නනතු දළවළන් බිඳී - ගඹනහ එස. රක්භහලි

දවන යක සුන්දය ඳහල් භඹ නිභහ කශ භහ නිදවස සිතිවිලි කන්දයහක් සිත දයහ නිට ආනේ පිඹමහ ඹන ළවළල්ලුකිනි. නනදහ නභන් අක්කහනේ ආදයණිඹ දෆ භහ එන භගට නඹොමු තිනඵනු දළක භහ සිනේ ඈ ගළන ඉභවේ ආදයඹක් ඇති විඹ. කය දභහ තිබ ඵෆගඹ ගරහ ඈ අතට විසි කර භහ ඇනේ කම්මුරක් සිඳගතිමි. “නභොකද අද නභච්චය විනේ..?” “ඔන්න සුදු අක්කි අද ඉරහ ඔඹහනග මුය ළනේ ඉයයි..”

ඈ නදනනේ විල් කය භහ නද ඵළලුහඹ. “නභොන මුය ළනේද..?” “ඇයි වළභදහභ භං එනකල් ඳහය ඵරන් මුය කයන එක. ඒක අදින් ඉයයි. නවට ඉදරහ භං වළභදහභ නගදය..” සුන්දය ළඩුනු නේ ගහ අතරින් නිට ඇනදන අතනේ භභ ඳළසනමි. අක්කහ භනද ඵරහ භහදුට සිනහසුනහඹ. ඇනේ එභ අහිංක හිනහ අද්දය භට මුලු නරෝකඹභ අභතක කය දළමිනම් වළකිඹහ තිබිනි. ඒ භහ අම්භහටේ අප්ඳච්චීටේ ඩහ ඈට නඳම් කර නිහනනි. “සුද... විබහනග නල්සිද පුනේ..?”

භහ නිට නගොඩවීනභන් ප්නේථභ අප්ඳච්චී සුපුරුදු ඳරිදි භහ අකභළතිභ ප්යනලසනඹ විභසුනේඹ. කදේ භහ සිතළඟි නේරුම් ගළනීභට භේ අක්කහ ඔඹ ග භනගන් නනොවිභන ඵ භට විලසහඹ. “අනප් සුදට කදද අප්ඳච්චී විබහගඹක් අභහරු උනන්. එඹහ නවොට ලිඹන්න ඇති.” භහ නනුනන් පිළිතුරු දුන්නන් අක්කහඹ. නිනේ සිට අම්භහේ අනප් වඬ ඇසී හරඹට ආනේ සිනව මු යහනගනඹ. භනේ හි අතගෆ ඕ අමුතුභ ඉරිඹේකින් භනද ඵරහ උන්නහඹ. “ඹන්න පුනේ.. ගිහින් ඇඳුම් භහරු කයනගන එන්න. ඔඹහට භවන්සිේ ඇතිනන්..” ඈ එනේ ඳළසද භට කිසිදු භවන්සිඹක් නනොදළනුණි. උස නඳශ අහන ප්යලසන ඳේයවඹට පිළිතුරු ලියූ ඳසු දළණුන නිදව නභනතකළයි කි නනොවළක. ඉතිං ඒ නිදව ගතට දළනුන විඩහට ඹටඳේ කයනගන නළගී ගිනේඹ. “අක්කී නදොශට ඹං. භට නහන්න ඕනන..” “අනන් පුනේ නම් අේන ආපු ගභන් නහන්න එඳහ. ඇඟ නවොදනගන කහරහ ඉන්න..” “අනන් අම්නභ.. අද විතයනන්..” භහනේ මුයණ්ඩු ගති දන්නහ නිහනන් ඈ කිසික් නදඩුනේ නළත. එඹට භට අනුභළතිඹ රළබුණහ වහ භහනඹ. ඔවුන් තිනදනහභ හරනේ ඵරහ ඉද්දී භහ ඉවශ භහරඹට දි විේ නකොට කලිභකින් වහ සකිනිඹකින් ළයසුනනමි. ඉන් ඳසු ඉවශට ඳළමිණිඹහටේ ඩහ නේගනඹන් ඳඩි නඳර ඵළ ආනමි.

“අක්කි භං වරි.. ඹං.........” ඉතිං ඕ සිනහසුනහ මි භට කිසික් නනොකීහඹ. භනේ තුහඹ රැනගන එන විට භහ උන්නන් මිදුර පිටුඳ ව ඔන්චිල්රහ භතඹ. “සුද අද නං ඇේතටභ ඔඹහනග දහංගනල් ළඩියි. ඇයි අන්තිභ දන නකොල්නරක්ට කළභළේතේ දුන්නද..?” “භං... නම්.. භං... නකොල්නරක්ට කළභති නන්න.. ඔඹහට පිසසුද අක්කි.. භට ඔඹහ ඉන්දළද්දි නභොකටද නකොල්නරො..” වයිනඹන් සිනහසුන භහ ඔන්චිල්රහ නේගනඹන් ඉවරට ගතිමි. අක්කහ තයටුක සරඳනඹන් භනද ඵළලුහඹ. එද අඳ පුංචි න්දිනේ රණු අත වළරී ගිඹ අයුරු අද නභන් භතකඹ. ඉවළින් විසි වී ගිඹ භහ ළටුනණ් ගල් ළටි නදකකටේ එවහයිනි. ඇස නිරංකහය වී ගිඹ ඒ නභොනවොනේ භට භතක තිබ එකභ නදඹ අක්කහනේ භය රනතෝනිඹ ඳභණි. ඳළඹ ගණනහකට ඳසු සිහිඹ එන විටදීේ භහ ඉව අද්දය උන් අක්කහ වළඬ කඳුළින් භනද ඵරහ උන්නහඹ. අප්ඳච්චී එදිනභ ඔන්චිල්රහ කඳහ දභහ තිබිණි. නමුේ කහරඹකට ඳසු භනේ ඵරේ ඉල්ලීභ භත එඹ ඵඳිනු රළබනේ දවක් නීති භගිනි. “නභොකද ඒ ඳහය කල්ඳනහ..? නහන්න ඹන්නන නළද්ද..?” ඔන්චිල්රහනන් ඵළ ගේ භහ ඈ භඟ නදොර ඳහයට ඳළමිණිනඹමි. අනප් නේ ේත ළදින් ගරහ ගිඹ එභ නදොර ඳහය තුරු දුරක් අද්දයදී ඩහේ පුළුල් විරක් නභන් ෆදී ඇත. නිනේ නහන කහභය ඇතේ අඳ ඩහේ කළභති වනේ නම් සීතර තුය නෆභටඹ. “ඔඹහ නහන්නන නෆ..?” “භං උනද් නෆහ සුද.. ඔඹහ නහන්න. භං නභතන ඉන්නම්..”

ඈ කදේ නදොනරන් නෆනේ දිඹ නයද්දක් වළනගනඹ. නමුේ භහ කිසි දක එඹ ප්රිනඹ කනල් නළත. නකතයම් තදට ඇන්දේ තුයට ඵළසීභටේ ප්යකථභ එඹ ලිහී ඹයි. සුදට ඕක වරිඹන්නෆ. ඔඹහ පුරුදු ඇඳුභ ඇනගන නහන්න. ඉතිං අම්භහ කිඹයි. භහ නකොට කලිභ වහ ළවළල්ලු සකිනිඹ වළ නෆභට පුරුදු වනේ එනේඹ. “සුද ඔඹහට කිඹන්න නදඹක් තිනඹනහ.” ඒ දෆ අද අමුතුඹ. එහි ගළබ් ඇේනේ තුටද දුකද ඹන්න ටවහ ගත නනොවළකි භහ ඵරහ උන්නනමි. “භභේ නම්ක දන්නන ඊනඹ. ේනත ගුණතී නළන්දහ භට නඹෝජනහක් නගනල්රහ සුද.” නෆභ නතහ භහ ක්ණික නළගී සිටිනඹමි. ඈ නභනතක් කිසිඳු නඳම් ඵතහඹක ඵළඳුනන් නළත. අප්ඳච්චී ඔඹ ග ගුණතී නළන්දහට කිඹන්නට ඇේනේ ඒ නිහනනි. ේනේ ළඩට ඳළමිණිඹද භගුල් කපුකභ අභතය රැකිඹහක් නර කර ගුණතී නළන්දහ අනප් ඳවුරට රළදිඹ. “ඉතිං කවුද..? නකොනවද..?” භනේ චන පිට වනේ භහ සිතුහට ඩහ තයභක් නේගනඹනි. එඵළවින් අක්කහනේ ඵළල්භ නනස විඹ. “ඔඹහට දුකයි කිඹරහ භං දන්නහ ඳළටිනඹො. ඔඹහ දහරහ ඹන්න භභේ කළභති නෆ. ඒේ අපි වළභදහභ අප්ඳච්චිට ඵයක් නන්නන නකොනවොභද..?” ඈ ජීවිතඹ නද ඵළලුනේ භහ නභන් යර නනො ගළඹුනයනි.

නභනතක් සිත රැඳි ළවළල්ලු හිරු දුටු පිණි බික් නභන් අතුරුදන් විඹ. භහ ජීවිතනේ ව එකභ නවෝදරිඹ , නවොභ නඹනවළිඹ ව ඈ න කළදළල්රකට පිඹභං කයන කහරඹ එශම ඇත. අප්ඳච්චීට අඹේ අක්කය ගණනහක් ව නේ තු පුයහ භහ නභනතක් කරක් නල්රම් කනල් ඈ භගඹ. ඳහල් ගිනේ ඈ අනේ එල්ලීනගනඹ. නිදහ ගේනේ ඈ තුරුනල්ඹ. නකොටින්භ භහ ජීවිතනේ හුසභ නඳොද වනේ ඇඹයි. ඉතිං ඈ නළති නවටක් ඹනු හිසතළනක් ඳභණි. භහ නදනනතින් කඳුළු කඩහ වළලුනණ් අක්කහනේ දෆස ත තේ අයණ කයමිනි. “අනන් සුද.. අඬන්න එඳහ..” දිඹ බිඳු නබ්නයන භහ මුහුණ භතින් ගරහ වළනරන කඳුළු ළල් ඈ නන් නකොට වඳුනහ ගේතහඹ. ඈ නද තේ ඵරහ ඉන්නට ඵළරි තළන භභ නළතේ තුනේ ගිලුනනමි. තභ එකභ නොයුරිඹනේ විහවඹ ගළවළණු ශභනඹකුට තුටුදහඹක ආයංචිඹක් නු නනොඅනුභහනඹ. නමුේ එනර සිත නහ ගත නනොවළකි වනේ ඇඹ භට නොයුරිඹක් නනො භක් ව නිහඹ. හිනේ භවහ ඵය ගතිඹක් භඟ භභ නළගී සිටිනඹමි. “භට නෆහ ඇති. අපි නගදය ඹං..” “ඔඹහ අනීඳ නයි නංගි.. ත ටිකක් නහන්න.” මුයණ්ඩු සිත නඳයටු කයනගන භහ දිනඹන් නගොඩට ආනේ අක්කහ සිටි නළතභ ඵරහ ඉද්දීඹ. පිඹය කිහිඳඹක් ඉදිරිඹට ගිඹද අක්කහ තභේ නළ. ඈ දභහ ඹහ නනොවළකි නිහ භහ වළරී ඵළලුනමි. ඈ නදනනේ යතු කයනගන ඉතහ දඹහඵය ඇකින් භනද ඵරහ උන්නහඹ. තදකයගේ ඉකි බිඳුභ පිටහය ගරහ ඹද්දී භහ දි නගොස ඇඹ ළශ ගතිමි.

නිට ඳළමිණ අක්කහනේ නඳරැේතඹ භත ඵේ කටක් නදකක් ගිර දභහ ඇට ළටුණ භහ නත නින්ද ශඟහ වනේ භටේ නනොදළනීභඹ. නින්නදන් අදි නද්දී හිනේ ව ඵය ගතිඹ නදගුණ නතගුණ වී දළනුනි. ඇනේ ඳනකින් ව අක්කහනේ නකොට්ටඹ ශඟට නගන භහ එඹ තුරුල් කය ගතිමි. ඈ ශඟින් නිතය එන භෘදු සු එහි භනහට තළරී ඇත. ඒ න්දනීඹ නොයුරු නඳභ තුශ ගිලී ඹහනම් නනොනිේ ආලහ නිහ භහ නළත නදනනේ පිඹහ ගතිමි. සුළු නේරහක් කිසිනක් භහ හි පිරිභදිනු දළනී භභ නදනනේ වළය ඵළලුනමි. “ඔඹහ නගොඩක් නරහ නිදහගේතහ.. දළන් නළගිටින්න සුද.. වස නරහ..” “ම්වස.. භනේ ඔළු රිනදනහ..” “ඔඹහට උණුනන් නේ එකක් නේන්නං..” “එඳහ..” ඇනේ ඉණ ටහ නදඅේ ඹහ ඒ ඔනඩොක්කුනේ හි නවොහ ගතිමි. එකයභ භනේ කම්මුල් රට සීතර දිඹ නඳොදක් ඳතිත ද්දී භහ ඇනේ මුහුණ ඵළලුනමි. අනන් ඈ නදනනනේ කඳුළුඹ. ඇඹ තුටින් තළබිඹ යුතු නරහක භහ ඇඹ වඬනහ නනොනේද.. ? ඉතිං සිත තද කය ගත යුතුඹ. නදනනතට ළට කනඩොලු ඵළඳිඹ යුතුඹ. කදේ සුපුරුදු ළවළල්ලු නඳනුභ ආරඩ කයනගන භහ නළගී උන්නනමි. “ඹං.. අපි ටී.වී ඵරමු..” අඳ ඳවර භහරඹට ඹන විට අම්භහේ අප්ඳච්චීේ උන්නන් හරනේ කතහ කයමිනි. “ආ.. ඔඹ එන්නන..”

“සුද කදහේ නළතු ව නිදහනගන නන්ද..?” අම්භහ භහ ඈ ශඟින් හිදුහනගන ඇසුහඹ. භභ අම්භහනේ උයහිනේ හි නවොහ ගතිමි. “අනන් දරුනො ඔඹහනග ඔළු නවොටභ යසනනයි.. ඇයි නම්..?” “ඔළු ටිකක් රිනදනහ අම්භහ.. ඒකයි..” “එඳහ කිඹද්දි නෆනන් ඉතිං..” භභ අක්කහනේ මුහුණ ඵළලුනමි. ඈ නනතු රැඳී තිබුනණ් භහ මුහුණ අද්දයඹ. භනේ හිනේ අභහරුට නවේතු දන්නහ ඈ අයණ ඵරහ උන්නහ ඳභණි. “සුදට කිඹන්න තුටුදහඹක ආයංචිඹක් තිනඹනහ. ඔඹහනග අක්කහ භනහලිඹක් නනට ඔඹහ කළභතියි නන්ද..?” අප්ඳච්චීනේ තුටුදහඹක පුත භට කිසිදු අනතුයක් නනොන ඵ ඔහු නනොදනී. ඉතින් ඔහු උන්නන් ළවළල්ලුනනි. අප්ඳච්චීනේ දඹහඵය සිත රිදනු නනොවළකි නිහනන් භහ නගොළුත රැකිමි. “නම් ඉරිදහ අක්කහ ඵරන්න කට්ටිඹක් එනහ. නවො ළදගේ ඳවුරක්ලු..” “අක්කහ ඵළරහ ගිඹහභ සුදට තභහ ඉතිං ඳහලු..” අම්භහ සිත වළඳින්නහඹ. නම් ඔසනේ කතහ කිරීනභන් භහ නනතු නකොයි නභොනවොතක නවෝ වඩහ ළටීභට පුළුන. භහ වළඬුහ කිඹහ අක්කහ ළභදහ නිනේ යදහගත නනොවළක. නළගණිඹක් ලනඹන් භහ කශ යුේනේ ඇඹට ආශිේහද කිරීභ ඳභණි.

අම්භේ අප්ඳච්චීේ පුර පුරහ ඵරහ උන් , නමුේ භහ උදහ නනොනේහයි ඳළත ඒ ඉරිදහ දිනඹ උදහ විඹ. භහ අදි න විට ළනොභ උන්නන් රහි රහිනේ සදහනම් නමිනි. අඳ ඳවුනල් උදවිඹට අභතය නෆදෆ හිතතුන් පිරික්ද ඳළමිණ සිටිඹව. කිසිනකුට භහ ග ැළන නිනේක් නළත. ඔවුන් උන්නන් භනේ අක්කහ භහ ශඟින් ඈේ කිරීනම් කේතේඹඹට දහඹක නමින්ඹ. ඉතිං භවහ නම්රුක ඵය හි දයහ ගේ භහ කිසිනකුට නනොකිඹහ නදොශට ගිනඹමි.

අඳ නදනදනහ නභතුක් කරක් දඟ කර නේ තු ඹහඹ නද භහ අයමුණකින් නතොය ඵරහ උන්නනමි. අඳ ඳහල් ගිඹ ඒ සුන්දය අතීතඹ භට සිහිවිඹ. භහ පුංචි දළරිඹක අක්කහ භඟ ඳහල් ගිඹ ඇතළම් දිනක භභ ඇඹ භග වළය නගොස ගස ළටි අතය වළංඟි උන්නනමි. භහ නොඹහ ගත නනොවළකි ව විට ඒ දිගළටි දෆස කඳුළින් නතේ න අයුරු භට අද නභන් භතකඹ. ඉතිං ඈ භට නඳම් කශ තයභ භට ඳවදහ දිඹ නනොවළකි නේ. නදොර ඳහය අද්දය විල් ගකට පිට දී නකොඳභණ නේරහක් උන්නහ දළයි වළඟීභක් තිබුනණ් නළත. භනේ සිතිවිලි දළවළන බිඳී ගිනේ අම්භහනේ වඬ නදන් අද්දරින්භ ඇසුණ නිහඹ. “ඇයි පුනේ තනිනඹභ ආන.. ? ආන් අයනව වළනභෝභ ඔඹහ නවොඹනහ..” භහ නදනනතට එබී අම්භහ කිඹන විට භහ නතයඳහ උන් කඳුළු බිඳු ඹළි හි ඔන්නට නය දයණු දළනිණ. නභනතක් කල් භහ නඳනනන්ට නනොභළති විට නොඹහ ඵළලුනේ අම්භහ නනො අක්කහඹ. නමුේ අද ඈ ඳළමිණ නළත. “ඹමු පුනේ දළන් ඔඹහනග අක්ක අන්රහ ඉයයි.. ගිහින් එඹහනග රසන ඵරන්න..”

භහ නඳයටු නකොටනගන අම්භහ නිට පිඹ භළන්නහඹ. අඳ ඹන විට අප්ඳච්චී හිතතුන් පිරික් භඟ ංහදඹකි. “භනේ දරුනො නදන්නහ ගවට නඳොේත, නඳොේතට ගව නේ වළදුනන.. ඉතිං නඳොඩි එකීට දුක ඇති.. ඒකයි ඔඹ..” භහ දුටු විග කතහ නළතුනි. ළනොභ ඵරහ උන්නන් භහ නදඹ. ඒ ළභ නනතකභ වනේ අනුකම්ඳහ මුසු ආදයඹයි. අප්ඳච්චී භහ ඔහු ශඟට නගන තුරුළු කයගේතද කිඹන්නට කිසිේ මුඟ නළගුනන් නළත. “නනදට ගියවි නේ කිඹන නකල්ර අද නභොනකෝ නම් නගොලු නරහ..?” ඒ ඇසුනේ අප්ඳච්චී නනො භහභහඹ. ගියවිනේ වදත දුකින් ඵ කිඹන්නට භට අළසි වහ නනොනේ. එඹ ඔවුන් වඳුනහ ගේව. “අක්කහ නකෝ..?” කිසික් ඇසිඹ යුතු නිහ භභ ඇසුනමි. “නගයි ඇති පුනේ.. ගිහින් ඵරන්න..” එභ දන් පිටව ළනින් ඔවුන්නගන් මිදී භභ ඉවශ භහරනේ අක්කහනේේ භනගේ කහභයඹට එබුනනමි. භනේ අක්කහ නනො අහිංක සුයංගනහවිඹක් කණ්නහඩි නම්ඹ අභිඹ ඉන්නහ නඳනුණි. ඉතිං ආඩම්ඵය විඹ යුතු නනොන්නන්ද..? ඒ නොඳුරු රු හිමි වනේ භනේභ දඹහඵය නොයුරිඹටඹ. කණ්නහඩි නම්ඹ තුශ දිස ව ඡහඹහ ඔසනේ අනප් සිේ නනේ මුණ ගළසුණි. ආගන්තුකයින් නදඳරක් ඳශමු යට මුණ ගළසුනහ නේ අඳ එකිනනකහ නද ඵරහ උන්නහ මි නදොඩභළු වනේ නළත. ඒ නනුට

කතහ කනල් අනප් නදනනේ ඳභණි. ඇනේ දිගළටි නදනනේ තුශ කිමිදී භහ ආදයඹ නේද ඈ නදනනතින් නේනේ දුකඹ. “නභොකද නම් නදන්නහ අද දළකපු නදන්නනක් නේ මණ දිවහ ඵරන් ඉන්නන..?” අනප් දළවළන බි දළම්නම් අක්කහ වළඩ ගළන්ව නේණු අක්කහ විසිනි. ඒ ඇසිල්නරන් පිඹවි සිහිඹට ඳළමිණි භහ නමින් අඩි තඵහ කහභයඹ තුශට ඹන්නට වදද්දීභ අක්කහේ පුටුනන් නළගී උන්නහඹ. “අනඳෝ.. අක්ක අන්දරේ ඉයයි.. නම් නකල්ර තහභ වේඩි නේ.. මණේ නවෝදරහ නෆ.. ඹන්න ඹන්න.. දළන් කට්ටිඹ එන්නේ ශඟයි..” නළන්දහ භහ නදොය නදට අදිමින් කීහඹ. භනභහරඹහ ඇතුළු පිරි එන්නන් අක්කහ ඵරන්න මි භහ ඵරන්නට නනොනේ. ඉතින් අමුතු සදහනභක් අලසඹන න්නන් නළත. ඔවුන්නේ නඳරැේතඹ භත භභ ඇඟ නෝදහ කව ඳළවළති ළවළල්ලු ගවුභකින් ළයසුනනමි. “නම්කි ඉසයවට ඹන්න එඳහ අක්නක.. නභනවභ නඵොනික්කි නේ ඉන්නහ දළක්කභ භනභහරඹහ නරොක්කිට කළභති නන එකක් නෆ..” නඳොඩි භහභහ අම්භහට භහ නඳන්මින් කීද භභ විනලේ සදහනභක් වනේ නළත. අනික් ඇස කන් ඇති කිසිභ පිරිමිනඹක් අක්ක ප්ය”තික්නේඳ නනොකයන ග විලසහඹ. විනලේ ආකේලනඹක් නනොවද ඈ අහිංක චහම් යුතිඹකි. මිදුනල් හවන නතය කර වඬක් ඇසීනභන් ළනොභ කරඵර විඹ. කරඵර නනොවනේ අක්කහ වහ භහ ඳභණි. ඳළමිණි පිරි ඵරන්නට කිඹහ නෆදෆ හිතතුන් එනව නභනව විසිය ඹද්දී භභ අක්කහ ශඟට නගොස ඈ ඳහමුර හි ඒ මුහුණට එබී ඵළලුනමි. ඇඹ භනේ අේ නදක තයනේ අල්හ ගේතහඹ.

“සුද නම් දස නදක තුනට හුඟක් නනස නරහ. නනදට නම් නේ නදක නන්න කෆ ගවපු, හිනහ නවී නේ නට් දුපු භනේ හුයතල් නංගි නකෝ..?” භභ ඇඹට භ සිනහක් ඳෆනමි. භනේ හිතට නභොනහ වී තිබුණද කිඹහ භටභ නේරුනණ් නළත. කවුරුන් නවෝ භනේ අක්කහ නවොනයන් අයන් ඹන්න වදනහ ළනි වළඟීභක් භසිනේ විඹ. එන් ඵයක් සිනේ තිඹහනගන දු ඳළන ළවළල්ලුනන් ඉන්න අයුරු භභ නනොදේනතමි. “එඹහරහ ආට භභ අදභ ඹන්නන නෆනන සුද. ත අවුරුද්දක් විතය භට ඉන්න පුළුන් නයි. ඉතිං ඇයි දුනකන්..?” “ඔන්න නරොක්කි භනභහරඹහ දළක්කභ උමට අදභ ඵළගන්න හිනතයි..” කටකහය නඳොඩි භහභහ අනප් කහභයඹ අභිඹ හි කීනේඹ. අනනක් පිරිද කහභයඹට ඳළමිණිනේ සිනවේ ළවළල්ලුේ මු යහනගනඹ. නේණු අක්කහ නළත යක් අක්කහ නට් කළයනකමින් ඇනේ ඇඳුනම් අඩු ඳහඩු ළකසුහඹ. ඇඹ ඉන්ඳසු වළරුනන් භහ නතටඹ. “සුද ඔඹහනග නවඹහේ ඵෆන්ේ එක ගරන්න.. එතනකොට රසනයි..” “භට නභනවභ නවොයි..” භභ ඇඹට මුයණ්ඩු වුනණමි. නමුේ ඈ ඳළසුනේ ඇේතක් ඵ භභ ද දනිමි. රැලි ගළසුණු භනේ තට්ටු නකොණ්ඩඹ කඩහ දභහ එහි වළඩ ඵළලීභ එකර භනේ විනනෝදහංලඹක් විඹ. නඵොනවෝ පිරිමි ශමුන් භහ නඵෝනික්නකක් නර වළඳින්වීභට නම් රසන කළයලි නකොණ්ඩඹද නවේතුක් විඹ. අඳ කහභයනේ සිටිනහ අතයතුය ඳවශ භහරනේ තුටු සිනහ වඬ ඳළවළදිලිභ ඇසුණි. භහ වළය ළනොභ උන්නන් තුටිනි. ටික නේරහකින් අම්භහ ඉක්භන් අඩි තඵහ ඳළමිණිඹහඹ.

“නරොකු පුනේ.. ඔඹහ වරි නන්ද..? එනවනම් ඹමු ඳවශට..” අම්භහ අක්ක නළගිට්නටේහඹ. ඉන්ඳසු භනේ දරුට යේනේතනේ පිහිටයි කිඹහ මුමුණනහ භට නවොට ඇසුණි. “ආ.. අක්කනග ශභඹට නම්ක නදන්න..” කලින් සිට සදහනම් කය තිබ බුරේ නවප්පු අම්භහට දුන් නළන්දහ ඹළි ඳවශ භහරඹට ගිඹහඹ. අම්භහ අක්කහනේ අතින් අල්රහ ඈ කළහනගන ඹද්දී නභොකක්නදෝ නනොනේනයන දුකක් භසිත හ ඳළතිනයන්නට විඹ. ඔවුන් ඳඩිනඳශ ඵළසීභට නඳය ඉක්භන් ව භහ දි නගොස අක්කහනේ නදඳහ මුශ ළ ළටුනණමි. දෆස නතේ ගිනේ භනේ වහ අක්කහනේ ඳභණක් නනො ඵරහ උන් වළභනේ නනතින් කඳුශක් ගරහ ගිනේඹ. බුරේ නවප්පු අත දයහ අම්භහනේ දෆතට භළදි උන් අක්කහ භහ එවීභට වළකි වනේ නළත. පිටුඳ උන් නේණුකහ අක්කහ භහ තුරුළු කයගේතහඹ. “දුක් නන්න එඳහ ඳළටිනඹො.. අක්කහ ඔඹහ දහරහ ඹනහ නනනභයිනන්.. ඕක ගෆණු අපි කහටේ උරුභ නදඹක්.. නම් නරහන අක්ක තුටින් තිඹන්න ඵරන්න.. එඹහ අඬන්න එඳහ..” ඉතින් ඇඹ ඹළි නනොවඬන්නනමියි සිතහ භභ ඉකි බි බි වළඬුනමි. අනප් කහභයනේ ජනන්ල් පිඹන් අතරින් ඈත කඳු මුදුන් නද ඵරහ සිඹළු දුක් සිතින් ඵළවළය කයන්නට භට අළසි විඹ. භට නිදවනේ ඉන්නට වළය නේනු අක්කහේ පිරි අතයට ගිඹහඹ. තහේතහනේ , භහභහනේ වළඹුරු වඬල් ගළවළණුන්නේ සිනහ වඬල් නියන්තය ඇසුණි. දළවළනකට භ ළදී නභන් ඈත කඳු ඹහඹ නද ඵරහ උන් භහ තිගළසසී ගිනේ නළත නේනු අක්කහ ඳළමිණි වඬින්ඹ. “දළන් අඬරහ ඉයයි නන්ද..? එනවනම් හිනහනන්න..”

“නභොකටද..?” “ඹමුනකො නඳන්නන්න..” භහ ඳවශ භහරඹට නගන ඹහභට ඈට තිබුනණ් පුදුභ වදිසසිඹකි. ඔඹ තයම් නඳන්න්නට ටිනහ නදඹ කුභක්දළයි භහ නනොදළන උන්නනමි. “භට ඵෆ.. ඔඹහ ඹන්න..” “ඹමු සුද.. වළනභෝභ ඳවශ.. අම්භහ ඔඹහේ එක්කයනගන එන්න කිේහ..” කුභක්නදෝ යවක් නදනනේ තුශ ඟහනගන ඈ සිනහනයි. ඈ භහ රැනගන ඹන්නට වදන්නන් අම්භහ ශඟට නනොනේ. ඉතින් භහ ඹහ යුතු නළත. නිවඬභ නගොස භහ ඇනේ නඳයළි ගතිමි. අභනහඳ මුහුණකින් භනද ඵරහ උන් නේණු අක්කහ ඹන්න ගිඹහඹ. නමුේ භට නදනනේ පිඹහ ගළනීභට ඉඩක් රළබුනණ් නළත. එය භහ නොඹහ ආනේ අප්ඳච්චීඹ. අප්ඳච්චී ශඟ මුයණ්ඩු දිඹණිඹක් වීභට අළසි නනොව නිහ භහ නළඟී උන්නනමි. අප්ඳච්චී භහ තුරුළු කයනගනභ පිඹගළට නඳශ ඵසීඹ. අඳ හරඹට ඹන විට එනතක් ඳළති නඝෝලහ ක්ණික නළතුණි. බිභ ඵරහ උන්නද වළභනේ ඇස නඹොමු වී තිබුනණ් භනදට ඵ විලසහඹ. ඉතින් භහ හි ඔන්නන් නළතිභ ත තේ අප්ඳච්චීට තුරුළු වුනණමි. “නම් ඉන්නන අපි නභච්චය නරහ කතහ කයපු නකනහ..” අප්ඳච්චී එනේ කිඹද්දී සිතට දළනුණ අඳවසුතහඹ සුළු ඳටු එකක් නනොනේ. ඹන්තමින් හි ඔහ ඵරද්දී එතළන විසි ඳවක ඳභණ පිරික් උන් ඵ නඳණින. “වරිභ හුයතල් නකලි නඳොේඩ. එන්න පුනේ භනේ ශඟට..”

කවුනදෝ නනොදන්නහ ගළවළණු නකනනක් එනේ කිඹද්දී භභ අම්භහ නද ඵළලුනමි. ඇඹ ශඟට ඹන්නළයි අම්භහ හිනන් න් කයද්දී භභ පිඹය භළන නගොස ඈ ශඟ අසුන් ගතිමි. “ඔඹ තභයි සුද හගය අයිඹනග අම්භහ..” අම්භහ ඇඹ වඳුන්හ දුන්නහඹ. හගය ඹනු අක්කහට නඹෝජනහ කය තිබ භනභහරඹහඹ. නභනතක් නේරහ ඔහු දළකගත නනොවළකි ව නිහ භභ නදනනේ ඳහ කය භනේ භසසිනහ නවේ අයිඹහ නේනමි. එකභ ශඟ හඩි වී උන් කඩම් තරුණයින් නදනදනනක් විඹ. ඉන් එක් අනඹකුනේ නදනුන් නනත ගළනටද්දී භහ තිගළසසී ගිනේඹ. කදහ නකදිනක නවෝ දළක පුරුදු ඒ නදනුන් අතය භභ ශි වී උන්නනමි. ඔහුේ ඇසි පිඹ නනොනවරහ භනද ඵරහ උන්නහඹ. රහඵහර අහිංක නඳනුභක් තිබ ඔහු හගය අයිඹහ විඹ නනොවළක. ඊට ඩහ ළඩිභල් නඳනුනභන් යුේ තරුණඹහ භනද ඵරහ ළවළල්ලු නර සිනහසුනන්ඹ. බුරේ නවප්පු රැනගන එන නභොනවොනේ අක්කහනේ මුහුනණ් ව නනොන්සුන් නඳනුභ ඳව නගොස ඇත. ඈ උන්නන් තුටිනි. “එනවනං අක්නක කෆභ ඩිංගක් කහරභ කතහ කයමු නන්ද..?” අම්භහ හගය අයිඹහනේ අම්භහ ශඟට තුය වීදුරුක් නගන එමින් ඳළසුහඹ. එකිනනකහ උන් තළනින් නළගිට එනව නභනව ඹද්දී අක්කහ, භභ, හගය අයිඹහ වහ අනනක් තරුණඹහ එතළන ඉතිරි විණි. භභ අක්කහ ශඟට නගොස ඇඹට තුරුළු වී ඉ ගතිමි. කුභක්නදෝ නවේතුකට නදනනේ ඔහ ඵරන්නළයි භහ සිත ඵර කනශේඹ. ඉතින් භභ කීකරු වනඹමි. එව නදනනේ අයණ ගිනේ භනද ඵරහ උන් ඒ දිගළටි නනේ ළය ළදීනභනි. “නංගි ඇයි ඵඹනරහ නේ..? ඔඹේ අක්කහ නේ නගොළුයිද..?” හගය අයිඹහ භනගන් ඇසුද ඔහු ඵරහ උන්නන් අක්කහ නදඹ. භනේ විනිලසචනේ වළටිඹට හගය අයිඹහ නවො ළදගේ නඳනුභකින් යුේ

කඩම් තරුණනඹකි. එනිහ අක්කහ අහිමි නනොනේවි ඹන වළඟීභක් භට ඇතිවිඹ. නමුදු නම් නභොනවොනේ භහ සිත කම්පිත කර කහයණඹ වනේ එඹ නනොනේ. භහ ඳසුඳ ලුහු ඵඳින අහිංක නනතු යුරයි. “ඵරඳංනකො ඵං, නම් නදන්නභ කතහ කයන්න දන්නෆ නේනන්..” එභ තරුණඹහ නද ඵළල හගය අයිඹහ නළතේ කීනේඹ. නමුදු ඔහුේ නගොළු වී ගිඹ ළටිඹකි. “ඒ ඳහය උමට නභොකද නරහ තිනඹන්නන , ඵරහනගන ගිඹහභ නභතන කිඹන එකභ එකහ භභනන්..” ඔහුනේ එභ කතහට භටේ අක්කහටේ සිනහ නළගුනණ් එකවිටඹ. නේණු අක්කහේ අඳ උන් තළනට විේ හි ගේතහඹ. භහ නදනනේ විනිවිද ඹන ඵළල්භක් නවල ඈ ඉන්ඳසු හගය අයිඹහ නද ඵළලීඹ. “නභොකද කට්ටිඹ කතහ නළේනත..?” “ඒක තභයි නංගි.. නම් කවුරුේ කතහ කයන්නෆනන.. අපි නදන්නේ කතහ කයමු..” “කතහ කයමු.. වළඵළයි කහරහ ඉයනරහ.. අන්න අම්භරහ තනිනඹභ කනහ..” නභළනි අසථහරට මුහුණ දීභට නේණු අක්කහ තුශ ඵනකෝරඹක් නළත. ඇඹ අක්කහනේභ ඳන්තිනේ උන් කටකහය නඹනවළිඹකි. නනරන් නළටනන රකඩඹක් නේ එකිනනකහනේ ඵවට අනත භභ කහරඹ නගේනමි. ඔවුන්නගන් මිදී කහභයඹට නගොස තනි වී සිටීනම් අලසඹගතහඹ සිතට දළනුනද කිසිනක් භහ සියකයනගන ඇති නඹකි.

“නනදට සුදු නබ්බි නගදය ඉන්නනකොට මුළු නේභ පිරිරහ.. දඟ කයනහ ඉයඹක් නෆ.. ඒේ අදනං නබ්බි නනස..” ගුණතී නළන්දහ වළනභෝටභ ඇනන නර කීනේ ඔවුන්නේ අධහනඹ භහ නත නඹොමු කයමිනි. “එක නගදරින් භගුල් නදකක් නකරුණේ නයකක් නෆ ඉතිං..” අම්භහනේ කණට කය කීද ගුණතී නළන්දහනේ දන් භහ අහ උන්නනමි. භභ ක්ණික ඒ නදනනේ නේනමි. සුපුරුදු නර ඒ ඇස තිබුනණ් භහ මුහුණ භේනේඹ. “නම් පුංචි නකල්රට නභොන භගුල්ද ගුණතී.. ? තහභ ඒ වළටි ඹක් ඹෆ..” අම්භහට තයවහ ගිඹහ න්නට ඇත. නමුේ ගුණතී නළන්දහ තුටින් සිනහසුනි. දළන් ඇඹට අක්කහනේ භංගල්රඹ නකරුනහ වහ භහනඹ. කහරඹ නගවුනහ නනොනේ ඉගිලී ගිඹහ නේඹ. ඔවුන් ඹන්නට ළයසුණි. “ආනඹ නභොකටද ගුණතී අනේ ඳණිවිඩ එන්නන.. ඔන්න නංගිනඹ අපි නං කළභතියි.. නන්ද පුතහ..?” හගය අයිඹහනේ පිඹහ අනප් අම්භහ නද ඵරහ ඳද්දී හගය අයිඹහ සිනහසුනි. අක්කහ ඔවුන්නේ ළඩිහිටිඹන් ළභට ඳිද්දී භභ හගය අයිඹහනේ අම්භහට වහ තහේතට ඳභණක් ළ ඳනකට විමි. “අනඳේ අකභළේතක් නෆ ඉතිං.. දුනගන් අවරභ ඳණිවිඩඹක් එන්නම්නකො..” ඒ කීනේ තහේතහඹ. ඔවුන් මිදුනල් හවන කයහ ඹද්දී භහ අක්කහනේ අනේ එල්ලී පිටුඳහ ඹන ඔහු නද ඵරහ උන්නනමි. නදනනේ රහට නඵො

ඹද්දී භභ අක්කහනේ අත තේ තද කය ගතිමි. ඇසිල්රකින් ඔහු පිටු ඳ වළරුණි. ඒ නනේය දළල්වී තිබුනණ් භහ නතඹ. එඹ අක්කහ දුටුහදළයි නනොදනිමි. ඇතළම් විට ඈ ඵරහ ඉන්නට ඇේනේ හගය අයිඹහ නද න්නට ඇත. ඳසුදහ අදි න විට නි නිවඬතහනේ ගිලී තිබුණි. ඇනේ අනනක් ඳට වළරුනද අක්කහ ශඟ උන්නන් නළත. නිදි ඇඳුභ පිටින්භ භභ ඳවශට ඵළසිමි. අම්භහේ , අප්ඳච්චීේ හරනේ හි අක්කහ භඟ කතහ කයමින් සිටිඹව. “සුදුේ එන්නනකො පුනේ.. ඔඹහ නභොකද හිතන්නන හගය අයිඹහ ගළන..?”

ඒ ප්රුලසනඹ නළගුනණ් අප්ඳච්චීනේ මුවින් වුද ළඩිපුයභ පිළිතුයක් ඵරහනඳොනයොේතු වනේ අක්කහඹ. එක් දක් දුටු ඳභණින් නකනනක් ගළන විනිලසචඹකට එශඹීනම් වළකිඹහක් නළත. නමුදු නඳනුනභන් නම් ඔහු ගළන නයකක් සිතිඹ වළකි නනොනේ. “කිඹන්න නංගි.. හගය අයිඹහ නවොද..?” “නවොයි නේ..” සිතට දළනුන නද් ඳළසද භහ සිනේ ඇඳී භළකී ගිනේ හගය අයිඹහනේ රු නනොනේ. ඒ නොඳුරු නඹෞනඹහ ඹන්න ගිනේ භනේ සිතද රැනගනඹ. ගුණතී නළන්දහ ලියූ නරට හගය අයිඹහට භල්ලිරහ නළත. ඉතින් ඔහු කවුද.. ? හිතට ද නදන ප්යටලසනඹට පිළිතුයක් ඵරහනඳොනයොේතු විඹ වළකි නකනනක් නභතන නළත. “එනවනං පුනේ අපි ඒ ශභයින්නග නගදයට කළභතියි කිඹරහ ඳණිවිඩඹක් ඹන්නද..?”

අක්කහ භනේ මුහුණ නදේ ඵරහ ඇනන නෆනන වඬින් වහ කිඹහ ඳළසුහඹ. අම්භහනේේ අප්ඳච්චීනේේ දෆස තුටින් දිලිනන්නට විඹ. “නකොනවොභටේ ඒ මිනිසසු වරි ළදගේ උදවිඹ. හගය ශභඹහනේ අම්භරහ උණේ නරොකු පුතහට නනස කභක් කයන එකක් නෆ..” එඹ නම් භට ඊනේභ සිතුන නදඹකි. ඒ අම්භහ කරුණහන්ත ගළවළණිඹකි. ඒේ අඳට හගය අයිඹහ නභනව නතය කයගත වළකි නනොන්නන්ද..? එවිට ළභදහ අක්කහ අඳ ශඟ තඵහ ගළනීභට වළකි නු ඇත. “අක්කහ ඵළරහ නභනව ඉන්න.. නම් නරොකු නේ අපි තුන්නදනහට ළඩියිනන්..” “එනවභ තිඹන එක වරි නෆනන් සුදු.. එතනකොට ඒ අම්භරහ තනිනඹභනන්..” “ඇයි එඹහනග භල්ලි ඉන්නන..?” ළඩි උනන්දුක් නනොනඳන්හ භහ එඹ කීද ඊට පිළිතුයක් රළනඵන නතක් සිත උන්නන් නනොන්සුන්ඹ. “හගය අයිඹට භල්ලිරහ නෆ.. ඳවුනර ඉන්නන ඒ ශභඹහ විතයයි. අය ඊනඹ ආ අනිේ ශභඹහ හගය අයිඹනග නළන්දනග පුතහලු..” භහ විභන්නන් කවුරුන් ගළන විඹ වළකිදළයි වරිඹටභ අනුභහන කශ අම්භහ භනද ඵරහ කීහඹ. අක්කහ හගය අයිඹට කළභළේත දීභ තුළින් ඔවුන්නේ ඳවුනල් උධවිඹ භඟද ඵතහ නගොඩනළනේ. එහි අරුත භට නළත ඒ නදනුන් මුණ ගළනනහ ඹන්න නනොනේද.. ? ඉතිං සිහින් තුටක් හිත අද්දය දඟ කයමින් උන්නහ දළනුණි.

“නරොකු පුතහට දළන් විසි ඳවේ ඉයයිනන්.. තේ නම්හ කල් දහන එක නේරුභක් නෆ.. භනේ ඹහළුනක්ට කිඹරේ භං ඔඹ ඳවුර ගළන නවොඹරහ ඵළලුහ. ගුණතී කිඹපු නේයභ ඇේත.. අපි අදභ ඳණිවිඩඹක් ඹමු.. නවොයිනන්..” අපි වළභනේ මුහුණු ඵරහ අප්ඳච්චී සිඹ තීන්දු දුන්නන්ඹ. ඊනේ නනතක් සිත හ ඳළතිය තිබ අඳුරු ශහ ඉේ ගිඹහ ළන්න. දුක තුට අතය නදෝරනඹ නමින් ඳළති ශඹ භභ සුසුභක් නවශහ න්සුන් කයගතිමි. නභනතක් කරක් ඳහර, ඳංතිඹ අතය නගවී ගිඹ ජීවිතඹ නිට හිය කය තළබීභ එකය දයහ ගත වළකි නනක් වනේ නළත. අයමුණකින් නතොය ද නගහ දළමීභ භවහ හියදඹක් විඹ. ඉතින් භහ ළවළල්ලු ඇඳුභකින් ළයසී තු ඹහඹ පුයහ තනි ඇවිද ගිනඹමි. නනදහ අඩි නදකක් ඹහභට වු අක්කහ කළටු ඹන භහ අද තනි ඳළමිණිනේ තනි න්නට තනි සිතන්නට සිතට ව අලසඹඳතහඹ වන්දහභඹ. නමුේ ඳළඹ කහරක්ේ ඉක්භ ඹහභට භේනතන් ඳසුඳසින් ඳළමිණි අනඹක් භහ දළවළන බි දළම්නම්ඹ. නේගනඹන් වළරුණ භහ අභිඹ උන්නන් අක්කහනේ නඹනවළිඹ නේණුකහඹ. “නභොකද අද නකල්ර කදහේ නළතු තනිනඹභ මිඳුරට ඵළවළරහ..?” ඇඹ භහ සිතට එබිකම් කයන්නට වදයි. සිනහසුනහ මි කිසික් නනොකිඹහ උන් භනේ නදනනේ ඈ ඕනෆකමින් ඵළලුහඹ. “තහභේ දුනකන්ද සුද..? භං හිතුහ ඔඹහනග හිත තුටින් ඇති කිඹරහ..” “ඇයි ඒ..? ඇයි එනවභ හිතුන..?” “නෆ ඉතිං... ඊ..නේ..”

ඵහනගට කිඹහනගන ආ නදඹ නතය කය දළම්නම් අඳ උන් ඉේට එන අක්කහ දුටු නිහ න්නට ඇත. ඒ කතහ ඹට ගළසීභ ඔසනේ භහ අසළසුභක් වින්නමි. ඇඹ කිඹන්නට උේහව කනල් කවුරු ගළනද ඹන්න සිත දනී. “ආ.. නේණුේ ඇවිේනන.. භං නම් අනප් සුද නගදය නළති නිහ ඵරන්න ආහ..” අඳ තිනදනහභ ේනේ නකොණක ව සුවිල් ගකින් උඩට ඇවිේ තිබ දිගු මුරක ඉගේනතමු. නේණු අක්කහ ඳළමිණිනේ ඊනේ ව සිදුවීම් ගළන කතහ කයන්නට ග විලසහඹ. අනඳන් ආයම්බඹක් නනොව කශ ඈභ කතහට මුර පිරුහඹ. “නකොනවොභද.. හගය අයිඹහ නවොයිද අභහ..?” “නවො ඇති නේණු.. අම්භරහ නං කළභතියි..” “ඒ කිඹන්නන උම කළභති නෆ.. එනවභද..?” අක්කහ සිනහසුණහ ඳභණි. ඈ කළභති ඵ නේණු අක්කහ ඒ සීනහනන් ටවහ ගන්නට ඇත. “හගය අයිඹහ විතයක් නනනභයි.. නකොල්නරො නදන්නභ නවොයි. ඳුන් භල්ලිේ භහය වළන්ේම්නන..” “කවුද ඳුන් කිඹන්නන..?” අක්කහටේ කලින් භනේ කට ඉසය විඹ. නේණු අක්කහ අමුතු ඵළල්භක් නවශහ භට තේ ශංවී ඉගේතහඹ. “ඳුන් කිඹන්නන ඊනඹ සුද දිවහ ගිලින්න නේ ඵරන් හිටපු නකොල්රහ.. අය රසන ඇස නදකක් තිබුනණ..”

ඈ අද තකවනිඹක්භ ඳළමිණිනේ ඔඹ ග කිඹන්නට න්න ඇත.. ඳුන්.. ඒ කහටේ නවොයහ භහ සිත රැනගන ගිඹ සුන්දය තරුණඹහඹ. ඉතිං අභතක නළත. ඒ නිල් ඇස හිතින් භහ ගන්නට භභ දෆස පිඹහ ගතිමි. “භට ඩහ ඵහර උනන් නළේතං භං ට්යනයි කයනහ.. ඇේතටභ අභහ, ඌ භහය ගති නන්ද..?” ඇනේ කතහට භහ තිගළසසී ගිඹ තයම්ඹ. ඒ විහිළුක්දළයි ඇේතක්දළයි නනොදනිමි. නමුේ ඳුන් ඔහු කදහ නකොතළනක නවෝ භහ ශඟ උන් ඵක් සිත වඬගහ කිඹයි. ඔහු නන කහනගේ විඹ නනොවළක. “ඵරඳං අභහ.. සුද ඵඹනරහ.. නම්.... දහඩිඹේ දහරහ..” අක්කහ බිඹඳේ නදනනතින් භනද ඵරහ උන්නහඹ. ඇනේ පුංචි නළගණිඹ ඳහර අන් කශ ළනින් නකොල්නරක් ගළන සිතනහ ඹළයි ඹන බිඹ ඒ නදනනේ තුශ වහදළයි භභ නනොදළක්නකමි. නමුේ ඇේත එඹභ නනොනේද..? ඇතළම් විට අක්කහ හගය අයිඹහ ගළන සිතුහට ඩහ භහ ඳුන් ගළන සිතුනමි. නභ නනොදළන උන්නහට ඒ අහිංක නනේ භහ සිතට ළනසීභක් දුන්නන් නළත. “ඔඹහ ඳුන්ට කළභතිද නංගි..?” න්සුන් වඬින් අක්කහ ඇසුහඹ. ඔහුට නඳම්තිඹක් ඉන්නහදේ භහ දන්නන් නළත. නභ ඳභණක් දළන ඉඳීභ ප්නේැ භඹට ෆනවනහදළයි නනොදේනතමි. ඉතිං පිළිතුරු ඵඳින්නන් නකනේදළයි නනොදළන භහ අයණ විමි. “වරි.. වරි.. උභ කරඵර නන්නනඳහ.. සුදට ත හිතන්න දීඳං.. නගොඩක් ප්යඬලසන කහරඹ විනනන්..”

නඹනවළිඹන් නදඳරට කතහ කයන්නට ඉඩ වළය භභ නළත නිට පිඹ භළන්නනමි. කහභයඹට ඹන්න සිතහ පිඹගළට නඳනශේ ඳඩි කිහිඳඹක් නගිද්දීභ දුයකථනඹ නහද විඹ. කිසිනකු ශඟඳහත නනොව නිහ භභ රිසීයඹ ගේනතමි. “නවනරෝ..” “නවනරෝ.. නම් කවුද අභහද..? නළේතං..” ඒ හගය අයිඹහ ග භභ වහ වළඳින්නනමි. “නෆ භං අභහ නනනභයි..” “වරි වරි ඳළටිනඹෝ... ඔඹහ අභහ නනනභයි.. ඔඹහ අනප් කව කිරිල්ලිනන්..” ඔහුනේ ළවළල්ලු කතහඵව භහ මුට සිනව නළංවිඹ. ඊනේ කව ගවුභක් ඇ උන් නිහ ඔහු එනේ කිඹන්නට ඇත. “නෆ.. භනේ නභ තරුෂි.. ඔඹහ හගය අයිඹහ නන්ද..?” “ඇඳිනුහ නන්ද..? නකෝ නංගි අක්කහ..?” “අක්කහ මිදුනර.. ඹහළුනක් එක්ක කතහක්..” “කවුද..? අය ඊනඹ ඔඹහරනග දිවහ හිටපු කටකහය ඹහළුද..?” “ඔේ එඹහ තභයි.. අයිඹහ ත ටිකකින් ගන්න.. භං අක්කට එන්න කිඹන්නම්..”

“ඕනක්.. භං වරිඹටභ ත ඳළඹ බහනගකින් ගන්නම්.. ඊට කලින් අක්ක එක්කං එන්න.. ආ.. නංගි නම් ඹහලුනක් ඉන්නහ ඔඹහට කතහ කයන්න..” එනේ කිඹහ හගය අයිඹහ දුයකථනඹ නනනකකුට දුන්නහඹ. ඒ හුසභ නඳොද භහ වළඳින්නනමි. ඒ ඳුන්ඹ. ඔහු කතහ කයනහ නතක් භභ නනොනදොඩහ උනිමි. නමුදු දුයකථනඹ දයහ උන් භහ අත සීතර වී ගිනේඹ. “භහ භතකයිද..?” එක්යභ න්සුන් වඬකින් නළග ප්යයලසනඹක් නත ඳතිත විඹ. අභතක ගිඹහ ඹළයි නකනේ නම් කිඹන්නද.. ? ඔහු නඵොනවෝ කරක් දළන උන් ඵක් භතක තිනේ. නමුේ නදනතොල් විය වනේ නළත. “භහ භතක නළද්ද නංගි..?” සිත ළලී ඹන තයම් තළන්ඳේ වඬින් ඔහු නළත විභසුනේඹ. “භතකයි..” “ඔඹහ වරි නයකයි නංගි..” අන්නට කිසිනේේ ඵරහනඳොනයොේතු නනොව නදඹක් ඔහුනේ මුවින් පිටවිඹ. “ඇයි ඒ..?” “ඊනඹ මුළු රෑභ ඔඹහ භට නිදිඹන්න දුන්නෆ..” නළතී ගේ හුසභ නළත ළනටන්න ඳටන් ගේනේ දළන්ඹ. එනේ නම් ඔහු භටේ ඩහ නවො නළතළයි කිඹන්නට භට සිතුණි. ඔහු නම් න නතක් භහ සිතට ද දුන් තයභක්..

“නොරි ඵඵහ.. භං පිසසු කිඹනහ නන්ද.. ? ඔඹහ නයක නෆ.. නගොඩක් නවොයි.. නඵෝනික්නකක් නේ..” සිත තුටින් ඉපිලී ඹද්දී භභ ඳපුට අතක් තඵහ ගතිමි. නම් කිඹන්නන් ඔහු භහ ගළන සිතන ඵ නනොනේද.. ? නමුේ භහ අම්භහනේේ අප්ඳච්චීනේේ ආඩම්ඵය දිඹණිඹ ඵ සිහිඹට නළගුණි. “භං තිඹන්නද..?” “භනගේනතක්ක කතහ කයන්න කළභති නෆ නන්ද.. ? කභක් නෆ.. ඔඹහ තිඹන්න..” ඒ ඇසිල්නරන් භභ රිසීයඹ තඵහ අක්කහ නොඹහ ඉගිලුනනමි. ඈ තභේ නේණු අක්කහ භඟඹ. “අන්න හගය අයිඹහ නකෝල් කයහ..” අක්කහ ඉ උන් තළනින් ක්ණික නළගී උන්නහඹ. භටේ නේණු අක්කහටේ සිනවහ ඳවශ විඹ. “ත ටිකකින් ආඳහු ගන්නහ කිඹරහ ඔඹහට නගදය ඉන්න කිේහ...” ඇඹ එන නතක් ඳභහ නනොව භහ නකලින්භ නගොස නතය වනේ අඳ කහභයනේ ව ළළල්නල්ඹ. අක්කහේ ඉක්භන් අඩි තඵහ ඳළමිණ දුයකථනඹ අර පුටුක ඉ ගේතහඹ. ඈ පිළිඵ හගය අයිඹහ පිළිඵ සිතන්නට ඉසඳහසුක් නනොවනේ දඟකහය නිල් ඇස භහ සිත න්තකඹට නගන තිබ නවයිනි. ළළල්නරන් එපිට ඈත කඳු ශල්ර නද ඵරහ ඔහු කය ඉේක ඇද්දයි සිතන්නට භභ නනවසුනනමි. නමුේ ඉන් ඳරක් නනොනේ. ංහයනේ ව හුරු පුරුදුකභ මි නනේ කිසිභ ඵළඳීභක් අඳ අතය නළත.

ඉතින් භහ අකීකරු සිත එක්තළන් කිරීනම් නිලසපර උේහවඹක නඹදුනනමි. නළත ඔහු අභතක වහ නනොනේ.. ත තේ භතක් වහ ඳභණි. සිත ඹටිකුරු කය දඟකහය සිතුවිලි මුළු ගන්හ භහ නනසභ චරිතඹක් ඵට ඳේ දින නදක තුනක් නගවී ගිනේඹ. ඒ දින කිහිඳඹ ඇතුරත සිදුව එකභ නදඹ හගය අයිඹහනේ ඳහේලඹට අඳනේ කළභළේත රඵහදී එභ භංගර නඹෝජනහ සතීය කිරීභ ඳභණි. එදින ස රුනේ අක්කහේ භභේ මිදුනල් භල් ඳළර රට හේතු කයමින් ඉන්නහ විට අම්භහ දවඩිඹ පිඹිමින් අඳ උන් තළනට ඳළමිණිඹහඹ.

“නරොකු පුනේ.. නභනවට ආනං ඩිංගක්..” ගතින් නඳනුන විඩහඵය ගතිඹ ඒ කටවනේ නළත. ඈ උන්නන් තුටින්. අම්භහ කතහ කනල් අක්කහට ඳභණක් වුද අඳ නදනදනහභ ඈ ශඟට දි ගිනේ තයඟඹට නභනි. “භනේ පුතහට යදින්නෆ.. ඒ ළඩකටයුේත හේථකයි..” “ඒ කිේන අම්නභ..?” “අද භං ගුණතී එක්ක නද වහමුදුරුනො ශඟට ගිඹහ දරනග නක්න්දය නදක ඵරන්න.. සීඹට අනක්භ ගළරනඳන කිේන..” එඹ කණ ළකුනු ළනින් අක්කහනේ ඇස දීප්තිභේ වී ගිනේඹ. භහ සිතටේ තුටක් නනොදළනුනහ නනොනේ. “වළඵළයි දරුනො ඔඹහනග නරහන වළටිඹට විසි වඹකට කලින් ඵඳින්න ඕනලු.. නළේතං ත අවුරුදු වතයකට කහන කයන්න ඵළවළලු..”

“ඕක ත අවුරුදු වතයක් නභොකට කල් දහනද වහමිනන්.. අනික නද වහමුදුරුනො කිේ නදඹක් කදද නඵොරු උනන්.. ? අපි ඉක්භනට භංගල්නරට රෆසති නමු..” අනප් කතහ ඇසුණු අප්ඳච්චී අඳ උන් තළනට ඳළමිණිනේ එනේ ඳමිනි. අක්කහට විසි වඹ ම්පේණ වීභට ත ඉතිරි ඇේනේ භහ අටක ඳභණ කහරඹකි. ඉතින් ඒ භහ අට ඉක්භ ඹහභට භේනතන් ඈ අඳ කළදළල්නරන් ඉඟිලී ඹහ යුතුඹ. “හගය ශභඹටේ එන්න කිඹරභ නම් කරුණු කහයණහ තීන්දු කයගේතනං වරි නන්ද අනප් භවේතඹහ..” අම්භහනේ ඳළනඹට එනවභ නවොහ කිඹහ අප්ඳච්චී එතනින් ඹන්න ගිනේඹ. සිනේ න්නතොසින් උන් අම්භහ නළතේ අක්කහ නදට වළරුණි. “භංගල්නර ඉක්භනට ගන්නහ කිඹර භනේ පුතහනග අකභළේතක් නෆනන.. අනික පුනේ ත අවුරුදු වතයක් කිඹන්නන ඔඹහට තිවක්නන..” භහ අක්කහනේ දෆට එබී ඵළලුනමි. එහි දිලිනමින් තිබ කඳුශ තුටටද දුකටද ඹන්න ටවහ ගත නනොවළකි භහ අයණ ගිනේඹ. අත තිබ මුල්ලු භල් නඳෝච්චිඹක් භතට විසිකර භභ අඳ කහභයනේ ළළල්ර නත ගිනඹමි. අක්කහ නභනතක් කල් භහ රැක ඵරහ ගේනේ නළගණිඹක නර නනො දිඹණිඹක නර ආදයනඹණි. අඳ අතය ව වඹ වේ යක ඹස ඳයතයඹද එඹට දළඩි නර ඵරඳහන්නට ඇත. අතීතඹ ගළන සිතහ සිත ඳහයහ ගන්නහට ඩහ කඳුළු ඇස ඉසභේනේභ දිඹ කය වළය අනහගතඹ නද සුබහදී ඵළලීභභළනවියි නනොවළඟුණහ නනොනේ. එඹ කයගත නනොවළකි සිත භං මුරහ වහ ඳභණි.

“සුද.. නභොනද ඔඹතයං හිතන්නන..? ඔඹහ දළන් ඳළඹ නදකක් තිසන නභතන..” භභ හි ඔහ ඵළලුනමි. ළඵෆකි.. ඳරියඹ අඬ අඳුනේ ගිලී ඇත. භහ උන් ළළල්නල් විදුලි ඳවන් දළල්වී තිනබ්. නොඳුරු කඳු ඹහඹ දසුනනන් භළකී නගොසිනි. “අන්න හගය අයිඹහ ඇවිේ ඔඹහට ඳවශට එන්නලු..” අම්භහේ අප්ඳච්චීේ කතහ කය හගය අයිඹහ නගන්හ ගන්නට ඇත. දළන් ඔවුන් ඉන්නන් වදිසි විහවඹක් කය පින්නහනගනඹ. එළනි කටයුතු ගළන කතහ ඵව කයගළනීභට භහ අලසඹඳ නනොනේ. නමුදු අක්කහනේ ඵරකිරීභ භත භහ ඇඹනේ අත අල්රහනගන හරඹට ගිනඹමි. “අපි ඇවිේ ඳළඹ ඵහනගකටේ ළඩියි.. නභඹහ දකින්න තිනඹන අභහරුක්..” හගය අයිඹහ සිනහසී කිඹද්දී එවහ ඉභ උන් නොඳුරු නඹෞනඹහ ඳුන් ඇස පිඹ නනොනවරහ භනද ඵරහ උන්නන්ඹ. අනන්.. ඔහු ඳළමිණ ඇති ගක් දන්නහ නම් භහ මීට නඳය ඳවශට එන්නන්ඹ. නඳය දින දළනුන ඵනකෝරඹ සිතට දළනුනන් නළත. ඉතින් භහ අක්කහ භඟ ඔවුන් අභිඹ ඉ ගතිමි. පිටතින් න්සුන් උන්නද නභනතක් හභහන්ඹ ඳරිදි ගරහ ගිඹ වෘද සඳන්දනඹ නේගේ වී ඇති නඹකි. භභ හි ඔහ ඒ දෆනේ සියවී ගතිමි. එදහ ළදගේ නර කලිම් ේට් ඇ උන් ඔහු අද ඳළමිණ ඇේනේ නඩනිභක් වහ සුදු ඳළවළ ටී ේට් එකකින් ළයසීනගනඹ. එඵළවින් එදහටේ ඩහ ළවළල්ලු නකලිනරොල් ඵක් ඒ තින් දිසනේ. භනද ඵරහ උස ඒ දෆ අමුතු වී ඹනහ දුටු භසිත නනොන්සුන් විඹ. ඇතළම් විට භහ ඔහු නද ඵරහ උන් කහරඹ ළඩි න්නට ඇත. සිතට රළජ්ජහක් දළනනද්දී භහ බිභ ඵළලුනමි. භනේ නදඳහ නියහයණඹ වී ඇති ග සිහි වනේ දළන්ඹ. තභ භහ උන්නන් වළ සිටි කව ඳළවළ

නකොට ලිභ පිටින්ඹ. දළන් නළතේ නගොස නනකක් වළ ඒභ සුදුසු නනොන ඵළවින් භභ නනොනල්වී අයණ ඵරහ උන්නනමි. “අපි ටිකක් එළිඹට ගිහින් කතහ කයමු..” හගය අයිඹහ ඒ නඹෝජනහ නගනහනේ අක්කහ එක්ක තනි කතහ කිරීභට න්නට ඇත. අක්කහ අකභළේනතන් හනේ නළගිටිද්දී භභ එතළනභ හි හගය අයිඹහ නද ඵළලිමි. “අනන් ඳළටිනඹො අපි කිඹර කිේන අපි වතය නදනහටභ.. එන්න ඔඹේ ඹං..” හගය අයිඹහ භනදට දික් කර සුයනේ එල්ලී භභ නළගිට ගතිමි. ඔහු ත නනොනඵෝ දිනකින් අඳ ඳවුනල් ප්යතධහන පුරුකක් ඵට ඳේනේ. ඉතින් ඒ ආදයණිඹ නොයුයහනේ ඵට භහ නතු විඹ යුතුඹ. එළිනේ දිගු නකොරිනඩෝ නකරය ව නේළල් පුටු වතයක අඳ ඉගළනීභට ළයනද්දී හගය අයිඹහ අක්කහ ශඟභ ව පුටු ඇද ගේනේඹ. ඉතින් ඳුන්ට වහ භට සිදුවනේ අනනක් ඳසින් ඉ ගළනීභටඹ. හගය අයිඹහ අක්කහ සිඹ අණකට නකනභන් නතුකය ගළනීභ පිළිඵ සියුම් දුකකුේ ඳුන්ට මීඳ වී සිටීභට වළකිවීභ පිළිඵ තුටකුේ ම්මිලසරීණඹ ව වදින් භභ නනොනදොඩහ උන්නනමි. “ඔන්න අදනං නගොළු ඳහට් ඵෆ.. වළනභෝභ කතහ කයන්නනෝන..” අපි තිනදනහ නදභ ඵළල හගය අයිඹහ නකොන්නද්සිඹක් ඳළනවනේඹ. එදහ නභන් නනො වළභ නදනහභ ඔහුට එකඟ හි ළලීඹ. “උමයි භභයි වළභදහභ කතහ කයනනන් ඵං.. අද අපි නම් නදන්නට චහන්ස එකක් නදමු..” හගය අයිඹහ ඳුන් නද ඵරහ ඳද්දී ඔහු ක්ණික භනද ඵළලීඹ.

“අපි නදන්නේ වළභදහභ කතහ කයනනන් නන්ද අක්කි..?” “අම්නම්.. ඵඵහ නේ හිටිඹට නභඹහ වරි ළයයිනන්..” භට සිනහ නළගුණි. අක්කහ දඹහඵය ඵළල්භක් නවශහ භනද ඵළලීඹ. “නභන්න පුනේ.. නේ එකක් නඵොන ගභන් කතහ කයන්නනකො..” අම්භහ නක්ක් බිසකට් වහ නේ සිඹල්ර තළබ විලහර ට්නේැහ එකක් අඳ අර ව ටීනඳෝ භත තඵහ ඹන්න ගිඹහඹ. “අපි නඩින් එකට ඕන කයන නද්ේ එනවභ අම්භරහ ඉන්න තළන කතහ කයහනන්..” අක්කහ කතහනන් භග වළය ඹහභට නඳොටක් ඳහදහ ගේනේඹ. භහ ඳවශට එන්න නඳය ඔවුන් වවන් ගළන භංගල්රඹ ගළන කතිකහ කයගන්නට ඇත. “අපි තහභ නභඹහරනග විසතය දන්නන නළවළනන් හගය.. ඉතින් අපි මුලින්භ කට්ටඹ වඳුනනගන ඉමු..” ඳුන්නේ කතහට හගය අයිඹහ අමුතු සිනහක් භඟ ඔහු නද ඵළලීඹ. “උමට දළන් කහද අඳුනගන්න ඕන නරහ තිනඹන්නන.. අභහද.. ? නළේතං......” “අභහ අක්කනග උප්ඳළන්න වතිනක් ඉරහ චරිත වතිනක් දක්හ එදහ ගුණතී ඇන්ටි දුන්නන..”

ඔහු ඔඹ ටින් නගොඩින් ඳළමිණ විභන්නට උේහව කයන්නන් භනේ විසතයඹ. නමුදු භභ කිසික් නෆසුන විර අක්කහ නද ඵළලුනමි. ඳුන්නේ කතහට ඈ නනොන්සුන් වී ඇත. “නභොනද භල්ලි ගුණතී නළන්දහ කිේන..?” “ඔඹහනග ගුණඹවඳේකභ, නභ, ගභ, ඹ, ේකම් ප්ය කහලඹ වළභනද්භ එඹහ අනප් අම්භරට ඉදිරිඳේ කශහ...” අක්කහ ඇසුනේ ඳුන්නගන් වුද පිළිතුරු දුන්නන් හගය අයිඹහඹ. කපුකභ කිරීනම් නච්තනහ ඳභණක් නනො අඳ ඳවුරට ව හිතේබහඹ නිහ ගුණතී නළන්දහ සිඹළු නතොයතුරු ඳන්නට ඇත. “තර දළන් ඔඹහනග හනය..” ඳහනල් ඹවළු නඹනවළිඹන් වළනභෝභ අභතන භහනේ නකටි නහභඹ හගය අයිඹහ නකනේ දන්නන් දළයි නනොදළන භහ නනතු විල් විඹ. “නකොනවොභද ඔඹ නභ දන්නන..?” “ඇයි ඵඵහ එදහ ඔඹහභනන් කිේන තරුෂි කිඹරහ.. ඉතිං භභ ඒක නකටි කරහ..” “අනප් සුදට ඹහලුනො වළනභෝභ කිඹන්නන තර කිඹරහ තභයි..” “ඉතිං අයිනඹ ඔඹහරහ අනප් ඳවුනර විසතය වළභ එකක්භ දන්නනන්.. දළන් භනේ නභේ දන්නහ.. ත නභොනද කිඹන්න ඕනි..?” “ඔේ නන්ද.. ? ඵං ඵරන් ඹද්දි දළනගන්න නදඹක් නෆ තභයි.. භනේ විසතයක් නභඹහරහ තිතට දන්නහ ඇති.. එනවභනං නනොදන්න නකනහ උම. එනවනං ඳටන් ගනිං භයි නල්ෂස ගළන..”

විනනෝදකහමිනඹකු ව හගය අයිඹහ ඳුන් අභහරුනේ දළම්නම්ඹ. ඔහු නභොනවොතක් භනද ඵරහ හි වළඟීම්ඵය නර සිනහසුනි. “භං ඳුන්.. හගයනග නළන්දනග පුතහ.. ඹ විසි නදකයි.. දළනට ඔඹ ඇති නන්ද..?” ඒ ප්නේලසනඹ නඹොමු වනේ භටඹ. භදි ඹළයි කිඹන්නට අළසි වුේ ඒ නනතු දළවළනට චන අභතක ඹයි. ඔහු භට ඩහ ය තුනකින් ළඩිභල් වුද අක්කහට ඩහ ය තුනකට ඵහරඹ. අනප් අක්කහට ඔහු අක්කහ කිඹහ ඇභතුද හගය අයිඹහට නමින් ඳභණක් අභතයි. ඒ කුඩහ කර සිට ව පුරුද්දට විඹ වළක. “ඒක නනනභයි.. ශඟදීභ ඔඹහරනග නගදය කට්ටිඹ අනප් නගදය එයි.. අභහ නං එක්ක එන්නන නෆ කිඹර අම්භරහ කිේහ.. ඒේ නංගි ඔඹහ නං එන්නභ ඕනන..” “අක්කහ තනිඹභනන්.. භට ඵෆ..” එදන් ඳහ අන් න්නටේ ප්යභථභ ඳුන්නේ මණ භළරවී ගිනේඹ. ඔහු දළකගන්න එහි ඹනහට ඩහ අක්කහ ශඟට වී නිදවනේ සිටීභ සිඹ දවස ගුණඹකින් භට ටී. ඒ අඳ නදනදනහට තනි න්නට ඇති කහරඹ ඉතහ සීමිත වී ඇති නිහනනි. ත භහ කිහිඳඹකින් ඈ හගය අයිඹහනේ ඳතිනිඹ නේ. එවිට අක්කහට තනි අයිතිහසිකම් කිඹන්නට භට ඵළරිඹ. “ළඩක් නෆ භචං.. අපි නෆනරහ ඵරරහ ඹන්න කිඹරහ ආට නභඹහරට අපි ගළන කිසිභ කළක්කුභක් නෆ.. නයන් නගදය ඹමු..” ඔහු ඒ දන් කීනේ ඇේතටදළයි නනොදේ භහ හගය අයිඹහ නදභ ඵරහ උන්නනමි. නමුේ ඔහු ඹන්නට නළගිට්නට් නළත. ඔහු අක්කහ නද ඵරහ ඉන්නහ දුටු භට සිනව ඳවශ විඹ. ඔවුන් නදනදනහට කතහ කිරීභට ඕනෆ

න්න ඇත. නමුේ ඳුන් වහ භහ ඊට ඵහධහකි. ඒ අසථහ ඔවුනට රඵහදීභට භභ එතළනින් නළගිට්නටමි. “ඳුන් අයිනඹ එන්න අනප් නඳොන්ේ එක නඳන්නන්න..” භනේ ඉඟිඹ නේරුම් ගේ ඔහු වහ භහ ඳසුඳ ආනේඹ. නකනේ නතේ ළඩිඹ ඔහුට ශං නනොන්නට නවෝ ඒ නනතු නද නනොඵරන්නට භහ අදිටන් කයගතිමි. ඉන් සිත ත තේ අයණ නහ වළනයන්නට ඹවඳතක් සිදු නනොනේ. රහ අඳුනේ නිල් දිඹ භත දඟකයන කහෂස රැර නද ඵරහ භහ සිතුවිලි න්සුන් කිරීභට නය දළරිමි. ඳුන් ඔහු භහ අභිඹ නිවඬ උන්නන්ඹ. “රසනද..?” යන්න් ඳළවළ භහළුන් නද ඵරහ භභ ඇසිමි. “ම්..... රසනයි.. තළඹිලි ඳහටයි..” භභ ගළසසී ඔහු නද ඵළලිමි. ඒ නනේ නඹොමු තිබුනණ් භහළුන් නදට නනො භහ නදටඹ. රසන , තළඹිලි ඳහට ඹළයි කීනේ භහළුන්ද භහද ඹන්න භට ටවහගත නනොවළකි විඹ. ආචහයශීලී ඵට ඳටවළනි ඵ දළන දළනභ ඔහු එතන තනි කය දභහ භහ කහභයඹට දි ගිනඹමි. අඳුනේ වු ජනන්ල් පිඹන් වළය දභහ භහ කඳු ශල්ර නද ඵරහ උන්නනමි.. භට නඳනුනන් කඳු ශල්රක් නනොනේ. අඳුරු නනළලි අතය දිලිනන ඳවන් එළි ඳභණි. ඒ ඳවන් අතය ඳුන්නේ දිලිනන නනතු යුගරද තිබ ඵ ඉඳුයහ කි වළක. උදෆන අදි කුසසිඹට ඹන විට අක්කහ ලණු ට්ටිඹ ඔනඩොක්කු භත තඵහනගන ලණු සුද්ධ කයමින් උන්නහඹ. භහ ඒ මුහුණ නද නළතිල්නල් ඵළලුනමි. “අක්කහ.. ඇයි නම් ඇසර කඳුළු..?”

“නෆ ඳළටිනඹො.. ලණු ළයට..”

ඒ නඵරුක් ඵ භහ දනිමි. ලණු ළය නනො කිඹහ ගත නනොවළකි කිසිඹම් ව නවේතුක් නිහ ඈ උන්නන් දුනකනි. නමුේ නම් උදෆන වඬන්නට ව කහයණඹ භට ටවහගත නනොවළකි විඹ. “ඇයි අක්කහ... ඇයි භට නඵොරු කිඹන්නන.. ? භට නේනයනහ.. ඔඹහ දුකින් නන්ද..?” ඇඹ සිනවක් මුට නගහ ගළනීභට අසීරු උේහවඹක නඹදුනි. ඒ දළක වළඬුම් ආනේ භටඹ. තේ ඈට ශං හි ඇනේ උයහිට හරු වී ගතිමි. “හගය අයිඹහ නභොන වරි කිේද අක්නක..?” “නෆ නංගි.. හගය අයිඹහ නගොඩක් නවොයි.. එඹහ භට නේභ අනප් ඳවුරටේ ආදනයයි..” “එනවනං ඇයි නම්..?” “භං හිතුටේ ඩහ ඉක්භනට භට ඔඹහරනගන් ඈේනන්න නයි..” ඇනේ කටවඬ වළඬුම්ඵය වී තිබිණි. භහ නනතට ඉන කඳුශ ළනටන්නට ආන්න ඇස ඉසභේනේ ඵරහ උන්නන්ඹ. අක්කහ ඈේ ඹන දිනඹ... එඹ දළන් භට පිළි ගත නනොවළකි ේඹඵඹක් ඵට ඳේ වී වභහයඹ. “හගය අයිඹහ නයක නකනනක් නනනභයිනන.. එඹහරනග අම්භරේ නවොයි.. ඉතිං තුටු නන්න ඔඹහට ඒ භදිද අක්කහ..” ඈ නනේ විල් කය පුදුභනඹන් භනද ඵළලුහඹ. ඇනේ විහව නඹෝජනහ ඇස දින වඬහ ළරපුණ භහ නම් නකටි කහරඹ තුශ හිත වදහ

ගළනීභ ඇඹට අදවන්නට ඵළරින්නට ඇත. නමුේ නම් භහ හිත වදහගේතහ නනොනේ. උේහව කශහ ඳභණි. “ඔඹහ තුටින්ද භනග නංගිනඹො..?” භහ නකොපුල්තර රහට පිරිභදිමින් ඇඹ ඇසට, නළතළයි කිඹහ භභ හි නදඳට ළලීමි. එහි ව නේගඹට නනතු පිඹල්නල් උන් කඳුශ ගිලිහී ළටිණ. “අපි ඵළන්භ ඔඹහ භං ශඟට එන්න..” භට ඇති ආදයඹ නිහ ඈ එනේ ඳළසද, හගය අයිඹහ කළභති නේඹළයි සිතිඹ නනොවළක. අලුත විහව ව නදඳරක් කළභති නිදවනේ තනිභ ඒ මිහිරිඹහ වි ගළනීභටඹ. ඒ වහ ඉඩ ප්යකසථහ රහ දීභ නළගණිඹක ලනඹන් භනේ යුතුකභකි. ඉතින් ඇඹට පිළිතුරු ඵළඳීභ නනුට භහ නිවඬ ඒ උණුහුනම් නභොනවොතක් ගුලිවී උන්නනමි. “නභොකද නම් උනද් ඳහන්දය නහකි හුයතනල්..?” කුසසිඹට ඳළමිණි අම්භහ අඳ නදනදනහ නද ආදයනඹන් ඵරහ විභද්දී අක්කහේ භභේ කඳුලු අතරින් සිනහසුනනමු. “ඔඹහර නදන්නනග ඵළඳීභ ගළන අම්භහ නකනනක් විදිඹට භං නගොඩක් තුටු නන පුනේ.. අක්කරහ ඵළරහ ගිඹහ උනේ ඔඹ ඵළඳීභ නළති කයගන්න එඳහ..” “එනවභ නන්නන නෆ.. නන්ද අක්කහ..?” භහ ඇසට ඈ කනල් භනේ හි සිඳ ගළනීභඹ. ඉතිං ඒ ඵළඳීභ පිළිඵ තේ අේථකථන කුභටද.. ? අඳ නදනදනහ නන් කර වළක්නක් භයණඹට ඳභණි.

“පුනේ භං නම් කිඹන්න ආන රඵන ඉරිදහ අපි හගය ශභඹනග නගදය ඹන්න හිතහ ඉන්නහ කිඹරහ. චහරිේනය වළටිඹට නරොකු පුතහ නගනිඹන්න ඵෆනන.. සුද ඹන්න රෆසති නන්න..” අම්භහ එඹ කිඹද්දී නඳයදහ හගය අයිඹහ කර ඉල්ලීභ භට සිහිඳේ විඹ. “ඉතිං අක්කහ විතයක් නගදයනන්..” “අපි රුක් ඹද්දි එනනන්.. නරොකු පුතහනග තනිඹට නේණු දුට එන්න කිඹමු..” “අනන් භට ඵෆ අම්භහ.. භං අක්කහ එක්ක ඉන්නම්..” “එනවභ කිඹර ඵෆනන දරුනො.. ඔඹහ ඹන්නභ ඕනන.. ඒ මිනිසසු නභොනේ කිඹයි..” භහ නකනේ නවෝ රැනගන ඹහභට අම්භහ උේහව කරද භට අළසි වනේ අක්කහ ශඟට වී හිඳිභටඹ. ඇනේ භංගල්රඹට අලසයූ කටයුතු පිළිඵද නිදවනේ කතහ ඵව කශ යුතුඹ. එඹටද ඉතිරි ඇේනේ ඉතහභ නකටි කහරඹකි. “භං හින්දහ නතය නන්න එඳහ සුද.. ඔඹහ එදහට අම්භරහ එක්ක ඹන්න.. භං නේණු කතහ කයගන්නම්..” අක්කහට භහ කයදයඹක් දළයි ළකනඹන් භභ කයඵහ උන්නනමි.. ඈ භනද ඵරහ අහිංක සිනහසුණහඹ. “ඕක විගවට රෆසති කයර ගන්න නරොකු පුනේ.. අප්ඳච්චිට ඵඩගිනිලු..” අම්භහ නළගිට ගිඹඳ සු අක්කහ භං ශඟ හිදුහනගන කිරිඵතක් පිළිනඹර කශහඹ. භහ කදේ කිරිඵේ කෆභට රිසි ග ඇඹ දනීඹ.

“අක්කහ.. ඔඹහ නඩින් එකට නභොනද අඳින්නන..?” “භට නභොනද සුද නවො..?” “ඔඹහට කළන්ඩිඹන් රසනයි අක්කහ.. නකොනවොභේ අප්ඳච්චි ඔඹහනග භගුර උඩයට විදිඹට ගනියි..” ඇනේ සිහින් ගත දිවහ ඵරහ භභ අහිංක භනහලිඹක් සිතින් භහ ගළනීභට උේහව කනශමි. එවිට හගය අයිඹහ නිශනම් ඇඳුනභන් ළයසිඹ යුතුඹ. ඔහු සිහිඹට නංහ ගළනීනම් ෆඹභ නියේථක විඹ. භනේ සිහිඹට නකොනතකුේ නළගුනන් ඳුන්නේ වළඟීම්ඵය මුහුණයි.

ේත ඳවළින් අහුරහ ගේ නයළු නගඩි අහුයක් හක්කුනේ දභහගේ භහ එඹ ඳමින් ඔන්චිල්රහ ඳළද්නදමි. ේනේ ඈත නකශනේ නේ දළු අතරින් භතු ව ගුණතී නළන්දහ සිනහ මුහුණින් භහ උන් ඉේට ඳළමිණිඹහඹ. “සුදු නබ්බිනග හිනහ දළක්කේ සිරිඹහයි..” ඔන්චිල්රහ ශඟ නතය ව ඈ නේ නද විඳයම් ඵළල්භක් නවළිඹ. “කහද ගුණතී නළන්දහ නවොඹන්නන..? අම්භහ නගයි ඇති..” “කහේ නනොනේ නබ්බි.. භං නම් කහයණහක් කිඹන්න කිඹරහ..” ඈ එඹ කීනේ යවසින් නභනි.. භභ ඔන්චිල්රහනේ නේගඹ අඩු කය එනද ඵළලිමි. “භං ඊනඹ ව හගය භවේතඹරනග නගදය ගිඹහනන.. හගය භවේතඹනග අම්භයි නළන්දයි ඳළඹ ගහණකට භට එන්න දුන්නන නෆ..”

ඈ කිඹන්නට වදන කහයණහක භට ළටහුනන් නළත. ඉතිං භහ ප්රිලසනහේථඹ රැදි මුහුණින් නනේ නඹොභහ උන්නනමි. “හගය භවේතඹනග නළන්දහ.. අය අනික් නඳොඩි භවේතඹනග අම්භහ , සුදු නබ්බිනග විසතය වහය වහය ඇහුනන්..” ඈ අනික් නඳොඩි භවේතඹහ ඹළයි කීනේ ඳුන්ඹ.. ඳුන්නේ භ භහ ගළන ඇසුනේ ඇයිදළයි භහ පුදුභ විමි. “ඒ නභොකටද නළන්නද භං ගළන විසතය ඇහුන..?” අමුතුභ සිනවක් නළග ඈ ඊට පිළිතුරු නනොදී නේ නදට වළරුණහඹ. භභ භවහ ප්යවලසනඹක ඳළටලී ගතිමි. ටික නේරහක් කල්ඳනහඵය ඔන්චිල්රහ භත උන් භනේ සිතුවිලි දළවළන බි ළටුනන් අම්භහනේ වඬිණි. “සුද... නභනව එන්න පුනේ...” තේ නයළු නගඩිඹක් කනට් දභහගේ භහ කුසසිනේ නදොනයන් ඇතුල් වනඹමි. ගුණතී නළන්දහ, අම්භහ වහ අක්කහ භග කතහ ඵනවේ නිඹළලී උන්නහඹ. “අපි අනිද්දට හගය අයිඹරනග නගදය ඹන.. ඔඹහ එක්ක එන්න කිඹර එනවේ වළනභෝභ කිේලු..” භභ අක්කහ නද ඵළලුනමි. ඈ ගුණතී නළන්දහට නේ සදහනම් කයමින් සිටිඹහඹ. හි ඳභණක් රහ වහ ඹළයි ඳහ භභ එතනින් හරඹට ඇඳුනනමි. “ශඟදි ඉරහ සුදු නබ්බි ටිකක් නනස නරහ නන්ද වහමිනන්.. ? ළඩි කතහඵවක් නෆ..”

ගුණතී නළන්දහ කියූවිට අම්භහ නදන පිළිතුය අහ ගළනීභට භභ හරනේ භදක් නළතුනනමි. “නරොකු දුනග භංගල්නර ගළන අවපු දන ඉරහ නකල්ර ඉන්නන දුකින්..”

“ඔේ ඉතිං.. සුදු නබ්බි එදහ ඉරභ නරොකු නබ්බිනග තුරුනරභනන..” එදන් අහ අක්කහනේ මුහුනණ් ඉරිඹේ නනස න්නට ඇත. තේ එතන නනොරැඳුන භහ හරනේ නටිඹට ඵය විමි. ළඵවින්භ භහ නනස වීභට නවේතු වනේ අක්කහනේ භංගල්රඹ ඳභණක්දළයි සිතහ ඵළලුනමි.. නළත.... භහ නනස නකරුනේ එඹ නනොනේ. නම් සිඹළු විඳේඹහ සිදු වනේ ඒ නනේ මුණ ගළසුණු දහ ඳටන්ඹ. ඉතිං.. ඳුන්.. ඔඵ වහ ප්යහැ තිබහේඹක් සිදු කරහ නනොනේද..? භහ පිඹවි නරොට කළන්දහ එමින් දුයකථනඹ එක දිගට නහද න්නට විඹ. අක්කහ නවෝ අම්භහ නනොඳළමිණි නිහ භභ ඊට පිළිතුරු දුනිමි. “නවනරෝ..” “නවනරෝ.. භං හගයනග අම්භහ සුනීතහ කතහ කයන්නන.. කවුද නම් සුදු දුද..?” “ඔේ ආන්ටි..” “ආ දුනේ... භං නම් ඔඹහට කතහ කයන්නභයි ගේනත. ඔඹහ අනප් දිවහ එන්න ඵෆ කිඹනහ කිඹරහ අම්භහ කිේහ..” “භං එන්නම්..”

“ඔේ දරුනො.. ඔඹහ එන්නභ ඕනන.. ඔන්න යද්දගන්න එඳහ එනවනං..” ඈ කරුණහඵය වඬින් කීහඹ. “අම්භහ නගදය ඉන්නනං ටිකකට කතහ කයන්න දුනේ..” ඒ න විටේ භනදට එමින් උන් අම්භහට භභ රිසියඹ ඳෆනමි. කහභයඹට ඳළමිණ ළළල්නරන් එපිටට නනේ නඹොභහ භදක් උන් භනේ නනේ නිදිභතින් ඵය විඹ. ඉතින් භහ නගොස ඇනේ නඳයලී ගතිමි. ඳුන්නේ ංනේගී නනේ සිහිකය භභ දෆස පිඹහ ගේතද ඔහු භට නිදහ ගළනීභට දුන්නන් නළත. ඳළඹ ගණනහක් ඇනේ එවහ නභවහ නඳයනශමින් අඩ නින්නද් උන් භහ උස සිනහ වඬක් ඇසී නළගිට ගතිමි. “නම් නභොනකෝ භව දහනර නිදි..?” ඳළමිණ උන්නන් නේණු අක්කහඹ. “කම්භළලියි..” “ඳහුගිඹ ටිනක් නිදි භයහනගන ඳහඩං කයපුට ඇරිඹස කේ කයන නේ..” භහ ශඟින් ඇනද් ඉගේ ඈ භට නකොට්ටඹකින් දභහ ගළසුහඹ. ඉන්ඳසු භවේ ඕනෆකභකින් භනේ මුහුණට එබුණි. “අක්කහ භට කිේහ සුද.. අනිද්දට භං උනද්භ ඇවිේ අක්කනග තනිඹට ඉන්නම්.. ඔඹහ ගිහින් භසසිනහනග නද්ඳර ඵරන් එන්න..” “ඒහ අප්ඳච්චියි අම්භයි ඵරහගනියි..”

“ඒහ නළතේ ඵරන්න නන නද්ල් ඇතිනන්..” ඈ ඔඹ වදන්නන් භහ නකෝඳ ගන්න්නඹ. කියූ නද් නනොළටහුනහ නභන් භභ නිදිභනේ ඵරහ උන්නනමි. “සුද.. නම්ක විහිළුට ගන්නනඳහ.. ඳුන් ඔඹහට භහනයට භළච් නනහ..” “එඹහට කවුරුවරි ඇති නේණු අක්කහ..” භවහ දුකකින් ඳපු රිඳුම් නදද්දි භභ ඳළසුනමි. ඈ භනේ අතක් තදට අල්හ ගේතහඹ. “එනවභ නෆ නංගි.. අපි ඕනනනං නවොඹර ඵරමු.. අභහට හගය අයිඹ භළච් නනට ඩහ ඔඹහට ඳුන් භළච් නනහ..” දිගු හුසභක් පිට කර භහ නළගිට ළල්නල් නදොයට ඵය දුනිමි. නේණු අක්කහද භට ශං විඹ. “ඔඹහ තහභ පුංචියි තභයි. ඒේ නදවිනඹො එඹහ භරහ තිනඹන්නන ඔඹහ නනුනන්භනං..” “අම්භට ඇනවන්න ඕහ කිඹන්නනඳහ අක්කහ..” කුභක්නදෝ නනොනේනයන බිඹක් සිත හ ඳළතිය ඹද්දී භභ ඇඹට කීනමි. “භං කහටේ කිඹන්නෆ.. ඒේ ඔඹහ ඒ ගළන ටිකක් හිතරහ ඵරන්න..” “නභොනද නේණු අනප් සුදට හිතන්න කිේන..?”

අක්කහ ශඟටභ ඳළමිණ ඇති ඵ දුටු විට භසිත තිගළසසුණි. නේණු අක්කහ ඒ ඵ දුටුහඹ. “භං නම් සුදට කිේන අභහ රිල්ට් එනකල් නගදය ඉන්න එනක් නභොන වරි නකෝස එකක් කයන්න කිඹරහ..” “එනවනං කහටේ කිඹන්නෆ කිේන..” නේණු අක්කහ නවොය ඵළල්නභන් භනද ඵළලුහඹ. භභ අවක ඵරහ ගතිමි. “සුදට නජොබ් එකක් කයන්න ආලු.. ඒේ භං ඵළන්නහ අභහ.. නම් තයම් නද්ඳර තිඹහනගන නම් නඳොඩි නකල්ර නභොකට නජොබ් රට ඹනද..?” එදන් විලසහ කර අක්කහ නනතු විල් කය පුදුභනඹන් භනද ඵළලුහඹ. “සුද භටේ කිේන නෆ..” ඒ වනඬහි වනේ භවහ දුකකි. එඹ නේරුම් ගේ නේණු අක්කහ කතහ නනස කශහඹ. “අභහ නඩින් එකකට රෆසති නන එක නල්සි නෆ.. ත භහ ගහණයිනන තිනඹන්නන..” “ඔේ නේණු.. නකොනවන් ඳටන්ගේතද කිඹර නේනයන්නන නෆ..” “උම භනහලිට ඕන කයන නද්ල් ගළන හිතඳං.. ඉතුරුහ අම්භරහ ඵරහගනී..” “අප්ඳච්චිනං කිේහ නඩින් එක නගදයභ ගන්න කිඹරහ..”

අප්ඳච්චී එනේ කියූ ගක් අක්කහ කිඹන තුරු භහ දළන උන්නන් නළත. නකොනවොභටේ නම් ඉඩකඩ නම් විලහර නි භංගල්රඹකට ඳභණටේ ඩහ ෆනවේ. “උඹන පිවන නද්ල් උනේ උමරනග ේනත ළඩ කයන ගෆණු කට්ටිඹභ කයර නදයි. ඒ මිනිසසුන්ට යවට උඹන්න පුළුන්නන ඵං..” “අනන් භන්දහ..” අක්කහනේ මුවින් එදන් පිට වනේ දිගු හුසභක්ද භඟිනි. ඈ උන්නන් නනොන්සුන් ඵ භහ ඉන් ටවහ ගතිමි. “උම ඵඹනන්නනඳහ අභහ.. ගනම් මිනිසසු වළනභෝභ උමරනග ඳවුරට ආදනයයි.. ඒ නේභ ගරු කයනහ.. ඉතිං ඔඹ ළඩ ටික කයගන්න ඒ වළටි අභහරු නන්නෆ..” නේණු අක්කහ ඈ සිත නද්දී භහ එදන් සිඹල්ර අහ නනොනදොඩහ ඵරහ උනිමි. ඉරිදහ උදෆන භහ නළගිට ඵරද්දී අක්කහ කහභයනේ නනොවහඹ. ඇනන් ඵසින්නට ඹද්දී භනේ කව දුඹුරු මිලසය ල්හේ ඇඳුභ පිළිනරට භළද ඇනේ නකොණක දභහ තිනඵනු දළක භහ පුදුභ විඹ. භහ අඳින්නන් කුභක්දළයි අක්කහ භනගන් ඇසුනේ නළත. නමුදු ඊනේ නින්දට ඹන විට භහ සිතින් නතෝයහ ගේ ඇඳුභභ ඇඹ භළද දභහ තිනඵන අපරු.. “ඔඹහ නළගිට්ටද සුද.... ඳයක්කු නයි කිඹරහ භං ඔඹහට ඇඳුභක් භළදරහ තිබ්ඵහ.. නම්ක නවොයිද..?”

භහ සිත විනිවිද දුටුහ නේ ඇඹද එභ ඇඳුභභ නතෝයහ ඇති කර ඊට නවොක් ඳභණක් කීභ නනොෆනවේ. ඉතිං භහ සිනහසුනහ ඳභණි. “නම්ක එඳහ නං නන එකක් නතෝයරහ නදන්න.. භං භළරහ නදන්නං..”

භනගන් පිළිතුයක් නනොව කර ඈ නළත කීහඹ. “භං නතෝයපු එක අල්භහරිනඹ නෆ..” එඹ නනොළටහුණ අක්කහ පුදුභ වී ඵළලුහඹ. “එනවනං..” “ඒක දළන් තිනඹන්නන ඇ උඩ..” අක්කහ තුටු සිතින් ඵරහ හිදිද්දී භහ තුහඹ රැනගන ඳඩිනඳර ඵළසහඹ. කුසසිඹ නදසින් මිහිරි සුක් වනඹ න්නට විඹ. “සුදු නබ්බි එන්න කළවුභක් කන්න..” ගුණතී නළන්දහ යන්න් ඳළවළඹට ඵළ තිබ කවුම් ට්ටිඹ භනදට ඳෆහඹ. “දළන්භ කෆට කභක් නළද්ද..?” “නභොනකෝ නයක.. ? නම්ක දහනඹක් ඹළ. සුදු නබ්බි හිනේ වළටිඹට කන්න.. ඕං කිරිඵතුේ තිනඹන..” භභ තුහඹ කනේ දභහ කළවුභක් නගන එහි වළඩ ඵළලුනමි. ගුණතී නළන්දහ එහි නකොණ්ඩඹ අපරුට ඩහ තිබුනහඹ. “නභොනකෝ පුනේ කළවුනම් රසන ඵරනද.. ? විගවට කහරහ රෆසති නන්න..” ජහතික ඇඳුමින් ළයසී ගේ අප්ඳච්චී භහි අතගහ ආදයනඹන් කීඹ.

“භං ඇඟ නෝදරහ ඇවිේ කන්නං..” කවුභ නළත ට්ටිඹට දභහ භභ නහන කහභයඹට රිංගහ ගතිමි. උදෆනභ නේණු අක්කහේ භඟ ඳළමිණ කළවිලි නඳවිලි සදහනම් කිරීභට ඈ උදේ දුන්නහඹ. “නළන්දට භං ඔරිඹ අඳින්න උදේ කයන්නං..” අම්භහ ශඟට ගිඹ ඈ අද්දී අම්භනේ මුගට සිනහ නළගිනි. “වළභදහභ අඳින ඕනක නභොන විනලේඹක්ද දරුනො.. පුළුන්නං සුදට අදින්න උදේ කයන්න..” භහ තුහඹ ගත දටහ කිරිඵේ කද්දී අම්භහ නේණු අක්කහට භහ ඵය කශහඹ. “සුදට නං අමුතුනන් අන්දන්න නදඹක් නෆ නළන්නද. නම්කි නභොකක් ඇන්ේ රසනයි..” අක්කහ භග කහභයඹට ඹන අතනේ ඈ භනේ තුහනඹන් ඇද කීහඹ. එඹ ගිලිහී ළනටන්නට ඹද්දී භසිතට තයව නළගුණි. කව ඳළවළ ල්හරිනඹන් ළයසුණු භහ වළඩකහය නකොණ්ඩඹ ළකසීභට නේණු අක්කහ ඉදිරිඳේ විඹ. ඈ භනේ කළයලි නකොණ්ඩඹ අඩක් ඳභණ අල්රහ රසන නකොණ්ඩ කටුක්ද ගහ භදක් ඳසු ඳට නගොස ඵළලුහඹ. “භට නං ඉරිසිඹහන ඵෆ ඵං.. ඵරඳංනකො නම්කිනග වළඩ..” භභ ඇට දි ඇද කය කහභයනඹන් පිට විමි. අප්ඳච්චී ඔයනරෝසු නද ඵරමින් නදොය ශඟට වී උන්නන්ඹ.

“වහමිනන්.. කළවිලි නඳවිලි ටික රෆසති නං පිටේ නමු. භල්ලිරහ වන්දිඹට ඇවිල්රේ ඇති..” අප්ඳච්චී ඒ භතක් කනල් නඳොඩි භහභරහඹ. ඔවුන් අඳේ භඟ ඹහභට ෆන් රිඹකින් භගට එන ඵ කීඹ. අක්කටේ නේණු අක්කටේ මු දී අපි ගුණතී නළන්දහ භග ෆන් රිඹට නළගුනණමු. “පුතහරහ නදන්නහ ඳරිසමින් ඉන්න.. භං ේනත සිරිදහරටේ කිේහ නම් ඳළේත ඵරන්න කිඹරහ..” ජනන්රනඹන් හි දළම අප්ඳච්චී අක්කරහ නද ඵරහ කීනේඹ. අක්කහ ඇස පුංචි කය අමුතුභ වළඟීභකින් භනද ඵරහ උන්නහඹ. භභ ඈට අත නහ මු දුනිමි. අඳ නඳොඩි භහභරහ භඟ හගය අයිඹරහනේ නිට ඹද්දී ඔවුන් අඳ එන නඳයභග ඵරහ උන්ව. නමුේ භහ නව ඇස ඒ අතය නනොව ග දළක සිතට සියුම් දුකක් දළනනන්නට විඹ. ආදයණිඹ අඳ පිළිගේ හගය අයිඹනග අම්භහ භහ කය ට අත ඹහ තුරුළු කයගේතහඹ. “ඇසවක් කටවක් නෆ නංගිනඹ වරිභ සිරිඹහයි...” ඈ භහි අත ගහ එඹ කීනේ අනප් අම්භහටඹ. භභ නිවඬභ ඈ ඳසුඳ ඇදුනනමි. නේණු අක්කහ කී නද්ඳර කතහ සිහි වී භභ නිකභට ඒ නි සිහයහ නනේ ඹද්දී සිතට ළනසීභක් දළනුණි. අනප් නි තයම්භ නරොකු නළතුහට එඹ භනයම් බිම් කඩක පිහිටි නොඳුරු නිකි. හරනේ අසුන්ගේ ළනින් කිසිනකු භනේ උයනේ රැදුණු නෝල් එනකන් ඇද්නද්ඹ. ඳසුඳ වළරී ඵරද්දී භහ ශඟ සිනහ සිසී උන්නන් හගය අයිඹහඹ. “භං නං හිතුහ එන එකක් නෆ කිඹරහ.. එදහ ඉතිං ගණං ඉසසුනන්..”

“දළන් ඉතිං ආනන්..” භභ අන්නට වනේ එඹ නනොනේ. ඳුන්..... භසිත ඔහු නොඹමින් උන්නන්ඹ. “අක්කහ නගදය තනිඹභද නංගි..?” හගය අයිඹහ නළත ඇසුනේඹ. ඔහු කදහ නවෝ අක්කහට නවො ළමිනඹකු නු ඇතළයි භට සිතුණි. නම් නොඹහ ඵළලීභ වළභදහභ ඇේනම් භනේ අක්කහ හනහන්ත නනොන්නන්ද..? භනේ මුගට වරැල්රක් නළගුණි. “නදඹක් අවපුභ උේතය නනොදී තනිඹභ හිනහනන...” ඔහු එය අභනහඳනඹන් කීනේඹ. “අක්කහ නේණු අක්කේ එක්ක ඉන්නහ..” “නම් නදෝණි කවුද පුනේ..?” ප්ය තහඳේ නඳනුභළති ඹසගත පුද්ගරනඹකු හගය අයිඹහනගන් ඇසුනේ භහ ගළනඹ. “නම් ඉන්නන සීනඹ භනේ නෆනහ..” “නවොහ.. නවොහ.. නෆනරහ භසසිනහරහ උනහභ භගිනඹන් ඉන්නනෝනන..” ඔහු කරුණහඵය සිනහක් ඳහ භනදට එද්දී භභ නළගිට ඔහුට ළන්නදමි. හගය අයිඹහ ඇස අමුතු කය ඵරහ උන්නන්ඹ.

“භනේ නදෝණිට යේනේතනේ යණයි..” ඒ අංක ආශිේහදඹ භනේ හිත ඳතුනල් තළන්ඳේ විඹ. නදපිරිනේභ නෆදෆඹන් තළන් තළන් ර කතහ ඵනවේ නියත උන්ව. නභතයම් පිරික් අතනේ වු සිතට දළනුනන් භවහ තනිකභකි. පිරි භඟ වළරී භහ මිදුනල් භල් ගහ අතනේ ඇවිද ගිනඹමි. නොඳුරු හ තිබ ඒ භල් ඳළර නවොඳින් හේතු කය ක්රිභහණුකර නඩේතු කය තිබිණි. භවහ වඬින් නේස කය ඳළමිණි ට්නේ ල් ඵයිසිකරඹක් මිදුනල් නතය විඹ. භහ එනද වරීේ නනොඵළලිමි. නමුේ භවහ හුරු පුරුදු ආේමීඹ සුක් භහ සිතට දළනුනණ්ඹ. “ඇයි ඵඵහ නම් තනිඹභ..?” භහ සිතිවිලි දළවළන බිඳී ගිනේඹ. භභ වහ ඇස එවිමි. ඳුන්.... ඔහු සුපුරුදු අහිංක ඵළල්නභන් භනද ඵරහ උන්නහඹ. භභද විනහඩි ගණනක් ඒ දෆනේ සියවී ගතිමි. “භං හිතුහ ඔඹහ නගදය නතී කිඹරහ.. හගය ඔඹහ ආහ කිරහ කිේ නිහ නම් දුනගන ආන..” භනේ ඇස රටභ එබී ඔහු කීනේඹ. ඒ ංනේදී ඵ ඒ වළඟීම්ඵය ඵ භසිතට දයහගත නනොවළකි තයම් විඹ. “උම ඉගිලිරද ඹනකෝ ආන..? ඹනකෝ භං නකෝල් කයරහ ඳළඹ කහරක් ගිනේ නෆනන..” හගය අයිඹහ අඳ උන් ඉේට ආනේ එනේ කිඹහනගනභඹ. ඳුන් අත ව නවල්භටඹ රැනගන නගොස ඵයිසිකරනේ රැවනේඹ. “දළං නභොකක්ද නම් තදිඹනම් දුන් එන්න තයම් උමට තිබුණු වදිසසිඹ..”

ඔහු එඹ ඇසුනේ ඳුන්නගන් වුද ඒ ඇස නතය වී තිබුනණ් භහ මුහුණ භේනේඹ. භභ එනද නනොඵරහ රුට ළඩී තිබුණු නයෝ භරේ අතඳත ගෆනමි. “සුදු දුනේ එන්න නේ එකක් බීරහ ඹන්න..” භහ ඒ අඳවසුතහනඹන් මුදහ ගේනේ හගය අයිඹහනේ අම්භහඹ. ඉතින් භභ වහ ඈ නදට දි ගිනඹමි. “ආ.. නම් චූටි පුතේ ඇවිේ ඉන්නන.. භං දළක්නක නෆනන..” ඳුන් දුටු ඈ කීහඹ. ඔහු සිනහ සී හගය අයිඹහ භඟ අඳ ඳසුඳ ඇඳුණි. කළවිලි නඳවිලි නඳයටු කයගේ ංේයවඹ අතය තුය නදපිය ඉතහ විනනෝදනඹන් අල්රහඳ ල්රහඳනේ නඹනදන්නට විඹ. අම්භහේ අප්ඳච්චීේ ඉහ ළනසිලි වගත වළඟීනභන් ඳසුනහ දුටු භසිත පිරී ගිනේඹ. දිහ ආවහයඹ ජඹටභ සදහනම් කය තිබිණි. නමුේ අක්කහ නිනේ දභහ ආ ඵළවින් නභඹ තනි ය විඳීභට හිත වදහගත නනොවළකි විඹ. “අම්භහ.. භං නගදය ගිහින් කන්නම්..” අම්භහ ශඟට ශං වී.. භහ ඇනේ කණට නකඳිරුනමිත. ඈ තිගළසසුණු නනතින් භනද ඵළලුහඹ. “අක්කට නළතු අපි විතයක් කන එක වරිද අම්භහ..?” “අක්කහ නේණුේ එක්ක කයි පුනේ.. ඔඹහ කන්න..”

“ඒේ අම්භහ....” “නභොනද නංගිනඹ නකල්ර කුටු කුටු ගහන්නන..?” හගය අයිඹහනේ භ සුනීතහ ආන්ටී අම්භහනගන් ඇසුහඹ. “නභඹහට අක්කහ නළතු කන්න ඵෆලු..” “පුදුභ දරුනක්නන.... පුනේ ඔඹහ දළන් කන්න.. අක්කට නනභ කෆභ එකක් අපි අයින් කරහ.. නගදය ගිහින් ඒක අක්කට නදන්න..” ඔවුන්නේ නඳරැේතඹ භත භභ කටක් නදකක් ගිර දභහ ඳනකට විමි. නකොනවේනදෝ සිට ඳළමිණි ඳුන් ටරප්ඳන් තසිභක් භහ අත තළබීඹ. ඔහුනේ අතින් මුලින්භ භට දුන්නන් භහ කදේ කෆභට ප්රිදඹ කර නදඹක් වීභ පුදුභ වගතඹ. භහ එඹ කන නතක් ඔහු භහ අබිඹ හි ඵරහ උන්නන්ඹ. “ඇයි වළභදහභ කව ඳහටභ අඳින්නන..? භභ දළක්ක දස තුනන්භ ඔඹහ හිටිනඹ කවඳහට ඇනගනනන..” ඔහු එඹ එතයම් තදින් සිහි තඵහනගන උන්නහද..? භභ පුදුභ විමි. “භභ හගය එක්ක ඔඹහරනග නගදය ඇවිේ ගිඹහට කභක් නළද්ද..?” ඔහු නළත ඇසුනේඹ. භහ මුහුනණ් සිහින් වරැල්රක් ඇදී භළකී ගිනේඹ. ඉදින් භනේ පිළිතුය ඔහු අනුභහන කයන්නට ඇත. එනේ නනොවුනේ ඒ නනතු අභිඹ නදොඩන්නට භට දන් අභතක තිබිණි. “භං නම් තයං වදිසසිනඹ දුනගන ආන ඔඹහ ඵරන්න නංගි. චනඹක් වරි කතහ කයන්නනකො..” ඒ ඉල්ලීභ භවහ දුක්ඵය එකකි. ඒ වඬට භසිත දළවී ගිනේඹ.

“අයිඹහ නගදය එන්න... අපි කතහ කයමු..” එඹ භහ සිතහ භතහ කියූක් නනොනේ.. නමුේ එදන් පිටවිඹ. අප්ඳච්චිනේ පුංචි නදෝණිනේ මුවින් පිටව දන් ඵයඳතර ළඩිදළයි නනොදනිමි. ඳුන් භවේ දඹහඵය ඇකින් භනද ඵරහ උන්නන්ඹ. භංගල්රඹ පිළිඵ නඵොනවෝ කරුනු කහයණහ තින්දු කයනගන අපි හගය අයිඹරහනේ නිසින් පිටවීමු. භසිත කළශමූ ඒ නොඳුරු නඹෞනඹහට භභ සිනවකින් මු දුනිමි. “දළනුයි භනේ හිතට ළනසීභක් දළනුනණ.” ෆන් රිඹ ඳහයට දළම ළනින් අම්භනේ සිනේ ව ළවළල්ලු පිට විඹ. ඔවුන් නිට එන භග දිගටභ ඒ පිළිඵ කතහ කයමින් ආද භභ වීදුරුකට ඵය දී අවස කුට නනේ නඹොභහ උන්නනමි. අඳ හගය අයිඹරහනේ නිට නගොස ආ දහ ඳටන් ඳවුල් නදනක්භ ඥහතී පිරි භංගල්නරට රහි රහිනේ සදහනම් න්නට විඹ. හගය අයිඹහ වුද නිතය ඳළමිණ අක්කහ භඟ කතහඵව කයන්නට නඳශඹුනන්ඹ. නනදහ භහ තුරුල් කයනගන කහරඹ නගහ දළම ඈ හගය අයිඹහට ශංවීභ සිතට දයහ ගළනීභට නනොවළකි තයම්ඹ. භහ සිතින් තනි වී උන්නද ඈ කිසිදහ භට නනසකභක් නකරුහ නනොනේ. එනේ වුද හි යවනේ වඬහ ළශපුණ තයභ ඈ නනොදනී. එක් දිනක් අප්ඳච්චීට දුයකථන ඇභතුභක් දුන් හගය අයිඹහ අඳ කළටු ඳන්ල් ඹහභට අප්ඳච්චීනගන් අය ඳළතුනේඹ. අම්භහ භඟද හකච්ඡහ කශ ඔහු ඊට අය නදද්දී අක්කනේ මුනේ භන්දසමිතිඹක් ඇඳුනි. “නරොකු පුනේ.. ඒ ශභඹහ ත ඳළඹකින් විතය ඒවි.. භල් එනවභ කඩහනගන නංගි එක්ක රෆසති නන්න..”

එනේ කී අප්ඳච්චී අක්කහට රං ත ත නභොනනදෝ කීනේඹ. නමුේ ඈතට වී උන් භට කිසික් ඳළවළදිලි ඇසුනන් නළත. අක්කහ අඳ නදනදනහටභ සුදු ඇඳුම් භදිද්දී භභ නේළල් ට්ටිඹ රැනගන ේත ඳවශට ගිනඹමි. “අප්නප් සුදු නබ්බි දළක්ක කල්.. නම් නකොනවද භල් ට්ටිඹක් අයනගන දුන්නන..?” ේනේ ළඩ කයමින් උන් භළදිවිනේ කහන්තහන්නගන් අනඹක් භහ දළක ඇසුහඹ. “අයලිඹ භල් ටිකක් කඩහගන්න ඹන නළන්නද..” ඈ වහ සුවද සිනහසුන භහ එතනින් ඳවශට ඹද්දීභ ඈ නළත කතහ කරහඹ. “නබ්බිරහ ඳන්ල් ඹන්නනයි..?” “ඔේ..” “නබ්බි ට්ටිඹ දීරහ ඹන්න.. අපි කඩරහ නගනේ නදන්නං..” කදේ අඳ ඳවුරට රළදි කරුණහඵය ඔවුන් එභ යහජකහරිඹ බහයනගන භහ නිදවස කරව. ඉතින් ට්ටිඹ ඔවුනට බහය දී හිස අතින්භ භභ නිට දු ගිනඹමි. “නකෝ පුනේ භල්..?” නගට නගොඩ ද්දීභ භනද නවොඳින් ඵළල අම්භහ විභසුහඹ.

“සුභනහ නළන්දහ භල් කඩන් එන්නං කිඹරහ භට ඹන්න කිේහ..” “අනන් වරිභ නවො මිනිසසු.. කදහේ නදඹක් කිඹනකල් ඉන්නන නෆ.. නවොඹරහ ඵරරහ කයනහ මික..” අක්කහ භඟ නදොශ ඳහයට ගිඹ භහ ළන්දෆ නනොතකහ දිඹ නෆනමි. ඳසු සුදු ඳළවළති ඇඳුමින් ළයනද්දී භට ඳුන් කියූක් සිහිවුණි. වළභදහභ ඇයි කව ඳහට අඳින්නන.. ? ඹනුනන් එදහ හගය අයිඹරනේ නිනේදී ඳන නතක් ඔහු භහ දළක තිබුනණ් එකභ ඳළවළ ඇඳුනභනි. ඉතින් අද ඔහු දුටුනෝතින් කුභක් කිඹයිද..? භහ රැනගන ගිඹ ට්ටිඹට කව අයලිඹ භල්ද තේ ඵෆගඹක සුදු භල්ද පුයහ නම්ඹ භත තඵහ තිබුණි. ඒ දළක ේනේ සිටින අහිංක මිනිසුන් ගළන භසිතට අනුකම්ඳහක් දළනනන්නට විඹ. නතල් , වඳුන්කරු, ඳවන්තිය ආදිඹ දළම ඵෆගඹක් ද ඒ අලින්භ තළබ භභ හගය අයිඹහ එනනතක් ආලින්දනේ ව නේළල් පුටුනේ ඉගතිමි. නමුේ ගුරු ඳහය දිනේ සිනහ සිසි එමින් උන්නන් හඟය අයිඹහ නනො නේණු අක්කහඹ. “භං ඒේ ඵළලු කවුද නම් හිභ කුභරි කිඹර..” ඈ නිට නගොඩවනේ එනේ කිඹමින්ඹ. “නේණුේ නරහටභ එන නන්ද..?” නි තුශ සිටි අක්කහ ඇනේ කටවඬ ඇසී තයභක් උස වඬින් අද්දී නේණු අක්කහ භහ ශඟින් හිගේතහඹ. “නභොකක්ද සුද නරහටභ එන කතහ.. ? ඔඹහරහ භශ නගදයකේ ඹන්නද..?” භනේ සුදු ඇඳුභ නද ඕනෆකමින් ඵරහ අද්දී භට සිනව නළගුණි.

“හගය අයිඹ එනලු අපි නදන්න ඳන්ල් එක්ක ඹන්න..” “හගය අයිඹ විතයද..?” “දන්නෆ.....” අක්කහ ඳළමිණ නේනු අක්කහ ශඟින්භ හිගේතහඹ. “නේණුේ එනද අපිේනතක්ක ඳන්ල් ඹන්න..?” “කවුද.. හගය අයිඹ විතයද එන්නන..?” ඈ ඔඹ ඇසුනේ භට දළනගළනීභට ඕනෆ කය තිබ කහයණඹයි.. “නෆ.. ඳුන් භල්ලිේ එයි..” “අනඳෝ එනවනං ඵෆ.. එතනකොට භඵයතහඹ බිනනහ.. දළන් ගණ පයණඹ වරිනන්..” “නභොන කිඹනද භංදහ..” “කම්භළලිකභට නභොන වරි කිඹන්න තභයි ඵං ආන.. ඒේ දළන් ඵෆනන.. භභ ගිහින් නන දක එන්නං..” අඳ සිනවහ ගන්හ ඈ ඹන්න ගිඹහඹ. හගය අයිඹහ වහ ඳුන් ඳළමිණිනේ තේ විනහඩි දවඹකට ඳභණ ඳසුඹ. සුදු ඳළවළ ටී ේට් එකක් ඇ උන් ඳුන් හවනනඹන් නනොඵළ සුළු නේරහක් භනද ඵරහ උන්නන්ඹ. භභ බිභ ඵරහ ගතිමි. “එන්න නගට..”

භහ නිවඬ උන් තළන අක්කහ ඔවුනට ආයහධනහ කශහඹ. “ගිහින් එන ගභන් එන්නං.. දළන් ඔඹහරහ රෆසතිනං ඹමු..” අක්කහ භල් ඵෆගඹ අතට ගනිද්දී භභ කව අයලිඹ භල් ට්ටිඹ ඳභණක් නදෝතට නගන මිදුරට ඵළසිමි. අම්භහේ අප්ඳච්චීේ අඳ නද ඳවන් වළඟුමින් ඵරහ හිඳිද්දී හගය අයිඹහ ෆන් රිඹ වයහ ගේනේඹ. “අක්කහ ඉසයහින් නගින්න..” ඳුන් ඉදිරිඳ අසුන අක්කහට ඳෆනේඹ. නමුේ ඈ එඹට නළගුනන් නළත. “භභයි නංගියි පිටිඳසනන් නගින්නං..” ඈ භනද ඵරහ අහිංක ඳළසුහඹ. “නගින්න අභහ.. ඳයක්කු නනහ..” හගය අයිඹහ ඉදිරිඳ නදොය විෘත කය දී අක්කහට කිඹද්දී භභ නිවඬභ ඳසුඳට නළගුනණමි. ඳුන්ද භනේ එවහ ඳසින් ඉ ගනිද්දී අක්කහ සුසුභක් නවරහ ඉදිරිඳ අසුනට නගොඩ විඹ. “අද සුදු ඇරහ කව භල් ට්ටිඹක් අයනගන නන්ද..?” ගුරු ඳහය දිනේ හවනඹ ඇදී ඹද්දී භනදට ඵය ව ඳුන් කීනේඹ. භභ ඒ මුහුණ නද ඇස නකොණකින් ඵළලිමි. “ඇයි නම් වස නරහ නෆන..?” ළභදහ නභන් ඔහු අභිඹ භහ නගොළු වී උන්නනමි. සියුම් විරවුන් සුක් භහ සිත ටහ යන්නට විඹ. අක්කහේ හගය අයිඹහේ කතහට ළටී උන්ව. ඉතින් භහ දෆස දල්හ ඒ තරු නනේ නද නවොඳින් ඵළලුනමි.

“අපි කතහ නනොකය ඉමු.. සිනහ නනොවී ඉමු ටික දක්... අපි දෆසින් දෆට ශං ඵරන් ඉමු එක නභොනවොතක්.... කල්ඳඹක් නේ දළනන්වී..//” භනේ දෆස නදභ ඵරහනගන ඔහු ඒ ඳදළර නොඳුරු ගහඹනහ කනශේඹ. භභ දළවළනකට භ ළදී නභන් සිතුවිලි අතය තනිවී උනිමි. “ඳුන්ට රසනට සිංදු කිඹන්න පුළුන් නන්ද හගය..?” අක්කහ ඳසුඳ වළරී ඳද්දී භහ තිගළසසී ගිනේඹ. යදක් කය වසු ව කරක නභන් නනොන්සුන් සිතිවිලි මුදහඹක් සිත හ ඳළතිනයද්දී භභ ඒ දෆසින් මිදුනනමි. “මිනිවහ ඔනවොභ හිටිඹට නගොඩක් ළඩ රට දක්යි..” ඒ නභොනහදළයි කිඹහ ඔහු කීනේේ අඳ ඇසුනේේ නළත. කන්නද ඳන්රට හවනඹ දභනතුරුභ භහ ඒ ගී ළල් සිතින් ප්රිතියහඹ කනශමි. හභහන්ඹ තිනේ දිනක ස රු ව නිහනදෝ ඳන්නල් නනඟ උන්නන් අතනරොසකි. අඳ නනයප්පු ෆන්රිඹ තුශභ තඵහ ඉන් ඵළ ගතිමු. හගය අයිඹහ අක්කනේ අතනගන අඳට ඉසය විඹ. භභ ඳුන් වහ භහන්තය අඩි තඵහ ඒ ඳසුඳ ඇදුනනමි. “එකභ භගක පිඹය භළන ඹන්නයි.. එකභ බිභක නනළලි ඳළටනරන්නයි..”

ඔහු නළතේ භහ න් අද්දය ගීඹක් මුමුණන්නට ගේනේඹ. භභ තයටු ඵළල්නභන් ඔහු නද ඵළලිමි. ඒ ගී වඬ වහ නතය විඹ. “ඇයි..?” “ඇයි කිඹර අවන්නන.. ඳන්නල් ඉනගන සිංදු කිඹනද..?” “නොරි..” එදන් පිටවනේ භවහ දුකකිනි. ඒ ඇසී දුක් ගේනේ භනේ වදතඹ. අඳ නිවඬභ භල් පජහ කය භන්දනහභහන කශ අතය ඳුන් භනද නිකභටේ ඵළලුහ නනොනේ. භභ නතල් ඳවන් තිය රැනගන ඳවන් ළට අද්දයට ගිනඹමි. අක්කහ හගය අයිඹහ භග නඵෝ මිඳු අබිඹ ළලි භළුනේ ඉගේතහඹ. ඳවන් දල්ද්දී ඇසුනු දිගු සුසුම් වඬකට භහ දළවළන බිඳී ගිනේඹ. නනේ වයහ ඵරද්දී ඳුන් භහ ශඟ හි ඳවන් ළට නද ඵරහ සිටිනේඹ. ඒ අහිංක මනණ් අඬක් ඳවන් ආනරෝකඹට කව ඳළවළ ගළන්වී තිබිණි. අක්කහ වහ හගය අයිඹහ නඳනනන භහනනේ වුද ඔවුන් උන්නන් නනභ කතහඵවකඹ. ඉතින් ඳවන් දල්හ අහනනේ භහ කන්නද් ඵෆවුභ නඳනදට මුහුණ රහ ගල් තරහනේ ඉගතිමි. ඳුන්ද කතහ ඵවකින් නතොයභ ඳළමිණ භහ ශඟ ඉගේනේඹ. “වළභදහභ ඔනවොභ නගොලුනරහ නේ ඉන්නන ඇයි නංගි.. ? ඔඹහනග කටවඬ අවන්න ආයි.. නභොනහ වරි කිඹන්නනකො..” ඔහු භහ අභිඹ ආඹහචනහ කයද්දී භභ ඒ මණට එබී ඵළලුනමි. ඒ දෆනේ වනේ ආදයඹ මි අන් කිසික් නනොනේ. “ඔඹහ දන්නද සුද.. භං පුංචි කහනර ඉරහ නවොඹපු රඳඹක් තිබුණහ. භට හීනනනුේ නඳනුන රසන ඇස නදකක් තිබුණහ.. ඒ ඇස කදහ වරි

භට මුණ ගළහුනණ නළේනම් භං ආදනේ කයන්නෆ කිඹරහ හිතහනගන හිටිනඹ..” ඈත කඳු ඹහඹට නනේ නඹොභහ ඳුන් ඳද්දී භහ භවේ ඕන කමින් ඊට න් දුනනමි. “අවුරුදු විසි නදකක් නනකල්භ ඒ හුයතල් ඇස නදක භට මුණගළහුනණභ නෆ නංගි.. ඔඹහ කිේට පිළිගන්න එකක් නෆ , භං නකොල්නරක් වුණේ නකල්නරො ආදනේ ඉල්රනගන භනේ ඳසනන් එනහ..” ඔහු එනේ කීහට එඹ පිළිගත නනොවළකි කරුණක් නනොනේ. නකල්නරක් ඳතන සිඹළු ගුණහංගඹන් කඩම් රුක් වහ නොඳුරු ඇස නදකක් ඔහු තු ඇේනේඹ. ඉතිං ඔහුනේ ආදයඹ ඳළතීනම් අරුභඹක් නළත. “ඔඹහ අවනගනද ඉන්නන..?” “ඔේ අයිඹහ කිඹන්න..” “ඉතිං භං නවොඹපු ඒ රනඳ, ඒ රසන ඇස භට වම්ඵ උනහ. භහ පිසසු ට්ටපු රසන කව කිරිල්ලිඹක් ශඟ ඒ වළභනද්භ තිබුණහ..” කුභක්නදෝ නවේතුක් නිහ ඇති ව බිඹකින් භහ නේරහ ගිනේඹ. නදනනත කඳුළින් ළසී ඹද්දී ඈත කඳු ඹහඹ භභ දෆසින් අල්හ ගතිමි. ඳුන් ඉ උන් තළනින් ඉසසී භනදට තේ ශං විඹ. අට අඩ අඳුය , නොඳුරු ටපිටහ, ඳන්ල් බිනම් ඳවන් සු භහ නනසභ නරෝකඹක් කයහ කළන්දහ ඹමින් තිබිණි. ඳුන් භහ මුහුණට නළඹුරු විඹ. “ඒ නකනහ කවුද කිඹර කිඹන්නභ ඕනනද නංගි..? ඔඹහට දළනනන්නන නළද්ද..?”

ඈත නරෝකඹකින් ආ වඬක් නර ඔහු කී දෆ නට ඳතිත විඹ. ඇස පිඹල්නල් ළනටන්නට ඵරහ උන් කඳුළු කළට නදක කම්මුල් නතභහනගන ගරහ ඹද්දී භභ ඒ ඇස නදක නද ඵළලුනමි. “අඬන්න එඳහ සුදු නංගි.. ඔඹහ අඬරහ භහ අඬන්න එඳහ..” අඬන්න එඳහ කීද , ඒ දෆනේ දළනටභ කඳුළුඹ. එනද ඵළලිඹ නනොවළකි භහ දණහිස භත මුහුණ ඔඵහ ගතිමි. ඳුන් ඉතහ භෘදු නර භහ හි පිරිභළදීඹ. නඵෝ භළුනේ උන් අක්කරහ අඳ නද ඵරහ සිටිතළයි ඹන වළඟීභ භහ සිත නනොන්සුන් කනශේඹ. නමුේ ඒ ආදයණීඹ ඳවසින් මිදීනම් නරෝබකමින් භහ නනොනල්වී උනිමි. “භනේ හිත ඔඹහට පුදුභ තයම් ආදනේ කයන නංගි.. භටේ හිතහගන්න ඵළරි තයම්.. නරහකට භට පිසසු නේ..” ඔහුනේ ඳපුතුනේ හි නවොහ ඉකිබි වළඬීභට භට ඇළසි විඹ. නමුේ භහ දයහ උනිමි. භහ සිනේ ආදයඹ නදෝය ගරහ ඹද්දී එඹ ඳහ ගත නනොවළකි අයණ උනනමි. “ඉතිං භට ආදනයයි කිඹර කිඹන්නන නළද්ද යේතයං..?” භභ තභේ හි ඳවේ කයගේ ගභන්ඹ. හි ඔහ ඵළලුනේ නම් ඔහු භසිනේ ඇති ආදයඹ නදනනතින් විනිවිද දකිනු ඇත. “ඔලු උසරහ භං දිවහ එක ඳහයක් ඵරන්න නංගි... ප්ලීස......” ඉතිං භහ කීකරු වනඹමි. “ඔඹ ඇසර තිනඹන්නන ආදයඹ කිඹරහ භං දන්නහ ඵඵහ.. ඒේ භං ඒක ඔඹහනග කටින්භ අවන්න ආයි..”

එතයම් වඳන්කභක් කිරීභට තයම් භනේ පුංචි සිත එඩිතය වනේ නළත. ආදයඹ නිහ සිත අඟ ඹද්දී භහ ඳුන්නේ අත තදට අල්හ ගතිමි. “අපි දළන් ඹමුද..?” අඳ ශඟට ඳළමිණ හගය අයිඹහ විභද්දී තිගළසසුණු භහ ඳුන්නේ අත මුදහ වළරිනඹමි. අක්කහ භදක් ඈත සිට නතේ ව නදනනතින් අඳ නද ඵරහ උන්නන්ඹ. භහ නභන්භ ඈද වඬහ ඇති නඹකි. සිනේ ව නුහුරු වළඟුභ වහ රළජ්ජහ නිහ අක්කහ නද නකලින් ඵළලීභට භට නනොවළකි විඹ. හගය අයිඹහද සිඹල්ර ටවහනගන නනක් නනොඳනන්හ උන්නන්ඹ. ඉතිං සුදු ඇඳුමින් ළයසී දිඹ නහ ළදළවළ සිතින් ඳන්ල් ඳළමිණි භහ ඉන් පිටනද්දී ඳුන්නේ නඳම්තිඹ වී ඒ අතළගිලි අතය නලී උන්නනමි. ඒ විල් උයහිනේ හි නවොහනගන නිට න නතක් ඳළමිණි භභ ෆන් රිඹ ේනේ නතය කශ ළනින් නදොය වළය ඉන් ඵළ ගතිමි. අම්භහ , අප්ඳච්චී අඳ එන නඳයභග ඵරහ උන්ව. ඒ කිසිනක් නද නකලින් නනොඵළල භහ දිනගොස නයත වනේ කහභයනේ ඇ භතඹ. ඳවශ භහරනේ ඔවුන් කතහ කයන වඬද ෆන් රිඹ පිට ඹන වඬද ඇසී ටික නේරහකින් අක්කහ කහභයඹට ඇතුල් විඹ. භභ නකොට්ටනේ මුහුණ ඟහ ගතිමි. භහ ශඟින් ඉගේ ඈ භහ හි නමින් පිරිභළද්දහඹ. සිනේ සියවී තිබ වළඟුභන් සිඹල්ර ඉකිබිඳුභක් පිටනද්දී භභ අක්කහට තුරුලු වනඹමි. “අඬන්න එඳහ නංගි.. ඳුන් නයක ශභනඹක් නනනභයි..” භභ පුදුභ ව නනතින් ඈ නද ඵළලුනමි. ඒ දෆනේ වනේ ආදයණිඹ භවකි. ඳහනරන් මුනගන භහ කිහිඳඹක් ගතනද්දි ඳුන්නේ ආදයඹට නතු භහ ළවළල්ලුනන් කල් නගේනමි. විබහග ප්රුතිපර නිකුේ ව ඵට ආයංචිඹක් රළබුනන් ඒ අතනේඹ.

“නංගි ඔඹහනග විබහග අංනක දීරහ ඉන්ටේනනට් එනකන් ප්ය තිපර ඵරමු..” ප්රුෘේති ඇස ළනින් භටේ ඩහ ඉක්භන් වනේ අක්කහඹ. නමුේ භහ න්සුන් ඳහල් ඇඳුමින් ළයසුනණමි.

“භං ඉසනකෝනර ගිහින් ඵරන්නම්..” “භහේ එන්නං.. ඹමු..” ඈ දඩිබිඩිනේ වළ ඳළශ ගේතහඹ. අම්භහටේ අප්ඳච්චීටේ දණ ගහ ළ භභ අක්කහ භඟ මිදුරට ඵළසනමි. “ඔඹහ නවොටභ ඳහස නරහ කිඹර භභ දන්න සුද.. ඒේ ප්ය තිපර ඵරනකන් භට ඉසුභක් නෆ..” භග දිගට කීඳ තහක්භ අක්කහ එදන් ඳළසුහඹ. භභ කිසිේ නනොකිඹහ ඵහලිකහනේ විල් පිවිසුම් නදොයටුනන් ඇතුළු වනඹමි. භහ මිතුරිඹන් ව නනඹෝමි , ගිම්වහනි වහ චතුරිකහ ඳළමිණ භහ ටකය ේතතහඹ. “අනප් සුබඳළතුම් තර.. අන්න ප්රිවන්සිඳල් භළඩම් උමට එන්න කිේහ..” ඔවුන් සුබ ඳළතුහට භහ තභ ප්යභතිපර දළන උන්නන් නළත. “භං ඳහස නරහද චත..?” චතුරිකහනේ දෆතින් අල්රහ භහ අද්දී ඔවුන් පුදුභ වී භනද ඵළලීඹ. “ඳහස නරහද..? ඇයි උම තහභ රිහල්ට් එක දන්නළද්ද..?”

“නෆ..” “එනවනං අපි කිඹන එක වරි නෆනන.. උමභ ගිහින් ඵරඳං.. අන්න නනෝටිස නඵෝේ එනක් දහරහ තිනඹන..” භභ ඔවුන් අතෆය එනදට පිඹභන් කනශමි. ප්ය තිපර ඵළලීභට ඳළමිණි ඵහලිකහවිඹන් නඵොනවෝභඹක් අතරින් භභ විබහග අංකඹ නොඹහ ගතිමි. භධ්ඹකභ ඳශහනේ ප්රිථභඹහ නරේ රංකහනන්භ ඳසනනිඹහ නරේ භහ උස නඳශ විබහගඹ භේ ඇත. දෆට කඳුළු නළනගද්දී භභ අක්කහ ශඟට දි ගිනඹමි. ඒ න විටේ මිතුරිඹන්නගන් භහනේ ප්ේතිපරඹ දළන උන් ඈ භහ ළශ ගේතහඹ. ඳහල් මිතුරිඹන් නඵොනවෝභඹක් භහ ටකය සුබ ඳළතුහඹ. “ගිහින් භළඩම් වම්ඵනරහ නයන් තර.. ඳසන කතහකයන්න ඵළරිඹෆ..” ඔවුන් භහ පිරිනන් මුදහ කහේඹහරඹට ඹළේහඹ. භහ දුටු විදුවල්ඳතිතුමිඹ සිනහ පිරි මුහුණින් නළගී සිටිද්දී භභ ඇඹට දණ බිභ ගහ ළන්නදමි. “බුදු යණයි පුනේ.. නළගිටින්න.. ඔඹහ අනප් ඉසනකෝනර විතයක් නනනභයි, මුළු ඳශහතටභ ආඩම්ඵයඹක්..” ඈ භනේ අත මුදහ නනොවළයභ ඳළසුහඹ. සිනේ තුට ළඩිකභටභ කතහ කිරීභට දන් මුග නළගුනණ් නළත. “ඉනගනීභයි, ගුණඹවඳේකභයි, රසනයි එක් නකනනකුට පිහිටන්නන ඉතහභ කශහතුයකින්.. ඒ අතින් ඔඹහ හනහන්තයි..”

කහේඹහැසරනේ නදොය අර උන් අක්කහද ඇඹ ඇතුශට කළනේහඹ. මීට ය වඹකට නඳය නම් විදුවල්ඳතිනිඹ ඹටනේභ ඳහනරන් මුගේ අක්කහද විදුවල්ඳතිතුමිඹට ළ ඳනකට විඹ. “ඔන්න නංගිඹහ මුළු ඳශහනතභ හේථහක් තිඹර.. නප්යහනදණිඹ කළම්ඳස එකටභ ඵඹ නළතු ඹන්න පුළුන්..” භටේ ඩහ තුටින් එඹ අහ සිටි අක්කහ භනේ අත තදින් මිරිකහ ගේතහඹ. භට ළඩිපුයභ අලසඹන තිබුනණ් එතනින් මිදී නිට දු නගොස අම්භහටේ, අප්ඳච්චීටේ නම් ආයංචිඹ රඵහ දීභටඹ. නභඹ අහ ඳුන් කුභන ප්යනතිචහයඹක් දක්නු ඇේද.. ? විදුවල්ඳතිතුමිඹනගන් මුනගන පිටතට ඳළමිණි ළනින් භහ අක්කහනේ අතින් ඇදනගන ඳහල් නේට්ටුනන් පිටතට ඳළමිණිනඹමි. අක්කහ වහ අත දභහ ේරීැවිරඹක් නතය කය ගේතහඹ. අතයභගදී ඵළගේ ඇඹ නළත ේරීතවිරඹට නගොඩවනේ විලහර නචොක්රට් එකක් වහ බිසකට් ඳළකට් කීඳඹක් රැනගනඹ. අඳ නදනදනහ නිට ඹද්දී අම්භහේ, අප්ඳච්චීේ මිදුනල් ඵරහ උන්ව. භභ දෆට නළගුණු කඳුළු තදකයනගන ඔවුනට ළ ළනටද්දී අක්කහ මුදල් නගහ ේරීණවිරඹ පිට කය වළරිඹහඹ. “නකොනවොභද පුනේ ප්රිතිපර..? භනේ පුතහ ඳහස නන්ද..?” භහ තුරුශට ගේ අප්ඳච්චී ආදයනඹන් අද්දී භභ ඔේ කිඹහ හි ළලුනමි. “නිකම්භ ඳහස නනනභයි අප්ඳච්චී.. සුදට ඒ වතයක්.. භධ්ඹ භ ඳශහනතන්භ ඳශනනිඹහ.. මුළු රංකහනන්භ අනප් සුද ඳසනනිඹහ..” කිසිදහ කිසිභ ප්යහලසනඹක් කයදයඹක් වමුනේ කඳුශක් නවෝ නනොරන අප්ඳච්චීනේ නදනනතින් කඳුළු ළල් ළනටද්දී වඬමින් ඳළමිණි අම්භහද අනනක් ඳසින් භහ තුරුළු කය ගේතහඹ.

ඉතින් එදින න්ධ්ඹහැ නේ අඳ නිනේ නේ ඳළන් ංේයණවඹක් සදහනම් කර අප්ඳච්චී ේනේ ළඩකයන සිඹළු නදනහටභ ඒ වහ ආයහධනහ කනශේඹ. ඳුන් , හගය අයිඹහ වහ නේණු අක්කහද අනහයහධිතභ ඊට වබහගී වනේ භට සුබඳළතීභට ඳළමිණ සිටි නිහනනි. ඳුන් වහ හගය අයිඹහ අඳ තිනදනහ මිදුනල් පුටු තඵහ තුටු හමිචිනේ නඹදී සිටිනඹමු. ඒ සිඹළු නදනහභ ඊේසඹහැ නන් නතොය අංකභ භහ පිළිඵ තුටු ව ග භභ දනිමි. භහ ඳුන් භග ම්ඵන්ධ වීභ ගළන නේණු අක්කහ අනප් අක්කහ තයභටභ තුටු විඹ. “සුද.. නභනවභ නක්ක් කෆල්රක් දීරහ නේප් නන්න ඵෆ.. අපිට නවො ඳහටිඹක් ඕන..” නේණු අක්කහ වළනභෝනගභ මුහුණු ඵරහ සිඹ ඉල්ලීභ ප්යකහලඹට ඳේකරහඹ. “ඒක වරි ළඩක්නන.. භභ නභච්චය අභහරුනන් ඳහඩම් කයර ඳහස උනහට ඔඹහරහ එඳළයි භට ඳහටිඹක් නදන්න..” “ඔන්න නංගි උභට නවොභ තෆේග දීර තිනඹන්නන භං.. භනගන් නන මුකුේ ඉල්රන්නනඳහ..” හගය අයිඹහ ඳද්දී අක්කහ පුදුභ ව මුහුණින් කතහ භළදට ඳළන්නහඹ. “ඔඹහ නභොකක්ද අනප් සුදට දීපු ඔඹ තයම් ටින තෆේග..?” “ඇයි භං සුදට භනහරනඹක් නගදයටභ නගනේ දුන්නන.. ඒ භදිද..?” ඳුන් සිනහසුන නදනනතින් භනද ඵළලුනේඹ. එදහ නභන් අදේ භහ ඒ සිනහ නද ශීකෘත ඵරහ උනිමි.

භනේ ප්නයතිපර අගඹ කිරීභ වහ ඳහනරන් විනලේ උේඹක් සදහනම් කය භට ඳණිවුඩඹක් එහ තිබිණි. නළත යක් ඳහල් මිතුරිඹන් මුණ ගළනන තුටට භභ ඉතහ කළභළේනතන් ඊට සදහනම් වුනණමි. භහ භඟ ඳළමිණිභට ඵනරන්භ සදහනම් ව අක්කහේ නිනේ දභහ භහ තනිඹභ ඳළමිණිනේ ආදයණිඹ විදුවල් බිනම් නවෝයහ කිහිඳඹක් නිදවනේ ගත කිරීභට අළසි ව වන්දහභඹ. කළයලි ගළසුණු නකටි නකොණ්ඩ කයල් නදක ඳද්දමින් ඳහල් ඵෆගඹක් කයරහනගන ගුරු ඳහය දිනේ දි ගිඹ භහ භව ඳහයට නගොඩනද්දී උස ට්නේගල් ඵයිසිකරඹ භත හි ඳුන් භග ඵරහ උන්නන්ඹ. අනේරහනේ මුණ ගළසුණු පුදුභඹේ තුටේ මිලසය ව වළඟුමින් භහ කළශඹී ගිනේඹ. භභ උන් තළනභ නතය ඵරහ හිඳිද්දී ඳුන් ඵයිසිකරනඹන් ඵළ ආනේඹ. “නභොකද නම් නවොල්භනක් දළකර නේ ඵඹනරහ..?” “ඔඹහ කවුරු එනකල්ද නභතන ඉන්නන..?” භභ ඒ මුහුණට එබී ඇසුනමි. ඔහු නොඳුරු සිනහක් ඳහ භහ අත අල්රහ ගේතහඹ. “නන කවුරු එනකල්ද ඉතිං.. භනේ කව කිරිල්ලි එනකං මික්..” “භභ දළන් නභතනට එන කිඹර අයිඹහ නකොනවොභද දන්නන..?” ඳහනරන් එන්න කී ග ඔහුට භහ නනොකිඹහ උන් නිහ නම් ඳළමිණිභ ළඵෆටභ පුදුභඹකි. “ඔඹහ ඉතිං භට මුකුේ කිඹන්නෆනන.. භට අභහ අක්කහ නකෝල් කයර කිේ ඔඹහ තනිඹභ ඉසනකෝනර ඹන්න වදන , ගිහින් ඇයරන්න කිඹර.. ඒකයි භං ආන..”

භනේ ආදයණිඹ අක්කහ පිළිඵ අළුේභ නරංගතුකභක් සිනේ නකොණක ඉඳනදද්දී ඳුන් ට්නේ ල් ඵයිසිකරඹ ඳණ ගන්හ භහ ශඟට රැනගන ආනේඹ. “ආ.. නම් නවල්භට් එක දහගන්න.. භං ඉසනකෝනර ශඟින් ඵසන්නං..” කළු ඳළවළ නවල්භට් එක අතට දී ඔහු කීද කිසිදහ නකොල්නරක් භග නභනේ ගභන් කය නනොභළති භහ සිත ඊට එඩිතය වනේ නළත. අනික නම් ඹන්නන් ඵහලිකහටඹ. ඉතිං ඔහු භග නගොස එතනින් ඵසින්නට තයම් භට දිරිඹක් නනොවුණි. “ඇයි භං එක්ක ඹන්න ඵඹද..? ඔඹහනග තහේතහ තයභටභ භහ විලසහ කයන්න නංගි.. භනගන් කදහේ ඔඹහට ළරැද්දක් නන්නළ..” එනේ කී ඔහුභ නවල්භටඹ භට ඳළශඳුනේඹ. භභ නිවඬභ ඵයිසිකරනේ අසුන්නගන ඵෆගඹ තුරුල් කයගතිමි. “ඕක අල්රනගන වරිඹන්නෆ ශභනඹො.. ළනටන්නන නළතු ඹන්න ඕනනනං භහ අල්රගන්න..” ඔහු සිනහසී කිඹද්දී ඵයිසිකල් ගභනට ආධුනිකනඹක් ව භහ ඒ උයහි තද නකොට අල්හ ගිතිමි. ඵහලිකහනේ පිවිසුම් නදොයට භදක් ඔබ්නඵන් ඵයිසිකරනඹන් ඵළ ගේ භහ ඳුන්ට ඹන්න කීනමි. “කභක් නෆ.. භං ඔඹහ එනකල් නභතන ඉන්නං..” “අනන් අයිඹහ.. භං ඳයක්කු නයි.. නරහක් කිඹන්න ඵෆ.. ඒ නිහ ඔඹහ ඹන්න.. ප්ලීස.....” “වරි.. වරි.. ඔඹහ ඇතුශට ගිඹහභ භං ඹන්නං..”

ඳුන්නගන් භට රළබුණු ආදයඹ නරහකට දයහ ගළනීභට අසීරු තයම් විඹ. ඔහු ඒ තයභටභ භට ආදයඹ කනශේඹ. භහ පිළිඵ නොඹහ ඵළලුනේඹ. නේට්ටු ශඟටභ නගොස ආඳසු වළරී ඵරද්දීේ ඳුන් හි ඇරකය නගන ඇ පිඹ නනොනවරහ ඵරහ උන්නන්ඹ. “පුවස...... පිසසු වළනදන තර.. කවුද ඵං ඒ ෆිල්ම් සටහේ..?” භනේ අතක නළුනු නනඹෝමි දෆස නටහ ඇසුනේ ඳුන් ගළනඹ. “නභොන..?” “ඇයි ඵං.. දළන් උමට දඬු නභොණය ඹන්තනයන් නගනේ ඇයලුන.. අන්න ඌ..” ඈ එඹ ඇස තහරඹට භට සිනහ නළගුණි. ඉසය දස රද පිරිමි පුළුටේ නනෝ නනොව ඵහලිකහට ඳළමිනණන ලියුම් කහයඹහ නදද ඕනෆකමින් ඵළලීභට නකල්රන් පුරුදු සිටිඹව. තභ ඒ පුරුදු භළකී නළතුහ නේඹ. “ඒ ඳුන් අයිඹහ..” භභ ළඩි ගණන් නනොනගන ඕනට එඳහට කීනමි. “ම්...... ඳුන් සුක් නම් ආහ තභයි..” ඈ භනේ අනේ එල්ලී කිඹමින් ක්රීඩහ පිටිඹ නදට ගිඹහඹ. ඳහර නට්භ යමින් ජහතික නකොඩිඹ වහ ඳහල් නකොඩිඹ සදහනම් කය විලහර උේඹකට ඔවුන් ළයසී උන්ව. ළභදහ ප්යලධහන රැසවීභ ඳේන නකොන්ක්රීඔට් නේදිකහනේ පිටුඳ දළළන්ත ඵළනයඹක භනේ ඡහඹහරඳඹක් භග විබහග ප්රිතිපර වන් කය විද්ඹහගලීඹ සුබඳළතුම් පිරිනභහ තිබිනි. සිතට දළනුණු තුට නභනතකයි කි නනොවළක. “නකොනවන්ද නනඹෝමි අය නෂොනටෝ එක..?”

“ගිඹ ඳහය ඇනුල් ට්රිටප් එනක්දි ගේතු නෂොනටෝ එකක් අභහයහ මිස ගහ තිබිරහ.. ඒක තභහ ඔඹ..” “භභ දන්නනේ නෆ...” “ඇයි උම නම්න් නේට් එක ශඟ දහරහ තිබුණ ඵළනේ එක දළක්නක නළද්ද..?” “එතනේ තිබුණද..? භං දළක්නක නෆ..” “ඔේ ඉතිං.. දළවළනකට භ ළදිර නේනන ආන.. නභනරෝ සිහිඹක් තිබුණඹළ..” අනප් කතහට ඵහධහ කයමින් ප්යහවථමිකනේ පුංචි නංගිරහ පිරික් ඳළමිණ භහ ටකය ගේව. එදහ ගුරුරුන් භග වළය නේරහන නගදය දු ගිඹ ඵළවින් අද භට සිඹළුභ ගුරුරුන් භඟ කතහඵව කයන්නට සිදුවිඹ. ප්රිධහන රැසවීභ භහ අයමුනු කයනගනභ සදහනම් කශ එකක් ඵ ඳළස විදුවල්ඳතිතුමිඹ ඉතහ ටිනහ භරු තිළිණඹක් වහ මුදල් හිත ලියුම් කයඹක් භහ අත තළබීඹ. නේදිකහට ඳළමිණි ශීසඹ නහයිකහන් ඵහලිකහනේ සිසුවිඹන් ස කළභළේනතන් ඉඳිරිඳේ වී ඵරඵහ දුන් ඵ ඳමින් තෆගි නඵෝග යහශිඹක් තිළිණ කශහඹ. භනේ ඳන්තිනේ උන් නඹනවළිඹන්ද භල් නඳොකුරු වහ නඳොේ ඳේ ආදිඹ දී භට සුබ ඳළතව. අහනනේ අනනක් සිසුවිඹන්ට සතුති කිරීභට භහ ඔවුන් දිරිභේ කිරීභට චන සල්ඳඹක් කතහ කයන්නට සිදුවිඹ. කළඳවීනභන් ඳහඩම් කශහ මි ඳශහනේ ඳශනනිඹහ වීභටේ විදුවනරන් නභතයම් අගඹ කිරීභක් රළබීභටේ භට අළසි වනේ නළත. නමුේ කුභක්නදෝ නඳය පිනකට ඒ සිඹල්ර නිතයඟනඹන්භ භහ කයහ ඳළමිණිනේඹ.

ඳළඹ නදක තුනක අෆනභන් තෆගි නඵෝග කය පින්නහගේ නඹනවලිඹන් නඳයටු නකොට නගන ඳහල් බිනභන් එළිඹට අඩිඹ තඵද්දී ඳුන් භහ ඵළසස තළනභ ඵයිසිකරඹ භත හි අඳ එන භඟ ඵරහ උන්නන්ඹ. ඔහු වඳුනහගේ නනඹෝමිනේ මුවින් විසිල් වඩක් පිටවිඹ. “අන්න උනේ ඳුන් එතනභ මුල් ඇරද නකොනවද එතනභ ඳළරනරහ.. ගිහින් ඵරඳං..” භල් නඳොකුරු කිහිඳඹක් නදෝතට තුරුලු කයනගන භභ ඔහු උන් ඉේට ගිනඹමි. ඒ නනතු භත වනේ භවහ ආඩම්ඵයකහය අමුතු නඳනුභකි. “අයිඹ ගිහින් දළන්ද ආන..?” “භභ ගිනේ නෆ ඵඵහ.. නම් තයම් ටින සතුක් දහරහ ඹන්න පුළුන්ද..?” “ඇයි එනවභ කිඹන්නන..?” “අය ඵළනේ එක දළක්කභ දහරහ ඹන්න ඵඹ හිතුනහ..” ඳහල් නේට්ටුට ඔබ්නඵන් ව භනේ රු හිත ඵළනයඹ හිසින් නඳන්හ ඔහු කීනේඹ. “ඔඹහට ගභකට තෆගි වම්ඵනරහනන්.. භනේ දුප්ඳේ ඵයිසිකනල්ට නං ඕට ඉඩ භදි.. භං නරොරිඹක් වඹේ කයන්නද..?” ඔහු දඟකහය විරහනඹන් කිඹද්දී මිතුරිඹන් පිරි අඳ ශඟට ඳළමිණ ඵරහ උන්ව. “ඔඹහ ඹහලුනො ටික එක්ක ේරීභ විල් එකක ඹන්න නංගි.. භං ඵයික් එනක් පිටිඳසනන් එන්නං..”

“නෆ තර උම අයිඹේ එක්ක ඵයිසිකනල් ඳරඹං.. අපි නම් ටික දහනගන ේරීනවිල් එනක් එන්නං..” අහනනේ ක්රියඹහේභක වනේ ඔවුන්නේ භතඹයි. ඉනගනීභ අන් කයන නතක් නඳම්තිඹක් නනොනමියි මිතුරිඹන්ට ඳථ කය උන් භහ විබහගඹ අන් ප්යකතිපර එන විටභ ඳුන්නේ නඳම්තිඹ වී ඔවුන් අභිඹට ඳළමිණ උනිමි. ඒේ කිසිනකු ඒ පිළිඵ විනලේනඹන් ඇසුනේේ භහ ඳුන් ගළන ඔවුනට කීනේේ නළත. මිතුරිඹන් පිරි භගදී ඵළගේ ඳසු භභ තනිභ ේරී විරඹට නළග නිට ගිනඹමි. අම්භහේ අක්කහේ ඳළමිණ තෆගි නඵෝග පිටතට ගළනීභට භට උදේ විඹ. ඒ අතයතුය භහ රින් ය ගුරු ඳහය නද ඵළලුනේ ඳුන් නිට ඳළමිනණ්විදළයි දළන ගළනීභටඹ. “අද සුදනග නළන්දම්භර ඇවිේ ගිඹහ..” අම්භහ එවහ නභවහ නන නතක් ඵරහ සිටි අක්කහ භනේ කණට කය කීනේඹ. තෆගි නඵෝග නකනයහි ව උනන්දු හීන වී ඒ ආයංචිඹ විසතය දළන ගළනීනම් ආලහකින් භසිත නනොන්සුන් විඹ. තෆගි නඵෝග, භල් නඳොකුරු, ලියුම් කය, සිඹල්ර නම්ඹ භත තිබිඹදී භභ ඳඩිනඳශ නළගීභට වළරුනි. “පුනේ ඔඹහට භවන්සි නළේතං ඩිංගකට එන්නනකො..” අප්ඳච්චීනේ දඹහඵය වඬට භහනේ නදඳහ නතය විඹ. භභ නවමින් සීරුනේ නගොස ඔහු ශඟ ව පුංචි පුටුනේ ඇන්ද අල්රහ ගතිමි. “භනේ පුතහට ඉසනකෝනරන් නගොඩක් තෆගි වම්ඵනරහ නන්ද.. ? ඉතිං පුතහට භනගන් නභොනද ඕනි..?”

ඇඟට නල් නඳොදක් උනහ ආනේ දළන්ඹ. භහ සිතහ උන්නන් අප්ඳච්චී ඳුන් ගළන අන්නට ඹනහ කිඹහඹ. ඉතින් ඳහනල් ව සිදුවීම් සිඹල්ර භභ ඔහුට නනොරවහ කීනමි. එනේ වුද භහ ඳහරට ගිනේ ඳුන් භඟ ඵ නනොකිඹන්නට භභ ප්යහනේලම් විඹ. නමුේ ඒ ඵ දළන උන් අක්කහ නවොය ඵළල්භක් නවරහ භනද ඵළලීඹ. “පුතහ දන්නද අද උනද් හගය පුතහනග නළන්දයි, භහභයි නභනව ආහ.. අය ඳුන් ශභඹනග නදභහපිනඹො..” නටන් නගොනඩන් ඳළමිණි අප්ඳච්චී කතහ කශ යුතු නිඹභ භහතෘකහට පිවිසිනේ දළන්ඹ. භභ අයණ විරහනඹන් අම්භහේ අක්කහේ නද ඵළලිමි. “ආපු කහයනණ් භවය විට භනේ පුතහ දන්නේ ඇති. ඒ උදවිඹ පුතහට නඹෝජනහක් නගනහහ. ඳුන් පුතහ ගළන..” ඳුන් උදෆන භහ වමුවුද නිකභටේ ඒ පිළිඵ ඳළසුනේ නළත. භසිතට සියුම් අභනහඳඹක් නළගුණි. “සුද ඒ නඹෝජනහට කළභතිද..?” අම්භහ භනේ අතකිනුේ අල්රහ අද්දී පිළිතුරු දි අග තඵහනගන භභ රත වුනනමි. අක්කහට භංගර නඹෝජනහ නගනහනේද නභභ නේභඹ. ඉතිං ඇඹට ඩහ ය වඹකින් ඵහර භභද ඳුන්ට කළභති ඵ වහ දළනටභේ ඔහුට ආදනේ කයන ඵ නකනේ නම් කිඹන්නද..? “අම්භර නභොනද ඉතිං කිේන..?” භභ අදවස ප්යනකහල කිරීභ භගවළය කිසිේ නනොදන්නහ විරසින් ඇසුනමි.

“අපි කදහේ පුතහරට ම්ඵන්ධකම් ඳේන්න එඳහ කිඹරේ අපි කිඹන නද්ට කළභති නන්න කිඹරේ නෆනන.. ඉතිං අපි කිේහ ශභයි නදන්නට නදන්නහ කළභති නං අනප් අකභළේතක් නෆ කිඹර..” “ඒ දරු නකොනවොභටේ වරි තළන්ඳේ ඳහටයි වහමිනන්.. දළක්ක දනභ භනේ හිතට ඇල්ලුහ..” අප්ඳච්චීනේ ගළඹුරු වඬ භහ සිත අප්ය භහණ තුටක් එක් කනල්ඹ. දුටු ඳශමු දිනභ ඔහු ඒ නිල් නුන් යුග තුර භහ සියකය තඵහ ගේ අයුරු භටද අභතක නළත. “පුතහ කළභතිනං ටික කහරඹක් ආලසරුඹ කයර ඵරන්න.. ඔඹහට අක්ක නේ ඉක්භනට ඵඳින්න ඕනන නෆනන.. තහභ දව නඹයිනන..” අතීතනේ උන් දඟකහය තරුෂි භහ ගත තුශ සිටි නළත ඳණ රඵහ ඇති නඹක් දළනුණි. කෆ ගහ නටන්නට, නේ ටහ යවුභක් දුන්නට ඇති ව ආලහ භහ භළඩ ගේනේ ඉතහ අසීරුනනි. භනේ නදනනනේ නලිඹන තුටු නේඹහ දළක අක්කහ භටේ ඩහ තුටට ඳේ උන්නහඹ. ඳශහනේ ඳශමුනනිඹහ වීභ නදනනි තළනට ළටී යටක් යහජ්නේඹක් රළබුණහ ළනි තුටකින් භභ උද්දහභඹට ඳේ වනඹමි. නන යුතිඹන්ට මුහුණ ඳෆභට සිදුන ඵහහිය කයදය නදභේපිඹ අකභළතිකම් කිසික්භ නනොභළති ජීවිතඹ නදඳහ මුරටභ ඳළමිණ තිබිණි. ඉතින් ස රුනේ භහ කදහේ නළතු තනිභ නේණු අක්කරනේ නි නදට පිඹ භළන්නනමි. භහ ඳුන්ට ශංකයවීභට ඩහේ උේව කනල් ඇඹයි. සිඹළු කටයුතු හේථක ව කර ඇඹට දළනුම් දීභ යුතුකභක් ලනඹන් භභ ළරකුනමි. “සුද අවර තිනඹනද ජීවිනේ ගශන ගඟක් නේ කිඹන.. කයදය ඵහධක වළභනද්භ ඳහුකයන් ගරහනගන ඹද්දිලු ගඟ තේ සුන්දය නන්නන.. ඒේ භට හිනතන්නන සුදනග ජීවිනේ නිලසචර විරක් නේ

කිඹර. සුද උඳන් දහ ඉරහ අප්ඳච්චී දියුණු උනහලු.. ඔඹහට නවොට ඉනගනීභ පිහිටර තිනඹනහ.. රසන රඳඹක් උරුභ නරහ තිනඹන.. කිසිභ දඹක් නළතු රසන නකොල්නරක් නදයිනඹො නගදයටභ නගනේ දීරහ තිනඹන..” “ඉතිං නේණු අක්කහ කිඹන්නන භනේ ජීවිනේට කයදය නළති නිහ ඒක සුන්දය නෆ කිඹරද..?” “නෆ සුද.. ඒකයි භං කිේන ඔඹහනග ජීවිනේ විරක් නේ කිඹර.. ගල්ඳය ගිරි දුේග ඳහු කයන් නනොගිඹට විරක් නකොයිතයම් සුන්දයද.. ? නකොච්චය රසන භල් පිනඳනද.. ? ඒ අතින් ඔඹහ වරිභ හනහන්තිඹක්..” “අනන් අනප් සුදු භළණිනකරට හීනනකින්ේ දුකක් කයදයඹක් නන්න නයකයි..” නි තුශ හි අනප් කතහට කන් දුන් නේණු අක්කහනේ අම්භහ එළිඹට ආනේ එනේ කිඹහනගනභඹ.. “සුදු භළණිනකරට තිඹන හනහ අනප් එවුන්ට නෆ.. ඵරන්නනකො.. අවුරුදු විසිවඹක් නරහ තහභ නගදයට නහකි නන..” “ඉතිං නළන්නද නම් අක්කේ අනප් අක්කනග ඹනභනන්..” “ඒ භංගල්නර දළන් තීන්දු නරහ අවයයිනන් දරුනො.. නකෝ නභඹහ කිසි නද්කට කළභති නන්නෆනන..” අම්භහ භග තනි න නේණු අක්කහට ආේථික අගහිඟකම් නඵොනවෝ ඇති ඵ භභද දනිමි. නමුේ ඒ කිසික් භවහ ඵයක් නර නනොතකහ ඈ ළවළල්ලුනන් දිවි නගයි. නඵොනවෝ නේරහක් ඔවුන් භඟ කතහඵව නකොට භහ නිට ඳළමිණිනේ ළදෆ අඳුයේ රැනගනභඹ.

වහේඳ අඳුරු කයනගන අකුණු පුපුයහ භවහ ළසි ඇ වළනරන්නට ඳටන් ගේනේඹ. සීතර හිරිකඩ නනොතකහ ඵළල්කනිනේ පුටුක් තඵහගේ භභ ළහි බීරිභට අඬක් භළකී ගිඹ කඳු ඹහඹ නද ඵරහ උන්නනමි. ඳළවළදිලි ටවහ ගත නනොවළකි කුභක්නදෝ නොඳුරු රිදුභක් භහ වදත නරහ ගන්නට විඹ. නවේතුක් නළතිභ භට ඳුන් සිහිඹට නළගුණි. නම් අනනෝයහ ළසනේ ඔහු කුභක් කයනහ ඇේද..?

“සුද.. ඔතන නතනභන.. එන්න නගට..” කහභයනේ ජනන්රනඹන් හි දළම අක්කහ නභොනවොතක් ඵරහ හි කීනේඹ. “ත ටිකකින් එන්නං..” භනේ මුයණ්ඩුකම් දන්නහ ඈ දිගු සුසුභක් නවලුහ ඳභණි. ඉතින් භහ නකටි ඵළම්භට ත තේ ඵය දී නතතඵරිත ටපිටහට නනේ නඹොභන්නට වනඹමි. ඇද උන් ඇඳුභ හිරිකඩට නතමී ගිනේ භහ නනොදළනුේභඹ. උණුසුම් නකෝපි නකෝප්ඳඹක් නඵොන්නට ඇේනම් නම් ගත සිත හිරිට්ටන සීතර ගතිඹ භළකී ඹනු ඇත. තේ විනහඩි දවඹක ඳභණ කහරඹක් එතන ගත කර භහ කුසසිඹට ඹහභට ඳඩිනඳර ඵළ ආනමි. “ඒක අවපු නරහන ඉරහ භං ඉන්නන හිනේ ගින්දනයන් පුනේ..” අම්භනේ දන් ඇසී නදඳහ උන් තළනභ නතය විඹ. ඔවුන් තිනදනහ කුභක්නදෝ ඵයඳතර නදඹක් පිළිඵ කතහ කයමින් සිටී. “ඕහ ඔඹ වළටි හිතට ගන්න කහරි නෆ වහමිනන්.. අපි දරු ඳරිසමින් ඵරහගේතභ අවයයිනන්..”

අප්ඳච්චී කියූ දරුහ අක්කහද භභද ඹන්න නනොදළන භනේ සිනේ ව කුතුවරඹ ත තේ ළඩි න්නට විඹ. ඒ පිළිඵ ත දුයටේ දළනගළනීනම් ආලහ නිහ භහ ඳඩිනඳනශේ එතනභ ඉගතිමි. “භවේතඹභ නන්ද දක් කිේන නද වහමුදුරුනො කිේ නදඹක් ළයදුනන් නෆ කිඹර.. ඒකභයි භට තිනඹන ඵඹ.. අනන් භරක් නේ ඉන්න දරුනන් ඉතිං.. නපුයක් උනනොේ නවභ කහට කිඹන්නද..?” අම්භනේ කටවඬ වළඬුම්ඵය වී තිබිණි. ඈ නද වහමුදුරුන් රඵහ අක්කහනේ නවෝ භනේ නරහ ඵරහ ඇති ඵ ඳළවළදිලිඹ. ඉතින් නපුයක් නනහ නම් අඳ නදනදනහනගන් අනඹකුටඹ. භෆතකදීේ අක්කනේ වවන් ඵරහ ආ නිහ අම්භහ නම් ඵරහ ඇේනේ භනේ වවනද..? එනේනම් කයදයඹකට මුහුණ ඳෆභට නිඹමිත භභද..? “ඔඹ කිඹන විදිඹට නදඹක් නන නම් නන්න තිනඹන්නන ත අවුරුද්දක් නේ ඇතුරතනන්.. ඉතිං ඒ ටිනක් සුද ටිකක් ළඩිපුය ඵරහගන්න වහමිනන්රට ඵළරිඹෆ..” “ඔේ අප්ඳච්චී.. භං සුද ශඟින්භ ඉන්නං.. එඹහට කයදයඹක් නන්න භං ඉඩ තිඹන්නෆ..” “ඒක නවොයි පුනේ.. සුදනේ හිනහ නළතිනරහ ගිඹ දට නම් නගදයභ ඳහළු නයි.. අනන් භනේ අහිංකී.....” “වහ.. වහ.. වහමිනන්.. අඬරහ නදොඬරහ නභතන නළති ප්යංලසන ඇති කයන්නනඳහ.. නභොන නද් උනේ ඔඹ කතහ ඒ ශභඹනග කණට ඹන එනවභ නනනභයි..” අම්භහනේ ඉකි බිඳුභේ භග කතහ එනර නළතී ගිනේඹ. ඉතින් තේ අටුහ ටීකහ අලසඹභ නළත. කයදයඹක් එන්නන් භහ කයහ ඵ දළන් වතිකඹ. අප්ඳච්චී කියූ නරභ නද වහමුදුරුන්නේ අනහළකි කිසිදහ

නඵොරු වනේ නළත. භහ විශීසට නර උස නඳශ භේ න ඵද ඳශමු ඳළසුනේ උන්වන්නේඹ. ඒ මීට ය ගණනහකට නඳයඹ. නඳය දින නේණු අක්කහ කී උඳභහක් භනේ සිහිඹට නළගුණි. ඈ ඳළසුනේ භනේ දිවිඹ නිර විරක් නේ ඵඹ. ඉතින් දළන් ඇඹ ගිරිදුේග කටු ඳඳුරු අතරින් ඇනන ගංගහක් ඵට ඳරිේථනඹ වීභට කහරඹ එශම ඇත. නදඳහ අඟ ඹද්දී ඳඬිනඳනශේ අේළට තදින් අල්රහ ගේ භභ ඵයඳතර උණ නයෝගිනඹකු හනේ නනොන්තුහනන් කහභයඹට රිංගහ ගතිමි. නිදහ ගළනීනම් තදඵර අලසඹයතහක් දළනුනද අම්භහනේ දන් න්ඳේ තුශ නින්නහද නදන්නට විඹ. කයදයඹක් කුභක් වුද එඹ ඳුන් ම්ඵන්ධ නදඹක් නනොනේහයි භභ නදවිඹන් ඹළද්නදමි. ඔහු අහිමි වී ගිනඹෝතින් ජීවිතඹ ඹලි නගොඩනංහ ගළනීභ ඳවසු නනොනේ. “සුද අන්න ඳුන්නගන් නකෝල් එකක්..” ඔහු ගළන සිහි කයද්දීභ කහභයඹට ඳළමිණි අක්කහ කීහඹ. සිත දුක්ඵය ඳතින නම් නභොනවොනේ ඳුන්නගන් රළනඵන දනක් වුද වදත සුඳේ කයයි. ඉතින් භහ අඩිඹට නදකට ඳඩිනඳශ ඵළ ඳවශට ගිනඹමි. හරනේ කිසිනකු නනොව නිහ භභ දුයකථනඹ ඔනඩොක්කුට නගන නටිඹට ඵය විමි. “නවනරෝ... භනේ සුදු නංගිඹහ නභොකද කයන්නන..?” “මුකුේ නෆ අයිඹහ, ඇට නරහ හිටිඹ... ඉතිං..?” “ඉතිං නම් සීතර ළසන භට ඔඹහ භතක් උනහ..” භභ නභනතක් නේරහ සිහි කයමින් උන්නන් ඔහු ගළනභ නනොනේද.. ? අනප් ආදයඹ නකොතයම් ප්ය ඵරදළයි භභ නභොනවොතකට සිතුනමි.

“ඔඹහට නීඳ නළද්ද නංගි , කටවඬ ටිකක් නනසනරහ නේ භට දළනනනහ..” අනීඳඹ ඇේනේ ගනේ නනො සිනේ ඹළයි කීභට භට සිතුනි. එනවේ ඒ අහිංක සිතටේ ඵයක් නදන්නන් කුභටද.. ? එඵළවින් භභ කතහ නනතක වළයවිමි. “අයිඹහ නඩින් එකේ ශඟටභ ඇවිේ නන්ද.. ? ඉතින් නදනනි භනහරඹහ රෆසතිද..?” “නදනි භනභහලි නයඩිනං.. නදනි භනභහරඹහ එනයඩි..” ංනේදී වඬ ඹටඳේ දඟකහය ළවළල්ලු වඬකින් ඔහු කීනේඹ. නමුේ භහ සිතට අළසි වනේ නදනි භනභහලි වීභට නනො ඔහුනේ ළඵෆ භනහලිඹ වී ඒ නනන් රැනන්නටඹ. “ඔඹහ හිතන්නන නභොනද කිඹර භට නේනයන ඵඵහ.. ඉන්නනකො ඉන්නනකො.. ත ටික දනන්.. හගය අයිඹනග නඩින් එක ඉය වුන ගභන්භ භං ඔඹහේ ඉක්භනට භනේ ශඟට ගන්න..” “නභච්චය ඉක්භනට..?” “ඇයි නයකද..? භට නං ඵළවළ අවුරුදු විසි වඹක්, විසි වතක් නනකල් ඵරන් ඉන්න.. නම් ටික ඉන්නනේ පුදුභ අභහරුකින්..” “අනඳෝ.. ඔඹහ භං හිතපු තයම්භ අහිංක නෆනන..” “එනවභ කිඹන්න එඳහ සුද.. භං විහිළුක් කයේ ඔඹහට විතයනන්.. භනේ නම් හිනේ අවරකටේ එන්න නන නකනනක්ට කීඹකටේ ඵෆ..” ඉතින් ඒ ග භහ නනොදන්නහ නනොනේ.. නම් පුංචි ඹට ඳුන්නේ හිනේ වටනගන ඇති ආදයඹ නඳය ආේභ බඹක සිට ඳළත එන්නක්

ඵ සිත වඬගහ කිඹයි. ඒ තයම්භ පිවිතුරු ආදයඹක් ඔහුනගන් භට නියන්තය රළබුනි. ඳුන්නේ ඇභතුනභන් ඳසු සිත ඹම්තහක් දුයකට න්සුන් කයහ ගළනීභට භට වළකි විඹ. ඒ අහනනේ භභ අක්කහ නොඹහ ගිනඹමි. ඈ අඬ අඳුනේ මිදුනල් ව සිනභන්ති ඵංකු භත ඉ උන්නහඹ. නනක් දළනුණ භහ නමින් අඩි තඵහ නගොස ඒ මුහුණට එබී ඵළලුනමි. කරඵර ව ඈ වහ ඇස නකනනි පිදහ ගේතහඹ. නමුේ ඒ කඳුලු ළඟවීභට ඇඹට වළකි වනේ නළත. “ඇයි අක්ක නම්..?” ඈ ඔඹ වඬන්නන් අම්භහ දවල් කී කහයණහට ග භභ දනිමි. ඒ නවෝදය ප්නේනැේභඹ පිළිඵ අමුතුනන් ඳවදහ දිඹ යුතු නනොනේ. “භට කිඹන්න ඵළරි නදඹක්ද..?” “නෆ සුද.. එනවභ නදඹක් නෆ.. ඔඹහට කිඹන්න ඵළරි නද්ල් භං ශඟ නෆනන.. නිකං භට දුක හිතුනහ..” භහ තුරුළු කයගේ ඇනේ ඉකිබිඳුභ නේගේ විඹ. භභ ඇනේ ඉන ටහ දෆේ ඹහ නිවඬ උන්නනමි. “භං ඵළන්දභ යේනතොට නගදය ඳදිංචි නන්න කිඹර අප්ඳච්චි කිේහ.. සුදුේ භං ගහට එන නන්ද..?” “එතනකොට ඔඹහට නිදවක් නෆනන අක්කහ.. අනික හගය අයිඹහ කළභති නයිද දන්නනේ නෆනන..” “එඹහ අකභළති නන්නෆ.. ඒ නගදයේ නවොට ඉඩ තිනඹනනන්.. ඔඹහ ටික කහරඹක් වරි භං ශඟ ඉන්න ඕනි..”

ඇඹ භහ ඳරිසමින් ඵරහගන්නහ ඵ අප්ඳච්චී ඳළසුහ භතකඹ. භහ ශඟ තඵහනගන ඈ නම් යකින්නට ඹන්නන් ඒ නඳොනයොන්දුයි.. ඒ කතහඵව භහ අහ උන් ඵ නනොකියූ ඵළවින් කිසිේ නනොදන්නිඹක නේ වළසිරීභට භට සිදුවිඹ. කහරඹ නගවී ගිඹහ නනො ඉගිලුනහ නේඹ. අක්කහනේ භංගල්රඹ අත ශඟටභ ඳළමිණ තිබිණි. එහි ළඩ කටයුතු කතහ ඵව කිරීභට ඹළයි ඳමින් හගය අයිඹහ වහ ඳුන් ළඩි ලනඹන් කහරඹ ගත කනල් අඳ නිනේඹ. නමුදු අඳට සිදු කිරීභට තයම් ඒ වළටි යහජකහරිඹක් තිබුනණ් නළත. ේනේ මිනිසුන් එක් ටපිටහ කශ එළි කිරීභ නිනේ තීන්ත ගෆභ ළනි ප්ය.ධහන ළඩ කටයුතු විඹදභකින් නතොයභ කය දුන්නන්ඹ.

අක්කහට ළඩි ලනඹන් කිරීභට සිදු වනේ ඇනේ ඇඳුම් ඳළශඳුම් ඵඩු ඵහහියහදිඹ අසඳස කිරීභයි. ඊට අභතය අඳනේ කළභළේත නනොභළති වුද රඳරහන්ඹඹ ේකහයඹක් වහ නඹොමු වීභටද අක්කහටේ භටේ සිදුවිඹ. නම් සිඹල්ර නද ඵරමින් නේණු අක්කහ විහිළු තවළු කය අඳ හිනළසසුහඹ. “නම් අභහ.. උම ඹන දීඳංකනේක ඳරඹං.. ඒේ නම් නකල්ර නගනිඹන්නනඳහ..” “ඇයි ඒ..?” “ඇයි ඵං උභේ ගිඹහභ භට කතහ කයන්නේ එනකක් නම් ඳශහනත ඉන්නනඳළයි..” “ත භහනකින් විතය භං සුද එනවට ගන්නහ..” “එතනකොට අම්භර නභනවේ තනිඹභනන්..” “ඉතිං අපිේ ඹන්නන යේනතොටට, භහතනල් ඉරහ ඒ වළටි දුයක් ඹෆ..”

“වරි වරි.. උභ කට වනගන හිටඳං.. සුද ඔඹහ කළභතිද නංගි එනවේ නතය නන්න ඹන්න..?” අහනනේ ඵළරිභ තළන නේණු අක්කහ ප්යගලසනඹ භහ කයහ එේහඹ. අක්කහට නකොතයම් ආදනේ වුේ උඳන් දහ සිට වළදුණු ළඩුණු නිනන් පිටත ගත කිරීභ භහ සිනේ එතයම් කළභළේතක් නනොවිනි. අනික අක්කහටේ හගය අයිඹහටේ රළබිඹ යුතු නිදව වුද එභගින් අහිය නේ. අම්භහේ අප්ඳච්චීේ දභහ නගොස යේනතොට නතය ේනනට භසිනේ උනන්දුක් නනොව තයම්ඹ. ඒේ අක්කහ භහ ශඟට ගන්නට තනන්නන් භහ ගළන ඇති ආදයඹ නිහඹ. එඹට පිටුඳෆ නනොවළකි භභ නදනරොක් අතය තනි වී උන්නනමි. “භං නම්ක විහිළුකටේ තයවකටේ කිඹන නදඹක් නනනභයි අභහ.. උමට ටිකක් හිතර ඵරඳං නගදය හිටපු ශභයි නදන්නභ එක ළනේ පිටනරහ ගිඹහභ උමරනග අම්භනග අප්ඳච්චිනග භහනසික තේන නභොකක් නයිද කිඹරහ.. අනික භං හිතන්නෆ භහභට සුද නළතු ඉන්න පුළුන් නයි කිඹර..” නදනදනහනේ කටල් නද ඵරහ ඉන්නහ වළනයන්නට ඹභක් කීභට තයම් ධධේඹඹක් භනත නනොවීඹ. නමුේ නේනු අක්කහනේ ඳළවළදිලි කිරීභ වමුනේ අක්කහ තළතිගේ ඇකින් භනද ඵළලීඹ. “තයව ගන්න එඳහ ඵං.. පුංචි කහනර ඉරහ උමරහ එක්කභ හිටපු නිහ භට නම් ඳවුර ගළන නේනයනහ. ඉතිං භං කිේන භනේ හිතට ආපු නද්..” “නෆ නේණු ඔඹහ කිඹපු වළභනද්භ ඇේත.. භං හිතුන එක ඳළේතක් ගළන විතයයි. සුද භං ශඟ තිඹහගන්න ඕන උනහට එඹහ නළතු නම් නේ නකොයි තයම් ඳහලු නයිද කිඹරහ භං හිතුන නෆ..” අක්කහනේ යතු ව ඇස නකනනි අගිසනන් හීන් කඳුශක් ගිලිහී ළටුණි. යදක් කශ අනඹකු හනේ නේණු අක්කහ ඳසුඵහ උන්නහඹ.

“අපිට එක නදඹක් රළනඵන්නන ත නදඹක් අහිමි නරහ අභහ. උභ නම් නගදරින් ගිඹහ උනහට නභනවේනිතය ඹන්න එන්න ඵළරි කභක් නෆනන..” ඒ කතහට න් නදමින් අක්කහ අල්භහරිනේ ව ඇඳුම් පිළිනරකට නහ විලහර ගභන් ඵෆේ ර තළන්ඳේ කශහඹ. නභනතක් කල් අඳ නදනදනහනේභ ඇඳුම් තඵහ තිබ විලහර නේක්ක අල්භහරිනේ හිස ව තට්ටු නද ඵරද්දී තද කයනගන උන් ඳපු පිච්චී ඹනහ ළනි වළඟීභක් දළනනන්නට විඹ. එඳභණක් නනො ඇඹ නනොභළති ඇනේ ඳළේතක්භ හිස ඹනහ නනොනේද..? අක්කහ ඉදිරිනේ කඳුළු ළලීභ අඬන්න ඉන්නහ මිනිනකුනේ ඇවළට ඇඟිල්නරන් ඇන්නහ ළන්නක් නිහ භභ නවමීට එතනින් ඉේ විමි. කදේ භනේ දුක ඇස භනේ තනිඹට උන් විල් අවස කු වුේ ළසකට අය අදිමින් උන්නන්ඹ. ඒ කඳුලු අවට වු ඵය ළඩි න්නට ඇත. සිහින් ඇයඹි නඳොද ළස නඵොයළු කළට තයභට නරොකු නද්දී භහිතට දුක නනොහිතුනහ නනොනේ. නමුේ භහ ඒ නිල් ළස නද ආහනන් ඵරහ උනිමි. “සුද ඳුන් භල්ලිට නකොනවොභද..?” භනේ ශඟභ ඇවිේ උන්නන් නේණු අක්කහඹ. “එඹහ නවොඳින් ඉන්න අක්කහ.. ඊනඹේ ඇවිේ ගිඹහ..” “භහභරනේ අකභළේතක් නෆනන ඔඹහරට..” “නෆ.. අප්ඳච්චිරහ කළභතියි.. ඳුන් අයිඹනග අම්භරේ අප්ඳච්චිරහ එක්ක කතහ කයරනන්..” “වළඵළයි ඔන්න කළම්ඳස ගිහින් ඒ අහිංකඹට බට් එක තිඹන්න එඳහ. ඌ භළනයයි..”

“එඹහ නළතිවුනණොේ භහේ භළනයයි..” එදන් ඇසි නේණු අක්කහ තිගළසසුනහඹ. භහ මුවින් එතයම් ඵයඳතර කතහක් ඕ ඵරහනඳොනයොේතු නනොන්නට ඇත. “ඔේ නංගි.. ආදනේ කිඹන්නන භතුපිටින් නප්නට ඩහ නගොඩක් ගළඹුරු නදඹක්..” නඵොනවෝ කල් නේරහ නගන ඈ කියූ එභ කතහනේ ළඟවුණු අරුතක් ඇතළයි භට නභොනවොතකට සිතුණි. “නේණු අක්ක කදහේ ආදනේ කයර නළද්ද..?” ඊට පිළිතුරු රළබුනණ් දුක්ඵය සිනහකින් ඳභණි. ඒ අඬන්නට ඵළරි කභට සිනහසුනහ ළන්නකි. ඉතිං භහ ටවහ ගතිමි. “ඒ ආදනේට නභොකද වුනණ්..?” “ආදනේ කිඹන්නන අයිතිකයගළනීභභ නනනභයි සුද.. ආදනේ කිඹන්නන ඳරිේඹහනැේගඹක්. භනේ ආදනේ භං දන් දුන්නහ..” “අක්ක භට කිසි නදඹක් කිඹර නෆ..” “භං දක කිඹන්නං.. වළභනද්භ..” නරෝකඹ අභිමු සිනහනන පුද්ගරයින්නේ වදේ රට එබී ඵළලිඹ වළකි නම් ඒහනේ නකොතයම් දුකක් තළරී ඇේදළයි ටවහ ගත වළකි නු ඇත. නේණු අක්කහේ එළනි චරිතඹක් නනොනේද..?

නඳය දකදී නභන්භ නි නෆදෆඹන්නගන් පිරී ඉතිරී ඹද්දී නභනතක් කරක් තදකයනගන උන් දුක නේදනහ හන් දභන්නට ඵරහ උන්නන්ඹ. නම් දින කිහිඳඹක අක්කහ ශඟින් නනොනල්නමියි අදිටන් කයනගන සිටිඹද ඒ නනතු නද නකලින් ඵරන්නට නවෝ වළකිඹහක් භසිනේ නනොවීඹ. ඉතිං භහ ඈ භඟවළරිමි. කිසිදහ ක තනිභ නදොරට නනොඹන භහ ළභනේ දෆස අතරින් රිංගහ කව ඳළවළ ගේ තුහඹද රැනගන නදොර ඳහය නත පිඹ භළන්නනමි. තුනේ ගිලී නෆභට ඳටන් ගේතද සුළු නභොනවොතකදී නෆභ භටභ එඳහ විඹ. ඵහනගට නහ ගේ භභ හි නතත ඵරිත තිබිඹදීභ තුහඹ ඇඟරහ නගන ගල් ඳයඹකට ඵය දී හි ගතිමි. නම් මුයණ්ඩුකම් නුසුදුසු ඵ සිත නනොදන්නහ නනොනේ. නුමුදු දුක දිඹකය වළරිඹ යුතු අයුරු භහ දළන සිටිනේ නළත. හිනේ ඵය අඩු කය ගන්නට , අළසි නර හිත ඳහයහ ගන්නට නභඹ කදිභ නතෝතළන්නකි. “සුදු නංගී..” භහ ඉඳිරිනේ දුක් ගේ ඇකින් ඵරහ උන්නන් ඳුන්ඹ. භරහනික සිතට ජී හයු රඵහ නදන ඒ නනතු යුගර අතය භභ අතයභං වනඹමි. “දළන් නරහ කීඹද ඵඵහ.. ඇයි නභනවභ මුයණ්ඩුකම් කයන්නන.. ? ඔඹහ නම් කහනගන්ද ඳළිගන්න වදන්නන..?” ඒ වඬ වළඬුම්ඵය වී තිබිණි. අනවේතුක කඳුලු ළල් නදකම්මුල් පුයහ ඇඳී ඹද්දී භහ ඒ විල් ඳපුතුනේ හි නවොහ ගේනතමි. ඒ ආේමීඹ ඳව භනේ ඇට මිදුළු තුශට ඳහ දළනනන්නට විඹ. “පිවදහරේ නෆ.. ගළනවන ඔඹහ..” භනේ හිස මුදුන සිඳ ගේ ඳුන් ත තේ තදින් භහ සිඹ සිරුයට ශං කයගේනේඹ. මුළු විලසඹභ භට නභොනවොතකට අභතක ගිඹහ නේ දළනුණි.

“ඵරන්න.. ඔඹහ තහභ තුහඹ පිටින්.. නභතනට නන කවුරුවරි ආනං එනවභ නභොකද නන්නන..?” ඔහු එඹ අද්දී භට ඇ උන් කව ඳළවළ දිගු තුහඹ නද ඵළලුනි. භසිතට අඳවසුතහඹක් දළනුණද ඳුන් නනක් නඳන්වනේ නළත. “ඔඹහරනග නගදය කට්ටිඹ ළඩියි ඵඵහ.. ඕක ඇනගන ඹන එක වරි නෆනන.. ඇඳුම් භහරු කයගන්න..” “ඇඳුම් නගනහන නෆ..” ඔහුට දිගු සුසුභක් නවලුනි. ඔහුනේ කීකරු නනේ භහ නද නයක ඵළල්භක් නවෝ නවළුනේ නළත. ඉතිං භහ ඒ දෆනේ නලුනනමි. “නගදයට ගිහින් ඔඹහට ඇඳුභක් නේනන්න භට පුළුන්.. ඒේ නම් නරහන වළටිඹට භට ඔඹහ තනිනඹභ දහරහ ඹන්න ඵෆ..” භනේ අත අල්රහ නදොර ඳහනයන් නභනගොඩ නන අතය තුය ඔහු කීනේඹ. “අභහ අක්කහ නගදරින් ඹන එක ඔඹහනග හිතට දුකක් කිඹරහ භං දන්නහ. ඒත ඔඹහ ඒකට ප්යවතිචහය දක්න්නන ඒ තයං නවො විදිඹකට නනනභයි සුද..” භහ සිත සඳේල කර ඔහුනේ අනුභහනඹ ඉතහභ නිළයදි විඹ. නම් මුයණ්ඩු ගති කුභක් අයමඹහ වක් දළයි ඔහු දනී. කුඩහ අවිඳහය භළද්නදන් නිනේ ඳසුඳ බිම් නකොටට ඳඹ තඵද්දීභ දය ඳරමින් උන් ගුණතී නළන්දහ අඳ දුටුහඹ. “සීයං නදයිඹනන්.. නම් නගොම්භනන් තනි ඳංගරනභ ගිහින් නෆද..? සුදු නබ්බි නරඩ නයි..”

භහ ශඟ උන් ඳුන් නද නවොඳින් ඵළලුද ඒ පිළිඵ දනක් නවෝ නනොනදොඩහ ඉන්නට ඈ ප්යනේලම් වහඹ. ඇඹට ඹභක් කීභට ඳභහ නනොවුන භහ ඳුන් භගභ නිට නගොඩ වුනනමි. “වළනභෝභ නවොඹන යේතයනන.. නකොනවද ගිහින් හිටිනඹ..?” අඳ දුටු විග අම්භහ ඉදිරිඹට දි ආහඹ. ඳුන් නභනතක් අල්රහ උන් භනේ අත අම්භහට ඵහය කය හරඹ නදට ගිනේඹ. “දහවකිං නවොඹහගන්න ඵළරි දරුනක්..” සිහින් වඬින් අම්භහ මිමිණුනේ ඳුන් ගිඹ භගට නනේ නඹොභහනගනඹ. භනේ හි නවොඳින් පි දළම අම්භහ නයෝ ඳළවළ දිගු කලිභක් වහ ටී ේට් එකක් අන්දහ උණු නේ නකෝප්ඳඹක්ද හදහ දුන්නහඹ. නමුේ ඈ භට දනකින් නවෝ ඵළණ ළදුනන් නළත. “සුද භට ඵඩු ගඹක් ගන්න තිනඹනහ.. අපිේ එක්ක වන්දිඹට ඹන්න එනද..?” භහ ශඟට ඳළමිණි අක්කහ භනේ නතත නකොණ්ඩඹ ඹහන්තභට අතගහ ඵරහ ඇසුහඹ. “කවුද අපි කිේන..?” “හගයයි ඳුන් භල්ලියි එක්ක ෆන් එනක් ගිහින් එමු..” භට ඉනබ්ටභ ඇ උන් කලිභ නද ඵළලුණි. ඒ ඵළල්නම් අරුත අක්කහ නේරුම් ගේතහඹ. “ඕක නවොයි සුද.. හවනන් ගිහින් එන එකනන්..”

“ඹමු ඹමු නංගි.. නගදය හිටිනඹොේ ඔඹහර ළඩ රට අහුනනනන්.. ගිහින් නඳොඩි යවුභක් දහරහ එමු..” භනේ පිටට තට්ටුක් දළම හගය අයිඹහ එඹ ඳළසුනේ තයභක් කටවඬ ඵහර කයනගනඹ. නම් ගභනට ඳුන්ද එක් නනහ නම් භට හිත වදහනගන නිනේ සිටිඹ නනොවළකි න ඇත. ඉතින් භභද ඔවුන්ට එක්විමි. නකොණ්ඩඹ නවෝ නනොපීයහ ඇ උන් ඇඳුභ පිටින්භ භභ ෆන් රිනේ ඳසු ඳභ අසුනට ඵය වුනණමි. භනේ ඇනේ තදට සඳේල න නර ඉගේ ඳුන්ද නනොනදොඩහ භනද ඵරහ සිටිනේඹ. “නම් නම් ඕහ ඔට්ටු නෆ.. උමර නදන්නහ අද නභොකද නම් පිටිඳසට රිංගනගන..?” රිඹදුරු අසුනට නගොඩ ව හගය අයිඹහ භළද කණ්නහඩිනඹන් අඳ නද ඵරහ කෆ ගළසුනේඹ. “නෆ ඉතිං.. ඉසයව සීට් එනක් ඹන නෝ එක දළකර නඳොඩි ශභයි නයේ වුනණොේ..” භනේ අතළඟලි තදට අල්හ ගේ ඳුන් කිඹද්දී අක්කහද නනෝක්කහඩු ඵළල්නභන් ඔහු නද ඵළලීඹ. “නම් ඹකඩ නගොඩ එශන ගභන් නභොන නෝ ද ඵං..? නන්ද අභහ..?” ප්නේභභහන්විත ඵළල්භක් නවරහ හගය අයිඹහ කිඹද්දී භභ නනේ පිඹන් තද කය ඳුන්නේ ඳපුටඵය වුනණමි. ඔහු භහ උයහි ටහ දෆේ ඹහ සිඹ සිරුයට ශං කය ගේනේඹ. දිඹ නෆනභන් නතත ඵරිත උන් භනේ ගතට සිතට ඒ උණුසුභ නීඳඹක් දළනුණි. “භචං.. අභහට ඇඳුම් ගඹක් ගන්න තිනඹනහ.. නම්කට ඹමු..”

භහතනල් නගය භධ්ඹ නේ ව විලහර නයදි පිළි හප්පුක් අභිඹ ෆන් රිඹ නතය කශ හගය අයිඹහ කිේනේඹ. නමුේ ඔහුනේ තුරුනශන් මිදී ඹහනම් නනොවළකිඹහනන් භහ නනොනල්වී උන්නනමි. “අපි ආනොේ ඩිසටේබ්නන.. භභයි තරුයි ෆන් එනක් ඉන්නම්.. ඔඹහරහ ගිහින් එන්න..” ඳුන් එනේ කිඹද්දී අක්කහ පුදුභ වී භනද ඵරහ සිටිනේඹ. නනදහ ඈ ඇඳුම් ගළනීභට ඹන්නන් භහ භඟඹ. ඇඹ ඹභක් මිරදී ගනු රඵන්නන් එඹට භනේ කළභළේත රළබුනණොතින් ඳභණි. නමුේ ළභදහ ඒ හුරුපුරුදුකම් ඳේහනගන ඹහ නනොවළකි නිහ භභ කයඵහ උන්නනමි. “සුද ඔඹහරේ ඹං.. ටිකක් නරහ ඹයි..” “කභක් නෆ.. අක්කරහ ගිහින් එන්න..” නම් නඳයදහ උන් ඇනේ සුදු නංගීභදළයි ඇඹ සිතන්නට ඇත. ඒ දුක්ගේ මුහුණ නද නනොඵළල භහ ඳුන්ට හරු උනනමි. ඉතින් ඈ ඹන්න ගිඹහඹ. “ඔඹහට සීතරයි නන්ද.. ? භං ඵළවළරහ නභොනහ වරි නඵොන්න නේන්නද..?” “එඳහ අයිනඹ.. භං ශඟින් ඉන්න..” භනේ වඩ නකඳිරිල්රක් න්නට ඇත. ඳුන් භහ මුහුණ නදෝතට නගන භනේ ඇස රට කිමිදී ඵළලුනේඹ. විලසහ කයන්න.. එදහ නභන් අදටේ ඒ නිල් ඇස නදක ෘජු ඵරහ හිදීභට අසීරු ගතිඹක් භට දළනුණි. ඒ සිත ශීකෘත ඹන නිහඹ. “නභොනද හිතන ඔඹහ..”

භනේ දෆට එබී සිත අතඳත ගෆ ඔහු නභොනවොතක් ඵරහ හි කීනේඹ. “අක්ක ඵළන්භ භට එනවේ ඹන්න කතහ කයන අයිනඹ..” “ඉතිං ඔඹහ ඹන්න කළභතිද..?” භභ හි නදඳට ළනුනමි. භහ මුහුණ අතවළරි ඳුන් වීදුරුනන් එපිට ඵරහ සිටිනේඹ. “ඔඹහ අභහ අක්කට ඳණ නේ කිඹර භං දන්න නංගි.. ඒේ ඔඹහ එනවේ නතින්න ඹන්නනඳහ..” “භනගේ කළභළේතක් නෆ අයිඹහ.. ඒේ අක්කහ ඵර කයනනන්..” “නම් ඵරන්න භං දිවහ.. ආදනයයි නන්ද භට..?” දයහගන්නට ඵළරි තයම් ංනේදී වඬකින් ඔහු අද්දී භනේ දෆස නතේ ගිනේඹ. “ඔඹහ භට ඇේතටභ ආදනයයි නම් එනවේ නතය නේනන එඳහ. භං කිඹන්නන නවේතු ඇති..” “නභොනද නවේතු..?” “ඒහ ඔඹහට කිඹන්න ඵෆ සුද.. ප්ලීස භහ නේරුම් ගන්න..” නමුදු භට ඔහු නේරුනණ් නළත. ඔහු තයව ගනිතළයි බිනඹන් භභ කිසිේ නනොවිභහ උන්නනමි. “ඔඹහ අම්භර ශඟ ඉන්න.. භභ එනව එන්නම් ඔඹහ ඵරරහ ඹන්න..”

ඒ දෆස මුණ ගළනේනම් සිඹලු දුක් වි දයහනගන සිටීභට අළසි ලක්තිඹ රළනඵනු ඇත. ඒ තරු නනේ යුගරට භං නකතයම් ඵළඳී ඇේදළයි සිතහ ගත නනොවළකි භභ වික්ෂිප්ත විමි. “ඔඹහට නඩින් එකට නභොකුේ ගන්න ඕනන නළද්ද..?” “අක්කයි නේණු අක්කයි නේයභ නගනළල්ර..” “ඒ අක්කේ ඔඹහරනග අක්කනග ඹනභද..?” “ඔේ, වළඵළයි කටකහයයි..” “දන්නද ඵඵහ.. කටකහය අඹ විෘතයිලු.. නිවඬ අඹ ගුප්තයිලු..” එද භහේ ඉතහ කටකහය දඟකහය චරිතඹකි. නමුේ ඳුන් මුණ ගළසුනු දහ සිට භහ අමුතුභ නිවඬ පුද්ගරනඹකු ඵට ඳේ විඹ. ඉතින් ඳුන් භහ විෘත පුද්ගරනඹක් නර දකින්නන්ද ගුප්ත චරිතඹක් නර දකින්නන්ද..? “නභොනද හිතන්නන ආ..?” භනේ නිකනටන් අල්රහ ඔහු නදට වයන ගභන් ඳුන් ඇසීඹ. “ඔඹහ නිවඬයිද..? කටකහයයිද..?” ඇසිඹ යුතු ප්රිලසනඹ අනනක් ඳ වයහ භභ විභසිමි. ඔහුනේ මුහුනණ් රසන හිනහක් ඇඳී භළකී ගිනේඹ. “ඒක නේරුම් ගන්න ඕනන ඔඹහභනන්.. භං හිතන විදිඹට නං භභ නිවඬයි.. ඔේ සුද.. නඳොඩි කහනර ඉරභ භං කතහ ඵව කයන අඩුයි..” “ඒ කිඹන්නන අයිඹහ ගුප්තයි..”

ඔහු ඊට වයිනඹන් සිනහසුනන්ඹ. ඒ රසන සිනව නද භභ දළස දල්හ ඵරහ උන්නනමි. “නකල්ර භනේ චන භටභ රිටන් කයන නන්ද..?” භනේ සීතර කම්මුරක් රහට පිරිභදිමින් ඔහු අද්දී භභ ඔහුට තේ තුරුලු වී ගතිමි. “ඔඹහ ශඟ පුංචි ඵනඵක්නග සුයි..” ඳුන් මුමුණද්දී අඳ උන් ෆන් රිනේ නදොය ඇරුණි. භභ වහ ඳනකට වී එනද ඵරද්දී හගය අයිඹහ සිනහ සිසී ඵරහ උන්නන්ඹ. “ඉන්න නන්ද..? භං හිතුහ ඵඩර ඳළනර ගිහින් කිඹරහ..” ඇඳුම් භළු කිහිඳඹක්භ අසුනට දළම ඔහු රිඹදුරු අසුනට නගොඩ විඹ. ඔහු ඳසුඳසින් ඳළමිණි අක්කහ තයභක් විලහර ඵෆගඹක් භනදට දික් කශහඹ. “නභොනද අක්නක..?” “ඔඹහට..?” “එතනකොට නකෝ භට..?” ඳුන් අක්කහනගන් ඇසීඹ. අක්කහ ඔහුනේ මුහුණ නද නවො වළටි ඵරහ උන්නහඹ. “භනේ ජීවිනේ ටිනහභ සතු ඔඹහට දීරහ තිනඹනහ.. ඒ භදිද භල්ලි..?”

එදන් අහ ඳුන් තිගළසසී ගිඹ ඵ වතිකඹ. අනප් නොදුරු දනම් ලක්තිඹ ඔහු තභ ටවහ නනොගන්නට ඇත. “භට ජීේ නන්න ඒ නවොටභ ඇති අක්නක..” ඔහු අක්කහ නද ඵරහ ඳද්දී ඒ දිගළටි සුදු ඇඟිලි භහ අත තදට ේය වණඹ කය ගේනේඹ. අක්කහ සුසුභක් නවරහ රිඹට නගොඩ විඹ. ඉතින් එදින යහේරිනැනේ නිට එනතුරු භහ ඳුන්නේ තුරුශට වී ළනසුභක් ළවළල්ලුක් අේ වින්නදමි. අඳ නිට ඇයරහ අප්ඳච්චීට බහය කර හගය අයිඹහ ඳුන් භග ඹන්න ගිනේඹ. නමුේ තභේ භනේ හිතින් ඵළවළය නනොගිඹ ඳුන්නේ තුරුශට වී භභ නිදන්නට වනඹමි. “භට නම් නේ සුද ශඟ නිදහගන්න ත පුළුන් ත දස නදක තුනයි...” භහ ශඟින්භ ඇනේ දිගහ ව අක්කහ භනදට වළරී කීහඹ. භභ ඈ කය ට දෆත ඹළවිමි. භනේ හිනක් අතය භෘදු අතළගිලි ඳවක් දළනනන්නට විඹ. “ඊට ඳසන අක්ක ශඟ හගය අයිඹහ ඉන්නහ.. ඒේ..... භට තභහ කවුරුේ නළේනත..” “අනන් ඳළටිනඹො.... ඔඹහ තනිඹභ නිදිඹන්න එඳහ.. අම්භහ ශඟට ඹන්න..” අඩ අදුනේ භහ මුට නළගුණු සිනහ ඈ නනොදකින්නට ඇත. ඇඹ තභේ භනේ හිස මුදුන පිරිභදී. “අක්කරහ ඵළරහ නකොනවද ඹන්නන..?” “යේනතොට නගදයට..”

“නෆ භං ඇහුන එනවේ ඹන්න කලිං..” භනේ ඳළනඹ ටවහ ගේ ළනින් හිනක් අතය ගභන් කශ ඇනේ ඇඟිලි තුඩු වහ නතය විඹ. නළත යක් භට සිනවහ ආනේඹ. “නුය එළිනඹ..” ඇනගන් පිළිතුය රළබුනණ් ඇස ප්ය”ලසනඹද අභතක ඹන තයම් කහර නේරහක් ගත ව ඳසුඹ. “එනව ගිඹහභ අක්කට භහ අභතක නයි..” එඹ එනේ නනොන ග දළන දළනභ භභ ඳළසනමි. ඊට පිළිතුයක් නනොරළබුනණ් ඒ සිත රිදුණු නිහ න්නට ඇත. ඉතින් භහද නිවඩ දෆස පිඹහ ගතිමි. අක්කනේ විහව භංගල්රඹ දහ භහ අදි වනේ කිසිනකුනේ තට්ටුකිනි. භසිතට නනොරිසසුභක් දළනනද්දී නේණු අක්කහනේ වඬ නදන් අද්දය ඳතිත විඹ. “සුද නළගිටින්න නංගි.. ඔඹහට අන්දන්න නරහ වරි..” “තහභ රෑ... නන්...”

නඳයහ උන් නයද්ද හිේ ළනන නේ ඉවශට ඇද ගේ භහ නකඳිරුනමි. නමුේ ඒ ළනින් නයද්ද නළතේ ඳවශට ඇඳී ගිනේඹ. “නභොනද අනන්.. භට නිදිඹන්න නදන්නනකො.. අම්...භහ..” “නළගිටින්න භනේ නංගි ඳළටිනඹො..”

ඒ නේරන සුළු වළඬුම්ඵය කටවඬ නේණු අක්කහනේ නනොන ඵ දළනුනනන් භභ වහ ඇස ඇරිනඹමි. භහ අභිඹ උන්නන් භනහලිඹක නරසින් සදහනම් නමින් සිටි භනේ ආදණිඹ අක්කහඹ. නිදිභත භහ අතළය ඹද්දී භභ ඇනේන් ඳළන අක්කහට තුරුළු විමි. “වහ.. වහ.. නකල්නර අක්ක තහභ අන්දරහ ඉය නෆ..” නේණු අක්කහ භහ ඳනකට ඇදීභට ළයසුණි. නමුේ ඇනගන් මිදී භභපිසසිඹක නේ අනතොයක් නළති අක්කහනේ නදකම්මුල් සිඳ ගතිමි. භහ තදින් ශඹට තුරුල් කයගේ අක්කහ විරහඳ දී වළඬුනේඹ. සිතට දළනුණ දුක නම් ඹළයි ඳළවළදිලි ටවහ ගත නනොවළකි ව භහ ද ඇඹට ශං වී ඒ ඇඬුභට එකතු විමි. “අනන් සුදු පුනේ.. අක්ක අඬන්නන නළතු නවො භළණික නේ ගිහින් ඇඟඳත නෝදනගන එන්න..” එනේ කීද අම්භහනේ දෆසද නතේ තිනඵනු භහ ඳළවළදිලිභ දුටුනමි. වළඬ ගළන්වීම් වහ ඳළමිණ සිටි පිරි අක්කහ රැනගන ගිඹව. භහ නහන කහභයඹ නත ඹද්දී නේණු අක්කහ භහ නතය කශහඹ. “තේ අඩනන් එඳහ නංගි.. ඔඹහනග ඇස ඉඳිමුනණොේ කළතට හිටීවි.” නමුේ භහ සිතහ භතහ ඇඬුහ නනොනේ. ඇස අගට ගරහ ආ කඳුලු ළල් රට නිදවනේ ගරහ ඹහභට ඉඩ ළරසුහ ඳභණි. ඉතින් ඳහන්දය වතනේ සිට වළඩවීභට අඳට සිදු විඹ. නිනේ ඳසුඳ නදසින් ඉමිහිරි සුදල් හ තරඹට මුසු වී ය නවය පිනහ ඹද්දී නඳොඩි භහභහ ඉහිට විහිළුක් කය පිරි හිනළසසුනේඹ. පිච්ච භලින් ළයසුණ නඳෝරුනේ සු ඳවන් වළඟීභක් සිතට එක් කනල්ඹ. උදහ හිරු කියන මිහි තරඹ භත ඳතිත නද්දී අක්කහ

භනහලිඹක නරේ භභ නදන භනහලිඹක නරේ ළයසී උන්නනමු. අඳ ශඟභ ගළනමින් වළඬ ගන්න පිරිට අලසඹ කරභණහ ඳඹහ දුන් නේණු අක්කහ අහනනේ දෆස විදවහ අඳ නද ඵරහ සිටිඹහඹ. වළනඬතළයි බිනඹන් භභ අක්කහ නද නනොඵරහ සිටීභට උේහව ගේනතමි. නමුේ ඈ ඵරහ උන්නන් භහ නදභ ඵ එනද නනොඵරහ වු භට දළනුණි. “නම් තයම් රසන නදනි භනහලිනඹක්ට අපි මීට කලින් අන්දර නෆ..” වළඩ ගළන්ව කහන්තහක් එනේ කිඹහ නික්භ ඹද්දී අම්භහනේ මුහුණ පුලුටු විඹ. “දරුට ඇසව ටිකක්ේ පුච්චන්න නයි ශභනඹො..” නේණු අක්කහට ශං ව අම්භහ නමින් කීහඹ. භභ බිභ ඵරහගේ නභ උන්නනමි. අප්ඳච්චී කීඳ යක් අඳ උන් කහභයඹ අලින් ඵය අඩි තඵහ ක්භන් කයනු භභ දුටුනමි. අද නකොතයම් තුටු දිනඹක් වුද ඒ භහනභ දුකක්ද ඒ සිනේ ගළබ් ඇති ඵ ඉඳුයහ කි වළකිඹ. භහ ඉඳදීභටේ ඹ යකට නඳය සිට නම් නි එළිඹ කශ ඔහුනේ ළඩිභවල් දිඹණිඹ ඳතිකුරඹට නික්භ ඹහභ ඔහු නකනේ දයහ ගනීද..? “ඔනවොභ ඔයං ඉන්නනඳහ සුද.. දළන් ඳුන් භල්ලි භල් නඵොනක් එකේ අයන් එයි.. ටිකක් හිනහනරහ ඉන්න..” භහි අතගෆ නේණු අක්කහ දඹහඵය කීහඹ. “නකෝ ඉතිං නේණු අක්කහ රෆසති නන්නන නළද්ද..?” “අපිට දළන්භ නරහ ළඩියි.. තිනඹන ළඩ ටිකේ එනවභ කයරහ ඳසන ඇ ගන්නහ..”

උඩයට භනහලිඹක නර ළයසුණු අක්කහ නනභන් නළගිට භහ ශඟට ආහඹ. අසීරුනන් නතොල් ඳට විකහගේ භභතදකයගේ ඇසින් ඈ නද ඵළලුනමි. නම් භනේ අක්කහභදළයි අදවහගත නනොවළකි තයම් නොඳුරු ඈ උන්නහඹ. අක්කහනේ ඳසුඳ උන් නේණු අක්කහ නිවඬ හි නදඳට රහ නනොකිඹහ කීනේ භට වඬන්නට එඳහ කිඹහඹ. ඉතිං භහ සියුම් ඇනේ නදකම්මුල් සිඳ නදඳතුල් ලින් ඉසසී ඒ නරල් තරඹ භත වහදුක් ටවන් කනශමි. භහ ආඹහනඹන් සිනවක් මුට නගහ ගේතද අක්කහනේ දෆස යතු තිබුණහ භට භතකඹ. කහරඹ ඉගිලී නළකළේ නේරහ එශනමද්දී ඳුන් සුනදෝ සුදු භල් කශමක් අත දයහ අඳනේ කහභයඹට ඳළමිණිනේඹ. ඔහු දුටු භහේ භහ දුටු ඔහුේ නභොනවොතකට නරෝකඹ අභතක වහ නේ මුහුණට මුහුණ ඵරහ උන්නනමු. ඒ නොඳුරු ඇස.. ඒ කඩම් රු.. ඒ අහිංක සිනව.. භභ දෆසින් උකවහ ගේනතමි. “ඳසන ඵළරිඹෆ බහනහ කයන්න.. නළකත නගනන්න කලින් ආපු ළනේ කයර ඉය කයමු නන්ද..?” නේණු අක්කහනේ එදන් ඇසී ඳුන්නේ ත යතු ගිනේඹ. ඳුන් භහ අතට භල් කශම නදන නභොනවොනේ ඡහඹහරඳ ගේ පිරිට අභතය නේණු අක්කහේ මීඳ ඡහඹහරුක් ගන්නහ භභ දෆස නකොනකින් දුටුනමි. අම්භහනේේ අප්ඳච්චීනේේ මලිකේඹ භත එදින සිඹළු කටයුතු චහම් නර චහරිේයහැසණුකර සිදු විඹ. ඳුන්නේ අම්භහ කිහිඳ යක්භ භහ ශඟට නගන කතහ ඵව කර අතය භහ භඟ ඡහඹහ රඳ කිහිඳඹකටද නඳනී සිටිනඹමි. හගය අයිඹහනේ නෆදෆ හිතතුන් අඳනේ ඥහතීන් වහ ේනේ නේඹ කයන පිරි නදසිඹ ඳනවකට ආන්න ංඛ්ඹහතක් නහනහවිධ ඇඳුමින් ළයසී භංගර උේඹට වබහගි වී උන්ව. නමුදු ඒ තයම් ජනකහඹක් අතයතුය වු භහ දුටුනේ ඳුන්නේ පින්ඵය රු ඳභණි.

දල් ආවහය ගන්නහ නේරහනේ ඳුන් කිහිඳ යක් නවොය ඵළල්නභන් භහ නට් කළයකුනණ්ඹ. “සුදු නංගි කෆද..?” “ත නෆ.. ඇයි..?” “භටේ එකක්භ එක පිඟහනකට නඵදහනගන එන්න..” භභ සිනහසී පිඟහනක් රැනගන ඵේ නඵදහ ගළනීභට ඹද්දී නේණු අක්කහේ භට එක්විඹ. ඳශමු ඵේ වළන්ද අතට ගේ භහ පිඟහන පිනයන්නට ඵේ වළදි නදක තුනක්භ දභහ ගේනතමි. නේනු අක්කහ දෆස විල් කය භනේ පිඟහන නද ඵරහ උන්නනමි. “සුද.. ඔඹහ ඔච්චය කනද..?” “ඔේ, ඇයි..?” “නෆ.. නම්.. භට හිතහගන්න ඵෆ..” භභ සිනහ ඟහ කෆභ නඵදහ අවය නේණු අක්කහ භඟවළය ඳුන් උන් ඉේට ගිනඹමි. ඔහු භහනේ අතින් ඇද ඔහු ශඟින් ඉහ ගේනේඹ. “ඔඹහ නඵදහනගන ආනන්.. වළඵළයි ඔන්න කන්නන භභ..” පිඟහන අතට ගේ ඳුන් භහ මුහුණට එබී ඵරහ කීනේඹ. භභ පුදුභ වී ඵරහ උන්නනමි. මියුරු ංගීත යහඹක් භධ්ඹකනේ තුටු හමිචිනේ නඹදී උන් පිරිට අඳ ගළන නිනේක් නළත. ඉතින් ඔහු පිළිනරට ඇන ඳශමු ඵේ පිඩ භහ මුට ශං කනශේඹ.

“භනේ ජීවිනේ නකල්නරක්ට කන ඳශනනි ඵේ කට... ආ කන්න..” භනේ ජීවිනේ නකොල්නරක්නගන් කන ඳශනනි ඵේ කට ඹළයි කීභට සිේ වුද භභ නිවඬ එඹ ය වින්නදමි. “යයි..” “ඔඹහරනග ඇන්ටිරහ යට උඹරහ..” භභ එඹ නිළයදි නකරුනමි. “භනේ පුතහ කනද..?” අප්ඳච්චී ශඟට එන තුරුභ භභ ඔහු නනොදුටුනමි. භහ වහ භහන්තයභ ඳුනුේ අසුනනන් නළගිට ගේනේඹ. හිතට දළනුණ රළජ්ජහට දෆස අඟට කඳුළු උනහ එද්දී වළඟීම්ඵය සිනහසුන අප්ඳච්චී භහ තුරුශට ගේනේඹ. “අය අලි ඵේ පිගහන නභොකටද කිඹරහ භභ ඳසන දළනගේනත..” කෆභ කහ අවය ව නේණු අක්කහ ඳළසීඹ. භභ ඈට විරිේතහ ඉතට දි ගිනඹමි. අක්කහ පිටේ ඹන නවෝයහ ශං නද්දී ඳපු හියනනහ ළනි වළඟීභක් දළනනන්නට විඹ. නභනතක් හදනඹ ව නේග රිද්භ ගී නතය වී වළඟුම්ඵය ගී ඳසුබිමින් ඇනන විට භභ ඈතට වි අක්කහ නදභ ඵරහ උන්නනමි. දෆට කඳුලු පුයහ විේ, ඳපු තදට ගළනවද්දී නකොනවේනදෝ සිට ඳළමිණි නේණු අක්කහ භහ ේතම් කයගේතහඹ. අක්කහ වහ හගය අයිඹහ පිටේ ඹහභට සදහනම් නෆදෆ පිරිට දණ ගහ ඳිද්දී වුද භභ එනදට නනොගිනඹමි. අක්කහ අප්ඳච්චී අතට බුරේ හුරුල්ර නදන විටභ ඳසුබිමින් “පුංචි දස ර නින්දට ඹද්දී ” ගීතඹ හදනඹ විඹ. තද කය උන් ඇනේ වළඬුභ පිටහය ගරහ ඹද්දී භභ නේණු

අක්කහට හරු වී ඉකි බි බි වළඬුනමි. අප්ඳච්චී නඵොනවෝ නේරහක් අක්කහ තුරු කයනගන ඉන්නහ භභ දුටිමි. “අක්කහ ඹන නරහ ශඟයි ඳළටිනඹො.. ගිහින් ඔඹේ ඳින්න..” “භට ඵෆ..” “ඵෆ කිඹර ඵෆනන සතුන.. එන්න ඹං භභේ එන්නම්..” දුක් ගේ ඇකින් භනද ඵරහ උන් ඳුන් කීනේඹ. ඉතින් භභ ඔවුන් නදනදනහට හරු වී නවමින් නවමින් අක්කහ ශඟට ඳහ එවනඹමි. අක්කහ භහ ශඟට එනතුරුභ නතේ ව දෆසින් ඵරහ උන්නහඹ. ඳුන් වහ නේණු අක්කහනගන් මිදිගේ භභ බුරේ හුරුල්ර අක්කහටේ හගය අයිඹහටේ දී ඒ මුහුණු නද නනොඵරහභ දණ ගහ ළ ළටුනනමි. ඔවුන්නේ අේර ඳව හිට දළනුණහ වුද නළගිට ගළනීභට තයම් ලක්තිඹක් නදඳනේ වනේ නළත. භනේ උයහිස ලින් අල්රහ එව අක්කහ ළනයන් භහ සිඹ ශඹට තුරුලු කයගේතහඹ. නම් දවනභ යක කහර ඳයහනේ භහ මුහුණ දුන් ඩහේභ දුක්ඵය අසථහ එඹ ඹළයි කීභ නිළයදිඹ. දෆස නකනනි තුළින් ගරහ වළනරන්නන් කඳුලු නනො නල් ඹළයි දළනනන තයභට භට වළඬුම් ආනේඹ. අක්කහනේ ඳපුනේ ව ගළසභ වු දළනනන තයම් තදට භභ ඈට ශං වී කඳුලු නතන්නට නනව විමි. භනේ පිටුඳ නදසින් වළඬුම් වඬක් ඇසී ඵරද්දී දෆස කඳුළින් පුයහ ඵරහ උන්නන් අම්භහඹ. “නළකේ නරහ වරිඹහනගන එන්නන..” ඒ වඬට නේණු අක්කහ භහ අක්කහනගන් මුදහ අයිනට කයගේතහඹ. හගය අයිඹහනේ අත නගන අක්කහ කහයඹ නතක් ඳහ එවනේ භනද ඵරහනගනඹ. ඔවුන් කහයඹට නළගුණ ඳසු භහ දි නගොස අඩක් විෘත

කර වීදරු කවුලුනේ එල්ලී ගතිමි. භහ ඳසු ඳසින් අම්භහේ එනදට ශං විඹ. “භනග සුද නවොට ඵරහගන්න අම්නභ..” ඈ පිට ඹද්දී කියූ එදන් භසිනේ නදෝංකහය දුනි. “ඔන්න නරොක්කිනඹ මුලින්භ ඕනන පුනතක්..” නඳොඩි භහභහනේ කෆ ගළසුභට ළභටභ සිනවහ ඳවශ විඹ. කහයඹ නමින් ඇදීගිඹ භග ඔසනේ භභ තේ පිඹය කිහිඳඹක් ඉදිරිඹට ඇඳුනනමි. අක්කහ පිට ගිඹ ඳසු ඳසින් මිදී ගේ භභ ඉක්භන් අඩි තඵහ කහභයඹට දි විේ ඵරද්දී නේණු අක්කහේ භහ භඟ ඳළමිණ උන්නහඹ. “ඔඹහට තනිඹභ ඇඳුම් භහරු කයගන්න අභහරුයිනන්.. ඉන්න භභ උදේ කයන්නම්..” භනේ ඇඳුම් මුදහ වර ඈ නකොණ්ඩනේ ගහ තිබ කටු ගරහ එඹද ලිහිල් කශහඹ. ඉතින් ඉක්භනින් ඇඟඳත නෝදහ ගේ භහ ළවළල්ලු ඇඳුභකින් ළයසී ඇට ළටුනණමි. ඳළමිණ සිටි පිරිනේ තුටු සිනහ වඩ තය නදසින් ඇනද්දී අක්කහනේ නකොට්ටඹ තුරුළු කයගේ භභ ඒ සුට මුහුණ ඔඵහ උනිමි. අක්කහ නිනන් නික්මී නගොස තිඹක් ඉක්භ ගිඹද සිනේ ව හංකහ තුයන් නනොවීඹ. භහ දුකින් ග දන්නහ ඳුන් නිතය ඇවිේ භනේ දුක ළඳ ඵළලීභටද දුයකථනනඹන් භහ ඇභතීභටද අභතක කනල් නළත. ඒ නනනවනේ නඹෝධ නනළල්ර තුශට වී භභ හිත වදහ ගළනීභට උේහව කයමින් සිටිනඹමි.

නනදහට ඩහ ආදයනඹන් අම්භහ භහ ගළන නොඹහ ඵළලීභට උේසුක විඹ. ඒ සිඹළු රැකයණඹන් භළද්නද් දිනකට තහක් නදකක් නවෝ අක්කහ

භට කතහ කිරීභට පුරුදුඹ සිටිඹහඹ. ඇතළම් විටක ඒ නරන්ගතුකම් සිතට දඹක් නර දළනුණ අසථහද නළතුහ නනොනේ. නඵොනවෝ නේරහක් කහභයනේ දළල්රට වී ගත කශ භහ අධික පිඳහඹක් දළනී කුසසිඹ නදට ඳහ එවිමි. අතයභළද ව කෆභ කහභයනේ නම්ඹ භත තිබ නකතහ නඳොේ කිහිඳඹක් භහ දුටුනේ ඒ නභොනවොනේඹ. කුසසිඹ නදසින් ඇසුණු නේණු අක්කහනේ කටවඬ නිහ නඳොේ නගනහනේ ඈ න්නට ඇතළයි භභ අනුභහන කනශමි. “නකෝ නළන්නද දළන්..?” භට ඇනේ වඬ ඇසුණි. ඔඹ විභන්නන් භහ ගළන න්නට ඇත. “ඔඹ හිටිනඹ කහභනේ.. නම් ටිනක්භ වරි වළටි කෆභක්ේ නෆ.. කහභනේට නරහ තනිඹභ හල්රනහ..” “නවෝදරිනඹො ඕන තයම් දළකර තිබුණේ නම් තයම් ආදනේ කයන නදන්නනක් දළක්කභයි..” “අනන් භන්ද දරුනො.. භං නම් හිටිඹට තහභ සිහිනඹ තිනඹන්නන අය නද වහමුදුරුන්නග කතහ..” “භටේ අභහ ඔඹ කතහ කිේහ. අපිේ ශඟඳහත ඉන්නනන් නළන්නද.. අනප් සුද ඳරිසමින් ඵරහගමු..” “නරොක්කි ඉද්දි නං ඵඹනන්න නදඹක් තිබුනණ නෆ.. නකොයි නරහනේ සුදනග ඳසනන්භනන්..” “ඳුන් භල්ලිේ ඉන්නනන් දළන්.. එඹහ සුදට පුදුභ ආදනයයි..” “අනන් ඒකනං ඇේත, දහවකින් නවොඹහගන්න ඵළරි ශභනඹක්..”

අම්භහ ඳුන් ගළන කතහ කයන වළභ විටකදීභ කිඹන්නන් ඔඹ කතහභඹ. නේණු අක්කහේ එඹට නඳොනවොය දභමින් ඔහු ගළන ේණනහ කයන්නට විඹ. නභනතක් කතහ කශ කිසික් නෆසුන නර නකතහ නඳොතක්ද අතින් නගන භභ කුසසිඹට ඇතුළු විමි. “නම් ඇවිේ ඉන්නන.. ආ.... ඔඹ නඳොේ ටික දළක්කද සුද.. ඔඹහට ඳහළු නිහ කිඹන්න නගනහන..” භනේ අනේ ව නඳොත නද ඵරහ ඈ කීහඹ. භභ සිනහසී ඈ අර තිබ ඵංකුට ඵය වුනණමි. “සුද අපි නවට අනිද්දහ දිවහට යේනතොට ගිහින් අක්ක ඵරරහ එමු..” ඒ නඹෝජනහ ඇසී භහ නළඟිට ගේනේ ඉ උන් ඵංකුේ ඳසුඳට තල්ලු කයනගනභඹ. “අම්නම්.. නකල්රට පුදුභ නජොලිඹක්නන ගිනේ..” “අනිද්දහ නනනභයි අක්නක, අපි නවට උනද්භ ඹමු..” අම්භහ සිනහ තද කයනගන ඵරහ උනි. “අම්නම් අපි නවට උනද් ගිහින් එන්නම්.. ඔඹහ අප්ඳච්චීටේ කිඹන්න..” නේණු අක්කහනේ නකොණ්ඩ කයර ගහ දළම භභ පිටුඳ නදොනයන් එළිඹට දුවිේ නතය වනේ ඔන්චිල්රහ භතඹ. ඉතින් භහ නේගනඹන් එඹ ඳළදිමි. “ළනටයි සුද ඳරිසමින්.. ” නනදහට අක්කහ එනේ කිඹන වඬ දළනුදු ඇනන්නහක් නභනි. එනවේ ඈ ශඟ නනොවහඹ. භභ තේ නේගනඹන් ඔන්චිල්රහ උඩට ගේනතමි.

ඳසුදහ උදෆන සිටභ සදහනම් ව භහ නේණු අක්කහ භඟ ගභන පිටේ වනේ උදෆන අටයි තිවට ඳභණඹ. අක්කහ පුදුභ කිරීභ වහ නඳය දළනුම් දීභකින් නතොයභ අපි එහි ශඟහ විමු. අඳ ඹන විට අක්කහ උන්නන් භල් ඳළර ගඹක් සිටුමිනි. “ආ.... නනෝනහ ළඩ නේ..” නේණු අක්කහනේ වඬට තිගළසසුනු අක්කහ පුදුභ වී ඵළලුහඹ. අඳ දුැ ට ළනින් ඇනේ නනේ තුටින් දිලිසිණි. “සුද... ඔඹහ ආද ඳළටිනඹො..?” සිටුමින් උන් ඳළරඹ බිභ විසිකය ඈ භනදට දි ආහඹ. භභ දෆේ විදවහ ඇඹට තුරුල් විමි. “නම්කි නම් අක්කහ නෆ කිඹර කන්නන නඵොන්නනේ නළතු නගදය උඳහ කයනහ.. ඵළරිභ තළන තභයි භං අද ඇදනගන ආන..” භනේ ඳසට ඳවයක් ගළස නේණු අක්කහ අඳ භගභ විේ දිගු ආලින්දනේ ඉ ගේතහඹ. “නභනව භහය රසනයි නන්ද අභහ.. වරි රසන භල් ජහති තිනඹන..” “නම් ේතට ළඩිපුයභ ආ කනල් භං නනනභයි.. අනප් සුද..” “එනවනං නම් ඉඩභ සුදට නදන්න තිබුනණ..” “අනප් අම්භරට සුද නගදය තිඹහගන්න ඕනන කිේනන්.. ඒ නිහ අප්ඳච්චි භහ නභනව එේහ..” “නකෝ අක්නක හගය අයිඹහ..?”

“එඹහ නොප් එකට ගිහින් එන්න ගිඹහ.. ත ටිකකින් එයි..” “නකෝ ඵං.. ඹහලුනක් නගදයට ආභ නඵොන්න නභොනහ වරි නදන්න කිඹන්න ඕනද..?” ඒ කතහට අක්කහ සිනහසී කුසසිඹ නදට ගිඹහඹ. අඳ රැනගන ආ නක්ක් එකද කුසසිඹට නගන ගිඹ නේණු අක්කහ එඹ අක්කහනේ අතට දුන්නහඹ. “නම්කේ කඳහ ගනිං.. නගනහට නභොනකෝ උමර නදන්නට නම්ක ළඩියිනන..” ඈ සිටින විට කහරඹ නගවී ඹන්නන් ළවළල්ලුනනි. නක්ක් කඳහ නේ පිළිනඹර කය ගේ අපි මිදුනල් පුටු තුනකින් ඉ ගතිමු. “උමරහ තුටින් ඉන්න නන්ද අභහ..?” නභනතක් ව ළවළැසරලු නඳනුභ වළය දභහ ඵළරෑරුම් සරඳනඹන් නේණු අක්කහ අද්දී භටේ ඉනබ්ටභ එනද ඵළලුණි. අක්කහනේ මුහුනණ් දුකක නේඹහක් නවෝ භහ දුටුනේ නළත. ඉතිං ඈ ඇේනේ ළවළල්ලුනනි. “හගය අයිඹහ නවොයි නේණු. භට නගොඩක් ආදනයයි.. අම්භරයි සුදුයි ශඟ නළති අඩු තභයි තිනඹන්නන..” “ඕක ටික දක් ඹද්දි වරිඹයි.. උමරහ නදන්නහ තුටින් ඉන්නනං එච්චයයි..” නඵොනවෝ නේරහක් කතහ කයද්දී අක්කහ ඳුන් ගළන විභසීභටද අභතක කනශේ නළත. ඔහු නිතය භහ දළකීභට එන ග භභ ඇඹට කීනමි. “ඳුන්නේ ආදනේ ගළන නරහකට භට පුදුභයි සුද..”

ඈත උස ගක ඉවේතහනේ නනතු යහ ඇඹ කිඹද්දී භනේ සිතට කුහුරක් දළනුණි. “ඇයි අක්කහ..? ඳුන් නභොන වරි කිේද..?” “ඳුන් භල්ලී දස නදක තුනක්භ ඇවිේ ගිඹහ. මිනිවහ චන දවඹක් කතහ කශේ අටක් විතයභ සුද ගළන..” “භභේ ඕක හිතු අභහ.. සුද වරි හනහන්තයි.. නළන්දරහ උනේ නකොල්රට ඳණ ඇයරහ..” අනප් අම්භරහ නිතයභ හනේ නේණු අක්කහ භඟද ඳුන් ගළන කතහ කයනු භට ඇසී තිනබ්. ඉතිං තුටු න්නට නවේතු කහයණහ ශඟ ඳහතභ තඵහනගන සිත දුක නොඹහ ඈත ළරියන්නන් ඇයි දළයි භටභ ටහුනණ් නළත. “සුදට නඩින් එක ගන්න නන්නන කළම්ඳස අවුට් වුණහභයි.. එතකල් ඉන්න පුළුන්ද..?” නේණු අක්කහ යභට අද්දී භට දිනක් ඳුන් කී කතහ සිහිඳේ විඹ. ඔහු කීනේ භහ ඔහු ශඟට ගන්නට ත ළඩි කහරඹක් ඵරහ ඉන්නට ඵළරි ඵඹ. “කළම්ඳස ගිඹහ කිඹර ඵඳින්න තවනභක් නෆනන.. සුද කළභති නං අප්ඳච්චිරහ කයර නදයි..” භහ සිත වළඳින අක්කහ කීහඹ. භභ විල් ව නදනනතින් ඈ නද ඵළලුනමි. “ඉරහ දල්ට කහරභ ඹන්න ඕනන වරිද..?”

භනේ දෆ භඟ වළරි අක්කහ නේණු අක්කහට කිඹද්දී භට අම්භහ දුන් ඵෆගඹ සිහිඳේ විඹ. “නභන්න අම්භහ නඳොනරොස ඇඹුරකුයි, අච්චහරුකුයි වදරහ දුන්නහ..” අක්කහ ඉතහ තුටින් එඹ නදෝතට ගේතහඹ. කුඩහ කර ඳටන් නඳනශොස කෆභට අඳ නදනදනහභ දළක්වනේ දළඩි කළභළේතකි. අම්භහ නභඹ පිළිනඹර කනල් ඒ නිහභඹ. “ළඩි නදඹක් එඳහ අභහ.. වහල් ටිකක් ලිනප් තිබ්ඵභ ඇති.. අපි අපිනන් ඵං..” “එනවභ කිඹර ඵෆ.. ඔඹහරහ නභනව ආපු ඳශනනි දනන්..” “ඉහ...... නම් ඵරඳංනකො.. අපි මීට කලින් නභනව ඇවිේ නළතුඹෆ..” “එතනකොට ආන ේනතයි නේයි ඵරරහ ඹන්න විතයනන්.. ඒේ දළන් නනසනන්..” එනේ කියූ අක්කහ අඳ එඳහ කිඹද්දීභ ෆංජන නදකක්ද පිළිනඹර කශහඹ. කරකට ඳසු භහ ඇනේ අතින් ඇන ඵේ කටල් කිහිඳඹක් ය වින්නදමි. “ඳයක්කු නන්න කලින් ඹන්න ඕනන අභහ.. නම් නකල්ර ඳරිසමින් අයනගන ගිහින් නළන්දට ඵහය නදන්නේ එඳළයි..” “අම්නම් ඔේ , නභොන නළතේ භනේ නංගිඹ නවොට ඵරහ ගන්න නේණු..” අක්කහ ගළන අනුඳනම්ඹ නනනවක් සිතට දළනුණද භභ එඹ නනොනඳන්හ නනතක් ඵරහ උනිමි.

“හගය අයිඹහ දළන්භ එන ඳහටක් නෆ නන්ද ඵං..?” “භවය විට ටිකක් විතය ඳයක්කු නයි. නම් දස ර එඹහ ෂසරේ නේරි එක්ක කයන්න රෆසති නනනන්..” එඹ භටද අලුේ ප්යනෘේතිඹකි. නම් නතරු භහ ඒ ඵක් දළන උන්නන් නළත. “නකොනවද කයන්නන..?” “නම් ේත පිටිඳසන..” අක්කය එක වභහයක් ව නම් බිම්කඩ ඉතහ හයේඹ. එඵළවින් හගය අයිඹහ නගන ඇේනේ හේථක තීයණඹක් ඹළයි භට සිතුණි. භහ නේණු අක්කහ භඟ පිටේ ද්දී අක්කහ සුපුරුදු නඹෝජනහ නළතේ නගනහනේඹ. “සුද පුළුන්නම් දක් නදකක්ේ නතින්න ඵරං එන්නනකො.. භභ අප්ඳච්චීනගනුේ අවන්නං..” ඊට සිනහකින් ඳභණක් පිලිතුරු දුන් භහ නේණු අක්කහනේ සුයනේ නලී ඇනගන් මුගතිමි. අපි නදනදන ගුරු ඳහනේ නනොනඳනී ඹනතුරු ඈ දෆස දල්හ ඵරහ උන්නහඹ. “ඳේ සුද අභහට තනිඹභ ඉන්න ඳහළු ඇති...” “ඔේ අක්කහ.. භටේ දුක තභයි.. ඒේ.....” යේනතොට නිනේ නතය නනොන නර ඳුන් කර ඉල්ලීභ භට ක්ණික සිහිඹට නළගුනි. ඉතිං ඔහුනේ සිත රිදහ අක්කහනේ තනිඹට එහි නතය න්නන් නකනේද..?

“ඇයි ඒේ කිේන..?” “උණු හින්දහ නඵොන්නේ ඵෆ , කිරි හින්දහ අවක දහන්නේ ඵෆ නේ තභයි..” එඹ හිතහ භතහ කිේහ නනො ඉනබ්භ කිඹවුණි. නේණු අක්කහ පුදුභ වී ඵළලුහඹ. “ඳුන් අයිඹහ කළභති නෆ භං නභනවේ දිගටභ නතය නනට..” “ඳුන් කිඹන කතහ ඇේතනන් නංගි.. ඔඹහ එනවේ නතය නනට භභ උනේ කළභති නෆ..” “ඔඹහරහ කහටේ භහ නේනයන්නෆ.. ඒ භනේ අක්කනන්..” “නනොනේනයන නනනභයි සුද.. භං කිඹන්නන ඔඹහනගයි අක්කනගයි නදන්නනගභ නවොට..” ඉන් එවහ ඈ කිසික් කීනේ නළත. භභද නිවඬභ ඈ ඳසුඳ ගිනඹමි. අක්කහ කියූ ඳරිදි හගය අයිඹහ භල් ගහ ආයම්බ කිරීභ නනුනන් අඳට නඵොනවෝ නේ නනව න්නට සිදු විඹ. නමුේ ඳුන්ද වබහගී ව එභ කහේඹනේදී කහරඹ නගවී ඹනහ දළනුනන්ේ නළත. ඳළර තහන් පිලිනඹර කිරීභ, නණ රඵහ දිඹ යුතු ලහක වහ ආයණ ළකසීභ , ජරනර ඳද්ධති වි කිරීභ ඉන් මලික භධ්ඹ නේ කටයුතු ඉතහ හේථක සිදු කයගළනීභට හගය අයිඹහ භේ වනේඹ. ඔහු අක්කහට ගළරනඳන ධධේඹඹන්ත ළමිනඹක් ඹළයි භට නළතේ සිතුණි.

ඉඩ රළනඵන වළභ විනේකඹන්හීදී අඳ ළඩිපුය කනල් කහේ නල්රම් කිරීභඹ. භභේ ඳුනුේ එක පිරකුේ අක්කහේ හගය අයිඹහේ එක පිරකුේ ලනඹන් නඵදී උන්නනමු.

“භං නභනව ආට ළඩක් නෆ නේ.. නකෝ ඉතිං භට ඳහට්නේ නකනනක් නෆනන..”

ඇතළම් දිනක නේණු අක්කහ අභනහඳ වී එනේ කීහඹ.

“ඳහට්නේ නකනනක් භං නවොඹර නදන්නද නංගි.. ? භනේ ත තනිකඩ ඹහලුනො එනවභ ඉන්නහ..”

හගය අයිඹහ අඳ සිනව ගන්මින් කිඹද්දී භභ ඇනේ මුහුණ නද ඵළලිමි. සිඹළු තුටු නේඛහ භධ්නේනේ ඒ මුහුනණ් ළඟවී ගේ දුක තළරී ඇතළයි භට සිතුණි.

“අපි ඔඹ කතහ දළනට නේතමු.. එන්නනකො ත ඳහේති ගඹක් තිනඹන වදන්න..”

අක්කහ ඒ කනල් අඳ නත ළඩ ඳළරීභක් නනො නේණු අක්කහ ඒ අඳවසුතහනඹන් මුදහ ගළනීභක් ඵ භභ නිඹත ලනඹන්භ දළන උන්නනමි.

අඳ ඳළශ තහන් කිරීමට අලසේ ඉටි ඵෆේ කස කයද්දී ඳුන් භහනේ ශඟටභ වී සිටි අයුරු දුටු හගය අයිඹහ අඳ නදනදනහටද විහිළු තවලු කනල්ඹ. එක් යභ අක්කහ අතින් මු හ අඳවසුතහනඹන් නළගිට ඉතට ගිඹහඹ. භභ ඳුන්ද එතන දභහ ඇනේ ඳසුඳ දි ගිනඹමි.

“භනේ.... භනේ...”

නමුේ ඈ කීභට වළද නදඹ කිඹහ නිභ කිරීභට ඉඩක් රළබුනණ් නළත. භභ බියහන්ත වී ඵරහ හිදිද්දී ඈ නඳොල් ගක් අල්රහ අභහරුනන් භනඹ කශහඹ. ඈත උන් නේණු අක්කහද ඈ ශඟට ඳළමිණ ඇනේ පිට අතගෆභට ඳටන් ගේතහඹ.

“අභහ අක්නක.. ඇයි නම්..?”

ඳුන් එඹ ඇසුනේ අක්කහනේන වුද ඔහු ඳළමිණ ේතම් කය ගේනේ ඵඹ වී ඵරහ උන් භහඹ.

“අභහ.. ඔඹහට අභහරුනං අපි අදට ළඩ නතය කයරහ නඩොක්ටේ නකනනක් ශඟට ඹමු..”

නමුේ ඈ දිගටභ නදකට නළමීගේ නභ උන්නහ මි ඊට පිළිතුරු ඵළන්නද් නළත. භභ නේණු අක්කහ භඟ එක් ඈ නදඳසින් අල්රහ කහභයඹට නතක් නගන ගිනඹමු.

“නඩොක්ටේ ශඟට ඹන්න නයිද නංගි..?”

හගය අයිඹහ එය ඇහුනේ නේණු අක්කහනගනි.

“ඕන නන එකක් නෆ.. ඒේ ඉතිං නඩොක්ටේ නකනනක් වම්ඵනරහ වරිඹටභ දළනගේතහනං තභයි ඩහ නවොද..”

එඹ නේරුනහ නභන් සිනහසුන හගය අයිඹහ කහභයනඹන් පිට ගිඹද භට කිසික් ළටහුනණ් නළත. භහ කනල් ත තේ ඳුන්ට ශං වී අක්කහ නද ඵරහ හිඳීභ ඳභනි.

“අක්කහ ටිකක් ඇට නරහ හිටපුනදන්.. අපි එළිඹට ඹමු නංගි..”

ඇඹ කහභයනේ තනිකය දභහ පිටතට ආද භට සිත න්සුන් කයගළනීභට නනොවළකි විඹ.

“නේණු අක්නක්.. අපි අම්භට නකෝල් කයරහ කිඹමු.. භට ඵඹයි නේ..”

“නළන්දට එන්න කිේනං නවොයි නේ තභහ.. අපි ව ගිඹහභ අක්ක තනිඹභනන්..”

“ඒේ අම්භට ඇවිේ නතින්න ඵෆනන අක්නක.. අප්ඳච්චී තනිඹභනන..”

“නතින්න නනනභයි අපි අභහ නළන්දහ එක්ක නඩොක්ටේ ශඟට ඹමු..”

“ඉතිං අපි අයන් ඹමුනකො.. ඕකට අම්භහ ඕනඹෆ..”

භනේ කතහට නේණු අක්කහ කිසික් කීනේ නළත. නමුේ ඒ න විටේ හගය අයිඹහ අනප් නිට ඳණිවිඩ ඹහ තිබිණි.

ස නද්දී අම්භහේ අප්ඳච්චීේ ඳළමිණ තිබුනණ් අක්කහ ඵළලීභටඹ.

“හගය අයිනඹ ඔඹහ නළන්දහ එක්ක අභහ අයන් නඩොක්ටේ ශඟට ඹන්න..”

ඔවුන් පිටේ ගිඹ ඳසු භහ ඉදිරිඳ කහභයනේ ඇට වී උන්නනමි. අප්ඳච්චී ේත පුයහ ඇවිදිමින් අඳ කස කර ඳහේති ඳරික්හ කයනු ජනනල් පිඹන් අතරින් භහ දුටිමි.

“භං ඇතුශට ආට කභක් නළද්ද..?”

නදොය නයද්ද අතරින් හි නඳව ඳුන් ඇසුනේඹ. භභ සිනහකුදු නනොභළති ඒ මුහුණ භේනේ දෆස රැදවනඹමි.

“ඔඹ තයම් ඵඹනන්නනඳහ ඳළටිනඹො.. අක්කට නරඩක් නෆ..”

කහභයඹට ඳළමිණි ඳුන් ඇ ඉවේතහනේ ඉ ගනිමින් කීනේඹ.

“නරඩක් නෆ..?”

භභ එඹ ප්ය තියහඹ කනශමි.

“ඔේ සුද.. ඔඹහ පුංචි නකනනක් නන්නලු ඹන්නන..”

එදන් ඇසී භහ ඇනේ ඉන්ඳුනි.. ඳුන් දෆස පුංචි කය භනද ඵළලුනේඹ.

“ඔඹහ නකොනවොභද අයිනඹ දන්නන..?”

“භභේ ඕහ දන්නෆ.. නේණු අක්ක තභයි කිේන..”

සිතට විල් තුටක් ඇතුළු ද්දී භභ ඳුන් ශඟට ඳළන ඒ උණුසුභට තුරුලු විමි. ඉතිං පුංචි ඳළටිනඹක් නිට එකතු නනහ ඹන්න හනහ නගන නදන්නකි. අක්කහනේ ඳළවළඹ හගය අයිඹහනේ වළඩ රු හිත නඵෝර ඵනඵක්නේ රුක් භසිනේ ඇඳී භළකී ගිනේඹ. ඒ තුට භහ විගේනේ ඳුන්නේ ඳපුතුනේ හි නවොහනගනඹ. ඔහු භහ හිනක් භෘදු පිරිභළද්නද්ඹ.

“භභේ ආයි අයිනඹ..”

“නභොනටද..?”

“ඵනඵක්ට..”

“නභොකක්ද කිේන..?”

භහ ඔහුනේ තුරුනරන් මුදහ ඳනකට ගේ ඳුන් භහනේ මුහුණට එබිනි. අක්කහට රළනඵන්න ඹන දරුහ ගළන සිතහ කීද එදන් තුර තිබ ඵළරෑරුම්කභ දළනනන්නන් දළන්ඹ. භසිතට රළජ්ජහක් දළනුනණන් භහ නළත නකොට්ටනේ මුහුණ ඔඵහ ගතිමි.

“ඔඹ තයම් ආ නම් නදන්නම්නකො නප්ළිඹභක්භ..”

භනේ න් අතය ඔහු මුමුණද්දී භභ ඇනන් නළගිට ගේනතමි. නමුේ ඔහු භට ඹන්න දුන්නන් නළත. භහ සිඹ තුරුශට ඇද ගේ ඳුන් අනතොයක් නළති භහ සිඳ ගනිද්දී ගත සිත නදකභ ඔහුට නතු නු භට නනොදළණුනහ නනොනේ. නමුේ ඒ ංනේදී නඹෞනඹහ භටේ ඩහ සිතිවිලි ඳහරනඹ කය උන්නන්ඹ. ඒ ඳව ත තේ ඉල්රහ සිතිවිලි වඬහ ළනටද්දී සිඹ සීභහ භහයිම් දළන උන් ඳුන් භනගන් ඉේ විඹ.

ේත නට් ඇවිද ගිඹ අප්ඳච්චී ඹළි නිට ඇතුළු න විට භභ ඳුන් භග කහභයනඹන් ඉතට ආනමි. නවොය ඵළල්නභන් භනද ඵළල නේණු අක්කහ සිනහසී ඉත ඵරහ සිටිඹහඹ.

“සුද ඔඹහ නේණු දුේ එක්ක නගදය එන නන්ද..?”

“ඔේ අප්ඳච්චී අපි ඳුන් අයිඹහ එක්ක එන්න තභයි හිටිනඹ..”

හි ඉවශටේ ඳවශටේ ළන අප්ඳච්චී ඈත ඵරහ කල්ඳනහට ළටුණි. නඩොක්ටේ ශඟට ගිඹ හගය අයිඹරහ ඳළමිණිනේ තයභක් ඳභහ වීඹ. එනතක් අපි දෆස අඹහ ඵරහ උන්නනමු. මුලින්භ රිනඹන් ඵළ ගේ හගය

අයිඹහ නදොය වළය අක්කහ ඳරිසමින් ඵළසසුනේඹ. අක්කහ රළජ්ජහනන් බිභ ඵරහ එද්දී සිනහ මුසු මුහුණින් ඳළමිණි අම්භහ අප්ඳච්චී ශඟ නතය විඹ.

“ඕං අනප් භවේතඹහ සීඹහ නකනනක් නන්නයි ඹන්නන..”

එදන් ඇසී අප්ඳච්චීනේ විඹඳේ දෆනේ කඳුළු කළට නළනගද්දී භභ අක්කහට ශං ඇනේ දෆතින් අල්රහ ගතිමි. ඇනේ දෆනේ ඵරහනඳොනයොේතු නගොන්නක් රැඳී තිනඵනු භභ දුටිමි.

“නවට ඉරහ හගය පුතහ ළඩ රට එනව නභනව ගිඹහභ නරොක්කි නගදය තනිඹභනන වහමිනන්..”

“භං නම් ටිනක් නගදය ඉන්නනන අම්භහ.. ේනේ ළඩ ටික කයන ගභන් භට පුළුන් අභහ ඵරහගන්න..”

අප්ඳච්චී ළයනන්නන් අක්කහ රැනගන ඹහභට ඹළයි ඉනන් නභන් දළනුණ ඵළවින් හගය අයිඹහ වහ කතහට භළදිවේ විඹ.

“ඒේ දරුනො ඔඹහට පුළුන්ඹෆ ඔඹ නේයභ කටයුතු කයන්න..?”

“භට ඒ වළටි අභහරුක් නෆනන අම්භහ..”

අම්භහ හගය අයිඹහනගන් අද්දී අක්කහ ඊට පිළිතුරු දුනි. ඔවුන් නදනදනහට දිනක් ේ නන් සිටිඹ නනොවළකි තයභට ඒ ඵළඳීභ ලක්තිභේ වී ඇත.

“ඒ උනේ නම් ටිනක් නරොකු පුතහ අපි ශඟ ඉන්නනං තභයි ළඩිඹ නවො..”

“වරි තහේනත.. ත ති නදකකින් විතය නම් ේනේ ළඩ ටික ඉය කයගන්න පුළුන් නයි.. ඊට ඳසන භභ ටික දකට අභහ එක්ක එනව ඉන්න එන්නං..”

“අනන් භන්ද ඉතිං.. ඔඹ ශභයින්නග කළභළේතක්..”

අප්ඳච්චී අභනහඳ මුහුණින් නළගී සිටිනේඹ.

“භං නම් දස ටිනක් අනප් අම්භ නභනවේ නතය කයගන්නං..”

හගය අයිඹහ සුනීතහ ආන්ටිනේ පිටින් දභහ ඉන් ලිසහ භගවළරිනේඹ. ඔහුනේ තීයණඹට පිටින් ඹහ නනොවළකි ඵළවින් අඳ ඔවුන් නදනදනහනගන් මුනගන ෆන් රිඹට නළගුනණමු.

දිනඳතහ අක්කහ ඵළලීභට ඹහ නනොවළකි වුද අම්භහ ඉහිට නවෝ ේනේ ළඩ කයන අඹකු අත අක්කහට ඵේ එකක් ඹළවීභට අභතක කනල් නළත. අඳ දිනඳතහ දුයකථන ඇභතුම් දී ඇනේ ළඳ දුක් විභද්දී වුද ඈ කීනේ හගය අයිඹහනේ භ ඇඹට ඉතහ නවොඳින් රකන ඵඹ. ඉතින් අම්භහට දුක් ගන්නට තයම් කහයණහක් නනොවුණි. සුනීතහ ආන්ටි වුද නිතයභ අම්භහ ඇභතුහඹ.

“ශභඹහ ගළන දළන් ඵඹක් හිනේ තිඹහගන්නනඳහ.. දුනක් නළතු හිටපු භට අභහ නදවිනඹො දීපු තෆේගක් නේ..”

අක්කහනේ නළන්දම්භහ ව ඈ අක්කහ පිළිඵ එනේ ඳද්දී අම්භහ ඇඹට පින් දුන්නහඹ.

“ඒේ සුනීතහ ඔඹහට වළභදහභ එඹහ ඵරහගන්න ඵෆනන.. ඒහ භනගන් නකනයන්න ඕන යුතුකම්නන..”

“එනවභ හිතන්න එඳහ.. හගය කිඹන්නන භනේ එකභ පුතහනන්.. ඉතිං නම් දරුහ භට පිට නකනනක්ද.. ? නම් නේ ගුණඹවඳේ නල්ලි නකනනක් රළබුනණ භනේ නඳය පිනකට..”

අනප් අම්භහ නකොනතකුේ කීද සුනීතහ ආන්ටී අක්කහට දළක්වනේ පුදුභ තයම් ආදයඹකි. ඒ නිහභ ඇඹ මුල් භහ කිහිඳඹ නගන නතක්භ අක්කහ අඳ නිට එේනේ නළත. තේ නකටි කහරඹක් ගතනද්දී දරුහ රළබීභට ශං වීභ නිහ නභන්භ සුනීතහ ආන්ටිනේ ආදයණිඹ ේකහයඹන් වමුනේ අක්කහ දිනනන් දින භවේ නමින් උන්නහඹ. නමුේ භට නම් දළනුනණ් සිත නකොනතක් නනොපිළිගේතද අක්කහනේේ භනේේ ඵළඳීම් ඹම් තයභකට නවෝ දුයස ව ඵඹ. ඒ පිළිඵ සිතහ සිත දුක් ගනිද්දී භභ ළඩිනඹන් ඳුන්ට වහ නේණු අක්කහට ශං විමි.

“අක්කහ දුයස නරහ නනනභයි සුද.. ඒක තභයි ආදනේ කිඹන්නන.. කහ ඵළරහ ඳවුල් ජීවිනේ නගනිඹද්දි හිටපු නගදය හිටපු කහනර නේ ඳවුනර අඹට ශං නරහ ඉන්න ඵෆනන. හිත ඉනබ්භ අනිේ ඳළේතට ළඩිපුය ශං නනහ..”

“ඒේ භට දුකයි..”

භභ නේණු අක්කහට භසිත විය කනශමි.

“දුක තභයි ඳළටිනඹො.. ඒේ ඔඹහ උනේ ඵළපු කහනරක අක්කට ඩහ ඳුන්ට ආදනේ කයයි..”

ඉතිං අක්කහ ගළන අහිතක් හිතිඹ වළකි නනොනේ. භහ දළනටභ නභනරො ඩහේභ ආදයඹ කයන පුද්ගරඹහ ඳුන් නනොනේද..?

“ඔඹ තයම් ආදනේ ගළන දන්න ඔඹහ ඇයි කහටේ ආදනේ නනොකයන්නන..?”

භනේ ප්නයලසනඹ වමුනේ ඇනේ නදනනේ ළලී ගිනේඹ.

“ආඳහු කහටේ ආදනේ කයන්න තයම් භට භනේ හිත වදහගන්න ඵෆ සුද..”

“අක්කහ එදේ ඳසන කිඹන්නම් කිඹරහ භට කිේන නෆනන..”

භභ ඇනේ නදනනේ නදභ ඵරහ කීනමි. ඇනේ මුහුනණ් භවහ අයණ හිනහක් ඇනනහ භභ ඵරහනගනඹ.

“ඔඹහනග අක්කහ වළභනද්භ දන්න නංගි.. භභ කහරඹක් ආදනේ නිහ භවහ දුකක් වින්දහ..”

“ඇයි ඒ..?”

“භං නකනනක්ට ආදනේ කරහ සුද.. අවුරුදු නදක තුනක්භ අපි නගොඩක් ශඟින් ආලසනයඹ කරහ.. භං ඔඹහට දකුේ කිේන ආදනේ කිඹන්නන ඳරිේඹආගඹක් කිඹරහ.. භනේ ජීවිනේ ටිනහභ නද්ේ භං ආදනේ නනුනන් එඹහට ඳරිේඹහරග කරහ..”

භහ ඒ කතහට න් දුන්නන් පුදුභනඹනි. නේණු අක්කහ විහවඹකට කළභති නනොවී නගදයට වී සිටින්නන් නභන් තේඹක් වමුනේ ඵ භහ දළන උන්නන් නළත.

“ඊට ඳසන නභොකද වුනණ්..?”

“එඹහ අන්තිභට කිේන භං දුප්ඳේ නිහ එඹහනග අම්භරට කිඹන්න ඵෆ කිඹරහ.. ඒේ භං දුප්ඳේ කිඹර දළන දළනභ තභයි එඹහ භහේ එක්ක ඹහලු වුනණ්..”

“ඒක වරි කතහක්නන.. දළන් නකෝ ඒ මිනිවහ..”

“එඹහරනග අම්භරහ ල්ලි තිඹන තළනකින් නඹෝජනහක් නගනේ එඹහ ඒකට කළභති උනහ. දළන් එඹහ ඵළරහ ශභනඹකුේ ඉන්න සුද..”

ආදයඹ ඹනු නකතයම් මුරහක් දළයි නකතයම් චඳරකභක්දළයි භට ප්යථ යට සිතුනි. ගත යුතු ප්ය නඹෝජන සිඹල්ර නගන අේවළය දභහ ගිඹ ඔහුනගන් නේණු අක්කහට කිසිදහ ළඵෆ ආදයඹක් රළනඵන්නට ඇතිද..? භසිනේ ඈ ගළන අනුකම්ඳහක් ඉඳනදද්දී භභ ඒ දෆට එබී ඵළලුනමි. නමුේ ඈ නම් න විට උන්නන් හිත වදහනගන ඵ එහි ලිඹළවී තිබිණි.

“වළභදහභ ඔනවොභ ඉන්න ඵෆනන අක්නක.. නළන්දේ දළනටභ නරඩ ගහනන.. ඔඹහ කදවරි දක තනිනයි..”

“ඒ ගළන භං ළඩිඹ හිතන්නෆ සුද.. නන්න තිඹන නද්ල් අපිට ශක්න්න ඵෆනන..”

එනේ කිඹහ ඈ දිගු හුසභක් නගන රඹ ළවළල්ලු කය ේතතහඹ. මිනිසුන් නරෝකඹ වමුනේ සිනහසී හිදින්නන් නකොතයම් දුක් හිේහී ඟහනගනද..? නමුේ ඒ සිඹල්ර අතඳත ගෆ නනොවළකි නරෝකඹහ දකින්නන් ඒ වරැල් ඳභණක්භඹ. දරුහ රළබීභට භහ කිහිඳඹක් තිබිඹදී අක්කහ හගය අයිඹහ භග අඳ නිනේ නතය හිඳීභට ඳළමිණිඹහඹ. භභ ඉන් භවේ ළනසුභක් අේ වින්නමි. ළඵළවින්භ ඳසුගිඹ කහර ඳයහනේ නිතය නිතය උනද් වහ අක්කහ ඵළලීභට ඹහභ නිහ භහ උන්නන් විඩහඳේඹ. නකොනවොභටේ භහ නප්යහනදණිඹ විලස විද්ඹහභරඹට නේරුණු ඵට ලිපිඹ රළබී තිබ නිහ එහි ඹහභටද සදහනම් විඹ යුතු තිබිණි. ඉතින් අක්කහ නළත නගදය ඳළමිණ හිඳිභ භසිතට ලක්තිඹකි.

ේනේ ගළවළණු උදවිඹ නියන්තයනඹන් විනලේෂිත ආවහය ඳහන හදහ අක්කහට නගනවිේ දුන් නිහ අම්භහට ඒ නනුනන් ළඩිපුය නනවවීභට සිදු වනේ නළත. එනවේ ඈ නියතුරු අක්කහ ගළන විභසිල්නරන් ඳසුවිඹ. අක්කහට ඉවශ භහරඹට නළගීභට ඇති අඳවසු නිහභ අප්ඳච්චී ඳවශ තිබ විලහර කහභයඹ ඔවුන් නදඳරට රඵහ දුනි. එඵළවින් භහ නළතේ අනප් සුදුරුදු කහභයනේ ඒ භනයම් ළදළල්නල් තනි උනිමි. “දළන් ක ඉරද සුදු පුතහට විලස විද්ඹහනනර ඹන්න තිනඹන්නන..?” දිනක් ස රුනේ සිඹළු නදනහභ උන් අසථහක අප්ඳච්චී විභසුනේඹ. ඒ අසථහනේ ඳුන්ද සිටිනේ අඳ නිනේභඹ. “ත තිඹකින් අප්ඳච්චී..”

“අනප් දරුහ විලස විද්ඹහඅනර ඹන එක ගළන ඳුන් පුතහනග අකභළේතක් නෆනන..” ඒ ඳළනඹ වමුනේ වික්ෂිප්ත වනේ ඳුන් නනො භහඹ. කළම්ඳස ඹන එකට කළභතිදළයි භහ කිසි දිනනක ඳුන්නගන් විභසුනේ නෆ නනොනේද..? ඳුන් වුද නගොළු ත රැක්කහ මි ඊට පිළිතුරු ඵළන්නද් නළත. “සුද ත ඉනගනගන්න නං භභේ කළභතියි.. ඒේ ඒ ගළන ඔඹහරහ හිතරහ තීයණඹක් ගන්න.. භං ඵර කයන්නෆ..” නමුේ භවළලි ගං ඉවුනේ තිබ ඒ නොඳුරු යවිනේ ඇවිද ඹන්න කහරඹ ගත කයන්නට සිත ඵරහ උන්නහ ළනිඹ. “සුද ඉනගන ගන්නට භනේ අකභළේතක් නෆ.. ඒේ ඉනගන ගේතට නජොබ් එකක් කයන්න ඕන නෆ.. භට පුලුන් සුදු නංගි ඵරහගන්න..” අම්භහ ඳුන් නදේ භහ නදේ භහරුනන් භහරුට ඵළලුහඹ. ඒ දෆස ර පිරී තිබ දඹහඵය ඵ භහ වළඳින්නනමි. අක්කහේ හගය අයිඹහේ කනල් අනප් කතහට භළදිවේ නනොවී ඵරහ හිඳිභ ඳභණි. “අයිඹහ අකභළතිනං භං ඹන්නළතු ඉන්නං..” “භං අකභළති නෆ නංගි.. ඔඹහ ඹන්න..” ඳුන්නේ ආදයණිඹ වඬ භසිතට නගන ආනේ වනඹකි. ළවළල්ලු සිේහි දයහනගන භහ ඔවුන්නගන් මිදී මිදුරට ඵළසනමි. ඔන්චිල්රහ ඳහලු වී නගොස ඇති අයුරු දකිද්දී නඳය ව ළවළල්ලු තුයන් වී සිතට ඵයක් ඇති වහ ළනි වළඟීම් දළනුණි. භහ නඵොනවෝ කහරඹක් ඔන්චිලි ඳළද්නද් නෆ නනොනේද.. ? ඉතින් භහ නමින් අඩි තඵහ නගොස එහි ඉ ගතිමි. ගුණතී නළන්දහ ේත ඳවළින් භතු වනේ ඒ නරහනේඹ.

“සුදු නබ්බි දළක්නක ෆනවන කනරකින්...” “ඳහුගිඹ ටිනක් ළඩිඹ හිටිනඹ නෆ නළන්නද.. අක්ක ඵරන්න ගිඹහනන් වළභදහභ නේ..” “ඒක නන්න්නං.. නරොකු නබ්බි ආහ කිඹරහ දළනනගන තභයි භහේ නම් ආන..” ඈ ඳළමිණ තිබුනණ් හිස අතින් නනොනේ. ඒ සුයනේ නයළු ඵෆගඹක් වහ තේ ඹභක් විඹ. “නබ්බිටේ නදන්නං නයළු ඩිංගක්..? අනේට ඳළහිරහ.. භං නම් නරොකු නබ්බිට නගනහන..” භනේ දෆස නඹොමු තිබුනණ් නයළු ඵෆගඹ නදට ඵ ටවහ ගේ ඈ කීහඹ. “භට එඳහ නළන්නද අක්කට නදන්න..” “සුදු නබ්බි පුංචි න්ධිනඹ ඉරහ ඇඹුල් කෆභ රට කළභතිනන්.. නම්නකන් ටිකක් ගන්න.. නම් දස ර නයළු තිනඹන ඕනට..” ඇනේ සිත රිවිඹ නනොවළකි නිහ භහ නයළු අහුයක් ගේනතමි. “නකොනවොනභයි සුදු නබ්බි ඳුන් භවේතඹ ඒභ..?” “ඔඹ ඉන්නන නගයි.. නකොනවොභද කිඹරහ ගුණතී නළන්දභ ගිහින් ඵරන්නනකො..” “භං නිකභටඹෆ නරොකු නනෝනට මුලින්භ කිේන එක නගදරින් භගුල් නදකක් නකරුනට කහරි නෆ කිඹරහ..”

ඇනේ එදන් භට ඹළිේ සිහිඹට නළගුනි. නමුේ එදින එඹ ඇසී අම්භහ නකෝඳ ව අයුරු භට භතකඹ. “භනේ හිනේ කදේ අහිතක් තිබුනන නෆ නබ්බි. නබ්බිරනග ඳවුරට නවොක් නන දකින්න භං කදේ කළභතියි..” ඈ විනලේනඹන් නනොකීද එඹ ේඹ ඹක් ඵ භභ දළන උන්නනමි. “ඒනකන් කහරි නෆ. භං නරොකු නබ්බි ඵරරහ එන්නම්නකො.. සුදු නබ්බි ඕක ඳරිසභට ඳඳින්න..” එද භහ ළටී තුහර ව අයුරු ඇඹටද තභ භතක ඇතුහ නේඹ. භට ඈ ගළන දුක සිතුනි. කරුර ළටී එන ඹහභනේ අනඳන් මුගේ ඳුන් උස ට්නේ ල් ඵයිසිකරනේ නළගී ඹන්නට ගිනේඹ. ඔහුනේ ඡහඹහ නේ ළටි අතරින් නනොනඳනී ඹනතුරු භහ එනද ඵරහ උන්නනමි. ඔහු නිට එද්දී සිත තුටින් පිරී ඹනහ නේභ ඔහු පිටේ ඹන විට අනවේතුක සිත රිදුම් නද්. නනතු අඟට කඳුලු පුයහ එද්දී භං සුපුරුදු ඵළල්කනිනේ කණ්ඩිඹට ඵය දී අවස කු නද ඵරහ සිත ළනසීභට නය දළරිමි.

ති අන්තනේ දිනඹක් ව එදින භහ ඳඩිනඳශ ඵළ එන විට හරනේ ව දිගු ළටිනේ හඩි වී උන් අක්කහ ඉතහ අඳවසුනන් ඳසුනහ දුටිමි. ඇඹට දරුහ රළබීභට ත නදභක් ඳභණ ඉතිරි තිබුණද භසිතට බිඹ දළනුණි. “ඇයි අක්කහ..? ඔඹහට අභහරුද..?” භහ ඒ සුයනේ නළි ඇසුනමි. “නෆ සුද.. කකුල් නදක ටිකක් රිනදනහ..”

භභ ඇනේ නදඳහ නද ඵළලුනමි. සිත ඵඹ ගන්න තයම් ඒහ ඉඳිමී නයෝ ඳළවළ වී තිබිණි. “ඉදිමිරහනන් අක්නක හුඟක්..” “ත ටිකකින් වරිඹයි සුද.. ඔඹහ කයන්න ගිඹ ළනේ කයන්නනකො..” “නෆ නෆ.. ඉන්න.. භං අම්භට කිඹන්නං..” ඇඹ බිභට ඵයකය තිබ නදඳහ ඔහ පුංචි සටරඹ භත තළබ භහ අම්භහ නොඹහ ගිනඹමි. නමුේ භහ තයම්භ ඈ බිඹ ගේනේ නළත. අම්භහ කීනේ එඹ හභහන්ඹඹ නදඹක් නිහ කරඵර නනොවිඹ යුතු ඵඹ. “අද ඳහේති රට නඳෝය දහන්න ඕනන අභහ.. භං නගදය ගිහින් එන්න වළදුන..” නේ එක රැනගන අක්කහ ශඟට එන ගභන් ගය අයිඹහ ඳළසුහඹ. “ඒක තනිඹභ කයන්න අභහරුයිනන්.. ත ටිකකින් ඹමු.. භභේ එන්නං..” “ඔඹහට පිසසුද දරුනො.. නම් අභහරු තිඹහනගන ළඩ කයන්න වදන්නන..?” අම්භහනේ සිතට තයවහ දළනනන්නට ඇත. නමුේ නම් න විට හේථක කයමින් උන් ඒ භල් ගහ නඩේතු නනොකය සිටීභද ඳහඳඹකි. “භභ ගිහින් අයිඹහ එක්ක ළඩ කයර එන්නං.. අක්කහ නගදය ඉන්න..” අක්කහ නනුට භභ ඉදිරිඳේ වනඹමි. නමුේ අක්කහ ඊට කළභති වනේ නළත.

“ඒක අභහරු ළඩක් සුද.. ඳළඹ ගහණක් ගිණි අේන ඉනගන නඳෝය දහන්න ඔඹහට ඵෆ..” “කභක් නෆ.. හගය අයිඹහ ඉන්නනන්.. භභ ගිහින් එන්නං.. අක්කහ නයසට් කයන්න..” ඇනේ නරල් තරඹ සිඳගේ භහ උඩු භවශට නගොස ේරීනැේ ක්හටේ කලිභකින් වහ ළවළල්ලු ටී ේට් එකකින් ළයසී ආනමි. “භනේ පුතහට ඔඹ ළඩ හුරු නෆ නන්ද..?” අප්ඳච්චී භනද ඵරහ විභද්දී භභ ඔහුනේ නදඳහ ළ උළුසකට ඵය දුනි. නකොට කලිභක් වහ ටී ේට් එකක් ඇඳි හගය අයිඹහ ෆන් රිඹ ඳණ ගන්හ ගේනේඹ. ඊට නගොඩ න්නට ඹළයි සිතහ භහ මිදුරට ඵසිද්දීභ හනණක් චූක් චූක් ගෆනේඹ. ඳසුඳ සිටි අම්භහ භනේ අත තදට අල්හ ගේතහඹ. “සුද.. ඔඹහ ඹන්නනඳහ පුනේ.. නතින්න..” ඒ ඵළල්නම් වනේ භවහ තිගළසභකි. “භං ඉක්භනට එන අම්නභ.. අනික හගය අයිඹ එක්කනන් ඹන්නන..” ඇනේ වඬ වළඬුම්ඵය වී තිබුණහඹළයි භට වළඟුණි. “දරුහ ඹන්න වදපු ගභන ඹන්න නදන්න වහමිනන්.. ඵහධහ කයන්නනඳහ..” එනේ කී අප්ඳච්චී ෆන් රිඹට එබී හගය අයිඹහ අභතනු භහ අහනගනඹ.

“පුනේ ඳරිසමින් හවනන් අයන් එන්න.. නංගිේ නවොට ඵරහගන්න.. උදේට ගිඹහට නභොනකෝ නභඹහට ඔඹ අේන ළඩ කයන්න ඵෆ..” ඔවුන් ඵරහ හිදිඹදී භභ ඉදිරිඳ අසුනට ඵය විමි. භනද නභොනවොතක් ඵරහ උන් හගය අයිඹහ ෆන් රිඹ නවමීට ඉදිරිඹට ගේනේඹ. “සුදට නගදය අඹ වරි ආදනයයි නන්ද..?” භභ සිනහසුණහ ඳභනි. ඔහු නළතේ භනද ඵරහ කතහ කශහඹ. “අද නං ඹන්තං හින ඳහටක් තිනඹන.. ළසනොේ නවොයි.. නේයභ ඳළශ නේලිරහ..” “ළසනොේ නඳෝය දහන්න ඵළරිනයිනන අයිනඹ..” “වට් ඹට තිනඹන ටිකටේ දහ ගේනතොේ ඇති..” ඔහු කීහ නේභ අව තිබුනණ් ළහි ශහකුළු ලින් ඵය වීනගනඹ. ඒ කළු ශහ නයොදල් ළනටන්නට ඵරහ උන්නහ ළනිඹ. “සුද ඔඹහ කහර නනනභයි නන්ද ආන..?” ඳහය අයිනන් රිඹ නතය කර ඔහු ඵනිස නගඩි කිහිඳඹක් වහ භයිනරෝ ඳළකට් නදකක් මිරට ගේනේඹ. “නභොකටද අයිඹහ බීභ ගේනත..? අපි නගදයනන් ඹන්නන.. නභොන වරි වදහගන්න තිබුණහ..” “ඔේ වළඵළයි.. අක්කට නේ නංගිටේ යට උඹන්න පුළුන් ඇති..” “අනඳෝ.. භභ උඹන්න නං දන්නෆ..”

ඔහු භව වඬින් සිනහසුනන්ඹ. එතයම් සිනව ගන්නට තයම් නදඹක් භහ කිේහ නනොනේ. ඉතිං භහ පුදුභ වී ඒ මුහුණ නද ඵහර උනිමි. අඳ නිට ශඟහ නද්දී ළහි ශහකුලු මුළු අවභ ආක්යණභණඹ කය තිබුණහ භභ දුටිමි. නම් ගභන පරක් නනොන්නක් ඵ භට නභොනවොතකට සිතුණි. “නභොනකෝ උඩ ඵරහනගන කල්ඳනහ කයන්නන..?” “ඉක්භනට හී නේ අයිඹහ.. අඳයහනද ආපු ළනේ කයගන්න ඵළරි නයිද භන්ද..?” “ඉක්භනට කයමු සුද.. මුලින්භ වට් ඇතුනශ තිනඹන ඳළශ රට නඳෝය දහමු.. එතනකොට ළසේ නවේනදන්නන නළවළනන්..” ෆන් රිඹ ගයහජඹට දළම ඔහු භහ භග ේනේ පිටුඳ නකොටට ඳළමිණිනේඹ. එහි නඵොනවෝ ඳළශ භලින් ඵය තිබිණි. එද අඳනේ භවන්සිඹ භල් පර ගළන්වී තිනඵනු දුටු විට සිතට දළනුනන් අනුඳනම්ඹ තුටකි. “මුලින්භ නම් භල් එන ඳළශ රට නම් නඳෝය එක දහන්න ඕනන සුද.. ඉන්න භං ඔඹහට නම්ක තුය දහරහ දිඹ කයර නදන්නං..” “නම්ක නකොනවොභද දහන්න ඕන..?” “ඒක තිනඹන්නන සප්නේන කයන්න.. ගනවේ නකොර නවොට නතනභන විදිඹට නම්නකන් දහන්න..”

ඔහු එඹහෂසනයනසනේ නඵෝතරඹ ළනි ව යවුම් ඵණ්ඩි නඵෝතරඹක් නඳන්හ කීනේඹ. සුදු ඳළවළ කුඩක් ළනි එයින් නඹෝගට් වළඳි කිහිඳඹක් දභහ තුය භඟ මිලසය කර හගය අයිඹහ එඹ නඹදිඹ යුතු ආකහයඹද නඳන්හ දුනි. “එතකල් භං අය ඳළේනත ඳහේති ටිකට නකොම්නඳෝසට් ටික දහන්නං..” “අයිඹහ නකොනවොභද නම් තයම් නවොට ගස ගළන නඳෝය ගළන දන්නන..?” “ඇයි ශභනඹො භං කනල් ඇේරිකල්චේනන..” ඔහු එඹ කීනේ භනේ නහඹද රහට මිරිකමිනි. භභ වහ ඳසට ඳළන්නනමි. ඔහු සිනහසී ඹන්නට ගිනේඹ. ඉතින් විනහඩි වතලිවක් ඳභණ කහරඹක් අපි එක දිගටභ ළනඩහි නියත වනඹමු. කිසිදු නඳය දළනුම් දීභකින් නතොය නඳොල් නගඩි ළනි ළහි බින්දු එකය කඩහ වළනරන්නට විඹ. වහේඳ අඳුරු කය ගස ළල් අමයහ දභහ අව අනනෝයහකට ළයසී උන්නන්ඹ. නඳොනවොය නගෝනිඹ ඳනක දළම හගය අයිඹහ භහ උන් වට් එක ඹටට නතමීනගන දි ආහඹ. “භං කිේනන් අයිඹහ හී කිඹරහ..” භනේ වඬට ඔහු අමුතු ඵළල්භකින් භනද ඵළලුනේඹ. නනදහ නුපුරුදු ඒ ඵළල්භ වමුනේ භහ සිත ළලී ගිනේඹ. “ළස ළඩි කයන නංගි.. නභතන හිටිනඹොේ නහන්න නයි.. ඹමු නගදය..” එනේ කියූ ඔහු කිසික් හිතන්නට නවෝ ඉඩ නනොතඵහ භහ ඇදනගන වට් එනකන් එළිඹට ආනේඹ. ගත රිනදන තයම් ළයට ළහි බිඳු කඩහ වළනරද්දී අඳ නදනදනහ වළල්නම් නි නදට දුනගන ආනමු.

ළසනන් නබ්රීභට සිතහ ආද නිනේ මිදුරට එනන විටේ අඳ උන්නන් නවොටභ නතත ඵරිඹම් වීනගනඹ. හිනේ සිට ඳහදහංතඹ නතක් තුය ගරහ ඹද්දී භභ ළරැන්ඩහනේ ව විල් කුළුණකට ඵය විමි. “ඔඹ නේරන නංගි.. ගිහින් පිවදඟන්න..” නභනර තුය නබ්රි නබ්රී නි තුශට ඹහ නනොවළක. “නේ නතනභයි අයිඹහ.. ඔඹහ ගිහින් නේන්නනකො..” “අපි නදන්නනගන් කවුරු ගිඹේ නතනභනනන්.. කහභනේ නදොනේ තුහඹක් ඇති.. ගිහින් පිවදහනගන අක්කනග ඇඳුභක් භහරු කයගන්න..” ඳහ පිසනහනේ නදඳහ තදට පි දභහ භහ ඇඟිලි තුඩු ලින් නිට ඇතුල් විනි. අක්කහනේේ හගය අයිඹහනේේ කහභයඹට ඇතුල් වී භභ නගදය නදොය උඩ තිබ තුහඹ අතට නගන නදොය අඩල් කය දළම්නභමි. කණ්නහඩි නම්ඹ ඉදිරිඳට වී නකොණ්ඩඹ තදට පි දභහ අහනනේ තුහඹ වළගේ භහ නතත ඇම් මුදහ වළරිනඹමි. ඳසු භභ අක්කහනේ ඇම් තිබ අල්භහරි ඳළු විය කනශේ භට ගළරනඳන ඇඳුභක් වී දළයි නොඹහ ඵළලීභටඹ. ළහි බීරිභ නිහ භහ කහභයනේ විදුලි ඳවන දල්හ තළබුද එඹ ක්ණික නිවී කහභයඹ අඳුරු විඹ. තළති ගේ භහ අල්භහරිඹ ශඟින් නළගිට ගනිද්දී හගය අයිඹහ භනේ නිරුේ උයහි ේයතවණඹ කය ගේනේඹ. යභකින් ඳභණක් ළයසී උන් ඔහුනේ නදනනේ තුශ වනේ භහ කිසිදහ දළක නනොතිබ යහගහධික ඵළල්භකි. අම්භහනේ , අප්ඳච්චීනේ, අක්කහනේ ඳභණක් නනො ඳුන්නේ රුද භසිනේ ක්ණික ඇඳී භළකී ගිනේඹ. භහ ඉදිරිපිට නම් හිඳින්නන් භනේ අක්කහනේ ළමිඹහ නවෝ භහ නභනතක් දුටු විලසහනීඹ භසසිනහ නනොනේ. ඔහු තනිකයභ නරළු මිනිනකි. “ඔඹහට සීතරයි නන්ද සුදු නංගි..?”

නදවිඹනි ඒ කටවඬ වුද භහ භග ේනේ සිට දු ආ හගය අයිඹහනේ නනොන්නන්ඹ. ඔහු භහ තුරුශට ගනිද්දී වළ උන් තුහඹ දෆතින්භ උණ්ඩි කය භභ විරහඳ දී වළඬුනමි. නමුේ නම් නදඳේ කඳහ ඇද වළනශන අනනෝයහ ළසනේ භනේ වඬ කිසිනකුට ඇසුණහ විඹ නනොවළක. භනේ වඬ නනොතළක ඔහු භනේ මුහුණ නගර පිසසුනන් නභන් සිඳ ගේනේඹ. “අනන් හගය අයිනඹ.. ඇයි නම්..?” භනේ වළඬුම්ඵය වඩ නනොඇසුණහ නේ ඔහු භහ ඇ උන් තුහඹට අත තළබීඹ. නන්න ඹන්නන් කුභක්දළයි ඉනභන් නභන් දළනුන භහ ඔහුනගන් මීදීභට වළකි නය නඹොදහ දළගලුනමි. නමුේ පරක් වුනේ නළත. භහ කුරප්පු ව වසති යහජනඹක් ඉදිරිපිට දඟරන වහ ඳළටනක් ළනි විඹ. ඵළරිභ තළන භභ දෆේ එකතු නකොට ඔහුට ළ ළටුනණමි. “අනන් එඳහ අයිනඹ.. එඳහ..” ඒ අයනඹන් භහ බිභ නඳයරහ ගේ ඔහු භනේ ගත හ තිබ තුහඹ මුදහ වළරිනේඹ. ඔහුනේ අතඳඹ විකහ නිඹනඳොතු ලින් සයහ ඳරක් නනොව කර ඔහුට ඉඩ දී භහ නිනොල්භන් වනඹමි. ඉතින් අක්කහේ භග භහ ගණනහක් නිදහ ගේ ඇ ඳහමුරභ ඔහු භහද විනහල කය දළම්නම්ඹ. දෆස පුපුයහ කඳුළු කළට ගරහ වළනරද්දී භනගන් මිදී ගේ ඒ නනොහික්මුණු මිනිහ කහභයනඹන් පිට විඹ. නමුේ නළගිට ගළනීභට නවෝ ඳණක් නළති භහ ගනේ ඉතිරි තිබුනණ් නළත. අනන් නම් ගභන නනොනගොස නතය නන්න ඹළයි අම්භහ කීහ නනොනේද..? නමුේ අක්කහට උදේක් ලනඹන් ඳළමිණි භහ ජීවිතඹ විනහල කය ගේනේඹ. නභඹ කටක් ඇය කහට නවෝ කිඹන්නන් නකනරද..? අක්කහ වළපී මිනඹනු ඇත. නභන් අසථහක කිසිදු කම්ඳනඹක් දයහ ගළනීභට ලක්තිඹක් ඇඹට නනොන්නන්ඹ.

සිත ඩහේභ දුක් ගේනේ ඳුන්නේ දඹහඵය නනේ යුග සිහි වීනභනි. ඔහුට පිදීභට ඵරහ උන් භනේ ජීවිතඹ ඔහුනේභ ඇළස නොයුයහ උදුයහගේ ග නකනේනම් කිඹන්නද..? අක්කහ භහ නකතයම් ඳරිසම් කශද ඇඹනේ සහමිපුරුඹහනගන් භහ රැක ඵරහ ගළනීභට ඈට නනොවළකි විණි. ඉතින් නඳොනශොනේ වළපී වළපී භහ නඵොනවෝ නේරහක් වඬළ ළටුනණමි. අප්ඳච්චී භරක් නභන් රැකි ඔහුනේ පුංචි දිඹණිඹ අඳවිේරි ගළවළණිඹක නර ඹළි ඒ නනට ඹන්නන් නකනේද.. ? සිතිවිලි විඹරු ළනටද්දී අභහරුනන් නළගිට ගේ භහ නඳය ඇ උන් නතත ඇභභ ඹලි ඇඟරහ ගේනතමි. කහභයනේන එළිඹට ඳළමිණ හරඹ වයවහ නේගනඹන් එළිඹට එද්දී හගය අයිඹහ නදොය ශඟ වුනේඹ. ඔහුද භහ නභන්භ නතත ඇඳුභට නළත භහරු වී තිබිණි. ඔහු නනොදුටුහ නේ ඳළමිණි භහ නදනනේ පිදහ ගනිමින් මිදුරට ඵළසනමි. තභේ ළසි ළනට්. ඒ ළස නනොතකහ ෆන් රිඹද ඳසු කශ භහ නේගනඹන් ඳහයට දි ඹද්දී හගය අයිඹහ නංගී ඹළයිඳ මින් භහ ඳසුඳ දි ආනේඹ. භභ ඉක්භන් අඩි තඵහ නේගනඹන් දිේද ඔහු භහ නතහ ගේනේඹ. සිනේ ව ආනේගඹට භභ වළකි නය නඹොදහ අත දිග වළය ඔහුනේ කම්මුරට ඳහයක් ගළසුනමි. නමුතු ඔහු චනඹක් නවෝ කීහ නනොනේ. “භට භහනන්න යේතයං නංගි..” දෆේ එකතු නකොට ඔහු ඳළසුද භසිනේ කිසිඳු අනුකම්ඳහක් වට ගේනේ නළත. භහ නභතයම් වඬහ ළනටද්දී ළ ළනටද්දී එඹ නනොතළක ඔහු දළන් භනගන් භහ අඹළදී. “නවෝදයනඹක් කිඹර හිතුට තමුන භව ඵල්නරක් ඕයි.. තමුන ඵල්නරක්..”

අඳ උන්නන් ඳහනේ ඵ ඒ නද්දී භට අභතක තිබිණි. නමුේ නම් ළසනේ ඳහනේ නනඟ නනව තයම්ඹ. “ඵනින්න ඵඵහ.. ඇති තයම් ඵනින්න.. භං තයව නෆ..” තයව නෆ ඹන චනඹ ඇසී නදකන් යේ වී ගිනි පිටවිඹ. “තයව නෆ කිඹන්නන වරිඹට භං තමුනේ එක්ක ඹහලුනරහ හිටිඹ නේනන.. භනේ දෆවට නනොනඳනි නභතනින් ඹනහ ඹන්න..” ඔහු තල්ලු කර භහ ඉදිරිඹට ගිනඹමි. එයනම් ඔහු භහ නතහලනේ නළත. අනේ තඹකේ නවෝ නනොභළති නතත ඇඳුම් පිටින් භව ළසනේ වඬමින් ගිඹ භහ පිසිසිඹක ඹළයි ඇතනභකුට සිනතන්නට ඇත. නමුේ භහ පිසසිඹක නනොනේ. ජීවිතඹභ අහිමි ව භවහ ඳේකහරිඹකි. භහ භඟ වයස කයමින් නතය ව ෆන් රිඹ හගය අයිඹහනේ ඟ භහ වළදින්නනමි. ඔහු හවනනඹන් ඵළ ගේ ඉදිරිඳට ඳළමිණ සිට ගේනේඹ. “නංගි හවනන්ට නගින්න.. ප්ලීස..” “භං තමුනනග නංගි උනන් නකොනවොභද..? අයිඹරහ නංගිරට කදහේ නභනවභ නදඹක් කයන්නෆ.. භට ඹන්න දීරහ තමුන ඕන තළනක ඹනහ..” ඔහු නළත යක් භනේ අත තදට අල්හ ගේනේඹ. නමුේ දළන්නම් ඒ මුහුනණ් දිසවනේ ඳසුතළවීභක රකුණු ඳභණි. “ඔඹහ නගදය එනකල් අභහ ඵරහනගන ඇති නංගි.. ඔඹහ එඹහට නගොඩක් ආදනයයි නන්ද..? අනන් ඒ ගළන හිතරේ ෆන් එකට නගින්න..”

නදනනතින් නවෝ ගහ කඳුළු කඩහ වළලුනද නලෝකඹ ඹටඳේ කයනගන නකෝඳඹ නළගී සිටිනේඹ. භනේ දුේරභ ඉරක්කඹ අක්කහ ග දළන උන් ඔහු එඹ තුරුම්පුක් කය භහ නතු කයගළනීභට උේහවඹක නඹදුනි. ළඵළවින්භ භහ නගදය නනොගිනඹොේ භට කයදයඹක් ව ග දළන ගතනවොේ ඒ සිතට කිසිදහ ළනසීභක් නනොනු ඇත. හගය අයිඹහ නකනයහි ව පිළිකුරට ඩහ ප්යඵර අක්කහ නකයහි ව ආදයඹ නළගී ආනේඹ. “භං නම් කයපු ළරැද්දට භට කදහේ භහක් නළති නයි නංගි.” ඔහු භහ ඉදිරිපිට දණ බිභ ගහ ඉගේනේ අේ නදකභ එකට ගුලි කයනගනඹ. ඳහේ ගිඹ ඇතළම් හවනඹක් නේගඹ ඵහර කය අඳ නද විභසිල්නරන් ඵරනහ භභ දුටිමි. නභඹ විගඩභවක් ඹළයි ඔවුන්ට දළණුනන් නම් එඹ පුදුභඹක් නනොනේ. “වරි ඔඹහ එන්නන නළේතං භභේ අදය නගදය ඹන්නන නෆ..” ඔහු නළගිට්නට් එනේ කිඹහනගනඹ. අක්කහනේ දුක් ගේ මුහුණ ඹළි ඹළි සිහිඹට නළනගද්දී භහ ඳයහජිත සරඳනඹන් රිඹට නගො වනඹමි. නමුේ ඒ ඉදිරිඳ අඅසුනට නනො ඳසුඳ අසුනටඹ. පිසනකු නේ රිඹ ඳළදව හගය අයිඹහ චනඹක් නවෝ නදඩුනේ නළත. භභ නම් දෆස ඉදිනභන තුරු වඬහ ළටුනණමි. ඔහු යථඹ රැනගන ගිඹ නේගඹ නකොනතක්ද ඹේ භහ අසුන පුයහ එවහ නභවහ විසිවිඹ. නවමින් ඹමු කිඹහ රැක ගළන්භට තයම් ජීවිතඹක් භට තේ ඉතිරි නළත. ඉදින් භභ මුනිත රැකිමි. අදික නේගනඹන් ංගුක් නළගීනම්දී ඉදිරිනඹන් ඳළමිණ නරොරි යථඹක් නදනනතට වසු විඹ. භභ වහ ඇසි පිඹහ ගතිමි. දඩහස ගහ විලහර වඬක් නත ළනකනහ භට ඹහන්තභට භතක තිබිණි.

ඉතින් නයෝවනර ඇක් භත භභ ඹළි ජීවිතඹ රද්නදමි. භයණඹ ප්යහැසේථනහ කය නදනනේ හගේතද භහයඹහේ භහ ඵහයනගන නනොභළති නඹකි. නහස පුඩු හ ඳළතිය ගේ නඵනවේ ඟද ඉසිඹ නනොවළකි තයම්ඹ. භභ රහට නදනනේ වළය ඵළලුනමි. භහ ටහ කිහිඳනදනනකු ට වී උන්නද ඒ කිසිනකු ඳළවළදිලි වදුනහ ගන්නට තයම් නියවුල් භනක් භට වනේ නළත. කිසිනක් භහි අතගහනහද තනකක් භහ අත අල්හ ගන්නහද භට දළනුණි.

“නප්න්ට්ට නයසට් එක අලසඹකඹයි.. ඔඹහරහ කරුණහකයරහ අයිනට නන්න..” “අනන් එක ළයඹක් ඇස ඇයරහ ඵරන්න භනග නංගි ඳළටිනඹො..” ඒ නම් අක්කහ නග නදනනේ නනොවළයභ භහ වළදින්නනමි. නමුදු ඇසිපිඹ ඇරිඹ නනොවළකි තයභට රිදුම් දුන්නන්ඹ. “කිඹන නද් අවරහ අයින් නන්න.. නභඹහට තහභ සිහිඹ ආ විතයනන්..” අඳවළදිලි වඬල් රැක් අතය තුය භට නළතේ නින්ද නගොස තිබිණි. භහ ආඳසු දෆස වළරී සිටිනේ ඊට දිනක් නවෝ නදකක් ඳසු න්නටඹ. “.. ඳුන් අයිඹහ....” භට භතක තිබ එකභ නභ භහ නකඳිරුනමි. “සුදු නංගි, භං ඔඹහ ශඟ ඉන්න ඵඵහ..” ඒ ආේමීඹ වඬ නත ඳතිත වනේ ඈත නරෝකඹකින් න්නට ඇත. පුළුන් නයොදක ඳහනනහ ළනි ළනසුභක් සිතට දළනුනණ්ඹ. නමුදු

කතහ ඵව කිරීභට තයම් සුඹක් භහ රද්නද් තේ දින කිහිඳඹක් ඉක්භ ගිඹ ඳසුඹ. අනතුයට රක් වීභට නඳය සිදු ව සිදුවීම් එකිනනක භසිනේ නඳශගළනන්නට විඹ. ත තේ කල්ඳනහ කය ඵළලීනම්දී භහ විනහව ව නකල්නරකු ඵද ඊට ගකි යුේනේ හගය අයිඹහ ඵද සිහි නළගුණි. ඉතින් ඳුන් භහ ඇ අද්දය නියන්තය ඵරහ උන්නද භට ත දුයටේ ඔහුනේ පිවිතුරු නඳම්තිඹ විඹ නනොවළක්නක්ඹ. භහ ඔහුනගන් දුයස වීභට කිසිනකු භග කතහ නනොකිරීභට උඳරිභ උේව කයමින් උන්නනමි. භහ ඵළලීභට ඳළමිණි නේණු අක්කහ භනගන් චනඹක් ගළනීභට නඵොනවෝ වීරිඹ ගේතහඹ. ජීවිතඹ ගළන දළනුණ හිස ඵ භහ මුට චන නගන ආනේ නළ.. “කදහ නනකල් ඔනවොභ කතහ නනොකය ඉන්නද නංගි..? ඇයි ඔඹහට අපි දඹක්ද..?” භට දඹක් වනේ ඔවුන් කිසිනකු නනොනේ. දඹක් වනේ නම් නිසහය ජීවිතඹයි. නමුේ සිදු ව කිසික් දන්නහ වඳුනන අනඹකුට කි නනොවළක. එවිට අක්කහ නරෝකඹ වමුනේ මුහුණ නදන්නන් නකනේද..? නම් න විට ඇති නවොභ විඳුභ නිවඩ ඵ ඳභනි. “ති ගහණක් උනද් වහ ඉසපිරිතහනර ආ ගිනේ ඔඹහනග චනඹක් අවන්න ආහනන් නංගි.. ඇයි නම් කතහ නනොකයන්නන..?” ඳුන් විභද්දී ඒ නදනනේ නද නනොඵරන්නට භහ ප්යනනේලම් විමි. ඒ ආදයණිඹ ංනේදී තරු නනේ තද කයනගන උන් භසිත වඬන ග විලසහඹ. “නඩොක්ටේ සුදට කතහ කයන්න ඵළරි නදඹක් නරහ නෆ නන්ද..?”

දවරනේ භහ ඳරික්හ කිරීභට ඳළමිණි ධද්ේයඹහනගන් අක්කහ විභසුහඹ. “නෆ.. එනවභ නදඹක් නරහ නෆ.. එඹහ කතහ නනොකයන ඇේනත නොක් එකට.. ත ටික දකින් ඕක වරිඹයි..” ඔහු කිඹද්දී අක්කහ ළනසුම් සුසුම් නවශනහ භට ඇසුණි. ම්පේණනඹන් නරහ තිබ භනේ ඳහදඹ වහ හි ධද්ඹනයඹහ ඳරික්හ කය ඵළලුනේඹ. නමුේ සිනේ ව තුහරඹ ඩහ දරුනු නිහ ගනේ ව තුහර එතයම් රිදුම් දුන්නන් නළත. වඬහ ළශපුනු අම්භහ වමුනේේ දඹහඵය අප්ඳච්චී වමුනේේ සිතට වනඹක් නනොදළනුණි. භහ නයෝවල් ගත කය උන් කහරඹ නකොතයම් දළයි භහ දළන උන්නන් නළත. නමුදු භහ සිහි රද ඳසු එක දක නවෝ හගය අයිඹහ භහ ඵළලීභට නහනේඹ. කිසිනකු ඔහු ගළන කතහ කයනහද භට නෆසුණි. තේ දින කිහිඳඹක් නයෝවනල් නතය උන් ඳසු භට නිට ඹහභට ධද්ඹදයඹහ අය දුන්නන්ඹ. අම්භරහ භනේ නඵනවේ, ඵෆේ ආදිඹ සදහනම් කයද්දී භහ අ නගොළු බීරි පුද්ගරනඹකු නේ ඵරහ උන්නනමි. “නිවඬ ඉන්න එක ප්යගලසන රට විඳුභක් නනනභයි තරුෂි.. නඵනවේ බීරහ ඉක්භනට නීඳ නන්න ඵරන්න..” අහන යටේ ධද්ඹයඹහ භට උඳනදස දුනි. නඵනවේ බීද තුහර වී නල් ගරන භනේ ආේභඹ සුඳේ නනොන ග නකනේ නම් ඳවදන්නද..? ඉතින් අම්භහටේ අප්ඳච්චීටේ හරු වී භභ ඹළි නිට ඳඹ තළබුනමි. නමුදු ඒ නම් නිසින් පිටව නනොඉඳුල් භල් කළකුශ නර නනො තළලී නඳොඩිවී ගිඹ අහනහන්ත ගළවළණිඹක නරඹ. නිනේ කඩුල්ර ශඟ සුදු නකොඩිඹක් අර නර ළනනමින් භවහ ගුප්ත ව කතහක් කිඹහ ඳෆනේඹ. නිට ඳඹ තළබ ළනින් කබිනනට්ටු භත

තිබ හගය අයිඹහනේ යහමු කර රුට සුදු භල් භහරඹක් දභහ තිනඵනහ භභ දුටිමි. එනේ නම් ඔහු ජීවිනතන් මුනගන.. නනොනේ ජීවිනතන් ළනසුභ රඵහ ඇත.. ඉතිරි වී ඇේනේ ඳේකහය භහ ඳභණි. නභතයම් ේඹනඹක් සිදු තිබුණද නිනේ ටපිටහ ඉතහ හභකහමී විඹ. කිසිනක් හගය අයිඹහ භශ ඵ නම් නතුරු නනොකිඹහ සිටිනේ භහ දුක් ගනු ඇතළයි සිත නිහ න්නට ඇත. නමුේ භනේ ජීවිතඹ විනහල කර ඔහුනේ භයණඹ භහ ඇට එකඳු කඳුරක් නවෝ නගනහනේ නළත. “ඔේ සුද.. හගය අයිඹහ අපි වළනභෝභ දහරහ ඹන්න ගිඹහ..” භනේ නදනනේ නඹොමු තිබ භහනඹට ඇස නඹොමු කර අක්කහ කීහඹ. භභ එද සිහිඹට නගහ ගේනතමි. අධික නේගනඹන් ගිඹ ෆන් රිඹ ඉදිරිනඹන් ආ නරොරි යථඹ භඟ ගළනටනහ භට ඹන්තභට භතකඹ. රිඹදුරු අසුනන් ව හගය අයිඹහට ජීවිතඹ ගරහ ගළනීභට ඉඩක් නනොන්නට ඇත. නමුේ ඳසු ඳ අසුනට ඵය ව භනේ ජීවිතඹ නබ්රී තිබිණි. එභ අනතුය සිදුවනේ අධික නේගඹ නිහභ නනො හගය අයිඹහ සිතහ භතහ එඹ නරොරිනේ ගළටීභ නිහ ඹළයි භනේ ඹට සිත කීනේඹ. භනේ ජීවිතඹට කර වහනිඹ ගළන ඔහු ඒ නභොනවොනේ උන්නන් ඳසුතළවීනභනි. අන් නභොනවොනේේ ඔහු භහ ඉදිරිපිට දණ ගළස අයුරු දළනුදු භතකඹට නළනේ. ඉතින් ඒ ඳසුතළවීභ අක්කහට මුහුණ දීභට ව අඳවසු ළනි කරුනු නිහ ඔහු නභළන්නකට නඳශඹුනහ න්නට ඵළරි නළත. “දුක තභයි සුද.. ඒේ භනේ නංගිනග ජීවිනේ වරි නබ්රුණහනන් කිඹරහ භං හිත වදහගේතහ..” වරි වළටි බිභ තළබීභටේ නනොවළකි නර නළුම් ඳටි ලින් නරහ තිබ ඳඹ බිභ අද්දමින් නගොස ඒ භල් භහරඹ රඳඹ භභ අතට ගේනතමි. ඔහුනේ මුහුනණ් ව නොරු ඵ ඒ සිනේ නකනකේ නනොව ග භහ

ටවහ ගතිමි. භහ ගළනභ වටගේ ආේභහනුකම්ඳහක් නිහ නදනනතට කඳුලු පුයහ එද්දී නේරන අතළඟිලි ලින් එඹ නඳොශනේ ගළසීභට ඉවශට ඔද්දී අක්කහ බිඹගේ ඇසින් එඹ ඵරහ උන්නහඹ. ඉතින් ඈ රිදවිඹ නනොවළක. භභ නළත ඡහඹහරඳඹ තිබ තළනින්භ තළන්ඳේ කනරමි. භට ව ේඹභනඹන් කිසික් නභොවුන් නනොදන්නහ විඹ වළක. කිසිනකුටේ ඳළසිඹ නනොවළකි ඒ අහනහන්ත සිදුවීභ තනි සිහිඳේ කය විවීභට තයම් භහ ඳේකහරිඹක වී තිබිණි. භශ මිනීඹක් නේ ඉතිරි තිබ භනේ අඳවිේය සිරුය ේතම් කයගේ අප්ඳච්චී වහ ඳුන් ඉතහ ප්යඳනේලභට උඩු භවශට රැනගන ගිඹව. අනප් ඒ ආදයණිඹ බිේති වතයට ඇතුලු ව ළනින් භට වළඬුම් ආනේඹ. නම් කහභයඹ තුශ වී භහ නකතයම් තුටින් උන්නහද.. නළත කිසිදහ ශඟහ කයගත නනොවළකි තයභට තුට භනගන් ඈතට ඳරහ නගොස තිබිණි. භහ කහභයනේ තනි කය දභහ අප්ඳච්චීරහ පිට ගිඹ ඳසු උණු තුය නබ්භක් වහ පුංචි තුහඹක් රැගේ නේණු අක්කහ කහභයඹට ඇතුල් විඹ. නදොය අඩල් කය ඈ භහ ශඟින් ඉ ගනිද්දී සිත අහභහන්ඹ. නර තිගළසසී ගිනේඹ. භනේ ජීවිතඹ විනහල වී ගිනේ නභනේ නදොය ඵහනගට ළස අණි. භශ මිනීඹක් නේ ඉතිරි තිබ භනේ අඳවිේයඹ සිරුය ේතම් කයගේ අප්ඳච්චී වහ ඳුන් ඉතහ ප්යඅනේලභට උඩු භවශට රැනගන ගිඹව. අනප් ඒ ආදයණිඹ බිේති වතයට ඇතුලු ව ළනින් භට වළඬුම් ආනේඹ. නම් කහභයඹ තුශ වී භහ නකතයම් තුටින් උන්නහද.. නළත කිසිදහ ශඟහ කයගත නනොවළකි තයභට තුට භනගන් ඈතට ඳරහ නගොස තිබිණි. භහ කහභයනේ තනි කය දභහ අප්ඳච්චීරහ පිට ගිඹ ඳසු උණු තුය නබ්භක් වහ පුංචි තුහඹක් රැගේ නේණු අක්කහ කහභයඹට ඇතුල් විඹ. නදොය අඩල් කය ඈ භහ ශඟින් ඉ ගනිද්දී සිත අහභහන්ඹ. නර තිගළසසී ගිනේඹ. භනේ ජීවිතඹ විනහල වී ගිනේ නභනේ නදොය ඵහනගට ළස අසථහක නනොනේද..? එදින භහ නදොයගුළු දභහ ඇඳුම් භහරු කනල් නම් භහ තභේ පිවිතුරුඹ. එනේනම් හගය අයිඹහේ ජීතුන් අතයඹ.

නමුේ ජීවිතනේ සිදු ව පුංචි අතඳසු වීභක් නිහ ජීවිත තුන වතයක්භ ඹලී පිලිකය කශ නනොවළකි තයම්භ ේඹ නඹන්ට රක් තිබිණි. ඉන් භහ අනහථ විඹ. හගය අයිඹහනේ ජීවිතඹ අහිමි විඹ. අක්කහ කණළන්දුම් විඹ. ඳුන් හුනදකරහ විඹ. ඳපු රිදුම් නදද්දී ඇනන් ටක් ගහ නරොකු කඳුළු කළට නදකක් කඩහ ළටුණි. “ඔනවොභ හල්ර හල්ර අඬන්න එඳහ සුද.. ඔඹහ ඉන්න විදිඹ ගළන නළන්දරහ ඉන්නන වරි දුනකන්..” භනේ ඇට එබී ගේ නේණු අක්කහ කීහඹ. ඈ භනේ ඇඳුම් එකිනනක ගරහ දභහ භනේ නිරුේ සිරුය උණුසුම් නයදි කඩකින් නතත භහේතු කශහඹ. භභ ඈට ඉඩදී නිවඬ ඵරහ උන්නනමි. “අභහනග ඉසීභ ගළන භට වරිභ පුදුභයි නංගි. හගය අයිඹහ ඇක්සිඩන්ට් එනකන් එතනභ භළරුණහ කිේභ අපි හිතුන අභහට ඒක දයහගන්න ඵළරි නේවි කිඹරහ. ඒේ එඹහ ළඩිපුය හිතුන ඔඹහ ගළන. අය නරොකු ඵඩකුේ උසනගන එඹහ ද ගහනන ඉසපිරිතහනර ඵඩගෆන ඔඹහට තිනඹන ආදනේට..” කතහ නනොකරද භභ එඹට න් දී උන් නිහ නේණු අක්කහ දිගටභ කීහඹ. “ඔඹහනග ජීවිනේට කයදයඹක් නනහ කිඹරහ නද වහමුදුරුනො ඔඹහනග වවන ඵරපු නරහන කිඹරහ තිබුණහ. ඔඹහට නනොකිේට අපි වළනභෝභ ඒ ගළන හිටිනඹ නරොකු ඵඹකින්. එදහ හණහ අඬද්දී නළන්දහ ඔඹහට නතය නන්න කිඹරහ තිබුනණත ැසනම් නගනන්නන ඔඹහනග අඳර කහනර අන්තිභ දස ටික නිහ. ඔඹහ ඔනවොභ නබ්රුණහ ඇති සුද..”

පිදහ අහනනේ ළවළල්ලු ඇඳුභක් ඇන්දව ඈ භහ මුහුණ නවොඳින් ඵළලුහඹ. ජීවිතනඹන් ඳශහ ඹහභට අළසි වුේ නභොවුන්නේ නම් නරන්ගතුකම් භහ ජීවිතඹ ඇ ඵළ තඵහ ඇති නඹකි. “නළන්දට නීතිඹ ඳළේනතන්ේ වනඹක් නළතු ගිඹහ සුද. ඇක්සිඩන්ට් එක දළක්ක වළනභෝභ හක්කි දීරහ තිබුනණ නම්ක උනන් හගය අයිඹනග යදින් කිඹරහ.. ඒේ එඹහ ඔඹ තයම් වයිනඹන් ආන ඇයි කිඹරහ අපිට තහභ හිතහගන්න ඵෆ..” “ඒ ඇයි කිඹර ඔඹහේ දන්නද නංගි..?” නඵොනවෝ කල් නේරහ නගන ඈ ඇසට භභ භවහ වඬින් ඉකි බි වළඬුනමි. භනේ වළඬුම් වඬ නකොතයම් වීද ඹේ ඳවශ භහරනේ ව අම්භහ ඳහ කහභයඹට දි ආහඹ. “ඇයි නේණු පුනේ නම්..? ඇයි සුද අඬන්නන..?” කඳුළු පිරි නදනනතින් ඵරහ උන් අම්භහ නේණු අක්කහනගන් ඇසුහඹ. “භං එඹහ නවේදුනන්.. තුහර රිදිරහ නන්න ඇති..” “අනන් දරුනො සුදනග නඵනවේ ටික වරිඹට ඵරරහ නදන්න.. අයනවන් නරොක.. නභනවන් නභඹහ.. භනේ ඳපු ඳේතු නන ගින්දය භභ විතයයි දන්නන..” භට අම්භහ ගළන දුකක් සිතුණි. ඇනේ විඹඳේ සිතට නම් කම්ඳනඹ දයහ ගළනීභට අසීරු න්නට ඇත. ඉතින් හගය අයිඹහනේ ඥහතීන් නභන්භ ඳුන්ද නිතය භහ ඵළලීභට ඳළමිණිඹව. නේණු අක්කහ දිනඳතහ උනද් වහ ඳළමිණ අඳට උදේ දුන්නහඹ. භහ ඒ කිසිනකු භග නවෝ නනොනදොඩහ ඔනවේ ඵරහ උනිමි. භනේ නම් නනසවීම් වමුනේ ඩහේ දුක් ගේනේ ඳුන්ඹ. ඹළි ඔහුට

ශංවිඹ නනොවළකි නිහ භභ ඔහු ප්යදතික්නේඳ නකරුනමි. භනේ නනසකම් භධ්ඹහනේ වුද ඔහුනේ ආදයඹ නනස වනේ නළත. “වහමිනන්.. අද දරු නඩොක්ටේ රඟට නගනිඹන්න ඕන නන්ද..?” කහභයනේ නදොය ශඟ නළතුන අප්ඳච්චී අම්භහට එඹ භතක් කය දුන්නන්ඹ. අප්ඳච්චී නඳනනන්නට ඇේදළයි භභ හි ඔහ ඵළලුනමි. නනොනේ.. ඔහු උන්නන් නදොනයන් එපිටඹ. භහ අප්ඳච්චී භග වළරිඹහ නේභ තුහර වී අතඳඹ නරහ උන් භහද අප්ඳච්චී භග වළරිනේඹ. ඒ භනද ඵළලීභට නනොවළකි තයම් එසිනේ ව ආදයඹ නිහ ග භභ දනිමි. ඳුන්ද ඳළමිණි ඳසු අඳ ෆන් රිනඹන්භ නයෝවරට ගිනඹමු. අම්භහ අක්කහ භග නිනේ නතය ව නිහ නේණු අක්කහ ගභනට වබහගී විඹ. “භට තරුෂි එක්ක තනිඹභ ටිකක් කතහ කයන්න පුළුන්ද..?” තුහර රට නඵනවේ දභහ අහනනේ ධද්ඹකයඹහ අප්ඳච්චීරහ නද ඵරහ කීනේඹ. එඹට ඉඩ දී ඔවුන් නිවඬ කහභයනඹන් පිටවිඹ. “තරුෂි ත කී දක් ඔඹ විදිඹට කහේ එක්කේ කතහ නනොකය ඉන්න හිතන් ඉන්නද..?” භභ දෆස ඔහ ඔහු නද ඵළලුනමි. ඒ තරුණ ධද්යියඹහනේ මුහුනණ් වනේ ක්ණික නඳනුභකි. “දරුනො ප්ේලසන කිඹන නද්ල් එන්නන මිනිසසුන්ට තභයි. එනවභයි කිඹරහ වළනභෝනගන්භ ඳළි ගන්න එක වළරිද..?” ඔහු කතහ කයන්නන් ඹභක් දළනනගනද කිඹහ භට ළක සිතුණි. “ඔඹහ ඇක්සිඩන්ට් නන්න කලින් ඔඹහට කයදයඹක් වුණහ නන්ද..?”

ඇනන් ගරහ ගිඹ කඳුළු ළල් නහස පුඩු අගින් ඳවශට ළනටද්දීභ භභ බිභ ඵරහගේ නභ උන්නනමි. “ඔඹහ පිළිනනොගේතට ඒක ධද්ඹ. ඳරීක්ණ ලින් ඔප්පු නරහ තිනඹනහ.. නම්කට ගකිඹන්න ඕන ඔඹහනග භසසිනහ නන්න ඇති කිඹරහ භභ ළක කයනහ.. භං වරි නන්ද තරුෂි..?” අයණ ඵරහ උන්නහ වළනයන්නට කීභට ඹභක් මුගට ගරහ නහනේඹ. “ඒේ අපි ඒ නද් ගළන ඔඹහරනග නගදය අඹට කිේන නෆ. එකක් , දයහගන්න තයම් භහනසික ලක්තිඹක් නෆ. නදනි එක තභයි එඹහ දළන් ජීතුන් අතය නෆ.. ඒේ දරුනො..” ඒ වඬ තයභක් අහදහේභක ව නිහ භහ තිගළසසී ගිනේඹ. “ඔඹහ ත දුයටේ නභනවභ කතහ නනොකය මුයණ්ඩුකම් කයනනං භට නම් නද්ල් ඔඹහනග අම්භරට කිඹන්න නන..” “අනන් එඳහ නඩොක්ටේ..” අඳවළදිලි වඬින් භහ මුවින් එඹ පිට විඹ. නම් භහ අනතුනයන් ඳ සු කතහ කශ ඳශමු චන නප්ළිඹයි. ධද්ඹ.යඹහනේ මුහුනණ් සිහින් සිනහ රැල්රක් ඇඳී ගිනේඹ. “භට තුටුයි තරුෂි.. නභොන තයම් ප්යඹලසන ආේ ඒහ දයහගන්න පුළුන් නම් ජීවිනේ හේථකයි.. ඔඹහට උන ඔඹ කයදනේ ගළන කවුරුේ දන්නන නෆනන.. ඒේ ඔඹහනග නිවඬ ඵ මිනිසසුන්ට ඒක කිඹර නදනහ.. ඒ නිහ ඔයිට ඩහ බුද්ධිභේ නන්න ඵරන්න.. ඔඹහ නකොයි තයම් දක් ශභනඹක්ද..? නකොයි තයම් රසන ශභනඹක්ද.. ? ඒක හින්දහ හිත

වදහනගන ජීවිනේට මුහුණ නදන්න. ඔඹ නළති උනන් ජීවිනේභ නනනභයි.. ජීවිනතන් එක නදඹක් විතයයි.. නේරුණහ නන්ද..?” “ඔේ නඩොක්ටේ..” ඉතින් ඔහු ගළන භහ අප්ඳච්චීරහට ඵහය කනල්ඹ. මුළුභනින්භ නනොවුනේ ඹම් තයභකට පිළිකය කයගේ සිතින් භභ නිට ඳහ තළබුනමි. ධද්ඹයයඹහ කී දන් සිහි ගන්හ භහ නිනේ අඹ භඟ තයභක් කතහ ඵව කිරීභට ද නඳශඹුනි. ඔවුන් ඉන් අහභහන්ඹභ තුටක් අේ විඳි ඵ නනොදළනුණහ නනොනේ. නමුේ භහ ඳුන්නගන් ඈේ වීභට ගේ තීයණඹ නනක් නකරුනේ නළත. දිනඳතහ නිවඬ භහ නද ඵරහ උන් ඳුන් සිත රිදහ ඹන්න ගිනේඹ. දිනක් නඵොනවෝ ආනේගශීලී ඔහු භනේ කහභයඹට කඩහ ළදුණි. ඉතින් භහ පුදුභ වී ඵරහ උනිමි. “සුදු නංගි.. භං ආන ඔඹහට කයදය කයන්න නනනභයි.. ඔඹහට භහ එඳහ නං භං වටභ ඹන්න ඹනහ කිඹන්න..” එඹ කිඹද්දී ඒ නිල් ඇස යතු වී තිබිණි. භභ අභහරුනන් නළගිට ඇ විට්ටභට නවේේතු වී ගතිමි. “අන්තිභ ඳහයට අවන්නන. භට ආදනේද නළද්ද කිඹන්න..?” ඔහු දෆට එනඵද්දී භහ ඒ දෆ භග වළරිනඹමි. “භං ආදනේ නෆ.. අයිඹහ ඹන්න..” එදන් පිට වනේ නඳය දින ඔහුට තුරුළු උන් තරුෂිනගන්භදළයි ඔහුට විලසහ නනොන්නට ඇත. “ආඳහු ළයඹක් කිඹන්න ඵඵහ..”

“ආදනේ නෆ භං......” එයනම් භට වළඬුණි. ඳුන් විරපී වී ගිඹ මුහුණින් භනද ඵරහ උන්නන්ඹ. “වරි... භං ආඳහු එන්නෆ කදහේභ.. භං ඹනහ සුදු නංගි.. අභතක කයන්නනඳහ භභ ඔඹහට නගොඩක් ආදනේ කරහ කිඹරහ..” භට ශංවී තුහර ව නශල් තරඹට වහදුක් ටවන් කර ඔහු ඹන්න වළරුණි. නහඹ විනිවිද ඹන තයම් ළය දුගන්ධඹක් භට නභොනවොතකට දළනනන්නට විඹ. තුහරඹ අභතක කශ භහ ඇනදන් බිභට ඳළන ඔහුනේ හක්කුට අත ඹළවිමි. භනේ අනුභහනඹ නිළයදිඹ. එහි වනේ කෘමිනහලක කුප්පිඹකි. එඹ අතට ගේ භභ ළදළල්නරන් එළිඹට විසි කිරීභට උේහව කයද්දී ඳුන් එඹ උදුයහ ගේනේඹ. “ඔඹහ භට ආදනේ නළේතං ඇයි භං ගළන ද නන්නන.. ? නම්ක තභයි දළන් භට තිනඹන එකභ විඳුභ...” භහන නනොතළක ඔහු කෘමි නහලක නඵෝතරඹ අනේ ගුලි කය කහභයනඹන් පිට වීභට ළයසුනනමි. “ඹන්න එඳහ ඳුන් අයිඹහ..” රහට පිටව එදන් කණ ළකුණු ළනින් ඳුන් ඹළි වළරුනණ්ඹ. භභ ඇනන් ඉගතිමි. ඔහු කෘමිනහලක නඵෝතරඹ හක්කුනේ දභහනගන භහ ශඟින්භ හිදගතිමි. ඔහුනේ ජීවිතඹ විනහල වීනභන් භට කිසිදහ ළනසුභක් අේ විඳිඹ නනොවළකිඹ. ඉතින් භභ ඈේ ව නවේතු ඔහුට විසතය කීනමි. එඹ නනනකකුනේ කණ ළනකනහට බිඹ ව ඳුන් කහභයනේ නදොය අඟුළු දභහ ඳළමිණිනේඹ. කතහනේ අහ සිටීභට අසීරු වරිඹ ඳද්දී ඒ දෆේ මිට නභරනනහ භභ දුටිමි.

“ඕක භං අනුභහන කරහ සුද.. ඔඹහට නනස නන්න නන නවේතුක් නෆ කිඹරහ දළනං හිටපු නිහ භට ඔනවොභ නදඹක් හිතුනහ..” ඔහුනේ නොනවොයුයහ එළන්නක් කයන්නට ඇතළයි ඔහු අනුභහන කරහ ඹළයි කීභ පුදුභ වගතඹ. “ඔඹහ නනොදන්න උනහට භං හගය ගළන නවොට දන්නහ. මිනිවහ අතින් අනහථ නච්ච ඳශනනි නකල්ර ඔඹහ නනනභයි..” නදවිඹනි නම් ඔහු නදොඩන්නන් නවො සිහිඹකින්ද.. ? නමුේ ඒ දෆනේ නඵොරුක නේඹහක්ේ නනොවුණි. “මිනිවහ කලින් කම්ඳළණිනඹන් අස උනනේ නේප් නක්ස එකක් නිහ.. ඒේ අනප් නළන්දරහ නම් කිසි නදඹක් දළනන් හිටිනඹ නෆ.. ඔඹහනග අක්කනග වවන දීපු නරහන ම ඒකට භළච් නන්න නඵොරු වවනක් වදරහ. ඔඹහරනග අම්භරට දීරහ තිනඹන්නන ඒක. වළඵළයි භං ඒ ගළන දළනගේනත නඩින් එනකන් ඳසන..” ළදගේ ඹළයි සිතහ උන් නම් මිනිහ අඳ ඳවුරට කය ඇේනේ නකොතයම් මුරහක්ද..? නකොතයම් ංචහක්ද..? ඔඹ ග දළනගතනවොේ අප්ඳච්චී කුභන ක්රිැහඹහභහේගඹක් ගනු ඇේදළයි භට සිතහ ගළනීභටේ නනොවළකි විඹ. “ඒ නද්ල් ඔඹහට කටක් ඇයරහ කිඹන්න ඵළරි කභට තභයි භං ඔඹහට එනවේ නතින්න එඳහ කිඹර කිේන.. එදහ උනේ ඔඹ ගිඹ ගභන ගළන භං දළනං හිටිඹහ නං ඔඹහට කීඹටේ ඹන්න නදන්නෆ සුදු නංගි..” ඳුන්නේ දනක් දනක් ඳහහ භභ ඉකි බි වළඬුනමි. ඔහු භහ සිඹ සිරුයට ශං කයගේනේඹ.

“ඇයි භට එනවභ නදඹක් උනහ කිඹරහ අයිඹහ ළක කනශේ..?” “නවේතු කිහිඳඹක් නිහ සුද.. කහටේභ නනොකිේට භං ඒ ගළන ෆනවන්න කල්ඳනහක රහ..” “නභොනද ඒ..?” “එකක් තභයි ඔඹහ හවනන් පිටිඳසන නළගර තිබුණ එක.. අභහ අක්කහ කිේහ ඔඹහ ඹද්දි ගිනේ ඉසයව සීට් එනක් කිඹර.. නභොන නද් උනේ පිටිඳසට නළේග නිහ ඔඹහනග ජීවිනේ නබ්රුණහ. ඒ ගළන භං තුටු නනහ.. අනිේ එක තභයි හගය ෆන් එක වයි සපීේ අයන් ගිඹපු එක.. එනවභ ඹන්න තයම් මිනිවට නවේතුක් තිබුනණ නෆනන..” ඔහු ඳද්දී එඹ සිදු වනේ ඇයිදළයි භභ ඔහුට ඳවදහ දුන්නනමි. “අනිේ ප්යඹධහනභ නද් තභයි මිනිවනග නඵොඩි එනක් ෆනවන්න නිඹනඳොතු ඳහයල් තිබුණහ. භං නභෝචරිඹට ගිහින් නඵොඩි එක ඵරද්දී උනේ අනේ කවුවරි වඳපු ඳහයකුේ තිබුණහ..” ඔහුනගන් මිදීභට භහ නකොනතක් නම් උේහව නකරුද නමුේ පරක් වනේ නළත. “ඒේ භට ඵඹ හිතුනහ ඔඹහ මිනව හයරහ වඳරහ නබ්රිරහ දිේහේද කිඹරහ.. ඒ නරහන ඌ ඔඹහ ඇදරහ හවනන්ට දහනගන ආද කිඹරේ භට ළකඹක් තිබුණහ..” “නම් නද්ල් කහටේ කිඹන්න එඳහ අයිඹහ.. භං ඳින්නං.. අනප් අක්කටනං කිසි නදඹක් දළනගන්න තිඹන්නනඳහ.. එඹහනග ඳපු ඳළනරයි..”

“පිසසුද ඵඵහ..? අනප් නචයඹනග නඵොරු රට අහු උනහට අභහ අක්කහ කිඹන්නන යේතයං ගෆණිනඹක්.. අනප් නළන්දරහ අදටේ එඹහට ඳණ ඇයරහ..” දිගු සුසුභක් නවරහ ශඹ ළවළල්ලු කයගේ ඳුන් භනගන් ඉේ අනප් දළල්රට ඳහ එවිඹ. භභ අඳවසුනන් ඔහු ඳසුඳ ගිනඹමි. “භනේ දිවහ එක ඳහයක් ඵරන්න නංගි..” භනේ උයහිස තදට අල්හ ගේ ඳුන් භනේ දෆට එබී ඵළලුනේඹ. සිඹලු කයදය නභොනවොතකට අභතක කශ භහ ඒ නනතු දළවළනට භ ළදුනනමි. “භං ත ඳහයක් වන්නං නංගි.. ඇේතටභ ඔඹහ භට ආදනයයිද..?” නනතු දළවළන කඳුලු ඳටරඹකින් ළසී නඵො ඹද්දී භභ ඒ ඳපුතුනේ හි නවොහ ගතිමි. “කිඹන්නනකො සුද... ආදනේද භට..?” “ආදනයයි අයිඹහ.. නගොඩක් ආදනයයි..” භහ නශර සිඳගේ ඔහු හක්කුට අත ඹහ එහි ව නඵෝතරඹ ළළල්නරන් එපිට ඈත අකහලඹට විසි කය දළම්නම්ඹ. භභ කඳුළු අතරින් සිනහසී එනද ඵරහ උන්නනමි. ඉතින් නම් උදහ වනේ ජීවිතඹ විඳිඹ යුතු කහරඹයි.

නිමි.