Heel soms hebben vastgoedmake-laars er een handje van weg om vooral de positieve kanten van een aangeboden huis onomwonden in de verf te zetten. Op de één of andere manier slagen zij er in van elke fout een geweldig voordeel te maken en zijn verbouwingen altijd goedkoper bij hen dan bij de voordeligste aan-nemer.Toen ik 7 maand geleden eindelijk mijn nieuwe huis vond in de Boelaert-buurt viel de impact van onze make-laar goed mee, al was deze wel heel positief over het park in de buurt. Goed meegenomen dacht ik, een park in de buurt. Ik ben niet zo een parkbezoeker, maar desalniettemin, een park, leuk…

De aanwezigheid van een aantal goede vrien-den in de buurt van mijn nieuwe woonst was iets waar ik meer naar uitkeek. Zij konden mij niet alleen de weg wijzen naar de supermarkt, de bank, de betere eetgelegenheden of de nachtwinkel, maar een goede buur is naar het schijnt meer waard dan een verre vriend. Op de koop toe geraak ik bij noodzaak snel aan mijn reservesleutel zonder heel ‘t Stad door te moeten fietsen. Perks, only perks…

En dan werd het zomer…

Er gingen geruchten dat er een soort buurtbar zou zijn in het Boelaerpark vanaf eind juni, wat ons een geweldig idee leek. Dus gingen

we eens een kijkje nemen, maar niets te zien behalve regendruppels en mensen die er wan-hopig probeerden tussen te lopen. De week nadien was het wel prijs (en goed weer) dus gingen we om 14h schoorvoetend plaatsnemen op één van de eerste met bloe-mekes gedekte tafel van de ‘Boelaer Zomer-bar’ … om er op 7 september met pijn in het hart terug recht te staan. Wat was me dat?!?

Het begon met een voorzichtig drankje en tapasschotel die eerste dag. De bediening was vriendelijk, het publiek leuk, de tafelkleedjes fleurig. Sms’je naar de vrienden, komen jullie niet even tot hier, het valt best mee. Dag 2 en heel toevallig de burenvrienden ook aanwezig voor het ontbijt op zondag. Dag 3 en het is hier eigenlijk nog altijd wel best gezellig, dus komen we morgen terug voor het aperitief?We zijn blijven gaan, dag na dag, weekend na weekend. Ook bij de switch tussen de eerste groep uitbaters en de Boelaerbuurt Vzw bleven de tafelkleedjes even fleurig, de bediening even vriendelijk en de optredens zelfs nog beter!

Ergens op dag 15 tussen Apérol Spritz num-mer drie en vier zuchtte iemand ineens dat ze toch dringend wat meer moest sporten. De vele bezoekjes aan de Boelaer Zomerbar en Zomer van Antwerpen zorgde voor een plotse toename in het alcoholverbruik en restaurant-bezoek dus maatregelen waren aan de orde. Na nog een paar Apérollen gingen we de dag nadien allemaal lopen in het park! Yes we can!

Nu moet je weten dat er weinig mensen zijn binnen het Antwerpse arrondissement die

minder goesting hebben in sporten dan wij. Dat ligt niet per se aan de lange uitslaapcyclus in het weekend of aan de drukke jobs in de week, maar vooral aan het simpelweg gebrek aan motivatie. We hadden vreemd genoeg wel allemaal loopschoenen ergens in de kast liggen. Waar-schijnlijk fossielen daterend uit tijdperken waar we sporten gelijk stelden aan het kopen van de gepaste outfit.

U gelooft het nooit maar de dag nadien ston-den we er, alle vier, in looptenue. Een start to run APP op de smartphone and off we were. Vijfenveertig seconden tot anderhalve minuut aan één stuk lopen mijn God. We waren er een uur nadien nog niet goed van. Maar zo trots op onszelf, en opgewekt! Zou dit al de runners high zijn waarover ze zo lyrisch praten? Hm misschien toch nog wat vroeg…Twee dagen later van hetzelfde en drie dagen later opnieuw. We hadden ondertussen al door dat extra motivatie kon gekweekt wor-den door een bezoek aan de Boelaer Zomerbar vlak na het lopen. Als we dat goed uitreken-den dan stond al bijna het koffietje klaar om 12u op zondag bij Koen achter de toog.

Was het slecht weer of geraakten de uitbaters van de Boelaer Zomerbar niet tijdig uit hun bed, dan hadden we uiteraard een alternatief bedacht. Een brunch bij één van ons thuis, een koffietje in de 2140, picknick in het park of frietjes van het Draakske. Toffe pizzeria in de buurt? Proberen die handel!

Koen, van de Boelaerbuurt Vzw, had ondertus-sen in de Zomerbar een warme oproep gedaan

het Boelaer buurtbladeen krant van en voor de extra-murosbewoners rond het Te Boelaerpark

wordt gratis bedeeld in 11.000 extra-muros brievenbussen • december 2014

What a park can do…

Het hart van de buurt!

nr

1

"We laten mensen aan het woord die van het park

gebruik maken."

EditoriaalVoor u ligt het lanceringsnummer van een gloednieuw buurtblad: het Boelaer buurtblad.Bij ons jeukten de vingers om onze buurt - en bij uitbreiding de ganse extra-muros - van informatie te voorzien. Door buurtmensen en voor buurtmensen. Waarom? Omdat we gewoon een prachtige omgeving hebben, met in ons midden het mooiste park van’t Stad: het enige echte Te Boelaerpark! Verzamelplaats voor werkelijk alleman: jong en oud, groot en klein, levenslang of pas gearriveerd, sportief of net lui, gezellig picknickfeestje bouwen of rustgevende wandeling, met een voetbal of een wandelstok, loopsloefen of hoge hakken - iedereen heeft zijn plekje in het park waar hij zijn ding kan doen. Het is dus niet enkel een groene long maar nog een buurthart ook. De toon die we zoeken is alsof u met wat buren op straat staat te keuvelen en allerlei leuks te weten komt.

Eerst een kleine opmerking omtrent de schrijfwijze(n) van het Te Boelaerpark. Ten eerste is het wel degelijk met een 'Te' er voor. Maar... omdat we het park zo vaak zullen vernoemen in alle uitgaven hebben we uit praktische overwegingen beslist geen echte keuze te maken: soms met 'Te' en soms zonder... Het leest gewoon wat prettiger in de ene of de andere vorm, en we laten de schrijvers vrij in de keuze. En dan is er de vraag: is het Boelaer of Boelaar. Een vraag die niet zo een-

voudig te beantwoorden is. Het lijkt er op dat de schrijfwijze door de stadsdiensten is aangepast geweest naar 'aa', maar dat de 'ae' verder gebruikt is geworden. We gaan daar in volgende nummers zeker dieper op in, maar we hebben beslist om de 'ae' te gebruiken. De reden? We hebben een eenvoudig trucje gebruikt om te weten te komen wat het meest voorkomd is en dus het meest gebruikt wordt door mensen. Google: 'Boelaarpark' - 5000 hits, tik in 'Boelaerpark', en je krijgt er 25.000. Erg wetenschappenlijk is het niet, maar we volgen daarmee wel de meest gebruikte spelling. En de dag dat 'Boelaar' de meeste hits krijgt, dan beloven we onze schrijfwijze meteen aan te passen!

Dan, ook nog dit: u ziet als logootje bij de pagina's een bepaalde vorm. Dat is het park zelf, met een boomstam eronder gezet. Goed, nu nog even over het waarom van het Boelaer buurtblad zelf: het statement is dat we bescheiden beginnen en vooral: organisch groeien. Met deze 16 pagina's, en een driemaandelijkse periode. Het is onze betrachting om het zo lang mogelijk vol te houden en u een zo gezellig mogelijk blad aan te bieden. Het moge duidelijk zijn: bij een blad voor en door u, bent u steeds uitgenodigd om mee te werken. Schrijven? Redigeren? 'Reporteren'? Weetjes en zoekertjes en tips en babbeltjes en weetjes doorgeven? Doén!En op dit adres: de boelaerbuurtvzw@gmail com.

De redactie

om auteurs te vinden voor een buurtkrantje. Gezien we naast sportievelingen en zuinige alcoholverbruikers ook geweldig zijn met de pen spraken een aantal onder ons Koen aan hierover. Het bleek een goed concept waar ook wij een plaatsje in konden vinden. Al snel bleek onze interesse vooral in en rond het park te lig-gen en werden we vol trots De Parkreporters.

Ondertussen zijn we november en krijg ik spontaan zin om te beginnen lopen als ik het park nog maar ruik. De bezoeken aan de Boelaer Zomerbar zijn vervangen door zondagse afspra-ken thuis en iets meer gezamenlijke culturele uitstappen. Het begin van nog mooiere en hechtere vriendschappen kan ik met een warm hart zeggen.

Dat is ons verhaal… maar is natuurlijk lang niet het enige verhaal waarin ons park een rol ver-vuld. Er zijn vast en zeker veel mooiere verhalen los te peuteren waar u of uw buren centraal in staan. En we zijn ook nieuwsgierig naar al die

parkromances natuurlijk! Neen serieus, De Parkreporters, dat zijn wij dus, bestaan met een simpel doel. Onze liefde voor het Boelaerpark doorgeven, mensen informeren over het park in al zijn facetten en vragen over het park beantwoorden als die er zouden zijn.

Wat moeten jullie zich daarbij voorstellen?

Hieronder een korte opsomming van mogelijk-heden, maar de lijst is nog kort en we hebben veel krantjes te vullen dus zijn andere voorstel-len meer dan welkom op boelaertbuurtvzw@gmail.com.

We laten mensen aan het woord die van het park gebruik maken. We dachten aan lopers (uiteraard!), wandelaars met of zonder hond, yoga beoefenaars, gebruikers van de speeltuin, bezoekers van de Boelaer Zomerbar, Scoutsle-den, skaters en fietsertjes die we vinden op het stukje asfalt aan de school, noten- en blade-renrapers in de herfst, bankzitters, voet- en

volleyballers, picknick liefhebbers, leerlingen of leraars van de Parkschool, de kaarters in seni-orenhuisje … We bevragen hen via mini-inter-views en zoeken antwoorden op vragen zoals:

• Hoe ben je in dit park terecht gekomen?• Kom je hier vaak en waarom?• Heb je een leuke anekdote te vertellen rond

het park?• In welke buurt woon je?• Met wie kom je naar het park?• Wat zou jij in het Boelaerblad willen lezen?• Waarover zou je graag informatie krijgen

omtrent het park?

Zo, nu weet u wat ons drijft en vooral wat u kunt verwachten in de volgende edities van het Boelaerblad. We hopen dat u er evenveel plezier zult aan beleven dan wij.

De Parkreporters

2

Openingsuren keukenLunch woensdag tem vrijdag 12u00 - 13u30Diner dinsdag tem zaterdag 18u30 - 21u00

Restaurant Vina ClaraKarel de Preterlei 210 • 2140 Antwerpen

Reserveren via www.vinaclara.be of 032361382

NIEUW GASTENKAMER te VINA CLARA! Meer info op onze website.

Actie voor de lezers van het BoelaerBuurtBlad :

Van 1/12/14 tot 31/1/15 3 gangen maandmenu met aangepaste wijnen aan 45 eur pp

Onze maandmenu vindt u terug op onze website. Vegetarisch alternatief mogelijk! (Vermeldt dit duidelijk bij uw reservatie)

Voorwaarden actie: enkel geldig bij (online) reservatie met vermelding van de promotiecode BOELAERBUURT 3 gangen maandmenu incl. glas aangepaste wijn per gerecht (andere dranken niet inbegrepen)

Feestdagen te Vina Clara:Wij hebben een uitgebreide traiteurservice voor de feestdagen! Smakelijke gerechten die u thuis enkel maar hoeft op te warmen.

Ook zijn wij geopend op kerstavond en oudjaar! Hiervoor heeft onze chef een heerlijk menu voor u samengesteld. U wordt tevens gratis thuisgebracht.

Traiteurlijst, feestmenu’s en voorwaarden vindt u op onze website!(Geen internet? Geef ons een seintje op 03 2361382 en wij sturen u onze feestdagenmenu per post op.)

Nog op zoek naar het ideale cadeau voor de feestdagen?Een cadeaubon van Vina Clara!

U kiest zelf het bedrag dat op de bon wordt gezet, en de ontvanger kan hem gebruiken wanneer hij zelf wenst!

~

~

3

Het is 9u en ik sta met mijn kleine uk op een zandpad in het Te Boelaer-park. De zon straalt langs de takken naar de bruine en zwarte beuken-bladeren op de grond. We hebben onze handschoenen en muts aan. Mijn neuspuntje is koud. De eerste zin die ik in het Spaans leerde toen ik 16 was: ‘Mi nariz esta fria’. Altijd al geweest van zodra de herfst zich laat zien. Het is 9u en door mijn vrolijke kleine meid sta ik hier op dit vroege uur warme lucht te blazen terwijl de zon zich stilletjes aan omhoog-werkt. Prachtig is dat, in dit bos. Want het stuk waar we staan lijkt veel meer op een bos dan op een park. Hier zouden meer dan 50 soorten bomen en struiken staan. Ik ken er maar twee, een beuk en een eik. Het struikendek lijkt ondoordringbaar. ‘Zelfs een beetje op de Arden-nen,’ zegt mijn vriend wanneer ik hem later de foto’s toon van onze ochtendlijke uitstap. We vinden paddenstoelen en ‘s nachts zouden hier zelfs vleermuizen fladderen. Eén keer nog maar fietste ik erdoor in het donker. Voorbij rokende pubermeisjes en een groepje jongens die net een handshake uitvoerden. De sfeer lijkt hier te veranderen van zodra de kruinen zwart worden.

Ik woon er 300m van en fiets er elke dag door. Als ik mijn meisje naar school breng. Niet in het park, wel in Berchem. We gaan naar de bakker in Deurne en wonen in Borgerhout. Het zijn enkel de gemeentes zelf die hun grenzen aangeven, niet de bewoners. “In de winter merk je wel wanneer je Deurne binnenrijdt. Daar waar ze gestopt zijn met strooien.”, vertrouwt een local me toe.

We zijn nog maar net verhuisd. Maar het park is nu al het centrum van onze bewegingen. En nu heb ik er al twee keer een eekhoorn gezien. Het blijft een merk-waardig diertje met een hoge aaibaarheidsfactor. Rustig en kalm, knab-belend op een beukennootje, maar te snel voor de lens. Behendig glijdt het diertje zich omhoog. Net als in tekenfilms.

“Welkom in Berchem!", zegt een vriendin terwijl we onze handen en magen verwarmen aan een chocomelk bij de bakker. “Is dat hier niet Borgerhout?” vraag ik. En we lachen met de grenzen. Ondertussen is mijn neuspuntje al wat minder koud.

columndoor Ann Palmers

AKFKB00A

Dit appartement verkochten we op amper één week tijd. Dankzij een styling die de woning huis-lijk maakt, goed belichte foto’s en een wervende, originele tekst verleiden we kopers sneller tot een bezoek. Wenst u uw huis of appartement ook zo te verkopen, neem dan contact op met info@ugly.be.

Gitschotellei 159 • 2600 BerchemT. 03/309 10 10 • www.ugly.be • info@ugly.be

AKFKB00A.indd 1 20-11-14 14:35

een concept van:

Een mooie vrijdagochtend, lekker zacht weer, en een interview doen met Inge Paulussen - er zijn slechtere dingen om uw tijd mee te vullen. Want Inge blijkt een bijzonder aima-bele, lieve en goedlachse vrouw te zijn - de gedroomde gesprekspartner. Wat meteen opviel: de blondine met krulletjes is nu ineens een brunette geworden! U kent haar vast van Witse, of Clan, waar ze onvergetelijk was als Goe-dele Goethals. De actrice met de frële uitstraling, die het niet enkel van haar mooie looks moet hebben, maar blijkbaar de volledige waaier van emoties kan (be)spelen, van humor via romantiek naar sociaal bewogen rollen of drama.

De koffietjes zijn besteld en goedge-keurd, en we nemen ons vragenlijstje er bij.

Om maar meteen met het hart van de buurt te beginnen: wat Is je betrokken-heid bij het Te Boelaerpark?

"Dat draait bij ons toch vooral om de kinderen. Jef is nu 10 en is natuurlijk iets te oud voor schommels, maar we hebben enorm veel tijd met hem door-gebracht in de speeltuin, en nu zijn we er met Arno (5). Iets wat de laatste tijd vaker voorkomt: dat we na de school (de Vlinderschool in het park) op het grasveld blijven zitten. Heerlijk! Joggen of zo is mijn ding niet, maar wat echt plezant is… hoe gestrest je ook bent om op tijd te geraken, als ik met mijn jong-ste zoontje op de fiets achterop naar school ga, het moment waarop je het park binnenrijdt voel je je meteen meer ontspannen: de vogeltjes, het groen, de frisheid van het bos… Perfect begin van de dag!

En hoe ben je op deze school terechtge-komen?

"Toen was dat nog iets eenvoudiger dan nu. Geen kamperen, geen computers, je ging gewoon naar het secretariaat om in te schrijven. Er was toen toeval-lig geen plaats, maar het volgende jaar was het geen probleem. En met onze jongste nu, die in het laatste kleuterklasje zit, die mag natuurlijk als broertje gewoon beginnen. Het is nu de vraag wat het gaat worden met de mid-delbare scholen, ik hoor dat het daar nu niet gemakkelijk wordt…

Voor mensen met een vaste job is het natuurlijk makkelijk op systemen te be-denken voor hun kinderen en de thuisor-ganisatie, maar hoe doen acteurs dat?

"Inderdaad, niet zo simpel. Vooral omdat je als free-lance actrice afhangt van het werk wat je aangeboden krijgt. Soms heb je het heel druk, soms ineens een paar weken niets, op wat radiospotjes na. Op dit moment moet ik bijvoor-beeld naar Limburg, en dan wordt het schuiven. Maar weet je, wij hebben een oplossing gevondenen en volgens mij is dat een gat in de markt! Routine voor een kind is toch enorm belangrijk, en we zagen het niet zitten dat we telkens iemand anders moeten vragen om te babysitten, dus heb ik gezocht naar een oppas die op regelma-tige basis ons kon helpen. Zo ben ik bij Hilde terechtgekomen, en zij is nu al jaren mijn rots in de branding! Ik kan altijd op haar rekenen, en het belang-rijkste: ze biedt continuïteit aan de kinderen. Ik kan haar blind vertrouwen, ook als ik weer eens op een ver podi-um een monoloog sta te spe-len, je weet dat de kinderen in goede handen zijn, ook als mijn man niet thuis is. Bij deze dus: organiseer een soort databank! Aan de ene kant vrouwen die vaak thuis zijn, wat contact zoeken, graag met kinderen bezig zijn en aan de andere kant: mensen die vaak 's avonds weg moeten voor hun werk. Met de sociale media moet dat toch eenvoudig zijn?

Goed idee, we gaan achteraan dit blad meteen je oproep plaatsen! Zeg, je had het over Limburg: doe je daar een nieuwe productie?

"Jazeker, van dezelfde makers als Clan, een reeks van 10 afleveringen. Erg span-nend, deze week begin ik aan de eerste opnames.

Hoe heet de reeks?

"Beau Séjour, het gaat op de VRT te zien zijn. Maar wel pas in 2016.

Dus… je hebt nu plots bruine krullen omdat…

"Ja, dat is voor die rol. Ik moet er wat ou-der uitzien, en blijkbaar vormen blonde krullen toch nog steeds dat idee van jong en naïef. De mensen rondom mij

schrokken wel: "Amai Inge, ge lijkt wel een advocate ofzo!"...

Wat doe je eigelijk het liefst, film, toneel of tv?

"Hm… Moeilijke keuze. Misschien filmen toch wel. Dat is zo intens, je moet opbouwen, allemaal samen naar dat moment van 'action'…. Aan de andere kant heb je toneel waar het live spelen zo fijn is. De interactie met je tegenspe-ler is veel natuurlijker, terwijl bij film - je staat daar eigenlijk altijd 'alleen' te spreken tegen je denkbeeldige tegen-speler...

Hoe ben je eigenlijk actrice geworden?

"O, heeft er altijd ingezeten. Ik ben van de buurt van Vilvoorde, en daar deed

een vriendin dictie bij een lerares… Ik dacht dat dat wel iets voor mij zou zijn en inderdaad... dat ene uurtje van de week, daar keek ik zò naar uit! En ja, microbe te pakken, en op mijn zeven-tiende van het beschermde nestje thuis naar de Studio Herman Teirlinck….

Een cultuurshockske?

"Amai! Dat was inderdaad wel een heel andere wereld. Wild! Ik was zelf niet zo, en ook, ik had al erg snel een relatie waar ik me in nestelde… Dus de wildste avonturen heb ik toen aan me voorbij laten gaan.

En toen het echte werk… Wat was je eerste rol?

"Oei… tja, dat was direct serieus: een erg ruige film van Guido Henderickx, 'S.'… Gelukkig was Guido een goede regis-seur, een echte acteurs-regisseur, erg fijn om met hem te werken. Ook een rolletje in de Kotmadam was een van mijn eerste - en van Lorca qua eerste toneelrol: 'Bloedbruiloft'.

I N T E R V I E W4

"Het park 's ochtends op weg naar school

binnenrijden: perfect begin van de dag!"

En omdat we clichévragen eigenlijk zo gezellig vinden: heb je ook een favoriete rol?

(na wat nadenken) "Wellicht 'Asem', van Luc Perceval. Dat was erg intens, sterk. En ook heel bijzonder om te doen, we kregen namelijk een enorme grote dikke glazen plaat op het toneel voor ons. We moesten die doorheen heel het stuk vasthouden, en echt: dat was echt niet makkelijk. Je voelde die soms naar je toe vallen en meteen was dat echt zwaar - eigenlijk gevaarlijk! Op het laatst stond ik daar zelfs alleen mee in mijn handen…. Heel bijzonder, omdat je met een extra spanning daar op dat podium stond. Gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurd.

En Clan natuurlijk... Dat was toch echt wel heel speciaal om te doen.

O, en de monoloog waar ik nu mee bezig ben... Het is voor een sociale organi-satie, ik speel een monoloog bij men-sen thuis, met een licht feministische inslag. Via de tekst tussen allemaal vriendinnen in een huiskamer bij een van hen, spreken we over hoe vrouwen zich vandaag in de maatschappij een plaats geven.

Wow. Ik vind dat echt een prachtig be-roep, acteren. Ben jij eigenlijk meer een meer technische actrice, of meer vanuit de buik, zoals een Actors Studio-manier?

"Ik denk dat Belgische acteurs, via de Studio Herman Teirlinck, sowieso meer vanuit de buik spelen. Vroeger speelde ik vaak met Nederlandse acteurs, en dan voelde je toch wel een verschil. Meer vanuit de rede. Ik moet denken aan een typische illustratie van dat ver-schil… Ik stond eens op een scène, een repetitie en we moesten ons een enorm duistere hoek voorstellen. Een oneindig diepe, zwarte kant. Zegt die Neder-landse acteur naast me: "Nou, dan knijp je toch gewoon effe je ooge dicht weetjewel" (tuurt een beetje bijziend in een denkbeeldig donker)… (gelach). Dat was wel een eye-opener, zo van: op die manier kan het ook. Het moet niet al-tijd vanuit je allerdiepste zieleroerselen komen… Maar, zoals met alles, je moet evenwicht vinden, de ene keer gebruik je dit, de andere keer wat anders…

Wel, mag ik je hartelijk danken voor dit gesprek, en als je eens zin hebt om te passeren bij de Zomerbar deze zomer… altijd welkom!

"Graag gedaan, zal ik zeker doen! En nu dit Buurtblad er is kan ik ook goed op de hoogte blijven van wat er in het park allemaal gebeurt!

het babbeltjegesprek met Bekende BoelaerBuurters

5

Inge Paulussen

De opstart van een buurtblad. Over wie zouden we kunnen schrijven? Centraal in de buurt ligt ook een rusthuis en bij de bewoners zijn er ongetwijfeld wel weetjes te verzamelen over het verleden van onze buurt. Bij een eerste verkennend bezoekje worden we met veel enthousiasme onthaald door de directeur. Enkele weken later zitten we opnieuw aan tafel met deze energieke dame voor een interview, waarin ze met passie vertelt over haar werk. Mevrouw Matheussen is directeur van het woonzorgcentrum Gitschotelhof. Ze verzoekt echter iedereen vriendelijk maar vastberaden om haar bij de voornaam te noemen. We laten dus Nancy aan het woord.

Rubriek Zorg6

Gitschotelhof

Woonzorgcentrum Gitschotelhof is één van de 17 woonzorgcentra van Zorgbedrijf Antwerpen. De woonzorgcentra staan voor kwaliteit, zorg op maat, inspraak van de bewoners, het volgen van het levensritme van de bewoners,… Daarnaast heeft elk woonzorgcentrum zijn eigenheid, gezien ook elke buurt zijn eigen karakter heeft. Nancy legt samen met haar team eigen nuances. Ze vertelt ons hoe tijdens haar eerste werkervaring in een woonzorgcentrum haar kijk op zorg voor ouderen gevormd werd.

Focus op leven

Als jonge kinesist kwam Nancy bij een bewoner om zijn knieën te behandelen. De man zat in een stoel aan het venster, keek voor zich uit en zei: “Kijk zie, hier blijf ik nu zitten tot ik dood ben…”.Dat er in Gitschotelhof een focus op leven ligt, verwondert dan ook niet. We schrijven onze pen bijna leeg aan de stroom van activiteiten die georganiseerd worden. Naast klassiekers als breien, haken en bingo kunnen bewoners hier onder andere leren werken met computer en gsm of deelnemen aan een krantengroep. Naar buiten kan ook: het Red Star Line museum bezoeken, wandelen in het Boelaarpark (uiteraard! [nvdr]), naar de wekelijkse markt,… We hoorden zelfs een verhaal over gaan schaatsen, met rolstoelen en onder begeleiding van de lokale ijshockeyclub. Het woord feest valt ookopvallend veel.Het aanbod wordt zoveel mogelijk afgestemd op de wensen van elke bewoner. Wat doe je graag? Dat hoeft niet spectaculair te zijn. Soms maakt het voorzien van het nodige materiaal al een ver-schil in iemands leven. Bijvoorbeeld voor iemand die graag op individuele basis een hobby terug opneemt.

Familiale sfeer

Verhuizen naar een woonzorgcentrum betekent helaas dat men heel wat bezittingen moet ach-terlaten en daaraan gekoppeld ook een heleboel herinneringen. Helemaal hetzelfde als thuis zal het voor de bewoners niet zijn. Het creëren van een familiale, huiselijke sfeer staat dan ook hoog op de agenda. Men wil dat de senioren, samen met wat van hun eigen meubelen , ook de huiselijkheid en het levensritme van thuis kun-

nen meenemen. De bewoners behouden zoveel mogelijk de regie over hun eigen leven. Een mooie illustratie hiervan zijn de hangers voor aan de deur -zoals men in hotels ook ziet- met daarop “nu even niet” waarmee de senioren kunnen aangeven dat ze even wat privacy wensen. Om nog meer af te stemmen op ieders eigen levensritme is het doel om in kleine leefgroepen te wonen. Daar zullen 7 tot 8 personen samen eten en hun eigen woonkamer hebben. Omdat de huidige infrastructuur dit niet toelaat (het Gitschotelhof bestaat dit jaar 50 jaar) is er een nieuwbouwproject gepland waarin rekening wordt gehouden met deze visie.

Binnenstebuiten en buitenstebinnen

Ontschotting was ook een belangrijk begrip bij het tekenen van de plannen voor de nieuwbouw. Ont-watte? Het komt erop neer dat Gitschotel-hof onderdeel wil zijn van de leefgemeenschap waarin het zich bevindt, onze buurt dus. De bewoners gaan naar buiten (zie hierboven o.a. bij de activiteiten) en buurtbewoners zijn welkom in Gitschotelhof. Voor dat laatste wacht men niet op de nieuwbouw. Zo maken diensten als buurtbe-middeling gebruik van de faciliteiten van Gitscho-telhof voor hun gesprekken. Ook de lokale biljart-club heeft hier zijn vaste stek. De leden wonen in de buurt en er zijn intussen al enkele bewoners die komen kijken of een spelletje meespelen.In een volgende editie gaan we verder in op het bouwprogramma van het vernieuwde Gitschotel-hof. Er komt bijvoorbeeld ook een dienstencen-trum en serviceflats. Ook de medewerkers en de vrijwilligerswerking komen zeker nog aan bod.We voorzien ook plaats voor de bewoners en hun verhalen. Grote en kleine gebeurtenissen uit hun leven, vertellingen over de buurt van toen, en wie weet krijgen we er wel hier en daar een levenswijsheid bovenop.Vanuit het kantoor van Nancy gaan we recht-streeks naar de kamer van mevrouw Braem. Of mogen we Paula zeggen?

ER IS EEN KERSTMARKT IN HET GITSCHOTELHOf OP WOENSDAG 10 DECEMBER EN

DONDERDAG 11 DECEMBER.TELKENS VAN 14.00 UUR TOT 18.00 UUR

IEDEREEN IS WELKOM!ER ZIJN DRANK – EN EETKRAAMPJES

EN EEN LEUK VERKOOPKRAAM.

Ook het Gitschotelhof zelf begintop leeftijd te komen...

De Chronologische volgorde waar Paula gewoond heeft.

Ne mens is een verhaaleen reeks omtrent Zorgcentrum Gitschotelhof

Knip deze bon uit!Elke woensdag:(soepje + steak, sla, saus en frietjes) aan 13,50 euroElke donderdag:(soep + halve kip met sla, saus en frietjes aan 15,90 euro

bij afgifte van deze bon 1 gratis glaasje wijn of cava bij het diner.

Vosstraat 23 • 03 290 61 96 • 2140 Borgerhout • BE 0839.356.638 Kip aan’t spit • Ook take-away • Open van dinsdag t.e.m. zondag • van 16u-22u

Pou-Poule

Rubriek Zorg

Van een buurtbewoner gesproken!

Paula werd wel geboren in de Wapperstraat(1) in Antwer-pen, als driejarige verhuist ze met haar ouders mee naar de ons welbekende Gitschotellei. Vanaf dat moment tot nu, een kleine 92 jaar later, heeft Paula nooit verder dan een kilometer daar vandaan gewoond. Van een buurtbewoner gesproken!

De beurscrash van 1929 treft ook het gezin Braem. Haar vader ziet zich genoodzaakt hun huis op de Gitschotellei te verkopen en ze verhuizen naar een appartement in de Leescorfstraat, enkele honderden meters verderop. Daar brengt Paula haar tienerjaren door.Wanneer ze in 1940 huwt met Rik de Roover blijft ze in het ouderlijk huis wonen, samen met haar kersverse echtge-noot. “We zijn eigenlijk getrouwd voor ’t geld,” zegt ze wat grinnikend. Er komen kleine pretlichtjes in haar helder blauwe ogen. “Rik was soldaat en kreeg één frank per dag. We hadden al kennis en als we trouwden zou hij wat meer krijgen.” De pret duurt helaas niet lang, want drie weken na hun huwelijk breekt de oorlog uit en wordt hij opge-roepen. Rik is bij de eerste krijgsgevangenen, bijna negen maanden hoort ze niets van hem. “Die onwetendheid was het ergste,” vertelt Paula.

Hun eerste kind is al een week oud wanneer Rik eindelijk terug verschijnt. “Ze dachten in Duitsland dat het ne carro-tier was”, maar Rik is door de honger in het krijgsgevange-nenkamp met zijn gezondheid beginnen sukkelen. Het kop-pel blijft ten huize Braem wonen. In 1944 overlijdt Paula’s moeder op 60-jarige leeftijd. Paula wijst naar de grond. “Er viel een bom, zowat op deze plaats. Van het verschieten heeft mijn moeder een attaque gekregen. Ze is er niet meer doorgekomen.” Moeder was een beetje ‘zenuwziek’, nadat ze de brand in ‘den Innovation’() ternauwernood had over-leefd. “Ze stond al in de venster om te springen, toen ze haar hebben teruggetrokken. Daarna durfde ze niet meer naar plaatsen waar veel volk bij elkaar was.”

Tien jaar na de oorlog verhuizen Rik en Paula met hun 5 kinderen naar de Luchtvaartstraat, nog geen kilometer verderop. Antoon Braem, Paula’s vader, verhuist mee. Het huis werd speciaal daarvoor ontworpen door Paula’s ‘grote broer’, de bekende architect Renaat Braem. “Hij was 9 jaar ouder, ik ben altijd zijn kleine zusje gebleven.” Renaat zelf was in 1936 getrouwd met kunstenares Elza Severin en

woonde intussen in de Cruyslei.

Ook na het overlijden van haar echtgenoot in 2000 bleef Paula

in het huis aan de Lucht-vaartstraat wonen. Een

val van de trap eind vo-rig jaar noopte haar om haar intrek te nemen in woonzorgcentrum Gitschotelhof op de

Lodewijck Van Bercken-laan. Dat is een kleine 300

meter verder. Ze woont hier nu een jaar en “het begint

stilaan te wennen”.Alles bij elkaar een

tochtje van hooguit anderhalve kilome-ter. Als je via de straten gaat dan toch, in

vogelvlucht is het minder.

Vogelvlucht

Uit Paula’s verhalen wordt duidelijk dat de buurt die wij kennen, niet meer helemaal de buurt is van toen: “We woonden op de Gitschotellei, dat was toen nog een zand-weg, en we gingen naar de winkel op de Diksmuide-laan: de tuin door en dan die vlakte over.” Het Boelaerpark mocht je blijkbaar ook niet betreden. Om dat te verzekeren liep er een agent rond: Jef. De kinderen creëerden hun eigen avon-tuur: “Wij liepen toch het park in en de Jef kwam ons dan achterna, maar wij liepen natuurlijk rapper!” En dan heel genoeglijk: “En daarna gingen we terug naar huis.” In de oorlog kwamen de Duitsers ook controleren of er vanuit hun huis aan de Leescorfstraat zicht was op het vliegveld. Een heleboel mensen werden daarvoor uit hun huizen gezet, maar het gezin Braem had geluk: het vlieg-veld was net niet te zien. Later bleek echter dat het van op het dak wel kon.

Vader

Paula en haar vader, Antoon Braem, heb-ben in feite 52 jaar onder één dak gewoond. Over haar vader zegt Paula: “Het was een natuurmens. Hij liep winter en zomer op sandalen, in een korte broek en met een open hemd.” In dezelfde outfit maakte An-toon dagelijks lange fietstochten. Men riep hem dan wel eens na. “Ah ja, in de winter dachten ze dat hij zot was natuurlijk, met zijn blote voeten en open hemd. Hij kwam wel eens thuis met een pak sneeuw op zijn hoofd.” Vader werd 85, dus we vragen of dat misschien het recept zou zijn voor een lang leven? “Ja misschien wel,” bedenkt Paula zich, “als we als kind in bad moesten dan zette hij ons in de tuin en goot water over ons met een emmer of gieter. We waren rap wakker!”, lacht ze. “En ik ben toch ook al 95.”

Vakantie

Renaat bleef ook in de buurt wonen (3), maar hij ging veel op reis. “Als we hem lang niet zagen, dan zeiden we tegen elkaar: hij zal wel weer op reis zijn.” Wanneer het gezin van Paula zelf op reis ging was dat met de fiets naar Nederland of frankrijk. “Met potten en pannen op de fiets en ook de kinderen mee,” herinnert ze zich, “en later met de auto. Als laatste in de straat hadden we er één, een R4.”Omdat Paula ook een tijdje werkt, kan het gezin zich een buitenhuis veroorloven in Sint-Job. Paula nuanceert het toch een beetje: “Allez ja, een buitenhuis… Een grond met een kiekenkot op.” Daar gaan ze in het weekend dikwijls naartoe. Te voet, met de vijf kinderen, de jongste nog in de kinderwagen. “Sint-Job was nog echt op den buiten toen”, vult ze aan, “en als het slecht weer was, legden we het eerste stuk met de stoomtram af.” Eén van de kinderen wordt daar altijd ‘onpasselijk’ van. Ze lossen dat euvel op door een speelgoedemmertje mee te nemen. “Aan de bus- en tramhaltes had je toen nog overal een plaats waar ge uw handen kon gaan wassen. Dus daar passeerden we dan na de tramrit even”, verbloemt Paula.

Werk en geloof

Paula komt uit een atheïstisch nest. Vader leefde naar zijn principe: “Ik heb geen God nodig om goed te zijn.” Paula heeft een diploma ‘snit en naad’, maar kan op een gegeven moment aan de slag als onderwijzeres, ze geeft zedenleer. Haar echtgenoot Rik geeft ook les, in een school in de Grote Hondstraat. “Omdat het daar bijna allemaal Marokaantjes waren, is hij Arabisch gaan leren om met de ouders te kunnen spreken. Later heeft hij er ook een afdeling speciaal voor buitenlanders gemaakt.” (4)

Op een bepaald moment besluit het koppel zich te bekeren tot het Katholieke geloof en

daardoor ziet Rik zich genoodzaakt zijn overplaatsing aan te vragen naar de Parkschool. Over de reactie van haar ouders vertelt Paula het

volgende: “Vader begreep het niet, maar hij deed er ook niet moeilijk over. Moeder was eerder blij, want dan kon ze met ons mee naar de Mis.”De bestaande gemeenschap gelovigen had blijkbaar wat tijd nodig om hen te aanvaarden: “De Katholieken moes-ten we niet als voorbeeld nemen. We waren nieuw in de Kerk en men gaf ons het gevoel van ‘Wat komen dié hier doen?’”

Liefde

Wanneer Paula vertelt dat ze in het woonzorgcentrum niet zoveel contact heeft met de bewoners omdat ze niet zo’n babbelaar is, geeft ze aan dat zij en haar man daar eigenlijk wel heel goed in overeenkwamen. Ze vertelt hoe ze elkaar leerden kennen: “Uitgaan heb ik eigenlijk nooit gedaan. Ik was braaf. Ik had daar eigenlijk geen zin in, geen behoefte aan. Op een dag ging mijn broer naar een bal in het Rivie-renhof, ten voordele van een goed doel. Hij zei: ‘Ga toch

eens mee.’ Bij Rik thuis speelde zich ondertussen hetzelfde af. Zo hebben we elkaar leren kennen. ““Het was een goed huwelijk,” vat Paula samen. “Wan-neer hij op ’t laatst in het ziekenhuis lag, sliepen we naast elkaar. Ik was daar ook vanwege bronchitis. We hielden elkaars hand altijd vast wanneer we gingen slapen. Zo is hij gestorven.”Paula mag van de dokter kiezen of ze in het ziekenhuis wil blijven voor haar bronchitis of naar huis wil om uit te zieken. Ze gaat naar het huis in de Luchtvaartstraat, waar ze nog 13 jaar alleen woont.

Het leven

“Elke dag ging ik in het park wandelen,” zegt ze met enige spijt in haar stem, “maar misschien dat dat binnenkort wel weer lukt.” Ze glimlacht. We zijn een uurtje verder en Paula sluit stilletjesaan af: “Zo, dat is zowat het hele verhaal. Het leven is toch eigenlijk lang én kort tegelijk hè…”

1) De Wapperstraat bestaat nu niet meer, maar het was toenter-tijd een straat die uit kwam op de Meir, ter hoogte van wat nu ‘de Wapper’ is. http://nl.wikipedia.org/wiki/Wapper

2) Paula vergist zich hier wellicht. De brand in de Innovation in Brussel vond plaats in 1967 terwijl haar moeder overleed in 1944. In 1937 woedde er echter in de Grand Bazar en Vaxelaire Claes op de Antwerpse Groenplaats een grote brand. http://www.antwerpen.be/docs/Stad/Bedrijven/Stads_en_buurtonderhoud/Overlijden/wandeling_onze_helden_bro-chure_LRES.pdf

3) Eerst in de Cruyslei, dan naar de Jos Verbovenlei en later in de Menegemlei in Deurne.

4) Dat Rik de Roover veel met taal bezig was bewijst zijn interesse en kennis van het Esperanto. Hij schreef er zelfs een boekje over samen met Leopold Vermeiren. (Ja ja, die van De Rode Ridder.) http://www.catawiki.nl/catalogus/boeken/boekenreeks/de-sikkel-historische-verhalen/2138039-esperanto

Verder bestaat er een Wikipedia pagina over hem, in het Espe-ranto.

http://eo.wikipedia.org/wiki/Hendrik_de_Roover

Paula BraemElke Boelaerkrant brengen we u een levensloop uit het Gitschotelhof. Er is een schat aan informatie van allemaal mensen die er het beste van gemaakt hebben in hun leven, met vallen en opstaan, met herkenbare en minder herkenbare gebeurtenissen. En omdat alles draait om mensen, en omdat we graag onze ouderen respecteren en mee de grens tussen 'buiten en binnen het Gitschotelhof' willen vervagen, brengen we deze keer Paula Braems haar verhaal. Het leven, zoals het was.

Paula, haar vader en echtgenoot - en drie kinderen.

7doorBirte Witteveen

Een buurtkrant zou geen buurtkrant zijn als we de vele straten die op hun eigen specifieke manier activiteiten organiseren, niet in de kijker willen plaatsen. Want er mogen dan misschien wat minder hippe café's bij ons zijn: aan lokale initiatieven is geen gebrek!We beginnen deze reeks in de Knyffstraat. We leggen onze velo vast aan het rooster van het huis van Jan Kint en we worden meteen aan de tafel gezet. Jan is één van de trekkers en duwers van de activiteiten ter plekke in het al-gemeen, en een fijn persoon in het bijzonder. Wat hem tot 'Groot Kenner & Deskundige' van de straat bombardeert is zijn bijzonder gedisciplineerd onderhouden van een straat-blog: de Knyffstraat blogspot. Een paar keer per week plaatst hij een vers bericht, onder-tussen met de hulp van enkele tipgevers. Op onze wandeling door de straat merk je het al: niets ontgaat hem, alles is mogelijk stof voor een postje op het blog.

De Knyffstraat heeft geen formele organisatie. Anders dan bij vele straten die op een bepaald moment zijn overgegaan naar een feitelijke vereniging of heel soms een vzw, blijven de Knyffstraters een zootje ongeregeld!... Grapje - niets is minder waar natuurlijk. Hun aanpak lijkt mij een van de meest intense en georganiseerde van de hele buurt.

De eerste keer dat er een activiteit werd georganiseerd is nu elf zomers geleden. Via Opsinjoren werd het bekende parcours van speelstraat/straatfeest, nieuwjaarsdrink, lentepoets gevolgd. Jan vertelt er direct bij dat de Knyffstraat eigenlijk uit twee delen be-staat. In het begin was het eigenlijk enkel het eerste gedeelte: dichtst bij het park. Hoewel het slechts een doodgewoon kruispunt is met de De Sevillastraat, is er toch raar genoeg een groter verschil dan het lijkt. De laatste jaren is de Knyffstraat zeker één geheel geworden.Wellicht is de reden voor veel van de mensen die straatactiviteiten organiseren herkenbaar: kleine kinderen!Je ziet het overal (ook in onze eigen straat), daar waar er bij enkele gezinnen dicht bij elkaar wonen er er kleine kindjes komen

van ongeveer gelijke leeftijd, ontstaat er een nieuw clubje. De mama's wisselen hun ervaringen uit, de papa's halen wel eens een Duveltje voor elkaar uit de koelkast, en de bengels... die gaan automatisch bengelen bij elkaar. Als de situatie veilig genoeg is (niet al te veel verkeer, of breed genoeg voetpad, of welke goede reden dan ook), zijn de eerste stappen gezet voor een - al dan niet officiële - straatvereniging. Zo ook in de Knyffstraat, waar kinderen dus het eerste sociale cement vormden.Na enkele jaren hebben zo ook twee keer een Cultuurstraat gehad, met optredens van onder andere Jokke Schreurs.

De straat ligt in de 'Kriekenhofwijk', één van de 30 wijken die het District Deurne gaan benoemen is. Aanleiding voor die naam is omdat er vroeger echte kriekenboomgaarden waren. Ze valt op door haar breedte, en de twee nette rijen bomen aan weerskanten. Qua geschiedenis, zegt Jan, was de wijk altijd al katholiek geïnspireerd. Dat wordt onder-streept door een haast verborgen kerk, achter de hoek van de Knyffstraat, de H. Lodewijk Van Montfoort-kerk. Ze heeft een relatief smalle en onopvallende ingang, maar de kerk zelf ligt tenmidden van een woonblok. Net zoals de rest van de huizen is dit gebouw ge-zet rond de jaren '52-'55. Achteraan de straat is er ook een parochiehuis ('t Kriekenhof) en dat verklaart volgens Jan ook voor een deel de activiteitvolle agenda: eerst waren er de ker-kelijke structuren die het Knyffgemeenschapje bepaalden. Tegenwoordig is dat erg vermin-derd, maar elke dinsdagavond komen nog heel wat bewoners van diverse 'categoriën' daar samen om een goei pint te drinken.

Hoe meer Jan ons zijn sappige anecdote's vertelt over wat er allemaal gebeurd is, hoe verbaasder we worden. Wist u bijvoorbeeld dat de Knyffstraat de brede pers gehaald heeft met hun 'strijkstraat'? Een fantastisch idee, in al zijn eenvoud. Iemand had een keertje minder zin in een strijk te doen, vroeg half voor de grap: wil wil er voor mij een strijkske doen? En voor je het wist had zowat iedereen

afgesproken: 'planken buiten en strijkje ge-woon op straat doen! Op een ander moment gaf de man die de officiële kant van de festivi-teiten deed (de aanvragen indienen enzo) aan om de fakkel te willen doorgeven. Hij had het klusje tien jaar gedaan en wat doen Knyffstra-ters dan? Zonder dat hij het wist werd er door tientallen mensen een flasmob ingeoefend en op de tonen van Gangham Style ging iedereen voor de verbouwereerde neus van de brave man plots staan dansen! Puur als bedankje voor wat hij voor de straat gedaan heeft.

Afsluitend garandeert Jan ons dat de toe-komst verzekerd is. Hij kijkt nu al reikhalzend uit naar de komst van vers bloed in de straat: er staan op dit moment (van het ter perse gaan natuurlijk) toevallig drie huizen te koop!Het is werkelijk teveel om op te noemen wat deze straat reeds allemaal gedaan heeft, maar deze afsluiter willen we u echt niet onthouden. Niels Wouters heeft, als media-ar-chitect, drie experimenten uitgevoerd om te zien hoe mensen reageren op interactiviteit in de straat. Er waren drie proeven: eentje ging zo: als je op knoppen drukte kwam er ofwel een vrolijk of een droef bericht uit. De data werden verzameld en Niels baseert er zijn onderzoek op. De mediabelangstelling was weer enorm: Ketnet, de Zondag, de GvA, ... iedereen sprong op de sensationele proeven. Nog maar net was Niels met zijn resultaten in finland en Denemarken om er lezingen over te geven. The Knyffstreet Goes International!

We danken Jan Kint hartelijk voor zijn mede-werking en zijn inspirerende verhalen.

• Ga zeker eens een kijkje nemen op het straatblog van Jan en de Knyffstraat: knyff-

straat.blogspot.com. Daar vindt u een massa foto's, filmpjes en weetjes omtrent een van

de actiefste straten van onze buurt.• Specifiek over het project van Niels

kan u hier http://knyffstraat.blogspot.be/2014_02_01_archive.html of hier http://

nwt.rs/streettalk terecht • Aan de kerk waarvan sprake is een lokaal

verbonden waar men allerhande activiteiten kan organiseren. Als u interesse heeft om

daar iets te organiseren, contacteer gerust Jan Kint, via het straatblog.

straatrubriek8

Kijk op de Wijk

De Knyffstraat

Niels Wouters

Jan Kint

foto

's:

knyf

fstr

aat.

blog

spot

.com

Borgerhout in de 1ste Wereldoorlog

De beschrijving van de beschieting van Ant-werpen kunnen jullie in alle media tegenwoor-dig lezen. We brengen u van de ooggetuige Johan Leemans, drukker op de Carnotplaats (het huidige Laar) over de beschieting van Borgerhout.

De beschieting was akelig en ééntonig. Van woensdagavond 7 oktober middernacht tot vrijdagmiddag 9 oktober, dus gedurende 36 uur, werd de stad en de voorsteden bestendig beschoten, dit is gemiddeld vier schoten per minuut, zodat er ruim 8000 bommen op Ber-chem, Antwerpen en Borgerhout zijn neerge-komen. Berchem werd het meeste getroffen. In Borgerhout werden ongeveer 40 bommen geteld die dood, angst, brand of vernieling met zich meebrachten. Er waren duidelijk drie doelwitten in Borgerhout: het ziekenhuis, het gemeentehuis en de OLV-ter Sneeuwkerk (op het huidige Laar). Toen dhr. Leemans zich naar het ziekenhuis verplaatste was het bombarde-ment in volle gang. Hij moest daar uit hoofde van zijn functie als bestuurder van de Godshui-zen zijn. Drie bommen kwamen terecht in de fon-teinstraat recht tegenover het ziekenhuis o.a. in nummer 20 waar twee vrouwelijke slachtoffers te betreuren waren. De andere twee beschadigden de huizen 46, 48, 54 en 56 ernstig. Tegelijk werden in de Engelse Lei, op de Hoge Weg, in de Godt-, Sint Jozef- en Driehoekstraat (de huidige Zegelstraat en Stenenbrug) verschillende huizen vernield of zwaar beschadigd.Het foorplein kreeg het ook te verduren. Nog voor de beschieting hadden de huizen reeds geleden door het springen van de bruggen van de vesting door de Belgische troepen. De drie nieuwe huizen met drie verdiepingen van aannemer Jennes brandden volledig uit. Niet enkel rondom het ziekenhuis was er veel schade. Op de Varkensmarkt (het huidige Luitenant Naeyaertplein), de Appelstraat, de Kattenberg, Prins- en Veldstraat (de Huidige Helm- en de Eisenhowerlei) en de Drink vielen er bommen en daarenboven drie op de Carnot-

plaats (het huidige Laar). Van de verdwenen Kapelstraat werden de huizen 1 en 3 zwaar beschadigd, het franse dak op het Laar 49 werd volledig weggeslagen en een derde bom viel naast de kerk tussen de kermiswagens.

De foorkramers die er stonden voor de kermis in augsutus konden niet meer weg en verble-ven op het Laar. Eén van de houten paarden van de kermismolen vloog tot in de Lamme-kensstraat en een andere tot op de hoek met de Turnhoutsebaan. Voor de huizen van mevr. De Preter en Mr. Servais vielen bommen, als-ook in de Eliaertstraat. Hier werd dhr. Cassiers zeer zwaar gekwetst. In de Helmstraat werd een 8-jarig meisje gedood en aan de Deurne Huiskens verloor smid Nobels zijn arm. Bij aankomst in het ziekenhuis bleek hij overle-den te zijn. Zijn echtgenote was op slag dood.

Borgerhout telde wonder boven wonder slechts 5 burgerlijke slachtoffers.

Over-gaveDe overga-ve van Ant-werpen werd te Kontich getekend door bur-gemeester De Vos in het bijzijn van burgemeester Matthijs en andere Ant-werpse notabelen. De burgemeesters en/of schepenen van Berchem, Deurne, Wijnegem, Borsbeek, Mortsel, Edegem, Wilrijk, Boom waren gevlucht. Hier werden tijdelijke bur-gemeesters letterlijk 'gebombardeerd'. Deze laatsten waren niet happig om de functie op te nemen. Op het ogenblik dat de onderteke-ning plaatsvond gingen de Pruisische vlaggen aan alle officiële gebouwen omhoog aan de vlaggenmast. Enige uren later trokken de Duitse troepen zingend en triomferend door-heen de straten van een lege en verlaten stad.

BorgerhoutMaar hoe zag Borgerhout er uit in die uiterst donkere dagen? Buiten het puin en de stukge-schoten huizen was de trotse gemeente leeg. Het leek de laatste dagen wel een vlucht naar Egypte. Johan Leemans schatte dat van de 53.000 inwoners er slechts 3000 zijn geble-ven. Sommigen vertrokken vóór, anderen tijdens het bombardement en sommigen op het allerlaatste ogenblik. Echter stelde hij vast dat in Borgerhout, in tegenstelling tot andere gemeenten, de meeste verant-woordelijken waren gebleven. Burgemeester Matthijs, schepen De Smeth, gemeentese-cretaris Bogaert, gemeente-ontvanger De Laet en raadsleden Mertens, Wils en De Bie. In het artikel dat hij in november 1914 zal schrijven noemde hij iedereen die gebleven was bij naam, zowel de politiemannen, het verplegend perso-neel, de dokters, enz… Al de apothekers in de gemeente waren gevlucht zodat de getroffen bevolking alles in de kliniek moest gaan halen waar overuren werden geklopt. De geestelijke overheid had bijna volledig zijn biezen gepakt. In Borgerhout kwam het tot een gesprek met de Duitse overheid. Daar krijgt men gedaan dat men vanaf 13 oktober de doden mag gaan begraven die her en der vlug begraven waren of nog op de blauwe steen liggen. Dhr. Leemans die één van de bestuur-ders was van het burgerlijke gods-huis is een bevoorrechte getuige. Hij beschrijft het als een bedroe-vend werk: zonder enige dienst en familie werden de licha-men naar de begraaf-plaats gebracht.

De BerchemleiZo ook drie onbekende soldaten die onder een weinig aarde waren begraven in een wei aan de herberg De Bonten Os op de Berchemse steenweg (de huidige Berchemlei). Ze werden naast Rodolf Lamotte begraven op kosten van de Burgerlijke Godshuizen. Eén van de onbekende soldaten die nog steeds op de begraafplaats ligt is waarschijnlijk frans Gilot. Dit lichaam droeg nog zijn herkenningsplaatje met zijn naam, linie en stamnummer op. frans werd geboren te Machienne-au -Pont op 24 juli 1889 en was soldaat bij het tweede ar-tillerie. Hij zou omgekomen zijn op 8 oktober 1914.Van de tweede onbekende werd enkel een stamnummer (17 378) gevonden op de vest maar geen herkenningsplaatje. En tot over-maat van ramp droeg het derde lichaam twee stamnummers: eentje op zijn vest en een ander nummer op zijn mouw, respectievelijk nummers L 56.126 en 13563.De gemeente zal later beslissen om een stuk grond ter beschikking te stellen van de ge-

sneuvelden van en in Borgerhout.

[Geert Janssens, Heemkundige Kring

Borgerhout]

"Van de oorspronkelijke 53.000 inwoners bleven er

slechts 3000 over"

9Geschiedenis

10

In deze nieuwe rubriek gaan we op zoek naar een (voormalige) buur die iets betekend heeft in het brede culturele veld om op die manier de buurt in kaart te brengen vanuit een culturele invalshoek.

Misschien trappen we met de keuze voor Albert Poels als eerste CultuurBuur een open deur in, misschien ook niet. Wandelend door de straten rond het Te Boelaerpark kan je achter sommige ramen wel eens een beeld van deze kunstenaar waarnemen, wat er op wijst dat zijn werk nog niet zo héél lang geleden behoorlijk populair was. Toch zal zijn naam bij buurtbewoners die geboren zijn na, laat ons zeggen, 1970 – en dat zijn er als-maar meer – niet echt een belletje doen rinkelen. Daarom, een (her)introductie van beeldhouwer en medaillist Albert Poels, geboren op 7 april 1903 in de Statiestraat in Berchem en overleden in Borgerhout op 23 augustus1984. Samen met zijn gezin woonde hij achtereenvolgens in de Ka-rel Coggestraat 45 (1929 – 1940) en in de Arthur Matthijslaan 61 (1940 – 1984).

De vader van Albert Poels, Jan, was een gekend beeldhouwer en ornamentalist die gespeciali-seerd was in gevel- en binnenhuisversieringen en meewerkte aan de decoratie van onder meer het Sint-Lievenscollege in Antwerpen en de kapel van kardinaal Mercier in Mechelen. In latere interviews verklaarde Albert Poels dat hij als kind vertrouwd raakte met de beeldhouwkunst in het atelier van zijn vader, waar hij ook de gesprekken volgde die zijn vader met architec-ten en opdrachtgevers voerde. Het verklaart de liefde voor ambacht en traditie die Poels in zijn verdere loopbaan zou meedragen en tevens de dienstbaarheid die hij toonde ten opzichte van de vele architecten waarmee hij in de loop van zijn carrière zou samenwerken. Het klassieke metier werd nog verder aangescherpt aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen waar hij vanaf 1922, onder meer bij Josué Dupon, avondlessen volgde. Overdag werkte hij in het atelier van zijn vader.

Anderzijds was Albert Poels ook een kind van zijn tijd en volgde hij met veel belangstelling de nieu-we ontwikkelingen op het vlak van de beeldende kunsten, die, vooral na de eerste wereldoorlog, ingang vonden in Antwerpen en Vlaanderen. Om echt deel uit te maken van de eerder beperkte groep kunstenaars die zich in de eerste helft van de jaren 1920 manifest afkeerde van de traditi-

onele kunsten en een geheel nieuwe kunst pro-pageerde, was hij wellicht net iets te jong. Toch zou hij bevriend raken, en zijn verdere leven ook blijven, met figuren uit dit milieu, de belangrijk-ste onder hen Edmond Van Dooren. Eind jaren ’20 vervoegt hij de groep ‘Moderne Kunst’ (gesticht in 1927), waarmee hij zijn eerste tentoonstel-lingen houdt. Andere leden van deze groep zijn onder meer Gerard Baksteen, frank Mortelmans, Pieter Rottie, Paul Joostens en Edmond Van Doo-ren. In 1940 is hij een van de stichtende leden van kunstkring ‘’t Getij’, een vereniging waarvan hij tot op gevorderde leeftijd voorzitter zou blijven.

Dit samengaan van een ambachtelijke achter-grond, een klassieke opleiding en een sterke interesse voor de modernistische stromingen uit de periode tussen de twee wereldoorlogen brengt Albert Poels uiteindelijk tot een heel eigen en her-kenbare beeldtaal. Waar hij in de jaren ‘20 en ‘30 nog voornamelijk gestileerde beelden op klein for-maat maakt – niet zelden geabstraheerde dieren-figuren – beginnen er na de tweede wereldoorlog alsmaar meer elementen uit de Vlaamse folklore zijn werk binnen te dringen. Tegelijk worden de beelden monumentaler. Tijl Uilenspiegel en Rei-naert De Vos zijn de personages die hij het meest heeft uitgebeeld en waarvoor hij vooral gekend is, maar ook Tinneke van Heule, Het Loze Vis-sertje, De Vier Heemskinderen, Pallieter, de reus Brabo en talloos andere figuren uit de Vlaamse literatuur, stonden model voor zijn beelden. Het is opmerkelijk dat Albert Poels zich niet beperkte tot één medium, maar zijn beelden afwisselend uitvoerde in hout, marmer, terracotta, brons of beton, al naargelang zijn persoonlijke voorkeur of de wensen van zijn opdrachtgevers.

Poels’ wellicht bekendste realisatie is het drie me-ter hoge bronzen beeld van Lange Wapper dat het Antwerpse stadsbestuur in 1963 aankocht en voor het Steen liet plaatsen. Maar ook elders in en rond de stad en doorheen Vlaanderen verschenen er in de jaren ‘50 tot ‘80 talrijke beelden van zijn hand, meestal op bestelling, dikwijls in opdracht van de Vlaamse Toeristenbond. Zijn beeldhouw-werken en reliëfs sieren gevels en pleinen, of zijn als grafmonument terug te vinden op kerkhoven. Voor talrijke kerken en scholen ontwierp hij bo-vendien religieuze beelden.

Toch zou de naam van Poels tegenwoordig wel-licht ruimere bekendheid genieten indien enkele van zijn monumentale ontwerpen zouden zijn

uitgevoerd. In 1938 eindigde hij in een ontwerp-wedstrijd voor het Lieven Gevaert-gedenkteken in Mortsel nog als tweede, maar elf jaar later werd zijn ontwerp voor een bevrijdingsmonument voor Antwerpen gekozen uit een veertigtal inzendin-gen. Het gedenkteken, dat op de Scheldekaaien moest verrijzen, bestond uit een museum dat als sokkel zou dienen voor een beeld van Tijl Uilen-spiegel, met aan zijn voeten een vijftal figuren die de Antwerpse bevolking voorstelden. Het mo-nument zou in totaal dertig meter hoog worden – tien meter voor het museumgebouw en twintig meter voor het Uilenspiegel-beeld – en zou zo het zicht op de Scheldekaaien domineren. Zover is het echter nooit gekomen. Het bevrijdingsmonument werd uiteindelijk nooit gerealiseerd, niet naar het ontwerp van Poels, noch naar dat van een van de andere 38 ontwerpers.

In de Boelaerbuurt zelf herinneren verschillende beelden en monumenten nog aan een van haar voormalige bewoners. Twee jaar voor zijn overlij-den, in 1982, werd op het grasveld voor zijn wo-ning aan de Arthur Matthijslaan een beeld -1- van Poels geplaatst. ‘Plastische vormgeving’ is een vroeg ontwerp, dat in beton werd uitgevoerd en dat vandaag nog altijd op het pleintje staat. Het hoofd van deze gestileerde vrouwenfiguur is ook te herkennen in het gevelbeeld -2- dat Poels rond 1929 ontwierp voor zijn eerste woning in de Karel Coggestraat. De gelijkenis van beide beelden met de vrouwelijke robot uit ‘Metropolis’ -3- van fritz Lang – een film uit 1927 – is frappant. Op het Adelbert Kennis-plein in de Unitaswijk werd in 1928 een monument -4- geplaatst dat een van de grondleggers van de Unitas Tuinwijk gedenkt. Het ontwerp is van architect Edouard Van Steenber-gen, maar centraal prijkt een bronzen medaillon van Albert Poels. De gevelreliëfs aan weerszijden van de ingang van Woonzorgcentrum Gitscho-telhof, in de Lodewijk Van Berckenlaan, dateren dan weer van eind jaren ’50. In een gelijkaardige stijl en in hetzelfde materiaal is aan de Arthur Matthijs-laan 83 een gevelplaat met een ‘Madon-na met kind’ te zien.

Tot slot: de kunstenaar schonk in 1982 een zestig-tal beelden en gipsen aan de gemeente Borger-hout (nu district Borgerhout) en na zijn overlijden schonken zijn nabestaanden een dertigtal gipsen aan het Alfred Ost-museum in Hoogstraten (nu in het bezit van het Stedelijk Museum Hoogstraten).

De CultuurBuurArthur Matthijslaan nr. 61: Albert Poels

Cultuurbuur

1 4 53

2

door Bob Daems

11Reuzenrubriek

De Reuzen vzw organiseert de Reuzenstoet van Borgerhout door en voor Borgerhoutenaars en stelt het oude en nieuw erfgoed van de Reuzen-stoet blijvend in de kijker. Er worden nieuwe reuzen gebouwd en de vier Reuzekens Dolfijn, Kin-nebaba, Reus en Reuzin zijn vaker van de partij, zoals dit jaar bij de Reuzenloop en de mini-reuzen-stoet van de Rupsenschool /De Vlinderboom waar een heus Europees project rond de Reuzekens werd georganiseerd. De Reuzenstoet nr. 303 is op 19 september 2015. Ter voorbereiding onderzoeken we of de histori-sche praalwagen 'Groot Schip' gerestaureerd kan worden en we werken rond een thema en een verhaal over de Reuzenfamilie. Oproep

Heeft u de Reuzenstoet van 20 september 2014 gezien, was u van de partij of heeft u meegehol-pen?

Graag horen we uw mening om het beter te ma-ken. Welk onderdeel vindt u het belangrijkste (het historische, het geheel, de nieuwe reuzen, het slotfeest?) U vind een online evaluatieformulier op http://goo.gl/forms/QzOY5qJHlS maar u mag ons ook altijd schrijven of bellen met uw opmer-kingen, vragen, ideeën enz.

De Reuzen vzwWijnegemstraat 652140 BorgerhoutTel:0486/29.99.22reuzenstoetborgerhout@gmail.com

Voelt u zich geroepen om mee te helpen, mee te denken of mee te creëren aan het verhaal, nieuwe reuzen, restauraties, de stoet zelf, enz.? Aarzel niet ons te contacteren!

Met veel dank en reuzengroeten!

Wenst u graag een gratis Reuzekens magneet of een Reuzen in Vlaanderen Reuzenkalender 2015 (5euro) dan kan u daar gerust een afspraak voor maken om deze op te halen op bovenstaand adres.

Alvast de beste wensen en prettige feestdagen voor een reuze 2015!!

[Tekst: Patricia Van de Velde - foto: frederik Beyens]

Reuzenrubriek

Rij jij ook weinig met de auto en maak je vooral gebruik van de fiets, de tram en de trein? Maar soms komt een auto toch van pas? Dan is cambio autodelen voor jou misschien de ideale oplossing. Cambio deelauto’s staan dag en nacht voor je klaar. Even reserveren (telefonisch, via internet of met je smartphone) en je kan de baan op. Je betaalt volgens je gebruik en hebt geen vaste kosten ... noch zorgen rond verzekering, keuring en onder-houd. Jij rijdt, cambio doet de rest. Bovendien creeer je niet alleen zuurstof voor je portemonnee, maar ook voor je buurt : minder stilstaande auto’s op straat, daar is iedereen toch blij mee?

Ook in jouw buurtWist je dat je er ook cambio-standplaatsen zijn in jouw buurt?

Met deelauto’s aan De Schans, Drakenhof, Berchem Station, Plantin-Moretus, Turnhoutsebaan, Moorkensplein... heb je zowaar een deelauto “bij de deur”. Makkelijker kan niet.Een overzicht van alle standplaatsen (en alle andere info) kan je vinden op www.cambio.be Deze krant is geld waard ...

Een buurtkrant als het Boelaer Buurtblad is een hele aanwinst voor het sociale leven in de buurt. Maar deze krant

is nu ook letterlijk geld waard :knip deze advertentie uit, stuur hem mee op bij inschrijving en

bespaar 15 euro korting op je instapkosten (bovenop je normale ‘winst’ als autodeler). * * Geldig voor alle inschrijvingen tot en met 31/01/2015 – enkel geldig mits inzenden originele

advertentie, geen copies : 20 euro instapkost in plaats van 35 euroMeer info over cambio op www.cambio.be

Cambio autodelen ... een auto waar en wanneer je wilCambio autodelen ... een auto waar en wanneer je wil

PROFITEER NUVAN ONS

LOKAAL AANBOD

De Reuzen van BorgerhoutEr heeft altijd de traditie bestaan om naar buiten te treden in stoeten of ommeganken via een voorwerp: hetzij een reus, of een praalwagen, een vlag, - de mogelijkheden waren legio. Wie Borgerhout zegt zegt Reuzen. In 1712 stapten de eerste reuzen door Borgerhout, en dat doen ze vandaag nog. Alleen al daarom gaat het Boelaerblad een terugkerende rubriek wijden aan deze traditie. Op de volgende twee pagina's gaan we even dieper in op de reus Boelarus (die we toch wel als thuisspeler mogen beschouwen), en voor deze pagina vroegen we Patricia Van de Velde van de Reuzen vzw om ons een kleine introductie te geven, plus wat extramurosfoto's van de grote figuren... De volgende afleveringen gaan we dieper in op zowel de geschiedenis van de reuzen en de opbouw naar de stoet van dit jaar.

De geboorte van een reus Hoe de Reus Boelarus ontstaan is

Hiernaast beginnen we met de eerste pagina van de 4-delige strip over het ontstaan van de Reus Boelarus. Hoewel dit verhaal natuurlijk een volkomen waargebeurde legende is (ahum) ligt de ontstaangeschiedenis van onze reus toch wel iets anders - en wel op een groot papier op een cafétafel...

Op vraag van de reuzen-crew werden vier jaar geleden zoveel mogelijk mensen uitgenodigd om een reus te bedenken. Het was namelijk de 300ste stoet het jaar daarop, en dat was een uitstekende gelegenheid om een aantal reuzen te creëren. Het leek de twee bezige bazen Koen en Joris een uitstekend idee om er zo eentje te maken. Op dat grote blad papier werd hij in ongeveer 10 minuten bedacht. Daarna kostte het 10 maanden om hem in elkaar te steken. (nuja, een halve dag per week...)Het idee ontstond ongeveer zo:

"Wacht, beginnen bij het begin: welk een vorm zullen we hem geven?".

"Groot, zo groot dat we er met twee in kunnen". "Ok. Weet je, ik hab altijd al eens een beeldje wil-

len maken van een kop met drie gezichten.""O, goed! Want stel nu (snelle schets) dat we een

vorm hebben ongeveer ter grootte van een auto, dan zouden we een dikke buik moeten maken"

"Ja perfect, het moet lijken alsof hij van uit die buik praat. We zettener een luidspreker in!"

"En dan maken we ne kop met drie monden en dan is het zeker nen 'buikspreker'!"

"O, en dan doen we die kop van binnenuit rond-draaien! Moet lukken als we die op wieltjes zetten ofzo."

Constructie

De constructie moest licht maar stevig zijn. We kozen direct voor een houten chassis, waarrond we met 'chapenetten' zouden werken.Dat bleek technisch gesproken een goede vondst - zulke netten zijn erg licht en kunnen tegen een stootje want ze geven wat mee. We bevestigden die op 'pechelbuizen'. En ook daar deed een eenvoudige vondst wonde-ren: de twee gangbare formaten electriciteitsbuis schuiven precies in elkaar. Op die manier maak je een erg sterke en erg buigzame en aanpasbare stok. Alles bevestigen met colsonbandjes. De kop zelf is een stuk piepschuim, cilindrisch gemaakt, en de ogen, neuzen en monden zijn van boetseerklei. De buik is een grote lap mousse.We voegden er nog armen aan toe, een hoed uit vilt en een cape van een gordijn...

Ondertussen zijn we drie keer officieel meege-stapt met de stoet - een unieke ervaring zo in die

buik. Door een klein gaatje kunnen we een klein beetje zien waar we stappen - maar het merendeel van de navigatie gebeurt door onze crew aan de buitenkant. Eens die allemaal weten waar 'links', 'rechts' en de paniekkreet 'STOP!' zich bevindt lukt alles wonderwel.

Paniek

In het begin hadden we slechte bandjes, en op een keer ook een echte lekke band - midden tijdens de stoet... We stonden toevallig net voor een fiet-senmaker op de Turnhoutsebaan, en kochten daar een busje bandenvulschuim... Nog nooit zo rap die reus in en uit gespurt - op 2 minuten was alles gefixt en konden we verder stoeten.

Prijs

Dit jaar hebben we zelfs een prijs gewonnen: die van de meest enthousiaste groep! Dank aan Kim, die met haar klasje (bengels van het 3de lager) een hele dans-choreografie in elkaar had gestoken. Een mooie bekroning voor iets wat ik iedereen zou kunnen aanraden. Want in een stoet meelopen is dan wel een jaarlijkse apotheose - het maken van een reus, en een verhaaltje er rond bedenken, is minstens even plezant. Ondergetekende, lid van de Reuzenvzw, wordt zelfs af en toe ingeschakeld om een reuzenbouw mee te helpen begeleiden. Moest u zin hebben - stel uzelf aan de Reuzenvzw voor. Naast begeleiding kan u ook rekenen op financiële steun.

[Koen Huybreghts]

Reuzenrubriek12

Een Getekend Verslag van de Gruuwlijke Weedervaren van onze Reus wat nu eens voor Eens &

Altijd en Volledig naar Waarheid zal Verklaren aan Iedereen hoe de Reus Boelarus Echt Geleefd Heeft!

in 4 delen

13Reuzenrubriek

Geef uw mening opkbc.be/alleskanbeter

Wij willenuw meningweten overonze zaakonze zaakonze zaakonze zaakonze zaakonze zaak

weten overweten overweten overweten overweten overweten overuw meninguw meningWij willenWij willenWij willenWij willenWij willenWij willenWij willenWij willen

KBC Bank Borgerhout GitschotelleiGitschotellei 211, 2140 Borgerhout, tel. 03 320 84 00

14

Donderdag 18 september werd het buurt-informatienetwerk BIN Boelaar boven de doopvont gehouden. De inhuldiging vond plaats in interieurzaak Op De Beeck Interieurs in de Vosstraat 18 in Borgerhout.

Met de oprichting van een buurtinformatie-netwerk wil de Boelaerwijk samen met politie maximaal inzetten op veiligheid. Aanleiding was het stijgend aan-tal woninginbraken en kleine criminaliteit wat het onveilig-heidsgevoel de laatste jaren aanwakkerde.

BIN -specialist van de Antwerpse politie Guido Bernaerts legde de wer-king uit. ‘Stelt iemand een verdacht feit of gedraging vast, kan dit onmiddellijk via de blauwe lijn (0800 123 12) ge-meld worden. Een geautomatiseerd systeem ENOXUS kan in enkele seconden alle leden van het BIN-netwerk simultaan op de hoogte stellen, tips en informatie uit-wisselen. Bij activatie kan feedback van de bin-leden helpen om patrouilles gericht uit te sturen en sneller gericht te reageren. Liever te veel melden, dan te laat of te weinig melden, is de leuze. Samen doen we aan preventie en promoten we positieve aandacht bij veilig-heid.’

Het eerste netwerk ging 20 jaar geleden van start. Op dit moment zijn er zo’n 670 actief in ons land, waarvan 322 in de provincie Antwerpen. Elke week komt er in Vlaanderen één BIN bij.

Schepen Rob Van de Velde, die voor de gelegenheid burgemeester De Wever ver-ving, lichtte toe dat ‘stadsbestuur, politie en burgers samen zorg dragen voor veiligheid en een signaal geven dat grote en kleine crimi-naliteit die de burger raken onaanvaardbaar zijn’.

‘Veiligheid is gedeelde verantwoordelijkheid’,

lichtte commissaris Vandeplancke in naam van het corps toe. ‘Het gaat echt niet over het recht in eigen hand nemen, en het is zeker geen privémilitie. Een Bin is een samenwer-kingsverband tussen burger en politie dat sociale controle verhoogt, ontradend werkt en zo de leefbaarheid in de buurt verbetert.’

Na de plechtige ondertekening van het charter bood BIN-coördinator

Johan Opdebeeck omwonenden van ons park, politie en hoog-waardigheidsbekleders een glaasje aan. In aanwezigheid van Marij Preneel, groen districtsvoorzitter van Bor-gerhout, en NVA districts-voorzitter Peter Wouters van

Deurne werd in een gezellige

sfeer geklonken op een veiliger buurt. Lekkere hapjes werden voorzien door Pou-poule op de Vosstraat 23 in Borgerhout.

Wij kijken alvast vol verwachting uit naar de eerste BIN-borden in onze buurt! De sticker kleeft al op de brievenbus.

OMWONENDEN VAN HET BOELAERTPARK DIE WILLEN AANSLUITEN OP HET NETWERK, KUNNEN

CONTACT OPNEMEN MET DE BIN-COöRDINATOR VIA JOHAN@ODBINTERIEURS.BE

Samen werken aan veiligheid. Bin Boelaer plechtig geopend.

v.l.n.r: COmmissaris vanDeplanCke, GuiDO Bennaerts en JOhan Op De BeeCk

Samen werken aan veiligheid. Bin Boelaer plechtig geopend. Donderdag 18 september werd het buurt-informatienetwerk BIN Boelaar boven de doopvont gehouden. De inhuldiging vond plaats in interieurzaak Op De Beeck Interieurs in de Vosstraat 18 in Borgerhout.Met de oprichting van een buurtinformatie-netwerk wil de Boelaertwijk samen met politie maximaal inzetten op veiligheid. Aanleiding was het stijgend aantal woninginbraken en kleine criminaliteit wat het onveiligheidsgevoel de laatste jaren aanwakkerde.Bin-specialist van de Antwerpse politie Guido Bernaerts legde haarscherp de werking uit. ‘Stelt iemand een verdacht feit of gedraging vast, kan dit onmiddellijk via de blauwe lijn (0800 123 12) gemeld worden. Een ge-automatiseerd systeem ENOXUS kan in enkele seconden alle leden van het BIN-netwerk simultaan op de hoogte stellen, tips en informatie uitwisselen. Bij activatie kan feedback van de bin-leden helpen om patrouilles ge-richt uit te sturen en sneller gericht te reageren. Liever te veel melden, dan te laat of te weinig melden, is de leuze. Samen doen we aan preventie en promoten we positieve aandacht bij veiligheid.’Het eerste netwerk ging 20 jaar geleden van start. Op dit moment zijn er zo’n 670 actief in ons land, waarvan 322 in de provincie Antwerpen. Elke week komt er in Vlaanderen één BIN bij. Schepen Rob Van de Velde, die voor de gelegenheid burgemeester De Wever verving, lichtte toe dat ‘stadsbestuur, politie en burgers samen zorg dragen voor veiligheid en een signaal geven dat grote en kleine criminaliteit die de burger raken onaanvaardbaar zijn’. ‘Veiligheid is gedeelde verantwoordelijkheid’, lichtte commissaris Vandeplancke in naam van het corps toe. ‘Het gaat echt niet over het recht in eigen hand nemen, en het is zeker geen privémilitie. Een Bin is een samenwer-kingsverband tussen burger en politie dat sociale controle verhoogt, ontradend werkt en zo de leefbaarheid in de buurt verbetert.’ Na de plechtige ondertekening van het charter bood BIN-coördinator Johan Opdebeeck omwonenden van ons park, politie en hoogwaardigheidsbe-kleders een glaasje aan. In aanwezigheid van Marij Preneel, groen districtsvoorzitter van Borgerhout, en NVA districtsvoorzitter Peter Wouters van Deurne werd in een gezellige sfeer geklonken op een veiliger buurt. Lekkere hapjes werden voorzien door Pou-poule op de Vosstraat 23 in Borger-hout.Wij kijken alvast vol verwachting uit naar de eerste BIN-borden in onze buurt! De sticker kleeft al op de brievenbus. Door: Raf Exelmans, Inwoner DeurneOmwonenden van het Boelaertpark die willen aansluiten op het netwerk, kunnen contact opnemen met de bin-coördinator via johan@odbinteri-eurs.be.

Samen werken aan veiligheid. Bin Boelaer plechtig geopend. Donderdag 18 september werd het buurt-informatienetwerk BIN Boelaar boven de doopvont gehouden. De inhuldiging vond plaats in interieurzaak Op De Beeck Interieurs in de Vosstraat 18 in Borgerhout.Met de oprichting van een buurtinformatie-netwerk wil de Boelaertwijk samen met politie maximaal inzetten op veiligheid. Aanleiding was het stijgend aantal woninginbraken en kleine criminaliteit wat het onveiligheidsgevoel de laatste jaren aanwakkerde.Bin-specialist van de Antwerpse politie Guido Bernaerts legde haarscherp de werking uit. ‘Stelt iemand een verdacht feit of gedraging vast, kan dit onmiddellijk via de blauwe lijn (0800 123 12) gemeld worden. Een ge-automatiseerd systeem ENOXUS kan in enkele seconden alle leden van het BIN-netwerk simultaan op de hoogte stellen, tips en informatie uitwisselen. Bij activatie kan feedback van de bin-leden helpen om patrouilles ge-richt uit te sturen en sneller gericht te reageren. Liever te veel melden, dan te laat of te weinig melden, is de leuze. Samen doen we aan preventie en promoten we positieve aandacht bij veiligheid.’Het eerste netwerk ging 20 jaar geleden van start. Op dit moment zijn er zo’n 670 actief in ons land, waarvan 322 in de provincie Antwerpen. Elke week komt er in Vlaanderen één BIN bij. Schepen Rob Van de Velde, die voor de gelegenheid burgemeester De Wever verving, lichtte toe dat ‘stadsbestuur, politie en burgers samen zorg dragen voor veiligheid en een signaal geven dat grote en kleine criminaliteit die de burger raken onaanvaardbaar zijn’. ‘Veiligheid is gedeelde verantwoordelijkheid’, lichtte commissaris Vandeplancke in naam van het corps toe. ‘Het gaat echt niet over het recht in eigen hand nemen, en het is zeker geen privémilitie. Een Bin is een samenwer-kingsverband tussen burger en politie dat sociale controle verhoogt, ontradend werkt en zo de leefbaarheid in de buurt verbetert.’ Na de plechtige ondertekening van het charter bood BIN-coördinator Johan Opdebeeck omwonenden van ons park, politie en hoogwaardigheidsbe-kleders een glaasje aan. In aanwezigheid van Marij Preneel, groen districtsvoorzitter van Borgerhout, en NVA districtsvoorzitter Peter Wouters van Deurne werd in een gezellige sfeer geklonken op een veiliger buurt. Lekkere hapjes werden voorzien door Pou-poule op de Vosstraat 23 in Borger-hout.Wij kijken alvast vol verwachting uit naar de eerste BIN-borden in onze buurt! De sticker kleeft al op de brievenbus. Door: Raf Exelmans, Inwoner DeurneOmwonenden van het Boelaertpark die willen aansluiten op het netwerk, kunnen contact opnemen met de bin-coördinator via johan@odbinteri-eurs.be. door Raf Exelmans

Hoe zijn jullie hier in de buurt terecht geko-men? Xavier: Heel toevallig. Een vriend die aan het Boekenbergpark woont was zo enthousiast over deze buurt dat we zelf eens een kijkje gingen nemen. We hadden meteen een goed gevoel bij de buurt. Eerst zagen we een tof huis in de Cruyslei, recht tegenover het Te Boelaerpark, maar jammer genoeg was dit niet geschikt voor een gezin met kinderen. Het park oefende een onweerstaanbare aantrek-kingskracht op ons uit, dus een huis met zicht op de bomen leek ons ideaal. Niet veel later kochten we deze woning in de Jozef Verbo-venlei, waarvan de tuin naadloos in het park overgaat.

Ariane: Initieel vonden we deze buurt te ver van de stad, en zochten we naar huizen binnen de Singel. Maar dat idee was al snel achter-haald. Eigenlijk maakt het niet uit of je 12 of 15 minuten moet fietsen om in de stad te zijn. Maar we moesten wel over die psychologische drempel van de Singel heen!

Xavier: Ook de nabijheid van het station was belangrijk.

Waar hou je het meest van?Xavier en Ariane: Het park! Ariane: We komen uit de buurt van de Statie-straat en daar hadden we een echt dorpsge-voel. Toen we hier kwamen wonen, hadden we eerst niet veel contact met de andere buurtbe-woners. Maar nu onze kinderen naar de school in het park gaan en er recent een buurtcomité opgestart werd, is onze feestagenda goed gevuld!

Zijn er ook minpuntjes?Xavier: Er rijden veel auto’s in onze straat.

Hoe heb je dit huis aangetroffen?Xavier: Het was bewoonbaar, maar oud en donker. Met veel kleine kamertjes en heel veel deuren.

Ariane: Een pistachegroene trap met een groene traploper, een blauw-gele keuken, een roze badkamer... En datzelfde pistachegroen

van de trap kwam overal terug! Neen, mijn smaak was het niet.

Welke ingrepen hebben jullie gedaan om het naar jullie smaak in te richten?Xavier: We hebben het vooral open getrokken door

binnenmuren en deuren te verwijderen. De fris witte kleur op de muren en de open achtergevel met het grote raam hebben het licht naar binnen gebracht. Het donkere huis is een lichte doorzon-woning geworden, met een meer logische indeling. Ook hebben we de badkamer en keuken vernieuwd.

Ariane: De tuin grenst aan het park, maar dit magnifieke zicht zag je vroeger niet. De vorige bewoners zaten daardoor bijna altijd in hun veranda. En de immens grote schouw hebben we afgebroken. Deze was in zodanige slechte staat, dat de rook doorheen het behangpapier kwam!

Hoe lang was de weg naar julliei droomhuis en is deze nu volledig afgelegd? Xavier: We zijn nu 3,5 jaar bezig. Het eerste half jaar hebben we heel veel gedaan, tot aan de ruwbouw toe. Het huis was onbewoonbaar. Na die 6 intense maanden zijn we erin getrok-ken. Geleidelijk aan werkten we de vloeren, de kinderkamers, de keuken en de badkamer af. Nu zijn we aan onze laatste fase waarin we het dak nog moeten vernieuwen en de achtergevel gaan isoleren en afwerken. Ook is er nog een klein badkamertje dat verder geïnstalleerd moet worden.

Wat is jullie favoriete plek in huis en waarom?Xavier: Onze slaapkamer met badkamer. Door de ronde openingen in de muur heb je vanuit het bad een magnifiek zicht op de bomen in het park. De kinderen zitten vaak op de lage venstertabletten. Nand kon daar uren zitten om naar de voorbijrijdende auto’s te kijken. Dan is de drukke straat weer een voordeel!

Ariane: De keuken, met zicht op het park is echt het kloppend hart van de woning. Bij etentjes belanden we altijd rond het keukenblok. Gezel-lig wanneer ik aan het koken ben.

Xavier: Alleen de akoestiek, daar moeten we nog iets aan doen. Misschien een prikbord over de gehele muur of een groot schilderij dat het geluid wat kan dempen.

Zijn jullie tevreden over het resultaat?A&X: Zeer tevreden!

[door Sarah Van Landuyt]

Binnen bij de BoelaerbuurEr zijn tal van mooie gevels in onze straten, maar hoe zou het eruit zien achter die façades? Wie woont er zoal in onze buurt? En vooral, hoe wonen ze? Wij gingen buurten bij Xavier, Ariane en drie kinderen Norah, Roos en Nand in hun huis aan het park.

Rubriek Baksteen 15

Sluitingsdag MaandagDinsdag:

Woensdag: Donderdag:

Vrijdag:Zaterdag:

Zondag:Open alle feestdagen:

8:00 - 19:008:00 - 19:008:00 - 19:008:00 - 19:008:00 - 19:009:00 - 17:009:00 - 17:00

BORGERHOUTDe Schans, 1

Heeft u als handelaar interesse in de handelaarsvereniging van de Gitschotellei, of wil u eens een informeel gesprekje, neem dan vrijblijvend contact op met Philippe via philippe.gillis@vastgoedgillis.be of Kristel via boeken.dekleineprins@gmail.comOok de Boelaer buurtkrant steunt de handelaars van harte!

16

Binnen & Buiten

Ongeveer een tweetal maanden geleden kreeg de Ber-chemlei een nieuw vloerkleedje. Het was het tweede gedeelte dat een upgrade kreeg. Deze keer was het stuk tussen de Karel Van den Oeverstraat en De Schans aan de beurt. Geen klachten gehoord, en de kinderen van St-franciscus kunnen weer heel wat veiliger naar de school.

++++++++++Mogen we uw aandacht vestigen op een ongelofelijk fijne blog? De http://krugerpleinpeperbus.blogspot.be is een verza-meling bijzonder interessante stukjes over onze buurt en Borgerhout in het bijzonder. Opgezet Door Hans H, zijn ze over de 4000 entry's ver, als ik dat goed gehoord heb!Wilfried neemt ongeveer 'onze kant' voor zijn rekening, Hans de intra-muros.Je kan er oneindig door 'kuieren', chronologisch, maar ook per straat. Hun foto-databank is gewoon fenomenaal te noemen. Valt het op dat ik fan ben?Om het punt te onderstrepen: uit het archief mogen we een foto gebruiken van het huis van Albert Poels (die van het volledige artikel op pag. 8) in de Arthur Matthijslaan wat toen veel recenter gebouwd was.

++++++++++Wist u dat de Zomerbar/Seniorenlokaal ook tijdens de niet-zomermaanden kan gebruikt worden? Onlangs (23 november) organiseerden de ouders van de Scouts Den 30 een gegidste parkwandeling. De Zomerbar-crew ver-zorgde tassen en glazen, en naar verluid vonden de 27 wandelaars het een prachtige dag. Er zijn wel vaker feest-jes of bijeenkomsten te doen.

++++++++++En wanneer we over het seniorenlokaal spreken: je kan er altijd contact gaan opnemen als je mee wil doen met de kaartjesleggers. Ze zitten er bijna altijd in de namid-dag tijdens de week.

++++++++++Eén van de meest bekende winkels die in onze buurt ge-kend heeft moet wel Bjork zijn. Ze zijn helaas moeten sluiten, velen met mij vroegen zich af wat er nu in het pand zou komen. Een zonnecenter, blijkt nu.

++++++++++Een weetje uit Intra-Muros: het welbekende Ecokot, die werken vanuit de ex-rijtuigmakerij in de Kattenberg, moet noodgedwongen de poorten sluiten. Het pand wordt afgebroken, er komt nieuwbouw in de plaats. We kunnen u vers van de pers vertellen dat er (vrijwel zeker) een andere locatie gevonden is: onder de centerkes van de spoorweg - de meestal vervallen garageboxachtige ruimten. Men gaat er de diverse repair-shops in onder kunnen brengen.

++++++++++Iemand gaf eens een tip: als men borstels aan de ingan-gen van het park plaatst, kan men de mensen zo de mod-der van de loopschoenen laten vegen. Dat is dan wat pro-perder om ze bijvoorbeeld terug in de wagen te zetten. En toevallig, pas geleden op een wandeltocht kwamen we een serieus professioneel bottenkuiserke tegen!

RedactioneelWe zoeken uiteraard altijd medewerkers, maar zeker ook allerhande weetjes, tips van niet-commerciele aard zijn meer dan welkom!Bijvoorbeeld babysitters, of mama's/papa's die elkaar eens willen helpen, of - zoals Inge Paulussen in het interview zei: 'oppassen' die graag met kindjes omgaan, om drukke mama's op regelmatige basis uit de nood te helpen.Geef gewoon even een korte omschrijving en contactmogelijkheid via ons mailadres, en het wordt in het volgende nummer (rond 1 maart) gepubliceerd.

++++++++++De vzw Boelaerbuurt geeft een winterfeest voor kenners: De Elektrik Solstice! De goa-muziek die in 'familiale vorm' gedraaid wordt de zaterdag tijdens de zomerse Elektrik Picknick, wordt nu binnenshuis gespeeld - met enkele echt grote namen uit het genre!20 december, vanaf 16 uur in fort 3, Borsbeek. Tickets & info: bezoek de facebookpagina: fB-evenement/Elektrik Solstice

BelangrijkOp zaterdag 7 februari vindt de nieuwjaarsdrink van het district Borgerhout plaats.Dit in samenwerking met de academie Borgerhout mu-ziek en woord op de Collegelaan. Later volgt alle praktische informatie over het evene-ment via www.borgerhout.be.

++++++++++Het districtsbestuur van Borgerhout heeft een oproep gelanceerd om voorstellen in te dienen die het leven in de wijk ten goede komen. Bewoners kennen immers het best de dagelijkse situatie in hun buurt en hebben dikwijls originele ideeën over de aanpak. Met het wijk-budget wil het districtsbestuur het voorstel dat de steun krijgt van de meeste bewoners helpen realiseren.Uw stem bepaalt welk van de voorstellen een wijkbudget

van maximaal 16.000 euro verwerft. De projectindieners stellen ter plaatse hun project voor. Laat u overtuigen door het beste voorstel en breng uw stem uit voor het project dat u wil gerealiseerd zien.

Elke inwoner van de wijk, ouder dan 16 jaar, kan zijn stem uitbrengen. Breng uw identiteitskaart mee.Maak uw keuze en kom stemmen op vrijdag 19 decem-ber 2014 in dienstencentrum De Vrijgeweide (achter het Erasmus ziekenhuis aan de Schans).De stemming vindt plaats tussen 16 tot 19 uur en ge-beurt schriftelijk.Meer info op www.borgerhout.be

StatementDe Vzw Boelaerbuurt, uitgever van dit 3-maandelijks krantje, is begin dit jaar opgericht. In de statuten staat letterijk: "De vereniging heeft tot doel: het nemen van alle mogelijke initiatieven met het oog op het nastreven van steun aan, en bevorderen van de buurt, gelegen rond het Te Boelaerpark." We werken bijvoorbeeld samen met de handelaarsver-eniging van de Gitschotellei, ondersteunen initiatieven die de wijkraad Extra-Muros neemt, en we organiseren zowel de Elektrik Picknick als de Zomerbar. De artikels rond het Zorgcentrum zien wij ook als passend binnen dat doel: het is een erg belangrijk gegeven in onze buurt. In de volgende nummers zullen we ook de scholen, jeugdhuizen, scouts of de groendienst proberen te be-trekken in onze artikels of rubrieken. Zij zijn net zo goed een centraal gegeven waar iedereen uit de buurt vroeg of laat mee te maken krijgt.

RaadselsWe geven u graag ook nog twee fotoraadsels mee. Uw antwoorden graag naar het bekende mailadres, bij meerdere goede antwoorden wordt een winnaar geloot: die krijgt een geschenkje twv €10.Slechts 1 antwoord per persoon, en u moet beide vragen juist hebben!TIP: één locatie is een continent ver.

Vraag 1:Waar staat deze afbeelding?

Vraag 2:We zien een gloeilamp, maar wat is er zo speciaal aan, en waar hangt ze?

Hoofdredactie & v.u. uitgever: Boelaer buurtvzw, Koen Huybreghts, Karel Van den Oeverstraat 26, 2140. Alles uit deze uitgave mag overgenomen worden, mits uitdrukkelijke toestemming van de uitgever. Deze uitgave wordt verdeeld in 11.000 brievenbussen van Borgerhout Extra-muros. Ze zal ook online gepubliceerd worden via Issuu.com.

Redactie: Birte Witteveen, Bob Deams, Ann Palmers, Sarah Van Landuyt, Raf Exelmans, Marianne Dubaere, Vicky Verbist, Geert JanssensAlle contact: rechtstreeks met een redacteur als u die kent, of boelaerbuurtvzw@gmail.com

Ook via onze facebookpagina: fB/BoelaerBuurtvzw++++++++++ We willen expliciet onze adverteerders en het District Borgerhout bedanken, zonder wie dit initiatief onmogelijk zou zijn.++++++++++