14 de decembro de 201414 de decembro de 2014

3º Advento B3º Advento B XoáXoán 1, 6 - n 1, 6 -

88Rede evanxelizadoraRede evanxelizadora Buenas NoticiasBuenas NoticiasAchanza o camiño cara a Xesús. PásaoAchanza o camiño cara a Xesús. PásaoRede evanxelizadoraRede evanxelizadora Buenas NoticiasBuenas NoticiasAchanza o camiño cara a Xesús. PásaoAchanza o camiño cara a Xesús. Pásao

José Antonio PagolaJosé Antonio Pagola

Presentación:B.Areskurrinaga HCPresentación:B.Areskurrinaga HCEuskaraz: D. AmundarainEuskaraz: D. Amundarain

ACHANZAR O CAMIÑOCARA A XESÚS

«Entre vós hai un que «Entre vós hai un que non coñecedes»non coñecedes»..

Estas palabras Estas palabras pronuncias o Bautista pronuncias o Bautista

referíndose a Xesús, que referíndose a Xesús, que se move xa entre os que se move xa entre os que se achegan ao Xordán a se achegan ao Xordán a bautizarse, aínda que, bautizarse, aínda que,

de momento, non se de momento, non se manifestou.manifestou.

Precisamente toda a súa preocupación é «achanzar o camiño»

para que aquela xente poida crer nel. Así presentaban as primeiras xeracións

cristiás a figura do Bautista.

Pero as palabras do Bautista están redactadas de tal forma que, lidas hoxe polos que nos

dicimos cristiáns, non deixan de provocar en nós preguntas inquietantes.

coñecémolo de verdade?,

comungamos con El?,

seguímolo de preto?

Xesús está no medio de nós, pero,

É certo que na Igrexa estamos É certo que na Igrexa estamos sempre falando de Xesús. sempre falando de Xesús.

En teoría nada hai máis importante para nós.En teoría nada hai máis importante para nós.

Pero logo vésenos xirar tanto sobre as nosas ideas, proxectos e actividades que, non poucas veces,

Xesús queda nun segundo plano.

Somos nós mesmos os que,

sen darnos conta, o

«ocultamos» co noso

protagonismo.

Tal vez, a maior desgraza do cristianismo é que haxa tantos homes e mulleres que

se din «cristiáns» e no seu corazón Xesús está ausente.

Non o coñecen.

Non vibran con El. Non vibran con El. Non os atrae nin Non os atrae nin

seduce. seduce. Xesús é unha figura Xesús é unha figura inerte e apagada. inerte e apagada.

Está mudo.Está mudo. Non lles di nada Non lles di nada

especial que alente especial que alente as súas vidas. as súas vidas.

A súa existencia A súa existencia non está marcada non está marcada

por Xesús.por Xesús.

Esta Igrexa necesita urxentemente «testemuñas» de Xesús, crentes que se parezan máis a El, cristiáns que, coa

súa maneira de ser e de vivir, faciliten o camiño para crer en Cristo.

Necesitamos testemuñas que falen de Deus

como falaba El, que

comuniquen a súa mensaxe de

compaixón como o facía El, que contaxien confianza no Pai coma El.

De que serven as nosas catequeses e predicacións

se non conducen a coñecer, amar e seguir

con máis fe e máis gozo a Xesucristo?

En que quedan as nosas eucaristías se non axudan a comungar de maneira máis viva

con Xesús, co seu proxecto e coa súa entrega crucificada a todos.

Na Igrexa ninguén é «a Luz», pero todos podemos

irradiala coa nosa vida.

Ninguén é Ninguén é ««a Palabra de Deusa Palabra de Deus», »,

pero todos podemos ser unha voz que pero todos podemos ser unha voz que invita e alenta a centrar invita e alenta a centrar

o cristianismo en Xesucristo.o cristianismo en Xesucristo.

ACANZAR O CAMIÑO CARA A XESÚS

«Entre vós hai un que non coñecedes». Estas palabras pronuncias o Bautista referíndose a Xesús, que se move xa entre os que se achegan ao Xordán a bautizarse, aínda que, de momento, non manifestou. Precisamente toda a súa preocupación é «achanzar o camiño» para que aquela xente poida crer nel. Así presentaban as primeras xeracións cristiás a figura do Bautista.

Pero as palabras do Bautista están redactadas de tal forma que, lidas hoxe polos que nos dicimos cristiáns, non deixan de provocar en nós preguntas inquietantes. Xesús está no medio de nós, pero coñecémolo de verdade?, comungamos con El?, seguímolo de preto?

É certo que na Igrexa estamos sempre falando de Xesús. En teoría nada hai máis importante para nós. Pero logo vésenos xirar tanto sobre as nosas ideas, proxectos e actividades que, non poucas veces, Xesús queda nun segundo plano. Somos nós mesmos os que, sen darnos cuenta, o «ocultamos» co noso protagonismo.

Tal vez, a maior desgraza do cristianismo é que haxa tantos homes e mulleres que se din «cristiáns» e no seu corazón Xesús está ausente. Non o coñecen. Non vibran con El. Non os atrae nin seduce. Xesús é unha figura inerte e apagada. Está mudo. Non lles di nada especial que alente as súas vidas. A súa existencia non está marcada por Xesús.

Esta Igrexa necesita urxentemente «testemuñas» de Xesús, crentes que se parezan máis a El, cristiáns que, coa súa maneira de ser e de vivir, faciliten o camiño para crer en Cristo. Necesitamos testemuñas que falen de Deus como falaba El, que comuniquen a súa mensaxe de compaixón como o facía El, que contaxien confianza no Pai coma El.

De que serven as nosas catequeses e predicacións se non conducen a coñecer, amar e seguir con máis fe e máis gozo a Xesucristo? En que quedan as nosas eucaristías se non axudan a comungar de maneira máis viva con Xesús, co seu proxecto e coa súa entrega crucificada a todos. Na Igrexa ninguén é «a Luz», pero todos podemos irradiala coa nosa vida. Ninguén é «a Palabra de Deus», pero todos podemos ser unha voz que invita e alenta a centrar o cristianismo en Xesucristo. 

José Antonio Pagola