Ηλεκτρονική εφημερίδα των μαθητών του 2ου Γυμνασίου Αργοστολίου

Οκτώβριος 2013

Τελευταίο θρανίο

Θ α λ α σ σ ο γ ρ α φ ί ε ς Η θάλασσα και τα κύματά

της Θαλασσίτσα, Θαλασσίτσα μ’ ακούς; Είμαι εδώ κοντά σου, ετοιμάζομαι να μπώ, να κολυμπήσω μες στα καταγάλανα νερά σου! θαλασσίτσα, θσαλασσίτσα μ΄ ακούς; πάνω σου επιπλέουν τα καίκια, κάτω σου κολυμπούν τα ψαράκια και στη μέση βρίσκομαι εγώ βουτώντας μες στον βυθό. Είσαι δροσερή, καθαρή με πολλές χάρες, έχεις τα θαλάσσια ζώα μέσα σου και τα καραβάκια απ΄’ έξω.Υπάρχουν παιδιά βουτώντας στα πεντακάθαρα και καταγάλανα νερά σου. Θαλασσίτσα μου! Λεράι Χριστιάννα Β1

Ο ήλιος ο ηλιάτορας (Ελύτη)

Όμορφη και παράξενη πατρίδα

Ωσάν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά Στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά

Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται

Κάνει να πάρει πέτρα τηνε παρατά Κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα

Μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς Ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύραννους Πέντε μεγάλους βγάνει πάνω τους βαρεί

Να λείψουν απ' τη μέση τους δοξολογεί.

Ταξίδι στη θάλασσα

Με κρυστάλλινα νερά και ολόχρυση αμμουδιά είν’ η θάλασσα η πλατιά, είν’ η θάλασσα η γαλάζια. Συχνά γεμάτη ξεγνοιασιά, πάντα γεμάτη περηφάνια. Θα σε ξαφνιάσει στην αρχή σε τόπους μαγικούς σε οδηγεί μα είν’ επικίνδυνη πολύ σαν προκαλέσεις του Ποσειδώνα την οργή. Δεν είναι πάντα φίλη έμπιστη, καλή, ούτε μάνα στοργική. Όμως, ταξιδιώτη, άκου καλά: Μη διστάσεις σα στη θάλασσα φθάσεις μπροστά. Πορεύσου στα γαλάζια της νερά. Ζήσε την περιπέτεια τη γλυκιά. Δανάη Αναστασίου Β1

Θάλασσα πλανεύτρα

Θάλασσα πλανεύτρα, Θάλασσα πλατιά, Θάλασσα που κρύβεις Τόσα μυστικά Την υγρή σου αγκαλιά Άσπρα κύματα στολίζουν Παίζουν, σπάζουνε Κι αφρίζουν. Καϊκάκια με πανιά Και βαρκούλες με κουπιά Πέρα κείθε αρμενίζουν Πάνε, έρχονται, γυρίζουν. Και ο ήλιος σε χρυσίζει, Με τις ακτίνες σε γυαλίζει, Το φεγγάρι σ΄ ασημώνει Σαν η νύχτα γύρω απλώνει. Άννα Γιακουμάτου, Β1

Καλοκαιρινο ποιημα ( Ελύτη)

Παιχνίδια τα νερά

Στα σκιερά περάσματα Λένε με τα φιλιά τους την αυγή

Που αρχίζει Ορίζοντας

...... Και τ'αγριοπερίστερα ήχο Δονούνε στη σπηλιά τους

Ξύπνημα γαλανό μέσ' στην πηγή Της μέρας

Ήλιος- ......

Δίνει ο μαΐστρος το πανί Στη θάλασσα

Τα χάδια των μαλλιών Στην ξεγνοιασιά του ονείρου του

Δροσιά- ......

Κύμα στο φως Ξαναγεννάει τα μάτια

Όπου η Ζωή αρμενίζει προς Τ' αγνάντεμα.

Κολάζ μαθητών της Β΄τάξης

2

Τσιγαρίδια από την Κεφαλονιά

3 σκελίδες σκόρδο 1 κούπα λάδι μάραθο μαντζουράνα

Εκτέλεση Πλένουμε καλά τα χόρτα και τα ζεματίζουμε για 5-6 λεπτά. Τα σουρώνουμε και τα αφήνουμε στην άκρη. Σε μία κατσαρόλα τσιγαρίζουμε στο λάδι τα κρεμμύδια (ξερά και φρέσκα) και το σκόρδο ψιλοκομμένο. Στη συνέχεια προσθέτουμε τα χόρτα, τη ντομάτα και τα μυρωδικά. Τα ανακατεύουμε σταδιακά για 5 λεπτά και στη συνέχεια προσθέτουμε όσο νερό χρειάζεται μέχρι να σκεπαστούν και προσθέτουμε το σέλινο και το μαϊντανό (εγώ αφήνω το σέλινο σε κλωναράκια ενώ τον μαϊντανό τον ψιλοκόβω). Τα αφήνουμε να βράσουν. Τα σερβίρουμε χωρίς πολλά ζουμιά σε ρηχό πιάτο.

Υλικά 2-3 κιλά άγρια χόρτα εποχής 1 ματσάκι σέλινο 1 ματσάκι μαϊντανό 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια 2 μέτρια ξερά κρεμμύδια 2 ντομάτες κομμένες σε κύβους μισή κουταλιά πελτέ ντομάτας

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΒΙΒΛΙΟΧΩΡΑ

«INFERNO» Ψάξε και θα βρεις. Αυτή η φράση επιστρέφει διαρκώς, σαν ηχώ, στο μυαλό του διάσημου καθηγητή του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Λάνγκτον, ο οποίος ξυπνά σε ένα θάλαμο νοσοκομείου, ανήμπορος να θυμηθεί πώς ακριβώς κατέληξε εκεί. Ούτε μπορεί να καταλάβει πώς βρέθηκε στο σακάκι του ένα μυστηριώδες, μακάβριο αντικείμενο. Έπειτα από μια επίθεση εναντίον του, ο Λάνγκτον και η νεαρή γιατρός Σιένα Μπρουκς μπλέκουν σε μια ανελέητη καταδίωξη στους δρόμους της Φλωρεντίας. Ο Λάνγκτον όμως γνωρίζει τα κρυφά περάσματα και τα αρχαία μυστικά της πόλης και αυτή είναι η μόνη ελπίδα να ξεφύγουν από τους άγνωστους διώκτες τους. Με οδηγό στίχους από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη, ο Λάνγκτον και η Σιένα πρέπει να αποκρυπτογραφήσουν μια σειρά από κώδικες που κρύβονται σε περίφημα αναγεννησιακά έργα τέχνης – γλυπτά, πίνακες και κτίρια. Μόνο με τον τρόπο αυτόν μπορούν να βρουν τις απαντήσεις σε ένα γρίφο που ίσως τους βοηθήσει να σώσουν τον κόσμο από μια τρομερή απειλή… Εμπνευσμένο από το κορυφαίο αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το INFERNO είναι το πιο συναρπαστικό, το πιο προκλητικό και το πλέον καταιγιστικό μυθιστόρημα που υπογράφει μέχρι τώρα ο Νταν Μπράουν, ένα θρίλερ που κόβει την ανάσα και διαβάζεται μονορούφι, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Αλεξάνδρα Σταμούλη Γ2

«Αρκτικός κύκλος» Όταν ένας δορυφόρος της NASA ανακαλύπτει ένα μετεωρίτη με ίχνη εξωγήινης ζωής θαμμένο βαθιά στους πάγους της Αρκτικής, η διαστημική υπηρεσία, η οποία έχει περιέλθει σε δεινή θέση από τις αλλεπάλληλες αποτυχίες των διαστημικών προγραμμάτων της, κάνει λόγο για την ανακάλυψη του αιώνα. Το εύρημα αυτό έχει βαθύτατες προεκτάσεις τόσο για το μέλλον της NASA όσο και για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ.Προκειμένου νε επιβεβαιωθεί η εγκυρότητα της ανακάλυψης, ο Λευκός Οίκος ζητά την βοήθεια της αναλύτριας πληροφοριών ΡέιτσελΣέξτον, κόρης του πολιτικού αντιπάλου του Προέδρου και πολέμιου της NASA. Με μια ομάδα ειδικών, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ο χαρισματικός ωκεανογράφος ΜάικλΤόλαντ, η Ρέιτσελ ταξιδεύει στην Αρκτική και ανακαλύπτει ότι η όλη υπόθεση δεν είναι άλλο από την κορύφωση μιας τεράστιας συνωμοσίας που απειλεί να ανατρέψει επιστημονικά και πολιτικά δεδομένα.Όμως, πριν προλάβει να ειδοποιήσει το Λευκό Οίκο, δέχεται, όπως και η υπόλοιπη ομάδα, την επίθεση μιας μυστηριώδους ομάδας αδίστακτων δολοφόνων. Παλεύοντας για την ζωή τους στο αφιλόξενο αρκτικό τοπίο, αντιμετωπίζοντας ακραίους κινδύνους, ξετυλίγουν σιγά σιγά το κουβάρι αυτής της απίστευτης πλεκτάνης. Η πραγματικότητα, όπως θα διαπιστώσουν, συχνά ξεπερνά και την πιο τολμηρή φαντασία. Μια ευφυέστατη, απρόβλεπτη περιπέτεια που ξετυλίγεται με απόλυτα πειστικό τρόπο και αφήνει τον αναγνώστη με κομμένη την ανάσα. Έρωτας, μυστήριο και πολιτική συνωμοσία συμπλέκονται σε μια ιστορία κατασκοπίας, στρατιωτικών μυστικών και επιστημονικών ευρημάτων, σχηματίζοντας το τέλειο αμάλγαμα δράσης και ίντριγκας. Ευτυχία Παγουλάτου Γ2

Κεφαλλονίτικες λέξεις Αβάντι = εμπρός Αλάργου = μακριά Γιάτσο = το πρωινό κρύο, η ψύχρα Κλωνά = η κλωστή του ραψίματος

ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

Μια μέρα στην τάξη, λέει η δασκάλα στον Τοτό - Εγώ διαβάζω, εσύ διαβάζεις . . . τι χρόνος είναι ? - Χαμένος κυρία!! Ρωτάει ο δάσκαλος τον Τοτό: - Η μαμά σου αγοράζει ένα πουκάμισο40€ , μία φούστα 50€ και ένα ζευγάρι παπούτσια 90€ Πες μου τι κάνουν όλα αυτά ? -'Ολα αυτά κύριε κάνουν τον μπαμπά μου θηρίο !!

3

Στην Κωπηλασία τα παιδιά του ομίλου του Ν.Ο. Αργοστολίου κατάφεραν να κατακτήσουν πολύ καλές θέσεις στους Διασυλλογικούς Αγώνες της «ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ 2012».Τα Κορίτσια του ομίλου μετά από πολύ προπόνηση μπόρεσαν και ανέδειξαν τις αξίες τους. Με αρχικά την Μαρίνα Γαλιατσάτου να κατακτά ασημένιο μετάλλιο και την Ειρήνη Γασπαρινάτου να κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα «μονό σκίφ κορασίδων 2000». Η Ιουλία Παπαναστασάτου και η Ευαγγελία Παπαναστασάτου, οι δυο ξαδέρφες βγήκαν τρίτες στο αγώνισμα «διπλό σκιφ κορασίδων ανάπτυξης». Τα χρυσά κορίτσια Έλενα Μιχαλάτου και Μαρία Κουνάδη κατέκτησαν την πρώτη θέση στο αγώνισμα «διπλό σκιφ κορασίδων ανάπτυξης». Και η Βαλκανιονίκης Λουίζα Παπαντωνάτου κατέκτησε την πρώτη θέση στο αγώνισμα «μονό σκιφ κορασίδων στις έφηβες» και την τέταρτη θέση στο αγώνισμα «μονό σκιφ γυναικών» . Τα αγόρια είχαν και αυτά αρκετές επιτυχίες. Αρχικά ο Κωνσταντίνος

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ ''Ο ΚΕΦΑΛΟΣ'' Κόσμημα και καμάρι των Κεφαλονιτών το Δημοτικό Θέατρο «Κέφαλος» είναι η μεγαλύτερη θεατρική σκηνή της Κεφαλονιάς. Με την σημερινή μορφή του λειτουργεί από το 1994. Η ιστορία του θεάτρου όμως ξεκινάει από τον 19ο αιώνα, όταν οι εξαιρετικά φιλόμουσοι Κεφαλονίτες θεώρησαν αναγκαία την κατασκευή ενός χώρου που θα μπορούσε να φιλοξενήσει παραστάσεις ευρωπαϊκού επιπέδου, κυρίως ιταλικές παραγωγές, τραβιάτες και οπερέτες. Για να εξασφαλίσουν λοιπόν την απαραίτητη χρηματοδότηση, συνέταξαν ένα ιδιότυπο συμβόλαιο: οι χρηματοδότες λοιπόν, ήταν και συνιδιοκτήτες, με τη δυνατότητα μάλιστα να διαμορφώνουν όπως θέλουν το προσωπικό τους θεωρείο! Το 1858 εγκαινιάστηκε το θέατρο με την «Τραβιάτα» του Βέρντι. Όπως σημειώνουν ιστορικοί και λαογράφοι, ο “Κέφαλος” γέμιζε από τους Κεφαλονίτες που αγαπούσαν πάντα τις τέχνες. Στην αίθουσά του συναντιόντουσαν όλες οι τάξεις της κοινωνίας του νησιού, καθώς η μουσική για την αριστοκρατία και τον λαό ήταν κομμάτι της καθημερινότητας. Το θέατρο χρησιμοποιήθηκε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή για να στεγάσει πρόσφυγες και ουσιαστικά από τότε σταμάτησε να φιλοξενεί παραστάσεις. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βομβαρδίστηκε και κάηκε, ενώ οι σεισμοί του 1953 ισοπέδωσαν ότι είχε απομείνει από το κόσμημα της Κεφαλονιάς του 19ου αιώνα. Στις μέρες μας το θέατρο έχει φιλοξενήσει όχι μόνο την ντόπια καλλιτεχνική έκφραση, αλλά και παραστάσεις της Κρατικής Ορχήστρας, της Λυρικής Σκηνής, διεθνείς παραγωγές, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες κορυφαίων δημιουργών όπως του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα .

Ο «Βυζαντινός Ναός της Ύπατης Σοφίας του Ένσαρκου Λόγου του Θεού», περισσότερο γνωστή ως «Αγία Σοφία» ή «Αγιά-Σοφιά» ήταν από το 360 μέχρι το 1453 ο Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός της Κωνσταντινούπολης. 1. Ιστορία

α. Σταδιακή ανοικοδόμηση Μετά τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης το 337, η ανέγερση ενός ναού της Αγίας Σοφίας υπήρξε τμήμα ενός ευρύτερου προγράμματος οικοδόμησης γύρω από το Μέγα Παλάτι. Η εκκλησία χτίστηκε σε κοντινή απόσταση από το Μέγα Παλάτιον και τον Ιππόδρομο της πόλης. Η πρώτη εκκλησία εγκαινιάστηκε το 360 επί της αυτοκρατορίας του Κωνσταντίου Β΄. Εικάζεται ότι επρόκειτο για ξυλόστεγη βασιλική, τρίκλιτη ή πεντάκλιτη. Καταστράφηκε από πυρκαγιά το 404 και χτίστηκε εξαρχής τα επόμενα χρόνια. Ο νέος ναός εγκαινιάστηκε το 415 επί βασιλείας του Θεοδοσίου Β΄ και καταστράφηκε από τους οπαδούς του πατριάρχη. Κατά τη Στάση του Νίκα το 532, υπέστη μεγάλη φθορά. Το κτίσιμο του ναού που διατηρείται ως σήμερα δρομολογήθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α΄. Ως κύριος αρχιτέκτονας για την κατασκευή της Αγίας Σοφίας επιλέχθηκε ο Ανθέμιος από τις Τράλλεις, ο ικανότερος, όπως λέγεται, αρχιτέκτονας και μη-χανικός του αιώνα. Συνεργάτης του ήταν ο Ισίδωρος από τη Μίλητο. Είκοσι χρόνια μετά τα πρώτα εγκαίνια, εξαιτίας σεισμών ο θόλος κατέπεσε. O ανιψιός του Ισιδώρου, ο Ισίδωρος ο νεότερος, ανέλαβε και έκτισε το νέο θόλο που υφίσταται μέχρι σήμερα.

Σε πρώτο πλάνο η Αγία Σοφία του Θεοδοσίου, στη μέση η Αγία Σοφία του Ιουστινιανού (537)

και στο βάθος η εκκλησία όπως αποκαταστάθηκε

μετά από σεισμό και αφού προστέθηκε ο

μεγάλος τρούλος (557)

2. Αρχιτεκτονική Το οικοδόμημα ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό ρυθμό της βασιλικής με τρούλο. Οι δύο αρχιτέκτονες συνδύασαν το ρυθμό της ορθογώνιας βασιλικής και του περίκεντρου ναού με τρούλο. Έτσι γεννήθηκε η βασιλική

Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και τα εγκαίνιά του τελέστηκαν στις 27 Δεκεμβρίου του 537. Τότε, σύμφωνα με το θρύλο, ο Ιουστινιανός αναφώνησε «Δόξα τω Θεώ τω καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών!», θέλοντας έτσι να εκφράσει το θαυμασμό του για το μνημείο το οποίο ήταν πιο θαυμαστό από τον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα. Στα επόμενα χρόνια όλα τα μεγάλα γεγονότα τελούνταν εκεί, όπως στέψεις αυτοκρατόρων, γάμοι αυτοκρατόρων, ανακήρυξη Πατριαρχών κλπ. Ο ναός αποτέλεσε σε όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και υπήρξε ο σημαντικότερος ναός της Ορθόδοξης εκκλησίας. Κατά την περίοδο της άλωσης της Πόλης από τους Φράγκους (1204) ο ναός έγινε Ρωμαιοκαθολικός και υπέστη τεράστιες ζημιές. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, το 1453, μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος. Επίσης κατά την περίοδο την Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγιναν στο ναό σημαντικές καταστροφές στις τοιχογραφίες του ναού (ασβεστώθηκαν), αφού η απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος και ειδικότερα του ανθρώπινου προσώπου και των ματιών θεωρείται βλασφημία για το Ισλάμ. To 1934 o Μουσταφά Κεμάλ, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού της Τουρκίας, μετέτρεψε το τέμενος σε μουσείο. Σήμερα γίνονται προσπάθειες για τη διάσωση των ψηφιδωτών του ναού.

β. Κόστος- Χρόνος Για την ανέγερση του Ναού δαπανήθηκαν 360 εκατομμύρια χρυσές δραχμές. Ο Ιουστινιανός ζήτησε από όσους το επιθυμούσαν να προσφέρουν υλικά και χρήματα για το χτίσιμο του ναού. Έτσι προσφέρθηκαν πολύτιμα μάρμαρα και σπάνια υλικά, ενώ 10.000 χιλιάδες εργάτες και τεχνίτες εργάστηκαν χωρίς διακοπή, έως ότου ολοκληρώσουν το έργο. Το κολοσσιαίο έργο τελείωσε μόλις 5 έτη 10 μήνες και 4 ημέρες από την ημέρα πού ερίφθη ο πρώτος λίθος.

ΑΛΛΟΙ ΤΟΠΟΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ - Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ

με τρούλο που επηρέασε την αρχιτεκτονική ως τις μέρες μας. Ο κυρίως χώρος του κτίσματος έχει σχήμα περίπου κύβου με απλό σχέδιο. Τέσσερις τεράστιοι πεσσοί, (κτιστοί τετράγωνοι στύλοι), που απέχουν μεταξύ τους ο ένας από τον άλλο 30 μ., στηρίζουν τα τέσσερα μεγάλα τόξα πάνω στα οποία εδράζεται ο τρούλος, με διάμετρο 31 μέτρων. Ο τρούλος δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται εξαιτίας των 40 παραθύρων που βρίσκονται γύρω στη βάση του. Ο ιστορικός Προκόπιος λέει: «...δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα κομμάτι ουρανού που κρέμεται στη γη...».

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Το Θέατρο Αργοστολιού «Ο Κέφαλος» είχε υποστεί κατά τη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου 1940-41 σοβαρές ζημιές από τους ιταλικούς βομβαρδισμούς .Οι ιταλικές αρχές κατοχής της Κεφαλονιάς αποφάσισαν να το επιδιορθώσουν και να το εξωραΐσουν. Aπέβλεπαν μέσα από τη διοργάνωση διαφόρων εκδηλώσεων στο χώρο αυτό να πείσουν τους Κεφαλονίτες για το ενδιαφέρον της φασιστικής Ιταλίας γι’ αυτούς και να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα, ώστε να δεχθούν οι κάτοικοι του νησιού φυσιολογικά την ενσωμάτωσή τους μαζί με τα υπόλοιπα Επτάνησα στο ιταλικό κράτος, όπως άλλωστε προέβλεπε το στρατηγικό σχέδιο του Μουσολίνι Έτσι, το Σεπτέμβριο του 1941 με εντολή του αρχηγού των Πολιτικών Υποθέσεων των Ιόνιων νησιών Pietro Parini «ήρχισεν […] εντατική εργασία διά τον εξωραϊσμόν και τον καλλωπισμόν» του Θεάτρου «μερίμνη και εξόδοις της Ιταλικής Διοικήσεως» .Η τελευταία, για να δείξει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της γι’ αυτό το έργο, εκπροσωπήθηκε κατά την έναρξη των εργασιών με τον Ιταλό πολιτικό διοικητή του νομού Salvo Salvoni, ο οποίος και επιδίωξε την επιτάχυνση των εργασιών . Χάρη στη «φασιστικήν γενναιοδωρίαν», όπως έγραψε η ιταλόφρονη εφημερίδα του νησιού Νέα Κεφαλληνία, η ανακαίνιση υπήρξε ριζική, καθώς επισκευάστηκαν οι τοίχοι και τα πατώματα του κτιρίου, χρωματίστηκε εσωτερικά και εξωτερικά και έγινε νέα διαρρύθμιση της σκηνής .Και τις αρχές του Οκτωβρίου το Θέατρο ήταν έτοιμο να φιλοξενήσει καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και ποικίλες άλλες ψυχαγωγικές εκδηλώσεις . Η πρώτη εκδήλωση στο ανακαινισμένο ήδη Θέατρο ήταν μουσική συναυλία διοργανωμένη από το Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων (Ufficio AffariCivili) στις 7 Οκτωβρίου 1941. Σύμφωνα με το πρόγραμμα τραγούδησαν η Ιταλίδα σοπράνο Τίνα Νταλιάνι, ο Ιταλός τενόρος Giovanni Mazzieri και το τρίο των καθηγητών Ambrogi, Μεταλληνού και Δελληγιανάκη στους ρυθμούς που έπαιξε η ιταλική Στρατιωτική Μουσική. Η δεύτερη εκδήλωση στις 3 Νοεμβρίου 1941 ήταν ερασιτεχνική θεατρική παράσταση διοργανωμένη από τη Στρατιωτική Διοίκηση του νησιού και συγκεκριμένα δύο μονόπρακτες επιθεωρήσεις του 17ου Πεζικού Για τη θεατρική στέγη στο Αργοστόλι με πρώτη προσπάθεια το Θέατρο Σπύρου Μπερέττα (από το 1805 μέχρι το 1825), δεύτερη εκείνη του Αλεξάνδρου Σολομού (από το 1834 μέχρι το 1856) και ειδικότερα στη συνέχεια για την ίδρυση (1856), την ανέγερση (1857-58) και λειτουργία του Θεάτρου Αργοστολιού.

4

ΣΟΦΙΣΤΕΣ Οι Σοφιστές θεωρούνται οι πιο καινοτόμοι στοχαστές της αρχαίας Ελλάδας. Δημιούργησαν κίνηση ιδεών και ανέπτυξαν έναν γόνιμο διάλογο μεταξύ των φιλοσόφων και των διανοουμένων της εποχής και ήταν εκπρόσωποι της σοφιστικής. Συγκεκριμένα, η σοφιστική ήταν μια πνευματική και κοινωνική κίνηση που εκδηλώθηκε στα μέσα του 5ου αι. π.Χ. στην αρχαία Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αθήνα του Περικλή. Ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής, πολιτικής και πνευματικής άνθισης της πόλης της Αθήνας και της ανάδειξής της σε κέντρο της ελληνικής παιδείας. Ειδικότερα, με τον όρο σοφιστής εννοείται στην αρχαιότητα αυτός που ήταν εμπνευσμένος στοχαστής με μεγάλη εγκυκλοπαιδική μόρφωση με οξύ και ανήσυχο πνεύμα. Αναλυτικότερα, ο σοφιστής ήταν ο επ’ αμοιβή διδάσκαλος της ρητορικής, της εριστικής και της πολιτικής τέχνης, καθώς επίσης της φιλοσοφίας, της λογικής και των επιστημών.

Εργασίες

Οι σοφιστές εισήγαγαν στη φιλοσοφία τον ανθρωποκεντρισμό και τη γνωσιολογία, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα του ανθρώπου να γνωρίσει τον υλικό κόσμο μέσω της σύγκρισης, της παρατήρησης και της επαγωγής, απαλλαγμένο από την επέμβαση υπερφυσικών παραγόντων. Πίστευαν ιδιαίτερα στην αξία της παιδείας και της αγωγής. Έστρεψαν το ενδιαφέρον τους προς τον άνθρωπο, την κοινωνία και τον πολιτισμό, γι' αυτό θεωρούνται ως οι πρώτοι ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι. Ανέπτυξαν την έννοια των μερών του λόγου, τη συλλογιστική της συζήτησης και έβαλαν τα θεμέλια της λογοτεχνικής κριτικής. Επίσης, υποστήριζαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει νέους θεσμούς στην πολιτική και κοινωνική ζωή, καθώς και μορφές σκέψης και τέχνης που ταιριάζουν στις ανάγκες του. Δίδασκαν κοσμολογία, μαθηματικά, γραμματική, ερμηνεία ποιητών, μυθολογία, φιλοσοφία της θρησκείας και ιστορία του πολιτισμού. Γνώριζαν την ιατρική και τη μαντική τέχνη. Ήταν οι πρώτοι που ανέδειξαν τη ρητορεία σε τέχνη της πειθούς και του επιχειρήματος. Επιπλέον, έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στη μελέτη του κόσμου βάσει των αισθήσεων, δίνοντας έμφαση στη διαδικασία του «σκεπτικισμού», διαμορφώνοντας παράλληλα την άποψη ότι η γνώση, η αλήθεια και οι αξίες είναι έννοιες σχετικές. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη επιδόθηκαν προοδευτικά στη διατύπωση σοφισμάτων, μέσω των οποίων υποστήριζαν παράδοξες απόψεις, παραβιάζοντας συγκαλυμμένα τους νόμους της λογικής. Βασικά ερωτήματα τα οποία τους απασχολούσαν ήταν: η φύση ή ο νόμος πρέπει να καθορίζουν τις σχέσεις των ανθρώπων; Η αρετή είναι διδακτή ή επίκτητη; Πώς εκφράζεται το είναι και το φαίνεσθαι; Ποια η σημασία της γνώσης σε αντιπαράθεση προς την πίστη; ποια η δύναμη της απόδειξης και της πειθούς; Οι Σοφιστές δεν αποτελούσαν μια ομοιογενή ομάδα ως προς τις απόψεις που πρέσβευαν. Είναι επομένως παρακινδυνευμένες οι προσπάθειες εκείνες που καταλήγουν σε γενικευμένους χαρακτηρισμούς, όπως ότι οι σοφιστές ήταν επαναστάτες ή αντίθετα συντηρητικοί. Σίγουρα μπορεί να υποστηριχθεί ότι τα θέματα και ο τρόπος προσέγγισης που πρότειναν ήταν, για τα δεδομένα της εποχής, επαναστατικά. Βέβαιο επίσης είναι ότι η διδασκαλία τους απευθυνόταν στα εύπορα στρώματα της αθηναϊκής κοινωνίας, όχι μόνον εξαιτίας των υψηλών διδάκτρων, αλλά και γιατί τα μέλη αυτής της κατηγορίας είχαν την πολυτέλεια του χρόνου για τις πνευματικές ανησυχίες που εκφράζονταν από τους σοφιστές. Τέλος, οι πολίτες που ασχολήθηκαν με την μελέτη της διδασκαλίας αυτής είχαν την πεποίθηση ότι μέσω της σοφιστικής μόρφωσης μπορούσε να αναπτυχθεί η ευβουλία, δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε κανείς να χειριστεί καλά τόσο τις ιδιωτικές του όσο και τις δημόσιες υποθέσεις

Παράλληλα, όμως από την εποχή εκείνη η λέξη σοφιστής αρχίζει να παίρνει μια αρνητική σημασία. Πιο συγκεκριμένα, σήμαινε αυτός που προσπαθεί να παραπλανήσει με σοφιστείες και σοφίσματα, δηλαδή με αληθοφανείς και κυρίως αναληθείς συλλογισμούς. Η αρνητική αυτή εικόνα για τους σοφιστές ανάγεται στην οξεία κριτική του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Μάλιστα, ο Πλάτωνας, θεωρούσε ότι οι σοφιστές και οι ρήτορες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παραπλανούν και να κολακεύουν το πλήθος. Όμως η διδασκαλία και η δράση των σοφιστών, που σύμφωνα με ένα σύγχρονο μελετητή (Θ. Βέικο) «αντιπροσώπευαν την αιχμή της φιλελεύθερης και δημοκρατικής σκέψης», προξένησαν την αντίδραση των συντηρητικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας. Κατηγορήθηκαν λοιπόν ότι ήταν υπεύθυνοι για τις αντικοινωνικές τάσεις και την χαλάρωση των ηθών, που παρατηρήθηκε στα τέλη του 5ου π.Χ.. Τέλος, οι σημαντικότεροι σοφιστές ήταν ο Πρωταγόρας, ο Πρόδικος, ο Αντιφών, ο Θρασύμαχος, ο Κριτίας, ο Γοργίας και ο Αλκιδάμας. Εκτός από τον Κριτία, κανένας από τους γνωστούς σοφιστές δεν καταγόταν από την Αθήνα. Η ανάπτυξη όμως της πόλης κατά τον 5ο αιώνα τους προσέλκυσε όλους σ' αυτήν. Δυστυχώς πολύ λίγα αποσπάσματα διαθέτουμε από τα έργα τους, ενώ η συνολική εκτίμηση για τους σοφιστές στηρίζεται πολλές φορές στην εικόνα που έδωσε γι' αυτούς ο Πλάτων μέσα από τα έργα του και η οποία είναι τελείως αρνητική. Ωστόσο, οι αντιλήψεις τους επηρέασαν τις πνευματικές αναζητήσεις της εποχής, όπως αυτό φαίνεται στις τραγωδίες κυρίως του Ευριπίδη και στον Αριστοφάνη. Συμπερασματικά, οι ιδέες των Σοφιστών μπορούν να επηρεάσουν ακόμα και τους συγχρόνους ανθρώπους καθώς είναι διαχρονικές και έχουν αντίκτυπο στη καθημερινότητα τους. Πιο αναλυτικά, οι άνθρωποι είναι απαραίτητο να έχουν κριτική ικανότητα ώστε να μπορούν να έχουν γνώμη και ο μόνος τρόπος για να το καταφέρουν αυτό είναι να αμφιβάλουν για κάθε πληροφορία που δέχονται και να την εξετάζουν οι ίδιοι, όπως έκαναν και οι Σοφιστές. Επιπλέον, με τη συστηματική αμφισβήτηση έχουν την ευκαιρία να διαμορφώσουν τη δική τους γνώμη σχετικά με θέματα που απασχολούν την κοινωνία και τον καθένα προσωπικά. Επίσης, οι Σοφιστές δείχνουν να αποβάλουν τις δεισιδαιμονίες και τις προκαταλήψεις κάτι που πρέπει και οι άνθρωποι του σήμερα να κάνουν για να καταφέρουν να διευρύνουν τις σκέψεις τους άφοβα και χωρίς να βασίζονται σε παρωχημένες ιδέες. Ακόμα, σπουδαίο χαρακτηριστικό τους που μπορούν ακολουθήσουν οι άνθρωποι είναι η απόκτηση εγκυκλοπαιδικών γνώσεων και όχι μόνο επιδεξιότητα σε συγκεκριμένους τομείς δείχνοντας αδιαφορία για τους υπόλοιπους. Καταληκτικά, αν διατρέξουμε την ιστορία θα παρατηρήσουμε ότι οι αξίες της αμφισβήτησης, της διαπαιδαγώγησης και των άλλων ιδεών των Σοφιστών έχουν επιδράσει βαθύτατα όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο οδηγώντας των στις πιο λαμπρές εποχές του.