“Ang Alamat ng Pako “

Nilikha ni:

Anne Jasmin S. Padilla

BEEd 3-1N

Bakit nga ba may salitang “PAKO”?

Paano nga ba nagkaroon ng Pako?

Saan nga ba ito nagmula?

Tara at Halina’t tuklasin natin ang mahiwagang

misteryo kung paano nagkaroon ng Pako! ☺

Noong unang panahon, sa

isang hindi kalayuang baryo ng

Bulakan ay may Pamilyang

naninirahan doon. Ang mag asawang sina Pacing at

Abiong ay may sapat na kakayahan sa kanilang baryo.

Sila ay biniyayaan ng tatlong anak na nagngangalang

sina Pilar ang panganay na anak, si Ambrocio na ubod

ng sipag at ang kanilang bunso na si Kody.

Isang araw sa kalagitnaan ng

tanghalian ay tinawag na ni Picing ang

kanyang mga anak sa paglalaro upang

kumain na ng hinanda nitong tanghalian.

“Pilar! Halina kayo dito ng mga kapatid mo

at tayo’y kakain na.” agad namang kuripas

ng takbo ang tatlong magkakapatid na

gutom na gutom na dahil sa paglalaro ng

mga ito.

“Oh Ambrocio ikaw na ang mag-umpisa ng panalangin” aniya

ni Abiong. Pagkatapos magdasal ay kumain na ang mga ito.

Napansin ni Picing na kumakain ng nakakamay si Kody na hindi

man lang hinugasan ang mga kamay nito. “Kody! Bakit kumakain

ka na naman ng nakakamay nang hindi pa naghuhugas ng

kamay?” pansin na sabi ng Ina na si Picing.

“eh inay, gutom na gutom na

ako kaya hindi ko na inatubili

na maghugas pa ng kamay” tugon ni Kody sa kanyang

ina. “ilang beses ko na bang pinaalala sayo na bago kayo kumain

ay maghuhugas muna kayo ng kamay, Bakit ang mga kapatid mo

hindi nila nakakaligtaan ang paalala kong iyon?” at umoo na

lamang si Kody sa mga Sermon ng kanyang Ina.

Pagkalipas ng ilang araw, kakauwi lang ng

magkakapatid galing sa eskwelahan nang “Kody ano ka ba

naman, di’ ba sabi ni itay ay ilagay ang sapatos sa lalagyan

nito pagkatapos gamitin? Eh bakit nandyan sa labas yung

sayo?” wika ni Pilar. “oo nga Kody, maaaring manakaw pa yang

ng mga gangster at jejemon dyang sa labas kung iiwan mo

iyan at wala tayong Surveillance Camera sa labas ng bahay

natin.” sabat ni Ambrocio.

“Eh wala pa naman sina itay at inay eh.

Malay ba nila saka Ate at Kuya, ngayon lang naman

ulit eh. Sige na at pagod na ako eh.” sagot ni Kody sa

kanyang mga nakatatandang kapatid. At napailing na

lamang ang magkapatid sa katwiran nito. Makalipas

ang ilang oras, dumating na sina Abiong at Pacing

galing sa palengke. Muntik ng matalisod si Abiong

dahil sa sapatos na nakakalat sa pinto.

“Kody! Nasaan ka?” Pasigaw na sabi ni Abiong. “nandito pa ako

itay, Bakit ho ninyo ako tinatawag?” sagot ni Kody. “Aba! Kody

ilang ulit ko bang sinabi sayo na pagkagaling ninyo sa

eskwelahan ay ilagay mo ang iyong sapatos sa dapat kalagyan

nito. Alam mo bang muntik na akong

matumba dahil sa sapatos mo.”

paalala na sabi ni Abiong. At muli

ay umoo na lamang si Kody sa mga

sinabi ng kanyang itay na wari’y

naiintindihan niya.

Dumaan ang ilang linggo, nang magulat na lamang ang

magkakapatid na may kasamang matandang gusgusin

ang kanilang magulang. “Inay, Itay, Sino po siya?”

tanong ni Pilar. “mga anak siya si Lola Yuganda, nakita

namin siyang natumba sa daan. Kaya napagdesisyon

namin na dito muna siya mamamalagi pansamantala.”

paliwanag ni Abiong sa kanyang mga anak.

Sinamahan na ni Picing si

Lola Yuganda sa tutulugan nito. Habang

nagpapahinga ito, nagtipon ang

pamilya sa kanilang sala upang pag

usapan ang pag alaga at skedyul sa

klinika para kay lola Yuganda. “Mga

anak, kailangan nating maipatinggin si

lola yuganda sa klinika linggo-linggo

para gumaan ang pakiramdam nito.”

wika ni Abiong.

“Pacing, ikaw ang unang sasama kay lola yuganda sa

klinika okay. At ikay naman ang susunod na sasama

Ambrocio, maliwanag? At sa huling tsek-up nito ay si Kody

naman ang sasama. Nakuha niyo?” Utos at paalala ni

Abiong sa kanyang mga anak. “Opo” Sabay na sagot ng

magkakapatid. “Siguraduhin niyong hindi niyo ito

makakalimutan dahil ito ay importante at ayoko

mapahamak si lola yuganda niyo.” paalalang sabi ni Pacing.

Dumating ang mga araw at nagawa ng maayos ang bilin ni

Abiong kay Pilar at Ambrocio na samahan sila lola yuganda sa

klinika ara sa check-up nito. Nang si Kody na ang nakatoka,

umalis ito saglit at nagpaalam. “Lola Yuganda may bibilhin po

muna ako sa labas bago tayo umalis. Babalik po ako kaagad”

paalam ni Kody. “Oh siya sige, dalian mo lang ha para hindi

tayo ma-late sa klinika.” sagot ni lola Yuganda.

“Opo lola Yuganda,

pangako po” sambit ni Kody.

Pagkatapos ay dali dali itong

pumunta sa tindahan upang bumili ng pagkain nang may

napansin itong bagong Arcadedan sa tabi ng tindahan. Agad

itong pumnta at naglaro ng Tekken 6 sa Arcadedan. At doon ay

nakalimutan na nitong samahan si Lola yuganda sa klinika para

magpacheck-up.

Nakita ni Picing na nanghihina

at nakahiga na sa sahig si Lola

Yuganda. Agad naman niya itong

dinala sa klinika para pagtignan ang kalagayan nito.

Pagkatapos ng pangyayaring iyon ay napagalitan na naman

si Kody dahil sa kapabayaan nito kay Lola Yuganda. At dahil

dun, si lola Yuagan ay isa palang Diwata.

“Akoy pinadala ni Bathala upang ika’y

subaybayan kung ika’y magbabago pa ngunit sa

mga ipinakita mo ay mukhang kailangan kang

bigyan ng leksyon. Ikaw ay magiging isang bagay

na kailangang pukpukin upang maipasok o

lumubog ito sa isang bagay at ito ay tatawagin

kong Pako dahil Hindi mo isinasapuso at ginagawa

ang lahat ng Paalala sayo Kody. Nawa itong

pagsubok na ito ay maging isang leksyon sayo.”

Parusang sabi ni Diwatang Lola Yuganda.

Hindi na muling nakapagsalita si Kody

dahil ito ay naging isa ng Pako na may

matulis sa hulihan ay may ulo sa sa

unahan. Simula noon si Pako ay nakapako

sa pinto na may nakalagay na karatulang

“Paalala kay Kody”. Na hindi kalaunan ito

ay naging PAKO.