1 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014 Κυριακὴ Θ´ Λουκᾶ Ἀμφιλοχίου Ἰκονίου, Γρηγοορίου Ἀκραγαντίνων Ἦχος βαρύς. Ἑωθινὸν Β´. ***** ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον, Συναπτὴ μεγάλη, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις· Ὅ Ὅ Ὅ τ τ τ ι ι ι π π π ρ ρ ρ έ έ έ π π π ε ε ε ι ι ι σ σ σ ο ο ο ι ι ι π π π ᾶ ᾶ ᾶ σ σ σ α α α δ δ δ ό ό ό ξ ξ ξ α α α . . . . . . . . . Ἦχος βαρύς. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημέ‐ νος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγα‐ θός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... Στίχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν... ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ Τὸ Ἀναστάσιμον. Ἦχος βαρύς. Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τὸν θάνατον· ἠνέ‐ ῳξας τῷ λῃστῇ τὸν Παράδεισον· τῶν Μυρο‐ φόρων τὸν θρῆνον μετέβαλες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις κηρύττειν ἐπέταξας, ὅτι ἀνέστης Χριστὲ ὁ Θεός, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔ‐ λεος. Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος δ´. Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις· ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δεί‐ κνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγ‐ γέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς, μεγαλοφώνως βοή‐ σωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας, τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις. Συναπτὴ μικρά, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις· Ὅ Ὅ Ὅ τ τ τ ι ι ι σ σ σ ὸ ὸ ὸ ν ν ν τ τ τ ὸ ὸ ὸ κ κ κ ρ ρ ρ ά ά ά τ τ τ ο ο ο ς ς ς . . . . . . . . . *** ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ Μετὰ τὴν α´ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἀναστάσιμον. Ἦχος βαρύς. Ἡ ζωὴ ἐν τῷ τάφῳ ἀνέκειτο, καὶ σφραγὶς ἐν τῷ λίθῳ ἐπέκειτο· ὡς βασιλέα ὑπνοῦντα, στρατιῶται ἐφύλαττον Χριστόν, καὶ Ἄγγελοι ἐδόξαζον, ὡς Θεὸν ἀθάνατον· γυναῖκες δὲ ἐ‐ κραύγαζον· Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κό‐ σμῳ τὸ μέγα ἔλεος. Δόξα. Τῇ τριημέρῳ ταφῇ σου σκυλεύσας τὸν θάνα‐ τον, καὶ φθαρέντα τὸν ἄνθρωπον, τῇ ζωηφό‐ ρῳ ἐγέρσει σου, ἀναστήσας Χριστὲ ὁ Θεός, ὡς φιλάνθρωπος· δόξα σοι. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος α´. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Δικαίων ὁ καρπός, Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης, προσφέρεται Θεῷ, ἱερῶ ἐν ἁγίῳ, σαρκὶ νη‐ πιάζουσα, ἡ τροφὸς τῆς ζωῆς ἡμῶν· ἣν εὐλό‐ γησεν, ὁ ἱερὸς Ζαχαρίας. Ταύτην ἅπαντες, ὡς τοῦ Κυρίου Μητέρα, πιστῶς μακαρίσωμεν. Μετὰ τὴν β´ Στιχολογίαν. Ἦχος βαρύς. Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος, ἡ ζωὴ ἐκ τά‐ φου ἀνέτειλας Χριστὲ ὁ Θεός· καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης, ἡ πά‐ ντων ἀνάστασις· Πνεῦμα εὐθὲς δι᾿ αὐτῶν ἐγ‐ καινίζων ἡμῖν, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος. Δόξα. Ἐπὶ τὸ μνῆμα ἔδραμον γυναῖκες, μετὰ δακρύ‐ ων μύρα φέρουσαι, καὶ στρατιωτῶν φυλασ‐ σόντων σε, τὸν τῶν ὅλων Βασιλέα, ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον; καὶ φωνῆς Ἀσωμάτων ἤκουον λεγούσης. Ἀ‐ νέστη ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, πατήσας τὸν θάνατον. Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος δ´. Κατεπλάγη Ἰωσήφ. Πρὸ συλλήψεως Ἁγνή, καθηγιάσθης τῷ Θεῷ, καὶ τεχθεῖσα ἐπὶ γῆς, δῶρον προσήχθης νῦν αὐτῷ, ἀποπληροῦσα πατρῴαν ἐπαγγελίαν· τῷ θείῳ δὲ Ναῷ, ὡς θεῖος ὄντως ναός, ἐκ βρέ‐ φους καθαρῶς, μετὰ λαμπάδων φαιδρῶν, ἀ‐ ποδοθεῖσα ὤφθης δοχεῖον, τοῦ ἀπροσίτου καὶ θείου Φωτός. Μεγάλη ὄντως, ἡ πρόοδός σου, μόνη Θεόνυμφε καὶ Ἀειπάρθενε.
