Dotyk Midasa budowanie bogactwa

8/19/2019 Dotyk Midasa budowanie bogactwa

http://slidepdf.com/reader/full/dotyk-midasa-budowanie-bogactwa 1/64



Dedykacja

Przedsiębiorcom, którzy przezwyciężają obecne

trudności i dzięki wytrwałości osiągają sukces.

Przyszłym przedsiębiorcom, którzy będą widzieli

szanse tam, gdzie inni dostrzegają tylko przeszkody…

Wizjonerom, którym nie brak odwagi,

by zostawić po sobie trwały ślad – dotyk Midasa

– na gospodarczym pejzażu świata.

WWW.BOGATY O JCIEC.PL



KILKA SłóW OD AuTORóW

ORAz PODzIęKOWANIA

Chcielibyśmy podikować wsystkim, ktry wspomogli nas w nasej życiowej pasji, jaką jest naka predsibiorcości. Be nich ta oparta nadoświadceni książka nie mogaby powstać.

Chcielibyśmy podzielić się naszymi zwycięstwami i przegranymi,

naszymi sukcesami i porażkami, ponieważ bez równoważących się

życiowych wlotw i padkw ora wynikającego nich rowoj oso-

bistego i awodowego nie bylibyśmy diś t, gdie jesteśmy.Sceglne podikowania kierjemy do Meredith McIver i Kathy

Heasley, które wspomagały nas pod względem redakcyjnym. Wśród osób,

ktre askarbiy sobie nasą wdicność, chcielibyśmy wymienić też Allena Weisselberga, Michaela Cohena, Rhon Graff, Jonathana Grossai Kacey Kennedy The Trmp Organiation, a także Mike’a Sllivana,Mariana Van Dyke’a, Anitę Rodriguez, Michaela Joe’ego, Rhondę

Hitchcock i Mon Gambett The Rich Dad Company i Plata Pbli-shing. Ich wspólny wysiłek i spostrzeżenia dotyczące przedsiębiorczości

pomogy nam realiować pomys na książk Dotyk Midasa.

Na koniec chcielibyśmy podikować wsystkim predsibiorcom,ktry wprowadają innowacje, podejmją ryyko i pokonją wselkiepreskody, aby apewnić lepse życie sobie samym, swoim rodinom

i miliardom ldi na caym świecie.Nie ma nic bardziej szlachetnego niż przedsiębiorczość, dlatego

doceniamy Wase starania, Was skces i Was wkad w rowj świata.




MARK BuRNETT

SłOWO WSTęPNE

Przedsibiorcy mają wyjątkowy zapa, dziki którem osiągają swoje

cele. Potraą si tak mocno skpić na jednym z nich, że nic nie odwie-

dzie ich od tego, co zaplanowali.

Wiele lat tem, na dgo zanim poznaem Donalda, przeczytaem

jego pierwszą książkę The Art of the Deal (Sztuka zawierania transakcji).

W tamtym czasie byem sprzedawcą koszlek na plażach Los Angeles.Obsgjąc kolejnych klientów, w przerwach czytaem The Art of the

Deal. Szczególnie podobało mi się to, że książka była napisana dla ludzi

takich jak ja – którzy nie uczyli się biznesu na uniwersytecie. Byłem

pełen uznania dla magnata nieruchomości Donalda Trumpa i nie marzy-

em nawet o tym, że kiedyś zobacz go na wasne oczy, a co dopiero że

go poznam. Absoltnie nie wyobrażaem sobie, że kiedyś bd z nim

robi interesy.

Jedną z historii, które najlepiej zapamiętałem z książki The Art of

the Deal, bya opowieść o tym, jak Donald rozpoznaje „niedacznika”.

Wyjaśnił, że nieudacznik to ktoś, kto na brudnym samochodzie umiesz-

cza tabliczk „na sprzedaż”.

Choć to się wydaje oczywiste, wciąż zaskakuje mnie, jak wielu ludzi,

prowadząc interesy, zachowje si waśnie w ten sposób.Robert sprzedał ponad 30 milionów egzemplarzy swoich książek

w wiel krajach świata. To znaczy, że msi mieć do przekazania coś,

o czym ldzie chcą przeczytać lb co chcą syszeć.




DOTYK MIDASA10

Przede wszystkim nazywa siebie nauczycielem, a ja przyznam, że

dla mnie także Donald jest nauczycielem. Jego program telewizyjny The

Apprentice (emitowany pod nazwą Trampolina) także niesie przesłanie

edukacyjne i moim zdaniem właśnie ono sprawia, że widzowie tak chęt -

nie go oglądają już od wielu lat. Ci dwaj nauczyciele i tytani biznesu kie-

rują do nas swoje przesłanie.

Jak to podkreślają w książce Dotyk Midasa, przedsiębiorczość stała się

dziś rodzajem obowiązku albo przynajmniej powinna nim być. To dla-

tego ta książka została wydana właśnie teraz. Potrzebujemy ludzi, którzy

mają talent do tworzenia miejsc pracy. Ci, którzy posiadają umiejętno-

ści i talenty przedsiębiorcy, muszą je rozwijać, bo przez to wnoszą coś

do naszego społeczeństwa. Ta książka jest dziełem dwóch znakomitych

przedsiębiorców o kompletnie różnych doświadczeniach, którzy mówią

na ten sam temat, ale z zupełnie innej perspektywy.

Każdy, kto chciałby wejść do wyższej ligi przedsiębiorczości, powi-

nien uważnie przeczytać tę książkę.

Przedsiębiorców charakteryzuje skupianie się na celu i potężny zapał.Widziałem to w Donaldzie już od dawna; teraz wiem, że i Robert ma to

w sobie. Mogę Cię zapewnić, że ich zapał jest prawie namacalny. Nie

zatrzymują się w drodze, a sukces, jaki już w życiu odnieśli, jest godzien

podziwu. Mam nadzieję, że poświęcisz chwilę, by przeczytać lub wysłu-

chać, co mają do powiedzenia.




PRzEDMOWA

MARzyCIEL… Czy

PRzEDSIęBIORCA?

Pewien predsibiorca, któr od diecka miał smkałk do techniki,

wietrł swoją sans na sukces. znalał sposób na popraw jakości

żcia ludi na całm świecie. Podjął si wic tego adania nie po to, b

dobć fortun, ale po to, b realiować własne marenie o nowmstlu żcia dla każdego.

zmagał si udoskonalaniem swojego pomsłu, budowaniem nie-

liconej ilości prototpów swojego produktu – którch każd kolejn

miał drobne ulepsenia – i budowaniem rm. Lec najwiksą walk

stoczył z ludźmi, którzy nie rozumieli jego wizji, nie potrafli posze-

rć własnch horontów mślowch i nie bli w stanie dostrec, jak

coś może wglądać, a nie tlko jak wgląda tera. Stocł wiele bitew,

ale si nie poddawał. Ogarniało go wątpienie, ale bł gotów do wielu

poświęceń, choć czasami zbaczał z drogi. Wielokrotnie ponosił porażkę,

a ponieważ lubił cytować słynne powiedzenia, porażkę nazywał „szansą

na to, b acąć wsstko od nowa – tlko inteligentniej”.

W skole nie miał dobrch ocen i bardo mało si ucł, ale uwiel-

biał rozkładać różne urządzenia na części pierwsze, żeby zobaczyć, jak diałają. „Rokrcanie egarków” bło jego ulubioną rorwką. Nie

miał żadnch ttułów akademickich, ale wiecorami chodił na kurs,

żeby rozwijać swoje umiejętności. Miał błyskotliwy umysł, dzięki czemu

nauczyciele zawodu bardzo go polubili. Gromadził wokół siebie innych




DOTYK MIDASA12

cniów, który jak on byli entjastami. zgłasali się jako ochotnicy, by

po nocach pracować nad projektami, a przy okazji czegoś się nauczyć.

Miał godną pozazdroszczenia zdolność do przyciągania talentów i do

pracy z ludźmi. W biznesie otaczał się takimi osobami, które wiedziałycoś, czego on nie wiedział.

Poradził sobie z zebraniem pieniędzy od inwestorów, którzy uwie-

rzyli w jego produkt. Problem polegał na tym, że nie wszyscy oni wie-

rzyli w jego wizję. Był coraz bardziej przygnębiony, bo im chodziło

wyłącznie o pieniądze. W pewnym momencie został wyrzucony z wła-

snej frmy, która nosiła przecież jego nazwisko. Ktoś inny dałby sobiespokój i poszukał pracy.

Wiele lat wceśniej reygnował dobrej posady w dżej rmie. Pred-

siębiorcość niebyt się opłacała, więc raem rodiną preprowadał się

wielokrotnie do cora bożsych dielnic. Co ciekawe, inspiracją stał się

dla niego jego były pracodawca – był to cłowiek, którego podiwiał od

casów dieciństwa i którego pewnego dnia ponał osobiście, choć ro-

mawiali e sobą tylko pre chwilę. Kilkoma rchami ołówka naskicowałm swoją innowację. Sef derył pięścią w stół i awołał: „Młody cło-

wiek, to jest coś. Mas pomysł. Nie porcaj go”. „To derenie w stół

było dla mnie warte więcej niż cały świat” – powiediał predsiębiorca

swojej nadwycaj wyromiałej żonie. „W ciąg najbliżsego rok nie

będies mnie cęsto widywała”. W recywistości osiągnięcie skces

ajęło m nacnie więcej niż rok. Trwało to diesięciolecia.

Odpowiedi radko pojawiają się w momencie olśnienia; w pry-

padk Henry’ego Forda tak nie było. Obserwował świat wokół siebie

i wrescie nalał swoją sansę i życiowy cel. udowodnił, że predsię-

biorca nie msi być wynalacą tworącym nową technologię. Jego wielki

skces polegał na cymś bardiej wartościowym – na stworeni marki.

Samochody prodkowane na amówienie – standard tamtych casów

– nie odpowiadały wiji świata, jaką miał Henry Ford. Chciał wsystkim aoferować lkss, na który wceśniej stać było tylko bogatych.

Chciał zmienić świat i wierzył, że sekretem jest samochód napę-

dzany silnikiem spalinowym, montowany w fabryce, gdzie wszystkie

samochody były takie same. Jego bohater i były pracodawca, Thomas




M arzyciel… czy przedsiębiorca? 13

Edison, również w to wierył. To dlatego uderył pięścią w stół, doda-

jąc Henry’emu energii i achęcając do tego, by nie poddawał się mimo

wielu lat pełnych porażek.

Henry miał odwagę snuć wielkie marzenia. Pewnej niedzieli usły-

sał, jak pastor mówił: „zapręgnij swój wó do gwiad”, i sepnął do

ucha swojej siostre: „Właśnie to mam amiar robić”. To było w roku

1893. Diesięć lat później, 23 lipca 1903 roku, chicagowski dentysta

Ernst Pfenning kupił pierwsy egemplar forda model A.

Henry’emu Fordowi się udało. Nie był już marycielem, ale pred-

siębiorcą.




SPIS TREśCI

Predmowa Maryciel… cy predsiębiorca?

Rodiał pierwsy Kciuk. Siła charakteru zmienić pecha w scęcie. Robert Kiyosaki

Gdyby nie ten pech. Donald Trump

Sedno sprawy

Do apamiętania. Do robienia

Rodiał drugi Palec wskaujący. Koncentracja

Koncentracja w bitwie, w biznesie, w życiu. Robert Kiyosaki

Potęga koncentracji. Donald Trump

Sedno sprawy


Rodiał treci Palec rodkowy. Marka Cy jeste rolexem - cy fałsywką? Robert Kiyosaki

Co kryje się w nawie? Donald Trump

Sedno sprawy


Rodiał cwarty Palec serdecny. Relacje zagrożenie kryjące się w spółkach. Robert Kiyosaki

Silne relacje to kluc. Donald Trump Sedno sprawy





Rozdział piąty Mały palec. Drobiazgi, które mają znaczenie

Drobiazgi to poważne sprawy. Robert Kiyosaki

Luksus i szczegóły. Donald Trump

Sedno sprawy Do zapamiętania. Do zrobienia

Posłowie



http://slidepdf.com/reader/full/dotyk-midasa-budowanie-bogactwa 11/64WWW.BOGATY O JCIEC.PL



WSTęP

PRzEDSIęBIORCy SĄ INNI

To książka o predsibiorcach i o tm, co sprawia, że są inni. To jest

książka dla ludi, któr już są predsibiorcami, ale i dla tch, któr

chcielib nimi bć.

Nie jest to podrcnik pisan pre ucelnianch profesorów, któr

wykładają przedmioty związane z przedsiębiorczością. Nie rysujemy

laurki ani nie predstawiam krok po kroku ścieżki do sukcesu. Jednoi drugie jest nierealistcne; a ta książka jest wbitnie realistcna.

To dlatego że została napisana przez przedsiębiorców, którzy zwycię-

żali, pregrwali i walcli o kolejne wcistwa – i tak w kółko. I w niej

predstawiam nase prawdiwe historie.

zdolność predsibiorców do tego, b marć, wciżać, pregr-

wać i znów zwyciężać, jest często nazywana duchem przedsiębiorczości.

Właśnie on odróżnia przedsiębiorcę od wszystkich innych ludzi. Odróż-

nia także tch, któr chcielib bć predsibiorcami, od tch, któr

mogą ostać predsibiorcami.

Pracowaliśm nad tą książką pre prawie 3 lata. Nie ustawaliśm

w wysiłkach, ponieważ obaj wierzymy, że jedynie przedsiębiorcy tworzą

prawdiwe miejsca prac. Gd na świecie wskaźniki berobocia rosną

do wceśniej niespotkanch poiomów, to właśnie miejsca prac sąnajbardziej potrzebne.

Trwałe berobocie powoduje niepokoje społecne, a te mogą pro-

wadić do rewolucji. zamieski na Bliskim Wschodie w roku 2011 są

tego dobrm prkładem. To są powstania karmiące si ludźmi, któr




DOTYK MIDASA20

choć mają chęć i zdolność do pracy, nie mają na nią szans. Żyją w społe-

ceństwach dotkniętych trwałym wysokim berobociem. Chińscy pry-

wódcy drżą na samą myśl o tym, że ich eksport mógłby wolnić, ponie-

waż preraża ich możliwość istnienia armii milionów berobotnych.Rąd amerykański ma podobne obawy i wydaje miliardy na próby

tworenia miejsc pracy popre prepisy i programy rądowe.

Problem polega na tym, że żaden rąd, ani nas, ani ich, nie jest

w stanie stworyć prawdiwych miejsc pracy. Tylko predsiębiorcy to

potraą. Tylko predsiębiorcy widą prysłość i ją urecywistniają:

podejmując ryyko, pregrywając i wygrywając – i tak wciąż od nowa.W tym procesie tworą nowe gałęie premysłu i sanse dla ludi na

całym świecie.

Innym problemem jest to, że skoły nie kstałcą predsiębiorców.

Szkoły realizują taki program, który pozwala jedynie tworzyć armię pra-

cowników. z tego właśnie powodu ludie powtarają: „Idź do skoły,

to najdies dobrą pracę”. Więksość studentów, nawet absolwentów

kierunku MBA, kstałci się po to, by ostać pracownikami, a nie pred-

siębiorcami. Miliony studentów opuscają mury ucelni ciężarem

w postaci gigantycnych kredytów studenckich i nie potraą naleźć

pracy. Diś byt wielu ludi, młodych i starych, suka pracy lub obawia

się jej utraty. Potrebujemy więcej predsiębiorców, który będą w sta-

nie stworyć bines i miejsca pracy.

Od krachu giełdowego, który ropocął się w roku 2007, najwięk-

sego od casu wielkiego kryysu, wielu ludi ceka, by gospodarka

wróciła do normy. I wróci, ale to już nie będie ta sama gospodarka.

Gospodarka epoki industrialnej umiera, a pojawia się nowa gospodarkaepoki informacyjnej. zasady rądące tą nową gospodarką – gospo-

darką międynarodową – nie będą już takie same. Stare wyobrażenia

rządzące w epoce industrialnej – jedna, bezpieczna praca na całe życie,

emerytury, przywileje, związki zawodowe – nie będą w stanie przetrwaćw epoce informacyjnej.

Wiele rm, które diś królują na liście 500 najwięksych pred-

siębiorstw magaynu Fortune, narodiło się w epoce industrialnej

i wkrótce niknie. Firmy kolejnej listy 500 magaynu Fortune wyłonią




przedsiębiorcy są inni 21

się otchłani kryysu i wprowadą nową epokę: epokę predsiębior-

cości i nową klasę – predsiębiorców.

Nasza książka została napisana dla takich przedsiębiorców i dla ludzi,

który chcą ostać takimi predsiębiorcami. To nie jest książka o bine-sie. To książka o tym, cego potreba, by odnieść sukces jako predsię-

biorca.

Jako przedsiębiorcy dzielimy się z Tobą naszymi przemyśleniami

i prekonaniami ora bilansem wygranych i pregranych kilku die-

sięcioleci. Dowies się, co sprawiło, że nam się powiodło, choć 9 na

10 predsiębiorców ponosi porażkę. Opowiemy, jak nam się udało nietylko osiągnąć sukces i bogactwo, ale też mienić nase rmy w marki

rozpoznawalne na całym świecie, o czym marzy tak wielu przedsiębior-

ców, a tylko niewielu nich to osiąga. Co ważniejse, podielimy się

Tobą tym, co nas nakręca do diałania, gdy inni się poddają, i wyja-

śnimy, dlaczego szukamy ciągle większych wyzwań. W tej książce,

która jest nasą drugą wspólną publikacją, opowiemy Ci, co dało nam

dotyk Midasa – zdolność do zamieniania w złoto wszystkiego, czegodotkniemy – ora jak Ty też możes go dobyć.

Podzieliliśmy naszą książkę na pięć rozdziałów, z których każdy

odpowiada jednemu z pięciu palców ręki obdarzonej dotykiem Midasa.

W każdym rodiale opowiadamy nase własne historie, a na koniec

dodajemy część zatytułowaną „Sedno sprawy”, w której zebraliśmy

najważniejse kwestie. „Do apamiętania | Do wykonania” to punkt

dopełniający każdy rozdział i pokazujący, które elementy możesz zasto-

sować we własnym życiu.

Pięciu palcom odpowiada pięć najważniejsych umiejętności, które

musi opanować każdy predsiębiorca marący o sukcesie. Tych umie-

jętności nie ucy się w skołach.

Ręka obdarona dotykiem Midasa to świetna metafora dla najważ-

niejsych atrybutów sukcesu predsiębiorcy. zostań mistrem każdego palców, a odkryjes, jaka magia kryje się a tym, że niektóry pred-

siębiorcy odnosą tak salony sukces, choć więksości to się nie udaje.

Kciuk symboliuje siłę charakteru. Be niej predsiębiorca nie jest

w stanie nieść nieuniknionych porażek i rocarowań, jakie musą się




DOTYK MIDASA22

pojawić, gdy tworzy się co z niczego. Niezbadane obszary są pełne nie-

bepieceństw.

Palec wskazujący oznacza koncentrację. Przedsiębiorcy muszą się

właściwie skoncentrować, by odnieść prawdiwy sukces.środkowy palec, najdłuższy, wiąże się z marką – ona jest odzwiercie-

dleniem tego, co sobą reprezentujesz. Bez solidnej marki i chęci rozpro-

pagowania jej w świecie nie posiądies dotyku Midasa.

Palec serdeczny symbolizuje relacje: jak znaleźć dobrego part -

nera, być dobrym partnerem, budować różne rodaje wiąków – a to

wsystko, by osiągnąć sukces.Wreszcie mały palec oznacza drobiazgi. Nie mamy na myśli tylko

dbałości o scegóły. zobacys, że te małe sprawy mogą się stać wiel-

kie i dięki nim będies mógł jesce sybciej osiągać sukces. Dowies

się, jak odkryć ten drobiazg, który może się stać wielką sprawą dla Two-

ich klientów i dla Twojego binesu.

Każdy tych cynników sam w sobie jest ważny. Gdy je połącys,

dysponując świadomością, umiejętnościami i wiedą, prawdiwa mocdotyku Midasa objawi się w pełnej krasie. Na świecie pryda się nieco

łota predsiębiorcych. Tak naprawdę do rowiąywania globalnych

problemów bezrobocia, niepewności zatrudnienia i bezpieczeństwa

fnansowego wiat potrzebuje przedsiębiorców. Szczególnie cenni będąprzedsiębiorcy z dotykiem Midasa, którzy potrafą osiągać niebywałe

sukcesy.

Donald J. Trump Robert T. Kiyosaki




ROzDzIAł PIERWSzy

KCIuK

SIłA CHARAKTERu

Życie jest jak kamień szlifierski. Może cię skruszyć albo piękniewygładzić – zależy, z czego jesteś zbudowany.

Anonim

zamIeNIĆ pecH a W SzczęŚcIeROBERT KIyOSAKI

Pocątek rok 2000 spędiem w astralijskim bs, dala od cwili- acji, na biwakowch wakacjach prjaciómi w jednej najpiękniej-sch cęci wiata. Prawie tdień ajęo mi dotarcie do oboowiskana odludziu.

Pewnego wiecora adwoni mój telefon satelitarn. To ba moja żona Kim, która ostaa w dom w Phoenix.

– Słuchaj! – awołała podekscytowana. – zadwonił producent

„Oprah” i powiedia, że Oprah chce, żeb wstąpi w jej programie.Msis jechać do Chicago.

– świetnie – odpowiediaem. – Ale dlacego ja?– Chce, żeb opowiedia swoją historię i predstawi swoją książkę Bogaty ojciec, Biedny ojciec.

– To cdownie – odparem. – Informj mnie na bieżąco.– Ale ten program ma bć jż a kilka dni!




DOTYK MIDASA24

– Jak to za kilka dni? – jęknąłem. – Przecież dopiero tu przyjechałem.

Wiesz, ile mi to zajęło? Dwa dni samolotem i prawie cztery dni samo-

chodem. Nie da się tego przełożyć na inny termin?

– Nie. Ciężko tu pracowaliśmy, żeby odpowiedzieć na wszystkie ichpytania. Producent dzwonił nawet do syna bogatego ojca, żeby spraw-

dzić twoją historię o dwóch ojcach. To ich bardzo zainteresowało i chcą

się tobą ara spotkać. – Kim robiła paę, anim dodała: – Nie

zmarnuj tej szansy. Wracaj. Na lotnisku w Sydney będą na ciebie cze-

kały nowe bilety.

Sześć dni później byłem w Chicago.Program Oprah był emitowany jej własnego stdia Harpo Pro-

dctions. uroca asystentka wyprowadiła mnie garderoby do st-

dia, gdzie wszystkie miejsca dla publiczności zajmowali już wierni fani

Oprah.

W stdi panowała pełna napięcia atmosfera. Fani Oprah roemo-

cjonowani cekali na jej wejście. Na moment apomniałem, po co

tam prysedłem. zapomniałem, że mam wystąpić w telewiji, w jed-

nym programie najpotężniejsą kobietą w show-binesie. Wiedia-

łem, że jej program ogląda ponad 20 milionów telewidów w Sta-

nach zjednoconych, a retransmisje obacyć można w ponad 150

krajach świata.

Rozejrzałem się i zobaczyłem na środku sceny dwa krzesła. Przez

głowę przemknęła mi myśl: „Ciekawe, kto usiądzie na drugim krześle?”.

I natychmiast z przerażeniem uświadomiłem sobie, że to było krzesło

dla mnie!

W stdi nagle roległ się głośny apla, bo na scenę wesła jż

Oprah. Na żywo robiła jeszcze większe wrażenie niż w telewizji. Powie-

działa kilka słów do publiczności i telewidzów, a potem asystentka lekko

trąciła mój łokieć i powiedziała cicho: „Chodźmy”.

Wziąłem głęboki oddech i pomyślałem „Na trening już za późno”.Program skończył się godzinę później. Rozległy się oklaski, a Oprah

powiedziała całemu światu „Do zobaczenia”. Gdy wyłączono kamery,

zwróciła się znów do mnie i z uśmiechem powiedziała: „Bogaty tatuśku,

sprzedałam właśnie milion egzemplarzy twojej książki”.




K ciuK siła charaKteru 25

W tamtym czasie książkę Bogaty ojciec, Biedny ojciec wydaliśmy

własnym sumptem. To oznaczało, że nie musiałem się dzielić zyskami

z wydawcą. Chociaż nigdy nie byłem dobry w matematyce, potrafłem

liczyć pieniądze. Po odliczeniu kosztów na każdej książce zarabiałem5 dolarów. Jeśli Oprah miała rację, licząc, że sprzedam milion egzempla-

rzy książki, to prosta matematyka podpowiadała mi, że w godzinę zaro-

biłem 5 milionów dolarów brutto. To był pod wieloma względami bardzo

owocny dzień. Wtedy tego nie rozumiałem, ale w ciągu tej godziny z kogoś

zupełnie nieznanego stałem się człowiekiem sławnym na całym świecie. Jak

pewnie wiesz, sława może uwodzić o wiele bardziej niż pieniądze.Wydałem książkę Bogaty ojciec, Biedny ojciec a własne pieniąde,ponieważ odrucili ją wsyscy wydawcy, jakim ją wysłałem. Więksośćwyrażała się bardzo uprzejmie, ale wszyscy odpowiadali, że nie są zain-

teresowani. Dwóch zganiło mnie jak moi dawni nauczyciele angiel-

skiego, mówiąc, że najpierw musę się naucyć pisać. Jeden wydaw-

ców powiediał: „Pańska opowieść jest niedorecna! Żaden cytelnik

w nią nie uwiery”. A wydawca specjaliujący się w książkach die-

dziny fnansów, odrzucając ją, stwierdził: „Nie masz pan pojęcia, o czym

pan mówisz”. W roku 1997 w książce Bogaty ojciec, Biedny ojciec napi-

sałem: „Twój dom nie należy do aktywów”. Oczywiście po kryzysie kre-

dytów subprime i zajęciu milionów zadłużonych nieruchomości, gdy

wsystkie domy są warte mniej niż aciągnięte na nie hipoteki, astana-

wiające może być to, cy ten wydawca wiąłby diś pod uwagę moje

presłanie książki Bogaty ojciec, Biedny ojciec.

Nie przejmując się odmowami, Kim i ja sami wydaliśmy książkę

w nakładie 1000 egemplary, organiując niebyt hucną premieręna moim pryjęciu urodinowym w kwietniu 1997 roku.

W latach 1997–2000 książka Bogaty ojciec, Biedny ojciec zyski-

wała rogłos dięki reklamie septanej. znajomi dawali ją swoim na-

jomym, a ci nów krewnym. Książka trafła na listę bestsellerówNew

York Timesa i powoli pięła się coraz wyżej, będąc w tamtym okresie

jedyną książką na liście wydaną pre autora własnym sumptem. Pro-

ducent „Oprah” zadzwonił tuż po tym, jak książka trafła na listę bestsel-

lerów New York Timesa. Diesięć lat później, w roku 2010, wylicyłem,




DOTYK MIDASA26

że dięki reklamie u Oprah spredałem ponad 22 miliony egemplary

książki Bogaty ojciec, Biedny ojciec w ponad 100 krajach. Książkę pre-

tłumacono na ponad 50 jęyków. Popatrcie tylko, co może Oprah.

zara po emisji programu acęliśmy odbierać telefony prasy.Wielu dziennikarzy było zauroczonych moją prostą opowieścią o dwóch

ojcach. Inni podchodili do niej sceptycnie, krytycnie, a jesce inni

nie scędili mi słów potępienia.

Porażka prowadzi do sukcesu

Kilku preenterów telewiyjnych i felietonistów stwierdiło, że osią-

gnąłem „błyskawicny sukces”. zawse, gdy słysę te słowa, śmieję się

w duchu. To prawda, że w ciągu godiny kogoś upełnie nienanego

stałem się światową sławą.

Ale trudno to nawać błyskawicnym sukcesem. W roku 2000 mia-

łem 53 lata. Pre więksość tych 53 lat byłem daleki od sukcesu.

Thomas Edison, wynalaca żarówki i ałożyciel General Electric,

powiedział kiedyś: „Nie poniosłem porażki. Ja tylko odkryłem 10 tysięcymetod, które nie diałają”.

Ten cytat Edisona wyjaśnia w skrócie, dlacego więksość ludi nie

osiąga sukcesu jako predsiębiorcy. Wyjaśnia też, dlacego więksość

predsiębiorców nie jest w stanie posiąść dotyku Midasa. Najprościej

rzecz ujmując, większość ludzi nie osiąga sukcesu, ponieważ nie ponie-

śli oni dostatecnie dużo porażek.

W dotyku Midasa kciuk odpowiada dojrałości emocjonalnej i sile

charakteru. Be kciuka poostałym palcom brakuje wytrwałości do

radenia sobie codiennymi wywaniami, wlotami i upadkami,

wygranymi i pregranymi, cyli tym wsystkim, cym predsiębiorca

styka się na każdym kroku.

Czego Ci brakuje?Wielu ludi mówi, że są dwa cynniki, które atrymują więksość

nowych predsiębiorców:

• brak kapitału,

• brak praktycnego doświadcenia binesowego.





Ja – baując na własnym doświadceniu – dodałbym jesce treci

cynnik:

• brak dojrałości emocjonalnej i siły charakteru.

Ten ostatni cynnik uważam a główną prycynę porażki predsię-

biorców.

Na świecie żyje wielu inteligentnych, dobre wykstałconych i uta-

lentowanych ludzi, którzy jednak nie potrafą odpowiednio rozwijać

darów otrymanych od Boga. Jak cęsto się dara, że uceń, o któ-

rym się mówi, że „ma najwiękse sanse na sukces”, takiego sukcesu

nie osiąga? Więksość nas na ludi, których życie jest pasmem nie-

doli, tragedii czy zdrad i którzy winą za własne porażki obarczają innych

albo składają wsystko na karb łego życiowego startu. Wsyscy namy

ludi, który mają wspaniałe pomysły na to, jak arobić miliony, ale są

byt leniwi, by wstać kanapy. Wsyscy namy takich, który żyją pry-

słością, ale nie podejmują żadnego diałania disiaj. Są miliony ludi,

którzy chcą zmienić świat, ale nie potrafą zmienić warunków własnego

życia. Wszyscy znamy takich, którzy kłamią, oszukują i kradną, a nadodatek sami się okłamują, utwierdając się w tym, że są ludźmi pra-

wymi. Bez dojrzałości emocjonalnej i siły charakteru, którym odpowiada

kciuk, więksość ludi nie ma dostępu do własnego dotyku Midasa.

Gdybym wtedy wiedział „to, co wiem teraz” Gdy premawiam do grupy niedosłych predsiębiorców, cęsto acy-

nam od słów: „Gdybym wtedy wiediał, jak wielu recy nie wiem, być

może nigdy bym nie acął”. Mówię też: „Gdybym wiediał, jakie to

będie trudne, być może nigdy bym nie acął”. Jednak aby dać tym

obiecującym predsiębiorcom nadieję na prysłość, dodaję też wy-

kle: „Ale mimo wsystko ciesę się, że nie wiediałem, ponieważ być

może nie osiągnąłbym takiego sukcesu”. zacynam moją opowieść od

historii porażek, ponieważ to one prowadiły mnie do sukcesu.

Nie czytaj dalejNa kolejnych stronach podielę się Tobą niektórymi recywistymi

doświadceniami bólu i porażki. Dlacego chcę Ci opowiadać o bólu




DOTYK MIDASA28

i porażce? Odpowiedź jest prosta. Jeśli mój ból i cierpienia zniechęcąCię do wkroczenia na drogę przedsiębiorczości, to wyświadczę Ciogromną przysugę.

Choć praktycznie każdy ma zdolności do tego, by zostać przedsię-

biorcą, nie każdy musi zostać przedsiębiorcą. Są atwiejsze sposoby na życie.

Życie i sukces wydają się niektórym ludziom proste, ale ja nie znamnikogo takiego, dla kogo to rzeczywiście byo proste. Jak często powta-

rza bogaty ojciec: „Sukces wymaga poświęceń”. Nie spotkaem jesz-

cze nikogo, kto swojego sukcesu nie okupiby wielkim poświęceniem.Na przykład lekarze płacą wysoką cenę w postaci czasu, pieniędzy,

energii i relacji międzyludzkich dla tego, by zostać lekarzami. Podobniewięksość wycynowych sportowców, gwiad ekranu, idoli muycnych

i przywódców politycznych czy spoecznych. Ci, którzy osiągają sukcesw biznesie, nie są tu wyjątkiem.

Poświęcenie to cena, jaką płaci się za sukces. Niestety, większość

ludzi nie chce pacić tej ceny. łatwiej jest być przeciętnym, żyć wygod-

nie i bezpiecznie tuż pod poziomem sukcesu.

Opowieści o mojej własnej głupocie Albert Einstein powiedzia kiedyś: „Tylko dwie rzeczy są nieskończone:wszechświat oraz ludzka gupota. Choć tego pierwszego nie jestempewien”.

Jestem żywym dowodem na prawdziwość tego spostrzeżenia Einste-

ina. Moja gupota jest nieskończona.Oto przykady mojej gupoty z czasów, gdy zakadaem mój pierw-

sy bines, frmę Rippers produkującą apinane na rep nylonowe port -

fele dla surferów.Ten bines bardo się rowinął. zanim acnę opowiadać tę historię,

chciabym zaznaczyć, że wcześniej zaożyem kilka mniejszych rm,ale z żadną z nich nie potraem wejść na poziom światowy – tak jak z portfelami Rippers. Ciekawe byo to, że wcale nie chciaem wejśćw biznes produkcji portfeli z nylonu. Wszedem w ten biznes z was-nej gupoty.





Opowieść pierwsza: Głupiec i jego pieniądze

Powsechnie wiadomo, że dla predsiębiorcy najważniejsa jest umie-

jętność spredaży, ponieważ sprzedaż generuje przychód. Ja nie potra-

łem spredawać, dlatego posedłem a radą bogatego ojca i w wieku26 lat podjąłem pracę w rmie Xerox. zrobiłem to nie dlatego, że podo-

bały mi się kopiarki – decydował o tym fakt, że Xerox oferował najlep-

se skolenie w spredaży. Chociaż nie byłem w tym dobry, ucyłem

się, ćwicyłem, chodiłem na dodatkowe ajęcia i powoli, lec syste-

matycnie wspinałem się na scyt statystyk, by po 3 latach ostać naj-

lepsym predstawicielem handlowym w rmie i acąć wrescie coś arabiać. Od roku 1974 do 1976 udało mi się arobić 27 tysięcy dola-

rów (wtedy była to góra pieniędy), co powoliło mi ałożyć pierwsy

własny bines.

Jest takie powiedzenie: „Głupiec i jego pieniądze szybko się roz-

stają”. Cóż, ja byłem tym głpcem i moje pieniądze szybko znikły. Opo-

wiem Ci, jak się nimi rostałem.

znajomy poprosił mnie, żebym ainwestował w jego rmę. Obiecałmi zwrot pieniędzy i 20 procent zysk. Ten znajomy, John, był odnoszą-

cym skcesy przedsiębiorcą (podkreślam słowo „był”). Wierzyłem więc,

że jest mądry i pre 30 dni dobre się będie opiekował moim kapita-

łem. Poa tym skusił mnie 20-procentowy wrot. Wręcyłem mu więc

pieniąde, a on wypisał mi weksel.

Po miesiąc zadzwoniłem do Johna, pytając o zwrot moich 27 tysięcy

dolarów i 5400 dolarów odsetek. Jak apewne się domyślas, John nie

miał pieniędy. Winą a całe amiesanie obarcył swojego dyrektora

nansowego, Stanleya, wykstałcenia biegłego księgowego.

„Kazałem Stanleyowi kpić więcej prodktów, żebym mógł je wysłać

do nasych sklepów detalicnych” – powiediał John – „ale on amiast

tego spłacił jakieś stare rachunki. Tera nie mamy ani produktów, ani

pieniędy, ani ysków. Gdyby Stanley kupił materiały, jak mu mówiłem,miałbym tera dla ciebie gotówkę”.

Chociaż wyjaśnienia Johna były sensowne pod wględem bineso-

wym, instynkt mówił mi, że coś tu śmierdi. Powinienem był coś powie-

dzieć, ale gryzłem się w język i przełknąłem jego historyjkę. uwierzyłem




DOTYK MIDASA30

mu, bo musiałem mu uwierzyć. Musiałem wierzyć Johnowi. Obawiałem

się, że jeśli mu nie uwierzę, nigdy nie odzyskam pieniędzy.

To było oczywiste, że księgowy Stanley nie znał lekcji bogatego ojca.

Ale nie tylko Stanley żyje w nieświadomości. Większość ludzi robi tak, jak zrobił Stanley. Pracują dla pieniędzy, płacą rachunki i odkładają to,

co zostanie. To dlatego większość ludzi żyje od wypłaty do wypłaty.

Przedsiębiorcy muszą wiedzieć, jak wydawać pieniądze, by generować

pieniądze – poświęcając czas i gotówkę na marketing, reklamę i pro-

mocję sprzedaży oraz oferując przedstawicielom handlowym dodatki

motywacyjne.Na przykład w czasach kryzysu, gdy sprzedaż jest niska i niskie są

przychody, większość ludzi ma tendencję do robienia tego, co zrobił

Stanley – oszczędzają lub płacą rachunki. To najczęściej oznacza kata-

strofę. W kryzysie, gdy przychody i sprzedaż są niskie, mądrzy przed-

siębiorcy wiedzą, że muszą wydawać pieniądze na promocję sprzedaży

i marketing, nawet jeśli muszą te pieniądze pożyczyć. Gdy sprzedaż

zacznie rosnąć, będą mogli zapłacić rachunki i zwrócić pożyczone pie-

niądze.

W czasie światowego kryzysu fnansowego, który rozpoczął się

w roku 2007, ludzie najczęściej robią to, co zrobił Stanley. Tną koszty,

spłacają długi i próbują oszczędzać. W wyniku tego gospodarka jeszcze

bardziej zwalnia. Przedsiębiorstwa i osoby prywatne podążające za radą

Stanleya mogą się nie odbić od dna, gdy cała gospodarka znów ruszy.

Będą zbyt daleko w tyle za frmami, które w gorszych czasach wydawały

pieniądze i parły do przodu.

Opowieść druga: Historia się powtarza

Gdy zapytałem, jak mogę odzyskać pieniądze, John powiedział mi,

że jest jeden sposób: mam mu dać więcej pieniędzy. Można byłoby

się spodziewać, że byłem dostatecznie mądry, żeby nie dać się na cośtakiego nabrać, ale się dałem. Przez kolejne 3 miesiące zbierałem po

znajomych pieniądze – udało mi się zgromadzić ponad 50 tysięcy dola-

rów dla Johna i jego rmy walczącej o przetrwanie. Jak się już zapewne

domyślasz, pieniądze znikły w momencie, gdy wręczyłem mu czeki.





A jak się biera pieniąde? Odpowiedź brmi: treba ćwicyć. Pod-

czas szkolenia w frmie Xerox nauczono mnie, że muszę odbyć 100

romów telefonicnych w ciemno, żeby naleźć 10 ainteresowanych.

z tych 10 tylko jeden doprowadi do spredaży.zbierając pieniąde dla Johna, napisałem prosty binesplan, apro-

jektowałem małe ulotki promocyjne i acąłem chodić od drwi do

drwi. Podobnie jak w rmie Xerox – tak długo chodiłem i sukałem,

aż osiągnąłem cel.

W tamtym okresie frma Johna sprzedawała mydła w kształcie mikro-

fonu umocowane na snurkach – dla ludi, który lubią śpiewać podprysnicem. znalałem inwestorów dla jego rmy.

Chciałbym jeszcze raz podkreślić: najważniejszą umiejętnością

predsiębiorcy jest umiejętność spredaży. Jeśli Ty sam nie cujes się

dobre w spredaży, musis sobie naleźć partnera, który to potra.

Wciąż jesce pracowałem dla rmy Xerox, gdy moi najomi acęli

wydzwaniać, domagając się zwrotu pieniędzy i 20 procent odsetek.

Gdy wrósł mój strach, jak to wykle bywa – poiom inteligencji spadł.Byłem byt naiwny, by roumieć, że robię głupio, bierając pienią-

de dla źle arądanej rmy i promując jej produkty. Bewiednie sta-

łem się ucestnikiem małej piramidy nansowej, skromniejsej wersji

wielomiliardowego skandalu Berniem Madoffem w roli głównej. Na

scęście ostatecnie udało mi się oddać te pieniąde.

Idąc powoli, ale pewnie, koniec końców awse się wygra. W życiu

kilka ray traa się wielki slem, a promowanie binesu lub pomysłu

ajmuje dużo casu.

Opowieść trzecia: Wejdź na pokład

I nów, jak głupiec, apytałem Johna, co mogę robić, by pomóc mu

odyskać moje pieniąde. Miał wspaniały pomysł: żebym dołącył do

jego rmy, arobił te pieniąde i pomógł mu uratować rmę. I gad-

nij, co robiłem? Pryjąłem jego ofertę. Cały dień pracowałem więc

ciężko w rmie Xerox, a po pracy prechodiłem na drugą stronę ulicy,

do biura Johna w centrum Honolulu, i pracowałem nim nad planem

uratowania biznesu.




DOTYK MIDASA32

Przedsiębiorcy muszą na początku pracować 24 godziny na dobę.

Często pracują za darmo całe miesiące, a nawet lata. To liczba godzin

pracy całkowicie za darmo odróżnia przedsiębiorcę od pracownika.

Liczba godzin poświęconych na pracę za darmo lub ćwiczenie deter-

minuje również poziom sukcesu w każdej dziedzinie życia. Na przykład

profesjonalni golści inwestują całe lata w naukę i trening, zanim coś

dostaną w zamian – o ile coś w ogóle dostaną.

Dlatego właśnie najlepiej jest zachować dotychczasową pracę, a biz-

nes budować w czasie wolnym. Możesz myśleć inaczej, ale wtedy jest

bardzo możliwe, że będziesz pracował za darmo przez dłuższy czas.

Opowieść czwarta: Iskierka nadziei dla desperata

Gdy rozeszły się wszystkie pieniądze, John, Stanley i ja byliśmy zdespe-

rowani.

Wtedy pojawił się pomysł na portfele dla surferów. Ponieważ wszy-

scy surfowaliśmy i żeglowaliśmy, korzystaliśmy już z nylonowych port -

feli. Szyliśmy je sami ze starych żagli. John pomyślał, że takie portfele mogą się nieźle sprzedawać. Był

przekonany, że portfele z nylonu są produktem, który uratuje jego rmę.

Chociaż ja nie byłem przekonany aż tak jak John, zacząłem pracować

nad biznesplanem i wkrótce jako pierwsi wprowadziliśmy ten produkt

na rynek.

Korzyści, jakie wyniosłem z tego doświadczenia, polegały na tym,

że nauczyłem się projektować, pakować, produkować i sprzedawać

zupełnie nowy produkt. To była kosztowna lekcja, ale z perspektywy

czasu mogę ją nazwać bezcenną. Chociaż nie chciałbym tego przeży-

wać jeszcze raz, wiem, że to straszne doświadczenie pomogło mi stwo-

rzyć później gry CASHFLOW , które dziś generują dla mnie przychód

pasywny.

Opowieść piąta: Stres i strach

John nie miał racji. Na nylonowych portfelach nie zrobiliśmy wielkiego

biznesu. Byliśmy teraz jeszcze bardziej zadłużeni i coraz szybciej zmie-

rzaliśmy w kierunku bankructwa.





W całkowitej desperacji zaproponowałem Johnowi i Stanleyowi

nowy produkt, tym razem mojego projektu. John i Stanley obaj byli

surferami i żeglarzami. Ja do tego jeszcze lubiłem biegać. Biegacze mają

problem tym, co robić klucami, dowodem osobistym i drobnymi,kiedy idą biegać. Spodenki wykle nie mają kieseni, a wpychanie ce-

goś do buta albo skarpetki nie jest scególnie wygodne. zapropono-

wałem więc wprowadenie miniportfela, który prycepiałoby się do

snurówek buta.

Choć byliśmy spłukani, a na kartach kredytowych osiągnęliśmy mak-

symalne kwoty, na nowojorskich targach sportowych wypuściliśmy tenprodukt pod nawą „Rippers Shoe Pocket”.

Możecie wieryć lub nie, ale nas produkt yskał miano „najgoręt -

sej nowości roku” w premyśle sportowym. O „Rippers Shoe Pocket”

pisano w magazynach Runner’s World, Playboy i Gentlemen’s Quar-

terly .

Predsiębiorcy musą się naucyć, jak sobie radić e stresem i stra-

chem. Stres i strach powinny ich motywować do tego, by byli bar-

diej kreatywni, ucyli się sybciej i dowiadywali się więcej o ludiach

i biznesie.

Innymi słowy przedsiębiorcy muszą się bardzo szybko uczyć i wyszu-

kiwać nowe informacje, innowacje i pomysły. Strach jest dla predsię-

biorcy motywacją do nauki. Jeśli strach Cię paraliżuje, achowaj swoją

dotychcasową pracę.

Tak naprawdę onaca to, że bines rowija się tylko wtedy, gdy ro-

wija się predsiębiorca.

Opowieść szósta: Na lodzie

Wkrótce wysyłaliśmy portfele na cały świat. Choć osiągnęliśmy świa-

towy sukces, nasa spółka wciąż nie prynosiła dochodów. Do kasy

wpływało więcej gotówki, ale jesce więcej niej wypływało. Johnpoprosił mnie, żebym nalał kolejnych inwestorów – miała to być

nasa ostatnia deska ratunku – więc to robiłem. Pamiętam ten dień,

gdy wsedłem do jego biura cekiem na 100 tysięcy dolarów od jed-

nego inwestora. John i Stanley uśmiechnęli się i podiękowali mi.




DOTYK MIDASA34

Kilka dni później byłem w Chicago na targach sportowych i spreda-

wałem produkty Rippersa. Pod koniec targów adwoniłem do Hono-

lulu, żeby dać sprawę moich wyników.

Odebrała nasa recepcjonistka Jana. zacęła płakać.– Co się stało? – apytałem.

– To strasne, ale John i Stan amknęli diś rmę. zabrali wsystkie

pieniąde, jakie ostały, i chyba wyjechali. Nie mam pojęcia, gdie ich

sukać.

Skoro wtedy nie dostałem awału serca, to już nic mnie o niego nie

pryprawi. Donałem w tym momencie takiego wstrąsu, jakby trałamnie błyskawica. Cułem się tak, jakby ktoś kopnął mnie w bruch. Od

tej romowy telefonicnej acął się mój upadek ku najniżsemu punk-

towi w moim życiu.

Wróciłem do mojego pokoju w hotelu przy Lake Shore Drive i patrzy-

łem pre okno na jeioro Michigan. W kółko adawałem sobie pyta-

nie: „Jak mogłem być taki głupi?”.

John i Stan uciekli. Ich długi były spłacone. Ja zostałem na placu boju torbą pełną długów na prawie milion dolarów, które pożycyłem od

najomych, rodiny i inwestorów. Nie miałem pracy, rmy, domu ani

żony. Opuściła mnie, gdy straciłem pieniądze, a potem sprzedałem nasz

apartament, żeby spłacić adłużenie na kartach kredytowych i móc ich

dalej używać.

Trałem na mur. Nie mogłem iść dalej. za każdym raem, gdy ada-

wałem sobie pytanie: „Jak mogłem być taki głupi?”, cułem, jak opus-

cają mnie siły.

Bogaty ojciec wielokrotnie ostrzegał mnie przed wchodzeniem w biz-

nes z Johnem i Stanleyem. Nazywał ich często błaznami albo nawet kan-

ciarami. Problem polegał na tym, że ja nie chciałem go słuchać, więc

ignorowałem jego ostreżenia. Bogaty ojciec mówił: „Kanciar może

cię osukać tylko wtedy, gdy chces dostać coś a nic”.Siedąc samotnie w małym pokoju chicagowskiego hotelu, powoli-

łem wrescie, by dotarły do mnie jego słowa. zacąłem sobie adawać

pytanie: „Co chciałem dostać a nic?”. Wiediałem, że gdy to rogryę,

roumiem, dlacego dałem się osukać.





Niestety nie potraę tak jednonacnie tego podsumować. Ale po

tych wsystkich latach na własny użytek stworyłem taką odpowiedź:

„Jestem leniwy. To dlatego mnie osukano”.

Mogę podać kilka prykładów pokaujących, jacy ludie pre leni-

stwo powalają, by ich osukiwano:

• pracownicy, który wierą w bepieceństwo pracy;

• wyborcy, który głosują na polityków obiecujących, że będą diałali

dla ich dobra;

• inwestory, który wierąc w rady swoich doradców nansowych,

chcą inwestować długoterminowo w akcje, obligacje i funduseinwestycyjne;

• ludie, który wierą, że dobre oceny w skole agwarantują im

bepiecną pracę na całe życie;

• desperaci, który dają się wieść reklamie: „Kup moją książkę

i ostań milionerem w jeden dień” albo „Weź tę pigułkę i strać 5

kilogramów be ćwiceń”;

• każdy, kto wiery, że następujące dania są prawdiwe:„Nie potrzebujemy pieniędzy. Możemy żyć miłością” (dopóki miesz-

kamy rodicami); „Wygram na loterii” (albo tra mnie piorun); „Mój

mąż i ja scycimy się nieposlakowaną opinią” (to danie kostowało

mnie miliony); „Pewny jak w banku” (to chyba jednak niebyt pewny);

„Rąd rowiąże ten problem” (no to jesteś w tarapatach).

Na pewno mas wiele własnych prykładów kantów, które możes

dopisać do listy.

Nie wiesz, czego nie wieszChoć bogaty ojciec ostregał mnie pred Johnem i Stanleyem, nie pró-

bował mnie powstrymywać. zamiast tego mówił: „Dieci nie wiedą,

co nacy «gorące», dopóki nie dotkną nagranego pieca”. Powolił mi

więc dotknąć pieca.Prawdziwa lekcja, jaką mi dał, brzmiała: „Nie wiesz, czego nie

wiesz”. Przedsiębiorcy szybko się uczą. Mówił: „Gdy ktoś odchodzi

z pracy i zostaje przedsiębiorcą, natychmiast okazuje się, czego nie

wie”.




DOTYK MIDASA36

Powodem, dla którego 9 na 10 rm upada w ciągu pierwsego roku

diałalności, jest fakt, że predsiębiorcę prytłaca to, cego nie wie.

Jego braki w wiedy niscą bines, choćby wceśniej w skole sło mu

dobrze.

Kanciarze to świetni nauczycieleBogaty ojciec cęsto mawiał: „Gdy acnies prowadić bines, poja-

wią się wokół ciebie kanciare”. Nie mówił, że kanciare to źli ludie.

W jego opinii kanciare pojawiają się, by Ci pomóc, ponieważ ucą Cię

tego, cego nie wies. Dlatego cęsto mówił też: „Kanciare to świetninaucyciele”. I dodawał: „Tylko nie stań się jednym nich”.

Nauczył mnie, że „jednym z najważniejszych zadań przedsiębiorców

jest ochrona ich własnych pracowników pred recywistością”. Miał

na myśli to, że świat binesu jest jednym najbardiej niepryjanych,

bewględnych i niebepiecnych środowisk pracy. Jedną lekcji, jakie

prysło mi dobyć na mojej drode rowoju jako predsiębiorcy, było

to, jak chronić moich pracowników pred recywistością.Bardo chciałem się tego naucyć. Widiałem, jak mojego własnego

ojca – uczciwego, ciężko pracującego i świetnie wykształconego nauczy-

ciela i administratora – zjadła rzeczywistość, gdy opuścił bezpieczne śro-

dowisko systemu edukacji. Startował w wyborach na stanowisko wice-

gubernatora stanu Hawaje ramienia republikanów. Pregrał i w wieku

pięćdiesięciu paru lat ostał berobotnym. za wsystkie oscędności

życia i składki emerytalne kupił franchising lodami i w krótkim casie

wszystko stracił. Okazuje się, że był bezpieczny, dopóki pracował w sys-

temie szkolnictwa, który znał od momentu, gdy skończył 5 lat, i nigdy go

nie opuscał. Kiedy tylko wysedł tego systemu, będąc już po pięć-

dziesiątce, i wszedł w świat biznesu, dał się zjeść żywcem. W ciągu nie-

całego roku stracił wsystko, na co całe życie pracował.

To dlatego dojrzałość emocjonalna i siła charakteru są konieczniepotrebne w świecie predsiębiorcości.





Prawo Murphy’egoWięksość nas słysała o prawie Mrphy’ego: „Jeśli coś może pójść

źle, to pójdie źle”. Predsiębiorcy najcęściej ponosą porażkę tylko

dlatego, że nie wiedą, cego nie wiedą, i ponosą porażkę nie dośćsybko, by odkryć, cego msą się dowiedieć. Innymi słowy sk-

ces biere się porażki, a nie miejętności apamiętania właściwych

odpowiedzi.

To dlatego tylu tak zwanych mądrych i wykształconych ludzi, jak

choćby mój ojciec, nie radi sobie w binesie. Są mądry w skole, ale

nie w świecie bines.

Defnicja sukcesu jest innaSkces w skole onaca niepopełnianie błędów.

Kiedy mas idealny diennicek, dostajes sóstkę. W świecie bi-

nesu jest odwrotnie.

Jeśli przyjrzeć się większości programów MBA, okaże się, że ich głów-

nym celem jest nakłonienie kstałcących się godnie nimi ldi dominimalizowania ryzyka i do niepopełniania błędów. To dlatego tak

niewiel absolwentów tych programów ostaje predsiębiorcami. zdo-

bywają tytł MBA po to, by ostać dobre opłacanymi pracownikami.

Podobnie jest absolwentami prawa cy ekonomii. ucy się ich, żeby

nie popełniali błędów, i a to się im płaci.

Aby odnieść sukces w świecie przedsiębiorczości, szczególnie na

pocątkowych etapach, treba się nacyć, jak popełniać błędy, popra-

wiać się, cyć, stosować dobytą wiedę i nów popełniać błędy. Tak

samo wygląda droga do dobycia dotyk Midasa.

To dlatego zacząłem od wymienienia błędów, jakie popełniłem

w biznesie z portfelami. I właśnie dlatego szanuję Donalda Trumpa.

Pierwsy ra etknąłem się nim, gdy trafłem na jego książkę The Art

of the Deal (Sztuka zawierania transakcji) i acąłem ją cytać.

Późniejprecytałem też książkę The Art of the Comeback (Sztuka powrotu),

która robiła na mnie jesce więkse wrażenie, ponieważ pokaywała

świat, jakie popełnił błędy, cego się nacył i jak wrócił do gry. Jego

podejście świadcyło o sile jego charakter.




DOTYK MIDASA38

Zamienić pecha w szczęściePrawdopodobnie najważniejsą umiejętnością, jaką może dobyć

predsiębiorca, jest dolność mieniania pecha w scęście. To wymaga

dojrałości emocjonalnej i siły charakteru.Wszyscy popełniamy błędy. Błędy są ważne, bo gdy ponosimy

porażkę, mamy szansę na odkrycie i zwiększenie naszej dojrzałości

emocjonalnej ora rowinięcie nasej siły charakteru.

John i Stanley międy innymi dlatego się nie rowijali, że gdy spo-

tkało ich prykre doświadcenie, amiast mieryć się własnymi kło-

potami, gdy nastały trudne casy, woleli kłamać, osukiwać i uciekać.Innymi słowy – gdy nastały ciężkie czasy, ujawnił się ich prawdziwy cha-

rakter. Kiedy stało się coś łego, amienili pecha w jesce więksego

pecha.

Nie stawiam siebie ponad nimi. ze mnie też nie jest żaden święty.

Chociaż wychowała mnie wspaniała rodzina, nie zawsze podziela-

łem wartości etycne i moralne moich rodiców. W casach skolnych

byłem dobrym dzieckiem, nie pociągały mnie alkohol ani narkotyki, alenie mogłem się docekać tego momentu, w którym wyfrunę rodin-

nego gniazda. Gdy tylko wyjechałem, ze wszystkich sił starałem się robić

różne recy dokładnie odwrotnie, niż ucyli mnie mama i tata. Kilka

ray powinienem był trać do więienia.

W procesie stawania się predsiębiorcą musiałem wrócić do warto-

ści moich rodiców, co nacyło, że nie mogę już kłamać, osukiwać cy

kraść – scególnie wtedy gdy mam kłopoty. Oto kilka sans, jakie wyko-

rystałem, by więksyć własną dojrałość emocjonalną i siłę charakteru.

Kiedy straciłem pieniąde inwestorów, bogaty ojciec achęcał mnie,

żebym posedł do nich i preprosił. zobowiąałem się też wrócić im

pieniąde. Wywiąanie się tej obietnicy ajęło mi prawie 6 lat.

zamiast uciekać miejsca katastrofy, godnie radą bogatego ojca

acąłem odbudowywać rmę. z moim bratem Jonem i pryjacielemDavem presukiwaliśmy wrak, jakim była rma Rippers, i acęliśmy

podnosić biznes z gruzów. Dzięki temu, że stawiłem czoło własnym błę-

dom i odbudowałem rmę, naucyłem się więcej o binesie, niż mógł-

bym się naucyć uciekając.





zdałem sobie sprawę, że musę się sybciej ucyć. Ponieważ byłem

leniwy, nie najlepiej radiłem sobie w skole. Diś, choć wciąż jestem

słabym ucniem i powoli cytam, cały cas cytam nowe książki i arty-

kuły o binesie ora ucestnicę w seminariach. Oto kilka recy, któ-

rych się naucyłem:

• Każdy błąd to skarbnica wiedy.

Jeden z moich najlepszych nauczycieli, doktor R. Buckminster Fuller,

dziś uważany za jednego z największych geniuszy na świecie, powie-

dział: „Błędy stają się grzechami tylko wtedy, gdy się do nich nie

prynajemy”. zawse, gdy łoscę się na siebie powodu jakie-

goś błędu, biorę a niego odpowiedialność, nawet jeśli winą wolał-

bym obarcyć kogoś innego. Później astanawiam się uważnie nad

tym, jaka nauka płynie tego błędu. Gdy to odkryję, yskuję ener-

gię, by iść dalej.

• Obwinianie onaca, że obie strony są winne.

Często spotykam nieszczęśliwych ludzi, którzy bez powodzenia pró-

bują sił w binesie, bo ciągle obwiniają innych a własne błędy. Nieuczą się na własnych błędach, nie rozwija ich też doświadczenie. Nie

potrafą zrozumieć, że w tych błędach tkwi mądrość dająca nadzieję

na jaśniejszą przyszłość. Szukanie winnych to najgorszy grzech na

świecie.

• zmier się własnymi błędami i prynaj się do nich.

Niektóry ludie obnosą się własnymi błędami i żałują ich. Albo

udają, że wcale ich nie popełnili, a potem je powtarają. Inni wcho-

dą na drogę prestępstwa i kłamią na temat własnych błędów. Oni

też zmieniają złe doświadczenie w coś jeszcze gorszego. Prawda jest

taka, że gdy ktoś popełnia błąd, a potem kłamie, obwinia innych,

usprawiedliwia się i udaje, że to nie on go popełnił, to ten ktoś się

cofa. Nie posuwa się napród. Dobrym prykładem był preydent

Bill Clinton, który kłamał przed całym światem na temat seksu zestażystką w Białym Domu. Mógł być jednym z naszych najwięk-

sych preydentów, ale ostanie apamiętany jako ktoś, kto powo-

lił sobie na brak moralności, zdradę żony i kłamstwa w telewizji.




DOTYK MIDASA40

Treba odwagi, by mieryć się własnymi błędami i prynać się

do nich. Natomiast ktoś, kto kłamie, nie potrzebuje w ogóle odwagi.

Błędy otwierają drzwi do dotyku MidasaW skole błędy są postregane jako coś łego. ucniowie, który

popełniają ich najmniej, są naywani „mądrymi”. Natomiast w świe-

cie bines popełnianie błędów, prynawanie się do nich i cenie się

tego, jak mienić pecha w scęście, to achowania niebędne do osią-

gnięcia skces. Einstein powiediał, że „Tylko dwie recy są nieskoń-

cone: wsechświat ora ldka głpota”. Natomiast ja dodałbym, żenieskońcona jest także ldka dolność do naki.

Popełniając błędy jako przedsiębiorca, możesz zaszkodzić swojej fr-

mie, ale tak samo będzie z błędami Twoich pracowników. Gdy zganisz pra-

cownika i poprosisz go, by wziął odpowiedzialność za swój błąd i wycią-

gnął z niego naukę, może się zdarzyć, że on odejdzie, znajdzie sobie

inną pracę i zmusi Cię do tego, żebyś sam za te błędy zapłacił. To między

innymi dlatego większość przedsiębiorców woli, żeby ich frma była małai zatrudniała możliwie najmniej pracowników. Jeśli przedsiębiorca jest sła-

bym przywódcą lub brakuje mu umiejętności komunikacyjnych, jego pra-

cownicy stają się dla niego pasywami, zamiast być aktywami.

Co gorsza, pracownicy mogą się zamienić w przestępców, gdy

nastaną ciężkie czasy, gdy na chwilę się odwrócisz lub gdy zacznie im się

wydawać, że zarobione przez Ciebie pieniądze należą do nich. W świe-

cie bines jest wiel osstów cy kanciary. W świecie prestępcym

istnieją dwa podstawowe rodaje prestępstw: prestępstwa życiem

przemocy i przestępstwa gospodarcze. W przestępstwach z użyciem

przemocy pojawia się ofara i niebezpieczne narzędzie lub siła powodu-

jąca uraz. Większość przestępstw gospodarczych nie jest ścigana, ponie-

waż kłamstwo, kradież, osstwo cy niedolność nie wymagają ży-

cia niebepiecnego narędia ani nie powodją nikogo skodeniaciała, więc trdno je dowodnić. Innymi słowy najwięksi prestępcy,

jakich spotkasz w biznesie, to często uczciwi, dobrze wykształceni

ldie, którym jednak brakje dojrałości emocjonalnej i siły charak-

ter. zamieniają się w prestępców, gdy coś idie nie po ich myśli.





Przez całe życie niczego nie straciłem w wyniku przestępstwa z uży-

ciem przemocy. Ale straciłem pieniądze, ponieważ wzięli je ludzie, któ-

rzy w szkole dobrze się uczyli. To byli mądrzy ludzie, którzy wierzyli, że

są najmądrzejsi na świecie i nigdy nie popełnią błędu, a już na pewnonie będą się do tego przyznawali. To nie żadna inteligencja. To arogan-

cja, tragiczna przywara. Człowiek arogancki nie potraf przyjąć krytyki,

nauczyć się czegoś, zmienić lub poprawić w szybko zmieniającym się

świecie. Tacy ludzie zostają w tyle.

Jedna z najważniejszych lekcji, jakie otrzymałem w szkole wojsko-

wej, wiąże się z umiejętnością przyjmowania krytyki. Od pierwszegodnia w szkole wojskowej studenci stale spotykają się z krytyką. To nie-

samowite, jak wielu inteligentnych młodych ludzi załamywało się, pła-

kało i rezygnowało tylko dlatego, że nie potrafli oni znieść presji krytyki.

Przedsiębiorcy zawsze stoją w ogniu krytyki, szczególnie ze strony

klientów, banków, pracowników i sprzedawców. Bez uczciwej krytyki

przedsiębiorcy nie są w stanie podjąć dobrych decyzji.

Jeśli przedsiębiorcę otaczają jedynie potakiwacze i lizusi, jego biz-

nes jest w opałach.

Co daje mentorWszystkie spółki akcyjne notowane na giełdzie muszą mieć radę nad-

zorczą. Ty też powinieneś mieć. Nawet jeśli nie masz nic poza pomy-

słem, potrzebujesz dobrych doradców. Dobrze by było, gdybyś miał

przynajmniej trzech: doradcę podatkowego, prawnika i mentora.

Twoim mentorem powinien być ktoś, kto osiągnął sukces jako przed-

siębiorca w branży, do której chcesz wejść. Jeśli na przykład chcesz zało-

żyć restaurację, porozmawiaj z przedsiębiorcami, którzy z powodze-

niem prowadzą własne restauracje, i poproś któregoś z nich, by został

Twoim coachem lub mentorem.

Donald i ja mieliśmy takich mentorów. Obaj byliśmy pod wpływembogatych ojców, którzy byli przedsiębiorcami.

Wielu początkujących przedsiębiorców popełnia poważny błąd, pro-

sząc o radę odnoszącego sukcesy pracownika, a nie przedsiębiorcę. Ist -

nieje ogromna różnica między nimi dwoma.




DOTYK MIDASA42

Przemyślenia na koniec Prawo Murphy’ego mówi: „Jeśli coś może pójść źle, to pójdzie źle”.

Dodaj do tego zasadę Petera: „W hierarchii każdy pracownik stara się

wznieść na swój szczebel niekompetencji”. Jedną z przyczyn nierozwijania się biznesu może być to, że przed-

siębiorca osiągnął swój szczebel niekompetencji. Aby przedsiębiorcy się

rozwijali, muszą przełamać własny szczebel niekompetencji, co ozna-

cza dalszą naukę poprzez popełnianie kolejnych błędów. To może być

kolejne 10 tysięcy błędów, o których mówił Edison, gdy zapytano go, jak

się czuł, ponosząc tak wiele porażek, zanim wynalazł żarówkę.Skorzystam z golfowej metafory, żeby lepiej wyjaśnić zasadę Petera.

Powiedzmy, że golsta regularnie osiąga wynik 72 uderzeń. Taki ktoś

jest nazywany „par golferem” albo „scratch golferem”. Jak wie większość

golstów, istnieje gigantyczna różnica między „par golferem” a profesjo-

nalnym golstą, choć dzieli ich zwykle kilka uderzeń. Powiedzmy, że

profesjonalista musi regularnie uzyskiwać wynik 70 uderzeń, żeby prze-

trwać w cyklu pro tour. Każdy golsta wie, że istnieje gigantyczna róż-

nica pomiędzy graczem, który regularnie uzyskuje wynik 70 punktów,

a takim, który uderza 72 razy.

Różnica tych dwóch uderzeń to dotyk Midasa.





Gdyby NIe teN pecH

DONALD TRuMP

Robert zakończył opowieścią o gole i różnicę dwóch derzeń okre-

ślił jako dotyk Midasa – to przykład nie tylko bardzo trafny, ale też bli-

ski mojem serc. Większość ldzi wie, jakim jestem pasjonatem golfa

– i bdowy pól golfowych.

Właśnie jestem w trakcie budowy pola golfowego w Aberdeen

w Szkocji. uznałem to miejsce za najlepsze po odwiedzeni w ciąg

5 lat ponad 200 potencjalnych lokalizacji. Byłem cierpliwy, ponieważchciałem znaleźć idealne miejsce, i wreszcie mi się dało. Trmp Inter-

national Golf Links Scotland właśnie powstaje, a po 5 latach selekcji

nastąpił okres intensywnych negocjacji, szczególnie dotyczących śro-

dowiska. Właściwie to zostałem ekspertem w dziedzinie geomorfologii

(nauki o ruchach form rzeźby powierzchni ziemi; to hasło przewijało się

w naszych rozmowach tysiące razy), ponieważ na terenie nierchomo-

ści nad brzegiem ocean znajdowały się potężne wydmy. Moje propo- zycje zagospodarowania teren spotkały się z oporem ze strony niektó-

rych ldzi i z ogromnym entzjazmem ze strony innych. To był idealny

materiał na sagę – jeden ze szkockich pisarzy napisał nawet książkę

o tym, przez co przeszedłem. Materiał miał dość na setki stron opo-

wieści. (Jeśli interesjecie się golfem lb po prost lbicie wielkie histo-

rie, to sięgnijcie po książkę Chasing Paradise (W pogoni za rajem), którą

napisał David Ewen. Podtytł brzmi: „Donald Trmp i bój o najwspa-

nialsze pole golfowe świata”).

Musiałem się uporać z liderami biznesu, ze zwolennikami polityki rzą-

dowej i z okolicznymi mieszkańcami. Nawet sam sir Sean Connery zaan-

gażował się po mojej stronie, gdy sprzeciw wydawał się zbyt silny. Nie-

którzy byli przekonani, że zniszczę ich ziemię i niczego nie oszczędzę.

Historia spotkała się z zainteresowaniem na całym świecie, co miałoswoje zalety, ale i wady. Poplarny amerykański magazyn zrobił temat

na okładkę z opowieści jednego z mieszkańców, który nie chciał się

wyprowadzić z własnego dom i zyskał światową sławę i znanie. Dla

naszego przedsięwzięcia nie miał znaczenia ani jego dom, ani to, czy on




DOTYK MIDASA44

się z niego wyprowadzi, ale publikacja przyniosła duży rozgłos zarówno

właścicielowi domu, jak i naszemu przedsięwzięciu.

Oświadczenie o polityce ochrony środowiska miało objętość dwóch

bardzo grubych książek. Musiało się tam znaleźć wszystko, nawet planybiznesowe. Ten teren ma dla Szkotów znaczenie historyczne, a mnie

będzie słono kosztował – prawie miliard funtów szterlingów. Jednak przy

budowie zatrudnienie na czas określony znajdzie około 6230 osób, a po

uruchomieniu pola na stałe zostanie zatrudnionych 1440 pracowników.

Nasza analiza biznesowa i środowiskowa była niezwykle szczegó-

łowa. Współpracując z organizacją Scottish National Heritage, poświę-

ciliśmy długie godziny na dopracowanie wszystkich szczegółów. Dla

zobrazowania, jak wielkie jest to przedsięwzięcie, powiem, że w Trump

International Golf Links Scotland będzie działała akademia golfowa,

znajdzie się tam 950 apartamentów, 500 domów, hotel na 450 pokoi,

36 domków wakacyjnych i kwatery dla 450 pracowników.

To wszystko oprócz samego pola golfowego. Realizacja tego gigan-

tycznego przedsięwzięcia nie była bułką z masłem.Kiedy przez to wszystko przechodziłem, utrzymywałem pozytywne

nastawienie i miałem w sobie tę nieustępliwość, o której mówi Robert

w związku z dotykiem Midasa. Wiedziałem, że stoi przede mną wyzwa-

nie – a nawet całe góry wyzwań – ale miałem też świadomość, że dzięki

wytrwałości mogę wygrać, tworząc wspaniałe pole golfowe, które pozy-

tywnie wpłynie na okoliczną gospodarkę i w żaden sposób nie zagrozi

środowisku. Włączyła się moja pasja.

Naprawdę uwierzyłem w to przedsięwzięcie. Dzięki publicznemu

poparciu sir Seana Connery’ego wielu ludzi zaczęło rozumieć, dlaczego

powstanie pola będzie korzystne dla mieszkańców Szkocji.

Przez cały ten czas musiałem też dbać o wszystkie inne interesy, ale

to przedsięwzięcie w żadnym momencie nie stało się sprawą na póź-

niej. To jest kluczem do tego, by mieć szczęście. Niczego nie możnaodkładać na później, jeśli chce się osiągnąć sukces na wysokim pozio-

mie. Wszystko jest ważne.

Choć można byłoby pomyśleć, że przecież pracują dla mnie wspa-

niali ludzie (to prawda, mam świetnych współpracowników), chcę





wyraźnie anacyć, że sam jestem mocno aangażowany w każdy

proces. znam wsystkie scegóły tego predsięwięcia. Wielokrot -

nie podróżowałem do Skocji – nie dla pryjemności, ale po to, żeby

zobaczyć plac budowy i spotkać się z wykonawcami, przedstawicielamisamorądu i Scottish National Heritage. Trudno to nawać casem wol-

nym. W tym predsięwięciu nie można mówić o błyskawicnym suk-

cesie. Ale warto było poświęcić każdą minutę i podjąć wysiłek.

Błędy i zmiany

Ci Was, który chcieliby ostać predsiębiorcami albo robić e swo-

jego binesu coś więksego i lepsego, co odbije się na rynku więksym

echem, musą wiąć pod uwagę to, co tera powiem. Licy się każda

minuta.

Oto praktycna asada, którą ja się kieruję: jeśli możes policyć

na palcach, ile casu ainwestowałeś w jakieś predsięwięcie, to nie

poświęciłeś mu dość casu. Będies musiał tak długo nad nim praco-

wać, aż więcej nie będies już w stanie. Będies musiał pryjąć wielekrytycnych słów i niera usłysys słowo „nie”. Będie gorej, anim

acnie być lepiej.

Jednak jeśli apamiętas, co w dotyku Midasa onaca kciuk – doj-

rałość emocjonalną i siłę charakteru – osiągnies swój cel. Nie jest

tajemnicą, że doświadcyłem gigantycnego wrotu w moich fnansach

na początku lat 90. Nigdy nie byłem bankrutem, choć wielu ludzi myśli,

że tak było, ale recywiście miałem wielomiliardowe długi. znalałem

się w niekomfortowej sytuacji, którą mógłbym sobie łatwo wytłumaczyć

– że po prostu miałem pecha. Ale ja widiałem to inacej.

Wiediałem, że gospodarką i rynkiem nieruchomości rądą cykle,

ale to, co stało się w Nowym Jorku, dla wielu było drugocące. War-

tość nieruchomości w krótkim casie drastycnie spadła, a w mieście

nastały ciężkie casy, które niestety dotknęły także mnie. Wielu ludistraciło wsystko. Moim najwięksym błędem było to, że straciłem

koncentrację i byt dużo się bawiłem. Jeźdiłem na pokay mody

w Paryżu i nie dość twardą ręką trymałem własny bines. Myśla-

łem, że wsystko się już dalej samo potocy, a pieniąde będą be




DOTYK MIDASA46

preskód płynęły do mojej kieseni. Mój ojciec powiediał kiedyś,

że wszystko, czego dotykam, zamienia się w złoto, i ja w to uwie-

ryłem. Wsystko było łatwe, wsystko było dochodowe. Wydawało

się, że nie musę się o nic troscyć, więc nie aprątałem sobie tymgłowy. Otrzeźwienie przyszło, gdy wszystko, co wcześniej szło w górę,

acęło pędić w dół.

Na szczęście z biegiem lat udało mi się odzyskać koncentrację i mają-

tek. Tak naprawdę po gigantycnych stratach acąłem odnosić nac-

nie więkse sukcesy. Dieje się tak międy innymi dlatego, że awse

uważałem się a scęściara – i nadal tak jest. Nie powoliłem, żebydoświadczenie ogromnej straty zmieniło mój punkt widzenia w sprawie

tego, kim jestem. To był dla mnie tylko krótki sygnał, nic więcej. Wie-

działem, że jestem w stanie wrócić do gry, tak jak golfsta zna i wykorzy-

stuje te same techniki do tego, by wydobyć piłeckę piasku i ustre-

lić „birdie”.

Cy nadal popełniam błędy? Ocywiście, że tak. Ale podobnie jak

w okresie mojego osobistego kryysu fnansowego – jestem świadomy, że mogę winić za nie tylko siebie, więc biorę pełną odpowiedzialność za

sytuację, w jakiej się nalałem. Jak podkreśla Robert, to jeden e spo-

sobów na dobycie dotyku Midasa. Każdy popełnia błędy, ale licy się

to, co nimi dalej robis i cego się na nich ucys. To wsystko składa

się na dojrałość emocjonalną i siłę charakteru.

Jedną z najbardziej pomocnych cech charakteru jest głębokie poczu-

cie odpowiedialności. z jednej strony dodaje Ci ono siły, a drugiej

– Twoja skutecność nacnie wrośnie, gdy prynas się sam pred

sobą do całego dobra i ła, jakie spowodowałeś. Możes pracować nad

tym arówno w binesie, jak i w życiu. Gdy weźmies odpowiedial-

ność a to, cego się tknies, Twoje dłonie yskają moc, by ucynić to

wyjątkowym. Dla mnie właśnie takie pocucie posiadania kontroli stało

się kataliatorem sukcesu.

Moja West Side Story Być może sądis, że mój sukces opiera się na marce „Trump”,

dięki której wsystko staje się łatwiejse, ale ja wiem, że nie awse





jestem w stanie sterować własną prysłością jako marki i jako orga-

niacji. Treba brać pod uwagę cas. Było wiele takich momentów,

gdy musiałem długo i cierpliwie cekać na to, by predsięwięcia

rusyły miejsca, by coś się acęło diać. Możes wieryć lub nie,ale cekałem 20 lat na ropocęcie budowy espołu apartamentow-

ców Trump Place nad reką Hudson. Ilu Was byłoby na tyle cier-

pliwych i na tyle skoncentrowanych na celu, by tak długo cekać? Ilu

Was miałoby dostatecną wiarę w to predsięwięcie, by wytry-

mać udręki i gryoty, jakimi prysło mi się pre te 20 lat mie -

ryć? To długi cas, ale dla mnie wija tego predsięwięcia była odpocątku jasna i chciałem ją realiować. Cy to było łatwe? Nie. Ale

powtórę: warto było cekać, poa tym to mnie wmocniło i więk-

syło moją determinację.

Opowiem krótko tę historię. Wsystko acęło się w roku 1974, gdy

zapewniłem sobie możliwość zakupu terenów kolejowych na West

Side od Penn Central Railroad. Miasto Nowy Jork nie miało wtedy byt

dobrej passy i mimo że była to nieruchomość położona nad bregiemreki, kupiłem ją bardo tanio.

W tamtym czasie byłem zajęty innymi przedsięwzięciami, między

innymi remontem hotelu Commodore/Hyatt i budową Trump Tower.

Projekt zagospodarowania nieruchomości na nabrzeżu spotkał się

z ogromnym sprzeciwem mieszkańców West Side, którzy nie chcieli, by

powstało tam Trump Place. Ponadto zlikwidowano dotacje rządowe dla

tego rodaju budynków mieskaniowych, jakie tam planowałem posta-

wić, i predsięwięcie prestało być opłacalne. z tego powodu nala-

złem się w trudnej sytuacji. Kiedy zrozumiałem, że ten interes nie może

się udać, w roku 1979 reygnowałem mojej opcji akupu i miasto

spredało te tereny komuś innemu.

Na szczęście dla mnie nowi właściciele nie mieli zbyt dużego

doświadcenia w Nowym Jorku, a jesce mniej w mienianiu planu zagospodarowania przestrzennego. To skomplikowany aspekt inwe-

stowania w nieruchomości w tym mieście. z powodu braku doświad-

czenia popełnili wiele błędów, aż wreszcie byli zmuszeni sprzedać

teren. Był rok 1984, gdy adwonili do mnie, że wystawiają grunt na




DOTYK MIDASA48

spredaż. zaproponowałem akup a 100 milionów dolarów. To pra-

wie 2,5 miliona dolarów a hektar gruntu nad bregiem reki w cen-

trum Manhattanu. To był świetny interes. Niestety, nadal nie bliżyłem

się ani na krok do budowy.Międy rokiem 1984 a 1996 moja cierpliwość i nieustępliwość wie-

lokrotnie były wystawiane na próbę. Musiałem reagować na wiele dziw-

nych ruchów e strony miasta, a niektóre nich były wprost śmiesne.

Binesowy spryt wynika doświadcenia. Ponieważ byłem już wtedy

bardziej doświadczony, wykorzystałem niektóre problemy miasta, by

sobie pomóc.Na pocątku lat 90. w Nowym Jorku wciąż nie diało się najlepiej,

choć sytuacja się poprawiała. Na scęście dięki problemom miasta

łatwiej było mi uzyskać odpowiedni plan zagospodarowania. To mi

pomogło, ponieważ acąłem budować dokładnie w tym momencie,

gdy klimat gospodarcy acął się poprawiać. To była właściwa chwila.

Nie dałbym rady, gdybym nie wykazał się cierpliwością i sumienno-

ścią. Musis roumieć, że to była najwięksa budowa, jaką kiedykol-wiek atwierdiła Komisja Planowania Miasta Nowy Jork. Obejmowała

16 specjalnie aprojektowanych wieżowców mieskalnych widokiem

na rekę Hudson. Wbiliśmy pierwsą łopatę w roku 1996, a efekty były

spektakularne.

Trump Place stało się miejscem spotkań dla kiedyś degradowanej,

a diś kwitnącej dielnicy West Side, kilkunastohektarowym parkiem,

który oddałem miastu, e ścieżkami rowerowymi do użytku mieskań-

ców kompleksu i miasta, z terenami na pikniki i do uprawiania sportów,

gdie ludie spędają raem cas, a także miejscem organiacji wyda-

reń, na które tłumnie prybywa lokalna społecność. W tym rowią-

aniu są sami wygrani: miasto, mieskańcy, nasa spółka i nasa marka.

Nieustępliwość decydowanie się opłaciła.

Robert wspomina o „niedoszłych” przedsiębiorcach, którzy mogąsobie nie dawać sprawy tego, jak ciężka jest to droga, scególnie

jeśli dopiero co wystartowali. Mogę się do tego odnieść. Moje pierwse

samodielne predsięwięcie stało się tak skomplikowane, że w pew-

nym momencie pragnąłem o nim po prostu apomnieć. Ciesę się, że





tego nie zrobiłem, ponieważ dzięki niemu osiągnąłem pierwszy poważ-

niejsy sukces i wsedłem na rynek jako deweloper na Manhattanie.

The Grand Hyatt Hotel Być może słysałeś o Grand Hyatt Hotelu w Nowym Jorku. Stoi tuż pry

dworcu kolejowym Grand Central. To prepiękny hotel ewnątr e

wsystkich stron obłożony lustrami, położony w centrum Manhattanu,

gdie diś kwitnie życie. W latach 70. nie było jednak tak różowo.

Okolica była apuscona, a ludie jej unikali, chyba że musieli pry-

być na dworec Grand Central, żeby dostać się do miasta lub niegowydostać. Pry dworcu stał stary hotel Commodore. Słabo prosperował

i preentował się okropnie. Cała ta okolica była prygnębiająca i pry-

ciągała ludi e środowisk prestępcych.

Wiediałem, że tej okolicy prydałaby się miana, i uwieryłem, że

pierwsym krokiem do niej może być akup i remont hotelu Commo-

dore. Pamiętam, że nawet mój ojciec nie mógł uwierzyć, że myślę o tym

poważnie. Powiediał nawet: „zakup hotelu Commodore w momen-

cie, gdy bankrutuje nawet wieżowiec Chryslera, to jak bić się o miej-

sce na Titanicu”. Obaj wiedieliśmy, że to ryyko, ale ja byłem preko-

nany, że remont tego miejsca przywróci okolicy dawny blask. Potrafłem

to sobie wyobrazić i dlatego wiedziałem, że mam rację. To dało mi

ogromną pewność siebie, której – jak się wkrótce miało okaać – bar-

do potrebowałem.

Mniej więcej rok przed tym, jak zacząłem negocjować zakup hotelu,

jego właściciel (Penn Central Railroad) wyrzucił w błoto prawie 2 miliony

dolarów na remont, który praktycznie nie dał żadnego pozytywnego

efektu. Było ocywiste, że hotel potrebuje nacnie więcej pracy, i co

więcej – właściciel był winien 6 milionów dolarów aległych podatków.

W tej sytuacji był gotów spredać hotel. Mogłem dięki temu awreć

umowę predwstępną na jego akup a 10 milionów dolarów – predsamym jednak akupem musiałem stworyć łożoną strukturę tej trans-

akcji. Potrzebowałem fnansowania, zaangażowania sieci hotelowej

i ulgi podatkowej e strony miasta. To wsystko było skomplikowane,

a negocjacje ajęły mi kilka lat.




DOTYK MIDASA50

W tym czasie poszukiwałem utalentowanego architekta, który potra-

łby zamienić ten hotel w perełkę. Poznałem młodego projektanta Dera

Scutta i on zrozumiał, o co mi chodzi. Chciałem opakować ten budynek

w coś lśniącego, aby okolica yskała upełnie nowy blask. Nie byłempewien, cy uda mi się w końcu ułożyć wsystkie klocki tej układanki,

ale byłem prekonany, że byłoby to bardo korystne dla całej okolicy,

dlatego też poświęcałem cas na romowy Derem Scuttem i leciłem

mu wykonanie kilku rysunków, aby były gotowe na wypadek, gdyby mi

się powiodło.

Wiedziałem też, że potrzebuję dużego operatora hotelowego, bonie każdy potra arądać 1400 pokojami i powierchnią 140 tysięcy

metrów kwadratowych. Pryjrałem się liście najbardiej doświadco-

nych rm z branży, poszukałem informacji o nich – i to właśnie Hyatt był

moim pierwsym wyborem. Miałem nadieję, że moja oferta ich ain-

teresuje, ponieważ – w co diś trudno uwieryć – w tamtym casie nie

mieli w Nowym Jorku ani jednego hotelu. Miałem rację. Byli aintere-

sowani. zawarliśmy umowę na równych asadach i Hyatt obowiąałsię arądać hotelem po jego ukońceniu.

Miałem już teraz architekta, partnerską sieć hotelową i ustalone

szacunkowe koszty przedsięwzięcia. Nie miałem jednak fnansowa-

nia – ani miejskiej ulgi podatkowej na kilka milionów dolarów. Miałem

wtedy zaledwie 27 lat, więc wydawało mi się sensowne, by znaleźć star-

sego agenta nieruchomości dużym doświadceniem. Ktoś dojrały

pomógłby mi też w kwestii wierunku.

Gdy pokonaliśmy już tak wiele przeszkód i wszystko szło zgodnie

z planem, pojawił się pewien szkopuł i nie mieliśmy pojęcia, jak to

ugryźć. Be apewnionego nansowania miasto nie chciało nam pry-

nać ulgi podatkowej, a be potwierdenia ulgi podatkowej banki nie

były w ogóle ainteresowane nansowaniem. Stanęły nam na drode

wszystkie możliwe przeszkody. Postanowiliśmy się więc odwołać dosumienia bankierów, prypominając im o ich własnej trosce o nisce-

jące centrum miasta. Liczyliśmy na to, że poczują się winni, że nie dzia-

łają aktywnie na rec prywrócenia mu dawnej świetności. Ale to też

nie adiałało.





Po tym, jak spotkaliśmy się praktycznie ze wszystkimi bankami

w mieście i predstawiliśmy im wselkie możliwe argumenty, jakie nam

przyszły do głowy, wreszcie znaleźliśmy jedną instytucję, która wyra-

iła jakiekolwiek ainteresowanie. Spędiliśmy nieliconą ilość godinna negocjowaniu umowy, ale wsystko wyglądało bardo obiecująco.

Nagle, ni stąd, ni owąd komuś się odwidiało: porusył kwestię, która

teoretycnie nie powinna mieć żadnego wpływu na nasą umowę. Ale

ta sprawa zniszczyła nasze porozumienie. Byliśmy absolutnie zasko-

czeni tą nagłą zmianą zdania i ponownie przytoczyliśmy wszystkie moż-

liwe argumenty, ale bez skutku. Ten człowiek zupełnie nie chciał sięugiąć, a ja miałem dość. Pamiętam, jak zwróciłem się do mojego agenta,

mówiąc: „Wyrućmy ten interes na śmietnik”.

To jedna z niewielu sytuacji, w których chciałem się zwyczajnie pod-

dać. Byłem wykońcony. Ale George Ross, mój agent, prawnik i w raie

potrzeby doradca w programie telewizyjnym The Apprentice, zdołał

mnie prekonać, bym nie dawał a wygraną. z właściwą sobie mądro-

ścią wrócił mi uwagę na to, jak wiele casu i wysiłku już poświęciłemtemu projektowi, i miał absolutną rację. „Dlaczego miałbyś się teraz

poddać?” – apytał mnie. Ponieważ ja się tak łatwo nie niechęcam,

sybko prekonał mnie, że powinienem wytrwać. Nie chciałem też być

„niedosłym” predsiębiorcą. Byłem tylko chwilowo w dołku. Ty także

niera się w nim najdies.

Ja wysedłem tego dołka wmocniony. To był mój punkt wrotny

i byłem jesce bardiej determinowany, by dokońcyć to predsię-

więcie. Moja nowa strategia polegała na tym, by wyjaśnić moją sytu-

ację w mieście, nawet be apewnionego fnansowania. Sieć hotelowa

Hyatt była bardo ainteresowana wejściem do Nowego Jorku. Jednak

gdyby miasto nie przyznało nam zwolnienia z podatku od nieruchomo-

ści, koszty byłyby zbyt wysokie, a realizacja naszego przedsięwzięcia

okaałaby się niemożliwa.Przekonująco przedstawiłem moje argumenty i w konsekwencji mia-

sto godiło się na układ, na którym obie strony mogły skorystać, dia-

łając na asadach partnerskich. Miałem otrymać 40-letnie wolnienie

podatku od nieruchomości i kupić hotel Commodore a 10 milionów




DOTYK MIDASA52

dolarów, przy czym 6 milionów miało trafć do miasta z tytł zaległych

podatków. Potem miałem sprzedać miast hotel za 1 dolara, a miasto

miało mi go wydzierżawić na 99 lat.

Jeśli to brzmi skomplikowanie – to dlatego, że właśnie takie było.Mimo to wszyscy byli zadowoleni z przebieg transakcji. Ostatecznie

zyskaliśmy fnansowanie z dwóch instytcji, a Grand Hyatt osiągnął

gigantycny sukces. został otwarty w roku 1980 i wydarenie to stało siępoczątkiem proces rewitalizacji śródmiejskiej dzielnicy i okolic Grand

Central. To do dziś przepiękny hotel.

Myślę, że zgodzisz się ze mną, gdy powiem, że to przedsięwzię-

cie prześladował pech, ale mimo to dało mi się pokonać problemy

i wszystko opanować. Jak stwierdził Robert, czasami nie zdajemy sobie

sprawy, jak trudne będzie dane przedsięwzięcie. Jeśli chcesz zdobyć

dotyk Midasa, to be wględu na wsystko będies musiał być wytrwałyi będziesz jasno widział swój cel. Czasami marzę, żeby wszystko było

łatwe, ale zwykle tak nie jest.

Kiedy po raz pierwszy współpracowałem z NBC przy konkursachMiss universe i Miss uSA, nie były to jeszcze prestiżowe wydarzenia.

Żadne nich nie aspirowało do casu antenowego w prime-time. Miałymało sponsorów, a widownia nie dopisywała. Niektóry astanawiali się,dlaczego widzę w tych konkrsach biznes (a nie tylko piękne kobiety).

Ja jednak dostrzegałem wielki potencjał tkwiący w konkrsach piękno-

ści i byłem prekonany, że pry dobrej organiacji będą wielką atrakcją.Transmisja konkrs Miss uSA w rok 2011 była w swoim czasie nada

-

wania najchętniej oglądanym programem w kraju. Te gigantycne wyda-

rzenia krajowe i międzynarodowe stanowią dziś dla innych przykład

organizacji konkursów piękności. Niektórzy mówią: „Cóż, po prostu

miałeś scęście”, ale to było coś więcej. Ciężko pracowaliśmy, by stwo-

ryć dobry produkt popre unowoceśnienie formuły, pre atrudnie-

nie wspaniałych prodcentów i dążenie do wysokiej jakości widowi-

ska. Nasze podejście i koncentracja wagi wszystkim wyszły na dobre.

Skces rzadko kiedy trafa się przypadkiem. Najlepsze w skcesie jest

to czcie, jakie czerpiesz z dobrze wykonanej roboty: zmieniając coś

bardzo słabego w coś wspaniałego.





udrawianie sytacji jest awse wyjątkowym wywaniem i może

to być sytacja dielnicy, jakieś predsięwięcie cy bdowa. Elemen-

tem dotyk Midasa jest dolność widenia recy takimi, jakimi mogą

się stać, a nie takimi, jakie są. Ktoś msi to robić, a ja awse miałemoko i energię do mian. Koniecność mian bywa dla mnie niewykle

ocywista, a ja sam nigdy nie nikałem wywań. Do każdego pred-

sięwzięcia podchodzę pragmatycznie, ograniczając emocje, a jednak

achowję entjam koniecny do realiacji adania. Treba acho-

wać taką równowagę.

Wietrzne miasto

Bdynek Trmp International Hotel & Tower Chicago ostał nagro-

dony pre magayn Travel + Leisure jako najlepsy hotel w Stanach

zjednoconych i Kanadie. To było wspaniałe wyróżnienie dla tego

fantastycnego bdynk. Również pry jego bdowie borykaliśmy się

ciągnącymi się miesiącami trdnościami. Na prykład po trech mie-

siącach od ropocęcia kładenia fndamentów odkryliśmy, że na terenbdowy presiąkła woda Chicago River. Ponieważ fndamenty naj-

dowały się poniżej poiom reki, stara groda reki okaała się nie-

wystarcająca. Cy wytryma? Co więcej, okaało się, że woda płynie

miejsca, gdie groda stykała się mostem Wabash Avene Bridge,

więc sytacja stała się bardo poważna. Pryjreliśmy się problemowi

bardzo skrupulatnie.

Następnie odkryliśmy, że coś jest nie tak z projektem konstrukcyjnym

bdynk. Pocątkowo aprojektowaliśmy pierwse 14 pięter ora pod-

stawę, która miała być konstrkcyjną ramą stalową dla wyżsych cęści

bdynk e brojonego beton. Na nacnie późniejsym etapie pro-

jektowania okaało się, że powod rowoj gospodarcego w Chi-

nach konsmje się tam tak ogromną cęść światowej podaży stali, że

ceny srowca posybowały w górę.Treba było wrócić do deski kreślarskiej. Preprojektowaliśmy bdy-

nek na całkowicie betonowy, oscędając tym samym miliony dola-

rów ora prascając logistykę bdowy. Ta poorna komplikacja oka-

ała się dla nas korystna.




DOTYK MIDASA54

Terminarz tego przedsięwzięcia nie uwzględniał cierpliwości koniecz-

nej do realiacji budynku. zacąłem planować budowę w roku 2000,

a faktycnie ropocęła się ona w roku 2005. Po drode prytrało się

kilka nagłych wrotów wydareń, ale jeśli będies miał kiedyś możli-

wość obacenia tego budynku na własne ocy, prynas, że był wart

wselkich wysiłków. Cały ten „pech” odwrócił się na nasą koryść.

uważam się od zawsze za wielkiego szczęściarza – a wszystko to

dięki mojej rodinie. Moi diadkowie byli dla mnie wspaniałym pry-

kładem, ojciec był moim mentorem, a ja mogłem korystać dobro-

diejstw najlepsej edukacji. Ocekuję wiele od siebie samego, ponie-

waż moje życie wyposażyło mnie w różnego rodaju atuty. Naucyłem

się obracać na własną koryść każde pechowe darenie, jakie stanęło

mi na drode. Dlatego wiem, że to możliwe.

Załatwić to

Casami musę się ajmować nie tylko moim własnym pechem – ale

też pechem innych osób. Niekiedy roumienie problemów innychludi jest klucem do odkrycia sans. W roku 1980 miasto Nowy Jork

ogłosiło, że preprowadi remont lodowiska Wollman Skating Rink

w Central Parku, które od awse było popularnym miejscem rorywki

dla rodin diećmi i starsymi ich cłonkami. Pre 6 lat wydano

12 milionów dolarów na różnego rodaju ulepsenia, ale lodowisko

wciąż było amknięte. W roku 1986 miasto ogłosiło, że acnie remont

od nowa. Nic się nie udało robić. Pre 6 lat obserwowałem to, co się

diało (a racej – co się nie diało), ponieważ mam mojego aparta-

mentu widok na Wollman Rink.

Postanowiłem coś z tym zrobić. Wydawało się marnotrawstwem,

by to wspaniałe lodowisko było tak długo niedostępne dla mieskań-

ców i odwiedających. Napisałem do ówcesnego burmistra Edwarda

Kocha i zaproponowałem, że zbuduję nowe lodowisko w sześć miesięcy– i to be żadnych kostów dla miasta. Chciałem je oarować miastu

i jego mieskańcom jako preent.

Burmistr odrucił moją ofertę i moje scere ainteresowanie ora

z prześmiewczym komentarzem przekazał mój list do nowojorskiej





prasy. Jego taktyka okazała się jednak wielką porażką, gdyż dziennika-

rze i opinia publiczna stanęli po mojej stronie. Prasa zareagowała bar-

dzo ostro, a jedna z gazet napisała: „Miasto niczego nie udowodniło –

poza tym, że nie jest w stanie wykonać swojej roboty”.Następnego dnia burmistrz Ed Koch zmienił zdanie i nagle miasto

apragnęło, żebym się ajął lodowiskiem. Spotkaliśmy się w gronie miej-

skich ofcjeli i uzgodniliśmy, że wyłożę pieniądze na budowę i ukoń-

czę lodowisko w 6 miesięcy, czyli w połowie grudnia 1986 roku. Gdy

lodowisko zostanie otwarte, miasto pokryje moje koszty (o ile lodo-

wisko będzie działało) do uzgodnionej kwoty około 3 milionów dola-

rów. Jeśli przekroczę budżet, będę musiał pokryć nadwyżki z własnej

kieszeni. Cieszyłem się jak dziecko, że mogę coś zrobić z lodowiskiem

Wollman Rink.

To było gigantycne predsięwięcie. z jednej strony samo lodowisko

zajmuje ponad pół hektara powierzchni, co wymaga położenia 34 kilo-

metrów rur i montażu dwóch jednostek chłodzących o wadze ponad

15 ton każda. Co więcej, lodowisko poniosło szkody spowodowaneprzez wodę, a dach budynku dla łyżwiarzy był dziurawy. W zespołach

prowadących prace brakowało liderów. Wiediałem, że musę podjąć

aktywne diałania, żeby prewyciężyć te kłopoty. Romawiałem wie-

loma ekspertami i wyłoniłem najlepsą frmę budującą lodowiska. Oso-

biście sprawdzałem codziennie postęp prac – zarówno na miejscu, jak

i z okna mojego apartamentu.

Po dwóch miesiącach prowadzenia prac zaczęło do mnie docie-

rać, że jeśli ten wielki plan nie wypali, moja reputacja srodze na tym

ucierpi, a media mnie nie oszczędzą. Mimo to zawsze miałem przed

oczami wizję ukończonego, przepięknego lodowiska i wiedziałem, że

będzie ono ogromnym szczęściem dla wszystkich zainteresowanych.

Miasto i jego obywatele cierpieli już z powodu jego braku przez 6 lat,

a ja

chciałem, żeby to się zmieniło.Po 5 miesiącach prac, miesiąc przed terminem, lodowisko zostało

otwarte, a do tego wydatki bez problemu zmieściły się w budżecie.

Poczułem ulgę i ogromną dumę. Lodowisko było piękne, a miasto

natychmiast ogarnął bożonarodzeniowy nastrój, ponieważ zdążyliśmy




DOTYK MIDASA56

z otwarciem na sezon świąteczny. uroczyste otwarcie świetnili mię-

dzy innymi Peggy Fleming, Dorothy Hamill i Scott Hamilton. Wspaniale

się człem, widząc wreszcie lodowisko Wollman Skating Rink otwarte

i pełne życia. Dochody z gali przeznaczyliśmy na cele dobroczynnei dla miejskiego zarząd parków. Właśnie tak można pecha zamienić

w szczęście w dżej skali – dla wszystkich. Oto dotyk Midasa.





SedNO SpraWy: SIła cHarakteru

Opowieści, jakie przedstawiliśmy w pierwszym rozdziale, są dowo-

dem na to, że siła charakteru jest fundamentalnym elementem dotykuMidasa. Kciuk odpowiada właśnie sile charakteru, ponieważ jako jedyny pozwala nam coś chwytać i tym sterować. To on sprawia, że jesteśmy inni niż cała reszta królestwa zwierząt i zamienia zwierzęcąłapę w ludzką dłoń. W sposób symboliczny kciuk odpowiada zdolno-

ści przedsiębiorcy do tego, by znalazł w sobie siłę, gdy inni chcą ucie-

kać, kryć się, rezygnować lub obwiniać innych za własne porażki. Sym-

bolizuje też wyjątkową dla przedsiębiorców umiejętność zamienianiaczasu próby na czas triumfu.

Gdyby wygrana była gwarantowana, większość ludzi byłaby przed-

siębiorcami. Pewnie słyszałeś nieraz, jak ludzie mówią z tęsknotą:

„Byłoby miło być swoim własnym szefem”. Możliwość ustalania wła-

snych godzin i indywidualnych metod pracy to faktycznie zachęcająca

perspektywa. Do innych przemawia satysfakcja z budowania biznesui możliwość zdobycia bogactwa i sławy. Ach, gdyby nie ten głupi strachprzed porażką!

Właśnie z jego powodu większość ludzi nie zostanie przedsiębior-cami. zwycajnie boją się porażki bardiej, niż pragną wycięstwa. Nie-

stety życie jest pełne wzlotów i upadków, co oznacza, że jeśli chceszwygrać, musisz się też pogodzić z przegraną. Nie ma możliwości życia

pośrodku. Życie w każdej chwili zaskakuje nas ciosami, czy nam się topodoba, cy nie, a ocekiwanie wygranej jest wbrew rosądkowi. Pred-

siębiorców z dotykiem Midasa odróżnia od innych przede wszystkimto, że po przegranej szybko wstają, uczą się na własnych błędach i idądalej. Przedsiębiorcy osiągający sukcesy wiedzą, że uczenie się na wła-snych błędach da im więcej mądrości i siły przy kolejnych wyzwaniach.

Choć porażki mieniają więksość ludi w nieudacników, predsiębior-

com z dotykiem Midasa pozwalają stać się mądrzejszymi.




DOTYK MIDASA58

Szkoła a życieOto pewien paradoks: skoro sóstkowi ucniowie są uważani a naj-

mądrejsych ludi na świecie, dlacego nie ostają wsyscy najbogat -

symi predsiębiorcami? Odpowiedź brmi: ponieważ więksość sóst -

kowych studentów wygrywa w skole, gdie treba popełniać jak naj-

mniej błędów i ponosić jak najmniej porażek.

uczą się, że błędy i porażki są złe, więc robią wszystko co w ich

mocy, by osiągnąć doskonałość. Inaczej jest w prawdziwym świecie

predsiębiorcości, gdie ludie, który popełniają najwięcej błędów –

i najszybciej się na nich uczą – zwyciężają. Biznes nagradza takich ludzi.Onaca to, że w tradycyjnych programach edukacyjnych albo pró-

buje się unikać wywań, pry których podejmowaniu można by popeł-

nić błędy, albo podchodi się do tych wywań ostrożnością i waha-

niem. Drgie wyjście jest niewiele lepsze od pierwszego. Niektórzy

ludie w podobnych sytuacjach cują się upełnie sparaliżowani i nie

potraą podjąć żadnej decyji. Nic diwnego, że więksość nich stara

się następnie przez całe życie nikać ryzyka. To ldzie, którzy woląregularną wypłatę i stałe miejsce pracy od więksego bogactwa i wła-

snej rmy. Nie ma w tym nic łego, jeśli właśnie tego chces.

z drugiej strony predsiębiorcy, których wielu nie było wcale sóst -

kowymi czniami, wielbiają wyzwania. Wiedzą, że czekają na nich

błędy, frustracje, komplikacje i porażki – i akceptują to. Wiedą, że ich

skołą na drode do stawania się lepsymi predsiębiorcami jest ciągłe

prewyciężanie własnych błędów.

Nie chodzi o to, że chcą ponieść porażkę. Wcale nie. Różnica polega

na tym, że przedsiębiorcy wiedzą, że nie ma sens nikać wyzwań,

bo błędy, które po drode popełnią, i ryyko, które będą musieli pod-

jąć, musają ich, żeby stawali się mądrejsymi, lepsymi i bogatsymi

predsiębiorcami.

Większość szkół biznesu uczy studentów, jak zminimalizować ryzyko.Chociaż dla większości szóstkowych czniów ryzyko jest złem, dla

przedsiębiorców stanowi wyzwanie. Jest szansą na zrobienie tego, czego

wsyscy inni unikają. Ryyko stymuluje kreatywność i stanowi spraw-

dian pewności siebie.





Gdy predsiębiorcy wygrywają, yskują ogromne pocucie spełnie-

nia, które napęda ich siłę. Kiedy popełniają błędy, a na pewno ich to

spotka, rowijają się, wychodi też na jaw ich prawdiwy charakter.

Kilka pytań osobistych Jeśli astanawias się nad tym, cy mas odpowiednią siłę charakteru

do tego, by być predsiębiorcą, a co dopiero predsiębiorcą doty-

kiem Midasa, musis spojreć w głąb samego siebie i astanowić się

nad dotychcasowymi osiągnięciami. Oto kilka pytań na pocątek:

• Jak sobie radis pregraną?• Jak sobie radis e strachem?

• Cy jesteś gotów pre lata pracować be żadnej gratykacji nad

predsięwięciami, które mogą nigdy nie rusyć miejsca?

• Cy ktoś Cię kiedyś dradił?

• Jak sobie tym poradiłeś?

• Cy w sytuacjach stresowych można na Tobie polegać? A może wbi-

jas innym nóż w plecy, kiedy robi się niepryjemnie?• Jak się cujes, gdy ktoś inny popełnia błąd, a który Ty musis pła-

cić? Cy jesteś w stanie wolnić pryjaciela lub cłonka rodiny?

• Cy jesteś natury hojny cy chciwy?

• Jak się cujes, gdy nie mas pieniędy?

• Cy kiedy nie mas pieniędy:

– dwonis do mamy?

– dwonis do taty?

– wracas się po rądowy asiłek?

– sukas pracy?

– wracas do skoły?

– obwinias kogoś innego a własne problemy nansowe?

Jeśli nie nas odpowiedi na te pytania albo cujes, że nie potra-

s być obiektywny wobec samego siebie, poproś o pomoc pryja-

ciela, który będie Tobą scery. zobacys, że aby osiągnąć sukces

jako predsiębiorca, będies musiał radić sobie każdą informacją

wrotną. Jeśli nie jesteś w stanie sobie poradić bepośrednią krytyką




DOTYK MIDASA60

lub scerą opinią, achowaj swoją dotychcasową pracę. Ludie be

silnego charakteru nie potraą pryjąć informacji wrotnej. A to bar-

do ważne, bo bines to nic innego jak jeden wielki mechanim bie-

rania informacji wrotnych. Be wględu na to, jaki jesteś wspaniały,nie będies bierał samych poytywnych opinii i musis się tym

pogodić. Klienci, którym nie podoba się Twój produkt, nie będą go

kupowali. To informacja wrotna. Jeśli rma ma wysokie kosty i niskie

prychody – to jest informacja wrotna. Jeżeli powies pracownikowi,

żeby coś robił, a on robi coś upełnie preciwnego – to jest informa-

cja wrotna. Jeśli okauje się, że Twój aufany wspólnik Cię okrada – totakże jest informacja wrotna. Jeżeli Twój bank odmawia Ci pożycki –

ta odmowa to także informacja wrotna.

znajdź wśród pryjaciół kogoś, kto powie Ci wsystko wprost. Choć

to może być bolesne, prełknij krytykę. Pryjmij informację wrotną,

nawet jeśli nie podoba Ci się to, co słysys. Pomyśl o tym jako o san-

sie na więksenie własnej siły charakteru. Będies jej bardo potre-

bował. Jak już wielokrotnie mówiliśmy, informacja wrotna jest łatwiej-sa do prełknięcia i tańsa, jeśli uyskas ją od pryjaciela, niż gdybyś

miał ją dobyć na rynku.

Cytając tę książkę, naucys się, że dla predsiębiorcy osiągnięcie

sukcesu to więcej niż świetny produkt, pieniąde, edukacja i dobry bi-

nesplan. Do tego, by ostać świetnym predsiębiorcą, potreba inteli-

gencji, ale nie takiej, o jakiej wykle myślimy, wyobrażając sobie cło-

wieka inteligentnego.

Istnieje siedem różnych rodajów inteligencji. Jeśli w jednym nich

osiągniesz mistrzostwo, będziesz miał podstawy do zdobycia dotyku

Midasa.

Siedem rodzajów inteligencji

Howard Gardner, psycholog rowoju i profesor specjaliujący sięw procesach ponawcych i pedagogice w Harvard Graduate School

of Education, stworył teorię, godnie którą nie istnieje tylko jeden

rodaj inteligencji, ale aż siedem różnych jej rodajów. W scególno-

ści jeden nich jest niebędny, jeśli ktoś chce dobyć dotyk Midasa.





Dopóki nie opanujesz tego rodzaju inteligencji, dotyk Midasa będzie

dla Ciebie nieosiągalny.

Gardner wierzył, że ludzie mają różne rodzaje inteligencji i na różne

sposoby uczą się i przetwarzają informacje. Możemy się z nim zgadzać

lub nie, ale każdy nas może sobie prypomnieć prynajmniej jednego

człowieka utalentowanego w jednym lub wielu obszarach, które Gard-

ner naywa inteligencjami. znamy utalentowanych muyków i spor-

towców. znamy genialnych matematyków lub architektów wijonerów.

Wśród tych siedmiu rodzajów jest jeden kluczowy dla przedsiębior-

ców, którzy chcieliby osiągnąć sukces. Nie musisz się z tym rodzajem

inteligencji urodzić, ale jeśli go nie posiadłeś – musisz się tego nauczyć.Przyjrzyjmy się im jeszcze raz uważnie, byśmy mieli większe wyobraże-

nie o ukształtowaniu terenu przedsiębiorczości. Czy wiesz może, który

rodajów inteligencji jest najważniejsym wskaźnikiem sukcesu pred-

siębiorcy?




dotyK Midasa62

Językowa

Ludzie, którzy dobrze sobie radzą w szkole, szóstkowi uczniowie, czę-sto są uzdolnieni językowo. świetnie czytają i piszą, potraą cytować znanych pisarzy i dobrze sobie radzą na egzaminach w formie pracpisemnych. W biznesie ci utalentowani językowo uczniowie mogą

zostać prawnikami.

logiczno-matematyczna

Ci ludzie kochają liczby i rozwiązywanie problemów matematycznych.

Potraą szybciej podać ułamek dziesiętny odpowiadający ułamkowi zwykłemu, niż Ty przeliczysz to w swoim telefonie.

Najczęciej są szóstkowymi uczniami, wielu z nich zdobywa tytułynaukowe. Często pozostają w systemie edukacji jako nauczyciele, pro-fesorowie lb nakowcy. Pracją na niwersytetach, w korporacjach

i dla rząd. uczniowie zdolnieni matematycznie chętnie wybierają

rachunkowoć, informatykę lub studia inżynierskie.

ruchowa

Większoć sportowców może się poszczycić taką inteligencją. Najbar-

dziej utalentowani to elitarna grupa profesjonalnych sportowców czy tan-cerzy. Niektórzy wybierają biznes w branży zdrowotnej lub turystycznej.





przestrzennaLdzie o takiej inteligencji skłaniają się k sztce, a niektórzy z nich

zostają rozchwytywanymi artystami. Ldzie o inteligencji przestrzennej

mogą też zostać architektami, projektantami wnętrz, grakami i projek-

tantami stron internetowych.

muzyczna

uczniowie o takich talentach często marzą, by zostać gwiazdami rocka

czy liderami zespołów. Niektórzy chcieliby grać w orkiestrze symfonicz-

nej. Szybko chwytają za instrmenty i sprawnie się nimi posłgją. Sły-

szą mzykę i w niemal magiczny sposób rozróżniają słyszane nty.Ldzie o tym rodzaj inteligencji są najszczęśliwsi, gdy występją, i naj-

częściej wybierają karierę odtwórców mzyki.

Interersonalna

Taka inteligencja jest ogromnie ważna dla profesjonalnych mówców –

są to najczęściej politycy, kaznodzieje, specjaliści do spraw sprzedaży

lb reklamy. Osoby o takich talentach czją się jak ryby w wodzie, gdy

poznają nowych ldzi i rozmawiają z nimi, gdy bdją relacje i zjed-

nją sobie przyjaciół. To przyjacielscy, otwarci ldzie.




dotyK Midasa64

IntrapersonalnaInteligencja interpersonalna odpowiada a dolność komunikowania

się innymi; inteligencja intrapersonalna – a dolność komunikowa-

nia się samym sobą. Ludie mający taką inteligencję potraą sterować

własnymi myślami.

Dodam jeszcze, że inteligencja intrapersonalna bywa nazywana inte-

ligencją emocjonalną. Mówi ona o dolności sterowania emocjami –strachem, żądą, łością, smutkiem i miłością. zastanów się, cy gdy się

boisz, podejmujesz pochopne decyzje i natychmiast uciekasz, czy może

spokojnie mówis sam do siebie, reagując w sposób premyślany? Cy

panujes nad sobą, gdy jesteś ły, cy też dajes się łatwo wyprowadić

równowagi i mówis coś, co potem wolałbyś odwołać? Oto prykłady

inteligencji intrapersonalnej.

Inteligencja intrapersonalna jest również naywana inteligencją suk-cesu, ponieważ jest koniecna do tego, by odnieść sukces w każdym

innych rodajów inteligencji. Na prykład ktoś może być geniusem

w dziedzinie językowej, ale bez inteligencji intrapersonalnej, czyli emo-

cjonalnej, nie będzie w stanie niczego się nauczyć i będzie ponosił

porażki – podobnie jak inni uczniowie, którzy są słabsi w zakresie umie-

jętności jęykowych. Sportowcy obdareni inteligencją ruchową mogą

nigdy nie dojść do poiomu profesjonalnego, jeśli nie będą trenowali

i nie dołają się samodielnie motywować.

Podobnie jest inteligencją muycną i każdym innych roda-

jów inteligencji. Cy słysałeś kiedyś, jak komentator awodów golfo-

wych mówi, że jakiś golsta „jest mistrem gry nerwów”? Kryje się a

tym informacja, że ten golsta ma wysokie umiejętności w zakresie inte-

ligencji intrapersonalnej. Dlatego też cęsto naywa się ją inteligencjąsukcesu.

W tej książce inteligencji intrapersonalnej odpowiada kciuk. To ona

daje predsiębiorcom prewagę w świecie binesu. Inteligencja intra-

personalna daje predsiębiorcom siłę do tego, by mogli robić to, cego





inni się boją lub czego nie chcą zrobić. Pewnie znasz ludzi, którzy świet -

nie sobie radzili w szkole, ale nie wiedzie im się w prawdziwym życiu.

Może tak być, ponieważ są uzdolnieni językowo lub matematycznie,

ale brak im kontroli nad emocjami, inteligencji intrapersonalnej, którapozwoliłaby im zmierzyć się z wyzwaniami, jakie stawia przed nimi

świat.

Wiele uzależnień – narkotyki, jedzenie, seks i papierosy – wiąże się

z obniżoną inteligencją intrapersonalną. Innymi słowy potrzeba wysokiej

inteligencji intrapersonalnej, by pokonać nałogi i złe przyzwyczajenia.

Inteligencja intrapersonalna odgrywa również ogromną rolę w opóź-

nionej gratyfkacji. Ludzie o niskiej inteligencji intrapersonalnej mają

problemy z silną wolą. Chcą natychmiastowej gratyfkacji, więc gdy

czują się przygnębieni – idą na zakupy, gdy im się nudzi – jedzą cia-

steczko, kiedy są spięci – piją drinka, zamiast się uczyć – oglądają tele-

wizję, kiedy napotykają trudności – rezygnują, kiedy powinni się ugryźć

w język – tracą nad sobą panowanie albo obarczają innych winą za wła-

sne błędy. Jeśli dotąd się nie zorientowałeś, to powiem, że właśnie inteligencja

intrapersonalna, zwana też inteligencją emocjonalną lub inteligencją

sukcesu, jest najważniejszym rodzajem inteligencji dla każdego przed-

siębiorcy.

Czy można w sobie wyrobić inteligencję intrapersonalną?Odpowiedź brzmi oczywiście tak, ale jest z tym pewien problem, coś

jakby paragraf 22. Chodzi o to, że aby wyrobić w sobie inteligencję

intrapersonalną, potrzeba inteligencji intrapersonalnej. Innymi słowy

im więcej na swojej drodze jako przedsiębiorcy napotkasz wyzwań i im

lepiej sobie z nimi poradzisz, tym silniejsza stanie się Twoja inteligencja

intrapersonalna. Im wyższa będzie Twoja inteligencja intrapersonalna,

tym lepszym się staniesz przedsiębiorcą. To dlatego stawanie się przed-

siębiorcą jest procesem ustawicznego uczenia się i rozwoju osobistego.

Popatrz na swój kciuk. Gdy następnym razem staniesz przed jakimś

wyzwaniem, niech on Ci przypomni, że właśnie masz szansę zyskać

większą siłę charakteru i zdobyć dotyk Midasa.




DOTYK MIDASA66

dO zapamIętaNIa | dO zrObIeNIa

Kciuk symboliuje siłę i żeby być predsiębiorcą, potreba siły charak-

teru. Skolni mądrale radko radą sobie w prawdiwym świecie.Istnieje siedem rodzajów inteligencji. Ta, której przedsiębiorcy

potrzebują najbardziej, to inteligencja intrapersonalna. Kiedy masz duże

umiejętności intrapersonalne, jesteś w stanie opanować wewnętrzny

głos, który tryma Cię w miejscu i nie powala Ci osiągnąć sukcesu.

zawse otrymujes informację wrotną, cy tego chces, cy nie,

więc nauc się ją pryjmować i wyciągać niej wnioski. Predsiębiorcyodnosący sukcesy ciesą się informacji wrotnej i wykorystują ją do

osiągnięcia własnych celów.

Droga predsiębiorcości nie polega na sybkim wbogaceniu się.

Po drode treba być gotowym na pewne poświęcenia. Potreba siły

charakteru do tego, by wytrwać.

Mądrość skolna to nie to samo co mądrość wykaywana w praw-

diwym świecie. Aby być predsiębiorcą, potrebujes siły i nieustępli-wości, jaką daje derenie recywistością.

Siła nie onaca, że mas być arogancki, podły, wredny cy apodyk-

tycny. Siła to postawa, dyscyplina, determinacja i apał. znajdź swoją

własną drogę.

Rynek atrudnia Cię i walnia każdego dnia. Predsiębiorcy doty-

kiem Midasa podnosą się, otrepują się i podejmują kolejną próbę.




dONald J. trump

Donald J. Trump, prezes The Trump Organization, jest uosobieniem

amerykańskiej historii sukcesu i wciąż wyznacza standardy najwyższej jakości, jednocześnie rozszerzając swoje zainteresowania w dziedzi-

nach nieruchomości, sportu i rozrywki. Jest wybitnym deweloperem

w zakresie luksusowych nieruchomości na całym świecie, dzięki któ-

remu marka Trump stała się synonimem najwyższych standardów.

Jego dążenie do doskonałości widoczne jest zarówno w portfelu

posiadanych nieruchomości, jak i w branży rozrywkowej. Może sięposzczycić niezrównanym zmysłem przedsiębiorczym w każdej dzie-

dzinie, jaką się zajmuje: jako gwiazda i współproducent cieszącego się

ogromną popularnością programu NBC The Apprentice i The Celebrity

Apprentice, a także jako właściciel nagradzanych pól golfowych i podzi-

wianych drapaczy chmur.

Donald Trump jest też uznanym autorem kilkunastu bestsellerów,

a jego pierwszą książkę The Art of the Deal uznaje się za klasykę litera-

tury biznesowej. W roku 2007 otrzymał gwiazdę w hollywoodzkiej Alei

Sławy. Donald Trump jest archetypem biznesmena – niezrównanym

negocjatorem i gorliwym flantropem.




rObert t. kIyOSakI

Robert Kiyosaki jest najlepiej nany jako autor książki Bogaty ojciec,

Biedny ojciec – poradnika fnansowego wsech casów. Podważyłon dotychcasowe poglądy milionów ludi na całym świecie i mie-

nił ich sposób myślenia o pieniądach. Jest predsiębiorcą, edukato-

rem i inwestorem, prekonanym, że świat potrebuje więksej licby

predsiębiorców. Jego spojrenie na pieniąde i inwestowanie jest cę-

sto w sprecności popularnymi poglądami. Kiyosaki asłużył sobie na

swoją reputację: słynie bepośredniości i odwagi w wyrażaniu swo-

ich opinii.

Pierwsa wspólna książka Donalda Trumpa i Roberta Kiyosaki – Dla-

czego chcemy, żebyś był bogaty – adebiutowała na pierwsym miej-

scu listy bestsellerów New York Timesa i spredała się w 500 tysiącach

egemplary w samych Stanach zjednoconych.




Pytanie:

JAKIE JEST GŁÓWNE ZADANIE PRZEDSIĘBIORCY?

Odpowiedź:TWORZENIE WYSOKIEJ JAKOŚCISTABILNYCH MIEJSC PRACY

W świecie wysokiego bezrobocia, gdy gospodarkapotrzebuje nowych miejsc pracy by się odrodzić,któż nie pragnie rozwiązania, które szybko uzdrowi

sytuację? Wielu zwraca się ku rządowi, ale corazlepiej widać, że rządy nie są w stanie tworzyćprawdziwych miejsc pracy. Mało znaną prawdąjest to, że tylko jedna grupa ludzi jest w stanieprzywrócić na świecie dobrą koniunkturę: toprzedsiębiorcy, a w szczególności przedsiębiorcyz dotykiem Midasa.

Wygrywają zawsze ci przedsiębiorcy, którzy tworząnajwięcej miejsc pracy i pozwalają jak największej

liczbie osób prowadzić dostatnie życie.

To oni są przedsiębiorcami z dotykiem Midasa.

Myślisz o założeniu własnej firmy? Masz już firmęi chcesz, żeby się rozwijała? Nie marnuj ani chwilii zrób to dla siebie i całego świata: odkryj jak napięć różnych sposobów działa dotyk Midasa,a potem się dowiedz, co uosabiają:

1. Siła charakteru2. Koncentracja3. Marka4. Relacje5. Drobiazgi, które mają znaczenie

Istnieją tysiące książek o biznesie. Ta książkajest dla przedsiębiorców. Dwóch z najbardziej

wpływowych przedsiębiorców na świecie uczyCię tego, czego książki o biznesie nigdy Ci niepowiedzą.

Stawanie się przedsiębiorcą nie jest pracą grupową i nieodbywa się przed jakąś

komisją. Ten proces wymagaogromnej koncentracji.Opowieści Donalda i Roberta pokazują, jak oni stawali się tymi, kim dziś są, i jak regularnie osiągają to, do czegodążą. Świetna lektura!

Mark Burnett, twórca programu telewizyjnego

The Apprentice

TM

Już dziś zamów swój egzemplarzna stronie www.BogatyOjciec.pl




Niezrównane poradyod finansowych gigantów:

Donalda Trumpa i Roberta Kiyosaki

„W dzisiejszych niepewnych czasach ci dwaj tytani biznesupołączyli swe siły, aby napisać książkę, dzięki którejuświadamiają nam, że znajomość finansowego alfabetujest absolutnie niezbędna”.

Steve Forbes, prezes Forbes Inc.

W książce Dlaczego chcemy, żebyś był bogaty . Dwóch mężczyzn – jedno przesłanie Trump i Kiyosakiprzedstawiają alternatywne podejście do standardowychspraw związanych z finansami osobistymi, pisząc książkęo swoim sposobie myślenia, a nie klasyczny poradnik.

• Dowiedz się, jak myślą Trump i Kiyosaki.• Dowiedz się, dlaczego wygrywają.• Zobacz świat pieniędzy, biznesu i inwestowania

ich oczami.

Zmień swój sposób myślenia o pieniądzach i życiu dzięki książce Dlaczego chcemy, żebyś był bogaty. Dwóch mężczyzn – jedno przesłanie.

TM

Już dziś zamów swój egzemplarzna stronie www.BogatyOjciec.pl




W świecie wysokiego bezrobocia, gdy gospodarka potrzebuje nowych miejscpracy by się odrodzić, któż nie pragnie rozwiązania, które szybko uzdrowisytuację? Wielu zwraca się ku rządowi, ale coraz lepiej widać, że rządy nie

są w stanie tworzyć prawdziwych miejsc pracy. Mało znaną prawdą jest to,że tylko jedna grupa ludzi jest w stanie przywrócić na świecie dobrą koniunkturę:to przedsiębiorcy, a w szczególności przedsiębiorcy z dotykiem Midasa.

Wygrywają zawsze ci przedsiębiorcy, którzy tworzą najwięcej miejsc pracyi pozwalają jak największej liczbie osób prowadzić dostatnie życie.

To oni są przedsiębiorcami z dotykiem Midasa.

Myślisz o założeniu własnej firmy? Masz już firmę i chcesz, żeby się rozwijała?Nie marnuj ani chwili i zrób to dla siebie i całego świata: odkryj jak na pięćróżnych sposobów działa dotyk Midasa, a potem się dowiedz, co uosabiają:

1. Siła charakteru2. Koncentracja3. Marka4. Relacje5. Drobiazgi, które mają znaczenie

Istnieją tysiące książek o biznesie. Ta książka jest dla przedsiębiorców. Dwóchz najbardziej wpływowych przedsiębiorców na świecie uczy Cię tego, czegoksiążki o biznesie nigdy Ci nie powiedzą.

Stawanie się przedsiębiorcą nie jest pracą grupową i nie odbywa się przed jakąś komisją. Ten proces

Pytanie:

JAKIE JEST GŁÓWNE ZADANIEPRZEDSIĘBIORCY?

Odpowiedź:TWORZENIE WYSOKIEJ JAKOŚCISTABILNYCH MIEJSC PRACY

Documents

Dotyk Midasa budowanie bogactwa