Inleiding In verskeie publikasies en veral op webwerwe het daar die afgelope klompie jare ‘n woeste “debat” uitgebreek tussen voorstanders van evolusie, en die voorstanders van evolusie. Die vlakke van wedersydse onverdraagsaamheid was dikwels opmerklik. Die indruk kon maklik geskep word iemand het ‘n keuse tussen om te glo in kreasionisme en dat die aarde 6 000 jaar oud is, of evolusie en dat hy dan nie ‘n Christen kan wees nie. Hierdie indruk word veral deur jong aarde kreasioniste as “die Christelike siening” voorgehou, en in die proses word van die hoofstroomkerke soos die NG Kerk en die NH Kerk, wat Deïstiese evolusie (Godgedrewe evolusie) amptelik aanvaar in effek buite die Christendom geplaas. Omdat die kerke gewoonlik swyg in hierdie “debatte” kan iemand wat nie begelei word nie, maklik die indruk kry dat, om ‘n Christen te wees, hy “moet” glo die aarde is 6 000 jaar oud, en indien hy dit nie kan glo nie, moet hy maar aanvaar hy is vir die verdoemenis bestem. Dit is enigeen se raaiskoot hoeveel “potensiële Christene” is reeds deur hierdie onverdraagsaamheid, wat sterk aan die Inkwisisie herinner, na die agnostiese wêreld gedryf. My doel met hierdie bundel is nie primêr om die evolusiedebat oor te voer nie. Ek het ook pas besef dat my vernaamste dryfveer om eiertjies op hierdie terrein te lê, nie meer gevoed word uit ‘n tyd as kind toe ek deur skoolmaats en onderwysers as “aap” gespot is omdat my vader ‘n Deïstiese evolusionis was nie. My hoofoogmerk is om aan Christene wat nie (kan) glo die aarde is 6 000 jaar oud nie, die gerusstelling te gee dat daar wel ander Christelike opsies is... die ou aarde kreasionisme en die Deïstiese evolusie. ‘n Onlangse besoek aan ‘n diep gelowige paleontoloog wat erg deur jong aarde kreasioniste getraumatiseer word, het my weer laat besef ek is nie al getraumatiseerde nie, en dat daar ‘n behoefte van versekering aan Deïstiese evolusioniste is dat dit wat hulle glo, heel versoenbaar met die Bybel is, en dat daar hoofstroomkerke is wat net soos hulle glo. Die bundel is nie as samehangende boek bedoel om die onderwerp te beredeneer en te debatteer nie. Dit is veel eerder ‘n samestelling van artikels en opstelle uit my pen die afgelope aantal jare, en daarom sal daar hier en daar ‘n herhaling van argumente voorkom. Ek sluit ten slotte ook die reeds voltooide opsomming van ‘n bundel oor outisme en genetiese mutasies in, met hoofstukkies wat spesifiek op genetiese werking betrekking het. Van die artikels / opstelle is ook in Engels omdat hulle vir verskillende doeleindes saamgestel is, en nie bedoel was om eventueel gebundel te word nie. Oor die algemeen loop die artikels van jongste eerste, na oudste laaste. Ek is nié ‘n paleontoloog nie, en my enigste formele tersiêre kwalifikasie in die natuurwetenskappe is geomorfologie.

Die Inkwisissie-analoog Baie van die deelnemers aan die “debatte” oor evolusie, daarvoor en daarteen, se trant is erg veroordelend en gestroop van die kenmerke van Christelike liefde. Dit herinner nie net aan die Inkwisisie nie, maar veral aan die pous se optrede teen Galileo oor dié wetenskaplike se oortuiging dat die aarde rond is. Om die verspotheid van die pous se optrede te demonstreer: Galileo is in 1564 gebore. In 1633 het die Inkwisisie hom gevonnis oor sy “Copernicusme” wat onder meer behels het dat die aarde rond is, en om die son wentel. Dit was dus meer as een en ‘n kwart eeu na Columbus weswaarts geseil het in die geloof dat hy Indië so sou bereik (omdat die aarde rond is). In 1522, dus steeds meer as ‘n eeu voor Galileo deur die Inkwisissie gevonnis is, het die laaste oorblywende skip van Magellaan se vloot Seville bereik na ‘n reis om die aarde. ‘n Vorige pous het reeds in 1493 die lyn wat as die Verdrag van Tordisillas bekend sou staan tussen Spanje en Spanje laat teken. Die teenspoed wat Galileo meer as ‘n eeu later deur die pous en Inkwisisie op die lyf sou loop, herinner sterk aan die opkoms van jong aarde kreasionisme en die onverdraagsaamheid wat daarmee gepaard gegaan het.

Kreasionisme en evolusionisme Donderdag, 29 April 2010 Moontlik, omdat verlede jaar Darwinjaar was, is “debatte” in koerante en op die internet oor evolusie volop. Hierdie “debatte” is dikwels erg nydig, en is dikwels sprekend van groot onkunde. Die indruk word gewoonlik gelaat dat dit handel oor Christen-kreasioniste aan die een kant, en ateïstiese evolusioniste aan die ander kant. Tog is dit nie so eenvoudig nie, soos blyk uit ‘n RSG-debat waar ‘n teoloog die standpunt van evolusie gestel het, en ‘n argitek die standpunt van kreasionisme. Hierdie is ‘n eerlike poging om die speelveld te skets sonder om eie voorkeure te vermeld. In hooftrekke kan ses benaderings tot die debat geïdentifiseer word, waarvan sommige meer verbaal, en ander minder is. - Die persoon wat glo die Bybelse skeppingsverhaal is presies soos die Bybel dit skets, en vir wie die fokus op glo en geloof, en nie bewyse val nie. Die Bybel is immers ‘n geloofsboek, nie ‘n wetenskap- of geskiedenisboek nie. Gewoonlik speel die sondeval ‘n belangrike rol om as motivering vir Jesus se kruisdood te dien. - ‘n Tweede benadering word die jong aarde kreasionisme genoem. Hierdie groep verskil van eersgenoemde deurdat hulle hul standpunt dat die aarde sowat 6 000 jaar oud is (daar is enkele variasies) probeer bewys, en ‘n eie wetenskap hiervoor ontwikkel het, wat bykans elke aspek van die konvensionele wetenskap bevraagteken en verdag probeer maak. Die sondvloed speel ‘n uiters belangrike rol, en sou ook die hele aarde oordek het. Wat die nie-biologiese wetenskappe

betref, het dit sekere ooreenkomste met die konvensionele wetenskap, behalwe dat alles oneindig vinniger sou geskied het. Kontinentale drywing sou bykans oornag plaasgevind, en die sondvloed se water “ingesluk” het. Olie- en steenkoolvelde het baie gou ontwikkel. Wat die biologiese wetenskappe betref, was daar ‘n tyd toe alle spesies nog gelyk sou bestaan. Die mens en die dinosourus sou saam geleef en saam in die ark gewees het. Dit laat Bybelse argeoloë wat met die opgrawing van stede soos Jerigo werk wat ouers as 6 000 jaar is in ‘n moeilike posisie. - Die geloofsonderbou vir hierdie groepering is sterk gevestig in fundamentalistiese kerkgroepe wat in die 70’ger jare van die vorige eeu in die VSA ‘n oplewing getoon het, en in ‘n groot mate via kerkverbande in die Baptisties-charismatiese konteks na Suid-Afrika gekom het. - Die derde groep, die ou aarde kreasioniste, het nie ‘n probleem met die wetenskaplike beraming van die aarde se ouderdom van meer as vier miljard jaar nie. Die rasionaal hiervoor word in die Bybel self gevind, naamlik Psalm 90: 4, en 2 Petrus 3:8, wat die konsep tuis bring dat God se tyd nie ons tyd is nie (Hy is immers die Skepper van tyd ook). Dit word simbolies uitgedruk as een dag is soos ‘n duisend jaar (simboliek vir selfs die ewigheid), en ‘n duisend jaar wat vir God soos een dag is. Hierdie groep ontken “species hopping” en voer aan dat “die afwesigheid van tussenvorme” as bewys hiervoor dien. Namate meer en meer tussenvorme ontdek word, kwyn hierdie groep ten koste van die jong aarde kreasioniste. - Die vierde groep word dikwels verkeerdelik gelyk gestel aan die “intelligent design.” Hul korrekte naam is Deïstiese evolusioniste, ook soms Teïstiese evolusionisme genoem. Hulle glo God skep en gebruik evolusie as meganisme. Christen-paleontoloë maak die grondslag hiervan uit, en vandag is dit die amptelike standpunt van die NG Kerk en die Hervormde Kerk. Hulle gebruik ook die teksverse hierbo vermeld om die aarde se ouderdom Bybels te verklaar. Daar is uiteraard baie predikante en lidmate wat nie die standpunte deel nie. Die Gereformeerde Kerke (Doppers) se formele sinodebesluit is ook hiermee versoenbaar, maar baie verwarring bestaan onder lidmate en predikante oor die werklike standpunte wat deels veroorsaak is deur die mediaverklaring wat na die sinodebesluit uitgereik is, en ‘n ander standpunt gestel het. Hierdie benadering verklaar die voorbeeld hierbo vermeld waar die NG teoloog “die evolusie” se standpunt, en ‘n argitek die jong aarde kreasionisme se standpunt gestel het. - Toevallige evolusie behels ‘n ateïstiese standpunt waar God afwesig is in Sy skepping. Mutasies vind deurlopend ongerig plaas, en natuurlike seleksie sorg dat net die lewensvatbare gemuteerde vorme kan bly voortbestaan. Onkundiges verwys dikwels hierna as Darwanisme. Dit is verkeerd aangesien Darwin, toe hy geleef het, niks van genetiese mutasies sou kon weet nie, en Darwin eintlik slegs in die Engelse wêreld as toonaangewend beskou word. In Die Franssprekende wêreld was daar verskeie kenners wat voor hom soortgelyke teorieë geformuleer het. - “Intelligente ontwerp” is aanvanklik ontwerp om die Amerikaanse vertolking van godsdiensvryheid in skole, wat in effek op ‘n beleid van “geen godsdiens” neergekom het, te omseil. Daar is gehoop dat die howe simpatiek

sou wees dat die aanbied van die evolusieleer in skole na ‘n Skepper kon verwys, as die Skepper uiters vaag geformuleer sou wees. Die poging was egter nie geslaagd nie, en is deur die howe beskou as ‘n slenter van Christene om Deïstiese evolusie in die skole te laat leer. Hoewel hierdie benadering slegs as juridiese noodmaatreël ontwerp is, het dit sedertdien op eie bene begin staan, en is volgens sommige berigte so radikaal en onverdraagsaam dat dit hoegenaamd nie as ‘n grondslag vir gemeenskaplike denke kan dien nie. Soos gemeld, uit die debatte sou afgelei kon word dat daar net twee opsies op die tafel is – jong aarde kreasionisme wat “die Christelike standpunt” verteenwoordig, en die toevallige evolusie wat “ateïste se standpunt” verteenwoordig. Die probleem word vererger deurdat die jong aarde kreasioniste na hul eie benadering as “kreasionisme” verwys asof die ou aarde kreasionisme nie (meer) bestaan nie. Die toevallige evolusioniste eis ook dikwels evolusie as hul uitsluitlike domein op. ‘n Christen wat sonder die nodige agtergrond op so ‘n debat afkom, sal maklik ‘n idee kan vorm dat daar net twee opsies is: As hy ‘n Christen wil wees moet hy glo die aarde is 6 000 jaar oud. As hy glo die aarde is ouer, kan hy nie ‘n Christen wees nie. Predikante en lidmate van kerkverbande wat in ou aarde kreasionisme of Deïstiese evolusie glo, is gewoonlik in hierdie debatte afwesig. ‘n Belangrike rede is waarskynlik dat die opkoms van jong aarde kreasionisme onderskat word. Die opvatting bestaan dikwels verkeerdelik dat die jong aarde kreasioniste se voortbestaan vergelyk kan word met die pous se volharding dat die aarde plat is, selfs lank na Magellaan se ekspedisie om die aarde gevaar het. Asof dit gaan oorwaai. Die verbetenheid waarmee aanhangers van die jong aarde wetenskap hul opvattings verdedig (en selfs jong aarde Evangelisasieaksies op die been bring) wys dit sal nie gebeur nie. Boonop is daar ‘n stroming van lidmate van die susterkerke na charismatiese kerke. Hoewel ‘n standpunt oor kreasionisme of evolusie waarskynlik selde ‘n rol by hierdie skuif speel, bevind meer en meer mense hulle in kerkverbande wat die jong aarde kreasionisme aanhang. In Europa is wel deeglik kennis geneem, deurdat die Europese Unie – met die steun van die regerende Christen-demokratiese Partye – ‘n beleidsdokument aanvaar het met die titel: “Die gevaar van kreasionisme.” In Nederland vind dorpsmuseums wat ongehinderd jare lank hul omgewing se geskiedenis uitgebeeld, skielik dat hulle onder druk kom wanneer na duine van miljoene jaar oud verwys word. Dit is immers onmoontlik as die aarde net 6 000 jaar oud is. Die debatte op die webblaaie van koerante neem werklik dikwels die karakter aan van iets wat nie tot eer van God sterk nie. Aan die een kant word heel kerkverbande tot die ateïsme gereken, en omgekeerd is daar reaksies soos: “jou god.” Wedersydse beskuldigings van bedrog is volop. Jong aarde kreasioniste verwys graag na die ouderdomme van fossiele as bedrog, en selfs dat dit “vervaardig” word. Omgekeerd wys wetenskaplikes (daar is al verskeie boeke geskryf om die jong aarde wetenskap as kwasi-wetenskap uit te wys) byvoorbeeld na die bekende voorbeelde van die lawa van Mount St. Helens waar die jong aarde

wetenskaplikes aangedring het op ‘n koolstoftoets en voor betaal het, terwyl die instansie wat die toets gedoen het, reeds vooraf verduidelik het so ‘n toets is nie toepaslik nie, en ‘n foutiewe lesing gaan oplewer. Die ander voorbeeld waarna gereeld verwys word, is dat ‘n jong aarde wetenskaplike self vasgestel het die “mensspore” waarop dinosourusse sou getrap het, ook deur dinosourusse gemaak is.

Die versteende “woud” in ‘n holkrans

Tussen Bethlehem en Kestell, ver bo die valleivloer, is ‘n holkrans waarin versteende houtstompe uit die sandsteen steek. Hierdie holkrans is sowat ‘n 100 meter van die kruin, en sedert dié woud gefloreer het, hert daar dus nog baie jare verloop waartydens wind sand bo-op afgeset het. Tog, nog later, het daar net langs hierdie krans ‘n ysterklip-intrusie ontstaan, en dwarsdeur die kranse gebars. Nogtans is hierdie ysterklip reeds deur die hoër reënval van die gebied reeds “weggeroes” anders as die bekende ysterkliprandjies in die droër dele van die Vrystaat en Karoo. Hoewel dit klaarblyklik veel, veel ouer is as die 6 000 jaar waarop die jong aarde kreasioniste die aarde se ouderdom bereken, is dit – sowat 40 miljoen jaar – “resent” in vegelyking met die tydperk van honderde miljoene jare gelede toe soogdieragtige reptiele die gebied oorheers het.

Neandertal en moderne mens hét vermeng, hou Max Plack Instituut vol Was daar kruisteling tussen die moderne mens en die Neandertal-mens?

Die vraag word reeds sedert 2006 gedebatteer toe DNA-toetse op Neandertal-oorblyfsels begin koers kry het. Aanvanklik het geleerdes gemeen daar was geen kruiteling nie. Toe is dit vermoed, maar net so heftig betwyfel, en nou word gemeen die genome verklap dat ons vandag wel ‘n titseltjie Neadertal onder lede het – so tussen 1 en vier persent. Dit is nou afstammelinge van mense wat van buite Afrika kom. Mense wie se voorsate inheems aan Afrika was, het waarskynlik ook ‘n titseltjie oermens in hul gene, maar dié voorsaat is nog nie geïdentifiseer nie. Neandertal en die moderne mens het sowat 400 – 700 duisend jaar gelede ‘n gemeenskaplike voorouer gehad (met die jongste aanduidings dat dit sowat 400 000 jaar gelede was). Dit is sommer nou die dag vergeleke met die sowat 5 miljoen jaar gelede wat die moderne mens en Neandertal se gemeenskaplike voorouer, ‘n gemeenskaplike voorouer met die sjimpansee gedeel het. Ouer bronne dui nog aan dat die moderne mens van Neandertal afgestam het, maar dié gedagte word lank nie meer aangehang nie. Sowat 400 000 tot 300 000 jaar gelede het Neandertal Afrika verlaat en in Eurasië gevestig, waar navorsing nou reeds aangedui het dat die Neandertal tot 2 000 kilometer verder oos in Siberië voorgekom het as wat aanvanklik gemeen is. Sowat 50 000 jaar gelede het die moderne mens ook na Europa verhuis, en tot sowat 30 000 jaar gelede saam met Neandertal Europa bewoon, waarna Neandertal uitgesterf het. Paleontoloë het lank reeds aan die hand van skeletvorme vermoed dat daar in die sowat 20 000 jaar wat Neandertal en die moderne mens in Eurasië skouer geskuur het, plek-plek kruisteling moes plaasgevind het. Daar moes egter tot taamlik onlangs gewag word om dit met DNA en genome te kon bepaal. En toe is dit ook aanvanklik erg gegogga omdat dit gelyk het of die Neandertal se genetiese materiaal deur hantering met menslike DNA “besmet” gewees het. Hoewel ‘n lang moeisame pad nog voorlê om behoorlike DNA-kartering te kan doen, is dr. Svante Paäbo, hoof van die Neadertal Genoom-projek by die Max Planck Instituut in Leipzig nou seker van die vermenging wat in Eurasië plaasgevind het. In 2007 het die span by die Max Planck Instituut reeds data bekend gemaak oor hoe Neadertal kenmerke DNA-toon wat daarop dui dat hulle ook in Europa verskillende huid- en haarkleure, soos rooi hare, kon ontwikkel het. Net om die pot ‘n bietjie te roer, is die ontdekking van ‘n pinkiebeen in ‘n Siberiese grot bekend gemaak. Hierdie pinkie se DNA toon dat Neandertal en die moderne mens nie al mense was wat tussen 30 000 en 48 000 gelede in Eurasië voorgekom het nie. Paäbo en sy span is nog onseker of die pinkie aan ‘n heel onafhanklike spesie behoort het, of dit die afstammeling is van kruisteling tussen een van die bekende spesies en ‘n tot dusver nog onbekende spesie. Paäbo meen dit is duidelik dat daar nog iets uit Afrika moes gekom het in die periode tussen 2 miljoen jaar gelede toe Homo Eructus uit Afrika na Europa getrek het, en 300 000 tot 500 000 jaar gelede toe Neandertal se voorsate Afrika vir Eurasië verruil het.

Australopithecus sediba: Kreasionisme en evolusie se nuwe koppestamp

Herman Toerien (Seun van wyle prof. Jan Toerien, in die tyd van proff. Raymond Dart en Philip Tobias verbonde aan die Bernard Price-Instituut – ‘n uitgesproke Deïstiese evolusionis). Dit verg geen profetiese vermoë nie om te weet kreasioniste – veral jong aarde kreasioniste – en evolusioniste gaan weer koppe stamp nie. Dit is nou na aanleiding van die ontdekking van twee fossiele van ‘n nuwe mensspesie, Australopithecus sediba. Die eerste strydperk is die ouderdom van sowat 1,8 miljoen jaar gelede, teenoor die jong aarde kreasioniste se opvatting van ‘n aarde wat sowat 6 000 jaar oud is. Ironies, beteken die 1,8 miljoen jaar gelede in geologiese terme ‘n baie onlangse ontwikkeling in die aarde se geskiedenis. Trouens, in die primaat-gedeelte van die mens se geskiedenis wat na meer as vyf miljoen jaar teruggevoer kan word, met die Australopethecus, is die sediba-spesie ook ‘n jongeling. Wat egter ou aarde en jong aarde koppe gaan laat stamp is die oorgangseienskappe waaroor sediba beskik. Hierdie oorgangseienskappe maak dit ook geen uitgemaakte saak dat sediba ‘n regstreekse voorouer van die mens was nie, nog ‘n krapperigheid vir kreasioniste. Kreasioniste verkondig graag dat die “evolusieteorie” impliseer dat nuwe vorme noodwendig as verbeterde of progressiewe vorme op die voorgangers volg. Verskeie faktore maak dat dit in ‘n mate geldig is – swakker vorme sal moeiliker oorleef, wat ‘n mens na Darwanisme en natuurlike seleksie terugvoer. Dit is egter net ‘n baie klein deeltjie van die prentjie, en ander mensevorme (waarvan ‘n “nuwe” subspesie onlangs ontdek is toe die DNA van ‘n beentjie van 30 000 jaar oud ontleed is), het soms honderde duisende jare lank oorleef voor hulle uitgesterf het, byvoorbeeld die Neandetalmens, wat lank saam met die moderne mens op aarde gewoon het, en ‘n baie ouer nefie, homo habilis. Hulle was nie voorouers van die moderne mens nie. Trouens, homo habilis wat sowat 2 miljoen jaar gelede geleef het, was so knap met die maak van werktuie, dat hy “knaphand” genoem word. Dit was vermoedelik ook “knaphand” wat vir die werktuie van 2 miljoen jaar gelede gesorg het wat onlangs in die Wonderwerkgrot in die Noord-Kaap gevind is. ‘n Argument wat kresioniste graag voer is dat oorgangsvorme “afwesig” is in fossielrekords, en wanneer uitgewys word dat dit onwaar is – daar is verskriklik baie – word dit afgemaak as bedrog of “klein beenfragmente wat saam skaars ‘n tafel vol lê” (wat ook onwaar is – die kop van een soogdieragtige reptiel lê op sy eie ‘n taamlike groot tafel vol). Nou is twee taamlike volledige skelette gevind, en van die een as “toegif” ‘n bykans volledige skedel. Saam-saam maak hierdie vonds mites van die laaste krieseltjies argumente van kreasioniste, veral jong aarde kreasioniste. Kreasioniste wat – soos onlangs histeries op Volksblad se webwerf – aangedring het om bewyse te sien, kan nou gaan kyk en hoef nie bedrewe paleontoloë te wees om self te kan sien nie.

Hierdie vonds kan vergelyk word met ‘n ooreenstemmende bewyslas dat die aarde rond is. Die hartseer is dat dit geen verskil gaan maak nie. Jong aarde kreasioniste sal nog steeds vuur en swael spoeg en aandring dat slegs dele van die Bybel gelees moet word om ‘n letterlike betekenis aan die ses dae Skepping te gee, wat volgens die “berekenings” van ‘n Ierse Biskop sowat 6 000 jaar gelede moes wees. (Die Biskop het nie die luukse van genoegsame kennis van Hebreeus of Bybelse argeologiese kennis gehad om ‘n regte verstaan van die woord “ben” te gehad het nie). Bewys dit die Bybel verkeerd?

Allermins. Dit gee stukrag om die Bybel veel beter te verstaan, en hoe teksverse soos Ps 90: 4 en 2 Petrus 3: 8 gelees kan word. En sou iemand in die letterlike bestaan van Adam en Eva glo, sal daar nou begrip wees vir die kainsmerk om Kain teen “ander mense” te beskerm. In die praktyk breek daar ongelukkig net nog ‘n hoofstuk in die “debat” aan, gestroop van Christelike liefde. En word die werklike belangrike skepping, die herskepping of te wel Wederkoms oneer aangedoen. http://scienceblogs.com/laelaps/2010/04/close_to_homo_-_the_announceme.php?utm_source=networkbanner&utm_medium=link

Jong aarde kreasioniste hou aan verstom Net soos heethoofde op die politieke spektrum mekaar aangluur, so is gemoedere ook besig om hoog te kook oor versteende skelette van amper 2 miljoen jaar oud. Op die blogs van koerante, oor die radio – oral word harde woorde geuiter. ‘n Verstommende streep mense sien kans om hul onkunde uit te stal deur op skrif of oor die lug te beweer die aarde is 6 000 jaar oud. Dit is die jong aarde kreasioniste wat ‘n alternatiewe “wetenskap” oprig en liggelowiges opkommandeer. Heel toevallig het ek in die afgelope paar dae ook oor ‘n ander saak bietjie opgelees, en soos met die oplees van ander onderwerpe, ook hier op die argumente van die jong aarde kreasioniste afgekom. Die vorige keer was toe ek oor die aarde se magneetveld opgelees het. Nou oor die antieke beskawing naby die Titicacameer in die Andes. Die beskawings aan die Titicacameer bied ruim stof aan die jong aarde kreasioniste en ander romantiese dromers, by wie die veronderstelling dat Noag se vloed die ganse aarde oorstroom het – ook Everest se spits – op een slag plaasgevind het. Die wêreldgeskiedenis word dan ook volgens ‘n voor- en na-vloedperiode verdeel. Misterie staan oor die hele Titicacameer geskryf. Argeoloë het nog nie volledig eenstemmigheid oor wanneer die bouwerke opgerig is nie, en hier en daar voer ‘n “kenner” dit tot 15 000 of selfs 18 000 jaar terug. Reuse rotsblokke van honderde ton is in die bouwerk gebruik. Die bouwerk sluit iets in wat skynbaar ‘n kaai blyk te wees wat dokplek aan honderde skepe gebied het, maar nou meer as tien kilometer van die meer se oewer. Op van die bouwerke is hiërogliewe wat nog nie ontsyfer is nie.

Toe die Inkas die beskawing verower en by hul eie ingesluit het, is die skrif nie oorgeneem nie en het die Inkas voortgegaan om hul eie “toutjieskrif” met sy beperkings te gebruik. Onder sulke omstandighede word die verbeelding losgelaat. Thor Heyerdal het ook in een van sy ekspedisie skynbaar die hiërogliewe tot by die see en van daar na die Paaseilande met die vreemde klipbeelde gevolg. Verskeie faktore maak dat hierdie “band” nie sondermeer afgemaak kan word nie. Uit die Paaseilande se eie mitologioe wil dit lyk asof daar inderdaad twee vlae antieke kolonisasie kon wees, waarvan een volgens sekere aanduidings nie Polinesies was nie, maar vanuit Suid-Amerika. Die Polinesiërs, volgens DNA-toetse oorspronklik van die omgewing van Indië en Maleisië afkomstig, se stapelvoedsel patats, wat hulle ook tydens hul epiese seevaarte aan boord gekweek het, is egter van die Amerikas afkomstig. Voeg by die mites van Sentraal-Amerika se verhale van die Amasone-krygers (vrouevegters), wat boonop wit sou wees, en mense wat uit die Titicacameer omgewing sou gekom het, wat wit was... Benewens die Asteke wat mense met baarde van die see af te wagte was, is daar verskeie ander stamme wat soortgelyke “herinneringe” in hul geskiedenis het. Dié herinneringe is moontlik heel verklaarbaar. Ons weet bo alle twyfel dat die Vikings reeds sedert die jaar 1 000 pogings aangewend het om kolonies in die teenswoordige Kanada op te rig, en sommige van die kolonies het selfs rukkies gehou. In die verhale en mites oor transatlantiese reise (baie per ongeluk) word bykans geen Westerse volk nie betrek nie – van die ou Kelte, die Iere, Romeinse galeie, Fenisiese skepe, en natuurlik antieke Egiptenare, die 14de eeuse Maliese koning, en vele meer. As net ‘n klein deeltjie hiervan op ‘n vorm van waarheid geskoei is – ‘n antieke skip of twee wat in ‘n storm van koers gewaai is, dan sal heelwat inderdaad verklaar word. Maar baie word nie verklaar nie. Die Nuwe Wêreld het so ver bekend nie die wiel geken nie, hoewel van die medisynemanne in Noord-Amerika ronde sirkels met klippe uitgepak het, bekend as medisynewiele. Verskeie reuse grafiese uitlegte op die grond, in beide Suid- en Noord-Amerika wil-wil mens laat glo dat die Indiane dalk in staat was om primitiewe warmlugbalonne te bou. Daar is trouens bewys dat materiaal wat antieke beskawings aan die woestynkus van Peru materiaal geweef het wat dig genoeg was om vir warmlugbalonne te gebruik. Maar voor dit uitgepluis was is kortpad na ‘n verklaring van ruimteskepe gesoek. Talle bewerings en “bewyse” vir besoeke uit die ruimte word ook geopper. Die teelaarde, so lyk dit, van jong aarde kreasioniste. Hoewel die meeste argeoloë die Titicacameer-beskawings tot hoogstens ‘n 1 500 jaar voor Christus terugvoer, maar meestal na die orde van 500 nC, is die mites en opvattings gekoppel aan die 15 000 jaar oue beskawing veel interessanter.

Natuurlik bied so ‘n ou geskiedenis ‘n probleem vir jong aarde kreasioniste wat die aarde se ouderdom na 6 000 jaar gelede terugneem (hoewel afvalliges wat dit na 7 of 8 000 jaar probeer terugvoer algaande veld wen). Die beweerde verskriklike ou ouderdom van die ruïnes by Titicaca word toegeskryf aan die identifisering van strukture wat bedoel was om astronomies gerig te wees. Nou “kyk” hierdie strukture na niks in besonder nie, wat beteken soveel tyd moes verloop het dat die uitdyende heelal veroorsaak dat besondere sterre en konstellasies nie meer is waar hulle was nie. Deur die “horlosie terug te draai” kom die oorspronklike vermeende teikens in plek – en dit is sowat 15 000 jaar gelede. Maar, wys die jong aarde kreasioniste, daar is duidelike tekens dat die omgewing eens deur ‘n reuse geologiese ramp getref is, wat die rotsblokke bietjie meer laat skuif het, en dan, so meen hulle sal ‘n mens die ouderdom na sesduisend jaar kan verkort. Gefossileerde seeskulpe word nie honderde miljoene jare gelede teruggevoer voor kontinentale verskuiwing die Andes begin lig het nie, maar ‘n onlangse tydperk toe ‘n kombinasie van die vloed en die woeste geologiese verskuiwings wat die plek erg gelig het, dié verskynsel kan verklaar. En volgens ‘n deel van die opvattings – siedaar, die behoefte aan ‘n seehawe met dokplek vir honderde skepe. Trouens, so baie van hierdie soort stories word inmekaar geweef, met selfs internasionale kongresse, dat dit nou mooi trap op die internet kos om nie ‘n hele ent in ‘n verslag van die jong aarde kreasioniste in te lees voor ‘n mens eers besef in watter bynes van kwasi-wetenskap ‘n mens jou nou begeef het nie. Onderling word terminologie gebruik wat die aanhangers mee vertroud raak, en gebruik wat soms die herkoms verdoesel. Maar meestal kom ‘n mens gou agter die kap van die byl. Dis wanneer ‘n mens in hierdie doolhof rondlees wat ‘n mens jouself vra: Hoe is dit moontlik dat iemand hierin kan glo?

‘n Voor die hand liggende verduideliking is moontlik dat mense grootgemaak word met die leerstelling dat die aarde sowat 6 000 jaar oud is. Hoewel dié “berekening” eers betreklik onlangs deur ‘n Ierse geestelike gemaak is, loop die spore verder terug, soos die Joodse kalender wat by die instelling daarvan aangeneem het dat Moses die eerste vyf boeke van die Bybel se outeur was. Hoewel die verskillende berekenings nie presies dieselfde som oplewer nie, verskil hierdie soort berekening nie veel nie. Die vertrekpunt is egter dat die aarde sowat 6 000 jaar oud is, en nou word die opvatting met “bewyse” ingekleur. Die doel is om die Bybel, as deel van die fundamentalistiese beweging wat in die 70ges van die vorige eeu in die VSA ‘n opbloei beleef het, as vertrekpunt om die Bybel in elke opsig letterlik uit te lê. Met groot gesag sal vertel word ‘n soort walvis kan iemand wel inderdaad lewend insluk en later eers uitspoeg (Jona) en dat daar inderdaad betreklik onlangs weer so ‘n geval voorgekom het. Maar in wese bied beide teologie en die wetenskap struikelblokke vir die jong aarde kreasioniste. Teologie wat in stryd met hul opvattings staan, word gewoon nie as die ware Evangelie aanvaar nie, en harde oordele hieroor is alledaags.

Teoloë en Deïstiese Christene speel dikwels passief saam deur diskoerse met die jong aarde kreasioniste te vermei (want dit is werklik onplesierig). Selfs die Bybelse argeoloë bied ‘n probleem omdat die Bybelse argeologie, bv met die ouderdom van Jerigo, veel verder terugstrek as 6 000 jaar. Teoloë se verduidelikings, uit bv Psalm 90 en 2 Petrus 3, word as “buite konteks” afgemaak. Die wetenskaplikes, veral selferkende ateïste, skram egter nie weg nie. Dit is egter op ‘n vreemde speelveld. Die konvensionele wetenskaplikes spesialiseer in hul eie velde, byvoorbeeld geologie, gemorfologie, fisika, dierkunde, genetika, paleontologie, embriologie, mikro-biologie, biochemie en vele meer, en elkeen werk met ‘n klein deeltjie van evolusie. Professioneel word bitter min menings op die terreine van mede-wetenskaplikes gewaag, al weet hulle vir seker meer daarvan as die jong aarde kreasioniste se “wetenskaplikes.” By die jong aarde kreasioniste is die geneigdheid om ‘n alleskenner te wees, en word jong aarde kreasionisme (of soos hulle dit noem, kreasionisme) as ‘n wetenskap gereken wat sy kenners het. Nie alleen is dié kenners “alleswetend” oor alle aspekte van die wetenskap nie, maar hulle is ook, volgens hul eie maatstawwe, “deeglik” in die “evolusieteorie” onderlê. As teenpool vir hul eie “kundiges” word dus by die wetenskap ook sulke “alleskundiges” gesoek wat ‘n wetenskap, evolusie, sou beoefen. Dit gee dus geen terrein vir debat nie, omdat die wetenskap vir so ‘n “debat” ‘n reuse paneel sou moes opstel wat na so veel as moontlik fasette moet kyk, terwyl die jong aarde kreasioniste een allesweter bring. Het die jong aarde kreasionis ‘n “dr” voor sy naam, is dit gewoonlik ‘n ere-doktorsgraad van ‘n teologiese skool uit die fundamentalistiese beweging. Maar dit verskaf ‘n bravade om oor alles en nog wat eiertjies te lê sonder om te besef hoe hy in die proses sy onkunde ten toon stel. Genoeg tyd is in vorige artikels gespandeer oor sekere wankonsepte wat die allesweters oor evolusie het, en waaroor hulle al male sonder tal reggehelp is, maar verbete bly vasklou. Waarin die jong aarde kreasioniste wel slaag, is om mense wat nie ‘n wetenskapaanvoeling het nie, en ook tot gebrekkige teologiese insigte geneig is, te oortuig. Nie net dat die aarde 6 000 jaar oud is nie, maar dat die wetenskaplikes wat dit anders het bedrieërs is, en dat selfs die nuutbekeerde jong aarde kreasioniste “toegerus” is om selfs die voorste wetenskaplikes op “wetenskaplike” gronde koud te sit. Vanoggend het prof. George Claassen toegegee dat die vlak van wetenskaplike verslaggewing in die Suid-Afrikaanse media veel te wense oorlaat. Dus verskyn daar gereeld briewe van jong aarde kreasioniste met stellings soos “Christene glo die aarde is 6 000 jaar oud” (wat nie deur die vernaamste hoofstroomkerke geglo word nie), die wetenskaplikes pleeg bedrog, die vermiste skakel / tussenvorme ontbreek (sug, watter ontbreek?), en vele meer. Die hinderlikste is die aggressie waarmee hierdie stellings dikwels gemaak word.

Vir diegene wat meen die jong aarde kreasioniste is soos die plat aarde-aanhangers aan die uitsterf is daar nuus. Net so min as wat die plat aarde aanhangers aan die uitsterf is, so seker neem jong aarde kreasionisme toe. Dit bring ‘n mens terug by die vraag: Hoekom keer mense hul rug op die wetenskap en teologie, en hang iets wat so ongeloofwaardig en eintlik belaglik is aan?

Dit is nou afgesien daarvan om die bewyse vir die aarde se ouderdom so te plooi dat dit pas in die jong aarde se stelling dat die Bybel sê die aarde is 6 000 jaar oud? (Dit staan nêrens in die Bybel nie). ‘n Eerste moontlike verduideliking is dat mense se algemene kennis erg uitgedun is. Drie-vier dekades gelede kon mense die hoofstede van die wêreld en die meeste lande se staats- of regeringshoofde uit hul kop oprits. Vandag – wie het byvoorbeeld Olaf Palme in Swede opgevolg, of is nou die premier of koning?

Of nog erger, wie is nou Lesotho se premier? En selfs die koning? Dis lank nie meer Leabua Jonathan en Koning Mosjesj II nie. Sonder kennis is ‘n mens oop om enige ding wysgemaak te word. Die mens het ‘n ingebore drang na sekerheid. In vandag se wêreld verander dinge vinnig, dat omtrent al wat seker is, is dat dit gaan verander. Met die teologie wat homself skoorvoetend teen die fundamentalisme handhaaf, bied die fundamentalisme ‘n kits-sekerheid. En dan, op laas. Kyk ‘n mens na dit wat mense bereid is om te glo, en selfs heftig daarvoor sal opkom, is nog een of twee vreemde goed om in te glo nie vreemd nie. Om ‘n paar te noem: - Die planeet X, die vreemde planeet wat duisende jare deur die donker ruimtes sweef omdat dit om twee sonne, waarvan ons son een is, wentel. En al sal die fisika toe oë sê dis twak, sal mense dit glo omdat hulle dit wil glo, en toe dit laas, na honderde jare in ons sonnestelsel by ons aandoen, is dit toe in ander dimensie hier verby dat ons dit nie kon sien nie. - Voeg dan die reptielwesens wat tussen ons woon hierby, die annunaki. Hulle is die afstammelinge van Eva en die slang – lg eintlik ‘n reptielagtige ruimtewese, en die spesieprobleempie word met kloning opgelos. Teen dié agtergrond is dit sommer kinderspeletjies om te glo die dinosourusse was ook op die ark, dat die Middeleeuse drake eintlik dinosourusse was, dat die vloed die hele aarde op een slag oordek het, dat fossiele wat gevind word op die een of ander manier bedrog is, dat die aarde, en nie die magneetveld nie, al op sy as omgetol het, dat kontinentale drywing in een jaar plaasgevind het.... Dit is daarom ook nie vreemd dat sommige van die jong aarde kreasioniste lustig saam die ruimte-stories glo nie. En ‘n mens kan net met vraagtekens staan: Hulle kan dít glo, maar om te glo dat die God van alle tye, op Sy tyd, as Skepper van tyd, die heelal op Sy manier geskep het op ‘n manier wat die wetenskap, waarvan Hy ook die Skepper is, kan ondersoek, sodat die hele Bybel soos ‘n mosaïek in plek val; dít kan hulle nie glo nie.

Die (a)apatiese Christen In die boek Openbaring word sterk gewaarsku teen Christene wat lou is. Dit is onlangs weer ervaar toe daar in Volksblad se briewekolom ‘n “debat” oor evolusie losgebars het – gelukkig veral op die internetweergawe. Terwyl die debat in hooftrekke gehandel het oor hoe God die mens en eintlik die hele skepping gemaak het, is die debat oorheers oor wat die mens van God gemaak het sedert God die mens geskape het. Heel onder is ‘n paar uittreksels uit van die leserskommentare. Om dit op te som, dit was in hoofsaak ‘n “debat” tussen jong aarde kreasioniste en voorstanders van toevallige evolusie. Die stem wat die stemme van hoofstroomkerke soos die NG Kerk en die Hervormde Kerk verteenwoordig, het grootliks ontbreek. Die ironie is dat die “debat” ingelei is deur iemand wat skynbaar glad nie ‘n aanhanger van jong aarde kreasionisme is nie, prof DFM (Danie) Strauss, afgetrede wysgeer. Die jong aarde kreasioniste het egter dadelik, tipies van hul aard, daardie kant van die spektrum oorheers, terwyl die teenpool aan die ander kant stelling ingeneem het. Dit sou ‘n gawe plek wees vir hoofstroomdenke om te makeer. Behalwe vir een sakie. Matt 18:8 verwys na hulle deur wie die struikelblokke op die pad kom. Dit staan in die konteks van mense wat vir ander struikelblokke in die pad van geloofsekerheid probeer plaas. Kom ons neem ‘n simplistiese voorbeeld: Gestel die kerk in sy breedste vorm het steeds geglo die aarde is plat, en hierdie geloof as vereiste vir toetrede tot Christenskap en Wedergeboorte gestel. ‘n Jong man, op die punt om geloofsekerheid te kry, word gekonfronteer met hierdie aspek. Hy het al self op universiteit deelgeneem aan eksperimente wat die deursnit en omtrek van die aarde bepaal, hy glo daar was mense op die maan, maar die kerk is onverbiddelik oor hierdie aspek. So word ‘n sydelingse saak ‘n kwessie van geloofskrisis – ‘n struikelblok. Om dit na die kontemporêre deur te trek (hoewel daar ‘n flat earth society is wat deurlopend probeer bewys die aarde is plat) word dié konsep vervang met die jong aarde kreasioniste. Dit kom in wese daarop neer dat geglo word Christene moet glo die aarde is net 6 000 jaar oud, en dat evolusie nie plaasgevind het nie. Die jong man neem argumentsonthalwe geologie, en hy weet dit is onwaar omdat hy self met die halfleeftyd van elemente gewerk het, en rotsformasies bestudeer wat miljarde jare gelede gevorm het. Deur te glo die aarde is ouer as 6 000 jaar word hy deur die jong aarde kreasioniste tot nie-Christen getipeer, wat bekeer moet word – en wat in daardie konteks beteken hy moet ook glo die aarde is net 6 000 jaar oud. Of hy het vanuit sy teologiese studies ook Bybelse Argeologie geneem, en onder meer geleer van die stad Jericho wat 7 000 jaar voor Christus reeds ‘n ommuurde stad was. Hy probeer geloofsekerheid te kry deur die debat vir of teen evolusie te volg, en hy word met strome bydraes in die styl en gees soos hieronder aangetref.

In die debat is die matigende stem van die hoofstroomkerke afwesig (of word dalk gewoon uitgesensor?). Dit skep by hom die indruk sy keuses lê tussen glo in evolusie, en daarmee gepaardgaande ateïsme), of om ‘n Christen te wees en te glo die aarde is 6 000 jaar oud. Terwyl daar duidelik baie mense is wat in staat is om te glo die aarde is 6 000 jaar oud (jong aarde kreasionisme slaan wêreldwyd uit), is daar talle wat weet dit is onwaar. Om ook hierdie te oortuig, is ‘n alternatiewe “wetenskap” ontwikkel wat “bewys” die aarde is 6 000 jaar oud. Plek-plek, soos met die lawa van Mt St. Helens (deesdae kom die lawa glo van Hawai) en die dinosourusspore oor “mensspore” word selfs nie geskroom om bedrog in te span nie. Verskeie boeke het al die lig gesien om die jong aarde kreasioniste se argumente te weerlê. Nogtans word hard getrag om van in God te glo, te beweeg na om God (en Sy Skepping) te “bewys.” Dié aksie neem ‘n verbetenheid en aggressie aan, want die implikasie is dat as hul “bewyse” as vals bewys word, dit in hul oë ook impliseer dat “bewys” is dat God nie bestaan nie. Naas die waarheid, is liefde die eerste slagoffers. Die gebrek aan wedersydse liefde blyk baie sterk uit die seleksie hieronder. Die seleksie is nie die beste voorbeelde nie, omdat die hoofdeel van die debat reeds van Volksblad se webwerf “afbeweeg” het. Kortom, mense wat standpunt in die naam van die Christenskap inneem, is swak “advertensies” vir die Christelike geloof, omdat hulle vrugte ‘n gebrek aan Christelike en Bybelse liefde openbaar. Dit is erg veroordelend. Hulle tree as’t ware as ‘n eietydse inkwisisie op. In die proses sal dit dalk besef word, en waarskynlik dieselfde standpunt ingeneem word wat ek nou inneem: Ek moet dit uitwys om op die gevaar hiervan te kan wys. Is die jong aarde kreasioniste se uitleg die enigste moontlike suiwer Bybelse uitleg? Beslis nie. Lees Ps. 90: 4 en 2 Petrus 3: 8. Maar belangriker nog: Ken jou Bybel deur ‘n gereformeerde of hervormingsbril – dws waar deurlopend na die waarheid gesoek word – waar beter begrip deur omringende studies soos taal- en argeologiese studies verryk word. Juis daarom durf die gebalanseerde Christen nie apaties in die debat te staan nie. Ja, hy gaan van beide kante gestriem word. Maar hy gaan struikelblokke in die pad van geloof verwyder. Hier is van die internetvoorbeelde: Dit het my ook opgeval hoe oud en argaies die prof se inligting en denke is - dit was vir

my so al of ek HG Stoker se stem hoor in sy Christelike Wetenskap-lesings van 50 jaar

gelede - en niks nuut sedertdien nie!

Martha, al wat jy nou maar doen is eeu oue Creationist propaganda uitkots. Helfte van die

"Christene" was voor evolusie (d.w.s. hulle opinie is irrelevant) die ander lot is het niks

met die veld van biologie uit te waai nie of is al telkens verkeerd bewys. Tweedens hoe

op aarde blameer jy Humaniste vir al die sleg in die wêreld, het jy al ooit gedink dat as

jou god alamagtig is en apaties bystaan terwyl sy skepping homself uitroei dan maak dit

hom net so skuldig. Die deler is so goed soos die steler. Mense moet begin

verantwoordelikheid vir hulle self vat, nie net die heeltyd op hull alie sit en "te bid" en

vinger te wys nie, want dis slapgat en kweek apatie.. Onthou net Twee WERKENDE

hande kan meer verrig as duisende hande in gebed.So volgens jou wêreld siennig moet

GOD, Jesus, Die Heilige Gees en Christendom die verantwoordelikheid neem vir die

Spanish Inquisition, Crusades, Middel Eeue, Vroue wat gestenig is, die populasie

ontploffing (Onthou die bybel se dan ons moet vrugbaar wees), Die kinders wat in die

kerke gemolesteer word, ens, ens, waarvoor hulle DIREK (en ja, ek het vir jou tonne

verwysings). Maar hoe jy Humanisme en Evolusie by mekaar uitbring sal net jou eie

waansinnige harsings weet.

Mooi skrywe Martha!!!

Ou Jaco is ook een van daai afstammelinge van bobbejane en ape wat werk soek by die

diertuin van Dawkins. Sy Baalambisie is om van 'n aap af te stam - en dit lyk wragtag so.

Die eerste tekens van godsdiens is in die grot by Blombos gevind 140,000 jaar oud.So

godloenaars soos Jaco het nog nie evolusiner en ontwikkel en is dus geneties gestremd

om godsdiens te verstaan nie. So sekerlik moet hulle die prehistoriese vorm van Homo

sapiens wees.

Reg op repliek Darwinjaar Die afgelope week het ‘n brief uit die pen van prof. D.F.M. Strauss in Volksblad verskyn oor die viering verlede jaar van Darwinjaar. Die “debat” wat ontketen is was net so onverkwiklik as die gewone diskoerse wat gewoonlik op so ‘n brief volg, maar is gelukkig op die internet gevoer. Of die waarheid eenvoudig ‘n vroeë slagoffer is, en of misverstande oor en weer en onkunde oor mekaar se standpunte die oorsaak is van warm onder die kraag word, is ‘n onderwerp op sy eie. Gewoonlik ontaard so ‘n “debat” in ‘n situasie as sou daar twee onversoenbare standpunte wees, naamlik die Christelike kreasioniste aan die een kant, en ateïstiese evolusioniste aan die ander kant. Dit is nie naastenby so simplisties nie. Ten eerste aanvaar die groot hoofstroomkerke in Suid-Afrika nou Deïstiese evolusionisme. Dit beteken God word as Skepper aanvaar, en evolusie was ‘n meganisme waarmee dit geskied het. Dit is egter nie alle lidmate en predikante se standpunt nie, soos uit briewe geblyk het na Die Kerkbode dit gestel het die NG Kerk aanvaar nie kreasionisme nie. ‘n Duidelike Deïstiese standpunt verlede jaar in Die Hervormer is nie so onder stof geloop nie. Tweedens is daar ‘n verskil tussen ou aarde, en jong aarde kreasioniste. Omdat die jong aarde kreasioniste die aktiefste is, en ook “jong aarde evangelisasieaksies” voer, word hulle gewoonlik as verteenwoordigend van kreasionistiese denke beskou. Hierdie groep is veral bekend vir die “alternatiewe wetenskap” wat ontwikkel is om te “bewys” die aarde is net 6 000 jaar oud, dat die sondvloed die hele aarde bedek het, en dat dinosourusse tot baie onlangs die aarde bewandel het. Die ou aarde kreasioniste glo dat die wetenskap, argeologie en paleontologie reg is dat die aarde miljarde jare oud is, (2 Petrus 3:8 en Psalm 90: 4), wat beide oor

die konsep handel dat een dag vir die Here soos ‘n duisend jaar, en ‘n duisend jaar soos een dag is – en dat die duisend boonop simbolies na oneindigheid of volmaaktheid verwys). Ek was een van die studente wat dit meer as dertig jaar gelede in die Admissieklas geleer het. Die ou aarde kreasioniste en die Deïstiese evolusioniste staan dus nie baie ver van mekaar nie, en is selde in diskoerse betrokke. Die jong aarde kreasioniste het teen die einde van die vorige eeu in die VSA ‘n sterk oplewing beleef, en ‘n “sitplek” in die bloeiende fundamentalisme gevind. Die fundamentalistiese beweging in die VSA is grootliks uit die Baptisme gebore, en het onder andere weens bande tussen van daardie kerke en sekere charismatiese kerke in Suid-Afrika ook hier, en elders in die wêreld kom nes skop. In Europa het die Europese Unie selfs ‘n beleidsdokument, met die steun van die meeste Christen-demokratiese partye, Die gevare van kreasionismje, aanvaar. Hierdie dokument moes ook eers aangepas word, omdat die persoon wat met die samestelling daarvan getaak was, ewe min van evolusie en kreasionisme geweet het. Dit wat jong aarde kreasioniste leer, en volgens hulle bewys, lê vir baie wetenskappe soos ‘n klip in die maag, selfs vir Bybelse Argeoloë wat met artefakte en beskawingsbewyse van ongeveer 30 000 jaar oud werk, maar nou met ‘n “ouderdomsperk” van 6 000 jaar “vasgepen” word. Paleontoloë, geoloë, morfoloë en bioloë kan ook nie hul wetenskappe tot 6 000 jaar beperk nie. Om maar een voorbeeld van onversoenbaarheid te toon: Die hemelliggaam wat die aarde by Vredefort getref het en die Vredefortkoepel tot gevolg gehad het, het die aarde sowat 2 000 miljoen jaar gelede getref. Nog ‘n kopkrapper is dat ons sterre en veral galaksies kan sien wat miljoene ligjare verwyder is. Sou die heelal net 6 000 jaar oud wees, sou die lig van daardie sterre die aarde nog lank nie bereik het nie. ‘n Interessante verskynsel is hoe die jong aarde kreasioniste ook hul eie begrip van evolusie opgebou het, name aan verskillende benaderings koppel, en van evolusioniste verwag om by een van hierdie “benaderings” in te val. Trouens, die hele “evolusieteorie” word deur kreasioniste in stand gehou – evolusioniste verwys al meer as ‘n half eeu na die evolusieleer. Tipies “glo” die kreasionis dat die evolusie ‘n altyd verbeterende proses impliseer. Hierdie opvatting het moontlik sy herkoms in Darwin se opvatting oor die oorlewing van die sterkes. In die praktyk is genetici nou juis baie bekommerd oor die toekomstige impak van negatiewe mutasies wat weens die wetenskap kan oorleef en voortplant. Onlangse navorsing van die Max Planck Instituut dui daarop dat kinders sowat 40 genetiese mutasies het wat by die ouers afwesig is. Jong aarde kreasioniste verwys graag na die “afwesigheid” van tussenvorme (‘n verfynbing van die ou “vermiste skakel”-diskoers). Terwyl hierdie kreasioniste groot gewag maak hiervan, weet evolusioniste gewoon nie waarna die krasioniste verwys nie, want wisselvorme is daar volop. Suid-Afrika is juis ryk aan fossiele van soogdieragrtige reptiele wat onder meer in die Nasionale Museum besigtig kan word.

In debatte en gesprekvoering is daar dus bykans geen raakvlakke waarvolgens geargumenteer kan word nie. Trouens, die gevolglike “debat” raak dikwels erg smerig en van Christelike liefde, inskiklikheid en ander eienskappe van Christelike leer wat deur die Bybel vereis word, is daar min of geen sprake nie. Gewoonlik bly die ou aarde kreasioniste en die Deïstiese evolusioniste (waarskynlik die meerderheid) buite die debat, juis oor die onverkwiklikheid daarvan, en ook omdat ‘n mens bykans gewaarborg is om ‘n hoed opgesit te word wat nie pas nie. Die vredemakers word gewoon as strooipoppe opgestel en saam bestook. Die jong aarde kreasioniste is besonder produktief in die opstel van boeke, pamflette, CD’s en DVD’s waarin hulle hul “bewyse” opper. Onvermydelik was daar ‘n teenreaksie en is daar nou heelwat boeke en leesstof op die internet wat korte mette maak met die jong aarde kreasioniste se “wetenskaplike bewyse” en in die geval van die Mount St Helens se lawa en die “mensespore” binne dinosourusspore, bedoelde of onbedoelde bedrog bewys. Oortuig iemand ooit iemand anders in hierdie debat? Moontlik, maar teen watter koste? ‘n Debat in die Gereformeerde Kerke se Die Kerkblad het meer as twee jaar geduur en is waarskynlik uiteindelik kunsmatig gestop. In die twee jaar is erge dinge oor mekaar in die tydskrif kwytgeraak, en baie mense het erg seergekry. Die gevaar verbonde aan die middelgroep, die Deïstiese evolusioniste en die ou aarde kreasioniste, se stilswye in die debat is dat ‘n oningeligte groep met die indruk gelaat kan word dat die keuses ‘n opsie van een van die twee uiterstes is. Herman Toerien

Eiland weg! Twee hande baklei oor ‘n been, en die derde loop daarmee weg. Of in die praktyk, twee lande stamp koppe oor die besitreg van ‘n eiland, maar dan sluk die see die eiland in. SAPA berig Indië en Bangladesj was dertig jaar lank haas oor wie eintlik die besitreg op New Moore-eiland het, maar nou het Moeder Natuur die geskil vir hulle besleg. Hierdie eiland van sowat 3 Km by 3,5 Km is nou skoonveld, volgens satellietfoto’s. Wetenskaplikes het daarop gewys dat die watervlak in die Baai van Bengalke jaarliks heelwat styg. Tot die jaar 2000 het dit met 3 mm per jaar gestyg, maar sedertdien met 5 mm per jaar. Ander bronne dui aan dat die styging in seevlak al in die 90’s 7 mm per jaar beloop het. Dis nie die eerste eiland wat deur die see ingesluk is nie. In 1996 het die nabygeleë Lohachara letterlik ondergegaan en moes die inwoners na die vasteland verhuis. Die vasteland self blyk maar ‘n onsekere affêre te wees, met voorspellings dat 18 % van die land se kusgebiede teen 2050 onder water sal wees, en 20 miljoen mense sou moes skuif. Hoewel die meeste bronne die oorsaak vir Bangadesh se sinkende kusgebiede by aardverwarming soek, dui omsigtiger studies ook ander redes aan. Hieronder wys van die navorsers daarop dat heelwat deltagebiede, en dus ook dié van Bangadesj, jaarliks tonne materiaal afvoer wat ‘n bykomende druk op die aardkors plaas, wat die aardkors laat sink. Gebeur dit vinniger as wat nuwe materiaal bo afgeset word, daal die omgewing. In die geval van Bangladesj is baie van die afgesette materiaal organies, wat verweer, terwyl die bykomende gewig van lae in ieder geval kompakterend inwerk.

Aardbewings: Word hulle al hoe erger en gereelder? Met die verwoestende aardbewing wat Haiti vroeg vanjaar getref het, gevolg deur ‘n nog sterker aardbewing in Chili en die 2004 aardbewing wat die Ooste getref en ‘n reuse tsunami tot gevolg gehad het nog vars in die geheue, kan die indruk dalk gespek word dat verwoestende aardbewings nou meer gereeld voorkom. Aardbewings neig om as sneller vir ‘n volgende aardbewing te dien, en daarom is dit nie vreemd dat aardbewings in verskillende dele van die wêreld mekaar in ‘n kort tydjie kan opvolg nie. ‘n Deel van die rede waarom die persepsie kan ontwikkel dat aardbewings nou erger is as tevore, is dat die 2004-Sumatra-aardbewing die tweede sterkste aardbewing is wat nog gemeet is, en dat daar soveel lewensverlies en skade in Haïti was. Die Sumtra-aarbewing het 9,3 op die Richterskaal gemeet, terwyl die sterkste wat gemeet is, 9,5 was toe ‘n aardbewing in 1960 Valdivia in Chili getref het. Dit is die ergste aardbewing wat nog aangeteken is, maar ander groot aardbewings in hierdie artikel vermeld is slegs dié wat sedert 1900 voorgekom het. Die derde grootste aardbewing was in 1964 in Alaska toe 9,2 op die Richterskaal gemeet is. Die vierde grootste het in 1952 in die ooste van Rusland voorgekom, en 9 gemeet. Die jongste grote, dié in Chili vanjaar, het 8,8 op die Richterskaal gemeet, dieselfde as ‘n aardbewing in 1906 Ecuador geskud het. In 1965 het ‘n aardbewing van 8,7 op die Richterskaal eilande digby Alaska geskud. In 2005 het nog ‘n grote by Sumatra voorgekom en 8,6 op die Richterskaal gemeet. In 1950 is Tibet en omstreke deur ‘n aardbewing van 8,6 op die Richterskaal getref. Eilande by Alaska was in 1957 weer aan die beurt met ‘n skudding van 8,6. In 2007 is Sumatra weer geskud, dié deur ‘n aardbewing van 8,5 op die Richterskaal. Hoewel die aardbewing in Haïti uiteindelik waarskynlik ‘n dodetal van sowat 300 000 sal oplewer, tel dit met ‘n meting van 7 nie onder die grotes nie. Trouens, die geringste aardbewing onder die grotes, dié van 8,5 in 2007 by Sumatra, was ongeveer 50 keer hewiger. Selfs ‘n onlangse aardbewing in die see naby Nieu-Seeland wat 7,8 gemeet het en min skade aangerig het, was bykans tien keer sterker. Haïti is nie al geval waar daar nie ‘n verband tussen die sterkte, skade en lewensverlies was nie. In 2009 het ‘n aardbewing van 5,8 die L’Aquila-streek in Italië getref en 307 mense het gesterf, wat bydra tot die persepsie dat die aarde nou onder buitengewoon baie verwoestende en dodelike aardbewings deurloop.. Selfs die Tulbach-aarbewing was sterker as hierdie een. ‘n Rede waarom Haïti en Italië moontlik proporsioneel soveel skade en sterftes opgelewer het met betreklike “mak” aardbewings, is moontlik dat al die wêreld se

grotes, uitgesonderd die aardbewing wat Tibet getref het, in die sogenaamde “Pasifiese Ring van Vuur” voorgekom het. Ook Haïti en Italië val buite hierdie gebiede, en hoewel aardbewings nie ongewoon in hierdie areas is nie, is die gemeenskappe waarskynlik nie so goed ingerig vir werklike kwaai aardbewings nie, en tuimel geboue makliker in omdat hulle nie gebou word om sterk aardbewings te weerstaan nie. Swak vakmanskap in Haïti word as een van die hoofoorsake vir die hoë sterftesyfer beskou. ‘n Faktor wat waarskynlik bydra daartoe dat die indruk geskep word dat aardbewings hewiger word, is dat die syfers wat gegee word nie altyd in die Richterskaal uitgedruk word nie, maar skale met hoër syfers. Soos die media die syfers by mekaar oorneem, word dié syfers gereeld na Richerstkaal verander sonder dat die syfer self aangepas word. Terwyl dit nie so maklik is om die aanname te maak dat die aarde nou besonder seismies aktief is nie, is dit wel duidelik dat die aarde nog lank nie so oud is dat dit onaktief word nie.

Earth quake threat to Free State economy Swelling clay a much larger problem With several large, devastating earthquakes, such as those in Haiti and Chile still constant reminders of the earth’s stability, the question arises what the earth quake potential for South Africa, and especially the Free State, may be. “It is no coincidence that major earthquakes in different parts of the world tend to follow in short succession,” says well known Free State geologist, Johan Loock. Pressure builds up in fault lines in the crust of the earth over time, and when releasing in one place, the shock waves serve as trigger to release the pressure elsewhere as well. South Africa does not have much to fear, though, despite frequent quakes especially affecting the mining industry and leading to frequent subterranean trapping and even deaths. The most devastating earth quake in recent South African history was when some Boland towns such as Tulbach, Ceres and Wolsely were hit by quake measuring 6 on the Richter scale. This quake was apparently “triggered” by a mild earthquake shortly before with the epicentre at Swellendam. To give some perspective: Although the quake that caused so much damage on Haiti only measured 7 on the Richter scale, the scale is so compiled that this means the Haiti quake was ten times more violent than the Tulbach quake. The quake of 8,8 on the Richter scale hitting Chile recently, was thus almost a hundred times stronger than the Haiti quake and almost a thousand times as strong as the Tulbach quake. In 1960 Chile was struck by the strongest quake ever to be measured, registering 9,5 on the Richter scale. The second largest was the 9,3 near Sumatra in 2004, which caused the now well remembered devastating tsunami. Swelling clay soil in the Free State probably has a more devastating potential to infrastructure than do earthquakes. The Free State has two quake hot spots – one being the Welkom area where a mild quake in the early 80’s, causing the collapse of the Tempest Court apartment building. Mining activity in the faulty regions often “trigger” these tremors. The other Free State area is situated near Luckhoff in the South Western Free State, known also for mild shocks. When building the Van der Kloof Dam, this feature was accommodated in the structural composition of the dam. As the cause for these quakes are very deep, geologists speculate on the cause. Although Bloemfontein residents in the northern suburbs often “feel” the Welkom originated quakes, and southern suburb residents the Luckhoff originated quakes, damage to property and infrastructure are rare. Geologists do not expect much deviation to this position. Of much more concern is the occurrence of swelling clay grounds, and infrastructure or homes built on them. Residents in such area not only experience cracks in homes, but also how these cracks widen and shrink after and before rain. One will also notice how cracks open in the tar of streets and roads.

Dry clay shrinks, and when heavy rain occurs, the dampness spreads under houses and streets, causing the soil to swell. Such cracks in streets and roads tend to occur as long cracks running in the middle of the road or street, with more cracks parallel to these. Follow up rain seeps through these cracks, and one will soon find potholes. It is possible to build on swelling clay grounds, but this is extremely expensive, as one would have seen in Lourierpark, where strengthened floating foundations were used. The FS Technikon (now Central University of Technology) decided against moving its main campus to its Cecelia property next to Langenhovenpark on account of the cost implications of building large buildings on swelling clay. Other infrastructure, such as sewerage pipes, is also affected by swelling clay grounds. Unfortunately much of the Free State’s surface is swelling clay, and damage to homes, streets, roads and sewerage a daily problem.

Repliek: George Claassen se lesing by Tuks “In die begin het God die mens geskape, en sedertdien probeer die mens God te skape.” Dié ou waarheid tref my vanoggend weer toe ek George Claassen se onlangse lesing by Tuks lees. Glo my, ek verstaan die seergemaakte gees. As oudste seun van ‘n Deïstiese evolusionis moes ek as kind dikwels onder die tonge van klasmaats en onderwysers deurloop wat spot oor ons ape is. My pa, doktorsgraad in paleontologie en later ook een in embriologie, medewenner van die Akademie se Havengaprys vir Biologie, maar ook ouderling, entoesiastiese kerkkoorlid, lief vir Boekevat. Selfs as nuutjie Admissiesudent op Kovsies het ek nie geweet wat nog wag nie. Sommer gou het die proffie in Hebreeus die pad op hierdie terrein gelyk gemaak...vir God is een dag soos ‘n duisend jaar, en ‘n duisend jaar soos een dag. Op die een of ander manier het dit gebeur dat ek omtrent 50 jaar oud geword het voor ek die eerste keer werklik kennis geneem het van die jong aarde kreasioniste. Oornag is ek deur iets wat ek nie geweet het bestaan nie teruggeslinger na “julle is ape,” ou wonde is oopgeruk, groot emosionele stres is ervaar. Geleidelik het dit weer na my deur gesuurdeeg: Die mens probeer steeds God skape. Die mens geneig om sy Godsbegrip te reduseer tot iets wat binne sy begripvermoë (“confidence range”). Die primitiewe mense het die maan en sterre, of die son aanbid. Sommige godsdienste het menslike offers vereis, sodat selfs Hernan Cortez en sy geharde manne vanuit ‘n paleisvenster met afsku vervul is soos een van die Asteekse piramides rooi verkleur het met die bloed van menslike offerandes. Selfs die Christelike godsdiens het sy kwota wreedhede opgelewer soos die Inkwisisie, en sy kwota godskepping soos met die pouslike tug teen Galileo Gallilei.

En toe kom Darwin. Eintlik was Darwin nie nuut en oorspronklik nie, en sy aandeel tot die vorming van die evolusieleer is grootliks ‘n verskynsel van die Engelse wêreld. Die Franse wêreld het hul eie min of meer eweknieë, sommiges wat voor Darwin hul teorieë geformuleer het. Mense met ook ‘n sterker wetenskaplike agtergrond as Darwin, wat eintlik ‘n opgeleide teoloog was. Toe begin ‘n wêreld ontwikkel waar daar ‘n groep mense was wat in die lig van die Bybel se skeppingsverhale niks van evolusie wou weet nie, ‘n groep wat evolusie as suiwer wetenskaplike benadering aanhang, en die middelgrond van Deïstiese Christene. Paleontoloë en argeoloë kon min of meer ongestoord hul ding doen en publikasies uitbring waarin geskryf word oor soogdieragtige reptiele van 250 miljoen jaar gelede waarvan fossielreste gevind is, van klipwerktuie van twee miljoen jaar oud wat gevind is, sonder om as ateïste (ape) uitgeskel te word. ‘n Vertolking oor godsdiensvryheid in ‘n handves van menseregte wat, eenvoudig gestel, daarop neerkom dat die beoefening van ‘n godsdiens ateïste aanstoot sou gee, het daartoe gelei dat godsdiens in staatsomgewings baie na aan “verbied” is. Die VSA is ‘n tipiese voorbeeld. Onder sulke omstandighede gebeur ‘n paar dinge bykans noodwendig. Een is dat fundamentaliste nie daarmee vrede sal maak nie, en aanhou verbaal daaroor sal wees, en later die beeld skep dat hulle namens Christene in die algemeen handel. In Duitsland, waar godsdiensonderrig in staatskole verpligtend is (maar nie die neem daarvan nie) het hierdie verskynsel nie so merkbaar neerslag gevind nie. In die VSA het die fundamentalistiese beweging, wat laat in die 20ste eeu ‘n sterk herlewing beleef het, sterk genoeg geword om die “uitvoermark” te betree. ‘n Deel van die “pakket” is die jong aarde kreasionisme wat ook, met jong aarde kreasioniste-evangeliste, op eie bene staan. Jong aarde kreasionisme sou waarskynlik nooit so ‘n probleem geword het, het dit as godsdiensoortuiging by ‘n geloofsaak gebly – die domein van die godsdiens - nie. Dit het egter ‘n kwasie-wetenskap ontwikkel waar na bewyse gesoek is dat die aarde slegs sesduisend jaar oud is (met variasies wat strek tot 11 000. (Die 6 000 historiese jare plus 7 dae van 1 000 jaar elk). Slegs ‘n oppervlakkige kennis van die Bybel is nodig om te weet die 1 000 word bykans deurgaans simbolies in die Bybel gebruik, en was die simboliese uitdrukking van volmaaktheid of die ewigheid, afhangende van die konteks. Om dit letterlik te gebruik lewer vreemde resultate, soos dat Moses met twee miljoen Israeliete deur die woestyn getrek het (wat sou beteken die agterstes sou nog in Egipte wees toe die voorstes die Beloofde Land ingetrek het), dat God mooi sommetjies moes maak wie Hy kon straf afhangende van of die persoon vir die “derde geslag” kwalifiseer, of die “duisendste geslag”, gehuggies met skaars 400 inwoners wat met die banvloek getref is sou mense moes invoer om deel van die tienduisende te wees wat doodgeslaan is, Metusalag en tydgenote sou werklik amper ‘n duisend jaar oud moes geword het in plaas van die simboliese berekening van “dae verleng word” afhangend van hoe goed hulle geleef het, met 1 000 die ewigheidskonsep.

Die jong aarde kreasioniste se kwasi-wetenskap lewer probleme op. Daar is mense wat daarvoor val, en dan in briewe aan koerante hul eie name met planke slaan. Onlangs, toe ek navorsing gedoen het oor die verwantskap tussen die skerp toename in outisme en die verminderde magnetiese veld van die aarde, moes ek tot my skok ontdek dat die jong aarde kreasioniste hulle ook op die terrein van die aarde se magnetisme begeef, en bestaande konsepte “verkeerd bewys.” Op die oog af lyk dit of die middelgrond in die proses van polarisasie wegval. Dit herinner aan die studenteraadsverkiesings by bv Kovsies en Tukkies wat in ‘n stryd tussen die ANC (Jeug + Sasco) en die VF+ ontwikkel waar selfs die DA nie hond haaraf maak nie. Dat die “intelligent design” in die slag gebly het, is nie vreemd nie. Soos ek verstaan is “intelligent design” ontwerp om te keer dat die hantering van die evolusieleer op skool ateïsties ontwikkel, maar terselfdertyd binne die raamwerk van “geen godsdiens” te probeer bly. “Intelligent design” het later skynbaar eie bene gekry. Gewone kreasionisme het vanuit die geledere van die jong aarde kreasioniste skynbaar onder net soveel druk gekom as die Deïstiese evolusieleer. Vandag, so lyk dit, is dit redelik veilig om te aanvaar daar word na jong aarde kreasionisme verwys as na kreasionisme verwys word. Bykans die enigste verklaring oor hoekom jong aarde kreasionisme ten koste van gewone kreasionisme kon vorder is dat die kwasi-wetenskaplikes beduidend baie mense tot hierdie “alternatiewe wetenskap” “bekeer.” Onlangs lees ek in Trouw dat stadsvaders van die Nederlandse ChristenUnie beswaard is omdat hul gemeenskapsmuseums, wat hul eie omgewings se geskiedenis moet uitbeeld, onder andere na duine van miljoene jaar oud verwys, omdat dit nie met hul opvatting van ‘n veel jonger aarde strook nie. Of dit werklik die standpunt van die ChristenUnie is, en of dit die opvattings van die individue is, weet ek nie. Die eerste wat ek werklik van die bestaan van die jong aarde kreasioniste bewus geword het, was toe ‘n brief in Volksblad verskyn waarin ‘n uitstalling van dinosourusbene by Golden Gate gekritiseer word omdat “beweer” word dit is miljoene jare oud. “En soos almal weet,” skryf sy, “glo Christene dat die aarde sesduisend jaar oud is.” Ek was destyds provinsiale navorser en mediaman van die ACDP in die Vrystaat, en die vrou ‘n bekende lid van die party. Ek het terstond ‘n brief aan Volksblad geskryf om te verduidelik dat Christene dit nie “weet” nie, en die standpunt gestel soos ek in Admissie geleer het. My brief is nie geplaas nie, en ek het ‘n onrustige gevoel begin kry die vrou verteenwoordig bietjie meer as net haarself. Binne partyverband het dit toe ook ‘n ding afgegee. ‘n “Bekende” jong aarde “wetenskaplike” was op pad na Suid-Afrika en sou onder meer Bloemfontein aandoen. Hy is vir belastingbedrog gevang, en iemand anders het in sy plek gekom. Die vrou het eenvoudig aanvaar die party gaan as sy gasheer optree, en ek het vasgeskop. Uiteindelik het die party, in die Vrystaat in elk geval, nie as gasheer opgetree nie hoewel lede wel verblyf en ander reëlings behartig het, en sy boeke en CD’s bemark het.

Min of meer dieselfde tyd woon ‘n baie intelligente kollega ‘n kursus by die Sewende Daagse Adventiste by, en keer as ‘n hopelose bekeerde jong arde kreasionis na die kantoor terug. Breinspoel, is die beste wat ek dit kon verduidelik. As hoogs intelligente persoon wat dink, het dit, lyk my, later daartoe gelei dat hy later weer sienings van sy eie begin ontwikkel het. Vir ‘n tyd lank was dit egter ‘n geval van kort-kort koppe stamp. Selfs ‘n artikel deur ‘n bekende teoloog in Die Kerkblad is afgemaak omdat dit onder meer na die uitdyende heelal verwys, “en dit al lankal verkeerd bewys is.” Vir my, wat goed bevriend is met die hoof van ‘n sterrewag, en dié hoof met ‘n predikant getroud is, sy broer en pa predikante is, was dit ondenkbaar om te glo daar is ‘n soort sameswering. Nog ‘n interessantheid is dat die jong aarde kreasioniste glo hulle weet meer van die evolusie”teorie” as die wetenskaplikes self. So is ek gevra watter “teorie” van die evolusie my pa (meer as dertig jaar gelede oorlede) aangehang het. Ek het nog nooit van die opsies wat genoem en beskryf is, gehoor nie. Ek het ‘n redelike goeie idee gehad wat my pa geglo het, en dit het nie in een van die “teorieë” wat die jong aarde kreasioniste noem, gepas nie. Trouens, ek kry steeds binne die wetenskap niks wat vaagweg lyk na iets wat die jong aarde kreasioniste as “die evolusieteorie” beskryf nie. Die bietjie wat ek uitmaak hou verband met lank reeds uitgediende gedagtes, soos dat hulle glo die evolusioniste glo dat evolusioniste glo evolusie vind in ‘n noodwendige gelyke lyn na meer gevorderde vorme plaas. ‘n Gewilde “bewys” hierteen is dan dat daar steeds ape bestaan. Ek kry niks in hul argumente oor mutasies en genetiese defekte as oorsaak, en aanpasbaarheid as “snellers” vir oorlewing nie. Toe ek eers agterkom daar bestaan jong aarde kreasioniste is ek terselfdertyd gekonfronteer met die omvang daarvan, die onverdraagsaamheid daarvan en ten slotte dat nie geskroom word om van bedrog gebruik te maak nie. (Die dinosourusspore oor “mensspore” en die Mount St Helens se lawa-ouderdom). Heel duidelik is minstens ‘n deel van hierdie mense besig om groot geld uit die konsep te maak. Dit wat mense bereid is om te glo is egter verstommend. Kort na my ontnugtering, kry ons besoek van die party se onderleier uit KwaZulu-Natal, Jo-ann Downs. Op ‘n openbare vergadering vaar sy uit teen evolusie en vertel met groot oortuiging die drake wat die Middeleeuse ridders so teengekom het was eintlik dinosourusse. ‘n Persoon wat skynbaar self ‘n wetenskaplike is, het ook gaan “uitwerk” die aarde is maar ongeveer 6 000 jaar oud, en vervolgens uitgewerk daar was genoeg plek in die ark vir dinosourusse en ander uitgestorwe diere. Hoe wetenskaplik, kan ‘n mens maar net raai gegewe die feit dat nog net ‘n klein fraksie van die dinosourusspesies al ontdek is, om nie van soogdieragtige reptiele en ander te praat wat regtig baie, baie groot was nie. Maar daar is mense wat dit glo. Daar is lank nie meer sprake van “geloof” nie, gegewe die obsessie om deur bewyse te weet. Ten slotte. Gegewe die trauma wat ek self aan die hande van die jong aarde ervaar het, verstaan ek George en ander se afkeer. Waar ek verskil, is dat ek

steeds graag wil glo die jong aarde kreasioniste sal betreklik gemariginaliseer bly, en uiteindelik onder die oormag van wetenskaplike bewyse swig. Miskien is die “middelgrond” nie weg nie. Trouens, ek loop heelwat raak – my eie kerk, die Hervormde Kerk – het in ‘n uitgawe van die Hervormer ook reguit sy standpunt in hierdie konteks gestel – maar in die geheel gesien kry ‘n mens die indruk dat die middelgrond nie werklik bereid is om rug styf te maak, die voorbedagte bedrog van sommige van die jong aarde kreasioniste aan die man te bring en te weerlê nie, en lidmate onder druk hieroor te ondersteun nie. Die Europese Unie het enkele jare gelede ‘n beleidsdokument, “Die gevare van kreasionisme” aanvaar. Die bedoeling was waarskynlik dat dit die gevare van die jong aarde kreasioniste moes uitwys, maar die opsteller het nie die onderskeid getref nie, en het in elk geval ook feitelik heelwat oor evolusie en kreasionisme te wense oorgelaat. Dit moes toe voor aanvaarding hersien word. Deïstiese evolusioniste, gewone kreasioniste en teoloë moet baie sterker standpunte inneem, en werklik moeite doen om die jong aarde kreasioniste se wanvoorstellings verkeerd te bewys. Die jong aarde kreasioniste gebruik die ignoreringspraktyk van wetenskaplikes as “bewys” dat die wetenskap verkeerd en dus sonder antwoorde is, en hulle reg is. Deïstiese evolusioniste voel hulle uiteindelik meer tuis en minder blootgestel in die omgewing van die ateïstiese evolusioniste waar daar gewoonlik veel minder veroordeling is. Kerkgenootskappe moet duideliker standpunt inneem. Terwyl die NG Kerk formeel Deïstiese evolusie aanvaar, het ‘n NG-predikant wat die jong aarde kreasionisme aanhang onlangs “namens” die NG Kerk in ‘n RSG-program opgetree, en sy standunte so gestel dat dit vertolk kon word as die amptelike standpunt van die NG Kerk. Die onverdraagsaamheid van die jong aarde kreasioniste laat my onwillekeurig aan ‘n paar verse in Matt 18 dink – oor die struikelblokke wat daar moet wees, maar wee hom deur wie die struikelblokke (na geloof) geplaas word. Ons wil maar God skep, of namens God besluit wie Hy gered het. My instink is, dat selfs al sou ek ‘n ateïs wees, ek steeds godsdiens, en spesifiek die Christelike godsdiens, sou ondersteun en aanmoedig as grondslag vir die nodige moraliteit. Ek sou egter ook nie sonder begrip vir George se periodieke argwaan wees nie, gegewe my eie traumatiese ervarings aan die hand van karikatuur-manifestasies van die mens se obsessie om God te skep nie.

Free State’s prehistoric treasures uncovered

The Free State is on the verge of hitting gold with a unique

added tourist attraction, thanks to the fossils of animals dating back to 250 million years found at the site of Eskom’s Ingula Pump Storage Facility on the KZN border.

These unique findings – the first ever to be found, were done at the end of last year and belong to the gorgonopsian and dicynodon lacerticeps (Mamal like reptiles) groups. The North East area of the KZN-Free State border was the only place where the animals got their water from. Most got stuck in the mud and died when the swamps started drying up. Now scientists say they expect to find more

remains as the excavation process continues.

The fossils, still embedded in rock, are taken to the National Museum in Bloemfontein, already boasting a significant paleontology department and display, where the cleaning up will Construction site and construction site activities

be done and studies done, after which some will be returned to Ingula to be displayed in the visitor’s centre at the facility.

Fossils of a wide variety had been found on the site over the past few years, and Eskom appointed Dr. Gideon Groenewald as consultant. He has been working hand in hand with other paleontologists, markedly those from the National Museum. Dr Groenewald and a team from the National Museum in Bloemfontein are hoping that the data extracted from these findings will provide more insight into the reasons behind the mass extinction at the end of the Permian period, as much as 85% of all life on Earth was wiped out. The fossil collection predates the founding of the National Museum in 1877 and is now headed by Dr

Jennifer Botha-Brink. The present large collection contains more than 3600 fossil specimens and includes the tritheledontid cynodont Diarthrognathus, virtually all the material of the primitive dicynodont, Eodicynodon, and the only known scull

of the early prosauropod dinosaur, Melanorosaurus, that lived during the Triassic about 215 million years ago. We also have more than 3000 invertebrate specimens, mainly consisting of Cretaceous ammonites, 126 specimens of fossil plants, which were collected mostly during the 1920s and 1950s, as well as more than 2000 mineral specimens, which include several meteorites. The fossil display, which is open to the public, consists mainly of animals that represent early relatives of mammals, namely the Therapsida,

Was China se aarbewingramp mensgemaak? Het die Chinese self die aardbewing veroorsaak wat 8 op die Richterskaal geregistreer, en 68 000 mense se dood veroorsaak het? Destyds is ook berig van bykans 20 000 mense wat vermis is, en amper 400 000 wat beseer is. Die aardbewing het in Mei 2008 se Sichuanprovinsie voorgekom, pas na die reuse Zipingpudam voltooi is. Dit hou 320 miljoen ton se watergewig, en is tussen twee aardkorsfoute gelë. Die een aardkorsfout grens in wese teenaan die dam, en die ander is sowat 7 kilometer daarvandaan. Die aardbewing se episentrum was sowat 20 kilometer van die dam. Navorsing in die VSA toon dat die skielike gewigstoename op die aardkors wel tot die aardbewing, of minstens die versnelde voorkoms daarvan, kon bygedra het. Dit lyk ook of die water na die foutlyne kon deurdring, en as ‘n tipe smeermiddel kon dien, wat sou verklaar waarom die episentrum so na –aan die dam voorgekom het. Die gevolg is dat die spanningsvlakke wat tot die aardbewing gelei het met tussen tientalle en duisende jare versnel is. Groot lewensverlies en $75 biljoen se skade was die gevolg. Bron: Christian Science Monitor

Eietydse inkwisisie en die adder aan die boesem Daar is stellig min of meer konsensus dat George Claassen en die organisasie Skepties Suid-Afrika verkeerd opgetree het. Die rede waarom Claassen hom aan die aangeleentheid onttrek het, sou dit waar wees, strek “die Christendom” nie tot eer nie. Uit minstens een brief in Rapport vandag kom dit ongelukkig voor asof Claassen die waarneming gekry het dat “Christene” onder die vaandel van die Christendom met ‘n inkwisisiementaliteit eerder as Christelike voorbeeldigheid op hom losgetrek het. As selferkende ateïstiese evolusionis soos Claassen kan ‘n mens jou net die felheid van daaglikse aanslae indink, as Christene wat deïstiese evolusie aanhang (die formele standpunte van byvoorbeeld die NG Kerk en die Hervormde kerk) so onder die eietydse inkwisisie deurloop soos wat ek al ervaar het. Toevallig gister, met die opruim van ou dokumentasie, kom ek weer op ‘n yslike dik lêer af – eintlik twee – wat in effek betrekking het op dieselfde vrou – ‘n vrou wat van kerk tot kerk “wentel” en oral haar “fundamentalistiese saad” probeer saai. En ek en sy was in ‘n stadium in dieselfde party – ‘n party wat na die

afgelope verkiesing meer as die helfte van sy parlementêre en provinsiale wetgewer-setels landswyd kwyt is. Daardie party het ruim rede verskaf vir die verlies aan steun, maar een van die duidelikste redes is die volharding met die te te mense. Daar word nie eens geskroom om die uitslag van ‘n dissiplinêre verhoor te kook ter wille van hierdie selfgeregtige veroordelaars nie. Dit sou boekdele beslaan om die trauma wat dié vrou my aangedoen het te beskryf. Behoede George Claassen dat dié vrou op sy “case” beland. Beginnende sommer by sou Claassen af en toe ‘n wyntjie saam met sy maal geniet – volgens haar verbied die Bybel alle alkoholiese drank – iets wat ek glad nie in die Bybel raaklees nie. Maar haar standpunt oor evolusie – volgens die vrou is die aarde 6 000 jaar oud en almal wat dit nie glo nie, is nie Christene nie. Punt. Het sy haar op bekering toegespits, dan was dit een ding, maar sy doen sommer die veroordeling tot ewige verdoemenis ook. Nog ‘n briefskrywer het dit vanoggend oor kerkleiers se swye oor fundamentaliste se liefdelose optrede. Gaan lees maar self hoe hoog die Bybel liefde aanslaan. Trouens, een van my hoofoorwegings vir vertrek uit die GKSA was juis toe ek daarop gewys is dat ek op ‘n blog van Dopperleraars die teiken geword het as sou ek kreasionisme afskiet – dit terwyl ek dit in die artikel waarop gereageer is duidelik gestel het ek stem nie met jong aarde kreasionisme saam nie. Trouens, ek het dit al by herhaling geskryf ek het die grootste respek vir die regte kreasioniste. Predikante wat moedswillig die waarheid so verdraai besef nie hoeveel skade hulle aanrig nie. My punt is – George – ek as uitgesproke Christen weet hoe dit voel om onder die eietydse inkwisisie deur te loop. Die trauma wat ek al beleef het –mense wat hulself as Godsmense voorhou se valsheid is waarskynlik die egste vorm van trauma – gun ek nie my ergste vyand nie. Trouens, ek stem saam met die briefskrywer wat vra waar die kerkleiers se kritiek op die eietydse inkwisisie is. Verklaar hierdie gebrek aan die fokus op die werklike Woordsuiwerheid nie die gestoei om mense in die kerk te kry nie?

Die inkwisisie het skynbaar vir Claassen stilgemaak. Dit het egter duidelik ander “klein Claassens” geaktiveer wat al bietjie immuun teen inkwisisionisme is – trouens, dit voed die weerstandigheid en so word die probleem al groter. Die Bybel is nie verkeerd oor die belangrikheid van die liefde nie.

Christelike Suid-Afrika en Skepties Suid-Afrika Instink sal dalk veroorsaak dat Christene oorreageer of verkeerd reageer op George Claassen en sy organisasie, Skepties Suid-Afrika se veldtog teen skole wat “oortree” deur sekere Christelike praktyke toe te pas. Natuurlik is George en sy organisasie verkeerd. Loshande verkeerd. Godsdiensvryheid is ‘n baie basiese grondwetlike reg, en optrede hierteen is ongrondwetlik. Punt.

Godsdiensvryhied is nie, soos dit in ‘n stadium in die VSA begin kulmineer het, ‘n toestand van “geen godsdiens”, veral buite spesifiek kerklike instellings nie. ‘n Sekulêre staat impliseer ook nie ‘n toestand van “geen godsdiens” buite die kerklike sfeer nie, gewoon omdat dit ook op die onderdrukking van godsdiensvryheid sou neerkom. En godsdiensvryheid is, ironies, juis die reg waarop selfverklaarde ateïste soos Claassen die reg het om ateïsme te beoefen. Christene het dus die reg om onthuts te wees en ontsteld te reageer. Die implikasie van Claassen en kie se benadering is enkele jare gelede sterk in die VSA gevoel. ‘n Beheerraad van ‘n oorlogsmuseum is aangesê om ‘n Christelike simbool op die monument se terrein te verwyder omdat dit aan nie-Christene aanstoot sou gee. So nie, sou swaar boetes opgelê word tot dit verwyder is. ‘n Regter is aangesê om ‘n beeld van die Tien Gebooie uit sy amptelike kwartiere te verwyder. ‘n Kerk is gepak omdat dit diep in sy perseel ‘n Christelike struktuur opgerig het, en as ‘n nie-Christen nou deur die hek sou loer, sou hy dit met moeite kon sien en aanstoot neem. ‘n Kapelaan is geskors omdat hy ‘n “verbode deel” van die Bybel (dat God ‘n enigste Here is) gebruik het en ook Jesus in sy gebede genoem het. Kerswense het onder “politiek korrekte” druk “happy holidays” geword. ‘n Instansie soos die vier miljoen sterk Christian Coalition of America sou ‘n veel veel langer lys aanslae op die Christelike godsdiens kon noem – ironies onder ‘n grondwet wat God as hoogste gesag erken, en waar die slagspreuk: “In God we trust” soos onder meer op geldnote, onlangs ‘n vyftigste herdenking beleef het. Selfs die skole-eed gee erkenning aan God. En sommer terloops, in verskeie Europese lande is Christen-demokratiese partye aan bewind. Claassen en kie is dus nie net verkeerd nie, maar uit pas ook met die mees beskaafde wêreld. Maar hoe reageer die Christen hierop?

Wat het Claassen en kie so ‘n sterk anti-Christelike standpunt laat inneem? Dit is tog ‘n algemene verskynsel dat ateïste ‘n sinvolle plek aan die Christelike etiek gun omdat dit die “beste waarborge” vir ‘n goeie samelewing skep. Dit is bekend dat Claassen sterk oor evolusie voel. Deïstiese evolusioniste ervaar gereeld hoe jong aarde kreasioniste die poorte van die hel behoorlik op hulle ooptrek. As Christene dan ten spyte van die Bybelse verbod hierop so onder veroordeling deurloop, hoe erg moet die veroordeling wees wat Claassen en kie ervaar?

Word hulle nie gereeld aan die slegste sy van Christene wat soos onverdraagsame heidene optree, blootgestel nie? Rig hierdie mense nie dalk enorme skade aan die Christendom aan deur juis die kernbegrip van die Bybel, liefde, in die tande te skop nie?

Natuurlik moet Christene Skepties Suid-Afrika se veldtog opponeer. Die wyse waarop dit gaan geskied, moet egter ook die toets van Christelike liefde deurstaan.

Die motief moet ook reg wees. As dit daaroor handel daaroor dat ouers en selfs die kerk hul plig om hul kinders ooreenkomstig die Christelike leer op te voed aan staatsinstellings “delegeer” omdat hulle dit self afskeep, dan is dit verkeerd. Dit is soos die Christen wat sy hande sal deurbaklei om Goeie Vrydag as vakansiedag in ‘n sekulêre staat te behou, maar dan self op Goeie Vrydag niks te doen om die Christelike aard van die dag te gedenk nie. Christene wat Sondae bely hoe gekant hulle teen dobbel, aborsies en pornografie is, maar entoesiasties vir partye werk en stem wat juis hierdie sake voorstaan... Christene wat verbete vir die behoud van die Christusfees baklei, maar dit dan bloot sekulêr as Krismis vier – so word die hand van Skepties Suid-Afrika gesterk – want sowaar, dan het hulle goeie rede om skepties te wees.

Vader van Groen Rewolusie en man wat 'n miljard mense van 'n hongerdood gered het sterf Dit word dikwels gestel dat die landbou en omgewingsbewaring in beginsel teenoor mekaar staan. Dit is daarom merkwaardig dat dieselfde persoon die titel as “vader van die groen rewolusie,” en “die man wat die wêreld gevoed het” kon verwerf. Dié eer het Norman Borlaug van Texas te beurt geval. Dié Nobelpryswenner van

Texas het pas op die rype ouderdom van 95 jaar die stryd teen kanker verloor na hy eers in sy 90’s werklik afgetree het. Na raming het Borlaug deur sy teel van gewasse waarvan die opbrengs tot vier keer hoër as die oues was tot ‘n miljard mense se lewens van ‘n hongerdood gered. “Reik na die sterre, en hoewel ‘n mens nie die sterre sal kan aanraak nie, kan ‘n mens dalk net ‘n bietjie sterstof op jou hande kry,” het Borlaug gesê. Tog, sê ‘n goeie vriend, het slegs ‘n handjievol mense waarskynlik meer gedoen hy om deur so min onthou te word. Hy is ‘n 1970 met die Nobelprys vereer. Hy het ook die Amerikaanse Kongres se Goue Medalje verwerf, die hoogste eer wat ‘n Amerikaanse burger kan kry.

Hieronder is die volledige berigte van die Montana Standard en Trouw.

Kosmoklimatologie: ‘n Nuwe perspektief op klimaatsverandering Dié onderwerp is onlangs na aanleiding van die titel van ‘n boek, The chilling stars, by die Boyden-sterrewag bespreek. Groot belangstelling heers in die onderwerp, en selfs na stoele ingedra is, kon nie vir almal in die ouditorium plek gemaak word nie. Volgens die teorie van kosmoklimatologie blyk dit so ver ‘n mens kan terugwerk uit verskillende soorte bronne ‘n regstreekse korrelasie tussen tydperke van baie of min sonaktiwiteit, en wolkvorming. Sonder bv gereelde sonvlekke is daar min kosmiese bestraling, en vind minder wolkvorming plaas, en word dit dus warmer. Die omgekeerde gebeur dan ook. Dit lyk of daar vir die eerste keer ‘n behoorlike fisika-verklaring vir wolkvorming kan wees. Kosmoloë wys bv daarop dat daar tog wolkvorming lank voor die Industriële revolusie was – dus kan hierdie soort partikels nie op hul eie wolkvorming en neerslag veroorsaak nie. Iets soortgelyks gebeur met kosmiese bestraling uit die buitenste ruimte, soos wat deur kwasars en nebula veroorsaak. Weens die sensitiwiteit oor aardverwarming verwys die kosmoklimatoloë na ‘n aanvullende, en nie plaasvervangende teorie nie. Prof. Matie Hoffman van die UV se Departement Fisika en Boyden sê die kosmoklimatoloë loop nog erg onder kritiek deur. Die kritici het byvoorbeeld daarop gewys dat die aarde steeds warm en droë tye beleef het toe die aarde se elektromagnetiese veld swak was (ek daar dan meer kosmiese bestraling die aarde moes bereik het). Die kosmoklimateloë verweer weer deur daarop te wys dat die partikels wat met die wolkvorming geassosieer word, nie deur die aarde se elektromagnetiese velde beïnvloed word nie.

I saw angels once… It was one evening in the early 1960’s. My brother and I were waiting in the car outside the Moederkerk (the main Dutch Reform Church) in Stellenbosch, an academic town some 50 kilometers from Cape Town. Father was in the church with some others, practicing for the next performance of the church choir. Mother and our little sister were far away, visiting our grandmother in Bloemfontein where she had a heart attack. My brother and I were bored and had basically tried everything to keep ourselves busy, when suddenly I noticed how sliding doors against the church tower opened. From inside the room came a brilliant light, and I recall being amazed as I did not know the church had such marvelous facilities in the tower. Inside the room were a number of people, whom I thought were the reverend and a number of elders. I was perplexed for them wearing white clothes like the pictures one saw in the Children’s Bible. I then realized it could not be the reverend and elders, as right in the car I could sense rather than observe the mighty respect the “elders” had for the “reverend.” Even only being a little boy, I was sensitive by nature and had never picked up respect anything remotely as this intense from anybody towards another person.

The “person” whom I first thought was the reverend then came to the “window” with the rest standing respectfully behind him. He lifted his hands in ‘n blessing motion, looking to the town, and then, with his hands in the air, turned to first the one side, and then the other. The “sliding doors” started closing, and I found my breath, just in time for my little brother to see the doors closing. He admitted seeing this for a few years. A day or two later, on my way to the Voorterkkers on my bicycle in broad daylight, I intensely observed the church tower. No window, no sliding doors, only a tar like canvas sealing the tower from rain. I constantly looked at this tower each time I passed the church when later visiting Stellenbosch. What and whom I saw, I still do not know for sure. For years it bugged me as to why I saw this, rather than what I saw. At stages, meeting charismatic people who clearly walked with God and claimed to be able to lay out visions, I asked, but with no result. My father died young in the middle 70’s, and I was still at a loss. Then, a few years ago, I had my first encounter with a young earth creationist. Then they came in a flood. I never had problems in proving them wrong, but I was left with a few impressions: - They are not open to be influenced by facts – they absolutely stick to what they had been taught are “facts.” - But even worse – most gave the impression one can only be a Christian by believing what they do. I have seldom if ever come across people who were so judgmental. I suddenly, in my party and at work, found myself in surroundings where my late father was not considered to be a Christian. He was an elder in the church, and he sang in the choir. Whenever we as family had the time, especially over school holidays, he would gather his family for “Boekevat.” (The family around the Bible, with Scripture reading, singing and praying). Like his fellow lecturers he believed God created through evolution. He was a trained paleontologist and earlier worked as one. Unlike many of his fellow academics, he was open about what he believed. I studied to become a reverend myself for some time, long enough to know that theology was at ease with God creating over millions of years: 2 Peter 3:8: Now, dear friends, do not let this one thing escape your notice, that a single

day is like a thousand years with the Lord and a thousand years are like a single day.

and 90:4 Yes, in your eyes a thousand years are like yesterday that quickly passes, or like one

of the divisions of the nighttime.

And then it dawned on me: My father was inside that church when I saw the vision in the church tower. And I had peace about my father. The young earth creationists have no right to be judgmental towards him.

Argeologie en die Bybel Is die Bybel en argeologie in stryd met mekaar? Nee, dit kan nie.

Thompson beskryf Bybelse argeologie soos volg: “When we extract from the field of general archaeology all the material that is relevant to the Bible, then organise our material into a formal study, we have the substance of a course in Biblical archaeology.”1 Thompson wys op vier aspekte wat vir die Bybelstudent van waarde is:

1. Dit skep die agtergrond waarin mense soos Abraham geleef het, 2. Tweedens is die Bybel nie ‘n volledige rekord van sy tyd nie. 3. Die argeologie help om dele van die Bybel te vertaal en te verstaan wat

andersins baie moeilik sou kon geskied 4. Bybelse argeologie het ‘n belangrike rol gespeel om skeptisisme oor die

geskiedkundige akkuraatheid van die Bybel, wat aan die einde van die 19de eeu posgevat en na die begin van die 20ste eeu oorgeloop het, verkeerd te bewys.

Soos ons binnekort sal sien, strek die laaste Steentydperk tot ongeveer 10 000 jaar terug. Dit is maar ‘n fraksie van die ouderdom van die aarde, wat op ongeveer 4 500 miljoen jaar bereken word. DNA-toetse dui daarop dat die gesamentlike voorouer van die mens en die gorilla sowat 10 miljoen jaar gelede uit mekaar ontwikkel het, terwyl die gesamentlike voorouer van die mens en sjimpansee sowat 5 miljoen jaar gelede uit mekaar ontwikkel het. Ons het pas heeltemal buite die tydsraamwerk van die argeologie beweeg, en die velde van die paleontologie, die geologie en geomorfologie betree. Die doel hiervan is bloot om ‘n tydskonsep te vorm. In die jongste aantal jare het ‘n leerstuk ontwikkel, wat bekend staan as die jong aarde kreasionisme. Volgens hierdie leerstelling is die ganse skepping slegs sowat 6 000 jaar oud. Dit is sommer gou duidelik dat hierdie leerstelling onbestaanbaar is naas nie net die geologie, geomorfologie en paleontologie nie, maar ook die argeologie en Bybelse argeologie omdat die mense se kultuuraktiwiteite veel, veel verder terug strek as 6 000 jaar. Trouens, die laaste ystydperk het sowat 10 000 jaar gelede ten einde geloop, en verklaar hoekom soveel artefakte, soos ook klipwerktuie aan die Suid-Afrikaanse kus, taamlik diep in die see aangetref word. Die MacMillan Bible Atlas wys onder meer daarop dat die stad Jericho reeds 7 000 jaar gelede ‘n ommuurde stad was, terwyl dit onseker is of dié stad werklik so ‘n uitsondering van sy tyd was. Dié bron meld ook dat die vroegste menslike bewoners die landstreek reeds sowat ‘n half miljoen jaar gelede bewoon het. Die jong aarde kreasionisme verskil van die ou Bybelse opvattings deurdat dit die Bybel as “bewysboek” gebruik, eerder as geloofsboek. Dit ruim dus geen plek in vir Bybelse argeologie en dus behoorlike teologiese ondersoek in nie. Die jong aarde kreasioniste ontken nie die bestaan van dinosourusse nie, en ook nie kontinentale drywing nie. Hoewel op baie van dieselfde argumente staatgemaak word as die aanhangers van die plat aarde teorie, word nie noodwendig geglo die aarde is plat nie. Die probleme wat die jong aarde kreasionisme ervaar, word onder meer verklaar deur te beweer die dinosourusse en die mens het saam geleef (en dat die dinosourusse byvoorbeeld saam op die ark was) en dat die

1 Thompson, J.A,: The Bible and Archaeology, 1973

kontinentale drywing in een jaar plaasgevind het. Verklarings word ook aangebied oor hoe dit moontlik is dat sterre wat miljoene ligjare van die aarde af is se lig die aarde binne sesduisend jaar kon bereik. Wetenskaplike bewyse dat kontinentale drywing teen enkele sentimeters per jaar plaasvind, DNA-toetse en self die uitdyende uitspansel word as sameswerings en bedrog deur wetenskaplikes afgemaak. Bepaal die Bybel werklik dat die aarde net 6 000 jaar oud is? Die 6 000 jaar word skynbaar bereken deur stamregisters wat in die Bybel aangeteken is, se tydperke bymekaar te tel tot by Adam en Eva. Die skeppingsdae word dan letterlik opgeneem om ook die tydperk van “woes en leeg” tot enkele 24-uur dae te reduseer, hoewel die son volgens hierdie letterlike opvatting toe nog nie geskep was nie. Die twee Bybelse verwysings, een in die Ou en een in die Nuwe Testament dat een dag vir God soos ’n duisend jaar is, en ’n duisend jaar soos een dag, word geïgnoreer of uit konteks gehaal. (Psalm 90 en 2 Petrus 3, NetBible). Die werklike verklaring eindig ook nie hier nie. Die duisend jaar simboliseer die oneindigheid (God het immers tyd ook geskape). Die getal “duisend” speel ‘n baie belangrike simboliese rol in veral die Ou Testament. Ons lees byvoorbeeld hoe die Israeliete toe hulle Kanaänitiese stede met die banvloek getref het, “tienduisende” doodgeslaan het. Argeologiese opgrawings bring egter aan die lig dat van hierdie “stede” klein nedersettings van skaars enkele honderde inwoners gehad het. ‘n Tweede dwaling deur die jong aarde kreasioniste is om die Hebreeuse woord “ben” wat in stamregisters gebruik word, deurgaans met “seun” in plaas van “nageslag” te vertaal. Wanneer die Bybel teologies suiwer gebruik word, is daar geen botsing meer tussen die argeologie en die Bybel nie. Trouens, Bybelse argeologie speel ‘n baie belangrike rol om die Bybel beter te verstaan. So is byvoorbeeld aanvanklik geglo dat Moses self die outeur van die eerste vyf boeke van die Bybel was. Dit het egter geblyk dat van die stede waarna verwys word, eers ontstaan het lank na Moses se dood. So kon dan vasgestel word dat die “boeke van Moses” die werk van ‘n groot aantal skrywers was wat oorleweringe opgeteken het. Skrif self het taamlik laat in die mens se geskiedenis ontstaan, en daarom is baie op oorlewering gebaseer. Bybelse argeologie het ook aan die lig gebring dat die huisgode wat Lea by haar vader, Laban, vasgelê het nie afgodsbeeldjies was nie, maar in die besproeiingsgebiede van Mesopotamië die benaming was vir titelaktes van grond was. Danksy die opgrawingswerk en ander navorsing van argeoloë het ons vandag ‘n taamlike beeld van hoe Salomo se tempel, asook Herodes se tempel daaruit gesien het. Trouens, op hierdie manier het ons ‘n idee hoe Jerusalem en ander stede in verskillende tydvakke gelyk het. Verklarende Bybels soos NetBible se verklarende notas is in ‘n groot mate geskoei op die resultate van argeoloë se navorsing. So bestaan die Bybel en die argeologie in harmonie — dit kan immers anders nie want beide is die produk van God se skepping. In die lig hiervan is dit ironies dat die jong aarde kreasioniste nie net bestaan nie,

maar in getalle groei. Trouens, in so ‘n mate dat die Europese Unie, gesteun deur verskeie Christen-demokratiese regerings, in 2007 ‘n gewysigde dokument aanvaar het met die titel, Die gevaar van kreasionisme. Ingevolge dié besluit mag jong aarde kreasionisme nie as deel van wetenskapvakke op skool aangebied word nie. Die frustrasie wat met die jong aarde kreasionisme ervaar word, is dat dié teorie alle ander benaderings, insluitend die ou aarde kreasionisme, Godgedrewe evolusie en “intelligent design” as onbybels verwerp, en byvoorbeeld nie die onderskeid tussen Godgedrewe evolusie en toevallige evolusie erken nie. Talle Christene, en heel kerkverbande, word hierdeur tot “nie-Christene” verklaar, ’n oordeel wat slegs God self toekom. Die sogenaamde “oortuigende bewyse” deur die jong aarde kreasioniste dat die mens en die dinosourus “tydgenote” was (walking with dinosaurs) kan met enkele aantekeninge afgemaak word. Eerstens kom nie alle aspekte van tydvakke in dieselfde grondlae en selfs rotslae voor nie. Een van die argeoloë se gunsteling delfplekke is juis asgate. Hierdie asgate is uiteraard deur die lae van verskillende tydvakke gegrawe. Troje is maar een voorbeeld waar mense oor duisende jare op dieselfde terrein die een stad na die ander op die murasies van ‘n verwoeste stad gebou het. Dit verg dus deeglike wetenskaplike kennis om te kan onderskei tussen items wat dieselfde ouderdom het as die laag waarin dit gekry is, en veel jonger items wat in die ou laag begrawe is. Soortgelyk beteken die opgrawe van veel jonger klipwerktuie in baie ou rotslae in Tafelberg nie dat die rotslae verkeerd gedateer is nie, maar dit kon grotte gewees het wat voorheen bewoon was, en ingestort het. Die paleontologie ken die begrip van ‘n “nismark” en ‘n dier sal dus gewoonlik ontwikkel om in daardie “nismark” te bestaan. In die era van die dinosourusse was daar onder meer “reptielvisse” wat presies dieselfde funksie vervul het as die soogdiere soos dolfyne nou doen. Dié “visse” het ook baie soos die dolfyne gelyk. Ook vlieënde reptiele het voorgekom. Selfs vandag, na baie jare se opgrawings, word gereken dat oorblyfsels van slegs ‘n baie klein fraksie van alle dinosourusse wat bestaan het, al gevind is. Dat daar ‘n “nismark” sou wees vir ‘n dier wat oppervlakkig kenmerke van die mens sou kon hê is nie net moontlik nie, maar waarskynlik. Voetspore van “mense” binne dinosourus-voetspore is dus nie so onmoontlik nie. Bronne wat die jong aarde kreasioniste as bedrog afmaak, wys byvoorbeeld daarop dat die jong aarde kreasioniste onderneem het om verwysings na dinosourusspore bo-oor mensspore uit hul literatuur te verwyder, sou een van hul eie mense bewys dat die spore nie mensspore was nie. Na dit wel gedoen is, is die literatuur hiervan ook gesuiwer, hoewel dit weer sedertdien teruggevoeg is. Ook die voorbeeld wat graag gebruik word dat lawa wat wetenskaplikes sou bevind het, miljoene jare oud is terwyl dit van ‘n relatief jong uitbarsting afkomstig was, is bewese bedrog. Die jong aarde kreasioniste het naamlik op koolstoftoetse aangedring en daarvoor betaal, terwyl die wetenskaplikes daarop gewys het dat koolstoftoetse nie op rotsouderdomme gebruik kan word nie, en ‘n foutiewe lesing noodwendig was. Ook aansprake dat die uitdyende heelal “verkeerd bewys is” is as bedrog bewys,

deurdat die liggolflengtes van ‘n enkele hemelligaam uit miljarde gebruik. Ook dit word wetenskaplik maklik verklaar, soos wanneer ‘n fakkel op ‘n skip afgevuur word, en die skip dan kortstondig in ‘n “verkeerde rigting” onder die fakkel deurvaar, hoewel hulle in dieselfde rigting beweeg. Om te beweer dat daar in die afgelope 6 000 jaar dinosourusse geleef het, en dat die drake waarna Middeleeuse ridders verwys het inderdaad dinosourusse was, is met die huidige kennis tot ons beskikking gewoon laf.

Wonderwerkgrot

Die oudste artefakte nóg is in die Wonderwerkgrot in die Noord-Kaap deur ‘n internasionale span ontdek. Om hierdie grot se ontdekking nou sommer as die Wieg van die Mensdom te wil tipeer, sal waarskynlik verkeerd wees, omdat vermoed word dat die inwoners wat vir hierdie ou werktuie verantwoordelik was, waarskynlik homo habilus was en net soos die Neanderdal, nie ‘n direkte voorouer van die mens was nie. Die artefakte is 2 miljoen jaar oud, meer as ‘n miljoen jaar ouer as die vorige oudste wat in Spanje ontdek is. Die ontdekking van artefakte van sulke ou artefakte lui ‘n nuwe era in van waar paleontologie en argeologie ineen vloei. Die Noord-Kaapse provinsiale regering het fondse begroot om hierdie grot meer toeganklik vir die publiek te maak. Volgens beskikbare literatuur is die ouderdom van die grottekeninge wat tot dusver bestudeer is, minstens 10 000 jaar oud. Die ontdekking van artefakte skuif nie net die datering van menslike bewoning in die grot baie ver terug nie, dit neem die datering van artefakte terug na ongeveer die oudste menslike vorm wat nog beskryf is. Dit is lank reeds bekend dat dit nie net die moderne mens en sy regstreekse voorouers is wat werktuie gebruik het nie. Verskillende vorme wat self uitgesterf, of waarvan die latere vorme uitgesterf het, het ook werktuie gebruik. Dit is dikwels onregstreeks afgelei soos die nabyheid van die vondste van hierdie oer-menslike oorblyfsels en artefakte – natuurlik nie opsig selfs baie bevredigend nie omdat daar verskillende verklarings kan wees oor hoe goed bymekaar gekom het wat nie bymekaar hoort nie – soos dat die een groep van die ander groep kon opgevreet het, en die slagoffers se oorblyfsels naby hul vreetlustige tydgenote se werktuie gevind kon word. Argeoloë het dikwels ook te make met artefakte wat in lae voorkom wat veel ouer is as die tydperke van hul eintlike herkoms. Latere bewoners wat ouer bewoners se items begrawe, is maar een verklaring hiervoor, maar ook grotte wat instort en plundertogte dien as verklarings. Daar moet dus wyer gekyk word, soos om die grootte van artefakte met die grootte van handpalms te vergelyk. In die reël word werktuie groter hoe verder terug dit dateer. In hierdie opsig is die Wonderwerkgrot se vondste ‘n uitsondering – dit is weer veel kleiner as die eerste Steentydperk se artefakte. Hier sal ‘n mens natuurlik vir meer inligting moet wag, aangesien dit nog nie werklik bekend is watter soort artefakte gevind is nie. Tog, dit wat op die TV-beeldmateriaal gesien is, lyk soos ‘n kleiner

weergawe van die handgrawer wat so kenmerkend van die eerste en Middel-Steentydperke is. Dit is natuurlik nie nuut dat paleontoloë en argeoloë elders ter wêreld traag is om Suidelike Afrika as die wieg van die mensdom te erken nie. Dit geld beide die oervoorouer van die mens, en die eerste moderne mense veel later. Daar is selfs by geleentheid vernuftig bedrog gepleeg deur stukke sjimpansee-skedel en ander menslike stukke aan mekaar te las en in ‘n Britse gruisgroef te “ontdek.” Wat wel soos ‘n paal bo water staan, is dat die bestaande kennis van menslike vaardighede, deur die ontdekkings erg beïnvloed gaan word.

Evolusie: Slotopmerkings (in Augustus 2009 werklik bedoel as slotopmerkings oor evolusie) Onlangs berig Neels Jackson oor die 150ste bestaansjaar van die Gereformeerde Kerke van SA. In die berig meld hy dat die GKSA nie in evolusie glo nie. Hoewel die sinode anders besluit het, was Jackson waarskynlik ook nie verkeerd nie. Tien teen een het sy Dopperbron hom ook so meegedeel. So ver ek gesien het is hy ook nie reggehelp nie. Trouens, binne die GKSA sou ‘n mens na aanleiding van die verbaliteit van veral die jong aarde kreasioniste die indruk kry dat enige standpunt naastenby ooreenstemmend met dié van die NG Kerk se amptelike standpunt nie net verkeerd is nie, maar uit die bose. Al het die sinode ook wat gesê... Te midde van die woeste debat in Die Kerkblad, hou die jongklomp ‘n kamp naby Potchefstroom, en die spreker is dr. Henk Stoker, en die tema evolusie. Dus word ‘n persoon gekry wat ‘n standpunt uit lyn koester met die kerk se amptelike standpunt. Die slegsê wat ek moes beleef – ook in Die Kerkblad – selfs oor standpunte wat ek NIE ingeneem het nie, het eerstens gemaak dat ek my inskrywing op Die Kerkblad laat vaar het en aangedui het dit word eers weer hervat na die “debat” verby is. Dit was stellig ook een van die belangrikste faktore waarom ek en my gesin Hervormde Kerk toe is. Oor hierdie aspek, eintlik blind, want ek het nie geweet of omgegee wat die NHK se standpunt hieroor is nie. Wat belangrik was, was die versekering dat die NHK nie onderlinge slegsêery duld nie. En wonderlik geseënd was die bonus. Sommer die eerste Sondag as gesin (ek het al tevore vir dienste na die NHK “weggeloop”) is die tema in Die Hervormer wat by die kerk uitgedeel is: Evolusie. Dit moes seker, want dit is immers Darwin se 200ste herdenking. Maar watter wondersoete musiek was dit nie..’n kerk wat openlik en onverskoond ‘n standpunt stel wat 100 persent met jou eie ooreenkom. Natuurlik, soos ook in die NG Kerk, gaan daar mense – ook predikante wees – wat sterk anders voel. Juis in die uitgawe van die Hervormer is ‘n brief van ‘n ouderling wat sy naam wat die wetenskap betref bietjie met ‘n plank slaan – ook ‘n ongelukkige slagoffer van die jong aarde kreasioniste. Mag dit sag gaan met die oom.

Velkanker neem toe in Nederland Die Nederlandse instelling oor kanker, KWF Kankerbestrijding, het die eerste keer dié jaar ‘n “sonkragalarm” uitgereik. Dit is wanneer die UV-bestraling besonder hoog is, naamlik sewe of agt, wat Nederland se maksimum is. Die vorige somer is elf sulke waarskuwings uitgereik, wat volgens sommige berigte skerp toeneem. In Nederland het die gevalle van velkanker van 20 800 in die jaar 2000 tot 36 800 vanjaar gestyg, berig Trouw. Die “sonkragwaarskuwings” word uitgereik sodat mens beter voorsorg teen sonverbranding kan tref. Vroeër is ook berig dat die lyn ten suide waarvan mense meer dikwels in België velkanker ontwikkel, geleidelik noordwaarts skuif en veroorsaak dat streke hul gesondheidsbegrotings moet aanpas.

Summary Electromagnetic fields: Friend or foe for autism and genetic related

conditions

Autism: a cosmic alien visitor? Imagine a wall with two apparently unrelated processes taking place on both sides, but following such similar patterns that one is tempted to look into this matter and try and establish whether there may be some interrelationship. On the one side of the wall the occurrence of autism saw a dramatic increase in the past few decades, with more and more evidence that there is often a link between autism and gene mutations or defects.

On the other side of the wall, simultaneously the earth’s magnetic field, forming the magnetosphere, is becoming weaker at an increasing pace. Earth's magnetic field: 4 000 years ago = 2.5 Gauss Today it is . . . . = 0.5 Gauss (Varies by location and time) That is a decrease of 80% The magnetic field shields us from harmful cosmic rays, often associated with mutation abilities. Although the term “electromagnetic field” is often used to describe the force responsible for the magnetosphere, the term “magnetic field” is used much more frequently and should be preferred for further reading purposes. Linking autism to cosmic radiation is not all that simple; firstly as autism is apparently a collective name for maybe as many as ten different conditions with probable different causes, also different gene variations, but with similar

characteristics to be grouped in a broadly defined spectrum. The many probable causes complicate the complete understanding. According to some sources, the 90’s saw a massive escalation in the number of autism cases in the USA. Today it is believed that 1 in 150 USA births fall in the autism spectrum ( with some indicating less than one in hundred), with in Britain around 1 in a 100. Not long ago autism was a scarce condition. This seems to rule out the possibility that autism, in general, is caused by genetic mutations carried on from ancestors. As research indicates that autistic people do have gene mutations, it seems as though the field in many cases has to be narrowed down to a window period around fertilisation, when the genes in the reproduction cells acquire a mutation and are then transmitted to the newly created life. Some studies tend to limit this to mutations or defects acquired by the mothers, and would thus highly unlikely be transmitted from a male astronaut who had been exposed to high levels of cosmic radiation to his children.

It may be very difficult to prove any correlation between a depleted magnetosphere and increases in occurrences of autism or other genetic associated conditions such as Alzheimer’s as the periods of a weakened magnetosphere tend to be far removed, and modern man had only been on earth for approximately a 100 000 years. To illustrate how difficult it s to draw a link between the increase in cases of autism with the depletion of the magnetic field, this graph which only covers the orientation and strength over the past two million years is shown, indicating that the present low can actually not be shown at this scale.

In fact, modern man’s appearance on earth coincides with a depletion period, with another some 30 000 years ago when Neanderthal – a parallel human species, disappeared. It will be extremely difficult to reconstruct any possible genetic mutations or defects to 30 000 years ago, as levels of civilisation differed far too much from the present. With the magnetosphere already severely depleted and depleting at an accelerated pace, it may prove to be more feasible is to link the approximate percentages of people born with de novo acquired mutations shortly after cosmic events such as major sun flares and cosmic explosions that were powerful enough to “dent” the magnetosphere despite being billions of light years removed. Such massive explosions were for e.g. recorded on 27 Dec. 2004 ad 24 February 2009. Yet, comparative studies do point out that the earth’s magnetosphere may have decreased to a level where cosmic radiation increases the possibility of de novo mutations within the autistic range, as well as some cancer types not necessarily related to skin and melanoma cancers. In the latter cases the increases, where they occur, seem to be more related to ultra violet cosmic radiation seeping through the ozone layer serving as protective shield. To make any notion stick that there may be a link between a depleted magnetosphere and the increase in de novo autism would require more substantiated comparable break down data. In other words, an increase in the number of de novo autism cases in an identifiable population more exposed to cosmic radiation than another identifiable group in the same geographical area and over the same period. Although far from sufficient to make any conclusion stick beyond reasonable doubt, it is possible to compare the increased percentage of autism with Hispanic children in California in a given period (1993-1995) and compare this with a shift

to more out door occupations for their parents and thus more exposure to cosmic radiation. A study prepared for the Pew Hispanic Centre indicated clearly that Hispanics tended to loose jobs in some professions between 1990 and 2000, and representation increase in the fields of farm workers, services and production and the Hispanics were heavily propelled into low status unemployment, with for e.g. grounds servicing and construction industry being mentioned as a specific category.

Mutations are not new – in fact, they occur frequently and is also regarded as an important driver for evolution. On 1 January 2010 a research team of the Max Planck Institute an the University of Indiana issued a news release indicating results pointing to a finding that evolution through gene mutations take place at a much faster rate than previously thought. A child on average would have 40 new mutations not present in his or her mother. Virtually all conditions may eventually be traced to some form of genetic mutation, but finding these is like finding a needle in a hay stack. It is further complicated by the fact that at least some conditions, such as autism and dyslexia can be caused by more than one genetic mutation. More research will reveal whether different quantities of cosmic ray exposure may result in different variety of autism spectrum disorders, but the California research did indicate that in an older sample group there were 20 percent more intellectually retardation within the autistic group than a few years later. Observers to schools for autism report that the younger kids seem to be in a better state on average than the older one’s, mostly ascribed to improved early intervention programmes, but this does not fully rule out indications that some average characteristics of autism are reported to change over time. What makes the study of autism interesting in terms of the decreasing Magnetosphere, is that it has spiralled “out of control” to the tune of 700 percent increase in a few decades, with only approximately 10 to 17 percent of the increase related to better “catching up” diagnostic practices and the expansion of the definition for autism. Other genetic conditions, except the occurrence of cancer, do not seem to have increased in similar fashion.

Another interesting aspect coming to light recently is that it becomes more and more apparent that cosmic rays are also assisting in the depletion of another important shielding layer, the ozone layer. The increased levels of cosmic rays reaching the earth through a depleted ozone layer is mostly associated with skin and melanoma cancers, rather than genetic mutation, and therefore not discussed in much detail. Yet, if cosmic rays are to blame for de novo mutations related autism, should this not be paralleled in another cosmic related ailment? Whereas studies to link autism and California based Hispanic Californians to cosmic radiation are effectively non existent, one is absolutely flooded by papers on the increase in skin and melanoma cancer within the California Hispanic population. In 2006 the American Cancer Association found that Hispanics in California as group had amongst the highest rates of melanoma cancer in the world. Between 1988 and 2001 the rate of invasive melanoma has increased significantly among Hispanic men compared to Hispanic women and non-Hispanic whites. The incidence rate among Hispanic males increased an average 1.8 percent per year with a staggering 7.3 percent per year increase between 1996 and 2001. As was pointed out earlier, this period coincided with the period in which this group had an employment shift to outdoor occupations. To compare autism, which is linked to gene mutations, to skin and melanoma cancer increases, at best remain to some extent comparing apples with pears, as the latter are linked to ultra violet radiation damaging cells not genes. It would be much more helpful if increases in autism could be compared with other forms of cancer related to gene defects and gene mutations. As autism often manifests at age two, and gene related cancers at a much older age, comparisons are not that easy, especially as de novo mutations which may cause cancer which developed at the same stage as was the case when autism started to increase dramatically, will only manifest in a decade or more in future. Yet, there is ample evidence that something is changing with cancer. Studies have pointed to increases of between 22 to more than 50% with different categories of people in the US, such as race, age and gender, between 1975 to 1994. A study published in the Cancer Advances Journal on 29 April 2009, however, predicts an increase of 142 percent in cancer with Hispanics between 2010 and 2030. Other darker minorities also point to large increases. In the 1999 report, Unexplained increases in cancer incidence in the United States from 1975 to 1994, the cancers studies excluded increases in skin and melanoma cancers, but rather focused on cancers such as prostate, breast and tumour related cancers. The increases were apparently at some stage linked to an increase of free radicals, but later studies tended to find that there were no real increases. If the causes of autism and other conditions can largely be attributed to increased occurrences of gene mutations as a result of more cosmic radiation exposure, mankind will have to find ingenious ways if the focus is on prevention, as it is unimaginable that mankind will ever be able to preserve the magnetic field. The possibilities of addressing the mutations or defects with gene therapy or stem cell treatment falls outside the frame of this study except that it indicates

that the cost of living with increased levels of autism and the cost of the most promising early intervention programmes, demand that efforts for the development of gene therapy, stem cell treatment or combinations thereof should receive ultimate priority, but not replacing present day early intervention programmes.. This means that the development of early intervention programmes require ultimate development, as even where stem cell treatment by injecting stem cell in the spinal cord is already in usage, requires intensive therapy. The success of early intervention programmes on another genetic condition, dyslexia, is ample proof that educational early intervention programmes for many genetic conditions will continue to be developed in the foreseeable future. The possibility of some instances of autism caused by other factors than gene mutations or defects can at this stage also not be ruled out. The cost of early intervention programmes are daunting to most parents, but the absence hereof to governments are even more challenging, now estimated at around $3,5 million over the autistic person’s average life span. It would be a major relief if governments could, after research may have confirmed the possible link suggested here, could advise parents that autism can be prevented in part by, for e.g., staying out of the sun during periods when expanding of the family is planned, wearing protective clothes, staying away from electric blankets and gambling places, etc. If more effective measures are found, or more probable causes for de novo autism are found, at least no harm had been done in the interim by adhering to suggested protective measures listed above. It was neither intended to be part of the study, or meant to involve cancer and thus pretend to be able to suggest protective measures. Genes and mutations In the literature on the earth’s magnetic field, there are numerous references that cosmic rays also cause genetic mutations. Genes constantly mutate and is also regarded as a driver for ongoing evolution. Some acquired mutations are de novo, in other words acquired for the first time and some of these are not regarded to be transmittable to future generations, whilst some do reoccur. Since of the vast increase in number of autism cases with mostly no traceable family history, they are regarded as being mostly de novo. It happens, for e.g. that the one child from a twin may be autistic, and the other has no trace of the condition. The de novo characteristic of de novo mutations in autism had been studied, such as in Mutations in autism susceptibility candidate 2 ( AUTS2 ) in patients with mental retardation in 2007, with the following in the summary: “We report on three unrelated mentally disabled patients, each carrying a de novo balanced translocation that truncates the autism susceptibility candidate 2 (AUTS2) gene at 7q11.2. One of our patients shows relatively mild mental retardation; the other two display more profound disorders. One patient is also physically disabled, exhibiting urogenital and limb malformations in addition to severe mental retardation. The function of AUTS2 is presently unknown, but it has been shown to be disrupted in monozygotic

twins with autism and mental retardation, both carrying a translocation t(7;20)(q11.2;p11.2) (de la Barra et al. in Rev Chil Pediatr 57:549–554, 1986; Sultana et al. in Genomics 80:129–134, 2002). Given the overlap of this autism/mental retardation (MR) phenotype and the MR-associated disorders in our patients, together with the fact that mapping of the additional autosomal breakpoints involved did not disclose obvious candidate disease genes, we ascertain with this study that AUTS2 mutations are clearly linked to autosomal dominant mental retardation.”2 Yet, there are cases where autism, now better diagnosed, seems to “run in the family” but apparently not as significant as for e.g. dyslexia. The team of researchers from the Max Planck Institute for Molecular Biology in Tuebingen and the University of Indiana studied genome mutation in a species of cress (Arabidopsis thaliana), and found that each gene in the plant will mutate on average once in every 143 million generations. The team said that the same speed of genetic change could in theory be expected in human DNA, meaning that with six billion people on earth each form of human gene would be permanently mutating somewhere on the planet. It is routine today to compare the genomes of related animal or plant species. Such comparisons, however, ignore mutations that have been lost in the millions of years since two species separated. The teams therefore wanted to scrutinize the signature of evolution before selection occurs. "If you apply our findings to humans, then each of us will have in the order of 60 new mutations that were not present in our parents. Everything that is genetically possible is being tested in a very short period," said Indiana University's Michael Lynch. The discovery means that for many plant species, whose millions of individual members produce thousands of seeds with each generation, an entire genome mutation can occur within a relatively short space of time. "While the long-term effects of genome mutations are quite well understood, we did not know how often new mutations arise in the first place," project leader Detlef Weigel of the Max Planck Institute. "Evolution reveals itself only after thousands, not millions of years," Weigel said.3

2 Human Genetics, Volume 121, Numbers 3-4 / May, 2007, Kalscheuer, V. M.; FitzPatrick, D.; Tommerup, N.; Bugge, M.; Niebuhr, E.; Neumann, L. M.; Tzschach, A.; Shoichet, S. A.; Menzel, C.; Erdogan, F.; Arkesteijn, G.; Ropers, H.-H.; Ullmann, R.;, Springer Berlin / Heidelberg 3 Media release, Max Planck Institute, 1 January 2010, based on the original study: Stephan Ossowski, Korbinian Schneeberger, José Ingnacio Lucas-Lledó, Norman Warthmann, Richard M. Clark, Ruth G. Shaw, Detlef Weigel and Michael Lynch The rate and molecular spectrum of spontaneous mutations in Arabidopsis thaliana. Science, January 1, 2010

In Science News of 3 September 2003 the discovery of a gene mutation associated with dyslexia, in DYXC.1. This was not completely satisfactory as not all with this defect had dyslexia, and the researchers indicated that this was probably not the only gene associated with dyslexia.4 Two years later a similar announcement was made as far as the DCDC2 gene was concerned. The researchers indicated this alteration, transmitted within families, may account for up to 20 % of the dyslexia cases.5 The relevancy of the dyslexia research to autism is to understand that despite the fact that 1 in 25 people may be affected by dyslexia, the importance of addressing this through early intervention programmes, such as educational programmes must be grasped despite progress in identifying associated gene mutations and progress with gene or stem cell treatment. Gene therapy is, at this stage, not regarded as a viable alternative to other interventions.

1. Author’s youngest son, diagnosed with autism (all the features of 22 q

4 Bower, Bruce. 2003. Dyslexia's DNA clue: Gene takes stage in learning disorder. Science News 164(Aug. 30):131. 5 Red Orbit, 28 October 2005, lead author Jeffrey R. Gruen, Yale School of Medicine

deletion 13.3 but tested negative) with the clear presence of verbal dyslexia.

2. Author’s cousin (f) with features corresponding to 22 q deletion 12 B (deafness, heart defect etc) but not tested.

3. Cousin’s daughter with same features as her mother, but not a heart defect, and with signs of autism.

4. Author’s eldest son with a dyslexia related feature involving reflexes. Treated, and no known impact.

5. Author’s brother’s youngest daughter walking on her toes identical to author’s autistic son (1), but no other known sign of autism.

Note: The author’s father had dyslexia, but it is apparent that both the brother and sister of the author’s mother have sons with dyslexia. Other family members may also well have dyslexia, and in some cases it is suspected, but not tested and confirmed.

7. Genes and autism The reality of gene mutations is probably best illustrated with the rise and spreading of HIV / Aids. A mutation probably made the spreading of the virus from apes to man possible, and another mutation altering a fairly harmless virus in a deadly killer, and since variations and mutations making the combating of the pandemic very difficult.6 Mutations also played a role in the swine flue interlude experienced. Since 1978 when the first genetic “disease” had been identified by analysing DNS material, thousands of single gene ailments had been identified. To treat this by replacing the defect genes in single gene defects is called somatic gene therapy. Available literature, if combined, indicate a wide range of gene defects and mutations, as well as chromosome problems such as deletions, to be associated with conditions on the autistic spectrum. Some pop up in older literature, and others in later literature. “Gene mutations that cause human diseases usually occur randomly but are sometimes caused by environmental factors such as smoking, according to Medline Plus. Autism, cystic fibrosis, Down syndrome, hemophilia and Parkinson's disease are all human diseases caused by a gene mutation, according to the National Human Genome Institute. Approximately one out of 91 children is born with autism, according to the Autism Society of America. According to the Mayo Clinic, there are many different types of gene mutations that can cause autism.“7

6 Aktueel 87, pp 56 – 65.

7 Frank Girard, eHow,

In the year 2000 it was reported that a mutation of the HOXA1 gene in the 7th chromosome was detected in 40 percent of those on the autistic spectrum who were tested. This gene plays an important role in the early phase of brain development. Researchers believe however that this mutation, on its own, does not cause autism. It is interesting that Chromosome 7 is also the home for Williams Syndrome, and that both autism and Williams have cases of Savantism reported. Cases, however, where the same person has Williams end autism seem to be extremely rare. In contrast to Rett’s Syndrome, more boys than girls are effected by autism than girls. In 2005 a genetic mutation was detected in the 17Q21 area of the 17th chromosome, causing autism with boys, but apparently not effecting girls. Two years later a group of scientists from the University of California in Los Angeles announced the identification of a group of genes associated with autism. The variations noted were slight genome variations and deletion. Neurexin 1 on the 11th chromosome was amongst others implicated. Neurexin 1 is associated with the communication taking place between brain cells. In announcing the findings the hope was expressed that this may contribute to being addressed by gene therapy, noting successes with gene therapy on mousse with Rett’s Syndrome. In the report of 2000, the possibility of gene therapy for addressing the mutations of the HOXA1 was ruled out, unless some other conditions were met concerning the understanding of how this effects the functioning of the brain. The latest available research indicates that most genetic variations associated with autism are to be found in the 15th chromosome, but they are also found in the 5th, 11th and 16th. Earlier findings, such as those of the 17th and 22 q deletion 13.3 on the 22nd are not mentioned in this report. A gene associated with speech – as compared between humans, Neanderthal (not a direct ancestor of modern man but with a common origin) and chimpanzees, FOXP2, is also under investigation as a non autistic related cause for speech problems, but research is still in early stages. This may indicate that humans had the ability to speak s far back as 300 000 years, and not 50 000 years as previously thought. The following conditions are said to be associated with gene variations or mutations:

• Angelman syndrome • Fragile X syndrome

• Isodicentric • Neurofibromatosis type 1 • Prader/Willi/Angelman syndrome • Rett-syndrome • Smith-Lemli-Optiz syndrome • Sotos syndrome • Subtelomere While we, as parents of autistic children are seeking answers, there are a host of parents who are looking for answers along similar lines. At this stage the news, as far as gene therapy as treatment for autism is not encouraging. This, as well as the stem cell treatment projects, however fall outside the ambit of this study and judgment on the process or prospects would be irresponsible. Savantism (Savant Syndrome) Savantism is often associated with autism and Williams Syndrome, but are not common in these conditions. While the exact cause and origin of Savant syndrome is not clear, many believe this phenomenal gift may be attributed to some form of brain damage or gene mutation that results in one aspect of the brain working significantly greater than another. 8 Although not necessarily the same, parents of autistic children with splint abilities or Savantism are encouraged to develop these special talents so as to try and close the gaps where abilities are shortcoming. Although also associated with gene mutations, the fact that Savantism is almost always associated with autism and physical anomalies, suggests that the “spreading” of this, despite positive aspects, are rather the result of developmental constraints than the “window period” of new life creation as suggested with gene mutations and autism. According to this hypothesis the developmental constraint is the result of the high interactivity among body parts in an early stage in embryological development, namely early organogenesis or the phylotypic stage. The interactivity during this stage involves all components of the embryo, and as a result mutations that affect one part of the embryo also affect other parts. It is hypothesised that a mutation, which gives rise to the development of the positive aspects of the Savant Syndrome (e.g., an impressive memory capacity), will virtually always have a deleterious effect on the development of other phenotypic traits (e.g., resulting in autism and/or impaired motor coordination). Thus, our hypothesis states

8 Christine Cadena, Savant Syndrome & the Impact of Talent Upon the

Mental Health of a Child, August 10, 2007

that the Savant Syndrome cannot spread in the population because of this developmental constraint. The finding that children with Savant Syndrome often have autism and physical anomalies, which are known to be established during early organogenesis, supports this hypothesis.9

9 A. Ploeger et al. / Psychiatry Research 166 (2009) 85–90, www.elsevier.com/locate/psychres