Embed Size (px)
Citation preview
Kapitalne Możliwości– Jak Znaleźć Pracę Z Pomocą Funduszy Unijnych
Prace nagrodzone w I edycji konkursu na najciekawszy komiks pt.: „Człowiek – najlepsza inwestycja”
Wojewódzki Urząd Pracy w Warszawie
Wojewódzki Urząd Pracy w Warszawie
Kapitalne Możliwości– Jak Znaleźć Pracę Z Pomocą Funduszy Unijnych
Prace nagrodzone w I edycji konkursu na najciekawszy komiks pt.: „Człowiek – najlepsza inwestycja”
3
Szanowni Państwo,
W 2009 roku Wojewódzki Urząd Pracy w Warszawie ogłosił i rozstrzygnął pierwszy konkurs skierowany do młodzieży szkół ponadgimnazjalnych na najlepszy komiks pt. „Człowiek – najlepsza inwestycja”. Zadaniem uczniów było zaprojektowanie dowolną techniką autorskiego komiksu prezentującego wpływ Unii Europejskiej na zmiany, jakie zachodzą dzięki projektom realizowanym na rzecz osób pozostających bez zatrudnienia w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Z 42 prac, które wpłynęły, jury wyłoniło 10 najciekawszych. W przejrzysty i zrozumiały sposób ukazywały one, jak osoby bezrobotne przezwyciężają bariery i własne słabości celem znalezienia swojego miejsca na rynku pracy, uzyskują nowe umiejętności zawodowe oraz podwyższają posiadane kwalifikacje lub też zakładają własną firmę.
W niniejszym albumie prezentujemy komiksy laureatów konkursu, jednak wszyscy autorzy prac zasługują na uznanie. Zadanie, z jakim musieli się zmierzyć, nie było łatwe. Uczestnicy wykazali się w swoich pracach kreatywnością i ciekawymi pomysłami. Z pewnością wiedza, jaką musieli zdobyć na temat Europejskiego Funduszu Społecznego i Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, w przyszłości zaprocentuje i ułatwi im płynne wejście na rynek pracy oraz sprawne poruszanie się po nim.
Wierzymy, że korzyści płynące z udziału w projektach realizowanych z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki dla osób bezrobotnych, ukazane oczyma młodych ludzi, będą doskonałą formą promowania i upowszechniania informacji na ten temat.
Dyrekcja i Pracownicy
Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Warszawie
4
str. 36Paulina
Justyna
str. 48
str. 6
str. 18
str. 26
Monika
Michał
Beata
5
str. 52str. 84
Adrian Michał
str. 76
str. 96
IwonaPaulina
Rafał
str. 88
6
Siedemnastoletni Michał mieszka na skraju lasu w maleńkiej miejscowości Bojmie, niedaleko Mińska Mazowieckiego. Ma tam wszystko, czego potrzebuje do rozwijania swoich zainteresowań. Szczególnie ważne jest dla niego boisko piłkarskie tuż pod domem. To własnie granie w piłkę z bratem sprawia mu najwięcej przyjemności. Jego pozostałe pasje to rysowanie, akwarystyka i wędkarstwo.
Zdał właśnie do drugiej klasy Liceum Plastycznego (profil: reklama wizualna). Bardzo sobie chwali ten wybór: – Mamy dużo fajnych przedmiotów. Na zajęciach głównie malarstwo, rysowanie i rzeźba, a także modelowanie z gliny, projektowanie logotypów, liternictwo – wymienia z entuzjazmem.
O komiksie nigdy wcześniej nie myślał. Zobaczył ogłoszenie i postanowił spróbować swoich sił. Skąd historia? – Z życia. Z obserwacji. W naszej wsi jest bardzo dużo osób, które są w ciężkiej sytuacji. Pomyślałem, że taką osobę mógłbym uczynić bohaterem opowieści. Pokazać, że warto w nią zainwestować – mówi Michał. – Rysowałem przez kilka dni. Najpierw dla wprawy wielokrotnie samą postać, bo chciałem się jej nauczyć. Potem szkice ołówkiem, poprawianie długopisem i malowanie – wspomina pracę nad tworzeniem komiksu.
Pytania o dalekosiężne plany są dla Michała problematyczne. – Marzenia zawodowe? Może grafik albo projektant. Jeszcze nie wiem, gdzie pójdę po liceum. A marzenie na dziś? Złapać dużą rybę!
Michał SulejWiek: 17 lat (ur. 1993) Szkoła: Liceum Plastyczne w Zespole Szkół Ekonomicznych w Mińsku Mazowieckim
1. MIEJSCE
18
– To jest to, co najbardziej chcę w życiu robić! – deklaruje bez namysłu Monika. Jej komiks nie powstał przypadkowo. Rysowanie i malowanie to jej główne pasje, na które przeznacza większość swojego czasu. Ukończyła klasę o profilu plastycznym w warszawskim LO im. Jana III Sobieskiego w Warszawie. – To świetne artystyczne liceum. Trafiłam na wspaniałych ludzi! – wspomina.
Gdy w szkolnej pracowni zawisł pomarańczowy plakat reklamujący konkurs „Człowiek – najlepsza inwestycja“, Monika nie zastanawiała się długo. – Te nagrody! Laptop, iPody! Zrobiło to na mnie wrażenie – przyznaje. Prace trwały ponad dwa tygodnie. – Wzięłam szkicownik, ołówek, markery i zaczęło się. Temat okazał się bardzo trudny i długo myślałam, co narysować. Ostatecznie historia została wzięta z życia – opowiada Monika. – Byłam bardzo zdziwiona, gdy dowiedziałam się, że jestem w gronie laureatów. Nie spodziewałam się!
Monika mieszka w Ząbkach pod Warszawą. – Nie jest to miasto, które mi coś fajnego oferuje. Licealiści jeżdżą zazwyczaj do Warszawy, bo tam toczy się życie towarzyskie. Tutaj się tylko śpi – nie ukrywa Monika.
Jej marzenia na przyszłość to przede wszystkim rysowanie komiksów. – Chciałabym zostać grafikiem, rysownikiem. Wiem, że z samego malowania portretów nie zdołam się utrzymać.
Konsekwencji wielu może Monice pozazdrościć. Po stresującej, wyjątkowo długiej, wieloetapowej rekrutacji może się pochwalić – od października zaczyna studia na ASP!
Monika LipiecWiek: 18 lat (ur. 1991 r.) Szkoła: LXXV LO im. Jana III Sobieskiego w Warszawie
2. MIEJSCE
26
– Ja na co dzień w ogóle nie rysuję. Powiem więcej, ja wręcz nie lubię plastyki! – Justyna od razu rozwiewa wątpliwości. – Próbuję wielu rzeczy, często spontanicznie i dla zabawy. Tak też było z komiksem – wspomina. A co lubi, jeśli rysunek nie jest jej pasją? – Muzykę, śpiew, taniec! Należę do szkolnego chóru „Alchemik“. Dużo występujemy, mamy wyjazdy szkoleniowe, koncerty. Również za granicą – chwali się dziewczyna.
Justyna uczy się w V Liceum Ogólnokształcącym w Płocku. Jest w klasie o profilu regionalno-społecznym, jednak marzy o studiach medycznych i dlatego maturę zamierza zdawać m.in. z biologii. Jako specjalizację rozważa stomatologię.
Mieszka trochę dalej, kilkadziesiąt kilometrów od Płocka w maleńkiej miejscowości Główina, tuż przy Wiśle. – Co tu dużo mówić. Jest tu przyjemnie, cicho, można wyjść ze znajomymi na spacer.
Aż trudno uwierzyć, że Justyna nigdy wcześniej nie próbowała swoich sił w rysowaniu, a nagrodzony komiks był jej debiutem. – Moja siostra pracuje w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej. Tam dowiedziała się o konkursie i podsunęła mi pomysł. Stwierdziłam, że mogę się skusić, bo kto wie, co z tego wyjdzie. Wzięłam ołówek i narysowałam. Tak po prostu – opowiada Justyna. – Podoba mi się, że można w komiksie zupełnie puścić wodze fantazji. Jednak raczej już do tego nie wrócę. Ciągnie mnie do innych rzeczy.
Justyna RogozińskaWiek: 18 lat (ur. 1992 r.) Szkoła: V Liceum Ogólnokształcące – Zespół Szkół Centrum Edukacji im. Ignacego Łukaszewicza w Płocku
3. MIEJSCE
36
- O nie, nie będę zawodowo tworzyła komiksów! – zarzekała się Paulina po ponaddwutygodniowym maratonie rysowania w pośpiechu i stresie. Komiksy mają być dla niej przede wszystkim pasją, odpoczynkiem i relaksem. A jest po czym odpoczywać, bo codzienne życie Pauliny to klasówki z chemii, biologii i fizyki w Liceum Ogólnokształcącym przy Zespołe Szkół nr 1 im. Legionów Polskich w Kozienicach, a także korepetycje oraz zajęcia pozalekcyjne. Wszystko po to, żeby w przyszłości dostać się na medycynę i uprawiać wymarzony zawód… patologa.
W zalesionej Aleksandrówce, tuż pod Kozienicami, czas wcale nie płynie wolno. Paulina zapełnia dzień nie tylko nauką i rysowaniem, ale także jeżdżeniem na rolkach i czytaniem książek. Wybiera głównie fantasy i romanse, choć kryminałami również nie gardzi.
Przed konkursem nie wierzyła we własne siły. Do udziału namówiły ją koleżanki. Zazwyczaj to one są jej modelkami i to je głównie portretuje. Nudne lekcje matematyki i geografii to doskonały czas na taką aktywność. Zwycięski komiks też rysowała na lekcjach. Specjalnie na tę okazję kupiła chiński tusz i pióro. Następnym etapem było przeniesienie rysunków do komputera i cyfrowy retusz wraz z nanoszeniem dialogów. To właśnie wielogodzinne ślęczenie przed monitorem było dla Pauliny największym wyzwaniem. – W poniedziałek był bardzo ważny sprawdzian z biologii, a ja przez cały weekend kończyłam komiks! Ale udało się – wspomina. I całe szczęście, wszak sprawdzian zawsze można poprawić…
Paulina CiosWiek: 17 lat (ur. 1992 r.)Szkoła: Liceum Ogólnokształcące w Zespole Szkoł nr 1 im. Legionów Polskich w Kozienicach
WYRÓŻNIENIE
48
Beatę pasjonuje piłka nożna. Ogląda mecze, zna składy klubów, sama długi czas grała w żeńskim zespole. – Byłam defensywnym pomocnikiem. Niestety rozwiązali drużynę – wspomina. Tematem numer jeden tych wakacji był dla niej oczywiście Mundial w RPA. Ponadto do swoich sportowych hobby zalicza pływanie, siatkówkę i jazdę na rolkach.
Rysowanie? – Nigdy wcześniej nie zajmowałam się komiksami. Raczej czytałam. W ogóle rzadko rysuję. Sporadycznie, jak mam wenę – zdradza Beata. – O konkursie powiedziała mi nauczycielka przedsiębiorczości. Poszukałam informacji w internecie, poczytałam o funduszach. Postanowiłam spróbować. Punktem wyjścia do fabuły komiksu stała się historia mojej starszej siostry, która skończyła studia i chciała zdobyć pracę – opowiada Beata.
Jej dalsze plany są już dość wyraźnie zarysowane. –- Mam różne pomysły na przyszłość. Jestem w klasie biologiczno –chemicznej, a na maturze będę zdawała geografię i biologię – opowiada. Studia, o których marzy nie mają jednak nic wspólnego z profilem klasy. Wybór padnie najprawdopodobniej na politologię, gospodarkę przestrzenną albo marynarkę wojenną. – Najlepiej w Gdańsku, to piękne miasto i miałabym blisko do morza – zachwyca się Beata. Jednak ten marzycielski ton ustępuje miejsca rozsądkowi, gdy mowa o planach zawodowych. – Boję się, że jest dużo bezrobotnych po politologii. Więc może jednak armia zawodowa? – Beata zastanawia się głośno.
Beata JarzębskaWiek: 18 lat (ur. 1992 r.) Szkoła: Liceum Ogólnokształcące w Zespole Szkół im. M. Skłodowskiej–Curie w Mińsku Mazowieckim
WYRÓŻNIENIE
51
52
Adrian uczęszcza do największej szkoły w mieście. Właśnie zdał do trzeciej klasy i powoli zaczyna przygotowywać się do matury. Jego plany sięgają daleko poza Garwolin – chce studiować w warszawskiej Szkole Głównej Handlowej. To właśnie z naukami ekonomicznymi wiąże swoją przyszłość. Traktuje je niezwykle poważnie, o czym może świadczyć stopień celujący z ekonomii.
W wolnym czasie zapomina o popycie, podaży i rynku. Jego główne pasje, którym poświęca się bez reszty, to malowanie, rysowanie, fotografowanie oraz... rzeźbienie w drewnie. W maleńkiej Kolonii Izdebno ma do tego warunki, może się wyciszyć i skupić na tworzeniu.
Do narysowania nagrodzonego komiksu Adrian podszedł tak poważnie, jak do ulubionej ekonomii. Wybrał się z wizytą do urzędu gminy i zrobił swoisty research, dopytując o środki euro pejskie, szkolenia z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, o przykłady osób, które polepszyły swoje kompetencje na kursach lub założyły własną działalność gospodarczą. Te info rmacje były punktem wyjścia do stworzenia fabuły. Komiks powstawał przez blisko trzy tygodnie. Adrian jest jednak sceptyczny, jeśli chodzi o jego artystyczną przyszłość: – Byłem raz w Warszawie na Akademii Sztuk Pięknych. Nie spodobało mi się tam, wolę SGH.
Adrian JarzynaWiek: 17 lat (ur. 1992 r.) Szkoła: Technikum Ekonomiczne w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 im. Bohaterów Westerplatte w Garwolinie
WYRÓŻNIENIE
76
– Mieszkam w Otwocku Wielkim, czyli na wsi – wyjaśnia Iwona. To naprawdę niewielka osada, znana przede wszystkim z barokowego Pałacu Bielińskich (obecnie Muzeum Wnętrz). – Pięknie tu, żyjemy tuż nad jeziorem, całkowita cisza. Wszyscy mieszkańcy się znają! – zachwala.
Iwona uczy się w klasie o profilu matematyczo-geograficznym z rozszerzonym językiem niemieckim. Wciąż nie wie, dokąd ją to zaprowadzi. – Pewnie coś z geografią, może geodezja? Może Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego? – zastanawia się głośno.
O swojej szkole opowiada bardzo entzjastycznie: – Świetna atmosfera, jesteśmy niezwykle zgrani. Wszyscy wciąż żyjemy lip dubem*, który udało nam się nakręcić. Fantastyczne przeżycie! – wspomina Iwona.
A po szkole? Głównie sport, czyli żeglarstwo, siatkówka, badminton. – Uwielbiam też podróżować i to jest moje największe marzenie. Iwona raczej nie wspomina o rysowaniu. Do stworzenia komiksu namówiła ją mama, która od zawsze wierzy w jej talent. Kanwą stała się opowieść zaczerpnięta z życia. – Mama bardzo interesuje się środkami europejskimi, bo chyba chce założyć własną firmę. Miałam dobrego informatora. Ogromnie mnie zaskoczyło, że znalazłam się w gronie laureatów. To był przecież mój pierwszy komiks!
Iwona KsiążekWiek: Wiek: 18 lat (ur. 1992 r.)Szkoła: Zespół Szkół nr 1 – Liceum Ogólnokształcące nr 3 im. Juliusza Słowackiego w Otwocku.
WYRÓŻNIENIE
* nagranie dostępne na stronie: http://www.youtube.com/watch?v=fK3yiGg-NG4
84
– Mam pamięć wzrokową. Gdy zobaczę postać, potrafię ją odtworzyć – zdradza Michał. – Przez konkurs wydało się, że potrafię rysować. Raczej się tym nie chwalę. Namówiła mnie nauczycielka języka niemieckiego, sam bym się pewnie nie zebrał – opowiada. Nie zastanawiał się długo, po prostu usiadł, narysował komiks i wysłał.
Michał Leszczyk mieszka w Aleksandrówce pod Kozienicami, uczy się w Technikum Leśnym. Nie planuje zajmować się twórczością plastyczną zawodowo. Przyszłość widzi w ochronie środowiska i w tym kierunku chce się kształcić. Maturę zamierza zdawać z języka polskiego, niemieckiego, matematyki i biologii.
– Moje główne zainteresowania to motoryzacja i oczywiście zwierzęta! Od wielu lat hoduję rybki, mam dwa psy, pięć kotów i szynszylę. To im poświęcam większość swojego wolnego czasu – opowiada Michał.
Nie narzeka na brak atrakcji w Kozienicach. Stadnina koni, stadion narodowy (!), kryta pływalnia. – Jest gdzie pójść – zachwala. – Co chwilę coś się dzieje. A to koncert, a to zjazd motocykli. Niedawno była też rekonstrukcja historyczna związana z 600-leciem bitwy pod Grunwaldem. A wakacje dopiero się zaczęły!
Michał LeszczykWiek: 19 lat (ur. 1991 r.)Szkoła: Technikum Leśne w Garbatce Letnisko – Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Jana Kochanowskiego w Kozienicach
WYRÓŻNIENIE
87
88
Szuflada Pauliny pełna jest rysunków. W jej zacisznym pokoju w Mosznie na obrzeżach Pruszkowa powstaje większość prac, które Paulina tworzy nieprzerwanie od czwartej klasy podstawówki. Jest ich już sporo. Przeważa mangowa kreska. Paulina nie ukrywa, że to właśnie manga i anime najmocniej działają na jej wyobraźnię. Rysunków raczej nie pokazuje. Dopiero zastanawia się nad profesjonlną publikacją zawierającą zestaw jej prac.
Na co dzień uczęszcza do Zespołu Szkół nr 1 im. Stanisława Staszica w Pruszkowie. To właśnie tam zobaczyła plakat reklamujący konkurs i postanowiła spróbować. Wraz z nauczycielką polskiego wymyśliły fabułę. Potem było wstępne szkicowanie, rysowanie storyboardu, a następnie nadanie dziełu ostatecznego kształtu. Wszystkie prace zajęły łącznie ponad tydzień.
Paulina ma bardzo konkretne plany na przyszłość. Z rysowaniem się nie rozstanie, bo praca profesjonalnego ilustratora to jej największe marzenie i ambicja. Planuje też zdawać na architekturę wnętrz. Gdy rozmawiamy, pakuje się właśnie, bo tuż po zakończeniu roku szkolnego wyjeżdża na wycieczkę do Paryża. To nagroda za dobre oceny i aktywny udział w szkolnych kółkach zainteresowań. – Czy zabierać ze sobą ołówki? – to jej ostatni przedwyjazdowy dylemat.
Paulina NędzarekWiek: 17 lat (ur. 1992 r.) Szkoła: Zespół Szkół nr 1 im. Stanisława Staszica w Pruszkowie
WYRÓŻNIENIE
91
93
95
96
Rafał to pasjonat komiksów. Rysuje od ponad pięciu lat i jest to jego główne zajęcie, z którym wiąże swoją przyszłość. Zamierza dostać się na warszawską Akademię Sztuk Pięknych, a potem pracować jako profesjonalny rysownik i wyrażać się właśnie poprzez komiks. Pytanie o to, skąd czerpie inspiracje, to dla Rafała krępujący temat. – Z własnych doświadczeń – odpowiada enigmatycznie. Nagrodzoną opowieść wymyślał i rysował przez ponad dwa tygodnie. Miał kilka pomysłów, dlatego dużo czasu zajęło mu wybranie finalnego kształtu fabuły. Ostatecznie zdecydował się stworzyć bohatera, z którym najbardziej byłby w stanie się utożsamić. By go wykreować, wykorzystał cienkopis i kredki wodne.
Rafał lubi przede wszystkim rysować według własnych pomysłów. Wtedy nie narzeka na brak weny. Zdecydowanie mniej chętnie tworzy dzieła na zaliczenie w szkole.
Na co dzień Rafał uczęszcza bowiem do liceum plastycznego (specjalizacja: reklama wizualna) przy Zespole Szkół Ekonomicznych w Mińsku Mazowieckim. To właśnie w tym mieście prowadzi życie towarzyskie, chodzi na koncerty i spędza czas z przyjaciółmi. Z kolei rodzinny Wielgolas to synonim spokoju. Wioska licząca ponad tysiąc mieszkańców to uroczy zakątek, w którym roje świetlików umilają czerwcowe noce. – Lubię to nadzywczajne widowisko – opowiada Rafał. Takie otoczenie jest wręcz wymarzone dla młodego artysty. W wolnych chwilach, gdy trzeba od rysowania odpocząć, Rafał gra na gitarze, fotografuje, czyta o malarstwie i, jak każdy mężczyzna w jego wieku, poświęca czas grom komputerowym.
Wiek: Wiek: 18 lat (ur. 1992 r.)Szkoła: Liceum Plastyczne w Zespole Szkół Ekonomicznych w Mińsku Mazowieckim
WYRÓŻNIENIE
Rafał Standziak
100
Wydawca:Wojewódzki Urząd Pracy w Warszawie ul. Młynarska 16, 01-205 Warszawa
www.wup.mazowsze.pl
Opracowanie graficzne i redakcja tekstów: rzeczyobrazkowe.plZdjęcia: Krzysztof Pacholak
Warszawa 2010 rok
ISBN: 978-83-62188-01-7
Publikacja bezpłatna, współfinansowana przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.
Dane teleadresowe WUP w Warszawie: Wojewódzki Urząd Pracy w Warszawie ul. Młynarska 16, 01-205 Warszawa www..wup.mazowsze.pl
Punkt InformacyjnyEuropejskiego Funduszu Społecznego tel. (022) 578 44 34, fax (022) 578 44 63 [email protected]
Dane teleadresowe Filii WUP w Warszawie: Filia WUP w Ciechanowie ul. Wodna 1, 06-400 Ciechanów tel. (023) 673 07 30/31 [email protected]
Filia WUP w Płocku ul. 1 Maja 7, 09-402 Płock tel. (024) 264 03 75/76
[email protected] Filia WUP w Ostrołęce ul. Poznańska 17, 07-400 Ostrołęka tel. (029) 760 30 70 [email protected]
Filia WUP w Radomiu
ul Mokra 2, 26-600 Radom tel. (048) 368 97 00 [email protected]
Filia WUP w Siedlcach ul. Pułaskiego 19/21, 08-110 Siedlce tel. (025) 644 61 23 [email protected]
