Μηνιαία Αδέσμευτη Εφημερίδα - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 - Αριθμός φύλλου 88 - Τιμή 2,00€

ΔΡΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΡΒΗΣèΟ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣΟΔΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣΒΙΑΝΝΟΣ –

ΗΡΑΚΛΕΙΟ Ένα από τα ση-

μαντικότερα έργαστην Κρήτη, μετα-τρέπεται, καθημε-ρινά σε αγροτικόδρόμο!

ΣΕΛΙΔA 3

ΣΕΛΙΔA 8

èΕΡΕΥΝΑ

ΣΕΛΙΔΕΣ 16-17

ΣΕΛΙΔΑ 29

Δυσανάγνωστη

απόφαση

Καραβανάδες –Ξυπόλητες σταχωριά της επαρ-χίας Βιάννου πριναπό 125 χρόνια

èΠΑΡΑΚΑΜΨΗΒΙΑΝΝΟΥ

Επιτέλους, ήρθαντα χρήματα τωναπολλοτριώσεων

Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να μη γίνει Τ.Κ. η Άρβη, αλλά (με το ίδιο σκορ!)να γίνει η Νέα Άρβη…

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 20122

Αφόρητη η μπόχα της κεφαλής…

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, βρί-σκομαι μαθητής σ’ ένα νυχτερινόσχολείο της Αθήνας. Την ημέρα δου-

λεύω σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετγια να προσποριστώ τα προς το ζην…Το πώς βρέθηκα εκεί είναι ολόκληρη ιστο-ρία που δεν είναι του παρόντος. Αισθάνθη-κα όμως, περίπου βασιλιάς, αφού από τις

αυθαίρετες οικοδομές στο Δήλεσι, βρέθηκασε μια αποθήκη γεμάτη φαγώσιμα και…καλλυντικά!

Μετά τη βασική εκπαίδευση, με τοποθέτησαν επικεφαλής στο τμήμα μετις κονσέρβες, τους καφέδες και στα… σοκολατικά!Κάποια μέρα βλέπω τον… εκπαιδευτή μου, να προσπαθεί να τυλιχτείστο σώμα του ένα σεντόνι «Βικτώρια και Ιρλάνδα» της κραταιάς Πειραϊ-κής – Πατραϊκής (για να θυμηθούμε και τα βιομηχανικά μας μεγαθήρια,που τα διέλυσαν ξέρετε ποιοι…)! «Τι κάνεις εκεί;», τον ρωτώ αφελώς,για να εισπράξω την απάντηση: «Εσένα, σύντροφε, θα σε φάει η πείνα.Εγώ αυτά τα πουλάω και βγάζω κάθε μέρα ένα σεντόνι έξω. Ο Γιώργοςτροφοδοτεί με τσίχλες ένα περίπτερο κι ο Κωστής μοσχοπουλά μαχαι-ροπήρουνα Αφεντάκης»!!!

Σάστισα! Πριν προλάβω να συνέλθω, πληροφορούμαι ένα συνταρα-χτικό νέο. Ο προσωπάρχης μας, ένα καταπληκτικό παιδί, πιάστηκενα κλέβει και όχι… τσιχλίτσες, αλλά, ολόκληρα φορτία! Έτσι κυ-

λούσε η ζωή και πλέον είχα πειστεί ότι εγώ και κανά δυο ακόμη μοσχάριατο «παίζαμε» τίμιοι. … Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, που έπρεπε να πάω στρατιώτης. Παίρ-νω τη γενναία απόφαση και πηγαίνω στο γενικό διευθυντή, που εγνώριζαότι με εκτιμούσε για τη φιλέργεια και την εντιμότητά μου, για να κατα-θέσω το αίτημά μου: «Κύριε διευθυντά, πρόκειται να πάω στρατιώτηςκαι θέλω να σας παρακαλέσω να με απολύσετε, ώστε να εισπράξω το αν-τίτιμο της απόλυσής μου που το έχω ανάγκη». Καθαρές και σταράτεςκουβέντες. Μου απάντησε στο ίδιο μήκος κύματος, σταράτα και ντρέτα:«Κύριε Σπανάκη, είναι στις προθέσεις μου να σε κάνω τμηματάρχη. Γι’αυτό, αν δεν επιμένεις, δεν θα σε απολύσω, γιατί μόλις τελειώσεις τοστρατό θα σε περιμένει η δουλειά και το πόστο σου»!

Αρνήθηκα (βλακωδώς ίσως) τη δελεαστική αυτή πρόταση. Ο άν-θρωπος, καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται, εκπλήρωσε την επι-θυμία μου. Ήρθα στην Κρήτη, βοήθησα τους γονείς μου να μαζέ-

ψουν τις ελιές και το Μάρτη ανηφόρισα για να παρουσιαστώ στρατιώτης.Πήρα ένα δοχείο λάδι, ένα καλό ντόπιο τυρί κι ένα μπουκάλι ρακί καιανηφόρισα μέχρι το Μαρούσι να τα πάω πεσκέσι στο διευθυντή. Ήταντο ελάχιστο αντίδωρο στο δικό του δώρο. Ο άνθρωπος με ευχαρίστησεκαι μου ζήτησε να του γράψω ένα γράμμα από το στρατό «πώς περνώ»κι εγώ δεν του χάλασα το χατίρι. Είκοσι μέρες μετά το γράμμα, πήρα έναμεγάλο δέμα, με αποστολέα το διευθυντή. Τσιγάρα, μπισκότα και άλλακαλούδια ήταν το περιεχόμενό του, όπως κι ένα σεβαστό χρηματικό πο-σό. Ακολούθησαν ακόμη δυο ανάλογες συγκινητικές αποστολές (οι μο-ναδικές που πήρα 30 μήνες στο στρατό)! Όταν απολύθηκα, ήρθα στηΒιάννο για τις ελιές και ακολούθως «ανηφόρισα» ξανά για την Αθήνα,να δω φίλους και γνωστούς… κι ανάμεσά τους τον διευθυντή μου. Φορ-τώθηκα τα σχετικά, ένα δοχείο λάδι, τη ρακή κ.λ.π. και πήγα βολίδα στοΜαρούσι. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, ο διευθυντής δεν ήταν εκεί!Ρώτησα έναν παλιό συνάδελφο: «Α, δεν τα ξέρεις; Τον πιάσανε να κλέβεικαι τον απολύσανε»!

Τότε συνειδητοποίησα ότι, ο φίλος μου, που έκλεβε τα σεντόνιαήταν ψιλικατζής…

Συνειδητοποίησα ξανά τη μοναξιά μου… Ο κολοσσός αυτός, λίγα χρόνια μετά πουλήθηκε στους Γάλλους και, σα-ράντα χρόνια μετά, δε λέει να ορθοποδήσει, αφού οι «ποντικοί» πολλα-πλασιάζονται με φοβερές ταχύτητες και οι φωλιές τους είναι πάνω σταράφια…

Να θυμάστε τη μαντινάδα του Καράτζη:

Χέρια που δεν αρπάξανε ξένο ψωμί να φάνεαυτά κρατούνε την τιμή όσο βαριά και να ’ναι

Υ.Γ.1 Αν η αληθινή αυτή ιστορία σας θυμίζει την Ελλάδα μας, έτσι όπωςτην κατάντησαν οι Τσοχατζόπουλοι και λοιπά λαμόγια, αλλά και οι αφε-λείς που τους έδιναν «άλλοθι», δεν φταίμε εμείς, αλλά οι διαβολικέςσυμπτώσεις…

ΤΟΥ

Μανώλη

Σπανάκη

ΑΣΠΡΟ- ΜΑΥΡΟ

Τι άλλο από ικανοποίηση θα μπορούσαν να αι-σθανθούν οι κάτοικοι των καμένων χωριών, εξαιτίαςτου χαρακτηρισμού της περιοχής ως «πυρόπλη-κτης»;

Άλλη τόση ικανοποίηση αισθάνθηκε και η Δημοτι-κή Αρχή, η οποία ομολογουμένως πάσχισε και προ-σπάθησε για να πετύχει το στόχο αυτό. Τα 600 τόσαχιλιάδες ευρώ που εισέρρευσαν στο ταμείο του Δή-μου Βιάννου, ήταν μάννα εξ’ ουρανού!

Αλλά και οι κάτοικοι που επλήγησαν από την κα-ταστροφική πυρκαγιά, πήραν βαθιές ανάσες. Οι επο-χές είναι δύσκολες κι ο κοσμάκης δεν έχει αποθέμα-τα για να αντιμετωπίσει την τραγωδία. Θα ήταν άδικοαν δεν επαινούσαμε δημόσια τη συμπεριφορά τωνβουλευτών του νομού. Κάποιοι όμως πικράθηκανπου ο γραμματέας της Ν.Δ. έστειλε μηνύματα στα κι-νητά τηλέφωνα, προσδοκώντας να του πιστωθεί η«επιτυχία» της επίτευξης ενός πραγματικά δύσκολουστόχου, αφού η προσπάθεια ήταν συλλογική. Πρέπειεπίσης να εξάρουμε δημόσια και μάλιστα με έμφαση,τη εγρήγορση του Περιφερειάρχη κ. Αρναουτάκη,αλλά και του Αντιπεριφερειάρχη κ. Ευριπίδη Κου-κιαδάκη οι οποίοι, χωρίς χρονοτριβές πίεσαν τηνκεντρική εξουσία, ενώ έσπευσαν και την κατασκευήανασχετικών αντιπλημμυρικών έργων τα οποία μα-κάρι, να μη χρειαστούν.

Ίσως είμαστε εμείς οι αφελείς, αλλά, μετά τονχαρακτηρισμό της περιοχής ως «πυρόπληκτης»,περιμέναμε ότι θα έρχονταν κάποια χρήματα,ώστε οι φουκαριάρηδες οι πυρόπληκτοι να έχουντη δυνατότητα, αν μη τι άλλο, να καλύψουν το κό-στος αγοράς και τοποθέτησης των λαστίχων στακαμένα ελαιόφυτα. Αμ δε! Ούτε κι εκείνα του ΕΛ-ΓΑ δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Ναι μεν ήρθαν οιεκτιμητές, οι οποίοι αφού διαπίστωσαν την κατα-στροφή, εξέφρασαν αρκούντως την συμπαράστα-σή τους, αλλά, ως εκεί…

Ο ΕΛΓΑ δεν «ξεματώνει» ούτε γι’ αστείο. Αντί-θετα, όταν πρόκειται να εισπράξει, ή για να τοπούμε σωστότερα, να προεισπράξει, είναι προ-ετοιμασμένος για όλα! Όταν όμως πρόκειται ναδώσει, όλο και κάποια ανασταλτικά ζητήματαανακύπτουν! Δηλαδή, είναι παράλογο που θεω-ρούμε ότι, μαζί με την αστεία (γιατί είναι αστείακι ας θεωρούν κάποιοι ότι υπερβάλλουμε) οικο-νομική βοήθεια προς το Δήμο Βιάννου, θα έπρεπενα έλθουν και κάποια χρήματα, τουλάχιστον γιαόσους κάηκαν τα σπίτια τους; Πού είναι αλήθειατα μετρητά (ναι, αυτά τα τρία χιλιάρικα) πουέπαιρναν από τις Τράπεζες οι πληγέντες της Πε-λοποννήσου μόνο με την επίδειξη της ταυτότητάςτους;

MHNIAIA AΔΕΣΜΕΥΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 28950 22555 - Fax: 28950 22313 - email: ixoviannou@gmail.com

Ιδρυτής: Μανώλης Σπανάκης

Ιδιοκτήτης- Εκδότης: Γιάννης Σπανάκης

Διευθυντής: Μανόλης Σπανάκης

Δημιουργικό: Χάρης Γρηγορέλης

Διόρθωση κειμένων: Μαρία Σπανάκη

Συνδρομές: Ιδιωτών 24 Ευρώ

Σύλλογοι: 30 Ευρώ, Οργανισμοί - Τράπεζες 70 Ευρώ

Υπεύθυνος για το νόμο: Μανώλης Σπανάκης

Χειρόγραφα δημοσιευμένα και μη δεν επιστρέφονται.Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν εκφράζουν απαραίτητα τις από-

ψεις της εφημερίδας.Η εκτύπωση της εφημερίδας γίνεται στις εγκαταστάσεις της

εφημ. “ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ”

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 3

ΟΔΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟ – ΒΙΑΝΝΟΣ

Ο δρόμος έχει τις δικές του αμαρτίες…

Οοδικός άξονας Ηράκλειο – Βιάννος, εί-

ναι ένα από τα σημαντικότερα αναπτυ-

ξιακά έργα της Κρήτης. Μη βιαστείτε

να το θεωρήσετε κατάκτηση, γιατί πολύ απλά,

αυτό δείχνει πόσο χαμηλά βρίσκεται το νησί μας

στις επιλογές των κυβερνήσεων για μεγάλα

αναπτυξιακά έργα. Για του λόγου το αληθές,

αναφέρουμε το αμαρτωλό αεροδρόμιο Ηρα-

κλείου, με τους λοξούς και τους παράλοξους

διαδρόμους και, εν τέλει, τη λεκτική μεταφορά

του στο Καστέλι προ δεκαετίας, η οποία παρα-

μένει μέχρι και σήμερα… λεκτική και ο «θησαυ-

ρός» που (για πολλοστή φορά) εξαγγέλλεται

χωρίς ίχνος ντροπής, είναι και πάλι άνθρακας!

Επανερχόμαστε στο δρόμο Ηράκλειο – Βιάννος,

ο οποίος καλώς εχόντων, πρέπει να ονοματι-

σθεί «οδικός άξονας Γεωργίου Φουρναράκη».

Και το λέμε αυτό γιατί, χωρίς την καθοριστική

διαμεσολάβηση του ξεχωριστού αυτού Βιαννί-

τη, τον οποίο πρέπει να τιμούμε και να μνημο-

νεύουμε εις τους αιώνες των αιώνων, ο δρόμος

θα είχε την τύχη του… αεροδρομίου.

Έγινε λοιπόν ο δρόμος! Αν ξεδιπλώσουμε το

χάρτη με την πορεία του έργου θα γελάσει και

το παρδαλό κατσίκι από τις ίντριγκες, τις παλι-

νωδίες, τις διαμεσολαβήσεις και τους κομματι-

κούς παραγοντισμούς. Κονδύλια που «έφευ-

γαν» με εντολή κάποιου υπουργού (υποτίθεται)

εθνικής οικονομίας από τις πιστώσεις του έρ-

γου και μεταφέρονταν στο νομό όπου θα ήταν

υποψήφιος βουλευτής, δήμαρχοι που εκμεταλ-

λεύονταν τις κομματικές τους γνωριμίες και άλ-

λαζαν επί το χείριστο τη χάραξη του δρόμου, εί-

ναι κάποιες μόνο, από τις «αμαρτίες» που κα-

θήλωσαν το έργο, με συνέπεια να μην έχουν γί-

νει οι προβλεπόμενες συνδέσεις και οι ανισό-

πεδοι κόμβοι με ό,τι εκείνο συνεπάγεται. Ωστό-

σο κι αυτή ακόμη η κατάσταση θα μπορούσε με

ελάχιστα χρήματα να διευκολύνει τους χρήστες,

αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει η πολιτική βούλη-

ση από τους παράγοντες της Περιφέρειας, ενώ

και οι Δήμαρχοι των περιοχών που διέρχεται ο

δρόμος, περί άλλα τυρβάζουν.

Κάνοντας λοιπόν μια αυτοψία στα σημεία

«φωτιά» του δρόμου, θα διαπιστώσουμε ότι η

διαδρομή από τα φανάρια της Βιομηχανικής

στην Καλλιθέα, μέχρι και τα φανάρια Σκαλανί-

ου είναι το τμήμα με τα περισσότερα τροχαία,

πολλά από τα οποία είναι θανατηφόρα. Με έμ-

φαση σημειώνουμε ότι στο τμήμα αυτό έχουν

χάσει τις ζωές τους τρεις νέοι συνδημότες μας

και μάλιστα αναίτια. Τα «εκκλησάκια» και τα

«τάματα» ένθεν κακείθεν του δρόμου, δυστυ-

χώς, αυξάνονται θεαματικά.

Αιτία των τραγικών περιστατικών είναι η έλ-

λειψη προστατευτικού στηθαίου, αφού η μια

λωρίδα κυκλοφορίας που υπάρχει σε κάθε ρεύ-

μα δεν επαρκεί για την κάλυψη των υπαρχου-

σών αναγκών.

Το δεύτερο αίσχος βρίσκεται στα Πεζά, όπου

μάλιστα υπάρχει και το εντελώς απίθανο, να μη

δίνεται προτεραιότητα στα οχήματα που κινούν-

ται στο δρόμο Ηράκλειο – Βιάννος – Ιεράπετρα,

αλλά σ’ εκείνα που κινούνται στο δρόμο Πεζά –

Αγιές Παρασκιές! Αυτό ίσως είναι παγκόσμια

πρωτοτυπία…

Ωστόσο εδώ υπήρξε μια σκανδαλώδης πα-

ρέμβαση, με συνέπεια να αλλάξει άρδην η ορθή

χάραξη του δρόμου, βάσει της οποίας προβλέ-

πετο να διέλθει δυτικά των Πεζών. Αντ’ αυτού

κατασκευάστηκε μια εξωφρενική καμπύλη και

μάλιστα με ανεπίτρεπτες για δρόμο ταχείας κυ-

κλοφορίας κλίσεις, μόνο και μόνο για να περά-

σει σιμά από τα Πεζά, αλλά και την παρακείμε-

νη Ένωση! Τόσο ωραία λειτουργούν τα συστή-

ματα εν Ελλάδι…

Ερχόμαστε σ’ ένα άλλο σημείο – καρμανιόλα

που βρίσκεται στην είσοδο του Αρκαλοχωρίου

και στο οποίο είναι τα πάντα τόσο άσχημα

φτιαγμένα που λες ότι οι κατασκευαστές, ή ιδιο-

κτήτες γραφείων τελετών ήταν ή φανοποιοί αυ-

τοκινήτων! Ενώ δηλαδή υπάρχει μια τεράστια

ευθεία στην οποία αναπτύσσονται υψηλές τα-

χύτητες, ξαφνικά ο οδηγός βρίσκεται μπροστά

στο απόλυτο χάος! Στο σημείο αυτό έχουν ση-

μειωθεί δεκάδες τροχαία περιστατικά και είναι

θαύμα που δεν υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες.

Ακολούθως υπάρχει το σταυροδρόμι που οδηγεί

προς το Αρκαλοχώρι, ενώ, όσοι θέλουν να πάνε

προς Βιάννο και Ιεράπετρα, πρέπει να έχουν

άγιο βοηθό και να κοινωνήσουν των αχράντων

μυστηρίων, αν δεν θέλουν να βρεθούν στα Πάρ-

τιρα ή στο… Μπαδιά!

Στη διασταύρωση αυτή υπάρχουν διάφορες

πινακίδες προς Αρκαλοχώρι, Ίνι, Γαρίπα, Μου-

σούτα κ.α., αλλά για Βιάννο και Ιεράπετρα ΠΙ-

ΝΑΚΙΔΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

Έχουμε δεχτεί δεκάδες παράπονα από οδη-

γούς, που έψαχναν επί ματαίω να μάθουν «από

πού πηγαίνουν στη Βιάννο» και τελικά βρέθη-

καν στα Καστελλιανά! Είναι ντροπή για μια πο-

λιτισμένη χώρα, να δαπανώνται τόσα εκατομ-

μύρια ευρώ για να κατασκευαστεί ένας δρόμος,

στον οποίο δεν υπάρχουν πινακίδες σήμανσης

και ενημέρωσης των οδηγών. Επαναλαμβάνου-

με ότι αυτό είναι ΝΤΡΟΠΗ!

Πινακίδα που γράφει το όνομα «Βιάννος» και

μάλιστα ημικατεστραμμένη, υπάρχει στο δρό-

μο που οδηγεί προς Μουσούτα, λίγο πριν τη δια-

κλάδωση για τον καινούριο δρόμο. Κι εδώ βέ-

βαια, υπάρχει ένα παράδοξο, αφού προτεραι-

ότητα δίνεται στο δρόμο προς Μουσούτα… και

η πινακίδα με το «STOP» βρίσκεται στο δρόμο

ταχείας κυκλοφορίας, από τον οποίο διέρχονται

λεωφορεία και εν πάση περιπτώσει κυκλοφο-

ρούν περισσότερα αυτοκίνητα.

Αν εν τέλει ο οδηγός καταφέρει να φτάσει ως

εκεί (αφού επαναλαμβάνουμε πρέπει να διαθέ-

τεις GPS), έχει να αντιμετωπίσει δεκάδες παρά-

νομες αφύλακτες διαβάσεις, με πιο κραυγαλέα

την διακλάδωση προς Ίνι, σημείο – καρμανιόλα

στο οποίο ήδη έχουν σημειωθεί αρκετά τρακα-

ρίσματα…

Λίγο πριν την εκτύπωση της εφημερίδας μας,

σημειώθηκε ένα τραγελαφικό περιστατικό που

δείχνει με τον πλέον ευανάγνωστο τρόπο το χά-

ος που επικρατεί στη χώρα μας: Κάποια υπηρε-

σία της Περιφέρειας, έκλεισε την παράνομη και

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ αυτή διέξοδο προς το Ίνι ρίχνον-

τας δυο φορτηγά χώμα και τοποθετώντας μπά-

ρες. Τα μεσάνυχτα, κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι

πήγαν με βαρύ μηχάνημα και έσπασαν τις μπά-

ρες και βγάζοντας τα χώματα!

Κάνουμε τις επισημάνσεις αυτές με την ευχή

να φτάσουν στα αυτιά των αρμοδίων. Νομίζου-

με ότι συναρμόδιοι (εν τέλει και συνυπεύθυνοι)

είναι και οι Δήμαρχοι, οι οποίοι οφείλουν να

πιέζουν το κεντρικό κράτος, ώστε να δίνει τις

απαραίτητες λύσεις…, ενώ καλό θα ήταν και οι

βουλευτές μας να σταθούν στο ύψος των περι-

στάσεων και να επερωτούν σύμφωνα με το δη-

μόσιο συμφέρον και όχι σύμφωνα τα ατομικά

συμφέροντα της εκλογικής τους πελατείας.

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 20124

Ελάχιστες οι διαβροχές, ελλιπέ-στατη εποπτεία των δακοπαγί-δων, μείωση των σχετικών κον-

δυλίων, αλλά και ελλιπής εποπτείατων αρμοδίων γεωπόνων, είναι οι βα-σικές αιτίες που και φέτος, ο δάκος«σκοτώνει» τη ελαιοπαραγωγή. Έτσισε μια χρονιά που, λόγω της πυρκα-γιάς, κάποιοι θα πουν το λάδι «λαδά-κι», έρχεται και ο δάκος να αποτελει-ώσει τους παραγωγούς.

Οι παραγωγοί, έχοντας ήδη να αντι-

μετωπίσουν τις θλιβερές συνέπειες της

καταστροφικής πυρκαγιάς, και ήλπι-

ζαν ότι θα μάζευαν, έστω το λάδι για το

πιάτο τους, βρίσκονται αντιμέτωποι

και με τις ανυπολόγιστες καταστροφές

από το δάκο, ο οποίος κατέστρεψε ό,τι

είχε απομείνει.

Το περίεργο είναι ότι σε κάποια δια-

μερίσματα σημειώθηκαν αρκετοί ψε-

κασμοί, ενώ, αντίθετα σε κάποιους άλ-

λους έγινε ένας και μάλιστα χωρίς επο-

πτεία και έλεγχο!

Όπως μας καταγγέλλει ο Δημοτικός

Σύμβουλος κ. Νίκος Θεοδοσάκης η κα-

ταστροφή στην αγροτική περιοχή του

Χόνδρου είναι εκτεταμένη. «Πήγα στην

περιοχή Πρινάρια στον Άγιο Αντώνιο

και τα ελαιόδεντρά μου δεν υπάρχει

ούτε ελιά να μην είναι προσβεβλημένη

από το δάκο»!

Ανάλογες καταγγελίες έχουμε και

από άλλα δημοτικά διαμερίσματα.

Ο Συνεταιρισμός Άνω Βιάννου με έγ-

γραφό του που απευθύνεται στην αρ-

μόδια διεύθυνση της Περιφέρειας Κρή-

της, αλλά και στο Δήμο Βιάννου, εκ-

φράζει τις έντονες ανησυχίες των πα-

ραγωγών Βιάννου, Βαχού και Αμιρά,

όπου ο ψεκασμός εκτελείται με ευθύνη

του. Στο εν λόγω έγγραφο αναφέρεται

η ανεπαρκής παρουσία παγιδοθετών

(ένας ανά δημοτικό διαμέρισμα!), κα-

θώς και ότι ο πρώτος ψεκασμός έγινε

σε κάποια χωριά τον Ιούνιο και σε κά-

ποια άλλα τον Ιούλιο! Εξωφρενικό εί-

ναι και το στοιχείο ότι σε κάποιες πε-

ριοχές υπήρξε μονάχα μια διαβροχή

και όπως καταγγέλλεται, η απάντηση

του αρμόδιου επόπτη της περιοχής εί-

ναι ότι «δεν υπήρχε δάκος»!!!

Ενδεικτικό επίσης του γενικότερου

ξεχαρβαλώματος και στον τομέα της

δακοκτονίας, είναι το γεγονός, ότι σε

μεγάλης έκτασης ελαιοπαραγωγικές

περιοχές, παραδοσιακά υψηλών απο-

δόσεων τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτι-

κά, όπως λ.χ. είναι η περιοχή Αγίου Νι-

κολάου Άνω Βιάννου, δεν υπάρχει δα-

κοπαγίδα ούτε για δείγμα!!! Λόγω των

περικοπών των σχετικών κονδυλίων,

υπάρχει ένας όλος κι όλος παγιδοθέ-

της, ο οποίος φυσικά αδυνατεί να κα-

λύψει ολόκληρη την περιοχή.

Ολόκληρο το κείμενο των σοβαρών

καταγγελιών που υπογράφεται από

τον πρόεδρο της Οργάνωσης κ. Γιάννη

Παπαματθαιάκη έχει ως εξής:

«Σας γνωστοποιούμε ότι κατόπιν εν-

τόνων διαμαρτυριών πολλών παραγω-

γών από τα Δημοτικά Διαμερίσματα

Άνω Βιάννου και Αμιρά, που αναφέ-

ρουν ότι δεν ψεκάστηκαν οι περιοχές

τους, ούτε στο ελάχιστο, σε σχέση με

τα προηγούμενα χρόνια, για την κατα-

πολέμηση του δάκου, είμαστε σε θέση

να σας παραθέσουμε τα παρακάτω

στοιχεία:

1. Δημοτικό Διαμέρισμα Άνω Βιάν-

νου

Ο 1ος τοπικός ψεκασμός σε 70 χι-

λιάδες ελαιόδεντρα έγινε τον Ιούνιο

2012.

Ο 1ος γενικός ψεκασμός σε 190 χι-

λιάδες ελαιόδεντρα έγινε τον Ιούλιο

2012.

Ο 2ος τοπικός ψεκασμός σε 70 χι-

λιάδες ελαιόδεντρα έγινε τον Αύγου-

στο 2012.

Οι περιοχές με τα τοπωνύμια: Πατέ-

λες, Αγία Παρασκευή, Άγιος Νικόλα-

ος, Καρβουνόλακκος, Τσιφάνι, Ψαθάς,

Κερατίδι, Κέντρα, Καψάλοι κ.α., που

είναι τεράστιας έκτασης, δεν έχουν ψε-

καστεί παρά μόνον μία φορά, στον ένα

και μοναδικό γενικό ψεκασμό.

2. Δημοτικό Διαμέρισμα Αμιρά

Ο 1ος τοπικός ψεκασμός σε 40 χι-

λιάδες ελαιόδεντρα έγινε τον Ιούνιο

2012.

Ο 1ος γενικός ψεκασμός σε 92 χιλιά-

δες ελαιόδεντρα έγινε τον Ιούλιο 2012.

Ο 2ος τοπικός ψεκασμός σε 45 χι-

λιάδες ελαιόδεντρα έγινε τον Αύγου-

στο 2012.

Περιοχές με τα τοπωνύμια: Πατέ-

λες, Αγκισαρομούρι, Τροχάλοι, Κανο-

νάς, Γεννηδέσο μέχρι Άρβη, δεν έχουν

ψεκαστεί παρά μόνον μία φορά, στον

ένα και μοναδικό γενικό ψεκασμό.

Η απάντηση από τον Τομεάρχη και

τον Επόπτη της περιοχής είναι ότι: Δεν

υπάρχει δάκος.

Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός, ως

υπεύθυνος εκτέλεσης εργασιών ψεκα-

σμού στις παραπάνω περιοχές, εκφρά-

ζει τις ανησυχίες και τον έντονο προ-

βληματισμό του για όσα συντελούνται

τελευταία. Φταίει το Υπουργείο Αγρο-

τικής Ανάπτυξης με τις συνεχείς περι-

κοπές για την εκτέλεση της δακοκτο-

νίας;

Φταίει η εποπτεία από το Γραφείο

Αγροτικής Οικονομίας Βιάννου με την

ελλιπή στελέχωση;

Φταίει ο παγιδοθέτης (έμεινε ένας

ανά Δ.Δ) αν δεν δίνει σωστά αποτελέ-

σματα για το δακοπληθυσμό;

Φταίμε όλοι εμείς που δεν ξεσηκω-

νόμαστε για να καταργηθεί η εισφορά

δακοκτονίας, αφού το μέτρο «μπάζει»

από παντού;

Εμείς ξέρουμε τελικά τι φταίει γι’ αυ-

τό και γνωστοποιούμε τα στοιχεία. Τα

συμπεράσματα δικά σας.

Γνωρίζουμε από έγκυρες πηγές, ότι

άλλα παραπλήσια Δ.Δ. έχουν ψεκαστεί

και με το παραπάνω.

Ο Συνεταιρισμός Βιάννου, ως εργο-

λάβος που έχει αναλάβει τον ψεκασμό

των ελαιοδέντρων στα Δ.Δ. Άνω Βιάν-

νου, Βαχού και Αμιρά, νιώθει την υπο-

χρέωση να ενημερώσει όλους τους εμ-

πλεκόμενους φορείς, όπως και τους

παραγωγούς, ζητώντας την ενεργή

συμμετοχή τους.

Ζητά την εγρήγορσή τους προς κάθε

κατεύθυνση κρούοντας τον κώδωνα

του κινδύνου. Υπάρχει σοβαρός κίνδυ-

νος να χαθεί πάλι μεγάλο μέρος της

παραγωγής, άρα του εισοδήματος των

παραγωγών που ήδη δοκιμάζονται από

εξωγενή προβλήματα».

Λίγο πριν την εκτύπωση της Εφημε-

ρίδας μας, πληροφορηθήκαμε ότι, από

το Γραφείο Γεωργικής Ανάπτυξης

Βιάννου, υπάρχει απάντηση για το όλο

πρόβλημα, η οποία, δυστυχώς δεν ήρ-

θε στην Εφημερίδα μας. Ελπίζουμε

στο επόμενο φύλλο να μπορέσουμε να

τη δημοσιεύσουμε.

Ανακοίνωση – Πρόσκληση Το προσωρινό Δ.Σ. της Πανδημοτικής Ομάδας Παραγωγών ΕλαιολάδουΒιάννου (Π.Ο.Π.Ε.Β.), που προήλθε από τη συγκέντρωση που πραγμα-τοποιήθηκε στο «Βλαχάκειο Πνευματικό Κέντρο», στις 8 Σεπτεμβρίου2012, σας γνωρίζει τα ακόλουθα:Στις 2 Νοεμβρίου 2012 εκδικάζεται στο Ειρηνοδικείο Βιάννου, η έγκρισητου καταστατικού λειτουργίας της Ομάδας.Απευθυνόμαστε και καλούμε όλους τους δημότες-ελαιοπαραγωγούς τηςπεριοχής μας να στηρίξουν την νέα αυτή ελπιδοφόρα προσπάθεια καινα εγγραφούν μαζικά. Πιστεύουμε ότι μόνον έτσι θα προκύψουν θετικάαποτελέσματα, προκειμένου να μπορέσουμε από κοινού να επιλύσουμετα προβλήματα του ελαιοκομικού κλάδου που μας απασχολούν καθημε-ρινά. Σας τονίζουμε ότι οι στόχοι της νέας προσπάθειας είναι: 1). Μείωση του κόστους παραγωγής ή συγκράτηση 2). Βελτίωση της ποιότητας του ελαιολάδου3). Τυποποίηση και εμπορία του ελαιολάδου4). Αξιοποίηση των υποπροϊόντων της ελιάς (επεξεργασία της πυρήναςκ.λπ.).

Για το προσωρινό Δ.Σ. Μάνθος Γουρνιεζάκης

Μανώλης Κλαδάκης Παύλος Μπαριτάκης

Μιχάλης Παπαδημητράκης Χαρίλαος Τριγωνάκης

Προβληματική η δακοκτονία στη Βιάννο

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 5

Προβληματική η δακοκτονία στη Βιάννο

Άσχημα εξελίσσεται για την

παράταξη του Δημάρχου κ.

Παύλου Μπαριτάκη η υπόθε-

ση της Άρβης, καθώς όπως όλα δεί-

χνουν, καταγράφεται σημαντικότατο

πολιτικό κόστος, με αποκορύφωμα την

απομάκρυνση στελέχους πρώτης γραμ-

μής και συγκεκριμένα της κ. Μυρτώς

Παπαματθαιάκη – Γρυλιωνάκη, η οποία

είχε εκλεγεί πρώτη στον πλειοψηφούν-

τα συνδυασμό, συγκεντρώνοντας την

προτίμηση 870 εκλογέων! Η κ. Μυρτώ

Παπαματθαιάκη ήταν πρόεδρος του

Δημοτικού Οργανισμού, της Πρωτο-

βάθμιας Επιτροπής Παιδείας και Πρό-

εδρος της Δημοτικής Επιτροπής Παι-

δείας. Όπως σας έχουμε ενημερώσει

στα προηγούμενα φύλλα της Εφημερί-

δας, οι Αρβίτες ξεσηκώθηκαν ζητώντας

να δημιουργήσουν Τοπική Κοινότητα.

Ωστόσο, η Δημοτική Αρχή αρνείται να

συναινέσει σε μια τέτοια προοπτική,

επικαλούμενη διάφορους λόγους, γεγο-

νός το οποίο έχει δημιουργήσει «βαρύ»

κλίμα εις βάρος του Παύλου Μπαριτά-

κη στην Άρβη, καθώς όπως ισχυρίζον-

ται οι κάτοικοι του παραλιακού οικι-

σμού, «είχαν τη δημόσια προεκλογική

του δέσμευση, ότι τάσσεται αναφανδόν

υπέρ μιας τέτοιας λύσης, αθετώντας

στη συνέχεια τα υπεσχημένα». Ο ίδιος

ο κ. Μπαριτάκης πάντως, δεν αρνείται

ότι πράγματι, είχε δώσει την υπόσχεση

αυτή, αγνοώντας όμως τα προβλεπόμε-

να από το σχετικό νόμο, από τον οποίον

μπερδεύονται τα πράγματα. Η άποψη

αυτή του Δημάρχου αποτελεί μια από

τις παραμέτρους του ζητήματος, γιατί

σύμφωνα με καλά πληροφορημένες

πηγές, ο κ. Μπαριτάκης έχει δεχτεί

αφόρητες πιέσεις από παράγοντες (κυ-

ρίως των Αμιρών), ώστε να μη συναινέ-

σει σε μια τέτοια εκδοχή, καθώς όπως

λέγεται, «αν η Άρβη γίνει Τοπική Κοι-

νότητα, θα αποδυναμωθούν τα χωριά

της ενδοχώρας». Εν τω μεταξύ, στα Αμι-

ρά πραγματοποιήθηκε σύσκεψη παρα-

γόντων, ώστε να εξεταστεί η όλη κατά-

σταση. Ένα από βασικά επιχειρήματα

που διατυπώθηκαν είναι η ιστορικότη-

τα των Αμιρών, τα οποία δεν πρέπει να

αποδυναμωθούν. Η σύσκεψη αυτή,

όπως είναι φυσικό, προκάλεσε άλλους

κοινωνικούς «πονοκεφάλους», καθώς

όπως μας είπαν παράγοντες της Άρβης,

«είναι εξωφρενικό να συσκέπτονται

προκειμένου να σου απαγορεύσουν το

δικαίωμά σου να αυτοδιατεθείς και να

διεκδικήσεις το αυτονόητο, δηλαδή να

λειτουργήσεις ως οργανωμένη κοινω-

νία».

Πάντως γύρω από το ζήτημα υπάρχει

εντονότατο παρασκήνιο στην παράταξη

Μπαριτάκη, που επουδενί δικαιολογεί-

ται, καθώς ο χαρακτηρισμός της Άρβης

ως Τοπικής Κοινότητας είναι αμιγώς

κεντρικό πολιτικό ζήτημα, για το οποίο

το Δημοτικό Συμβούλιο, απλώς εκφρά-

ζει γνώμη…

Επανερχόμαστε όμως στην απομά-

κρυνση της κ. Μυρτώς Παπαματθαι-

άκη, η οποία συνοδεύεται από επιστολή

– καταπέλτη, όπου ευθέως καταλογίζει

ευθύνες στη Δημοτική Αρχή για αθέτη-

ση των προεκλογικών της δεσμεύσεων,

ενώ όπως ισχυρίζεται ουδέποτε έχει πα-

ραιτηθεί, όπως εντέχνως διαρρέεται,

αλλά έπραξε το αυτονόητο, δηλαδή

έθεσε τα πάντα υπό την κρίση του Δη-

μάρχου, ο οποίος ωστόσο στο έγγραφό

του, αναφέρεται σε «αποδοχή παραίτη-

σης»!

Αν δεν πρόκειται περί λάθους, τότε

πρόκειται για… προειλημμένες αποφά-

σεις…

Και η κ. Παπαματθαιάκη καταλήγει

στην επιστολή της με νόημα: «Τα δημό-

σια πρόσωπα δεν κρινόμαστε μόνον απ’

όσα πράξαμε, αλλά και από εκείνα που

επιλέξαμε να μην πράξουμε»…

Η επιστολή «Μετά τα τελευταία γεγονότα της

απομάκρυνσής μου από τις θέσεις ευ-

θύνης που μου είχε αναθέσει η Δημοτι-

κή Αρχή, αισθάνομαι την ανάγκη, αλλά

και την υποχρέωση να δημοσιοποιήσω

τα όσα οδήγησαν εκεί, τόσο προς ενη-

μέρωση των συνδημοτών μου, όσο και

για την αποκατάσταση όσων αναληθών

λέγονται ή διαδίδονται σχετικά. Αφορ-

μή της απομάκρυνσής μου αυτής, στά-

θηκε η πολιτική μου διαφωνία με το Δή-

μαρχο, αναφορικά με το θέμα της διοι-

κητικής αυτονόμησης της Άρβης. Εξ

αρχής οφείλω να καταθέσω ότι για το

θέμα αυτό, υπήρχε η προεκλογική, δη-

μόσια, σαφέστατη δέσμευση του τότε

επικεφαλής της παράταξής μας και ση-

μερινού Δημάρχου, να υποστηρίξει το

αίτημα των κατοίκων της Άρβης, σε

ανοικτή συνέλευση που είχε οργανωθεί

για το σκοπό αυτό.

Η «δέσμευση» αυτή του κ. Μπαριτά-

κη, κατέστη προεκλογική «σημαία»

όλων των στελεχών της παράταξης,

επηρεάζοντας, προφανώς, υπέρ ημών

πολλούς συνδημότες μας. Δυστυχώς,

κατά παράβαση των προεκλογικών μας

υποσχέσεων, σημειώθηκε εκ μέρους

της Δημοτικής Αρχής, μια διαμετρικά

αντίθετη προς τα υπεσχημένα θεώρηση

των πραγμάτων, δηλαδή μια εντελώς

αρνητική στάση στο αίτημα των Αρβι-

τών να δημιουργήσουν τη δική τους το-

πική κοινότητα.

Σε ό,τι με αφορά, παραμένω σταθερά

υπέρμαχος της προσπάθειας για την

επίτευξη του δικαιώματος αυτού των

Αρβιτών, όχι μόνον επειδή το θεωρού-

σα (και το θεωρώ) απολύτως δίκαιο ως

αίτημα της κάθε κοινωνίας, αλλά, κυ-

ρίως γιατί, υπήρξε η δημόσια προεκλο-

γική μου δέσμευση, θέση που, επανα-

λαμβάνω, πρωτίστως διαμορφώθηκε

επισήμως από τον επικεφαλής της πα-

ράταξης κ. Παύλο Μπαριτάκη. Έτσι,

όταν πριν από ενάμισι περίπου χρόνο,

το θέμα ήρθε για συζήτηση στο Δημοτι-

κό Συμβούλιο, απολύτως συνεπής με

τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις, αλλά

και τη συνείδησή μου, εγώ, καθώς και

δύο ακόμη συνάδελφοί μου, μέλη της

Δημοτικής μας Ομάδας, ψηφίσαμε

υπέρ της Άρβης, σε αντίθεση με τα

υπόλοιπα μέλη της παράταξης που ψή-

φισαν εναντίον όσων είχαμε δεσμευτεί

προεκλογικά. Το γεγονός αυτό με έφε-

ρε σε αντιπαράθεση με κάποιους συνα-

δέλφους στη Δημοτική Ομάδα, οι οποί-

οι, μου άσκησαν έντονη κριτική, επειδή

ψήφισα αυτό για το οποίο είχαμε δε-

σμευτεί! Κάποιοι μάλιστα, έκαναν λόγο

ακόμη και για τη διαγραφή μου…

Προ μηνός περίπου, το θέμα επανήλ-

θε για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβού-

λιο, έπειτα από τις έντονες πιέσεις των

κατοίκων της Άρβης, όμως και πάλι η

εισήγηση του Δημάρχου ήταν αρνητική.

Κατά τη συνεδρίαση της Δημοτικής

Ομάδας, προσπάθησα με κάθε τρόπο να

πείσω το Δήμαρχο να αλλάξει την εισή-

γησή του, αφού κατά τη γνώμη μου

ήταν άδικη, αναξιόπιστη και ανακόλου-

θη με τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις,

εν τούτοις τόσο ο Δήμαρχος όσο και τα

άλλα μέλη επέμεναν να μην αναγνωρί-

σουν το δικαίωμα μιας ολόκληρης κοι-

νωνίας να αποτελέσει Τοπική Κοινότη-

τα. Κατέστησα με σαφήνεια γνωστό ότι

αδυνατώ να ταχθώ ενάντια στο αίτημα

των κατοίκων της Άρβης, αφού πέραν

του ότι το κρίνω ως δίκαιο, ετίθετο και

ζήτημα αξιοπιστίας, καθώς και προσω-

πικής μου αξιοπρέπειας.

Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις ως μπού-

σουλα, κατά τη συνεδρίαση του Δ.Σ. το-

ποθετήθηκα υπέρ του αιτήματος της

Άρβης, χωρίς να καμφθώ από την έντο-

νη ψυχολογική και συναισθηματική

πίεση που μου ασκήθηκε, προκειμένου

να πράξω το αντίθετο.

Ήμουν απολύτως σίγουρη, ότι μετά

και τη στάση μου αυτή, κάποιοι θα ζη-

τούσαν την κεφαλή μου «επί πίνακι»,

φέρνοντας τον Δήμαρχο σε δύσκολη θέ-

ση. Έτσι, κατά την τοποθέτησή μου στο

Δ.Σ. δήλωσα ότι «τίθεμαι στην απόλυτη

κρίση και διάθεση του Δημάρχου, να

πράξει, ό,τι εκείνος κρίνει σωστό, ανα-

φορικά με τις θέσεις που μου είχε εμπι-

στευθεί, καθώς και την παραμονή μου

στη Δημοτική μας Ομάδα».

Εις επίρρωση δε του λόγου μου, δύο

ημέρες μετά, απέστειλα στον Δήμαρχο

όχι «έγγραφο παραίτησης», όπως ο

ίδιος θέλει να αποκαλεί, αλλά μία επι-

στολή στην οποία εξηγούσα τους ηθι-

κούς λόγους που με οδήγησαν στο να

ταχθώ υπέρ της Άρβης. Άλλωστε μια

τέτοια στάση και εννοώ την «παραίτη-

ση», είναι εντελώς έξω από τις αρχές

μου, καθώς για μένα οι πρακτικές της

λιποταξίας είναι άγνωστες και απαγο-

ρευμένες. Στην επιστολή μου λοιπόν

αυτή, που εκτός του Δημάρχου κοινο-

ποιήθηκε στους δύο αντιδημάρχους,

αλλά και στα μέλη της Δημοτικής μας

Ομάδας, περιέγραψα με ακρίβεια τους

ηθικούς λόγους που μου επέβαλαν να

ταχθώ υπέρ της Άρβης, «λοξοδρομών-

τας» από τη θέση της παράταξης, ενώ

κατέστησα σαφές ότι το να τεθώ η ίδια

υπό την κρίση του Δημάρχου για τις θέ-

σεις που μου εμπιστεύθηκε είναι ζήτη-

μα προσωπικής αξιοπρέπειας, αφού

αδυνατώ να ταυτιστώ και να υποστηρί-

ξω θέσεις, που είναι διαμετρικά αντίθε-

τες με τις υποσχέσεις μας, αλλά και τη

γενικότερη ιδεολογική μου υπόσταση.

Πολλώ δε μάλλον ενόσω είχα την βε-

βαιότητα, ότι εξ’ αιτίας της θέσης μου,

«κάποιοι» θα ζητούσαν την αποπομπή

μου...

Θεώρησα ότι αυτό αποτελεί πράξη

πολιτικής εντιμότητας, απέναντι στον

Δήμαρχο, τη Δημοτική μου Ομάδα, αλ-

λά και τον εαυτό μου και είναι εκείνο

που μου επέβαλε η συνείδησή μου να

πράξω. Φαντάζομαι πως ομοίως λει-

τούργησε η συνείδηση του Δημάρχου, η

οποία του επέβαλε την αποδοχή της πα-

ραίτησής μου από το σύνολο των θέσε-

ων, στις οποίες είχα την πολιτική ευθύ-

νη.

Πιστεύω ακράδαντα, ότι τίμησα στο

ακέραιο τις θέσεις ευθύνης που μου εμ-

πιστεύθηκε ο Δήμαρχος. Μεγαλύτερο

όμως ζήτημα ευθύνης είναι η εξόχως τι-

μητική θέση στην οποία με κατέταξε η

κοινωνία, αναδεικνύοντάς με πρώτη

Δημοτική Σύμβουλο σε σταυρούς προ-

τίμησης. Αυτή, δηλαδή την κοινωνία,

που είναι και ο τελικός, αδέκαστος κρι-

τής, οφείλω πρωτίστως και κυρίως, να

τιμώ και να λαμβάνω υπόψη μου. Η

υπευθυνότητά μου και η ευσυνειδησία

μου, μου επιβάλλουν να σταθώ αντάξια

των προσδοκιών των εκατοντάδων συν-

δημοτών μας που πιστεύουν σε μένα

και να τιμήσω την επιλογή τους στο

πρόσωπό μου, στηρίζοντας με την ψή-

φο μου κάθε δίκαιο αίτημά τους, ανε-

ξάρτητα από το όποιο πολιτικό κόστος.

Άλλωστε, ουδέποτε «είδα» τη συμμε-

τοχή μου στα κοινά, ως μέρος πολιτι-

κής «καριέρας» ή «σταδιοδρομίας», πα-

ρά μονάχα σαν θέση ειλικρίνειας, συνέ-

πειας, ανιδιοτελούς προσφοράς στον

τόπο μου και το υπέρτατο χρέος, να με-

ταφέρω, να στηρίζω και να εκπροσωπώ

κάθε δίκαιο αίτημα των συμπολιτών

μου, χωρίς παλινωδίες, αμφιταλαντεύ-

σεις και υπεκφυγές. Επιθυμώ πεισμα-

τικά να παραμείνω συνεπής στις προ-

εκλογικές μου υποσχέσεις, όταν μάλι-

στα εκείνες, άπτονται και αφορούν αμι-

γώς πολιτικές επιλογές. Παραμένω

αμετακίνητη στην ιδεολογία μου, η

οποία μου υπαγορεύει να διατηρήσω

καθαρή τη συνείδησή μου και μετά το

πέρας της δημοτικής μου θητείας. Για

τούτο και διαχρονικά επιλέγω να συν-

τάσσομαι, να υποστηρίζω και να υπερ-

ψηφώ, ό,τι είχαμε υποσχεθεί προεκλο-

γικά, όταν αυτά δεν παρεκκλίνουν από

τη συνείδηση και τις αρχές μου.

Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τον κ.

Δήμαρχο για την εμπιστοσύνη που επέ-

δειξε στο πρόσωπό μου, ορίζοντάς με

πρόεδρο σε ουσιαστικές, πλην ακρωτη-

ριασμένες θέσεις. Είναι προφανές ότι

θα σεβαστώ την απόφασή του να με αν-

τικαταστήσει, όπως προφανές είναι και

ότι θα στηρίζω οποιαδήποτε πρότασή

του συγκαταλέγεται ανάμεσα στις προ-

εκλογικές μας δεσμεύσεις και τα ιδεο-

λογικά μας οράματα. Όμως θα υπενθυ-

μίσω ότι, τα δημόσια πρόσωπα δεν κρι-

νόμαστε μόνον απ’ όσα κάνουμε, αλλά

και από εκείνα που επιλέγουμε να μην

κάνουμε…

Μυρτώ Παπαματθαιάκη

– Γρυλιωνάκη

Δημοτική Σύμβουλος

Η Άρβη προκαλεί… «τριγμούς»Υπέρ της Άρβης, η πρώτη σε σταυρούς προ-

τίμησης Δημοτική Σύμβουλος κ. Μυρτώ Πα-

παματθαιάκη

Από τις πρόσφατη κατάληψη του Δημαρχείου από κατοίκους της Άρβης

Η κ. Μυρτώ Παπαματθαιάκη –

Γρυλιωνάκη

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 20126

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΚΕΙΜΕΝΑ: Μανώλης Σπανάκης

Τα παράπονα του Λ. Αυγενάκη

Παραπονέθηκε ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Λευτέρης Αυγενάκηςγια σχόλιο που κάναμε στο προηγούμενο φύλλο. Να υπενθυμί-σουμε τι ακριβώς γράψαμε: «Ο Αυγενάκης σε ρόλο Ερμή της κυ-βέρνησης! Ναι, ολόκληρος βουλευτής έφερε ιδιοχείρως, τα κα-λά νέα! Προφανώς παρέλαβε τη σκυτάλη από την Μαρία Σκραφ-νάκη, η οποία ήταν ο Ερμής προηγούμενων κυβερνήσεων…Αχκατακαημένη Ελλάδα…». Κατά καιρούς έχουμε εκφραστεί με κολακευτικά σχόλια για τονκ. Αυγενάκη και δεν του εκάναμε τη χάρη, αλλά τα δικαιούτο.Όταν λ.χ. αγωνιζόταν για τις χρηματοδοτήσεις του γηπέδου τουΠατούχα, τον επαινέσαμε δημόσια. Το ίδιο επράξαμε και σε άλ-λες περιπτώσεις, ενώ το ίδιο θα πράττουμε, εφόσον αγωνίζεταιγια το κοινό καλό. Ευθέως ρωτούμε: Αν εκείνος δεν «κόμιζε» τοκαλό νέο, δεν θα το μαθαίναμε; Επαναλαμβάνουμε: Ο ρόλοςενός βουλευτή είναι άλλος και ο Λευτέρης Αυγενάκης, με τηνπλούσια και ουσιαστική, κοινοβουλευτική του δραστηριότητα,αδίκησε τον εαυτό του. Με την ευκαιρία όμως θέλουμε από τον βουλευτή, χωρίς υπεκ-φυγές, ένα σχόλιο για το μήνυμα που έφθασε σε κινητά τηλέ-φωνα, με αποστολέα το γραμματέα του κόμματός του κ. Μανώ-λη Κεφαλογιάννη, το οποίο λέει: «Μετά από προσπάθειες τουΓραμματέα της Ν.Δ. και των βουλευτών του νομού, εξασφαλί-στηκε οικονομική βοήθεια στο Δήμο Βιάννου…». Όχι τίποτε άλλο, αλλά κάποιοι, συνεχίζουν να υποτιμούν τηνοημοσύνη μας…

Στις 28 του περσινού Νοέμβρη, οΔήμαρχος Βιάννου κ. ΠαύλοςΜπαριτάκης, με έγγραφό τουπρος τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ζητούσε ναέχει πρόσβαση στα αρχεία του Ορ-γανισμού, ώστε να δοθεί η δυνα-τότητα σε όσους δημότες το επι-θυμούν να μπορούν να ελέγξουν,αν οι καταπατητές έχουν οικειο-ποιηθεί παράνομα τα χωράφιατους. Συγκεκριμένα, στο έγγραφοτου κ. Μπαριτάκη αναφέρονταντα ακόλουθα:«Κύριοι, έχουμε βάσιμη πληροφο-ρία, αλλά και αναφορά στο Δημο-τικό Συμβούλιο, ότι ορισμένοικτηνοτρόφοι κάτοικοι κυρίως τουΝομού Ρεθύμνης χρησιμοποιούνβοσκοτόπους του Δήμου, ως ιδιό-κτητους στην υπηρεσία σας παρά-τυπα για επιδοτήσεις και μάλιστατους δηλώνουν χωρίς τίτλους

ιδιοκτησίας σε φορολογικά έγγρα-φα ως περιουσιακά στοιχεία. Ζη-τούμε να έχουμε άδεια πρόσβα-σης στα στοιχεία της υπηρεσίαςσας προκειμένου να παράσχουμεκάθε συνδρομή στους νόμιμουςιδιοκτήτες δημότες μας. Σε περί-πτωση αρνήσεώς σας θα ζητή-σουμε παρέμβαση αρμοδίων δικα-στικών αρχών». Με το αίτημα τουΔημάρχου δεν θα μπορούσε ναδιαφωνήσει κανένας έλλογος άν-θρωπος, αφού όχι μόνον ζητούσετο αυτονόητο, αλλά και γιατί, δι-καίως ήθελε να περιφρουρήσει ταδικαιώματα των δημοτών του. ΟΟΠΕΚΕΠΕ βέβαια, εποιήθηκετην νήσσαν και δεν έδωσε καμιάαπολύτως απάντηση…, απαξιώ-νοντας με τρόπο προκλητικό τοΔήμαρχο Βιάννου.

Ιστορίες με… ουρά Νο 1

Η δουλειά κάνει… κακό στην υγεία…

Γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο για τημεθοδολογία με την οποία εργάζονται όσοιαπασχολούνται στους Δήμους και στις Περι-φέρειες, αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο το-μέα. Δεχτήκαμε απειράριθμα τηλεφωνήματαεπιδοκιμασίας. Είναι προφανέστατο ότι ο κα-θένας από μας έχει και από μια προσωπικήμαρτυρία για την κατάντια αυτή, για τηνοποία όμως έχουμε όλοι ευθύνη.

Είναι επίσης βέβαιο ότι κάποιοι άλλοι θα«ξίνισαν» τα μούτρα τους γιατί, τελικά, σεόλους μας αρέσει η αλήθεια, αρκεί να μη θίγειτα συμφέροντά μας. Δεν πειράζει, εμείς

έχουμε υποσχεθεί στους αναγνώστες μας ότιθα λέμε αλήθειες και σε όσους αρέσουμε…

Με αφορμή όμως τα σχόλιά μας, ένας κα-λός φίλος, καλός γνώστης των πραγμάτων,που προΐσταται σε μια τέτοια υπηρεσία, μαςδιηγήθηκε με πάσα ειλικρίνεια την ακόλουθηιστορία η οποία, προφανώς, δεν προσφέρε-ται για γέλια, αλλά για… κλάματα…

Ήτανε, λέει, δύο υπάλληλοι στο Δήμο Αθη-ναίων, εκ των οποίων ο ένας έσκαβε βγά-ζοντας λάκκους κι ο άλλος από πίσω του μ’ένα φτυάρι τους γέμιζε… Εύλογα, αναρωτή-θηκε ένας κύριος που παρακολουθούσε αυτό

το παράλογο των παραλόγων και στο ερώ-τημά του «γιατί το κάνουν αυτό» απάντησανκυνικότατα: «Εμείς, ξέρετε, είμαστε ένα συ-νεργείο που φυτεύει δεντράκια. Αλλά σήμε-ρα, δυστυχώς, αυτός που βάζει τα δεντράκιαείναι άρρωστος»!

Αν αναρωτηθείτε «ποιος φταίει», η απάν-τηση είναι απλή, απλούστατη και θα τη δια-βάσετε στο άρθρο μου με τίτλο «Από την κε-φαλή βρωμεί το ψάρι», στη σελίδα 2.

Η φωτογραφία που σας παραθέτουμε τεκ-μηριώνει απολύτως τους ισχυρισμούς μας…

Πολύς λόγος έγινε στην αρχή της

σχολικής χρονιάς για το σοβαρότατο

ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών.

Το πρόβλημα αυτό, φαίνεται να διευ-

θετήθηκε με αμοιβαίες εκατέρωθεν

υποχωρήσεις. Δηλαδή και το ελληνι-

κό δημόσιο κατέβαλε ένα μέρος από

τα οφειλόμενα στους λεωφορειού-

χους, αλλά και οι δεύτεροι έβαλαν νε-

ρό στο κρασί τους, συναισθανόμενοι

την κρισιμότητα των περιστάσεων.

Ερχόμαστε τώρα στη μεταφορά των

μαθητών στο Δήμο Βιάννου, όπου εί-

ναι εμφανές πως οι υπεύθυνοι του

ΚΤΕΛ μας θεωρούν πολίτες δεύτερης

κατηγορίας. Τούτο τεκμαίρεται και μά-

λιστα αβασάνιστα, αρκεί να ρίξει κα-

νείς μια πρόχειρη ματιά στην κατά-

σταση των λεωφορείων. Πρόκειται

για πραγματικές σακαράκες, που θυ-

μίζουν Αφγανιστάν και τριτοκοσμικές

χώρες!

Ας ληφθεί δε υπόψη, ότι τα οχή-

ματα αυτά, που μεταφέρουν μαθητές

κι όχι πουλερικά, κινούνται σε ιδιαί-

τερα κακό και επικίνδυνο οδικό δί-

κτυο. Δεν τίθενται ζητήματα πολυτέ-

λειας, αλλά της στοιχειώδους ασφά-

λειας που προϋποθέτει ο νόμος για

τα σχολικά λεωφορεία. Ρωτήσαμε τα

παιδιά, τα οποία, με αφοπλιστική ει-

λικρίνεια μας είπαν: «Μόνο εκείνο

που πηγαίνει στην Άρβη είναι σε σχε-

τικά καλή κατάσταση. Τα άλλα δύο

που πηγαίνουν Ψαρή Φοράδα, Κερα-

τόκαμπο και Καστρί είναι απολύτως

σαράβαλα»! Ειδικά ένα από τα λεω-

φορεία δίνει την εντύπωση ότι από

στιγμή σε στιγμή θα διαλυθεί εις τα εξ

ων συνετέθη! Είναι δε απορίας άξιο

αν τα οχήματα αυτά είναι εφοδιασμέ-

να με τα απαραίτητα δικαιολογητικά,

όπως λ.χ. αν έχουν πιστοποιητικά

ελέγχου ΚΤΕΟ, καυσαερίων κ.α. Τί-

θενται όμως και μια σειρά από άλλα

ζητήματα, εξ’ ίσου σοβαρά. Αναφερό-

μαστε στους εμπλεκόμενους παρά-

γοντες και φορείς. Ένας από αυτούς

είναι οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμό-

νων. Ειλικρινά δε γνωρίζουμε αν

υπάρχουν. Αυτό που γνωρίζουμε εί-

ναι ότι επ’ αυτού δεν έχουν κάνει το

παραμικρό! Δεν είναι δηλαδή σκαν-

δαλώδες να μην έχουν θέσει τους αρ-

μόδιους, και εν προκειμένω το ΚΤΕΛ,

προς των ευθυνών τους;

Νομίζουμε ότι επ’ αυτού θα έπρε-

πε και ο Δήμος Βιάννου να εκφράσει

τις ανησυχίες και τους προβληματι-

σμούς του και επί τέλους η διοίκηση

του ΚΤΕΛ οφείλει να εννοήσει ότι το

προϊόν που εμπορεύεται δεν πληροί

τα συμφωνηθέντα.

Νομίζουμε δε ότι και οι διευθύν-

σεις των σχολείων πρέπει να πάρουν

θέση.

Με την ευκαιρία όμως αυτή θίγου-

με κι ένα άλλο, σοβαρότατο θέμα:

Πώς είναι δυνατόν να μεταφέρονται

μικρά παιδιά χωρίς ζώνες ασφαλείας;

Και δεν αναφερόμαστε μόνον στα λε-

ωφορεία του ΚΤΕΛ, στα οποία συχνά

(συχνότατα) οι μαθητές στοιβάζονται

στα μπροστινά καθίσματα, αλλά και

σε επιβατικά Ι.Χ.

Το ερώτημά μας είναι: αν ο μη γέ-

νοιτο γίνει ένα ατύχημα, ποιοι θα ανα-

λάβουν τις ευθύνες;

Η μεταφορά των μαθητώνΤο πλιάτσικο

Έχουμε κάνει αρκετές αναφορέςστο πλιάτσικο που έγινε και συνεχί-ζει να γίνεται με τα ξύλα. Ξεριζώθη-καν χιλιάδες ελαιόδεντρα στην πα-ράκαμψη της Βιάννου και έγινε τοέλα να δεις! Ελάχιστοι ιδιοκτήτεςπρόλαβαν να πάρουν, έστω κι ένακουτσουράκι, αφού οι διάφοροιπλιατσικολόγοι, ντόπιοι και ξένοι,δεν άφησαν ούτε δαυλαράκι! Η οικο-νομική κατάσταση που βιώνουμε,μοιραία έχει καταστήσει πανάκριβαακόμη και τα ξύλα, ώστε ολοένα ναπαρουσιάζονται στην περιοχή μαςνέα «φρούτα» με κορδέλες και αλυ-σοπρίονα, τσαπάκια και φορτηγά, ταοποία εργάζονται πυρετωδώς μόλιςπέσει το σκοτάδι! Οργανωμένα συ-νεργεία παράνομης υλοτομίας λυ-μαίνονται ανεξέλεγκτα ολόκληρητην περιοχή. Μετά την παράκαμψητης Βιάννου, οι πλιατσικολόγοι έβα-λαν χέρι στα καμένα ελαιόδεντρα, ταοποία κόβουν από τη ρίζα εν αγνοίατων ιδιοκτητών, ενώ κανείς δεν εγ-γυάται ότι αμέσως μετά δεν θα βά-λουν χέρι και στα υπόλοιπα ελαι-όδεντρα, ενώ στην περιοχή του Κε-ρατοκάμπου, η χαρουπιά, που ήταντο κυρίαρχο δέντρο της χλωρίδαςτης περιοχής, είναι είδος υπό εξαφά-νιση. Το πλέον ανησυχητικό είναιότι έχουμε ένα κράτος ημιδιαλυμέ-νο και οι αρμόδιες αρχές δεν ασχο-λούνται όσο πρέπει με το τόσο σο-βαρό αυτό πρόβλημα. Άλλο τόσοαφασιακές είναι και οι αντιδράσειςτων Πολιτιστικών Συλλόγων καιτων άλλων οικολογικών (υποτίθε-ται) φορέων της περιοχής. Ούτεόμως και τη Δημοτική Αρχή φαίνε-ται να ενοχλείται και να προβλημα-τίζεται όσο θα έπρεπε απ’ όλη αυτήη ιστορία. Απλοί άνθρωποι μας κά-νουν συγκεκριμένες καταγγελίες,λέγοντάς μας ότι «όλοι γνωρίζουνκαι κανένας δεν θέλει να γίνει κα-κός». Όμως έως πού μπορεί ναφτάσει η «αφασία» και η αδιαφορίαμας; Κάποιοι θα πλουτίσουν απότην έκνομη αυτή δραστηριότητα, αλ-λά πίσω τους θα αφήσουν νεκρή φύ-ση…

Σε λίγο καιρό, οι εναπομείναντεςγέροντες στα χωριά μας θα αναγκά-ζονται να αγοράζουν ξύλα από το…Ηράκλειο, αφού οι συμμορίες δεν θααφήσουν ούτε… ανελαμπίδι… Καιμη μας πείτε ότι δεν έχει ευθύνη ηκοινωνία για το χάλι αυτό;

Μήπως πρέπει να ανασκουμπω-θούμε όλοι μας τελικά;

Ιστορίες με… ουρά Νο 2Ένας χρόνος λοιπόν παρήλθε και ο Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοι-νοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων, όπως είναι η πλήρηςονομασία του ΟΠΕΚΕΠΕ, αγνόησε τον Δήμαρχο Βιάννου και ούτε καν μπήκεστον κόπο να δώσει, έστω, την αρνητική του απάντηση. Απορίας όμως άξιαείναι και η υπομονή του κ. Δημάρχου, ο οποίος, όφειλε, αν μη τι άλλο, να ζητήσειτη συνδρομή των δικαστικών αρχών, προκειμένου ο ΟΠΕΚΕΠΕ να παράσχειτα στοιχεία που ζητήθηκαν. Άλλωστε, αυτή είναι ακροτελεύτια πρόταση στο αί-τημά του. Τι μπορεί να συνέβη λοιπόν; Γιατί ο κ. Μπαριτάκης δεν επανήλθε ή γιατί δενβγήκε να καταγγείλει την απαράδεκτη στάση και συμπεριφορά του ΟΠΕΚΕΠΕκαι μάλιστα όταν είναι γνωστό ότι διαθέτει «υψηλές» προσβάσεις στα μίντια; Γιατί δεν λήφθηκαν ουδόλως υπόψη οι σοβαρές καταγγελίες που έκανε δημόσιαο σύμβουλος της παράταξής του κ. Νίκος Θεοδοσάκης; Θέτουμε όλα αυτά τα ερωτήματα, γιατί έχουμε βάσιμες πληροφορίες, ότι ο κ.Μπαριτάκης, φέρεται να υπαναχώρησε από τις αρχικές του θέσεις και σχεδόνζήτησε συγγνώμη από τους καταπατητές! Ειλικρινά αρνούμαστε να δεχτούμετην πληροφορία που θέλει τον κ. Μπαριτάκη, περίπου συντασσόμενο με τουςπαράνομους. Εμείς θα περιμένουμε την απάντησή του…

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 7

äΈνα «Όχι» είπαμε στους Ιταλούς και έχουμε να

το λέμε. Για τα αμέτρητα «Ναι» στους Γερμανούς όμως…

äΑκόμη μια πυρκαγιά σημειώθηκε στο Δήμο Βιάννου, η οποία, ευτυχώς, δεν είχε τόσο

οδυνηρές συνέπειες... Να μη ζήσουμε άλλο τέτοιο καλοκαίρι…

äΤην ημέρα του Πανδημοτικού Μνημοσύνου, Τοπική Εορτή Εθνικής ση-

μασίας, με εξαίρεση το ΚΑΠΗ, σε κανένα κατάστημα δημόσιας υπηρεσίας στη Βιάννο, δεν υπήρχεη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ»! Τα ίδια έγιναν και την 28η Οκτωβρίου…

äΘα μου πείτε: εδώ μπήκαν οι απεργοί των ναυπηγείων στο Υπουργείο Εθνικής (αερ)άμυ-

νας, χωρίς να συναντήσουν υποψία παρεμπόδισης, η σημαία στη Βιάννο μας έτσουξε;

ä«Οι στρατηγικές που έχεις ακολουθήσει, έχουν οδηγήσει σε κουτσουλιές»,

είπε ο Χρυσοχοΐδης στον Βενιζέλο κατά τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ.Ε, όχι και «κουτσουλιές» κοτζάμ Βενιζέλος; Από βουτσά κι απάνω…

äΣτην ίδια συνεδρίαση είπε ο Σκανδαλίδης: «Λέγαμε ψέματα στον κόσμο κι αυτό

οδήγησε στον εκφασισμό. Για ποιες αποκρατικοποιήσεις μιλούμε; Πώς μπορεί ένας βουλευτήςνα σας εμπιστευθεί, όταν ακόμη κι ο Διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας έβγαλε τα λεφτά του στοεξωτερικό»; Γιατί κ. Σκανδαλίδη δεν τα λέγατε τόσα χρόνια; Τώρα ανακαλύψατε τη αλήθεια;

äΗ απομάκρυνση των δύο δημοσιογράφων από την ΕΡΤ, είναι το αληθινό

πρόσωπο του φασισμού. Ακριβώς ό,τι και η διατήρηση των Πρεντεντέρηδων.

ä«Κι άλλα ζώντα ζώα από την Κρήτη στη Λιβύη», είναι ο πρωτοσέλιδος

τίτλος ηρακλειώτικης εφημερίδας. Προφανώς, αγνοούν ότι «πεθαμένα ή σφαγμένα ζώα δεν υπάρ-χουν»…Η ζωή συνάδελφοι έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές!

äΕκδήλωση τιμής στα παιδιά που πρώτευσαν στις εισαγωγικές εξετάσεις στα ΑΕΙ και

ΤΕΙ, διοργάνωσε η Περιφέρεια Κρήτης. Πρώτο τραπέζι δεν κάθισαν οι τιμώμενοι, αλλά οι (δήθεν)«επίσημοι»…

äΑτάκες: «Έρωτας είναι να μπορείτε να μιλάτε για ώρες και να μη λέτε τίποτα»… κάποιοι

το λένε και… Βενιζέλο…

äΛοιπόν που λέτε, ήρθε η οικονομική βοήθεια στον πυρόπληκτο Δήμο Βιάννου. Κάθισαν

λοιπόν οι πρόεδροι των πυρόπληκτων διαμερισμάτων, προκειμένου να συμφωνήσουν στην… κα-τανομή! Γέλασε και το παρδαλό κατσίκι! Τελικά γι’ αυτό το λόγο τσακώνονται όλα τα ζώα τουζωικού βασιλείου, για τη μοιρασιά!!!

äΕν τέλει αποφάσισαν να ορίσουν «διαιτητή», ώστε η πίτα, λέει, να μοιραστεί δίκαια! Τώρα,

σωθήκανε (Βλέπω τα λεφτά στη… Σύμη)!

äΣοφίες 1: «Ο υπουργός γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα, εκ των

οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή». Τάδε έφη Εμμ. Ροΐδης.

äΣοφίες 2: Μην πεις ποτέ «βλάκα» κάποιο πρόσωπο της εξουσίας. Κινδυνεύεις να καταδι-

καστείς για: α) για προσβολή προσωπικότητας,β) για περιύβριση αρχής καιγ) για αποκάλυψη κρατικού μυστικού.

äΕρώτημα: Ποιος «παράγοντας», πήγε σε χωριό του Δήμου για να πείσει το σύμβουλο να

ψηφίσει την πρόταση, ώστε να μη γίνει η Άρβη Δημοτικό Διαμέρισμα; Πάντως, στην ταβέρναπου κάθισαν και ήπιαν τα κρασάκια τους, ο σύμβουλος ναι μεν επείσθη να ψηφίσει, αλλά εζήτησεκαι ανταλλάγματα! Τι είδους ανταλλάγματα; Εντάξει, ο άνθρωπος θέλει σώνει και καλά αντιδη-μαρχία!

äΕρώτημα: Γίνεται κανονικά η τροφοδοσία των εφημερευόντων ιατρών στο Κέντρο Υγείας;

äΑυτή η ιστορία με την Άρβη κρύβει πολύ παρασκήνιο και είναι απορίας άξιο αν

αξίζει τόση φασαρία…

äΈχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μια κοινωνία;Είναι δηλαδή τόσο παράλογο πια που η Άρβη ζητάει το αυτονόητο; Και για να μην παρεξηγηθούμε:Εμείς δεν τασσόμαστε αναφανδόν υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης, αλλά αν μια κοινωνία δενέχει το δικαίωμα να αποφασίζει για τα του οίκου της, τότε… Εκτός κι αν κάποιοι θεωρούν ότιέχουν αποικίες…

äΟυσιώδες ερώτημα: Αν ο δήμαρχος ήταν από άλλο χωριό, θα ετίθετο ζήτημα; Η

απάντηση απαντά και στην αστειότητα του όλου ζητήματος…

äΚαλό ταξίδι Σταύρο…Πριν από 50 ημέρες «έφυγε» ο μαθηματικός Σταύρος Χανιωτάκης. Το «Σταυράκι», όπως το απο-καλούσαμε τότε, το ’70 «ταξίδεψε» για την αιωνιότητα. Πάλεψε γενναία με την αρρώστια του,αλλά…

Η «Ηχώ της Βιάννου» κυκλοφορεί πλέον και σε ηλεκτρονική μορφή με συνεχή ροήειδήσεων! Σε ελάχιστο χρόνο η είδηση θα φτάνει στο χρήστη όπου κι αν κατοικεί!

Πρέπει να είμαστε ήρωες κι όχι μηδενικά

Θα ενθυμείστε ότι την άνοιξηπου μας πέρασε, ήρθε στην Ελ-λάδα ο Γάλλος ευρωβουλευ-τής, ηγέτης των Πρασίνωνστην ευρωβουλή κ. ΝτανιέλΚον Μπεντίτ, για να παραστείστις εργασίες της Ολομέλειαςτων Δικηγορικών ΣυλλόγωνΕλλάδας, που έγινε στα Χανιά.Και για μην έχετε αυταπάτεςγια το «ποιος είναι ο κύριος»,σας λέμε ξεκάθαρα ότι κι εκεί-νος, εμμέσως πλην σαφώς, εί-ναι με τους… άλλους.

Εν πάση περιπτώσει, εμείςάλλο θέλουμε να αναδείξουμεκαι είναι η εντυπωσιακή προ-σφώνηση του προαναφερόμε-νου, από τον Χανιώτη, Αντιει-σαγγελέα του Αρείου Πάγου,πρόεδρο της Ένωσης Ελλή-νων Εισαγγελέων, κ. ΡούσσοΠαπαδάκη, ο οποίος άφησεπραγματικά άναυδο το ακροα-τήριο. Δυστυχώς, ο κ. Παπαδά-κης δεν ανήκει στην… ευπαθήομάδα των Ελλήνων πολιτικώνκι αυτό πονάει περισσότερο κιαπ’ τις «τρόικες», γιατί, ανστην πολιτική μας φαρέτρα εί-χαμε όπλα τύπου Ρούσου Πα-παδάκη, τα όρνεα, δηλαδή οι

δανειστές μας, θα έβρισκαν ερ-μητικά κλειστές τις πόρτες τηςχώρας μας, που κάποιοι επίορ-κοι πολιτικοί τις άνοιξαν μεπροδοτικό τρόπο.

Διαβάστε λοιπόν την προ-σφώνηση του κ. Εισαγγελέως:«Θα ήθελα να σας εκφράσω τηβαθιά μου ευγνωμοσύνη για τηθαρραλέα στάση σας, αφούσκεφτήκατε την τωρινή δοκι-μασία που περνάει η χώρα μου.Σύντομα θα γιορτάσουμε την44η επέτειο του Μάη του ’68.Πιστεύω πως έχει έρθει η ώρανα ανοίξουμε τον κύκλο μίαςνέας εποχής. Είναι καθήκονσας, δεν έχετε κανένα δικαίω-μα να το αρνηθείτε, είναι καθή-κον σας και για τους ίδιουςτους εαυτούς σας. Ο ΜαουρίςΜποντέλ αναφέρει ότι «έναςάνδρας γίνεται άνθρωπος ότανυπερβαίνει τον εαυτό του» κιαυτό πρέπει να κάνουμε.

Μπορώ να αντέξω τον πόνοαπό τον καρκίνο μου, που πρό-σφατα έγινε «συντροφιά» μου,αλλά δεν μπορώ να αντέξω τονπόνο του λαού μου που έχει γο-νατίσει και κομματιάζεται. Ού-τε μπορώ να αντέξω τον πόνο

χιλιάδων συνανθρώπων μου, οιοποίοι στερούνται της ελπίδας,των προοπτικών και του δι-καιώματος στη ζωή, εξαιτίαςτων πράξεων κάποιων άπλη-στων, ανίκανων και διψασμέ-νων για εξουσία πολιτικών.Αναρωτιέται κανείς ποιος τουςέδωσε το δικαίωμα;

Τον επόμενο Μάη θα οδηγη-θούμε σε μία νέα εποχή, παίρ-νοντας το…τρένο με τον τρόποτου Μαχάτμα Γκάντι, ειρηνικάχωρίς βία, αποκαθιστώντας τορυθμό της παγκόσμιας αρμο-νίας, έντεχνα συνυφασμένηςμε τον Πλατωνικό Ιδεαλισμόκαι τον Αριστοτελικό Ρεαλι-σμό, αλλά πάνω απ’ όλα, φέρ-νοντας πίσω την αγάπη και τηνηθική που έχουμε ξεχάσει.

Για να οδηγήσουμε το τρένοτης ανθρωπότητας στην Κοι-λάδα των Ανθρώπινων Αξιών.

Πρέπει να είμαστε ήρωες,όχι μηδενικά»!

Υ.Γ. Είναι να μην αισθάνεσαιυπερηφάνεια για το ότι είσαιΈλληνας, όταν συνειδητοποι-είς ότι οι συμπατριώτες σου εί-ναι τέτοια μεγέθη;

Επιστολές

ΤΟΥ: Μανώλη Σπανάκη

Από αναγνώστριά μας, τα στοιχεία της οποίαςείναι στη διάθεσή της εφημερίδας, λάβαμε την πα-ρακάτω επιστολή, η οποία συνοδεύεται και από τηφωτογραφία που σας παραθέτουμε και αφορά στοθερμοκήπιο που βρίσκεται στον Κερατόκαμπο.

Μας γράφει λοιπόν η αναγνώστριά μας:Αξιότιμε κύριε διευθυντά, Γράψατε στο προηγούμενο φύλλο της εφημε-

ρίδας σας, για το θερμοκήπιο που βρίσκεται σε κα-τοικημένη περιοχή και συγκεκριμένα στους Μα-γατζέδες στον Κερατόκαμπο. Αφού σας συγχαρώγια τη γενικότερη θεματολογία της αξιολογότατηςεφημερίδας «μας», της «Ηχώ της Βιάννου», επι-τρέψτε μου να εκθέσω εν συντομία τις απόψειςμου επί του συγκεκριμένου, σοβαρότατου ζητή-ματος. Πραγματικά σε μια άλλη χώρα, αυτά τα ζη-τήματα θα θεωρούνταν αυτονοήτως λυμένα. Είναιαδιανόητο σε κατοικημένη περιοχή και μάλιστα20 μόλις μέτρα από τη θάλασσα να υπάρχουν τέ-τοιου είδους εγκαταστάσεις. Αναρωτιέμαι: πώς εί-ναι δυνατόν οι δημοτικές αρχές από συστάσεως

του Δήμου Βιάννου, να μην έχουν τη στοιχειώδηευαισθησία ώστε να πράξουν το αυτονόητο, νααπομακρύνουν δηλαδή το συντομότερο όχι μόνοντο συγκεκριμένο θερμοκήπιο, αλλά γενικότερατις θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις που βρίσκονταισε κατοικημένες περιοχές. Εξ’ όσων γνωρίζω, οΔήμος Βιάννου διαθέτει σχέδιο ανοικτής πόλης(ΣΧΟΟΑΠ), γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχει σα-φής προσδιορισμός της χρήσης γης. Πληροφορή-θηκα από κοινούς φίλους ότι και ο ΠολιτιστικόςΣύλλογος Κερατοκάμπου είναι αντίθετος με τηνύπαρξη του θερμοκηπίου, ζήτημα το οποίο έθεσεκαι στη συζήτηση που είχαν τα μέλη του με τον κ.Δήμαρχο, ο οποίος επίσης φέρεται αποφασισμέ-νος να δώσει την ενδεδειγμένη λύση, που δεν είναιάλλη από την απομάκρυνση του θερμοκηπίου.

Μπράβο και στον Πολιτιστικό Σύλλογο που τοανέδειξε ως πρόβλημα και εύχομαι ο κ. Δήμαρχοςνα δώσει την ενδεδειγμένη λύση.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία».

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 20128

«Καταγγελλόμενοι είναι και οι επίορκοι του ΟΠΕΚΕΠΕ»

Επιτέλους ήρθε η εντολή εξόφλησης των ιδιο-

κτητών των οποίων απαλλοτριώθηκαν τα χωράφια

και τα ελαιόδεντρα, προκειμένου να κατασκευα-

στεί η παράκαμψη Βιάννου. Έτσι λοιπόν το Ταμείο

Παρακαταθηκών και Δανείων, με έγγραφό του

προς την Α’ ΔΟΥ Ηρακλείου ενημερώνει για την

εκταμίευση ποσού ύψους 788.968 ευρώ προκειμέ-

νου να κατανεμηθεί στους δικαιούχους. Οι δι-

καιούχοι αποζημίωσης, προκειμένου να εισπρά-

ξουν τα χρήματα πρέπει να προσκομίσουν τα ακό-

λουθα δικαιολογητικά:

Αποδεικτικό φορολογικής ενημερότητας από τη

ΔΟΥ στην οποία υπάγεται ο κάθε δικαιούχος, εφ’

όσον το ποσό που πρόκειται να εισπράξει υπερβαί-

νει τα 1500 ευρώ.

Υπεύθυνη δήλωση από την οποία να προκύπτει

ότι ο δικαιούχος δεν έχει κηρυχθεί σε κατάσταση

πτώχευσης. Τη δήλωση αυτή υποχρεούται να προ-

σκομίζουν οι δικαιούχοι της αποζημίωσης, μόνον

εάν από την αστυνομική τους ταυτότητα ή από τη

φορολογική τους ενημερότητα, προκύπτει με σα-

φήνεια ότι υπήρξαν έμποροι.

Βέβαια, είναι απολύτως λογικό, ότι όλα αυτά τα

δικαιολογητικά θα συγκεντρωθούν από τους δικη-

γόρους που χειρίστηκαν την υπόθεση, ώστε να μην

ταλαιπωρηθούν όλοι οι δικαιούχοι της αποζημίω-

σης. Για περισσότερες πληροφορίες λοιπόν, οι δι-

καιούχοι θα πρέπει να συνεννοηθούν με τους δι-

κηγόρους τους.

Για την ιστορία του πράγματος, είναι αλήθεια ότι

πήραμε κάποια δελτία τύπου από βουλευτικά γρα-

φεία, τα οποία μας ενημέρωσαν ότι κατόπιν ενερ-

γειών τους «βγήκαν τα χρήματα….». Εμείς αρνού-

μαστε να συμμετάσχουμε σε τέτοιες λογικές και

δεν δημοσιεύουμε κανένα όνομα βουλευτή.

Επανέρχεται ο δικηγόρος Αθη-

νών κ. Μιχάλης Γιαμαλάκης

εναντίον του ΟΠΕΚΕΠΕ, με

μια επιστολή καταπέλτη, η οποία κοι-

νοποιείται στον Εισαγγελέα Πλημμε-

λειοδικών Ηρακλείου, στην κεντρική

διοίκηση του ΣΔΟΕ και στην «Ηχώ

της Βιάννου». Ο κ. Γιαμαλάκης πήρε

μεν απάντηση από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, σε

συγκεκριμένες καταγγελίες που είχε

κάνει, αλλά η απάντηση, δηλαδή το

πόρισμα που έφτασε στα χέρια του,

βρίθει ερωτημάτων, και αποριών, ση-

μάδι πως, κάτι δεν πάει καλά στο…

βασίλειο της δανιμαρκίας. Γιατί, ενώ

από την εξέταση των αδιάσειστων

στοιχείων που προσκόμισαν οι καταγ-

γέλλοντες αποδεικνύεται περίτρανα

ότι επί έτη, κάποιοι άλλοι προσπορί-

ζονταν και προσπορίζονται παράνο-

μα (το τονίζουμε παράνομα!) χιλιάδες

ευρώ δηλώνοντας ξένες περιουσίες

ως δικές τους, ο ΟΠΕΚΕΠΕ εξετάζει

με τρόπο σκανδαλώδη μόνον την κα-

ταγγελία των κληρονόμων Σταύρου

Γιαμαλάκη και του κ. Εμμανουήλ Μα-

νετάκη, αγνοώντας ότι υπάρχει μια

γενικευμένη πρακτική πασίγνωστων

ονομάτων, που έχουν αναγάγει σε

επάγγελμα τον παράνομο προσπορι-

σμό κοινοτικών επιδοτήσεων, δηλώ-

νοντας ξένες περιουσίες ως δικές

τους εν αγνοία των ιδιοκτητών!

Διαβάζοντας προσεκτικά τα όσα

αναφέρει ο κ. Γιαμαλάκης, δεν θα δυ-

σκολευτεί κανείς να καταλάβει τη

«δυσκαμψία» του κράτους και των

φορέων του στο να διασφαλίσουν την

έννομη τάξη. Δεν θα δυσκολευτεί

ακόμη να διαπιστώσει το μπάχαλο

που υπάρχει στον τρόπο κατανομής

των κοινοτικών επιδοτήσεων, αλλά

και το πως ένα ωραίο πρωί, θα γίνουν

ιδιοκτήτες (αν δεν έχουν ήδη γίνει),

κάποιοι καταπατητές, οι οποίοι, δεν

έχουν απολύτως κανένα έρεισμα στην

ευρύτερη περιοχή του Δήμου Βιάννου

(ειδικότερα δε του Χόνδρου). Δεν έχει

λοιπόν άδικο ο κ. Γιαμαλάκης, όταν

καταγγέλλει και μάλιστα με παρρη-

σία και χωρίς περιστροφές, ότι δεν

παρανόμησαν μόνον οι καταπατητές,

αλλά και οι αρμόδιοι υπάλληλοι που

δεν τίμησαν τον όρκο τους.

Ας δούμε αναλυτικά τι αναφέρεται

στην επιστολή του κ. Γιαμαλάκη:

«Αξιότιμοι κύριοι,

Κατ’ αρχήν οφείλω να σας πληρο-

φορήσω, ότι έλαβα την από 19.09.12

και με αριθμό πρωτ. 101068 επιστολή

σας, μετά του συνημμένου σ’ αυτήν

από 18.06.12 πορίσματος, συνακο-

λούθως δε να σας ευχαριστήσω για

τις πληροφορίες που μου παρέχετε

μέσω των εγγράφων αυτών, καθώς

και για τις δικές σας ενέργειες.

Όμως πέραν αυτών, καθώς και εν

όψει των θεμάτων και των ερωτημά-

των, που σας έχω θέσει δια των από

17.07.12 και 13.09.12 επιστολών μου,

εν όψει δηλαδή της σιωπής σας, ή της

εν δυνάμει αρνήσεώς σας προς απάν-

τηση των ερωτημάτων μου, επανέρ-

χομαι. Και επανερχόμενος επιμένω.

Επιμένω δηλαδή ανυποχώρητα να λά-

βω απάντηση στα τεθέντα ερωτήμα-

τα. Και επιμένω, γιατί, ως μάλλον

γνωρίζετε, ή έχετε πληροφορηθεί, εί-

μαι φανατικός της αλήθειας, της δια-

φάνειας και ιδία δε, της νομιμότητος,

όθεν και ερωτώ: 1) Γιατί «η έκταση θα

αφαιρεθεί από το 2006 μέχρι το 2011»

και γιατί όχι από το 1995 ή έστω από

το 2000; 2) Τι προτίθεσθε να πράξετε

εναντίον των υμετέρων που τυχόν βα-

ρύνονται με πειθαρχικές και ποινικές

ευθύνες, συναφώς δε θα σας υπενθύ-

μιζα, ότι τα ίδια ερωτήματα σας έχουν

τεθεί δια της από 17.07.12 επιστολής

μου, στα πλαίσια της οποίας και ανέ-

φερα τις ακόλουθες σκέψεις μου: «…

δεν διεπίστωσα την σαφή πρόθεσή

σας να στραφείτε και κατά των υμε-

τέρων. Διότι δεν ενήργησαν μόνοι

τους οι μη δικαιούμενοι, πλην επιδο-

τηθέντες. Κάποιοι δηλαδή μέσα από

τον ΟΠΕΚΕΠΕ ήλεγξαν, αν ήλεγξαν,

την νομιμότητα των επιδοτήσεων, αν

συνέτρεχαν στο πρόσωπο των επιδο-

τηθέντων οι νόμιμες προϋποθέσεις

προς επιδότηση και κάποιοι ενέκρι-

ναν τις πληρωμές σε μη δικαιουμέ-

νους κατά παράβαση του υπαλληλι-

κού καθήκοντος τους, εγώ δε θα έλε-

γα και κατ’ απιστία απέναντι στην Ελ-

ληνική Πολιτεία (259 Π.Κ. σε συνδυα-

σμό με την 390 Π.Κ.).

Στα ερωτήματά μου αυτά δεν

απαντήσατε, οπότε και επανήλθα με

τα ίδια ερωτήματα δια της από

13.09.12 β’ επιστολής μου, που όμως

και αυτή έμεινε αναπάντητη, για να

εξαναγκάζομαι στην παρούσα και γ’

επιστολή μου ελπίζοντας, ότι επιτέ-

λους θα απαντηθούν, ενώ και εξ άλ-

λης απόψεως, μπορώ να σας πω, ότι

δύνασθε ασφαλώς να μην απαντήσε-

τε. Αλλά τότε, στην περίπτωση αυτή,

κρίνεται η άρνηση απαντήσεως, ως

σιωπηρή απάντηση και ως συνομολο-

γία ενοχών. Και με τις σκέψεις αυτές

έρχομαι στο μείζον.

Στην από 19.09.12 επιστολή σας

λοιπόν γράφετε: «Σας αποστέλλουμε

το πόρισμα που αφορά στην καταγγε-

λία που έχετε κάνει εναντίον του

Ελευθερίου… και των κληρονόμων

του», στο δε από 18.06.12 πόρισμα

επαναλαμβάνετε την ίδια περίπου

διατύπωση. Ότι δηλαδή η καταγγελία

μου αφορά τους….(σ.σ. αναφέρονται

τα ονοματεπώνυμα των φερομένων

ως καταπατητών), εγώ δε διερωτώ-

μαι, αν αυτό και μόνο αυτό, καταλά-

βατε από την καταγγελία μου, ή μή-

πως καταλάβατε πολύ καλά εναντίον

ποίων και εν συνόλω εστρέφετο η κα-

ταγγελία μου, όμως και παρά ταύτα,

εκρίνατε, εκ προφανούς δόλου, ότι

θα έπρεπε να παρακάμψετε, ή να ξε-

χάσετε τους λοιπούς καταγγελλομέ-

νους, που δεν ήταν άλλοι από τους

υμετέρους του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ναι, είναι

καταγγελλόμενοι οι της οικογενείας

Ξ…. Όμως και συγχρόνως, είναι κα-

ταγγελλόμενοι και οι επίορκοι του

ΟΠΕΚΕΠΕ, αυτοί που εσείς θέλετε να

παρακάμψετε και των οποίων τον ρό-

λο να συγκαλύψετε. Είναι αυτοί και

το είπα ήδη, που η Ελληνική Πολιτεία

τους είχε αναθέσει, στα πλαίσια των

υπαλληλικών καθηκόντων τους, να

ελέγχουν τη νομιμότητα των τίτλων

κυριότητος των εκάστοτε Ξ…., κα-

θώς και αν αυτοί, ή οι όποιοι επιδο-

τούμενοι, είχαν τις εν γένει νόμιμες

προϋποθέσεις προς επιδότηση.

Όπως επίσης είναι αυτοί που τους εί-

χε η Ελληνική Πολιτεία περιβάλλει με

εμπιστοσύνη, τους είχε προικίσει με

μονιμότητα και ασφάλεια δικαίου,

τους είχε εξασφαλίσει μια οικονομι-

κώς αξιοπρεπή ζωή και είναι αυτοί

που με άλλους μαζί οδήγησαν την Ελ-

λάδα στην σημερινή οικονομική κα-

τάσταση της εσωτερικής πενίας και

της εξωτερικής επαιτείας. Και βέβαια

είναι αυτοί που συμπράττοντες συνω-

μοτικώς διένεμαν παρανόμως επιδο-

τήσεις στους μη δικαιουμένους προς

οικονομική βλάβη της Ελληνικής Πο-

λιτείας.

Και έναντι αυτών ουδέν. Απόλυτη

σιωπή. Αλλά το όλο θέμα εμφανίζει

και μια ακόμη εξόχως ενδιαφέρουσα

και εν ταυτώ επικίνδυνη σε βάρος μου

παράμετρο. Και γίνομαι σαφέστερος:

Όταν εσείς ισχυρίζεσθε και τον

ισχυρισμό σας αυτό τον διαδίδετε και

εγγράφως και τον δημοσιοποιείτε,

άρα τον καθιστάτε κοινή γνώση και

κοινή συνείδηση, ότι δηλαδή εγώ εί-

μαι ο «δράστης» της εναντίον των με-

λών της οικογενείας των καταπατη-

τών καταγγελίας, τότε εσείς οδηγείτε

και εν δυνάμει πατρονάρετε, ή και αυ-

τουργείτε ηθικά, σε πράξεις εναντίον

μου, που μπορεί και να είναι ακόμη

και δολοφονικού χαρακτήρος. Και

μάλιστα εν όψει του ότι στη σύγχρονη

Κρήτη κι όχι στην Κρήτη των παραδό-

σεων, της ιστορίας, των ευγενών αγώ-

νων και του πολιτισμού, εύκολα γίνε-

ται χρήση των όπλων. Κι αυτό, γιατί η

ανθρώπινη αξία, γιατί κάποιοι εκεί

την οδήγησαν, μετράται με λίγες

σφαίρες και με πολλή τενεκεδένια φι-

γούρα και μαγκιά, για να έρχομαι εγώ

ακολούθως να σας ερωτήσω, αν και

κατά πόσο έχετε συνείδηση των απέ-

ναντί μου ευθυνών σας. Αν με άλλα

λόγια εσείς «κατασκευάσετε» στους

καταγγελλομένους συνείδηση δι-

καίου, ότι ο «διώκτης» τους δεν είναι

η Ελληνική Πολιτεία, δεν είναι η

απρόσωπη νομιμότητα και η έννομη

τάξη, αλλά ο Μ. Γιαμαλάκης, αν εσείς

δε γεννήσετε συνείδηση ενοχών

στους παρανόμους, όποιοι και να εί-

ναι αυτοί, τότε ποιος θα εμποδίσει και

θα αναχαιτίσει τα καλάσνικωφ να

στραφούν εναντίον μου υπό τους

ήχους του πένθιμου εμβατηρίου;

Ξέρετε Ξυλούρηδες κλπ. σφετερι-

στές των περιουσιών των άλλων και

της ελληνικής πολιτείας, εμείς εδώ

στον ΟΠΕΚΕΠΕ είμεθα τα καλά παι-

διά και οι φίλοι σας, αλλά δεν μπο-

ρούμε να συνεχίσουμε να είμεθα κα-

λοί μαζί σας, αναγκαζόμεθα να γίνου-

με κακοί κι αυτό, γιατί υπάρχει στη

ζωή μας ο «κακός εχθρός», δικό σας

και δικός μας, ο Μ. Γιαμαλάκης, άρα

κινηθείτε εναντίον του… Κι εγώ

ασφαλώς δεν θέλω να ομιλήσω εδώ

για εκτροφή μίσους εναντίον μου και

με τα όσα εξ αυτού παρεπόμενα.

Προσέφυγαν οι Ξυλούρηδες κλπ.

συστρατευθέντες, ως πληροφορού-

μαι, στους βουλευτές του νομού, με-

ταξύ αυτών και στον κ. Ι. Μιχελογιαν-

νάκη. Και επικοινώνησε μαζί μου το

πολιτικό γραφείο του τελευταίου, για

να με πληροφορήσει, ότι ο κ. βουλευ-

τής θα επιθυμούσε μια τηλεφωνική

επικοινωνία μαζί μου. Και βέβαια

απήντησα, ότι θα ήμουν ευτυχής γι’

αυτό, όμως υπό τον όρο, ότι θα συνε-

τάσσετο εξ αρχής, με τη νομιμότητα

και όχι με τους παρανομούντες, διότι

στην τελευταία περίπτωση ουδέν είχα

να πω μαζί του. Και βέβαια έκτοτε ο

κ. Ι. Μιχελογιαννάκης εσίγησε… πας

δε εξ αυτού και περαιτέρω συνειρμός

καταλείπεται στους συνείροντες.

Ασφαλώς και εν όψει όλων αυτών,

περιμένω, ελπίζω και προσδοκώ τις

επί των ερωτημάτων μου απαντήσεις.

Κυρίως όμως και κατ’ εξοχήν περιμέ-

νω να με πληροφορήσετε για κάθε

σύννομο ενέργειά σας, η οποία θα

αποκαθιστά την διαταραχθείσα από

σας νομιμότητα. Θα ήθελα π.χ. να δω

μια επιστολή σας απευθυνομένη προς

πάντα ενδιαφερόμενο, καθώς και

στην οικογένεια Ξυλούρη. Και το πε-

ριεχόμενο της επιστολής θα ήταν, ότι

«ο ΟΠΕΚΕΠΕ εκφράζει τις ευχαρι-

στίες του στον Μ. Γιαμαλάκη, διότι

μέσω των απόψεών του συνέβαλε

στην αποκατάσταση της νομιμότη-

τος», καθώς και ότι «διώκτης» σας

(Ξυλούρηδες) δεν είναι ο Μ. Γιαμαλά-

κης, αλλά ο ΟΠΕΚΕΠΕ στο όνομα της

νομιμότητος και της Ελληνικής Πο-

λιτείας. Διαφορετικά και εν σιωπή

σας, καθώς και στην περίπτωση που

δεχθώ οποιαδήποτε παρενόχληση,

απειλή, διακινδύνευση, ή επίθεση, ή

βληθώ από οιονδήποτε και με οποι-

οδήποτε καλάσνικωφ, θα θεωρήσω,

ότι ηθικοί αυτουργοί των όποιων

εναντίον μου πράξεων, θα είσασθε

εσείς, ως παραλείψαντες τα εκ του

νόμου καθήκοντά σας.

Τέλος και προς άρση πάσης αμφι-

βολίας, ως προς το ποιοι κατηγγέλ-

θησαν από μένα, σας συνάπτω το α’

και το τελευταίο φύλλο της από

24.04.12 μηνύσεώς μου, συγχρόνως

δε σας χαιρετώ ευγενώς και προση-

κόντως.

Αντίθετος με τα συμφέροντα των παρανόμων

Σχετικά με τις εγκλήσεις του δικηγόρου κ. Μιχάλη Γιαμαλάκη προς το

Βιαννίτη Βουλευτή κ. Γιάννη Μιχελογιαννάκη, τον Περιφερειάρχη κ.

Σταύρο Αρναουτάκη και το Δήμαρχο Βιάννου κ. Μπαριτάκη, για τις πα-

ράνομες οικειοποιήσεις αγροτικών εκτάσεων και βοσκοτόπων από ξένα

προς την περιοχή μας άτομα, ο μόνος που αντέδρασε ήταν ο κ. Μιχελο-

γιαννάκης, ο οποίος μας έστειλε την ακόλουθη επιστολή:

«Νομίζω ότι έχω πανελλήνια αποδείξει τον αγώνα μου εναντίον των

συμφερόντων. Μακριά από μένα ο προστατευτισμός του κάθε παρανό-

μου. Καθημερινά το αποδεικνύω με την κάθε πράξη μου. Στη διάθεση

του κ. Γιαμαλάκη να βοηθήσω σε οποιαδήποτε διαδικασία που φέρνει

δίκαιο και ηθικό αποτέλεσμα».

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΜΑΛΑΚΗΣ

Ήρθαν τα λεφτά της παράκαμψης!

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 9

Η μαντάμ Ουρανία της Μασσαλίας

ΗΜασσαλία είναι τομεγαλύτερο εμπορι-κό λιμάνι της Μεσο-

γείου. Δεκάδες φορτηγάπλοία, μικρά και μεγάλα,μπαινοβγαίνουν στο τεράστιοπόρτο, με φορτία οτιδήποτεμπορεί να φανταστεί το μυαλότου ανθρώπου. Όλοι σχεδόνοι ναυτικοί έχουν πιάσει μια,δυο ή και περισσότερες φορέςστην καριέρα τους σ’ αυτό τολιμάνι και πάντα είναι ευπρόσ-δεκτο ένα τέτοιο ταξίδι. Φορ-τωμένο εμπορεύματα κατέβαι-νε το φορτηγό από τη ΒόρειοΘάλασσα για την Μεσόγειο,όταν ήλθε το τηλεγράφημα.«Προσεγγίσατε Μασσαλία γιαεπιπλέον φόρτωση 1.500 τό-νων τσιμεντοσωλήνων». Όλοιμας χαρήκαμε που θα πιάνα-με Μασσαλία. Θα «έσπαζε»το ταξίδι στα δύο, θα είχαμεαλληλογραφία, και θα ψωνίζα-με και κανένα άρωμα για τοσπίτι. Μετά από δύο ημερώνταξίδι, φθάσαμε στον πλοηγι-κό σταθμό Μασσαλίας, ανέ-βηκε ο πλοηγός και από το δυ-τικό στόμιο του λιμανιού μαςοδήγησε και πλαγιοδετήσαμεστη Νο 8 προβλήτα, σχετικάκοντά στο κέντρο της πόλης.Δέκα λεπτά με το ταξί. Η φόρ-τωση θα άρχιζε την επομένητο πρωί, γιατί δεν ήταν έτοιμοτο φορτίο. Μόλις έγινε η ελευ-θεροκοινωνία και κατέβηκε ηκίτρινη σημαία της καραντίνας( έλεγχος από γιατρό εάνυπάρχουν στο πλοίο αρρώ-στιες κυρίως μεταδοτικές), όλοτο πλήρωμα εκτός από τιςβάρδιες έφυγε για την πόλη.Την ώρα που ήμουν έτοιμοςνα φύγω κι εγώ, κτύπησε τηνπόρτα του γραφείου μου ηΜαντάμ Ουρανία. Μεγάλη καιπικρή η ιστορία της. Ογδόνταχρονών, γριά πια, με δυσκο-λία μπορούσε να ανεβαίνειστις σκάλες των πλοίων. Πάν-τα μαυροφορεμένη, πάντα με-λαγχολική. Συνήθως ήταν ηπρώτη που ανέβαινε στα ελ-ληνικά εμπορικά πλοία. Που-λούσε στα πληρώματα αρώ-ματα αφορολόγητα. Γνωστήσε όλο το λιμάνι, την ήξερανόλοι οι τελωνειακοί, τη διευκό-λυναν και τη βοηθούσαν στηδουλειά της. Αργότερα μάθα-με ότι όλα της τα κέρδη τα διέ-θετε για τη συντήρηση και λει-τουργία ενός ορφανοτροφεί-ου! Σκοπός της επίσκεψής τηςήταν να αφήσει στο πλοίο τηντσάντα με τα δειγματολόγιακαι τον τιμοκατάλογο, και τηνεπομένη θα ξαναπερνούσεγια να πάρει τις παραγγελίες.Tης πρόσφερα ελληνικό καφέκαι μια και ήμασταν μόνοι μας,μου «άνοιξε» την ψυχή της.

Παιδί πλούσιας και γνω-στής Αθηναϊκής οικογένειας,παντρεύτηκε τον επίσης πολύπλούσιο Έλληνα πρόξενο τηςΜασσαλίας. Δεν απέκτησανπαιδιά και όταν πέθανε ο άν-δρας της από αιφνίδιο θάνα-το, γύρισε στην Ελλάδα. Ηυποδοχή των συγγενών καιφίλων (δεν υπήρχαν αδέλφια

και οι γονείς είχαν πεθάνει)ήταν απαίσια. Απογοητευμέ-νη, πούλησε όλη της την περι-ουσία, επέστρεψε στη Μασ-σαλία και με τα χρήματα δημι-ούργησε ένα ορφανοτροφείογια πενήντα ορφανά παιδιά.Έβγαλε από τη τσάντα της μιαπαλιά φθαρμένη φωτογραφία.Απ’ αυτούς που βλέπεις, μόνοένας είναι εν ζωή, αλλά τα τε-λευταία χρόνια δεν έχομε κα-μία επικοινωνία. Μου είπε καιτο όνομά του. Γνωστός βου-λευτής, είχε χρηματίσει καιυφυπουργός. Στην Ελλάδαδεν υπάρχει τίποτα πια. Ούτεσυγγενής, ούτε φίλος, ούτεκαν κάποιος γνωστός. Το μό-νο που μου μένει από το πα-ρελθόν είναι αυτή η φωτογρα-φία. Φύγαμε μαζί με το ίδιο τα-ξί. Εγώ κατέβηκα στο κέντροτης πόλης, και η Μαντάμ Ου-ρανία συνέχισε για το ίδρυμάτης. Την επομένη, πρωί πρωί,άρχισε η φόρτωση από Γάλ-λους λιμενεργάτες. Οι τσιμεν-τοσωλήνες στοιβάζονταν στοκατάστρωμα με απόλυτη τάξη,και υπολογίσαμε ότι θα τελει-ώναμε σε δύο ημέρες. ΣτηΜασσαλία υπάρχει ελληνικόπροξενικό Λιμεναρχείο και οπλοίαρχος κάθε εμπορικούπλοίου υποχρεούται μέσα σε24 ώρες από τον κατάπλουτου πλοίου του, να παρουσια-στεί με όλα τα ναυτιλιακά έγ-γραφα ενώπιον του Λιμενάρ-χου, που κατά κανόνα είναιανώτερος αξιωματικός του λι-μενικού σώματος. Πήρα μαζίμου όλα τα σχετικά και πήγαστον Λιμενάρχη. Αφού μεάφησε να περιμένω καμιάώρα χωρίς λόγο, επιθεώρησετα χαρτιά, υπέγραψε το ημε-ρολόγιο καταστρώματος, καιμου είπε ότι κάποια στιγμήίσως επιθεωρούσε και τοπλοίο. Με την επιστροφή μουστο πλοίο, με περίμεναν δύοΓάλλοι εκπρόσωποι των ναυ-λωτών. Μετά τους απαραίτη-τους χαιρετισμούς, βάζουνένα φάκελο πάνω στο γραφείομου και μου είπαν:

«Κύριε Πλοίαρχε, ο φάκελοςπεριέχει 1.000 δολάρια και εί-ναι δώρο από την εταιρεία μαςγια σας. Σαν μικρό αντάλλαγ-μα θέλουμε μόλις τελειώσει ηφόρτωση, να φύγει το πλοίοκαι ο αιχματισμός (δέσιμο) τουφορτίου στο κατάστρωμα, ναγίνει από το πλήρωμα. Φυσι-κά θα σας εφοδιάσομε με όλατα απαραίτητα υλικά, (αλυσί-δες γρύλλους, σχοινιά), καιό,τι άλλο μας ζητήσετε. Σαναμοιβή για το πλήρωμα θα κα-νονίσουμε 500 δολάρια ανάαξιωματικό, και 300 ανά ναύ-τη. Και πιστέψτέ μας είναι πο-λύ περισσότερα απ’ όσα ανα-φέρει η ελληνική σύμβαση ερ-γασίας».

Η απάντησή μου ήταν άμε-ση: «Όχι κύριοι. Πάρτε τον φά-κελο πίσω. Το πλοίο θα φύγειαπό το λιμάνι μόνο εάν τοφορτίο δεθεί και ασφαλιστείαπό Γάλλους λιμενεργάτες. Τοναυλοσύμφωνο προβλέπει ότι

το φορτίο θα δεθεί μέσα στολιμάνι, από εσάς, και αφούεγώ συμφωνήσω ότι το δέσι-μο είναι σωστό, ασφαλές καιτης αρεσκείας μου, μόνο τότεθα φύγει το πλοίο». Θυμωμέ-νοι οι Γάλλοι από την απάντη-σή μου, πήραν το φάκελο καιέφυγαν, αλλά δεν έδειξαν ότιείχαν πει τον τελευταίο λόγο.

Δεν πέρασαν δύο ώρες, καιεισβάλλει -κυριολεκτικά - οΈλληνας Λιμενάρχης στο γρα-φείο μου:

-Κάτι καπετάνιους σαν κιεσένα, εγώ τους τυλίγω σε μιακόλλα χαρτί και τους ξηλώνωτα γαλόνια. Γιατί αρνείσαι νασυνεργαστείς με τους Γάλ-λους; Το ξέρεις ότι έχουν ναυ-λωμένα δέκα Ελληνικά πλοία,και θα ’ρθεις εσύ τώρα να μουτα χαλάσεις; Θα δέσεις με τοπλήρωμα το φορτίο και θαπεις κι’ ένα τραγούδι.

-Κύριε λιμενάρχα, το ξέρετεότι μου ζητούν να αποπλεύσωπριν δεθεί το φορτίο;

-Και τι θα πάθεις μωρέ;Μπονάτσα είναι έξω. Μόλιςολοκληρωθεί η φόρτωση ναφύγεις αμέσως.

-Δεν υπάρχει τέτοια περί-πτωση. Θα ζητήσω οδηγίεςαπό το γραφείο μου και ανσυμφωνούν μαζί μου καλώς,εάν συμφωνούν μαζί σας θαζητήσω αντικατάσταση. Εγώούτε φορτίο δένω, ούτε καιφεύγω πριν το δέσιμο. Χωρίςνα μου απαντήσει έφυγε φου-ριόζος, όπως μπήκε.

Τηλεφώνησα στο γραφείο,εξιστόρησα τα γεγονότα, γέ-λασαν και μου είπαν: «Κάνετη δουλειά σου σωστά. Τοπλοίο είναι ναυλωμένο με20.000 δολάρια την ημέρα.Όσες περισσότερες ημέρεςκαθυστερήσεις τόσο καλύτεραγια μας». Μετά το τηλεφώνη-μα ησύχασα κάπως και κατέ-βηκα στο καπνιστήριο για κα-φέ. Η Μαντάμ Ουρανία είχεφέρει το εμπόρευμά της καιέπινε καφέ με τους αξιωματι-κούς. Είχε δει το ανέβα – κα-τέβα των ναυλωτών και του Λι-μενάρχη, προφανώς είχε ξα-ναδεί το ίδιο έργο και σε άλλαπλοία, με την εμπειρία της είχεκαταλάβει το πρόβλημα, καιμου λέει ιδιαιτέρως: «Καπετά-

νιε, οι Γάλλοι για να δέσουν τοφορτίο θα πρέπει να πληρώ-σουν πάνω από 50.000 δολά-ρια στους λιμενεργάτες, χώριαη καθυστέρηση του πλοίουδύο – τρείς μέρες».

Το φορτίο δέθηκε τελικάαπό Γάλλους λιμενεργάτες καιτο πλοίο έφυγε μόνο όταν οιαξιωματικοί μου και εγώ προ-σωπικά διαπιστώσαμε ότι τοδέσιμο ήταν σύμφωνα με τουςκανονισμούς. Και ευτυχώςπου έγιναν έτσι τα πράγματα.Λίγες μόνο ώρες μετά τοναπόπλου, ο Κόρφο Λέων μαςπαρουσίασε το άσχημο πρό-σωπό του. Θα μου πεις χειμώ-νας καιρός, τί περιμένεις ναβρεις σ’ αυτή την πραγματικάδύσκολη θάλασσα. Βοριάς εν-τάσεως 40 κόμβους την ώρα.Το πλοίο να έχει διατοιχισμούς(μπότζι) πέντε έως δέκα μοι-ρών και κάθε φορά που γέρνεινα τρίζουν ανατριχιαστικά οιαλυσίδες και τα συρματόσχοι-να που είναι δεμένες οι σιδη-ροσωλήνες του καταστρώμα-τος. Ο αυτόματος πιλότος δεντο κρατάει στην πορεία τουκαι αναλαμβάνει το τιμόνι οΧιώτης ναύτης που έχει βάρ-δια.

- Όμορφα καλό μου, στάσουστα ίσια σου, μην μου τα κά-νεις εμένα αυτά. Μονολογείκάθε τόσο ο ναύτης, που έχειγίνει ένα με το τιμόνι.

-Μέση το τιμόνι. Μην το ζο-ρίζεις. Άστο ξανά στη μέση ναξεκουραστεί. Πρόσεχέ το λε-βέντη μου μην σε παίρνει σταδεξιά. Διορθώνει κάθε τόσο οανθυποπλοίαρχος που με δυ-σκολία στέκεται όρθιος δίπλαστον τιμονιέρη, με τα κιάλιακρεμασμένα στο λαιμό του.Ευτυχώς ο καιρός είναι απόπρίμα. «ΠΡΙΜΑ ΚΑΙΡΟΣ ΜΙ-ΣΟ ΛΙΜΑΝΙ Καπετάνιε», μουλέει χαμογελώντας ο σκάπου-λος* και πάω για καφέ και τσι-γάρο, να ρίξω και καμιά ματιάστο φορτίο, μήπως είναι κανέ-νας γρύλος λασκαρισμένος…Γρήγορα έπεσε η νύχτα. Οκαιρός ο ίδιος. Έτσι είναι οΚόρφο Λέων τις περισσότερεςφορές. Νύχτα αγωνίας, με με-γάλη ένταση και κούραση. Τοπρωί τα πράγματα ήταν δια-φορετικά. Το φορτίο στην θέ-

ση του, ο καιρός άρχισε να πέ-φτει. Μετά από δύο ημέρεςόμορφου ταξιδιού, φθάσαμεστο λιμάνι εκφόρτωσης, χωρίςκανένα πρόβλημα. Μετά από18 μήνες περίπου κι ενώ βρι-σκόμουν ξέμπαρκος στον Πει-ραιά, μου ήλθε κλήση από τοΥπουργείο Εμπορικής Ναυτι-λίας, τμήμα δικαστικού, να πα-ρουσιαστώ εντός δέκα ημε-ρών «δι’ απολογίαν». Περίερ-γος παρουσιάστηκα την επο-μένη να δω περί τίνος πρόκει-ται, και μου παρουσίασαν τηναναφορά του τότε ΛιμενάρχηΜασσαλίας (ο οποίος εν τωμεταξύ είχε αποστρατευθεί),«ότι σε γενομένη επιθεώρησηεις το υπό την πλοιαρχίαν μουπλοίο εντόπισε αντικανονικό-τητες, και πληθώρα ελλείψε-ων και παραβάσεων». Αγαπάο Θεός τον κλέφτη, αλλά αγα-πά και το νοικοκύρη. Δέκαημέρες πριν τη Μασσαλία, εί-χαμε περάσει από τη Χάβρη.Ο εκεί Λιμενάρχης είχε επιθε-ωρήσει το σκάφος σχολαστι-κά, κι όχι μόνο δεν βρήκε τίπο-τα, αλλά με συνεχάρη. Την έκ-θεσή του με τα συγχαρητήριατην είχα γραπτή και φυσικάτην παρουσίασα κατά τηναπολογία μου. Ξέμπλεξα σχε-τικά εύκολα και γρήγορα, όχιτόσο επειδή είχα δίκιο, αλλάγιατί τότε προΐστατο της μεγά-λης γενικής διεύθυνσης του Υ.Ε. Ν., ο Πλοίαρχος Λ.Σ. Λευ-τέρης Μακριές, άριστος αξιω-ματικός, γεμάτος από ήθος καιαρετές, κόσμημα του Λιμενι-κού Σώματος. Είναι από τονΚαραβάδο, με γυμνασιακέςσπουδές στο Γυμνάσιο Βιάν-νου, που ακόμα και τώρα τηνεπισκέπτεται τακτικά, και κά-θε καλοκαίρι παραθερίζει στονΚερατόκαμπο! Μετά από λίγαχρόνια, όπως ήταν φυσικό,ξαναπέρασα από τη Μασσα-λία, μόνο που η μαντάμ Ου-ρανία δεν ανέβηκε την σκάλατου πλοίου όπως το συνήθιζε.Είχε πεθάνει…

*Σκάπουλος= Ο δεύτεροςναύτης της βάρδιας είναιοπτήρας, και κάθε μία ώραεναλλάσσεται στο τιμόνι μετον άλλο ναύτη.

*Ο Μιχάλης Καρπαθάκηςείναι πλοίαρχος Ε.Ν.

ΙΣτΟΡiΕΣ τΗΣ ΑΛΜύΡΑΣ

Γράφει ο Καπετάν Μιχάλης Καρπαθάκης

ΕΝΩΣΗ ΘΥΜΑΤΩΝ

ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ-ΤΟΣ ΔΗΜΟΥ

ΒΙΑΝΝΟΥ

Ανοιχτή επιστολή προς τον

Πρωθυπουργό της Ελλάδος

κ. Α. Σαμαρά και την Καγκε-

λάριο της Ομοσπονδιακής

Δημοκρατίας της Γερμανίας

κ. Α. Μέρκελ.

Η επίσκεψη της Γερμανί-

δας Καγκελαρίου στην Ελλά-

δα είναι μία μοναδική ευκαι-

ρία να εκφρασθεί η φιλία και

η αλληλεγγύη των δύο λαών,

όχι στο πλαίσιο αφηρημένων

δηλώσεων κενών περιεχομέ-

νου, ως είθισται σε ανάλογες

περιπτώσεις. Η συνεχής επί-

κληση των υποχρεώσεων της

Ελλάδας προς τους δανειστές

της δεν μπορεί σε καμία περί-

πτωση να αποσιωπήσει τις

απαράγραπτες οφειλές της

Γερμανίας προς την Ελλάδα,

οφειλές που επί εβδομήντα

χρόνια η Γερμανία είτε αρνεί-

ται να αναγνωρίσει είτε αρ-

νείται να ικανοποιήσει. Οι

επανορθώσεις για την κατα-

στροφή των βασικών υποδο-

μών, το κατοχικό δάνειο, η

επιστροφή των κλαπέντων

αρχαιολογικών θησαυρών

και οι αποζημιώσεις των θυ-

μάτων της ναζιστικής θηριω-

δίας αποτελούν προϋπόθεση

για την επαναθεμελίωση των

σχέσεων των δύο χωρών σε

βάση ισοτιμίας, ειλικρίνειας

και ουσιαστικής και όχι προ-

σχηματικής αλληλεγγύης.

Ο Πρωθυπουργός της Ελ-

λάδας Α. Σαμαράς οφείλει να

επισημάνει στην Καγκελάριο

Μέρκελ ότι οι καταστροφικές

συνέπειες της Γερμανικής

Κατοχής ευθύνονται σε μεγά-

λο βαθμό για την πολιτική,

οικονομική, τεχνολογική και

κοινωνική υστέρηση της χώ-

ρας μας.

Στη Γερμανίδα Καγκελάριο

Μέρκελ πρέπει να ομολογή-

σουμε ότι όντως η Ελλάδα

έχει πρόβλημα με τα οικονο-

μικά της στοιχεία, αλλιώς δεν

θα της είχε διαφύγει ότι το

ύψος των γερμανικών οφει-

λών υπερβαίνει κατά πολύ το

μέγεθος του συνολικού χρέ-

ους της χώρας μας. Της θυμί-

ζουμε επίσης ότι το μεταπο-

λεμικό γερμανικό οικονομικό

θαύμα και η πρόσφατη ενο-

ποίηση της Γερμανίας στηρίχ-

θηκαν και στην ανοχή του ελ-

ληνικού λαού.

Η Ένωση Θυμάτων Ολο-

καυτώματος Δήμου Βιάννου,

ως θεματοφύλακας της ιερής

μνήμης των 401 θυμάτων του

μαύρου Σεπτέμβρη του 1943,

απαιτεί την απόδοση των

αποζημιώσεων ως απόδειξη

της έμπρακτης μεταμέλειας

του γερμανικού κράτους αλ-

λά και ως βάση για τη θεμε-

λίωση μίας νέας ελπιδοφό-

ρας περιόδου για τους δύο

λαούς και την κοινή μας ευ-

ρωπαϊκή πορεία.

Αμιράς Βιάννου Ηρακλείου

Κρήτης, 8 Οκτωβρίου 2012

Ο Πρόεδρος

Αριστομένης

Α. Συγγελάκης

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201210

Ο Κατωβιαννίτης Μακρονησιώτης αντάρτης

Μια ομάδα του ΟρειβατικούΜοιρών, 11-12 Ιουνίου1995, έχει διανυκτερεύσει

σε μιτάτα του Ψηλορείτη, στ’ «Ακόλ-λητα». Ανέβηκε στην κορφή του, στον«Τίμιο Σταυρό». Έφαγε τη νοστιμότε-ρη μυζήθρα που βγάζει εκεί το χορτά-ρι. Ήπιε κανελάδα με χιόνι. Ρούφηξετ’ ολοπάγωτο νερό του «Σκαρόνερου».Εκεί, πάνω από τη βουνίσια βρύση,διάβασε στη μαρμάρινη επιγραφή,κολλημένη στο βράχο, την εγχάρακτημαντινάδα του δασκάλου ΚαμαριανούΚοινοτάρχη, μακαριστού Βασίλη Φρο-γάκη:

«Κρύο νερό, δώρο Θεού, στο γέρο Ψηλορείτη στ’ ανώτερο υψόμετρο σ’ ολόκληρη την Κρήτη»

Θυμήθηκε η ομάδα μας, πως άλλεςφορές διάβηκε ορειβατώντας τα περά-σματα και τα λημέρια στον ψηλορείτι-κο όγκο των καπεταναίων Λεράτου,Μαστραχά, Τσικριτζή, Πετρακογιώρ-γη. Κάποτε συμμετείχε και στο δεκα-πενταυγουστιάτικο μνημόσυνο τη Μά-χης στο Τραχήλι, πάνω απ’ το Βροντή-σι. Άλλοτε πάλι ανεβαίνει και στονΟμαλό της Βιάννου. Αναδεύει στο μυα-λό περασμένες ιστορίες, λες κι η μνή-μη του βουνού τη συνοδεύει.

Κείνο τ’ απογευματάκι κατηφόρισεγια τον «Κουρουπητό», στο δάσος πά-νω από τη Λοχριά. Καλοσυνάτος ο βο-σκός, μας υποδέχτηκε. Ξαποστάσαμεκαι ξεδιψάσαμε απ’ το ολόδροσο καιολοκάθαρο κι εκεί νερό, που άφθονοκι αστείρευτο κουτσουναρίζει. Δυσκο-λευτήκαμε να καταφέρουμε το βοσκόνα μας δείξει τον Πρίνο του Ποδιά,που βλαστερός απλωνόταν λίγα μέτραδυτικά της νερόβρυσης μέσα στο λαγ-κοπήθι. Δεν καταλάβαμε γιατί απέ-φευγε να μάθουμε ποιος ήταν αυτός οπρίνος. Όμως πήγαμε. Ενώ πηγαίνα-με, στο νου μου ήρθε η σκληρή, απάν-θρωπη κι αιμοβόρα σκηνή π’ αντίκρι-σαν τότε τα μάτια μου, όντας μαθητήςτης Α’ του Γυμνασίου της ΠλατείαςΚορνάρου στο Βαλιδέ Τζαμί. Τρέξαμεοι μαθητές και σταθήκαμε κάτω απ’ τηΧανιώπορτα για ν’ «απολαύσομε» τοανατριχιαστικό θέαμα. Τ’ αντάρτικοφορτηγό πέρασε αργά – αργά. Στηνκαρότσα του, όρθιοι οι οπλοφόροι αν-τάρτες ζωσμένοι με φυσεκλίκια. Στημέση της καρότσας ένας αντίπαλος αν-τάρτης κρατούσε ένα ψηλό, χοντρό,ξύλινο παλούκι με καρφωμένο στηνκορφή του το κατσαρομάλλικο κεφάλιτου Ποδιά. Ένας άλλος πάλι σε πα-λούκι είχε κρεμάσει τη ζουγλή του χέ-ρα. Τα πειστήρια του φονικού. Το πλή-θος της λεωφόρου έμενε άφωνο, πα-ραξενεμένο, προβληματισμένο για τηναπερίσκεπτη ενέργεια. Ασέβεια στονεκρό αντίπαλο…

Φτάσαμε στην τοποθεσία. Ένας με-γάλος φουντωτός, ξεχωριστός πρίνοςδεσπόζει στην περιοχή. Μέσα στα πυ-κνά κλαδιά του είχε κρυφτεί ανεβα-σμένος ο αντάρτης, αρχηγός ΓιάννηςΠοδιάς κατά τη μάχη εκείνη του Κου-ρουπητού. Εκεί σκοτώθηκε (αυτοκτό-νησε;) από τους αντιπάλους του στοναδελφοκτόνο πόλεμο της Κρήτης.Έκοψα μερικά κλαδάκια με φύλλα καιβελάνια. Όταν γύρισα στις Μοίρες, τα’στειλα με δεματάκι στο δευτεροθείομου Γιάννη Εμμ. Μανδαλάκη ή Κλέαρ-χο, (πρωτοξάδελφο εξ αίματος του μα-καριστού πατέρα μου Εμμανουήλ Αντ.Μανδαλάκη ή Μάνου). Όταν ο θείοςΚλέαρχος έλαβε το δεματάκι, ξαφνια-σμένος και δακρύζοντας μ’ ευχαρίστη-σε. Μέχρι τότε κανείς δεν υπολόγισετην αντάρτικη ζωή του. Τον έχουναπολησμονήσει σύντροφοι και συνα-γωνιστές του βουνού και της Μακρο-νήσου. Αργότερα, το 2005, όταν οΑνωγειανός συνταξιούχος αγρονόμοςΜανώλης Μ. Δακανάλης συγκέντρωνεστοιχεία και μαρτυρίες για το υπό έκ-δοση βιβλίο του με τίτλο «Ο αδελφο-κτόνος πόλεμος στην Κρήτη, 1946-1949», μου ζήτησε τη συνδρομή μου κιεγώ του συνέστησα να επισκεφθεί τον«Κλέαρχο» στην Κάτω Βιάννο, που ζειακόμη. Έχει πολλά να του διηγηθεί.Με χαρά τον υποδέχτηκε και στις 21Νοεμβρίου 2005, στο σπίτι του στηνΚάτω Βιάννο έδωσε ο ίδιος στο συγ-γραφέα την αφηγηματική του μαρτυ-ρία για το θέμα. Ευχαρίστως ο συνορει-βάτης μου και συγγραφέας (έχει κυ-κλοφορήσει κι άλλο του βιβλίο) μουφωτοτύπησε τις σελίδες 252-259 απότο έργο του και μου τις παραχώρησεγια τις χρησιμοποιήσω. Σημειώνω ότιο Γιάννης Μανδαλάκης, με το αντάρτι-κο ψευδώνυμο «Κλέαρχος» (για να μηναναγνωρίζεται) – το διατηρεί ακόμη –γεννήθηκε στην Κάτω Βιάννο το 1927.Έφηβος μυήθηκε από τους διαφωτι-στές της εποχής κι ήταν οργανωμένοςστην ΕΠΟΝ και στο ΚΚΕ. Είχε παν-τρευτεί την επίσης κομμουνίστρια,αείμνηστη Χρυσή Νικ. Μανδαλάκη(του Γιακουμοκοκόλη) απ’ τους πάνωΜανταλιάδες, γιατί αυτός είναι απότους κάτω κι έχει δυο γιους, το Μανώ-λη και το Γιώργη. Παρατίθεται αυτού-σια η μαρτυρία του, για να αποτελέσειτο αδιάψευστο ταλαίπωρο βιογραφικότου υπέργηρου και καταπονημένουΜακρονησιώτη αντάρτη. Λέει λοιπόν,με την καθαρότητα της θύμησης πουτον διακρίνει ακόμη:

«Το 1945, μετά τα Δεκεμβριανά, εί-χαν αρχίσει οι διώξεις των Εαμιτών καιτων Κομμουνιστών. Εδώ στην περιοχήμας, στον κάμπο, η Αστυνομία έπιασετο Διαμαντή Καραγιωργάκη από τηΒιάννο. Πήγαμε πολλά άτομα μαζί καιαπελευθερώσαμε τον κρατούμενο απότα χέρια των αστυνομικών. Η αστυνο-μία ήθελε να συλλάβει το γιατρό Γιώρ-γη Παπαμαστοράκη (Γερουλάνο), αρι-

στερό, που κυκλοφορούσε στα μέρημας. Από ‘κει κι έπειτα άρχισαν να κα-ταδιώκουν οι αστυνομικοί τους πρω-ταίτιους, μεταξύ των οποίων κι εμένα.Έτσι πέρασα στην παρανομία για ναμη συλληφθώ. Στο χωριό ήρθε ο ΝίκοςΦραγκάκης με το ψευδώνυμο «Οδυσ-σέας», απεσταλμένος της οργάνωσηςτου ΚΚΕ, ο οποίος με πήρε και με πήγεστο χωριό Μηλιαράδο, στο Γιάννη Πο-διά, στις 14 Απρίλη 1947. Εκεί γνώρι-σα το Δημήτρη Παπά (Δημήτρης Πα-παραύτης), το Σπύρο Σανιανό και άλ-λους. Με όλη την ομάδα του ΓιάννηΠοδιά, που είχε σχηματιστεί στο Μη-λιαράδο, αναχωρήσαμε και φτάσαμεστη θέση «Χαμέτης». Εκεί ήρθε ο Γιάν-νης Ρουκουνάκης από τον ΚρούσταΜεραμπέλου με την ομάδα του καισχηματίσαμε το πρώτο λημέρι. Μετάαπό 3-4 μέρες μετακινηθήκαμε στη θέ-ση «Σκοτεινά Λακκάκια» πάνω απότον Κρούστα, όπου στρατοπεδεύσαμε.

Ο Γιάννης Ποδιάς είχε συνεννοηθεί μεδικούς μας ανθρώπους στον Άγιο Νι-κόλαο και στο Στρατόπεδο Σκαπανέ-ων του Αγίου Νικολάου. Πήραμε 60στρατιώτες, που απέδρασαν. Από τουςαποδράσαντες ήταν περίπου 10 Κρη-τικοί, οι άλλοι ήταν από την πάνω Ελ-λάδα. Γυρίσαμε πίσω στα ΣκοτεινάΛακκάκια, στο λημέρι μας. Όλη η δύ-ναμή μας ήταν 100 αντάρτες. Αν θυμά-μαι καλά στις 19 Απρίλη 1947 κάναμετην πρώτη μάχη εναντίον του στρατού.Τους επιτεθήκαμε πρώτοι και τουςαιφνιδιάσαμε. Είχαν βγει στο βουνό νακυνηγήσουν αυτούς που είχαν απο-δράσει. Τραυματίστηκαν 2 στρατιώ-τες, τους οποίους συλλάβαμε καιαφού τους πήραμε τα όπλα, τους αφή-σαμε ελεύθερους και φύγανε. Μετακι-νηθήκαμε κι εμείς αμέσως πάνω απότο χωριό Ανατολή, στου Συνογιώργητην Κορφή. Εκεί κάναμε το νέο μας λη-μέρι. Όλα τα ορεινά χωριά εκεί μας

τροφοδοτούσαν με τα εφόδια που εί-χαμε ανάγκη. Στο λημέρι αυτό, κατα-στρώσαμε σχέδιο να επιτεθούμε στηνΙεράπετρα. Εκεί ήταν Αλβανοί φασί-στες, καταδιωκόμενοι από το καθε-στώς της Αλβανίας. Δούλευαν για κομ-μάτι ψωμί κι έπαιρναν τις δουλειές απ’τους ντόπιους, οι οποίοι έμεναν άνερ-γοι. Χτυπήσαμε τη διοίκηση χωροφυ-λακής, πετάξαμε βόμβα μολότωφ στοσπίτι που έμεναν οι Αλβανοί και τουςκάψαμε. Πήραμε 5-6 χιλιάδες δραχμέςαπό την Αγροτική, τρόφιμα, κουβέρ-τες κι άλλα εφόδια, τα φορτώσαμε σ’ένα αυτοκίνητο και απομακρυνθήκα-με. Μετά τα φορτώσαμε σε ζώα και ταπήγαμε στο σχολειό στην Ανατολή.Εκεί είχαμε δύο τραυματίες βαριά, για-τί δεχτήκαμε πυρά από την αστυνομία.Πέθαναν κι οι δυο. Ο ένας ήταν λο-χίας, αλλά δεν θυμάμαι τα ονόματάτους. Ο καπετάν Ποδιάς με είχε πάνταδίπλα του, επειδή ήμουνα νεαρός. Είχεπροβλήματα με το δεξί του χέρι, μετάτον τραυματισμό του από τον Μπου-τζαλή. Εγώ του κρατούσα μια τσάνταμέσα στην οποία είχε το αρχείο, τουςκαταλόγους των ανταρτών με τα ψευ-δώνυμα και τα χρήματα…

Στου «Συνογιώργη την Κορφή», οΜπαντουβομανώλης έστειλε κάποιομεσίτη στον Ποδιά και του είπε να στα-ματήσουμε τον ένοπλο αγώνα. Είχε τοθάρρος ο Μπαντουβάς, γιατί στην Αν-τίσταση, ο Ποδιάς ήταν υπαρχηγόςτου. Ο Ποδιάς απέρριψε τις προτάσειςτου. Την άλλη μέρα μας επιτέθηκαν μεισχυρές δυνάμεις. Αμυνθήκαμε όλη τημέρα και είχαμε ένα νεκρό. Φύγαμε τηνύχτα με κατεύθυνση προς την Καλα-μαύκα. Συνεχίσαμε την πορεία και κά-μαμε λημέρι κάτω από το χωριό Σύμηστη θέση «Αλευράς». Εκεί αρρώστησακαι κατέβηκα στον Πεύκο, όπου νοση-λεύτηκα. Κατά την απουσία μου, ηομάδα μου πήγε στους Κασσάνους σεσπίτια. Εκεί τους επιτέθηκαν χωροφύ-λακες και Μάυδες. Η μάχη ήταν σκλη-ρή. Σκοτώθηκαν 3-4 χωροφύλακες καιένας αγροφύλακας. Εμείς δεν είχαμεαπώλειες. Επέστρεψα στο λημέρι μετάαπό λίγες ημέρες. Στις 9 Ιούνη 1947μας χτύπησαν στον «πόρο του Ομα-λού», στρατιώτες, Μάυδες και άντρες

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΔΑΛΑΚΗΣ ή «ΚΛΕΑΡΧΟΣ»

Γράφειο Αντώνης Μανδαλάκης

Γιάννης Μανδαλάκης, Μακρόνησος 1949:

«Με το μελτέμι σου που δυναμώνει τη νύχτα,

με τη νύχτα σου που δυναμώνει τη σιωπή

και μ' ένα συρματόπλεγμα τριγύρω στην καρδιά σου»

Τίτος Πατρίκιος

Ο Γιάννης Μανδαλάκης ή «Κλέ-

αρχος» όπως είναι σήμερα

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 11

Ο Κατωβιαννίτης Μακρονησιώτης αντάρτηςτου Μπαντουβά. Είχαμε απώλειες,σκοτώθηκαν δύο αντάρτες και τραυ-ματίστηκε ο Αποστολόπουλος από τηνάλλη Ελλάδα. Δεν μάθαμε τις απώλει-ες του αντιπάλου. Οι κυβερνητικές δυ-νάμεις μας κυνηγούσαν από κοντά κιη πίεση ήταν μεγάλη, γι’ αυτό φύγαμετη νύχτα και περάσαμε προς τον Τσού-τσουρα στη θέση Δέρματος. Εδώ γίνα-με δύο ομάδες. Μια μικρή με τον Πλα-γιωτάκη με περίπου 10 αντάρτες έμει-νε εκεί. Η μεγαλύτερη ομάδα με τονΠοδιά, μαζί κι εγώ, φύγαμε για το χω-ριό Λαράνι. Στο Λαράνι δώσαμε μιαδύσκολη μάχη, αντιμέτωποι με τοστρατό, χωροφύλακες και Μάυδες,εθνοφύλακες. Η μάχη κράτησε πολλέςώρες μέχρι το βράδυ. Αν θυμάμαι καλάήταν 18 του Ιούνη 1947. Είχαμε τηναπώλεια ενός αντάρτη, με το ψευδώ-νυμο «Αυγερινός», ο οποίος καταγό-ταν από την άλλη Ελλάδα. Το κυνηγη-τό που μας έκαναν ήταν συνεχές καιυπό πίεση. Δεν μπορούσαμε να σταμα-τήσουμε πουθενά πάνω από 2-3 μέρες.Βαδίζαμε μόνο νύχτα για λόγουςασφαλείας. Τρόφιμα και άλλα εφόδιαείχαμε πολλά, διότι απ’ όλα τα χωριάπου περνούσαμε μας έδιναν οι κάτοι-κοι. Εγώ είχα γεμάτο το γυλιό με τρό-φιμα. Κυνηγημένοι απ’ το Λαράνι απο-χωρήσαμε για τον Ψηλορείτη, βόρειατης Γέργερης, από την «Κακιά Σκάλα»και φτάσαμε στο «Μαύρο Μασχάλι».Εκεί βρήκαμε 14 αντάρτες με το Γιώρ-γη Σμπώκο και τον αδερφό του Κώ-στα, τον Κώστα Πατραμάνη, το Θεόφι-λο Τρουλλινό, τον Μπάμπη Καλομοί-ρη κ.α. Πήγαμε στο Οροπέδιο της Νί-δας, στο μιτάτο του Σμπωκοχαραλάμ-πη από τα Ανώγεια, όπου στρατοπε-δεύσαμε και φιλοξενηθήκαμε. Απ’ ταΑνώγεια ήρθε κάποιος αγγελιαφόροςκαι είπε στον Ποδιά ότι ετοιμάζονταινα μας επιτεθούν ισχυρές κυβερνητι-κές δυνάμεις. Το βράδυ, για λόγουςασφαλείας κρυφτήκαμε εκεί κοντά σεμια ρεματιά. Το απόγευμα είχαν έρθειαπό το χωριό Μέλαμπες περίπου 10αντάρτες και ενίσχυσαν την ομάδαμας.

Μεταξύ αυτών ήταν ο γιατρός Μιχά-λης Χριστοφοράκης, ο Αντώνης Φα-σατάκης κ.α. Είμαστε συνολικά 51 αν-τάρτες. Πριν ξημερώσει, ο σκοπόςΓιαννόπουλος Χαράλαμπος απ’ τονΠειραιά ήρθε και είπε στον Ποδιά ότιτου φάνηκαν κάποιες ύποπτες κινή-σεις. Δεν εξακρίβωσε αν ήταν άνθρω-ποι ή θάμνοι. Κοιτάξαμε αλλά δεν εί-δαμε τίποτα, ήταν ακόμη νύχτα. Ο Πο-διάς με την κύρια δύναμη τότε πήγαναπέναντι σ’ ένα άγριο τοπίο με πέτρες,θάμνους και ταμπουρώθηκαν. Ήτανβορειοδυτικά της βουνοκορφής πουλέγεται «Χαλασοκεφάλα». Ο Δημή-τρης Παπάς μου είπε να πάω κοντάτου και 5-6 άλλοι αντάρτες. Πήραμεθέσεις αντίθετα απ’ την άλλη πλευρά.Μόλις αρχίσαμε να βλέπουμε, είδαμετην κορυφογραμμή γεμάτη με κυβερ-νητικές δυνάμεις. Η μάχη που επακο-λούθησε ήταν σκληρή. Εμείς πέσαμεπάνω σε χωροφύλακες. Πήγαν να μαςρίξουν. Τότε ο Γιαννόπουλος φωνάζειστους χωροφύλακες και τους λέει:«Εμάς θα χτυπήσετε που είμαστε δικοίσας; Οι αντάρτες είναι απέναντι».Έτσι του δόθηκε ο χρόνος με μερικάάλματα να εξουδετερώσει τον πολυβο-λητή που άρχισε να ρίχνει στο μέροςμας και του πήρε το πολυβόλο. Πιάσα-με όλη την ομάδα των χωροφυλάκων.Αν θυμάμαι καλά ήταν 5 άτομα. Κάνα-με σήμα στους δικούς μας απέναντι,που δεν ήταν πολύ μακριά, να σταμα-τήσουν να ρίχνουν, διότι ήμασταν πλέ-ον ανάμεικτοι. Ήρθαν και πήραν τουςομήρους. Η ομάδα έμεινε στη θέσητης. Εγώ ήμουνα πίσω από ένα βράχομαζί με τον Παπά. Απέναντι από εμάς,περίπου 15-20 μέτρα, σ’ έναν άλλο

βράχο, ήταν ταμπουρωμένος ένας χω-ροφύλακας. Μας έριχνε τακτικά με τοόπλο του χωρίς επιτυχία, γιατί δενέβγαζε το κεφάλι απ’ το βραχάκι, φαι-νόταν μόνο το όπλο. Του λέει ο Παπάςνα παραδοθεί, αυτός αρνήθηκε. Ρίξετου, μου λέει ο Παπάς, στο τουφέκι,μόλις φανεί. Του έριξα δύο ή τρεις φο-ρές χωρίς να τον πετύχω. Ο Παπάςήταν δεινός σκοπευτής. Μου λέει:«Εγώ θα του ρίξω τώρα». Μόλις φάνη-κε το τουφέκι του έριξε και βρήκε τοκοντάκι, το αχρήστευσε, αλλά τον χτύ-πησε στο πρόσωπο και τον τραυμάτισεελαφρά. Τότε παραδόθηκε.

Σκοτώνεται ο ΠαπάςΚατά το μεσημέρι, ενώ η μάχη συνε-

χιζόταν, μου λέει ο Παπάς: «Κοίτα ένακράνος στο βράχο ψηλά, μόνο έχε τονου σου». Μετά από λίγο ακούω έναρόγχο, κοιτάζω δίπλα μου και βλέπωτον Παπά νεκρό. Είχε πάρει μια σφαί-ρα στο πρόσωπο και τα μυαλά του εί-χαν σκορπίσει στις πέτρες και στοπαντελόνι μου. Τον είχε σκοτώσει οαπέναντι με το κράνος. Εγώ τα ’χασα,φοβήθηκα κι έπεσα χάμω αναίσθητος.Συνήλθα μόνο όταν ήρθαν οι δικοίμου. Πήραν τον Παπά, τον έθαψαν γιανα μην του κόψουν το κεφάλι…

Ένας χωροφύλακας επέμεινε να μά-χεται εναντίον μας με μανία. Έκανεκυκλωτική κίνηση να έρθει πίσω μας.Κρατούσε αυτόματο όπλο. Πρόλαβεόμως ο Κώστας Πατραμάνης και του’ριξε και τον άφησε νεκρό. Αν δεν τονέβλεπε θα μας σκότωνε όλους. Εγώπήρα το αυτόματο όπλο που κρατού-σε, ήταν ένα γερμανικό στάγιερ. Ο Πο-διάς πήρε τα όπλα των χωροφυλάκωνκαι τους έδιωξε να πάνε με τους δι-κούς τους. Για να μην μας κυκλώσουν,φύγαμε για τον Ψηλορείτη από ένανπόρο που κάνει το νότιο μέρος της Νί-δας. Εκεί συναντήσαμε μια μικρή δύ-ναμη την οποία εκτοπίσαμε κι έφυγε.Πάνω στον Ψηλορείτη πήραμε νότια.Εκεί ψηλά βρήκαμε ένα πηγάδι καιήπιαμε νερό. Εγώ είχα βρει στη μάχητης Νίδας ένα σακκούλι, είχε μέσα τυ-ρί κι ένα παγούρι νερό τα οποία πήραμαζί μου. Αυτά με βοήθησαν τόσο μετην πείνα όσο και με τη δίψα που ήτανμεγάλη. Τραβήξαμε δυτικά με κατεύ-θυνση το χωριό Αποδούλου. Ταμπου-ρωθήκαμε στα όρια του δάσους με το«Μαδαρί». Μας χτυπούσαν από παν-τού, ήμασταν κυκλωμένοι. Τα πυρομα-χικά μας λιγόστευαν και οι δυνάμειςμας άρχισαν να λιγοστεύουν κι αυτές.Τη νύχτα πήραμε κάτω. Μας είπε ο Πο-διάς ότι στον «Κουρουπητό» (ψηλάστη Λοχριά) είναι πηγή, να μη πάμεγιατί θα τη φυλάνε και θα μας σκοτώ-σουν.

Το τέλος του Ποδιά Καθώς προχωρούσαμε πέσαμε σε

ενέδρα. Μας χτύπησαν. Χωριστήκαμε.Περίπου 20 άνδρες πήγαμε με τον Πο-διά κι ένα άλλο μέρος πήγε δεξιά μετον Κώστα Πατραμάνη. Μετά από λίγοτους χάσαμε. Περιμέναμε αλλά δενφάνηκαν. Αυτοί πέρασαν τον κλοιό,πήγαν χαμηλά στο ποτάμι. Εκεί σ’ ένανερό τους χτύπησαν, σκοτώθηκαν οιπερισσότεροι. Ο Πατραμάνης τραυμα-τίστηκε στο πόδι. Εμείς με τον Ποδιάτραβήξαμε αριστερά. Το ξημέρωμαμας βρήκε σ’ ένα μικρό δάσος από με-γάλους πρίνους. Ο Ποδιάς και άλλοιανέβηκαν στους πρίνους, άλλοι κρύ-φτηκαν στους θάμνους. Εκεί που ήτανο Ποδιάς δεν φαινόταν, είχε ο πρίνοςπαραφυάδες και του παρείχε πλήρηκάλυψη. Το μεσημέρι άρχισαν να μαςρίχνουν πάνω στους πρίνους και χά-μω. Όλοι ήμασταν σε περιορισμένοχώρο. Μερικοί χωροφύλακες και Μάυ-δες πήγαν κάτω από τον πρίνο που

ήταν ο Ποδιάς. Τους έριξε μια χειρο-βομβίδα και σκοτώθηκαν δύο άτομα.Μετά από λίγο άκουσα πυροβολισμόαπό πιστόλι. Είδα τον Ποδιά νεκρό!Ήμουν πολύ κοντά του. Είχε αυτοκτο-νήσει…

Επί τόπου ήρθαν άνδρες του Μπαν-τουβά, Μάυδες και χωροφύλακες. Τουέκοψαν το κεφάλι και τη δεξά χέρακαι τα πήραν. Τούτο ήταν πολύ φρι-χτό. Βρισκόμουν μόλις δέκα μέτρα πιοπέρα. Δεν μπορούσα όμως να κάμω τί-ποτα, ούτε που κινήθηκα. Δεν με είδεκανείς!

Μόλις πήραν τα τρόπαια, τα πειστή-ρια, κεφάλι και χέρι, άρχισαν να πυρο-βολούν, να τραγουδούν και να γλεν-τούν. Δεν έφευγαν από κει. Εγώ ακίνη-τος μέσα στους θάμνους με ελάχιστητροφή και νερό. Όποιον αντάρτη έπια-ναν οι στρατιώτες τη γλίτωνε, αλλάόποιον πιάνανε οι Μάυδες τον εκτε-λούσαν. Την τρίτη μέρα άρχισαν ναφεύγουν οι φρουροί. Υπήρχε απόλυτηησυχία. Έμεινα παρέα με το άψυχο, τοχωρίς κεφάλι σώμα του Ποδιά και τωνλοιπών νεκρών συντρόφων μου.Ήμουν μέσα σε μια κόλαση. Μόλις νύ-χτωσε σηκώθηκα. Έτρεμα σύγκορμος.Λέω στον εαυτό μου: πού θα πάς τώραμόνος; Σκέφτηκα να φωνάξω, μήπωςείναι κανείς ζωντανός. Φώναξα: «Μή-πως είναι κανείς ζωντανός»; Μουαπάντησε μια ψευδή φωνή: «Κλέαρχε,εδώ είμαι εγώ». Πήγα πιο πέρα, ήτανο σύντροφος Φραγκιαδάκης Εμμα-νουήλ, γεωπόνος από τη Θεσσαλονί-κη, με το ψευδώνυμο «Ανταίος». Η χα-ρά και των δυο μας ήταν απερίγραπτη.Πήραμε θάρρος. Κατηφορίσαμε. Στοδρόμο βρήκαμε το γιατρό Μιχάλη Χρι-στοφοράκη και γίναμε τρεις. Συνεχί-σαμε μαζί, ο γιατρός ήξερε τα μέρη,γιατί ήταν από τις Μέλαμπες (Ο για-τρός λέει στο βιβλίο του ότι ήμουν ομάγειρας. Κάνει λάθος, άλλος ήταν ομάγειρας). Βρήκαμε μια στέρνα με νε-ρό. Ήπιαμε πάρα πολύ γιατί είχαμεαφυδατωθεί. Φάγαμε αγγουρίδες καιμας έκοψαν. Το βράδυ συνεχίσαμεπρος τα κάτω. Ανεβήκαμε σ’ ένα ύψω-μα που το λένε «Καστρί». Κάτω είναιένα μετόχι, το «Βρωμόνερο». Ο για-τρός φοβήθηκε και ήθελε να φύγει. ΟΑνταίος του είπε να μας συνδέσει πρώ-τα με την οργάνωση των Μέλαμπωνκαι μετά να φύγει. Μ’ έστειλε στο με-τόχι του Φασατοβαγγέλη. Πήγα μεπροσοχή, μήπως ήταν εκεί Μάυδες.Έκανα αναγνώριση. Μου έβαλαν κιέφαγα κολοκύθια με φασόλια. Έφαγαδυο πιρουνιές και σταμάτησα, δεν

μπορούσα να φάω άλλο. Ήθελα τσι-γάρα και μου έδωσαν. Ήρθε η σύζυγοςτου γιατρού, την οποία οδήγησα στο«Καστρί», στον άνδρα της. Μας πήρεαπό ‘κει ο Χαραλάμπης Φραντζεσκά-κης, απ’ τις Μέλαμπες και μας πήγεκάτω στο χωριό σε ασφαλές μέρος.Εκεί μαζευτήκαμε 9 διασωθέντες αν-τάρτες και αναχωρήσαμε για τα ΛευκάΌρη. Στο χωριό Ατσιπάδες μας έκα-μαν τραπέζι, φανερά. Στον Καλλικρά-τη φτάσαμε μέρα. Η περιοχή ήταν αν-ταρτοκρατούμενη. Ο Αρτέμης Λιονά-κης μας πήγε στις Καρές, στο αντάρτι-κο του Καπετάν Λευτέρη. Ήμαστανκαμιά εικοσιπενταριά αντάρτες. Απόκει μας οδήγησε ο καπετάνιος Πίσσαςστο χωριό Δρακώνα και στη συνέχειαστο Οροπέδιο του Ομαλού. Εκεί βρή-καμε τον καπετάνιο Μπαντουρογιάν-νη. Μόνος μου πήγα δυτικά, αφού μεκατατόπισαν και συνάντησα τον αρχη-γό Γεώργιο Τσιτήλο στην ομάδα τουΜπαντουροζαχάρη. Εκεί ήταν ο για-τρός Μανώλης Σιγανός, ο Γ. Μανούσα-κας κ.α. Παρέδωσα την τσάντα τουΠοδιά με το αρχείο και τα χρήματαπου ήταν όλα, γιατί δεν ξόδεψα που-θενά. Έχω μετανιώσει που παρέδωσατο αρχείο με τόσα χρήσιμα και ιστορι-κά στοιχεία. Τα χρήματα δεν με ενδιέ-φεραν και τόσο πολύ. Επέστρεψα πί-σω στον Ομαλό στου Μπαντουρογιάν-νη την ομάδα. Πήγαμε μετά στο Θέρισ-σο. Μείναμε περίπου 10 μέρες. Μαζίμε το γιατρό Σιγανό και το δάσκαλοΝίκο Βασιλάκη, ανεβήκαμε στον Ομα-λό. Περάσαμε το φαράγγι της Σαμα-ριάς, βγήκαμε στην Αγιά Ρουμέλη καικαταλήξαμε στην Αρράδαινα. Βρήκα-με εκεί το Γ. Μανούσακα από την Έμ-παρο και το Γιάννη Χατζηγιαννάκηαπό τον Πεύκο. Πήραμε μια βενζινά-κατο από το Καψοδάσος Σφακίων νύ-χτα και βγήκαμε στον Τσούτσουρο.Εκεί πληροφορηθήκαμε ότι ο πρωθυ-πουργός Θεμιστοκλής Σοφούλης είχεκάνει νόμο αποκλειστικά για την Κρή-τη και παρείχε αμνηστία. Μάθαμε ακό-μα τη διάλυση των Ομάδων Πλαγιωτά-κη – Ρουκουνάκη και το οικτρό τέλοςτων αρχηγών και συντρόφων μας. Οκαθένας από εμάς πήγε χωριστά καιπαραδόθηκε. Μας άφησαν ελεύθε-ρους, σύμφωνα με τον προαναφερόμε-νο νόμο. Μετά από ένα χρόνο πήγα καιπαρουσιάστηκα στο στρατό. Με πήγανστη Μακρόνησο. Εκεί βρήκα τον ΜίκηΘεοδωράκη, τον Λεωνίδα Κύρκο, Θα-νάση Βέγγο και πολλές χιλιάδες άλ-λους. Μέναμε σε σκηνές ανά δύο άτο-μα και είχαμε στη διάθεσή μας ένα πα-

γούρι νερό την ημέρα. Οι αποχαρακτη-ρισμένοι περνούσαν καλύτερα. Εγώαποχαρακτηρίστηκα μετά από 18 μή-νες. Έπεσε πάνω μας πολύ ξύλο καιπολλοί υπογράψαμε δήλωση. Ελάχι-στοι άντεξαν. Έτσι έφυγαν από το κο-λαστήριο αυτό. Κατά την άποψή μουήταν λάθος να γίνει ο εμφύλιος στηνΚρήτη. Είναι νησί, ο χώρος περιορι-σμένος, δεν μπορούσε να στεριώσειαντάρτικο πουθενά. Τροφοδοσία κιεφοδιασμός δεν υπήρχε. Ο ΓιάννηςΠοδιάς ήταν στον Όλυμπο το διάστη-μα που απουσίαζε από την Κρήτη μετον καπετάν Υψηλάντη. Όπως άκου-σα να λέει (γιατί εγώ ήμουνα πάντα δί-πλα του μέχρι το θάνατό του), ο εμφύ-λιος στην Κρήτη έγινε με μοναδικόσκοπό να παραμείνουν οι κυβερνητι-κές δυνάμεις στην Κρήτη και να μηνσταλούν στην ηπειρωτική Ελλάδα γιαενίσχυση. Εύχομαι να μην συμβεί ποτέπια στην Ελλάδα άλλος εμφύλιος πό-λεμος. Όταν σκεφτώ πόσοι σύντροφοιξεκινήσαμε από τη Δίκτη και πόσοιμείναμε ζωντανοί στη λήξη του με πιά-νει ρίγος και τρέμω σύγκορμος, ακόμηκαι τώρα. Σημειώνω ακόμη ότι οι άν-τρες του Μπαντουβά σκότωσαν τοναδερφό της συζύγου μου Γιώργη Ν.Μανδαλάκη (γιο του Γιακουμοκοκό-λη), το Μάη του 1947, ως κομμουνι-στή».

Ο γράφων πολύ καλά θυμάται στηνΚάτω Βιάννο το σκοτωμό του Γιώργητου Γιακουμοκοκόλη, αλλά και τις πε-ριπετειώδεις διηγήσεις για το αντάρ-τικο και τις μακρονησιώτικες ταλαι-πωρίες, που μας έλεγε ο θείος Κλέαρ-χος, στο πόρτεγο της μάνας του, ότανεπέστρεψε από την εξορία. Σεβόμενοςτην ιδεολογία του και τα βάσανά του,του αφιερώνω τους παρακάτω στί-χους:

Οι ιδέες του κομμουνισμού σε κάμανε αντάρτηκι άλλες σκληρές σε γράψανε παράνομο στο χάρτη.

Ιδέες του χριστιανισμού, εβγάλανε Αγίους μα κυνηγούνε άμυαλοι αγνών ατόμων βίους.

Και σένα σε ξορίσανε μ’ άλλους στο Μακρονήσι τέτοια απάνθρωπη ζωή, ποιος θα τη λησμονήσει;

12 Φεβρουαρίου 2012

Γιάννης Μανδαλάκης ο θρυλικός «Κλέαρχος», στην Μακρόνησο, η οποία, σύμφωνα με την μυθολογία μας, είναι

το νησί που έκρυψε την ωραία Ελένη ο Πάρις. Στο ίδιο νησί, έκρυψε και η Ελλάδα τα παιδιά της…

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201212

Επανερχόμαστε στο πολε-μικό μέτωπο της ΜέσηςΑνατολής, δημοσιεύον-

τας ένα γράμμα του τότε ανθυ-πολοχαγού Γεωργίου Εμμ.Στρατάκη, το οποίο απευθύνε-ται στον πατέρα του. Αυτό πουκαθιστά προσέτι ιστορικότερητην εν λόγω επιστολή είναι ηημερομηνία της γραφής της,καθώς τότε τίποτα δεν προμή-νυε τα όσα τραγικά θα επακο-λουθήσουν και περιγράφθηκανμε σαφήνεια από το ίδιο πρό-σωπο, το Γεώργιο Στρατάκη,στο ημερολόγιό του, το οποίοδημοσιεύσαμε. Για την ιστορίατου πράγματος, ο προαναφερό-μενος Βιαννίτης, εμφορούμε-νος από άκρατο πατριωτισμόπήρε μέρος και στον Β’ Παγκό-σμιο Πόλεμο όπου και τραυμα-τίστηκε. Η δημοσίευση τουημερολογίου έτυχε μεγάληςαποδοχής από το αναγνωστικόκοινό της Εφημερίδας μας καιεν τέλει αναδείχθηκε η αδήριτηανάγκη να συγκεντρώσουμεόλα τα ονόματα όσων συνδημο-τών μας πήραν μέρος στιςστρατιωτικές επιχειρήσεις στηΜέση Ανατολή, πολλοί δεν απόαυτούς, δεν επέστρεψαν ποτέστην πατρίδα, ενώ άλλοι επέ-στρεψαν τραυματίες. Παρακα-λούμε θερμά τους συγγενείςόλων όσοι πήραν μέρος στονπόλεμο της Μέσης Ανατολής,να μας στείλουν το βιογραφικόκαι τη φωτογραφία του συγγε-νούς τους, τα οποία και θα δη-μοσιεύσουμε.

Για οποιαδήποτε σχετική

απορία ή πληροφορία παρακα-

λούμε να επικοινωνήσετε μαζί

μας στο τηλέφωνο:

28950/22555 ή 6974/704662.

Θέλουμε επίσης να παρακαλέ-

σουμε όποιον έχει στη διάθεσή

του ανάλογα ντοκουμέντα,

όπως αυτό του κ. Μανώλη

Στρατάκη, να μη διστάσει να τα

δημοσιοποιήσει. Η δημοσιο-

ποίηση κάθε τέτοιου στοιχείου,

αναδεικνύει την ιστορία μας,

που κάποιοι σκοπίμως την πα-

ραποιούν ή θέλουν να τη λη-

σμονήσομε.

Το γράμμα

Μέτωπον Βιθυνίας

Τ.Τ. 903 τη 6-3-21

Σεβαστέ μου πατέρα

Έχει παρέλθη μήνας αφ’

ότου ανεχώρησα από κοντά

σας και από της ημέρας εκεί-

νης μέχρις της 27ης παρελθόν-

τος ευρίσκομαι εν κινήσει εις

ταξείδια, δηλαδή πορείας κ.λπ.

κατορθώσας εν τέλει να φθάσω

στο Σύνταγμά μου και να ευρε-

θώ εν μέσω τόσων παλαιών φί-

λων μου συναδέλφων και

στρατιωτών μου. Άπαντες ού-

τοι με υπεδέχθησαν με μεγάλην

χαράν των και δεν παρέλειψαν

να με συγχαρούν επί τη αποκα-

ταστάσει της υγείας μου. Εις

την Θεονύμφην μου, εις τον Νί-

κον, Κωστήν και μητέρα μου

έγραψα μόλις αφίχθην χωρίς

να παραλείψω και λεπτομερεί-

ας των ταξειδίων μου. Υποθέτω

θα έχετε διαβάσει τας επιστο-

λάς αυτάς.

Εις την Ι Πολυ/χιαν έχω ανα-

λάβει υπηρεσίαν από της επο-

μένης της αφίξεώς δηλ. προ εξ

ημερών. Περνώμεν έξοχα, υπη-

ρεσία σχετικώς ολίγη. Πλήρης

τάξις και ησυχία επικρατεί εις

όλον τον τομέα μας. Ούτε φω-

νή ούτε ακρόασις. Συμμαχία

νομίζει κανείς πως έχωμε κά-

νει με τους απέναντί μας Κεμα-

λικούς, ένα σκοπόν επιδιώκον-

τες, πώς να καταπολεμήσωμεν

τον κοινόν ημών εχθρόν-ΤΟ

ΚΡΥΟ… Φοβερόν πράγματι εί-

ναι το εδώ κρύο, πιο περισσό-

τερον από ό,τι φαντάζεται κα-

νείς. Έχωμεν εφεύρει όμως και

το αντιφάρμακόν του: Τερά-

στια δοχεία σιδηρά ακαθάρτων

πετρελαίων έχουν χρησιμοποι-

ηθή για σόμπες αι οποίαι αδια-

κόπως καίουσιν και μας θερ-

μαίνουσιν. Η συντροφιά τους

είναι θαυμασία – περνώμεν τα

βράδυα μας πολύ πολύ ωραία

θερμαινόμενοι. Διαμένωμεν εις

οικήματα εγκαταλελειμμένα

έξω της Νικομηδείας περί τας

τρεις ή τέσσαρας ώρας. Είμαι

καλά πάντοτε και μένω πολύ

ευχαριστημένος με την εξοχι-

κήν αυτήν ζωήν την οποίαν

πάντοτε αγαπώ. Ουδεμίαν ανη-

συχίαν μην έχετε. Επίσης μ’ ευ-

χαριστεί το ότι ευρίσκομαι με-

ταξύ φίλων μας, με τα ιδίας

πάντοτε ιδέας… με τους οποί-

ους ελευθέρως όπως πρώτα

μπορώ να εκφράσω ότι θέλω

χωρίς να υπάγωμαι σε περιορι-

σμούς. Και οι φαντάροι μας

επίσης είναι ίδιοι. Ούτε τα τρα-

γούδια τους έχουν ξεχάση.

Αυτά περίπου τα νέα μου.

Σεις πώς τα περνάτε; Είμαι

βέβαιος πως άμα λάβετε την

παρούσαν μου θα τρέξετε να

απαντήσετε καθ’ όσον ενδια-

φέρομαι πολύ περί της υγείας

σας την οποία ποθώ πάντοτε.

Του Γιάννη μας έγραψα από

προχθές, ακόμα δεν έτυχα της

απαντήσεώς του. Κατά την διέ-

λευσίν εις Κωνσταντινούπολιν

δεν μπόρεσα να τον συναντή-

σω. Τους λόγους τους έγραψα

και πιστεύω πως θα είμαι δι-

καιολογημένος. Περαίνω την

παρούσαν μου και εύχομαι αύ-

τη να σας εύρη υγιείς όλους

σας. Τους ασπασμούς μου πα-

ρακαλώ στη μαμά και Θεονύμ-

φην μου. Πολλά φιλιά στ’

αδελφάκια μου Μαρία, Ελευθε-

ρία και Μιχαλάκι.

Μετά πολλής αγάπης

και σεβασμού

Γεώργος

Υ.Γ. Τους χαιρετισμούς μου

εις την οικογένεια του θείου

μου Ματθαίου Κονταξάκη.

Επίσης στο Δράκο, στο Δημή-

τρη Βουλγαράκη, Γεώργιον

Λουλάκην και λοιπούς

φίλους μας. Χωριστά στην

οικογένειάν μου.

Ο ίδιος.

Του Μιχάλη Τζανάκη*Όσοι παρακολούθησαν την τελευταία

(σ.σ. προφανώς δεν είναι η τελευταία. Οσυντάκτης εννοεί εκείνην που χλευάστη-κε ο συμπατριώτης μας βουλευτής…)ενημερωτική εκπομπή του Γ. Πρετεντέρησίγουρα θα μούδιασαν βλέποντας τον επί-λογό της. Ο γνωστός δημοσιογράφος, ορ-γίλος σχεδόν, απευθύνεται στους συνομι-λητές του και τους λέει πως «απόψε είναιιστορική μέρα για την Ελλάδα», «σας πα-ρουσιάζουμε τα άπαντα Μιχελογιαννά-κη». Ακολουθεί συρραφή δηλώσεων τουΗρακλειώτη βουλευτή για να τεκμηριω-θεί-υποτίθεται - η φαιδρότητα, η ασυνέ-πεια και η αφερεγγυότητα του ανδρός.Εκτός θέματος κι εντελώς απρόσμενα πα-ρακολουθεί το πανελλήνιο το διασυρμότου βουλευτή, που η βουλευτική του θη-τεία οδήγησε τη χώρα στη λαίλαπα τωνμνημονίων.

Νομίζω πως κάθε τηλεθεατής συμπά-θησε τον Ηρακλειώτη βουλευτή για ένακαι μόνο λόγο. Έγινε αντικείμενο χλευα-σμού από τη δημοσιογραφική αλητεία,που παραπέμπει στην πιο μαύρη εκδοχήτης.

Ας υποθέσουμε ότι ο κ. Μιχελογιαννά-κης υπήρξε πολιτικά «ασυνεπής» και κι-νήθηκε τα δύο τελευταία χρόνια με περισ-σή επιπολαιότητα και παρορμητισμό. Εγ-καταλείποντας το χώρο του ΠΑΣΟΚ, πρό-στρεξε να εγκολπωθεί τη «σοβαρότητα»του κυρίου Κουβέλη, μια κίνηση που εν-δεχομένως ήταν βεβιασμένη. Ας υποθέ-σουμε πως οι δηλώσεις στήριξης προςτον Γ. Παπανδρέου προ ενός έτους ακού-γονται προκλητικά άστοχες. Ας υποθέ-σουμε εν τέλει πως ο Ηρακλειώτης βου-λευτής άγεται και φέρεται από κάποιεςσοσιαλιστικές εμμονές που πιθανόν είναι

κατάλοιπα παλαιόθεν. Ας υποθέσουμεακόμα πως πολιτικοί με τον ευμετάβλητοπολιτικό προσανατολισμό του Γ. Μιχελο-γιαννάκη, ο οποίος συχνά πυκνά περιέρ-χεται σε πολιτικό-κομματικό «βέρτιγκο»,δεν έχουν θέση στην πολιτική ζωή τηςχώρας, που βρίσκεται σε διαρκή τροχιά«εξορθολογισμού» και «επανάκτησης τηςαξιοπιστίας».

Αλλά κύριε, Πρετεντέρη, εσείς; Νισάφιπια…

Κάθε νοήμων Έλληνας κατάλαβε πολύκαλά πως η απρόκλητη επίθεση είχε σαστόχο, όχι το Μιχελογιαννάκη, αλλάοποιονδήποτε πολιτικό διανοηθεί να δια-φωνήσει και να σταθεί εμπόδιο στη «δό-ση». Είναι προφανές πως θα διαπομπευ-θεί δημοσίως στην καλύτερη περίπτωση.Ο συνηθισμένος ρόλος του «δημοσιογρά-φου-λαγού».

«Σου τα λέω Γιάννη (κυριολεκτικά), νατα ακούνε κι άλλοι». Το ύφος του σαρκα-σμού και της ειρωνείας του δημοσιογρά-φου, τόσο χαιρέκακο, λες κι έβγαλε τομεγαλύτερο δημοσιογραφικό «λαβράκι»της δημοσιογραφικής του σταδιοδρο-μίας.

Μα κύριε, Πρετεντέρη αφού πλέον ζη-λώσατε τον πολιτικό σχολιασμό τύπου«Θέμου» και «Ράδιο-Αρβύλα», τουλάχι-στον κάνετέ το καλύτερα. Από λάθος πο-λιτικό ξεκινήσατε. Βίντεο από «μνημει-ώδεις» αντιμνημονιακές κορώνες του νυνπρωθυπουργού δεν έχετε; Από Βενιζέλει-ες πομφόλυγες μήπως;

Από «Αδών(ε)ιες» παλινωδίες ίσως; Μαδεν έχετε πρόσφατα βίντεο από Κουβέ-λειες σταδιακές «απαγκιστρώσεις»; Ήμήπως οι θέσεις των παραπάνω και όχιμόνο, είναι περισσότερο σταθερές καισυγκεκριμένες απ’ αυτές του συντοπίτη

μας βουλευτή;Μπα, σίγουρα έχετε πληθώρα τέτοιων

βίντεο και γενικά τέτοιου υλικού!!! Μάλ-λον θα τα φυλάσσετε να υποθέσω καλά,όπως φύλασσε ο Βενιζέλος-ως κόρηοφθαλμού- τα στικάκια με τους φοροφυ-γάδες της λίστας Λαγκάρντ.

Ένα άλλο αξιοπερίεργο ήταν η στάσητων συναδέλφων του Μιχελογιαννάκη,που «απόλαυσαν» τη διαπόμπευση τουστη μία τα ξημερώματα. Καμία αντίδρα-ση, καμία δήλωση έστω υπόμνησης τουαναμφισβήτητου ήθους του Ηρακλειώτησυναδέλφου τους.

Ο δημοσιογραφικός «κανιβαλισμός»στα καλύτερα του. Φαίνεται πως οι επο-χές τον ευνοούν και μάλλον πρέπει να εί-μαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα.Η αλήθεια των διαμορφωτών της κοινήςγνώμης, δε συγκρατείται, ούτε καν συγ-καλύπτεται πλέον, πίσω από φτιασιδω-μένα κολάρα και σκούρες γραβάτες.

Οι «εκσυγχρονιστές» του σοσιαλ-καπι-ταλισμού δια του κυρίου Πρετεντέρη κα-τήγαγαν άλλη μια συντριπτική νίκη στο«σύστημα-Μιχελογιαννάκη», που υπονό-μευσε σταθερά την «αξιοπιστία» του πο-λιτικού συστήματος τα τελευταία χρόνια.Ευτυχώς, που υπάρχουν και οι «φερέγ-γυοι» δημοσιογράφοι-Φιλιππινέζες τουσυστήματος- για να μας το υπενθυμίζουν.

Υ. Γ. Αν και πολέμιος του χώρου πουυπηρέτησε για χρόνια ο κύριος Μιχελο-γιαννάκης, από το βράδυ της Δευτέραςεκείνης, ο ίδιος, μου έγινε ιδιαίτερα συμ-παθής!!!

* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημε-ρίδα «Πατρίς»

Γράμμα από το μέτωπο…

Ντροπή!!! 20 οκάδες κριθή…Ο κ. Γιώργος Καρτσωνάκης, δικηγόρος Ηρακλείου, μας έστειλε

το βιβλίο του διακεκριμένου φιλολόγου κ. Σήφη Κοσόγλου με τοχρονικό των εκτελέσεων από τους Γερμανούς, σε ένα άλλο, Μαρτυ-ρικό Χωριό της χώρας μας, το Σοκαρά. Εγγονός και ο ίδιος ενός εκτων εκτελεσθέντων, έχει βιώσει τον εκ του σύνεγγυς πόνο της απου-σίας, αλλά κυρίως των χιλιάδων «γιατί».

Στο εν λόγω βιβλίο παρατίθενται μαρτυρίες και ντοκουμέντα απότις εκτελέσεις των Σοκαριανών, αλλά και από την εξ’ ίσου με τιςεκτελέσεις άνανδρη συμπεριφορά των κατακτητών και τη λεηλασίατου χωριού. Δηλωτικός των προαναφερομένων είναι και ο τίτλος:«Τη 17η Αυγούστου 1944, Ετυφεκίσθημεν, Ελεηλατήθημεν καιΕδιώχθημεν υπό των Γερμανών…».

«Κουφάρια τα σπίτια, οι αποθήκες, οι στάβλοι, οι φούρνοι. Ρημαγ-μένα όλα. Αρπαγμένα τα κεραμίδια, τα μεσοδόκια, οι πόρτες, τα πα-ράθυρα…

Αρπαγμένα από τις αποθήκες το στάρι, το κριθάρι, η ταγή, το ρόβι,τα κουκιά, τα ρεβύθια…

Κλεμμένα τα πρόβατα, οι αίγες, οι χοίροι κι οι αγελάδες…Αρπαγμένες οι κασέλες, οι καναπέδες και τα τραπέζια…Κλεμμένα τα αλέτρια, οι τσάπες, οι αξίνες, οι βολόσυροι, οι κυψέ-

λες των μελισσών, οι κόφες και τα πιθάρια…Αρπαγμένες οι πατανίες, οι κουβέρτες και τα μαξιλάρια…». Αυτά

συνάντησαν οι επιζήσαντες των εκτελέσεων όταν επέστρεψαν στοχωριό τους… Η μητέρα πατρίδα, γαλαντόμα όπως πάντα με τουςπραγματικά αναξιοπαθείς και τους δυστυχισμένους, αρκέστηκε στονα τους βοηθήσει δίνοντάς τους «20 οκάδες κριθή ανά οικογένεια».

Στον επίλογο του βιβλίου, ευφυώς και ευστόχως, γίνονται κάποιεςιδιαίτερα αιχμηρές επισημάνσεις:

«Δυστυχώς οι μετακατοχικές κυβερνήσεις ουδέποτε διεκδικήσανεδικαίωση των θυμάτων…

Ελάχιστα νοιαστήκανε για τα πάσης φύσεως θύματα… Έτσι η Ιστορία συνέχισε να κάνει τους κύκλους της μέχρι σήμερα,

με αποτέλεσμα αντί να «πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση», να ξαναγίνουνεφιάλτες…

Με τις κάθε λογής ολιγωρίες, παραλείψεις και ανικανότητες, κα-ταφέραμε σα χώρα να φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων και ανά-ξιοι των προσδοκιών του λαού». Και ο κ. Κοσόγλου καταλήγει: «Και-ρός λοιπόν να κάνει ο καθένας μας την αυτοκριτική του για το μεγάλοτούτο ξεπεσμό και την κατάντια μας, αφού πρώτα ζητήσει ένα μεγά-λο συγγνώμη από τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν, που ταλαιπω-ρήθηκαν και υπέφεραν «για αυτήνη την πατρίδα»…

HXΩ της BIANNOYΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 13

Της Νάντιας Γρυλιωνάκη*

Κάποτε σε μια χώρα

μακρινή, ίσως ήτανε

η χώρα των ονείρων,

μια παρέα παιδιών ξεκίνησαν

με τα ποδήλατά τους να επι-

σκεφτούν εκείνο το δάσος που

ο παππούς του μικρού Χάρη

τους έλεγε χθες. Τους διηγιό-

ταν πως εκατοντάδες χρόνια

τώρα, ζουν σ’ αυτό τεράστιοι

σκίουροι που έχουν πορτοκαλί

χρώμα. Τους είπε επίσης ότι τα

τελευταία χρόνια δεν μπόρεσε

κανείς να τους δει, γιατί όσο

υπάρχει το φως το ήλιου κρύ-

βονται πεισματικά, είτε κάτω

από το παχύ στρώμα των φύλ-

λων που έχουν πέσει από τα

δέντρα, είτε ανεβαίνουν ψηλά

στα θεόρατα κλαδιά και μόνο

κάθε που βραδιάζει για τα κα-

λά βγαίνουν από τις κρυψώνες

τους για να φάνε και να παί-

ξουν. Όταν ξεκίνησαν ο Χάρης

και οι φίλοι του ήταν ήδη σού-

ρουπο, γιατί έλπιζαν ότι κάποι-

ος από αυτούς τους παράξε-

νους σκίουρους θα ξεγελιόταν

από το λιγοστό φως της ημέ-

ρας και θα φανερωνόταν για να

τον δουν. Έκαναν αρκετό δρό-

μο με τα ποδήλατά τους, διέ-

σχισαν το κόκκινο ποτάμι με τη

μωβ κοιλάδα, πέρασαν πάνω

από τη ριγέ γέφυρα κι αφού αν-

τίκρισαν την εύφορη φωσφο-

ριζέ πεδιάδα, μέσα απ’ ένα ρε-

βυθόστρωτο μονοπάτι έφθα-

σαν στο δάσος. Καθένα από τα

τέσσερα παιδιά κάθισε σ’ έναν

κορμό από τα δέντρα και περί-

μεναν ώσπου να νυχτώσει ολό-

τελα, μήπως και φανούν οι πα-

ράξενοι πορτοκαλί σκίουροι

που τους είπε ο παππούς. Άδι-

κα όμως… Δεν τους έκανε τη

χάρη κανείς.

Έτσι πήραν το δρόμο της

επιστροφής βιαστικά, γιατί η

ώρα είχε περάσει και οι γονείς

τους θα ανησυχούσαν. Όμως,

σε όλο το δρόμο ο Χάρης δεν

μπορούσε να βγάλει στιγμή απ’

το μυαλό του αυτό το «ωχ» που

άκουγε κάθε φορά που έκοβε

ένα ξυλαράκι από τα κλωνάρια

του δέντρου που καθόταν. Όλη

τη νύχτα, δεν τον πήρε ούτε λε-

πτό ο ύπνος, γιατί σκεφτόταν

από πού μπορεί να ακούστηκε

κάτι τέτοιο, αν και ήταν σχεδόν

σίγουρος…

Μόλις ξημέρωσε, πήρε το

ποδήλατό του και χωρίς να πει

κουβέντα σε κανέναν ξεκίνησε.

Πέρασε το κόκκινο ποτάμι, τη

μωβ κοιλάδα, τη ριγέ γέφυρα,

τη φωσφοριζέ πεδιάδα και το

ρεβυθόστρωτο μονοπάτι και

έφτασε στο δάσος. Κάθισε και

πάλι κάτω απ’ το ίδιο δέντρο

που καθόταν και χθες κι άρχισε

να σπάει πάλι κλαδιά. «Ωχ, με

πονάς, σταμάτα», ακούστηκε η

φωνή. «Γιατί το κάνεις αυτό;

Αφού τα κλαδιά αυτά τα πετάς

χάμω, δεν σου χρειάζονται,

γιατί μου τα κόβεις;». Ο Χάρης

ήταν σίγουρος πια. Το δέντρο

μιλούσε! Έμεινε πολλή ώρα

μαζί του, μέχρι που νύχτωσε

πια, χωρίς να τον νοιάζουν τα

σκιουράκια, παρά μόνο η πα-

ρέα του δέντρου, που κουβέν-

τιαζαν ώρες ατέλειωτες για τη

ζωή τους, για τα όνειρά τους,

τους φίλους και τα προβλήμα-

τά τους. Ο Χάρης πήγε και την

άλλη μέρα και την άλλη και την

άλλη και κάθε μέρα εκείνο το

καλοκαίρι. Το δέντρο του έλε-

γε ιστορίες από το δάσος, τα

ζώα, τα φυτά, τα πουλιά που

κάθονταν πάνω στα κλαδιά του

και τους σκίουρους. Και ο Χά-

ρης του μιλούσε για τη δική

του ζωή, δηλαδή τη ζωή έξω

από το δάσος, για την πόλη

που ζούσε, το χωριό του παπ-

πού, για το σχολείο, τους γο-

νείς και τους φίλους του.

Εκείνο το καλοκαίρι ο Χάρης

και το δέντρο έγιναν οι καλύτε-

ροι φίλοι. Μιλούσαν, έπαιζαν

κρυφτό, γελούσαν μαζί και κά-

θονταν ο ένας στην αγκαλιά

του άλλου και ξεκουράζονταν.

Ώσπου ήρθε ο Σεπτέμβριος

και ο Χάρης έπρεπε να φύγει

από το χωριό του παππού, για-

τί σε λίγο θα άνοιγαν τα σχο-

λεία. Εκείνο το πρωί, ο Χάρης

και το δέντρο, δεν ήταν καθό-

λου χαρούμενοι. Κάθονταν αμί-

λητοι δίπλα δίπλα και στενα-

χωριόνταν που θα χωριστούν.

«Θα με ξεχάσεις τώρα που θα

φύγεις»; Ρώτησε το δέντρο το

Χάρη. «Πώς να σε ξεχάσω

αφού είσαι ο καλύτερός μου

φίλος», απάντησε ο Χάρης.

Του υποσχέθηκε πως του χρό-

νου το καλοκαίρι που θα ξα-

νάρθει στο χωριό του παππού,

θα τα πουν και πάλι. Πέρασε το

Φθινόπωρο, ο χειμώνας και η

άνοιξη και ήρθε το επόμενο

καλοκαίρι. Όλους αυτούς τους

μήνες ο Χάρης ανυπομονούσε

να ξαναβρεί το φίλο του, το

δέντρο το ίδιο.

Όταν έφτασε ο Χάρης στο

χωριό έτρεξε με το ποδήλατό

του στο δάσος. Όμως το δέν-

τρο δεν ήταν εκεί. Το είχαν κό-

ψει, όπως και άλλα διπλανά

δέντρα, γιατί ήθελαν να ανοί-

ξουν δρόμο για να μπορούν να

περνούν τα αυτοκίνητα κάποι-

ων που ήθελαν να κάνουν έρευ-

νες για τα περίεργα πορτοκαλί

σκιουράκια. Ο Χάρης έμεινε

άφωνος…

Έσκυψε το κεφάλι του και

γύρισε να φύγει. Τότε άκουσε

μια φωνή να του λέει: «έι, έλα

λίγο εδώ»!

Ήταν από ένα διπλανό δέν-

τρο που του φώναζε για να του

δείξει ένα μικρό κλωναράκι

που ήταν πεσμένο κάτω, δίπλα

στο δικό του κορμό. Του εξή-

γησε πως ήταν ένα κλωναράκι

από εκείνα που έσπαγε και πε-

τούσε κάτω την πρώτη μέρα

που πήγε εκεί και πως είναι

ό,τι απόμεινε από το δέντρο

του.

Ο Χάρης το πήρε, το αγκά-

λιασε και στο σημείο του δρό-

μου που ήταν παλιά το δέντρο

του, χάραξε μ’ αυτό: «Είσαι ο

καλύτερός μου φίλος»…

* Η Νάντια Γρυλιωνάκη είναι

μαθήτρια της Ε’ Τάξης του Δη-

μοτικού Σχολείου Άνω Βιάννου

Σημείωση της «Ηχώ της

Βιάννου». Το αριστουργηματι-

κό αυτό κείμενο το αφιερώνου-

με σ’ όλους όσοι κατεργάζον-

ται το ξεπάστρεμα της φύσης

μας. Σ’ αυτούς που κόβουν ευ-

καλύπτους, δρύες, πλατάνια,

αρμυρίκια κ.α.

Ο καλύτερός μου φίλος…

«Ο κόσμος ξαναγινόταν όπως

ήταν, ο δικός μας με τον καιρό και με

το χώμα. Αρώματα από σκίνο πήραν

να ξεκινήσουν στις παλιές πλαγιές

της μνήμης».

Γιώργος Σεφέρης «Έγκωμη»

Οι τόποι, λένε, ότι είναι οι άνθρω-

ποι που τους κατοικούν. Κι έχουν δί-

κιο. Για να αγαπήσεις έναν τόπο πρέ-

πει να αγαπήσεις πρώτα τους ανθρώ-

πους που τον κατοικούν. Τούτους

γνώρισα κι αγάπησα, πρώτα και μετά

τον Κερατόκαμπο και τη Βιάννο. Μου

έφερναν θύμησες από το γενέθλιο

τόπο. Στα ροζιασμένα χέρια των

αγροτών, έβλεπα εκείνα του γέρου

πατέρα που ποτέ δεν τα σήκωσε

απειλητικά απέναντί μας, μα τα άδει-

αζε συχνά πυκνά από τα καλούδια

που έβρισκε στα χωράφια: κάποια

χλωρά καρύδια, που έβαφαν χέρια

και χείλη, ένα πορτοκάλι κατακόκκι-

νο - αίμα θαρρείς - σαν τα μαλλιά της

κρυφής αγαπημένης, δυο τρία στα-

φύλια.

Στην όμορφη θωριά των γυναικών

της, ανακάλυπτα βοστρύχους και μα-

τιές που κάποτε είχα ξαναδεί σε μι-

νωικά αγγεία και τοιχογραφίες. Στα

πρόσωπα φίλων καρδιακών και συν-

τρόφων, είδα και πάλι την ανυστερό-

βουλη και καθαρή ματιά που είχαμε

χάσει στην πάλη μας για ζωή και κα-

τανάλωση. Τέτοιες λοιπόν ήταν οι

πρώτες επαφές με τη Βιάννο και τα

χωριά της. Με ανθρώπους. Πολλοί

από αυτούς μακριά της, μα πάντα οι

κουβέντες τους εκεί γυρόφερναν:

στη μουσική των βιολατόρων της και

στις αποσπερίδες, στα μαγικά ακρο-

γιάλια, στα πρόσωπα τα ιστορικά

που τη σημάδεψαν. Τα φαντάσματα

των εκτελεσθέντων γυρόφερναν στις

παρέες μας, τσούγκριζαν μαζί μας

και δεν ξεμάκραιναν αν δεν τελει-

ώναμε τη σύναξή μας με τα αντάρτι-

κα και τα ηρωικά τραγούδια τα ξεχα-

σμένα. Κατόπιν ο αντρειωμένος ο

Ποδιάς και το κομμένο του κεφάλι,

που με ανοιχτό το στόμα, κραυγάζει

ακόμα και ζητά δικαιοσύνη για τους

απλούς και φτωχούς. Ύστερα ήρθαν

οι πρώτες επισκέψεις στα μικρά μα

ξεχωριστά διαμάντια της: Στη Σύμη

με τα ρέματά της, τον Ομαλό, την Κε-

φάλα, την Αρμενόπετρα και τόσα άλ-

λα. Όλα τούτα, άνθρωποι και τόποι,

ψηφίδες που κάθε μια τους σιγά σι-

γά, έμπαινε στη θέση της και δημι-

ουργούσε την εικόνα μου για την πε-

ριοχή που αγάπησα. Τη Βιάννο και τα

χωριά της.

Όταν ο πύρινος όλεθρος του κα-

λοκαιριού, ήρθε και κατέκαψε τούτη

την εικόνα, όταν οι πρώτες επισκέ-

ψεις συνοδεύτηκαν από την μυρωδιά

του καπνού, τη στάχτη, τον πανικό,

την απελπισία των ανθρώπων, στην

αρχή φοβήθηκα ότι θα χαθεί και ο τό-

πος και οι άνθρωποί του. Θα ερημώ-

σει, θα ξεπουληθεί, όπως φοβούνται

οι συνομωσιολόγοι, θα πάψει να

υπάρχει. Κι όμως γελάστηκα. Την

ίδια εκείνη ώρα της καταστροφής.

Γέρικα χέρια, με οδύνη αλλά και μια

αισιοδοξία πρωτόγνωρη, έβαζαν τις

βάσεις για το νέο, το ξαναζωντάνεμα.

Με το σκαπέτι στο χέρι καθάριζαν.

Μονολογούσαν: «Εδώ θα βάλω τα ξι-

νόδεντρα, θα κλαδέψω την ελιά και

θα φτιάξω το χειμωνιάτικο κήπο μου

και η πέργκολα, χάλασμα ήθελε, θα

κάμω άλλη». Τούτες οι λέξεις, οι μι-

κρές και καθημερινές, ήταν για μένα

απόδειξη ότι η Βιάννος και τα χωριά

της δεν θα χαθούν. Οι άνθρωποί της

είναι εδώ και θα την πρασινίσουν και

πάλι. Με τη δική μας βοήθεια και

συνδρομή.

*Ο Νίκος Μεντζίνης,

είναι Δάσκαλος

Τόποι και άνθρωποι

ΤΟΥ

Νίκου

Μεντζίνη

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201214

Οχρόνος ασφαλώς και

οι εποχές του, ή οι

χρονικές υποδιαιρέ-

σεις του, είναι κατ’ αρχήν μεγέ-

θη ουδέτερα και συμβατικά. Εί-

ναι «ποσότητες» ή γεγονότα,

χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιδιότη-

τες και χωρίς ιδιαίτερα χρώμα-

τα. Με άλλα λόγια, η μέτρηση

του χρόνου θα είναι πάντα συμ-

βατική και θα έχει ως αφετηρία

της άλλοτε τα μεσάνυκτα, άλλο-

τε το ξημέρωμα, ή την δύση κλπ.

και πάντα η ίδια μεταφυσική

ακολουθία.

Ουδέτερος λοιπόν ο χρόνος,

ουδέτερες και οι εποχές του,

χωρίς ταυτότητα και δίχως ιδι-

αίτερα χρώματα. Όμως και πα-

ρά την ορθότητα και αποδοχή

της γενικής αυτής θέσεως, κά-

ποτε και κάτω από κάποιους

όρους ή συγκυρίες, ο χρόνος χά-

νει την ουδετερότητά του, οπότε

αποκτά και ταυτότητα και ιδιαί-

τερα χρώματα. Γεμίζει, με άλλα

λόγια, με λουλούδια, με σπάνιες

εικόνες, με νιάτα, με ζωή, με

όνειρα και με «μουσικές και φω-

νές εξαίσιες του αόρατου θιά-

σου της Αλεξάνδρειας» ή της

Σύρου…

Βιάννος 1956, 1957, 1958…

Κι ο χρόνος συνεχίζει την προ-

διαγεγραμμένη πορεία και ακο-

λουθία του μέσα στις σκληρές

μεταπολεμικές συνθήκες, κοι-

νωνικές και οικονομικές.

Φτώχεια και στερήσεις.

Όμως τα λιβάδια στο βιαννίτικο

κάμπο είναι κατάσπαρτα, τα

στάχυα δυνατά, αγέρωχα και

ατίθασα, κυματίζουν χορευτικά

και λικνίζονται ερωτικά και στα

αλώνια όλου του κάμπου περι-

μένουν καρτερικά οι αλωνάρη-

δες τον ούριο άνεμο για να λιχνί-

σουν και να βγάλουν τον καρπό,

στάρι ή κριθάρι κλπ. που θα

τους δώσει το ψωμί τους. Εδώ ο

Σπανομανώλης, εκεί ο Παντε-

λής, πιο πέρα ο Σπανοχαραλάμ-

πης κι ακόμη πιο πέρα ο Χαρά-

λαμπος (Μαστρογιωργάκης), ο

Σπαναντώνης κι ο «Φωτεινός»

(Βαλαωρίτης) της Βιάννου ο Τη-

λέμαχος (Παπαδογιάννης).

Φτώχεια και στερήσεις.

Όμως τα χαντάκια του βιαννίτι-

κου κάμπου έχουν καθαρισθεί

έγκαιρα από την ιλύ, τον βούρ-

κο και τα ιζήματα, οι ιδιοκτήτες

των παραρρεμάτιων χωραφιών

έχουν ανταποκριθεί στο κάλε-

σμα της Κοινότητος και της

Αγροφυλακής και τα έχουν κα-

θαρίσει έτσι ώστε να μπορέσουν

να δεχθούν τις βροχές και τις

πλημμύρες του χειμώνα. Και βέ-

βαια, εργατικοί και φιλοπρό-

οδοι οι τότε αγρότες της Βιάν-

νου, οι πατέρες μας, δεν σπατα-

λούν τον χρόνο τους και δεν

προσφοιτούν στα καφενεία πε-

ριμένοντας τις αμαρτωλές επι-

δοτήσεις, αυτές που διέφθειραν

και κατέστρεψαν την πολιτική,

ηθική και κοινωνική συνείδηση

των Ελλήνων της υπαίθρου τις

τελευταίες δεκαετίες. Πατριώ-

τες με φρόνημα εθνικό οι γονείς

μας, με σεβασμό και εκτίμηση,

ως πολίτες συνειδητοί, στην Ελ-

ληνική Πολιτεία και ως υπερα-

σπιστές του κύρους του Ελληνι-

κού Κράτους, δεν ψεύδονται

ασφαλώς και δεν δηλώνουν κα-

τοχή 1.000 π.χ. ελαιοδένδρων,

ενώ στην πραγματικότητα είναι

κάτοχοι 100. Δεν εξαπατούν δη-

λαδή την Ελληνική Πολιτεία και

δεν διεκδικούν επιδοτήσεις για

ελαιόδεντρα που δεν έχουν και

για λάδι που δεν παράγουν.

Βιάννος λοιπόν της δεκαε-

τίας του 1950 με φτώχεια και

στερήσεις. Όμως και παρά ταύ-

τα, το νερό εξακολουθεί να τρέ-

χει μέσα στα χαντάκια του βιαν-

νίτικου κάμπου κρυστάλλινο,

χαρούμενο και ευτυχισμένο,

γιατί βλέπει μέσα του τις εκδη-

λώσεις της ζωής. Βλέπει τα βα-

τράχια να ζευγαρώνουν τραγου-

δώντας, τα ψαράκια των χαντα-

κιών να τρώνε με βουλιμία τα

υπό εκκόλαψη αυγά των κου-

νουπιών, βλέπει τις αιωνόβιες

χελώνες, βλέπει τις άγριες πά-

πιες και βλέπει τα διερχόμενα

και διαβατάρικα χέλια που θα

πορευθούν και θα οδοιπορή-

σουν μέχρι να φθάσουν στο δικό

τους νησί εκεί που τα περιμένει

ο έρωτας, η τρυφερότητα και η

αγάπη.

Βιάννος στην δεκαετία του

1950. Φτώχεια και στερήσεις κι

ο ηλεκτρισμός είναι ακόμη όνει-

ρο μακρινό. Φωτισμός, αν όχι

με λίχνους μινωϊκής προελεύσε-

ως που καίνε λάδι ελιάς, φωτι-

σμός στην καλύτερη περίπτω-

ση, με λάμπα πετρελαίου. Και

κόστος ενός λίτρου πετρελαίου

5 δρχ. με μεροκάματο εργάτη

στην οικοδομή, ή στην κοινότη-

τα, 48 δρχ.

Βιάννος στη δεκαετία του

1950, με μηδενικές δυνατότη-

τες, ή ευκαιρίες παραγωγής

χρήματος, ή πλούτου. Κάποια

μεροκάματα στη συλλογή των

ελιών, κάποια μεροκάματα στο

ράντισμα των ελιών, για την κα-

ταπολέμηση του δάκου, (που

όμως στην περίπτωση αυτή η

επιλογή των εργατών εγίνετο με

κριτήρια αυστηρώς πολιτικά

και οι μη προσκείμενοι στην πο-

λιτική θέση του κοινοτάρχου

ήταν απόβλητοι από το ράντι-

σμα και κάποια μεροκάματα

στα ελαιοτριβεία) και στο πυρη-

νεργοστάσιο.

Βιάννος στη δεκαετία του

1950, με φτώχεια και στερήσεις.

Όμως είτε από ανάγκη, είτε από

μια μεταφυσική σχέση γης και

ανθρώπου, μια σχέση βαθύτατα

ερωτική και με στοιχεία εξάρτη-

σης, μια σχέση ερωτική ανάμε-

σα στο χωράφι και στον αγρότη,

οι τότε Βιαννίτες εδούλευαν και

παρήγαγαν. Μοναδικής ομορ-

φιάς κήποι ή περιβόλια παντού.

Στον Μυρταρά κυριαρχούν οι

Κόμηδες, στον Γαμπριγιέλε και

στον Παλέμηδο άλλοι, στον

Σκλαβό ο γέροντας και σεβά-

σμιος Ηγουμενίδης, στο Ψιχού-

λι, στου Καβρού στην Ποταμίσ-

σα, στο Καβούσι κλπ. άλλοι.

Όλες οι ανάγκες καλύπτονται

από τα προϊόντα που παράγον-

ται από τους ίδιους τους παρα-

γωγούς.

Μέσα σ’ αυτό το κοινωνι-

κό και οικονομικό περιβάλλον,

μέσα στις συνθήκες της δεκαε-

τίας του 1950, ποιός θα μπορού-

σε να μιλήσει για πολιτισμό, για

τέχνη, για διασκέδαση, για μου-

σική και για τραγούδι; Κάποιες

δειλές καντάδες τα μεσάνυκτα

κάτω από τα μπαλκόνια των

όμορφων κοριτσιών, εδώ η εκ-

κολαπτόμενη θεά η Κλειώ (Κον-

δυλάκη), εδώ η αυτοκρατορικής

και βυζαντινότροπης ομορφιάς,

καρπός αυτοκρατορικών ερώ-

των, Καλλιόπη (Κουφαλιτάκη),

εκεί οι Αφροδίτες του Χαρίλαου

(Χλειουνάκη) η Μαρία και η

Κλειώ κι εδώ η αρχόντισσα Ελ-

πινίκη Παπαμαστοράκη μαζί με

την μεγαλόπρεπη Χρυσάνθη του

Παπαγιάννη. Και η ακολουθία

του κάλλους δεν έχει τελειωμό

με τους Βιαννίτες βιολιστές, τον

Μιχάλη Κουσκουμπεκάκη, τον

Μύρο Κουτρουμπάκη και το Νί-

κο Κόμη, τον Μανώλη Μυλωνά-

κη και τον Δημήτρη Ραπτάκη με

το μπουζούκι τους κι αργότερα

τον Σήφη Κόμη με το ακορντεόν

του, καθώς και τον πρωθιερέα

των τότε μουσικών ακουσμάτων

στη Βιάννο, τον Μανώλη Παπα-

γιάννη, με το ακορντεόν του.

Και βέβαια δίπλα σ’ όλους αυ-

τούς δεν μπορεί κανείς να μην

αναφέρει τις αγγελικές κι αι-

ώνιες φωνές της Ελένης του Ρε-

θεμνιώτη, της Κατίνας Μάστο-

ρα, του Μανώλη και Νίκου

Στρατάκη, του Αντώνη Δημό-

πουλου κι αργότερα της Μαρίας

του Χαρίλαου Χλειουνάκη και

της Ελένης Γουρνιεζάκη (Κου-

φάκη).

Όμως και παρά την παρου-

σία όλων αυτών το περιβάλλον

συνέχιζε να συντηρεί επίμονα

την κοινωνική και οικονομική

θλίψη του, οπότε δύσκολα θα

μπορούσε να μιλήσει κανείς για

διασκέδαση, για μουσική και

για τραγούδι. Κι αν μιλούσε, το

πιθανότερο, είναι ότι θα χαρα-

κτηρίζεστε ως αιθεροβάμων.

Άλλωστε και γενικότερα, πάνω

από την επαρχία Βιάννου και

πάνω από τους ανθρώπους, στα

χρόνια αυτά, είχε απλωθεί ένα

αόρατο ίσως, πλην υπαρκτό

πένθιμο πέπλο. Κι αυτό, γιατί

ήταν ακόμη ζωντανές οι μνήμες

και οι εικόνες της σφαγής του

Σεπτέμβρη 1943. Και η Βιάννος

συνέχιζε να θρηνεί τους νε-

κρούς της.

Ποιος να μιλήσει λοιπόν στα

χρόνια αυτά για μουσική, για

τραγούδι και για διασκέδαση;

Πού να χωρέσει η χαρά, ο έρω-

τας και η ελπίδα; Και τότε, μέσα

στα χρόνια αυτά, στην καθολική

θλίψη, μέσα στις στερήσεις και

στη σχεδόν καθολική φτώχεια,

ήρθε θεόσταλτο στην Βιάννο το

Μαριώ της Συριανής, ένα κορι-

τσάκι αγγελικό, πανέμορφο και

πανέξυπνο, με μια μοναδική

πνευματική καλλιέργεια, ασφα-

λώς αναντίστοιχη προς την ηλι-

κία του. Βαθμολογίες στο σχο-

λείο του υψηλές, άριστο και

στις ξένες γλώσσες, όμως η μο-

ναδικότητα, η ιδιαιτερότητα και

η σπανιότητα, ήταν στο ακορν-

τεόν του.

Κατέφθανε κάθε χρόνο από

την Σύρο μαζί με την ευγενική

και καλόκαρδη μητέρα του στην

Βιάννο, κατά τους στους καλο-

καιρινούς μήνες. Και βέβαια

κρατώ την εικόνα του. Ήταν

ένα πανέμορφο κοριτσάκι με

τρόπους ευγενικούς και με έκ-

δηλα τα στοιχεία ενός ψυχικού,

συναισθηματικού και αισθητι-

κού πολιτισμού, παρά την μικρή

ηλικία του.

Έφθανε λοιπόν στην Βιάννο

κι η Βιάννος, τότε στα χρόνια

αυτά, είχε αρχίσει δειλά – δειλά

και παρά το κοινωνικά και οικο-

νομικά δύσκολο περιβάλλον, να

βηματίζει προς τη ζωή και την

ανάπτυξη, να ζει και να ελπίζει,

να γεννά και να παράγει, να τρα-

γουδά, να ονειρεύεται και να

ερωτεύεται. Μπορούσε, σε αντί-

θεση με το σήμερα, που βέβαια

έπαψε να ζει, να ελπίζει, να γεν-

νά και να παράγει, έπαψε να

τραγουδά, να ονειρεύεται και να

ερωτεύεται. Σήμερα η Βιάννος

είναι δυστυχώς ένα μουσείο

αναμνήσεων και στα στενά δρο-

μάκια της τις νύκτες κυκλοφο-

ρούν μόνο σκιές του παρελθόν-

τος…

Μπορούσε λοιπόν τότε ακό-

μη η Βιάννος να διασκεδάζει και

να τραγουδά τα βράδια κάτω

από τους αιωνόβιους πλατά-

νους της και τότε στον Αρχάγγε-

λο, ή στο Δημοτικό σχολείο, κά-

τω από τον καλοκαιρινό και

έναστρο ουρανό της Βιάννου,

όταν άρχιζε το Μαριώ της Συ-

ριανής να παίζει τις ολύμπιες

μελωδίες του.

«Να πάψουν τα σφυρίγματα

μην έχομε τραβήγματα

μην λες πως είσαι θύμα μου

και πως πολύ σ’ αρέσω

με συγχωρείς αγόρι μου

αλλά δεν θα μπορέσω…!

Για έναν ολόκληρο μήνα, για

όσο χρόνο έμενε στην Βιάννο το

Μαριώ, το κοινωνικό τοπίο της

Βιάννου άλλαζε. Κάθε βράδυ

θεϊκά μουσικά ακούσματα, κάθε

βράδυ τραγούδια, κάθε βράδυ

θείες νότες και κάθε βράδυ τα-

ξίδι στην ελπίδα, στο όνειρο και

στην αισιοδοξία. Γιατί η μουσι-

κή σε ταξιδεύει και στο όνειρο,

και στην ελπίδα και στην αισιο-

δοξία.

Θυμάμαι τους νέους και εφή-

βους της Βιάννου αυτής της

χρονικής περιόδου, που κάποιοι

δυστυχώς έχουν φύγει για πάν-

τα. Θυμάμαι τον Κώστα Φουρ-

ναράκη, τον Μανώλη Μανδαλά-

κη, τον Κωστή Στρατάκη, τον

Μιχάλη Μάστορα, εμένα και άλ-

λους, που ίσως τώρα λησμονώ.

Και δεν γνωρίζω, αν είναι δεον-

τολογικά επιτρεπτό, σεβόμενος

την σημερινή κ. Μαρία και τον

σύζυγό της, βιαννίτης κι αυτός,

τον κ. Παπαδομαρκάκη, να πω,

ότι όλοι οι τότε νεολαίοι είμαστε

εγκεφαλικά ερωτευμένοι με το

Μαριώ της Συριανής, που με την

παρουσία του στην Βιάννο τότε

έδωσε ταυτότητα και χρώματα

στον χρόνο, γεμίζοντας με λου-

λούδια και σπάνιες εικόνες την

Βιάννο, καθώς και με «μουσικές

εξαίσιες και φωνές εξαίσιες του

αόρατου θιάσου της Αλεξάν-

δρειας» και της Σύρου… Αλλά

και κάτι ακόμη.

Είχα από παιδί, από τότε,

χρεώσει τον εαυτό μου, να πω

κάποτε δημόσια ένα ευχαριστώ

στο Μαριώ της Συριανής για τις

χαρές και τις ελπίδες, για τα

όνειρα και την αισιοδοξία που

μας χάρισε μέσα από τις νότες

της, μέσα από την παιδική

αθωότητα και ομορφιά, την ευ-

γένεια, τον πολιτισμό και την αι-

σθητική του. Και πέρασαν από

τότε 50 περίπου χρόνια για να

εκπληρώσω το χρέος μου.

Όμως και τώρα ελπίζω, πως

δεν είναι αργά.

Αθήνα 1 Οκτωβρίου 2012

*Ο κ. Μιχάλης Γιαμαλάκης

είναι δικηγόρος

Αναδρομές….ΤΟΥ: Μιχάλη Γιαμαλάκη*

Δειλές καντάδες τα μεσάνυκτα κάτωαπό τα μπαλκόνια των όμορφωνκοριτσιών, στη Βιάννο του 1950

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 15

Ο «Διαβάτης» τίμησε τους πεσόντες του ’43Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, ο Σύλλογος των Βιαννιτών της Αθήνας «ο Διαβάτης», πραγ-

ματοποίησε στις 29 / 9 / 2012 , στον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης στην Αθήνα, το ετήσιο μνημόσυνο

των εκτελεσθέντων από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, στις επαρχίες Βιάννου και Ιεράπε-

τρας, το Σεπτέμβρη του 1943. Πολλοί συμπατριώτες τίμησαν με την παρουσία τους τη μνήμη των

ηρώων μας, που θυσιάστηκαν για την ελευθερία και πιστεύουμε ότι είναι χρέος όλων μας να τους

θυμόμαστε και να τους μνημονεύουμε . Στα τραγικά γεγονότα της εποχής εκείνης αναφέρθηκε ο

συμπατριώτης μας, μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου, πολιτικός μηχανικός και καθηγητής του Πα-

νεπιστημίου Πειραιά, Άγγελος Μπαντουβάκης. Ακολούθησε παραδοσιακό κέρασμα στα γραφεία

του Συλλόγου και προβλήθηκε ντοκιμαντέρ με μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν το ολοκαύτωμα,

πολλοί από τους οποίους γλίτωσαν τα πυρά των βαρβάρων από τύχη.

Στα σπλάχνα της Πελοποννή-σου, στην ορεινή Αχαΐα, πραγ-ματοποίησε φέτος τη φθινοπω-

ρινή εκδρομή του ο σύλλογος επαρχίαςΒιάννου στην Αττική «Ο Διαβάτης», τοδιήμερο 20 & 21 Οκτωβρίου 2012.Πρώτος σταθμός το σπήλαιο του Κά-ψια, ο μεγάλος θησαυρός που βγήκεστο φως με τον πλούσιο και εντυπωσια-κό εσωτερικό, φυσικό διάκοσμο απόπολύχρωμους σταλαγμίτες και σταλα-κτίτες. Στο Λεβίδι το μεγάλο ορεινό,όμορφο αρχοντικό κεφαλοχώρι του νο-μού Αρκαδίας, μέσα σε μια κατάφυτη ει-δυλλιακή πλαγιά, οι εκδρομείς απόλαυ-σαν τον πρώτο τους καφέ. Επόμενοςσταθμός το Σπήλαιο των Λιμνών, έναθαυμάσιο και σπάνιο δημιούργημα τηςφύσης, σε παλαιά κοίτη υπόγειου ποτα-μού με τις αλλεπάλληλες κλιμακωτέςλίμνες του. Σ’ ένα μοναδικό τοπίο όπουκυριαρχούν καρυδιές και πλατάνια, σταορμητικά νερά γύρω από τις πηγές τουAροάνιου ποταμού, στο γραφικό Πλα-νητέρο, οι εκδρομείς απήλαυσαν ένα

λουκούλλειο γεύμα. Η πορεία συνεχί-στηκε στην ορεινή περιοχή, την τόσοπλούσια σε νερό και βλάστηση.

Επόμενος σταθμός ήταν η όμορφηΚλειτορία, όπου προεβλέπετο η διανυ-κτέρευση. Το βράδυ της ίδιας μέραςστην ταβέρνα «Μουριές», ο ΜανώληςΠετράκης με το τραγούδι και τη λύρατου, καθώς και ο Άγγελος Παπαματθαί-ου, διασκέδασαν τους εκδρομείς με τηνκρητική μουσική και τα τραγούδια τουςμέχρι το πρωί. Την επόμενη ημέρα οι εκ-δρομείς επισκέφθηκαν την Μονή τηςΑγίας Λαύρας, το ιστορικό μοναστήριπου στις 25 Μαρτίου 1821, ο μητροπο-λίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλό-γησε τους συγκεντρωμένους επαναστά-τες και ύψωσε το λάβαρο της Επανά-στασης κατά των Τούρκων. Στη συνέ-χεια, μια στάση έγινε για μνημόσυνο στηράχη του Καπή, τον τόπο θυσίας, όπουοδηγήθηκαν οι άνδρες από 14 χρονώνκαι πάνω από τους Γερμανούς κατακτη-τές στις 13 Δεκεμβρίου 1943 και εκτε-λέστηκαν.

Στον άγριο και απότομο βράχο, όπουείναι φωλιασμένο το Μέγα Σπήλαιο, οισυμπατριώτες μας που συμμετείχανστην όμορφη αυτή εκδρομή, θαύμασαντο μεγαλείο του ανθρώπου. Επιστροφήστα Καλάβρυτα, περιοχή μαρτυρική,όπως και η Βιάννος., της οποίας οι κά-τοικοι βίωσαν με τον σκληρότερο τρόποτα γερμανικά αντίποινα κατά τη διάρ-κεια της κατοχής. Σ’ αυτό τον ιστορικόσταθμό, οι εκδρομείς περιδιαβαίνουν ταΚαλάβρυτα, ανακαλύπτοντας τις ομορ-φιές τους και το απόγευμα αναχωρούν,άλλοι με το γραφικό τραινάκι, ταξίδιμαγευτικό μέσα από το Φαράγγι τουΒουραϊκού ποταμού και άλλοι με τοπούλμαν. Συνάντηση στο Διακοφτόόπου άρχισε και η αντίστροφη μέτρησηγια την επιστροφή για Αθήνα… Όλοι οισυμμετέχοντες επέστρεψαν ενθουσια-σμένοι από την ωραία αυτή εκδρομή καιελπίζουν σύντομα να επαναληφθεί καισε άλλα, εξ’ ίσου ιστορικά και μαγευτι-κά μέρη της χώρας μας…

Κάτι πρέπει να γίνει

Το παγκάκι που βλέπετε

στη φωτογραφία, πριν από

χρόνια, είχε μαζί με άλλα το-

ποθετηθεί στο Πλακάδο με

δαπάνες του οικείου Πολιτι-

στικού Συλλόγου. Στα παγ-

κάκια αυτά, ξαπόστασαν χι-

λιάδες επισκέπτες, όπως βέ-

βαια και συγχωριανοί. Ελ-

λείψει όμως παιδικής χαράς,

αλλά και εξαιτίας προφα-

νώς, της κακής αγωγής των

παιδιών, τα παγκάκια συχνά

μετατρέπονταν σε… τραμπά-

λες και… κούνιες! Επειδή

όμως ούτε τραμπάλες ήταν

αλλά ούτε και κούνιες, τα

πήρε και τα σήκωσε…

Πριν από μέρες μάλιστα,

δυο μητέρες απολάμβαναν

«αφασιακώς» το καφεδάκι

τους και οι κανακάρηδές

τους, είχαν μετατρέψει το

ατυχές παγκάκι που βλέπετε

στη φωτογραφία σε… αλο-

γάκι του λούνα παρκ! Το

παγκάκι αυτό μάλιστα πετά-

χτηκε, όπως και το «αδερφά-

κι» του, ακριβώς στα… πό-

δια του Ι. Κονδυλάκη!

Μαζί με τις ευχές μας προς

τα νεοεκλεγέντα μέλη του

Πολιτιστικού Συλλόγου

Βιάννου για ευόδωση των

προσπαθειών τους, κάνουμε

και τις καλοπροαίρετες αυ-

τές επισημάνσεις και ελπί-

ζουμε να επισκευαστούν τα

παγκάκια, αλλά, γιατί όχι, να

αγοραστούν κι άλλα…

Διήμερη εκδρομή του «Διαβάτη» στην ορεινή Αχαΐα

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201216

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 17

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201218

Ο τυφλός λυράρης Αλεξανδρής*Αφορμή για την παράθεση αυτού

του καταπληκτικού αποσπάσματοςαπό το αριστουργηματικό έργο τουΙωάννη Κονδυλάκη, «ο Πατούχας»,στάθηκε μια φωτογραφία, την οποίαμας εμπιστεύθηκε η καλή μας φίλη κ.Ελένη Γ. Παπαδημητράκη, πολύτιμομέρος του φωτογραφικού αρχείου,της μητέρας της, μιας σπουδαίαςΒιαννίτισσας, της Μαρίας Παπαδημη-τράκη (Σταυρωτής). Η εν λόγω φωτο-γραφία, προέκυψε από κάποια εκδή-λωση (πιθανόν γυμναστικές επιδεί-ξεις) του Γυμνασίου Βιάννου την πε-ρίοδο του μεσοπολέμου (πιθανολο-γούμε κάπου εκεί στα 1933 ή 1934).Οι μαθήτριες – χορεύτριες, είναι ντυ-μένες ομοιόμορφα με υψηλής αισθη-τικής φορέματα και, αν δεν είναι όλα,τουλάχιστον κάποια από αυτά, είναικεντημένα στο χέρι! Το απολύτως βέ-βαιο είναι πως ανάμεσα στις κοπέλεςείναι και η Μαρία Παπαδημητράκη.Οι οργανοπαίχτες, που δεν γνωρίζου-με ποιοι είναι, ευρίσκονται πάνω στηνέδρα, χωρίς τεχνικά ηχητικά μέσαυποστήριξης, αποδίδοντας τη μουσι-κή με τον απόλυτα φυσικό ήχο! Γυ-μναστής είναι ο Αρναουτάκης…

Ίσως η δημοσιοποίηση της φωτο-γραφίας να σταθεί αφορμή, ώστε ναπληροφορηθούμε περισσότερα.

Ένα άλλο, εξ’ ίσου σημαντικό, αλλάκαι επίκαιρο θέμα, καθιστά ποικιλο-τρόπως διδακτικό και παιδευτικό τονεξαίσιο λόγο του Κονδυλάκη και αφο-ρά στην καθεστωτική και ταπεινωτι-κή συμπεριφορά των Τούρκων προςτους Έλληνες, αλλά και την ηρωικήσυμπεριφορά του Πατούχα…

Ο «τυφλός λυράρης» λοιπόν, ηηρωική στάση του Μανώλη, αλλά καιφωτογραφία, ήταν το ερέθισμα για τοπαρακάτω αριστουργηματικό από-σπασμα από τον «Πατούχα»:

«… Αλλά τωόντι δεν την εστεναχώ-ρει ολίγον η θέσις εις την οποίαν πε-ριήγαγε την κόρην της ο φόβος τουΠατούχα. Η Μαργή ούτε στην εκκλη-σίαν ετόλμα πλέον να μεταβή. Αλλ’έως πότε ηδύνατο να διαρκέση αυτή ηκατάστασις; Η Μαργή έκτοτε έκλαιενυχθημερόν. Η απελπισία της δε, εκο-ρυφώθη όταν την εκάλεσαν εις έναχορόν και δεν ετόλμησε να μεταβή,ενώ ηγάπα τον χορόν, εχόρευε δε καιετραγουδούσε εξαίρετα.

Αλλ’εις τον χορόν εκείνον συνέβηκάτι το οποίον έμελε να διακόψη τηνκατάστασιν της πολιορκίας εις τηνοποία έζη. Ο χορός έγεινε μίαν εσπέ-ραν εορτής, εις το επάνω μέρος τουχωριού, και συγκέντρωσε τους περισ-σότερους νέους και τα κορίτσια τουχωριού εις εν από τα ευρυχώτερα σπί-τια. Εκτός της Μαργής έλειψε και ηΠηγή. Τι ήθελεν αυτή η πολυπικραμέ-νη μέσα εις τοιαύτην χαράν;

Ο κύκλος των χορευτών ήτο ευρύ-τατος• πολλοί δε άλλοι καθήμενοικαι ιστάμενοι γύρω ανέμεναν σειράν.Αλλ’ ελάμβαναν μέρος εις τα τραγού-δια, επαναλαμβάνοντες μετά των χο-ρευτών τη «μαντινάδα», την οποίαέλεγεν ο ηγούμενος του χορού, ήαπαντώντες εις αυτήν δι’ άλλου διστί-χου.

Ο τυφλός λυράρης Αλεξανδρής, κα-θήμενος εις το μέσον του χορού, εφαί-νετο γοητευμένος υπό της μουσικήςτου. Εκίνει την κεφαλήν δεξιά και αρι-στερά, ως ν’ απεδίωκε μυίας και εμει-δία το ψυχρόν και μισόν μειδίαμα τουτυφλού, από το οποίον λείπει τωνοφθαλμών η ακτινοβολία. Υπό την κί-νησιν του δοξαριού του, έφευγον γορ-γόπτεροι του «πηδηκτού» οι ήχοι. Καιόλος ο κύκλος των χορευτών εκινείτοδια μιας ως εις άνθρωπος και των πο-δών ο κρότος αντήχει ταυτοχρόνωςτόσον δυνατά, ώστε εσείετο, ενόμιζες,το έδαφος. Ήρχοντο στιγμαί κατά τας

οποίας η λύρα εγαύγιζε, κατά την χα-ρακτηριστικήν έκφρασιν, ο δε χορευ-τής εμαίνετο. Τότε δε οι χορευταίεφαίνοντο ως μεγεθυνόμενοι εις γί-γαντας των οποίων αι κεφαλαί ήγγι-ζαν σχεδόν την οροφήν. Οι πασαλίδεςανεταράσσοντο εις τας ζώνας των νέ-ων και τα στήθη των χορευτριών έτρε-μαν και εσπαρτάριζαν υπό τα μεταξω-τά «στηθούρια».

Εις το μεταξύ τα δίστιχα διεσταυ-ρούντο ως βέλη με τον γοργόν του χο-ρού ρυθμόν• και άλλοτε μεν απετέ-λουν ερωτικόν ή πειρακτικόν διάλο-γον, άλλοτε τα ήρχιζεν ο ηγούμενοςτου χορού ή άλλος εκ των χορευτώνκαι των έξω του χορού ευρισκομένωνκαι τα επανελάμβανεν ολόκληρος οχορός. Τα διαμειβόμενα δε πειρακτι-κά δίστιχα ήσαν κατά το πλείστον αυ-τοσχέδια. Άλλοι επεδείκνυον τουςποιητικούς θησαυρούς της μνήμηςτων • και δια ν’ απαντούν, ήρχιζαν μετην λέξιν εις την οποία ετελείωνεν οπροηγούμενος. Την στιχομυθίαν έπει-τα ηκολούθουν και διεποίκιλλον πε-ριπαθείς περικοπαί του «Ερωτοκρί-του», μάλιστα δε ο αποχαιρετισμόςτης Αρετούσας.

Ο Μανώλης ήτο εκεί. Ακουμβημέ-νος εις εν παράθυρον, εφαίνετο σύν-νους και μελαγχολικός. Η Ζερβουδο-πούλα δεν είχεν έλθη εις τον χορόν,προφανώς δια ν’ αποφύγει την συνάν-τησίν του. Τούτο του έδιδε μίαν επίπλέον αφορμήν να σκέπτεται ότι η αν-τίστασίς της ήτο αδύνατον να κατανι-κηθεί άλλως ή δια της βίας, δια τηςαπαγωγής. Αλλά τώρα, ότε είχεν αρ-χίσει να μη εξέρχεται, η απαγωγήεφαίνετο δύσκολος. Άλλως τε δε, καιαν επεχείρει να την αρπάσει από τονδρόμον, ήτο φόβος να προφθάσουν οιχωριανοί και την αποσπάσουν από ταχέρια του. Το ασφαλέστερον ήτο νατην κλέψει μίαν νύκτα από το σπίτι•ν’ ανοίξει ή να σπάσει την θύραν καινα την αρπάσει.

Τον πηδηκτόν διεδέχθη ο ήρεμος,κυματώδης και αναπαυτικός «σιγα-νός», του οποίου ο βραδύς και χαλα-ρός ρυθμός επιτρέπει εις τους χορευ-τάς να τραγουδούν και άσματα μερυθμούς πλατείς και βραδείς. Νεαράκαι νόστιμη παντρεμένη, η οποίαεκράτει εις τον κάβον, ήρχισεν έν απότα συνηθέστερα τραγούδια του σιγα-νού:

Μια κόρη συναπόβγανε τον άντρα τση στα ξένα Βαστά κερί και φέγγει του, ποτήρι και κερνά τον•Κι όσα ποτήρια τον κερνά τόσα λόγια του λέει•«Μισεύγεις, Κωνσταντίνε μου, κι ίντα μου παραγγέρνεις…».

Και έκαστον ημίστιχον επαναλαμ-βάνετο υπό ολοκλήρου του χορού.Αφού δ’ ετραγούδησαν και άλλα τινάτραγούδια εις συγχρόνους σκοπούς,ο χορός διεκόπη, δια να ξεκουρα-στούν οι χορευταί και να εύρη καιρόνο λυράρης να κουρδίσει την λύραν τουκαι να τρίψει με ρητίνην τας χορδάςδια νέον πηδηκτόν.

Κατ’ επανάληψιν διάφοροι είχανκαλέσει τον Μανώλην να χορεύσει•αλλ’ αυτός δεν εδέχθη, λέγων ότι δενείχεν διάθεσιν. Το βεβαιότερον είναιότι δεν είχε πεποίθησιν εις την ορχη-στρικήν του δεξιότητα. Μολονότι είχεκαταβάλει πολλάς προσπαθείας διανα μάθει, είχεν ακόμη τοιαύτην σκαιό-τητα και δυσκαμψίαν εις τας κινή-σεις, ώστε ελέγετο ότι εχόρευεν «ωςνα εσάκκιαζεν άχερα». Του εφαίνετοδε ότι τα βλέμματα εστρέφοντο σκω-πτικά προς τα πόδια του και τούτοέφερεν εις σύγχησιν τα κάτω τουάκρα, ως εάν οι ποδαρούκλες είχανιδίαν αίσθησιν και φιλοτιμίαν. Αλλ’όταν επαναληφθέντος του πηδηκτούείδε τον Τερερέν ιστάμενον παρά τηνεστίαν και απαντώντα εις τα δίστιχατου νέου όστις εχόρευεν εις τον «κά-βον», ενόμισεν ότι έπρεπε να χορεύσειδια να εξουδετερώσει την επίδειξιντου εχθρού δι’ άλλης επιδείξεως. Αυ-τός δεν ήξευρε να τραγουδεί, αλλά καιο Τερερές δεν ήξευρε να χορεύει. Με-τά τινας λοιπόν στροφάς του πηδη-κτού ανέσυρε την πλατείαν χειρίδατου εις τον ώμον, ως έπραττεν οσάκιςεκεντάτο υπό του οίστρου της κου-ζουλάδας, και έπιασεν εις τον κάβον.

Όλα σχεδόν τα πρόσωπα εφαίδρυ-νεν η εμφάνισίς του εις την κορυφήντου χορού• ο δε Αστρονόμος, ευρι-σκόμενος μεταξύ των θεατών, εφώνα-ξε προς τον τυφλόν λυράρην:

-Τσή δυνατότερές σου δοξαριέςΑλεξαντρή! Γιατί κατές ποιος ήπιασεστον κάβο;

Το πρόσωπον του τυφλού έγινεν

ιλαρώτερον, ενώ η κεφαλή του ένευενότι εμάντευσεν. Είχε ήδη ακούσει ένακτύπο ποδός, όστις ετράνταξεν τοέδαφος, και μόνον τούτο ήτο αρκετόνδια να εννοήσει ότι έσυρε τον χορόν οΜανώλης.

-Να σε χαρούμε, λιοντάρι του χωρι-ού μας! εφώναξε και αυτός προς τονΜανώλην και το δοξάρι του έγινε ζωη-ρότερον.

Αλλά και όσοι είχαν μεγαλειτέρανδιάθεσιν να γελάσουν με τον Μανώληηναγκάζοντο να αναγνωρίσουν ότιπαρουσίαζε το εξωτερικόν σπανίαςσωματικής δυνάμεως και ευρωστίας.Και τι θα εγένετο ακόμη! Χωρίς δε τηναγροικίαν του θα ηδύνατο να κατα-λεχθεί και μεταξύ των ωραιοτέρων νέ-ων του χωριού.

-Όρτσες! εφώναξε μετ’ ολίγονπρος τον λυράρην ο Μανώλης, αρχί-σας να ενθουσιάζεται. Ενώ δε η λύραέκρουε τας γοργοτέρας στροφάς τουπηδηκτού, ο Μανώλης ανεπήδα ειςύψος μέγα. Και ενώ ήτο μετέωρος,εκτύπα την παλάμην, οτέ μεν τηνμίαν, οτέ δε την άλλην του κνήμην.Έπειτα ελύγιζε προς τα οπίσω το σώ-μα ή κάμπτων τα γόνατα και χαμηλώ-νων μέχρι του εδάφους ανεπήδα έπει-τα με θαυμαστήν ελαστικότητα. Καιάλλοτε μεν εξέπεμπε στεναγμούς, άλ-λοτε δε ουρλιαστικάς επιφωνήσειςενθουσιασμού. Ο δε Αλεξανδρήςεφαίνετο αγωνιζόμενος να τον κουρά-σει και έπαιζε συνεχώς σχεδόν όρ-τσες. Ο Μανώλης όμως όχι μόνον δενεκουράζετο, αλλά και περισσότεροενθουσιάζετο• ήρχισε δε μετ’ ολίγοννα τονίζει τον ρυθμόν με συριγμούςτόσον οξείς και δυνατούς, ώστε αι γυ-ναίκες έφραζαν τ’ αυτιά των.

Επάνω εις τον ενθουσιασμόν τουδιέκρινε τον Τερερέν και διερχόμενοςτου έρριπτε κρύφια βλέμματα, έτοι-μος, ως εφαίνετο, να του δώσει καιλάκτισμα, κατά τον ρυθμόν του πηδη-κτού. Ίσως δε και εξ’ αιτίας του Τερε-ρέ απεφάσισε, μετά τας άλλας επιδεί-ξεις, να επιδείξει και την φωνήν του.Αλλ’ ο αριθμός των διστίχων, ταοποία εγνώριζεν, ήτο πολύ περιορι-σμένος και ηναγκάζετο να τα επανα-λαμβάνει. Ο δε Τερερές, του οποίου ημοχθηρία ήτο τόση, ώστε να υπερνικάκαι τον φόβον του, επωφελήθη τηνευκαιρίαν δια να τον πειράξει. Καιηκούσθη η φωνή του να απευθύνει κα-

τά του Μανώλη σκωπτικόν βέλος:

Τη μαντινάδα δυο βολές δεν πρέπει να τη λέης,Γιατί θαρρούν οι κοπελιέςπως άλλη δεν κατέειςΟι ρώθωνες του Μανώλη διεστάλη-

σαν από πνοήν οργής όπου εστέκετοο εχθρός. Προς στιγμήν εσκέφθη ν’αφήσει τον χορόν και να τον αρπάσειαπό τον λαιμόν. Αλλ’ έπειτα του εφά-νη απαραίτητον να δώσει μίαν δια στί-χου απάντησιν, δια δείξει ότι δεν ήτοζώον, ως ήθελε να τον παραστήσει οΤερερές. Κατέβαλε λοιπόν υπερτάτηνπροπάθειαν και κατόρθωσε ν’ αυτο-σχεδιάσει μίαν απάντησιν την οποίανετόνισε με φοβερόν του ποδός κτύ-πον:

Βάστα τση μαντινάδες σου, λέγε τση σίμα-σίμα Να μη σε δέσω πέρα ’κε να στέκεις σαν το χτήμα.

Δια να κατασκευάσει το δίστιχόντου ο Μανώλης, ηναγκάσθη να κατα-σκευάσει μίαν λέξιν, το επίρρημα «σί-μα-σίμα». Και έκαμε μίαν αρχήν, ηοποία έμελλε να λάβει τας διαστάσειςτας οποίας γνωρίζομεν εις την ποί-ησιν και την πεζογραφίαν. Γέλωτεςυπεδέχθησαν την απάντησιν, διότιήτο πασίγνωστον το δέσιμον και τοκρέμασμα του Τερερέ, όπως ήσανγνωσταί και αι απειλαί του τελευταί-ου, αι οποίαι επροκάλεσαν την εκδί-κησιν εκείνην. Η εντύπωσις δε τηνοποία έκαμε το δίστιχον ικανοποίησετον Μανώλην. Η οργή του έπαυσεν,εγέλα δε και αυτός μετά των άλλων.Μόνον όταν διήρχετο χορεύων πλη-σίον του Τερερέ, εστράφη προς αυτόνκαι έκαμε κίνημα απειλητικόν, καιεπιφώνημα, όπως φοβερίζουν τα παι-διά:

-Ουου! Νέους γέλωτας θορυβωδεστέρους

εκίνησε το παιγνίδι του Μανώλη καιτο ανατίναγμα του Τερερέ, ο οποίοςέγινε πελιδνός.

-Φταίει δα ο φονιάς; εψιθύρισενούτος σκύψας προς τον εκεί πλησίονκαθήμενον Αστρονόμον.

-Μωρέ άφης τα λόγια, του είπεν οΝικολάκης, γιατί αν σ’ ακούσει καισου χυθή, όλοι δεν θα μπορέσωμε νασε γλυτώσομ’ απού τα χέρια του. Αυ-τός είναι, μωρέ, θεριό• δεν τονε θω-ρείς;

Ο Μανώλης ενθαρρυνθείς από τηνπρώτην επιτυχίαν, κατεγίνετο, ενώεξηκολούθει να χορεύει, εις νέον αυ-τοσχεδίασμα. Και ο ποιητικός αγώνθα ετελείωνε, φαίνεται, κατά τρόπονπολύ δυσάρεστον δια τον μάγον, ανμια εμφάνισις δεν έστρεφε αλλού τηνπροσοχήν του Μανώλη και των άλ-λων.

Πέντε Τούρκοι, γνωστά πρωτοπαλ-λήκαρα, επιζητούντα συχνά έριδας μεΧριστιανούς, είχαν εισέλθει προ μι-κρού. Ένεκα του θορύβου και του συ-νωστισμού γύρω εις τον χορόν, ελάχι-στοι τους είχαν ίδη κατά τα πρώταςστιγμάς. Οι Τούρκοι είχαν σταθή πλη-σίον της εισόδου και εφαίνοντο περι-μένοντες την προσφοράν καθεκλώνδια να καθίσουν. Αλλ’ όταν τους διέ-κριναν οι χορεύοντες και οι περί τονχορόν ιστάμενοι, όλα τα πρόσωπα συ-νωφρυώθησαν. Κρυφομιλήματα ήρχι-σαν, οι νεώτεροι απηύθυναν προςτους Τούρκους βλέμματα και απορίαςοργής. Οι Τούρκοι όμως ετήρουν αυ-θάδη απάθειαν και ως να μη έδιδανπροσοχήν εις τας εχθρικάς εκδηλώ-σεις, τας οποίας έβλεπαν γύρω των,εδείκνυαν και διαθέσεις να λάβουνμέρος εις τον χορόν. Μετ’ ολίγονόμως τους επλησίασεν ο προεστόςΑέρας, ο οποίος, αφού τους εκαλη-

ΕΝΑ ΑΡΙΣτΟΥΡΓΗΜΑτΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ τΟΝ «ΠΑτΟΥΧΑ» τΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ

Ο ωραίος κύκλος των χορευτριών! Στο μέσον τα όργανα. Ο λυράρης θα μπορούσε να είναι ο «τυφλός

Αλεξανδρής». Φυσικά δεν είναι. Ίσως να πρόκειται για το Μανώλη Λασηθιωτάκη ή για το Δημήτρη Μυ-

λωνάκη (Ταγαρούλη).

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 19

σπέρισεν, είπε: -Δε μου λέτε αγαδάκια, ίντα ’ρθετε

επαέ να κάμετε; -Ήρθαμε να χορέψωμε, απήντησεν

εις εκ των Τούρκων.-Δεν το πιστεύγω πώς ήρθετε για να

χορέψετε. Επά ’ν’ όλο Χριστιανοί μετση γυναίκες και τσ’ αδερφίδες τως κιαν ήρθετε για να χορέψετε, έπρεπε ναφέρετε κι απατοί σας τσ’ αδερφίδεςκαι τση γυναίκες σας.

-Εμείς θα φέρωμε τση γυναίκες μαςνα χορέψουνε με τσοι Ρωμιούς; Είπενο Τούρκος πλησιάζων απειλητικώςτον Αέρα.

Ο πηδηκτός αυτομάτως είχε μετα-βληθή εις σιγανόν και το δοξάρι τουτυφλού μόλις έθιγε τας χορδάς.

Σιγή ομοία προς την νηνεμίαν ήτιςπροηγείται της καταιγίδος έγεινεν επίτίνας στιγμάς• και όλα τα βλέμματαήσαν προσηλωμένα εις τους Τούρ-κους και τον προεστόν, ο οποίος είπε:

-Σα δεν κάνει να χορέψουν οι γυναί-κες σας με Ρωμιούς, πώς θα χορέ-ψουν οι δικές μας με Τούρκους;

-Άφης τ’ αυτά, είπεν άλλος εκ τωνΤούρκων, κιεμείς πούρθαμε, θα χορέ-ψωμε.

Και έκαμε ν’ απωθήσει τον Αέρανκαι να προχωρήσει εις τον κύκλον τουχορού. Αλλ’ ο προεστός τον ήρπασεναπό τον βραχίονα με χέρι στιβαρόνκαι είπεν εντόνως:

-Η γιανιτσαριά, μωρέ, πέρασε. Κιόποιος θέλει να κάμει το γιανίτσαροθα τρώει ξυλιές.

-Όϊ, δεν επέρασε , μωρέ ταυλόπι-στε, η γιανιτσαριά και θα το δης, είπενο Τούρκος απωθήσας με σφοδρότητατον προεστόν.

Οι Τούρκοι έβαλαν τα χέρια ειςτους πασαλίδες• άλλ’ εις στιγμήν ώρ-μησαν κατ’ αυτών διάφοροι νέοι.

- Ο χορός να μη σκολάσει! Εφώναξεκαι ο Πατούχας και ωψώσας, ως ρό-παλον, βαρείαν καθέκλαν ερρίφθη ειςτην συμπλοκήν.

Η αντίστασις των Τούρκων διήρκε-σε πολύ ολίγον. Ο θρασύτερος εξ’ αυ-τών, ο λεγόμενος Σαμπρής, έπεσεν ειςτα πρόθυρα με την κεφαλήν σπασμέ-νην από χτύπημα του Πατούχα. Υπότα χτυπήματα δε των ράβδων και τωνκαθεκλών οι πασαλίδες εξέφυγαναπό τα χέρια των άλλων, οίτινες εζή-τησαν σωτηρίαν εις την φυγήν. Ο Μα-νώλης και οι άλλοι νέοι τους κατεδίω-ξαν μέχρι της Τουρκικής συνοικίας,όπου και άλλοι Τούρκοι προστρέξαν-τες εις βοήθειάν των, έπαθον τα αυτάκαι χειρότερα δια να μάθουν ότι ο για-νιτσαρισμός είχε περάσει…

Όταν την επιούσαν εξύπνυσεν οΜανώλης εις της αδελφής του, όπου

είχε κοιμηθεί, έμαθε δύο ευχάρισταπράγματα• ότι η διαγωγή τουκατά τηνσυμπλοκήν με τους Τούρκους είχε εν-θουσιάσει τους χωριανούς και ότι οΣμυρνιός είχεν αρραβωνιάσει τη θυ-γατέρα του Συμβούλου. Τι θα έλεγετώρα η Ζερβουδοπούλα; Θα επέμενενακόμη εις την άρνησίν της τώρα ότεμεν από τον Σμυρνιόν δεν είχε πλέονελπίδα, αυτόν δεν είχε περιβάληηρωική αίγλη;

Μετ’ ολίγον διηυθύνετο προς τηνοικίαν της Ζερβούδαινας, χαρούμενοςκαι σιγοτραγουδών. Αλλά καθ’ οδόνακούσας να τον φωνάζουν, εστράφηκαι είδε την Σπυριδολενιάν. Το πρό-σωπο της ψεγαδιάστρας δεν είχε τηνημέραν εκείνην την συνήθη σκωπτι-κήν έκφρασιν.

-Μανωλιό, του είπε, θέλω να φιλή-σω τη χέρα πούσπασε οψές την κεφα-λή του Σαμπρή. Μα να φύγεις, παιδίμου, να φύγης, γιατ’ ήμαθα πώς σε γυ-ρεύουν οι ζαπτιέδες. Να φύγης γλίγω-ρα!

Ο Μανώλης εταράχθη, αλλ’ έπειταείπε με πείσμα:

-Ας με ζυγώνουνε. Δεν πάω ποθές.

Και εξηκολούθησε τον δρόμον του.Δεν είχε δε απομακρυνθεί πολύ ότε εί-δεν ερχόμενον εξ αντιθέτου ένανΤουρκαλβανόν χωροφύλακα. Εστρά-φη δια να φύγει προς τα οπίσω, άλλ’είδε και άλλον ερχόμενον εκείθεν. Οτελευταίος του εφώναξε:

-Στάσου ωρέ Πατούχα!Ο Μανώλης εστάθη, διότι έβλεπε

ότι δεν είχε διέξοδον, οι δε ζαπτιέδεςπλησιάσαντες τον συνέλαβον απότους βραχίονας.

-Ίντα θέτε από μένα; Ηρώτησεν οΜανώλης.

-Θα το μαθαίνης κάτω. Να μπαίνηςστο χάπσι και το μαθαίνεις.

-Στο χάπσι θα με βάλετε; Είπεν οΜανώλης, όστις τότε ήρχισε να εννοήόλην την σοβαρότητα της καταστάσε-ως. Περί της φυλακής είχε την φοβε-ρωτέρα ιδέαν• διότι είχεν ακούσει ότιοι φυλακιζόμενοι εδεσμεύοντο χειρο-πόδαρα με βαρείας αλύσεις και εμα-στιγώνοντο σχεδόν καθημερινώς. Καιάλλοι μεν απέθνησκαν εις την φυλα-κήν, άλλοι δε εξήρχοντο με υγείαν διαπαντός κατεστραμμένην. Αλλά καιμόνον η ιδέα ότι θα έχανε την ελευθε-ρίαν του και μετ’ αυτής την Ζερβουδο-πούλαν, τώρα ότε ήτο σχεδόν βέβαιοςπερί της συναινέσεώς της, τον έφερανεις απελπισίαν. Η ιδέα τοιούτου κιν-δύνου του έδωκε την δύναμιν ν’ απο-τινάξει τους χωροφύλακας και διαδύο λακτισμάτων να τους κυλίσει κα-τά γης αμφοτέρους. Έπειτα ετράπηεις φυγήν. Αλλ’ όταν έφθασεν εις τηνγωνίαν του δρόμου, εστράφη μίανστιγμήν προς τους Αλβανούς και συγ-κάμψας τον βραχίονα, εφώναξε προςαυτούς, προσπαθών να μιμηθεί τηνπροφοράν των:

-Να, ωρέ κασίδηδες! Πού να τον φθάσουν πλέον οι Αλ-

βανοί; Έτρεχε με ταχύτητα αιγάγρου.Εν τοσούτω δεν παρέλειψε να περά-σει από τον δρόμον της Ζερβούδαι-νας. Εκεί εβράδυνε το βήμα του. η χή-ρα εστέκετο εις την θύραν• μέσα δ’εκάθητο η Μαργή και είχε τα μάτιακόκκινα από δάκρυα.

-Φεύγω, γιατί με ζυγώνουν οι Αρνα-νούτες, είπε προς την μητέρα ο Μανώ-λης. Μόνο να μ’ ανημένει το Μαρούλι.Ύστερ’ από λίγο καιρό θαρθώ να τηνπάρω. Και έφυγε προς τα όρη, χωρίςν’ ακούσει την απάντησιν την οποίατου έδωκεν η Μαργή:

-Καλλιά να βγουν τα μάτια σου!

Υ.Γ. Το κείμενο παρατίθεται σχεδόνστην αυθεντική του μορφή, χωρίςδιορθώσεις.

Η φωτογραφία είναι λίγο πριν

τον πόλεμο στον Εθνικό Κήπο,

στην Αθήνα. Από αριστερά: Γιώρ-

γος Βλαχάκης, Μαρία Παπαδημη-

τράκη (Σταυρωτής) και Βαγγέλης

Ηγουμενίδης

Τα ωραία των δικαστηρίων Έτσι κι αλλιώς ήταν αντίδικοι ο δικηγό-

ρος Γιάννης Κονδυλάκης, γνωστότερος καιως «Κοντυλογιάννης», με το συνάδελφό

του. Κάθε φορά που ήταν «απέναντι» στο δικαστήριο, οι θαμώνες παρα-κολουθούσαν ένα πραγματικό σόου.

Θύμα και των δύο ήταν ένας άνθρωπος του μόχθου από κάποιο χωριότης επαρχίας.

Η σοφία της λαϊκής ρήσης, σύμφωνα με την οποία «όπου φτωχός κι ημοίρα του», αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά, αφού ο πάμπτωχος αυτόςσυνεπαρχιώτης μας, για το «βίτσιο» της αίγας του, όχι μόνο κάθισε στοεδώλιο του κατηγορουμένου με κίνδυνο να καταδικαστεί σε βαρύ χρημα-τικό πρόστιμο, αλλά, θα χρεωνόταν και με το επαχθέστατο κόστος της νο-μικής υποστήριξης. Ο Κοντυλογιάννης, έχει κατεβάσει όλα τα άρθρα τηςπολιτικής δικονομίας, προκειμένου να αντλήσει τα νομικά του επιχειρή-ματα, για να αποδείξει πως η αίγα του πελάτη του «ναι μεν διέπραξε τοαδίκημα, αλλά το αφεντικό της, ουδεμία είχε ευθύνη, άρα στο εδώλιοέπρεπε να καθίσει η ίδια»! Όμως, εδώλια για αίγες δεν υπήρχαν, ει μη μό-νον για τα «μουσκάρια», δηλαδή τους ιδιοκτήτες. Η συνήθης τιμωρία τωνασυμμόρφωτων αιγών ήταν ο… Μέρκος κι ο Γιάννης ο Τρουλής, οι χα-σάπηδες της Βιάννου, οι οποίοι στο πι και φι εκτελούσαν την εσχάτη τωνποινών! Ο Κοντυλογιάννης λοιπόν άκουσε μετ’ εκπλήξεως τον αντίδικότου, ωρυόμενο, να ζητά από το δικαστήριο να επιβάλει στον ατυχή κατη-γορούμενο την εσχάτη των ποινών επειδή «η αίξ του κατέστησε κατάξερητην χλωράν αγριελαίαν»! Ευτυχώς όμως ο αγρονόμος δεν επείσθη και οκατηγορούμενος την ξεσκαπούλαρε…

Κορδωμένος τα μάλα ο Κοντυλογιάννης, εξήλθε θριαμβολογών της αι-θούσης του δικαστηρίου και, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ρωτά τον αν-τίδικό του δικηγόρο: «Για την αίγα μωρέ την εζήτηξες την εσχάτη ή γιατο κακομοίρη απού την έχει;»!!!

Ο γδυμνολαίμης…Κατηγορούμενος ήταν κάποτε κι ο αξέχαστος Νικολής Καδιανάκης,

άγνωστο για ποιο λόγο. Επέλεξε για τη νομική του υποστήριξη τον Κον-τυλογιάννη, με τον οποίο διατηρούσε στενότατες σχέσεις, εξαιτίας τουότι και οι δυο αγαπούσαν τον Κερατόκαμπο και είχαν και διάφορα, καλώςεννοούμενα «κοντραρίσματα» στους… ποτούς, δηλαδή στη διεκδίκησητης χρήσης του αρδευτικού νερού!

Ο Κοντυλογιάννης, εκτός της αμοιβής του, είχε απαιτήσει για την νομι-κή υποστήριξη κι έναν αλανιάρη πετεινό! Την ημέρα της δίκης, ο Καδια-νάκης στολίζεται και αρματώνει από τα μαύρα χαράματα το μουλάρι, βά-ζοντας μέσα σε ένα σακί και τον πετεινό, ο οποίος ήταν τετράπαχος αφούήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στις «Κοίτες» την περιοχή όπου διέμενε τ’αφεντικό του. Πριν τις 7:00 το πρωί, κατέφθασε έφιππος στην Βιάννο,ξεχαλίνωσε το γοργοπόδαρο ζώο του, τού κρέμασε στο κεφάλι το ντρουβάμε τα άχυρα και το έδεσε παρέα με πολλά άλλα τετράποδα στους ποτα-μούς. Την ημέρα των δικαστηρίων, κόσμος και κοσμάκης μεταφερότανμε γαϊδούρια και μουλάρια και όλα τα παραποτάμια πλατάνια φιλοξενού-σαν τα συμπαθή τετράποδα. Ανέβηκε στην πλατεία, κρατώντας «επ’ώμου» το σακί με τον πετεινό! Ο Κοντυλογιάννης καθόταν έξω από το ζα-χαροπλαστείο του Αδάμη, περιμένοντας τους πελάτες, για να τους δώσειτις τελευταίες οδηγίες, πριν υποστούν την βάσανο του εδωλίου. Ο Κα-διανάκης υψώνει το βραχύ του χέρι, επιδεικνύοντας το αρσενικό αλανιά-ρικο πτηνό λέγοντας: «Γειά ε», θέλοντας να τονίσει ότι ήταν απολύτωςσυνεπής με τα συμπεφωνηθέντα, άρα απαιτούσε την καλύτερη δυνατή έκ-βαση της δίκης…

Ο Κοντυλογιάννης, που ήταν και καλοφαγάς, ήδη ονειρευόταν στο πιά-το του το νόστιμο κρέας του πετεινού και, έμπλεος χαράς και αγαλλίασης,λέει στον Καδιανάκη, μ’ αυτό τον χαρακτηριστικό του τρόπο: «Γδυμνο-λαίμης είναι μωρέ»!!!

ΤΟΥ: Μανώλη Σπανάκη

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201220

«Ξένε που μόνος κι έρημος

σε ξένους τόπους τρέχεις,

πες μου, ποιος είναι ο τόπος σου

και ποια πατρίδα έχεις;»

«Τη μακρινή πατρίδα μου

πάντα ποθώ στα ξένα.

Εκεί τα χρόνια της ζωής

περνούν ευλογημένα.

Εκεί κι ο θάνατος γλυκός,

κι αφού κανείς πεθάνει,

έχει στο μνήμα του Σταυρό,

καντήλι και λιβάνι.

Στ’ αγαπημένο μου χωριό

χαρές πάντα και γέλια,

στ’ αλώνια τραγουδιών φωνές

ξεφάντωμα στ’ αμπέλια.

Κι όταν χορεύει η λεβεντιά

στης Πασχαλιάς τη μέρα,

βροντοκοπά το τύμπανο

και κελαηδεί η φλογέρα.

Στη μακρινή Πατρίδα μου

έχει ευωδιά και χάρη

το ταπεινότερο δεντρί,

το πιο φτωχό χορτάρι.

Στους κλώνους της αμυγδαλιάς,

σμίγουν ανθοί και χιόνια

και φέρνουνε την άνοιξη

γοργά τα χελιδόνια.

Στων μαγεμένων της βουνών

τα μαρμαρένια πλάγια,

γλυκολαλούν οι πέρδικες

και κλαίει η κουκουβάγια.

Η ασημένια θάλασσα

μ’ αφρούς την περιζώνει

κι ο ουρανός με τα’ άστρα του

τη χρυσοστεφανώνει.

Τη μακρινή Πατρίδα μου,

πριν η σκλαβιά πλακώσει,

τη δόξαζ’ η παλικαριά,

τη φώτιζεν η γνώση.

Και τώρ’ από τη μαύρη γη,

τη γη τη ματωμένη,

πρόβαλε παλ’ η ελευθεριά

σαν πρώτα αντρειωμένη».

«Φτάνει τη χώρα που μου λες,

τη γνώρισα, την είδα,

τη μακρινή Πατρίδα σου

έχω κι εγώ Πατρίδα».

Γεώργιος Δροσίνης

Σημείωση της «Ηχώ της Βιάν-

νου»: Είναι αφιερωμένο σε

όλους τους ξενιτεμένους αν-

θρώπους. Αφιερώνεται επίσης

στους «Ελληναράδες», που λη-

σμονώντας ή αγνοώντας ότι

ζουν στην χώρα του Ξενίου Διός,

μισούν τον κάθε ξένο…

Η Πατρίδα μας

Της Ευθυμούλας Μπαμπάτση-Τζερεφού

Όταν έφυγε για την Αμερική το 1910, ήτανπαιδί, στα 14 του χρόνια. Δε γνωρίζω για ποιολόγο γρήγορα ξαναγύρισε πίσω στην Ελλάδα.Μπορεί και να τον διώξανε, γιατί ήτανε μι-κρός. Το 1912 όμως, στα 16 του, διέσχισε γιατρίτη φορά τον Ατλαντικό Ωκεανό. Πήρε από-φαση να βρει την τύχη του στην ξενιτιά. ΣτηΝάουσα, στην πόλη που γεννήθηκε, δεν υπήρ-χε τύχη, υπήρχε μόνο φτώχεια.

Έφυγε, αλλά δεν ξέχασε τι άφησε πίσω του.Τα “τσέκια” έφταναν στα χέρια της μάνας του,γιατί έπρεπε να ζήσουν τα ορφανά του πεθα-μένου αδελφού του, να προικίσει την ανύπαν-τρη αδελφή του και αν περίσσευε κανένα δο-λάριο για εκείνον, να του αγοράσουν ένα κομ-μάτι γης. Στην άκρη του κόσμου δεν έφυγε,έτσι, για να γνωρίσει τον κόσμο, έφυγε για νακαλυτερέψει τη ζωή του.

Η μάνα του πάλι, αραιά και πού, του έστελ-νε φωτογραφίες. Όλοι από την οικογένεια,στημένοι, αγέλαστοι, σκιαγμένοι από το κλικτης φωτογραφικής μηχανής, μπροστά απόένα ζηλί τεντωμένο σ’ ένα ντουβάρι του μαχα-λά. Από πίσω έγραφαν κάνα δυο ορνιθοσκα-λίσματα για χαιρετίσματα και αυτό ήταν όλο.Ήταν όμως πολύ σημαντικό για τον ίδιο. Κά-τω απ’ το μαξιλάρι του είχε την οικογένειάτου.

Τα χρόνια περνούσαν, ο μετανάστης δού-λευε και μεγάλωνε. Έγινε 26 χρονών, έγινε 36και κάθε χρόνο έλεγε πως θα γυρίσει πίσωστην πατρίδα. Ο κάθε χρόνος γινόταν του χρό-νου και του χρόνου “ΠΟΤΕ”. Στην Αμερικήήταν μάγειρας, αργότερα αρχιμάγειρας, εκείαγόρασε έναν μπαξέ με μια τρανή καρυδιά στημέση, για να του θυμίζει την καρυδιά που άφη-σε στη “Γάστρα” και τότε άρχισε να χτίζει τηδική του πλέον ζωή. Παντρεύτηκε Αμερικάνα,

έκανε τα δικά του παιδιά και το δικό του νοι-κοκυριό. Ο χρόνος κυλούσε και όταν δεν έχειςτη δυνατότητα επαφής πρόσωπο με πρόσωποπαρά μόνο με γράμματα, και όταν δεν ξέρειςγράμματα, τότε τα γράμματα αραιώνουν,ώσπου σιγά σιγά σταματούν και οι άνθρωποιχάνονται. Η μάνα του πέθανε, τα ορφανά με-γάλωσαν, η ανύπαντρη αδελφή του παντρεύ-τηκε και η μόνη που απέμεινε να τον συλλο-γιέται ήταν η Λέγκω η τρανή.

- Μαρί αυτό του πιδί ξέχασι που έχει μιααδαρφή Λέγκου; Σκούπιζε με το πανίτικο μαν-τήλι τα μάτια της και συμπλήρωνε - “μόνο οΘιός να τον έχει καλά”!

Όταν πέθανε και η Λέγκω, τότε ο μετανά-στης ξεχάστηκε εντελώς. Γιατί όλα τα πρόσω-πα που άφησε πίσω του όταν έφυγε, δεν υπήρ-χαν πια.

Έφυγε και δεν πήρε τίποτα μαζί του, παράμόνο τ’ όνομά του “Πέτρος Φραγγότσης”. Μ’αυτό και μόνο τ’ όνομα η κόρη του, ΠατρίτσιαΦραγγότση, μετά από 100 χρόνια ακριβώς,ήπιε νερό απ’ τον Αγιά Νικόλα, στη μνήμη τουπατέρα της. Από την Καλιφόρνια έφερε μαζίτης, κι εκείνες τις ασπρόμαυρες φωτογρα-φίες, που στην πίσω πλευρά ήταν γραμμένεςχρονολογίες 1920, 1930, 1940. Αυτές οι φω-τογραφίες είχαν τη δύναμη να ξαναζωντανέ-ψουν συναισθήματα και να ενωθούν άτομαπου στις φλέβες τους κυλούσε το ίδιο αίμα,άσχετα αν δε μιλούσαν την ίδια γλώσσα.

Γιαγιά Λέγκω, ο Πέτρος Φραγγότσης, οαδελφός σου, δε σας ξέχασε, πέθανε με τιςφωτογραφίες σας κάτω απ’ το μαξιλάρι του.Έφυγε για λίγο και έμεινε για πάντα. Κομμά-τιασε την καρδιά του στα δυο και όλα τα χρό-νια πονούσε.

Τελικά ο μετανάστης είναι ένας πικραμένοςάνθρωπος, γιατί πάντα θυμάται.

Σαν Ελληνίδα και σαν άτομο που έχω βιώσειιστορίες μεταναστών μέσα στην οικογένειάμου, δεν είναι δυνατόν να μην έχω άποψη γιατο σοβαρό πρόβλημα των ξένων που έχει προ-κύψει στην Ελλάδα. Ζω στην Αθήνα και ταβλέπω.

Οι πολιτικοί μας παίζουν με ανθρώπινεςζωές και αυτό γιατί είναι ανίκανοι να προστα-

τεύσουν τα σύνορά μας. Η κατάσταση είναιανεξέλεγκτη και η πατρίδα μας δεν αντέχειάλλο. Να δεχόμαστε τόσους ξένους όσο εκεί-νοι στους οποίους μπορούμε να τους προσφέ-ρουμε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Ηεπιχείρηση “Ξένιος Ζεύς”, είναι μια τραγικήγελοιότητα. Στην Αθήνα, τους κυνηγούν, τουςπιάνουν, τους μαντρώνουν στα κέντρα λαθρο-μεταναστών, τους ταΐζουν κάνα δυο μέρες καιύστερα τους αμολούν στο πουθενά, χωρίς χαρ-τιά, χωρίς στέγη, χωρίς ελπίδα.

Την ημέρα είναι κρυμμένοι στους παράδρο-μους του κέντρου και τη νύχτα μιλιούνια βγαί-νουν στις πλατείες για να πάρουν την ανάσατους σαν άνθρωποι. Να βρεθούν με δικούςτους ανθρώπους που χάθηκαν στο κυνηγητό.Και τότε τους περιλαβαίνουν φασιστοειδήστοιχεία και τους δέρνουν!! Πέστε μου, είναιζωή αυτή; Έτσι γεννιέται ο ρατσισμός πουγεννά το έγκλημα.

Εμένα με τρομάζει ο Πακιστανός βιαστήςτης Πάρου, με ανατριχιάζει όμως και η παπα-διά της Ηλείας που σκότωσε τον ιερέα άντρατης. Δε μπορώ να συγχωρήσω τα Ελληνόπου-λα και Αλβανόπουλα που σκότωσαν αυτό τογλυκύτατο πλάσμα στη Βέροια, τον Άλεξ, για-τί ήταν ξένος.

Με ενοχλούν οι ανίκανοι πολιτικοί. Στο Πε-δίο του Άρεως, είπα πως δε θα ξαναπάω, όχιγιατί είναι γεμάτο από ξένους, αλλά γιατί δενμπορώ να βλέπω, κύριε Καμίνη, ανύπαρκτεδήμαρχε Αθηναίων, ρουμάνια και σκουπίδιακάτω από τη μαρμάρινη προτομή του Θεόδω-ρου Κολοκοτρώνη. Δεν μπορώ να βλέπω σ’αυτό το ιστορικό πάρκο υπολείμματα ξεραμέ-νων λουλουδιών, γιατί το αυτόματο ποτιστικόσύστημα είναι χρόνια χαλασμένο και οι φοίνι-κες είναι κατακίτρινοι και κρεμασμένοι, σανκλαίουσες ιτιές. Δεν μπορώ να βλέπω στο κέν-τρο του πάρκου αυτό το μοντέρνο συντριβάνι,με τους πίδακες “στου ισιάδι” να με πρασκαλ-νούν και γύρω γύρω λασπουριό απ’ τα ασύδο-τα νερά που τρέχουν εδώ κι εκεί, μόνο και μό-νο για να δικαιολογήσουν την αλόγιστη σπα-τάλη δημόσιου χρήματος.

Δεν μπορώ... δεν μπορώ... δεν αντέχω τόσηαδικία...

Η πορεία ενός μετανάστη

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 21

Η κεφαλή Ο Πρίτζηπας από την Έμπα-

ρο ήταν ένας ιδιαίτερα πνευμα-

τώδης άνθρωπος, με πάρα πολ-

λές ωραίες ατάκες. Μια μέρα

λοιπόν επήγε στο γιατρό γιατί

είχε αβάσταχτους πονοκεφά-

λους. Μετά από τα εγκεφαλο-

γραφήματα και τις λοιπές εξε-

τάσεις, ο γιατρός καλεί τον

ασθενή και του λέει: «Η κεφαλή

σου δεν έχει πράμα», υπονοών-

τας βέβαια, από παθολογικής

άποψης. Κι ο Πρίτζηπας που

το πήρε αλλιώς, απαντά: «Για-

τρέ σε παραδέχομαι»!!!

Οι παράουλοι Το αυτοκίνητο πήγαινε αργά

στον κεντρικό δρόμο του χωρι-

ού, γιατί ο οδηγός είχε διαπι-

στώσει πως οι άνθρωποι πηγαί-

νουν στη μέση μέση του δρό-

μου, διαφέροντας ελάχιστα από

τα ζωντόβολα! Χτυπά το κλά-

ξον μια φορά, δυο φορές για να

ειδοποιήσει τους πεζούς να πά-

νε στην άκρη, αλλά την τρίτη

δεν άντεξε και λέει του πεζού:

«Έχει πολλούς παράουλους το

χωριό σου»; Η απάντηση αφο-

πλιστική: «Μόνο το σπίτι μας

έχει πέντε»!!!

Οι μύγες Η γυναίκα μπαίνει στην κου-

ζίνα και βρίσκει τον άνδρα της

να κυνηγάει μύγες.

«Μπρε ίντα κάνεις εκειά;»

ρωτά αυτή.

«Μύγιες κυνηγώ», απαντάει

αυτός.

«Και εσκότωσες κιαμιά;», ξα-

ναρωτάει αυτή.

«Εσκότωσα 3 αρσενικές και 2

θηλυκές», απαντάει αυτός!

Κι εκείνη, έκπληκτη, ξανα-

ρωτά. «Και πώς τσι κατάλαβες

εδά του λόγου σου και ξεχώρι-

σες τσι ασερνικές απού τσι θη-

λυκές;».

Κι αυτός απαντά: «Οι 3 εκά-

θουντανε στο ποτήρι τση μπύ-

ρας κι οι 2 εκάθουντανε στο τη-

λέφωνο...»!!!

Η εγχείρηση Συναντώνται δυο φίλοι και

μετά τα «τι κάνεις, πώς είσαι»

και τα σχετικά, ρωτάει ο πρώ-

τος:

-Με τη χολή σου εντάξει; Την

έκανες την επέμβαση που έλε-

γες;

-Μπα, όχι. Μπήκα στο χει-

ρουργείο, αλλά δεν άντεξα. Φο-

βήθηκα. Πριν με ναρκώσουν οι

γιατροί, τους την κοπάνησα και

βγήκα έξω.

-Δεν είμαστε καλά. Τι φοβή-

θηκες μωρέ Υπάρχει πιο απλή

επέμβαση από τη χολή;

-Δεν αντιλέγω αλλά .. να.

Ήταν επάνω από το κεφάλι

μου και δύο νοσοκόμοι και ο

αναισθησιολόγος και όλο αυτό

έλεγαν και ξανάλεγαν ... «μη σε

νοιάζει», «όλα καλά θα πάνε»,

«μια γελοία επέμβαση είναι, θα

δεις»

-Καλά σου έλεγαν. Έτσι εί-

ναι. Συνεχίζω και δεν σε κατα-

λαβαίνω. Εσύ γιατί φοβήθηκες;

-Φοβήθηκα γιατί δεν τα έλε-

γαν σε μένα. Στο γιατρό που θα

με χειρουργούσε τα λέγανε!

Η τζιπάρα… Κάποιος αγοράζει πανάκριβο

και ολοκαίνουργιο τζιπ. Το

βράδυ το παρκάρει κάτω από το

σπίτι του.

Περνάει ένας πιτσιρικάς,

κοιτάει το τζιπ, βγάζει ένα σου-

γιά και πλάι στην ένδειξη 4Χ4

χαράζει στη λαμαρίνα =16!

Το πρωί ο τύπος τραβάει τα

μαλλιά του. Πάει στην αντιπρο-

σωπεία, όπου δέχονται να του

αλλάξουν το καπό, μια που δεν

συμπληρώθηκε ούτε μέρα που

πήρε το αμάξι...

Το ίδιο βράδυ ξαναπερνάει ο

πιτσιρικάς, βλέπει το 4Χ4 να

αστράφτει πάλι, ξαναβγάζει το

σουγιά και ξαναχαράζει στη λα-

μαρίνα =16.

Το άλλο πρωί ο ιδιοκτήτης,

στα πρόθυρα εμφράγματος, ξα-

ναπάει στην αντιπροσωπεία.

- Κοιτάξτε κύριε, του λένε

εκεί, δυστυχώς υπάρχουν πολ-

λά τέτοια παλιόπαιδα και το

ίδιο πρόβλημα το ‘χουν κι άλλοι

ιδιοκτήτες τζιπ. Για να μην κά-

νετε συνέχεια αυτή τη δουλειά

λοιπόν, εμείς έχουμε φτιάξει

μια πατέντα, όπου κολλάμε ένα

μεταλλικό πλαίσιο πάνω στο

πίσω καπό, το οποίο γράφει

4Χ4=16, με όμορφα καλλιτε-

χνικά γράμματα. Κι έτσι δεν

έχουν πια τι να γράψουν και

γλιτώνετε. Τι να πει... βάζει το

μεταλλικό πλαίσιο με 4Χ4=16

και επιστρέφει σπίτι.

Το βραδύ περνάει ο πιτσιρι-

κάς, βλέπει το 4Χ4=16 και προ-

βληματίζεται. Ξύνει το κεφάλι

για λίγο και τελικά βγάζει το

σουγιά και χαράζει ακριβώς

από κάτω: «ΣΩΣΤΟ-

ΟOOOOΣ»!!!

Φιλοσοφίες Πεθαίνει ο Καρτέσιος και πη-

γαίνει στον παράδεισο. Τον

παίρνει ο Άγιος Πέτρος από τις

πύλες για να τον οδηγήσει μέ-

σα.

Καθώς προχωρούσανε, ο

Καρτέσιος του λέει:

- "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Εί-

μαι ο ιδρυτής ενός ολόκληρου

φιλοσοφικού κινήματος και αυ-

τός που είπε την ιστορική φρά-

ση "Σκέφτομαι, άρα υπάρχω"

Οπότε ο Άγιος Πέτρος τον

χτυπάει φιλικά στην πλάτη και

του λέει:

- "Δεν υπάρχεις, αλλά μην το

σκέφτεσαι..."!!!

Το γουρούνι Ο Πάγκαλος ξεκινά περιο-

δεία στην επαρχία και σε κά-

ποιο χωριό, το αυτοκίνητό του

σκοτώνει μια όρνιθα.

- Μην στεναχωριέσαι, λέει

στον οδηγό του. Θα πάω εγώ να

καθαρίσω με τον ιδιοκτήτη της

μόνο περίμενέ με...

Μετά από 10λεπτά βγαίνει

καταματωμένος, με σκισμένα

ρούχα από το αγροτόσπιτο,

μπαίνει στο αυτοκίνητο και

σχολιάζει εκνευρισμένος:

-Μα τι χωριάτες που είναι αυ-

τοί! Τόση φασαρία για μια όρνι-

θα; Ακούς εκεί να με σμπαρα-

λιάσουνε στο ξύλο οι αγροί-

κοι…

Όμως σ’ ένα διπλανό χωριό,

το αυτοκίνητο πατάει ένα γου-

ρούνι!

Ο Πάγκαλος τρομοκρατημέ-

νος λέει στον οδηγό του: «Να

πας εσύ τώρα, να τους πληρώ-

σεις όσα θέλουν και να φύγου-

με γρήγορα».

Πράγματι ο οδηγός πηγαίνει,

περνά 1 ώρα, περνάνε 2 ώρες

και κάποια στιγμή βγαίνει ο

οδηγός, αγκαλιά με τους κατοί-

κους, σιγοτραγουδώντας, γεμά-

τος δώρα και μέσα στην καλή

χαρά.

- Τι έγινε; ρωτάει ο Πάγκα-

λος. Πώς το κατάφερες αυτό

και δεν θύμωσαν;

- Δεν ξέρω αντιπρόεδρε. Εγώ

μπήκα στο σπίτι και τους είπα

με σοβαρό ύφος:

"Καλημέρα σας! Είμαι ο οδη-

γός του Πάγκαλου.

Το γουρούνι είναι νεκρό»!!!

Η καμήλα Ένας αφοσιωμένος Μου-

σουλμάνος, μπήκε σε ένα ταξί

κάπου στην Αθήνα. Ζήτησε κο-

φτά από τον ταξιτζή να απενερ-

γοποιήσει το ραδιόφωνο, επει-

δή, όπως επιβάλλεται από τη

θρησκευτική διδασκαλία του,

δεν πρέπει να ακούει μουσική,

γιατί την εποχή του προφήτη

δεν υπήρχε μουσική και κυρίως

δυτική μουσική που είναι η μου-

σική των άπιστων…

Ο ταξιτζής σβήνει ευγενικά

το ραδιόφωνο, σταματάει το τα-

ξί και ανοίγει την πόρτα.

Οπότε ο Μουσουλμάνος τον

ρώτησε, "Τι κάνεις;"

Και ο οδηγός απάντησε:

«Στην εποχή του προφήτη

δεν υπήρχαν ταξί, γι’ αυτό άντε

και γ…… σου και περίμενε την

καμήλα»!

Ηπολιτική, στην πράξη, είναι η

τέχνη της πρόβλεψης. Τα

στοιχεία όμως του περιεχο-

μένου της είναι οι συνιστώσες γνώ-

σεις όλων των επιστημών, με κεντρι-

κό στόχο αναφοράς τη διασύνδεση

της οικονομίας με την ευημερία της

κοινωνίας, την μεγιστοποίηση της

εθνικής κυριαρχίας, την κοινωνική

πρόνοια και την παιδεία. Είναι προ-

φανές ότι με ειδικές διατάξεις νόμου,

συνταγματικής ισχύος, προστατεύον-

ται οι ασθενέστεροι κρίκοι της αλυσί-

δας της κοινωνικής διαστρωμάτω-

σης, εργάτες, αγρότες, άτομα με ειδι-

κές ανάγκες και η πολύτεκνη οικογέ-

νεια που αποτρέπει την γήρανση του

πληθυσμού, ως πολλαπλασιαστική

δύναμη του παραγωγικού μηχανι-

σμού.

Η επίτευξη των στόχων αυτών απο-

τελεί έργο και καθήκον της πολιτικής

τάξης - των πολιτικών- των ανθρώ-

πων που «κατά τεκμήριον» είναι προ-

ικισμένοι με τα προσόντα που είναι

απαραίτητα για την άσκηση της τέ-

χνης της πολιτικής. Ανθρώπων με

όραμα, κοινωνική ευαισθησία, συνέ-

πεια, ήθος, εντιμότητα, γνώσεις και

γνώση πραγμάτων και ικανότητα δια-

χειρίσεως υποθέσεων δημοσίου συμ-

φέροντος, προς ασφαλή μακροπρό-

θεσμη ευημερία. Οίκοθεν νοείται ότι

όσοι ασκούν τη διακυβέρνηση και την

εξουσία της χώρας, και ορκίζονται να

τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους

του κράτους, εν ονόματι του λαού, δεν

κουράζονται!!! Δεν αδρανούν, αλλά

είναι υποχρεωμένοι να κινούνται επί

ατέρμονος άξονος και να ευλαβούνται

τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρα-

τίας. Δυστυχώς στα καθ’ ημάς, τα τε-

λευταία τουλάχιστον χρόνια, δεν

ασκήθηκε σοβαρή πολιτική υπό την

ορθήν έννοια του όρου. Κυριάρχησαν

πολιτικά συστήματα διακυβέρνησης,

προσαρμοσμένα σε ιδεοληψίες και

ακρότητες.

Οι πολιτικοί της διαφθοράς, της

αλαζονείας, του ψεύδους, της ανικα-

νότητας, της ασυνέπειας, του νεποτι-

σμού, της συγκάλυψης πολιτικών εγ-

κλημάτων απαξίωσαν οι ίδιοι τους

εαυτούς τους και την πολιτική, με συ-

νέπειες που βραχυπρόθεσμα δεν ήταν

ορατές δια γυμνού οφθαλμού, γίνανε

ωστόσο τραγικές μετά το 2009 χωρίς

όριο πρόβλεψης. Με αβέλτερες πρά-

ξεις και παραλείψεις, μας σέρβιραν

τη νομιζόμενη ευτυχία και ευμάρεια

κατά την κοσμοθεωρία των Σοφιστών

και αγνόησαν την σωκρατική φιλοσο-

φική σκέψη για την εξεύρεση της

ασφαλούς γνώσης και για την ορθό-

τητα των πράξεων τους μακροπρόθε-

σμα, ενώ παράλληλα συγκάλυπταν

πολιτικά σκάνδαλα. Τα οικονομικά

συμφέροντα κυριάρχησαν και ποδη-

γέτησαν την πολιτική. Έντυπος τύ-

πος και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής

ενημέρωσης στήριξαν ή παρέβλεψαν

εξ ανάγκης τις αβέλτερες ή και σκό-

πιμες οικονομικές πολιτικές και ιδού

το αποτέλεσμα.

Μεθοδικά και σταθερά απαξιώθη-

κε κάθε σύστημα αξιών στον μεταπο-

λιτευτικό κυβερνοχώρο. Καθιερώθη-

καν αρχές και συστήματα που γιγάν-

τωσαν τη φοροδιαφυγή και εισφορο-

διαφυγή - νόμιμη και παράνομη. Η

ηθική διαφθορά, δεν ξέρω αν είναι

γέννημα της δικής μας πολιτικής τά-

ξης ή είναι ταύτιση με την ευρωπαϊκή

μόλυνση που δεν μας αρμόζει. Πρέπει

νομίζω να ενώσουμε τον λόγο και την

αντίσταση με την αρετή, για να γίνου-

με αφέντες της αλήθειας και της

ασφάλειας στη χώρα μας. Διαφορετι-

κά, οδεύουμε στην κατάργηση και του

τελευταίου ψήγματος των εργατικών

και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Δυστυχώς κάθε μεταπολιτευτική

κυβέρνηση κληροδοτούσε στη διάδο-

χο κατάσταση αβάστακτα βάρη και

χρέη, με κατεύθυνση τον κοινωνικό

αυτοματισμό. Το θλιβερό ωστόσο

προνόμιο για το χάος που βρισκόμα-

στε, κατέχει η κυβέρνηση του κ. Γ. Α.

Π. που προήλθε - με τον τρόπο που

προήλθε - από τις εκλογές 2009. Με

τις επιλογές του τότε πρωθυπουργού

(όπως με σαφήνεια περιγράφονται

στο βιβλίο του κ. Ρουμελιώτη εντε-

ταλμένου τότε της χώρας μας στο

Δ.Ν.Τ., ο οποίος έχει επίσης μερίδιο

ευθύνης εφόσον δεν ομίλησε τότε), με

την ομόθυμη τότε στήριξη των κυβερ-

νητικών στελεχών που τώρα το παί-

ζουν αναμάρτητοι, οδηγηθήκαμε στο

αμαρτωλό, αδιάβαστο, περιγραφικό

μνημόνιο που τώρα στη β’ φάση πο-

σοτικοποιείται με εγκληματικό ξήλω-

μα των πάντων για μία δόση (μας έκα-

ναν και ναρκομανείς) απαραίτητη

μεν, αλλά αμφιβόλου αποτελεσματι-

κότητας για τους εξής συγκεκριμέ-

νους λόγους:

1) Η οικονομία της χώρας μας,

όπως οι υπεύθυνοι την μεταμόρφω-

σαν, είναι κατά 90% μεταπρατική, δεν

έχει πρωτογενή παραγωγή με προστι-

θέμενη αξία, ούτε την οφειλόμενη κα-

τά τα συγκριτικά, αναπτυξιακά πλεο-

νεκτήματα μας (θάλασσα, ανάγλυφο,

ακτογραμμές, ναυτιλεία, τουρισμό,

ηλιοφάνεια, νησιά, κλπ) παροχή υπη-

ρεσιών με την ανάλογη προστιθέμενη

αξία.

2) Από τα χρήματα που

θα...........εκταμιευθούν, ένα μικρό

ποσό 1,5 δις θα διατεθεί για ταμειακά

διαθέσιμα. Πόσο θα αντέξει;

3) Το μέγιστο ποσό που προορίζε-

ται και πάλι για την ανακεφαλαίωση

των τραπεζών, αυτές και μόνο αφορά,

αφού ως γνωστόν η χρηματοδότηση

της αγοράς, μέσω τραπεζών, σχεδόν

αποκλειστικά προέρχεται από τις κα-

ταθέσεις των ιδιωτών.

4) Τα 6 δις που προορίζονται για

την εξόφληση χρεών του δημοσίου

προς ιδιώτες κλπ, εάν δεν αποθησαυ-

ρισθούν εκ φόβου, τις εισαγωγές αγα-

θών θα ενισχύσουν, ελλείψει εθνικής

παραγωγής. Άνθρακες δηλαδή ο θη-

σαυρός. Με αυτή τη πραγματικότητα

και με δεδομένα: α) Το αρνητικό ισο-

ζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δηλα-

δή την έλλειψη ανταγωνιστικότητας.

β) Το δημόσιο έλλειμμα που η μεί-

ωσή του οφείλεται στην εξαφάνιση

του λαϊκού εισοδήματος, η οποία βα-

θαίνει την ύφεση και γ) το υπέρογκο

δημόσιο χρέος, διπλάσιο του 2009 και

με ανεργία στο 25% του εργατικού δυ-

ναμικού, απορίας άξιον είναι που βλέ-

πουν την ανάπτυξη με τα σημερινά δε-

δομένα και την έξοδο από την κρίση.

Λύσεις υπάρχουν, δεν τολμήθη-

καν και τώρα ίσως να μην είναι τόσο

αργά, αλλά «αρετή και τόλμη χρειάζε-

ται η ελευθερία». Παραμένει όμως

ανοιχτό το θέμα της αναζήτησης και

ανάληψης ευθυνών.

* Ο κ. Γιάννης Αγαπάκης είναι

πρώην Διευθυντής του Βιοτεχνικού

Επιμελητηρίου Αθηνών.

Πολιτικές, αν όχι και ποινικές ευθύνες

ΤΟΥ

Γιάννη Σπ.

Αγαπάκη

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201222

Κατάθεση ψυχής και ευγνωμοσύνης στο Γιώργο Δ. Χρηστάκη

ΈΝΑ τΑΠΕΙΝo ΜΝΗΜoΣΥΝΟ, 5 ΜhΝΕΣ ΜΕτa τΟ θaΝΑτo τΟΥ

Πέρασαν ήδη πέντε μήνες από

τότε που πέθανε ο Γιώργος

Δ. Χρηστάκης. Ο θάνατός

του σκόρπισε θλίψη και οδύνη σε

όσους τον γνώρισαν. Ήταν δημοκρά-

της με βαθιά δημοκρατική πίστη και

φωτισμένη προοδευτική σκέψη. Υπο-

στήριζε με πάθος ό,τι πίστευε αληθι-

νό, δίκαιο και ωραίο.

Όλοι οι άνθρωποι αγαπούν την ει-

ρήνη και θέλουν την ευημερία όλων

των λαών. Το προνόμιο του να πολε-

μούν και να θυσιάζονται γι’ αυτά τα

πανανθρώπινα αγαθά, το έχουν λίγοι

και ο Γιώργος Χρηστάκης ήταν από

αυτούς του λίγους και πολέμησε και

αγωνίστηκε όλη τη ζωή του γι’ αυτά

τα δύο πανανθρώπινα αγαθά. Ήταν

ένας χαρισματικός άνθρωπος. Έντι-

μος, χρηστός, ενάρετος, ειλικρινής,

συνεργάσιμος, ανιδιοτελής. Αγκάλια-

ζε τους πάντες με την καλοσύνη του

και τους κατακτούσε με την έμφυτη

ψυχική του ευγένεια. Υποδειγματικός

πατέρας και σύζυγος, πιστός φίλος,

χρήσιμος σε κάθε συνάνθρωπο που

ζήτησε τη βοήθειά του. Ξεχώριζε από

τους άλλους εκλεκτούς συνανθρώ-

πους μας. Ήταν ένας από τους λί-

γους, τους ξεχωριστούς. Φαινόταν σα

να ήταν προικισμένος από το Θεό με

θάρρος, τόλμη, σωφροσύνη, δύναμη,

αποφασιστικότητα. Ενέπνεε εμπιστο-

σύνη, σιγουριά, εντιμότητα, πίστη

στους αγώνες και ικανότητα να τους

κερδίζει πάντα.

Γίναμε και μείναμε φίλοι από το Σε-

πτέμβρη του 1939 που κατοικούσαμε

σε μια γειτονιά ως σπουδαστές της

Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου

και συνεργαστήκαμε όλα τα χρόνια

της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και με-

τά όταν ύστερα από πολλές αντίξοες

συνθήκες άνοιξε βιβλιοπωλείο στο

Ηράκλειο, μέχρι το τέλος της ζωής

του. Ο Γεώργιος Δ. Χρηστάκης γεννή-

θηκε στο Βαχό Βιάννου το 1920. Απο-

φοίτησε από την Παιδαγωγική Ακα-

δημία Ηρακλείου το 1940 και υπηρέ-

τησε ως δάσκαλος από το 1940 έως

το 1947 σε σχολεία στις Καριές, στην

Παναγιά και στο Θεολόγο της Θάσου,

Αγίου Βασιλείου, Αμιρών και Χαρα-

σού των επαρχιών Βιάννου και Πεδιά-

δος. Στο διάστημα της γερμανοϊταλι-

κής κατοχής, πήρε μέρος στην Εθνική

Αντίσταση από τις τάξεις του ΕΑΜ.

Το 1947 απολύθηκε από τη θέση του

ως δασκάλου με το Θ’ Ψήφισμα.

Από το 1947 έως το 1949 εργάστη-

κε σε βιβλιοπωλείο της Αθήνας και

παρακολούθησε μαθήματα του Α’ και

Β’ έτους στην Πάντειο Σχολή. Τον

Ιούλιο του 1949, εκτοπίστηκε στο

Μακρονήσι και στη συνέχεια στον Άη

Στράτη. Εκμεταλλευόμενος τη χαλά-

ρωση, για ένα χρονικό διάστημα, από

τα καταπιεστικά μέτρα που ασκούν-

ταν στο στρατόπεδο, παρακολούθησε

μαθήματα λογιστικής, δημοσιογρα-

φίας και ρωσικής γλώσσας, ενώ ο

ίδιος δίδασκε σε αγράμματους συνε-

ξόριστους. Το 1952 του χορηγήθηκε

προσωρινή άδεια. Επέστρεψε στο χω-

ριό του και ασχολήθηκε με αγροτικές

εργασίες. Από το 1954 έμενε στο

Ηράκλειο και ασκούσε το επάγγελμα

του βιβλιοπώλη ως το 1992. Διακι-

νούσε όλες τις κατηγορίες βιβλίων

και χαρτικών και ασχολιόταν σε πε-

ριορισμένο βαθμό με τυπογραφικές

εργασίες και βιβλιοδεσίες.

Διετέλεσε μέλος των Δ. Σ. στους

Συλλόγους Βιβλιοπωλών και Εμπό-

ρων Νομού Ηρακλείου επί 25 χρόνια.

Παντρεύτηκε την Κατίνα Κασσαπά-

κη, που στάθηκε δίπλα του πολύτιμη

σύντροφος, συμπαραστάτης και συ-

νεργάτης. Ευτύχισαν να δουν επιστή-

μονες τα δύο τους παιδιά και κατα-

ξιωμένα κοινωνικά και επαγγελματι-

κά.

Δυστυχώς πριν από μερικά χρόνια

η Κατίνα από την επάρατο νόσο, υπέ-

κυψε κι έφυγε για την αιωνιότητα.

Ο Γιώργος πόνεσε, αλλά δεν λύγι-

σε, στάθηκε όρθιος κι ας μάτωνε τα

σπλάχνα του ο πόνος.

Τον αετό το δυνατό

δεν τον ρίχνει ο πόνος,

μπορεί στα ύψη να πετά

με μια φτερούγα μόνο.

Δε σταμάτησε να εργάζεται σε

όλους τους τομείς της δραστηριότη-

τάς του. Αν και η υγεία του είχε κλο-

νιστεί, εξακολουθούσε να καταπιάνε-

ται με τα διάφορα συγγράμματά του

γύρω από τα προβλήματα της Βιάν-

νου και ιδρύει, με τη συμμετοχή άλ-

λων εκλεκτών εκπαιδευτικών της

επαρχίας μας, την Ιστορική Λαογρα-

φική Αρχαιολογική Ένωση Βιάννου,

η οποία εκδίδει τις «Βιαννίτικες Ρί-

ζες». Το σπίτι του γίνεται γραφείο και

τόπος συγκεντρώσεως όλων των

Βιαννιτών που βοήθησαν στο έργο

αυτό.

Πιστεύω ότι η επιτροπή θα συνεχί-

σει το έργο αυτό και οι «Βιαννίτικες

Ρίζες» δεν θα πάψουν ποτέ να εκδί-

δονται. Ο Γιώργος Χρηστάκης ήταν

ιδρυτής του Συλλόγου Βιαννιτών «Ο

Πατούχας» και για πολλά χρόνια πρό-

εδρός του.

Πιστεύω ότι το Δημοτικό Συμβού-

λιο του Δήμου Βιάννου μετά από έγ-

γραφό μου, θα ικανοποιήσει επιτέ-

λους τα δύο από τα αιτήματά μου: Να

τιμήσει το Γιώργο Χρηστάκη, γιατί

από το Σεπτέμβριο του 1976 έως και

το Γενάρη του 2003 κάτω από αντίξο-

ες συνθήκες, κατόρθωσε να εκδίδει

τη μηνιαία εφημερίδα του «Βιαννίτι-

κα Νέα».

Μια ανιδιοτελής προσπάθεια ενός

πνευματικού ανθρώπου, που με μονα-

δικό κίνητρο την αγάπη του για τον

τόπο αυτό, προσπάθησε να προβάλει

τα προβλήματα και τα ζητήματα της

επαρχίας στην αρχή και του δήμου

αργότερα. Με βαρύνουσα θέση στην

παλιά και νεότερη ιστορία του, καθώς

και στα στοιχεία του λαϊκού βίου και

πολιτισμού. Να γίνει ένας ισχυρός

συνδετικός κρίκος των Βιαννιτών της

διασποράς με τον τόπο καταγωγής

του. Και το κατόρθωσε. Το επιβεβαι-

ώνουν τα έργα που υλοποιήθηκαν

ύστερα από την προβολή του από τα

«Βιαννίτικα Νέα». Το μαρτυρούν τα

κείμενα βιβλίων, μελετών και ερευ-

νών που αναφέρονται ως βιβλιογρα-

φική πηγή. Το μαρτυρούν οι μέχρι σή-

μερα 9 ειδικές εκδόσεις του, όλες με

θέματα γύρω από την πρώην επαρχία

Βιάννου, που διανεμήθηκαν δωρεάν

ή παραχωρήθηκαν σε φορείς του δή-

μου.

Το καταλάβαμε καλά όλοι μας,

τους 29 μήνες που πέρασαν από την

αναστολή έκδοσής τους.

Το άλλο δε αίτημά μου, αφορά

στην ίδρυση μουσείου του Βιαννίτη

Δασκάλου (εκπαιδευτικού) με την πα-

ραχώρηση μιας αίθουσας του Παλαι-

ού Δημοτικού Σχολείου Άνω Βιάννου,

μετά τη μεταστέγαση των Υπηρεσιών

του Δήμου στο Δημοτικό Μέγαρο και

μάλιστα το μουσείο αυτό να ονομα-

στεί Μουσείο του Βιαννίτη Δασκάλου

«ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ».

Μέσα στο χώρο αυτό θα βρουν την

καταλληλότερη θέση και την καλύτε-

ρη αναγνώριση κειμήλια, φωτογρα-

φίες, συγγράμματα και άλλα αξιόλο-

γα έργα των εκλεκτών δασκάλων του

τόπου μας και από το χώρο αυτό θα

καθοδηγούν και θα παραδειγματί-

ζουν τους σημερινούς και τους μετα-

γενέστερους δασκάλους, αλλά και θα

τους γεμίζουν χαρά και περηφάνια

για την αναγνώριση του έργου τους.

Επίσης θα γίνουν οδηγός άμιλλας και

δράσης, αλλά και όσοι έρθουν μετά

από εμάς θα τους γνωρίσουν. Και τό-

τε οι ψυχές των φωτισμένων αυτών

δασκάλων μας από τις υψηλές σφαί-

ρες του πνευματικού κόσμου που θα

βρίσκονται, θα χαίρονται και θα κα-

μαρώνουν γιατί τα έργα τους και τα

οράματά τους βρήκαν την πιο όμορ-

φη υλοποίηση.

Σε πολλές προηγμένες χώρες η Πο-

λιτεία, καθώς και η αντίστοιχη Νο-

μαρχιακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση,

έχουν αναγείρει μνημεία και πραγμα-

τοποιήσει εκθέσεις και άλλα έργα για

να τιμήσουν το ΔΑΣΚΑΛΟ.

Είμαι βέβαιος ότι ο Δήμαρχος και

το Δημοτικό Συμβούλιο θα κάνουν

ό,τι μπορούν για να τιμήσουν τον άν-

θρωπο που η Πατρίδα, η Κοινωνία, ο

Πολιτισμός και ο Δήμος αυτός, του

οφείλουν πολλά: ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ

ΤΟΥΣ.

«Γιώργο, στην εποχή μας που λιγό-

στεψαν επικίνδυνα τα ΠΡΟΤΥΠΑ για

να μιλήσει κανείς για ήθος, εντιμότη-

τα, συνέπεια, ανιδιοτέλεια, φιλότιμο,

προσφορά και χρέος στους προγό-

νους, τα δικά σου παιδιά και εγγόνια

θα ’χουν το καλύτερο πρότυπο όταν

θυμούνται τη ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ και θα

βλέπουν τη φωτογραφία σου, γιατί θα

θυμούνται τον ιδεολόγο δημοκράτη

και αγωνιστή, που υπηρέτησε τη με-

γάλη ιδέα της Δημοκρατίας με συνέ-

πεια και μαχητικότητα κι έμεινε πι-

στός στις δημοκρατικές του πεποιθή-

σεις μέχρι το τέλος της ζωής του. Τον

ανυποχώρητο στις ιδέες που πίστευε

και τις υποστήριζε με θάρρος, πάθος

και παρρησία. Τον μαχητικό συνδικα-

λιστή, το συνετό, τον ανιδιοτελή, τον

εξυπηρετικό άνθρωπο που στάθηκε

πάντα όρθιος στις επάλξεις του καθή-

κοντος. Το σεμνό αγωνιστή της ζωής,

το χρηστό, συνετό, αδιάβλητο και ανι-

διοτελή πολίτη, το στοργικό σύζυγο,

πατέρα και παππού, το σωστό και τέ-

λειο άνθρωπο που δεν λοξοδρόμησε

ποτέ από το δρόμο της αρετής, της

εντιμότητας, της καλοσύνης, της

προσφοράς και της ανθρωπιάς. Αυ-

τόν που τίμησε τους προγόνους του,

τη γενέτειρά του, το λειτούργημά του,

τον ΑΝΘΡΩΠΟ και θα’ ναι περήφανα

γιατί αξιώθηκαν να 'χουν ένα τέτοιο

πατέρα και παππού.

Η αθόρυβη αλλά πάντα καθοριστι-

κά χρήσιμη παρουσία σου σε όλα τα

προβλήματα της επαρχίας και του δή-

μου Βιάννου και σε όλους τους τομείς

της πνευματικής, ιστορικής και κοι-

νωνικής ζωής της χώρας μας, άφησε

ζωντανό το αποτύπωμά σου σε όλους

όσοι είχαν την τύχη να σε γνωρίσουν.

Θα σε θυμούνται πάντοτε, η μνήμη

σου θα μείνει πάντα ανάμεσά τους

αξέχαστη, ζωντανή και ωραία.

Αλλά κι εγώ είμαι περήφανος και σ’

ευχαριστώ Γιώργο που ήσουνα φίλος

μου ακριβός, σπάνιος και ξεχωριστός

και θα βρίσκεσαι πάντοτε στο νου και

στην καρδιά μου, γιατί για μένα ζεις

και θα ζεις, δεν πέθανες.

Κι αν πήγα στη Βιάννο τον περα-

σμένο μήνα και δεν σε συνάντησα, ού-

τε και τώρα αν με φέρουν στην οδό

Γκερόλα 2 στο Ηράκλειο δεν θα σε

συναντήσω. Όμως θα σε συναντήσω

σε μια άλλη μορφή ζωής, αλλά οπωσ-

δήποτε μακριά από τις μικρότητες,

τις κακίες, τα μίση, τα πάθη και τις

συμβατικότητες της πρόσκαιρης τού-

της ζωής, γιατί κι εγώ διερωτώμαι μα-

ζί με τον ποιητή Γεώργιο Δροσίνη:

Μήπως είν’ η αλήθεια στο θάνατο

κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη,

ότι λέμε πως ζει, μήπως πέθανε

κι είν’ αθάνατο ότι έχει πεθάνει;».

Μανώλης Δοριάκης

συνταξιούχος δάσκαλος

Δε σταματά στο θάνατο ποτέ του ανθρώπου η ζήση,νεκρός λογάται μόνο αυτός που ο χρόνος έχει σβήσει.

Να πεις του Χάρου του σκληρού που έσβησε τη ζωή σου πως να τα βάλει δεν μπορεί με την ανάμνησή σου.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΕυχαριστούμε θερμά όλους όσοι

μας συμπαραστάθηκαν στο βαρύ-

τατο πένθος μας, όπως και όσους

κατέθεσαν χρηματικά ποσά στη

μνήμη του αγαπημένου μας συζύ-

γου, πατέρα και παππού Εμμα-

νουήλ Αντωνάκη. Ιδιαίτερα ευχαρι-

στούμε τους ιερείς Ραπτάκη Εμμα-

νουήλ, Κουνδουράκη Κωνσταντίνο,

Κονσολάκη Νικόλαο και Στυλιανό

Βλαστό που ετέλεσαν την εξόδιο

ακολουθία.

Η σύζυγος Μαρία Αντωνάκη

Τα παιδιά, τα εγγόνια

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣτον αναπάντεχο χαμό του

συζύγου και πατέρα μας,

Γιώργου Πανακάκη, συναντή-

σαμε πολύ κόσμο, συγγενείς

και φίλους, που συμπαραστά-

θηκαν στο βαρύ μας πένθος.

Τους ευχαριστούμε όλους από

καρδιάς.

Η σύζυγος Γραμματή

Τα παιδιά Μανώλης και

Μαρία Πανακάκη

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΑισθανόμαστε την ανάγκη να ευ-

χαριστήσουμε από τα βάθη της

καρδιάς μας, όλους όσοι, συγγε-

νείς, γνωστοί και φίλοι, μας συμπα-

ραστάθηκαν στο βαρύτατο πένθος

μας από το θάνατο του πολυαγαπη-

μένου μας αδερφού και θείου,

Γιώργου Πανακάκη.

Τα αδέλφια του

Ευαγγελία - Αλέξανδρος

Κατσαπρακάκης

Άρτεμις – Γιάννης

Γεωργατσέλος

Τα ανίψια

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΑισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε εκ βάθους καρδίας τους

σεβαστούς ιερείς που παρέστησαν και έψαλαν την εξόδιο ακολουθία τηςαγαπημένης μας συζύγου και μητέρας Αγγελικής Καλλέργη. Συγκεκρι-μένα ευχαριστούμε: Τον Ηγούμενο της Αγίας Μονής Βιάννου και τουςαιδεσιμότατους, Αντώνιο Λουλάκη, Ιωάννη Κοντάκη, Νικολάο Κονσο-λάκη, Νικόλαο Κονδυλάκη, Γεώργιο Χριστοδουλάκη, Νικόλαο Δουλγε-ράκη, Στυλιανό Γεωργιαννάκη και Εμμανουήλ Κανακαράκη. Ευχαριστού-με επίσης όλους όσοι, συγγενείς, φίλοι και χωριανοί, καθ’ οιονδήποτετρόπο συμμετείχαν στο βαρύ πένθος μας.

Τέλος, ευχαριστούμε τους ιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό τηςΑιματολογικής Κλινικής του Βενιζέλειου Νοσοκομείου.

Ο σύζυγος Δημήτριος Καλλέργης

Τα παιδιά Νεκτάριος και Μαριάνα Καλλέργη Σοφία και Δημήτρης Χατζηπαναγή

Τα εγγόνια

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 23

Όλες οι σχολικές φωτογραφίες, είναι μαρτυριάρες, προδότες τουπαρελθόντος χρόνου…

Αυτή όμως είναι και η γοητεία τους, αφού πάντα οι συγκρίσεις θακάνουν τη… διαφορά.

Διακρίνονται από αριστερά:1η σειρά: Περβολαράκης Γιώργος, Αλεξάκης…, Κοντάκης Γιώρ-

γος, Πετράκης Μανώλης, Κοντάκης Δημήτρης, Κονσολάκης Μύρων,Κονσολάκης Γιάννης, Γουρνιεζάκης Σπύρος.

2η σειρά: Κονσολάκη Μαρία, Χαλκιαδάκη Νίκη, Κονσολάκη Ου-ρανία, Δασκαλάκη Στέλλα, Ζαχαράκη Σοφία, Κρασσά Σοφία, Παπα-

δημητράκη Ευθυμία, Πιτροπογιαννάκη Μαρία, Μπριντάκη Ελένη,Κοτσυφάκη Ιωάννα.

3η σειρά: Κοντάκης Μανώλης, Μαθεάκη Αγάπη, Τρουλάκη Μαρία,Παπαματθαίου …, Μηλιαρά Ελένη, Παντουβάκη Άννα, ο καθηγητήςο αείμνηστος Γιώργος Μαργαριτάκης, Κουζαράκη Στέλλα, Κοκκινά-κη Ηλέκτρα, Πλουμάκη Πόπη, Μανουσάκης Δημήτρης και Μαργα-ριτάκης Γιάννης.

Καθήμενες: Αγαπάκη Κατερίνα, Παπαδάκη Μαρία, ΜανουσάκηΜαρία, Τρευλάκη Γεωργία και Μπουμπάκη Μαρία.

Οι ποδιές και οι… πλεξούδες!

Ρήσεις

ΕκμυστήρευσηΜια μέρα θέλω να γράψουν

στον τάφο μου:

«έζησε στα σύνορα μιας

ακαθόριστης ηλικίας και πέ-

θανε για πράγματα μακρινά

που… είδε κάποτε σ’ ένα αβέ-

βαιο όνειρο».

Τάσος Λειβαδίτης

Τώρα κατάλαβαΤώρα κατάλαβα γιατί σαλπάρισαν

στην Τροία οι Δαναοί οι οργισμένοι:

Γιατί τη λυγερή τους άρπαξε

του Μενελάου, ο Πάρις, την Ελένη.

Γι’ αυτό μετά, παράδοξο δεν ήτανε,

η Τροία να μείνει κουρσεμένη

από τους Αχαιούς που εκδικηθήκανε

σκληρά τους Τρώες για την Ελένη.

Οι χρόνοι άλλαξαν,

οι άνθρωποι δεν άλλαξαν.

Είναι και τώρα Δαναοί

και Τρώες παθιασμένοι

που άρμενα κάνουνε τ

ους πόθους τους

για να σαλπάρουνε κοντά

σε κάποια Ελένη.

Κώστας Γιαμαλάκης

Η φράση της χρονιάς! «Στο σημερινό κόσμο επενδύονται

5 φορές περισσότερα για φάρμακα

για την αντρική ανικανότητα και τη

σιλικόνη για γυναίκες, από ό,τι για

την θεραπεία του Αλτσχάϊμερ. Σε με-

ρικά χρόνια θα έχουμε ηλικιωμένες

με μεγάλα στήθη και ηλικιωμένους

με σκληρό π*ος, αλλά κανένας από

αυτούς δεν θα θυμάται σε τι του χρη-

σιμεύει».

Τάδε έφη Drauzio Varella, Βραζι-

λιάνος, Νομπελίστας, ογκολόγος

γιατρός

Λακωνικόν O καημός του θανάτου

τόσο με πυρπόλησε,

που η λάμψη

μου επέστρεψε στον ήλιο.

Kείνος με πέμπει τώρα

μέσα στην τέλεια σύνταξη τ

ης πέτρας και του αιθέρος,

Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.

Ω! λινό καλοκαίρι,

συνετό φθινόπωρο,

Xειμώνα ελάχιστε,

H ζωή καταβάλλει

τον οβολό του φύλλου της ελιάς

Και στη νύχτα μέσα των αφρόνων

μ' ένα μικρό τριζόνι

κατακυρώνει πάλι

το νόμιμο του Aνέλπιστου.

Οδυσσέας Ελύτης

(Έξη και μία τύψεις για τον ουρα-

νό), Ίκαρος 1960

Τ’ αμοναχό Εζευγαρώσαν τα πουλιά κι ένα δε ζευγαρώνει,

μόνο ‘πομένει αταίριαστο κι αμοναχό γυρίζει.

Δεντρί δε βρίσκει να σταθεί, κλωνί να ξεμουδιάσει

μήδε και νεροκόλυμπο να βρέξει το φτερό ντου.

Και τρέχει μες στην ερημιά κι ολοχρονίς το τρώνε

οι λαύρες του καλοκαιριού κι οι πάχνες του χειμώνα.

-Πανάθεμά σε, κυνηγέ, που σκότωσες το ένα

και δεν το σκότωνες κι αυτό να ’χεις μιστό μεγάλο,

να μη γυρίζει μοναχό στον κόσμο, δίχως ταίρι.

Γιατί καλλιά από θάνατο η γι’ ορφανιά λογάται!

Κωστής Φραγκούλης

Το Παραπαίον Γήρας

Τας τρίχας άσπρης κεφαλής

σκοπόν τας έχουν προσβολής

κι είν’ εμπαιγμός της μοίρας

το παραπαίον γήρας.

Όπου το πόδι μου σταθεί

και όπου περπατήσω

σιγά-σιγά μ' ακολουθεί

ο χάρος από πίσω.

Αυτό το έρημο κορμί

το τριγυρίζουν σκύλοι

και "χόρτασες κι εσύ ψωμί"

μου λεν εχθροί και φίλοι.

Ως φάσμα τρέχω της νυκτός

μακράν του δρώντος κόσμου

και όπου τάφος ανοικτός

μου φαίνεται δικός μου.

Γεώργιος Σουρής

Ο καλύτερος τρόπος να κά-

νεις τα όνειρά σου να βγουν

αληθινά, είναι να ξυπνήσεις…

Paul Valery

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201224

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΤο Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Συκο-

λόγου ευχαριστεί θερμά τις οικογένειες των

θανόντων:

1) Γιανναδάκη Νικολάου του Εμμανουήλ

2) Βραχνάκη Ειρήνης του Εμμανουήλ

3) Ζαχαράκη Ειρήνης του Γεωργίου και

4) Παρταράκη Ιωάννη του Εμμανουήλ,

καθώς και όλους όσοι κατέθεσαν αντί στε-

φάνου, χρηματικά ποσά στη μνήμη τους, για

τις ανάγκες του Πολιτιστικού Συλλόγου.

Για το Δ.Σ.

Ελευθερία Χατζάκη

Την Κυριακή 25 Νοεμβρίου, πραγματο-

ποιούνται για πρώτη φορά αθλητικές εκ-

δηλώσεις «Νότιας Δίκτης», εντασσόμενες

σ’ ένα πλαίσιο πράσινων δραστηριοτή-

των, με την ταυτόχρονη απόδοση τιμής

στους αγωνιστές και πεσόντες της Εθνι-

κής Αντίστασης που εκτελέστηκαν από

τις γερμανικές δυνάμεις στην ευρύτερη

περιοχή.

Την οργάνωση των εκδηλώσεων έχει

αναλάβει η Ένωση «Οικοσύν» (Περιβαλ-

λοντική- Πολιτιστική - Οικολογική Ένω-

ση Άνω και Κάτω Σύμης), με συνδιοργα-

νωτές τον Όμιλο Υπεραποστάσεων Κρή-

της και τους Πολιτιστικούς Συλλόγους

Ρίζας και Αμιρά.

Στις εκδηλώσεις περιλαμβάνονται:

1) Ημιμαραθώνιος αγώνας ορεινού τρε-

ξίματος 21 χλμ. Η εκκίνηση θα δοθεί από

το Μνημείο Πεσόντων στον Αμιρά – Κε-

φαλόβρυσο - Αγία Μαρίνα – Φάλι.

2) Ποδηλατοβόλτα με ποδήλατο βου-

νού (mountain bike) 52 χλμ.

3) Δρόμος 500 μέτρων για μαθητές Δη-

μοτικού

4) Πεζοπορία Αμιράς - Πεύκος – Κάτω

Σύμη - Άγιο Πνεύμα-Πόρος Ομαλού - Ρυά-

κι Ψαρό Νερό –Καταρράκτης –

Κάτω Σύμη (τερματισμός).

Για περισσότερες πληροφορίες, υπάρ-

χει δυνατότητα επικοινωνίας με τον τε-

χνικό υπεύθυνο της διαδρομής Φερετζά-

κη Νίκο στα τηλ: 2842026441-

6973032299

2) Φυσιολατρική ποδηλατοβόλτα βου-

νού 52 χλμ

Διαδρομή : Ηρώο Πεσόντων Αμιρά -

Πεύκος-Ρίζα (Μνημείο πεσόντων)-Καμέ-

νος- Οροπέδιο Λάπαθου-Οροπέδιο Ομα-

λού-Αμιράς - Κάτω Σύμη.

Χιλιομετρική κάλυψη: 52 χλμ. Μπορεί-

τε να δείτε ή να κατεβάσετε στο ρολόι σας

την διαδρομή από το site www.gpsies.com

κάνοντας αναζήτηση «amiras bike».

3) Δρόμος 500 μέτρων για μαθητές Δη-

μοτικού

Διαδρομή σε άσφαλτο : Ηρώο Πεσόν-

των Κάτω Σύμη – Ταβέρνα Αφροδίτη Κά-

τω Σύμη.

Για την μεταφορά επίσης των αθλη-

τών, θα υπάρχει λεωφορείο από Ηρά-

κλειο προς Αμιρά και αντίστροφα. Το λε-

ωφορείο θα αναχωρήσει την Κυριακή 25

Νοεμβρίου από το Άγαλμα Βενιζέλου

στην πλατεία Ελευθερίας Ηρακλείου στις

8:00 πμ. Η μεταφορά θα είναι δωρεάν.

Όσοι από τους αθλητές ή συνοδούς επι-

θυμούν να διανυκτερεύσουν από το βράδυ

του Σαββάτου στη Κάτω Σύμη υπάρχουν

οι εξής επιλογές : Θα διατεθούν ενοικια-

ζόμενα δωμάτια σε τιμές προσιτές ειδικά

για τον αγώνα.

Για περισσότερες πληροφορίες, τηλέ-

φωνα επικοινωνίας 6972865015 Γιάννης

Παντατοσάκης και 6973032299 Νίκος

Φερετζάκης.

«Θα την κάψω τη Βιάννο»! Αυ-

τή ήταν η απειλή του στρατηγού

Μίλλερ, την οποία και πραγματο-

ποίησε! Πριν φτάσουμε στα γεγο-

νότα του «μαύρου» Σεπτέμβρη

του 1943, είχε προηγηθεί η νικη-

φόρα Μάχη της Σύμης. Η πλούσια

αντιστασιακή δραστηριότητα των

Κρητικών που αναπτύχθηκε στα

βιαννίτικα βουνά και αγκαλιά-

στηκε από το σύνολο σχεδόν των

κατοίκων του τόπου μας, ενο-

χλούσε αφάνταστα τους κατακτη-

τές, οι οποίοι και πραγματοποί-

ησαν τις απειλές τους.

Άνδρες και παιδιά άνω των 16

ετών εκτελούνται εν ψυχρώ, από

το Βαχό μέχρι το Μύρτος της Ιε-

ράπετρας. Οι σφαίρες των Ναζί

δεν κάνουν διακρίσεις. Ούτε στον

ανάπηρο που σερνόταν εκ γενε-

τής με την κοιλιά στο δρόμο, ούτε

στην έγκυο μάνα, η οποία εκτός

από το έμβρυο που κυοφορεί, θέ-

λει να προστατεύσει και το μικρό

της παιδάκι. Τα χωριά της Βιάν-

νου και της δυτικής Ιεράπετρας,

φλέγονται και θρηνούν αμέτρη-

τες ανθρώπινες ζωές. Πάνω από

360 οι σκοτωμένοι από τα βόλια

των Χιτλερικών. Τα χωριά της

Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπε-

τρας, 69 χρόνια μετά, προσπα-

θούν ακόμη να κλείσουν τις πλη-

γές τους. Δεν ξεχνούν όμως!

Σε ανάμνηση εκείνης της σκλη-

ρής μέρας, της 14ης Σεπτέμβρη

1943, τα παιδιά του σήμερα, οι

αυριανοί πολίτες, οφείλουν να

αποδίδουν Τιμή και Δόξα. Κι

εμείς οι γονείς, οφείλουμε να τα

διδάξουμε να τιμούν και να δοξά-

ζουν, αυτούς που έπεσαν για τη

δική μας Δόξα και Τιμή.

Στα πλαίσια αυτά, τα παιδιά του

Δημοτικού Σχολείου και το Νη-

πιαγωγείου του Αμιρά, όπως και

της Ε’ και ΣΤ’ Τάξης του Δημοτι-

κού Σχολείου Άνω Βιάννου, συνο-

δευόμενα από εκπαιδευτικούς

των σχολείων, αλλά και γονείς,

πήγαν στο χώρο του Πανδημοτι-

κού Ηρώου και, σε ελάχιστο φόρο

τιμής, απόθεσαν από ένα λουλού-

δι.

Λίγα λουλούδια από τα παιδικά

χεράκια κι ένα στεφάνι από ελιά

και δάφνη. Σύμβολα μνήμης, ει-

ρήνης και δόξας. Σ’ αυτό τον αγώ-

να της μάθησης και της μνήμης, ο

Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων

του Δημοτικού Σχολείου και του

Νηπιαγωγείου Αμιρά, καλοσωρί-

ζει τους νέους εκπαιδευτικούς

του σχολείου και τους ευχαριστεί

για τις προσπάθειές τους. Με την

ελπίδα ότι στο δύσκολο δρόμο

του σήμερα, το σχολείο μας, θα

μείνει ανοιχτό και θα συνεχίσει να

μορφώνει και να διαπαιδαγωγεί,

ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμό-

νων ευελπιστεί στην αμοιβαία συ-

νεργασία για μια δημιουργική

σχολική χρονιά.

Για το Δ.Σ.

Ο πρόεδρος

Γιώργος Ι. Ραπτάκης

Νέο Δ.Σ. στον Πολιτιστικό Σύλλογο Άνω Βιάννου Στις 13 Οκτωβρίου διεξήχθησαν εκλογές για την

ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου στον Πολι-

τιστικό Σύλλογο Άνω Βιάννου. Μετά τις αρχαιρε-

σίες, τα νεοεκλεγέντα μέλη συγκροτήθηκαν σε Σώ-

μα με την ακόλουθη σύνθεση:

Πρόεδρος: Παναγόπουλος Κωνσταντίνος

Αντιπρόεδρος: Μπριντάκης Χριστόφορος

Γενικός Γραμματέας: Γουρνιεζάκη Αντωνία

Ταμίας: Πνευματικάκης Εμμανουήλ

Μέλος: Κονδυλάκη Αταλάντη

Ομάδα Ελαιοπαραγωγών Βιάννου Σας ενημερώνουμε ότι από 1η Νοεμβρίου 2012,

οι ελαιοπαραγωγοί που επιθυμούν να εγγραφούν

στην Ομάδα Ελαιοπαραγωγών, μπορούν να απευθύ-

νονται καθημερινά στο γραφείο που λειτουργεί προ-

σωρινά στο Δήμο Βιάννου από τις 10:00 – 12:00 το

μεσημέρι. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοι-

νωνούν με την κ. Χρυσούλα Καμηλάκη στο τηλέφω-

νο 28953/40126 και 28953/40160.

Η μερίδα του μέλους ορίζεται στο ποσό των 300

ευρώ με ελάχιστη προκαταβολή για εγγραφή 100

ευρώ. Στην προκειμένη περίπτωση η εξόφληση θα

γίνει μέχρι το τέλος της ελαιοκομικής περιόδου (31-

3-2012).

Η έναρξη λειτουργίας του ελαιουργείου θα γίνει

περί τα τέλη του μηνός Νοεμβρίου.

Από την Ομάδα

Ελαιοπαραγωγών Βιάννου

Νέο Δ.Σ. του Συλλόγου των Απανταχού ΧονδριγιανώνΑνακατατάξεις σημειώθηκαν στο Δ.Σ. του Συλλό-

γου των Απανταχού Χονδριγιανών «Το Κεφάλι», με-

τά την παραίτηση του μέχρι πρότινος προέδρου κ.

Θοδωρή Αγγουράκη.

Η νέα σύνθεση του Δ.Σ. είναι η ακόλουθη:

Πρόεδρος: Λιαπάκης Εμμανουήλ (ιερέας)

Αντιπρόεδρος: Χριστοδουλάκης Γεώργιος (ιερέας)

Γραμματέας: Γιαμαλάκη Αικατερίνη

Ταμίας: Στιβακτάκης Ιωάννης

Μέλος: Ψαρολογάκης Νικόλαος

Αθλητικές εκδηλώσεις προς τιμή των πε-σόντων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης Απόδοση τιμής

Γλέντι απ’ τα παλιά στο Συκολόγο Ανάμεσα στα πολλά για τα οποία φημίζεται ο Συκολόγος είναι και τα τρικούβερτα

γλέντια. Έτσι και φέτος, παρά τις αντιξοότητες και τις απώλειες αγαπημένων συγ-

χωριανών και μάλιστα νεαρής ηλικίας, ο Πολιτιστικός Σύλλογος, διοργάνωσε το κα-

θιερωμένο, κλασικό (πλέον) γλέντι, στις 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα εορτής του Τιμίου

Σταυρού, οπότε και εορτάζει ο πολιούχος ναός του χωριού. Το γλέντι έγινε κάτω από

τον ιστορικό, υπεραιωνόβιο πρίνο και συμμετείχαν πάνω από 300 άτομα! Οτιδήποτε

σερβιρίστηκε ήταν προσφορά του συλλόγου, ενώ όλα τα εδέσματα που προσφέρθη-

καν μέχρι τις 12:00 το βράδυ ήταν νηστίσιμα (γαρίδες, φασολάδα, φάβα, ντολμαδάκια,

κολοκυθοκεφτέδες, ταραμάς, λαντουριστό παξιμάδι και σαλάτες από λάχανο) και

μαγειρεύτηκαν από τις νοικοκυρές του χωριού! Βέβαια, μετά τις 12:00 τα μεσάνυχτα,

τα νηστίσιμα πήγαν στην… άκρη, αφού το… «πρωτόκολλο» προέβλεπε κοκκινιστό

και τσιγαριστό κρέας! Το συγκρότημα κρητικής μουσικής του Αντώνη Μαζοκοπάκη,

φρόντισε ώστε να υπάρχει κέφι μέχρι τα ξημερώματα!

Βράστε μαϊντανό και πιείτε στην υγειά σας!Περνούν τα χρόνια και τα νεφρά μας φιλτράρουν το αίμα, αφαιρώντας άλατα, δη-

λητήρια και κάθε τι ανεπιθύμητο, που μπαίνει στο σώμα μας.

Με την πάροδο του χρόνου τα άλατα συσσωρεύονται, πράγμα που απαιτεί θερα-

πευτική αγωγή καθαρισμού.

Πώς γίνεται αυτό; Μα όπως ακριβώς έκαναν τόσες χιλιάδες χρόνια πριν οι πρό-

γονοί μας και είναι πάρα πολύ εύκολο: Πάρτε ένα μάτσο μαϊντανό και πλύνετέ το

καλά για να καθαρίσει.

Ύστερα ψιλοκόψτε το, βάλτε το σε μια κατσαρόλα με καθαρό νερό και βράστε το

για ένα δεκάλεπτο. Όταν κρυώσει, φιλτράρετέ το με το σουρωτήρι σας και κατόπιν

αποθηκεύστε το σ’ ένα καθαρό μπουκάλι και βάλτε το στο ψυγείο σας

να κρυώσει. Πίνετε ένα ποτήρι την ημέρα και θα διαπιστώσετε πως όλα τα άλατα

και τα υπόλοιπα δηλητήρια φεύγουν από τα νεφρά σας.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα αισθανθείτε αμέσως τη διαφορά. Είναι γνωστό ότι

ο μαϊντανός είναι το καλύτερο καθαρτικό για τα νεφρά.

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 25

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστεΗ φράση αυτή πρωτακούστηκε σε μια

συζήτηση μεταξύ του Στρατηγού Μακρυ-

γιάννη, του Συνταγματάρχη Καλλέργη και

του Κώστα Αντύπα, νεοφερμένου τότε

στην Αθήνα από την Ευρώπη. Το θέμα αυ-

τής της συζήτησης ήταν για το Σύνταγμα,

που επρόκειτο να ζητήσουν να παραχω-

ρήσει στην Ελλάδα ο βασιλιάς Όθωνας.

Ο Αντύπας δεν συμφώνησε με τη λύση

του ζητήματος, όπως του την παρουσία-

σαν, και πρότεινε να αναβάλουν τη συζή-

τηση, γιατί οι πολίτες δεν ήταν ακόμη

ώριμοι να δεχτούν και να τηρήσουν Σύν-

ταγμα. Τότε ο Μακρυγιάννης, ερεθισμέ-

νος είπε το: «Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμα-

στε». Δηλαδή ας πούμε άλλες κουβέντες,

για να μην τσακωθούμε.

Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιαςΞέχωρα από τον άνθρωπο, ο λαγός έχει

και έναν άλλον εχθρό, την κουκουβάγια.

Και οι διαφορές τους είναι ενοικιοστα-

σιακές. Η κουκουβάγια φτιάχνει τη φω-

λιά της, συνήθως, στα χαλάσματα των

σπιτιών, ανάμεσα σε λιθιές, σε ακατοίκη-

τα καλύβια. Όταν, όμως, ζει στο δάσος,

σπίτια δεν υπάρχουν κι έτσι δε διστάζει

να κάνει με το ζόρι έξωση στον λαγό.

Σταμπάρει τη φωλιά του και σε κατάλλη-

λη ευκαιρία ορμάει, σκοτώνει το λαγου-

δάκι ή τα λαγουδάκια με το ράμφος και

τα νύχια της και κάθεται αυτή στο έτοιμο

σπίτι. Όταν όμως οι κυνηγοί φτάσουν,

ακολουθώντας τ’ αχνάρια του λαγού ή με

τη βοήθεια του σκυλιού τους μπροστά

στη φωλιά του λαγού, τότε αντικρίζουν

στην «μπούκα» δυο πελώρια γυαλιστερά

μάτια, τα μάτια όχι του λαγού, αλλά της

κουκουβάγιας.

Αυτό που κάνει όμως η κουκουβάγια

στον λαγό, φαίνεται ότι το κάνει και ο

κούκος στην κουκουβάγια. Λέγεται ότι «ο

κούκος μέλλων να γεννήση τα ωά του, δι-

ευθύνει με ταχυτάτην πτήσιν εις φωλέαν

γλαυκός, ήτις, τυφλώττουσα πρός το ημε-

ρινόν ηλιακόν φώς, γίνεται περίφοβος εις

την αιφνίδια προσβολήν του κούκου και

παραχωρεί την φωλέαν της. Τότε ο κού-

κος κυλίων και εκβάλλων εν των ωών

εκείνης, γεννά και αντικαθιστήσι τα ιδικά

του. Η γλαύξ μετά την επιστροφήν αυτής

επωάζει αυτά, ο δε κούκος με την αυτήν

ταχύτητα διώκει την γλαύκα εκάστοτε και

τρέφει τα νεογνά του, μέχρι ου πτερυγί-

σωσι και τον ακολουθήσωσιν». Γι’ αυτό

και οι αρχαίοι είχαν μια σχετική παροι-

μία: «Άλλο γλαύξ, άλλο κορώνη φθέγγε-

ται». Καθώς, επίσης, και αυτή που μετα-

χειρίζονται ακόμη σε πολλά μέρη της πα-

τρίδας μας: «Άλλο το κούμπαλο κι άλλο

το δαμάσκηνο».

Άλλος πλήρωσε τη νύφηΣτην παλιά Αθήνα του 1843, επρόκειτο

να συγγενέψουν με γάμο δύο αρχοντικές

οικογένειες: του Γιώργη Φλαμή και του

Σωτήρη Ταλιάνη. Ο Φλαμής είχε το κορί-

τσι και ο Ταλιάνης το αγόρι. Η εκκλησία

όπου θα γινόταν το μυστήριο ήταν η Αγία

Ειρήνη της Πλάκας. Η ώρα του γάμου είχε

φτάσει και στην εκκλησία συγκεντρώθη-

καν ο γαμπρός, οι συγγενείς και οι φίλοι

τους. Μόνο η νύφη έλειπε. Τι είχε συμβεί;

Απλούστατα. Η κοπέλα, που δεν αγαπού-

σε το νεαρό Ταλιάνη, προτίμησε ν’ ακο-

λουθήσει τον εκλεκτό της καρδιάς της,

που της πρότεινε να την απαγάγει. Ο γαμ-

πρός άναψε από την προσβολή, έψαξε να

βρει την άπιστη, να τη σκοτώσει, αλλά

δεν κατόρθωσε να την ανακαλύψει. Γύρι-

σε στο σπίτι του παρ’ ολίγο πεθερού του

και του ζήτησε τα δώρα που είχε κάνει

στην κόρη του. Κάποιος όρος, όμως, στο

προικοσύμφωνο έλεγε πως οτιδήποτε κι

αν συνέβαινε προ ή μετά τον γάμο μεταξύ

γαμπρού και νύφης «δε θα ξαναρχούτο

τση καντοχή ουδενός οι μπλούσιες πρα-

μάτειες και τα τζοβαΐρια, όπου ανταλλά-

ξασι οι αρρεβωνιασμένοι». Φαίνεται δη-

λαδή, ότι ο πονηρός γέρο Φλαμής ήξερε

από πριν τι επρόκειτο να συμβεί, γι’ αυτό

έβαλε εκείνον τον όρο. Κι έτσι πλήρωσε

ο φουκαράς ο Ταλιάνης τα δώρα του άλ-

λου. Από τότε οι παλαιοί Αθηναίοι, όταν

γινόταν καμιά αδικία σε βάρος κάποιου,

έλεγαν ότι: «Άλλος πλήρωσε τη νύφη».

Άλλου παπά ΕυαγγέλιοΑυτή τη φράση την παίρνουμε από μια

κεφαλλονίτικη ιστορία. Κάποιος παπάς

σε ένα χωριουδάκι της Κεφαλονιάς,

αγράμματος, πήγε να λειτουργήσει σ’ ένα

άλλο χωριό, γιατί ο παπάς του χωριού εί-

χε αρρωστήσει για πολύ καιρό. Ο παπάς

όμως, στο δικό του Ευαγγέλιο, μια και

ήταν αγράμματος, είχε βάλει δικά του ση-

μάδια κι έτσι κατάφερνε κάθε φορά να

λέει αυτό που έπρεπε. Εδώ όμως, στο ξέ-

νο Ευαγγέλιο, δεν υπήρχαν τα σημάδια,

γιατί ο παπάς αυτού του χωριού δεν τα εί-

χε ανάγκη, μια και ήταν μορφωμένος. Άρ-

χισε, λοιπόν, ο καλός παπάς μας να λέει

το Ευαγγέλιο που λέγεται την Κυριακή

του Ασώτου. Τότε κάποιος από το εκκλη-

σίασμα του φώναξε: «Τι μας ψέλνεις εκεί

παπά; Αυτό δεν είναι το σημερινό Ευαγ-

γέλιο…».

«Εμ! Τι να κάνω;» απάντησε αυτός.

«Αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο». Και

από τότε έμεινε η φράση!

Αν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν ΔιογένηςΟ Μέγας Αλέξανδρος, θέλοντας να δεί-

ξει τον θαυμασμό που είχε στον κυνικό

φιλόσοφο Διογένη, ο οποίος είχε κατορ-

θώσει να λυτρωθεί από κάθε εγκόσμιο εν-

διαφέρον, είπε: «Ει μη Αλέξανδρος ήμην,

Διογένης αν ήμην» (Πλούταρχος, Αλεξ.

14). Ο Διογένης όμως, όχι μόνο δεν πήγε

να υποδεχτεί τον Αλέξανδρο, όταν έφτα-

σε στην Κόρινθο, αλλά και όταν ο Αλέξαν-

δρος πήγε ο ίδιος να τον δει και τον ρώ-

τησε αν επιθυμούσε τίποτα, για να του

έδινε, εκείνος απάντησε αδιάφορα πως

τον παρακαλεί μόνο να παραμερίσει, για

να μην του κρύβει με τον ίσκιο του τον

ήλιο (Μη μου αφαιρείς κάτι που δεν μπο-

ρείς να μου δώσεις).

ΛΕΞΕΙΣ & ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ(Προέλευση – σημασία – πότε λέγονται)

Επιστολές

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ – ΠΡΟΚΛΗΣΗ Τους καλοκαιρινούς μήνες στην πλατεία της Κάτω Σύμης, η παρακείμενη ταβέρνα πραγ-

ματοποίησε εκδήλωση με τον Μ. Τζουγανάκη. Μετά την εκδήλωση, οι ιδιοκτήτες της τα-

βέρνας έλεγαν σε διάφορους φίλους και γνωστούς, ότι «δε φτάνει που η εκδήλωση δεν

πήγε καλά, αλλά και ο Χαράλαμπος Συγγελάκης (δηλαδή εγώ), έκανα δήθεν αναφορά στην

ΑΕΠΙ και στην αστυνομία και ότι έχουν έγγραφη την καταγγελία μου, εξ αιτίας της οποίας

τους επιβλήθηκε πρόστιμο 1.800 ευρώ, κατά τα λεγόμενά τους».

Μόλις πληροφορήθηκα τα παραπάνω, εγώ αλλά και άτομο της οικογένειάς μου, επικοι-

νωνήσαμε με τους εν λόγω ιδιοκτήτες και διαμαρτυρηθήκαμε για τα όσα ισχυρίζονται.

Μας υποσχέθηκαν ότι θα αποκαταστήσουν την αλήθεια και το όνομά μου. Επειδή αισθά-

νομαι ότι με κοροϊδεύουν, διότι μέχρι σήμερα δεν έχουν πραγματοποιήσει την υπόσχεσή

τους, τους προκαλώ δημόσια πλέον, να δημοσιεύσουν τα στοιχεία που ισχυρίζονται ότι δια-

θέτουν ή να ζητήσουν συγγνώμη και να παραδεχθούν ότι έκαναν ένα λάθος χωρίς δόλο.

Διαφορετικά για να προστατεύσω το όνομα, την οικογένεια και την επιχείρησή μου, θα

αναγκαστώ να προσφύγω στη δικαιοσύνη.

Χαράλαμπος Συγγελάκης

Μέσα από την ιστορία, από παιδιά μας έμα-

θαν και μας πρόβαλαν σε κάθε εθνική επέτειο,

ότι «όλοι οι Έλληνες πολέμησαν για την ελευ-

θερία της πατρίδας και όλοι έκαμαν αντίστα-

ση». Πάντα μας μιλούσαν με γενικότητες και

ποτέ ξεκάθαρα, γιατί αυτό επέβαλε το πολιτικό

σύστημα.

Δεν θέλω να μείνουμε στον τρόπο που παρου-

σιαζόταν τα ιστορικά γεγονότα στις διάφορες

εθνικές επετείους, μέσα από τους λόγους των

δασκάλων μας, αφού, λίγο πολύ, όλοι το γνω-

ρίζουμε.

Τα τελευταία χρόνια, ομολογουμένως γίνον-

ταν διαφορετικές προσεγγίσεις των ιστορικών

γεγονότων, αλλά πάλι, μέχρι εκεί που το «σύ-

στημα» επιτρέπει. Άκουσα τις ομιλίες, στη φε-

τινή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στην Άνω

Βιάννο, που πρωτίστως απευθύνονταν στους

μαθητές και δευτερευόντως στους πολίτες. Το

συμπέρασμα που έβγαλα ήταν πως η φωνή και

των δύο ομιλητών ήταν πολύ δυνατή για αντί-

σταση, πολύ δυνατή για ενότητα όλων των Ελ-

λήνων, πολύ δυνατή για αλληλεγγύη. Και τέ-

λος, η φωνή τους ήταν πολύ δυνατή για την ευ-

θύνη του καθενός από εμάς να αντιστέκεται το

δύσκολο αυτό καιρό.

Σήμερα όμως που φτάσαμε να ζούμε ένα και-

νούριο πόλεμο, σήμερα που ο λαός μας στενά-

ζει και ο κόμπος έφτασε στο χτένι, γιατί δεν

ακούστηκε το… άλλο, το διαφορετικό, το αλη-

θινό; Γιατί δεν ακούστηκε τίποτε για «προδο-

σία»; Γιατί δεν ακούσαμε για τον «εσωτερικό»

φασισμό του τότε και του σήμερα; Γιατί δεν

ακούσαμε πώς «γεννήθηκε» ο νέος φασισμός

στην Ελλάδα και ποιοι τον εξέθρεψαν;

Την απάντηση δεν θα τη δώσω εγώ.

Νομίζω την γνωρίζουν όλοι…

Με τιμή

Άννα Φιλιππίδη – Κοντονασάκη

Η συνεχής (κοινή) άλεση

Υπάρχει τρόπος να μειωθεί το κόστος παραγωγής του ελαιολάδου; Υπάρχει η δυνατότητα ναεισπράξει περισσότερα ο παραγωγός και ο ελαιοτριβέας; Μπορεί να βελτιωθεί η ποιότητα τουπαραγομένου εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου; Υπάρχει τρόπος να εκπληρωθεί η υποχρέωσηπου επιβάλλουν οι νέοι κανόνες στα ελαιόλαδα ΠΟΠ, όταν ισχύσουν, για να βγαίνει το λάδι εν-τός 24 ωρών από τη συγκομιδή του καρπού; Μπορεί κανείς να προγραμματίσει με σωστότεροτρόπο τη συγκομιδή και να μειώσει τα εργατικά;

Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι «ναι», όταν το ελαιοτριβείο λειτουργεί μετο σύστημα που ονομάζεται συνεχής ή κοινή άλεση, ή κοινός σωρός, ή κοινό παχνί. Η σημερινήτεχνολογία δίνει τη δυνατότητα προσδιορισμού με απόλυτη ακρίβεια της περιεκτικότητας τουελαιοκάρπου σε λάδι. Όταν ο καρπός φτάσει στο ελαιοτριβείο γίνεται δειγματοληψία, το δείγμαμετατρέπεται σε πολτό και με την εισαγωγή του στο μηχάνημα μέτρησης της ελαιοπεριεκτικό-τητας, προσδιορίζεται επακριβώς πόσο λάδι επί τοις εκατόν θα παραχθεί από αυτό τον ελαι-όκαρπο. Ο καρπός ζυγίζεται και σε συνδυασμό με τη μέτρηση της ελαιοπεριεκτικότητας, ο πα-ραγωγός γνωρίζει εκ των προτέρων πόσα κιλά ελαιόλαδο δικαιούται. Η έκθλιψη γίνεται μέσασε ελάχιστες ώρες από τη συγκομιδή και αναβαθμίζεται η ποιότητα του ελαιολάδου, καθώς επι-τυγχάνεται πολύ χαμηλή οξύτητα. Το κόστος λειτουργίας του ελαιοτριβείου μειώνεται, ενώ πέ-φτει και το δικαίωμα που πληρώνει ο παραγωγός.

Μα γίνονται αυτά τα πράγματα; Γίνονται εδώ και δεκαετίες στη Λακωνία και όλο και πιοσυχνά στην Κρήτη τα τελευταία χρόνια! Γι’ αυτά και πολλά ακόμη, θα μιλήσουν οι γνώστες τουσυστήματος και όσοι το χρησιμοποιούν σε ημερίδα που έγινε στις 3 Νοεμβρίου, στην Καλαμάτακαι τη διοργανώνει το περιοδικό «Ελιά & Ελαιόλαδο».

Το Δ.Σ. του Ιδρύματος «Περικλής Βλαχάκης»

ευχαριστεί τους παρακάτω δωρητές, οι οποίοι

κατέθεσαν χρήματα στη μνήμη του Δημητρίου

Σηφάκη:

Οικ. Γιώργου Σηφάκη 50

Οικ. Μανώλη Σηφάκη 50

Γιώργος – Ελένη - Στυλιανός Σηφάκης 50

Μπάμπης - Μαρία Προκοπάκη 50

Δημήτρης Εμμ. Παπαματθαιάκης 30

Οικ. Νίκου Αμανάκη 30

Οικ. Μάνθου Γουρνιεζάκη 50

Οικ. Γιώργου Κατσαράκη 50

Οικ. Χαράλαμπου Παπαδομαρκάκη 50

Μαρία Παπαδομαρκάκη – Καλογιαννάκη 50

Στη μνήμη Ντίνας Κακουδάκη

Βασίλισσα Βλαχάκη 50

Ευχαριστούμε επίσης τους παρακάτω συνδη-

μότες μας, οι οποίοι μας έστειλαν τη συνδρομή

τους:

Γιώργος και Αιμίλιος Κοντονασάκης 50

Στυλιανός Σηφάκης 50

Χάρης Μανδαλάκης 50

Τέλος, ευχαριστούμε τα ποδοσφαιρικά

σωματεία Α.Ε. Κατσαμπά και Πατούχας, κα-

θώς και την ΕΠΣΗ, που μας παραχώρησαν τα μι-

σά έσοδα από τον ποδοσφαιρικό αγώνα του

Σούπερ Καπ, ήτοι 450 ευρώ.

Για το Δ.Σ.

Ο πρόεδρος

Μάνθος Γουρνιεζάκης

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201226

Αγαπητοί φίλοι,

Ήρθαμε εδώ, στον ιερό αυτόν χώρο,

την ώρα τούτη, περίλυποι όλοι, συγγε-

νείς, φίλοι και γνωστοί, να πούμε το

«ύστατο χαίρε» σε μια αξιόλογη συμ-

πολίτισσά μας, τη Ντίνα Κακουδάκη.

Αγαπητή μας Ντίνα,

Με πόνο ψυχής, μεγάλη θλίψη και

συντριβή σε κατευοδώνουμε σήμερα

στο ταξίδι χωρίς γυρισμό. Παρόλο που

ο σύντροφος της ζωής σου, έχει γρά-

ψει και έχει πει τόσα πολλά σε ανθρώ-

πους που έφυγαν από τη ζωή, εντού-

τοις ο πόνος της ψυχής του και η συ-

ναισθηματική του φόρτιση του αφαί-

ρεσαν τη δυνατότητα να σε κατευοδώ-

σει. Θα αποτολμήσω, λοιπόν, να σε

προπέμψω εγώ, όπως μπορώ, γιατί

σου αξίζει κάθε ουσιαστικός έπαινος.

Η Κωνσταντίνα Κακουδάκη, το γέ-

νος Κομίνη, γεννήθηκε στη Μερόπη

Μεσσηνίας. Τελείωσε τις γυμνασια-

κές της σπουδές στο Γυμνάσιο του Με-

λιγαλά. Ήταν τότε ένα ψηλό, μελαχρι-

νό, εντυπωσιακό κορίτσι, με υπέροχη

φωνή και αθλητική κορμοστασιά, που

όλοι το πρόσεχαν στο πέρασμά του.

Αποφοίτησε με άριστα και με διάκρι-

ση από τη Σχολή Μαιών «ΒΙΡΓΙΝΙΑΣ

ΣΚΥΛΙΤΣΗ – ΜΑΡΙΚΑΣ ΗΛΙΑΔΗ»

στην Αθήνα. Εργάστηκε στο Μαιευτή-

ριο ΗΡΑ (το σημερινό ΙΑΣΩ) επί πολ-

λά χρόνια ως προϊσταμένη μαία και

απλόχερα έδωσε την αγάπη της στη

μητέρα και στο παιδί. Εύστοχα, η οι-

κογένειά της θα προσφέρει τα χρήμα-

τα αντί στεφάνου στην ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ

ΚΟΣΜΟΥ, που ασχολείται με τη μέρι-

μνα και την προστασία της Μητέρας

και του Παιδιού.

Αγαπητή μας Ντίνα,

Υπήρξες ένα ξεχωριστό πρόσωπο.

Ευγενική στους τρόπους σου, γεμάτη

καλοσύνη και δραστήρια, δημιούργη-

σες μια σημαίνουσα οικογένεια με το

σύντροφο της ζωής σου, το Γιάννη Κα-

κουδάκη, Αντιστράτηγο. Έχετε δύο

καταξιωμένες θυγατέρες, καθηγή-

τριες Πανεπιστημίου, στην Αμερική,

στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και

το Αμέρικαν Γιουνιβέρσιτι στην Ουά-

σιγκτον η πρωτότοκη και στην Ελλάδα

στο Πανεπιστήμιο Αθηνών η δευτερό-

τοκη, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω,

υπήρξε μαθήτριά μου στο 3ο Δημοτικό

Σχολείο Παπάγου και την αγαπώ ιδι-

αίτερα, θεωρώντας την πνευματική

μου κόρη. Και οι δύο είναι άξιες κόρες

άξιων γονέων και τιμούν επάξια τους

φιλοπρόοδους γονείς τους.

Αλλά εκτός από τη δική σου οικογέ-

νεια, έδωσες, αγαπητή μας Ντίνα,

φροντίδα, υποστήριξη και κίνητρα σε

πολλά ακόμα μέλη της ευρύτερης οι-

κογένειάς σου και σε κάθε άνθρωπο

που βρέθηκε σε ανάγκη κοντά σου.

Πάντα πρόσφερες ποικιλότροπα τη

βοήθειά σου, ηθική και υλική και μαζί

μια ζεστή αγκαλιά, κυρίως δε απέραν-

τη υπομονή και ανθρωπιστική διάθε-

ση.

Ήσουν η προσωποποίηση της εργα-

τικότητας, της αξιοπρέπειας, της σε-

μνότητας, της ταπεινότητας, της φι-

λοπονίας και της φιλοξενίας. Πάντα

το σπίτι σου και η καρδιά σου ήταν

ανοιχτή στο φίλο αλλά και στον ξένο.

Σε όλους έδινες απλόχερα αγάπη και

εισέπραττες ανάλογη από όλους. Δεν

ήξερες τι θα πει κακία και μίσος. Γι’

αυτό όλοι σε σέβονταν και σε αγαπού-

σαν, γιατί ήσουν πάντα υπόδειγμα

αξιοπρέπειας και γιατί είχες πάντα να

πεις έναν καλό λόγο για τον καθένα

και μια σοφή μητρική συμβουλή.

Κατά κοινή ομολογία η Ντίνα Κα-

κουδάκη υπήρξε μια υποδειγματική

σύζυγος, μια κοινωνική λειτουργός,

μπορούμε να πούμε, μια ξεχωριστή

προσωπικότητα και μια μάνα θησαυ-

ρός. Ως σύζυγος δίδαξε έμπρακτα με

το παράδειγμά της τι σημαίνει οικογε-

νειακή συνοχή και γαλήνη, τι σημαίνει

μετριοφροσύνη, ανεξικακία, φιλαν-

θρωπία, μακροθυμία, φιλευσπλαχνία,

αλληλεγγύη κι ακόμα τι σημαίνει προ-

σφορά και θυσία σε αρχές και αξίες

που σήμερα τείνουν να σβήσουν. Ως

μάνα είχε αφοσιωθεί στην ανατροφή

των παιδιών της και με το παράδειγμά

της τους ενέπνευσε τη χριστιανική

αγάπη, τις αρετές και τις ηθικές αξίες,

που τόσο έχει ανάγκη η κοινωνία μας

σήμερα. Στον κόσμο αυτόν ήρθε να

προσφέρει και όχι να πάρει. Ήρθε να

διδάξει με τη στάση ζωής της, την ευ-

γένεια, την καλοσύνη, την ανεξικακία,

τη χριστιανική αγάπη στον συνάνθρω-

πο.

Και όταν τον τελευταίο χρόνο τη

βρήκε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγεί-

ας, το αντιμετώπισε με θάρρος και

καρτερικότητα. Ποτέ δεν λιποψύχησε

μπροστά σε κανέναν αγώνα της ζωής,

όσο δύσκολος κι αν ήταν αυτός και

πάντα έβγαινε νικήτρια.

Καλή μας φίλη,

Υπήρξες μια αληθινή σύντροφος,

συμπαραστάτης και αρωγός στην μα-

κρόχρονη στρατιωτική πορεία του συ-

ζύγου σου και συνέβαλες δυναμικά

και αθέατα στην ανέλιξή του από κον-

τά. Τον ακολουθούσες σε όλες τις με-

τακινήσεις του, από την παραμεθόριο

ως το πεδίο βολής Κρήτης και από

εκεί στην εθνοφρουρά της Κύπρου για

να καταλήξει στο Υπουργείο Εθνικής

Άμυνας, καταλαμβάνοντας, επάξια τη

θέση του υπαρχηγού του ΓΕΣ.

Πάντα τον στήριζες ηθικά, τον κα-

μάρωνες και υπερηφανευόσουν για

εκείνον, χωρίς ποτέ να υπερηφανευ-

τείς για τον εαυτό σου.

Κράτησες την οικογένειά σας σε

υψηλό επίπεδο αναγνώρισης και αγά-

πης στα μέρη που υπηρέτησε ο σύζυ-

γός σου και στην περιοχή που ζήσατε.

Μόνο καλά λόγια έχουν να πουν όσοι

σε έζησαν από κοντά και σε γνώρισαν.

Γι’ αυτό αξίζει, πιστεύω, έστω και μετά

τον θάνατό σου να σου αποδοθεί εκ

μέρους μας μια εύφημος μνεία για τον

ρόλο της καλής συντρόφου και της

καλής μάνας που διαδραμάτισες σ’

όλη σου τη ζωή.

Δυστυχώς, όμως, το «πεπρωμένον

φυγείν αδύνατον».

Πριν δύο μέρες, ο μακελάρης χάρος

σε βρήκε αδύναμη και σε πήρε από τη

ζωή.

Αλλά και αν έφυγες, θα εξακολου-

θήσεις να ζεις μες στις καρδιές των δι-

κών σου, των συγγενών και φίλων σου

που σε γνώρισαν από κοντά και γεύτη-

καν το πλήθος των αρετών που σε κο-

σμούσαν.

Όμως, για την αγαπητή μας Ντίνα,

επιτρέψτε μου να πω, πως δεν υπήρξε

θάνατος. Απλώς υπήρξε ένα πέρασμα,

ένα πέταγμα της ψυχής της από την

προσωρινή αυτή ζωή και μετέστη σε

μια άλλη ζωή, στην «Όντως ζωή», σ’

ένα άλλο σύμπαν, παντοτινό και ουρά-

νιο, όπου η ζωή είναι αιωνία και όπου

δεν υπάρχει λύπη ή στεναγμός, αλλά

συνθήκες αιώνιας γαλήνης.

Εύχομαι στον αγαπητό μου σύζυγό

της και στα προσφιλή μου παιδιά της,

την εξ ύψους παρηγοριά και να ζουν

και να τη θυμούνται με τις καλύτερες

αναμνήσεις και να την τιμούν, γιατί το

αξίζει, επειδή ήταν μια υπέροχη σύζυ-

γος, μια αξιολάτρευτη μάνα. Πίσω από

τον βαρύ πόνο τους ας έχουν και κάτι

ευχάριστο. Πρέπει να αισθάνονται

υπερηφάνεια, γιατί είχαν μια τέτοια

σύζυγο, μια τέτοια μάνα, υπόδειγμα

και κόσμημα ακριβό και αγλάισμα

στην κοινωνία.

Ας κρατήσουν ως παρακαταθήκη τη

χριστιανική αγάπη μαζί με όλες τις άλ-

λες αρετές και τις ψυχικές δυνάμεις

που τους άφησε ως ακριβή κληρονο-

μιά. Να ξέρουν πως μπορεί ο χάρος να

πήρε το νεκρό κορμί της, όμως η ψυχή

της πέταξε στον ουρανό και βρίσκεται

κοντά στον Θεό και εκεί μπορούν να

τη βλέπουν με τα μάτια της καρδιάς

τους.

Αγαπητή Ντίνα,

Φεύγεις και αφήνεις πίσω σου ένα

δυσαναπλήρωτο κενό στην οικογένειά

σου και στους δικούς σου. Ο σύζυγός

σου, οι κόρες σου, οι συγγενείς, οι φί-

λοι και οι γνωστοί σου, παρόντες και

απόντες, σε κατευοδώνουμε σήμερα

με ανείπωτη θλίψη και ευχόμαστε

στον Θεό να σε αναπαύσει «εν σκηναίς

δικαίων».

Κατευοδώνοντάς σε, αξέχαστή μας

Ντίνα, μια χάρη μόνο σου ζητώ εκ μέ-

ρους των οικείων σου, των συγγενών

και των φίλων σου:

«Στο ταξίδι που σε πάει

ο μαύρος καβαλάρης,

κοίταξε από το χέρι του

τίποτα να μην πάρεις».

Κι αν στον μακρύ το δρόμο σου

κάποια στιγμή διψάσεις,

το νερό της λησμονιάς

μην πιεις και μας ξεχάσεις».

Εμείς σου υποσχόμεθα πως δεν θα

σε ξεχάσουμε ποτέ, πως θα σε θυμό-

μαστε πάντα και θα μείνεις σ’ εμάς ένα

πρόσωπο αλήστου μνήμης.

Ο άνθρωπος πεθαίνει, μόνο τότε,

όταν τον λησμονούν οι δικοί του και οι

φίλοι του. Όμως αυτό ούτε κατ’ ελά-

χιστο δεν πρόκειται να συμβεί για την

αγαπητή μας Ντίνα.

Εύχομαι ο Θεός ν’ αναπαύσει την

ψυχή σου κι ας είναι ελαφρύ το χώμα

που θα σε σκεπάσει.

Καλό σου ταξίδι, αγαπημένη μας

Ντίνα, και γρήγορα να φτάσεις στη

γειτονιά των αγγέλων στην αυλή του

Θεού, για να αναπαυθείς.*Ο παραπάνω επικήδειος εκφωνή-θηκε στην τελετή της εξοδίου ακο-

λουθίας, ο συγγραφέας-εκδότης κ.Γιάννης Σμυρνιωτάκης

Αποχαιρετισμός στην Ντίνα Κακουδάκη*

Η Ντίνα μας, μάς έφυγε, αγαπητέ μου Γιάννη και η πληγή που άνοιξε, αδύνατο να γειάνει. Έφυγε κάπως πρόωρα, όπως και το Λευτέρη κι οι δυο μας στεναχώρησαν ετούτο το σεφέρι.Ήτανε θέλημα Θεού κι οι δυο να μας αφήσουν και να πονέσουμε κι οι δυο, χωρίς να το θελήσουν.Έτσι ’τονε το ριζικό, έτσι ’τανε γραμμένο αυτό που γράφει η μοίρα μας, το λέμε πεπρωμένο.Ντίνα μου το Λευτέρη μου, ανέ τον συναντήσεις και από τα δύο μάγουλα, θέλω να τον φιλήσεις.Πες του πως η Μαρία του είναι ανεπτυγμένη στην πρώτη του Δημοτικού, έξυπνη και πηγαίνει.Είναι καλή μαθήτρια, που γράφει και διαβάζεικι άριστα η δασκάλα της εις τα γραπτά της βάζει.Μα και οι δυο οι κόρες σας είναι και σπουδαγμένεςκαι με πτυχία άριστα κι οι δυο ’ναι προικισμένες.Η Πέπη στην Αμερική, η Τζωρτζίνα στην Αθήνα κι οι δυο τους διαπρέπουνε κι έτσι περνούνε φίνα. Το στρατηγό πατέρα τους, θα τον παρηγορούνε χαρές πολλές θα ‘χει αυτός, όταν θα παντρευτούνε.Χαρές θα του χαρίσουνε, παιδιά αγαπημένα και ευτυχία και χαρά, χρόνια ευτυχισμένα.Προσεύχομαι στην Παναγιά και στον Προφήτη Ηλία να στείλουνε παρηγοριά στο Γιάννη που ’χει αξία.Μόνο ο Θεός απού μπορεί, γιατί άλλοι, δεν μπορούνε οι πίκρες και τα βάσανα χαρές να μας γενούνε.Γιάννη μου είσαι στρατηγός, γενναίο παλικάρι γέννημα θρέμμα Εθιανό και της Βιάννου το καμάρι.Στης Βιάννου το Γυμνάσιο, γλυκιές οι αναμνήσεις επήραμε εφόδια, για όλες τις κατακτήσεις.Έξι χρόνους μας έθρεψε με το δικό της γάλα τη φτώχεια αντιπαρήλθαμε με βήματα μεγάλα.Ένα μεγάλο «ευχαριστώ», σήμερα θε να πούμε Τη Βιάννο μας και το σχολειό, ποτέ δεν τα ξεχνούμε.

Μανώλης Δασκαλάκης Συνταξιούχος δάσκαλος

Ηράκλειο

Στην εξαδέλφη μουΝτίνα Κακουδάκη

Στις 2 Οκτωβρίου σεαποχαιρετίσαμε, αγα-πημένε μου αδερφέ Μα-νώλη, για το αγύριστοκαι τόσο οδυνηρό ταξί-δι. Δεν είχαν περάσειούτε 7 μήνες από τότεπου σε βρήκε η φοβερήκαι θανατηφόρα αρρώ-στια. Σε ’βλεπα να τηνπαλεύεις και είχα ελπί-δες ότι θα το ξεπερνού-σες, όμως οι ελπίδεςμου αποδείχθηκανφρούδες κι εσύ «έφυ-γες» για πάντα από κον-τά μας. Δεν μπορώ νατο πιστέψω. Νομίζωπως θα ’ρθεις στο σπίτιμου όπως πρώτα, να δωτο γέλιο σου, να παίρ-νεις τηλέφωνο να έρ-θουν ο Γιώργης κι οΓιαννάκος μας να πιείτετον καφέ σας και νασχεδιάσετε πού θα πάτε στο κυνήγι. Μου είναι πολύ δύσκολο νασυνηθίσω την απουσία σου. Ήσουν το πέμπτο παιδί από τα έντεκααδέλφια μας κι είχαμε την τύχη να ξεκινήσουμε μαζί τη ζωή μας ταχρόνια της κατοχής. Θυμάμαι τι τραβήξαμε, εσύ κι εγώ, για να με-γαλώσουν τα υπόλοιπα αδέρφια μας. Σε θυμάμαι πέντε χρονών παι-δί να δουλεύεις στις οικοδομές, να ξελαδώνεις τσουβάλια στο συ-νεταιρισμό, μέσα στον ποταμό το Βράσκο στα κρύα νερά. Μαζί μετη μάνα μας δούλευες στη φάμπρικα του Δημήτρη Παπαδημητρά-κη, να τρέχεις πίσω από τα μουλάρια για να γυρίζουν τις πέτρεςπου άλεθαν τις ελιές. Θυμάμαι τη μάνα μας όταν έλεγε την μαντι-νάδα:

Ποιος είδε ένα μικρό παιδί παιγνίδια να μη παίξει, μα να δου-λεύει ακούραστα, άλλα παιδιά να θρέψει.

Βοηθούσες τον πατέρα μας όταν έκανε τα καρβουνοκάμινα,στα φουρνέλα και στο κυνήγι. Η αγάπη σου ήταν υπερβολικήγια τους γονείς μας και διατηρήθηκε μέχρι που ήταν στη ζωή.Ήσουν πάντοτε κοντά σ’ αυτούς και στ’ αδέλφια μας. Ύστεραπήγες στη ΜΟΜΑ και δούλευες σαν οδηγός κι όταν διαλύθηκεήρθες στο Γυμνάσιο της Βιάννου ως παιδονόμος μέχρι το 1999,οπότε και συνταξιοδοτήθηκες. Ποτέ δεν έπαψες να εργάζεσαιστα περιβόλια και στα χωράφια, ενώ πήγαινες στο κυνήγι με τοΓιώργη και το Γιαννάκο μας και στη συνέχεια με το Μιχάλη σου.Ο χωρισμός σου τους πλήγωσε πολύ που δεν μπορούν πια ναπάνε στο κυνήγι χωρίς εσένα. Πριν φύγεις όμως πρόλαβες καιτους άφησες τις παρακάτω παραγγελιές:

Έφυγες και εφρόντισες, πριχού τα μάτια κλείσεις του κυνηγού παραγγελιές, στ’ αδέλφια σου ν’ αφήσεις Να μην ξεχάσουνε ποτέ του κυνηγού τα στέκια που για να πιούνε έναν καφέ, αφήναν τα τουφέκια.Κι όπου υπάρχουν κοιμηθιές σε διάφορα σημεία πάντα να πιάνουνε λαγούς χωρίς αποτυχία.Να κυνηγούνε άφοβα μέσα στσ’ ασπαλαθιάδες για να τσι πιάνουν τσι λαγούς αμαρθαλιές και τσάμπες.Σταμπάρισμα τσι πέρδικες, όταν ψηλά πετάνε γρήγορα να πυροβολούν κι όλες να πέφτουν χάμαι.

Η αδερφή σου

Κατερίνα Ραπτάκη – Δαμουλάκη Υ.Γ. Το στίχο αυτό, σου αφιερώνουμε όλα τα αδέρφια σου μαζί,

με την υπόσχεση πως δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ! Άμε αδερφέ μας στο καλό μα εμείς δεν το ξεχνούμε πόσο ιδρώτα έχυσες μέχρι να αναθρεφτούμε Με τα πολλά «ευχαριστώ» που ’χομε να σου πούμε όλοι στη μνήμη σου κερί, θ’ ανάβουμε όσο ζούμε…

Αποχαιρετισμός στο Μανώλη Ραπτάκη

HXΩ της BIANNOYΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 27

Φίλε Γιώργη,

Καθώς η ψυχή σου διασχίζει, τώρα

πια, το στερέωμα, ολοένα και πιο ψη-

λά, ως ένα πολλοστημόριο του σύμ-

παντος κι αυτή, μπορώ να υποθέσω

βάσιμα, πως η ιδέα και μόνο ενός τέ-

τοιου ταξιδιού, κάτω από άλλες συν-

θήκες, θα σε έθελγε αφάνταστα, γιατί

από παιδί εντρυφούσες μαγεμένος

στη Φυσική και την Αστρονομία. Ο

Λευτέρης, ο καθηγητής μας, σίγουρα

είχε βάλει το χέρι του. Τώρα όμως αι-

σθάνομαι ότι σε χάνω. Τα σήματά μου

φαίνεται είναι, ασθενή και ακατάλη-

πτα. Σε λίγο δεν θα μπορώ να σε πα-

ρακολουθήσω πια, αφού ούτε τα ερ-

τζιανά θα φτάνουν τόσο ψηλά. Κι

όμως πρέπει, με κάθε τρόπο να σου

πω, πως έχασες, για την ακρίβεια χά-

σαμε, μια μοναδική ευκαιρία, όσο

ήσουν ακόμη εδώ, να συναντηθούμε

ξανά, όλοι εμείς που γεννηθήκαμε τη

σημαδιακή χρονιά του ’47 και πολλοί

άλλοι, που μεγαλώσαμε μαζί στην

πολυαγαπημένη Βιάννο.

Η επιστολή αυτή, πολλά χρόνια

ανεπίδοτη, για ευνόητους λόγους, θα

έφτανε επιτέλους στα χέρια σου. Σε

καλούσε να πάρεις μέρος στην τελευ-

ταία σύναξη, όπως και όλα τα υπό-

λοιπα μέλη…

Το σημαντικό αυτό γεγονός, επρό-

κειτο να λάβει χώρα στη Βιάννο, σε

χώρο προσεκτικά επιλεγμένο και

ανάλογο με τις ευαισθησίες και τα

όνειρά μας και με μουσική επένδυση

δική μας, από τα τραγούδια της εφη-

βείας. Καταλαβαίνεις βέβαια, τι εν-

νοώ: Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ξαρ-

χάκος, Λεοντής, Μούτσης, Καλδά-

ρας, Ζαμπέτας, Μπιθικώτσης, Καζαν-

τζίδης, Μοσχολιού, Πόλυ Πάνου και

πολλοί άλλοι γίγαντες.

Καμιά σχέση, με ό,τι ακολούθησε

τη διασπορά και την αποδυνάμωση

της παρέας και των οραμάτων.

Φίλε Γιώργη,

Ξέρω, δηλαδή ξέρουμε όλοι, για

την προσφορά σου στη βιαννίτικη

παροικία της Αθήνας. Ξέρω επίσης

για τη σημαντική σου προσφορά στα

πολιτιστικά πράγματα των Βριλησ-

σίων. Σου γράφω με κάθε ειλικρίνεια.

Δεν τα υποτιμώ ούτε τα αντιπαρέρχο-

μαι. Το αντίθετο μάλιστα. Όμως, δεν

ξέρω γιατί, ίσως από μια παιδική κι

ανίατη ασθένεια κινούμενος, επι-

στρέφω Καβαφικά.

Επιστρέφω συχνά, εκεί στην εφη-

βεία, φορτίζοντας άπληστα τις μπα-

ταρίες. Επιστρέφω ανελλιπώς, εκεί

όπου έλειψε το άγχος για οικογενει-

ακή, επαγγελματική και κοινωνική

επιτυχία. Επιστρέφω πάντα, εκεί

όπου ήμασταν όλοι, αυθεντικοί, αλώ-

βητοι από σκοπιμότητες και μαται-

οδοξίες.

Επιστρέφω στα χρόνια που συνέλα-

βες την ιδέα ενός παιδικού «εμφυλί-

ου» Πλακιωτών – κυρίως Χωριού

(κεντρική Βιάννος), με στόχο να φέ-

ρεις την Πλάκα από το περιθώριο,

στο κέντρο των εξελίξεων. Ήταν βέ-

βαια ένα παιγνίδι με όραμα και ιδεο-

λογικό υπόβαθρο. Κι όταν έχασες, εί-

χες την εντιμότητα να σφυρίξεις τη

λήξη του και ταυτόχρονα να κηρύξεις

την ενότητα και την αλληλεγγύη.

Ενωθήκαμε τότε και η παρέα έγραψε

τη δική της ιστορία, στα πολιτιστικά

πεπραγμένα της Βιάννου.

Μετά, δημιουργήθηκε το μεγάλο

χάσμα. Άλλος για Χίο… τράβηξε κι

άλλος για Μυτιλήνη. Μείνανε μόνο

κάτι σπαράγματα, κάτι ανορθόγρα-

φες επιστολές, κάτι αναμνηστικές

φωτογραφίες με στημένες - ξενέρω-

τες πόζες, που δεν θύμιζαν τίποτα

από τα ένδοξα χρόνια. Χάθηκε ο ψη-

λός με τη φυσαρμόνικα, ο Γρυλλιώ-

νης, λίγο πριν πιάσει στα χέρια του το

πολυπόθητο απολυτήριο, το κέρατό

μου, 81η ΕΣΣΟ, η κανονική του ’47.

Άντε να τον δεις τώρα στα πευκάκια,

αντέχεις;

Γι’ αυτό σου λέω. Δεν είναι τυχαίο,

ότι από το ’66 και μετά, δεν ξαναβρε-

θήκαμε όλοι μαζί. Σε κλιμάκια μόνο,

ομαδούλες, δυο, τρεις, τέσσερις το

πολύ, χωρίς φωνή, νεύρο, τσαμπου-

κά, τσαγανό, στα στενά του Ηρακλεί-

ου τότε, να μας λυπάται κι η αστυνο-

μία πια.

Ναι, σε βλέπω να μου κάνεις νόημα

από ‘κει πάνω: - Μεταξάκη, άλλαξε

συχνότητα, σε παρακαλώ, παίξε κάτι

πιο ευχάριστο. Επιστράτευσε το χιού-

μορ σου τέλος πάντων, τέτοιες

ώρες…

Αλλά δε γίνεται, Γιώργη. Ποιος ξέ-

ρει αν θα μπορέσω άλλη φορά να τα

πω, για να λυθεί αυτός ο κόμπος απ’

το λαιμό μου. Κι όταν αργότερα θα

φύγει ο Νικολής του Κυρηνιού, το γε-

λαστό παιδί απ’ το Σωρό, πόσοι νομί-

ζεις θα τον κλάψουμε ή θα πούμε της

σαχλαμάρες μας να τον αποχαιρετί-

σουμε για να μην τρελαθούμε! Άντε

τρεις, τέσσερις. Κι όταν φύγει ο Γιάν-

νης, το Σταλιό, δυο χρόνια πριν από

σένα, η πίκρα πάλι δεν έχει σύνορα κι

ας μαζευτήκαμε μερικοί παραπάνω.

Υπάρχει ένα τεράστιο κενό σου λέω.

Ο καθένας με τα θραύσματα και τα

τραύματά του, κι ας αγωνίζεται να τα

κρύψει.

Όμως να ξέρεις: η τελευταία σύνα-

ξη των μελών… θα γίνει. Πάση θυσία.

Κι εκεί θα είσαι κι εσύ. Παρών. Ου-

σιαστικά. Και θα χτυπήσεις την πόρ-

τα και θα πεις: «Εγώ ’μαι!». Έτσι

απλά κι αυθεντικά. Κι ο ψηλός με τη

φυσαρμόνικα για να παίξει Χατζιδά-

κι, κι ο Νικολής από το Σωρό και το

Σταλιό ο Γιάννης, να ξαναπεί στη

στάση του Πόρου: «Ο άλλος κύριος

είμαι εγώ». Κι εκεί να ξαναμπούν όλα

στο τραπέζι. Όλα δηλαδή όσα κρύβα-

με τόσα χρόνια κάτω απ’ το χαλί, στις

γωνίες της ζωής, στα υπόγεια της ψυ-

χής μας• και μη νομίζεις. Η διαδρο-

μή μας μπορεί να μην είχε κανένα ιδι-

αίτερο ενδιαφέρον, αν δεν είχε σημα-

δευτεί από ένα μοιραίο ξεκίνημα κι

αν δεν είχε φωτεινά διαστήματα απεί-

ρου κάλλους κι αν δεν είχε ανεξήγητα

σκαμπανεβάσματα, πέρα από κάθε

λογική, με τρομακτικές διαψεύσεις

και ανατροπές. Η τελευταία σύναξη

λοιπόν, έτσι κι αλλιώς πρέπει να γί-

νει, για να ξανακερδίσουμε το χαμένο

χρόνο, που λέει κι ο Προύστ. Αυτό

που μας ξελασπώνει για την ώρα εί-

ναι ο παλαιός μας χρόνος, που φαν-

τάζει τεράστιος μέσα από μεγεθυντι-

κό φακό. Κι όχι μόνο τεράστιος αλλά

και πυκνός, ασφυκτικά πυκνός, από

γεγονότα και πρόσωπα…

Ηράκλειο 14 του Οκτώβρη 2012

Καλό σου ταξίδι, φίλε Γιώργη

Κλεάνθης Ψαρολογάκης

Υ.Γ. Θα σε πάω τώρα για λίγο πίσω

και μ’ αυτό θα κλείσω, για να δεις τι

χάσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Στην ου-

σία εμείς σκηνοθετούσαμε τότε κι όχι

ο Μανώλης ο Βλαχάκης, ο γείτονάς

σου. Πρόσεξε τις λεπτομέρειες σε

παρακαλώ στο επόμενο καρέ και πες

μου τι σου θυμίζει:

Αυγουστιάτικο φεγγάρι, φώτα

στην κεντρική πλατεία, κόσμος, τρα-

πεζάκια έξω, όμορφα γυναικεία πρό-

σωπα.

Να εστιάσει ο φακός, παρακαλώ,

στα γκαρσόνια που προσφέρουν φτη-

νά, τις υπηρεσίες τους. Μοναδικό αν-

τάλλαγμα τα μουσικά ακούσματα,

που τότε κυκλοφορούσαν μόνο σε

45αρια. Το φως από τα πρόσωπα, οι

φωνές και τα γέλια, οι σκιές από τα

σπίτια και τα δέντρα. Το φως παίζει

αρμονικά με τις σκιές. Δεν υπάρχει

χάσμα ανάμεσά τους. Πρόσεξε το

παιγνίδισμα του φεγγαριού με τα

φύλλα του πλατάνου. Χρώματα, αρώ-

ματα, νερά, μια μαγική νύχτα που ξέ-

ρει πολλά, αλλά τα κρατάει για τον

εαυτό της, με απόλυτη εχεμύθεια.

Φιλικά

Ο ίδιος

Ανεπίδοτη επιστολή στο Γιώργη Πανακάκη

Η ιδέα του κολάζ είναι του Κλεάνθη Ψαρολογάκη. Διακρίνονται αρ-

κετοί συνομήλικοί του Βιαννίτες, ενώ υπηρετούν στρατιώτες. Ανά-

μεσά τους ο Γιάννης Γρυλιωνάκης και ο Νίκος Παπαγιαννάκης, που

«έφυγαν» νωρίς, όπως και ο Γιώργος Πανακάκης που «έφυγε» πρό-

σφατα».

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙΙσόγειο κατάστημα επί της κεντρικής οδού (πρώην αγροτικήτράπεζα) 100 τ.μ. περίπου καθώς και αποθήκη.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 2810/261866

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙΣτη Δέρματο, ενοικιάζεται για καλλιέργεια αγρόκτημα 10,7στρέμματα, οργωμένο, έτοιμο για φύτεμα, με πηγάδι και άδειαηλεκτροδότησης. Εύκολη πρόσβαση από τον επαρχιακό δρό-μο Κερατόκαμπος – Τσούτσουρας

Πληροφορίες: 6976/633304, 28310/22843

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται χωράφι 3 στρέμματα, στη θέση Σπαστήρας στο Βα-χό, πλησίον του κεντρικού δρόμου.

Πληρ. στα τηλέφωνα: 2810/230508 και 6974/956816

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται οικία στο Σωρό Άνω Βιάννου, δίπλα στην Αγία Πελαγία μεαπεριόριστη θέα, αποτελούμενη από 5 δωμάτια και αποθήκη.

Πληροφορίες: Γιάννης Κοτσιφάκης. Τηλ:2810/ 320128

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται προνομιούχο οικόπεδο 500 τ.μ στη Λυγαριά, στο Συ-νοικισμό της Αγροτικής Τράπεζας, άρτιο και οικοδομήσιμο, μεπανοραμική θέα στη θάλασσα.

Πληρ. στα τηλέφωνα: 6974/962110 και 6973/668188

ΘΑΝΑΤΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ

Άνω Βιάννος

Ο Μανώλης Μιχ. Καρτσάκης και η Βάσω Γ. Μπιτσακάκη

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Ο Κώστας Ζ. Παπαδημητράκης και η Βιλελμίνη Κοσμαδά-

κη απέκτησαν αγόρι

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201228

Συνδρομές στην Ηχώ της Βιάννου

Δωρεές

ΑθήναΖάχα-Κοκολάκη Ελευθερία 90ετών

Χανιά Νοδαράκης Πολύβιος 83 ετών Άνω Βιάννος Εμμανουήλ Μιχ. Ραπτάκης 74 ετών Δημήτριος Εμμ. Σηφάκης 83 ετών Παπαδημητράκη Χαρίκλεια 86ετών

Άγιος Βασίλειος Μαρία Δ. Καλλέργη 49ετών Αγγελική συζ. Δημ. Καλλέργη 76ετών

ΑμιράςΜπαριτάκης Μιχαήλ 78 ετών

Αντωνάκης Εμμανουήλ 86ετών Βασιλικάκης Μιχαήλ 72ετώνΑναστασάκη Μαρία 89ετών

Κατωφύγι Ανεθρεπτάκη Καλιόπη 81ετών

Κεφαλοβρύσι Βαρδάκη Μαρία 78 ετών

Κρεββατάς Αγγελάκης Μιχαήλ 73ετών

Χόνδρος Μαυρογιαννάκης Χριστόφορος 88ετών

Δήμος ΒιάννουΓιαμαλάκης Μανώλης Περβόλα 50Τρουλάκης Γεώργιος Άνω Βιάννος 30Κονδυλάκης Γεώργιος Άρβη 30Χρηστάκης Μανώλης Κάτω Βιάννος 30Αντωνάκη Μαρία Αμιρά 30Αγιοργιωτάκης Μανώλης Ά. Βιάννος 25Πλαντζουνάκης Γιώργος Κερ/μπος 25Κανάκη Αικατερίνη Λουτράκι 24Στερνάκα Ευαγγελία Άρβη 24

Κοκοτάκης Γιώργος Άνω Βιάννος 24Στυλιανάκης Νίκος Άνω Βιάννος 24Ψαρολογάκης Γεώργιος Περβόλα 24Τριγωνάκη Φωτεινή Άνω Βιάννος 20

ΗράκλειοΠαπαγιαννάκη Ευαγγελία 50Παπαδάκη Εύα 50Πυροβολάκης Χαράλαμπος 25Λιναρδάκης Μιχαήλ 25

Λιναρδάκης Νίκος 25Κοκκινάκη Κατερίνα 25Παπαδημητράκη Ελένη 25Αγαπάκη Ρένα 24Παπαδάκη Νίτσα 24Χρηστάκης Γεώργιος (Ιερέας) 24Κουνενός Στέργιος 24Συλιγαρδάκη Μαρία 25

Αθήνα

Καμπάνης Νικόλαος 50Πετράκης Χριστόφορος 50Κοτσιφάκη Μαρία 30Βαρδάκης Γεώργιος ΑΙΚΟΝ 30Δουραχαλής Αντώνης 25Χρυσού Μαρία 24Κοτσιφάκης Γεώργιος 24Κολοβός Δημήτριος 25

Υπόλοιπη ΕλλάδαΚατσαπρακάκης Αλέξανδρος,Αρκαλοχώρι 80Σαράτσης Ιωάννης, Θεσσαλονίκη 50Σταυρακάκης Ιωάννης, Ρόδος 30Καραγιωργάκης Ιωάννης, Τσούτσουρας 20

ΕξωτερικόΕληώτης Αλέξανδρος Γερμανία 25

Στη μνήμη Δημητρίου Σηφάκη Για την ενίσχυση της «Ηχώ της Βιάννου»Χρυσάνθη Ηγουμενίδη 50Οικ. Ιωάννου Γαλέου 100

Για τον Μιχαήλ Αρχάγγελο ΒιάννουΜανώλης – Δέσποινα Νεραντζάκη 30Δημήτριος Πλαντζουνάκης 30Γρηγόρης Σηφάκης 30

Για τον Άγιο Δημήτριο Βιάννου Ιωσήφ Περβολαράκης 50Νίκη Παπαδημητράκη 50

Για την Αγία Αικατερίνη Βιάννου Οικ. Γιάννη Δασκαλάκη 50Πολυχρόνης Δοργιάκης 20Τηλέμαχος Δοργιάκης 30

Χρυσούλα Δοργιάκη - Πετράκη 20

Για τον Πολ. Σύλλογο Κερατοκάμπου Η οικογένεια του εκλιπόντος 50Οικ. Γεωργίου Σηφάκη 50Οικ. Χρήστου Αντωνόπουλου 30Στέλιος-Γιώργος-Ελένη Σηφάκη 50Ρένα Προκοπάκη 30Μανώλης Τακτικάκης 20Δημήτρης Εμμ. Παπαματθαιάκης 20Γιάννης Κοκολάκης 30Οικ. Μανώλη Δημόπουλου 50Οικ. Γιώργου Νεραντζάκη 20Γιώργος – Μαρία Συλιγαρδάκη 20Γιάννης – Μαρία Κοτσιφάκη 50

Για το Ιατρείο Κερατοκάμπου Χαράλαμπος Παπαδομαρκάκης 30

Κωστής Τακτικάκης 10Οικ. Γεωργίου Νεραντζάκη 30

Στη μνήμη Μαρίας Κονδυλάκη (δασκάλισσας)Για τον Ιερό Ναό Ευαγγ. της ΘεοτόκουΛουτρακίου Κλειώ Κονδυλάκη – Παπαματθαιάκη 100

Για τον Μιχαήλ Αρχάγγελο Βιάννου 100

Για την ενίσχυση της «Ηχώ της Βιάννου»Κλειώ Κονδυλάκη – Παπαματθαιάκη 50

Στη μνήμη Εμμανουήλ Μιχ. Ραπτάκη Για τον Ι. Ναό Αγίας Αικατερίνης Βιάννου Στυλιανός Πατιτάκης 20

Μιχαήλ Κ. Καρτσάκης 30Γεώργιος Μιχ. Ραπτάκης 50Χαράλαμπος Μιχ. Ραπτάκης 30Γεώργιος Ν. Μεταξάκης 20Ιωάννης Ζωάκης 20Ευθύμιος Χαλκιάς 20Αντώνης Κουγιουμουτζής 30Ελένη Παπαδογιάννη – Καρτσάκη 20Γιώργος – Πολυξένη Ραπτάκη 20Ζωή Τρουλάκη – Δασκαλάκη 100

Για το ΚΗΦΗ Χριστόφορος Πετράκης 30

Στη μνήμη Χαρίκλειας Παπαδημητράκη Για τον Μιχαήλ Αρχάγγελο Βιάννου

Εμμανουήλ Παπαδημητράκης 50Ιωάννης Χαριστάκης 40

Στη μνήμη Ντίνας Ιωάννου Κακουδάκη

Για το ίδρυμα «Περικλής Βλαχάκης»Βλαχάκη Βασίλισσα 50

Στη μνήμη Γεωργίου Κονδυλάκη και Μα-ρίας Κονδυλάκη, ο κ. Εμμανουήλ Κονδυ-λάκης πρόσφερε ένα γεύμα για τους ηλι-κιωμένους στο ΚΗΦΗ.

Η κ. Αικατερίνη Μπαρμπαγαδάκη (Φούρ-νος Πεύκου) πρόσφερε δωρεάν το ψήσιμοτου φαγητού για τη γιορτή των ηλικιωμέ-νων στο ΚΗΦΗ.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 HXΩ της BIANNOY 29

Μη σας παραπλανούν οι ποδοσφαιρι-κοί όροι στον τίτλο, αλλά, η συζήτησητου Δημοτικού Συμβουλίου της 31ηςΟκτωβρίου, μετά από αλλεπάλληλες πα-λινωδίες «κωλοτούμπες» και αναβολές,επί τέλους έβγαλε αποτέλεσμα και μάλι-στα τέτοιο που διαβάζεται κι από την…ανάποδη, κάτι δηλαδή σαν το κλασικό«Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν»! Τοαποτέλεσμα της ψηφοφορίας του Δημο-τικού Συμβουλίου λοιπόν, κρίθηκε στα…πέναλτι, αλλά και σε κάποια αυτογκόλ,όπως ήταν η τοποθέτηση του κ. Μ. Ανα-στασάκη, ο οποίος κατηγορήθηκε για«κωλοτούμπα»!

Επί της ουσίας, θα μπορούσαμε να μι-λήσουμε για… ισοπαλίες, αφού (άκου-σον άκουσον!) για μεν το αίτημα της Άρ-βης τα «όχι» ήταν 11 και τα «ναι» 10, ενώγια το αίτημα της Νέας Άρβης τα «ναι»ήταν 11 και τα «όχι» 10!

Το αποτέλεσμα αυτό προέκυψε αφού,ο μεν πρόεδρος της Τ. Κ. Αμιρά ψήφισε«όχι», ενώ ο πρόεδρος του Αγίου Βασι-λείου, ψήφισε «ναι».

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρ-χή: Όπως είναι γνωστό, το θέμα αυτό ήρ-θε στο Δημοτικό Συμβούλιο προς συζή-τηση για πολλοστή φορά εκθέτονταςπολλούς για πολλά. Δυστυχώς, αποδεί-χτηκε (ξανά) ότι, η αξιοκρατία είναι δυ-σεύρετη αξία και οι αποφάσεις λαμβά-νονται με τις λεγόμενες «γραμμές», πουτόσο κακό έχουν προξενήσει στη χώραμας. Κατά τη συζήτηση αποδείχτηκε ότιείχε προηγηθεί πολύ… παρασκήνιο, πιέ-σεις, μυστικοσυσκέψεις, ίντριγκες καιβυζαντινισμοί… και δεν είναι λίγοι αυτοίπου πιστεύουν ότι μεγάλο θύμα της ιστο-ρίας, είναι ο ίδιος ο Δήμαρχος ο οποίοςδέχτηκε αφόρητες πιέσεις εκατέρω-θεν…

Στην περί ης ο λόγος συνεδρίαση, οΔήμαρχος κ. Π. Μπαριτάκης, απέφυγε

τις εισηγήσεις, αφού όπως είπε «το θέμαείχε προ πολλού εξαντληθεί», και για…ευνόητους λόγους, απέφυγε (τουλάχι-στον) ανοιχτά να δώσει «γραμμή» για το«δέον γενέσθαι». Και λέμε «ανοιχτά» για-τί, όπως καταγγέλθηκε στο Δ.Σ. «αυτόήταν υποκρισία και παρωχημένος τακτι-κισμός». Την άποψη αυτή, ενίσχυσε μετην τοποθέτησή του ο κ. Μ. Αναστασά-κης, ο οποίος εξέθεσε τη Δημοτική Αρχή,λέγοντας «είμαι μέλος της παράταξηςτου Δημάρχου και πειθαρχώντας, οφεί-λω να ψηφίσω της πρότασή του»!

Οι επικεφαλής των παρατάξεων τηςαντιπολίτευσης τάχθηκαν υπέρ της Άρ-βης, λέγοντας, ο μεν Μανώλης Κλαδά-κης, ότι «η Άρβη είναι πολυσυλλεκτικήκοινότητα που δεν ανήκει σε κανένα», οδε Γιάννης Παπαδημητρόπουλος είπε ότι«το δικαίωμα των Αρβιτών είναι ανα-γκαιότητα και όχι καπρίτσιο».

Πρέπει να αναφερθεί ότι το όλο θέμαπεριπλέκει ο νέος νόμος «Καλλικρά-της», ο οποίος στην προκειμένη περί-πτωση προβλέπει σε πρώτη φάση τηνίδρυση δύο κοινοτήτων «Άρβης και Ν.Άρβης) και σε δεύτερη φάση, με απόφα-ση των δύο κοινοτήτων θα πρέπει ναπραγματοποιηθεί η ίδρυση της ενιαίαςτοπικής κοινότητας.

Στη συζήτηση παρέστη και ο νομικόςσύμβουλος των Αρβιτών, ενώ παρέστη-σαν και εκπρόσωποι του ΠολιτιστικούΣυλλόγου Άρβης, του Αγροτικού Συνε-ταιρισμού, του Ναυταθλητικού Ομίλουκαι του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμό-νων Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγω-γείου. Ο πρόεδρος του ΠολιτιστικούΣυλλόγου κ. Γιώργος Κουτεντάκης πα-ρουσίασε μια άκρως ενδιαφέρουσα έρευ-να που πραγματοποίησαν οι φορείς τηςΆρβης και αφορά στην ανθρωπογεωγρα-φία του οικισμού. Σύμφωνα λοιπόν μετην έρευνα αυτή στην Άρβη διαμένουν

513 μόνιμοι κάτοικοι άνω των 17 ετών,από τους οποίους οι 497 υπέγραψαν στοαίτημα να δημιουργηθεί νέα κοινότητα,ενώ δεν υπέγραψαν 16 από αυτούς. Ανα-λύοντας περαιτέρω τα στοιχεία διαπι-στώθηκε ότι ποσοστό 44,5% ή 282 κά-τοικοι προέρχονται από την Τ. Κ. ΑγίουΒασιλείου, 19% ή 123 κάτοικοι προέρ-χονται από την Τ. Κ. Αμιρών και 36,5% ή230 κάτοικοι προέρχονται από άλλεςΚοινότητες. Πρέπει πάντως να σημει-ωθεί ότι κατά τη συζήτηση σημειώθηκανεντάσεις, αλλά χωρίς περαιτέρω παρε-κτροπές.

Η έρευνα Τα αποτελέσματα της έρευνας, αλλά

και οι απόψεις των φορέων της Άρβης,συνοψίστηκαν σε ανοιχτή επιστολή προςτα μέλη του Δημοτικού. Ολόκληρη η επι-στολή έχει ως εξής:

«Αγαπητοί σύμβουλοι, Με αυτή μας την επιστολή θα θέλαμε

να σας ευχαριστήσουμε που για μια ακό-μα φορά ασχολείστε με το θέμα της δη-μιουργίας Τοπικών Κοινοτήτων Άρβηςκαι Νέας Άρβης, ως πρώτο βήμα για τησυνένωση τους σε ενιαία Τ.Κ. Άρβης.

Θα θέλαμε να ζητήσουμε συγνώμη ανπάνω στην ένταση του αγώνα μας παρα-συρθήκαμε και στενοχωρήσαμε κάποι-ους από εσάς. Σας ζητούμε ειλικρινά συ-γνώμη.

Σεβαστήκαμε την άποψη πολλών δη-μοτικών συμβούλων που μας ζήτησαν ναπαρευρίσκεται μια ολιγομελής επιτροπήστο Δημοτικό Συμβούλιο, παρότι δυσκο-λευτήκαμε πολύ να το αποφασίσουμεαφού, σε αυτόν τον αγώνα είμαστε όλοιμαζί. Ελπίζουμε και αυτοί να σεβαστούντις υποσχέσεις τους.

Από το 2008 έχουμε ξεκινήσει αγώναγια αυτοδιάθεση και αυτοδιαχείριση τηςτοπικής κοινωνίας μας μέσα στα πλαίσια

του Δήμου Βιάννου. Λίγο πολύ σας είναιόλα γνωστά.

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότιόλοι οι παραπάνω φορείς μέσα στονΟκτώβριο του 2012 προχωρήσαμε σε δυοενέργειες που αφορούν.

1.Τη συλλογή υπογραφών 2. Την απογραφή των κατοίκων Άρ-

βης και Νέας Άρβης με βάση την Τ. Κ.από την οποία ο καθένας προέρχεται.

Όσο αφορά τη συλλογή υπογραφώνδιατυπώσαμε το αίτημα: «Συμφωνώ καιτο βεβαιώνω με το γνήσιο της υπογρα-φής και τον Α. Δ . ταυτότητός μου στηδημιουργία Τ. Κ. Άρβης και Νέας Άρβηςσύμφωνα με το άρθρο 283 παρ 6 τουΝ3852/2010 και τη συγχώνευση τους σεΤ. Κ. Άρβης σύμφωνα με το άρθρο 283παρ 5 του Ν3852/2010».

Σε σύνολο 513 κατοίκων άνω των 17ετών το αίτημα υπέγραψαν 497 ενώ δενυπέγραψαν 16. Τα ονόματα όπως και οιδηλώσεις είναι στη διάθεση του καθενόςσας. Από τους 16 που δεν υπέγραψαν 7προέρχονται από τη Τ. Κοινότητα Αμι-ρών, 6 από την Τ. Κοινότητα Αγίου Βασι-λείου, 1 από Τ.Κ. Βαχού και 2 από Τ.Κ.

Πεύκου.Επίσης θέλοντας να δείξουμε την αν-

θρωπογεωγραφία των κατοίκων Άρβηςκαι Νέας Άρβης προχωρήσαμε σε απο-γραφή. Απογράψαμε 635 κατοίκους.Αναλύοντας τα στοιχεία διαπιστώσαμεότι ποσοστό 44,5% ή 282 κάτοικοι προ-έρχονται από την Τ .Κ Αγίου Βασιλείου,19% ή 123 κάτοικοι προέρχονται από τηνΤ. Κ. Αμιρών και 36,5% ή 230 κάτοικοιπροέρχονται από άλλες Τ. Κοινότητες.

Ένα χρήσιμο συμπέρασμα που μπορείνα εξαχθεί από αυτές τις διαδικασίες εί-ναι ότι Άρβη και Νέα Άρβη εκτός από τοότι είναι το δεύτερο σε πληθυσμό χωριότου Δήμου Βιάννου διαθέτουν και το 10%περίπου των ψηφοφόρων του ΔήμουΒιάννου.

Κυρίες και κύριοι Δημοτικοί Σύμβου-λοι .

Σας παρακαλούμε ψηφίστε με αίσθη-μα δικαίου και με την αναγνώριση του δι-καιώματος ότι κάθε τοπικός οικισμόςέχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.

Ελπίζουμε απόψε η απόφαση σας ναγίνει η αρχή επίτευξης του στόχου μας».

Παράταση…πέναλτι και… αυτογκόλ…

OKTΩΒΡΙΟΣ 2012

30

Με το δεξί στο πρωτάθλημα…

τα χάλασε στα υπόλοιπα

ΔΕΝ θΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣτΕΙ τΟΝ τΙτΛΟ τΟΥ Ο ΠΕΡΥΣΙΝΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΣ ΠΑτΟΥΧΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣτΗΚΕ ΑΠΟ τΙΣ ΜΟΙΡΕΣ

Νίκησε τον Κισσαμικό,

έχασε το Super Cap από

την ΑΕ Κατσαμπά

Δύο κρύο, μία ζέστη… Αυτός ήταν ο απολογισμός του Πατούχα στα τρίαπρώτα επίσημα παιχνίδια της σεζόν, καθώς το συγκρότημα του ΓιάννηΧατζησεβαστού κατάφερε να πάρει μια σπουδαία νίκη στο πρωτάθλη-

μα, όμως έχασε το Super Cup και αποκλείστηκε από τον θεσμό του Κυπέλλου,ηττημένο από τις Μοίρες.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τησειρά. Το πρώτο ματς ήταν απέναντι στηνΑΕ Κατσαμπά, με την οποία είχαν ένανκοινό στόχο. Την κατάκτηση του SuperCup. Ο περυσινός Κυπελλούχος με τηνπρωταθλήτρια της Α1 ΕΠΣΗ. Το ματς ξε-κίνησε ιδανικά για το Σύλλογο από τηΒιάννο. Με την συμπλήρωση είκοσι λε-πτών παιχνιδιού, ο Γκούγκας μέσα απότη μεγάλη περιοχή, πλάσαρε σωστά κά-νοντας το 1-0. Δέκα λεπτά αργότερα, θαμπορούσε να έχει γίνει το 2-0, ωστόσο οΛουλακάκης δεν κατάφερε να νικήσει τοναντίπαλο τερματοφύλακα. Λίγο πριν το τέ-λος του ημιχρόνου, έγινε η φάση που πι-θανόν να καθόρισε και την έκβαση τηςαναμέτρησης. Και αυτό διότι ο Πατούχαςπροέβη σε διπλή αλλαγή, αναγκαστικήλόγω τραυματισμού. Ένα λεπτό αργότε-ρα, ο αντίπαλος είχε την ευκαιρία να ισο-φαρίσει, όμως το σουτ του Χατζηανδρέουσταμάτησε στο δοκάρι. Με την έναρξη τουδευτέρου ημιχρόνου, φάνηκε πως η ΑΕΚθα έχει το πάνω χέρι. Ο Πατούχας, έπειτααπό τις αλλαγές, δεν μπορούσε να βρειρυθμό, αντίθετα ο αντίπαλος «ανέβαζε»συνέχεια στροφές. Χάνοντας πρώτα ευ-καιρίες με τους Διγενή, Χατζηανδρέου,Τσαίνη, Αργέντη και στην συνέχεια με τογκολ του Σφακιανάκη, ισοφαρίζοντας σε1-1. Και σα να μην έφτανε αυτό, ο ίδιοςπαίκτης, στο 79’ έπεσε μέσα στην περιοχήέπειτα από ανατροπή του Σταυρακάκη. Οκ. Κρασαγάκης υπέδειξε αρχικά φάουλ,ενώ ο επόπτης κ. Δασκαλάκης σήκωσε τησημαία υποστηρίζοντας πως ο παίκτηςήταν εντός ορίων. Τελική απόφαση; Πέ-ναλτι. Την εκτέλεση ανέλαβε ο ΚώσταςΑργέντης, ο οποίος διαμόρφωσε το τελικό2-1. Δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, ο Κρα-σαγάκης δεν έδωσε «καθαρό» πέναλτιστον Πατούχα, σε μαρκάρισμα πάνω στον

Μπελιμπασάκη κι ενώ βρισκόταν μπρο-στά στη φάση. Το γεγονός αυτό ξεσήκωσεθύελλα αντιδράσεων από την πλευρά τωνηττημένων, με αποτέλεσμα να χρειαστείη παρέμβαση της αστυνομίας για να απο-χωρήσει ο διαιτητής από τον αγωνιστικόχώρο του «Μαρτινέγκο».

ΑΕΚ: Πομώνης, Χρηστοφής, Βιλανάκης,Ψαλιδάκης, Διγενής, Χατζηανδρέου, Σε-ραφειμίδης, Αργέντης (85' Δαριβιανάκης),Σφακιανάκης, Τσαΐνης (87' Τρύφωνος),Μπινιχάκης(76' Τριανταφυλλάκης)

Πατούχας: Ανδρεαδάκης (40' λ.τ Τζωρμ-πατζάκης), Μπιτσακάκης Μιχ, Σταυρακά-κης, Μπελιμπασάκης, Νικολάρας, Μπε-ρερής, Παπαδόπουλος (41' ΜπιτσακάκηςΜαν), Καραντινάκης, Καστελλιανάκης(76' Λουλάκης), Γκούγκας, Λουλακάκης

«Ψυχωμένος στο πρωτάθλημα»Τα σπουδαία ήρθαν στο πρωτάθλημα.

Μπορεί ο Πατούχας να αγωνίστηκε χωρίςβασικά στελέχη απέναντι στον Κισσαμικό,όμως η ψυχή τελικά έπαιξε σημαντικό ρό-λο στην διαμόρφωση του τελικού αποτε-λέσματος. Χωρίς Καραντινάκη, Καστελ-λιανάκη, Νικολάρα, Ανδρεαδάκη,Γουρ-γιώτη και με τραυματίες τους ΜπιτσακάκηΜανόλη και Τζωρμπατζάκη, οι «κυανόλευ-κοι» επικράτησαν με 2-1, παρ’ ότι έμειναννωρίς – νωρίς πίσω στο σκορ.

Ο Σύλλογος από τη Δυτική Κρήτη πήρεπροβάδισμα πριν τη συμπλήρωση τουπρώτο δεκαπεντάλεπτου, όταν ο Περρά-κης βρέθηκε σε θέση βολής και δεν άφησετην ευκαιρία να πάει χαμένη, ανοίγονταςτο σκορ.

Στο 2ο ημίχρονο έμελλε να έρθουν ταπάνω κάτω, καθώς ο Πατούχας αύξησετην πίεσή του και με τις συνεχείς εσωτερι-κές αλλαγές του κ. Χατζησεβαστού δημι-ουργούσε συχνά σύγχυση στα καρέ τουΒλαχάκη. Σε μια από αυτές, ο Λουλάκηςμπήκε στην περιοχή των φιλοξενούμε-νων, ανατράπηκε από τον Κομπογεννιτά-

κη και έδωσε την ευκαιρία στον Γκούγκανα ισοφαρίσει από τα 11 βήματα. Το ματςέγειρε ακόμη περισσότερο προς τηνπλευρά των Βιαννιτών καθώς, πέντε λε-πτά αργότερα και πάλι ο Κομπογεννιτά-κης υπέπεσε σε φάουλ και άφησε τηνομάδα του με 10 παίκτες. Η λύτρωση γιατους γηπεδούχους ήρθε στο 90’ όταν οΠαπαδόπουλος διεκδίκησε μια θεωρητικάχαμένη μπαλιά πιέζοντας τον Βλαχάκη, μετον τελευταίο να διώχνει άτσαλα την μπά-λα, η οποία χτύπησε στην πλάτη του μέ-σου του Πατούχα κι αφού διέγραψε μιαπερίεργη τροχιά κατέληξε στα δίχτυα τουΚισσαμικού.

Πατούχας: Τζωρμπατζάκης, Μιτσακά-κης Μιχ., Σταυρακάκης, Μπελιμπασάκης,Ραπτάκης(92’ Λουλακάκης Γ.), Λουλακά-κης(30’ Μπιτσακάκης Μαν. λ.τ.), Μπερε-ρής, Γκούγκας, Λαγουτάρης(87’ Μπριντά-κης), Παπαδόπουλος, Λουλάκης.

Κισσαμικός: Βλαχάκης, Ντεντάκης, Δα-μανάκης, Μουρκάκης, Τσεσμελής, Κομ-πογεννητάκης Ζαχ., Παπαθανασίου, Περ-ράκης, Κουλάκης (72’ Χατζηλιόντας),Δρακάκης (60’ Σαλταπίδας), Μπαγλατζής(60’ Ρουσσάκης).

«Χαστούκι» από τις Μοίρες Φαίνεται πως οι παίκτες του Πατούχα,

ξέχασαν ότι πήγαν στις Μοίρες ως οι πε-ρυσινοί Κυπελλούχοι και άφησαν τον αν-τίπαλο να κάνει ό,τι θέλει. Μια ομάδα πουαγωνίζεται σε χαμηλότερη κατηγορίαωστόσο, φάνηκε να επιζητά περισσότεροτη νίκη από τον αντίπαλο που είχε μείνειστη νίκη επί του Κισσαμικού.

Οι Μοίρες στηρίχθηκαν στο καλό α’ ημί-χρονο που έκαναν και προηγήθηκαν με 2-0 ενώ στο β’ μέρος, ο Πατούχας παρότιμείωσε, δεν κατάφερε να βάλει δεύτερογκολ, αφού οι γηπεδούχοι στάθηκαν πολύκαλά στον αγωνιστικό χώρο.

Στο 20’ ο Ξεκαρδάκης έκανε το 1-0 καιτα τέρματα των Μοιρών διπλασίασε στο31’ ο Βιδάκης. Για τον Πατούχα μείωσεστο 63’ ο Γκούγκας. Στο 90’ αποβλήθηκεο Μπελιμπασάκης για τους φιλοξενούμε-νους.

ΜΟΙΡΕΣ: Σωπασής, Γιόνκοφ. Σαββά-κης, Λεμονάκης, Μερντάνι, Δασκαλάκης(83’ Ρίμι), Μπιμπάκης, Βιδάκης, Ξεκαρ-δάκης (81’ Τσιρκίνης), Φραγκιαδάκης Μ.,Φραγκιαδάκης Γ. (72’ Κυριακάκης)

ΠΑΤΟΥΧΑΣ: Τζωρμπατζάκης, Ραπτά-κης, Σταυρακάκης, Μπελιμπασάκης, Μπι-τσακάκης (46’ Ζουριδάκης), Λουλάκης,Καραντινάκης, Μπερερής, Γκούγκας, Κα-στελιανάκης (57’ Λαγουτάρης), Παπαδό-πουλος (43’ λ.τ. Νικολάρας).

Χατζησεβαστός: «Θα μας κάνει καλό η ήττα» Ουδέν κακό... αμιγές καλού, σύμφωνα

με τον προπονητή του Πατούχα ΓιάννηΧατζησεβαστό, ο οποίος αναφερόμενοςστον αποκλεισμό της ομάδας του από τηνσυνέχεια του Κυπέλλου ΕΠΣΗ, είπε:

«Αυτή η ήττα πιστεύω ότι θα μας κάνεικαλό και θα δούμε κάποια πράγματα μεδιαφορετικό πλέον μάτι στη συνέχεια τουπρωταθλήματος. Φαίνεται ότι είχαμε στομυαλό μας ακόμα τη νίκη με τον Κισσαμι-κό και πλέον θα προσγειωθούμε.

Όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι,στο α' μέρος δεν μπήκαμε ποτέ στο παι-χνίδι, ενώ στο β΄ μέρος ανεβήκαμε και κά-ναμε ευκαιρίες να ισοφαρίσουμε. Συγχα-ρητήρια στις Μοίρες για τη δίκαιη νίκητους»

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ (Πρεμιέρα)

Πατούχας – Κισσαμικός: 2-1

ΟΦΙ - ΠΟΑ 1-3

Γιούχτας - Αναγέννηση 2-2

Ερμής - ΑΕΚ 0-0

Ηρόδοτος - ΠΑΟΚ 3-0

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (1η Αγωνιστική)

1.Ηρόδοτος 3

2.ΠΟΑ 3

3.Πατούχας 3

4.Αναγέννηση 1

5.Γιούχτας 1

6.Ερμής Ζωνιανών 1

7.Α.Ε. Κατσαμπά 1

8.ΚΙσσαμικός 0

9.ΟΦΙ 0

10.ΠΑΟ Κρουσώνα 0

ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Πατούχας – Ερμής

Κισσαμικός - ΟΦΙ

ΑΕΚ - Γιουχτας

ΠΟΑ - ΠΑΟΚ

Αναγέννηση - Ηρόδοτος

Ένα μπουκάλι ήταν η αιτία ώστε νατραυματιστεί σοβαρά ο νεαρός μέσοςτου Πατούχα Θοδωρής Παπαδόπου-λος. Στον αγώνα με τις Μοίρες, σε μίαδιεκδίκηση της μπάλας με αντίπαλο πο-δοσφαιριστή, δέχτηκε ένα τάκλιν καιπέφτοντας εκτός αγωνιστικού χώρου,πάτησε ένα… μπουκάλι με αποτέλεσμανα χτυπήσει στο πόδι. Η διάγνωσηέδειξε κάταγμα στην κνήμη και οι πρώ-τες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για απουσία40 με 50 ημερών. Εκτός του Παπαδό-πουλου, άτυχος στάθηκε και ο τερμα-τοφύλακας Αστρινός Ανδρεαδάκης, οοποίος τραυματίστηκε στο ματς με τηνΑΕΚ και αντικαταστάθηκε, επίσης απότον τραυματία Τζωρμπατζάκη. Μάλισταο τελευταίος, για να μπορέσει η ομάδανα έχει τερματοφύλακα, «έσφιξε» ταδόντια και έδωσε το παρών στο ματςπρωταθλήματος με τον Κισσαμικό αλλάκαι στο Κύπελλο, πριν από λίγες ημέ-ρες.

Δυσαρέσκεια με Γουργιώτη Δυσαρέσκεια υπάρχει στις τάξεις τωνφιλάθλων του Πατούχα αλλά και σε με-ρίδα του συμβουλίου, με αφορμή έναπεριστατικό που έλαβε χώρα και είχεπρωταγωνιστή τον Κώστα Γουργιώτη.Ο ταλαντούχος επιθετικός, ο οποίοςαξίζει να σημειωθεί πως έχει πάρει καιμια μεγάλη προκαταβολή, απουσίασεαδικαιολόγητα από κάποιες υποχρεώ-σεις της ομάδας, παρά το γεγονός ότιυπήρχε εντολή να δώσει το παρών. Τογεγονός αυτό εξόργισε κάποιους καιδεν αποκλείεται, ακόμη και να τον κα-λέσουν σε απολογία και βέβαια να είστεσίγουροι πως κάποια στιγμή θα «πέ-σει» και το ανάλογο πρόστιμο. Το πα-ραπάνω περιστατικό, έρχεται να προ-στεθεί στην αφλογιστία που έχει, αφούακόμη να βρει δίχτυα σε πρωτάθλημα,κύπελλο αλλά και φιλικά προετοιμα-σίας.

Τραυματίστηκε σοβαρά ο Παπαδόπουλος

«Το ποδόσφαιρο δε

χωράει ανθρώπους

του κατηχητικού»

Η ΣΥΝΕΝτΕΥΞΗ τΟΥ ΝΙΚΟΥ τζΩΡτζΟΓΛΟΥ ΣτΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΑΝΑΚΗ

Ο γνωστός παράγοντας που ανέβασε τον Εργοτέλη

στην Α’ Εθνική

OKTΩΒΡΙΟΣ 2012

31

Αλήθειες «ψυχρές», «ωμές»και «σκληρές» για τους ρο-μαντικούς του ποδοσφαίρου,

είπε ο πρόεδρος της Ένωσης Ποδο-σφαιρικών Σωματείων ΗρακλείουΝίκος Τζώρτζογλου. Ο γνωστός πα-ράγοντας, ο άνθρωπος που ανέβα-σε τον Εργοτέλη στην Α’ Εθνική, πουτάχθηκε κατά του Σοφοκλή Πιλάβιουστην ΕΠΟ, μίλησε στοtopikokritis.gr και στον δημοσιογρά-φο Γιάννη Σπανάκη, σε μια συνέν-τευξη που προκάλεσε αρκετές συζη-τήσεις. Σας παρουσιάζουμε μέροςαπό αυτήν, καθώς θεωρούμε πωςαξίζει να διαβάσετε κάποια από ταλεγόμενά του….

Ερώτηση: Καλός παράγοντας θε-

ωρείται ο ηθικός ή αυτός που ξέρει

να ελίσσεται, να βρίσκει τρόπους

ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα

της ομάδας του, της επιχείρησής

του:

Απάντηση: «Είτε μιλάμε για παράγον-τα, είτε για πολιτικό, είτε για μάγειρα, εί-τε για λαχειοπώλη, θα πρέπει αυτός ναέχει μαζεμένα κάποια στοιχεία ώστε ναθεωρείται καλός. Για παράδειγμα ο μά-γειρας, για να θεωρηθεί καλός θα πρέ-πει να είναι πάνω απ’ όλα καθαρός, θαπρέπει να ξέρει συνταγές, να ψάχνεταισυνεχώς να βρίσκει νέα φαγητά, να ξέ-ρει να συμπεριφερθεί. Έτσι και ο «κα-λός παράγοντας» συμπεριλαμβάνειπολλά πράγματα μαζί. Δεν φτάνει μόνοτο ήθος. Θα πρέπει να υπάρχουν εξυ-

πνάδα, διορατικότητα, τόλμη, θάρρος,καλές σχέσεις…»

Ερώτηση: Με το χέρι στην καρδιά,

ένας άνθρωπος με ήθος, που επιθυ-

μεί να μπει στο χώρο του ποδοσφαί-

ρου «καθαρός» και να αποχωρήσει

«καθαρός», μπορεί να το κάνει; Διότι

πρόεδρε, έχω την εντύπωση πως ο

χώρος του ποδοσφαίρου «λερώ-

νει», «λερώνει» το σύστημα που δεν

σε αφήνει να «αγιάσεις», ακόμη κι

αν θέλει κάποιος… Οι παλιοί έλεγαν

πως όποιος ανακατευτεί με τα πίτου-

ρα, θα τον φάνε οι κότες. Ισχύει στην

προκειμένη περίπτωση;

Απάντηση: Κύριε Σπανάκη, το ποδό-σφαιρο δε χωράει ανθρώπους του κα-τηχητικού, της εκκλησίας. Υπάρχουνδυσκολίες, ο κάθε παράγοντας θα έρθειαντιμέτωπος με πράγματα και καταστά-σεις που θέλουν «λεπτό» χειρισμό.Εγώ, εδώ στην ΕΠΣΗ αντιμετωπίζωκαταστάσεις δύσκολες, φαντάσου έναςπρόεδρος της ΕΠΟ. Δεν θα συμφωνή-σω με τα πίτουρα. Όμως η αλήθεια εί-ναι πως χρειάζεται θάρρος, πάθος καιο παράγοντας να μην φοβάται ότανχρειαστεί να τα βάλει με όλα αυτά τα«κατακάθια» που βγαίνουν κατά και-ρούς και προκαλούν την κοινωνία

Ερώτηση: Το επαγγελματικό ποδό-

σφαιρο έχει καμιά σχέση με τον αθλητι-

σμό; Διότι, κατά καιρούς έχουμε ακού-

σει για μαύρο χρήμα, για ντόπινγκ, για

στημένα… Και πάει λέγοντας…

Απάντηση: Θα χαρακτήριζα αφελή

κάποιον που θα πίστευε πως το επαγ-γελματικό ποδόσφαιρο, ειδικά τα τελευ-ταία χρόνια, έχει σχέση με τον αθλητι-σμό. Όταν θέλει κάποιος να πάει τοπαιδί του στο γήπεδο και δεν μπορείδιότι φοβάται μην το μαχαιρώσουν, τότεδεν μπορούμε να μιλάμε για αθλητισμό.Όταν είμαστε πρώτοι στη λίστα τηςΟΥΕΦΑ για τα στημένα, όταν ο κάθεποδοσφαιριστής έχει στο μυαλό τουσυνέχεια το ντόπινγκ, όταν υπάρχει ατι-μωρησία, όταν πολλοί παράγοντες σω-ματείων είναι στη φυλακή, όταν υπάρ-χει παράγοντας που «έφαγε» 150 εκα-τομμύρια ευρώ, άλλος 70 εκατομμύριαευρώ και η πολιτεία «γεννά» άρθρα γιανα καλύψει χρέη, ενώ την ίδια ώραυπάρχουν συνάνθρωποι μας που δενμπορούν να βρουν ένα πιάτο φαΐ, τότεγια τι αθλητισμό μπορεί να μιλάμε; Τοπρόβλημα κύριε Σπανάκη είναι τερά-στιο και αν η πολιτεία κατά πρώτο λόγο,δεν σκύψει από πάνω να βρει τουςπραγματικούς λόγους και ανθρώπουςπου το προκαλούν, τότε θα συμβαίνουναλλοπρόσαλλα πράγματα.

Ερώτηση: Ο ελληνικός λαός περ-

νάει μια μεγάλη δοκιμασία και απ’

ό,τι διαφαίνεται, η κατάσταση θα χει-

ροτερεύσει. Θεωρείτε πως ο ερασι-

τέχνης παράγοντας θ’ αντέξει στην

οικονομική λαίλαπα των καιρών;

Απάντηση: Το ερασιτεχνικό ποδό-σφαιρο θ’ αντέξει, κάτω υπό άλλες συν-θήκες και με διαφορετική φιλοσοφία,από αυτή που είχαμε έως τώρα. Απλά

θα αλλάξουν κάποια πράγματα και οπαράγοντας θα δει ξανά την ουσία τηςενασχόλησής του με το ερασιτεχνικόποδόσφαιρο από την αρχή. Τα μπάτζεττων εκατό, των διακοσίων και των τρια-κοσίων χιλιάδων στο Α’ τοπικό ή καιστην Δ’ Εθνική, δεν έχει να κάνει με τονερασιτεχνισμό. Αυτά τελείωσαν. Από‘κει και πέρα, υπάρχει και η πολιτείαπου χρωστάει στα σωματεία πάραπολλά χρήματα, την ίδια ώρα που οιεπαγγελματικοί σύλλογοι έπαιρναν δύοκαι τρία εκατομμύρια ευρώ! Και δεναναφέρομαι μόνο στην περσινή ή τηνφετινή χρονιά, που η οικονομική κρίσημας έχει καταβάλλει, αλλά για τα τελευ-ταία έξι χρόνια. Κανένα ερασιτεχνικόσωματείο δεν πήρε ούτε ένα ευρώ! Τοκάθε σωματείο δικαιούται χίλια πεντα-κόσια ευρώ το χρόνο και μέσα από ‘κειθα πρέπει να πληρώσει το γιατρό, ταμεταφορικά, τους διαιτητές, τα ρούχα,να φτιαχτεί το γήπεδο… Και όμως, τηνίδια ώρα που τα εκατομμύρια κάνουνβόλτα στα κέντρα αποφάσεων, ο ερα-σιτέχνης παράγοντας δεν μπορεί ναπάρει ούτε αυτά. Τα τελευταία έξι χρό-νια, ο Έλληνας ερασιτέχνης παράγον-τας, δεν πήρε ούτε ένα ευρώ! Έστω καιτώρα, ας δοθούν αυτά τα χρήματα, είτεαπό τον ΟΠΑΠ, είτε από την ΓενικήΓραμματεία Αθλητισμού.

Ερώτηση: Στον ΟΦΗ τι βλέπετε; Σε

παλαιότερες δηλώσεις είχατε φανεί

απαισιόδοξος; Συνεχίζετε να βλέπε-

τε σκοτεινό το μέλλον της εν λόγω

ομάδας;

Απάντηση: Ναι συνεχίζω. Πέρα απότο ρομαντικό σκέλος υπάρχει και το οι-κονομικό. Εγώ κοιτάζω τους αριθμούςκαι οι αριθμοί που βλέπω δεν με κά-νουν αισιόδοξο. Ο ΟΦΗ είναι ένα πο-δοσφαιρικό μέγεθος που οι απαιτήσειςτου είναι μεγάλες. Και όλο αυτό το μαρ-τύριο που τράβηξε ο σύλλογος, έκανεπολλούς να στεναχωρηθούν διότι, ξα-ναλέω, πρόκειται για ένα τεράστιο πο-δοσφαιρικό μέγεθος. ΟΦΗ σημαίνειαξιοπρέπεια, υπηρηφάνεια, λέξεις πουξεχάστηκαν τα τελευταία χρόνια. Εδώ,θα πρέπει να πω πως αυτό που γίνεταιφέτος στην ομάδα, που έχει να κάνεικυρίως με την σύνεση, θα έπρεπε ναείχε γίνει αρκετό καιρό πριν. Θα πω κάτιπου ίσως στεναχωρήσει κάποιους, αλ-λά θα προτιμούσα να είμαι «τσάτσος»του Βαρδινογιάννη και να είμαι υπερή-φανος, να πληρώνω το προσωπικόμου, τα ξενοδοχεία, τα λεωφορεία, τουςπαίκτες μου, να έχουν νερό οι ποδο-σφαιριστές για να κάνουν μπάνιο. Κα-ταστάσεις που μας κάνουν να ντρεπό-μαστε.

Προσφυγές από τη μία, απεργίες απότην άλλη, οι παίκτες να ζητούν λεφτάλες και είναι ζητιάνοι, απλήρωτοι οιυπάλληλοι. Ξέρω ότι ακούγομαι σε κά-ποιους κακός όμως η εποχή Βαρδινο-γιάννη για τον ΟΦΗ ήταν «χρυσή» καιτην αχαριστία που έδειξαν ορισμένοι φί-λαθλοι θα τη δουν μπροστά τους και θατα δουν ακόμη περισσότερο στο μέλ-λον».

Διαλύεται η Δ’ Εθνική Επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες για την κατάργηση της Δ’ Εθνικής και την ενοποί-ησή της, από την περίοδο 2013-2014, με την Γ’ Εθνική! Η Επιτροπή πρωταθλήμα-τος κατά την πρώτη συνεδρίαση, συζήτησε το σχέδιο αναδιάρθρωσης, αλλάζονταςπλήρως το χάρτη του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού η Δ’ Εθνική ουσιαστικά δενθα υπάρχει από τη νέα περίοδο.Σύμφωνα με την πρόταση που έκανε η Επιτροπή Δ’ Εθνικής, η νέα ενοποιημένηκατηγορία Γ’-Δ’ Εθνικής θα έχει 6 ομίλους των 16 ομάδων. Αυτό σημαίνει πως πε-ρίπου οι μισές ομάδες που αγωνίζονται στη Δ’ Εθνική θα συμμετέχουν σε αυτή, ενώοι υπόλοιπες θα υποβιβαστούν στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Δηλαδή, σύμφωναμε τις εκτιμήσεις, από τον κρητικό όμιλο, οι πέντε ομάδες παραμένουν σε εθνικήκατηγορία και οι υπόλοιπες πέντε θα υποβιβαστούν στα τοπικά της Κρήτης!Ασφαλώς και τα τοπικά πρωταθλήματα επηρεάζονται και κυρίως οι ομάδες που θακατακτήσουν φέτος το πρωτάθλημα, καθώς από τις 52 Ενώσεις θα ανέβουν μόνοοι 14 πρωταθλήτριες, δηλαδή το 25%. Δηλαδή θα γίνουν και φέτος μπαράζ μεταξύτων πρωταθλητών της Κρήτης και μόνο μία ομάδα θα ανέβει στη νέα Γ'-

Μια σημαντική πρωτοβουλία πάρθηκε από τον Πατούχα καιτην ΑΕ Κατσαμπά, με συμπαραστάτη την ΕΠΣΗ, καθώς οι δι-οικήσεις των δύο ομάδων αποφάσισαν να χαρίσουν τα έσο-δα του Super Cup στο ΚΑΠΗ του Κατσαμπά και στο ίδρυμα«Περικλής Βλαχάκης». Η κίνηση αυτή δεν άφησε ασυγκίνητοτο Δ.Σ του ιδρύματος που με επιστολή του προς την ΕΠΣΗκαι τα σωματεία της ΑΕΚ και του Πατούχα, εκφράζει ευχαρι-στίες για την προσφορά τους:Η επιστολή αναφέρει:"Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πνευματικού Κέντρου Άνω

Βιάννου «Περικλής Βλαχάκης» σας ευχαριστεί θερμά για τηνπροσφορά σας, να δώσετε μέρος των εσόδων από τον μετα-ξύ σας ποδοσφαιρικό αγώνα στο Ίδρυμά μας. Εκτιμούμε ιδι-αίτερα την προσφορά σας και να είστε σίγουροι για την συμ-βολή σας στην επιτυχία του έργου μας. Η πράξη σας αυτή εί-ναι έμπρακτη απόδειξη της αγάπης και του ενδιαφέροντοςτου αθλητισμού για τον τόπο μας και τις ανάγκες του.

Με εκτίμηση και ευγνωμοσύνηΓια το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο πρόεδρος Ματθαίος Γουρνιεζάκης"

Στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν, ο Πήγα-σος επικράτησε με 3-0 άνευ αγώνα τουΜινώταυρου αφού ο αντίπαλος δεν κα-τέβηκε να αγωνιστεί. Από ‘κει και μετά,ακολούθησαν τρία ανεπιτυχή αποτελέ-σματα με Βόνη (έχασε με 3-1), Άγιο Δη-μήτριο (0-2) και Πυργού (3-0). Στο ματς με τον Άγιο Δημήτριο που έγινεστην Αγία Μονή, οι φιλοξενούμενοιπροηγήθηκαν με 0-2, από το πρώτοημίχρονο, σκορ που το κράτησαν μέχριτέλος. Στο 30' ο Αντωνάκης άνοιξε τοσκορ με πλασέ και δέκα λεπτά αργότε-ρα, ο Μαλτέζος από την άσπρη βούλαδιαμόρφωσε το τελικό σκορ.Πήγασος (Γιώργος Παπαδάκης): Κόνια-λης, Μακρυγιαννάκης, Τζιράκης (45' Βι-τσαξάκης), Αποστολάκης (70' Ορφανά-κης), Κυριακάκης, Μανουσάκης (75'

Μακράκης), Κανακουσάκης, Κωνσταν-τόπουλος, Κεφάκης, Σπανάκης, Κα-τσουλάκης.

Εύκολα έχασε

από την Πυργού Στο ματς με την Πυργού, ο Πήγασος δέ-χτηκε γκολ στο 10’ από τον Μάστοραενώ στο 33' και στο 46', ο Μπορμπαν-τωνάκης διαμόρφωσε το τελικό 3-0.Επίσης να αναφέρουμε ότι οι γηπεδού-χοι έμειναν με 10 παίκτες στο 65' λόγωαποβολής του Μπικάκη και οι φιλοξε-νούμενοι έμειναν με 9 λόγω αποβολήςτου Σφακιανάκη στο 75' και του Κεφάκηστο 85'.Ο Πήγασος είχε μία καλή ευκαι-ρία στο πρώτο ημίχρονο με τον Σφακια-νάκη και τρεις χαμένες ευκαιρίες με τον

Μανουσάκη, όμως δεν κατάφερε να πε-τύχει κάποιο γκολ και να διεκδικήσει έναθετικό αποτέλεσμα.

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ(4η Αγωνιστική)1. Ολυμπιακός 102.ΑΟ Πόρου 93.Τριτωνία 94.Γωνιές 85.ΑΟ Μονοφατσίου 66. Άγιος Δημήτριος 67.ΠΑΝΟΜ 2000 68.Βόνη 39.Πήγασος 310.Πυργού 211.Φόδελε 012.Μινώταυρος 013.Πηγαϊδάκια 0

2013-2014 Γ'+Δ' 96 (66 από Δ', 14 από ΕΠΣ, 2 που θα πέσουν από Β', 14 από Γ')

2013-2014 Β' 28 (Δύο όμιλοι των 14)

2014-2015 Γ'+Δ' 64 (Τέσσερις όμιλοι των 16)

2014-2015 Β' 28 (Δύο όμιλοι των 14)

2015-2016 Γ'+Δ' 64 (Τέσσερις όμιλοι των 16)

2015-2016 Β' 28 (Δύο όμιλοι των 14)

2016-2017 Γ'+Δ' 64 (Τέσσερις όμιλοι των 16)

2016-2017 Β' 28 (Δύο όμιλοι των 14)

Κακή αρχή για Πήγασο

Έσοδα του Super Cup στο «Π. Βλαχάκης»

HXΩ της BIANNOY ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 201232

Ο χρόνος γυρνάει κοντά 50χρόνια πίσω, κάπου εκεί προςτο τέλος της δεκαετίας του’60. Προφανώς είναι σκόληκαι τα δυο αδέλφια Μανώληςκαι Χαραλάμπης Παπαματθαι-άκης, γνωστότεροι ως Σκαρ-βελάδες, από τη γνωστή κτη-νοτροφική οικογένεια τηςΆνω Βιάννου, έβαλαν τα σκο-λινά τους και βγήκαν σεργιάνι.Εκεί, στη βόλτα, τους συνάν-τησε ο φωτογραφικός φακός!Δημοσιεύουμε τη φωτογραφίααυτή, αφενός γιατί είναι πανέ-μορφη. Αφετέρου όμως, γιατίδείχνει ότι οι νέοι μας, προτι-μούσαν το λευκό πουκάμισοτης αγνότητας, ενώ το μαύροτο φορούσαν μόνον όσοι είχανπένθος. Δυστυχώς, ούτε σ’ αυ-τό κρατήσαμε τα έθιμά μας,αλλά μιμούμενοι ξένες προςτον τόπο μας συνήθειες, απω-λέσαμε τη λεβεντιά και τηνομορφιά μας.

Πανσέληνος και γίνεται το Λιβυκό καθρέπτης

κι εσύ μικρή ψιλόβροχο στη σκέψη μου και πέφτεις

Μήτσος Σταυρακάκης

Από τη Βιάννο με… αγάπη Αγαπητοί μας συνδικαλιστές. Οι κινητοποιήσεις που οργανώνε-

τε ωφελούν μόνον τα ουζερί και τις καφετέριες. Στην ουσία πρό-

κειται για ημι-ημερήσιες εκδρομές σχολικού τύπου, με τα «επερά-

σαμε όμορφα-όμορφα-όμορφα» και τα υπόλοιπα αφελή ασματίδια.

Αν εν πάση περιπτώσει νομίζετε ότι τις κινητοποιήσεις «σας»

τις λαμβάνει κανείς υπόψη του, πλανάσθε πλάνην οικτράν…

Τα χεράκια του τρίβει το… «σύστημα», διότι πολύ απλά, βοηθάτε

με τον καλύτερο τρόπο να εκτονωθεί και να ξεθυμάνει ο θυμός και

η οργή των ανθρώπων. Αν δεν πιάσετε τις χαχαλόβεργες, μην πε-

ριμένετε θετικό για την κοινωνία αποτέλεσμα. Φίλοι οι συνδικα-

λιστές, ανυπερθέτως φιλτάτη (και θεόπικρη) η αλήθεια…

Με απόφαση του Περιφερειάρχη ΚρήτηςΣταύρου Αρναουτάκη ο Δήμος Βιάννου ενι-σχύεται με το ποσό των 470 χιλιάδες ευρώαπό το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεωντης Περιφέρειας Κρήτης.

Η παραπάνω ενίσχυση δίνεται υπό μορφήπίστωσης και αφορά στις αποκαταστάσειςυποδομών και κατασκευή έργων στις περιο-χές του Δήμου που επλήγησαν από την κα-ταστροφική πυρκαγιά του καλοκαιριού.

Επίσης με απόφαση του Υπουργού Εσωτε-ρικών Ευριπίδη Στυλιανίδη ο Δήμος Βιάννουενισχύεται με το ποσό των 150 χιλιάδων ευ-ρώ.

Εν τω μεταξύ, απόφαση του Περιφερει-

άρχη Κρήτης, δυο νέοι βιολογικοί καθαρι-σμοί ενταχθήκαν στο ΕΣΠΑ. Πρόκειται γιατον βιολογικό Συκολόγου με προϋπολογι-σμό 546 χιλιάδων ευρώ και τον βιολογικόΑφρατίου προϋπολογισμού 725 χιλιάδωνευρώ.

Όπως μας είπε ο Δήμαρχος Βιάννου κ.Παύλος Μπαριτάκης,

στο τελικό στάδιο ωρίμανσης βρίσκονταικαι οι βιολογικοί καθαρισμοί των Οικι-σμών: Αγίου Βασιλείου, Κεφαλοβρυσίου,Κρεββατά, Αμιρών, Βαχού, καθώς επίσηςκαι των οικισμών Κερατόκαμπου, Καστρίου,και Χόνδρου. Ο τελικός σκοπός είναι η ωρί-μανση όλων των μελετών που εκπονούνται

έτσι ώστε όλοι οι οικισμοί του Δήμου να δια-θέτουν αποχετευτικά δίκτυα και βιολογικόκαθαρισμό.

Δημοπρατήθηκε επίσης το έργο που αφο-ρά στην ανάπλαση της Άνω Βιάννου και ανα-μένεται η υπογραφή της σύμβασης με τονανάδοχο, προκειμένου να ξεκινήσουν οι ερ-γασίες που προβλέπονται από την μελέτητου έργου.

Τέλος εγκρίθηκαν οι όροι και αναμένεταιη δημοπράτηση για την προμήθεια εξοπλι-σμού του τμήματος ένταξης του ΔημοτικούΣχολείου Βιάννου προϋπολογισμού 15 χιλιά-δων ευρώ.

Σημαντικές ενισχύσεις στο Δήμο Βιάννου