สามก๊ก วินทร์ เลียววาริณ82 83

น้ำ�

พิรุณกำ�ลังตกหนัก... สองพยัคฆ์หนุ่มกำ�ลังต่อสู้กันกล�งส�ยฝน คนหนึ่งคือซุนเซ็กแห่งกังตั๋ง คนหนึ่งคือไทสูจู้แห่งเอียงจิ๋ว ทั้งสองต่�งเป็นยอดฝีมือรุ่นใหม่ที่โค่นนักสู้ม�ทั่ว พยัคฆ์หนุ่มซุนเซ็กเป็นส�ยเลือดของซุนเกี๋ยน เจ้�เมืองเตียงส� หนึ่งในสิบแปดหัวเมืองที่ยกทัพต้�นตั๋งโต๊ะ สืบเชื้อส�ยม�จ�กปรม�จ�รย์พิชัยสงคร�ม ซุนหวู่ หลังจ�กซุนเซ็กรวบรวมมือดีหล�ยคนม�ร่วมง�น เช่น จิวยี่เตียวเจียว เตียวเหียน เป้�หม�ยของเข�คือสร้�งก๊กใหม่ขึ้นที่แคว้นกังตั๋ง เข�จำ�เป็นต้องพิชิตเล่�เปียว ด่�นแรก ๆ ของเข�คือเมืองเอียงจิ๋ว เจ้�เมืองคือเล่�อิ้ว จิวยี่กล่�วว่� “เล่�อิ้วมิน่�กลัว แต่ที่น่�กลัวคือทห�รของเข�น�มไทสูจู้เป็นยอดนักรบคนหนึ่ง” “เข�เป็นใคร?” “ก่อนม�ทำ�ง�นกับเล่�อิ้ว ไทสูจู้เคยรบกับโจรโพกผ้�เหลือง ท่�นจึงประม�ทเข�มิได้อย่�งไรก็ต�มเป็นโชคของเร�ที่ไทสูจู้ขออ�ส�นำ�ทัพม�โจมตีเร� แต่เล่�อิ้วไม่เชื่อฝีมือเข� จึงให้เตียวเอ๋งคุมทัพม�แทน ไทสูจู้รู้สึกน้อยใจอยู่ไม่น้อยเพร�ะเตียวเอ๋งมิใช่แม่ทัพที่เก่ง” “ทว่�ช้�หรือเร็วเร�ก็ต้องกำ�จัดไทสูจู้” ซุนเซ็กนำ�ทัพรบกับเตียวเอ๋ง ด้วยก�รผูกพันธมิตรกับเจียมขิมและจิวท่�ยตีค่�ยเตียวเอ๋งแตกยับเยิน ขณะที่เล่�อิ้วรวมพลว�งแผนศึกใหม่ ฝ่�ยกังตั๋งก็ส่งข่�วลวงไปให้ท�งเอียงจิ๋วว่� ซุนเซ็กกับทห�รกลุ่มน้อยจะไปที่ศ�ลเจ้�ฮั่นกองบู๊ เป็นโอก�สสังห�รซุนเซ็กได้ง่�ย ไทสูจู้หลงกลยกคนไปที่จุดนั้นผลก็คือทห�รของเข�ถูกสังห�รหมดสิ้นเหลือแต่ไทสูจู้คนเดียวตกในวงล้อมของทห�รกังตั๋ง นักรบแห่งเอียงจิ๋วมิมีสีหน้�หว�ดหวั่น ชี้หน้�ฝ่�ยซุนเซ็ก “พวกท่�นทั้งหมดเข้�ม�พร้อมกัน”

ซุนเซ็กหัวเร�ะกล่�วว่�“ให้คนของข้�พเจ้�พักเถิดข้�พเจ้�ขอน้อมรับก�รสั่งสอนจ�กท่�นเอง” “ท่�นกล้�ต่อสู้กับข้�พเจ้�ตัวต่อตัวหรือ?” พยัคฆ์หนุ่มซุนเซ็กหัวเร�ะแผ่วเบ� เข�มิได้ก้�วขึ้นม�นำ�ทัพกังตั๋งโดยโชคชะต�นอกจ�กฝีมือแล้ว ยังมีคว�มสุขุมลุ่มลึก เข�ชี้ไปที่ร�วอ�วุธ กล่�วว่�“เชิญท่�นเลือกอ�วุธ” “ข้�พเจ้�มีทวนคู่ใจแล้ว” ซุนเซ็กเดินไปหยิบด�บ ทั้งสองประจันหน้�กันเนิ่นน�น ต่�งรู้ดีว่�ฝ่�ยตรงข้�มเป็นคู่ต่อสู้มีฝีมือต่�งมองห�จุดอ่อนของปรปักษ์แต่ไม่พบ แล้วฝนก็ตกลงม� พลันด�บพุ่งว�บห�เป้�แต่ทวนไปถึงก่อนแล้ว ทวนของไทสูจู้กว�ดใส่คู่ต่อสู้ด้วยแรงทรงพลังหม�ยมั่นตัดศีรษะของซุนเซ็กในฉับเดียวแต่มันถูกสันด�บของอีกฝ่�ยป�ดแผ่วเบ�ด้วยหลัก‘ตอนต่อบุปผ�’สล�ยพลังทวนเฉออกข้�งไปแล้วกระแทกกลับไปห�ศัตรูคมด�บตัดเม็ดฝนข�ดแล้วเคลื่อนต่อไปยังศัตรู เฉียดศีรษะอีกฝ่�ยป�ดเส้นผมข�ดแต่ทวนของอีกฝ่�ยก็ต�มติดไปถึงกรีดเสื้อเกร�ะพยัคฆ์กังตั๋งข�ดไทสูจู้เป็นเจ้�แห่งทวนโดยแท้ ซุนเซ็กหัวเร�ะเบ�ๆถอดเกร�ะออกอีกฝ่�ยก็ปลดเกร�ะออกบ้�งเป็นนัยว่�ต้องก�รสู้กันอย่�งยุติธรรม

ฝนโปรยลงม� หนักขึ้น คมด�บตวัดไหวไวขึ้น คมทวนก็พลิกพลิ้วไม่หยุดกระบวนเพลงรบของทั้งสองรวดเร็วฉับไวงดง�มเป็นก�รต่อสู้ที่น้อยครั้งจะได้พบเห็นในยุทธจักร ด�บกรีดเสื้อของไทสูจู้ข�ดเป็นท�ง ขณะที่คมทวนก็ป�ดร่�งซุนเซ็กโลหิตทั้งสองฝ่�ยซึมออกม�ละล�ยไปในส�ยฝน ชุดของทั้งสองข�ดเป็นท�ง เลือดของทั้งสองไหลโซมก�ย แต่ไม่มีใครหยุด

สามก๊ก วินทร์ เลียววาริณ84 85

ทั้งสองจ้องต�กันนิ่ง ทันใดปร�กฏส�ยฟ้�แลบแปลบทั้งสองเคลื่อนร่�งทันที เสียงอ�วุธสองชิ้นกระทบกันกังว�น พลันด�บถูกทวนสะบัดปลิวลอยมังกรหนุ่มแห่งกังตั๋งพุ่งตัวไปกระช�กง้�วที่ร�วอ�วุธ ว�ดง้�วเหล็กคมกล้� ปะทะทวนที่ไล่หลังม�ดุจเง�ต�มตัว ทวนหักสะบั้น ไทสูจู้พลิกตัวหลบคมง้�วตรงไปหยิบกระบี่ย�วเล่มหนึ่งสะบัดอย่�งคล่องแคล่วเสียงร�วมังกรคำ�ร�มซุนเซ็กปักง้�วลงพื้นตรงไปหยิบกระบี่อีกเล่มหนึ่ง ภ�ยใต้ส�ยฝน ส�ยต�ทุกคู่เห็นกระบี่สองเล่มว�ดไปม�ดั่งจิตรกรสะบัดพู่กัน สองเพลงกระบี่สองสำ�นักสอดประส�น เสียดแทงทะลุทะลวงส�ยต�ทุกคู่จับจ้องก�รต่อสู้สะท้�นฟ้�สะเทือนดินที่งดง�มร�วกับน�ฏกรรม ในที่สุดกระบวนท่�สุดท้�ยก็หยุด เมื่อกระบี่ทั้งสองกระทบกังว�นแล้วหลุดปลิวออกไปปักบนดินทั้งคู่สั่นไหวแล้วหยุดนิ่งในที่สุด ทั้งสองฝ่�ยจ้องต�กัน ซุนเซ็กกล่�วว่�“คมกระบี่ของท่�นเมื่อครู่ส�ม�รถปลิดชีวิตข้�พเจ้�ได้ไยออมแรง?” “คมกระบี่ท่�นเมื่อครู่ก็ส�ม�รถปลิดชีวิตข้�พเจ้�ได้ ไยไม่ออกแรงให้สุด?” พยัคฆ์กังตั๋งกล่�วว่�“ท่�นไปเถิด” ไทสูจู้งุนงงครู่หนึ่ง “ท่�นจะปล่อยข้�พเจ้�ไป?” “ใช่ต่อกรกับศัตรูที่เก่งก�จเช่นนี้สมใจยิ่งนัก” “เช่นกัน” ไทสูจู้ขึ้นม้�แล้วขี่จ�กไป จิวยี่ถอนห�ยใจกล่�วว่�“ปล่อยเสือเข้�ป่�วันหนึ่งจะเป็นอันตร�ย” ซุนเซ็กไม่ตอบแต่เข�รู้ว่�จิวยี่เข้�ใจ ช�ยช�ตรีดูหน้�ก็รู้ใจ ใจผูกกันด้วยเชือกที่มองไม่เห็นเส้นหนึ่ง

เป็นเชือกแห่งโชคชะต�หรือไม่ที่คู่ตรงข้�มสองคนพบกันอีกครั้ง?

จิวยี่ร�ยง�นซุนเซ็ก“เร�จับเป็นไทสูจู้ได้” กองทัพของซุนเซ็กบดขยี้ทัพเล่�อิ้วแตกพิน�ศทห�รเอกไทสูจู้ถูกจับเป็นต�มคำ�สั่งซุนเซ็ก แม่ทัพใหญ่กังตั๋งเดินไปที่ไทสูจู้ผู้ถูกมัดตัวกล่�วว่�“น่�เสียด�ยที่เร�อยู่คนละฝ่�ยมิเช่นนั้นด้วยฝีมือเร�ทั้งสองส�ม�รถกว�ดครองแผ่นดิน” ว่�แล้วก็ชักด�บออกตวัดวูบเดียวเชือกที่พันธน�ก�รศัตรูก็หลุดร่วง “ท่�นจะสู้กับข้�พเจ้�อีกหรือ?” “ไม่ข้�พเจ้�รู้แล้วว่�ฝีมือของท่�นเป็นอย่�งไร” “ท่�นจะปล่อยข้�ฯไป?” “ใช่” “ท่�นมิกลัววันหนึ่งข้�ฯจะฆ่�ท่�นหรือ?” “ข้�ฯจะครองแผ่นดิน ห�กท่�นส�ม�รถทำ�ได้ ข้�ฯก็มิสมควรเป็นผู้ครองแผ่นดิน” ก่อนจ�กไปไทสูจู้มองดูเสื้อเกร�ะข�ดของซุนเซ็กที่แขวนอยู่กล�งกระโจม “ไยท่�นยังเก็บเสื้อเกร�ะข�ดตัวนั้นไว้?” “เพื่อระลึกว่�ศัตรูที่เก่งก�จห�ย�กศัตรูที่รู้ใจยิ่งห�ย�ก” เสื้อข�ดหัวใจไม่ข�ด

ไฟ

เพลิงกำ�ลังโหมแรง... เมืองปักเอี้ยงกำ�ลังจมในกองไฟเข�ต้องหนีออกจ�กที่นี่โดยเร็วที่สุด ทัพของเข�ถูกลวงม�ที่เมืองนี้ ตันก๋ง ลิโป้ กับทห�รเอกเตียวเลี้ยวยกทัพไปยึดเมืองตงกุ๋นสำ�เร็จจ�กนั้นก็เดินทัพยึดเมืองกุนจิ๋วต่อถึงเมืองปักเอี้ยง ตันก๋งว�งแผนล่อให้ทัพของเข�เข้�เมือง หลังจ�กนั้นก็ปิดประตูเมืองธนูไฟโปรยปร�ยจ�กที่ซ่อนยิงใส่กองเชื้อเพลิงที่ซุกอยู่เผ�เมืองทั้งเมือง

สามก๊ก วินทร์ เลียววาริณ86 87

โจโฉกับทห�รสิบคนรอดม�ได้ ติดอยู่หลังหอในเมืองที่กำ�ลังลุกไหม้พวกเข�เพิ่งสังห�รข้�ศึกไปยี่สิบกว่�คนและฝ่�ออกม�ถึงจุดนี้ ทห�รคนสนิทว่� “ท่�นโจโฉ เร�ต้องหนี ข้�ศึกจุดไฟล้อมเร�ทุกด้�นเหลืออยู่ด้�นเดียวแต่มีทห�รของลิโป้รอเร�อยู่” โจโฉกล่�วว่�“ไม่มีท�งเลือกเร�ต้องฝ่�ออกไปท�งนั้น” พลันหอที่ติดไฟพังลงม�ทับพวกเข� ชุดของโจโฉติดไฟคนสนิทช่วยดับไฟบนตัวเข�ชุดข�ดรุ่งรุ่งเข�ถอดเสื้อออกพลันนัยน์ต�โจโฉเป็นประก�ยวูบ กล่�วว่� “พวกเจ้�จงเปลี่ยนเป็นชุดทห�รข้�ศึก แล้วปลอมตัวเล็ดลอดออกไป” ว่�แล้วก็ถอดชุดรุ่งริ่งออกเอ�เสื้อผ้�จ�กศพทห�รเลวศัตรูม�เปลี่ยนที่หลังกำ�แพงเป็นขณะเดียวกับที่ห่�เก�ทัณฑ์ลอยแหวกม�ห�ปักร่�งทห�รของเข�ล้มลงทีละคนจนสิ้น เข�เห็นทัพศัตรูเคลื่อนเข้�ม�ใกล้ เข�ครุ่นคิดห�ท�งรอดอย่�งรวดเร็วเข�หยิบด�บบนพื้นขึ้นม�แทงศพทห�รของเข�เอง เป็นเวล�เดียวกับที่ม้�ข้�ศึกวิ่งม�ถึง เข�เงยหน้�ขึ้นมองมันคือม้�เซ็กเท� เข�รู้ทันทีว่�ช�ยบนหลังม้�คือใครเข�กำ�ลังเผชิญหน้�กับแม่ทัพข้�ศึก โจโฉทำ�คว�มเค�รพลิโป้ ใบหน้�มอมแมมด้วยฝุ่นและเขม่�ควันของเข�และชุดทห�รเลวช่วยให้เข�รอดต�ลิโป้ไปได้ ลิโป้ถ�ม“เจ้�เห็นโจโฉขี่ม้�ผ่�นม�ท�งนี้หรือไม่?” “เห็นเข�ขี่ม้�ย้อนกลับไปท�งนั้น” ม้�เซ็กเท�กระโจนออกไป โจโฉแทรกตัวปนกับทัพศัตรู แล้วลอบขึ้นม้�ควบออกจ�กสมรภูมิ พลันเก�ทัณฑ์ดอกหนึ่งพุ่งผ่�นเข�เฉียดฉิว เข�หันกลับไปมอง เห็นทห�รคนหนึ่งของฝ่�ยลิโป้ยิงเก�ทัณฑ์ใส่ เข�ควบม้�หนีสุดชีวิต เมื่อถึงจุดปลอดภัยเข�ลงจ�กหลังม้�จึงพบว่�มวยผมของเข�มีลูกเก�ทัณฑ์ปักอยู่ ทห�รศัตรูยิงเข�พล�ดเฉียดคว�มต�ยนิดเดียว

ดิน

ดินนอนสงบนิ่ง... ดินถูกขุดเป็นหลุมใหญ่รอฝังผู้ถูกประห�ร ศึกเมืองแห้ฝือยุติ โจโฉจับตัวลิโป้และพวกได้ และสั่งประห�รไปทีละคนตั้งแต่ลิโป้ทห�รอื่นๆจนม�ถึงนักโทษคนถัดม�ช�ยผู้นี้ยืนตรงดั่งทวนไม่มีแววสะทกสะท้�นและเกรงกลัวคว�มต�ย โจโฉถ�ม“ท่�นชื่ออะไร?” “ข้�ฯคือเตียวเลี้ยว” “ที่แท้ก็คือทห�รเอกของลิโป้?” “ใช่” “เร�เคยพบกันม�ก่อนใช่หรือไม่?” เข�คล้�ยเห็นรอยยิ้มฉ�ยวูบที่นัยน์ต�ของอีกฝ่�ย “ใช่ที่เมืองปักเอี้ยงวันที่ท่�นเกือบต�ยสองครั้ง” โจโฉเลิกคิ้วสงสัย “สองครั้ง?” “ครั้งแรกจ�กไฟไหม้เมืองที่ล้อมท่�นครั้งที่สองจ�กเก�ทัณฑ์ที่ปักบนมวยผมท่�น” “ท่�นก็คือทห�รที่ยิงเก�ทัณฑ์ใส่ข้�ฯ?” “ใช่ข้�ฯเอง” “คนมีฝีมือเช่นท่�นไยยิงพล�ด?” “ข้�ฯมิได้พล�ดข้�ฯตั้งใจยิงที่มวยผมท่�น” “ทำ�ไมไม่ยิงข้�ฯที่หัวใจ?” “ข้�ฯเพียงไม่ฆ่�คนจ�กด้�นหลัง” “แปลกที่คนมีหลักก�รเช่นท่�นทำ�ง�นกับคนไร้หลักก�รเช่นลิโป้” “คนเร�มีคุณต้องทดแทนท่�นลิโป้มีคุณกับข้�ฯ” “น่�เสียด�ยที่ข้�ฯต้องสั่งประห�รท่�น ถึงตอนนี้ท่�นคงเสียด�ยที่มิได้ฆ่�ข้�ฯในวันนั้น” “เสียด�ยหรือไม่เสียด�ยก็ต้องต�ยเช่นกันต�ยเร็วหรือต�ยช้� ก็ต้อง