ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ – ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ-ΝΤΟΠΙΝΓΚ – …lyk-galat.att.sch.gr/.../2014-15/ATETR2014-15/ERG_A_TETR/B2AK.pdf · πολιτεία επέβλεπε

Σελίδα 1 από 57

ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΓΑΛΑΤΑ

ΤΜΗΜΑ: Β’2

ΕΤΟΣ: 2014-2015

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΕΡΓΑΣΙΑ1ουΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ:“ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ – ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ-ΝΤΟΠΙΝΓΚ – ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ”

«νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ» (Decimus Iunius Iuvenalis, 55 ή 60μ.Χ – μετά το 127)

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


ΟΜΑΔΕΣ :

ΟΜΑΔΑ 1η :Αγγελική Σταματέλλου

Κατερίνα Συριοπούλου

Αριάδνη Ψυλλάκη

Σοφία Μιχαηλίδου

ΟΜΑΔΑ 2η :Αγγελική Χριστοδούλου

Μιγκένα Ντερβίση

Δημήτρης Λαλής

Ηλέκτρα Σχοινά

ΟΜΑΔΑ 3η :Βασιλική Σκούρτη

Βασιλική Μπέτση

Ευθυμία Παίδη

Μαρία Ράπι

ΟΜΑΔΑ 4η : Σαράντος Σαμπάνης

Πάρης Μαρουλάς

Νώντας Μαρόκος

Θαλής Σαμπάνης ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΠΕΡΙΛΗΨΗ …………………………………………………………………......

ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑ……………………………………………………………...………………….

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ………………………………………………………………………...…..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

1.1Αρχαία Ελλάδα

1.2Αθήνα - Σπάρτη

1.3 Πανελλήνιοι Αγώνες

1.4 Αρχαίοι ολυμπιακοί αγώνες

1.5 Τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων

1.6 Αθλητισμός στο βυζάντιο

1.7Νεότερα χρόνια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ

2.1 ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ

2.2 ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΙΔΕΩΔΟΥΣ

2.3 ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ

2.4 ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

2.5 ΟΡΙΣΜΟΣ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ – Η ΛΕΞΗ ΝΤΟΠΙΝΓΚ

2.6ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

2.7ΝΤΟΠΙΝΓΚ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ

2.8ΤΥΠΟΙ ΑΝΑΒΟΛΙΚΩΝ

2.9ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΝΑΒΟΛΙΚΩΝ

2.10ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΑΝΑΒΟΛΙΚΩΝ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ

ΑΘΛΗΤΗ

3.1 ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

3.2 ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

3.3ΣΩΣΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΑΘΛΗΤΩΝ

3.4 ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΘΛΗΤΩΝ

3.5 ΟΦΕΛΕΙΕΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ

3.6 ΠΑΧΥΣΑΡΚΕΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4:ΑΘΛΗΜΑΤΑ

4.1 ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

4.2 ΒΟΛΛΕΥ

4.3 ΧΟΚΕΥ

4.4ΚΡΙΚΕΤ

4.5 ΜΠΑΣΚΕΤ

4.6ΤΕΝΝΙΣ

4.7ΜΠΕΙΖΜΠΟΛ

4.8ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

4.9 ΠΟΛΟ

4.10ΡΑΓΚΜΠΙ ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στο μάθημα της ερευνητικής εργασίας, την κυριότερη ενασχόλησή μας αποτέλεσε ο αθλητισμός , ο πρωταθλητισμός ,το ντόπινγκ και συνέπειες του. Ωστόσο το θέμα αυτό διαιρέθηκε σε επιμέρουςθεματικέςενότητες , τις οποίεςανέλαβαν να αναλύσουν και να επεξηγήσουν το τμήμαμας. Αρχικά ,κριτήριο για την επιλογή του θέματος αποτέλεσε το γεγονός ότι ο αθλητισμός είναι ένα θέμα,το όποιοδιαδραματίζεισημαντικόρόλο από την αρχαιότηταέως και σήμερα σε όλες τις χώρες του κόσμου .ΣτονΕλλαδικόχώροαποτελούσεβασικήενασχόληση των αρχαίωνΕλλήνων στις διάφορεςπόλεις. Μάλισταδιεξάγονταν και αθλητικοίαγώνεςγνωστή σε όλη την επικράτεια ως ολυμπιακοί . Η σημαντικότητα του αθλητισμούπαρέμεινεαμετάβλητη με το πέρασμα των αιώνων , εκτελώντας διαδρομήαπό την αρχαιότητα ,τα νεότεραχρόνιαέως και σήμερα. Πάρο’ αυτά ο χώρος του αθλητισμούέχειδιαβρωθεί. Σε καθημερινή βάση παρατηρούνται φαινόμενα εκφυλισμού σε όλα τα ειδή αθλημάτων .Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η υπέρμετρη χρήση αναβολικών από διαφόρους αθλητές παγκοσμίου βεληνεκούς. Οι επιπτώσεις όμως από αυτή την χρήση είναι πολύ σοβαρές και αδιόρθωτες. Επιπρόσθετα ,πλέονυπάρχεισυσχέτιση της χρήσηςαναβολικών με την επίτευξη της νίκης. Γενικότεραγίνεταιδιάκρισημεταξύ του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού και παρότιφέρουνκοινάστοιχειά δεν ταυτίζονται. Για να διατηρηθεί η δόξα του αθλητισμού και τουαθλητήπρέπει να ακολουθηθεί μια συγκεκριμένησυμπεριφορά από μέρουςτους πουσυνεπάγεταιεκτός από τη τήρησηκανόνωνσωστήςαθλητικήςσυμπεριφοράς ,ακολούθησηισορροπημένηςδιατροφής και συνεχήςάσκησης. Παρά την ψυχοσωματικήκούραση που καταβάλλουν οι αθλητές, η συνεχήςάσκησηεπιφέρειπολλάοφέλη στον οργανισμό και την υγεία τους. Ως γνωστόν υπάρχει τεράστιο πλήθος αθλημάτων εκ’ των οποίων στο πλαίσιο της εργασίας μας δίνονται κάποια αξιοσημείωτα παραδείγματα. Παρά τις ομοιότητες τους υπάρχει μεγάλο φάσμα διαφορών ανάμεσα τους σχετικά με τους κανόνες ,την διαίρεση των ομάδων κ.α.

ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑ

Απώτερος στόχος της ερευνητικής μας εργασίας είναι να ενημερωθούν οι συμμαθητές μας για

ποικίλαθέματα.Το τελικόαποτέλεσμα θα αναρτηθείστο διαδίκτυο,ώστε να είναι εφικτό στο

ευρύτεροσύνολο να πληροφορηθεί λεπτομερώς για τα διάφορα αυτά θέματα.

Αρχικά, σκοπός μας είναι να επιτευχτεί η κατανόησητης σημασίας του αθλητισμού και του

πρωταθλητισμούκαθώς και τηςτεραστίαιστορίας τους στο πέρασματων αιωνίων.

Έπειταοφείλουμε να βοηθήσουμε να γινει αντιληπτό στον καθένα η σοβαρότητα του εκφυλισμού

και των αναβολικώνκαθώς και οι συνεπείς τους στον ανθρώπινοοργανισμό

Επιπρόσθεταστόχος μας είναι ο καθένας να συνειδητοποιήσει τα οφέλη από την σωστήάσκηση και

διατροφή.

Συνοψίζονταςπρέπει να αναδείξουμε το πλήθος τωνπιο γνωστώναθλημάτων με σκοπό την

γνωστοποίηση της ιστορίας τους και τωνπεριεχόμενων τους σε όλους.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι η πάλη, η αρματοδρομία, το κυνήγι, η τοξοβολία, η

κολύμβηση και το τρέξιμο ήταν προσφιλείς δραστηριότητες πολλών αρχαίων πολιτισμών, όπως

των Σουμερίων, των Βαβυλωνίων, των Ασσυρίων, των Χετταίων και των Φοινίκων. Άλλοι πολιτισμοί,

όπως των Αιγυπτίων, των Κινέζων και των Ινδών ασχολήθηκαν με δραστηριότητες, όπως παιχνίδια

με την μπάλα, σωματικές ασκήσεις και ρίψη διαφόρων αντικειμένων.

Η άσκηση σε όλες τις μορφές της, δεν είναι κάτι άγνωστο ή πρωτόγνωρο στις σύγχρονες

κοινωνίες. Επίσης δεν αποτελεί εύρημα σημερινό. Βασικό στοιχείο της άσκησης αποτελεί η κίνηση. Η

κίνηση υπάρχει σαν χαρακτηριστικό σε κάθε μορφή ζωής. Είναι ανάγκη μέσα από την οποία

γεννήθηκε η άσκηση. Στην αρχαία Ελλάδα η άσκηση έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή των Ελλήνων.

Η σωματική άσκηση, η γυμναστική, αποτελούσε το μισό μέρος της όλης εκπαίδευσης. Ο ιδανικός

πολίτης ήταν γυμνασμένος στο σώμα και ολοκληρωμένος στο νου και την ψυχή. Η γύμναση

αποτελούσε μέσο αγωγής με κύριο στοιχείο της τον ανταγωνισμό, την άμιλλα. Στη σύγχρονη εποχή

ο αριθμός των αθλημάτων είναι αρκετά μεγάλος. Το κάθε άθλημα ατομικό ή ομαδικό έχει τις δικές

του αγωνιστικές διοργανώσεις εθνικού ή παγκόσμιου κτλ χαρακτήρα. Η μεγαλύτερη σε αριθμό

αγωνισμάτων διοργάνωση είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η άσκηση ξεκίνησε από πολύ νωρίς σε όλο

τον κόσμο. Οι προϊστορικοί λαοί όπως οι Μάγια, οι Ίνκας και οι Αζτέκοι ασχολούνταν με κάποιες

ασκήσεις, όπως το κυνήγι. Σουμέριοι (σωματικές ασκήσεις) , οι Φοίνικες, οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι

Ιάπωνες, οι Εβραίοι, οι Πέρσες κ’ οι Έλληνες.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Αρχαία Ελλάδα

Ο αθλητικός ανταγωνισμός και η σωματική δραστηριότητα ήταν τρόπος ζωής

για τους αρχαίους Έλληνες από τους προϊστορικούς ακόμα χρόνους. Τις

πρώτες αθλητικές εκδηλώσεις στη μινωική Κρήτη τις βρίσκουμε συνδεδεμένες

με θρησκευτικές τελετές. Στη μυκηναϊκή Ελλάδα οι αθλητικοί αγώνες

αποτελούσαν αναπόσπαστο στοιχείο των επικήδειων τελετών προς τιμή

επιφανών νεκρών. Στα «Άθλα επί Πατρόκλω» της Ιλιάδας η επικήδεια τελετή του

Πατρόκλου περιλαμβάνει αγωνίσματα, όπως η αρματοδρομία, η πυγμαχία, η

πάλη, ο δρόμος, η οπλομαχία, η δισκοβολία, η τοξοβολία και ο ακοντισμός.

Στην Οδύσσεια περιγράφονται αγώνες «φιλοξενίας» με ψυχαγωγικό

χαρακτήρα και χωρίς έπαθλα. Η μόνη ανταμοιβή για τους νικητές στην

Οδύσσεια ήταν η χαρά της νίκης. Στα Ομηρικά Έπη υπάρχουν επίσης

αναφορές σε αγωνιστικές δραστηριότητες που αποτελούσαν μέρος της καθημερινής ζωής και της

στρατιωτικής προετοιμασίας.

Αθήνα - Σπάρτη

Η σωματική άσκηση ήταν το σπουδαιότερο στοιχείο στην

εκπαίδευση των νέων της Σπάρτης. Το σπαρτιατικό σύστημα έδινε

περισσότερη έμφαση στην ισχυροποίηση του σώματος και

λιγότερη στην καλλιέργεια του πνεύματος. Οι Σπαρτιάτες και των

δυο φύλων γυμνάζονταν καθημερινά για να διατηρούν το σώμα

τους δυνατό και υγιές. Διάφοροι αγώνες, ιππασία, κολύμβηση

στον ποταμό Ευρώτα, καθώς και παιχνίδια με μπάλα, ήταν

καθημερινά στο πρόγραμμα. Το πρόγραμμα των σωματικών

ασκήσεων γινόταν περισσότερο δύσκολο στις μεγαλύτερες ηλικίες

και περιελάμβανε δρόμο, πάλη, ακόντιο, ρίψη διαφόρων

αντικειμένων, παγκράτιο, κυνήγι άγριων ζώων, ιππασία, πυγμαχία

και τοξοβολία. Φαίνεται ότι τα πιο αγαπητά αθλήματα των Σπαρτιατών ήταν η πυγμαχία και το

παγκράτιο.

Το εκπαιδευτικό σύστημα των νέων της Σπάρτης δέχτηκε επικρίσεις από μεγάλους φιλοσόφους της

αρχαιότητας όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, εξαιτίας της μονομέρειας που το χαρακτήριζε,

με τον αποκλειστικό του προσανατολισμό στη σωματική εκγύμναση και την πολεμική προετοιμασία.

Παρόλα τα μειονεκτήματα όμως του συστήματος αγωγής που εφάρμοζαν οι Σπαρτιάτες με τη

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


σκληρή εκπαίδευση των νέων τους, οι ίδιοι φιλόσοφοι παραδέχονταν τη σπουδαιότητα αυτού του

συστήματος φυσικής αγωγής, καθώς αυτό είχε καταφέρει να εμφυσήσει στους νέους σπουδαίες

αρετές, όπως η πειθαρχία και η ανδρεία. Σε αντίθεση με τη Σπάρτη, στην Αθήνα η αγωγή σήμαινε

την αρμονική ανάπτυξη σώματος και πνεύματος. Γράμματα, μουσική και γυμναστική ήταν τα πλέον

απαραίτητα στοιχεία της αγωγής των νέων της Αθήνας. Κάθε ένα από τα παραπάνω αντικείμενα

διδάσκονταν από ειδικό δάσκαλο. Αν και η εκπαίδευση δεν ήταν υποχρεωτική ούτε δημόσια, η

πολιτεία επέβλεπε και ρύθμιζε την καλή λειτουργία των επί μέρους σχολών αγωγής στην Αθήνα. Η

αγωγή απευθυνόταν σ' όλα τα αγόρια των Αθηναίων πολιτών αλλά όχι στα κορίτσια και τους

δούλους. Οι γονείς επεδίωκαν την αρμονική ανάπτυξη των παιδιών τους, δίνοντας βαρύτητα στη

μουσική και τη γυμναστική. Έτσι από πολύ νωρίς οι Αθηναίοι έστελναν τα παιδιά τους στον

παιδοτρίβη, στην παλαίστρα, για να διδαχτούν τις τεχνικές της πάλης και να ισχυροποιήσουν το

σώμα τους. Αργότερα οι έφηβοι ασκούνταν σωματικά στα δημόσια γυμναστήρια της πόλης, τα

γυμνάσια. Εκεί ασχολούνταν με την πάλη, το παγκράτιο, την πυγμαχία, το δρόμο, το άλμα, τη ρίψη

ακοντίου και δίσκου και διάφορες άλλες δραστηριότητες και παιγνίδια. Με τα γράμματα, τη μουσική

και τη γυμναστική οι Αθηναίοι επεδίωκαν την καλλιέργεια του πνεύματος και του σώματος,

αποβλέποντας σε ένα αρμονικό σύνολο, όπου συνυπήρχαν ένα δυνατό μυαλό μέσα σε ένα

δυνατό σώμα.

Πανελλήνιοι Αγώνες

Οι πανελλήνιοι ιεροί αγώνες ήταν ένας από τους θεσμούς της αρχαιότητος που βοήθησε όσο

κανείς άλλος στη συνεκτικότητα και την επικοινωνία μεταξύ

των Ελλήνων. Οι αγώνες αυτοί έδιναν την ευκαιρία στους

έλληνες να θυμηθούν τα κοινά τους χαρακτηριστικά

(γλώσσα, θρησκεία, καταγωγή) και να ξεχάσουν για λίγο

αυτά που τους χώριζαν. Έλληνες όχι μόνο από την κυρίως

Ελλάδα, αλλά και από τα παράλια του Πόντου, τις πόλεις της

Μ. Ασίας, τις αποικίες της Κάτω Ιταλίας και της Βορείου

Αφρικής έρχονταν να παρακολουθήσουν ή να λάβουν

μέρος στους αγώνες αυτούς. Οι νικητές εκτός από το

συμβολικό στεφάνι απολάμβαναν τιμές, προνόμια και

κυρίως το σεβασμό των συμπολιτών τους. Οι αγώνες που αναδείχθηκαν σε πανελλήνιους και

ιερούς ήταν: τα Ολύμπια, τα Πύθια, τα Ίσθμια, και τα Νέμεα. Τα Ολύμπια, που τελούνταν «στον

κάλλιστο της Ελλάδας τόπο», ήταν οι σπουδαιότεροι αγώνες του Ελληνισμού και επισκίαζαν με την

αίγλη τους κάθε άλλη αγωνιστική εκδήλωση. ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Αρχαίοι ολυμπιακοί αγώνες

O αθλητισμός χωρίς αμφιβολία ήταν το σπουδαιότερο σύμβολο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού

και ένα από τα πιο ζωντανά κληροδοτήματα του αρχαίου κόσμου προς το σύγχρονο. Το

μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της ελληνικής αρχαιότητας, ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες (Ολύμπια),

οι οποίοι τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια στον ιερό χώρο της Ολυμπίας, προς τιμή του πατέρα των

θεών Δία.

Η αρχή των αγώνων της Ολυμπίας χάνεται στο βάθος της προϊστορίας και συνδέεται με αγώνες

θεών και ηρώων. Η θεϊκή καταγωγή που προσέδωσαν οι Έλληνες στους Ολυμπιακούς Αγώνες

αλλά και το γεγονός ότι οι αγώνες αποτελούσαν μέρος των θρησκευτικών τελετών πιστοποιούν ότι

ο θρησκευτικός χαρακτήρας ήταν το κυρίαρχο στοιχείο των αγώνων.

Ως αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων θεωρείται το 776 π.Χ. αφού από τότε υπάρχουν τα πρώτα

γραπτά στοιχεία. Από το 776 π.Χ. οι αγώνες τελούνταν ανελλιπώς μέχρι το 393 μ.Χ. οπότε και

καταργήθηκαν από το Θεοδόσιο τον Α'. Συνολικά τελέστηκαν 293 Ολυμπιακοί Αγώνες.

Τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων

Από το 776 π.Χ. και ως την 13η Ολυμπιάδα ο αγώνας δρόμου (στάδιος δρόμος) ήταν το μόνο

αγώνισμα και η διάρκεια των αγώνων ήταν μόνο μία ημέρα. Μετά την 14η Ολυμπιάδα εισάγονται

σταδιακά γυμνικά αγωνίσματα καθώς και αγωνίσματα του ιπποδρόμου με αποτέλεσμα την κλασική

περίοδο ο αριθμός τους να φθάσει τα 18. Το ολυμπιακό αγωνιστικό πρόγραμμα περιελάμβανε

κατά χρονολογική σειρά εισαγωγής τα παρακάτω γυμνικά αγωνίσματα: στάδιος δρόμος, δίαυλος,

δόλιχος, πένταθλο, πάλη, πυγμή, παγκράτιο και οπλίτης δρόμος για τους άνδρες. Τα παιδιά

συναγωνίζονταν στο δρόμο, το πένταθλο, την πάλη, την πυγμή και το παγκράτιο. Τα αγωνίσματα

του ιπποδρόμου διακρίνονταν σε αρματοδρομικά και ιππικά. Στα αγωνίσματα αυτά νικητές

ανακηρύσσονταν οι ιδιοκτήτες των αλόγων και όχι οι αρματηλάτες (ηνίοχοι) ή οι αναβάτες των

αλόγων. Το γεγονός αυτό προσέδιδε έναν καθαρά αριστοκρατικό χαρακτήρα στα αγωνίσματα

αυτά, αφού μόνον οι αριστοκράτες και οι πλούσιοι μπορούσαν να κατέχουν και να συντηρούν

άλογα ικανά να μετέχουν σε αγώνες.

Η διάρκεια των αγώνων διέφερε από εποχή σε εποχή. Η σταδιακή προσθήκη αγωνισμάτων, ο

διαφορετικός αριθμός αθλητών κατά περιόδους και γενικά πολλοί άλλοι οργανωτικοί παράγοντες

ανάγκαζαν τους ελλανοδίκες να τροποποιούν το πρόγραμμα από εποχή σε εποχή. Κατά την

κλασική όμως εποχή και μετά το 472 π.Χ. το πρόγραμμα των αγώνων διαρκούσε πέντε μέρες. ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Αθλητισμός στο βυζάντιο

Ο αθλητισμός στο Βυζάντιο δεν είχε τη μορφή και τη θέση που κατείχε στον αρχαιοελληνικό κόσμο:

οι νέοι δεν ασχολούνταν συστηματικά με τον αθλητισμό, ο αθλητισμός έπαψε να είναι ένα μέσον

εκπαίδευσης, και οι αγώνες αποτελούσαν καθαρό θέαμα. Στον 2ο-1ο αι. π.Χ, οι αθλητές ήταν πλέον

ειδικοί επαγγελματίες, οι οποίοι επιδείκνυαν τις ικανότητές τους στους αγώνες, και πληρώνονταν για

αυτήν τους την απασχόληση με μισθό. Οι αγώνες συχνά δεν ήταν δίκαιοι: οι ελλανοδίκες και οι

κριτές χρηματίζονταν και έστηναν τους αγώνες.

Μετά την καθιέρωση του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της αυτοκρατορίας (381 μ.Χ.) από

τον Θεοδόσιο τον Α’ , καταργήθηκαν όλοι οι αγώνες που διατηρούσαν ειδωλολατρικά στοιχεία,

όπως τα Ολύμπια (394 μ.Χ.). Οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς σε κείμενά

τους καταδίκαζαν τη γυμνότητα των μίμων και των μιμάδων, οι οποίοι εμφανίζονταν γυμνοί και

διακωμωδούσαν τις χριστιανικές τελετές και τους μάρτυρες της πίστης. Ωστόσο, οι Πατέρες

ενθάρρυναν τη φροντίδα του σώματος, γιατί μέσα από τη φροντίδα προέκυπταν υγιείς πολίτες.

Από τον Κώδικα του Ιουστινιανού (529 μ.Χ.) μαθαίνουμε ότι τα επιτρεπόμενα αγωνίσματα ήταν: η

πάλη, το άλμα εις ύψος, το άλμα εις μήκος και ο ακοντισμός. Παραδοσιακοί αθλητικοί χώροι, όπως

το στάδιο, το γυμνάσιο και η παλαίστρα συνέχισαν να είναι σε χρήση κατά τους πρώτους

χριστιανικούς αιώνες, αλλά όταν άρχισαν να εμφανίζονται οικονομικά προβλήματα, από τον 6ο

αιώνα και μετά, οι χώροι έμειναν χωρίς συντήρηση, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθούν και να

γίνουν ερείπια.

Ιππόδρομος

Ο ιππόδρομος ήταν ένα μεγάλο υπαίθριο κτίριο αρματοδρομιών και θεαμάτων, που έμοιαζε με

αρχαιοελληνικό στάδιο. Η Ρώμη είχε τον μεγαλύτερο και αρχαιότερο ιππόδρομο, ενώ ιπποδρόμους

απέκτησαν η Κωνσταντινούπολη και όλες οι μεγάλες πόλεις της αυτοκρατορίας, όπως η

Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια, η Καρχηδόνα και η Θεσσαλονίκη. Οι αρματοδρομίες πραγματοποιούνταν

σε τακτές ημερομηνίες, τις Κυριακές και σε μεγάλες θρησκευτικές γιορτές. Ιπποδρομικοί αγώνες

γίνονταν επίσης και με την ευκαιρία διάφορων επίσημων εορτασμών, όπως η επίσημη ανακήρυξη

ενός νέου βασιλέα, τα βασιλικά γενέθλια, η τέλεση γάμων στο παλάτι κ.ά. Στον ιππόδρομο ο λαός

είχε την ευκαιρία να εκφράσει δημόσια τις απόψεις του για την πολιτική του αυτοκράτορα: εκεί τον

επευφημούσε όταν ήταν ευχαριστημένος ή δήλωνε τη δυσαρέσκειά του και ζητούσε ικανοποίηση

των αιτημάτων του.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Νεότερα χρόνια Κατά τους χρόνους της ελληνικής απελευθέρωσης ο αθλητισμός και η ιδέα του είχαν περιβληθεί με

τα πέπλα της άγνοιας. Η πρώτη προσπάθεια αναβίωσής του έγινε με την ίδρυση, το 1834, στο

Ναύπλιο του πρώτου γυμναστηρίου. Το γυμναστήριο όμως αυτό είχε πολύ λίγη ζωή. Αργότερα, με

τη μεταφορά της πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους στην Αθήνα, έγινε νέα προσπάθεια με την

οργάνωση αγώνων στην πλατεία Ελευθερίας και στο Παναθηναϊκό στάδιο, αγώνων όμως οι

οποίοι εκ των προτέρων ήταν καταδικασμένοι σε αποτυχία, εξαιτίας του μικρού ενδιαφέροντος του

αθηναϊκού λαού.

Αργότερα με τη δημοσίευση των νόμων "περί γυμναστικής και αθλητισμού" το ενδιαφέρον του

κόσμου άρχισε να αναζωογονείται και η συμμετοχή στα αγωνίσματα αρχίζει να παίρνει πλέον

μαζική μορφή. Αρχίζουν να ιδρύονται οι πρώτοι σύλλογοι, ενώ δημιουργούνται τμήματα που, έχουν

σαν σκοπό την προώθηση ενός ορισμένου κλάδου αθλημάτων το καθένα (Ίδρυση Πανελληνίου:

Ιανουάριος 1891).

Λίγα χρόνια πριν, ένας αληθινός λάτρης του αθλητισμού, ο Ιωάννης Φωκιανός, επιτυγχάνει, ως

διευθυντής του Κεντρικού Γυμναστηρίου, να προωθήσει τη διάδοση της αθλητικής ιδέας σε όλο και

περισσότερους ανθρώπους. Ο ίδιος ο Φωκιανός γίνεται

αργότερα πρόεδρος του συλλόγου του Πανελληνίου.

Με ενέργειες του Γάλλου βαρόνου ντε Κουμπερτέν

επιτεύχθηκε η αναγέννηση των Ολυμπιακών αγώνων,

φυσικά με πιο σύγχρονη μορφή. Τιμής ένεκεν η Αθήνα

ορίστηκε ως τόπος διεξαγωγής των Α Ολυμπιακών

αγώνων της νεότερης εποχής (1896). Κατορθώνοντας να

κατασκευάσουν, με την προσφορά του εθνικού ευεργέτη

Γ. Αβέρωφ, στάδιο ανάλογο της σημασίας των αγώνων,

οι Έλληνες γεύτηκαν τη χαρά της Α' Ολυμπιακής νίκης σε

ένα κλασικά ελληνικό αγώνισμα, το μαραθώνιο.

Πράγματι υπό τις ενθουσιώδεις επευφημίες του πλήθους

ο Μαρουσιώτης Σπύρος Λούης έκοψε το νήμα.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις, αποφασίστηκε οι Ολυμπιακοί αγώνες να γίνονται ανά

τετραετία.

Όσον αφορά την Ελλάδα, μετά την αποτυχία της διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων του

Παρισιού το 1900, πήρε τη "νίκη του Δαυίδ" στους Ολυμπιακούς του 1906, καταλαμβάνοντας τη

δεύτερη θέση στη συγκέντρωση των βραβείων. Από την Ολυμπιάδα όμως αυτή και μετά

παρατηρείται ένας καταποντισμός των Ελλήνων αθλητών στις διεθνείς διοργανώσεις.

Η βασική επιδίωξη των αθλητών είναι η κατάκτηση της πρώτης θέσης και η δημιουργία "ρεκόρ".

Μόνο σε δυο αγωνίσματα, το Μαραθώνιο και τον αγώνα βάδην μεγάλων αποστάσεων δεν

αναγνωρίζονται ρεκόρ εξαιτίας της εδαφικής ποικιλίας των στίβων που διεξάγονται. Αναγράφονται

όμως τιμής ένεκεν τα ονόματα των αθλητών που νικούν στην κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου.

Από την Ολυμπιάδα του 1906 και μετά, ονόματα Ελλήνων Ολυμπιονικών εμφανίζονται όλο και πιο

αραιά και άλλοτε εξαφανίζονται από τους πίνακες των τριών πρώτων νικητών στις σύγχρονες

Ολυμπιάδες.

Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα αντιμετώπισε με ρομαντισμό την αθλητική εξέλιξη που σε άλλες χώρες

ταυτίστηκε με την τεχνολογική εξέλιξη. Αν προσθέσουμε τα τεράστια εθνικά, κοινωνικά, πολιτικά και

κυρίως οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε αφού βρέθηκε στο επίκεντρο δύο παγκόσμιων

πολέμων και αναλώθηκε σε μακρόχρονους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και κυριολεκτικά

ρημάχτηκε από εμφύλιες διαμάχες και διχασμούς, θα αντιληφτούμε - μέχρι ένα βαθμό - τις αιτίες για

την αθλητική καθυστέρηση της χώρας μας. Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση πρέπει να ιδωθεί η

αλήθεια, να εντοπιστούν οι αδυναμίες, η έλλειψη προγραμματισμού, η επιμονή της αιώρησης

ανάμεσα στο ρομαντισμό που αποπνέει το παρελθόν και στον αποκρουστικό εμπορευματισμό που

κυριαρχεί στις μέρες μας. Ίσως, με την αποδοχή της ελληνικής πρότασης για τη διοργάνωση των

σύγχρονων Ολυμπιάδων στην κοιτίδα τους, βρεθεί ο σωστός δρόμος.

Ο ελληνικός αθλητισμός το έτος 1989 καθοδηγείται από τις ακόλουθες 24 αθλητικές Ομοσπονδίες -

με επικεφαλής την Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων - οι οποίες εποπτεύονται από τη Γενική

Γραμματεία Αθλητισμού και καλλιεργούν ισάριθμα είδη άθλησης.

Πρέπει να διευκρινιστεί ότι, σε παγκόσμιο επίπεδο καλλιεργούνται εκατοντάδες είδη άθλησης, πολλά

άγνωστα στη χώρα μας. Ακόμα πρέπει να πούμε ότι ένας μεγάλος αριθμός αθλημάτων που

περιλαμβάνονται στα σύγχρονα Ολυμπιακά προγράμματα, για διάφορους λόγους (ιδιοσυγκρασία,

κλιματολογικές συνθήκες, τεχνικός εξοπλισμός), δεν αντιπροσωπεύονται στη χώρα μας.

ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ

Τι είναι ο εκφυλισμός στον αθλητισμό;

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Εκφυλισμός ονομάζεται η διαφθορά που προκαλείται στον χώρο του αθλητισμού. Στις μέρες μα

επικρατούν πολλά φαινόμενα εκφυλισμού τα οποία συνεχώς αυξάνονται με αποτέλεσμα την

αλλοίωση του αθλητικού ιδεώδους καθώς και την υποβίβαση του αθλητικής αξίας της κάθε χώρας.

Βασικές περιπτώσεις εκφυλισμού είναι η εξής:

1. Δωροδοκίες – Δωροληψίες

2. Παρασπονδίες διαιτητών

3. Αναβολικά – Ντοπάρισμα

4. Στημένοι αγώνες

5. Οικονομικά παιχνίδια

6. Βία, Φανατισμός, Πάθος

ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΙΔΕΩΔΟΥΣ

‘Όπως αναφερθήκαμε προηγουμένως, στις μέρες μας στο αθλητικό περιβάλλον υπάρχουν πολλά

φαινόμενα εκφυλισμού. Βασικό αίτιο η απουσία αθλητικής παιδείας, δηλαδή η ανικανότητα

διαχείρισης των αθλητικών ζητημάτων, οι δολοπλοκίες που συμβαίνουν στα γήπεδα και δεν

διώκονται ποινικά, και τέλος η παρουσίαση του αθλητισμού ως κάτι το υπερφυσικό και

ανταγωνιστικό. Άλλο ένα αίτιο εκφυλισμού είναι και η αδυναμία μόρφωσης ήθους και χαρακτήρα

από την πλευρά των αθλητών, όπου οδηγεί στην κατάχρηση παράνομων αναβολικών ουσιών.

Επιπροσθέτως, η παρουσίαση ψευδό-ιδανικών αγαθών αποτελεί αφορμή για την δημιουργία

ιντρίγκων και οικονομικών εξαπατήσεων. Αυτό επιτυγχάνεται με την εσφαλμένη προβολή των

αθλητικών αξιών από τα ΜΜΕ και τις παράνομες ενέργειες που εκτελούνται από μεγάλα πρόσωπα

της αθλητικής ηγεσίας. Σήμερα μέσω του αθλητισμού προωθείται η εμπορευματοποίηση και ο

καταναλωτισμός: Οικονομικοί παράγοντες εμφανίζονται ως χορηγοί, ταύτιση του θεάματος με τη

διαφήμιση προϊόντων, βιομηχανοποίηση με σημαίες-σύμβολα, μετατροπή των αθλητικών

σωματείων σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, εξαγορά συνειδήσεων, δωροδοκίες αθλητών ή

αθλητικών παραγόντων. Υποταγή των αθλητών ή παραγόντων του αθλητισμού σε άκρατο

υλισμό: Αγοραπωλησίες αθλητών, αλλά και αναμείξεις στελεχών του αθλητισμού σε απάτες,

υπεξαιρέσεις, ύποπτες διαιτησίες, προκαθορισμένα αποτελέσματα (ειδικά στο ποδόσφαιρο),

νομιμοποίηση παράνομων κερδών μέσω του αθλητισμού, οι Ολυμπιακοί αγώνες αφορμή

πλουτισμού και οικονομικής εκμετάλλευσης. Χρήση αναβολικών ουσιών: Πρόκειται για

φαρμακοδιέγερση, που προκαλεί προσωρινή σωματική ρώμη, αλλά κλονίζει την υγεία

βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, χάριν της δόξας, του χρήματος και της προβολής

ο αθλητής διακυβεύει ακόμα και την υγεία ή την ίδια του τη ζωή. Σκοπός γίνεται συχνά η χλιδή, η

πολυτέλεια και η προσφορά εντυπωσιακού θεάματος: Ο υπερτονισμός του θεάματος συντελεί

στον αποπροσανατολισμό των πολιτών από τα ζητήματα της καθημερινότητας και στην

αδιαφορία τους έναντι των κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων (ανεργία, φτώχεια). Έτσι,

λειτουργεί ως μέσο εκτόνωσης από τα αρνητικά, πιεστικά συναισθήματα, που προκαλούν τα

σύγχρονα προβλήματα, με αποτέλεσμα τα συχνά φαινόμενα χουλιγκανισμού. Ο αθλητισμός στην

ουσία μεταμορφώνεται σε χώρο εκτόνωσης, διασκέδασης, παθητικής κι όχι γνήσιας ψυχαγωγίας.

Οι φίλαθλοι γίνονται οπαδοί. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έχει εκτοπισθεί από τον επαγγελματικό,

αφού οι αθλητές ενδιαφέρονται και αγωνίζονται μόνο για τη νίκη με κάθε μέσο (πρωταθλητισμός)

και όχι για την συμμετοχή. Έτσι, ο αθλητισμός θεωρείται μέσο επίδειξης και ισχύος, η άμιλλα

μεταστρέφεται σε αθέμιτο ανταγωνισμό και από την υπερπροσπάθεια επέρχεται σωματική και

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


ψυχική εξόντωση του αθλητή. Συνεπώς, η νίκη γίνεται αυτοσκοπός και το άτομο φτάνει στην ηθική

εξαχρείωση, για να την κατακτήσει. Έτσι, αδιαφορεί για τη μορφωτική και κοινωνική του εξέλιξη,

διαμορφώνει μονόπλευρα την προσωπικότητά του και δημιουργεί λαθεμένα πρότυπα για τη

νεολαία. Ο αθλητισμός χρησιμοποιείται ως μέσο πολιτικής πίεσης, προπαγάνδας καθεστώτων ή

υπόκειται σε πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα (π.χ. διεξαγωγή Ολυμπιακών αγώνων σε ισχυρά

οικονομικές χώρες, όπως το Λονδίνο, έλεγχος αθλητισμού για ψηφοθηρικούς λόγους, εθνική

προπαγάνδα). Η ανάμειξη όμως, της πολιτικής στο χώρο του αθλητισμού συνδέεται και με την

απειλή της τρομοκρατίας (π.χ. δολοφονία των ισραηλινών αθλητών και συνοδών στους

Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου, 1972) ή με περιπτώσεις μποϊκοτάζ-αντιποίνων (π.χ. η αποχή

30 χωρών από τους Ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας, ως διαμαρτυρία κατά της σοβιετικής

εισβολής στο Αφγανιστάν, το 1979).Ο αθλητισμός χρησιμοποιείται από καθεστώτα απολυταρχικά,

είτε για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, είτε για να καλλιεργηθούν ρατσιστικές διαθέσεις

π.χ. Στην Ολυμπιάδα του 1936 στο Βερολίνο, η αθλητική ομάδα της Γερμανίας προετοιμάστηκε

σκοπίμως από το Γ΄ Ράιχ, για να αποδειχθεί η γερμανική φυλή είναι η καλύτερη.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ

Η ακραία ανάπτυξη του υλικού ευδαιμονισμού και κατ’ επέκταση το καταναλωτικό πνεύμα,

ενισχυμένο από τη διαφήμιση, μετέτρεψε τον αθλητισμό σε πηγή πλουτισμού. Είσοδος των

πολυεθνικών στον αθλητικό χώρο, με αποτέλεσμα τη βίωση στυγνού επαγγελματισμού, αντί του

αγνού ερασιτεχνικού αθλητισμού. Ο παραγοντισμός, τα προσωπικά οφέλη και οι σκοπιμότητες

αλλοίωσαν την αθλητική ιδέα. Κρίση των αξιών και των ηθών, έλλειψη προτύπων, με συνέπεια την

ομαδοποίηση του φιλάθλου, τη σύγχυση μέσων και σκοπών. Η ιδεολογική κρίση και η σύγχυση,

σε συνδυασμό με το ατομικιστικό και ωφελιμιστικό πνεύμα προκάλεσαν εγωισμό, ματαιοδοξία,

απληστία και ανευθυνότητα. Η δυσλειτουργία των φορέων αγωγής (οικογένεια, σχολείο):

Αξιοσημείωτο είναι ότι το σχολείο δε διαδραματίζει σωστά τον παιδαγωγικό του ρόλο, γιατί εκεί

παρέχεται χρησιμοθηρική γνώση, απουσιάζει η αθλητική παιδεία και θριαμβεύει ο τεχνοκρατισμός. Η

απάθεια του σύγχρονου πολίτη είναι χαρακτηριστική απέναντι στα φαινόμενα εκφυλισμού της

αθλητικής ιδέας. Ο αστικός τρόπος ζωής αμβλύνει το ενδιαφέρον για οτιδήποτε βρίσκεται έξω από

τον μικρόκοσμο του ατόμου. Οι νόμοι δεν εφαρμόζονται λόγω της δυσλειτουργία της πολιτικής και

της δικαστικής εξουσίας. Έτσι μένουν ατιμώρητα περιστατικά βίας και διαφθοράς στον αθλητικό

χώρο. Η απουσία ενιαίας νομοθεσίας για την αντιμετώπιση του ντόπινγκ, με αποτέλεσμα την άνιση

μεταχείριση των αθλητών και τη δυσπιστία της κοινής γνώμης. Ο λαθεμένος τρόπος προβολής του

αθλητισμού από τα Μ.Μ.Ε. και η αρνητική επίδρασή τους στα προβλήματα του αθλητισμού:

παραπληροφορούν, φανατίζουν και δρουν εμπρηστικά. Η ανεργία και τα σύγχρονα οικονομικά

προβλήματα προκαλούν εκτονωτική βία στα γήπεδα.

Αρνητικά αποτελέσματα (εκφυλιστικά φαινόμενα)

Βεβαίως ο αθλητισμός δεν είναι το παν στη ζωή μας, ούτε πανάκεια. Γι΄ αυτό χρειάζεται προσοχή

στις υπερβολές, οι οποίες μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, να οδηγήσουν στην

μονομέρεια, αποκλείοντας άλλα ενδιαφέροντα πράγματα που είναι απαραίτητα στη ζωή μας, ή και

στον ηθικό εκφυλισμό.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Άλλα εκφυλιστικά (αρνητικά) φαινόμενα που μπορεί να παρατηρηθούν στον αθλητικό χώρο και

που "μολύνουν" και "σκοτώνουν" το αθλητικό πνεύμα είναι:

•Η σύνδεση του αθλητισμού με την εμπορευματοποίηση και τα μεγάλα οικονομικά τραστ και

συμφέροντα ("οι νίκες ανέβασαν την παραγωγικότητα", έγραψε ο ημερήσιος τύπος, μετά τις

αλλεπάλληλες ποδοσφαιρικές νίκες της εθνικής μας ομάδας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο).

•Η εξαγορά συνειδήσεων, με δωροδοκίες, προκειμένου να παρατηρηθεί χαμηλή και μειωμένη

απόδοση (λ.χ. στο ποδόσφαιρο) ή για αλλαγή σωματείου. "Δημιουργούνται κέντρα που ελέγχουν

και κατευθύνουν τη ροή των αθλητικών πραγμάτων, ευνοιοκρατία, παραγοντισμός, διακρίσεις

κ.λ.π.).

•Η καλλιέργεια του φανατισμού, της βίας και η θεοποίηση-ειδωλοποίηση κυρίως των αθλητών, που

επιτυγχάνεται με την "οπαδοποίηση των θεατών". Το 1986 στον αγώνα Μπατσελώνα-Γιουβέντους

για το Κύπελλο της Ευρώπης, οπαδοί της πρώτης κρατούσαν ένα τεράστιο πανώ που έγραφε:

"Ευχαριστούμε Λίβερπουλ για τους νεκρούς της Γιουβέντους".

•Η νόθευση του αθλητικού ιδεώδους με την απάτη-χρήση αθέμιτων μέσων (αναβολικά-ντόπινγκ)

και το απατηλό κυνήγι των δήθεν υψηλών επιδόσεων. Μια δήλωση σόκ (!) ήταν και αυτή του

προπονητή του γνωστού άλτη ΣεργέϊΜπούμπκα, Πετρώφ: "Ναι, τα ρεκόρ χρειάζονται τα χημικά

μέσα για να γίνουν".

•Οι πολιτικές, δυστυχώς, σκοπιμότητες (λ.χ. η συμμετοχή ή η αποχή για πολιτικούς λόγους).

Αίτια που τα προκαλούν:

•Κρίση γενικά του πνευματικού μας πολιτισμού.

•Ηθική κρίση και πτώση του ανθρώπου και των αξιών και των ιδανικών που μέχρι τώρα πίστευε και

βίωνε και τα αντικατέστησε με την ύλη και τη σύγχρονη τεχνολογία.

•Ο παραγκωνισμός της ανθρωπιστικής παιδείας και η υποβάθμιση γενικά της σωστής

ανθρωποκεντρικής παιδείας (λ.χ. δεν επιδιώκεται η καλλιέργεια του ήθους, της μόρφωσης της

ψυχικής των νέων κ.λ.π.).

•Ως πρότυπα ζωής προβάλλονται πλέον, όχι οι άγιοι, οι ήρωες και οι αγωνιστές της ζωής αλλά

πρότυπα της άνετης ζωής, της καλοπέρασης και του ευδαιμονισμού.

Τρόποι αντιμετώπισης του εκφυλιστικό φαινομένου

Με:

•"Επαναπροσδιορισμό των στόχων και των προτύπων".

•Παροχή της ανυπέρβλητης αθρωποκεντρικής παιδείας που διαμορφώνει ολοκληρωμένες

προσωπικότητες και μαθαίνει τους νέους να σέβονται την αξία του άλλου, να αγωνίζονται σωστά

στη ζωή, να εργάζονται τίμια και να αντιστέκονται στις φθοροποιές δυνάμεις.

•Ηθικές αμοιβές και βραβεύσεις των καλύτερων και αυτών που αγωνίζονται, "τον καλόν αγώνα", εκ

μέρους του κράτους, των σωματείων και άλλων αθλητικών παραγόντων.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


•Οικονομικές ενισχύσεις του αθλητισμού που είναι επιβεβλημένες και απαραίτητες, καθώς και

διευκολύνσεις στους αθλητές, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να κυριαρχήσουν οικονομικές και

πολιτικές σκοπιμότητες και να εκτοπίσουν το αθλητικό πνεύμα.

Ενίσχυση, λοιπόν, εκ μέρους της πολιτείας, οικονομική και παιδαγωγική, για να περάσει ο

αθλητισμός στις ψυχές και στα μυαλά ιδίως των νέων μας και να γίνει τρόπος ζωής για όλους μας.

Είναι αναγκαίος μάλιστα σε μια εποχή καταναλωτική και αγχώδη, που κυριαρχεί ο καθιστικός

τρόπος ζωής, η μεταλλαγμένη, η μολυσμένη και ανθυγιεινή διατροφή και η συνεχώς αυξανόμενη

ρύπανση του περιβάλλοντος.

Ως άνθρωποι πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε, συμβάλλοντας στη πραγματοποίηση καλύτερων

αθλητικών συνθηκών. Συνεπώς, πρέπει να ενημερωθούμε ώστε να συνειδητοποιήσουμε την αξία

του αθλητισμού. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να τηρούνται αυστηρά οι κανόνες κάθε αθλήματος

και να εκτιμήσουμε πραγματικά την αθλητική μας ιστορία. Επίσης κρίνεται απαραίτητο να δοθεί

έμφαση στον ερασιτεχνικό αθλητισμό αφού πολλές προκαταλήψεις δημιουργούνται ανάμεσα σε

αθλητές οι οποίοι δεν βλέπουν επαγγελματικά το άθλημα που ακολουθούν. Η ισότιμη προβολή

όλων των αθλημάτων από τα ΜΜΕ και η σωστή αθλητική παιδεία θα μας βοηθήσουν στην

αποφυγή του εκφυλισμού.

Ο αθλητισμός είναι απαραίτητο στοιχείο του πολιτισμού μας και σε αυτόν αντικατοπτρίζεται η γενική

εικόνα της κάθε χώρας. Γι’ αυτό πρέπει να συμβάλλουμε με κάθε δυνατό τρόπο για την μελλοντική

εξέλιξή του. Σώμα, ψυχή, πνεύμα, βούληση, πειθαρχεία, συντροφικότητα, αδελφοσύνη και ειρήνη

καθιστούν την αξία του αθλητισμού και μας ανοίγουν ορίζοντες για ένα καλύτερο αθλητικό μέλλον.

ΑΝΑΒΟΛΙΚΑΑΝΑΒΟΛΙΚΑ (ΟΡΙΣΜΟΣ- ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ)

Αναβολικά, ορίζουμε τις οργανικές χημικές ενώσεις που προάγουν τον αναβολισμό, δηλαδή τις

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


βιοχημικές εκείνες διεργασίες του οργανισμού που οδηγούν σε σύνθεση μεγαλύτερων χημικών μορίων. Στην πράξη κυρίως ενδιαφέρει η προαγωγή του αναβολισμού (δηλαδή της σύνθεσης) των πρωτεϊνών. Η χρήση τους άρχισε το 1940 για την καταπολέμηση της γεροντικής αδυναμίας, της ανορεξίας, και για την νεφρική ανεπάρκεια. Αντίθετα σήμερα χρήση αναβολικών γίνεται από τους αθλητές για την βελτίωση της αθλητική τους επίδοσης. Το φαινόμενο της χρήσης των αναβολικών είναι πιο έντονο στους body- builder για να αυξήσουν το μέγεθος των μυών τους και γιατί ως παράγωγα της αρσενικής ορμόνης τεστοστερόνης, σύμφωνα με την έρευνα που έχει γίνει στο πανεπιστήμιο Νόρθιστερν, διεγείρουν την επιθετικότητα. Χορηγούνται σε περιπτώσεις που είναι επιθυμητή η αναβολική διαδικασία, στη σύνθεση του λευκώματος (δηλαδή πρωτεϊνών) ή στην παρεμπόδιση των καταβολικών εξεργασιών. Τα ¨ναρκωτικά¨ αυτά κυκλοφορούν συχνά σε γυμναστήρια και σε αθλητικές λέσχες. Η κατοχή τους δεν είναι παράνομη άλλα παράνομο είναι να τα προμηθεύσεις σε οποιονδήποτε κάτω των 18 ετών.

Η Λέξη «Ντόπινγκ»

Η φυλή των Κάφρων στην Αφρική ονόμασε ένα πρωτόγονο αλκοολούχο ποτό το οποίο χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές τελετές ως διεγερτικό με τη λέξη «ντοπ». Άλλες αναφορές περιγράφουν τους πολεμιστές Ζουλού να χρησιμοποιούν «ντοπ», ένα αλκοολούχο ποτό παρασκευασμένο από φλούδες σταφυλιών και αφέψημα κόλα. Στη Δυτική Αφρική, η χρήση Colaaccuminata και Colanitida ήταν επίσης γνωστή κατά τη διάρκεια του αγώνα στο βάδην ή το τρέξιμο. Ακολούθως, οι Ολλανδοί άποικοι Boers χρησιμοποίησαν τον όρο «ντοπ» για να περιγράψουν οποιοδήποτε διεγερτικό αφέψημα και ακολούθως, ο όρος διαδόθηκε παγκοσμίως. Τελικά, ο όρος υιοθετήθηκε για ένα ευρύτερο φάσμα ουσιών και στον αθλητισμό, χρησιμοποιώντας αυτές τις ουσίες περιγράφτηκε περαιτέρω ως «ντόπινγκ», όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά σε Αγγλικό λεξικό το 1889.

Αρχαία Ιστορία

Στην Αρχαία Ελλάδα, ειδικοί περιγράφεται να προσφέρουν στους αθλητές διατροφικά συστατικά προκειμένου να βελτιώσουν τη φυσική τους απόδοση. Αυτό θεωρούνταν απολύτως απαραίτητο και οι τότε προμηθευτές μπορούν να συγκριθούν με τους σημερινούς εξειδικευμένους

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


αθλητίατρους. Επιπλέον, αναφέρεται πως οι αθλητές προσπαθούσαν να αυξήσουν τη φυσική τους δύναμη καταναλώνοντας διαφόρων ειδών κρέας ή ζωμό αίματος πριν από τους αγώνες. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων τον Τρίτο Αιώνα Π.Χ. οι αθλητές προσπαθούσαν να αυξήσουν την απόδοσή τους χρησιμοποιώντας μανιτάρια. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι οι ιατροί ήταν σημαντικά χρήσιμοι στην προετοιμασία των αθλητών για τους αγώνες και οι μάγειρες ετοίμαζαν ψωμί με αναλγητικές ιδιότητες. Τον 1ο αιώνα Μ. Χ., αναφέρεται επίσης ότι οι Έλληνες δρομείς έπιναν ένα αφέψημα βοτάνων για να αυξήσουν τη δύναμή τους και να είναι ικανοί να αποδώσουν σε αθλήματα μεγάλης διάρκειας. Περισσότερες αναφορές σχετικά με αυτήν την περίοδο είναι δύσκολο να βρεθούν καθώς «η γνώση για το ντόπινγκ» ήταν καλά κρυμμένη από τους ιερείς. Η χρήση ουσιών στη Ρωμαϊκή ιστορία έχει, επίσης, καταγραφεί. Οι αρματοδρομείς έτρεφαν τα άλογά τους με διάφορα μείγματα προκειμένου να τα κάνουν να τρέχουν γρηγορότερα. Περιγράφεται, επίσης, ότι οι μονομάχοι χρησιμοποιούσαν παράγοντες ντόπινγκ για την αύξηση της δύναμης.

Το Ντόπινγκ στα σύγχρονα Αθλήματα

Το Ντόπινγκ στο σύγχρονο αθλητισμό αξιόπιστα καταγράφηκε από το δεύτερο μισό του 19ου Αιώνα.

1865 Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση εμφανίστηκε στην κολύμβηση κατά τον αγώνα στο

κανάλι του Άμστερνταμ. Συγκεκριμένα, περιγράφηκε η πρόσληψη μιας ανώνυμης ουσίας

που βελτιώνει την απόδοση.

1867 Στους δημοφιλείς αγώνες ποδηλασίας 6-ημερών, οι Γάλλοι αθλητές προτιμούσαν μείγματα

με βάση την καφεΐνη, οι Βέλγοι χρησιμοποιούσαν ζάχαρη αναμειγμένη με αιθέρα, ενώ άλλοι

χρησιμοποιούσαν αλκοολούχα αφεψήματα ή νιτρογλυκερίνη.

1896 Τη χρονιά αυτή αναφέρεται ο πρώτος θάνατος που προκλήθηκε από το ντόπινγκ. Ο Άγγλος

ποδηλάτης A. Lintonπέθανε λόγω λήψης εφεδρίνης στον αγώνα Παρίσι-Μπορντό.

1904 Στο μαραθώνιο του St. Louis, ο TomHicks που μόλις είχε κερδίσει τον αγώνα, κατέρρευσε και

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


οι ιατροί διαπίστωσαν πρόσληψη στρυχνίνης και κονιάκ πριν από τον αγώνα.

1910 Ο JamesJeffrie ισχυρίστηκε, αφού ηττήθηκε από τον JackJohnson, ότι το τσάι του

μολύνθηκε/ντοπαρίστηκε προκειμένου να τον νικήσει. Αυτή είναι η πρώτη αναφορά

περίπτωσης στην οποία κατηγορούνται ντοπαρισμένοι αθλητές. Πολλές παρόμοιες

περιπτώσεις για ντόπινγκ έχουν αναφερθεί στην Πυγμαχία κατά τη διάρκεια του πρώτου

μισού του 20ου Αιώνα.

1920 Οι αμφεταμίνες, μια σχετικά γνωστή ουσία κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα όχι μόνο στον

αθλητισμό, παρασκευάστηκαν για πρώτη φορά το 1920.

1952 Κατά τη διάρκεια των παγοδρομιών στο Όσλο, αίσθηση προκάλεσε όταν αμπούλες και

σύριγγες βρέθηκαν στα αποδυτήρια των αθλητών.

1960 Η δραματική αύξηση χρήσης ουσιών ντόπινγκ ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960. Η κοινωνία

εκείνες τις μέρες πίστευε ότι υπήρχαν φάρμακα ικανά να οδηγήσουν σε οποιαδήποτε

επιτυχία. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Ρώμης το 1960, ο Δανός

ποδηλάτης K. Jensen πέθανε λόγω χρήσης αμφεταμινών.

1967 Το 1967, ο 30 ετών Βρετανός ποδηλάτης TomSimpson και ο δρομέας DickHoward πέθαναν

λόγω χρήσης αμφεταμινών και ηρωίνης, αντίστοιχα. Το 1968, ένα χρόνο αργότερα, ο

Γερμανός πυγμάχος JuppElze πέθανε από χρήση ενός μίγματος αμφεταμινών.

1976 Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ, ο Πολωνός αθλητής Z. Kaczmarek και ο

Βούλγαρος αθλητής V Khristov (αθλητές άρσης βαρών), αναγκάστηκαν να επιστρέψουν τα

χρυσά τους μετάλλια όταν βρέθηκαν θετικοί σε Ντόπινγκ.

1988 Πολλοί άλλοι νικητές είχαν την ίδια μοίρα με τον BenJohnson στους Ολυμπιακούς της Σεούλ

που είναι και το πιο γνωστό παράδειγμα. Βρέθηκε θετικός για ένα απαγορευμένο αναβολικό

στεροειδές(Στανοζολόλη), του αφαιρέθηκε το χρυσό του μετάλλιο στα 100 μέτρα ταχύτητας

και αποκλείστηκε για δύο έτη. Αργότερα, αποδείχθηκε ότι όλοι ή σχεδόν όλοι από τους

φιναλίστ σε εκείνη την κούρσα είχαν πάρει απαγορευμένες ουσίες

Η χαραυγή του 21ου αιώνα χαρακτηρίζεται από πολλά παραδείγματα Αθλητών που έχουν κατηγορηθεί για ντόπινγκ. Παραδείγματα αποτελούν οι δρομείς αγώνων ταχύτητας όπως οι T. Montgomery, D. Chambers, M. Jones, ονόματα μερικών μόνο από τις πολυάριθμες γνωστές

περιπτώσεις. Δυστυχώς, το ντόπινγκ δεν είναι μόνο ιστορία αλλά προφανώς συνεχίζεται με νέες ουσίες και

τεχνικές στις μέρες μας.

ΤΥΠΟΙ ΑΝΑΒΟΛΙΚΩΝ ΦΥΣΙΚΑ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ

Από τις ουσίες που φυσιολογικά υπάρχουν στον ανθρώπινο οργανισμό, ισχυρή αναβολική δράση διαπιστώθηκε ότι έχουν τα ανδρογόνα, δηλαδή οι ανδρικές γεννητικές ορμόνες, που παράγονται κυρίως από τους όρχεις και δευτερευόντως από τα επινεφρίδια και χημικά ανήκουν στα στεροειδή. Το σημαντικότερο από τα φυσικά ανδρογόνα είναι η τεστοστερόνη και μικρότερης σημασίας είναι η Δ4-ανδροστενδιόνη και η δεϋδροεπιανδροστερόνη.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Η τεστοστερόνη χρησιμοποιείται ως ανδρογόνο στον άνδρα. Η τεστοστερόνη χορηγείται σε κακή λειτουργία των όρχεων, στην καθυστέρηση ανάπτυξης των αντρικών χαρακτηριστικών και σε νεαρά άτομα για την καταπολέμηση της πρόωρης γήρανσης.

Στην γυναίκα δρουν σαν αντιοιστρογόνα χρησιμοποιούνται σε ανωμαλίες της κλιμακτηρίου, σε καρκίνο του μαστού για αναστολή του γαλακτισμού, σε συμφορητική διόγκωση του μαστού μετά τον τοκετό.

ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ Τα συνθετικά αναβολικά είναι παράγωγα της τεστοστερόνης και από αυτά συνηθέστερα χρησιμοποιούνται η νανδρολόνη, η μεθενολόνη και η οξυμεθολόνη.

Δυστυχώς όλα διατηρούν, αν και εξασθενημένη, την ανδρογόνο δράση τους.

Από την άλλη πλευρά η αναβολική τους δράση δεν έδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων, όπως η απλαστική αναιμία, η καχεξία των καρκινοπαθών ή η γεροντική εξάντληση.

Η ενίσχυση του μυϊκού συστήματος αναμφίβολα βοηθά στη βελτίωση των αθλητικών επιδόσεων. Αυτό οδήγησε στην ευρεία χρήση αναβολικών από αθλητές που κάνουν πρωταθλητισμό, παρά τις επίσημες απαγορεύσεις που ισχύουν διεθνώς. Η χρήση όμως αυτή δημιουργεί πολλά δυσάρεστα επακόλουθα για τους αθλητές, ενώ παράλληλα τους εκθέτει σε σοβαρούς μελλοντικούς κινδύνους.

Χρησιμοποιούνται όπως και η τεστοστερόνη, με τη διαφορά ότι έχουν λιγότερες απ΄ αυτήν αρμοδιότητες. Επίσης ένα αναβολικό η στανοζολόλ διακρίνεται σε δύο μορφές:

1. Ενέσιμη

2. Χαπια

Από περιοδικά, έρευνες και εμπειρικές γνώμες έχει διαπιστωθεί ότι η ενέσι μη μορφή είναι πιο αποδοτική απ΄αυτή των χαπιών.

Α) Winstrol-Depot(ενέσιμο)

Πρέπει να χορηγείται τακτικά και σε μετρημένα χρονικά διαστήματα. Αυτό το κάνει να διαφέρει από τα άλλα στεροειδή, τα οποία χορηγούνται ως επί το πλείστον εβδομαδιαία. Η φαρμακοδυναμική του είναι μικρής διάρκειας και εδώ εξηγείται η συχνή ένεσή του. Δεν έχει την ικανότητα να αποθηκεύει ύδωρ στο εσωτερικό του κυττάρου, δηλαδή ένα άλλο χαρακτηριστικό στο οποίο οφείλουν ¨αυτοί¨ οι αθλητές την καλή γράμμωση των μυών τους.

Δεν είναι φάρμακο το οποίο χρησιμοποιείται για μικρή προετοιμασία πριν τη αγωνιστική), αλλά πολύ περισσότερο για μακροχρόνια (έως και 10 εβδομάδες). Οι περισσότεροι αθλητές ομολογούν ότι η χορήγηση πρέπει να γίνεται σε συνδυασμό με καλή διατροφή.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Β) Winstrol-ORAL (χάπι)

ουσία αυτή δεν φέρνει σε αυτή τη μορφή καλά αποτελέσματα. Έρευνες έδειξαν ότι η ουσία είναι αρκετά

τοξική και μπορεί να φέρει βλάβες όχι μόνο στο ήπαρ, αλλά και σε όλο το πεπτικό σύστημα.

Κοινόχρηστη ονομασία

Δροστανολόνη

Μεθανανδιενόνη

Μεθενολόνη

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Νανδρολόνη

Οξανδρολόνη

Οξυμεθολόνη

Στανοζόλη

Τεστοστερόνη

ΤΑ ΠΙΟ ΔΙΑΔΕΔΟΜΕΝΑ:

Μεθυλτριενολόνη :

Η γνωστή σε όλους μας από την επικαιρότητα Μ3, που βρέθηκε σε 15 αθλητές της ελληνικής

αποστολής στο Πεκίνο . Πρόκειται για ένα συνθετικό ανδρογόνο και ισχυρό στεροειδές αναβολικό,

το οποίο δημιουργήθηκε το 1963 προκειμένου να επιτρέψει την ταχεία αύξηση μυϊκής μάζας σε

εκτρεφόμενα βοοειδή. Η λήψη γίνεται στοματικά και η δράση της υπολογίζεται ότι είναι περίπου 100

φορές πιο ισχυρή από αυτή της τεστοστερόνης. Η δράση της περιλαμβάνει αύξηση της μυϊκής

μάζας, αυξημένη καύση του σωματικού λίπους, αύξηση δύναμης και αντοχής. Στα «θετικά» της

ουσίας, που πρακτικά εκμηδενίζονται μπροστά στις παρενέργειές της είναι ότι δεν ανιχνεύεται

εύκολα παρά μόνο από τα εργαστήρια της ΔΟΕ στην Κολωνία, ότι δεν προκαλεί αλλαγή των

εξωτερικών χαρακτηριστικών των αθλητών και ότι εξαφανίζεται σύντομα από τα ούρα, ενώ η

δράση της έχει μεγαλύτερη διάρκεια. Παρενέργειες: βλάβη ή καρκίνο στο ήπαρ, καρκίνο του

προστάτη, διαταραχές της λίμπιντο, της διάθεσης και της συμπεριφοράς, καθώς και εμφάνιση

χαρακτηριστικών του ανδρικού φύλου στις γυναίκες. Για το λόγο αυτό δεν έχει περάσει από κλινικές

δοκιμές σε ανθρώπους και δεν παράγεται ή διακινείται επίσημα από κάποια γνωστή εταιρία, αλλά

από παράνομα εργαστήρια)

Primoteston:

Η πιο γνωστή μορφή τεστοστερόνης για αναβολική χρήση τόσο από αθλητές όσο και από

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


bodybuilders. Η χρήση της γίνεται με ενδομυϊκή ένεση και βοηθάει εξαιρετικά στην παραγωγή μυϊκής

μάζας, στην αύξηση της ενέργειας του αθλητή και στην δραματική απώλεια σωματικού λίπους.

Όλα αυτά σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και με απαραίτητη προϋπόθεση την σκληρή προπόνηση

και διατροφή. Φυσικά και εδώ έχουμε αρκετές και αναπόφευκτες παρενέργειες: ακμή, απώλεια

μαλλιών, μεγέθυνση του προστάτη, επιθετική συμπεριφορά και αποσυντονισμό του ορμονικού

συστήματος του σώματος.

Oxymetholone :

Πρωτοσυνθέθηκε το

1960 και αποτελεί ένα από τα πιο διαδεδομένα συνθετικά αναβολικά. Είναι το πιο δυνατό διαθέσιμο

ανδρογόνο στεροειδές. Λαμβάνεται από το στόμα και προκαλεί αποτελεσματικότατη και εκτενή

αύξηση σωματικού όγκου,κυρίως λόγω της ικανότητάς του να βελτιώνει την σύνθεση πρωτεΐνης

στους μυς. Γι’αυτόν τον λόγο συνήθως χρησιμοποιείται παράνομα από πολλούς αθλητές.

Επιπλέον, προτιμάται ιδιαίτερα από αθλητές που ασχολούνται με τα βάρη, καθώς προκαλεί μεγάλη

κατακράτηση υγρών και άρα κατά κάποιον τρόπο «λιπαίνει» τις αρθρώσεις, μειώνοντας τους

τραυματισμούς. Παρενέργειες: ακμή, ναυτία, γυναικομαστία (στους άντρες), πρήξιμο και κύρωση

του ήπατος σε περιπτώσεις υπερβολικής δόσης.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ

• Διεγερτικά

• Κανναβινοειδή

• Αναβολικά, στεροειδή

• Ορμόνες και ουσίες με παρόμοια δράση

• Διουρητικά και άλλοι παράγοντες κάλυψης (μάσκες*)

• Ηρεμιστικά, μυοχαλαρωτικά

• Ερυθροποιητίνη

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΑΒΟΛΙΚΩΝ

Οι σημαντικότερες παρενέργειες από τη χρόνια λήψη των αναβολικών είναι:

Εμφάνιση φαινομένων αρρενοποίησης στις γυναίκες. Η δόση του φαρμάκου που μπορεί να προκαλέσει τέτοιο αποτέλεσμα δεν μπορεί να προκαθοριστεί, επειδή υπάρχει μεγάλη διαφορά ευαισθησίας από άτομο σε άτομο. Έτσι δεν υπάρχει "ασφαλής" δόση.

Οι εκδηλώσεις της αρρενοποίησης είναι εμφάνιση ακμής και λιπαρού δέρματος, υπερτρίχωση και αλλοίωση της φωνής. Η διακοπή των αναβολικών ακολουθείται από υποχώρηση των δερματικών εκδηλώσεων, αλλά η "ανδρική" φωνή παραμένει δια βίου.

Από παρατεταμένη λήψη μπορεί να παρουσιαστούν διαταραχές της εμμήνου ρύσεως και αλλαγές στη μορφολογία των έξω γεννητικών οργάνων.

Δυσπεψία, οίδημα ή βλάβη του ήπατος, με συνέπεια μειονεκτική απέκκριση της χολής, είναι επιπτώσεις που συμβαίνουν σπάνια, αλλά μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές.

Η μακροχρόνια λήψη μεταβάλλει τη σύνθεση των λιπιδίων του αίματος και ενδεχομένως προδιαθέτει σε αρτηριοσκλήρυνση.

Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις που ενοχοποιούν τα αναβολικά για πιθανή πρόκληση καρκίνου του ήπατος. Εξάλλου άτομα που πάσχουν από ενεργό ή λανθάνοντα καρκίνο του προστάτη παρουσιάζουν έξαρση της νόσου μετά από λήψη ανδρογόνων ή συνθετικών αναβολικών.

Λόγω των πολλών παρενεργειών τους η χρήση των αναβολικών είναι επιστημονικά επιτρεπτή μόνο σε ορισμένες σοβαρές παθήσεις και κάτω από συχνό ιατρικό έλεγχο.

Η χορήγησή τους σε νεαρά υγιή άτομα, όχι για την αντιμετώπιση κάποιας πάθησης, αλλά για τη βελτίωση των αθλητικών τους επιδόσεων και μάλιστα από άτομα άσχετα με την ιατρική, είναι ενέργεια απαράδεκτη.

Είναι γενικότερα παραδεκτό ότι η μακροχρόνια λήψη αναβολικών ουσιών από έναν αθλητή, για επηρεασμό της αγωνιστικής του διάθεσης, προκαλεί μια σειρά από ανεπιθύμητες ενέργειες. Οι παρενέργειες αυτές εκδηλώνονται με μια ποικιλία συμπτωμάτων, πολλά από τα οποία εμφανίζονται πρόδρομα και μπορεί να προκαλέσουν μια πρώτη θετική ένδειξη της βλάβης που έχει συντελεστεί:

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Α) Χρήση αναβολικών από ενήλικες χρήστες Υπάρχουν πολλά προβλήματα που συνοδεύονται με αυτά τα ¨ναρκωτικά¨ . Κατ' αρχήν, οι γυναίκες πρέπει να διατηρούν την δοσολογία τους χαμηλή ειδάλλως θα παρουσιάσουν ορισμένες παρενέργειες ¨ανδροπρεπείς¨ όπως βαθιά και βραχνή φωνή, σπυριά, υπερτρίχωση στον πρόσωπο και στο σώμα πέσιμο των μαλλιών της κεφαλής, προβλήματα εγκυμοσύνης και μικρότερα στήθη. Αυτά μπορεί να αποδειχθούν μη αντιστρεπτά, όταν σταματήσει η χρήση τους.

Αντίθετα, στους άνδρες, μπορεί να εμφανιστούν προσωρινά παρενέργειες στο αναπαραγωγικό σύστημα. Κάποιες κοινές παρενέργειες είναι οι συχνοί πονοκέφαλοι, κράμπες, υψηλή πίεση, ψηλοί βαθμοί του LDL και του HDL. Επιπλέον, προβλήματα εντοπίζονται στο γαστρεντερικό σύστημα όπου προκαλούν πολύ σπάνια ανορεξία, ναυτία, τάση για εμετό και αίσθημα διάτασης. Σοβαρό πρόβλημα αποτελεί η καταστροφή του ήπατος, η οποία δεν είναι υψηλή κατά τη θεραπεία με ενέσιμο Winstrol όσο και με Winstrol (χάπι).

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Όταν λαμβάνονται με ένεση και χρησιμοποιώντας την ίδια σύριγγα πολλά άτομα, έχουν αυξημένο τον κίνδυνο μόλυνσης.

Αν και παρατηρείται σε σπάνιες περιπτώσεις, τα αναβολικά μπορούν να προκαλέσουν θάνατο από καρκίνο του ήπατος και από καρκίνο του προστάτη.

Β) Χρήση αναβολικών κατά την εφηβική ηλικία Οι έφηβοι έχουν την τάση να χρησιμοποιούν αναβολικά και στεροειδή προκειμένου να αποκτήσουν πιο αθλητική εμφάνιση. Η χρήση τους έχει άμεσες συνέπειες στο νευρικό τους σύστημά και για αυτό εκδηλώνουν προβλήματα συμπεριφοράς. Επίσης περιορίζεται η ανάπτυξη τους και αν υπάρχει χρόνια χρήση θα δημιουργήσουν προβλήματα στην καρδιά.

Επομένως, δεν πρέπει κάθε αθλητής, που επιθυμεί να βελτιώσει τις επιδόσεις του, να προσφεύγει στα αναβολικά, γιατί έτσι ρισκάρει την αθλητική του καριέρα, αλλά κυρίως την ίδια του την υγεία.

Λόγοι χρησιμοποίησης Αναβολικών Ανδρογόνων Στεροειδών από τους

αθλητές:

Οι ουσίες αυτές με μεθοδικότητα προετοιμάζουν τον αθλητή υποστηρίζοντας την φυσική του

κατάσταση και οδηγώντας τον στο ανώτατο όριο της δυνατότητάς του, έτσι ώστε σε κάποια

δεδομένη στιγμή, την στιγμή της αγωνιστικής σύγκρισης (π.χ. Ολυμπιακοί Αγώνες) να αποδώσει

το μέγιστο της δύναμής του, χωρίς να μπορούν να ανιχνευθούν, κάτι που θα χειροκροτηθεί και θα

γίνει αποδεκτό από όλους ως μια φανταστική επίδοση.

Οι αθλητές χρησιμοποιούν τα αναβολικά ανδρογόνα στεροειδή για να βελτιώσουν την αθλητική τους επίδοση και συγκεκριμένα για να:

Αυξήσουν το μέγεθος, και την ισχύ των μυών τους. Μπορούν να προπονούνται σκληρότερα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, δηλαδή να

αυξήσουν την αντοχή τους και να μειώσουν την προκαλούμενη κόπωση. Αυξήσουν την επιθετικότητα και την ανταγωνιστικότητα τους. Προκαλέσουν ήπιου βαθμού ευφορία.

Τα Αναβολικά Στεροειδή βοηθούν τον αθλητή να προπονείται σκληρότερα και να ανακάμπτει ταχύτερα με αποτέλεσμα την αυξανόμενη ενδυνάμωσή του. Αθλητές που προπονούνται σκληρά και κάνουν ταυτόχρονα λήψη αναβολικών στεροειδών, ίσως επωφεληθούν αν ακολουθούν ένα εντατικό πρόγραμμα προπόνησης σε συνδυασμό με μια δίαιτα υψηλή σε πρωτεΐνη και ενέργεια. Η ανάπτυξη λοιπόν μυϊκής δύναμης εξαρτάται από την κατάλληλη δίαιτα και το πρόγραμμα άσκησης.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Αίτια χρήσης αναβολικών ουσιών

• Η υπερβολική εμπορευματοποίηση στο χώρο του

αθλητισμού

• Η έκρηξη των τηλεοπτικών δικαιωμάτων σε

συνδυασμό με τα μεγάλα συμβόλαια χορηγίας

• Τα συμβόλαια χορηγών που πριμοδοτούν ανάλογα

με τα αποτελέσματα ή τα μετάλλια που θα

κατακτήσουν οι αθλητές σε μεγάλες αθλητικές

διοργανώσεις

• Η πίεση που δέχονται οι αθλητές από τον περίγυρο

τους (προπονητή, γιατρό, γονείς, φίλους κ.α.)

• Οι ελπίδες των γονέων να ζήσουν το όνειρό τους

μέσα από τα παιδιά τους

• Η εντύπωση που δίνουν τα Μ.Μ.Ε. πως για να

υπάρχουν πρέπει να γίνουν διάσημοι

• Οι φιλοδοξίες των προπονητών και αθλητών για

άφθονο χρήμα και δόξα

• Η τάση της σύγχρονης ζωής να αναζητούμε θέαμα

και υψηλές συνεχώς διακρίσεις, χωρίς να

υπολογίζουμε το τίμημα αυτών10

Ακόμα doping μπορεί να θεωρηθεί και η χρήση φυσιολογικών

ουσιών σε μεγάλη ποσότητα ή η χρήση ορμονών ή άλλων

μέσων με σκοπό τη τεχνητή και παράνομη βελτίωση των

επιδόσεων

Δεν είναι σύμπτωση πως υπάρχει παγκοσμίως η εντύπωση ότι σ’ ένα αγώνα γίνεται

«συναγωνισμός φαρμάκων» ή ότι ο νικητής είναι ο καλύτερα ή επιστημονικότερα φαρμακευτικά

ενισχυμένος .Οι αθλητικοί ήρωες δεν δημιουργούνται πλέον στα γυμναστήρια αλλά

κατασκευάζονται στα εργαστήρια. Η Δ.Ο.Ε. και η λοιπή θεσμική αθλητική υποδομή φαντάζουν

σχετικά αδύναμες να επιβάλλουν το νόμο. Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Επιθυμία για μεγάλα ρεκόρ και επιδόσεις

Αξίζει να σημειωθεί

ότι η χρήση αναβολικών δεν παρατηρείται μόνο σε αθλητές. Όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με

το bodybuilding, αναγκάζονται να μπουν σε κύκλους χρήσης ουσιών μιας και κάτι τέτοιο είναι

επιτακτικό για να διακριθούν στους διαγωνισμούς (contests) που γίνονται κατά καιρούς. Η διαφορά

εδώ έγκειται στο γεγονός ότι στο συγκεκριμένο «άθλημα», η χρήση βοηθητικών ουσιών είναι

καθόλα νόμιμη και επιτρεπτή, άσχετα με το αν προβάλλεται η όχι προς τα έξω. Ο κάθε «αθλητής»

μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε ουσία κρίνει αυτός απαραίτητη για τον στόχο που έχει θέσει

χωρίς να έχει καμία επιτροπή ελέγχου (βλ.WADA) πάνω από το κεφάλι του. Η χρήση ισχυρότατων

στεροειδών στο bodybuilding είναι κοινό μυστικό. Όλοι τα χρησιμοποιούν, ελάχιστοι το

παραδέχονται. Το ίδιο ισχύει και στο Αμερικάνικο WWE (WorldWrestingEntertainment), όπου

θηριώδεις παλαιστές αγωνίζονται σε show-μαϊμού, παλεύοντας μεταξύ τους σε ρινγκ. Με

εκατομμύρια φανατικούς σε όλο τον κόσμο και αυτό το «άθλημα» έχει στιγματιστεί κατά καιρούς με

την χρήση στεροειδών. Ποιός νοιάζεται πραγματικά όμως; Κανείς. Τα ετήσια έσοδα είναι

εξωπραγματικά και ο μηχανισμός κέρδους δείχνει να δουλεύει τέλεια. Η μάλλον... σχεδόν τέλεια μιας

και το 2007 ο παλαιστής ChrisBenoit αυτοκτόνησε αφού πρώτα σκότωσε την γυναίκα του και τον

7χρονο γιο τους. Στο αίμα του αυτόχειρα βρέθηκε υπερβολική ποσότητα συνθετικής τεστοστερόνης,

ορμόνη η οποία αυξάνει σημαντικά την επιθετικότητα και την βιαιότητα. Αργότερα έγινε γνωστό ότι

ο Benoit χρησιμοποιούσε για πολλά χρόνια παράνομα αναβολικά. Αυτό ήταν μόνο η αρχή... Θα

ήταν άδικο να κατηγορήσουμε μεμονωμένα άτομα ή προπονητές για την διαρκώς αυξανόμενη

χρήση αναβολικών ουσιών σε αγώνες Ολυμπιακούς και μη. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι

ότι πίσω από αυτούς κρύβεται μια ιδεολογία. Αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι. Κανείς δεν

φανταζόταν ότι οι ουσίες που είχαν δημιουργηθεί στο εργαστήριο την δεκαετία του ’30 για την

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


αντιμετώπιση ασθενειών όπως το AIDS και ο καρκίνος, θα εξελίσσονταν κατ’αυτόν τον τρόπο για

να φτάσουν σήμερα να είναι μια παγκόσμια μάστιγα. Και όμως εξελίχτηκαν. Και θα συνεχίσουν να

εξελίσσονται. Όσες WADA και αν υπάρξουν, όσοι καινούργιοι έλεγχοι και αν εφευρεθούν, η εύκολη

λύση της χημικής παρεμβολής στις ανθρώπινες ορμόνες δεν θα πάψει ΠΟΤΕ να υφίσταται. Θα

εξελίσσεται και αυτή μαζί με τους ελέγχους. Όσο πιο πολλοί οι έλεγχοι, τόσο περισσότερες και οι

ουσίες που θα τους παρακάμπτουν. Θα σταματήσει ποτέ αυτός ο φαύλος κύκλος; Σίγουρα δεν

μπορεί να δοθεί μια καθαρή απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Ίσως να σταματήσει. Αλλά όσο

επικρατεί η λογική του «υπέρ-αθλητή», των «μεγάλων επιδόσεων» και γενικότερα η νοοτροπία του

«θηριώδους» (στην οποιαδήποτε μορφή του), πολύ φοβάμαι ότι το μέλλον θα είναι πιο ζοφερό από

ποτέ...

Αθλητισμός

Η λέξη αυτή βγαίνει από το άθλος (=αγώνας ,κοπιαστικό έργο, εντατική προσπάθεια) και άθλον

(=βραβείο). Ο αθλητισμός είναι πανάρχαιος θεσμός των αρχαίων Ελλήνων

Ο αθλητισμός είναι η κοπιαστική και μακροχρόνια άσκηση του σώματος, που προβλέπει την

δημιουργία του ισχυρού σώματος και την καλλιέργεια ηθικών και πνευματικών χαρισμάτων, ειδική

μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς

αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι . Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός

θεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της.Για παράδειγμα στην

αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα θεωρούταν κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε

παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός χρησιμοποιούταν για την

στρατιωτική εκπαίδευση. Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του Αθλητισμού στο

πέρασμα του χρόνου. Η γενική τάση ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα κοινωνικά

στρώματα να ασχολούνται με τα «λαϊκά παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα

κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως είναι η ιππασία, η ξιφασκία. Στα πλαίσια των

συγχρόνων κοινωνιών, οι αθλητικές εκδηλώσεις περιέχουν ένα νόημα βαθύτατα κοινωνικό. Οι

αθλητές ως άτομα ή οι αθλητικές ομάδες αντιπροσωπεύουν μία περιοχή, μία κοινωνία, μία χώρα. Ο

αθλητισμός κυρίως ως θέαμα και όχι τόσο ως πρακτική επηρεάζει βαθύτατα πολυπληθή σύνολα

ανθρώπων

Πρωταθλητισμός

Ο πρωταθλητισμός είναι ίσως η εξέλιξη χρονικά και ποιοτικά της έννοιας του αθλητισμού.

Επιδιώκοντας πρωταθλητισμό, για τον αθλητή σημαίνει, ότι αφιερώνει αρκετές ώρες καθημερινά για

προπόνηση, εστιάζει σε λεπτομέρειες, καθορίζει την καθημερινότητά του με βάση τις αθλητικές του

δραστηριότητες, το άθλημα βρίσκεται σε προτεραιότητα σε σχέση με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις

του. Για να φτάσει ο αθλητής σε αυτό το επίπεδο, έχει περάσει από διάφορα στάδια εξέλιξης της

καριέρας του, μέσα από τα οποία έχει αποκτήσει ανοχή και αντοχή, ψυχική και σωματική ισορροπία,

συναισθηματική ωριμότητα για να αντέξει την πίεση και τις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού. Είναι

σημαντικό να διαχωριστεί ο πρωταθλητισμός με την επιδίωξη της πρώτης θέσης και μόνο, καθώς

οι αθλητές υψηλού επιπέδου, επιδιώκουν κυρίως την οθξπροσωπική τους βελτίωση, η οποία στο

επίπεδο που ήδη βρίσκονται, τους δίνει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η προσωπική εξέλιξη του

αθλητή είναι εκείνη που τον θέτει σε επίπεδο πρωταθλητισμού, ώστε να επιδιώκει και τις πρώτες

θέσεις.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Σωστή νοοτροπίακαι συμπεριφορά αθλητη

Όπως σε όλους τους τομείς έτσι και στον αθλητισμό υπάρχει μια δεοντολογία που επιβάλλεται να

ακολουθηθεί από τους αθλητές αν θέλουν να πετύχουν . Αυτή η δεοντολογία είναι γνωστή και ως

σωστή νοοτροπία του αθλητή . Παρακάτω θα εξετάσουμε τους βασικούς κανόνες της ορθής

αθλητικής νοοτροπίας .

1. Για να αναπτύξει σωστά και υγιεινά το σώμα του, φροντίζει τη διατροφή του. Αυτή θα πρέπει να

τον εφοδιάζει με τις απαραίτητες ουσίες (βιταμίνες, πρωτεΐνες, σίδηρο, ιχνοστοιχεία,

υδατάνθρακες και άλλες ). Τα γεύματα του αθλητή θα πρέπει να διακρίνονται για την ποικιλία

τους. Πολύ συχνά ( ανάλογα με το άθλημα και τις οδηγίες του προπονητή του ) ο αθλητής θα

πρέπει να καταναλώνει (δημητριακά, φρούτα, λαχανικά, γαλακτοκομικά προϊόντα, ψάρι,

κοτόπουλο, κρέας, όσπρια και ρύζι ).

2. Φροντίζει τον ύπνο του. Το μυικό και το νευρικό σύστημα, που καταπονούνται ιδιαίτερα κατά την

άσκηση, έχουν ανάγκη από ξεκούραση. Αυτή επιτυγχάνεται με τουλάχιστον 8-10 ώρες ύπνου το

24ωρο.

3. Φροντίζει και προσέχει την υγεία του, την υγιεινή των δοντιών του και το ντύσιμό του κατά την

προπόνηση.

4. Είναι συνεπής στις προπονήσεις. Έρχεται 15 λεπτά νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα

έναρξης της προπόνησης, για να ετοιμάσει τα παπούτσια του και το σώμα του ( προθέρμανση,

διατάσεις ).

5. Κατά τη διάρκεια της προπόνησης είναι πολύ προσεκτικός, συγκεντρωμένος, πειθαρχημένος,

με πολλή διάθεση και σωστό ψυχισμό. Στο τέλος κάθε προπόνησης δεν παραλείπει να κάνει

αποθεραπεία και ντους.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


6. Καλύπτει και προσπαθεί να διορθώσει τυχόν σφάλμα του συμπαίκτη του, ενθαρρύνοντας

τον.

7. Δέχεται τις παρατηρήσεις με το σκεπτικό ότι μπορεί συνεχώς να βελτιώνεται, αρκεί να το θέλει.

8. Αγωνίζεται για να είναι νικητής, από την ατομική άσκηση μέχρι και τον αγώνα με αντίπαλη

ομάδα.

9. Είναι ώριμος και νηφάλιος στις απαντήσεις και αντιδράσεις του απέναντι σε όλα τα πρόσωπα

που συμμετέχουν σε έναν αγώνα ή προπόνηση ( συμπαίκτες, αντίπαλοι, προπονητής, διαιτητής ).

10. Θέτει υψηλούς στόχους και έχει μεγάλα όνειρα τόσο για τη ζωή του όσο και για την αθλητική

του σταδιοδρομία.

Διατροφή Αθλητών

Η διατροφή των αθλητών είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για τη διατήρηση της υγείας του και της αντοχής.

Οι αθλητές πρέπει να καταναλώνουν επαρκή ποσότητα ενέργειας σε περιόδους υψηλής έντασης ή μακράς διάρκειας άσκηση για την διατήρηση του σωματικού βάρους, την υγεία τους και την μεγιστοποίηση των αποτελεσμάτων της άσκησης. Η χαμηλή πρόσληψη ενέργειας μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά προβλήματα υγείας όπως απώλεια μυικής μάζας, απώλεια πικνότητας των οστών, αυξημένο κίνδυνο κόπωσης, τραυματισμού ή ασθένειας και τέλος μπορεί να έχει παρατεταμένη διαδικασία ανάκαμψης.

Το διαιτολόγιο των αθλητών αντοχής χαρακτηρίζεται από υψηλό ποσοστό υδατανθράκων (60 – 65% των ημερήσιων ενεργειακών αναγκών). Πιο συγκεκριμένα ένας αθλητής αντοχής πρέπει να λαμβάνει 7 – 8 γραμμάρια υδατανθράκων την ημέρα για κάθε κιλό σωματικού βάρους, για παράδειγμα ένας αθλητής αντοχής που ζυγίζει 70 κιλά χρειάζεται 500 – 600 γραμμάρια υδατανθράκων ημερισίως. Οι υδατάνθρακες είναι σημαντική πηγή ενέργειας για τους αθλητές και ιδιαίτερα για τους αθλητές αντοχής, διότι συμβάλουν στη διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα κατά τη διάρκεια της άσκησης και στην αντικατάσταση του γλυκογόνου των μυών μετά από αυτή. Οι υδατάνθρακες ταξινομούνται σε απλούς και σύνθετους υδατάνθρακες.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Οι απλοί υδατάνθρακες πχ. Σταφύλια και σε άλλες τροφές σε μικρές ποσότητες όπως γλυκά, δημητριακά, μέλι) είναι: η φρουκτόζη (περιέχεται σε ορισμένα φρούτα όπως τα σύκα και στο μέλι, απορροφάται με πιο αργό ρυθμό από την γλυκόζη αλλά καταβολίζεται πιο γρήγορα) στους αθλητές αντοχής προτιμάται η κατανάλωση γλυκόζης από την φρουκτόζη, για να διατηρούνται τα επιπέδα σακχάρου υψηλά για περισσότερo χρονικό διάστημα, η γαλακτόζη, η μαννόζη, η μαννιτόλη, η λακτόζη, η σουκρόζηκαι η μαλτόζη

Οι σύνθετοι υδατάνθρακες προκείπτουν από την ένωση πολλών απλών υδατανθράκων αυτοί είναι: το άμυλο (περιέχεται στα φυτικά τρόφιμα όπως όσπρια, δημητριακά, πατάτα, καλαμπόκι, αρακά, ξηρούς καρπούς), και το γλυκογόνο.

Να σημειωθεί ότι με την κατανάλωση κρέατος ο άνθρωπος δεν λαμβάνει γλυκογόνο, διότι το γλυκογόνο των ζώων μετά τη θανάτωσή τους εξαιτίας του στρες που προκαλείται στο ζώο μετατρέπεται σε γαλακτικό οξύ. Μερικά παραδείγματα υδατανθράκων σε τρόφιμα από κάθε ομάδα είναι: το γάλα, τα λαχανικά, το μήλο, το πορτοκάλι και το ψωμί. Επίσης τα χόρτα και το μαρούλι έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες όμως περιέχουν σημαντικές ποσότητες θρεπτικών συστατικών.

Σημαντικό ρόλο στην διατροφή του αθλητή αντοχής έχουν επίσης οι πρωτείνες. Οι πρωτείνες αποτελούν απαραίτητα συστατικά όλων των ζωντανών οργανισμών. Αν εξαιρέσουμε ορισμένα φυσικοχημικά φαινόμενα όπως για παράδειγμα τη διάχυση και τη διάσταση των ηλεκτρολυτών, καμία διαδικασία δε γίνεται τόσο σε επίπεδο ολόκληρου του οργανισμού όσο και σε κυτταρικό επίπεδο χωρίς την παρεμβολή κάποιας πρωτείνης. Η κίνηση, η αναπνοή, η θρέψη, η άμυνα του οργανισμού, η αναπαραγωγή και γενικότερα τα φαινόμενα που χαρακτηρίζουν τη ζωή χρειάζονται πρωτείνες.

Οι πρωτείνες είναι αποτέλεσμα της σύνθεσης πολλών διαφορετικών αμινοξέων. Τα αμινοξέα ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες: τα απαραίτητα αμινοξέα τα οποία είναι εκείνα που δεν τα παράγει ο οργανισμός του ανθρώπου και τα λαμβάνει μόνο μέσω της τροφής και τα μη απαραίτητα αμινοξέα είναι εκείνα που ο οργανισμός μπορεί να τα παράγει και δεν χρειάζεται να λαμβάνονται από την τροφή. Το κάθε αμινοξύ συμβάλει στην εκτέλεση διαφορετικών λειτουργιών που γίνονται στον οργανισμό, για παράδειγμα η γλουταμίνη είναι ένα αμινοξύ που επιδρά στη σύνθεση του φιλικού οξέος και στην ανοχή στη γλυκόζη και συμβάλει στην αποτοξίνωση, την τόνωση των μυών και την ενίσχυση του εγκεφάλου ενώ η ταυρίνη είναι ένα αμινοξύ που επιδρά στις ορμόνες και τη λειτουργία του νευρικού συστήματος και συμβάλει στην ορμονική παραγωγή και την μυική ανάπτυξη.

Το κάθε τρόφιμο δεν περιέχει όλα τα απαραίτητα αμινοξέα, δηλαδή εκείνα που ο άνθρωπος λαμβάνει μόνο μέσω της τροφής, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όταν κάποιος δεν καταναλώνει ποικοιλία τροφίμων και πιο συγκεκριμένα όταν δεν καταναλώνει τροφές από όλες τις ομάδες τροφίμων να παρουσιάσει έλλειμα σε κάποιο αμινοξύ με φυσικό επακόλουθο σοβαρά προβλήματα υγείας. Στην περίπτωση των αθλητών γενικότερα αλλά και των αθλητών αντοχής λόγω αυξημένων αναγκών σε ενέργεια (υδατάνθρακες, πρωτείνες, λίπη) άρα και αμινοξέων ως συστατικό των πρωτεινών πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στην επιλογή τροφίμων.

Αμινοξέα και πρωτείνες υψηλής ποιότητας όπως είναι ο ορός γάλακτος που βρίσκεται στο γάλα, η καζείνη που βρίσκεται σε όλα τα γαλακτοκομικά και η σόγια καταναλώνονται από πολλούς αθλητές ως συμπλήρωμα διατροφής για την συντήρηση, επισκευή και σύνθεση των σκελετικών μυών. Όμως δεν έχει αποδειχθεί ότι τα συμπληρώματα πρωτεινών και αμινοξέων μπορούν να επηρεάσουν θετικά την αθλητική απόδοση. Παρ’όλα αυτά αν κάποιος αθλητής χρειάζεται συμπλήρωματα για να καλύψει τις ανάγκες του σε πρωτείνη θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός, διότι η υπερκατανάλωση τέτοιων συμπληρωμάτων ή η κατανάλωση τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα προκαλεί σοβαρές βλάβες των νεφρών και του ήπατος.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Οι πρωτείνες ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες, της ζωικής προέλευσης πρωτείνες τις οποίες συναντάμε στα γαλακτοκομικά, αυγό, κρέας, πουλερικά, ψάρια και της φυτικής προέλευσης πρωτείνες τις οποίες συναντάμε στους ξηρούς καρπούς, σουσάμι, όσπρια, σόγια, λαχανικά, δημητριακά. Οι πρωτείνες φυτικής προέλευσης δεν μπορούν να καλύψουν αποκλειστικά τις ανάγκες των αθλητών, για αυτό συνιστάται οι αθλητές να καλύπτουν τις ανάγκες τους σε πρωτείνη κυρίως από τις πρωτείνες ζωικής προέλευσης.

Το λίπος είναι επίσης σημαντικό για την διατροφή των αθλητών αντοχής. Αποτελεί πηγή ενέργειας, συμβάλει στην απορρόφηση των λιποδιαλυτών βιταμινών ( Α, D, E, K) και παρέχει στον οργανισμό τα απαραίτητα λιπαρά οξέα. Η κατανάλωση λίπους δεν πρέπει να περιορίζεται σε λιγότερο από το 15% των συνολικών ενεργειακών αναγκών ημερησίως και συνιστάται η κατανάλωση του σε ποσοστό 20 – 30% των ημερήσιων ενεργειακών αναγκών. Παρ'όλα αυτά, διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα λίπους δεν συνιστάται για τους αθλητές. Να σημειωθεί πως προτιμάται το φυτικό λίπος (ελαιόλαδο κατά προτίμηση ωμό, ξηρούς καρπούς, σουσάμι) και από το ζωικό λίπος τα ψάρια που περιέχουν Ω3 και Ω6 λιπαρά οξέα.

Εν κατακλείδι οι αθλητές πρέπει να καταναλώνουν μεγάλη ποικιλία και επαρκείς ποσότητες

τροφίμων καθημερινά ώστε να καλύπτουν τις ενεργειακές τους ανάγκες και τις ανάγκες τους σε

μακροθρεπτικά (υδατάνθρακες, πρωτείνες, λίπη), σε μικροθρεπτικά (βιταμίνες, μέταλλα,

ιχνοστοιχεία και ηλεκτρολύτες) συστατικά.

Το νερό επίσης είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για τον αθλητή. Οι αθλητές θα πρέπει να

ξεκινούν κάθε άσκηση ενυδατωμένοι και να αντικαθιστούν ‘όσο το δυνατόν καλύτερα ,όσα υγρά

χάνονται με την κατανάλωση δροσερών υγρών σε τακτά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της

άσκησης. Τα κρύα υγρά απορροφώνται πιο γρήγορα και βοηθούν στη μείωση της θερμοκρασίας

του σώματος.

Γενικότερα, το 80% της ενέργειας που απελευθερώνεται κατά την άσκηση είναι με τη μορφή θερμότητας που οδηγεί στην εφίδρωση αλλά και στη μείωση του όγκου του αίματος. Αν δεν απελευθερωθεί η θερμότητα υπάρχει κίνδυνος ακόμα και για καρδιακό επεισόδιο. Η πηγή ενέργειας του οργανισμού είναι το γλυκογόνο των μυών ενώ κατά την εφίδρωση έχουμε απώλεια νερού και αλάτων. Σαν αποτέλεσα ελλιπούς επαναπρόσληψης των ανωτέρω εμφανίζονται προβλήματα όπως κόπωση, μυικοί πόνοι, κράμπες, αναιμία, ορμονικά, υπέρταση, διαβήτης, υπογλυκαιμία, υπονατριαιμία και άλλα. Εδώ πρέπει να αναφερθούμε και στην ανορεξία που παρουσιάζουν κάποιοι αθλητές με σκοπό την επίτευξη του επιθυ επιθυμητού βάρους. Έτσι γίνεται κατανοητό πως η σωστή διατροφή στον αθλητισμό είναι απαραίτητη για την σωστή ενυδάτωση, ενεργειακή πρόσληψη και κατά συνέπεια την καλή επίδοση αλλά και την διατήρηση της υγείας γενικότερα.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Η ενυδάτωση είναι απαραίτητη καθώς δεν υπάρχουν αποθήκες νερού στον οργανισμό το οποίο χρησιμοποιείται για την μεταφορά του οξυγόνου, της ενέργειας και των θρεπτικών συστατικών. Έτσι φτιάχνονται οι νέοι μύες, μεγαλώνουν τα οστά και επιδιορθώνονται οι τραυματισμένοι ιστοί. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια οι προπονητές συμβούλευαν να μην γίνεται πρόσληψη νερού κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να καταναλώνεται νερό πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τον αγώνα όλα με διαλλείματα του ενός τετάρτου. Στο τέλος πρέπει να έχει καταναλωθεί τουλάχιστον όση ποσότητα υγρών χάθηκε και αυτό μετριέται με βάση το βάρος μας.

Εκτός όμως από το νερό, είναι απαραίτητη η συμπλήρωση των ηλεκτρολυτών του αίματος, νάτριο, κάλιο, χλώριο, μαγνήσιο, που πιθανόν να μην έχουν καλυφθεί με την κατανάλωση νερού. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάποιο αφέψημα που να μην είναι όξινο και δημιουργήσει καούρες, να μην περιέχει γλυκαντικό που αυξάνει την πείνα και να μην περιέχει καφεΐνη που αυξάνει την απώλεια υγρών.

Κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή του αγώνα ο στόχος του αθλητή πρέπει να είναι η αποκατάσταση των απωλειών του σε υγρά και η πρόσληψη υδατανθράκων για να διατειρεί τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα του σταθερά.

Μετά την προπόνηση ή τον αγώνα είναι απαραίτητο ο αθλητής αντοχής να προσλαμβάνει επαρκείς ποσότητες ενέργειας και υδατανθράκων για την αποκατάσταση του μυικού γλυκογόνου και την εξασφάληση ταχείας ανάκαμψης του αθλητή. Σημαντική είναι επίσης η πρόσληψη πρωτεινών μετά την άσκηση, διότι συμβάλουν στην αποκατάσταση του μυικού ιστού.

Ο αθλητής αντοχής συνιστάται να κάνει έναν εργαστηριακό έλεγχο της υγείας. Για τον αθλητή οι τιμές των αιματολογικών του εξαιτάσεων πρέπει να συγκρίνονται σε σχέση με τα ανώτερα όρια και όχι σε σχέση με τα κατώτερα όρια που συγκρίνουν οι περισσότεροι γιατροί, διότι οι αθλητές αντοχής και ιδιαίτερα οι αθλητές υπεραποστάσεων πρέπει να έχουν μια πολύ καλύτερη κατάσταση των αιματολογικών τους σε σχέση με τον κοινό άνθρωπο εφ'όσον θα πρέπει να συμπεριληφθεί το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια και μέχρι το τέλος του αγώνα θα υπάρχει σημαντική πτώση των τιμών. Σε περιόδους έντασης και γενικότερα οταν ο αθλητής το έχει ανάγκη συνιστάται η κατανάλωση συμπληρωμάτων βιταμινών, ιχνοστοιχείων και μετάλλων με σύνεση και υπευθυνότητα απο τον προπονητή, τον διαιτολόγο ή τον ίδιο τον αθλητή, διότι η υπερκατανάλωση μπορεί να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα, προκαλώντας σημαντικές παρενέργειες. Οι αθλητές αντοχής πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί με την κατανάλωση καφέ και αλκοόλ. Έχει παρατηρηθεί ότι 8 στους 10 αθλητές έχουν αύξηση της απόδοσής τους με την κατανάλωση καφέ 1 ώρα πριν τον αγώνα, ενώ 2 στους 10 δεν επηρεάζονται καθόλου ή έχουν μείωση της απόδοσης τους λόγω εκνευρισμού. Η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ μέχρι και ένα 24ωρο πριν τον αγώνα οδηγεί σε αφυδάτωση του αθλητή και συνεπώς σε μειωμένη απόδοση. ΓΕ

Λ ΓΑΛΑΤΑ


Ωφέλειες από την γυμναστική

Η αθλητική δραστηριότητα έχει πολλαπλά οφέλη τόσο στην σωματική όσο και στη ν ψυχική υγεία.

Μερικά από τα πιο σημαντικά οφέλη στην σωματική υγεία και στην βελτίωση των διαφόρων

συστημάτων του οργανισμού είναι τα ακόλουθα:

Στη λειτουργία της καρδιάς:

Μετά από τη σωματική άσκηση, ο μυς της καρδιάς μεγαλώνει σε μέγεθος και δύναμη. Αυτό

βοηθάει την καρδιά ώστε να στέλνει με περισσότερη δύναμη, μεγαλύτερη ποσότητα αίματος σε

κάθε καρδιακό παλμό. Η μεγαλύτερη καρδιά σημαίνει ότι σε κατάσταση ξεκούρασης χρειάζεται να

χτυπά λιγότερες φορές για να στείλει την ίδια ποσότητα αίματος, συγκριτικά με την καρδιά των μη

αθλουμένων. Συνεπώς, η καρδιά αντλεί την απαιτούμενη ποσότητα αίματος καταβάλλοντας

λιγότερη προσπάθεια με αποτέλεσμα να μειώνεται η πίεση που ασκείται στις αρτηρίες.

Επίσης σε καταστάσεις μέγιστης προσπάθειας, η παροχή αίματος αυξάνεται και η καρδιακή

συχνότητα είναι υψηλή με συνέπεια να στέλνεται περισσότερο οξυγόνο στους μυς, βελτιώνοντας

σημαντικά την απόδοση τους. Επιπλέον όσο περισσότερο σωματικά δραστήριος είναι ένας

άνθρωπος, είτε άντρας είτε γυναίκα, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει να πάθει καρδιακή ανεπάρκεια

καθώς επίσης και καρδιακή προσβολή.

Γενικότερα, η σωματική άσκηση συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην πρόληψη αλλά και στην

αποκατάσταση πολλών καρδιοπαθειών. Κατά τη διάρκεια της ημέρας η γυμνασμένη καρδιά

καταπονείται ασύγκριτα λιγότερο από την αγύμναστη.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Στο κυκλοφορικό σύστημα και το αίμα :

Με την αθλητική δραστηριότητα, παράγονται περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια, επιτρέποντας

μεγαλύτερη ικανότητα μεταφοράς οξυγόνου. Επιπλέον αυξάνεται σημαντικά ο αριθμός των

αιμοφόρων αγγείων στους πνεύμονες και στους μύες. Εκτός από αυτό, κάτι που είναι ιδιαίτερα

σημαντικό, είναι το γεγονός ότι μειώνονται οι προυποθέσεις για τη δημιουργία θρόμβων και οι

πιθανότητες να πάθει κάποιος έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Στο αναπνευστικό σύστημα :

Η σωματική άσκηση βελτιώνει τη λειτουργία που επιτελεί το αναπνευστικό σύστημα, μέσω του

πνευμονικού αερισμού. Αυτό σημαίνει ότι, στα άτομα που ασκούνται συστηματικά, ο

αναπνεόμενος όγκος είναι μεγαλύτερος και η συχνότητα αναπνοών μικρότερη συγκριτικά με τα

άτομα που δεν αθλούνται. Επίσης οι μύες της αναπνοής των αθλουμένων είναι δυνατώτεροι,

αποτελεσματικότεροι, και για αυτόν τον λόγο η αναπνοή είναι ευκολότερη από την αναπνοή των

μη αθλουμένων.

Επιπρόσθετα, με την σωματική άσκηση, αυξάνεται σε μεγάλο βαθμό η αποτελεσματικότητα της

ανταλλαγής οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα στους πνεύμονες. Τέλος, μία από τις πιο βασικές

ωφέλειες από την σωματική δραστηριότητα είναι η χρησιμοποίηση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους

των πνευμόνων.

Στο ανοσοποιητικό σύστημα :

Η αθλητική δραστηριότητα επιδρά θετικά και στην αντοχή του σώματος σε λοιμώξεις και υιούς. Τα

κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος ανιχνεύουν τους παθογόνους μικροοργανισμούς και

τους αντιμετωπίζουν. Με τη γυμναστική παράγονται περισσότερα κύτταρα και έτσι βελτιώνεται σε

μεγάλο βαθμό η λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση

του αριθμού των κρυολογημάτων και την αυξημένη ανοσία με την πάροδο του χρόνου.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Σύμφωνα με μία μελέτη που διήρκεσε ένα χρόνο, ακόμα και τριάντα λεπτά μέτριας άσκησης την

ημέρα οδηγεί σε μείωση της πιθανότητας κρυολογήματος στο μισό. Μάλιστα, διαπιστώθηκε ότι οι

αθλούμενοι εμφάνισαν έως και τρεις φορές λιγότερες πιθανότητες να αρρωστήσουν.

Στο σκελετικό σύστημα :

Με την αθλητική δραστηριότητα μπορούν να μειωθούν οι πόνοι στην πλάτη και στα οστά. Αυτό

συμβαίνει επειδή τα οστά, όπως και άλλα μέρη του σώματος υποφέρουν όταν δεν

χρησιμοποιούνται. Όταν γίνεται αυτό ο εγκέφαλος δε στέλνει μήνυμα να δυναμώσουν και να

μεγαλώσουν με αποτέλεσμα να μειώνεται η οστική πυκνότητα. Η γυμναστική συμβάλλει στην

ενδυνάμωση τους και στην αύξηση της οστικής πυκνότητας. Όσοι γυμνάζονται, έχουν πολύ

λιγότερες πιθανότητες να υποστούν σοβαρά κατάγματα, σωματικές βλάβεις από πτώσεις, ακόμα

και οστεοπόρωση. Τέλος, συμβάλλει στη αύξηση της ευλυγισίας.

Στο μυικό σύστημα :

Η γυμναστική συντελεί στην αύξηση της μυικής μάζας. Με αυτόν τον τρόπο ο μεταβολισμός

διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, άρα δεν παίρνει κάποιος εύκολα βάρος με συνέπεια να μειώνεται ο

κίνδυνος της παχυσαρκίας και ότι αυτή συνεπάγεται(σακχαρώδεις διαβήτης, καρδιοπάθειες κτλ).

Επίσης ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι με την αύξηση ή τη διατήρηση του μυικού ιστού

επιβαρύνονται λιγότερο τα οστά, και κυρίως η σπονδυλική στήλη και τα οστά της λεκάνης,

απαιτείται λιγότερη ενέργεια για την πραγματοποίηση μιας προσπάθειας και αποφεύγονται οι

τραυματισμο.

Στην πρόληψη της παχυσαρκίας:

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Με την συστηματική αθλητική δραστηριότητα ο οργανισμός καταναλώνει περισσότερη ενέργεια

από το να μην κινείται καθόλου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται ο μεταβολισμός και έτσι τα

άτομα που αθλούνται να καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες ακόμα και όταν δεν κινούνται. Με

αυτόν τον τρόπο τα άτομα δεν παίρνουν κιλά, δηλαδή ρυθμίζεται το βάρος, και κατά συνέπεια

προλαμβάνεται ή αντιμετωπίζεται η παχυσαρκία.

Στην αύξηση της παραγωγής ενδορφινών:

Εκτός από αυτά η αθλητική δραστηριότητα έχει σημαντικές ωφέλειες στην ψυχική υγεία των ατόμων.

Για παράδειγμα ένα από τα πιο σημαντικά πλεονεκτήματα είναι το γεγονός ότι με τη γυμναστική

αυξάνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η παραγωγή ενδορφινών, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να

βελτιώνεται η διάθεση των ατόμων, να μειώνεται το άγχος, να αντιμετωπίζεται η κατάθλιψη και

γενικά το άτομο να νιώθει ευεξία:

Οι ενδορφίνες είναι χημικές ουσίες που μας βοηθούν να νιώθουμε ευχάριστα και να μπορούμε να

αντιμετωπίσουμε το σωματικό πόνο και γενικότερα έχουν πολλές θετικές συνέπειες για το σώμα και

το μυαλό. Όταν απελευθερώνονται, μειώνουν την αρτηριακή πίεση, ενισχύουν το ανοσοποιητικό

σύστημα, επιβραδύνουν την διαδικασία γήρανσης και μειώνουν τον πόνο και το άγχος. Τα

ευχάριστα συναισθήματα που προκαλούν μπορεί να διαρκέσουν ακόμη και δώδεκα ώρες. Μετά

από τριάντα λεπτά άσκησης μπορεί να αυξηθεί η παραγωγή τους έως και 500%. Η γυμναστική

αποτελεί έναν σίγουρο τρόπο αύξησης της παραγωγής ενδορφινών.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Στην πνευματική διαύγεια :

Η γυμναστική εκτός από τα πολλαπλά οφέλη που έχει στο σώμα βοηθάει και το μυαλό. Πιο

συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της αθλητικής δραστηριότητας, αυξάνεται ο αριθμός των

μιτοχονδρίων που τροφοδοτούν με ενέργεια τα κύτταρα του εγκεφάλου. Όσο μεγαλύτερος είναι

αυτός ο αριθμός τόσο αυξάνονται οι πνευματικές αντοχές. Επιπλέον, με την άθληση ο εγκέφαλος

οξυγονώνεται και αιματώνεται καλύτερα, με αποτέλεσμα να ενισχύονται οι νοητικές λειτουργίες,

όπως για παράδειγμα η μνήμη. Τέλος, με τη γυμναστική, διεγείρεται η παραγωγή νέων κυττάρων.

ΠΕΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗ

Η πετοσφαίριση επινοήθηκε το 1895 από τον Αμερικανό καθηγητή Γουίλιαμ Μόργκαν, που εργαζόταν στο

παράρτημα της ΧΑΝ (YMCA) του Χόουλιοκ, στην πολιτεία Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Προσπαθώντας να δημιουργήσει

ένα ομαδικό παιχνίδι κλειστού χώρου, χωρίς τον κίνδυνο τραυματισμών, επινόησε το βόλεϊ. Αρχικά ονόμασε το

παιχνίδι "μινονέτ". Το όνομα βόλεϊ δόθηκε λίγο αργότερα, έπειτα από έναν αγώνα επίδειξης, μάλλον από τον

ΆλφρεντΧάλστιντ.

Το νέο άθλημα διαδόθηκε πολύ γρήγορα, κυρίως μέσω των παραρτημάτων της Χ.Α.Ν. στις πολιτείες των ΗΠΑ και

σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη μεταφέρθηκε κατά τη διάρκεια του α΄ παγκοσμίου πολέμου από τους Αμερικανούς

στρατιώτες.

Αρχικά παιζόταν με διάφορες μπάλες. Το 1900 κατασκευάστηκε η πρώτη ειδική μπάλα βόλεϊ. Το 1947 ιδρύθηκε η

Διεθνής Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (FédérationInternationaledeVolleyball ή FIVB) στο Παρίσι, η οποία

διαμόρφωσε ενιαίους διεθνείς κανονισμούς. Το 1963 ιδρύθηκε και Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Πετοσφαίρισης

(ConfédérationEuropéennedeVolleyball ή CEV). Το 1964 αποτέλεσε σημαντική χρονιά για το βόλεϊ, αφού εντάχθηκε

στο πρόγραμμα της Ολυμπιάδας του Τόκιο, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.

Στην Ελλάδα οι πρώτες ομάδες βόλεϊ εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας 1910-20 στη Θεσσαλονίκη από τη

Χ.Α.Ν.Θ. και στη Σμύρνη από τον Πανιώνιο. Για πολλά χρόνια το άθλημα ανήκε στον ΣΕΓΑΣ, ο οποίος διοργάνωνε τα

σχετικά πρωταθλήματα. Το 1970 ιδρύθηκε η Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης ή ΕΟΠΕ.

Από το 2000 και μετά ισχύουν νέοι κανονισμοί, τους οποίους η διεθνής ομοσπονδία έχει θεσπίσει με στόχο τη

θεαματικότητα του αθλήματος. -ο χρόνος κατοχής της μπάλας στο σερβίς έγινε 8 -επιτρέπεται η απόκρουση της

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


μπάλας με το πόδι ή οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος -ο προπονητής μπορεί να στέκεται σε μια ορισμένη

περιοχή ανάμεσα στο πάγκο και στο γήπεδο. -στο σερβίς η μπάλα επιτρέπεται να ακουμπήσει στο φιλέ.

ΧΟΚΕΪ

Το χόκεϊ επί πάγου, γνωστό απλώς ως χόκεϊ στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ομαδικό άθλημα που

παίζεται πάνω στον πάγο, ένα από τα πιο γρήγορα αθλήματα του κόσμου. Οι παίκτες κινούνται πάνω σε

παγοπέδιλα στην επιφάνεια φυσικού ή τεχνητού πάγου.

Ομαδικά παιχνίδια η αθλήματα με ρακέτα και μπάλα είναι γνωστά από την αρχαιότητα. Σχετικά αθήματα στον

πάγκο με παγοπέδιλα αναφέρονται στην νότιο Γερμανία και στην Ολλανδία. Το παιχνίδι είχε αναπτυχθεί στον

ολλανδόφωνο κόσμο από παλιά, όπως μπορεί να δει κανείς σε ζωγραφικά έργα της Φλαμανδικής Σχολής. Με την

καταγραφή τον κανονισμών διεκδικεί ο Καναδάς να είναι η γενέτειρα χωρα του αθλήματος, όπου θεωρείται και

παριστάνεται ως "εθνικό άθλημα".

Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα το άθλημα ήταν καθαρός εποχιακό, διότι μονο ο χειμώνας και οι θερμοκρασίες του

δημιουργούσε επιφάνειες πάγου. Παραδοσιακά δημοφιλές ήταν το άθλημα σε Χώρες κριού κλίματος όπως ο

Καναδάς, η Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σουηδία, η Φινλανδία, η Τσεχία και η Σλοβακία. Με την ψύξη και την

κατασκευή παγοδρομιών το άθλημα απλώθηκε και παίζεται πλέον με επεκταμένη σεζόν. Σήμερα το άθλημα

εξασκείται σε πολλές χώρες πέρα του βορά, όπως την Καλιφόρνια η και της αραβικές χώρες.

Ιστορία του αθλήματος στην Ελλάδα

Ενώ σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ένα παγοδρόμιο αποτελεί μια αθλητική εγκατάσταση παρόμοιας δαπάνης μιας

πισίνας, στην Ελλάδα είναι κάτι το σπάνιο. Η δημιουργία ενός παγοδρομίου ήταν πάντα εποχιακή. Επόμενος το

άθλημα δεν είχε τις τεχνικές προϋποθέσεις. Χωρίς την δημιουργία τον υποδομών από κρατικό η δημοτικό φορέα σε

όλες τις μεγάλες πόλεις τις χώρας το άθλημα θα παραμένει για την Ελλάδα εξωτικό. Παρ όλο αυτό υπήρχαν

προσπάθειες για εγκατάσταση ενός πρωταθλήματος που πρώτολειτούργησε στην δεκαετία του 1980. Ένα

πρωτάθλημα γυναικών δεν υπήρχε προς το παρόν. Το xόκεϊ επί πάγου είναι ιδιαιτερα δημοφιλής σε Έλληνες της

διασποράς.

Ετυμολογία

Η λέξη «χόκεϊ» έχει χρησιμοποιηθεί για τέτοια παιχνίδια από το 16ο αιώνα, αλλά η ετυμολογία της είναι αβέβαιη.

Μπορεί να προέρχεται από την παλαιά γαλλική λέξη coquette ("γκλίτσα"), αλλά μπορεί επίσης να προέρχεται από

τη ολλανδική λέξη "hokje" που είναι το υποκοριστικό του hok, που σημαίνει κυριολεκτικά την καλύβα ή το

σκυλόσπιτο, αλλά σε λαϊκότερη χρήση σήμαινε το στόχο.

Ο αγωνιστικός χώρος

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Χαρακτηριστικό σχεδιάγραμμα μιας επιφάνειας πάγου στο Χόκεϊ επί

πάγου

Ο αγωνιστικός χώρος είναι μία ορθογώνη παγωμένη επιφάνεια 61 m μήκος και 30 μ. πλάτος, με στρογγυλεμένες

γωνίε . Είναι περιτριγυρισμένη σε περίπου 1,20 μ. από ξύλο ή σκληρό πλαστική μπάντα που συνδέονται με την

προστασία από γυαλί ασφαλείας ή δίχτυα ασφαλείας.

Ιπαρχουν πέντε εγκάρσιες γραμμές: Η κέντρο κόκκινη γραμμή διασχίζει τον αγωνιστικό χώρο στο Κέντρο, δύο

γραμμές το χοριυουν σε τρεις ίσες ζώνες: η επίθεση , η ουδέτερη και η ζώνη άμυνας. Υπάρχουν 9 κύκλοι για faceoff.

Στη Βόρεια Αμερική NHL το γήπεδο είναι διαφορετικό από τα διεθνή πρότυπα. Είναι 200 πόδια , αν και σχεδόν το

ίδιο μήκος (60,96 m), αλλά μόνο 85 πόδια (25,91 m) πλάτος και έχει μια διαφορετική κατανομή των ζωνών πεδίου.

Αυτό το παιχνίδι είναι συνήθως πιο γρήγορο και πιο επιθετικό.

Εξοπλισμός

Η φόρμα του παίχτη χόκεϊ (ο ΚριςΤσέλιος το 2008)

Ως άθλημα πάγου απαιτούνται παγοπέδιλα και μια ρακέτα (συνήθως ξύλινη, σπανιότερα από αλουμίνιο η

πλαστικό).

Οι τελείως μα τελείως σκληρές επιφάνειες του χώματος και των σφαιρών που πετούν με υψηλή ταχύτητα (μέχρι

πάνω από 160 χιλιόμετρα), θέτουν ένα εξοπλισμό ασφάλειας. Οι παίκτες χόκεϊ είναι εξοπλισμένοι με μια σειρά

αντικειμενων ασφάλειας για να ελαττώσουν τον κίνδυνο σοβαρού τραυματισμού. Αυτό περιλαμβάνει συνήθως ένα

κράνος, μαξιλάρια ώμων, τα μαξιλάρια αγκώνων, τα προστατευτικά γάντια, τα βαριά γεμισμένα σορτς, φρουρές

αντικνημίων και μερικές φορές φρουρά λαιμών. Μάσκες ένδυσης του τερματοφύλακα και πολύ ογκωδέστερος,

εξειδικευμένος εξοπλισμός με σκοπό να τους προστατεύσει από πολλά άμεσα χτυπήματα από τη σφαίρα.

Οι νέοι παίκτες χόκεϊ πρέπει για να φορέσουν μια μάσκα με μεταλλικό σύρμα στο πρόσωπό.

Video https://www.youtube.com/watch?v=Y5z-lRvfXUA

ΚΡΙΚΕΤ

Πρωταθλήματα

Το Ελληνικό πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου ανδρών διεξαχθεί με διακοπές από το 1994 έως το 2000 και από το 2008

και μετέπειτα.

Ο Καναδάς και οι Η.Π.Α εχουν κάνει το σύνθετο πρωτάθλημα NationalHockeyLeague με κύριο τρόπαιο το

StanleyCup, η Ρωσία το Κοντινένταλ Χόκεϊ Λιγκ.

Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου διεξάγεται καθε χρόνο σε 4 γύρους. Μέσα από τις χώρες που

συμμετέχουν είναι η Ρωσία, η Σουηδία, η Φινλανδία και η Τσεχία. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα διεξάγεται κάθε

χρόνο.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Ο σφαιριστής ρίχνει την μπάλα στον ροπαλοφόρο. Η ανοιχτόχρωμη λωρίδα γης είναι η πίστα του κρίκετ. Τα δύο σετ

από όρθια πασσαλάκια στα άκρα της πίστας είναι οι φράχτες. Μπροστά τους και κάθετα στην πίστα, οι

επιμηκυσμένες άσπρες γραμμές είναι οι πτυχές.

Το κρίκετ (αγγλ.: cricket) είναι ομαδικό άθλημα το οποίο διεξάγεται μεταξύ δύο ομάδων των έντεκα παικτών η κάθε

μία, με ρόπαλα, μπάλα και φράχτες, σε υπαίθριο χορτάρινο αγωνιστικό χώρο ωοειδούς σχήματος, το κέντρο του

οποίου φέρει ένα ορθογώνιο χώρο ο οποίος αποτελεί το επίκεντρο της δράσης.

Η μια ομάδα ροπαλοφορεί και προσπαθεί να σκοράρει όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους ή τρεξίματα. Η

άλλη ομάδα κυλά την μπάλα και παρατάσσεται, προσπαθώντας να πάψει ('κάψει' ή αποβάλλει) τους

ροπαλοφόρους και να περιορίσει έτσι το σύνολο τρεξιμάτων της ομάδας τους. Έπειτα οι ρόλοι αντιστρέφονται.

Στο επαγγελματικό κρίκετ η διάρκεια το παιχνιδιού κυμαίνεται από δύο περιόδους των είκοσι όβερ η κάθε μία και

οι οποίες ολοκληρώνονται αυθημερόν, εώς τέσσερις περιόδους οι οποίες διαρκούν μέχρι πέντε ημέρες. Οι νόμοι

του κρίκετ ορίζονται και επιβλέπονται από το δεκαμελές Διεθνές Συμβούλιο του Κρίκετ (InternationalCricketCouncil

ή ICC) και από τον, κάτοχο των πνευματικών δικαιωμάτων, Σύλλογο Κρίκετ του Μάρλεμπoν (MaryleboneCricketClub

ή MCC) του Λονδίνου.

Το κρίκετ σαν οργανωμένο άθλημα όπως το γνωρίζουμε σήμερα πρωτοεμφανίστηκε στη νότια Αγγλία τον 16ο

αιώνα. Μέχρι τα τέλη του 18ου είχε καταστεί εξαιρετικά δημοφιλές σε όλη τη χώρα. Η επέκταση της Βρετανικής

αυτοκρατορίας εισήγαγε το κρίκετ και σε άλλες περιοχές της υφηλίου με αποτέλεσμα τους πρώτους διεθνείς

αγώνες στα μέσα του 19ου αιώνα. Το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Αυστραλία, την Ινδική υποήπειρο, τις

Δυτικές Ινδίες, τη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής και βέβαια την Αγγλία.

αγώνας κρίκετ διεξάγεται σε αγωνιστικό χώρο καλυμμένο με χλοοτάπητα. Μολονότι οι νόμοι του κρίκετ δεν

καθορίζουν ούτε το σχήμα ούτε το μέγεθος του αγωνιστικού χώρου, τούτος είναι συνήθως ωοειδής και έχει

διάμετρο 137-150 μέτρων.

Ο αγώνας χωρίζεται σε μέρη που ονομάζονται περίοδοι. Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου, η μία ομάδα

παρατάσσεται και η άλλη ροπαλοφορεί. Οι δύο ομάδες αντιστρέφουν ρόλους μετά το τέλος της κάθε περιόδου.

Ανά πάσα στιγμή του αγώνα στον αγωνιστικό χώρο βρίσκονται όλα τα έντεκα μέλη της παρατεταγμένης ομάδας και

δύο ροπαλοφόροι της αντίπαλης ομάδας.

Το κύριο μέρος της δράσης συμβαίνει στην πίστα του κρίκετ, μία ορθογώνια λωρίδα μήκους 20,12 μ. και πλάτους

3,05 μ. στο κέντρο του πεδίου. Οι δύο ροπαλοφόροι στέκονται αντικριστά στα άκρα της πίστας, ο καθένας πίσω

από μία γραμμή η οποία ονομάζεται πτυχή. Οι έντεκα παίκτες της παρατεταγμένης ομάδας στέκονται εκτός της

πίστας, σκορπισμένοι σε διάφορα, αλλά συγκεκριμένα κι όχι τυχαία, σημεία του υπόλοιπου αγωνιστικού χώρου.

Πίσω από κάθε ροπαλοφόρο βρίσκεται ένας φράχτης ο οποίος λειτουργεί ως στόχος. Ο σφαιριστής της

παραταγμένης ομάδας επιχειρεί από το ένα άκρο της πίστας να χτυπήσει με την μπάλα το φράχτη που βρίσκεται

πίσω από το ροπαλοφόρο στο άλλο άκρο. Την ίδια στιγμή ο ροπαλοφόρος προσπαθεί να αποτρέψει την μπάλα από

το να βρει τον στόχο χτυπώντας τη με το ρόπαλο. Αν ο σφαιριστής βρει το φράχτη ή αν ένας συμπαίκτης του

καταφέρει να πιάσει τη μπάλα που χτυπήθηκε από το ροπαλοφόρο πριν αυτή ακουμπήσει το έδαφος, τότε ο

ροπαλοφόρος παύεται για την υπόλοιπη περίοδο και αντικαθίσταται με συμπαίκτη του.

Αν όμως ο ροπαλοφόρος πετύχει να χτυπήσει τη μπάλα και η μπάλα δεν πιαστεί πριν φτάσει στο έδαφος, οι δύο

ροπαλοφόροι μπορούν να προσπαθήσουν να κερδίσουν πόντους (τρεξίματα) για την ομάδα τους, τρέχοντας κατά

μήκος της πίστας με σκοπό να προστατευτούν ο ένας πίσω από την πτυχή που καταλάμβανε ο άλλος. Κάθε μια

τέτοια επιτυχημένη διέλευση και από τους δύο ροπαλοφόρους αξίζει ένα τρέξιμο. Οι ροπαλοφόροι μπορούν να

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


επιχειρήσουν πολλαπλές διελεύσεις ή να επιλέξουν να μην τρέξουν καθόλου. Στην προσπάθειά του να πετύχει

τρεξίματα, ο ροπαλοφόρος κινδυνεύει να καεί. Τούτο συμβαίνει όταν οποιοδήποτε μέλος της παραταγμένης

ομάδας ανακτά την μπάλα και χτυπά με αυτήν το φράχτη πριν καταφέρει ο ροπαλοφόρος να φτάσει πίσω από την

αντίστοιχη πτυχή.

Όταν οι ροπαλοφόροι έχουν ολοκληρώσει το τρέξιμό τους, η μπάλα επιστρέφεται στο σφαιριστή, ο οποίος ξεκινά

και πάλι. Ο σφαιριστής συνεχίζει να ρίχνει, κυλά, την μπάλα πάντοτε προς τον ίδιο φράχτη ανεξάρτητα από τις

αλλαγές θέσεων των ροπαλοφόρων.

Όταν ο σφαιριστής κυλίσει την μπάλα έξι φορές, συμπληρώνεται ένα όβερ κι ένα άλλο μέλος της παραταγμένης

ομάδας αναλαμβάνει καθήκοντα σφαιριστή. Τούτος σφαιριστής κυλά τη μπάλα προς τον άλλο φράχτη. Όλα τα μέλη

της παραταγμένης ομάδας μπορούν να κυλίσουν τη μπάλα όσες φορές επιθυμούν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου,

αλλά ποτέ σε διαδοχικά όβερ.

Η περίοδος ολοκληρώνεται όταν 10 από τα 11 μέλη της ροπαλοφορούσας ομάδας αποβάλλονται ή σε παιχνίδια

περιορισμένου αριθμού όβερ, όταν ο καθορισμένος αριθμός των όβερ έχει συμπληρωθεί.

Eξοπλισμόςμπάλα και ρόπαλο του κρίκετ Videohttps://www.youtube.com/watch?v=yPXAzgwwo0A

ΚΡΙΚΕΤ

Το κρίκετ (αγγλ.: cricket) είναι ομαδικό άθλημα το οποίο διεξάγεται μεταξύ δύο ομάδων των έντεκα παικτών η κάθε

μία, με ρόπαλα, μπάλα και φράχτες, σε υπαίθριο χορτάρινο αγωνιστικό χώρο ωοειδούς σχήματος, το κέντρο του

οποίου φέρει ένα ορθογώνιο χώρο ο οποίος αποτελεί το επίκεντρο της δράσης.

Η μια ομάδα ροπαλοφορεί και προσπαθεί να σκοράρει όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους ή τρεξίματα. Η

άλλη ομάδα κυλά την μπάλα και παρατάσσεται, προσπαθώντας να πάψει ('κάψει' ή αποβάλλει) τους

ροπαλοφόρους και να περιορίσει έτσι το σύνολο τρεξιμάτων της ομάδας τους. Έπειτα οι ρόλοι αντιστρέφονται.

Στο επαγγελματικό κρίκετ η διάρκεια το παιχνιδιού κυμαίνεται από δύο περιόδους των είκοσι όβερ η κάθε μία και

οι οποίες ολοκληρώνονται αυθημερόν, εώς τέσσερις περιόδους οι οποίες διαρκούν μέχρι πέντε ημέρες. Οι νόμοι

του κρίκετ ορίζονται και επιβλέπονται από το δεκαμελές Διεθνές Συμβούλιο του Κρίκετ (InternationalCricketCouncil

ή ICC) και από τον, κάτοχο των πνευματικών δικαιωμάτων, Σύλλογο Κρίκετ του Μάρλεμπoν (MaryleboneCricketClub

ή MCC) του Λονδίνου.

Το κρίκετ σαν οργανωμένο άθλημα όπως το γνωρίζουμε σήμερα πρωτοεμφανίστηκε στη νότια Αγγλία τον 16ο

αιώνα. Μέχρι τα τέλη του 18ου είχε καταστεί εξαιρετικά δημοφιλές σε όλη τη χώρα. Η επέκταση της Βρετανικής

αυτοκρατορίας εισήγαγε το κρίκετ και σε άλλες περιοχές της υφηλίου με αποτέλεσμα τους πρώτους διεθνείς

αγώνες στα μέσα του 19ου αιώνα. Το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Αυστραλία, την Ινδική υποήπειρο, τις

Δυτικές Ινδίες, τη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής και βέβαια την Αγγλία.

ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Το γήπεδο του κρίκετ. Διακρίνονται: η πίστα (κίτρινο), η εγγύς εσωτερική περιοχή (ελαφρύ πράσινο), η εξωτερική

περιοχή (βαθύ πράσινο) και ανάμεσά τους η εσωτερική περιοχή (ενδιάμεσο πράσινο)

Ο αγώνας κρίκετ διεξάγεται σε αγωνιστικό χώρο καλυμμένο με χλοοτάπητα. Μολονότι οι νόμοι του κρίκετ δεν

καθορίζουν ούτε το σχήμα ούτε το μέγεθος του αγωνιστικού χώρου, τούτος είναι συνήθως ωοειδής και έχει

διάμετρο 137-150 μέτρων.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Ο αγώνας χωρίζεται σε μέρη που ονομάζονται περίοδοι. Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου, η μία ομάδα

παρατάσσεται και η άλλη ροπαλοφορεί. Οι δύο ομάδες αντιστρέφουν ρόλους μετά το τέλος της κάθε περιόδου.

Ανά πάσα στιγμή του αγώνα στον αγωνιστικό χώρο βρίσκονται όλα τα έντεκα μέλη της παρατεταγμένης ομάδας και

δύο ροπαλοφόροι της αντίπαλης ομάδας.

Το κύριο μέρος της δράσης συμβαίνει στην πίστα του κρίκετ, μία ορθογώνια λωρίδα μήκους 20,12 μ. και πλάτους

3,05 μ. στο κέντρο του πεδίου. Οι δύο ροπαλοφόροι στέκονται αντικριστά στα άκρα της πίστας, ο καθένας πίσω

από μία γραμμή η οποία ονομάζεται πτυχή. Οι έντεκα παίκτες της παρατεταγμένης ομάδας στέκονται εκτός της

πίστας, σκορπισμένοι σε διάφορα, αλλά συγκεκριμένα κι όχι τυχαία, σημεία του υπόλοιπου αγωνιστικού χώρου.

Πίσω από κάθε ροπαλοφόρο βρίσκεται ένας φράχτης ο οποίος λειτουργεί ως στόχος. Ο σφαιριστής της

παραταγμένης ομάδας επιχειρεί από το ένα άκρο της πίστας να χτυπήσει με την μπάλα το φράχτη που βρίσκεται

πίσω από το ροπαλοφόρο στο άλλο άκρο. Την ίδια στιγμή ο ροπαλοφόρος προσπαθεί να αποτρέψει την μπάλα από

το να βρει τον στόχο χτυπώντας τη με το ρόπαλο. Αν ο σφαιριστής βρει το φράχτη ή αν ένας συμπαίκτης του

καταφέρει να πιάσει τη μπάλα που χτυπήθηκε από το ροπαλοφόρο πριν αυτή ακουμπήσει το έδαφος, τότε ο

ροπαλοφόρος παύεται για την υπόλοιπη περίοδο και αντικαθίσταται με συμπαίκτη του.

Αν όμως ο ροπαλοφόρος πετύχει να χτυπήσει τη μπάλα και η μπάλα δεν πιαστεί πριν φτάσει στο έδαφος, οι δύο

ροπαλοφόροι μπορούν να προσπαθήσουν να κερδίσουν πόντους (τρεξίματα) για την ομάδα τους, τρέχοντας κατά

μήκος της πίστας με σκοπό να προστατευτούν ο ένας πίσω από την πτυχή που καταλάμβανε ο άλλος. Κάθε μια

τέτοια επιτυχημένη διέλευση και από τους δύο ροπαλοφόρους αξίζει ένα τρέξιμο. Οι ροπαλοφόροι μπορούν να

επιχειρήσουν πολλαπλές διελεύσεις ή να επιλέξουν να μην τρέξουν καθόλου. Στην προσπάθειά του να πετύχει

τρεξίματα, ο ροπαλοφόρος κινδυνεύει να καεί. Τούτο συμβαίνει όταν οποιοδήποτε μέλος της παραταγμένης

ομάδας ανακτά την

μπάλα και χτυπά με αυτήν το φράχτη πριν καταφέρει ο ροπαλοφόρος να φτάσει πίσω από την αντίστοιχη πτυχή.

Όταν οι ροπαλοφόροι έχουν ολοκληρώσει το τρέξιμό τους, η μπάλα επιστρέφεται στο σφαιριστή, ο οποίος ξεκινά

και πάλι. Ο σφαιριστής συνεχίζει να ρίχνει, κυλά, την μπάλα πάντοτε προς τον ίδιο φράχτη ανεξάρτητα από τις

αλλαγές θέσεων των ροπαλοφόρων.

Όταν ο σφαιριστής κυλίσει την μπάλα έξι φορές, συμπληρώνεται ένα όβερ κι ένα άλλο μέλος της παραταγμένης

ομάδας αναλαμβάνει καθήκοντα σφαιριστή. Τούτος σφαιριστής κυλά τη μπάλα προς τον άλλο φράχτη. Όλα τα μέλη

της παραταγμένης ομάδας μπορούν να κυλίσουν τη μπάλα όσες φορές επιθυμούν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου,

αλλά ποτέ σε διαδοχικά όβερ.

Η περίοδος ολοκληρώνεται όταν 10 από τα 11 μέλη της ροπαλοφορούσας ομάδας αποβάλλονται ή σε παιχνίδια

περιορισμένου αριθμού όβερ, όταν ο καθορισμένος αριθμός των όβερ έχει συμπληρωθεί.

ΠΩΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ Η ΝΙΚΗ

Μια ομάδα κερδίζει όταν:

έχει πετύχει περισσότερα τρεξίματα από την αντίπαλό της,

και είτε οι αντίπαλοι είναι όλοι έξω είτε ο αρχηγός της αντίπαλης ομάδας έχει κηρύξει την περίοδο τελειωμένη,

δηλαδή έχει αποφασίσει να διακόψει την περίοδο δίχως να έχουν όλοι οι παίκτες του, του εαυτού του

συμπεριλαμβανομένου, καεί. Τούτο συμβαίνει στο τεστ κρίκετ και στο πρωτάθλημα κομητειών τα οποία

περιλαμβάνουν αγώνες δύο περιόδων (δύο περίοδοι για κάθε ομάδα, τέσσερις συνολικά), όταν πιστεύει ότι τα

τρεξίματα που έχει πετύχει η ομάδα του της φτάνουν για να κερδίσει χωρίς να εξαντλήσει τους ροπαλοφόρους.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Αεροφωτογραφία του Σταδίου Κρίκετ της Μελβούρνης (MCG), χωρητικότητας 100.018 θεατών.

Π.χ. Παιχνίδι μίας περιόδου, όπως αυτά με αντιπάλους δύο κοινότητες της επαρχίας:

Άνω Παναγιά 195 για 3 κήρυξε Κάτω Παναγιά 170 όλοι κάηκαν

Η Άνω Παναγιά κερδίζει με 25 τρεξίματα.

Ή Κάτω Παναγιά 175 για 8 κήρυξε Ἀνω Παναγιά 176 για 7

Η Άνω Παναγιά κερδίζει γιατί τη στιγμή που πέρασε την Κάτω Παναγιά στα τρεξίματα είχε τρεις αποβολές στο χέρι

έναντι των δύο της Κάτω Παναγιάς, η οποία αποδείχτηκε να έχει πέραν του δέοντος αυτοπεποίθηση και βιάστηκε

να κηρύξει το τέλος της περιόδου της. Το παιχνίδι σταματά σε αυτό το σημείο, μιας και δε χρειάζεται να συνεχιστεί.

ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑ

Χρησιμοποιημένη κόκκινη μπάλα του κρίκετ, όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στο τεστ κρίκετ και στο κρίκετ

πρώτης τάξης.

Ο αγώνας του κρίκετ χωρίζεται σε περιόδους και όβερ.

Περίοδος ονομάζεται το διάστημα που απαιτείται από όλους τους ροπαλοφόρους μιας ομάδας για να

προστατέψουν το φράχτη εκ περιτροπής και ανά ζευγάρια. Κύριος στόχος του κυλιστή είναι να αποβάλει το

ροπαλοφόρο, με τη βοήθεια των παρατεταγμένων συμπαικτών του. Όταν ένας ροπαλοφόρος αποβληθεί,

αντικαθίσταται από τον επόμενο ροπαλοφόρο στη σειρά. Η περίοδος ολοκληρώνεται όταν 10 από τους 11

ροπαλοφόρους αποβληθούν.

Η περίοδος είναι δυνατό να τελειώσει νωρίς, δηλαδή δίχως να έχουν δοκιμάσει την τύχη τους όλοι οι ροπαλοφόροι.

Και τούτο για έναν από τους εξής λόγους: επειδή ο αρχηγός της ομάδας επέλεξε να κηρύξει την περίοδο

'τερματισμένη' μιας και πιστεύει ότι του φτάνουν τα υπάρχοντα τρεξίματα, ή επειδή η ομάδα έχει επιτύχει τον

στόχο της κι έχει ήδη κερδίσει το παιχνίδι, ή επειδή το παιχνίδι έχει λήξει πρόωρα λόγω δυσμενών καιρικών

συνθηκών, ή επειδή ο χρόνος τελειώνει.

Όβερ είναι το σύνολο από έξι μπαλιές κυλισμένες από το ίδιο άκρο της πίστας. Ονομάζεται έτσι γιατί μετά την έκτη

μπαλιά ο διαιτητής φωνάζει 'όβερ!' (τέλος). Σε αυτό το σημείο καθήκοντα σφαιριστή αναλαμβάνει άλλος παίκτης

της παραταγμένης ομάδας από την άλλη άκρη της πίστας. Ο ίδιος σφαιριστής απαγορεύεται να κυλίσει τη μπάλα

σε δύο διαδοχικά όβερ. Του επιτρέπεται όμως να κυλά αδιάκοπα, ουσιαστικά μέχρι να κουραστεί, από το ίδιο άκρο

της πίστας.

ΡΑΓΚΜΠΙ

Παίκτης του Ράγκμπι

Το ράγκμπι ή ράγκμπι φούτμπολ (αγγλ.: rugbyfootball) είναι ένα διαδεδομένο, πολύ παλιό ομαδικό άθλημα, το

οποίο παίζεται από ανδρικές ομάδες και από το 1982 κι από γυναικείες. Υπάρχει το παιχνίδι με ομάδες των 15

παικτών (ράγκμπι γιούνιον), αλλά είναι διαδεδομένες επίσης μορφές ράγκμπι με ομάδες 13 παικτών (ράγκμπι λιγκ)

και 7 παικτών (σύντομης διάρκειας). Το άθλημα έχει κοινή καταγωγή με το ποδόσφαιρο, ενώ από το ράγκμπι έχουν

προέλθει διάφορα άλλα αθλήματα, που αποτελούν τοπικές παραλλαγές του. Πιο γνωστά είναι το αμερικάνικο

ποδόσφαιρο και το αυστραλιανό ποδόσφαιρο.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Το Ράγκμπι αποτελεί μετεξέλιξη της μορφής ποδοσφαίρου που παιζόταν στις αρχές του ΙΘ΄ αιώνα στο φημισμένο

ιδιωτικό σχολείο (publicschool) που υπάρχει ακόμη και σήμερα στην ομώνυμη πόλη της Αγγλίας. Το σχολείο του

Ράγκμπι, όπως και άλλα φημισμένα σχολεία της ίδιας κατηγορίας (λ.χ. Ίτον, Γουΐντσεστερ) είχε τους δικούς του

ιδιαίτερους κανόνες που δεν ήταν γραπτοί, αλλά είχαν καθιερωθεί στην πράξη από τους μαθητές. Ιδιαιτερότητα

του ποδοσφαίρου του Ράγκμπι ήταν ότι ο παίκτης μπορούσε να πιάσει την μπάλα με τα χέρια και να τρέξει,

κρατώντας την, προς το αντίπαλο τέρμα. Το πιάσιμο της μπάλας με τα χέρια δεν ήταν, τότε, ιδιαίτερα ασυνήθιστο,

αλλά οι άγραφοι κανόνες που τηρούνταν στα άλλα σχολεία όριζαν ότι, αν έπιανε τη μπάλα με τα χέρια, ο παίκτης

μπορούσε μόνον να σουτάρει (στήνοντας τη μπάλα ή αφήνοντάς την να πέσει στο έδαφος και κλοτσώντας την

καθώς αναπηδούσε) και όχι να προχωρήσει προς το αντίπαλο τέρμα. Στα τέλη του ΙΘ΄ αιώνα διαδόθηκε η

πληροφορία ότι ο πρώτος που, παίζοντας ποδόσφαιρο στο σχολείο του Ράγκμπι, παραβίασε τους παραδοσιακούς

κανόνες τρέχοντας με την μπάλα προς το τέρμα (κάτι που, υποτίθεται, οδήγησε στη γέννηση μιας νέας μορφής

ποδοσφαίρου) ήταν ο τότε μαθητής του σχολείου ΓουΐλιαμΓουέμπΈλις. Αυτό υποτίθεται ότι έγινε το 1823, γι’ αυτό

και το 1923 γιορτάστηκε η «εκατονταετηρίδα» του αθλήματος.

Ο ΓουΐλιαμΓουέμπΈλις ήταν υπαρκτό πρόσωπο και το 1823 ήταν πράγματι μαθητής στο Ράγκμπι. Ωστόσο, ποτέ

στην διάρκεια της ζωής του δεν διεκδίκησε την «πατρότητα» του αθλήματος ούτε φαίνεται ν’ ασχολήθηκε με το

ποδόσφαιρο, μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο. Όταν διαδόθηκε η ιστορία της υποτιθέμενης επινόησης,

από τον ίδιο, του αθλήματος, στα τέλη του ΙΘ΄αιώνα, αυτός είχε προ πολλού πεθάνει. Υπάρχουν, πάντως,

μαρτυρίες μαθητών που φοίτησαν πριν το 1823 που επιβεβαιώνουν ότι τότε δεν θεωρούνταν αποδεκτό να τρέχει

κανείς κρατώντας τη μπάλα προς το αντίπαλο τέρμα, καθώς και άλλες μαρτυρίες, που ξεκινούν από το την δεκαετία

του 1830, από τις οποίες προκύπτει ότι περίπου τότε άρχισε να διαδίδεται η πρακτική του τρεξίματος προς το

αντίπαλο τέρμα με τη μπάλα στο χέρι. Δεν είναι απίθανο, λοιπόν, να υποθέσουμε ότι η πρακτική αυτή ξεκίνησε

κάπου στην δεκαετία του 1820, χωρίς όμως να είναι δυνατό να επιβεβαιωθεί ότι ο πρώτος που το έκανε ήταν ο

Έλις.

Σε κάθε περίπτωση, οι κανόνες του ράγκμπι κωδικοποιήθηκαν γραπτώς για πρώτη φορά μόλις το 1845.

Εντωμεταξύ, το άθλημα του ποδοσφαίρου, με την ευρεία έννοια, άρχισε να γνωρίζει διάδοση στην Αγγλία, καθώς

πρώην μαθητές σχολείων συνέχισαν να παίζουν και μετά την αποφοίτησή τους, ενώ φοιτούσαν στο Πανεπιστήμιο ή

και αργότερα. Επειδή κάθε σχολείο είχε τους δικούς του κανόνες, έγινε προσπάθεια κωδικοποίησης ενός μεικτού

συστήματος, που θα ήταν αποδεκτό από όλους. Οι απόφοιτοι άλλων σχολείων δέχθηκαν αυτό το μεικτό σύστημα

που μετεξελίχθηκε στο σημερινό άθλημα του ποδοσφαίρου (AssociationFootball / Soccer). Έτσι, οι ιδιαίτερες

μορφές ποδοσφαίρου που παιζόταν σε άλλα ιδιωτικά σχολεία της Αγγλίας, δεν εξαφανίστηκαν μεν (παίζονται από

τους μαθητές ακόμη και σήμερα) αλλά δεν γνώρισαν καμία ευρύτερη διάδοση. Αντίθετα, οι απόφοιτοι του Ράγκμπι

και, γενικότερα, οι θιασώτες του ποδοσφαίρου που παιζόταν σ’ αυτό το σχολείο δεν συμμετείχαν σ’ αυτή την κοινή

προσπάθεια και έτσι το «ποδόσφαιρο του Ράγκμπι» ή, πιο απλά, Ράγκμπι αποτελεί, μέχρι σήμερα, ιδιαίτερο

άθλημα.

Από τους κανόνες του ράγκμπι (αλλά και ενός άλλου κώδικα, του Κελτικού ποδοσφαίρου / Gaelicfootball)

προέρχονται εν μέρει και με πολλές τροποποιήσεις, και οι κανόνες ενός άλλου αθλήματος (αυστραλιανό

ποδόσφαιρο) που παίζεται στην Αυστραλία (ιδίως στην πολιτεία της Βικτώριας).

Μετά από έναν αιώνα ερασιτεχνισμού, το 1995 το Ράγκμπι γιούνιον εγκατέλειψε και επισήμως τους σχετικούς

κανόνες και αποδέχεται και αυτό τον επαγγελματισμό.

Ράγκμπι 15 παικτών ή ράγκμπι γιούνιον (rugbyunion): η ονομασία του προήλθε από την RugbyFootballUnion, την

Αγγλική Ομοσπονδία Ράγκμπι, η οποία το καθιέρωσε. Διεθνώς εποπτεύεται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ράγκμπι

(InternationalRugbyBoard ή IRB), η οποία ιδρύθηκε το 1886. Παίζεται σε περισσότερες από 120 χώρες. Ως το 1995

ήταν καθαρά ερασιτεχνικό, αλλά από τότε υπάρχει και επαγγελματικό.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Ράγκμπι 7 παικτών ή ράγκμπι σέβενς (rugbysevens): παίζεται από επτά παίκτες και έχει μικρότερη διάρκεια: δύο

ημίχρονα των 7 λεπτών και των 10 λεπτών στον τελικό. Στα ισόπαλα ματς υπάρχει πεντάλεπτη παράταση.

Εποπτεύεται επίσης από την RugbyFootballUnion και διεθνώς από την IRB. Ξεκίνησε από τη Σκοτία και είναι

δημοφιλές μέχρι σήμερα. Είναι ερασιτεχνικό και οι διοργανώσεις διεξάγονται συνήθως το καλοκαίρι. Επειδή έχει

μικρή διάρκεια, συχνά τα τουρνουά τελειώνουν μέσα σε μια μέρα. Αποτελεί άθλημα στους Αγώνες της

Κοινοπολιτείας και συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα και των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2016

Ράγκμπι 13 παικτών ή ράγκμπι λιγκ (rugbyleague): η ονομασία του προήλθε από την RugbyFootballLeague, την

Αγγλική Λίγκα του Ράγκμπι, η οποία ιδρύθηκε το 1895, όταν 22 ομάδες-μέλη της RugbyFootballUnion αποχώρησαν

από την ένωση και ίδρυσαν δική τους λίγκα. Αιτία της διάσπασης ήταν η απόφαση της RugbyUnion να θεωρήσει ότι

δεν ήταν ερασιτέχνες, κι επομένως δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στους αγώνες όσοι παίκτες ήταν εργάτες

ορυχείων ή εργοστασίων. Τα σωματεία της βόρειας Αγγλίας είχαν πολλούς τέτοιους παίκτες, θεώρησαν άδικο το

κριτήριο αυτό και αποχώρησαν, ιδρύοντας την NorthernRugbyFootballUnion, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε

RugbyFootballLeague. Σταδιακά άρχισε να διαφοροποιεί τους κανονισμούς του αθλήματος αλλά σε γενικές γραμμές

έχει την ίδια μορφή με το ράγκμπι γιούνιον. Εκτός από τον αριθμό των παικτών, μια βασική διαφορά είναι πως το

σκοράρισμα από φιλντ γκολ μετράει μόνο για έναν πόντο. Διεθνώς το ράγκμπι λιγκ εποπτεύεται από τη Διεθνή

Ομοσπονδία Ράγκμπι Λιγκ (RugbyLeagueInternationalFederation ή RLIF), η οποία ιδρύθηκε το 1948 και έχει 45

ομοσπονδίες-μέλη.

Το ράγκμπι υπήρξε ολυμπιακό άθλημα από το 1900 ως το 1924. Διεξήχθη μόνο σε τέσσερις ολυμπιάδες (1900,

1908, 1920, 1924), με συμμετοχή δυο-τριών χωρών κάθε φορά. Έτσι αποσύρθηκε από το πρόγραμμα των επόμενων

ολυμπιάδων. Επανήλθε στο Βερολίνο το 1936 ως άθλημα επίδειξης με τη συμμετοχή τεσσάρων χωρών και έκτοτε

δεν εντάχθηκε ξανά, παρά τις ενέργειες που έχουν γίνει προς τη Δ.Ο.Ε. Ο κώδικας RugbySevens έχει ήδη

συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2016 και του 2020.

Στην Ελλάδα

Ράγκμπι γιούνιον

Στην Ελλάδα το άθλημα έχει μικρή διάδοση. Εποπτεύεται από την Ελληνική Ομοσπονδία Ράγκμπι ή (ΕΟΡ), που

ιδρύθηκε μόλις το 2004 και ανήκει στη Διεθνή Ομοσπονδία Ράγκμπι (IRB), διεθνή έκφραση του ράγκμπι γιούνιον

(15 παικτών). Η εθνική ομάδα ράγκμπι ανδρών συγκροτήθηκε το 2005 και μετέχει στην κατηγορία 3C της

ευρωπαϊκής ομοσπονδίας (FIRA).

Η Ελληνική Ομοσπονδία Ράγκμπι διοργανώνει τα εξής πρωταθλήματα:

Πανελλήνιο πρωτάθλημα ράγκμπι ανδρών: από τη σεζόν 2005-06.

Πανελλήνιο πρωτάθλημα ράγκμπι σέβενς: από τη σεζόν 2007-08.

ΤΕΝΝΙΣ

Η Αντισφαίριση, γνωστή με την ξενόγλωσση ονομασία τέννις είναι ένα σύγχρονο αθλητικό παιχνίδι. Η λέξη τένις

προέρχεται από την Γαλλική λέξη tenez(τενέ) (από το ρήμα tenir) που φώναζαν οι Γάλλοι παίκτες όταν ήταν να

σερβίρουν.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Οι παίκτες χρησιμοποιούν ρακέτες για να χτυπήσουν μια κοίλη λαστιχένια σφαίρα που καλύπτεται με χνουδωτό

ύφασμα πέρα από ένα δίχτυ στο γήπεδο του αντιπάλου. Με προέλευση την Ευρώπη, προς το τέλος του 19ου

αιώνα, η αντισφαίριση διαδόθηκε πρώτα σε όλο τον αγγλόφωνο κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των ανώτερων

κοινωνικών στρωμάτων.

Η αντισφαίριση είναι για μια ακόμη φορά ολυμπιακό άθλημα και παίζεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, από

όλες τις ηλικίες, και σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.

Με εξαίρεση την υιοθέτηση της παράτασης (tie-break) στη δεκαετία του '90, οι κανόνες του έχουν παραμείνει

εντυπωσιακά αμετάβλητοι από τα 1890's. Μαζί με τα εκατομμύρια παικτών του, εκατομμύρια θεατών

παρακολουθούν την αντισφαίριση, ειδικά τα τέσσερα μεγάλα πρωταθλήματα (GrandSlam).

ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

Ο αγώνας διεξάγεται σε ειδικό γήπεδο, το οποίο χωρίζεται στη μέση με δίχτυ ύψους 61 εκ.

Τύποι γηπέδων. Τα γήπεδα χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες ανάλογα με την επιφάνεια τους.

Σκληρά γήπεδα. Η πλειοψηφία των γηπέδων στον κόσμο. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει το Αυστραλιανό Όπεν που

διεξάγεται στο MelbournePark και το U.S. Open που διεξάγεται στο USTA NationalTennisCenter (ακρυλική

επιφάνεια).

Χωμάτινα γήπεδα. Στην Ευρώπη τα περισσότερα γήπεδα ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Σε αυτήν την κατηγορία

ανήκει το FrenchOpen που διεξάγεται στο Ρολάν Γκαρός (StadedeRolandGarros).

Γήπεδα με χόρτο. Τέτοια γήπεδα υπάρχουν κυρίως στην Αγγλία. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει το Γουίμπλεντον. Η

δυσκολία στην συντήρηση τους έχει οδηγήσει σε πολλά γήπεδα να καταργούν το χόρτο και να βάζουν άλλη

επιφάνεια (συνήθως σκληρή).

Οι μπάλες του τένις είναι ελαστικές, λαστιχένιες, ντυμένες με χνουδωτό ύφασμα, με διάμετρο 85 χιλιοστά και

βάρος 75-85 γραμμάρια. Το μέγεθος της ρακέτας δεν είναι καθορισμένο. Έχει μήκος 45-60 εκατοστά.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

H ΤζάστινΧένιν σε χτύπημα "βολέ"

Κάθε αγώνας χωρίζεται σε σετ. Οι γυναίκες χρειάζονται δύο νικηφόρα σετ, ενώ οι άντρες συνήθως τρία νικηφόρα

σετ για να κερδίσουν έναν αγώνα.

Κάθε σετ κερδίζεται με έξι τουλάχιστον νικηφόρα games (παιχνίδια). Χρειάζεται να υπάρχει διαφορά δυο γκέιμ για

να κερδηθεί ένα σετ, εκτός των περιπτώσεων που το σετ έχει έρθει ισόπαλο 6-6. Η νίκη του σετ τότε καθορίζεται με

παράταση (tie-break). Στην παράταση μετρούνται οι κερδισμένοι βαθμοί και όποιος φτάσει τους 8 βαθμούς και έχει

διαφορά 3 βαθμών από τον αντίπαλο κερδίζει το γκέιμ και συνεπώς το σετ. Υπάρχει η τάση τα σετ να καθορίζονται

σε παράταση (tie-break) εκτός από από το τελευταίο σετ το οποίο συνεχίζεται να παίζεται μέχρι να επιτευχθεί η

διαφορά των δύο γκέιμ. Στα διπλά παιχνίδια συνήθως αντί για τρίτο σετ πηγαίνουν κατ' ευθείαν σε διαδικασία

παράτασης (tie-break) στο οποίο κερδίζει όποιος φτάσει πρώτος τους 21 βαθμούς με διαφορά 4 βαθμών

ΤΡΟΠΟΙ ΧΤΗΥΠΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ ΣΤΟ ΤΕΝΝΙΣ

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Forehand

Για τον δεξιόχειρα παίχτη το forehand είναι το χτύπημα που ξεκινά από την δεξιά πλευρά του κορμού, συνεχίζει

μπροστά στον κορμό του ενώ γίνεται η επαφή με την μπάλα, και τελειώνει με το χέρι στην αριστερή πλευρά του

κορμού του.

Backhand

Για τον δεξιόχειρα παίχτη το backhand είναι το χτύπημα που ξεκινά από την αριστερή πλευρά του κορμού,

συνεχίζει μπροστά στον κορμό του ενώ γίνεται η επαφή με την μπάλα, και τελειώνει με το χέρι στην δεξιά πλευρά

του κορμού του.

Βολέ

Το χτύπημα βολέ πραγματοποιείται πριν η μπάλα αναπηδήσει στο έδαφος, συνήθως πραγματοποιείται κοντά στο

φιλέ.

Half-Volley

Το χτύπημα half-volley πραγματοποιείται όταν η επαφή με την μπάλα γίνεται αμέσως μετά την αναπήδηση, κατά

την διάρκεια ανόδου της μπάλας, συνήθως και αυτό το χτύπημα πραγματοποιείται κοντά στο φιλέ.

Overheadsmash

Το overheadsmash είναι ένα δυνατό χτύπημα πάνω από το ύψος του κεφαλιού που μοιάζει με το σερβίς.

Dropshot

Όταν ο αντίπαλος βρίσκεται μακριά από το φιλέ ο παίχτης μπορεί να επιλέξει ένα χτύπημα dropshot. Αυτό

πραγματοποιείται με ελαφρό άγγιγμα της μπάλας ώστε μόλις να περάσει το φιλέ και ο αντίπαλος να μην προλάβει

να τρέξει για την φτάσει εγκαίρως.

Lob

Όταν ο αντίπαλος βρίσκεται κοντά στο φιλέ μπορεί να επιλεγεί ένα χτύπημα lob. Αυτό πραγματοποιείται

στέλνοντας την μπάλα ψηλά πάνω από το κεφάλι του αντιπάλου στο

πίσω μέρος του γηπέδου, και αναγκάζοντας το αντίπαλο να τρέξει στο πίσω μέρος του γηπέδου προσπαθώντας να

προλάβει την μπάλα. Αυτό δίνει στο παίχτη χρόνο για να προετοιμάσει την άμυνα του στην επόμενη βολή. Υπάρχει

ο κίνδυνος η βολή να μην είναι αρκετά ψηλά και ο αντίπαλος να καταφέρει ένα overheadsmash.

ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

Η Κολύμβηση είναι άθλημα κίνησης μέσα στο νερό. Ως άθλημα, το κολύμπι, είναι από τα πιο παλιά και

συνηθέστερα. Οι αρχαίοι Έλληνες του έδιναν πολλή προσοχή και θεωρούσαν άσχημο πράγμα το να μην μπορεί

κάποιος να κολυμπά. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 περιλήφθηκε ως ιδιαίτερο άθλημα και το κολύμπι κι

από τότε έγινε ένα από τα πιο αγαπητά αγωνίσματα.

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Ισχύουν, όπως για όλα τα αθλήματα, διατάξεις και κανόνες της κολύμβησης. Τα αγωνίσματα που διεξάγονται είναι:

Για τους άνδρες, 100 μ., 200 μ., 400 μ., 1500 μ. ελεύθερης κολύμβησης, 4Χ200 μ. ομαδικό και 4Χ100 ατομικό, 200 μ.

πεταλούδα και 100 μ. ύπτιο κ.ά.

Για τις γυναίκες είναι τα ίδια εκτός από τα 1500 μ. που τα έχουν 800 μ.

Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να κολυμπά είναι πολλοί.

• Το πρόσθιο κολύμπι, το πιο απλό, ξεκούραστο και συνηθισμένο κολύμπι. Σ' αυτή την περίπτωση ο

άνθρωπος μέσα στο νερό κινείται έτσι ακριβώς όπως ο βάτραχος.

• Το κρόουλ ή το ελεύθερο κολύμπι. Το σώμα βρίσκεται σ' επίπεδη σχεδόν θέση με το νερό, μπρούμητα δηλ.,

με το πρόσωπο προς το νερό και τα χέρια κινούνται ελεύθερα κάνοντας κυκλικές κινήσεις, η μισή καμπύλη του

κύκλου γίνεται μέσα από το νερό κι η άλλη μισή πάνω απ' την επιφάνειά του, στον αέρα.

• Πρόσθιο πεταλούδας. Ο κολυμβητής κινείται έτσι που δίνει την εντύπωση της πεταλούδας, όπως αναπηδά

πάνω στο νερό.

• Το ναυτικό ή το πλάγιο. Ο κολυμβητής κινείται πλάγια μέσα στο νερό, πότε από τη μια πλευρά, πότε απ' την

άλλη.

• Το ύπτιο κολύμπι, όταν ο κολυμβητής βρίσκεται σε θέση ανάσκελη μέσα στο νερό, με την πλάτη του δηλ.

στην επιφάνεια του νερού.

• Κατάδυση. Για να κολυμπήσει κάποιος μ' αυτόν τον τρόπο, πρέπει να έχει μάθει να ελέγχει πολύ καλά την

αναπνοή του, επειδή χρειάζεται να παραμείνει για ορισμένο διάστημα κάτω από το νερό. Πρέπει να διατηρεί τα

μάτια ανοιχτά, για ν' αποφύγει πιθανά κτυπήματα.

ΜΠΑΣΚΕΤ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Στις αρχές Δεκεμβρίου του 1891, ο Καναδός Αμερικάνος Δρ. Τζέιμς Νάισμιθ, καθηγητής φυσικής αγωγής στο

Εκπαιδευτήριο της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων (YMCA) (σημερινό Κολέγιο Σπρίνγκφιλντ) στο Σπρίνγκφιλντ,

Μασαχουσέτη, Η.Π.Α.), προσπαθούσε να κρατήσει την τάξη με την οποία έκανε μάθημα δραστήρια μια βροχερή

μέρα. Αναζητούσε ένα δυναμικό παιχνίδι εσωτερικού χώρου για να κρατήσει τους μαθητές απησχολημένους και

στα κατάλληλα επίπεδα φυσικής κατάστασης κατά τη διάρκεια του μακρύ χειμώνα της Νέας Αγγλίας. Αφού

απέρριψε άλλες ιδέες είτε ως υπερβολικά τραχιές ή ακατάλληλες για κλειστά γυμναστήρια, έγραψε τους βασικούς

κανόνες και κάρφωσε ένα καλάθι ροδακίνων σε ύψος 3,55 μέτρων. Σε αντίθεση με τα σύγχρονα δίχτυα

καλαθοσφαίρισης, αυτό το καλάθι ροδακίνων διατηρούσε τον πάτο του, και οι μπάλες έπρεπε να ανακτηθούν με το

χέρι μετά από κάθε «καλάθι» ή πόντο που σημειωνόταν. Αυτό αποδείχθηκε αναποτελεσματικό. Έτσι το κάτω μέρος

του καλαθιού απομακρύνθηκε, πράγμα που επέτρεπε την ώθηση της μπάλας με ένα μεγάλο πείρο κάθε φορά.

Η καλαθοσφαίριση την πρώτη φορά παίχτηκε με μια μπάλα ποδοσφαίρου. Οι πρώτες μπάλες που δημιουργήθηκαν

ειδικά για την καλαθοσφαίριση ήταν καφέ, και ήταν μόνο στα τέλη του 1950 που ο Τόνυ Χάινκλ, ψάχνοντας για μια

μπάλα που θα είναι πιο ευδιάκριτη για τους παίκτες και τους θεατές, εισήγαγε την πορτοκαλί μπάλα που

χρησιμοποιείται σήμερα, Η ντρίμπλα δεν υπήρχε στο αρχικό παιχνίδι, εκτός από την «σκαστή πάσα» για τους

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


συμπαίκτες. Η πάσα ήταν το κύριο μέσο μετακίνησης της μπάλας. Η ντρίμπλα τελικά εισήχθη, αλλά περιοριζόταν

από το ασύμμετρο σχήμα της πρώτης μπάλας. Η ντρίμπλα έγινε σημαντικό μέρος του παιχνιδιού περίπου τη

δεκαετία του 1950, καθώς βελτιώθηκε το σχήμα της μπάλας.

ΚΑΝΟΝΕΣ

Παίζεται με δύο ομάδες των πεντε ατόμων σε ένα (συνήθως κλειστό, που στο έδαφός του έχει παρκέ) γήπεδο με

δύο αντικριστά καλάθια. Οι παίκτες επιτρέπεται να ακουμπήσουν την μπάλα μόνο με τα χέρια (ωστόσο δε συνιστά

παράβαση εάν αυτή ακουμπήσει και οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, εκτός από τα πόδια). Σκοπός των

ομάδων είναι να βάλουν με [σουτ] την μπάλα μέσα από το καλάθι όσο το δυνατόν περισσότερες φορές στα 40

λεπτά του αγώνα (τέσσερα δεκάλεπτα). Η ομάδα που θα πετύχει περισσότερους πόντους είναι η νικήτρια. Εάν ο

αγώνας λήξει ισόπαλος, οι ομάδες συνεχίζουν σε πεντάλεπτη παράταση κ.ο.κ. Κάθε ομάδα έχει 7 παίκτες ανά πάσα

στιγμή μέσα στο γήπεδο, ενώ κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μπορεί να χρησιμοποιήσει άλλους 194 παίκτες (που

βρίσκονται στον πάγκο), πραγματοποιώντας αλλαγές. Ανάλογα με το ποια ομάδα κατέχει την μπάλα, οι παίκτες

παίζουν αμυντικά ή επιθετικά. Ο συνολικός χρόνος της επίθεσης μιας ομάδας είναι 24 δευτερόλεπτα, ενώ για να

περάσει μια ομάδα την μπάλα από το μισό γήπεδο έχει μόνο 9 δευτερόλεπτα. Δεν επιτρέπεται να τρέχει κάποιος

κρατώντας την μπάλα (βήματα): πρέπει ή να κάνει συγχρόνως ντρίμπλα ή να σταματήσει και να δώσει πάσα.

Αλλιώς η μπάλα πηγαίνει στην αντίπαλη ομάδα.

Κάθε αγώνας διαρκεί 4 περιόδους ίσης διάρκειας. Ανάμεσα στην 1η και τη 2η, καθώς και ανάμεσα στην 3η και την

4η, μεσολαβεί διάλειμμα 2 λεπτών. Ανάμεσα στην 2η και την 3η, υπάρχει διάλειμμα 15 λεπτών, το λεγόμενο

ημίχρονο. Κάθε προπονητής έχει το δικαίωμα να καλέσει τους παίκτες του στον πάγκο για να τους δώσει οδηγίες,

τέσσερις φορές στον αγώνα. Αυτό λέγεται time-out και κατά τη διάρκειά του ο αγώνας διακόπτεται για 1 λεπτό,

ενώ οι παίκτες συγκεντρώνονται στους πάγκους.

Στο παρκέ υπάρχει η γραμμή του τριπόντου (στα 6.75 μέτρα στην Ευρώπη για διοργανώσεις υπό την αιγίδα της

FIBA[1], 7.25 στο NBA), που ορίζει την αξία κάθε σουτ. Οι αθλητές μπορούν να σκοράρουν για 2 πόντους (μέσα από

τη γραμμή) ή για 3 (έξω από αυτήν, εφόσον δεν την πατούν). Για 1 πόντο μετράει η βολή, την οποία σουτάρουν οι

παίκτες, κατόπιν υποδείξεως των διαιτητών (ενώ ο χρόνος έχει διακοπεί) μετά από φάουλ ή τεχνική ποινή (βλ.

παρακάτω).

ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ

Υπεύθυνοι για την επίβλεψη τυχόν παραβάσεων των κανόνων είναι οι 3 επιτηρητές. Βασικότερες παραβάσεις στο

μπάσκετ είναι: το φάουλ, που είναι η βίαιη παρενόχληση ενός παίκτη από κάποιον αντίπαλό του, με τρόπο που

ξεφεύγει από τα αθλητικά πλαίσια. Ο αμυνόμενος μπορεί να παρεμποδίσει τον επιτιθέμενο χρησιμοποιώντας μόνο

τον κορμό του. Ο αθλητής που κάνει 5 φάουλ σε έναν αγώνα, αποβάλλεται και δεν μπορεί να επανέλθει στο

γήπεδο (στα 4 φάουλ είναι η αποβολή στο NBA). Τα βήματα συμβαίνουν όταν ένας παίκτης κάνει περισσότερα από

2 βήματα κρατώντας την μπάλα, χωρίς να κάνει ντρίμπλα ή όταν κουνήσει τα πόδια του αφού έχει σταματήσει,

κρατώντας την μπάλα με τα δύο χέρια. Σε περίπτωση άσχημης (υβριστικής, βίαιης κλπ.) συμπεριφοράς αθλητή ή

προπονητή, ο διαιτητής έχει δικαίωμα να τον τιμωρήσει με τεχνική ποινή, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις υπάρχει η

τιμωρία ντισκαλιφιέ (γαλλική disqualifié), που ισοδυναμεί με αποβολή του παίκτη από το πρωταθλημα. Στο

επιθετικό φάουλ όταν ο επιθετικος είναι ακίνητος και ο αμυντικός τον απωθήσει, είναι παράβαση. Το αν παίζει με

πλάτη ή με πρόσωπο στο καλάθι δεν έχει σημασία, το φάουλ ισχύει και για τις δύο περιπτώσεις. Σε περίπτωση που

ο αμυντικός αρνηθεί το φάουλ τιμωρείται με τεχνική ποινή από τον διαιτητή. Σε περίπτωση που ένας παίκτης

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


σταματήσει την ντρίμπλα, τότε δεν μπορεί να ξεκινήσει να τριπλάρει ξανά γιατί έτσι θα κάνει διπλή τρίπλα, που

ισοδυναμεί με βήματα.

ΥΔΑΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗ(ΠΟΛΟ)

Διεθνής αγώνας waterpolo

Η Υδατοσφαίριση είναι ομαδικό άθλημα, το οποίο διεξάγεται σε πισίνα, από δύο επταμελείς ομάδες - έξι παίκτες

και έναν τερματοφύλακα. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι η επίτευξη τερμάτων με την ρίψη της μπάλας μέσα στο

τέρμα που φυλάσσεται από τον τερματοφύλακα, και νικήτρια είναι η ομάδα με τα περισσότερα τέρματα. Το

παιχνίδι έχει ομοιότητες με τη χειροσφαίριση και το χόκεϊ επί πάγου. Στην Ελλάδα μεγαλύτερη κατηγορία είναι η

Α1 Κατηγορία υδατοσφαίρισης ανδρών. Μεγάλη απήχηση έχουν επίσης και τα Πρωταθλήματα Υποδομών, με

συμμετοχές ομάδων από όλη την Ελλάδα.

Διεξάγεται από το 1996[εκκρεμεί παραπομπή], αν και από τότε έχει αλλάξει πολύ. Συχνά οι κανονισμοί αλλάζουν,

σε μια προσπάθεια της διεθνούς ομοσπονδίας να κάνει το άθλημα πιο κινητικό και θεαματικό. Σύμφωνα με μια

φήμη, κάποτε στις Ινδίες Άγγλοι έφιπποι παίζοντας το πόλο από στραβό χτύπημα έστειλαν τη μπάλα σε

παρακείμενη λίμνη. Οι πολίστες βρήκαν την ευκαιρία να βουτήξουν στο νερό για να δροσισιάσουν τη μπάλα και

διαπίστωσαν ότι μπορεί να γίνει ένα ανάλογο παιχνίδι μέσα στο νερό. Έτσι, με μια μικρή μπάλα του πόλο παίχτηκε

για πρώτη φορά πόλο σε πισίνα που είχε για τέρματα δυο βάρκες σε απόσταση 50 μέτρων.

Για πολλά χρόνια η Ουγγαρία ήταν η βασίλισσα της Ευρώπης και του κόσμου. Κατέκτησε τον τίτλο 10 φορές στις 14

πρώτες διοργανώσεις. Στη συνέχεια ξεπετάχτηκε η πρώην Σοβιετική Ένωση και η Γερμανία. Από το 1985

συμπεριελήφθηκε στο πρόγραμμα και η υδατοσφαίριση γυναικών με πρώτη πρωταθλήτρια την Ολλανδία.

Η υδατοσφαίριση είναι ομαδικό άθλημα και παίζεται σε πισίνες από δυο ομάδες παικτών. Κάθε ομάδα έχει 13 ή 15

παίκτες από τους οποίους συμμετέχουν οι επτά και αντικειμενικός σκοπός της είναι να στείλει την μπάλα στα

δίχτυα της αντίπαλης ομάδας. Οι παίκτες, εκτός

του τερματοφύλακα, επιτρέπεται να χρησιμοποιούν μόνο το ένα χέρι στην προώθηση ή τη μεταβίβαση της μπάλας

που μοιάζει με εκείνη του ποδοσφαίρου.

Σήμερα έχουν γίνει αρκετές τροποποιήσεις σε αυτό το άθλημα. Η επίθεση κάθε ομάδας διαρκεί 30". Κάθε αγώνας

έχει τέσσερις περιόδους από 8 λεπτά, ανάμεσα από την 1η και 2η περίοδο έχει 1 λεπτό διάλειμμα ,ανάμεσα στην

2η και 3η υπάρχει ημίχρονο που διαρκεί πέντε λεπτά στο οποίο οι ομάδες αλλάζουν εστίες και ανάμεσα στην 3η

και 4η υπάρχει διάλειμμα ενός λεπτού.

Γκολ επιτυγχάνεται όταν ολόκληρη η μπάλα περάσει τη γραμμή του τέρματος που βρίσκεται ανάμεσα στα κάθετα

και το οριζόντιο δοκάρι της εστίας, με την προϋπόθεση ότι δεν προωθήθηκε με γροθιά και ότι την άγγιξαν

τουλάχιστον δυο παίκτες εκτός του τερματοφύλακα. Επίσης γκολ επιτυγχάνεται και όταν ένας αθλητής περάσει τη

γραμμή του τέρματος της ομάδας του μαζί με τη μπάλα. Νικήτρια είναι η ομάδα που πετυχαίνει τα περισσότερα

γκολ. Κατάλληλα χρώματα θεωρούνται το άσπρο για τη γραμμή του τέρματος που πρέπει να απέχει τουλάχιστον 30

εκ. από το άκρο της πισίνας, το άσπρο για τη γραμμή της σέντρας που χωρίζει την πισίνα σε δυο ίσα μέρη, το

κόκκινο για τη γραμμή του κόρνερ που απέχει δυο μέτρα από τη γραμμή του τέρματος και το κίτρινο για τη γραμμή

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


του πέναλτι που απέχει πέντε μέτρα από τη γραμμή του τέρματος. Στην πλευρά της πισίνας όπου κινούνται οι

κριτές τερμάτων τοποθετείται δυο μέτρα μακριά από κάθε γωνία ένα ευδιάκριτο χρωματιστό σημάδι. Για το

διαιτητή πρέπει να υπάρχει αρκετός ελεύθερος χώρος, έτσι ώστε να κινείται από το ένα ως το άλλο άκρο της μιας

πλευράς της πισίνας, καθώς και για τους δυο κριτές τερμάτων που βρίσκονται στο ύψος των γραμμών του

τέρματος. Τα τέρματα πρέπει να είναι άσπρα, να επιπλέουν στο νερό, να είναι γερά συναρμολογημένα και να μη

λυγίζουν. Έχουν άνοιγμα τριών μέτρων, ενώ το οριζόντιο δοκάρι πρέπει να βρίσκεται 90 εκ. πάνω από την

επιφάνεια του νερού (όταν το νερό έχει βάθος πάνω από 1,5 μέτρα) ή 2.40 από το βυθό της πισίνας (όταν το νερό

έχει βάθος λιγότερο από 1,5 μέτρα). Τα τέρματα είναι εφοδιασμένα με δίχτυ.

Η μπάλα έχει περιφέρεια 68 ως 71 εκ. και βάρος 400 ως 450 γραμμάρια. Πρέπει να είναι στρογγυλή, καλά

φουσκωμένη και εντελώς αδιάβροχη. Απαγορεύεται η επικάλυψή της με γράσο ή παρόμοιο υλικό. Οι παίκτες των

δύο ομάδων πρέπει να φοράνε διαφορετικά σκουφάκια, συνήθως μπλε ή άσπρο για να διακρίνονται και να μη

μπερδεύονται οι αντίπαλοι, ενώ οι τερματοφύλακες φοράνε κόκκινα σκουφάκια. Αν κάποιος παίκτης χάσει το

σκούφο πρέπει να περιμένει μια διακοπή για να βρει ή να τον αντικαταστήσει με άλλο. Οι αθλητές φοράνε μαγιό

και απαγορεύεται να έχουν πάνω τους οποιοδήποτε αντικείμενο, ενώ δεν μπορούν να αλειφθούν με λάδι.

Ένα σκουφί πόλο.

Το σκουφάκι του πόλο πρέπει να έχει πλαστικά προστατευτικά για τα αυτιά, με τρύπες για να ακούγεται η

σφυρίχτρα του διαιτητή κάτω από το νερό και να δένεται καλά από τον παίκτη. Συνήθως είναι μπλε ή άσπρο με

εξαίρεση τους τερματοφύλακες που έχουν κόκκινα. Τα νούμερα έχουν αυστηρή αρίθμηση από το 1 μέχρι το 13 ή το

15. Οι αριθμοί 1 και 13 (ή 15, ανάλογα) ανήκουν μόνο στους τερματοφύλακες.

Στο waterpolo (υδατοσφαίριση) συμμετέχουν στον αγώνα 6 παίκτες και ο τερματοφύλακας. Οι θέσεις των παικτών

που παίζουν αριθμούνται από το 1 ως το 6 και ο τερματοφύλακας είναι το νούμερο 7. Ας αναλύσουμε αρχικά τις

θέσεις γενικώς. Όπως επιτίθεται μία ομάδα, η δεξιά πλευρά της ονομάζεται "πλευρά της πάσας" και η αριστερή

"πλευρά του σουτ". Οι θέσεις αριθμούνται ως εξής: Η θέση 1 ονομάζεται "extrem (εξτρεμ) της πάσας. Το 2

ονομάζεται demi (ντεμι) της πάσας. Το 3 είναι η θέση του κεντρικού (ή αμυντικού). Το 4 και το 5 είναι το demi

(ντεμι) και το extrem (εξτρεμ) του σουτ αντίστοιχα ενώ το 6 είναι η θέση του φουνταριστού. Τέλος όπως

προαναφέρθηκε η θέση νούμερο 7 είναι ο τερμοατοφύλακας.

Παρακάτω θα γίνει μια μικρή περιγραφή των θέσεων. Αρχικά θα αναλυθούν τα extrem. Οι δύο αυτές θέσεις

επιθετικά είναι η κύρια βοήθεια του φουνταριστού ενώ αμυντικά είναι όπως λέμε η πρώτη γραμμή άμυνας της

ομάδας. Κύριος στόχος των παικτών που αγωνίζονται σε αυτές τις θέσεις (είτε από τη μεριά του σουτ είτε από τη

μεριά της πάσας) είναι να βοηθούν την επίθεση της ομάδας δίνοντας λύση για τελικές πάσες ώστε να επιτευχθεί το

γκολ. Τα ντεμι αποτελούν επιθετικά τη πρώτη πάσα από τον τερματοφύλακα είτε τον κεντρικό ώστε να μπορέσει να

οργανωθεί η επίθεση. Αμυντικά είναι οι δύο θέσεις που έχουν καίρια σημασία και βοηθούν περισσότερο τον

τερμοτοφύλακα και τον κεντρικό να αντιμετωπίσουν τα αντίπαλα σουτ. Ο κεντρικός (αμυντικός) είναι κατά κύριο

λόγο αυτός που οργανώνει την επίθεση της ομάδας. Είναι αυτός που πρέπει να βρει χώρους για να δωθούν οι

κατάλληλες πάσες προς τους περιφερειακούς ή τον φουνταριστό για να επιτευχθεί κάποιο γκολ. Αμυντικά η

βοήθεια του είναι πολύτιμη μιας και είναι ο κοντινότερος παίκτης στο τέρμα και μπορεί να βοηθήσει στην αποκοπή

των αντίπαλων σουτ. Τέλος ο φουνταριστός, είναι ο πιο κύριος παίκτης για την επίθεση της ομάδας του. Είναι

αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στο αντίπαλο τέρμα και μπορεί άμεσα να σκοράρει. Πρέπει να σημειωθεί ότι στη

θέση του φουνταριστού παίρνονται οι περισσότερες αποβολές (των 20 δευτερολέπτων).

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


Το ποδόσφαιρο είναι ένα ομαδικό άθλημα που παίζεται ανάμεσα σε δύο ομάδες των έντεκα παικτών με μία

σφαιρική μπάλα. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας διεξάγεται σε ένα ορθογώνιο γήπεδο με φυσικό ή τεχνητό χλοοτάπητα

πράσινου χρώματος και ένα «τέρμα» στο μέσο κάθε μιας από τις στενές πλευρές. Σκοπός κάθε ομάδας είναι να

οδηγήσει τη μπάλα στο αντίπαλο τέρμα, δηλαδή «να βάλει γκολ» (από την αγγλική λέξη goal που σημαίνει σκοπός)

ή «να σκοράρει», όπως λέγεται στην ειδική ποδοσφαιρική γλώσσα. Οι παίκτες χειρίζονται τη μπάλα κυρίως με τα

πόδια, αλλά και με τον κορμό ή το κεφάλι. Η ομάδα που θα επιτύχει τα περισσότερα γκολ ως το τέλος του

παιχνιδιού κερδίζει.

Το ποδόσφαιρο είναι σήμερα το πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο. Στις αρχές του 21ου αιώνα ασχολούνταν με

αυτό περισσότεροι από 250 εκατομμύρια αθλητές σε περισσότερα από 200 κράτη.[3] Το ποδοσφαιρικό παιχνίδι

παίζεται σε διάφορα επίπεδα, από φιλικό, με λιγότερους ή περισσότερους από έντεκα παίκτες, παιδιά ή ενήλικες,

σε ένα οποιουδήποτε μεγέθους γήπεδο, με δύο τυχαία αντικείμενα για τη σήμανση του τέρματος, έως

επαγγελματικό, με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, αυστηρή τήρηση των κανονισμών και περισσότερους από

100.000 ενθουσιώδεις θεατές να παρακολουθούν σε ειδική ποδοσφαιρική αρένα υψηλών τεχνικών προδιαγραφών.

Ανώτατη οργανωτική αρχή του ποδοσφαίρου είναι η ΦΙΦΑ ,η οποία διεξάγει την κορυφαία ποδοσφαιρική

διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, κάθε τέσσερα χρόνια.

Ο αγωνιστικός χώρος

Επειδή οι κανόνες του ποδοσφαίρου διατυπώθηκαν αρχικά στην Αγγλία από τις τέσσερις βρετανικές

ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες και το Διεθνές Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο, οι τυποποιημένες διαστάσεις του

ποδοσφαιρικού γηπέδου μετρήθηκαν σε βρετανικές μονάδες μέτρησης. Στη σύγχρονη εποχή, οι Κανόνες

Παιχνιδιού αναφέρουν τις κατά προσέγγιση ισοδύναμες διαστάσειςσε διεθνείς μονάδες μέτρησης. Η τάση χρήσης

των παραδοσιακών μονάδων παραμένει σε αγγλόφωνες χώρες[10].

Το γήπεδο ποδοσφαίρου και οι διαστάσεις του

Ο αγωνιστικός χώρος διεξαγωγής του ποδοσφαίρου είναι ένα γήπεδο σε σχήμα ορθογώνιου παραλληλόγραμμου

(βλ. εικόνα), το οποίο χαράσσεται με λευκές γραμμές. Όλες οι γραμμές πρέπει να έχουν το ίδιο πλάτος, το οποίο

δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 12 εκατοστά, και θεωρείται ότι αποτελεί χώρο της περιοχής την οποία ορίζει κάθε

γραμμή. Οι δύο μακρύτερες πλευρές του παραλληλογράμμου ονομάζονται πλάγιες γραμμές και οι δύο στενότερες

γραμμές τέρματος.[11] Για διεθνείς ποδοσφαιρικούς αγώνες ενηλίκων το μήκος της πλάγιας γραμμής πρέπει να

κυμαίνεται από 100 μέχρι 110 μέτρα και η γραμμή τέρματος από 64 μέχρι 75 μέτρα. Για εθνικούς και άλλους

μικρότερους ποδοσφαιρικούς αγώνες η πλάγια γραμμή μπορεί να έχει μήκος 90 έως 120 μέτρα και η γραμμή

τέρματος από 45 έως 90 μέτρα, με την προϋπόθεση ότι το μήκος της πλάγιας γραμμής είναι πάντα μεγαλύτερο από

το μήκος της γραμμής τέρματος και ο αγωνιστικός χώρος δεν γίνεται τετράγωνο. Παρόλο που το Διεθνές

Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο ενέκρινε το 2008 τυποποιημένα μεγέθη (105 μέτρα για την πλάγια γραμμή και 68 μέτρα

για τη γραμμή τέρματος) για διεθνές αγώνες επιπέδου Α,[12] η απόφαση αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ.[13]

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Μέσα από την ολοκλήρωση της εργασίας μας κατάφεραν να γίνουν αντιληπτά διάφορα

συμπεράσματα.

Πρωτίστως μέσα από την ιστορική αναδρομή καταφέραμε να αντιληφτούμε την αξία του

αθλητισμού και του πρωταθλητισμού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Επίσης μάθαμε

περισσότερες λεπτομέρειες για τα διάφορα αθλήματα και την εξέλιξη τους μέσα από το πέρασμα

των χρόνων.

Έπειτα διαπιστώσαμε την επικινδυνότητα και την βλαβερότητα του εκφυλισμού και του ‘ντόπινγκ’

στους αθλητές και τους χρηστές. Μέσω της αναζήτησης συνειδητοποιήσαμε τους λόγους που

οδηγούνται οι αθλητές στα αναβολικά καθώς και τις επιπτώσεις που έχουν στον ανθρώπινο

οργανισμό.

Στη συνέχεια έγινε σαφής η διαφορά αθλητισμού-πρωταθλητισμού,ενώ παράλληλα επιβεβαιώθηκε

η χρησιμότητα και η σημασία της ορθής και υγιεινής διατροφής για την απόδοση των αθλητών.

Επιπρόσθετα ενημερωθήκαμε για τη σωστή νοοτροπία του αθλητή καθώς και για τις ωφέλειες από

την άσκηση.

Καταληκτικά συνειδητοποιήσαμε το πλήθος των διαφόρων αθλημάτων που έχουν δημιουργηθεί

καθώς και την πολυπλοκότητα, τις διαφορές και τον τρόπο διεξαγωγής τους.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΩΝ

53%

47%

ΦΥΛΟ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΑΝΔΡΕΣ

28%

68%

4%

ΗΛΙΚΙΑ

10 ΕΩΣ 14

14 ΕΩΣ 18

ΑΝΩ ΤΩΝ 18

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


89%

11%

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ-

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ;

ΝΑΙ

ΌΧΙ

96%

4%

ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΑΘΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ

ΑΝΘΡΩΠΟΥ;

ΝΑΙ

ΌΧΙ

38%

51%

7%

4%

ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΑΘΛΕΙΣΤΕ;

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

ΣΥΧΝΑ

ΣΠΑΝΙΑ

ΠΟΤΕ

91%

9%

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΙΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

ΤΩΝ ΑΝΑΒΟΛΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ

ΑΘΛΗΤΗ;

ΝΑΙ

ΌΧΙ

2%

18%

18%

4%10%5%

14%

20%

5%4%

ΜΕ ΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΙΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΞΟΙΚΕΙΩΜΕΝΟΙ;

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

ΒΟΛΕΥ

ΜΠΑΣΚΕΤ

ΡΑΓΚΜΠΙ

ΤΕΝΙΣ

ΠΟΛΟ

ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

ΓΕΝΙΚΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ

ΚΡΙΚΕΤ

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ


96%

4%

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ

ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΗ;

ΝΑΙ

ΌΧΙ56%

44%

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η

ΧΡΗΣΗ Α.Ο.;

ΝΑΙ

ΌΧΙ

9%

9%

82%

ΑΝ ΗΣΑΣΤΑΝ ΑΘΛΗΤΗΣ:

ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΧΡΗΣΗ Α.Ο. ΜΟΝΟ ΥΠΟ ΕΠΟΠΤΙΑ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΧΡΗΣΗ Α.Ο. ΜΟΝΟ ΑΝ Η ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΘΑ ΕΙΧΕ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΜΕΑΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΧΡΗΣΗ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

81%

19%

ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ;

ΝΑΙ

ΌΧΙ

2%

20%

54%

24%

ΠΟΣΟ ΕΠΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΡΙΕΣ ΧΩΡΕΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ;

ΚΑΘΟΛΟΥ

ΕΛΑΧΙΣΤΑ

ΑΡΚΕΤΑ

ΠΟΛΎ

11%

33%

37%

19%

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ

ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΤΟΥ 2004;

ΚΑΘΟΛΟΥ

ΕΛΑΧΙΣΤΑ

ΑΡΚΕΤΑ

ΠΟΛΎ

ΓΕΛ ΓΑΛΑΤΑ

Documents

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ – ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ-ΝΤΟΠΙΝΓΚ – …lyk-galat.att.sch.gr/.../2014-15/ATETR2014-15/ERG_A_TETR/B2AK.pdf · πολιτεία επέβλεπε