De Ketting (december 2014)

Afzendadres en verantwoordelijke uitgever: Peter Vanhooren, Roosken 25, 2550 KontichJaargang 16, nummer 4 (december 2014 - januari/februari 2015)Driemaandelijks tijdschrift van beweging.net, een netwerk van sociale en christelijke organisaties - www.antwerpen.beweging.net - [email protected]: Wilfried Eynatten

afgiftekantoor 2170 Merksem CentrumP106315

Ondertussen bleek dat we in Kontich weer eens een goede neus had-den voor wat de toekomst zou brengen. Ook het ACW is nu van naam veranderd en het nieuwe ‘Beweging.net’ richt zich net als wij tot een veel breder segment van het middenveld dan voorheen.

Warme en geëngageerde mensenDat is wat wij tijdens onze ronde tegenkwamen. En dat is de rijkdom die we moeten koesteren. Als we een optelsom maken, zien we dat dit verenigingsleven heel het sociaal weefsel omvat: ziek of nog vitaal, vrouwen- of mannenzaken, jong of oud, ... je treft het aan en je ziet mensen samen aan tafel die zich engageren voor een doel ver buiten hun eigen ik. Zou dat solidariteit zijn?

Mekaar beter leren kennen en samen sterk zijnEén van de doelstellingen van VESTA is om die sociale rijkdom samen te brengen en een forum te geven om in dialoog te gaan. Het eerste initiatief voor 2015 op dit vlak vindt plaats op 28 februari. Die zater-dagnamiddag nodigen we alle verenigingen en hun leden en sym-pathisanten uit om een specifiek aspect van hun vereniging voor te

stellen. We willen er een ‘Blije Markt’ van maken, in tegenstelling tot de harde vrije markt die vandaag de lakens blijkt uit te delen. Op die namiddag willen we laten zien dat we niet kapot te krijgen zijn en dat een vereniging sterker is dan een individu.

Niet alleen een markt, ook een dikke merci!Die ‘merci’ wordt door ons aangeboden onder de vorm van het the-aterstuk ‘De schande en de keerzijde’. Auteur Erik Vlaminck hanteert hier het wapen van de humor om de schande van de armoede naast onze deur aan de kaak te stellen. Maar dit is niet alles: de namiddag wordt verder aangekleed met een feestelijke receptie en een streepje live-muziek van de bovenste plank.

Iedereen is welkom voor een drankje, een hapje, een praatje, een paar ontspanningsmomenten ... en breng gerust je vrienden mee.

In de aanloop van de zomer deden we de toer van de Kontichse verenigingen. Tot onze grote tevredenheid mochten we bij alle verenigingen die we vooraf contacteerden een woordje uitleg geven over wat VESTA (ver-enigingen samen aan tafel) is en waar we voor staan. We deden niet alleen zelf ons woordje maar gaven ook antwoord op een heel aantal vragen.

België-BelgiqueP.B.

2170 MERKSEMCENTRUMBC 1131deketting

Vesta op tournee in 2014Kom naar de Krokushappening op zaterdag 28 februari

Zet alvast zaterdagnamiddag 28 februari in het rood in de agenda’s.Plaats van afspraak: Altenakapel, vanaf 15 uur.Gewoon ook al omdat samen zijn gezellig is!

2 DE KETTING | DECEMBER 2014

De schande en de keerzijdeBij het horen van de verrassend hoge armoedecijfers in ons welvarend land in de rijkste regio van de wereld slaken velen eens een diepe zucht. En dat al veel langer dan vandaag. Bij die zucht blijft het meestal. We gaan er soms van uit dat we ons maar moeten neerleggen bij het armoedeprobleem.

Maar Jos Geysels en Erik Vlaminck zijn het daar niet mee eens. Armoede is immers geen natuurverschijnsel. Armoede wordt integendeel gecreëerd of in stand gehouden door de machtigen – soms bewust, soms onbewust – omdat die daar voordeel van hebben. Met het dubbelboek De Schande en de Keerzijde hopen de auteurs deze diepe zucht te doen veranderen in een luide kreet. Want het kan echt wel anders.

Volgens het neoliberale sprookje van de doorsijpeltheorie zal een economische politiek in het voordeel van de sterkste groepen uiteindelijk de hele samenleving ten goede komen. Geysels en Vlaminck ontmantelen deze theorie op twee ma-nieren. In het pamflet De Schande richt Geysels zijn pijlen op het slabakkende armoedebeleid in de Wetstraat en houdt hij een pleidooi voor een brede beweging tegen ongelijkheid. Erik Vlaminck levert met een fictieverhaal, De Keerzijde, de satirische aanvulling.

Maar dit project is niet beperkt tot alleen het boek. Erik Vla-minck gaat de boer op en trekt met zijn gelijknamige thea-tervoorstelling het land rond.

Schrijnende, beklijvende en hartverwarmende verhalen in een spitant woordenspel over recht en krom. In alle ernst ook om te lachen. Een voorstelling van een dik uur waarover gegarandeerd zal nagepraat worden. Auteur Erik Vlaminck (ook bekend van ondermeer Dikke Freddy) brengt samen met vijf gastacteurs De Schande en de Keerzijde. Binnenkort ook in Kontich.

E.D.B.

Bezorg uw naam en adres op ons redactieadres: Peter Vanhooren, Roosken 25, 2550 Kontich of via mail [email protected].

Ontvangt u liever De Ketting digitaal in plaats van op papier? Bezorg ons dan uw emailadres via de-zelfde weg.

De Ketting verschijnt driemaandelijks en brengt nieuws over actuele en sociaal getinte onderwerpen uit Kontich en daarbuiten, mét een mening. Ons blad bestaat sinds 1968 als bestuursblad van de christelijke arbeidersbeweging (toen nog ACW) afdeling Kontich. Mettertijd werd het lezersbestand uitgebreid met geïnteresseerden uit sociale en politieke kringen en uit het brede verenigingsleven in Kontich.Ondertussen wordt ons blad op 950 exemplaren gedrukt, waarvan er 900 in Kontichse brievenbussen terechtkomen. De Ketting diende als pionier tot voorbeeld van vele andere gemeentelijke afdelingen van (ondertussen) beweging.net: er zijn nu in het verbond (arrondissement) Antwerpen een 15-tal plaatselijke kwartaaltijdschriften.

De redactie

Ontvang De Ketting gratis

3DE KETTING | DECEMBER 2014

Een primeur in de Kontichse geschiedenis: het voltallige personeel van het OCMW schreef een open brief aan alle gemeente- en OCMW-raadsleden. Daarin drukken zij hun ongerustheid uit over de huidige toestand. Wat is er aan de hand? Dat het al een tijdje rommelt bij het OCMW – of liever tussen OCMW en bestuursmeerder-heid – is voor de ingewijden geen geheim meer.

VoorgeschiedenisHet huidige gemeentebestuur besliste dat de OCMW-diensten geïntegreerd wor-den in de gemeentediensten. Dit is een zeer ambitieus (en ook zeer duur) plan dat tegen 2017 moet afgerond zijn. Het project kreeg de naam K17. Het huidige gemeentehuis moet hiervoor grondig ver-bouwd en uitgebreid worden. Daarvoor zijn verschillende taakgroepen in het le-ven geroepen waarin personeelsleden van de gemeente en het OCMW zetelen. Het OCMW is weliswaar niet gekant geweest tegen meer samenwerking en integratie. Maar het is wel van oordeel dat het hui-dige OCMW-gebouw perfect gelegen is en de dienst niet naar het drukke centrum moet verhuizen.

VerhuisDe stuurgroep financiën besliste in sep-tember dat de financiële dienst van het OCMW al in april 2015 zal moeten ver-huizen naar het gemeentehuis. In deze vergadering brachten de OCMW-mede-werkers heel wat argumenten aan om dit uit te stellen en te laten samenvallen met de verhuis van alle OCMW-diensten naar het gemeentehuis in 2017. Maar hiermee werd geen rekening gehouden.

De voortijdige verhuis van de financiële dienst zou ontzaglijke nadelen meebren-

Als voormalig OCMW-voorzitter word ik intriest van dit alles. Bij het OCMW werken vele gemotiveerde mensen die het opnemen voor de zwaksten in onze samenleving en voor de mensen die gewoon dikke pech hebben. Deze worden profes-sioneel geholpen om uit hun peni-bele situatie te geraken en indien mogelijk opnieuw op eigen benen te staan.

In de samenwerkingsovereen-komst tussen gemeente en OCMW is er sprake van een nauwere sa-menwerking en van het opmaken van een kosten-baten analyse wat betreft de verhuis van de OCMW-diensten. Er werd dus afgesproken om de zin van die verhuis te onder-zoeken. Als die nodig zou blijken te zijn, zouden veel randvoorwaarden moeten besproken worden en dit op basis van gelijkheid en inspraak van beide besturen. Dat er nu wat schort aan de luisterbereidheid van het bestuur, blijkt duidelijk uit de brief die alle personeelsleden heb-ben ondertekend.

Vanuit VESTA steunen wij de OCMW-medewerkers in hun ac-tie en hopen wij dat ze de nodige luisterbereidheid vinden bij het be-stuur. Het gaat hier niet over ‘gelijk krijgen’ of over ‘geven en nemen’, maar over een klantvriendelijke, sociale en efficiënte dienstverle-ning aan de bevolking waarvoor ze verantwoordelijk is.

Josée VingerhoetsVesta

MijngedachtOCMW-personeel

trekt aan de alarmbel

heet hangijzer

gen voor de andere OCMW-diensten, ze-ker voor de sociale dienst, die zeer nauw betrokken is bij de financiële dienst. De sociale dienst krijgt te maken met veel onverwachte en soms acute situaties waar met grote flexibiliteit dient op ingespeeld te worden, in overleg met de financiële mogelijkheden van de hulpvrager en van het OCMW. Het is dus onlogisch en onver-antwoord om die twee diensten uit elkaar te halen.

Actie van het personeelOp 30 september stuurden de OCMW-per-soneelsleden een brief naar alle gemeen-te- en OCMW-raadsleden om hun onge-noegen en wanhoop bekend te maken.

Een citaat hieruit: “Wij bezorgen dit schrij-ven omdat we uitermate bezorgd zijn over een aantal situaties en evoluties in ons be-stuur. We vinden het onrustwekkend dat de leden van het OCMW-managementteam op zo weinig luisterbereidheid kunnen rekenen van de beleidsmakers. Nochtans zijn zij het in grote mate die, in goede samenwerking met de politieke mandatarissen, in het ver-leden het OCMW hebben uitgebouwd tot een performante en cliëntvriendelijke orga-nisatie met gemotiveerde personeelsleden.”

OverlegIntussen werd in oktober een overlegver-gadering gehouden tussen schepencolle-ge (blijkbaar toch een beetje geschrokken) en OCMW-personeel. Hieruit vloeide de toezegging voort dat de versnelde verhuis van de financiële dienst eerst opnieuw zal geëvalueerd worden, zodat de vlotte wer-king van de sociale dienst zal verzekerd blijven. Het schepencollege beloofde ook meer overleg in de toekomst.

J.V. – P.V.


De mazen in het netToch vertoont onze sociale zekerheid gaten in haar net. Zoals steeds zijn het de meest kwetsbare mensen die hier doorvallen. Die gaten zijn er uiteraard ook voor de sterkere groepen, maar zij beschermen zich daartegen door zich privé te verzekeren. Diege-nen die dat niet kunnen, behoren niet zelden tot de 15 procent mensen die geconfronteerd worden met armoede.

Vijftien procent in een land dat beschouwd wordt als één van de meest welvarende van Europa ! Dat is de schande van vandaag. Alleenstaande moeders, mensen die omwille van verschillende redenen niet meer terecht kunnen op de arbeidsmarkt, mensen die schulden met zich meeslepen, mensen die chronisch ziek zijn, ... Allemaal moeten ze het doen met minimale middelen tegen-over vaak grote kosten, allemaal dreigen ze uit de boot te vallen. Een beschaafde maatschappij kan dit niet toelaten en dus staan heel wat mensen en groepen voor wie het woord ‘solidariteit’ nog inhoud heeft, recht om de aandacht te vragen voor dit probleem. Welzijnszorg doet dit met haar jaarlijkse campagnes, Ziekenzorg doet dit dag in dag uit als belangenbehartiger van de groep chro-nisch zieke mensen.

Waar zitten de gaten bij ziekte en invaliditeit?Gezien het thema was Ziekenzorg CM gevraagd door Welzijns-zorg om tijdens een workshop op zijn startdag de vinger op de wonde te leggen vanuit de ervaringen van de chronisch zieke mensen zelf. De jarenlange ervaring als belangenbehartiger heb-ben immers geleerd waar de pijnpunten liggen.

Alles begint bij de te lage uitkeringenOnze ziekte-uitkeringen zitten op of onder de armoededrempel. Dit is eigenlijk de grote armoedemaker. Zeker als men weet dat ziek zijn heel wat extra kosten meebrengt die zeker niet allemaal terugbetaalbaar zijn. Denk maar aan pijnmedicatie, voedings-supplementen, hulp in de huishouding, ... Om hieraan te ver-helpen, voerde men in de loop der jaren een heel aantal extra tegemoetkomingen en stelsels in die het voor de zieke zelf alleen maar ingewikkelder maken. Met als gevolg dat ze hun rechten niet opnemen, gewoon omdat ze van het bestaan niet weten of gewoon te ‘murw’ zijn om aan de administratie te beginnen. Vandaag heeft men de mond vol van pensioensparen, hospita-lisatieverzekeringen en dergelijke. Als je op jonge leeftijd chro-nisch ziek wordt en het moet doen met 1000 euro per maand of minder, komt daar uiteraard niets van in huis. De relatie tussen ziekte en armoede wordt hier eens te meer pijnlijk duidelijk.

Het neten de gaten

Dat onze sociale zekerheid globaal gezien een goede bescherming biedt, wordt ondermeer bewezen door het feit dat België de financiële crisis relatief goed doorstond. Dat bevestigen alle specialisten op dit terrein. Het is mede dankzij dit net van bescherming dat we geen toestanden gezien hebben zoals bijvoorbeeld in Spanje of Portugal. Laat ons dit systeem dus koesteren.

Onze sociale zekerheid


Terug aan de slag dan maar?‘Heractiveringsbeleid’, nog zo’n modewoord. Heel wat chronisch zieke mensen willen wel terug aan de slag in een job en in om-standigheden die ze aankunnen. Hiertoe zijn er trajecten en stages uitgestippeld. Alleen zijn de werkgevers niet mee, want iemand met een wankele gezondheid is een onbetrouwbare werknemer ... En wat als het niet lukt? Dan wordt je uitkering berekend op je huidige, wellicht veel lagere, loon. Van een valkuil gesproken.

Wat doen we daar nu aan?Weg met betutteling of liefdadigheid, wel een radicale keuze voor emancipatie. Zowel Welzijnszorg als Ziekenzorg kiezen voor de kracht van de doelgroep zelf en zien zichzelf in een onder-steunende rol. Mensen mondig maken, hen de juiste informatie bieden en samen met hen op pad gaan om blijvend de onrecht-vaardigheden in het systeem aan te kaarten, is de enige weg om de overheid en de regelgevers te sensibiliseren. Het is ook een weg van waardigheid en respect. Deze visie lag mee aan de basis van het Forum van de Patiënt dat op 27 september doorging in het ICC van Gent: een initiatief van Ziekenzorg.

‘Inzetten op de kracht van mensen’Deze slogan is een vlag die perfect de lading dekt. Meer dan 1000 deelnemers, voornamelijk chronisch zieke mensen, kwamen daar bijeen om informatie te vergaren, workshops te volgen, kennis te maken met het gros van de patiëntenorganisaties die Vlaande-ren rijk is én om elkaar te ontmoeten. Al deze mensen willen, ondanks hun ziekte, sterker in het leven staan en opkomen voor hun rechten.

Het charter van de patiëntEen samenvatting van wat er mis is met het sociaal beleid voor

chronisch zieken. Dit charter is een synthese van wat het doel-publiek zelf heeft aangegeven als de grootste problemen. En ... ze waren het globaal gezien mooi eens met elkaar. De drie eerste punten van het charter illustreren mooi wat hiervoor al aange-haald is, namelijk de vraag naar voldoende financiële middelen, de regie over hun eigen leven en zorg en een volwaardige plaats in de samenleving.

Een volwaardig dak boven je hoofd: ook een mensenrechtNiettemin is dit voor mensen die het moeten doen met een uit-kering steeds meer een levensgroot probleem. Een huis verwer-ven is quasi onmogelijk, de private huurmarkt is erg duur en de wachtlijsten voor een sociale woning zijn ellenlang. Ook hier zit-ten mensen met veel vragen:- Heb ik recht op huursubsidie en wat moet ik daarvoor doen?- Hoe zit dat met de wachtlijst voor een sociale woning: hoe lang moet ik daarvoor in dezelfde gemeente wonen?- Wat met de quota aan sociale woningen per gemeente? Wat als mijn gemeente daar niets aan doet?- Een sociaal verhuurkantoor: wat is dat en kan ik daarbij terecht?

Om een beetje licht te laten schijnen in deze duisternis organi-seerde de Stuurgroep Belangenbehartiging van Ziekenzorg CM Antwerpen een infomoment over deze materie op 5 december. Spreker was Dirk de Kort, voormalig burgemeester van Bras-schaat en Vlaams Parlementslid (CD&V). In deze hoedanigheid zetelt hij in de commissies ‘welzijn, volksgezondheid en gezin’ en ‘wonen, armoede en gelijke kansen’. Hij maakte ons wegwijs in dit ingewikkelde wereldje en luisterde naar de problemen van de doelgroep in hun zoektocht naar een degelijk en betaalbaar onderkomen.

E.D.B.


Ben ik beschermd tegen armoede?

Meer over de Welzijnszorgcampagne ‘Iedereen beschermd tegen armoede?’ lees je op www.welzijnszorg.be of vraag je aan [email protected] kan je ook de petitie ‘Geef sociale uitsluiting geen kans’ onderschrijven.

Interesse in de werking van een lokale welzijnsschakel: kijk op www.welzijnsschakels.beof mail [email protected]. Beide organisaties kan je telefonisch bereiken op tel. 03 217 24 90.

er zitten soms wel gaten in de paraplu. Recht hebben is niet gelijk aan (automa-tisch) recht krijgen. Ik moet eerst nog een attest aanvragen of voorleggen. Vind ik de juiste informatie terug op de site? Wat als ik mij moet aanbieden tijdens de kantoor-uren, als ik niet vrij ben of niet ter plekke geraak met het openbaar vervoer? Soms komt er een mallemolen aan administra-tie op je af. Net nu je in de problemen zit en al je energie daar naartoe gaat.

Helpt hulp?Mensen in nood kunnen toch terecht bij de hulpverlening denkt iedereen? Als ik morgen in de problemen kom, zet ik dan snel de stap naar het OCMW? Of overvalt schaamte mij? Want hulp zoeken staat gelijk met ‘ik kan het niet zelf meer bered-deren’, toch? Kan die hulpverlener mij wel écht helpen? Gaat mijn naam niet heel de gemeente rond als ik hulp vraag?

Slotsom: maar 1 op 4 Vlamingen zet de stap naar de professionele hulpverlening. Diensten en voorzieningen gaan zelf niet naar je op zoek als je hulp nodig hebt. De realiteit leert ons nochtans dat hulpverle-ners vele mensen terug ‘grip op hun leven’ geven en hulpvragers vaak geven waar ze

1 op 4 ...... Vlamingen leeft gedurende hun leven (een bepaalde periode) in bestaanson-zekerheid. Er kunnen verschillende oor-zaken zijn: werkloosheid, gezondheids-problemen, echtscheiding, faillissement, overlijden, ... Armoede loert om de hoek als mensen langdurig in moeilijke om-standigheden moeten leven en niet per-manent kunnen terugvallen op hulp van nabestaanden. Intussen raken mensen geïsoleerd. ‘Als ik het huis uit ga, kost het geld en dat heb ik niet!’. Kan en durf ik de stap te zetten naar deze mensen in mijn buurt en vereniging? (H)erkenning en een luisterend oor bieden, doen op zo’n moment wonderen. Als armoede een con-creet gezicht krijgt, valt het vooroordeel ‘eigen schuld, dikke bult’ snel weg.

Recht hebben en krijgenNaast de warme solidariteit van mens tot mens is er de sociale zekerheid. Het is één grote paraplu die je beschermt tegen ver-schillende armoederisico’s (ziekte, onge-vallen, werkloosheid, ...). Onze sociale ze-kerheid is één van de meest uitgebouwde ter wereld. Heeft iedereen – ook ik – zo’n paraplu en is deze van goede kwaliteit om mij te beschermen tegen armoede? Want

Excuses voor de confronterende binnenkomer. De realiteit in ons land is dat sociaal onrecht 1 op 7 mensen treft. Mensen die on-voldoende beschermd zijn tegen armoede. In vakjargon: leven in ‘onderbescherming’. Hoe ver van jouw bed speelt deze realiteit zich af? De jaarlijkse solidariteits-campagne van Welzijnszorg zet eenieder aan het denken.

recht op hebben.

Maak zelf het verschilWelzijnszorg strijdt, samen met partners zoals Beweging.net en Welzijnsschakels, in de campagne ‘Iedereen beschermd tegen armoede?’ voor een inkomen bo-ven de armoedegrens voor iedereen, een automatische toekenning van rechten en een kwaliteitsvolle dienstverlening voor al wie steun zoekt.

Wil je mee het verschil maken? Zet dan een actie op en/of onderteken onze poli-tieke eisen.

Kan je een beetje van je tijd en energie delen met anderen? Wil je je capaciteiten inzetten in een lokale welzijnsschakel? Dit is een groep waar mensen met minder en meer kansen elkaar ontmoeten. Als lotgenoot met ervaring rond armoede en uitsluiting. Of als medestander in de strijd van mensen op een beter leven. Een enga-gement – op je eigen maat en ritme – dat je leven verrijkt. Zo gebeurt het dagelijks in 150 vrijwilligersgroepen van Welzijns-schakels in Vlaanderen. Waar mensen elkaars vreugde en zorgen delen, begint bescherming tegen armoede.


Begin september 2014 werden dan de vijf verkozen plekjes be-kend gemaakt. Voor onze regio (het zogenaamde Landschaps-park Zuidrand) werd het Kapellekensbos te Kontich uitgeroepen tot het meest “Buitengewone Plekje”. Het “Mooiste Plekje van Kontich”, uit de verkiezing van Pasar, kreeg er zo een eretitel bij.

Op 19 oktober werd er in het “Buitengewoon Plekje” duchtig ge-feest. Naast de inhuldiging van het “Buitengewoon Plekje”, werd ook een eerste deel van de (aangepaste) trage weg nummer 48 ingewandeld. De wandelaar kan nu doorheen een opgroeiende dreef in het Langbos, achter de pilarenkapel (de oudste van de twee kapellen) en rond de Babbelse Plassen, van een prachtig stukje natuur genieten. De verfraaiing en opwaardering van ons mooiste en nu ook buitengewoon plekje is nog niet ten einde: weldra wordt ook het tweede deel van de voetweg, vanaf de pila-renkapel doorheen het populierenbos naar de Klokkestraat (aan de boomgaard), aangelegd.

A.C.

Het Kapellekensbos, met de 2 boskapellen, werd in april 2010 plechtig ingehuldigd als “Mooiste Plekje van Kontich”. De toen-malige schepen van toerisme onthulde toen een nieuw her-kenningsbord. Het bord werd zo geplaatst dat het langs de fietsknooppuntenroute en langs de wandelingen Kerk-en Buurt-wegels (van Pasar) en langs de Camino naar Compostella staat. Nu passeren daar ook enkele wandellussen van Landschapspark Zuidrand.

De aanleg in 2013 van de Babbelse Plassen, een overstromings-gebied dat Lint moet beschermen, bracht nog meer natuur in het Mooiste Plekje. Al snel wordt de bijzondere biodiversiteit van het gebied opgemerkt. Reden te meer om het gebied verder te be-schermen.

Op zondag 17 november 2013 werd het Langbos terug in ere hersteld. Er werd 1,4 ha nieuw bos aangeplant. De beplante wei-landen voor en tussen de kapellen vormen nu samen met een vroeger heraanplant stuk, op het vroegere populierenbos, samen 3 ha nieuw bos.

De gemeente Kontich stemde tijdens het jaar 2013 ermee in om het plekje rond de boskapellen om te toveren in een “buitengewoon”plekje. Zij stelde zich kandidaat voor een provin-ciale vermelding.

Begin 2014 startten enkele aanpassingswerken. Het meest op-vallend is de uitdunning van de struiken en de realisatie van een kunstig gebeeldhouwde boom. Van 2 juni tot 31 juli 2014 werd aan het grote publiek de mogelijkheid geboden om op enkele van die “Buitengewone Plekjes” te stemmen. Pasar riep in een nieuwsbrief zijn leden op om voor ons Mooiste Plekje te stem-men. Deze nieuwsbrief werd daarna ook onder de inwoners van Kontich Kazerne verspreid. En met succes.

Dat de verkiezing, in de jaren 2008 en 2009, van het Mooiste Plekje door Pasar, het begin zou zijn van een ganse reeks verbeteringen, konden wij toen niet voorspellen. Met de ver-kiezing van het Mooiste Plekje toonde Pasar aan dat er nog heel wat mooie plekjes te ont-dekken vallen in Vlaanderen.

Mooiste Plekjevan Kontich wordt

Buitengewoon Plekje


werkt structureel samen met financiële partners die duurzame ontwikkeling en maatschappelijk engagement hoog in het vaandel dragen.

i.s.m.

DVV-agent in Kontich:Arthemis N.V.,Molenstraat 54

De eerste grote activiteit was een bezoek aan een Brus-selse brouwerij en aan de Marollen op 25 februari 1984, met meteen 64 deelnemers. Van een geslaagde start gesproken. Sindsdien werden ongeveer 600 activiteiten georganiseerd waaraan meer dan 20.000 mensen deel-namen. Indrukwekkend.

De missie van Pasar was en is het propageren van sociaal en duurzaam toerisme, het openstellen van ontspan-ningsactiviteiten in eigen streek, en dit alles toegankelijk maken voor iedereen met respect voor natuur en milieu. Wandelingen en culturele uitstappen zijn de blikvangers, naast de zeer succesvolle dinsdagavondfietstochten in de zomervakantie en de fameuze halloweenwandelingen.

Een hoogtepunt in het bestaan van Pasar Kontich was het jaar 1998. Niet alleen omdat het 15-jarig bestaan toen werd gevierd in een bomvolle Altenakapel, maar vooral omwille van de realisatie van het project ‘Wandelen langs kerk- en buurtwegels’ en de publicatie van de ge-lijknamige toeristische brochure. Ontelbare wandelaars en fietsers uit binnen- en buitenland hebben hierdoor Kontich ontdekt. Ook hierop mag Vakantiegenoegens-Pasar trots zijn. De inhuldiging van het mooiste plekje en de verkiezing tot uitzonderlijk plekje zijn de zoveel-ste trofeeën die Pasar Kontich mag bijzetten. Een dikke bloem daarvoor!

P.V.

Een bloemeke voor

De afdeling Kontich van Pasar werd op-gericht in 1983, toen nog onder de naam Vakantiegenoegens. Vorig jaar werd dan ook het dertigjarig bestaan gevierd. Niet minder dan 26 van die 30 jaar was Jean De Wachter voorzitter. In 2009 gaf hij de fakkel door aan Swa Verschoren.

Pasar Kontich biedt elke maand een boeiende activiteit

We vieren het nieuwe jaar met een Winterwandeling op 18 januari.In de koude wintermaanden plannen we altijd een culturele activi-teit. Op 22 februari bezoeken we een weinig gekend poppentheater in hartje Antwerpen. Misschien is er al lenteweer op 22 maart bij onze Prille Lentewandeling.

Details over onze activiteiten lees je in ons ledenblad Pasar Ko. Je kan de 4 laatste uitgaven downloaden van onze eigen webstek.De jaarkalender en de verschenen Pasar Ko’s liggen ook in de drie Kon-tichse bibliotheken.

A.C.

www.pasar.be/kontich

Documents

De Ketting (december 2014)