Napoleonovi osvajaki ratovi Rat feudalne Evrope, predvoene Engleskom protiv revolucionarne Francuske se nastavio. U borbama u sjevernoj Italiji mladi general Napoleon Bonaparte, porazio je austrijsku vojsku i pripojio dijelove Italije Francuskoj. Ovim ratom unitena je Mletaka republika. Nastojei oslabiti mo Engleske, koja je preko Egipta odravala veze sa bogatom kolonijom Indijom, Napoleon se 1798. godine iskrcao u Egipat, ali je poraen u bici kod Abukira. Bojei se ponovnog dravnog prevrata Direktorij je zatraio od Napoleona da spasi Revoluciju i preuzme vlast u zemlji, to je on i uinio 1799. godine. Dravnim udarom, izvedenim uz pomo vojske, Napoleon je ukinuo Direktorij i osnovao privremeno Konzulstvo od tri konzula. Iste godine, donesen je Ustav po kome je sva vlast pripala prvom konzulu, a taj poloaj preuzima Napoleon. Kao poglavar izvrne vlasti, prvi konzul po ovom Ustavu oslanjao se na Vladu i Dravni savjet kome je po svojoj sopstvenoj volji birao delegate. Time je poela Napoleonova diktatura. Vladavina konzulata, okonana je 1804. godine kada je senat Napoleona proglasio za cara Francuske, ime je ona postala graanska monarhija. Ovakvu odluku podrao je i narod koji se na plebiscite izjanjavao o uvoenju carstva. Potvrdno se izjasnilo 3 572 000 graana, dok je samo 2 570 graana bilo protiv. Ustavnim promjenama u organizaciji dravne vlasti nije se mnogo promijenilo u odnosu na raniji period. Skoro sve institucije, osnovane u vrijeme konzulstva, su zadrane. Napoleon je uveo pravi monarhistiki ceremonijal na svom dvoru nastojei svojoj vlasti pribaviti vie sjaja nego to ga je imala dinastija Burbona. Napoleonova unutranja politika bila je usmjerena na uvrivanje vlasti bogatog graanstva. Drava je podsticala jaanje industrije, a graanskim zakonom garantovano je privatno vlasnitvo i ista prava svih graana pred Zakonom. Meutim, na spoljnom planu Napoleonovu vladavinu su obiljeili stalni ratovi. Pored Engleske, rat protiv Francuske nastavljaju i Austrija, Pruska i Rusija. Osnovna obiljeja ovog rata bila su superiornost Francuske na kopnu i dominacija Engleske na moru. Uviajui tako da konanu pobjedu ne moe ostvariti bez sloma Engleske, Napoleon je sve snage usmjerio na borbu protiv nje. Meutim, u pomorskoj bici kod Trafalgara (na obalama panije) 1805. godine, Napoleonovu flotu je razbio engleski admiral Nelson, to je predstavljalo teak udarac Napoleonovim stratekim planovima. Naime, ikao je u ovoj bici poginuo i sam engleski admiral Nelson, pobjeda je ostala na njihovoj strani. Uniteni su najbolji brodovi francuske ratne mornarice i ovaj gubitak Napoleon nee uspjeti da nadoknadi sve do svog pada. Otada je svaka pomisao o otvorenim borbama na moru ili o napadu na Britaniju za Napoleona postala nemogua. Istovremeno, on biljei velike pobjede nad autrijskom i pruskom armijom. Napoelonov plan je bio da ne dopusti sjedinjavanje armija koalicije, nego da ih uniti pojedinano. Prva na udaru nala se austrijska armija. Kljunu pobjedu Napoleon je odnio kod Austerlica, 2. decembra 1805. godine, gdje je koncentrinom topovskom paljbom i napadima francuske konjice najboljih borbenih kvaliteta uspio razbiti mnogobrojnu austrijsko-rusku vojsku. Budui da je ve i ranije zauzeo Be, primorao je austrijskog cara na pregovore. Austrija se u korist Francuske morala odrei svih teritorija u dolini Rajne i u Dalmaciji. Rat sa Rusima, kojima se prikljuila i Pruska je nastavljen. Mo Pruske skrena je nakon niza bitaka i Napoleon je oktobra 1806. godine zauzeo Berlin. Pruska vojska je meutim udruena sa Rusima nastavila rat sve do ljeta 1807. godine kada je potpisan mir u Tilzitu.

Tilzitskim mirom Francuska je Pruskoj oduzela veliku teritoriju sa polovinom stanovnitva. Od oduzetih teritorija Napoleon je obrazovao Varavsko vojvodstvo i Vestfalsku kraljevinu. Teritorijalni gubici Rusije nisu bili veliki. Izgubila je Jonska ostrva i Boku Kotorsku. Nastojei Englesku ekonomski slomiti, Napoleon je 1806. godine uveo kontinentalnu blokadu, kojom je zemljama Evrope zabranjena trgovina sa Engleskom. Zbog njenog krenja dolo je do otvorene vojne i politike inicijative Francuske u Portugalu i paniji. U periodu od 1807. do 1809. godine, Napoleonova vojska je osvojila Pirinejsko poluostrvo. Tako se 1809. godine pod francuskom kontrolom nalo gotovo pola Evrope! Francuske trupe su ak razoruale papsku gardu i protjerale veinu kardinala iz Rima pretvorivi papsku vlast samo u fikciju. Tako je i cijelo Apeninsko poluostrvo dolo pod francusku upravu. U osvojenim zemljama vlast je preuzimala graanska klasa, a feudalni odnosi su rueni. Francuska je zbog pokrivanja velikih ratnih trokova, pokorenim narodima nametala visoke poreze i regrutovala njihove mladie u svoju vojsku. Iako je Napoleon imao potpunu nadmo u Evropi, otpor prema njegovom reimu ni izbliza nije bio slomljen. Kontinentalna blokada Engleske nije davala oekivane rezultate i ona je i dalje predstavljala opasnog protivnika. Ta injenica, kao i pobune pokorenih naroda, posebno u paniji, budile su nadu u poraenim zemljama da se Napoleon moe poraziti. Takoe prekid ratova eljela je i francuska javnost iscrpljena neprekidnim ratovima. Sve ovo uticalo je na opadanje Napoleonovog ugleda, a tome su najvie doprinijeli sukobi sa Rusijom. Rusko-francuske suprotnosti proisticale su iz vie razloga. Prvi je bio stvaranje Varavskog vojvodstva, u kome su Rusi vidjeli poetak obnavljanja poljske drave to ih je jako zabrinjavalo. Pored toga, sukobe je podsticala i Napoleonova podrka Osmanskom carstvu ime je onemogueno irenje ruskog uticaja na Balkanu. Ipak svoj vrhunac sukobi dostiu zbog ruskog nepotivanja kontinentalne blokade Engleske. Zato Napoleon 1812. godine poduzima vojni pohod na ovu zemlju. Napoleon na elu do tada na svijetu nevienje vojske koja je brojala oko 500 000 ljudi upustio se u rat nakon kojeg e biti definitivno poraen. Ruska vojska, predvoena generalom Kutuzovom, izbjegavala je direktne sukobe povlaei se u unutranjost zemlje, unitavajui pri tome sve ime bi se Francuzi mogli koristiti. Kada je francuska armija ula u Moskvu naila je na naputen grad, te je glad, ruska zima i sami napadi ruske armije, koji su nakon ovog svega uslijedili, prisili su Francuze na povlaenje. Nakon 34 dana provedena u Moskvi, vidjevi da stvari ne idu dobro za njega i da moral njegovih vojnika opada iz dana u dan, izdao naredbu za povlaenje. Na kraju, od ogromne armije Napoleon je Rusiju napustio sa 30 000 iscrpljenih ljudi i od ovog poraza Napoleon se nikada nije oporavio. Iako je u toku zime 1812/1813. godine u najveoj brzini obrazovao novu vojsku od 300 000 novomobilisanih mladia, Napoleon je ubrzo doivio slom. Njegovu vojsku pobijedila je udruena saveznika vojska Rusije, Austrije, Pruske i vedske u Bici naroda kod Lajpciga 1813. godine. Pariz je osvojen naredne godine, a Napoleon svrgnut i zatoen na otoku Elba. Ugovorom koji je potpisan tom prilikom bilo je odreeno da na Elbi Napoleon provede ostatak svog ivota s pratnjom od 1000 vojnika. Meutim, on se vrlo brzo vratio u Francusku i osvojio je bez ispaljenog metka. Njegovoj malobrojnoj pratnji prikljuila se i vojska koja ga je trebala zaustaviti tako da se snaga njegove armije brzo poveavala.

Nepunu godinu nakon odlaska, Napoleon je ponovo preuzeo vlast u Francuskoj. Ubrzo se protiv njega formirala nova saveznika koalicija, sedma po redu, s kojom se Napoleonova armija sukobila u Belgiji kod Vaterloa 1815. godine. Tu je Napoleon doivio definitivan poraz. Nakon ovoga, on je prognan na otok Sveta Helena, gdje je 1821. godine i umro. Na vlast u Francuskoj vraena je dinastija Burbona, koja je vladala i prije revolucije te je na taj nain obovljen monarhistiki poredak. Zahvaljujui Napoleonu, i njegovoj osvajakoj politici, Evropa je doivjela korjenite promjene, naalost, uz velike ljudske rtve i patnje. Mnoge reforme zakona i vlada donijela je upravo francuska armija. Graanstvo u Evropi je ojaalo te ono i poslije pada uspijeva zadrati vodeu poziciju. Naime, iako su u Francuskoj, Italiji, paniji, Nizozemskoj, vicarskoj, zapadnoj i centralnoj Njemakoj i Poljskoj napoleonovi reimi svrgnuti i ponovo ustoliene stare dinastije, one su se morale pokoriti novim idejama i zadrati brojne tekovine francuske revolucije. Feudalizam je nepovratno uniten, a industrija proizvodnja, zahvaljujui ratnim potrebama poveana! Na kraju treba rei i to da panija i Portugal nisu mogle sprijeiti pobjedu oslobodilakih pokreta u Latinskoj Americi iz razloga to su bile dosta oslabljenje radi ratova sa Francuskom.