Prezentuje prace olejneHENRYKI GNATOWSKIEJ "UTY"

"Pejzaż wilanowski"

L I T U R G I A S Ł O W A

PIERWSZE CZYTANIE Ez 17, 22–24

Tak mówi Pan Bóg: Ja także wezmę wierzchołek z wysokiego cedru i zasadzę, z najwyższych jego pędów ułamię gałązkę i zasadzę ją na górze wyniosłej i wysokiej. Na wysokiej górze izraelskiej ją zasadzę. Ona wypuści gałązki i wyda owoc i stanie się cedrem wspaniałym. Wszystko ptactwo pod nim zamieszka, wszystkie istoty skrzydlate zamieszkają w cieniu jego gałęzi. I wszystkie drzewa polne poznają, że Ja jestem Pan, który poniża drzewo wysokie, który drzewo niskie wywyższa, który sprawia, że drzewo zielone usycha, który zieloność daje drzewu suchemu. Ja, Pan, rzekłem i to uczynię.

PSALM RESPONSORYJNY Ps 92, 2–3.13–16

Dobrze jest śpiewać, Tobie, Panie BożeDobrze jest dziękować Panui śpiewać Twemu imieniu, Najwyższy: z rana głosić Twoją łaskawość,a wierność Twoją nocami.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 12, 31–32

Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus, każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.

EWANGELIA Mk 4, 26–34

Nr 484 / 17 czerwca 2018 ISSN 2080-0010 XI Niedziela Zwykła

Nr 484 1

DRUGIE CZYTANIE 2 Kor 5, 6–10

Oto słowo Boże

Oto słowo Pańskie

Oto słowo Boże

Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie. Zasadzeni w domu Pańskimrozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.

Nawet i w starości wydadzą owoc, zawsze pełni życiodajnych soków,aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy, On Opoką moją i nie ma w Nim nieprawości.

Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy piel-grzymami, z daleka od Pana. Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postę-pujemy. Mamy jednak nadzieję... i chcieli-byśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana. Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.

Jezus powiedział do tłumów: Z króle- stwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kło-sie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo. Mówił jeszcze: Z czym porów-namy królestwo Boże lub w jakiej przypo-wieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w zie-mię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu. W wielu takich przypowieś-ciach głosił im naukę, o ile mogli (ją) rozumieć. A bez przypowieści nie przema-wiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszy-stko swoim uczniom.

4 Nr 484

K O M U N I K A T Y D U S Z P A S T E R S K I E

XI Niedziela Zwykła – 17 czerwca 2018 r.

3.

1.

5.

Nabożeństwo czerwcowe zostanie odprawio-ne o godz. 17.00. Po nabożeństwie modlić się będziemy za zmarłych polecanych w wypo-minkach rocznych.

Zapraszamy dzieci i młodzież na Mszę św. z okazji zakończenia roku szkolnego, która odbędzie się o godz. 11.30.

W sobotę, 23 czerwca br., o godz. 18.30. zostanie odprawione nabożeństwo czerwco-we przy krzyżu na Powsinku, przy jeziorku. Po nabożeństwie zapraszamy całe rodziny na grilla. Centrum Kultury Wilanów zapewni dobrą zabawę.

Wspólnota Woda Życia zaprasza na Marsz Uwielbienia, który odbędzie się w niedzielę 17 czerwca w parafii Opatrzności Bożej w Wila-nowie. Wydarzenie rozpocznie się Koronką do Bożego Miłosierdzia o godzinie 15.00w Świątyni, następnie marsz przejdzie ulicami Hlonda i Klimczaka, a zakończy się przy ulicy Kieślowskiego. Serdecznie zapraszamy wszystkich do radosnego uwielbienia Jezusa.

W tym tygodniu przypadają następujące święta liturgiczne:

– w czwartek, 21 czerwca, wspomnienieśw. Alojzego Gonzagi, zakonnika,

– w niedzielę, 24 czerwca, uroczystośćNarodzenia św. Jana Chrzciciela.

Wszystkim obchodzącym w tym tygodniu imieniny, składamy życzenia błogosławień-stwa Bożego i wszelkiej pomyślności w życiu osobistym i zawodowym.

4.

6.

Każdy, kto by wiedział o przeszkodach za-chodzących między narzeczonymi, zobo-wiązany jest powiadomić kancelarię para-fialną. Narzeczonych polecamy modlitwie.

–

2.

W najbliższym czasie sakramentalny zwią-zek małżeński zawrą:

–

Bart omiej Kamil Cie la, kawaler z parafii tutejszejiKatarzyna Radzka panna z parafii św. Mateusza w Dawidach– zapowiedź II.

Rzymskokatolicka Parafiapw. św. Anny w Wilanowieul. Kolegiacka 1, 02-946 Warszawa tel./fax 22 842 18 01(tel. czynny w godzinach pracy kancelarii)Kancelaria czynna:pn., śr., pt. - godz. 16.00 - 19.00wt., czw. - godz. 8.0 - 11.00

BNP Paribas Bank Polska SA- Oddział w Warszawie,ul. Konstancińska 2, 02-942 WarszawaNr rachunku:87 1600 1374 184 8491 8000 0001www.parafiawilanow.ple-mail: kancelaria@parafiawilanow.pl Facebook: @ParafiaWilanowAnnaRedakcja: ela.wrotek@gmail.com

Wydawca: Fundacja Ecclesia Villanovensis

od 10.06 do 08.07.2018 r.Módlmy się o błogosławieństwo dla rolników, aby ich praca dała obfite plony i aby bogate narody były bardziej wrażliwe na dramat

głodu na świecie. ks. Tomasz Lis

K OM E N T A R Z „Z królestwem Bożym dzieje się tak…”. Jezus w dwóch krótkich przypowieściach o ziarnie i ziarnku gorczycy próbujew sposób obrazowy ukazać pewne cechy,właściwości rozwoju królestwa Bożego.Pierwsza przypowieść podkreśla, że ówrozwój dokonuje się niejako w sposóbcichy, niezauważalny dla nas („czy śpi, czyczuwa”) , lecz skuteczny („kiełkuje i rośnie).

Ale czym w ogóle jest Boże królestwo? Myślę, że to między innymi Boża miłość w nas, sposób postępowania i zorgani-zowania rzeczywistości wokół siebie wedle Bożych praw, praw miłości, to wreszcie nasza wiara przeżywana w miłości.

Gdy przychodzi przychodzi zniechęce-nie, wątpliwości, nie widzimy postępów w naszej wierze, miłości przypominajmy sobie owe cechy rozwoju królestwa Bożego…

Chciejmy być też „gałęźmi”, w których cieniu, ktoś inny, bardziej zmęczony będzie mógł odpocząć...

W Klimatach:

Episkopat ogłosił pastoralne wytyczne do „Amoris laetitia” . . . . . . . . . . . . 2

Księgarnia Effata poleca"Dekalog. Prawdziwa droga w czasach zamętu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Św. Alojzy Orione FDP . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

Zdjęcia z procesji Bożego Ciaław Wilanowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

Galeria Dzwonnica zaprasza na wystawę "Pejzaż wilanowski" . . . . . . . . . . 4

Prezentuje prace olejneHENRYKI GNATOWSKIEJ "UTY"

"Pejzaż wilanowski"

Zapraszamy do oglądania wystawy do końca czerwca 2018 r.

Zdjęcia z procesji Bożego Ciała w Wilanowie

Dariusz Łu kasz Sokół, kawaler z parafii tutejszeji Bogumiła Sylwia Banasiak, panna z pa-rafii św. Benona w Broniszewie– zapowiedź II.

Nr 4842

Biskupi przyjęli wytyczne dotyczące dusz-pasterstwa polskich rodzin i małżeństw w świetle wskazań zawartych w adhortacji papieża Franciszka "Amoris laetitia". Wcześniej nad dokumentem pracowały Rada ds. Rodziny KEP, Komisja Duszpasterstwa KEP i Komisja Nauki Wiary KEP. Przyjęty przez biskupów dokument zatytu-łowano "Wytyczne pastoralne do adhortacji «Amoris laetitia»". Bp Andrzej Czaja, przewodniczący Komisji Nauki Wiary poinfor-mował, że tytuł wskazuje od razu na adre-sata "Wytycznych" - są nim duszpasterze Kościoła w Polsce.

- Dokument z jednej strony ma charakter drogowskazu, a drugiej strony jak gdyby listu intencyjnego. Chodzi o zakreślenie drogi, jak kształtować dziś duszpasterstwo narzeczo-nych, małżonków, a także osób, które zna-lazły się w sytuacji trudnej czy też w związ-kach nieregularnych - powiedział bp Czaja. Równocześnie w zakończeniu dokumentu biskupi wyrażają intencje co do przyszłych zadań duszpasterskich. Bp Czaja przypomniał, że "Wytyczne" były wyczekiwane od dłuższego czasu. - U źródła tego dokumentu jest też droga, którą prze-byliśmy my, biskupi, od momentu promulgacji "Amoris laetitia" do dziś - powiedział. Nazwał tę drogę "ewolucją mentalną". - Na początku byliśmy, można tak powiedzieć, w punkcie "trzymajmy się przede wszystkim "Familiaris consortio". Sytuacja jednak pokazuje nam, że po pierwsze "Amoris laetitia" w żaden sposób nie narusza ani doktryny, ani Kodeksu Prawa Kanonicznego, natomiast wskazuje piękną drogę wyjścia i udrażniania duszpasterstwa małżeństw i rodzin - tłumaczył przewodni-czący Komisji Nauki Wiary KEP.

- Po drugie - kontynuował bp Czaja - widzimy, że musimy naprawdę na wielu poziomach podjąć nowe działania. Realizując to, co do tej pory, musimy podjąć nowe zadania, ponieważ wiele małżeństw i rodzin boryka się z coraz większym kryzysem i wiary, i miłości. Stąd, musimy na różne spo-soby próbować inaczej, lepiej, bliżej - dodał biskup.

- To pokazuje nam pięknie papież Fran-ciszek w dokumencie posynodalnym. Cóż zrobić, jak nie skorzystać z tego? - powiedział bp Czaja. "Wytyczne" składają się ze wstępu, czte-rech punktów i zakończenia. We wstępie polscy biskupi wskazują, że w adhortacji "Amoris laetitia" widzą wyraz wielkiej troski papieża o zdrową kondycję miłości mał-żeńskiej i rodziny chrześcijańskiej. Jest ona także inspirującą aktualizacją ewangelii rodziny, którą Kościół stale głosi i stara się realizować. Adhortacja posynodalna jest do-kumentem, w którym papież wzywa do bar-dziej ewangelicznego podejścia do narze-czonych, małżonków i rodzin.

Jest równo-cześnie formą "konkretyzacji wcześniejszych, ojcowskich wezwań papieża Franciszka do duszpasterskiego, misyjnego nawrócenia nas, pasterzy - stwierdził bp Czaja.

- Mamy nadzieję, że ta interpretacja i faktyczna aplikacja założeń "Amoris laetitia" przyczyni się do wzrostu, umocnienia i roz-woju rodzin oraz ich miłości i świętości, i pomoże nam udrożnić nasze duszpasterstwo w tym zakresie - powiedział biskup opolski. Na pierwszy z czterech punktów "Wytycz-nych" składa się prezentacja zasadniczych akcentów nauczania papieża Franciszka, czyli zakreślenie kontekstu wskazań zawartych w adhortacji. W drugiej części biskupi przypo-minają, co Kościół w Polsce już realizuje w duszpasterstwie narzeczonych i małżeństw, ale także jest mowa o tym, co jest do podjęcia "na rzecz rozwoju radości i miłości w mał-żeństwie i rodzinie". W tym punkcie została też omówione wska-zywane przez Franciszka drogi przyjęcia, towarzyszenia, rozeznawania i integracji, czyli cztery główne postawy, których - powiedział bp Czaja - Kościołowi nie może zabraknąć nie tylko w duszpasterstwie małżeństw i rodzin, ale w ogóle w duszpasterstwie. Trzecia część dokumentu to "przedstawienie nowych impulsów duszpasterskich dla narze-czonych, dla małżonków, a także dla osób, które znalazły się w sytuacjach trudnych i nieregularnych.

- Wreszcie czwarta część "Wytycznych" jest konkretnym wezwaniem do pastoralnego rozeznania i pokazanie logiki integracji z Koś-ciołem - ta część została opracowana w świe-tle VIII rozdziału adhortacji "Amoris laetitia". W zakończeniu "Wytycznych" polscy biskupi wyrażają intencje co do przyszłych działań duszpasterskich. - Dokument jest swego rodzaju dzwonkiem: "tak, podejmujemy to, co wynika z obrad synodalnych i adhortacji papieża Franciszka, nie ma co dalej czekać" - wskazał bp Czaja. Owe intencje zostały opisane w punktach. - Wyraźnie mówimy o potrzebie nowelizacji Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin dla Kościoła w Polsce, czy o potrzebie przygo-towania diecezjalnych czy metropolitalnych instrukcji wykonawczych - wymieniał bp Cza-ja.Konieczne jest także zdaniem biskupów powoływanie do życia diecezjalnych Ośrod-ków Służby Małżeństwu i Rodzinie. Bardzo ważny jest problem formacji i wypracowanie programu i określenie zasad przygotowanie kapłanów do podejmowania drogi towarzy-szenia wiernym i rozeznawania konkretnej sytuacji - wskazał przewodniczący Nauki Wiary KEP.Źródło: https://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/z-zycia-kosciola/art,34530,biskupi-przyjeli-wytyczne-pastoralne-do-adhortacji-amoris-laetitia.html

3Nr 484

Niepowodzenie nie zniechęciło chłopca. Wkrótce wyruszył do Turynu, by wstąpić do oratorium prowadzonego przez ks. Jana Bosco. W środowisku ożywionym duchem katolicyzmu czuł się jak ryba w wodzie. Pilnie pracował, by nadrobić stracony czas. W trzy lata zaliczył pięć klas gimnazjum.

Cud za przyczyną św. Jana Bosco31 stycznia 1888 r. oratorium okryło się

żałobą – zmarł św. Jan Bosco. Dziwnym trafem Orione jako jeden z pierwszych dostąpił cudu za przyczyną świętego. Gdy kroił chleb, którym chciał dotknąć zmarłego, by później wykorzystać kawałki do leczenia chorych, nóż ześlizgnął się i odciął mu kciuk prawej dłoni. Młodzieniec był przerażony – takie kalectwo mogło uniemożliwić mu zostanie kapłanem. Natychmiast pobiegł do kaplicy, w której wystawiono ciało Don Bosco i przyłożył zwisający bezwładnie palec do ciała świętego. W jednej chwili kciuk zrósł się na nowo!

Plany OpatrznościAlojzy nie został jednak salezjaninem.

Czuł, że Opatrzność ma wobec niego inne plany. Pełen skrupułów, czy nie okazuje w ten sposób niewdzięczności wobec ks. Bosco, poprosił Boga o konkretne znaki Jego woli i… otrzymał je: biskup przyjął go do seminarium diecezjalnego, mimo że nie złożył podania; oziębły religijnie ojciec nawrócił się, a sutanna, którą otrzymał, leżała na nim idealnie, choć krawiec nie brał miary. Ostatecznie wątpliwości rozwiał sen, w którym sutannę klerycką nałożył na niego sam ksiądz Bosco.

Kapłan, kaznodzieja, wychowawca, pokutnik

Kleryk Alojzy stał się rozchwytywanym kaznodzieją. Z polecenia biskupa głosił Sło-wo Boże w kościołach na terenie całej diecezji. Zazwyczaj mówił o Kościele, papie-żu, wychowaniu dzieci i młodzieży, potrzebie rozwijania prasy katolickiej, bibliotek objaz-

Przyszły opiekun młodzieży i dobroczyńca biednych Alojzy Orione przyszedł na świat 23 czerwca 1872 r. w ubogiej rodzinie, we wsi Pontecurone (północno-zachodnie Włochy). Wielki wpływ na wychowanie chłopca wywarła matka Karolina – kobieta pracowita i pobożna. Poniekąd zastępowała Alojzemu oraz jego braciom ojca Wiktora, który całymi miesiącami przebywał poza domem, pracując jako brukarz.

Błogosławię surowość mojej matkiAlojzy był dzieckiem energicznym, pełnym

pomysłów. Raz zgorszony nieróbstwem nie-których mieszkańców Pontecurone, całymi godzinami przesiadujących przed barem, postanowił dać im nauczkę. Przebiegł obok nich, wlokąc za sobą wielką gałąź i wzbijając w powietrze tumany kurzu. Lanie, jakie wtedy dostał od matki, nauczyło go, że cel nie uświęca środków. Nigdy nie miał o to do niej żalu. – Dziś, gdy mam siwe włosy, błogo-sławię surowość mojej matki – oceniał po latach.

Alojzy pilnie uczęszczał na katechizację i służył do Mszy św. jako ministrant. Często odwiedzał zagubioną wśród pól kapliczkę, by przed wizerunkiem Matki Najświętszej poło-żyć bukiet kwiatów.

Zostanę duchownym!Po ukończeniu 2-letniej szkoły wiejskiej

młody Orione zaczął pomagać ojcu przy budowie dróg. Jako dziesięciolatek pchał taczki, nosił kamienie, często sypiał pod gołym niebem. W tym czasie powziął postanowienie: – Zostanę duchownym!

Po trzech latach poniewierki, rodzice za-prowadzili go do klasztoru Franciszkanów w Wogerze (Padwa). Alojzy z radością przy-gotowywał się do życia zakonnego. Niestety, ciężkie zapalenie płuc na trwałe osłabiło jego organizm. W obawie, że nie sprosta surowej regule franciszkańskiej, przełożeni odesłali go do domu rodzinnego.

dowych oraz dzia alno ci charytatywnej. 13 kwietnia 1895 r. przyjął sakrament kapłań-stwa. W chwili, gdy inni zaczynają dopiero swoją drogę duszpasterską, on był już doświadczonym kaznodzieją i wychowawcą młodzieży.

Płonął miłością do Boga. Nosił włosiennicę, biczował się, pościł, chętnie odstępował swoje łóżko potrzebującym, a sam sypiał gdziekolwiek. W intencji wyproszenia łask dla swoich dzieł niejedną noc spędził pod murem cmentarza.

Przykład, jaki dawał swym życiem, pociągał innych. Szybko wokół świętego kapłana zgromadziła się grupka współpracowników. Z nich stworzył zgromadzenie Małego Dzieła Opatrzności Bożej. Zakonnicy przejęli od założyciela trzy hasła: Dusz, dusz!; Jezus, Papież, Dusze, Maryja oraz: Odnowić wszystko w Chrystusie. W roku 1903 papież św. Pius X zatwierdził zgromadzenie.Dzieło Świętego szybko przekroczyło gra-

nice Italii. W ślad za włoskimi emigrantami orioniści i orionistki, jak nazwano członków założonych przez św. Alojzego zgromadzeń, trafili do Ameryki Południowej. W latach trzydziestych sam założyciel, mimo słabego zdrowia, przeniósł się na kilka lat za Atlantyk, by wesprzeć swoich misjonarzy.

Postępująca choroba wyczerpywała siły spracowanego kapłana. 12 marca 1940 r. odszedł do Pana w Sanremo we Włoszech. Ciało Alojzego Orione nie uległo rozkładowi. W dniu beatyfikacji, którą 26 października 1980 r. ogłosił Jan Paweł II, umieszczono je w przeźroczystym sarkofagu w katedrze tortońskiej. Od 16 maja 2004 r. ks. Alojzy Orione odbiera kult jako święty. Kościół wspomina go 12 marca.

Adam KowalikŻródło:https://www.pch24.pl/sw--alojzy-orione,13214,i.html

W naszym kościele, w kaplicy świętej Anny znajdują się relikwie świętych i błogosławionych. Relikwie są umieszczone w dwóch gablotach po prawej i lewej stronie ołtarza.

1. Św. Alojzy Orione FDP – Kimaty nr 4842. Bł. ks. Jerzy Popiełuszko – Klimaty nr 4493. Św. Dominik Guzman4. Św. s. Faustyna Kowalska ZMBM – Klimaty nr 4515. Św. Jan Paweł II6. Bł. Bronisława7. Bł. Michał Sopoćko8. Św. Rita z Cascii OSA – Klimaty nr 4809. Św. Charbel Makhlouf OLM – Klimaty nr 454

10. Bł. Jan Henryk Newman11. Św. Wincenty Pallotti SAC - Klimaty nr 46412. Bł. Estephan Nehman13. Św. Jan Kanty – Klimaty nr 45514. Św. Pius X – Klimaty nr 47615. Św. Brat Albert CFA – Klimaty nr 45916. Św. Józef Pelczar – Kimaty nr 46317. Św. Stanisław Papczyński MIC – Kimaty nr 47718. Św. Dominik Guzman

Relikwie świętych i błogosławionychw kościele pw. św. Anny w Wilanowie

Św. Alojzy Orione FDPOd najmłodszych lat nie znosił lenistwa i gnuśności. Niezwykle aktywny wychowawca

młodzieży, obrońca i dobroczyńca biednych. Choć zafascynowany osobą i działalnością św. Jana Bosco, nie realizował swojego powołania u salezjanów, lecz w założonych przez siebie wspólnotach. Św. Alojzy Orione chciał wszystko odnowić w Chrystusie…

Konferencja Episkopatu Polski na 379. Zebraniu plenarnym w dniu 8 czerwca przyjęła „Wytyczne pastoralne do adhortacji "Amoris Laetitia”. Biskupi podkreślają potrzebę służby narzeczonym, małżonkom i rodzinom oraz osobom żyjącym w związkach nieregularnych wedle proponowanych przez papieża Franciszka kryteriów duszpasterskich jakimi są: przyjęcie, towarzyszenie, rozeznawanie i integracja. Dokument nie podejmuje kwestii komunii świętej dla osób żyjących w związkach niesakramentalnych.

Episkopat ogłosił pastoralne wytyczne do „Amoris laetitia”

Wytyczne Pastoralne do ADHORTACJI „AMORIS LAETITIA”

Rok: 2018Autor: Konferencja Episkopatu Polski

Tekst opubklikowano na stronie:https://ekai.pl/dokumenty/wytyczne-pastoralne-do-adhortacji-amoris-laetitia/

Księgarnia jest czynna:

NIEDZIELA9.00-14.30

Zapraszamy

Księgarnia Effata poleca

Książka pt. "Dekalog. Prawdziwa droga w czasach zamętu.Autor: Piotr Glas, Tomasz P. TerlikowskiWydawnictwo: Esprit Codziennie toczy się walka o każdego z nas niezależnie od tego, czy zdajemy sobie z tego sprawę, czy nie. Dopiero gdy po tamtej stronie zobaczymy swoje życie, to dowiemy się, jak wiele zawdzięczamy tej niebiańskiej pomocy. Jedno jest jednak pewne: nie wolno nam się wpatrywać w ciemność i nią fascy-nować. Ks. Piotr Glas, słynny rekolekcjonista, który podczas Wielkiej Pokuty na Jasnej Górze odmówił modlitwę o uwolnienie Polski spod mocy ciemności, bierze do ręki Dekalog i proponuje, by stał się on naszą mapą na drodze do Boga.

Staramy się Panu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.

2 Kor 5, 9–10

Nr 4842

Biskupi przyjęli wytyczne dotyczące dusz-pasterstwa polskich rodzin i małżeństw w świetle wskazań zawartych w adhortacji papieża Franciszka "Amoris laetitia". Wcześniej nad dokumentem pracowały Rada ds. Rodziny KEP, Komisja Duszpasterstwa KEP i Komisja Nauki Wiary KEP.

Przyjęty przez biskupów dokument zatytu-łowano "Wytyczne pastoralne do adhortacji «Amoris laetitia»". Bp Andrzej Czaja, przewodniczący Komisji Nauki Wiary poinfor-mował, że tytuł wskazuje od razu na adre-sata "Wytycznych" - są nim duszpasterze Kościoła w Polsce.

- Dokument z jednej strony ma charakter drogowskazu, a drugiej strony jak gdyby listu intencyjnego. Chodzi o zakreślenie drogi, jak kształtować dziś duszpasterstwo narzeczo-nych, małżonków, a także osób, które zna-lazły się w sytuacji trudnej czy też w związ-kach nieregularnych - powiedział bp Czaja. Równocześnie w zakończeniu dokumentu biskupi wyrażają intencje co do przyszłych zadań duszpasterskich.

Bp Czaja przypomniał, że "Wytyczne" były wyczekiwane od dłuższego czasu. - U źródła tego dokumentu jest też droga, którą prze-byliśmy my, biskupi, od momentu promulgacji "Amoris laetitia" do dziś - powiedział. Nazwał tę drogę "ewolucją mentalną". - Na początku byliśmy, można tak powiedzieć, w punkcie "trzymajmy się przede wszystkim "Familiaris consortio". Sytuacja jednak pokazuje nam, że po pierwsze "Amoris laetitia" w żaden sposób nie narusza ani doktryny, ani Kodeksu Prawa Kanonicznego, natomiast wskazuje piękną drogę wyjścia i udrażniania duszpasterstwa małżeństw i rodzin - tłumaczył przewodni-czący Komisji Nauki Wiary KEP.

- Po drugie - kontynuował bp Czaja - widzimy, że musimy naprawdę na wielu poziomach podjąć nowe działania. Realizując to, co do tej pory, musimy podjąć nowe zadania, ponieważ wiele małżeństw i rodzin boryka się z coraz większym kryzysem i wiary, i miłości. Stąd, musimy na różne spo-soby próbować inaczej, lepiej, bliżej - dodał biskup.

- To pokazuje nam pięknie papież Fran-ciszek w dokumencie posynodalnym. Cóż zrobić, jak nie skorzystać z tego? - powiedział bp Czaja.

"Wytyczne" składają się ze wstępu, czte-rech punktów i zakończenia. We wstępie polscy biskupi wskazują, że w adhortacji "Amoris laetitia" widzą wyraz wielkiej troski papieża o zdrową kondycję miłości mał-żeńskiej i rodziny chrześcijańskiej. Jest ona także inspirującą aktualizacją ewangelii rodziny, którą Kościół stale głosi i stara się realizować. Adhortacja posynodalna jest do-kumentem, w którym papież wzywa do bar-dziej ewangelicznego podejścia do narze-czonych, małżonków i rodzin.

Jest równo-cześnie formą "konkretyzacji wcześniejszych, ojcowskich wezwań papieża Franciszka do duszpasterskiego, misyjnego nawrócenia nas, pasterzy - stwierdził bp Czaja.

- Mamy nadzieję, że ta interpretacja i faktyczna aplikacja założeń "Amoris laetitia" przyczyni się do wzrostu, umocnienia i roz-woju rodzin oraz ich miłości i świętości, i pomoże nam udrożnić nasze duszpasterstwo w tym zakresie - powiedział biskup opolski.

Na pierwszy z czterech punktów "Wytycz-nych" składa się prezentacja zasadniczych akcentów nauczania papieża Franciszka, czyli zakreślenie kontekstu wskazań zawartych w adhortacji. W drugiej części biskupi przypo-minają, co Kościół w Polsce już realizuje w duszpasterstwie narzeczonych i małżeństw, ale także jest mowa o tym, co jest do podjęcia "na rzecz rozwoju radości i miłości w mał-żeństwie i rodzinie".

W tym punkcie została też omówione wska-zywane przez Franciszka drogi przyjęcia, towarzyszenia, rozeznawania i integracji, czyli cztery główne postawy, których - powiedział bp Czaja - Kościołowi nie może zabraknąć nie tylko w duszpasterstwie małżeństw i rodzin, ale w ogóle w duszpasterstwie.

Trzecia część dokumentu to "przedstawienie nowych impulsów duszpasterskich dla narze-czonych, dla małżonków, a także dla osób, które znalazły się w sytuacjach trudnych i nieregularnych.

- Wreszcie czwarta część "Wytycznych" jest konkretnym wezwaniem do pastoralnego rozeznania i pokazanie logiki integracji z Koś-ciołem - ta część została opracowana w świe-tle VIII rozdziału adhortacji "Amoris laetitia".

W zakończeniu "Wytycznych" polscy biskupi wyrażają intencje co do przyszłych działań duszpasterskich. - Dokument jest swego rodzaju dzwonkiem: "tak, podejmujemy to, co wynika z obrad synodalnych i adhortacji papieża Franciszka, nie ma co dalej czekać" - wskazał bp Czaja.

Owe intencje zostały opisane w punktach. - Wyraźnie mówimy o potrzebie nowelizacji Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin dla Kościoła w Polsce, czy o potrzebie przygo-towania diecezjalnych czy metropolitalnych instrukcji wykonawczych - wymieniał bp Cza-ja.Konieczne jest także zdaniem biskupów powoływanie do życia diecezjalnych Ośrod-ków Służby Małżeństwu i Rodzinie. Bardzo ważny jest problem formacji i wypracowanie programu i określenie zasad przygotowanie kapłanów do podejmowania drogi towarzy-szenia wiernym i rozeznawania konkretnej sytuacji - wskazał przewodniczący Nauki Wiary KEP.Źródło: https://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/z-zycia-kosciola/art,34530,biskupi-przyjeli-wytyczne-pastoralne-do-adhortacji-amoris-laetitia.html

3Nr 484

Niepowodzenie nie zniechęciło chłopca. Wkrótce wyruszył do Turynu, by wstąpić do oratorium prowadzonego przez ks. Jana Bosco. W środowisku ożywionym duchem katolicyzmu czuł się jak ryba w wodzie. Pilnie pracował, by nadrobić stracony czas. W trzy lata zaliczył pięć klas gimnazjum.

Cud za przyczyną św. Jana Bosco 31 stycznia 1888 r. oratorium okryło się żałobą – zmarł św. Jan Bosco. Dziwnym trafem Orione jako jeden z pierwszych dostąpił cudu za przyczyną świętego. Gdy kroił chleb, którym chciał dotknąć zmarłego, by później wykorzystać kawałki do leczenia chorych, nóż ześlizgnął się i odciął mu kciuk prawej dłoni. Młodzieniec był przerażony – takie kalectwo mogło uniemożliwić mu zostanie kapłanem. Natychmiast pobiegł do kaplicy, w której wystawiono ciało Don Bosco i przyłożył zwisający bezwładnie palec do ciała świętego. W jednej chwili kciuk zrósł się na nowo!

Plany Opatrzności Alojzy nie został jednak salezjaninem. Czuł, że Opatrzność ma wobec niego inne plany. Pełen skrupułów, czy nie okazuje w ten sposób niewdzięczności wobec ks. Bosco, poprosił Boga o konkretne znaki Jego woli i… otrzymał je: biskup przyjął go do seminarium diecezjalnego, mimo że nie złożył podania; oziębły religijnie ojciec nawrócił się, a sutanna, którą otrzymał, leżała na nim idealnie, choć krawiec nie brał miary. Ostatecznie wątpliwości rozwiał sen, w którym sutannę klerycką nałożył na niego sam ksiądz Bosco.

Kapłan, kaznodzieja, wychowawca, pokutnik

Kleryk Alojzy stał się rozchwytywanym kaznodzieją. Z polecenia biskupa głosił Sło-wo Boże w kościołach na terenie całej diecezji. Zazwyczaj mówił o Kościele, papie-żu, wychowaniu dzieci i młodzieży, potrzebie rozwijania prasy katolickiej, bibliotek objaz-

Przyszły opiekun młodzieży i dobroczyńca biednych Alojzy Orione przyszedł na świat 23 czerwca 1872 r. w ubogiej rodzinie, we wsi Pontecurone (północno-zachodnie Włochy). Wielki wpływ na wychowanie chłopca wywarła matka Karolina – kobieta pracowita i pobożna. Poniekąd zastępowała Alojzemu oraz jego braciom ojca Wiktora, który całymi miesiącami przebywał poza domem, pracując jako brukarz.

Błogosławię surowość mojej matki Alojzy był dzieckiem energicznym, pełnym pomysłów. Raz zgorszony nieróbstwem nie-których mieszkańców Pontecurone, całymi godzinami przesiadujących przed barem, postanowił dać im nauczkę. Przebiegł obok nich, wlokąc za sobą wielką gałąź i wzbijając w powietrze tumany kurzu. Lanie, jakie wtedy dostał od matki, nauczyło go, że cel nie uświęca środków. Nigdy nie miał o to do niej żalu. – Dziś, gdy mam siwe włosy, błogo-sławię surowość mojej matki – oceniał po latach. Alojzy pilnie uczęszczał na katechizację i służył do Mszy św. jako ministrant. Często odwiedzał zagubioną wśród pól kapliczkę, by przed wizerunkiem Matki Najświętszej poło-żyć bukiet kwiatów.

Zostanę duchownym! Po ukończeniu 2-letniej szkoły wiejskiej młody Orione zaczął pomagać ojcu przy budowie dróg. Jako dziesięciolatek pchał taczki, nosił kamienie, często sypiał pod gołym niebem. W tym czasie powziął postanowienie: – Zostanę duchownym!

Po trzech latach poniewierki, rodzice za-prowadzili go do klasztoru Franciszkanów w Wogerze (Padwa). Alojzy z radością przy-gotowywał się do życia zakonnego. Niestety, ciężkie zapalenie płuc na trwałe osłabiło jego organizm. W obawie, że nie sprosta surowej regule franciszkańskiej, przełożeni odesłali go do domu rodzinnego.

dowych oraz dzia alno ci charytatywnej. 13 kwietnia 1895 r. przyjął sakrament kapłań-stwa. W chwili, gdy inni zaczynają dopiero swoją drogę duszpasterską, on był już doświadczonym kaznodzieją i wychowawcą młodzieży. Płonął miłością do Boga. Nosił włosiennicę, biczował się, pościł, chętnie odstępował swoje łóżko potrzebującym, a sam sypiał gdziekolwiek. W intencji wyproszenia łask dla swoich dzieł niejedną noc spędził pod murem cmentarza. Przykład, jaki dawał swym życiem, pociągał innych. Szybko wokół świętego kapłana zgromadziła się grupka współpracowników. Z nich stworzył zgromadzenie Małego Dzieła Opatrzności Bożej. Zakonnicy przejęli od założyciela trzy hasła: Dusz, dusz!; Jezus, Papież, Dusze, Maryja oraz: Odnowić wszystko w Chrystusie. W roku 1903 papież św. Pius X zatwierdził zgromadzenie. Dzieło Świętego szybko przekroczyło gra-nice Italii. W ślad za włoskimi emigrantami orioniści i orionistki, jak nazwano członków założonych przez św. Alojzego zgromadzeń, trafili do Ameryki Południowej. W latach trzydziestych sam założyciel, mimo słabego zdrowia, przeniósł się na kilka lat za Atlantyk, by wesprzeć swoich misjonarzy. Postępująca choroba wyczerpywała siły spracowanego kapłana. 12 marca 1940 r. odszedł do Pana w Sanremo we Włoszech. Ciało Alojzego Orione nie uległo rozkładowi. W dniu beatyfikacji, którą 26 października 1980 r. ogłosił Jan Paweł II, umieszczono je w przeźroczystym sarkofagu w katedrze tortońskiej. Od 16 maja 2004 r. ks. Alojzy Orione odbiera kult jako święty. Kościół wspomina go 12 marca.

Adam KowalikŻródło:https://www.pch24.pl/sw--alojzy-orione,13214,i.html

W naszym kościele, w kaplicy świętej Anny znajdują się relikwie świętych i błogosławionych. Relikwie są umieszczone w dwóch gablotach po prawej i lewej stronie ołtarza.

1. Św. Alojzy Orione FDP – Kimaty nr 4842. Bł. ks. Jerzy Popiełuszko – Klimaty nr 4493. Św. Dominik Guzman4. Św. s. Faustyna Kowalska ZMBM – Klimaty nr 4515. Św. Jan Paweł II6. Bł. Bronisława7. Bł. Michał Sopoćko8. Św. Rita z Cascii OSA – Klimaty nr 4809. Św. Charbel Makhlouf OLM – Klimaty nr 454

10. Bł. Jan Henryk Newman11. Św. Wincenty Pallotti SAC - Klimaty nr 46412. Bł. Estephan Nehman13. Św. Jan Kanty – Klimaty nr 45514. Św. Pius X – Klimaty nr 47615. Św. Brat Albert CFA – Klimaty nr 45916. Św. Józef Pelczar – Kimaty nr 46317. Św. Stanisław Papczyński MIC – Kimaty nr 47718. Św. Dominik Guzman

Relikwie świętych i błogosławionychw kościele pw. św. Anny w Wilanowie

Św. Alojzy Orione FDP Od najmłodszych lat nie znosił lenistwa i gnuśności. Niezwykle aktywny wychowawca

młodzieży, obrońca i dobroczyńca biednych. Choć zafascynowany osobą i działalnością św. Jana Bosco, nie realizował swojego powołania u salezjanów, lecz w założonych przez siebie wspólnotach. Św. Alojzy Orione chciał wszystko odnowić w Chrystusie…

Konferencja Episkopatu Polski na 379. Zebraniu plenarnym w dniu 8 czerwca przyjęła „Wytyczne pastoralne do adhortacji "Amoris Laetitia”. Biskupi podkreślają potrzebę służby narzeczonym, małżonkom i rodzinom oraz osobom żyjącym w związkach nieregularnych wedle proponowanych przez papieża Franciszka kryteriów duszpasterskich jakimi są: przyjęcie, towarzyszenie, rozeznawanie i integracja. Dokument nie podejmuje kwestii komunii świętej dla osób żyjących w związkach niesakramentalnych.

Episkopat ogłosił pastoralne wytyczne do „Amoris laetitia”

Wytyczne Pastoralne doADHORTACJI „AMORIS LAETITIA”

Rok: 2018Autor: Konferencja Episkopatu Polski

Tekst opubklikowano na stronie:https://ekai.pl/dokumenty/wytyczne-pastoralne-do-adhortacji-amoris-laetitia/

Księgarnia jest czynna:

NIEDZIELA9.00-14.30

Zapraszamy

Księgarnia Effata poleca

Książka pt. "Dekalog. Prawdziwa droga w czasach zamętu.Autor: Piotr Glas, Tomasz P. TerlikowskiWydawnictwo: Esprit

Codziennie toczy się walka o każdego z nas niezależnie od tego, czy zdajemy sobie z tego sprawę, czy nie. Dopiero gdy potamtej stronie zobaczymy swoje życie, todowiemy się, jak wiele zawdzięczamy tej niebiańskiej pomocy.

Jedno jest jednak pewne: nie wolno nam się wpatrywać w ciemność i nią fascy-nować.

Ks. Piotr Glas, słynny rekolekcjonista,który podczas Wielkiej Pokuty na Jasnej Górze odmówił modlitwę o uwolnieniePolski spod mocy ciemności, bierze do ręki Dekalog i proponuje, by stał się on naszą mapą na drodze do Boga.

Staramy się Panu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.

2 Kor 5, 9–10

Prezentuje prace olejne HENRYKI GNATOWSKIEJ "UTY"

"Pejzaż wilanowski"

L I T U R G I A S Ł O W A

PIERWSZE CZYTANIE Ez 17, 22–24

Tak mówi Pan Bóg: Ja także wezmę wierzchołek z wysokiego cedru i zasadzę, z najwyższych jego pędów ułamię gałązkę i zasadzę ją na górze wyniosłej i wysokiej. Na wysokiej górze izraelskiej ją zasadzę. Ona wypuści gałązki i wyda owoc i stanie się cedrem wspaniałym. Wszystko ptactwo pod nim zamieszka, wszystkie istoty skrzydlate zamieszkają w cieniu jego gałęzi. I wszystkie drzewa polne poznają, że Ja jestem Pan, który poniża drzewo wysokie, który drzewo niskie wywyższa, który sprawia, że drzewo zielone usycha, który zieloność daje drzewu suchemu. Ja, Pan, rzekłem i to uczynię.

PSALM RESPONSORYJNY Ps 92, 2–3.13–16

Dobrze jest śpiewać, Tobie, Panie BożeDobrze jest dziękować Panui śpiewać Twemu imieniu, Najwyższy:z rana głosić Twoją łaskawość,a wierność Twoją nocami.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ J 12, 31–32

Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus, każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.

EWANGELIA Mk 4, 26–34

Nr 484 / 17 czerwca 2018 ISSN 2080-0010 XI Niedziela Zwykła

Nr 484 1

DRUGIE CZYTANIE 2 Kor 5, 6–10

Oto słowo Boże

Oto słowo Pańskie

Oto słowo Boże

Sprawiedliwy zakwitnie jak palma,rozrośnie się jak cedr na Libanie.Zasadzeni w domu Pańskimrozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.

Nawet i w starości wydadzą owoc, zawsze pełni życiodajnych soków,aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy, On Opoką moją i nie ma w Nim nieprawości.

Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy piel-grzymami, z daleka od Pana. Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postę-pujemy. Mamy jednak nadzieję... i chcieli-byśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana. Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.

Jezus powiedział do tłumów: Z króle-stwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kło-sie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo. Mówił jeszcze: Z czym porów-namy królestwo Boże lub w jakiej przypo-wieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w zie-mię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu. W wielu takich przypowieś-ciach głosił im naukę, o ile mogli (ją)rozumieć. A bez przypowieści nie przema-wiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszy-stko swoim uczniom.

4 Nr 484

K O M U N I K A T Y D U S Z P A S T E R S K I E

XI Niedziela Zwykła – 17 czerwca 2018 r.

3.

1.

5.

Nabożeństwo czerwcowe zostanie odprawio-ne o godz. 17.00. Po nabożeństwie modlić się będziemy za zmarłych polecanych w wypo-minkach rocznych.

Zapraszamy dzieci i młodzież na Mszę św. z okazji zakończenia roku szkolnego, która odbędzie się o godz. 11.30.

W sobotę, 23 czerwca br., o godz. 18.30. zostanie odprawione nabożeństwo czerwco-we przy krzyżu na Powsinku, przy jeziorku. Po nabożeństwie zapraszamy całe rodziny na grilla. Centrum Kultury Wilanów zapewni dobrą zabawę.

Wspólnota Woda Życia zaprasza na Marsz Uwielbienia, który odbędzie się w niedzielę 17 czerwca w parafii Opatrzności Bożej w Wila-nowie. Wydarzenie rozpocznie się Koronką do Bożego Miłosierdzia o godzinie 15.00w Świątyni, następnie marsz przejdzie ulicami Hlonda i Klimczaka, a zakończy się przy ulicy Kieślowskiego. Serdecznie zapraszamy wszystkich do radosnego uwielbienia Jezusa.

W tym tygodniu przypadają następujące święta liturgiczne:

– w czwartek, 21 czerwca, wspomnienieśw. Alojzego Gonzagi, zakonnika,

– w niedzielę, 24 czerwca, uroczystośćNarodzenia św. Jana Chrzciciela.

Wszystkim obchodzącym w tym tygodniu imieniny, składamy życzenia błogosławień-stwa Bożego i wszelkiej pomyślności w życiu osobistym i zawodowym.

4.

6.

Każdy, kto by wiedział o przeszkodach za-chodzących między narzeczonymi, zobo-wiązany jest powiadomić kancelarię para-fialną. Narzeczonych polecamy modlitwie.

–

2.

W najbliższym czasie sakramentalny zwią-zek małżeński zawrą:

–

Bart omiej Kamil Cie la, kawaler z parafii tutejszejiKatarzyna Radzka panna z parafii św. Mateusza w Dawidach– zapowiedź II.

Rzymskokatolicka Parafiapw. św. Anny w Wilanowieul. Kolegiacka 1, 02-946 Warszawa tel./fax 22 842 18 01(tel. czynny w godzinach pracy kancelarii)Kancelaria czynna:pn., śr., pt. - godz. 16.00 - 19.00wt., czw. - godz. 8.0 - 11.00

BNP Paribas Bank Polska SA- Oddział w Warszawie,ul. Konstancińska 2, 02-942 WarszawaNr rachunku:87 1600 1374 184 8491 8000 0001www.parafiawilanow.ple-mail: kancelaria@parafiawilanow.pl Facebook: @ParafiaWilanowAnnaRedakcja: ela.wrotek@gmail.com

Wydawca: Fundacja Ecclesia Villanovensis

od 10.06 do 08.07.2018 r.Módlmy się o błogosławieństwo dla rolników, aby ich praca dała obfite plony i aby bogate narody były bardziej wrażliwe na dramat

głodu na świecie. ks. Tomasz Lis

K OM E N T A R Z„Z królestwem Bożym dzieje się tak…”.

Jezus w dwóch krótkich przypowieściach o ziarnie i ziarnku gorczycy próbujew sposób obrazowy ukazać pewne cechy,właściwości rozwoju królestwa Bożego.Pierwsza przypowieść podkreśla, że ówrozwój dokonuje się niejako w sposóbcichy, niezauważalny dla nas („czy śpi, czyczuwa”) , lecz skuteczny („kiełkuje i rośnie).

Ale czym w ogóle jest Boże królestwo? Myślę, że to między innymi Boża miłość w nas, sposób postępowania i zorgani-zowania rzeczywistości wokół siebie wedle Bożych praw, praw miłości, to wreszcie nasza wiara przeżywana w miłości.

Gdy przychodzi przychodzi zniechęce-nie, wątpliwości, nie widzimy postępów w naszej wierze, miłości przypominajmy sobie owe cechy rozwoju królestwa Bożego…

Chciejmy być też „gałęźmi”, w których cieniu, ktoś inny, bardziej zmęczony będzie mógł odpocząć...

W Klimatach:

Episkopat ogłosił pastoralne wytyczne do „Amoris laetitia” . . . . . . . . . . . . 2

Księgarnia Effata poleca"Dekalog. Prawdziwa droga w czasach zamętu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Św. Alojzy Orione FDP . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

Zdjęcia z procesji Bożego Ciaław Wilanowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

Galeria Dzwonnica zaprasza na wystawę "Pejzaż wilanowski" . . . . . . . . . . 4

Prezentuje prace olejne HENRYKI GNATOWSKIEJ "UTY"

"Pejzaż wilanowski"

Zapraszamy do oglądania wystawy do końca czerwca 2018 r.

Zdjęcia z procesji Bożego Ciała w Wilanowie

Dariusz Łu kasz Sokół, kawaler z parafii tutejszeji Bogumiła Sylwia Banasiak, panna z pa-rafii św. Benona w Broniszewie– zapowiedź II.