Πυξίδα 90 - Μάιος 2010

ΣEΛ. 2Aπό µήνα σε µήνα(εικόνες και σχόλια επικαιρότηταςαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκηκαι τον Αντώνη Περιβολάκη)

ΣEΛ. 3ΑνεπαισθήτωςΓράφει η Βούλα ΚαντεράκηEδώ στο Nότοαπό τον Ματθαίο ΦραντζεσκάκηΑυτο-µόρφωση=Κατάρτιση;γράφει ο Αντώνης Αθ. Παπαδεράκης

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις,από τον Μιχάλη Νικολακάκη

ΣEΛ. 525 Χρόνια Πολυτεχνείο ΚρήτηςΓράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου

ΣEΛ. 6«Τα Ασήµαντα»από τον Γιώργο Κοκκινάκο

ΣEΛ. 7Η Συνωµοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 8εισαγωγή στο ∆ΝΤ…γράφει ο Γιώργος ΓώγουλοςΕγχειρίζοντας έναν Τροϊκανόµυαλόγράφει ο Κων/νος Αρτ.Σταυρουλάκης

ΣEΛ. 9Η ανεξάρτητη ενηµέρωση είναιη άµυνά µαςγράφει ο Νίκος Καρέλλης

ΣEΛ. 10«…Έχεις µεγαλύτερη ευθύνηκαι χρειάζεται µεγάληπροσοχή όταν γράφεις παιδικήλογοτεχνία. Ο ενήλικαςαναγνώστης µπορεί ναξεχωρίσει την ήρα από το στάρι.Ένα παιδί όµως…»

Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη,συγγραφέας παιδικών βιβλίων

ΣEΛ. 11«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικόκόσµο…».από τον Μιχάλη ∆αρµαράκη

ΣEΛ. 12-13«Οι πολιτισµοί έχουν

διαµορφωθεί από τοπεριβάλλον στο οποίοαναπτύχθηκαν… Αλλά καιο πολιτισµός διαµορφώνει τοφυσικό περιβάλλον…»

Τάσος Σακούλης,φωτογράφος φύσης

ΣEΛ. 14Παραµύθι δίχως τέλοςαπό την Μαρία ΚρέτσηΑόρατοι Φίλοιαπό την Σοφία Τσουρλάκη

ΣEΛ. 15Στην άκρη της πόληςγράφει ο Αντώνης Χελιδώνης

ΣEΛ. 16Τροχιοδεικτικά Πυράαπό τον Κώστα ΓυπαράκηΜε τη φωνή των γονιώνΓράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη

ΣEΛ. 17Ο «Ρεµπέτης»του ∆ήµου ΚερδέλαΓράφοντας στο Κενόαπό τον Αριστείδη Κονίδη

ΣEΛ. 18"επί γραµµής"από τον Βασίλη ΠαπαστάµοΒιβλιόραµα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσειςαπό τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»από τον Γιώργο Τσίµα«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα”από τον Πέτρο Λυµπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος”από τον Νίκο Χατζηιωάννου«Φασκόµηλο µε µέλι»σερβίρει η Θεοδοσία ∆ασκαλάκη

Γερά....

ΦΥΛΛΟ 9900XANIA

ΜΑΪΟΣ 2010) (

www.pyxida.gr

www.pyxida.gr

∆∆ίίκκττυυαα κκοοιιννωωννιικκήήςς ααλλλληηλλεεγγγγύύηηςς

Είναι διαπιστωµένο σε όλους πια ότι πλησιάζουν δύσκολεςµέρες. Για κάποιους στην Ελλάδα αυτές οι µέρες θα είναιακόµα δυσκολότερες σε σχέση µε κάποιους άλλους αλλά κοι-

νός τόπος είναι ότι όλων των ανθρώπων το εισόδηµα θα έχει µειωθείκαι θα µειωθεί ακόµη περισσότερο. Πρέπει λοιπόν από τώρα να εί-µαστε προετοιµασµένοι για να προσαρµοστούµε σε νέες συνθήκες.Οι συζητήσει οι πολιτικές δίνουν και παίρνουν αλλά πιστεύουµε ότιέχει µι ιδιαίτερη αξία να αρχίσουµε να σκεφτόµαστε κάποιου τρό-πους µε τους οποίου θα µπορέσουµε όλοι ν συµβάλουµε ώστε µεπνεύµα κοινωνικής αλληλεγγύης να κάνουµε αυτό που έρχεται τοδυνατόν λιγότερο δύσκολο. Έχω την άποψη ότι ένας σηµαντικός τρό-πος είναι ο εξής: να δηµιουργηθούν δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύηςσε πρακτικό επίπεδο. Τι σηµαίνει αυτό; Είναι απλό σαν ιδέα. Να οοργανωθούν δίκτυα σε τοπικό επίπεδο ώστε να γίνεται ανταλλαγήυλικών αγαθών και υπηρεσιών. Να δηλώσουν σε τοπικό επίπεδο οιάνθρωποι τι είδους υπηρεσίες και προϊόντα µπορούν να προσφέ-ρουν προς ανταλλαγή. Παράδειγµα: να καταρτιστούν λίστες µε αν-θρώπους που θα µπορούν να προσφέρουν τη δουλειά τους σεανταλλαγή µε κάποια υλικά αγαθά η προϊόντα. Τέτοιες υπηρεσίεςθα µπορούσαν να είναι οι µεταφορές, οι διανοµές προϊόντων και αν-θρώπων, ο καθαρισµός δηµόσιων και ιδιωτικών χώρων, η φύλαξηπαιδιών και ηλικιωµένων, η ιατρική φροντίδα, τα µαθήµατα, κ.ο.κ. σεανταλλαγή µε τοπικά προϊόντα, µε υλικά αγαθά που κάποιοι δεν ταχρειάζονται, µε ψάρεµα ή κυνήγι, µε λάδι ή κρασί, ή ψωµί. Εµείς ρί-χνουµε από την µεριά µας την ιδέα αυτή που είναι άµεσα συµβατή µετην ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης και προκειµένου να υλοποι-ηθεί θα χρειαστεί να καταρτιστούν σε επίπεδο µικροκοινωνιών (γει-τονιάς, χωριού, συνοικίας κ.λ.π.) λίστες µε ονόµατα και αξιολόγησησε επίπεδο άτυπης νοµισµατικής µονάδας. Θεωρούµε ότι σε αυτήντην ιδέα θα µπορούσαν να πρωτοστατήσουν από τις επίσηµες αρχέςµέχρι και οργανισµοί και οµάδες ανθρώπων, συνεταιρισµοί, άτυπεςοµάδες µε συγκεκριµένο χώρο πρωτοβουλίας, µέχρι και η ίδια η «Πυ-ξίδα». Προτείνουµε αυτήν την ιδέα η οποία έχει δουλέψει χιλιάδεςφορές στο παρελθόν σε περιόδους κρίσης και, είναι αλήθεια, έχειφέρει και πάλι πιο κοντά τους ανθρώπους. Το ∆ιαδίκτυο θα είναιένας σπουδαίος αρωγός σε µια ενδεχόµενη τέτοια προσπάθεια. Πι-στεύουµε ότι σύντοµα θα χρειαστεί να επανέλθουµε µε νεότερα γιατέτοιες πρωτοβουλίες. Φαίνεται πως η εν πολλοίς χαµένη στις µέρεςµας κοινωνική αλληλεγγύη θα καταστεί ξανά απαραίτητος όρος επι-βίωσης.

Α.Π.

ΚΚλλάάδδοοιι µµεε σσχχεεττιικκάά εευυννοοιικκέέςς σσπποουυδδεεςς

Βρισκόµαστε εν µέσω εξεταστικής περιόδου στα σχολεία. ΟιΠανελλήνιες εξετάσεις έχουν τελειώσει αλλά συνεχίζονται οιεξετάσεις στα Γυµνάσια και στα Λύκεια. Σε λίγο καιρό, µετά και

την έκδοση των αποτελεσµάτων οι απόφοιτοι του Λυκείου και υπο-ψήφιοι θα κληθούν να συµπληρώσουν ένα µηχανογραφικό έντυπο µετις σχολές της προτίµησής τους. Πιστεύουµε ότι για πρώτη φορά σταχρονικά η συµπλήρωση αυτού του εντύπου θα καθορίσει σε δραµα-τικό βαθµό το µέλλον τους. Και αυτό επειδή τα ψέµατα τελείωσαν:όποιος περάσει κάπου απλώς για να περάσει δεν έχει κανένα επαγ-γελµατικό µέλλον. Πολλώ δε µάλλον σε εποχές επαγγελµατικού καιοικονοµικού ζόφου όπου φτασµένοι επαγγελµατίες φτάνουν στο ση-µείο να µην ξέρουν αν την επόµενη µέρα θα έχουν δουλειά.Παίρνοντας υπόψη αυτά τα δεδοµένα όπως και το γεγονός ότι θαµπουν κερκόπορτες στο δηµόσιο τοµέα (φανταστείτε να κηρυχθείκαι καµιά στάση πληρωµών…) θα προτείναµε στους υποψήφιους πουθέλουν ναδου το µέλλον τους σοβαρά να επιδιώξουν σχολές πουεξειδικεύονται στα παρακάτω ανικείµενα:Ναυτιλιακές σπουδέςΣπουδές που σχετίζονται µε τη πληροφορική αλλά και µε το e-com-merceΣπουδές του Πολυτεχνείου που σχετίζονται µε τη παραγωγή εναλ-λακτικών µορφών ενέργειαςΣπουδές που σχετίζονται µε την οργάνωση αγροτικών – γεωργικώνή και συνεταιριστικών εκµεταλλεύσεωνΣπουδές που σχετίζονται µε τουριστικές υπηρεσίεςΦαίνεται ότι προς το παρόν οι υπόλοιποι κλάδοι στην Ελλάδαγια ένα διάστηµα θα περάσουν σε δεύτερη και τρίτη µοίρα και οιαυτοί που θα αποφασίσουν να τις ακολουθήσουν θα πρέπει να λά-βουν υπόψη τους πως θα πρέπει να έχουν πίσω τους ένα καλό οι-κονοµικό υπόβαθρο (αστείο στην εποχή µας για τους περισσότερους)για να µπορέσουν να επιβιώσουν στοιχειωδώς στο µέλλον. Θα τολ-µούσαµε να πούµε πως ένα µεγάλο µέρος από τις υπόλοιπες σπου-δές ίσως και να αποβούν ζηµιογόνες και µπιραίες στο άµεσο µέλλονχωρίς µε αυτή τη σύσταση να θέλουµε να µειώσουµε την επιστηµο-νική αξία των λοιπών εκπαιδευτικών ιδρυµάτων και σχολών. Καθέναςας κοιτάξει το πορτοφόλι του και ας πράξει αναλόγως…

Α.Π.

22ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 90 ΜΑΪΟΣ 2010

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύµε

τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα,

σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα

παρακάτω σηµεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήµατα ∆ίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεµά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

E∆EM, ΑΝΕΚ∆OΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ)

Άλλα σηµεία:

∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣO∆OΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

∆PAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟ∆ΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (ZΩO∆. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙ∆ΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: [email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ∆ΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ

ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙ∆ΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η

Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΟΟ ΚΚααλλλλιικκρράάττηηςς

ΤΤοο ττοοππίίοο

Τη στιγµή που γράφονται αυτές εδώ οι γραµµές ο Καλλικράτηςβρίσκεται στη Βουλή για να γίνει νόµος του κράτους. Έναςνόµος που θα αλλάξει ριζικά το τοπίο όχι µόνο στην αυτοδι-

οίκηση αλλά στην χώρα.Το επόµενο διάστηµα µε δεδοµένες τις δοµικές αλλαγές που προ-ωθούνται (µεταφορά αρµοδιοτήτων, µη θεσµοθετηµένη αναφοράπόρων, ανακατανοµές υπαλλήλων, κατάργηση νοµικών προσώπων,νέα χωροταξία κ.α.) Το τοπίο θα είναι συντριπτικά διαφορετικό. Στο σηµείωµα αυτό δεν θα µείνουµε στις καίριες αλλαγές που θαπροκύψουν στους λεγόµενους µητροπολιτικούς δήµους αλλά στοτι πρόκειται να συµβεί στην ενδοχώρα.Έχοντας κατά νου τον υπό διαµόρφωση χάρτη στο νοµό Χανίωνεύκολα κανείς µπορεί να διαπιστώσει τις διαφορετικές ταχύτητεςανάπτυξης, τις ανισοκατανοµές, αλλά και τις διαφορετικές αν-θρωπογεωγραφίες που έχουν οι δήµοι που συνενώνονται στα νέασχήµατα. Χαρακτηριστικά αναφέρουµε:Α) Στον υπό διαµόρφωση δήµο Πλατανιάπαραλιακός άξονας – ορεινά χωριά χωριά του δήµου Μουσούρων – χωριά του δήµου Κολυµβαρίουπαραλιακό τµήµα νυν δήµου Πλατανιά – παραλιακό τµήµα νυνδήµου Κολυµβαρίουο Πλατανιάς – τα Ζυµβραγού – ο Φουρνές – η Κρύα Βρύση – οΚουφός – Τα Ροδοπού – ο ΟµαλόςΒ) Στον υπό διαµόρφωση δήµο Κισάµουπαραλιακό τµήµα κόλπου Κισάµου – παραλιακό τµήµα δήµου Ινα-χωρίουπαραλιακό τµήµα Κισάµου – ενδοχώρα δήµου Ιναχωρίου – ενδο-χώρα δήµου Μυθήµνης

Τα παραπάνω αναφέρονται ενδεικτικά για να αποτυπωθεί µέροςαπό το παζλ που θα βρουν µπροστά τους οι νέοι δήµαρχοι και οισυνεργάτες τους. Ένα παζλ που µπορεί είτε να φτιαχτεί οµό-σπονδα (χωρίς δηλαδή τις συγκολλητικές ουσίες που απαιτούν-ται) , είτε να µείνει απλά άφτιαχτο, είτε να γίνουν κοµµάτια τακοµµάτια του!!! Φυσικά υπάρχει και η δύσκολη περίπτωση το παζλνα φτιαχτεί κατά που του πρέπει.

ΟΟιι ««δδήήµµααρρχχοοιι»» // δδήήµµααρρχχοοιι

Είναι φανερό και κοινά αποδεκτό, σε επίπεδο διακηρύξεων του-λάχιστον, ότι τα παραπάνω µορφώµατα θα αποτελέσουν ενι-αίες διοικητικές µονάδες µε σαφή και ισόρροπα αναπτυξιακά

χαρακτηριστικά ανάλογα µε το ποιοι θα τα διοικήσουν. Και επειδήτο φιλολογικό κοµµάτι σαυτό τον τοµέα περισσεύει αλλά καιεπειδή οι παρασκηνιακές διεργασίες δίνουν και παίρνουν σηµει-ώνουµε…Μια από τις γάγγραινες που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια σεεπίπεδο αυτοδιοικητικών σχηµάτων είναι ο τρόπος επιλογής τωνυποψήφιων δηµάρχων και κυρίως της συγκρότησης των ψηφοδελ-τίων τους. Σε µεγάλο βαθµό τα παραπάνω χτίσθηκαν σε δοµηµέ-νες σχέσεις εξάρτησης µικρό-µεγάλο συµφερόντων. Συχνά ούτεπρόγραµµα, ούτε όραµα, ούτε πολιτική συνοχή µεταξύ των συµ-µετεχόντων στα ίδια «αυτοδιοικητικά σχήµατα». Καθένας συνήθωςήταν συχνά εκεί για να λύσει το πρόβληµα όχι της τοπικής του κοι-νωνίας αλλά το δικό του. Μια σχέση που συχνά υποχρέωνε δη-µάρχους να επιλέγουν «συνεργάτες» εκ περιτροπής και για τηντήρηση των ισορροπιών της αντιµισθίας…Βασιζόµενη στην παραπάνω εικόνα θεωρούµε ότι όσο είναι καιρόςοφείλουν όλοι όσοι θέλουν πραγµατικά την ανάπτυξη και όχι τηνδιάλυση της ενδοχώρας του νοµού να σεβαστούν, να διεκδικήσουνκαι να συµβάλουν µεταξύ άλλων:-στο να συγκροτηθούν ψηφοδέλτια στη βάση τοπικών αναπτυξια-κών σχεδίων και µε σαφή χαρακτηριστικά συναντίληψης στην αυ-τοδιοίκηση-να αναδειχθούν άνθρωποι που θα ξέρουν, θα µπορούν και θα θέ-λουν να συµβάλουν στην ανάπτυξη του τόπου τους και όχι να λύ-σουν το όποιο προσωπικό τους πρόβληµα-να απεµπλακούν ακόµα και µε βίαιο τρόπο τα όποια σκοτεινά κέν-τρα ορέγονται να «πιάσουν θέση» στο νέο τοπίο-να επαναφέρουν νέους στην πολιτική µέσα από τον τοπική αυτο-διοίκηση-να αναζητήσουν σχήµατα και ανθρώπους που δεν θα είναι προ-ϊόντα κοµµατικών ή άλλων σωλήνων αλλά αποτέλεσµα ανοιχτώναυτοδιοικητικών αναζητήσεων-να …

Τις µέρες αυτές γίνονται διεργασίες, κατά κανόνα υπόγειες, για τοποιοι µπορεί να είναι οι αρεστοί. Σε κόµµατα, σε µικρό-µεγάλο συµ-φέροντα, σε ΜΜΕ, σε βουλευτές και πολιτευτές, στον όποιο νο-µίζει ή θέλει να έχει ρόλο στο παιγνίδι.Ευθύνη όλων µας είναι να αναδείξουµε προτάσεις µε προοπτική.Γιατί τελικά στην δηµοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα αρκεί να µηνεφαρµόσουµε για µια ακόµη φορά την ρήση : «µπορείς να λες τηνόποια γνώµη σου αρκεί να αποφασίζουµε εµείς στο τέλος»!!!

Ματθαίος Φραντζεσκάκης

∆εν είναι η πρώτη φορά όπου, το προς διαπραγµάτευσηαπό τους υποψήφιους φοιτητές θέµα των εισαγωγικώνεξετάσεων δίνει την ευκαιρία µιας ευρύτερης συζήτησηςκαι την ανάπτυξη γενικότερου προβληµατισµού.Προκαταβολικά, δεν θεωρώ ότι αυτό είναι κακό στο βαθ-µό που-εν µέσω εξετάσεων- δεν διαταράσσει τη ψυ-χική ηρεµία και πνευµατική διαύγεια των υποψηφίων. Ούτε πιστεύω ότι το φετινό θέµα της έκθεσης θα στρε-βλώσει το τυπικό µέρος της αξιολογικής κατάταξης τωνδιαγωνιζόµενων για την εισαγωγή τους σε σχολές τωνΑΕΙ-ΑΤΕΙ. ΠΠιισσττεεύύωω όόµµωωςς όόττιι µµέέσσαα ααππόό ττοο φφεεττιιννόό θθέέµµαα ττηηςς έέκκ--θθεεσσηηςς εεππιιχχεειιρρεείίττααιι κκααιι ααννττιικκεειιµµεεννιικκάά σσυυννττεελλεείίττααιι κκάάττιιππιιοο σσοοββααρρόό..ΗΗ σσττρρέέββλλωωσσηη θθεεµµεελλιιωωδδώώνν ααξξιιώώνν ––όόππωωςς εείίννααιι ηη ααξξίίααττηηςς µµόόρρφφωωσσηηςς κκααιι ττοουυ ««ΓΓηηρράάσσκκωω ααεείί δδιιδδαασσκκόόµµεεννοοςς»»––κκααιι οο εεκκφφυυλλιισσµµόόςς ττοουυςς σσττηη σσυυννεείίδδηησσηη ττηηςς κκοοιιννωωννίίααςςκκααιι ιιδδιιααίίττεερραα ττωωνν ννέέωωνν κκααττάά τταα ππρρόόττυυππαα κκααιι ττιιςς ααννάάγγ--κκεεςς ττοουυ κκοοιιννωωννιικκοο--οοιικκοοννοοµµιικκοούύ µµοοννττέέλλοουυ ττοο οοπποοίίοο εεππιι--κκρράάττηησσεε ττιιςς ττεελλεευυττααίίεεςς δδεεκκααεεττίίεεςς κκααιι έέχχεειι οοδδηηγγήήσσεειιεεκκεείί πποουυ όόλλοοιι σσήήµµεερραα ζζοούύµµεε κκααιι ββλλέέπποουυµµεε..Το παραπάνω γίνεται φανερό από το σύνολο του ει-σαγωγικού κειµένου και ιδιαίτερα από τις παρακάτωπαραγράφους :«Με τον όρο αυτοµόρφωση περιγράφουµε µία σύνθετηεκπαιδευτική διαδικασία της οποίας θεµελιώδης κι-νητήρια δύναµη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ο οποίος,έχοντας επίγνωση των αναγκών και των επιθυµιών του,καλείται να συµβάλει αποφασιστικά στην πορεία της εκ-

παιδευτικής και επαγγελµατικής του κατάρτισης.......Όµως οι πρωταρχικοί παράγοντες που καθιστούν τηναυτοµόρφωση αναγκαία για τα άτοµα των σύγχρονωνκοινωνιών είναι οι νέες επιστηµονικές και τεχνολογι-κές ανακαλύψεις και οι συνεπακόλουθες µεταµορ-φώσεις της αγοράς εργασίας........Κατά συνέπεια, ανεξάρτητα από τις ψυχοκοινωνικέςσυνέπειες αυτής της κατάστασης για τα άτοµα, οι νέοιάνθρωποι των τεχνολογικών κοινωνιών καλούνται νααλλάξουν δύο ή τρία επαγγέλµατα στην επαγγελµα-τική πορεία τους. Το γεγονός αυτό επιβάλλει στα άτο-µα να κατακτούν διαρκώς γνώσεις, να ανανεώνουν τιςδεξιότητές τους, να αποκτούν γρήγορα νέες ειδικεύ-σεις, δηλαδή, να εκπαιδεύονται συνεχώς.»(Υπογραµµίσεις δικές µου).Από τα παραπάνω γίνεται φανερή η στρέβλωση εν-νοιών και η µετάπτωση αξιών. ΤΤηηςς µµόόρρφφωωσσηηςς σσεε εεκκππααίίδδεευυσσηη.. ΤΤηηςς ααυυττοοµµόόρρφφωωσσηηςς σσεε κκααττάάρρττιισσηη.. ΤΤηηςς εεππιιµµόόρρφφωωσσηηςς σσεε εεξξεειιδδίίκκεευυσσηη.. ΤΤηηςς εεππααγγγγεελλµµααττιικκήήςς εεξξέέλλιιξξηηςς σσεε σσυυννεεχχεείίςς ααλλλλααγγέέςςεεππααγγγγέέλλµµααττοοςς.. ΤΤηηςς δδιιαα ββίίοουυ ππννεευυµµααττιικκήήςς ααννάάππττυυξξηηςς σσεε δδιιαα ββίίοουυ υυπποο--ττααγγήή σσττιιςς ααννάάγγκκεεςς ττηηςς ““ααγγοορράάςς εερργγαασσίίααςς””..Είναι η πρώτη φορά –όσο τουλάχιστον θυµάµαι-όπουτο θέµα της έκθεσης έχει τόσο έντονα ιδεολογικά προσ-διορισµένο ερµηνευτικό πλαίσιο και κατ’ ουσία «υπο-βάλλει» απόψεις και σκέψεις στους εξεταζόµενους. Θέτω ορισµένα ερωτήµατα τα οποία αβίαστα ανακύπτουναπό το κείµενο.ΗΗ ααυυττοοµµόόρρφφωωσσηη εείίννααιι εεκκππααιιδδεευυττιικκήή δδιιααδδιικκαασσίίαα;; ΟΟ κκύύρριιοοςς σσκκοοππόόςς ττηηςς εείίννααιι ηη εεππααγγγγεελλµµααττιικκήή κκααττάάρρττιι--σσηη ;;

ΟΟ ππρρωωττααρρχχιικκόόςς ππααρράάγγοοννττααςς πποουυ κκααθθιισσττάά ττηηνν ααυυττοο--µµόόρρφφωωσσηη ααννααγγκκααίίαα εείίννααιι ηη ααννττααππόόκκρριισσηη σσττιιςς µµεετταα--ββααλλλλόόµµεεννεεςς ααννάάγγκκεεςς ττηηςς ααγγοορράάςς εερργγαασσίίααςς ;;ΕΕίίννααιι µµοοιιρρααίίαα σσυυννέέππεειιαα ττηηςς εεππιισσττηηµµοοννιικκήήςς κκααιι ττεεχχννοο--λλοογγιικκήήςς εεξξέέλλιιξξηηςς ηη εερργγαασσιιαακκήή αανναασσφφάάλλεειιαα ττοουυ αανν--θθρρώώπποουυ ,, ηη δδιιααρρκκήήςς κκααιι ααγγχχώώδδηηςς εεννααλλλλααγγήή µµεεττααξξύύααννεερργγίίααςς,, κκααττάάρρττιισσηηςς κκααιι ππρροοσσωωρριιννήήςς ααππαασσχχόόλληησσηηςς;;ΕΕίίννααιι ηη εερργγαασσίίαα δδιικκααίίωωµµαα κκααιι µµέέσσοο ααττοοµµιικκήήςς οολλοοκκλλήή--ρρωωσσηηςς ττοουυ ααννθθρρώώπποουυ ωωςς κκοοιιννωωννιικκήή ύύππααρρξξηη ήή εείίννααιι ππρροο--ϊϊόόνν ππρροοςς εεκκµµεεττάάλλλλεευυσσηη,, εεµµπποορρεεύύσσιιµµοο σσεε ααυυττόό πποουυ ααννεε--ρρυυθθρρίίαασστταα ααπποοκκααλλεείίττααιι ««ααγγοορράά εερργγαασσίίααςς»»;; ΜΜααςς εείίννααιι ααδδιιάάφφοορρεεςς οοιι ψψυυχχοοκκοοιιννωωννιικκέέςς σσυυννέέππεειιεεςς ααυυ--ττήήςς ττηηςς κκααττάάσστταασσηηςς όόππωωςς υυπποοννοοεείί ττοο κκεείίµµεεννοο;;Χρειάζεται λοιπόν να διακρίνουµε τίς έννοιες ,να προσ-διορίσουµε µε σαφήνεια το περιεχόµενό τους και τοκυριότερο να τα κα-θορίσουµε σε σχέσηµε την ιστορική απο-στολή της ανθρώπι-νης ύπαρξης. Αν δηλαδή το σκο-πούµενο της µόρφω-σης του ανθρώπουείναι η δικαίωση της εναγώνιας προσπάθειας για τηπραγµάτωση του ελεύθερου ανθρώπου ή είναι η δι-αιώνιση της «δουλείας του» µέσα στο σκότος της αµά-θειας και της υποταγής του στους νόµους µιας αγο-ραίας προσέγγισης κάθε έννοιας και αξίας. Το πρόβληµα που ανακύπτει είναι πιστεύω πολύ σο-βαρό. Η στηλίτευση του είναι πιστεύω στοιχειώδης πρά-ξη υπεράσπισης της παιδείας και των περί αυτής αρ-χών του Παγκόσµιου και κλασικού Ελληνικού πολιτισµού.

ΜΜααθθηηµµααττιικκόόςς

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 90 ΜΑΪΟΣ 201033

Κανείς δεν γνωρίζει µε τι θα µοιάζει η Ελλάδα σε λίγα χρόνια. Ηκρίση που µας πλήττει τώρα φαίνεται να είναι οικονοµική και πο-λιτική· πολύ σύντοµα θα φανεί και σαν κρίση κοινωνική και αν-

θρωπολογική. Η αναµενόµενη ύφεση ―για δύο,τρία, πέντε, περισσότερα χρόνια;―όταν και όπως αποδράµει, θα αφήσει πίσω της µια Ελλάδα διαφορε-τική, τέτοια που αδυνατούµε να φανταστούµε τώρα. Θα ναι µια δεκαε-τία δακρύων.…Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης το πολυτιµότερο κεφάλαιο που πρέ-πει να διαφυλαχθεί είναι το φρόνηµα. Είναι το αναντικατάστατο κεφά-λαιο, και υπό όρους το πιο ακαταµάχητο όπλο. Το πνεύµα· η διάνοια· τοψυχικό σθένος. Να παραµείνουµε διαυγείς και αναλυτικοί, να µπορούµεδιαρκώς να αναστοχαζόµαστε τη θέση µας, το περιβάλλον, τις δυνατό-τητες. Να είµαστε διαρκώς έτοιµοι να διαφυλάσσουµε το κοινωνικόσυµβόλαιο, τους θεµελιώδεις κοινωνικούς δεσµούς, τον συλλογικό βίο.Εφόσον διασώσουµε το φρόνηµα, πρέπει να οργανώσουµε εκ βάθρωνκαι να τελειοποιήσουµε νέες τακτικές στην καθηµερινή ζωή. Η ζωή θαείναι βίαια διαφορετική, άρα κι εµείς θα είµαστε διαφορετικοί. Τόπος της τακτικής για ατοµική επιβίωση είναι ο άλλος. Ατοµική καισυλλογική επιβίωση έχουν κοινό τόπο τον άλλο. Στο άξενο περιβάλλονπου ανοίγεται µπρος µας, πρωταρχική έγνοια ας είναι η διάσωση του

κοινού τόπου· όπλο µας ας είναι ηµήτις, η πολύτροπη νόηση, η διαρκήςµετατόπιση, ο ελιγµός, το τέχνασµα καιη προσποίηση, το δώρο και το αντί-δωρο, η κατίσχυση του αδύνατου επίτου δυνατού, η αδιάκοπη εύρεση τουπεράσµατος παρά τα εµπόδια, η νίκηεπί της απορίας.∆ίκτυα αλληλεγγύης, δίκτυα τοπικά καιυπερεθνικά, αραχνωτές µοριακότητες,δίκτυα αόρατα και φανερά, κοινότητεςµοιράσµατος, τελετές δώρων. ∆ίκτυαµοιραζόµενης και πολλαπλασιαζόµε-νης ευφυΐας· δίκτυα διασποράς αγα-θών και ενίσχυσης φρονήµατος. Ολατούτα τα σκόρπια, τα σχεδόν ακατα-νόητα θραύσµατα τώρα, ας είναι σπέρµατα για ένα σωτήριο αντιπαρά-δειγµα, που θα µας κρατήσει όρθιους τα χρόνια του ζόφου, να µηβουλιάξουµε. Με την µήτιν προς τον πόρο: Αν ορθώσουµε το ανάστηµατου αντιπαραδείγµατος, αν εφαρµόσουµε τολµηρές τακτικές επιβίω-σης, ο χρόνος θα είναι στο πλευρό µας, θα τον διαπλεύσουµε. Και µάλ-λον δεν έχουµε άλλη επιλογή:

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ

Γράφει οΑντώνης Αθ.Παπαδεράκης

ΣΣΥΥΞΞΥΥΛΛΑΑ

ΉΉρρθθαα ττρρεεχχάάττοοςς µµέέχχρριι εεδδώώ εείίππ’’ οο ππααλλιιάάττσσοοςς σσττοο λληησσττήήΚΚιι αανν σσοουυ ‘‘χχεειι µµεείίννεειι µµιιαα σσττααλλιιάά ννττρροοππήή δδώώσσεε λλιιγγάάκκιι ππρροοσσοοχχήήἐµµπποορροοιι ππίίννοουυνν ττοο κκρραασσίί µµααςς κκααιι κκλλέέββοουυννεε ττηη γγηηεεσσύύ ‘‘σσααιι ηη µµόόννηη µµααςς εελλππίίδδαα σσεε ππεερριιµµέέννοουυµµεε νναα ΄ρρθθεειιςςκκάάπποουυ έέξξωω µµαακκρριιάά οο άάννεεµµοοςς ββοογγκκάάζζυυγγώώννοουυνν κκααββααλλάάρρηηδδεεςς µµεε όόππλλαα κκααιι σσκκυυλλιιάά

((BB..DDyyllaann // ∆∆.. ΣΣααββββόόπποουυλλοοςς))

ΣΣττέέκκωω.. ΑΑννίίκκααννηη νναα εεκκφφρράάσσωω ττιι ννιιώώθθωω.. Ἀρρααγγεε ννιιώώθθωω αακκόόµµαα;; ΜΜήήππωωςς ηηεελλεευυθθεερρίίαα ττοουυ κκυυρρίίααρρχχοουυ πποουυ ααννττιιµµεεττωωππίίζζοοννττααςς ττηηνν εερργγαασσίίαα µµοουυ ωωςςκκόόσσττοοςς πποουυ ππρρέέππεειι νναα ππεερριισσττααλλλλεείί,, έέχχεειι ααφφιιοοννίίσσεειι κκάάθθεε ννεευυρριικκήή µµοουυααππόόλληηξξηη;; ««ΚΚααττααδδιικκάάζζοουυµµεε ττηη ββίίαα ααππ’’ όόπποουυ κκιι αανν ππρροοέέρρχχεεττααιι,, ααςς ααννααλλάάββεειι οο κκαα--θθέέννααςς ττιιςς εευυθθύύννεεςς ττοουυ»» µµόόννιιµµηη εεππωωδδόόςς ααττσσααλλάάκκωωττωωνν εεππααννααλλααµµββαα--ννόόµµεεννωωνν ααεερροολλοογγιιώώνν.. ΠΠώώςς θθαα ’’ τταανν,, αανν σσεε µµιιαα ππααρρααζζάάλληη,, κκααττααρργγοούύνντταανντταα ππρροοννόόµµιιαα ττωωνν ββοουυλλεευυττώώνν,, όόππωωςς ηη χχρρηηµµααττοοδδόόττηησσηη ττωωνν ιιδδιιωωττιικκώώννγγρρααφφεείίωωνν ττοουυςς,, ττοο δδιικκααίίωωµµαα κκααττοοχχύύρρωωσσηηςς σσύύννττααξξηηςς ύύσσττεερραα ααππόό 88χχρρόόννιιαα θθηηττεείίααςς,, ηη ααφφααίίρρεεσσηη ττοουυ δδιικκααιιώώµµααττοοςς υυπποοψψηηφφιιόόττηηττααςς ττοουυςς ααννδδεενν έέχχοουυνν σσυυµµππλληηρρώώσσεειι έέττηη εερργγαασσίίααςς,, αανν κκααττααρργγοούύνντταανν οοιι εεξξωωφφρρεε--ννιικκέέςς πποολλυυττέέλλεειιεεςς ((ππ..χχ.. ττοο ππρρόόσσφφααττοο ΦΦΕΕΚΚ 222233ΑΑ πποουυ ααφφοορράά ττηηνν εεππιι--χχοορρήήγγηησσηη κκάάθθεε ββοουυλλεευυττήή µµεε ττοο πποοσσόό ττωωνν 55550000€€ γγιιαα ααννααννέέωωσσηη ττοουυεεξξοοππλλιισσµµοούύ ππλληηρροοφφοορριικκήήςς)) ήή οο ννόόµµοοςς γγιιαα ττηηνν ππααρρααγγρρααφφήή ττωωνν ααδδιικκηη--µµάάττωωνν ττωωνν ββοουυλλεευυττώώνν;;

ΑΑδδυυννααττώώ νναα δδιιααχχεειιρριισσττώώ κκααιι ττηηνν ππλλαασσττήή δδιιάάχχυυσσηη ττηηςς εεννοοχχήήςς -- οο έέννααςςσσττοουυςς ττέέσσσσεερριιςς Ἐλλλληηννεεςς εειισσέέππρρααττττεε χχρρήήµµαατταα γγιιαα τταα οοπποοίίαα δδεενν εείίχχεεεερργγαασσττεείί,, λλέέττεε.. ΓΓιιααττίί,, κκύύρριιεε,, εεσσττιιάάζζεεττεε σσ’’ ααυυττόόνν ττοονν έένναα κκιι όόχχιι σσττοουυςςυυππόόλλοοιιπποουυςς ττρρεειιςς;; ΑΑνναακκιιννώώ ττηη µµααύύρρηη µµεελλααγγχχοολλίίαα ττηηςς φφίίλληηςς πποουυ ββλλέέππεειι σσττηηνν ττηηλλεεόόρραασσηητταα γγεεγγοοννόότταα,, ττηηνν ααννάάγγκκηη ττηηςς άάλλλληηςς φφίίλληηςς νναα δδιικκααιιωωθθεείί ττοο δδίίκκααιιοο..ΟΟιι ρροοµµααννττιικκοοίί εεννάάννττιιοοιι ττηηςς εεξξοουυσσίίααςς µµεεττααλλλλάάσσσσοοννττααιι σσεε ττεεχχννίίττεεςς ττηηςςββίίααςς εελλκκόόµµεεννοοιι ααππόό ττηηνν ααιισσθθηηττιικκήή ττοουυ οολλέέθθρροουυ πποουυ δδρρεεππααννηηφφόόρροοςςεεννσσκκήήππττεειι σσ’’ όόπποοιιοονν πποολλίίττηη.. ΣΣεε ττρρεειιςς ααννθθρρώώπποουυςς κκααιι ττέέσσσσεερριιςς ζζωωέέςςττώώρραα.. ΠΠόόσσηη κκααττάάππλληηξξηη,, πποοιιαα ηη ιισσοοττιιµµίίαα εευυρρώώ έέννααννττιι δδοολλλλααρρίίοουυ,, ππόόσσεεςςδδηηλλώώσσεειιςς οοίίκκττοουυ,, ππόόσσεεςς µµοοννάάδδεεςς ηη ππττώώσσηη κκααιι άάννοοδδοοςς ττοουυ χχρρηηµµααττιι--σσττηηρρίίοουυ,, ππόόσσαα λλοουυλλοούύδδιιαα σσττηη µµααύύρρηη εείίσσοοδδοο ττηηςς ττρράάππεεζζααςς,, ππόόσσεεςςφφοορρέέςς ηη εείίδδηησσηη σστταα δδιιεεθθννήή ΜΜΜΜΕΕ,, ππόόσσοο οορρααττήή ηη γγεεννίίκκεευυσσηη ττηηςς κκρρίίσσηηςςσσττοονν εευυρρωωππααϊϊκκόό ΝΝόόττοο,, ππόόσσοο εευυφφάάνντταασσττηη ηη σσττάάσσηη ππλληηρρωωµµώώνν,, ααφφοούύσσττηη χχώώρραα ααννήήκκεειι µµόόννοο ττοο 2255%% ττοουυ δδηηµµοοσσίίοουυ χχρρέέοουυςς,, ππόόσσηη σσττοορργγήήσσττηηνν ααγγκκααλλιιάά ττηηςς ««κκααλληηµµέέρρααςς»» ττωωνν ττρριιώώνν,, ππόόσσηη εελλππίίδδαα σσττοο χχάάδδιι ττηηςςκκοοιιλλιιάάςς,, ππόόσσηη ααννεεκκππλλήήρρωωττηη ζζωωήή

ΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

ΑΑυυττοο--µµόόρρφφωωσσηη==ΚΚααττάάρρττιισσηη;;


Σκέψεις γύρω από µία ταινία: Ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιµου και η οικονοµική κρίση

Τρεις νέοι στην µετεφηβική τουςηλικία βρίσκονται κλεισµένοι σανσε φυλακή στο σπίτι των γονιώντους κάπου στην Ελληνική επαρ-χία και εγκλωβισµένοι στο ρόλο

του προσχολικού παιδιού? αυτό αποτελείτο κύριο θέµα της ταινίας «Κυνόδοντας»του Γιώργου Λάνθιµου. Ο βιοµήχανος πα-τέρας τους και η µητέρας τους, έχουν κα-τασκευάσει ένα κόσµο ερµητικά κλειστόγια τα παιδιά τους, προσπαθώντας να τα

«προστατέψουν»από κάθε κίνδυνοκαι από κάθε εξω-τερικό ερέθισµα,σ χ ε δ ι ά ζ ο ν τ α ςόλες τις πτυχέςτις ζωής τους, από

την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία τουςµε µικρές αρρωστηµένες οικογενειακέςτελετές, µέχρι τις σεξουαλικές επαφέςτου γιού τους.Ο «Κυνόδοντας» είναι µία ταινία αφαιρε-τική, που πραγµατεύεται µε ένα πολύ γε-νικευτικό τρόπο θέµατα όπως οεγκλεισµός, οι σχέσεις µέσα στην οικογέ-νεια και η εξουσία, γεγονός που επιτρέ-πει σε κάθε ακροατή να προβάλει σεαυτήν ό, τι σκέψεις θέλει και αναπόφευ-κτα οδηγεί και σε συσχετισµούς που οι δη-µιουργοί του δεν είχαν καν προβλέψει ήφανταστεί. Και για κάποιον που την βλέ-πει ανέλπιστα στην Ελλάδα του 2010(ανέλπιστα γιατί παρόλο που η ταινία είναιΕλληνική, έγινε γνωστή και είχε πρόσβασηστις Ελληνικές αίθουσες µόνο µετά απότην διεθνή της αναγνώριση στις Κάννες)δεν µπορεί παρά να προκαλεί συνειρµούςγια µία συλλογική µοίρα, τύχη ή κατάντια.Αυτή της Ελλάδας υπό οικονοµική κρίσηκαι µε τα δηµοκρατικά δικαιώµατα και τιςκοινωνικές κατακτήσεις του λαού της υπόαυστηρό περιορισµό. Ο Λάνθιµος είναιένας νέος δηµιουργός µε µηδενικές δυ-νατότητες να παράγει, να εργάζεται και νααναδειχτεί στην χώρα του, συλλογική τύχη

που τη µοιράζεται πλέον µε χιλιάδες άλ-λους νέους. Βλέποντας λοιπόν την ταινίαδεν µπορούµε παρά να δούµε σε αυτήµορφές και τρόπους µε τους οποίους ανα-παρίσταται η εξουσία στη χώρα µας, τηνίδια στιγµή που αυτή έχει πάρει την πιοβάρβαρη µορφή της από την εποχή τηςΚατοχής και του εµφυλίου. Παρατήρηση πρώτη. Οι πρωταγωνιστέςείναι νέοι 25-35. Παρόλο που στον πραγ-µατικό κόσµο η εξουσία έχει προφανώςταξικό περιεχόµενο και οι νέοι, ως νέοιεργαζόµενοι, εξωθούνται µαζικά στηνανεργία, το υποκείµενο της ταινίας µαςείναι ο νέος που δεν του αναγνωρίζουν τοδικαίωµα στην ενηλικίωση και του απο-κρύπτουν τα µέσα για να την πραγµατώ-σει. Η εξουσία έχει δηλαδή, στην ταινίακαι στο συλλογικό µας φαντασιακό, ηλι-κιακό πρόσηµο και δεν σχετίζεται µε τηθέση του καθενός στην παραγωγή αλλάαπλά και µόνο στο απλό γεγονός του ότιτυχαίνει να είναι µικρός σε ηλικία.Παρατήρηση δεύτερη. Πρώτη επαφή µε

το αυτοφυές σύµπαν του Λάνθιµου είναιένα κασετοφωνάκι που επαναλαµβάνει τιςορθές σηµασίες των λέξεων ώστε να µηνυπάρχει καµία νοηµατική αναφορά στονέξω κόσµο. Ψηλότερο τείχος από τον πα-νύψηλο φράκτη του σπιτιού τους αποτελείγια τους πρωταγωνιστές τις ταινίας η ανι-κανότητα τους να σκεφτούν για τον κόσµοπέρα από το σπίτι τους. Ως γνωστόν ηγλώσσα είναι ο κόσµος µας, από την άλληη πρόσφατη εµπειρία της µαζικής προπα-γάνδας σχετικά µε την συνολική ενοχή τηςελληνικής κοινωνίας για τη κρίση του δη-µόσιου χρέους της χώρας, δεν µπορείπαρά να µας έρθει στο νου. Όπως οι κά-τοικοι του σπιτιού καθυποτάσσονται όχι µετον πειθαναγκασµό αλλά στερούµενοι τουλεξιλογίου για να διακρίνουν το πληκτρο-λόγιο από τα γυναικεία γεννητικά όργανα,έτσι και εµείς από τους φορείς ενηµέρω-σης µας αδυνατούµε έστω και να συλλά-βουµε λεκτικά το νόηµα των απειλών

ενάντια στην υλική µας ευηµερία. Όταν ησυζήτηση για τα spreads, τα οµόλογα, τηνευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα και το διε-θνές νοµισµατικό ταµείο καταλαγιάζουν,οι µόνες αναγνωρίσιµες λέξεις στις σχε-τικές συζητήσεις είναι η σπατάλη, η αντι-παραγωγικότητα, και η τεµπελιά ωςεθνικές συλλογικές αρετές για τις οποίεςοφείλουµε να υποφέρουµε.Παρατήρηση τρίτη. Αν και έχουµε κάθελόγο να υποθέτουµε ότι η ταινία διαδρα-µατίζεται σήµερα, το κλειστό σύµπαν του«Κυνόδοντα» αναδύει µία περίεργη ατµό-σφαιρα που παραπέµπει στα τέλη της δε-καετίας του ‘70 και τις αρχές του ’80.Μοναδικά αντικείµενα και δίαυλοι επικοι-νωνίας µέσα από τα οποία µπορούν ναπροκύψουν νέα νοήµατα που να διαταρά-ξουν τον κόσµο που έχουν δηµιουργήσειγια τους πρωταγωνιστές τις ταινίας οι γο-νείς τους είναι ένα πράσινο τηλέφωνο µεµεγάλο περιστροφικό καντράν, µία Merce-des W123 του ’76 (νοµίζω), και δύο ται-νίες, το Rocky του ’76 και το Jaws του’75, που έφερε στο σπίτι η κατά παραγγε-λία ερωµένη του γιού της οικογένειας.Υπό αυτή την έννοια η αναπαράσταση τηςεξουσίας στην ταινίας έχει µία µυρωδιάαπό 70ties γεγονός καθόλου συµπτωµα-τικό µε το γεγονός ότι οι ρίζες της σηµε-ρινής κοινωνικής συναίνεσης, ηµεταπολίτευση, τοποθετούνται χρονικάτην ίδια περίοδο. Το πολιτικό σύστηµαστην Ελλάδα, όπως αυτό δοµήθηκε από ταµέσα της δεκαετίας του ’70, όντως πνέειτα λοίσθια και φαντάζει τόσο οπισθοδρο-µικό όσο και τα αντικείµενα που περιβά-λουν την οικογένεια στον «Κυνόδοντα».Όχι όµως επειδή, όπως ακούµε από ταµέσα µαζικής ενηµέρωσης, οι πολιτικέςπρακτικές της εποχής, πορείες, διαµαρ-τυρίες, συλλογικότητες κ.α. και ο ριζο-σπαστισµός τους, έχουν ξεπεραστεί, αλλάεπειδή τα µέσα που χρησιµοποιήθηκαν γιατην άµβλυνση αυτού του ριζοσπαστισµούεξαντλούνται. Ούτε η επιδεικτική κατανά-

λωση είναι πλέον µία επιλογή για τα µε-σαία στρώµατα, ούτε η εισβολή της µαζι-κής κουλτούρας α λα Ρόκυ Μπαλµπόαµπορούν πειστικά να λανσάρονται ως τεκ-µήρια ελευθερίας, και ούτε και τα τεχνο-λογικά γκάτζετς, όπως τα βίντεο του ’80,µπορούν να µας πείθουν για το αυξανό-µενο επίπεδο της ευηµερίας µας. Όχιµόνο επειδή εις το εξής θα απουσιάζουν,αλλά και επειδή η στέρηση τους παρα-σέρνει µαζί της ολόκληρο τον κόσµο τωνιδεών που αυτή η ευηµερία είχε δηµιουρ-γήσει.Τέλος, στην ταινία τα παιδιά µπορούν ναέχουν πρόσβαση στον έξω κόσµο µόνοόταν βγάλουν τους κυνόδοντές τους, γε-γονός που οδηγεί στην πιο σοκαριστικήσκηνή της ταινίας, όπου µία από τις πρω-ταγωνίστριες χτυπάει επανειληµµένα τηνοδοντοστοιχία της µε ένα βαράκι µέχριχάσει τον κυνόδοντα της. Και σε αυτό τοεπίπεδο η αυτοκαταστροφική µανία τηςπρωταγωνίστριας και η λύτρωση που προ-καλεί αυτή στο θεατή, θυµίζει τις αντιδρά-σεις µας στις πολιτικές που επιλέγονταιµε αφορµή την κρίση. Μας δίδονται διά-φορες ερµηνείες για το ποιος φταίει γιατην κρίση και την άνευ προηγουµένουπτώση του βιοτικού µας επιπέδου. Οι τρά-πεζες, οι ξένοι, σούµπιτος ο πολιτικός κό-σµος και εµείς στρεφόµαστε εναντίονόλων αυτών ταυτόχρονα, θέλοντας να ταξεριζώσαµε µε κύµατα συλλογικής ηδονήςχωρίς να λογαριάζουµε τις συνέπειες πουοι ίδιες µας οι πράξεις θα έχουν σε εµάς.Οι τρείς νεκροί τις Marfin, ένα κοµµάτι µαςπου πέθανε δηλαδή από το ίδιο µας τοχέρι, έρχονται αυτόµατα στο νου µε την ει-κόνα της νεαρής ηθοποιού µπροστά στονκαθρέφτη. Στην ταινία η νεαρή ηθοποιός διαφεύγειµέσα στο πορτ-µπαγκάζ του πατέρα της.Ίσως σώζεται, ίσως πεθαίνει από ασφυ-ξία, ίσως την εντοπίζουν και επιστρέφειστον ατέρµονο εγκλεισµό του σπιτικούςτης. Για µας άραγε υπάρχει διαφυγή;

Γράφειo Mιχάλης

Nικoλακάκης


∆εν υπάρχει µέρα που να µη θυ-µηθώ, λίγο ως πολύ, εκείνουςτους έρωτες, κοντά στην ηλικίατων δεκαοχτώ. Έρωτες µε δροσιά

και φρεσκάδα, έρωτες συχνά ισοπεδωτι-κοί, αφηνιασµένοι, που όµως παρά το γε-γονός ότι άφησαν για πάντα µέσα µας τασηµάδια τους, ήταν σχεδόν από την αρχήκαταδικασµένοι να τελειώσουν. Σα µια τέ-λεια, µαθηµατική συνθήκη, ήταν «ικανό» κιέπρεπε να υπάρξουν για να γεµίσουν τιςζωές και τις ψυχές µας, αλλά την ίδιαστιγµή ήταν «αναγκαίο» να αφήσουν τηθέση τους σε άλλους πιο ώριµους, γιατίστις περισσότερες περιπτώσεις, οι συγ-κεκριµένοι έρωτες, αυτής της ηλικίας,«οφείλουν» να µην κρατάνε πάρα πολύ,γιατί καθώς γίνονται υπερήλικες, κουρά-ζονται και µας κουράζουν.

Μοιάζουν µε κείνο το κοµµάτι του ποταµούπου καθώς στενεύει και γίνεται ρυάκι,κάνει την ταχύτητα του νερού να γίνεταιαπίστευτα πιο γρήγορη για να διατηρηθείσταθερή η ροή του κι αµέσως µετά, το ίδιοτο νερό που πριν κυµάτιζε, άφριζε, πετιό-ταν ψηλά, µε δυσκολία συγκρατιόταν απ’την όχθη, να απλώνεται σε µια άλλη πιοφαρδιά κοίτη, για να χάσει την ένταση τουκαι να µετατραπεί σε πιο χαλαρό, φιλό-ξενο, νωχελικό. Το ίδιο ποτάµι και βέβαιατο ίδιο νερό, ίσως να αλλάξει πολλούςρυθµούς µέχρις την εκβολή του, µα τίποταδεν µπορεί να αλλάξει τα χαρακτηριστικάτου, εκεί, ένα γύρο κοντά στα δεκαοχτώ.

Θεωρώ τυχερούς όλους εκείνους, ανά-µεσα σ’ αυτούς και µένα, που κληρώνον-ται να περνούν αυτή τη χρονική περίοδοτης ζωής τους σπουδάζοντας. Οι σπουδέςαπό µόνες τους, έχουν µια διάσταση ελευ-θερίας, όπου κι αν γίνονται αυτές. Οι αδυ-σώπητοι περιορισµοί των χρόνων τηςπροετοιµασίας, της εφηβείας, της οικογέ-νειας, της κοινωνίας, όλοι µε µιας «αίρον-ται» και δίνουν τη θέση τους σε µια άλληµαγική πραγµατικότητα, τη φοιτητική.Απαλλαγµένος πια ο «λευκός, γαλάζιοςποντικός…» από όλους αυτούς τους «κόµ-πους», έχει τη δυνατότητα να διασκεδά-σει, να ταξιδέψει, να διαβάσει, ναδιαλογιστεί, να κάνει το δικό του, να ανοί-

ξει τα φτερά του, να ωριµάσει, µέσα απ’όλα αυτά να ζήσει και εν τέλει, να µεγα-λώσει. ∆εν είναι πάντα τόσο ιδανικό αυτότο πέρασµα, µερικές φορές ούτε κι η κα-τάληξη, εντούτοις, κάτι θα ξέρουν όλοιαυτοί που πέρασαν και µάλλον µπορούν ναεγγυηθούν για κείνους που θα ακολουθή-σουν.

Στο ΠΠοολλυυττεεχχννεείίοο ΚΚρρήήττηηςς, το Πολυτεχνείοµας, το δεύτερο της χώρας µετά το Με-τσόβιο, το εντελώς διαφορετικό ήταν ότιόταν ξεκινούσε, απλώς δεν υπήρχαν««ααυυττοοίί πποουυ ππέέρραασσαανν»». ∆ιαφορετικό και συ-νάµα ενδιαφέρον, αφού εκείνη, η πρώτηφουρνιά του ‘84, είδε τις πόρτες, τις αί-θουσες και τα εργαστήρια του νεότευκτουιδρύµατος να ανοίγουν, για να πατηθεί γιαπρώτη φορά το πάτωµά τους και να αρχίσεινα καταγράφει το κοντέρ τους. Όλα εκείνατα µαγικά στοιχεία της φοιτητικής ζωής,αυτοί οι πρώτοι εισακτέοι, θα έπρεπε νατα ανακαλύψουν µόνοι τους. Κάποια, θατους τα αποκάλυπταν µε προθυµία οι τότεσυµπολίτες τους, οι Νηπιαγωγοί και οιΗλεκτρονικοί των Τ.Ε.Ι., όµως εκείνοι, δενήταν ιδιαίτερα διατεθειµένοι να µοιρα-στούν µε κανέναν άλλον τούτο το πρωτό-γνωρο, το ήθελαν όλο δικό τους.

Για να είµαστε όµως ιστορικά ακριβείς,σιγά τις πόρτες, µία υπήρχε για τη γραµ-µατεία και µία όλη κι όλη για τη µοναδικήαίθουσα που ξεκίνησε χωρίς καν σχεδια-στήρια για τους φοιτητές του 1ου έτους.Σιγά και τα κτήρια, αφού µόνο αυτό των«Φυλακών» υπήρχε. Όµως για τους νέους,η αίθουσά τους ήταν παλάτι. Ακόµα θυµά-µαι κάποιους καθηγητές να ψιθυρίζουνκατά τη διάρκεια της παράδοσης, εκστα-σιασµένοι από τη θέα του πελάγους, «κλέ-βοντας» όποτε µπορούσαν µατιές από ταµικρά ανακαινισµένα παραθυράκια των φυ-λακών. Καµιά φορά, οι καθηγητές αποφά-σιζαν ότι το µάθηµα ήταν καλύτερα ναγίνεται λίγο πιο έξω, στο φάρο ας πούµε.Τι κι αν δεν είχαν εργαστήρια; Οι πρώτοιτέσσερις (4) προσωπικοί ΗλεκτρονικοίΥπολογιστές, έλιωσαν κυριολεκτικά στοεργαστήριο της Ηρώων Πολυτεχνείουκάτω από τις - ωριαίες – βάρδιες, για ναβολευτούν και οι 120 πρώτοι, αγριεµένοι

λάτρες της τεχνολογίας.

Στο ίδιο µοτίβο όλες οι δραστηριότητες.∆εν υπήρχαν πολλές οµάδες, τα πάνταήταν διακριτά. Όλοι µαζί στο µάθηµα, όλοιµαζί και στο λιµάνι. Όλοι µαζί στις εξετά-σεις, όλοι µαζί και το βράδυ, στο µυθικόπια «Κανάλι». Όποιος έλειπε, έµπαινε,έβγαινε ή έφευγε από το µάθηµα, το ερ-γαστήριο, τη Γενική Συνέλευση, ήταν τηνίδια στιγµή αναγνωρίσιµος. Στο ίδιο µοτίβοκαι οι καθηγητές. Τα γραφεία για όσουςδιέθεταν, ήταν αντικείµενο επιστηµονικήςκαι κοινωνικής αναγνώρισης, ενώ ειδικάστο εργαστήριο της Ηρώων Πολυτεχνείου,θα εκπλαγείτε εάν µάθετε ποιοι είχανπέσει από το παράθυρο προσπαθώντας ναµπουν µέσα, επειδή δεν είχαν κλειδιά. Ει-δικά οι συµβασιούχοι φιλοξενούνταν πολύσυχνά από τους φοιτητές, έµεναν µαζίτους, έβγαιναν µαζί τους και καµιά φορά,µετά τη «Φάκα» έκλεβαν το χαρτί υγείαςαπό το «Φαγκότο», η τουαλέτα του οποίουέβγαζε παράθυρο στην Οδό Αγγέλου,κοντά στη Θεοτοκοπούλου.

Πέρασαν τα χρόνια κι οι δεκαετίες και τοΠολυτεχνείο «πέρασε» από τις φυλακέςκαι το στρατόπεδο στη Γαλλική και τις εγ-καταστάσεις του Ακρωτηρίου. Η οµάδα τωνφοιτητών έγινε ολόκληρη κοινωνία, αφο-µοιώθηκε και αποτελεί πιο κοµµάτι αναπό-σπαστο της πόλης, του νοµού, του νησιού.Οι καθηγητές αριθµούν τριψήφιο νούµεροκαι δε ζητούν πια τη φιλοξενία µιας µέραςαπό τους φοιτητές. Τα µαθήµατα στο φάροσταµάτησαν και δύσκολα θα ξανάρθουνµέρες φιέστας για τους νέους πρωτοετείςκάθε χρονιάς, όπως τότε. Μαζί τους δενθα ξανάρθει ο ΠΠααύύλλοοςς ΣΣιιδδηηρρόόπποουυλλοοςς γιανα τραγουδήσει το «Να µ’ αγαπάς» σε µιασυναυλία, φόρο τιµής στην κατάληψη πουέκαναν τότε µε πλήρη άγνοια κινδύνου,αυτοί οι πρώτοι.

Συµπληρώθηκαν 25 χρόνια λειτουργίας καιτο Πολυτεχνείο αύξησε τα τµήµατα, τα αν-τικείµενα, τις δραστηριότητες, τα τετρα-γωνικά, τον εξοπλισµό, τις υποδοµές του.Βήµατα που αναµφισβήτητα έπρεπε να γί-νουν και φυσικά όλοι τα επικροτούµε. Βή-µατα που θα εξασφαλίσουν στους

επόµενους φοιτητές την εγγύηση ότι θαπεράσουν καλά, εκτός των άλλων, σε κοι-νωνικό, επιστηµονικό και επαγγελµατικόεπίπεδο. ∆ε µπορώ να πω ότι όλα µου θυ-µίζουν παραδείσια τελειότητα αλλά σί-γουρα δεν υπάρχει καµία, µα καµία σχέσηµε την Κόλαση του ∆άντη. Μπορεί κάποιεςευκαιρίες να χάθηκαν, µπορεί κάποιαπράγµατα να έγιναν ευκαιριακά, όµωςποτέ το αποτέλεσµαδεν ήταν υποδεέ-στερο της διαδικασίαςκαι σίγουρα αυτό δι-καιώνει όλους αυτούςπου ‘βαλαν ένα µικρό ή µεγάλο λιθαράκιστο σηµερινό οικοδόµηµα.

Προσωπικά, ίσως να προτιµούσα να µη λεί-πουν από τους σηµερινούς φοιτητές, οιδιαλέξεις του Νίκου του Χριστοδουλάκη,του Γιάννη του Πανούση, του Τάκη του Βα-ρελά και πολλών, πάρα πολλών άλλων,όµως όλοι όσοι είναι εκεί ακόµα, είµαι βέ-βαιος και µπορώ να το αποδείξω µε κάθετρόπο ότι ήταν και είναι άξιοι συµπολεµι-στές, συνεχιστές τους. Μπορεί επίσης ναµου λείπουν οι φωνές και τα πειράγµατατων συµφοιτητών µας που έχουν χαθείνωρίς, κι αν δεν ήταν γνωστοί και «ονό-µατα µε κύρος», πείτε ότι ήταν δικοί µουφίλοι, µα τη θέση τους κάλυψαν νέοι συµ-φοιτητές κι ακόµα περισσότεροι θα ’ρθουν.Όµως τίποτα, µα τίποτα δε µπορεί να σβή-σει ούτε να αντικαταστήσει φοβούµαι, αυτότον έρωτα που αναπτύχθηκε µε το Πολυ-τεχνείο, ανάµεσα στους άλλους, εκείκοντά στα δεκαοχτώ µας και την ανάµνηση,την εµπειρία του να προσπαθείς χωρίς κι-νητό, να µαζέψεις ένα πεντακοσάρικο γιαένα µπουκάλι βότκα που σχεδόν ξεροσφύριθα τελείωνε από 4 «ρεµάλια», γύρω απόµια Μονόπολη η οποία καθώς ολοκληρω-νόταν περίπου το πρωί, θα είχε καταφέρεινα λύσει όλα τα προβλήµατα του κόσµου,µερικές ώρες πριν συναντήσουµε τονΚώστα τον Καλαϊτζάκη, στο µάθηµα της φυ-σικής, προσπαθώντας να µας εξηγήσειπως έκανε την πτυχιακή του εργασία ««γγυυ--ρρίίζζοοννττααςς ππρροοςς τταα ππίίσσωω ττοο µµεεττρρηηττήή ττηηςς∆∆..ΕΕ..ΗΗ..»»..

ΜΜηηχχααννιικκόόςς ΠΠααρρααγγωωγγήήςς && ∆∆ιιοοίίκκηησσηηςς MMsscc

25 Χρόνια Πολυτεχνείο Κρήτης

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*


ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Πρόβληµα οικονοµίας ή πρόβληµα κοινωνίας;

Η αλήθεια- έτσι δεν είναι;- είναι οδυνηρή κι έχει ανάγκη, να ξέρεις, απ το αίµα σου

έχει ανάγκη απ τις λαβωµατιές σου.Οδ. Ελύτης(Μαρία Νεφέλη)

Ζούµε σε ένα κόσµο εφιαλτικό. Ζούµε σεένα σύστηµα που φαίνεται πως δεν µπο-ρεί να αντιµετωπίσει τα προβλήµατα

που «παράγει».Ο µονοπολικός κόσµος είναιπερισσότερο ανισσόρο-πος, περισσότεροασταθής, αφού είναιπερισσότερο άδικος.Αλλά είναι και παράλο-γος και ετοιµόρροπος

.Φαίνεται πως έχει δίκιο ο Κούντερα ότανλέει ότι ο παγκοσµοποιηµένος άνθρωποςδεν έχει τόπο να δραπετεύσει. Ένα ηφαί-στειο εκρήγνυται και γίνεται το έλα να δειςστις συγκοινωνίες. Αρρυθµεί ολόκληρος οπλανήτης. Μια µικρή οικονοµία όπως της Ελ-λάδας κινδυνεύει να χρεοκοπήσει και παίρνειφωτιά όλη η Ευρώπη, φοβούµενη το φαινό-µενο του ντόµινο. Οι 49 φτωχότερες καρπώνονται µόλις το0,5% του παγκόσµιου προϊόντος. ∆ηλαδή ίσοµε το άθροισµα του εισοδήµατος των τριώνπλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη!! Το90% του συνολικού πλούτου παραµένει σταχέρια του 1% των κατοίκων του!! Το σύστηµαµέσα από την παγκοσµιοποίηση και την συγ-κέντρωση του κεφαλαίου µετέφερε και τοκέντρο της εξουσίας έξω από τις χώρες, στο∆.Ν.Τ. , στην παγκόσµια τράπεζα στον παγ-κόσµιο οργανισµό εµπορίου.Εκεί πλέον παίρνονται οι αποφάσεις. Και οιπολιτικοί µας; Μεταµορφώθηκαν σε άνευ-ρες, άτολµες, άβουλες φιγούρες, αλλά βε-βαίως φέρουν και το βάρος, το στίγµα και τηνενοχή για την σηµερινή κατάσταση τηςχώρας. Προσπαθούν τώρα να µας πείσουνότι σ αυτή τη χώρα κατοίκησαν µόλις σήµερα.

Ο δυσπερίγραπτος Σαµαράς µας λέει ότι οΓ. Παπανδρέου µας έβαλε στην µέγγενη του∆.Ν.Τ.. Θαυµάστε θράσος, υποκρισία, καιανευθυνότητα. Φανταστείτε αυτόν τον άν-θρωπο αυριανό πρωθυπουργό!!Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη µεριά αντιµετωπίζειτο πρόβληµα ως τεχνικό, οικονοµικό, διαχει-ριστικό. Ως ένα πρόβληµα οικονοµίας. Αλλάδεν είναι έτσι. Μέσα στο διεθνές προβληµα-τικό φόντο, υπάρχει το ελληνικό πρόβληµατου χρέους, του ελλείµµατος, της καταστρο-φής, της ανταγωνιστικότητας της οικονοµίας,ως πολιτικό πρόβληµα, αλλά κυρίως υπάρχειο Έλληνας ως ένας ανθρωπολογικός τύπος,που διαµορφώθηκε στην εποχή της ευµά-ρειας και της αύξησης του πλούτου χωρίςτην παράλληλη ανάπτυξη ενός δηµόσιουήθους, µιας αισθητικής καλλιέργειας και µιαςκοινωνικής συλλογικότητας. Και το ΠΑΣΟΚ έπαιξε δυστυχώς τον σηµαν-τικότερο ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση.∆εν µας χρειάζεται πλέον η µαγκιά, η «ευε-λιξία» και το εξυπνακίστικο ύφος του Έλ-ληνα, αλλά η καλλιέργεια της αξιοσύνης, τηςευφυΐας, της επινοητικότητας, της συλλογι-κότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτά τα χαρακτηριστικά µας θα µας βγάλουναπο την κρίση. Και τα κόµµατα, τα πρόσωπακύρους, οι πνευµατικοί ταγοί και οι ηγέτεςθα ωθήσουν και την υπόλοιπη κοινωνία καιτους πολίτες προς αυτή την κατεύθυνση.Αφού βεβαίως εγκαταλείψουν τον παλιό κακόεαυτό τους. Αλλιώς επειδή τέλειωσε η εποχή των ζωτι-κών ψευδών, η αλήθεια των καιρών θα µαςαφανίσει.

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

1188--1199--2200--2211 ΙΙοουυννίίοουυ

TToo ααρρχχιιττεεκκττοοννιικκόό σσυυννέέδδρριιοο ªpp--ppuubblliicc““.. δδιιοορργγααννώώννεεττααιι σσττηηνν ππόόλληη ττωωνν ΧΧααννίίωωννσσττιιςς 1199 κκααιι 2200 ΙΙοουυννίίοουυ 22001100 ααππόό ττοονν ΣΣΑΑ∆∆ΑΑΣΣ ΠΠααννεελλλλήήννιιαα ΈΈννωωσσηη ΑΑρρχχιιττεεκκττόό--ννωωνν ττµµήήµµαα ΧΧααννίίωωνν µµεε ττηηνν εευυγγεεννιικκήή υυπποοσσττήήρριιξξηη ττοουυ ΚΚέέννττρροουυ ΑΑρρχχιιττεεκκττοοννιικκήήςς

ΜΜεεσσοογγεείίοουυ.. ΈΈννααυυσσµµαα γγιιαα ττηη δδιιοορργγάάννωωσσηη σσττάάθθηηκκεε µµιιαα σσεειιρράά δδιιααδδρραασσττιικκώώνν δδιιεεθθννώώννσσυυννααννττήήσσεεωωνν υυππόό ττοονν ττίίττλλοο ªZZ--AA IInntteerraaccttiioonn”” µµεεττααξξύύ ννέέωωνν δδηηµµιιοουυρργγώώνν δδιιάάφφοορρωωννεεππααγγγγεελλµµάάττωωνν πποουυ σσυυννττεελλεείίττααιι σσττηηνν ΕΕυυρρώώππηη ήήδδηη ααππόό ττοο 11999977.. ΤΤηη χχρροοννιιάά ααυυττήήππρρααγγµµααττοοπποοιιεείίττααιι ηη 1111ηη σσττηη σσεειιρράά σσυυννάάννττηησσηη µµεε θθέέµµαα ττοο δδηηµµόόσσιιοο χχώώρροο όόπποουυ ννέέοοιιααππόό όόλληη ττηη χχώώρραα κκααιι ττηηνν ΕΕυυρρώώππηη θθαα ππααρροουυσσιιάάσσοουυνν εερργγαασσίίεεςς,, µµεελλέέττεεςς κκααιι ττάάσσεειιςςππρροοςς ττηηνν ββεελλττίίωωσσηη κκααιι ττηηνν ωωφφέέλλιιµµηη ααξξιιοοπποοίίηησσηη ττοουυ.. ΟΟιι ααρρχχιιττεεκκττοοννιικκέέςς ππρροοττάάσσεειιςςκκααιι ππααρρεεµµββάάσσεειιςς σσυυµµππλληηρρώώννοοννττααιι ααππόό γγεεγγοοννόότταα κκααιι πποολλιιττιισσττιικκάά δδρρώώµµεενναα,, µµέέρροοςςττωωνν οοπποοίίωωνν εείίννααιι κκααιι ηη έέννττααξξηη ττηηςς ΕΕυυρρωωππααϊϊκκήήςς ΓΓιιοορρττήήςς ττηηςς ΜΜοουυσσιικκήήςς ((ΕΕΓΓΜΜ))..ΗΗ ΕΕυυρρωωππααϊϊκκήή ΓΓιιοορρττήή ττηηςς ΜΜοουυσσιικκήήςς εείίννααιι ττοο µµεεγγααλλύύττεερροο δδωωρρεεάάνν πποολλιιττιισσττιικκόό δδρρώώ--µµεεννοο κκααιι ππρρααγγµµααττοοπποοιιεείίττααιι σσεε ππεερριισσσσόόττεερρεεςς ααππόό 7700 ππόόλλεειιςς σσεε όόλληη ττηηνν εευυρρώώππηη..ΣΣττηηνν ΕΕλλλλάάδδαα έέχχεειι ξξεεκκιιννήήσσεειι ααππόό ττοο 11999999 σσττηηνν ΑΑθθήήνναα µµεε ττηηνν υυπποοσσττήήρριιξξηη ττοουυ ΥΥπποουυρρ--γγεείίοουυ ΠΠοολλιιττιισσµµοούύ,, ττοουυ ∆∆ήήµµοουυ ΑΑθθηηννώώνν κκααιι ττηηςς ΓΓεεννιικκήήςς ΓΓρρααµµµµααττεείίααςς ΝΝέέααςς ΓΓεεννιιάάςς,, κκααιιααππόό ττοο 22000066 άάρρχχιισσεε νναα εεξξααππλλώώννεεττααιι κκααιι σσεε άάλλλλεεςς ππόόλλεειιςς ττηηςς εεππιικκρράάττεειιααςς.. ΣΣήήµµεερραα2211 ππόόλλεειιςς σσυυµµµµεεττέέχχοουυνν σσττηηνν ΕΕλλλλάάδδαα µµεε ααξξιιόόλλοογγοο έέρργγοο κκααιι πποορρεείίαα.. ΣΣτταα ΧΧάάννιιαα οοιι εεκκ--δδηηλλώώσσεειιςς έέχχοουυνν ξξεεκκιιννήήσσεειι ααππόό ττοο 22000088 µµεε ππρρωωττοοββοουυλλίίαα ττηηςς οοµµάάδδααςς xxiiaa mmaassss ((ξξιιααµµααςς)) κκααιι ττηηνν υυπποοσσττήήρριιξξηη ττοοππιικκώώνν φφοορρέέωωνν,, µµέέσσωωνν µµααζζιικκήήςς εεννηηµµέέρρωωσσηηςς κκααιι φφυυσσιικκάάττοουυ κκόόσσµµοουυ.. ΕΕίίννααιι γγννωωσσττόό όόττιι έέχχεειι ααγγκκααλλιιαασσττεείί θθεερρµµάά ααππόό ττοο κκοοιιννόό τταα ττεελλεευυττααίίααδδυυοο χχρρόόννιιαα,, εεννθθααρρρρύύννοοννττααςς ππααρράάλλλληηλλαα ττοο ππννεεύύµµαα ππρρωωττοοββοουυλλίίααςς ττωωνν ννέέωωνν κκααλλλλιι--ττεεχχννώώνν..ΌΌλλεεςς οοιι ππααρρααππάάννωω ππρροοσσππάάθθεειιεεςς θθαα ππρρέέππεειι νναα ττοοννιισσττεείί όόττιι γγίίννοοννττααιι σσττοο ππλλααίίσσιιοοµµιιααςς εεθθεελλοοννττιικκήήςς σσυυννεερργγαασσίίααςς ννέέωωνν µµεε κκοοιιννήή ππρροοοοππττιικκήή ττόόσσοο ττηηνν εεννίίσσχχυυσσηη ττηηςςπποολλιιττιισσττιικκήήςς δδρραασσττηηρριιόόττηηττααςς ττηηςς ππόόλληηςς,, όόσσοο κκααιι ττηηνν ααννάάδδεειιξξηη ττηηςς ωωςς αασσττιικκήήςς οονν--ττόόττηηττααςς..ΤΤοο ττεεττρρααήήµµεερροο ππεερριιλλααµµββάάννεειι δδιιααφφοορρεεττιικκέέςς εεκκδδηηλλώώσσεειιςς κκααιι ππααρρεεµµββάάσσεειιςς σσττοο πποο--λλεεοοδδοοµµιικκόό σσυυγγκκρρόόττηηµµαα ττωωνν ΧΧααννίίωωνν µµεε κκύύρριιοο άάξξοονναα ττηηνν ααπποοκκααττάάσστταασσηη ττηηςς σσχχέέσσηηςςττοουυ δδηηµµοοσσίίοουυ χχώώρροουυ ττηηςς ππόόλληηςς µµεε ττοονν κκάάττοοιικκοο κκααιι ττοονν εεππιισσκκέέππττηη ττηηςς..ΌΌλλαα σσττοο ππλλααίίσσιιοο µµιιααςς σσυυννεερργγαασσίίααςς εεττεερρόόκκλληηττωωνν δδυυννάάµµεεωωνν πποουυ υυπποοδδηηλλώώννεειι ττηηδδιιάάθθεεσσηη ττηηςς ππόόλληηςς γγιιαα εεξξωωσσττρρέέφφεειιαα κκααιι δδηηµµιιοουυρργγίίαα.. ΣΣττηηνν εεννέέρργγεειιαα ααυυττήή σσυυµµµµεεττέέ--χχοουυνν εεθθεελλοοννττέέςς κκααιι οοµµάάδδεεςς όόππωωςς ηη οοµµάάδδαα ππρραασσίίννοουυ ττωωνν ννέέωωνν ααρρχχιιττεεκκττόόννωωνν ττοουυΤΤΕΕΕΕ,, οοιι xxiiaammaassss,, οοιι πποοδδηηλλάάττρρεειιςς,, ηη ∆∆ΕΕ∆∆ΙΙΣΣΑΑ,, ηη ΚΚΙΙΝΝΟΟΧΧ,, οοιι ΒΒeeffoorree LLiigghhtt,, ττοο ΠΠοοιιλλίίκκοο κκααιιηη ΠΠυυξξίίδδαα ,, εεννώώ οο κκααττάάλλοογγοοςς ττωωνν σσυυµµµµεεττεεχχόόννττωωνν οολλοοέένναα κκααιι µµεεγγααλλώώννεειι..

1199--2200 ΙΙοουυννίίοουυ 22001100 δδιιααλλέέξξεειιςς ““pp -- ppuubblliicc””ΠΠοοιιοοςς εείίννααιι οο ρρόόλλοοςς,, ηη µµοορρφφήή κκααιι ηη οορργγάάννωωσσηη ττοουυ ααννοοιικκττοούύ δδηηµµόόσσιιοουυ χχώώρροουυ σσττοοσσύύγγχχρροοννοο αασσττιικκόό ππεερριιββάάλλλλοονν;; ΠΠωωςς θθαα µµπποορροούύσσεε νναα ααννααννεεωωθθεείί ηη σσχχέέσσηη µµααςς µµεε ττοοδδηηµµόόσσιιοο χχώώρροο κκααιι πποοιιεεςς ααννάάγγκκεεςς δδιιααµµοορρφφώώννοουυνν ττιιςς ππόόλλεειιςς ττοουυ µµέέλλλλοοννττοοςς;; ∆∆ηηµµιι--οουυρργγιικκέέςς οοµµάάδδεεςς κκααιι ννέέοοιι ααρρχχιιττέέκκττοοννεεςς ααππόό ττηηνν ΕΕλλλλάάδδαα κκααιι ττοο εεξξωωττεερριικκόό,, δδίίννοουυννµµεερριικκέέςς ααππααννττήήσσεειιςς σστταα ππααρρααππάάννωω εερρωωττήήµµαατταα,, σσττοο ππλλααίίσσιιοο µµιιααςς σσεειιρράάςς οοµµιιλλιιώώννπποουυ θθαα ππρρααγγµµααττοοπποοιιηηθθεείί σσττοο ΚΚέέννττρροο ΑΑρρχχιιττεεκκττοοννιικκήήςς ΜΜεεσσοογγεείίοουυ ((ΚΚ..ΑΑ..ΜΜ..))..ΣΣττοο ΚΚ..ΑΑ..ΜΜ.. θθαα δδοούύµµεε ππωωςς εεππιιδδρράά οο φφωωττιισσµµόόςς σσττηηνν ααννττίίλληηψψηη µµααςς γγιιαα µµιιαα ππόόλληη,, µµιιααββιιββλλιιοοθθήήκκηη όόππωωςς δδεενν ττηηνν έέχχοουυµµεε φφαανντταασσττεείί µµέέχχρριι ττώώρραα,, θθαα δδοούύµµεε ττοο ιιδδιιοοκκττηησσιιαακκόόκκααθθεεσσττώώςς µµέέσσαα ααππόό τταα µµάάττιιαα ττωωνν κκααλλλλιιττεεχχννώώνν κκααιι ττοουυςς ααρριιθθµµοούύςς ωωςς εερργγααλλεείίοο σσττηηννυυππηηρρεεσσίίαα ττωωνν σσχχεεδδιιαασσττώώνν.. ΘΘαα δδοούύµµεε τταα θθεεµµααττιικκάά κκααιι εεθθννιικκάά ππάάρρκκαα,, ααλλλλάά κκααιι αασσττιι--κκέέςς εεππεεµµββάάσσεειιςς γγιιαα ττηηνν ααννάάππττυυξξηη ππεερριιοοχχώώνν χχωωρρίίςς χχααρραακκττήήρραα.. ΤΤιιςς ππλλααττεείίεεςς µµέέσσααααππόό ααννααππλλάάσσεειιςς κκααιι ππρροοσσεεγγγγίίσσεειιςς ββιιοοκκλλιιµµααττιικκοούύ χχααρραακκττήήρραα.. ΘΘαα δδοούύµµεε µµιιαα κκοοιιννωω--ννιιοολλοογγιικκήή ππρροοσσέέγγγγιισσηη σσττηη δδιιααχχεείίρριισσηη ττοουυ δδηηµµόόσσιιοουυ χχώώρροουυ γγιιαα έέννττααξξηη ττωωνν µµεετταανναα--σσττώώνν κκααιι πποολλιιττιισσττιικκήή ααννααννέέωωσσηη..ΘΘαα θθέέσσοουυµµεε εερρωωττήήµµαατταα,, θθαα σσυυζζηηττήήσσοουυµµεε κκααιι θθαα ααννττααλλλλάάξξοουυµµεε ααππόόψψεειιςς,, θθαα ααννοοίί--ξξοουυµµεε ττηη σσκκέέψψηη µµααςς σσεε ζζηηττήήµµαατταα πποουυ ααφφοορροούύνν ττηηνν εευυηηµµεερρίίαα µµααςς σσεε σσυυννάάρρττηησσηη µµεεττηηνν εεξξέέλλιιξξηη//ββεελλττίίωωσσηη ττοουυ ααννοοιικκττοούύ δδηηµµόόσσιιοουυ χχώώρροουυ [[ccoonncceepptt:: σσκκέέφφττοοµµααιι__ µµεελλεεττώώ__σσυυζζηηττώώ__ ααλλλληηλλεεππιιδδρρώώ__ ββεελλττιιώώννωω]]..

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059


Πριν µια διετία είχα γράψει ένα κείµενογια τους Paradise Lost και την εµφάνισή τουςστα Χανιά, στα πλαίσια του Chania Rock Festi-val 2008. Από τότε κύλησε νερό στ’ αυλάκι,ακόµη και η οµάδα που διοργάνωσε εκείνη τηνπολύ σηµαντική συναυλία άλλαξε, οι εµπει-ρίες πλούτισαν αρκετά, οι απαιτήσεις αυξή-θηκαν. Το περυσινό Chania Rock Festival ήτανκάτι σαν µεταβατικό στάδιο, µια εκ του ασφα-λούς πρόσκληση σε καλλιτέχνες που έχουνξαναεµφανιστεί στην πόλη και το κοινό τουςαγαπά και τους τιµά µε την παρουσία του κάθεφορά.

Από το Σεπτέµβριο του ’09 η ιδέα πουκυριαρχούσε ήταν να γίνει το CRF ’10 κάτι µε-γάλο, κάτι που θα δικαίωνε τις προηγούµενεςτρεις προσπάθειες και θα µας πήγαινε έναβήµα παρακάτω απ’ τα µέχρι σήµερα πεπραγ-µένα µας. Μετά από πολύ κόπο, άγχος και ερ-γατοώρες µπροστά στις οθόνες τωνυπολογιστών και τα τηλέφωνα, ο ΠολιτιστικόςΣύλλογος Rock on South παρουσιάζει περή-φανα το Chania Rock Festival 2010. Ένα διή-µερο µε ήχους από ένα ευρύ φάσµα του ροκ,ένα φεστιβάλ που, όπως λένε και τα µηνύµαταπου λαµβάνουµε στο διαδίκτυο, λίγα έχει ναζηλέψει από άλλες, πολύ µεγαλύτερες καισαφώς πιο καταξιωµένες διοργανώσεις.

Η πρώτη µέρα του είναι εξολοκλήρουαφιερωµένη στην ελληνική σκηνή και τιςσπουδαίες µπάντες που την κοσµούν τα τε-λευταία χρόνια. Είναι µεγάλη υπόθεση ότιαυτές δεν χωρούν σε µια συναυλιακή µέρα κιέτσι θα έχουµε την ευκαιρία να το επαναλά-βουµε και του χρόνου.

PPllaanneett ooff ZZeeuussΑθηναίοι µε βαριά ψυχή, βγαλµένη από

τους βάλτους του Αµερικανικού νότου. Όταντους είχα πρωτοδεί ζωντανά σε µικρό αθη-ναϊκό κλαµπάκι µε συνεπήραν µε τη δύναµήτους και την ενέργεια που εξέπεµπαν απόσκηνής. Τώρα, τέσσερα χρόνια µετά και µε

δικό τους δίσκο (Eleven the hard way), είναιµεγάλο κοµµάτι της διαρκώς διογκωνόµενηςελληνικής stoner παροικίας. Το groove τουςσε παραπέµπει κατευθείαν σε γκρουπ όπωςοι µεγάλοι Down, πράγµα που είναι κάτι σαντίτλος τιµής για οποιονδήποτε.

UUnniivveerrssee 221177Έχουν οργώσει τις σκηνές στην Αθήνα

και την επαρχία, έχουν αµέτρητα live στοενεργητικό τους, όπως και δύο δίσκους πουστέκονται άνετα δίπλα σε µεγάλα ονόµατα τουχώρου. Περίπλοκοι, ατµοσφαιρικοί, αλλά καιάµεσοι και αληθινοί, απολαυστικοί στην προ-σωπική επαφή, προσγειωµένοι… σταµατάωµε τα επίθετα γιατί δεν έχει νόηµα. Ταξιδάκιµε τα φτερά τους.

PPooeemmΤο ‘χα γράψει και στο προηγούµενο

φύλλο της Πυξίδας: φλέβα από ατόφιο χρυ-σάφι. “The great secret show”, δίσκος που σεβάζει µέσα του κι αν καταφέρεις να ξαναβγείςείσαι µέγας µάγκας. Έµπνευση και τσαγανόπου σπανίζει, ειδικά στη χώρα µας, υπόσχεσηγια το αύριο γιατί το σήµερα τους ανήκει. Το“End of season” να παίζει δυνατά σε υπολο-γιστές, στερεοφωνικά, iPod και car stereo.

TThhee LLaasstt DDrriivveeΚαι κάπου εδώ στερεύουν τα µελάνια…

είκοσι και βάλε χρόνια µετά την τελευταία εµ-φάνισή τους στα Χανιά, η ζωντανή ιστορία τουελληνικού ήχου επιστρέφει. ∆εν θέλω να επε-κταθώ γιατί θα εµπλακεί και το προσωπικόστοιχείο και θα χαθεί κάθε έννοια αντικειµε-νικότητας… αν υποθέσουµε ότι µέχρι τώραυπήρχε. Έχει κυκλοφορήσει και κόµικ απόδιάφορους καλλιτέχνες, εµπνευσµένο από τοτελευταίο τους άλµπουµ “Heavy liquid”. Στοεπόµενο φύλλο θα υπάρχει συνέντευξή τουςαποκλειστικά για µας.

Η δεύτερη µέρα ακολουθεί την πεπατη-µένη των προηγούµενων ετών µε µπάντεςαπό το εξωτερικό, κατά κύριο λόγο, αλλά σε

ποσότητα και µέγεθος που δεν έχει ξαναγί-νει.

EEaasstteerrnn FFrroonnttΣυγκρότηµα από την Αγγλία που εκπρο-

σωπεί την πιο ακραία εκδοχή του heavy ήχου,το πιο συκοφαντηµένο κοµµάτι του. Με πρό-σφατο δισκογραφικό συµβόλαιο και νέο δίσκοπου θα κυκλοφορήσει λίγο πριν ανέβουν στησκηνή του CRF, έρχονται για να αποδείξουνότι αξίζουν να είναι συνεχιστές µιας παράδο-σης που ανήκει στους Σκανδιναβούς και πουδηµιούργησε πίσω στις αρχές του ’90 µια ολο-καίνουρια αισθητική. Βόρειος παγωµένοςήχος.

SSppiittffiirreeΑπό τα µέσα του ’80 που υπάρχουν εκ-

προσώπησαν την ελληνική σκηνή µε συνέ-πεια. Αγνό heavy metal χωρίς περιστροφέςκαι φιοριτούρες, µε καρδιά και βάρος κατα-διωκτικού που πέφτει από ψηλά φτύνονταςριπές. ∆ικοί µας.

OOrraannggee GGoobblliinnΧαρακτηρισµοί του είδους “cult” έχουν

φτιαχτεί για κάτι τύπους σαν αυτούς τουςΒρετανούς. Είχα τη σπάνια τύχη να τους δωπριν µερικά χρόνια στο “Αν” και κόντεψε ναµου φύγει το τσερβέλο. Χοροπηδούν σαν κα-λικάντζαροι πάνω στη σκηνή, υποστηρίζονταςτα κοµµάτια τους που είναι φτιαγµένα για ναπαίζονται live. ’70’s παραίσθηση µε τη δύναµηκαι την αυθεντικότητα του ‘80’s και ‘90’s un-derground, το οποίο υπηρετούν. Αν ψάχνετεγια βρετανικό φλέγµα να πάτε αλλού.

WWAASSPPΤώρα τι να πω δηλαδή… ήµουν 14 όταν

κυκλοφόρησε το “I wanna be somebody” καιτώρα διοργανώνω συναυλία τους. Τεράστιοόνοµα σε όλο τον πλανήτη, σταθερή δισκο-γραφική παρουσία και η µορφή του τραγουδι-στή/µπασίστα Blackie µια απ’ τις πιοαναγνωρίσιµες στο rock n’ roll κοινό. Έρχον-ται στα πλαίσια της περιοδείας για την προ-

ώθηση του άλµπουµ “Babylon”. To κερασάκιστην πιο γλυκιά καλοκαιρινή τούρτα.

Μέχρι τη στιγµή που γράφονται αυτές οιγραµµές είναι στις τελικές συζητήσεις η συµ-µετοχή ενός ακόµη σχήµατος από τη Γερµα-νία µε εξίσου σπουδαία πορεία και “βαριάφανέλα”. Αµήν…

∆εν αναφέροµαι στα τοπικά σχήµατα πουθα παίξουν, δηλαδή τους Roundabout και∆Ε.ΜΑ.Ξ.Η.ΜΑ.Μ. γιατί υπάρχουν και δρουνστο νησί και όποιοι ασχολούνται τους ξέρουνήδη. Όµως, η υποστήριξη της τοπικής σκηνήςείναι πάντα στόχος του φεστιβάλ, γιατί ηΚρήτη έχει κόσµο που πονάει τη µουσική καιαξίζει να αναδειχθεί.

Κ λ ε ί ν ο ν τ α ς ,χρειάζεται να πω δυοπράγµατα. Το πρώτοείναι ότι η ανταπό-κριση του κόσµου –µέσω διαδικτύου κυ-ρίως – είναι συγκινητική και η στήριξη πολύ-τιµη. Το δεύτερο είναι ότι έχουµε λάβειδεκάδες µηνύµατα από γκρουπ που θα ‘θελαννα παίξουν. Είναι πραγµατικά ντροπή ότι δενυπάρχει καµία υποστήριξη σε όσους έχουνµουσικά σχήµατα, µε αποτέλεσµα να ψάχνουνγια συναυλίες µε όρους εξευτελιστικούς. Κιαν εµείς δεν συζητάµε καν το ενδεχόµενο ναφέρουµε κάποιον εδώ χωρίς να τον φιλοξε-νήσουµε, να τον ταΐσουµε και να του πληρώ-σουµε το ταξίδι του, πόσοι είναι αυτοί πουεκµεταλλεύονται τις ελπίδες των νέων µου-σικών και την αγάπη τους γι’ αυτό που κάνουν;

Το φεστιβάλ είναι αφιερωµένο σε όσουςδεν κολλάνε ένσηµα και δε θα πουν ποτέ “θυ-µάσαι τότε που ακούγαµε ροκ;”.

Σε όσους ακούν µουσική ανατριχιάζον-τας κι όχι σκαλίζοντας τη µύτη τους.

Σε όλους τους φίλους που πρωτακού-σαµε µαζί µουσική και τώρα θα έρθουν να τοδουν µε τα παιδιά τους.

Η Σ

υνωµ

οσία

του θ

ορύβ

ου


Μανουσέλης

Για να µπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙ∆Α στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να µπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…

Συνδροµή ετήσια 10 ευρώΥπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδροµή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδροµής σας µπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασµούς µας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της ΠόληςΤθ 53 / ΤΚ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σηµειώνετε το όνοµα σας

Αν προσπαθήσουµε να εγχειρή-σουµε την στρατηγική που επιβά-λει η Τρόικα των Ισχυρών στηνΕλλάδα ίσως διαπιστώσουµε την

βάση της σκέψη της.Οι περισσότεροι από εµάς - ως «ανα-

ζητητές» της λογικής των Ισχυρών - αδυ-νατούν να καταλάβουν γιατί λαµβάνονταιεσφαλµένα µέτρα. Βλέπουν επί πα-ραδείγµατι µείωση µισθών και έκπληκτοιλένε «µα είναι δυνατόν να προτείνουν τέ-τοιο πράγµα; Είναι δυνατόν να κινηθεί ηαγορά µε µείωση αµοιβών και συντά-ξεων;»

Η απάντηση βρίσκεται σε ένα λεπτόσηµείο:.

Οι …«τροϊκανοί» ενδιαφέρονται γιατην οικονοµική σχέση µεταξύ Κρατών καιόχι µεταξύ των πολιτών του ιδίου Κρά-τους. Τους ενδιαφέρει η ανταγωνιστικό-τητα των παραγόµενων προϊόντων τηςΕλλάδος σε σχέση µε τα παραγόµεναπροϊόντα των υπολοίπων χωρών.

Για να το δούµε πιο αναλυτικά αυτό.Οι «τροϊκανοί» χρησιµοποιούν δύο κυ-

ρίως µεθόδους για να αυξήσουν την αν-ταγωνιστικότητα των προϊόντων καιυπηρεσιών µια Χώρας: Την Υποτίµηση καιτον Στασιµοπληθωρισµό.

Με την υποτίµηση του εθνικού νοµί-σµατος µιας χώρας καταφέρνουν να γί-νονται πιο φτηνά τα παραγόµενα αγαθάτης έναντι των υπολοίπων. Μην ξεχνάµετον στόχο της µεθόδου: Μόνο η αύξησητης ανταγωνιστικότητας. Όλα τα άλλα σεδεύτερη µοίρα. Μόνο έτσι εξηγείται ηχωρίς δεύτερη σκέψη επιλογή της µεθό-δου υποτίµησης. Κανένα πρόβληµα δενείναι για αυτούς η αύξηση της ανεργίαςκαι θα το δούµε αυτό και παρακάτω. Ητρόϊκα βλέπει µόνο την ανταγωνιστικό-τητα και τίποτα άλλο. Και προσοχή (καιπάλι προσοχή) την ανταγωνιστικότητα τωνεγχώριων αγαθών µε αυτά του εξωτερι-κού και όχι η ανταγωνιστικότητα σε εθνικόεπίπεδο…

Τι γίνεται όµως που στην Ελλάδα µαςδεν γίνεται η υιοθέτηση της µεθόδου υπο-τίµησης αφού έχουµε µπλεχθεί µε τοευρώ;

Α.. βέβαια.. µπαίνουµε στο πλάνο Νο2… Το .. εναλλακτικό…!!!

Αφού δεν µπορούµε να κάνουµε πιοφτηνά τα ελληνικά προϊόντα (αυτό σηµαί-νει ανταγωνιστικό αγαθό για ένα τροϊκανόµυαλό…) µε την χρήση του πλάγιου τρό-που της υποτίµησης του εθνικού νοµί-σµατος ας το κάνουµε µε έναν αρκετά πιοευθύ τρόπο: Την πραγµατική κάθετη µεί-ωση του κόστους παραγωγής τους.

Ερχόµαστε και σε αυτά που βλέπουµεπλέον καθηµερινά: Πιο είναι το βασικόστοιχείο κόστους του ελληνικού προϊόν-τος που … επιδέχεται µείωση; Οι µι-σθοί… Φάτε τους λοιπόν…Κόψτε..κόψτε… µέχρι να γίνει ανταγωνιστικό (εί-παµε φτηνό..) το ελληνικό προϊόν.

Και αυτό είναι η αρχή. Ο επόµενοςστόχος είναι η αύξηση των επιτοκίων.Αναφέροµαι σε στόχο και όχι σε .. ατύ-χηµα…. Θα γίνειεσκεµµένα εκτόςκαι αν οι αντιστά-σεις της κυβέρνη-σής µας είναιισχυρές… (επ… σεπρόσεξα που χαµο-γέλασες πονηρέ…. )

Τώρα θα µου πείτε που κολλάει η αύ-ξηση των επιτοκίων.

Να σας εξηγήσω… Αυξάνοντας τα επιτόκια, θα µειωθεί η

κυκλοφορία του χρήµατος στην αγοράδιότι θα λαµβάνονται λιγότερα δάνεια. Εάνµειωθεί η κυκλοφορία του χρήµατος στηναγορά θα µειωθεί και η ζήτηση των αγα-θών. Η µείωση της ζήτησης των αγαθώνθα φέρει µείωση των τιµών. Ωπ… νάτο τοζητούµενο…!!! Πάλι ερχόµαστε στονστόχο δηλαδή ανταγωνιστικά (σ.σ. φτηνά)εθνικά προϊόντα και υπηρεσίες έναντι τωναγορών του εξωτερικού. Καρφί δεν τουςκαίγεται για την εγχώρια αγορά... Όλα –µα όλα – είναι στοχευόµενα στην ανταγω-νιστικότητα των εθνικών παραγόµενωνπροϊόντων και υπηρεσιών προς το εξωτε-ρικό

Αυτές λοιπόν οι µέθοδοι των «Τροϊ-κανών» όπως βλέπεται έχουν µια λογική.Νεοφιλελεύθερη λογική µα λογική.

Όµως οτιδήποτε λογικό δεν σηµαίνειπως είναι και εφικτό. Και εδώ θέτω τοερώτηµα:

Η Ελλάδα είναι δεκτική σε τέτοιου εί-δους θεραπεία;

Η Ελλάδα δεν έχει πλουτοπαραγωγι-κούς πόρους της Βραζιλίας π.χ. πετρέ-λαια, ορυχεία, ξυλεία κ.τ.λ. κάτι πουβοήθησε στην επιτυχηµένη επέµβασηςτου ∆.Ν.Τ. στην χώρα αυτή.

Η Ελλάδα έχει άλλες συνθήκες.Και αυτές πρέπει να σταθµιστούν

πρώτα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις µαςδιότι αυτές υπογράφουν.

Και την υπογραφή τους καλό είναι ναξέρουν – όπως λέει και το ρητό – που τηνβάζουν.

ΟΟιικκοοννοοµµοολλόόγγοοςς ΑΑ..ΒΒ..ΣΣ..ΘΘ..


Η Εθνική Ελλάδος βρίσκεται στο ίδιο γκρουπ µε τηνΑργεντινή και σ' ένα µήνα περίπου από σήµερα θααγωνιστούν στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, στις22 Ιουνίου. Η Αργεντινή, µια µεγάλη χώρα, βρέθηκετην προηγούµενη δεκαετία σε χρεωκοπία και«αναγκάστηκε» να χορέψει το ταγκό του ∆ΝΤ. Τοπρόσφατο παρελθόν της, η κατάρρευση του πέσο,η µεγάλη ύφεση, µαζί µε την επακόλουθη κοινωνικήκαι πολιτική αναταραχή που συγκλόνισαν την Αρ-γεντινή το 2001 – 2002, θεωρείται από πολλούς οι-κονοµολόγους ότι ίσως είναι το µέλλον τηςΕλλάδας.Το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο (∆ΝΤ), (διεθνήςονοµασία, "IMF"), είναι ένας διεθνής οργανισµός οοποίος επιβλέπει το παγκόσµιο χρηµατοπιστωτικόσύστηµα παρακολουθώντας τις συναλλαγµατικές

ισοτιµίες και τα ισοζύγιαπληρωµών και προσφέρον-τας οικονοµική και τεχνικήβοήθεια όταν του ζητηθεί.Το ∆ΝΤ ιδρύθηκε στις 27∆εκεµβρίου του 1945 στην

Ουάσιγκτον, πρωτεύουσα των ΗΠΑ κατόπιν συνο-µολόγησης 39 Χωρών που είχαν συµβάλει στο 80%του κεφαλαίου. Έδρα του Οργανισµού ορίσθηκε ηΟυάσιγκτον ως πρωτεύουσα της χώρας µε το µε-γαλύτερο ποσοστό συµµετοχής.Κύριος σκοπός του εν λόγω οργανισµού είναι ηπροώθηση της διεθνούς νοµισµατικής συνεργασίαςµεταξύ των κρατών-µελών µε ισόρροπη ανάπτυξητου διεθνούς εµπορίου. Για τον σκοπό αυτό προ-ωθούνται ή αποφασίζονται συγκεκριµένα µέτρα, µε-ταξύ των οποίων είναι:Η ενιαία διαδικασία οµαλής προσαρµογής εκάστουκράτους µέλους στις συναλλαγµατικές ισονοµίες.∆ιεθνείς διαβουλεύσεις σε περιπτώσεις σηµαντι-κών αλλαγών των ακολουθουµένων συναλλαγµατι-κών πρακτικών.Επιβολές ορισµένων περιοριστικών συναλλαγµατι-κών µέτρων και τέλοςΆρση των παραπάνω περιοριστικών µέτρων κατό-πιν διαπιστωµένης βελτίωσης οικονοµικής θέσηςτου συγκεκριµένου κράτους-µέλους.Μέλη του ∆ΝΤ γίνονται δεκτά µόνο ελεύθερες καικυρίαρχες χώρες. Το 2000 τα µέλη του ∆ΝΤ αριθ-µούσαν 182 (χώρες)Βάσει άγραφου νόµου, ο ∆ιοικητής του ∆ΝΤ είναιπάντοτε από την Ευρώπη και ο Πρόεδρος της Παγ-κόσµιας Τράπεζας από τις Ηνωµένες Πολιτείες. Η βασική αποστολή του ∆ΝΤ είναι να παρέχει τε-

χνική και οικονοµική βοήθεια σε χώρες που βρί-σκονται σε πολύ δύσκολη οικονοµική κατάσταση.Χώρες-µέλη που έχουν πρόβληµα µε το ισοζύγιοπληρωµών µπορούν να ζητήσουν δάνεια και βοήθειαστη διαχείριση της εθνικής τους οικονοµίας. Για ναδοθεί η βοήθεια απαιτείται συνήθως από τις χώρεςαυτές να προβούν σε µεταρρυθµίσεις. Όταν η βοή-θεια συνίσταται από δάνεια, αυτά συνήθως δίνον-ται σε δόσεις, καθεµιά από τις οποίες δίνεται υπότην προϋπόθεση ότι έχουν επιτευχθεί συγκεκριµέ-νοι στόχοι.Η εµπειρία της εισόδου … στο ∆ΝΤΣτην Αργεντινή ο πρόεδρος Φερνάντο ντε λα Ρούαέφυγε πετώντας µε ελικόπτερο το 2001, καθώς ταπλήθη πολιορκούσαν το προεδρικό µέγαρο. Αλλάκαι πιο κοντά στο σήµερα όποιος έπαιξε... µε το∆ΝΤ, κάηκε πολιτικά. Στην Ουγγαρία οι Σοσιαλιστέςκαταποντίστηκαν στις πρόσφατες εκλογές και, τοχειρότερο, ανέβηκαν στην τρίτη θέση οι φασίστεςτου κόµµατος Τζόµπικ, χωρίς κανείς να ανησυχήσειγια το πού οδηγούν την Ευρώπη, Ε.Ε. και ∆ΝΤ. Στη Ρουµανία οι καθηγητές ετοιµάζονται για απερ-γία διαρκείας, ενώ στη Βοσνία οι βετεράνοι του πο-λέµου τα έκαναν γυαλιά καρφιά προ ηµερών,διαµαρτυρόµενοι για την εκ ∆ΝΤ εκπορευόµενη αυ-στηρή λιτότητα. Έτσι για την Ελλάδα, ο Παύλος Τσίµας στην εφηµε-ρίδα τα ΝΕΑ, 15-5-2010, αναφέρει «Το πρόγραµµαλιτότητας που υποχρεώνεται να εφαρµόσει ηΑθήνα- σύµφωνα µε όλους τους αναλυτές, σκληρο-πυρηνικούς του νεοφιλελευθερισµού ή προοδευτι-κούς όπως ο Πολ Κρούγκµαν- είναι αδύνατον ναεπιτύχει. Θα σκοντάψει στις µεγάλες κοινωνικές αν-τιδράσεις που θα προκαλέσει. Αλλά κι αν η ελλη-νική κοινωνία αντέξει στα µέτρα, η ελληνικήοικονοµία δεν θα αντέξει. Ακόµη κι αν το πρόγραµµαπετύχει πλήρως- προφητεύουν όλοι οι αναλυτές-,η ύφεση που θα προκαλέσει θα είναι σε τόσο ισχυρήδόση ώστε στο τέλος θα αφήσει την Ελλάδα µε έναχρέος που ως ποσοστό του ΑΕΠ θα είναι ακόµηυψηλότερο απ ό,τι σήµερα. Και έτσι, αργά ή γρή-γορα, η Ελλάδα θα καταλήξει εκεί που εξ αρχής ταστοιχήµατα την προόριζαν- στην «τεχνική πτώ-χευση» και κατόπιν στην έξοδο από το ευρώ. «Πρόβλεψη: Η κυβέρνηση Παπανδρέου θα πέσει καιη διάδοχός της θα επιβάλει ένα "κούρεµα" 30%στους κατόχους των ελληνικών οµολόγων», έγραφεστο περιοδικό «Νewsweek» ο καθηγητής Φέργ-κιουσον, συνοψίζοντας ψυχρά το κρέντο όλων τωναγγλοσαξονικών προβλέψεων για τη µοίρα µας.»


Γώγουλος

Γράφει οΣταυρουλάκηςΑρτ Κων/νος

εισαγωγή στο ∆ΝΤ… ΕΕγγχχεειιρρίίζζοοννττααςς έένναανν ΤΤρροοϊϊκκααννόό µµυυααλλόό


Κρίση; Ποια κρίση; Έτσι το νοι-ώθουµε εγώ κι εσείς, γι αυτούςπου κινούν τα νήµατα όµως, αυ-τούς που διαφεντεύουν τον πλα-νήτη, που κάνουν κουµάντο στη

ζωή µου, τη ζωή σας, τη ζωή µας, αυτούςπου βρίσκονται πίσω από το ∆ΝΤ, την ΕΚΤ,τη Στάνλεϊ Μόργκαν, τη Moody’s και ταάλλα εργαλεία του συστήµατος, γι’ αυτούςπου δίνουν «γραµµή» στους πολιτικούς(τους οποίους – φευ – νοµιµοποιούµε µετην ψήφο µας), η κρίση δεν είναι παρά bu-siness as usual, µια υποκινούµενη κατά-σταση πραγµάτων που έχει σαν στόχο ναµεγιστοποιήσει τον πλούτο των λίγων ειςβάρος των πολλών. Αυτός είναι ο οµολογη-µένος σκοπός του καπιταλισµού, η µεγι-στοποίηση του ατοµικού κέρδους, σα τηΜονόπολι ένα πράγµα, όποιος µαζέψει όλοτο χρήµα κερδίζει.

Η ενηµέρωση τώρα… Στο προανα-φερθέν πλαίσιο θα πρέπει να εννοήσουµεότι η όψη των πραγµάτων που παρουσιά-ζουν οι Πρετεντέρηδες, οι Παπαχελάδες,οι Σόµπολοι και τα άλλα παπαγαλάκια τηςεξουσίας, εξυπηρετεί συγκεκριµένους σκο-πούς. Ποτέ δεν θα έδιναν βήµα σε φωνέςαντίθετες µε τα συµφέροντά τους οι µεγα-λοεργολάβοι, οι µεγαλοεπιχειρηµατίες καιλοιποί διαπλεκόµενοι καναλάρχες. Να τοπω πιο απλά: οι ειδήσεις των οκτώ δενείναι ενηµέρωση είναι προπαγάνδα. Βλέπωστο πέρασµα του χρόνου αγαπηµένα µουάτοµα που παρακολουθούν λόγω ηλικίαςόλο και περισσότερο τηλεόραση, άτοµα µεαποδεδειγµένα εµπράκτως προοδευτικό

µυαλό, να διολισθαίνουν σε θέσεις επιπέ-δου ΛΑΟΣ, να υιοθετούν επιχειρηµατολο-γία που έχω ακούσει την προηγούµενη σεκάποιο πάνελ του Χατζηνικολάου…

Υπάρχει όµως και µια ενηµέρωσηάλλου είδους, ένα αποκεντρωµένο δίκτυοισότιµης ανταλλαγής ειδήσεων, σχολίων καιιδεών χωρίς κεντρικήκαθοδήγηση. Λέγανοι παλιότεροι ότι «οκαπιταλιστής θα σουπουλήσει το σκοινίπου θα τον κρεµά-σεις» και ίσως τοσκοινί αυτό να είναι το διαδίκτυο, που ανα-πτύχθηκε απότοµα και άναρχα πριν να προ-λάβουν να το ελέγξουν και να τουεπιβάλλουν νόµους και κανόνες. Βρίσκωκάθε πρωί στο ηλεκτρονικό µου ταχυδρο-µείο άρθρα, συνδέσµους, απόψεις από αν-θρώπους που εκτιµώ ως ακέραιους καιέντιµους, µοιράζοµαι τις δικές µου σκέψειςµαζί τους, επιλέγω τις πηγές µου, δεν δέ-χοµαι να µου επιβάλλει κανείς άκριτα τηνγνώµη του ως µοναδική αλήθεια.

Σήµερα η τεχνολογία της επικοι-νωνίας δίνει στον καθένα το δικαίωµα ναείναι εκδότης του εαυτού του και να απευ-θύνεται σε όποιον έχει µια σύνδεση adsl.Και αυτό είναι δυνάµει επικίνδυνο για τηνεξουσία. Η πολιτική, κοινωνική και οικονο-µική ελίτ δεν θέλει να ελέγχεται αλλά ναελέγχει. Η αληθινή, ανεξάρτητη ενηµέρωσηείναι η άµυνά µας, αν δεν θέλουµε να χά-σουµε εκτός από την σύνταξη ή το επίδοµαάδειας και την ψυχή µας.

Η ανεξάρτητη ενηµέρωση είναι η άµυνά µας

Γράφει οΝίκος

Καρέλλης

Ετοιµάζοντας την Πυξίδα …

ΕίδαµεΠολλά καλά ντοκιµαντέρ στα πλαίσια

του 12ου φεστιβάλ που «έφερε» η Πυξίδα στα ΧανιάΖήσαµε

Την Ανάσταση µακριά από κοσµικότητες… Εκεί που ακόµα είναι γεγονός η µάζωξη των ανθρώπων

Ακούσαµε (µεταξύ άλλων…) Μουσικές του κόσµου …

∆ιαβάζαµεΈνα καταπληκτικό αφιέρωµα στον Νίκο Ξυλούρη

στο τελευταίο τεύχος (36) του Μετρονόµου

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ΜΜααττθθααίίοοςς ΦΦρρααννττζζεεσσκκάάκκηηςς

ΚΚααττααρρχχήήνν νναα γγννωωρριισσττοούύµµεε……Πριν σας συστηθώ, θα ήθελα να σας ευχα-ριστήσω θερµά για την πρόσκληση και τηνφιλοξενία µου στην «ΠΥΞΙ∆Α» Και να ευ-χηθώ η «Πυξίδα» να συνεχίσει να είναι αυτόπου σηµαίνει το όνοµά της . Πυξίδα!Γεννήθηκα κι έζησα, ως τα εννιά µου χρό-νια, στη Χώρα της Σαµοθράκης. Άλλα εννιάέζησα στην Αλεξανδρούπολη. Τα υπό-λοιπα…εκατόν εννιά ζω στα Χανιά. Μακρατώ, καλά φυλαγµένα στην καρδιά και στοµυαλό µου, ήχους και εικόνες, µυρωδιές καιχρώµατα από την ιδιαίτερη πατρίδα µου.Όπως ακριβώς κρατά ο Αστερούλης τοκοµµατάκι από το φουστανάκι της Συννε-φούλας στο παραµύθι µου «Ένα αστέρι πέ-φτει στη γη».

Τα πρώτα µου ακούσµατα, το τραγούδιτης θάλασσας κι ο σάλαγος του αγέραµέσα στα πεύκα του µικρού δάσους πουέζωνε το χωριό µου. Τα νανουρίσµατα, ταλαϊκά παραµύθια, οι θρύλοι και τα δηµοτικάτραγούδια που µου έλεγε η µάννα µου.Τα πρώτα µου ταξίδια, αυτά της φαντασίαςκαι των ονείρων µου…Που εξακολουθώσυχνά-πυκνά να τα κάνω…

ΠΠωωςς ξξεεκκιιννήήσσααττεε µµεε ττηηνν λλοογγοοττεεχχννίίαα;;Πιστεύω πως τα ακούσµατα που είχα στα

πρώτα παιδικά µου χρόνια, µπόλιασαν τηνκαρδιά µου µε αγάπη για τη λογοτεχνία.Από τη στιγµή που… ανακάλυψα την ανά-γνωση, έγινα, και εξακολουθώ να είµαι, φα-νατική αναγνώστρια. Ξεκίνησα να γράφω,σκαρώνοντας… ποιήµατα στις πρώτες τά-ξεις του γυµνασίου. Ποιήµατα να τα κάνει οΘεός!...

ΤΤοο ππααιιδδιικκόό ββιιββλλίίοο ππωωςς ππρροοέέκκυυψψεε;;Στ’ αλήθεια δεν ξέρω! Ίσως οφείλεται στοµικρό παιδί που ζει και…βασιλεύει µέσαµου… Ίσως «φταίει» η αγάπη µου για ταπαιδιά…Ίσως να έπαιξε ρόλο ο τόπος πουγεννήθηκα, γεµάτος µυστήριο και δύ-ναµη…Ίσως ο τρόπος που

µεγάλωσα…Ίσως … Αλήθεια δεν µπορώνα πω πώς « προέκυψε» το παιδικό βι-βλίο…

ΑΑλλήήθθεειιαα ππόόσσοο εεύύκκοολλοο εείίννααιι νναα γγρράάψψεειι έέννααςςµµεεγγάάλλοοςς κκεείίµµεενναα πποουυ θθαα ππρρέέππεειι ««νναα µµιι--λλάάννεε»» σστταα ππααιιδδιιάά;; Η τέχνη του λόγου, η οποιαδήποτε τέχνη,δεν έχει στεγανά. Απευθύνεται σε µι-κρούς και µεγάλους. Γράφω για παιδιά,έχοντας τη βεβαιότητα πως µε… ακούν καιοι µεγάλοι. Γράφω, λαχταρώντας να επι-κοινωνήσω µε τα παιδιά , να «µιλήσω»στην ψυχή τους, να τα συγκινήσω. Και

νιώθω πολύ όµορφα, όταν, σε διάφορασχολεία, µικροί µαθητές µού λένε µε µε-γάλη σοβαρότητα, «κυρία, µε συγκίνησανπολύ τα βιβλία σας!». Πιστεύω πως αυτή ηεπικοινωνιακή συνταύτιση και συν-κίνησηµε το παιδί, πραγµατώνεται, µόνο όταντου µιλάς µε σεβασµό και αγάπη. Πάεινα πει µε την ψυχή σου…

ΕΕφφεευυρρίίσσκκεεττααιι ιισσττοορρίίεεςς ήή µµεεττααφφρράάζζεεττααιι σσεειισσττοορρίίεεςς εεµµππεειιρρίίεεςς ζζωωήήςς;;Η ζωή µε τα µικρά και τα µεγάλα της, µουδίνει την πρώτη ύλη, το προζύµι, για τοπλάσιµο µιας «ιστορίας». Προσθέτω….µπόλικη φαντασία κι όνειρο, ζυµώνω … µεκέφι, χαρά, τρυφερότητα και αγάπη στησκάφη της καρδιάς µου, και το αποτέλε-σµα είναι ένα αληθινό παραµύθι ή µια πα-ραµυθένια ιστορία.

ΤΤεελλιικκάά εείίννααιι πποοιιοο εεύύκκοολλοο ήή πποοιιοο δδύύσσκκοολλοο ττοονναα γγρράάφφεειι κκάάπποοιιοοςς ββιιββλλίίαα γγιιαα ππααιιδδιιάά;;∆εν θα χρησιµοποιούσα τις λέξεις δύ-σκολο ή εύκολο όσον αφορά το γράψιµο γιαπαιδιά Η λέξη ευθύνη θα έλεγα πως ται-ριάζει καλύτερα. Έχεις µεγαλύτερη ευθύνηκαι χρειάζεται µεγάλη προσοχή όταν γρά-φεις παιδική λογοτεχνία. Ο ενήλικας ανα-γνώστης µπορεί να ξεχωρίσει την ήρα απότο στάρι. Ένα παιδί όµως… Είσαι υπεύθυ-νος και υπόλογος αν µε αυτά που γράφεις,«βλάψεις» έστω και µια µονάχα παιδικήψυχή!

ΤΤαα ττεελλεευυττααίίαα χχρρόόννιιαα όόλλοο κκααιι ππεερριισσσσόόττεερροοεεµµεείίςς οοιι µµεεγγααλλύύττεερροοιι κκααττααφφεεύύγγοουυµµεε σσεε ββιι--ββλλίίαα ήή µµοουυσσιικκέέςς πποουυ ττυυππιικκάά γγρράάφφττηηκκαανν γγιιααππααιιδδιιάά.. ΓΓιιααττίί άάρρααγγεε;;Είναι η νοσταλγία µας να επιστρέψουµεστην πατρίδα µας, που είναι η παιδική µαςηλικία και αθωότητα. Έχουµε ανάγκη να εί-µαστε τρυφεροί µε το παιδί που κουβα-λούµε µέσα µας. Αναζητούµε,καταφεύγοντας στις µουσικές και τα βιβλίαπου γράφτηκαν για παιδιά, να απογει-ώσουµε αυτό το κρυµµένο παιδί- εαυτό µας,στον χωροχρόνο του ονείρου και της ποί-ησης, της τρυφερότητας και της αγάπης,του παραµυθιού και της παραµυθίας του….

ΈΈχχεειι ααλλλλάάξξεειι τταα ττεελλεευυττααίίαα χχρρόόννιιαα ηη γγρρααφφήήκκααιι ττοο ππεερριιεεχχόόµµεεννοο ττωωνν ππααιιδδιικκώώνν ββιιββλλίίωωνν;; Η παιδική λογοτεχνία αντλεί τα θέµατά

της από τη ζωή. Η ζωή µας έχει αλλάξεικαι αλλάζει συνεχώς. Εποµένως και η θε-µατολογία των παιδικών βιβλίων έχει αλλά-ξει. Κι ο τρόπος αφήγησης µιας «ιστορίας», δια-φέρει από συγγραφέα σε συγγραφέα..

Αυτό που δεν έχει, ή δεν πρέπει να αλ-


«…Έχεις µεγαλύτερη ευθύνη και χρειάζεται µεγάλη προσοχή όταν γράφεις παιδική λογοτεχνία.

Ο ενήλικας αναγνώστης µπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι. Ένα παιδί όµως…»

Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη, συγγραφέας παιδικών βιβλίων


Πτώχευση ή ∆ΝΤ; Στάση πληρωµών ή µείωση µισθώνκαι συντάξεων; Τα διλλήµατα αυτά, δείχνουν τη δύ-σκολη θέση στην οποία βρισκόµαστε: είµαστε σε

θέση «Τσούκ-τσβανκ»!Στα Γερµανικά Ζugzwang (=εξαναγκασµός να πραγµα-τοποιήσεις µια κίνηση). Όρος στο σκάκι που περιγρά-φει µια κατάσταση στη σκακιστική µάχη, κατά την οποίαένας παίχτης ΟΠΟΙΑ∆ΗΠΟΤΕ κίνηση και να κάνει, θα υπο-στεί σηµαντικές απώλειες. Ο παίκτης που βρίσκεται σε«Τσούκ-τσβανκ» λειτουργεί σαν αυτόχειρας, καθώς ο αν-τίπαλος χρησιµοποιεί τις δικές του κινήσεις για να υπε-ρισχύσει στη σκακιέρα. Επακόλουθο είναι µια πολύταπεινωτική ήττα, λόγω του τρόπου µε τον οποίο προ-

ήλθε.Πώς γίνεται να µην αντιλαµβανόµαστε ότι βαδίζουµε προςµια κατάσταση όπου δεν θα υπάρχουν «πραγµατικές»επιλογές ; Μήπως δεν ερµηνεύαµε ή δεν αξιολογούσαµεσωστά κάποια προειδοποιητικάσηµάδια; Στο βιβλίο “Chess Meta-phors, Artificial Intelligence and theHuman Mind, MIT Press 2009”, οβιολόγος Diego R. Gutman ανα-φέρει ότι το σκάκι µπορεί να χρη-σιµεύσει και ως εργαλείο επικοινωνίας µεταξύ δύοεγκεφάλων. Ένας σκακιστής δεν ενεργεί ανεξάρτητα σεµια παρτίδα, αλλά σύµφωνα µε τα «µηνύµατα» που δέχε-ται από τις κινήσεις του αντιπάλου. Με τη σειρά του, αφούερµηνεύσει τις κινήσεις του αντιπάλου –είτε σωστά είτελανθασµένα-, µετατρέπεται ο ίδιος σε ποµπό νέων µη-νυµάτων.

Και η ζωή µας όµως έτσι είναι. Σε κάθε κοινωνική δρα-στηριότητα γινόµαστε αποδέκτες και αποστολείς µηνυ-µάτων χρησιµοποιώντας τις αισθήσεις µας. Στέλνουµεµηνύµατα µέσω συναισθηµάτων, πράξεων, ιδεών, καιερµηνεύουµε θορύβους, χρώµατα και σηµάδια. Αν η απο-κωδικοποίηση των µηνυµάτων είναι σωστή, τότε δύσκολαθα βρεθούµε σε θέση «Τσούκ-τσβανκ» γιατί δε θα το επι-τρέψουµε. Αν όµως κλείνουµε τα µάτια σε ότι δε µας αρέ-σει, σταυρώνουµε τα χέρια αντί να τα προτάσσουµεπροσφέροντας βοήθεια, και βλέπουµε µόνο το «χρώµατου χρήµατος», οι συνέπειες των λανθασµένων κινήσεωνθα µας γονατίσουν. Σήµερα είµαστε «Τσούκ-τσβανκ»στην οικονοµία, αύριο στο περιβάλλον, µεθαύριο…

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…»

Γράφει οΜιχαήλ

∆αρµαράκης

«Τσούκ-τσβανκ…»

ΣΣΤΤ

ΑΑ ΒΒ

ΙΙ ΒΒΛΛ

ΙΙ ΟΟΠΠ

ΩΩΛΛ

ΕΕΙΙ ΑΑ

λάξει στην παιδική λογοτεχνία είναι ο στό-χος της. Είναι αυτό που µ’ ένα στίχο εκφρά-ζει ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου. «Έδωσα στα παιδιά χαρές!». Είναι αυτό που

κατάφερε εκείνος. Να δώσει στα παιδιά ένανυπέροχο συγκερασµό λογοτεχνικής και παι-δαγωγικής γραφής!

ΠΠόόσσοο εεύύκκοολλοο εείίννααιι ττεελλιικκάά κκάάπποοιιοοςς νναα δδηηµµιι--οουυρργγεείί κκααιι νναα δδιιεεκκδδιικκεείί ττηηνν ααννααγγννώώρριισσηη ζζώώνν--ττααςς σσεε µµιιαα εεππααρρχχιιαακκήή ππόόλληη;; Η αναγνώριση δεν είναι, δεν πρέπει να είναιαυτοσκοπός για έναν δηµιουργό. ∆ηµιουρ-γείς γιατί δεν µπορείς να κάνεις αλλιώς,γιατί νιώθεις την ανάγκη της επικοινωνίαςκαι της κοινωνίας µε τον άλλο άνθρωπο. Γιατίθέλεις να µοιραστείς πράγµατα µαζί του. Αντο δηµιούργηµά σου αξίζει, σε αποδέχονταικαι σε αναγνωρίζουν. ∆εν παίζει ρόλο ανζεις στην επαρχία ή στην πρωτεύουσα…Ησκηνή, εποµένως, δεν έχει σχέση µε τορόλο…

ΣΣυυννέέννττεευυξξηη:: ΜΜααττθθααίίοοςς ΦΦρρααννττζζεεσσκκάάκκηηςς

ΦΦωωττοογγρρααφφίίεεςς µµεε θθέέµµαα…… Είναι µόλις η πρώτη µου ατοµική έκθεση, αν καιασχολούµαι µε τη φωτογραφία φύσης σχεδόν 25χρόνια. Στην αρχή φωτογράφιζα κυρίως πουλιά,µιας και αυτή ήταν η πρώτη µου αγάπη, αγάπη πουέγινε επάγγελµα αφού ειδικεύτηκα ως ορνιθολό-γος και δούλεψα για µια 15ετία σε προγράµµαταπροστασίας απειλούµενων ειδών της ελληνικήςορνιθοπανίδας. Στη συνέχεια ασχολήθηκα και µεάλλα θέµατα όπως άλλα ζώα, φυτά και τοπία. Μια έκθεση δεν ήταν κάτι που επιδίωκα όλα αυτάτα χρόνια, αλλά µε την προτροπή φίλων άρχισα νατο σκέφτοµαι και τελικά το πήρα απόφαση. Πρό-σφατα, κάνοντας την αρχή, συµµετείχα σε δύοοµαδικές εκθέσεις της Εληνικής ΟρνιθολογικήςΕταιρείας, φυσικά µε θέµα τα πουλιά. Συζητώνταςµε τον Γιώργο Σκανδάλη, αποφασίσαµε να οργα-νώσουµε µαζί την πρώτη έκθεση στον νέο εκθε-σιακό χώρο που διαµόρφωσε στο υπόγειο τουβιβλιοπωλείου του «το ΒΙΒΛΙΟ».Μετά από σκέψη αποφάσισα η έκθεση να µηναφορά σε φωτογραφίες που αποτυπώνουν τέλειατο θέµα τους και το περιβάλλον τους, να µην είναιτύπου καρτ-ποστάλ, µε τις τέλειες λεπτοµέρειεςκαι την πιστή απόδοση. Τα 23 θέµατα που παρου-σιάζονται στην έκθεση, αποτυπώνουν τη φύσηµέσα από ένα πιο «καλλιτεχνικό» πρίσµα, αποτε-λούν µια άλλη µατιά στη φύση. Ουσιαστικά είναι τοαποτέλεσµα πειραµατισµών σε τεχνικές, µερικέςφορές και αποτέλεσµα της τύχης. Ελπίζω, ότι θαπροσφέρουν στους επισκέπτες διαφορετικά, απότα συνηθισµένα, στιγµιότυπα της ελληνικής φύσης.

ΑΑπποοττύύππωωσσηη ήή κκααιι κκααλλλλιιττεεχχννιικκήή δδηηµµιι--οουυρργγίίαα;;Η φωτογραφία φύσης µπορεί να είναι και τα δύο.Στην περίπτωσή µου ξεκίνησε καθαρά ως προ-σπάθεια αποτύπωσης και ήταν ένα µέσο να µάθωπιο εύκολα τα είδη πουλιών. Στα πρώτα βήµατα µεαπασχολούσε περισσότερο πως θα εντοπίσω καιπως θα προσεγγίσω το θέµα, κάτι που απαιτείγνώση των συνηθειών και των αναγκών κάθε εί-δους και φυσικά πολύ εµπειρία. Με το πέρασµατων χρόνων και τη συσσώρευση αυτής της εµπει-

ρίας, αλλά και την µεγαλύτερη εξοικείωση των τε-χνικών της φωτογραφίας, άρχισα τα τελευταίαχρόνια να αναζητώ τη διαφορετική και µη συνηθι-σµένη προσέγγιση, τη πιο δηµιουργική φωτογρα-φία. Είναι ένας µακρύς δρόµος αναζήτησης πουµόλις άρχισα να βαδίζω. Βέβαια, δε θα πάψω νατραβώ και τις φωτογραφίες της πιστής αποτύπω-σης. Εξάλλου αυτές είναι οι φωτογραφίες, δικέςµου και των άλλων συναδέλφων, που συµβάλλουν,έστω και στο ελάχιστο ώστε το ευρύτερο κοινό ναγνωρίσει τη φύση, να την εκτιµήσει και να θελήσεινα την προστατεύσει.

ΦΦωωττοογγρρααφφίίζζεειιςς χχρρόόννιιαα ττηη φφύύσσηη,, ττιι σσεε κκρρααττάάεειι κκοοννττάά ττηηςς;;Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι µάλλον εύ-κολη. Είναι µέσα µου η φύση. Αν και γεννήθηκα καιµεγάλωσα σε αστικό περιβάλλον, δεν έβλεπα τηνώρα να φύγω από την πόλη και το επάγγελµα πουδιάλεξα είναι της υπαίθρου. Όποτε πήγαινα στοχωριό καταγωγής µου στον Γράµµο, ήταν σαν ναήµουν στο σπίτι µου. Όλη την ηµέρα πεζοπορία,αναρρίχηση, και φυσικά µελέτη της πανίδας. Ότανάλλα παιδιά ζητούσαν µοτοσικλέτα, εγώ ήθελα άρ-βυλα και αργότερα φωτογραφική µηχανή. Πιθανώςκάποιοι άνθρωποι είναι γεννηµένοι για τη φύση,όπως άλλοι την απεχθάνονται. Και το σηµαντικό-τερο! Παρ’ όλο τον χρόνο που έχω περάσει και τιςµοναδικές στιγµές που έχω ζήσει µελετώντας την,ποτέ δεν παύει να µε εκπλήσσει. Αλλά δε θεωρώότι είµαστε λίγοι αυτοί που την αγαπάµε. Αρκεί ναδει κανείς την απήχηση που έχουν τα ντοκιµαντέράγριας ζωής στο ευρύτερο κοινό. Πολλούς όµωςπρέπει να τους σηκώσουµε από τον καναπέ και να


11ηη σσυυννάάννττηησσηη ττοουυρριισσµµοούύ υυππααίίθθρροουυ κκααιι ννέέωωνν ττεεχχννοολλοογγιιώώνν

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης σε συνεργασία µε το Κέντρο Ανάπτυξης

και Προώθησης του Αγροτοτουρισµού ΓαιοΠυξίδατην υποστήριξη του ∆ιεθνούς Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Ολυµπίας για Παιδιά

και Νέους, του Νεανικού Πλάνου και του Ελληνικού ∆ικτύου Ανοικτής & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης

οορργγααννώώννεειι ααππόό 2266 έέωωςς 2299 ΙΙοουυννίίοουυ 22001100 σστταα ΧΧααννιιάά ττηηνν11ηη σσυυννάάννττηησσηη ττοουυρριισσµµοούύ υυππααίίθθρροουυ κκααιι ννέέωωνν ττεεχχννοολλοογγιιώώνν

µµεε ττοο γγεεννιικκόό ττίίττλλοο

«Ανιχνεύουµε την Ελιά και το Λάδι µε την τεχνική της κινούµενης εικόνας-animation»

ΣΣεε πποοιιοουυςς ααππεευυθθύύννεεττααιιΗ θερινή συνάντηση απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθµιας και ∆ευτερο-

βάθµιας Εκπαίδευσης, σε διευθυντές σχολείων, σχολικούς συµβούλους, υπεύθυνουςΣχολικών ∆ραστηριοτήτων και Σχολικού Επαγγελµατικού Προσανατολισµού, σε εκπαι-δευτές ενηλίκων, σε εργαζόµενους σε κυβερνητικούς και µη κυβερνητικούς οργανισµούςπου ασχολούνται µε εκπαιδευτικά προγράµµατα, σε φοιτητές και µαθητές καθώς και σεκάθε άτοµο που επιθυµεί να διευρύνει τους ορίζοντες και τις γνώσεις του.

ΠΠλληηρροοφφοορρίίεεςς –– εεγγγγρρααφφέέςς :: hhttttpp::////eelliiaakkaaiiaanniimmaattiioonn22001100..bbllooggssppoott..ccoomm//ΤΤηηλλ.. 66997744773399112222 -- mmaaiill:: iinnffoo@@ppee--kkrriittiiss..ggrr

Ελιά και Animation

ΒΒιιοογγρρααφφιικκόό ΣΣηηµµεείίωωµµαα

ΟΑναστάσιος Σακούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά κατάγεται από τους Χιονιάδες, στα Μαστο-ροχώρια Ιωαννίνων. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, στο Τµήµα της ∆ασολογίας και Φυσικού Περι-βάλλοντος του Αριστοτέλειου Πανεπιστηµίου, απ’ όπου αποφοίτησε το 1991. Στη διάρκεια των

φοιτητικών του χρόνων άρχισε να ασχολείται µε την παρατήρηση και µελέτη της άγριας ζωής και τη φω-τογραφία. Συνέχισε τις σπουδές του στα Χανιά, στο Μεσογειακό Αγρονοµικό Ινστιτούτο, κάνοντας έτσιτην πρώτη του επαφή µε την Κρήτη. ∆ραστηριοποιήθηκε στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία από το1987, στην οποία εργάστηκε για 3 χρόνια και αργότερα διετέλεσε και γενικός γραµµατέας για µία θη-τεία 2 χρόνων. Όλα αυτά τα χρόνια εργάστηκε σε σηµαντικά προγράµµατα προστασίας και διαχείρισηςπροστατευόµενων ειδών και περιοχών. Το πρόγραµµα όµως που τον επανέφερε στην Κρήτη και τα Χανιάήταν αυτό για την προστασία του Γυπαετού, το οποίο τον έφερε σε επαφή µε το Μουσείο Φυσικής Ιστο-ρίας Κρήτης, Πανεπιστήµιο Κρήτης. Έτσι, από το 1998 ζει και εργάζεται πλέον µόνιµα στο νησί όπου,µεταξύ άλλων, ασχολείται µε τη φωτογραφία της φύσης του και κυρίως των πουλιών. Φωτογραφίες του,µε θέµα πάντα τη φύση, έχουν δηµοσιευθεί κυρίως σε ελληνικά περιοδικά και βιβλία και έχουν χρησι-µοποιηθεί σε πληθώρα ενηµερωτικών φυλλαδίων και αφισών, µε σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοι-νού σε ζητήµατα προστασίας της άγριας ζωής. Προσωπικές του εκδόσεις αποτελούν το φωτογραφικόλεύκωµα «Στιγµιότυπα της Κρητικής Φύσης» (αγγλικός τίτλος Moments of Cretan Nature) και το post-card book «Φυσικά… Κρήτη» (αγγλικός τίτλος Naturally… Crete).


ξαναβρούν την αίσθηση της φύσης. Η πραγµατικότητα είναι πολύ πιοόµορφη από την πιο όµορφη σκηνή στην τηλεόραση. Και πολλές φορέςδε χρειάζεται να πας µακριά. Μέσα στην πόλη των Χανίων η άγρια ζωήµας περιβάλλει. Έντοµα, ερπετά, πουλιά, ακόµα και άγρια θηλαστικά,ζουν και κινούνται στα πάρκα και στους κήπους.

ΦΦύύσσηηΗ φύση παρέχει ποικίλες υπηρεσίες, όπως καθαρισµό του νερού, αν-τιπληµµυρική προστασία, παραγωγή τροφής και αποθήκευση άνθρακα.Παρ’ όλα αυτά, τα κέντρα αποφάσεων τις αγνοούν ή τις υποτιµούν,επειδή οι υπηρεσίες των οικοσυστηµάτων και η βιοποικιλότητα δεναποτιµώνται µε όρους αγοράς. Ως αποτέλεσµα, η απώλεια της βιο-ποικιλότητας συνεχίζεται ασταµάτητα και επιταχυνόµενα και µπορείνα επηρεάσει αρνητικά την ανθρώπινη ευηµερία και το παγκόσµιο ΑΕΠ.Π.χ. από µόνη της η απώλεια οικοσυστηµάτων τροπικών δασών ευ-θύνεται για περίπου το ένα πέµπτο των παγκόσµιων εκποµπών αε-ρίων του θερµοκηπίου, µε αντίκτυπο στην κλιµατική αλλαγή, καθώςκαι στην ασφάλεια τροφής, αποθεµάτων πόσιµου νερού και ενέργειας.

Η ένταση της αστικοποίησης και η αύξηση των υποδοµών, η υπερεκ-µετάλλευση των φυσικών πόρων, η κάθε είδους ρύπανση και η εισα-γωγή ξενικών ειδών στα οικοσυστήµατα βλάπτουν πολύ τηβιοποικιλότητα. Έτσι, στο σύνολο της Ευρώπης, απειλούνται το 42% τωνθηλαστικών, το 15% των πτηνών και το 52% των ψαριών του γλυκούνερού. Παράλληλα, πάνω από 1.000 είδη φυτών απειλούνται µε εξαφά-νιση ή τελούν υπό εξαφάνιση. Η µείωση της βιοποικιλότητας απασχολείιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΗΕ και η ανάσχεση αυτής τηςµείωσης αποτελεί πρώτη προτεραιότητά της. Μάλιστα το 2010 αποτε-λεί το ∆ιεθνές Έτος Βιοποικιλότητας. Άρα η προστασία της φύσης δεναφορά τους λίγους, που κάποτε θεωρούνταν γραφικοί, αλλά όλους µας.

ΠΠεερριιββάάλλλλοοννΠλέον είναι αντιληπτό από πολλούς ότι το φυσικό περιβάλλον αντιµε-τωπίζει πολλές απειλές και ότι είναι αποτέλεσµα του δυτικού πολιτι-σµού, όπως αυτός διαµορφώθηκε κατά τον 20ο αιώνα. Υπερπαραγωγή,υπερκατανάλωση, συνεχή αύξηση των ενεργειακών µας αναγκών. Αυτάείχαν προβλεφθεί πριν από 4 και 5 δεκαετίες, αλλά όσοι τα εξέφραζαντότε θεωρούνταν αντιδραστικοί. Ακόµα και σήµερα, αν συζητήσεις τέτοιαθέµατα δεν είναι λίγοι αυτοί που θα σε χλευάσουν, παρ’ όλο που το πε-ριβάλλον και η προστασία του έγινε της µόδας, µε τα καλά αλλά και ταπολλά κακά που αυτό συνεπάγεται. Εξηγούµαι. Το περιβάλλον κατα-στρέφεται στο µεγαλύτερο ποσοστό από τις επιλογές των εταιριών-κο-λοσσών που ελέγχουν την παραγωγή ενέργειας, την παραγωγή καιδιακίνηση τροφίµων, τις φαρµακοβιοµηχανίες κλπ. Σήµερα, οι ίδιες εται-ρίες εµπορεύονται και την προστασία του περιβάλλοντος. Προϊόντα «οι-κολογικά», περιβαλλοντικό προφίλ, «καθαρή» ενέργεια και άλλα πουµας πλασάρουν. Ο κόσµος βέβαια αγοράζει αυτά τα προϊόντα και τιςυπηρεσίες και έτσι νοιώθει ότι συµβάλλει στον κοινό, απώτερο σκοπό,αλλά εξαιρώντας τις περιπτώσεις που αυτά τα προϊόντα είναι «µαϊµού-δες» και δυστυχώς είναι πολλά, µπορεί κάποιος να µου εξηγήσει γιατίθα πρέπει να πληρώνω ένα «φιλοπεριβαλλοντικό» απορρυπαντικό ή ένα

υβριδικό αυτοκίνητο 30 και 40% περισσότερο, όταν µάλιστα αφορά έναθέµα ζωτικής σηµασίας; Προφανώς οι εταιρίες αυτές βρήκαν άλλοντρόπο να συνεχίσουν το φαγοπότι. Τις επιλογές τους όµως τις πληρώ-νουν ήδη εδώ και πολλά χρόνια πολλοί λαοί και ο όρος «περιβαλλοντι-κός» πρόσφυγας έχει µπει στο λεξιλόγιό µας.

ΠΠοολλιιττιισσµµόόςςΟ πολιτισµός και η φύση είναι συνυφασµένα. Ένας µεγάλος φυσιογνώ-στης, µου διαφεύγει το όνοµά του, έλεγε χαρακτηριστικά ότι ο πολιτι-σµός γεννιέται µε την πρώτη τσεκουριά και πεθαίνει µε την πτώση τουτελευταίου δέντρου. Οι πολιτισµοί έχουν διαµορφωθεί από το περιβάλ-λον στο οποίο αναπτύχθηκαν. Αρκεί να αντιπαραβάλλει κανείς πολιτι-σµούς που αναπτύχθηκαν σε ζεστά ή παγωµένα περιβάλλοντα, σε ξηράή υγρά, σε ορεινά ή νησιωτικά. Γίνεται αµέσως αντιληπτή η επίδρασητου φυσικού περιβάλλοντος, στην αρχιτεκτονική, στην αγροτική παρα-γωγή, στις τέχνες κλπ. Αλλά και ο πολιτισµός διαµορφώνει το φυσικό πε-ριβάλλον. Ζούµε στην Κρήτη, στη Μεσόγειο, όπου η επίδραση τουανθρώπου στη φύση είναι πιο µακρόχρονη από οπουδήποτε αλλού. Ηµοναδική φύση της Μεσογείου, τα υπέροχα παραδοσιακά ανθρωπογενήτοπία, ο υψηλός ενδηµισµός, η παρουσία ειδών σε µεγαλύτερους πλη-θυσµούς απ’ ότι σε άλλα µέρη της Ευρώπης, αλλά και η εξαφάνιση αρ-κετών ειδών είναι αποτέλεσµα αυτής της µακρόχρονης παρουσίας τουανθρώπου. Ο δυτικός πολιτισµός, µε την αλαζονεία που τον διακρίνεικαι ο οποίος πηγάζει από την ανάπτυξη της τεχνολογίας, θεωρεί ότιµπορεί να ελέγξει το περιβάλλον και τις φυσικές δυνάµεις και στη χει-ρότερη περίπτωση, εάν κάτι πάει στραβά, να διορθώσει την κατάσταση,κάτι που βέβαια είναι ουτοπικό. Η διαφορά του σηµερινού, δυτικού πο-λιτισµού από άλλους πολιτισµούς παλιούς αλλά και σύγχρονους είναι ηθεώρηση ότι ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο και η φύση υπάρχει για νατον εξυπηρετεί. Οι άλλοι πολιτισµοί θεωρούν τον άνθρωπο ένα απλόσυστατικό του φυσικού περιβάλλοντος και προτάσσουν τον σεβασµό στηφύση.

ΑΑννάάππττυυξξηηΗ ανάπτυξη αποτελεί ζήτηµα θεώρησης. Το παρόν µοντέλο έχει αποτύ-χει. Παρείχε µια εφήµερη αίσθηση ευηµερίας, αλλά σήµερα βιώνουµε σεπαγκόσµια κλίµακα τόσο την οικονοµική ύφεση όσο και τα τεράστια πε-ριβαλλοντικά προβλήµατα. Σίγουρα αυτό το µοντέλο χρειάζεται αναθε-ώρηση, αλλά απαιτεί µεγάλη συζήτηση για το ποια µορφή πρέπει ναπάρει και τα όρια που θα πρέπει να καθοριστούν. Στη συζήτηση αυτήθα τεθούν πολλά ζητήµατα, πολλοί θα προασπίσουν τα συντεχνιακάσυµφέροντά τους και σίγουρα οι µεγάλες εταιρίες και τα επενδυτικάσυµφέροντα θα προσπαθήσουν να διαµορφώσουν και να εκµεταλλευ-

τούν το νέο µοντέλο. Πλέον, στη ζωήµας έχει µπει ο όρος «Πράσινη Ανά-πτυξη», η οποία όµως, ανάλογα απόποιόν εκφέρεται σηµαίνει και διαφο-ρετικά πράγµατα, που δεν είναι απα-ραίτητα καλά. Τρανταχτό παράδειγµααποτελούν οι Ανανεώσιµες ΠηγέςΕνέργειας και ειδικότερα η αξιοποί-ηση της αιολικής ενέργειας, πουαποτελεί λόγω της κλιµατικής αλλα-γής, πρώτη προτεραιότητα. Αυτή τηστιγµή, λαµβάνει χώρα, στο όνοµατης πράσινης ανάπτυξης, η τελικήδιαµόρφωση νοµοσχεδίου για τη χω-ροθέτηση και την επιτάχυνση τωνδιαδικασιών αδειοδότησης των ΑΠΕ,όπου στο όνοµα της κλιµατικής αλ-λαγής, θυσιάζεται η διασφάλιση τηςπροστασίας της βιοποικιλότητας.Θεωρώ, όπως και πολλοί άλλοι, ότιτα κριτήρια της αδειοδότησης και ητελική χωροθέτηση πρέπει να συν-διαµορφώνονται µε την ανάγκη γιαπροστασία της φύσης και της βιοποι-κιλότητας και για τον σκοπό αυτόαπαιτείται ολοκληρωµένος χωροτα-ξικός σχεδιασµός και φυσικά απο-κλεισµός των περιοχών υψηλήςβιοποικιλότητας. Πάνω απ’ όλα να µηγίνεται αποκλειστικά βάσει επενδυ-τικών προτιµήσεων και αιολικού δυ-ναµικού. Ακούγονται σχέδια, και στηνΚρήτη, για τεράστια αιολικά πάρκα,εκατοντάδων ανεµογεννητριών, σεθέσεις µε παρουσία σηµαντικώνειδών αρπακτικών πουλιών και διέ-λευση αποδηµητικών ειδών, µε κίν-δυνο την αύξηση της θνησιµότητάςτους από ατυχήµατα πρόσκρουσης.Για να έχουµε λοιπόν µια επιτυχη-µένη αλλαγή στο µοντέλο ανάπτυξηςδε θα πρέπει να γίνουν συµβιβασµοίκαι να µη θυσιάζονται κάποιες παρά-µετροι στο όνοµα άλλων.

«Οι πολιτισµοί έχουν διαµορφωθεί από τοπεριβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκαν… Αλλά και ο πολιτισµός διαµορφώνει το φυσικό περιβάλλον…»

Τάσος Σακούλης, φωτογράφος φύσης

ΣΣυυµµµµεεττοοχχήή σσττιιςς οοµµααδδιικκέέςς εεκκθθέέσσεειιςς::«Ελλάδα Ταϊβάν: Ταξιδεύοντας µε τα πουλιά» 17-28 Ιουνίου 2009,στο Πάρκο «Τρίτσης», Ίλιον, Αττική, η οποία συνδιοργανώθηκε απότην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και τη ∆ιπλωµατική Αρχή τηςΤαϊβάν«Ταξιδεύοντας µε τα πουλιά» (22 Οκτωβρίου 2009 - 31 Ιανουαρίου2010) που συνδιοργανώθηκε από την Ελληνική Ορνιθολογική Εται-ρεία και τον ∆ιεθνή Αερολιµένα Αθηνών και παρουσιάστηκε στο Κέν-τρο Περιβαλλοντικής Πληροφόρησης του αεροδροµίουΟι 2 παραπάνω εκθέσεις θα περιοδεύσουν το 2010 σ’ όλη την Ελ-λάδα

Αόρατοι Φίλοι


Οι άνθρωποι γύρω δεν την καταλάβαιναν. Έβγαινε από το σπίτι της µόνο για να πάειστη δουλειά, άντε και στο σούπερ µάρκετ. Και µετά, πάλι µέσα. Εδώ και χρόνια δενείχαν δει κανέναν, ποτέ , να µπαίνει στο σπίτι της. Μήτε φίλο, µήτε συγγενή . «Μο-

νόχνοτος άνθρωπος» ψιθύριζαν πίσω απ’ την πόρτα της, µα τους έκαµε εντύπωση που δενήταν σκοτεινιασµένη. Το χαµόγελο δεν έλειπε απ το πρόσωπό της και αυτό δεν ήταν λο-γικό…. Μέχρι που µια µέρα, εκεί ανάµεσα στο «καλησπέρα, ήρθα για τα κοινόχρηστα», τηςτο πέταξε η διαχειρίστρια απ’έξω απ’έξω… «τόσο νέα κοπέλα και να ζεις κλεισµένη µέσαστο σπίτι…. σαν φυλακισµένη… κρίµα είναι από τον Θεό». Μόνη; Χαµογέλασε µε στωι-κότητα και απλά έκλεισε την πόρτα της! Ναι, βιάζονταν λίγο…. Να επιστρέψει στον κόσµο,τον κόσµο της. Γιατί ο κόσµος ολόκληρος ήταν εδώ, στο σπίτι της. Αλλά πώς να το εξηγήσεις αυτό «εκείέξω»; Οι φίλοι της, οι αληθινοί, ήταν εδώ. Και τους άνοιγε την πόρτα της καθηµερινά, όχιγυρνώντας το µεταλλικό πόµολο, αλλά πατώντας ένα ασηµένιο κουµπάκι. Έπινε καφέ µετους φίλους της όποτε ήθελε και κυρίως όποτε µπορούσε, χωρίς να χρειάζεται να ντυθεί, να βαφτεί και να βγει έξω. Και ξέρεις, οι φίλοι της ήταν δίπλα της στην κάθε στιγµή της.

Στην χαρά και στη λύπη, στην υγεία και την αρρώστια. Μπορεί να µηντης άγγιζαν το χέρι, αλλά της άγγιζαν την καρδιά. Οι φίλοι της ήταν επι-λογή της, δεν ήταν φίλοι από ανάγκη. Τους κρατούσε δίπλα της , όπωςκαι εκείνοι την κρατούσαν στην καρδιά τους, γιατί ταίριαζαν οι ιδέεςτους, οι χαρακτήρες τους αν και καµιά φορά ολότελα διαφορετικοί. Έµ-παινε στα σπίτια τους καθηµερινά. Τους δίδασκε και µάθαινε από αυ-τούς. Κυρίως γεωγραφία….

Έµαθε ποια είναι η πρωτεύουσα της Ιορδανίας και κατάλαβε πως είναι δυνατόν να ευτυ-χήσει ένας γάµος από συνοικέσιο. Έµαθε πως στην καρδιά της Αιγύπτου , Χριστιανοί καιΜουσουλµάνοι αγαπιούνται σαν αδέλφια και είδε πως τη διαφορά στο θρήσκευµα την κα-ταλαβαίνεις µόνο από τα ονόµατα. Έµαθε πως στο Ισραήλ εξακολουθούν να ζουν Παλαι-στίνιοι και µάλιστα πως είναι , κατ’ ανάγκη, πιο µορφωµένοι από έναν µέσο Ευρωπαίο,καθώς υποχρεωτικά µαθαίνουν τουλάχιστον τρεις γλώσσες για να µπορέσουν να είναι αν-ταγωνιστικοί στην ίδια τους τη γη. Έµαθε πως στον Καναδά τα καλοκαίρια είναι εξίσουζεστά µε αυτά στην πατρίδα της και οι χειµώνες τροµεροί και πως δεν είναι όλοι οι Αµε-ρικάνοι υπερόπτες. Έµαθε πως οι Εγγλέζοι δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την πολιτικήκαι την επικαιρότητα, και πως καταναλώνουν περισσότερο αλκοόλ από ότι νερό. Έµαθεπως η Τουρκία έχει πολύ καλά πανεπιστήµια και πως οι Τούρκοι θέλουν πολύ να ταξιδέ-ψουν στην Ελλάδα, αλλά φοβούνται! Έµαθε ακόµη πως η ίδια ιστορία είναι γραµµένη µε εντελώς διαφορετικό τρόπο σε κάθεχώρα, ανάλογα µε την θέση που η χώρα κατείχε σε αυτή. Πως αν δεν ζήσεις έναν πολιτι-σµό από «µέσα», δεν πρόκειται ποτέ να τον καταλάβεις. Πως όλοι οι άνθρωποι τελικά εί-µαστε ίδιοι. Έχουµε τις ίδιες αγωνίες και τους ίδιους φόβους, µόνο που τα ντύνουµε µεάλλα ονόµατα. Έµαθε να αποδέχεται κάτι ακόµη και αν δεν συµφωνεί µαζί του. Να αγαπάειτο διαφορετικό και να µην φοβάται ότι δεν της µοιάζει. Έµαθε να κάνει διάλογο µε επι-χειρήµατα και όχι µε απόψεις. Έµαθε να δέχεται και να εµπιστεύεται! Και όλα αυτά, µέσααπό ένα πολύ µικρό παράθυρο… µια οθόνη!Οι φίλοι της, η αληθινή της οικογένεια, ήταν πάντα δίπλα της. Με µια αναπάντητη στο κι-νητό για «καληµέρα» και ένα ηλεκτρονικό χαµόγελο για «κάνε κουράγιο». Με άδολη καιαµέριστη αγάπη. Και κυρίως, µε απόλυτο σεβασµό στην ιδιωτικότητά της. Τους έδινε όσαήθελε και τίποτε περισσότερο. Και αν οι υπόλοιποι δεν µπορούσαν να τους δουν, καθό-λου δεν την ένοιαζε! Ούτε καν έµπαινε στην διαδικασία να τους εξηγήσει πως γίνεταιµέσα από το «απρόσωπο» διαδίκτυο , να συναντάς και να δένεσαι µε ανθρώπους τόσο,ώστε η παρουσία τους να αλλάζει τη ζωή σου! Όλες αυτές οι σκέψεις, γύρναγαν στο µυαλό της καθώς κατευθύνονταν από την πόρτα,στο δωµάτιό της. Μα µόλις είδε το «νέο µήνυµα» στην φωτισµένη οθόνη, οι σκέψεις χά-θηκαν και ένα τεράστιο και ειλικρινές χαµόγελο σχηµατίστηκε στα χείλη της. Συνειδητο-ποίησε πως ένιωθε λίγο σαν όπως τότε που ήτανε παιδί, που έπαιζε και σκάρωνε ιστορίεςµε φίλους φανταστικούς κατά τη γνώµη των µεγάλων. Μόνο που τώρα πια οι φίλοι δενήταν φανταστικοί ! Ήταν µόνο φίλοι αόρατοι!

Γράφει ηΣοφία

Τσουρλάκη

«Έχω ένα κακό προαίσθηµα. Κάτι παράξενο συµβαίνει. Μα νόµιζα πως είχαν τελειώσει όλα. Ποιος αντι-στέκεται στο σκοτάδι µου; Πρέπει γρήγορα να τον βρω. Ένας ανόητος µπορεί να καταστρέψει όλα όσαέστησα µε τόσο κόπο. Η Μάγισσα τσιρίζει κι ένα τεράστιο σαλάχι εµφανίζεται τρέµοντας µπροστά της.-Τσακίσου. Στην πολιτεία δίχως όνειρα. Τα σχέδιά µου για παντοκρατορία κινδυνεύουν... Πρέπει να βρωαυτόν που ονειρεύεται! Το σαλάχι σα φωτεινός δίσκος απογειώνεται µέσα από τη θάλασσα. Πετάει η Μά-γισσα πάνω από τα σπίτια και τρυπάει µε τα µάτια της το σκοτάδι και βλέπει πίσω από τους τοίχους τουςανθρώπους να κοιµούνται βαθιά έναν ύπνο δίχως όνειρα. –Κι όµως, κάποιος µου ξεφεύγει. Κάποιος ονει-

ρεύεται ν’ αποδράσει απ’ την ωραία µου φυλακή, φωνάζει η Μάγισσα».Η γενιά µου (οι άνθρωποι που σήµερα κλείνουµε την τέταρτη δεκαετία τηςζωής µας) κάναµε πολλά όνειρα. Το επέτρεπαν άλλωστε οι συνθήκες. Ταεφηβικά µας χρόνια συνέπεσαν µε τα χρόνια, κατά τα οποία η ελληνική κοι-νωνία έβγαινε από το συντηρητικό καβούκι της και βηµάτιζε µε ρυθµό πιο φι-λελεύθερο και εξωστρεφή. Η ελληνική οικογένεια προσπαθούσε να µετριάσειτην αυταρχικότητά της και να παραχωρήσει µέρος των κυριαρχικών δικαιω-

µάτων της στα νεότερα µέλη της. Η πανηγυρική άνοδος του σοσιαλισµού έφερνε χειραφέτηση, νεωτερι-σµούς, ακρότητες και πολύ χρήµα από την Ευρώπη, καθώς συνέπιπτε µε την ένταξη της χώρας µας στηντότε Ε.Ο.Κ. Τα όνειρα της γενιάς µου όµως δεν είχαν να κάνουν µε πολυτελή τετράτροχα και µεζονέτες µε πισίνα.Ήταν πιο προσγειωµένα, ή, αν θέλετε πιο πεζά. Είχαν να κάνουν µε την επαγγελµατική σταδιοδροµία καιτην ποιότητα ζωής µας. Ονειρευόµασταν να σπουδάσουµε, να σταθούµε στα πόδια µας οικονοµικά, να ξα-λαφρώσουµε τους γονείς µας από τα προσωπικά µας έξοδα, να τους προσφέρουµε ηθική ικανοποίηση,να τους δικαιώσουµε για τις στερήσεις που πέρασαν, για να προκόψουµε εµείς. Η µητέρα µου µού έλεγε:«Σπούδασε, για να µην έχεις κανέναν ανάγκη. Εσύ θα αποφασίζεις γι’ εσένα κι όχι οι άλλοι».Κάποιοι από εµάς επιλέξαµε το λειτούργηµα του εκπαιδευτικού. Όταν ολοκληρώσαµε τις σπουδές µας,ήµασταν για το σύστηµα πολύ νέοι. Σήµερα πάλι είµαστε πολύ µεγάλοι. Μπορεί και «άχρηστοι», αφούδεν είµαστε και τίποτε το ιδιαίτερο, ένα πτυχίο πανεπιστηµίου έχουµε µόνο στα χέρια µας. Μόνο που αυτότο αποκτήσαµε µπαίνοντας στις σχολές χωρίς οι γονείς µας να σκάσουν εκατοµµύρια, για να αγοράσουντα θέµατα των εξετάσεων. Και δεν διεκδικήσαµε και τίποτα παραπάνω απ’ αυτό που επιλέξαµε να υπη-ρετήσουµε µε αγάπη, ζήλο και συνέπεια. ∆εν παραποιήσαµε δα και τα βιογραφικά µας, για να καταλάβουµευπουργικούς θώκους. Βγήκαµε από δηµόσια σχολεία, σε εποχές που δεν ήταν καθόλου αυτονόητο ότι τηνκοπανάµε από το σχολείο, για να διαβάσουµε στο σπίτι ή να µελετήσουµε στο φροντιστήριο. Μέντορέςµας είχαµε τους ∆ασκάλους µας που µας εµφύσησαν την αγάπη για το εκπαιδευτιλίκι. Τους ∆ασκάλουςµας, που δίδασκαν όχι µόνο µε τα λόγια τους αλλά και µε τις πράξεις τους. Αξιολογητές στη συνέχεια τουςµαθητές µας, µε πολλούς απ’ τους οποίους είµαστε σήµερα συνάδελφοι.Σε πολλούς από τη γενιά µου το σύστηµα µάς κλείνει την πόρτα κατάµουτρα. Και οριστικά. Μας κάνειέξωση, µας θυροκολλεί και εξώδικο. Είµαστε µεγάλοι για τις σχολικές αίθουσες, πλεονάζουµε, είµαστεασύµφοροι, αντιπαραγωγικοί.( Άσχετα αν δεν πήραµε ποτέ 13ο και 14ο µισθό ή επίδοµα έγκαιρης προ-σέλευσης). Γι’ αυτό και δεν χρειάζεται καν να αποκτήσουµε ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώµατα.Και µε τα όνειρα τι γίνεται; Η Μάγισσα θα νικήσει; Στο παραµύθι, µε το οποίο ξεκίνησα αυτό το σηµείωµάµου, το τέλος είναι καλό. Τα παιδιά µου το ακούνε τα βράδια πάντα µε ανακούφιση. Στο παραµύθι της ζωήςµας όµως το τέλος έρχεται όταν σταµατήσουµε να ονειρευόµαστε. Γι’ εµάς, για τα παιδιά µας, για τονκόσµο ολάκερο...

Γράφει η ΜαρίαΚρέτση

Παραµύθι δίχως τέλος

ΑΑννττίί νναα σσυυννοοµµιιλλώώ µµεε ττοονν εεααυυττόό µµοουυ ααννααλλώώννοοµµααιι σσττηηννππρράάξξηη..Κουρασµένος αφήνω το σώµα να χαθεί στην γοητεία τηςΆνοιξης.Αποµακρύνοµαι στο φως των δικών σου µατιών. Ο καθρέπτης χωρίς την παραµορφωτική του αντανάκλασηµε γυµνώνει εντελώς. Μπροστά σου νοιώθω καινός και πλήρης.Πλήρωσα βέβαια µε φρικτούς πόνους τα ανοµήµατα µιαςζωής. Εξάντλησα κάθε οικονοµία του παρελθόντος, µισθούς, πε-ριουσία και την κληρονοµιά του θείου Τάκη. Έµεινα σε βρόµικους δρόµους, σε χαµένα όνειρα, σε χα-λασµένα απογέµατα χωρίς φως.Πέρασε τώρα η πιο δύσκολη φάση της αποπληρωµής. Και οι διώχτες – µονιασµένοι στην κοινή διεκδίκηση- ησυ-χασµένοι.

Τώρα µόνο οι νέοι τόκοι µε κατατρώγουν.

ΗΗ σσππεείίρρααΑναλώθηκα στην ανάγνωση, για µια φορά που φάνταζε ητελευταία, ενός παλιού βιβλίου. Ποτισµένου µε αρώµαταπαροδικών αντιφάσεων, δακρύων, περαστικών κοριτσιών,γενικότερα µε παρελθόντα περιστατικά µιας ασήµαντηςζωής. Ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, χωµένος στη µικρή σο-φίτα.

Με άλυτες απορίες και αναπάντητα ερωτήµατα, που και οίδιος είχα ξεχάσει το πότε και το πώς -ιδίως αυτό- είχαντεθεί. Θέλησα να µετρήσω τις δυνάµεις µου, κόντρα στις ανα-µνήσεις … Ίσια µε το παρελθόν µου. Να το βρω µπροστά µου.Αναλώθηκα στην απόγνωση του τότε. Το ήξερα καλά, βρέ-θηκα σε πεθαµένες συντροφιές. Σε µέρες χαµένες, αδει-ανές… Ή σε κείνες που µε γέµιζαν θλίψη και ντροπή…Σε µέρες που προκαλούν πόνο…Κλείστηκα στη µοναξιά. Σε µακρινές διηγήσεις του µυα-λού. Σε θολές φωτογραφίες. Ακούµπησα στο παράθυρο το άρωµα του απογευµατινούκαφέ, παρατηρώντας τη γαζία να ανθίζει. Ανταµώνω καιχάνω τη λήθη.Αναρωτιέµαι για τον κύκλο του χρόνου, γυρίζει και χάνε-ται, µετρά και αποτραβιέται, ικανός και αυτάρκης στη δικήτου πορεία .Ταυτόχρονα, ξεγραµµένοι φίλοι µε καλούν σε µια γιορτήαποχαιρετισµού. Ξαναπήγα, έγιναν οι απαραίτητες συ-στάσεις, τόσα χρόνια εναπόθεσαν µια θλιµµένη πραγµατι-κότητα, πάνω στα πρόσωπα µας. Μια γαλήνια όψη ή µιακυνική αδιαφορία ; ∆εν θα ξαναπάω. Έδωσα όρκο - σεποιόν θεό ; - να πετάξω το βιβλίο στις φωτιές του αύριο.Να θάψω την ασήµαντη ζωή µας - νεκροθάφτης εγώ µιαςολόκληρης εποχής. Κράτησα τον όρκο. Τον υπηρετώ πιστά. Κράτησα, βέβαια και σηµεία αναφοράς.∆ύο από τα γράµµατα σου, τη µελαγχολία του Φάνη, τοκόκκινο πουλόβερ, τa όνειρά µας του φθινοπώρου.

Για τις πορείες του σήµερα.

ΚΚρρυυφφόόςς ππόόθθοοςςΗ πόλη το βράδυ είναι γλυκιά. ∆ίχως βουή, δίχως ανθρώ-πους.Στιγµές - βυθισµένες στο σκοτάδι - ανταµώνουν τη φαν-τασία και τον έρωτα.Η νύχτα επιτελεί ακούραστα την αποστολή της …Απλώνει το πέπλο της αγωνίαςκαι της γαλήνηςΣµίγει σαν γυµνά κορµιά, συ-νείδηση, πίστη, όνειρο Υπερβάλλει, ως αυθεντικόςπροβοκάτορας, τη µοναδική γοη-τεία της Και σωπαίνει. Κρυφακούει Ανιχνεύει Θερίζει θύελλες. Η πόλη ζωντανή µέσα στη σιωπηλή νύχτα. Ιδρωµένη απότο ξέφρενο πάθος για δόσιµο.Αδύναµοι - εµείς - χωµένοι σε µιαν άκρη. Προφυλαγµένοι σε τέσσερις τοίχους, µε ακρογιαλιές σεπίνακες … Μια ζωή µες στο φως µας ξενίζει των αστεριών η σύν-θεση. Η µυστική συµφωνία της εναλλαγής.Έξεις άγχους και φόβου.

Βαθιά κρυµµένες από την έλλειψη.


Γράφει ο Αντώνης

Ν. Χελιδώνης

3 ποιήµατα

Πω πω µαγκιά! Τα είπε όξω από τα δόντιαλέµε! Μπράβο του! Ο εκ γενετής αρι-στερός, όπως δηλώνει, Γρηγόρης Ψα-

ριανός. Μ’ επαναστατικό βιογραφικό λέµε.Μέλος του παράνοµου Ρήγα Φεραίου από το1972, ήτανε και στις καταλήψεις της Νοµικήςκαι του Πολυτεχνείου! Μετά λέει συµµετείχεσε δράσεις σε γειτονιές µέσω συλλόγων, κι-νηµάτων κι άλλων επαναστατικών πραγµάτων.Εµένα τώρα τι µου θυµίζει αυτό; Έχει όµως καισυνέχεια. Εργάστηκε στο χώρο των ΜΜΕ, τουΤύπου και του Βιβλίου! Κουλτούρα λέµε! Όχιπαίζουµε! Ή είσαι αριστερός ή δεν είσαι! Κιεπειδή είναι πολύ αριστερός ανέβηκε στο βήµατης Βουλής και κατακεραύνωσε τους πάντες!Κυρίως τα 2 κόµµατα εξουσίας. Και κατήγγειλεότι έχουν ξαµολήσει στα ραδιόφωνα και στιςτηλεοράσεις «αναλυτές» που αλυχτάνε και κα-τηγορούν και τους 300 βουλευτές ότι ευθύ-νονται για το κατάντηµα της χώρας! Καιθίχτηκε! ∆εν φταίνε οι 300, δεν φταίνε άνθρω-ποι που εκλεχτήκαν προχθές, δεν φταίνε άν-θρωποι που εκλεχτήκαν για ένα χρόνο πριναπό δέκα χρόνια, να τους απειλούν ακόµα καιφίλοι τους και να τους λένε εσείς τα τρωτέ ταλεφτά και έχετε γονατίσει τον λαό. Είπε, ο εκγενετής αριστερός. Φωτογράφισε τον εαυτότου ή βρέχει από τη Σαχάρα σκόνη; Και µετάάρχισε η επίθεση...καταιγίδα στο δρόµο για τηνεξιλέωση...Φταίτε, είπε, τα 2 µεγάλα κόµµατα που κυβερ-νάτε την χώρα από το 1974. Βρήκε τους φταί-χτες και τους κάρφωσε άνευ κουκούλας!Λογικόν...φρόντισε να βάλει κουκούλα όµωςστους πραγµατικούς υπαίτιους.... Ο λαικισµός στα καλύτερά του. Τι είπε ο στό-µας του! Φοβερά και καταπληκτικά πράγµατα!Αυτό είναι το πλεονέκτηµα να έχεις αγωνιστικόπαρελθόν. Έµεινε άφωνη η κοινή γνώµη. Θαύ-µασε το θάρρος του κι ανταπέδωσε µε καται-γισµό συντροφικών συγχαρητηρίων. Εύγε!Μπράβο! Άξιος ο µισθός σου! Τσουνάµι συµ-παράστασης σε όλο το διαδίκτυο...πορείες απόδιάφορα επαναστατικά blogs, αναδηµοσίευσηµέρους ή και ολόκληρης της οµιλίας σε εφη-µερίδες, περιοδικά κι άλλα επαναστατικά έν-τυπα. You tube uber alles! Ο χαµός! Ο αγώναςτώρα δικαιώθηκε! Κύριε Ψαριανέ,Σας απαντώ παραθέτοντας ένα απόσπασµααπό ένα µυθιστόρηµα ενός που δεν είναι αρι-στερός... «Μπορείς, Μιχαλάκη! Μπορείς! Βασικά να δι-καιολογήσεις την απουσία µου από τον Μεγα-κλή, στο γραφείο να πεις…πες τους ότι έφυγαεπειγόντως για υπόθεση µου…κι εσύ…ναπροετοιµάζεσαι για την επανάσταση…να πε-ριµένεις το σύνθηµά µου…θα φροντίσω ναείναι εντυπωσιακό για να το καταλάβεις…αυτή

τη φορά, για να πετύχει, θα την αναλάβουµε οιαριστοκράτες…θα αποτινάξουµε τη βρωµιά καιτη µιζέρια της εργατικής τάξης αλλά κι όλουςαυτούς που την κανακεύουν να αναπνέει τονιδρώτα της κι όχι τον αέρα της ζωής, το θαύµατης φύσης, το νόηµα του κόσµου κι ολάκερουτου σύµπαντος…το νόηµα της ζωής είναι ηζωή, Μιχαλάκη, κι οι άνθρωποι το προσπερ-νάµε επιπόλαια, γιατί δεν κρύβει µέσα του κα-νένα µυστήριο…έτσι και µε την επανάσταση,πρέπει όσοι αναλάβουµε την υλοποίησή της ναστραφούµε ενάντια στους εαυτούς µας και σεόλα όσα µας έχουν οδηγήσει στην παρακµή καιστη µιζέρια…να φορέσουµε ζουρλοµανδύαστην αλαζονεία µας, στην αµάθειά µας, στονµη πολιτισµό µας, στις υπερβολές µας, στονηρωισµό µας, στον εγωισµό µας, στον ιδεαλι-σµό µας, στην ηθική µας…να κάνουµε επανά-σταση ενάντια σ’ όλα αυτά που µαςαποβλακώνουν κρατώντας τις απαιτήσεις µαςστα επίπεδα ενός καλύτερου µεροκάµατου,µιας καλύτερης περίθαλψης, µιας αξιοπρε-πούς σύνταξης για τα γηρατειά µας…να ταχέσω όλα αυτά! Να επαναστατήσουµε κατά τουµέλλοντος που µας αγχώνει να σκεφτόµαστετο σήµερα…χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς κουλ-τούρα, χωρίς θέληση για ζωή, χωρίς πίστη,χωρίς το σύµπαν των πραγµάτων να µας κάνεινα ξεχωρίζουµε από το τίποτα, τι να τα κάνειςόσα υπόλοιπα θα σου εξασφαλίσουν καλύτε-ρες συνθήκες ταφής; Ποτέ µου δεν κατάλαβαγιατί οι αριστεροί λυσσάτε µε τα δικαιώµατατων εργαζοµένων κι όχι µε τις υποχρεώσεις!Πώς θα διεκδικήσει κάποιος ένα δικαίωµα, ανδεν έχει µάθει να υπερασπίζεται τις υποχρεώ-σεις του; Αυτό να κάνεις, λοιπόν…να περιµέ-νεις το σύνθηµα…άντε τώρα…πήγαινε στοκαλό…» την επόµενη φορά που θα µε πει έτσιθα φύγω! Άκου αριστερός!»....

Θα ήθελα επίσης Κύριε Βουλευτά να σαςυπενθυµίσω ότι χάριν αυτού του καλπονοθευ-τικού εκλογικού συστήµατος, όπως δηλώσατε,είσαστε σήµερα Βουλευτής. Εκτός όµως απόεκλεγµένος αντιπρόσωπος είσαστε και άν-θρωπος των ΜΜΕ τα τελευταία 25 χρόνια.Εποµένως στηρίζετε δια της επαναστατικήςπαρουσίας σας ένα χρεωκοπηµένο σύστηµαδιότι έτσι βγάζετε το ψωµάκι σας επί χρόνια.Αν σας χαλάει λοιπόν το γεγονός της λαϊκήςκαταγραυγής αλλά και της απαξίωσης που βιώ-νουν σήµερις οι Βουλευτάδες δεν έχετε παράνα παραιτηθείτε. Αλλά δεν έχετε αρχείδια. Είσαστε τσάµπα µάγκας, όπως κι ο αρχηγόςσας που κατάφερε να παραµένει σκουπιδότο-πος ο Βοτανικός για να µην θιγούν τα κέρδητου The Mall Athens…

ΥΓ. ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ

TPOXIO∆EIKTIKA ΠYPA


Με τη φωνή των γονιών

Πάει έφυγε κι αυτή η σχολική χρονιά! Πέρασεγρήγορα µπροστά από τα µάτια µας χωρίς καλάκαλά να το καταλάβουµε. Με αγωνίες και αγώ-νες για την κατάκτηση των «αυτονόητων», µιαχρονιά γεµάτη δηµιουργικότητα. Με τη δασκάλαµας την κυρία Λευκή, που και φέτος µας έβγαλεασπροπρόσωπους, γιατί εκτός από τη γνώση,διαθέτει το ταλέντο να βρίσκει τον σφυγµό τωνδυνατοτήτων των παιδιών και να τον ανεβάζει,δουλεύοντας µε όραµα και υπευθυνότητα, κοι-τάζοντας τους γονείς κατάµατα µε αφοπλιστικήειλικρίνεια, γιατί το τετράδιο της επικοινωνίας

που χρησιµοποιεί (καιπου δυστυχώς λίγοι εξηµών το απολαµβά-νουµε) είναι αρκετά κα-τατοπιστικό, καιπροπάντων δε λέει ψέ-µατα! Σκέφτοµαι πολλές

φορές, ότι αν υπήρχαν τέτοιες κυρίες Λευκέςστην ειδική αγωγή, τα ειδικά σχολεία θα λάµ-πανε από αξιοπρέπεια! Μία χρονιά µε ερωτη-µατικά, και αµφιταλαντεύσεις. Τηρείται δεντηρείται το ωράριο ? τηρείται ή δεν τηρείται τοκαθηκοντολόγιο? Γίνεται εκπαίδευση ή φύ-λαξη? Μια χρονιά µε ελλείψεις σε ειδικότητεςκαι εκπαιδευτικούς. Αν οι µονάδες ειδικής αγω-γής λειτουργούσαν ως έπρεπε να λειτουργούν,οι γονείς δεν θα χρειάζονταν να µατώνουν οι-κονοµικά σε εξωτερικές συνεδρίες µε ιδιώτεςεκπαιδευτές το απόγευµα. Αν… ένα αν µε µε-γάλη έκταση κι ένα αχ ! γεµάτο ανηφορικούςδρόµους µε απότοµες στροφές. Μία χρονιά µεδώρα για τις µανούλες που κατασκεύασαν ταπαιδιά του σχολείου µας στο καλλιτεχνικόχωριό «Βερέκυνθος», και στο χώρο του κέν-τρου παιδικής δηµιουργίας Αγίου – Ιωάννη,άλλο ένα δείγµα απ’ τις πολλές τους δυνατό-τητες! Μία χρονιά µε εντάσεις, µε µπερδέµατασε συνεργασίες, ρόλους, και µε ένα µεγάλοκενό στη ενηµέρωση των γονέων. Με µια χρό-νια παθογένεια στις σχέσεις των γονέων µε-ταξύ τους, που αποτελεί το αγκάθι όλων των

κακών και κυρίως της στασιµότητας. Γονείςπου ενώ στις φλέβες µας κυλάει το ίδιο αδελ-φικό αίµα του αγώνα και της αγωνίας του αύριοδεν καταλαβαίνουµε την κοινή µας γλώσσα, καιενεργούµε καθαρά ατοµιστικά τρώγοντας οένας τη σάρκα του άλλου. Τι στο καλό έχουµεπια να µοιράσουµε! Με βάρκα την επιπολαι-ότητα και την απελπισία φτάνουµε στο που-θενά, χωρίς ενότητα και αλληλεγγύη κανείςσοβαρά δεν µας παίρνει και η κοινωνία και ναθέλει, δεν µπορεί να αλλάξει πρόσωπο. Και οπαραλογισµός στη δική µας περίπτωση ξέρεινα νικά τη σωφροσύνη, ανοίγοντας έτσι διά-πλατα το δρόµο στο περιβόητο «για µας χωρίςεµάς» που έχει ως ταγούς του ανθρώπουςάσχετους µε τη νοητική αναπηρία, ανθρώπουςπου λειτουργούν µε γνώµονα την προσωπικήτους προβολή, και το συµφέρον της παράταξηςπου υπηρετούν. Εκµεταλλευόµενοι το χάος τηςαπόγνωσης, προικισµένοι µε εξαιρετικά επι-κοινωνιακά τρικ µπερδεύονται σε δοµές, µπερ-δεύουν γονείς τάζοντας τους «λαγούς µεπετραχήλια», και που ξέρουν καλά να τα βάζουνόλα στο µπλέντερ σερβίροντας µας προχειρό-τητες. Η πραγµατικότητα όµως είναι µία καιστέκεται όρθια, όσο κι αν βάλλεται από «πα-λαιολιθικές πολιτικές» που δυστυχώς καταπί-νονται αµάσητες. Τη νοητική αναπηρία δεν τηνξέρει κανείς καλύτερα εκτός από το γονιό πουζυµώνεται καθηµερινά µε την πείρα µίας κατά-στασης, και τον εκπαιδευτικό που αναλώνειαίµα και πνεύµα στην κατανόηση της διαφορε-τικότητας και στο σχεδιασµό του εκπαιδευτικούπρογράµµατος που θα βελτιώσει το δυναµικότων παιδιών και θα τα φέρει πιο κοντά στην κοι-νωνία. Κι εγώ αθεράπευτα ροµαντική, οχυρω-µένη στη δική µας πυξίδα που αγκάλιασε µετόση στοργή το όραµα, οραµατίζοµαι και ελπίζωστο τερµατισµό αυτού του ωχαδερφισµού, πουτίποτε δεν έχει αφήσει όρθιο, και σε µία και-νούργια αρχή µε οδηγό µας το όραµα. Καλό καλοκαίρι!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

ΑΑππάάννττηησσηη σσ’’ έένναα έέµµεεσσµµαα δδεειιλλίίααςς......


Για τον λαϊκό δηµιουργό Απόστολο Καλδάρα µεταξύάλλων είπαν: ΜΜίίκκηηςς ΘΘεεοοδδωωρράάκκηηςς σσυυννθθέέττηηςς: «Με το θάνατο του Από-στολου Καλδάρα χάνεται ένας από τους τελευταίους µε-γάλους του λαϊκού µας τραγουδιού. Η µουσική τουγαλούχησε γενιές Νεοελλήνων και βοήθησε στην ανα-γέννηση του Ελληνικού τραγουδιού. »ΓΓιιάάννννηηςς ΜΜααρρκκόόπποουυλλοοςς σσυυννθθέέττηηςς:: « Μεγάλη απώλεια. ΟΑπόστολος Καλδάρας ήταν από τα πιο µεγάλα µουσικάαναστήµατα της λαϊκής µας µουσικής. Τα τραγούδια τουθα µείνουν αθάνατα, γιατί µέσα τους είχαν πολλέςφορές το πιο µεγάλο επίπεδο, που σκόπευε η νεοελλη-νική τέχνη για να µπει µέσα στο πάνθεον του µεγάλουπολιτισµού της Ανατολής.»ΚΚώώσσττααςς ΒΒίίρρββοοςς σσττιιχχοουυρρχχόόςς:: « … Έχω να πω ότι χάθηκείσως ο µεγαλύτερος λαϊκός µας συνθέτης. ∆εν είχε ολο-κληρώσει ακόµα το έργο του. Είχε πολλά να δώσει. Οπρόωρος θάνατος του µας στέρησε από τη δηµιουργικήτου προσφορά .»ΛΛεευυττέέρρηηςς ΠΠααππααδδόόπποουυλλοοςς σσττιιχχοουυρργγόόςς:: « Ο τελευταίοςαπό τους µεγάλους του λαϊκού τραγουδιού . Μαζί µεΒαµβακάρη και Τσιτσάνη στάθηκαν οι τρεις κορυφές τουτριγώνου του λαϊκού τραγουδιού µε την υπογράµµισηόµως ότι ο Καλδάρας εξακολουθούσε να γράφει έως τιςτελευταίες ώρες της ζωής του .»ΜΜααννώώλληηςς ΓΓααλλιιάάττσσοοςς σσυυννθθέέττηηςς:: « Ο Απόστολος Καλδά-ρας είναι ο µεγαλύτερος συνθέτης του λαϊκού τραγου-διού .» ΠΠάάννοοςς ΓΓεερρααµµάάννηηςς δδηηµµοοσσιιοογγρράάφφοοςς::« Ο Απόστολος Καλ-δάρας διέγραψε την τροχιά του σαν λαµπερό αστέρι καιόχι σαν διάττοντας .» ΓΓιιώώρργγοοςς ΜΜοουυφφλλοουυζζέέλληηςς σσυυννθθέέττηηςς:: « Ο Καλδάρας µουστάθηκε παλικάρι σε άσχηµες µέρες µου. Είναι ωραίος.»ΕΕυυττυυχχίίαα ΠΠααππααγγιιααννννοοπποούύλλοουυ σσττιιχχοουυρργγόόςς:: «… Μόνο οΚαλδάρας µου έδωσε ποσοστά απ’τα τραγούδια µου .»

ΒΒ ΙΙ ΒΒ ΛΛ ΙΙ ΟΟ ΓΓ ΡΡ ΑΑ ΦΦ ΙΙ ΑΑΤάσου Σχορέλη: Ρεµπέτικη Ανθολογία - Κώστα Μυλωνά:Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού - Παναγιώτη Κουνάδη:Εις ανάµνησιν στιγµών ελκυστικών - Ηλία Βολιώτη Κα-πετανάκη: Μάγκες αλήστου εποχής- Νίκος Χατζηνικο-λάου: Απόστολος Καλδάρας: Αναφορά στη ζωή και τοέργο του - Άρθρα στο περιοδικό ∆ίφωνο: Πάνου Γερα-µάνη, Μανώλη Γαλιάτσου, Κώστα Μπαλαχούτη. Άρθραστην εφηµερίδα Ριζοσπάστης. ∆ιαδύκτιο, ∆ιονύση Μα-νιάτη: Η εκ περάτων δισκογραφία γραµµοφώνου.Ο Α.Κ. δισκογράφησε περίπου 600 τραγούδια και είναιτα παρακάτω:

∆∆ ΙΙ ΣΣ ΚΚ ΟΟ ΓΓ ΡΡ ΑΑ ΦΦ ΙΙ ΑΑ ΣΣ ΤΤ ΙΙ ΣΣ 77 88 ΣΣ ΤΤ ΡΡ ΟΟ ΦΦ ΕΕ ΣΣΜάγκας βγήκε για σεργιάνι/Στιχ.Καλδάρας Απ./Τραγ.Μ.Βαµβακάρης, Β.Τσιτσάνης / 1946Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι/Στιχ.Καλδάρας Απ. /Τραγ.Σ.Χα-σκίλ/1947Εβίβα ρεµπέτες /Στιχ. Καλδάρας Απ./Τραγ.Γ.Κυρια-ζής,Σ.Χασκίλ, Α.Καλδάρας /1947Παραστρατηµένη /Στιχ. ΚαλδάραςΑπ./Τραγ.Σ.Χασκίλ,Γ.Κυριαζής /1947Ψαράς θα γίνω στη στεριά //Στιχ. Καλδάρας Απ./Τραγ.Σ.Χασκίλ/1947Σκλάβες του µαχαραγιά//Στιχ. Καλδάρας Απ./Τραγ.ΝτούοΧάρµα, Α.Καλδάρας /1948Είµαι µαγκάκι//Στιχ. Καλδάρας Απ./Τραγ.Ντούο Χάρµα,

Σ.Παγιουµτζής /1948Ο εργάτης /Στιχ. Καλδάρας Απ. / Τραγ.Ντούο Χάρµα /1948Πάνω σ’ένα βράχο(Σ’ένα βράχο φαγωµένο)/ /Στιχ. Καλ-δάρας Απ./Τραγ.Σ.Παγιουµτζής,Λ.Χάρµα /1948Εξήντα ραφτάδες /Στιχ.Γ.Φωτίδας/ Τραγ.Κ.Ρούκουνας,Ελ.Λαµπίρη, Α. Καλδάρας /1949Να το’βρεις από άλλη / Στιχ.Κ.Βίρβος/Τραγ.Σ.Καλφο-πούλου,Μ.Βαµβακάρης, Α.Καλδάρας / 1949Θέλεις να σε πιάσω φίλο/Στιχ. Καλδάρας Απ./Τραγ.Σ.Καλφοπούλου,Μ.Βαµβακάρης, Α.Καλδά-ρας/1949Ο ναυαγός στη ζωή //Στιχ.Καλδάρας Απ./Τραγ.Σ.Πα-γιουµτζής /1949Πολλά να ακούς λίγα να λες /Στιχ. Κ.Βίρβος /Τραγ.Σ.Πα-γιουµτζής, Α.Χρυσάφη/1951Η αρραβωνιάρα//Στιχ. Καλδάρας Απ./Τραγ.Σ.Παγιουµ-τζής, Α.Χρυσάφη,Α.Καλδάρας / 1951Είπα να σβήσω τα παλιά/Στιχ.Αιµίλιος Σαββίδης/Τραγ.Σ.Μπέλλου/1952Νιάτα χαµένα/ Στιχ.Κολοκοτρώνης Χρήστος/Τραγ.Σ.Μπέλλου/1952Το λαϊκό τσιγάρο //Στιχ. Καλδάρας Απ./Τραγ.Σ.Μπέλ-λου,Α.Ευγενικός, Α.Καλδάρας/1952Πάρε µε, γλυκιά τσιγγάνα/ Στιχ.Κολοκοτρώνης Χρήστος/ Τραγ.Σ.Μπέλλου, Α.Καλδάρας, Σ.Πλέσσας/1952∆ύο γαµπρούς µου προξενεύουν/Στιχ.Κ.Βίρβος/Τραγ.Α.Χρυσάφη, Α.Ευγενικός , Ε.Μαρ-κοπούλου/1953Απόψε που τα χάλασα ( Το µπερντάκι)/Στιχ. ΚαλδάραςΑπ./ Τραγ. Α.Ευγενικός , Ε.Μαρκοπούλου/1953\Εσύ δε θέλεις χάϊδεµα / Στιχ. Καλδάρας Απ. / Τραγ.Π.Γα-βαλάς, Α.Καλδάρας /1956Εµείς ταιριάζαµε / Στιχ. Καλδάρας Απ. /Τραγ.Π.Γαβα-λάς, Μπέτυ ∆ασκαλάκη /1957Θα βρω µουρµούρη µπαγλαµά / Στιχ.ΠαπαγιαννοπούλουΕ. / Τραγ. Π.Γαβαλάς /1957Καταραµένη φυλακή / Στιχ.Παπαγιαννοπούλου Ε. / Τραγ.Π.Γαβαλάς /1957Μαύρη καρδιά µαύρη ψυχή /Στιχ. Καλδάρας Απ. / Τραγ.Χανούµ Σεβάς /1957Μπαρµπαριά ( Ένα τραγούδι απ’τα’Αλγέρι ) / Στιχ. Καλ-δάρας Απ. / Τραγ.Ντούο Χάρµα / 1948Η ξενιτιά / Στιχ. Καλδάρας Απ. /Τραγ.Ντούο Χάρµα / 1948Άνθρωπε / Στιχ.Κυριαζής Ιωάννης / Τραγ. Σ.Χασκίλ,Σ.Παγιουµτζής, Μ.Χιώτης / 1949Ο κουµπαράς / Στιχ.Καλδάρας Απ. / Τραγ. Σ. Παγιουµτζής/ 1949Τι να σου κάνω που σ’αγαπώ / Στιχ. Καλδάρας Απ. / Τραγ.Σ.Καλφοπούλου, Μ.Βαµβακάρης, Σ.Περπινιάδης /1950Άλλα λόγια ν’αγαπιόµαστε / Στιχ. Καλδάρας Απ. / Τραγ.Σ.Καλφοπούλου, Μ.Βαµβακάρης, Σ.Περπινιάδης /1950Τα αηδόνια / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Γαβαλάς / 1955Εγώ είµαι εκείνο το παιδί / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Γα-βαλάς, Α. Καλδάρας / 1955

ee--mmaaiill:: cchhaanniiaadd@@yyaahhoooo..ggrr

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛ∆ΑΡΑΣ 7η Συνέχεια

Τρίκαλα 7-4-1922 Αθήνα 8-4-1990Συνθέτης, στιχουργός,

τραγουδιστής, οργανοπαίκτης

Γράφειo ∆ήµoς

Kερδέλας

∆εν έχει στεγνώσει ακόµα η µελάνη από τότε πουσυνέβησαν τα τραγικά γεγονότα στην Αθήνα. Μιλώγια το θάνατο τριών ανθρώπων εργαζοµένων αλλάκαι ενός βρέφους που τελικά δεν είδε αυτόν τονωραίο >(;) κόσµο ποτέ.Αθώα θύµατα, τη δίκαιη λαϊκή κατακραυγή άνθρω-ποι που και αυτοί µαζί µε τους άλλους συµπολίτεςτους θα ήθελαν να εκφράσουν αλλά κάποια εργο-δοσία το απαγόρευσε εµµέσως πλην σαφώς.

‘Ολοι µας ξέρουµε τιςσυνήθεις φοβίες πουεπικρατούν στον ιδιω-τικό τοµέα µε την µηύπαρξη µονιµότητας,τους µισθούς πείνας καιεξαθλίωσης και τηναπειλή της απόλυσης µε

τη συµµετοχή στην απεργία. Κυρίες και κύριοι δεν θέλω να πω πως το κεφάλαιονίκησε όχι ποτέ δεν θέλω να το πιστέψω αυτό αλλάούτε ότι κάµφθηκαν οι δυνάµεις του λαού και οι αν-τοχες του, πιστεύω ότι υπάρχει πια µια µεγάληαηδία προς όλες αυτές τις νταντάδες που παρόλοπου από το λαό εκλέχθηκαν το µόνο που δεν υπε-ρασπίζονται είναι τα συµφέροντά του. Βγαίναν σταµπαλκόνια προεκλογικά και έταζαν λαγούς µε πε-τραχήλια για να φύγει µια κυβέρνηση όντως άρρω-στη γιοµάτη σκάνδαλα και διαφθορές παρά τα λίγαχρόνια που ήταν στην εξουσία. Και ό λαός δεί-χνοντας καλή θέληση και υποµονή ξέχασε ότι αυτοίπου τους υπόσχονταν µε τα λίγα και ασύντακτα ελ-ληνικά τους ήσαν υπουργοί στις προηγούµενες κυ-βερνήσεις των σκανδάλων των χρηµατιστηρίων,των αγορών του αιώνα, προάγγελοι της SIEMENSκαι πολλών άλλων όπως του τεχνητά απόντοςθείου βρέφους, των γάµων στο Παρίσι κάποιουάλλου υπερήλικα υπουργού και άλλων (τι να πρω-τοθυµηθώ) και όµως τότε δεν παραιτούνταν απόυπουργοί που ήταν. Όχι τι λέτε τώρα δεν ήξεραν,και γιατί να το κρύψωµεν άλλωστε, τίποτα. Θα µπο-ρούσαν να αποχωρήσουν από τη βασιλόπιτα δια-κριτικά για προσωπικούς ας πούµε λόγους για ναµην κατηγορηθούν ότι έριξαν την κυβέρνηση. Που

όµως φιλότιµο!Κωστάκη και Γιωργάκη είστε µικροί θα µείνετε γιαπάντα έτσι, θα σας θυµάται ο ελληνικός λαός ανσας θυµάται, και σε κάποια ξεθωριασµένη σελίδατης ιστορίας θα µείνετε άντε το πολύ συµπληρώ-νοντας δυο γραµµές Και µε κεφαλαία γράµµατααυτοί που πούλησαν την Ελλάδα αυτοί που κατα-δίκασαν σε πείνα τους Έλληνες. Απόγονοι οικογε-νειών µε αµφίβολη ιστορία συνεχίζουν το «δίκαιοαγώνα» τους. Κατ’αρχήν, κύριοι, δεν είστε δικτά-τορες για να αποφασίζετε και να διατάσσετε.Εκλεγµένοι από µας είστε, εκλογές λοιπόν κατάπόσο οι Ἐλληνες συµφωνούν µε τα µέτρα αυτά.Νοµίζω ότι στη βούληση µας είναι αν θα πεινά-σουµε ή όχι. Εµπρός λοιπόν αντισυνταγµατικά αν-θρωποειδή αλλά πώς θα κατορθώνατε να κάνετεαυτά που κάνετε αν δε βάζατε το ∆ΝΤ στο παιχνίδι;Γιατί η Ε.Ε. απαγορεύει δια νόµου την επέµβασηστα εσωτερικά κρατών µελών της. Και εφόσον θέ-λετε να κάνετε του κεφαλιού σας ξεκινήστε από τακλεµµένα των παππούδων σας , των πατεράδωνσας, από τους ίδιους και το σινάφι σας που από τοπολύ πάχος σε λίγο θα παραγγείλετε εκτός απόδάσκαλο ιππασίας στη βουλή καιε ειδικά ΧΧLέδρανα. Α, ρε τριακόσιοι, της βουλής κηφήνες!Αλλά σας πήγε ζουµί όταν το εκατοµµύριο κόσµουπου είχε µαζευτεί απ’ έξω, άσχετα αν εσείς τοονοµάσατε εκατόν πενήντα χιλιάδες, σας µούν-τζωνε, σας έφτυνε και απειλούσε να σας κάψει.Εσείς βέβαια από µέσα λέγατε: ψιχαλίζει και τοµόνο που σας ένοιαζε ήταν πώς θα πάτε για καφέστο Κολωνάκι χωρίς να φάτε ξύλο. Είχατε το θρά-σος όµως να καταθέσετε άνθη στο βωµό του µαρ-τυρίου των τριών αυτών αθώων ανθρώπωνσυνανθρώπων µας. Σ’ εµάς ανήκουν, κύριοι, όχι σ’εσάς! Εµείς θα τους κλάψουµε, θα τους τιµήσουµε,όπως τους αξίζει όπως αυτοί θα ’θελαν. Τα λου-λούδια σας και τα κροκοδείλια δάκρυα κρατήστε ταγι’ άλλους.Ξεδιάντροπες, πουληµένες, επίορκες κυβερνήσεις Μέχρι πότε θα τρώτε τα παιδιά της Ελλάδας;Αριστείδης Κονίδης

Γράφει οΑριστείδηςΚονίδης

ΤΤοο ααππόόλλυυττοο κκεεννόόΓράφοντας στο κενό

Σύµφωνα µε τα περισσότερα ΜΜΕ, µια από τις βασικές αιτίες που η χώρα σχοινοβατεί πάνωαπό τα τάρταρα της χρεοκοπίας, είναι η υπερπληθώρα ∆ηµοσίων Υπαλλήλων. Ο βοµβαρδι-σµός ειδήσεων και µεθόδευσης προς αυτή την κατεύθυνση είναι τέτοιος που πολλοί υπο-στηρίζουν ότι αρκεί η εξυγίανση των δηµοσιοοικονοµικών µεγεθών για να ξεφύγουµε απότην πολύ δύσκολη κατάσταση που βρίσκετε σήµερα η οικονοµία της χώρας.Είναι όµως έτσι; Ξεχώρισα ένα από τα πολλά mail που κυκλοφορούν αυτόν τον καιρό από λο-γαριασµό σε λογαριασµό και προσπαθούν να φωτίσουν την υπόθεση. Ο συγγραφέας ξεκινάτην έρευνα παίρνοντας σαν δεδοµένα τα στοιχεία που προβάλλουν (στις 30/4) οι κάρτες τουδελτίου ειδήσεων µε τη µεγαλύτερη ακροαµατικότητα. Στις κάρτες αυτές αναλύεται ο αριθ-µός των προσλήψεων από το 2003 έως το 2009 και αναδεικνύεται ότι οι αποχωρήσεις λόγωσυνταξιοδότησης ήταν κατά πολύ λιγότερες – ανά έτος και συνολικά – από τις προσλήψεις.Συνολικά 55.000 περισσότεροι υπάλληλοι προσλήφθηκαν την εξαετία αλλά δεν αναφέρθηκεµε ποια σχέση εργασία και µε ποιο µισθό. Ο συγγραφέας κάνει την παραδοχή ότι οι υπάλλη-λοι µισθοδοτούνται µε 3.000 euro το µήνα ο καθ’ ένας και κατ’ έτος ο µισθός αυτός αυξά-

νετε κατά 10%. Αυξάνει δε το πλήθος των υπαλλήλων στις 60.000.Με απλές πράξεις καταδεικνύει ότι το κόστος των επιπλέων 60.000υπαλλήλων ανέρχεται στα 3,5 δισεκατοµµύρια euro.Αµέσως µετά καταπιάνεται µε το δηµόσιο χρέος. Και πάλι από τις καρ-τέλες του δελτίου ειδήσεων υπολογίζει ότι αφού το δηµόσιο χρέος το2004 ήταν 201,2 δισεκατοµµύρια και το 2009 έφτασε τα 298.5 δις euro

είχαµε αύξηση 97,3 δις euro την εξαετία. Άρα (πάλι µε απλή αριθµητική) οι επιπλέον δηµό-σιοι υπάλληλοι της εξαετίας συµµετείχαν κατά 3,6% στον εκτροχιασµό του δηµόσιου χρέους.ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ 96,4% ποιος το δηµιούργησε;Αυτό δε θα το πουν τα κανάλια. Τα κανάλια τις επόµενες µέρες είπανε για τους ελεύθερουςεπαγγελµατίες και τη φοροδιαφυγή τους, είπανε για τα σκάνδαλα του βατοπεδίου και τηςsimens, είπανε για ταξίδια υπουργών και κουρτίνες υπουργείων, είπανε, είπανε, είπανε. Ότικι αν είπανε αφορούσε νούµερα και ποσά που φαντάζουν ψιλά για πασατέµπο, µπροστά σταµεγάλα φαγοπότια της δεκαετίας που πέρασε.Η ολυµπιάδα ΠΟΣΟ τελικά στοίχησε; Γιατί ξέφυγε από τον αρχικό προϋπολογισµό σε δυ-σθεώρητα ύψη; Ποιοι και πως κατάφεραν να παίρνουν µε απ’ ευθείας ανάθεση, έργα υπερ-φορολογηµένα µε εκατοµµυρίων euro; Το χρηµατιστήριο ΠΟΣΟ τελικά στοίχησε στο κράτος και στα ταµεία; Η υπόθεση µε τα δοµηµένα οµόλογα τι απέγινε; Ποιοι πήραν τις µίζες, για να επενδύσουν σετίτλους που κανείς άλλος δεν αγόραζε τα λεφτά των ταµείων;Η υπέρµετρη κερδοφορία των τραπεζών ποιο στόχο έχει και ποια λογική η στήριξη που τουςπροσφέρουν οι κυβερνήσεις που διαχειρίζονται τη χρεοκοπία της χώρας; Όλοι θυµάστε τα20 δις των προηγούµενων και όλοι απορείτε µε τα 10 δις που θα δώσουν οι τωρινοί. Εν τωµεταξύ οι τράπεζες τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν κάνει τρελό πάρτυ κερδών, σε πολλέςπεριπτώσεις µε όρους τοκογλυφίας σε σχέση µε τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές. Πόσο προϋπολογίστηκαν τα µεγάλα έργα (αεροδρόµιο, µετρό, γέφυρα Αντιρρίου, Εγνατία καιΑττική οδός) και πόσο τελικά στοίχησαν; Με απλούς υπολογισµούς όπως το παραπάνω παράδειγµα µπορεί κανείς εύκολα να κατα-λάβει ότι η περικοπή µισθών και συντάξεων δεν έγινε για να δώσει λύση στο πρόβληµα τηςχώρας. Κάποιοι είπαν ότι µοναδικό σκοπό και στόχο είχαν να εξευµενίσουν τις αγορές, έτσιώστε να µας δανείσουν φτηνά. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως ο µοναδικός σκοπός των περι-κοπών ήταν για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώµη, όλους µας από τη ρίζα του προβλή-µατος της χώρας.

Επί της Γραµµής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάµος


ΛΛΕΕΩΩΦΦΟΟΡΡΟΟΣΣ ΚΚΑΑΖΖΑΑΝΝΤΤΖΖΑΑΚΚΗΗ 8800ΒΒΑΑΜΜΒΒΑΑΚΚΟΟΠΠΟΟΥΥΛΛΟΟ

ΤΤΗΗΛΛ.. 2288221100 8888665588

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΑΑππόό ττοο κκααλλάάθθιι ττωωνν ααχχρρήήσσττωωννΝΝίίκκοοςς ΠΠααννααγγιιωωττόόπποουυλλοοςς

ΕΕππιιµµέέλλεειιαα ΣΣεειιρράάςς:: ΜΜιισσέέλλ ΦΦάάιιςςΠΠααττάάκκηηςς

Η µνήµη είναι επιλεκτική. Συγκρατεί αυτά που θέλει νασυγκρατήσει, ανεξάρτητα από τη θέλησή µας. ∆εν ξέρω ανσ’ αυτή τη λειψή, την κολοβή και άτυπη βιογραφία λέγον-ται εκείνα που θα άξιζε να αποσιωπηθούν και αποσιω-πούνται εκείνα που θα έπρεπε να ειπωθούν. Έχω τηνυποψία ότι κάπως έτσι συµβαίνει, γενικώς, µε τους αν-θρώπους που αφηγούνται κάτι από τη ζωή τους. Όπως γί-νεται και στον κινηµατογράφο. Ο κινηµατογράφος δεναντιγράφει τη ζωή, τη σκηνοθετεί. Όµως, όσο καλά και νακρυφτεί κανείς, από τις παραλείψεις και τις ένοχες σιω-πές, ανάµεσα από τις γραµµές, πίσω από τη σελίδα καιπίσω από τις εικόνες, στα ασήµαντα ξεπηδάει αψευδέςκαι αλάνθαστο το αποτύπωµα. Πάλι ο χρόνος θα δείξει.Ίσως ούτε κι αυτός. Μπορεί και οι τέχνες να έχουν µια ορι-σµένη διάρκεια ζωής, όπως και τα έµβια όντα. Όπως και ναέχει, δεν θα µε χαλούσε η ζωή µου και οι ταινίες µου ναείναι σαν τα ταπεινά λουλούδια που ξεφυτρώνουν και χά-νονται σε µια υπέροχη απουσία σκοπών.Ο φιλµικός και ο πραγµατικός χρόνος συγχέονται σ’ αυτότο συναρπαστικό αφήγηµα, εξού και το βλέµµα του σκηνο-θέτη µεταµορφώνει τη ζωή σε µυθοπλασία, την αυτοπα-ρατήρηση σε ειρωνεία, το άδηλο σε παιχνίδι. Ο αφηγητήςστον τόµο Από το καλάθι των αχρήστων, µε ανάλαφροτρόπο (σαν γνήσιος παναγιωτοπουλικός ήρωας από σελι-λόιντ), ανακεφαλαιώνοντας εικόνες και σκέψεις, εντός καιεκτός οθόνης, µιλάει για το σκοτάδι της ύπαρξης και το αί-νιγµα της τέχνης.

ΈΈννααςς ππόόλλεεµµοοςς χχωωρρίίςς ττέέλλοοςςΕΕλλέέννηη ΠΠαασσχχααλλοούύδδηη

ΗΗ δδεεκκααεεττίίαα ττοουυ 11994400 σσττοονν πποολλιιττιικκόό λλόόγγοο,, 11995500--11996677ΕΕππίίκκεεννττρροο

Για ποιούς λόγους µια παράταξη ή ένα πολιτικό κόµµαστρέφεται στο παρελθόν και το εντάσσει στην ρητορικήτου; Με ποιά κριτήρια επιλέγεται ένα ιστορικό γεγονός γιανα θεσµοθετηθεί ως εθνική επέτειος; Έχει σηµασία γιαµια παράταξη ο τρόπος µε τον οποίο τόσο οι ψηφοφόροιτης όσο και οι ψηφοφόροι των αντίπαλων πολιτικών σχη-µατισµών θυµούνται ή ερµηνεύουν το παρελθόν; Εν τέλει,η στρατηγική των κοµµάτων επηρεάζεται από τη συλλο-γική µνήµη; Οι συγκρούσεις της δεκαετίας του 1940 διαίρεσαν την ελ-ληνική κοινωνία και δηµιούργησαν πολύ ισχυρές παρατα-

ξιακές ταυτίσεις. Η Κατοχή, η Αντίσταση και ο Εµφύλιοςεπιβίωσαν στο λόγο των πολιτικών κοµµάτων πολλά χρό-νια µετά τη λήξη των ένοπλων συγκρούσεων τον Αύγουστοτου 1949. Η ∆εξιά, το Κέντρο και η Αριστερά µίλησαν γιατο διαιρετικό παρελθόν και το ρόλο που διαδραµάτισαν τηνκρίσιµη δεκαετία µέσα από τρεις διαφορετικές και αντα-γωνιστικές µεταξύ τους αφηγήσεις. Το παρόν βιβλίο παρακολουθεί τη συγκρότηση και την εξέ-λιξη αυτών των αφηγήσεων στο ταραγµένο µετεµφυλιακόπολιτικό κλίµα. Η επίκληση ή η αποσιώπηση ορισµένων απότα γεγονότα και η τελετουργική τους µνηµόνευση µέσααπό την καθιέρωση εθνικών επετείων ή ανεπίσηµων εορ-τασµών, συνιστούν από την πλευρά των πολιτικών ελίτπροσπάθεια διαµόρφωσης και, ως ένα βαθµό, ελέγχου τηςσυλλογικής µνήµης. Εν κατακλείδι, η χρήση του παρελ-θόντος αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του πολιτικούλόγου και της στρατηγικής των κοµµάτων.

ΤΤοο µµυυσσττιικκόό ττοουυ ΜΜυυσσττιικκοούύ ∆∆εείίππννοουυ ∆∆ηηµµήήττρρηηςς ΚΚαασσάάµµππααλληηςς

ΙΙοολλκκόόςς

Το βράδυ του Μυστικού ∆είπνου εκτυλίσσεται το παρά-δοξο µιας συµβολικής πράξης ανθρωποφαγίας. Χρησιµο-ποιώντας κόκκινο κρασί και άζυµο άρτο ο Ιησούς προτρέπειτους µαθητές να τραφούν µε το σώµα και το αίµα Του. Γιατί; Σε τι αποσκοπεί µια τέτοια πράξη; Πώς συνάδει µε τιςγενικότερες αρχές του κινήµατος; Τι ακριβώς συνέβηεκείνο το βράδυ; Τι θέµατα συζητήθηκαν και τι αποφάσειςελήφθησαν;Το ανά χείρας βιβλίο, χωρίς να αποµακρύνεται από το πλαί-σιο του ιστορικού µυθιστορήµατος, φιλοδοξεί να δώσειαπαντήσεις στα παραπάνω ερωτήµατα. Η Ιστορία µοιάζει περισσότερο µε κατασκευή Lego παρά µεπαζλ, τα κοµµάτια του οποίου έχουν εξορισµού µια και µόνησωστή θέση. Με τα ίδια ιστορικά γεγονότα µπορεί κανείςνα προτείνει διαφορετικές ιστορικές ερµηνείες, όπως µετα ίδια κοµµάτια Lego µπορεί να συναρµολογήσει διαφο-ρετικές κατασκευές.

Υπ’ αυτήν την έννοια ο ∆ηµήτρης Κασάµπαλης χρησιµο-ποίησε τα ίδια δοµικά στοιχεία (τα ίδια γεγονότα, πολλέςφορές τους ίδιους διαλόγους) των ευαγγελικών κειµένωνσυνδυάζοντάς τα µε διαφορετικό τρόπο, ώστε να προκύψειµια νέα κατασκευή, µια νέα ερµηνεία τού Θείου Πάθους,µια νέα εκδοχή των γεγονότων που περιγράφουν τις τε-λευταίες ηµέρες της ζωής του Ιησού στην Ιερουσαλήµ.

Επιµέλεια : Μ.Φ.


TTHHEE HHUURRTT LLOOCCKKEERR ΣΣκκηηνν.. ΚΚάάθθρριινν ΜΜππίίγγκκεελλοοοουυ,, µµεε ττοουυςς ΤΤζζέέρρεεµµιι ΡΡέέννεερρ,, ΆΆννττοοννιι ΜΜαακκίί,,

ΜΜππρράάιιαανν ΓΓκκέέρρααρρττιι,, ΡΡααλλφφ ΦΦάάιιννςς,, ΓΓκκάάιι ΠΠιιρρςς,, ΝΝττέέιιββιιννττ ΜΜοορρςς

Η Βαγδάτη έχει γίνει µια πόλη -παγίδα γεµάτη από βόµβες και αν-θρώπους καµικάζι που θυσιάζουν την ζωήτους. Περίπου κάθε δεκαπέντε λεπτά γίνε-ται έκρηξη από έναν αυτοσχέδιο µηχανισµόµε θανατηφόρες επιπτώσεις. Η Β- Companyείναι η µοναδική οµάδα που έχει εκπαιδευ-τεί να αφοπλίζει αυτές τις θανατηφόρεςβόµβες. Ο λοχίας Σάνµπορν, ένας πρώηνκαταδροµέας, και ο λοχίας Έλτριτζ, έναςνέος που φιλοσοφεί την ζωή, έχουν µόνο 38µέρες να φέρουν εις πέρας την αποστολήτους. Αναγκάζονται να συνεργαστούν µε τονκαινούριο αρχηγό της οµάδας, ΓουίλιαµΤζέιµς, ο οποίος εφαρµόζει περίεργες τεχνικές και δείχνει να απο-λαµβάνει το παιχνίδι µε τον θάνατο, κάτι που τροµάζει τους υπόλοι-πους στρατιώτες.

ΑΑκκααδδηηµµίίαα ΠΠλλάάττωωννοοςς ((PPllaattoo''ss AAccaaddeemmyy ))ΣΣκκηηνν.. ΦΦίίλλιιπππποοςς ΤΤσσίίττοοςς,, µµεε ττοουυςς:: ΑΑννττώώννηη ΚΚααφφεεττζζόόπποουυλλοο,, ΜΜααρρίίαα

ΖΖοορρµµππάά,, ΑΑνναασσττάά ΚΚοοζζννττιιννέέ,, ΤΤιιττίίκκαα ΣΣααρριιγγκκοούύλληη,, ΓΓιιώώρργγοο ΣΣοουυξξέέ

Κάθε πρωί, ο Σταύρος σηκώνει τα µεταλλικά στόρια του ψιλικατζίδι-κου, κρεµάει τις αθλητικές εφηµερίδες καιτακτοποιεί τις καρέκλες όπου θα κάτσουνµε τους φίλους του όλη τη µέρα. Απέναντι,στο πεζοδρόµιο, ο σκύλος ενός απ' αυτούς,ο Πατριώτης, γαυγίζει σ' όποιον Αλβανόπερνάει, πράγµα που τους κάνει ιδιαίτεραυπερήφανους. Μέσα στο ψιλικατζίδικο, ηµητέρα του Σταύρου, στα πρόθυρα του Αλ-τσχάιµερ, λαγοκοιµάται στην πολυθρόνατης. Αυτή η ρουτίνα ταρακουνιέται ξαφνικάτη µέρα που η γηραιά κυρία πέφτει στην αγ-καλιά ενός Αλβανού εργάτη αποκαλώνταςτον “Γιέ µου”, στα αλβανικά!

ΑΑγγρριιοοχχοορρτταα ((LLEESS HHEERRBBEESS FFOOLLLLEESS))ΣΣκκηηνν.. ΑΑλλέένν ΡΡεεννέέ µµεε ττοουυςς ΜΜααττιιέέ ΑΑµµααλλρρίίκκ,, ΕΕµµααννοουυέέλλ ΝΝττεεββόόςς,, ΑΑνν

ΚΚοοσσιιννίί,, ΑΑννττρρέέ ΝΝττιισσοολλιιέέ,, ΕΕννττοουυάάρρ ΜΜππααέέρρ,, ΣΣααµµππίίνν ΑΑζζεεµµάά

Αυτός ο Resnais όσο και να γεράσει δεν µπορείς παρά να υποκλίνε-σαι τόσο στην εικαστική όσο και στην αφηγηµατική του δεινότητα.Μέσα από ένα τρελούτσικο γεµάτο υπόνοιες παράξενο αφήγηµα βα-σισµένο σε µια νουβέλα, βλέπουµε ένα οπτικό ποίηµα πάνω στηνχρήση του χρώµατος αλλά και της γραµµήςτου φωτός πάνω στα αντικείµενα. Ενός κι-νηµατογραφικού έργου µε πολυεπίπεδηιστορία, µε avant guard breaks, η οποία δενγίνεται ποτέ εντελώς σαφής αλλα συνεχώςσε πάει κάπου και µετά κάπου αλλού παί-ζοντας µε την συνθετική δυνατότητα τουνου αλλά και µε την παύση, ηθεληµένααυτού που θα ονοµάζαµε "γνώριµη αφηγη-µατική ροή µέσα στον θεατή". Μου άρεσεπάρα πολύ και ανακάλυψα αρκετά στοιχείατης video art µέσα του. (σε πολλά σηµείακρυβόταν ο Violla η ο Pyke, για να µην αναφέρω το φινάλε που στοοπτικό µέρος θύµιζε κάτι από Snow µε ολίγον από Ρέτζιο).Φυσικά αυτός ο αιώνιος καινοτόµος είναι ο Resnais. Από το "ΠΕΡΥΣΙΣΤΟ ΜΑΡΙΕΝΜΠΑΝΤ έως τον "ΘΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ". Πάντα παιχνιδιάρης και απρόβλεπτος, καθώς - παρατηρώ - το χιού-µορ του, αυξάνεται στο πέρασµα του χρόνου...Πολύ όµορφο!Πολύ ανθρώπινα όµορφο!

ΟΟ ««ΑΑννίίκκηηττοοςς»» ΣΣκκηηνν.. ΚΚλλιιννττ ΊΊσσττγγοουυννττ,, µµεε ττοουυςς :: ΜΜόόρργγκκαανν ΦΦρρίίµµαανν,, ΜΜααττ ΝΝττέέιιµµοονν,,

ΤΤόόννιι ΓΓκκόόρροοττζζ

Η πιο στρέιτ ιστορία του Κλιντ Ιστγουντ είναι ένα αθλητικό έπος µεφόντο το ράγκπι και θέµα τη συµφιλίωση λευκών και µαύρων. Σαν ναλέµε, πρόκειται για την πιο αµερικανικήιστορία του πάλαι ποτέ Βρώµικου Χάρι, ηοποία όµως δεν έχει ως φόντο την Αµερικήτου Οµπάµα, αλλά τη Νότιο Αφρική του Νέλ-σον Μαντέλα την εποµένη του απαρτχάιντ.Ο Ιστγουντ µεταφέρει στην οθόνη ένα βιβλίοτου Τζον Κάρλιν γύρω από ένα αληθινό γε-γονός. Το 1995 ο Μαντέλα πλησίασε σανπατέρας τον λευκό αρχηγό της Εθνικήςοµάδας ράγκµπι της Νοτίου Αφρικής Φραν-σουά Πιενάαρ και τον εµψύχωσε για να κερ-δίσουν το παγκόσµιο κύπελλο.Λευκοί και µαύροι έσµιξαν σε µια γροθιά και έγινε το θαύµα. Τουλά-χιστον στο γήπεδο...

ΟΟ χχρρόόννοοςς πποουυ ααπποοµµέέννεειι ((TThhee ttiimmee tthhaatt rreemmaaiinnss))ΣΣκκηηνν.. ΕΕλλίίαα ΣΣοουυλλεεϊϊµµάάνν µµεε ττοουυςς ΑΑλλίί ΣΣοουυλλιιµµάάνν,, ΕΕλλίίαα ΣΣοουυλλεεϊϊµµάάνν,, ΣΣααλλέέχχ

ΜΜππαακκρρίί

Ένα σχεδόν βιογραφικό φιλµ , χωρισµένο σε τέσσερα επεισόδια πουαφορούν µια οικογένεια, την οικογένεια τουElia Suleiman, από το 1948 µέχρι και σή-µερα. Η ταινία είναι εµπνευσµένη από ταπροσωπικά ηµερολόγια του πατέρα του, πουξεκινούν το 1948 όταν αυτός ήταν αντιστα-σιακός µαχητής και από τα γράµµατα τηςµητέρας του σε µέλη της οικογένειας πουείχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν τηνχώρα µέχρι εκείνη την στιγµή . Σε συνδυα-σµό µε τις προσωπικές αναµνήσεις του σκη-νοθέτη από αυτούς και µε αυτούς , η ταινίαπροσπαθεί να περιγράψει την καθηµερινή ζωή αυτών των παλαιστι-νίων που παρέµειναν και στιγµατίστηκαν µε την ετικέτα του “Israeli-Arab” ζώντας σαν µειοψηφία στην ίδια τους την πατρίδα.

ΜΜιιαα κκάάπποοιιαα εεκκππααίίδδεευυσσηηΣΣκκηηνν.. ΛΛόόννεε ΣΣέέρρφφιιννγγκκ µµεε ττοουυςς:: ΚΚάάρρεεϊϊ ΜΜάάλλιιγγκκαανν,, ΠΠίίττεερρ ΣΣάάρρσσγγκκααρρννττ,,

''ΑΑλλφφρρεεννττ ΜΜοολλίίνναα,, ΡΡόόζζααµµοουυννττ ΠΠάάιικκ,, ΝΝττόόµµιιννιικκ ΚΚοούύππεερρ

Η Τζένι µεγαλώνει στο Λονδίνο των αρχών της δεκαετίας του '60,παίζει τσέλο, µιλάει γαλλικά, λατρεύει τη Ζουλιέτ Γκρεκό και κάθε τιγαλλικό και θέλει να συνεχίσει τις σπουδές της στην Οξφόρδη. Ηγνωριµία της µε τον σαφώς µεγαλύτερό τηςδανδή Ντέιβιντ και µε τον κόσµο στον οποίοθα την εισάγει θα αποτελέσει καθοριστικόπαράγοντα για την περαιτέρω ενηλικίωσήτης. Βασισµένη στις αναµνήσεις της δηµο-σιογράφου και συγγραφέως Λιν Μπάρµπερκαι µε σενάριο από τον Νικ Χόρνµπι το «ΜιαΚάποια Εκπαίδευση» είναι µία ταινία πουσου φτιάχνει τη διάθεση, µε θαυµάσια ανα-παράσταση εποχής και διαθέτει µία πρωτα-γωνίστρια που σύντοµα θα απασχολεί όλοτον κόσµο. Βραβείο κοινού και καλύτερης φωτογραφίας στο Σάντανς.

ΝΝέέαα ααππόό ττοο ΠΠοολλύύ--ττεεχχννεείίοο

--ΈΈκκθθεεσσηη ππααιιδδιικκοούύ φφωωττιισσττιικκοούύ κκααιι όόχχιι µµόόννοο........ σσττοοπποολλυυ--ττεεχχννεείίοο..

Πολύχρωµα ζωγραφιστά φωτιζόµενα κάδρα δί-νουν µια γλυκιά ατµόσφαιρα σε ένα παιδικό δω-µάτιο, σε ένα σαλόνι ή σε ένα χώρο εργασίας.

Στην Χ"Μιχάλη Νταλιάνη 40Από 31 Μαΐου έως και 6 Ιουνίου

--ΈΈκκθθεεσσηη ττρριισσδδιιάάσσττααττωωνν κκαατταασσκκεευυώώνν κκααιι εεππιιττοοίί--χχιιωωνν σσττοο πποολλυυττεεχχννεείίοο

Παρουσίαση των χειροποίητων έργων τριώνκαλλιτεχνών µε κοινή θεµατολογία που πηγάζειαπό τον πολυδιάστατο κόσµο των αρχετύπων καεκφράζεται µε διαφορετικό τρόπο για τον κα-θένα τους.

ΓΓιιώώρργγοοςς ΣΣυυρρίίγγααςς

Παραθέτει µια οµάδα από γλυπτά µυρµήγκια, αρ-χετυπικά σύµβολα της οργάνωσης της τάξης καιτης κοινωνικής συνεργασίας. Τα έντοµα αυτάµας οδηγούν στον αεικίνητο κόσµο τους και µαςσυστήνουν τα οφέλη της συνεργασίας και τηςσυλλογικής δηµιουργίας. Τέσσερα επιτοίχιακολάζ µε αναφορά στο παιχνίδι της ζωής και τουέρωτα, την οµορφιά και την ηθική, αλλά και τηναυθόρµητη παρουσία του κακού σαν ανάγκη γιαισορροπία, συµπληρώνουν την αρχετυπική ει-κόνα αυτού που ονοµάζουµε ανθρώπινη φύση.

ΜΜααρρλλέένν ΤΤόόσσκκοουυ

Με υλικά το ξύλο το σύρµα και την εφηµερίδακαι µε αφορµή τον ανεπεξέργαστο κόσµο τωνονείρων και την «αυτόµατη έµπνευση» που ανα-δύεται από το ασυνείδητο, παρουσιάζονταιεννέα πλάσµατα. ‘Όλα διαφορετικά το ένα απότο άλλο έχουν σαν στόχο να κεντρίσουν αντι-κρουόµενες αισθήσεις στον καθένα µας και ναδώσουν µια έστω ελάχιστη ώθηση στην προ-σπάθεια εξισορρόπησης πάνω στο τεντωµένοσκοινί που λέγεται ανθρώπινη ύπαρξη. Κάποιαόµορφα, αγαπητά και άκακα όπως η λιµπελούλαπου µας προσφέρει τους έντονους χρωµατι-σµούς της για οµορφιά και απόλαυση. Κάποιαπιο αµφιλεγόµενα όπως η σαύρα που µας έρχε-ται από την προϊστορία και σε κάποιος δηµιουρ-γεί αποστροφή και φόβο. Κάποια µυθικά καιάγρια όπως το γοργόνειον (η κεφαλή της µέ-δουσας), σύµβολο της πρωτόγονης σοφίας καιαρχέτυπο της γυναικείας ανεξαρτησίας, πουαπολιθώνει τους εχθρούς της και προστατεύειτους δικούς της, έρχεται για να ξυπνήσει ,ίσως,τις αποχαυνωµένες υπάρξεις µας.

ΠΠοολλυυττεεχχννεείίοοΣΣυυµµµµεεττέέχχεειι µµεε φφωωττιισσττιικκάά..

ΗΗ έέκκθθεεσσηη θθαα ππρρααγγµµααττοοπποοιιηηθθεείί ααππόό 1199 έέωωςς 2299ΙΙοουυννίίοουυ σσττοο χχώώρροο ττοουυ ΠΠοολλυυττεεχχννεείίοουυ,,ΧΧααττζζηηµµιιχχάάλληηΝΝττααλλιιάάννηη 4400,, ΣΣππλλάάττζζιιαα.. ΠΠλληηρροοφφοορρίίεεςς σστταα ττηηλλέέ--φφωωνναα 66997733335500998888 κκααιι 66993322227788334433

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

www.pyxida.gr

∆ Ι Α Β Α Σ Τ Ε Π Ε Ρ Ι Σ Σ Ο Τ Ε Ρ Α

Τ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιάΤ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιά

ΜΜέέσσαα σσττοονν οορρυυµµααγγδδόό ττωωνν κκεερρδδοοσσκκόόππωωνν,, ττοο ννττεελλίίρριιοο ττηηςς ΓΓεερρµµααννίίδδααςς ΚΚααγγκκεελλάάρριιοουυ ΜΜέέρρκκεελλ,, ττηηςς εεππέέλλαασσηηςς ττοουυ ∆∆ΝΝΤΤ κκααιι ττωωνν ννέέωωνν ππρρωω--ττοοφφααννώώνν οοιικκοοννοοµµιικκώώνν µµέέττρρωωνν κκύύλληησσεε οο ΑΑππρρίίλληηςς εεννώώ ττοο φφεεττεειιννόό ΠΠάάσσχχαα ήήτταανν ααππόό τταα ππιιοο άάττοονναα κκααιι µµοουυδδιιαασσµµέένναα ττηηςς 1100εεττίίααςς,, ααππόό ππλλεευυ--ρράάςς δδιιαασσκκέέδδαασσηηςς κκααιι κκίίννηησσηηςς γγεεννιικκόόττεερραα.. ΠΠοολλύύ λλίίγγοοιι οοιι εεππιισσκκέέππττεεςς πποουυ ήήρρθθαανν σσττηηνν ππόόλληη,, λλίίγγεεςς ήήτταανν οοιι κκάάθθεε λλοογγηηςς εεκκδδηηλλώώσσεειιςς κκααιιαακκόόµµαα λλιιγγόόττεερρεεςς οοιι εεµµφφααννίίσσεειιςς κκααλλλλιιττεεχχννώώνν..

Αν και ο καιρος ήταν πολύ καλος, οι οικονοµικέςσυνθήκες και ή όλη δύσκολη κατάσταση, που επι-δείνωσαν ακόµα περισσότερο τα ΜΜΕ, δεν µας

άφησαν να χαρούµε το αρνί και τις υπόλοιπες Πασχαλι-νές λιχουδιές αλλά και να ξενοιάσουµε λίγο… Η ελπίδαβέβαια πάντα πεθαίνει τελευταία, ωστόσο πολλα όνειρακαι ευκαιρίες των νέων πεθαίνουν και βλέπουµε ένα όλοκαι µεγαλύτερο µέρος πτυχιούχων να φεύγουν στο εξω-

τερικό για αναζήτησηδουλειάς.

Το υπόλοιπο διάστηµατου µήνα, ήταν αρκετέςοι ζωντανές εµφανίσειςοι βραδυές µε ζωντανή

µουσική ή µε dj στα µαγαζιά της πόλης !Την Κυριακή του Πάσχα, 4 Απρίλη, στο «Mist»εµφανί-στηκε ο ΜΜααννώώλληηςς ΣΣττααγγάάκκηηςς και η ΘΘεεααννώώ ΧΧααιιρρεεττάάκκηη µελαϊκή ορχήστρα, σε µια κεφάτη βραδυά !Ο ΒΒαασσίίλληηςς ΚΚααρρεεφφυυλλλλάάκκηηςς εµφανίστηκε στις 7 του µήναστη µπουάτ «Μελωδία της παρέας» σε ένα αφιέρωµαστο Νίκο Ξυλούρη.Ο ΑΑννττώώννηηςς ΜΜιιττζζέέλλοοςς και η ΓΓεεωωρργγίίαα ΝΝττααγγάάκκηη, εµφανί-στηκαν στο Notos club στις 11 Απρίλη, µε επιτυχία !Τα ΑΑννττιιπποολλεεµµιικκόό ∆∆ιιήήµµεερροο έγινε στη Γαλλική Σχολή, στις16 και 17 Απρίλη, µε τη συµµετοχή πολλων µουσικώνσυγκροτηµάτων και το διοργάνωσε η Ενωτική Πρωτο-βουλία του Πολυτεχνείου Κρήτης. Εµφανίστηκαν οι : ΣανΦυστικ, Lime, Χαλικούτηδες, Κωστής Αβησσυνός, Ορ-θολογιστές, Tranzistor και Night on Earth.Στις 18 στο COZMO η Χανιώτισα Σοφία Σαρρή στο τρα-γούδι και ο Κωστής Ζουλιάτης στο πιάνο, από τους NNiigghhttoonn EEaarrtthh εµφανίστηκαν σε ένα ακουστικό σετ.Στις 16 Απρίλη στο «Αλκυών» έδωσαν συναυλία η ∆∆ήή--µµηηττρραα ΓΓααλλάάννηη και η ΕΕλλέέννηη ΤΤσσααλλιιγγοοπποούύλλοουυ, µαζι µε τουςImam Baildi και µεγάλη ορχήστρα. Μια βραδυά που εξε-λίχθηκε σε ένα ξέφρενο πανηγύρι, µε ήχους βαλκανι-

κούς που µεταλλάσσονταν πότε σε λάτιν και ρέγκεπάρτυ και άλλοτε σε progressive και trance ταξίδι, χωριςνα λείπουν και οι ευαίσθητες στιγµές αλλα και αρκετάπεράσµατα απο παλιό καλο λαϊκό τραγούδι ! Γύρω στα1.000 άτοµα βρέθηκαν στο ΑΛΚΥΩΝ και αν δεν υπήρ-χαν οι “κρατήσεις” ίσως τελικά ο κόσµος να ήταν πε-ρισσότερος. Ο ήχος και ο φωτισµός ήταν συναυλιακόςενώ το όλο στήσιµο του προγράµµατος ήταν απίστευταεπαγγελµατικό ! Ο κόσµος σιγα-σιγα άρχισε να χορεύειδίπλα στα τραπέζια και µετα απο λίγο πάνω σε αυτα, µε-τατρέποντας τη βραδυά σε ένα γενικευµένο γλέντι ! Η∆ήµητρα Γαλάνη έκπληκτη και ενθουσιασµένη δήλωσεότι έχει καιρο να ζήσει µια τέτοια βραδυά, πράγµα πουπιστοποιεί ότι ήταν πράγµατι ιδιαίτερη.Οι IImmaamm BBaaiillddii µε τις διασκευές τους σε παλιά ελληνικάτραγούδια έδεναν µοναδικά στο όλο πρόγραµµα, µαζι µετα πνευστά και τη ροκ µπάντα. Την παράσταση βέβαιαέκλεψε ο ΜΜααννώώλληηςς ΚΚααρρααννττίίννηηςς µε τις πεννιές του, µιακαι πρόκειται για ένα µεγάλο βιρτουόζο του µπουζου-κιού ! Εν τέλει µια βραδυά που άξιζε πολύ, απο καλλλι-τέχνες που αγαπούν τη δουλειά τους, το ελληνικότραγούδι και τη µουσική γενικότερα και σίγουρα και τοκοινο τους !!Η ΜΜεελλίίνναα ΚΚααννάά εµφανίστηκε στα «Μαύρα Μεσάνυχτα»στις 18 Απρίλη µε επιτυχία.Στον ίδιο χώρο ήταν την Κυριακή 25 Απρίλη ο ΓΓιιάάννννηηςςΖΖεερρββάάκκηηςς και ο Μανώλης Ταµπουρατζής που έχουν τε-λευταία µεγάλη άνοδο.Τα περισσότερα χειµερινά µαγαζιά µε ζωντανή µουσική,έκλεισαν µέσα στον Απρίλη ενώ από τα καλοκαιρινά ξε-κίνησε ήδη το «Semiramis», καθηµερινά, µε τους ΓΓιιάάννννηηΘΘυυµµάάκκηη και Μανώλη Σταγάκη εναλλάξ και τους Πανα-γιώτη Καρνέζη στο µπουζούκι και ∆ηµήτρη Μαρκουλάκηστην κιθάρα.Η «Μυροβόλος», το «Ελα», το «Εν Πλω» και το «Αδέ-σποτο» θα ξεκινήσουν µέσα στο Μάη. Φέτος το καλο-καίρι, τα «ΜΜααύύρραα ΜΜεεσσάάννυυχχτταα» και η «ΜΜιικκρρήή ΣΣκκηηννήή» θα

έχουν καλοκαιρινό πρόγραµµα µε καινούρια σχήµατα.Ο νεοσύστατος «ΣΣύύλλλλοογγοοςς φφίίλλωωνν ΣΣττέέλλιιοουυ ΚΚααζζααννττζζίίδδηηΑΑπποοκκόόρρωωνναα», διοργάνωσε συνάντηση των µελών τουστην εξοχική ταβέρνα «Λουτρό», στις Βρύσες, στις 8Απρίλη. Η συµµετοχή ήταν µεγάλη, έγιναν νέες εγγρα-φές µελών και αρχαιρεσίες για εκλογή συµβουλίου. Ηβραδυά κύλησε σε φιλική ατµόσφαιρα µε προβολή βίν-τεο γύρω από τη ζωη του µεγάλου λαϊκού βάρδου καιπεννιές και τραγούδια από τους παρευρισκόµενους !Στις 28 Απρίλη το συµβούλιο εξέλεξε πρόεδρο τονΓιώργο Χατζηδάκη και αντιπρόεδρο τον Κυριάκο Νικο-λουδάκη. Στις 30 Μάη το µεσηµέρι έχει προγραµµατι-στεί η επόµενη συνάντηση των µελων και φίλων, µελαϊκά τραγούδια του Στέλιου, µε την ορχήστρα τουΣυλλόγου και συµµετοχή λαϊκών τραγουδιστών.Στις 13 Μάρτη άφησε πολύ νωρίς τον κόσµο αυτό, οΑποκορωνιώτης λυράρης ΜΜιιχχάάλληηςς ΜΜππαακκααττσσάάκκηηςς σεηλικία 66 χρόνων. Γεννήθηκε το 1944 στον Αγιο Βα-σίλη, Γαβαλοχωρίου. Ξεκίνησε να παίζει από τα 14 µετη λύρα του θείου του, που απέκτησε ζευγαρίζονταςτο χωράφι του. Ακούγοντας τη λύρα του Πλακιανού καιτου Σοφιάκη, πήρε τα πρώτα ακούσµατα και πάνω εκειάρχισε να κεντά τις δικες του µελωδίες. Γρήγορα έγινεπεριζήτητος σε γλέντια και από τα 16 του κιόλας, άρ-χισε να παίζει µε λαγουτιέρηδες τον Περουλάκη τοΦάνη και το Γιαγκουλή το Γιάννη. Αργότερα θα συνερ-γαστεί µε το Μανώλη τον Κακλή και στη συνέχεια µετον Παντελή τον Κρασσαδάκη. Επαιξε σε αµέτρηταγλέντια στην Κρήτη και στην Αθήνα και ταξίδεψε σε όλοτον κόσµο, από Αµερική µέχρι Αφρική και σε όλη την Ευ-ρώπη. Το 1973 κυκλοφόρησε µε τον Παντ. Κρασσαδάκηένα δίσκο 45 στροφών στην Columbia, το «Ουράνιοτόξο» µε ένα δικο του σκοπό, όπου παίζει λύρα και τρα-γουδάει και µια σειρά µε κοντυλιές. Από το 1974 µέχριτο 1981 ένα πρόβληµα στο χέρι θα είναι αιτία να στα-µατήσει να παίζει ενώ είχε ξεκινήσει ήδη να εργάζεταισαν δηµ.υπάλληλος. Από το 1981 και µετα, µε λαγου-τιέρη τον Κουσκουµβεκάκη τον Κώστα θα παίξει πάλι σεγλέντια µέχρι το 1993 που θα σταµατήσει επαγγελµα-τικά τη λύρα. Με την αγαπηµένη του σύζυγο, έκαναν τρίαπαιδιά, δυο γιούς και µία κόρη. Ο συνονόµατος γιος τουΜιχάλης, έχει ξεκινήσει απο µικρος τη λύρα και µέχρισήµερα έχει διαγράψει µια λαµπρή πορεία στην κρητικήµουσική. Γλυκό το παίξιµο και το τραγούδι του Μιχάλη Μπακά-τση, γλεντζές καλός, καλαµπουριτζής, αγαπητός σεόλους, πράγµα που φάνηκε στον τελευταίο αποχαιρετι-σµό του, θα είναι πάντα στη θύµηση µας !! Τα προγράµµατα των πολιτιστικών, των ∆ήµων της Κρή-της για το καλοκαίρι δεν έχουν ανακοινωθεί ακόµα ενώβαδίζουµε τα µέσα του Μάη και λόγω ίσως του Καλλι-κράτη, φανταζόµαστε ότι θα καθυστερήσουν… αναµέ-νοµεν όµως…

Να µην ξεχάσουµε τις µεγάλες συναυλίες που έχουνπρογραµµατιστεί στην Αθήνα.Συναυλία αφιέρωµα στο ΓΓιιάάννννηη ΣΣππααννόό στο Καλιµάρµαροστις 31 Μάη µε πολλους µεγάλους τραγουδιστές όπωςΜανώλη Μητσιά, Σταµάτη Κόκοτα, Αντώνη Ρέµο, Ελένη∆ήµου, Μελίνα Ασλανίδου κ.α..Στο Θέατρο «Κιβωτός», 12 παραστάσεις αφιερωµένεςστον λαϊκό µουσικοσυνθέτη ΓΓιιώώρργγοο ΖΖααµµππέέτταα, µία παρά-σταση του ΓΓιιάάννννηη ΜΜππέέζζοουυ, από τις 18 έως τις 30 Μάη. Στις 29 Μάη ο BBoobb DDyyllaann θα είναι στο Terravibe στη Μα-λακάσα. Στις 11 και 12 Ιούνη στο θέατρο Βράχων το 22οο KKoossmmoossFFeessttiivvaall µε τους θρυλικούς SSppeecciiaallss, τους Dub Ink, Sh-antel, Smokey Bandits κ.α.

ΠΠ ΡΡ ΟΟ ΤΤ ΑΑ ΣΣ ΕΕ ΙΙ ΣΣ∆∆ΙΙΣΣΚΚΟΟΓΓΡΡΑΑΦΦΙΙΑΑΓΓΕΕΡΡΑΑΣΣΙΙΜΜΟΟΣΣ ΜΜΑΑΡΡΙΙΝΝΑΑΚΚΗΗΣΣ :: ΧΧρρυυσσοοµµααλλλλοούύσσααΑπό την εταιρεία Cretaphon κυκλοφόρησε το νέο cd τουλυράρη ΓΓεερράάσσιιµµοουυ ΜΜααρριιννάάκκηη µε τίτλο «Χρυσοµαλ-λούσα». Μία δουλειά που κινείται στο χώρο του παρα-δοσιακού αλλά και του έντεχνου, µε όµορφες µπαλάντεςµέχρι και ροκ πινελλιές.Το τραγούδι «Βασίλισσα της άνοιξης» είχε βραβευτείστο διαγωνισµό Κρητικού τραγουδιού το 2008 και εδωσυµµετέχει η Ευδοκία Κιάσου ενώ στις κοντυλιές συµ-µετέχουν τραγουδώντας οι ∆ηµήτρης Λιουδάκης, Στέ-λιος Λαµπαθάκης και Βασίλης Παπαδοπεράκης. Ο ΝίκοςΤζιρτζιλάκης αφηγείται στο ιστορικό «Της Σαµαριάς ηκόρη» που είναι φτιαγµένο πάνω στην ιστορία τουΠώλου µε τη Χρυσή, την κόρη του Σκορδύλη, τα χρόνιατης Ενετοκρατίας. Παίζουν οι : Στέλιος Μυλωνάκης –λαγούτο, σάζι, ∆ηµήτρης Λιουδάκης –κρουστά, ΓιώργοςΒαβουλές –κιθάρα, µπάσσο, Γιάννης Μελαµπιανάκης –ούτι, σάζι, Αντώνης Φυλλαδιτάκης –νταούλι, ΜανώληςΦρονιµάκης –ασκοµαντούρα και Αντώνης Βερυκάκης -σάζιΗ ηχητική επεξεργασία άψογη από το προσωπικό στούν-τιο του Γεράσιµου και η τελική µίξη επίσης, από τοστούντιο «∆∆ιιααππαασσώώνν» του ∆ηµήτρη Μπαρνιά ενώ τοεξώφυλλο έχει επιµεληθεί µε περισσή φροντίδα η Μα-ρίλη.

ΠΠ ΕΕ ΡΡ ΙΙ ΟΟ ∆∆ ΙΙ ΚΚ ΑΑΜΜΕΕΤΤΡΡΟΟΝΝΟΟΜΜΟΟΣΣΚυκλοφόρησε ο νέος Μετρονόµος, µε ένα µεγάλο καιπολυσέλιδο αφιέρωµα στο ΝΝίίκκοο ΞΞυυλλοούύρρηη, απο τα πιοπλήρη και περιεκτικά που έχουµε έως τώρα δεί ! Ακόµατα λαϊκά τραγούδια του Κώστα Γιαννίδη, αναφορά στοΜιχάλη Τρίµη παίκτη της αρµόνικας, ένα άρθρο για τοΜανώλη Χιώτη, ακροάσεις και άλλα ενδιαφέροντα !!

Με µουσικούς χαιρετισµούς !!

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές


ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

Η έγκυρη, ακηδεµόνευτη φωνή του πολίτη, η δική σου φωνή,

κάθε µέρα στον Sky και στους 91,8.συνεντεύξεις – καταγγελίες – αθλητικά

τοπική, πανελλαδική και διεθνής επικαιρότητα

Ο Παντελής Γιαΐτσης, η Ελπίδα Κατσαράκηο Βασίλης Φουντουλάκης, ο Ματθαίος Φρατζεσκάκης,

ο Παντελής Χουλάκης και ο Μανώλης Μπουζάκης,

δεν µασούν τα λόγια τους, λένε τα πράγµατα µε τ’ όνοµά τουςκαι είναι µαζί σας στις αλήθειες και στα δύσκολα!


Η «Έρηµη Πόλη» του Γιώργου Σταυριανούείναι ένας από τους αγαπηµένους δί-σκους µας και σίγουρα συγκαταλέγεταιστα διαλεχτά έργα του ελληνικού τραγου-διού . Επιστροφή πίσω στις αρχές της δε-καετίας του 80 - και πιο συγκεκριµένα στο1982 – όταν µε το δίσκο αυτό µας συστή-νεται ένας πολύ αξιόλογος συνθέτης πουαθόρυβα µας έχει χαρίσει ορισµένα εξαι-ρετικά τραγούδια και µουσικές.Ο Γ. Σταυριανός, µε σπουδές στη φιλολογία και τη φιλο-σοφία σε Ελλάδα και Γαλλία, συνδυάζει τη µουσική µε τησυγγραφή βιβλίων (πχ. «Μητροπόλεις», «Πόρτες µισά-νοιχτες» κα.) ∆ιαβάζουµε στο βιογραφικό του: «Την µου-σική του τη βλέπει σαν συµπλήρωµα της ποιητικής τουαναζήτησης και την ποίηση σαν απαίτηση των µουσικώντου ανησυχιών. Τα µουσικά του έργα είναι κατ’ εξοχήνλυρικά αλλά και µε στοιχεία λαϊκά, δηµοτικά, και κλασικάενώ ο ποιητικός λόγος είναι λιγότερο µαρτυρία µιας επο-χής και περισσότερο στοχασµός και όραµα».Ανάµεσα στα 12 τραγούδια του δίσκου υπάρχουν δύοαπό τα πιο διαχρονικά του ελληνικού τραγουδιού. Το«Ήσουνα φεγγάρι», σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου(«Ήσουνα φεγγάρι κι ήµουνα πουλί/ πέταξα για να σεφτάσω/κι όταν σ’ είχα φτάσει µέχρι το φιλί/ σ’ έσβησε η ανα-τολή») και ο «Καηµός της φυσαρµόνικας», σε στίχουςτου συνθέτη - όπως και σε όλα τα υπόλοιπα τραγούδιατου δίσκου («Όνειρο που φεύγει ειν’ η ζωή / µέσα στ’όνειρό µου είσαι κι εσύ»). Τα τραγούδια του δίσκου:1. ΗΣΟΥΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ 2. ΚΑΗΜΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑΣ 3. ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑΣ 4. ΩΡΑ ΠΙΚΡΗ 5. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΟΡΕΙΑΣ 6. ΠΟΡΕΙΑ 7. ΤΙ ΜΟΥ ΖΗΤΑΣ 8. ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ 9. Ο ΤΑΞΙ∆ΙΩΤΗΣ 10. ΠΙΚΡΗ ΓΙΟΡΤΗ 11. ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ 12. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΙΑ (ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ) Το κλίµα του δίσκου φαίνεται µέσα το σηµείωµα του ίδιουτου συνθέτη: «Σε γύρεψα πέρα απ’ την ένοχη συνείδησή µου, ανά-µεσα στα πλαστικά µπαλκόνια και τη σαγρέ οµοιοµορφίατων προσόψεων, στα πανάκριβα ρετιρέ απ’ όπου ακού-γονταν οι αφιερώσεις των ραδιοπειρατών, στις αποµι-µήσεις του πορτραίτου σου, σε γύρευα…, κι ας ήξεραπως σ’ είχα για πάντα χάσει. Έτσι και γώ, παιδί βγαλ-µένο απ’ την αρρώστια σου και απ’ τα χτυπήµατα πουσου δώσανε οι δολοφόνοι, άλλη γλώσσα δεν έµαθα απ’αυτή που σου γράφω, τώρα που γίνηκε µουσική και πήρετη µορφή σου».Ένα στοιχείο που αναδεικνύει και καταξιώνει το δίσκοείναι η ενορχήστρωσή του: Η «Έρηµη Πόλη» ηχογρα-φήθηκε µε 33 όργανα (και, προσοχή, µιλάµε για παρα-γωγή σε στούντιο, και όχι ζωντανή ηχογράφηση).∆ιαβάζουµε στη µουσική σελίδα «Μουσικά προάστια»:

«Η ενορχήστρωση παραπέµπει σε µεγέθητα οποία το ελληνικό τραγούδι έχει εδώ καικαιρό ξεχάσει. Ηπληθώρα οργά-νων δεν σηµαίνειαδυναµία επίτευ-ξης µιας λιτής καιο υ σ ι α σ τ ι κ ή ςενορχήστρωσης·το αντίθετο. Η µουσική ατµόσφαιρα συµβα-

δίζει µε το στιχουργικό περιεχόµενο. Η µελαγχολία µε-ταφέρεται µε ακρίβεια, χωρίς λεκτικούς ακροβατισµούςκαι νεολογισµούς. Είναι µελαγχολία που δεν ντρέπεται,που δεν φτιασιδώνεται, που έχει όνοµα και αιτία. Μαζίµε τη µελαγχολία της ποίησης, η «Έρηµη Πόλη» µετα-φέρει και την αισιοδοξία της πράξης. Οι ήρωες της«Έρηµης Πόλης» έχουν αδυναµίες, είναι υποκείµεναατελή και γι’ αυτό βαθιά επαναστατικά. ∆εν έχουν βγειµέσα από µικροαστικές ονειρώξεις, αλλά από την κλί-µακα της ζωής».1 Συµµετέχουν πολλοί γνωστοί δεξιο-τέχνες µουσικοί και συνθέτες. Μεταξύ άλλων:∆ηµήτρης Παπαδηµητρίου – τσανάνγκο, κλασσική κιθάραΘύµιος Παπαδόπουλος – κλασσική και ακουστική κιθάραΜαρία Ρεµπούτσικα – βιολίΠλούταρχος Ρεµπούτσικας – βιολοντσέλο∆ηµήτρης Λέκκας – κανονάκι, σαξόφωνο, ακορντεόν,πιάνο, φλάουτο µε ράµφος, ζίλια, ντέφιΟ ∆. Λέκκας είναι και ο ενορχηστρωτής του δίσκου. Ση-µειώνει σχετικά στο εσώφυλλο του δίσκου: «Ανέλαβα τοέργο να µεταγράψω τις ευαίσθητες και βαθιές µουσικέςελεγείες του Γιώργου Σταυριανού, συµπληρώνοντας τιςµε αντίστιξη και σπάνιους ήχους οργάνων, δηλαδήχρώµα, αέρα και νερό. Εµείς λοιπόν που γράφουµε µου-σική το 1980, και όχι το 1960, γνωρίζουµε τις πληγέςµας, και γι’ αυτό βρισκόµαστε µαθητές ξανά µπροστάστον καινούργιο κόσµο που κινείται γύρω µας, παρά ναδιαλέξουµε τον εύκολο δρόµο του ισόβιου δάσκαλου.Προς Θεού, να µην εκληφθεί ο ήχος της Έρηµης Πόληςσαν ένα µανιφέστο του σύγχρονου ελληνικού ήχου. Είναιµία ταφόπετρα πάνω στις θαµµένες ευαισθησίες µας,ένα µνηµόσυνο στην δική µας αίσθηση της αξίας και τηςοµορφιάς, όπως δεν την συνέλαβαν οι δυνάστες τηςαγοράς και των µέσων. Είναι το άκουσµα που έψαξαν καιδε βρήκαν. Είναι τα τρόφιµα που απέκρυψαν. Είναι η ήττατους µέσα στο δικό τους γήπεδο».Ερµηνεύτρια στην «Έρηµη πόλη» είναι η Μαρία ∆ηµη-τριάδη σε µερικές από τις καλύτερες ερµηνείες της.Συµµετέχουν επίσης σε δύο τραγούδια ο Κώστας Θω-µαΐδης και ο Αντρέας Μικρούτσικος ερµηνεύοντας τον«Χορό της µαταιότητας» και το «Μια παλιά µουσική» αν-τίστοιχα. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε το1982 από την FM Records. Η «Έρηµη πόλη» είναι έναςδίσκος - σύµβολο της οµορφιάς του ελληνικού τραγου-διού και δίνει ένα µάθηµα αισθητικής που ξεφεύγει απότο χώρο του τραγουδιού και βρίσκει εφαρµογή στην ίδιατην καθηµερινότητά µας.

__11.. ΜΜοουυσσιικκάά ππρροοάάσσττιιαα:: hhttttpp::////mmoouussiikkaapprrooaassttiiaa..bblloogg--ssppoott..ccoomm//22000088//1100//11998800..hhttmmll

Γράφειo Γιώργoς

Tσίµας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

ΓΓιιώώρργγοοςς ΣΣττααυυρριιααννόόςςΜΜααρρίίαα ∆∆ηηµµηηττρριιάάδδηη

KKaalllliiooppiiAArroouunndd TThhee WWoorrlldd

ΜΜιικκρρόόςς ΉΉρρωωςς

Με κλασικές µουσικές (πιάνο και φωνητική) αλλάκαι θεατρικές (∆ραµατική Σχολή Θεάτρου Τέχνης,Καρόλου Κουν) σπουδές, µε δισκογραφικές συµ-µετοχές και µπόλικη συναυλιακή εµ-πειρία, η Kalliopi ήταν αναµφισβήτηταπλήρως «εξοπλισµένη» για αυτό τοπρώτο της προσωπικό άλµπουµ πουκυκλοφόρησε πρόσφατα από τονΜικρό Ήρωα του Άγγελου Σφακιανάκη.Το Around The World περιέχει 11 αγ-γλόφωνα τραγούδια σε δικούς της στί-χους και µουσική.Οι επιρροές της Kalliopi προέρχονταικυρίως από το mainstream rock και τηνpop Βρετανικής και Αµε-ρικανικής εσοδείας καιαπό διάφορες εποχές. Οήχος του άλµπουµ είναισαφώς κιθαριστικώνπροσανατολισµών και τατραγούδια άλλοτε παρα-πέµπουν στους Cranber-ries και στους Garbageκαι άλλοτε στους U2 καιστους Nirvana. Οι µουσι-κοί που συνοδεύουν τηντραγουδοποιό (Σπύρος Κοντάκης στις κιθάρες,Barry Zealy στο µπάσο και στα φωνητικά, Άλκης Μι-σιρλής στα τύµπανα και Θόδωρος ∆αρµάς στοπιάνο και στον προγραµµατισµό) είναι άριστοι και ηπαραγωγή και ο ήχος δεν έχουν τίποτα να ζηλέ-ψουν από ανάλογες παραγωγές του εξωτερικού.Η Kalliopi είναι εξαιρετική ερµηνεύτρια. Χειρίζεταιµε άνεση την ευέλικτη φωνή της και αποδίδει µίαευρεία γκάµα συναισθηµάτων ενώ και η προφοράτης είναι άριστη. Όσον αφορά τη γραφή της, έχεισίγουρα την ικανότητα να γράφει µελωδίες πουλόγω της απλότητάς τους αφοµοιώνονται γρήγορααπό τον ακροατή. Νοµίζω ότι στο σύνολό τους τατραγούδια αυτά έχουν όλα τα φόντα να παιχτούνστα ραδιόφωνα και να γίνουν επιτυχίες – άλλωστεµού δίνεται η εντύπωση ότι αυτός είναι ο πρωταρ-χικός στόχος του δίσκου. ∆εν ξεχωρίζουν εύκολατραγούδια από το Around The World µιας και το σύ-νολο διατηρεί µια σχετική οµοιοµορφία και υπάρ-χουν παντού στοιχεία που τραβούν την προσοχή,αλλά προσωπικά απόλαυσα ιδιαίτερα το Fire AndSea και το Loneliness που κλείνει το άλµπουµ µε µιασαφώς πιο εσωτερική διάθεση από τα υπόλοιπα.

EElleeccttrriicc LLiittaannyyHHooww TToo BBee AA CChhiilldd && WWiinn TThhee WWaarr

IInnnneerr EEaarr

Οι Electric Litany σχηµατίστηκαν το 2007 στο Λον-δίνο από τον Αλέξανδρο Μιάρη (φωνή, κιθάρες,πιάνο, σύνθι), µετανάστη από την Κέρκυρα, τονΒρετανό Richard Simic (τύµπανα) από το Devon, και

τον Αµερικανό Duane Petrovich (µπάσο) από τοTexas. Αυτό το πρώτο άλµπουµ τους, που ηχογρα-φήθηκε σε 3 µόλις ηµέρες, περιέχει 10 δικά τουςκοµµάτια και δανείζεται τον τίτλο του από ένα κοµ-µάτι του Ian Hawgood. Οι ηχογραφήσεις έγιναν σεµια εγκαταλειµµένη εκκλησία στο Βόρειο Λονδίνο,την οποία ο Μιάρης χρησιµοποιούσε ως κατοικία,

και ο χώρος αυτόςείναι σαφές ότι έχειπαίξει τον ρόλο τουστον «ευρύχωρο»ήχο που παράγει τογκρουπ εδώ. Οι συν-θέσεις τους ανα-πτύσσονται µε αργάτέµπο και απλές µε-λωδίες, αποπνέουν«θρησκευτικότητα» ,µια διάχυτη µελαγχο-

λία και ροµαντική διάθεση. Σε κά-ποιες περιπτώσεις οδηγούνται σεεκρήξεις, σε άλλες τις συγκρατούν.Μοιάζουν να χρωστούν πολλά σεµπάντες όπως οι Radiohead, Joy Di-vision, The Cure και Ι Like Trainsαλλά και στον Nick Cave – ειδικά ηφωνή και οι ερµηνείες του ThomYorke φαίνεται ότι έχουν σηµαδέψειτον Μιάρη. Το γκρουπ εισπράτει ήδη πολλά κο-

λακευτικά σχόλια για τη χρήση ενός σαµπλ µε τηφωνή του Γιάννη Ρίτσου να απαγγέλει ένα από-σπασµα από τη Σονάτα Του Σεληνόφωτος στοόµορφο Tear, ενώ άλλες επίσης καλές στιγµές βρί-σκει κανείς στα Home και The Dunes, στο «ζωηρό»A Dream Worth Dreaming και το «παραδοµένο» ATime (Never Be Late). Οι στίχοι είναι ιδιαίτερα σύν-τοµοι στα περισσότερα τραγούδια, προσπαθούν ναδηµιουργήσουν περισσότερο µια αίσθηση παρά ναδώσουν σαφείς κατευθυντήριες γραµµές ενώ σεκάποιες στιγµές απλά αποτελούν την αφορµή γιανα ακουστεί η φωνή. Το HTBAC&WTW µοιάζει να είναι – και ακούγεταισαν – concept άλµπουµ. Το συγκρότηµα το αφιε-ρώνει στην Αναρχία και την Κοινωνική Απελευθέ-ρωση και στην εξέγερση του ∆εκέµβρη του 2008 –δύσκολο να µην το συµπαθήσεις λοιπόν. Πρόκειταιαναντίρρητα για ένα καλό πρώτο βήµα για τουςElectric Litany, το οποίο, ενώ δεν περιέχει κάποιααριστουργηµατική στιγµή, διατηρεί εντούτοις ένααρκετά υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο καθ’ όλη τηδιάρκειά του. Αίσθησή µου είναι ότι αν το συγκρό-τηµα καταφέρει να εξελίξει αυτά που µας παρου-σιάζει εδώ, ίσως ξεφύγει αισθητά από τον«ανταγωνισµό». Εν κατακλείδι, άλλη µια κυκλοφο-ρία, µε πολύ όµορφη συσκευασία και artwork, σταγνωστά επίπεδα που µας έχει... «κακοµάθει» ηInner Ear.

ΣΣυυννεερργγαασσίίαα:: hhttttpp::////wwwwww..ee--oorrffeeaass..ggrr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ


ΑΑυυττοοίί ττηη δδοουυλλεειιάά ττοουυςς κκααιι µµεειιςς ττηη δδιικκήή µµααςς

ΖΖοούύµµεε σσεε ζζόόρριικκεεςς εεπποοχχέέςς.. ΌΌττιι δδεενν κκααττάάφφεερρεε ηη αασσττιικκήή ττάάξξηη µµεε ττοο δδεεύύττεερροο ππααγγκκόό--σσµµιιοο ππόόλλεεµµοο κκααιι σσττηη σσυυννέέχχεειιαα µµεε ττοονν ψψυυχχρρόό ππόόλλεεµµοο ππρροοσσππααθθεείί ττώώρραα µµεε έένναανν οοιι--κκοοννοοµµιικκόό ππόόλλεεµµοο.. ΟΟ σσττόόχχοοςς εείίννααιι ππάάνντταα οο ίίδδιιοοςς:: ηη ππααγγκκόόσσµµιιαα κκυυρριιααρρχχίίαα.. ΌΌχχιι -- δδεενν

ααννααππττύύσσσσωω θθεεωωρρίίεεςς σσυυννωωµµοοσσίίααςς.. ΤΤηηνν ππααγγκκόόσσµµιιαα κκυυρριιααρρχχίίαα ττηηνν εεννννοοώώ όόππωωςς ττηηνν κκαα--ττάάσστταασσηη πποουυ λλίίγγοο ωωςς πποολλύύ ββλλέέπποουυµµεε σστταα ααµµεερριικκάάννιικκαα έέρργγαα:: κκυυββεερρννήήσσεειιςς εεκκλλεεκκττώώννααχχυυρρααννθθρρώώππωωνν πποουυ έέχχοουυνν µµοοννααδδιικκόό µµέέλληηµµαα ττηηνν εεξξυυππηηρρέέττηησσηη ττωωνν εεττααιιρρεειιώώνν--ααφφεεννττιι--κκώώνν ττοουυςς.. ΓΓιιαα νναα µµηηνν ππάάµµεε µµαακκρριιάά,, οο ννοοµµππεελλίίσσττααςς κκααιι οοιικκοολλοογγίίζζωωνν ΟΟµµππάάµµαα,, έέδδωωσσεεάάδδεειιαα γγιιαα ττηηνν ααύύξξηησσηη ττηηςς υυππεερρππόόννττιιααςς άάννττλληησσηηςς ππεεττρρεελλααίίωωνν.. ΑΑςς ππάάεειι νναα µµααζζεεύύεειι ττώώρραατταα 55000000 ββααρρέέλλιιαα ττηηνν ηηµµέέρραα πποουυ χχύύννοοννττααιι κκααιι ααππεειιλλοούύνν φφύύσσηη κκααιι ααννθθρρώώπποουυςς..

ΕΕππιισσττρροοφφήή.. ΗΗ εεππιιλλοογγήήςς ττηηςς ΕΕυυρρώώππηηςς ωωςς σσττόόχχοο δδεενν ππρροοκκααλλεείί ιιδδιιααίίττεερρηη εεννττύύππωωσσηη:: σσυυγγ--κκεεννττρρώώννεειι ττοο ππιιοο ππααρρααλλυυµµέέννοο,, µµεε ττιιςς εελλάάχχιισσττεεςς ααννττιιδδρράάσσεειιςς,, κκααττάάλλλληηλλαα εεξξηηµµεερρωωµµέέννοο

ααππόό τταα ΜΜΜΜΕΕ,, ββααθθιιάά εεµµπποοττιισσµµέέννοο µµεε ττοο µµιικκρροοαασσττιικκόό όόννεειιρροο,, ππλληη--θθυυσσµµόό.. ∆∆ιιααθθέέττεειι εεννττυυππωωσσιιαακκάά κκααλλλλιιεερργγηηµµέέννηη ττηηνν εεγγωωιισσττιικκήή θθεεώώ--ρρηησσηη ττηηςς κκοοιιννωωννίίααςς:: οο χχώώρροοςς πποουυ όόλλοοιι ππααλλεεύύοουυνν εεννααννττίίοονν όόλλωωννκκααιι ««εεππιιββιιώώννεειι οο ιισσχχυυρρόόττεερροοςς»» ((εειιρρήήσσθθωω εενν ππααρρόόδδωω,, ηη φφρράάσσηη εείίννααιιααππόό ττιιςς εεφφιιααλλττιικκόόττεερρεεςς δδιιαασσττρρεεββλλώώσσεειιςς ττοουυ ∆∆ααρρββιιννιισσµµοούύ))..

ΟΟ ρρόόλλοοςς ττηηςς ΕΕυυρρώώππηηςς ωωςς ππααρραακκααττααθθήήκκηηςς ααννθθρρώώππιιννωωνν ααξξιιώώνν έέσσββηησσεε όότταανν ααυυττήή εεγγ--κκααττααλλεείίφφθθηηκκεε µµεε αανναακκοούύφφιισσηη σσττηηνν ααγγκκααλλιιάά ττοουυ υυππεερρππόόννττιιοουυ σσυυµµµµάάχχοουυ.. ΤΤηηνν έέρριιξξεε µµεεττηη φφρράάσσηη κκλλεειιδδίί:: bbuussiinneessss aass uussuuaall κκααιι κκίίννηησσαανν µµααζζίί γγιιαα ννέέοουυςς ββοοµµββααρρδδιισσµµοούύςς..

ΟΟιι ννττόόππιιοοιι ααννττιιππρρόόσσωωπποοιι ττηηςς ιιδδέέααςς ααννααθθάάρρρρηησσαανν κκααιι εευυθθέέωωςς ππιιαα λλέέννεε:: ττηη λλύύσσηη θθαα δδώώ--σσοουυνν οοιι εεππιιχχεειιρρήήσσεειιςς.. ΒΒγγεεννόόπποουυλλοοςς κκααιι ∆∆αασσκκααλλόόπποουυλλοοςς δδεείίξξααννεε ττοο δδρρόόµµοο:: όόλλαα σσττοουυςςιιδδιιώώττεεςς:: ππααρρααγγωωγγήή,, δδιιοοίίκκηησσηη,, δδιικκααιιοοσσύύννηη,, υυγγεείίαα,, ππααιιδδεείίαα,, όόλλαα ππρρέέππεειι νναα αακκοολλοουυθθοούύνν--ττααιι ααππόό τταα µµααγγιικκάά γγρράάµµµµαατταα ΑΑ..ΕΕ..

ΗΗ εεππιιββοολλήή ττοουυ 44οουυ ΡΡΑΑΙΙΧΧ αακκοολλοουυθθεείί τταα ππλλάάνναα ττοουυ ττρρίίττοουυ χχωωρρίίςς νναα εεππααννααλλααµµββάάννεειι τταα ίίδδιιααλλάάθθηη.. ΣΣππάάσσααννεε τταα µµοούύττρραα ττοουυςς σσττηη ΣΣεερρββίίαα ττόόττεε,, οοππόόττεε φφρρόόννττιισσαανν νναα ττηηνν ξξεεσσκκίίσσοουυνν σσεεψψηηφφίίδδεεςς σσήήµµεερραα.. ΣΣππάάσσααννεε τταα µµοούύττρραα ττοουυςς σσττηηνν ΕΕλλλλάάδδαα ααλλλλάά δδεενν αακκοολλοούύθθηησσαανν ττοονν ίίδδιιοοδδρρόόµµοο.. ΤΤοουυςς εείίχχεε ππρροοεειιδδοοπποοιιήήσσεειι οο ΚΚίίσσσσιιγγκκεερρ:: ««ΟΟιι ΈΈλλλληηννεεςς εείίννααιι ααννααρρχχιικκοοίί κκααιι δδύύ--σσκκοολλοοιι σσττηηνν εεξξηηµµέέρρωωσσηη.. ΓΓιι’’ ααυυττόό ππρρέέππεειι νναα χχττυυππήήσσοοµµεε σσττιιςς πποολλιιττιισσµµιικκέέςς ττοουυςς ρρίίζζεεςς::ίίσσωωςς ττόόττεε µµπποορρέέσσοοµµεε νναα ττοουυςς ααννααγγκκάάσσοοµµεε νναα σσυυµµµµοορρφφωωθθοούύνν»».. ΤΤοο ττσσάάκκιισσµµαα ττωωνν πποο--λλιιττιισσµµιικκώώνν ρριιζζώώνν έέγγιιννεε µµεε ττοο ππιιοο ααπποοττεελλεεσσµµααττιικκόό εερργγααλλεείίοο:: ττοουυςς ππααρράάδδεεςς.. ΠΠοολλύύ εεύύ--κκοολλαα,, σσχχεεδδόόνν µµεε χχααρράά,, ππααρρααδδοοθθήήκκααµµεε σσττηη γγλλυυκκιιάά ααπποοχχααύύννωωσσηη ττωωνν σσττεεγγαασσττιικκώώνν κκααιιττωωνν κκααττααννααλλωωττιικκώώνν.. ΤΤοο ααπποοττέέλλεεσσµµαα:: ΑΑύύξξηησσηη 6600%% ττοουυ ΑΑΕΕΠΠ κκααιι ττοο 8800%% ττωωνν ννοοιικκοοκκυυ--ρριιώώνν χχρρεεωωµµέένναα σσττιιςς ττρράάππεεζζεεςς.. ΠΠωωςς γγίίννεεττααιι ττώώρραα ααυυττόό ττοο µµααγγιικκόό,, νναα έέχχεειι ααυυξξηηθθεείί ηη ππεε--

ρριιββόόηηττηη ππίίτταα κκααιι οοιι πποολλλλοοίί νναα εείίννααιι ππιιοο ππεειινναασσµµέέννοοιι;; ΤΤηη λλύύσσηη έέδδωωσσεε ηη εεππιιττήήρρηησσηη:: ααφφοούύεείίχχαανν ττόόσσαα λλεεφφττάά κκααιι έέππααιιρρνναανν δδάάννεειιαα,, κκόόφφττεε ττοουυςς ττιιςς σσυυννττάάξξεειιςς,, ττοουυςς µµιισσθθοούύςς,, ττιιςς κκοοιι--ννωωννιικκέέςς ππααρροοχχέέςς..

ΜΜηηνν ττοουυςς ππααρρεεξξηηγγεείίττεε,, δδεενν ττοο κκάάννοουυνν ααππόό κκαακκίίαα.. ΟΟιι άάννθθρρωωπποοιι αακκοολλοουυθθοούύνν ττηη λλααϊϊκκήήσσοοφφίίαα::««ΕΕάάνν δδεενν εεγγοοννάάττιιζζεε ηη κκααµµήήλλαα δδεενν ττηηνν εεφφοορρττώώννααννεε»».. ΤΤοο σσχχέέδδιιοο εείίννααιι ααππλλόό:: ααννοοιι ««ααννααρρχχιικκοοίί κκααιι δδύύσσκκοολλοοιι σσττηηνν εεξξηηµµέέρρωωσσηη»» σσκκύύψψοουυνν κκααιι ττοουυςς φφοορρττώώσσοουυνν,, ττόόττεε πποολλύύππιιοο εεύύκκοολλαα θθαα σσκκύύψψοουυνν κκααιι οοιι υυππόόλλοοιιπποοιι..

ΤΤοο όόττιι δδεενν σσττοοχχεεύύοουυνν ττηηνν ΕΕλλλλάάδδαα ααλλλλάά ττηη χχρρηησσιιµµοοπποοιιοούύνν ωωςς ττοονν ααδδύύννααµµοο κκρρίίκκοο φφααίί--ννεεττααιι κκααιι ααππόό ττηη ννέέαα µµεεγγααλλοοφφυυήή ιιδδέέαα πποουυ αανναακκοοίίννωωσσαανν.. ΟΟ ππρροοϋϋπποολλοογγιισσµµόόςς ττωωνν κκρραα--ττώώνν µµεελλώώνν θθαα ααπποοφφαασσίίζζεεττααιι ααππόό ττηηνν ΕΕυυρρωωππααϊϊκκήή ΕΕππιιττρροοππήή κκααιι σσττηη σσυυννέέχχεειιαα θθααψψηηφφίίζζεεττααιι ααππόό τταα εεθθννιικκάά κκοοιιννοοββοούύλλιιαα.. ΝΝαα ττοο πποούύµµεε ααλλλλιιώώςς.. ΑΑκκόόµµηη κκααιι ααυυττήή ττηη ψψεευυττοο--εελλεευυθθεερρίίαα ττοουυ εεκκλλέέγγεειινν ττηηνν αακκυυρρώώννοουυνν.. ΌΌπποοιιοονν κκααιι νναα ψψηηφφίίσσεεττεε,, εεµµεείίςς ααπποοφφαασσίίζζοοµµεε..ΤΤιι εείίππααττεε γγιιαα εεθθννιικκήή ααννεεξξααρρττηησσίίαα;;

ΤΤαα εεππιιχχεειιρρήήµµαατταα γγιιαα ττηηνν ααππόόδδεειιξξηη ττοουυ όόττιι ββρριισσκκόόµµαασσττεε σσεε έένναανν γγεεννιικκεευυµµέέννοο ττααξξιικκόόππόόλλεεµµοο εείίννααιι ααττεελλεείίωωτταα.. ΗΗ αασσττιικκήή ττάάξξηη έέχχοοννττααςς δδεεχχττεείί σσοοββααρρόό σσττρρααππααττσσάάρριισσµµαα ττηηςςµµόόσσττρρααςς µµεε ττηηνν κκρρίίσσηη πποουυ εεππέέφφεερραανν οοιι πποολλιιττιικκέέςς ττηηςς,, εεππιιδδιιώώκκεειι ττηηνν εενν ττωω γγεεννννάάσσθθααιιφφίίµµωωσσηη κκάάθθεε φφωωννήήςς δδιιααµµααρρττυυρρίίααςς.. ΗΗ έένντταασσηη ττηηςς εεππίίθθεεσσηηςς δδεείίχχννεειι κκααιι ττοο µµέέγγεεθθοοςς ττηηςςααββεεββααιιόόττηηττααςς ττοουυςς γγιιαα ττηηνν έέκκββαασσηη.. ΗΗ ααλλήήθθεειιαα,, πποουυ ττρρέέµµοουυνν µµήήππωωςς κκααιι φφααννεείί,, εείίννααιιόόττιι τταα ππααίίζζοουυνν όόλλαα γγιιαα όόλλαα κκααιι ππρροοσσππααθθοούύνν νναα µµααςς ππεείίσσοουυνν όόττιι θθαα ββγγοουυνν ννιικκηηττέέςς..

ΕΕµµεείίςς ππρρέέππεειι νναα ααµµυυννθθοούύµµεε:: ΝΝαα ππρροοαασσππίίσσοοµµεε τταα κκεεκκττηηµµέένναα,, νναα ααρρννηηθθοούύµµεε ττηηνν κκαατταα--ννάάλλωωσσηη εεσσττιιάάζζοοννττααςς σσττιιςς ππρρααγγµµααττιικκέέςς µµααςς ααννάάγγκκεεςς.. ΝΝαα ααγγννοοοούύµµεε ήή ττοουυλλάάχχιισσττοο ννααααµµφφιισσββηηττοούύµµεε όόλλαα ααυυττάά πποουυ µµααςς σσεερρββίίρροουυνν µµεε ττοο ππααννίίσσχχυυρροο εερργγααλλεείίοο ττοουυςς ττηηνν ττηηλλεε--όόρραασσηη.. ΝΝαα εεππιισσττρρέέψψοοµµεε σσττηη ζζωωήή:: ηη ττηηλλεεόόρραασσηη κκααιι οο υυπποολλοογγιισσττήήςς εείίννααιι εερργγααλλεείίαα κκααιιόόχχιι οο ττόόπποοςς πποουυ ζζοούύµµεε.. ΝΝαα εεππεεννδδύύσσοουυµµεε,, όόχχιι ππιιαα σσττοο χχρρηηµµααττιισσττήήρριιοο ααλλλλάά σσττηηνν οοιικκοο--δδόόµµηησσηη σσχχέέσσεεωωνν.. ΝΝαα σσττήήσσοοµµεε δδίίκκττυυαα ααλλλληηλλεεγγγγύύηηςς:: εεύύρρεεσσηη δδοουυλλεειιάάςς,, ννοοµµιικκέέςς σσυυµµ--ββοουυλλέέςς,, µµοοίίρραασσµµαα ττρροοφφίίµµωωνν,, ρροούύχχωωνν,, υυλλιικκώώνν πποουυ µµααςς ππεερριισσσσεεύύοουυνν.. ΟΟ ππλλοούύττοοςς εείίννααιιοοιι άάννθθρρωωπποοιι κκααιι όόχχιι τταα ππρράάγγµµαατταα κκααιι τταα ννοούύµµεερραα..

ΑΑλλλλάά ππρρέέππεειι κκααιι νναα ααννττεεππιιττεεθθοούύµµεε:: νναα σσυυµµµµεεττέέχχοοµµεε εεννεερργγάά σστταα πποουυ µµααςς ααφφοορροούύνν::σσττηη δδοουυλλεειιάά,, σσττηηνν εεκκππααίίδδεευυσσηη ττωωνν ππααιιδδιιώώνν,, σσττηηνν πποοιιόόττηητταα ζζωωήήςς..ΝΝαα ππάάρροοµµεε ππρρωωττοοββοουυλλίίεεςς γγιιαα ττηη ζζωωήή,, ττοο ππεερριιββάάλλλλοονν,, ττοονν πποολλιιττιισσµµόό.. ΕΕννεερργγηηττιικκάά ννααααππεεξξααρρττηηθθοούύµµεε ααππόό τταα δδεεσσµµάά ττωωνν ψψεευυττοοααννααγγκκώώνν..

ΤΤαα ππρράάγγµµαατταα µµοοιιάάζζοουυνν µµααύύρραα.. ΗΗ αασσττιικκήή ττάάξξηη κκάάννεειι όόµµωωςς λλάάθθοοςς.. ∆∆εενν λλοογγααρριιάάζζεειι ττηηννιισσττοορρίίαα.. ΜΜάάλλιισστταα έέχχεειι δδιιααττυυππώώσσεειι κκααιι θθεεωωρρηηττιικκάά ττοο ττέέλλοοςς ττηηςς.. ΗΗ ιισσττοορρίίαα όόµµωωςς ππάάννττααδδιιέέψψεευυδδεε ττοουυςς εευυααγγγγεελλιισσττέέςς ττοουυ ττέέλλοουυςς ττηηςς -- ττοο ίίδδιιοο θθαα κκάάννεειι κκααιι ττώώρραα.. ΒΒέέββααιιαα,, ππαα--ρρόόλλοο πποουυ δδιιδδάάσσκκοουυνν ττοο ττέέλλοοςς ττηηςς ιισσττοορρίίααςς,, γγννωωρρίίζζοουυνν ααππόό ααυυττήήνν κκααλλάά ττιι ππρρέέππεειι νναα φφοο--ββοούύννττααιι:: ττοονν κκόόσσµµοο σσττοουυςς δδρρόόµµοουυςς..

Γράφειo Πέτρoς

Λυµπεράκης


87,6 ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥ∆ΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 SUPER RADIO 2821088370100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΣΣ,, τηλ. 2821051850ΑΑΤΤΤΤΙΙΚΚΟΟΝΝ,, τηλ. 2821040208ΚΚΗΗΠΠΟΟΣΣ,, τηλ. 2821056450PPAALLAACCEE,, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εµ

ά

τη

ς π

όλη

ς

«Το µόνο που έχω να πω είναι ότι τα θαλασσώσαµε».Αυτό δήλωσε ο συνιδρυτής της Google Σεργκέι Μπρινµετά την αποκάλυψη ότι τα αυτοκίνητα του Street Viewπου συνέλεγαν στοιχεία για τις υπηρεσίες γεω-εντο-πισµού της Google, συνέλεγαν «κατά λάθος» και προ-σωπικά δεδοµένα που ανταλλάσσονταν µέσω ανοιχτώνασύρµατων δικτύων. Ο Μπριν παραδέχθηκε ότι παρόλο που η Google εφάρ-µοζε πολλούς εσωτερικούς ελέγχους, «προφανώςαυτό δεν εµπόδισε να συµβεί το λάθος αυτό».

Την περασµένη Παρασκευή, µε κείµενο που ανήρτησεστο µπλογκ της, η Google παραδέχθηκε ότι τα αυτοκί-νητα του Street View που κυκλοφορούσαν για λογαρια-σµό της σε περισσότερες από τριάντα χώρες, τατελευταία τρία χρόνια, συνέλεγαν και δεδοµένα από ταανοιχτά ασύρµατα δίκτυα τα οποία ήταν στην ακτίναλήψης τους, παρά το γεγονός ότι στα τέλη Απριλίουείχε διαβεβαιώσει τις αρµόδιες ευρωπαϊκές αρχές καιτην κοινή γνώµη πως δεν καταγράφει κανένα απολύ-

τως δεδοµένο. Η οµολογία αυτή γίνεται την ίδια ώρα που η Οµοσπον-διακή Επιτροπή Εµπορίου (FTC) των ΗΠΑ έχει ξεκινήσειέρευνα, ύστερα από σχετική εισήγηση αµερικανών γε-ρουσιαστών και ινστιτούτου προστασίας καταναλωτών,προκειµένου να αποφανθεί κατά πόσο συνιστά παρα-βίαση της ιδιωτικότητας η ενέργεια της Google να συλ-λέγει τα δεδοµένα αυτά µέσω Wi-Fi. Ανάλογες ενέργειες για το ίδιο ζήτηµα ξεκίνησαν οι αν-τίστοιχες αρχές σε Γαλλία, Γερµανία και Ιταλία.

ΠΠηηγγήή:: ΝΝααυυττεεµµπποορριικκήήΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ.. ΑΑννεευυλλααββήήςς

Google: «Τα θαλασσώσαµε»

• Η κρίση φαίνεται να χτυπάει και τα τοπικάΜΜΕ όπου µια σειρά από αποµακρύνεις προ-σωπικού καταγράφονται. Επίσης στα παρα-πάνω πλαίσια καταγράφεται και συρρίκνωσηγραφείων των καναλιών. Σε ποιο βαθµό ταπαραπάνω µέτρα αποτελούν αντικειµενικήανάγκη ή απλά µε πρόφαση την κρίση δίνουντην δυνατότητα ανακατανοµής πλούτου είναιµια µεγάλη ιστορία…

• Εκτός Νέας Τηλεόρασης βρίσκεται πλέον οΑνδρέας Γερακάκης ο οποίος εγκαταστάθηκε…

• Στην Νέα Τηλεόραση όπου γίνονται σχεδια-σµοί εν όψη της νέας περιόδου και που µπο-ρεί να έχουµε και άλλες µετακινήσεις…

• Ανακατατάξεις είναι στο προσκήνιο, κατά ταλεγόµενα, και στην τηλεόραση ΚΥ∆ΩΝ. Ανα-κατατάξεις που ενδέχεται να φέρουν και ανα-ταράξεις…

• Άραγε τα παραπάνω συνδέονται µε την κρίση;Με τον Καλλικράτη; Ή απλά αποτελούν επι-χειρηµατικές επιλογές – αλλαγές.

• Πάντως σιγά – σιγά τα τοπικά ΜΜΕ φαίνεταινα πιάνουν δηµαρχιακό στασίδι «αναδει-

κνύοντας» και «θάβοντας» , κατά περίπτωση,«υποψήφιους» δηµάρχους.Και που να πλησιάσουν οι εκλογές…Από τώρα κόβονται ή προβάλλονται πρόσωπαµε βάση την υποψία Καλλικρατικών υποψη-φιοτήτων.

• Κινητικότητα καταγράφεται και στα ραδιό-φωνα…Με τον λόγο να λείπει για µεγάλο διάστηµααπό τα τοπικά ραδιόφωνα και τις εκλογές ναέρχονται η κινητικότητα είναι τουλάχιστονεξηγήσιµη…

• Πάντως να το σηµειώσουµε για µια ακόµηφορά. Λείπει ο λόγος από το τοπικό ραδιό-φωνο. Και όταν λέµε λόγο εννοούµε την δυ-νατότητα για ουσιαστικό λόγο και όχι γιαχαζοχαρούµενα σχόλια αλλά και για εξυπη-ρετήσεις κάθε λογής.Και που να πλησιάσουν οι εκλογές…

• Στις 12 Ιουνίου προγραµµατίζονται τα εγκαί-νια του Ινστιτούτου ∆ηµοσιογραφίας που θαστεγάζεται στο ίδρυµα Αγια Σοφία στα Χανιά.Μια προσπάθεια που φέρει την αποφασιστικήυπογραφή του κ. Γιάννη Γαρεδάκη των Χα-

νιώτικων Νέων.• Μια προσπάθεια που οφείλουµε όλοι να συµ-

βάλουµε ώστε αποτελέσει κορµό επιµορφω-τικό, ερευνητικό αλλά και αναπτυξιακό σταΧανιά, µε τα Χανιά και τους Χανιώτες.Στοίχηµα για όλους.

• Τρίτη εκδοτική επιλογή της «Πυξίδας» το βι-βλίο του κ. Γιώργου Αγοραστάκη «Πολιτεία,∆ηµοκρατία και Αυτοδιοίκηση». Καλή µας συ-νέχεια.

• Το θέµα της ποιότητας της ενηµέρωσηςπάντα είναι επίκαιρο. Τώρα ένα παραπάνω.Τώρα που η προπαγάνδα είναι πέρα και πάνωαπό κάθε ενηµέρωση επιβάλλεται να µιλή-σουµε για ενηµέρωση!!!

Υ.γ. Η στήλη αποτελεί προϊόν συλλογικότητας.Ως εκ τούτου περιµένουµε τη συµβολή σας.

ΕΕννηηµµεερρώώσσττεε µµααςς,, γγιιαα νναα εεννηηµµεερρώώσσοουυµµεε !!««ΠΠΥΥΞΞΙΙ∆∆ΑΑ ττηηςς ΠΠόόλληηςς»»

ΤΤΗΗ 5533 ΤΤΚΚ 7733113311 ΧΧΑΑΝΝΙΙΑΑ ΚΚΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣΤΤΗΗΛΛ :: 22882211007744110044 // 66997744773399112222

ΦΦΑΑΞΞ :: 22882211003366336644ee--mmaaiill:: iinnffoo@@ppyyxxiiddaa..ggrr

Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης

ΟΟιι ααλληηθθιιννοοίί µµοουυ γγοοννεείίςς

∆εν ξέρω πότε µου πρωτοµπήκε η ιδέα πως ήµουν υιοθετη-µένος. Πότε µας έρχονται αυτές οι µυστήριες ιδέες πουώρες – ώρες µπορούν να καθορίσουν ένα µικρό κοµµάτι τηςζωής µας µε τρόπο τόσο απόλυτο και βαθύ που ακόµα κι

έπειτα από τόσα χρόνια να φτάνει έστω και η παραµικρή µυρωδιά ήένα τραγούδι φαινοµενικά εντελώς άσχετο για να µας βυθίσει µε ξαφ-

νική βία πίσω σε κείνη τη σχεδόν παραι-σθητική εποχή όπου όλα έµοιαζαν δυνατά-κι ακόµα περισσότερο- σχεδόν σίγουρα,τουλάχιστον για το δικό µου µυαλό. Τις πε-ρισσότερες φορές βέβαια έπαιζα µε τηνιδέα ξέροντας πως είναι µονάχα ένα ψέµα,υπήρχαν στιγµές όµως που παγιδευόµουν

σ’ αυτό και τότε βίωνα µια οδυνηρή αίσθηση πραγµατικής εγκατάλει-ψης. Έτσι κι αλλιώς εκείνη την εποχή ένιωθα λες και ξυπνούσα απόµια βαριά φάση χειµερίας νάρκης σ΄έναν κόσµο εκρηκτικά φωτεινό καιπολύχρωµο που έκανε τα πρώτα του βήµατα σεξουαλικής απελευθέ-ρωσης κάτω από το άγρυπνο βλέµα των δασκάλων µας και της τοπι-κής ένωσης γονέων και κηδεµόνων. Ίσως να το σκέφτηκα κάποιοανήσυχο βράδυ στον ύπνο µου την ώρα που µέσα στην βροχή έναµακρύ κοµβόι από φορτηγά τραβούσε τον επαρχιακό δρόµο για το το-πικό σφαγείο. Ίσως την ίδια ώρα που άλλα παιδιά ονειρεύονταν πωςήταν ο Superman ή ο Spiderman, πως λεηλατούσαν τη βιτρίνα του ζα-χαροπλαστείου απέναντι από το σχολείο ή κρυφοκοιτούσαν τα κατά-λευκα µπούτια της δασκάλας µας που ήταν καινούρια στην πόλη,καινούρια στο επάγγελµα, λες και µόλις πριν από λίγο την είχανε βγά-λει από τη συσκευασία της, και ώρες- ώρες κοιτούσε κάπου στο άπειροµε βλέµµα τόσο χαµένο που έτσι σου ερχόταν να πας και να της χαϊ-δέψεις λίγο τα µαλλιά και να της πεις δεν πειράζει, χωρίς να είσαι σί-γουρος τί ακριβώς ήταν αυτό που δεν πείραζε κι αν στ’ αλήθεια όντωςδεν πείραζε.

∆εν ήταν πως δεν αγαπούσα τους γονείς µου. Μακάρι να ήταν

τόσο απλό. Η αλήθεια ήταν πως τους αγαπούσα -αν και ένιωθα κάποιες τύψεις για αυτό, αφού πίστευαότι δεν είναι δικοί µου- και µισούσα τους άλλους µουγονείς – αυτούς που µε εγκατέλειψαν- τους οποίουςδεν γνώριζα καθόλου και για τους οποίους προσπα-θούσα να σχηµατίσω µια έστω αόριστη ιδέα για τοπως έµοιαζαν εµφανισιακά ξεφυλλίζοντας άπειραπεριοδικά, κόβοντας, κολλώντας κοµµάτια από φω-τογραφίες κι έπειτα σχίζοντας και αρχίζοντας ξανά από την αρχή. Καιξανά και ξανά. Αυτοί οι άνθρωποι που ζούσαν µαζί µου και που οι δυοµαζί πλησίαζαν επικίνδυνα το µισό τόνο δεν µπορούσαν να είναι οιπραγµατικοί µου γονείς. Όταν µε αγκάλιαζαν ένιωθα αγάπη και απο-στροφή ταυτόχρονα, παγιδευµένος µέσα στη ζεστή πηκτή θαλπωρήενός κρεάτινου όγκου µονίµως ιδρωµένου αλλά και τόσο τρυφερού.

Καµιά φορά τα βράδια καθόµουν και τους παρατηρούσα να βλέπουντηλεόραση περιτριγυρισµένοι από τεράστια κουτιά πίτσας, πατάτακια,σοκολάτες, αναψυκτικά µε µηδέν τοις εκατό ζάχαρη και µπύρες. Εµοι-αζαν σαν εξωγήινα όντα που είχαν προσγειωθεί ξαφνικά στον καναπέτου σαλονιού, είχαν κάνει κατάληψη και είχαν αρχίσει να απλώνονταιπρος κάθε πιθανή γωνιά του δωµατίου. Επικοινωνούσαν µεταξύ τουςµόνο µέσα από παράξενους ήχους που παρήγαγαν ανοιγοκλείνονταςτα σαγόνια τους καθώς κατανάλωναν απίστευτες ποσότητες στερεώνκαι υγρών. Κάποια στιγµή φανταζόµουν ότι έρχονται στο σπίτι αθόρυβαοι πραγµατικοί µου γονείς και µε παίρνουν µακριά. Νιώθω απελευθε-ρωµένος καθώς φεύγω και τους αφήνω πίσω µου να µε κοιτάνε και ναµιλάνε στην ακατάληπτη γλώσσσα τους.

Στις πιο άσχηµες στιγµές µου κλεινόµουν στο δωµάτιό µου καιφανταζόµουνα µε φρίκη πως εκείνα τα δυο πλάσµατα εκεί κάτω κατα-βρόχθισαν τους πραγµατικούς µου γονείς και πως αργά η γρήγορα θακαταλάβαιναν πως το ξέρω και τότε θα ερχόταν η δική µου σειρά . Απαί-σιο πράγµα να σκέφτεσαι έτσι για τους γονείς σου όµως τότε ήταν ηεποχή που είχα χωρίσει µε τη Λιν και µου φταίγανε όλοι και όλα και κυ-ρίως ο εαυτός µου. Πως θα µπορούσα να είµαι βέβαιος ότι δεν είµαι κιεγώ ένα τέρας σε αναστολή; Πως ακολουθώντας µια πορεία ακριβώςαντίστροφη απο αυτή της πεταλούδας δεν θα µεταµορφωνόµουν µε το

πέρασµα των ηµερών σε ένα πλάσµα απο-κρουστικό που θα έτριζε και θα έβγαζε ήχουςανατριχιαστικούς καθώς θα µετακινούνταν µεδυσκολία από τη µια πλευρά του δωµατίουµέχρι το ψυγείο, για να αποσπάσει µέσα απότο φωτισµένο θάλαµό του ένα ακόµη κοµµάτικαταψυγµένης προµαγειρευµένης τροφής καινα τη ζεστάνει στο φούρνο µικροκυµµάτων για

να την καταβροχθίσει στη φωλιά του µπροστά την τηλεόραση; Χριστέµου, εκείνη η εποχή, πόσο µόνος ένιωθα, κι αυτοί κάθε πρωί µε ετοί-µαζαν για το σχολείο χαµογελώντας σαν να µην τρέχει τίποτα, σαν ναέπρεπε να φύγω εγώ για να αρχίσουν µια δική τους µυστική ζωή. Ίσως µόλις έκλεινα την πόρτα πίσω µου να άρχιζαν να σχολιάζουν τηνεπικαιρότητα, να µελετούν τις µυστικές τροχιές των άστρων, να εν-τρυφούν στα µυστήρια της φυσικής και των µαθηµατικών, να ανοίγουνεγκυκλοπαίδειες και να διαβάζουν µυστήρια λήµµατα, να γράφουν ποι-ήµατα και να τα αφιερώνουν ο ένας στον άλλον, να σχολιάζουν κρυφο-γελώντας τη δική µου ερωτική ζωή ή ίσως την ανυπαρξία της. Κι έπειταέρχονται στο σχολείο να µε πάρουν κι εγώ να µην ξέρω που να κρυ-

φτώ, γιατί ήταν και η Λιν εκεί και θα δει ποιους έχω γονείς, τι φρικιάείναι, κι εγώ θα χάσω κάθε ελπίδα, γιατί ποια πάει µε κάποιον τόσοχαµένο που όλοι γελάνε µαζί του, όπως τότε στη σχολική γιορτή πουεγώ δεν τους είπα τίποτε αλλά αυτοί κάπως το µάθανε και νόµιζαν πωςµου κάναν έκπληξη κι όταν βγηκα να πω το ποίηµα ήταν από κάτω καιµε κοιτούσαν µε κάτι που µόνο σαν συγκρατηµένη λατρεία θα µπο-ρούσα να το χαρακτηρίσω και ήταν εκεί και οι γονείς των άλλων παι-διών και προσπαθούσαν να µην κοιτούν τους δικούς µου που ήταν έτσι,εννοώ ότι πραγµατικά το προσπαθούσαν, κι αυτό από µόνο του έδει-χνε το πόσο χάλια ήταν η κατάσταση και τι είδους σχόλια θα ακούγον-ταν στο σπίτι τους γύρω από το οικογενειακό γεύµα κι εγώ είπα τοποίηµα µου τόσο γρήγορα, πραγµατικά θα πρέπει να έσπασα κάθε προ-ηγούµενο ρεκόρ γρήγορης απαγγελίας και κατέβηκα αµέσως µέσα σεαµήχανα χειροκροτήµατα, και ο δάσκαλος κοιτούσε, ο πατέρας µουκοιτούσε,η µητέρα µου, η Λιν και όλοι οι συµµαθητές µου κοιτούσαν,και µόνο ένας φίλος µου αρκετές µέρες αργότερα µου φανέρωσε πωςείπα την ίδια στροφή του ποιήµατος πέντε φορές και πως έγινα τοανέκδοτο της Λιν, κι εγώ και οι γονείς µου, και το χειρότερο απ’ όλαείναι πως οι πραγµατικοί γονείς µου δεν ήρθαν να µε πάρουν. Ούτετότε, ούτε ποτέ.

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ


««ΧΧρρόόννοουυςς πποολλλλοούύςς µµεεττάάττηηνν ΑΑµµααρρττίίαα πποουυ ττηηνν εείίππααννεεΑΑρρεεττήή µµέέσσαα σσττιιςς εεκκκκλληησσίίεεςςκκααιι ττηηνν εευυλλόόγγηησσαανν.. ΛΛεείί--ψψαανναα ππααλλιιώώνν άάσσττρρωωνν κκααιιγγωωννιιέέςς ααρρααχχννιιαασσµµέέννεεςςττ’’οουυρρααννοούύ σσααρρώώννοοννττααςς ηηκκααττααιιγγίίδδαα πποουυ θθαα γγεεννννήήσσεειιοο ννοουυςς ττοουυ ααννθθρρώώπποουυ...... ΚΚααιι ττωωνν ααρρχχααίίωωνν ΚΚυυββεερρννηηττώώνν τταα έέρργγαα ππλληη--ρρώώννοοννττααςς ηη ΧΧττίίσσιιςς,, θθαα φφρρίίξξεειι..ΤΤααρρααχχήή θθαα ππέέσσεειι σσττοονν ΑΑδδηη,, κκααιι ττοο σσαα--ννίίδδωωµµαα θθαα υυπποοχχωωρρήήσσεειι ααππόό ττηηνν ππίίεεσσηη ττηη µµεεγγάάλληη ττοουυ ήήλλιιοουυ.. ΠΠοουυππρρώώτταα θθαα κκρρααττήήσσεειι ττιιςς ααχχττίίδδεεςς ττοουυ,, σσηηµµάάδδιι όόττιι κκααιιρρόόςς νναα λλάάββοουυννεε ττααόόννεειιρραα εεκκδδίίκκηησσηη...... ΑΑλλλλάά ππρριινν,, ιιδδοούύ θθαα ππεερράάσσοουυνν γγεεννεεέέςς ττοο ααλλέέττρριιττοουυςς ππάάννωω σσττηη σσττέέρρφφαα γγηηςς.. ΚΚααιι κκρρυυφφάά θθαα µµεεττρρήήσσοουυνν ττηηνν ααννθθρρώώππιιννηηππρρααµµάάττεειιαα ττοουυςς οοιι ΚΚυυββεερρννήήττεεςς,, κκηηρρύύσσσσοοννττααςς πποολλέέµµοουυςς..ΟΟπποουυ θθααχχοορρτταασσττοούύννεε οο ΧΧωωρροοφφύύλλαακκααςς κκααιι οο ΣΣττρρααττοοδδίί--κκηηςς.. ΑΑφφήήννοοννττααςς ττοο χχρρυυσσάάφφιι σσττοουυςς ααφφααννεείίςς,, ννααεειισσππρράάξξοουυνν ααυυττοοίί ττοο µµιισσττόό ττηηςς ύύββρρηηςς κκααιι ττοουυµµααρρττυυρρίίοουυ...... ΑΑλλλλάά ππρριινν,, ιιδδοούύ θθαα σσττεεννάάξξοουυνν οοιιννέέοοιι κκααιι ττοο ααίίµµαα ττοουυςς ααννααίίττιιαα θθαα γγεερράάσσεειι.. ΚΚοουυ--ρρεεµµέέννοοιι κκααττάάδδιικκοοιι θθαα χχττυυππήήσσοουυνν ττηηνν κκααρρααββάάννααττοουυςς ππάάννωω σστταα κκάάγγκκεελλαα.. ΚΚααιι θθαα ααδδεειιάάσσοουυνν όόλλαατταα εερργγοοσσττάάσσιιαα,, κκααιι µµεεττάά ππάάλλιι µµεε ττηηνν εεππίίττααξξηη θθαα γγεεµµίίσσοουυνν,, γγιιαα νναα ββγγάά--λλοουυννεε όόννεειιρραα σσυυννττηηρρηηµµέένναα σσεε κκοουυττιιάά µµυυρριιάάδδεεςς,, κκααιι χχιιλλιιάάδδωωνν λλοογγιιώώννεεµµφφιιααλλωωµµέέννηη φφύύσσηη.. ΚΚααιι θθαα’’ρρθθοουυννεε χχρρόόννιιαα χχλλωωµµάά κκααιι ααδδύύννααµµαα µµέέσσαασσττηη γγάάζζαα.. ΚΚααιι θθαα’’χχεειι κκααθθέέννααςς τταα λλίίγγαα γγρρααµµµµάάρριιαα ττηηςς εευυττυυχχίίααςς.. ΚΚααιιθθαα’’ννααιι τταα ππρράάγγµµαατταα µµέέσσαα ττοουυ κκιιόόλλααςς ωωρρααίίαα εερρεείίππιιαα.. ΤΤόόττεε,, µµηηνν έέχχοονν--ττααςς άάλλλληη εεξξοορρίίαα,, πποουυ νναα θθρρηηννήήσσεειι οο ΠΠοοιιηηττήήςς,, ττηηνν υυγγεείίαα ττηηςς κκααττααιιγγίί--δδααςς ααππόό ττ’’ααννοοιιχχττάά σσττήήθθηη ττοουυ ααδδεειιάάζζοοννττααςς,, θθαα γγυυρρίίσσεειι γγιιαα νναα σσττααθθεείίσστταα ωωρρααίίαα µµέέσσαα εερρεείίππιιαα.. ΚΚααιι ττοονν ππρρώώττοο λλόόγγοο ττοουυ οο σσττεερρννόόςς ττωωνν αανν--θθρρώώππωωνν θθαα ππεειι,,νν’’ααψψηηλλώώσσοουυνν τταα χχόόρρτταα,, ηη γγυυννααίίκκαα σσττοο ππλλάάιι ττοουυ σσααννααχχττίίδδαα ττοουυ ήήλλιιοουυ νναα ββγγεειι.. ΚΚααιι ππάάλλιι θθαα λλααττρρέέψψεειι ττηη γγυυννααίίκκαα κκααιι θθαα ττηηννππλλααγγιιάάσσεειι ππάάννοουυ σστταα χχόόρρτταα κκααθθώώςς πποουυ εεττάάχχθθηη.. ΚΚααιι θθαα λλάάββοουυννεε ττααόόννεειιρραα εεκκδδίίκκηησσηη,, κκααιι θθαα σσππεείίρροουυννεε γγεεννεεέέςς σσττοουυςς ααιιώώννεεςς ττωωνν ααιι--ώώννωωνν!!»» ΩΩρρεεςς ααττέέλλεειιωωττεεςς µµπποορρώώ νναα αακκοούύωω ττηη φφωωννήή ττοουυ ΜΜ.. ΚΚααττρράάκκηηνναα ααππααγγγγέέλλλλεειι ααυυττάά τταα λλόόγγιιαα,, ττοονν ΠΠρροοφφηηττιικκόό ααππόό ττοο ΆΆξξιιοονν ΕΕσσττίί ττοουυΟΟδδ..ΕΕλλύύττηη.. ΕΕππίίκκααιιρροο όόππωωςς ππάάνντταα,,ααννθθρρώώππιιννοο όόππωωςς ττόόττεε πποουυ γγρράάφφττηηκκεε,,ααννααττρρεεππττιικκόό όόππωωςς ττόόττεε πποουυ µµεελλωωπποοιιήήθθηηκκεε.. ΣΣύύγγχχρροοννοο,, σσηηµµεερριιννόό,,δδρρααµµααττιικκάά εεππεείίγγοονν γγιιαα νναα ααννττέέξξοουυµµεε ττηηνν ααλλήήθθεειιαα κκααιι νναα ττεεθθοούύµµεε ππρροοττωωνν εευυθθυυννώώνν µµααςς.. ∆∆εενν έέχχωω λλόόγγιιαα.. ∆∆έέθθηηκκεε ηη γγλλώώσσσσαα,, ττοο µµυυααλλόό,, ηηψψυυχχήή µµοουυ.. ΓΓυυρρεεύύωω ππααρρηηγγοορριιάά κκααιι ηη ζζωωήή γγυυρρεεύύεειι εευυθθύύννηη.. ΚΚάάθθεε µµέέρραακκααιι λλεεςς κκααιι µµοουυ ααννααλλοογγεείί µµεεγγααλλύύττεερρηη.. ΚΚααιι όόσσοο µµεεγγααλλύύττεερρηη ααµµααρρττίίααπποουυ ττηηνν εείίππααννεε ααρρεεττήή ββιιώώννωω ττόόσσοο µµέέσσαα µµοουυ οουυρρλλιιάάζζοουυννεε οοιι ΘΘεερρµµοο--ππύύλλεεςς.. ΏΏρρεεςς ώώρρεεςς λλέέωω ππωωςς εείίννααιι ππααρρααίίσσθθηησσηη κκααιι εείίννααιι άάλλλλεεςς ππάάλλιιπποουυ...... εείίµµααιι σσίίγγοουυρρηη...... ππωωςς εείίννααιι τταα ππααιιδδιιάά µµοουυ....

Γράφειη Θεoδoσία∆ασκαλάκη

Documents

Πυξίδα 90 - Μάιος 2010