που κάποιον σου θυ-μίζουν, αλλά δεν μπορείς να προσδιορίσεις ακριβώς ποιον. Σχηματικάη Βραζιλία κατάντησε να θυμίζει περισσότερο την Ιταλία, η Αργεντινή τηΓερμανία και ούτω καθεξής.

Στην προσπάθεια για αναζήτηση των αιτίων του φαινομένου κατα-λήγει κανείς αναπόφευκτα στο χρήμα. Η μπάλα ανήκει στη βιομηχανίατου θεάματος κι έτσι υπακούει – τουλάχιστον σε επίπεδο διευθυντηρίου– στους κανόνες της. Ο Μπλάτερ και ο Πλατινί, η FIFA και η UEFA είναιδιαχειριστές – εκφραστές εκείνης της ομάδας συμφερόντων που κα-θορίζει την πορεία του αθλήματος με γνώμονα τη μεγιστοποίηση τωνκερδών από σπόνσορες, τηλεοπτικά δικαιώματα, εμπορικές χρήσεις.Η αντιμετώπιση του ποδοσφαίρου ως προϊόντος που οφείλει, πάνω απ’όλα, να είναι ανταγωνιστικό, ελκυστικό στις νέες επενδύσεις και ναλειτουργεί ευέλικτα στο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης έχει ωςπροφανές αποτέλεσμα την αλλοίωση της ουσίας του παιχνιδιού. Βέ-βαια, η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και η απομάκρυνσή τουαπό την τάξη που το αγάπησε και το ανέδειξε σε κοινωνικό γεγονόςξεκίνησε πολύ νωρίτερα, στα πλαίσια του έθνους – κράτους. Έτσι, ότανήρθε η ώρα του νόμου Μποσμάν, όλα έμοιαζαν ως φυσική συνέχεια τωνμέχρι τότε εξελίξεων. Το πόσο φυσικό είναι βέβαια να αγωνίζονται ιστο-ρικές ομάδες με ένα ή δύο γηγενείς παίκτες στη ενδεκάδα τους και τοτι επιπτώσεις έχει αυτό στο χαρακτήρα του παιχνιδιού τους είναι πολύσυζητήσιμο, όπως και το κατά πόσο είναι λογικό να ζητάς από έναν αν-θρώπινο οργανισμό να «βγάλει» εξήντα αγώνες σε μία σεζόν και να συ-νεχίσει για άλλους έξι – επτά το καλοκαίρι.

Η συστηματική εξουθένωση των ποδοσφαιριστών, σε συνδυασμό

με τη διαρκή ανάγκη για αύξηση των εσόδων των εμπλεκόμενων εται-ρειών, δημιουργεί τις συνθήκες που απαιτούνται ώστε οι πρωταγωνι-στές του παιχνιδιού να αντιμετωπίζονται στην καλύτερη τωνπεριπτώσεων ως εργαζόμενοι, στη χειρότερη ως περιουσιακά στοιχείαή αναλώσιμα. Εκτιμάται ότι τις προσεχείς δεκαετίες η καριέρα του μέσουποδοσφαιριστή θα μειωθεί κατά δύο – τρία χρόνια, λόγω της προανα-φερθείσας εντατικοποίησης. Είναι ένα ακόμη στοιχείο ότι το ποδό-σφαιρο, όπως και η ευρύτερη οικονομία, παράγει την ίδια του την κρίση.

Όλα αυτά ούτε καινούρια είναι, ούτε και πρωτότυπα. Μάλιστα, αρ-κετοί που διείδαν τις εξελίξεις φρόντισαν να γνωστοποιήσουν τις αν-τιρρήσεις τους και να διαμαρτυρηθούν ποικιλοτρόπως. Ακόμα και σταΧανιά υπάρχει σε τοίχους γραμμένο το σύνθημα “against modern foot-ball”. Το πότε ξεκινάει όμως η εποχή του μοντέρνου ποδοσφαίρου καιτο τι περιλαμβάνει αυτή είναι αντικείμενο μεγάλης συζήτησης. Όπωςεπίσης χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο από ποιες αφετηρίες ξεκινούναυτοί που κάνουν την κριτική, γιατί το εν λόγω σύνθημα είναι – απ’ αυτήτην άποψη και για λόγους που δεν είναι της παρούσης να εξηγηθούν –μάλλον ύποπτο.

Ούτως ή άλλως, καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι το ποδόσφαιρό,όπως και η υγεία, η παιδεία κ.λ.π. δεν μπορεί να αποτελεί υγιή νησίδασε μια κοινωνία που νοσεί. Η προσπάθεια για την απελευθέρωση τουποδοσφαίρου από παράγοντες, πολυεθνικές και χρηματιστήρια είναιαλληλένδετη με τους αγώνες των ανθρώπων για τη δική τους αποδέ-σμευση από το κέρδος, για την αυτοδίκαιη αξία κάθε ανθρώπινης ήάλλης ζωής και δραστηριότητας πέρα από την οικονομική βάση. Μόνοως τέτοια έχει νόημα, αξία και ελπίδα να είναι επιτυχής. Άρα τα κάθελογής ευχολόγια και οι μουρμούρες για το πλαίσιο λειτουργίας τουαθλήματος στην Ελλάδα, για την ανυπαρξία ή τη μη εφαρμογή των κα-νόνων, για τη βία και τη διαπλοκή είναι εκτός τόπου και χρόνου. Οι κα-νόνες και η εφαρμογή τους δημιούργησαν το πρόβλημα εξαρχής. Τοποιος καθορίζει τους κανόνες και προς όφελος ποιου είναι το ερώτημαπου χτυπάει το γάιδαρο κι όχι το σαμάρι.

Αυτά που γράφω δεν αναιρούν σε τίποτα τα προ τετραετίας ανά-λογα γραφόμενά μου. Το μουντιάλ είναι η κορυφαία στιγμή του παιχνι-διού που αγαπήσαμε και παίξαμε στις αλάνες όλου του κόσμου. Θα τοπεριμένουμε πάντα με την ίδια αγωνία, έστω κι αν ξέρουμε ότι τοπράγμα έχει στραβώσει.

Οι όψιμοι Ισπανόφιλοι πανηγυρίζουν. Μόνο αυτοί που ζουν το πο-δόσφαιρο και την πορεία του μέσα στο χρόνο μελαγχόλησαν γιατί η ιστο-ρία στέρησε για μια ακόμη φορά, έστω κι απ’ αυτή τη μέτρια Ολλανδία,αυτό που αναντίρρητα της χρωστάει δεκαετίες τώρα.

«Αιώνιο πάθος». Δεν ήξερα ότι ο Μάνος Χατζιδάκις έχει γράψειωδή για το ΤζορτζΜπεστ. Ακούω διάφο-ρους συμπλεγματικούςνα τον αφορίζουν ως λαϊ-κιστή; Μπα, δε νομίζω.

Η Σ

υνω

μοσί

α το

υ θο

ρύβο

υ

Γράφει οΓιώργος

Μανουσέλης

Στον ορεινό Αλίκαμπο Χανίων, το οινοποι-είο Ντουράκη ανοίγει τις πόρτες του στηΤέχνη! Δέκα γνωστοί …καλλιτέχνες εκθέ-

τουν τα έργα τους από τις 16/7 έως και τις 6/8στους χώρους του οινοποιείου, παρεμβαίνονταςμέσω αυτών στο φυσικό περιβάλλον δημιουργίαςκαι παλαίωσης του κρασιού.

Πρόκειται για έργα φωτογραφικά, κοσμή-ματα, γλυπτά, έργα από πηλό και γυαλί.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: ΒεργαδήςΝίκος, Καλαϊτζάκης Μιχάλης, ΚουτρουμπάκηςΓιώργος, Μπακλαβάς Στέλιος, Πετράκης Κώ-στας, Πολύχρονακης Μιχάλης, Ρέις-ΚοκοβλήΆλντα, Σταυρούλακης Σήφης, ΤαμπατσίκοςΆρης, Fischer Konsta

8ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

Καλοκαίρι στο μπαλκόνι, με τη θερ-μοκρασία να ανεβαίνει κοντά στους34 βαθμούς και τις τελευταίες στα-γόνες κρύας μπύρας να κυλούν με-

θυστικά ζωντανές στις διαδρομές μιαςεσωτερικής απόλαυσης.Τα βλέφαρα κλείνουν ενώ οι παραστάσειςτων ειδήσεων στριφογυρίζουν στις νυχτερι-νές οθόνες και η Γαύδος –αποκλεισμένο τοτελευταίο διάστημα το νοτιότερο νησί τηςΕλλάδας- απομακρύνεται από το στόχο τωνδιακοπών μας. Το δροσερό αεράκι με βυθίζειακόμη περισσότερο σε καλοκαιρινές δια-

δρομές και ανήσυχεςπεριπλανήσεις. ΣτηνΠαλαιόχωρα το ΣοφίαΠ. φαντάζει η μόνη λύσητης απόδρασής μας για

τη Γαύδο. Πρωί της Δευτέρας και με τις λι-γοστές αποσκευές στα χέρια ανεβαίνουμε τασκαλιά του. Καράβι ή βάρκα, ψαράδικο ή επι-βατικό. «Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο…»,οι εικόνες και οι μουσικές μετασχηματίζονταιανάλογα με τη διάθεση, τις γουλιές του καφέκαι την παρέα. SHIP TO ΓΑΥΔΟΣ. Ότι και να’ναι ετοιμαζόμαστε σύντομα να σπάσουμε τον«αποκλεισμό» του νησιού. Γύρω μας τα απα-ραίτητα εφόδια, τελάρα με ντομάτες, καρ-πούζια με ονόματα, παξιμάδια, τσιγάρα καιλογίς – λογίς μικροπράγματα, φορτώνονταικαι στριμώχνονται γύρω μας.Οι μηχανές ανάβουν, ο καπετάνιος στρίβει τοτιμόνι του νότια και φύγαμε. Η θάλασσα γε-νικά ήρεμη και το αεράκι δροσερός σύμμα-χος στην προσπάθειά μας να περάσουν πιογρήγορα οι τέσσερις ώρες του ταξιδιού μας.Ιστορίες, σπαζοκεφαλιές και τα τελευταίακουτσομπολιά των κατοίκων του νησιού δί-νουν και παίρνουν. Ας είμαστε τουλάχιστοντυχεροί να δούμε τις φάλαινες που συνήθωςτριγυρνούν στη περιοχή. Η τύχη ή οι φάλαι-νες, δεν είναι τελικά με το μέρος μας, οι

ώρες περνούν, η μουρμούρα μεγαλώνει καιτα βλέμματα όλων μας είναι στραμένα στιςπαραλίες που σιγά – σιγά απλώνονται μπρο-στά μας. Μια στροφή ακόμη και το λιμάνιανοίγεται δεξιά μας και μας περιμένει όπωςκαι ο κόσμος που συνωστίζεται στην αποβά-θρα. Μαζί τους λεωφορειάκια για τις μετα-φορές, αγροτικά και ο μινώταυρος–παραδοσιακός και έτοιμος για φόρτωση…-. Ο αποκλεισμός έσπασε και αυτή την εβδο-μάδα και η αλληλογραφία μοιράζεται χέρι –χέρι από τον καπετάνιο (το ταχυδρομικό). Φτάσαμε και με το πρώτο σου βήμα στηναποβάθρα νιώθεις να αφήνεις πίσω σου τον«πολιτισμό» της πόλης –με ή χωρίς εισαγω-γικά-, την ένταση και τους ρυθμούς της κα-θημερινότητας, τις ανέσεις και τιςπολυτέλειες του σπιτιού σου. Εσύ και ηπαρέα σου, η παραλία, η θάλασσα και ηΚρήτη βόρεια και στο βάθος. Μια απόδρασηαρχίζει…Επιβιβαζόμαστε στο «Καποδιστριακό» λεω-φορείο και ο Σούλης φροντίζει για τη στάσημας στο Σαρακίνικο. Λίγες γουλιές νερό καιη πρώτη βουτιά στα πρασινογάλαζα νερά τηςπαραλίας είναι γεγονός. Τα καφεστιατόρια,όλα σε διάταξη, μας περιμένουν με όμορφεςσκιές, δροσερές μπύρες και μεσημεριανάμεζεδάκια. Θα τιμήσουμε τη «Γοργόνα»μέχρι να ξαναεπιστρέψουμε στις βουτιέςμας. Σε όλη την παραλία από τους αμμόλο-φους έως και τα βραχάκια, μέχρι αργά τοαπόγευμα, μόλις που κυκλοφορούν καμιάδεκαπενταριά ακόμη παραθεριστές. Το Σα-ρακίνικο απολαυστικό –τουλάχιστον για μας-και άδειο.Το βράδυ πλησιάζει και η ώρα για το Μπαρ ταΑστέρια έφτασε. Διατάξεις που δε θέλεις νααλλάξεις, ένα τραπεζάκι, μερικές καρέκλες,κάνα χαλαρωτικό ποτάκι και τα άστρα. Γαλα-ξίες που έχεις ξεχάσει, αστέρια που χάνον-ται στα φώτα της πόλης, που και που κάποια

πέφτουν και το μάθημα αστρολογίας μόλιςξεκινά.Τη μια οι βουτιές την άλλη τα άστρα, οι μέρεςπερνούν, η Τετάρτη έφτασε και ο Σούλης πε-ριμένει στο λεωφορείο. Μια απόδραση τε-

λειώνει. Ο καπετάνιος μοιράζει τα γράμματακαι φουλάρει τις μηχανές… και η θερμοκρα-σία είναι ακόμη καρφωμένη πάνω από τους30 βαθμούς…

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

SHIP TO ΓΑΥΔΟΣ

Ετοιμάζοντας την Πυξίδα …

Είδαμε

Και το ασφαλιστικό να διαλύεται. Σοσιαλιστικά!

Συναντήσαμε

Πολλούς και καλούς φίλους στα πλαίσια της ετήσιας συνάντησης κό-μικς στο ΚΑΜ

Ακούσαμε (μεταξύ άλλων…)

Τα «Εισιτήρια διπλά» της Νατάσσας Μποφίλιου

Διαβάζαμε

Σελίδες στην Οθόνη ή σε ΧαρτίΕκδ. Δαρδάνος

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 20109

"Να υπογραφτεί τώρα το χωροταξικό τουΛαφονησίου" και "να προστατέψουμε τοΛαφονήσι", ζητεί με επιστολή της στηνΔιεύθυνση ΠΕΧΩ της Περιφέρειας

Κρήτης η Πρωτοβουλία Πολιτών για την προστασίατου Λαφονησίου και της ευρύτερης περιοχής".

Στην επιστολή η οποία κοινοποιείται στονπρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, στον υπουργόΕσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, στην υπουργό Πε-ριβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής Τίνα Μπιρμ-πίλη, στον νομάρχη Χανίων Γρηγόρη Αρχοντάκη,

στην Δήμο Ιναχωρίου αλά και στις ΝομαρχιακέςΕπιτροπές των κομμάτων, αναφέρεται:

"Η Κίνηση Πολιτών «ΛΑΦΟΝΗΣΙ SOS» καλείτον Περιφερειάρχη Κρήτης να υπογράψει άμεσα τοΧωροταξικό Σχέδιο (ΣΧΟΟΑΠ) του Δήμου Ιναχω-ρίου όπως έχει κατατεθεί, έτσι ώστε να προστα-τευτεί η ευρύτερη περιοχή.

Οι κάτοικοι της περιοχής του Ιναχωρίου έχουνομόθυμα εκφράσει τη βούλησή τους μέσα από ομό-φωνες αποφάσεις του Δημοτικού τους Συμβουλίουκαι όλων των φορέων, καθώς και του Νομαρχιακού

συμβουλίου, για την άμεση έγκριση του Χωροταξι-κού Σχεδίου της περιοχής τους. Οι κάτοικοι της πε-ριοχής του Ιναχωρίου έχουν ομόθυμα επιλέξει τηνπροστασία της περιοχής του Λαφονησιού και τουΔήμου Ινναχωρίου, για ένα μέλλον με πραγματικήανάπτυξη, όπου το οικονομικό της αποτέλεσμα θαδιαχέεται στο σύνολο της κοινωνίας και όχι στουςολίγους. Λένε όχι στην άγρια τουριστική ανάπτυξηκαι την τσιμεντοποίηση της περιοχής του Λαφονη-σιού και του Δήμου τους, λένε όχι σε λατομείαστην παραλιακή περιοχή του όρμου Στομίου.

Η περιοχή του Λαφονησιού εντάσσεται στοπροστατευόμενο από την ευρωπαϊκή και ελληνικήνομοθεσία Δίκτυο Ευρωπαϊκών ΟικοτόπωνNATURA 2000. Η ελληνική κυβέρνηση και τα όρ-γανά της όπως ο διορισμένος από αυτήν Περιφε-ρειάρχης, οφείλουν να προχωρήσουν άμεσα σεμέτρα προστασίας όλων των περιοχών NATURA2000 εγκρίνοντας Χωροταξικά σχέδια οι μεν καιΕιδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες οι δε, δημιουρ-γώντας Φορείς Διαχείρισης σε όλες τις περιοχέςτου Δικτύου NATURA 2000. Όσο δεν το κάνουναυτό βρίσκοντας διάφορα γραφειοκρατικά προ-σκόμματα, επιτρέπουν σε ποικιλώνυμα ιδιωτικά οι-κονομικά συμφέροντα να αυθαιρετούν και νααλωνίζουν σε αυτές τις περιοχές επιδιώκοντας ναδημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα (λατομεία,μεγάλες ξενοδοχειακής μονάδες)

Εμείς καλούμε δημόσια τον διορισμένο απότην κυβέρνηση Περιφερειάρχη:

1. Να μας πει: Τι γύρευε το προηγούμενοΣαββατοκύριακο εν κρυπτώ στην περιοχή, με ιδιω-τικό αυτοκίνητο, όπου προσπαθούν να επιβάλουνλατομεία, και γιατί δεν ενημέρωσε τον τοπικόΔήμο. Μήπως γιατί υπάρχει επιδίωξη να χαρακτη-

ριστούν δασικά τα χωράφια των δεκάδων φτωχώνιδιοκτητών γης στην περιοχή ΠΕΡΠΟ, ώστε ναανοίξει ο δρόμος για την επιβολή λατομικής ζώνης;

Παρόμοιο έργο που είδαμε στο Αποπηγάδικαι σε άλλες περιοχές.

2. Με τα όσα ανυπόστατα επιχειρήματα είδαντο φως της δημοσιότητας πρόσφατα, ως απάντησητου περιφερειάρχη στην προσπάθεια του να δι-καιολογήσει την καθυστέρηση υπογραφής και με-θόδευση επιβολής λατομικής ζώνης δια μέσου τουΣΧΟΠ, ζητάμε δημόσια από την διευθύντρια τουΣΧΟΠ και τον Περιφερειάρχη:

Να προσέλθουν σε ανοιχτή Δημόσια Συζή-τηση για τα λατομεία και το ΣΧΟΟΑΠ μαζί με εκ-πρόσωπο του Δήμου Ιναχωρίου, εκπρόσωπο τηνομάδας μελέτης κι οποιονδήποτε άλλο φορέασχετικό με το θέμα, άμεσα, την επόμενη εβδο-μάδα, είτε στην περιοχή του Δήμου Ιναχωρίου είτεστα Χανιά (π.χ. στην αίθουσα του Τεχνικού Επιμε-λητηρίου).

Έτσι θα δούμε πόσοι και ποιοι από την κυ-βέρνηση εννοούνε τα όσα λένε περί «πράσινηςανάπτυξης», «δημόσιας διαβούλευσης και διαφά-νειας στις αποφάσεις», «προστασίας της φύσης»και το δικαίωμα της αυτοδιοίκησης να κανονίζει τατου οίκου της πάντοτε σύμφωνα με τον νόμο.

Η Κίνηση Πολιτών ΛΑΦΟΝΗΣΙ SOS εκφράζειτην ομόθυμη βούληση όλων των πολιτών που προ-σήλθαν στην ιδρυτική της συνάντηση, ώστε ναπροωθηθεί προς υπογραφή το ΣΧΟΟΑΠ του ΔήμουΙναχωρίου όπως αυτό έχει κατατεθεί.

Για το σκοπό αυτό έχει ήδη ξεκινήσει μεγάληεκστρατεία, η οποία θα φτάσει ως την Αθήνα καιτην υπόλοιπη Ελλάδα και θα ξεπεράσει τα σύνορατης Ελλάδας και της Ευρώπης.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ

“Να προστατέψουμε το Λαφονήσι”

ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

ΤΣΕΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ tse2100@gmai.comΧΑΙΡΕΤΑΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ alexheretaki@gmail.comΑΜΑΡΙΑΝΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ samarianakis@gmail.comΤΖΙΑΚΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ d.tziaki@gmail.comΖΟΥΡΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ zoyridis@cha.forthnet.grΚΑΛΛΙΤΕΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ sildecal@otenet.grΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ nidn@tee.grΚΑΤΣΑΝΕΒΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ bkatsanevakis@tee.grΠΑΠΑΔΕΡΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ aa-pap@otenet.gr".

10ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

Δύο από τα τέσσερα ισχυρότερα Διε-θνή OPEN τουρνουά Σκακιού εντόςτων ελληνικών συνόρων για το 2010

διεξάγονται τον Ιούλιο στηΔυτική Κρήτη, στο Ρέθυμνο(www.rethymnochess.gr)από 13-20 Ιουλίου, και στηνΠαλαιόχωρα (www.chani-achess.gr) από 22-29 Ιου-λίου. Και στα δύο τουρνουά

έχουν δηλώσει συμμετοχή σκακιστέςπαγκόσμιας εμβέλειας από όλα ταμήκη και πλάτη του κόσμου.Οι ισχυροίεπαγγελματίες παίκτες, οι οποίοι

έχουν δεκάδες προσκλήσεις για συμ-μετοχή, έλκονται από τις άριστες συν-θήκες διεξαγωγής των αγώνων καιτους μαγευτικούς καλοκαιρινούς προ-ορισμούς του τόπου μας. Και επειδή ηφήμη των αγώνων διαδίδεται γρήγορααπό στόμα σε στόμα, ο συναγωνισμόςκάθε χρόνο γίνεται εντονότερος.Ηαξία των διεθνών τουρνουά για τουςντόπιους και ειδικότερα για τους νεα-ρούς σκακιστές που συμμετέχουν πε-ρικλείεται στον τίτλο του τουρνουά καισυγκεκριμένα στη λέξη OPEN. Καθώςδεν υπάρχει κατηγοριοποίηση των

παι-

κτών λόγω ηλικίας ή φύλου και η συμ-μετοχή είναι ελεύθερη ακόμα και σεόσους δεν είναι εγγεγραμμένοι σεκάποια ομάδα, η κλήρωση μπορεί νασε φέρει αντιμέτωπο σε ένα από τους9 αγώνες (ή και σε περισσότερους,ανάλογα με την επίδοση σου) με ένασκακιστή διεθνούς φήμης. Σαν απο-τέλεσμα, η συνήθης εικόνα μιας πι-τσιρίκας να κατατροπώνει έναέμπειρο σκακιστή ή κάποιου να αντι-μετωπίζει το ίνδαλμα του, προσδίδουνμια ιδιαίτερη γοητεία και προσφέρουναξέχαστες αναμνήσεις. Κατά τηγνώμη μου δύο είναι τα σημαντικό-τερα οφέλη που αποκομίζουν οι μικροίσκακιστές από τέτοιες διοργανώσεις.Πρώτον, μιας και τα μικρά παιδιά συ-νήθως φοβούνται τους μεγαλύτερουςτους σωματικά ή ηλικιακά, είναι μιαευκαιρία να αντιμετωπίσουν τις φο-βίες τους και να κερδίσουν σημαντι-κές εμπειρίες. Μαθαίνουν έτσι ναστηρίζονται στις δικές τους δυνάμειςκαι να προσπαθούν να βρουν την κα-λύτερη λύση, ανεξαρτήτως <<μεγέ-θους>> του προβλήματος.Δεύτερον, τέτοιες διοργανώσεις μας

βοηθάνε να ξεπερνάμε νοοτροπίεςτου τύπου << καλύτερα πρώτος στοχωριό παρά δεύτερος στην πόλη>>.Επειδή οι σκακιστικοί αγώνες είναικατηγοριοποιημένοι στη χώρα μας κυ-ρίως ανάλογα με την ηλικία, με τοφύλο και ανάλογα με τη γεωγραφικήθέση, πολλοί γονείς και παιδιά είναιευχαριστημένοι πχ με τον τίτλο τουκαλύτερου σκακιστή κάτω των 12ετών σε ένα Νομό, ή ακόμα και με τοντίτλο της καλύτερης σκακίστριαςκάτω των 14 ετών Πανελληνίως. Τέ-τοια στάση όμως μπορεί να οδηγήσειένα παιδί σε επανάπαυση πολύ νωρίς,ικανοποιημένο από τις δάφνες εντόςσυνόρων ή από το χαμηλό επίπεδοτων αντιπάλων του στην ίδια ηλικιακήκατηγορία. Αντιθέτως, τα Διεθνήτουρνουά έτσι όπως είναι δομημέναπροσφέρουν ένα δυνατό crash test γιατο πού βρίσκεται το επίπεδο μας γε-νικότερα και πόσο βελτιωμένοι είμα-στε ώστε να ανταποκριθούμε στοσυνεχώς αυξανόμενο επίπεδο, θυμί-ζοντας μας ότι ο εχθρός του καλούείναι το καλύτερο και ότι πάντα υπάρ-χουν περιθώρια βελτίωσης.

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

Γράφει οΜιχαήλ

Δαρμαράκης

«Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο...»

ΣΤ

Α Β

Ι ΒΛ

Ι ΟΠ

ΩΛ

ΕΙ Α

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 201011

άλλοι 2 Πυλώνες αναγκαστικά αποδέχονται αυτό το πε-ριεχόμενο. Όποιος δεν λαμβάνει υπόψη του αυτές τιςμεταβολές και πιστεύει ότι η θεωρία μένει αναλλοίωτητότε είναι βαθιά αναχρονιστικός. Για παράδειγμα, υπάρ-

χουν άνθρωποι σήμερα οπαδοί του ρεύματος του Δια-λεκτικού Υλισμού που πιστεύουν ότι στον Μαρξισμό δενχρειάζεται να αλλάξει τίποτα γιατί είναι μια πλήρης Θε-ωρία. Ε, όταν δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις εξελίξεις

Μάνος Δανέζης: ένα από τα πιο ανήσυχαπνεύματα της σύγχρονης Ελλάδας, τηςσύγχρονης Επιστήμης. Μαθηματικός,

επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπι-στήμιο Αθηνών, γνώστης των νεότερων Επιστη-μών Εξελίξεων που μεταβάλλουν την εικόνα πουέχουμε για το Σύμπαν. Έχει βάλει σαν στόχο τηνενσωμάτωση αυτών των νεότερων επιστημονικώνεξελίξεων μέσα στην κοινωνία. Ο στόχος του υλο-ποιήθηκε εν μέρει με τον φίλο του και συνάδελφότου Στράτο Θεοδοσίου με την εκπομπή «Το Σύμ-παν που αγάπησα». Υλοποιείται επίσης και μέσωτων δεκάδων βιβλίων τους και των εκατοντάδωνάρθρων και διαλέξεών του. Ζωηρός, πληθωρικόςκαι μόνιμα χαμογελαστός διαθέτει την ικανότητανα μετατρέπει τις επιστημονικές του γνώσεις σελαϊκό αφήγημα ή σε … εξεγερτική ομιλία. Βασικήθεματολογία μας, ο Πολιτισμός, η Νέα Επιστημο-νική Επανάσταση και οι επιπτώσεις της στον τρόποπου βλέπουμε τον κόσμο. Δυσκολευτήκαμε πολύνα διαλέξουμε τα κυριότερα κομμάτια της 6ωρηςσυνάντησής μας στο φιλόξενό σπίτι του στον Πει-ραιά. Αν κάτι δεν μεταφέραμε σωστά στην απομα-γνητοφώνηση, ε, τότε καλύτερα, για να μας τοδιορθώσει σε νεότερες και πιο … μαζικές συνευ-ρέσεις. Κυρίες και κύριοι ο Μάνος Δανέζης, ο άν-θρωπος που … τον Ρημάνειο χώρο τον κάνειΕυκλείδιο!

Κύριε Δανέζη, έχετε προτείνει στα βιβλία σας καιτις διαλέξεις σας ένα θεωρητικό σχήμα για το πώςδημιουργείται ένας Πολιτισμός. Δώστε μας τον ορι-σμό του Πολιτισμού συμπεριλαμβάνοντας τη Θεω-ρία των 3 Πυλώνων στους οποίους αυτός βασίζεται.Ναι, νομίζω ότι είναι κάτι σχετικά απλό. Δεν ξυπνάένα πρωί μια Κοινωνία λέγοντας … «ας φτιάξω έναΠολιτισμό». Ο Πολιτισμός δημιουργείται προκειμέ-νου να κατασιγάσει κάποιους ανθρώπινους φόβους.Υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπινοι φόβοι. Αν τουςταξινομήσουμε θα δούμε πρώτα ένα σύνολο φόβωνπου έχει να κάνει με τα Φυσικά Φαινόμενα τα οποίαόχι μόνο φοβίζουν τον άνθρωπο αλλά πολλές φορέςτον αφανίζουν κιόλας. Ξεκινάμε με την Φυσική Φι-λοσοφία που βρήκε τις ρίζες της στους Προσωκρα-τικούς οι οποίοι προσπάθησαν όχι μόνο ναεξηγήσουν αλλά και να βρουν τρόπους να τιθασεύ-σουν τα φαινόμενα. Έτσι λοιπόν αρχίζουν όλα απόμια φιλοσοφία, που αργότερα με την παρατήρηση καιτο πείραμα εξελίσσεται σε Επιστήμη και αργότεραεξελίσσεται σε Τεχνολογία. Αυτός είναι ο ΠρώτοςΠυλώνας στον οποίον στηρίζεται ένας Πολιτισμός. Μια δεύτερη γκάμα φόβων είναι ο φόβος που απέ-ναντι στους άλλους ανθρώπους, απέναντι στη δύ-ναμη των πιο ισχυρών που μπορεί να πλήξουν τουςπιο αδύνατους σε όλα τα επίπεδα. Γι αυτό φτιά-χνω τον Δεύτερο Πυλώνα που είναι ο Πυλώνας τηΚοινωνικής Κοσμοθεωρίας. Αυτή η θεωρία μάς φτιά-χνει κοινωνικά και πολιτικά συστήματα αλλά και οι-κονομικά συστήματα και νόμους που μαςπροστατεύουν από τις … επιθέσεις των δυνατότε-ρων.Μια τρίτη γκάμα φόβων είναι αυτή που αφορά τονφόβο του θανάτου και όλους τους σχετικούς φόβουςόπως αυτόν της ασθένειας κλπ. Εγώ θέλω να τονλέω Πυλώνα της Εσωτερικής φιλοσοφίας που γεν-νάει την Θεολογία και αυτή με τη σειρά της γεννάειτη Θρησκεία. Πολλές φορές μάλιστα από τη ίδια Θε-ολογία μπορούν να προκύψουν πολλά διαφορετικάδόγματα. Για παράδειγμα γύρω από το πρόσωπο τουΧριστού δεν υπάρχουν μόνο οι Ορθόδοξοι Χριστια-νοί. Συνεπώς, αυτοί οι τρεις Πυλώνες συνιστούν ένα πο-λιτισμικό ρεύμα. Για να γιγαντώνεται αυτό το Πολι-τιστικό ρεύμα θα πρέπει αυτοί οι Πυλώνες να μηπολεμούν ο ένας τον άλλον αλλά να τους διακρίνειμια εσωτερική συνοχή. Αν υπάρχει σύγκρουση ανά-μεσα στους πυλώνες τότε ο Πολιτισμός καταρρέει.

Υπάρχει χρονική προτεραιότητα ανάπτυξης του ενόςΠυλώνα απέναντι στους άλλους;Γενικά, όχι. Παλιότερα όμως οι άνθρωποι το πρώτοπράγμα που ήθελαν να ξέρουν είναι το πότε θασπείρουν τη γη τους, πότε θα θερίσουν, πότε θα μα-ζέψουν τα πρόβατά τους για να ξεχειμωνιάσουν,πότε θα φορέσουν βαριά ρούχα. Παρά τα σημάδιαπου είχαν από διάφορα μικρά γεγονότα που συνέ-

βαιναν δίπλα τους κατάλαβαν ότι ο ακριβέστεροςπροσδιορισμός των εποχών γίνεται με τη βοήθειατης παρατήρησης των Άστρων. Απλώς, σε πιο αρ-χαίους πολιτισμούς οι ίδιοι άνθρωποι που μελετού-σαν τις κινήσεις των άστρων ήταν και αρχιερείς,ήταν επικεφαλής και του Πυλώνα της Θρησκείαςαλλά και της Επιστήμης. Αυτοί μάλιστα ήταν και υπε-ράνω του Βασιλιά διότι μπορούσαν, τρόπον τινά νααπαιτήσουν από τον Βασιλιά συγκεκριμένα πράγ-ματα υπό την απειλή, για παράδειγμα, ότι θα … σβή-σουν τον Ήλιο. Δηλαδή ουσιαστικά ήταν και αρχηγοί,ηγούνταν και των τριών Πυλώνων. Αλλά και σε νεό-τερες κοινωνίες όπως ήταν στην πρώην ΣοβιετικήΈνωση υπήρχαν πολιτικές αποφάσεις της Κεντρι-κής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος πουκαθόριζαν τις κατευθύνσεις της Επιστήμης οι οποίεςήταν δήθεν στην υπηρεσία του λαού. Αυτά δεν γί-νονται όμως, είναι απαράδεκτα, δεν μπορείς να υπο-χρεώσεις έναν ερευνητή να ερευνήσει ένασυγκεκριμένο αντικείμενο γιατί τότε δεν θα είναι πιαερευνητής, δεν θα δρα με μεράκι.

Τι είναι μια Επιστημονική Επανάσταση και πώς επη-ρεάζει τους υπόλοιπους Πυλώνες ;Η πεμπτουσία μιας Επιστημονικής Επανάστασης δενενέχει μόνο τη μεγάλη αύξηση της γνώσης αλά είναιμια συγκεκριμένη ανατροπή των επιστημονικώνγνώσεων που έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα τη ρήξημε την πολιτική και τη θεολογική κοινωνία του πα-ρελθόντος. Αυτή η Επανάσταση αναγκάζει τους άλ-λους 2 Πυλώνες να ανακατατάξουν τη δομή τους καινα μεταβληθούν. Κατά την άποψή μου η πρώτη Επι-στημονική Επανάσταση έγινε με τους Προσωκρατι-κούς οι οποίοι απέκοψαν τη γνώση για τη Φύση απότα τότε ιερατεία. Άρα δημιουργήθηκε για πρώτηφορά ένας ξεχωριστός Πυλώνας που επιχειρούσενα ερμηνεύσει τη Φύση. Αυτό είχε και πολιτικές συ-νέπειες. Για να το πω απλά, δεν θα είχαμε σήμεραΔημοκρατία αν τη γνώση τη χειρίζονταν μόνο τα Ιε-ρατεία.

Η προτελευταία Επιστημονική Επανάσταση ήτανστον 17ο αιώνα με εξέχουσες προσωπικότητεςτους Νεύτωνα, Γαλιλαίο που άλλαξαν την κοσμοει-κόνα που είχαμε τότε για τον Κόσμο. Έβγαλαν τονΆνθρωπο και τη Γη από το κέντρο του Σύμπαντος.Σήμερα; Ζούμε μια άλλη Επιστημονική Επανάσταση;Και ποια τα χαρακτηριστικά της, σύμφωνα με το θε-ωρητικό σχήμα που προτείνετε;; Περί τα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώναέχουμε την τελευταία Επιστημονική Επανάστασηπου κρατάει μέχρι σήμερα. Αξίζει σε αυτό το σημείονα σημειώσουμε ότι και τους 3 Πυλώνες μιας Επι-στημονικής Επανάστασης τους διατρέχουν 3 βασι-κές έννοιες: η Ύλη, ο Χώρος και ο Χρόνος. Αυτέςοι 3 έννοιες είναι και η κοινή συγκρότηση των 3 Πυ-λώνων. Οι Θετικές Επιστήμες στηρίζονται στο εν-νοιολογικό περιεχόμενο που η κάθε εποχή δίνει σεαυτές τις 3 έννοιες. Αν αλλάξει μία από αυτές τιςέννοιες, θα αλλάξουν και οι άλλες άρα θα αλλάξεικαι ολόκληρη η Φυσική Θεωρία. Το ψέμα που λέμεοι Επιστήμονες είναι ότι τα επιστημονικά μας δεδο-μένα είναι δήθεν αναλλοίωτες αλήθειες διότι ενέ-χουν πείραμα, θεωρία, επαλήθευση κ.λπ. Δεν λέμεόμως σε κανέναν ότι αυτές οι Επιστήμες στηρίζον-ται μόνο σε αυτές τις έννοιες και ότι αν μεταβληθείγια κάποιο λόγο η εικόνα που έχουμε για το χρόνοπ.χ. τότε αλλάζει όλη η Επιστήμη. Ενώ όμως, οι Πυ-λώνες και της Θεολογίας και της Πολιτικής Θεωρίαςκαι της Επιστήμης έχουν κοινή αντίληψη για το τρί-πτυχο Ύλη – Χώρος – Χρόνος, εντούτοις μόνο ο Πυ-λώνας της Επιστήμης είναι αυτός που μπορεί ναμεταβάλλει το περιεχόμενο αυτών των εννοιών. Οι

12ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

«…Η πεμπτουσία μιας Επιστημονικής Επανάστασης δεν ενέχει μόνο τη

μεγάλη αύξηση της γνώσης αλά είναι μια συγκεκριμένη ανατροπή των

επιστημονικών γνώσεων που έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα τη ρήξη με την

πολιτική και τη θεολογική κοινωνία του παρελθόντος…»

Μάνος Δανέζης, Καθηγητής Αστροφυσικής

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 201013

της Επιστήμης τότε είναι βαθιά νυχτωμένοι. Δεν αρ-νούμαι την αξιοπιστία του Μαρξισμού ως αντίληψη αλλάπρέπει αυτός όπως και ο κάθε «-ισμός» να ενσωμα-τώσει τα νέα επιστημονικά δεδομένα και να μεταβληθεί,αλλιώς θα πεθάνει. Ας πάμε κάπου αλλού. Αν η Επι-στήμη αποδείξει π.χ. ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατον τότετα κοινωνικά συστήματα δεν θα αλλάξουν αυτομάτως;Δεν θα πρέπει να αλλάξει και η Θεολογία; Συμπεραί-νουμε λοιπόν με ασφάλεια ότι έχουμε ΕπιστημονικήΕπανάσταση κάθε φορά που μεταβάλλεται το εννοι-ολογικό περιεχόμενο των όρων Ύλη – Χώρος – Χρό-νος. Εστιάζοντας στην τελευταία ΕπιστημονικήΕπανάσταση, αυτή του 2οου αιώνα έχουμε πάλι μια ρι-ζική ανατροπή αυτών των εννοιών. Τα δεδομένα τηςνεότερης επιστημονικής Επανάστασης δεν έχουν πε-ράσει ακόμα ούτε στα Πανεπιστήμια, είναι τρομερό,εξακολουθούμε να ζούμε μέσα σε μια μηχανοκρατικήκαι υλιστική εκδοχή του Σύμπαντος εκδοχή που δενσυνάδει με τα τελευταία δεδομένα των Επιστημών. Δη-λαδή, οι ηγετικές ομάδες του κόσμου εξακολουθούννα κινούνται πίσω από μια εκδοχή υλιστική και μηχανο-κρατούμενη ενώ τα δεδομένα την έχουν ξεπεράσει.Εξακολουθούν δηλαδή να πιστεύουν ότι ο Κόσμος είναιόλος αντιληπτός από αισθήσεις και όργανα μέτρησης,και ότι είναι και ο μόνος πραγματικός, ότι η Φυσική είναιη Νευτώνεια Φυσική και ότι το Σύμπαν μας είναι Ευ-κλείδειο ότι στο Σύμπαν μας αντιλαμβανόμαστε μόνοεξατομικευμένα διαιρεμένα αντικείμενα κ.λπ. Δεν είναιόμως έτσι, έχουμε στα χέρια μας πλέον άλλη εικόναγια τον Κόσμο, αλλά αυτή η νέα εικόνα που μας δίνει ηΕπιστήμη δεν έχει λάβει δημοσιότητα δεν έχει περάσειακόμα στην Κοινωνία. Υποστηρίζω όμως ότι ένα ση-μαντικό μέρος της κοινωνίας έχει αρχίσει αν όχι να κα-ταλαβαίνει, τουλάχιστον να ψυχανεμίζεται αυτήν τη ΝέαΕπιστημονική Επανάσταση ως προς τα αποτελέσματα.Διαισθάνεται ότι κάτι καινούριο τρέχει που του λύνειδικά του προβλήματα. Όταν μιλά ένα βουλευτής, ότανμιλά ένας παπάς και όταν μιλά ένας Φυσικός ο κόσμοςκαταλαβαίνει ότι αυτά που ακούει από τον Φυσικό είναιπιο ενδιαφέροντα, του αρέσουν περισσότερο, τον αγ-γίζουν άμεσα. Άρα η Νέα Διήγηση της Φυσικής έχει με-γαλύτερο αντίκτυπο στον κόσμο από την ιστορία πουθα του πει ο βουλευτής ή ο παπάς. Και τέλος πάντωναυτά που λέει η Επιστήμη δεν είναι καλλιτεχνικά δημι-ουργήματα, μπορεί πλέον να τα αποδείξει.

Μα αν τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η Νέα Επιστήμηπροκειμένου να αποδείξει την νέα εικόνα που έχει γιατον κόσμο, στηρίζονται σε αυτά τα νέα δεδομένα, δενθα γίνουν γρήγορα κατανοητά από τον κόσμο.Λάθος! Εγώ σαν Δανέζης αλλά και η Νέα Επιστήμη μπο-ρούμε να πείσουμε τους ανθρώπους ότι υπάρχει έναςάλλος Κόσμος που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι αι-σθήσεις μας, αλλά αυτός ο κόσμος γίνεται αντιληπτόςμε τα αποδεικτικά εργαλεία της προηγούμενης Επι-στημονικής Επανάστασης, δηλαδή αυτής του 17ουαιώνα. Άρα δεν χρειάζεται οι «αδαείς» να επιφορτι-στούν με άπειρα επιστημονικά και αποδεικτικά εργα-λεία και μεθόδους νέου τύπου προκειμένου να έχουνμια εικόνα για τα νέα επιστημονικά δεδομένα. Εγώ, αςπούμε θα ήθελα να απευθυνθώ στους εκπαιδευτικούςτων σχολείων και να τους ζητήσω να κάνουν τέτοια πει-ράματα που θα αναδεικνύουν νέες και, άγνωστες γι

αυτούς πλευρές της πραγματικότητας. Να αναιρέσουνμε εργαλεία της προηγούμενης Επιστημονικής Επανά-στασης αυτήν ακριβώς την Επανάσταση που μας τέ-λειωσε και να ψυλλιαστούν τι παίζεται σήμερα, κι αςμην το γράφουν ακόμα τα σχολικά και τα Πανεπιστη-μιακά εγχειρίδια. Μπορώ ας πούμε να μιλήσω για τηκαμπυλότητα του χώρου που προκαλούν οι ΜαύρεςΤρύπες και που γι αυτό δεν τις βλέπουμε, ανάγοντάςτην στην καμπυλότητα της πορείας ενός καραβιού στηθάλασσα όταν αυτό απομακρύνεται από εμάς και μετάδεν το βλέπουμε καθώς αυτό έχει χαθεί «πίσω από τονορίζοντα» (άρα έχει αυξήσει την καμπυλότητα τουχώρου). Μπορώ να τους πω για το γεγονός ότι «μικρά»τόξα συμπεριφέρονται ακριβώς σαν ευθύγραμμα τμή-ματα όταν δεν ξεπερνούν ένα όριο - ο δρόμος για ναπάω σπίτι μου θεωρείται ευθεία παρά το ότι η Γη είναικαμπύλη… (Επιστημονικά αυτό το λέμε «ότι μια Ρημά-νεια επιφάνεια όταν είναι αρκούντως μικρή συμπερι-φέρεται σαν Ευκλείδια»). Επίσης, μια σημαντική έννοιαπου θα πρέπει ας πούμε να εκλαϊκεύσουμε είναι ο«χώρος του Minkowski», είναι ο «καθρέφτης» μέσαστον οποίον συμβαίνουν όλα τα γεγονότα του Σύμπαν-τος, είναι το ίδιο το Σύμπαν που βλέπουμε. Αν όμωςδούμε το Σύμπαν σαν ένα καθρέφτη όπου απεικονί-ζονται γεγονότα τότε αυτός ο καθρέφτης δεν περιέχειεμάς αλλά εικόνες μας, δηλαδή τα Matrix μας, για ναχρησιμοποιήσουμε έναν ευφυή όρο που μας τον έκανεευρύτερα η γνωστό μια κινηματογραφική επιτυχία. Συ-νεπώς, και με βάση τα σύγχρονα δεδομένα δεν είμαστεεμείς τίποτα παραπάνω παρά εικόνες, σύνολα πληρο-φοριών, Matrix δηλαδή, ενός άλλου κόσμου που απει-κονίζεται σε έναν ιδιόμορφο χώρο που λέγεται «χώροςMinkowski». Και πολλά – πολλά ακόμη. Άρα πιστεύωσε έναν νέο Διαφωτισμό που θα ενσωματώσει σε αν-θρώπους της σημερινής και της προηγούμενης γενιάςτο νέο Κοσμοείδωλο που έχουμε πλέον στα χέρια μαςοι Επιστήμονες.

Μπορείτε αν μας δώσετε μια εικόνα για την έννοια της4ης διάστασης;Χοντρικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο κόσμος πουζούμε γίνεται αντιληπτός από εμάς μέσω των αισθή-σεών μας. Ο τρόπος που λειτουργούν οι αισθήσεις μαςκαθορίζεται από το DNA μας. Το DNA μας επιτρέπει νααντιληφθούμε μέχρι 3 διαστάσεις του κόσμου. Έχειόμως αποδείξει η Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊν-στάιν ότι υπάρχει και 4η διάσταση που δεν ταυτίζεται μετο χρόνο. Όταν ένα σώμα στις 3 διαστάσεις αρχίζει καικαμπυλώνεται προς την 4η διάσταση τότε η αυτή ακρι-βώς η καμπύλωση είναι που δημιουργεί την αιτία για ναμπορέσω να το δω. Τα αντικείμενα που βρίσκονταιγύρω μας είναι 4διάστατα και για να μπορέσω να τα δωέχουν «καμπυλωθεί» προς την 4η διάσταση. Και βέ-βαια, ξέρουμε ότι δεν τα βλέπω ολόκληρα αλλά, όπωςείπαμε και πιο πριν, βλέπω μια «προβολή» τους στοντρισδιάστατο χώρο. Στην πραγματικότητα οι έννοιεςκαμπυλότητα χώρου από τα Μαθηματικά, και «Πυκνό-τητα Υλοενέργειας» από τη Φυσική είναι το ίδιο πράγμασύμφωνα και με τον Αϊνστάιν. Δείτε: ο άνθρωπος ότανγεννιέται αρχίζει από τη στιγμή που είναι γονιμοποι-ημένο σπέρμα να αυξάνει την υλοενέργειά του. Ότανβαίνει προς το θάνατο μειώνει την υλοενεργειά του.Αυτή την καμπύλωση του χώρου προς την τέταρτη διά-

σταση οι άνθρωποι τη μετράνε με τον χρόνο, με τοπόσες φορές γυρίζει η Γη γύρω από τον Ήλιο, αλλά οχρόνος δεν ταυτίζεται με την 4 η διάσταση. Όλα ταπροηγούμενα δεν είναι πια ερμηνείες προτεινόμενες,δεν είναι εικασίες, έχουμε αποδείξεις έγκυρες κι αξιό-πιστες, είναι κομμάτι της ανθρώπινης γνώσης το οποίοαπλά δεν έχει λάβει δημοσιότητα ούτε καν στα εκπαι-δευτικά ιδρύματα. Στα Πανεπιστημιακά εγχειρίδια,ακόμη δεν έχουν περάσει σε μεγάλη έκταση οι νεότε-ρες εξελίξεις και η ουσία τους, παρά μόνο ακροθιγώς.Εξακολουθούν να σκέφτονται πολλοί σύγχρονοι επι-στήμονες και ερευνητές με παλιούς όρους αλλά τοπράγμα προχωράει σιγά - σιγά. Πάντως ο φιλόσοφοςπου ακούει για όλα αυτά, ο Θεολόγος, ο Μυστικιστής,ο Δωδεκαετής κ.λπ. αρχίζει να σχηματίζει νέες φιλο-σοφικές αντιλήψεις και έτσι επηρεάζεται ό ένας Πυ-λώνας και μεταβάλλεται.

Πάντως ένα από τα εντυπωσιακά που μας λέτε σήμεραείναι ότι όλα στο Σύμπαν, και εμείς ακόμα, είναι Ma-trix (Μητρώα Μαθηματικών Πληροφοριών τρόπον τινά) Υπάρχει η απλοϊκή άποψη που λέει πως αν βγω μιαβόλτα π.χ. στο Λιμάνι και κοιτάξω γύρω μου βλέπω τααντικείμενα όπως βλέπω και τα σώματα του ουρανού,τον Ήλιο, τ’ αστέρια κ.λπ. Λάθος: τα αστέρια, οι γαλα-ξίες απέχουν εκατομμύρια, δισεκατομμύρια έτη φωτόςάρα όταν τα κοιτάζω αντικρίζω μόνο μια εικόνα του πα-ρελθόντος τους δεν αντικρίζω τα ίδια αυτά καθ΄ αυτά.Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ήλιο που είναι πιο κοντά,απέχει από τη Γη 8 λεπτά άρα αυτό που βλέπω είναιμέρος της εικόνας του όπως ήταν πριν από 8 λεπτά.Αλλά και τον διπλανό μου όταν τον κοιτάζω βλέπω μιαεικόνα του όπως ήταν πριν από ένα απειροελάχιστοκλάσμα του δευτερολέπτου, αλλά η ουσία είναι ότιβλέπω μια παλιά εικόνα του άρα ένα Matrix του, έναείδος προβολής του αντικειμένου από το παρελθόντου.

Το Σύμπαν μας είναι διαιρετό, ή μήπως η «διαίρεση»είναι αποτέλεσμα των αισθήσεων;Προφανώς και είναι αποτέλεσμα των αισθήσεων. Υλο-ενέργεια υπάρχει παντού. Μάλιστα όταν ένας άνθρω-πος κοιτάζει έναν άλλον θεωρεί ότι ανάμεσά τους δενυπάρχει τίποτα. Ξέρουμε πολύ καλά πως όχι μόνο δενυπάρχει το κενό αλλά αν μπορούσαν τα μάτια μας ναδουν τα πάντα θα βλέπαμε παντού γύρω μας μια … κο-χλάζουσα υλοενέργεια. Θα μπορούσαμε να αντιμετω-πίσουμε τα πάντα ως ένα Όλον με διαφορετικέςπυκνότητες υλοενέργειας σε διαφορετικά σημεία τουΣύμπαντος. Η ουσία είναι ότι τα πάντα στο Σύμπαν «επι-κοινωνούν» .

Κύριε Δανέζη δηλώνετε και δημοσίως ότι ανήκετε στηνΑριστερά αλλα με μια σειρά παρεμβάσεών σας σε εφη-μερίδες, περιοδικά, βιβλία έχετε διατυπώσει μια πρό-ταση γι αυτόν το χώρο τον οποίο τον κατανοείτε ωςευρύτερο Πολιτισμικό Ρεύμα. Θα μας παρουσιάσετε ενσυντομία την άποψή σας;Δεν μιλάω ούτε για τους πολιτικούς ούτε για την εκχυ-δαϊσμένη Αριστερά. Ξέρετε, για ιστορικούς λόγους, ηκοινωνική δομή αρνήθηκε στον Έλληνα πολίτη να έρθεισε επαφή με την Αριστερά της Ευρώπης από την εποχήτου Διαφωτισμού και εντεύθεν. Οι αρχές του φιλελευ-

θερισμού και του Ουμανισμού δεν έγιναν ποτέ γνωστές.Την Αριστερά την γνώρισαν οι Έλληνες ως Κομμουνι-στική συνιστώσα σε σημείο που για την πλειοψηφία τωνΕλλήνων το να είσαι Αριστερός σημαίνει να είσαι Κομ-μουνιστής. Αυτό είναι γελοίο. Για μένα η ιδεολογία τηςΑριστεράς συνιστά Πολιτισμικό Ρεύμα. Είναι ένα σύ-νολο αρχών που διαποτίζουν την Επιστήμη, την Θεο-λογία, την κοινωνική συγκρότηση (τους 3 Πυλώνεςδηλαδή). Εγώ διαφοροποιούμαι από τον «Κοινωνισμό»της Αριστεράς, από το sociale δηλαδή που θέλει τηνΑριστερά να εξυπηρετεί την κοινωνία ως σύνολο. Εγώμιλάω για ένα Ουμανιστικό Σοσιαλισμό που η εξυπη-ρέτηση των αναγκών του κοινωνικού συνόλου δεν πα-ραβλέπει τις προσωπικές ανάγκες του ατόμου. ΕίναιΑνθρωπισμός. Σαφέστατα σε κρίσιμες στιγμές το κοι-νωνικό θα πρέπει να υπερβεί το ατομικό αλλά πάν-τοτε δεν πρέπει να ξεστρατίζουν αυτά τα δύο μεταξύτους. Μέσα σε αυτό το Πολιτισμικό Ρεύμα που προ-τείνω μπορεί να αντέξει οποιαδήποτε Νεα Δημοκρα-τία και ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμειςπου εμφορούνται από αυτές τις Αρχές αλά διαφορο-ποιούνται ως προς το πώς θα υλοποιήσουμε αυτέςτις αρχές. Και ξέρετε, η Αριστερά έτσι ακριβώς θε-σμοθετήθηκε, δεν είναι ένα όραμά μου. Ουσιαστικά οιιδεολογικοί πατέρες της Αριστεράς στην Ευρώπηέβαλαν σαν βάση αυτές τις ιδέες για να δημιουργή-σουν ένα Πολιτισμικό Ρεύμα και όχι ένα Κόμμα, άλλοτι κάνει η Αριστερά σήμερα στην Ελλάδα, και όχι μόνοστην Ελλάδα. Είμαστε όλοι άνθρωποι, Ελευθερία, Ισό-τητα ζητάμε. Εγώ διαπιστώνω ότι αυτή τη στιγμή δια-μορφώνεται ένα τέτοιο Πολιτισμικό Ρεύμα και στηνΕλλάδα ενάντια σε αυτήν την Δημοκρατικοφανή Ολι-γαρχία που κυριαρχεί. Εγώ προτείνω σήμερα επειδήδεν μπορούμε 11 εκατομμύρια Έλληνες να παρατάμετις δουλειές μας και να μαζευόμαστε για να παίρ-νουμε αποφάσεις από κοινού όπως στην ΑρχαίαΑθήνα να βάζουμε σύγχρονους βολικούς όρους (τουςπροτείνω σε σχετικό βιβλίο μου). Προτείνω για παρά-δειγμα οι ελέγχοντες από τους ελεγχόμενους να είναιδιαφορετικές ομάδες ανθρώπων. Δεν μπορεί π.χ. έναεκλεγμένος στη Βουλή δικηγόρος να υποστηρίζει καινα συνεχίζει την ιδιότητά του και όταν έρχεται η στιγμήνα διωχθεί να φοράει το καπέλο του βουλευτή που τουπαρέχει ασυλία… Μετά, η Εκκλησία πρέπει να επι-στρέψει στις Θεολογικές αρχές του Χριστιανισμού. Επι-μένω ότι η επικείμενη Μεγάλη Πολιτισμική Αλλαγή πουθα συμβεί σε διεθνές επίπεδο θα αρχίσει από την Ελ-λάδα με την έννοια ότι θα αρχίσει από αυτούς που με-τείχαν και μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας. Τέλος,ξεκαθαρίζοντας ότι δεν έχω καμία εθνικοπατριωτικήπρόθεση πιστεύω πως μόνο όσοι έχουν συντηρήσειαυτές τις αξίες ακόμα και τώρα στην μετά την φθοράεποχή πιστεύω ότι θα σταθούν μπροστάρηδες σε ένατέτοιο Ρεύμα. Και σε αυτό το Ρεύμα θα ενταχθούν καιόλοι εκείνοι οι Άνθρωποι στον πλανήτη που υιοθέτη-σαν τέτοιες ιδέες αρά μετείχαν της Ελληνικής Παι-δείας.

Κύριε Δανέζη ευχαριστούμε πολύ για τη συζήτηση. Εύ-χομαι να γίνει αφορμή για να σας δούμε σύντομα σταΧανιά για μια επαφή και συζήτηση με τους πολίτες τηςπόλης…

"ΤΕΧΝΗ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ,

Άνθρωπος και Μηχανή"-2010

14ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

Για το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2010 η Μη Κερδοσκοπική ΕταιρίαΠολιτισμού «Ελαιουργείον» προγραμματίζει την παρουσίαση στο «Ελαι-ουργείον – Εργοστάσιο Τέχνης» της ομαδικής έκθεσης σύγχρονης τέ-

χνης "ΤΕΧΝΗ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, Άνθρωπος και  Μηχανή" στην οποία θασυμμετέχουν περισσότεροι από 90 καλλιτέχνες τόσο από την Κρήτη και την Ελ-λάδα όσο και από την Ευρώπη και την Αμερική. Η έκθεση θα περιλαμβάνει Ζω-γραφική, Γλυπτική, Χαρακτική, Κεραμική, Φωτογραφία, Video και Εγκαταστάσειςμε συνδιοργανωτές  την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων, τον Δήμο Κολυμ-βαρίου, τον Δήμο Βουκολιών, τον Δήμο Καντάνου και τον Δήμο Νέας Κυδωνίας.

Πρόθεση της διοργάνωσης είναι να εκδοθεί δίγλωσσος (Ελληνικά - Αγ-γλικά) κατάλογος της έκθεσης με παρουσίαση όλων των καλλιτεχνών που θαέχουν συμμετοχή (κατά αλφαβητική σειρά επωνύμου) και με ιστορική, θεωρη-τική και αισθητική τεκμηρίωση της έκθεσης από τους επιμελητές Ιωάννη Αρ-χοντάκη, Πέγκυ Κουνενάκη και Σοφία Μαυρουδή.

Στόχος της έκθεσης "ΤΕΧΝΗ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, Άνθρωπος και  Μηχανή"είναι να διερευνηθεί η διαδραστική σχέση της Τέχνης με την Τεχνολογία καιτην Μηχανή σε όλο το εύρος των εκφάνσεων της συνύπαρξής τους, με όλεςτις εμφανείς ή υποβόσκουσες αλληλεπιδράσεις τους, σε όλο το μήκος τουχρόνου της συμπόρευσής τους. Με κέντρο βάρους τον Άνθρωπο, τον ουσια-στικό δημιουργό και τελικό αποδέκτη των προϊόντων τόσο της Τεχνολογίαςόσο και της Τέχνης, πρόθεση της έκθεσης είναι να αναζητηθεί ο ρόλος τηςΜηχανής και της εκάστοτε παραγωγής της, ως πεδίο αναφοράς ή σαν πρω-τογενές και δομικό μέσο έκφρασης των αρχών, των στόχων και των μηνυμά-των της Τέχνης και παράλληλα να δειχτεί η δράση της Τέχνης ως παράγονταςδιαμόρφωσης των δομών, της φόρμας και της εικόνας της Μηχανής.

Απώτερος στόχος της διοργάνωσης είναι οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνεςνα έρθουν τόσο σε επαφή με τους γηγενείς ανθρώπους και τον τόπο τουςστην ενδοχώρα του νησιού όσο και οι ίδιοι μεταξύ τους να αναπτύξουν γέφυ-ρες επικοινωνίας, συνεργασίας και αλληλοκατανόησης του έργου και των δρά-σεων της καλλιτεχνικής τους αναζήτησης.  

Η περίοδος λειτουργίας της έκθεσης για το κοινό θα είναι από 8 Αυγού-στου  ως 3 Οκτώβρη 2010 (εγκαίνια Κυριακή 8 Αυγούστου 2010, ώρα 8.00 τοβράδυ). Από 4 Οκτώβρη ως 12 Νοέμβρη 2010 στο χώρο της έκθεσης θα διορ-γανωθούν επιμορφωτικά προγράμματα με ξεναγήσεις, δράσεις και δραστη-ριότητες για παιδιά πρωτοβάθμιας  και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν διαλέξεις, εργαστήριατέχνης, μουσικές βραδιές, κινηματογραφικές προβολές, παραστάσεις χορούκαι θεάτρου, performances, happenings και parties.

Ημη συμμετοχή της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων στις προ-γραμματισμένες απεργίες είναι άκρως ανησυχητική, αν λάβουμε υπόψητη βαρβαρότητα των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση, η οποία από το

αντιθετικό δίπολο «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» επέλεξε να εφαρμόσει τοδεύτερο. Είναι άκρως ανησυχητική όμως για ποιους; Για την κυβέρνηση, το

πολιτικό σύστημα συνολικότερα ή τους πολίτες; Καζάνι που βράζει ο λαός, λένε πολ-λοί, ειδήμονες και μη, και προφητεύουν ότι στο άμεσο μέλλον θα ξεσπάσουν στη χώραμας μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις. Θυμός και οργή που δεν εκτονώνονται, γιατί οιπολίτες δεν βλέπουν να καταθέτουν μείζων και ελάσσων αντιπολίτευση εναλλακτικέςπροτάσεις εξόδου από την κρίση και επίσης είναι πεπεισμένοι ότι οι αποφάσεις είναιπροειλημμένες, λένε κάποιοι άλλοι.Στην ουσία όμως ο κόσμος έχει καθηλωθεί στο σπίτι του, γιατί κάθε μέρα υφίσταται

μια τρομερή πλύση εγκεφάλου από τις ενορχηστρωμένες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης σε επίπεδο ενημέρωσης,οι οποίες φυσικά στηρίζονται από τα φιλοκυβερνητικά Μ.Μ.Ε. Οι πολίτες έχουν πειστεί ότι όλα γίνονται προς όφε-λός τους. Η συθέμελη εκρίζωση της δημόσιας ασφάλισης παρουσιάζεται ως μεγάλη μεταρρύθμιση. Ο δρόμος τηςκατρακύλας, της εξαθλίωσης και του πισωγυρίσματος προβάλλεται ως οδός της αξιοπιστίας (κλαίγεται κάθε λίγοκι ο Λοβέρδος κι έχουμε έτοιμο έγχρωμο δακρύβρεχτο μελό για τους πιο ευσυγκίνητους). Κινήσεις αλληλεγγύηςγια την επόμενη γενιά είναι αυτές που κάνει η κυβέρνηση κι ο Υπουργός Εργασίας δηλώνει ότι η περικοπή της13ης και 14ης σύνταξης ευνοεί εξ αντικειμένου τους επόμενους (χαμηλοσυνταξιούχε πατέρα μου προσπάθησε νακαταλάβεις ότι θυσιάζεσαι για μένα και τα εγγόνια σου, τόσα έχεις υποστεί μέχρι τα 78 σου χρόνια, θα το καταπι-είς κι αυτό). Ο Πρωθυπουργός δηλώνει ότι η μείωση του βασικού μισθού των νεοεισερχομένων στην αγορά εργα-σίας είναι μέτρο κοινωνικής συνοχής και ότι έχουν μεγάλο θράσος όσοι ισχυρίζονται ότι είναι καταστροφικό ( νέοικαι νέοι της Ελλάδας θα παίρνετε λιγότερα, αλλά θα διάγετε βίο ειρηνικό και ομαλό). Δηλώνει επίσης ότι προσπα-θούν να εξασφαλίσουν αυτά που απαιτούν οι νέοι, για να υπάρχει μια νέα γενιά, ελεύθερη, χειραφετημένη, αισιό-δοξη (ναι, ναι γι’ εσάς μιλάει, τη γενιά των 600 ευρώ). Ο πρωθυπουργός καλεί τους νέους να πάρουν την Ελλάδαστα χέρια τους. Προφανώς εννοεί ό,τι απομείνει απ’ αυτήν. Γιατί μπορεί η Ελλάδα να μην πωλείται, αλλά δυστυχώςκατάσχεται, αν δεν είναι συνεπής προς τους δανειστές της. Επίσης είναι γνωστή η εμμονή του με τα διλημματικάζεύγη (και τις ατυχείς παρομοιώσεις). Θέτει το δίλημμα στον κ. Τσίπρα και εμμέσως στον ελληνικό λαό: «Χρεοκο-πία ή σωτηρία». Σαφέστατα και η απάντηση βγαίνει αβίαστα από το στόμα ενός πολίτη. Να χρεοκοπήσει ο λαός, γιανα σωθούν για άλλη μια φορά τα λιγούρια της εξουσίας.Πού να τη βρει λοιπόν ο λαός την οργή και την αγανάκτηση; Ηγετικές φυσιογνωμίες στο χώρο της πολιτικής, οιοποίες θα μπορούσαν να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν το λαό χωρίς να τον ποδηγετήσουν, δεν υπάρχουν.Αλλά και οι πνευματικοί άνθρωποι ,που με τις παρεμβάσεις τους θα μπορούσαν να τον αφυπνίσουν και να ενεργο-ποιήσουν τη ράθυμη συνείδησή του, είναι απόντες. Ή καλύτερα, για να είμαστε πιο δίκαιοι , τους έχουμε γυρίσεικαι εμείς από καιρό την πλάτη.Αλλά όπως έγραφε ο Μπρεχτ στο θεατρικό του έργο «Η απόφαση» μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθειπώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε. Και αν το καλοκαίρι χαρακτηρίζεται από απεργιακή ξηρασία, όταν τα επώ-δυνα μέτρα θα αρχίσουν να δημιουργούν μια φαιά πραγματικότητα γι’ εμάς και τα παιδιά μας, τότε θα συνειδητο-ποιήσουμε ότι έρχεται η ώρα της κάθαρσης από το λαό για το λαό.

Γράφει η ΜαρίαΚρέτση

Η ώρα της κάθαρσης Μαρμαρωμένη ησυχίαμ’ όλο που ακούγεται η έλευση της φωτιάς.

Δεν είναι ώρα πια για πίσω.

Γιάννης Ρίτσος, Αποχαιρετισμός

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 201015

«Το Νησί» στο δρόμο για την τηλεόραση …

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δια-σκευάζεται για την τηλεόραση έναδιεθνές best seller, το βιβλίο «ΤοΝησί», της Victoria Hislop. Το βιβλίοτης Victoria Hislop έγινε παγκόσμιο

bestseller με 2.000.000 πωλήσεις εκ τωνοποίων 185.000 πραγματοποιήθηκαν στηνΕλλάδα. Εκδόθηκε στην Αγγλία το 2006, στηνΕλλάδα το 2007 καθώς και σε 23 ακόμηχώρες και μέσα σε 4 χρόνια κατάφερε ναεκτοξευθεί στις λίστες των πιο επιτυχημέ-νων μυθιστορημάτων παγκοσμίως. Η ιστορία ξεκινά το 1939 και φτάνει έως καιτο 2001 και είναι βασισμένη σε πραγματικάγεγονότα που αφορούν τη ζωή των κατοίκωντης Πλάκας και της Σπιναλόγκας, οι οποίοιέρχονται αντιμέτωποι με τη νόσο του Χάνσεν(της λέπρας).

Ο αγώνας των λεπρών της Σπιναλόγκας γιαεπιβίωση και για καλύτερες συνθήκες ζωής,πλέκεται αριστουργηματικά με τον αγώνα

των κατοίκων της Πλάκας ενάντια στο κοι-νωνικό στίγμα, που άφηνε η νόσος, όταν χτυ-πούσε το μέλος μιας οικογένειας.

Από τη μία αναπαρίσταται η ιστορία των κα-τοίκων της Πλάκας που πρέπει να κρατήσουνμυστική την ασθένεια, να αντιμετωπίσουν τοχαμό των δικών τους ανθρώπων, αλλά και νασυνεχίσουν τη ζωή τους για χάρη των παι-διών τους. Από την άλλη, στην απέναντι όχθη, στην Σπι-ναλόγκα, οι μελλοθάνατοι Κρητικοί και Αθη-ναίοι Χανσενικοί, απομονωμένοι και«φυλακισμένοι» πάνω στο νησί, έχουν να αν-τιμετωπίσουν αρχικά τεράστιες δυσκολίεςκαθημερινής επιβίωσης, καταφέρνουνωστόσο να ξεπεράσουν τα προβλήματα, ευη-μερούν, παντρεύονται και κάνουν παιδιά,καλλιεργούν, κάνουν εμπόριο, συνεχίζουν ναδημιουργούν και να ζουν… Πρόκειται για μιατηλεοπτική σειρά που υμνεί την αγάπη καιτην ελπίδα για τη ζωή.Τη διασκευή του best seller έχει αναλάβει ηγνωστή σεναριογράφος Μιρέλλα Παπαοικο-

νόμου, με τεράστιες τηλεοπτικέςεπιτυχίες στο ενεργητικό της.Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο πολυ-βραβευμένος Χανιώτης σκηνοθέτηςΘοδωρής Παπαδουλάκης. Ταινίεςτου έχουν βραβευτεί τόσο στην Ελ-λάδα όσο και στο εξωτερικό - 24διεθνή βραβεία για τις ταινίες“Largo” (2001) “Πιλάλα” (2004) και“Σάμουρε” (2005), ενώ το ντεμ-πούτο του στην ελληνική τηλεόρασητο έκανε με τη σειρά του Mega,“Μπαμπά μην τρέχεις”.

Το MEGA, με εταιρείες παραγωγής την TVE(Tηλεοπτικές Επιχειρήσεις Α.Β.Ε.Ε.) και τηνIndigo View (με έδρα τα Χανιά), έχει ξεκινήσειαπό τον Δεκέμβριο του 2009 τα γυρίσματα τηςσειράς «Το Νησί» που είναι βασισμένη σεπραγματικά γεγονότα που αφορούν τη ζωή τωνκατοίκων της Πλάκας και της Σπιναλόγκας, οιοποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με τη νόσο του Χάν-σεν (της λέπρας). Τη σκηνοθεσία της σειράςυπογράφει ο πολυβραβευμένος Χανιώτης σκη-νοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης.

Οι Συντελεστές

Την εκτέλεση της παραγωγής έχει αναλάβει η εταιρίαTVE, εταιρία με μακρά και επιτυχημένη ιστορία στοχώρο της τηλεοπτικής παραγωγής. Την εκτέλεση πα-

ραγωγής της σειράς στη Κρήτη, έχει αναλάβει η εταιρεία In-digo View, που έχει στο ενεργητικό της, ανάμεσα σε άλλα,την παραγωγή και την συμπαραγωγή κινηματογραφικών ται-νιών («Uranya», «Πρώτη Φορά Νονός», «Θα ΑκολουθήσειΔεξίωση»), ντοκιμαντέρ («Άλλος Δρόμος Δεν Υπήρχε»,«Rungholt, die versunkene Stadt» του γερμανικού κρατικούκαναλιού ARD/SWR) και ντοκιμαντέρ/παρουσιάσεων για τηνπροβολή των Νομαρχιών Χανίων και Ηρακλείου.Τη φωτογραφία υπογράφει ο Βαγγέλης Κατριτζιδάκης, τησκηνογραφία ο Αντώνης Χαλκιάς, την ενδυματολογική επι-μέλεια η Ξανθή Κόντου και η Μαρία Κοντοδήμα και τη μουσικήο Μίνως Μάτσας.

Οι Χαρακτήρες

Τους χαρακτήρες της σειράς θα ζωντανέψουν, σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, οι: ΣτέλιοςΜάϊνας που υποδύεται τον Γιώργη, τον βαρκάρη που μεταφέρει, στην Σπιναλόγκα, προ-μήθειες και Χανσενικούς, η Κατερίνα Λέχου στο ρόλο της γυναίκας του, δασκάλα στην

Πλάκα, που προσβάλλεται από την ασθένεια και μεταφέρεται στην Σπιναλόγκα, αφήνονταςπίσω της σύζυγο και δύο κόρες, η Γιούλικα Σκαφιδά και η Ευγενία Δημητροπούλου, που υπο-δύονται τις δύο κόρες τους, ο Αιμίλιος Χειλάκης, που υποδύεται τον νεοφερμένο, από τηνΕυρώπη, που προκαλεί αναταράξεις στις σχέσεις των φτωχών ανθρώπων της Πλάκας και οΑλέξανδρος Λογοθέτης, που υποδύεται το γιατρό που με τις έρευνές του, για την ασθένειατου Χάνσεν, φέρνει την ελπίδα στους αρρώστους και τις οικογένειές τους. Σε άλλους ρόλους θα δούμε σημαντικούς ηθοποιούς όπως τους: Μαρία Πρωτόπαππα, ΤάσοΝούσια, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Ορφέα Αυγουστίδη, Αννίτα Κούλη, Νίκο Ορφανό καιπολλούς άλλους. Συνολικά εμφανίζονται 120 ρόλοι, ενώ θα συμμετάσχουν πάνω από 500 βοηθητικοί ηθοποιοί.

Τα Γυρίσματα

ΟΘοδωρής Παπαδουλάκηςαποφάσισε, σε συνεργασίαμε την παραγωγή, τα γυρί-

σματα της σειράς να πραγματο-ποιηθούν κυρίως στην Πλάκα,στην Σπιναλόγκα, στην Ελούντακαι στον Άγιο Νικόλα. Θα γίνει καιένας μήνας γυρισμάτων σταΧανιά.Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζε-ται η καλύτερη προσέγγιση τηςαληθινής ιστορίας και των πραγ-ματικών γεγονότων, τα οποία δια-δραματίστηκαν στιςσυγκεκριμένες τοποθεσίες.Η προεργασία της παραγωγήςξεκίνησε ένα χρόνο πριν τηνέναρξη των γυρισμάτων με τηνκατασκευή των σκηνικών και τηνπροετοιμασία των κοστουμιών.Τα γυρίσματα προχωρούν με γρή-γορους ρυθμούς και αναμένεταιη σειρά στις οθόνες μας την νέατηλεοπτική περίοδο.

ΟΣοπενχάουερ ισχυρίζεται ότι κάθε επιθυμία γεννιέ-ται από μιαν ανάγκη, από μια στέρηση, από ένανπόνο. Ικανοποιώντας κανείς την επιθυμία την κατα-

λαγιάζει, παρόλα αυτά υπάρχουν πάρα πολλές άλλες πουπαραμένουν επιθυμίες..Τα τελευταία 25 χρόνια είχαμε μιαν άνθηση επιθυμιών κυ-ρίως από ανθρώπους που έκαναν τις επιθυμίες τους Τέχνη.Συγγραφείς, ποιητές, θεατρικές ομάδες, ομάδες χορού,σκηνοθέτες, φωτογράφοι, εικαστικοί καλλιτέχνες, ηθο-ποιοί  και γενικώς άνθρωποι ευαίσθητοι περί των επιθυ-μιών και των συναισθημάτων, καλλιτεχνικών και μη,απόρροια μιας γενικευμένης παράκρουσης στο τιτάνιο κέ-λευσμα που επισήμως διατυπώθηκε δια στόματος ΒούλαςΠατουλίδου αμέσως μετά τη νίκη της στους Ολυμπιακούςτης Βαρκελώνης το 1992. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο! Έκτοτε με κάθε επισημότητα αλλά και ηρωισμό ξεχύθηκανδιάφοροι, διάφορες δήθεν αδιάφορα να προσφέρουν στηνΕλλάδα αλλά ουσιαστικά γαμώτο να ικανοποιήσουν τις επι-θυμίες τους…Και που είναι το κακό; Πουθενά..το κακό είναι συνυφασμένομε τον εγωισμό που είναι και η κινητήρια δύναμη κάθε επι-θυμίας..γιατί όταν η επιθυμία στερείται ηθικής τότε η Τέχνηγίνεται η καραμέλα που λιώνει στο στόμα μας ανακουφί-ζοντας από τον πονόλαιμο μέχρι και τις ενοχές μας…Θυμάστε ένα παπάρι που εκσπερμάτωνε στον Εσταυρω-μένο; Τέχνη…Τώρα γιατί προτίμησε τον Εσταυρωμένο κι όχι τον Μωάμεθίσως να φταίει που οι Δυτικοί εννοούμε την Τέχνη ενώ οιΜουσουλμάνοι την αποκεφαλίζουν…Κρίση παντού. Κι όπως ήταν φυσικό άρχισαν οι διάφοροι καιτης Τέχνης να νιώθουν τις συνέπειες της. Στην Καθημερινήτης 11ης Ιουλίου δηλώθηκε, δια στόματος διευθυντού ιδιω-τικού μουσείου, ότι « αν τα επόμενα χρόνια που οι κρατικοίπόροι θα είναι μηδαμινοί, δεν εισρεύσουν περισσότερα χρή-ματα από χορηγίες στον πολιτισμό, τότε θα δούμε φαινό-μενα κανιβαλισμού ανάμεσα στους φορείς»…Να δούμε! Άντε να δούμε! Προσωπικά πολύ θα το χαρώ…Ακόμα να ξεχάσω το event με τα καρπούζια στην Αθηνάς ήακόμα, πάλι με καρπούζι, τη συνουσία γνωστού εικαστι-κού…Κουλτούρα επιδοτημένη από τα λεφτά των αδαών Ελλήνωνπολιτών…Καρπούζι…αυτό το ταπεινό θερινό φρουτάκι κατάντησεέργο Τέχνης…ή μήπως μέσο ικανοποίησης επιθυμιών; Ναέγινε η οικονομική κρίση για να επιστρέψει το καρπούζι απότις γκαλερί στα μανάβικα; Πολιτισμός. Τι είδους πολιτισμό είχαμε τα τελευταία χρόνιαστην Ελλάδα; Απάντηση: Κρατικοδίαιτο! Μα είναι δυνατόν ηΤέχνη να εξαρτά την πορεία της από τον κρατικό προϋπο-λογισμό; Βεβαίως αν μιλάμε για την Ελλάδα. Όχι όμως όποιακι όποια Ελλάδα. Την Ελλάδα για την Ελλάδα ρε γαμώτο!

Από πού να αρχίσουμε να θυμόμαστε; Ίσως δεν έχεινόημα…καλύτερα να ξεχάσουμε συμμετέχοντας ατύπως σ’ένα άλλου είδους καλλιτεχνικό event ονόματι περασμέναξεχασμένα και διηγώντας τα να κλαις…Ας πάρουμε πάλι τον ισχυρισμό του φιλοσόφου. Τι είδουςανάγκη, ποιά στέρηση ή ποιος πόνος οδήγησε στον καται-γισμό επιθυμιών που σάρωσε καλλιτεχνικά την χώρα μας τατελευταία 25 χρόνια; Ανάγκα και οι θεοί πείθονται… είχεπει ο Πιττακός από τη Μυτιλήνη…κι είναι γνωστό σε όλουςμας ότι η Ελλάδα έχει δικό της Θεό εξ ου και συνέδραμεποικιλοτρόπως στην ικανοποίηση χιλιάδων «καλλιτεχνικών»επιθυμιών. Αμέτρητες θεατρικές παραστάσεις, κολοσσιαίεςκινηματογραφικές παραγωγές, ων ουκ εστί    αριθμός φε-στιβάλ σε όλες τις πάνω και κάτω ραχούλες και βεργούλεςαπανταχού στη χώρα, εικαστικές παρεμβάσεις και δρώμεναμε η άνευ καρπουζιών,  δεκάδες χιλιάδες νέες εκδόσεις βι-βλίων, χοροθέατρα, κηποθέατρα, λαχανοντολμάδες, γεμι-στά σύνολα κρουστών, χάλκινα πνευστά οικογενειών, φίλωνή συμπαθούντων την διατήρηση της μελίγκρας ως προστα-τευομένου είδους, ποιητές διάπυροι στύσεων κι εραστέςτων αμοιβάδων, σύνολα κρότου και λάμψεως γενικώς…Κι αναρωτιέμαι φωναχτά…που είναι ολωνών αυτών το πή-δημα; Που πήγαν τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια της αδιά-λειπτης σεξουαλικής δραστηριότητάς τους; Και καλά ναείχαν πάρει μέτρα προφύλαξης ένεκα τα σεξουαλικώς με-ταδιδόμενα νοσήματα αλλά ωρέ αδέρφια μου αλήτες που-λιά τι απέγινε ο ιδρώτας; Διότι παρά το ανελέητο σεξ όχιμόνο δεν χάθηκε κανένα κιλό αλλά γέμισε ο τόπος υπέρ-βαρους…Αντιθέτως παρατηρώ ότι πλήθυνε στον τόπο μας η συμπα-θής τάξη των πορνών ανδρών τε και γυναικών…οι οποίεςκαι οι οποίοι δεν αισχύνονται βεβαίως-βεβαίως να το δη-λώνουν ευθαρσώς…γιατί άλλωστε; Τουλάχιστον αυτοί είναιειλικρινείς…διατρανώνουν με κάθε επισημότητα την επι-θυμία τους και μάλιστα δεν ζήτησαν και ποτέ κρατική επι-χορήγηση…Πεθαίνει λέει ο κρατικοδίαιτος πολιτισμός…αμήν και πότε!Μόνο πολιτισμός δεν παρήχθη τα τελευταία χρόνια στοντόπο μας. Απλώς κάποιοι πλούτισαν εις το όνομα του Θεούτης Ελλάδας…Αν κάτι μ’ αρέσει σ’ αυτήν την κρίση που καθημερινά δείχνεικι άλλες διαστάσεις της είναι πόσο μα πόσο καλλιτεχνικόγεγονός είναι. Κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πιοπρωτοποριακό γέννησε η «μεγαλοφυΐα» της μηδαμινότηταςμας ως έθνος. Διότι αυτό είμαστε. Μηδενικά. Έδωσε οθεός της Ελλάδας και δια μέσω της Τέχνης κονόμησαν κά-ποιοι. Ένας άλλος θεός όμως φρόντισε να πάρει πίσω τηνταμπέλα Τέχνης και να την αντικαταστήσει με μιαν άλληαπολύτως πιο ρεαλιστική. Πένης.

Κωνσταντίνος Ε. Γυπαράκης   

TPOXIOΔEIKTIKA ΠYPA

16ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

Με τη φωνή των γονιών

Ένα όμορφο Σαββατιάτικο απόγευμα του Μαΐου η θεα-τρική ομάδα του Ειδικού Γυμνασίου Χανίων ανέβασεστην κατάμεστη από κόσμο σκηνή του θεάτρου Βλησίδη,ένα μοναδικό παραμύθι που με τη μουσική και τις ερμη-

νείες των ηθοποιών του μίλησε κατευθείαν στις καρδιές όλωνόσων το παρακολουθήσαμε. «Το παραμύθι της μουσικής», είναιένα παραμύθι που μιλά για την δύναμη της ανθρώπινης θέλησης,και την αποδοχή της διαφοράς. Θα μπορούσε ίσως να είναι μιααληθινή ιστορία που αφορά κάθε τέχνη, αλλά αφορά τη μουσικήκαι όχι άλλη τέχνη, γιατί αυτή υπακούει στους ρυθμούς της αν-

θρώπινης καρδιάς, αλλά και γιατί στο πα-ρελθόν η μουσική αποτέλεσε ισχυρήενοποιητική δύναμη ανθρώπων, πολιτι-σμών, κόσμων ολόκληρων. Σ’ έναν τόπομακρινό, ζουν ένας άρχοντας με την αρ-χόντισσα του. Είναι ευτυχισμένοι, αλλά δυ-στυχώς δεν έχουν τη χαρά να μεγαλώσουν

ένα παιδί. Ο σοφός Γέροντας Σωφρόνιος, θα τους συμβουλεύσεινα ζητήσουν από το θεό ένα παιδί που δεν θα πρέπει να είναι σεόλα τέλειο γιατί μόνο έτσι δεν θα γίνει αλαζονικό. Έτσι και γίνε-ται. Η Θεοδώρα γεννιέται τυφλή όμως με τη βοήθεια της μουσικήςκαι των αγαπημένων της προσώπων γίνεται ένα πανέμορφο πλά-σμα, γεμάτο καλοσύνη και σοφία, χαρίσματα που την κάνουν αξια-γάπητη και αξιοθαύμαστη. Όταν μεγαλώνει αποφασίζει ναπαντρευτεί αυτόν που το άκουσμα της μουσικής θα μιλήσει στηνκαρδιά της. Πολλοί μουσικοί από τα πέρατα του κόσμου θα τηνεπισκεφτούν με σκοπό να κατακτήσουν με τη μελωδία τους τηνκαρδιά της Θεοδώρας. Η αναπτυγμένη της ακοή την οδηγεί στηστενή σχέση με τη μουσική που θα δημιουργήσει την ταύτιση μου-σική – έρωτας- γάμος. Η παιδική αγάπη ενηλικιώνεται, και η επι-λογή γίνεται καρδιακά. Ο μουσικός διάλογος μέσα στο παραμύθι,οδηγεί αφενός στην κατανόηση πολιτισμών, των γειτονικών λαών,αλλά και στην αυτογνωσία της δικής μας πολιτιστικής ταυτότη-τας, εν τέλει της καρδιάς μας…

Αφιερωμένο στη Μαρία της καρδιάς μου, που μου θυμίζει τις πριγ-κίπισσες των παραμυθιών, με την ευχή να βρει γρήγορα τη μου-

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Crisis? What crisis?

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 201017

Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές είναι μέσα Ιούλη. Το καλοκαίρι – κλιματολογικά και μόνο - έχειθρονιαστεί για τα καλά στη ζωή μας και “τα μπάνια του λαού” είναι σε εξέλιξη. Παραδόξως η ειδη-σιογραφία της πολιτικής σκηνής συνεχίζει να χτυπά κόκκινα. Προσπάθησα από τα άρθρα μιας κυρια-κάτικης εφημερίδας να συμπεράνω την κατάσταση της χώρας.Σύμφωνα λοιπόν με τα άρθρα της εφημερίδας, η Ελλάδα είναι μια χώρα που δουλεύει σκληρά για νακλείσει τις οικονομικές της πληγές και ταυτόχρονα φρεσκάρει το πολιτικό της σύστημα λίγο πριν απόένα ακόμα πανηγύρι Δημοκρατίας (αυτό των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών) Είναι όμως έτσι;Μια δεύτερη ανάγνωση της εφημερίδας αρκεί για να οδηγηθείς σε άλλο συμπέρασμα. Για να δούμετις ειδήσεις που μου ανάτρεψαν την αρχική εικόνα.Πρώτη και καλύτερη είναι εκείνη που αναφέρει ότι αν και τα ασφαλιστικά ταμεία, μαζί με τα νοσοκο-μεία είναι στην πρώτη γραμμή επικαιρότητας (με εξελίξεις που επηρεάζουν τη ζωή του συνόλου σχε-δόν του πληθυσμού της χώρας) το μεγαλύτερο μέρος αυτών είναι ακέφαλο. Καλώς ή κακώς (σίγουρακακώς αλλά αυτή τη διαδικασία προβλέπει σήμερα ο νόμος) η κάθε κυβέρνηση ορίζει πολλά μέλη τωνδιοικητικών συμβουλίων και τους προέδρους στα ταμεία και στα νοσοκομεία. Κοντεύει χρόνος από την

εκλογή της νέας κυβέρνησης, και με δεδομένο ότι οι δύο φορείς αποτελούν– σύμφωνα με τα περισσότερα ΜΜΕ - τη μεγαλύτερη εστία της οικονομικήςγάγγραινας της χώρας, θα περίμενε κανείς να είχε τακτοποιηθεί πρώτα απ’όλα το ζήτημα της στελέχωσης στη διοίκησή τους. Αμέσως μετά είναι το θέμα της απογραφής των Δημοσίων Υπαλλήλων. Εδώκαι μήνες ο Υπουργός Εσωτερικών δήλωσε την πρόθεσή του να απογράψει

το σύνολο των μισθοδοτούμενων από το δημόσιο. Το σύστημα της απογραφής ετοιμάσθηκε και όλοιπεριμέναμε να μπει σε λειτουργία, έτσι ώστε μαζί με τις απαντήσεις στον Υπουργό να δοθεί επιτέ-λους και μια σίγουρη απάντηση στο ερώτημα «Πόσοι τελικά είναι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι;» Όταντο σύστημα άνοιξε ώστε να απογραφούν οι υπάλληλοι μια απίστευτη προχειρότητα σε όλους τους το-μείς έκανε την εμφάνισή της. Νομικά, το σύστημα δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει τις αντιδράσειςαπό την Ανεξάρτητη αρχή Προσωπικών δεδομένων αλλά και από κατηγορίες μισθοδοτούμενων όπωςοι Δικαστικοί και οι Πανεπιστημιακοί. Τεχνικά, είναι αστείο να βλέπεις ταξινόμηση χρηστών ανά ώραέτσι ώστε να αποφευχθεί η υπερβολική κίνηση στον κεντρικό υπολογιστή. Αυτά δεν τα έκανε ούτε ηεφορία δέκα χρόνια πριν όταν εγκαινίαζε την ηλεκτρονική υποβολή δήλωσης, αν και είχε αντίστοιχαπροβλήματα. Οργανωτικά, μεγάλη μερίδα μισθοδοτούμενων δεν έχει ενημερωθεί επαρκώς για τηνυποχρεωτικότητα αλλά και την μέθοδο της απογραφής. Για τελευταία άφησα την είδηση που αναφέρει τα χρέη των καποδιστριακών δήμων τα οποία θα κλη-ρονομήσουν θέλοντας ή μη οι νέοι καλλικράτιοι δήμοι. Το συνολικό ποσό είναι ακατανόητα μεγάλο αλλάκαι τα επιμέρους ποσά που χρωστάνε οι δήμοι ένας ένας, είναι τέτοια που σε κάνουν να απορείς. Πωςδημιουργήθηκαν τόσο μεγάλα χρέη; Σκέφτομαι το παράδειγμα ενός καποδιστριακού δήμου του ΝομούΧανίων. Εξήγγειλε πριν περίπου ένα χρόνο, νέο δημαρχιακό μέγαρο, κόστους μερικών εκατομμυρίωνευρώ, τα οποία θα εξασφάλιζε με δανεισμό από τράπεζα. Ωραία, ο Δήμαρχος εκεί, μάλλον δεν είχεκαταλάβει ότι ο δήμος του (ως υπηρεσία) δεν θα υπήρχε μετά από ένα χρόνο με τις αλλαγές που θαφέρει το σχέδιο «Καλλικράτης», ούτε ότι τα χρήματα ήταν πάρα πολλά για ένα μόνο κτήριο. Εκείνοςο επίτροπος που ελέγχει τα έσοδα και τα έξοδα των δήμων δεν είχε φωνή να μιλήσει ή τα όργανα το-πικής αυτοδιοίκησης όπως η ΤΕΔΚ και οι άλλοι δήμαρχοι που θα πληρώνουν το δάνειο από φέτοςδεν είχαν κάτι να πουν; Τέλος φορείς και σωματεία της πόλης που έπεσε στην αντίληψή τους η εί-δηση δεν μπορούσαν να αφήσουν ένα αποτρεπτικού περιεχομένου άρθρο στον Τοπικό τύπο;Με τις παραπάνω ειδήσεις (σίγουρα υπάρχουν πολλές ακόμα) που φέρνουν στην επιφάνεια ατολμία,προχειρότητα, ερασιτεχνισμούς, αδιαφορία και ωχαδερφισμό το συμπέρασμα για την κατάσταση τηςχώρας αλλάζει. Μετασχηματίζεται σε ένα διαφορετικό καθόλου ευνοϊκό και πολύ μακρινό από την «κα-λοκουρδισμένη δημοκρατία» του αρχικού.

Επί της Γραμμής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάμος

18ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 80

ΒΑΜΒΑΚΟΠΟΥΛΟ

ΤΗΛ. 28210 88658

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

Χρήστος Τερζίδης…Και το τέλος πάντα κοντά

ΚέδροςΎστερα από χρόνια παραμονής του στην Αθήνα, ο

Κωστής, ένας πετυχημένος συγγραφέας σε δημι-ουργικό αδιέξοδο, επιστρέφει στη γενέτειρά τουΘεσσαλονίκη. Μ’ ένα γάμο που καταρρέει, με σχέ-σεις που φθίνουν, αντιμέτωπος με το δικό του τέλμα,ζωντανεύει αναμνήσεις από έρωτες, παρέες, στέ-κια και τραγούδια. Αυτό που αντικρίζει είναι μια πόλη-φάντασμα τουπαλιού της εαυτού, παραδομένη στο νεοσυντηρητι-σμό, στον εθνικισμό και σ’ ένα παρακράτος που ορ-γιάζει συγκαλυμμένο πίσω από τους θεσμούς. Ηερωτική γνωριμία του με μια Ρωσίδα πόρνη –λαθρο-μετανάστρια στη χώρα– θα δώσει κάποιο νόημα στηνπεριπλάνησή του. Ανήμερα της εξέγερσης του Πο-λυτεχνείου, συμπαρασύρεται από την πορεία των αν-τιεξουσιαστών και βρίσκεται «τυχαία» αντιμέτωποςμε μια ομάδα «αγανακτισμένων πολιτών». Η εκπυρ-σοκρότηση ενός όπλου θα αλλάξει τη ζωή του μεδραματικό τρόπο…Ένα πολιτικοκοινωνικό «ροκ» θρίλερ για το νεοσυν-τηρητισμό, το ρατσισμό και το σύγχρονο δουλεμπό-ριο, τα όρια μεταξύ αγωνιστικής δράσης καιτρομοκρατίας.

YOKO OGAWA Ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή

ΆγραΑυτός είναι ένας λαμπρός εξηντάχρονος καθηγητήςμαθηματικών που, ύστερα από ένα αυτοκινητιστικόατύχημα, ζει με μια βραχεία μνήμη μόλις ογδόντα λε-πτών. Αυτή είναι μια ευαίσθητη και πανέξυπνη οικο-νόμος που αφοσιώνεται στη φροντίδα του.Κάθε πρωί, όταν ο καθηγητής και η οικονόμος συ-στήνονται εκ νέου ο ένας στον άλλον, ανθίζει μια πα-ράξενη, όμορφη σχέση μεταξύ τους. Ο καθηγητήςμπορεί να μη θυμάται τι έφαγε για πρωινό, άλλα στομυαλό του είναι ακόμα ζωντανές οι κομψές εξισώ-σεις από το παρελθόν. Μετά από δική του προ-τροπή, η οικονόμος του γνωρίζει τον δεκάχρονο γιότης. Έτσι ξεκινά μεταξύ τους μια θαυμάσια σχέση.Ο καθηγητής σκαρώνει έξυπνους μαθηματικούς γρί-φους –βασιζόμενος άλλοτε στο νούμερο του πα-πουτσιού της και άλλοτε στην ημερομηνία γέννησήςτης– και οι αριθμοί αποκαλύπτουν έναν κόσμο ποί-ησης και καταφυγής τόσο στην οικονόμο όσο και στο

γιό της. Με κάθε νέα εξίσωση, οι τρεις χαμένεςψυχές σφυρηλατούν μια στοργή πιο μυστήρια απότους νοητούς αριθμούς και ένα δεσμό που διατρέχειβαθύτερα τη μνήμη.Η Ογκάουα γι’ αυτό το βιβλίο, που κυκλοφόρησε στηνΙαπωνία το 2004, τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βρα-βείο Γιομιούρι, το Μεγάλο Βραβείο των Βιβλιοπωλώνκαι, πρόσφατα, το βραβείο της Εταιρείας Μαθηματι-κών, επειδή αποκάλυψε στον αναγνώστη την ομορ-φιά αυτού του επιστημονικού κλάδου.

ΜΕΖΟΝΕΒ ΜΙΣΕΛΈνας τσετσένος σκύλος στη Μασσαλία

ΠόλιςΜια ηλικιωμένη γυναίκα δολοφονείται σε ένα εργα-τικό προάστιο της Μασσαλίας.Το διαμέρισμά της μοι-άζει λεηλατημένο ενώ η γηραιά κυρία έχειβασανιστεί άγρια. Η κηδεία της δεν συγκεντρώνεικαι πάρα πολύ κόσμο: παρόντες είναι μόνο ο γείτο-νάς της, ο Νέστωρ Παναγόπουλος, καθώς και οΝτασί Ελ Αχμέτ, ένας νέος άντρας που διδάσκειιστορία των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο, παίζειτον ρόλο του διαμεσολαβητή στο γκέτο, απαγγέλλειστον εαυτό του στίχους του Ομάρ Καγιάμ,του ΛάοΤσε και του Ζωρζ Μπρασένς, καπνίζει στριφτά καιπίνει τσάι καθισμένος σταυροπόδι πάνω στο χαλί τουσαλονιού του. Αλλά και ένας σκύλος. Ο σκύλος τηςηλικιωμένης κυρίας.Το σενάριο της ληστείας δενπείθει τον Ντασί. Οι δολοφόνοι κάτι ψάχνουν. Έχειδίκιο: στην έξοδο του νεκροταφείου δυο μάλλον αν-τιπαθητικοί Ρώσοι έχουν στήσει καρτέρι μέσα σε μιαBMW, και μετά την κηδεία δεν αφήνουν τη συντρο-φιά απ' τα μάτια τους. Οι Ρώσοι όμως δεν ξέρουν ότιεκείνο που αναζητούν είναι ο σκύλος. Που είναι Τσε-τσένος, όπως και η ηλικιωμένη κυρία. Δώρο του γιουτης από την πατρίδα. Κοντά στον γοητευτικό Ντασίπαρελαύνει ένα πλήθος από υπέροχους χαρακτή-ρες: ο Χοσίν και η συμμορία του, αλήτες μα και σω-ματοφύλακες συγχρόνως του Ντασί· ο Απάτσι, πουέχει στήσει την ινδιάνικη σκηνή του στην ταράτσα·δυο δημοσιογράφοι που αγαπούν κάπως υπερβολικάτο ποτό· η γοητευτική κυρία Σαμίν, πρώην αστέρι τουελεύθερου ρεπορτάζ, ειδική στη γεωπολιτική· μέλητου υπόκοσμου της Μασσαλίας,που ξεπλένουν τοχρήμα τους στις πιτσαρίες· μια ηγερία της τοπικήςΦιλοζωικής· η Λήδα, κόρη του Παναγόπουλου, μιασαγηνευτική, δυναμική, ξεροκέφαλη κοκκινομάλλα...και βεβαίως ο Τσετσένος σκύλος.

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 201019

Ξεκίνημα με 3 σπουδαίες και σπάνιες ταινίεςπου κυκλοφορούν για πρώτη φορά σε dvd στηνΕλλάδα.

Ο ΠΟΡΤΟΦΟΛΑΣ (PICKPOCKET)Σκην: Robert Bresson, με τους: Martin

LaSalle, Marika Green, Jean Pelegri

Ο Michel απελευθερώνεται από τη φυλακήαφού εξέτισε ποινή για κλοπή. Η μητέρα τουπεθαίνει και ο ίδιος γίνεται πορτοφολάς για ναεπιβιώσει. Ο Michel ανάγει την κλοπή σε τέχνη,πιστεύοντας ότι υπάρχει μία ελίτ ανθρώπωνπου έχουν δικαίωμανα είναι πάνω απότους νόμους. Η δια-δρομή του μοναχικούήρωα από τη γοητείατης πρώτης παράνο-μης στιγμής, ως τηφυλακή και τον έρωτατης Jeanne.Ο Robert Bresson(1901-1999) είναιένας δύσκολος, ίσωςκαι στριφνός σκηνοθέτης. Διαθέτει ένα πολύπροσωπικό στιλ, ωστόσο πολύ δύσκολα θαμπορούσε να είναι πολύ δημοφιλής λόγω ακρι-βώς των σκηνοθετικών ιδιαιτεροτήτων του. Τοσινεμά του είναι φιλοσοφικό, καταπιάνεται μεπροβλήματα ηθικής και γενικά δίνει τροφή γιασκέψη, αν και συχνά τα νοήματά του είναι δυσ-νόητα.Ο “Πορτοφολάς” (Pickpocket) του 1959 θεω-ρείται από πολλούς το αριστούργημά του. Αφη-γείται την ιστορία ενός νεαρού που βρίσκεταισε σύγκρουση με την κοινωνία (και θεωρείμάλλον ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος ναυπάρξει στους κόλπους της) και σαν μέσοναυτής της σύγκρουσης επιλέγει να γίνει πορ-τοφολάς, αν και του δίνονται ευκαιρίες γιαάλλες δουλειές. Το “επάγγελμα” αυτό του γί-νεται σχεδόν εθισμός. Η σύλληψη είναι αναπό-φευκτη. Τελικά ο δρόμος για τη λύτρωση μέσωτης αγάπης (που βρίσκεται διαρκώς μπροστάτου) είναι δαιδαλώδης και πολύπλοκος, αφούαρνείται να ακολουθήσει τον εύκολο, ευθύδρόμο προς αυτή.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ (L' ARGENT)Σκην. του Ρομπέρ Μπρεσόν, με τους: Κρι-στιάν Πετέι, Βενσάν Ριστερούτσι, Καρολίν

Λανγκ

Η τελευταία ταινία του Bresson είναι μια απαι-σιόδοξη ματιά στην ανθρώπινη τύχη. Με κυνι-κότητα και ρεαλισμό οσκηνοθέτης ακολου-θεί την διαδρομήενός πλαστού χαρτο-νομίσματος 500φράγκων, το οποίοαλλάζοντας χέρια κα-ταλήγει στην κατόχήτου Ιβόν (ChristianPatey), ενός υπαλλή-λου εταιρείας καυσί-μων. Το γεγονός αυτό

θα είναι καταλυτικό για την μετέπειτα ζωή τουκαι τελικά θα τον μετατρέψει σε εγκληματία.Ανήμπορος να καθορίσει την τύχη του και ναδιατηρήσει την ανθρώπινη υπόστασή τουσ’έναν κόσμο αγριότητας και απληστίας ο Ιβόνθα καταλήξει στην αυτοκαταστροφή.

Η κυρία χωρίς τις καμέλιες (LA SIGNORASENZA CAMELIE)

Σκην.: Michelangelo Antonioni, με τους: LuciaBose, Gino Cervi, Andrea Checchi, Ivan Desny,

Monica Clay, Alain Cuny, Anna Carena

Η Κλάρα, μία πωλήτρια σε κατάστημα υφασμά-των, κερδίζει ένα διαγωνισμό ομορφιάς & παίρ-νει έναν ρόλο σε μια μελό ταινία. Οπαραγωγός, Τζιάνι, αποφασίζει να την κάνειπρωταγωνίστρια & σύντομα όλος ο τύπος μιλάγια την άσημη πωλήτρια που έγινε σταρ. Όταντη ζητά σε γάμο, η Κλάρα δέχεται αν και τηςαπαγορεύει να ξαναπαίξει. Εκείνη, ωστόσοαποπειράται να παίξεισε μια καλλιτεχνικήταινία που γνωρίζειτην πλήρη αποτυχία.Προσπαθεί να βρειμια διέξοδο σε μιαερωτική σχέση μεέναν διπλωμάτη, ενώο άντρας της κάνειαπόπειρα αυτοκτο-νίας.Ο «προφήτης της αλ-λοτροίωσης» Antonioni κάνει μια ταινία για τηνβιομηχανία του κινηματογράφου και πειραματί-ζεται με τα κινηματογραφικά είδη, συμπεριλαμ-βάνοντας στο μοντάζ και κομμάτια από τηνσυμμετοχή των «Νικημένων» στο Φεστιβάλ τηςΒενετίας το 1953.Η «κυρία χωρίς τις καμέλιες» δεν είναι άλληαπό την σαγηνευτική Lucia Borse που συνερ-γάζεται για δεύτερη φορά με τον Antonioni,μετά την μεγάλη επιτυχία του «Χρονικού ΜιαςΑγάπης» το 1950. Εδώ με την μοναδική της ερ-μηνεία ενσαρκώνει την γυναίκα-αντικείμενοενός συστήματος που την χρησιμοποιεί και τε-λικά την αποβάλλει.Παραφράζοντας την «Κυρία Με Τις Καμέλιες»του George Cukor ο Antonioni δημιουργεί τοalter ego της Marguerite Gauthier (Greta Garbo)και προβάλλει την υπαρξιακή αγωνία και τηνμελαγχολία της ανθρώπινης ύπαρξης στο πρό-σωπο της Clara.

Ας δούμε και μερικές προτάσεις από νέες ται-νίες…

Είναι όλοι τους καλά (EVERYBODY'S FINE)Σκην.:του Κερκ Τζόουνς, με τους: Ρόμπερτ

Ντε Νίρο, Ντριού Μπάριμορ, Κέιτ Μπεκινσέιλ,Σαμ Ρόκγουελ

O Φρανκ Γκουντ (Ρόμπερτ Ντε Νίρο) δουλεύειόλη του τη ζωή σε ένα εργοστάσιο παραγωγήςκαλωδίων προσπαθώντας να εξασφαλίσει τοκαλύτερο για την οικογένειά του. Όταν πιαβγαίνει στη σύνταξη, συνειδητοποιεί ότι έχει

χάσει επαφή με τα τέσσερα παιδιά του και αι-σθάνεται την ανάγκη να επανασυνδεθεί μαζίτους. Μετά από μια αποτυχημένη πρόσκλησησε οικογενειακό μπάρμπεκιου, όπου δεν εμφα-νίζεται κανείς, ο Φρανκ φτιάχνει τις βαλίτσεςτου και αποφασίζει ναεπισκεφτεί ο ίδιος ταπαιδιά του: τον «καλ-λιτέχνη» Ντέιβιντ(Όστιν Λάιζι) στη ΝέαΥόρκη, την Έιμι (ΚέιτΜπέκινσεϊλ) που είναι«μεγάλο στέλεχος»σε διαφημιστική στοΣικάγο, τον «διευ-θυντή ορχήστρας»Ρόμπερτ (Σαμ Ρόκγουελ) στο Ντένβερ, και τημικρότερη κόρη του, Ρόζι (Ντρου Μπάριμορ)που είναι «χορεύτρια σε μεγάλο σόου του ΛαςΒέγκας». Και μέσα από αυτό το μεγάλο ταξίδιανακαλύπτει ότι η ζωή τους είναι λιγότερη ρό-δινη από όσο την περιέγραφαν.

Μία Σχέση Στοργής (The Blind Side)Σκην. : Τζον Λι Χάνκοκ, με τους: Σάντρα

Μπούλοκ, Κάθι Μπέιτς, Κιμ Ντίκενς

O Μάικλ Όχερ (Κουίντον Άαρον) γνωρίζει λίγαπράγματα για την οι-κογένειά του. Ακόμαλιγότερα γνωρίζει γιατα σπορ. Αυτά πουξέρει καλύτερα οάστεγος νεαρός,είναι οι δρόμοι και ταγίγνεσθαι του Μέμ-φις. Η καλοαναθρεμ-μένη Λη Αν Τούοϊξέρει ελάχιστα γιατον κόσμο του.

Ωστόσο όταν εκείνη και ο Μάικλ συναντιούνται,εκείνος βρίσκει ένα σπίτι. Και η οικογένειαΤούοϊ βρίσκει κάποιον που της αλλάζει τη ζωή:έναν νέο αγαπημένο γιο και αδελφό. Αυτή ηαληθινή ιστορία και η ανάδειξη του Μάικλ σεσταρ του Αμερικάνικου Ποδοσφαίρου θα σαςσυναρπάσει.

Μαίρη και Μάξ Σκην. : Άνταμ Έλιοτ, με τους : Τόνι Κολέτ,Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Έρικ Μπάνα, Μπάρι

Χάμφρις

Σε μια χρονική περίοδο 20 ετών και σε 2 δια-φορετικές ηπείρους, η ταινία περιγράφει τηνιστορία της σχέσηςδύο φίλων που αλλη-λογραφούν μεταξύτους: της Μαίρη, μιαςστρουμπουλής, μονα-χικής 8χρονης κοπέ-λας που μένει σταπροάστια της Μελ-βούρνης, στην Αυ-στραλία, και του Μαξ,ενός παχύσαρκου44χρονου που πάσχειαπό το σύνδρομο Asperger και ζει στη χαοτικήΝέα Υόρκη. Παρακολουθώντας το ταξίδι τηςΜαίρη από την εφηβεία στην ενηλικίωση καιτου Μαξ από την μέση ηλικία στα γηρατειά,βλέπουμε παράλληλα τον δεσμό ανάμεσαστους δύο αυτούς ανθρώπους, που ξεπερνά ταόρια κάθε συνηθισμένης φιλίας. Έννοιες όπωςη φιλία, ο αυτισμός, η ψυχιατρική, ο αλκοολι-σμός, η κλεπτομανία και οι θρησκευτικές δια-φορές έχουν τον δικό τους ρόλο σε αυτό το“παραμύθι” για μεγάλους.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Τ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιάΤ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιά

Ο Ιούνης πέρασε μέσα στην παραζάλη του Μουντιάλ ενώ παράλληλα ο Λοβέρδος τα έβαλε με τους Έλληνες ασφαλι-σμένους, λες και αυτοι έφτιαξαν το ασφαλιστικό μας σύστημα… πράγμα που σημαίνει, δούλευε και μη ερεύνα ! Αν τοπροσδόκιμο λέει ζωής αυξηθεί εδώ είμαστε πάλι… ούτε ο Όργουελ τα είχε προβλέψει αυτά !!

Γιατί όμως να απογοητευόμαστε ;; Οι εκδηλώ-σεις και οι μουσικές συναντήσεις μέσα στονΙούνη, στην πόλη και στο Νομό, ατελείωτες καιαυτό έλειπε, από αυτή την άποψη να έχουμε

παράπονο... Ενέσεις αισιοδοξίας λοιπόν και «λεφτάυπάρχουν», όπως διαμήνυε πέρσι τέτοιο καιρό ο Γιώρ-γος… θα λέγαμε αν υπήρχαν…

Το πρόγραμμα της ΚΕΔΗΧ της νέας εταιρείας πουασχολείται με τα του πο-λιτισμού στο σημερινόΔήμο Χανίων, 4 μήνεςπριν τον Καλλικράτη καιτον διευρυμένο Δήμο,βγήκε αρκετά έγκαιρα -μέσα στον Ιούνη- την

ίδια ώρα που οι ζυμώσεις στα κόμματα και τους συν-δυασμούς για το νέο Δήμο ήταν στο φόρτε τους ! Αρ-κετά πλούσιο το πρόγραμμα έως «προεκλογικό» θατο λέγαμε… με συναυλίες θεατρικές παραστάσεις καιάλλα δρώμενα. Ξεχωρίσαμε τη συναυλία των Apuri-mac, της Χάρης Αλεξίου, του Θανάση Παπακωνσταν-τίνου και άλλων !

Βέβαια τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτέςέχουμε δει τα προγράμματα των Δήμων Ηρακλείου καιΙεράπετρας στο ίντερνετ και είδαμε εντυπωσιακέςδιαφορές, (προς το καλύτερο) στην παρουσίαση αλλάκαι στο καθ’αυτό πρόγραμμα των εκδηλώσεων καικαλό θα ήταν να τα δουν και οι δικοί μας υπεύθυνοι…Εξακολουθούν βέβαια να ισχύουν οι παρατηρήσεις καιδιαμαρτυρίες από πολλούς Χανιώτες (όχι μόνο από τηστήλη μας), για την κακή κατάσταση του Θεάτρου τηςανατολικής τάφρου, την ώρα που ο Δήμος παίρνει«ζεστό» χρήμα για τη χρήση του από τους διοργανω-τές των συναυλιών.

Στο Βάμο διοργανώθηκε «Εβδομάδα Τέχνης» από τις31 Μάη έως τις 6 Ιούνη, από τους Βρεττανούς που μέ-νουν στον Αποκόρωνα. Εκτος από θεάτρο, εκθέσειςζωγραφικής, εργαστήρι χορού, παιδικό εργαστήρι και

κινηματογράφο, περιλάμβανε ασφαλώς και πολύ μου-σική !!Ο βιολιστής Stewart Gordon, που πέρασε και από τουςVan der Graaf Generator, έδωσε συναυλία στο Λιακωτό,η τραγουδίστρια Rebbeka Hollweg παρουσίασε τα τρα-γούδια της στον ίδιο χώρο και ο Phil Harisson με τοσχήμα του παρουσίασε τη νέα μουσική σουίτα του, στοπαλιό Δημοτικό Σχολείο. Επίσης ο Ζαχάρης Σπυριδάκης με το μουσικό τουσχήμα, έδωσαν συναυλία στο Αμφιθέατρο του Βάμου,με παραδοσιακές μουσικές της Μεσογείου.

Στις 14 Ιούνη έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του δά-σκαλου και λαογράφου Σταμάτη Αποστολάκη, στην αί-θουσα του Χρυσόστομου, «Ριζίτικα τραγούδια». Είναι ηδεύτερη και επαυξημένη έκδοση του βιβλίου με τονίδιο τίτλο, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1993. Χαιρετισμούς απηύθυναν ο Νομάρχης Χανίων Γρ.Αρ-χοντάκης, ο Δήμαρχος Χανίων Κυρ.Βιρβιδάκης και ηπρόεδρος της ΙΛΑΕΚ Αρχόντισα Ναναδάκη-Παπαδε-ρού.

Ο καθηγητής Γεώργιος Αικατερινίδης μίλησε για τονΣτ.Αποστολάκη και έφερε θύμησες από τα νιάτα τους,όταν συνεργάστηκαν στην καταγραφή του μουσικούμας πολιτισμού στη δεκαετία του 1960 με τα μέσα τηςεποχής. Ενα υλικό που βρίσκεται στην Ακαδημία Αθηνών-όπως μας απάντησε σχετικά- και κάποια στιγμή πρέπεινα γίνει προσβάσιμο, συμπληρώνουμε εμείς… Επίσηςαναφέρθηκε στα βιβλία του συγγραφέα, στον τρόπο τηςσυλλογής του και στο έργο του που είναι πράγματι πο-λυσυλλεκτικό και πλούσιο !

Ο καθηγητής Νικόλαος Κοντοσόπουλος μίλησε για τηνσυμβολή  του Σταμάτη Αποστολάκη στην ονοματολο-γία των τοπωνυμίων της Κρήτης με τη μέθοδο του πουμας πάει πίσω στον Παυσανία, κάτι που δείχνει την πο-λυτιμότητα του έργου του. Η καθηγήτρια ΑικατερίνηΠολυμέρου-Καμηλάκη, μίλησε για τα ριζίτικα τραγού-δια και τα ιστορικά, κοινωνικά και ποιητικά στοιχείατους.

Ο Σύλλογος Ανατολικού Σελίνου «Το ψηλάφι», τρα-γούδησε άψογα δύο ριζίτικα και μαντινάδες.

Ο Σταμάτης Αποστολάκης, ευχαρίστησε όλους συγκι-νημένος, κάνοντας αναφορές σε όμορφες προσωπι-κές στιγμές ενώ στο τέλος μας διηγήθηκε έναευτράπελο περιστατικό που του συνέβη ! Την εκδή-λωση συντόνισε ο διευθυντής επι το πολιτισμού τηςΝομ/κης Αυτ/σης, Δημήτρης Νικολακάκης.

Στη Γαλλική σχολή, στη Χαλέπα, έγιναν και φέτος οιπολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις «Αναιρέσεις»,το διήμερο 11 και 12 Ιούνη. Εμφανίστηκαν οι Paint itred, Trio balkano, οι Χαϊνηδες και Ρεμπέτικη ορχήστρα.

Η ορχήστρα του Συλλόγου φίλων Στέλιου ΚαζαντζίδηΑποκόρωνα, εμφανίστηκε στην εκπομπή “Του κύκλουτα γυρίσματα” του Γιάννη Αγιασμενάκη, στη Νέα Τη-λεόραση, στις 25 Ιούνη σε τραγούδια του Στέλιου Κα-ζαντζίδη. Ήδη το σχήμα έχει εμφανιστεί σε αρκετέςεκδηλώσεις του Συλλόγου από την περσινή χρονιά.Συμμετείχαν οι : Γιώργος Χαχλάκης-τραγούδι, ΚώσταςΨαρουδάκης-ακκορντεόν, τραγούδι, Μάνος Αποστο-λάκης -τραγούδι, Μανούσος Ψαρουδάκης -μπουζούκι,Μανώλης Φλεμετάκης-μπουζούκι και Γιώργος Βαβου-λες -κιθάρα, τραγούδι.

Το 5ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ διοργανώθηκε στοΠάρκο Ειρήνης και Φιλίας στις 27 και 28 Ιούνη με με-γάλη επιτυχία και πολλές ήταν οι συμμετοχές απόμουσικής πλευράς. Έπαιξαν μεταξύ άλλων οι Biri biri,Electrobalkana, San Fistik, Drunkstands, Inosmnia,Stileta, Γ.Πογιατζής one man band show, Από την πόληέρχομαι, Λεωνίδας Λαϊνάκης, Σ.&Λ.Παναγιωτάκης,μουσικοί από Κουρδιστάν, Συρία, Φιλιππίνες, Αλβανίακαι πολλοί άλλοι αξιόλογοι καλλιτέχνες.

Το καλό κλίμα χάλασαν φέτος διαμαρτυρίες από με-ρίδα μεταναστών για τη θέση και το ρόλο τους, στο

ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, σε συνάρτηση με τις φιέ-στες…

Συναυλία διοργάνωσε η Νομαρχιακή ΑυτοδιοίκησηΗρακλείου, στις 24 Ιούνη, μέσω του Νομαρχιακού Ορ-γανισμού Πολιτισμού και Επιμόρφωσης, για τα τριάνταχρόνια από τον θάνατο του Νίκου Ξυλούρη. Πραγμα-τοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Δημοτικό Κηπο-θέατρο «Νίκος Καζαντζάκης» του Ηρακλείου καισυμμετείχαν γνωστοί καλλιτέχνες της Κρητικής μου-σικής, η Μικτή και η Παιδική Χορωδία της ΝομαρχίαςΗρακλείου.

Μέσα στον Ιούλη και τον Αύγουστο αναμένονται πολ-λές συναυλίες, εμφανίσεις καλλιτεχνών, κρητικέςβραδιές και άλλα δρώμενα. Στην Ανατολική Τάφρο έρ-χονται οι Apurimac στις 28 Ιούλη, η Ελευθερία Αρβα-νιτάκη στις 4 Αυγούστου, ο Λ.Μαχαιρίτσας και οΓ.Κότσιρας στις 10 Αυγούστου και άλλοι.

Στις 8 Αυγούστου θα δοθεί συναυλία με τραγούδια τουΣτέλιου Καζαντζίδη στο Αμφιθέατρο Βάμου με τη λαϊκήορχήστρα του συλλόγου φίλων Καζαντζίδη Αποκόρωνακαι η ίδια συναυλία θα δοθεί και στις 29 Αυγούστουστο Έλος, Ιναχωρίου.

Για όσους βρεθούν στην Ιεράπετρα τον Αύγουστο, θαπραγματοποιηθεί το «Ρεμπέτικο φεστιβάλ» με συναυ-λία του Μπάμπη Τσέρτου στις 4 Αυγούστου στην πόλητης Ιεράπετρας και ρεμπέτικο γλέντι στο Μύρτος στις5 Αυγούστου με τον Μανώλη Δημητριανάκη και την Αν-θούλα Μίχου. Επίσης στις 11 Αυγούστου στις Μάλλεςθα γίνει η εκδήλωση- συναυλία «Το μπουζούκι στηνΚρητική παράδοση» με τη συμμετοχή καλλιτεχνών απόόλη την Κρήτη. Από τα Χανιά θα συμμετάσχουν ο Στέ-λιος, ο Λεωνίδας και η Χαρά Λαϊνάκη.

Με μουσικούς χαιρετισμούς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

20ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

Η έγκυρη, ακηδεμόνευτη φωνή του πολίτη, η δική σου φωνή,

κάθε μέρα στον Sky και στους 91,8.συνεντεύξεις – καταγγελίες – αθλητικά

τοπική, πανελλαδική και διεθνής επικαιρότητα

Ο Παντελής Γιαΐτσης, η Ελπίδα Κατσαράκηο Βασίλης Φουντουλάκης, ο Ματθαίος Φρατζεσκάκης,

ο Παντελής Χουλάκης και ο Μανώλης Μπουζάκης,

δεν μασούν τα λόγια τους, λένε τα πράγματα με τ’ όνομά τους

και είναι μαζί σας στις αλήθειες και στα δύσκολα!

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 201021

Σημείο αναφοράς για όσους αγαπούν την αυ-θεντική κρητική μουσική ή απλά σημείο εκκί-νησης για μεγαλύτερη

εμβάθυνση στις πηγές της κρητικήςμουσικής, το έργο «Οι Πρωτομάστο-ρες» είναι πλέον μία σειρά που απο-τελεί σταθμό για την παραδοσιακήμουσική. H συλλογή περιλαμβάνει 10 cds με140 τραγούδια τα οποία είχαν ηχο-γραφήσει οι μεγάλοι λαϊκοί δημιουρ-γοί και οργανοπαίχτες της Κρητικήςμουσικής παράδοσης την περίοδο 1920 – 1955.Πιο συγκεκριμένα παρουσιάζονται σε καθένα απότους 10 δίσκους οι εξής δημιουργοί: ΡΟΔΙΝΟΣ - ΜΠΑΞΕΒΑΝΗΣΚΑΡΑΒΙΤΗΣ ΛΑΓΟΣ ΦΟΥΣΤΑΛΙΕΡΗΣΔΕΡΜΙΤΖΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ ΣΚΟΡΔΑΛΟΣ ΚΑΛΟΓΡΙΔΗΣΧΑΡΙΛΑΟΣ, ΚΑΡΕΚΛΑΣ, ΣΤΡΑΒΟΣ, ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝ-ΝΗΣ, ΜΟΥΝΤΑΚΗΣΚΑΛΟΓΕΡΙΔΗΣ, ΧΑΡΧΑΛΗΣ, ΜΑΥΡΟΣ, ΝΑΥΤΗΣ

Η προσπάθεια είχε ξεκινήσει το Δεκέμβριο του1982 όταν ο Στέλιος Αεράκης είχε εκδώσει τοδιπλό δίσκο «Οι Πρωτομάστορες 1920 – 1940».Παρά την αποσπασματικότητα του έργου, ήταν ηπρώτη φορά που ακούστηκαν τα τραγούδια αυτά σεαυθεντικές παλιές ηχογραφήσεις. Το 1986 με τηβοήθεια και τη συμπαράσταση φίλων δημιουργεί τοΚρητικό Μουσικό Εργαστήρι «Αεράκης» και αφιε-ρώνεται αποκλειστικά στο δισκογραφικό έργο. Ταεπόμενα χρόνια η πρώτη προσπάθεια συμπληρώ-θηκε και έτσι μέχρι το 1990 είχαν κυκλοφορήσει 6θεματικά άλμπουμ αφιερωμένα σε συγκεκριμένουςδημιουργούς. Σημειώνει σχετικά ο Στ. Αεράκης:«Το άλμπουμ αυτό, που είχε μεγάλη απήχηση στοκρητικό κοινό και όχι μόνο, και παρουσιάστηκε απότα μέσα ενημέρωσης με τα κολακευτικότερα λόγια

από γνωστά ονόματα τηςτέχνης και των γραμμάτων,ήταν η αφορμή να έρθω σεεπαφή με πολλούς φίλουςκαι συλλέκτες δίσκων κρη-τικής μουσικής, που με τηβοήθειά τους συγκέντρωσακι άλλες παλιές ηχογραφήσεις, σπάνια φωτογρα-φικά ντοκουμέντα και ιστορικές μαρτυρίες από αν-θρώπους που έζησαν την εποχή εκείνη. Όλα αυτάτα στοιχεία, μου έδωσαν τη δυνατότητα να ολο-κληρώσω αυτό το πολύτιμο μουσικό έργο, που κα-λύπτει μουσικά και ιστορικά την περίοδο 1920 –1955».

Το 1994 ολοκληρώνεται η συλλογήπου τελικά αριθμεί, όπως είπαμε, 10 Cd. Οι ηχο-γραφήσεις έγιναν από δίσκους 78 και 45 στροφών

τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αμε-ρική και τη Γερμανία. Στο αρχικό συλ-λεκτικό υλικό έγινε σύγχρονηεπεξεργασία με ειδικά φίλτρα ήχουπροκειμένου να απομονωθούν οιενοχλητικοί θόρυβοι. Αναμφίβολαπρόκειται για μια έγκυρη καταγραφήτης μουσικής ιστορίας του τόπου μαςμέσα από την απαράμιλλη τέχνη τωνμεγάλων μορφών της λύρας, του βιο-

λιού, του λαγούτου και του τραγουδιού. Αυτοί οιδημιουργοί με δική τους πρωτοβουλία και μεράκιώθησαν τους ντόπιους ήχους στον 20ο αιώνα, ει-δικότερα κατά το πρώτο μισό του.

Η συλλογή συμπληρώνεται από πολυσέλιδο δί-γλωσσο (ελληνικά – αγγλικά) ενημερωτικό βιβλίο216 σελίδων. Περιλαμβάνει κείμενα του Στ. Αε-ράκη και σημαντικών μουσικολόγων ερευνητών,δημοσιογράφων και ανθρώπων του πνεύματος (με-ταξύ άλλων, Γ. Αμαργιαννάκη, Γ. Γιατρομανωλάκη,Λ. Λιάβα κ.α). Συγκεκριμένες αναφορές γίνονταιστην ιστορία της κρητικής μουσικής, στα μουσικάόργανα, τους χορούς και τον κρητικό ποιητικόλόγο. Ακολουθούν κεφάλαια που αναφέρονταιστους 18 δημιουργούς που ανθολογούνται με ταβιογραφικά τους, μαρτυρίες συγγενών και φίλων,τους στίχους των τραγουδιών και χρήσιμες πλη-ροφορίες για το έργο τους.

«Οι Πρωτομάστορες» συνέβαλαν τα μέγιστα στηνενοποίηση των τοπικών μουσικών ιδιομορφιών,καθώς εκτός απ το ραδιόφωνο, αποτύπωσαν γιαπάντα το έργο τους - άλλοι περισσότερο, άλλοι λι-γότερο - και σε δίσκους. Έδωσαν υλικό πάνω στοοποίο στηρίζονται ακόμα και σήμερα οι σύγχρονοιδημιουργοί. Όντας θρυλικές μορφές επηρέασαντις κατοπινές γενιές και μετέτρεψαν τα αιωνόβιαπαραδοσιακά ακούσματα σε σύγχρονη μουσικήσκηνή. Συνεχίζουν να επιδρούν δημιουργικά καθώςοι νέες γενιές κρητικών μουσικών μελετούν καιαξιοποιούν ήχους αυτών των ηχογραφήσεων.

Γράφειo Γιώργoς

Tσίμας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

ΟΙ ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΕΣ Αυθεντικές εκτελέσεις 1920-55

10 cds

Κρατήσου απ’ τη στάχτηΚώστας Λειβαδάς

Legend

Ο Κώστας Λειβαδάς, παρότι συνεχώς παρόνστη δισκογραφία μέσα από τα τραγούδια τουγια δίσκους άλλων καλλιτεχνών, τις μουσικέςτου για τον κινηματογράφο και την τηλεό-ραση  και τις συμμετοχές- συνεργασίες του,είχε πάνω από πέντε χρόνια να παρουσιάσειπροσωπική δουλειά. Το «Κρατήσου απ’ τηστάχτη» είναι το ολοκαίνουριο προσωπικό τουάλμπουμ και κυκλοφορεί από τη Legend. Υλικό που αντλεί έμπνευση από τα γεγονότα,προσωπικά και κοινωνικά, που τον επηρέασανόλο αυτό τον καιρό. Ένα άλμπουμ πολύ ση-μερινό, που καταφέρνει να εκπέμπει αισιοδο-ξία και ευαισθησία, παρά τα -αδιέξοδα συχνά-θέματα που σχολιάζει. Συμμε-τέχουν: η Ρίτα Αντωνοπούλουσε ένα ντουέτο με τον ΚώσταΛειβαδά και δύο ονόματα- έκ-πληξη, η Δέσποινα Γλέζου καιο Γιώργος Ρωμανός. Η μου-σική και οι στίχοι είναι τουΚώστα Λειβαδά ενώ τους στί-χους στο τελευταίο τραγούδι«Το φάντασμα που δεν αφήνειίχνη» υπογράφει ο ΓιώργοςΡωμανός.

Ο ίδιος ο Κώστας Λειβαδάς σημειώνει:Αυτό κι αν ήταν περιπέτεια. Άρχισα να προ-ετοιμάζω τις ηχογρα-φήσεις και δεν τοπίστευα. Πέντε χρό-νια με το ρολόι. Σα ναεπιστρέφεις από έναπερίεργο είδος εξο-ρίας. Υλικό συγκεκρι-μένο και σφιχτό  ηζωή μου αυτά τα τε-λευταία πέντε χρόνια.Τώρα καταλαβαίνωακριβώς τι θα πειπροσωπικός δί-σκος… Οι φωτιές στο λεκανοπέδιο και τα θύ-ματά τους –δύο φορές τη γλίτωσε από θαύματο σπίτι μου- η ψυχανάλυση, ο αναβρασμόςτης κοινωνίας και η μεγάλη σιωπηλή πλει-οψηφία της, ο Έρωτας και τα σοβαρά αδιέ-ξοδα πάσης φύσεως, η σημασία της υγείας.Ναι, πάνω και κάτω από όλα, αυτό: Ένα φιλίζωής μέσα σε μια ατμόσφαιρα θανάτου. Ο και-νούριος σπόρος που μπαίνει στο καμένοχώμα. «Στα μαύρα νερά, στην ψεύτρα φωτιά,ΚΡΑΤΗΣΟΥ ΑΠ’ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ».Υπάρχει άλλος δρόμος; Συνοδοιπόροι καισυμπαραστάτες όλοι οι φίλοι μουσικοί καιενορχηστρωτές, η αιθέρια Ρίτα Αντωνοπού-λου, η Δέσποινα Γλέζου και ο Γιώργος Ρωμα-

νός, η φωνή και η «ψυχάρα» της πρώτης, ηφωνή, το μαγικό άγγιγμα στη slide και οι ιδέεςτου δεύτερου. Σύνδεση βαθιά και ισχυρή μετο συναρπαστικό και αθώο ποτάμι της καλήςηλεκτρικής ελληνόφωνης μουσικής, που τόσοχρειαζόμαστε ΞΑΝΑ στις μέρες μας. Μακάρινα έχουμε, να μπορούμε και να θέλουμεπάντα κάτι να πούμε. Δεν είναι εύκολο. Ποτέδεν ήταν.

Όμορφοι και ηττημένοι Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης,

Μαρία Παπαγεωργίου

Ο τραγουδοποιός Αλέξανδρος Εμμανουηλίδηςμας συστήθηκε το 2004 στη Δεύτερη Ακρό-αση της Μικρής Άρκτου με δύο τραγούδια

(Ποτάμι Μαύρο καιΕπαρχία), ενώ το 2007κυκλοφόρησε ο πρώτοςτου προσωπικός δίσκοςμε τίτλο «Φυσάει αλ-λιώς εδώ ο αέρας», μιαπαραγωγή του Παρα-σκευά Καρασούλου μετη συμμετοχή του συγ-κροτήματος ΥπόγειαΡεύματα.Τρία χρόνια μετά επα-νέρχεται με το καινούρ-

γιο του υλικό «Όμορφοι Και Ηττημένοι», τοοποίο εμπιστεύεται ερμηνευτικά στη νεαρήτραγουδίστρια Μαρία Παπαγεωργίου, η οποία

μετράει αρκετές συμμετοχές σεδίσκους δημιουργών τις γενιάςτης (Δανάη Παναγιωτοπούλου –«Homo Logotypus», Νίκος Χαλ-βατζής - «Γκόλεμ», κ.α). Οι δυοτους υπογράφουν την ενορχή-στρωση και την επιμέλεια παρα-γωγής του δίσκου. Ο δίσκος «Όμορφοι και ηττημέ-νοι» αποτελείται από 12 καινού-ρια τραγούδια –τα 10 σε στίχουςκαι μουσική του Αλέξανδρου Εμ-μανουηλίδη, ένα σε στίχους και

μουσική Μαρίας Παπαγεωργίου καθώς και μίαμελοποίηση του δημιουργού στο ποίημα τουΓιώργου Σεφέρη «Θεατρίνοι Μ.Α.»- βασι-σμένα στο στίχο και τη μελωδική γραμμή, μεενορχηστρωτικές επιρροές από μια μεγάληγκάμα της σύγχρονης μουσικής -από τη σκο-τεινή trip-hop ατμόσφαιρα της «Γυμνής ησυ-χίας», στα χιουμοριστικά, κοινωνικούσχολιασμού swing «700 ευρώ τον μήνα» και«Τερατογέννεση» και από την ονειρική ατμό-σφαιρα του ρυθμικού «Να καεί ο καναπέςμου» στο δυτικότροπο ζεϊμπέκικο «Έρωτες».

Συνεργασία : http://www.e-orfeas.gr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

22ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

Το μαχαίρι και το πεπόνι

Λένε τα γκάλοπ πάντα την αλήθεια; Αναρωτιέμαι και γω όπως σίγουρα θα έχουναναρωτηθεί πολλοί. Αν έλεγαν ψέματα όμως δεν θα έκλειναν τα μαγαζιά τους;Ασφαλώς. Έτσι έχω καταλήξει ότι λένε μεν αλήθεια αλλά την αλήθεια όπως αυτή

βγαίνει από τη συγκεκριμένη διατύπωση της ερώτησης. Εξάλλου έτσι πετυχαίνουν μεένα σμπάρο δυο τρυγόνια: και φαίνονται σωστοί επαγγελματίες και οι πελάτες που πα-ραγγέλνουν τα γκάλοπ ικανοποιημένοι. Επειδή όμως υποστηρίζω, όπως έχω μάθει απότην οικολογία, ότι τίποτε δεν είναι τζάμπα πρέπει να δούμε ποιος τελικά πληρώνει τηνύφη. Αυτός αγαπητέ μου δεν είναι άλλος από εσένα και μένα αν χάφτουμε άκριτα ταμασημένα συμπεράσματα των γκάλοπ.Μια τυπική ερώτηση των γκάλοπ των τελευταίων χρόνων είναι ο γνωστός «καταλληλό-τερος». Υπάρχει κατ’ αρχήν το ηλίθιο της ερώτησης. Σε ρωτάνε ποιος είναι καταλλη-λότερος μεταξύ του εν ενεργεία πρωθυπουργού και του εκάστοτε αρχηγού της

αξιωματικής αντιπολίτευσης. Λες και όπως διατυπώνεται η ερώ-τηση έχει άλλη πιθανή απάντηση. Πάντα δε ο κερδισμένος της ερώ-τησης είναι ο εν ενεργεία πρωθυπουργός.Έχει άραγε νόημα να γίνεται κάποιος ερώτηση με δεδομένη τηναπάντηση; Ασφαλώς και έχει, αλλιώς δεν θα ξόδευαν χρόνο καιχρήματα.

Πρώτον επιβεβαιώνει έμμεσα, ότι καλά κάνει και βρίσκεται ο εν ενεργεία στη θέση τουαφού είναι ο καταλληλότερος. Πιο σημαντικό όμως είναι ότι επιβεβαιώνει ότι η εξουσίαέχει πάντα δίκιο. Αυτό είναι προφανές και από τις συζητήσεις στα παράθυρα. Ο εκάστοτε εν ενεργεία(υπουργός, στέλεχος της κυβέρνησης) αγορεύει με ύφος αρκετών καρδιναλίων μη κα-ταδεχόμενος να απευθυνθεί σε κανέναν παρά το δημοσιογράφο που εξ ορισμού έχει τηράβδο της «αντικειμενικότητας». Για τον μεν αντίπαλο της αξιωματικής αντιπολίτευσηςτο επιχείρημα είναι στάνταρ: εσείς που τα κάνατε χάλια και μας παραδώσατε καμένη γη.Η αριστερά συστηματικά αναφέρεται ως μη έχουσα καμία πρόταση (μα καλά εντελώς ηλί-θιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;;;). Μόνη δικαιωμένη εμφανίζεται η καρατζαφυρική ερώ-τηση: ποιος θα δώσει τα λεφτά.Αυτό το καρναβάλι «ενημέρωσης» αποτελεί τη βάση του πιάτου που σερβίρουν συστη-ματικά τα μέσα μαζικής εξημέρωσης. Γαρνίρεται με κουτσομπολίστικα και ριάλιτι στρώ-νοντας τραπέζι τρικούβερτο. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος η δίαιτα αυτή είναιεξαιρετικά αποτελεσματική. Καναπεδόπληκτοι φορείς εύκολης και φασίζουσας κριτι-κής: «όλοι ίδιοι είναι». Τη χαρμόσυνη ατμόσφαιρα συμπληρώνει η σεκιούριτυ της κου-ζίνας που έχει τα μηχανάκια μέτρησης.Καλή μας όρεξη.

Γλυκάκι; Μπα, χαλάει τα δόντιαΜιλώντας για κουζίνες και φαγητά έκανε μια περίεργη στροφή ο νους και πήγε σε έναάλλο θέμα που σβουρίζει καμία φορά στο κεφάλι μου.Ζούμε την εποχή του θριάμβου του γλυκού. Όλα τα επιτυχημένα προϊόντα είναι φορτω-μένα ζάχαρη. Αναψυκτικά, φαστ φουντ, παγωτά, σνακς είναι τα προφανή. Η ενίσχυσητης γεύσης τους με λογιών γλυκαντικά είναι κατά τους ειδικούς η βάση της εμπορικήςτους επιτυχίας αλλά και της αμφιλεγόμενης διατροφικής τους ποιότητας. Κατά ένα περίεργο τρόπο που μόνο η τέχνη και όχι η λογική μπορεί να εξηγήσει το ίδιοεμπορικό κολπάκι εφαρμόζεται και σε άλλα είδη πέρα από τα εδώδιμα. Θυμάστε το στι-χάκι του Σαββόπουλου;Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας;Είναι πολύ ζαχαρωμέναΤαιριάζουν για σοκολατόπαιδαμα δεν ταιριάζουνε για μέναΘνησιγενή τσιχλοτραγουδάκια πασπαλισμένα με ζάχαρη καταναλώνονται με τη χιλιάδακάθε χρόνο. Αντίστοιχα ζαχαρωτά προϊόντα μαγειρεύει και η 7η τέχνη. Ταινίες ζαχαρω-μένες με εκπληκτικά περιτυλίγματα και σερβιρισμένες με πολλές φανφάρες συχνά χρη-σιμεύουν μόνο για να κάνουν αντίθεση με μικρά θαύματα ανεξάρτητων παραγωγών. Αναυτό ισχύει μια φορά για τον κινηματογράφο, στην τηλεόραση γίνεται κατά κόρον. Ηβάση του προγράμματος είναι το κουτσομπολιό και το ρεάλιτι (ακόμα και στα δελτία ει-δήσεων και στις σειρές, ελληνικές ή ξένες) που αποπνέουν τη γλυκιά αποφορά τηςσήψης.Γράφοντας μου ήρθαν τα λόγια ενός γνωστού που συζητώντας για άσχετο θέμα μουείχε πει «η γυναίκα μου διαβάζει δυο δυο τα βιπερ - τα καταπίνει σαν καραμέλες». Δεννομίζω να έγινε τυχαία η σύνδεση με κάτι γλυκό. Μια και έπιασα τις τέχνες φέρτε στο μυαλό σας την αντίθεση ενός πίνακα με ένα όμορφοτοπίο σε σύγκριση με μια άγρια σύνθεση όπως τη Γκουέρνικα. Αλήθεια αναγνώστη μου,τι πίνακες έχεις σπίτι σου;Αλλά και σε πιο πρακτικά πράγματα. Ας δούμε γύρω μας την προτίμηση, στην πράξη, στηγλυκιά ουδετερότητα ενός τοπίου με γκαζόν από τη «δυσκολότερη» ομορφιά του θυ-μαριού σε κατσάβραχα.Δεν έχω τίποτε με τη ζάχαρη. Και βάζω στον καφέ μου και γλυκά απολαμβάνω. Η χρήσητου γλυκού στις τροφές ή τις πνευματικές δημιουργίες με στόχο τον εθισμό με απα-σχολεί. Ο συνδυασμός του εύληπτου και της εύκολης απόλαυσης και στις δυο περι-πτώσεις έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία δεσμών με απίστευτη δύναμη. Την εθιστικήαυτή δύναμη έχουν ανακαλύψει και οι εταιρείες και τη χρησιμοποιούν μαζί με το επιχεί-ρημα ότι έχουμε δικαίωμα στην απόλαυση σε έναν κόσμο όλο δυσκολίες.

Αντλώ τον αντίλογο από τον (θα το έχετε ήδη καταλάβει) αγαπημένο μου Τζιμάκο:

Θέλω ζόρικα ντουέταΤζίμι Χέντριξ, ΒαμβακάρηςΚι όχι αδερφές ΚατσάμπαΝα περνά η ζωή μας τζάμπα

Γράφειo Πέτρoς

Λυμπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Στέλιος Γιακουμάκης

«…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα

κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη

λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας είναι

τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν και

λατρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας,

τους Πρωτομάστορες όπως τους ονόμασαν, μορφές

γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον

κατάλογο που μας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξά-

ρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον

Κιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και

γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι

αυτοί, με την τέχνη και το μεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις

πληγές του κόσμου, μας χάρισαν σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρι-

νότητάς μας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα; Απομέ-

νει να σεβαστούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν και άλλα

στοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507

Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 201023

87,6 ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥΔΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850

ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208

ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450

PALACE, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εμ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Το Facebook συμφώνησε στην εγκατάστασηκάποιου είδους κουμπιού πανικού στο προφίλκάθε νεαρού χρήστη.Το Facebook, σύμφωνα με την αρμόδια οργά-νωση για την προστασία των παιδιών, συμφώ-νησε να εγκαταστήσει το περιβόητο “κουμπίπανικού” με μοναδικό σκοπό τη βελτίωση τηςδιαδικτυακής ασφάλειας των ανήλικων χρη-στών.

Αν και στην αρχή οι υπεύθυνοι του Facebook,αντέδρασαν στην πρόταση εγκατάστασης ενόςκουμπιού πανικού, τελικά αναγκάστηκαν νασυμφωνήσουν μετά τον θόρυβο που έγινε μετην υπόθεση μιας 17χρονης Βρετανίδας πουβιάστηκε και δολοφονήθηκε από έναν 33χρονοπου εμφανιζόταν στο προφίλ του σαν έφηβος.Με το “κουμπί του πανικού”, παιδιά ηλικίας 13ως 18 ετών μπορούν μπορούν να καταγγέλ-

λουν κρούσματα ύποπτης συμπεριφοράς

καθώς και να ζητούν βοήθεια, συμβουλές και

στήριξη για την ασφάλειά τους στο Διαδίκτυο,

με μία απλή εγκατάστασή του στο προφίλ τους.

Με αυτό τον τρόπο ίσως λιγοστέψουν τα κρού-

σματα παρενόχλησης στο δημοφιλές κοινωνικό

δίκτυο και οι γονείς θα μπορούν πλέον να ξέ-

ρουν οτι υπάρχει μία προστασία.

Πηγή : Ναυτεμπορική

Επιμέλεια : Μ.Ανευλαβής

“Κουμπί Πανικού” Στο Facebook

• Κινήσεις φαίνεται να γίνονται για παγκρήτιοφύλλο εν μέσω κρίσης. Κατά που μαθαίνουμε τασχέδιο είναι οργανωμένο και φιλόδοξο…

• Λέτε να έχουμε αλλαγές στο γνωστό τοπίο;• Ξέρετε ότι το νέο τοπίο που διαμορφώνεται με

την αιρετή περιφέρεια δημιουργεί νέα δεδομένασε σχέση με την πηγή των ειδήσεων. Εκ τωνπραγμάτων δημιουργούνται περισσότερες καιμε μεγαλύτερη βαρύτητα ειδήσεις με αφετηρίατην περιφέρεια…

• Έτσι το κομμάτι της περιφερειακής είδησηςαλλά και του περιφερειακού τύπου αποκτά άλληδιάσταση. Οπότε εκ των πραγμάτων δημιουρ-γούνται νέα δεδομένα.

• Την ίδια ώρα κάτι ακούμε για αναδιαρθρώσειςμε την οικονομική συμμετοχή ,κεφαλαίων από τοεξωτερικό, σε γνωστό και από τους πλέον πα-λιούς σταθμούς – συγκροτήματα του τύπου τωνΧανίων.

• Λέτε;• Ψηφιακά και φυσικά παγκρήτια, και όχι μόνο, η

εκπομπή της Νέας Τηλεόρασης Κρήτης. Σε μιανέα εποχή τόσο τεχνικά όσο και πολιτικά το εγ-

χείρημα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.• Συνεδριάσεις ιδιοκτησιακές στην τηλεόραση

Κύδων. Λένε κάποιοι ότι σε κάθε περίπτωσηαναμένονται ενδιαφέρουσες εξελίξεις.

• Νέο blog για τα Χανιά!• http://chaniafresh.blogspot.com• Ρίχνουμε την ματιά μας. Λέμε την γνώμη μας και

όπως μας λένε και οι συντελεστές του στέλ-νουμε ότι θέλουμε για δημοσίευση!!!

• Κατάσταση ανησυχίας καταγράφεται στον χώροτων ΜΜΕ και κυρίως των ηλεκτρονικών καθώς ηκρίση έχει χτυπήσει την πόρτα τους. Μια σειράαπό μέσα αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίω-σης…

• Όλα αυτά σε ένα θολό τοπίο ιδιοκτησιών και(μη) αδιοδοτήσεων…

• Ιδιοκτησίες και κυριότητες κρατικών αγαθών(ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες) σε μια κατά-χρηση άνευ προηγουμένου.

• Άραγε η πολιτεία και μετά τις τελευταίες συζη-τήσεις θα βάλει τάξη στο τοπίο; Ή θα ισχύσειγια ακόμα μια φορά ότι σε περίοδο εκλογών ταθέματα αυτά δεν θίγονται;

• Σε κάθε περίπτωση το τοπίο είναι εκρηκτικό καιγια όσους δεν εξυπηρετούν παράπλευρα συμ-φέροντα (δικά τους ή άλλα) μέσα από τα μέσατους. Οπότε η πολιτεία θα πρέπει να επιλέξειαν θέλει να έχει στο χώρο των ΜΜΕ σοβαρούςκαι αξιόπιστους συνομιλητές ή θα συνεχίσει ναδίνει τη δυνατότητα «επιχειρηματικής παρέμβα-σης» στον καθένα που με κάθε τρόπο έχει «νο-μιμοποιήσει» μια ραδιοτηλεοπτική συχνότητα.

• Το θέμα της ποιότητας της ενημέρωσης πάνταείναι επίκαιρο. Τώρα ένα παραπάνω. Τώρα πουη προπαγάνδα είναι πέρα και πάνω από κάθεενημέρωση επιβάλλεται να μιλήσουμε για ενη-μέρωση!!!

Υ.γ. Η στήλη αποτελεί προϊόν συλλογικότητας. Ωςεκ τούτου περιμένουμε τη συμβολή σας.

Ενημερώστε μας, για να ενημερώσουμε !

«ΠΥΞΙΔΑ της Πόλης»ΤΗ  53   ΤΚ  73131  ΧΑΝΙΑ  ΚΡΗΤΗΣ

ΤΗΛ : / 6974739122ΦΑΞ : 2821036364

e-mail: info@pyxida.gr

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Το εφέ του πλήθους

Ηζωή μου στη Γερμανία ήταν αρκετά διαφορετική απ’ ό,τι στην αρχήφανταζόμουν. Μάλλον είναι δικό μου το λάθος, αν μπορεί να το ονο-μάσει βέβαια κανείς λάθος. Περισσότερο για επιλογή πρόκειται. Μ’έστειλε η υπηρεσία μου εκεί με απόσπαση έπειτα από εξετάσεις.

Τα γερμανικά μου ήταν επιεικώς χάλια, αλλά δεν ήμασταν και πολλοί οι υπο-ψήφιοι. Όπότε στους τυφλούς... Όταν έφτασα στη Γερμανία δυσκολεύτηκαπολύ να βρω σπίτι αλλά τελικά βρήκα διαμέρισμα σε μια αναπαλαιωμένη πο-

λυκατοικία, πιο παλιά από τον πρώτο μεγάλοπόλεμο. Τρίτος όροφος χωρίς ασανσέρ. Θέρ-μανση και κουζίνα με γκάζι. Η θέα από τα πα-ράθυρα στην αρχή μου φάνηκε αδιάφορη.Πολυκατοικίες- δρόμος και απέναντι κι άλλεςπολυκατοικίες. Το τυπικό γερμανικό σκηνικό.Όλα τα διαμερίσματα είχαν μεγάλα παράθυρα

για να μπαίνει το φως του ήλιου, τις σπάνιες φορές που μας έκανε τη χάρηνα εμφανιστεί. Κάθε δεύτερη Τρίτη 10 με 12. Πίστευα ότι για πέντε χρόνια –τόση ήταν η διάρκεια της απόσπασης- θα ζούσα κοσμοπολίτικη ζωή. Γερμα-νία, το κέντρο της Ευρώπης, ταξίδια, μουσεία, θέατρα, συναυλίες. Υπέροχεςμεσαιωνικές πόλεις και κάστρα, βόλτες ατελείωτες στα δάση και τις λίμνες.Και στην αρχή ήταν έτσι. Σιγά – σιγά όμως κουράστηκα. Δεν ξέρω γιατί,ένιωθα όμως σαν να μην κολλάω. Σαν να τα κάνω όλα αυτά μόνο και μόνο γιανα τα διηγηθώ έπειτα σε φίλους και γνωστούς πίσω στην πατρίδα.  Σαν ναέπρεπε να επιβεβαιώσω το στερεότυπο νέος και μόνος, αποσπασμένος στοεξωτερικό, γνωρίζει τον κόσμο και γίνεται καλύτερος άνθρωπος.

Σιγά – σιγά αποσύρθηκα, έπαψα τα πολλά – πολλά. Τα ταξίδια, τις επισκέ-ψεις στα μουσεία και στις όπερες. Τα βράδια έμενα στο σπίτι, άκουγα μου-σική και χανόμουνα στο διαδίκτυο ή προσπαθούσα να απομνημονεύσωδιάφορες γερμανικές εκφράσεις που τις ξεχνούσα την επόμενη μέρα ή τιςθυμόμουν εντελώς λάθος.. Που και που κοιτούσα τα φωτισμένα παράθυρατων απέναντι πολυκατοικιών, τους ανθρώπους να ετοιμάζονται για ύπνο, ναδιαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους, πριν κοιμηθούν, να βλέπουν τηλεό-ραση ή να δουλεύουν στον υπολογιστή, να αγκαλιάζονται ή να δειπνούν υπότο φως των κεριών με ένα μπουκάλι κρασί ανοιγμένο στο κέντρο του τρα-πεζιού, γιορτάζοντας ποιος ξέρει ποια επιτυχία ή επέτειο. Ένιωθα μια πα-

ράξενη ζεστασιά να με τυλίγει, παρόλο που δεν τουςήξερα και δεν είχα την παραμικρή πιθανότητα να συσχε-τιστώ μαζί τους.. Ήταν σαν με τον τρόπο τους να μουέστελναν ένα μήνυμα, χωρίς καν να το ξέρουν ή να τοεπιδιώκουν, ότι μόλις πέσει η νύχτα η ζωή συνεχίζεταισε πιο τρυφερούς ρυθμούς. Φυσικά ήταν το λάθος μή-νυμα, αλλά αυτό θα το ανακάλυπτα αργότερα.

Οι νυκτερινές μου παρατηρήσεις έγιναν με τον καιρό σταθερή μου απα-σχόληση. Τα βράδια έσβηνα το φως για να μπορώ να κοιτάζω ανενόχλητος,χωρίς τον κίνδυνο να αποκαλυφτώ.  Άνοιγα ένα μπουκάλι κρασί , έβαζα μου-σική και περίμενα τις καινούριες εικόνες που θα μου αποκάλυπτε η νύχτα.Δεν ένιωθα καθόλου τύψεις ή ενοχές αφού η πράξη μου αυτή δεν είχε τίποτενα κάνει με το σεξ. Δεν περίμενα δηλαδή να δω νεαρά ζευγάρια να συνου-σιάζονται ή να κάνουν ομαδικό σεξ ή κάτι παρόμοιο. Δεν με ενδιέφερε κάτιτέτοιο. Ένιωθα απόλυτα ικανοποιημένος να κοιτάζω την απέναντι ηλικιωμένηνα περιποιείται τα λουλούδια της κάθε βράδυ την ίδια ώρα. Στηριζόταν σταδυο της μπαστούνια που ήταν ενωμένα σε σχήμα πι και τα πότιζε με έναμικρό ποτιστήρι. Η διαδρομή από την κουζίνα μέχρι τα λουλούδια στο παρά-θυρο θα πρέπει να της  έπαιρνε τουλάχιστον ένα τέταρτο. Έπειτα έκοβε ταμαραμένα φύλλα και λουλούδια, τα χάιδευε και τους μιλούσε για πολύ ώρα.Το καταλάβαινα από τον τρόπο που κουνούσε το κεφάλι της. Μπορούσα σχε-δον να ακούσω τα αρθριτικά της να τρίζουν, όμως αυτή επέμενε, θαρρείς καιαπό το πότισμα των λουλουδιών της  να εξαρτιόταν κάτι πολύ σπουδαιότεροόπως η νυχτερινή παλίρροια ή η κίνηση των πλανητών.

Σύντομα υιοθέτησα τη βραδινή μου αυτή συνήθεια και τη μέρα, όταν πή-γαινα ή γυρνούσα από τη δουλειά. Ανακάλυψα ότι ο κόσμος είναι γεμάτος ει-κόνες αλλά σπάνια είχα μέχρι τότε σταθεί να κοιτάξω. Εννοώ να κοιτάξωπραγματικά. Ένα πρωινό για παράδειγμα είδα ένα ζευγάρι να φιλιέται στοσταθμό του μετρό. Η εικόνα θα μπορούσε να είναι απελπιστικά κοινότοπη, ανκαι οι δυο τους δεν είχαν εμφανή τα σημάδια μιας ελαφράς διανοητικής κα-θυστέρησης. Ο νέος μάλιστα θα πρέπει να είχε και κάποια πρόσθετη ανα-πηρία, γιατί περπατούσε με λυγισμένα τα πόδια σαν να κινδύνευε κάθε στιγμήνα χάσει την ισορροπία του, ενώ η κοπελίτσα ήταν σαφώς υπέρβαρη, ίσωςαπό τα φάρμακα που έπαιρνε. Την αποχαιρετούσε στέλνοντας φιλιά με τοχέρι και η κοπέλα του τον κοιτούσε με λατρεία μέσα από το παράθυρο τουσυρμού που αναχωρούσε. Επειτα χάθηκε μέσα στο πλήθος πηγαίνονταςποιος ξέρει που. Υπέροχη εικόνα. Όλος ο κόσμος που ήταν στον υπόγειο για

να πάει στη δουλεία του ή στο σπίτι του θα χειροκροτούσε,αν δεν τους είχαν αμετάκλητα  κάψει τον εγκέφαλο τα γα-μημένα περιοδικά και οι Life style εκπομπές. Εγώ πήγα στηδουλειά μου πανευτυχής και ανάλαφρος σαν παιδικό μπα-λόνι φουσκωμένο με ήλιον. Τότε κατάλαβα ότι ο  υπόγειοςσταθμός του μετρό μπορεί να είναι ο παράδεισος για ένανπροσεκτικό παρατηρητή. Εκεί ανακάλυψα και το «εφέ του

πλήθους», ένα παιχνίδι που ακόμα και σήμερα το παίζω, σπάνια όμως πια,όταν είμαι μόνος σε σταθμούς ή σε μέρη που έχει πολύ κόσμο. Είναι πολύαπλό και  εύκολο. Διαλέγω μέσα στον κόσμο που πηγαινοέρχεται μια κοπέλαμόνη και συμπαθητική, με τα δικά μου μέτρα πάντα, την ακολουθώ για λίγομέσα στην κοσμοσυρροή κι έπειτα μένω επίτηδες πίσω, για να τη δω να χά-νεται σιγά - σιγα μέσα στο πλήθος, να εξαφανίζεται για πάντα προς μια άγνω-στη κατεύθυνση, για να μην την δω ποτέ ξανά. Νιώθω για λίγο σαν ήρωας σεγαλλική ταινία που μαζί με την κοπέλα που αφήνει να φύγει χάνει, χωρίς νατο ξέρει, και κάθε ελπίδα να βρει ποτέ την πραγματική αγάπη.

Τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά, όταν «η ηλικιωμένη που ποτί-ζει τα λουλούδια στην απέναντι πολυκατοικία»  σταμάτησε να εμφανίζεται στοπαράθυρο και να τα περιποιείται. Δεν έφυγε από το διαμέρισμα, γιατί δενείδα να γίνεται μετακόμιση. Τα λουλούδια έμειναν εκεί που ήταν. Απλώς έναβράδυ είδα μια κυρία με άσπρη στολή να αναλαμβάνει το πότισμά τους. Προ-φανώς ήταν η νοσοκόμα της και προφανώς η ηλικιωμένη ήταν πια κατάκοιτη.Τα πότιζε  χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον σαν να ήταν μια απλή λεπτο-μέρεια στα καθήκοντά της να προσέχει μια ιδιόρρυθμη γριά. Ούτε μια βδο-μάδα δε θ’ αντέξουν, σκέφτηκα. Τα κωλολούλουδα όμως όχι μόνο άντεξαναλλά έδειχναν και πιο υγιή από ποτέ. Η γιαγιά όμως δεν ξαναφάνηκε στο πα-ράθυρο. Έπειτα, δυο βράδια μετά, η κοπέλα που καθόταν δυο παράθυραδεξιά από το παράθυρο της γιαγιάς έφαγε το πρώτο της χαστούκι από τοφίλο της. Εκείνος σηκώθηκε και έφυγε. Μάλλον θα βρόντηξε την πόρτα πίσωτου. Αυτή στάθηκε για λίγο μπροστά στο παράθυρο κλαίγοντας και μετά  μεξάφνιασε καθώς έμεινε για λίγο ακίνητη και κοίταξε προς το δικό μου παρά-θυρο. Είχα ξεχάσει να σβήσω το φως . Έπειτα τράβηξε αργά τη κουρτίνα.«Το εφέ της Κουρτίνας» σκέφτηκα, μέσα μου όμως ένιωθα απέραντη ντροπήκαι για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα μια πιεστική παρόρμηση να πάω καινα αγκαλιάσω μια κοπέλα που δεν την ήξερα καθόλου. Δεν το έκανα όμως.Ειμαι απέραντα δειλός. Η κουρτίνα δεν ξανάνοιξε. Μια βδομάδα μετά η κο-πέλα μετακόμισε. Την είδα από το παράθυρο να στέκεται στην είσοδο της πο-λυκατοικίας της με σκυφτούς ώμους και να κοιτάει τους εργάτες πουφόρτωναν τα πράγματά της στο φορτηγό. Ο τύπος που την είχε χτυπήσειβγήκε μετά από λίγο και την αγκάλιασε από το λαιμό. Σαν να ξεχώριζε τη λείατου. Από το παράθυρο τους είδα να μπαίνουν  στο αυτοκίνητό του και να χά-νονται μέσα στην κίνηση του δρόμου.

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

24ΦΥΛΛΟ 92 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2010

Η φίλη μου η Καίτη επέ-στρεψε στο νησί της κοντάστον άντρα της ,στη Λέρο. Οι θαλάσσιες συγκοινω-νίες δεν του επέτρεπαννα έρχεται συχνά .Άγονηγραμμή βλέπεις .Θες οαποχαιρετισμός ,θες ηπραγματικότητα μ’ έβαλε σε σκέψεις .Εκείνη ,όπως και εγώ εκπαιδευ-τικός ,ήρθε στη Ρόδο τον Οκτώβριο ως αναπληρώτρια .Έχει τρία μικράπαιδιά και βέβαια έχει ως δεξί της χέρι τη μητέρα της ,όπου άφησε τονπατέρα στην Αθήνα καθώς και η… αδελφή της χρειαζόταν βοήθεια σταπαιδιά προκειμένου να δουλέψει.  Ο σύζυγος εργάζεται ως αναπλη-ρωτής σε άλλο νησί της Δωδεκανήσου.Τα δύο προηγούμενα χρόνια ηφίλη μου εργαζόταν στην πρόσθετη διδασκαλία στους Λειψούς. Είχετην προσδοκία πως ως τρίτεκνη μητέρα θα προσέγγιζε το όνειρο τουδιορισμού έχοντας κάποια προνόμια . Οι συζητήσεις για το δημογρα-φικό πρόβλημα της χώρας μας άλλωστε καλάκρατούν .Τι ακριβώς σημαίνει πολύτεκνος βέ-βαια δεν το έχουμε καταλήξει … Οι ερμηνείεςτης λέξης    « πολύτεκνος» ποικίλλουν ανά-λογα με την οικονομική ή την εκλογική συγκυ-ρία … Εγώ, όπως και η Καίτη και πολλοί άλλοικυνηγήσαμε την πρόσθετη διδασκαλία ,κυνη-γώντας τα μόρια …Αυτή είναι μια από τις μαγικές λέξεις που αφορούντο δημόσιο .Η Καίτη ,όπως και εγώ και πολλοί άλλοι διαψευστήκαμε ήπιο καλά την πατήσαμε! Παρ’ ότι πέρσυ το Υπουργείο Παιδείαςέθεσε  αξιοκρατικά κριτήρια   προκειμένου να εργαστεί κάποιος στηνπρόσθετη διδασκαλία αυτά δε θα ισχύσουν φέτος και για να είμαστεακριβείς περί του θεσμού της πρόσθετης διδασκαλίας τηρείται σιωπήιχθύος . Οι οικονομικές συγκυρίες σαρώνουν τα πάντα .  Οποιος δενέχει περάσει στον ΑΣΕΠ δεν θα έχει ελπίδες .Και αυτός ο ΑΣΕΠ αργεί.Η αξιοκρατία σαρώνει τα πάντα . Σκέφτομαι πως είμαι και εγώ και ηφίλη μου σαράντα χρόνων μα παρ’ότι το αγαπούμε δε θα ασκήσουμε τοεπάγγελμα που επιλέξαμε,τουλάχιστον με τους όρους που το επιλέ-ξαμε .Το λέω πολύ ψύχραιμα πια . «Σαν έτοιμος από καιρό αποχαιρέτατην την Αλεξάνδρεια που φεύγει» έγραφε τόσο μοναδικά ο Καβάφης.Μόνο που κάθε φορά που καλείσαι να φτιάξεις χαρτιά ξαναμπαίνειςστο λούκι και ξεθεμελιώνεις τα προηγούμενα .Είναι αυτή η ανασφάλειαπου σε ρημάσει .Είμαι γονιός .Σκέφτομαι  πως αυτές τις μέρες ανα-κοινώθηκαν οι βαθμολογίες των πανελλαδικών εξετάσεων και τα όνειραμερικών χιλιάδων νέων συμπληρώνουν μηχανογραφικά δελτία . Θυμά-μαι την αγωνία και την απροσμέτρητη χαρά  των δεκαοχτώ μου χρόνωνόταν συμπλήρωνα το μηχανογραφικό . Αντικρίζω τη διάψευση και σκέ-φτομαι πόση ευθύνη θέλει να στηθεί η πίστη απέναντι στον εαυτό μας,στη ζωή και στο «αλωνάκι» ετούτο που λέγεται Ελλάδα .  

Γράφειη ΘεoδoσίαΔασκαλάκη