İskender Pala - Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşk

8/9/2019 İskender Pala - Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşk

1/1150


2/1150

skender pala babil'de ölün, istanbul'da

aşk

I 1 L&AA babil'de ölün, istanbul'daaşk

Bu, İğneyle Kuyu Kazdığım ve L&M'iiçin Yazdığımdır

Bize kalırsa aşkı tanımayan bir okuyucubu kitabı hiç okumamalıdır. Çünkü bir azıcı, aşk konusunda istediği kadar

deneyimli olsun ve inandırıcı şeyler söylesin, kitabının konusu herkesin cansıkıcı bulduğu acılar, hasretler veayrılıklar ise, hele de adını Elem

koymuşsa, söylediklerinin aşka dair


3/1150

merak edilen şeyler olduğuna ve ilginçşeyler söyleyeceğine kolay kolaykimseyi inandıramaz, bunu bilirim. İşte o

üzden, batı odasının nakışlı tavanıaltında Leylâ ile Mecnûn'un öyküsünüanlattığım o uzun gecede, bana böyle birkitap yazmam konusunda ısrar edendostlarıma çok kereler "Böyle bir öyküalnızca elemi anlatacağı için şimdikinsanlara çok da çekici gelmeyecektir."

diye söyledim. Çünkü elem, kadimzamanlardan bu yana yaşanmış veaşanacak bir düşünce ile eylemin

karışımıydı -siz buna hayal ile gerçeğin,

ahut edebiyat ile tarihin dediyebilirsiniz -ve bundan heyecanlı bir serüven çıkartabilmek, günümüz için zogörünüyordu.


4/1150

6 UM

Ertesi akşam bir rüya gördüm. Iştar

apınağının Babil zig-guratına bakanpenceresi önünde bilge rahip Akeldan,bana kendi zamanında olup biten her şeyi, ama her şeyi anlattı ve çıldırtıcı

güzellikteki altın ilah heykelleri arasındçivi yazısıyla kazınmış yedi tabletgösterip "Aşkı bilen biri için yedi

gerçek sır vardır." dedi. "Bu sırları banöğretmekle cevheri madene çevirseniz,damlaya deniz yükleseniz!" dedim."Bilmek, yanmaktır!" karşılığını verdi v

"Eğer aşkı öğrenmek istersen önce elemaşamalısın. Fuzulî'nin aşk kitabınıncelersen eğer, onun yolunu yordamını

da keşfedebilirsin!" demeyi de ihmal


5/1150

etmedi. Sonraki günlerde Fuzulî'nineleme dair dizelerinin bulunduğukitabını Akeldan'in anlattıklarıyla

orumlayarak yeniden okudum. Olupbiteni iyi anlayabilmek için tarihazmalarını karıştırdım uzun zaman ve

eski aşkları hayallerle giyindirdim.Aşkın derinliklerinde uzaya açılanüksek kapının sırlarını gördüğümde dearihin koridorlarında tanık olduğum

serüvenleri okuyucuyla paylaşmak geldiçimden.

Bir kitapta yazarın ilk yazdığı değil,

okuyanın son söylediği cümle önemlidirmuhakkak. Kitapların ve* yazarlarındeğişmez kaderidir bu. Buncadidinmelerim ve iğneyle kuyu


6/1150

kazmalarım, o son sözü doğru söylemekçindir.

Doğu, ak, erkek ejder yılıydı. Güzrüzgârlarında, divitimi yakut hokkayabandırıp bu öyküyü yazmaya başladım.Ve Fuzulî'nin dizelerinde bir aşk

oluverdi yirmiüç bin yıllık gizem...

e içindeyim zamanın Ne de büsbütündışında Yekpare, geniş bir ânınParçalanmaz akışında

A. H. Tanpınar

Bu, Öykümüzün Başlangıcıdır Sevinç

çinde Büyüyen İlk Acıdır


7/1150

limler Akademisi'nin antik çağbazilikalarından bozma kütüphanesininkalın duvarlarından sızan ışıklara

Dicle'nin serin rüzgârlarıyla birlikte topsesleri de karışmaya başladığında kalbiduracak gibi olmuştu. Onca dildökmeleri ve övgü dolu şiirlerikarşılığında âmâ ve kambur kütüphanememurunun mahzenden çıkarıp getirdiğiasak ciltleri kendisine vermeden,

dışarıdaki def sesleri ve sevinççığlıklarının cazibesine kapılıp halkınakın ettiği surlara gitmesinden değil,kentin üzerine sinmeye başlayan

değişiklikten ürkerek kendisini dışarıçıkarıp kütüphane kapılarınıkilitlemesinden korkuyordu. Neyse kiKeldani ve Asur tarihi uzmanı bu


8/1150

etmişlik Süryanî memur, Osmanlıhakanı Kanun Koyucu Süleyman'ınBağdat'a giriyor oluşundan pek

heyecanlanmamış ve kesik kesik öksürerek yalnızca "Olacak olan olur;beklenen gelir. Bugün doğan yarın elbetölür." diye mırıldanarak sormuştu:

3k*M

"Ciltleri istiyor musunuz, yoksa gidip side Basralı hurma tüccarları gibi sultanınat koşumlarını mı seyredeceksiniz?"

Elli yaşlarındaki Hilleli Mehmed Efendçin gerçekten zor bir soru oldu bu.Acaba o da pek çokları gibi sultanınkente girişini seyretmeli miydi?

Kütüphaneci sormasa böyle bir istek


9/1150

doğmayacaktı belki içinde. Şimdi gönlüduyduğu top seslerinin Bağdat'akazandıracağı yeni çehrenin seyretmeye

değer bir manzara olacağını hissediyor,öte yandan zihni, harabeleri arasındaçocukluk aşkını yitirdiği Babil tapınağıve asma bahçelerinde yazılmış satırlarıngizemli dünyasında düşsel gezintilerinhtirasıyla yanıyordu. Bir an,

kütüphanecinin hızlanan kalp atışlarını

duyacağını ve zihni ile gönlü arasındakikilemin alnına çizdiği kırışıklıklarıgöreceğini zannetti.

"Ciltler!" deyiverdi.

Sanki görüyormuş gibi elindekiciltbentleri ocağın yanındaki şilteye

bırakıp kapıyı içerden kilitlemek üzere


10/1150


11/1150

benziyorlardı ve Mehmed Efendi'ninbilmediği bir alfabe ile yazılmışlardı."Herhalde" dedi içinden, "Bu kör

kütüphaneci yanlış sandıktaki ciltlerialıp getirdi. Yahut sırayı bir eksik saydı." Tomarların hepsi aynı türdendive üzerlerinde İsa'yı çarmıhta veMeryem'in kucağında gösteren tasvirler vardı. Mehmed Efendi tomarları cildekoyup ağzını bağlarken elinde tuttuğu

deri parçalarında çölün tam orta yerindeaşayan

babil'de ölüm istanbul'da aşk[9

keşişlerin ibranî ve Aramî harflerleazdıkları 100 kadar logia olduğunu

bilseydi, büyük olasılıkla hayatının geri

kalanında tıp veya şiirle değil de


12/1150

eolojiyle uğraşır, kutsal iki ırmak arasındaki antikiteleri çözmeyi denerdi.Hele Aziz Augustin'in Ostia'da satın

aldığı balığın sarıldığı parşömeni elindeuttuğunu ve üzerindeki cümlelerin de

Aziz Thomas îndli'nden alınan gizemliayetler olduğunu bilseydi...

İkinci ciltbent istiflenmiş meşinkartuşlarla doluydu. Her kartuşun içinde

çuvaldızla dikilmiş 20-24 sayfalık risaleler ve bazı sayfalarında toprak boya ile çizilmiş çıplak kadın ve erkek as-virleriyle insan anatomisine ilişkin

çizimler, ilaç yapımında kullanılan ilkeldamıtıcılar, taslar, sürahi ve potalar,dizi dizi ilaç tüpleri, çeşitli bitkilerinapraklarından kesitler, kök lifleri,


13/1150


14/1150

rahiplerin, "Burada Tanrı'nin işine ortakolunuyor!" diyerek yaktırdıklarıskenderiye Kütüphanesi'nden kaçırılan

kitaplar ile daha sonra islambilimcilerinin hazırladıkları tıp vefelsefe yazmalarının fasikülleriydi.

Son ciltbentte yalnızca iki kitap vardı.Bunlardan biri at ehlileştirme veetiştirmekten, çöl hayvanları ile

develerin hastalıkları ve tedavilerindenbahsediyor; diğeri de Bağdat'ın tarihçesle Kırk Haramilerin ve ünlü kervan

soygunlarının öykülerini anlatıyordu.

Bunun sonunda Binbir GeceMasalları'ndan bir bölüm de yer almaktaydı ve hepsi o bölgelerdesıklıkla kullanılan Mısır çıkışlı firavun


15/1150

kâğıdına yazılmışlardı.

1 O I um

Hilleli Mehmed Efendi isim isim hangirafın kaçıncı bölmesinde ne tür kitapların bulunduğunu ezbere bilen bu

âmâ kütüphaneciye aradığı kitaplardanbazılarının bunlar olmadığını, büyük olasılıkla yanlış rafa baktığınısöyleyecekti ki, onun bu ciltbentlerisandıklardan binbir güçlükle çıkardığınıve dışarıdan gelen seslere bakılırsaKanun Koyucu'nun bostancı ağalarının

kapıyı çalmalarının an meselesiolduğunu düşünerek fikrinden vazgeçti,kinci ciltbendin tomarını yeniden açıpleride yazmayı planladığı Sağlık ve

Hastalık adlı Farsça eser için eski


16/1150

hekimlerin tedavi yöntemleriniaraştırmaya, sayfalardaki anatomik insanasvirlerini tek tek inceleyip kopya

etmeye başladı. Her hareketinin kör kütüphaneci tarafından dinlenildiğini vesayfayı biraz sert çevirecek olsa adamınkasden öksürdüğünü, bu tavırlarıylagörevini, gözlerini okuyucudanayırmayan bir bekçiden daha fazlaaptığını düşünerek risalelerden birini

koynuna koyup götürme düşüncesindenutandı. Çünkü elindeki kitap iskenderiyeKütüphanesi'nin en eski damgasınıaşıyordu. Silindir biçimli seramiklere

kazılıp kâğıt üzerinde yuvarlanarak basılan bu damgayı dikkatlicencelediğinde Roma devletinimparatorluğa dönüştüren Ceasar'ın,


17/1150

Yombe'yi takip ve mağlup ederek skenderiye'ye vardığı sırada çıkan

ayaklanmada Kleopatra'nın umarsız

avırları yüzünden yanan o ilk kütüphaneye ait olduğunu gördü."Tisegor ve Tales nâm filozoflarınartışmaları risalesi' ha!.. Keşke bu

alfabeyi okuyabiliyor olsaydım!.."Kitabın sayfalarını çevirirken "iyi de..."dedi kendi kendisine "...bu kitap, bilim

arihini yeniden başlamak zorundabırakan o yangından nasıl kurtulmuşacaba?" ve cevabı bulmakta gecikmedi"Yangından sonra Marcus Antonius'un

Bergama'dan getirttiği ikiyüz binkitaptan biri olmalı!" Fuzulî MehmedBey elindeki kitabı nazenin bir sevgiligibi sevmeye başladı ve tarihi eskiten o


18/1150

uzun ve muhteşem zamanın tozlarınıavuçlarının içinde yavaş yavaş, hazduyarak okşadı, kokladı, seyretti...

babil'de ölüm istanbul'da a ş k I 1 1

r

Şehrin bütün minarelerinden okunmayabaşlayan fetih kasideleri, sultanın,opraklarına kattığı yeni kente girmek

üzere olduğunu gösteriyordu. Bu sevinceortak olmak için Süryani ve Rumkiliselerinin zangoçları da, çan seslerini

arıştırırcası-na var güçleriyleasılıyorlardı zincirlere. Doğu yakasınınYahudileri de dahil olmak üzere herkesDicle kenarlarına, Mansur mabedi, Tak-

Kisra, Zübeyde Türbesi, Mustansıriye


19/1150

derslikleri meydanlarına toplanmış,uzunca süredir Şah Tahmasb ve

1 2 um


Safevîler'in devam eden adaletsizönetimine son verilmiş olmasının

abartılı coşkusunu yaşıyordu. Her zamanböyle olurdu; yeni bir hakimiyet, eskihâkimlerin öncelikle kendihükümlerindeki insanlar tarafındandışlanmasını ve acımasızca eleştirileri

beraberinde getirirdi. Şehrin dün yerlisiolanlar, bugün yeni ele geçirilmiş bir kente girmiş gibi davranıyorlar ve akınakın sokaklara, meydanlara yığılarak

Tahmasb'a lanetler okuyan küfürler,


20/1150

Osmanlı sultanına da, kırk yıldır anıyorlarmışça-sına övgüler yağdıran

korolar oluşturuyorlardı. Asıl

kalabalıklar ise Şii Bağdat'ta Sünniliğinmerkezi konumundaki Imam-ı Azamürbesi çevresinde birikmişti. Buradan

Dicle'nin doğu yakasına, Tebriz Kapısıgirişine doğru, sultanın bağışlayacağıaltınlardan pay alabilmek hevesiyle sırasıra dizilen dilenciler de dahil her

düzeyden insan yer alıyor ve sultana duaediyormuş gibi birtakım kalıp sloganlarıbağırışıyorlardı. Vali Tekelü Han'ın,brahim Paşa'ya kenti tesliminden sonra

bu kalabalıklar gittikçe artmış ve geceyide orada coşkulu eğlenceler düzenleyerek geçirmeye başlamışlardı.Geceleri meydanlarda sa-bahlayanların


21/1150


22/1150

kavuşması gibi bir şeydi. Sultan, aşk efsanesindeki Şirin için mimar Ferhad'ınaptığı Kasr-ı Şirin'den yola çıkmış

brahim Paşa'nın bayraktan Cafer Bey'den kale anahtarlarını teslim alarakkendisine 500 altın ile bir kürk bağışladıktan sonra, bir insana saldıranki canavar rölyefiyle bir kat daha

heybet kazanan

f ılsımlı Halep Kapısı önüne doğrulerliyordu. Şu anda onun merasim

çavuşları, beyleri, solakları, peykleri vekumandanlan arasında rahvan yürütülenküheylanı üzerindeki güven vericiasaletini görenler ona neden Muhteşem

Süleyman denildiğini kolayca


23/1150

anlayabilirlerdi. Bu adam eski Romalahlarıyla savaşmak için yaratılmış

gibiydi. Girdiği kapının iki yanındaki

unç topların üç kantarlık taş güllelerionun elinde bir topuz olabilirdi ancak.

Sevinç çığlıkları AkademiKütüphanesi'nin dış avlusunaulaştığında, kulaklarıyla görmek stercesine dışarıyı dinleyen Süryani

memur, Hilleli Mehmed'in önündekikitapları alıp sandıklarına kilitlemek üzere götürdü. Geri döndüğünde elindemurassa bir hançer vardı. Kabzası çift

boynuzlu ve çatal dilli bir yılan başıbiçiminde dökülmüş bir hançerdi bu.Zümrüt ve yeşim taşlar hakkedilmişkınından sıyırıp sanki yalın yüzü


24/1150

üzerinde yazılı bir cümleyi HilleliMehmed Efendi'ye okur gibi "Ölmesinibilenler için hançer hayat demektir; ve

aşkı bilen biri için yedi gerçek sır vardır, ona sahip olan dünyaya hakimolur." dedi sözcükleri ayrı ayrıvurgulayarak. "Bu hançer sana Tanrı'nınbir emaneti ve bir sırrı olsun, saklabunu!" Hilleli Mehmed şaşkınbakışlarla, "Bir hediye almanın

neresinde sır olabilir ki?" diye geçirdiönce içinden, sonra da bu bölgelerde,ayrılırken hediyeleşmenin tarihin en eskgeleneği olduğunu düşünüp "Galiba

htiyar benim bir daha gelmemistemiyor!" diye yorumladı olanları.

htiyar adam, kamburunu çıkarır gibi


25/1150

eğilip dışarıdan yaklaşmakta olan ayak seslerine kulak kabarttı. "Zamanazalıyor, senden emaneti istediklerinde

uygunsuz kişilere teslim etme. Sen onlaranırsın elbet." dedi fısıldayarak. Adam

birden değişmiş, başka birisioluvermişti sanki. Sesi kısılmış gibiydi.Hareketleri dünkü kütüphaneciyebenzemiyordu. Alnından terler boşanıyor, elleri titriyordu. Yüzüğünü

parmağından zorlukla14İUM

çıkarıp iç kısmındaki gizli kapakçığınıaçtı, Hilleli Mehmed'in şaşkın bakışlarıarasında ağzına götürerek yutkundu.Hilleli Mehmed "Adam esrar

üryakisiymiş bre!" dedi şaşkınlıkla ve


26/1150

demlenme vaktinin geldiğine ve oşaşkınlık ile az evvel saçmaladığınahükmetti. Aksi takdirde olanlara bir

anlam vermek çok zordu. Sesler, KanunKoyucu'nun askerlerinin iç avluyagirdiklerini gösteriyordu. Kütüphaneciyice başkalaşmış, garip tavırlarla

çevresindeki eşyaları elleriyleoklamaya başlamıştı. Bir şey arıyor,ahut gözlerinin görmediği şeyleri

anımaya çalışıyor gibiydi. Bir araMehmed Efendi'nin yanına sokuldu veelleriyle birlikte avucundaki hançeri deeniden okşayarak "Asla unutma!" dedi,

"Aşkı bilen biri için yedi gerçek sır vardır. Ona sahip olan dünyaya hakimolur." Hilleli Mehmed Efendi esrar iryakilerinin sayıklama nöbetlerini


27/1150

biliyordu ama ihtiyar adam tıpkı vasiyeteder gibi yumuşak bir sesle ikinci defaaynı cümleyi aynı biçimde tekrar etmişti

"Sen iyi birisin!" demişti sonra da,görmeyen gözleriyle tam da gözlerininçine bakar gibi ve devam etmişti:

"Sırrı koruyacağına söz ver bana veemaneti uygunsuz adamlara teslim etme!

Kütüphanenin iç kapısı açıldığındaçeriye sırma işlemeli kaftanı içinde,

çevresindekilere emirler verişindenüksek rütbeli olduğu anlaşılan

karayağız çehreli, kısa kesilmiş kırçılsakallı bir zabit girdi. "Adım CelalzâdeMustafa!" dedi kapı önünde kendisinikarşılayan kütüphaneciye "Ve sultanın

nişancısı olurum. Kitaplar ve


28/1150

kütüphaneyi teslim almaya geldimhtiyar!." Kütüphaneci bir yandan

anahtarları kendisine uzatırken diğer

andan kitap koleksiyonları hakkındabilgiler veriyor, değerlerindenbahsediyordu. Koca Nişancı, hemenoracıkta, yeniçeri odabaşılarından birisieşliğinde dört neferi kitapların

babil'de ölüm istanbul'da

sayımıyla görevlendirdi. Kütüphaneanahtarlarını kethüdasına verip"Koruna!" dedi. Sonra kitap

mahzenlerini ve binanın yapısınınceledi. Kapıdan çıkacağı sırada gözü,aldığı notları toparlamakta olan MehmedEfendi'ye ilişip sordu: "Efendi, kim


29/1150

olursunuz?"

"Hilleli şair Fuzulî bendenizim

efendim."

Koca Nişancı aldığı cevaptan büyük bişaşkınlık duymuş, adeta ürkmüştü,

nanmak istemez bir tavır ile,

Canı kim cananı için sevse cananınsever Canı için kim ki cananın sever canın sever

dizelerini yüksek sesle okuyup "Ya

bunca şeker sözleri sen mi dersin peki?"diye sordu. Sesinde inanmazlığının alayeder tavrı gizliydi.

"Evet efendimiz, kulunuz derim."


30/1150

"Yani ki gazeller der, aşkı terennümedersin he mi?"

"Gayret ederim efendim!"

Celalzâde bir yandan onu konuşturuyor,diğer yandan inanmaya çalışıyordu.

Gerçekten de karşısındaki adam o lirik aşk şiirlerini söyleyen adam mıydı? ikiıl evvel bir tomar şiirini istanbul'a

getiren kervan bir daha gelmemiş ama oşiirler her mecliste okunur olmuştu. Bumütevazı ama temiz giyinişli adam o şaimiydi gerçekten ve kendisi bu kadar

şanslı olabilir, daha Bağdat'a girdiğigünün sonlarına doğru, ne pahasınaolursa olsun aramayı ve bulmayıdüşündüğü şair ile karşılaşabilir miydi?

Kader ona bu kadar cömert davranabilir


31/1150

miydi? Konuşurken bütün bunlar zihninden geçiyor ve her soru cevaptansonra, karşılıklı okunan her beyitten

sonra çocuklaşmış gibi bir sevinç ileona daha yakın olmak istiyor, emredicikonuşma üslubu saygılı bir lisanadönüşüyordu. Nihayet,

"Gel o vakit koca şair!" dedi, "Senibağrımıza basalım bir. Doğduğunuz gün

alihin eli beşiğinizin üstüne bir yıldızasmış

sizin. Eğer Allah'ın size cömertçe

verdiği yeteneğinize sırt çevirmezseniz,emin olunuz, bugün hünkarımızıneşiğine, İstanbul'a ulaşan şöhretiniz bir gün gelecek Türk'ün olduğu her yerde


32/1150

bilinecektir."

Kırk yıl birbiriyle yakın yaşayan hiç

kimse, kütüphanenin yüksek kubbesialtında kucaklaşan bu iki insan kadar derinden dost olamazdı. Karşılıklıbeyitler ve gazeller söyleşerek çeyrek

saat kadar sohbet eden bu iki insanbirbirlerini sanki çocukluklarındananıyormuş kadar seviştiler, birincisi

saygıda, ikincisi sevgide asla kusur göstermedi. Osmanlı devletininmaliyesinden sorumlu duygusal bir devletlu ile ruhunu Mezopotamya'nın

sıcak rüzgârında eritmiş bir gönül eriancak böyle dost olurdu. AyrılırlarkenKoca Nişancı, "Üstadım!" dedi, "Lütfenüç akşam sonra gelip beni bulunuz.


33/1150

Bulunuz ki Hüseyin Bayka-ra'nm ruhunuşad edelim." Bu davet, siyaseti ve diğerkonuları bir yana bırakıp yalnızca

şiirden ve sanattan konuşalım demekti v"Ferman efendimizindir!" diye cevapverdi Hilleli şair Mehmed Fuzulî.

Kütüphaneden ayrıldığında gür» batalıbir saat kadar olmuştu. Bağdat'ın akşamrüzgârlarına açık meydanlarındaki toz

serpintilerinden korunmak için gözlerinikısarak yürürken, hayatının en ilginçgünlerinden birini yaşadığınıdüşünüyordu. Bu ilginçlik Bağdat'ın

fetih sevinciyle çılgınlaşarak sokaklaradökülen insanlardan değil,kütüphanecinin garip tavırlarından vegünün sonunda tanıştığı adamdan ve


34/1150

aldığı davetten ileri geliyordu.Sevinmesi mi, üzülmesi mi gerektiğinibilemiyordu. Üzülüyordu; kütüphaneciy

odasında terk ettiğinde ateşi vardı vebaşında beklemeyi teklif ettiği halde,"Hayır!" demişti, "Gitmelisin!"Seviniyordu; Osmanlı maliyesinin enüstündeki adamla tanışmıştı. Bu, başınahüma kuşu konmak gibi bir şeydi.Maliyeci Celalzâde'yi düşünürken

çektiği maddi yıkıntılar aklına gelmedideğildi. Yaptığı harcamalar ve satınaldığı kitaplar yüzünden çektiğiparasızlık son raddelere varmıştı. Ama

olsundu, Anadolulu şairlerle tanışacak olmanın heyecanı yanında

babil'de ölüm istanbul'da aşk I 1 7


35/1150

parasızlık da neydi ki?!.. O sıradakütüphanecinin kendisine verdiğihançeri yokladı; koltuğunun alünda

duruyordu. En kötü durumda bu hançerisatar, belki birkaç hafta daha Bağdat'takalabilir, araştırmalarınıamamlayabilirdi. "Ne garip bir

adammış şu âmâ kütüphaneci!" diyegeçirdi içinden, "Bilge birisinebenziyordu, meğer esrar söyletiyormuş

adamı."Sonra yeniden Celalzâde'nin davetineakıldı zihni. Bağdat'ı teslim alan

sultanın ordusunda, adını bilip ününüduyduğu İstanbullu şairler vardı. Onlarlaanışmak ve şiir söyleşmek elbette çok

heyecan verici olacaktı. İleride


36/1150

sancakbeyi atanacak olan TaşhcalıYahya, divan kâtibi Hayalî, Üsküdarlıeniçeri Aşkî ve daha başkaları. Sırf

onlarla şiir sohbetleri yapabilmek içinşehrin ucuz hanlarından birinde birkaçgece daha geçirmeyi göze almak gerektiğim, yol boyunca tekrarlayıpdurdu kendisine.

e kadar talihli insanlardı şu Anadolu

şairleri. Sanatı ve sanatçıyı koruyupkollayan bir hükümdarın elindenemlenen şahinler gibiydiler. Baykaraoplantılarında kim bilir ne mutlu, neşeli

ve eğlenceli saatler geçiriyorlar, negüzellikte şiirler okuyorlardı. Edebiyatbu insanlar için bir yaşam biçimi olsagerekti. İstanbul'da bir Baykara


37/1150

meclisinde Ali Şir Nevai makamındaoturmak ne erişilmez bir hayaldi kendisiçin.

Bağdat, ilk günkü zafer şenliklerinigeride bırakmış, surları ele geçirenaskerlerin taşkınlıklarından veya kolluk

güçleri tarafından sorgulanmaktan, hattaevlerinin yağmalanacağından korkannsanların sinmişliğiyle dolu bir geceye

başlıyordu. Hilleli Mehmed, iki günönce kaldığı handan eşyasını alıp imaretolan bir medrese hücresine taşınmıştı.Burada ücretsiz kalabilir, yiyip

çebilirdi. Bir de, gece yatağınauzandığında koynun-daki murassahançerin ağırlığım kalbinde hissetmese.Öyle ya, koynunda bir servet taşıyordu


38/1150

ve böyle bir günde ve böyle bir medresehücresinde bu hançerin üzerindebulunması başına

pek çok iş açabilir, bir sürü sorgu sualle karşılaşabilirdi. Ama çok da güzel

bir hançer idi şüphesiz. Yağız bir

serdengeçtiye benzeyen güzelliğiniseyretmek ve üzerinde taşıdığımücevherleri incelemek hoşuna

gidiyordu. Bir hediyeyi satacak olmanınvicdan azabıyla parasızlık nedeniylealamadığı kitapların hüznü söyleşiyor vçarpışıyordu yüreğinde devamlı.

Tükenmeye yüz tutmuş mumun titrek aydınlığında hançeri seyrediyor,seyrederken kakma mücevherleriningüzelliğiyle hayallere dalıyor, kâh gidip


39/1150

arastada hançeri tümden satıyor, kâh birsarrafa üç-beş altm verip gizliceüzerindeki mücevherleri söktürüyor,

bazen en iri yakutu Hille'de yolunugözleyen kadınına yüzük yap-tırtıyor,bazen bilimsel araştırmalar yapmak üzere kitaplar satın alıyor, çocuklarınıngiysilerine nakış diye işletiyordu. Her defasında hançerin güzelliğine bir kezdaha hayran oluyor ve bu güzellikten

ürküyordu.Hele şu kabzasındaki çifte boynuzluılan başlığı ne garip bir sembol idi. Bi

de bunun simetrisinde, parmaklar birbirine yapışık duran bir el rölyefi yeralıyordu. Bu, sanki o güne kadar gördüğü madenlerden dökülmemiş


40/1150

gibiydi. Çeliğe hiç benzemiyordu. Tunçveya pirinçten de değildi. Böyle güzelbir hançerin demir olması da

düşünülemezdi. Altın yahut gümüş deserengi de onlara benzemiyordu. Çakısıylaüzerini çizmek istedi, sonra bir eğeaşına sürttü ama bir türlü anlayamadı,

çok sert bir maden idi.

Üzerinde yazıya benzer işaretler vardı.

Süryani alfabesini bilirdi, amaSüryanice değildi bunlar. Çift taraflıalın yüzünü incelerken parmağını

keseyazdı ve hemen kınına sokup

kabzasındaki işaretleri gözdengeçirmeye başladı. İki parmak kalınlığında bu silindir kabzaya spiralşeklinde telkârî bölmeler işlenmişti. He


41/1150

bir bölme verev geçmelerle kartuşlar gibi birbirine bindirilmiş, her kartuşunçine harfler yerleştirilmiş, bunların

arasına da yedi adet irili ufaklı teşbihanelerini andıran yakutlar hakkedilmişt

Sallandıkça şıkır şıkır sesler çıkaranparlak

babit'de ölüm istanbul'da aşk[19

akutlardı bunlar. Kabzada yedi harf ileedi yakut olduğu dikkatini çekince

Süryani kütüphanecinin sözlerinihatırladı: "Aşkı bilen biri için yedi

gerçek sır vardır. Ona sahip olandünyaya hakim olur."

Kafası karışmıştı. Gecenin geri kalan

kısmını hep bu sözleri düşünerek ve


42/1150

gözünün önündeki hançere bakarak geçirdi. Hançerin kabzası üzerinde yedidilim, yedi dilimin üst noktalarında yedi

akut, onların altlarına gelişigüzelserpiştirilmiş yedi harf vardı. Bunlar arasında bir bağlantı olmalıydı, amaneydi? Kütüphaneci "Aşkı bilen..."demişti. Demek ki bunun aşk ile bir lgisi vardı. Aşk üzerine herkesten

ziyade bilgi sahibi olan kendisiydi. Ona

aşk nedir diye sorsalar, tek bir cevapveremeyecek kadar aşk içindeydi.Yıllarca aşkın ayak seslerini bestelemişaşkın acısıyla beslenmişti. Hasreti ve

hicranı nerede görse tanırdı. Aşkın yedikademesini yaşamış, mistiklerin aşk ileanlattıkları yedi hikmeti öğrenmişti.Bütün gece aşk, yedi, hançer, yakut


43/1150


44/1150

gülümseyen dost yüzlerden mikaynaklandığını anlayamadı. Çeng vesantur nağmelerinin doldurduğu salonda

bulunanların yarısı o içeri girince ayağakalkmış, diğer yarısı da onunşiirlerinden dizeler okuyarak ayrı ayrıhoş geldin demişlerdi. Nişancı Bey'insağ yanındaki şilteye oturduğundakendini ilk defa bir sınav heyetihuzurundaymış gibi hissetti.

20 I L«,M

Bütün gözler üzerindeydi. Servi boylu

sakiler sofraları donatmayabaşladıklarında aradaki resmiyet kalkıpsenli benli bir şiir sohbeti ve müzik ziyafeti başladı. Kimi gazel okuyor, kim

muamma soruyor, kimi mesnevi


45/1150

anlatıyordu. Perde arkasından gelenmüzik yer yer Meragî bestelerini, bazıbazı Mevlanâ güftelerini dillendiriyor,

atışmalar, iğnelemeler, şakalar, öykülerkahkahalar derken söz Leylâ ileMecnûn'un ölümsüz aşklarındadüğümlendi ve karşılıklı anlatımlardansonra Hayalî Bey Fuzulî'ye dönüp"Bağdat'ın nadide gülü, sözün seçkinsultanı!" dedi, "Çöl kızı Leylâ ile çılgın

âşıkı Kays'ın öyküsü iranlı şairler arafından defalarca yazılmış. Ne kiTürkçe söyleyen pek az ve sözleri pek cılız. Bu gizli hazinenin sandığını

açsanız, bir kitap yazsanız ve bu eskibahçeye bir taze güzellik verseniz!.."

Hilleli Mehmed Fuzulî şafak sökümünde


46/1150

konaktan yarı mahmur ayrılırken, ogeceden zihnine kazınmış bu sözler kulaklarında çınlamaya başlamıştı bile..

şte Keldanilerin diyarı, o kavim artık ok. Afur, onu çölün vahşi hayvanlarına

bıraktı, onlar kulelerini diktiler, onun

saraylarını yaktılar, onu viraneyeçevirdiler. Tevrat, Işaya, XX11II13

Bu, Rahip Akeldan'ın Bilgelik Süsüdür ve Uzay Sırlarının Gizemli öyküsüdür

Bağdat ilimler Akademisi'nin yılışık ve

açgözlü kapıcısının, "Yüce efendim!Saygı değer kütüphanecimiz, -ki Tanrı'yakın olduğuna şahitlik ederim- Kanun

Koyucu'nun askerleri kütüphaneye

geldikleri günün akşamında zehirlenerek


47/1150

ölmüş bulunalı ancak yedi gün oldu veşimdiye kadar onu soran altıncı kişisizsiniz." diye hayrete düşerek anlattığı

sabah, eğer Hilleli Mehmed Fuzulî,stanbul'dan gelen şairlerle yeniden

buluşma arzusunun önüne geçebilseydi,derhal Hille'ye dönecek ve hayatınıngeri kalan kısmında bu yaşadıklarınıunutmaya çalışacaktı. Ama olmadı,çinden gelen karşı konulmaz arzulara

enik düştü ve Süryani kütüphanecininemiz yüzünü, görmeyen gözlerini vebilgeliğini anımsadı bir an. Onunla güzegünler yaşamışlar, daha doğrusu o

kendisine devamlı yardımsever davranmış, gurbet hissini tattırmayacak kadar


48/1150

22

babil'de Ölüm İstanbul'da a ş k I 2 3

da yakın davranmış, aşını paylaşmış,kahvesinden ikramda bulunmuş,Hille'den, çoluk çocuğundan

bahsettikleri zamanlarda içindekialnızlık hasretini dile getirerek

güvenini kazanmıştı. Çok şey biliyorduve kendine özgü aristokrat bir dünyadaaşıyordu. Rafine zevkleri vardı vekram etmeyi çok seviyordu.

Kütüphaneden kazandığı maaşa göre çok

da cömert idi.

Fuzulî, ihtiyarın zehirlenerek öldürüldüğünü duyunca kaldığı medrese

hücresine gidip hançeri tekrar


49/1150

ncelemeye karar vermeden önce bütünbunları düşünüyordu. Bir defa, kapıcınındediği gibi kütüphaneci zehirlenmemişti

üzüğündeki ze-hiri içmişti. "Adamıesrar çekiyor sanmakla ne kadar safçadavranmışım meğer!" diye hayıflandı oüzden. Peki ama neden intihar etsindi?

Eğer Bağdad'a gelen yeni Osmanlıkimliği ile bir alıp veremediği yok iseölümü esrar perdesi taşıyor demekti. Bu

durumda "Onu kapıcıdan soranlar,mutlaka hançerin peşinde olmalılar."diye düşünmekten kendini alamadı, içinibir korku kaplamıştı. Belki de bu yüzden

o hançeri yeniden incelemesigerekiyordu. Öyle düşünmüştü.

ki avucu içinde tuttuğu bu hançer,


50/1150

Kerbela ahalisinin yöresel kıyafetleriniamamlamak üzere göbekleri üzerindeki

kuşağa taktıkları türden koç boynuzu

basit bir hançere benzemiyordu. Buhançerin antik değer taşıdığı, artık buörelerdeki kılıç ustalarının böyle

hançerler yapmadıkları, belki eski Iranşahlarına armağan edilen nadide vemurassa hançerleri yapan eski ustalarıneserlerinden biri olduğu belliydi,

şlemesi, işçiliği, süsleme taşları hepözel idi. Kını üzerindeki rölyefe dikkatlbakıldığında, serçe parmak ile yüzük parmağı yumulu, orta parmaklar

birbirine yapışık duran bir sağ el olduğufark ediliyordu. Buna daha önce hiçdikkat etmemişti. Acaba neyin ne-siydibu işaret? Bedevi Araplar arasında


51/1150

aygın olarak kullanılan bir kabileşareti olabilir miydi? Yahut bunun bir

anlamı var mıydı? O güne kadar böyle

bir arma yahut sancak işareti degörmemişti. Üstelik bütün bu sorular,kabzanın diğer rölyefi olan çifteboynuzlu yılan başlığı için de geçerliydi

Kapısının çalınma ihtimaliyle korkçinde geçecek bir gün başlıyordu şimdi

Kader kendisini nelerlekarşılaştırıyordu? Eğer ihtiyar kütüphaneci kendisine iyilikler yapmışolmasaydı "Canı cehenneme!" deyip

oluna gidecekti. Hille'de kendisinibekleyen bir ailesi ve yapması gerekenaraştırmalar, yazması gereken kitaplar vardı. "Hançerden kurtulmanın bir


52/1150

olunu bulmalı!" diyordu durmadan,sonra kütüphanecinin son sözlerinidüşünü-J yordu: "Emaneti koru, lâyık

olmayanlara teslim etme!" demişti

* o. Şimdi hatırlıyordu, bunusöylerken elini onun omzuna koy-

muş ve hançerin üzerinde gördüğükabartma el işaretindeki gibi ikiparmağını yummuştu. Bunun bir dostluk ve güven işareti olduğuna karar verdi vebu vasiyetini yerine getirmesi gerektiğindüşündü.. Peki ama yedi gerçek sır

neydi?

"Hançerin kabzasındaki yarım dairekesimli taşlan alsam ve sonra onu

bilinmeyen bir yere gömüp kurtulsam,


53/1150

böylece emanetin hiç olmazsa lâyık olmayanların eline geçmesini en-gellesem!.." diye geçirdi içinden. Evet,

aşlar yerine yapışık değildi, amasökülecek gibi de değildi. Her birinisıra ile yokladı, gruplar halinde zorladı;olmuyordu. Evde kâğıt keserkenkullandığı söğüt yaprağı bıçağıylauvalarını açmaya çalıştı. Tek tek bütünaşların çerçevelerini genişletmeye

gayret etti... Mümkün değildi, bütünaşlar yerinde şıkır şıkır etmesinerağmen hiçbirisi sökülemiyordu."Hançerin çeliği çok sert dökülmüş,

suyu iyi verilmiş!" diye geçirdi içindenFuzulî Mehmed Efendi. Avucuna alıpvar gücüyle taşlan sıktırmayı veuvalarının sertlik derecesini hissetmey


54/1150


55/1150

kurtulmalıyım!" diye tekrarladı içinden.e yapacağını bilemiyordu. Neden sonr

gözleri yerdeki kabzaya takıldı. İçinden

bir sahtiyan şerit sarkıyordu. Yarımarşın boyunda tabaklanarak inceltilmişve tomar biçiminde sarılmış bir deri idibu. Uzunca bir baklava dilimi gibi verevkesilmişti ve üzerine, hançer kabza-sındaki ile aynı olan işaretlerdenrastgele serpiştirilmişti Korka korka

eline alıp iyiden iyiye incelemeyebaşladı "bu şeridi. "Sır, işte bu derideazılı olan şey olmalı!" diye düşündüçinden. Kalbinin ritmi artmış, elleri

itremeye başlamıştı. Bunların neolduğunu anlamak ve çözebilmek içinbelki de yeniden kütüphanelere gitmesigerekecekti, Şimdilik bunları resim


56/1150

apar gibi kopyalamayı akıl ettiğinesevindi. Araştırma sonuçlarını yazdığıomarları arasından en ince tabaklanmış

bir parşömen çıkarıp üzerine koyarak harfleri resim yapar gibi kopyalamayabaşladığında içinden hâlâ "Bir şifre^olmalı!" diye mırıldanıp duruyordu. İyiama neyin şifresiy-di? Hem üzerindekibu rakamlar veya harfler de ne anlamageliyordu? Aklının yorulmaya

başladığını hissedesiye kadar kendini busorular içinde bocalamaktan alamadı.

babil'de ölüm istanbul'da a j k I 2 5

Hilleli Mehmed Fuzulî eğer o günkorkusunu biraz daha yenip kafaorsaydı belki verev şeridi hançerin

spiral çizgileri üzerine saracak ve bilge


57/1150

rahip Arşiya Akeldan ile BabilCemiyeti'nin büyük sırrına ait şifreyibulacaktı. Yazık ki o, bu hançerin ilerid

başına bela olacağını düşünerek geceninbir yarısında, eski hâline gelecek şekildbütünleyip kabzasını kınına taktıktansonra, medresenin avlusundaki dutağacının altına gömmeyi tercih etti.Hançerin içinden çıkan şeridi isematarasının eskiyen kayışının iç yüzüne

bir astar gibi yapıştırarak saklamayıercih etti. Kopyaladığı kâğıdı, Bağdat'tageçireceği son günde, kütüphanecininsur dışındaki maşatlığa defnedilen

cesedinin yanına gömmeyi ve böyleceemaneti sahibine iade edip bu konuyusonsuza kadar zihninden söküp atmayıplanladı.


58/1150

Saatler geçiyor ve o merakınıenemiyordu bir türlü. Bu harfler neyin

nesiydi? Bunları gömerek kurtulmak

belki ömrünün sonuna kadar merak etmek olacaktı. Birkaç gün daha ilimler Akademisi Kütüphanesi'nde araştırmaapmak o kadar da kötü olmasa gerekti.

lk araştırdığı kitaba göre bunlar Keldanilere ait çivi yazısının harfleri

diler. Hançerin üzerindeki çiftboynuzlu, çift diLi yılana benzeyenhayvan motifi boğa ile ejderin, yılan ilegrifo nun başlarından izler taşıyordu.

Babil'in baş tanrısı Marduk'u temsileden pençeleri kuş tırnaklı, gövdesi pulpul, uzun boyunlu ve iri başlı Babilejderi Siruş idi. Birkaç gün süren


59/1150

araştırmalarının sonuçlarını toplucadeğerlendirdiğinde kayıp bir medeniyetin kapılarını aralamaya

başladığını hissetti ve yaptığı işindehşetinden ürktü.. Yedinci gününsonunda çivi yazısının harflerini çözmüşKanun Koyucu'nun Dizçöken Ağa-sı'ndan aldığı özel izin ile dekütüphanede kilitli iki sandığı açtırmış,Keldani dilini bilen Mısırlı yarı sağır

etmişlik bir kıptiye bütün parasınıverip sandıkların içindeki papirüslerdeazılı satırları hayretten hayrete düşerek

dinlemek üzere loş bir odanın mum

şığında uykusuzluğa hazırlanıyordu.

26 I um

"Keldaniler şimdi ayağını bastığı


60/1150

Mezopotamya topraklarında yüzyıllar önce yaşamışlardı. Arbeles, Ninova,Cutha, Si-para ve Ur gibi şehirlerde

çağlarının en ileri medeniyetinikurmuşlar, felsefeyi, ölçü birimlerini,geometriyi ve takvimi ilk onlar icadetmişlerdi. Bir çemberi 360 dereceyeayıran onlardı. Sesleri belirli işaretlerleanıtan gerçek alfabeyi yine onlar icad

etmiş ve yeryüzünde ilk yazılı kültürü

meydana koymuşlardı. Bilim alanındansanı hayrete düşüren çağlar üstü bir lerleme gösterdiklerini herkes bilir.

Krallıklarını hukuk ye edebiyat

kuramlarıyla yönetiyor, sözü kelamderecesinde söylüyorlardı. Ama enönemlisi, uzay araştırmalarındakilerlemeleri idi."


61/1150

Mısırlı ihtiyar anlatırken Hilleli şairinlgisini en çok bu konu çekmişti,htiyarın papirüslerden okuduklarına

göre Kelda-ni bilgeleri kendilerininayaltı âlemde yaşadıklarını ve ayüstüâlemdeki yedi gezegenin tabiatı idareettiğini düşünüyorlardı. Tanrıtanımazeski krallıkların pek çoğunda olduğu gibKelda-nilerin de yıldızlara tapıyor oluşlarını yaşlı adama "Elbette!" diye

orumladı, "Açık gökyüzünde, diğer ülkelerde görülmemiş bir ışıkla parlayaıldızlardan etkilenmeleri doğaldı ve

bazılarının diğerlerinden daha parlak ve

hareketli oluşuna bağlandılar. Bu düzenve ihtişam, ancak bir Tanrı düşüncesiyleaçıklanabilirdi. Öyle de yaptılar. Tesbitettikleri gezegenlerin her birine bir ad


62/1150

koyup onlara ilah dediler, hepsini ayrıbir renk ile gördüler ve gösterdiler."Yaşlı Mısırlı, çoktandır kimseye

anlatamadığı eski bilgilerini anlatırkenkendini önemli birisi gibi hissediyor veheyecanını sesine yansıtıyordu: "ŞamasGüneş) altın rengindedir. Sin (Ay)

gümüş gibi. Nebo (Utarit) mavi, Iştar Zühre, star) beyaz, Nergul (Merih)

kırmızı, Marduk (Müşteri) erguvanî ve

inip (Zühal) siyahtır." Hilleli şair zekâsının bütün antenleriyle onu dinliyove adamın elindeki satırlar yukarıdanaşağıya eridikçe, papirüs ruloları tersin

sarılıyor ve bilgiler kütüphanenin ışıksıduvarlarında yankılanıyordu. Keldanibilgelerine göre hayvan figürlerinebenzeyen bu ilahlar gökyüzünü


63/1150

S

babil'de ölüm istanbul'da aşk|27

dolaşırken tanrısal burçlardakonaklıyorlar ve ayaltı âlemdeki-lerlekonuşmak ve onlara birtakım

meramlarını ifade etmek için farklıgünlerde farklı biçimlerdegeziniyorlardı. Böylece yıldız bilimciledünyada olacak şeyleri önceden keşif veahmin yoluna gidiyor, çoğunlukla dasabet kaydediyorlardı. Rahipler buüzden hem kahin hem bilim adamı

diler. Şeytanı kovarken, Dicle veFırat'tan balık yakalarken, aslanavlarken, tarlaları biçerken, sevişirkenve savaşırken hep bu tanrılar adına

hareket ediyor ve mabetlerinde onları


64/1150

emsil eden som altın figürler veheykelleri aracı yaparak tanrılanndanardım isteme ayinleri düzenliyorlardı.

Yortu günlerinde bunlara kıymetliaşlardan kolyeler takıp ipek

kumaşlardan elbiseler giydirmek ise enbüyük ibadetleri sayılıyordu.

Mısırlı ihtiyarın okuyup tercümeettiklerinde Hilleli Meh-med Fuzulî'nin

dikkatini çeken başka bir özellik dahavardı; her şeyi yedi rakamıylaaçıklamak. Keldanilerin yaşadığı ayaltıâlemdeki her şey ayüstü âlemdeki

anrılar gibi hep yedi rakamıylalintiliydi. Göklerin sayısının yedi

olduğunu ve evrenin yedi kozmik yapıyasahip bulunduğunu söylüyorlardı.


65/1150

Vaazlarında da daha çok, tanrılara aitfeleklerin ve burçların onar bin yıllık adımları olan yedi devre yaşanacağını

ve bu yedi devrede yedişer önemlikehanet meydana geleceğinianlatıyorlardı.

Mehmed Fuzulî papirüslerden birindeBabil zigguratının yedi katlı bir planınıgörmüştü. O anda, kendisine emanet

edilen hançerin bu ziggurata ait olduğunbilseydi belki de olacakların hiçbiriolmazdı. "Belli ki bunu tanrılarınaadadıkları için yedi katlı yaptılar." diye

mırıldandı yalnızca. Ziggurat bilgeliğinedi sütunu ile desteklenmişti. Alt

katında birbirinden geçilen yedi gizlibölme vardı. Bunların en sonuncusunda


66/1150

bir çocuğun kurban ediliş töreni tasvir edilmişti. Çocuk yedi yaşlarındagörünüyordu ve yedi kollu şamdanlar

aşıyan yedi rahibin ortasında bıçak altında bekliyordu. Yedi tabakta yedibenekli mantarlar ve yanlarında da yedidilimli yedi kadeh bulunuyordu."İçlerindeki

28 I um

babil'de ölüm istanbul'da askl29

şarabın da yedi yıllık olduğuna yemin

edebilirim!" dedi Fuzulî kendiniutamayarak ve ihtiyarı kahkaha ilegüldürdü. Başka bir sayfada Fırat'ınedi kolu tarafından sulanan Babil

ülkesinin haritası vardı. Yedi tarh


67/1150

halinde ayrılan tarlaların üzerine berekeanrısı En-lil'in yedi kolu uzanıyordu.

Haritanın devamındaki sayfalarda her

sonbaharda yedi gün şükran orucuutulduğu ve bu orucun yedi hububattanapılmış bir çorba ile açılması gerektiğiazılıydı. Krallarının saraylarının veapmaklarının yedişer kapılı yapıldığı d

oradan öğrendiği bilgilerdendi. Bir başka resimde ekmek-şarap ayini temsil

ediliyordu. Baş rahip ellerinibirleştirerek uzatmış, onu selamlayankral ailesi ile halk da ellerini rahibinelleri üzerine koyarak onu

selamlamaktaydılar. Hil-leli şairindikkatini çeken şey, ortadaki rahibinelinin, tıpta hançerin üzerindekikabartma gibi iki küçük parmak yumulu


68/1150

resmedilmiş olmasıydı. Ayinekatılanların üzerinde litürjik kıyafetler de çok dikkat çekiciydi ve detaylardan,

ayin ritüellerinin çokluğu anlaşılıyordu.

Üç gün boyunca iki sandık papirüsüeker teker incelediler. Ne şair, ihtiyara

ne aradığını söylüyor, rje de ihtiyar onabir şey soruyordu. Nihayet son papirüsesıra geldiğinde Fuzulî bir an, yüreğinin

atışını ihtiyarın duyacağını sandı;bereket versin adam işitme özürlüydü.Burada yazılı olanların kendisindekihançer ve şifreler ile bir ilgisi olduğunu

hissetmişti. Evet, bu papirüste BabilCemiyeti'ne ait bilgiler vardı.

htiyar kıbtinin okuduklarına göre Babil

Cemiyeti (BC), uzay araştırmaları yapan


69/1150

edi bilge rahipten oluşuyordu.Kurdukları Babil Uzay AraştırmalarıMerkezi'nde (BUAM) yaptıkları

gözlemler ve hesaplamalara göredünyanın yuvarlak olduğunu ve güneşçevresinde döndüğünü keşfetmişler, ambunu \ kimseye açıklayamıyorlardı.

abukadnazar'ın üçüncü nesil torunuippin zalim bir kral idi ve bilgeler

elde ettikleri bu gerçeğin onu

ürküteceğinden korkuyorlar, bu korkunuda hayatlarına mâl olacağınıbiliyorlardı. Göklerin hareketiyle ilgilibu bilgi onlara yeni teoriler üretme

fırsatı vermiş ve yaptıkları

-I


70/1150


71/1150

çizimleri Iştar tapınağının gizlimahzenine saklamayı planladıklarında,çlerinden birisinin, küçük menfaatler

karşılığında diğer bilge rahiplerinaptığı araştırma sonuçlarını krala

gammazlayacağını nereden bilebilirlerdki!.. Bilim ahlâkına aykırı olarak meslektaşlarının yaptıklarını birer günahdiye anlatırken, bu zavallı âdâm aslındabilgelik sıfatını üzerinden sıyırıp attığın

bilmiyordu. Meslektaşlarının, Babilkralı Nabukadnazar'ın yasalarına karşıçıkarak kâfirce keşiflerdebulunduklarını, bunların halkı azdıracak

ve isyana sürükleyecek bilgiler olduğungeneral Nippin'e gizlice anlattığı geceniseherinde BUAM'ın gözlemevi olarak kullandıkları kuyularda beş bilge adamı


72/1150

kelleleri toprağa düşürülmüş olarak bulundu. Öğleye doğru da bu azgındinsizlerin gözlem araçları dahil hiçbir

eknik donanıma dokunulmadan, bütünkuyular cesetlerin üzerine kapatılmıştı.O gece bu yedi rahipten bir tek bilge,Arşiya Akeldan, hasta annesini ziyaretegittiği için şehir dışındaydı. Yoldakendisini karşılayan kölesinin soluk soluğa anlattıklarını dehşetle dinlemiş

ve arkadaşlarının başına gelenlerdenürkmüştü. Şehre dönmek yerine bir haftagizlenerek planlar yapmayı, BUAM'ınonca emek ve keşif sonucu bulunan

gerçeklerini kurtarmayı kurdu kafasındaGerçekten de general onu suçlu ilanettirmiş, kralın hazinelerinden altınheykelleri çaldığını söyleyerek halkın


73/1150

öfkesini üzerine yönlendirmeyibaşarmıştı. Saklandığı bağ

3 0 LlM

kulübesinde yalnızca yemişlerle karnınıdoyurmaya çalışarak bütün planlarım

hazırladı. Sonunda bir gece kılık değiştirip gizlice kente girerek BabilZigguratı'ndaki Iştar tapınağınınmahzenine, BUAM'ın bütün hazinesi veapınağın bütün altın ilah hey-kelleriyle

birlikte, araştırma sonuçlarınınamamını, yıldızların ve gezegenlerin

erleriyle uzay keşiflerinin çizimlerinide gösteren yedi tableti taşıyarak mermer kapıyı içerden kapayıp BC'ninsırlarıyla birlikte kendini de gelecek

kuşakların bulması için saklamayı uygun


74/1150

buldu. Tapınaktaki son duası, kölesineverdiği Si-ruş başlıklı hançerin bilimselzekâya sahip iyi kişiler eline geçmesi,

leriki zamanlarda bu bilgileri anlayacaklim adamları ve onlara zarar

vermeyecek yöneticiler ortaya çıktığındabirilerinin bu heykellerle dolu kutsalhazinenin parasıyla, uzay yolculuklarınalişkin araştırmaların sonuçlarını

gösteren tabletler üzerindeki bilimsel

gelişmeyi devam ettirebilmeleri ve karadeliği aşarak uzayda varolduğunubildikleri diğer dünyalılar ile sağlıklıletişim kurabilmeleri, yahut dünyayı

kötü niyetli uzaylıların istilasındankurtarabilmeleri üzerineydi.

Mısırlı ihtiyar yazıların burada bittiğini


75/1150

ama papirüse derkenar olarak Arapalfabesiyle cümleler yazıldığınısöylediğinde, Fu-zulî'nin heyecanı bir

kat daha artmıştı. Büyük olasılıkla ölenâmâ kütüphanecinin yazısıydı bunlar vePehlevice yazılmışlardı, ihtiyar Kıbtî budili bilmiyordu ve Fuzulî bunun içinkütüphaneciye "Dinince dinlensin!" diyedua etti. Çünkü burada Iştar mabedi ilekapısındaki şifrelerden bahsediliyordu.

Ayrıca üzerindeki işaretler, Siruşbaşlıklı hançerin kabzasmdaki işaretler ve iki parmağı yumulu duran el motifidi. Belli ki Akeldan'dan sonra birileri

hançer üzerinde araştırma yapıpbulgularını bu papirüslere geçirmişlerdiBu kilit sistemine göre satranç tablasıgibi mermer bir kartuşa yerleştirilmiş


76/1150

olan tuşlara bir harf-bir rakam sırasıylabasıldığında mabedin mahzen kapısıkendiliğinden aralanacaktı.

Son satırda bildirildiğine göre bilgerahip Akeldan, bütün uğraşının sonundaolup biteni henüz onüç yaşında olan iki

ıllık

babil'de ölüm istanbul'da aşk|31

kölesine anlatmış, sonra da şifreyiharflere ve rakamlara bölerek hançerinsapına harfleri, şeride de rakamları

şlemiş, hançeri kölesine emanet ederekştar tapmağında ebedî uykusunadalmıştı. Adını ölümsüzleştirmek için dşifre harflerini A-K-E-L-D-A-N diye

azmış, aralarına da 6-0-0-3-3-2-0


77/1150

rakamlarını koymuştu.

Hilleli Mehmed Fuzulî, Bağdat

medresesindeki dut ağacının dibinegömdüğü hançerin ve kabzasından çıkansahtiyan şeridin üzerindeki harf verakamları bu satırlarda okuyabiliyordu.

Ama bunun, nerede olduğunu bilmediğiştar mabedi kapısında nasıl

kullanılacağını kestiremiyordu.

Onun bilmediği ve hiç bilemeyeceğişifre aslında çok kolay düzenlenmişti.Eğer denizcilerin hayatını bilseydi bunu

çözebilirdi. Eski gemiciler gizlihaberleşmeleri için bir fıçının üzerinesardıkları sahtiyanlara yazı yazar, sonrabu sahtiyanı kuşak diye bir tayfaya

verirler, gemi vardığı yerde mektubu


78/1150

okumak isteyen kişi aynı çapta bir fıçıbularak sahtiyanı ona sardığında şifrekendiliğinden çözülüverirdi. Şerit

üzerine düzensizce serpiştirilen harflerifarklı çapta bir silindire sarılmasıdurumunda ise şeritten hiçbir şeyanlamak mümkün olamazdı. ArşiyaAkeldan'in burada yaptığı, fıçı yerinehançerin Siruş başlıklı kabzasınıkullanmak olmuştu. Hançer kabzasına

belli aralıklarla harfleri kazımış, her ikiharf arasında spiral şeklinde devameden boşluklar bırakmış, bu boşluklardaer almasını istediği rakamları da şeride

azmıştı. Eğer deri şerit hançer kabzasına uygun biçimde sarılırsa A-6-K-0-E-0-L-3-D-3-A-2-N-0 dizgesi eldeedilmiş olacaktı. Bu dizge, Iştar


79/1150

apınağının kapısındaki kartuş üzerindeuşlanması gereken şifre idi ve yalnızca

hançerin sapında anlam kazanıyordu.

Hançer olmadan şerit, şerit olmadan dahançer işe yaramayacak, kopyalanmalarhalinde hançer kabzasının yarıçapı,ahut şerit boyu değişirse şifre

bozulacaktı. Üstelik Akeldan, şifreninek aşamalı basit bir şifre olarak

kalmasını tehlikeli gördüğü için her harf

arasına bir rakam koyarak onu kriptosistemine dönüştürmüş,

3 2 um

böylece ikinci kademe bir şifre dahaoluşturmuştu. Rakamlar, Akeldan isminioıuşturan Babil alfabesindeki çivi yazı

harflerden kaç basamak sonraki harfin


80/1150

uşlanması gerektiğini bildiriyordu. Buda harf ve rakam sırasına göre, sözgerimi A'dan sonraki altıncı harf, sonra

K, ardından E, sonra L'yi takip edenüçüncü harf diye devam edecekti.

Belli ki Akeldan'm sadık kölesiefendisinin sırrını saklamakla kalmamışüstadlarının yürüdüğü bilim yolundaonların hatırasına hürmeten yeniden yed

kişilik gizli bir BC oluşturmuştu. Belkide kendisi bu araştırmaları devamettiren bir bilge olarak yaşamış veyakralın adamları arasında hayat sürmüştü

Metinlerde ona ait bilgiler bulunmuyordu, ama üyeler hakkında bir şart yer alıyordu. Buna göre Cemiyet'insırrını bilen kişiler hiçbir çağda yedi


81/1150

kişiden fazla olmamalıydılar. Aradangeçen yüzyıllarca zamanda bunlarınçinde şüphesiz çok çeşitli insanlar

aşayacaktı. Belki bilimselliğe önemveren büyük bilginler kadar adaletlidevlet adamları, dünyayı ele geçirmek steyen ihtiras kurbanları kadar Babilli

bilginlerin uzay keşiflerini açıklayarak şöhrete kavuşmak isteyerî hayalciler,hazinelere konmak isteyen açgözlüler

kadar devletlerarası entrikalarıönlendirmek isteyen gizli serviselemanları, kazara bu cemiyetin sırlarınöğrenen dilenciler kadar insanların

uzayda seyahat edebilmelerine ilişkinçizimler yapan amatörler de olacaktı.Ama her ne olursa olsun, Cemiyet'e üyeedi kişiden yalnızca büyük üstad


82/1150

Marduk hançere sahip olacak, ama aslaonu açma yahut başkasına göstermeetkisi bulunmayacaktı. Çünkü Cemiyet

nancına göre hançeri tek başına açan veşeridi kabzaya saran kişi hemen oracıktaanrıların lanetine uğrar ve ağzından

köpükler saçarak kuduz köpekler gibiölürdü.

Fuzulî papirüsün arkasında Cemiyet'in

gizlilik içerisinde yedi yılda bir defaoplanacağını ve bilimsellik açısındandünyanın geldiği noktayı değerlendiripKeldani araştırmacılarının sırlarını

açıklayıp açıklamamak konusundaartışacaklarını



83/1150

okudu. Ayrıca üstad Marduk, her yıldolunayın yedinci defa doğuşunda yedigüvercin ile üyelerine iyi dileklerini

bildiren bir mesaj gönderip onlarınhayat çizgilerini kontrol edecek, ölenbirisi var ise onun yerini alan yeniüyeden haberdar olacaktı. "Belli ki"diye düşündü Fuzulî, "Süryanikütüphaneci son toplantıda cemiyetüyelerinin kişiliklerini tahlil etmiş ve

onların bilimsellikten ziyade hazinepeşinde oldukları kanaatine varmış.Yoksa neden intihar etsin ki!" Bugörüşünü kuvvetlendirici satırları

bulmakta da gecikmedi zaten. Çünküazıların devamında Berberi bir bilginle Avusturyalı bir tüccarın toplantı

boyunca uzay bilgilerinden çok bilimsel


84/1150

çalışmaların finansmanındanbahsettikleri ve parayı gerçeklerdendaha önce konuşmaya başladıkları

azılıydı. "Bu yüzden..." dedi Fuzulî,"Âmâ kütüphaneci hançeri onlara teslimetmek yerine Kanun Koyucu'nunBağdat'a girdiği gün bana verip intihar etmeyi yeğledi."

maretteki hücresine döndüğünde

zihnindeki düşünceler daha daaydınlanmaya başlayan Fuzulî, Uykusuzgeçen bir gecenin sonunda anladı ki,BC'nin ilk üyeleri hançerin keskin yüzü

çine sakladıkları deri şeride dair hiçbirpucu bırakmamışlardı. Düşünmüşlerdi

ki nasıl olsa çubuğu açan kişi bu şeridide görecek. Eğer hançeri açan yalnızca


85/1150

hazinenin peşinde ise hiç olmazsa buderi şerit ile ilgilenmez ve kendileri içinaltın külçelerinden ve zümrütlerden dah

kıymetli olan bilimsel çalışmalarınazarar vermezdi. Eğer hançeri açan kişibilimsel çalışmaların peşinde ise o vakizaten hançerin kabzasmdaki harfleriamamlayan bir şifre anahtarına ihtiyaç

duyacak ve bu şeridi arayıp bulacaktı.Yine de gelecek meslektaşlarına bir

oyun oynamak yahut bir şaka yapmak ster gibi, bu deri üzerindeki şifreleriçözenlerden para peşinde olanlar abletlere; tabletlerin peşinde olanlar da

önceden mükafatlandırılmak üzerehazineye kavuşsunlar diye ikinci kademebir kripto sistemi bulunmuştu.


86/1150

Bütün tarihi yapanlar, hiçbir çağda BCüyesi yedi akıllı adamdan çok olmadılarolmalarına da gerek yoktu. Dünya yedi

kişi için küçük bile sayılırdı çünkü.

Kârbân-ı râh-ı tecridiz hatar havfinçekip Gâh Mecnûn gâh ben devr ile

nevbet bekleriz

Fuzuli

Mecnûn ile ben, soyullanmışlık yolununkervanıyız. Yolkesiciler kervanımızasaldırıp da tekilliğimizi bozmasınlar

diye bazen o, bazen de ben, sıra ile şudünyanın aşk nöbetini tutuyoruz.

ll


87/1150

Dicle'de Bir Küçük Çilek İdim BenMecnûn Olup Hayat Buldum Yeniden

Dicle'nin serin yamaçlarında bir çilek dim ben. Son taşkında bedevilerinbağlar ve bahçeleri harab olunca geçeşermiş, şiddetli güneş ile erken

kızarmıştım. Bir gün kara kaşlı, karagözlü bir Arap kızı, nazik elleriylekoparıp koydu sepetine beni. Dalım ve

aprağım benimle idi. Umuyordum ki aldudaklarına dokunacaktım. Hatta tam dadudaklarına yaklaştırmışken... Olmadı...Olamadı... Olamadım. Eksik kaldım,

arım kaldım.

Adı Leylâ idi, dudaklarından koparıp bikazana attı beni sonra hiç acımadan.

Hurma lifleri, çöl dikenleriyle beraber


88/1150

kaynadıkça kaynadı suyum; dağıldım,ezildim. Yanıyordum ve henüzolgunlaşmamış bir hurma ile kol kanat

olduk bu yangında birbirimize, amanafile!.. Gül dudaklar umarken dikenler battı yüreğime. Yanışım ateşten miydi,aşktan mı, anlayamadım. Bir tekneyedöktü güzeller güzeli sevgi doluvarlığımı, çiğnetti

babil'de ölüm istanbul'da a ş k I 3 5çocuklara. Suyla yeşermiş, mehtaplarengimi bulmuştum; güneşte kurutulup

candan ayrıldım. Mermer ile merdanearasında lif lif karıştım kaderinipaylaştığım hurmayla ve birbirimize sıksıkı sarılmayı öğrendik dikenlerle.


89/1150

Rengim solarken, canıma batan liflerinve dikenlerin hesabını soramadımkimselerden.

Birkaç gün sonraydı, yaralarımyileşmeye, kaynayan kabarcıklarım

kurumaya yüz tutmuştu. Leylâ'nın

ellerine değen mühreler, melankolihastalarının başını okşayan merhametlihekimler gibi okşamaya başladı bağrımı

bir bahar ikindisinde. O gün, Dicle'yeansıyan gün ışıklarının tutuşturduğukızıl renklere bakarken sevdim Leylâ'yıve nazik elleri üzerimde gezinirken

attım hazzını sevginin. Dudaklarındanayırmıştı beni ama kınalı parmaklarıarasında dudaklarının rengiyle sarmaşdolaş idim. Okşadığı bedenimde tarihe


90/1150

ad bırakan âşıkların en muhteşem yüreğiçarpıyor gibiydi. Parşömen oluyordumgörünüşte; ama içimdeki

kıpırdanışlardan haberi yoktu yüzümüokşayan ellerin. Kazanda sarıldığımız oeşil hurmadan üzerime bir hayat iksiri

sinmiş gibiydi. Ölüyor muydum, yoksadiriliyor mu, kestiremiyordum.Varolmanın ayrımındaydım, nefes alıyorgibiydim. Leylâ'nın elleri beni tutsun ve

bırakmasın istiyordum, içimde duygular vardı ve onun ellerinin sıcaklığıylasonsuza kadar yanabilir, götürdüğü yereher gün yeniden gidebilirdim. Var idim,

ama ne idim; anlayamıyordum.Gelişimini tamamlayamamışorganizmalar, küveze konulmuş bebeklegibiydim; ama çok hızlı büyüyordum. ilk


91/1150

dadım, ilk aşkımın adı oldu. Leylâ!.. Nebüyük mürebbiye idi benim için, ah bir bilseniz, yıldızlı çöl gecelerinde

Leylâ'nın türkülerini dinlemek... Onunnefesinden özümsediğim kavurucurüzgârın sesi kulaklarımdan kalbime birbengisu gibi akıyordu. Kavurucu günleriakip eden nemli akşamlarda, Dicle'ninamaçlarında kaç derin hazzm

sarhoşluğuy-la tanıştım, şimdi

hatırlamıyorum, ama artık başkaları bankâğıt diyorlar ve bir tomar diye alıpsatmaktan bahsediyorlar. Bir de Leylâbana dokununca hissettiğim şeyin adını

söyleseler!..

3 6 L&M

Keşfetmeye başladığım şeyin yüreğimi


92/1150

kaçıncı kez buğulandırdığını ve kendimianımanın niceliğini bilmeden akan bu

mutlu günlerde sanki gitgide kendimi

amamlıyordum. Üç odadan ibaret kerpikulübenin Leylâ'ya ait penceresindençeriye dolan ılık geceler boyu çölünssızlığına ve derinliklerine fısıldanan

şarkılarda bunu daha iyi hissediyordum.Uzak deve kervanlarının çıngıraklarınıher duyuşunda gözünden yaşlar akan

Leylâ'nın, koyu çöl sessizliğine karışanirik şarkılarına mugay-lan dikenlerindeötüşen cırcır böcekleri eşlik etmeyebaşlayınca, ben de ağlamaklı oluyordum

Gündüzler boyu gözlerini diktiğiufuklardan bir ses duymak için seherleredek dinlediği


93/1150


çölün acımasızlığına kin bağlıyordum.

Kulübenin raflarına her gün yeniomarlar istiflendikçe sesindeki hüznünbir kat daha arttığını hissediyor vesöylediği bütün gazellerin ve mahnıların

çindeki gizli maceraları anlıyordum.Yazık ki o zamanlar anladığımıanlatamıyordum. Biliyor ama

bildiremiyordum. Fark ettiğimin fark edilmesini istiyordum, ama olmuyordu.Leylâ beni fark etmiyordu. Onungözünde ben bir parşömen idim. Acaba

omarlanmış bütün parşömenler benimgibi hissediyorlar mı, Leylâ'nın acısınıanlıyorlar mıydı?!.. O günlerdeaşadığım şeyin "eşyanın ruhu" demek


94/1150

olduğunu ve Doğulu uluslarda bunun için"eşyaya bakma"nın gerçeği görmekleeşdeğer tutulduğunu sonradan

öğrenecektim. Buna göre varlığabürünmüş her şeyin bir ruhu, bir hayatıvardı. Tıpkı insanlar veya hayvanlar gibbitkiler de, cansız varlıklar da birer hayat sürüyor, yerküre topyekun nefesalıyor, yaşıyor ve yaşatıyordu. Topraktahayat vardı, suda hayat vardı, ateşte ve

havada hayat vardı. Hatta hayatbunlardan ibaretti. Ben ki toprağın vesuyun çocuğu, ateşte nefes almış, serinesintilerden gıdalanmıştım. Varlığım

bilgiyle yoğrulmuş gibiydi. Biliyordum,bildiğimi bilmenin bilinciylebiliyordum. Leylâ'yı, çölü, Dicle'yi,kervanların çıngıraklarını, mugaylan


95/1150

dikenlerini, hurma liflerini, aslanlarınsinsice yarlaş-malarını ve eşeğinanırmasını, pek çok şeyi biliyor,

hissediyor, gözlemliyordum.

Kulübedeki rafların dolmaya yüz tuttuğuakşamlardan bi-rindeydi. Leylâ

bulunduğum raftan beni tutup dizlerineatırdı ve ocaktan aldığı ucu

kömürlenmiş bir çubuk ile tam göğsüme

"Kays" diye yazdı. "Kays!" diyeekrarladı sonra birkaç kez; "Sevgilim!"dedi sonra "Seninle kuzularıotlatıyorduk, ne hoş günler idi, baharlar

geldi geçti, sevgililer kavuştu, sendönmedin. Yağmurlar sekizinci kezağdı vadilere, ilk yağmurlarda

geleceğim demiştin, gelmedin. Keşke hi


96/1150

büyümeseydik Kays! Kuzularımız hiçbüyümeseydi keşke ey vefasız sevgili!..Sonra kömür karası ile Kays adını

azdığı bağrımı dudaklarına götürüp

38

öptü, öptü, öptü... Yüreğimi o anhissettim. "Senin adın Kays olsun e mi?"dedi ince bedenimi pencereden süzülengüneşe tutarak ve adımı yazdığıerimden, tam yüreğimden yeniden öptü

Her değişinde dudağının, bir kez dahasarhoş oldum o gecede. Kalbimin ta

çine sızdı buseleri. Kays'ın adı değil dekendisi olmak geçti içimden. Beni Kaysdiye çağırarak tekrar tekrar öpmesinistedim. Yüreğinin sıcaklığını hissettim

sabaha kadar. Bana sarılmış, kalbimi


97/1150

kalbinin üzerine örtüp öyle uyumuştu.Muhteşem bir geceydi. Sabah buruk bir ad vardı onun dudaklarında ve tuzu

dilimde idi diri sıcaklığının. Eliyleüreği arasında hiç kıpırdamadan nefes

aldığım ilk ve son geceydi. O da benisevmişti ki rüyalardan arta kalan sabahtekrar okşadı yufka bedenimi. Gözünden

süzülen iki damla yaş ile adımı yıkadısonra babası görmesin diye. Duman

rengi bir lekeye dönmüştü şimdi harflerKaf ve ya ve sad. Artık "Kays" diyeokunamıyorlardı, ayrılmış, dağılmış,bozulmuşlardı. Ne ki kömürün izi, gizli

bir fligran gibi adımı Kays koymuştu yaben bu adı sevdim, bu ad benim adımoldu. Öyle ki Kays'ın adıyla birliktekaderini taşımaya and içtim. Bağrımda


98/1150

Kays adı kadar yüreğime de çılgın bir aşk gelip yerleşti.

babil'de ölüm istanbul'da ajk|39

Gün doğarken, Leylâ ile saadet dolugeceyi paylaştığımız kulübemizin

akınlarından bir deve kervanıgeçmekteydi. Hicaz'dan Bağdat'a gidenbezirganlar imiş meğer bunlar. Dicleparşömenlerini de toplamak üzere her mevsim buraya uğrar-larmış. Raflardakiomarlar birer birer balyalanıp

denklendi. Sıra bana geldiğinde Leylâ,

adımı yazıp gözyaşıyla sildiği bağrımıeniden öptü ve "Ömrümü adadığımsevgili! Umarım bu kâğıt senin elineulaşır ye gönül gözünü açtığında kendi

adını okur, sevgimin büyüklüğünü


99/1150

anlarsın!" diye mırıldandı. Desteleriminarasına kara saçlarından üç uzun tel, birutam çörekotu ve kurutulmuş lotus

aprakları koydu babasından gizli.Kokusunu verdi bana, aşkını emanet ettiHissettiğimi biliyor gibi kulağıma sevgisözcükleri fısıldadı, "Seni seviyorum,unutma!" dedi son defa öperken de.

Ben, Leylâ'nın nazik elleriyle koyduğu

denkler arasına katışıp giderken, yazık ko hiç duymadı benim çığlıklarımı, ilk ayrılığı ve ilk acıyı bu yolculuktaöğrendim. Yaprak yaprak aşk, tomar

omar hasret taşıyordum içimde.

lk ayrılık ve ilk acı... Geriye döner miydim, dönebilecek miydim?!.. Leylâ


100/1150

beni neden kazana atmak yerinedudağına götürmemişti sanki!.. Satılmadüşüncesini kabullenemiyor-dum.

Üstelik kime ve niçin satıldığımı dabilmeyecektim. Belki elden eledolaşacaktım, belki rengim dört bir yanadağılacaktı kitap sayfalarında; peki yagecede düşüm, günde Hayalîm olansevgilinin elini tekrar hissedecek miydim?!.. Acaba hangi parçam, hangi

kitapta yaşayacaktı? Deste deste dağılanvarlığım acaba hangi yazı ile derlenipoparlanacaktı, bilmiyordum. Bildiğim,

keskin bıçaklarla yontulmuş çift dilli

kalemlerin bağrımı kanatmasına hazır olduğumdu. Yazıcılar, sözlerini vesözcüklerini hoyratça serpiştireceklerdiüzerime, canımın ne denli yandığını


101/1150

hissetmeden. Belki açık saçık resimler çizecek, belki efsaneler sıralayacaklardolur olmaz. Acaba aşka dair satırlar da

şlenecek miydi kalbime? Kervancınınbir arkadaşıyla söyleşirken

40İL.M

anlattığına göre Bağdat'ta en çok kutsalmetinler yazılıyormuş kâğıtlara. Acabaüzüntümü giderecek bir teselli cümlesivar mıydı o kitaplarda?

Hilleli tacire satıldığımda kimse bana

sormadı bu alışverişin nedenini. Satılanbendim; satan da, alan da ayrıydı oysa.Felek beni mezada koymuştu bir kez,steğimi kim sorsun! Deve mahfelerinde

katır terkilerinde Hille'ye doğru


102/1150

giderken yaşamamış olmayı, varlığımınok olmasını çok istedim bu yüzden.

Uzaktan heybesinde gittiğim katıra

saldırmayı kollayan.aç aslanlara yal-varasım geldi hatta. Tacirin belindekikılıç da, kabzasına yapıştığı yay da, hattbize yoldaşlık eden tasmalı köpek debenim düşmanım gibiydiler. Vahayageldiğimizde taciri yılanlar yahutakrepler sokar diye de umdum nedense.

Leylâ'nın yurdunda kalmak, rüzgârlarınönünde kumlara karışmak geçiyorduçimden. Kaderim hareketsizlik üzerineazılmıştı ya; isteyebiliyor ama ya-

pamıyordum. Tutkun âşıklar gibirademin hep başkalarının elinde

bulunacağını o zaman anladım. Hiçkimse duymayacaktı çığlıklarımı, kimse


103/1150

sormayacaktı bana ne istediğimi.Varolmanın dayanılmaz bir yük olduğunbenden daha iyi kim bilebilirdi oysa?

Bundan böyle herkes hakkımda ileri gerkararlar alacak, bana istedikleriniapabileceklerdi ve ben, edilgen

hayatımda her emre itaat için hazır bekleyecektim. Belki pahalı ücretleresatılacak, saygın kişiler elinde, bilgensanlara hizmet edecektim ama

saygınlığım, öpülüp baş üzerinekonulmam, üzerime yazılacak satırlarlabelirlenecekti. Artık bir köle sayılırdımYolculuk boyunca bu gerçeği kendime

ekrar edip durdum. "Bari"diyordum^'Iyi efendilere hizmet edeyim,güzeller yanında bulunayım."


104/1150

Ve ben Kays, çöllerin nadide lotusuLeylâ'nın âşıkı, günler ve geceler boyudua ettim bağrıma Leylâ yazılsın diye.

Bende Mecnûndan flizûn âşıklık isti'dâdvar Âşık-ı sâdık benim Mecnûn'un ancakadı var

Fuzulî

Bende Mecnûn'dan da öte bir âşıklık eteneği var. Gerçek âşık benim, ama

Mecnûn'un adı

çıkmif bir kere!..V

lk Aşkım ve İlk Acım: Adı Leylâ Aşk


105/1150


106/1150

azdığı kitaplar ve şiirlere Türk diliyleazılmış yenilerini eklemeyi

arzuluyordu.

Bağdat'taki medrese hücresindekendisini ziyaret edenlerin sayısı artıncadut ağacının dibine gömdüğü hançerin

anetine uğradığını düşünmüş, SüleymanHan'ın adamlarına durumu

42 I um

açmanın bir faydasının olmayacağını,hatta bunlardan birinin de BC üyesi

olması halinde hayatının daha fazlaehlikeye girmesi ihtimalini hesapederek işi bilmezliğe vurup hançerieslim etmeyi uygun bulmuştu. Şimdi

merak ettiği şey, hançerin bilginler


107/1150

elinde mi; yoksa hazine avcılarınınelinde mi olduğuydu. Çünkü günler boyuehditler, göz dağlan ve zorlamalarla

kapısını aşındıranların görevi yalnızcabir kargo hizmeti idi ve hiçbiri nehançerin gizli bölmelerinden, ne dematara kayışının içine astar yaptığı derişeritten bahis açmıştı.

Fuzulî, Bağdat'taki son gününde Süryani

kütüphanecinin mezarını ziyarete gitmeybir vasiyet bilmiş ve gördüklerikarşısında hayretler içinde kalmıştı.Kütüphanecinin gömülü olduğu yerde

mermer bir lahit duruyordu. Belli kibunu kendisi ölmeden önce hazırlatmış,birileri de vasiyetine uyarak dahamezarının toprağı kuruyup oturmadan


108/1150

getirip üzerine koymuştu. Başında nasıldua edeceğini bilemedi önce. Sonra lah-din yan kapakları ile şahide ve ayak

ucundaki kabartma figürleri, rölyef venakışları inceledi. Aradığını ise bir karış kalınlığındaki mermer kapaktabuldu. Siruş başlıklı hançeri görür görmez de "Sırrını saklayacağım ihtiyarkabrinde rahat uyu, dinince dinlen!" diyedua edip and içti kendi kendine. Hille'ye

dönerken matara kayışının arkaüzündeki Keldani harflerinin OsmanlıTürkçesi'ndeki karşılıklarınıezberlemeye çalışması işte bu iyi niyetin

eseriydi.

Ailesinin onu hasretle kucakladıklarınınüçüncü ayında Bağdat'ta yaşadığı


109/1150

maceralar aklından silinmiş ve ilk olarak Hilleli bezirganlara iki kısır koyun vererek Bağdat abadîlerin-den ve

Frenk parşömenlerinden bir tomar kâğıtsmarlamıştı. Oradayken parasızlık üzünden alamadığı kâğıtlardı bunlar.

Ve üzerine, hani o İstanbullu şairler ileadına doyamadığı şiir dolu gecede

Hayalî Bey'in sözünü ettiği öyküazılacaktı. Daha şimdiden, kendisini

sınav verecek bir öğrenci gibihissediyordu:

babil'de ölüm istanbul'da «şkİ43

"Çöl kızı Leylâ ile çılgın âşıkı Kays'ınöyküsünü Türk diliyle yazsanız!" demiştHayalî Bey "Ve bu gizli hazinenin

sandığını açıp eski bahçeye bir taze


110/1150

güzellik verseniz!.." diye onun şairliğineolan güvenini belirtmiş, iltifat etmişti.Fuzulî, zor bir işe başlayacak olmanın

edirginliğini duyuyor, âdeta lodosöncesi melankolilerde geziniyordu. Zihnher an yeni bir öykü kurgusuylameşguldü, iranlı ve Türk şairlerin dahaönce yazdıkları bütün Leylâ ile Mecnûnöykülerini arıyor, buluyor, kopyalarınıaldırtıp getirtiyor, okuyor, beğeniyor

ahut beğenmiyor ama her birinidefalarca inceliyordu. Şairlerin her birinde ayrı bir üslup vardı, kimisiolayları özetleyip tasvirleri çok uzatmış

kimi olaydan başka bir şey anlatmamıştıBazısının şiirinde yavan bir söyleyişgöze çarpıyor, bazısı zirve güzelliklerianlatıyordu. Üslup denen şeyin önemini


111/1150

bir kez daha anladı ve "Ben..." dediçinden, "Ne olayları, ne tasvirleri

anlatmalıyım! Ben aşkı anlatmalıyım, he

şeyiyle aşkı anlatmalıyım."

Kâğıtlar eline ulaştığında, artık öyküsünü yazmak için kendini hazır

hissediyordu. Öncelikle yumurta akı venişasta ile bir ahar hazırladı. Basık avanlı kerpiç evinin ortasında kalan

pen-ceresiz çalışma odasının serindöşemesine deste deste yaydığıparşömenlerin düzlenmesi için uçlarınamermer parçalarından ağırlıklar

bastırarak bir sünger ile muhallebikıvamındaki aharı yavaş yavaş ve yediredire sürüyordu. Arkalı önlü iki defaaptığı bu işlemin sonunda kâğıtları


112/1150

aprak yaprak kurutuyor ve yenidendesteleyip gerdiriyor, üstüne ağır taşlar koyuyor, sonra tekrar aharlıyor, tekrar

kurutuyordu. Sürdüğü sıvının kalınlığınıbir düzeye indirmek ve pürüzsüzsayfalar elde etmek için üzerinecilalanmış silindirik taşları mühreniyetine bastıra bastıra sürterken, elininaltında tuttuğu her bir sayfanın vazı ilebuluşmak üzere acı çektiğini, acıların da

bağrına güzellik olarak yansıdığınıbilemezdi elbette.

Fuzulî tomarlardan bir yenisini açtığınd

ere saçılan çöre-kotları ve lotusapraklarına bakakaldı. Odasına güzel

bir koku

44|L8.m


113/1150

ayılmıştı. Nil kıyılarında biten lotusesansıyla her gün bedenini ovan En-lil'i

kokusu gibiydi bu. Çörekotlannı birer birer toplarken parmaklarının ucunadolanan bir şeyi fark etti. Bu, Hıtaülkesinin miskleri kadar kara üç tel saçdi ve dimağını sarhoş eden bir kokuayıyordu. Birdenbire çöl kızı Leylâ'nın

silueti belirdi gözlerinin önünde.

Yüreğinin derinlerinde bir yerlerdeburuk bir sancı hissetti. Kaç gündür öyküsünü yazdığı Leylâ'yı düşünerek onu gözlerinin önünde canlandırmayı

deniyor, ona kişilikler biçiyor, kimliklerçıkarıyor, giydiriyor, yürütüyor,konuşturuyor ve sonra bunları zihninekazıyıp öyküsünü anlatacağı insanı


114/1150

anımaya çalışıyordu. İşte şimdihayalinde gerçekten de bir güzel kızcanlanmıştı. Günlerdir aradığı güzelin

bu olduğuna o anda karar verdi. Ne var ki hayaline gelen Leylâ'nın birazefsaneler güzeli Leylâ'yı, biraz da Dicleamaçlarında çilek toplayan Leylâ'yı

anımsattığını hiçbir zaman bilmedi. Neöyküsünü yazarken, ne de daha sonraLeylâ'dan bahsederken... O, öyküsünün

kahramanı olan Leylâ'yı kendi zihnindeşekillendirdiğini sandı hep. OysaDicle'nin serin yamaçlarındaki lotuskokulu kız idi bu.

eden sonra elindeki üç tel saçı yenidenki parmağı arasında ovuşturdu,akından baktı ve şairane hayallerle bu


115/1150

saçların kime ait olduğunu kestirmeyeçalıştı. Bir yandan da lotusapraklarındaki kokudan, bu saçların

sahibine ait asil ıtır zevkini damıtmayaçalıştı.

Fuzulî, kendisi için bir sır olan bu

saçların öyküsünü, elinde tuttuğu bir kâğıdın bildiğini hiç düşünmedi elbette.Bense bunu düşünsün ve beni keşfetsin,

benimle muhatap olsun diye umutlabekledim hep. Yalnızca bağrımdakikömür lekesiyle avucundaki çörek otlarıarasında bir aşk büyüsünün bağını

hissetmesi bana yetmiyordu. Biraz sonraelindeki saçları saklayan kâğıdıakından görmek isteyerek beni yerden

kaldırdı, bir müddet ışığa doğru tutup


116/1150

damarlarımı gözden geçirdi ve sonundaadımın yazılı olduğu yeri, Leylâ'mındudak izini sağ elinin iki parmağı

arasında hassasiyetle yokladı.' "Buradabir


hatıra gizli olmalı, acaba kime aittir ki?diye kendini meraka kaptırırken,azacağı kitabın başlığını koyacağı ilk

sayfada kullanılmak üzere beni bir ayırdı ve köşedeki sergenin üst gözünetina ile yerleştirdi. Şimdi olup bitenleri

ben de rahatça seyredebilirdim artık.

Ahar sürme işlemi sona erdiği zamanderin bir nefes aldı Hilleli Fuzulî. Bugü

lk dizeleri dizmeyi düşünüyordu.


117/1150

Yazaca- ğı öykünün planlarını yenidengözden geçirirken birdenbire âmâkütüphanecinin hayali belirdi karşısında

"Aşkı bilen biri için yedi gerçek sır vardır. Onlara hakim olan dünyaya sahipolur."

Karar verdiği andı bu; kütüphanecininsırrına ait çözemediği şifreleri, yazacağkitabın içine gizleyecekti. Kütüphaneci"Aşkı bilen..." demişti. O halde şifrelerierleştireceği beyitler aşkı anlatmalıydı

"Yedi gerçek sır..." demişti, o halde

bunlar sır kadar gizli olmalıydı. Aşk vesır... Kütüphaneci için bu ikisini yanana getirmek boşa gitmezdi. Zaten aşk le gizliliğin yan yana bulunması dikkat

çekmezdi. "Çünkü gerçek aşk, gizli


118/1150

olandır!" dedi içinden. Bunlarıdüşündüğü için de kendisine "Aferin!"demeyi ihmal etmedi. Şimdi Siruş

başlıklı hançerin kabzasındakiAKELDAN adındaki harfleri matarakayışına işlediği rakamlar ilebirleştirmesi gerekiyordu. Önünde yediharf ile yedi rakam bulunuyordu.Öyleyse bunları L&M öyküsünüanlatacağı beyitlerden yedi tanesine

aymalıydı, iyi de bu yedi beyithangileri olacaktı?

Saatlerce düşünüp kararını verdiğinde,

bundan hiç kimseciklere söz etmemeyeand içerek çöl kızı Leylâ ile çılgın âşıkıKays'ın öyküsünü yazmak üzere divitinimürekkebe bandırdı.


119/1150

Leylâ'nın aşkını taşıyan âşıkın benolduğumu kimseciklere anlatamamanınhuzursuzluğuyla tedirginim şimdi. Hillel

Meh-med Fuzulî'nin elinde katlanıp aynıboyda yapraklar biçiminde

4 6 um

kesilirken, göklere ulaşan çığlıklarımıhiç kimselere duyurama-mış olmamdanda şikayetçi değilim ayrıca. ÇünküFuzulî' nin yanında iken aşkın acı demekolduğunu çok iyi öğrendim. Köleninaşkındaki acının elbette bir kat fazla

olması gerektiğini de biliyorum.Olgunlaşmak acılarla oluyorduçoğunlukla. Kaldı ki Leylâ'dan ayrılırkebağrıma aşk yazılsın diyen ben idim ve

dualarım kabul olmuş, bir şair eline


120/1150

düşmüştüm. Hem de Türk'ün olduğu hererde dalga dalga sesi yayılan bir şair

eline. Onun üzerime yazacağı yazılardı

şimdi beni baş tacı ettirecek. O iğne ilebağrımda delikler açıp ibrişimlerlesayfa sayfa diktiği vakit de canımacımıştı elbette, ama yazıya hazır bir defter olunca, hele Fuzulî gibi bir şair üzerime beyitler yazmaya başlayıncabütün bütün sevinç duymuş, çektiğim

onca acıyı unutmuştum. Hem Fuzulî aşkıanlatırken hep acıdan, elemden,ayrılıktan, yanmaktan, parçalanmaktanbahsediyordu. Aşk ayrılığının bir azab

olduğunu söylüyor, sonra da azabın "a-zb" kökünden türediğini, bunun da"lezzet" demek olduğunu söylüyordu.Demek ki aşkın azabında bir lezzet vard


121/1150

v§ dertleri zevk edinmeyince aşkın tadıçıkmıyordu. Ben ki tarihin tanıyıpanıyacağı en büyük âşıkın öyküsünü

aşıyordum, elbette Kays kadar acıçekecek ve acı çekmekle onun varlığındaşayabilecektim. Bunu bildiğim içindir

ki her acıya katlanmaya, aşktan şikayetetmemeye karar verdim. Ne güzelsözlerdi Efendim Fuzulî'nin sözleri!Üstelik bağrıma yazılan öykü de Kays'ın

ağzından dökülüyordu: "Tanrım, aşkınderdiyle içli dışlı eyle beni. Bir an

Documents

İskender Pala - Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşk