http://www.youtube.com/watch?v=cuEt7EvPMVU

Przymusowe przesiedlanie i więzienie cywilów, egzekucje bez sądów, napaści

na miasta i niszczenie wiosek oraz miejsc kultu stały się częścią świadomej

i systematycznej polityki czyszczenia etnicznego…..

Zabijali się i za to kochała ich Europa. Za wieczorne wiadomości. Za trochę urozmaicenia w szarzyźnie liberalnej demokracji. Przy wieczornym dzienniku nawet mdła liberalna demokracja zaczynała trochę inaczej smakować. Teraz przestali się zabijać. Trudno się z tym pogodzić, ponieważ nie ma komu współczuć, nie ma kim pogardzać. Cała nadzieja w Albańczykach z Kosowa. Cała nadzieja w bośniackich Serbach. Bo jeśli nie, to zostaną tylko transmisje z innych kontynentów. Tak jak dwadzieścia lat temu pociechę niosły relacje z komunistycznego Wschodu.

Andrzej Stasiuk, Dziennik pisany później

„To, co dokonało się w Srebrenicy w ciągu kilku lipcowych dni 1995 r., to

jedna z największych zdrad, której dopuściła się ludzkość”

Tadeusz Mazowiecki

Jest jeszcze gorąca jesień 1991 r. Rozpada się stara jugosłowiańska federacyjna republika, niezależna Słowenia, Chorwacja i Macedonia już zostały uznane, choć w Chorwacji trwa wciąż wojna. Parlament Bośni i Hercegowiny, która pozostaje częścią okrojonej Jugosławii, mimo sprzeciwu bośniackich Serbów ogłasza deklarację suwerenności. W stolicy Jugosławii, Belgradzie wszyscy mówią o wojnie w Bośni: że jeżeli wybuchnie, to będzie najkrwawsza, najokrutniejsza, dramat dla Europy. Mówią o wojnie, której jeszcze nie ma, jak o czymś nieuchronnym, co musi nastąpić.

Kilka słów o tym, co było przed:

Republika Jugosławia:-Serbia,-Macedonia,-Chorwacja,- Bośnia i Hercegowina,-Słowenia,-Czarnogóra.

1945- 1980 rządy Josipa Tito.1980- 1990- kryzys gospodarczy, strach przed rozpadem republiki,dominującą rolę w państwie odgrywają Serbowie, wzrost antagonizmów narodowościowych.1986- Slobodan Milosevic zostaje przewodniczącym Związku Komunistów Serbii1991- rozpad Jugosławii

W 1991 roku państwa ogłosiły niepodległość. Republika Serbii zdecydowanie potępiła decyzje o

uchwaleniu niepodległości tych państw, dlatego kiedy Chorwacja i Słowenia proklamowały swoją suwerenność,

rozpoczęła się jugosłowiańska wojna domowa. Doszło do walk armii jugosłowiańskiej (zdominowana

przez Serbów) i serbskich ochotników z oddziałami słoweńskimi i chorwackimi.

Walki serbsko-słoweńskie ustały po kilku dniach, serbsko-chorwackie toczyły się do końca roku. Zabitych zostało

około 20 tysięcy ludzi. Narody byłej Jugosławii mordowały się wzajemnie,

rozstrzeliwały jeńców, ludność cywilną i dokonywały czystek etnicznych.

W czerwcu 1993 doszło do nowej wojny, gdy mieszkający na terenie Chorwacji Serbowie ogłosili powstanie swego państwa

– Serbskiej Krajiny, której mieszkańcy w nielegalnym referendum opowiedzieli się za związkiem z Jugosławią. Armia chorwacka w lecie 1995 zlikwidowała Krajinę, łamiąc opór Serbów. Do wojny

doszło też w Bośni i Hercegowinie, gdzie Serbowie proklamowali Serbską Republikę na terenie Bośni i Hercegowiny,

do której chcieli włączyć serbskie enklawy. Na terenie Bośni i Hercegowiny problem był szczególnie skomplikowany, gdyż

zamieszkiwały ją trzy narody: Serbowie, Chorwaci i Bośniacy– różniące się religią, do tego żaden z nich nie zamieszkiwał zwartego obszaru. Wszyscy praktykowali ludobójstwo, co

spowodowało, że po zakończeniu wojny niektórzy zbrodniarze wojenni trafili przed międzynarodowy trybunał w Hadze. 12

października 1995 roku w życie weszło zawieszenie broni, jednakże nie było ono wszędzie respektowane.

Oblężenie Sarajewa Oblężenie rozpoczęło się 6 kwietnia 1992 r. i trwało do końca października 1995. Podczas oblężenia miasto było cały czas ostrzeliwane z otaczających gór, odcięte od dostaw wody i prądu, a żywność dostarczano nieregularnie. Zginęło ponad 10 500 osób, praktycznie wszystkie budynki zostały zniszczone lub uszkodzone.

Góry otaczające Sarajewo zostały opanowane przez wojska serbskie liczące 18 000 żołnierzy. Armia ta

dysponował a czołgami,  moździerzami, karabinami maszynowymi, wyrzutniami rakiet oraz karabinami

snajperskimi. 2 maja 1992 roku Serbowie całkowicie zablokowali miasto. Bośniackie siły liczyły około 40 000

żołnierzy, jednak były słabo wyposażone i nie przełamały oblężenia.

Szacuje się, że w mieście w czasie oblężenia zginęło lub zaginęło ok. 10 000 osób. W gronie tym było ponad 1500 dzieci. Dodatkowo rannych zostało blisko 56 000

osób, w tym prawie 15 000 dzieci.

W 1995 roku wskutek działań wojennych i przymusowej migracji liczba mieszkańców Sarajewa

zmniejszyła się do 334 663 osób – było to 64% przedwojennej liczby ludności.

http://www.youtube.com/watch?v=RhJUJJAiw-4

Miss Sarajevo

Podczas wojny młodzi na Bałkanach czuli, że Europa i świat zapomniały o nich, nie udzielając dostatecznej pomocy. Ludzie ginęli w Srebrenicy pod nosem żołnierzy sił pokojowych, w oblężonym przez ponad trzy lata Sarajewie. Miasto, pozbawione kontaktu ze światem, stało się symbolem tego zapomnienia.Bono, jako pierwsza rozpoznawana postać z Zachodu, dał mieszkańcom miasta znak, że ich widzi. W 1993 r. z liderem U2 skontaktował się filmowiec Bill Carter, który był w Sarajewie świadkiem zorganizowanego podczas oblężenia konkursu piękności. Do jego filmu dokumentalnego "Miss Sarajevo" Bono napisał tytułową piosenkę, a dzięki specjalnym łączom satelitarnym podczas trasy koncertowej Zoo TV Tour pokazywał Europejczykom zdjęcia kręcone przez Cartera, by zobaczyli, co w tej samej chwili przeżywają ich rówieśnicy w Bośni.W nagraniu "Miss Sarajevo" wziął udział Luciano Pavarotti. W teledysku kandydatki do tytułu najpiękniejszej dziewczyny z ostrzeliwanego wtedy Sarajewa trzymają w rękach transparent z napisem "Nie pozwólcie im nas zabijać".

Annie Leibovitz, Bloody Bicycle, 1993

Srebrenica- masakra w asyście ONZ

Masakra w Srebrenicy – funkcjonująca w światowej opinii publicznej nazwa masowych egzekucji wykonanych na około 8 000 muzułmańskich mężczyzn i chłopców przez zbrojne oddziały Serbów w dniach od 12 lipca do 16 lipca 1995 r. w czasie wojny w Bośni, w okolicach miasta Srebrenica. Masakra ta jest uznawana za "największe ludobójstwo w Europie od czasu II wojny światowej".

 Srebrenica i okoliczne tereny w promieniu 30 km zostały ogłoszone przez ONZ "strefą bezpieczeństwa„. W styczniu 1995 r. w Potočari, 5 km od Srebrenicy ulokował swoją kwaterę holenderski batalion ONZ (około 200 żołnierzy), odpowiedzialny za ochronę "Strefy".W okresie bezpośrednio poprzedzającym atak Serbów, oddziały armii Bośni i Hercegowiny  wykorzystywały "Strefę" jako bazę do ataków na ludność serbskąW maju 1995 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ zdecydowała nie powiększać jednostek chroniących "Strefy bezpieczeństwa" w Bośni. Od kwietnia 1995 r. Serbowie opanowali tereny wokół "Strefy" odcinając zaopatrzenie, a także pomoc humanitarną.

Generał Zdrawko Tolimir (po prawej) z grupą oficerów ONZ w pobliżu Banja Luki. 20 października 1995 roku. Tolimir został zatrzymany w 2007 roku i skazany przez Trybunał w Hadze za udział w masakrze Srebrenicy

Spotkanie gen. Radko Mladicia (pierwszy z lewej) z dowódcą holenderskich sił UNPROFOR płk. Karremasem (w środku) 12 lipca 1995 r. tuż przed masakrą w Srebrenicy.

11 lipca po południu Ratko Mladić i jego żołnierze wkroczyli do Srebrenicy, gdzie prawie nie było mężczyzn, bo ukryli się w lesie, poszli do Tuzli lub do holenderskiej kwatery głównej. A nazajutrz weszli także do Potocari, otoczyli uchodźców, którzy schronili się w bazie. Holenderskim żołnierzom kazano złożyć broń. Po rozmowach holenderskiego dowódcy UNPROFOR płk. Karremansa z Mladiciem powstał plan, że UNHCR i Czerwony Krzyż będą ewakuować uchodźców, 20 tys. muzułmanów. Tym, którzy chcą żyć, kazano wcześniej oddać broń. Mladić żądał, żeby ONZ podstawiła autobusy do deportacji uchodźców na tereny kontrolowane przez muzułmanów. Suljagić cytuje fragment tej rozmowy. „To ja jestem komendantem batalionu i to ja… – mówił, a raczej próbował mówić Holender.

Z Bratunatc leżącego około 5 mil od Srebrenicy rozpoczęła się ewakuacja, więźniów przewieziono na północ do szkoły w Grbavci, gdzie ulokowano ich w sali gimnastycznej, następnie wywieziono jeńców na pole i rozstrzelano. Kolejną grupę wywieziono do szkoły w Petkovci, rozstrzelano ich nad tamą. Egzekucje trwały od popołudnia do nocy, rannych dobijano jeszcze rano. W tych dwóch egzekucjach zabito ponad 1000 mężczyzn.

Do 16 lipca 1995 r. Serbowie wykonali egzekucje, w których zginęło co najmniej 7414 bośniackich muzułmanów

Cmentarz-Pomnik ofiar masakry w Srebrenicy w Potočarach. Do lipca 2012 roku dzięki badaniom DNA zidentyfikowano 6838 ofiar masakry, na cmentarzu spoczęło dotychczas 5657 ofiar

Wydarzenia w Srebrenicy w 1995 r. były ostatnią, najtragiczniejszą odsłoną tego konfliktu, świadkowie do dziś nie potrafią logicznie wyjaśnić, jak w środku sytej Europy mogło dojść do takiej masakry? Jak mogła się zdarzyć pod okiem holenderskich błękitnych hełmów ONZ?

http://www.polityka.pl/historia/1527253,1,srebrenica---zdrada-onz.read#ixzz2CE8nt1tb

http://www.polityka.pl/historia/1527253,1,srebrenica---zdrada-onz.read#ixzz2CE8xQfYp