Klinika weterynaryjna dla małych zwierząt - marcinbrzezicki · dzielą się na gabinety, przychodnie, lecznice, kliniki oraz laboratoria diagnostyczne. Klinika dla zwierząt

1

Wrocław, luty 2012 r. Politechnika Wrocławska Wydział Architektury, Instytut Architektury i Urbanistyki, Zakład Architektury Budowli Przemysłowych (materiał wyłącznie do celów dydaktycznych)

TEMAT KURSOWY

z przedmiotu Projektowanie architektoniczne 4 – projektowanie miejsc pracy

Klinika weterynaryjna dla małych zwierząt

Przedmiot opracowania

Przedmiotem opracowania jest projekt koncepcyjny kliniki dla małych zwierząt. Zakłady weterynaryjne

dzielą się na gabinety, przychodnie, lecznice, kliniki oraz laboratoria diagnostyczne. Klinika dla zwierząt

jest placówką o podwójnym charakterze. Po pierwsze słuŜy działaniom związanym z ochroną zdrowia

rozumianą jako zespół działań weterynaryjnych, pod które podlega lecznictwo, profilaktyka oraz elementy

pielęgnacji. Drugim waŜnym zadaniem jest dydaktyka ukierunkowana na uczniów szkół

ponadgimnazjalnych oraz pracowników weterynaryjnych. Budynki tego typu słuŜą przeprowadzaniu

szkoleń specjalistycznych przeznaczonych dla studentów oraz w specjalnych zakresach dla lekarzy. W

mniejszym stopniu, ale nie pozwalającym na pominięcie kwestii, jest nauczanie przeznaczone dla

właścicieli zwierząt polegające na szerzeniu podstawowej wiedzy w zakresie pielęgnacji, profilaktyki i

przeprowadzania samodzielnego rozpoznania zagraŜających zdrowiu objawów oraz udzielaniu

indywidualnych porad i konsultacji dostosowanych do konkretnych przypadków.

Podstawą działalności zakładu są badania stanu zdrowia. Rozpoznanie przebiega najczęściej w

wyznaczonych do tego gabinetach pacjentów, ale opierać się moŜe na wynikach badań laboratoryjnych

oraz diagnostycznych przeprowadzanych w specjalistycznych pomieszczeniach. Tego typu placówka

moŜe wydawać opinie i orzeczenia między innymi o stanie zdrowia, zdolnościach rozrodczych, stopniu

agresji zagraŜającej ludziom. Klinika weterynaryjna pozwala na przeprowadzenie zabiegów oraz operacji

na zwierzętach, ich hospitalizację i obserwację. Jest placówką zobowiązaną do pełnienia przez swoich

pracowników całodobowych dyŜurów. Dodatkowo placówka prowadzi w ograniczonym zakresie sprzedaŜ

detaliczną leków, preparatów pielęgnacyjnych, akcesoriów oraz karmy przeznaczonych dla zwierząt.

WyposaŜenie funkcjonalne placówek weterynaryjnych jest zróŜnicowane zaleŜnie od typu i opiera się na poniŜszym zestawieniu

1) Gabinet weterynaryjny:

• poczekalnia; pokój przyjęć; zaplecze sanitarne i socjalne.

2) Przychodnia weterynaryjna:

• poczekalnia; pokój przyjęć; sala zabiegowa; zaplecze sanitarne i socjalne.

3) Lecznica weterynaryjna:

• poczekalnia; pokój przyjęć; pomieszczenie do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji zwierząt

dostosowane do gatunków leczonych zwierząt; sala zabiegowo-operacyjna; magazyn środków i sprzętu

dezynfekcyjnego; zaplecze sanitarne i socjalne.

4) Klinika weterynaryjna: poczekalnia; pokój przyjęć; pomieszczenie do stacjonarnego leczenia,

obserwacji i izolacji zwierząt dostosowane do gatunków leczonych zwierząt; gabinety zabiegowe; sala

2

operacyjna; magazyn produktów leczniczych i wyrobów medycznych; magazyn środków i sprzętu

dezynfekcyjnego; aparatura i sprzęt diagnostyczny; zaplecze sanitarne, socjalne i gospodarcze.

Inspiracje

Klinika weterynaryjna All Valley Animal

Care, Meridian, Idaho, USA

3

Podany przykład jest kliniką weterynaryjną o przejrzystym układzie funkcjonalnym. Występuje podział na

strefy: dla klientów (kolor granatowy); pomocy medycznej, do której zaliczają się pokoje przyjęć, sale

zabiegowe, operacyjne, pomieszczenia ze sprzętem diagnostycznym (kolor blady fioletowy); na pobyt

zwierząt (kolor zielony); dla personelu, w tym pomieszczenia szatni, socjalne, biurowe (kolor Ŝółty);

komunikacji (kolor szary). Na załączonym rzucie widać, Ŝe strefa dla klientów ogranicza się do recepcji i

poczekalni przy samym wejściu do budynku. Z poczekalni kliencie mają bezpośredni dostęp jedynie do

pokojów przyjęć. Pokoje przyjęć rozwiązane zostały jako pomieszczenia przechodnie powiązane

bezpośrednio z poczekalnią oraz z zapleczem zabiegowym i diagnostycznym. Zabieg taki ułatwia

lekarzowi dostęp do potrzebnej aparatury specjalistycznej oraz laboratorium bez konieczności

przechodzenia przez poczekalnię. Prezentowana klinika pełni teŜ dodatkową funkcję hotelu dla zwierząt,

stąd tak duŜa liczba pomieszczeń na pobyt zwierząt. Pomieszczenia te zostały zaprojektowane w postaci

pierścienia oplatającego zewnętrzny wybieg dla zwierząt.

Lecznica weterynaryjna Southwest Veterinary Hospital, Reno, Nevada, USA

Omawiany obiekt jest przykładem małego obiektu lecznictwa zwierząt. Tak, jak w poprzedni projekcie,

występuje tu rozdzielenie strefy dla klientów od reszty budynku. Pokoje przyjęć projektowane są równieŜ

na zasadzie pomieszczeń przechodnich. W centrum zakładu zlokalizowana jest sala zabiegowa z trzema

stanowiskami. Znajduje się ona w bliskiej odległości od laboratorium i magazynów z wyrobami

medycznymi. Budynek ten nie spełnia jednak polskich norm, gdyŜ według polskiego ustawodawstwa

pomieszczenia laboratoriów muszą być oddzielone od reszty pomieszczeń i nie moŜe się przez nie

odbywać komunikacja. RównieŜ magazyny muszą być pomieszczeniami zamkniętymi, dostępnymi tylko

dla osób uprawnionych.

Klinika weterynaryjna All Valley Animal Care

Klinika weterynaryjna All Valley Animal Care

4

Lecznica weterynaryjna Yukon Hills, Yukon, Oakland, USA Lecznica weterynaryjna Southwest Veterinary Hospital

Lecznica weterynaryjna Southwest Veterinary Hospital

5

Prezentowana lecznica w Yukon, w odróŜnieniu do wyŜej

omówionych obiektów, nie oddziela strefy dla klientów od reszty

stref w zakładzie. Klienci mają ułatwiony dostęp do magazynów

leków czy laboratorium, gdyŜ budynek praktycznie funkcjonuje jako

obiekt otwarty, co uwaŜam za złe rozwiązanie. Atutem tej lecznicy

są rozwiązania przestrzeni na pobyt zwierząt. Zwierzęta mają do

dyspozycji wysokie, przestronne klatki z bezpośrednim

doświetleniem światłem dziennym.

Lecznica weterynaryjna Yukon Hills

Yukon Hills

6

a.1. ZałoŜenia wynikające z Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wymagań dla

klinik weterynaryjnych

a.1.1. Wymagania ogólne

Klinika weterynaryjna jest placówką, która musi spełniać wymogi dotyczące typu posiadanych funkcji. Charakter wykonywanych

prac jest zbliŜa klinikę do lecznicy, jednak klinika funkcjonalnie posiada wydzielone funkcje sal operacyjnej oraz zabiegowej,

pozwala na przeprowadzenie skomplikowanych badań oraz w praktyce róŜni się skalą obiektu. Większe róŜnice wynikają ze

sposobu funkcjonowania placówki tego typu. Spełniony musi być wymóg całodobowego dyŜuru lekarskiego, zapewnienie

całodobowej obserwacji zwierząt, zatrudnienie co najmniej trzech lekarzy weterynarii, w tym jednego z tytułem specjalisty w

zakresie usług weterynaryjnych świadczonych przez klinikę. Zakład musi być zdolny do przeprowadzania dydaktyki w zakresie

szkolenia na poziomie ponadgimnazjalnym, akademickim, podyplomowym oraz specjalistycznym lekarskim. Budynek kliniki

weterynaryjnej składa się z następujących funkcji: poczekalni, pokoju przyjęć, pomieszczenia do stacjonarnego leczenia oraz

obserwacji i izolacji zwierząt z gabarytami dostosowanymi do gatunków leczonych zwierząt, w tym przypadku są to małe zwierzęta,

gabinetów zabiegowych, Sali operacyjnej, magazynu produktów leczniczych oraz wyrobów medycznych, odrębnego magazynu

środków i sprzętu dezynfekcyjnego, zaplecze sanitarne, socjalne i gospodarcze oraz pomieszczeń przystosowanych do uŜywania

aparatury i sprzętu diagnostycznego. Sprzęt diagnostyczny w klinice musi pozwalać na wykonanie przy najmniej badań morfologii i

biochemii krwi, moczu, diagnostyki mikroskopowej, RTG, USG i EKG.

a.1.2. Podstawowe wymagania stawiane zakładom leczniczym dla zwierząt

Zakład leczniczy dla zwierząt powinien mieścić się w odrębnym budynku lub stanowić wyodrębnioną część budynku

przeznaczonego na inne cele pod warunkiem, Ŝe pomieszczenia takiego zakładu są wyraźnie oddzielone od innych pomieszczeń

tego budynku.

Pokoje przyjęć z poczekalnią, gabinety zabiegowe, sale operacyjne, sale zabiegowo-operacyjne oraz pomieszczenia do

stacjonarnego leczenia i obserwacji zwierząt powinny mieścić się na poziomie terenu lub w suterenie, jeśli zapewnione jest

oświetlenie naturalne dostosowane do świadczonych usług (przepisy o warunkach technicznych, jakimi powinny odpowiadać

budynki i ich usytuowanie). Pozostałe pomieszczenia zakładów lecznictwa zwierząt mogą mieścić się na róŜnych kondygnacjach.

Podstawowe wyposaŜenie zakładów leczniczych:

• odrębne wejście prowadzące bezpośrednio do pomieszczeń gabinetu; pokój przyjęć z poczekalnią;

miejsce do przechowywania dokumentacji weterynaryjnej, zabezpieczone przed dostępem osób

nieupowaŜnionych; zaplecze sanitarne i socjalne; aparatura i sprzęt dostosowane do zakresu

świadczonych usług weterynaryjnych; sprzęt i urządzenia do przechowywania produktów leczniczych i

wyrobów medycznych; instalacje: wodną, elektryczną, grzewczą, kanalizacyjną; urządzenia zapewniające

wymianę powietrza.

Dodatkowe wyposaŜenie zakładów leczniczych dla zwierząt: sprzęt i urządzenia do przechowywania

produktów leczniczych, artykułów sanitarnych, sprzętu jednorazowego uŜytku i innych produktów medycznych,

zgodnie z wymaganiami określonymi przez producenta lub wynikającymi z ich właściwości; pojemniki na odpady, w

tym na odpady weterynaryjne; w przypadku świadczenia usług weterynaryjnych poza gabinetem dodatkowe

wyposaŜenie w przenośny sprzęt weterynaryjny, pojemniki zapewniające sterylność transportowanego sprzętu,

urządzenia do przechowywania podczas transportu produktów leczniczych, artykułów sanitarnych oraz sprzętu

jednorazowego uŜytku i innych produktów medycznych.

Wykończenie pomieszczeń: ściany i podłogi wykonane z materiałów gładkich, łatwo zmywalnych, odpornych na

działanie wody i środków dezynfekcyjnych; parapety wykończone materiałem trwałym, gładkim, odpornym na

działanie wody i środków dezynfekcyjnych i łatwe do czyszczenia; grzejniki gładkie i łatwe do czyszczenia.

a.1.3. Charakterystyka pomieszczeń

1) Poczekalnia: min. powierzchnia 6m2 i min. wysokość 2,2m;

• min. powierzchnia 12m2 i min. wysokość 2,2m – w przypadku klinik weterynaryjnych;

• zapewnione miejsca siedzące.

7

2) Pokój przyjęć: min. powierzchnia 8m2; min. wysokość 2,2m2; umywalka z doprowadzoną bieŜącą wodą

ciepłą i zimną, środki do mycia i odkaŜania rąk, ręczniki jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte

ręczniki;

• wyposaŜenie pokoju przyjęć: stół zabiegowy, dostosowany wielkością do zakresu i rodzaju

świadczonych usług weterynaryjnych, wykonany z materiału trwałego, łatwo zmywalnego i odpornego

na działanie środków dezynfekcyjnych; lampa bakteriobójcza; stetoskop, jeŜeli usługi weterynaryjne

wykonuje się przy uŜyciu narzędzi i sprzętu weterynaryjnego wielokrotnego uŜytku pokój przyjęć

dodatkowo wyposaŜa się w autoklaw lub sterylizator na suche powietrze, jeŜeli wykonywane są

zabiegi w znieczuleniu ogólnym pokój przyjęć wyposaŜa się w sprzęt do doŜylnego podawania leków

oraz źródło światła bezcieniowego.

3) Zaplecze sanitarne:

• min. powierzchnia 3m2 i min. wysokość 2,2m;

• wyposaŜone w umywalkę z doprowadzoną bieŜącą wodą ciepłą i zimną, środki do mycia i odkaŜania

rąk, ręczniki jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte ręczniki.

4) Zaplecze socjalne:

• min. powierzchnia 3m2 i min. wysokość 2,2m;

• min. powierzchnia 6m2 i min. wysokość 2,2m – w przypadku lecznic weterynaryjnych;

• min. powierzchnia 9m2 i min. wysokość 2,2m – w przypadku klinik weterynaryjnych;

• wyposaŜone w umywalkę z doprowadzoną bieŜącą wodą ciepłą i zimną, środki do mycia i odkaŜania

rąk, ręczniki jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte ręczniki.

5) Sala zabiegowa: min. powierzchnia 8m2; min. wysokość 2,2m;

• ściany do wysokości 2m wykonane z materiałów gładkich, trwałych, łatwo zmywalnych, odpornych na

działanie wody i środków dezynfekcyjnych;

• wyposaŜenie: sprzęt umoŜliwiający podawanie tlenu; zestaw do intubacji dotchawiczej z rurkami

intubacyjnymi i laryngoskopem, dostosowany do zakresu świadczonych usług; worek samo rozpręŜny;

sprzęt do doŜylnego podawania leków; stetoskop; źródło światła bezcieniowego; autoklaw lub

sterylizator na suche powietrze; stół zabiegowy dostosowany do świadczonych usług weterynaryjnych,

wykonany z materiału trwałego, łatwo zmywalnego i odpornego na działanie środków

dezynfekcyjnych; lampa bakteriobójcza; pojemnik na odpady medyczne.

6) Sala operacyjna:

• min. powierzchnia 10m2 i min. wysokość 2,2m - w przypadku sali operacyjnej dla małych zwierząt;

• min. powierzchnia 35m2 i min. wysokość 2,5m - w przypadku sali operacyjnej dla duŜych zwierząt;

• wyposaŜenie: sprzęt umoŜliwiający podawanie gazów medycznych, w tym tlenu; aparat do narkozy

wziewnej; zestaw do intubacji dotchawiczej wraz z rurkami intubacyjnymi i laryngoskopem

dostosowanym do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych; worek samo rozpręŜny; sprzęt do

doŜylnego podawania leków; stetoskop; pulsoksymetr; kardiomonitor; źródło światła bezcieniowego;

armatura bezdotykowa; autoklaw lub sterylizator na suche powietrze; pojemnik na odpady medyczne;

stół operacyjny dostosowany wielkością do zakresu i rodzaju świadczonych usług weterynaryjnych,

wykonany z materiału trwałego, łatwo zmywalnego i odpornego na środki dezynfekcyjne; lampa

bakteriobójcza; wentylacja mechaniczna; poskrom dla zwierząt w przypadku wykonywania usług

weterynaryjnych dla duŜych zwierząt.

• sala operacyjna dla duŜych zwierząt powinna być pokryta materiałem antypoślizgowym, trwałym,

łatwo zmywalnym, odpornym na działanie wody i środków dezynfekcyjnych.

7) Sala zabiegowo-operacyjna:

• min. powierzchnia 10m2 i min. wysokość 2,2m w przypadku sali zabiegowo-operacyjnej dla małych

zwierząt;

• min. powierzchnia 28m2 i min. wysokość 2,5m w przypadku sali zabiegowo-operacyjnej dla duŜych

zwierząt;

• wyposaŜenie: sprzęt umoŜliwiający podawanie tlenu o pojemności co najmniej 250 litrów; zestaw do

intubacji dotchawiczej z rurkami intubacyjnymi i laryngoskopem dostosowany do zakresu

świadczonych usług weterynaryjnych; worek 7 samo rozpręŜny; sprzęt do doŜylnego podawania

leków; stetoskop; źródło światła bezcieniowego; armatura bezdotykowa; autoklaw lub sterylizator na

8

suche powietrze; stół operacyjny dostosowany wielkością do zakresu i rodzaju świadczonych usług

weterynaryjnych, wykonany z materiału trwałego, łatwo zmywalnego i odpornego na działanie

środków dezynfekcyjnych; pojemnik na odpady medyczne; lampa bakteriobójcza; wentylacja

mechaniczna; poskrom dla zwierząt w przypadku świadczenia usług weterynaryjnych dla duŜych

zwierząt.

8) Pomieszczenia do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji zwierząt:

• min. powierzchnia 8m2 i min. wysokość 2,2m w przypadku pomieszczeń dla małych zwierząt;

• min. powierzchnia 15m2 i min. wysokość 2,5m w przypadku pomieszczeń dla duŜych zwierząt

• wyposaŜenie:

o wentylacja mechaniczna;

o klatki do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji, wykonane z materiałów trwałych, łatwo

zmywalnych, odpornych na działanie wody i środków dezynfekcyjnych, dostosowane do

wielkości przetrzymywanych zwierząt — w przypadku świadczenia usług dla małych zwierząt;

o boksy do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji dostosowane do wielkości

przetrzymywanych zwierząt — w przypadku świadczenia usług weterynaryjnych dla duŜych

zwierząt.

9) Magazyn do przechowywania środków i sprzętu dezynfekcyjnego:

• min. powierzchnia 2m2 i min. wysokość 2,2m.

10) Magazyn produktów leczniczych i wyrobów medycznych: min. powierzchnia 6m2 i min. wysokość 2,2m.

11) Zaplecze gospodarcze: min. powierzchnia 8m2 i min. wysokość 2,2m.

a.2. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wymagań dla weterynaryjnych

laboratoriów diagnostycznych

a.2.1. Informacje ogólne

Weterynaryjne laboratorium diagnostyczne jest przeznaczone do świadczenia usług laboratoryjnych, w szczególności badań

diagnostycznych, na rzecz innych zakładów leczniczych dla zwierząt lub innych podmiotów.

Pomieszczenia laboratorium powinny być oznakowane w sposób umoŜliwiający ich identyfikację. Parapety w pomieszczeniach

laboratorium powinny być wykończone materiałem trwałym, gładkim, łatwo zmywalnym, odpornym na działanie wody i środków

dezynfekcyjnych. Grzejniki w pomieszczeniach laboratorium powinny być gładkie i łatwe do czyszczenia. Okna w pomieszczeniach

laboratorium powinny być otwierane lub uchylne, z wyłączeniem pomieszczeń sal laboratoryjnych przeznaczonych do badań

mikrobiologicznych. Komunikacja wewnątrz laboratorium powinna być zorganizowana w sposób zabezpieczający przed

krzyŜowaniem się dróg obiegu materiału biologicznego i prób.

Wejście na zaplecze socjalne i zaplecze sanitarne w laboratorium nie moŜe prowadzić przez pomieszczenia pokoju przyjęć prób do

badań diagnostycznych i sali laboratoryjnej. Minimalna wysokość wszystkich pomieszczeń w laboratorium wynosi 2,5m. W

laboratorium w zaleŜności od rodzaju i kierunku wykonywanych badań znajduje się:

• wydzielone pomieszczenie lub stanowisko do wykonywania sekcji diagnostycznej; chłodnia do

przetrzymywania pozostałości po badaniach; sprzęt i urządzenia do przechowywania odczynników

chemicznych i materiałów pomocniczych w warunkach określonych przez producenta lub

wynikających z ich właściwości.

Laboratorium wyposaŜa się w sprzęt do gospodarowania odpadami zgodnie z przepisami o odpadach.

Ścieki z laboratorium przed ich zrzutem do instalacji kanalizacyjnej poddaje się inaktywacji w odpowiedniej temperaturze lub przy

zastosowaniu środków chemicznych zapewniających ich inaktywację.

a.2.2. Podstawowe wyposaŜenie laboratoriów

• pokój przyjęć prób do badań diagnostycznych; sala laboratoryjna; aparatura i sprzęt dostosowane do

zakresu wykonywanych badań; sprzęt i urządzenia do przechowywania uŜywanych środków i

materiałów; zaplecze, administracyjne; zaplecze sanitarne; zaplecze socjalne i szatnia.

a.2.3. Charakterystyka pomieszczeń

1) Pokój przyjęć prób do badań diagnostycznych: min. powierzchnia 6m2;

9

• wyposaŜenie: urządzenia i sprzęt do identyfikowania i przechowywania prób do badań

diagnostycznych; lampa bakteriobójcza; umywalka z doprowadzoną bieŜącą wodą ciepłą i zimną,

środki do mycia i odkaŜania rąk, ręczniki jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte ręczniki

• urządzenia i sprzęt powinny być wykonane z materiałów trwałych, łatwo zmywalnych i odpornych na

działanie środków dezynfekcyjnych.

2) Sala laboratoryjna: min. powierzchnia 20m2;

• wyposaŜenie: wentylacja grawitacyjna lub mechaniczna albo klimatyzacja; lodówki oraz zamraŜarki do

przechowywania prób do badań diagnostycznych oraz materiałów pomocniczych słuŜących do

wykonywania badań; cieplarki; autoklaw do wyjaławiania podłoŜy; autoklaw do niszczenia kultur po

badaniach; sterylizator na suche powietrze; komora laminarna do posiewów; szafy chłodnicze; lampy

bakteriobójcze — w przypadku wykonywania badań mikrobiologicznych; urządzenia do pozyskiwania

wody destylowanej lub dejonizowanej znajdujące się w wydzielonej części sali laboratoryjnej;

umywalka z doprowadzoną bieŜącą wodą ciepłą i zimną, środki do mycia i odkaŜania rąk, ręczniki

jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte ręczniki,

• sala laboratoryjna powinna być zabezpieczona przed dostępem osób postronnych,

• wejście do Sali laboratoryjnej powinno prowadzić przez śluzę dezynfekcyjna;

• w Sali laboratoryjnej wydziela się część pomieszczenia na zmywalnię szkła ze zlewozmywakiem.

3) Zaplecze sanitarne: min. powierzchnia 3m2.

4) Pomieszczenie administracyjne: min. powierzchnia 6m2.

5) Zaplecze socjalne i szatnia: min. powierzchnia 3m2.

a.3. ZałoŜenia wynikające z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych

przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

Zaplecze higieniczne naleŜy zaprojektować zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych

przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w odniesieniu do ilości ich uŜytkowników oraz wykonywanej pracy. Na kaŜdych 10

pracowników przypada 1 natrysk. Dla kaŜdego pracownika przeznacza się 1 szafkę oraz miejsce siedzące w ramach ławeczki.

Pomieszczenia przeznaczone dla pracy stałej muszą mieć wysokość minimum 3 m, dla pomieszczeń pracy czasowej 2,3 m, przy

czym 2,5 m, kiedy na jest to czasowe stanowisko pracy szkodliwej dla zdrowia. Wysokość pomieszczeń sanitarnych musi być nie

mniejsza niŜ 2,5 m. Szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami i ustępy nie muszą być projektowane oddzielnie dla męŜczyzn

i kobiet pracujących w zakładzie, jeŜeli na jednej zmianie zatrudnionych jest 5 osób, a umoŜliwi im się moŜliwość oddzielnego

korzystania z tych pomieszczeń, NaleŜy zapewnić moŜliwość higienicznego spoŜywania pomieszczeń. W przypadku prac

brudzących naleŜy zapewnić wydzielone pomieszczenie szatni niezaleŜnie od ilości pracowników.

MoŜna zastosować szatnię podstawową ze względu na niewielkie zabrudzenia odzieŜy roboczej, które nie stwarzają istotnego

zagroŜenia zabrudzenia odzieŜy czystej. Taka szatnia musi być bezpośrednio połączona z umywalnią. Na 1 pracownika przypada

co najmniej 0,5 m2. NaleŜy wydzielić dla pracownika osobne szafy lub części szafy przeznaczone odpowiednio na odzieŜ roboczą

oraz własną. W umywalniach powinna przypadać co najmniej jedna umywalka na kaŜdych 5 pracowników pracujących

jednocześnie w zakładzie ze względu na wykonywanie prac brudzących. Charakter pracy zatrudnionych wskazuje na konieczność

zaprojektowania brodzika w liczbie 1 na kaŜdych 8 pracowników. Ustępy powinny być zlokalizowane w odległości do 75 m od

stanowiska pracy. Przy pracy minimum 10 osób na jednej kondygnacji musi być w jej ramach zlokalizowany ustęp.

a.4. ZałoŜenia wynikające z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych,

jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie

Projekt musi spełniać warunki stawiane przez Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim

powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W jego oparciu naleŜy rozwiązać kwestie dotyczące między innymi gabarytów

pomieszczeń, otworów drzwiowych i okiennych, doświetlenia, komunikacji, ochrony przeciwpoŜarowej, usytuowania budynku na

działce, miejsc parkingowych, miejsc składowania nieczystości stałych, wentylacji pomieszczeń, sposobu wyprowadzenia kominów

ponad dach.

a.5. Struktura zatrudnienia

10

Liczba pracowników wyniesie 11osób, przy czym najliczniejsza zmiana (dzienna) będzie liczyć 6 osób.

Przez pozostałe 16 godzin w klinice przebywał będzie 1 lekarz, w tym samym czasie poza kliniką drugi

lekarz jest dyspozycyjny i w nagłych wypadkach moŜe zostać wezwany do zakładu. Wszyscy jedną

osobą pracującą na najliczniejszej zmianie będzie recepcjonistka, pozostali zatrudnieni będą lekarzami

weterynarii, w tym przynajmniej jeden z tytułem specjalisty w zakresie usług weterynaryjnych

świadczonych przez klinikę oraz jeden pełniący funkcję kierownika, co nie koliduje z wykonywaniem

przez niego zawodu weterynarza. W celach dydaktycznych w budynku będzie przebywać czasowo do 10

osób (studentów). Sprzątanie zostanie powierzone firmie zewnętrznej i będzie odbywało się w czasie

trwania dyŜuru nocnego, co w praktyce sprowadzi się do godzin wieczornym poza czasem trwania

najliczniejszej zmiany.

a.5.2. Klienci

Klientami bezpośrednimi są właściciele zwierząt małych. Szacunkowa liczba klientów została obliczona

przy pomocy liczby pracowników kliniki na najliczniejszej zmianie pomnoŜona dwukrotnie ze względu na

załoŜenie systemu rejestracji godzinowej oraz braku załoŜenia stale szczelnie wypełnionego

harmonogramu przyjęć, co wyrównuje się z dodatkowymi przyjęciami związanymi z okresowymi

przyjęciami w nagłych wypadkach bez wcześniejszej rejestracji.

a.5.3. Strefy funkcjonalne

NaleŜy wydzielić strefy: ogólnodostępną – związaną z gabinetami przyjęć i recepcją, część socjalno-

administracyjną oraz część specjalistyczną – kliniczną. Podział musi być wyraźny – wyraźne oddzielenie

w formie, poziom, wysokość kondygnacji, konstrukcja wykonania, materiały wykończeniowe.

Część ogólnodostępna powinna być jasna, dobrze doświetlona, umoŜliwiać łatwe dojście do gabinetu

kierownika, zawierać poczekalnię, recepcję, toalety klientów, gabinety lekarskie oraz wyjścia – główne i

wyjście na zewnątrz na teren uniemoŜliwiający zwierzętom ucieczkę.

Część administracyjno-socjalna ma umoŜliwiać komunikację z części ogólnodostępnej oraz łączyć się

ze strefą specjalistyczną. Przeznacza się pomieszczenie wypoczynkowe związane z dyŜurami w ciągu

nocy. Dla celów dydaktycznych przeznacza się oprócz zaplecza w postaci szatni z łazienką salę

konferencyjną. Ze względu na ilość pracowników nie przewiduje się wydzielonej sali konsumpcyjnej.

Część specjalistyczna – kliniczna jest dostępna tylko dla personelu, posiada WC niezaleŜny od

pomieszczeń socjalnych. Zakłada się w miarę moŜliwości wprowadzenie doświetlenia światłem dziennym

nawet pomieszczeń przeznaczonych na czasowy pobyt ludzi.

a.5.4. Szatnie

Zakłada się szatnie podstawowe wyposaŜone w szafkę dwudzielną oraz ławeczkę. Szatnie łączy się z

łazienką. Szatnie dzielą się na szatnie personelu, które będą słuŜyły zmianie odzieŜy własnej na roboczą

oraz szatnie studentów, które będą słuŜyły przewaŜnie pozostawieniu odzieŜy wierzchniej oraz nałoŜeniu

odzieŜy roboczej na odzieŜ własną.

a.5.5. Zagospodarowanie terenu

Ilość miejsc parkingu naziemnego uwzględniająca liczbę pracowników na 1 zmianie, liczbę

przewidywanych klientów przebywających w jednym czasie w klinice, miejsca przeznaczone dla

studentów. Dane naleŜy zweryfikować, dla studentów współczynnik miejsc parkingowych przyjęty w

wysokości 0,5, dla klientów współczynnik 0,8, dla personelu współczynnik 0,8. 15% miejsc parkingowych

przeznacza się dla osób niepełnosprawnych. Dla ułatwienia wejścia do budynku osobom oraz

zwierzętom o ograniczonej sprawności ruchowej poziom głównego wejścia do budynku zakłada się na

11

poziomie terenu. Zakłada się wydzielenie terenu przeznaczonego na wybieg dla zwierząt w celach

rekreacyjnych oraz wydzielenie zwierzęcej toalety. Tereny naleŜy wygrodzić w sposób uniemoŜliwiający

zwierzętom opuszczenie terenu bez pomocy opiekuna. Rezygnuje się z wykonania ogrodzenia wokół

zakresu opracowania ze względu na stałą obecność pracowników w obiekcie oraz zalecenie zlecenie

ochrony mienia zewnętrznej firmie uwzględniające niezbędne zabezpieczenia, w tym alarmowy system

szybkiej interwencji.

a.5.7. Odpady

Odpady biologiczne będą utylizowane za pośrednictwem zewnętrznej firmy. Zapewniony musi być odbiór

tych odpadów, podobnie jak odpadów medycznych, odpadów stałych. Składowanie wymienionych typów

odpadów będzie odbywało się poza budynkiem zakładu.

a.5.8. Nieczystości ciekłe

Jest planowane uzbrojenie działki w przyłącze kanalizacyjne.

a.5.9. C.O.

Działka nie jest uzbrojona w przyłącze C.O. Instalacja C.O. budynku będzie opierała się na własnej

kotłowni.

a.5.10. Instalacja elektryczna

Jest planowane uzbrojenie działki w przyłącze instalacji elektrycznej.

a.5.11. Rozbudowa budynku

Nie przewiduje się przyszłej rozbudowy ani późniejszego zwiększenia zapotrzebowania na świadczone

przez zakład usługi ponad projektowaną wydajność.

a.5.12. Sprzęt specjalistyczny

Główne urządzenie RTG będzie znajdowało się w ekranowanym pomieszczeniu z wydzielonym

pomieszczeniem sterowni. Sale zabiegowe oraz operacyjne będą wyposaŜone w gniazda RTG

umoŜliwiające przyłączenie urządzeń przenośnych.

Sterylizacja w pokojach diagnostycznych będzie przebiegała przy pomocy sterylizatorów, a nie

autoklawów. Autoklaw będzie znajdował się jedynie w pomieszczeniu laboratorium.

b. Bilans powierzchni

b.1. Bilans terenu

Powierzchnia działki: 0,3 – 0,5 ha

b.2. Wskaźniki powierzchniowo-kubaturowe budynku

Długość: ? m

Szerokość: ? m

Wysokość budynku w części przychodni: do 9,0 m

Powierzchnia netto: ok. 560,0 m2

Kubatura budynku: ok. 3 400,0 m3

Ilość kondygnacji:

Część przychodni: 2

Część zabiegowa: 1

b.3. Zestawienie powierzchni w budynku

12

NR POM. NAZWA POMIESZCZENIA POWIERZCHNIA UśYTKOWA [m2]

PARTER

1.01 wiatrołap 7,5

1.02 poczekalnia 80,0 1.03 recepcja 8,5 1.04 WC 6,0

1.05 pokój przyjęć 11,0





1.10 wiatrołap 3,0

1.11 komunikacja ok. 80,0

1.12 klatka schodowa 14,5

1.13 magazyn wyrobów medycznych 8,0

1.14 pomieszczenie dla kotów 9,0

1.15 pomieszczenie dla psów 18,0

1.16 pomieszczenie dla psów 18,0

1.17 pomieszczenie przygotowania posiłków 9,0

1.18 magazyn karmy 4,0

1.19 pomieszczenie gospodarcze 8,0

1.20 sala zabiegowa 18,0

1.21 pomieszczenie przygotowania lekarzy 7,0

1.22 pomieszczenie przygotowania zwierząt 7,0

1.23 śluza 3,5

1.24 sala operacyjna 13,0

1.25 sala operacyjna 13,0

1.26 kotłownia 8,0

1.27 maszynownia 8,0

1.28 WC 2,5

1.29 magazyn środków dezynfekcyjnych 4,0

1.30 pomieszczenie przyjęcia prób laboratoryjnych 7,5

1.31 laboratorium 14,0

1.32 sala RTG 12,0

1.33 przedsionek do izolatek 4,0

1.34 izolatka 6,0

1.35 izolatka 6,0

suma powierzchni na parterze: ok. 465,5

PIĘTRO

2.01 pomieszczenie biurowo-konferencyjne 18,0

2.02 archiwum 5,0

2.03 szatnia studentów 9,0

2.04 zaplecze sanitarne 8,0

13

2.05 szatnia lekarzy 9,0

2.06 zaplecze sanitarne 8,0

2.07 pokój wypoczynkowy z aneksem kuchennym 7,0

2.08 komunikacja ok. 30,0

suma powierzchni na piętrze: ok. 94,0

CAŁKOWITA SUMA POWIERZCHNI

UśYTKOWEJ: ok. 560,0

c. Spis literatury i innych źródeł

1. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie wymagań dla

gabinetów weterynaryjnych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1990)


przychodni weterynaryjnych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1991)


lecznic weterynaryjnych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1992)


klinik weterynaryjnych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1993)


weterynaryjnych laboratoriów diagnostycznych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1994)

6. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie

szczegółowego sposobu prowadzenia ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt oraz

otrzymywania z niej wypisu (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1995)

7. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie wysokości

opłaty za wpis do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1996)

8. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 sierpnia 2005 r. zmieniające

rozporządzenie w sprawie wymagań dla przychodni weterynaryjnych (Dz.U. 2005 nr 174 poz. 1453)

9. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych,

jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2002 nr 75 poz. 690)

10. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 13 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w

sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2003

nr 33 poz. 270)

11. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w


nr 109 poz. 1156)

12. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 r. zmieniające rozporządzenie w


nr 201 poz. 1238)

13. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie zmiany rozporządzenia

zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać

budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2008 nr 228 poz. 1514)

14. Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 12 marca 2009 r. zmieniające rozporządzenie w

sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2009

r., Nr 56, poz. 461)

15. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 10 grudnia 2010 r. zmieniające rozporządzenie w


nr 239 poz. 1597)

16. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych

przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003 r., Nr 169, poz. 1650) - tekst ujednolicony

14

17. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych

przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003 r., Nr 169, poz. 1650)

18. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 marca 2007 r. zmieniające

rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2007 r., Nr

49, poz. 330)

19. RF Architects

• www.rfarchitects.com/animal_care/hospitals/greek

20. Veterinary Hospital Design

• “2010 Hospital Design People's Choice Award entry: Greek & Associates Veterinary Hospital”

styczeń 2010 r.,

veterinaryhospitaldesign.dvm360.com/vethospitaldesign/ArticleStandard/Article/detail/648806

• “2010 Hospital Design Competition winners” luty 2010 r.,


• “2010 Hospital Design People's Choice Award entry: All Valley Animal Care Center”, styczeń

2010 r.,


• “2010 Hospital Design People's Choice Award entry: Southwest Veterinary Hospital”, styczeń

2010 r.,

veterinaryhospitaldesign.dvm360.com/vethospitaldesign/2010+People's+Choice+Award/ArticleS

tandard/Article/detail/649373

• “2010 Hospital Design People's Choice Award entry: Yukon Hills Animal Hospital”, styczeń 2010

r.,

veterinaryhospitaldesign.dvm360.com/vethospitaldesign/2010+People's+Choice+Award/ArticleS

tandard/Article/detail/649990

Plansze projektowe (format A3 w układzie poziomym – lub jego wielokrotność). 1) orientacja (1:2000), zagospodarowanie terenu 1:500, 2) rzut parteru 1:100, 3) rzut piętra (antresoli) 1:100, 4) rzut dachu 1:100, 5) przekroje (w ilości odpowiedniej dla przyjętej koncepcji – min. 2) 1:100, 6) elewacje (w ilości odpowiedniej dla przyjętej koncepcji – min. 4) 1:100, 7) fragment elewacji (10 mb) z odpowiednimi fragmentami przekroju poziomego i pionowego 1:50, 8) perspektywa zakładu z lotu ptaka lub aksonometria całości, 9) plansza dodatkowa (perspektywa strefy wejściowej widziana z poziomu stojącego obserwatora, schematy, ideogramy, podstawowe informacje materiałowe i opisowe, etc.) Plansze powinny być podane w trwałej technice graficznej, najchętniej w kolorze (elewacje w skali 1:100 oraz fragment elewacji w skali 1:50 obligatoryjnie kolorowe) Uwaga: skala 1:100 z dokładnością skali 1:200 – wymóg ten podyktowany jest względnie małymi parametrami wielkościowymi budynku Ewentualna zmiana powyŜszych ustaleń ramowych (skala, format, zakres opracowania) musi być uzgodniona i zaakceptowana przez prowadzącego adiunkta. Oceniona praca kursowa jest niezbędna przy ustnym egzaminie z przedmiotu !

Zawartość części archiwalnej - płyta CD-ROM i formatki A4.

Płyta ma zawierać: a) pliki z planszami projektowymi – formaty: dwg, pdf, jpg b) plik z opisem projektu: doc, pdf KaŜda formatka A4 powinna mieścić 1 planszę projektową; całość ma być umieszczona w koszulce

foliowej gotowej do wpięcia do segregatora.

Temat opracował dr inŜ. arch. Ryszard Włosowicz na podstawie pracy dyplomowej mgr inŜ. arch. Anety

Laskowskiej

Documents

Klinika weterynaryjna dla małych zwierząt - marcinbrzezicki · dzielą się na gabinety, przychodnie, lecznice, kliniki oraz laboratoria diagnostyczne. Klinika dla zwierząt